Discours, par.
[60, 0]	καὶ τὸν βίον, ὃν προῄρηται.	ἐὰν	δ´, ἔφη, σὺ πείσῃς αὐτὸν
[60, 0]	(Ἀνάγκη. (Μὴ οὖν δυσκόλως ἀκολουθήσῃς,	ἐὰν	τοιοῦτον ᾖ τὸ λεγόμενον· σκόπει
[60, 5]	ἦν βουλομένην τὸν ἄνδρα ὑφ´	ἑαυτῇ	ἔχειν. ὁ δὲ Ἡρακλῆς ὑπονοήσας
[60, 0]	εἶναι τῷ Νέσσῳ ὅ, τι	ἐβούλετο	πρᾶξαι· οἱ δὲ τὸν Σοφοκλέα
[60, 0]	ἀναιρῶμεν. (Οὐδαμῶς, ἄνπερ λογιζώμεθα ὡς	ἐγένετο	καὶ εἰκὸς ἦν γενέσθαι τὸ
[60, 0]	ταύτην τὴν ἀπορίαν, πότερον δικαίως	ἐγκαλοῦσιν	οἱ μὲν τῷ Ἀρχιλόχῳ, οἱ
[60, 5]	τὸν παρ´ ἐμοῦ λόγον, ὁποῖον	ἐγὼ	ἠδυνάμην ὑπὲρ τοῦ μύθου εἰπεῖν.
[60, 0]	τις ἂν καὶ μὴ ὀρθῶς;	(Ἐγὼ	μὲν ἃ ἄν τις ὀρθῶς
[60, 0]	ᾖ τὸ λεγόμενον· σκόπει δέ,	εἰ	μὴ δεόντως λέγεται. (Λέγε τοίνυν
[60, 5]	ὁ Κένταυρος ἐπιβουλεύων τῷ Ἡρακλεῖ,	εἴ	πως δύναιτο αὐτὸν ἐπὶ τρυφὴν
[60, 5]	ἐμβάλωσιν, ὅμοιον τῷ τύπῳ τὸ	εἶδος	ἀποτελοῦσιν· καὶ τῶν φιλοσόφων ἤδη
[60, 5]	ὀρθῶς λέγοι ὁ Κένταυρος, ὥσπερ	εἰκὸς	ἦν βουλομένην τὸν ἄνδρα ὑφ´
[60, 0]	ἄνπερ λογιζώμεθα ὡς ἐγένετο καὶ	εἰκὸς	ἦν γενέσθαι τὸ πρᾶγμα. (Οὕτω
[60, 5]	ἐρασθείη τῆς Ἰόλης, ἡγησαμένη βέλτιον	εἶναι	(ἃ παρῄνεσεν ἀνύεσθαι, ἐπιτίθεται αὐτῷ
[60, 0]	(Οὔ. ἢ σοὶ δοκεῖ πιθανὸν	εἶναι,	ἐν ὄψει Ἡρακλέους τόξα ἔχοντος
[60, 5]	φαῦλος οὐδὲ ἀπίθανος δοκεῖ μοι	εἶναι.	καὶ οὐκ οἶδα ὅπως δοκεῖ
[60, 5]	τοῦ σώματος καὶ ἡγησάμενος μηκέτ´	εἶναι	ῥᾴδιον ἁψάμενον τρυφῆς ἀποθέσθαι αὐτήν,
[60, 0]	τότε γενομένων· ὥστε πολλὴν σχολὴν	εἶναι	τῷ Νέσσῳ ὅ, τι ἐβούλετο
[60, 5]	ἐκέλευσε τὴν Δηιάνειραν ἀναμνησθῆναι ὧν	εἶπε	καὶ ποιεῖν ὡς αὐτὸς παρῄνεσεν.
[60, 5]	ἐγὼ ἠδυνάμην ὑπὲρ τοῦ μύθου	εἰπεῖν.	(Καὶ μὰ τὸν Δία οὐδαμῶς
[60, 10]	ἀκούομεν Σωκράτην γενέσθαι. ἐκεῖνος γὰρ	εἰς	ἅπαντας δὴ λόγους καὶ πάσας
[60, 5]	ταύτης, ὥσπερ ἦν οἶμαι ἀναγκαῖον,	εἰς	ἀσθένειαν καὶ μαλακίαν ἐμπεσὼν τοῦ
[60, 5]	τινὰ παρέχοντες, ὁποῖον ἂν πηλὸν	εἰς	τοῦτον ἐμβάλωσιν, ὅμοιον τῷ τύπῳ
[60, 10]	ἀρετὴν τοὺς συνόντας, οὐκ ἰδίαν	εἰσφέρων	ὑπόθεσιν οὐδὲ πρόβλημα ἐσκεμμένον, ἀλλ´
[60, 0]	τοῦ Κενταύρου. ἀλλὰ μή, καθάπερ	εἴωθας,	πολὺ παρὰ τὴν δόξαν λέγε
[60, 5]	μὴ θυραυλοῦντα τὰ πολλά, ὥσπερ	εἰώθει	πρότερον, μηδὲ αὐτουργοῦντα μηδὲ τροφῇ
[60, 5]	ὅσα δὴ τούτοις ἑπόμενά ἐστιν.	ἐκ	δὲ τῆς μεταβολῆς ταύτης, ὥσπερ
[60, 5]	μηδὲν ὑγιὲς τὸν Κένταυρον λέγειν	ἐκ	τοῦ διαλέγεσθαι πρὸς τὴν Δηιάνειραν
[60, 5]	τὴν Δηιάνειραν ἐπιμελῶς καὶ ὅτι	ἐκείνη	προσεῖχεν αὐτῷ, (οὕτως δὴ ἐτόξευσεν
[60, 5]	τῷ τῶν κοροπλάθων. καὶ γὰρ	ἐκεῖνοι	τύπον τινὰ παρέχοντες, ὁποῖον ἂν
[60, 10]	δὴ μάλιστα ἀκούομεν Σωκράτην γενέσθαι.	ἐκεῖνος	γὰρ εἰς ἅπαντας δὴ λόγους
[60, 5]	τὰ μὲν παραμυθουμένη καὶ φάσκουσα	ἐκείνου	κήδεσθαι ὅπως μὴ κακοπαθῇ γυμνὸς
[60, 0]	διέφυγε παρὰ τοῦ Φόλου μηδὲν	ἐκείνων	τοιοῦτον ἀδικησάντων αὐτόν, ἐπιχειρεῖν συγγενέσθαι
[60, 5]	ὁ δὲ ἀποθνῄσκων οὐδὲν ἧττον	ἐκέλευσε	τὴν Δηιάνειραν ἀναμνησθῆναι ὧν εἶπε
[60, 5]	ὁμοίᾳ χρώμενον, ἀλλὰ σίτῳ τε	ἐκπεπονημένῳ	καὶ ὄψῳ καὶ οἴνῳ ἡδεῖ
[60, 10]	συμποσίοις καὶ ἐν ἀγορᾶ οὐκ	ἐκωλύετο	ἐξ ἅπαντος τρόπου φιλοσοφεῖν καὶ
[60, 5]	ἂν μῦθον ἢ λόγον λάβωσιν	ἕλκοντες	καὶ πλάττοντες κατὰ τὴν αὑτῶν
[60, 5]	ὁποῖον ἂν πηλὸν εἰς τοῦτον	ἐμβάλωσιν,	ὅμοιον τῷ τύπῳ τὸ εἶδος
[60, 5]	ἅψασθαι. ἔχεις δὴ τὸν παρ´	ἐμοῦ	λόγον, ὁποῖον ἐγὼ ἠδυνάμην ὑπὲρ
[60, 5]	ἀναγκαῖον, εἰς ἀσθένειαν καὶ μαλακίαν	ἐμπεσὼν	τοῦ σώματος καὶ ἡγησάμενος μηκέτ´
[60, 10]	παλαίστραις καὶ ἐν συμποσίοις καὶ	ἐν	ἀγορᾶ οὐκ ἐκωλύετο ἐξ ἅπαντος
[60, 0]	ἢ σοὶ δοκεῖ πιθανὸν εἶναι,	ἐν	ὄψει Ἡρακλέους τόξα ἔχοντος καὶ
[60, 10]	καὶ τοὺς ἄλλους δημιουργούς, καὶ	ἐν	παλαίστραις καὶ ἐν συμποσίοις καὶ
[60, 10]	δημιουργούς, καὶ ἐν παλαίστραις καὶ	ἐν	συμποσίοις καὶ ἐν ἀγορᾶ οὐκ
[60, 0]	Ἀρχίλοχον ληρεῖν, ποιοῦντα τὴν Δηιάνειραν	ἐν	τῷ βιάζεσθαι ὑπὸ τοῦ Κενταύρου
[60, 5]	καὶ τοῦ θέρους ὁμοίως ὑπομένων	ἐν	τῷ δέρματι τοῦ λέοντος, τὸ
[60, 0]	τὴν Δηιάνειραν εὐθὺς διακομίζων καὶ	ἐν	τῷ περᾶν ἐπεχείρει διαφθείρειν τοῦτον
[60, 5]	λεγόμενος τῆς Δηιανείρας χιτών, ὃν	ἐνέδυ	ὁ Ἡρακλῆς. ἅμα δὲ τῇ
[60, 5]	παρέργως τοῖς λόγοις προσεῖχεν, ἀλλὰ	ἐνεθυμεῖτο	ὡς ὀρθῶς λέγοι ὁ Κένταυρος,
[60, 5]	τρυφῆς ἀποθέσθαι αὐτήν, οὕτως δὴ	ἐνέπρησεν	αὑτόν, ἅμα μὲν κρεῖττον οἰόμενος
[60, 5]	μοι προσεοικέναι τὸ τῶν φιλοσόφων	ἐνίων	περὶ τοὺς λόγους ἁμῃγέπῃ τῷ
[60, 10]	καὶ ἐν ἀγορᾶ οὐκ ἐκωλύετο	ἐξ	ἅπαντος τρόπου φιλοσοφεῖν καὶ προτρέπειν
[60, 5]	ἀποδημίαν ἀποδημήσαντος, τὴν τελευταίαν ὅτε	ἐξεῖλε	τὴν Οἰχαλίαν, καὶ λεγομένου δὴ
[60, 0]	γε ἀνάγκη τὸν βουλόμενον ὀρθῶς	ἐξηγεῖσθαι	παρὰ τὴν δόξαν τῶν πολλῶν
[60, 0]	δεόντως λέγεται. (Λέγε τοίνυν καὶ	ἐξηγοῦ,	ὅπως σοι δοκεῖ. (Οὐκοῦν λέγω
[60, 10]	ἅπαντος τρόπου φιλοσοφεῖν καὶ προτρέπειν	ἐπ´	ἀρετὴν τοὺς συνόντας, οὐκ ἰδίαν
[60, 0]	ταλαιπωρίας ταύτης καὶ τῶν πόνων	ἐπανεῖναι,	ζῆν δὲ ῥᾳθύμως καὶ ἡδέως,
[60, 5]	οὐ πρότερον ἀνῆκε πρὶν ἢ	ἔπεισεν	αὐτὸν τὰ μὲν παραμυθουμένη καὶ
[60, 0]	διακομίζων καὶ ἐν τῷ περᾶν	ἐπεχείρει	διαφθείρειν τοῦτον τὸν τρόπον, οὐχ
[60, 0]	συγγενέσθαι τῇ Δηιανείρᾳ. (Οὐ γὰρ	ἐπεχείρησεν;	(Οὔ. ἢ σοὶ δοκεῖ πιθανὸν
[60, 5]	ἄλλην δίαιταν ἐποίησεν αὐτὸν μεταβαλεῖν,	ἐπί	τε στρωμάτων καθεύδοντα καὶ μὴ
[60, 5]	Ἡρακλεῖ, εἴ πως δύναιτο αὐτὸν	ἐπὶ	τρυφὴν ἀγαγεῖν καὶ ῥᾳθυμίαν· ᾔδει
[60, 5]	~ταῦτα δὲ διελέγετο ὁ Κένταυρος	ἐπιβουλεύων	τῷ Ἡρακλεῖ, εἴ πως δύναιτο
[60, 5]	τοῦ διαλέγεσθαι πρὸς τὴν Δηιάνειραν	ἐπιμελῶς	καὶ ὅτι ἐκείνη προσεῖχεν αὐτῷ,
[60, 0]	ὅν φασι βιαζόμενος, ἀλλὰ λόγους	ἐπιτηδείους	λέγων πρὸς αὐτὴν καὶ διδάσκων
[60, 5]	βέλτιον εἶναι (ἃ παρῄνεσεν ἀνύεσθαι,	ἐπιτίθεται	αὐτῷ καὶ, οἷον δὴ πέφυκε
[60, 0]	μηδὲν ἐκείνων τοιοῦτον ἀδικησάντων αὐτόν,	ἐπιχειρεῖν	συγγενέσθαι αὐτοῦ τῇ γυναικί; (Ἔχει
[60, 0]	ἐστι περὶ τὸν μῦθον τὸ	ἐπιχειρεῖν	τὸν Κένταυρον συγγενέσθαι τῇ Δηιανείρᾳ.
[60, 5]	στολῇ καὶ τὴν ἄλλην δίαιταν	ἐποίησεν	αὐτὸν μεταβαλεῖν, ἐπί τε στρωμάτων
[60, 5]	ἡδεῖ καὶ ὅσα δὴ τούτοις	ἑπόμενά	ἐστιν. ἐκ δὲ τῆς μεταβολῆς
[60, 5]	Οἰχαλίαν, καὶ λεγομένου δὴ ὡς	ἐρασθείη	τῆς Ἰόλης, ἡγησαμένη βέλτιον εἶναι
[60, 10]	ἰδίαν εἰσφέρων ὑπόθεσιν οὐδὲ πρόβλημα	ἐσκεμμένον,	ἀλλ´ ἀεὶ τῇ παρούσῃ χρώμενος
[60, 0]	ἡδέως, σοί τε πολὺ πρᾳότερος	ἔσται	καὶ ἄμεινον βιώσεται καί σοι
[60, 5]	βίον καὶ τὴν ἄσκησιν εὐχείρωτος	ἔσται	καὶ ἀσθενής. ἡ δὲ Δηιάνειρα
[60, 0]	λέγων ὅτι νῦν μὲν ἄγριός	ἐστι	καὶ χαλεπὸς καὶ ὀλίγον τινὰ
[60, 0]	σοι ὅτι ὅλον τὸ ἀγνόημά	ἐστι	περὶ τὸν μῦθον τὸ ἐπιχειρεῖν
[60, 5]	καὶ ὅσα δὴ τούτοις ἑπόμενά	ἐστιν.	ἐκ δὲ τῆς μεταβολῆς ταύτης,
[60, 0]	πεποιηκέναι τὴν τοξείαν, διαβαινόντων αὐτῶν	ἔτι	τὸν ποταμόν· οὕτως γὰρ ἂν
[60, 5]	ἐκείνη προσεῖχεν αὐτῷ, (οὕτως δὴ	ἐτόξευσεν	αὐτόν. ὁ δὲ ἀποθνῄσκων οὐδὲν
[60, 0]	λέγοις. (Ὁ Νέσσος τὴν Δηιάνειραν	εὐθὺς	διακομίζων καὶ ἐν τῷ περᾶν
[60, 5]	τὸν βίον καὶ τὴν ἄσκησιν	εὐχείρωτος	ἔσται καὶ ἀσθενής. ἡ δὲ
[60, 0]	βίον, ὃν προῄρηται. ἐὰν δ´,	ἔφη,	σὺ πείσῃς αὐτὸν τὰ μὲν
[60, 0]	ἐπιχειρεῖν συγγενέσθαι αὐτοῦ τῇ γυναικί;	(Ἔχει	μέν τινα ἀπορίαν τὸ τοιοῦτο·
[60, 5]	βουλομένην τὸν ἄνδρα ὑφ´ ἑαυτῇ	ἔχειν.	ὁ δὲ Ἡρακλῆς ὑπονοήσας μηδὲν
[60, 5]	δυσχεραίνων, ὅτι ἠνέσχετο τρυφῆς ἅψασθαι.	ἔχεις	δὴ τὸν παρ´ ἐμοῦ λόγον,
[60, 0]	~ΝΕΣΣΟΣ Η ΔΗΙΑΝΕΙΡΑ.	(Ἔχεις	μοι λῦσαι ταύτην τὴν ἀπορίαν,
[60, 0]	εἶναι, ἐν ὄψει Ἡρακλέους τόξα	ἔχοντος	καὶ πεπειραμένον αὐτοῦ τῆς ἀρετῆς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 20/12/2007