Discours, par. |
[32, 65] |
ἐκ
τοιούτου
σπέρματος·
ἐπεὶ
τούς
|
γε |
ἄλλους
Μακεδόνας
ἀνδρείους
καὶ
πολεμικοὺς |
[32, 30] |
καὶ
θέαν
ἵππων·
ὡς
τῶν
|
γε |
ἄλλων
οὐδενὸς
αὐτοῖς
μέλει.
οὐ |
[32, 35] |
ἐστιν
ἐγκώμιον,
οὐ
πόλεως·
οὐδέ
|
γε, |
ἂν
ὕδωρ
ἐπαινῇ
τις,
ἀνθρώπων |
[32, 10] |
γνώμης
καὶ
πειθοῦς.
καὶ
πρῶτόν
|
γε |
ἁπάντων,
ἵνα,
ὅθενπερ
ἐχρῆν,
ἐγγύθεν |
[32, 1] |
~ΠΡΟΣ
ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΣ.
~Ἆρά
|
γε |
βούλοισθ´
ἄν,
ὦ
ἄνδρες,
σπουδάσαι |
[32, 5] |
πάντως
εὑρήσομεν
ἁμαρτάνοντας·
ἀλλὰ
τοῦτό
|
γε
|
ἐκεῖνοι
καὶ
πάνυ
καλῶς
ἐποίουν, |
[32, 5] |
τούτου
φορὰ
γέγονε·
νόθον
μέντοι
|
γε |
καὶ
ἀγεννὲς
ἀνθρώπων
οὐθέν,
ὡς |
[32, 85] |
κραταιή.
αἲ
γάρ
πως
ὑμᾶς
|
γε |
καὶ
αὐτοὺς
ἐνθάδε
πάντας
ὁπλήεντας |
[32, 60] |
οὐκέτι
δύνασθε
εἰρήνην
ἄγειν.
~ἆρά
|
γε |
μὴ
Λακεδαιμονίους
μιμεῖσθε;
φασὶ
γοῦν |
[32, 60] |
καὶ
καταλύουσιν.
καὶ
μὴν
ὅ
|
γε |
Ὀρφεὺς
τὰ
θηρία
ἡμέρου
καὶ |
[32, 80] |
παρ´
ὑμῖν
(πλὴν
ὅτι
μάχεσθαί
|
γε |
οὐδεὶς
ἱκανός
ἐστιν
οὐδὲ
ἀριστεύειν |
[32, 55] |
τῶν
ποιητῶν
μυθολογήματα·
ὡς
ἐκεῖνοί
|
γε |
παρεισάγουσι
Βάκχας
τινὰς
μαινομένας
ὑπὸ |
[32, 80] |
καὶ
ἀθέσφατον
οἶνον,
κλαγγῇ
ταί
|
γε |
πέτονται
ἀπὸ
σταδίοιο
κελεύθου.
οἱ |
[32, 30] |
κἂν
οἴκοι
μὴ
σωφρονῶσιν,
ἔξω
|
γε |
προϊέναι
κοσμίως,
αἱ
δὲ
μάλιστα |
[32, 30] |
μικρὸν
ἡσυχάσασιν.
καὶ
μὴν
περί
|
γε |
τῶν
ἄλλων
τὸ
μὲν
πάντα |
[32, 30] |
{ὥστε,
εἰ
μηδὲν
ἄλλο,
τοῦτό
|
γε |
ὑμῖν
ὁ
λόγος
παρέσχηκεν
οὐ |
[32, 85] |
ὀρθῶς
τὴν
ἐκ
τοιούτων,
οὐδέ
|
γε
|
χορὸν
τοὺς
ὁποίους
δήποτε
συνελθόντας, |
[32, 80] |
ἅρμ´
ἐν
ἀγῶνι;
εἰ
δ´
|
ἄγε |
νυν
πείρησαι,
ἵνα
κναφθεὶς
ἀποτίνῃς. |
[32, 65] |
πρὸς〉
ὑμᾶς
σαφῶς
αὐτὸ
εἰπεῖν.
|
ἔλεγε |
γὰρ
ἐξ
ἐκείνων
γένος
τι |
[32, 65] |
γενέσθαι
καὶ
τὸ
ἦθος
βεβαίους.
|
ἔλεγε
|
δὲ
καὶ
περὶ
τῶν
κιθαρῳδῶν |
[32, 95] |
ἐπ´
Ἀλεξάνδρῳ·
καὶ
γὰρ
αὐτὸς
|
ἔλεγε |
Διὸς
υἱὸς
εἶναι.
μᾶλλον
δ´ |
[32, 70] |
νικᾶτε,
κἀγὼ
βαδιοῦμαι·
ταῦτα
δὲ
|
ἔλεγε, |
φειδόμενος
ὑμῶν
καὶ
καταγελῶν
καὶ |
[32, 45] |
τὸ
αἴσχιστον.
ἑλοίμην
γὰρ
ἂν
|
ἔγωγε
|
λῃστεύων
ἀποθανεῖν
ἢ
διὰ
τοιαύτην |
[32, 40] |
ἐν
ἅπασιν
ἀνθρώποις.
~ὁρῶ
γὰρ
|
ἔγωγε |
οὐ
μόνον
Ἕλληνας
παρ´
ὑμῖν |
[32, 75] |
τόπον
ἀσφαλῆ.
πολὺ
δὴ
μᾶλλον
|
ἔγωγε |
ὑμῖν
συμβουλεύω
τὸν
θεὸν
τοῦτον |
[32, 1] |
ἢ
σπανίως
ποτὲ
εἰσέρχεται·
κρουμάτων
|
δὲ |
ἀεὶ
μεστόν
ἐστι
καὶ
θορύβου |
[32, 90] |
κοινῇ
ἐκτήσαντο
τὴν
φιλοτιμίαν.
τοὺς
|
δὲ |
Ἀθηναίους
τὰ
περὶ
τοὺς
λόγους |
[32, 90] |
ἑκάστων
τὰ
τοιαῦτα,
τῷ
παντὶ
|
δὲ
|
αἰσχίω
δημοσίᾳ
φαινόμενα.
καὶ
γὰρ |
[32, 30] |
πρότερόν
τινα
εἰρηκέναι
φασί·
τὸ
|
δὲ |
Ἀλεξανδρέων
πλῆθος
τί
ἂν
εἴποι |
[32, 55] |
φέρειν
ἐν
ταῖς
ἀγκάλαις·
τὰ
|
δὲ |
ἄλλα
καὶ
πάνυ
μοι
δοκεῖτε |
[32, 15] |
τοῖς
ἐθέλουσι
δέχεσθαι·
τὰ
κακὰ
|
δὲ |
ἀλλαχόθεν,
ὡς
ἐξ
ἑτέρας
τινὸς |
[32, 5] |
εὐσέβειαν
οὐκ
ἔστι
κτήσασθαι,
ἔριν
|
δὲ |
ἀμαθῆ
καὶ
φιλοτιμίαν
ἄμετρον
καὶ |
[32, 10] |
ἑκάστῳ
μηνύοντα
τὸ
συμφέρον,
ἐγρηγορότων
|
δὲ |
ἀμελεῖν
καὶ
κοινῇ
καὶ
ἀθρόοις |
[32, 5] |
ἴσως
οὐ
δι´
ὑμᾶς·
δηλώσετε
|
δέ, |
ἂν
ἀνάσχησθε
τήμερον·
ἀλλὰ
μᾶλλον |
[32, 35] |
ἢ
λίμνην
ἢ
ποταμόν.
ὑμεῖς
|
δέ, |
ἂν
ἐγκωμιάζῃ
τις
τὸν
Νεῖλον, |
[32, 55] |
καὶ
προσέχειν
μᾶλλον
αὑτοῖς.
νυνὶ
|
δὲ |
ἂν
μόνον
ἀκούσητε
χορδῆς,
ὥσπερ |
[32, 100] |
ἐκέλευε
παύσασθαι
αὐτὸν
ἀτιμάσας.
ὁ
|
δὲ |
ἀναμνησθεὶς
ἐκείνου
τοῦ
ὀνείρατος,
Τοῦτ´ |
[32, 60] |
καὶ
ἐπύργου
τὴν
πόλιν·
οὗτοι
|
δὲ |
ἀνατρέπουσι
καὶ
καταλύουσιν.
καὶ
μὴν |
[32, 45] |
ἐστιν
ἀνδρὸς
πονηροῦ
θάνατος,
τὸ
|
δὲ |
ἀνδραπόδου
δυστυχοῦς.
κἀκεῖνος
μὲν
ἀδικηθεὶς |
[32, 20] |
{καὶ
τῶν}
ἀνθρώπων
ἐρημίαν·
ἐγὼ
|
δὲ |
ἄνθρωπος
οὐδεὶς
οὐδαμόθεν
ἐν
τριβωνίῳ |
[32, 50] |
οὐ
θρασυνόμενοι
πρὸς
αὐτούς·
οἱ
|
δὲ |
ἀπηνῶς
καὶ
ἀκολάστως,
μετὰ
βοῆς |
[32, 55] |
εὔτακτοι
καὶ
καθεστηκότες
ὦμεν.
ἕτερος
|
δὲ |
αὖ
τρόπος
αὐλοῦ
τε
καὶ |
[32, 10] |
μὲν
τιμᾶται
τὸ
δαιμόνιον,
μάλιστα
|
δὲ |
αὐτὸ
δείκνυσι
τὴν
αὑτοῦ
δύναμιν |
[32, 75] |
ὕδωρ
ὑποδέχεσθαι
τοῖς
κόλποις.
Ἀθήνησι
|
δὲ |
αὐτὸ
τοῦτο
τὸ
ζῷον
ἀγαπηθῆναι |
[32, 30] |
ἀκοὴ
μία
τοσοῦδε
πλήθους.
~ἴδετε
|
δὲ |
αὑτοὺς
ἐν
τῷ
παρόντι
καὶ |
[32, 65] |
Ἑλλήνων
προέστησαν
πολλὰ
ἔτη,
τοὺς
|
δὲ |
βαρβάρους
ἐνίκων
ἀεὶ
πάντας·
ὑμεῖς |
[32, 40] |
ὑπὸ
τοσούτων
μὲν
Ἑλλήνων,
τοσούτων
|
δὲ |
βαρβάρων.
τί
οὖν
οἴεσθε
τούτους |
[32, 30] |
τῆς
πόλεως·
ἐν
τῷ
θεάτρῳ
|
δὲ
|
βλέπεται
τὸ
δημόσιον
ἦθος.
ὑμεῖς |
[32, 85] |
τις
ἴδοι
πάνυ
καλήν,
τὸν
|
δὲ
|
δεσπότην
αὐτὸν
ἀνδράποδον
μηδὲ
θυρωρεῖν |
[32, 15] |
δεινῶν
ἐπικειμένων
αὐτοῖς
ἀπετράπησαν.
οἱ
|
δὲ |
διὰ
παντὸς
ἄπειροι
τοῦ
φαρμάκου |
[32, 95] |
σῶμα
ἰσχυρῷ
καὶ
μεγάλῳ,
τὴν
|
δὲ |
διάνοιαν
ἀμαθεῖ.
πρὸς
τοῦ
Διὸς |
[32, 1] |
φθεγγομένους,
ἐγκρατῶς
δὲ
σιγῶντας,
ὀρθῶς
|
δὲ |
διανοουμένους,
ὃ
καὶ
νῦν
ποιήσατε, |
[32, 45] |
καὶ
δι´
ἡδονὴν
μικράν,
μᾶλλον
|
δὲ |
δόξαν
κενήν.
οὐ
γὰρ
ἡδόμενοι |
[32, 30] |
ὑμῶν
ἔχῃ
τινὰ
ἐξουσίαν,
αὐτοὶ
|
δὲ |
δύνασθε
σεμνοὶ
δοκεῖν
καὶ
σπουδαῖοι |
[32, 40] |
γὰρ
εἶναι
τῶν
σοφῶν·
ἧκε
|
δὲ |
εἰς
τὴν
Ἑλλάδα
θεασόμενος
οἶμαι |
[32, 40] |
αὑτοὺς
καὶ
τἄλλα
πράττοντες·
ὅταν
|
δὲ |
εἰς
τὸ
θέατρον
εἰσέλθωσιν
ἢ |
[32, 10] |
οἱ
δ´
ἔτι
αὔξουσιν.
~τῶν
|
δὲ |
εἰς
ὑμᾶς
παρϊόντων
ὡς
πεπαιδευμένων |
[32, 15] |
δὴ
καὶ
ἀνίατον
ἐξαιροῦσι.
βελτίους
|
δέ |
εἰσιν
οἱ
μὴ
ῥᾳδίως
αὐτὸ |
[32, 60] |
γὰρ
υἱὸς
ἦν
Μούσης,
οἱ
|
δὲ |
ἐκ
τῆς
Ἀμουσίας
αὐτῆς
γεγόνασι· |
[32, 45] |
καὶ
συμφορὰν
πασῶν
μεγίστην·
αὐτοὶ
|
δὲ |
ἐκπίπτοντες
ἐκ
τοῦ
κόσμου
τοῦ |
[32, 70] |
βήματα
νικᾶτε,
κἀγὼ
βαδιοῦμαι·
ταῦτα
|
δὲ
|
ἔλεγε,
φειδόμενος
ὑμῶν
καὶ
καταγελῶν |
[32, 55] |
κακὸν
οὐδὲν
ἀλλήλους
ἐργάζονται·
τῶν
|
δὲ |
Ἑλλήνων
ὑμεῖς
μόνοι
δι´
ὤτων |
[32, 60] |
οἶμαι
{τῶν}
πάντων
θηρίων.
πλεῖστα
|
δὲ |
ἐν
αὐτοῖς
εἶναι
τούς
τε |
[32, 40] |
ἀκμαιότερον
ἔσβεσται
τῆς
ταραχῆς·
ἔτι
|
δὲ |
ἔν
τε
συνόδοις
καὶ
στενωποῖς |
[32, 5] |
ἐπισταμένων,
ἀλλὰ
χρείων
τροφῆς·
οὗτοι
|
δὲ |
ἔν
τε
τριόδοις
καὶ
στενωποῖς |
[32, 15] |
λύπης,
μυρίων
ἄλλων
κακῶν.
τούτων
|
δὲ |
ἓν
ἴαμα
καὶ
φάρμακον
ἐποίησαν |
[32, 65] |
δὲ
μηδὲν
ἐπιχειρεῖν·
τῶν
κυνῶν
|
δὲ |
ἐνίους,
οἷα
δὴ
γένος
ἀναιδὲς |
[32, 35] |
τῶν
ἀεὶ
θωπευόντων
ὑμᾶς·
ἐγὼ
|
δὲ |
ἐπῄνεσα
ὕδωρ
καὶ
γῆν
καὶ |
[32, 15] |
οὖν
ἑκατέρων
ταῖς
πόλεσι,
πολὺ
|
δὲ |
ἐπιεικεστέρων
τῶν
ἐν
ταῖς
ἐξουσίαις. |
[32, 90] |
τοῦτο
χαλεπὸν
οὐδὲ
ὑπερβάλλον·
ὅταν
|
δὲ |
ἐπικρατῇ
τὸ
πάθος
καὶ
βλέπηται |
[32, 30] |
ἐφ´
ᾧ
μάλιστα
ἐπιτιμῶ·
τοῦτο
|
δὲ |
ἔργον
εἶναι
τοῦ
διδάσκοντος.
ἐγὼ |
[32, 60] |
νάπας
τὰ
πολλὰ
διατρίβειν·
ἀποθανόντος
|
δὲ |
ἐρημωθέντα
ὀδύρεσθαι
καὶ
χαλεπῶς
φέρειν· |
[32, 75] |
δεύτερος
ἀπὸ
Διὸς
γεγονώς,
ὁ
|
δὲ |
Ἑρμοῦ
παῖς,
οὐδὲ
περὶ
βασιλείας |
[32, 15] |
μὴ
ῥᾳδίως
αὐτὸ
πράττοντες.
τὴν
|
δὲ |
ἑτέραν
ἐπιμέλειαν
ἔργον
εἶναί
φημι |
[32, 75] |
ξένον
ἐνέγκῃ
τῷ
χρόνῳ.
{πάλιν
|
δὲ |
ἑτέραν
παρθένον
ποταμοῦ
τινος
ἐρασθεῖσαν |
[32, 95] |
γεύσασθαι,
μηδ´
ἂν
ἐκχέηται,
τῆς
|
δὲ |
ἑτέρας
τροφῆς.
ἀλλ´
ἐστὲ
ἱλαροὶ |
[32, 40] |
ἐλθόντες
ἀποδύσωνται,
χρίονται
φαρμάκῳ.
τοῦτο
|
δὲ |
ἔφη
κινεῖν
αὐτοῖς
τὴν
μανίαν. |
[32, 65] |
τῆς
τοιαύτης
ἡδονῆς.
δι´
ὑμᾶς
|
δὲ |
ἤδη
μοι
δοκεῖ
τὸ
πρᾶγμα |
[32, 15] |
ἄλλοτε
δ´
αὖτε
τεθνᾶσιν·
ὅμως
|
δὲ |
ἤδη
ποτὲ
ἐξαισίων
δεινῶν
ἐπικειμένων |
[32, 90] |
οὐ
σφόδρα
κινοῦσι
γέλωτα,
τὸν
|
δὲ |
Ἡρακλέα
τοιοῦτον
ὁρῶσι
γελοῖον
δοκεῖ, |
[32, 80] |
ἄλλοτε
δ´
ἀΐξασκε
μετήορα·
τοὶ
|
δὲ |
θεαταὶ
θώκοις
ἐν
σφετέροις
οὔθ´ |
[32, 80] |
πεποίηκεν
ἀγωνιστὰς
καὶ
φιλοτιμουμένους,
τοὺς
|
δὲ |
θεατὰς
καθ´
ἡσυχίαν
θεωροῦντας,
ὥσπερ |
[32, 75] |
ἐλατῆρες
ἕστασαν
ἐν
δίφροισι,
πάτασσε
|
δὲ |
θυμὸς
ἑκάστου
νίκης
ἱεμένων,
κέκλοντο |
[32, 95] |
τίμιον,
ἀλλὰ
τὸ
χαίρειν·
ἀπορίᾳ
|
δὲ |
καὶ
ἀγνοίᾳ
χαρᾶς
ἄνθρωποι
διώκουσι |
[32, 20] |
ταραχῇ,
βουλόμενον
ὑμᾶς
ὠφελεῖν.
μείναντες
|
δὲ |
καὶ
ἀκούσαντες
διὰ
τέλους
πᾶσι |
[32, 60] |
ἀγρίους
πεποιήκασι
καὶ
ἀπαιδεύτους.
ἔχω
|
δὲ |
καὶ
ἄλλον
εἰπεῖν
λόγον
ἀνθρώπου |
[32, 25] |
οὖσιν
ὑμῖν
παρέσχηκα
ἐμαυτόν·
ἴσως
|
δὲ |
καὶ
ἄλλος
προαιρήσεται
τῶν
ἐμοῦ |
[32, 80] |
σελήνην.
οἵηπερ
φύλλων
γενεή,
τοίη
|
δὲ |
καὶ
ἀνδρῶν,
ἀνδρῶν
κουφονόων,
φιλαοιδοτάτων, |
[32, 25] |
ἀπάτη
κρατεῖ
παρ´
αὐτοῖς.
ὁμοίως
|
δὲ |
καὶ
δῆμος
ὁ
μέν
τις |
[32, 10] |
καὶ
τῆς
θεραπείας
ἀμελήσειε,
στεφάνους
|
δὲ |
καὶ
ἑταίρας
καὶ
μύρον
αὐτοῖς |
[32, 35] |
μὴ
πάντοτε
ζητεῖν
ἡδονάς.
ἀναγωγαὶ
|
δὲ |
καὶ
κατάρσεις
καὶ
πλήθους
ὑπερβολὴ |
[32, 30] |
ἔργον
εἶναι
τοῦ
διδάσκοντος.
ἐγὼ
|
δὲ |
καὶ
νῦν
μὲν
ἡγοῦμαι
πολλὰ |
[32, 55] |
μαλακοποιοῦντες
ἀνώδυνα
ἔθηκαν.
οὐχ
ἧττον
|
δὲ |
καὶ
περὶ
συνουσίας
ἔδοξε
πρέπειν |
[32, 65] |
καὶ
τὸ
ἦθος
βεβαίους.
ἔλεγε
|
δὲ |
καὶ
περὶ
τῶν
κιθαρῳδῶν
τῶν |
[32, 35] |
αὐτοὶ
ῥέοντες
ἀπὸ
Αἰθιοπίας.
σχεδὸν
|
δὲ |
καὶ
τῶν
ἄλλων
οἱ
πλείους |
[32, 45] |
πολλῶν
ἀσθένειαν
καὶ
σχολήν·
ἴσως
|
δὲ |
καὶ
τῶν
βελτιόνων
εἰσὶν
οἱ |
[32, 1] |
νεῖκος
ἀπαιδεύτοισι
θεαταῖς,
νηπιάχοις,
ξυνὸν
|
δὲ |
κακὸν
πολέεσσι
φέρουσιν.
~τοῦτο
γὰρ |
[32, 15] |
μέν
ἐστιν
ἡγεμόνος
συγγνώμη,
φιλοσόφου
|
δὲ |
κακοῦ
μὴ
πικρὸν
εἶναι.
τὸ |
[32, 1] |
ἀκοὴ
τὸ
θέατρον·
εἰς
τοῦτο
|
δὲ
|
καλὸν
μὲν
ἢ
τίμιον
οὐδὲν |
[32, 40] |
γὰρ
οἱ
μὲν
τρέχουσιν,
οἱ
|
δὲ |
καταβάλλουσιν
ἀλλήλους,
οἱ
δὲ
τὼ |
[32, 15] |
ἐοικυῖα
διαίτῃ
καὶ
φαρμάκοις,
ἡ
|
δὲ |
καύσει
καὶ
τομῇ,
προσήκουσα
μᾶλλον |
[32, 90] |
οὐδὲ
φοβερᾶς
προσηγορίας
τυγχάνουσιν·
ὅταν
|
δὲ |
κοινὸν
γένηται
τὸ
πρᾶγμα,
τότε |
[32, 10] |
γενναίων
καὶ
ἐλευθέρων
ἀνδρῶν,
ἀφθονίᾳ
|
δὲ |
κολάκων
καὶ
γοήτων
καὶ
σοφιστῶν. |
[32, 50] |
ὁμοίως
ἐπτοημένοι
τὰ
τυχόντα,
οἱ
|
δὲ |
κοσμίως
καὶ
μετ´
εἰρήνης
μετέχουσιν. |
[32, 45] |
μὴ
τοιούτου
τυχὼν
δαίμονος·
ὁδὶ
|
δὲ |
κραυγῇ
μόνον
καὶ
ἀνοίᾳ
διὰ〉 |
[32, 60] |
μὲν
ᾔδειν
οὕτως
καλουμένους,
κιθαρῳδοὶ
|
δὲ |
Κυνικοὶ
παρὰ
μόνοις
ὑμῖν
γεγόνασιν. |
[32, 5] |
ἀκροατὰς
καὶ
χειροήθεις
ἑαυτοῖς.
τῶν
|
δὲ |
Κυνικῶν
λεγομένων
ἔστι
μὲν
ἐν |
[32, 10] |
τινα
καὶ
σύντομον
πλοῦν.
ἄνδρα
|
δὲ |
λαβεῖν
καθαρῶς
καὶ
ἀδόλως
παρρησιαζόμενον, |
[32, 55] |
καὶ
φωνῆς
αὐτὸ
πάσχετε,
μᾶλλον
|
δὲ |
ληρεῖτε
ἐκείνων
{κάκιον}
καὶ
παραφέρεσθε |
[32, 30] |
ἔξω
γε
προϊέναι
κοσμίως,
αἱ
|
δὲ |
μάλιστα
ἐν
ταῖς
ὁδοῖς
{πλεῖστα} |
[32, 30] |
βλέπεται
τὸ
δημόσιον
ἦθος.
ὑμεῖς
|
δὲ |
μάλιστα
ἐνταῦθα
ἀφυλάκτως
ἔχετε
καὶ |
[32, 1] |
ὅ,
τι
ἂν
ἐννοήσητε·
ἐγὼ
|
δὲ |
μᾶλλον
ἂν
ὑμᾶς
ἐπῄνουν
βραδὺ |
[32, 45] |
παραμυθίας
ἐν
τῷ
βίῳ·
δεῖ
|
δὲ |
μετὰ
κόσμου
καὶ
σχήματος
πρέποντος |
[32, 75] |
οὕτω
διαφθαρῆναι
τὴν
κόρην.
σκοπεῖτε
|
δὲ
|
μὴ
καὶ
ὑμεῖς
ὑπὸ
τῆς |
[32, 40] |
πολλὰς
ἤδη
νενικήκατε
ἱππομαχίας.
σκοπεῖτε
|
δὲ |
μὴ
περὶ
ὑμῶν
ἀληθέστερον
οὗτοι |
[32, 90] |
διὰ
τὴν
αὐτὴν
αἰτίαν.
σκοπεῖτε
|
δὲ |
μὴ
ὑμεῖς
οὐχ
ὁμοίας
μεταλάβητε |
[32, 15] |
μὲν
γὰρ
προσήκει
φειδόμενον,
διδάσκειν
|
δὲ |
μὴ
φειδόμενον·
καὶ
χρηστοῦ
μέν |
[32, 65] |
ἥδεσθαι
μόνον
καὶ
ἐκπεπλῆχθαι,
μιμεῖσθαι
|
δὲ |
μηδὲν
ἐπιχειρεῖν·
τῶν
κυνῶν
δὲ |
[32, 30] |
εἶεν,
φωνὴ
δ´
ἄρρηκτος,
χάλκεον
|
δέ |
μοι
ἦτορ
ἐνείη·
εἰ
μὴ |
[32, 65] |
ἔσται
γνῶναι
τὴν
διατριβήν.
δοκεῖ
|
δέ |
μοι,
καὶ
ἐν
τῷ
γυμνασίῳ |
[32, 75] |
ἀργυρίου,
νῦν
μὲν
ἡττωμένων,
νῦν
|
δὲ |
νικώντων,
ἀεὶ
τῶν
αὐτῶν·
εἰ |
[32, 80] |
ἐμῷ
δ´
ἐπιπείθεο
μύθῳ·
ἠπεδανὸς
|
δέ |
νύ
τοι
θεράπων,
βραδέες
δέ |
[32, 45] |
καὶ
ὀλέθρους
ἀκλεῶς
ἀπολλύμενος.
ἔστι
|
δὲ |
ὁ
τοιοῦτος
μυίας
θάνατος.
καὶ |
[32, 100] |
ὀνείρατος,
ὡς
οὐδενὸς
ὄντος.
ἐπεὶ
|
δὲ |
ὁ
τύραννος
τῶν
Σύρων
ἧκεν |
[32, 65] |
πίνουσιν
ἢ
δικάζονται·
κἂν
σοφιστοῦ
|
δὲ
|
οἴκημα
πλησίον
ᾖ,
οὐκ
ἔσται |
[32, 75] |
θυμὸς
ἑκάστου
νίκης
ἱεμένων,
κέκλοντο
|
δὲ |
οἷσιν
ἕκαστος
ἵπποις.
~ἐνταῦθα
τοὺς |
[32, 70] |
σκωμμάτων
ἐθρασύνοντο
οἱ
πολλοί,
τινὲς
|
δὲ |
ὀλίγοι
βάλλοντες
ὅ,
τι
ἔτυχον |
[32, 10] |
καὶ
μύρον
αὐτοῖς
εἰσφέροι.
τινὲς
|
δὲ |
ὀλίγοι
παρρησίαν
ἀγηόχασι
πρὸς
ὑμᾶς, |
[32, 60] |
εὔηθες
καὶ
τὴν
φιλανθρωπίαν,
τῶν
|
δὲ |
ὀρνίθων
μουσικὸν
δήπου
τὸ
γένος |
[32, 70] |
τέλος
ἐκεῖνος
μὲν
αὐλῶν,
ὑμεῖς
|
δὲ |
ὀρχούμενοι
τὴν
πόλιν
ἀπωλέσατε.
καὶ |
[32, 100] |
καὶ
τἀκριβέστερα
τῆς
τέχνης·
ὁ
|
δέ, |
οὐ
γὰρ
ἦν
οἱ
σύνεσις |
[32, 65] |
βαρβάρους
ἐνίκων
ἀεὶ
πάντας·
ὑμεῖς
|
δὲ |
οὐδὲ
ἄρχεσθαι
καλῶς
ἐπίστασθε.
τοιγαροῦν |
[32, 35] |
οὐδὲν
ἴδιόν
ἐστιν
ἐκείνων·
ἀρετῆς
|
δὲ |
οὐδὲ
ὄναρ
αὐτοῖς
μέλει.
ἐγὼ |
[32, 1] |
ἔπαινος
τὸ
ἅμα
εἰπεῖν,
μᾶλλον
|
δὲ
|
οὐδὲ
τούτου·
τί
γάρ,
ἂν |
[32, 80] |
αἱρεῖν
πόλεις,
ὡς
ἐκεῖνος)
ὑμῶν
|
δὲ |
οὐδεὶς
ἐν
τῇ
θέᾳ
καθέστηκεν, |
[32, 40] |
{οὐδ´
αὖ
ὅμοιον}
πεπόνθασιν·
ὑμεῖς
|
δὲ |
οὐδεπώποτε
αὐτοὶ
θιγόντες
οὐδ´
ἐπιβάντες
|
[32, 95] |
τῶν
τοῦ
δεῖνος
ᾀσμάτων,
Θεοφίλου
|
δὲ |
οὐκ
οἶδα
εἴ
ποτε
ἠκούσατε· |
[32, 5] |
ἐβούλοντο,
μηδὲν
ἀηδὲς
ἀκούειν.
ὑμῖν
|
δὲ |
οὔτε
χορός
ἐστι
τοιοῦτος
οὔτε |
[32, 65] |
τρυφερώτεραι
γένωνται
τοῦ
δέοντος·
ὑμεῖς
|
δὲ |
οὕτως
ἀγεννῶς
δεδούλωσθε
ὑπὸ
τῆς |
[32, 15] |
τινὸς
πηγῆς
κάτεισι,
τοὺς
ῥυπαροὺς
|
δὲ |
ὀχετοὺς
καὶ
δυσώδεις
αὐτοὶ
ποιοῦμεν
|
[32, 40] |
μάχονται
πρὸς
οὐδένα
ἀνθρώπων,
οἱ
|
δὲ |
παίονται.
ταῦτα
δὲ
ποιήσαντες,
ἀποξυσάμενοι |
[32, 1] |
παισὶ
Λυδῶν
ἢ
Φρυγῶν·
Ἑλλήνων
|
δὲ |
παισί,
καὶ
ταῦτα
θεοῦ
προστάξαντος, |
[32, 20] |
πατρὸς
Διὸς
ἐκ
νεφελάων·
ἑτέρου
|
δὲ |
πάλιν
αὖ,
δῆμος
ἄστατον
κακόν, |
[32, 45] |
παρὰ
τὸν
τόνον,
συνίετε·
αὐτοὶ
|
δὲ |
παντελῶς
ἔξω
τῆς
ἁρμονίας
τῆς |
[32, 40] |
τι
ἂν
αὐτοῖς
ἐπέλθῃ.
τὸ
|
δὲ |
πάντων
χαλεπώτατον,
ἐσπουδακότες
περὶ
τὴν |
[32, 55] |
οὐ
νόσον
οὐδὲ
μανίαν·
τὰς
|
δὲ |
παρθένους,
ὡς
ἂν
αἰδουμένας
τε |
[32, 40] |
καὶ
παῖδες
καὶ
γύναια.
ἐπειδὰν
|
δὲ |
παύσηται
τὸ
δεινὸν
καὶ
διαλυθῶσι, |
[32, 95] |
ἂν
μετάσχητε
τῆς
φήμης,
ἐκείνους
|
δὲ |
περὶ
ὑμῶν
μὴ
πολυπραγμονεῖν,
ὁποῖος |
[32, 25] |
ἄγοντα,
οὐδὲν
δεόμενον
ψαλίων.
οἱ
|
δὲ |
πλείους
{καὶ
οἱ}
θρασεῖς
καὶ |
[32, 10] |
λόγους
καὶ
τοὺς
ἀμαθεῖς,
οἱ
|
δὲ |
ποιήματα
συνθέντες
ᾄδουσιν,
ὡς
πάνυ |
[32, 40] |
ἀνθρώπων,
οἱ
δὲ
παίονται.
ταῦτα
|
δὲ |
ποιήσαντες,
ἀποξυσάμενοι
τὸ
φάρμακον
αὐτίκα |
[32, 85] |
πάντων
ἀμέλεια
τῶν
καλῶν,
ἑνὸς
|
δὲ
|
πράγματος
ἀγεννοῦς
ἔρως,
καὶ
πρὸς |
[32, 70] |
καὶ
μόνῳ
τούτῳ
προσεῖχεν,
ὑμεῖς
|
δὲ |
πρὸς
ἐκεῖνον
μὲν
ἀπεχθῶς,
πρὸς |
[32, 60] |
ἀρχαῖον
πρὸς
αὐλὸν
πολεμεῖν·
ὑμεῖς
|
δὲ |
πρὸς
κιθάραν
αὐτὸ
δρᾶτε.
ἢ |
[32, 35] |
σῶμα
τῆς
πόλεώς
ἐστι,
μᾶλλον
|
δὲ |
προσθήκη,
τοῦ
τε
ποταμοῦ
τὸ |
[32, 60] |
οὐχ
ἡδόμενα
τῷ
μέλει.
τὰ
|
δὲ |
πτηνὰ
καὶ
τὰ
πρόβατα
μᾶλλόν |
[32, 45] |
ἀδοξοῦσι
μὲν
γὰρ
πάντες.
αἱ
|
δὲ |
Σειρῆνες
ἄλλο
τι
ἐποίουν,
ὡς |
[32, 1] |
ἐπῄνουν
βραδὺ
μὲν
φθεγγομένους,
ἐγκρατῶς
|
δὲ |
σιγῶντας,
ὀρθῶς
δὲ
διανοουμένους,
ὃ |
[32, 15] |
τέλος
ὑγιὲς
καὶ
εὔδαιμον·
οἱ
|
δὲ |
σπανίως
καὶ
διὰ
χρόνου
ποτὲ |
[32, 70] |
ἐκεῖνον
μὲν
ἀπεχθῶς,
πρὸς
ἀλλήλους
|
δὲ |
στασιαστικῶς
διέκεισθε,
χωρὶς
ἕκαστοι
καὶ |
[32, 30] |
μοι
δέκα
μὲν
γλῶσσαι,
δέκα
|
δὲ |
στόματ´
εἶεν,
φωνὴ
δ´
ἄρρηκτος, |
[32, 25] |
τύραννοι,
χαλεποὶ
μὲν
ἀκοῦσαι,
χαλεποὶ
|
δὲ |
συμβαλεῖν·
τούτων
ἡ
μὲν
ὀργὴ
|
[32, 45] |
καὶ
μεθ´
ἡσυχίας
ἤκουσεν.
αὗται
|
δὲ |
σχεδὸν
ἐν
μέσῳ
τῆς
οἰκουμένης |
[32, 15] |
ψυχὰς
πραΰνειν
καὶ
μαλάττειν.
οὗτοι
|
δὲ |
σωτῆρές
εἰσι
καὶ
φύλακες
τῶν |
[32, 70] |
ἂν
οἶμαι
καὶ
ἐσῴζεσθε.
~τεκμήριον
|
δὲ |
τὰ
τελευταῖα
συμβάντα
περὶ
ὑμᾶς, |
[32, 30] |
πρὸς
σωτηρίαν
μικρὸν
ἡσυχάσασιν.
ἐν
|
δὲ |
ταῖς
ἄλλαις
σπουδαῖς,
ὅταν
ὑμῖν |
[32, 50] |
καὶ
τὸ
προσέχειν
ἑαυτῷ,
τοῦ
|
δὲ
|
ταραχήν
καὶ〉
ἀναίδειαν·
σπουδῇ
πρόσεισι, |
[32, 5] |
καὶ
λοιδορίαν
καὶ
δαπάνην.
λέγω
|
δὲ
|
ταῦτα
οὐκ
ἀποτρέπων
οὐδὲ
καταλύειν |
[32, 80] |
δ´
εἰλυφόων
ἄνεμος
φέρει,
οἱ
|
δέ |
τε
θάμνοι
πρόρριζοι
πίπτουσιν
ἐπειγόμενοι |
[32, 55] |
καὶ
ἄτεγκτον
τοῦ
πάθους,
θηλυτέραν
|
δὲ |
τὴν
λύπην
ἐργαζομένων
δι´
ᾠδῆς |
[32, 50] |
καὶ
οὐ
φιλοζῴου
ψυχῆς·
ὑπὲρ
|
δὲ |
τῆς
ψαλτρίας
ἀπάγχεσθαι,
καθάρματος
ἀγεννοῦς |
[32, 80] |
αἰθέρα
καὶ
Διὸς
αὐλάς.
ὧδε
|
δέ |
τις
εἴπεσκεν
ἰδὼν
ἐς
πλησίον |
[32, 1] |
πάντες
ἀποτυγχάνωσι
τοῦ
μέλους;
δήμου
|
δὲ |
τὸ
καλῶς
ἀκοῦσαι.
νῦν
μὲν |
[32, 45] |
ᾀδόντων,
ἂν
εὐσχημονῆτε
ὑμεῖς.
νυνὶ
|
δὲ |
τὸ
μὲν
τῶν
ἡνιόχων
τινὰ |
[32, 80] |
δέ
νύ
τοι
θεράπων,
βραδέες
|
δέ |
τοι
ἵπποι.
~τὸν
δ´
ἄρ´ |
[32, 15] |
πάνυ
πονήρως
αὐτὰ
ἔχειν.
οἱ
|
δὲ |
τοιοῦτοι
παρ´
ἑτέρους
ἴασιν
ἰατροὺς |
[32, 25] |
μίαν
μορφὴν
εἰδώλου
ξυντιθέντες.
τῷ
|
δὲ |
τοιούτῳ
τέρατι
ξυμπλέκεσθαι
καὶ
ὁμόσε |
[32, 5] |
οὐ
δέος
μήποτε
ἐπιλίπῃ·
τῶν
|
δὲ |
τοιούτων
λόγων,
δι´
οὓς
ἄνθρωποι |
[32, 1] |
τοῖς
ὠσὶ
τῶν
παίδων,
ὑμεῖς
|
δὲ |
τοῖς
αὑτῶν
κάκιον.
δήμου
γάρ |
[32, 15] |
τῆς
τιμωρίας
σκληρὸν
ἀπόλλυσι,
τὸ
|
δὲ |
τοῦ
λόγου
πικρὸν
σῴζειν
πέφυκε. |
[32, 55] |
τρέπει
καὶ
ὄρχησιν·
παρ´
ὑμῖν
|
δὲ |
τοὐναντίον
ἐστίν.
ἡ
γὰρ
ᾠδὴ |
[32, 25] |
ἀνάγκην,
κόσμῳ
πόλεων
ἡδόμενοι.
οἱ
|
δὲ |
τοὐναντίον
σκληροὶ
καὶ
ἄγριοι
τύραννοι, |
[32, 15] |
ἀγνώμονι
γνώμῃ
καὶ
πονηρίᾳ.
συμβαίνει
|
δὲ |
τοὺς
κακίστους
καὶ
ἀτυχεστάτους
ὡς |
[32, 65] |
ἅπτεσθαι
καὶ
φιλοσόφων
ἐνίων·
μᾶλλον
|
δὲ |
τοὺς
ῥήτορας
οὐδὲ
γνῶναι
ῥᾴδιον. |
[32, 65] |
ἀνθρώπους
διαφυλάττειν
τὴν
ἐπιμέλειαν.
εἶναι
|
δὲ |
τοῦτο
αὐτὸ
τὸ
γένος
τῶν |
[32, 35] |
πᾶσιν,
οὐχ
ὑμῖν
μόνοις.
~αὐτὸ
|
δὲ |
τοῦτο
περὶ
οὗ
λέγειν
ἠρξάμην, |
[32, 95] |
ἣ
γέλωτα
μὲν
ποιεῖ,
χαλεπὸν
|
δὲ |
τοῦτον
καὶ
ἐπ´
ὀλέθρῳ.
~μὴ |
[32, 20] |
μέλους
τινὸς
ἢ
ᾄσματος.
νῦν
|
δὲ |
τούτου
μὲν
ἀπορῶ
τοῦ
φαρμάκου· |
[32, 35] |
οὐδὲ
ὄναρ
αὐτοῖς
μέλει.
ἐγὼ
|
δὲ |
τούτων
ἐμνήσθην
οὔτε
ὑμᾶς
ἐπαίρων |
[32, 1] |
τοῖς
ὠσὶ
τῶν
παίδων,
οἱ
|
δὲ |
τρήσαντες
τὸ
ἕτερον
χρυσίον
ἐνέβαλον, |
[32, 100] |
εἰς
ὄνου
ὦτα
ᾄδειν.
ὁ
|
δὲ |
τύραννος
ἀκούσας
τῶν
ἑρμηνέων
οἷα |
[32, 65] |
κατὰ
μνήμην
τὴν
Ὀρφέως.
εἶναι
|
δὲ |
τῷ
τρόπῳ
κοῦφον
καὶ
ἀνόητον, |
[32, 40] |
οἱ
δὲ
καταβάλλουσιν
ἀλλήλους,
οἱ
|
δὲ |
τὼ
χεῖρε
ἀνατείναντες
μάχονται
πρὸς |
[32, 60] |
Ὀρφέα
καὶ
ὑμᾶς
ἔλεγεν.
ἔστι
|
δὲ |
τῶν
ὑμετέρων
σκωμμάτων
ἀτοπώτερος
καὶ |
[32, 60] |
ἐποίει
διὰ
τῆς
ᾠδῆς·
οὗτοι
|
δὲ |
ὑμᾶς,
ἀνθρώπους
ὄντας,
ἀγρίους
πεποιήκασι |
[32, 10] |
καὶ
τοῦτο
ἀψευδὲς
πέφηνεν.
ὁ
|
δὲ |
ὑμέτερος
θεὸς
οἶμαι,
τελειότερος
ὤν, |
[32, 1] |
διακόνους
πολλοὺς
τούτων
ἔχετε·
σπουδῆς
|
δὲ |
ὑμῖν
τὴν
πᾶσαν
ἔνδειαν
ὁρῶ |
[32, 45] |
τῶν
πατρίδων
ἐπιδιδόντες
αὑτούς·
παρὰ
|
δὲ |
ὑμῖν
ὑπὲρ
χορδῆς
τοῦτο
πάσχουσι |
[32, 85] |
ἄλλ´
ἀκούειν
θαυμαστὰ
οἷα,
περὶ
|
δὲ |
ὑμῶν
αὐτῶν
μηδὲν
σεμνὸν
λέγεσθαι |
[32, 45] |
ἐγὼ
δοκῶ,
ταῦτα
ἔλεγεν.
περὶ
|
δὲ |
ὑμῶν
τί
ἄν
τις
ἔχοι |
[32, 40] |
κιθαρῳδοῦ,
καὶ
τούτου
συνήθους,
ἀκούεσθε
|
δὲ |
ὑπὸ
μυρίων
ἐθνῶν
οὐκ
ἐπισταμένων |
[32, 85] |
μὲν
ἴσως
ὑφ´
ἑνός,
ὑμεῖς
|
δὲ |
ὑπὸ
πλειόνων
ἑαλώκατε.
μὴ
γὰρ |
[32, 40] |
τρεῖς
ἢ
τέτταρας
ἡνιόχους,
ὁρᾶσθε
|
δὲ |
ὑπὸ
τοσούτων
μὲν
Ἑλλήνων,
τοσούτων |
[32, 40] |
τὴν
ἐπιφάνειαν
τοῦ
θεοῦ·
μαινομένην
|
δὲ |
ὑπὸ
ᾠδῆς
καὶ
δρόμων
ἱππικῶν |
[32, 25] |
μὲν
ἀγαθῶν
ἑκούσιοι
ταμίαι,
τῶν
|
δὲ |
χαλεπῶν
σπανίως
μεταδιδόντες
καὶ
κατὰ |
[32, 90] |
καὶ
δουλείαν
καὶ
ἀπαγωγήν,
τῆς
|
δὲ |
ψυχῆς
ἠνδραποδισμένης
καὶ
ἀπολωλυίας
εἰρωνεύεσθαι |
[32, 55] |
αὐτῷ
καὶ
ἀμέτρως
χρωμένους·
ὑπὸ
|
δὲ |
ᾠδῆς
σφαλλομένους
καὶ
πολὺ
κάκιον |
[32, 35] |
αὐτὰ
οὐ
μεγάλα,
περὶ
μεγίστων
|
δὲ
|
ὡς
οἷόν
τε.
καὶ
νῦν |
[32, 85] |
λέγεσθαι
μηδ´
ἄξιον
ζήλου,
τοὐναντίον
|
δὲ |
ὡς
φαύλους
τοὺς
ἀνθρώπους
διαβεβλῆσθαι, |
[32, 25] |
ἕτοιμος,
ὥσπερ
θηρίων
ἀνημέρων,
τὰ
|
δὲ |
ὦτα
ἐμπέφρακται,
καὶ
πάροδος
οὐκ |
[32, 95] |
ἴσως
ἂν
αὐτῷ
καὶ
τῆς
|
ἐνθάδε |
ἀφίξεως
παράσχοιτε
πόθον.
οὐ
γὰρ |
[32, 10] |
δήπου
τὰς
τοῦ
Ἄπιδος
φήμας
|
ἐνθάδε |
ἐν
Μέμφει
πλησίον
ὑμῶν,
ὅτι
|
[32, 35] |
μέντοι
θεωρεῖτε
καὶ
ποῖοί
τινες
|
ἐνθάδε |
ἐστὲ
ἅπαντες
Ἕλληνες
καὶ
βάρβαροι |
[32, 65] |
αὖθις
ὕστερον
μετὰ
Ἀλεξάνδρου
διαβὰν
|
ἐνθάδε |
οἰκῆσαι.
καὶ
διὰ
τοῦτο
δὴ |
[32, 85] |
πως
ὑμᾶς
γε
καὶ
αὐτοὺς
|
ἐνθάδε |
πάντας
ὁπλήεντας
ἔθηκε
θεὰ
λευκώλενος |
[32, 30] |
ὁρᾶται
καὶ
δεῖ
μηδὲν
ἀγεννὲς
|
μηδὲ |
αἰσχρὸν
ποιεῖν·
παραπλησίως
καὶ
δῆμος, |
[32, 100] |
οὖν
σφόδρα
οὕτως
περιέχεσθε
τούτου,
|
μηδὲ |
ἀμούσους
καὶ
φορτικὰς
καὶ
ἀμαθεῖς |
[32, 75] |
ὑμῶν
αὐτῶν,
ὅπως
μὴ
ταράττησθε
|
μηδὲ |
ἐκπίπτητε
τῆς
τάξεως.
μὴ
γὰρ |
[32, 85] |
τὸν
δὲ
δεσπότην
αὐτὸν
ἀνδράποδον
|
μηδὲ |
θυρωρεῖν
ἄξιον.
τῷ
παντὶ
γὰρ
|
[32, 15] |
ὑπέχοντες
ὁλοκλήρως
ἄθλιοι
μηδεμίαν
σκέπην
|
μηδὲ |
προβολὴν
ἔχοντες
ἀπὸ
τῶν
παθῶν, |
[32, 20] |
μὴ
παριόντας
εἰς
τὸ
πλῆθος
|
μηδὲ |
τολμῶντας
ὑμῖν
διαλέγεσθαι,
ἀλλὰ
σεμνοὺς |
[32, 65] |
ἂν
μὴ
διαφθαρῶσιν
αἱ
ἀκοαὶ
|
μηδὲ |
τρυφερώτεραι
γένωνται
τοῦ
δέοντος·
ὑμεῖς |
[32, 20] |
ἐθέλοντα·
τίς
δ´
ἂν
ἑκὼν
|
τοσσόνδε |
διαδράμοι
ἁλμυρὸν
ὕδωρ
ἄσπετον;
οὐδέ |
[32, 60] |
κινοῦσιν.
τοιγαροῦν
οὐκ
ἀπὸ
κύκνων
|
οὐδὲ
|
ἀηδόνων
ὁ
ζῆλος
αὐτῶν
ὠνόμασται |
[32, 80] |
οὐδεὶς
ἱκανός
ἐστιν
οὐδὲ
ἀριστεύειν
|
οὐδὲ |
αἱρεῖν
πόλεις,
ὡς
ἐκεῖνος)
ὑμῶν |
[32, 40] |
κατορωρυγμένων,
οὐδὲν
οἴδασι
τῶν
προτέρων
|
οὐδὲ |
αἰσχύνονται
λέγειν
ἢ
ποιεῖν
ὅ, |
[32, 75] |
ἀκούσεσθε
παρ´
ἐκεῖνον
τὸν
καιρόν,
|
οὐδὲ |
ἂν
αὐτὸς
ὑμῖν
ὁ
τοῦ |
[32, 20] |
οὐ
πᾶν
πλῆθος
ἀσελγές
ἐστιν
|
οὐδὲ |
ἀνήκοον,
οὐδὲ
ἀπὸ
παντὸς
δεῖ |
[32, 25] |
κακίας
αὐτῶν
οὔσης
οὐ
μιᾶς
|
οὐδὲ |
ἁπλῆς,
ἀλλὰ
συμπεφορημένης
ἐκ
μυρίων· |
[32, 20] |
πλῆθος
ἀσελγές
ἐστιν
οὐδὲ
ἀνήκοον,
|
οὐδὲ |
ἀπὸ
παντὸς
δεῖ
τοὺς
πεπαιδευμένους |
[32, 40] |
Ἕλληνας
παρ´
ὑμῖν
οὐδ´
Ἰταλοὺς
|
οὐδὲ |
ἀπὸ
τῶν
πλησίον
Συρίας,
Λιβύης, |
[32, 40] |
οὐδὲ
τοὺς
ὑπὲρ
ἐκείνους
Αἰθίοπας
|
οὐδὲ |
Ἄραβας
ἀλλὰ
καὶ
Βακτρίους
καὶ |
[32, 80] |
μάχεσθαί
γε
οὐδεὶς
ἱκανός
ἐστιν
|
οὐδὲ |
ἀριστεύειν
οὐδὲ
αἱρεῖν
πόλεις,
ὡς |
[32, 65] |
ἐνίκων
ἀεὶ
πάντας·
ὑμεῖς
δὲ
|
οὐδὲ |
ἄρχεσθαι
καλῶς
ἐπίστασθε.
τοιγαροῦν
εἰ |
[32, 55] |
πέτρας
ποθέν
τινος
ἢ
νάπης,
|
οὐδὲ |
γάλα
καὶ
μέλι
δύνασθε
εὐχερῶς |
[32, 85] |
ταὐτῷ
νενημένην
ἐκ
παντοδαπῶν
λυμάτων.
|
οὐδὲ |
γὰρ
πόλιν
εἴποι
τις
ἂν〉 |
[32, 85] |
συνελθόντας,
οὐδὲ
στρατόπεδον
πάντα
ὄχλον.
|
οὐδὲ |
γὰρ
τὸ
τοῦ
Ξέρξου
στράτευμα |
[32, 35] |
ἀγορᾶς
ἐστιν
ἐγκώμιον,
οὐ
πόλεως·
|
οὐδέ |
γε,
ἂν
ὕδωρ
ἐπαινῇ
τις, |
[32, 85] |
ἂν〉
ὀρθῶς
τὴν
ἐκ
τοιούτων,
|
οὐδέ |
γε
χορὸν
τοὺς
ὁποίους
δήποτε |
[32, 65] |
ἐνίων·
μᾶλλον
δὲ
τοὺς
ῥήτορας
|
οὐδὲ |
γνῶναι
ῥᾴδιον.
ὡς
γὰρ
ὁρῶσι |
[32, 75] |
Ἑρμοῦ
παῖς,
οὐδὲ
περὶ
βασιλείας
|
οὐδὲ
|
γυναικὸς
οὐδὲ
θανάτου
πρόκειται
κρίσις, |
[32, 30] |
πολλὰ
λέγων
οὐδὲν
ὑμῖν
συμβεβούλευκα
|
οὐδὲ |
εἴρηκα
σαφῶς,
ἐφ´
ᾧ
μάλιστα |
[32, 100] |
μὲν
ἄλλον
χρόνον
οὐ
προσεῖχεν
|
οὐδὲ |
ἐφρόντιζε
τοῦ
ὀνείρατος,
ὡς
οὐδενὸς |
[32, 85] |
ἢ
τοιοῦτον
ἕτερον
ἔργον
πράττειν·
|
οὐδὲ |
ἡ
τῶν
Τρώων
πόλις
εὐδαίμων, |
[32, 75] |
οὐδὲ
περὶ
βασιλείας
οὐδὲ
γυναικὸς
|
οὐδὲ |
θανάτου
πρόκειται
κρίσις,
ἀλλ´
ἔστιν |
[32, 60] |
εἰ
θεμιτὸν
εἰπεῖν,
οὐδὲν
μέγα
|
οὐδὲ |
θαυμαστὸν
ἔχουσιν;
εἰ
γὰρ
Ἰσμηνίας |
[32, 5] |
ὅλως
εἰς
πλῆθος
οὐκ
ἴασιν
|
οὐδὲ |
θέλουσι
διακινδυνεύειν,
ἀπεγνωκότες
ἴσως
τὸ |
[32, 5] |
λέγω
δὲ
ταῦτα
οὐκ
ἀποτρέπων
|
οὐδὲ |
καταλύειν
κελεύων
τὰς
τοιαύτας
ψυχαγωγίας |
[32, 80] |
οἱ
μὲν
μάρναντο
πυρὸς
δέμας·
|
οὐδέ |
κε
φαίης
οὔτε
ποτ´
ἠέλιον |
[32, 35] |
ὥστε
τὰς
ἐμπορίας
οὐ
νήσων
|
οὐδὲ |
λιμένων
οὐδὲ
πορθμῶν
τινων
καὶ |
[32, 55] |
ψυχαῖς
καὶ
σώμασιν,
οὐ
νόσον
|
οὐδὲ |
μανίαν·
τὰς
δὲ
παρθένους,
ὡς |
[32, 20] |
ῥᾴδιον
ἐνεγκεῖν
τοσοῦδε
πλήθους
θόρυβον
|
οὐδὲ |
μυριάσιν
ἀνθρώπων
ἀπείροις
ἐναντίον
βλέψαι |
[32, 75] |
ἐστὶν
ὁ
διώκων,
οὐδ´
Οἰνόμαος
|
οὐδὲ |
Μυρτίλος,
ὁ
μὲν
δεύτερος
ἀπὸ |
[32, 50] |
τοιοῦτος
ἔρως
ἐστὶ
τοῦ
πράγματος
|
οὐδὲ |
οἶστρος.
{ἴστε
Ῥοδίους
ἐγγὺς
οὕτως |
[32, 35] |
ἴδιόν
ἐστιν
ἐκείνων·
ἀρετῆς
δὲ
|
οὐδὲ |
ὄναρ
αὐτοῖς
μέλει.
ἐγὼ
δὲ |
[32, 60] |
μὲν
γάρ
ἐστιν
οὐδεὶς
Ἀμφίων
|
οὐδὲ |
Ὀρφεύς·
ὁ
μὲν
γὰρ
υἱὸς |
[32, 75] |
γεγονώς,
ὁ
δὲ
Ἑρμοῦ
παῖς,
|
οὐδὲ |
περὶ
βασιλείας
οὐδὲ
γυναικὸς
οὐδὲ |
[32, 95] |
οὐ
δήμου
τὸ
ἐπιτήδευμα·
πόθεν;
|
οὐδὲ |
πόλεως,
ἀλλὰ
Θερσίτου
τινός·
αὐτὸν
|
[32, 35] |
ἐμπορίας
οὐ
νήσων
οὐδὲ
λιμένων
|
οὐδὲ |
πορθμῶν
τινων
καὶ
ἰσθμῶν,
ἀλλὰ |
[32, 75] |
καὶ
οὐκέτι
κεύθετε
θυμῷ
βρωτὺν
|
οὐδὲ |
ποτῆτα.
τί
σφόδρα
οὕτω
κυκᾶσθε; |
[32, 65] |
γεγονέναι
κῶμος
εἷς,
οὐχ
ἡδὺς
|
οὐδὲ |
πρᾷος,
ἀλλ´
ἄγριος
καὶ
χαλεπός, |
[32, 95] |
ποιεῖν,
μὰ
Δί´
οὐ
κρήναις
|
οὐδὲ |
προπυλαίοις·
εἰς〉
ταῦτα
μὲν
γὰρ |
[32, 85] |
χορὸν
τοὺς
ὁποίους
δήποτε
συνελθόντας,
|
οὐδὲ |
στρατόπεδον
πάντα
ὄχλον.
οὐδὲ
γὰρ |
[32, 20] |
τὴν
ὀργὴν
οὐδὲ
τοὺς〉
συριγμοὺς
|
οὐδὲ |
τὰ
σκώμματα,
οἷς
πάντας
ἐκπλήττετε |
[32, 80] |
ἐν
τοιούτοις
θρασὺς
καὶ
προπετὴς
|
οὐδὲ |
τἄλλα
εἶναι
δύναται
σώφρων,
ὥσπερ |
[32, 55] |
ὕδωρ
ὑμῖν
ἀφικνεῖται
δεῦρο
αὐτόματον
|
οὐδὲ |
τὴν
μᾶζαν
ἔχετε
ἐν
ἐξουσίᾳ |
[32, 20] |
ὑμέτερον
θροῦν
οὐδὲ
τὸν
γέλωτα
|
οὐδὲ |
τὴν
ὀργὴν
οὐδὲ
τοὺς〉
συριγμοὺς
|
[32, 30] |
αὑτόν,
οὐ
κοινόν
ἐστι
τοῦτο
|
οὐδὲ |
τῆς
πόλεως·
ἐν
τῷ
θεάτρῳ |
[32, 95] |
οὐ
τὸ
γελοῖον
ἀγαθόν
ἐστιν
|
οὐδὲ |
τίμιον,
ἀλλὰ
τὸ
χαίρειν·
ἀπορίᾳ |
[32, 20] |
τοσσόνδε
διαδράμοι
ἁλμυρὸν
ὕδωρ
ἄσπετον;
|
οὐδέ |
τις
ἄγχι
βροτῶν
πόλις.
ἐκεῖνος |
[32, 50] |
πάσης
ἀδείας·
ἀλλὰ
παρ´
ἐκείνοις
|
οὐδὲ |
τὸ
δραμεῖν
ἐν
τῇ
πόλει |
[32, 55] |
ἄκροισι
δακτύλοισι
διαμῶντες
χθόνα’
ἀλλ´
|
οὐδὲ |
τὸ
ὕδωρ
ὑμῖν
ἀφικνεῖται
δεῦρο |
[32, 20] |
ἄρα
ἔδεισα
τὸν
ὑμέτερον
θροῦν
|
οὐδὲ |
τὸν
γέλωτα
οὐδὲ
τὴν
ὀργὴν |
[32, 20] |
τὸν
γέλωτα
οὐδὲ
τὴν
ὀργὴν
|
οὐδὲ |
τοὺς〉
συριγμοὺς
οὐδὲ
τὰ
σκώμματα, |
[32, 40] |
τῶν
πλησίον
Συρίας,
Λιβύης,
Κιλικίας,
|
οὐδὲ |
τοὺς
ὑπὲρ
ἐκείνους
Αἰθίοπας
οὐδὲ |
[32, 1] |
τὸ
ἅμα
εἰπεῖν,
μᾶλλον
δὲ
|
οὐδὲ |
τούτου·
τί
γάρ,
ἂν
κοινῇ |
[32, 90] |
πόλεσιν·
ἀλλ´
οὐδὲν
τοῦτο
χαλεπὸν
|
οὐδὲ |
ὑπερβάλλον·
ὅταν
δὲ
ἐπικρατῇ
τὸ
|
[32, 90] |
καθ´
ἕνα
εἰσὶν
οὐ
μεγάλης
|
οὐδὲ |
φοβερᾶς
προσηγορίας
τυγχάνουσιν·
ὅταν
δὲ |
[32, 45] |
τῶν
ἵππων
οὐδεὶς
δραμεῖται
βράδιον
|
οὐδὲ |
χεῖρον
ᾄσεταί
τις
τῶν
ᾀδόντων, |
[32, 20] |
ὑμᾶς.
οὐ
γὰρ
ῥᾴδιον
ἐνεγκεῖν
|
τοσοῦδε |
πλήθους
θόρυβον
οὐδὲ
μυριάσιν
ἀνθρώπων |
[32, 25] |
ἀτάκτῳ
τεταραγμένον,
ἀλλ´
ἀκοὴ
μία
|
τοσοῦδε |
πλήθους.
~ἴδετε
δὲ
αὑτοὺς
ἐν |
[32, 90] |
Ἡρακλέα
φησὶ
παθεῖν
μαινόμενον·
ἐκ
|
τοῦδε |
βαίνων
ἅρματ´
οὐκ
ἔχων
ἔχειν
|
[32, 15] |
οὔσης
παρ´
ἡμῖν,
ὥσπερ
ἐπὶ
|
τοῦδε |
τοῦ
ὕδατος
τὸ
μὲν
σῷζον |
[32, 80] |
ἵκετ´
αἰθέρα
καὶ
Διὸς
αὐλάς.
|
ὧδε |
δέ
τις
εἴπεσκεν
ἰδὼν
ἐς |
[32, 20] |
τῆς
ἀγγελίας,
ἣν
ἀηδῆ
οὖσαν
|
ἐκόμιζε, |
τάχ´
ἂν〉
ληρεῖν
με
φαίητε, |
[32, 100] |
ἄλλον
χρόνον
οὐ
προσεῖχεν
οὐδὲ
|
ἐφρόντιζε |
τοῦ
ὀνείρατος,
ὡς
οὐδενὸς
ὄντος. |
[32, 80] |
ἠΰτε
περ
κλαγγὴ
γεράνων
πέλει
|
ἠὲ |
κολοιῶν,
αἵτ´
ἐπεὶ
οὖν
ζῦθόν |
[32, 80] |
δ´
ὥστε
ψαρῶν
νέφος
ἔρχεται
|
ἠὲ |
κολοιῶν
οὖλον
κεκλήγοντες,
ὅτε
προΐδωσιν |
[32, 15] |
μέν
τις
χρώμενος
καὶ
συνεχῶς
|
ἦλθέ |
ποτε
πρὸς
τέλος
ὑγιὲς
καὶ |
[32, 70] |
ᾠήθησαν
ἢ
πρότερον·
καὶ
τοῦτο
|
εἴργασθε |
δι´
ἀγερωχίαν,
οὐκ
ἐπιβουλεύοντες.
ὑμεῖς |
[32, 35] |
ἡλίκον
ἐστίν.
ὅπως
μὲν
γὰρ
|
ἑστιᾶσθε |
καθ´
ἑαυτοὺς
ἢ
κοιμᾶσθε
ἢ |
[32, 75] |
οὐδὲ
ποτῆτα.
τί
σφόδρα
οὕτω
|
κυκᾶσθε; |
τίς
ἡ
σπουδή;
τίς
ὁ |
[32, 35] |
γὰρ
ἑστιᾶσθε
καθ´
ἑαυτοὺς
ἢ
|
κοιμᾶσθε |
ἢ
διοικεῖτε
τὴν
οἰκίαν
ἕκαστος |
[32, 55] |
χορδῆς,
ὥσπερ
σάλπιγγος
ἀκηκοότες,
οὐκέτι
|
δύνασθε |
εἰρήνην
ἄγειν.
~ἆρά
γε
μὴ |
[32, 55] |
νάπης,
οὐδὲ
γάλα
καὶ
μέλι
|
δύνασθε |
εὐχερῶς
οὕτως
ἔχειν
ἄκροισι
δακτύλοισι |
[32, 40] |
θιγόντες
οὐδ´
ἐπιβάντες
ἵππων
οὐ
|
δύνασθε |
κατέχειν
αὑτοὺς,
ἀλλ´
ἐστὲ
ὅμοιοι |
[32, 30] |
ἔχῃ
τινὰ
ἐξουσίαν,
αὐτοὶ
δὲ
|
δύνασθε |
σεμνοὶ
δοκεῖν
καὶ
σπουδαῖοι
τοιαῦτα |
[32, 95] |
εἰς〉
ταῦτα
μὲν
γὰρ
οὐ
|
δύνασθε |
ὑμεῖς
ἀναλίσκειν
οὐδ´
ἂν
ὑπερβάλοισθέ |
[32, 40] |
μὲν
τρεῖς
ἢ
τέτταρας
ἡνιόχους,
|
ὁρᾶσθε |
δὲ
ὑπὸ
τοσούτων
μὲν
Ἑλλήνων, |
[32, 70] |
οὐ
πρότερον
ὑμᾶς
ἀνῆκαν
ἕως
|
ἐγεύσασθε |
πολέμου
καὶ
τὸ
δεινὸν
ἄχρι |
[32, 65] |
ὑμεῖς
δὲ
οὐδὲ
ἄρχεσθαι
καλῶς
|
ἐπίστασθε. |
τοιγαροῦν
εἰ
μὴ
τῶν
προεστηκότων |
[32, 1] |
τὰ
δέοντα
ἐννοεῖτε
καὶ
ταχὺ
|
φθέγγεσθε |
ὅ,
τι
ἂν
ἐννοήσητε·
ἐγὼ |
[32, 65] |
ἐτύχετε,
χαλεπῶς
ἂν
οἶμαι
καὶ
|
ἐσῴζεσθε. |
~τεκμήριον
δὲ
τὰ
τελευταῖα
συμβάντα |
[32, 30] |
τοῦ
δεῖν
ἀκούειν,
κεἰ
μὴ
|
πείθεσθε, |
λόγων.
τοῦτο
γὰρ
οἶμαι
καὶ |
[32, 90] |
καὶ
δόξαν
ἔσχον.
πόσους
γὰρ
|
οἴεσθε |
Ἀθηναίων
ἢ
Μεγαρέων
ἢ
Κορινθίων |
[32, 10] |
καὶ
δι´
ὀνειράτων.
μὴ
οὖν
|
οἴεσθε
|
κοιμωμένων
μόνον
ἐπιμελεῖσθαι
τὸν
θεόν, |
[32, 45] |
ὁρᾶν.
μὴ
γὰρ
τοῦτό
με〉
|
οἴεσθε |
λέγειν
ὡς
οὐ
χρὴ
καὶ |
[32, 50] |
γέλωτα
τοὺς
θεοὺς
ὑμῶν
καταγελᾶν
|
οἴεσθε, |
ὅταν
πάλιν
ἐκείνους
προσκυνοῦντες
ταὐτὰ |
[32, 70] |
τῆς
ἴσης
εὐχερείας.
μὴ
οὖν
|
οἴεσθε |
περὶ
μικρῶν
εἶναι
τὸν
λόγον, |
[32, 40] |
τοσούτων
δὲ
βαρβάρων.
τί
οὖν
|
οἴεσθε |
τούτους
ἐπὶ
γῆς
πέρατα
ἐλθόντας |
[32, 95] |
διοικούντων
ὑμᾶς
προτιμήσῃ.
μὴ
γὰρ
|
οἴεσθε |
ὑμᾶς
μὲν
πυνθάνεσθαι
περὶ
τῶν
|
[32, 60] |
καὶ
μακρότερος.
σκοπεῖτε
οὖν,
εἰ
|
βούλεσθε
|
ἀκοῦσαι,
καὶ
μὴ
δυσχεράνητε.
ἔφη |
[32, 25] |
φεύγειν.
~σαφέστερον
δ´
ὑμῖν,
εἰ
|
βούλεσθε, |
διελεύσομαι
περὶ
δήμου
φύσεως,
τοῦτ´ |
[32, 60] |
πρὸς
κιθάραν
αὐτὸ
δρᾶτε.
ἢ
|
βούλεσθε, |
ἐπειδὴ
τοῖς
βασιλεῦσι
τοὺς
δήμους |
[32, 75] |
ὑμῖν
ἐπιστὰς
εἴποι
διατεινάμενος,
δαιμόνιοι,
|
μαίνεσθε |
καὶ
οὐκέτι
κεύθετε
θυμῷ
βρωτὺν |
[32, 30] |
τοῦτο
καὶ
τοῖς
ἄρχουσιν
εὐτελέστεροι
|
φαίνεσθε; |
καὶ
πρότερόν
τινα
εἰρηκέναι
φασί· |
[32, 55] |
κάθησθε,
ἀναπηδᾶτε
τῶν
ὀρχηστῶν
μᾶλλον,
|
συντείνεσθε |
ὑπὸ
τῶν
ᾀσμάτων·
τοὺς
μὲν
|
[32, 70] |
συνήθεις,
αὐτοὶ
δ´
ὑπὸ
μαστίγων
|
ἠλαύνεσθε
|
τῶν
ἐν
ταῖς
τραγῳδίαις,
οὐκ |
[32, 60] |
ταύτην
καὶ
ἄμετρον
φιλοτιμίαν;
οὐ
|
φυλάξεσθε |
τοὺς
ἄλλους
σκώπτοντες
καὶ
ταῦτα |
[32, 45] |
καὶ
σφόδρα
ἀμούσως
ἔχοντες
οὐ
|
διαφέρεσθε. |
καίτοι
πόσοι
διὰ
ταῦθ´
ὑμῶν |
[32, 55] |
δὲ
ληρεῖτε
ἐκείνων
{κάκιον}
καὶ
|
παραφέρεσθε |
καὶ
μᾶλλον
ἐοίκατε
κραιπαλῶσιν.
καίτοι |
[32, 35] |
ἂν
ἐγκωμιάζῃ
τις
τὸν
Νεῖλον,
|
ἐπαίρεσθε, |
ὥσπερ
αὐτοὶ
ῥέοντες
ἀπὸ
Αἰθιοπίας. |
[32, 60] |
παιδείᾳ
καὶ
λόγῳ
προσέχοντα;
οὐκ
|
ἀποθήσεσθε |
τὴν
αἰσχρὰν
ταύτην
καὶ
ἄμετρον |
[32, 30] |
μάλιστα
ἐνταῦθα
ἀφυλάκτως
ἔχετε
καὶ
|
προήσεσθε |
τὴν
δόξαν
τῆς
πόλεως·
ὥσπερ |
[32, 75] |
ἐρεῖτε;
ἢ
δῆλον
ὅτι
οὐδ´
|
ἀκούσεσθε |
παρ´
ἐκεῖνον
τὸν
καιρόν,
οὐδὲ |
[32, 80] |
θέᾳ
καθέστηκεν,
ἀλλὰ
πολὺ
μᾶλλον
|
πέτεσθε |
τῶν
ἵππων
καὶ
τῶν
ἡνιόχων, |
[32, 40] |
τύχῃ,
κιθαρῳδοῦ,
καὶ
τούτου
συνήθους,
|
ἀκούεσθε
|
δὲ
ὑπὸ
μυρίων
ἐθνῶν
οὐκ |
[32, 35] |
θάλατταν
τὴν
καθ´
ἡμᾶς
ἅπασαν
|
ἐκδέχεσθε, |
κάλλει
τε
λιμένων
καὶ
μεγέθει |
[32, 100] |
ὀλέθρῳ.
~μὴ
οὖν
σφόδρα
οὕτως
|
περιέχεσθε |
τούτου,
μηδὲ
ἀμούσους
καὶ
φορτικὰς |
[32, 55] |
Μουσῶν,
ἀλλ´
ἐκ
Κορυβάντων
τινῶν
|
κατέχεσθε, |
καὶ
πιστὰ
ποιεῖτε
τὰ
τῶν
|
[32, 50] |
ἄμεινον
πράττετε.
ἐπεὶ
πῶς
ἂν
|
ἀπείχεσθε |
ἀλλήλων;
καίτοι
ποίους
τινὰς
ἂν |
[32, 50] |
προσφέρησθε
καὶ
διὰ
τῶν
αὐτῶν
|
ἀναγκάζησθε |
τιμᾶν
τὸ
δαιμόνιον;
ἀλλ´
ἔστιν |
[32, 55] |
~ἀλλ´
οὐχ
ὑμεῖς,
ἀλλ´
ἐκπεπληγμένοι
|
κάθησθε, |
ἀναπηδᾶτε
τῶν
ὀρχηστῶν
μᾶλλον,
συντείνεσθε |
[32, 30] |
τοῦτο
γοῦν
ὅτι
τοσοῦτον
χρόνον
|
κάθησθε |
σωφρονοῦντες.
καὶ
γὰρ
τοῖς
νοσοῦσι |
[32, 85] |
φοβοῦμαι
δὴ
μὴ
καὶ
ὑμεῖς
|
ἀπόλησθε
|
{ἐκείνοις}
παραπλησίως,
εἰ
καὶ
ψυχρότερόν |
[32, 75] |
ὑμεῖς
ὑπὸ
τῆς
τοιαύτης
ἐπιθυμίας
|
ἀπόλησθε. |
ποῖος
γὰρ
Ὅμηρος
ἢ
τίς |
[32, 70] |
ἑορτῇ
πιούμενοι.
καὶ
μὴν
ἐκεῖνο
|
μέμνησθε |
τὸ
γελοῖον
ὡς
ὁ
βέλτιστος |
[32, 95] |
δεῖνος
μὲν
πολλάκις
ἀκηκόατε
καὶ
|
διαμέμνησθε |
τῶν
σκωμμάτων
αὐτοῦ
καὶ
τῶν |
[32, 50] |
ὅταν
πάλιν
ἐκείνους
προσκυνοῦντες
ταὐτὰ
|
προσφέρησθε |
καὶ
διὰ
τῶν
αὐτῶν
ἀναγκάζησθε |
[32, 1] |
ὃ
καὶ
νῦν
ποιήσατε,
ἵνα
|
κτήσησθε |
πρὸς
ἐκείνῳ
τῷ
ἐπαίνῳ
καινὸν |
[32, 75] |
ὑπὲρ
ὑμῶν
αὐτῶν,
ὅπως
μὴ
|
ταράττησθε |
μηδὲ
ἐκπίπτητε
τῆς
τάξεως.
μὴ |
[32, 5] |
δι´
ὑμᾶς·
δηλώσετε
δέ,
ἂν
|
ἀνάσχησθε |
τήμερον·
ἀλλὰ
μᾶλλον
παρὰ
τοὺς |
[32, 85] |
ἑαλώκατε.
μὴ
γὰρ
τοῦτο
μόνον
|
ἡγεῖσθε
|
ἅλωσιν
εἶναι
πόλεως,
ἄν
τινες |
[32, 80] |
καὶ
ἡνιοχεῖτε
καὶ
διώκετε
καὶ
|
ἡγεῖσθε
|
καὶ
πίπτετε.
τοιγαροῦν
οὐ
κακῶς |
[32, 45] |
ἐκπεσεῖν
ἐκ
τοῦ
δίφρου
δεινὸν
|
ἡγεῖσθε |
καὶ
συμφορὰν
πασῶν
μεγίστην·
αὐτοὶ
|
[32, 70] |
τραγῳδίαις,
οὐκ
ἂν
οὕτως
χαλεπῶς
|
διέκεισθε. |
~αὐτὸν
γὰρ
οἶμαι
τὸν
Ἰξίονα |
[32, 60] |
ἀναλαβεῖν
καὶ
σῶσαι,
πῶς
ἂν
|
διέκεισθε; |
τούτων
μὲν
γάρ
ἐστιν
οὐδεὶς |
[32, 70] |
ἀπεχθῶς,
πρὸς
ἀλλήλους
δὲ
στασιαστικῶς
|
διέκεισθε, |
χωρὶς
ἕκαστοι
καὶ
καθ´
αὑτοὺς |
[32, 100] |
τὰς
Χάριτας,
ἀλλὰ
μᾶλλον
Εὐριπίδην
|
μιμεῖσθε |
οὕτω
λέγοντα·
μὴ
παυσαίμην
τὰς |
[32, 60] |
ἄγειν.
~ἆρά
γε
μὴ
Λακεδαιμονίους
|
μιμεῖσθε; |
φασὶ
γοῦν
αὐτοὺς
τὸ
ἀρχαῖον |
[32, 45] |
ὅταν
συνέλθητε,
πυκτεύετε,
βοᾶτε,
ῥιπτεῖτε,
|
ὀρχεῖσθε, |
ποίῳ
χρισάμενοι
φαρμάκῳ;
δῆλον
ὅτι |
[32, 50] |
καίτοι
ποίους
τινὰς
ἂν
ὑμεῖς
|
ἡγοῖσθε
|
ἀνθρώπους,
οἷς
ἐλευθερία
μὴ
συμφέρει; |
[32, 95] |
δύνασθε
ὑμεῖς
ἀναλίσκειν
οὐδ´
ἂν
|
ὑπερβάλοισθέ |
ποτε
οἶμαι
τὴν
ἐκείνου
μεγαλοψυχίαν· |
[32, 65] |
δέοντος·
ὑμεῖς
δὲ
οὕτως
ἀγεννῶς
|
δεδούλωσθε |
ὑπὸ
τῆς
τοιαύτης
ἡδονῆς.
δι´ |
[32, 95] |
προθείη
τῶν
ὠνίων
μηδὲν
μήτε
|
δείξειε |
μηδέποτε·
δῆλον
γὰρ
ὡς
ἐσχάτην
|
[32, 10] |
σωτηρίας
αὐτῶν
καὶ
τῆς
θεραπείας
|
ἀμελήσειε, |
στεφάνους
δὲ
καὶ
ἑταίρας
καὶ |
[32, 95] |
ἂν
οὔτ´
ἐπὶ
τοῖς
γεγονόσι
|
μετανοήσειε |
καὶ
πλείονα
ὑμᾶς
ἀγαθὰ
ἐργάσεται. |
[32, 80] |
μὲν
μάρναντο
πυρὸς
δέμας·
οὐδέ
|
κε |
φαίης
οὔτε
ποτ´
ἠέλιον
σόον |
[32, 40] |
μὲν
γὰρ
εἶναι
τῶν
σοφῶν·
|
ἧκε |
δὲ
εἰς
τὴν
Ἑλλάδα
θεασόμενος |
[32, 85] |
καὶ
αὐτοὺς
ἐνθάδε
πάντας
ὁπλήεντας
|
ἔθηκε |
θεὰ
λευκώλενος
Ἥρη,
ὡς
μή |
[32, 95] |
ἀλλὰ
νοῦ
καὶ
συνέσεως.
τοιγαροῦν
|
τέθνηκε |
κατασιωπήσας
ὑμῶν
τὴν
πόλιν,
{τοῦτ´ |
[32, 80] |
καθ´
ἡσυχίαν
θεωροῦντας,
ὥσπερ
καὶ
|
προσῆκε. |
μόνον
δ´
ἐπὶ
τῷ
τέλει |
[32, 60] |
παρ´
ὑμῖν
αὐτοῖς,
ἀλλ´,
ὡς
|
ἔοικε, |
κνυζηθμοῖς
καὶ
ὑλαγμοῖς
εἰκάζετε.
καίτοι |
[32, 75] |
χθονὶ
πίλνατο
πουλυβοτείρῃ,
ἄλλοτε
δ´
|
ἀΐξασκε |
μετήορα,
τοὶ
δ´
ἐλατῆρες
ἕστασαν |
[32, 80] |
χθονὶ
πίλνατο
πουλυβοτείρῃ,
ἄλλοτε
δ´
|
ἀΐξασκε |
μετήορα·
τοὶ
δὲ
θεαταὶ
θώκοις |
[32, 90] |
βαίνων
ἅρματ´
οὐκ
ἔχων
ἔχειν
|
ἔφασκε, |
δίφρου
δ´
εἰσέβαινεν
ἄντυγας,
κἄθεινε |
[32, 15] |
δὲ
τοῦ
λόγου
πικρὸν
σῴζειν
|
πέφυκε. |
κινδυνεύει
μέντοι
πολλή
τις
εἶναι |
[32, 70] |
γὰρ
οὕτως
ἡ
πενία
ταχὺ
|
πέφυκε |
συμβαίνειν
διὰ
τὰς
κατ´
ὀλίγον |
[32, 50] |
τοιγαροῦν
ὡς
παισὶν
ὑμῖν
παιδαγωγοὺς
|
δέδωκε |
τοὺς
φρονιμωτέρους
τῆς
πόλεως,
μεθ´ |
[32, 90] |
καὶ
κατὰ
κράτος
ὃς
οὕτως
|
ἑάλωκε
|
καὶ
περιηγκωνίσθαι.
οὐ
γὰρ
ἂν |
[32, 45] |
σκοπέλου
τινός,
ὅπου
μηδεὶς
ῥᾳδίως
|
παρέβαλλε· |
κἀκεῖ
δ´
ὁ
νοῦν
ἔχων |
[32, 45] |
αὐτὰ
ὁρᾶν.
μὴ
γὰρ
τοῦτό
|
με〉 |
οἴεσθε
λέγειν
ὡς
οὐ
χρὴ |
[32, 20] |
οὖσαν
ἐκόμιζε,
τάχ´
ἂν〉
ληρεῖν
|
με |
φαίητε,
ῥητέα
δ´
ὅμως·
Ζεὺς |
[32, 20] |
φαίητε,
ῥητέα
δ´
ὅμως·
Ζεὺς
|
ἐμέ |
γ´
ἠνώγει
δεῦρ´
ἐλθέμεν
οὐκ |
[32, 20] |
τάχ´
ἂν〉
οὖν
καὶ
ὑμεῖς
|
ἐμὲ |
τῷ
θορύβῳ
καταπίοιτε
καὶ
τῇ |
[32, 75] |
Ταραξίππου
Ποσειδῶνος
βωμός,
ἔνθα
μάλιστα
|
συνέβαινε |
τοὺς
ἵππους
πτοεῖσθαι
καὶ
πλεῖστα |
[32, 90] |
ἔφασκε,
δίφρου
δ´
εἰσέβαινεν
ἄντυγας,
|
κἄθεινε |
κέντρον
δῆθεν
ὡς
ἔχων
χερί. |
[32, 5] |
τινὸς
πράγματος
καὶ
τούτου
φορὰ
|
γέγονε· |
νόθον
μέντοι
γε
καὶ
ἀγεννὲς |
[32, 55] |
ἧττον
δὲ
καὶ
περὶ
συνουσίας
|
ἔδοξε |
πρέπειν
ἡ
μουσικῆς
δύναμις,
ἁρμονίαν |
[32, 85] |
εὐδαίμων,
ὅτι
πονηρῶν
καὶ
ἀκολάστων
|
ὑπῆρξε |
πολιτῶν.
καίτοι
μεγάλη
τε
καὶ |
[32, 75] |
κόρης
ἄβατον.
ὁ
γὰρ
πατὴρ
|
συγκαθεῖρξε |
τὴν
παῖδα
τῷ
ἵππῳ,
καί |
[32, 1] |
τοῦτο
μὲν
γὰρ
κόραις
μᾶλλον
|
ἔπρεπε |
καὶ
παισὶ
Λυδῶν
ἢ
Φρυγῶν· |
[32, 80] |
τὸν
δ´
αὖθ´
Ἱπποκόων
ἀπαμειβόμενος
|
προσέειπε· |
τέττα,
σιωπῇ
ἧσο,
ἐμῷ
δ´ |
[32, 75] |
κολαζόμενον
διὰ
τοιαύτην
τινὰ
ἀσέβειαν.
|
φέρε |
οὖν,
εἰ
μεταξὺ
θεῶν
τις |
[32, 60] |
πρὸς
τὸ
μέλος,
ὥς
φασιν,
|
ἤγειρε |
καὶ
ἐπύργου
τὴν
πόλιν·
οὗτοι |
[32, 40] |
καταβάλλουσιν
ἀλλήλους,
οἱ
δὲ
τὼ
|
χεῖρε |
ἀνατείναντες
μάχονται
πρὸς
οὐδένα
ἀνθρώπων, |
[32, 90] |
καὶ
χοροὺς
ἐπὶ
τούτοις
αὐτοὺς
|
ἐποίησε
|
θαυμάζεσθαι
διὰ
τὴν
αὐτὴν
αἰτίαν. |
[32, 80] |
πίπτετε.
τοιγαροῦν
οὐ
κακῶς
τις
|
παρεποίησε |
τῶν
σαπρῶν
τούτων
ποιητῶν·
ἅρματα |
[32, 10] |
πολλάκις
γὰρ
ἤδη
καὶ
ὕπαρ
|
ὤνησε |
καὶ
μεθ´
ἡμέραν
ἐναργῶς
προεῖπεν. |
[32, 25] |
δὲ
τοιούτῳ
τέρατι
ξυμπλέκεσθαι
καὶ
|
ὁμόσε |
ἰέναι
μαινομένου
τινὸς
ἀληθῶς
ἔργον |
[32, 75] |
δ´
ἐλατῆρες
ἕστασαν
ἐν
δίφροισι,
|
πάτασσε |
δὲ
θυμὸς
ἑκάστου
νίκης
ἱεμένων, |
[32, 50] |
φθέγγεται
βαδίζων
{ἢ}
πεσών
τινα
|
ἔωσε, |
μάχεται
πρὸς
ἕτερον.
ὁμοίως
καὶ |
[32, 85] |
οἷος
κἀγὼ
καλός
τε
μέγας
|
τε; |
ἀλλ´
ἔπι
τοι
κἀμοὶ
θάνατος |
[32, 35] |
ταὐτὸ
ξυνάγουσα
πάντας
καὶ
δεικνύουσά
|
τε |
ἀλλήλοις
καὶ
καθ´
ὅσον
οἷόν |
[32, 75] |
ἐπὶ
τὸ
ῥεῦμα,
καὶ
τόν
|
τε |
ἀφρὸν
ἐντίθεσθαι
ταῖς
ἀγκάλαις
καὶ |
[32, 55] |
ἐοικέναι
Νύμφαις
καὶ
Σατύροις.
ἱλαροί
|
τε |
γὰρ
ἀεὶ
καὶ
φιλογέλωτες
καὶ |
[32, 35] |
τῶν
ὑπὸ
τὸν
ἥλιον.
ἥ
|
τε |
γὰρ
Αἴγυπτος
{ὑμῶν}
τηλικοῦτον
ἔθνος, |
[32, 80] |
ἁλισκομένης
τῆς
Τροίας,
καὶ
αὐτός
|
τε |
διὰ
τοῦτο
κεραυνωθεὶς
καὶ
τοῦ |
[32, 40] |
τὴν
Ἑλλάδα
θεασόμενος
οἶμαι
τά
|
τε |
ἔθη
καὶ
τοὺς
ἀνθρώπους·
ἔλεγεν |
[32, 60] |
τέλειον
ἢ
γενναῖον
ῥυθμὸν
οἷός
|
τε |
εἰπεῖν;
ἀλλὰ
ᾄσματα
γυναικῶν
καὶ |
[32, 35] |
τὴν
ἔξωθεν
ὑπερκειμένην
ἔχετε,
τήν
|
τε |
Ἐρυθρὰν
καὶ
τὴν
Ἰνδικήν,
ἧς |
[32, 35] |
αὐτοῦ
καὶ
τὸ
ὠφέλιμον,
τήν
|
τε |
θάλατταν
τὴν
καθ´
ἡμᾶς
ἅπασαν |
[32, 80] |
εἰλυφόων
ἄνεμος
φέρει,
οἱ
δέ
|
τε |
θάμνοι
πρόρριζοι
πίπτουσιν
ἐπειγόμενοι
πυρὸς |
[32, 35] |
ἄλλους
ἅπαντας
λόγου
μεῖζον,
τό
|
τε |
θαυμαστὸν
αὐτοῦ
καὶ
τὸ
ὠφέλιμον, |
[32, 60] |
δυσχεράνητε.
ἔφη
τοίνυν
ἐκεῖνος
περί
|
τε |
Θρᾴκην
καὶ
Μακεδονίαν
τὸν
Ὀρφέα |
[32, 40] |
θεαμάτων
πάντων
κρεῖττον
θέαμα,
κόσμῳ
|
τε |
ἱερῶν
καὶ
πλήθει
πολιτῶν
καὶ |
[32, 20] |
ἔφην,
θαρρῆσαί
μοι
παρέσχεν,
ὅς
|
τε |
καὶ
ἄλκιμον
ἄνδρα
φοβεῖ
καὶ |
[32, 20] |
ἀεὶ
τὸν
ὄχλον
ὡς
χαλεπόν
|
τε |
καὶ
ἀπειθῆ
καὶ
πρὸς
ὕβριν |
[32, 30] |
οἶμαι
καθ´
Ὅμηρον
ὁρᾶται
ἀφρός
|
τε |
καὶ
ἄχνη
καὶ
φυκίων
πλῆθος |
[32, 25] |
ἐκ
μυρίων·
ὥστε
πάνυ
ποικίλον
|
τε |
καὶ
δεινὸν
εἶναι
θηρίον,
οἷα |
[32, 1] |
τινὲς
ἐπαινοῦσιν
ὑμᾶς
ὡς
σοφούς
|
τε |
καὶ
δεινούς,
ὅτι
τοσαῦται
μυριάδες |
[32, 85] |
ἀκολάστων
ὑπῆρξε
πολιτῶν.
καίτοι
μεγάλη
|
τε |
καὶ
ἔνδοξος
ἦν·
ἀλλ´
ὅμως |
[32, 55] |
οὐκοῦν
ὑμῖν
τὰ
τῶν
νεβρίδων
|
τε |
καὶ
θύρσων
ἐνδεῖ
καὶ
τὸ |
[32, 35] |
περὶ
μεγίστων
δὲ
ὡς
οἷόν
|
τε. |
καὶ
νῦν
εἶπον
τὰ
περὶ |
[32, 1] |
τῷ
ἐπαίνῳ
καινὸν
ἕτερον
μείζω
|
τε |
καὶ
σεμνότερον,
ὅτι
τοσοῦτοι
ὄντες |
[32, 25] |
ποιηταὶ
καὶ
δημιουργοὶ
πλάττουσι
Κενταύρους
|
τε |
καὶ
Σφίγγας
καὶ
Χιμαίρας,
ἐκ |
[32, 55] |
δὲ
παρθένους,
ὡς
ἂν
αἰδουμένας
|
τε |
καὶ
σώφρονας.
ἥ
τε
μουσικὴ |
[32, 20] |
βασιλέων;
καὶ
ταῦτα
ἀκούων
Ὁμήρου
|
τε |
καὶ
τῶν
ἄλλων
ποιητῶν
ὑμνούντων |
[32, 55] |
ἕτερος
δὲ
αὖ
τρόπος
αὐλοῦ
|
τε |
καὶ
ᾠδῆς
ἐν
πένθεσιν,
ἰωμένων |
[32, 80] |
οἱ
δ´
ὑπὸ
νίκης
ἀλλήλοισί
|
τε |
κεκλόμενοι
καὶ
πᾶσι
θεοῖσι
χεῖρας |
[32, 40] |
ἰδεῖν
ἔστι
μέχρι
πολλοῦ
τήν
|
τε |
λιγνὺν
καὶ
μέρη
τινὰ
φλεγόμενα. |
[32, 35] |
καθ´
ἡμᾶς
ἅπασαν
ἐκδέχεσθε,
κάλλει
|
τε
|
λιμένων
καὶ
μεγέθει
στόλου
καὶ |
[32, 85] |
οὐχ
ὁράᾳς
οἷος
κἀγὼ
καλός
|
τε |
μέγας
τε;
ἀλλ´
ἔπι
τοι |
[32, 55] |
αἰδουμένας
τε
καὶ
σώφρονας.
ἥ
|
τε |
μουσικὴ
θεραπείας
ἕνεκα
τοῖς
ἀνθρώποις
|
[32, 20] |
Ἰκαρίοιο,
τὰ
μέν
τ´
Εὖρός
|
τε |
Νότος
τε
ὤρορ´
ἐπαΐξας
πατρὸς |
[32, 35] |
ἀλλήλοις
καὶ
καθ´
ὅσον
οἷόν
|
τε |
ὁμοφύλους
ποιοῦσα.
ἴσως
οὖν
χαίρετε |
[32, 60] |
δὲ
ἐν
αὐτοῖς
εἶναι
τούς
|
τε |
ὄρνιθας
καὶ
τὰ
πρόβατα.
τοὺς
|
[32, 35] |
ἐστι,
μᾶλλον
δὲ
προσθήκη,
τοῦ
|
τε |
ποταμοῦ
τὸ
ἴδιον
τῆς
φύσεως |
[32, 60] |
πτηνὰ
καὶ
τὰ
πρόβατα
μᾶλλόν
|
τε |
προσιέναι
καὶ
μηκέτ´
ἀπαλλάττεσθαι·
τὰ |
[32, 40] |
τῆς
ταραχῆς·
ἔτι
δὲ
ἔν
|
τε |
συνόδοις
καὶ
στενωποῖς
μένει
καὶ |
[32, 15] |
εἰσι
καὶ
φύλακες
τῶν
οἵων
|
τε
|
σώζεσθαι,
πρὶν
ἐλθεῖν
εἰς
τέλος |
[32, 1] |
ἵππων
τ´
ὠκυπόδων
ἐπιβήτορες,
οἵ
|
τε |
τάχιστα
ἤγειραν
μέγα
νεῖκος
ἀπαιδεύτοισι |
[32, 5] |
ἐργάζονται,
κακὸν
δ´
ὡς
οἷόν
|
τε |
τὸ
μέγιστον,
καταγελᾶν
ἐθίζοντες
τοὺς |
[32, 60] |
νεμόμενα·
καὶ
γὰρ
ἐκεῖνον
ἔν
|
τε |
τοῖς
ὄρεσι
καὶ
περὶ
τὰς |
[32, 5] |
χρείων
τροφῆς·
οὗτοι
δὲ
ἔν
|
τε |
τριόδοις
καὶ
στενωποῖς
καὶ
πυλῶσιν |
[32, 50] |
ἀνόητον
ποιοῦντες
εἰκότως
οἶμαι
παρά
|
τε |
τῶν
ἄλλων
καὶ
τῶν
ἡγουμένων |
[32, 30] |
ὃς
οὐκ
ἂν
εἰσελθὼν
καταπλαγείη
|
τε |
ὑμᾶς
καὶ
τιμήσειεν·
{ὥστε,
εἰ |
[32, 1] |
ὑμᾶς
εἰσιόντες,
μῖμοί
τ´
ὀρχησταί
|
τε |
χοροιτυπίῃσιν
ἄριστοι,
ἵππων
τ´
ὠκυπόδων |
[32, 10] |
οὐ
καθ´
ἑκάστην
ἡμέραν
διά
|
τε |
χρησμῶν
καὶ
δι´
ὀνειράτων.
μὴ |
[32, 20] |
μέν
τ´
Εὖρός
τε
Νότος
|
τε
|
ὤρορ´
ἐπαΐξας
πατρὸς
Διὸς
ἐκ |
[32, 55] |
οὐχ
ὑμεῖς,
ἀλλ´
ἐκπεπληγμένοι
κάθησθε,
|
ἀναπηδᾶτε
|
τῶν
ὀρχηστῶν
μᾶλλον,
συντείνεσθε
ὑπὸ |
[32, 40] |
ὄντες
καὶ
ἀστράτευτοι
πολλὰς
ἤδη
|
νενικήκατε |
ἱππομαχίας.
σκοπεῖτε
δὲ
μὴ
περὶ |
[32, 70] |
ἔφη,
τέτταρα
ἢ
πέντε
βήματα
|
νικᾶτε, |
κἀγὼ
βαδιοῦμαι·
ταῦτα
δὲ
ἔλεγε, |
[32, 55] |
{κάκιον}
καὶ
παραφέρεσθε
καὶ
μᾶλλον
|
ἐοίκατε |
κραιπαλῶσιν.
καίτοι
τὰ
τῶν
Μουσῶν |
[32, 85] |
ἑνός,
ὑμεῖς
δὲ
ὑπὸ
πλειόνων
|
ἑαλώκατε. |
μὴ
γὰρ
τοῦτο
μόνον
ἡγεῖσθε
|
[32, 1] |
ἅπαντες
ἐσιωπήσατε,
καὶ
πρὸς
τούτῳ
|
ἐδείξατε |
ὅτι
οὐ
μόνον
ἐστὲ
ἱκανοὶ |
[32, 45] |
γὰρ
ὑμεῖς
ὅταν
συνέλθητε,
πυκτεύετε,
|
βοᾶτε, |
ῥιπτεῖτε,
ὀρχεῖσθε,
ποίῳ
χρισάμενοι
φαρμάκῳ; |
[32, 95] |
ὑμεῖς
τοῦ
δεῖνος
μὲν
πολλάκις
|
ἀκηκόατε
|
καὶ
διαμέμνησθε
τῶν
σκωμμάτων
αὐτοῦ |
[32, 5] |
δύνανται
τὰς
πόλεις,
οὐ
πολλάκις
|
ἀκηκόατε· |
οὐ
βούλομαι
γὰρ
εἰπεῖν,
ἀνήκοοί |
[32, 95] |
διώκουσι
γέλωτα.
τὴν
γοῦν
βοτάνην
|
ἀκηκόατε |
τὴν
σαρδόνιον
καλουμένην,
ἣ
γέλωτα |
[32, 60] |
ὑμεῖς
δὲ
πρὸς
κιθάραν
αὐτὸ
|
δρᾶτε. |
ἢ
βούλεσθε,
ἐπειδὴ
τοῖς
βασιλεῦσι |
[32, 35] |
τοῦτο
περὶ
οὗ
λέγειν
ἠρξάμην,
|
ὁρᾶτε |
ἡλίκον
ἐστίν.
ὅπως
μὲν
γὰρ |
[32, 5] |
πολέεσσι
φέρουσιν.
~τοῦτο
γὰρ
ἀεὶ
|
ὁρᾶτε |
καὶ
περὶ
τοιαῦτά
ἐστε,
ἀφ´ |
[32, 40] |
ἐθνῶν
οὐκ
ἐπισταμένων
ὑμᾶς,
καὶ
|
ὁρᾶτε |
μὲν
τρεῖς
ἢ
τέτταρας
ἡνιόχους, |
[32, 95] |
ἀμαθεῖ.
πρὸς
τοῦ
Διὸς
οὐχ
|
ὁρᾶτε |
ὅσην
ὁ
αὐτοκράτωρ
ὑμῶν
πεποίηται
|
[32, 70] |
εἰ
γὰρ
μὴ
τοὺς
ἵππους
|
ἑωρᾶτε |
ἁμιλλωμένους
καὶ
τούτους
συνήθεις,
αὐτοὶ |
[32, 70] |
ἑταιρειῶν
ὀνόματα·
ὥστε
φυγεῖν
αὐτὸν
|
ἠναγκάσατε |
καὶ
μετὰ
ταῦτα
κατιέναι
πολέμῳ
|
[32, 70] |
ὑμεῖς
δὲ
ὀρχούμενοι
τὴν
πόλιν
|
ἀπωλέσατε. |
καὶ
νῦν
οὕτως
ἐπιεικεῖς
ἔχοντες
|
[32, 1] |
δὲ
διανοουμένους,
ὃ
καὶ
νῦν
|
ποιήσατε, |
ἵνα
κτήσησθε
πρὸς
ἐκείνῳ
τῷ |
[32, 1] |
ὄντες
λόγων
χρησίμων
γενομένων
ἅπαντες
|
ἐσιωπήσατε, |
καὶ
πρὸς
τούτῳ
ἐδείξατε
ὅτι |
[32, 95] |
δὲ
οὐκ
οἶδα
εἴ
ποτε
|
ἠκούσατε· |
ὥσπερ
ἔφη
τις
τοὺς
ἐν |
[32, 70] |
ὑποψίαν
αὐτοὺς
καθ´
ὑμῶν
αὐτῶν
|
ἠγάγετε, |
ὥστε
ἐπιμελεστέρας
χρῆναι
φυλακῆς
ᾠήθησαν |
[32, 30] |
ἀλλ´
ἀκοὴ
μία
τοσοῦδε
πλήθους.
|
~ἴδετε |
δὲ
αὑτοὺς
ἐν
τῷ
παρόντι |
[32, 60] |
ὡς
ἔοικε,
κνυζηθμοῖς
καὶ
ὑλαγμοῖς
|
εἰκάζετε. |
καίτοι
φιλοσόφους
μὲν
ᾔδειν
οὕτως |
[32, 95] |
ἐθέλειν
διαλέγεσθαι.
καίτοι
τίνα
γνώμην
|
νομίζετε |
αὐτὸν
ἔχειν;
πότερον
ὡς
σοφοὺς |
[32, 35] |
ἴσως
οὖν
χαίρετε
ἀκούοντες,
καὶ
|
νομίζετε |
ἐπαινεῖσθαι
ταῦτα
ἐμοῦ
λέγοντος,
ὥσπερ |
[32, 45] |
τῆς
ἀξίας
τῆς
ἑαυτῶν
οὐ
|
φροντίζετε. |
κἂν
μὲν
ὑμῖν
ὁ
κιθαρῳδὸς |
[32, 75] |
διατεινάμενος,
δαιμόνιοι,
μαίνεσθε
καὶ
οὐκέτι
|
κεύθετε |
θυμῷ
βρωτὺν
οὐδὲ
ποτῆτα.
τί |
[32, 45] |
ᾄδῃ
καὶ
παρὰ
τὸν
τόνον,
|
συνίετε· |
αὐτοὶ
δὲ
παντελῶς
ἔξω
τῆς |
[32, 70] |
καὶ
βλασφημίας
οἵας
καὶ
ὅσας
|
ἀφίετε; |
εἰ
γὰρ
μὴ
τοὺς
ἵππους |
[32, 80] |
γελοίως
ἐλαύνετε
καὶ
ἡνιοχεῖτε
καὶ
|
διώκετε |
καὶ
ἡγεῖσθε
καὶ
πίπτετε.
τοιγαροῦν |
[32, 55] |
ἐκ
τῆς
τῶν
κρειττόνων
χειρὸς
|
λαμβάνετε· |
ὥστε
ἴσως
καιρὸς
ἦν
ὑμᾶς |
[32, 1] |
καλῶς
ἀκοῦσαι.
νῦν
μὲν
γὰρ
|
ἁμαρτάνετε |
τὸ
Ἀθηναίων
ποτὲ
ἁμάρτημα.
τοῦ |
[32, 75] |
γὰρ
οἶμαι
τὸν
Ἰξίονα
λῆρον
|
ἀποφαίνετε |
τὸν
ἐν
τῷ
τροχῷ
παρὰ
|
[32, 80] |
καὶ
τῶν
ἡνιόχων,
καὶ
γελοίως
|
ἐλαύνετε |
καὶ
ἡνιοχεῖτε
καὶ
διώκετε
καὶ |
[32, 20] |
ἀκούσαντες
διὰ
τέλους
πᾶσι
θαυμαστοὶ
|
δόξετε, |
καὶ
οὐ
μόνον
κρουμάτων
ἔμπειροι |
[32, 35] |
τε
ὁμοφύλους
ποιοῦσα.
ἴσως
οὖν
|
χαίρετε |
ἀκούοντες,
καὶ
νομίζετε
ἐπαινεῖσθαι
ταῦτα |
[32, 30] |
ἐν
τῷ
μέσῳ
πάντων
ὁρώντων,
|
καταφρονήσετε |
αὐτοῦ
καὶ
νομιεῖτε
οὐδενὸς
ἄξιον, |
[32, 5] |
τοῦτο
ἴσως
οὐ
δι´
ὑμᾶς·
|
δηλώσετε |
δέ,
ἂν
ἀνάσχησθε
τήμερον·
ἀλλὰ |
[32, 80] |
καὶ
διώκετε
καὶ
ἡγεῖσθε
καὶ
|
πίπτετε. |
τοιγαροῦν
οὐ
κακῶς
τις
παρεποίησε |
[32, 50] |
καὶ
θεωρεῖτε
καὶ
τἄλλα
ἄμεινον
|
πράττετε. |
ἐπεὶ
πῶς
ἂν
ἀπείχεσθε
ἀλλήλων; |
[32, 20] |
οὐδὲ
τὰ
σκώμματα,
οἷς
πάντας
|
ἐκπλήττετε |
καὶ
πανταχοῦ
πάντων
ἀεὶ
περίεστε |
[32, 45] |
καὶ
γὰρ
ὑμεῖς
ὅταν
συνέλθητε,
|
πυκτεύετε, |
βοᾶτε,
ῥιπτεῖτε,
ὀρχεῖσθε,
ποίῳ
χρισάμενοι |
[32, 40] |
ἑκάστοτε
ὑμῖν·
ὥστε
ὑμεῖς
μὲν
|
ἀκούετε
|
ἑνός,
ἂν
οὕτω
τύχῃ,
κιθαρῳδοῦ, |
[32, 55] |
δεῦρο
αὐτόματον
οὐδὲ
τὴν
μᾶζαν
|
ἔχετε |
ἐν
ἐξουσίᾳ
δήπουθεν,
ἀλλὰ
καὶ |
[32, 30] |
ὑμεῖς
δὲ
μάλιστα
ἐνταῦθα
ἀφυλάκτως
|
ἔχετε |
καὶ
προήσεσθε
τὴν
δόξαν
τῆς |
[32, 1] |
ἡδεῖς
καὶ
διακόνους
πολλοὺς
τούτων
|
ἔχετε· |
σπουδῆς
δὲ
ὑμῖν
τὴν
πᾶσαν |
[32, 35] |
διαθέσει,
καὶ
τὴν
ἔξωθεν
ὑπερκειμένην
|
ἔχετε, |
τήν
τε
Ἐρυθρὰν
καὶ
τὴν |
[32, 5] |
τούτοις
ἑτοίμως
καὶ
συνεχῶς
αὑτοὺς
|
παρέχετε, |
οὕτω
καὶ
λόγου
χρηστοῦ
ποτε |
[32, 55] |
δι´
ὤτων
καὶ
φωνῆς
αὐτὸ
|
πάσχετε, |
μᾶλλον
δὲ
ληρεῖτε
ἐκείνων
{κάκιον} |
[32, 65] |
τοιγαροῦν
εἰ
μὴ
τῶν
προεστηκότων
|
ἐτύχετε, |
χαλεπῶς
ἂν
οἶμαι
καὶ
ἐσῴζεσθε. |
[32, 70] |
ὑμᾶς,
ὅτε
{γὰρ}
καθ´
αὑτοὺς
|
ἦτε. |
οὐχ
ὁ
μὲν
βασιλεὺς
ὑμῶν |
[32, 90] |
δὲ
μὴ
ὑμεῖς
οὐχ
ὁμοίας
|
μεταλάβητε |
δόξης
τοῖς
Ἀθηναίοις
καὶ
Λακεδαιμονίοις, |
[32, 70] |
δὴ
καὶ
τούτων
ἐπεμνήσθην;
ὅπως
|
εἰδῆτε |
τὰ
φυόμενα
ἐκ
τῆς
περὶ |
[32, 85] |
λευκώλενος
Ἥρη,
ὡς
μή
μοι
|
τρύζητε |
καθήμενοι
ἄλλοθεν
ἄλλος.
ὣς
ἔφαθ´· |
[32, 70] |
ἀλλ´
ὅταν
εἰς
τὸ
στάδιον
|
ἔλθητε, |
τίς
ἂν
εἰπεῖν
δύναιτο
τὰς |
[32, 45] |
λέγειν;
καὶ
γὰρ
ὑμεῖς
ὅταν
|
συνέλθητε, |
πυκτεύετε,
βοᾶτε,
ῥιπτεῖτε,
ὀρχεῖσθε,
ποίῳ
|
[32, 10] |
ὅθενπερ
ἐχρῆν,
ἐγγύθεν
ἄρξωμαι,
τοῦτο
|
πείσθητε |
βεβαίως,
ὅτι
τὰ
συμβαίνοντα
τοῖς |
[32, 70] |
οὐκ
ἐπιβουλεύοντες.
ὑμεῖς
γὰρ
ἂν
|
ἀποσταίητέ |
τινος;
πολεμήσαιτε
δ´
ἂν
ὑμεῖς |
[32, 20] |
ἐκόμιζε,
τάχ´
ἂν〉
ληρεῖν
με
|
φαίητε, |
ῥητέα
δ´
ὅμως·
Ζεὺς
ἐμέ |
[32, 85] |
φαύλων
ὀλίγα,
ὅπως
μὴ
μόνοι
|
δοκῆτε |
εἶναι
γελοῖοι.
καὶ
μὴν
αἰσχρόν |
[32, 20] |
οὐδεὶς
οὐδαμόθεν
ἐν
τριβωνίῳ
φαύλῳ
|
μήτε |
ᾄδειν
ἡδὺς
μήτε
μεῖζον
ἑτέρου |
[32, 90] |
ἀφεμένη
καὶ
μήτε
ὁρῶσα
μηδὲν
|
μήτε |
ἀκούουσα
τῶν
φερόντων
εἰς
σωτηρίαν, |
[32, 25] |
πρόσωπον
πρᾷον
καὶ
καθεστηκὸς
καὶ
|
μήτε |
γέλωτι
σφοδρῷ
καὶ
ἀκολάστῳ
βρασσόμενον |
[32, 95] |
μήτε
προθείη
τῶν
ὠνίων
μηδὲν
|
μήτε |
δείξειε
μηδέποτε·
δῆλον
γὰρ
ὡς |
[32, 10] |
καθαρῶς
καὶ
ἀδόλως
παρρησιαζόμενον,
καὶ
|
μήτε
|
δόξης
χάριν
μήτ´
ἐπ´
ἀργυρίῳ |
[32, 25] |
γέλωτι
σφοδρῷ
καὶ
ἀκολάστῳ
βρασσόμενον
|
μήτε |
θορύβῳ
συνεχεῖ
καὶ
ἀτάκτῳ
τεταραγμένον, |
[32, 20] |
τριβωνίῳ
φαύλῳ
μήτε
ᾄδειν
ἡδὺς
|
μήτε |
μεῖζον
ἑτέρου
φθεγγόμενος,
οὐκ
ἄρα |
[32, 90] |
τῶν
κρειττόνων
ἐπιτηδευμάτων
ἀφεμένη
καὶ
|
μήτε
|
ὁρῶσα
μηδὲν
μήτε
ἀκούουσα
τῶν |
[32, 95] |
καὶ
διατρίβων
ἐκεῖ
χρόνον
συχνὸν
|
μήτε |
προθείη
τῶν
ὠνίων
μηδὲν
μήτε |
[32, 60] |
εἰ
βούλεσθε
ἀκοῦσαι,
καὶ
μὴ
|
δυσχεράνητε. |
ἔφη
τοίνυν
ἐκεῖνος
περί
τε |
[32, 10] |
διδάσκοντι
περὶ
τῶν
ἀναγκαιοτάτων,
ἂν
|
ὑπομένητε, |
μετὰ
γνώμης
καὶ
πειθοῦς.
καὶ |
[32, 35] |
ὑμῖν
ὡς
ὅ,
τι
ἂν
|
ἀσχημονῆτε |
οὐ
κρύφα
γίγνεται
τοῦτο
οὐδ´ |
[32, 45] |
ᾄσεταί
τις
τῶν
ᾀδόντων,
ἂν
|
εὐσχημονῆτε |
ὑμεῖς.
νυνὶ
δὲ
τὸ
μὲν |
[32, 30] |
παρόντι
καὶ
ὅταν
τὰ
συνήθη
|
θεωρῆτε, |
οἷοί
ἐστε.
ἐμοὶ
γὰρ
νῦν |
[32, 10] |
σπουδὴν
ἀπίασιν,
εὐλαβούμενοι
μὴ
μεταξὺ
|
θορυβήσητε |
καὶ
παραπέμψητε
αὐτούς,
ὥσπερ
οἱ |
[32, 1] |
ταχὺ
φθέγγεσθε
ὅ,
τι
ἂν
|
ἐννοήσητε· |
ἐγὼ
δὲ
μᾶλλον
ἂν
ὑμᾶς |
[32, 55] |
αὑτοῖς.
νυνὶ
δὲ
ἂν
μόνον
|
ἀκούσητε |
χορδῆς,
ὥσπερ
σάλπιγγος
ἀκηκοότες,
οὐκέτι |
[32, 75] |
αὐτῶν,
ὅπως
μὴ
ταράττησθε
μηδὲ
|
ἐκπίπτητε |
τῆς
τάξεως.
μὴ
γὰρ
δαιμόνια
|
[32, 95] |
εὐθὺς
πρὸς
αὐτούς,
οἵας
ἂν
|
μετάσχητε |
τῆς
φήμης,
ἐκείνους
δὲ
περὶ |
[32, 10] |
εὐλαβούμενοι
μὴ
μεταξὺ
θορυβήσητε
καὶ
|
παραπέμψητε |
αὐτούς,
ὥσπερ
οἱ
χειμῶνος
ἀποτολμῶντες |
[32, 70] |
ὑμεῖς
γὰρ
ἂν
ἀποσταίητέ
τινος;
|
πολεμήσαιτε |
δ´
ἂν
ὑμεῖς
μίαν
ἡμέραν; |
[32, 30] |
πάντων
ὁρώντων,
καταφρονήσετε
αὐτοῦ
καὶ
|
νομιεῖτε |
οὐδενὸς
ἄξιον,
κἂν
μυριάκις
ὑμῶν |
[32, 55] |
Κορυβάντων
τινῶν
κατέχεσθε,
καὶ
πιστὰ
|
ποιεῖτε |
τὰ
τῶν
ποιητῶν
μυθολογήματα·
ὡς |
[32, 100] |
ἀμούσους
καὶ
φορτικὰς
καὶ
ἀμαθεῖς
|
ποιεῖτε |
τὰς
Χάριτας,
ἀλλὰ
μᾶλλον
Εὐριπίδην |
[32, 35] |
καθ´
ἑαυτοὺς
ἢ
κοιμᾶσθε
ἢ
|
διοικεῖτε |
τὴν
οἰκίαν
ἕκαστος
οὐ
πάνυ |
[32, 30] |
ἐμοὶ
γὰρ
νῦν
μὲν
ἀξιοθέατοι
|
δοκεῖτε |
εἶναι
καὶ
ἰδιώταις
καὶ
βασιλεῦσι, |
[32, 55] |
δὲ
ἄλλα
καὶ
πάνυ
μοι
|
δοκεῖτε |
ἐοικέναι
Νύμφαις
καὶ
Σατύροις.
ἱλαροί |
[32, 1] |
καὶ
προσέχειν;
ἐπειδὴ
παίζοντες
ἀεὶ
|
διατελεῖτε |
καὶ
οὐ
προσέχοντες
καὶ
παιδιᾶς |
[32, 1] |
ἀνθρώπων
ἅμα
καὶ
τὰ
δέοντα
|
ἐννοεῖτε |
καὶ
ταχὺ
φθέγγεσθε
ὅ,
τι |
[32, 75] |
φασιν
οὕτω
διαφθαρῆναι
τὴν
κόρην.
|
σκοπεῖτε |
δὲ
μὴ
καὶ
ὑμεῖς
ὑπὸ |
[32, 40] |
ἀστράτευτοι
πολλὰς
ἤδη
νενικήκατε
ἱππομαχίας.
|
σκοπεῖτε |
δὲ
μὴ
περὶ
ὑμῶν
ἀληθέστερον |
[32, 90] |
θαυμάζεσθαι
διὰ
τὴν
αὐτὴν
αἰτίαν.
|
σκοπεῖτε |
δὲ
μὴ
ὑμεῖς
οὐχ
ὁμοίας |
[32, 60] |
ὑμετέρων
σκωμμάτων
ἀτοπώτερος
καὶ
μακρότερος.
|
σκοπεῖτε |
οὖν,
εἰ
βούλεσθε
ἀκοῦσαι,
καὶ |
[32, 75] |
αὐτῶν·
εἰ
λέγοι
ταῦτα,
τί
|
ἐρεῖτε; |
ἢ
δῆλον
ὅτι
οὐδ´
ἀκούσεσθε |
[32, 55] |
φωνῆς
αὐτὸ
πάσχετε,
μᾶλλον
δὲ
|
ληρεῖτε |
ἐκείνων
{κάκιον}
καὶ
παραφέρεσθε
καὶ |
[32, 1] |
καὶ
γέλωτος,
ὡς
εἰπεῖν,
οὐδέποτε
|
ἀπορεῖτε· |
καὶ
γὰρ
αὐτοὶ
γελοῖοί
ἐστε |
[32, 35] |
πάνυ
δῆλός
ἐστιν·
ὅπως
μέντοι
|
θεωρεῖτε |
καὶ
ποῖοί
τινες
ἐνθάδε
ἐστὲ |
[32, 50] |
τῆς
πόλεως,
μεθ´
ὧν
καὶ
|
θεωρεῖτε |
καὶ
τἄλλα
ἄμεινον
πράττετε.
ἐπεὶ
|
[32, 45] |
ὑμεῖς
ὅταν
συνέλθητε,
πυκτεύετε,
βοᾶτε,
|
ῥιπτεῖτε, |
ὀρχεῖσθε,
ποίῳ
χρισάμενοι
φαρμάκῳ;
δῆλον |
[32, 80] |
ἡνιόχων,
καὶ
γελοίως
ἐλαύνετε
καὶ
|
ἡνιοχεῖτε |
καὶ
διώκετε
καὶ
ἡγεῖσθε
καὶ |
[32, 20] |
καὶ
ὑμεῖς
ἐμὲ
τῷ
θορύβῳ
|
καταπίοιτε |
καὶ
τῇ
ταραχῇ,
βουλόμενον
ὑμᾶς |
[32, 25] |
κρειττόνων.
καὶ
μὴν
οὐδὲν
ἂν〉
|
ἔχοιτε |
θέαμα
κάλλιον
καὶ
παραδοξότερον
αὑτῶν |
[32, 95] |
αὐτῷ
καὶ
τῆς
ἐνθάδε
ἀφίξεως
|
παράσχοιτε
|
πόθον.
οὐ
γὰρ
οὕτως
τὸ |
[32, 70] |
δ´
ὑμεῖς,
ἔφη,
τέτταρα
ἢ
|
πέντε |
βήματα
νικᾶτε,
κἀγὼ
βαδιοῦμαι·
ταῦτα |
[32, 85] |
γὰρ
κρεῖττον
ἐρημίαν
καθορᾶν
καὶ
|
δεκαπέντε |
ἀνθρώπους
εὐπόρους
ἢ
πλῆθος
ἀνήριθμον |
[32, 70] |
τὰ
τελευταῖα
συμβάντα
περὶ
ὑμᾶς,
|
ὅτε |
{γὰρ}
καθ´
αὑτοὺς
ἦτε.
οὐχ |
[32, 80] |
ἔρχεται
ἠὲ
κολοιῶν
οὖλον
κεκλήγοντες,
|
ὅτε |
προΐδωσιν
ἰόντα
ἵππον,
ὃς
ἀνθρώποισι |
[32, 85] |
γυμνοὶ
βαδίζοντες
ἀπὸ
τῆς
θέας
|
ἐνίοτε, |
τοῦτ´
ἔστιν
αἰσχρὰ
πόλεως
καὶ |
[32, 75] |
ἄλλοτε
μὲν
χθονὶ
πίλνατο
πουλυβοτείρῃ,
|
ἄλλοτε |
δ´
ἀΐξασκε
μετήορα,
τοὶ
δ´ |
[32, 80] |
ἄλλοτε
μὲν
χθονὶ
πίλνατο
πουλυβοτείρῃ,
|
ἄλλοτε |
δ´
ἀΐξασκε
μετήορα·
τοὶ
δὲ |
[32, 15] |
περιτυχόντες
ἄλλοτε
μὲν
ζώους´
ἑτερήμεροι,
|
ἄλλοτε |
δ´
αὖτε
τεθνᾶσιν·
ὅμως
δὲ |
[32, 15] |
καὶ
διὰ
χρόνου
ποτὲ
περιτυχόντες
|
ἄλλοτε |
μὲν
ζώους´
ἑτερήμεροι,
ἄλλοτε
δ´ |
[32, 75] |
χαρίσωμαί
τι
μικρόν·
ἅρματα
δ´
|
ἄλλοτε |
μὲν
χθονὶ
πίλνατο
πουλυβοτείρῃ,
ἄλλοτε |
[32, 80] |
σαπρῶν
τούτων
ποιητῶν·
ἅρματα
δ´
|
ἄλλοτε |
μὲν
χθονὶ
πίλνατο
πουλυβοτείρῃ,
ἄλλοτε |
[32, 5] |
παρέχετε,
οὕτω
καὶ
λόγου
χρηστοῦ
|
ποτε |
ἀκοῦσαι
καὶ
τὴν
ἐπὶ
τῷ |
[32, 1] |
μὲν
γὰρ
ἁμαρτάνετε
τὸ
Ἀθηναίων
|
ποτὲ |
ἁμάρτημα.
τοῦ
γὰρ
Ἀπόλλωνος
εἰπόντος, |
[32, 50] |
ἢ
παρ´
ἐκείνων
λαβόντες·
οἵαν
|
ποτὲ |
γενέσθαι
φασὶ
Κενταύρων
συνουσίαν.
καὶ |
[32, 5] |
δυσωπεῖσθαι
ἐξειπεῖν,
πηνίκα
παύσεται;
καὶ
|
πότε |
εἴσεισι
θαυματοποιὸς
ἢ
λῆρος
ἢ |
[32, 1] |
τίμιον
οὐδὲν
ὑμῖν
ἢ
σπανίως
|
ποτὲ |
εἰσέρχεται·
κρουμάτων
δὲ
ἀεὶ
μεστόν |
[32, 15] |
αὖτε
τεθνᾶσιν·
ὅμως
δὲ
ἤδη
|
ποτὲ |
ἐξαισίων
δεινῶν
ἐπικειμένων
αὐτοῖς
ἀπετράπησαν. |
[32, 95] |
Θεοφίλου
δὲ
οὐκ
οἶδα
εἴ
|
ποτε |
ἠκούσατε·
ὥσπερ
ἔφη
τις
τοὺς
|
[32, 95] |
ὑμεῖς
ἀναλίσκειν
οὐδ´
ἂν
ὑπερβάλοισθέ
|
ποτε |
οἶμαι
τὴν
ἐκείνου
μεγαλοψυχίαν·
ἀλλ´ |
[32, 15] |
δὲ
σπανίως
καὶ
διὰ
χρόνου
|
ποτὲ |
περιτυχόντες
ἄλλοτε
μὲν
ζώους´
ἑτερήμεροι, |
[32, 100] |
μουσικῷ.
ἐκείνῳ
γὰρ
τὸ
δαιμόνιόν
|
ποτε
|
προειπεῖν
καθ´
ὕπνον
ὡς
εἰς |
[32, 15] |
τις
χρώμενος
καὶ
συνεχῶς
ἦλθέ
|
ποτε |
πρὸς
τέλος
ὑγιὲς
καὶ
εὔδαιμον· |
[32, 5] |
τῆς
πόλεως
ἀρρωστήματα.
τοιγαροῦν
ὅταν
|
ποτὲ |
φαίνηται
τὸ
πρᾶγμα,
προθύμως
δέχεσθαι |
[32, 95] |
καθαρωτάτου
μέλιτος
ὄντος,
τοῦ
μὲν
|
μηδέποτε |
γεύσασθαι,
μηδ´
ἂν
ἐκχέηται,
τῆς |
[32, 95] |
τῶν
ὠνίων
μηδὲν
μήτε
δείξειε
|
μηδέποτε· |
δῆλον
γὰρ
ὡς
ἐσχάτην
τινὰ |
[32, 15] |
ἄπειροι
τοῦ
φαρμάκου
τούτου
καὶ
|
μηδέποτε |
σωφρονοῦντι
λόγῳ
τὰς
ἀκοὰς
ὑπέχοντες |
[32, 1] |
ἡδονῆς
καὶ
γέλωτος,
ὡς
εἰπεῖν,
|
οὐδέποτε
|
ἀπορεῖτε·
καὶ
γὰρ
αὐτοὶ
γελοῖοί |
[32, 95] |
καὶ
πολυτελέστερα
ἔχει
τῶν
ὅπου
|
δήποτε· |
ἀλλ´
ὅταν
ἀκούσῃ
τοὺς
ὑποδεξομένους |
[32, 85] |
οὐδέ
γε
χορὸν
τοὺς
ὁποίους
|
δήποτε |
συνελθόντας,
οὐδὲ
στρατόπεδον
πάντα
ὄχλον. |
[32, 5] |
ὑμῖν
πάρεστι,
καὶ
οὐ
δέος
|
μήποτε |
ἐπιλίπῃ·
τῶν
δὲ
τοιούτων
λόγων, |
[32, 40] |
αὖ
ὅμοιον}
πεπόνθασιν·
ὑμεῖς
δὲ
|
οὐδεπώποτε |
αὐτοὶ
θιγόντες
οὐδ´
ἐπιβάντες
ἵππων |
[32, 20] |
φοβεῖ
καὶ
ἀφείλετο
νίκης
ῥηιδίως,
|
τοτὲ |
δ´
αὐτὸς
ἐποτρύνει
καὶ
ἀνώγει. |
[32, 65] |
ἐκεῖνοι
προσηνέχθησαν
ἀνδρὶ
κιθαρῳδῷ
θαυμαζομένῳ
|
τότε |
ἐν
τοῖς
Ἕλλησιν.
ὅτι
γὰρ |
[32, 90] |
τὸ
πάθος
καὶ
βλέπηται
κοινόν,
|
τότε |
ἐπίσημον
καὶ
μέγα
καὶ
δημοσίᾳ
|
[32, 90] |
δὲ
κοινὸν
γένηται
τὸ
πρᾶγμα,
|
τότε |
λοιμὸς
καλεῖται.
καθόλου
γὰρ
πάντα |
[32, 5] |
πρᾶγμα,
προθύμως
δέχεσθαι
δεῖ
καὶ
|
τότε |
νομίζειν
ἑορτὴν
ἄγειν,
ἀλλὰ
μὴ |
[32, 30] |
ἡγεμὼν
καὶ
βασιλεὺς
ὅταν
προέλθῃ,
|
τότε |
σαφέστατα
ὁρᾶται
καὶ
δεῖ
μηδὲν |
[32, 35] |
τοῖς
ὀρθῶς
λέγουσι,
τὸ
μὴ
|
πάντοτε |
ζητεῖν
ἡδονάς.
ἀναγωγαὶ
δὲ
καὶ |
[32, 40] |
τινας,
οἳ
συνθεῶνται
καὶ
πάρεισιν
|
ἑκάστοτε |
ὑμῖν·
ὥστε
ὑμεῖς
μὲν
ἀκούετε
|
[32, 35] |
θεωρεῖτε
καὶ
ποῖοί
τινες
ἐνθάδε
|
ἐστὲ |
ἅπαντες
Ἕλληνες
καὶ
βάρβαροι
ἴσασιν. |
[32, 5] |
ἀεὶ
ὁρᾶτε
καὶ
περὶ
τοιαῦτά
|
ἐστε, |
ἀφ´
ὧν
νοῦν
μὲν
ἢ
|
[32, 30] |
ὅταν
τὰ
συνήθη
θεωρῆτε,
οἷοί
|
ἐστε. |
ἐμοὶ
γὰρ
νῦν
μὲν
ἀξιοθέατοι |
[32, 1] |
τούτῳ
ἐδείξατε
ὅτι
οὐ
μόνον
|
ἐστὲ |
ἱκανοὶ
νοήσαντες
εἰπεῖν,
ἀλλὰ
καὶ |
[32, 95] |
τῆς
δὲ
ἑτέρας
τροφῆς.
ἀλλ´
|
ἐστὲ |
ἱλαροὶ
καὶ
σκῶψαι
πάντων
δεινότατοι. |
[32, 1] |
ἀπορεῖτε·
καὶ
γὰρ
αὐτοὶ
γελοῖοί
|
ἐστε |
καὶ
ἡδεῖς
καὶ
διακόνους
πολλοὺς |
[32, 5] |
οὐ
βούλομαι
γὰρ
εἰπεῖν,
ἀνήκοοί
|
ἐστε. |
καὶ
τοῦτο
ἴσως
οὐ
δι´ |
[32, 40] |
οὐ
δύνασθε
κατέχειν
αὑτοὺς,
ἀλλ´
|
ἐστὲ |
ὅμοιοι
χωλοῖς
ὑπὲρ
δρόμου
ἐρίζουσιν. |
[32, 1] |
σπουδῆς.
οὔτε
γὰρ
αὐτοὶ
σπουδαῖοί
|
ἐστε |
οὔτε
οἱ
ὑμέτεροι
συνήθεις
καὶ |
[32, 35] |
ὑμᾶς.
ποῦ
γὰρ
εἶπον
ὥς
|
ἐστε |
φρόνιμοι
καὶ
σώφρονες
καὶ
δίκαιοι; |
[32, 20] |
ἐκπλήττετε
καὶ
πανταχοῦ
πάντων
ἀεὶ
|
περίεστε |
καὶ
ἰδιωτῶν
καὶ
βασιλέων;
καὶ |
[32, 10] |
καὶ
μεθ´
ἡμέραν
ἐναργῶς
προεῖπεν.
|
ἴστε |
δήπου
τὰς
τοῦ
Ἄπιδος
φήμας |
[32, 20] |
δικαίως
ἀπολογεῖσθαι·
αἰτιάσονται
γάρ,
εὖ
|
ἴστε, |
καὶ
φήσουσι
δοξοκόπον
εἶναι
καὶ |
[32, 30] |
καὶ
σπουδαῖοι
τοιαῦτα
πράττοντες.
οὐκ
|
ἴστε |
ὅτι
ὥσπερ
ἡγεμὼν
καὶ
βασιλεὺς |
[32, 50] |
ἐστὶ
τοῦ
πράγματος
οὐδὲ
οἶστρος.
|
{ἴστε |
Ῥοδίους
ἐγγὺς
οὕτως
ὑμῶν
ζῶντας |
[32, 45] |
δ´
ἐστὶ
δυστυχία
τῶν
ταλαιπώρων,
|
ὥστε |
ἀνδρεῖον
ἡγοῦνται
τὸ
πάντων
ἀνανδρότατον |
[32, 10] |
ἐμπλῆσαι
τὰς
ἀκοὰς
ὑμῶν
οὐδ´
|
ὥστε |
διατελέσαι
λέγοντες,
ἀλλὰ
ἓν
ἢ |
[32, 30] |
καταπλαγείη
τε
ὑμᾶς
καὶ
τιμήσειεν·
|
{ὥστε, |
εἰ
μηδὲν
ἄλλο,
τοῦτό
γε |
[32, 70] |
αὐτοὺς
καθ´
ὑμῶν
αὐτῶν
ἠγάγετε,
|
ὥστε
|
ἐπιμελεστέρας
χρῆναι
φυλακῆς
ᾠήθησαν
ἢ |
[32, 55] |
τῆς
τῶν
κρειττόνων
χειρὸς
λαμβάνετε·
|
ὥστε |
ἴσως
καιρὸς
ἦν
ὑμᾶς
παύσασθαι |
[32, 25] |
ἁπλῆς,
ἀλλὰ
συμπεφορημένης
ἐκ
μυρίων·
|
ὥστε |
πάνυ
ποικίλον
τε
καὶ
δεινὸν |
[32, 5] |
εἴ
τι
μὴ
καλῶς
ἔπραττον·
|
ὥστε |
σὺν
πολλοῖς
ἑτέροις
καὶ
τοιαῦτα |
[32, 35] |
πρότερον
τοὔνομα
ἀκοῦσαι
χαλεπὸν
ἦν·
|
ὥστε |
τὰς
ἐμπορίας
οὐ
νήσων
οὐδὲ |
[32, 60] |
ἐρημωθέντα
ὀδύρεσθαι
καὶ
χαλεπῶς
φέρειν·
|
ὥστε |
τὴν
μητέρα
αὐτοῦ
Καλλιόπην
διὰ |
[32, 40] |
συνθεῶνται
καὶ
πάρεισιν
ἑκάστοτε
ὑμῖν·
|
ὥστε |
ὑμεῖς
μὲν
ἀκούετε
ἑνός,
ἂν |
[32, 70] |
καὶ
τοιαῦθ´
ἕτερα
ἑταιρειῶν
ὀνόματα·
|
ὥστε |
φυγεῖν
αὐτὸν
ἠναγκάσατε
καὶ
μετὰ |
[32, 80] |
ἀπὸ
σταδίοιο
κελεύθου.
οἱ
δ´
|
ὥστε |
ψαρῶν
νέφος
ἔρχεται
ἠὲ
κολοιῶν
|
[32, 15] |
μὲν
ζώους´
ἑτερήμεροι,
ἄλλοτε
δ´
|
αὖτε
|
τεθνᾶσιν·
ὅμως
δὲ
ἤδη
ποτὲ |
[32, 80] |
χεῖρας
ἀνίσχοντες
μεγάλ´
εὐχετόωντο
ἕκαστοι.
|
ἠΰτε |
περ
κλαγγὴ
γεράνων
πέλει
ἠὲ |
[32, 5] |
χορός
ἐστι
τοιοῦτος
οὔτε
ποιητὴς
|
οὔτε |
ἄλλος
οὐδείς,
ὃς
ὑμῖν
ὀνειδιεῖ |
[32, 50] |
αὐτίκα
ἑστιώμενοι
πρῶτον
οἱ
μὲν
|
οὔτε |
ἀμαθῶς
οὔτε
ἀπρεπῶς
διάγουσιν,
ἀλλ´ |
[32, 50] |
πρῶτον
οἱ
μὲν
οὔτε
ἀμαθῶς
|
οὔτε
|
ἀπρεπῶς
διάγουσιν,
ἀλλ´
εὐσχημόνως
ἅμα |
[32, 1] |
ὀρθῶς
ἔφην
ἀπορεῖν
ὑμᾶς
σπουδῆς.
|
οὔτε |
γὰρ
αὐτοὶ
σπουδαῖοί
ἐστε
οὔτε |
[32, 15] |
ὑμῖν
τῶν
τὸ〉
ὕστερον
ἐπισταμένων.
|
οὔτε |
γὰρ
χρήματα
αὐτοῖς
οὔτε
δύναμις
|
[32, 15] |
ἐπισταμένων.
οὔτε
γὰρ
χρήματα
αὐτοῖς
|
οὔτε |
δύναμις
περιγίγνεται
διὰ
τούτου,
ἀλλ´ |
[32, 80] |
θώκοις
ἐν
σφετέροις
οὔθ´
ἕστασαν
|
οὔτε |
κάθηντο,
χλωροὶ
ὑπαὶ
δείους
πεφοβημένοι, |
[32, 1] |
οὔτε
γὰρ
αὐτοὶ
σπουδαῖοί
ἐστε
|
οὔτε |
οἱ
ὑμέτεροι
συνήθεις
καὶ
πολλάκις |
[32, 5] |
δὲ
οὔτε
χορός
ἐστι
τοιοῦτος
|
οὔτε |
ποιητὴς
οὔτε
ἄλλος
οὐδείς,
ὃς |
[32, 80] |
πυρὸς
δέμας·
οὐδέ
κε
φαίης
|
οὔτε |
ποτ´
ἠέλιον
σόον
ἔμμεναι
οὔτε |
[32, 80] |
οὔτε
ποτ´
ἠέλιον
σόον
ἔμμεναι
|
οὔτε |
σελήνην.
οἵηπερ
φύλλων
γενεή,
τοίη |
[32, 35] |
τούτων
ἐμνήσθην
οὔτε
ὑμᾶς
ἐπαίρων
|
οὔτε
|
τοῖς
συνήθως
ὑμνοῦσιν
αὐτὰ
ῥήτορσιν |
[32, 45] |
ἐλευθέροις.
οὐ
γὰρ
παρὰ
τοῦτο
|
οὔτε |
τῶν
ἵππων
οὐδεὶς
δραμεῖται
βράδιον |
[32, 35] |
μέλει.
ἐγὼ
δὲ
τούτων
ἐμνήσθην
|
οὔτε |
ὑμᾶς
ἐπαίρων
οὔτε
τοῖς
συνήθως |
[32, 5] |
μηδὲν
ἀηδὲς
ἀκούειν.
ὑμῖν
δὲ
|
οὔτε |
χορός
ἐστι
τοιοῦτος
οὔτε
ποιητὴς |
[32, 100] |
γὰρ
ἦν
οἱ
σύνεσις
μουσικῆς,
|
ἐκέλευε |
παύσασθαι
αὐτὸν
ἀτιμάσας.
ὁ
δὲ |
[32, 90] |
πυρέττει
πάντως·
ἀλλὰ
Καυνίους
μόνον
|
παρείληφε |
{κἀκείνων
ἐστὶ}
τὸ
ὄνειδος,
ὅτι |