HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

DION CHRYSOSTOME, Au peuple d'Alexandrie (discours 32; traduction anglaise)

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)

ω = 80 formes différentes pour 154 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Discours, par.

[32, 1]   ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΣ. ~Ἆρά γε βούλοισθ´ ἄν, ὦ ἄνδρες, σπουδάσαι χρόνον σμικρὸν καὶ

[32, 50]   διαφθείρονται. ~τί οὖν τοῦτο λαμπρόν, ὦ κακοδαίμονες; ὑπὲρ μὲν γὰρ δικαιοσύνης

[32, 15]   οἱ θεοὶ παιδείαν καὶ λόγον, ᾧ διὰ βίου μέν τις χρώμενος

[32, 40]   τῶν Ἑλλήνων ἀποδεδειγμένον χωρίον, ἐν ᾧ μαίνονται καθ´ ἡμέραν, τὸ γυμνάσιον

[32, 30]   συμβεβούλευκα οὐδὲ εἴρηκα σαφῶς, ἐφ´ ᾧ μάλιστα ἐπιτιμῶ· τοῦτο δὲ ἔργον

[32, 20]   οὖν καὶ ὑμεῖς ἐμὲ τῷ θορύβῳ καταπίοιτε καὶ τῇ ταραχῇ, βουλόμενον

[32, 20]   μαινόμενον, ὅστις ἐμαυτὸν ὄχλῳ καὶ θορύβῳ παρέβαλον· ὅπως οὖν ἔχω λέγειν

[32, 25]   σφοδρῷ καὶ ἀκολάστῳ βρασσόμενον μήτε θορύβῳ συνεχεῖ καὶ ἀτάκτῳ τεταραγμένον, ἀλλ´

[32, 70]   τέτταρα ἢ πέντε βήματα νικᾶτε, κἀγὼ βαδιοῦμαι· ταῦτα δὲ ἔλεγε, φειδόμενος

[32, 85]   αἰόλος ἵππος· οὐχ ὁράᾳς οἷος κἀγὼ καλός τε μέγας τε; ἀλλ´

[32, 20]   οὖν τὰ τοῦ Ἑρμοῦ ἔπη κἀγὼ λέγοιμι πρὸς ὑμᾶς, ὡς ἐκεῖνος

[32, 60]   ἐπειδὴ τοῖς βασιλεῦσι τοὺς δήμους κἀγὼ παρέβαλον, Νέρωνι φαίνεσθαι τὴν αὐτὴν

[32, 75]   μέγα τεκεῖν τέρας. δέδοικα δὴ κἀγὼ τὸν ἱππικὸν τοῦτον ἔρωτα τῆς

[32, 20]   ὠφελεῖν πρός τι τῶν χαλεπῶν. ἐγὼ γοῦν, εἰ ἦν ᾠδικός, οὐκ

[32, 65]   μὲν ἐκεῖνος ἔπαιζεν ὁ Φρύξ. ἐγὼ δ´ ὑμῖν βούλομαι Λακεδαιμονίων ἔργον

[32, 20]   πόλεων {καὶ τῶν} ἀνθρώπων ἐρημίαν· ἐγὼ δὲ ἄνθρωπος οὐδεὶς οὐδαμόθεν ἐν

[32, 35]   ἄλλων τῶν ἀεὶ θωπευόντων ὑμᾶς· ἐγὼ δὲ ἐπῄνεσα ὕδωρ καὶ γῆν

[32, 30]   δὲ ἔργον εἶναι τοῦ διδάσκοντος. ἐγὼ δὲ καὶ νῦν μὲν ἡγοῦμαι

[32, 1]   φθέγγεσθε ὅ, τι ἂν ἐννοήσητε· ἐγὼ δὲ μᾶλλον ἂν ὑμᾶς ἐπῄνουν

[32, 35]   δὲ οὐδὲ ὄναρ αὐτοῖς μέλει. ἐγὼ δὲ τούτων ἐμνήσθην οὔτε ὑμᾶς

[32, 45]   καταγελῶν οὐ φαύλου πράγματος, ὡς ἐγὼ δοκῶ, ταῦτα ἔλεγεν. περὶ δὲ

[32, 10]   κολάκων καὶ γοήτων καὶ σοφιστῶν. ἐγὼ μὲν γὰρ οὐκ ἀπ´ ἐμαυτοῦ

[32, 25]   φασι, τῆς ποίας μερίδος θῶμεν; ἐγὼ μὲν γὰρ ὡς τῆς βελτίονος

[32, 25]   καὶ διδάσκουσι χάριν εἰδώς· ὃν ἐγὼ τίθημι τῆς θείας καὶ βασιλικῆς

[32, 5]   ἀνόητον καὶ λοιδορίαν καὶ δαπάνην. λέγω δὲ ταῦτα οὐκ ἀποτρέπων οὐδὲ

[32, 60]   τὸν νῦν ἄρχοντα παιδείᾳ καὶ λόγῳ προσέχοντα; οὐκ ἀποθήσεσθε τὴν αἰσχρὰν

[32, 10]   ἰσχυρᾷ καὶ πλήρει κληδόνι καὶ λόγῳ σαφεῖ, διδάσκοντι περὶ τῶν ἀναγκαιοτάτων,

[32, 15]   φαρμάκου τούτου καὶ μηδέποτε σωφρονοῦντι λόγῳ τὰς ἀκοὰς ὑπέχοντες ὁλοκλήρως ἄθλιοι

[32, 65]   εἰπεῖν, ὡς ἐκεῖνοι προσηνέχθησαν ἀνδρὶ κιθαρῳδῷ θαυμαζομένῳ τότε ἐν τοῖς Ἕλλησιν.

[32, 10]   ἀπαγγέλλουσι παίζοντες τὸ δοκοῦν τῷ θεῷ, καὶ τοῦτο ἀψευδὲς πέφηνεν. ὁ

[32, 1]   ἐκείνῳ τῷ ἐπαίνῳ καινὸν ἕτερον μείζω τε καὶ σεμνότερον, ὅτι τοσοῦτοι

[32, 10]   τὰ συμβαίνοντα τοῖς ἀνθρώποις ἐπ´ ἀγαθῷ πάνθ´ ὁμοίως ἐστὶ δαιμόνια, κἂν

[32, 80]   σιωπῇ ἧσο, ἐμῷ δ´ ἐπιπείθεο μύθῳ· ἠπεδανὸς δέ νύ τοι θεράπων,

[32, 45]   τινος καὶ παραμυθίας ἐν τῷ βίῳ· δεῖ δὲ μετὰ κόσμου καὶ

[32, 15]   ἀλλ´ ἐν ἀκαλύπτῳ καὶ ταλαιπώρῳ βίῳ χειμαζόμενοι, καθάπερ σκάφει σαθρῷ καὶ

[32, 20]   δὲ ἄνθρωπος οὐδεὶς οὐδαμόθεν ἐν τριβωνίῳ φαύλῳ μήτε ᾄδειν ἡδὺς μήτε

[32, 45]   συνέλθητε, πυκτεύετε, βοᾶτε, ῥιπτεῖτε, ὀρχεῖσθε, ποίῳ χρισάμενοι φαρμάκῳ; δῆλον ὅτι τῷ

[32, 10]   μήτε δόξης χάριν μήτ´ ἐπ´ ἀργυρίῳ προσποιούμενον, ἀλλ´ ἐπὶ εὐνοίᾳ καὶ

[32, 65]   δέ μοι, καὶ ἐν τῷ γυμνασίῳ πορϊόντες ἤδη γυμνάσονται πρὸς μέλος

[32, 90]   τὰ τοιαῦτα, τῷ παντὶ δὲ αἰσχίω δημοσίᾳ φαινόμενα. καὶ γὰρ αἱ

[32, 90]   ὅπερ γὰρ ἤδη πολλάκις εἶπον, αἰσχίω τὰ αἰσχρὰ καὶ καταγέλαστα μᾶλλον,

[32, 45]   βοᾶτε, ῥιπτεῖτε, ὀρχεῖσθε, ποίῳ χρισάμενοι φαρμάκῳ; δῆλον ὅτι τῷ τῆς ἀνοίας·

[32, 40]   ἐπειδὰν γὰρ ἐλθόντες ἀποδύσωνται, χρίονται φαρμάκῳ. τοῦτο δὲ ἔφη κινεῖν αὐτοῖς

[32, 100]   Αἰγυπτίων τινὶ τῶν σφόδρα ἀρχαίων μουσικῷ. ἐκείνῳ γὰρ τὸ δαιμόνιόν ποτε

[32, 10]   γὰρ οὐκ ἀπ´ ἐμαυτοῦ μοι δοκῶ προελέσθαι τοῦτο, ἀλλ´ ὑπὸ δαιμονίου

[32, 45]   οὐ φαύλου πράγματος, ὡς ἐγὼ δοκῶ, ταῦτα ἔλεγεν. περὶ δὲ ὑμῶν

[32, 95]   τὸ μὲν σῶμα ἰσχυρῷ καὶ μεγάλῳ, τὴν δὲ διάνοιαν ἀμαθεῖ. πρὸς

[32, 20]   ἄνθρωπος οὐδεὶς οὐδαμόθεν ἐν τριβωνίῳ φαύλῳ μήτε ᾄδειν ἡδὺς μήτε μεῖζον

[32, 20]   εἶναι καὶ μαινόμενον, ὅστις ἐμαυτὸν ὄχλῳ καὶ θορύβῳ παρέβαλον· ὅπως οὖν

[32, 80]   ἀπαμειβόμενος προσέειπε· τέττα, σιωπῇ ἧσο, ἐμῷ δ´ ἐπιπείθεο μύθῳ· ἠπεδανὸς δέ

[32, 70]   ἠναγκάσατε καὶ μετὰ ταῦτα κατιέναι πολέμῳ καὶ διὰ Ῥωμαίων; καὶ τέλος

[32, 45]   αὐταῖς; ἀλλ´ ἐκεῖναι μὲν ἐν ἐρήμῳ ἦσαν πελάγει καὶ μακρὰν ἀπῳκισμέναι

[32, 30]   εἴρηκα σαφῶς, ἐφ´ ᾧ μάλιστα ἐπιτιμῶ· τοῦτο δὲ ἔργον εἶναι τοῦ

[32, 35]   παρ´ ὑμῖν. κεῖται γὰρ ἐν συνδέσμῳ τινὶ τῆς ὅλης γῆς καὶ

[32, 25]   σπανίως μεταδιδόντες καὶ κατὰ ἀνάγκην, κόσμῳ πόλεων ἡδόμενοι. οἱ δὲ τοὐναντίον

[32, 40]   ἀνθρωπίνων θεαμάτων πάντων κρεῖττον θέαμα, κόσμῳ τε ἱερῶν καὶ πλήθει πολιτῶν

[32, 95]   τὴν ἐκείνου μεγαλοψυχίαν· ἀλλ´ εὐταξίᾳ, κόσμῳ, τῷ δεικνύειν ὑμᾶς αὐτοὺς σώφρονας

[32, 75]   δαιμόνιοι, μαίνεσθε καὶ οὐκέτι κεύθετε θυμῷ βρωτὺν οὐδὲ ποτῆτα. τί σφόδρα

[32, 65]   ὡς ἐκεῖνοι προσηνέχθησαν ἀνδρὶ κιθαρῳδῷ θαυμαζομένῳ τότε ἐν τοῖς Ἕλλησιν. ὅτι

[32, 15]   χειμαζόμενοι, καθάπερ σκάφει σαθρῷ καὶ λελυμένῳ πάντων ἐν ἀγνώμονι γνώμῃ καὶ

[32, 1]   ἵνα κτήσησθε πρὸς ἐκείνῳ τῷ ἐπαίνῳ καινὸν ἕτερον μείζω τε καὶ

[32, 100]   τινὶ τῶν σφόδρα ἀρχαίων μουσικῷ. ἐκείνῳ γὰρ τὸ δαιμόνιόν ποτε προειπεῖν

[32, 1]   νῦν ποιήσατε, ἵνα κτήσησθε πρὸς ἐκείνῳ τῷ ἐπαίνῳ καινὸν ἕτερον μείζω

[32, 55]   καὶ τὸ σφαλερὸν τῆς ἐν οἴνῳ τέρψεως παραμυθουμένη μετὰ ξυγγενοῦς δυνάμεως,

[32, 70]   ὑμῶν περὶ αὔλησιν ἠσχολεῖτο καὶ μόνῳ τούτῳ προσεῖχεν, ὑμεῖς δὲ πρὸς

[32, 75]   ὑμῖν καὶ ξένον ἐνέγκῃ τῷ χρόνῳ. {πάλιν δὲ ἑτέραν παρθένον ποταμοῦ

[32, 30]   αὐτάς, κἂν οἴκοι μὴ σωφρονῶσιν, ἔξω γε προϊέναι κοσμίως, αἱ δὲ

[32, 45]   ὑμετέραν ἀβελτερίαν. διὰ τί γὰρ ἔξω παραπλησίως ἀκούονται τοῖς ἄλλοις καὶ

[32, 45]   τόνον, συνίετε· αὐτοὶ δὲ παντελῶς ἔξω τῆς ἁρμονίας τῆς κατὰ φύσιν

[32, 65]   τὴν Ὀρφέως. εἶναι δὲ τῷ τρόπῳ κοῦφον καὶ ἀνόητον, ὡς ἐκ

[32, 35]   ὑμῶν τῷ μεγέθει καὶ τῷ τόπῳ πλεῖστον ὅσον διαφέρει καὶ περιφανῶς

[32, 75]   πατὴρ συγκαθεῖρξε τὴν παῖδα τῷ ἵππῳ, καί φασιν οὕτω διαφθαρῆναι τὴν

[32, 95]   ὑμεῖς κατὰ ζῆλον τὸν ἐπ´ Ἀλεξάνδρῳ· καὶ γὰρ αὐτὸς ἔλεγε Διὸς

[32, 25]   καὶ καθεστηκὸς καὶ μήτε γέλωτι σφοδρῷ καὶ ἀκολάστῳ βρασσόμενον μήτε θορύβῳ

[32, 15]   ταλαιπώρῳ βίῳ χειμαζόμενοι, καθάπερ σκάφει σαθρῷ καὶ λελυμένῳ πάντων ἐν ἀγνώμονι

[32, 95]   χαλεπὸν δὲ τοῦτον καὶ ἐπ´ ὀλέθρῳ. ~μὴ οὖν σφόδρα οὕτως περιέχεσθε

[32, 10]   χρηστῶν ἡγεμόνων, κἂν ἰατρὸς ἐν καιρῷ παραγένηται τῷ κάμνοντι, καὶ τοῦτον

[32, 5]   ἐπεὶ καὶ τοὺς Ἀθηναίους, ὧν μικρῷ πρότερον ἐμνήσθην, οὐ πάντως εὑρήσομεν

[32, 40]   ὀλίγοις, ἀλλ´ ἐν ἅπασιν ἀνθρώποις. ~ὁρῶ γὰρ ἔγωγε οὐ μόνον Ἕλληνας

[32, 1]   δὲ ὑμῖν τὴν πᾶσαν ἔνδειαν ὁρῶ οὖσαν. καίτοι τινὲς ἐπαινοῦσιν ὑμᾶς

[32, 20]   ᾄσματος. νῦν δὲ τούτου μὲν ἀπορῶ τοῦ φαρμάκου· θεὸς δ´, ὅπερ

[32, 30]   οὐδὲ τῆς πόλεως· ἐν τῷ θεάτρῳ δὲ βλέπεται τὸ δημόσιον ἦθος.

[32, 95]   προσέοικεν ὑμῶν ὁ δῆμος, ἀλλὰ Κενταύρῳ τινὶ ἢ Κύκλωπι πεπωκότι καὶ

[32, 95]   καὶ ἐρῶντι, τὸ μὲν σῶμα ἰσχυρῷ καὶ μεγάλῳ, τὴν δὲ διάνοιαν

[32, 25]   μάλιστα ἀνδρὶ δυνάστῃ καὶ σφόδρα ἰσχυρῷ, μεγάλην τινὰ ἐξουσίαν καὶ ῥώμην

[32, 15]   παθῶν, ἀλλ´ ἐν ἀκαλύπτῳ καὶ ταλαιπώρῳ βίῳ χειμαζόμενοι, καθάπερ σκάφει σαθρῷ

[32, 30]   ἀσχημονῇ τῶν μειζόνων ἐν τῷ μέσῳ πάντων ὁρώντων, καταφρονήσετε αὐτοῦ καὶ

[32, 45]   ἤκουσεν. αὗται δὲ σχεδὸν ἐν μέσῳ τῆς οἰκουμένης ἐν τῇ πολυανθρωποτάτῃ

[32, 60]   περὶ τοῦτο καὶ σπουδή. καὶ πόσῳ κρεῖττον μιμεῖσθαι τὸν νῦν ἄρχοντα

[32, 1]   βωμολοχίας καὶ σκωμμάτων οὐδὲν ἐοικότων χρυσῷ. διὰ τοῦτο οὖν ὀρθῶς ἔφην

[32, 45]   διατριβῆς τινος καὶ παραμυθίας ἐν τῷ βίῳ· δεῖ δὲ μετὰ κόσμου

[32, 65]   δοκεῖ δέ μοι, καὶ ἐν τῷ γυμνασίῳ πορϊόντες ἤδη γυμνάσονται πρὸς

[32, 25]   {εἰς} μίαν μορφὴν εἰδώλου ξυντιθέντες. τῷ δὲ τοιούτῳ τέρατι ξυμπλέκεσθαι καὶ

[32, 95]   ἐκείνου μεγαλοψυχίαν· ἀλλ´ εὐταξίᾳ, κόσμῳ, τῷ δεικνύειν ὑμᾶς αὐτοὺς σώφρονας καὶ

[32, 1]   ποιήσατε, ἵνα κτήσησθε πρὸς ἐκείνῳ τῷ ἐπαίνῳ καινὸν ἕτερον μείζω τε

[32, 30]   τοῦτο οὐδὲ τῆς πόλεως· ἐν τῷ θεάτρῳ δὲ βλέπεται τὸ δημόσιον

[32, 10]   παῖδες ἀπαγγέλλουσι παίζοντες τὸ δοκοῦν τῷ θεῷ, καὶ τοῦτο ἀψευδὲς πέφηνεν.

[32, 20]   ἂν〉 οὖν καὶ ὑμεῖς ἐμὲ τῷ θορύβῳ καταπίοιτε καὶ τῇ ταραχῇ,

[32, 75]   γὰρ πατὴρ συγκαθεῖρξε τὴν παῖδα τῷ ἵππῳ, καί φασιν οὕτω διαφθαρῆναι

[32, 10]   κἂν ἰατρὸς ἐν καιρῷ παραγένηται τῷ κάμνοντι, καὶ τοῦτον ἡγεῖσθαι χρὴ

[32, 35]   ἴσασιν. ἡ γὰρ πόλις ὑμῶν τῷ μεγέθει καὶ τῷ τόπῳ πλεῖστον

[32, 60]   δ´ εὐθὺς ἀποχωρεῖν, οὐχ ἡδόμενα τῷ μέλει. τὰ δὲ πτηνὰ καὶ

[32, 30]   τις ἀσχημονῇ τῶν μειζόνων ἐν τῷ μέσῳ πάντων ὁρώντων, καταφρονήσετε αὐτοῦ

[32, 85]   αὐτὸν ἀνδράποδον μηδὲ θυρωρεῖν ἄξιον. τῷ παντὶ γὰρ κρεῖττον ἐρημίαν καθορᾶν

[32, 90]   καὶ ἐφ´ ἑκάστων τὰ τοιαῦτα, τῷ παντὶ δὲ αἰσχίω δημοσίᾳ φαινόμενα.

[32, 30]   πλήθους. ~ἴδετε δὲ αὑτοὺς ἐν τῷ παρόντι καὶ ὅταν τὰ συνήθη

[32, 60]   ὑφ´ οὗ λέγουσιν ᾄδοντος ἐν τῷ πελάγει τοὺς δελφῖνας ἀφικέσθαι πρὸς

[32, 55]   τῆς ἀρχῆς, οὐχ ὥσπερ ἐν τῷ πότῳ προϊόντας, οὐκ ἔστιν ἄλλους

[32, 5]   ποτε ἀκοῦσαι καὶ τὴν ἐπὶ τῷ συμφέροντι δέξασθαι παρρησίαν· ἐπεὶ καὶ

[32, 80]   καὶ προσῆκε. μόνον δ´ ἐπὶ τῷ τέλει φησὶν Αἴαντα τὸν Λοκρὸν

[32, 45]   ποίῳ χρισάμενοι φαρμάκῳ; δῆλον ὅτι τῷ τῆς ἀνοίας· ὡς οὐκ ἦν

[32, 35]   πόλις ὑμῶν τῷ μεγέθει καὶ τῷ τόπῳ πλεῖστον ὅσον διαφέρει καὶ

[32, 65]   μνήμην τὴν Ὀρφέως. εἶναι δὲ τῷ τρόπῳ κοῦφον καὶ ἀνόητον, ὡς

[32, 75]   Ἰξίονα λῆρον ἀποφαίνετε τὸν ἐν τῷ τροχῷ παρὰ τοῖς ποιηταῖς ἐνδεδεμένον

[32, 40]   δὲ καταβάλλουσιν ἀλλήλους, οἱ δὲ τὼ χεῖρε ἀνατείναντες μάχονται πρὸς οὐδένα

[32, 75]   δυσχερὲς ὑμῖν καὶ ξένον ἐνέγκῃ τῷ χρόνῳ. {πάλιν δὲ ἑτέραν παρθένον

[32, 40]   φιλικῶς αὑτοῖς ἤδη ἔχοντες βαδίζουσι κάτω ὁρῶντες, αἰσχυνόμενοι τοῖς πεπραγμένοις. ~ἐκεῖνος

[32, 15]   τοὺς κακίστους καὶ ἀτυχεστάτους ὡς πορρωτάτω φεύγειν ἀπὸ τοῦ λόγου καὶ

[32, 25]   βρασσόμενον μήτε θορύβῳ συνεχεῖ καὶ ἀτάκτῳ τεταραγμένον, ἀλλ´ ἀκοὴ μία τοσοῦδε

[32, 55]   ἀρχῆς, οὐχ ὥσπερ ἐν τῷ πότῳ προϊόντας, οὐκ ἔστιν ἄλλους ἰδεῖν.

[32, 15]   ἀπὸ τῶν παθῶν, ἀλλ´ ἐν ἀκαλύπτῳ καὶ ταλαιπώρῳ βίῳ χειμαζόμενοι, καθάπερ

[32, 10]   τὸν θεόν, {καὶ} κατ´ ἰδίαν ἑκάστῳ μηνύοντα τὸ συμφέρον, ἐγρηγορότων δὲ

[32, 25]   καὶ μήτε γέλωτι σφοδρῷ καὶ ἀκολάστῳ βρασσόμενον μήτε θορύβῳ συνεχεῖ καὶ

[32, 95]   προσάγειν αὐτὸν δύναται· πάντα γὰρ κρείττω καὶ πολυτελέστερα ἔχει τῶν ὅπου

[32, 95]   ὑμᾶς ἀντιφιλοτιμεῖσθαι καὶ τὴν πατρίδα κρείττω ποιεῖν, μὰ Δί´ οὐ κρήναις

[32, 55]   δυσχερῆ πράττειν ἀναγκάζεσθαι τοὺς σκαιῶς αὐτῷ καὶ ἀμέτρως χρωμένους· ὑπὸ δὲ

[32, 95]   ἀγαθὰ ἐργάσεται. καὶ ἴσως ἂν αὐτῷ καὶ τῆς ἐνθάδε ἀφίξεως παράσχοιτε

[32, 60]   ζῶντος μὲν οὖν Ὀρφέως συνέπεσθαι αὐτῷ πανταχόθεν ἀκούοντα {αὐτοῦ} ὁμοῦ καὶ

[32, 60]   εἴρηται, κἀκεῖ τὰ ζῷα προσιέναι αὐτῷ, πολύ τι πλῆθος οἶμαι {τῶν}

[32, 55]   παραμυθουμένη μετὰ ξυγγενοῦς δυνάμεως, ὥσπερ αὐτῷ συγκεραννύμενον ἐμμελὲς γίγνεται καὶ μέτριον.

[32, 95]   καὶ μεγάλα ἔνδον ὤνια παρ´ αὑτῷ ταῦτα, συνειδὼς ὑμῖν τὴν ἐσχάτην

[32, 50]   τοῦ τρόπου καὶ τὸ προσέχειν ἑαυτῷ, τοῦ δὲ ταραχήν καὶ〉 ἀναίδειαν·

[32, 85]   ὥσπερ τινὰ κόπρον βαθεῖαν ἐν ταὐτῷ νενημένην ἐκ παντοδαπῶν λυμάτων. οὐδὲ

[32, 30]   δεῖ παραβάλλειν τὸν πολὺν ἄρτον· οὕτω γὰρ εἰρῆσθαι πολὺ βέλτιον· καὶ

[32, 30]   γέλως. τίς ἂν οὖν τοὺς οὕτω διακειμένους ἐπαινέσειεν; οὐ γὰρ διὰ

[32, 75]   παῖδα τῷ ἵππῳ, καί φασιν οὕτω διαφθαρῆναι τὴν κόρην. σκοπεῖτε δὲ

[32, 5]   ἑτοίμως καὶ συνεχῶς αὑτοὺς παρέχετε, οὕτω καὶ λόγου χρηστοῦ ποτε ἀκοῦσαι

[32, 75]   ἐστιν ἐν τῇ πόλει τόπος οὕτω καλούμενος Ἵππου καὶ κόρης ἄβατον.

[32, 75]   βρωτὺν οὐδὲ ποτῆτα. τί σφόδρα οὕτω κυκᾶσθε; τίς ἡ σπουδή; τίς

[32, 100]   Χάριτας, ἀλλὰ μᾶλλον Εὐριπίδην μιμεῖσθε οὕτω λέγοντα· μὴ παυσαίμην τὰς Χάριτας

[32, 20]   πρὸς ὕβριν ἕτοιμον, τοῦ μὲν οὕτω λέγοντος· κινήθη δ´ ἀγορή, ὡς

[32, 40]   ὑμεῖς μὲν ἀκούετε ἑνός, ἂν οὕτω τύχῃ, κιθαρῳδοῦ, καὶ τούτου συνήθους,

[32, 25]   μορφὴν εἰδώλου ξυντιθέντες. τῷ δὲ τοιούτῳ τέρατι ξυμπλέκεσθαι καὶ ὁμόσε ἰέναι

[32, 25]   ἐξουσίαν καὶ ῥώμην ἔχοντι, καὶ τοσούτῳ μείζονι δυνάστῃ καὶ ἄρχοντι πλεόνων,

[32, 45]   ἂν γευσαμέναις γλυκὺ φανῇ, πρὸς τούτῳ διαφθείρονται. ~τί οὖν τοῦτο λαμπρόν,

[32, 1]   γενομένων ἅπαντες ἐσιωπήσατε, καὶ πρὸς τούτῳ ἐδείξατε ὅτι οὐ μόνον ἐστὲ

[32, 25]   καὶ προσιέναι φημὶ καὶ διαλέγεσθαι τούτῳ πρέπειν, καθάπερ ἵππον γενναῖον ἐξ

[32, 70]   περὶ αὔλησιν ἠσχολεῖτο καὶ μόνῳ τούτῳ προσεῖχεν, ὑμεῖς δὲ πρὸς ἐκεῖνον

[32, 90]   παραφερόμενον, καὶ καθάπερ εἰώθασιν, ἐν κροκωτῷ, παραπλησίως καὶ δῆμος οὕτως μέγας

[32, 75]   πολὺ δὴ μᾶλλον ἔγωγε ὑμῖν συμβουλεύω τὸν θεὸν τοῦτον ἐξιλάσασθαι καὶ

[32, 60]   ὄντας, ἀγρίους πεποιήκασι καὶ ἀπαιδεύτους. ἔχω δὲ καὶ ἄλλον εἰπεῖν λόγον

[32, 20]   καὶ θορύβῳ παρέβαλον· ὅπως οὖν ἔχω λέγειν ὅτι οὐ πᾶν πλῆθος

[32, 20]   ὑπ´ ἀνέμου ῥιπίζεται. καὶ γαληνὸς εντηχω παν πνεῦμα βραχὺ κορύσσεται. κἄν

[32, 75]   λῆρον ἀποφαίνετε τὸν ἐν τῷ τροχῷ παρὰ τοῖς ποιηταῖς ἐνδεδεμένον {καὶ

Discours, par.
[32, 1]	ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΣ. ~Ἆρά γε βούλοισθ´ ἄν,	ὦ	ἄνδρες, σπουδάσαι χρόνον σμικρὸν καὶ
[32, 50]	διαφθείρονται. ~τί οὖν τοῦτο λαμπρόν,	ὦ	κακοδαίμονες; ὑπὲρ μὲν γὰρ δικαιοσύνης
[32, 15]	οἱ θεοὶ παιδείαν καὶ λόγον,	ᾧ	διὰ βίου μέν τις χρώμενος
[32, 40]	τῶν Ἑλλήνων ἀποδεδειγμένον χωρίον, ἐν	ᾧ	μαίνονται καθ´ ἡμέραν, τὸ γυμνάσιον
[32, 30]	συμβεβούλευκα οὐδὲ εἴρηκα σαφῶς, ἐφ´	ᾧ	μάλιστα ἐπιτιμῶ· τοῦτο δὲ ἔργον
[32, 20]	οὖν καὶ ὑμεῖς ἐμὲ τῷ	θορύβῳ	καταπίοιτε καὶ τῇ ταραχῇ, βουλόμενον
[32, 20]	μαινόμενον, ὅστις ἐμαυτὸν ὄχλῳ καὶ	θορύβῳ	παρέβαλον· ὅπως οὖν ἔχω λέγειν
[32, 25]	σφοδρῷ καὶ ἀκολάστῳ βρασσόμενον μήτε	θορύβῳ	συνεχεῖ καὶ ἀτάκτῳ τεταραγμένον, ἀλλ´
[32, 70]	τέτταρα ἢ πέντε βήματα νικᾶτε,	κἀγὼ	βαδιοῦμαι· ταῦτα δὲ ἔλεγε, φειδόμενος
[32, 85]	αἰόλος ἵππος· οὐχ ὁράᾳς οἷος	κἀγὼ	καλός τε μέγας τε; ἀλλ´
[32, 20]	οὖν τὰ τοῦ Ἑρμοῦ ἔπη	κἀγὼ	λέγοιμι πρὸς ὑμᾶς, ὡς ἐκεῖνος
[32, 60]	ἐπειδὴ τοῖς βασιλεῦσι τοὺς δήμους	κἀγὼ	παρέβαλον, Νέρωνι φαίνεσθαι τὴν αὐτὴν
[32, 75]	μέγα τεκεῖν τέρας. δέδοικα δὴ	κἀγὼ	τὸν ἱππικὸν τοῦτον ἔρωτα τῆς
[32, 20]	ὠφελεῖν πρός τι τῶν χαλεπῶν.	ἐγὼ	γοῦν, εἰ ἦν ᾠδικός, οὐκ
[32, 65]	μὲν ἐκεῖνος ἔπαιζεν ὁ Φρύξ.	ἐγὼ	δ´ ὑμῖν βούλομαι Λακεδαιμονίων ἔργον
[32, 20]	πόλεων {καὶ τῶν} ἀνθρώπων ἐρημίαν·	ἐγὼ	δὲ ἄνθρωπος οὐδεὶς οὐδαμόθεν ἐν
[32, 35]	ἄλλων τῶν ἀεὶ θωπευόντων ὑμᾶς·	ἐγὼ	δὲ ἐπῄνεσα ὕδωρ καὶ γῆν
[32, 30]	δὲ ἔργον εἶναι τοῦ διδάσκοντος.	ἐγὼ	δὲ καὶ νῦν μὲν ἡγοῦμαι
[32, 1]	φθέγγεσθε ὅ, τι ἂν ἐννοήσητε·	ἐγὼ	δὲ μᾶλλον ἂν ὑμᾶς ἐπῄνουν
[32, 35]	δὲ οὐδὲ ὄναρ αὐτοῖς μέλει.	ἐγὼ	δὲ τούτων ἐμνήσθην οὔτε ὑμᾶς
[32, 45]	καταγελῶν οὐ φαύλου πράγματος, ὡς	ἐγὼ	δοκῶ, ταῦτα ἔλεγεν. περὶ δὲ
[32, 10]	κολάκων καὶ γοήτων καὶ σοφιστῶν.	ἐγὼ	μὲν γὰρ οὐκ ἀπ´ ἐμαυτοῦ
[32, 25]	φασι, τῆς ποίας μερίδος θῶμεν;	ἐγὼ	μὲν γὰρ ὡς τῆς βελτίονος
[32, 25]	καὶ διδάσκουσι χάριν εἰδώς· ὃν	ἐγὼ	τίθημι τῆς θείας καὶ βασιλικῆς
[32, 5]	ἀνόητον καὶ λοιδορίαν καὶ δαπάνην.	λέγω	δὲ ταῦτα οὐκ ἀποτρέπων οὐδὲ
[32, 60]	τὸν νῦν ἄρχοντα παιδείᾳ καὶ	λόγῳ	προσέχοντα; οὐκ ἀποθήσεσθε τὴν αἰσχρὰν
[32, 10]	ἰσχυρᾷ καὶ πλήρει κληδόνι καὶ	λόγῳ	σαφεῖ, διδάσκοντι περὶ τῶν ἀναγκαιοτάτων,
[32, 15]	φαρμάκου τούτου καὶ μηδέποτε σωφρονοῦντι	λόγῳ	τὰς ἀκοὰς ὑπέχοντες ὁλοκλήρως ἄθλιοι
[32, 65]	εἰπεῖν, ὡς ἐκεῖνοι προσηνέχθησαν ἀνδρὶ	κιθαρῳδῷ	θαυμαζομένῳ τότε ἐν τοῖς Ἕλλησιν.
[32, 10]	ἀπαγγέλλουσι παίζοντες τὸ δοκοῦν τῷ	θεῷ,	καὶ τοῦτο ἀψευδὲς πέφηνεν. ὁ
[32, 1]	ἐκείνῳ τῷ ἐπαίνῳ καινὸν ἕτερον	μείζω	τε καὶ σεμνότερον, ὅτι τοσοῦτοι
[32, 10]	τὰ συμβαίνοντα τοῖς ἀνθρώποις ἐπ´	ἀγαθῷ	πάνθ´ ὁμοίως ἐστὶ δαιμόνια, κἂν
[32, 80]	σιωπῇ ἧσο, ἐμῷ δ´ ἐπιπείθεο	μύθῳ·	ἠπεδανὸς δέ νύ τοι θεράπων,
[32, 45]	τινος καὶ παραμυθίας ἐν τῷ	βίῳ·	δεῖ δὲ μετὰ κόσμου καὶ
[32, 15]	ἀλλ´ ἐν ἀκαλύπτῳ καὶ ταλαιπώρῳ	βίῳ	χειμαζόμενοι, καθάπερ σκάφει σαθρῷ καὶ
[32, 20]	δὲ ἄνθρωπος οὐδεὶς οὐδαμόθεν ἐν	τριβωνίῳ	φαύλῳ μήτε ᾄδειν ἡδὺς μήτε
[32, 45]	συνέλθητε, πυκτεύετε, βοᾶτε, ῥιπτεῖτε, ὀρχεῖσθε,	ποίῳ	χρισάμενοι φαρμάκῳ; δῆλον ὅτι τῷ
[32, 10]	μήτε δόξης χάριν μήτ´ ἐπ´	ἀργυρίῳ	προσποιούμενον, ἀλλ´ ἐπὶ εὐνοίᾳ καὶ
[32, 65]	δέ μοι, καὶ ἐν τῷ	γυμνασίῳ	πορϊόντες ἤδη γυμνάσονται πρὸς μέλος
[32, 90]	τὰ τοιαῦτα, τῷ παντὶ δὲ	αἰσχίω	δημοσίᾳ φαινόμενα. καὶ γὰρ αἱ
[32, 90]	ὅπερ γὰρ ἤδη πολλάκις εἶπον,	αἰσχίω	τὰ αἰσχρὰ καὶ καταγέλαστα μᾶλλον,
[32, 45]	βοᾶτε, ῥιπτεῖτε, ὀρχεῖσθε, ποίῳ χρισάμενοι	φαρμάκῳ;	δῆλον ὅτι τῷ τῆς ἀνοίας·
[32, 40]	ἐπειδὰν γὰρ ἐλθόντες ἀποδύσωνται, χρίονται	φαρμάκῳ.	τοῦτο δὲ ἔφη κινεῖν αὐτοῖς
[32, 100]	Αἰγυπτίων τινὶ τῶν σφόδρα ἀρχαίων	μουσικῷ.	ἐκείνῳ γὰρ τὸ δαιμόνιόν ποτε
[32, 10]	γὰρ οὐκ ἀπ´ ἐμαυτοῦ μοι	δοκῶ	προελέσθαι τοῦτο, ἀλλ´ ὑπὸ δαιμονίου
[32, 45]	οὐ φαύλου πράγματος, ὡς ἐγὼ	δοκῶ,	ταῦτα ἔλεγεν. περὶ δὲ ὑμῶν
[32, 95]	τὸ μὲν σῶμα ἰσχυρῷ καὶ	μεγάλῳ,	τὴν δὲ διάνοιαν ἀμαθεῖ. πρὸς
[32, 20]	ἄνθρωπος οὐδεὶς οὐδαμόθεν ἐν τριβωνίῳ	φαύλῳ	μήτε ᾄδειν ἡδὺς μήτε μεῖζον
[32, 20]	εἶναι καὶ μαινόμενον, ὅστις ἐμαυτὸν	ὄχλῳ	καὶ θορύβῳ παρέβαλον· ὅπως οὖν
[32, 80]	ἀπαμειβόμενος προσέειπε· τέττα, σιωπῇ ἧσο,	ἐμῷ	δ´ ἐπιπείθεο μύθῳ· ἠπεδανὸς δέ
[32, 70]	ἠναγκάσατε καὶ μετὰ ταῦτα κατιέναι	πολέμῳ	καὶ διὰ Ῥωμαίων; καὶ τέλος
[32, 45]	αὐταῖς; ἀλλ´ ἐκεῖναι μὲν ἐν	ἐρήμῳ	ἦσαν πελάγει καὶ μακρὰν ἀπῳκισμέναι
[32, 30]	εἴρηκα σαφῶς, ἐφ´ ᾧ μάλιστα	ἐπιτιμῶ·	τοῦτο δὲ ἔργον εἶναι τοῦ
[32, 35]	παρ´ ὑμῖν. κεῖται γὰρ ἐν	συνδέσμῳ	τινὶ τῆς ὅλης γῆς καὶ
[32, 25]	σπανίως μεταδιδόντες καὶ κατὰ ἀνάγκην,	κόσμῳ	πόλεων ἡδόμενοι. οἱ δὲ τοὐναντίον
[32, 40]	ἀνθρωπίνων θεαμάτων πάντων κρεῖττον θέαμα,	κόσμῳ	τε ἱερῶν καὶ πλήθει πολιτῶν
[32, 95]	τὴν ἐκείνου μεγαλοψυχίαν· ἀλλ´ εὐταξίᾳ,	κόσμῳ,	τῷ δεικνύειν ὑμᾶς αὐτοὺς σώφρονας
[32, 75]	δαιμόνιοι, μαίνεσθε καὶ οὐκέτι κεύθετε	θυμῷ	βρωτὺν οὐδὲ ποτῆτα. τί σφόδρα
[32, 65]	ὡς ἐκεῖνοι προσηνέχθησαν ἀνδρὶ κιθαρῳδῷ	θαυμαζομένῳ	τότε ἐν τοῖς Ἕλλησιν. ὅτι
[32, 15]	χειμαζόμενοι, καθάπερ σκάφει σαθρῷ καὶ	λελυμένῳ	πάντων ἐν ἀγνώμονι γνώμῃ καὶ
[32, 1]	ἵνα κτήσησθε πρὸς ἐκείνῳ τῷ	ἐπαίνῳ	καινὸν ἕτερον μείζω τε καὶ
[32, 100]	τινὶ τῶν σφόδρα ἀρχαίων μουσικῷ.	ἐκείνῳ	γὰρ τὸ δαιμόνιόν ποτε προειπεῖν
[32, 1]	νῦν ποιήσατε, ἵνα κτήσησθε πρὸς	ἐκείνῳ	τῷ ἐπαίνῳ καινὸν ἕτερον μείζω
[32, 55]	καὶ τὸ σφαλερὸν τῆς ἐν	οἴνῳ	τέρψεως παραμυθουμένη μετὰ ξυγγενοῦς δυνάμεως,
[32, 70]	ὑμῶν περὶ αὔλησιν ἠσχολεῖτο καὶ	μόνῳ	τούτῳ προσεῖχεν, ὑμεῖς δὲ πρὸς
[32, 75]	ὑμῖν καὶ ξένον ἐνέγκῃ τῷ	χρόνῳ.	{πάλιν δὲ ἑτέραν παρθένον ποταμοῦ
[32, 30]	αὐτάς, κἂν οἴκοι μὴ σωφρονῶσιν,	ἔξω	γε προϊέναι κοσμίως, αἱ δὲ
[32, 45]	ὑμετέραν ἀβελτερίαν. διὰ τί γὰρ	ἔξω	παραπλησίως ἀκούονται τοῖς ἄλλοις καὶ
[32, 45]	τόνον, συνίετε· αὐτοὶ δὲ παντελῶς	ἔξω	τῆς ἁρμονίας τῆς κατὰ φύσιν
[32, 65]	τὴν Ὀρφέως. εἶναι δὲ τῷ	τρόπῳ	κοῦφον καὶ ἀνόητον, ὡς ἐκ
[32, 35]	ὑμῶν τῷ μεγέθει καὶ τῷ	τόπῳ	πλεῖστον ὅσον διαφέρει καὶ περιφανῶς
[32, 75]	πατὴρ συγκαθεῖρξε τὴν παῖδα τῷ	ἵππῳ,	καί φασιν οὕτω διαφθαρῆναι τὴν
[32, 95]	ὑμεῖς κατὰ ζῆλον τὸν ἐπ´	Ἀλεξάνδρῳ·	καὶ γὰρ αὐτὸς ἔλεγε Διὸς
[32, 25]	καὶ καθεστηκὸς καὶ μήτε γέλωτι	σφοδρῷ	καὶ ἀκολάστῳ βρασσόμενον μήτε θορύβῳ
[32, 15]	ταλαιπώρῳ βίῳ χειμαζόμενοι, καθάπερ σκάφει	σαθρῷ	καὶ λελυμένῳ πάντων ἐν ἀγνώμονι
[32, 95]	χαλεπὸν δὲ τοῦτον καὶ ἐπ´	ὀλέθρῳ.	~μὴ οὖν σφόδρα οὕτως περιέχεσθε
[32, 10]	χρηστῶν ἡγεμόνων, κἂν ἰατρὸς ἐν	καιρῷ	παραγένηται τῷ κάμνοντι, καὶ τοῦτον
[32, 5]	ἐπεὶ καὶ τοὺς Ἀθηναίους, ὧν	μικρῷ	πρότερον ἐμνήσθην, οὐ πάντως εὑρήσομεν
[32, 40]	ὀλίγοις, ἀλλ´ ἐν ἅπασιν ἀνθρώποις.	~ὁρῶ	γὰρ ἔγωγε οὐ μόνον Ἕλληνας
[32, 1]	δὲ ὑμῖν τὴν πᾶσαν ἔνδειαν	ὁρῶ	οὖσαν. καίτοι τινὲς ἐπαινοῦσιν ὑμᾶς
[32, 20]	ᾄσματος. νῦν δὲ τούτου μὲν	ἀπορῶ	τοῦ φαρμάκου· θεὸς δ´, ὅπερ
[32, 30]	οὐδὲ τῆς πόλεως· ἐν τῷ	θεάτρῳ	δὲ βλέπεται τὸ δημόσιον ἦθος.
[32, 95]	προσέοικεν ὑμῶν ὁ δῆμος, ἀλλὰ	Κενταύρῳ	τινὶ ἢ Κύκλωπι πεπωκότι καὶ
[32, 95]	καὶ ἐρῶντι, τὸ μὲν σῶμα	ἰσχυρῷ	καὶ μεγάλῳ, τὴν δὲ διάνοιαν
[32, 25]	μάλιστα ἀνδρὶ δυνάστῃ καὶ σφόδρα	ἰσχυρῷ,	μεγάλην τινὰ ἐξουσίαν καὶ ῥώμην
[32, 15]	παθῶν, ἀλλ´ ἐν ἀκαλύπτῳ καὶ	ταλαιπώρῳ	βίῳ χειμαζόμενοι, καθάπερ σκάφει σαθρῷ
[32, 30]	ἀσχημονῇ τῶν μειζόνων ἐν τῷ	μέσῳ	πάντων ὁρώντων, καταφρονήσετε αὐτοῦ καὶ
[32, 45]	ἤκουσεν. αὗται δὲ σχεδὸν ἐν	μέσῳ	τῆς οἰκουμένης ἐν τῇ πολυανθρωποτάτῃ
[32, 60]	περὶ τοῦτο καὶ σπουδή. καὶ	πόσῳ	κρεῖττον μιμεῖσθαι τὸν νῦν ἄρχοντα
[32, 1]	βωμολοχίας καὶ σκωμμάτων οὐδὲν ἐοικότων	χρυσῷ.	διὰ τοῦτο οὖν ὀρθῶς ἔφην
[32, 45]	διατριβῆς τινος καὶ παραμυθίας ἐν	τῷ	βίῳ· δεῖ δὲ μετὰ κόσμου
[32, 65]	δοκεῖ δέ μοι, καὶ ἐν	τῷ	γυμνασίῳ πορϊόντες ἤδη γυμνάσονται πρὸς
[32, 25]	{εἰς} μίαν μορφὴν εἰδώλου ξυντιθέντες.	τῷ	δὲ τοιούτῳ τέρατι ξυμπλέκεσθαι καὶ
[32, 95]	ἐκείνου μεγαλοψυχίαν· ἀλλ´ εὐταξίᾳ, κόσμῳ,	τῷ	δεικνύειν ὑμᾶς αὐτοὺς σώφρονας καὶ
[32, 1]	ποιήσατε, ἵνα κτήσησθε πρὸς ἐκείνῳ	τῷ	ἐπαίνῳ καινὸν ἕτερον μείζω τε
[32, 30]	τοῦτο οὐδὲ τῆς πόλεως· ἐν	τῷ	θεάτρῳ δὲ βλέπεται τὸ δημόσιον
[32, 10]	παῖδες ἀπαγγέλλουσι παίζοντες τὸ δοκοῦν	τῷ	θεῷ, καὶ τοῦτο ἀψευδὲς πέφηνεν.
[32, 20]	ἂν〉 οὖν καὶ ὑμεῖς ἐμὲ	τῷ	θορύβῳ καταπίοιτε καὶ τῇ ταραχῇ,
[32, 75]	γὰρ πατὴρ συγκαθεῖρξε τὴν παῖδα	τῷ	ἵππῳ, καί φασιν οὕτω διαφθαρῆναι
[32, 10]	κἂν ἰατρὸς ἐν καιρῷ παραγένηται	τῷ	κάμνοντι, καὶ τοῦτον ἡγεῖσθαι χρὴ
[32, 35]	ἴσασιν. ἡ γὰρ πόλις ὑμῶν	τῷ	μεγέθει καὶ τῷ τόπῳ πλεῖστον
[32, 60]	δ´ εὐθὺς ἀποχωρεῖν, οὐχ ἡδόμενα	τῷ	μέλει. τὰ δὲ πτηνὰ καὶ
[32, 30]	τις ἀσχημονῇ τῶν μειζόνων ἐν	τῷ	μέσῳ πάντων ὁρώντων, καταφρονήσετε αὐτοῦ
[32, 85]	αὐτὸν ἀνδράποδον μηδὲ θυρωρεῖν ἄξιον.	τῷ	παντὶ γὰρ κρεῖττον ἐρημίαν καθορᾶν
[32, 90]	καὶ ἐφ´ ἑκάστων τὰ τοιαῦτα,	τῷ	παντὶ δὲ αἰσχίω δημοσίᾳ φαινόμενα.
[32, 30]	πλήθους. ~ἴδετε δὲ αὑτοὺς ἐν	τῷ	παρόντι καὶ ὅταν τὰ συνήθη
[32, 60]	ὑφ´ οὗ λέγουσιν ᾄδοντος ἐν	τῷ	πελάγει τοὺς δελφῖνας ἀφικέσθαι πρὸς
[32, 55]	τῆς ἀρχῆς, οὐχ ὥσπερ ἐν	τῷ	πότῳ προϊόντας, οὐκ ἔστιν ἄλλους
[32, 5]	ποτε ἀκοῦσαι καὶ τὴν ἐπὶ	τῷ	συμφέροντι δέξασθαι παρρησίαν· ἐπεὶ καὶ
[32, 80]	καὶ προσῆκε. μόνον δ´ ἐπὶ	τῷ	τέλει φησὶν Αἴαντα τὸν Λοκρὸν
[32, 45]	ποίῳ χρισάμενοι φαρμάκῳ; δῆλον ὅτι	τῷ	τῆς ἀνοίας· ὡς οὐκ ἦν
[32, 35]	πόλις ὑμῶν τῷ μεγέθει καὶ	τῷ	τόπῳ πλεῖστον ὅσον διαφέρει καὶ
[32, 65]	μνήμην τὴν Ὀρφέως. εἶναι δὲ	τῷ	τρόπῳ κοῦφον καὶ ἀνόητον, ὡς
[32, 75]	Ἰξίονα λῆρον ἀποφαίνετε τὸν ἐν	τῷ	τροχῷ παρὰ τοῖς ποιηταῖς ἐνδεδεμένον
[32, 40]	δὲ καταβάλλουσιν ἀλλήλους, οἱ δὲ	τὼ	χεῖρε ἀνατείναντες μάχονται πρὸς οὐδένα
[32, 75]	δυσχερὲς ὑμῖν καὶ ξένον ἐνέγκῃ	τῷ	χρόνῳ. {πάλιν δὲ ἑτέραν παρθένον
[32, 40]	φιλικῶς αὑτοῖς ἤδη ἔχοντες βαδίζουσι	κάτω	ὁρῶντες, αἰσχυνόμενοι τοῖς πεπραγμένοις. ~ἐκεῖνος
[32, 15]	τοὺς κακίστους καὶ ἀτυχεστάτους ὡς	πορρωτάτω	φεύγειν ἀπὸ τοῦ λόγου καὶ
[32, 25]	βρασσόμενον μήτε θορύβῳ συνεχεῖ καὶ	ἀτάκτῳ	τεταραγμένον, ἀλλ´ ἀκοὴ μία τοσοῦδε
[32, 55]	ἀρχῆς, οὐχ ὥσπερ ἐν τῷ	πότῳ	προϊόντας, οὐκ ἔστιν ἄλλους ἰδεῖν.
[32, 15]	ἀπὸ τῶν παθῶν, ἀλλ´ ἐν	ἀκαλύπτῳ	καὶ ταλαιπώρῳ βίῳ χειμαζόμενοι, καθάπερ
[32, 10]	τὸν θεόν, {καὶ} κατ´ ἰδίαν	ἑκάστῳ	μηνύοντα τὸ συμφέρον, ἐγρηγορότων δὲ
[32, 25]	καὶ μήτε γέλωτι σφοδρῷ καὶ	ἀκολάστῳ	βρασσόμενον μήτε θορύβῳ συνεχεῖ καὶ
[32, 95]	προσάγειν αὐτὸν δύναται· πάντα γὰρ	κρείττω	καὶ πολυτελέστερα ἔχει τῶν ὅπου
[32, 95]	ὑμᾶς ἀντιφιλοτιμεῖσθαι καὶ τὴν πατρίδα	κρείττω	ποιεῖν, μὰ Δί´ οὐ κρήναις
[32, 55]	δυσχερῆ πράττειν ἀναγκάζεσθαι τοὺς σκαιῶς	αὐτῷ	καὶ ἀμέτρως χρωμένους· ὑπὸ δὲ
[32, 95]	ἀγαθὰ ἐργάσεται. καὶ ἴσως ἂν	αὐτῷ	καὶ τῆς ἐνθάδε ἀφίξεως παράσχοιτε
[32, 60]	ζῶντος μὲν οὖν Ὀρφέως συνέπεσθαι	αὐτῷ	πανταχόθεν ἀκούοντα {αὐτοῦ} ὁμοῦ καὶ
[32, 60]	εἴρηται, κἀκεῖ τὰ ζῷα προσιέναι	αὐτῷ,	πολύ τι πλῆθος οἶμαι {τῶν}
[32, 55]	παραμυθουμένη μετὰ ξυγγενοῦς δυνάμεως, ὥσπερ	αὐτῷ	συγκεραννύμενον ἐμμελὲς γίγνεται καὶ μέτριον.
[32, 95]	καὶ μεγάλα ἔνδον ὤνια παρ´	αὑτῷ	ταῦτα, συνειδὼς ὑμῖν τὴν ἐσχάτην
[32, 50]	τοῦ τρόπου καὶ τὸ προσέχειν	ἑαυτῷ,	τοῦ δὲ ταραχήν καὶ〉 ἀναίδειαν·
[32, 85]	ὥσπερ τινὰ κόπρον βαθεῖαν ἐν	ταὐτῷ	νενημένην ἐκ παντοδαπῶν λυμάτων. οὐδὲ
[32, 30]	δεῖ παραβάλλειν τὸν πολὺν ἄρτον·	οὕτω	γὰρ εἰρῆσθαι πολὺ βέλτιον· καὶ
[32, 30]	γέλως. τίς ἂν οὖν τοὺς	οὕτω	διακειμένους ἐπαινέσειεν; οὐ γὰρ διὰ
[32, 75]	παῖδα τῷ ἵππῳ, καί φασιν	οὕτω	διαφθαρῆναι τὴν κόρην. σκοπεῖτε δὲ
[32, 5]	ἑτοίμως καὶ συνεχῶς αὑτοὺς παρέχετε,	οὕτω	καὶ λόγου χρηστοῦ ποτε ἀκοῦσαι
[32, 75]	ἐστιν ἐν τῇ πόλει τόπος	οὕτω	καλούμενος Ἵππου καὶ κόρης ἄβατον.
[32, 75]	βρωτὺν οὐδὲ ποτῆτα. τί σφόδρα	οὕτω	κυκᾶσθε; τίς ἡ σπουδή; τίς
[32, 100]	Χάριτας, ἀλλὰ μᾶλλον Εὐριπίδην μιμεῖσθε	οὕτω	λέγοντα· μὴ παυσαίμην τὰς Χάριτας
[32, 20]	πρὸς ὕβριν ἕτοιμον, τοῦ μὲν	οὕτω	λέγοντος· κινήθη δ´ ἀγορή, ὡς
[32, 40]	ὑμεῖς μὲν ἀκούετε ἑνός, ἂν	οὕτω	τύχῃ, κιθαρῳδοῦ, καὶ τούτου συνήθους,
[32, 25]	μορφὴν εἰδώλου ξυντιθέντες. τῷ δὲ	τοιούτῳ	τέρατι ξυμπλέκεσθαι καὶ ὁμόσε ἰέναι
[32, 25]	ἐξουσίαν καὶ ῥώμην ἔχοντι, καὶ	τοσούτῳ	μείζονι δυνάστῃ καὶ ἄρχοντι πλεόνων,
[32, 45]	ἂν γευσαμέναις γλυκὺ φανῇ, πρὸς	τούτῳ	διαφθείρονται. ~τί οὖν τοῦτο λαμπρόν,
[32, 1]	γενομένων ἅπαντες ἐσιωπήσατε, καὶ πρὸς	τούτῳ	ἐδείξατε ὅτι οὐ μόνον ἐστὲ
[32, 25]	καὶ προσιέναι φημὶ καὶ διαλέγεσθαι	τούτῳ	πρέπειν, καθάπερ ἵππον γενναῖον ἐξ
[32, 70]	περὶ αὔλησιν ἠσχολεῖτο καὶ μόνῳ	τούτῳ	προσεῖχεν, ὑμεῖς δὲ πρὸς ἐκεῖνον
[32, 90]	παραφερόμενον, καὶ καθάπερ εἰώθασιν, ἐν	κροκωτῷ,	παραπλησίως καὶ δῆμος οὕτως μέγας
[32, 75]	πολὺ δὴ μᾶλλον ἔγωγε ὑμῖν	συμβουλεύω	τὸν θεὸν τοῦτον ἐξιλάσασθαι καὶ
[32, 60]	ὄντας, ἀγρίους πεποιήκασι καὶ ἀπαιδεύτους.	ἔχω	δὲ καὶ ἄλλον εἰπεῖν λόγον
[32, 20]	καὶ θορύβῳ παρέβαλον· ὅπως οὖν	ἔχω	λέγειν ὅτι οὐ πᾶν πλῆθος
[32, 20]	ὑπ´ ἀνέμου ῥιπίζεται. καὶ γαληνὸς	εντηχω	παν πνεῦμα βραχὺ κορύσσεται. κἄν
[32, 75]	λῆρον ἀποφαίνετε τὸν ἐν τῷ	τροχῷ	παρὰ τοῖς ποιηταῖς ἐνδεδεμένον {καὶ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 25/10/2007