HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

DION CHRYSOSTOME, Au peuple d'Alexandrie (discours 32; traduction anglaise)

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)


ε  =  208 formes différentes pour 629 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Discours, par.
[32, 65]   ἐκ τοιούτου σπέρματος· ἐπεὶ τούς  γε   ἄλλους Μακεδόνας ἀνδρείους καὶ πολεμικοὺς
[32, 30]   καὶ θέαν ἵππων· ὡς τῶν  γε   ἄλλων οὐδενὸς αὐτοῖς μέλει. οὐ
[32, 35]   ἐστιν ἐγκώμιον, οὐ πόλεως· οὐδέ  γε,   ἂν ὕδωρ ἐπαινῇ τις, ἀνθρώπων
[32, 10]   γνώμης καὶ πειθοῦς. καὶ πρῶτόν  γε   ἁπάντων, ἵνα, ὅθενπερ ἐχρῆν, ἐγγύθεν
[32, 1]   ~ΠΡΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΣ. ~Ἆρά  γε   βούλοισθ´ ἄν, ἄνδρες, σπουδάσαι
[32, 5]   πάντως εὑρήσομεν ἁμαρτάνοντας· ἀλλὰ τοῦτό  γε   ἐκεῖνοι καὶ πάνυ καλῶς ἐποίουν,
[32, 5]   τούτου φορὰ γέγονε· νόθον μέντοι  γε   καὶ ἀγεννὲς ἀνθρώπων οὐθέν, ὡς
[32, 85]   κραταιή. αἲ γάρ πως ὑμᾶς  γε   καὶ αὐτοὺς ἐνθάδε πάντας ὁπλήεντας
[32, 60]   οὐκέτι δύνασθε εἰρήνην ἄγειν. ~ἆρά  γε   μὴ Λακεδαιμονίους μιμεῖσθε; φασὶ γοῦν
[32, 60]   καὶ καταλύουσιν. καὶ μὴν  γε   Ὀρφεὺς τὰ θηρία ἡμέρου καὶ
[32, 80]   παρ´ ὑμῖν (πλὴν ὅτι μάχεσθαί  γε   οὐδεὶς ἱκανός ἐστιν οὐδὲ ἀριστεύειν
[32, 55]   τῶν ποιητῶν μυθολογήματα· ὡς ἐκεῖνοί  γε   παρεισάγουσι Βάκχας τινὰς μαινομένας ὑπὸ
[32, 80]   καὶ ἀθέσφατον οἶνον, κλαγγῇ ταί  γε   πέτονται ἀπὸ σταδίοιο κελεύθου. οἱ
[32, 30]   κἂν οἴκοι μὴ σωφρονῶσιν, ἔξω  γε   προϊέναι κοσμίως, αἱ δὲ μάλιστα
[32, 30]   μικρὸν ἡσυχάσασιν. καὶ μὴν περί  γε   τῶν ἄλλων τὸ μὲν πάντα
[32, 30]   {ὥστε, εἰ μηδὲν ἄλλο, τοῦτό  γε   ὑμῖν λόγος παρέσχηκεν οὐ
[32, 85]   ὀρθῶς τὴν ἐκ τοιούτων, οὐδέ  γε   χορὸν τοὺς ὁποίους δήποτε συνελθόντας,
[32, 80]   ἅρμ´ ἐν ἀγῶνι; εἰ δ´  ἄγε   νυν πείρησαι, ἵνα κναφθεὶς ἀποτίνῃς.
[32, 65]   πρὸς〉 ὑμᾶς σαφῶς αὐτὸ εἰπεῖν.  ἔλεγε   γὰρ ἐξ ἐκείνων γένος τι
[32, 65]   γενέσθαι καὶ τὸ ἦθος βεβαίους.  ἔλεγε   δὲ καὶ περὶ τῶν κιθαρῳδῶν
[32, 95]   ἐπ´ Ἀλεξάνδρῳ· καὶ γὰρ αὐτὸς  ἔλεγε   Διὸς υἱὸς εἶναι. μᾶλλον δ´
[32, 70]   νικᾶτε, κἀγὼ βαδιοῦμαι· ταῦτα δὲ  ἔλεγε,   φειδόμενος ὑμῶν καὶ καταγελῶν καὶ
[32, 45]   τὸ αἴσχιστον. ἑλοίμην γὰρ ἂν  ἔγωγε   λῃστεύων ἀποθανεῖν διὰ τοιαύτην
[32, 40]   ἐν ἅπασιν ἀνθρώποις. ~ὁρῶ γὰρ  ἔγωγε   οὐ μόνον Ἕλληνας παρ´ ὑμῖν
[32, 75]   τόπον ἀσφαλῆ. πολὺ δὴ μᾶλλον  ἔγωγε   ὑμῖν συμβουλεύω τὸν θεὸν τοῦτον
[32, 1]   σπανίως ποτὲ εἰσέρχεται· κρουμάτων  δὲ   ἀεὶ μεστόν ἐστι καὶ θορύβου
[32, 90]   κοινῇ ἐκτήσαντο τὴν φιλοτιμίαν. τοὺς  δὲ   Ἀθηναίους τὰ περὶ τοὺς λόγους
[32, 90]   ἑκάστων τὰ τοιαῦτα, τῷ παντὶ  δὲ   αἰσχίω δημοσίᾳ φαινόμενα. καὶ γὰρ
[32, 30]   πρότερόν τινα εἰρηκέναι φασί· τὸ  δὲ   Ἀλεξανδρέων πλῆθος τί ἂν εἴποι
[32, 55]   φέρειν ἐν ταῖς ἀγκάλαις· τὰ  δὲ   ἄλλα καὶ πάνυ μοι δοκεῖτε
[32, 15]   τοῖς ἐθέλουσι δέχεσθαι· τὰ κακὰ  δὲ   ἀλλαχόθεν, ὡς ἐξ ἑτέρας τινὸς
[32, 5]   εὐσέβειαν οὐκ ἔστι κτήσασθαι, ἔριν  δὲ   ἀμαθῆ καὶ φιλοτιμίαν ἄμετρον καὶ
[32, 10]   ἑκάστῳ μηνύοντα τὸ συμφέρον, ἐγρηγορότων  δὲ   ἀμελεῖν καὶ κοινῇ καὶ ἀθρόοις
[32, 5]   ἴσως οὐ δι´ ὑμᾶς· δηλώσετε  δέ,   ἂν ἀνάσχησθε τήμερον· ἀλλὰ μᾶλλον
[32, 35]   λίμνην ποταμόν. ὑμεῖς  δέ,   ἂν ἐγκωμιάζῃ τις τὸν Νεῖλον,
[32, 55]   καὶ προσέχειν μᾶλλον αὑτοῖς. νυνὶ  δὲ   ἂν μόνον ἀκούσητε χορδῆς, ὥσπερ
[32, 100]   ἐκέλευε παύσασθαι αὐτὸν ἀτιμάσας.  δὲ   ἀναμνησθεὶς ἐκείνου τοῦ ὀνείρατος, Τοῦτ´
[32, 60]   καὶ ἐπύργου τὴν πόλιν· οὗτοι  δὲ   ἀνατρέπουσι καὶ καταλύουσιν. καὶ μὴν
[32, 45]   ἐστιν ἀνδρὸς πονηροῦ θάνατος, τὸ  δὲ   ἀνδραπόδου δυστυχοῦς. κἀκεῖνος μὲν ἀδικηθεὶς
[32, 20]   {καὶ τῶν} ἀνθρώπων ἐρημίαν· ἐγὼ  δὲ   ἄνθρωπος οὐδεὶς οὐδαμόθεν ἐν τριβωνίῳ
[32, 50]   οὐ θρασυνόμενοι πρὸς αὐτούς· οἱ  δὲ   ἀπηνῶς καὶ ἀκολάστως, μετὰ βοῆς
[32, 55]   εὔτακτοι καὶ καθεστηκότες ὦμεν. ἕτερος  δὲ   αὖ τρόπος αὐλοῦ τε καὶ
[32, 10]   μὲν τιμᾶται τὸ δαιμόνιον, μάλιστα  δὲ   αὐτὸ δείκνυσι τὴν αὑτοῦ δύναμιν
[32, 75]   ὕδωρ ὑποδέχεσθαι τοῖς κόλποις. Ἀθήνησι  δὲ   αὐτὸ τοῦτο τὸ ζῷον ἀγαπηθῆναι
[32, 30]   ἀκοὴ μία τοσοῦδε πλήθους. ~ἴδετε  δὲ   αὑτοὺς ἐν τῷ παρόντι καὶ
[32, 65]   Ἑλλήνων προέστησαν πολλὰ ἔτη, τοὺς  δὲ   βαρβάρους ἐνίκων ἀεὶ πάντας· ὑμεῖς
[32, 40]   ὑπὸ τοσούτων μὲν Ἑλλήνων, τοσούτων  δὲ   βαρβάρων. τί οὖν οἴεσθε τούτους
[32, 30]   τῆς πόλεως· ἐν τῷ θεάτρῳ  δὲ   βλέπεται τὸ δημόσιον ἦθος. ὑμεῖς
[32, 85]   τις ἴδοι πάνυ καλήν, τὸν  δὲ   δεσπότην αὐτὸν ἀνδράποδον μηδὲ θυρωρεῖν
[32, 15]   δεινῶν ἐπικειμένων αὐτοῖς ἀπετράπησαν. οἱ  δὲ   διὰ παντὸς ἄπειροι τοῦ φαρμάκου
[32, 95]   σῶμα ἰσχυρῷ καὶ μεγάλῳ, τὴν  δὲ   διάνοιαν ἀμαθεῖ. πρὸς τοῦ Διὸς
[32, 1]   φθεγγομένους, ἐγκρατῶς δὲ σιγῶντας, ὀρθῶς  δὲ   διανοουμένους, καὶ νῦν ποιήσατε,
[32, 45]   καὶ δι´ ἡδονὴν μικράν, μᾶλλον  δὲ   δόξαν κενήν. οὐ γὰρ ἡδόμενοι
[32, 30]   ὑμῶν ἔχῃ τινὰ ἐξουσίαν, αὐτοὶ  δὲ   δύνασθε σεμνοὶ δοκεῖν καὶ σπουδαῖοι
[32, 40]   γὰρ εἶναι τῶν σοφῶν· ἧκε  δὲ   εἰς τὴν Ἑλλάδα θεασόμενος οἶμαι
[32, 40]   αὑτοὺς καὶ τἄλλα πράττοντες· ὅταν  δὲ   εἰς τὸ θέατρον εἰσέλθωσιν
[32, 10]   οἱ δ´ ἔτι αὔξουσιν. ~τῶν  δὲ   εἰς ὑμᾶς παρϊόντων ὡς πεπαιδευμένων
[32, 15]   δὴ καὶ ἀνίατον ἐξαιροῦσι. βελτίους  δέ   εἰσιν οἱ μὴ ῥᾳδίως αὐτὸ
[32, 60]   γὰρ υἱὸς ἦν Μούσης, οἱ  δὲ   ἐκ τῆς Ἀμουσίας αὐτῆς γεγόνασι·
[32, 45]   καὶ συμφορὰν πασῶν μεγίστην· αὐτοὶ  δὲ   ἐκπίπτοντες ἐκ τοῦ κόσμου τοῦ
[32, 70]   βήματα νικᾶτε, κἀγὼ βαδιοῦμαι· ταῦτα  δὲ   ἔλεγε, φειδόμενος ὑμῶν καὶ καταγελῶν
[32, 55]   κακὸν οὐδὲν ἀλλήλους ἐργάζονται· τῶν  δὲ   Ἑλλήνων ὑμεῖς μόνοι δι´ ὤτων
[32, 60]   οἶμαι {τῶν} πάντων θηρίων. πλεῖστα  δὲ   ἐν αὐτοῖς εἶναι τούς τε
[32, 40]   ἀκμαιότερον ἔσβεσται τῆς ταραχῆς· ἔτι  δὲ   ἔν τε συνόδοις καὶ στενωποῖς
[32, 5]   ἐπισταμένων, ἀλλὰ χρείων τροφῆς· οὗτοι  δὲ   ἔν τε τριόδοις καὶ στενωποῖς
[32, 15]   λύπης, μυρίων ἄλλων κακῶν. τούτων  δὲ   ἓν ἴαμα καὶ φάρμακον ἐποίησαν
[32, 65]   δὲ μηδὲν ἐπιχειρεῖν· τῶν κυνῶν  δὲ   ἐνίους, οἷα δὴ γένος ἀναιδὲς
[32, 35]   τῶν ἀεὶ θωπευόντων ὑμᾶς· ἐγὼ  δὲ   ἐπῄνεσα ὕδωρ καὶ γῆν καὶ
[32, 15]   οὖν ἑκατέρων ταῖς πόλεσι, πολὺ  δὲ   ἐπιεικεστέρων τῶν ἐν ταῖς ἐξουσίαις.
[32, 90]   τοῦτο χαλεπὸν οὐδὲ ὑπερβάλλον· ὅταν  δὲ   ἐπικρατῇ τὸ πάθος καὶ βλέπηται
[32, 30]   ἐφ´ μάλιστα ἐπιτιμῶ· τοῦτο  δὲ   ἔργον εἶναι τοῦ διδάσκοντος. ἐγὼ
[32, 60]   νάπας τὰ πολλὰ διατρίβειν· ἀποθανόντος  δὲ   ἐρημωθέντα ὀδύρεσθαι καὶ χαλεπῶς φέρειν·
[32, 75]   δεύτερος ἀπὸ Διὸς γεγονώς,  δὲ   Ἑρμοῦ παῖς, οὐδὲ περὶ βασιλείας
[32, 15]   μὴ ῥᾳδίως αὐτὸ πράττοντες. τὴν  δὲ   ἑτέραν ἐπιμέλειαν ἔργον εἶναί φημι
[32, 75]   ξένον ἐνέγκῃ τῷ χρόνῳ. {πάλιν  δὲ   ἑτέραν παρθένον ποταμοῦ τινος ἐρασθεῖσαν
[32, 95]   γεύσασθαι, μηδ´ ἂν ἐκχέηται, τῆς  δὲ   ἑτέρας τροφῆς. ἀλλ´ ἐστὲ ἱλαροὶ
[32, 40]   ἐλθόντες ἀποδύσωνται, χρίονται φαρμάκῳ. τοῦτο  δὲ   ἔφη κινεῖν αὐτοῖς τὴν μανίαν.
[32, 65]   τῆς τοιαύτης ἡδονῆς. δι´ ὑμᾶς  δὲ   ἤδη μοι δοκεῖ τὸ πρᾶγμα
[32, 15]   ἄλλοτε δ´ αὖτε τεθνᾶσιν· ὅμως  δὲ   ἤδη ποτὲ ἐξαισίων δεινῶν ἐπικειμένων
[32, 90]   οὐ σφόδρα κινοῦσι γέλωτα, τὸν  δὲ   Ἡρακλέα τοιοῦτον ὁρῶσι γελοῖον δοκεῖ,
[32, 80]   ἄλλοτε δ´ ἀΐξασκε μετήορα· τοὶ  δὲ   θεαταὶ θώκοις ἐν σφετέροις οὔθ´
[32, 80]   πεποίηκεν ἀγωνιστὰς καὶ φιλοτιμουμένους, τοὺς  δὲ   θεατὰς καθ´ ἡσυχίαν θεωροῦντας, ὥσπερ
[32, 75]   ἐλατῆρες ἕστασαν ἐν δίφροισι, πάτασσε  δὲ   θυμὸς ἑκάστου νίκης ἱεμένων, κέκλοντο
[32, 95]   τίμιον, ἀλλὰ τὸ χαίρειν· ἀπορίᾳ  δὲ   καὶ ἀγνοίᾳ χαρᾶς ἄνθρωποι διώκουσι
[32, 20]   ταραχῇ, βουλόμενον ὑμᾶς ὠφελεῖν. μείναντες  δὲ   καὶ ἀκούσαντες διὰ τέλους πᾶσι
[32, 60]   ἀγρίους πεποιήκασι καὶ ἀπαιδεύτους. ἔχω  δὲ   καὶ ἄλλον εἰπεῖν λόγον ἀνθρώπου
[32, 25]   οὖσιν ὑμῖν παρέσχηκα ἐμαυτόν· ἴσως  δὲ   καὶ ἄλλος προαιρήσεται τῶν ἐμοῦ
[32, 80]   σελήνην. οἵηπερ φύλλων γενεή, τοίη  δὲ   καὶ ἀνδρῶν, ἀνδρῶν κουφονόων, φιλαοιδοτάτων,
[32, 25]   ἀπάτη κρατεῖ παρ´ αὐτοῖς. ὁμοίως  δὲ   καὶ δῆμος μέν τις
[32, 10]   καὶ τῆς θεραπείας ἀμελήσειε, στεφάνους  δὲ   καὶ ἑταίρας καὶ μύρον αὐτοῖς
[32, 35]   μὴ πάντοτε ζητεῖν ἡδονάς. ἀναγωγαὶ  δὲ   καὶ κατάρσεις καὶ πλήθους ὑπερβολὴ
[32, 30]   ἔργον εἶναι τοῦ διδάσκοντος. ἐγὼ  δὲ   καὶ νῦν μὲν ἡγοῦμαι πολλὰ
[32, 55]   μαλακοποιοῦντες ἀνώδυνα ἔθηκαν. οὐχ ἧττον  δὲ   καὶ περὶ συνουσίας ἔδοξε πρέπειν
[32, 65]   καὶ τὸ ἦθος βεβαίους. ἔλεγε  δὲ   καὶ περὶ τῶν κιθαρῳδῶν τῶν
[32, 35]   αὐτοὶ ῥέοντες ἀπὸ Αἰθιοπίας. σχεδὸν  δὲ   καὶ τῶν ἄλλων οἱ πλείους
[32, 45]   πολλῶν ἀσθένειαν καὶ σχολήν· ἴσως  δὲ   καὶ τῶν βελτιόνων εἰσὶν οἱ
[32, 1]   νεῖκος ἀπαιδεύτοισι θεαταῖς, νηπιάχοις, ξυνὸν  δὲ   κακὸν πολέεσσι φέρουσιν. ~τοῦτο γὰρ
[32, 15]   μέν ἐστιν ἡγεμόνος συγγνώμη, φιλοσόφου  δὲ   κακοῦ μὴ πικρὸν εἶναι. τὸ
[32, 1]   ἀκοὴ τὸ θέατρον· εἰς τοῦτο  δὲ   καλὸν μὲν τίμιον οὐδὲν
[32, 40]   γὰρ οἱ μὲν τρέχουσιν, οἱ  δὲ   καταβάλλουσιν ἀλλήλους, οἱ δὲ τὼ
[32, 15]   ἐοικυῖα διαίτῃ καὶ φαρμάκοις,  δὲ   καύσει καὶ τομῇ, προσήκουσα μᾶλλον
[32, 90]   οὐδὲ φοβερᾶς προσηγορίας τυγχάνουσιν· ὅταν  δὲ   κοινὸν γένηται τὸ πρᾶγμα, τότε
[32, 10]   γενναίων καὶ ἐλευθέρων ἀνδρῶν, ἀφθονίᾳ  δὲ   κολάκων καὶ γοήτων καὶ σοφιστῶν.
[32, 50]   ὁμοίως ἐπτοημένοι τὰ τυχόντα, οἱ  δὲ   κοσμίως καὶ μετ´ εἰρήνης μετέχουσιν.
[32, 45]   μὴ τοιούτου τυχὼν δαίμονος· ὁδὶ  δὲ   κραυγῇ μόνον καὶ ἀνοίᾳ διὰ〉
[32, 60]   μὲν ᾔδειν οὕτως καλουμένους, κιθαρῳδοὶ  δὲ   Κυνικοὶ παρὰ μόνοις ὑμῖν γεγόνασιν.
[32, 5]   ἀκροατὰς καὶ χειροήθεις ἑαυτοῖς. τῶν  δὲ   Κυνικῶν λεγομένων ἔστι μὲν ἐν
[32, 10]   τινα καὶ σύντομον πλοῦν. ἄνδρα  δὲ   λαβεῖν καθαρῶς καὶ ἀδόλως παρρησιαζόμενον,
[32, 55]   καὶ φωνῆς αὐτὸ πάσχετε, μᾶλλον  δὲ   ληρεῖτε ἐκείνων {κάκιον} καὶ παραφέρεσθε
[32, 30]   ἔξω γε προϊέναι κοσμίως, αἱ  δὲ   μάλιστα ἐν ταῖς ὁδοῖς {πλεῖστα}
[32, 30]   βλέπεται τὸ δημόσιον ἦθος. ὑμεῖς  δὲ   μάλιστα ἐνταῦθα ἀφυλάκτως ἔχετε καὶ
[32, 1]   ὅ, τι ἂν ἐννοήσητε· ἐγὼ  δὲ   μᾶλλον ἂν ὑμᾶς ἐπῄνουν βραδὺ
[32, 45]   παραμυθίας ἐν τῷ βίῳ· δεῖ  δὲ   μετὰ κόσμου καὶ σχήματος πρέποντος
[32, 75]   οὕτω διαφθαρῆναι τὴν κόρην. σκοπεῖτε  δὲ   μὴ καὶ ὑμεῖς ὑπὸ τῆς
[32, 40]   πολλὰς ἤδη νενικήκατε ἱππομαχίας. σκοπεῖτε  δὲ   μὴ περὶ ὑμῶν ἀληθέστερον οὗτοι
[32, 90]   διὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν. σκοπεῖτε  δὲ   μὴ ὑμεῖς οὐχ ὁμοίας μεταλάβητε
[32, 15]   μὲν γὰρ προσήκει φειδόμενον, διδάσκειν  δὲ   μὴ φειδόμενον· καὶ χρηστοῦ μέν
[32, 65]   ἥδεσθαι μόνον καὶ ἐκπεπλῆχθαι, μιμεῖσθαι  δὲ   μηδὲν ἐπιχειρεῖν· τῶν κυνῶν δὲ
[32, 30]   εἶεν, φωνὴ δ´ ἄρρηκτος, χάλκεον  δέ   μοι ἦτορ ἐνείη· εἰ μὴ
[32, 65]   ἔσται γνῶναι τὴν διατριβήν. δοκεῖ  δέ   μοι, καὶ ἐν τῷ γυμνασίῳ
[32, 75]   ἀργυρίου, νῦν μὲν ἡττωμένων, νῦν  δὲ   νικώντων, ἀεὶ τῶν αὐτῶν· εἰ
[32, 80]   ἐμῷ δ´ ἐπιπείθεο μύθῳ· ἠπεδανὸς  δέ   νύ τοι θεράπων, βραδέες δέ
[32, 45]   καὶ ὀλέθρους ἀκλεῶς ἀπολλύμενος. ἔστι  δὲ   τοιοῦτος μυίας θάνατος. καὶ
[32, 100]   ὀνείρατος, ὡς οὐδενὸς ὄντος. ἐπεὶ  δὲ   τύραννος τῶν Σύρων ἧκεν
[32, 65]   πίνουσιν δικάζονται· κἂν σοφιστοῦ  δὲ   οἴκημα πλησίον ᾖ, οὐκ ἔσται
[32, 75]   θυμὸς ἑκάστου νίκης ἱεμένων, κέκλοντο  δὲ   οἷσιν ἕκαστος ἵπποις. ~ἐνταῦθα τοὺς
[32, 70]   σκωμμάτων ἐθρασύνοντο οἱ πολλοί, τινὲς  δὲ   ὀλίγοι βάλλοντες ὅ, τι ἔτυχον
[32, 10]   καὶ μύρον αὐτοῖς εἰσφέροι. τινὲς  δὲ   ὀλίγοι παρρησίαν ἀγηόχασι πρὸς ὑμᾶς,
[32, 60]   εὔηθες καὶ τὴν φιλανθρωπίαν, τῶν  δὲ   ὀρνίθων μουσικὸν δήπου τὸ γένος
[32, 70]   τέλος ἐκεῖνος μὲν αὐλῶν, ὑμεῖς  δὲ   ὀρχούμενοι τὴν πόλιν ἀπωλέσατε. καὶ
[32, 100]   καὶ τἀκριβέστερα τῆς τέχνης·  δέ,   οὐ γὰρ ἦν οἱ σύνεσις
[32, 65]   βαρβάρους ἐνίκων ἀεὶ πάντας· ὑμεῖς  δὲ   οὐδὲ ἄρχεσθαι καλῶς ἐπίστασθε. τοιγαροῦν
[32, 35]   οὐδὲν ἴδιόν ἐστιν ἐκείνων· ἀρετῆς  δὲ   οὐδὲ ὄναρ αὐτοῖς μέλει. ἐγὼ
[32, 1]   ἔπαινος τὸ ἅμα εἰπεῖν, μᾶλλον  δὲ   οὐδὲ τούτου· τί γάρ, ἂν
[32, 80]   αἱρεῖν πόλεις, ὡς ἐκεῖνος) ὑμῶν  δὲ   οὐδεὶς ἐν τῇ θέᾳ καθέστηκεν,
[32, 40]   {οὐδ´ αὖ ὅμοιον} πεπόνθασιν· ὑμεῖς  δὲ   οὐδεπώποτε αὐτοὶ θιγόντες οὐδ´ ἐπιβάντες
[32, 95]   τῶν τοῦ δεῖνος ᾀσμάτων, Θεοφίλου  δὲ   οὐκ οἶδα εἴ ποτε ἠκούσατε·
[32, 5]   ἐβούλοντο, μηδὲν ἀηδὲς ἀκούειν. ὑμῖν  δὲ   οὔτε χορός ἐστι τοιοῦτος οὔτε
[32, 65]   τρυφερώτεραι γένωνται τοῦ δέοντος· ὑμεῖς  δὲ   οὕτως ἀγεννῶς δεδούλωσθε ὑπὸ τῆς
[32, 15]   τινὸς πηγῆς κάτεισι, τοὺς ῥυπαροὺς  δὲ   ὀχετοὺς καὶ δυσώδεις αὐτοὶ ποιοῦμεν
[32, 40]   μάχονται πρὸς οὐδένα ἀνθρώπων, οἱ  δὲ   παίονται. ταῦτα δὲ ποιήσαντες, ἀποξυσάμενοι
[32, 1]   παισὶ Λυδῶν Φρυγῶν· Ἑλλήνων  δὲ   παισί, καὶ ταῦτα θεοῦ προστάξαντος,
[32, 20]   πατρὸς Διὸς ἐκ νεφελάων· ἑτέρου  δὲ   πάλιν αὖ, δῆμος ἄστατον κακόν,
[32, 45]   παρὰ τὸν τόνον, συνίετε· αὐτοὶ  δὲ   παντελῶς ἔξω τῆς ἁρμονίας τῆς
[32, 40]   τι ἂν αὐτοῖς ἐπέλθῃ. τὸ  δὲ   πάντων χαλεπώτατον, ἐσπουδακότες περὶ τὴν
[32, 55]   οὐ νόσον οὐδὲ μανίαν· τὰς  δὲ   παρθένους, ὡς ἂν αἰδουμένας τε
[32, 40]   καὶ παῖδες καὶ γύναια. ἐπειδὰν  δὲ   παύσηται τὸ δεινὸν καὶ διαλυθῶσι,
[32, 95]   ἂν μετάσχητε τῆς φήμης, ἐκείνους  δὲ   περὶ ὑμῶν μὴ πολυπραγμονεῖν, ὁποῖος
[32, 25]   ἄγοντα, οὐδὲν δεόμενον ψαλίων. οἱ  δὲ   πλείους {καὶ οἱ} θρασεῖς καὶ
[32, 10]   λόγους καὶ τοὺς ἀμαθεῖς, οἱ  δὲ   ποιήματα συνθέντες ᾄδουσιν, ὡς πάνυ
[32, 40]   ἀνθρώπων, οἱ δὲ παίονται. ταῦτα  δὲ   ποιήσαντες, ἀποξυσάμενοι τὸ φάρμακον αὐτίκα
[32, 85]   πάντων ἀμέλεια τῶν καλῶν, ἑνὸς  δὲ   πράγματος ἀγεννοῦς ἔρως, καὶ πρὸς
[32, 70]   καὶ μόνῳ τούτῳ προσεῖχεν, ὑμεῖς  δὲ   πρὸς ἐκεῖνον μὲν ἀπεχθῶς, πρὸς
[32, 60]   ἀρχαῖον πρὸς αὐλὸν πολεμεῖν· ὑμεῖς  δὲ   πρὸς κιθάραν αὐτὸ δρᾶτε.
[32, 35]   σῶμα τῆς πόλεώς ἐστι, μᾶλλον  δὲ   προσθήκη, τοῦ τε ποταμοῦ τὸ
[32, 60]   οὐχ ἡδόμενα τῷ μέλει. τὰ  δὲ   πτηνὰ καὶ τὰ πρόβατα μᾶλλόν
[32, 45]   ἀδοξοῦσι μὲν γὰρ πάντες. αἱ  δὲ   Σειρῆνες ἄλλο τι ἐποίουν, ὡς
[32, 1]   ἐπῄνουν βραδὺ μὲν φθεγγομένους, ἐγκρατῶς  δὲ   σιγῶντας, ὀρθῶς δὲ διανοουμένους,
[32, 15]   τέλος ὑγιὲς καὶ εὔδαιμον· οἱ  δὲ   σπανίως καὶ διὰ χρόνου ποτὲ
[32, 70]   ἐκεῖνον μὲν ἀπεχθῶς, πρὸς ἀλλήλους  δὲ   στασιαστικῶς διέκεισθε, χωρὶς ἕκαστοι καὶ
[32, 30]   μοι δέκα μὲν γλῶσσαι, δέκα  δὲ   στόματ´ εἶεν, φωνὴ δ´ ἄρρηκτος,
[32, 25]   τύραννοι, χαλεποὶ μὲν ἀκοῦσαι, χαλεποὶ  δὲ   συμβαλεῖν· τούτων μὲν ὀργὴ
[32, 45]   καὶ μεθ´ ἡσυχίας ἤκουσεν. αὗται  δὲ   σχεδὸν ἐν μέσῳ τῆς οἰκουμένης
[32, 15]   ψυχὰς πραΰνειν καὶ μαλάττειν. οὗτοι  δὲ   σωτῆρές εἰσι καὶ φύλακες τῶν
[32, 70]   ἂν οἶμαι καὶ ἐσῴζεσθε. ~τεκμήριον  δὲ   τὰ τελευταῖα συμβάντα περὶ ὑμᾶς,
[32, 30]   πρὸς σωτηρίαν μικρὸν ἡσυχάσασιν. ἐν  δὲ   ταῖς ἄλλαις σπουδαῖς, ὅταν ὑμῖν
[32, 50]   καὶ τὸ προσέχειν ἑαυτῷ, τοῦ  δὲ   ταραχήν καὶ〉 ἀναίδειαν· σπουδῇ πρόσεισι,
[32, 5]   καὶ λοιδορίαν καὶ δαπάνην. λέγω  δὲ   ταῦτα οὐκ ἀποτρέπων οὐδὲ καταλύειν
[32, 80]   δ´ εἰλυφόων ἄνεμος φέρει, οἱ  δέ   τε θάμνοι πρόρριζοι πίπτουσιν ἐπειγόμενοι
[32, 55]   καὶ ἄτεγκτον τοῦ πάθους, θηλυτέραν  δὲ   τὴν λύπην ἐργαζομένων δι´ ᾠδῆς
[32, 50]   καὶ οὐ φιλοζῴου ψυχῆς· ὑπὲρ  δὲ   τῆς ψαλτρίας ἀπάγχεσθαι, καθάρματος ἀγεννοῦς
[32, 80]   αἰθέρα καὶ Διὸς αὐλάς. ὧδε  δέ   τις εἴπεσκεν ἰδὼν ἐς πλησίον
[32, 1]   πάντες ἀποτυγχάνωσι τοῦ μέλους; δήμου  δὲ   τὸ καλῶς ἀκοῦσαι. νῦν μὲν
[32, 45]   ᾀδόντων, ἂν εὐσχημονῆτε ὑμεῖς. νυνὶ  δὲ   τὸ μὲν τῶν ἡνιόχων τινὰ
[32, 80]   δέ νύ τοι θεράπων, βραδέες  δέ   τοι ἵπποι. ~τὸν δ´ ἄρ´
[32, 15]   πάνυ πονήρως αὐτὰ ἔχειν. οἱ  δὲ   τοιοῦτοι παρ´ ἑτέρους ἴασιν ἰατροὺς
[32, 25]   μίαν μορφὴν εἰδώλου ξυντιθέντες. τῷ  δὲ   τοιούτῳ τέρατι ξυμπλέκεσθαι καὶ ὁμόσε
[32, 5]   οὐ δέος μήποτε ἐπιλίπῃ· τῶν  δὲ   τοιούτων λόγων, δι´ οὓς ἄνθρωποι
[32, 1]   τοῖς ὠσὶ τῶν παίδων, ὑμεῖς  δὲ   τοῖς αὑτῶν κάκιον. δήμου γάρ
[32, 15]   τῆς τιμωρίας σκληρὸν ἀπόλλυσι, τὸ  δὲ   τοῦ λόγου πικρὸν σῴζειν πέφυκε.
[32, 55]   τρέπει καὶ ὄρχησιν· παρ´ ὑμῖν  δὲ   τοὐναντίον ἐστίν. γὰρ ᾠδὴ
[32, 25]   ἀνάγκην, κόσμῳ πόλεων ἡδόμενοι. οἱ  δὲ   τοὐναντίον σκληροὶ καὶ ἄγριοι τύραννοι,
[32, 15]   ἀγνώμονι γνώμῃ καὶ πονηρίᾳ. συμβαίνει  δὲ   τοὺς κακίστους καὶ ἀτυχεστάτους ὡς
[32, 65]   ἅπτεσθαι καὶ φιλοσόφων ἐνίων· μᾶλλον  δὲ   τοὺς ῥήτορας οὐδὲ γνῶναι ῥᾴδιον.
[32, 65]   ἀνθρώπους διαφυλάττειν τὴν ἐπιμέλειαν. εἶναι  δὲ   τοῦτο αὐτὸ τὸ γένος τῶν
[32, 35]   πᾶσιν, οὐχ ὑμῖν μόνοις. ~αὐτὸ  δὲ   τοῦτο περὶ οὗ λέγειν ἠρξάμην,
[32, 95]   γέλωτα μὲν ποιεῖ, χαλεπὸν  δὲ   τοῦτον καὶ ἐπ´ ὀλέθρῳ. ~μὴ
[32, 20]   μέλους τινὸς ᾄσματος. νῦν  δὲ   τούτου μὲν ἀπορῶ τοῦ φαρμάκου·
[32, 35]   οὐδὲ ὄναρ αὐτοῖς μέλει. ἐγὼ  δὲ   τούτων ἐμνήσθην οὔτε ὑμᾶς ἐπαίρων
[32, 1]   τοῖς ὠσὶ τῶν παίδων, οἱ  δὲ   τρήσαντες τὸ ἕτερον χρυσίον ἐνέβαλον,
[32, 100]   εἰς ὄνου ὦτα ᾄδειν.  δὲ   τύραννος ἀκούσας τῶν ἑρμηνέων οἷα
[32, 65]   κατὰ μνήμην τὴν Ὀρφέως. εἶναι  δὲ   τῷ τρόπῳ κοῦφον καὶ ἀνόητον,
[32, 40]   οἱ δὲ καταβάλλουσιν ἀλλήλους, οἱ  δὲ   τὼ χεῖρε ἀνατείναντες μάχονται πρὸς
[32, 60]   Ὀρφέα καὶ ὑμᾶς ἔλεγεν. ἔστι  δὲ   τῶν ὑμετέρων σκωμμάτων ἀτοπώτερος καὶ
[32, 60]   ἐποίει διὰ τῆς ᾠδῆς· οὗτοι  δὲ   ὑμᾶς, ἀνθρώπους ὄντας, ἀγρίους πεποιήκασι
[32, 10]   καὶ τοῦτο ἀψευδὲς πέφηνεν.  δὲ   ὑμέτερος θεὸς οἶμαι, τελειότερος ὤν,
[32, 1]   διακόνους πολλοὺς τούτων ἔχετε· σπουδῆς  δὲ   ὑμῖν τὴν πᾶσαν ἔνδειαν ὁρῶ
[32, 45]   τῶν πατρίδων ἐπιδιδόντες αὑτούς· παρὰ  δὲ   ὑμῖν ὑπὲρ χορδῆς τοῦτο πάσχουσι
[32, 85]   ἄλλ´ ἀκούειν θαυμαστὰ οἷα, περὶ  δὲ   ὑμῶν αὐτῶν μηδὲν σεμνὸν λέγεσθαι
[32, 45]   ἐγὼ δοκῶ, ταῦτα ἔλεγεν. περὶ  δὲ   ὑμῶν τί ἄν τις ἔχοι
[32, 40]   κιθαρῳδοῦ, καὶ τούτου συνήθους, ἀκούεσθε  δὲ   ὑπὸ μυρίων ἐθνῶν οὐκ ἐπισταμένων
[32, 85]   μὲν ἴσως ὑφ´ ἑνός, ὑμεῖς  δὲ   ὑπὸ πλειόνων ἑαλώκατε. μὴ γὰρ
[32, 40]   τρεῖς τέτταρας ἡνιόχους, ὁρᾶσθε  δὲ   ὑπὸ τοσούτων μὲν Ἑλλήνων, τοσούτων
[32, 40]   τὴν ἐπιφάνειαν τοῦ θεοῦ· μαινομένην  δὲ   ὑπὸ ᾠδῆς καὶ δρόμων ἱππικῶν
[32, 25]   μὲν ἀγαθῶν ἑκούσιοι ταμίαι, τῶν  δὲ   χαλεπῶν σπανίως μεταδιδόντες καὶ κατὰ
[32, 90]   καὶ δουλείαν καὶ ἀπαγωγήν, τῆς  δὲ   ψυχῆς ἠνδραποδισμένης καὶ ἀπολωλυίας εἰρωνεύεσθαι
[32, 55]   αὐτῷ καὶ ἀμέτρως χρωμένους· ὑπὸ  δὲ   ᾠδῆς σφαλλομένους καὶ πολὺ κάκιον
[32, 35]   αὐτὰ οὐ μεγάλα, περὶ μεγίστων  δὲ   ὡς οἷόν τε. καὶ νῦν
[32, 85]   λέγεσθαι μηδ´ ἄξιον ζήλου, τοὐναντίον  δὲ   ὡς φαύλους τοὺς ἀνθρώπους διαβεβλῆσθαι,
[32, 25]   ἕτοιμος, ὥσπερ θηρίων ἀνημέρων, τὰ  δὲ   ὦτα ἐμπέφρακται, καὶ πάροδος οὐκ
[32, 95]   ἴσως ἂν αὐτῷ καὶ τῆς  ἐνθάδε   ἀφίξεως παράσχοιτε πόθον. οὐ γὰρ
[32, 10]   δήπου τὰς τοῦ Ἄπιδος φήμας  ἐνθάδε   ἐν Μέμφει πλησίον ὑμῶν, ὅτι
[32, 35]   μέντοι θεωρεῖτε καὶ ποῖοί τινες  ἐνθάδε   ἐστὲ ἅπαντες Ἕλληνες καὶ βάρβαροι
[32, 65]   αὖθις ὕστερον μετὰ Ἀλεξάνδρου διαβὰν  ἐνθάδε   οἰκῆσαι. καὶ διὰ τοῦτο δὴ
[32, 85]   πως ὑμᾶς γε καὶ αὐτοὺς  ἐνθάδε   πάντας ὁπλήεντας ἔθηκε θεὰ λευκώλενος
[32, 30]   ὁρᾶται καὶ δεῖ μηδὲν ἀγεννὲς  μηδὲ   αἰσχρὸν ποιεῖν· παραπλησίως καὶ δῆμος,
[32, 100]   οὖν σφόδρα οὕτως περιέχεσθε τούτου,  μηδὲ   ἀμούσους καὶ φορτικὰς καὶ ἀμαθεῖς
[32, 75]   ὑμῶν αὐτῶν, ὅπως μὴ ταράττησθε  μηδὲ   ἐκπίπτητε τῆς τάξεως. μὴ γὰρ
[32, 85]   τὸν δὲ δεσπότην αὐτὸν ἀνδράποδον  μηδὲ   θυρωρεῖν ἄξιον. τῷ παντὶ γὰρ
[32, 15]   ὑπέχοντες ὁλοκλήρως ἄθλιοι μηδεμίαν σκέπην  μηδὲ   προβολὴν ἔχοντες ἀπὸ τῶν παθῶν,
[32, 20]   μὴ παριόντας εἰς τὸ πλῆθος  μηδὲ   τολμῶντας ὑμῖν διαλέγεσθαι, ἀλλὰ σεμνοὺς
[32, 65]   ἂν μὴ διαφθαρῶσιν αἱ ἀκοαὶ  μηδὲ   τρυφερώτεραι γένωνται τοῦ δέοντος· ὑμεῖς
[32, 20]   ἐθέλοντα· τίς δ´ ἂν ἑκὼν  τοσσόνδε   διαδράμοι ἁλμυρὸν ὕδωρ ἄσπετον; οὐδέ
[32, 60]   κινοῦσιν. τοιγαροῦν οὐκ ἀπὸ κύκνων  οὐδὲ   ἀηδόνων ζῆλος αὐτῶν ὠνόμασται
[32, 80]   οὐδεὶς ἱκανός ἐστιν οὐδὲ ἀριστεύειν  οὐδὲ   αἱρεῖν πόλεις, ὡς ἐκεῖνος) ὑμῶν
[32, 40]   κατορωρυγμένων, οὐδὲν οἴδασι τῶν προτέρων  οὐδὲ   αἰσχύνονται λέγειν ποιεῖν ὅ,
[32, 75]   ἀκούσεσθε παρ´ ἐκεῖνον τὸν καιρόν,  οὐδὲ   ἂν αὐτὸς ὑμῖν τοῦ
[32, 20]   οὐ πᾶν πλῆθος ἀσελγές ἐστιν  οὐδὲ   ἀνήκοον, οὐδὲ ἀπὸ παντὸς δεῖ
[32, 25]   κακίας αὐτῶν οὔσης οὐ μιᾶς  οὐδὲ   ἁπλῆς, ἀλλὰ συμπεφορημένης ἐκ μυρίων·
[32, 20]   πλῆθος ἀσελγές ἐστιν οὐδὲ ἀνήκοον,  οὐδὲ   ἀπὸ παντὸς δεῖ τοὺς πεπαιδευμένους
[32, 40]   Ἕλληνας παρ´ ὑμῖν οὐδ´ Ἰταλοὺς  οὐδὲ   ἀπὸ τῶν πλησίον Συρίας, Λιβύης,
[32, 40]   οὐδὲ τοὺς ὑπὲρ ἐκείνους Αἰθίοπας  οὐδὲ   Ἄραβας ἀλλὰ καὶ Βακτρίους καὶ
[32, 80]   μάχεσθαί γε οὐδεὶς ἱκανός ἐστιν  οὐδὲ   ἀριστεύειν οὐδὲ αἱρεῖν πόλεις, ὡς
[32, 65]   ἐνίκων ἀεὶ πάντας· ὑμεῖς δὲ  οὐδὲ   ἄρχεσθαι καλῶς ἐπίστασθε. τοιγαροῦν εἰ
[32, 55]   πέτρας ποθέν τινος νάπης,  οὐδὲ   γάλα καὶ μέλι δύνασθε εὐχερῶς
[32, 85]   ταὐτῷ νενημένην ἐκ παντοδαπῶν λυμάτων.  οὐδὲ   γὰρ πόλιν εἴποι τις ἂν〉
[32, 85]   συνελθόντας, οὐδὲ στρατόπεδον πάντα ὄχλον.  οὐδὲ   γὰρ τὸ τοῦ Ξέρξου στράτευμα
[32, 35]   ἀγορᾶς ἐστιν ἐγκώμιον, οὐ πόλεως·  οὐδέ   γε, ἂν ὕδωρ ἐπαινῇ τις,
[32, 85]   ἂν〉 ὀρθῶς τὴν ἐκ τοιούτων,  οὐδέ   γε χορὸν τοὺς ὁποίους δήποτε
[32, 65]   ἐνίων· μᾶλλον δὲ τοὺς ῥήτορας  οὐδὲ   γνῶναι ῥᾴδιον. ὡς γὰρ ὁρῶσι
[32, 75]   Ἑρμοῦ παῖς, οὐδὲ περὶ βασιλείας  οὐδὲ   γυναικὸς οὐδὲ θανάτου πρόκειται κρίσις,
[32, 30]   πολλὰ λέγων οὐδὲν ὑμῖν συμβεβούλευκα  οὐδὲ   εἴρηκα σαφῶς, ἐφ´ μάλιστα
[32, 100]   μὲν ἄλλον χρόνον οὐ προσεῖχεν  οὐδὲ   ἐφρόντιζε τοῦ ὀνείρατος, ὡς οὐδενὸς
[32, 85]   τοιοῦτον ἕτερον ἔργον πράττειν·  οὐδὲ   τῶν Τρώων πόλις εὐδαίμων,
[32, 75]   οὐδὲ περὶ βασιλείας οὐδὲ γυναικὸς  οὐδὲ   θανάτου πρόκειται κρίσις, ἀλλ´ ἔστιν
[32, 60]   εἰ θεμιτὸν εἰπεῖν, οὐδὲν μέγα  οὐδὲ   θαυμαστὸν ἔχουσιν; εἰ γὰρ Ἰσμηνίας
[32, 5]   ὅλως εἰς πλῆθος οὐκ ἴασιν  οὐδὲ   θέλουσι διακινδυνεύειν, ἀπεγνωκότες ἴσως τὸ
[32, 5]   λέγω δὲ ταῦτα οὐκ ἀποτρέπων  οὐδὲ   καταλύειν κελεύων τὰς τοιαύτας ψυχαγωγίας
[32, 80]   οἱ μὲν μάρναντο πυρὸς δέμας·  οὐδέ   κε φαίης οὔτε ποτ´ ἠέλιον
[32, 35]   ὥστε τὰς ἐμπορίας οὐ νήσων  οὐδὲ   λιμένων οὐδὲ πορθμῶν τινων καὶ
[32, 55]   ψυχαῖς καὶ σώμασιν, οὐ νόσον  οὐδὲ   μανίαν· τὰς δὲ παρθένους, ὡς
[32, 20]   ῥᾴδιον ἐνεγκεῖν τοσοῦδε πλήθους θόρυβον  οὐδὲ   μυριάσιν ἀνθρώπων ἀπείροις ἐναντίον βλέψαι
[32, 75]   ἐστὶν διώκων, οὐδ´ Οἰνόμαος  οὐδὲ   Μυρτίλος, μὲν δεύτερος ἀπὸ
[32, 50]   τοιοῦτος ἔρως ἐστὶ τοῦ πράγματος  οὐδὲ   οἶστρος. {ἴστε Ῥοδίους ἐγγὺς οὕτως
[32, 35]   ἴδιόν ἐστιν ἐκείνων· ἀρετῆς δὲ  οὐδὲ   ὄναρ αὐτοῖς μέλει. ἐγὼ δὲ
[32, 60]   μὲν γάρ ἐστιν οὐδεὶς Ἀμφίων  οὐδὲ   Ὀρφεύς· μὲν γὰρ υἱὸς
[32, 75]   γεγονώς, δὲ Ἑρμοῦ παῖς,  οὐδὲ   περὶ βασιλείας οὐδὲ γυναικὸς οὐδὲ
[32, 95]   οὐ δήμου τὸ ἐπιτήδευμα· πόθεν;  οὐδὲ   πόλεως, ἀλλὰ Θερσίτου τινός· αὐτὸν
[32, 35]   ἐμπορίας οὐ νήσων οὐδὲ λιμένων  οὐδὲ   πορθμῶν τινων καὶ ἰσθμῶν, ἀλλὰ
[32, 75]   καὶ οὐκέτι κεύθετε θυμῷ βρωτὺν  οὐδὲ   ποτῆτα. τί σφόδρα οὕτω κυκᾶσθε;
[32, 65]   γεγονέναι κῶμος εἷς, οὐχ ἡδὺς  οὐδὲ   πρᾷος, ἀλλ´ ἄγριος καὶ χαλεπός,
[32, 95]   ποιεῖν, μὰ Δί´ οὐ κρήναις  οὐδὲ   προπυλαίοις· εἰς〉 ταῦτα μὲν γὰρ
[32, 85]   χορὸν τοὺς ὁποίους δήποτε συνελθόντας,  οὐδὲ   στρατόπεδον πάντα ὄχλον. οὐδὲ γὰρ
[32, 20]   τὴν ὀργὴν οὐδὲ τοὺς〉 συριγμοὺς  οὐδὲ   τὰ σκώμματα, οἷς πάντας ἐκπλήττετε
[32, 80]   ἐν τοιούτοις θρασὺς καὶ προπετὴς  οὐδὲ   τἄλλα εἶναι δύναται σώφρων, ὥσπερ
[32, 55]   ὕδωρ ὑμῖν ἀφικνεῖται δεῦρο αὐτόματον  οὐδὲ   τὴν μᾶζαν ἔχετε ἐν ἐξουσίᾳ
[32, 20]   ὑμέτερον θροῦν οὐδὲ τὸν γέλωτα  οὐδὲ   τὴν ὀργὴν οὐδὲ τοὺς〉 συριγμοὺς
[32, 30]   αὑτόν, οὐ κοινόν ἐστι τοῦτο  οὐδὲ   τῆς πόλεως· ἐν τῷ θεάτρῳ
[32, 95]   οὐ τὸ γελοῖον ἀγαθόν ἐστιν  οὐδὲ   τίμιον, ἀλλὰ τὸ χαίρειν· ἀπορίᾳ
[32, 20]   τοσσόνδε διαδράμοι ἁλμυρὸν ὕδωρ ἄσπετον;  οὐδέ   τις ἄγχι βροτῶν πόλις. ἐκεῖνος
[32, 50]   πάσης ἀδείας· ἀλλὰ παρ´ ἐκείνοις  οὐδὲ   τὸ δραμεῖν ἐν τῇ πόλει
[32, 55]   ἄκροισι δακτύλοισι διαμῶντες χθόνα’ ἀλλ´  οὐδὲ   τὸ ὕδωρ ὑμῖν ἀφικνεῖται δεῦρο
[32, 20]   ἄρα ἔδεισα τὸν ὑμέτερον θροῦν  οὐδὲ   τὸν γέλωτα οὐδὲ τὴν ὀργὴν
[32, 20]   τὸν γέλωτα οὐδὲ τὴν ὀργὴν  οὐδὲ   τοὺς〉 συριγμοὺς οὐδὲ τὰ σκώμματα,
[32, 40]   τῶν πλησίον Συρίας, Λιβύης, Κιλικίας,  οὐδὲ   τοὺς ὑπὲρ ἐκείνους Αἰθίοπας οὐδὲ
[32, 1]   τὸ ἅμα εἰπεῖν, μᾶλλον δὲ  οὐδὲ   τούτου· τί γάρ, ἂν κοινῇ
[32, 90]   πόλεσιν· ἀλλ´ οὐδὲν τοῦτο χαλεπὸν  οὐδὲ   ὑπερβάλλον· ὅταν δὲ ἐπικρατῇ τὸ
[32, 90]   καθ´ ἕνα εἰσὶν οὐ μεγάλης  οὐδὲ   φοβερᾶς προσηγορίας τυγχάνουσιν· ὅταν δὲ
[32, 45]   τῶν ἵππων οὐδεὶς δραμεῖται βράδιον  οὐδὲ   χεῖρον ᾄσεταί τις τῶν ᾀδόντων,
[32, 20]   ὑμᾶς. οὐ γὰρ ῥᾴδιον ἐνεγκεῖν  τοσοῦδε   πλήθους θόρυβον οὐδὲ μυριάσιν ἀνθρώπων
[32, 25]   ἀτάκτῳ τεταραγμένον, ἀλλ´ ἀκοὴ μία  τοσοῦδε   πλήθους. ~ἴδετε δὲ αὑτοὺς ἐν
[32, 90]   Ἡρακλέα φησὶ παθεῖν μαινόμενον· ἐκ  τοῦδε   βαίνων ἅρματ´ οὐκ ἔχων ἔχειν
[32, 15]   οὔσης παρ´ ἡμῖν, ὥσπερ ἐπὶ  τοῦδε   τοῦ ὕδατος τὸ μὲν σῷζον
[32, 80]   ἵκετ´ αἰθέρα καὶ Διὸς αὐλάς.  ὧδε   δέ τις εἴπεσκεν ἰδὼν ἐς
[32, 20]   τῆς ἀγγελίας, ἣν ἀηδῆ οὖσαν  ἐκόμιζε,   τάχ´ ἂν〉 ληρεῖν με φαίητε,
[32, 100]   ἄλλον χρόνον οὐ προσεῖχεν οὐδὲ  ἐφρόντιζε   τοῦ ὀνείρατος, ὡς οὐδενὸς ὄντος.
[32, 80]   ἠΰτε περ κλαγγὴ γεράνων πέλει  ἠὲ   κολοιῶν, αἵτ´ ἐπεὶ οὖν ζῦθόν
[32, 80]   δ´ ὥστε ψαρῶν νέφος ἔρχεται  ἠὲ   κολοιῶν οὖλον κεκλήγοντες, ὅτε προΐδωσιν
[32, 15]   μέν τις χρώμενος καὶ συνεχῶς  ἦλθέ   ποτε πρὸς τέλος ὑγιὲς καὶ
[32, 70]   ᾠήθησαν πρότερον· καὶ τοῦτο  εἴργασθε   δι´ ἀγερωχίαν, οὐκ ἐπιβουλεύοντες. ὑμεῖς
[32, 35]   ἡλίκον ἐστίν. ὅπως μὲν γὰρ  ἑστιᾶσθε   καθ´ ἑαυτοὺς κοιμᾶσθε
[32, 75]   οὐδὲ ποτῆτα. τί σφόδρα οὕτω  κυκᾶσθε;   τίς σπουδή; τίς
[32, 35]   γὰρ ἑστιᾶσθε καθ´ ἑαυτοὺς  κοιμᾶσθε   διοικεῖτε τὴν οἰκίαν ἕκαστος
[32, 55]   χορδῆς, ὥσπερ σάλπιγγος ἀκηκοότες, οὐκέτι  δύνασθε   εἰρήνην ἄγειν. ~ἆρά γε μὴ
[32, 55]   νάπης, οὐδὲ γάλα καὶ μέλι  δύνασθε   εὐχερῶς οὕτως ἔχειν ἄκροισι δακτύλοισι
[32, 40]   θιγόντες οὐδ´ ἐπιβάντες ἵππων οὐ  δύνασθε   κατέχειν αὑτοὺς, ἀλλ´ ἐστὲ ὅμοιοι
[32, 30]   ἔχῃ τινὰ ἐξουσίαν, αὐτοὶ δὲ  δύνασθε   σεμνοὶ δοκεῖν καὶ σπουδαῖοι τοιαῦτα
[32, 95]   εἰς〉 ταῦτα μὲν γὰρ οὐ  δύνασθε   ὑμεῖς ἀναλίσκειν οὐδ´ ἂν ὑπερβάλοισθέ
[32, 40]   μὲν τρεῖς τέτταρας ἡνιόχους,  ὁρᾶσθε   δὲ ὑπὸ τοσούτων μὲν Ἑλλήνων,
[32, 70]   οὐ πρότερον ὑμᾶς ἀνῆκαν ἕως  ἐγεύσασθε   πολέμου καὶ τὸ δεινὸν ἄχρι
[32, 65]   ὑμεῖς δὲ οὐδὲ ἄρχεσθαι καλῶς  ἐπίστασθε.   τοιγαροῦν εἰ μὴ τῶν προεστηκότων
[32, 1]   τὰ δέοντα ἐννοεῖτε καὶ ταχὺ  φθέγγεσθε   ὅ, τι ἂν ἐννοήσητε· ἐγὼ
[32, 65]   ἐτύχετε, χαλεπῶς ἂν οἶμαι καὶ  ἐσῴζεσθε.   ~τεκμήριον δὲ τὰ τελευταῖα συμβάντα
[32, 30]   τοῦ δεῖν ἀκούειν, κεἰ μὴ  πείθεσθε,   λόγων. τοῦτο γὰρ οἶμαι καὶ
[32, 90]   καὶ δόξαν ἔσχον. πόσους γὰρ  οἴεσθε   Ἀθηναίων Μεγαρέων Κορινθίων
[32, 10]   καὶ δι´ ὀνειράτων. μὴ οὖν  οἴεσθε   κοιμωμένων μόνον ἐπιμελεῖσθαι τὸν θεόν,
[32, 45]   ὁρᾶν. μὴ γὰρ τοῦτό με〉  οἴεσθε   λέγειν ὡς οὐ χρὴ καὶ
[32, 50]   γέλωτα τοὺς θεοὺς ὑμῶν καταγελᾶν  οἴεσθε,   ὅταν πάλιν ἐκείνους προσκυνοῦντες ταὐτὰ
[32, 70]   τῆς ἴσης εὐχερείας. μὴ οὖν  οἴεσθε   περὶ μικρῶν εἶναι τὸν λόγον,
[32, 40]   τοσούτων δὲ βαρβάρων. τί οὖν  οἴεσθε   τούτους ἐπὶ γῆς πέρατα ἐλθόντας
[32, 95]   διοικούντων ὑμᾶς προτιμήσῃ. μὴ γὰρ  οἴεσθε   ὑμᾶς μὲν πυνθάνεσθαι περὶ τῶν
[32, 60]   καὶ μακρότερος. σκοπεῖτε οὖν, εἰ  βούλεσθε   ἀκοῦσαι, καὶ μὴ δυσχεράνητε. ἔφη
[32, 25]   φεύγειν. ~σαφέστερον δ´ ὑμῖν, εἰ  βούλεσθε,   διελεύσομαι περὶ δήμου φύσεως, τοῦτ´
[32, 60]   πρὸς κιθάραν αὐτὸ δρᾶτε.  βούλεσθε,   ἐπειδὴ τοῖς βασιλεῦσι τοὺς δήμους
[32, 75]   ὑμῖν ἐπιστὰς εἴποι διατεινάμενος, δαιμόνιοι,  μαίνεσθε   καὶ οὐκέτι κεύθετε θυμῷ βρωτὺν
[32, 30]   τοῦτο καὶ τοῖς ἄρχουσιν εὐτελέστεροι  φαίνεσθε;   καὶ πρότερόν τινα εἰρηκέναι φασί·
[32, 55]   κάθησθε, ἀναπηδᾶτε τῶν ὀρχηστῶν μᾶλλον,  συντείνεσθε   ὑπὸ τῶν ᾀσμάτων· τοὺς μὲν
[32, 70]   συνήθεις, αὐτοὶ δ´ ὑπὸ μαστίγων  ἠλαύνεσθε   τῶν ἐν ταῖς τραγῳδίαις, οὐκ
[32, 60]   ταύτην καὶ ἄμετρον φιλοτιμίαν; οὐ  φυλάξεσθε   τοὺς ἄλλους σκώπτοντες καὶ ταῦτα
[32, 45]   καὶ σφόδρα ἀμούσως ἔχοντες οὐ  διαφέρεσθε.   καίτοι πόσοι διὰ ταῦθ´ ὑμῶν
[32, 55]   δὲ ληρεῖτε ἐκείνων {κάκιον} καὶ  παραφέρεσθε   καὶ μᾶλλον ἐοίκατε κραιπαλῶσιν. καίτοι
[32, 35]   ἂν ἐγκωμιάζῃ τις τὸν Νεῖλον,  ἐπαίρεσθε,   ὥσπερ αὐτοὶ ῥέοντες ἀπὸ Αἰθιοπίας.
[32, 60]   παιδείᾳ καὶ λόγῳ προσέχοντα; οὐκ  ἀποθήσεσθε   τὴν αἰσχρὰν ταύτην καὶ ἄμετρον
[32, 30]   μάλιστα ἐνταῦθα ἀφυλάκτως ἔχετε καὶ  προήσεσθε   τὴν δόξαν τῆς πόλεως· ὥσπερ
[32, 75]   ἐρεῖτε; δῆλον ὅτι οὐδ´  ἀκούσεσθε   παρ´ ἐκεῖνον τὸν καιρόν, οὐδὲ
[32, 80]   θέᾳ καθέστηκεν, ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον  πέτεσθε   τῶν ἵππων καὶ τῶν ἡνιόχων,
[32, 40]   τύχῃ, κιθαρῳδοῦ, καὶ τούτου συνήθους,  ἀκούεσθε   δὲ ὑπὸ μυρίων ἐθνῶν οὐκ
[32, 35]   θάλατταν τὴν καθ´ ἡμᾶς ἅπασαν  ἐκδέχεσθε,   κάλλει τε λιμένων καὶ μεγέθει
[32, 100]   ὀλέθρῳ. ~μὴ οὖν σφόδρα οὕτως  περιέχεσθε   τούτου, μηδὲ ἀμούσους καὶ φορτικὰς
[32, 55]   Μουσῶν, ἀλλ´ ἐκ Κορυβάντων τινῶν  κατέχεσθε,   καὶ πιστὰ ποιεῖτε τὰ τῶν
[32, 50]   ἄμεινον πράττετε. ἐπεὶ πῶς ἂν  ἀπείχεσθε   ἀλλήλων; καίτοι ποίους τινὰς ἂν
[32, 50]   προσφέρησθε καὶ διὰ τῶν αὐτῶν  ἀναγκάζησθε   τιμᾶν τὸ δαιμόνιον; ἀλλ´ ἔστιν
[32, 55]   ~ἀλλ´ οὐχ ὑμεῖς, ἀλλ´ ἐκπεπληγμένοι  κάθησθε,   ἀναπηδᾶτε τῶν ὀρχηστῶν μᾶλλον, συντείνεσθε
[32, 30]   τοῦτο γοῦν ὅτι τοσοῦτον χρόνον  κάθησθε   σωφρονοῦντες. καὶ γὰρ τοῖς νοσοῦσι
[32, 85]   φοβοῦμαι δὴ μὴ καὶ ὑμεῖς  ἀπόλησθε   {ἐκείνοις} παραπλησίως, εἰ καὶ ψυχρότερόν
[32, 75]   ὑμεῖς ὑπὸ τῆς τοιαύτης ἐπιθυμίας  ἀπόλησθε.   ποῖος γὰρ Ὅμηρος τίς
[32, 70]   ἑορτῇ πιούμενοι. καὶ μὴν ἐκεῖνο  μέμνησθε   τὸ γελοῖον ὡς βέλτιστος
[32, 95]   δεῖνος μὲν πολλάκις ἀκηκόατε καὶ  διαμέμνησθε   τῶν σκωμμάτων αὐτοῦ καὶ τῶν
[32, 50]   ὅταν πάλιν ἐκείνους προσκυνοῦντες ταὐτὰ  προσφέρησθε   καὶ διὰ τῶν αὐτῶν ἀναγκάζησθε
[32, 1]   καὶ νῦν ποιήσατε, ἵνα  κτήσησθε   πρὸς ἐκείνῳ τῷ ἐπαίνῳ καινὸν
[32, 75]   ὑπὲρ ὑμῶν αὐτῶν, ὅπως μὴ  ταράττησθε   μηδὲ ἐκπίπτητε τῆς τάξεως. μὴ
[32, 5]   δι´ ὑμᾶς· δηλώσετε δέ, ἂν  ἀνάσχησθε   τήμερον· ἀλλὰ μᾶλλον παρὰ τοὺς
[32, 85]   ἑαλώκατε. μὴ γὰρ τοῦτο μόνον  ἡγεῖσθε   ἅλωσιν εἶναι πόλεως, ἄν τινες
[32, 80]   καὶ ἡνιοχεῖτε καὶ διώκετε καὶ  ἡγεῖσθε   καὶ πίπτετε. τοιγαροῦν οὐ κακῶς
[32, 45]   ἐκπεσεῖν ἐκ τοῦ δίφρου δεινὸν  ἡγεῖσθε   καὶ συμφορὰν πασῶν μεγίστην· αὐτοὶ
[32, 70]   τραγῳδίαις, οὐκ ἂν οὕτως χαλεπῶς  διέκεισθε.   ~αὐτὸν γὰρ οἶμαι τὸν Ἰξίονα
[32, 60]   ἀναλαβεῖν καὶ σῶσαι, πῶς ἂν  διέκεισθε;   τούτων μὲν γάρ ἐστιν οὐδεὶς
[32, 70]   ἀπεχθῶς, πρὸς ἀλλήλους δὲ στασιαστικῶς  διέκεισθε,   χωρὶς ἕκαστοι καὶ καθ´ αὑτοὺς
[32, 100]   τὰς Χάριτας, ἀλλὰ μᾶλλον Εὐριπίδην  μιμεῖσθε   οὕτω λέγοντα· μὴ παυσαίμην τὰς
[32, 60]   ἄγειν. ~ἆρά γε μὴ Λακεδαιμονίους  μιμεῖσθε;   φασὶ γοῦν αὐτοὺς τὸ ἀρχαῖον
[32, 45]   ὅταν συνέλθητε, πυκτεύετε, βοᾶτε, ῥιπτεῖτε,  ὀρχεῖσθε,   ποίῳ χρισάμενοι φαρμάκῳ; δῆλον ὅτι
[32, 50]   καίτοι ποίους τινὰς ἂν ὑμεῖς  ἡγοῖσθε   ἀνθρώπους, οἷς ἐλευθερία μὴ συμφέρει;
[32, 95]   δύνασθε ὑμεῖς ἀναλίσκειν οὐδ´ ἂν  ὑπερβάλοισθέ   ποτε οἶμαι τὴν ἐκείνου μεγαλοψυχίαν·
[32, 65]   δέοντος· ὑμεῖς δὲ οὕτως ἀγεννῶς  δεδούλωσθε   ὑπὸ τῆς τοιαύτης ἡδονῆς. δι´
[32, 95]   προθείη τῶν ὠνίων μηδὲν μήτε  δείξειε   μηδέποτε· δῆλον γὰρ ὡς ἐσχάτην
[32, 10]   σωτηρίας αὐτῶν καὶ τῆς θεραπείας  ἀμελήσειε,   στεφάνους δὲ καὶ ἑταίρας καὶ
[32, 95]   ἂν οὔτ´ ἐπὶ τοῖς γεγονόσι  μετανοήσειε   καὶ πλείονα ὑμᾶς ἀγαθὰ ἐργάσεται.
[32, 80]   μὲν μάρναντο πυρὸς δέμας· οὐδέ  κε   φαίης οὔτε ποτ´ ἠέλιον σόον
[32, 40]   μὲν γὰρ εἶναι τῶν σοφῶν·  ἧκε   δὲ εἰς τὴν Ἑλλάδα θεασόμενος
[32, 85]   καὶ αὐτοὺς ἐνθάδε πάντας ὁπλήεντας  ἔθηκε   θεὰ λευκώλενος Ἥρη, ὡς μή
[32, 95]   ἀλλὰ νοῦ καὶ συνέσεως. τοιγαροῦν  τέθνηκε   κατασιωπήσας ὑμῶν τὴν πόλιν, {τοῦτ´
[32, 80]   καθ´ ἡσυχίαν θεωροῦντας, ὥσπερ καὶ  προσῆκε.   μόνον δ´ ἐπὶ τῷ τέλει
[32, 60]   παρ´ ὑμῖν αὐτοῖς, ἀλλ´, ὡς  ἔοικε,   κνυζηθμοῖς καὶ ὑλαγμοῖς εἰκάζετε. καίτοι
[32, 75]   χθονὶ πίλνατο πουλυβοτείρῃ, ἄλλοτε δ´  ἀΐξασκε   μετήορα, τοὶ δ´ ἐλατῆρες ἕστασαν
[32, 80]   χθονὶ πίλνατο πουλυβοτείρῃ, ἄλλοτε δ´  ἀΐξασκε   μετήορα· τοὶ δὲ θεαταὶ θώκοις
[32, 90]   βαίνων ἅρματ´ οὐκ ἔχων ἔχειν  ἔφασκε,   δίφρου δ´ εἰσέβαινεν ἄντυγας, κἄθεινε
[32, 15]   δὲ τοῦ λόγου πικρὸν σῴζειν  πέφυκε.   κινδυνεύει μέντοι πολλή τις εἶναι
[32, 70]   γὰρ οὕτως πενία ταχὺ  πέφυκε   συμβαίνειν διὰ τὰς κατ´ ὀλίγον
[32, 50]   τοιγαροῦν ὡς παισὶν ὑμῖν παιδαγωγοὺς  δέδωκε   τοὺς φρονιμωτέρους τῆς πόλεως, μεθ´
[32, 90]   καὶ κατὰ κράτος ὃς οὕτως  ἑάλωκε   καὶ περιηγκωνίσθαι. οὐ γὰρ ἂν
[32, 45]   σκοπέλου τινός, ὅπου μηδεὶς ῥᾳδίως  παρέβαλλε·   κἀκεῖ δ´ νοῦν ἔχων
[32, 45]   αὐτὰ ὁρᾶν. μὴ γὰρ τοῦτό  με〉   οἴεσθε λέγειν ὡς οὐ χρὴ
[32, 20]   οὖσαν ἐκόμιζε, τάχ´ ἂν〉 ληρεῖν  με   φαίητε, ῥητέα δ´ ὅμως· Ζεὺς
[32, 20]   φαίητε, ῥητέα δ´ ὅμως· Ζεὺς  ἐμέ   γ´ ἠνώγει δεῦρ´ ἐλθέμεν οὐκ
[32, 20]   τάχ´ ἂν〉 οὖν καὶ ὑμεῖς  ἐμὲ   τῷ θορύβῳ καταπίοιτε καὶ τῇ
[32, 75]   Ταραξίππου Ποσειδῶνος βωμός, ἔνθα μάλιστα  συνέβαινε   τοὺς ἵππους πτοεῖσθαι καὶ πλεῖστα
[32, 90]   ἔφασκε, δίφρου δ´ εἰσέβαινεν ἄντυγας,  κἄθεινε   κέντρον δῆθεν ὡς ἔχων χερί.
[32, 5]   τινὸς πράγματος καὶ τούτου φορὰ  γέγονε·   νόθον μέντοι γε καὶ ἀγεννὲς
[32, 55]   ἧττον δὲ καὶ περὶ συνουσίας  ἔδοξε   πρέπειν μουσικῆς δύναμις, ἁρμονίαν
[32, 85]   εὐδαίμων, ὅτι πονηρῶν καὶ ἀκολάστων  ὑπῆρξε   πολιτῶν. καίτοι μεγάλη τε καὶ
[32, 75]   κόρης ἄβατον. γὰρ πατὴρ  συγκαθεῖρξε   τὴν παῖδα τῷ ἵππῳ, καί
[32, 1]   τοῦτο μὲν γὰρ κόραις μᾶλλον  ἔπρεπε   καὶ παισὶ Λυδῶν Φρυγῶν·
[32, 80]   τὸν δ´ αὖθ´ Ἱπποκόων ἀπαμειβόμενος  προσέειπε·   τέττα, σιωπῇ ἧσο, ἐμῷ δ´
[32, 75]   κολαζόμενον διὰ τοιαύτην τινὰ ἀσέβειαν.  φέρε   οὖν, εἰ μεταξὺ θεῶν τις
[32, 60]   πρὸς τὸ μέλος, ὥς φασιν,  ἤγειρε   καὶ ἐπύργου τὴν πόλιν· οὗτοι
[32, 40]   καταβάλλουσιν ἀλλήλους, οἱ δὲ τὼ  χεῖρε   ἀνατείναντες μάχονται πρὸς οὐδένα ἀνθρώπων,
[32, 90]   καὶ χοροὺς ἐπὶ τούτοις αὐτοὺς  ἐποίησε   θαυμάζεσθαι διὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν.
[32, 80]   πίπτετε. τοιγαροῦν οὐ κακῶς τις  παρεποίησε   τῶν σαπρῶν τούτων ποιητῶν· ἅρματα
[32, 10]   πολλάκις γὰρ ἤδη καὶ ὕπαρ  ὤνησε   καὶ μεθ´ ἡμέραν ἐναργῶς προεῖπεν.
[32, 25]   δὲ τοιούτῳ τέρατι ξυμπλέκεσθαι καὶ  ὁμόσε   ἰέναι μαινομένου τινὸς ἀληθῶς ἔργον
[32, 75]   δ´ ἐλατῆρες ἕστασαν ἐν δίφροισι,  πάτασσε   δὲ θυμὸς ἑκάστου νίκης ἱεμένων,
[32, 50]   φθέγγεται βαδίζων {ἢ} πεσών τινα  ἔωσε,   μάχεται πρὸς ἕτερον. ὁμοίως καὶ
[32, 85]   οἷος κἀγὼ καλός τε μέγας  τε;   ἀλλ´ ἔπι τοι κἀμοὶ θάνατος
[32, 35]   ταὐτὸ ξυνάγουσα πάντας καὶ δεικνύουσά  τε   ἀλλήλοις καὶ καθ´ ὅσον οἷόν
[32, 75]   ἐπὶ τὸ ῥεῦμα, καὶ τόν  τε   ἀφρὸν ἐντίθεσθαι ταῖς ἀγκάλαις καὶ
[32, 55]   ἐοικέναι Νύμφαις καὶ Σατύροις. ἱλαροί  τε   γὰρ ἀεὶ καὶ φιλογέλωτες καὶ
[32, 35]   τῶν ὑπὸ τὸν ἥλιον.  τε   γὰρ Αἴγυπτος {ὑμῶν} τηλικοῦτον ἔθνος,
[32, 80]   ἁλισκομένης τῆς Τροίας, καὶ αὐτός  τε   διὰ τοῦτο κεραυνωθεὶς καὶ τοῦ
[32, 40]   τὴν Ἑλλάδα θεασόμενος οἶμαι τά  τε   ἔθη καὶ τοὺς ἀνθρώπους· ἔλεγεν
[32, 60]   τέλειον γενναῖον ῥυθμὸν οἷός  τε   εἰπεῖν; ἀλλὰ ᾄσματα γυναικῶν καὶ
[32, 35]   τὴν ἔξωθεν ὑπερκειμένην ἔχετε, τήν  τε   Ἐρυθρὰν καὶ τὴν Ἰνδικήν, ἧς
[32, 35]   αὐτοῦ καὶ τὸ ὠφέλιμον, τήν  τε   θάλατταν τὴν καθ´ ἡμᾶς ἅπασαν
[32, 80]   εἰλυφόων ἄνεμος φέρει, οἱ δέ  τε   θάμνοι πρόρριζοι πίπτουσιν ἐπειγόμενοι πυρὸς
[32, 35]   ἄλλους ἅπαντας λόγου μεῖζον, τό  τε   θαυμαστὸν αὐτοῦ καὶ τὸ ὠφέλιμον,
[32, 60]   δυσχεράνητε. ἔφη τοίνυν ἐκεῖνος περί  τε   Θρᾴκην καὶ Μακεδονίαν τὸν Ὀρφέα
[32, 40]   θεαμάτων πάντων κρεῖττον θέαμα, κόσμῳ  τε   ἱερῶν καὶ πλήθει πολιτῶν καὶ
[32, 20]   ἔφην, θαρρῆσαί μοι παρέσχεν, ὅς  τε   καὶ ἄλκιμον ἄνδρα φοβεῖ καὶ
[32, 20]   ἀεὶ τὸν ὄχλον ὡς χαλεπόν  τε   καὶ ἀπειθῆ καὶ πρὸς ὕβριν
[32, 30]   οἶμαι καθ´ Ὅμηρον ὁρᾶται ἀφρός  τε   καὶ ἄχνη καὶ φυκίων πλῆθος
[32, 25]   ἐκ μυρίων· ὥστε πάνυ ποικίλον  τε   καὶ δεινὸν εἶναι θηρίον, οἷα
[32, 1]   τινὲς ἐπαινοῦσιν ὑμᾶς ὡς σοφούς  τε   καὶ δεινούς, ὅτι τοσαῦται μυριάδες
[32, 85]   ἀκολάστων ὑπῆρξε πολιτῶν. καίτοι μεγάλη  τε   καὶ ἔνδοξος ἦν· ἀλλ´ ὅμως
[32, 55]   οὐκοῦν ὑμῖν τὰ τῶν νεβρίδων  τε   καὶ θύρσων ἐνδεῖ καὶ τὸ
[32, 35]   περὶ μεγίστων δὲ ὡς οἷόν  τε.   καὶ νῦν εἶπον τὰ περὶ
[32, 1]   τῷ ἐπαίνῳ καινὸν ἕτερον μείζω  τε   καὶ σεμνότερον, ὅτι τοσοῦτοι ὄντες
[32, 25]   ποιηταὶ καὶ δημιουργοὶ πλάττουσι Κενταύρους  τε   καὶ Σφίγγας καὶ Χιμαίρας, ἐκ
[32, 55]   δὲ παρθένους, ὡς ἂν αἰδουμένας  τε   καὶ σώφρονας. τε μουσικὴ
[32, 20]   βασιλέων; καὶ ταῦτα ἀκούων Ὁμήρου  τε   καὶ τῶν ἄλλων ποιητῶν ὑμνούντων
[32, 55]   ἕτερος δὲ αὖ τρόπος αὐλοῦ  τε   καὶ ᾠδῆς ἐν πένθεσιν, ἰωμένων
[32, 80]   οἱ δ´ ὑπὸ νίκης ἀλλήλοισί  τε   κεκλόμενοι καὶ πᾶσι θεοῖσι χεῖρας
[32, 40]   ἰδεῖν ἔστι μέχρι πολλοῦ τήν  τε   λιγνὺν καὶ μέρη τινὰ φλεγόμενα.
[32, 35]   καθ´ ἡμᾶς ἅπασαν ἐκδέχεσθε, κάλλει  τε   λιμένων καὶ μεγέθει στόλου καὶ
[32, 85]   οὐχ ὁράᾳς οἷος κἀγὼ καλός  τε   μέγας τε; ἀλλ´ ἔπι τοι
[32, 55]   αἰδουμένας τε καὶ σώφρονας.  τε   μουσικὴ θεραπείας ἕνεκα τοῖς ἀνθρώποις
[32, 20]   Ἰκαρίοιο, τὰ μέν τ´ Εὖρός  τε   Νότος τε ὤρορ´ ἐπαΐξας πατρὸς
[32, 35]   ἀλλήλοις καὶ καθ´ ὅσον οἷόν  τε   ὁμοφύλους ποιοῦσα. ἴσως οὖν χαίρετε
[32, 60]   δὲ ἐν αὐτοῖς εἶναι τούς  τε   ὄρνιθας καὶ τὰ πρόβατα. τοὺς
[32, 35]   ἐστι, μᾶλλον δὲ προσθήκη, τοῦ  τε   ποταμοῦ τὸ ἴδιον τῆς φύσεως
[32, 60]   πτηνὰ καὶ τὰ πρόβατα μᾶλλόν  τε   προσιέναι καὶ μηκέτ´ ἀπαλλάττεσθαι· τὰ
[32, 40]   τῆς ταραχῆς· ἔτι δὲ ἔν  τε   συνόδοις καὶ στενωποῖς μένει καὶ
[32, 15]   εἰσι καὶ φύλακες τῶν οἵων  τε   σώζεσθαι, πρὶν ἐλθεῖν εἰς τέλος
[32, 1]   ἵππων τ´ ὠκυπόδων ἐπιβήτορες, οἵ  τε   τάχιστα ἤγειραν μέγα νεῖκος ἀπαιδεύτοισι
[32, 5]   ἐργάζονται, κακὸν δ´ ὡς οἷόν  τε   τὸ μέγιστον, καταγελᾶν ἐθίζοντες τοὺς
[32, 60]   νεμόμενα· καὶ γὰρ ἐκεῖνον ἔν  τε   τοῖς ὄρεσι καὶ περὶ τὰς
[32, 5]   χρείων τροφῆς· οὗτοι δὲ ἔν  τε   τριόδοις καὶ στενωποῖς καὶ πυλῶσιν
[32, 50]   ἀνόητον ποιοῦντες εἰκότως οἶμαι παρά  τε   τῶν ἄλλων καὶ τῶν ἡγουμένων
[32, 30]   ὃς οὐκ ἂν εἰσελθὼν καταπλαγείη  τε   ὑμᾶς καὶ τιμήσειεν· {ὥστε, εἰ
[32, 1]   ὑμᾶς εἰσιόντες, μῖμοί τ´ ὀρχησταί  τε   χοροιτυπίῃσιν ἄριστοι, ἵππων τ´ ὠκυπόδων
[32, 10]   οὐ καθ´ ἑκάστην ἡμέραν διά  τε   χρησμῶν καὶ δι´ ὀνειράτων. μὴ
[32, 20]   μέν τ´ Εὖρός τε Νότος  τε   ὤρορ´ ἐπαΐξας πατρὸς Διὸς ἐκ
[32, 55]   οὐχ ὑμεῖς, ἀλλ´ ἐκπεπληγμένοι κάθησθε,  ἀναπηδᾶτε   τῶν ὀρχηστῶν μᾶλλον, συντείνεσθε ὑπὸ
[32, 40]   ὄντες καὶ ἀστράτευτοι πολλὰς ἤδη  νενικήκατε   ἱππομαχίας. σκοπεῖτε δὲ μὴ περὶ
[32, 70]   ἔφη, τέτταρα πέντε βήματα  νικᾶτε,   κἀγὼ βαδιοῦμαι· ταῦτα δὲ ἔλεγε,
[32, 55]   {κάκιον} καὶ παραφέρεσθε καὶ μᾶλλον  ἐοίκατε   κραιπαλῶσιν. καίτοι τὰ τῶν Μουσῶν
[32, 85]   ἑνός, ὑμεῖς δὲ ὑπὸ πλειόνων  ἑαλώκατε.   μὴ γὰρ τοῦτο μόνον ἡγεῖσθε
[32, 1]   ἅπαντες ἐσιωπήσατε, καὶ πρὸς τούτῳ  ἐδείξατε   ὅτι οὐ μόνον ἐστὲ ἱκανοὶ
[32, 45]   γὰρ ὑμεῖς ὅταν συνέλθητε, πυκτεύετε,  βοᾶτε,   ῥιπτεῖτε, ὀρχεῖσθε, ποίῳ χρισάμενοι φαρμάκῳ;
[32, 95]   ὑμεῖς τοῦ δεῖνος μὲν πολλάκις  ἀκηκόατε   καὶ διαμέμνησθε τῶν σκωμμάτων αὐτοῦ
[32, 5]   δύνανται τὰς πόλεις, οὐ πολλάκις  ἀκηκόατε·   οὐ βούλομαι γὰρ εἰπεῖν, ἀνήκοοί
[32, 95]   διώκουσι γέλωτα. τὴν γοῦν βοτάνην  ἀκηκόατε   τὴν σαρδόνιον καλουμένην, γέλωτα
[32, 60]   ὑμεῖς δὲ πρὸς κιθάραν αὐτὸ  δρᾶτε.   βούλεσθε, ἐπειδὴ τοῖς βασιλεῦσι
[32, 35]   τοῦτο περὶ οὗ λέγειν ἠρξάμην,  ὁρᾶτε   ἡλίκον ἐστίν. ὅπως μὲν γὰρ
[32, 5]   πολέεσσι φέρουσιν. ~τοῦτο γὰρ ἀεὶ  ὁρᾶτε   καὶ περὶ τοιαῦτά ἐστε, ἀφ´
[32, 40]   ἐθνῶν οὐκ ἐπισταμένων ὑμᾶς, καὶ  ὁρᾶτε   μὲν τρεῖς τέτταρας ἡνιόχους,
[32, 95]   ἀμαθεῖ. πρὸς τοῦ Διὸς οὐχ  ὁρᾶτε   ὅσην αὐτοκράτωρ ὑμῶν πεποίηται
[32, 70]   εἰ γὰρ μὴ τοὺς ἵππους  ἑωρᾶτε   ἁμιλλωμένους καὶ τούτους συνήθεις, αὐτοὶ
[32, 70]   ἑταιρειῶν ὀνόματα· ὥστε φυγεῖν αὐτὸν  ἠναγκάσατε   καὶ μετὰ ταῦτα κατιέναι πολέμῳ
[32, 70]   ὑμεῖς δὲ ὀρχούμενοι τὴν πόλιν  ἀπωλέσατε.   καὶ νῦν οὕτως ἐπιεικεῖς ἔχοντες
[32, 1]   δὲ διανοουμένους, καὶ νῦν  ποιήσατε,   ἵνα κτήσησθε πρὸς ἐκείνῳ τῷ
[32, 1]   ὄντες λόγων χρησίμων γενομένων ἅπαντες  ἐσιωπήσατε,   καὶ πρὸς τούτῳ ἐδείξατε ὅτι
[32, 95]   δὲ οὐκ οἶδα εἴ ποτε  ἠκούσατε·   ὥσπερ ἔφη τις τοὺς ἐν
[32, 70]   ὑποψίαν αὐτοὺς καθ´ ὑμῶν αὐτῶν  ἠγάγετε,   ὥστε ἐπιμελεστέρας χρῆναι φυλακῆς ᾠήθησαν
[32, 30]   ἀλλ´ ἀκοὴ μία τοσοῦδε πλήθους.  ~ἴδετε   δὲ αὑτοὺς ἐν τῷ παρόντι
[32, 60]   ὡς ἔοικε, κνυζηθμοῖς καὶ ὑλαγμοῖς  εἰκάζετε.   καίτοι φιλοσόφους μὲν ᾔδειν οὕτως
[32, 95]   ἐθέλειν διαλέγεσθαι. καίτοι τίνα γνώμην  νομίζετε   αὐτὸν ἔχειν; πότερον ὡς σοφοὺς
[32, 35]   ἴσως οὖν χαίρετε ἀκούοντες, καὶ  νομίζετε   ἐπαινεῖσθαι ταῦτα ἐμοῦ λέγοντος, ὥσπερ
[32, 45]   τῆς ἀξίας τῆς ἑαυτῶν οὐ  φροντίζετε.   κἂν μὲν ὑμῖν κιθαρῳδὸς
[32, 75]   διατεινάμενος, δαιμόνιοι, μαίνεσθε καὶ οὐκέτι  κεύθετε   θυμῷ βρωτὺν οὐδὲ ποτῆτα. τί
[32, 45]   ᾄδῃ καὶ παρὰ τὸν τόνον,  συνίετε·   αὐτοὶ δὲ παντελῶς ἔξω τῆς
[32, 70]   καὶ βλασφημίας οἵας καὶ ὅσας  ἀφίετε;   εἰ γὰρ μὴ τοὺς ἵππους
[32, 80]   γελοίως ἐλαύνετε καὶ ἡνιοχεῖτε καὶ  διώκετε   καὶ ἡγεῖσθε καὶ πίπτετε. τοιγαροῦν
[32, 55]   ἐκ τῆς τῶν κρειττόνων χειρὸς  λαμβάνετε·   ὥστε ἴσως καιρὸς ἦν ὑμᾶς
[32, 1]   καλῶς ἀκοῦσαι. νῦν μὲν γὰρ  ἁμαρτάνετε   τὸ Ἀθηναίων ποτὲ ἁμάρτημα. τοῦ
[32, 75]   γὰρ οἶμαι τὸν Ἰξίονα λῆρον  ἀποφαίνετε   τὸν ἐν τῷ τροχῷ παρὰ
[32, 80]   καὶ τῶν ἡνιόχων, καὶ γελοίως  ἐλαύνετε   καὶ ἡνιοχεῖτε καὶ διώκετε καὶ
[32, 20]   ἀκούσαντες διὰ τέλους πᾶσι θαυμαστοὶ  δόξετε,   καὶ οὐ μόνον κρουμάτων ἔμπειροι
[32, 35]   τε ὁμοφύλους ποιοῦσα. ἴσως οὖν  χαίρετε   ἀκούοντες, καὶ νομίζετε ἐπαινεῖσθαι ταῦτα
[32, 30]   ἐν τῷ μέσῳ πάντων ὁρώντων,  καταφρονήσετε   αὐτοῦ καὶ νομιεῖτε οὐδενὸς ἄξιον,
[32, 5]   τοῦτο ἴσως οὐ δι´ ὑμᾶς·  δηλώσετε   δέ, ἂν ἀνάσχησθε τήμερον· ἀλλὰ
[32, 80]   καὶ διώκετε καὶ ἡγεῖσθε καὶ  πίπτετε.   τοιγαροῦν οὐ κακῶς τις παρεποίησε
[32, 50]   καὶ θεωρεῖτε καὶ τἄλλα ἄμεινον  πράττετε.   ἐπεὶ πῶς ἂν ἀπείχεσθε ἀλλήλων;
[32, 20]   οὐδὲ τὰ σκώμματα, οἷς πάντας  ἐκπλήττετε   καὶ πανταχοῦ πάντων ἀεὶ περίεστε
[32, 45]   καὶ γὰρ ὑμεῖς ὅταν συνέλθητε,  πυκτεύετε,   βοᾶτε, ῥιπτεῖτε, ὀρχεῖσθε, ποίῳ χρισάμενοι
[32, 40]   ἑκάστοτε ὑμῖν· ὥστε ὑμεῖς μὲν  ἀκούετε   ἑνός, ἂν οὕτω τύχῃ, κιθαρῳδοῦ,
[32, 55]   δεῦρο αὐτόματον οὐδὲ τὴν μᾶζαν  ἔχετε   ἐν ἐξουσίᾳ δήπουθεν, ἀλλὰ καὶ
[32, 30]   ὑμεῖς δὲ μάλιστα ἐνταῦθα ἀφυλάκτως  ἔχετε   καὶ προήσεσθε τὴν δόξαν τῆς
[32, 1]   ἡδεῖς καὶ διακόνους πολλοὺς τούτων  ἔχετε·   σπουδῆς δὲ ὑμῖν τὴν πᾶσαν
[32, 35]   διαθέσει, καὶ τὴν ἔξωθεν ὑπερκειμένην  ἔχετε,   τήν τε Ἐρυθρὰν καὶ τὴν
[32, 5]   τούτοις ἑτοίμως καὶ συνεχῶς αὑτοὺς  παρέχετε,   οὕτω καὶ λόγου χρηστοῦ ποτε
[32, 55]   δι´ ὤτων καὶ φωνῆς αὐτὸ  πάσχετε,   μᾶλλον δὲ ληρεῖτε ἐκείνων {κάκιον}
[32, 65]   τοιγαροῦν εἰ μὴ τῶν προεστηκότων  ἐτύχετε,   χαλεπῶς ἂν οἶμαι καὶ ἐσῴζεσθε.
[32, 70]   ὑμᾶς, ὅτε {γὰρ} καθ´ αὑτοὺς  ἦτε.   οὐχ μὲν βασιλεὺς ὑμῶν
[32, 90]   δὲ μὴ ὑμεῖς οὐχ ὁμοίας  μεταλάβητε   δόξης τοῖς Ἀθηναίοις καὶ Λακεδαιμονίοις,
[32, 70]   δὴ καὶ τούτων ἐπεμνήσθην; ὅπως  εἰδῆτε   τὰ φυόμενα ἐκ τῆς περὶ
[32, 85]   λευκώλενος Ἥρη, ὡς μή μοι  τρύζητε   καθήμενοι ἄλλοθεν ἄλλος. ὣς ἔφαθ´·
[32, 70]   ἀλλ´ ὅταν εἰς τὸ στάδιον  ἔλθητε,   τίς ἂν εἰπεῖν δύναιτο τὰς
[32, 45]   λέγειν; καὶ γὰρ ὑμεῖς ὅταν  συνέλθητε,   πυκτεύετε, βοᾶτε, ῥιπτεῖτε, ὀρχεῖσθε, ποίῳ
[32, 10]   ὅθενπερ ἐχρῆν, ἐγγύθεν ἄρξωμαι, τοῦτο  πείσθητε   βεβαίως, ὅτι τὰ συμβαίνοντα τοῖς
[32, 70]   οὐκ ἐπιβουλεύοντες. ὑμεῖς γὰρ ἂν  ἀποσταίητέ   τινος; πολεμήσαιτε δ´ ἂν ὑμεῖς
[32, 20]   ἐκόμιζε, τάχ´ ἂν〉 ληρεῖν με  φαίητε,   ῥητέα δ´ ὅμως· Ζεὺς ἐμέ
[32, 85]   φαύλων ὀλίγα, ὅπως μὴ μόνοι  δοκῆτε   εἶναι γελοῖοι. καὶ μὴν αἰσχρόν
[32, 20]   οὐδεὶς οὐδαμόθεν ἐν τριβωνίῳ φαύλῳ  μήτε   ᾄδειν ἡδὺς μήτε μεῖζον ἑτέρου
[32, 90]   ἀφεμένη καὶ μήτε ὁρῶσα μηδὲν  μήτε   ἀκούουσα τῶν φερόντων εἰς σωτηρίαν,
[32, 25]   πρόσωπον πρᾷον καὶ καθεστηκὸς καὶ  μήτε   γέλωτι σφοδρῷ καὶ ἀκολάστῳ βρασσόμενον
[32, 95]   μήτε προθείη τῶν ὠνίων μηδὲν  μήτε   δείξειε μηδέποτε· δῆλον γὰρ ὡς
[32, 10]   καθαρῶς καὶ ἀδόλως παρρησιαζόμενον, καὶ  μήτε   δόξης χάριν μήτ´ ἐπ´ ἀργυρίῳ
[32, 25]   γέλωτι σφοδρῷ καὶ ἀκολάστῳ βρασσόμενον  μήτε   θορύβῳ συνεχεῖ καὶ ἀτάκτῳ τεταραγμένον,
[32, 20]   τριβωνίῳ φαύλῳ μήτε ᾄδειν ἡδὺς  μήτε   μεῖζον ἑτέρου φθεγγόμενος, οὐκ ἄρα
[32, 90]   τῶν κρειττόνων ἐπιτηδευμάτων ἀφεμένη καὶ  μήτε   ὁρῶσα μηδὲν μήτε ἀκούουσα τῶν
[32, 95]   καὶ διατρίβων ἐκεῖ χρόνον συχνὸν  μήτε   προθείη τῶν ὠνίων μηδὲν μήτε
[32, 60]   εἰ βούλεσθε ἀκοῦσαι, καὶ μὴ  δυσχεράνητε.   ἔφη τοίνυν ἐκεῖνος περί τε
[32, 10]   διδάσκοντι περὶ τῶν ἀναγκαιοτάτων, ἂν  ὑπομένητε,   μετὰ γνώμης καὶ πειθοῦς. καὶ
[32, 35]   ὑμῖν ὡς ὅ, τι ἂν  ἀσχημονῆτε   οὐ κρύφα γίγνεται τοῦτο οὐδ´
[32, 45]   ᾄσεταί τις τῶν ᾀδόντων, ἂν  εὐσχημονῆτε   ὑμεῖς. νυνὶ δὲ τὸ μὲν
[32, 30]   παρόντι καὶ ὅταν τὰ συνήθη  θεωρῆτε,   οἷοί ἐστε. ἐμοὶ γὰρ νῦν
[32, 10]   σπουδὴν ἀπίασιν, εὐλαβούμενοι μὴ μεταξὺ  θορυβήσητε   καὶ παραπέμψητε αὐτούς, ὥσπερ οἱ
[32, 1]   ταχὺ φθέγγεσθε ὅ, τι ἂν  ἐννοήσητε·   ἐγὼ δὲ μᾶλλον ἂν ὑμᾶς
[32, 55]   αὑτοῖς. νυνὶ δὲ ἂν μόνον  ἀκούσητε   χορδῆς, ὥσπερ σάλπιγγος ἀκηκοότες, οὐκέτι
[32, 75]   αὐτῶν, ὅπως μὴ ταράττησθε μηδὲ  ἐκπίπτητε   τῆς τάξεως. μὴ γὰρ δαιμόνια
[32, 95]   εὐθὺς πρὸς αὐτούς, οἵας ἂν  μετάσχητε   τῆς φήμης, ἐκείνους δὲ περὶ
[32, 10]   εὐλαβούμενοι μὴ μεταξὺ θορυβήσητε καὶ  παραπέμψητε   αὐτούς, ὥσπερ οἱ χειμῶνος ἀποτολμῶντες
[32, 70]   ὑμεῖς γὰρ ἂν ἀποσταίητέ τινος;  πολεμήσαιτε   δ´ ἂν ὑμεῖς μίαν ἡμέραν;
[32, 30]   πάντων ὁρώντων, καταφρονήσετε αὐτοῦ καὶ  νομιεῖτε   οὐδενὸς ἄξιον, κἂν μυριάκις ὑμῶν
[32, 55]   Κορυβάντων τινῶν κατέχεσθε, καὶ πιστὰ  ποιεῖτε   τὰ τῶν ποιητῶν μυθολογήματα· ὡς
[32, 100]   ἀμούσους καὶ φορτικὰς καὶ ἀμαθεῖς  ποιεῖτε   τὰς Χάριτας, ἀλλὰ μᾶλλον Εὐριπίδην
[32, 35]   καθ´ ἑαυτοὺς κοιμᾶσθε  διοικεῖτε   τὴν οἰκίαν ἕκαστος οὐ πάνυ
[32, 30]   ἐμοὶ γὰρ νῦν μὲν ἀξιοθέατοι  δοκεῖτε   εἶναι καὶ ἰδιώταις καὶ βασιλεῦσι,
[32, 55]   δὲ ἄλλα καὶ πάνυ μοι  δοκεῖτε   ἐοικέναι Νύμφαις καὶ Σατύροις. ἱλαροί
[32, 1]   καὶ προσέχειν; ἐπειδὴ παίζοντες ἀεὶ  διατελεῖτε   καὶ οὐ προσέχοντες καὶ παιδιᾶς
[32, 1]   ἀνθρώπων ἅμα καὶ τὰ δέοντα  ἐννοεῖτε   καὶ ταχὺ φθέγγεσθε ὅ, τι
[32, 75]   φασιν οὕτω διαφθαρῆναι τὴν κόρην.  σκοπεῖτε   δὲ μὴ καὶ ὑμεῖς ὑπὸ
[32, 40]   ἀστράτευτοι πολλὰς ἤδη νενικήκατε ἱππομαχίας.  σκοπεῖτε   δὲ μὴ περὶ ὑμῶν ἀληθέστερον
[32, 90]   θαυμάζεσθαι διὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν.  σκοπεῖτε   δὲ μὴ ὑμεῖς οὐχ ὁμοίας
[32, 60]   ὑμετέρων σκωμμάτων ἀτοπώτερος καὶ μακρότερος.  σκοπεῖτε   οὖν, εἰ βούλεσθε ἀκοῦσαι, καὶ
[32, 75]   αὐτῶν· εἰ λέγοι ταῦτα, τί  ἐρεῖτε;   δῆλον ὅτι οὐδ´ ἀκούσεσθε
[32, 55]   φωνῆς αὐτὸ πάσχετε, μᾶλλον δὲ  ληρεῖτε   ἐκείνων {κάκιον} καὶ παραφέρεσθε καὶ
[32, 1]   καὶ γέλωτος, ὡς εἰπεῖν, οὐδέποτε  ἀπορεῖτε·   καὶ γὰρ αὐτοὶ γελοῖοί ἐστε
[32, 35]   πάνυ δῆλός ἐστιν· ὅπως μέντοι  θεωρεῖτε   καὶ ποῖοί τινες ἐνθάδε ἐστὲ
[32, 50]   τῆς πόλεως, μεθ´ ὧν καὶ  θεωρεῖτε   καὶ τἄλλα ἄμεινον πράττετε. ἐπεὶ
[32, 45]   ὑμεῖς ὅταν συνέλθητε, πυκτεύετε, βοᾶτε,  ῥιπτεῖτε,   ὀρχεῖσθε, ποίῳ χρισάμενοι φαρμάκῳ; δῆλον
[32, 80]   ἡνιόχων, καὶ γελοίως ἐλαύνετε καὶ  ἡνιοχεῖτε   καὶ διώκετε καὶ ἡγεῖσθε καὶ
[32, 20]   καὶ ὑμεῖς ἐμὲ τῷ θορύβῳ  καταπίοιτε   καὶ τῇ ταραχῇ, βουλόμενον ὑμᾶς
[32, 25]   κρειττόνων. καὶ μὴν οὐδὲν ἂν〉  ἔχοιτε   θέαμα κάλλιον καὶ παραδοξότερον αὑτῶν
[32, 95]   αὐτῷ καὶ τῆς ἐνθάδε ἀφίξεως  παράσχοιτε   πόθον. οὐ γὰρ οὕτως τὸ
[32, 70]   δ´ ὑμεῖς, ἔφη, τέτταρα  πέντε   βήματα νικᾶτε, κἀγὼ βαδιοῦμαι· ταῦτα
[32, 85]   γὰρ κρεῖττον ἐρημίαν καθορᾶν καὶ  δεκαπέντε   ἀνθρώπους εὐπόρους πλῆθος ἀνήριθμον
[32, 70]   τὰ τελευταῖα συμβάντα περὶ ὑμᾶς,  ὅτε   {γὰρ} καθ´ αὑτοὺς ἦτε. οὐχ
[32, 80]   ἔρχεται ἠὲ κολοιῶν οὖλον κεκλήγοντες,  ὅτε   προΐδωσιν ἰόντα ἵππον, ὃς ἀνθρώποισι
[32, 85]   γυμνοὶ βαδίζοντες ἀπὸ τῆς θέας  ἐνίοτε,   τοῦτ´ ἔστιν αἰσχρὰ πόλεως καὶ
[32, 75]   ἄλλοτε μὲν χθονὶ πίλνατο πουλυβοτείρῃ,  ἄλλοτε   δ´ ἀΐξασκε μετήορα, τοὶ δ´
[32, 80]   ἄλλοτε μὲν χθονὶ πίλνατο πουλυβοτείρῃ,  ἄλλοτε   δ´ ἀΐξασκε μετήορα· τοὶ δὲ
[32, 15]   περιτυχόντες ἄλλοτε μὲν ζώους´ ἑτερήμεροι,  ἄλλοτε   δ´ αὖτε τεθνᾶσιν· ὅμως δὲ
[32, 15]   καὶ διὰ χρόνου ποτὲ περιτυχόντες  ἄλλοτε   μὲν ζώους´ ἑτερήμεροι, ἄλλοτε δ´
[32, 75]   χαρίσωμαί τι μικρόν· ἅρματα δ´  ἄλλοτε   μὲν χθονὶ πίλνατο πουλυβοτείρῃ, ἄλλοτε
[32, 80]   σαπρῶν τούτων ποιητῶν· ἅρματα δ´  ἄλλοτε   μὲν χθονὶ πίλνατο πουλυβοτείρῃ, ἄλλοτε
[32, 5]   παρέχετε, οὕτω καὶ λόγου χρηστοῦ  ποτε   ἀκοῦσαι καὶ τὴν ἐπὶ τῷ
[32, 1]   μὲν γὰρ ἁμαρτάνετε τὸ Ἀθηναίων  ποτὲ   ἁμάρτημα. τοῦ γὰρ Ἀπόλλωνος εἰπόντος,
[32, 50]   παρ´ ἐκείνων λαβόντες· οἵαν  ποτὲ   γενέσθαι φασὶ Κενταύρων συνουσίαν. καὶ
[32, 5]   δυσωπεῖσθαι ἐξειπεῖν, πηνίκα παύσεται; καὶ  πότε   εἴσεισι θαυματοποιὸς λῆρος
[32, 1]   τίμιον οὐδὲν ὑμῖν σπανίως  ποτὲ   εἰσέρχεται· κρουμάτων δὲ ἀεὶ μεστόν
[32, 15]   αὖτε τεθνᾶσιν· ὅμως δὲ ἤδη  ποτὲ   ἐξαισίων δεινῶν ἐπικειμένων αὐτοῖς ἀπετράπησαν.
[32, 95]   Θεοφίλου δὲ οὐκ οἶδα εἴ  ποτε   ἠκούσατε· ὥσπερ ἔφη τις τοὺς
[32, 95]   ὑμεῖς ἀναλίσκειν οὐδ´ ἂν ὑπερβάλοισθέ  ποτε   οἶμαι τὴν ἐκείνου μεγαλοψυχίαν· ἀλλ´
[32, 15]   δὲ σπανίως καὶ διὰ χρόνου  ποτὲ   περιτυχόντες ἄλλοτε μὲν ζώους´ ἑτερήμεροι,
[32, 100]   μουσικῷ. ἐκείνῳ γὰρ τὸ δαιμόνιόν  ποτε   προειπεῖν καθ´ ὕπνον ὡς εἰς
[32, 15]   τις χρώμενος καὶ συνεχῶς ἦλθέ  ποτε   πρὸς τέλος ὑγιὲς καὶ εὔδαιμον·
[32, 5]   τῆς πόλεως ἀρρωστήματα. τοιγαροῦν ὅταν  ποτὲ   φαίνηται τὸ πρᾶγμα, προθύμως δέχεσθαι
[32, 95]   καθαρωτάτου μέλιτος ὄντος, τοῦ μὲν  μηδέποτε   γεύσασθαι, μηδ´ ἂν ἐκχέηται, τῆς
[32, 95]   τῶν ὠνίων μηδὲν μήτε δείξειε  μηδέποτε·   δῆλον γὰρ ὡς ἐσχάτην τινὰ
[32, 15]   ἄπειροι τοῦ φαρμάκου τούτου καὶ  μηδέποτε   σωφρονοῦντι λόγῳ τὰς ἀκοὰς ὑπέχοντες
[32, 1]   ἡδονῆς καὶ γέλωτος, ὡς εἰπεῖν,  οὐδέποτε   ἀπορεῖτε· καὶ γὰρ αὐτοὶ γελοῖοί
[32, 95]   καὶ πολυτελέστερα ἔχει τῶν ὅπου  δήποτε·   ἀλλ´ ὅταν ἀκούσῃ τοὺς ὑποδεξομένους
[32, 85]   οὐδέ γε χορὸν τοὺς ὁποίους  δήποτε   συνελθόντας, οὐδὲ στρατόπεδον πάντα ὄχλον.
[32, 5]   ὑμῖν πάρεστι, καὶ οὐ δέος  μήποτε   ἐπιλίπῃ· τῶν δὲ τοιούτων λόγων,
[32, 40]   αὖ ὅμοιον} πεπόνθασιν· ὑμεῖς δὲ  οὐδεπώποτε   αὐτοὶ θιγόντες οὐδ´ ἐπιβάντες ἵππων
[32, 20]   φοβεῖ καὶ ἀφείλετο νίκης ῥηιδίως,  τοτὲ   δ´ αὐτὸς ἐποτρύνει καὶ ἀνώγει.
[32, 65]   ἐκεῖνοι προσηνέχθησαν ἀνδρὶ κιθαρῳδῷ θαυμαζομένῳ  τότε   ἐν τοῖς Ἕλλησιν. ὅτι γὰρ
[32, 90]   τὸ πάθος καὶ βλέπηται κοινόν,  τότε   ἐπίσημον καὶ μέγα καὶ δημοσίᾳ
[32, 90]   δὲ κοινὸν γένηται τὸ πρᾶγμα,  τότε   λοιμὸς καλεῖται. καθόλου γὰρ πάντα
[32, 5]   πρᾶγμα, προθύμως δέχεσθαι δεῖ καὶ  τότε   νομίζειν ἑορτὴν ἄγειν, ἀλλὰ μὴ
[32, 30]   ἡγεμὼν καὶ βασιλεὺς ὅταν προέλθῃ,  τότε   σαφέστατα ὁρᾶται καὶ δεῖ μηδὲν
[32, 35]   τοῖς ὀρθῶς λέγουσι, τὸ μὴ  πάντοτε   ζητεῖν ἡδονάς. ἀναγωγαὶ δὲ καὶ
[32, 40]   τινας, οἳ συνθεῶνται καὶ πάρεισιν  ἑκάστοτε   ὑμῖν· ὥστε ὑμεῖς μὲν ἀκούετε
[32, 35]   θεωρεῖτε καὶ ποῖοί τινες ἐνθάδε  ἐστὲ   ἅπαντες Ἕλληνες καὶ βάρβαροι ἴσασιν.
[32, 5]   ἀεὶ ὁρᾶτε καὶ περὶ τοιαῦτά  ἐστε,   ἀφ´ ὧν νοῦν μὲν
[32, 30]   ὅταν τὰ συνήθη θεωρῆτε, οἷοί  ἐστε.   ἐμοὶ γὰρ νῦν μὲν ἀξιοθέατοι
[32, 1]   τούτῳ ἐδείξατε ὅτι οὐ μόνον  ἐστὲ   ἱκανοὶ νοήσαντες εἰπεῖν, ἀλλὰ καὶ
[32, 95]   τῆς δὲ ἑτέρας τροφῆς. ἀλλ´  ἐστὲ   ἱλαροὶ καὶ σκῶψαι πάντων δεινότατοι.
[32, 1]   ἀπορεῖτε· καὶ γὰρ αὐτοὶ γελοῖοί  ἐστε   καὶ ἡδεῖς καὶ διακόνους πολλοὺς
[32, 5]   οὐ βούλομαι γὰρ εἰπεῖν, ἀνήκοοί  ἐστε.   καὶ τοῦτο ἴσως οὐ δι´
[32, 40]   οὐ δύνασθε κατέχειν αὑτοὺς, ἀλλ´  ἐστὲ   ὅμοιοι χωλοῖς ὑπὲρ δρόμου ἐρίζουσιν.
[32, 1]   σπουδῆς. οὔτε γὰρ αὐτοὶ σπουδαῖοί  ἐστε   οὔτε οἱ ὑμέτεροι συνήθεις καὶ
[32, 35]   ὑμᾶς. ποῦ γὰρ εἶπον ὥς  ἐστε   φρόνιμοι καὶ σώφρονες καὶ δίκαιοι;
[32, 20]   ἐκπλήττετε καὶ πανταχοῦ πάντων ἀεὶ  περίεστε   καὶ ἰδιωτῶν καὶ βασιλέων; καὶ
[32, 10]   καὶ μεθ´ ἡμέραν ἐναργῶς προεῖπεν.  ἴστε   δήπου τὰς τοῦ Ἄπιδος φήμας
[32, 20]   δικαίως ἀπολογεῖσθαι· αἰτιάσονται γάρ, εὖ  ἴστε,   καὶ φήσουσι δοξοκόπον εἶναι καὶ
[32, 30]   καὶ σπουδαῖοι τοιαῦτα πράττοντες. οὐκ  ἴστε   ὅτι ὥσπερ ἡγεμὼν καὶ βασιλεὺς
[32, 50]   ἐστὶ τοῦ πράγματος οὐδὲ οἶστρος.  {ἴστε   Ῥοδίους ἐγγὺς οὕτως ὑμῶν ζῶντας
[32, 45]   δ´ ἐστὶ δυστυχία τῶν ταλαιπώρων,  ὥστε   ἀνδρεῖον ἡγοῦνται τὸ πάντων ἀνανδρότατον
[32, 10]   ἐμπλῆσαι τὰς ἀκοὰς ὑμῶν οὐδ´  ὥστε   διατελέσαι λέγοντες, ἀλλὰ ἓν
[32, 30]   καταπλαγείη τε ὑμᾶς καὶ τιμήσειεν·  {ὥστε,   εἰ μηδὲν ἄλλο, τοῦτό γε
[32, 70]   αὐτοὺς καθ´ ὑμῶν αὐτῶν ἠγάγετε,  ὥστε   ἐπιμελεστέρας χρῆναι φυλακῆς ᾠήθησαν
[32, 55]   τῆς τῶν κρειττόνων χειρὸς λαμβάνετε·  ὥστε   ἴσως καιρὸς ἦν ὑμᾶς παύσασθαι
[32, 25]   ἁπλῆς, ἀλλὰ συμπεφορημένης ἐκ μυρίων·  ὥστε   πάνυ ποικίλον τε καὶ δεινὸν
[32, 5]   εἴ τι μὴ καλῶς ἔπραττον·  ὥστε   σὺν πολλοῖς ἑτέροις καὶ τοιαῦτα
[32, 35]   πρότερον τοὔνομα ἀκοῦσαι χαλεπὸν ἦν·  ὥστε   τὰς ἐμπορίας οὐ νήσων οὐδὲ
[32, 60]   ἐρημωθέντα ὀδύρεσθαι καὶ χαλεπῶς φέρειν·  ὥστε   τὴν μητέρα αὐτοῦ Καλλιόπην διὰ
[32, 40]   συνθεῶνται καὶ πάρεισιν ἑκάστοτε ὑμῖν·  ὥστε   ὑμεῖς μὲν ἀκούετε ἑνός, ἂν
[32, 70]   καὶ τοιαῦθ´ ἕτερα ἑταιρειῶν ὀνόματα·  ὥστε   φυγεῖν αὐτὸν ἠναγκάσατε καὶ μετὰ
[32, 80]   ἀπὸ σταδίοιο κελεύθου. οἱ δ´  ὥστε   ψαρῶν νέφος ἔρχεται ἠὲ κολοιῶν
[32, 15]   μὲν ζώους´ ἑτερήμεροι, ἄλλοτε δ´  αὖτε   τεθνᾶσιν· ὅμως δὲ ἤδη ποτὲ
[32, 80]   χεῖρας ἀνίσχοντες μεγάλ´ εὐχετόωντο ἕκαστοι.  ἠΰτε   περ κλαγγὴ γεράνων πέλει ἠὲ
[32, 5]   χορός ἐστι τοιοῦτος οὔτε ποιητὴς  οὔτε   ἄλλος οὐδείς, ὃς ὑμῖν ὀνειδιεῖ
[32, 50]   αὐτίκα ἑστιώμενοι πρῶτον οἱ μὲν  οὔτε   ἀμαθῶς οὔτε ἀπρεπῶς διάγουσιν, ἀλλ´
[32, 50]   πρῶτον οἱ μὲν οὔτε ἀμαθῶς  οὔτε   ἀπρεπῶς διάγουσιν, ἀλλ´ εὐσχημόνως ἅμα
[32, 1]   ὀρθῶς ἔφην ἀπορεῖν ὑμᾶς σπουδῆς.  οὔτε   γὰρ αὐτοὶ σπουδαῖοί ἐστε οὔτε
[32, 15]   ὑμῖν τῶν τὸ〉 ὕστερον ἐπισταμένων.  οὔτε   γὰρ χρήματα αὐτοῖς οὔτε δύναμις
[32, 15]   ἐπισταμένων. οὔτε γὰρ χρήματα αὐτοῖς  οὔτε   δύναμις περιγίγνεται διὰ τούτου, ἀλλ´
[32, 80]   θώκοις ἐν σφετέροις οὔθ´ ἕστασαν  οὔτε   κάθηντο, χλωροὶ ὑπαὶ δείους πεφοβημένοι,
[32, 1]   οὔτε γὰρ αὐτοὶ σπουδαῖοί ἐστε  οὔτε   οἱ ὑμέτεροι συνήθεις καὶ πολλάκις
[32, 5]   δὲ οὔτε χορός ἐστι τοιοῦτος  οὔτε   ποιητὴς οὔτε ἄλλος οὐδείς, ὃς
[32, 80]   πυρὸς δέμας· οὐδέ κε φαίης  οὔτε   ποτ´ ἠέλιον σόον ἔμμεναι οὔτε
[32, 80]   οὔτε ποτ´ ἠέλιον σόον ἔμμεναι  οὔτε   σελήνην. οἵηπερ φύλλων γενεή, τοίη
[32, 35]   τούτων ἐμνήσθην οὔτε ὑμᾶς ἐπαίρων  οὔτε   τοῖς συνήθως ὑμνοῦσιν αὐτὰ ῥήτορσιν
[32, 45]   ἐλευθέροις. οὐ γὰρ παρὰ τοῦτο  οὔτε   τῶν ἵππων οὐδεὶς δραμεῖται βράδιον
[32, 35]   μέλει. ἐγὼ δὲ τούτων ἐμνήσθην  οὔτε   ὑμᾶς ἐπαίρων οὔτε τοῖς συνήθως
[32, 5]   μηδὲν ἀηδὲς ἀκούειν. ὑμῖν δὲ  οὔτε   χορός ἐστι τοιοῦτος οὔτε ποιητὴς
[32, 100]   γὰρ ἦν οἱ σύνεσις μουσικῆς,  ἐκέλευε   παύσασθαι αὐτὸν ἀτιμάσας. δὲ
[32, 90]   πυρέττει πάντως· ἀλλὰ Καυνίους μόνον  παρείληφε   {κἀκείνων ἐστὶ} τὸ ὄνειδος, ὅτι




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Bibliotheca Classica Selecta (BCS)

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 25/10/2007