Livre, par. |
[8, 27] |
~Ἥλιόν
τε
καὶ
σελήνην
καὶ
|
τοὺς |
ἄλλους
ἀστέρας
εἶναι
θεούς·
ἐπικρατεῖ |
[8, 47] |
παίδων
καὶ
χλευασθέντα
αὐτίκα
προσβῆναι
|
τοὺς |
ἄνδρας
καὶ
νικῆσαι.
~Δηλοῦν
δὲ |
[8, 13] |
καὶ
συνεθίζων
εἰς
εὐκολίαν
βίου
|
τοὺς |
ἀνθρώπους,
ὥστε
εὐπορίστους
αὐτοῖς
εἶναι |
[8, 25] |
μονάδος
καὶ
τῆς
ἀορίστου
δυάδος
|
τοὺς |
ἀριθμούς·
ἐκ
δὲ
τῶν
ἀριθμῶν |
[8, 46] |
Γεγόνασι
δὲ
Πυθαγόραι
τέτταρες
περὶ
|
τοὺς |
αὐτοὺς
χρόνους,
οὐ
πολὺ
ἀπ' |
[8, 14] |
Οὕτω
δ'
ἐθαυμάσθη
ὥστ'
ἔλεγον
|
τοὺς |
γνωρίμους
αὐτοῦ
παντοίας
θεοῦ
φωνάς, |
[8, 23] |
μὲν
φίλους
ἐχθροὺς
μὴ
ποιῆσαι,
|
τοὺς |
δ'
ἐχθροὺς
φίλους
ἐργάσασθαι.
Ἴδιόν |
[8, 30] |
τὴν
ψυχὴν
ἀπὸ
τοῦ
αἵματος·
|
τοὺς |
δὲ
λόγους
ψυχῆς
ἀνέμους
εἶναι. |
[8, 48] |
ἐπὶ
πλέον
δὲ
Σωκράτην
καὶ
|
τοὺς |
ἐκείνῳ
πλησιάσαντας,
καὶ
μετὰ
ταῦτ' |
[8, 14] |
ἐνδεῖσθαι
ζῴοις·
καὶ
πρῶτον
εἰς
|
τοὺς |
Ἕλληνας
μέτρα
καὶ
σταθμὰ
εἰσηγήσασθαι, |
[8, 50] |
ἐγὼ
δὲ
οὐ
πάντα
περὶ
|
τοὺς |
ἐμεωυτοῦ
μύθους,
ἀλλὰ
καὶ
ἐν |
[8, 1] |
φιλοσοφίαν
τὴν
ἀπὸ
Θαλοῦ
καὶ
|
τοὺς |
ἐν
ταύτῃ
διαγενομένους
ἄνδρας
ἀξιολόγους |
[8, 39] |
οἰκίαν
συνέβη·
τινὲς
δ'
αὐτοὺς
|
τοὺς |
Κροτωνιάτας
τοῦτο
πρᾶξαι,
τυραννίδος
ἐπίθεσιν |
[8, 30] |
Ἀόρατόν
τ'
εἶναι
αὐτὴν
καὶ
|
τοὺς |
λόγους,
ἐπεὶ
καὶ
ὁ
αἰθὴρ |
[8, 31] |
γενομένη
ἠρεμῇ,
δεσμὰ
γίνεσθαι
αὐτῆς
|
τοὺς |
λόγους
καὶ
τὰ
ἔργα.
Ἐκριφθεῖσάν |
[8, 29] |
ἔχειν
δ'
ἐν
αὑτῷ
πάντας
|
τοὺς |
λόγους
τῆς
ζωῆς,
ὧν
εἰρομένων |
[8, 23] |
γονέας.
Ἀλλήλοις
θ'
ὁμιλεῖν,
ὡς
|
τοὺς |
μὲν
φίλους
ἐχθροὺς
μὴ
ποιῆσαι, |
[8, 21] |
περὶ
θεῶν,
κολαζομένους
δὲ
καὶ
|
τοὺς |
μὴ
θέλοντας
συνεῖναι
ταῖς
ἑαυτῶν |
[8, 16] |
ἀτὰρ
καὶ
Ζάλευκον
καὶ
Χαρώνδαν
|
τοὺς |
νομοθέτας·
ἱκανός
τε
γὰρ
ἦν |
[8, 15] |
ἀξιωθεῖεν
αὐτὸν
θεάσασθαι,
ἔγραφον
πρὸς
|
τοὺς |
οἰκείους
ὡς
μεγάλου
τινὸς
τετυχηκότες. |
[8, 29] |
ἐν
οἷς
ἡλίου
πύλας
καλεῖ
|
τοὺς |
ὀφθαλμούς.
Τὰ
δ'
αὐτὰ
καὶ |
[8, 40] |
τούς
τε
λοιπούς,
ὄντας
πρὸς
|
τοὺς |
πέντε
καὶ
τριάκοντα,
ἐν
Τάραντι |
[8, 39] |
διωκόντων
ἀποσφαγῆναι.
Οὕτω
δὴ
καὶ
|
τοὺς |
πλείστους
τῶν
ἑταίρων
αὐτοῦ
διαφθαρῆναι, |
[8, 38] |
ἰδεῖν
ἑκάστους,
διαφέρειν
δὲ
πάμπολυ
|
τοὺς |
Πυθαγοριστὰς
τῶν
νεκρῶν·
μόνοισι
γὰρ |
[8, 48] |
καὶ
μετὰ
ταῦτ'
Ἀριστοτέλην
καὶ
|
τοὺς |
στωικούς.
Ἀλλὰ
μὴν
καὶ
τὸν |
[8, 39] |
ἑταίρων
αὐτοῦ
διαφθαρῆναι,
ὄντας
πρὸς
|
τοὺς |
τετταράκοντα·
διαφυγεῖν
δ'
ὀλίγους,
ὧν |
[8, 29] |
ζωῆς,
ὧν
εἰρομένων
συνέχεσθαι
κατὰ
|
τοὺς |
τῆς
ἁρμονίας
λόγους,
ἑκάστων
ἐν |
[8, 29] |
ἐν
ἡμέραις
τεσσαράκοντα,
κατὰ
δὲ
|
τοὺς |
τῆς
ἁρμονίας
λόγους
ἐν
ἑπτὰ |
[8, 19] |
λινᾶ
οὔπω
εἰς
ἐκείνους
ἀφῖκτο
|
τοὺς |
τόπους.
~Οὐδεπώποτε
ἐγνώσθη
οὔτε
διαχωρῶν |
[8, 3] |
σὺν
τοῖς
μαθηταῖς,
οἳ
πρὸς
|
τοὺς |
τριακοσίους
ὄντες
ᾠκονόμουν
ἄριστα
τὰ |