Livre, par. |
[8, 19] |
μόνῳ
φασί
τινες
ἢ
κηρίῳ
|
ἢ |
ἄρτῳ,
οἴνου
δὲ
μεθ'
ἡμέραν |
[8, 29] |
λόγους
ἐν
ἑπτὰ
ἢ
ἐννέα
|
ἢ |
δέκα
τὸ
πλεῖστον
μησὶ
τελειωθὲν |
[8, 29] |
τῆς
ἁρμονίας
λόγους
ἐν
ἑπτὰ
|
ἢ |
ἐννέα
ἢ
δέκα
τὸ
πλεῖστον |
[8, 32] |
ψυχὴν
πεῖσαι
ἐπὶ
τὸ
ἀγαθὸν
|
ἢ |
ἐπὶ
τὸ
κακόν.
Εὐδαιμονεῖν
τ' |
[8, 46] |
σύστημα
διέμενε
μέχρι
γενεῶν
ἐννέα
|
ἢ |
καὶ
δέκα·
τελευταῖοι
γὰρ
ἐγένοντο |
[8, 19] |
ἀρκεῖσθαι
μέλιτι
μόνῳ
φασί
τινες
|
ἢ |
κηρίῳ
ἢ
ἄρτῳ,
οἴνου
δὲ |
[8, 39] |
ἢ
πατῆσαι,
ἀναιρεθῆναι
δὲ
κρεῖττον
|
ἢ |
λαλῆσαι·
καὶ
ὧδε
πρὸς
τῶν |
[8, 34] |
ἤτοι
ὅτι
αἰδοίοις
εἰσὶν
ὅμοιοι
|
ἢ |
ὅτι
Ἅιδου
πύλαις.
Ἀγόνατον
γὰρ |
[8, 34] |
τοῦ
ἐθίζεσθαι
μὴ
ἀκολάστως
ἐσθίειν
|
ἢ |
ὅτι
ἐπὶ
τελευτῇ
τινος·
καὶ |
[8, 34] |
τῇ
τοῦ
ὅλου
φύσει
ὅμοιον
|
ἢ |
ὅτι
ὀλιγαρχικόν·
κληροῦνται
γοῦν
αὐτοῖς. |
[8, 34] |
γὰρ
μόνον·
ἢ
ὅτι
φθείρει
|
ἢ |
ὅτι
τῇ
τοῦ
ὅλου
φύσει |
[8, 34] |
Ἅιδου
πύλαις.
Ἀγόνατον
γὰρ
μόνον·
|
ἢ |
ὅτι
φθείρει
ἢ
ὅτι
τῇ |
[8, 39] |
ἔστη,
εἰπὼν
ἁλῶναι
ἂν>
μᾶλλον
|
ἢ |
πατῆσαι,
ἀναιρεθῆναι
δὲ
κρεῖττον
ἢ |
[8, 1] |
δακτυλιογλύφου
ὥς
φησιν
Ἕρμιππος,
Σάμιος,
|
ἢ |
ὡς
ἈριστόξενοςΤυρρηνός,
ἀπὸ
μιᾶς
τῶν |
[8, 36] |
ἔπος·
Παῦσαι
μηδὲ
ῥάπιζ'
ἐπεὶ
|
ἦ |
φίλου
ἀνέρος
ἐστὶ
ψυχή,
τὴν |
[8, 8] |
λέγουσι
καὶ
τὰς
Κοπίδας,
οὗ
|
ἡ |
ἀρχή,
Μὴ
ἀνααίδευ
μηδενί.
Σωσικράτης |
[8, 7] |
δεύτερον
τὸν
Ἱερὸν
λόγον,
οὗ
|
ἡ |
ἀρχή·
Ὦ
νέοι,
ἀλλὰ
σέβεσθε |
[8, 18] |
φροντίδα
ποιεῖσθαι
καὶ
τοῦ
μέλλοντος·
|
ἡ |
γὰρ
χοῖνιξ
ἡμερήσιος
τροφή.
Διὰ |
[8, 49] |
Μιλήτου·
νῦν
δὲ
κατερύκει
σε
|
ἡ |
πατρόθεν
εὔκλεια,
καὶ
ἐμέ
τε |
[8, 12] |
εὑρόντα
ὅτι
τοῦ
τριγώνου
ὀρθογωνίου
|
ἡ |
ὑποτείνουσα
πλευρὰ
ἴσον
δύναται
ταῖς |
[8, 4] |
καὶ
ζῷα
παρεγένετο
καὶ
ὅσα
|
ἡ |
ψυχὴ
ἐν
τῷ
Ἅιδῃ
ἔπαθε |
[8, 12] |
γράμμα
κλεινὸς
ἐφ'
ᾧ
κλεινὴν
|
ἤγαγε |
βουθυσίην.
Λέγεται
δὲ
καὶ
πρῶτος |
[8, 23] |
φίλους
ἐργάσασθαι.
Ἴδιόν
τε
μηδὲν
|
ἡγεῖσθαι. |
Νόμῳ
βοηθεῖν,
ἀνομίᾳ
πολεμεῖν·
φυτὸν |
[8, 21] |
αὐτὸν
ὀνομασθῆναι
ὅτι
τὴν
ἀλήθειαν
|
ἠγόρευεν |
οὐχ
ἧττον
τοῦ
Πυθίου.
~Λέγεται |
[8, 22] |
τὸ
προηγούμενον
τῷ
χρόνῳ
τιμιώτερον
|
ἡγουμένους· |
ὡς
ἐν
κόσμῳ
μὲν
ἀνατολὴν |
[8, 38] |
λέγεις
εἰ
τοῖς
ῥύπου
μεστοῖσιν
|
ἥδεται |
συνών.
Ἔτι
ἐν
τῷ
αὐτῷ· |
[8, 5] |
τῷ
Ἀπόλλωνι
τὴν
ἀσπίδα,
διασεσηπυῖαν
|
ἤδη, |
μόνον
δὲ
διαμένειν
τὸ
ἐλεφάντινον |
[8, 2] |
ἤκουσεν
Ἑρμοδάμαντος
τοῦ
ἀπογόνου
Κρεωφύλου,
|
ἤδη |
πρεσβυτέρου.
Νέος
δ'
ὢν
καὶ |
[8, 18] |
ζῆν
μηδ'
ὑπὸ
τῶν
ἐνταῦθα
|
ἡδονῶν |
ἐπάγεσθαι.
Καὶ
τὰ
ἄλλα
πρὸς |
[8, 18] |
ἀποδημοῦντα
ἐπὶ
τοῖς
ὅροις
ἀνεπιστρεπτεῖν.
|
~Ἤθελε |
δ'
αὐτῷ
τὸ
μὲν
πῦρ |
[8, 8] |
καὶ
Ἀριστόξενος
τὰ
πλεῖστα
τῶν
|
ἠθικῶν |
δογμάτων
λαβεῖν
τὸν
Πυθαγόραν
παρὰ |
[8, 2] |
μετὰ
δὲ
τὴν
ἐκείνου
τελευτὴν
|
ἧκεν |
εἰς
Σάμον
καὶ
ἤκουσεν
Ἑρμοδάμαντος |
[8, 20] |
καὶ
γαλαθηνοῖς
τοῖς
λεγομένοις
ἁπαλίαις,
|
ἥκιστα |
δὲ
ἄρνασιν.
Ὅ
γε
μὴν |
[8, 20] |
τῶν
κληδόνων
τε
καὶ
οἰωνῶν,
|
ἥκιστα |
δὲ
τῇ>
διὰ
τῶν
ἐμπύρων, |
[8, 46] |
ἐξ
Ἀκραγαντίνων
κάτθαν'
ἐνὶ
τριόδῳ.
|
~Ἤκμαζε |
δὲ
καὶ
κατὰ
τὴν
ἑξηκοστὴν |
[8, 2] |
νομίζοντες,
ὥς
φησιν
Ἡρόδοτος.
Οὗτος
|
ἤκουσε |
μέν,
καθὰ
προείρηται,
Φερεκύδου
τοῦ |
[8, 2] |
τελευτὴν
ἧκεν
εἰς
Σάμον
καὶ
|
ἤκουσεν |
Ἑρμοδάμαντος
τοῦ
ἀπογόνου
Κρεωφύλου,
ἤδη |
[8, 48] |
ἔργα
μου
εἴ
τιν'
ἔροιο
|
Ἠλείων, |
φήσεις
αὐτὸν
ἄπιστα
λέγειν.
Τοῦτον |
[8, 46] |
ἔφα
παροιμιακὸν
εἰς
τὸν
βίον
|
ἦλθεν. |
~Οἱ
δὲ
καὶ
ἄλλον
ἀνδριαντοποιὸν |
[8, 10] |
εἴκοσι,
γέρων
εἴκοσι.
Αἱ
δὲ
|
ἡλικίαι |
πρὸς
τὰς
ὥρας
ὧδε
σύμμετροι· |
[8, 44] |
κατὰ
τὴν
ἰδίαν
ὑπογραφὴν
τῶν
|
ἡλικιῶν· |
ὡς
δ'
οἱ
πλείους,
ἔτη |
[8, 27] |
ἀθάνατα
καὶ
διὰ
τοῦτο
θεῖα.
|
~Ἥλιόν |
τε
καὶ
σελήνην
καὶ
τοὺς |
[8, 17] |
εἰς
θᾶκον
μὴ
ὀμόργνυσθαι,
πρὸς
|
ἥλιον |
τετραμμένον.
Μὴ
ὀμίχειν,
ἐκτὸς
λεωφόρου |
[8, 27] |
διοικήσεως.
Διήκειν
τ'
ἀπὸ
τοῦ
|
ἡλίου |
ἀκτῖνα
διὰ
τοῦ
αἰθέρος
τοῦ |
[8, 27] |
Τήν
τε
σελήνην
λάμπεσθαι
ὑφ'
|
ἡλίου. |
Καὶ
ἀνθρώπων
εἶναι
πρὸς
θεοὺς |
[8, 29] |
νῦν
δὲ
ἔστιν
ἐν
οἷς
|
ἡλίου |
πύλας
καλεῖ
τοὺς
ὀφθαλμούς.
Τὰ |
[8, 7] |
ψυχῆς,
τέταρτον
Περὶ
εὐσεβείας,
πέμπτον
|
Ἡλοθαλῆ |
τὸν
Ἐπιχάρμου
τοῦ
Κῴου
πατέρα, |
[8, 49] |
πυκτεύσων
ἐς
Ὀλύμπια
παισὶν
ἄνηβος
|
ἤλυθε |
Πυθαγόρης
ὁ
Κράτεω
Σάμιος.
Ὁ |
[8, 44] |
ἀψύχοις
ἔπεχες
χέρας,
ἀλλὰ
καὶ
|
ἡμεῖς· |
τίς
γὰρ
ὃς
ἐμψύχων
ἥψατο, |
[8, 12] |
ἐκ
μιᾶς
χορδῆς
εὑρεῖν.
Οὐκ
|
ἠμέλησε |
δ'
οὐδ'
ἰατρικῆς.
Φησὶ
δ' |
[8, 42] |
πατρὸς
ἐπισκάψιας
ἐνόμιζε
χρυσῶ
τιμιωτέρας
|
ἦμεν, |
καὶ
ταῦτα
γυνά.
~Ἦν
καὶ |
[8, 29] |
τὸ
μὲν
πρῶτον
παγὲν
ἐν
|
ἡμέραις |
τεσσαράκοντα,
κατὰ
δὲ
τοὺς
τῆς |
[8, 19] |
ἢ
ἄρτῳ,
οἴνου
δὲ
μεθ'
|
ἡμέραν |
μὴ
γεύεσθαι·
ὄψῳ
τε
τὰ |
[8, 40] |
Μεταποντίῳ
ἱερὸν
τῶν
Μουσῶν,
τετταράκοντ'
|
ἡμέρας |
ἀσιτήσαντα.
Ἡρακλείδης
δέ
φησιν
ἐν |
[8, 26] |
φθινόπωρον
νοσερόν.
Ἀλλὰ
καὶ
τῆς
|
ἡμέρας |
θάλλειν
μὲν
τὴν
ἕω,
φθίνειν |
[8, 33] |
ἁγνεύοντας,
ἥρωσι
δ'
ἀπὸ
μέσου
|
ἡμέρας. |
Τὴν
δ'
ἁγνείαν
εἶναι
διὰ |
[8, 18] |
τοῦ
μέλλοντος·
ἡ
γὰρ
χοῖνιξ
|
ἡμερήσιος |
τροφή.
Διὰ
δὲ
τοῦ
καρδίαν |
[8, 23] |
Νόμῳ
βοηθεῖν,
ἀνομίᾳ
πολεμεῖν·
φυτὸν
|
ἥμερον |
μήτε
φθίνειν
μήτε
σίνεσθαι,
ἀλλὰ |
[8, 13] |
ἅπτεσθαι
τῶν
ζῴων
κοινὸν
δίκαιον
|
ἡμῖν |
ἐχόντων
ψυχῆς.
Καὶ
τόδε
μὲν |
[8, 26] |
δὲ
καὶ
ἀντίποδας
καὶ
τὰ
|
ἡμῖν |
κάτω
ἐκείνοις
ἄνω.
Ἰσόμοιρά
τ' |
[8, 27] |
διὸ
καὶ
προνοεῖσθαι
τὸν
θεὸν
|
ἡμῶν. |
Εἱμαρμένην
τε
τῶν
ὅλων
καὶ |
[8, 44] |
πλείους,
ἔτη
βιοὺς
ἐνενήκοντα.
Καὶ
|
ἡμῶν |
ἐστιν
εἰς
αὐτὸν
πεπαιγμένα
οὕτως |
[8, 45] |
ἀδικεῖν.
~Καὶ
ἄλλο·
Τὰς
φρένας
|
ἢν |
ἐθέλῃς
τὰς
Πυθαγόραο
νοῆσαι,
ἀσπίδος |
[8, 44] |
ψυχὴν
οὐκ
ἔχον
ἐσθίομεν.
Ἄλλο·
|
Ἦν |
ἄρα
Πυθαγόρης
τοῖος
σοφός,
ὥστε |
[8, 42] |
εἶναι
Βροντίνου,
μαθήτριαν
δὲ
Πυθαγόρου.
|
Ἦν |
αὐτῷ
καὶ
θυγάτηρ
Δαμώ,
ὥς |
[8, 17] |
τε
προσηταιρίζετο
καὶ
φίλον
κατεσκεύαζεν.
|
~Ἦν |
δ'
αὐτῷ
τὰ
σύμβολα
τάδε· |
[8, 42] |
Καὶ
ταῦτα
μὲν
ὁ
Ἕρμιππος.
|
~Ἦν |
δὲ
τῷ
Πυθαγόρᾳ
καὶ
γυνή, |
[8, 39] |
τετταράκοντα·
διαφυγεῖν
δ'
ὀλίγους,
ὧν
|
ἦν |
καὶ
Ἄρχιππος
ὁ
Ταραντῖνος
καὶ |
[8, 43] |
τιμιωτέρας
ἦμεν,
καὶ
ταῦτα
γυνά.
|
~Ἦν |
καὶ
Τηλαύγης
υἱὸς
αὐτοῖς,
ὃς |
[8, 45] |
φοιτηταῖς
ἄμμιγα
τοῖς
ἰδίοις.
Χωρίον
|
ἦν |
κυάμων·
ἵνα
μὴ
τούτους
δὲ |
[8, 29] |
ψυχροῦ.
Ἐπεί
τοι
εἰ
ψυχρὸς
|
ἦν |
ὁ
ἐν
τοῖς
ὄμμασιν
ἀτμός, |
[8, 11] |
ποταμὸς
διαβαίνοντα
αὐτὸν
προσαγορεύσαι
πολὺς
|
ἦν |
ὁ
φάσκων.
Τίμαιός
τέ
φησιν |
[8, 45] |
ὀμφάλιον.
Φησὶ
γὰρ
οὗτος,
Ἐγὼν
|
ἦν |
πρόβροτος·
ὃς
δ'
ὅτε
οὐκ |
[8, 15] |
Ῥωμαῖοι.
~Μέχρι
δὲ
Φιλολάου
οὐκ
|
ἦν |
τι
γνῶναι
Πυθαγόρειον
δόγμα·
οὗτος |
[8, 13] |
ἐχόντων
ψυχῆς.
Καὶ
τόδε
μὲν
|
ἦν |
τὸ
πρόσχημα·
τὸ
δ'
ἀληθὲς |
[8, 34] |
Μηνὸς
καὶ
ἱκέτης·
τὸ
δ'
|
ἦν |
τῶν
ἀγαθῶν·
τῷ
τε
Μηνὶ |
[8, 45] |
πρόβροτος·
ὃς
δ'
ὅτε
οὐκ
|
ἦν, |
φάσκων
ὥς
τις
ἔην,
οὔτις |
[8, 16] |
τοὺς
νομοθέτας·
ἱκανός
τε
γὰρ
|
ἦν |
φιλίας
ἐργάτης
τά
τ'
ἄλλα |
[8, 5] |
τὸ
τοῦ
Ἀπόλλωνος
ἱερὸν
ἐπέδειξεν
|
ἣν |
Μενέλαος
ἀνέθηκεν
ἀσπίδα,
(ἔφη
γὰρ |
[8, 12] |
Καὶ
ἔστιν
ἐπίγραμμα
οὕτως
ἔχον·
|
Ἤνυκε |
Πυθαγόρης
τὸ
περικλεές·
εὕρατο
γράμμα |
[8, 40] |
τῶν
Μουσῶν,
τετταράκοντ'
ἡμέρας
ἀσιτήσαντα.
|
Ἡρακλείδης |
δέ
φησιν
ἐν
τῇ
τῶν |
[8, 4] |
εἶναι
τὴν
πολιτείαν.
~Τοῦτόν
φησιν
|
Ἡρακλείδης |
ὁ
Ποντικὸς
περὶ
αὑτοῦ
τάδε |
[8, 7] |
καὶ
Ἐπαμεινώνδα
καθηγησαμένου.
Φησὶ
δ'
|
Ἡρακλείδης |
ὁ
τοῦ
Σαραπίωνος
ἐν
τῇ |
[8, 44] |
δ'
οὖν
Πυθαγόρας,
ὡς
μὲν
|
Ἡρακλείδης |
φησὶν
ὁ
τοῦ
Σαραπίωνος,
ὀγδοηκοντούτης |
[8, 6] |
ἓν
καταλιπεῖν
σύγγραμμά
φασιν
διαπεσόντες.
|
Ἡράκλειτος |
γοῦν
ὁ
φυσικὸς
μονονουχὶ
κέκραγε |
[8, 32] |
ἀγαθὴ
ψυχὴ
προσγένηται,
μηδέποτε
δ'
|
ἠρεμεῖν |
μηδὲ
τὸν
αὐτὸν
ῥόον
κρατεῖν. |
[8, 31] |
ἰσχύῃ
καὶ
καθ'
αὑτὴν
γενομένη
|
ἠρεμῇ, |
δεσμὰ
γίνεσθαι
αὐτῆς
τοὺς
λόγους |
[8, 1] |
περὶ
τῆς
Ἰταλικῆς
διαλάβωμεν,
ἧς
|
ἦρξε |
Πυθαγόρας
Μνησάρχου
δακτυλιογλύφου
ὥς
φησιν |
[8, 2] |
θύουσι,
Κρόνον
νομίζοντες,
ὥς
φησιν
|
Ἡρόδοτος. |
Οὗτος
ἤκουσε
μέν,
καθὰ
προείρηται, |
[8, 9] |
μὴ
θέρεος·
φθινοπώρου
δὲ
καὶ
|
ἦρος |
κουφότερα,
βαρέα
δὲ
πᾶσαν
ὥρην |
[8, 23] |
~Καὶ
θεοὺς
μὲν
δαιμόνων
προτιμᾶν,
|
ἥρωας |
δ'
ἀνθρώπων,
ἀνθρώπων
δὲ
μάλιστα |
[8, 32] |
καὶ
ταύτας
δαίμονάς
τε
καὶ
|
ἥρωας |
ὀνομάζεσθαι·
καὶ
ὑπὸ
τούτων
πέμπεσθαι |
[8, 33] |
μετ'
εὐφημίας
λευχειμονοῦντας
καὶ
ἁγνεύοντας,
|
ἥρωσι |
δ'
ἀπὸ
μέσου
ἡμέρας.
Τὴν |
[8, 33] |
Τιμὰς
θεοῖς
δεῖν
νομίζειν
καὶ
|
ἥρωσι |
μὴ
τὰς
ἴσας,
ἀλλὰ
θεοῖς |
[8, 34] |
τὰ
πίπτοντα,
λέγων
ἐν
τοῖς
|
Ἥρωσι, |
Μηδὲ
γεύεσθ'
ἅττ'
ἂν
ἐντὸς |
[8, 34] |
τινος·
καὶ
Ἀριστοφάνης
δὲ
τῶν
|
ἡρώων |
φησὶν
εἶναι
τὰ
πίπτοντα,
λέγων |
[8, 49] |
ὦ
λῷστε,
εἰ
μηδὲν
ἀμείνων
|
ἦς |
Πυθαγόρεω
γενεήν
τε
καὶ
κλέος, |
[8, 36] |
γεγενῆσθαι
Ξενοφάνης
ἐν
ἐλεγείᾳ
προσμαρτυρεῖ,
|
ἧς |
ἀρχή,
Νῦν
αὖτ'
ἄλλον
ἔπειμι |
[8, 1] |
καὶ
περὶ
τῆς
Ἰταλικῆς
διαλάβωμεν,
|
ἧς |
ἦρξε
Πυθαγόρας
Μνησάρχου
δακτυλιογλύφου
ὥς |
[8, 46] |
καὶ
Πολύμναστος,
Φλιάσιοι
καὶ
αὐτοί.
|
Ἦσαν |
δὲ
ἀκροαταὶ
Φιλολάου
καὶ
Εὐρύτου |
[8, 48] |
Θεόφραστος,
Παρμενίδην·
ὡς
δὲ
Ζήνων,
|
Ἡσίοδον. |
~Τούτῳ
φασὶν
ἀντιπαρατάσσεσθαι
Κύλωνα
καθάπερ |
[8, 21] |
αὐτὸν
εἰς
ᾅδου
τὴν
μὲν
|
Ἡσιόδου |
ψυχὴν
ἰδεῖν
πρὸς
κίονι
χαλκῷ |
[8, 6] |
καί
φησι·
Πυθαγόρης
Μνησάρχου
ἱστορίην
|
ἤσκησεν |
ἀνθρώπων
μάλιστα
πάντων
καὶ
ἐκλεξάμενος |
[8, 10] |
εἰς
ἓν
ποιούμενοι.
Πενταετίαν
θ'
|
ἡσύχαζον, |
μόνον
τῶν
λόγων
κατακούοντες
καὶ |
[8, 7] |
Ὦ
νέοι,
ἀλλὰ
σέβεσθε
μεθ'
|
ἡσυχίας |
τάδε
πάντα·
τρίτον
Περὶ
ψυχῆς, |
[8, 34] |
παραγγέλλειν
αὐτὸν
ἀπέχεσθαι
τῶν
κυάμων
|
ἤτοι |
ὅτι
αἰδοίοις
εἰσὶν
ὅμοιοι
ἢ |
[8, 21] |
ὅτι
τὴν
ἀλήθειαν
ἠγόρευεν
οὐχ
|
ἧττον |
τοῦ
Πυθίου.
~Λέγεται
παρεγγυᾶν
αὐτὸν |
[8, 44] |
ἡμεῖς·
τίς
γὰρ
ὃς
ἐμψύχων
|
ἥψατο, |
Πυθαγόρα;
ἀλλ'
ὅταν
ἑψηθῇ
τι |