Discours, par.
[32, 85]	προσέφη πόδας αἰόλος ἵππος· οὐχ	ὁράᾳς	οἷος κἀγὼ καλός τε μέγας
[32, 40]	τοὺς ὑπὲρ ἐκείνους Αἰθίοπας οὐδὲ	Ἄραβας	ἀλλὰ καὶ Βακτρίους καὶ Σκύθας
[32, 25]	δημιουργοὶ πλάττουσι Κενταύρους τε καὶ	Σφίγγας	καὶ Χιμαίρας, ἐκ παντοδαπῶν φύσεων
[32, 90]	κροκωτῷ, παραπλησίως καὶ δῆμος οὕτως	μέγας	μινυρίζων διὰ βίου καὶ πάλιν
[32, 85]	ὁράᾳς οἷος κἀγὼ καλός τε	μέγας	τε; ἀλλ´ ἔπι τοι κἀμοὶ
[32, 20]	ἰέναι, τὸν ἥλιον καὶ τὰς	πληγὰς	ὑφορώμενοι. τὸ μέντοι πρᾶγμα δυσχερὲς
[32, 70]	ἂν εἰπεῖν δύναιτο τὰς ἐκεῖ	κραυγὰς	καὶ θόρυβον καὶ ἀγωνίαν καὶ
[32, 90]	ἔχειν ἔφασκε, δίφρου δ´ εἰσέβαινεν	ἄντυγας,	κἄθεινε κέντρον δῆθεν ὡς ἔχων
[32, 5]	ἀνοήτους τῶν φιλοσόφων, ὥσπερ ἂν	παῖδάς	τις ἐθίζοι διδασκάλων καταφρονεῖν, καὶ
[32, 85]	δ´ ἄρ´ ὑπὸ ζυγόφιν προσέφη	πόδας	αἰόλος ἵππος· οὐχ ὁράᾳς οἷος
[32, 65]	ἀφείλοντο τὴν κιθάραν καὶ τὰς	χορδὰς	ἐξέτεμον, ἀπιέναι προειπόντες ἐκ τῆς
[32, 85]	καὶ γυμνοὶ βαδίζοντες ἀπὸ τῆς	θέας	ἐνίοτε, τοῦτ´ ἔστιν αἰσχρὰ πόλεως
[32, 50]	ἕτερον. ὁμοίως καὶ περὶ τὰς	θέας	οἱ μέν εἰσιν ἄπληστοι καὶ
[32, 60]	ἐν αὐτοῖς εἶναι τούς τε	ὄρνιθας	καὶ τὰ πρόβατα. τοὺς μὲν
[32, 40]	Ἄραβας ἀλλὰ καὶ Βακτρίους καὶ	Σκύθας	καὶ Πέρσας καὶ Ἰνδῶν τινας,
[32, 80]	καὶ τοῦ χειμῶνος καὶ τῆς	ναυαγίας	τοῖς πᾶσιν αἴτιος γενόμενος. ὁ
[32, 5]	οὐδὲ καταλύειν κελεύων τὰς τοιαύτας	ψυχαγωγίας	καὶ ἀπάτας τῆς πόλεως· μαινοίμην
[32, 1]	διατελεῖτε καὶ οὐ προσέχοντες καὶ	παιδιᾶς	μὲν καὶ ἡδονῆς καὶ γέλωτος,
[32, 50]	ἐν ἐλευθερίᾳ καὶ μετὰ πάσης	ἀδείας·	ἀλλὰ παρ´ ἐκείνοις οὐδὲ τὸ
[32, 25]	εἰδώς· ὃν ἐγὼ τίθημι τῆς	θείας	καὶ βασιλικῆς φύσεως, καὶ προσιέναι
[32, 10]	τῆς ἑαυτῶν, οὐ τῆς ὑμετέρας	ὠφελείας,	τοῦτο δ´ ἤδη δεινόν. ὅμοιον
[32, 75]	δὲ Ἑρμοῦ παῖς, οὐδὲ περὶ	βασιλείας	οὐδὲ γυναικὸς οὐδὲ θανάτου πρόκειται
[32, 10]	μὲν σωτηρίας αὐτῶν καὶ τῆς	θεραπείας	ἀμελήσειε, στεφάνους δὲ καὶ ἑταίρας
[32, 55]	καὶ σώφρονας. ἥ τε μουσικὴ	θεραπείας	ἕνεκα τοῖς ἀνθρώποις εὑρῆσθαι δοκεῖ
[32, 95]	σοφοὺς ὑμᾶς καὶ μὴ δεομένους	θεραπείας;	ἢ μᾶλλον ὡς ἀνιάτων ἀπεγνωκέναι;
[32, 70]	παντὸς ἅπτεται μετὰ τῆς ἴσης	εὐχερείας.	μὴ οὖν οἴεσθε περὶ μικρῶν
[32, 35]	ἔπαινος εὐταξία, πρᾳότης, ὁμόνοια, κόσμος	πολιτείας,	τὸ προσέχειν τοῖς ὀρθῶς λέγουσι,
[32, 45]	οἱ δεόμενοι διατριβῆς τινος καὶ	παραμυθίας	ἐν τῷ βίῳ· δεῖ δὲ
[32, 25]	πολὺ χείρους· οἷα δὴ τῆς	κακίας	αὐτῶν οὔσης οὐ μιᾶς οὐδὲ
[32, 80]	τοῦτο μὲν οὖν τοιοῦτον παράδειγμα	κακίας	καὶ ἀνοίας ὅμοιος ἐκ τῶν
[32, 15]	ἑκόντες ἰσχυροτέρους. διττὴ γὰρ θεραπεία	κακίας	καὶ πρόνοια, καθάπερ τῶν ἄλλων
[32, 30]	τελέως ὑμᾶς ἀναγκάσαι καταγνῶναι τῆς	κακίας	καὶ τῶν ἁμαρτημάτων οὐ δυνατόν·
[32, 40]	ἀπὸ τῶν πλησίον Συρίας, Λιβύης,	Κιλικίας,	οὐδὲ τοὺς ὑπὲρ ἐκείνους Αἰθίοπας
[32, 85]	τὰς γυναῖκας ἀπάγωσιν καὶ τὰς	οἰκίας	κατακάωσιν· αὕτη μὲν ἴσως τελευταία
[32, 65]	μέν τι διασῴζειν τῆς Ὀρφέως	διδασκαλίας,	τὸ πολὺ δ´ αὐτοῖς ἐμμένειν
[32, 20]	πεποίηται Καλυψοῖ ἀπολογούμενος ὑπὲρ τῆς	ἀγγελίας,	ἣν ἀηδῆ οὖσαν ἐκόμιζε, τάχ´
[32, 25]	τῆς κακίας αὐτῶν οὔσης οὐ	μιᾶς	οὐδὲ ἁπλῆς, ἀλλὰ συμπεφορημένης ἐκ
[32, 35]	πλεῖστον ἀπῳκισμένων ἐθνῶν, ὥσπερ ἀγορὰ	μιᾶς	πόλεως εἰς ταὐτὸ ξυνάγουσα πάντας
[32, 70]	συμβαίνειν διὰ τὰς κατ´ ὀλίγον	ζημίας,	ὡς ἡ κακία πρόεισιν ἐκ
[32, 70]	σχημάτων μεταβολὰς καὶ χρωμάτων καὶ	βλασφημίας	οἵας καὶ ὅσας ἀφίετε; εἰ
[32, 90]	γαστρὸς καὶ ἄλλης τινὸς φαύλης	ἐπιθυμίας.	αἰχμάλωτος οὖν γενέσθαι καλῶς ἂν
[32, 75]	καὶ ὑμεῖς ὑπὸ τῆς τοιαύτης	ἐπιθυμίας	ἀπόλησθε. ποῖος γὰρ Ὅμηρος ἢ
[32, 25]	πρέπειν, καθάπερ ἵππον γενναῖον ἐξ	ἡνίας	εὐτελοῦς πρᾴως ἄγοντα, οὐδὲν δεόμενον
[32, 60]	οὐδὲ θαυμαστὸν ἔχουσιν; εἰ γὰρ	Ἰσμηνίας	ηὔλει παρ´ ὑμῖν ἢ Τιμόθεος
[32, 50]	ἅμα καὶ προσηνῶς, εὐωχίας, οὐ	παροινίας,	ἄρχοντες, φιλοφρονούμενοι τοὺς συνόντας, οὐ
[32, 60]	γυναικῶν καὶ κρούματα ὀρχηστῶν καὶ	παροινίας	τερετισμάτων ὥσπερ κακοὶ καὶ περίεργοι
[32, 45]	αὐτοὶ δὲ παντελῶς ἔξω τῆς	ἁρμονίας	τῆς κατὰ φύσιν γιγνόμενοι καὶ
[32, 45]	κόσμου τοῦ προσήκοντος καὶ τῆς	ἀξίας	τῆς ἑαυτῶν οὐ φροντίζετε. κἂν
[32, 50]	καὶ ἀκολάστως, μετὰ βοῆς καὶ	ἀταξίας	ὀργιζόμενοι καὶ γελῶντες, πλεονεκτοῦντες ἀλλήλους,
[32, 70]	τῆς περὶ τὸν βίον ταύτης	ἀταξίας.	οὐ γὰρ ἔστι τοὺς οὕτως
[32, 30]	ὅταν ὑμῖν ἐμπέσῃ τὸ τῆς	ἀταξίας	πνεῦμα, ὥσπερ ἂν τραχὺς ἄνεμος
[32, 95]	ἔχειν γνώμην εὐθὺς πρὸς αὐτούς,	οἵας	ἂν μετάσχητε τῆς φήμης, ἐκείνους
[32, 70]	μεταβολὰς καὶ χρωμάτων καὶ βλασφημίας	οἵας	καὶ ὅσας ἀφίετε; εἰ γὰρ
[32, 90]	σκοπεῖτε δὲ μὴ ὑμεῖς οὐχ	ὁμοίας	μεταλάβητε δόξης τοῖς Ἀθηναίοις καὶ
[32, 80]	οὖν τοιοῦτον παράδειγμα κακίας καὶ	ἀνοίας	ὅμοιος ἐκ τῶν τοιούτων ἀνθρώπων
[32, 45]	φαρμάκῳ; δῆλον ὅτι τῷ τῆς	ἀνοίας·	ὡς οὐκ ἦν ὑμῖν ἐπιεικῶς
[32, 95]	ὅταν ἀκούσῃ τοὺς ὑποδεξομένους αὐτὸν	εὐνοίας	καὶ πίστεως ἀξίους καὶ τῶν
[32, 5]	οὐδείς, ὃς ὑμῖν ὀνειδιεῖ μετ´	εὐνοίας	καὶ φανερὰ ποιήσει τὰ τῆς
[32, 25]	τὸν ἄπειρον, ὥς φασι, τῆς	ποίας	μερίδος θῶμεν; ἐγὼ μὲν γὰρ
[32, 80]	Ἀθηνᾶν αὖθις ἀσεβήσας ἁλισκομένης τῆς	Τροίας,	καὶ αὐτός τε διὰ τοῦτο
[32, 35]	ἐπαίρεσθε, ὥσπερ αὐτοὶ ῥέοντες ἀπὸ	Αἰθιοπίας.	σχεδὸν δὲ καὶ τῶν ἄλλων
[32, 40]	γὰρ πρᾶγμα ὑπὲρ ἀρχῆς καὶ	ἐλευθερίας	ἐπιτηδεύουσιν· ἀλλ´ ὅμως οὐδὲν τοιοῦτον
[32, 15]	ὁ βίος καὶ μεστὸς ἀπάτης,	πονηρίας,	λύπης, μυρίων ἄλλων κακῶν. τούτων
[32, 10]	κάμνοντας ἀνθρώπους εἰσιὼν τῆς μὲν	σωτηρίας	αὐτῶν καὶ τῆς θεραπείας ἀμελήσειε,
[32, 45]	ἄλλοις ἀριστεῖς καὶ τυραννοκτόνοι μνημονεύονται,	σωτηρίας	ἕνεκεν τῶν πατρίδων ἐπιδιδόντες αὑτούς·
[32, 90]	εἰσὶν οὐ μεγάλης οὐδὲ φοβερᾶς	προσηγορίας	τυγχάνουσιν· ὅταν δὲ κοινὸν γένηται
[32, 35]	ἀκοῦσαι χαλεπὸν ἦν· ὥστε τὰς	ἐμπορίας	οὐ νήσων οὐδὲ λιμένων οὐδὲ
[32, 50]	φιλοζῴου ψυχῆς· ὑπὲρ δὲ τῆς	ψαλτρίας	ἀπάγχεσθαι, καθάρματος ἀγεννοῦς καὶ ζῆν
[32, 40]	Ἰταλοὺς οὐδὲ ἀπὸ τῶν πλησίον	Συρίας,	Λιβύης, Κιλικίας, οὐδὲ τοὺς ὑπὲρ
[32, 15]	εἶναι. τὸ μὲν γὰρ τῆς	τιμωρίας	σκληρὸν ἀπόλλυσι, τὸ δὲ τοῦ
[32, 35]	ἀλλὰ φρεάτων· οὐδ´ ἂν περὶ	εὐκρασίας	λέγῃ τις, τοὺς ἀνθρώπους εἶναί
[32, 25]	καὶ γαληνὸς ὄντως, οἷος γεύσασθαι	παρρησίας	καὶ μὴ πάντα ἐθέλειν τρυφᾶν,
[32, 60]	Μούσης, οἱ δὲ ἐκ τῆς	Ἀμουσίας	αὐτῆς γεγόνασι· διαθρύψαντες γὰρ〉 καὶ
[32, 55]	οὐχ ἧττον δὲ καὶ περὶ	συνουσίας	ἔδοξε πρέπειν ἡ μουσικῆς δύναμις,
[32, 90]	τῆς δὲ ψυχῆς ἠνδραποδισμένης καὶ	ἀπολωλυίας	εἰρωνεύεσθαι καὶ ὑποτιμᾶσθαι. καίτοι δεινὰ
[32, 45]	ἀπολλύμενος. ἔστι δὲ ὁ τοιοῦτος	μυίας	θάνατος. καὶ γὰρ ἐκείναις ὅ,
[32, 40]	καὶ ἀστράτευτοι πολλὰς ἤδη νενικήκατε	ἱππομαχίας.	σκοπεῖτε δὲ μὴ περὶ ὑμῶν
[32, 1]	μεστόν ἐστι καὶ θορύβου καὶ	βωμολοχίας	καὶ σκωμμάτων οὐδὲν ἐοικότων χρυσῷ.
[32, 45]	νοῦν ἔχων ἐσώθη καὶ μεθ´	ἡσυχίας	ἤκουσεν. αὗται δὲ σχεδὸν ἐν
[32, 50]	ἀλλ´ εὐσχημόνως ἅμα καὶ προσηνῶς,	εὐωχίας,	οὐ παροινίας, ἄρχοντες, φιλοφρονούμενοι τοὺς
[32, 85]	ἀποσφάττωσι τοὺς ἀνθρώπους καὶ τὰς	γυναῖκας	ἀπάγωσιν καὶ τὰς οἰκίας κατακάωσιν·
[32, 100]	περιέχεσθε τούτου, μηδὲ ἀμούσους καὶ	φορτικὰς	καὶ ἀμαθεῖς ποιεῖτε τὰς Χάριτας,
[32, 40]	τοιγαροῦν δειλοὶ ὄντες καὶ ἀστράτευτοι	πολλὰς	ἤδη νενικήκατε ἱππομαχίας. σκοπεῖτε δὲ
[32, 70]	θόρυβον καὶ ἀγωνίαν καὶ σχημάτων	μεταβολὰς	καὶ χρωμάτων καὶ βλασφημίας οἵας
[32, 80]	ἀμφοτέρων ἵκετ´ αἰθέρα καὶ Διὸς	αὐλάς.	ὧδε δέ τις εἴπεσκεν ἰδὼν
[32, 80]	ὣς οἱ μὲν μάρναντο πυρὸς	δέμας·	οὐδέ κε φαίης οὔτε ποτ´
[32, 15]	δύναμιν τῶν θεῶν ἀφικνεῖται πρὸς	ἡμᾶς,	ἀλλὰ πανταχῇ πάντων ἀγαθῶν αὐτοὶ
[32, 35]	τήν τε θάλατταν τὴν καθ´	ἡμᾶς	ἅπασαν ἐκδέχεσθε, κάλλει τε λιμένων
[32, 10]	ἴστε δήπου τὰς τοῦ Ἄπιδος	φήμας	ἐνθάδε ἐν Μέμφει πλησίον ὑμῶν,
[32, 95]	τοῖς γεγονόσι μετανοήσειε καὶ πλείονα	ὑμᾶς	ἀγαθὰ ἐργάσεται. καὶ ἴσως ἂν
[32, 30]	καὶ τὸν ἄλλον χρόνον σωφρονεῖν	ὑμᾶς·	ἀλλ´ ὅμως ὅ, τι ἂν
[32, 30]	ἐν ἡμέρᾳ μιᾷ, καὶ τελέως	ὑμᾶς	ἀναγκάσαι καταγνῶναι τῆς κακίας καὶ
[32, 70]	πάντα ἐπιβουλεύσαντες, καὶ οὐ πρότερον	ὑμᾶς	ἀνῆκαν ἕως ἐγεύσασθε πολέμου καὶ
[32, 60]	διὰ τῆς ᾠδῆς· οὗτοι δὲ	ὑμᾶς,	ἀνθρώπους ὄντας, ἀγρίους πεποιήκασι καὶ
[32, 95]	πόλεως ἐπιμέλειαν; οὐκοῦν χρὴ καὶ	ὑμᾶς	ἀντιφιλοτιμεῖσθαι καὶ τὴν πατρίδα κρείττω
[32, 70]	προέλθοι, νενικηκὼς εἴη καὶ δέοι	ὑμᾶς	ἀπαλλάττεσθαι καθ´ αὑτοὺς καὶ παραχωρεῖν·
[32, 10]	ξυμφέροντας εἰρῆσθαι. καὶ τοῦτο ἥκιστα	ὑμᾶς	ἀπιστεῖν χρή, παρ´ οἷς μάλιστα
[32, 95]	ἀλλ´ εὐταξίᾳ, κόσμῳ, τῷ δεικνύειν	ὑμᾶς	αὐτοὺς σώφρονας καὶ βεβαίους. οὕτως
[32, 85]	μοῖρα κραταιή. αἲ γάρ πως	ὑμᾶς	γε καὶ αὐτοὺς ἐνθάδε πάντας
[32, 65]	ὑπὸ τῆς τοιαύτης ἡδονῆς. δι´	ὑμᾶς	δὲ ἤδη μοι δοκεῖ τὸ
[32, 5]	καὶ τοῦτο ἴσως οὐ δι´	ὑμᾶς·	δηλώσετε δέ, ἂν ἀνάσχησθε τήμερον·
[32, 35]	τῶν ἄλλων τῶν ἀεὶ θωπευόντων	ὑμᾶς·	ἐγὼ δὲ ἐπῄνεσα ὕδωρ καὶ
[32, 1]	ὑμέτεροι συνήθεις καὶ πολλάκις εἰς	ὑμᾶς	εἰσιόντες, μῖμοί τ´ ὀρχησταί τε
[32, 60]	ἐπιδημήσαντος, ὃν εἰς Ὀρφέα καὶ	ὑμᾶς	ἔλεγεν. ἔστι δὲ τῶν ὑμετέρων
[32, 35]	ἐγὼ δὲ τούτων ἐμνήσθην οὔτε	ὑμᾶς	ἐπαίρων οὔτε τοῖς συνήθως ὑμνοῦσιν
[32, 1]	ἐννοήσητε· ἐγὼ δὲ μᾶλλον ἂν	ὑμᾶς	ἐπῄνουν βραδὺ μὲν φθεγγομένους, ἐγκρατῶς
[32, 10]	οἶμαι, τελειότερος ὤν, δι´ ἀνδρῶν	ὑμᾶς	καὶ μετὰ σπουδῆς βούλεται ὠφελεῖν,
[32, 95]	αὐτὸν ἔχειν; πότερον ὡς σοφοὺς	ὑμᾶς	καὶ μὴ δεομένους θεραπείας; ἢ
[32, 95]	γενόμενον ἄνδρα σοφὸν σιωπᾶν πρὸς	ὑμᾶς	καὶ μηδὲν ἐθέλειν διαλέγεσθαι. καίτοι
[32, 40]	ὑπὸ μυρίων ἐθνῶν οὐκ ἐπισταμένων	ὑμᾶς,	καὶ ὁρᾶτε μὲν τρεῖς ἢ
[32, 10]	δὲ ὀλίγοι παρρησίαν ἀγηόχασι πρὸς	ὑμᾶς,	καὶ ταύτην ἐνδεῶς, οὐδ´ ὡς
[32, 30]	οὐκ ἂν εἰσελθὼν καταπλαγείη τε	ὑμᾶς	καὶ τιμήσειεν· {ὥστε, εἰ μηδὲν
[32, 10]	καὶ λοιδορήσαντες μᾶλλον ἢ διδάξαντες	ὑμᾶς,	κατὰ σπουδὴν ἀπίασιν, εὐλαβούμενοι μὴ
[32, 95]	ὑμᾶς προτιμήσῃ. μὴ γὰρ οἴεσθε	ὑμᾶς	μὲν πυνθάνεσθαι περὶ τῶν καταπλεόντων,
[32, 70]	δὲ τὰ τελευταῖα συμβάντα περὶ	ὑμᾶς,	ὅτε {γὰρ} καθ´ αὑτοὺς ἦτε.
[32, 20]	πρᾶγμα δυσχερὲς ὄντως καὶ δι´	ὑμᾶς.	οὐ γὰρ ῥᾴδιον ἐνεγκεῖν τοσοῦδε
[32, 10]	ἔτι αὔξουσιν. ~τῶν δὲ εἰς	ὑμᾶς	παρϊόντων ὡς πεπαιδευμένων οἱ μὲν
[32, 55]	λαμβάνετε· ὥστε ἴσως καιρὸς ἦν	ὑμᾶς	παύσασθαι βακχειῶν καὶ προσέχειν μᾶλλον
[32, 35]	τόπους καὶ πάντα μᾶλλον ἢ	ὑμᾶς.	ποῦ γὰρ εἶπον ὥς ἐστε
[32, 95]	τῶν πεμπομένων ἕκαστος καὶ διοικούντων	ὑμᾶς	προτιμήσῃ. μὴ γὰρ οἴεσθε ὑμᾶς
[32, 65]	τοῦ λόγου, καὶ δέδοικα πρὸς〉	ὑμᾶς	σαφῶς αὐτὸ εἰπεῖν. ἔλεγε γὰρ
[32, 1]	τοῦτο οὖν ὀρθῶς ἔφην ἀπορεῖν	ὑμᾶς	σπουδῆς. οὔτε γὰρ αὐτοὶ σπουδαῖοί
[32, 30]	καὶ ἀναγκαιότατον ἦν, παρασκευάσαι πρῶτον	ὑμᾶς	ὑπομένοντας ἀκούειν. ὥστ´, εἰ μηδὲν
[32, 20]	Ἑρμοῦ ἔπη κἀγὼ λέγοιμι πρὸς	ὑμᾶς,	ὡς ἐκεῖνος ἐν Ὀδυσσείᾳ πεποίηται
[32, 1]	ὁρῶ οὖσαν. καίτοι τινὲς ἐπαινοῦσιν	ὑμᾶς	ὡς σοφούς τε καὶ δεινούς,
[32, 5]	μαινοίμην γὰρ ἄν· ἀλλ´ ἀξιῶν	ὑμᾶς,	ὥσπερ τούτοις ἑτοίμως καὶ συνεχῶς
[32, 20]	καταπίοιτε καὶ τῇ ταραχῇ, βουλόμενον	ὑμᾶς	ὠφελεῖν. μείναντες δὲ καὶ ἀκούσαντες
[32, 25]	χρησίμων ἐστὶ καὶ μᾶλλον ἂν	ὑμᾶς	ὠφελήσειεν ἢ περὶ οὐρανοῦ καὶ
[32, 65]	ἄγεσθαι μὲν ὑπὸ ᾠδῆς, ὡς	οὐδένας	ἄλλους, κἂν ἀκούσωσι κιθάρας ὁποιασοῦν,
[32, 55]	μεταστρέφειν ψυχὰς ἀπηνῶς καὶ ἀγρίως	διακειμένας.	διὰ τοῦτο καὶ τῶν φιλοσόφων
[32, 35]	ἐπῄνεσα ὕδωρ καὶ γῆν καὶ	λιμένας	καὶ τόπους καὶ πάντα μᾶλλον
[32, 55]	ἐκεῖνοί γε παρεισάγουσι Βάκχας τινὰς	μαινομένας	ὑπὸ μέλους καὶ Σατύρους· οὐκοῦν
[32, 55]	τὰς δὲ παρθένους, ὡς ἂν	αἰδουμένας	τε καὶ σώφρονας. ἥ τε
[32, 40]	~ὁρῶ γὰρ ἔγωγε οὐ μόνον	Ἕλληνας	παρ´ ὑμῖν οὐδ´ Ἰταλοὺς οὐδὲ
[32, 50]	ἂν ἀπείχεσθε ἀλλήλων; καίτοι ποίους	τινὰς	ἂν ὑμεῖς ἡγοῖσθε ἀνθρώπους, οἷς
[32, 55]	ὡς ἐκεῖνοί γε παρεισάγουσι Βάκχας	τινὰς	μαινομένας ὑπὸ μέλους καὶ Σατύρους·
[32, 40]	Σκύθας καὶ Πέρσας καὶ Ἰνδῶν	τινας,	οἳ συνθεῶνται καὶ πάρεισιν ἑκάστοτε
[32, 45]	πόλεως ἀσθένειαν. φασὶ γοῦν ἤδη	τινὰς	τῶν ἀπολωλότων διὰ τὴν τοιαύτην
[32, 60]	ᾄδοντος ἐν τῷ πελάγει τοὺς	δελφῖνας	ἀφικέσθαι πρὸς τὴν ναῦν, καὶ
[32, 65]	σπέρματος· ἐπεὶ τούς γε ἄλλους	Μακεδόνας	ἀνδρείους καὶ πολεμικοὺς γενέσθαι καὶ
[32, 35]	λέγουσι, τὸ μὴ πάντοτε ζητεῖν	ἡδονάς.	ἀναγωγαὶ δὲ καὶ κατάρσεις καὶ
[32, 70]	καὶ νῦν οὕτως ἐπιεικεῖς ἔχοντες	ἡγεμόνας	εἰς ὑποψίαν αὐτοὺς καθ´ ὑμῶν
[32, 55]	ὡς ἂν αἰδουμένας τε καὶ	σώφρονας.	ἥ τε μουσικὴ θεραπείας ἕνεκα
[32, 95]	κόσμῳ, τῷ δεικνύειν ὑμᾶς αὐτοὺς	σώφρονας	καὶ βεβαίους. οὕτως γὰρ ἂν
[32, 50]	ταὐτὰ πράττοντας τοῖς ἀνοήτοις τοὺς	σώφρονας,	οἷον ἐσθίοντας, βαδίζοντας, παίζοντας, θεωροῦντας·
[32, 80]	ἀλλήλοισιν ἔπιπτον. ὡς δ´ ἄνεμος	ἄχνας	φορέει ἱερὰς κατ´ ἀλωάς, ὡς
[32, 40]	δι´ ὅλης τῆς πόλεως ἐπὶ	συχνὰς	ἡμέρας· καθάπερ ἐμπρησμοῦ μεγάλου λήξαντος
[32, 20]	Εὖρός τε Νότος τε ὤρορ´	ἐπαΐξας	πατρὸς Διὸς ἐκ νεφελάων· ἑτέρου
[32, 70]	τὸ πλῆθος ὑμῶν συνειστήκει, καὶ	δείξας	τινὰ τόπον βραχὺν προηγόρευεν ὡς
[32, 10]	ἐνδεῶς, οὐδ´ ὡς ἐμπλῆσαι τὰς	ἀκοὰς	ὑμῶν οὐδ´ ὥστε διατελέσαι λέγοντες,
[32, 15]	καὶ μηδέποτε σωφρονοῦντι λόγῳ τὰς	ἀκοὰς	ὑπέχοντες ὁλοκλήρως ἄθλιοι μηδεμίαν σκέπην
[32, 65]	κινδυνεύει δ´ ὁ βίος σχεδὸν	ἅπας	γεγονέναι κῶμος εἷς, οὐχ ἡδὺς
[32, 60]	τοῖς ὄρεσι καὶ περὶ τὰς	νάπας	τὰ πολλὰ διατρίβειν· ἀποθανόντος δὲ
[32, 45]	κακὴν ἔγκλισιν καὶ τὰς ἐκμελεῖς	καμπὰς	καὶ λήρους καὶ κυνισμοὺς καὶ
[32, 40]	Κιλικίας, οὐδὲ τοὺς ὑπὲρ ἐκείνους	Αἰθίοπας	οὐδὲ Ἄραβας ἀλλὰ καὶ Βακτρίους
[32, 65]	ὡς οὐδένας ἄλλους, κἂν ἀκούσωσι	κιθάρας	ὁποιασοῦν, ἐξεστάναι καὶ φρίττειν κατὰ
[32, 20]	ἐναντίον βλέψαι χωρὶς ᾠδῆς καὶ	κιθάρας.	τοῦτο μὲν γὰρ ἀλεξιφάρμακόν ἐστι
[32, 40]	καὶ ὁρᾶτε μὲν τρεῖς ἢ	τέτταρας	ἡνιόχους, ὁρᾶσθε δὲ ὑπὸ τοσούτων
[32, 95]	χαίρειν· ἀπορίᾳ δὲ καὶ ἀγνοίᾳ	χαρᾶς	ἄνθρωποι διώκουσι γέλωτα. τὴν γοῦν
[32, 1]	γὰρ Ἀπόλλωνος εἰπόντος, εἰ θέλουσιν	ἄνδρας	ἀγαθοὺς ἐν τῇ πόλει γενέσθαι,
[32, 90]	ταῦθ´ ὅτ´ ἀναγκαῖον ἦν αὐτοῖς	ἄνδρας	ἀγαθοὺς ὑπὲρ τῶν πατρίδων γίγνεσθαι;
[32, 85]	μίμους καὶ γελωτοποιοὺς μᾶλλον, οὐκ	ἄνδρας	ἐρρωμένους, {ὡς τῶν κωμικῶν ἔφη
[32, 25]	μεγαλόφρων, αἰδούμενος τοὺς ἀγαθοὺς καὶ	ἄνδρας	καὶ λόγους, τοῖς νουθετοῦσι καὶ
[32, 90]	ἕνα εἰσὶν οὐ μεγάλης οὐδὲ	φοβερᾶς	προσηγορίας τυγχάνουσιν· ὅταν δὲ κοινὸν
[32, 80]	ὡς δ´ ἄνεμος ἄχνας φορέει	ἱερὰς	κατ´ ἀλωάς, ὡς δ´ ἀναμαιμάει
[32, 40]	ὅλης τῆς πόλεως ἐπὶ συχνὰς	ἡμέρας·	καθάπερ ἐμπρησμοῦ μεγάλου λήξαντος ἰδεῖν
[32, 70]	καὶ τελευταῖον ἐπ´ αὐτὸ τὸ	πέρας	καὶ τὸν ὄλεθρον αὐξηθεῖσα ἤγαγεν.
[32, 75]	χαλεπόν τι καὶ μέγα τεκεῖν	τέρας.	δέδοικα δὴ κἀγὼ τὸν ἱππικὸν
[32, 15]	κακὰ δὲ ἀλλαχόθεν, ὡς ἐξ	ἑτέρας	τινὸς πηγῆς ἔρχεται {τῶν} πλησίον
[32, 95]	μηδ´ ἂν ἐκχέηται, τῆς δὲ	ἑτέρας	τροφῆς. ἀλλ´ ἐστὲ ἱλαροὶ καὶ
[32, 75]	κατὰ τὸν δρόμον, ὡς τὰς	ὑμετέρας	ψυχὰς ἰδεῖν ἔστι πασχούσας. φησὶ
[32, 10]	δόξης τῆς ἑαυτῶν, οὐ τῆς	ὑμετέρας	ὠφελείας, τοῦτο δ´ ἤδη δεινόν.
[32, 25]	πλείων ὁ δῆμος καὶ πόλεως	γενναιοτέρας.	ἐκείνων μὲν οὖν εἰσι βασιλεῖς,
[32, 70]	καθ´ ὑμῶν αὐτῶν ἠγάγετε, ὥστε	ἐπιμελεστέρας	χρῆναι φυλακῆς ᾠήθησαν ἢ πρότερον·
[32, 25]	Κενταύρους τε καὶ Σφίγγας καὶ	Χιμαίρας,	ἐκ παντοδαπῶν φύσεων {εἰς} μίαν
[32, 90]	μόνον, {ἢ ἑταιρῶν} ἀλλὰ καὶ	ἑταίρας	καὶ γαστρὸς καὶ ἄλλης τινὸς
[32, 10]	θεραπείας ἀμελήσειε, στεφάνους δὲ καὶ	ἑταίρας	καὶ μύρον αὐτοῖς εἰσφέροι. τινὲς
[32, 70]	πολέμου καὶ τὸ δεινὸν ἄχρι	πείρας	προῆλθεν. τί δὴ καὶ τούτων
[32, 80]	τε κεκλόμενοι καὶ πᾶσι θεοῖσι	χεῖρας	ἀνίσχοντες μεγάλ´ εὐχετόωντο ἕκαστοι. ἠΰτε
[32, 85]	πολίτης ἐπόρθησεν αὐτήν, {ὁ} τῆς	μικρᾶς	καὶ ἀδόξου σφόδρα οὖσαν εὐρύχωρον.
[32, 35]	νεῶν πανηγύρεως καὶ λιμένος καὶ	ἀγορᾶς	ἐστιν ἐγκώμιον, οὐ πόλεως· οὐδέ
[32, 65]	φιλοσόφων ἐνίων· μᾶλλον δὲ τοὺς	ῥήτορας	οὐδὲ γνῶναι ῥᾴδιον. ὡς γὰρ
[32, 55]	ἀναβλύει διψήσασιν ὁ οἶνος ἐκ	πέτρας	ποθέν τινος ἢ νάπης, οὐδὲ
[32, 20]	ἀγεννέσι τῶν ἀθλητῶν, οἳ τὰς	παλαίστρας	ἐνοχλοῦσι καὶ τὰ γυμνάσια χειρονομοῦντες
[32, 40]	τὰ τοῦ Νείλου καὶ τῆς	χώρας	καὶ τῆς θαλάττης καὶ τὸ
[32, 95]	ὑμῶν τὴν πόλιν, {τοῦτ´ ἔστι	καταδικάσας	αὐτήν, καὶ ὑμεῖς τοῦ δεῖνος
[32, 100]	σύνεσις μουσικῆς, ἐκέλευε παύσασθαι αὐτὸν	ἀτιμάσας.	ὁ δὲ ἀναμνησθεὶς ἐκείνου τοῦ
[32, 80]	ὁ περὶ τὴν Ἀθηνᾶν αὖθις	ἀσεβήσας	ἁλισκομένης τῆς Τροίας, καὶ αὐτός
[32, 95]	νοῦ καὶ συνέσεως. τοιγαροῦν τέθνηκε	κατασιωπήσας	ὑμῶν τὴν πόλιν, {τοῦτ´ ἔστι
[32, 70]	χρωμάτων καὶ βλασφημίας οἵας καὶ	ὅσας	ἀφίετε; εἰ γὰρ μὴ τοὺς
[32, 40]	καὶ Βακτρίους καὶ Σκύθας καὶ	Πέρσας	καὶ Ἰνδῶν τινας, οἳ συνθεῶνται
[32, 60]	ἄλλον εἰπεῖν λόγον ἀνθρώπου Φρυγὸς	ἀκούσας,	Αἰσώπου συγγενοῦς, δεῦρο ἐπιδημήσαντος, ὃν
[32, 100]	ὦτα ᾄδειν. ὁ δὲ τύραννος	ἀκούσας	τῶν ἑρμηνέων οἷα ἔλεγεν ἔδει
[32, 75]	τὰς ὑμετέρας ψυχὰς ἰδεῖν ἔστι	πασχούσας.	φησὶ δ´ οὕτως, ἵν´ ὑμῖν
[32, 5]	καὶ πολλὴν σπερμολογίαν συνείροντες καὶ	τὰς	ἀγοραίους ταύτας ἀποκρίσεις. τοιγαροῦν ἀγαθὸν
[32, 10]	ταύτην ἐνδεῶς, οὐδ´ ὡς ἐμπλῆσαι	τὰς	ἀκοὰς ὑμῶν οὐδ´ ὥστε διατελέσαι
[32, 15]	τούτου καὶ μηδέποτε σωφρονοῦντι λόγῳ	τὰς	ἀκοὰς ὑπέχοντες ὁλοκλήρως ἄθλιοι μηδεμίαν
[32, 85]	καταβαλόντες ἀποσφάττωσι τοὺς ἀνθρώπους καὶ	τὰς	γυναῖκας ἀπάγωσιν καὶ τὰς οἰκίας
[32, 55]	σώμασιν, οὐ νόσον οὐδὲ μανίαν·	τὰς	δὲ παρθένους, ὡς ἂν αἰδουμένας
[32, 70]	ἔλθητε, τίς ἂν εἰπεῖν δύναιτο	τὰς	ἐκεῖ κραυγὰς καὶ θόρυβον καὶ
[32, 45]	φθόγγον καὶ κακὴν ἔγκλισιν καὶ	τὰς	ἐκμελεῖς καμπὰς καὶ λήρους καὶ
[32, 35]	τοὔνομα ἀκοῦσαι χαλεπὸν ἦν· ὥστε	τὰς	ἐμπορίας οὐ νήσων οὐδὲ λιμένων
[32, 50]	πρὸς ἕτερον. ὁμοίως καὶ περὶ	τὰς	θέας οἱ μέν εἰσιν ἄπληστοι
[32, 70]	πενία ταχὺ πέφυκε συμβαίνειν διὰ	τὰς	κατ´ ὀλίγον ζημίας, ὡς ἡ
[32, 60]	αὐτῶν μεταβαλεῖν εἰς ἀνθρώπων τύπον,	τὰς	μέντοι ψυχὰς διαμένειν, οἷαι πρότερον
[32, 60]	τε τοῖς ὄρεσι καὶ περὶ	τὰς	νάπας τὰ πολλὰ διατρίβειν· ἀποθανόντος
[32, 85]	καὶ τὰς γυναῖκας ἀπάγωσιν καὶ	τὰς	οἰκίας κατακάωσιν· αὕτη μὲν ἴσως
[32, 20]	τοῖς ἀγεννέσι τῶν ἀθλητῶν, οἳ	τὰς	παλαίστρας ἐνοχλοῦσι καὶ τὰ γυμνάσια
[32, 20]	ἐθέλουσιν ἰέναι, τὸν ἥλιον καὶ	τὰς	πληγὰς ὑφορώμενοι. τὸ μέντοι πρᾶγμα
[32, 5]	γίγνονται καὶ βέλτιον οἰκεῖν δύνανται	τὰς	πόλεις, οὐ πολλάκις ἀκηκόατε· οὐ
[32, 90]	καταγέλαστα μᾶλλον, ὅταν ᾖ περὶ	τὰς	πόλεις. ὥσπερ ἐν ταῖς κωμῳδίαις
[32, 5]	οὐκ ἀποτρέπων οὐδὲ καταλύειν κελεύων	τὰς	τοιαύτας ψυχαγωγίας καὶ ἀπάτας τῆς
[32, 10]	ἡμέραν ἐναργῶς προεῖπεν. ἴστε δήπου	τὰς	τοῦ Ἄπιδος φήμας ἐνθάδε ἐν
[32, 75]	ὑψηλὰ κατὰ τὸν δρόμον, ὡς	τὰς	ὑμετέρας ψυχὰς ἰδεῖν ἔστι πασχούσας.
[32, 100]	καὶ φορτικὰς καὶ ἀμαθεῖς ποιεῖτε	τὰς	Χάριτας, ἀλλὰ μᾶλλον Εὐριπίδην μιμεῖσθε
[32, 100]	μιμεῖσθε οὕτω λέγοντα· μὴ παυσαίμην	τὰς	Χάριτας Μούσαις ἀναμιγνύς, ἁδίσταν συζυγίαν·
[32, 65]	ἀλλ´ ἀφείλοντο τὴν κιθάραν καὶ	τὰς	χορδὰς ἐξέτεμον, ἀπιέναι προειπόντες ἐκ
[32, 50]	μόνον οὐκ ἐπὶ τοῖς χείλεσι	τὰς	ψυχὰς ἔχοντας, καθάπερ οἶμαι διὰ
[32, 80]	ἀγωνιστὰς καὶ φιλοτιμουμένους, τοὺς δὲ	θεατὰς	καθ´ ἡσυχίαν θεωροῦντας, ὥσπερ καὶ
[32, 5]	καλουμένοις ἀκροατηρίοις φωνασκοῦσιν, ἐνσπόνδους λαβόντες	ἀκροατὰς	καὶ χειροήθεις ἑαυτοῖς. τῶν δὲ
[32, 60]	{τοὺς νόμους} ἰδιώτας καὶ λίχνους	ἀκροατὰς	κινοῦσιν. τοιγαροῦν οὐκ ἀπὸ κύκνων
[32, 5]	κελεύων τὰς τοιαύτας ψυχαγωγίας καὶ	ἀπάτας	τῆς πόλεως· μαινοίμην γὰρ ἄν·
[32, 100]	φορτικὰς καὶ ἀμαθεῖς ποιεῖτε τὰς	Χάριτας,	ἀλλὰ μᾶλλον Εὐριπίδην μιμεῖσθε οὕτω
[32, 100]	οὕτω λέγοντα· μὴ παυσαίμην τὰς	Χάριτας	Μούσαις ἀναμιγνύς, ἁδίσταν συζυγίαν· ἵνα
[32, 20]	συριγμοὺς οὐδὲ τὰ σκώμματα, οἷς	πάντας	ἐκπλήττετε καὶ πανταχοῦ πάντων ἀεὶ
[32, 35]	μιᾶς πόλεως εἰς ταὐτὸ ξυνάγουσα	πάντας	καὶ δεικνύουσά τε ἀλλήλοις καὶ
[32, 85]	ὑμᾶς γε καὶ αὐτοὺς ἐνθάδε	πάντας	ὁπλήεντας ἔθηκε θεὰ λευκώλενος Ἥρη,
[32, 65]	τοὺς δὲ βαρβάρους ἐνίκων ἀεὶ	πάντας·	ὑμεῖς δὲ οὐδὲ ἄρχεσθαι καλῶς
[32, 35]	φύσεως {καὶ} παρὰ τοὺς ἄλλους	ἅπαντας	λόγου μεῖζον, τό τε θαυμαστὸν
[32, 70]	κἀκεῖνος οὐδένα εἴα ἅπτεσθαι, γυμνοὺς	ἅπαντας	ὁρῶν καὶ ἑτοίμους ἀπόλλυσθαι. τί
[32, 85]	γε καὶ αὐτοὺς ἐνθάδε πάντας	ὁπλήεντας	ἔθηκε θεὰ λευκώλενος Ἥρη, ὡς
[32, 45]	φησιν, οὐκ ἀπώλλυον τοὺς σφόδρα	ἡσθέντας	αὐταῖς; ἀλλ´ ἐκεῖναι μὲν ἐν
[32, 60]	ᾠδῆς· οὗτοι δὲ ὑμᾶς, ἀνθρώπους	ὄντας,	ἀγρίους πεποιήκασι καὶ ἀπαιδεύτους. ἔχω
[32, 60]	τὰ πρόβατα. τοὺς μὲν γὰρ	λέοντας	καὶ τὰ τοιαῦτα διὰ τὴν
[32, 55]	καὶ θύρσων ἐνδεῖ καὶ τὸ	λέοντας	φέρειν ἐν ταῖς ἀγκάλαις· τὰ
[32, 50]	τοὺς σώφρονας, οἷον ἐσθίοντας, βαδίζοντας,	παίζοντας,	θεωροῦντας· ἡ γὰρ φύσις ἀναγκάζει
[32, 50]	ἀνοήτοις τοὺς σώφρονας, οἷον ἐσθίοντας,	βαδίζοντας,	παίζοντας, θεωροῦντας· ἡ γὰρ φύσις
[32, 85]	γιγνομένη καὶ μᾶλλον ἐλεεῖσθαι τοὺς	παθόντας	ἢ καταγελᾶσθαι παρασκευάζουσα· παρ´ οἷς
[32, 40]	οἴεσθε τούτους ἐπὶ γῆς πέρατα	ἐλθόντας	λέγειν; οὐχ ὡς πόλιν εἴδομεν
[32, 85]	γε χορὸν τοὺς ὁποίους δήποτε	συνελθόντας,	οὐδὲ στρατόπεδον πάντα ὄχλον. οὐδὲ
[32, 50]	τοῖς ἀνοήτοις τοὺς σώφρονας, οἷον	ἐσθίοντας,	βαδίζοντας, παίζοντας, θεωροῦντας· ἡ γὰρ
[32, 40]	τῶν ἐπιτηδείων περιουσίᾳ, πάντα ἀκριβῶς	διεξιόντας	ὡς ἂν δύνωνται τοῖς αὑτῶν,
[32, 55]	οὐχ ὥσπερ ἐν τῷ πότῳ	προϊόντας,	οὐκ ἔστιν ἄλλους ἰδεῖν. παρὰ
[32, 65]	μουσικῇ, καὶ μελετᾶν τότ´ εὐθὺς	ἀπιόντας	καθ´ αὑτοὺς καὶ τὰ εἴδη
[32, 20]	ἀρχῇ μὲν ᾐτιασάμην τοὺς μὴ	παριόντας	εἰς τὸ πλῆθος μηδὲ τολμῶντας
[32, 20]	κἀμοὶ πρὸς τοὺς αἰτιωμένους καὶ	καταγιγνώσκοντας,	ὅτι δεῦρο εἰσῆλθον, ᾖ δικαίως
[32, 65]	καθ´ αὑτοὺς καὶ τὰ εἴδη	μεταβαλόντας	εἰς ἀνθρώπους διαφυλάττειν τὴν ἐπιμέλειαν.
[32, 5]	πρότερον ἐμνήσθην, οὐ πάντως εὑρήσομεν	ἁμαρτάνοντας·	ἀλλὰ τοῦτό γε ἐκεῖνοι καὶ
[32, 30]	ἀναγκαιότατον ἦν, παρασκευάσαι πρῶτον ὑμᾶς	ὑπομένοντας	ἀκούειν. ὥστ´, εἰ μηδὲν ἄλλο
[32, 10]	ὥσπερ εἴ τις ἰατρὸς ἐπὶ	κάμνοντας	ἀνθρώπους εἰσιὼν τῆς μὲν σωτηρίας
[32, 65]	γυμνάσονται πρὸς μέλος καὶ τοὺς	κάμνοντας	ἰάσονται. περὶ γὰρ τῆς τέχνης
[32, 50]	οὐ παροινίας, ἄρχοντες, φιλοφρονούμενοι τοὺς	συνόντας,	οὐ θρασυνόμενοι πρὸς αὐτούς· οἱ
[32, 10]	αὐτομάτους καὶ λόγους ἐπιτηδείους καὶ	ξυμφέροντας	εἰρῆσθαι. καὶ τοῦτο ἥκιστα ὑμᾶς
[32, 50]	ἄλλων εὑρήσομεν τὰ πλεῖστα ταὐτὰ	πράττοντας	τοῖς ἀνοήτοις τοὺς σώφρονας, οἷον
[32, 90]	τὰ περὶ τοὺς λόγους μᾶλλον	ἐπιτηδεύοντας	καὶ ποίησιν καὶ χοροὺς ἐπὶ
[32, 70]	μηδενὸς ἄξια, φαύλως καὶ ἀκρατῶς	ἔχοντας	ἐν τούτοις ἃ πράττουσι καθ´
[32, 50]	ἐπὶ τοῖς χείλεσι τὰς ψυχὰς	ἔχοντας,	καθάπερ οἶμαι διὰ τῶν ὤτων
[32, 55]	ᾠδῆς σφαλλομένους καὶ πολὺ κάκιον	ἔχοντας	τῶν παροινούντων εὐθὺς ἀπὸ τῆς
[32, 50]	εὐδαιμονίαν δεχομένους, σωτῆρα καὶ θεὸν	καλοῦντας	ἄνθρωπον ἄθλιον; πόσον τινὰ γέλωτα
[32, 45]	μὴ παραιτουμένους τὸν θάνατον, ἀλλὰ	προσλιπαροῦντας,	ὅπως ἀκούσωσιν ἐπὶ πλέον. τοῦτο
[32, 50]	σώφρονας, οἷον ἐσθίοντας, βαδίζοντας, παίζοντας,	θεωροῦντας·	ἡ γὰρ φύσις ἀναγκάζει πολλῶν
[32, 80]	τοὺς δὲ θεατὰς καθ´ ἡσυχίαν	θεωροῦντας,	ὥσπερ καὶ προσῆκε. μόνον δ´
[32, 1]	βραδὺ μὲν φθεγγομένους, ἐγκρατῶς δὲ	σιγῶντας,	ὀρθῶς δὲ διανοουμένους, ὃ καὶ
[32, 50]	{ἴστε Ῥοδίους ἐγγὺς οὕτως ὑμῶν	ζῶντας	ἐν ἐλευθερίᾳ καὶ μετὰ πάσης
[32, 20]	παριόντας εἰς τὸ πλῆθος μηδὲ	τολμῶντας	ὑμῖν διαλέγεσθαι, ἀλλὰ σεμνοὺς μὲν
[32, 80]	~ἐνταῦθα τοὺς μὲν ἡνιόχους πεποίηκεν	ἀγωνιστὰς	καὶ φιλοτιμουμένους, τοὺς δὲ θεατὰς
[32, 75]	εἰ μεταξὺ θεῶν τις ὑμῖν	ἐπιστὰς	εἴποι διατεινάμενος, δαιμόνιοι, μαίνεσθε καὶ
[32, 30]	ὥσπερ αἱ κακαὶ γυναῖκες, δέον	αὐτάς,	κἂν οἴκοι μὴ σωφρονῶσιν, ἔξω
[32, 45]	πελάγει καὶ μακρὰν ἀπῳκισμέναι καθ´	αὑτὰς	ἐπὶ σκοπέλου τινός, ὅπου μηδεὶς
[32, 5]	ἀποτρέπων οὐδὲ καταλύειν κελεύων τὰς	τοιαύτας	ψυχαγωγίας καὶ ἀπάτας τῆς πόλεως·
[32, 5]	ἀγείρουσι καὶ ἀπατῶσι παιδάρια καὶ	ναύτας	καὶ τοιοῦτον ὄχλον, σκώμματα καὶ
[32, 5]	σπερμολογίαν συνείροντες καὶ τὰς ἀγοραίους	ταύτας	ἀποκρίσεις. τοιγαροῦν ἀγαθὸν μὲν οὐδὲν
[32, 60]	περίεργοι μάγειροι συντρίψαντες {τοὺς νόμους}	ἰδιώτας	καὶ λίχνους ἀκροατὰς κινοῦσιν. τοιγαροῦν
[32, 45]	ὅσον οἰόμενοι καὶ βουλόμενοι προΐενται	σφᾶς	αὐτούς. τοσαύτη δ´ ἐστὶ δυστυχία
[32, 55]	μυθολογήματα· ὡς ἐκεῖνοί γε παρεισάγουσι	Βάκχας	τινὰς μαινομένας ὑπὸ μέλους καὶ
[32, 55]	παθῶν καὶ μάλιστα δὴ μεταστρέφειν	ψυχὰς	ἀπηνῶς καὶ ἀγρίως διακειμένας. διὰ
[32, 60]	εἰς ἀνθρώπων τύπον, τὰς μέντοι	ψυχὰς	διαμένειν, οἷαι πρότερον ἦσαν. ~χαλεπὸν
[32, 50]	οὐκ ἐπὶ τοῖς χείλεσι τὰς	ψυχὰς	ἔχοντας, καθάπερ οἶμαι διὰ τῶν
[32, 75]	τὸν δρόμον, ὡς τὰς ὑμετέρας	ψυχὰς	ἰδεῖν ἔστι πασχούσας. φησὶ δ´
[32, 15]	δυναμένων διὰ πειθοῦς καὶ λόγου	ψυχὰς	πραΰνειν καὶ μαλάττειν. οὗτοι δὲ
[32, 80]	ἄνεμος ἄχνας φορέει ἱερὰς κατ´	ἀλωάς,	ὡς δ´ ἀναμαιμάει βαθέ´ ἄγκεα
[32, 80]	ὧδε δέ τις εἴπεσκεν ἰδὼν	ἐς	πλησίον ἄλλον· οἰνοβαρές, κυνὸς ὄμματ´
[32, 80]	ὡς δ´ ἀναμαιμάει βαθέ´ ἄγκεα	θεσπιδαὲς	πῦρ, πάντῃ δ´ εἰλυφόων ἄνεμος
[32, 20]	λέγειν ὅτι οὐ πᾶν πλῆθος	ἀσελγές	ἐστιν οὐδὲ ἀνήκοον, οὐδὲ ἀπὸ
[32, 90]	εὕροι τις ἂν πανταχοῦ, καὶ	οἰνόφλυγες	καὶ πόρνοι καὶ γυναιμανεῖς ἐν
[32, 30]	μοι ἦτορ ἐνείη· εἰ μὴ	Ὀλυμπιάδες	Μοῦσαι, Διὸς αἰγιόχοιο θυγατέρες, μνησαίαθ´
[32, 1]	τε καὶ δεινούς, ὅτι τοσαῦται	μυριάδες	ἀνθρώπων ἅμα καὶ τὰ δέοντα
[32, 5]	ἐξὸν αὐτοῖς, εἰ ἐβούλοντο, μηδὲν	ἀηδὲς	ἀκούειν. ὑμῖν δὲ οὔτε χορός
[32, 70]	οἱ προπετεῖς καὶ ἀκόλαστοι καὶ	ἐπίτηδες	ἀνατρέψαι καὶ συγχέαι πάντα ἐπιβουλεύσαντες,
[32, 65]	δὲ ἐνίους, οἷα δὴ γένος	ἀναιδὲς	καὶ περίεργον ἐπιθέσθαι τῇ μουσικῇ,
[32, 10]	ἐν Μέμφει πλησίον ὑμῶν, ὅτι	παῖδες	ἀπαγγέλλουσι παίζοντες τὸ δοκοῦν τῷ
[32, 40]	οὐκ ἄνδρες μόνον, ἀλλὰ καὶ	παῖδες	καὶ γύναια. ἐπειδὰν δὲ παύσηται
[32, 10]	δοκοῦν τῷ θεῷ, καὶ τοῦτο	ἀψευδὲς	πέφηνεν. ὁ δὲ ὑμέτερος θεὸς
[32, 80]	ἠπεδανὸς δέ νύ τοι θεράπων,	βραδέες	δέ τοι ἵπποι. ~τὸν δ´
[32, 60]	τὰ μὲν οἶμαι διὰ τὸ	εὔηθες	καὶ τὴν φιλανθρωπίαν, τῶν δὲ
[32, 15]	συνεχῶς ἦλθέ ποτε πρὸς τέλος	ὑγιὲς	καὶ εὔδαιμον· οἱ δὲ σπανίως
[32, 15]	οὗτοι δὲ σωτῆρές εἰσι καὶ	φύλακες	τῶν οἵων τε σώζεσθαι, πρὶν
[32, 30]	τῆς πόλεως· ὥσπερ αἱ κακαὶ	γυναῖκες,	δέον αὐτάς, κἂν οἴκοι μὴ
[32, 55]	ξυγγενοῦς δυνάμεως, ὥσπερ αὐτῷ συγκεραννύμενον	ἐμμελὲς	γίγνεται καὶ μέτριον. ταῦτα δὴ
[32, 35]	ποῖοί τινες ἐνθάδε ἐστὲ ἅπαντες	Ἕλληνες	καὶ βάρβαροι ἴσασιν. ἡ γὰρ
[32, 45]	μὲν γὰρ πάντες. αἱ δὲ	Σειρῆνες	ἄλλο τι ἐποίουν, ὡς ὁ
[32, 70]	μέχρι σκωμμάτων ἐθρασύνοντο οἱ πολλοί,	τινὲς	δὲ ὀλίγοι βάλλοντες ὅ, τι
[32, 10]	ἑταίρας καὶ μύρον αὐτοῖς εἰσφέροι.	τινὲς	δὲ ὀλίγοι παρρησίαν ἀγηόχασι πρὸς
[32, 90]	ὥσπερ καὶ ἀπὸ τῶν βελτιόνων	τινὲς	ἐθαυμάσθησαν καὶ δόξαν ἔσχον. πόσους
[32, 35]	ὅπως μέντοι θεωρεῖτε καὶ ποῖοί	τινες	ἐνθάδε ἐστὲ ἅπαντες Ἕλληνες καὶ
[32, 1]	πᾶσαν ἔνδειαν ὁρῶ οὖσαν. καίτοι	τινὲς	ἐπαινοῦσιν ὑμᾶς ὡς σοφούς τε
[32, 85]	ἡγεῖσθε ἅλωσιν εἶναι πόλεως, ἄν	τινες	τὸ τεῖχος καταβαλόντες ἀποσφάττωσι τοὺς
[32, 95]	πυνθάνεσθαι περὶ τῶν καταπλεόντων, ὁποῖοί	τινες	τυγχάνουσιν ὄντες, καὶ τοιαύτην ἔχειν
[32, 5]	γέγονε· νόθον μέντοι γε καὶ	ἀγεννὲς	ἀνθρώπων οὐθέν, ὡς εἰπεῖν, ἐπισταμένων,
[32, 30]	σαφέστατα ὁρᾶται καὶ δεῖ μηδὲν	ἀγεννὲς	μηδὲ αἰσχρὸν ποιεῖν· παραπλησίως καὶ
[32, 25]	θεοὶ ἐπὶ σωτηρίᾳ κοινῇ γεγονότες,	κηδεμόνες	ὄντως καὶ προστάται χρηστοὶ καὶ
[32, 50]	~τί οὖν τοῦτο λαμπρόν, ὦ	κακοδαίμονες;	ὑπὲρ μὲν γὰρ δικαιοσύνης καὶ
[32, 35]	εἶπον ὥς ἐστε φρόνιμοι καὶ	σώφρονες	καὶ δίκαιοι; οὐχὶ τἀναντία τούτων;
[32, 25]	δὴ καὶ σεμνὸν ἀληθῶς καὶ	μεγαλοπρεπὲς	δήμου πρόσωπον πρᾷον καὶ καθεστηκὸς
[32, 80]	εἴπεσκεν ἰδὼν ἐς πλησίον ἄλλον·	οἰνοβαρές,	κυνὸς ὄμματ´ ἔχων, κραδίην δ´
[32, 1]	ὧν οἱ τυχόντες εἰκότως {ἄν}	ἄνδρες	ἀγαθοὶ γίγνονται καὶ σωτῆρες τῶν
[32, 85]	γελοῖοι. καὶ μὴν αἰσχρόν ἐστιν,	ἄνδρες	Ἀλεξανδρεῖς, τοὺς πυνθανομένους περὶ τῆς
[32, 40]	σαφῶς ἐξεστηκότες καὶ παρανοοῦντες, οὐκ	ἄνδρες	μόνον, ἀλλὰ καὶ παῖδες καὶ
[32, 1]	~Ἆρά γε βούλοισθ´ ἄν, ὦ	ἄνδρες,	σπουδάσαι χρόνον σμικρὸν καὶ προσέχειν;
[32, 30]	μὴ Ὀλυμπιάδες Μοῦσαι, Διὸς αἰγιόχοιο	θυγατέρες,	μνησαίαθ´ ὅση κακότης παρὰ πᾶσιν,
[32, 20]	πληγὰς ὑφορώμενοι. τὸ μέντοι πρᾶγμα	δυσχερὲς	ὄντως καὶ δι´ ὑμᾶς. οὐ
[32, 75]	ἔρωτα τῆς πόλεως, μή τι	δυσχερὲς	ὑμῖν καὶ ξένον ἐνέγκῃ τῷ
[32, 75]	δ´ ἀΐξασκε μετήορα, τοὶ δ´	ἐλατῆρες	ἕστασαν ἐν δίφροισι, πάτασσε δὲ
[32, 15]	πραΰνειν καὶ μαλάττειν. οὗτοι δὲ	σωτῆρές	εἰσι καὶ φύλακες τῶν οἵων
[32, 1]	{ἄν} ἄνδρες ἀγαθοὶ γίγνονται καὶ	σωτῆρες	τῶν πόλεων. ἐκεῖνοι μὲν οὖν
[32, 1]	χοροιτυπίῃσιν ἄριστοι, ἵππων τ´ ὠκυπόδων	ἐπιβήτορες,	οἵ τε τάχιστα ἤγειραν μέγα
[32, 65]	ἐπιθυμίαν, πάντες δὴ ᾄδουσι καὶ	ῥήτορες	καὶ σοφισταί, καὶ πάντα περαίνεται
[32, 10]	εἰ μέν εἰσι ποιηταὶ καὶ	ῥήτορες,	οὐδὲν ἴσως δεινόν· εἰ δ´
[32, 35]	ἐκεῖνοι καὶ μεγάλοι σοφισταὶ καὶ	γόητες·	τὰ δ´ ἡμέτερα φαῦλα καὶ
[32, 40]	δὲ οὐδεπώποτε αὐτοὶ θιγόντες οὐδ´	ἐπιβάντες	ἵππων οὐ δύνασθε κατέχειν αὑτοὺς,
[32, 20]	τῇ ταραχῇ, βουλόμενον ὑμᾶς ὠφελεῖν.	μείναντες	δὲ καὶ ἀκούσαντες διὰ τέλους
[32, 40]	ἀλλήλους, οἱ δὲ τὼ χεῖρε	ἀνατείναντες	μάχονται πρὸς οὐδένα ἀνθρώπων, οἱ
[32, 10]	εἰπόντες, καὶ λοιδορήσαντες μᾶλλον ἢ	διδάξαντες	ὑμᾶς, κατὰ σπουδὴν ἀπίασιν, εὐλαβούμενοι
[32, 60]	αὐτῆς γεγόνασι· διαθρύψαντες γὰρ〉 καὶ	κατάξαντες	τὸ σεμνὸν τοῦ μέλους καὶ
[32, 45]	ὑμῶν ἀπολώλασιν; ἀδοξοῦσι μὲν γὰρ	πάντες.	αἱ δὲ Σειρῆνες ἄλλο τι
[32, 1]	τούτου· τί γάρ, ἂν κοινῇ	πάντες	ἀποτυγχάνωσι τοῦ μέλους; δήμου δὲ
[32, 90]	{κἀκείνων ἐστὶ} τὸ ὄνειδος, ὅτι	πάντες	αὐτὸ πάσχουσιν· ὥσπερ καὶ ἀπὸ
[32, 65]	περὶ τοῦτο καὶ τὴν ἐπιθυμίαν,	πάντες	δὴ ᾄδουσι καὶ ῥήτορες καὶ
[32, 35]	καὶ ποῖοί τινες ἐνθάδε ἐστὲ	ἅπαντες	Ἕλληνες καὶ βάρβαροι ἴσασιν. ἡ
[32, 1]	τοσοῦτοι ὄντες λόγων χρησίμων γενομένων	ἅπαντες	ἐσιωπήσατε, καὶ πρὸς τούτῳ ἐδείξατε
[32, 40]	οἱ δὲ παίονται. ταῦτα δὲ	ποιήσαντες,	ἀποξυσάμενοι τὸ φάρμακον αὐτίκα σωφρονοῦσι,
[32, 1]	ὅτι οὐ μόνον ἐστὲ ἱκανοὶ	νοήσαντες	εἰπεῖν, ἀλλὰ καὶ ἀκούσαντες νοῆσαι.
[32, 10]	ἢ δύο ῥήματα εἰπόντες, καὶ	λοιδορήσαντες	μᾶλλον ἢ διδάξαντες ὑμᾶς, κατὰ
[32, 1]	ὠσὶ τῶν παίδων, οἱ δὲ	τρήσαντες	τὸ ἕτερον χρυσίον ἐνέβαλον, οὐ
[32, 70]	ἐπίτηδες ἀνατρέψαι καὶ συγχέαι πάντα	ἐπιβουλεύσαντες,	καὶ οὐ πρότερον ὑμᾶς ἀνῆκαν
[32, 20]	ὑμᾶς ὠφελεῖν. μείναντες δὲ καὶ	ἀκούσαντες	διὰ τέλους πᾶσι θαυμαστοὶ δόξετε,
[32, 1]	ἱκανοὶ νοήσαντες εἰπεῖν, ἀλλὰ καὶ	ἀκούσαντες	νοῆσαι. χοροῦ μὲν γὰρ ἔπαινος
[32, 60]	ὥσπερ κακοὶ καὶ περίεργοι μάγειροι	συντρίψαντες	{τοὺς νόμους} ἰδιώτας καὶ λίχνους
[32, 60]	ἐκ τῆς Ἀμουσίας αὐτῆς γεγόνασι·	διαθρύψαντες	γὰρ〉 καὶ κατάξαντες τὸ σεμνὸν
[32, 25]	φύσεων {εἰς} μίαν μορφὴν εἰδώλου	ξυντιθέντες.	τῷ δὲ τοιούτῳ τέρατι ξυμπλέκεσθαι
[32, 10]	τοὺς ἀμαθεῖς, οἱ δὲ ποιήματα	συνθέντες	ᾄδουσιν, ὡς πάνυ φιλῳδῶν ὑμῶν
[32, 1]	τὸ ἕτερον χρυσίον ἐνέβαλον, οὐ	συνέντες	τοῦ θεοῦ. τοῦτο μὲν γὰρ
[32, 40]	ὑπὲρ δρόμου ἐρίζουσιν. τοιγαροῦν δειλοὶ	ὄντες	καὶ ἀστράτευτοι πολλὰς ἤδη νενικήκατε
[32, 95]	τῶν καταπλεόντων, ὁποῖοί τινες τυγχάνουσιν	ὄντες,	καὶ τοιαύτην ἔχειν γνώμην εὐθὺς
[32, 1]	τε καὶ σεμνότερον, ὅτι τοσοῦτοι	ὄντες	λόγων χρησίμων γενομένων ἅπαντες ἐσιωπήσατε,
[32, 5]	τοῖς καλουμένοις ἀκροατηρίοις φωνασκοῦσιν, ἐνσπόνδους	λαβόντες	ἀκροατὰς καὶ χειροήθεις ἑαυτοῖς. τῶν
[32, 50]	συμπόταις δόντες ἢ παρ´ ἐκείνων	λαβόντες·	οἵαν ποτὲ γενέσθαι φασὶ Κενταύρων
[32, 90]	κωμῳδίαις καὶ διασκευαῖς Καρίωνα μὲν	εἰσάγοντες	μεθύοντα καὶ Δᾶον οὐ σφόδρα
[32, 10]	ἀκοὰς ὑμῶν οὐδ´ ὥστε διατελέσαι	λέγοντες,	ἀλλὰ ἓν ἢ δύο ῥήματα
[32, 85]	καὶ παίοντες ἀλλήλους καὶ ἀπόρρητα	λέγοντες	καὶ τοὺς θεοὺς αὐτοὺς πολλάκις
[32, 80]	φόνον φέρει ἠλιθίοισιν· ὣς οἱ	κεκλήγοντες	ἐπ´ ἀλλήλοισιν ἔπιπτον. ὡς δ´
[32, 80]	νέφος ἔρχεται ἠὲ κολοιῶν οὖλον	κεκλήγοντες,	ὅτε προΐδωσιν ἰόντα ἵππον, ὃς
[32, 40]	πεπόνθασιν· ὑμεῖς δὲ οὐδεπώποτε αὐτοὶ	θιγόντες	οὐδ´ ἐπιβάντες ἵππων οὐ δύνασθε
[32, 15]	ἐλθεῖν εἰς τέλος τὴν πονηρίαν	εἴργοντες	καὶ κατέχοντες. δεῖ μὲν οὖν
[32, 50]	ἀπίασι κακόν τι τοῖς συμπόταις	δόντες	ἢ παρ´ ἐκείνων λαβόντες· οἵαν
[32, 65]	τέχνης καὶ νῦν ἡμῖν διαλέγονται	ᾄδοντες.	κινδυνεύει δ´ ὁ βίος σχεδὸν
[32, 70]	καταχέοντες τῶν παριόντων, κατέκειντο εὐθὺς	ᾄδοντες,	οἱ δ´ ἐπὶ τοὺς ὅρμους
[32, 25]	ταμίαι, τῶν δὲ χαλεπῶν σπανίως	μεταδιδόντες	καὶ κατὰ ἀνάγκην, κόσμῳ πόλεων
[32, 45]	μνημονεύονται, σωτηρίας ἕνεκεν τῶν πατρίδων	ἐπιδιδόντες	αὑτούς· παρὰ δὲ ὑμῖν ὑπὲρ
[32, 35]	τὸν Νεῖλον, ἐπαίρεσθε, ὥσπερ αὐτοὶ	ῥέοντες	ἀπὸ Αἰθιοπίας. σχεδὸν δὲ καὶ
[32, 70]	ἅπαξ ἢ δίς, ὥσπερ οἱ	καταχέοντες	τῶν παριόντων, κατέκειντο εὐθὺς ᾄδοντες,
[32, 5]	πρᾶγμ´ ἀπώμοτον; καὶ ταῦτα ἤκουον	ἑορτάζοντες	καὶ δημοκρατούμενοι, καὶ οὐ μόνον
[32, 1]	χρόνον σμικρὸν καὶ προσέχειν; ἐπειδὴ	παίζοντες	ἀεὶ διατελεῖτε καὶ οὐ προσέχοντες
[32, 10]	πλησίον ὑμῶν, ὅτι παῖδες ἀπαγγέλλουσι	παίζοντες	τὸ δοκοῦν τῷ θεῷ, καὶ
[32, 85]	τὰ ὄντα ῥιπτοῦντες καὶ γυμνοὶ	βαδίζοντες	ἀπὸ τῆς θέας ἐνίοτε, τοῦτ´
[32, 40]	θύοντες μέν εἰσι μέτριοι καὶ	βαδίζοντες	καθ´ αὑτοὺς καὶ τἄλλα πράττοντες·
[32, 5]	οἷόν τε τὸ μέγιστον, καταγελᾶν	ἐθίζοντες	τοὺς ἀνοήτους τῶν φιλοσόφων, ὥσπερ
[32, 40]	τὸ γυμνάσιον λέγων· ἐπειδὰν γὰρ	ἐλθόντες	ἀποδύσωνται, χρίονται φαρμάκῳ. τοῦτο δὲ
[32, 20]	καὶ τὰ γυμνάσια χειρονομοῦντες καὶ	παλαίοντες,	εἰς δ´ τὸ στάδιον οὐκ
[32, 85]	διατρίβωσι πηδῶντες καὶ μαινόμενοι καὶ	παίοντες	ἀλλήλους καὶ ἀπόρρητα λέγοντες καὶ
[32, 65]	μοι, καὶ ἐν τῷ γυμνασίῳ	πορϊόντες	ἤδη γυμνάσονται πρὸς μέλος καὶ
[32, 1]	συνήθεις καὶ πολλάκις εἰς ὑμᾶς	εἰσιόντες,	μῖμοί τ´ ὀρχησταί τε χοροιτυπίῃσιν
[32, 15]	παρ´ ἑτέρους ἴασιν ἰατροὺς οὐχ	ἑκόντες	ἰσχυροτέρους. διττὴ γὰρ θεραπεία κακίας
[32, 85]	πόλεως, ἄν τινες τὸ τεῖχος	καταβαλόντες	ἀποσφάττωσι τοὺς ἀνθρώπους καὶ τὰς
[32, 40]	θέαν οὐχ ὁρῶσι καὶ ἀκούειν	ἐθέλοντες	οὐκ ἀκούουσι, σαφῶς ἐξεστηκότες καὶ
[32, 70]	οἱ πολλοί, τινὲς δὲ ὀλίγοι	βάλλοντες	ὅ, τι ἔτυχον ἅπαξ ἢ
[32, 55]	ἰατροὶ τὰ φλεγμαίνοντα τῶν ἑλκῶν	ὑγραίνοντες	καὶ μαλακοποιοῦντες ἀνώδυνα ἔθηκαν. οὐχ
[32, 10]	ἀλλὰ ἓν ἢ δύο ῥήματα	εἰπόντες,	καὶ λοιδορήσαντες μᾶλλον ἢ διδάξαντες
[32, 65]	καὶ τὰς χορδὰς ἐξέτεμον, ἀπιέναι	προειπόντες	ἐκ τῆς πόλεως. ἐκεῖνοι μὲν
[32, 70]	χωρὶς ἕκαστοι καὶ καθ´ αὑτοὺς	διαφθείροντες	τὰ πράγματα, Σιμάριστοι καὶ τοιαῦθ´
[32, 5]	ὄχλον, σκώμματα καὶ πολλὴν σπερμολογίαν	συνείροντες	καὶ τὰς ἀγοραίους ταύτας ἀποκρίσεις.
[32, 15]	ἢ {δι´} ἀπειρίαν πλείους οἱ	θάπτοντες	γίγνονται. ~καὶ τούτων ἐν ἀρχῇ
[32, 45]	συμφορὰν πασῶν μεγίστην· αὐτοὶ δὲ	ἐκπίπτοντες	ἐκ τοῦ κόσμου τοῦ προσήκοντος
[32, 60]	φιλοτιμίαν; οὐ φυλάξεσθε τοὺς ἄλλους	σκώπτοντες	καὶ ταῦτα ἐν ἀνθρώποις, εἰ
[32, 40]	βαδίζοντες καθ´ αὑτοὺς καὶ τἄλλα	πράττοντες·	ὅταν δὲ εἰς τὸ θέατρον
[32, 30]	σεμνοὶ δοκεῖν καὶ σπουδαῖοι τοιαῦτα	πράττοντες.	οὐκ ἴστε ὅτι ὥσπερ ἡγεμὼν
[32, 15]	εἰσιν οἱ μὴ ῥᾳδίως αὐτὸ	πράττοντες.	τὴν δὲ ἑτέραν ἐπιμέλειαν ἔργον
[32, 55]	πρὸς λύραν αὑτοὺς ἡρμόσαντο ἕωθεν,	ἀποπαύοντες	τῆς διὰ τῶν ὀνειράτων ταραχῆς.
[32, 70]	τοῦτο εἴργασθε δι´ ἀγερωχίαν, οὐκ	ἐπιβουλεύοντες.	ὑμεῖς γὰρ ἂν ἀποσταίητέ τινος;
[32, 40]	τούτοις ἑαυτῆς; οἱ γὰρ ἄνθρωποι	θύοντες	μέν εἰσι μέτριοι καὶ βαδίζοντες
[32, 35]	ὁμοφύλους ποιοῦσα. ἴσως οὖν χαίρετε	ἀκούοντες,	καὶ νομίζετε ἐπαινεῖσθαι ταῦτα ἐμοῦ
[32, 15]	ἄθλιοι μηδεμίαν σκέπην μηδὲ προβολὴν	ἔχοντες	ἀπὸ τῶν παθῶν, ἀλλ´ ἐν
[32, 40]	σωφρονοῦσι, καὶ φιλικῶς αὑτοῖς ἤδη	ἔχοντες	βαδίζουσι κάτω ὁρῶντες, αἰσχυνόμενοι τοῖς
[32, 70]	ἀπωλέσατε. καὶ νῦν οὕτως ἐπιεικεῖς	ἔχοντες	ἡγεμόνας εἰς ὑποψίαν αὐτοὺς καθ´
[32, 100]	μάτην προσαγορεύονται, τὸ πρᾶγμα μὴ	ἔχοντες	μετὰ τοῦ ὀνόματος. ἀλλὰ γὰρ
[32, 60]	παρέβαλον, Νέρωνι φαίνεσθαι τὴν αὐτὴν	ἔχοντες	νόσον; ἀλλ´ οὐδ´ ἐκεῖνον ὤνησεν
[32, 65]	περὶ ταῦτα, ὡς ἔφην, εὐλαβῶς	ἔχοντες.	οἱ μὲν γὰρ ἄρχειν ἦσαν
[32, 45]	φύσιν γιγνόμενοι καὶ σφόδρα ἀμούσως	ἔχοντες	οὐ διαφέρεσθε. καίτοι πόσοι διὰ
[32, 15]	μηδέποτε σωφρονοῦντι λόγῳ τὰς ἀκοὰς	ὑπέχοντες	ὁλοκλήρως ἄθλιοι μηδεμίαν σκέπην μηδὲ
[32, 1]	παίζοντες ἀεὶ διατελεῖτε καὶ οὐ	προσέχοντες	καὶ παιδιᾶς μὲν καὶ ἡδονῆς
[32, 15]	τέλος τὴν πονηρίαν εἴργοντες καὶ	κατέχοντες.	δεῖ μὲν οὖν ἑκατέρων ταῖς
[32, 5]	ἀλλὰ καὶ τῶν ἄλλων Ἑλλήνων	ἄρχοντες,	καὶ ἐξὸν αὐτοῖς, εἰ ἐβούλοντο,
[32, 50]	καὶ προσηνῶς, εὐωχίας, οὐ παροινίας,	ἄρχοντες,	φιλοφρονούμενοι τοὺς συνόντας, οὐ θρασυνόμενοι
[32, 80]	κεκλόμενοι καὶ πᾶσι θεοῖσι χεῖρας	ἀνίσχοντες	μεγάλ´ εὐχετόωντο ἕκαστοι. ἠΰτε περ
[32, 1]	παιδεία καὶ λόγος, ὧν οἱ	τυχόντες	εἰκότως {ἄν} ἄνδρες ἀγαθοὶ γίγνονται
[32, 15]	σπανίως καὶ διὰ χρόνου ποτὲ	περιτυχόντες	ἄλλοτε μὲν ζώους´ ἑτερήμεροι, ἄλλοτε
[32, 50]	αὑτοὺς πρῶτοι καὶ μηδὲν ἀνόητον	ποιοῦντες	εἰκότως οἶμαι παρά τε τῶν
[32, 55]	φλεγμαίνοντα τῶν ἑλκῶν ὑγραίνοντες καὶ	μαλακοποιοῦντες	ἀνώδυνα ἔθηκαν. οὐχ ἧττον δὲ
[32, 50]	καὶ γελῶντες, πλεονεκτοῦντες ἀλλήλους, οὐ	παρακαλοῦντες,	τελευτῶντες ἀπίασι κακόν τι τοῖς
[32, 20]	παλαίστρας ἐνοχλοῦσι καὶ τὰ γυμνάσια	χειρονομοῦντες	καὶ παλαίοντες, εἰς δ´ τὸ
[32, 30]	γοῦν ὅτι τοσοῦτον χρόνον κάθησθε	σωφρονοῦντες.	καὶ γὰρ τοῖς νοσοῦσι μεγάλη
[32, 50]	καταγελᾶν οἴεσθε, ὅταν πάλιν ἐκείνους	προσκυνοῦντες	ταὐτὰ προσφέρησθε καὶ διὰ τῶν
[32, 40]	οὐκ ἀκούουσι, σαφῶς ἐξεστηκότες καὶ	παρανοοῦντες,	οὐκ ἄνδρες μόνον, ἀλλὰ καὶ
[32, 85]	καὶ τοὺς θεοὺς αὐτοὺς πολλάκις	λοιδοροῦντες	καὶ τὰ ὄντα ῥιπτοῦντες καὶ
[32, 50]	καὶ ἀταξίας ὀργιζόμενοι καὶ γελῶντες,	πλεονεκτοῦντες	ἀλλήλους, οὐ παρακαλοῦντες, τελευτῶντες ἀπίασι
[32, 85]	πολλάκις λοιδοροῦντες καὶ τὰ ὄντα	ῥιπτοῦντες	καὶ γυμνοὶ βαδίζοντες ἀπὸ τῆς
[32, 85]	ἀποβλέπωσι καὶ περὶ τοῦτο διατρίβωσι	πηδῶντες	καὶ μαινόμενοι καὶ παίοντες ἀλλήλους
[32, 55]	τινῶν· ἔπειτα χαίρουσι καὶ ἀνίστανται	γελῶντες	καὶ πάντα ποιοῦσιν ὅσα ἄνθρωποι
[32, 50]	βοῆς καὶ ἀταξίας ὀργιζόμενοι καὶ	γελῶντες,	πλεονεκτοῦντες ἀλλήλους, οὐ παρακαλοῦντες, τελευτῶντες
[32, 55]	εὐχερῶς οὕτως ἔχειν ἄκροισι δακτύλοισι	διαμῶντες	χθόνα’ ἀλλ´ οὐδὲ τὸ ὕδωρ
[32, 10]	παραπέμψητε αὐτούς, ὥσπερ οἱ χειμῶνος	ἀποτολμῶντες	εἰς τὴν θάλατταν βραχύν τινα
[32, 40]	αὑτοῖς ἤδη ἔχοντες βαδίζουσι κάτω	ὁρῶντες,	αἰσχυνόμενοι τοῖς πεπραγμένοις. ~ἐκεῖνος μὲν
[32, 50]	γελῶντες, πλεονεκτοῦντες ἀλλήλους, οὐ παρακαλοῦντες,	τελευτῶντες	ἀπίασι κακόν τι τοῖς συμπόταις
[32, 40]	ἐπέλθῃ. τὸ δὲ πάντων χαλεπώτατον,	ἐσπουδακότες	περὶ τὴν θέαν οὐχ ὁρῶσι
[32, 5]	ἀπολέσαι τῶν ταῦτα λεγόντων, κύριοι	καθεστηκότες,	ἀλλὰ καὶ τῶν ἄλλων Ἑλλήνων
[32, 55]	μέλους θύομεν, ἵνα εὔτακτοι καὶ	καθεστηκότες	ὦμεν. ἕτερος δὲ αὖ τρόπος
[32, 40]	ἀκούειν ἐθέλοντες οὐκ ἀκούουσι, σαφῶς	ἐξεστηκότες	καὶ παρανοοῦντες, οὐκ ἄνδρες μόνον,
[32, 5]	οὐκ ἴασιν οὐδὲ θέλουσι διακινδυνεύειν,	ἀπεγνωκότες	ἴσως τὸ βελτίους ἂν ποιῆσαι
[32, 10]	ᾄδουσιν, ὡς πάνυ φιλῳδῶν ὑμῶν	κατεγνωκότες.	οὗτοι δ´ εἰ μέν εἰσι
[32, 55]	καὶ πάντα ποιοῦσιν ὅσα ἄνθρωποι	πεπωκότες,	οὐ μέντοι κακὸν οὐδὲν ἀλλήλους
[32, 25]	βασιλεῖς, θεοὶ ἐπὶ σωτηρίᾳ κοινῇ	γεγονότες,	κηδεμόνες ὄντως καὶ προστάται χρηστοὶ
[32, 55]	μόνον ἀκούσητε χορδῆς, ὥσπερ σάλπιγγος	ἀκηκοότες,	οὐκέτι δύνασθε εἰρήνην ἄγειν. ~ἆρά
[32, 55]	ἱλαροί τε γὰρ ἀεὶ καὶ	φιλογέλωτες	καὶ φιλορχησταί· πλὴν οὐκ αὐτόματος
[32, 35]	τε Ἐρυθρὰν καὶ τὴν Ἰνδικήν,	ἧς	πρότερον τοὔνομα ἀκοῦσαι χαλεπὸν ἦν·
[32, 45]	τῶν βελτιόνων εἰσὶν οἱ δεόμενοι	διατριβῆς	τινος καὶ παραμυθίας ἐν τῷ
[32, 25]	ὠφελήσειεν ἢ περὶ οὐρανοῦ καὶ	γῆς	εἰ λέγοιμι. φημὶ δὴ δῆμον
[32, 35]	ἐν συνδέσμῳ τινὶ τῆς ὅλης	γῆς	καὶ τῶν πλεῖστον ἀπῳκισμένων ἐθνῶν,
[32, 40]	τί οὖν οἴεσθε τούτους ἐπὶ	γῆς	πέρατα ἐλθόντας λέγειν; οὐχ ὡς
[32, 15]	ἀλλαχόθεν, ὡς ἐξ ἑτέρας τινὸς	πηγῆς	ἔρχεται {τῶν} πλησίον οὔσης παρ´
[32, 15]	ἄνωθέν ποθεν ἐκ δαιμονίου τινὸς	πηγῆς	κάτεισι, τοὺς ῥυπαροὺς δὲ ὀχετοὺς
[32, 90]	καὶ καταγέλαστον. αὐτὸ γὰρ τοῦτο	Εὐριπίδης	τὸν Ἡρακλέα φησὶ παθεῖν μαινόμενον·
[32, 45]	αὑτούς· παρὰ δὲ ὑμῖν ὑπὲρ	χορδῆς	τοῦτο πάσχουσι καὶ δι´ ἡδονὴν
[32, 55]	νυνὶ δὲ ἂν μόνον ἀκούσητε	χορδῆς,	ὥσπερ σάλπιγγος ἀκηκοότες, οὐκέτι δύνασθε
[32, 10]	δι´ ἀνδρῶν ὑμᾶς καὶ μετὰ	σπουδῆς	βούλεται ὠφελεῖν, οὐ δι´ ὀλίγων
[32, 1]	καὶ διακόνους πολλοὺς τούτων ἔχετε·	σπουδῆς	δὲ ὑμῖν τὴν πᾶσαν ἔνδειαν
[32, 1]	οὖν ὀρθῶς ἔφην ἀπορεῖν ὑμᾶς	σπουδῆς.	οὔτε γὰρ αὐτοὶ σπουδαῖοί ἐστε
[32, 90]	ἀλλ´ αἱρεθεῖσα ὑπὸ μέθης ἢ	ᾠδῆς	γυναικῶν ἢ ἁρμάτων ἄγηται καὶ
[32, 55]	αὖ τρόπος αὐλοῦ τε καὶ	ᾠδῆς	ἐν πένθεσιν, ἰωμένων οἶμαι τὸ
[32, 40]	τοῦ θεοῦ· μαινομένην δὲ ὑπὸ	ᾠδῆς	καὶ δρόμων ἱππικῶν καὶ μηδὲν
[32, 20]	ἀνθρώπων ἀπείροις ἐναντίον βλέψαι χωρὶς	ᾠδῆς	καὶ κιθάρας. τοῦτο μὲν γὰρ
[32, 55]	δὲ τὴν λύπην ἐργαζομένων δι´	ᾠδῆς	λανθανούσης μετὰ γόων, ὥσπερ οἱ
[32, 60]	καὶ μουσικὰ ἐποίει διὰ τῆς	ᾠδῆς·	οὗτοι δὲ ὑμᾶς, ἀνθρώπους ὄντας,
[32, 55]	καὶ ἀμέτρως χρωμένους· ὑπὸ δὲ	ᾠδῆς	σφαλλομένους καὶ πολὺ κάκιον ἔχοντας
[32, 65]	Ἀλεξανδρέων δῆμον ἄγεσθαι μὲν ὑπὸ	ᾠδῆς,	ὡς οὐδένας ἄλλους, κἂν ἀκούσωσι
[32, 65]	σοφισταί, καὶ πάντα περαίνεται δι´	ᾠδῆς·	ὥστ´, εἴ τις παρίοι δικαστήριον,
[32, 50]	εἰ δέοι, πονεῖν καὶ ἀποθνῄσκειν	ἀγαθῆς	ἐστι καὶ οὐ φιλοζῴου ψυχῆς·
[32, 90]	εἰς σωτηρίαν, ἀλλ´ αἱρεθεῖσα ὑπὸ	μέθης	ἢ ᾠδῆς γυναικῶν ἢ ἁρμάτων
[32, 80]	μάρναντο πυρὸς δέμας· οὐδέ κε	φαίης	οὔτε ποτ´ ἠέλιον σόον ἔμμεναι
[32, 85]	ἦν· ἀλλ´ ὅμως ὁ τῆς	Ἰθάκης	πολίτης ἐπόρθησεν αὐτήν, {ὁ} τῆς
[32, 70]	αὐτῶν ἠγάγετε, ὥστε ἐπιμελεστέρας χρῆναι	φυλακῆς	ᾠήθησαν ἢ πρότερον· καὶ τοῦτο
[32, 25]	καὶ μὴ πάντα ἐθέλειν τρυφᾶν,	ἐπιεικής,	μεγαλόφρων, αἰδούμενος τοὺς ἀγαθοὺς καὶ
[32, 25]	ἐγὼ τίθημι τῆς θείας καὶ	βασιλικῆς	φύσεως, καὶ προσιέναι φημὶ καὶ
[32, 80]	δείους πεφοβημένοι, οἱ δ´ ὑπὸ	νίκης	ἀλλήλοισί τε κεκλόμενοι καὶ πᾶσι
[32, 75]	δίφροισι, πάτασσε δὲ θυμὸς ἑκάστου	νίκης	ἱεμένων, κέκλοντο δὲ οἷσιν ἕκαστος
[32, 20]	ἄλκιμον ἄνδρα φοβεῖ καὶ ἀφείλετο	νίκης	ῥηιδίως, τοτὲ δ´ αὐτὸς ἐποτρύνει
[32, 55]	περὶ συνουσίας ἔδοξε πρέπειν ἡ	μουσικῆς	δύναμις, ἁρμονίαν καὶ τάξιν αὐτόματον
[32, 100]	οὐ γὰρ ἦν οἱ σύνεσις	μουσικῆς,	ἐκέλευε παύσασθαι αὐτὸν ἀτιμάσας. ὁ
[32, 45]	τοῦτο δείκνυσι; μὰ Δί´ οὐ	μουσικῆς	ἰσχὺν οὐδ´ ὑπερβολὴν τέχνης, ἀλλ´
[32, 90]	τῶν καθ´ ἕνα εἰσὶν οὐ	μεγάλης	οὐδὲ φοβερᾶς προσηγορίας τυγχάνουσιν· ὅταν
[32, 95]	ὑπ´ ἀνέμων τινῶν ἢ τύχης	ἄλλης	κρατούμενος καὶ διατρίβων ἐκεῖ χρόνον
[32, 90]	καὶ ἑταίρας καὶ γαστρὸς καὶ	ἄλλης	τινὸς φαύλης ἐπιθυμίας. αἰχμάλωτος οὖν
[32, 35]	γὰρ ἐν συνδέσμῳ τινὶ τῆς	ὅλης	γῆς καὶ τῶν πλεῖστον ἀπῳκισμένων
[32, 90]	καὶ φέρηται καὶ πᾶσα δι´	ὅλης	θορυβῆται περὶ τοῦτο καὶ ἐκφρονῇ·
[32, 40]	καὶ στενωποῖς μένει καὶ δι´	ὅλης	τῆς πόλεως ἐπὶ συχνὰς ἡμέρας·
[32, 25]	αὐτῶν οὔσης οὐ μιᾶς οὐδὲ	ἁπλῆς,	ἀλλὰ συμπεφορημένης ἐκ μυρίων· ὥστε
[32, 90]	καὶ γαστρὸς καὶ ἄλλης τινὸς	φαύλης	ἐπιθυμίας. αἰχμάλωτος οὖν γενέσθαι καλῶς
[32, 95]	αὐτούς, οἵας ἂν μετάσχητε τῆς	φήμης,	ἐκείνους δὲ περὶ ὑμῶν μὴ
[32, 50]	τοιγαροῦν εἰκότως εὐδοκιμοῦσι καὶ πάσης	τιμῆς	τυγχάνουσιν. αἰδούμενοι γὰρ αὑτοὺς πρῶτοι
[32, 10]	τῶν ἀναγκαιοτάτων, ἂν ὑπομένητε, μετὰ	γνώμης	καὶ πειθοῦς. καὶ πρῶτόν γε
[32, 10]	τοῦτο, ἀλλ´ ὑπὸ δαιμονίου τινὸς	γνώμης.	ὧν γὰρ οἱ θεοὶ προνοοῦσιν,
[32, 25]	οὐ μιᾶς οὐδὲ ἁπλῆς, ἀλλὰ	συμπεφορημένης	ἐκ μυρίων· ὥστε πάνυ ποικίλον
[32, 80]	περὶ τὴν Ἀθηνᾶν αὖθις ἀσεβήσας	ἁλισκομένης	τῆς Τροίας, καὶ αὐτός τε
[32, 90]	καὶ ἀπαγωγήν, τῆς δὲ ψυχῆς	ἠνδραποδισμένης	καὶ ἀπολωλυίας εἰρωνεύεσθαι καὶ ὑποτιμᾶσθαι.
[32, 35]	ἰσθμῶν, ἀλλὰ σχεδὸν ἁπάσης τῆς	οἰκουμένης	γίγνεσθαι παρ´ ὑμῖν. κεῖται γὰρ
[32, 45]	δὲ σχεδὸν ἐν μέσῳ τῆς	οἰκουμένης	ἐν τῇ πολυανθρωποτάτῃ πασῶν πόλει
[32, 50]	οἱ δὲ κοσμίως καὶ μετ´	εἰρήνης	μετέχουσιν. ~ἀλλ´ οὐχ ὑμεῖς, ἀλλ´
[32, 80]	ἄγε νυν πείρησαι, ἵνα κναφθεὶς	ἀποτίνῃς.	τὸν δ´ αὖθ´ Ἱπποκόων ἀπαμειβόμενος
[32, 65]	ἀγεννῶς δεδούλωσθε ὑπὸ τῆς τοιαύτης	ἡδονῆς.	δι´ ὑμᾶς δὲ ἤδη μοι
[32, 1]	προσέχοντες καὶ παιδιᾶς μὲν καὶ	ἡδονῆς	καὶ γέλωτος, ὡς εἰπεῖν, οὐδέποτε
[32, 50]	ὦ κακοδαίμονες; ὑπὲρ μὲν γὰρ	δικαιοσύνης	καὶ ἀρετῆς καὶ πατρῴων γερῶν
[32, 50]	καὶ ζῆν οὐκ ἀξίου, πόσης	αἰσχύνης;	καὶ τούτους μὲν ἐάσωμεν, ἀλλ´
[32, 45]	οὐ μουσικῆς ἰσχὺν οὐδ´ ὑπερβολὴν	τέχνης,	ἀλλ´ ἀκροατῶν κουφότητα καὶ πόλεως
[32, 65]	κάμνοντας ἰάσονται. περὶ γὰρ τῆς	τέχνης	καὶ νῦν ἡμῖν διαλέγονται ᾄδοντες.
[32, 100]	πάσῃ προθυμίᾳ καὶ τἀκριβέστερα τῆς	τέχνης·	ὁ δέ, οὐ γὰρ ἦν
[32, 55]	ὑμεῖς μόνοι δι´ ὤτων καὶ	φωνῆς	αὐτὸ πάσχετε, μᾶλλον δὲ ληρεῖτε
[32, 90]	ἔσχον τὸ ὄνομα καὶ τῆς	δόξης	ἀπολαύουσιν ἔτι καὶ νῦν; ὅτι
[32, 10]	ταῦτα πράττουσι κέρδους ἕνεκεν καὶ	δόξης	τῆς ἑαυτῶν, οὐ τῆς ὑμετέρας
[32, 90]	μὴ ὑμεῖς οὐχ ὁμοίας μεταλάβητε	δόξης	τοῖς Ἀθηναίοις καὶ Λακεδαιμονίοις, ἀλλὰ
[32, 10]	καὶ ἀδόλως παρρησιαζόμενον, καὶ μήτε	δόξης	χάριν μήτ´ ἐπ´ ἀργυρίῳ προσποιούμενον,
[32, 50]	δὲ ἀπηνῶς καὶ ἀκολάστως, μετὰ	βοῆς	καὶ ἀταξίας ὀργιζόμενοι καὶ γελῶντες,
[32, 55]	ἐκ πέτρας ποθέν τινος ἢ	νάπης,	οὐδὲ γάλα καὶ μέλι δύνασθε
[32, 75]	τὰ τοιαῦτα καὶ μείζονος δεόμενα	ἀποτροπῆς.	φασὶν ἀρχαίαν βασιλίδα ἐν Κρήτῃ
[32, 15]	βίος καὶ μεστὸς ἀπάτης, πονηρίας,	λύπης,	μυρίων ἄλλων κακῶν. τούτων δὲ
[32, 15]	ἄνοιαν καὶ τρυφὴν καὶ φιλοτιμίαν	δυσχερὴς	ὁ βίος καὶ μεστὸς ἀπάτης,
[32, 95]	νῦν λεγόμενα, ὡς ἐπτοημένος, ὡς	εὐχερής,	τὰ μικρὰ θαυμάζων, ἥττων τοῦ
[32, 75]	τόπος οὕτω καλούμενος Ἵππου καὶ	κόρης	ἄβατον. ὁ γὰρ πατὴρ συγκαθεῖρξε
[32, 50]	ζῶντας ἐν ἐλευθερίᾳ καὶ μετὰ	πάσης	ἀδείας· ἀλλὰ παρ´ ἐκείνοις οὐδὲ
[32, 50]	βαδίζουσι. τοιγαροῦν εἰκότως εὐδοκιμοῦσι καὶ	πάσης	τιμῆς τυγχάνουσιν. αἰδούμενοι γὰρ αὑτοὺς
[32, 50]	γιγνόμενα οὐκ αἰσχρὰ καὶ μεστὰ	πάσης	ὕβρεως, τὸ〉 ἀνατετάσθαι καὶ ἀποβλέπειν,
[32, 35]	τινων καὶ ἰσθμῶν, ἀλλὰ σχεδὸν	ἁπάσης	τῆς οἰκουμένης γίγνεσθαι παρ´ ὑμῖν.
[32, 70]	καὶ παντὸς ἅπτεται μετὰ τῆς	ἴσης	εὐχερείας. μὴ οὖν οἴεσθε περὶ
[32, 50]	ἀγεννοῦς καὶ ζῆν οὐκ ἀξίου,	πόσης	αἰσχύνης; καὶ τούτους μὲν ἐάσωμεν,
[32, 20]	δ´ ἀγορή, ὡς κύματα μακρὰ	θαλάσσης	πόντου Ἰκαρίοιο, τὰ μέν τ´
[32, 25]	οἷα δὴ τῆς κακίας αὐτῶν	οὔσης	οὐ μιᾶς οὐδὲ ἁπλῆς, ἀλλὰ
[32, 15]	τινὸς πηγῆς ἔρχεται {τῶν} πλησίον	οὔσης	παρ´ ἡμῖν, ὥσπερ ἐπὶ τοῦδε
[32, 60]	ὁ μὲν γὰρ υἱὸς ἦν	Μούσης,	οἱ δὲ ἐκ τῆς Ἀμουσίας
[32, 55]	τὴν λύπην ἐργαζομένων δι´ ᾠδῆς	λανθανούσης	μετὰ γόων, ὥσπερ οἱ ἰατροὶ
[32, 20]	Ὀδυσσείᾳ πεποίηται Καλυψοῖ ἀπολογούμενος ὑπὲρ	τῆς	ἀγγελίας, ἣν ἀηδῆ οὖσαν ἐκόμιζε,
[32, 60]	ἦν Μούσης, οἱ δὲ ἐκ	τῆς	Ἀμουσίας αὐτῆς γεγόνασι· διαθρύψαντες γὰρ〉
[32, 45]	χρισάμενοι φαρμάκῳ; δῆλον ὅτι τῷ	τῆς	ἀνοίας· ὡς οὐκ ἦν ὑμῖν
[32, 45]	τοῦ κόσμου τοῦ προσήκοντος καὶ	τῆς	ἀξίας τῆς ἑαυτῶν οὐ φροντίζετε.
[32, 45]	συνίετε· αὐτοὶ δὲ παντελῶς ἔξω	τῆς	ἁρμονίας τῆς κατὰ φύσιν γιγνόμενοι
[32, 55]	ἔχοντας τῶν παροινούντων εὐθὺς ἀπὸ	τῆς	ἀρχῆς, οὐχ ὥσπερ ἐν τῷ
[32, 30]	σπουδαῖς, ὅταν ὑμῖν ἐμπέσῃ τὸ	τῆς	ἀταξίας πνεῦμα, ὥσπερ ἂν τραχὺς
[32, 25]	θῶμεν; ἐγὼ μὲν γὰρ ὡς	τῆς	βελτίονος οὖσιν ὑμῖν παρέσχηκα ἐμαυτόν·
[32, 95]	μηδέποτε γεύσασθαι, μηδ´ ἂν ἐκχέηται,	τῆς	δὲ ἑτέρας τροφῆς. ἀλλ´ ἐστὲ
[32, 90]	αἰχμαλωσίαν καὶ δουλείαν καὶ ἀπαγωγήν,	τῆς	δὲ ψυχῆς ἠνδραποδισμένης καὶ ἀπολωλυίας
[32, 55]	λύραν αὑτοὺς ἡρμόσαντο ἕωθεν, ἀποπαύοντες	τῆς	διὰ τῶν ὀνειράτων ταραχῆς. καὶ
[32, 90]	τοῦτ´ ἔσχον τὸ ὄνομα καὶ	τῆς	δόξης ἀπολαύουσιν ἔτι καὶ νῦν;
[32, 10]	πράττουσι κέρδους ἕνεκεν καὶ δόξης	τῆς	ἑαυτῶν, οὐ τῆς ὑμετέρας ὠφελείας,
[32, 45]	τοῦ προσήκοντος καὶ τῆς ἀξίας	τῆς	ἑαυτῶν οὐ φροντίζετε. κἂν μὲν
[32, 55]	ψυχαῖς ἐπεισάγουσα καὶ τὸ σφαλερὸν	τῆς	ἐν οἴνῳ τέρψεως παραμυθουμένη μετὰ
[32, 95]	καὶ ἴσως ἂν αὐτῷ καὶ	τῆς	ἐνθάδε ἀφίξεως παράσχοιτε πόθον. οὐ
[32, 40]	Νείλου καὶ τῆς χώρας καὶ	τῆς	θαλάττης καὶ τὸ μέγιστον τὴν
[32, 85]	ῥιπτοῦντες καὶ γυμνοὶ βαδίζοντες ἀπὸ	τῆς	θέας ἐνίοτε, τοῦτ´ ἔστιν αἰσχρὰ
[32, 25]	χάριν εἰδώς· ὃν ἐγὼ τίθημι	τῆς	θείας καὶ βασιλικῆς φύσεως, καὶ
[32, 10]	τῆς μὲν σωτηρίας αὐτῶν καὶ	τῆς	θεραπείας ἀμελήσειε, στεφάνους δὲ καὶ
[32, 85]	ἔνδοξος ἦν· ἀλλ´ ὅμως ὁ	τῆς	Ἰθάκης πολίτης ἐπόρθησεν αὐτήν, {ὁ}
[32, 70]	πρόεισι καὶ παντὸς ἅπτεται μετὰ	τῆς	ἴσης εὐχερείας. μὴ οὖν οἴεσθε
[32, 25]	καὶ πολὺ χείρους· οἷα δὴ	τῆς	κακίας αὐτῶν οὔσης οὐ μιᾶς
[32, 30]	καὶ τελέως ὑμᾶς ἀναγκάσαι καταγνῶναι	τῆς	κακίας καὶ τῶν ἁμαρτημάτων οὐ
[32, 45]	δὲ παντελῶς ἔξω τῆς ἁρμονίας	τῆς	κατὰ φύσιν γιγνόμενοι καὶ σφόδρα
[32, 10]	ἰατρὸς ἐπὶ κάμνοντας ἀνθρώπους εἰσιὼν	τῆς	μὲν σωτηρίας αὐτῶν καὶ τῆς
[32, 85]	Ἰθάκης πολίτης ἐπόρθησεν αὐτήν, {ὁ}	τῆς	μικρᾶς καὶ ἀδόξου σφόδρα οὖσαν
[32, 80]	κεραυνωθεὶς καὶ τοῦ χειμῶνος καὶ	τῆς	ναυαγίας τοῖς πᾶσιν αἴτιος γενόμενος.
[32, 35]	καὶ ἰσθμῶν, ἀλλὰ σχεδὸν ἁπάσης	τῆς	οἰκουμένης γίγνεσθαι παρ´ ὑμῖν. κεῖται
[32, 45]	αὗται δὲ σχεδὸν ἐν μέσῳ	τῆς	οἰκουμένης ἐν τῇ πολυανθρωποτάτῃ πασῶν
[32, 35]	κεῖται γὰρ ἐν συνδέσμῳ τινὶ	τῆς	ὅλης γῆς καὶ τῶν πλεῖστον
[32, 65]	ἀλλὰ μικρὸν μέν τι διασῴζειν	τῆς	Ὀρφέως διδασκαλίας, τὸ πολὺ δ´
[32, 70]	ὅπως εἰδῆτε τὰ φυόμενα ἐκ	τῆς	περὶ τὸν βίον ταύτης ἀταξίας.
[32, 25]	δῆμον τὸν ἄπειρον, ὥς φασι,	τῆς	ποίας μερίδος θῶμεν; ἐγὼ μὲν
[32, 5]	εὐνοίας καὶ φανερὰ ποιήσει τὰ	τῆς	πόλεως ἀρρωστήματα. τοιγαροῦν ὅταν ποτὲ
[32, 35]	καὶ νῦν εἶπον τὰ περὶ	τῆς	πόλεως, δεῖξαι βουλόμενος ὑμῖν ὡς
[32, 45]	θαυμαστὸν ἐπ´ ὀνείδει καὶ καταγέλωτι	τῆς	πόλεως, εἰ παρὰ μὲν τοῖς
[32, 65]	χορδὰς ἐξέτεμον, ἀπιέναι προειπόντες ἐκ	τῆς	πόλεως. ἐκεῖνοι μὲν οὖν τὸ
[32, 30]	οὐ κοινόν ἐστι τοῦτο οὐδὲ	τῆς	πόλεως· ἐν τῷ θεάτρῳ δὲ
[32, 40]	στενωποῖς μένει καὶ δι´ ὅλης	τῆς	πόλεως ἐπὶ συχνὰς ἡμέρας· καθάπερ
[32, 95]	ὅσην ὁ αὐτοκράτωρ ὑμῶν πεποίηται	τῆς	πόλεως ἐπιμέλειαν; οὐκοῦν χρὴ καὶ
[32, 35]	Αἴγυπτος {ὑμῶν} τηλικοῦτον ἔθνος, σῶμα	τῆς	πόλεώς ἐστι, μᾶλλον δὲ προσθήκη,
[32, 5]	τὰς τοιαύτας ψυχαγωγίας καὶ ἀπάτας	τῆς	πόλεως· μαινοίμην γὰρ ἄν· ἀλλ´
[32, 50]	ὑμῖν παιδαγωγοὺς δέδωκε τοὺς φρονιμωτέρους	τῆς	πόλεως, μεθ´ ὧν καὶ θεωρεῖτε
[32, 75]	κἀγὼ τὸν ἱππικὸν τοῦτον ἔρωτα	τῆς	πόλεως, μή τι δυσχερὲς ὑμῖν
[32, 85]	ἄνδρες Ἀλεξανδρεῖς, τοὺς πυνθανομένους περὶ	τῆς	πόλεως τὰ μὲν ἄλλ´ ἀκούειν
[32, 30]	ἔχετε καὶ προήσεσθε τὴν δόξαν	τῆς	πόλεως· ὥσπερ αἱ κακαὶ γυναῖκες,
[32, 75]	ὅπως μὴ ταράττησθε μηδὲ ἐκπίπτητε	τῆς	τάξεως. μὴ γὰρ δαιμόνια πάντ´
[32, 40]	διαλυθῶσι, τὸ μὲν ἀκμαιότερον ἔσβεσται	τῆς	ταραχῆς· ἔτι δὲ ἔν τε
[32, 65]	τοὺς κάμνοντας ἰάσονται. περὶ γὰρ	τῆς	τέχνης καὶ νῦν ἡμῖν διαλέγονται
[32, 100]	οὖν πάσῃ προθυμίᾳ καὶ τἀκριβέστερα	τῆς	τέχνης· ὁ δέ, οὐ γὰρ
[32, 15]	πικρὸν εἶναι. τὸ μὲν γὰρ	τῆς	τιμωρίας σκληρὸν ἀπόλλυσι, τὸ δὲ
[32, 75]	δὲ μὴ καὶ ὑμεῖς ὑπὸ	τῆς	τοιαύτης ἐπιθυμίας ἀπόλησθε. ποῖος γὰρ
[32, 65]	δὲ οὕτως ἀγεννῶς δεδούλωσθε ὑπὸ	τῆς	τοιαύτης ἡδονῆς. δι´ ὑμᾶς δὲ
[32, 80]	τὴν Ἀθηνᾶν αὖθις ἀσεβήσας ἁλισκομένης	τῆς	Τροίας, καὶ αὐτός τε διὰ
[32, 55]	δήπουθεν, ἀλλὰ καὶ ταύτην ἐκ	τῆς	τῶν κρειττόνων χειρὸς λαμβάνετε· ὥστε
[32, 10]	καὶ δόξης τῆς ἑαυτῶν, οὐ	τῆς	ὑμετέρας ὠφελείας, τοῦτο δ´ ἤδη
[32, 95]	πρὸς αὐτούς, οἵας ἂν μετάσχητε	τῆς	φήμης, ἐκείνους δὲ περὶ ὑμῶν
[32, 35]	τοῦ τε ποταμοῦ τὸ ἴδιον	τῆς	φύσεως {καὶ} παρὰ τοὺς ἄλλους
[32, 40]	εἶπον, τὰ τοῦ Νείλου καὶ	τῆς	χώρας καὶ τῆς θαλάττης καὶ
[32, 50]	οὐ φιλοζῴου ψυχῆς· ὑπὲρ δὲ	τῆς	ψαλτρίας ἀπάγχεσθαι, καθάρματος ἀγεννοῦς καὶ
[32, 60]	ἡμέρου καὶ μουσικὰ ἐποίει διὰ	τῆς	ᾠδῆς· οὗτοι δὲ ὑμᾶς, ἀνθρώπους
[32, 15]	δυσχερὴς ὁ βίος καὶ μεστὸς	ἀπάτης,	πονηρίας, λύπης, μυρίων ἄλλων κακῶν.
[32, 80]	γὰρ ἐν τοιούτοις θρασὺς καὶ	προπετὴς	οὐδὲ τἄλλα εἶναι δύναται σώφρων,
[32, 35]	ὧν οὐδὲν ἴδιόν ἐστιν ἐκείνων·	ἀρετῆς	δὲ οὐδὲ ὄναρ αὐτοῖς μέλει.
[32, 50]	ὑπὲρ μὲν γὰρ δικαιοσύνης καὶ	ἀρετῆς	καὶ πατρῴων γερῶν καὶ νόμων
[32, 5]	οὔτε χορός ἐστι τοιοῦτος οὔτε	ποιητὴς	οὔτε ἄλλος οὐδείς, ὃς ὑμῖν
[32, 85]	ἀλλ´ ὅμως ὁ τῆς Ἰθάκης	πολίτης	ἐπόρθησεν αὐτήν, {ὁ} τῆς μικρᾶς
[32, 5]	ἐν ταῖς κωμῳδίαις λέγεσθαι· δῆμος	πυκνίτης,	δύσκολον γερόντιον, ὑπόκωφον, καὶ τί
[32, 35]	ἔστι γὰρ ἀνθρώπων ἔπαινος εὐταξία,	πρᾳότης,	ὁμόνοια, κόσμος πολιτείας, τὸ προσέχειν
[32, 30]	Διὸς αἰγιόχοιο θυγατέρες, μνησαίαθ´ ὅση	κακότης	παρὰ πᾶσιν, οὐχ ὑμῖν μόνοις.
[32, 70]	βουλεύεσθαι. ἡ γὰρ τῶν τρόπων	κουφότης	καὶ τὸ ἀλόγιστον οὐκ ἐᾷ
[32, 95]	θαυμάζων, ἥττων τοῦ τυχόντος {πραγμάτων}	ἐραστὴς	ἡνιόχων καὶ κιθαρῳδῶν, οὐκ ἄδηλον
[32, 40]	καὶ τῆς χώρας καὶ τῆς	θαλάττης	καὶ τὸ μέγιστον τὴν ἐπιφάνειαν
[32, 60]	οἱ δὲ ἐκ τῆς Ἀμουσίας	αὐτῆς	γεγόνασι· διαθρύψαντες γὰρ〉 καὶ κατάξαντες
[32, 40]	μηδὲν ἄξιον πράττουσαν ἐν τούτοις	ἑαυτῆς;	οἱ γὰρ ἄνθρωποι θύοντες μέν
[32, 75]	μὴ καὶ ὑμεῖς ὑπὸ τῆς	τοιαύτης	ἐπιθυμίας ἀπόλησθε. ποῖος γὰρ Ὅμηρος
[32, 65]	οὕτως ἀγεννῶς δεδούλωσθε ὑπὸ τῆς	τοιαύτης	ἡδονῆς. δι´ ὑμᾶς δὲ ἤδη
[32, 70]	ἐκ τῆς περὶ τὸν βίον	ταύτης	ἀταξίας. οὐ γὰρ ἔστι τοὺς
[32, 40]	οὐδὲ ἀπὸ τῶν πλησίον Συρίας,	Λιβύης,	Κιλικίας, οὐδὲ τοὺς ὑπὲρ ἐκείνους
[32, 95]	ἂν ἐκχέηται, τῆς δὲ ἑτέρας	τροφῆς.	ἀλλ´ ἐστὲ ἱλαροὶ καὶ σκῶψαι
[32, 5]	ὡς εἰπεῖν, ἐπισταμένων, ἀλλὰ χρείων	τροφῆς·	οὗτοι δὲ ἔν τε τριόδοις
[32, 40]	τὸ μὲν ἀκμαιότερον ἔσβεσται τῆς	ταραχῆς·	ἔτι δὲ ἔν τε συνόδοις
[32, 55]	ἀποπαύοντες τῆς διὰ τῶν ὀνειράτων	ταραχῆς.	καὶ θεοῖς μετὰ μέλους θύομεν,
[32, 40]	ἱππεῖς· τὸ γὰρ πρᾶγμα ὑπὲρ	ἀρχῆς	καὶ ἐλευθερίας ἐπιτηδεύουσιν· ἀλλ´ ὅμως
[32, 55]	τῶν παροινούντων εὐθὺς ἀπὸ τῆς	ἀρχῆς,	οὐχ ὥσπερ ἐν τῷ πότῳ
[32, 95]	ἔπειθ´ ὑπ´ ἀνέμων τινῶν ἢ	τύχης	ἄλλης κρατούμενος καὶ διατρίβων ἐκεῖ
[32, 90]	δουλείαν καὶ ἀπαγωγήν, τῆς δὲ	ψυχῆς	ἠνδραποδισμένης καὶ ἀπολωλυίας εἰρωνεύεσθαι καὶ
[32, 50]	ἀγαθῆς ἐστι καὶ οὐ φιλοζῴου	ψυχῆς·	ὑπὲρ δὲ τῆς ψαλτρίας ἀπάγχεσθαι,
[32, 35]	ἢ πρὸς ὄρεσι σκιεροῖς ἢ	πηγαῖς	διαυγέσιν· ὧν οὐδὲν ἴδιόν ἐστιν
[32, 30]	ἡσυχάσασιν. ἐν δὲ ταῖς ἄλλαις	σπουδαῖς,	ὅταν ὑμῖν ἐμπέσῃ τὸ τῆς
[32, 70]	μαστίγων ἠλαύνεσθε τῶν ἐν ταῖς	τραγῳδίαις,	οὐκ ἂν οὕτως χαλεπῶς διέκεισθε.
[32, 90]	τὰς πόλεις. ὥσπερ ἐν ταῖς	κωμῳδίαις	καὶ διασκευαῖς Καρίωνα μὲν εἰσάγοντες
[32, 5]	ἑτέροις καὶ τοιαῦτα ἐν ταῖς	κωμῳδίαις	λέγεσθαι· δῆμος πυκνίτης, δύσκολον γερόντιον,
[32, 15]	δὲ ἐπιεικεστέρων τῶν ἐν ταῖς	ἐξουσίαις.	κολάζειν μὲν γὰρ προσήκει φειδόμενον,
[32, 75]	τόν τε ἀφρὸν ἐντίθεσθαι ταῖς	ἀγκάλαις	καὶ τὸ ὕδωρ ὑποδέχεσθαι τοῖς
[32, 55]	τὸ λέοντας φέρειν ἐν ταῖς	ἀγκάλαις·	τὰ δὲ ἄλλα καὶ πάνυ
[32, 50]	τοιοῦτον. οὐ γὰρ καὶ ἐν	ἄλλαις	πόλεσιν ᾄδουσι καὶ νὴ Δία
[32, 30]	μικρὸν ἡσυχάσασιν. ἐν δὲ ταῖς	ἄλλαις	σπουδαῖς, ὅταν ὑμῖν ἐμπέσῃ τὸ
[32, 45]	γὰρ ἐκείναις ὅ, τι ἂν	γευσαμέναις	γλυκὺ φανῇ, πρὸς τούτῳ διαφθείρονται.
[32, 95]	κρείττω ποιεῖν, μὰ Δί´ οὐ	κρήναις	οὐδὲ προπυλαίοις· εἰς〉 ταῦτα μὲν
[32, 45]	τοιοῦτος μυίας θάνατος. καὶ γὰρ	ἐκείναις	ὅ, τι ἂν γευσαμέναις γλυκὺ
[32, 75]	Διὸς γεγονώς, ὁ δὲ Ἑρμοῦ	παῖς,	οὐδὲ περὶ βασιλείας οὐδὲ γυναικὸς
[32, 1]	τοῦ θεοῦ. τοῦτο μὲν γὰρ	κόραις	μᾶλλον ἔπρεπε καὶ παισὶ Λυδῶν
[32, 90]	καὶ πόρνοι καὶ γυναιμανεῖς ἐν	πάσαις	εἰσὶ ταῖς πόλεσιν· ἀλλ´ οὐδὲν
[32, 100]	λέγοντα· μὴ παυσαίμην τὰς Χάριτας	Μούσαις	ἀναμιγνύς, ἁδίσταν συζυγίαν· ἵνα μὴ
[32, 75]	καὶ τόν τε ἀφρὸν ἐντίθεσθαι	ταῖς	ἀγκάλαις καὶ τὸ ὕδωρ ὑποδέχεσθαι
[32, 55]	καὶ τὸ λέοντας φέρειν ἐν	ταῖς	ἀγκάλαις· τὰ δὲ ἄλλα καὶ
[32, 30]	σωτηρίαν μικρὸν ἡσυχάσασιν. ἐν δὲ	ταῖς	ἄλλαις σπουδαῖς, ὅταν ὑμῖν ἐμπέσῃ
[32, 15]	πολὺ δὲ ἐπιεικεστέρων τῶν ἐν	ταῖς	ἐξουσίαις. κολάζειν μὲν γὰρ προσήκει
[32, 90]	περὶ τὰς πόλεις. ὥσπερ ἐν	ταῖς	κωμῳδίαις καὶ διασκευαῖς Καρίωνα μὲν
[32, 5]	πολλοῖς ἑτέροις καὶ τοιαῦτα ἐν	ταῖς	κωμῳδίαις λέγεσθαι· δῆμος πυκνίτης, δύσκολον
[32, 30]	κοσμίως, αἱ δὲ μάλιστα ἐν	ταῖς	ὁδοῖς {πλεῖστα} ἁμαρτάνουσιν. τί οὖν;
[32, 15]	κατέχοντες. δεῖ μὲν οὖν ἑκατέρων	ταῖς	πόλεσι, πολὺ δὲ ἐπιεικεστέρων τῶν
[32, 45]	καὶ τὰ τοιαῦτα γίγνεσθαι ἐν	ταῖς	πόλεσι· χρὴ γὰρ ἴσως καὶ
[32, 90]	καὶ γυναιμανεῖς ἐν πάσαις εἰσὶ	ταῖς	πόλεσιν· ἀλλ´ οὐδὲν τοῦτο χαλεπὸν
[32, 70]	ὑπὸ μαστίγων ἠλαύνεσθε τῶν ἐν	ταῖς	τραγῳδίαις, οὐκ ἂν οὕτως χαλεπῶς
[32, 55]	δύναμις, ἁρμονίαν καὶ τάξιν αὐτόματον	ταῖς	ψυχαῖς ἐπεισάγουσα καὶ τὸ σφαλερὸν
[32, 55]	τῶν κακῶν καὶ ὑγίειαν ἐμποιοῦντα	ταῖς	ψυχαῖς καὶ σώμασιν, οὐ νόσον
[32, 1]	τάχιστα ἤγειραν μέγα νεῖκος ἀπαιδεύτοισι	θεαταῖς,	νηπιάχοις, ξυνὸν δὲ κακὸν πολέεσσι
[32, 75]	ἐν τῷ τροχῷ παρὰ τοῖς	ποιηταῖς	ἐνδεδεμένον {καὶ κολαζόμενον διὰ τοιαύτην
[32, 5]	πάνυ καλῶς ἐποίουν, ὅτι τοῖς	ποιηταῖς	ἐπέτρεπον μὴ μόνον τοὺς κατ´
[32, 35]	συνήθως ὑμνοῦσιν αὐτὰ ῥήτορσιν ἢ	ποιηταῖς	παραβάλλων ἐμαυτόν. δεινοὶ γὰρ ἐκεῖνοι
[32, 50]	τελευτῶντες ἀπίασι κακόν τι τοῖς	συμπόταις	δόντες ἢ παρ´ ἐκείνων λαβόντες·
[32, 15]	μᾶλλον ἄρχουσι καὶ νόμοις καὶ	δικασταῖς,	οἳ τὸ περιττὸν δὴ καὶ
[32, 45]	οὐκ ἀπώλλυον τοὺς σφόδρα ἡσθέντας	αὐταῖς;	ἀλλ´ ἐκεῖναι μὲν ἐν ἐρήμῳ
[32, 30]	μὲν ἀξιοθέατοι δοκεῖτε εἶναι καὶ	ἰδιώταις	καὶ βασιλεῦσι, καὶ οὐδείς ἐστιν
[32, 90]	ὥσπερ ἐν ταῖς κωμῳδίαις καὶ	διασκευαῖς	Καρίωνα μὲν εἰσάγοντες μεθύοντα καὶ
[32, 55]	καὶ πάνυ μοι δοκεῖτε ἐοικέναι	Νύμφαις	καὶ Σατύροις. ἱλαροί τε γὰρ
[32, 55]	ἁρμονίαν καὶ τάξιν αὐτόματον ταῖς	ψυχαῖς	ἐπεισάγουσα καὶ τὸ σφαλερὸν τῆς
[32, 55]	κακῶν καὶ ὑγίειαν ἐμποιοῦντα ταῖς	ψυχαῖς	καὶ σώμασιν, οὐ νόσον οὐδὲ
[32, 70]	ὅ, τι ἔτυχον ἅπαξ ἢ	δίς,	ὥσπερ οἱ καταχέοντες τῶν παριόντων,
[32, 65]	αὑτοὺς καὶ τὰ εἴδη μεταβαλόντας	εἰς	ἀνθρώπους διαφυλάττειν τὴν ἐπιμέλειαν. εἶναι
[32, 60]	Διὸς τὰ σώματα αὐτῶν μεταβαλεῖν	εἰς	ἀνθρώπων τύπον, τὰς μέντοι ψυχὰς
[32, 25]	ἐμπέφρακται, καὶ πάροδος οὐκ ἔστιν	εἰς	αὐτὰ λόγοις ἐπιεικέσιν, ἀλλὰ κολακεία
[32, 20]	τὰ γυμνάσια χειρονομοῦντες καὶ παλαίοντες,	εἰς	δ´ τὸ στάδιον οὐκ ἐθέλουσιν
[32, 100]	ὁ τύραννος τῶν Σύρων ἧκεν	εἰς	Μέμφιν, ἐκπληττομένων αὐτὸν τῶν Αἰγυπτίων
[32, 25]	καὶ Χιμαίρας, ἐκ παντοδαπῶν φύσεων	{εἰς}	μίαν μορφὴν εἰδώλου ξυντιθέντες. τῷ
[32, 100]	Τοῦτ´ ἦν ἄρα, ἔφη, τὸ	εἰς	ὄνου ὦτα ᾄδειν. ὁ δὲ
[32, 100]	ποτε προειπεῖν καθ´ ὕπνον ὡς	εἰς	ὄνου ὦτα ᾄσεται. καὶ δὴ
[32, 60]	Αἰσώπου συγγενοῦς, δεῦρο ἐπιδημήσαντος, ὃν	εἰς	Ὀρφέα καὶ ὑμᾶς ἔλεγεν. ἔστι
[32, 5]	οἱ μὲν γὰρ αὐτῶν ὅλως	εἰς	πλῆθος οὐκ ἴασιν οὐδὲ θέλουσι
[32, 95]	πολλὰ καὶ τίμια ἔχων καταπλεύσειεν	εἰς	πόλιν, ἔπειθ´ ὑπ´ ἀνέμων τινῶν
[32, 90]	μηδὲν μήτε ἀκούουσα τῶν φερόντων	εἰς	σωτηρίαν, ἀλλ´ αἱρεθεῖσα ὑπὸ μέθης
[32, 95]	Δί´ οὐ κρήναις οὐδὲ προπυλαίοις·	εἰς〉	ταῦτα μὲν γὰρ οὐ δύνασθε
[32, 35]	ἐθνῶν, ὥσπερ ἀγορὰ μιᾶς πόλεως	εἰς	ταὐτὸ ξυνάγουσα πάντας καὶ δεικνύουσά
[32, 30]	ποιεῖν· παραπλησίως καὶ δῆμος, ὅταν	εἰς	ταὐτὸ προέλθῃ καὶ ἀθρόος γένηται;
[32, 15]	οἵων τε σώζεσθαι, πρὶν ἐλθεῖν	εἰς	τέλος τὴν πονηρίαν εἴργοντες καὶ
[32, 40]	εἶναι τῶν σοφῶν· ἧκε δὲ	εἰς	τὴν Ἑλλάδα θεασόμενος οἶμαι τά
[32, 10]	αὐτούς, ὥσπερ οἱ χειμῶνος ἀποτολμῶντες	εἰς	τὴν θάλατταν βραχύν τινα καὶ
[32, 40]	καὶ τἄλλα πράττοντες· ὅταν δὲ	εἰς	τὸ θέατρον εἰσέλθωσιν ἢ τὸ
[32, 20]	μὲν ᾐτιασάμην τοὺς μὴ παριόντας	εἰς	τὸ πλῆθος μηδὲ τολμῶντας ὑμῖν
[32, 70]	περὶ τὸ θέατρον. ἀλλ´ ὅταν	εἰς	τὸ στάδιον ἔλθητε, τίς ἂν
[32, 55]	πάντα ἀνέστραπται νῦν καὶ μεθέστηκεν	εἰς	τοὐναντίον. οὐ γὰρ ἐκ Μουσῶν,
[32, 1]	γάρ ἐστιν ἀκοὴ τὸ θέατρον·	εἰς	τοῦτο δὲ καλὸν μὲν ἢ
[32, 1]	οἱ ὑμέτεροι συνήθεις καὶ πολλάκις	εἰς	ὑμᾶς εἰσιόντες, μῖμοί τ´ ὀρχησταί
[32, 10]	δ´ ἔτι αὔξουσιν. ~τῶν δὲ	εἰς	ὑμᾶς παρϊόντων ὡς πεπαιδευμένων οἱ
[32, 70]	νῦν οὕτως ἐπιεικεῖς ἔχοντες ἡγεμόνας	εἰς	ὑποψίαν αὐτοὺς καθ´ ὑμῶν αὐτῶν
[32, 65]	βίος σχεδὸν ἅπας γεγονέναι κῶμος	εἷς,	οὐχ ἡδὺς οὐδὲ πρᾷος, ἀλλ´
[32, 30]	θεωρεῖν; καὶ περὶ τούτου μόνου	λέγεις	ἡμῖν, ἄλλο δ´ οὐθέν; δέδοικα
[32, 1]	γὰρ αὐτοὶ γελοῖοί ἐστε καὶ	ἡδεῖς	καὶ διακόνους πολλοὺς τούτων ἔχετε·
[32, 45]	ἀκούονται τοῖς ἄλλοις καὶ πολλάκις	ἀηδεῖς	ἔδοξαν; μὴ τὰ ὦτα ἐπαλήλιπται
[32, 45]	αὑτὰς ἐπὶ σκοπέλου τινός, ὅπου	μηδεὶς	ῥᾳδίως παρέβαλλε· κἀκεῖ δ´ ὁ
[32, 60]	διέκεισθε; τούτων μὲν γάρ ἐστιν	οὐδεὶς	Ἀμφίων οὐδὲ Ὀρφεύς· ὁ μὲν
[32, 45]	παρὰ τοῦτο οὔτε τῶν ἵππων	οὐδεὶς	δραμεῖται βράδιον οὐδὲ χεῖρον ᾄσεταί
[32, 80]	πόλεις, ὡς ἐκεῖνος) ὑμῶν δὲ	οὐδεὶς	ἐν τῇ θέᾳ καθέστηκεν, ἀλλὰ
[32, 30]	καὶ ἰδιώταις καὶ βασιλεῦσι, καὶ	οὐδείς	ἐστιν ὃς οὐκ ἂν εἰσελθὼν
[32, 80]	ὑμῖν (πλὴν ὅτι μάχεσθαί γε	οὐδεὶς	ἱκανός ἐστιν οὐδὲ ἀριστεύειν οὐδὲ
[32, 5]	τοιοῦτος οὔτε ποιητὴς οὔτε ἄλλος	οὐδείς,	ὃς ὑμῖν ὀνειδιεῖ μετ´ εὐνοίας
[32, 20]	ἀνθρώπων ἐρημίαν· ἐγὼ δὲ ἄνθρωπος	οὐδεὶς	οὐδαμόθεν ἐν τριβωνίῳ φαύλῳ μήτε
[32, 15]	τοὺς ῥυπαροὺς δὲ ὀχετοὺς καὶ	δυσώδεις	αὐτοὶ ποιοῦμεν καὶ ἀφ´ ἡμῶν
[32, 10]	μὲν ἐπιδεικτικοὺς λόγους καὶ τοὺς	ἀμαθεῖς,	οἱ δὲ ποιήματα συνθέντες ᾄδουσιν,
[32, 100]	μηδὲ ἀμούσους καὶ φορτικὰς καὶ	ἀμαθεῖς	ποιεῖτε τὰς Χάριτας, ἀλλὰ μᾶλλον
[32, 45]	δὲ ἀνδραπόδου δυστυχοῦς. κἀκεῖνος μὲν	ἀδικηθεὶς	ἴσως ἐπὶ τοῦτο ἦλθεν, ὑπὲρ
[32, 70]	ἵππους ἑωρᾶτε ἁμιλλωμένους καὶ τούτους	συνήθεις,	αὐτοὶ δ´ ὑπὸ μαστίγων ἠλαύνεσθε
[32, 1]	σπουδαῖοί ἐστε οὔτε οἱ ὑμέτεροι	συνήθεις	καὶ πολλάκις εἰς ὑμᾶς εἰσιόντες,
[32, 5]	φωνασκοῦσιν, ἐνσπόνδους λαβόντες ἀκροατὰς καὶ	χειροήθεις	ἑαυτοῖς. τῶν δὲ Κυνικῶν λεγομένων
[32, 100]	παύσασθαι αὐτὸν ἀτιμάσας. ὁ δὲ	ἀναμνησθεὶς	ἐκείνου τοῦ ὀνείρατος, Τοῦτ´ ἦν
[32, 95]	ἂν ὠνήσαιτο τῶν ἀνθρώπων τούτων	οὐθεὶς	οὔτ´ ἂν ἴσως προσέλθοι. καὶ
[32, 80]	δ´ ἄγε νυν πείρησαι, ἵνα	κναφθεὶς	ἀποτίνῃς. τὸν δ´ αὖθ´ Ἱπποκόων
[32, 80]	καὶ αὐτός τε διὰ τοῦτο	κεραυνωθεὶς	καὶ τοῦ χειμῶνος καὶ τῆς
[32, 70]	πόλιν ἀπωλέσατε. καὶ νῦν οὕτως	ἐπιεικεῖς	ἔχοντες ἡγεμόνας εἰς ὑποψίαν αὐτοὺς
[32, 45]	καὶ κακὴν ἔγκλισιν καὶ τὰς	ἐκμελεῖς	καμπὰς καὶ λήρους καὶ κυνισμοὺς
[32, 20]	ἀλλὰ σεμνοὺς μὲν εἶναι βουλομένους,	ἀνωφελεῖς	δ´ ὁρωμένους καὶ ὁμοίους τοῖς
[32, 25]	γενναιοτέρας. ἐκείνων μὲν οὖν εἰσι	βασιλεῖς,	θεοὶ ἐπὶ σωτηρίᾳ κοινῇ γεγονότες,
[32, 5]	καὶ βέλτιον οἰκεῖν δύνανται τὰς	πόλεις,	οὐ πολλάκις ἀκηκόατε· οὐ βούλομαι
[32, 80]	ἐστιν οὐδὲ ἀριστεύειν οὐδὲ αἱρεῖν	πόλεις,	ὡς ἐκεῖνος) ὑμῶν δὲ οὐδεὶς
[32, 90]	μᾶλλον, ὅταν ᾖ περὶ τὰς	πόλεις.	ὥσπερ ἐν ταῖς κωμῳδίαις καὶ
[32, 55]	μετ´ εἰρήνης μετέχουσιν. ~ἀλλ´ οὐχ	ὑμεῖς,	ἀλλ´ ἐκπεπληγμένοι κάθησθε, ἀναπηδᾶτε τῶν
[32, 95]	ταῦτα μὲν γὰρ οὐ δύνασθε	ὑμεῖς	ἀναλίσκειν οὐδ´ ἂν ὑπερβάλοισθέ ποτε
[32, 85]	εὐρύχωρον. φοβοῦμαι δὴ μὴ καὶ	ὑμεῖς	ἀπόλησθε {ἐκείνοις} παραπλησίως, εἰ καὶ
[32, 70]	εἴργασθε δι´ ἀγερωχίαν, οὐκ ἐπιβουλεύοντες.	ὑμεῖς	γὰρ ἂν ἀποσταίητέ τινος; πολεμήσαιτε
[32, 35]	θάλατταν ἢ λίμνην ἢ ποταμόν.	ὑμεῖς	δέ, ἂν ἐγκωμιάζῃ τις τὸν
[32, 30]	δὲ βλέπεται τὸ δημόσιον ἦθος.	ὑμεῖς	δὲ μάλιστα ἐνταῦθα ἀφυλάκτως ἔχετε
[32, 70]	καὶ τέλος ἐκεῖνος μὲν αὐλῶν,	ὑμεῖς	δὲ ὀρχούμενοι τὴν πόλιν ἀπωλέσατε.
[32, 65]	δὲ βαρβάρους ἐνίκων ἀεὶ πάντας·	ὑμεῖς	δὲ οὐδὲ ἄρχεσθαι καλῶς ἐπίστασθε.
[32, 40]	τοιοῦτον {οὐδ´ αὖ ὅμοιον} πεπόνθασιν·	ὑμεῖς	δὲ οὐδεπώποτε αὐτοὶ θιγόντες οὐδ´
[32, 65]	μηδὲ τρυφερώτεραι γένωνται τοῦ δέοντος·	ὑμεῖς	δὲ οὕτως ἀγεννῶς δεδούλωσθε ὑπὸ
[32, 70]	ἠσχολεῖτο καὶ μόνῳ τούτῳ προσεῖχεν,	ὑμεῖς	δὲ πρὸς ἐκεῖνον μὲν ἀπεχθῶς,
[32, 60]	τὸ ἀρχαῖον πρὸς αὐλὸν πολεμεῖν·	ὑμεῖς	δὲ πρὸς κιθάραν αὐτὸ δρᾶτε.
[32, 1]	ἐχρήσαντο τοῖς ὠσὶ τῶν παίδων,	ὑμεῖς	δὲ τοῖς αὑτῶν κάκιον. δήμου
[32, 85]	οἱ μὲν ἴσως ὑφ´ ἑνός,	ὑμεῖς	δὲ ὑπὸ πλειόνων ἑαλώκατε. μὴ
[32, 20]	κατέπιεν. τάχ´ ἂν〉 οὖν καὶ	ὑμεῖς	ἐμὲ τῷ θορύβῳ καταπίοιτε καὶ
[32, 70]	αὑτοὺς καὶ παραχωρεῖν· εἰ δ´	ὑμεῖς,	ἔφη, τέτταρα ἢ πέντε βήματα
[32, 50]	ἀλλήλων; καίτοι ποίους τινὰς ἂν	ὑμεῖς	ἡγοῖσθε ἀνθρώπους, οἷς ἐλευθερία μὴ
[32, 95]	ἔχων χερί. ~μὴ οὖν καὶ	ὑμεῖς	κατὰ ζῆλον τὸν ἐπ´ Ἀλεξάνδρῳ·
[32, 40]	καὶ πάρεισιν ἑκάστοτε ὑμῖν· ὥστε	ὑμεῖς	μὲν ἀκούετε ἑνός, ἂν οὕτω
[32, 30]	οὐδενὸς αὐτοῖς μέλει. οὐ γὰρ	ὑμεῖς	μέν, ἄν τις ἀσχημονῇ τῶν
[32, 70]	ἀποσταίητέ τινος; πολεμήσαιτε δ´ ἂν	ὑμεῖς	μίαν ἡμέραν; οὐκ ἐν τῇ
[32, 55]	ἀλλήλους ἐργάζονται· τῶν δὲ Ἑλλήνων	ὑμεῖς	μόνοι δι´ ὤτων καὶ φωνῆς
[32, 45]	τις τῶν ᾀδόντων, ἂν εὐσχημονῆτε	ὑμεῖς.	νυνὶ δὲ τὸ μὲν τῶν
[32, 45]	τις ἔχοι λέγειν; καὶ γὰρ	ὑμεῖς	ὅταν συνέλθητε, πυκτεύετε, βοᾶτε, ῥιπτεῖτε,
[32, 90]	αὐτὴν αἰτίαν. σκοπεῖτε δὲ μὴ	ὑμεῖς	οὐχ ὁμοίας μεταλάβητε δόξης τοῖς
[32, 95]	{τοῦτ´ ἔστι καταδικάσας αὐτήν, καὶ	ὑμεῖς	τοῦ δεῖνος μὲν πολλάκις ἀκηκόατε
[32, 75]	κόρην. σκοπεῖτε δὲ μὴ καὶ	ὑμεῖς	ὑπὸ τῆς τοιαύτης ἐπιθυμίας ἀπόλησθε.
[32, 90]	καὶ οἰνόφλυγες καὶ πόρνοι καὶ	γυναιμανεῖς	ἐν πάσαις εἰσὶ ταῖς πόλεσιν·
[32, 40]	ἱππεύειν καὶ σχεδὸν ἄριστοι δοκοῦσιν	ἱππεῖς·	τὸ γὰρ πρᾶγμα ὑπὲρ ἀρχῆς
[32, 0]	~ΠΡΟΣ	ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΣ.	~Ἆρά γε βούλοισθ´ ἄν, ὦ
[32, 85]	καὶ μὴν αἰσχρόν ἐστιν, ἄνδρες	Ἀλεξανδρεῖς,	τοὺς πυνθανομένους περὶ τῆς πόλεως
[32, 40]	ἐπισταμένων ὑμᾶς, καὶ ὁρᾶτε μὲν	τρεῖς	ἢ τέτταρας ἡνιόχους, ὁρᾶσθε δὲ
[32, 25]	οἱ δὲ πλείους {καὶ οἱ}	θρασεῖς	καὶ ὑπερήφανοι, δυσάρεστοι πρὸς ἅπαντα,
[32, 5]	συνείροντες καὶ τὰς ἀγοραίους ταύτας	ἀποκρίσεις.	τοιγαροῦν ἀγαθὸν μὲν οὐδὲν ἐργάζονται,
[32, 35]	ζητεῖν ἡδονάς. ἀναγωγαὶ δὲ καὶ	κατάρσεις	καὶ πλήθους ὑπερβολὴ καὶ ὠνίων
[32, 80]	ἔχων, κραδίην δ´ ἐλάφοιο, τί	πτώσσεις;	τί δ´ ὀπιπτεύεις κατὰ ἅρμ´
[32, 70]	οὖν; ἐβιάσαντο μετὰ ταῦτα οἱ	προπετεῖς	καὶ ἀκόλαστοι καὶ ἐπίτηδες ἀνατρέψαι
[32, 45]	εἰ παρὰ μὲν τοῖς ἄλλοις	ἀριστεῖς	καὶ τυραννοκτόνοι μνημονεύονται, σωτηρίας ἕνεκεν
[32, 80]	ἐλάφοιο, τί πτώσσεις; τί δ´	ὀπιπτεύεις	κατὰ ἅρμ´ ἐν ἀγῶνι; εἰ
[32, 80]	ἐστὶν ὁ περὶ τὴν Ἀθηνᾶν	αὖθις	ἀσεβήσας ἁλισκομένης τῆς Τροίας, καὶ
[32, 65]	τι φῦναι Μακεδόνων, καὶ τοῦτο	αὖθις	ὕστερον μετὰ Ἀλεξάνδρου διαβὰν ἐνθάδε
[32, 30]	καὶ νομιεῖτε οὐδενὸς ἄξιον, κἂν	μυριάκις	ὑμῶν ἔχῃ τινὰ ἐξουσίαν, αὐτοὶ
[32, 45]	παραπλησίως ἀκούονται τοῖς ἄλλοις καὶ	πολλάκις	ἀηδεῖς ἔδοξαν; μὴ τὰ ὦτα
[32, 95]	καὶ ὑμεῖς τοῦ δεῖνος μὲν	πολλάκις	ἀκηκόατε καὶ διαμέμνησθε τῶν σκωμμάτων
[32, 5]	οἰκεῖν δύνανται τὰς πόλεις, οὐ	πολλάκις	ἀκηκόατε· οὐ βούλομαι γὰρ εἰπεῖν,
[32, 10]	μηδὲν ἂν δεῖξαι τῶν χρησίμων.	πολλάκις	γὰρ ἤδη καὶ ὕπαρ ὤνησε
[32, 90]	γὰρ ὀνομάσαι. ὅπερ γὰρ ἤδη	πολλάκις	εἶπον, αἰσχίω τὰ αἰσχρὰ καὶ
[32, 1]	οὔτε οἱ ὑμέτεροι συνήθεις καὶ	πολλάκις	εἰς ὑμᾶς εἰσιόντες, μῖμοί τ´
[32, 85]	λέγοντες καὶ τοὺς θεοὺς αὐτοὺς	πολλάκις	λοιδοροῦντες καὶ τὰ ὄντα ῥιπτοῦντες
[32, 20]	ἄσπετον; οὐδέ τις ἄγχι βροτῶν	πόλις.	ἐκεῖνος μὲν θεὸς ὢν καὶ
[32, 90]	καὶ δημοσίᾳ γίγνεται. ποία γὰρ	πόλις	ἐστὶ τῶν μὴ σφόδρα ἐρήμων
[32, 85]	πράττειν· οὐδὲ ἡ τῶν Τρώων	πόλις	εὐδαίμων, ὅτι πονηρῶν καὶ ἀκολάστων
[32, 90]	ἂν λέγοιτο καὶ ἀνὴρ καὶ	πόλις,	ἥτις ἂν τῶν κρειττόνων ἐπιτηδευμάτων
[32, 35]	καὶ βάρβαροι ἴσασιν. ἡ γὰρ	πόλις	ὑμῶν τῷ μεγέθει καὶ τῷ
[32, 10]	τύχῃ κυβερνήτου κἂν ἔθνος ἢ	πόλις	χρηστῶν ἡγεμόνων, κἂν ἰατρὸς ἐν
[32, 55]	συνουσίας ἔδοξε πρέπειν ἡ μουσικῆς	δύναμις,	ἁρμονίαν καὶ τάξιν αὐτόματον ταῖς
[32, 15]	οὔτε γὰρ χρήματα αὐτοῖς οὔτε	δύναμις	περιγίγνεται διὰ τούτου, ἀλλ´ ἀπέχθεια
[32, 15]	κινδυνεύει μέντοι πολλή τις εἶναι	σπάνις	ὑμῖν τῶν τὸ〉 ὕστερον ἐπισταμένων.
[32, 85]	παθόντας ἢ καταγελᾶσθαι παρασκευάζουσα· παρ´	οἷς	δ´ ἂν ᾖ πάντων ἀμέλεια
[32, 50]	τινὰς ἂν ὑμεῖς ἡγοῖσθε ἀνθρώπους,	οἷς	ἐλευθερία μὴ συμφέρει; νὴ Δία,
[32, 10]	ἥκιστα ὑμᾶς ἀπιστεῖν χρή, παρ´	οἷς	μάλιστα μὲν τιμᾶται τὸ δαιμόνιον,
[32, 30]	πλῆθος τί ἂν εἴποι τις,	οἷς	μόνον δεῖ παραβάλλειν τὸν πολὺν
[32, 20]	τοὺς〉 συριγμοὺς οὐδὲ τὰ σκώμματα,	οἷς	πάντας ἐκπλήττετε καὶ πανταχοῦ πάντων
[32, 35]	κρύφα γίγνεται τοῦτο οὐδ´ ἐν	ὀλίγοις,	ἀλλ´ ἐν ἅπασιν ἀνθρώποις. ~ὁρῶ
[32, 25]	πάροδος οὐκ ἔστιν εἰς αὐτὰ	λόγοις	ἐπιεικέσιν, ἀλλὰ κολακεία καὶ ἀπάτη
[32, 35]	φαῦλα καὶ πεζὰ ἐν τοῖς	λόγοις,	οὐ μέντοι περὶ φαύλων. {τὰ
[32, 30]	αἱ δὲ μάλιστα ἐν ταῖς	ὁδοῖς	{πλεῖστα} ἁμαρτάνουσιν. τί οὖν; τάχα
[32, 5]	τροφῆς· οὗτοι δὲ ἔν τε	τριόδοις	καὶ στενωποῖς καὶ πυλῶσιν ἱερῶν
[32, 40]	ταραχῆς· ἔτι δὲ ἔν τε	συνόδοις	καὶ στενωποῖς μένει καὶ δι´
[32, 55]	διὰ τῶν ὀνειράτων ταραχῆς. καὶ	θεοῖς	μετὰ μέλους θύομεν, ἵνα εὔτακτοι
[32, 95]	μὰ Δί´ οὐ κρήναις οὐδὲ	προπυλαίοις·	εἰς〉 ταῦτα μὲν γὰρ οὐ
[32, 90]	οὐχ ὁμοίας μεταλάβητε δόξης τοῖς	Ἀθηναίοις	καὶ Λακεδαιμονίοις, ἀλλὰ μᾶλλον ἑτέροις
[32, 75]	τῶν ἁρμάτων. ἔδοξεν οὖν τοῖς	Ἠλείοις	ὡς δαιμονίου τινὸς ὄντος ἱδρύσασθαι
[32, 55]	ἄλλους ἰδεῖν. παρὰ μὲν γὰρ	ἐνίοις	τῶν βαρβάρων μέθην φασὶ γίγνεσθαι
[32, 90]	μεταλάβητε δόξης τοῖς Ἀθηναίοις καὶ	Λακεδαιμονίοις,	ἀλλὰ μᾶλλον ἑτέροις τισίν· οὐ
[32, 5]	οἱ δ´ ἐν τοῖς καλουμένοις	ἀκροατηρίοις	φωνασκοῦσιν, ἐνσπόνδους λαβόντες ἀκροατὰς καὶ
[32, 15]	ἡ μὲν ἐοικυῖα διαίτῃ καὶ	φαρμάκοις,	ἡ δὲ καύσει καὶ τομῇ,
[32, 80]	ἀΐξασκε μετήορα· τοὶ δὲ θεαταὶ	θώκοις	ἐν σφετέροις οὔθ´ ἕστασαν οὔτε
[32, 35]	ξυνάγουσα πάντας καὶ δεικνύουσά τε	ἀλλήλοις	καὶ καθ´ ὅσον οἷόν τε
[32, 45]	πόλεως, εἰ παρὰ μὲν τοῖς	ἄλλοις	ἀριστεῖς καὶ τυραννοκτόνοι μνημονεύονται, σωτηρίας
[32, 45]	γὰρ ἔξω παραπλησίως ἀκούονται τοῖς	ἄλλοις	καὶ πολλάκις ἀηδεῖς ἔδοξαν; μὴ
[32, 5]	μὴ καλῶς ἔπραττον· ὥστε σὺν	πολλοῖς	ἑτέροις καὶ τοιαῦτα ἐν ταῖς
[32, 40]	κατέχειν αὑτοὺς, ἀλλ´ ἐστὲ ὅμοιοι	χωλοῖς	ὑπὲρ δρόμου ἐρίζουσιν. τοιγαροῦν δειλοὶ
[32, 60]	ἀλλ´, ὡς ἔοικε, κνυζηθμοῖς καὶ	ὑλαγμοῖς	εἰκάζετε. καίτοι φιλοσόφους μὲν ᾔδειν
[32, 60]	ὑμῖν αὐτοῖς, ἀλλ´, ὡς ἔοικε,	κνυζηθμοῖς	καὶ ὑλαγμοῖς εἰκάζετε. καίτοι φιλοσόφους
[32, 15]	τομῇ, προσήκουσα μᾶλλον ἄρχουσι καὶ	νόμοις	καὶ δικασταῖς, οἳ τὸ περιττὸν
[32, 90]	σῶμά τινος κρατῆται καὶ περιέχηται	δεσμοῖς	τισιν ἢ φρουροῖς, τὰ δυσχερῆ
[32, 40]	βαδίζουσι κάτω ὁρῶντες, αἰσχυνόμενοι τοῖς	πεπραγμένοις.	~ἐκεῖνος μὲν παίζων καὶ καταγελῶν
[32, 5]	πολλούς· οἱ δ´ ἐν τοῖς	καλουμένοις	ἀκροατηρίοις φωνασκοῦσιν, ἐνσπόνδους λαβόντες ἀκροατὰς
[32, 50]	μετὰ πάσης ἀδείας· ἀλλὰ παρ´	ἐκείνοις	οὐδὲ τὸ δραμεῖν ἐν τῇ
[32, 85]	δὴ μὴ καὶ ὑμεῖς ἀπόλησθε	{ἐκείνοις}	παραπλησίως, εἰ καὶ ψυχρότερόν ἐστιν
[32, 10]	ὧν γὰρ οἱ θεοὶ προνοοῦσιν,	ἐκείνοις	παρασκευάζουσι καὶ συμβούλους ἀγαθοὺς αὐτομάτους
[32, 25]	ὑπερήφανοι, δυσάρεστοι πρὸς ἅπαντα, ἁψίκοροι,	τυράννοις	ὅμοιοι καὶ πολὺ χείρους· οἷα
[32, 30]	κακότης παρὰ πᾶσιν, οὐχ ὑμῖν	μόνοις.	~αὐτὸ δὲ τοῦτο περὶ οὗ
[32, 60]	καλουμένους, κιθαρῳδοὶ δὲ Κυνικοὶ παρὰ	μόνοις	ὑμῖν γεγόνασιν. ὁ μὲν οὖν
[32, 10]	δὲ ἀμελεῖν καὶ κοινῇ καὶ	ἀθρόοις	μηδὲν ἂν δεῖξαι τῶν χρησίμων.
[32, 75]	καὶ τὸ ὕδωρ ὑποδέχεσθαι τοῖς	κόλποις.	Ἀθήνησι δὲ αὐτὸ τοῦτο τὸ
[32, 75]	ἱεμένων, κέκλοντο δὲ οἷσιν ἕκαστος	ἵπποις.	~ἐνταῦθα τοὺς μὲν ἡνιόχους πεποίηκεν
[32, 5]	δὲ ἔν τε τριόδοις καὶ	στενωποῖς	καὶ πυλῶσιν ἱερῶν ἀγείρουσι καὶ
[32, 40]	δὲ ἔν τε συνόδοις καὶ	στενωποῖς	μένει καὶ δι´ ὅλης τῆς
[32, 60]	ἄλλους σκώπτοντες καὶ ταῦτα ἐν	ἀνθρώποις,	εἰ θεμιτὸν εἰπεῖν, οὐδὲν μέγα
[32, 45]	μετὰ κόσμου καὶ σχήματος πρέποντος	ἀνθρώποις	ἐλευθέροις. οὐ γὰρ παρὰ τοῦτο
[32, 10]	βεβαίως, ὅτι τὰ συμβαίνοντα τοῖς	ἀνθρώποις	ἐπ´ ἀγαθῷ πάνθ´ ὁμοίως ἐστὶ
[32, 55]	τε μουσικὴ θεραπείας ἕνεκα τοῖς	ἀνθρώποις	εὑρῆσθαι δοκεῖ τῶν παθῶν καὶ
[32, 35]	ἐν ὀλίγοις, ἀλλ´ ἐν ἅπασιν	ἀνθρώποις.	~ὁρῶ γὰρ ἔγωγε οὐ μόνον
[32, 45]	κόσμου καὶ σχήματος πρέποντος ἀνθρώποις	ἐλευθέροις.	οὐ γὰρ παρὰ τοῦτο οὔτε
[32, 35]	{εὔβοτον, εὔμηλον, ἢ πρὸς ὄρεσι	σκιεροῖς	ἢ πηγαῖς διαυγέσιν· ὧν οὐδὲν
[32, 5]	καλῶς ἔπραττον· ὥστε σὺν πολλοῖς	ἑτέροις	καὶ τοιαῦτα ἐν ταῖς κωμῳδίαις
[32, 50]	{καὶ} παρ´ ὑμῖν καὶ παρ´	ἑτέροις	τισίν; ἀλλ´ οὐδαμοῦ τοιοῦτος ἔρως
[32, 90]	Ἀθηναίοις καὶ Λακεδαιμονίοις, ἀλλὰ μᾶλλον	ἑτέροις	τισίν· οὐ βούλομαι γὰρ ὀνομάσαι.
[32, 80]	τοὶ δὲ θεαταὶ θώκοις ἐν	σφετέροις	οὔθ´ ἕστασαν οὔτε κάθηντο, χλωροὶ
[32, 20]	πλήθους θόρυβον οὐδὲ μυριάσιν ἀνθρώπων	ἀπείροις	ἐναντίον βλέψαι χωρὶς ᾠδῆς καὶ
[32, 70]	διαλέγηται περὶ τῶν ἐν τοῖς	θεάτροις	θορύβων. οὐ γὰρ οὕτως ἡ
[32, 90]	καὶ περιέχηται δεσμοῖς τισιν ἢ	φρουροῖς,	τὰ δυσχερῆ δεῖ ταῦτα νομίζειν
[32, 55]	μοι δοκεῖτε ἐοικέναι Νύμφαις καὶ	Σατύροις.	ἱλαροί τε γὰρ ἀεὶ καὶ
[32, 20]	ἀνωφελεῖς δ´ ὁρωμένους καὶ ὁμοίους	τοῖς	ἀγεννέσι τῶν ἀθλητῶν, οἳ τὰς
[32, 90]	ὑμεῖς οὐχ ὁμοίας μεταλάβητε δόξης	τοῖς	Ἀθηναίοις καὶ Λακεδαιμονίοις, ἀλλὰ μᾶλλον
[32, 45]	τῆς πόλεως, εἰ παρὰ μὲν	τοῖς	ἄλλοις ἀριστεῖς καὶ τυραννοκτόνοι μνημονεύονται,
[32, 45]	τί γὰρ ἔξω παραπλησίως ἀκούονται	τοῖς	ἄλλοις καὶ πολλάκις ἀηδεῖς ἔδοξαν;
[32, 10]	πείσθητε βεβαίως, ὅτι τὰ συμβαίνοντα	τοῖς	ἀνθρώποις ἐπ´ ἀγαθῷ πάνθ´ ὁμοίως
[32, 55]	ἥ τε μουσικὴ θεραπείας ἕνεκα	τοῖς	ἀνθρώποις εὑρῆσθαι δοκεῖ τῶν παθῶν
[32, 50]	εὑρήσομεν τὰ πλεῖστα ταὐτὰ πράττοντας	τοῖς	ἀνοήτοις τοὺς σώφρονας, οἷον ἐσθίοντας,
[32, 30]	οὐ γὰρ διὰ τοῦτο καὶ	τοῖς	ἄρχουσιν εὐτελέστεροι φαίνεσθε; καὶ πρότερόν
[32, 40]	ἀκριβῶς διεξιόντας ὡς ἂν δύνωνται	τοῖς	αὑτῶν, ἃ καὶ μικρὸν ἔμπροσθεν
[32, 1]	ὠσὶ τῶν παίδων, ὑμεῖς δὲ	τοῖς	αὑτῶν κάκιον. δήμου γάρ ἐστιν
[32, 60]	αὐτὸ δρᾶτε. ἢ βούλεσθε, ἐπειδὴ	τοῖς	βασιλεῦσι τοὺς δήμους κἀγὼ παρέβαλον,
[32, 95]	οὕτως γὰρ ἂν οὔτ´ ἐπὶ	τοῖς	γεγονόσι μετανοήσειε καὶ πλείονα ὑμᾶς
[32, 15]	αὐτοὶ κρατοῦσι καὶ διανέμουσι δαψιλῶς	τοῖς	ἐθέλουσι δέχεσθαι· τὰ κακὰ δὲ
[32, 50]	ἀλλὰ καὶ τῶν ξένων ἐπιπλήττουσι	τοῖς	εἰκῇ βαδίζουσι. τοιγαροῦν εἰκότως εὐδοκιμοῦσι
[32, 70]	ἀλόγιστον οὐκ ἐᾷ μένειν ἐπὶ	τοῖς	ἐλάττοσιν οὐδ´ ἔχει μέτρον οὐδὲν
[32, 65]	ἀνδρὶ κιθαρῳδῷ θαυμαζομένῳ τότε ἐν	τοῖς	Ἕλλησιν. ὅτι γὰρ λίαν ἡδὺς
[32, 75]	διαφθείρεσθαι τῶν ἁρμάτων. ἔδοξεν οὖν	τοῖς	Ἠλείοις ὡς δαιμονίου τινὸς ὄντος
[32, 70]	ὑμῖν διαλέγηται περὶ τῶν ἐν	τοῖς	θεάτροις θορύβων. οὐ γὰρ οὕτως
[32, 5]	τοὺς πολλούς· οἱ δ´ ἐν	τοῖς	καλουμένοις ἀκροατηρίοις φωνασκοῦσιν, ἐνσπόνδους λαβόντες
[32, 75]	ἀγκάλαις καὶ τὸ ὕδωρ ὑποδέχεσθαι	τοῖς	κόλποις. Ἀθήνησι δὲ αὐτὸ τοῦτο
[32, 35]	ἡμέτερα φαῦλα καὶ πεζὰ ἐν	τοῖς	λόγοις, οὐ μέντοι περὶ φαύλων.
[32, 30]	μίαν ὥραν σωφρονῆσαι. καὶ γὰρ	τοῖς	νοσοῦσι μεγάλη ῥοπὴ πρὸς σωτηρίαν
[32, 30]	χρόνον κάθησθε σωφρονοῦντες. καὶ γὰρ	τοῖς	νοσοῦσι μεγάλη ῥοπὴ πρὸς σωτηρίαν
[32, 25]	ἀγαθοὺς καὶ ἄνδρας καὶ λόγους,	τοῖς	νουθετοῦσι καὶ διδάσκουσι χάριν εἰδώς·
[32, 60]	καὶ γὰρ ἐκεῖνον ἔν τε	τοῖς	ὄρεσι καὶ περὶ τὰς νάπας
[32, 35]	ὁμόνοια, κόσμος πολιτείας, τὸ προσέχειν	τοῖς	ὀρθῶς λέγουσι, τὸ μὴ πάντοτε
[32, 80]	ὅμοιος ἐκ τῶν τοιούτων ἀνθρώπων	τοῖς	παρ´ ὑμῖν (πλὴν ὅτι μάχεσθαί
[32, 80]	τοῦ χειμῶνος καὶ τῆς ναυαγίας	τοῖς	πᾶσιν αἴτιος γενόμενος. ὁ γὰρ
[32, 95]	γοῦν ἐκεῖνον εἴρηκεν Ὅμηρος ἐν	τοῖς	πᾶσιν Ἕλλησιν ἀφικέσθαι γελωτοποιόν· ἀλλ´
[32, 40]	ἔχοντες βαδίζουσι κάτω ὁρῶντες, αἰσχυνόμενοι	τοῖς	πεπραγμένοις. ~ἐκεῖνος μὲν παίζων καὶ
[32, 75]	τὸν ἐν τῷ τροχῷ παρὰ	τοῖς	ποιηταῖς ἐνδεδεμένον {καὶ κολαζόμενον διὰ
[32, 5]	καὶ πάνυ καλῶς ἐποίουν, ὅτι	τοῖς	ποιηταῖς ἐπέτρεπον μὴ μόνον τοὺς
[32, 30]	ἡγοῦμαι πολλὰ καὶ χρήσιμα εἰρηκέναι	τοῖς	προσέχουσι καὶ περὶ θεοῦ καὶ
[32, 50]	παρακαλοῦντες, τελευτῶντες ἀπίασι κακόν τι	τοῖς	συμπόταις δόντες ἢ παρ´ ἐκείνων
[32, 35]	ἐμνήσθην οὔτε ὑμᾶς ἐπαίρων οὔτε	τοῖς	συνήθως ὑμνοῦσιν αὐτὰ ῥήτορσιν ἢ
[32, 85]	τῶν κωμικῶν ἔφη τις ἐπὶ	τοῖς	τοιούτοις· ἀκόλαστος ὄχλος ναυτική τ´
[32, 35]	τῶν ἄλλων οἱ πλείους ἐπὶ	τοῖς	τοιούτοις χαίρουσι, καὶ μακαρίους ἑαυτοὺς
[32, 50]	καὶ ἀποβλέπειν, μόνον οὐκ ἐπὶ	τοῖς	χείλεσι τὰς ψυχὰς ἔχοντας, καθάπερ
[32, 1]	πόλει γενέσθαι, τὸ κάλλιστον ἐμβάλλειν	τοῖς	ὠσὶ τῶν παίδων, οἱ δὲ
[32, 1]	ἐκεῖνοι μὲν οὖν κακῶς ἐχρήσαντο	τοῖς	ὠσὶ τῶν παίδων, ὑμεῖς δὲ
[32, 50]	τὰ πλεῖστα ταὐτὰ πράττοντας τοῖς	ἀνοήτοις	τοὺς σώφρονας, οἷον ἐσθίοντας, βαδίζοντας,
[32, 60]	ζῆλος αὐτῶν ὠνόμασται παρ´ ὑμῖν	αὐτοῖς,	ἀλλ´, ὡς ἔοικε, κνυζηθμοῖς καὶ
[32, 90]	καὶ ταῦθ´ ὅτ´ ἀναγκαῖον ἦν	αὐτοῖς	ἄνδρας ἀγαθοὺς ὑπὲρ τῶν πατρίδων
[32, 15]	ἤδη ποτὲ ἐξαισίων δεινῶν ἐπικειμένων	αὐτοῖς	ἀπετράπησαν. οἱ δὲ διὰ παντὸς
[32, 5]	ἄλλων Ἑλλήνων ἄρχοντες, καὶ ἐξὸν	αὐτοῖς,	εἰ ἐβούλοντο, μηδὲν ἀηδὲς ἀκούειν.
[32, 60]	πάντων θηρίων. πλεῖστα δὲ ἐν	αὐτοῖς	εἶναι τούς τε ὄρνιθας καὶ
[32, 10]	δὲ καὶ ἑταίρας καὶ μύρον	αὐτοῖς	εἰσφέροι. τινὲς δὲ ὀλίγοι παρρησίαν
[32, 40]	ἢ τὸ στάδιον, ὥσπερ φαρμάκων	αὐτοῖς	ἐκεῖ κατορωρυγμένων, οὐδὲν οἴδασι τῶν
[32, 65]	Ὀρφέως διδασκαλίας, τὸ πολὺ δ´	αὐτοῖς	ἐμμένειν κύνειον τοῦ μέλους. ταῦτα
[32, 40]	ἢ ποιεῖν ὅ, τι ἂν	αὐτοῖς	ἐπέλθῃ. τὸ δὲ πάντων χαλεπώτατον,
[32, 35]	ἐκείνων· ἀρετῆς δὲ οὐδὲ ὄναρ	αὐτοῖς	μέλει. ἐγὼ δὲ τούτων ἐμνήσθην
[32, 30]	ὡς τῶν γε ἄλλων οὐδενὸς	αὐτοῖς	μέλει. οὐ γὰρ ὑμεῖς μέν,
[32, 25]	κολακεία καὶ ἀπάτη κρατεῖ παρ´	αὐτοῖς.	ὁμοίως δὲ καὶ δῆμος ὁ
[32, 15]	ὕστερον ἐπισταμένων. οὔτε γὰρ χρήματα	αὐτοῖς	οὔτε δύναμις περιγίγνεται διὰ τούτου,
[32, 40]	φαρμάκῳ. τοῦτο δὲ ἔφη κινεῖν	αὐτοῖς	τὴν μανίαν. εὐθὺς γὰρ οἱ
[32, 40]	φάρμακον αὐτίκα σωφρονοῦσι, καὶ φιλικῶς	αὑτοῖς	ἤδη ἔχοντες βαδίζουσι κάτω ὁρῶντες,
[32, 55]	παύσασθαι βακχειῶν καὶ προσέχειν μᾶλλον	αὑτοῖς.	νυνὶ δὲ ἂν μόνον ἀκούσητε
[32, 5]	ἐνσπόνδους λαβόντες ἀκροατὰς καὶ χειροήθεις	ἑαυτοῖς.	τῶν δὲ Κυνικῶν λεγομένων ἔστι
[32, 85]	κωμικῶν ἔφη τις ἐπὶ τοῖς	τοιούτοις·	ἀκόλαστος ὄχλος ναυτική τ´ ἀταξία.
[32, 80]	αἴτιος γενόμενος. ὁ γὰρ ἐν	τοιούτοις	θρασὺς καὶ προπετὴς οὐδὲ τἄλλα
[32, 35]	ἄλλων οἱ πλείους ἐπὶ τοῖς	τοιούτοις	χαίρουσι, καὶ μακαρίους ἑαυτοὺς κρίνουσιν,
[32, 70]	φαύλως καὶ ἀκρατῶς ἔχοντας ἐν	τούτοις	ἃ πράττουσι καθ´ ἡμέραν, τἄλλα
[32, 90]	καὶ ποίησιν καὶ χοροὺς ἐπὶ	τούτοις	αὐτοὺς ἐποίησε θαυμάζεσθαι διὰ τὴν
[32, 40]	καὶ μηδὲν ἄξιον πράττουσαν ἐν	τούτοις	ἑαυτῆς; οἱ γὰρ ἄνθρωποι θύοντες
[32, 5]	ἄν· ἀλλ´ ἀξιῶν ὑμᾶς, ὥσπερ	τούτοις	ἑτοίμως καὶ συνεχῶς αὑτοὺς παρέχετε,
[32, 1]	ἤγειραν μέγα νεῖκος ἀπαιδεύτοισι θεαταῖς,	νηπιάχοις,	ξυνὸν δὲ κακὸν πολέεσσι φέρουσιν.
[32, 70]	πρὸς ἀλλήλους δὲ στασιαστικῶς διέκεισθε,	χωρὶς	ἕκαστοι καὶ καθ´ αὑτοὺς διαφθείροντες
[32, 90]	διὰ βίου καὶ πάλιν ἡνιοχῶν	χωρὶς	ἵππων αἰσχρὸν γίγνεται καὶ καταγέλαστον.
[32, 20]	μυριάσιν ἀνθρώπων ἀπείροις ἐναντίον βλέψαι	χωρὶς	ᾠδῆς καὶ κιθάρας. τοῦτο μὲν
[32, 100]	δέ, οὐ γὰρ ἦν οἱ	σύνεσις	μουσικῆς, ἐκέλευε παύσασθαι αὐτὸν ἀτιμάσας.
[32, 75]	οὐδὲ γυναικὸς οὐδὲ θανάτου πρόκειται	κρίσις,	ἀλλ´ ἔστιν ὁ ἀγὼν ἀνδραπόδων
[32, 50]	βαδίζοντας, παίζοντας, θεωροῦντας· ἡ γὰρ	φύσις	ἀναγκάζει πολλῶν ὁμοίων δεῖσθαι· διαφέρουσι
[32, 55]	παράνοιαν. οἴνου μὲν οὖν τοιαύτη	φύσις,	τὸ μὴ δύνασθαι σωφρονεῖν, ἀλλὰ
[32, 85]	ἔστιν αἰσχρὰ πόλεως καὶ ἐπονείδιστος	ἅλωσις.	~καὶ γὰρ ἀνθρώπους ἑαλωκέναι φαμὲν
[32, 20]	διαδράμοι ἁλμυρὸν ὕδωρ ἄσπετον; οὐδέ	τις	ἄγχι βροτῶν πόλις. ἐκεῖνος μὲν
[32, 20]	παν πνεῦμα βραχὺ κορύσσεται. κἄν	τις	αἰτία γένηται, τὸν πολίτην κατέπιεν.
[32, 10]	ἥκειν παρὰ θεοῦ, κἂν λόγων	τις	ἀκούσῃ φρονίμων, ἐκεῖθεν ἐπιπεμφθῆναι. ~καθόλου
[32, 70]	ὅταν εἰς τὸ στάδιον ἔλθητε,	τίς	ἂν εἰπεῖν δύναιτο τὰς ἐκεῖ
[32, 85]	λυμάτων. οὐδὲ γὰρ πόλιν εἴποι	τις	ἂν〉 ὀρθῶς τὴν ἐκ τοιούτων,
[32, 30]	παρ´ ὑμῖν σκώμματα, πληγαί, γέλως.	τίς	ἂν οὖν τοὺς οὕτω διακειμένους
[32, 90]	καθόλου γὰρ πάντα ἁμαρτήματα εὕροι	τις	ἂν πανταχοῦ, καὶ οἰνόφλυγες καὶ
[32, 75]	ἀπόλησθε. ποῖος γὰρ Ὅμηρος ἢ	τίς	ἀνθρώπων δύναται τὰ συμβαίνοντα εἰπεῖν;
[32, 35]	οὐδέ γε, ἂν ὕδωρ ἐπαινῇ	τις,	ἀνθρώπων ἔπαινος οὗτός ἐστιν, ἀλλὰ
[32, 30]	οὐ γὰρ ὑμεῖς μέν, ἄν	τις	ἀσχημονῇ τῶν μειζόνων ἐν τῷ
[32, 60]	τρόπον λωβησάμενοι τὴν ἀρχαίαν μουσικήν—	τίς	γὰρ αὐτῶν ᾠδὴν τέλειον ἢ
[32, 20]	ἠνώγει δεῦρ´ ἐλθέμεν οὐκ ἐθέλοντα·	τίς	δ´ ἂν ἑκὼν τοσσόνδε διαδράμοι
[32, 5]	τῶν φιλοσόφων, ὥσπερ ἂν παῖδάς	τις	ἐθίζοι διδασκάλων καταφρονεῖν, καὶ δέον
[32, 15]	σῴζειν πέφυκε. κινδυνεύει μέντοι πολλή	τις	εἶναι σπάνις ὑμῖν τῶν τὸ〉
[32, 80]	καὶ Διὸς αὐλάς. ὧδε δέ	τις	εἴπεσκεν ἰδὼν ἐς πλησίον ἄλλον·
[32, 10]	ὁμοίως ἐστὶ δαιμόνια, κἂν πλέων	τις	ἐμπείρου τύχῃ κυβερνήτου κἂν ἔθνος
[32, 85]	ἐρρωμένους, {ὡς τῶν κωμικῶν ἔφη	τις	ἐπὶ τοῖς τοιούτοις· ἀκόλαστος ὄχλος
[32, 75]	διαλέγηται πρόγονος; τίνα οὖν εὕρῃ	τις	ἐπικουρίαν ἢ τίνα ἐξιλάσασθαι δεῖ
[32, 25]	δὲ καὶ δῆμος ὁ μέν	τις	εὐγνώμων καὶ πρᾷος καὶ γαληνὸς
[32, 45]	περὶ δὲ ὑμῶν τί ἄν	τις	ἔχοι λέγειν; καὶ γὰρ ὑμεῖς
[32, 75]	ποτῆτα. τί σφόδρα οὕτω κυκᾶσθε;	τίς	ἡ σπουδή; τίς ὁ ἀγών;
[32, 10]	δεινόν. ὅμοιον γὰρ ὥσπερ εἴ	τις	ἰατρὸς ἐπὶ κάμνοντας ἀνθρώπους εἰσιὼν
[32, 85]	ὅμοιον ὥσπερ εἰ οἰκίαν μέν	τις	ἴδοι πάνυ καλήν, τὸν δὲ
[32, 30]	ὅμως ὅ, τι ἂν πράττῃ	τις	καθ´ αὑτόν, οὐ κοινόν ἐστι
[32, 75]	οὕτω κυκᾶσθε; τίς ἡ σπουδή;	τίς	ὁ ἀγών; οὐ γὰρ Πέλοψ
[32, 30]	Ἀλεξανδρέων πλῆθος τί ἂν εἴποι	τις,	οἷς μόνον δεῖ παραβάλλειν τὸν
[32, 80]	καὶ πίπτετε. τοιγαροῦν οὐ κακῶς	τις	παρεποίησε τῶν σαπρῶν τούτων ποιητῶν·
[32, 65]	περαίνεται δι´ ᾠδῆς· ὥστ´, εἴ	τις	παρίοι δικαστήριον, οὐκ ἂν γνοίη
[32, 90]	ἐν ᾗ μὴ καθ´ ἡμέραν	τις	πυρέττει πάντως· ἀλλὰ Καυνίους μόνον
[32, 35]	ποταμόν. ὑμεῖς δέ, ἂν ἐγκωμιάζῃ	τις	τὸν Νεῖλον, ἐπαίρεσθε, ὥσπερ αὐτοὶ
[32, 35]	οὐδ´ ἂν περὶ εὐκρασίας λέγῃ	τις,	τοὺς ἀνθρώπους εἶναί φησιν ἀγαθούς,
[32, 95]	εἴ ποτε ἠκούσατε· ὥσπερ ἔφη	τις	τοὺς ἐν τῇ Ἀττικῇ κανθάρους,
[32, 30]	ἁμαρτάνουσιν. τί οὖν; τάχα ἐρεῖ	τις,	τοῦτο μόνον ἁμαρτάνομεν, τὸ φαύλως
[32, 45]	δραμεῖται βράδιον οὐδὲ χεῖρον ᾄσεταί	τις	τῶν ᾀδόντων, ἂν εὐσχημονῆτε ὑμεῖς.
[32, 95]	ἀπεγνωκέναι; παραπλήσιον γάρ, ὥσπερ εἴ	τις	τῶν ἐμπόρων πολλὰ καὶ τίμια
[32, 40]	τινὰ φλεγόμενα. καίτοι τάχα ἐρεῖ	τις	τῶν Περσῶν ἢ τῶν Βακτρίων,
[32, 70]	μικρῶν εἶναι τὸν λόγον, ὅταν	τις	ὑμῖν διαλέγηται περὶ τῶν ἐν
[32, 75]	φέρε οὖν, εἰ μεταξὺ θεῶν	τις	ὑμῖν ἐπιστὰς εἴποι διατεινάμενος, δαιμόνιοι,
[32, 15]	λόγον, ᾧ διὰ βίου μέν	τις	χρώμενος καὶ συνεχῶς ἦλθέ ποτε
[32, 30]	πάντων ἐπεξελθεῖν. {καίτοι τάχα φήσει	τις	ὡς πολλὰ λέγων οὐδὲν ὑμῖν
[32, 15]	ἐθέλειν ἀκούειν, μηδ´ ἂν βιάζηταί	τις,	ὥσπερ οἶμαι καὶ τῶν ἑλκῶν
[32, 90]	λέγοιτο καὶ ἀνὴρ καὶ πόλις,	ἥτις	ἂν τῶν κρειττόνων ἐπιτηδευμάτων ἀφεμένη
[32, 20]	φήσουσι δοξοκόπον εἶναι καὶ μαινόμενον,	ὅστις	ἐμαυτὸν ὄχλῳ καὶ θορύβῳ παρέβαλον·
[32, 20]	ὅπερ ἔφην, θαρρῆσαί μοι παρέσχεν,	ὅς	τε καὶ ἄλκιμον ἄνδρα φοβεῖ
[32, 80]	κεκλήγοντες, ὅτε προΐδωσιν ἰόντα ἵππον,	ὃς	ἀνθρώποισι φόνον φέρει ἠλιθίοισιν· ὣς
[32, 30]	καὶ βασιλεῦσι, καὶ οὐδείς ἐστιν	ὃς	οὐκ ἂν εἰσελθὼν καταπλαγείη τε
[32, 90]	λέγοιτ´ ἂν καὶ κατὰ κράτος	ὃς	οὕτως ἑάλωκε καὶ περιηγκωνίσθαι. οὐ
[32, 5]	οὔτε ποιητὴς οὔτε ἄλλος οὐδείς,	ὃς	ὑμῖν ὀνειδιεῖ μετ´ εὐνοίας καὶ
[32, 75]	Πέλοψ ἐστὶν ὁ διώκων, οὐδ´	Οἰνόμαος	οὐδὲ Μυρτίλος, ὁ μὲν δεύτερος
[32, 65]	κῶμος εἷς, οὐχ ἡδὺς οὐδὲ	πρᾷος,	ἀλλ´ ἄγριος καὶ χαλεπός, ἅμα
[32, 25]	ὁ μέν τις εὐγνώμων καὶ	πρᾷος	καὶ γαληνὸς ὄντως, οἷος γεύσασθαι
[32, 20]	δυσχεραίνει τὰ κύματα καὶ τὸ	πέλαγος	καὶ τὴν μεταξὺ τῶν πόλεων
[32, 55]	ἂν μόνον ἀκούσητε χορδῆς, ὥσπερ	σάλπιγγος	ἀκηκοότες, οὐκέτι δύνασθε εἰρήνην ἄγειν.
[32, 30]	ἄλλο, τοῦτό γε ὑμῖν ὁ	λόγος	παρέσχηκεν οὐ μικρόν, μίαν ὥραν
[32, 30]	ἄλλο παρέσχηκεν ὑμῖν μέγα ὁ	λόγος,	τοῦτο γοῦν ὅτι τοσοῦτον χρόνον
[32, 1]	ἄλλο ἥρμοζεν ἢ παιδεία καὶ	λόγος,	ὧν οἱ τυχόντες εἰκότως {ἄν}
[32, 60]	καὶ ἄλλον εἰπεῖν λόγον ἀνθρώπου	Φρυγὸς	ἀκούσας, Αἰσώπου συγγενοῦς, δεῦρο ἐπιδημήσαντος,
[32, 90]	μόνον παρείληφε {κἀκείνων ἐστὶ} τὸ	ὄνειδος,	ὅτι πάντες αὐτὸ πάσχουσιν· ὥσπερ
[32, 10]	προεῖπεν. ἴστε δήπου τὰς τοῦ	Ἄπιδος	φήμας ἐνθάδε ἐν Μέμφει πλησίον
[32, 25]	ἄπειρον, ὥς φασι, τῆς ποίας	μερίδος	θῶμεν; ἐγὼ μὲν γὰρ ὡς
[32, 25]	τὰ δὲ ὦτα ἐμπέφρακται, καὶ	πάροδος	οὐκ ἔστιν εἰς αὐτὰ λόγοις
[32, 45]	φροντίζετε. κἂν μὲν ὑμῖν ὁ	κιθαρῳδὸς	ἐκμελῶς ᾄδῃ καὶ παρὰ τὸν
[32, 5]	ἀεὶ ὑμῖν πάρεστι, καὶ οὐ	δέος	μήποτε ἐπιλίπῃ· τῶν δὲ τοιούτων
[32, 20]	τούτου μὲν ἀπορῶ τοῦ φαρμάκου·	θεὸς	δ´, ὅπερ ἔφην, θαρρῆσαί μοι
[32, 50]	ἔστιν εὐγνώμων ὁ θεός, ὡς	θεός,	οἶμαι, καὶ φέρει πρᾴως τὴν
[32, 10]	ἀψευδὲς πέφηνεν. ὁ δὲ ὑμέτερος	θεὸς	οἶμαι, τελειότερος ὤν, δι´ ἀνδρῶν
[32, 20]	ἄγχι βροτῶν πόλις. ἐκεῖνος μὲν	θεὸς	ὢν καὶ πετόμενος δυσχεραίνει τὰ
[32, 50]	δαιμόνιον; ἀλλ´ ἔστιν εὐγνώμων ὁ	θεός,	ὡς θεός, οἶμαι, καὶ φέρει
[32, 60]	Ἰσμηνίας ηὔλει παρ´ ὑμῖν ἢ	Τιμόθεος	ᾖδεν ὁ παλαιὸς ἢ Ἀρίων,
[32, 90]	ὑπερβάλλον· ὅταν δὲ ἐπικρατῇ τὸ	πάθος	καὶ βλέπηται κοινόν, τότε ἐπίσημον
[32, 65]	καὶ πολεμικοὺς γενέσθαι καὶ τὸ	ἦθος	βεβαίους. ἔλεγε δὲ καὶ περὶ
[32, 30]	θεάτρῳ δὲ βλέπεται τὸ δημόσιον	ἦθος.	ὑμεῖς δὲ μάλιστα ἐνταῦθα ἀφυλάκτως
[32, 85]	καὶ δεκαπέντε ἀνθρώπους εὐπόρους ἢ	πλῆθος	ἀνήριθμον ἀνθρώπων ἀθλίων καὶ μαινομένων,
[32, 20]	ἔχω λέγειν ὅτι οὐ πᾶν	πλῆθος	ἀσελγές ἐστιν οὐδὲ ἀνήκοον, οὐδὲ
[32, 30]	τε καὶ ἄχνη καὶ φυκίων	πλῆθος	ἐκχεομένων· ὡσαύτως δὴ καὶ παρ´
[32, 15]	καὶ σιωπὴν ἐρίδων ὑμῖν φύεται	πλῆθος	καὶ δικῶν καὶ βοὴ τραχεῖα
[32, 20]	τοὺς μὴ παριόντας εἰς τὸ	πλῆθος	μηδὲ τολμῶντας ὑμῖν διαλέγεσθαι, ἀλλὰ
[32, 60]	ζῷα προσιέναι αὐτῷ, πολύ τι	πλῆθος	οἶμαι {τῶν} πάντων θηρίων. πλεῖστα
[32, 5]	μὲν γὰρ αὐτῶν ὅλως εἰς	πλῆθος	οὐκ ἴασιν οὐδὲ θέλουσι διακινδυνεύειν,
[32, 5]	ἔστι μὲν ἐν τῇ πόλει	πλῆθος	οὐκ ὀλίγον, καὶ καθάπερ ἄλλου
[32, 30]	εἰρηκέναι φασί· τὸ δὲ Ἀλεξανδρέων	πλῆθος	τί ἂν εἴποι τις, οἷς
[32, 70]	ἐχρήσατο προελθών, οὗ μάλιστα τὸ	πλῆθος	ὑμῶν συνειστήκει, καὶ δείξας τινὰ
[32, 45]	ἄλλο τι ἐποίουν, ὡς ὁ	μῦθός	φησιν, οὐκ ἀπώλλυον τοὺς σφόδρα
[32, 60]	ὑμῖν ἢ Τιμόθεος ᾖδεν ὁ	παλαιὸς	ἢ Ἀρίων, ὑφ´ οὗ λέγουσιν
[32, 15]	τρυφὴν καὶ φιλοτιμίαν δυσχερὴς ὁ	βίος	καὶ μεστὸς ἀπάτης, πονηρίας, λύπης,
[32, 65]	διαλέγονται ᾄδοντες. κινδυνεύει δ´ ὁ	βίος	σχεδὸν ἅπας γεγονέναι κῶμος εἷς,
[32, 30]	ἐνείη· εἰ μὴ Ὀλυμπιάδες Μοῦσαι,	Διὸς	αἰγιόχοιο θυγατέρες, μνησαίαθ´ ὅση κακότης
[32, 80]	δ´ ἀμφοτέρων ἵκετ´ αἰθέρα καὶ	Διὸς	αὐλάς. ὧδε δέ τις εἴπεσκεν
[32, 75]	Μυρτίλος, ὁ μὲν δεύτερος ἀπὸ	Διὸς	γεγονώς, ὁ δὲ Ἑρμοῦ παῖς,
[32, 20]	Νότος τε ὤρορ´ ἐπαΐξας πατρὸς	Διὸς	ἐκ νεφελάων· ἑτέρου δὲ πάλιν
[32, 95]	δὲ διάνοιαν ἀμαθεῖ. πρὸς τοῦ	Διὸς	οὐχ ὁρᾶτε ὅσην ὁ αὐτοκράτωρ
[32, 60]	εὔνοιαν καὶ φιλίαν αἰτησαμένην παρὰ	Διὸς	τὰ σώματα αὐτῶν μεταβαλεῖν εἰς
[32, 95]	Ἀλεξάνδρῳ· καὶ γὰρ αὐτὸς ἔλεγε	Διὸς	υἱὸς εἶναι. μᾶλλον δ´ ἴσως
[32, 25]	καὶ πρᾷος καὶ γαληνὸς ὄντως,	οἷος	γεύσασθαι παρρησίας καὶ μὴ πάντα
[32, 85]	πόδας αἰόλος ἵππος· οὐχ ὁράᾳς	οἷος	κἀγὼ καλός τε μέγας τε;
[32, 60]	ᾠδὴν τέλειον ἢ γενναῖον ῥυθμὸν	οἷός	τε εἰπεῖν; ἀλλὰ ᾄσματα γυναικῶν
[32, 80]	τοιοῦτον παράδειγμα κακίας καὶ ἀνοίας	ὅμοιος	ἐκ τῶν τοιούτων ἀνθρώπων τοῖς
[32, 75]	ὑπὸ τῆς τοιαύτης ἐπιθυμίας ἀπόλησθε.	ποῖος	γὰρ Ὅμηρος ἢ τίς ἀνθρώπων
[32, 95]	δὲ περὶ ὑμῶν μὴ πολυπραγμονεῖν,	ὁποῖος	ὁ τῶν Ἀλεξανδρέων δῆμος. οὐκοῦν
[32, 5]	πηνίκα παύσεται; καὶ πότε εἴσεισι	θαυματοποιὸς	ἢ λῆρος ἢ τοιοῦτος ἕτερος;
[32, 65]	οὐχ ἡδὺς οὐδὲ πρᾷος, ἀλλ´	ἄγριος	καὶ χαλεπός, ἅμα ὀρχουμένων, τερετιζόντων,
[32, 80]	καὶ τῆς ναυαγίας τοῖς πᾶσιν	αἴτιος	γενόμενος. ὁ γὰρ ἐν τοιούτοις
[32, 95]	καὶ γὰρ αὐτὸς ἔλεγε Διὸς	υἱὸς	εἶναι. μᾶλλον δ´ ἴσως οὐχ
[32, 60]	οὐδὲ Ὀρφεύς· ὁ μὲν γὰρ	υἱὸς	ἦν Μούσης, οἱ δὲ ἐκ
[32, 25]	μεγαλοπρεπὲς δήμου πρόσωπον πρᾷον καὶ	καθεστηκὸς	καὶ μήτε γέλωτι σφοδρῷ καὶ
[32, 75]	παῖς, οὐδὲ περὶ βασιλείας οὐδὲ	γυναικὸς	οὐδὲ θανάτου πρόκειται κρίσις, ἀλλ´
[32, 20]	χαλεπῶν. ἐγὼ γοῦν, εἰ ἦν	ᾠδικός,	οὐκ ἂν δεῦρο εἰσῆλθον δίχα
[32, 1]	οἵ τε τάχιστα ἤγειραν μέγα	νεῖκος	ἀπαιδεύτοισι θεαταῖς, νηπιάχοις, ξυνὸν δὲ
[32, 85]	ἵππος· οὐχ ὁράᾳς οἷος κἀγὼ	καλός	τε μέγας τε; ἀλλ´ ἔπι
[32, 65]	γυμνασίῳ πορϊόντες ἤδη γυμνάσονται πρὸς	μέλος	καὶ τοὺς κάμνοντας ἰάσονται. περὶ
[32, 60]	μὲν οὖν Ἀμφίων πρὸς τὸ	μέλος,	ὥς φασιν, ἤγειρε καὶ ἐπύργου
[32, 70]	πολέμῳ καὶ διὰ Ῥωμαίων; καὶ	τέλος	ἐκεῖνος μὲν αὐλῶν, ὑμεῖς δὲ
[32, 15]	τε σώζεσθαι, πρὶν ἐλθεῖν εἰς	τέλος	τὴν πονηρίαν εἴργοντες καὶ κατέχοντες.
[32, 15]	καὶ συνεχῶς ἦλθέ ποτε πρὸς	τέλος	ὑγιὲς καὶ εὔδαιμον· οἱ δὲ
[32, 35]	τὴν οἰκίαν ἕκαστος οὐ πάνυ	δῆλός	ἐστιν· ὅπως μέντοι θεωρεῖτε καὶ
[32, 60]	ἀπὸ κύκνων οὐδὲ ἀηδόνων ὁ	ζῆλος	αὐτῶν ὠνόμασται παρ´ ὑμῖν αὐτοῖς,
[32, 75]	ὁ διώκων, οὐδ´ Οἰνόμαος οὐδὲ	Μυρτίλος,	ὁ μὲν δεύτερος ἀπὸ Διὸς
[32, 95]	οὔτ´ ἂν ἴσως προσέλθοι. καὶ	Θεόφιλος	τοίνυν πολλὰ ἔχων καὶ μεγάλα
[32, 5]	ἐστι τοιοῦτος οὔτε ποιητὴς οὔτε	ἄλλος	οὐδείς, ὃς ὑμῖν ὀνειδιεῖ μετ´
[32, 25]	παρέσχηκα ἐμαυτόν· ἴσως δὲ καὶ	ἄλλος	προαιρήσεται τῶν ἐμοῦ κρειττόνων. καὶ
[32, 85]	μή μοι τρύζητε καθήμενοι ἄλλοθεν	ἄλλος.	ὣς ἔφαθ´· οἱ δ´ εὔχοντο
[32, 95]	πόθον. οὐ γὰρ οὕτως τὸ	κάλλος	τῶν οἰκοδομημάτων προσάγειν αὐτὸν δύναται·
[32, 85]	ἄρ´ ὑπὸ ζυγόφιν προσέφη πόδας	αἰόλος	ἵππος· οὐχ ὁράᾳς οἷος κἀγὼ
[32, 15]	ἀκόλαστοι, κατήγοροι, συκοφαντήματα, γραφαί, ῥητόρων	ὄχλος,	καθάπερ οἶμαι δι´ ἔνδειαν ἰατρῶν
[32, 85]	τις ἐπὶ τοῖς τοιούτοις· ἀκόλαστος	ὄχλος	ναυτική τ´ ἀταξία. ἔστι γὰρ
[32, 80]	ἐπ´ ἀλλήλοισιν ἔπιπτον. ὡς δ´	ἄνεμος	ἄχνας φορέει ἱερὰς κατ´ ἀλωάς,
[32, 30]	ἀταξίας πνεῦμα, ὥσπερ ἂν τραχὺς	ἄνεμος	κινήσῃ θάλατταν ἰλυώδη καὶ ῥυπαράν,
[32, 80]	θεσπιδαὲς πῦρ, πάντῃ δ´ εἰλυφόων	ἄνεμος	φέρει, οἱ δέ τε θάμνοι
[32, 95]	οὐχ Ἡρακλεῖ προσέοικεν ὑμῶν ὁ	δῆμος,	ἀλλὰ Κενταύρῳ τινὶ ἢ Κύκλωπι
[32, 20]	νεφελάων· ἑτέρου δὲ πάλιν αὖ,	δῆμος	ἄστατον κακόν, καὶ θαλάσσῃ πάνθ´
[32, 25]	ἂν αὐτὸς ᾖ πλείων ὁ	δῆμος	καὶ πόλεως γενναιοτέρας. ἐκείνων μὲν
[32, 25]	παρ´ αὐτοῖς. ὁμοίως δὲ καὶ	δῆμος	ὁ μέν τις εὐγνώμων καὶ
[32, 30]	μηδὲ αἰσχρὸν ποιεῖν· παραπλησίως καὶ	δῆμος,	ὅταν εἰς ταὐτὸ προέλθῃ καὶ
[32, 95]	πολυπραγμονεῖν, ὁποῖος ὁ τῶν Ἀλεξανδρέων	δῆμος.	οὐκοῦν ἂν ἀκούσωσιν ὅτι φρόνιμος,
[32, 90]	εἰώθασιν, ἐν κροκωτῷ, παραπλησίως καὶ	δῆμος	οὕτως μέγας μινυρίζων διὰ βίου
[32, 5]	τοιαῦτα ἐν ταῖς κωμῳδίαις λέγεσθαι·	δῆμος	πυκνίτης, δύσκολον γερόντιον, ὑπόκωφον, καὶ
[32, 95]	δῆμος. οὐκοῦν ἂν ἀκούσωσιν ὅτι	φρόνιμος,	ἀλλ´ οὐχ οἷα τὰ νῦν
[32, 90]	κοινὸν γένηται τὸ πρᾶγμα, τότε	λοιμὸς	καλεῖται. καθόλου γὰρ πάντα ἁμαρτήματα
[32, 25]	ἡ μὲν ὀργὴ πρὸς πάντα	ἕτοιμος,	ὥσπερ θηρίων ἀνημέρων, τὰ δὲ
[32, 15]	ἀπέχθεια μᾶλλον καὶ λοιδορία καὶ	προπηλακισμός·	ὧν ἴσως οὐκ ἔδει φροντίζειν·
[32, 35]	ἀνθρώπων ἔπαινος εὐταξία, πρᾳότης, ὁμόνοια,	κόσμος	πολιτείας, τὸ προσέχειν τοῖς ὀρθῶς
[32, 75]	ἕστασαν ἐν δίφροισι, πάτασσε δὲ	θυμὸς	ἑκάστου νίκης ἱεμένων, κέκλοντο δὲ
[32, 75]	μέσον τὸν ἱππόδρομον Ταραξίππου Ποσειδῶνος	βωμός,	ἔνθα μάλιστα συνέβαινε τοὺς ἵππους
[32, 65]	ὁ βίος σχεδὸν ἅπας γεγονέναι	κῶμος	εἷς, οὐχ ἡδὺς οὐδὲ πρᾷος,
[32, 80]	ἧσο, ἐμῷ δ´ ἐπιπείθεο μύθῳ·	ἠπεδανὸς	δέ νύ τοι θεράπων, βραδέες
[32, 80]	(πλὴν ὅτι μάχεσθαί γε οὐδεὶς	ἱκανός	ἐστιν οὐδὲ ἀριστεύειν οὐδὲ αἱρεῖν
[32, 40]	ὑμῖν· ὥστε ὑμεῖς μὲν ἀκούετε	ἑνός,	ἂν οὕτω τύχῃ, κιθαρῳδοῦ, καὶ
[32, 85]	ᾖ πάντων ἀμέλεια τῶν καλῶν,	ἑνὸς	δὲ πράγματος ἀγεννοῦς ἔρως, καὶ
[32, 85]	πλὴν οἱ μὲν ἴσως ὑφ´	ἑνός,	ὑμεῖς δὲ ὑπὸ πλειόνων ἑαλώκατε.
[32, 65]	κυνῶν δὲ ἐνίους, οἷα δὴ	γένος	ἀναιδὲς καὶ περίεργον ἐπιθέσθαι τῇ
[32, 60]	δὲ ὀρνίθων μουσικὸν δήπου τὸ	γένος	αὐτὸ καὶ φιλῳδόν. ζῶντος μὲν
[32, 65]	εἰπεῖν. ἔλεγε γὰρ ἐξ ἐκείνων	γένος	τι φῦναι Μακεδόνων, καὶ τοῦτο
[32, 65]	εἶναι δὲ τοῦτο αὐτὸ τὸ	γένος	τῶν κιθαρῳδῶν· διὸ μὴ δύνασθαι
[32, 70]	ἐπτοημένους περὶ τὰ μικρὰ καὶ	μηδενὸς	ἄξια, φαύλως καὶ ἀκρατῶς ἔχοντας
[32, 30]	ὁρώντων, καταφρονήσετε αὐτοῦ καὶ νομιεῖτε	οὐδενὸς	ἄξιον, κἂν μυριάκις ὑμῶν ἔχῃ
[32, 30]	ἵππων· ὡς τῶν γε ἄλλων	οὐδενὸς	αὐτοῖς μέλει. οὐ γὰρ ὑμεῖς
[32, 100]	οὐδὲ ἐφρόντιζε τοῦ ὀνείρατος, ὡς	οὐδενὸς	ὄντος. ἐπεὶ δὲ ὁ τύραννος
[32, 85]	ἐνθάδε πάντας ὁπλήεντας ἔθηκε θεὰ	λευκώλενος	Ἥρη, ὡς μή μοι τρύζητε
[32, 75]	θεῶν τις ὑμῖν ἐπιστὰς εἴποι	διατεινάμενος,	δαιμόνιοι, μαίνεσθε καὶ οὐκέτι κεύθετε
[32, 95]	οἷα τὰ νῦν λεγόμενα, ὡς	ἐπτοημένος,	ὡς εὐχερής, τὰ μικρὰ θαυμάζων,
[32, 35]	ὠνίων καὶ νεῶν πανηγύρεως καὶ	λιμένος	καὶ ἀγορᾶς ἐστιν ἐγκώμιον, οὐ
[32, 80]	ἀποτίνῃς. τὸν δ´ αὖθ´ Ἱπποκόων	ἀπαμειβόμενος	προσέειπε· τέττα, σιωπῇ ἧσο, ἐμῷ
[32, 20]	ᾄδειν ἡδὺς μήτε μεῖζον ἑτέρου	φθεγγόμενος,	οὐκ ἄρα ἔδεισα τὸν ὑμέτερον
[32, 70]	κἀγὼ βαδιοῦμαι· ταῦτα δὲ ἔλεγε,	φειδόμενος	ὑμῶν καὶ καταγελῶν καὶ καθάπερ
[32, 35]	τὰ περὶ τῆς πόλεως, δεῖξαι	βουλόμενος	ὑμῖν ὡς ὅ, τι ἂν
[32, 80]	τῆς ναυαγίας τοῖς πᾶσιν αἴτιος	γενόμενος.	ὁ γὰρ ἐν τοιούτοις θρασὺς
[32, 40]	ἧκε δὲ εἰς τὴν Ἑλλάδα	θεασόμενος	οἶμαι τά τε ἔθη καὶ
[32, 20]	ἐκεῖνος μὲν θεὸς ὢν καὶ	πετόμενος	δυσχεραίνει τὰ κύματα καὶ τὸ
[32, 45]	καὶ κυνισμοὺς καὶ ὀλέθρους ἀκλεῶς	ἀπολλύμενος.	ἔστι δὲ ὁ τοιοῦτος μυίας
[32, 20]	ἐκεῖνος ἐν Ὀδυσσείᾳ πεποίηται Καλυψοῖ	ἀπολογούμενος	ὑπὲρ τῆς ἀγγελίας, ἣν ἀηδῆ
[32, 25]	πάντα ἐθέλειν τρυφᾶν, ἐπιεικής, μεγαλόφρων,	αἰδούμενος	τοὺς ἀγαθοὺς καὶ ἄνδρας καὶ
[32, 75]	ἐν τῇ πόλει τόπος οὕτω	καλούμενος	Ἵππου καὶ κόρης ἄβατον. ὁ
[32, 95]	ἀνέμων τινῶν ἢ τύχης ἄλλης	κρατούμενος	καὶ διατρίβων ἐκεῖ χρόνον συχνὸν
[32, 45]	ἦλθεν, ὑπὲρ τοὺς νόμους ἀμύνασθαι	πειρώμενος,	καὶ τάχα τι καὶ γενναῖον
[32, 15]	ᾧ διὰ βίου μέν τις	χρώμενος	καὶ συνεχῶς ἦλθέ ποτε πρὸς
[32, 20]	ὅμοιον ὑπ´ ἀνέμου ῥιπίζεται. καὶ	γαληνὸς	εντηχω παν πνεῦμα βραχὺ κορύσσεται.
[32, 25]	τις εὐγνώμων καὶ πρᾷος καὶ	γαληνὸς	ὄντως, οἷος γεύσασθαι παρρησίας καὶ
[32, 10]	τις ἐμπείρου τύχῃ κυβερνήτου κἂν	ἔθνος	ἢ πόλις χρηστῶν ἡγεμόνων, κἂν
[32, 35]	τε γὰρ Αἴγυπτος {ὑμῶν} τηλικοῦτον	ἔθνος,	σῶμα τῆς πόλεώς ἐστι, μᾶλλον
[32, 35]	τἀναντία τούτων; ἔστι γὰρ ἀνθρώπων	ἔπαινος	εὐταξία, πρᾳότης, ὁμόνοια, κόσμος πολιτείας,
[32, 35]	ἂν ὕδωρ ἐπαινῇ τις, ἀνθρώπων	ἔπαινος	οὗτός ἐστιν, ἀλλὰ φρεάτων· οὐδ´
[32, 1]	ἀκούσαντες νοῆσαι. χοροῦ μὲν γὰρ	ἔπαινος	τὸ ἅμα εἰπεῖν, μᾶλλον δὲ
[32, 95]	σκωμμάτων αὐτοῦ καὶ τῶν τοῦ	δεῖνος	ᾀσμάτων, Θεοφίλου δὲ οὐκ οἶδα
[32, 95]	καταδικάσας αὐτήν, καὶ ὑμεῖς τοῦ	δεῖνος	μὲν πολλάκις ἀκηκόατε καὶ διαμέμνησθε
[32, 45]	θάνατος, τὸ δὲ ἀνδραπόδου δυστυχοῦς.	κἀκεῖνος	μὲν ἀδικηθεὶς ἴσως ἐπὶ τοῦτο
[32, 70]	προσπαίζων. ἐπεὶ τὸ στράτευμα ἐφειστήκει	κἀκεῖνος	οὐδένα εἴα ἅπτεσθαι, γυμνοὺς ἅπαντας
[32, 20]	κἀγὼ λέγοιμι πρὸς ὑμᾶς, ὡς	ἐκεῖνος	ἐν Ὀδυσσείᾳ πεποίηται Καλυψοῖ ἀπολογούμενος
[32, 65]	κύνειον τοῦ μέλους. ταῦτα μὲν	ἐκεῖνος	ἔπαιζεν ὁ Φρύξ. ἐγὼ δ´
[32, 70]	καὶ διὰ Ῥωμαίων; καὶ τέλος	ἐκεῖνος	μὲν αὐλῶν, ὑμεῖς δὲ ὀρχούμενοι
[32, 20]	οὐδέ τις ἄγχι βροτῶν πόλις.	ἐκεῖνος	μὲν θεὸς ὢν καὶ πετόμενος
[32, 45]	κάτω ὁρῶντες, αἰσχυνόμενοι τοῖς πεπραγμένοις.	~ἐκεῖνος	μὲν παίζων καὶ καταγελῶν οὐ
[32, 60]	καὶ μὴ δυσχεράνητε. ἔφη τοίνυν	ἐκεῖνος	περί τε Θρᾴκην καὶ Μακεδονίαν
[32, 80]	ἀριστεύειν οὐδὲ αἱρεῖν πόλεις, ὡς	ἐκεῖνος)	ὑμῶν δὲ οὐδεὶς ἐν τῇ
[32, 75]	συμβαίνοντα εἰπεῖν; οὐ γὰρ οὕτως	ἐκεῖνός	φησι τὰ ἅρματα ταπεινὰ γίγνεσθαι
[32, 55]	αὐτόματος ὑμῖν ἀναβλύει διψήσασιν ὁ	οἶνος	ἐκ πέτρας ποθέν τινος ἢ
[32, 25]	ξυμπλέκεσθαι καὶ ὁμόσε ἰέναι μαινομένου	τινὸς	ἀληθῶς ἔργον ἢ σφόδρα ἀνδρείου
[32, 95]	πόθεν; οὐδὲ πόλεως, ἀλλὰ Θερσίτου	τινός·	αὐτὸν γοῦν ἐκεῖνον εἴρηκεν Ὅμηρος
[32, 10]	προελέσθαι τοῦτο, ἀλλ´ ὑπὸ δαιμονίου	τινὸς	γνώμης. ὧν γὰρ οἱ θεοὶ
[32, 75]	{πάλιν δὲ ἑτέραν παρθένον ποταμοῦ	τινος	ἐρασθεῖσαν ὁσημέραι φοιτᾶν ἐπὶ τὸ
[32, 20]	ἂν δεῦρο εἰσῆλθον δίχα μέλους	τινὸς	ἢ ᾄσματος. νῦν δὲ τούτου
[32, 55]	ὁ οἶνος ἐκ πέτρας ποθέν	τινος	ἢ νάπης, οὐδὲ γάλα καὶ
[32, 45]	βελτιόνων εἰσὶν οἱ δεόμενοι διατριβῆς	τινος	καὶ παραμυθίας ἐν τῷ βίῳ·
[32, 90]	γὰρ ἂν μὲν τὸ σῶμά	τινος	κρατῆται καὶ περιέχηται δεσμοῖς τισιν
[32, 75]	οὖν τοῖς Ἠλείοις ὡς δαιμονίου	τινὸς	ὄντος ἱδρύσασθαι βωμόν. καὶ τὸ
[32, 45]	ἀπῳκισμέναι καθ´ αὑτὰς ἐπὶ σκοπέλου	τινός,	ὅπου μηδεὶς ῥᾳδίως παρέβαλλε· κἀκεῖ
[32, 15]	δὲ ἀλλαχόθεν, ὡς ἐξ ἑτέρας	τινὸς	πηγῆς ἔρχεται {τῶν} πλησίον οὔσης
[32, 15]	ὄντως ἄνωθέν ποθεν ἐκ δαιμονίου	τινὸς	πηγῆς κάτεισι, τοὺς ῥυπαροὺς δὲ
[32, 70]	ἐπιβουλεύοντες. ὑμεῖς γὰρ ἂν ἀποσταίητέ	τινος;	πολεμήσαιτε δ´ ἂν ὑμεῖς μίαν
[32, 5]	οὐκ ὀλίγον, καὶ καθάπερ ἄλλου	τινὸς	πράγματος καὶ τούτου φορὰ γέγονε·
[32, 90]	ἑταίρας καὶ γαστρὸς καὶ ἄλλης	τινὸς	φαύλης ἐπιθυμίας. αἰχμάλωτος οὖν γενέσθαι
[32, 85]	εἰπεῖν ὅτι κἀκείνην ὑπὸ ἵππου	τινὸς	φθαρῆναι λέγεται· πλὴν οἱ μὲν
[32, 100]	ὄνου ὦτα ᾄδειν. ὁ δὲ	τύραννος	ἀκούσας τῶν ἑρμηνέων οἷα ἔλεγεν
[32, 100]	οὐδενὸς ὄντος. ἐπεὶ δὲ ὁ	τύραννος	τῶν Σύρων ἧκεν εἰς Μέμφιν,
[32, 75]	ὑμῖν ὁ τοῦ Πέλοπος διαλέγηται	πρόγονος;	τίνα οὖν εὕρῃ τις ἐπικουρίαν
[32, 75]	πάντ´ ᾖ τὰ τοιαῦτα καὶ	μείζονος	δεόμενα ἀποτροπῆς. φασὶν ἀρχαίαν βασιλίδα
[32, 25]	ἐγὼ μὲν γὰρ ὡς τῆς	βελτίονος	οὖσιν ὑμῖν παρέσχηκα ἐμαυτόν· ἴσως
[32, 15]	φειδόμενον· καὶ χρηστοῦ μέν ἐστιν	ἡγεμόνος	συγγνώμη, φιλοσόφου δὲ κακοῦ μὴ
[32, 45]	ἐδύνατο πρᾶξαι μὴ τοιούτου τυχὼν	δαίμονος·	ὁδὶ δὲ κραυγῇ μόνον καὶ
[32, 80]	ἰδὼν ἐς πλησίον ἄλλον· οἰνοβαρές,	κυνὸς	ὄμματ´ ἔχων, κραδίην δ´ ἐλάφοιο,
[32, 75]	κατὰ μέσον τὸν ἱππόδρομον Ταραξίππου	Ποσειδῶνος	βωμός, ἔνθα μάλιστα συνέβαινε τοὺς
[32, 1]	Ἀθηναίων ποτὲ ἁμάρτημα. τοῦ γὰρ	Ἀπόλλωνος	εἰπόντος, εἰ θέλουσιν ἄνδρας ἀγαθοὺς
[32, 55]	τῶν Μουσῶν καὶ τὰ τοῦ	Ἀπόλλωνος	ἤπια δῶρα καὶ προσηνῆ. τὸν
[32, 10]	καὶ παραπέμψητε αὐτούς, ὥσπερ οἱ	χειμῶνος	ἀποτολμῶντες εἰς τὴν θάλατταν βραχύν
[32, 80]	διὰ τοῦτο κεραυνωθεὶς καὶ τοῦ	χειμῶνος	καὶ τῆς ναυαγίας τοῖς πᾶσιν
[32, 85]	πολιτῶν. καίτοι μεγάλη τε καὶ	ἔνδοξος	ἦν· ἀλλ´ ὅμως ὁ τῆς
[32, 30]	ὅταν εἰς ταὐτὸ προέλθῃ καὶ	ἀθρόος	γένηται; χρὴ μὲν γὰρ οἶμαι
[32, 65]	οὐδὲ πρᾷος, ἀλλ´ ἄγριος καὶ	χαλεπός,	ἅμα ὀρχουμένων, τερετιζόντων, μιαιφονούντων. οἱ
[32, 75]	ἂν αὐτὸς ὑμῖν ὁ τοῦ	Πέλοπος	διαλέγηται πρόγονος; τίνα οὖν εὕρῃ
[32, 55]	καθεστηκότες ὦμεν. ἕτερος δὲ αὖ	τρόπος	αὐλοῦ τε καὶ ᾠδῆς ἐν
[32, 100]	Μουσεῖον ὑμῖν ἄλλως εἶναι δοκῇ	τόπος	ἐν τῇ πόλει, καθάπερ οἶμαι
[32, 75]	νῦν ἐστιν ἐν τῇ πόλει	τόπος	οὕτω καλούμενος Ἵππου καὶ κόρης
[32, 85]	ὑπὸ ζυγόφιν προσέφη πόδας αἰόλος	ἵππος·	οὐχ ὁράᾳς οἷος κἀγὼ καλός
[32, 20]	τῶν} ἀνθρώπων ἐρημίαν· ἐγὼ δὲ	ἄνθρωπος	οὐδεὶς οὐδαμόθεν ἐν τριβωνίῳ φαύλῳ
[32, 45]	αἰτίαν. τὸ μὲν γάρ ἐστιν	ἀνδρὸς	πονηροῦ θάνατος, τὸ δὲ ἀνδραπόδου
[32, 70]	κακία πρόεισιν ἐκ τῶν κατὰ	μέρος	τούτων ἁμαρτημάτων καὶ τελευταῖον ἐπ´
[32, 55]	ἵνα εὔτακτοι καὶ καθεστηκότες ὦμεν.	ἕτερος	δὲ αὖ τρόπος αὐλοῦ τε
[32, 5]	θαυματοποιὸς ἢ λῆρος ἢ τοιοῦτος	ἕτερος;	ἐκεῖνο μὲν γάρ, ὅπερ εἶπον,
[32, 10]	τοῦτο ἀψευδὲς πέφηνεν. ὁ δὲ	ὑμέτερος	θεὸς οἶμαι, τελειότερος ὤν, δι´
[32, 10]	ὁ δὲ ὑμέτερος θεὸς οἶμαι,	τελειότερος	ὤν, δι´ ἀνδρῶν ὑμᾶς καὶ
[32, 60]	τῶν ὑμετέρων σκωμμάτων ἀτοπώτερος καὶ	μακρότερος.	σκοπεῖτε οὖν, εἰ βούλεσθε ἀκοῦσαι,
[32, 75]	Οἰνόμαος οὐδὲ Μυρτίλος, ὁ μὲν	δεύτερος	ἀπὸ Διὸς γεγονώς, ὁ δὲ
[32, 60]	ἔστι δὲ τῶν ὑμετέρων σκωμμάτων	ἀτοπώτερος	καὶ μακρότερος. σκοπεῖτε οὖν, εἰ
[32, 5]	καὶ πότε εἴσεισι θαυματοποιὸς ἢ	λῆρος	ἢ τοιοῦτος ἕτερος; ἐκεῖνο μὲν
[32, 95]	τινός· αὐτὸν γοῦν ἐκεῖνον εἴρηκεν	Ὅμηρος	ἐν τοῖς πᾶσιν Ἕλλησιν ἀφικέσθαι
[32, 75]	τοιαύτης ἐπιθυμίας ἀπόλησθε. ποῖος γὰρ	Ὅμηρος	ἢ τίς ἀνθρώπων δύναται τὰ
[32, 55]	κρειττόνων χειρὸς λαμβάνετε· ὥστε ἴσως	καιρὸς	ἦν ὑμᾶς παύσασθαι βακχειῶν καὶ
[32, 55]	ταύτην ἐκ τῆς τῶν κρειττόνων	χειρὸς	λαμβάνετε· ὥστε ἴσως καιρὸς ἦν
[32, 5]	ἀηδὲς ἀκούειν. ὑμῖν δὲ οὔτε	χορός	ἐστι τοιοῦτος οὔτε ποιητὴς οὔτε
[32, 0]		~ΠΡΟΣ	ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΣ. ~Ἆρά γε βούλοισθ´ ἄν,
[32, 70]	δὲ πρὸς ἐκεῖνον μὲν ἀπεχθῶς,	πρὸς	ἀλλήλους δὲ στασιαστικῶς διέκεισθε, χωρὶς
[32, 25]	οἱ} θρασεῖς καὶ ὑπερήφανοι, δυσάρεστοι	πρὸς	ἅπαντα, ἁψίκοροι, τυράννοις ὅμοιοι καὶ
[32, 60]	φασὶ γοῦν αὐτοὺς τὸ ἀρχαῖον	πρὸς	αὐλὸν πολεμεῖν· ὑμεῖς δὲ πρὸς
[32, 50]	φιλοφρονούμενοι τοὺς συνόντας, οὐ θρασυνόμενοι	πρὸς	αὐτούς· οἱ δὲ ἀπηνῶς καὶ
[32, 95]	καὶ τοιαύτην ἔχειν γνώμην εὐθὺς	πρὸς	αὐτούς, οἵας ἂν μετάσχητε τῆς
[32, 70]	μόνῳ τούτῳ προσεῖχεν, ὑμεῖς δὲ	πρὸς	ἐκεῖνον μὲν ἀπεχθῶς, πρὸς ἀλλήλους
[32, 1]	καὶ νῦν ποιήσατε, ἵνα κτήσησθε	πρὸς	ἐκείνῳ τῷ ἐπαίνῳ καινὸν ἕτερον
[32, 50]	{ἢ} πεσών τινα ἔωσε, μάχεται	πρὸς	ἕτερον. ὁμοίως καὶ περὶ τὰς
[32, 15]	καὶ δύναμιν τῶν θεῶν ἀφικνεῖται	πρὸς	ἡμᾶς, ἀλλὰ πανταχῇ πάντων ἀγαθῶν
[32, 5]	φρόνησιν ἢ δικαίαν διάθεσιν ἢ	πρὸς	θεοὺς εὐσέβειαν οὐκ ἔστι κτήσασθαι,
[32, 60]	πρὸς αὐλὸν πολεμεῖν· ὑμεῖς δὲ	πρὸς	κιθάραν αὐτὸ δρᾶτε. ἢ βούλεσθε,
[32, 55]	τοῦτο καὶ τῶν φιλοσόφων ἔνιοι	πρὸς	λύραν αὑτοὺς ἡρμόσαντο ἕωθεν, ἀποπαύοντες
[32, 65]	τῷ γυμνασίῳ πορϊόντες ἤδη γυμνάσονται	πρὸς	μέλος καὶ τοὺς κάμνοντας ἰάσονται.
[32, 85]	δὲ πράγματος ἀγεννοῦς ἔρως, καὶ	πρὸς	μόνον τοῦτο ἀποβλέπωσι καὶ περὶ
[32, 85]	αὕτη μὲν ἴσως τελευταία καὶ	πρὸς	ὀλίγον γιγνομένη καὶ μᾶλλον ἐλεεῖσθαι
[32, 5]	σφετέρων πολιτῶν, εἴ τινα ἤθελον	πρὸς	ὀργὴν ἀπολέσαι τῶν ταῦτα λεγόντων,
[32, 35]	τινα ἤπειρον {εὔβοτον, εὔμηλον, ἢ	πρὸς	ὄρεσι σκιεροῖς ἢ πηγαῖς διαυγέσιν·
[32, 40]	δὲ τὼ χεῖρε ἀνατείναντες μάχονται	πρὸς	οὐδένα ἀνθρώπων, οἱ δὲ παίονται.
[32, 25]	συμβαλεῖν· τούτων ἡ μὲν ὀργὴ	πρὸς	πάντα ἕτοιμος, ὥσπερ θηρίων ἀνημέρων,
[32, 30]	γὰρ τοῖς νοσοῦσι μεγάλη ῥοπὴ	πρὸς	σωτηρίαν μικρὸν ἡσυχάσασιν. ἐν δὲ
[32, 30]	γὰρ τοῖς νοσοῦσι μεγάλη ῥοπὴ	πρὸς	σωτηρίαν μικρὸν ἡσυχάσασιν. καὶ μὴν
[32, 15]	χρώμενος καὶ συνεχῶς ἦλθέ ποτε	πρὸς	τέλος ὑγιὲς καὶ εὔδαιμον· οἱ
[32, 60]	τῷ πελάγει τοὺς δελφῖνας ἀφικέσθαι	πρὸς	τὴν ναῦν, καὶ μετὰ ταῦτα
[32, 20]	στέαρ φασὶν ἐνίων ζῴων ὠφελεῖν	πρός	τι τῶν χαλεπῶν. ἐγὼ γοῦν,
[32, 60]	γεγόνασιν. ὁ μὲν οὖν Ἀμφίων	πρὸς	τὸ μέλος, ὥς φασιν, ἤγειρε
[32, 20]	τοῦτο μὲν γὰρ ἀλεξιφάρμακόν ἐστι	πρὸς	τὸν δῆμον ὑμῶν, καθάπερ στέαρ
[32, 65]	ζῷα ἐν τῇ συνουσίᾳ τῇ	πρὸς	τὸν Ὀρφέα τὰ μὲν ἄλλα
[32, 60]	μητέρα αὐτοῦ Καλλιόπην διὰ τὴν	πρὸς	τὸν υἱὸν εὔνοιαν καὶ φιλίαν
[32, 95]	μεγάλῳ, τὴν δὲ διάνοιαν ἀμαθεῖ.	πρὸς	τοῦ Διὸς οὐχ ὁρᾶτε ὅσην
[32, 20]	καὶ λόγων φρονίμων, ἵνα κἀμοὶ	πρὸς	τοὺς αἰτιωμένους καὶ καταγιγνώσκοντας, ὅτι
[32, 45]	τι ἂν γευσαμέναις γλυκὺ φανῇ,	πρὸς	τούτῳ διαφθείρονται. ~τί οὖν τοῦτο
[32, 1]	χρησίμων γενομένων ἅπαντες ἐσιωπήσατε, καὶ	πρὸς	τούτῳ ἐδείξατε ὅτι οὐ μόνον
[32, 20]	χαλεπόν τε καὶ ἀπειθῆ καὶ	πρὸς	ὕβριν ἕτοιμον, τοῦ μὲν οὕτω
[32, 95]	ὑμῖν γενόμενον ἄνδρα σοφὸν σιωπᾶν	πρὸς	ὑμᾶς καὶ μηδὲν ἐθέλειν διαλέγεσθαι.
[32, 10]	τινὲς δὲ ὀλίγοι παρρησίαν ἀγηόχασι	πρὸς	ὑμᾶς, καὶ ταύτην ἐνδεῶς, οὐδ´
[32, 65]	λειπόμενον τοῦ λόγου, καὶ δέδοικα	πρὸς〉	ὑμᾶς σαφῶς αὐτὸ εἰπεῖν. ἔλεγε
[32, 20]	τοῦ Ἑρμοῦ ἔπη κἀγὼ λέγοιμι	πρὸς	ὑμᾶς, ὡς ἐκεῖνος ἐν Ὀδυσσείᾳ
[32, 55]	γὰρ ἄλλους ἀνθρώπους ἡ μέθη	πρὸς	ᾠδὴν τρέπει καὶ ὄρχησιν· παρ´
[32, 10]	ἢ πόλις χρηστῶν ἡγεμόνων, κἂν	ἰατρὸς	ἐν καιρῷ παραγένηται τῷ κάμνοντι,
[32, 10]	ὅμοιον γὰρ ὥσπερ εἴ τις	ἰατρὸς	ἐπὶ κάμνοντας ἀνθρώπους εἰσιὼν τῆς
[32, 20]	τε Νότος τε ὤρορ´ ἐπαΐξας	πατρὸς	Διὸς ἐκ νεφελάων· ἑτέρου δὲ
[32, 90]	ἑταιρῶν} ἀλλὰ καὶ ἑταίρας καὶ	γαστρὸς	καὶ ἄλλης τινὸς φαύλης ἐπιθυμίας.
[32, 50]	ἔρως ἐστὶ τοῦ πράγματος οὐδὲ	οἶστρος.	{ἴστε Ῥοδίους ἐγγὺς οὕτως ὑμῶν
[32, 20]	πόντου Ἰκαρίοιο, τὰ μέν τ´	Εὖρός	τε Νότος τε ὤρορ´ ἐπαΐξας
[32, 80]	ὁρμῇ· ὣς οἱ μὲν μάρναντο	πυρὸς	δέμας· οὐδέ κε φαίης οὔτε
[32, 80]	τε θάμνοι πρόρριζοι πίπτουσιν ἐπειγόμενοι	πυρὸς	ὁρμῇ· ὣς οἱ μὲν μάρναντο
[32, 30]	ἀτεχνῶς οἶμαι καθ´ Ὅμηρον ὁρᾶται	ἀφρός	τε καὶ ἄχνη καὶ φυκίων
[32, 15]	ἡμῖν, ὥσπερ ἐπὶ τοῦδε τοῦ	ὕδατος	τὸ μὲν σῷζον καὶ τρέφον
[32, 85]	ἀμέλεια τῶν καλῶν, ἑνὸς δὲ	πράγματος	ἀγεννοῦς ἔρως, καὶ πρὸς μόνον
[32, 5]	ὀλίγον, καὶ καθάπερ ἄλλου τινὸς	πράγματος	καὶ τούτου φορὰ γέγονε· νόθον
[32, 50]	οὐδαμοῦ τοιοῦτος ἔρως ἐστὶ τοῦ	πράγματος	οὐδὲ οἶστρος. {ἴστε Ῥοδίους ἐγγὺς
[32, 45]	παίζων καὶ καταγελῶν οὐ φαύλου	πράγματος,	ὡς ἐγὼ δοκῶ, ταῦτα ἔλεγεν.
[32, 45]	δεῖ δὲ μετὰ κόσμου καὶ	σχήματος	πρέποντος ἀνθρώποις ἐλευθέροις. οὐ γὰρ
[32, 100]	πρᾶγμα μὴ ἔχοντες μετὰ τοῦ	ὀνόματος.	ἀλλὰ γὰρ δέδοικα μὴ κἀμοὶ
[32, 55]	φιλογέλωτες καὶ φιλορχησταί· πλὴν οὐκ	αὐτόματος	ὑμῖν ἀναβλύει διψήσασιν ὁ οἶνος
[32, 50]	ὑπὲρ δὲ τῆς ψαλτρίας ἀπάγχεσθαι,	καθάρματος	ἀγεννοῦς καὶ ζῆν οὐκ ἀξίου,
[32, 65]	καὶ ἀνόητον, ὡς ἐκ τοιούτου	σπέρματος·	ἐπεὶ τούς γε ἄλλους Μακεδόνας
[32, 20]	εἰσῆλθον δίχα μέλους τινὸς ἢ	ᾄσματος.	νῦν δὲ τούτου μὲν ἀπορῶ
[32, 45]	ἔστι δὲ ὁ τοιοῦτος μυίας	θάνατος.	καὶ γὰρ ἐκείναις ὅ, τι
[32, 85]	τε; ἀλλ´ ἔπι τοι κἀμοὶ	θάνατος	καὶ μοῖρα κραταιή. αἲ γάρ
[32, 45]	μὲν γάρ ἐστιν ἀνδρὸς πονηροῦ	θάνατος,	τὸ δὲ ἀνδραπόδου δυστυχοῦς. κἀκεῖνος
[32, 100]	ὁ δὲ ἀναμνησθεὶς ἐκείνου τοῦ	ὀνείρατος,	Τοῦτ´ ἦν ἄρα, ἔφη, τὸ
[32, 100]	οὐ προσεῖχεν οὐδὲ ἐφρόντιζε τοῦ	ὀνείρατος,	ὡς οὐδενὸς ὄντος. ἐπεὶ δὲ
[32, 90]	ἑαλωκέναι λέγοιτ´ ἂν καὶ κατὰ	κράτος	ὃς οὕτως ἑάλωκε καὶ περιηγκωνίσθαι.
[32, 95]	τῇ Ἀττικῇ κανθάρους, τοῦ καθαρωτάτου	μέλιτος	ὄντος, τοῦ μὲν μηδέποτε γεύσασθαι,
[32, 30]	δὲ στόματ´ εἶεν, φωνὴ δ´	ἄρρηκτος,	χάλκεον δέ μοι ἦτορ ἐνείη·
[32, 1]	δὲ παισί, καὶ ταῦτα θεοῦ	προστάξαντος,	οὐκ ἄλλο ἥρμοζεν ἢ παιδεία
[32, 40]	συχνὰς ἡμέρας· καθάπερ ἐμπρησμοῦ μεγάλου	λήξαντος	ἰδεῖν ἔστι μέχρι πολλοῦ τήν
[32, 15]	αὐτοῖς ἀπετράπησαν. οἱ δὲ διὰ	παντὸς	ἄπειροι τοῦ φαρμάκου τούτου καὶ
[32, 70]	ἐπὶ πᾶν ὁμοίως πρόεισι καὶ	παντὸς	ἅπτεται μετὰ τῆς ἴσης εὐχερείας.
[32, 20]	ἐστιν οὐδὲ ἀνήκοον, οὐδὲ ἀπὸ	παντὸς	δεῖ τοὺς πεπαιδευμένους φεύγειν. ~σαφέστερον
[32, 60]	Φρυγὸς ἀκούσας, Αἰσώπου συγγενοῦς, δεῦρο	ἐπιδημήσαντος,	ὃν εἰς Ὀρφέα καὶ ὑμᾶς
[32, 100]	ἐφρόντιζε τοῦ ὀνείρατος, ὡς οὐδενὸς	ὄντος.	ἐπεὶ δὲ ὁ τύραννος τῶν
[32, 75]	τοῖς Ἠλείοις ὡς δαιμονίου τινὸς	ὄντος	ἱδρύσασθαι βωμόν. καὶ τὸ λοιπόν
[32, 95]	Ἀττικῇ κανθάρους, τοῦ καθαρωτάτου μέλιτος	ὄντος,	τοῦ μὲν μηδέποτε γεύσασθαι, μηδ´
[32, 20]	ὕβριν ἕτοιμον, τοῦ μὲν οὕτω	λέγοντος·	κινήθη δ´ ἀγορή, ὡς κύματα
[32, 35]	καὶ νομίζετε ἐπαινεῖσθαι ταῦτα ἐμοῦ	λέγοντος,	ὥσπερ ὑπὸ τῶν ἄλλων τῶν
[32, 60]	ἢ Ἀρίων, ὑφ´ οὗ λέγουσιν	ᾄδοντος	ἐν τῷ πελάγει τοὺς δελφῖνας
[32, 65]	ἀκοαὶ μηδὲ τρυφερώτεραι γένωνται τοῦ	δέοντος·	ὑμεῖς δὲ οὕτως ἀγεννῶς δεδούλωσθε
[32, 45]	ἐκπίπτοντες ἐκ τοῦ κόσμου τοῦ	προσήκοντος	καὶ τῆς ἀξίας τῆς ἑαυτῶν
[32, 30]	τοῦτο δὲ ἔργον εἶναι τοῦ	διδάσκοντος.	ἐγὼ δὲ καὶ νῦν μὲν
[32, 60]	τὰς νάπας τὰ πολλὰ διατρίβειν·	ἀποθανόντος	δὲ ἐρημωθέντα ὀδύρεσθαι καὶ χαλεπῶς
[32, 45]	δὲ μετὰ κόσμου καὶ σχήματος	πρέποντος	ἀνθρώποις ἐλευθέροις. οὐ γὰρ παρὰ
[32, 1]	ποτὲ ἁμάρτημα. τοῦ γὰρ Ἀπόλλωνος	εἰπόντος,	εἰ θέλουσιν ἄνδρας ἀγαθοὺς ἐν
[32, 75]	ὁ ἀγὼν ἀνδραπόδων ὑπὲρ τοῦ	τυχόντος	ἀργυρίου, νῦν μὲν ἡττωμένων, νῦν
[32, 95]	τὰ μικρὰ θαυμάζων, ἥττων τοῦ	τυχόντος	{πραγμάτων} ἐραστὴς ἡνιόχων καὶ κιθαρῳδῶν,
[32, 60]	τὸ γένος αὐτὸ καὶ φιλῳδόν.	ζῶντος	μὲν οὖν Ὀρφέως συνέπεσθαι αὐτῷ
[32, 20]	τὰ μέν τ´ Εὖρός τε	Νότος	τε ὤρορ´ ἐπαΐξας πατρὸς Διὸς
[32, 35]	τὸν ἥλιον. ἥ τε γὰρ	Αἴγυπτος	{ὑμῶν} τηλικοῦτον ἔθνος, σῶμα τῆς
[32, 75]	νίκης ἱεμένων, κέκλοντο δὲ οἷσιν	ἕκαστος	ἵπποις. ~ἐνταῦθα τοὺς μὲν ἡνιόχους
[32, 95]	πίστεως ἀξίους καὶ τῶν πεμπομένων	ἕκαστος	καὶ διοικούντων ὑμᾶς προτιμήσῃ. μὴ
[32, 35]	κοιμᾶσθε ἢ διοικεῖτε τὴν οἰκίαν	ἕκαστος	οὐ πάνυ δῆλός ἐστιν· ὅπως
[32, 85]	ἔφη τις ἐπὶ τοῖς τοιούτοις·	ἀκόλαστος	ὄχλος ναυτική τ´ ἀταξία. ἔστι
[32, 15]	φιλοτιμίαν δυσχερὴς ὁ βίος καὶ	μεστὸς	ἀπάτης, πονηρίας, λύπης, μυρίων ἄλλων
[32, 85]	τοῦτ´ ἔστιν αἰσχρὰ πόλεως καὶ	ἐπονείδιστος	ἅλωσις. ~καὶ γὰρ ἀνθρώπους ἑαλωκέναι
[32, 70]	μέμνησθε τὸ γελοῖον ὡς ὁ	βέλτιστος	ὑμῖν Κόνων ἐχρήσατο προελθών, οὗ
[32, 65]	γὰρ λίαν ἡδὺς ἐδόκει καὶ	περιττὸς	εἶναι, μὰ Δί´ οὐκ ἐτίμησαν
[32, 70]	βραχὺν προηγόρευεν ὡς εἰ μὲν	αὐτὸς	ἐκεῖ προέλθοι, νενικηκὼς εἴη καὶ
[32, 95]	τὸν ἐπ´ Ἀλεξάνδρῳ· καὶ γὰρ	αὐτὸς	ἔλεγε Διὸς υἱὸς εἶναι. μᾶλλον
[32, 20]	ἀφείλετο νίκης ῥηιδίως, τοτὲ δ´	αὐτὸς	ἐποτρύνει καὶ ἀνώγει. εἰ οὖν
[32, 25]	καὶ ἄρχοντι πλεόνων, ὅσῳπερ ἂν	αὐτὸς	ᾖ πλείων ὁ δῆμος καὶ
[32, 80]	ἀσεβήσας ἁλισκομένης τῆς Τροίας, καὶ	αὐτός	τε διὰ τοῦτο κεραυνωθεὶς καὶ
[32, 75]	ἐκεῖνον τὸν καιρόν, οὐδὲ ἂν	αὐτὸς	ὑμῖν ὁ τοῦ Πέλοπος διαλέγηται
[32, 35]	ὕδωρ ἐπαινῇ τις, ἀνθρώπων ἔπαινος	οὗτός	ἐστιν, ἀλλὰ φρεάτων· οὐδ´ ἂν
[32, 80]	περὶ τῶν ἵππων τῶν Εὐμήλου.	οὗτος	μέντοι ἐστὶν ὁ περὶ τὴν
[32, 50]	παρ´ ἑτέροις τισίν; ἀλλ´ οὐδαμοῦ	τοιοῦτος	ἔρως ἐστὶ τοῦ πράγματος οὐδὲ
[32, 5]	εἴσεισι θαυματοποιὸς ἢ λῆρος ἢ	τοιοῦτος	ἕτερος; ἐκεῖνο μὲν γάρ, ὅπερ
[32, 45]	ἀκλεῶς ἀπολλύμενος. ἔστι δὲ ὁ	τοιοῦτος	μυίας θάνατος. καὶ γὰρ ἐκείναις
[32, 5]	ὑμῖν δὲ οὔτε χορός ἐστι	τοιοῦτος	οὔτε ποιητὴς οὔτε ἄλλος οὐδείς,
[32, 90]	καὶ ἄλλης τινὸς φαύλης ἐπιθυμίας.	αἰχμάλωτος	οὖν γενέσθαι καλῶς ἂν λέγοιτο
[32, 1]	παιδιᾶς μὲν καὶ ἡδονῆς καὶ	γέλωτος,	ὡς εἰπεῖν, οὐδέποτε ἀπορεῖτε· καὶ
[32, 80]	κελεύθου. οἱ δ´ ὥστε ψαρῶν	νέφος	ἔρχεται ἠὲ κολοιῶν οὖλον κεκλήγοντες,
[32, 85]	εἶναι πόλεως, ἄν τινες τὸ	τεῖχος	καταβαλόντες ἀποσφάττωσι τοὺς ἀνθρώπους καὶ
[32, 50]	πράγματος οὐδὲ οἶστρος. {ἴστε Ῥοδίους	ἐγγὺς	οὕτως ὑμῶν ζῶντας ἐν ἐλευθερίᾳ
[32, 65]	τοῖς Ἕλλησιν. ὅτι γὰρ λίαν	ἡδὺς	ἐδόκει καὶ περιττὸς εἶναι, μὰ
[32, 20]	ἐν τριβωνίῳ φαύλῳ μήτε ᾄδειν	ἡδὺς	μήτε μεῖζον ἑτέρου φθεγγόμενος, οὐκ
[32, 65]	ἅπας γεγονέναι κῶμος εἷς, οὐχ	ἡδὺς	οὐδὲ πρᾷος, ἀλλ´ ἄγριος καὶ
[32, 20]	με φαίητε, ῥητέα δ´ ὅμως·	Ζεὺς	ἐμέ γ´ ἠνώγει δεῦρ´ ἐλθέμεν
[32, 30]	ἴστε ὅτι ὥσπερ ἡγεμὼν καὶ	βασιλεὺς	ὅταν προέλθῃ, τότε σαφέστατα ὁρᾶται
[32, 70]	αὑτοὺς ἦτε. οὐχ ὁ μὲν	βασιλεὺς	ὑμῶν περὶ αὔλησιν ἠσχολεῖτο καὶ
[32, 60]	γάρ ἐστιν οὐδεὶς Ἀμφίων οὐδὲ	Ὀρφεύς·	ὁ μὲν γὰρ υἱὸς ἦν
[32, 60]	καταλύουσιν. καὶ μὴν ὅ γε	Ὀρφεὺς	τὰ θηρία ἡμέρου καὶ μουσικὰ
[32, 70]	οἱ καταχέοντες τῶν παριόντων, κατέκειντο	εὐθὺς	ᾄδοντες, οἱ δ´ ἐπὶ τοὺς
[32, 65]	τῇ μουσικῇ, καὶ μελετᾶν τότ´	εὐθὺς	ἀπιόντας καθ´ αὑτοὺς καὶ τὰ
[32, 55]	πολὺ κάκιον ἔχοντας τῶν παροινούντων	εὐθὺς	ἀπὸ τῆς ἀρχῆς, οὐχ ὥσπερ
[32, 60]	οὐδ´ ὅλως πελάζειν, τὰ δ´	εὐθὺς	ἀποχωρεῖν, οὐχ ἡδόμενα τῷ μέλει.
[32, 40]	ἔφη κινεῖν αὐτοῖς τὴν μανίαν.	εὐθὺς	γὰρ οἱ μὲν τρέχουσιν, οἱ
[32, 95]	ὄντες, καὶ τοιαύτην ἔχειν γνώμην	εὐθὺς	πρὸς αὐτούς, οἵας ἂν μετάσχητε
[32, 100]	μὴ παυσαίμην τὰς Χάριτας Μούσαις	ἀναμιγνύς,	ἁδίσταν συζυγίαν· ἵνα μὴ τὸ
[32, 5]	τῶν δὲ τοιούτων λόγων, δι´	οὓς	ἄνθρωποι εὐδαιμονοῦσι καὶ κρείττους καὶ
[32, 10]	καὶ συμβούλους ἀγαθοὺς αὐτομάτους καὶ	λόγους	ἐπιτηδείους καὶ ξυμφέροντας εἰρῆσθαι. καὶ
[32, 10]	ὡς πεπαιδευμένων οἱ μὲν ἐπιδεικτικοὺς	λόγους	καὶ τοὺς ἀμαθεῖς, οἱ δὲ
[32, 90]	δὲ Ἀθηναίους τὰ περὶ τοὺς	λόγους	μᾶλλον ἐπιτηδεύοντας καὶ ποίησιν καὶ
[32, 25]	τοὺς ἀγαθοὺς καὶ ἄνδρας καὶ	λόγους,	τοῖς νουθετοῦσι καὶ διδάσκουσι χάριν
[32, 50]	ἄνοιαν. τοιγαροῦν ὡς παισὶν ὑμῖν	παιδαγωγοὺς	δέδωκε τοὺς φρονιμωτέρους τῆς πόλεως,
[32, 50]	τῶν ἄλλων καὶ τῶν ἡγουμένων	αἰδοῦς	τυγχάνουσιν· ἐπεὶ καὶ τῶν ἄλλων
[32, 5]	ἐν τοῖς καλουμένοις ἀκροατηρίοις φωνασκοῦσιν,	ἐνσπόνδους	λαβόντες ἀκροατὰς καὶ χειροήθεις ἑαυτοῖς.
[32, 10]	δ´ ὡς φιλόσοφοι ταῦτα πράττουσι	κέρδους	ἕνεκεν καὶ δόξης τῆς ἑαυτῶν,
[32, 85]	καὶ ἀπόρρητα λέγοντες καὶ τοὺς	θεοὺς	αὐτοὺς πολλάκις λοιδοροῦντες καὶ τὰ
[32, 5]	ἢ δικαίαν διάθεσιν ἢ πρὸς	θεοὺς	εὐσέβειαν οὐκ ἔστι κτήσασθαι, ἔριν
[32, 50]	ἄθλιον; πόσον τινὰ γέλωτα τοὺς	θεοὺς	ὑμῶν καταγελᾶν οἴεσθε, ὅταν πάλιν
[32, 35]	τις, τοὺς ἀνθρώπους εἶναί φησιν	ἀγαθούς,	ἀλλὰ τὴν χώραν· οὐδ´ ἂν
[32, 10]	προνοοῦσιν, ἐκείνοις παρασκευάζουσι καὶ συμβούλους	ἀγαθοὺς	αὐτομάτους καὶ λόγους ἐπιτηδείους καὶ
[32, 1]	Ἀπόλλωνος εἰπόντος, εἰ θέλουσιν ἄνδρας	ἀγαθοὺς	ἐν τῇ πόλει γενέσθαι, τὸ
[32, 25]	τρυφᾶν, ἐπιεικής, μεγαλόφρων, αἰδούμενος τοὺς	ἀγαθοὺς	καὶ ἄνδρας καὶ λόγους, τοῖς
[32, 90]	ὅτ´ ἀναγκαῖον ἦν αὐτοῖς ἄνδρας	ἀγαθοὺς	ὑπὲρ τῶν πατρίδων γίγνεσθαι; τί
[32, 55]	τὸ σκληρὸν καὶ ἄτεγκτον τοῦ	πάθους,	θηλυτέραν δὲ τὴν λύπην ἐργαζομένων
[32, 10]	δέοι, καὶ καταγελᾶσθαι, καὶ ἀταξίαν	πλήθους	ἐνεγκεῖν καὶ θόρυβον, οὐ ῥᾴδιον,
[32, 20]	οὐ γὰρ ῥᾴδιον ἐνεγκεῖν τοσοῦδε	πλήθους	θόρυβον οὐδὲ μυριάσιν ἀνθρώπων ἀπείροις
[32, 25]	τεταραγμένον, ἀλλ´ ἀκοὴ μία τοσοῦδε	πλήθους.	~ἴδετε δὲ αὑτοὺς ἐν τῷ
[32, 35]	ἀναγωγαὶ δὲ καὶ κατάρσεις καὶ	πλήθους	ὑπερβολὴ καὶ ὠνίων καὶ νεῶν
[32, 40]	οὕτω τύχῃ, κιθαρῳδοῦ, καὶ τούτου	συνήθους,	ἀκούεσθε δὲ ὑπὸ μυρίων ἐθνῶν
[32, 15]	εἶναί φημι τῶν δυναμένων διὰ	πειθοῦς	καὶ λόγου ψυχὰς πραΰνειν καὶ
[32, 10]	ἂν ὑπομένητε, μετὰ γνώμης καὶ	πειθοῦς.	καὶ πρῶτόν γε ἁπάντων, ἵνα,
[32, 65]	πολεμικοὺς γενέσθαι καὶ τὸ ἦθος	βεβαίους.	ἔλεγε δὲ καὶ περὶ τῶν
[32, 95]	δεικνύειν ὑμᾶς αὐτοὺς σώφρονας καὶ	βεβαίους.	οὕτως γὰρ ἂν οὔτ´ ἐπὶ
[32, 90]	ἐκτήσαντο τὴν φιλοτιμίαν. τοὺς δὲ	Ἀθηναίους	τὰ περὶ τοὺς λόγους μᾶλλον
[32, 5]	δέξασθαι παρρησίαν· ἐπεὶ καὶ τοὺς	Ἀθηναίους,	ὧν μικρῷ πρότερον ἐμνήσθην, οὐ
[32, 5]	πολλὴν σπερμολογίαν συνείροντες καὶ τὰς	ἀγοραίους	ταύτας ἀποκρίσεις. τοιγαροῦν ἀγαθὸν μὲν
[32, 50]	τοῦ πράγματος οὐδὲ οἶστρος. {ἴστε	Ῥοδίους	ἐγγὺς οὕτως ὑμῶν ζῶντας ἐν
[32, 80]	ἕστασαν οὔτε κάθηντο, χλωροὶ ὑπαὶ	δείους	πεφοβημένοι, οἱ δ´ ὑπὸ νίκης
[32, 10]	συμβούλους ἀγαθοὺς αὐτομάτους καὶ λόγους	ἐπιτηδείους	καὶ ξυμφέροντας εἰρῆσθαι. καὶ τοῦτο
[32, 35]	δὲ καὶ τῶν ἄλλων οἱ	πλείους	ἐπὶ τοῖς τοιούτοις χαίρουσι, καὶ
[32, 25]	οὐδὲν δεόμενον ψαλίων. οἱ δὲ	πλείους	{καὶ οἱ} θρασεῖς καὶ ὑπερήφανοι,
[32, 15]	ἔνδειαν ἰατρῶν ἢ {δι´} ἀπειρίαν	πλείους	οἱ θάπτοντες γίγνονται. ~καὶ τούτων
[32, 65]	ἐπεὶ τούς γε ἄλλους Μακεδόνας	ἀνδρείους	καὶ πολεμικοὺς γενέσθαι καὶ τὸ
[32, 65]	μηδὲν ἐπιχειρεῖν· τῶν κυνῶν δὲ	ἐνίους,	οἷα δὴ γένος ἀναιδὲς καὶ
[32, 60]	εἰρήνην ἄγειν. ~ἆρά γε μὴ	Λακεδαιμονίους	μιμεῖσθε; φασὶ γοῦν αὐτοὺς τὸ
[32, 90]	ἡμέραν τις πυρέττει πάντως· ἀλλὰ	Καυνίους	μόνον παρείληφε {κἀκείνων ἐστὶ} τὸ
[32, 95]	ὑποδεξομένους αὐτὸν εὐνοίας καὶ πίστεως	ἀξίους	καὶ τῶν πεμπομένων ἕκαστος καὶ
[32, 20]	βουλομένους, ἀνωφελεῖς δ´ ὁρωμένους καὶ	ὁμοίους	τοῖς ἀγεννέσι τῶν ἀθλητῶν, οἳ
[32, 50]	πῶς ἂν ἀπείχεσθε ἀλλήλων; καίτοι	ποίους	τινὰς ἂν ὑμεῖς ἡγοῖσθε ἀνθρώπους,
[32, 85]	τοιούτων, οὐδέ γε χορὸν τοὺς	ὁποίους	δήποτε συνελθόντας, οὐδὲ στρατόπεδον πάντα
[32, 85]	τοὺς ἀνθρώπους διαβεβλῆσθαι, μίμους καὶ	γελωτοποιοὺς	μᾶλλον, οὐκ ἄνδρας ἐρρωμένους, {ὡς
[32, 35]	ἐπὶ τοῖς τοιούτοις χαίρουσι, καὶ	μακαρίους	ἑαυτοὺς κρίνουσιν, ἂν οἰκῶσι καθ´
[32, 60]	οὗτοι δὲ ὑμᾶς, ἀνθρώπους ὄντας,	ἀγρίους	πεποιήκασι καὶ ἀπαιδεύτους. ἔχω δὲ
[32, 40]	Αἰθίοπας οὐδὲ Ἄραβας ἀλλὰ καὶ	Βακτρίους	καὶ Σκύθας καὶ Πέρσας καὶ
[32, 5]	θέλουσι διακινδυνεύειν, ἀπεγνωκότες ἴσως τὸ	βελτίους	ἂν ποιῆσαι τοὺς πολλούς· οἱ
[32, 15]	περιττὸν δὴ καὶ ἀνίατον ἐξαιροῦσι.	βελτίους	δέ εἰσιν οἱ μὴ ῥᾳδίως
[32, 65]	γε ἄλλους Μακεδόνας ἀνδρείους καὶ	πολεμικοὺς	γενέσθαι καὶ τὸ ἦθος βεβαίους.
[32, 10]	παρϊόντων ὡς πεπαιδευμένων οἱ μὲν	ἐπιδεικτικοὺς	λόγους καὶ τοὺς ἀμαθεῖς, οἱ
[32, 40]	μόνον Ἕλληνας παρ´ ὑμῖν οὐδ´	Ἰταλοὺς	οὐδὲ ἀπὸ τῶν πλησίον Συρίας,
[32, 1]	ἂν κοινῇ πάντες ἀποτυγχάνωσι τοῦ	μέλους;	δήμου δὲ τὸ καλῶς ἀκοῦσαι.
[32, 55]	ὀνειράτων ταραχῆς. καὶ θεοῖς μετὰ	μέλους	θύομεν, ἵνα εὔτακτοι καὶ καθεστηκότες
[32, 60]	καὶ κατάξαντες τὸ σεμνὸν τοῦ	μέλους	καὶ πάντα τρόπον λωβησάμενοι τὴν
[32, 55]	παρεισάγουσι Βάκχας τινὰς μαινομένας ὑπὸ	μέλους	καὶ Σατύρους· οὐκοῦν ὑμῖν τὰ
[32, 65]	δ´ αὐτοῖς ἐμμένειν κύνειον τοῦ	μέλους.	ταῦτα μὲν ἐκεῖνος ἔπαιζεν ὁ
[32, 20]	οὐκ ἂν δεῦρο εἰσῆλθον δίχα	μέλους	τινὸς ἢ ᾄσματος. νῦν δὲ
[32, 20]	μείναντες δὲ καὶ ἀκούσαντες διὰ	τέλους	πᾶσι θαυμαστοὶ δόξετε, καὶ οὐ
[32, 25]	καθάπερ ἵππον γενναῖον ἐξ ἡνίας	εὐτελοῦς	πρᾴως ἄγοντα, οὐδὲν δεόμενον ψαλίων.
[32, 70]	πρὸς ἐκεῖνον μὲν ἀπεχθῶς, πρὸς	ἀλλήλους	δὲ στασιαστικῶς διέκεισθε, χωρὶς ἕκαστοι
[32, 55]	πεπωκότες, οὐ μέντοι κακὸν οὐδὲν	ἀλλήλους	ἐργάζονται· τῶν δὲ Ἑλλήνων ὑμεῖς
[32, 85]	πηδῶντες καὶ μαινόμενοι καὶ παίοντες	ἀλλήλους	καὶ ἀπόρρητα λέγοντες καὶ τοὺς
[32, 40]	μὲν τρέχουσιν, οἱ δὲ καταβάλλουσιν	ἀλλήλους,	οἱ δὲ τὼ χεῖρε ἀνατείναντες
[32, 50]	ἀταξίας ὀργιζόμενοι καὶ γελῶντες, πλεονεκτοῦντες	ἀλλήλους,	οὐ παρακαλοῦντες, τελευτῶντες ἀπίασι κακόν
[32, 55]	τῶν ᾀσμάτων· τοὺς μὲν γὰρ	ἄλλους	ἀνθρώπους ἡ μέθη πρὸς ᾠδὴν
[32, 35]	τῆς φύσεως {καὶ} παρὰ τοὺς	ἄλλους	ἅπαντας λόγου μεῖζον, τό τε
[32, 55]	τῷ πότῳ προϊόντας, οὐκ ἔστιν	ἄλλους	ἰδεῖν. παρὰ μὲν γὰρ ἐνίοις
[32, 65]	μὲν ὑπὸ ᾠδῆς, ὡς οὐδένας	ἄλλους,	κἂν ἀκούσωσι κιθάρας ὁποιασοῦν, ἐξεστάναι
[32, 65]	τοιούτου σπέρματος· ἐπεὶ τούς γε	ἄλλους	Μακεδόνας ἀνδρείους καὶ πολεμικοὺς γενέσθαι
[32, 60]	ἄμετρον φιλοτιμίαν; οὐ φυλάξεσθε τοὺς	ἄλλους	σκώπτοντες καὶ ταῦτα ἐν ἀνθρώποις,
[32, 90]	σώματα ἀσκεῖν καὶ ζῆν φιλοπόνως	{πολλοὺς	δῆλον ὅτι} καὶ ταῦθ´ ὅτ´
[32, 5]	τὸ βελτίους ἂν ποιῆσαι τοὺς	πολλούς·	οἱ δ´ ἐν τοῖς καλουμένοις
[32, 1]	ἐστε καὶ ἡδεῖς καὶ διακόνους	πολλοὺς	τούτων ἔχετε· σπουδῆς δὲ ὑμῖν
[32, 85]	ἄξιον ζήλου, τοὐναντίον δὲ ὡς	φαύλους	τοὺς ἀνθρώπους διαβεβλῆσθαι, μίμους καὶ
[32, 10]	θεοὶ προνοοῦσιν, ἐκείνοις παρασκευάζουσι καὶ	συμβούλους	ἀγαθοὺς αὐτομάτους καὶ λόγους ἐπιτηδείους
[32, 35]	καὶ καθ´ ὅσον οἷόν τε	ὁμοφύλους	ποιοῦσα. ἴσως οὖν χαίρετε ἀκούοντες,
[32, 20]	οὐδὲ τὴν ὀργὴν οὐδὲ τοὺς〉	συριγμοὺς	οὐδὲ τὰ σκώμματα, οἷς πάντας
[32, 60]	βούλεσθε, ἐπειδὴ τοῖς βασιλεῦσι τοὺς	δήμους	κἀγὼ παρέβαλον, Νέρωνι φαίνεσθαι τὴν
[32, 85]	ὡς φαύλους τοὺς ἀνθρώπους διαβεβλῆσθαι,	μίμους	καὶ γελωτοποιοὺς μᾶλλον, οὐκ ἄνδρας
[32, 70]	ἅπτεσθαι, γυμνοὺς ἅπαντας ὁρῶν καὶ	ἑτοίμους	ἀπόλλυσθαι. τί οὖν; ἐβιάσαντο μετὰ
[32, 45]	ἐπὶ τοῦτο ἦλθεν, ὑπὲρ τοὺς	νόμους	ἀμύνασθαι πειρώμενος, καὶ τάχα τι
[32, 60]	καὶ περίεργοι μάγειροι συντρίψαντες {τοὺς	νόμους}	ἰδιώτας καὶ λίχνους ἀκροατὰς κινοῦσιν.
[32, 70]	ᾄδοντες, οἱ δ´ ἐπὶ τοὺς	ὅρμους	ᾔεσαν ὥσπερ ἐν ἑορτῇ πιούμενοι.
[32, 45]	ἐκμελεῖς καμπὰς καὶ λήρους καὶ	κυνισμοὺς	καὶ ὀλέθρους ἀκλεῶς ἀπολλύμενος. ἔστι
[32, 10]	αὐτῶν καὶ τῆς θεραπείας ἀμελήσειε,	στεφάνους	δὲ καὶ ἑταίρας καὶ μύρον
[32, 55]	ἐν οἴνῳ τέρψεως παραμυθουμένη μετὰ	ξυγγενοῦς	δυνάμεως, ὥσπερ αὐτῷ συγκεραννύμενον ἐμμελὲς
[32, 60]	λόγον ἀνθρώπου Φρυγὸς ἀκούσας, Αἰσώπου	συγγενοῦς,	δεῦρο ἐπιδημήσαντος, ὃν εἰς Ὀρφέα
[32, 55]	νόσον οὐδὲ μανίαν· τὰς δὲ	παρθένους,	ὡς ἂν αἰδουμένας τε καὶ
[32, 70]	οὐ γὰρ ἔστι τοὺς οὕτως	ἐπτοημένους	περὶ τὰ μικρὰ καὶ μηδενὸς
[32, 30]	τίς ἂν οὖν τοὺς οὕτω	διακειμένους	ἐπαινέσειεν; οὐ γὰρ διὰ τοῦτο
[32, 1]	ἂν ὑμᾶς ἐπῄνουν βραδὺ μὲν	φθεγγομένους,	ἐγκρατῶς δὲ σιγῶντας, ὀρθῶς δὲ
[32, 95]	ὡς σοφοὺς ὑμᾶς καὶ μὴ	δεομένους	θεραπείας; ἢ μᾶλλον ὡς ἀνιάτων
[32, 55]	ἀμέτρως χρωμένους· ὑπὸ δὲ ᾠδῆς	σφαλλομένους	καὶ πολὺ κάκιον ἔχοντας τῶν
[32, 20]	διαλέγεσθαι, ἀλλὰ σεμνοὺς μὲν εἶναι	βουλομένους,	ἀνωφελεῖς δ´ ὁρωμένους καὶ ὁμοίους
[32, 85]	αἰσχρόν ἐστιν, ἄνδρες Ἀλεξανδρεῖς, τοὺς	πυνθανομένους	περὶ τῆς πόλεως τὰ μὲν
[32, 95]	δήποτε· ἀλλ´ ὅταν ἀκούσῃ τοὺς	ὑποδεξομένους	αὐτὸν εὐνοίας καὶ πίστεως ἀξίους
[32, 50]	διὰ τῶν ὤτων τὴν εὐδαιμονίαν	δεχομένους,	σωτῆρα καὶ θεὸν καλοῦντας ἄνθρωπον
[32, 20]	οὐδὲ ἀπὸ παντὸς δεῖ τοὺς	πεπαιδευμένους	φεύγειν. ~σαφέστερον δ´ ὑμῖν, εἰ
[32, 60]	καίτοι φιλοσόφους μὲν ᾔδειν οὕτως	καλουμένους,	κιθαρῳδοὶ δὲ Κυνικοὶ παρὰ μόνοις
[32, 5]	τήμερον· ἀλλὰ μᾶλλον παρὰ τοὺς	καλουμένους	φιλοσόφους. οἱ μὲν γὰρ αὐτῶν
[32, 80]	μὲν ἡνιόχους πεποίηκεν ἀγωνιστὰς καὶ	φιλοτιμουμένους,	τοὺς δὲ θεατὰς καθ´ ἡσυχίαν
[32, 1]	ἐγκρατῶς δὲ σιγῶντας, ὀρθῶς δὲ	διανοουμένους,	ὃ καὶ νῦν ποιήσατε, ἵνα
[32, 45]	τὴν τοιαύτην πρόφασιν νεανιεύσασθαι, μὴ	παραιτουμένους	τὸν θάνατον, ἀλλὰ προσλιπαροῦντας, ὅπως
[32, 20]	φρονίμων, ἵνα κἀμοὶ πρὸς τοὺς	αἰτιωμένους	καὶ καταγιγνώσκοντας, ὅτι δεῦρο εἰσῆλθον,
[32, 70]	γὰρ μὴ τοὺς ἵππους ἑωρᾶτε	ἁμιλλωμένους	καὶ τούτους συνήθεις, αὐτοὶ δ´
[32, 20]	μὲν εἶναι βουλομένους, ἀνωφελεῖς δ´	ὁρωμένους	καὶ ὁμοίους τοῖς ἀγεννέσι τῶν
[32, 85]	καὶ γελωτοποιοὺς μᾶλλον, οὐκ ἄνδρας	ἐρρωμένους,	{ὡς τῶν κωμικῶν ἔφη τις
[32, 55]	τοὺς σκαιῶς αὐτῷ καὶ ἀμέτρως	χρωμένους·	ὑπὸ δὲ ᾠδῆς σφαλλομένους καὶ
[32, 1]	ὑμᾶς ὡς σοφούς τε καὶ	δεινούς,	ὅτι τοσαῦται μυριάδες ἀνθρώπων ἅμα
[32, 40]	Λιβύης, Κιλικίας, οὐδὲ τοὺς ὑπὲρ	ἐκείνους	Αἰθίοπας οὐδὲ Ἄραβας ἀλλὰ καὶ
[32, 95]	οἵας ἂν μετάσχητε τῆς φήμης,	ἐκείνους	δὲ περὶ ὑμῶν μὴ πολυπραγμονεῖν,
[32, 50]	ὑμῶν καταγελᾶν οἴεσθε, ὅταν πάλιν	ἐκείνους	προσκυνοῦντες ταὐτὰ προσφέρησθε καὶ διὰ
[32, 20]	μηδὲ τολμῶντας ὑμῖν διαλέγεσθαι, ἀλλὰ	σεμνοὺς	μὲν εἶναι βουλομένους, ἀνωφελεῖς δ´
[32, 70]	ἐφειστήκει κἀκεῖνος οὐδένα εἴα ἅπτεσθαι,	γυμνοὺς	ἅπαντας ὁρῶν καὶ ἑτοίμους ἀπόλλυσθαι.
[32, 85]	τῶν καλῶν, ἑνὸς δὲ πράγματος	ἀγεννοῦς	ἔρως, καὶ πρὸς μόνον τοῦτο
[32, 50]	δὲ τῆς ψαλτρίας ἀπάγχεσθαι, καθάρματος	ἀγεννοῦς	καὶ ζῆν οὐκ ἀξίου, πόσης
[32, 1]	γελοῖοί ἐστε καὶ ἡδεῖς καὶ	διακόνους	πολλοὺς τούτων ἔχετε· σπουδῆς δὲ
[32, 60]	συντρίψαντες {τοὺς νόμους} ἰδιώτας καὶ	λίχνους	ἀκροατὰς κινοῦσιν. τοιγαροῦν οὐκ ἀπὸ
[32, 35]	καὶ γῆν καὶ λιμένας καὶ	τόπους	καὶ πάντα μᾶλλον ἢ ὑμᾶς.
[32, 70]	ἀφίετε; εἰ γὰρ μὴ τοὺς	ἵππους	ἑωρᾶτε ἁμιλλωμένους καὶ τούτους συνήθεις,
[32, 75]	βωμός, ἔνθα μάλιστα συνέβαινε τοὺς	ἵππους	πτοεῖσθαι καὶ πλεῖστα διαφθείρεσθαι τῶν
[32, 85]	τοὐναντίον δὲ ὡς φαύλους τοὺς	ἀνθρώπους	διαβεβλῆσθαι, μίμους καὶ γελωτοποιοὺς μᾶλλον,
[32, 65]	καὶ τὰ εἴδη μεταβαλόντας εἰς	ἀνθρώπους	διαφυλάττειν τὴν ἐπιμέλειαν. εἶναι δὲ
[32, 90]	καὶ ἐπονείδιστος ἅλωσις. ~καὶ γὰρ	ἀνθρώπους	ἑαλωκέναι φαμὲν οὐχ ὑπὸ λῃστῶν
[32, 35]	περὶ εὐκρασίας λέγῃ τις, τοὺς	ἀνθρώπους	εἶναί φησιν ἀγαθούς, ἀλλὰ τὴν
[32, 10]	εἴ τις ἰατρὸς ἐπὶ κάμνοντας	ἀνθρώπους	εἰσιὼν τῆς μὲν σωτηρίας αὐτῶν
[32, 40]	τά τε ἔθη καὶ τοὺς	ἀνθρώπους·	ἔλεγεν οὖν ὡς ἔστιν ἐν
[32, 85]	κρεῖττον ἐρημίαν καθορᾶν καὶ δεκαπέντε	ἀνθρώπους	εὐπόρους ἢ πλῆθος ἀνήριθμον ἀνθρώπων
[32, 55]	ᾀσμάτων· τοὺς μὲν γὰρ ἄλλους	ἀνθρώπους	ἡ μέθη πρὸς ᾠδὴν τρέπει
[32, 85]	τὸ τεῖχος καταβαλόντες ἀποσφάττωσι τοὺς	ἀνθρώπους	καὶ τὰς γυναῖκας ἀπάγωσιν καὶ
[32, 50]	ποίους τινὰς ἂν ὑμεῖς ἡγοῖσθε	ἀνθρώπους,	οἷς ἐλευθερία μὴ συμφέρει; νὴ
[32, 60]	τῆς ᾠδῆς· οὗτοι δὲ ὑμᾶς,	ἀνθρώπους	ὄντας, ἀγρίους πεποιήκασι καὶ ἀπαιδεύτους.
[32, 65]	προέστησαν πολλὰ ἔτη, τοὺς δὲ	βαρβάρους	ἐνίκων ἀεὶ πάντας· ὑμεῖς δὲ
[32, 95]	τις τοὺς ἐν τῇ Ἀττικῇ	κανθάρους,	τοῦ καθαρωτάτου μέλιτος ὄντος, τοῦ
[32, 15]	δαιμονίου τινὸς πηγῆς κάτεισι, τοὺς	ῥυπαροὺς	δὲ ὀχετοὺς καὶ δυσώδεις αὐτοὶ
[32, 15]	ἔχειν. οἱ δὲ τοιοῦτοι παρ´	ἑτέρους	ἴασιν ἰατροὺς οὐχ ἑκόντες ἰσχυροτέρους.
[32, 15]	ἑτέρους ἴασιν ἰατροὺς οὐχ ἑκόντες	ἰσχυροτέρους.	διττὴ γὰρ θεραπεία κακίας καὶ
[32, 50]	παισὶν ὑμῖν παιδαγωγοὺς δέδωκε τοὺς	φρονιμωτέρους	τῆς πόλεως, μεθ´ ὧν καὶ
[32, 45]	καὶ τὰς ἐκμελεῖς καμπὰς καὶ	λήρους	καὶ κυνισμοὺς καὶ ὀλέθρους ἀκλεῶς
[32, 45]	καὶ λήρους καὶ κυνισμοὺς καὶ	ὀλέθρους	ἀκλεῶς ἀπολλύμενος. ἔστι δὲ ὁ
[32, 25]	ἁψίκοροι, τυράννοις ὅμοιοι καὶ πολὺ	χείρους·	οἷα δὴ τῆς κακίας αὐτῶν
[32, 85]	ἐρημίαν καθορᾶν καὶ δεκαπέντε ἀνθρώπους	εὐπόρους	ἢ πλῆθος ἀνήριθμον ἀνθρώπων ἀθλίων
[32, 90]	μᾶλλον ἐπιτηδεύοντας καὶ ποίησιν καὶ	χοροὺς	ἐπὶ τούτοις αὐτοὺς ἐποίησε θαυμάζεσθαι
[32, 15]	δὲ τοιοῦτοι παρ´ ἑτέρους ἴασιν	ἰατροὺς	οὐχ ἑκόντες ἰσχυροτέρους. διττὴ γὰρ
[32, 25]	οἷα ποιηταὶ καὶ δημιουργοὶ πλάττουσι	Κενταύρους	τε καὶ Σφίγγας καὶ Χιμαίρας,
[32, 55]	τινὰς μαινομένας ὑπὸ μέλους καὶ	Σατύρους·	οὐκοῦν ὑμῖν τὰ τῶν νεβρίδων
[32, 90]	τινὲς ἐθαυμάσθησαν καὶ δόξαν ἔσχον.	πόσους	γὰρ οἴεσθε Ἀθηναίων ἢ Μεγαρέων
[32, 100]	σφόδρα οὕτως περιέχεσθε τούτου, μηδὲ	ἀμούσους	καὶ φορτικὰς καὶ ἀμαθεῖς ποιεῖτε
[32, 25]	ἐθέλειν τρυφᾶν, ἐπιεικής, μεγαλόφρων, αἰδούμενος	τοὺς	ἀγαθοὺς καὶ ἄνδρας καὶ λόγους,
[32, 5]	συμφέροντι δέξασθαι παρρησίαν· ἐπεὶ καὶ	τοὺς	Ἀθηναίους, ὧν μικρῷ πρότερον ἐμνήσθην,
[32, 20]	λόγων φρονίμων, ἵνα κἀμοὶ πρὸς	τοὺς	αἰτιωμένους καὶ καταγιγνώσκοντας, ὅτι δεῦρο
[32, 35]	ἴδιον τῆς φύσεως {καὶ} παρὰ	τοὺς	ἄλλους ἅπαντας λόγου μεῖζον, τό
[32, 60]	καὶ ἄμετρον φιλοτιμίαν; οὐ φυλάξεσθε	τοὺς	ἄλλους σκώπτοντες καὶ ταῦτα ἐν
[32, 10]	οἱ μὲν ἐπιδεικτικοὺς λόγους καὶ	τοὺς	ἀμαθεῖς, οἱ δὲ ποιήματα συνθέντες
[32, 85]	ζήλου, τοὐναντίον δὲ ὡς φαύλους	τοὺς	ἀνθρώπους διαβεβλῆσθαι, μίμους καὶ γελωτοποιοὺς
[32, 35]	ἂν περὶ εὐκρασίας λέγῃ τις,	τοὺς	ἀνθρώπους εἶναί φησιν ἀγαθούς, ἀλλὰ
[32, 40]	οἶμαι τά τε ἔθη καὶ	τοὺς	ἀνθρώπους· ἔλεγεν οὖν ὡς ἔστιν
[32, 85]	τινες τὸ τεῖχος καταβαλόντες ἀποσφάττωσι	τοὺς	ἀνθρώπους καὶ τὰς γυναῖκας ἀπάγωσιν
[32, 5]	τε τὸ μέγιστον, καταγελᾶν ἐθίζοντες	τοὺς	ἀνοήτους τῶν φιλοσόφων, ὥσπερ ἂν
[32, 65]	ὡς ἐκ τοιούτου σπέρματος· ἐπεὶ	τούς	γε ἄλλους Μακεδόνας ἀνδρείους καὶ
[32, 90]	ὅτι κοινῇ ἐκτήσαντο τὴν φιλοτιμίαν.	τοὺς	δὲ Ἀθηναίους τὰ περὶ τοὺς
[32, 65]	μὲν Ἑλλήνων προέστησαν πολλὰ ἔτη,	τοὺς	δὲ βαρβάρους ἐνίκων ἀεὶ πάντας·
[32, 80]	ἡνιόχους πεποίηκεν ἀγωνιστὰς καὶ φιλοτιμουμένους,	τοὺς	δὲ θεατὰς καθ´ ἡσυχίαν θεωροῦντας,
[32, 60]	λέγουσιν ᾄδοντος ἐν τῷ πελάγει	τοὺς	δελφῖνας ἀφικέσθαι πρὸς τὴν ναῦν,
[32, 60]	ἢ βούλεσθε, ἐπειδὴ τοῖς βασιλεῦσι	τοὺς	δήμους κἀγὼ παρέβαλον, Νέρωνι φαίνεσθαι
[32, 95]	ποτε ἠκούσατε· ὥσπερ ἔφη τις	τοὺς	ἐν τῇ Ἀττικῇ κανθάρους, τοῦ
[32, 85]	ἀλλήλους καὶ ἀπόρρητα λέγοντες καὶ	τοὺς	θεοὺς αὐτοὺς πολλάκις λοιδοροῦντες καὶ
[32, 50]	ἄνθρωπον ἄθλιον; πόσον τινὰ γέλωτα	τοὺς	θεοὺς ὑμῶν καταγελᾶν οἴεσθε, ὅταν
[32, 70]	ὅσας ἀφίετε; εἰ γὰρ μὴ	τοὺς	ἵππους ἑωρᾶτε ἁμιλλωμένους καὶ τούτους
[32, 75]	Ποσειδῶνος βωμός, ἔνθα μάλιστα συνέβαινε	τοὺς	ἵππους πτοεῖσθαι καὶ πλεῖστα διαφθείρεσθαι
[32, 15]	γνώμῃ καὶ πονηρίᾳ. συμβαίνει δὲ	τοὺς	κακίστους καὶ ἀτυχεστάτους ὡς πορρωτάτω
[32, 5]	ἀνάσχησθε τήμερον· ἀλλὰ μᾶλλον παρὰ	τοὺς	καλουμένους φιλοσόφους. οἱ μὲν γὰρ
[32, 65]	ἤδη γυμνάσονται πρὸς μέλος καὶ	τοὺς	κάμνοντας ἰάσονται. περὶ γὰρ τῆς
[32, 5]	τοῖς ποιηταῖς ἐπέτρεπον μὴ μόνον	τοὺς	κατ´ ἄνδρα ἐλέγχειν, ἀλλὰ καὶ
[32, 90]	τοὺς δὲ Ἀθηναίους τὰ περὶ	τοὺς	λόγους μᾶλλον ἐπιτηδεύοντας καὶ ποίησιν
[32, 55]	μᾶλλον, συντείνεσθε ὑπὸ τῶν ᾀσμάτων·	τοὺς	μὲν γὰρ ἄλλους ἀνθρώπους ἡ
[32, 60]	τε ὄρνιθας καὶ τὰ πρόβατα.	τοὺς	μὲν γὰρ λέοντας καὶ τὰ
[32, 80]	δὲ οἷσιν ἕκαστος ἵπποις. ~ἐνταῦθα	τοὺς	μὲν ἡνιόχους πεποίηκεν ἀγωνιστὰς καὶ
[32, 20]	τούτων ἐν ἀρχῇ μὲν ᾐτιασάμην	τοὺς	μὴ παριόντας εἰς τὸ πλῆθος
[32, 45]	ἴσως ἐπὶ τοῦτο ἦλθεν, ὑπὲρ	τοὺς	νόμους ἀμύνασθαι πειρώμενος, καὶ τάχα
[32, 60]	κακοὶ καὶ περίεργοι μάγειροι συντρίψαντες	{τοὺς	νόμους} ἰδιώτας καὶ λίχνους ἀκροατὰς
[32, 85]	ἐκ τοιούτων, οὐδέ γε χορὸν	τοὺς	ὁποίους δήποτε συνελθόντας, οὐδὲ στρατόπεδον
[32, 70]	εὐθὺς ᾄδοντες, οἱ δ´ ἐπὶ	τοὺς	ὅρμους ᾔεσαν ὥσπερ ἐν ἑορτῇ
[32, 30]	πληγαί, γέλως. τίς ἂν οὖν	τοὺς	οὕτω διακειμένους ἐπαινέσειεν; οὐ γὰρ
[32, 70]	ταύτης ἀταξίας. οὐ γὰρ ἔστι	τοὺς	οὕτως ἐπτοημένους περὶ τὰ μικρὰ
[32, 85]	ὀλίγον γιγνομένη καὶ μᾶλλον ἐλεεῖσθαι	τοὺς	παθόντας ἢ καταγελᾶσθαι παρασκευάζουσα· παρ´
[32, 20]	ἀνήκοον, οὐδὲ ἀπὸ παντὸς δεῖ	τοὺς	πεπαιδευμένους φεύγειν. ~σαφέστερον δ´ ὑμῖν,
[32, 5]	ἴσως τὸ βελτίους ἂν ποιῆσαι	τοὺς	πολλούς· οἱ δ´ ἐν τοῖς
[32, 85]	μὴν αἰσχρόν ἐστιν, ἄνδρες Ἀλεξανδρεῖς,	τοὺς	πυνθανομένους περὶ τῆς πόλεως τὰ
[32, 65]	καὶ φιλοσόφων ἐνίων· μᾶλλον δὲ	τοὺς	ῥήτορας οὐδὲ γνῶναι ῥᾴδιον. ὡς
[32, 15]	ἐκ δαιμονίου τινὸς πηγῆς κάτεισι,	τοὺς	ῥυπαροὺς δὲ ὀχετοὺς καὶ δυσώδεις
[32, 55]	ἀλλὰ πολλὰ δυσχερῆ πράττειν ἀναγκάζεσθαι	τοὺς	σκαιῶς αὐτῷ καὶ ἀμέτρως χρωμένους·
[32, 50]	εὐωχίας, οὐ παροινίας, ἄρχοντες, φιλοφρονούμενοι	τοὺς	συνόντας, οὐ θρασυνόμενοι πρὸς αὐτούς·
[32, 20]	γέλωτα οὐδὲ τὴν ὀργὴν οὐδὲ	τοὺς〉	συριγμοὺς οὐδὲ τὰ σκώμματα, οἷς
[32, 45]	ὁ μῦθός φησιν, οὐκ ἀπώλλυον	τοὺς	σφόδρα ἡσθέντας αὐταῖς; ἀλλ´ ἐκεῖναι
[32, 50]	πλεῖστα ταὐτὰ πράττοντας τοῖς ἀνοήτοις	τοὺς	σώφρονας, οἷον ἐσθίοντας, βαδίζοντας, παίζοντας,
[32, 60]	πλεῖστα δὲ ἐν αὐτοῖς εἶναι	τούς	τε ὄρνιθας καὶ τὰ πρόβατα.
[32, 40]	πλησίον Συρίας, Λιβύης, Κιλικίας, οὐδὲ	τοὺς	ὑπὲρ ἐκείνους Αἰθίοπας οὐδὲ Ἄραβας
[32, 95]	ὅπου δήποτε· ἀλλ´ ὅταν ἀκούσῃ	τοὺς	ὑποδεξομένους αὐτὸν εὐνοίας καὶ πίστεως
[32, 50]	ὡς παισὶν ὑμῖν παιδαγωγοὺς δέδωκε	τοὺς	φρονιμωτέρους τῆς πόλεως, μεθ´ ὧν
[32, 10]	ἐκείνοις παρασκευάζουσι καὶ συμβούλους ἀγαθοὺς	αὐτομάτους	καὶ λόγους ἐπιτηδείους καὶ ξυμφέροντας
[32, 15]	συμβαίνει δὲ τοὺς κακίστους καὶ	ἀτυχεστάτους	ὡς πορρωτάτω φεύγειν ἀπὸ τοῦ
[32, 15]	πηγῆς κάτεισι, τοὺς ῥυπαροὺς δὲ	ὀχετοὺς	καὶ δυσώδεις αὐτοὶ ποιοῦμεν καὶ
[32, 5]	τὸ μέγιστον, καταγελᾶν ἐθίζοντες τοὺς	ἀνοήτους	τῶν φιλοσόφων, ὥσπερ ἂν παῖδάς
[32, 15]	καὶ πονηρίᾳ. συμβαίνει δὲ τοὺς	κακίστους	καὶ ἀτυχεστάτους ὡς πορρωτάτω φεύγειν
[32, 5]	δι´ οὓς ἄνθρωποι εὐδαιμονοῦσι καὶ	κρείττους	καὶ σωφρονέστεροι γίγνονται καὶ βέλτιον
[32, 85]	γάρ πως ὑμᾶς γε καὶ	αὐτοὺς	ἐνθάδε πάντας ὁπλήεντας ἔθηκε θεὰ
[32, 90]	ποίησιν καὶ χοροὺς ἐπὶ τούτοις	αὐτοὺς	ἐποίησε θαυμάζεσθαι διὰ τὴν αὐτὴν
[32, 70]	ἐπιεικεῖς ἔχοντες ἡγεμόνας εἰς ὑποψίαν	αὐτοὺς	καθ´ ὑμῶν αὐτῶν ἠγάγετε, ὥστε
[32, 50]	τοὺς συνόντας, οὐ θρασυνόμενοι πρὸς	αὐτούς·	οἱ δὲ ἀπηνῶς καὶ ἀκολάστως,
[32, 95]	τοιαύτην ἔχειν γνώμην εὐθὺς πρὸς	αὐτούς,	οἵας ἂν μετάσχητε τῆς φήμης,
[32, 85]	ἀπόρρητα λέγοντες καὶ τοὺς θεοὺς	αὐτοὺς	πολλάκις λοιδοροῦντες καὶ τὰ ὄντα
[32, 95]	εὐταξίᾳ, κόσμῳ, τῷ δεικνύειν ὑμᾶς	αὐτοὺς	σώφρονας καὶ βεβαίους. οὕτως γὰρ
[32, 60]	μὴ Λακεδαιμονίους μιμεῖσθε; φασὶ γοῦν	αὐτοὺς	τὸ ἀρχαῖον πρὸς αὐλὸν πολεμεῖν·
[32, 45]	οἰόμενοι καὶ βουλόμενοι προΐενται σφᾶς	αὐτούς.	τοσαύτη δ´ ἐστὶ δυστυχία τῶν
[32, 10]	μὴ μεταξὺ θορυβήσητε καὶ παραπέμψητε	αὐτούς,	ὥσπερ οἱ χειμῶνος ἀποτολμῶντες εἰς
[32, 40]	ἐπιβάντες ἵππων οὐ δύνασθε κατέχειν	αὑτοὺς,	ἀλλ´ ἐστὲ ὅμοιοι χωλοῖς ὑπὲρ
[32, 70]	διέκεισθε, χωρὶς ἕκαστοι καὶ καθ´	αὑτοὺς	διαφθείροντες τὰ πράγματα, Σιμάριστοι καὶ
[32, 30]	μία τοσοῦδε πλήθους. ~ἴδετε δὲ	αὑτοὺς	ἐν τῷ παρόντι καὶ ὅταν
[32, 55]	τῶν φιλοσόφων ἔνιοι πρὸς λύραν	αὑτοὺς	ἡρμόσαντο ἕωθεν, ἀποπαύοντες τῆς διὰ
[32, 70]	περὶ ὑμᾶς, ὅτε {γὰρ} καθ´	αὑτοὺς	ἦτε. οὐχ ὁ μὲν βασιλεὺς
[32, 70]	καὶ δέοι ὑμᾶς ἀπαλλάττεσθαι καθ´	αὑτοὺς	καὶ παραχωρεῖν· εἰ δ´ ὑμεῖς,
[32, 65]	μελετᾶν τότ´ εὐθὺς ἀπιόντας καθ´	αὑτοὺς	καὶ τὰ εἴδη μεταβαλόντας εἰς
[32, 40]	εἰσι μέτριοι καὶ βαδίζοντες καθ´	αὑτοὺς	καὶ τἄλλα πράττοντες· ὅταν δὲ
[32, 45]	σωτηρίας ἕνεκεν τῶν πατρίδων ἐπιδιδόντες	αὑτούς·	παρὰ δὲ ὑμῖν ὑπὲρ χορδῆς
[32, 5]	ὥσπερ τούτοις ἑτοίμως καὶ συνεχῶς	αὑτοὺς	παρέχετε, οὕτω καὶ λόγου χρηστοῦ
[32, 50]	πάσης τιμῆς τυγχάνουσιν. αἰδούμενοι γὰρ	αὑτοὺς	πρῶτοι καὶ μηδὲν ἀνόητον ποιοῦντες
[32, 35]	ὅπως μὲν γὰρ ἑστιᾶσθε καθ´	ἑαυτοὺς	ἢ κοιμᾶσθε ἢ διοικεῖτε τὴν
[32, 35]	τοῖς τοιούτοις χαίρουσι, καὶ μακαρίους	ἑαυτοὺς	κρίνουσιν, ἂν οἰκῶσι καθ´ Ὅμηρον
[32, 60]	ἀνθρώπους ὄντας, ἀγρίους πεποιήκασι καὶ	ἀπαιδεύτους.	ἔχω δὲ καὶ ἄλλον εἰπεῖν
[32, 40]	δὲ βαρβάρων. τί οὖν οἴεσθε	τούτους	ἐπὶ γῆς πέρατα ἐλθόντας λέγειν;
[32, 50]	οὐκ ἀξίου, πόσης αἰσχύνης; καὶ	τούτους	μὲν ἐάσωμεν, ἀλλ´ ἐν αὐτῇ
[32, 70]	τοὺς ἵππους ἑωρᾶτε ἁμιλλωμένους καὶ	τούτους	συνήθεις, αὐτοὶ δ´ ὑπὸ μαστίγων
[32, 1]	καίτοι τινὲς ἐπαινοῦσιν ὑμᾶς ὡς	σοφούς	τε καὶ δεινούς, ὅτι τοσαῦται
[32, 95]	νομίζετε αὐτὸν ἔχειν; πότερον ὡς	σοφοὺς	ὑμᾶς καὶ μὴ δεομένους θεραπείας;
[32, 60]	κνυζηθμοῖς καὶ ὑλαγμοῖς εἰκάζετε. καίτοι	φιλοσόφους	μὲν ᾔδειν οὕτως καλουμένους, κιθαρῳδοὶ
[32, 5]	ἀλλὰ μᾶλλον παρὰ τοὺς καλουμένους	φιλοσόφους.	οἱ μὲν γὰρ αὐτῶν ὅλως
[32, 40]	ὁρᾶτε μὲν τρεῖς ἢ τέτταρας	ἡνιόχους,	ὁρᾶσθε δὲ ὑπὸ τοσούτων μὲν
[32, 80]	ἕκαστος ἵπποις. ~ἐνταῦθα τοὺς μὲν	ἡνιόχους	πεποίηκεν ἀγωνιστὰς καὶ φιλοτιμουμένους, τοὺς
[32, 45]	πονηροῦ θάνατος, τὸ δὲ ἀνδραπόδου	δυστυχοῦς.	κἀκεῖνος μὲν ἀδικηθεὶς ἴσως ἐπὶ
[32, 10]	οὐ ῥᾴδιον, ἀλλὰ καὶ πάνυ	εὐτυχοῦς	πόλεως, ἐν τοσαύτῃ σπάνει γενναίων
[32, 80]	γενόμενος. ὁ γὰρ ἐν τοιούτοις	θρασὺς	καὶ προπετὴς οὐδὲ τἄλλα εἶναι
[32, 30]	τῆς ἀταξίας πνεῦμα, ὥσπερ ἂν	τραχὺς	ἄνεμος κινήσῃ θάλατταν ἰλυώδη καὶ
[32, 55]	οὐδὲ μανίαν· τὰς δὲ παρθένους,	ὡς	ἂν αἰδουμένας τε καὶ σώφρονας.
[32, 40]	ἐπιτηδείων περιουσίᾳ, πάντα ἀκριβῶς διεξιόντας	ὡς	ἂν δύνωνται τοῖς αὑτῶν, ἃ
[32, 65]	ὑφεωρῶντο, καὶ ἐφύλαττον τὰ ὦτα,	ὡς	ἂν μὴ διαφθαρῶσιν αἱ ἀκοαὶ
[32, 95]	μὴ δεομένους θεραπείας; ἢ μᾶλλον	ὡς	ἀνιάτων ἀπεγνωκέναι; παραπλήσιον γάρ, ὥσπερ
[32, 55]	γὰρ Παιήονα καὶ Ἀλεξίκακον προσαγορεύουσιν,	ὡς	ἀποτρ έποντα τῶν κακῶν καὶ
[32, 40]	τῶν Περσῶν ἢ τῶν Βακτρίων,	ὡς	αὐτοὶ μὲν ἴσασιν ἱππεύειν καὶ
[32, 65]	τοὺς ῥήτορας οὐδὲ γνῶναι ῥᾴδιον.	ὡς	γὰρ ὁρῶσι τὴν σπουδὴν ὑμῶν
[32, 80]	ἄχνας φορέει ἱερὰς κατ´ ἀλωάς,	ὡς	δ´ ἀναμαιμάει βαθέ´ ἄγκεα θεσπιδαὲς
[32, 80]	οἱ κεκλήγοντες ἐπ´ ἀλλήλοισιν ἔπιπτον.	ὡς	δ´ ἄνεμος ἄχνας φορέει ἱερὰς
[32, 75]	ἁρμάτων. ἔδοξεν οὖν τοῖς Ἠλείοις	ὡς	δαιμονίου τινὸς ὄντος ἱδρύσασθαι βωμόν.
[32, 45]	καὶ καταγελῶν οὐ φαύλου πράγματος,	ὡς	ἐγὼ δοκῶ, ταῦτα ἔλεγεν. περὶ
[32, 70]	δείξας τινὰ τόπον βραχὺν προηγόρευεν	ὡς	εἰ μὲν αὐτὸς ἐκεῖ προέλθοι,
[32, 5]	γε καὶ ἀγεννὲς ἀνθρώπων οὐθέν,	ὡς	εἰπεῖν, ἐπισταμένων, ἀλλὰ χρείων τροφῆς·
[32, 1]	μὲν καὶ ἡδονῆς καὶ γέλωτος,	ὡς	εἰπεῖν, οὐδέποτε ἀπορεῖτε· καὶ γὰρ
[32, 100]	δαιμόνιόν ποτε προειπεῖν καθ´ ὕπνον	ὡς	εἰς ὄνου ὦτα ᾄσεται. καὶ
[32, 65]	τῷ τρόπῳ κοῦφον καὶ ἀνόητον,	ὡς	ἐκ τοιούτου σπέρματος· ἐπεὶ τούς
[32, 55]	ποιεῖτε τὰ τῶν ποιητῶν μυθολογήματα·	ὡς	ἐκεῖνοί γε παρεισάγουσι Βάκχας τινὰς
[32, 65]	ὑμῖν βούλομαι Λακεδαιμονίων ἔργον εἰπεῖν,	ὡς	ἐκεῖνοι προσηνέχθησαν ἀνδρὶ κιθαρῳδῷ θαυμαζομένῳ
[32, 20]	ἔπη κἀγὼ λέγοιμι πρὸς ὑμᾶς,	ὡς	ἐκεῖνος ἐν Ὀδυσσείᾳ πεποίηται Καλυψοῖ
[32, 80]	οὐδὲ ἀριστεύειν οὐδὲ αἱρεῖν πόλεις,	ὡς	ἐκεῖνος) ὑμῶν δὲ οὐδεὶς ἐν
[32, 10]	ὑμᾶς, καὶ ταύτην ἐνδεῶς, οὐδ´	ὡς	ἐμπλῆσαι τὰς ἀκοὰς ὑμῶν οὐδ´
[32, 15]	δέχεσθαι· τὰ κακὰ δὲ ἀλλαχόθεν,	ὡς	ἐξ ἑτέρας τινὸς πηγῆς ἔρχεται
[32, 60]	ὠνόμασται παρ´ ὑμῖν αὐτοῖς, ἀλλ´,	ὡς	ἔοικε, κνυζηθμοῖς καὶ ὑλαγμοῖς εἰκάζετε.
[32, 95]	οὐχ οἷα τὰ νῦν λεγόμενα,	ὡς	ἐπτοημένος, ὡς εὐχερής, τὰ μικρὰ
[32, 40]	καὶ τοὺς ἀνθρώπους· ἔλεγεν οὖν	ὡς	ἔστιν ἐν ἑκάστῃ πόλει τῶν
[32, 95]	μήτε δείξειε μηδέποτε· δῆλον γὰρ	ὡς	ἐσχάτην τινὰ αὐτῶν πενίαν κατεγνωκὼς
[32, 95]	τὰ νῦν λεγόμενα, ὡς ἐπτοημένος,	ὡς	εὐχερής, τὰ μικρὰ θαυμάζων, ἥττων
[32, 65]	ὅσον ὑμῶν διέφερον, περὶ ταῦτα,	ὡς	ἔφην, εὐλαβῶς ἔχοντες. οἱ μὲν
[32, 90]	εἰσέβαινεν ἄντυγας, κἄθεινε κέντρον δῆθεν	ὡς	ἔχων χερί. ~μὴ οὖν καὶ
[32, 70]	διὰ τὰς κατ´ ὀλίγον ζημίας,	ὡς	ἡ κακία πρόεισιν ἐκ τῶν
[32, 50]	ἀλλ´ ἔστιν εὐγνώμων ὁ θεός,	ὡς	θεός, οἶμαι, καὶ φέρει πρᾴως
[32, 20]	οὕτω λέγοντος· κινήθη δ´ ἀγορή,	ὡς	κύματα μακρὰ θαλάσσης πόντου Ἰκαρίοιο,
[32, 85]	ὁπλήεντας ἔθηκε θεὰ λευκώλενος Ἥρη,	ὡς	μή μοι τρύζητε καθήμενοι ἄλλοθεν
[32, 70]	μὴν ἐκεῖνο μέμνησθε τὸ γελοῖον	ὡς	ὁ βέλτιστος ὑμῖν Κόνων ἐχρήσατο
[32, 45]	δὲ Σειρῆνες ἄλλο τι ἐποίουν,	ὡς	ὁ μῦθός φησιν, οὐκ ἀπώλλυον
[32, 35]	τῆς πόλεως, δεῖξαι βουλόμενος ὑμῖν	ὡς	ὅ, τι ἂν ἀσχημονῆτε οὐ
[32, 35]	οὐ μεγάλα, περὶ μεγίστων δὲ	ὡς	οἷόν τε. καὶ νῦν εἶπον
[32, 5]	μὲν οὐδὲν ἐργάζονται, κακὸν δ´	ὡς	οἷόν τε τὸ μέγιστον, καταγελᾶν
[32, 45]	γὰρ τοῦτό με〉 οἴεσθε λέγειν	ὡς	οὐ χρὴ καὶ τὰ τοιαῦτα
[32, 65]	δῆμον ἄγεσθαι μὲν ὑπὸ ᾠδῆς,	ὡς	οὐδένας ἄλλους, κἂν ἀκούσωσι κιθάρας
[32, 100]	προσεῖχεν οὐδὲ ἐφρόντιζε τοῦ ὀνείρατος,	ὡς	οὐδενὸς ὄντος. ἐπεὶ δὲ ὁ
[32, 45]	δῆλον ὅτι τῷ τῆς ἀνοίας·	ὡς	οὐκ ἦν ὑμῖν ἐπιεικῶς αὐτὰ
[32, 50]	τὴν τῶν πολλῶν ἄνοιαν. τοιγαροῦν	ὡς	παισὶν ὑμῖν παιδαγωγοὺς δέδωκε τοὺς
[32, 10]	οἱ δὲ ποιήματα συνθέντες ᾄδουσιν,	ὡς	πάνυ φιλῳδῶν ὑμῶν κατεγνωκότες. οὗτοι
[32, 10]	~τῶν δὲ εἰς ὑμᾶς παρϊόντων	ὡς	πεπαιδευμένων οἱ μὲν ἐπιδεικτικοὺς λόγους
[32, 40]	γῆς πέρατα ἐλθόντας λέγειν; οὐχ	ὡς	πόλιν εἴδομεν τὰ μὲν ἄλλα
[32, 30]	ἐπεξελθεῖν. {καίτοι τάχα φήσει τις	ὡς	πολλὰ λέγων οὐδὲν ὑμῖν συμβεβούλευκα
[32, 15]	δὲ τοὺς κακίστους καὶ ἀτυχεστάτους	ὡς	πορρωτάτω φεύγειν ἀπὸ τοῦ λόγου
[32, 1]	οὖσαν. καίτοι τινὲς ἐπαινοῦσιν ὑμᾶς	ὡς	σοφούς τε καὶ δεινούς, ὅτι
[32, 95]	γνώμην νομίζετε αὐτὸν ἔχειν; πότερον	ὡς	σοφοὺς ὑμᾶς καὶ μὴ δεομένους
[32, 75]	σφόδρα ὑψηλὰ κατὰ τὸν δρόμον,	ὡς	τὰς ὑμετέρας ψυχὰς ἰδεῖν ἔστι
[32, 25]	μερίδος θῶμεν; ἐγὼ μὲν γὰρ	ὡς	τῆς βελτίονος οὖσιν ὑμῖν παρέσχηκα
[32, 30]	πολὺ βέλτιον· καὶ θέαν ἵππων·	ὡς	τῶν γε ἄλλων οὐδενὸς αὐτοῖς
[32, 85]	γελωτοποιοὺς μᾶλλον, οὐκ ἄνδρας ἐρρωμένους,	{ὡς	τῶν κωμικῶν ἔφη τις ἐπὶ
[32, 85]	μηδ´ ἄξιον ζήλου, τοὐναντίον δὲ	ὡς	φαύλους τοὺς ἀνθρώπους διαβεβλῆσθαι, μίμους
[32, 10]	οὐδὲν ἴσως δεινόν· εἰ δ´	ὡς	φιλόσοφοι ταῦτα πράττουσι κέρδους ἕνεκεν
[32, 20]	ποιητῶν ὑμνούντων ἀεὶ τὸν ὄχλον	ὡς	χαλεπόν τε καὶ ἀπειθῆ καὶ
[32, 35]	ἢ ὑμᾶς. ποῦ γὰρ εἶπον	ὥς	ἐστε φρόνιμοι καὶ σώφρονες καὶ
[32, 25]	τῶν Ἀλεξανδρέων δῆμον τὸν ἄπειρον,	ὥς	φασι, τῆς ποίας μερίδος θῶμεν;
[32, 60]	οὖν Ἀμφίων πρὸς τὸ μέλος,	ὥς	φασιν, ἤγειρε καὶ ἐπύργου τὴν
[32, 85]	μοι τρύζητε καθήμενοι ἄλλοθεν ἄλλος.	ὣς	ἔφαθ´· οἱ δ´ εὔχοντο Διὶ
[32, 80]	ὃς ἀνθρώποισι φόνον φέρει ἠλιθίοισιν·	ὣς	οἱ κεκλήγοντες ἐπ´ ἀλλήλοισιν ἔπιπτον.
[32, 80]	πρόρριζοι πίπτουσιν ἐπειγόμενοι πυρὸς ὁρμῇ·	ὣς	οἱ μὲν μάρναντο πυρὸς δέμας·
[32, 25]	ἵππον γενναῖον ἐξ ἡνίας εὐτελοῦς	πρᾴως	ἄγοντα, οὐδὲν δεόμενον ψαλίων. οἱ
[32, 50]	ὡς θεός, οἶμαι, καὶ φέρει	πρᾴως	τὴν τῶν πολλῶν ἄνοιαν. τοιγαροῦν
[32, 65]	διέφερον, περὶ ταῦτα, ὡς ἔφην,	εὐλαβῶς	ἔχοντες. οἱ μὲν γὰρ ἄρχειν
[32, 40]	καὶ τῶν ἐπιτηδείων περιουσίᾳ, πάντα	ἀκριβῶς	διεξιόντας ὡς ἂν δύνωνται τοῖς
[32, 10]	ὕπαρ ὤνησε καὶ μεθ´ ἡμέραν	ἐναργῶς	προεῖπεν. ἴστε δήπου τὰς τοῦ
[32, 25]	τοῖς νουθετοῦσι καὶ διδάσκουσι χάριν	εἰδώς·	ὃν ἐγὼ τίθημι τῆς θείας
[32, 95]	ἂν θέλοι μάτην ἐνοχλεῖσθαι, σαφῶς	εἰδὼς	ὅτι οὔτ´ ἂν ὠνήσαιτο τῶν
[32, 95]	ἔνδον ὤνια παρ´ αὑτῷ ταῦτα,	συνειδὼς	ὑμῖν τὴν ἐσχάτην ἀπορίαν, οὐ
[32, 70]	καὶ οὐ πρότερον ὑμᾶς ἀνῆκαν	ἕως	ἐγεύσασθε πολέμου καὶ τὸ δεινὸν
[32, 10]	ἀγηόχασι πρὸς ὑμᾶς, καὶ ταύτην	ἐνδεῶς,	οὐδ´ ὡς ἐμπλῆσαι τὰς ἀκοὰς
[32, 30]	ταῦτα ἐν ἡμέρᾳ μιᾷ, καὶ	τελέως	ὑμᾶς ἀναγκάσαι καταγνῶναι τῆς κακίας
[32, 50]	γερῶν καὶ νόμων καὶ χρηστοῦ	βασιλέως,	εἰ δέοι, πονεῖν καὶ ἀποθνῄσκειν
[32, 45]	λήρους καὶ κυνισμοὺς καὶ ὀλέθρους	ἀκλεῶς	ἀπολλύμενος. ἔστι δὲ ὁ τοιοῦτος
[32, 95]	δήμου τὸ ἐπιτήδευμα· πόθεν; οὐδὲ	πόλεως,	ἀλλὰ Θερσίτου τινός· αὐτὸν γοῦν
[32, 85]	τοῦτο μόνον ἡγεῖσθε ἅλωσιν εἶναι	πόλεως,	ἄν τινες τὸ τεῖχος καταβαλόντες
[32, 5]	καὶ φανερὰ ποιήσει τὰ τῆς	πόλεως	ἀρρωστήματα. τοιγαροῦν ὅταν ποτὲ φαίνηται
[32, 45]	τέχνης, ἀλλ´ ἀκροατῶν κουφότητα καὶ	πόλεως	ἀσθένειαν. φασὶ γοῦν ἤδη τινὰς
[32, 25]	ᾖ πλείων ὁ δῆμος καὶ	πόλεως	γενναιοτέρας. ἐκείνων μὲν οὖν εἰσι
[32, 35]	νῦν εἶπον τὰ περὶ τῆς	πόλεως,	δεῖξαι βουλόμενος ὑμῖν ὡς ὅ,
[32, 45]	ἐπ´ ὀνείδει καὶ καταγέλωτι τῆς	πόλεως,	εἰ παρὰ μὲν τοῖς ἄλλοις
[32, 35]	ἀπῳκισμένων ἐθνῶν, ὥσπερ ἀγορὰ μιᾶς	πόλεως	εἰς ταὐτὸ ξυνάγουσα πάντας καὶ
[32, 65]	ἐξέτεμον, ἀπιέναι προειπόντες ἐκ τῆς	πόλεως.	ἐκεῖνοι μὲν οὖν τὸ πρᾶγμα
[32, 10]	ῥᾴδιον, ἀλλὰ καὶ πάνυ εὐτυχοῦς	πόλεως,	ἐν τοσαύτῃ σπάνει γενναίων καὶ
[32, 30]	κοινόν ἐστι τοῦτο οὐδὲ τῆς	πόλεως·	ἐν τῷ θεάτρῳ δὲ βλέπεται
[32, 40]	μένει καὶ δι´ ὅλης τῆς	πόλεως	ἐπὶ συχνὰς ἡμέρας· καθάπερ ἐμπρησμοῦ
[32, 95]	ὁ αὐτοκράτωρ ὑμῶν πεποίηται τῆς	πόλεως	ἐπιμέλειαν; οὐκοῦν χρὴ καὶ ὑμᾶς
[32, 35]	{ὑμῶν} τηλικοῦτον ἔθνος, σῶμα τῆς	πόλεώς	ἐστι, μᾶλλον δὲ προσθήκη, τοῦ
[32, 85]	θέας ἐνίοτε, τοῦτ´ ἔστιν αἰσχρὰ	πόλεως	καὶ ἐπονείδιστος ἅλωσις. ~καὶ γὰρ
[32, 5]	τοιαύτας ψυχαγωγίας καὶ ἀπάτας τῆς	πόλεως·	μαινοίμην γὰρ ἄν· ἀλλ´ ἀξιῶν
[32, 50]	παιδαγωγοὺς δέδωκε τοὺς φρονιμωτέρους τῆς	πόλεως,	μεθ´ ὧν καὶ θεωρεῖτε καὶ
[32, 75]	τὸν ἱππικὸν τοῦτον ἔρωτα τῆς	πόλεως,	μή τι δυσχερὲς ὑμῖν καὶ
[32, 35]	καὶ ἀγορᾶς ἐστιν ἐγκώμιον, οὐ	πόλεως·	οὐδέ γε, ἂν ὕδωρ ἐπαινῇ
[32, 85]	Ἀλεξανδρεῖς, τοὺς πυνθανομένους περὶ τῆς	πόλεως	τὰ μὲν ἄλλ´ ἀκούειν θαυμαστὰ
[32, 30]	καὶ προήσεσθε τὴν δόξαν τῆς	πόλεως·	ὥσπερ αἱ κακαὶ γυναῖκες, δέον
[32, 55]	οἴνῳ τέρψεως παραμυθουμένη μετὰ ξυγγενοῦς	δυνάμεως,	ὥσπερ αὐτῷ συγκεραννύμενον ἐμμελὲς γίγνεται
[32, 75]	μὴ ταράττησθε μηδὲ ἐκπίπτητε τῆς	τάξεως.	μὴ γὰρ δαιμόνια πάντ´ ᾖ
[32, 95]	ἂν αὐτῷ καὶ τῆς ἐνθάδε	ἀφίξεως	παράσχοιτε πόθον. οὐ γὰρ οὕτως
[32, 50]	οὐκ αἰσχρὰ καὶ μεστὰ πάσης	ὕβρεως,	τὸ〉 ἀνατετάσθαι καὶ ἀποβλέπειν, μόνον
[32, 35]	ὑπερβολὴ καὶ ὠνίων καὶ νεῶν	πανηγύρεως	καὶ λιμένος καὶ ἀγορᾶς ἐστιν
[32, 95]	οὐ χρημάτων, ἀλλὰ νοῦ καὶ	συνέσεως.	τοιγαροῦν τέθνηκε κατασιωπήσας ὑμῶν τὴν
[32, 25]	ἢ σφόδρα ἀνδρείου καὶ πτηνοῦ,	Περσέως	ἢ Βελλεροφόντου. τὸν οὖν τῶν
[32, 35]	τε ποταμοῦ τὸ ἴδιον τῆς	φύσεως	{καὶ} παρὰ τοὺς ἄλλους ἅπαντας
[32, 30]	περὶ θεοῦ καὶ περὶ δήμου	φύσεως	καὶ περὶ τοῦ δεῖν ἀκούειν,
[32, 25]	τίθημι τῆς θείας καὶ βασιλικῆς	φύσεως,	καὶ προσιέναι φημὶ καὶ διαλέγεσθαι
[32, 25]	εἰ βούλεσθε, διελεύσομαι περὶ δήμου	φύσεως,	τοῦτ´ ἔστι περὶ ὑμῶν αὐτῶν.
[32, 95]	τοὺς ὑποδεξομένους αὐτὸν εὐνοίας καὶ	πίστεως	ἀξίους καὶ τῶν πεμπομένων ἕκαστος
[32, 65]	μικρὸν μέν τι διασῴζειν τῆς	Ὀρφέως	διδασκαλίας, τὸ πολὺ δ´ αὐτοῖς
[32, 65]	καὶ φρίττειν κατὰ μνήμην τὴν	Ὀρφέως.	εἶναι δὲ τῷ τρόπῳ κοῦφον
[32, 60]	καὶ φιλῳδόν. ζῶντος μὲν οὖν	Ὀρφέως	συνέπεσθαι αὐτῷ πανταχόθεν ἀκούοντα {αὐτοῦ}
[32, 55]	τὸ σφαλερὸν τῆς ἐν οἴνῳ	τέρψεως	παραμυθουμένη μετὰ ξυγγενοῦς δυνάμεως, ὥσπερ
[32, 50]	ἑστιώμενοι πρῶτον οἱ μὲν οὔτε	ἀμαθῶς	οὔτε ἀπρεπῶς διάγουσιν, ἀλλ´ εὐσχημόνως
[32, 25]	καὶ ὁμόσε ἰέναι μαινομένου τινὸς	ἀληθῶς	ἔργον ἢ σφόδρα ἀνδρείου καὶ
[32, 25]	θεῖον γὰρ δὴ καὶ σεμνὸν	ἀληθῶς	καὶ μεγαλοπρεπὲς δήμου πρόσωπον πρᾷον
[32, 35]	οὔτε ὑμᾶς ἐπαίρων οὔτε τοῖς	συνήθως	ὑμνοῦσιν αὐτὰ ῥήτορσιν ἢ ποιηταῖς
[32, 70]	σωφρονεῖν καὶ περὶ τῶν μειζόνων	ὀρθῶς	βουλεύεσθαι. ἡ γὰρ τῶν τρόπων
[32, 1]	μὲν φθεγγομένους, ἐγκρατῶς δὲ σιγῶντας,	ὀρθῶς	δὲ διανοουμένους, ὃ καὶ νῦν
[32, 1]	ἐοικότων χρυσῷ. διὰ τοῦτο οὖν	ὀρθῶς	ἔφην ἀπορεῖν ὑμᾶς σπουδῆς. οὔτε
[32, 35]	κόσμος πολιτείας, τὸ προσέχειν τοῖς	ὀρθῶς	λέγουσι, τὸ μὴ πάντοτε ζητεῖν
[32, 85]	γὰρ πόλιν εἴποι τις ἂν〉	ὀρθῶς	τὴν ἐκ τοιούτων, οὐδέ γε
[32, 70]	ὑμεῖς δὲ πρὸς ἐκεῖνον μὲν	ἀπεχθῶς,	πρὸς ἀλλήλους δὲ στασιαστικῶς διέκεισθε,
[32, 10]	ἐχρῆν, ἐγγύθεν ἄρξωμαι, τοῦτο πείσθητε	βεβαίως,	ὅτι τὰ συμβαίνοντα τοῖς ἀνθρώποις
[32, 20]	καταγιγνώσκοντας, ὅτι δεῦρο εἰσῆλθον, ᾖ	δικαίως	ἀπολογεῖσθαι· αἰτιάσονται γάρ, εὖ ἴστε,
[32, 55]	πολλὰ δυσχερῆ πράττειν ἀναγκάζεσθαι τοὺς	σκαιῶς	αὐτῷ καὶ ἀμέτρως χρωμένους· ὑπὸ
[32, 15]	βελτίους δέ εἰσιν οἱ μὴ	ῥᾳδίως	αὐτὸ πράττοντες. τὴν δὲ ἑτέραν
[32, 45]	ἐπὶ σκοπέλου τινός, ὅπου μηδεὶς	ῥᾳδίως	παρέβαλλε· κἀκεῖ δ´ ὁ νοῦν
[32, 65]	παρίοι δικαστήριον, οὐκ ἂν γνοίη	ῥᾳδίως	πότερον ἔνδον πίνουσιν ἢ δικάζονται·
[32, 20]	ἄνδρα φοβεῖ καὶ ἀφείλετο νίκης	ῥηιδίως,	τοτὲ δ´ αὐτὸς ἐποτρύνει καὶ
[32, 30]	μὴ σωφρονῶσιν, ἔξω γε προϊέναι	κοσμίως,	αἱ δὲ μάλιστα ἐν ταῖς
[32, 50]	ἐπτοημένοι τὰ τυχόντα, οἱ δὲ	κοσμίως	καὶ μετ´ εἰρήνης μετέχουσιν. ~ἀλλ´
[32, 15]	ὑγιὲς καὶ εὔδαιμον· οἱ δὲ	σπανίως	καὶ διὰ χρόνου ποτὲ περιτυχόντες
[32, 25]	ἑκούσιοι ταμίαι, τῶν δὲ χαλεπῶν	σπανίως	μεταδιδόντες καὶ κατὰ ἀνάγκην, κόσμῳ
[32, 1]	ἢ τίμιον οὐδὲν ὑμῖν ἢ	σπανίως	ποτὲ εἰσέρχεται· κρουμάτων δὲ ἀεὶ
[32, 80]	ἵππων καὶ τῶν ἡνιόχων, καὶ	γελοίως	ἐλαύνετε καὶ ἡνιοχεῖτε καὶ διώκετε
[32, 25]	καὶ ἀπάτη κρατεῖ παρ´ αὐτοῖς.	ὁμοίως	δὲ καὶ δῆμος ὁ μέν
[32, 50]	καὶ λίχνοι καὶ περὶ πάντα	ὁμοίως	ἐπτοημένοι τὰ τυχόντα, οἱ δὲ
[32, 10]	τοῖς ἀνθρώποις ἐπ´ ἀγαθῷ πάνθ´	ὁμοίως	ἐστὶ δαιμόνια, κἂν πλέων τις
[32, 50]	τινα ἔωσε, μάχεται πρὸς ἕτερον.	ὁμοίως	καὶ περὶ τὰς θέας οἱ
[32, 70]	τῶν ἁμαρτημάτων, ἀλλ´ ἐπὶ πᾶν	ὁμοίως	πρόεισι καὶ παντὸς ἅπτεται μετὰ
[32, 55]	δὴ μεταστρέφειν ψυχὰς ἀπηνῶς καὶ	ἀγρίως	διακειμένας. διὰ τοῦτο καὶ τῶν
[32, 45]	ἀβελτερίαν. διὰ τί γὰρ ἔξω	παραπλησίως	ἀκούονται τοῖς ἄλλοις καὶ πολλάκις
[32, 85]	μὴ καὶ ὑμεῖς ἀπόλησθε {ἐκείνοις}	παραπλησίως,	εἰ καὶ ψυχρότερόν ἐστιν εἰπεῖν
[32, 30]	μηδὲν ἀγεννὲς μηδὲ αἰσχρὸν ποιεῖν·	παραπλησίως	καὶ δῆμος, ὅταν εἰς ταὐτὸ
[32, 90]	καὶ καθάπερ εἰώθασιν, ἐν κροκωτῷ,	παραπλησίως	καὶ δῆμος οὕτως μέγας μινυρίζων
[32, 1]	τῶν πόλεων. ἐκεῖνοι μὲν οὖν	κακῶς	ἐχρήσαντο τοῖς ὠσὶ τῶν παίδων,
[32, 80]	ἡγεῖσθε καὶ πίπτετε. τοιγαροῦν οὐ	κακῶς	τις παρεποίησε τῶν σαπρῶν τούτων
[32, 70]	εἰ μὲν αὐτὸς ἐκεῖ προέλθοι,	νενικηκὼς	εἴη καὶ δέοι ὑμᾶς ἀπαλλάττεσθαι
[32, 45]	ἀνοίας· ὡς οὐκ ἦν ὑμῖν	ἐπιεικῶς	αὐτὰ ὁρᾶν. μὴ γὰρ τοῦτό
[32, 40]	τὸ φάρμακον αὐτίκα σωφρονοῦσι, καὶ	φιλικῶς	αὑτοῖς ἤδη ἔχοντες βαδίζουσι κάτω
[32, 70]	μὲν ἀπεχθῶς, πρὸς ἀλλήλους δὲ	στασιαστικῶς	διέκεισθε, χωρὶς ἕκαστοι καὶ καθ´
[32, 95]	ὡς ἐσχάτην τινὰ αὐτῶν πενίαν	κατεγνωκὼς	ἢ ἀπειρίαν οὐκ ἂν θέλοι
[32, 1]	τοῦ μέλους; δήμου δὲ τὸ	καλῶς	ἀκοῦσαι. νῦν μὲν γὰρ ἁμαρτάνετε
[32, 90]	φαύλης ἐπιθυμίας. αἰχμάλωτος οὖν γενέσθαι	καλῶς	ἂν λέγοιτο καὶ ἀνὴρ καὶ
[32, 65]	πάντας· ὑμεῖς δὲ οὐδὲ ἄρχεσθαι	καλῶς	ἐπίστασθε. τοιγαροῦν εἰ μὴ τῶν
[32, 5]	τοῦτό γε ἐκεῖνοι καὶ πάνυ	καλῶς	ἐποίουν, ὅτι τοῖς ποιηταῖς ἐπέτρεπον
[32, 5]	τὴν πόλιν, εἴ τι μὴ	καλῶς	ἔπραττον· ὥστε σὺν πολλοῖς ἑτέροις
[32, 30]	καὶ παρ´ ὑμῖν σκώμματα, πληγαί,	γέλως.	τίς ἂν οὖν τοὺς οὕτω
[32, 45]	κἂν μὲν ὑμῖν ὁ κιθαρῳδὸς	ἐκμελῶς	ᾄδῃ καὶ παρὰ τὸν τόνον,
[32, 45]	τὸν τόνον, συνίετε· αὐτοὶ δὲ	παντελῶς	ἔξω τῆς ἁρμονίας τῆς κατὰ
[32, 15]	ἀγαθῶν αὐτοὶ κρατοῦσι καὶ διανέμουσι	δαψιλῶς	τοῖς ἐθέλουσι δέχεσθαι· τὰ κακὰ
[32, 100]	ἵνα μὴ τὸ Μουσεῖον ὑμῖν	ἄλλως	εἶναι δοκῇ τόπος ἐν τῇ
[32, 5]	φιλοσόφους. οἱ μὲν γὰρ αὐτῶν	ὅλως	εἰς πλῆθος οὐκ ἴασιν οὐδὲ
[32, 60]	εἶναι, καὶ τὰ μὲν οὐδ´	ὅλως	πελάζειν, τὰ δ´ εὐθὺς ἀποχωρεῖν,
[32, 10]	ἄνδρα δὲ λαβεῖν καθαρῶς καὶ	ἀδόλως	παρρησιαζόμενον, καὶ μήτε δόξης χάριν
[32, 30]	τις, τοῦτο μόνον ἁμαρτάνομεν, τὸ	φαύλως	θεωρεῖν; καὶ περὶ τούτου μόνου
[32, 70]	τὰ μικρὰ καὶ μηδενὸς ἄξια,	φαύλως	καὶ ἀκρατῶς ἔχοντας ἐν τούτοις
[32, 5]	ἀλλ´ ἀξιῶν ὑμᾶς, ὥσπερ τούτοις	ἑτοίμως	καὶ συνεχῶς αὑτοὺς παρέχετε, οὕτω
[32, 15]	ἑτερήμεροι, ἄλλοτε δ´ αὖτε τεθνᾶσιν·	ὅμως	δὲ ἤδη ποτὲ ἐξαισίων δεινῶν
[32, 20]	ληρεῖν με φαίητε, ῥητέα δ´	ὅμως·	Ζεὺς ἐμέ γ´ ἠνώγει δεῦρ´
[32, 85]	τε καὶ ἔνδοξος ἦν· ἀλλ´	ὅμως	ὁ τῆς Ἰθάκης πολίτης ἐπόρθησεν
[32, 30]	ἄλλον χρόνον σωφρονεῖν ὑμᾶς· ἀλλ´	ὅμως	ὅ, τι ἂν πράττῃ τις
[32, 40]	ἀρχῆς καὶ ἐλευθερίας ἐπιτηδεύουσιν· ἀλλ´	ὅμως	οὐδὲν τοιοῦτον {οὐδ´ αὖ ὅμοιον}
[32, 5]	ὅταν ποτὲ φαίνηται τὸ πρᾶγμα,	προθύμως	δέχεσθαι δεῖ καὶ τότε νομίζειν
[32, 35]	τόπῳ πλεῖστον ὅσον διαφέρει καὶ	περιφανῶς	ἀποδέδεικται δευτέρα τῶν ὑπὸ τὸν
[32, 55]	καὶ μάλιστα δὴ μεταστρέφειν ψυχὰς	ἀπηνῶς	καὶ ἀγρίως διακειμένας. διὰ τοῦτο
[32, 50]	θρασυνόμενοι πρὸς αὐτούς· οἱ δὲ	ἀπηνῶς	καὶ ἀκολάστως, μετὰ βοῆς καὶ
[32, 50]	διάγουσιν, ἀλλ´ εὐσχημόνως ἅμα καὶ	προσηνῶς,	εὐωχίας, οὐ παροινίας, ἄρχοντες, φιλοφρονούμενοι
[32, 65]	τοῦ δέοντος· ὑμεῖς δὲ οὕτως	ἀγεννῶς	δεδούλωσθε ὑπὸ τῆς τοιαύτης ἡδονῆς.
[32, 75]	ὁ μὲν δεύτερος ἀπὸ Διὸς	γεγονώς,	ὁ δὲ Ἑρμοῦ παῖς, οὐδὲ
[32, 50]	ἀμαθῶς οὔτε ἀπρεπῶς διάγουσιν, ἀλλ´	εὐσχημόνως	ἅμα καὶ προσηνῶς, εὐωχίας, οὐ
[32, 90]	τὰ σώματα ἀσκεῖν καὶ ζῆν	φιλοπόνως	{πολλοὺς δῆλον ὅτι} καὶ ταῦθ´
[32, 30]	κινήσῃ θάλατταν ἰλυώδη καὶ ῥυπαράν,	ἀτεχνῶς	οἶμαι καθ´ Ὅμηρον ὁρᾶται ἀφρός
[32, 50]	καὶ τἄλλα ἄμεινον πράττετε. ἐπεὶ	πῶς	ἂν ἀπείχεσθε ἀλλήλων; καίτοι ποίους
[32, 60]	τύχην τινὰ ἀναλαβεῖν καὶ σῶσαι,	πῶς	ἂν διέκεισθε; τούτων μὲν γάρ
[32, 85]	καὶ μοῖρα κραταιή. αἲ γάρ	πως	ὑμᾶς γε καὶ αὐτοὺς ἐνθάδε
[32, 65]	εἰ μὴ τῶν προεστηκότων ἐτύχετε,	χαλεπῶς	ἂν οἶμαι καὶ ἐσῴζεσθε. ~τεκμήριον
[32, 70]	ταῖς τραγῳδίαις, οὐκ ἂν οὕτως	χαλεπῶς	διέκεισθε. ~αὐτὸν γὰρ οἶμαι τὸν
[32, 60]	ἀποθανόντος δὲ ἐρημωθέντα ὀδύρεσθαι καὶ	χαλεπῶς	φέρειν· ὥστε τὴν μητέρα αὐτοῦ
[32, 50]	οἱ μὲν οὔτε ἀμαθῶς οὔτε	ἀπρεπῶς	διάγουσιν, ἀλλ´ εὐσχημόνως ἅμα καὶ
[32, 45]	παραιτουμένους τὸν θάνατον, ἀλλὰ προσλιπαροῦντας,	ὅπως	ἀκούσωσιν ἐπὶ πλέον. τοῦτο δ´
[32, 70]	τί δὴ καὶ τούτων ἐπεμνήσθην;	ὅπως	εἰδῆτε τὰ φυόμενα ἐκ τῆς
[32, 95]	ἡνιόχων καὶ κιθαρῳδῶν, οὐκ ἄδηλον	ὅπως	ἕξουσιν. Θεόφιλόν φασι παρ´ ὑμῖν
[32, 35]	λέγειν ἠρξάμην, ὁρᾶτε ἡλίκον ἐστίν.	ὅπως	μὲν γὰρ ἑστιᾶσθε καθ´ ἑαυτοὺς
[32, 35]	ἕκαστος οὐ πάνυ δῆλός ἐστιν·	ὅπως	μέντοι θεωρεῖτε καὶ ποῖοί τινες
[32, 85]	ἀπὸ πολλῶν καὶ φαύλων ὀλίγα,	ὅπως	μὴ μόνοι δοκῆτε εἶναι γελοῖοι.
[32, 75]	ἵππων, ἀλλ´ ὑπὲρ ὑμῶν αὐτῶν,	ὅπως	μὴ ταράττησθε μηδὲ ἐκπίπτητε τῆς
[32, 20]	ἐμαυτὸν ὄχλῳ καὶ θορύβῳ παρέβαλον·	ὅπως	οὖν ἔχω λέγειν ὅτι οὐ
[32, 10]	σύντομον πλοῦν. ἄνδρα δὲ λαβεῖν	καθαρῶς	καὶ ἀδόλως παρρησιαζόμενον, καὶ μήτε
[32, 50]	ἑτέροις τισίν; ἀλλ´ οὐδαμοῦ τοιοῦτος	ἔρως	ἐστὶ τοῦ πράγματος οὐδὲ οἶστρος.
[32, 85]	καλῶν, ἑνὸς δὲ πράγματος ἀγεννοῦς	ἔρως,	καὶ πρὸς μόνον τοῦτο ἀποβλέπωσι
[32, 55]	οὐδὲ γάλα καὶ μέλι δύνασθε	εὐχερῶς	οὕτως ἔχειν ἄκροισι δακτύλοισι διαμῶντες
[32, 15]	σωφρονοῦντι λόγῳ τὰς ἀκοὰς ὑπέχοντες	ὁλοκλήρως	ἄθλιοι μηδεμίαν σκέπην μηδὲ προβολὴν
[32, 15]	αὐτὸ σημεῖόν ἐστι τοῦ πάνυ	πονήρως	αὐτὰ ἔχειν. οἱ δὲ τοιοῦτοι
[32, 55]	ἀναγκάζεσθαι τοὺς σκαιῶς αὐτῷ καὶ	ἀμέτρως	χρωμένους· ὑπὸ δὲ ᾠδῆς σφαλλομένους
[32, 95]	πλείονα ὑμᾶς ἀγαθὰ ἐργάσεται. καὶ	ἴσως	ἂν αὐτῷ καὶ τῆς ἐνθάδε
[32, 25]	βελτίονος οὖσιν ὑμῖν παρέσχηκα ἐμαυτόν·	ἴσως	δὲ καὶ ἄλλος προαιρήσεται τῶν
[32, 45]	τῶν πολλῶν ἀσθένειαν καὶ σχολήν·	ἴσως	δὲ καὶ τῶν βελτιόνων εἰσὶν
[32, 10]	εἰσι ποιηταὶ καὶ ῥήτορες, οὐδὲν	ἴσως	δεινόν· εἰ δ´ ὡς φιλόσοφοι
[32, 45]	ἀνδραπόδου δυστυχοῦς. κἀκεῖνος μὲν ἀδικηθεὶς	ἴσως	ἐπὶ τοῦτο ἦλθεν, ὑπὲρ τοὺς
[32, 45]	ἐν ταῖς πόλεσι· χρὴ γὰρ	ἴσως	καὶ ἀναγκαῖόν ἐστι διὰ τὴν
[32, 55]	τῶν κρειττόνων χειρὸς λαμβάνετε· ὥστε	ἴσως	καιρὸς ἦν ὑμᾶς παύσασθαι βακχειῶν
[32, 5]	εἰπεῖν, ἀνήκοοί ἐστε. καὶ τοῦτο	ἴσως	οὐ δι´ ὑμᾶς· δηλώσετε δέ,
[32, 15]	καὶ λοιδορία καὶ προπηλακισμός· ὧν	ἴσως	οὐκ ἔδει φροντίζειν· τοιγαροῦν διὰ
[32, 35]	ὅσον οἷόν τε ὁμοφύλους ποιοῦσα.	ἴσως	οὖν χαίρετε ἀκούοντες, καὶ νομίζετε
[32, 95]	Διὸς υἱὸς εἶναι. μᾶλλον δ´	ἴσως	οὐχ Ἡρακλεῖ προσέοικεν ὑμῶν ὁ
[32, 95]	ἀνθρώπων τούτων οὐθεὶς οὔτ´ ἂν	ἴσως	προσέλθοι. καὶ Θεόφιλος τοίνυν πολλὰ
[32, 85]	τὰς οἰκίας κατακάωσιν· αὕτη μὲν	ἴσως	τελευταία καὶ πρὸς ὀλίγον γιγνομένη
[32, 5]	ἴασιν οὐδὲ θέλουσι διακινδυνεύειν, ἀπεγνωκότες	ἴσως	τὸ βελτίους ἂν ποιῆσαι τοὺς
[32, 85]	φθαρῆναι λέγεται· πλὴν οἱ μὲν	ἴσως	ὑφ´ ἑνός, ὑμεῖς δὲ ὑπὸ
[32, 45]	κατὰ φύσιν γιγνόμενοι καὶ σφόδρα	ἀμούσως	ἔχοντες οὐ διαφέρεσθε. καίτοι πόσοι
[32, 70]	καὶ μηδενὸς ἄξια, φαύλως καὶ	ἀκρατῶς	ἔχοντας ἐν τούτοις ἃ πράττουσι
[32, 1]	ὑμᾶς ἐπῄνουν βραδὺ μὲν φθεγγομένους,	ἐγκρατῶς	δὲ σιγῶντας, ὀρθῶς δὲ διανοουμένους,
[32, 30]	ἦθος. ὑμεῖς δὲ μάλιστα ἐνταῦθα	ἀφυλάκτως	ἔχετε καὶ προήσεσθε τὴν δόξαν
[32, 90]	μὴ καθ´ ἡμέραν τις πυρέττει	πάντως·	ἀλλὰ Καυνίους μόνον παρείληφε {κἀκείνων
[32, 5]	ὧν μικρῷ πρότερον ἐμνήσθην, οὐ	πάντως	εὑρήσομεν ἁμαρτάνοντας· ἀλλὰ τοῦτό γε
[32, 15]	σῷζον καὶ τρέφον καὶ γόνιμον	ὄντως	ἄνωθέν ποθεν ἐκ δαιμονίου τινὸς
[32, 20]	ὑφορώμενοι. τὸ μέντοι πρᾶγμα δυσχερὲς	ὄντως	καὶ δι´ ὑμᾶς. οὐ γὰρ
[32, 25]	ἐπὶ σωτηρίᾳ κοινῇ γεγονότες, κηδεμόνες	ὄντως	καὶ προστάται χρηστοὶ καὶ δίκαιοι,
[32, 25]	εὐγνώμων καὶ πρᾷος καὶ γαληνὸς	ὄντως,	οἷος γεύσασθαι παρρησίας καὶ μὴ
[32, 1]	καὶ λόγος, ὧν οἱ τυχόντες	εἰκότως	{ἄν} ἄνδρες ἀγαθοὶ γίγνονται καὶ
[32, 50]	ἐπιπλήττουσι τοῖς εἰκῇ βαδίζουσι. τοιγαροῦν	εἰκότως	εὐδοκιμοῦσι καὶ πάσης τιμῆς τυγχάνουσιν.
[32, 50]	πρῶτοι καὶ μηδὲν ἀνόητον ποιοῦντες	εἰκότως	οἶμαι παρά τε τῶν ἄλλων
[32, 50]	αὐτούς· οἱ δὲ ἀπηνῶς καὶ	ἀκολάστως,	μετὰ βοῆς καὶ ἀταξίας ὀργιζόμενοι
[32, 30]	ἄχνη καὶ φυκίων πλῆθος ἐκχεομένων·	ὡσαύτως	δὴ καὶ παρ´ ὑμῖν σκώμματα,
[32, 65]	γένωνται τοῦ δέοντος· ὑμεῖς δὲ	οὕτως	ἀγεννῶς δεδούλωσθε ὑπὸ τῆς τοιαύτης
[32, 95]	ὑμᾶς αὐτοὺς σώφρονας καὶ βεβαίους.	οὕτως	γὰρ ἂν οὔτ´ ἐπὶ τοῖς
[32, 90]	ἂν καὶ κατὰ κράτος ὃς	οὕτως	ἑάλωκε καὶ περιηγκωνίσθαι. οὐ γὰρ
[32, 75]	τὰ συμβαίνοντα εἰπεῖν; οὐ γὰρ	οὕτως	ἐκεῖνός φησι τὰ ἅρματα ταπεινὰ
[32, 70]	τὴν πόλιν ἀπωλέσατε. καὶ νῦν	οὕτως	ἐπιεικεῖς ἔχοντες ἡγεμόνας εἰς ὑποψίαν
[32, 70]	ἀταξίας. οὐ γὰρ ἔστι τοὺς	οὕτως	ἐπτοημένους περὶ τὰ μικρὰ καὶ
[32, 55]	γάλα καὶ μέλι δύνασθε εὐχερῶς	οὕτως	ἔχειν ἄκροισι δακτύλοισι διαμῶντες χθόνα’
[32, 70]	τοῖς θεάτροις θορύβων. οὐ γὰρ	οὕτως	ἡ πενία ταχὺ πέφυκε συμβαίνειν
[32, 75]	ἰδεῖν ἔστι πασχούσας. φησὶ δ´	οὕτως,	ἵν´ ὑμῖν καὶ χαρίσωμαί τι
[32, 60]	εἰκάζετε. καίτοι φιλοσόφους μὲν ᾔδειν	οὕτως	καλουμένους, κιθαρῳδοὶ δὲ Κυνικοὶ παρὰ
[32, 90]	ἐν κροκωτῷ, παραπλησίως καὶ δῆμος	οὕτως	μέγας μινυρίζων διὰ βίου καὶ
[32, 100]	ἐπ´ ὀλέθρῳ. ~μὴ οὖν σφόδρα	οὕτως	περιέχεσθε τούτου, μηδὲ ἀμούσους καὶ
[32, 95]	ἀφίξεως παράσχοιτε πόθον. οὐ γὰρ	οὕτως	τὸ κάλλος τῶν οἰκοδομημάτων προσάγειν
[32, 50]	οὐδὲ οἶστρος. {ἴστε Ῥοδίους ἐγγὺς	οὕτως	ὑμῶν ζῶντας ἐν ἐλευθερίᾳ καὶ
[32, 65]	ἐκεῖνοι μὲν οὖν τὸ πρᾶγμα	οὕτως	ὑφεωρῶντο, καὶ ἐφύλαττον τὰ ὦτα,
[32, 70]	ἐν ταῖς τραγῳδίαις, οὐκ ἂν	οὕτως	χαλεπῶς διέκεισθε. ~αὐτὸν γὰρ οἶμαι
[32, 65]	λόγου, καὶ δέδοικα πρὸς〉 ὑμᾶς	σαφῶς	αὐτὸ εἰπεῖν. ἔλεγε γὰρ ἐξ
[32, 95]	οὐκ ἂν θέλοι μάτην ἐνοχλεῖσθαι,	σαφῶς	εἰδὼς ὅτι οὔτ´ ἂν ὠνήσαιτο
[32, 40]	καὶ ἀκούειν ἐθέλοντες οὐκ ἀκούουσι,	σαφῶς	ἐξεστηκότες καὶ παρανοοῦντες, οὐκ ἄνδρες
[32, 30]	οὐδὲν ὑμῖν συμβεβούλευκα οὐδὲ εἴρηκα	σαφῶς,	ἐφ´ ᾧ μάλιστα ἐπιτιμῶ· τοῦτο
[32, 5]	ὑμᾶς, ὥσπερ τούτοις ἑτοίμως καὶ	συνεχῶς	αὑτοὺς παρέχετε, οὕτω καὶ λόγου
[32, 15]	βίου μέν τις χρώμενος καὶ	συνεχῶς	ἦλθέ ποτε πρὸς τέλος ὑγιὲς