Livre, par.
[8, 33]	καὶ τὸν θεόν· διὸ καὶ	καθ'	ἁρμονίαν συνεστάναι τὰ ὅλα. Φιλίαν
[8, 31]	νεῦρα· ὅταν δ' ἰσχύῃ καὶ	καθ'	αὑτὴν γενομένη ἠρεμῇ, δεσμὰ γίνεσθαι
[8, 24]	Καὶ διὰ τοῦτο καὶ τὰς	καθ'	ὕπνους φαντασίας λείας καὶ ἀταράχους
[8, 50]	τῶν ἀξίων λόγου ἕως Ἐπικούρου	καθὰ	καὶ προειρήκαμεν. Περὶ μὲν οὖν
[8, 2]	φησιν Ἡρόδοτος. Οὗτος ἤκουσε μέν,	καθὰ	προείρηται, Φερεκύδου τοῦ Συρίου· μετὰ
[8, 12]	ἀθλητάς, καὶ πρῶτόν γ' Εὐρυμένην,	καθά	φησι Φαβωρῖνος ἐν τρίτῳ τῶν
[8, 3]	καὶ ἐξέμαθε τὴν φωνὴν αὐτῶν,	καθά	φησιν Ἀντιφῶν ἐν τῷ Περὶ
[8, 14]	Ἕλληνας μέτρα καὶ σταθμὰ εἰσηγήσασθαι,	καθά	φησιν Ἀριστόξενος ὁ μουσικός· πρῶτόν
[8, 49]	Ἡσίοδον. ~Τούτῳ φασὶν ἀντιπαρατάσσεσθαι Κύλωνα	καθάπερ	Ἀντίλοχον Σωκράτει. Ἐπὶ δὲ τοῦ
[8, 35]	οἱ πάλαι τῶν φίλων ἐφοίτων,	καθάπερ	ἔτι καὶ νῦν οἱ βάρβαροι·
[8, 12]	ἀλλὰ καὶ πυροῖς σωμασκούντων αὐτούς,	καθάπερ	ὁ αὐτὸς Φαβωρῖνος ἐν ὀγδόῃ
[8, 19]	σπανίως. Στολὴ δ' αὐτῷ λευκή,	καθαρά,	καὶ στρώματα λευκὰ ἐξ ἐρίων·
[8, 31]	θαλάττης· καὶ ἄγεσθαι μὲν τὰς	καθαρὰς	ἐπὶ τὸν ὕψιστον, τὰς δ'
[8, 43]	ἐρωτηθεῖσαν ποσταία γυνὴ ἀπ' ἀνδρὸς	καθαρεύει,	φάναι, Ἀπὸ μὲν τοῦ ἰδίου
[8, 33]	περιρραντηρίων καὶ διὰ τοῦ αὐτὸν	καθαρεύειν	ἀπό τε κήδους καὶ λεχοῦς
[8, 32]	τε τούτους γίνεσθαι τούς τε	καθαρμοὺς	καὶ ἀποτροπιασμοὺς μαντικήν τε πᾶσαν
[8, 33]	Τὴν δ' ἁγνείαν εἶναι διὰ	καθαρμῶν	καὶ λουτρῶν καὶ περιρραντηρίων καὶ
[8, 26]	ἀνωτάτω ἀεικίνητόν τ' εἶναι καὶ	καθαρὸν	καὶ ὑγιᾶ καὶ πάντα τὰ
[8, 35]	παραλάβωσι καὶ γεγόνασιν ἐκ τῶν	καθαρωτάτων	ὕδατος καὶ θαλάσσης. ~Καὶ ταῦτα
[8, 7]	φυγόντος εἰς Θήβας καὶ Ἐπαμεινώνδα	καθηγησαμένου.	Φησὶ δ' Ἡρακλείδης ὁ τοῦ
[8, 43]	πατέρα καὶ κατά τινας Ἐμπεδοκλέους	καθηγήσατο·	Ἱππόβοτός γέ τοί φησι λέγειν
[8, 41]	σημειουμένην καὶ τὸν χρόνον, ἔπειτα	καθιέναι	αὐτῷ ἔστ' ἂν ἀνέλθῃ. Τοῦτο
[8, 18]	ὑπερβαίνειν. Ἐπί τε χοίνικος μὴ	καθίζειν	ἐν ἴσῳ τῷ φροντίδα ποιεῖσθαι
[8, 17]	μὴ ὑπερβαίνειν, ἐπὶ χοίνικος μὴ	καθίζειν,	καρδίην μὴ ἐσθίειν, φορτίον συγκαθαιρεῖν
[8, 47]	Διονύσιος ἱστορεῖ. Ἐρατοσθένης δέ φησι,	καθὸ	καὶ Φαβωρῖνος ἐν τῇ ὀγδόῃ
[8, 9]	τοῖς προειρημένοις φέρεται Πυθαγόρου τάδε	καθολικῶς.	Οὐκ ἐᾷ εὔχεσθαι ὑπὲρ αὑτῶν
[8, 16]	τὴν Ἰταλίαν ἀπεργάσασθαι καλούς τε	καὶ	ἀγαθοὺς ἄνδρας, ἀτὰρ καὶ Ζάλευκον
[8, 31]	τε γῆς καὶ ἐκ θαλάττης·	καὶ	ἄγεσθαι μὲν τὰς καθαρὰς ἐπὶ
[8, 33]	μὲν ἀεὶ μετ' εὐφημίας λευχειμονοῦντας	καὶ	ἁγνεύοντας, ἥρωσι δ' ἀπὸ μέσου
[8, 2]	ἱερέων εἰς Αἴγυπτον. Ἔσχε δὲ	καὶ	ἀδελφούς, πρεσβύτερον μὲν Εὔνομον, μέσον
[8, 4]	ψυχὴ ἐν τῷ Ἅιδῃ ἔπαθε	καὶ	αἱ λοιπαὶ τίνα ὑπομένουσιν. ~Ἐπειδὴ
[8, 28]	τοῦ ἐγκεφάλου ἰχῶρα καὶ ὑγρὸν	καὶ	αἷμα προΐεσθαι, ἐξ ὧν σάρκας
[8, 28]	ἀπὸ δὲ τοῦ ἀτμοῦ ψυχὴν	καὶ	αἴσθησιν. ~Μορφοῦσθαι δὲ τὸ μὲν
[8, 44]	ὅταν ἑψηθῇ τι καὶ ὀπτηθῇ	καὶ	ἁλισθῇ, δὴ τότε καὶ ψυχὴν
[8, 45]	ἄλλους δ' αὐτὸς ἔτευχ' ἀδικεῖν.	~Καὶ	ἄλλο· Τὰς φρένας ἢν ἐθέλῃς
[8, 41]	κατακαυθῆναι, θέλοντας ἀντιπολιτεύεσθαι τοῖς προεστῶσι.	~Καὶ	ἄλλο τι περὶ Πυθαγόρου φησὶν
[8, 45]	ἔην, οὔτις ἔην ὅτ' ἔην.	Καὶ	ἄλλο, ὡς ἐτελεύτα· Αἴ, αἴ,
[8, 47]	τὸν βίον ἦλθεν. ~Οἱ δὲ	καὶ	ἄλλον ἀνδριαντοποιὸν Ῥηγῖνον γεγονέναι φασὶ
[8, 47]	δοκοῦντα ῥυθμοῦ καὶ συμμετρίας ἐστοχάσθαι·	καὶ	ἄλλον ἀνδριαντοποιὸν Σάμιον· καὶ ἕτερον
[8, 7]	τοῦ Κῴου πατέρα, ἕκτον Κρότωνα,	καὶ	ἄλλους. Τὸν δὲ Μυστικὸν λόγον
[8, 24]	ὄντας μάλιστα μετέχειν τοῦ ψυχικοῦ·	καὶ	ἄλλως κοσμιωτέρας ἀπεργάζεσθαι μὴ παραληφθέντας
[8, 47]	ὀγδόης καὶ τετταρακοστῆς Ὀλυμπιάδος, κομήτην	καὶ	ἁλουργίδα φοροῦντα· ἐκκριθῆναί τ' ἐκ
[8, 24]	πρὸς λύραν ὕμνῳ τε θεῶν	καὶ	ἀνδρῶν ἀγαθῶν εὔλογον χάριν ἔχειν.
[8, 41]	ἀφῖκται ἐξ ᾅδου· καὶ δὴ	καὶ	ἀνεγίνωσκεν αὐτοῖς τὰ συμβεβηκότα. Οἱ
[8, 34]	δεῖν τὰ αὐτὰ τετάχθαι θεοῖς	καὶ	ἀνθρώποις, ὥσπερ οὐδ' ἐλευθέροις καὶ
[8, 27]	τε σελήνην λάμπεσθαι ὑφ' ἡλίου.	Καὶ	ἀνθρώπων εἶναι πρὸς θεοὺς συγγένειαν,
[8, 26]	σφαιροειδῆ καὶ περιοικουμένην. ~Εἶναι δὲ	καὶ	ἀντίποδας καὶ τὰ ἡμῖν κάτω
[8, 33]	καὶ λεχοῦς καὶ μιάσματος παντὸς	καὶ	ἀπέχεσθαι βρωτῶν θνησειδίων τε κρεῶν
[8, 32]	τούτους γίνεσθαι τούς τε καθαρμοὺς	καὶ	ἀποτροπιασμοὺς μαντικήν τε πᾶσαν καὶ
[8, 46]	γὰρ ἐγένοντο τῶν Πυθαγορείων, οὓς	καὶ	Ἀριστόξενος εἶδε, Ξενόφιλός τε ὁ
[8, 8]	γραφέντας ἀνατεθῆναι Πυθαγόρᾳ. Φησὶ δὲ	καὶ	Ἀριστόξενος τὰ πλεῖστα τῶν ἠθικῶν
[8, 34]	ἢ ὅτι ἐπὶ τελευτῇ τινος·	καὶ	Ἀριστοφάνης δὲ τῶν ἡρώων φησὶν
[8, 39]	διαφυγεῖν δ' ὀλίγους, ὧν ἦν	καὶ	Ἄρχιππος ὁ Ταραντῖνος καὶ Λῦσις
[8, 24]	τὰς καθ' ὕπνους φαντασίας λείας	καὶ	ἀταράχους ἀποτελεῖν. Φησὶ δ' ὁ
[8, 35]	καὶ πᾶν τὸ μειούμενον ὅμοιον·	καὶ	αὔξην καὶ νεότητα ταὐτόν. Ὑγίειαν
[8, 25]	σφαιροειδῆ, μέσην περιέχοντα τὴν γῆν	καὶ	αὐτὴν σφαιροειδῆ καὶ περιοικουμένην. ~Εἶναι
[8, 46]	καὶ Διοκλῆς καὶ Πολύμναστος, Φλιάσιοι	καὶ	αὐτοί. Ἦσαν δὲ ἀκροαταὶ Φιλολάου
[8, 14]	αὐτοῦ παντοίας θεοῦ φωνάς, ἀλλὰ	καὶ	αὐτὸς ἐν τῇ γραφῇ φησι
[8, 5]	ψυχὴν αὐτοῦ εἰς Ἑρμότιμον, ὃς	καὶ	αὐτὸς πίστιν θέλων δοῦναι ἐπανῆλθεν
[8, 11]	γὰρ καὶ σεμνοπρεπέστατος λέγεται γενέσθαι	καὶ	αὐτοῦ οἱ μαθηταὶ δόξαν εἶχον
[8, 10]	φίλων εἶναι καὶ φιλίαν ἰσότητα.	Καὶ	αὐτοῦ οἱ μαθηταὶ κατετίθεντο τὰς
[8, 46]	καὶ κατὰ τὴν ἑξηκοστὴν Ὀλυμπιάδα,	καὶ	αὐτοῦ τὸ σύστημα διέμενε μέχρι
[8, 2]	πάσας ἐμυήθη τάς θ' Ἑλληνικὰς	καὶ	βαρβάρους τελετάς. ~Ἐγένετ' οὖν ἐν
[8, 13]	καὶ ψυχῆς ὀξύτητα περιγίνεσθαι. Ἀμέλει	καὶ	βωμὸν προσκυνῆσαι μόνον ἐν Δήλῳ
[8, 20]	ὅτι ἀλέκτορσι μόνον καὶ ἐρίφοις	καὶ	γαλαθηνοῖς τοῖς λεγομένοις ἁπαλίαις, ἥκιστα
[8, 11]	Ἕρμιππος ἐν δευτέρῳ Περὶ Πυθαγόρου.	~Καὶ	γὰρ καὶ σεμνοπρεπέστατος λέγεται γενέσθαι
[8, 35]	σώζουσιν ὅ τι ἂν παραλάβωσι	καὶ	γεγόνασιν ἐκ τῶν καθαρωτάτων ὕδατος
[8, 11]	Νύμφας, εἶτα Μητέρας καλουμένας. Τοῦτον	καὶ	γεωμετρίαν ἐπὶ πέρας ἀγαγεῖν, Μοίριδος
[8, 25]	δὲ καὶ τρέπεσθαι δι' ὅλων,	καὶ	γίνεσθαι ἐξ αὐτῶν κόσμον ἔμψυχον,
[8, 42]	Ἕρμιππος. ~Ἦν δὲ τῷ Πυθαγόρᾳ	καὶ	γυνή, Θεανὼ ὄνομα, Βροντίνου τοῦ
[8, 42]	οὕτως· Λέγοντι δὲ πολλοὶ τὺ	καὶ	δαμοσίᾳ φιλοσοφέν, ὅπερ ἀπαξίωσε Πυθαγόρας
[8, 46]	διέμενε μέχρι γενεῶν ἐννέα ἢ	καὶ	δέκα· τελευταῖοι γὰρ ἐγένοντο τῶν
[8, 41]	φάσκειν ὡς ἀφῖκται ἐξ ᾅδου·	καὶ	δὴ καὶ ἀνεγίνωσκεν αὐτοῖς τὰ
[8, 21]	θέλοντας συνεῖναι ταῖς ἑαυτῶν γυναιξί·	καὶ	δὴ καὶ διὰ τοῦτο τιμηθῆναι
[8, 29]	τοῦτον λέγεται δι' ἀέρος ὁρᾶν	καὶ	δι' ὕδατος· ἀντερείδεσθαι γὰρ τὸ
[8, 33]	καθαρμῶν καὶ λουτρῶν καὶ περιρραντηρίων	καὶ	διὰ τοῦ αὐτὸν καθαρεύειν ἀπό
[8, 33]	~Ὅρκιόν τ' εἶναι τὸ δίκαιον	καὶ	διὰ τοῦτο Δία ὅρκιον λέγεσθαι.
[8, 27]	καὶ εἰς τὰ βένθη δύεσθαι	καὶ	διὰ τοῦτο ζωοποιεῖν πάντα. ~Καὶ
[8, 26]	πάντα τὰ ἐν αὐτῷ ἀθάνατα	καὶ	διὰ τοῦτο θεῖα. ~Ἥλιόν τε
[8, 24]	ἀπεργάζεσθαι μὴ παραληφθέντας τὰς γαστέρας.	Καὶ	διὰ τοῦτο καὶ τὰς καθ'
[8, 31]	Ἑρμῆν ταμίαν εἶναι τῶν ψυχῶν	καὶ	διὰ τοῦτο πομπαῖον λέγεσθαι καὶ
[8, 21]	ταῖς ἑαυτῶν γυναιξί· καὶ δὴ	καὶ	διὰ τοῦτο τιμηθῆναι ὑπὸ τῶν
[8, 29]	ἀτμόν τιν' ἄγαν εἶναι θερμόν.	Καὶ	διὰ τοῦτον λέγεται δι' ἀέρος
[8, 43]	καὶ Τηλαύγης υἱὸς αὐτοῖς, ὃς	καὶ	διεδέξατο τὸν πατέρα καὶ κατά
[8, 20]	καὶ πάσης ἀρεσκείας οἷον σκωμμάτων	καὶ	διηγημάτων φορτικῶν. Ὀργιζόμενος τ' οὔτε
[8, 14]	τῇ γραφῇ φησι δι' ἑπτὰ	καὶ	διηκοσίων ἐτέων ἐξ ἀΐδεω παραγεγενῆσθαι
[8, 18]	μὴ ὑπερβαίνειν, τουτέστι τὸ ἴσον	καὶ	δίκαιον μὴ ὑπερβαίνειν. Ἐπί τε
[8, 46]	Φάντων ὁ Φλιάσιος καὶ Ἐχεκράτης	καὶ	Διοκλῆς καὶ Πολύμναστος, Φλιάσιοι καὶ
[8, 34]	καὶ ἀνθρώποις, ὥσπερ οὐδ' ἐλευθέροις	καὶ	δούλοις. ~(Καὶ τὸ μὲν λευκὸν
[8, 2]	μὲν Εὔνομον, μέσον δὲ Τυρρηνόν·	καὶ	δοῦλον Ζάμολξιν, ᾧ Γέται θύουσι,
[8, 50]	τε εἶναι τῇ πατρίδι κάλλιον.	Καὶ	ἐγὼ δὲ οὐ πάντα περὶ
[8, 16]	φιλίας ἐργάτης τά τ' ἄλλα	καὶ	εἴ τινα πύθοιτο τῶν συμβόλων
[8, 15]	τὴν νυκτερινὴν ἀκρόασιν ἀπήντων αὐτοῦ·	καὶ	εἴ τινες ἀξιωθεῖεν αὐτὸν θεάσασθαι,
[8, 4]	τῆς ψυχῆς περιπόλησιν, ὡς περιεπολήθη	καὶ	εἰς ὅσα φυτὰ καὶ ζῷα
[8, 27]	αἰθέρα. Ταύτην δὲ τὴν ἀκτῖνα	καὶ	εἰς τὰ βένθη δύεσθαι καὶ
[8, 5]	θέλων δοῦναι ἐπανῆλθεν εἰς Βραγχίδας	καὶ	εἰσελθὼν εἰς τὸ τοῦ Ἀπόλλωνος
[8, 31]	πυλαῖον καὶ χθόνιον, ἐπειδήπερ οὗτος	καὶ	εἰσπέμπει ἀπὸ τῶν σωμάτων τὰς
[8, 31]	τὰς ψυχὰς ἀπό τε γῆς	καὶ	ἐκ θαλάττης· καὶ ἄγεσθαι μὲν
[8, 6]	ἱστορίην ἤσκησεν ἀνθρώπων μάλιστα πάντων	καὶ	ἐκλεξάμενος ταύτας τὰς συγγραφὰς ἐποιήσατο
[8, 49]	κατερύκει σε ἡ πατρόθεν εὔκλεια,	καὶ	ἐμέ τε ἂν κατείρυκεν Ἀναξιμένει
[8, 3]	εἰς τὸ Ἰδαῖον ἄντρον ἀλλὰ	καὶ	ἐν Αἰγύπτῳ εἰς τὰ ἄδυτα·
[8, 50]	περὶ τοὺς ἐμεωυτοῦ μύθους, ἀλλὰ	καὶ	ἐν πολέμοις οὓς διαφέρουσιν ἐς
[8, 37]	Κρατῖνος μὲν ἐν Πυθαγοριζούσῃ· ἀλλὰ	καὶ	ἐν Ταραντίνοις φησὶν οὕτως· Ἔθος
[8, 30]	μὲν οὖν καὶ θυμὸν εἶναι	καὶ	ἐν τοῖς ἄλλοις ζῴοις, φρένας
[8, 3]	αὐτὸν Ἀμάσιδι συνέστησε δι' ἐπιστολῆς·	καὶ	ἐξέμαθε τὴν φωνὴν αὐτῶν, καθά
[8, 7]	Ταραντίνου Πυθαγορικοῦ, φυγόντος εἰς Θήβας	καὶ	Ἐπαμεινώνδα καθηγησαμένου. Φησὶ δ' Ἡρακλείδης
[8, 41]	λεγομένοις ἐδάκρυόν τε καὶ ᾤμωζον	καὶ	ἐπίστευον εἶναι τὸν Πυθαγόραν θεῖόν
[8, 23]	Φεύγειν σαρκῶν πλεονασμόν, ὁδοιπορίης ἄνεσιν	καὶ	ἐπίτασιν ποιεῖσθαι, μνήμην ἀσκεῖν, ἐν
[8, 20]	δέ φασιν, ὅτι ἀλέκτορσι μόνον	καὶ	ἐρίφοις καὶ γαλαθηνοῖς τοῖς λεγομένοις
[8, 4]	ὡς εἴη ποτὲ γεγονὼς Αἰθαλίδης	καὶ	Ἑρμοῦ υἱὸς νομισθείη· τὸν δὲ
[8, 9]	κουφότερα, βαρέα δὲ πᾶσαν ὥρην	καὶ	ἐς ὑγιείην οὐκ ἀγαθά. Ἀλλὰ
[8, 12]	πλευρὰ ἴσον δύναται ταῖς περιεχούσαις.	Καὶ	ἔστιν ἐπίγραμμα οὕτως ἔχον· Ἤνυκε
[8, 47]	καί τινα περὶ Ὁμήρου συντεταγμένον·	καὶ	ἕτερον Δωρικὰ πεπραγματευμένον, ὡς Διονύσιος
[8, 47]	ἐστοχάσθαι· καὶ ἄλλον ἀνδριαντοποιὸν Σάμιον·	καὶ	ἕτερον ῥήτορα μοχθηρόν· καὶ ἰατρὸν
[8, 23]	ὃ μὴ βλάπτει ἀνθρώπους. Αἰδῶ	καὶ	εὐλάβειαν εἶναι μήτε γέλωτι κατέχεσθαι
[8, 46]	αὐτοί. Ἦσαν δὲ ἀκροαταὶ Φιλολάου	καὶ	Εὐρύτου τῶν Ταραντίνων. Γεγόνασι δὲ
[8, 3]	ἔμαθεν. Εἶτ' ἐπανῆλθεν εἰς Σάμον,	καὶ	εὑρὼν τὴν πατρίδα τυραννουμένην ὑπὸ
[8, 46]	Θρᾴκης καὶ Φάντων ὁ Φλιάσιος	καὶ	Ἐχεκράτης καὶ Διοκλῆς καὶ Πολύμναστος,
[8, 16]	τε καὶ ἀγαθοὺς ἄνδρας, ἀτὰρ	καὶ	Ζάλευκον καὶ Χαρώνδαν τοὺς νομοθέτας·
[8, 28]	καὶ διὰ τοῦτο ζωοποιεῖν πάντα.	~Καὶ	ζῆν μὲν πάνθ' ὅσα μετέχει
[8, 4]	περιεπολήθη καὶ εἰς ὅσα φυτὰ	καὶ	ζῷα παρεγένετο καὶ ὅσα ἡ
[8, 2]	ἐκείνου τελευτὴν ἧκεν εἰς Σάμον	καὶ	ἤκουσεν Ἑρμοδάμαντος τοῦ ἀπογόνου Κρεωφύλου,
[8, 44]	μόνος ἀψύχοις ἔπεχες χέρας, ἀλλὰ	καὶ	ἡμεῖς· τίς γὰρ ὃς ἐμψύχων
[8, 44]	οἱ πλείους, ἔτη βιοὺς ἐνενήκοντα.	Καὶ	ἡμῶν ἐστιν εἰς αὐτὸν πεπαιγμένα
[8, 9]	ποιέεσθαι, μὴ θέρεος· φθινοπώρου δὲ	καὶ	ἦρος κουφότερα, βαρέα δὲ πᾶσαν
[8, 32]	ἔμπλεων· καὶ ταύτας δαίμονάς τε	καὶ	ἥρωας ὀνομάζεσθαι· καὶ ὑπὸ τούτων
[8, 33]	ἰσότητα. Τιμὰς θεοῖς δεῖν νομίζειν	καὶ	ἥρωσι μὴ τὰς ἴσας, ἀλλὰ
[8, 35]	γεγόνασιν ἐκ τῶν καθαρωτάτων ὕδατος	καὶ	θαλάσσης. ~Καὶ ταῦτα μέν φησιν
[8, 45]	Πυθαγόρης τί τόσον κυάμους ἐσεβάσθη;	καὶ	θάνε φοιτηταῖς ἄμμιγα τοῖς ἰδίοις.
[8, 23]	ἐν ζωῇ δὲ γένεσιν φθορᾶς.	~Καὶ	θεοὺς μὲν δαιμόνων προτιμᾶν, ἥρωας
[8, 26]	τῷ κόσμῳ φῶς καὶ σκότος,	καὶ	θερμὸν καὶ ψυχρόν, καὶ ξηρὸν
[8, 42]	μαθήτριαν δὲ Πυθαγόρου. Ἦν αὐτῷ	καὶ	θυγάτηρ Δαμώ, ὥς φησι Λύσις
[8, 30]	καὶ θυμόν. Νοῦν μὲν οὖν	καὶ	θυμὸν εἶναι καὶ ἐν τοῖς
[8, 30]	εἴς τε νοῦν καὶ φρένας	καὶ	θυμόν. Νοῦν μὲν οὖν καὶ
[8, 47]	Σάμιον· καὶ ἕτερον ῥήτορα μοχθηρόν·	καὶ	ἰατρὸν ἄλλον, τὰ περὶ σκίλλης
[8, 34]	λευκοῦ, ὅτι ἱερὸς τοῦ Μηνὸς	καὶ	ἱκέτης· τὸ δ' ἦν τῶν
[8, 33]	ἅπαν καὶ τὸν θεόν· διὸ	καὶ	καθ' ἁρμονίαν συνεστάναι τὰ ὅλα.
[8, 31]	τὰ νεῦρα· ὅταν δ' ἰσχύῃ	καὶ	καθ' αὑτὴν γενομένη ἠρεμῇ, δεσμὰ
[8, 26]	δὲ ἀνωτάτω ἀεικίνητόν τ' εἶναι	καὶ	καθαρὸν καὶ ὑγιᾶ καὶ πάντα
[8, 29]	ἐπιγινομένων. Τήν τ' αἴσθησιν κοινῶς	καὶ	κατ' εἶδος τὴν ὅρασιν ἀτμόν
[8, 27]	ἡμῶν. Εἱμαρμένην τε τῶν ὅλων	καὶ	κατὰ μέρος αἰτίαν εἶναι τῆς
[8, 46]	κάτθαν' ἐνὶ τριόδῳ. ~Ἤκμαζε δὲ	καὶ	κατὰ τὴν ἑξηκοστὴν Ὀλυμπιάδα, καὶ
[8, 43]	ὃς καὶ διεδέξατο τὸν πατέρα	καὶ	κατά τινας Ἐμπεδοκλέους καθηγήσατο· Ἱππόβοτός
[8, 41]	Πυθαγόραν μετὰ χρόνον ἀνελθεῖν ἰσχνὸν	καὶ	κατεσκελετευμένον· εἰσελθόντα τ' εἰς τὴν
[8, 49]	ἀμείνων ἦς Πυθαγόρεω γενεήν τε	καὶ	κλέος, μεταναστὰς ἂν οἴχεο ἐκ
[8, 32]	καὶ ἀποτροπιασμοὺς μαντικήν τε πᾶσαν	καὶ	κληδόνας καὶ τὰ ὅμοια. Μέγιστον
[8, 17]	ἔχειν, γαμψώνυχα μὴ τρέφειν, ἀπονυχίσμασι	καὶ	κουραῖς μὴ ἐπουρεῖν μηδὲ ἐφίστασθαι,
[8, 13]	τοῦ Κερατίνου, διὰ τὸ πυροὺς	καὶ	κριθὰς καὶ πόπανα μόνα τίθεσθαι
[8, 20]	μόνον δ' ἀπέχεσθαι βοὸς ἀροτῆρος	καὶ	κριοῦ. ~Ὁ δ' αὐτός φησιν,
[8, 19]	μήτε μελάνουρον, καρδίας τ' ἀπέχεσθαι	καὶ	κυάμων· Ἀριστοτέλης (δέ φησι καὶ
[8, 33]	ᾠῶν καὶ τῶν ᾠοτόκων ζῴων	καὶ	κυάμων καὶ τῶν ἄλλων ὧν
[8, 37]	τῆς τῶν λόγων ῥώμης ταράττειν	καὶ	κυκᾶν τοῖς ἀντιθέτοις, τοῖς πέρασι,
[8, 44]	μὲν αὐτὸς μὴ ψαύειν κρειῶν	καὶ	λέγεν ὡς ἄδικον, σιτίζειν δ'
[8, 14]	καὶ τῶν λόγων ἕνεκα προσῄεσαν	καὶ	Λευκανοὶ καὶ Πευκέτιοι Μεσσάπιοί τε
[8, 33]	αὐτὸν καθαρεύειν ἀπό τε κήδους	καὶ	λεχοῦς καὶ μιάσματος παντὸς καὶ
[8, 13]	εἶναι τὰς τροφὰς ἄπυρα προσφερομένοις	καὶ	λιτὸν ὕδωρ πίνουσιν· ἐντεῦθεν γὰρ
[8, 33]	δ' ἁγνείαν εἶναι διὰ καθαρμῶν	καὶ	λουτρῶν καὶ περιρραντηρίων καὶ διὰ
[8, 18]	ἐδήλου μὴ τὴν ψυχὴν ἀνίαις	καὶ	λύπαις κατατήκειν. Διὰ δὲ τοῦ
[8, 39]	ἦν καὶ Ἄρχιππος ὁ Ταραντῖνος	καὶ	Λῦσις ὁ προειρημένος. ~Φησὶ δὲ
[8, 3]	πρωτευσάντων, καὶ παρὰ Χαλδαίοις ἐγένετο	καὶ	Μάγοις. Εἶτ' ἐν Κρήτῃ σὺν
[8, 41]	τὰς γυναῖκας αὐτῷ παραδοῦναι, ὡς	καὶ	μαθησομένας τι τῶν αὐτοῦ· ἃς
[8, 33]	θνησειδίων τε κρεῶν καὶ τριγλῶν	καὶ	μελανούρων καὶ ᾠῶν καὶ τῶν
[8, 48]	Σωκράτην καὶ τοὺς ἐκείνῳ πλησιάσαντας,	καὶ	μετὰ ταῦτ' Ἀριστοτέλην καὶ τοὺς
[8, 17]	καρδίην μὴ ἐσθίειν, φορτίον συγκαθαιρεῖν	καὶ	μὴ συνεπιτιθέναι, τὰ στρώματα ἀεὶ
[8, 19]	καὶ κυάμων· Ἀριστοτέλης (δέ φησι	καὶ	μήτρας καὶ τρίγλης ἐνίοτε. Αὐτὸν
[8, 33]	ἀπό τε κήδους καὶ λεχοῦς	καὶ	μιάσματος παντὸς καὶ ἀπέχεσθαι βρωτῶν
[8, 35]	τὸ μειούμενον ὅμοιον· καὶ αὔξην	καὶ	νεότητα ταὐτόν. Ὑγίειαν τὴν τοῦ
[8, 28]	προΐεσθαι, ἐξ ὧν σάρκας τε	καὶ	νεῦρα καὶ ὀστᾶ καὶ τρίχας
[8, 47]	χλευασθέντα αὐτίκα προσβῆναι τοὺς ἄνδρας	καὶ	νικῆσαι. ~Δηλοῦν δὲ τοῦτο καὶ
[8, 26]	περὶ τὴν γῆν ἀέρα ἄσειστον	καὶ	νοσερὸν καὶ τὰ ἐν αὐτῷ
[8, 26]	φθίνειν δὲ τὴν ἑσπέραν· ὅθεν	καὶ	νοσερώτερον εἶναι. Τόν τε περὶ
[8, 30]	αὐτῆς ὑπάρχειν θυμόν, φρένας δὲ	καὶ	νοῦν τὰ ἐν τῷ ἐγκεφάλῳ·
[8, 35]	τῶν φίλων ἐφοίτων, καθάπερ ἔτι	καὶ	νῦν οἱ βάρβαροι· μηδὲ διαιρεῖν
[8, 16]	ἐν δεκάτῳ Παιδευτικῶν νόμων· ~ἔνθα	καὶ	Ξενόφιλον τὸν Πυθαγορικόν, ἐρωτηθέντα πῶς
[8, 26]	σκότος, καὶ θερμὸν καὶ ψυχρόν,	καὶ	ξηρὸν καὶ ὑγρόν· ὧν κατ'
[8, 30]	αὐτὴν καὶ τοὺς λόγους, ἐπεὶ	καὶ	ὁ αἰθὴρ ἀόρατος. ~Δεσμά τ'
[8, 15]	ἐν Παντοδαπαῖς ἱστορίαις· ἔλεγόν τε	καὶ	οἱ ἄλλοι Πυθαγόρειοι μὴ εἶναι
[8, 33]	καὶ τῶν ἄλλων ὧν παρακελεύονται	καὶ	οἱ τὰς τελετὰς ἐν τοῖς
[8, 18]	μαχαίρᾳ μὴ σκαλεύειν δυναστῶν ὀργὴν	καὶ	οἰδοῦντα θυμὸν μὴ κινεῖν. Τὸ
[8, 20]	τῇ διὰ τῶν κληδόνων τε	καὶ	οἰωνῶν, ἥκιστα δὲ τῇ> διὰ
[8, 44]	Πυθαγόρα; ἀλλ' ὅταν ἑψηθῇ τι	καὶ	ὀπτηθῇ καὶ ἁλισθῇ, δὴ τότε
[8, 4]	ὅσα φυτὰ καὶ ζῷα παρεγένετο	καὶ	ὅσα ἡ ψυχὴ ἐν τῷ
[8, 28]	ὧν σάρκας τε καὶ νεῦρα	καὶ	ὀστᾶ καὶ τρίχας καὶ τὸ
[8, 11]	παραγυμνωθέντος τὸν μηρὸν ὀφθῆναι χρυσοῦν·	καὶ	ὅτι Νέσσος ὁ ποταμὸς διαβαίνοντα
[8, 4]	ἔλεγεν ὡς Αἰθαλίδης ποτὲ γεγόνοι	καὶ	ὅτι παρ' Ἑρμοῦ τὸ δῶρον
[8, 32]	καὶ τὰ σημεῖα νόσους τε,	καὶ	οὐ μόνον ἀνθρώποις ἀλλὰ καὶ
[8, 10]	ἡσύχαζον, μόνον τῶν λόγων κατακούοντες	καὶ	οὐδέπω Πυθαγόραν ὁρῶντες εἰς ὃ
[8, 21]	δ' Ὁμήρου κρεμαμένην ἀπὸ δένδρου	καὶ	ὄφεις περὶ αὐτὴν ἀνθ' ὧν
[8, 35]	τῶν δ' ἐπιπέδων κύκλον. Γῆρας	καὶ	πᾶν τὸ μειούμενον ὅμοιον· καὶ
[8, 40]	ἐν Δήλῳ ἐπανελθεῖν εἰς Ἰταλίαν	καὶ	πανδαισίαν εὑρόντα Κύλωνος τοῦ Κροτωνιάτου
[8, 5]	γενέσθαι Πύρρον τὸν Δήλιον ἁλιέα·	καὶ	πάντα πάλιν μνημονεύειν, πῶς πρόσθεν
[8, 26]	εἶναι καὶ καθαρὸν καὶ ὑγιᾶ	καὶ	πάντα τὰ ἐν αὐτῷ ἀθάνατα
[8, 5]	δὲ Πύρρος ἀπέθανε, γενέσθαι Πυθαγόραν	καὶ	πάντων τῶν εἰρημένων μεμνῆσθαι. ~Ἔνιοι
[8, 3]	Περὶ τῶν ἐν ἀρετῇ πρωτευσάντων,	καὶ	παρὰ Χαλδαίοις ἐγένετο καὶ Μάγοις.
[8, 2]	καὶ φιλομαθὴς ἀπεδήμησε τῆς πατρίδος	καὶ	πάσας ἐμυήθη τάς θ' Ἑλληνικὰς
[8, 20]	ἀφροδισιάζων οὔτε μεθυσθείς. Ἀπείχετο καταγέλωτος	καὶ	πάσης ἀρεσκείας οἷον σκωμμάτων καὶ
[8, 27]	τοῦ αἰθέρος τοῦ τε ψυχροῦ	καὶ	παχέος. Καλοῦσι δὲ τὸν μὲν
[8, 9]	τῶν σιτίων μηδένα τὴν συμμετρίαν.	Καὶ	περὶ ἀφροδισίων δέ φησιν οὕτως·
[8, 29]	τοὺς ὀφθαλμούς. Τὰ δ' αὐτὰ	καὶ	περὶ τῆς ἀκοῆς καὶ τῶν
[8, 1]	διαγενομένους ἄνδρας ἀξιολόγους διεληλύθαμεν, φέρε	καὶ	περὶ τῆς Ἰταλικῆς διαλάβωμεν, ἧς
[8, 7]	τῇ Σωτίωνος ἐπιτομῇ γεγραφέναι αὐτὸν	καὶ	Περὶ τοῦ ὅλου ἐν ἔπεσιν,
[8, 25]	τὴν γῆν καὶ αὐτὴν σφαιροειδῆ	καὶ	περιοικουμένην. ~Εἶναι δὲ καὶ ἀντίποδας
[8, 33]	εἶναι διὰ καθαρμῶν καὶ λουτρῶν	καὶ	περιρραντηρίων καὶ διὰ τοῦ αὐτὸν
[8, 14]	λόγων ἕνεκα προσῄεσαν καὶ Λευκανοὶ	καὶ	Πευκέτιοι Μεσσάπιοί τε καὶ Ῥωμαῖοι.
[8, 38]	αὐτῷ· Ἐσθίουσί τε λάχανά τε	καὶ	πίνουσιν ἐπὶ τούτοις ὕδωρ· φθεῖρας
[8, 8]	μὲν ἀνδραποδώδεις, ἔφη, φύονται δόξης	καὶ	πλεονεξίας θηραταί, οἱ δὲ φιλόσοφοι
[8, 9]	ἓν ἀνθ' ἑνὸς βλάβην καλεῖ	καὶ	πλησμονὴν πᾶσαν ἀποδοκιμάζει, λέγων μὴ
[8, 3]	~Ἐγένετ' οὖν ἐν Αἰγύπτῳ, ὁπηνίκα	καὶ	Πολυκράτης αὐτὸν Ἀμάσιδι συνέστησε δι'
[8, 46]	Φλιάσιος καὶ Ἐχεκράτης καὶ Διοκλῆς	καὶ	Πολύμναστος, Φλιάσιοι καὶ αὐτοί. Ἦσαν
[8, 13]	διὰ τὸ πυροὺς καὶ κριθὰς	καὶ	πόπανα μόνα τίθεσθαι ἐπ' αὐτοῦ
[8, 9]	ἐς ὑγιείην οὐκ ἀγαθά. Ἀλλὰ	καί	ποτ' ἐρωτηθέντα πότε δεῖ πλησιάζειν
[8, 36]	περὶ αὐτοῦ φησιν οὕτως ἔχει·	Καί	ποτέ μιν στυφελιζομένου σκύλακος παριόντα
[8, 32]	καὶ οὐ μόνον ἀνθρώποις ἀλλὰ	καὶ	προβάτοις καὶ τοῖς ἄλλοις κτήνεσιν·
[8, 50]	ἀξίων λόγου ἕως Ἐπικούρου καθὰ	καὶ	προειρήκαμεν. Περὶ μὲν οὖν Θεανοῦς
[8, 27]	τὸ μετέχειν ἄνθρωπον θερμοῦ· διὸ	καὶ	προνοεῖσθαι τὸν θεὸν ἡμῶν. Εἱμαρμένην
[8, 39]	Τὸν δὴ Πυθαγόραν καταληφθῆναι διεξιόντα·	καὶ	πρός τινι χωρίῳ γενόμενος πλήρει
[8, 14]	ἀΐδεω παραγεγενῆσθαι ἐς ἀνθρώπους. Τοιγὰρ	καὶ	προσεκαρτέρουν αὐτῷ καὶ τῶν λόγων
[8, 40]	τὸν Πυθαγόραν μετὰ τῶν συνήθων	καὶ	προστῆναι τῶν Ἀκραγαντίνων· τροπῆς δὲ
[8, 12]	καὶ πρῶτος κρέασιν ἀσκῆσαι ἀθλητάς,	καὶ	πρῶτόν γ' Εὐρυμένην, καθά φησι
[8, 14]	ἀμείβουσαν ἄλλοτ' ἄλλοις ἐνδεῖσθαι ζῴοις·	καὶ	πρῶτον εἰς τοὺς Ἕλληνας μέτρα
[8, 12]	κλεινὴν ἤγαγε βουθυσίην. Λέγεται δὲ	καὶ	πρῶτος κρέασιν ἀσκῆσαι ἀθλητάς, καὶ
[8, 41]	μαθησομένας τι τῶν αὐτοῦ· ἃς	καὶ	Πυθαγορικὰς κληθῆναι. Καὶ ταῦτα μὲν
[8, 31]	καὶ διὰ τοῦτο πομπαῖον λέγεσθαι	καὶ	πυλαῖον καὶ χθόνιον, ἐπειδήπερ οὗτος
[8, 12]	ξηραῖς καὶ τυροῖς ὑγροῖς, ἀλλὰ	καὶ	πυροῖς σωμασκούντων αὐτούς, καθάπερ ὁ
[8, 14]	Λευκανοὶ καὶ Πευκέτιοι Μεσσάπιοί τε	καὶ	Ῥωμαῖοι. ~Μέχρι δὲ Φιλολάου οὐκ
[8, 27]	διὰ τοῦτο θεῖα. ~Ἥλιόν τε	καὶ	σελήνην καὶ τοὺς ἄλλους ἀστέρας
[8, 11]	δευτέρῳ Περὶ Πυθαγόρου. ~Καὶ γὰρ	καὶ	σεμνοπρεπέστατος λέγεται γενέσθαι καὶ αὐτοῦ
[8, 26]	εἶναι ἐν τῷ κόσμῳ φῶς	καὶ	σκότος, καὶ θερμὸν καὶ ψυχρόν,
[8, 10]	τῆς ὄψεως μετεῖχον. Ἀπείχοντο δὲ	καὶ	σοροῦ κυπαρισσίνης διὰ τὸ τὸ
[8, 14]	πρῶτον εἰς τοὺς Ἕλληνας μέτρα	καὶ	σταθμὰ εἰσηγήσασθαι, καθά φησιν Ἀριστόξενος
[8, 19]	Στολὴ δ' αὐτῷ λευκή, καθαρά,	καὶ	στρώματα λευκὰ ἐξ ἐρίων· τὰ
[8, 49]	καὶ ὧδε ἐπέστειλε· Πυθαγόρης Ἀναξιμένει	Καὶ	σύ, ὦ λῷστε, εἰ μηδὲν
[8, 47]	φασὶ Πυθαγόραν, πρῶτον δοκοῦντα ῥυθμοῦ	καὶ	συμμετρίας ἐστοχάσθαι· καὶ ἄλλον ἀνδριαντοποιὸν
[8, 13]	τῶν ἐμψύχων ἀπηγόρευεν ἅπτεσθαι συνασκῶν	καὶ	συνεθίζων εἰς εὐκολίαν βίου τοὺς
[8, 40]	Ἕρμιππος δέ φησι, πολεμούντων Ἀκραγαντίνων	καὶ	Συρακουσίων, ἐξελθεῖν τὸν Πυθαγόραν μετὰ
[8, 13]	λιτὸν ὕδωρ πίνουσιν· ἐντεῦθεν γὰρ	καὶ	σώματος ὑγίειαν καὶ ψυχῆς ὀξύτητα
[8, 18]	ὑπὸ τῶν ἐνταῦθα ἡδονῶν ἐπάγεσθαι.	Καὶ	τὰ ἄλλα πρὸς ταῦτα λοιπόν
[8, 21]	δ' αὐτός φησιν, ὡς προείρηται,	καὶ	τὰ δόγματα λαβεῖν αὐτὸν παρὰ
[8, 36]	ἐν τοῖς Πυθαγορικοῖς ὑπομνήμασιν εὑρηκέναι,	καὶ	τὰ ἐκείνων ἐχόμενα ὁ Ἀριστοτέλης.
[8, 26]	γῆν ἀέρα ἄσειστον καὶ νοσερὸν	καὶ	τὰ ἐν αὐτῷ πάντα θνητά·
[8, 31]	δεσμὰ γίνεσθαι αὐτῆς τοὺς λόγους	καὶ	τὰ ἔργα. Ἐκριφθεῖσάν τ' αὐτὴν
[8, 26]	περιοικουμένην. ~Εἶναι δὲ καὶ ἀντίποδας	καὶ	τὰ ἡμῖν κάτω ἐκείνοις ἄνω.
[8, 31]	τὰς φλέβας καὶ τὰς ἀρτηρίας	καὶ	τὰ νεῦρα· ὅταν δ' ἰσχύῃ
[8, 32]	μαντικήν τε πᾶσαν καὶ κληδόνας	καὶ	τὰ ὅμοια. Μέγιστον δέ φησιν
[8, 3]	ἐν Αἰγύπτῳ εἰς τὰ ἄδυτα·	καὶ	τὰ περὶ θεῶν ἐν ἀπορρήτοις
[8, 32]	πέμπεσθαι ἀνθρώποις τούς τ' ὀνείρους	καὶ	τὰ σημεῖα νόσους τε, καὶ
[8, 25]	τούτων τὰ αἰσθητὰ σώματα, ὧν	καὶ	τὰ στοιχεῖα εἶναι τέτταρα, πῦρ,
[8, 28]	ὅσα μετέχει τοῦ θερμοῦ· διὸ	καὶ	τὰ φυτὰ ζῷα εἶναι· ψυχὴν
[8, 8]	οἱ δὲ φιλόσοφοι τῆς ἀληθείας.	Καὶ	τάδε μὲν ὧδε. ~Ἐν δὲ
[8, 31]	εἶναι τῆς ψυχῆς τὰς φλέβας	καὶ	τὰς ἀρτηρίας καὶ τὰ νεῦρα·
[8, 41]	τὸν Πυθαγόραν θεῖόν τινα, ὥστε	καὶ	τὰς γυναῖκας αὐτῷ παραδοῦναι, ὡς
[8, 24]	τὰς γαστέρας. Καὶ διὰ τοῦτο	καὶ	τὰς καθ' ὕπνους φαντασίας λείας
[8, 8]	ἀνενεγκεῖν εἰς Ὀρφέα. Αὐτοῦ λέγουσι	καὶ	τὰς Κοπίδας, οὗ ἡ ἀρχή,
[8, 42]	λόγως οὐκ ἐβουλάθη· πενίαν δὲ>	καὶ	τὰς τῶ πατρὸς ἐπισκάψιας ἐνόμιζε
[8, 42]	ἐπισκάψιας ἐνόμιζε χρυσῶ τιμιωτέρας ἦμεν,	καὶ	ταῦτα γυνά. ~Ἦν καὶ Τηλαύγης
[8, 24]	ἐν Ταῖς τῶν φιλοσόφων διαδοχαῖς	καὶ	ταῦτα εὑρηκέναι ἐν Πυθαγορικοῖς ὑπομνήμασιν.
[8, 41]	αὐτοῦ· ἃς καὶ Πυθαγορικὰς κληθῆναι.	Καὶ	ταῦτα μὲν ὁ Ἕρμιππος. ~Ἦν
[8, 37]	ψυχή, τὴν ἔγνων φθεγξαμένης ἀΐων.	~Καὶ	ταῦτα μὲν ὁ Ξενοφάνης. Ἔσκωψε
[8, 36]	τῶν καθαρωτάτων ὕδατος καὶ θαλάσσης.	~Καὶ	ταῦτα μέν φησιν ὁ Ἀλέξανδρος
[8, 32]	πάντα τὸν ἀέρα ψυχῶν ἔμπλεων·	καὶ	ταύτας δαίμονάς τε καὶ ἥρωας
[8, 4]	πλὴν ἀθανασίας. Αἰτήσασθαι οὖν ζῶντα	καὶ	τελευτῶντα μνήμην ἔχειν τῶν συμβαινόντων.
[8, 47]	ἐντέχνως πυκτεύσαντα ἐπὶ τῆς ὀγδόης	καὶ	τετταρακοστῆς Ὀλυμπιάδος, κομήτην καὶ ἁλουργίδα
[8, 41]	Ἰταλίᾳ κατὰ γῆς οἰκίσκον ποιήσαι	καὶ	τῇ μητρὶ ἐντείλαιτο τὰ γινόμενα
[8, 43]	ἦμεν, καὶ ταῦτα γυνά. ~Ἦν	καὶ	Τηλαύγης υἱὸς αὐτοῖς, ὃς καὶ
[8, 50]	προειρήκαμεν. Περὶ μὲν οὖν Θεανοῦς	καὶ	Τηλαύγους διειλέγμεθα· λεκτέον δὲ νῦν
[8, 43]	πορεύεσθαι παρῄνει ἅμα τοῖς ἐνδύμασι	καὶ	τὴν αἰσχύνην ἀποτίθεσθαι, ἀνισταμένην τε
[8, 48]	τὸν οὐρανὸν πρῶτον ὀνομάσαι κόσμον	καὶ	τὴν γῆν στρογγύλην· ὡς δὲ
[8, 4]	παρ' Ἑρμοῦ τὸ δῶρον λάβοι	καὶ	τὴν τῆς ψυχῆς περιπόλησιν, ὡς
[8, 33]	Τήν τ' ἀρετὴν ἁρμονίαν εἶναι	καὶ	τὴν ὑγίειαν καὶ τὸ ἀγαθὸν
[8, 25]	ὑποστῆναι· ἐκ δὲ τῆς μονάδος	καὶ	τῆς ἀορίστου δυάδος τοὺς ἀριθμούς·
[8, 26]	δὲ φθίνον φθινόπωρον νοσερόν. Ἀλλὰ	καὶ	τῆς ἡμέρας θάλλειν μὲν τὴν
[8, 10]	δ' ἐγίνοντο τῆς οἰκίας αὐτοῦ	καὶ	τῆς ὄψεως μετεῖχον. Ἀπείχοντο δὲ
[8, 36]	Τὴν δὲ σεμνοπρέπειαν τοῦ Πυθαγόρου	καὶ	Τίμων ἐν τοῖς Σίλλοις δάκνων
[8, 47]	ἄλλον, τὰ περὶ σκίλλης γεγραφότα	καί	τινα περὶ Ὁμήρου συντεταγμένον· καὶ
[8, 33]	ἁρμονίαν εἶναι καὶ τὴν ὑγίειαν	καὶ	τὸ ἀγαθὸν ἅπαν καὶ τὸν
[8, 46]	φιλοσοφίας, αὐτῶν διδάσκαλος· ἐφ' οὗ	καὶ	τὸ Αὐτὸς ἔφα παροιμιακὸν εἰς
[8, 28]	ἀθάνατόν τ' εἶναι αὐτήν, ἐπειδήπερ	καὶ	τὸ ἀφ' οὗ ἀπέσπασται ἀθάνατόν
[8, 30]	ψυχῆς ἀπὸ καρδίας μέχρις ἐγκεφάλου·	καὶ	τὸ μὲν ἐν τῇ καρδίᾳ
[8, 35]	ὥσπερ οὐδ' ἐλευθέροις καὶ δούλοις.	~(Καὶ	τὸ μὲν λευκὸν τῆς τἀγαθοῦ
[8, 30]	εἶναι ἀπὸ τούτων τὰς αἰσθήσεις.	Καὶ	τὸ μὲν φρόνιμον ἀθάνατον, τὰ
[8, 28]	νεῦρα καὶ ὀστᾶ καὶ τρίχας	καὶ	τὸ ὅλον συνίστασθαι σῶμα· ἀπὸ
[8, 27]	ψυχρὸν αἰθέρα, τὴν δὲ θάλασσαν	καὶ	τὸ ὑγρὸν παχὺν αἰθέρα. Ταύτην
[8, 13]	τρόπον, μὴ τοῦτον. Τοῦτον γὰρ	καὶ	τὸ φονεύειν ἀπαγορεύειν, μὴ ὅτι
[8, 13]	κοινὸν δίκαιον ἡμῖν ἐχόντων ψυχῆς.	Καὶ	τόδε μὲν ἦν τὸ πρόσχημα·
[8, 36]	στυφελιζομένου σκύλακος παριόντα φασὶν ἐποικτῖραι	καὶ	τόδε φάσθαι ἔπος· Παῦσαι μηδὲ
[8, 32]	μόνον ἀνθρώποις ἀλλὰ καὶ προβάτοις	καὶ	τοῖς ἄλλοις κτήνεσιν· εἴς τε
[8, 8]	τυράννου τίς εἴη, φιλόσοφος εἰπεῖν.	Καὶ	τὸν βίον ἐοικέναι πανηγύρει· ὡς
[8, 33]	ὑγίειαν καὶ τὸ ἀγαθὸν ἅπαν	καὶ	τὸν θεόν· διὸ καὶ καθ'
[8, 48]	καὶ τοὺς στωικούς. Ἀλλὰ μὴν	καὶ	τὸν οὐρανὸν πρῶτον ὀνομάσαι κόσμον
[8, 10]	γενέσθαι αὑτοῦ ἀσθενέστερος. ~Διαιρεῖται δὲ	καὶ	τὸν τοῦ ἀνθρώπου βίον οὕτως·
[8, 41]	γινόμενα εἰς δέλτον γράφειν σημειουμένην	καὶ	τὸν χρόνον, ἔπειτα καθιέναι αὐτῷ
[8, 28]	δὲ τὴν ψυχὴν ἀπόσπασμα αἰθέρος	καὶ	τοῦ θερμοῦ καὶ τοῦ ψυχροῦ.
[8, 18]	ἐν ἴσῳ τῷ φροντίδα ποιεῖσθαι	καὶ	τοῦ μέλλοντος· ἡ γὰρ χοῖνιξ
[8, 28]	ἀπόσπασμα αἰθέρος καὶ τοῦ θερμοῦ	καὶ	τοῦ ψυχροῦ. Τῷ συμμετέχειν ψυχροῦ
[8, 48]	καὶ νικῆσαι. ~Δηλοῦν δὲ τοῦτο	καὶ	τοὐπίγραμμα ὅπερ ἐποίησε Θεαίτητος· Πυθαγόρην
[8, 27]	θεῖα. ~Ἥλιόν τε καὶ σελήνην	καὶ	τοὺς ἄλλους ἀστέρας εἶναι θεούς·
[8, 48]	ὕλης, ἐπὶ πλέον δὲ Σωκράτην	καὶ	τοὺς ἐκείνῳ πλησιάσαντας, καὶ μετὰ
[8, 1]	Ἰωνικὴν φιλοσοφίαν τὴν ἀπὸ Θαλοῦ	καὶ	τοὺς ἐν ταύτῃ διαγενομένους ἄνδρας
[8, 30]	εἶναι. Ἀόρατόν τ' εἶναι αὐτὴν	καὶ	τοὺς λόγους, ἐπεὶ καὶ ὁ
[8, 21]	εἶπον περὶ θεῶν, κολαζομένους δὲ	καὶ	τοὺς μὴ θέλοντας συνεῖναι ταῖς
[8, 39]	τῶν διωκόντων ἀποσφαγῆναι. Οὕτω δὴ	καὶ	τοὺς πλείστους τῶν ἑταίρων αὐτοῦ
[8, 48]	πλησιάσαντας, καὶ μετὰ ταῦτ' Ἀριστοτέλην	καὶ	τοὺς στωικούς. Ἀλλὰ μὴν καὶ
[8, 49]	Ἐπὶ δὲ τοῦ ἀθλητοῦ Πυθαγόρου	καὶ	τοῦτ' ἐλέγετο τὸ ἐπίγραμμα· Οὗτος
[8, 25]	ὕδωρ, γῆν, ἀέρα· μεταβάλλειν δὲ	καὶ	τρέπεσθαι δι' ὅλων, καὶ γίνεσθαι
[8, 2]	Φερεκύδῃ ὑπὸ Ζωίλου τοῦ θείου.	Καὶ	τρία ποτήρια κατασκευασάμενος ἀργυρᾶ δῶρον
[8, 40]	λοιπούς, ὄντας πρὸς τοὺς πέντε	καὶ	τριάκοντα, ἐν Τάραντι κατακαυθῆναι, θέλοντας
[8, 38]	ἐπὶ τούτοις ὕδωρ· φθεῖρας δὲ	καὶ	τρίβωνα τήν τ' ἀλουσίαν οὐδεὶς
[8, 19]	Ἀριστοτέλης (δέ φησι καὶ μήτρας	καὶ	τρίγλης ἐνίοτε. Αὐτὸν δ' ἀρκεῖσθαι
[8, 33]	ἀπέχεσθαι βρωτῶν θνησειδίων τε κρεῶν	καὶ	τριγλῶν καὶ μελανούρων καὶ ᾠῶν
[8, 21]	ἰδεῖν πρὸς κίονι χαλκῷ δεδεμένην	καὶ	τρίζουσαν, τὴν δ' Ὁμήρου κρεμαμένην
[8, 28]	τε καὶ νεῦρα καὶ ὀστᾶ	καὶ	τρίχας καὶ τὸ ὅλον συνίστασθαι
[8, 12]	Ἀπομνημονευμάτων, τῶν πρότερον ἰσχάσι ξηραῖς	καὶ	τυροῖς ὑγροῖς, ἀλλὰ καὶ πυροῖς
[8, 33]	τῶν ᾠοτόκων ζῴων καὶ κυάμων	καὶ	τῶν ἄλλων ὧν παρακελεύονται καὶ
[8, 14]	ἀνθρώπους. Τοιγὰρ καὶ προσεκαρτέρουν αὐτῷ	καὶ	τῶν λόγων ἕνεκα προσῄεσαν καὶ
[8, 29]	αὐτὰ καὶ περὶ τῆς ἀκοῆς	καὶ	τῶν λοιπῶν αἰσθήσεων δογματίζειν. ~Τὴν
[8, 35]	ἀπὸ τούτου ἄρχεται τὸ ὅλον.	Καὶ	τῶν σχημάτων τὸ κάλλιστον σφαῖραν
[8, 33]	τριγλῶν καὶ μελανούρων καὶ ᾠῶν	καὶ	τῶν ᾠοτόκων ζῴων καὶ κυάμων
[8, 26]	ἀεικίνητόν τ' εἶναι καὶ καθαρὸν	καὶ	ὑγιᾶ καὶ πάντα τὰ ἐν
[8, 28]	ἀπὸ μὲν τοῦ ἐγκεφάλου ἰχῶρα	καὶ	ὑγρὸν καὶ αἷμα προΐεσθαι, ἐξ
[8, 26]	θερμὸν καὶ ψυχρόν, καὶ ξηρὸν	καὶ	ὑγρόν· ὧν κατ' ἐπικράτειαν θερμοῦ
[8, 8]	ἐπὶ διαβολῇ Πυθαγόρου, ~πολλοὺς δὲ	καὶ	ὑπὸ Ἄστωνος τοῦ Κροτωνιά του
[8, 4]	δ' ὕστερον εἰς Εὔφορβον ἐλθεῖν	καὶ	ὑπὸ Μενέλεω τρωθῆναι. Ὁ δ'
[8, 32]	δαίμονάς τε καὶ ἥρωας ὀνομάζεσθαι·	καὶ	ὑπὸ τούτων πέμπεσθαι ἀνθρώποις τούς
[8, 47]	ἱστορεῖ. Ἐρατοσθένης δέ φησι, καθὸ	καὶ	Φαβωρῖνος ἐν τῇ ὀγδόῃ Παντοδαπῆς
[8, 46]	τε ὁ Χαλκιδεὺς ἀπὸ Θρᾴκης	καὶ	Φάντων ὁ Φλιάσιος καὶ Ἐχεκράτης
[8, 43]	μητρὸς αὐτοῦ Θεανοῦς τινα. Ἀλλὰ	καί	φασιν αὐτὴν ἐρωτηθεῖσαν ποσταία γυνὴ
[8, 6]	γοῦν ὁ φυσικὸς μονονουχὶ κέκραγε	καί	φησι· Πυθαγόρης Μνησάρχου ἱστορίην ἤσκησεν
[8, 10]	Τίμαιος, κοινὰ τὰ φίλων εἶναι	καὶ	φιλίαν ἰσότητα. Καὶ αὐτοῦ οἱ
[8, 2]	ἤδη πρεσβυτέρου. Νέος δ' ὢν	καὶ	φιλομαθὴς ἀπεδήμησε τῆς πατρίδος καὶ
[8, 16]	αὐτοῦ κεκοινωνηκότα, εὐθύς τε προσηταιρίζετο	καὶ	φίλον κατεσκεύαζεν. ~Ἦν δ' αὐτῷ
[8, 30]	διῃρῆσθαι τριχῆ, εἴς τε νοῦν	καὶ	φρένας καὶ θυμόν. Νοῦν μὲν
[8, 14]	ὁ μουσικός· πρῶτόν τε Ἕσπερον	καὶ	Φωσφόρον τὸν αὐτὸν εἰπεῖν, ὥς
[8, 16]	ἀγαθοὺς ἄνδρας, ἀτὰρ καὶ Ζάλευκον	καὶ	Χαρώνδαν τοὺς νομοθέτας· ἱκανός τε
[8, 31]	τοῦτο πομπαῖον λέγεσθαι καὶ πυλαῖον	καὶ	χθόνιον, ἐπειδήπερ οὗτος καὶ εἰσπέμπει
[8, 47]	ἐκκριθῆναί τ' ἐκ τῶν παίδων	καὶ	χλευασθέντα αὐτίκα προσβῆναι τοὺς ἄνδρας
[8, 44]	ὀπτηθῇ καὶ ἁλισθῇ, δὴ τότε	καὶ	ψυχὴν οὐκ ἔχον ἐσθίομεν. Ἄλλο·
[8, 13]	ἐντεῦθεν γὰρ καὶ σώματος ὑγίειαν	καὶ	ψυχῆς ὀξύτητα περιγίνεσθαι. Ἀμέλει καὶ
[8, 26]	φῶς καὶ σκότος, καὶ θερμὸν	καὶ	ψυχρόν, καὶ ξηρὸν καὶ ὑγρόν·
[8, 49]	Κράτεω Σάμιος. Ὁ δὲ φιλόσοφος	καὶ	ὧδε ἐπέστειλε· Πυθαγόρης Ἀναξιμένει Καὶ
[8, 39]	ἀναιρεθῆναι δὲ κρεῖττον ἢ λαλῆσαι·	καὶ	ὧδε πρὸς τῶν διωκόντων ἀποσφαγῆναι.
[8, 19]	τὰ πολλὰ λαχάνοις ἑφθοῖς τε	καὶ	ὠμοῖς, τοῖς δὲ θαλαττίοις σπανίως.
[8, 41]	σαινόμενοι τοῖς λεγομένοις ἐδάκρυόν τε	καὶ	ᾤμωζον καὶ ἐπίστευον εἶναι τὸν
[8, 33]	κρεῶν καὶ τριγλῶν καὶ μελανούρων	καὶ	ᾠῶν καὶ τῶν ᾠοτόκων ζῴων
[8, 29]	ἁρμονίας λόγους, ἑκάστων ἐν τεταγμένοις	καιροῖς	ἐπιγινομένων. Τήν τ' αἴσθησιν κοινῶς
[8, 3]	ἀπῆρεν εἰς Κρότωνα τῆς Ἰταλίας·	κἀκεῖ	νόμους θεὶς τοῖς Ἰταλιώταις ἐδοξάσθη
[8, 40]	τοῦ Κροτωνιάτου εἰς Μεταπόντιον ὑπεξελθεῖν	κἀκεῖ	τὸν βίον καταστρέψαι ἀσιτίᾳ, μὴ
[8, 32]	τὸ ἀγαθὸν ἢ ἐπὶ τὸ	κακόν.	Εὐδαιμονεῖν τ' ἀνθρώπους ὅταν ἀγαθὴ
[8, 6]	συγγραφὰς ἐποιήσατο ἑαυτοῦ σοφίην, πολυμαθείην,	κακοτεχνίην.	Οὕτω δ' εἶπεν, ἐπειδήπερ ἐναρχόμενος
[8, 35]	φύσεως, τὸ δὲ μέλαν τοῦ	κακοῦ.	Ἄρτον μὴ καταγνύειν, ὅτι ἐπὶ
[8, 9]	μέθην ἓν ἀνθ' ἑνὸς βλάβην	καλεῖ	καὶ πλησμονὴν πᾶσαν ἀποδοκιμάζει, λέγων
[8, 29]	ἔστιν ἐν οἷς ἡλίου πύλας	καλεῖ	τοὺς ὀφθαλμούς. Τὰ δ' αὐτὰ
[8, 50]	μελεδωνόν τε εἶναι τῇ πατρίδι	κάλλιον.	Καὶ ἐγὼ δὲ οὐ πάντα
[8, 26]	χειμῶνα· ἐὰν δὲ ἰσομοιρῇ, τὰ	κάλλιστα	εἶναι τοῦ ἔτους, οὗ τὸ
[8, 35]	ὅλον. Καὶ τῶν σχημάτων τὸ	κάλλιστον	σφαῖραν εἶναι τῶν στερεῶν, τῶν
[8, 50]	ἐκ Μήδων. ~Οὔτε δὲ αἰεὶ	καλὸν	αἰθερολογίη μελεδωνόν τε εἶναι τῇ
[8, 11]	ὀνόματα, Κόρας, Νύμφας, εἶτα Μητέρας	καλουμένας.	Τοῦτον καὶ γεωμετρίαν ἐπὶ πέρας
[8, 16]	πολλοὺς κατὰ τὴν Ἰταλίαν ἀπεργάσασθαι	καλούς	τε καὶ ἀγαθοὺς ἄνδρας, ἀτὰρ
[8, 27]	τοῦ τε ψυχροῦ καὶ παχέος.	Καλοῦσι	δὲ τὸν μὲν ἀέρα ψυχρὸν
[8, 12]	ἀριθμητικὸν εἶδος αὐτῆς· τόν τε	κανόνα	τὸν ἐκ μιᾶς χορδῆς εὑρεῖν.
[8, 30]	καὶ τὸ μὲν ἐν τῇ	καρδίᾳ	μέρος αὐτῆς ὑπάρχειν θυμόν, φρένας
[8, 18]	ἡμερήσιος τροφή. Διὰ δὲ τοῦ	καρδίαν	μὴ ἐσθίειν ἐδήλου μὴ τὴν
[8, 30]	τὴν ἀρχὴν τῆς ψυχῆς ἀπὸ	καρδίας	μέχρις ἐγκεφάλου· καὶ τὸ μὲν
[8, 19]	μήτ' ἐρυθῖνον ἐσθίειν μήτε μελάνουρον,	καρδίας	τ' ἀπέχεσθαι καὶ κυάμων· Ἀριστοτέλης
[8, 17]	ὑπερβαίνειν, ἐπὶ χοίνικος μὴ καθίζειν,	καρδίην	μὴ ἐσθίειν, φορτίον συγκαθαιρεῖν καὶ
[8, 29]	Τήν τ' αἴσθησιν κοινῶς καὶ	κατ'	εἶδος τὴν ὅρασιν ἀτμόν τιν'
[8, 8]	οἱ μὲν ἀγωνιούμενοι, οἱ δὲ	κατ'	ἐμπορίαν, οἱ δέ γε βέλτιστοι
[8, 26]	καὶ ξηρὸν καὶ ὑγρόν· ὧν	κατ'	ἐπικράτειαν θερμοῦ μὲν θέρος γίνεσθαι,
[8, 50]	δὲ νῦν περὶ Ἐμπεδοκλέους πρῶτον·	κατὰ	γάρ τινας Πυθαγόρου διήκουσεν.
[8, 41]	γὰρ ὡς γενόμενος ἐν Ἰταλίᾳ	κατὰ	γῆς οἰκίσκον ποιήσαι καὶ τῇ
[8, 29]	πρῶτον παγὲν ἐν ἡμέραις τεσσαράκοντα,	κατὰ	δὲ τοὺς τῆς ἁρμονίας λόγους
[8, 27]	Εἱμαρμένην τε τῶν ὅλων καὶ	κατὰ	μέρος αἰτίαν εἶναι τῆς διοικήσεως.
[8, 46]	ἐνὶ τριόδῳ. ~Ἤκμαζε δὲ καὶ	κατὰ	τὴν ἑξηκοστὴν Ὀλυμπιάδα, καὶ αὐτοῦ
[8, 44]	ὁ τοῦ Σαραπίωνος, ὀγδοηκοντούτης ἐτελεύτα,	κατὰ	τὴν ἰδίαν ὑπογραφὴν τῶν ἡλικιῶν·
[8, 16]	εὐνομουμένης γενηθείη. Ἄλλους τε πολλοὺς	κατὰ	τὴν Ἰταλίαν ἀπεργάσασθαι καλούς τε
[8, 43]	καὶ διεδέξατο τὸν πατέρα καὶ	κατά	τινας Ἐμπεδοκλέους καθηγήσατο· Ἱππόβοτός γέ
[8, 50]	μεθ' οὓς περὶ τῶν σποράδην	κατά	τινας φερομένων· ἔπειθ' οὕτως ἐξάψομεν
[8, 27]	ἀνθρώπων εἶναι πρὸς θεοὺς συγγένειαν,	κατὰ	τὸ μετέχειν ἄνθρωπον θερμοῦ· διὸ
[8, 29]	τῆς ζωῆς, ὧν εἰρομένων συνέχεσθαι	κατὰ	τοὺς τῆς ἁρμονίας λόγους, ἑκάστων
[8, 38]	ἐσθίοντες παντελῶς. ~Ἀριστοφῶν Πυθαγοριστῇ· Ἔφη	καταβὰς	εἰς τὴν δίαιταν τῶν κάτω
[8, 20]	οὔτε ἀφροδισιάζων οὔτε μεθυσθείς. Ἀπείχετο	καταγέλωτος	καὶ πάσης ἀρεσκείας οἷον σκωμμάτων
[8, 35]	μέλαν τοῦ κακοῦ. Ἄρτον μὴ	καταγνύειν,	ὅτι ἐπὶ ἕνα οἱ πάλαι
[8, 40]	πέντε καὶ τριάκοντα, ἐν Τάραντι	κατακαυθῆναι,	θέλοντας ἀντιπολιτεύεσθαι τοῖς προεστῶσι. ~Καὶ
[8, 10]	θ' ἡσύχαζον, μόνον τῶν λόγων	κατακούοντες	καὶ οὐδέπω Πυθαγόραν ὁρῶντες εἰς
[8, 39]	ἐπίθεσιν εὐλαβουμένους. Τὸν δὴ Πυθαγόραν	καταληφθῆναι	διεξιόντα· καὶ πρός τινι χωρίῳ
[8, 6]	μὲν οὖν Πυθαγόραν μηδὲ ἓν	καταλιπεῖν	σύγγραμμά φασιν διαπεσόντες. Ἡράκλειτος γοῦν
[8, 34]	ἅττ' ἂν ἐντὸς τῆς τραπέζης	καταπέσῃ.	Ἀλεκτρυόνος μὴ ἅπτεσθαι λευκοῦ, ὅτι
[8, 2]	τοῦ θείου. Καὶ τρία ποτήρια	κατασκευασάμενος	ἀργυρᾶ δῶρον ἀπήνεγκεν ἑκάστῳ τῶν
[8, 40]	Μεταπόντιον ὑπεξελθεῖν κἀκεῖ τὸν βίον	καταστρέψαι	ἀσιτίᾳ, μὴ βουλόμενον περαιτέρω ζῆν.
[8, 18]	τὴν ψυχὴν ἀνίαις καὶ λύπαις	κατατήκειν.	Διὰ δὲ τοῦ εἰς ἀποδημίαν
[8, 40]	δὲ Δικαίαρχος τὸν Πυθαγόραν ἀποθανεῖν	καταφυγόντα	εἰς τὸ ἐν Μεταποντίῳ ἱερὸν
[8, 49]	εὔκλεια, καὶ ἐμέ τε ἂν	κατείρυκεν	Ἀναξιμένει ἐοικότα. Εἰ δὲ ὑμεῖς
[8, 21]	Δελφοῖς Θεμιστοκλείας. Φησὶ δ' Ἱερώνυμος	κατελθόντα	αὐτὸν εἰς ᾅδου τὴν μὲν
[8, 49]	οἴχεο ἐκ Μιλήτου· νῦν δὲ	κατερύκει	σε ἡ πατρόθεν εὔκλεια, καὶ
[8, 41]	μετὰ χρόνον ἀνελθεῖν ἰσχνὸν καὶ	κατεσκελετευμένον·	εἰσελθόντα τ' εἰς τὴν ἐκκλησίαν
[8, 16]	εὐθύς τε προσηταιρίζετο καὶ φίλον	κατεσκεύαζεν.	~Ἦν δ' αὐτῷ τὰ σύμβολα
[8, 10]	ἰσότητα. Καὶ αὐτοῦ οἱ μαθηταὶ	κατετίθεντο	τὰς οὐσίας εἰς ἓν ποιούμενοι.
[8, 48]	ξεῖνε, κομήτην, ᾀδόμενον πύκτην εἰ	κατέχεις	Σάμιον, Πυθαγόρης ἐγώ εἰμι· τὰ
[8, 23]	καὶ εὐλάβειαν εἶναι μήτε γέλωτι	κατέχεσθαι	μήτε σκυθρωπάζειν. Φεύγειν σαρκῶν πλεονασμόν,
[8, 3]	Εἶτ' ἐν Κρήτῃ σὺν Ἐπιμενίδῃ	κατῆλθεν	εἰς τὸ Ἰδαῖον ἄντρον ἀλλὰ
[8, 45]	τούτους δὲ πατήσῃ, ἐξ Ἀκραγαντίνων	κάτθαν'	ἐνὶ τριόδῳ. ~Ἤκμαζε δὲ καὶ
[8, 26]	καὶ ἀντίποδας καὶ τὰ ἡμῖν	κάτω	ἐκείνοις ἄνω. Ἰσόμοιρά τ' εἶναι
[8, 38]	καταβὰς εἰς τὴν δίαιταν τῶν	κάτω	ἰδεῖν ἑκάστους, διαφέρειν δὲ πάμπολυ
[8, 43]	ἔφη, ταῦτα δι' ἃ γυνὴ	κέκλημαι.	~Ὁ δ' οὖν Πυθαγόρας, ὡς
[8, 16]	τινα πύθοιτο τῶν συμβόλων αὐτοῦ	κεκοινωνηκότα,	εὐθύς τε προσηταιρίζετο καὶ φίλον
[8, 6]	Ἡράκλειτος γοῦν ὁ φυσικὸς μονονουχὶ	κέκραγε	καί φησι· Πυθαγόρης Μνησάρχου ἱστορίην
[8, 36]	ἄλλον ἔπειμι λόγον, δείξω δὲ	κέλευθον.	Ὅ δὲ περὶ αὐτοῦ φησιν
[8, 13]	γενέτορος, ὅς ἐστιν ὄπισθεν τοῦ	Κερατίνου,	διὰ τὸ πυροὺς καὶ κριθὰς
[8, 33]	τοῦ αὐτὸν καθαρεύειν ἀπό τε	κήδους	καὶ λεχοῦς καὶ μιάσματος παντὸς
[8, 19]	μέλιτι μόνῳ φασί τινες ἢ	κηρίῳ	ἢ ἄρτῳ, οἴνου δὲ μεθ'
[8, 18]	ὀργὴν καὶ οἰδοῦντα θυμὸν μὴ	κινεῖν.	Τὸ δὲ ζυγὸν μὴ ὑπερβαίνειν,
[8, 21]	μὲν Ἡσιόδου ψυχὴν ἰδεῖν πρὸς	κίονι	χαλκῷ δεδεμένην καὶ τρίζουσαν, τὴν
[8, 12]	εὕρατο γράμμα κλεινὸς ἐφ' ᾧ	κλεινὴν	ἤγαγε βουθυσίην. Λέγεται δὲ καὶ
[8, 12]	Πυθαγόρης τὸ περικλεές· εὕρατο γράμμα	κλεινὸς	ἐφ' ᾧ κλεινὴν ἤγαγε βουθυσίην.
[8, 49]	ἦς Πυθαγόρεω γενεήν τε καὶ	κλέος,	μεταναστὰς ἂν οἴχεο ἐκ Μιλήτου·
[8, 1]	τοῦ Ἱππάσου τοῦ Εὐθύφρονος τοῦ	Κλεωνύμου	φυγάδος ἐκ Φλιοῦντος, οἰκεῖν δ'
[8, 32]	ἀποτροπιασμοὺς μαντικήν τε πᾶσαν καὶ	κληδόνας	καὶ τὰ ὅμοια. Μέγιστον δέ
[8, 20]	τ' ἐχρῆτο τῇ διὰ τῶν	κληδόνων	τε καὶ οἰωνῶν, ἥκιστα δὲ
[8, 41]	τῶν αὐτοῦ· ἃς καὶ Πυθαγορικὰς	κληθῆναι.	Καὶ ταῦτα μὲν ὁ Ἕρμιππος.
[8, 34]	φύσει ὅμοιον ἢ ὅτι ὀλιγαρχικόν·	κληροῦνται	γοῦν αὐτοῖς. Τὰ δὲ πεσόντα
[8, 43]	τοί φησι λέγειν Ἐμπεδοκλέα, Τήλαυγες,	κλυτὲ	κοῦρε Θεανοῦς Πυθαγόρεώ τε. Σύγγραμμα
[8, 10]	τε πρῶτος, ὥς φησι Τίμαιος,	κοινὰ	τὰ φίλων εἶναι καὶ φιλίαν
[8, 13]	ὅτι γε ἅπτεσθαι τῶν ζῴων	κοινὸν	δίκαιον ἡμῖν ἐχόντων ψυχῆς. Καὶ
[8, 29]	καιροῖς ἐπιγινομένων. Τήν τ' αἴσθησιν	κοινῶς	καὶ κατ' εἶδος τὴν ὅρασιν
[8, 21]	ἀνθ' ὧν εἶπον περὶ θεῶν,	κολαζομένους	δὲ καὶ τοὺς μὴ θέλοντας
[8, 48]	Πυθαγόρην τινά, Πυθαγόρην, ὦ ξεῖνε,	κομήτην,	ᾀδόμενον πύκτην εἰ κατέχεις Σάμιον,
[8, 47]	τῆς ὀγδόης καὶ τετταρακοστῆς Ὀλυμπιάδος,	κομήτην	καὶ ἁλουργίδα φοροῦντα· ἐκκριθῆναί τ'
[8, 8]	Ὀρφέα. Αὐτοῦ λέγουσι καὶ τὰς	Κοπίδας,	οὗ ἡ ἀρχή, Μὴ ἀνααίδευ
[8, 11]	συνοικούσας ἀνδράσι θεῶν ἔχειν ὀνόματα,	Κόρας,	Νύμφας, εἶτα Μητέρας καλουμένας. Τοῦτον
[8, 24]	μετέχειν τοῦ ψυχικοῦ· καὶ ἄλλως	κοσμιωτέρας	ἀπεργάζεσθαι μὴ παραληφθέντας τὰς γαστέρας.
[8, 25]	ὅλων, καὶ γίνεσθαι ἐξ αὐτῶν	κόσμον	ἔμψυχον, νοερόν, σφαιροειδῆ, μέσην περιέχοντα
[8, 48]	καὶ τὸν οὐρανὸν πρῶτον ὀνομάσαι	κόσμον	καὶ τὴν γῆν στρογγύλην· ὡς
[8, 49]	ἐκλείψετε, ἀπὸ μὲν αὐτέων ὁ	κόσμος	αἱρεθήσεται, ἐπικινδυνότερα δ' αὐτῇσι τὰ
[8, 22]	χρόνῳ τιμιώτερον ἡγουμένους· ὡς ἐν	κόσμῳ	μὲν ἀνατολὴν δύσεως, ἐν βίῳ
[8, 26]	Ἰσόμοιρά τ' εἶναι ἐν τῷ	κόσμῳ	φῶς καὶ σκότος, καὶ θερμὸν
[8, 6]	τὸ ὕδωρ τὸ πίνω, οὔ	κοτ'	οἴσω ψόγον περὶ τοῦ λόγου
[8, 17]	γαμψώνυχα μὴ τρέφειν, ἀπονυχίσμασι καὶ	κουραῖς	μὴ ἐπουρεῖν μηδὲ ἐφίστασθαι, ὀξεῖαν
[8, 43]	φησι λέγειν Ἐμπεδοκλέα, Τήλαυγες, κλυτὲ	κοῦρε	Θεανοῦς Πυθαγόρεώ τε. Σύγγραμμα δὲ
[8, 9]	θέρεος· φθινοπώρου δὲ καὶ ἦρος	κουφότερα,	βαρέα δὲ πᾶσαν ὥρην καὶ
[8, 32]	ἠρεμεῖν μηδὲ τὸν αὐτὸν ῥόον	κρατεῖν.	~Ὅρκιόν τ' εἶναι τὸ δίκαιον
[8, 49]	παισὶν ἄνηβος ἤλυθε Πυθαγόρης ὁ	Κράτεω	Σάμιος. Ὁ δὲ φιλόσοφος καὶ
[8, 37]	ὁ Ξενοφάνης. Ἔσκωψε δ' αὐτὸν	Κρατῖνος	μὲν ἐν Πυθαγοριζούσῃ· ἀλλὰ καὶ
[8, 12]	βουθυσίην. Λέγεται δὲ καὶ πρῶτος	κρέασιν	ἀσκῆσαι ἀθλητάς, καὶ πρῶτόν γ'
[8, 39]	μᾶλλον ἢ πατῆσαι, ἀναιρεθῆναι δὲ	κρεῖττον	ἢ λαλῆσαι· καὶ ὧδε πρὸς
[8, 44]	ὥστε μὲν αὐτὸς μὴ ψαύειν	κρειῶν	καὶ λέγεν ὡς ἄδικον, σιτίζειν
[8, 21]	καὶ τρίζουσαν, τὴν δ' Ὁμήρου	κρεμαμένην	ἀπὸ δένδρου καὶ ὄφεις περὶ
[8, 33]	καὶ ἀπέχεσθαι βρωτῶν θνησειδίων τε	κρεῶν	καὶ τριγλῶν καὶ μελανούρων καὶ
[8, 2]	καὶ ἤκουσεν Ἑρμοδάμαντος τοῦ ἀπογόνου	Κρεωφύλου,	ἤδη πρεσβυτέρου. Νέος δ' ὢν
[8, 3]	ἐγένετο καὶ Μάγοις. Εἶτ' ἐν	Κρήτῃ	σὺν Ἐπιμενίδῃ κατῆλθεν εἰς τὸ
[8, 13]	Κερατίνου, διὰ τὸ πυροὺς καὶ	κριθὰς	καὶ πόπανα μόνα τίθεσθαι ἐπ'
[8, 20]	δ' ἀπέχεσθαι βοὸς ἀροτῆρος καὶ	κριοῦ.	~Ὁ δ' αὐτός φησιν, ὡς
[8, 35]	δέ, πρὸς τὴν ἐν ᾅδου	κρίσιν·	οἱ δ' εἰς πόλεμον δειλίαν
[8, 2]	δοῦλον Ζάμολξιν, ᾧ Γέται θύουσι,	Κρόνον	νομίζοντες, ὥς φησιν Ἡρόδοτος. Οὗτος
[8, 7]	Ἐπιχάρμου τοῦ Κῴου πατέρα, ἕκτον	Κρότωνα,	καὶ ἄλλους. Τὸν δὲ Μυστικὸν
[8, 3]	τυραννουμένην ὑπὸ Πολυκράτους, ἀπῆρεν εἰς	Κρότωνα	τῆς Ἰταλίας· κἀκεῖ νόμους θεὶς
[8, 21]	τοῦτο τιμηθῆναι ὑπὸ τῶν ἐν	Κρότωνι.	Φησὶ δ' Ἀρίστιππος ὁ Κυρηναῖος
[8, 8]	δὲ καὶ ὑπὸ Ἄστωνος τοῦ	Κροτωνιά	του γραφέντας ἀνατεθῆναι Πυθαγόρᾳ. Φησὶ
[8, 39]	συνέβη· τινὲς δ' αὐτοὺς τοὺς	Κροτωνιάτας	τοῦτο πρᾶξαι, τυραννίδος ἐπίθεσιν εὐλαβουμένους.
[8, 46]	ἀπ' ἀλλήλων ἀπέχοντες· εἷς μὲν	Κροτωνιάτης,	τυραννικὸς ἄνθρωπος· ἕτερος Φλιάσιος, σωμασκητής,
[8, 40]	καὶ πανδαισίαν εὑρόντα Κύλωνος τοῦ	Κροτωνιάτου	εἰς Μεταπόντιον ὑπεξελθεῖν κἀκεῖ τὸν
[8, 42]	γυνή, Θεανὼ ὄνομα, Βροντίνου τοῦ	Κροτωνιάτου	θυγάτηρ· οἱ δέ, γυναῖκα μὲν
[8, 32]	καὶ προβάτοις καὶ τοῖς ἄλλοις	κτήνεσιν·	εἴς τε τούτους γίνεσθαι τούς
[8, 45]	Αἴ, αἴ, Πυθαγόρης τί τόσον	κυάμους	ἐσεβάσθη; καὶ θάνε φοιτηταῖς ἄμμιγα
[8, 24]	εὔλογον χάριν ἔχειν. Τῶν δὲ	κυάμων	ἀπέχεσθαι διὰ τὸ πνευματώδεις ὄντας
[8, 19]	μελάνουρον, καρδίας τ' ἀπέχεσθαι καὶ	κυάμων·	Ἀριστοτέλης (δέ φησι καὶ μήτρας
[8, 34]	Πυθαγορείων παραγγέλλειν αὐτὸν ἀπέχεσθαι τῶν	κυάμων	ἤτοι ὅτι αἰδοίοις εἰσὶν ὅμοιοι
[8, 39]	πρός τινι χωρίῳ γενόμενος πλήρει	κυάμων,	ἵνα μὴ> διέρχοιτο αὐτόθι ἔστη,
[8, 45]	ἄμμιγα τοῖς ἰδίοις. Χωρίον ἦν	κυάμων·	ἵνα μὴ τούτους δὲ πατήσῃ,
[8, 33]	καὶ τῶν ᾠοτόκων ζῴων καὶ	κυάμων	καὶ τῶν ἄλλων ὧν παρακελεύονται
[8, 40]	γενομένης περικάμπτοντα αὐτὸν τὴν τῶν	κυάμων	χώραν ὑπὸ τῶν Συρακουσίων ἀναιρεθῆναι·
[8, 37]	τῶν λόγων ῥώμης ταράττειν καὶ	κυκᾶν	τοῖς ἀντιθέτοις, τοῖς πέρασι, τοῖς
[8, 14]	φασι τοῦτον ἀποφῆναι τὴν ψυχὴν	κύκλον	ἀνάγκης ἀμείβουσαν ἄλλοτ' ἄλλοις ἐνδεῖσθαι
[8, 35]	τῶν στερεῶν, τῶν δ' ἐπιπέδων	κύκλον.	Γῆρας καὶ πᾶν τὸ μειούμενον
[8, 49]	Ζήνων, Ἡσίοδον. ~Τούτῳ φασὶν ἀντιπαρατάσσεσθαι	Κύλωνα	καθάπερ Ἀντίλοχον Σωκράτει. Ἐπὶ δὲ
[8, 40]	εἰς Ἰταλίαν καὶ πανδαισίαν εὑρόντα	Κύλωνος	τοῦ Κροτωνιάτου εἰς Μεταπόντιον ὑπεξελθεῖν
[8, 10]	μετεῖχον. Ἀπείχοντο δὲ καὶ σοροῦ	κυπαρισσίνης	διὰ τὸ τὸ τοῦ Διὸς
[8, 21]	Κρότωνι. Φησὶ δ' Ἀρίστιππος ὁ	Κυρηναῖος	ἐν τῷ Περὶ φυσιολόγων Πυθαγόραν
[8, 22]	ἐτελέσθη; σφάγιά τε θεοῖς προσφέρειν	κωλύειν,	μόνον δὲ τὸν ἀναίμακτον βωμὸν
[8, 7]	πέμπτον Ἡλοθαλῆ τὸν Ἐπιχάρμου τοῦ	Κῴου	πατέρα, ἕκτον Κρότωνα, καὶ ἄλλους.