HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Diogène Laërce, Vies, doctrines et sentences des Philosophes illustres, livre I

Liste des contextes (ordre alphabétique)

φ = 145 formes différentes pour 279 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Livre, par.

[1, 79]   ἕτερος Πιττακὸς νομοθέτης, ὥς φησι Φαβωρῖνος ἐν Ἀπομνημονευμάτων πρώτῳ καὶ Δημήτριος

[1, 61]   μὴ κρυπτὸν ἔχων ἔχθος κραδίῃ, φαιδρῷ προσεννέπῃ προσώπῳ, γλῶσσα δέ οἱ

[1, 43]   θείων χρημάτων ἐς τοὺς Ἕλληνας φαίνειν. Καὶ τάχα μὲν ἡ γνώμη

[1, 100]   ἤν τέ τις ἐχθρός τοι φαίνηται, ἤν τε μή. Ὕποπτος γὰρ

[1, 31]   Ὡς γὰρ δή ποτ' Ἀριστόδαμον φαῖσ' οὐκ ἀπάλαμνον ἐν Σπάρτᾳ λόγον

[1, 109]   ἄλλοι συχνοί, πατρὸς μὲν ἦν Φαιστίου, οἱ δὲ Δωσιάδα, οἱ δὲ

[1, 48]   δ' ἄγων ἵν' Ἀθηναίων ἵσταντο φάλαγγες. ~Τοῦ δὴ λοιποῦ προσεῖχον αὐτῷ

[1, 22]   ἐκλήθησαν, ὥς φησι Δημήτριος ὁ Φαληρεὺς ἐν τῇ τῶν Ἀρχόντων ἀναγραφῇ.

[1, 66]   ποιήσας, παρελθὼν ἐφ' ἡλιαίαν ἐβόα φάμενος πεπονθέναι ταῦτα ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν·

[1, 93]   ἔασιν ἕταροι καὶ οἶκος πάντη· φαμὶ δὲ ἐγὼν ποτανεστάταν ἐσεῖσθαι Σόλωνι

[1, 114]   τὴν Μουνιχίαν παρ' Ἀθηναίοις ἀγνοεῖν φάναι αὐτοὺς ὅσων κακῶν αἴτιον ἔσται

[1, 108]   διὰ τί μηδενὸς παρόντος γελᾷ, φάναι, Δι' αὐτὸ τοῦτο. Φησὶ δ'

[1, 76]   Ἀλκαῖον ὑποχείριον λαβόντα καὶ ἀπολύσαντα φάναι, Συγγνώμη τιμωρίας κρείσσων. Νόμους δὲ

[1, 69]   τί εἴη ποιῶν· τὸν δὲ φάναι, Τὰ μὲν ὑψηλὰ ταπεινοῦν, τὰ

[1, 34]   βόθρον ἐμπεσεῖν καὶ αὐτῷ ἀνοιμώξαντι φάναι τὴν γραῦν· σὺ γάρ, ὦ

[1, 27]   Τὰ δὲ περὶ τὸν τρίποδα φανερὰ τὸν εὑρεθέντα ὑπὸ τῶν ἁλιέων

[1, 71]   ὁ χρυσὸς ἐξετάζεται, διδοὺς βάσανον φανεράν· ἐν δὲ χρυσῷ ἀνδρῶν ἀγαθῶν

[1, 45]   οὗτος ὁ νόμος ἐκλήθη σεισάχθεια· φανερὸν δὲ διὰ τί. Ἔπειτα τοὺς

[1, 96]   αὐτῷ λάθρα· καὶ ὃς ἥδετο. Φανεροῦ δὲ γενομένου βαρὺς πᾶσιν ἐγένετο

[1, 104]   τὸ ψεύδεσθαι ἐν ταῖς καπηλείαις φανερῶς ψεύδονται; Καὶ θαυμάζειν φησὶ πῶς

[1, 82]   Δοῦρις δὲ πάροικόν φησι γεγονέναι. Φανόδικος δὲ κόρας αἰχμαλώτους λυτρωσάμενον Μεσσηνίας

[1, 31]   πρός τινων ἁλιένω τὸν τρίποδα. Φανόδικος δὲ περὶ τὴν Ἀθηναίων θάλασσαν

[1, 82]   τὸν πατέρα αὐτῶν, ὡς καὶ Φανόδικος εἰς τὴν ἐκκλησίαν, καὶ εἰπεῖν

[1, 83]   εἰς Πριήνην στειλάντων, ὥσπερ καὶ Φανόδικός φησι. Λέγεται δὲ καὶ Ἀλυάττου

[1, 78]   Ἔχοντα χρὴ τόξα καὶ ἰοδόκον φαρέτραν στείχειν ποτὶ φῶτα κακόν. Πιστὸν

[1, 104]   πλέοντας ἀπέχειν. ~Τὸ ἔλαιον μανίας φάρμακον ἔλεγε διὰ τὸ ἀλειφομένους τοὺς

[1, 28]   ὑπὸ τοῦ δήμου τῶν Μιλησίων. ~Φασὶ γὰρ Ἰωνικούς τινας νεανίσκους βόλον

[1, 114]   Κρῆτες αὐτῷ θύουσιν ὡς θεῷ· φασὶ γὰρ καὶ προ> γνωστικώτατον γεγονέναι.

[1, 69]   γυναῖκα, ἐκπέμψαι καὶ παῖδας ἀπείπασθαι. ~Φασὶ δ' αὐτὸν καὶ Αἰσώπου πυθέσθαι,

[1, 60]   ὁμίλει. θεοὺς τίμα, γονέας αἰδοῦ. Φασὶ δ' αὐτὸν καὶ Μιμνέρμου γράψαντος,

[1, 71]   κακῶν τε νοῦς ἔδωκ' ἔλεγχον. Φασὶ δ' αὐτόν ποτε γηραιὸν ἤδη

[1, 106]   Λακωνικῆς, σὺν τοῖς ἑπτὰ καταριθμεῖται. Φασὶ δὲ αὐτὸν καὶ τυράννου πατρὸς

[1, 40]   δὲ παρὰ Κροίσῳ πλὴν Θαλοῦ. Φασὶ δέ τινες καὶ ἐν Πανιωνίῳ

[1, 51]   καὶ Βίτων καὶ τὰ θρυλούμενα. ~Φασὶ δέ τινες ὅτι κοσμήσας ἑαυτὸν

[1, 107]   δὲ τὸν χρησμὸν οὕτως ἔχειν φασί, Ἠτεῖόν τινά φημι· καὶ ζητοῦσι

[1, 48]   ἦν ἴδιον Ἀθηναίων. Ἔνιοι δέ φασι καὶ ἐγγράψαι αὐτὸν εἰς τὸν

[1, 63]   αὐτοῖς ἄχθεα κουφότατα. Ἀπεφθέγξατο δέ, φασί, Μηδὲν ἄγαν. Καὶ αὐτόν φησι

[1, 22]   Ἡρόδοτος καὶ Δοῦρις καὶ Δημόκριτός φασι, πατρὸς μὲν Ἐξαμύου, μητρὸς δὲ

[1, 98]   τῷ πέμπτῳ τῶν Ὑπομνημάτων δύο φασὶ Περιάνδρους γεγονέναι, τὸν μὲν τύραννον,

[1, 89]   τινες τὸ ἐπὶ Μίδᾳ τοῦτόν φασι ποιῆσαι· Χαλκῆ παρθένος εἰμί, Μίδα

[1, 90]   τὸ ἐπίγραμμα, πολλοῖς ἔτεσι προέχοντος, φασί, τοῦ Μίδα. Φέρεται δ' αὐτοῦ

[1, 33]   τινων περὶ Σωκράτους. Ἔφασκε γάρ, φασί, τριῶν τούτων ἕνεκα χάριν ἔχειν

[1, 29]   Κνίδιος καὶ Εὐάνθης ὁ Μιλήσιός φασι τῶν Κροίσου τινὰ φίλων λαβεῖν

[1, 51]   ὁ δέ ἀλεκτρυόνας, εἶπε, καὶ> φασιανοὺς καὶ ταώς· φυσικῷ γὰρ ἄνθει

[1, 24]   δὲ καὶ αὐτὸν πρῶτον εἰπεῖν φασιν ἀθανάτους τὰς ψυχάς· ὧν ἐστι

[1, 27]   Τάς τε ὥρας τοῦ ἐνιαυτοῦ φασιν αὐτὸν εὑρεῖν καὶ εἰς τριακοσίας

[1, 24]   τινες. Ἀριστοτέλης δὲ καὶ Ἱππίας φασὶν αὐτὸν καὶ τοῖς ἀψύχοις μεταδιδόναι

[1, 41]   ἀποφάσεις αὐτῶν καὶ ἄλλου ἄλλο φασὶν εἶναι, ὡς ἐκεῖνο· Ἦν Λακεδαιμόνιος

[1, 118]   καὶ μεγαλοπρεπῶς τιμῶσιν. Ἔνιοι δέ φασιν ἐλθόντα εἰς Δελφοὺς ἀπὸ τοῦ

[1, 32]   τῷ περὶ Βίαντος λέξομεν. Ἄλλοι φασὶν ἡφαιστότευκτον εἶναι αὐτὸν καὶ δοθῆναι

[1, 22]   Φοινίκης· ὡς δ' οἱ πλείους φασίν, ἰθαγενὴς Μιλήσιος ἦν καὶ γένους

[1, 31]   ἔσλος οὐδὲ τίμιος. Ἔνιοι δέ φασιν ὑπὸ Περιάνδρου Θρασυβούλῳ τῷ Μιλησίων

[1, 25]   θῦσαι βοῦν. ~Οἱ δὲ Πυθαγόραν φασίν, ὧν ἐστιν Ἀπολλόδωρος ὁ λογιστικός.

[1, 77]   δὲ καὶ πρὸς τὸν Φωκαϊκὸν φάσκοντα δεῖν ζητεῖν σπουδαῖον ἄνθρωπον, Ἂν

[1, 47]   πατρίδ' ἀμειψάμενος· αἶψα γὰρ ἂν φάτις ἥδε μετ' ἀνθρώποισι γένοιτο· Ἀττικὸς

[1, 105]   ἐν ἀνθρώποις ἀγαθόν τε καὶ φαῦλον, ἔφη, Γγλῶσσα. Κρεῖττον ἔλεγεν ἕνα

[1, 97]   ἀποστῆναι καὶ τὸ ἀφαιρεθῆναι κίνδυνον φέρει. Ἔλεγε δὲ καὶ τάδε· καλὸν

[1, 103]   Οὗτος τὴν ἄμπελον εἶπε τρεῖς φέρειν βότρυς· τὸν πρῶτον ἡδονῆς· τὸν

[1, 93]   μεταβολὰς τῆς τύχης γενναίως ἐπίστασο φέρειν. Ἐτελεύτησε δὲ γηραιός, ἔτη βιοὺς

[1, 69]   εὖ διαθέσθαι, καὶ ἀδικούμενον δύνασθαι φέρειν. Προσέταττε δὲ καὶ ταῦτα· γλώττης

[1, 120]   οὕτως ἔχον τῷ μέτρῳ τῷ Φερεκρατείῳ· Τὸν κλεινὸν Φερεκύδην ὃν τίκτει

[1, 119]   ὁ Ἐφέσιός φησι δύο γεγονέναι Φερεκύδας Συρίους, τὸν μὲν ἀστρολόγον, τὸν

[1, 42]   τοῦ Θαλοῦ ἐπιστολαὶ αἵδε· Θαλῆς Φερεκύδει ~Πυνθάνομαί σε πρῶτον Ἰώνων μέλλειν

[1, 122]   ἐς τὴν ὑστεραίην ἐπὶ τὰς Φερεκύδεω ταφάς. Καὶ οὗτοι μὲν οἱ

[1, 117]   αὐτῆς νυκτὸς τοῖς βασιλεῦσι κελεῦσαι Φερεκύδῃ πείθεσθαι. Ἔνιοι δὲ Πυθαγόρᾳ περιάπτουσι

[1, 42]   Περίανδρον, Ἀνάχαρσιν, Ἀκουσίλαον, Ἐπιμενίδην, Λεώφαντον, Φερεκύδην, Ἀριστόδημον, Πυθαγόραν, Λᾶσον Χαρμαντίδου ἢ

[1, 118]   τῶν Μαγνήτων, καὶ τόν τε Φερεκύδην μεταλλάξαντα θάπτουσι αὐτόθι καὶ μεγαλοπρεπῶς

[1, 117]   με θάψαι· ἐπεσκηφέναι τε ταῦτα Φερεκύδην. ~Ὁ μὲν οὖν> ἀπήγγειλεν· οἱ

[1, 120]   μέτρῳ τῷ Φερεκρατείῳ· Τὸν κλεινὸν Φερεκύδην ὃν τίκτει ποτὲ Σύρος ~ἐς

[1, 116]   Δωρίδι γεγραφὼς περὶ Ῥόδου. ~ΦΕΡΕΚΥΔΗΣ. Φερεκύδης Βάβυος Σύριος, καθά φησιν Ἀλέξανδρος

[1, 122]   ἐνάτην Ὀλυμπιάδα. Καὶ ἐπέστειλεν ὧδε· ~Φερεκύδης Θαλῇ. Εὖ θνήσκοις ὅταν τοι

[1, 116]   ὁ Δωρίδι γεγραφὼς περὶ Ῥόδου. ~ΦΕΡΕΚΥΔΗΣ. Φερεκύδης Βάβυος Σύριος, καθά φησιν

[1, 90]   ἔτεσι προέχοντος, φασί, τοῦ Μίδα. Φέρεται δ' αὐτοῦ ἐν τοῖς Παμφίλης

[1, 112]   τινὰ ἐκπατῆσαι ἀσχολούμενον περὶ ῥιζοτομίαν. Φέρεται δ' αὐτοῦ καὶ ἐπιστολὴ πρὸς

[1, 99]   δὲ καὶ τὸν Ἰσθμὸν διορύξαι. Φέρεται δὲ αὐτοῦ καὶ ἐπιστολή· Περίανδρος

[1, 35]   γὰρ ἀνδρῶν κωτίλων γλώσσας ἀπεραντολόγους. Φέρεται δὲ καὶ ἀποφθέγματα αὐτοῦ τάδε·

[1, 50]   αὐτοῦ ταῦτα ἦν· Ἐκ νεφέλης φέρεται χιόνος μένος ἠδὲ χαλάζης· βροντὴ

[1, 105]   νέος ὢν τὸν οἶνον οὐ φέρῃς, γέρων γενόμενος ὕδωρ οἴσεις. Εὗρε

[1, 36]   Πῶς ἄν τις ἀτυχίαν ῥᾷστα φέροι, Εἰ τοὺς ἐχθροὺς χεῖρον πράσσοντας

[1, 53]   τύραννος ἐγὼ οὐ πλέον τι φέρομαι τἀξιώματος καὶ τῆς τιμῆς· ὁποῖα

[1, 86]   ἀτυχῆ εἶναι τὸν ἀτυχίαν μὴ φέροντα· καὶ νόσον ψυχῆς τὸ τῶν

[1, 63]   τοῦτο δακρύω, ὅτι οὐδὲν ἀνύτω. Φέρονται δὲ αὐτοῦ καὶ ἐπιστολαὶ αἵδε·

[1, 42]   Θαλῆν, Βίαντα, Πιττακόν, Ἐπίχαρμον, Πυθαγόραν. Φέρονται δὲ καὶ τοῦ Θαλοῦ ἐπιστολαὶ

[1, 40]   ἐνταῦθα καθολικῶς κἀκείνων ἐπιμνησθῆναι λόγοι φέρονται τοιοῦτοι. Δάμων ὁ Κυρηναῖος, γεγραφὼς

[1, 90]   παριοῦσι, Μίδας ὅτι τῇδε τέθαπται. Φέρουσι δὲ μαρτύριον Σιμωνίδου ᾆσμα, ὅπου

[1, 92]   οἰκεῖον εἶναι, κακίας ἀλλότριον· ἀδικίαν φεύγειν· πόλει τὰ βέλτιστα συμβουλεύειν· ἡδονῆς

[1, 52]   μὲν ταῦτα. Πεισίστρατος δ' αὐτῷ φεύγοντι τοῦτον ἐπέστειλε τὸν τρόπον. ~Πεισίστρατος

[1, 107]   οὕτως ἔχειν φασί, Ἠτεῖόν τινά φημι· καὶ ζητοῦσι τί ἐστιν ὁ

[1, 30]   ἀνεῖπεν ὁ Πύθιος· Οἰταῖόν τινα φημὶ Μύσων' ἐνὶ Χηνὶ γενέσθαι σοῦ

[1, 106]   βίῳ ὑπὲρ Χίλωνος. Οἰταῖον τινά φημι Μύσωνα ἐν Χηνὶ γενέσθαι σοῦ

[1, 67]   ᾗ ἑκάτερος γιγνώσκει. ~Καὶ σὲ φημὶ πάντων τυράννων εἶναι βέλτιστον. Ἐπανήκειν

[1, 40]   ὅπερ Ἀντισθένης ἐν ταῖς Διαδοχαῖς Φημονόης εἶναί φησιν, ἐξιδιοποιήσασθαι δὲ αὐτὸ

[1, 122]   ἢν δὲ οὐ δοκιμώσητε, μὴ φήνῃς. Ἐμοὶ μὲν γὰρ οὔκω ἥνδανεν.

[1, 122]   τοῖς ἄλλοις σοφοῖς, οὕτω μιν φῆνον· ἢν δὲ οὐ δοκιμώσητε, μὴ

[1, 82]   μὲν πλούσιον, Δοῦρις δὲ πάροικόν φησι γεγονέναι. Φανόδικος δὲ κόρας αἰχμαλώτους

[1, 55]   ἐν τῷ κατὰ Νικίδου Δράκοντά φησι γεγραφέναι τὸν νόμον, Σόλωνα δὲ

[1, 37]   ὑπὸ τῶν ἐτησίων ἐναντίων ὄντων. Φησὶ δ' Ἀπολλόδωρος ἐν τοῖς Χρονικοῖς

[1, 108]   γελᾷ, φάναι, Δι' αὐτὸ τοῦτο. Φησὶ δ' Ἀριστόξενος ὅτι ἔνθεν καὶ

[1, 117]   Ἔνιοι δὲ Πυθαγόρᾳ περιάπτουσι ταῦτα. Φησὶ δ' Ἕρμιππος πολέμου συνεστῶτος Ἐφεσίοις

[1, 96]   εἶναι Θρασυβούλῳ τῷ Μιλησίων τυράννῳ. ~Φησὶ δὲ Ἀρίστιππος ἐν πρώτῳ Περὶ

[1, 114]   πάθῃς. ~Καὶ οὗτος μὲν ὧδε. Φησὶ δὲ Δημήτριός τινας ἱστορεῖν ὡς

[1, 119]   ἡλιοτρόπιον ἐν Σύρῳ τῇ νήσῳ. Φησὶ δὲ Δοῦρις ἐν τῷ δευτέρῳ

[1, 74]   κατθάνῃ. ~ΠΙΤΤΑΚΟΣ. Πιττακὸς Ὑρραδίου Μυτιληναῖος. Φησὶ δὲ Δοῦρις τὸν πατέρα αὐτοῦ

[1, 26]   παρήβησεν ἐγκειμένης, εἰπεῖν, οὐκέτι καιρός. Φησὶ δὲ καὶ Ἱερώνυμος ὁ Ῥόδιος

[1, 92]   γὰρ ἐκ τῶν κρειττόνων λάβῃς, φησί, δεσπότας κτήσῃ τοὺς συγγενέας. ~Μὴ

[1, 38]   δὲ καὶ ἄλλοι Θαλαῖ, καθά φησι Δημήτριος ὁ Μάγνης ἐν τοῖς

[1, 22]   οἱ ἑπτὰ σοφοὶ ἐκλήθησαν, ὥς φησι Δημήτριος ὁ Φαληρεὺς ἐν τῇ

[1, 57]   Ὅμηρον ἐφώτισεν ἢ Πεισίστρατος, ὥς φησι Διευχίδας ἐν πέμπτῳ Μεγαρικῶν. Ἦν

[1, 63]   φασί, Μηδὲν ἄγαν. Καὶ αὐτόν φησι Διοσκουρίδης ἐν τοῖς Ἀπομνημονεύμασιν, ἐπειδὴ

[1, 119]   καλοῦσιν. Ἄνδρων δ' ὁ Ἐφέσιός φησι δύο γεγονέναι Φερεκύδας Συρίους, τὸν

[1, 117]   χρυσὸν τιμᾶν μήτε ἄργυρον, ὥς φησι Θεόπομπος ἐν Θαυμασίοις· προστάξαι δὲ

[1, 109]   καὶ ἐνενήκοντα. ~ΕΠΙΜΕΝΙΔΗΣ Ἐπιμενίδης, καθά φησι Θεόπομπος καὶ ἄλλοι συχνοί, πατρὸς

[1, 115]   ἔτη κατεκοιμήθη· καὶ γὰρ τοῦτό φησι Θεόπομπος. Μυρωνιανὸς δὲ ἐν Ὁμοίοις

[1, 116]   ἐν Διαδοχαῖς, Πιττακοῦ διακήκοεν. Τοῦτόν φησι Θεόπομπος πρῶτον περὶ φύσεως καὶ

[1, 22]   ἑπτὰ σοφῶν, καθὰ καὶ Πλάτων φησί· καὶ πρῶτος σοφὸς ὠνομάσθη ἄρχοντος

[1, 37]   ἐπιτηδεύμασιν εἶναι καλόν. Μὴ πλούτει, φησί, κακῶς, μηδὲ διαβαλλέτω σε λόγος

[1, 79]   περὶ γάμου ταῦτα εἰπεῖν, ἅ φησι Καλλίμαχος ἐν τοῖς Ἐπιγράμμασι· ~Ξεῖνος

[1, 25]   Οὗτος προήγαγεν ἐπὶ πλεῖστον ἅ φησι Καλλίμαχος ἐν τοῖς Ἰάμβοις Εὔφορβον

[1, 68]   πεντηκοστὴν ἕκτην Ὀλυμπιάδα. Παμφίλη δέ φησι κατὰ τὴν ἕκτην, καὶ πρῶτον

[1, 81]   Τούτῳ γυμνάσιον σῖτον ἀλεῖν, ὥς φησι Κλέαρχος ὁ φιλόσοφος. Καὶ αὐτοῦ

[1, 83]   Πριήνην στειλάντων, ὥσπερ καὶ Φανόδικός φησι. Λέγεται δὲ καὶ Ἀλυάττου πολιορκοῦντος

[1, 34]   Τὰ δὲ γεγραμμένα ὑπ' αὐτοῦ φησι Λόβων ὁ Ἀργεῖος εἰς ἔπη

[1, 112]   ἱερὸν τῶν Σεμνῶν θεῶν, ὥς φησι Λόβων ὁ Ἀργεῖος ἐν τῷ

[1, 80]   παῖδες ἐνὶ τριόδῳ. Κείνων ἔρχεο, φησί, μετ' ἴχνια. Χὠ μὲν ἐπέστη

[1, 37]   Φίλων παρόντων καὶ ἀπόντων μεμνῆσθαί φησι· μὴ τὴν ὄψιν καλλωπίζεσθαι, ἀλλὰ

[1, 27]   Θρασυβούλῳ τῷ Μιλησίων τυράννῳ, καθά φησι Μινύης. Τὰ δὲ περὶ τὸν

[1, 118]   Πυθαγόρου καὶ τῶν γνωρίμων αὐτοῦ φησι νοσήσαντα αὐτὸν ὑπὸ Πυθαγόρου ταφῆναι

[1, 24]   Παρά τε Αἰγυπτίων γεωμετρεῖν μαθόντα φησὶ Παμφίλη πρῶτον καταγράψαι κύκλου τὸ

[1, 40]   δὲ τοῖς ἑπτά. Ἀναξιμένης δέ φησι πάντας ἐπιθέσθαι ποιητικῇ· ὁ δὲ

[1, 40]   παρὰ Κυψέλῳ, ᾗ καὶ αὐτός φησι παρατυχεῖν· Ἔφορος δὲ παρὰ Κροίσῳ

[1, 82]   ἔχοντος Τῷ σοφῷ Σάτυρος μέν φησι παρελθεῖν τὰς κόρας οἱ δὲ

[1, 95]   γεγονὼς ἔτη ὀγδοήκοντα. Σωσικράτης δέ φησι πρότερον Κροίσου τελευτῆσαι αὐτὸν ἔτεσι

[1, 104]   καπηλείαις φανερῶς ψεύδονται; Καὶ θαυμάζειν φησὶ πῶς Ἕλληνες ἀρχόμενοι μὲν ἐν

[1, 115]   ἑαυτοῖς κατά τι λόγιον, ὥς φησι Σωσίβιος ὁ Λάκων. Γεγόνασι δὲ

[1, 106]   γενέσθαι. ~ΜΥΣΩΝ Μύσων Στρύμωνος, ὥς φησι Σωσικράτης Ἕρμιππον παρατιθέμενος, τὸ γένος

[1, 68]   ἔφορον γενέσθαι- ἐπὶ Εὐθυδήμου, ὥς φησι Σωσικράτης. Καὶ πρῶτος εἰσηγήσατο ἐφόρους

[1, 62]   τρίτῳ ἔτει ἦρξεν Ἀθήνησι, καθά φησι Σωσικράτης· ὅτε καὶ τίθησι τοὺς

[1, 49]   καὶ Πεισίστρατον τὸν συγγενῆ, καθά φησι Σωσικράτης, προαισθόμενος τὸ ἐφ' ἑαυτῷ

[1, 111]   δὲ Ξενοφάνης ὁ Κολοφώνιος ἀκηκοέναι φησί, τέτταρα πρὸς τοῖς πεντήκοντα καὶ

[1, 90]   δὲ μαρτύριον Σιμωνίδου ᾆσμα, ὅπου φησί· Τίς κεν αἰνήσειε νόῳ πίσυνος

[1, 37]   κεκοινωνηκότας. Οὓς ἂν ἐράνους εἰσενέγκῃς, φησί, τοῖς γονεῦσιν, τοὺς αὐτοὺς προσδέχου

[1, 79]   καὶ ἕτερος Πιττακὸς νομοθέτης, ὥς φησι Φαβωρῖνος ἐν Ἀπομνημονευμάτων πρώτῳ καὶ

[1, 111]   μετ' οὐ πολὺ μετήλλαξεν, ὥς φησι Φλέγων ἐν τῷ Περὶ μακροβίων

[1, 116]   ~ΦΕΡΕΚΥΔΗΣ. Φερεκύδης Βάβυος Σύριος, καθά φησιν Ἀλέξανδρος ἐν Διαδοχαῖς, Πιττακοῦ διακήκοεν.

[1, 76]   Συγγνώμη μετανοίας κρείσσων. Ἡράκλειτος δέ φησιν, Ἀλκαῖον ὑποχείριον λαβόντα καὶ ἀπολύσαντα

[1, 83]   ἥκοι παρ' αὐτόν, Ἐγὼ δέ, φησίν, Ἀλυάττῃ κελεύω κρόμμυα ἐσθίειν {ἴσον

[1, 74]   ἀνεσώσατο τὸ χωρίον. Ὕστερον μέντοι φησὶν Ἀπολλόδωρος ἐν τοῖς Χρονικοῖς διαδικασθῆναι

[1, 60]   Τοῖς τε ἀνθρώποις συνεβούλευσεν, ὥς φησιν Ἀπολλόδωρος ἐν τῷ Περὶ τῶν

[1, 62]   καὶ Κρατῖνος ἐν τοῖς Χείρωσί φησιν, αὐτὸν ποιῶν λέγοντα· Οἰκῶ δὲ

[1, 27]   Ὁ δὲ Ἱερώνυμος καὶ ἐκμετρῆσαί φησιν αὐτὸν τὰς πυραμίδας ἐκ τῆς

[1, 40]   Δικαίαρχος οὔτε σοφοὺς οὔτε φιλοσόφους φησὶν αὐτοὺς γεγονέναι, συνετοὺς δέ τινας

[1, 107]   ὁ Ἡρακλείδου τοῦ Ποντικοῦ, Κρῆτά φησιν εἶναι· Ἠτείαν γὰρ πόλιν εἶναι

[1, 95]   Ἡρόδοτος ἐν τῇ πρώτῃ ξένον φησὶν εἶναι Θρασυβούλῳ τῷ Μιλησίων τυράννῳ.

[1, 99]   Καὶ Ἀριστοτέλης μὲν τὸν Κορίνθιόν φησιν εἶναι τὸν σοφόν· Πλάτων δὲ

[1, 29]   Βαθυκλέους παῖς Θυρίων ἐκαλεῖτο, καθά φησιν Ἔλευσις ἐν τῷ Περὶ Ἀχιλλέως

[1, 58]   εἰς τὸ συνειπεῖν, ὡς Ἀπολλόδωρός φησιν ἐν δευτέρῳ Περὶ νομοθετῶν. Ἀλλὰ

[1, 107]   ἀνδρῶν σωφρονέστατον πάντων. Ἀριστόξενος δέ φησιν ἐν τοῖς σποράδην οὐ πόρρω

[1, 76]   τἀδελφοῦ τελευτήσαντος κεκληρονομηκέναι. ~Παμφίλη δέ φησιν ἐν τῷ δευτέρῳ τῶν Ὑπομνημάτων,

[1, 38]   ἑβδομήκοντα ὀκτώ, {ἤ, ὡς Σωσικράτης φησίν, ἐνενήκοντα} τελευτῆσαι γὰρ ἐπὶ τῆς

[1, 40]   ἐν ταῖς Διαδοχαῖς Φημονόης εἶναί φησιν, ἐξιδιοποιήσασθαι δὲ αὐτὸ Χίλωνα. Περὶ

[1, 72]   λογοποιὸς ἤκμαζεν. Ἐτελεύτησε δ' ὥς φησιν Ἕρμιππος, ἐν Πίσῃ, τὸν υἱὸν

[1, 55]   Σόλων δὲ ὅρον ἀνθρωπίνου βίου φησὶν ἔτη ἑβδομήκοντα. Δοκεῖ δὲ καὶ

[1, 23]   ἐκλείψεις καὶ τροπὰς προειπεῖν, ὥς φησιν Εὔδημος ἐν τῇ Περὶ τῶν

[1, 98]   ἄστει ζῆν τοὺς βουλομένους, καθά φησιν Ἔφορος καὶ Ἀριστοτέλης. Ἤκμαζε δὲ

[1, 94]   σχεδὸν πάσης Ἀρκαδίας ἐπῆρξαν, ὥς φησιν Ἡρακλείδης ὁ Ποντικὸς ἐν τῷ

[1, 68]   Σάτυρος δὲ Λυκοῦργον. Οὗτος, ὥς φησιν Ἡρόδοτος ἐν τῇ πρώτῃ, Ἱπποκράτει

[1, 99]   καὶ Ἀμβρακιώτην. ~Τοῦτο καὶ Νεάνθης φησὶν ὁ Κυζικηνός, ἀνεψιούς τε εἶναι

[1, 115]   Θεόπομπος. Μυρωνιανὸς δὲ ἐν Ὁμοίοις φησὶν ὅτι Κούρητα αὐτὸν ἐκάλουν Κρῆτες·

[1, 75]   νῦν Πιττάκειος καλεῖται. Σωσικράτης δέ φησιν ὅτι ὀλίγον ἀποτεμόμενος ἔφη τὸ

[1, 120]   ἀγορεύων. Ἴων δ' ὁ Χῖός φησιν περὶ αὐτοῦ· Ὥς ὃ μὲν

[1, 99]   τὸν σοφόν· Πλάτων δὲ οὔ φησιν. Τούτου ἐστί· Μελέτη τὸ πᾶν.

[1, 42]   τῷ Περὶ τῶν σοφῶν ἑπτακαίδεκά φησιν, ὧν τοὺς ἑπτὰ ἄλλους ἄλλως

[1, 25]   τὴν πόλιν. Καὶ αὐτὸς δέ φησιν, ὡς Ἡρακλείδης ἱστορεῖ, μονήρη αὑτὸν

[1, 64]   ἐκποδὼν ἅπαντας ποιήσεσθαι, οὐκ ἂν φθάνοις. Ἐπιβουλεύσειε δ' ἄν τις καὶ

[1, 98]   κρεῖττον τυραννίδος· ~αἱ μὲν ἡδοναὶ φθαρταί, αἱ δὲ τιμαὶ ἀθάνατοι· εὐτυχῶν

[1, 95]   ὅπως παραλάβῃ τὴν τυραννίδα· ὃν φθάσαντες οἱ Κερκυραῖοι διεχρήσαντο. Ὅθεν ὀργισθεὶς

[1, 121]   ὃν τίκτει ποτὲ Σύρος ~ἐς φθεῖρας λόγος ἐστὶν ἀλλάξαι τὸ πρὶν

[1, 118]   ταφῆναι ἐν Δήλῳ. Οἱ δὲ φθειριάσαντα τὸν βίον τελευτῆσαι· ὅτε καὶ

[1, 122]   δεδεγμένον τὰ παρὰ σέο γράμματα. Φθειρῶν ἔθυον πᾶς καί με εἶχεν

[1, 120]   κεκασμένος ἠδὲ καὶ αἰδοῖ καὶ φθίμενος ψυχῇ τερπνὸν ἔχει βίοτον, εἴπερ

[1, 102]   Ἑλλάδος σωθῆναι, διὰ δὲ τὸν φθόνον ἐν τῇ οἰκείᾳ ἀπολέσθαι. Ἔνιοι

[1, 30]   δ' ὁ Πλαταιικὸς καὶ Κλέαρχος φιάλην ἀποσταλῆναι ὑπὸ Κροίσου Πιττακῷ καὶ

[1, 28]   Μιλησίου. Βαθυκλέα γάρ τινα Ἀρκάδα φιάλην καταλιπεῖν καὶ ἐπισκῆψαι δοῦναι τῶν

[1, 29]   λαβών. Ὁ δὲ περιενεγκὼν τὴν φιάλην τοῦ Βαθυκλέους παῖς Θυρίων ἐκαλεῖτο,

[1, 78]   μηδὲ ἐχθρόν. Εὐσέβειαν ἀσκεῖν. Σωφροσύνην φιλεῖν. Ἀλήθειαν ἔχειν, πίστιν, ἐμπειρίαν, ἐπιδεξιότητα,

[1, 87]   καὶ ὀλίγον χρόνον βιωσομένους, καὶ φιλεῖν ὡς μισήσοντας· τοὺς γὰρ πλείστους

[1, 92]   τε εὖ τὸ σῶμα ἀσκεῖν· φιλήκοον εἶναι μᾶλλον ἢ φιλόλαλον· φιλομαθῆ

[1, 111]   τὸ μὲν ἀργύριον οὐ προσήκατο· φιλίαν δὲ καὶ συμμαχίαν ἐποιήσατο Κνωσίων

[1, 113]   ἀλατείᾳ ἐγκύρσωντί τοι τοὶ τήνω φίλοι, δειμαίνω μή τι δεινὸν πάθῃς.

[1, 98]   μέτριος ἴσθι, δυστυχῶν δὲ φρόνιμος· φίλοις εὐτυχοῦσι καὶ ἀτυχοῦσι ὁ αὐτὸς

[1, 92]   ἀσκεῖν· φιλήκοον εἶναι μᾶλλον ἢ φιλόλαλον· φιλομαθῆ μᾶλλον ἢ ἀμαθῆ· γλῶσσαν

[1, 118]   δῆλα· καὶ τοὐντεῦθεν παρὰ τοῖς φιλολόγοις ἡ λέξις ἐπὶ τῶν χειρόνων

[1, 92]   φιλήκοον εἶναι μᾶλλον ἢ φιλόλαλον· φιλομαθῆ μᾶλλον ἢ ἀμαθῆ· γλῶσσαν εὔφημον

[1, 91]   τὰς παρθένους. Ἔλεγέ τε τὸν φίλον δεῖν εὐεργετεῖν, ὅπως μᾶλλον ᾖ

[1, 102]   ἑτοιμότητα εἰσέφρησεν αὐτὸν καὶ μέγιστον φίλον ἐποιήσατο. Μετὰ χρόνον δὲ παραγενόμενος

[1, 87]   τῶν δὲ ἐχθρῶν τὸν ἕτερον φίλον. Ἐρωτηθεὶς τί ποιῶν ἄνθρωπος τέρπεται,

[1, 105]   ἔφη, Γγλῶσσα. Κρεῖττον ἔλεγεν ἕνα φίλον ἔχειν πολλοῦ ἄξιον ἢ πολλοὺς

[1, 78]   νέμεσιν αἰδόμενον. Παρακαταθήκην λαβόντα ἀποδοῦναι. Φίλον μὴ λέγειν κακῶς, ἀλλὰ μηδὲ

[1, 71]   κατὰ τὸν νόμον, τὸν δὲ φίλον πείσειεν ἀποδικάσαι αὐτοῦ, ἵνα ἀμφότερα

[1, 91]   ᾖ φίλος· τὸν δὲ ἐχθρὸν φίλον ποιεῖν. ~Φυλάσσεσθαι γὰρ τῶν μὲν

[1, 71]   καὶ τὸν νόμον καὶ τὸν φίλον τηρήσαι. Ἐνδοξότατος δὲ μάλιστα παρὰ

[1, 103]   πῶς οὐκ ἂν γένοιτό τις φιλοπότης, Εἰ πρὸ ὀφθαλμῶν, εἶπεν, ἔχοι

[1, 66]   Καὶ γὰρ πρὸ τῆς τυραννίδος φίλος σοὶ ἦν, καὶ νῦν οὐ

[1, 91]   δεῖν εὐεργετεῖν, ὅπως μᾶλλον ᾖ φίλος· τὸν δὲ ἐχθρὸν φίλον ποιεῖν.

[1, 89]   μετασχεῖν τε τῆς ἐν Αἰγύπτῳ φιλοσοφίας. Γενέσθαι τε αὐτῷ θυγατέρα Κλεοβουλίνην,

[1, 122]   γε ἀρκτέον ἀπὸ τῆς Ἰωνικῆς φιλοσοφίας, ἧς καθηγήσατο Θαλῆς, οὗ διήκουσεν

[1, 81]   ἀλεῖν, ὥς φησι Κλέαρχος ὁ φιλόσοφος. Καὶ αὐτοῦ ἐστιν ἐπιστόλιον τοιόνδε·

[1, 108]   τῷ τυράννῳ, χωρὶς Πλάτωνος τοῦ φιλοσόφου. Μέμνηται γὰρ αὐτοῦ καὶ οὗτος

[1, 40]   δὲ Δικαίαρχος οὔτε σοφοὺς οὔτε φιλοσόφους φησὶν αὐτοὺς γεγονέναι, συνετοὺς δέ

[1, 60]   Ἀπολλόδωρος ἐν τῷ Περὶ τῶν φιλοσόφων αἱρέσεων, τάδε· καλοκἀγαθίαν ὅρκου πιστοτέραν

[1, 42]   Ἱππόβοτος δὲ ἐν τῇ Τῶν φιλοσόφων ἀναγραφῇ· Ὀρφέα, Λίνον, Σόλωνα, Περίανδρον,

[1, 122]   προσκαταλέγουσι. Λεκτέον δὲ περὶ τῶν φιλοσόφων· καὶ πρῶτόν γε ἀρκτέον ἀπὸ

[1, 40]   ὁ Κυρηναῖος, γεγραφὼς Περὶ τῶν φιλοσόφων, πᾶσιν ἐγκαλεῖ, μάλιστα δὲ τοῖς

[1, 26]   διὰ τί οὐ τεκνοποιεῖ, διὰ φιλοτεκνίαν εἰπεῖν. Καὶ λέγουσι ὅτι τῆς

[1, 60]   Μὴ ψεύδου. Τὰ σπουδαῖα μελέτα. Φίλους μὴ ταχὺ κτῶ· οὓς δ'

[1, 92]   παιδεύειν· ἐχθρὰν διαλύειν. Γυναικὶ μὴ φιλοφρονεῖσθαι, μηδὲ μάχεσθαι, ἀλλοτρίων παρόντων· τὸ

[1, 67]   Ἄγαμαί σε τῆς περὶ ἡμᾶς φιλοφροσύνης· καὶ νὴ τὴν Ἀθηνᾶν, εἰ

[1, 71]   περὶ ἑνός. Κρίνων γάρ ποτε φίλῳ δίκην αὐτὸς μὲν κατὰ τὸν

[1, 54]   Ἢν δὲ ἀξιώσῃς τῶν ἐμῶν φίλων εἷς εἶναι, ἔσῃ ἀνὰ πρώτους·

[1, 70]   Ταχύτερον ἐπὶ τὰς ἀτυχίας τῶν φίλων ἢ ἐπὶ τὰς εὐτυχίας πορεύεσθαι.

[1, 29]   Μιλήσιός φασι τῶν Κροίσου τινὰ φίλων λαβεῖν παρὰ τοῦ βασιλέως ποτήριον

[1, 87]   ἢ φίλων· τῶν μὲν γὰρ φίλων πάντως ἐχθρὸν ἔσεσθαι τὸν ἕτερον,

[1, 37]   εὔπορος, τὴν δὲ φύσιν εὐπαίδευτος. Φίλων παρόντων καὶ ἀπόντων μεμνῆσθαί φησι·

[1, 92]   ποιεῖν. ~Φυλάσσεσθαι γὰρ τῶν μὲν φίλων τὸν ψόγον, τῶν δὲ ἐχθρῶν

[1, 87]   ἔλεγε δικάζειν μεταξὺ ἐχθρῶν ἢ φίλων· τῶν μὲν γὰρ φίλων πάντως

[1, 111]   οὐ πολὺ μετήλλαξεν, ὥς φησι Φλέγων ἐν τῷ Περὶ μακροβίων βιοὺς

[1, 90]   ἄνθεσί τ' εἰαρινοῖς ἀελίου τε φλογὶ χρυσέας τε σελάνας καὶ θαλασσαίαισι

[1, 70]   οἱ πλησίον αἰδῶνται μᾶλλον ἢ φοβῶνται. Μανθάνειν τῆς αὑτοῦ οἰκίας καλῶς

[1, 33]   δέ· Ἔκγονε Μιλήτου, τρίποδος πέρι Φοῖβον ἐρωτᾷς; Καὶ ὡς προείρηται. Καὶ

[1, 28]   οὕτως· Ἔκγονε Μιλήτου, τρίποδος πέρι Φοῖβον ἐρωτᾷς; Τίς σοφίῃ πάντων πρῶτος,

[1, 22]   ἐκ τῶν Θηλιδῶν, οἵ εἰσι Φοίνικες, εὐγενέστατοι τῶν ἀπὸ Κάδμου καὶ

[1, 23]   σταθμήσασθαι τοὺς ἀστερίσκους, ᾗ πλέουσι Φοίνικες. Κατά τινας δὲ μόνα δύο

[1, 22]   ὅτε ἦλθε σὺν Νείλεῳ ἐκπεσόντι Φοινίκης· ὡς δ' οἱ πλείους φασίν,

[1, 44]   ἐπιτρέπῃς. ~Σὺ μέντοι χωροφιλέων ὀλίγα φοιτέεις ἐς Ἰωνίην, οὐδέ σε ποθὴ

[1, 99]   γὰρ καὶ ἄσμενοι ὄψονται Κορίνθιοι φοιτεῦντας ἐς οἶκον τὸν Περιάνδρου. ~Περίανδρος

[1, 99]   μὴ ὀκνεῖτε καὶ παρ' ἐμὲ φοιτῆν τὸν Κορίνθου τύραννον. Ὑμᾶς γὰρ

[1, 47]   τάδε. Εἴην δὴ τότ' ἐγὼ Φολεγάνδριος ἢ Σικινίτης ἀντί γ' Ἀθηναίου,

[1, 76]   Τῶν δὲ Κυμαίων πεμψάντων τὸν φονέα τῷ Πιττακῷ, μαθόντα καὶ ἀπολύσαντα

[1, 26]   βουλόμενος δεῖξαι ῥᾷον εἶναι πλουτεῖν, φορᾶς μελλούσης ἐλαιῶν ἔσεσθαι, προνοήσας ἐμισθώσατο

[1, 116]   αὐτοῦ καταδῦναι. Καὶ ἀνιμηθέντος ἐκ φρέατος ὕδατος πιόντα προειπεῖν ὡς εἰς

[1, 43]   ἐς Σῦρον. Ἦ γὰρ ἂν φρενήρεες εἴημεν ἐγώ τε καὶ Σόλων

[1, 61]   δέ οἱ διχόμυθος ἐκ μελαίνης φρενὸς γεγωνῇ. Γέγραφε δὲ δῆλον μὲν

[1, 91]   πλῆθος· ἀλλ' ὁ καιρὸς ἀρκέσει. Φρόνει τι κεδνόν· μὴ μάταιος ἄχαρις

[1, 91]   μὲν τὴν ἡλικίαν τὸ δὲ φρονεῖν γυναῖκας· ὑποδεικνὺς ὅτι δεῖ παιδεύεσθαι

[1, 86]   τῇ πατρίδι ψυχῆς ἴδιον καὶ φρονήσεως. Εὐπορίαν δὲ χρημάτων πολλοῖς καὶ

[1, 87]   ταχὺ λάλει· μανίαν γὰρ ἐμφαίνει. Φρόνησιν ἀγάπα. ~Περὶ θεῶν λέγε ὡς

[1, 35]   Οὔ τι τὰ πολλὰ ἔπη φρονίμην ἀπεφήνατο δόξαν· ἕν τι μάτευε

[1, 98]   μὲν μέτριος ἴσθι, δυστυχῶν δὲ φρόνιμος· φίλοις εὐτυχοῦσι καὶ ἀτυχοῦσι ὁ

[1, 64]   ἀπαλλαγῇς. Εἰ δὲ πάντως τυραννητέον, φροντίζειν ὅπως τὴν ἀλλοδαπὴν δύναμιν πλείονα

[1, 72]   τῶν Πελοποννησιακῶν καταστρεψάμενος τὴν νῆσον, φρουρὸν ἐγκατέστησεν Ἀθηναίων, καὶ πάμπολλα τοὺς

[1, 25]   τοῖς Ἰάμβοις Εὔφορβον εὑρεῖν τὸν Φρύγα, οἷον σκαληνὰ καὶ τρίγωνα καὶ

[1, 74]   ἐστρατήγει μὲν αὐτός, Ἀθηναίων δὲ Φρύνων παγκρατιαστὴς Ὀλυμπιονίκης. Συνέθετο δὴ μονομαχῆσαι

[1, 74]   τὴν ἀσπίδα λαθραίως περιέβαλε τὸν Φρύνωνα, καὶ κτείνας ἀνεσώσατο τὸ χωρίον.

[1, 72]   εὖ προὐνοήσατο. Δημάρατος μὲν γὰρ φυγὰς ὢν Λακεδαιμονίων Ξέρξῃ συνεβούλευσε τὰς

[1, 66]   ταῦτα ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν· καὶ φύλακας ἠξίου παρασχεῖν οἱ τετρακοσίους τοὺς

[1, 92]   τὸν δὲ ἐχθρὸν φίλον ποιεῖν. ~Φυλάσσεσθαι γὰρ τῶν μὲν φίλων τὸν

[1, 70]   τεθνηκότα μὴ κακολογεῖν. Γῆρας τιμᾶν. Φυλάττειν ἑαυτόν. Ζημίαν αἱρεῖσθαι μᾶλλον ἢ

[1, 57]   ~Κἀκεῖνο· δακτυλιογλύφῳ μὴ ἐξεῖναι σφραγῖδα φυλάττειν τοῦ πραθέντος δακτυλίου· καὶ ἐὰν

[1, 114]   παρὰ Νυμφῶν ἔδεσμά τι καὶ φυλάττοι ἐν χηλῇ βοός· προσφερόμενός τε

[1, 115]   Κρῆτες· καὶ τὸ σῶμα αὐτοῦ φυλάττουσι Λακεδαιμόνιοι παρ' ἑαυτοῖς κατά τι

[1, 60]   ἑαυτὸν κατέτρωσεν, ἐκεῖθεν ἔφη ταῦτα φῦναι. Τοῖς τε ἀνθρώποις συνεβούλευσεν, ὥς

[1, 85]   ἐπέγραψαν· Κλεινοῖς ἐν δαπέδοισι Πριήνης φύντα καλύπτει ἥδε Βίαντα πέτρη, κόσμον

[1, 24]   εἶπεν. Πρῶτος δὲ καὶ περὶ φύσεως διελέχθη, ὥς τινες. Ἀριστοτέλης δὲ

[1, 86]   τὸ μὲν ἰσχυρὸν γενέσθαι τῆς φύσεως ἔργον· τὸ δὲ λέγειν δύνασθαι

[1, 116]   Τοῦτόν φησι Θεόπομπος πρῶτον περὶ φύσεως καὶ θεῶν {Ἕλλησι} γράψαι. Πολλὰ

[1, 23]   ~Μετὰ δὲ τὰ πολιτικὰ τῆς φυσικῆς ἐγένετο θεωρίας. Καὶ κατά τινας

[1, 51]   εἶπε, καὶ> φασιανοὺς καὶ ταώς· φυσικῷ γὰρ ἄνθει κεκόσμηνται καὶ μυρίῳ

[1, 71]   τῆς Λακωνικῆς. Καταμαθὼν γὰρ τὴν φύσιν αὐτῆς, Εἴθε, ἔφη, μὴ ἐγεγόνει,

[1, 37]   δὲ ψυχὴν εὔπορος, τὴν δὲ φύσιν εὐπαίδευτος. Φίλων παρόντων καὶ ἀπόντων

[1, 81]   γαύρηκα δὲ ὡς εἰκῆ γαυριῶντα· φύσκωνα δὲ καὶ γάστρωνα ὅτι παχὺς

[1, 77]   Ἐφη δὲ καὶ πρὸς τὸν Φωκαϊκὸν φάσκοντα δεῖν ζητεῖν σπουδαῖον ἄνθρωπον,

[1, 23]   εἰς αὐτὸν ἀναφερομένη ναυτικὴ ἀστρολογία Φώκου λέγεται εἶναι τοῦ Σαμίου. Καλλίμαχος

[1, 112]   νεαρὰν καὶ μὴ τῇ Κρητικῇ φωνῇ γεγραμμένην, Ἀτθίδι δὲ καὶ ταύτῃ

[1, 51]   ἐγκατῴκισεν, οἳ τῷ χρόνῳ τὴν φωνὴν ἀποξενωθέντες σολοικίζειν ἐλέχθησαν. Καί εἰσιν

[1, 115]   τὸ τῶν Νυμφῶν ἱερὸν ῥαγῆναι φωνὴν ἐξ οὐρανοῦ, Ἐπιμενίδη, μὴ Νυμφῶν,

[1, 96]   διὰ τὸ ἀλγεῖν ἐπὶ τῇ φωρᾷ. Ἀλλὰ καὶ Ἔφορος ἱστορεῖ ὡς

[1, 73]   καὶ εἰς τοῦτον ἐπίγραμμα ἡμῶν· ~Φωσφόρε, σοί, Πολύδευκες, ἔχω χάριν, οὕνεκεν

[1, 78]   καὶ ἰοδόκον φαρέτραν στείχειν ποτὶ φῶτα κακόν. Πιστὸν γὰρ οὐδὲν γλῶσσα

[1, 90]   καὶ βρότεοι παλάμαι θραύοντι· μωροῦ φωτὸς ἅδε βουλά. Οὐ γὰρ εἶναι

Livre, par.
[1, 79]	ἕτερος Πιττακὸς νομοθέτης, ὥς φησι	Φαβωρῖνος	ἐν Ἀπομνημονευμάτων πρώτῳ καὶ Δημήτριος
[1, 61]	μὴ κρυπτὸν ἔχων ἔχθος κραδίῃ,	φαιδρῷ	προσεννέπῃ προσώπῳ, γλῶσσα δέ οἱ
[1, 43]	θείων χρημάτων ἐς τοὺς Ἕλληνας	φαίνειν.	Καὶ τάχα μὲν ἡ γνώμη
[1, 100]	ἤν τέ τις ἐχθρός τοι	φαίνηται,	ἤν τε μή. Ὕποπτος γὰρ
[1, 31]	Ὡς γὰρ δή ποτ' Ἀριστόδαμον	φαῖσ'	οὐκ ἀπάλαμνον ἐν Σπάρτᾳ λόγον
[1, 109]	ἄλλοι συχνοί, πατρὸς μὲν ἦν	Φαιστίου,	οἱ δὲ Δωσιάδα, οἱ δὲ
[1, 48]	δ' ἄγων ἵν' Ἀθηναίων ἵσταντο	φάλαγγες.	~Τοῦ δὴ λοιποῦ προσεῖχον αὐτῷ
[1, 22]	ἐκλήθησαν, ὥς φησι Δημήτριος ὁ	Φαληρεὺς	ἐν τῇ τῶν Ἀρχόντων ἀναγραφῇ.
[1, 66]	ποιήσας, παρελθὼν ἐφ' ἡλιαίαν ἐβόα	φάμενος	πεπονθέναι ταῦτα ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν·
[1, 93]	ἔασιν ἕταροι καὶ οἶκος πάντη·	φαμὶ	δὲ ἐγὼν ποτανεστάταν ἐσεῖσθαι Σόλωνι
[1, 114]	τὴν Μουνιχίαν παρ' Ἀθηναίοις ἀγνοεῖν	φάναι	αὐτοὺς ὅσων κακῶν αἴτιον ἔσται
[1, 108]	διὰ τί μηδενὸς παρόντος γελᾷ,	φάναι,	Δι' αὐτὸ τοῦτο. Φησὶ δ'
[1, 76]	Ἀλκαῖον ὑποχείριον λαβόντα καὶ ἀπολύσαντα	φάναι,	Συγγνώμη τιμωρίας κρείσσων. Νόμους δὲ
[1, 69]	τί εἴη ποιῶν· τὸν δὲ	φάναι,	Τὰ μὲν ὑψηλὰ ταπεινοῦν, τὰ
[1, 34]	βόθρον ἐμπεσεῖν καὶ αὐτῷ ἀνοιμώξαντι	φάναι	τὴν γραῦν· σὺ γάρ, ὦ
[1, 27]	Τὰ δὲ περὶ τὸν τρίποδα	φανερὰ	τὸν εὑρεθέντα ὑπὸ τῶν ἁλιέων
[1, 71]	ὁ χρυσὸς ἐξετάζεται, διδοὺς βάσανον	φανεράν·	ἐν δὲ χρυσῷ ἀνδρῶν ἀγαθῶν
[1, 45]	οὗτος ὁ νόμος ἐκλήθη σεισάχθεια·	φανερὸν	δὲ διὰ τί. Ἔπειτα τοὺς
[1, 96]	αὐτῷ λάθρα· καὶ ὃς ἥδετο.	Φανεροῦ	δὲ γενομένου βαρὺς πᾶσιν ἐγένετο
[1, 104]	τὸ ψεύδεσθαι ἐν ταῖς καπηλείαις	φανερῶς	ψεύδονται; Καὶ θαυμάζειν φησὶ πῶς
[1, 82]	Δοῦρις δὲ πάροικόν φησι γεγονέναι.	Φανόδικος	δὲ κόρας αἰχμαλώτους λυτρωσάμενον Μεσσηνίας
[1, 31]	πρός τινων ἁλιένω τὸν τρίποδα.	Φανόδικος	δὲ περὶ τὴν Ἀθηναίων θάλασσαν
[1, 82]	τὸν πατέρα αὐτῶν, ὡς καὶ	Φανόδικος	εἰς τὴν ἐκκλησίαν, καὶ εἰπεῖν
[1, 83]	εἰς Πριήνην στειλάντων, ὥσπερ καὶ	Φανόδικός	φησι. Λέγεται δὲ καὶ Ἀλυάττου
[1, 78]	Ἔχοντα χρὴ τόξα καὶ ἰοδόκον	φαρέτραν	στείχειν ποτὶ φῶτα κακόν. Πιστὸν
[1, 104]	πλέοντας ἀπέχειν. ~Τὸ ἔλαιον μανίας	φάρμακον	ἔλεγε διὰ τὸ ἀλειφομένους τοὺς
[1, 28]	ὑπὸ τοῦ δήμου τῶν Μιλησίων.	~Φασὶ	γὰρ Ἰωνικούς τινας νεανίσκους βόλον
[1, 114]	Κρῆτες αὐτῷ θύουσιν ὡς θεῷ·	φασὶ	γὰρ καὶ προ> γνωστικώτατον γεγονέναι.
[1, 69]	γυναῖκα, ἐκπέμψαι καὶ παῖδας ἀπείπασθαι.	~Φασὶ	δ' αὐτὸν καὶ Αἰσώπου πυθέσθαι,
[1, 60]	ὁμίλει. θεοὺς τίμα, γονέας αἰδοῦ.	Φασὶ	δ' αὐτὸν καὶ Μιμνέρμου γράψαντος,
[1, 71]	κακῶν τε νοῦς ἔδωκ' ἔλεγχον.	Φασὶ	δ' αὐτόν ποτε γηραιὸν ἤδη
[1, 106]	Λακωνικῆς, σὺν τοῖς ἑπτὰ καταριθμεῖται.	Φασὶ	δὲ αὐτὸν καὶ τυράννου πατρὸς
[1, 40]	δὲ παρὰ Κροίσῳ πλὴν Θαλοῦ.	Φασὶ	δέ τινες καὶ ἐν Πανιωνίῳ
[1, 51]	καὶ Βίτων καὶ τὰ θρυλούμενα.	~Φασὶ	δέ τινες ὅτι κοσμήσας ἑαυτὸν
[1, 107]	δὲ τὸν χρησμὸν οὕτως ἔχειν	φασί,	Ἠτεῖόν τινά φημι· καὶ ζητοῦσι
[1, 48]	ἦν ἴδιον Ἀθηναίων. Ἔνιοι δέ	φασι	καὶ ἐγγράψαι αὐτὸν εἰς τὸν
[1, 63]	αὐτοῖς ἄχθεα κουφότατα. Ἀπεφθέγξατο δέ,	φασί,	Μηδὲν ἄγαν. Καὶ αὐτόν φησι
[1, 22]	Ἡρόδοτος καὶ Δοῦρις καὶ Δημόκριτός	φασι,	πατρὸς μὲν Ἐξαμύου, μητρὸς δὲ
[1, 98]	τῷ πέμπτῳ τῶν Ὑπομνημάτων δύο	φασὶ	Περιάνδρους γεγονέναι, τὸν μὲν τύραννον,
[1, 89]	τινες τὸ ἐπὶ Μίδᾳ τοῦτόν	φασι	ποιῆσαι· Χαλκῆ παρθένος εἰμί, Μίδα
[1, 90]	τὸ ἐπίγραμμα, πολλοῖς ἔτεσι προέχοντος,	φασί,	τοῦ Μίδα. Φέρεται δ' αὐτοῦ
[1, 33]	τινων περὶ Σωκράτους. Ἔφασκε γάρ,	φασί,	τριῶν τούτων ἕνεκα χάριν ἔχειν
[1, 29]	Κνίδιος καὶ Εὐάνθης ὁ Μιλήσιός	φασι	τῶν Κροίσου τινὰ φίλων λαβεῖν
[1, 51]	ὁ δέ ἀλεκτρυόνας, εἶπε, καὶ>	φασιανοὺς	καὶ ταώς· φυσικῷ γὰρ ἄνθει
[1, 24]	δὲ καὶ αὐτὸν πρῶτον εἰπεῖν	φασιν	ἀθανάτους τὰς ψυχάς· ὧν ἐστι
[1, 27]	Τάς τε ὥρας τοῦ ἐνιαυτοῦ	φασιν	αὐτὸν εὑρεῖν καὶ εἰς τριακοσίας
[1, 24]	τινες. Ἀριστοτέλης δὲ καὶ Ἱππίας	φασὶν	αὐτὸν καὶ τοῖς ἀψύχοις μεταδιδόναι
[1, 41]	ἀποφάσεις αὐτῶν καὶ ἄλλου ἄλλο	φασὶν	εἶναι, ὡς ἐκεῖνο· Ἦν Λακεδαιμόνιος
[1, 118]	καὶ μεγαλοπρεπῶς τιμῶσιν. Ἔνιοι δέ	φασιν	ἐλθόντα εἰς Δελφοὺς ἀπὸ τοῦ
[1, 32]	τῷ περὶ Βίαντος λέξομεν. Ἄλλοι	φασὶν	ἡφαιστότευκτον εἶναι αὐτὸν καὶ δοθῆναι
[1, 22]	Φοινίκης· ὡς δ' οἱ πλείους	φασίν,	ἰθαγενὴς Μιλήσιος ἦν καὶ γένους
[1, 31]	ἔσλος οὐδὲ τίμιος. Ἔνιοι δέ	φασιν	ὑπὸ Περιάνδρου Θρασυβούλῳ τῷ Μιλησίων
[1, 25]	θῦσαι βοῦν. ~Οἱ δὲ Πυθαγόραν	φασίν,	ὧν ἐστιν Ἀπολλόδωρος ὁ λογιστικός.
[1, 77]	δὲ καὶ πρὸς τὸν Φωκαϊκὸν	φάσκοντα	δεῖν ζητεῖν σπουδαῖον ἄνθρωπον, Ἂν
[1, 47]	πατρίδ' ἀμειψάμενος· αἶψα γὰρ ἂν	φάτις	ἥδε μετ' ἀνθρώποισι γένοιτο· Ἀττικὸς
[1, 105]	ἐν ἀνθρώποις ἀγαθόν τε καὶ	φαῦλον,	ἔφη, Γγλῶσσα. Κρεῖττον ἔλεγεν ἕνα
[1, 97]	ἀποστῆναι καὶ τὸ ἀφαιρεθῆναι κίνδυνον	φέρει.	Ἔλεγε δὲ καὶ τάδε· καλὸν
[1, 103]	Οὗτος τὴν ἄμπελον εἶπε τρεῖς	φέρειν	βότρυς· τὸν πρῶτον ἡδονῆς· τὸν
[1, 93]	μεταβολὰς τῆς τύχης γενναίως ἐπίστασο	φέρειν.	Ἐτελεύτησε δὲ γηραιός, ἔτη βιοὺς
[1, 69]	εὖ διαθέσθαι, καὶ ἀδικούμενον δύνασθαι	φέρειν.	Προσέταττε δὲ καὶ ταῦτα· γλώττης
[1, 120]	οὕτως ἔχον τῷ μέτρῳ τῷ	Φερεκρατείῳ·	Τὸν κλεινὸν Φερεκύδην ὃν τίκτει
[1, 119]	ὁ Ἐφέσιός φησι δύο γεγονέναι	Φερεκύδας	Συρίους, τὸν μὲν ἀστρολόγον, τὸν
[1, 42]	τοῦ Θαλοῦ ἐπιστολαὶ αἵδε· Θαλῆς	Φερεκύδει	~Πυνθάνομαί σε πρῶτον Ἰώνων μέλλειν
[1, 122]	ἐς τὴν ὑστεραίην ἐπὶ τὰς	Φερεκύδεω	ταφάς. Καὶ οὗτοι μὲν οἱ
[1, 117]	αὐτῆς νυκτὸς τοῖς βασιλεῦσι κελεῦσαι	Φερεκύδῃ	πείθεσθαι. Ἔνιοι δὲ Πυθαγόρᾳ περιάπτουσι
[1, 42]	Περίανδρον, Ἀνάχαρσιν, Ἀκουσίλαον, Ἐπιμενίδην, Λεώφαντον,	Φερεκύδην,	Ἀριστόδημον, Πυθαγόραν, Λᾶσον Χαρμαντίδου ἢ
[1, 118]	τῶν Μαγνήτων, καὶ τόν τε	Φερεκύδην	μεταλλάξαντα θάπτουσι αὐτόθι καὶ μεγαλοπρεπῶς
[1, 117]	με θάψαι· ἐπεσκηφέναι τε ταῦτα	Φερεκύδην.	~Ὁ μὲν οὖν> ἀπήγγειλεν· οἱ
[1, 120]	μέτρῳ τῷ Φερεκρατείῳ· Τὸν κλεινὸν	Φερεκύδην	ὃν τίκτει ποτὲ Σύρος ~ἐς
[1, 116]	Δωρίδι γεγραφὼς περὶ Ῥόδου. ~ΦΕΡΕΚΥΔΗΣ.	Φερεκύδης	Βάβυος Σύριος, καθά φησιν Ἀλέξανδρος
[1, 122]	ἐνάτην Ὀλυμπιάδα. Καὶ ἐπέστειλεν ὧδε·	~Φερεκύδης	Θαλῇ. Εὖ θνήσκοις ὅταν τοι
[1, 116]	ὁ Δωρίδι γεγραφὼς περὶ Ῥόδου.	~ΦΕΡΕΚΥΔΗΣ.	Φερεκύδης Βάβυος Σύριος, καθά φησιν
[1, 90]	ἔτεσι προέχοντος, φασί, τοῦ Μίδα.	Φέρεται	δ' αὐτοῦ ἐν τοῖς Παμφίλης
[1, 112]	τινὰ ἐκπατῆσαι ἀσχολούμενον περὶ ῥιζοτομίαν.	Φέρεται	δ' αὐτοῦ καὶ ἐπιστολὴ πρὸς
[1, 99]	δὲ καὶ τὸν Ἰσθμὸν διορύξαι.	Φέρεται	δὲ αὐτοῦ καὶ ἐπιστολή· Περίανδρος
[1, 35]	γὰρ ἀνδρῶν κωτίλων γλώσσας ἀπεραντολόγους.	Φέρεται	δὲ καὶ ἀποφθέγματα αὐτοῦ τάδε·
[1, 50]	αὐτοῦ ταῦτα ἦν· Ἐκ νεφέλης	φέρεται	χιόνος μένος ἠδὲ χαλάζης· βροντὴ
[1, 105]	νέος ὢν τὸν οἶνον οὐ	φέρῃς,	γέρων γενόμενος ὕδωρ οἴσεις. Εὗρε
[1, 36]	Πῶς ἄν τις ἀτυχίαν ῥᾷστα	φέροι,	Εἰ τοὺς ἐχθροὺς χεῖρον πράσσοντας
[1, 53]	τύραννος ἐγὼ οὐ πλέον τι	φέρομαι	τἀξιώματος καὶ τῆς τιμῆς· ὁποῖα
[1, 86]	ἀτυχῆ εἶναι τὸν ἀτυχίαν μὴ	φέροντα·	καὶ νόσον ψυχῆς τὸ τῶν
[1, 63]	τοῦτο δακρύω, ὅτι οὐδὲν ἀνύτω.	Φέρονται	δὲ αὐτοῦ καὶ ἐπιστολαὶ αἵδε·
[1, 42]	Θαλῆν, Βίαντα, Πιττακόν, Ἐπίχαρμον, Πυθαγόραν.	Φέρονται	δὲ καὶ τοῦ Θαλοῦ ἐπιστολαὶ
[1, 40]	ἐνταῦθα καθολικῶς κἀκείνων ἐπιμνησθῆναι λόγοι	φέρονται	τοιοῦτοι. Δάμων ὁ Κυρηναῖος, γεγραφὼς
[1, 90]	παριοῦσι, Μίδας ὅτι τῇδε τέθαπται.	Φέρουσι	δὲ μαρτύριον Σιμωνίδου ᾆσμα, ὅπου
[1, 92]	οἰκεῖον εἶναι, κακίας ἀλλότριον· ἀδικίαν	φεύγειν·	πόλει τὰ βέλτιστα συμβουλεύειν· ἡδονῆς
[1, 52]	μὲν ταῦτα. Πεισίστρατος δ' αὐτῷ	φεύγοντι	τοῦτον ἐπέστειλε τὸν τρόπον. ~Πεισίστρατος
[1, 107]	οὕτως ἔχειν φασί, Ἠτεῖόν τινά	φημι·	καὶ ζητοῦσι τί ἐστιν ὁ
[1, 30]	ἀνεῖπεν ὁ Πύθιος· Οἰταῖόν τινα	φημὶ	Μύσων' ἐνὶ Χηνὶ γενέσθαι σοῦ
[1, 106]	βίῳ ὑπὲρ Χίλωνος. Οἰταῖον τινά	φημι	Μύσωνα ἐν Χηνὶ γενέσθαι σοῦ
[1, 67]	ᾗ ἑκάτερος γιγνώσκει. ~Καὶ σὲ	φημὶ	πάντων τυράννων εἶναι βέλτιστον. Ἐπανήκειν
[1, 40]	ὅπερ Ἀντισθένης ἐν ταῖς Διαδοχαῖς	Φημονόης	εἶναί φησιν, ἐξιδιοποιήσασθαι δὲ αὐτὸ
[1, 122]	ἢν δὲ οὐ δοκιμώσητε, μὴ	φήνῃς.	Ἐμοὶ μὲν γὰρ οὔκω ἥνδανεν.
[1, 122]	τοῖς ἄλλοις σοφοῖς, οὕτω μιν	φῆνον·	ἢν δὲ οὐ δοκιμώσητε, μὴ
[1, 82]	μὲν πλούσιον, Δοῦρις δὲ πάροικόν	φησι	γεγονέναι. Φανόδικος δὲ κόρας αἰχμαλώτους
[1, 55]	ἐν τῷ κατὰ Νικίδου Δράκοντά	φησι	γεγραφέναι τὸν νόμον, Σόλωνα δὲ
[1, 37]	ὑπὸ τῶν ἐτησίων ἐναντίων ὄντων.	Φησὶ	δ' Ἀπολλόδωρος ἐν τοῖς Χρονικοῖς
[1, 108]	γελᾷ, φάναι, Δι' αὐτὸ τοῦτο.	Φησὶ	δ' Ἀριστόξενος ὅτι ἔνθεν καὶ
[1, 117]	Ἔνιοι δὲ Πυθαγόρᾳ περιάπτουσι ταῦτα.	Φησὶ	δ' Ἕρμιππος πολέμου συνεστῶτος Ἐφεσίοις
[1, 96]	εἶναι Θρασυβούλῳ τῷ Μιλησίων τυράννῳ.	~Φησὶ	δὲ Ἀρίστιππος ἐν πρώτῳ Περὶ
[1, 114]	πάθῃς. ~Καὶ οὗτος μὲν ὧδε.	Φησὶ	δὲ Δημήτριός τινας ἱστορεῖν ὡς
[1, 119]	ἡλιοτρόπιον ἐν Σύρῳ τῇ νήσῳ.	Φησὶ	δὲ Δοῦρις ἐν τῷ δευτέρῳ
[1, 74]	κατθάνῃ. ~ΠΙΤΤΑΚΟΣ. Πιττακὸς Ὑρραδίου Μυτιληναῖος.	Φησὶ	δὲ Δοῦρις τὸν πατέρα αὐτοῦ
[1, 26]	παρήβησεν ἐγκειμένης, εἰπεῖν, οὐκέτι καιρός.	Φησὶ	δὲ καὶ Ἱερώνυμος ὁ Ῥόδιος
[1, 92]	γὰρ ἐκ τῶν κρειττόνων λάβῃς,	φησί,	δεσπότας κτήσῃ τοὺς συγγενέας. ~Μὴ
[1, 38]	δὲ καὶ ἄλλοι Θαλαῖ, καθά	φησι	Δημήτριος ὁ Μάγνης ἐν τοῖς
[1, 22]	οἱ ἑπτὰ σοφοὶ ἐκλήθησαν, ὥς	φησι	Δημήτριος ὁ Φαληρεὺς ἐν τῇ
[1, 57]	Ὅμηρον ἐφώτισεν ἢ Πεισίστρατος, ὥς	φησι	Διευχίδας ἐν πέμπτῳ Μεγαρικῶν. Ἦν
[1, 63]	φασί, Μηδὲν ἄγαν. Καὶ αὐτόν	φησι	Διοσκουρίδης ἐν τοῖς Ἀπομνημονεύμασιν, ἐπειδὴ
[1, 119]	καλοῦσιν. Ἄνδρων δ' ὁ Ἐφέσιός	φησι	δύο γεγονέναι Φερεκύδας Συρίους, τὸν
[1, 117]	χρυσὸν τιμᾶν μήτε ἄργυρον, ὥς	φησι	Θεόπομπος ἐν Θαυμασίοις· προστάξαι δὲ
[1, 109]	καὶ ἐνενήκοντα. ~ΕΠΙΜΕΝΙΔΗΣ Ἐπιμενίδης, καθά	φησι	Θεόπομπος καὶ ἄλλοι συχνοί, πατρὸς
[1, 115]	ἔτη κατεκοιμήθη· καὶ γὰρ τοῦτό	φησι	Θεόπομπος. Μυρωνιανὸς δὲ ἐν Ὁμοίοις
[1, 116]	ἐν Διαδοχαῖς, Πιττακοῦ διακήκοεν. Τοῦτόν	φησι	Θεόπομπος πρῶτον περὶ φύσεως καὶ
[1, 22]	ἑπτὰ σοφῶν, καθὰ καὶ Πλάτων	φησί·	καὶ πρῶτος σοφὸς ὠνομάσθη ἄρχοντος
[1, 37]	ἐπιτηδεύμασιν εἶναι καλόν. Μὴ πλούτει,	φησί,	κακῶς, μηδὲ διαβαλλέτω σε λόγος
[1, 79]	περὶ γάμου ταῦτα εἰπεῖν, ἅ	φησι	Καλλίμαχος ἐν τοῖς Ἐπιγράμμασι· ~Ξεῖνος
[1, 25]	Οὗτος προήγαγεν ἐπὶ πλεῖστον ἅ	φησι	Καλλίμαχος ἐν τοῖς Ἰάμβοις Εὔφορβον
[1, 68]	πεντηκοστὴν ἕκτην Ὀλυμπιάδα. Παμφίλη δέ	φησι	κατὰ τὴν ἕκτην, καὶ πρῶτον
[1, 81]	Τούτῳ γυμνάσιον σῖτον ἀλεῖν, ὥς	φησι	Κλέαρχος ὁ φιλόσοφος. Καὶ αὐτοῦ
[1, 83]	Πριήνην στειλάντων, ὥσπερ καὶ Φανόδικός	φησι.	Λέγεται δὲ καὶ Ἀλυάττου πολιορκοῦντος
[1, 34]	Τὰ δὲ γεγραμμένα ὑπ' αὐτοῦ	φησι	Λόβων ὁ Ἀργεῖος εἰς ἔπη
[1, 112]	ἱερὸν τῶν Σεμνῶν θεῶν, ὥς	φησι	Λόβων ὁ Ἀργεῖος ἐν τῷ
[1, 80]	παῖδες ἐνὶ τριόδῳ. Κείνων ἔρχεο,	φησί,	μετ' ἴχνια. Χὠ μὲν ἐπέστη
[1, 37]	Φίλων παρόντων καὶ ἀπόντων μεμνῆσθαί	φησι·	μὴ τὴν ὄψιν καλλωπίζεσθαι, ἀλλὰ
[1, 27]	Θρασυβούλῳ τῷ Μιλησίων τυράννῳ, καθά	φησι	Μινύης. Τὰ δὲ περὶ τὸν
[1, 118]	Πυθαγόρου καὶ τῶν γνωρίμων αὐτοῦ	φησι	νοσήσαντα αὐτὸν ὑπὸ Πυθαγόρου ταφῆναι
[1, 24]	Παρά τε Αἰγυπτίων γεωμετρεῖν μαθόντα	φησὶ	Παμφίλη πρῶτον καταγράψαι κύκλου τὸ
[1, 40]	δὲ τοῖς ἑπτά. Ἀναξιμένης δέ	φησι	πάντας ἐπιθέσθαι ποιητικῇ· ὁ δὲ
[1, 40]	παρὰ Κυψέλῳ, ᾗ καὶ αὐτός	φησι	παρατυχεῖν· Ἔφορος δὲ παρὰ Κροίσῳ
[1, 82]	ἔχοντος Τῷ σοφῷ Σάτυρος μέν	φησι	παρελθεῖν τὰς κόρας οἱ δὲ
[1, 95]	γεγονὼς ἔτη ὀγδοήκοντα. Σωσικράτης δέ	φησι	πρότερον Κροίσου τελευτῆσαι αὐτὸν ἔτεσι
[1, 104]	καπηλείαις φανερῶς ψεύδονται; Καὶ θαυμάζειν	φησὶ	πῶς Ἕλληνες ἀρχόμενοι μὲν ἐν
[1, 115]	ἑαυτοῖς κατά τι λόγιον, ὥς	φησι	Σωσίβιος ὁ Λάκων. Γεγόνασι δὲ
[1, 106]	γενέσθαι. ~ΜΥΣΩΝ Μύσων Στρύμωνος, ὥς	φησι	Σωσικράτης Ἕρμιππον παρατιθέμενος, τὸ γένος
[1, 68]	ἔφορον γενέσθαι- ἐπὶ Εὐθυδήμου, ὥς	φησι	Σωσικράτης. Καὶ πρῶτος εἰσηγήσατο ἐφόρους
[1, 62]	τρίτῳ ἔτει ἦρξεν Ἀθήνησι, καθά	φησι	Σωσικράτης· ὅτε καὶ τίθησι τοὺς
[1, 49]	καὶ Πεισίστρατον τὸν συγγενῆ, καθά	φησι	Σωσικράτης, προαισθόμενος τὸ ἐφ' ἑαυτῷ
[1, 111]	δὲ Ξενοφάνης ὁ Κολοφώνιος ἀκηκοέναι	φησί,	τέτταρα πρὸς τοῖς πεντήκοντα καὶ
[1, 90]	δὲ μαρτύριον Σιμωνίδου ᾆσμα, ὅπου	φησί·	Τίς κεν αἰνήσειε νόῳ πίσυνος
[1, 37]	κεκοινωνηκότας. Οὓς ἂν ἐράνους εἰσενέγκῃς,	φησί,	τοῖς γονεῦσιν, τοὺς αὐτοὺς προσδέχου
[1, 79]	καὶ ἕτερος Πιττακὸς νομοθέτης, ὥς	φησι	Φαβωρῖνος ἐν Ἀπομνημονευμάτων πρώτῳ καὶ
[1, 111]	μετ' οὐ πολὺ μετήλλαξεν, ὥς	φησι	Φλέγων ἐν τῷ Περὶ μακροβίων
[1, 116]	~ΦΕΡΕΚΥΔΗΣ. Φερεκύδης Βάβυος Σύριος, καθά	φησιν	Ἀλέξανδρος ἐν Διαδοχαῖς, Πιττακοῦ διακήκοεν.
[1, 76]	Συγγνώμη μετανοίας κρείσσων. Ἡράκλειτος δέ	φησιν,	Ἀλκαῖον ὑποχείριον λαβόντα καὶ ἀπολύσαντα
[1, 83]	ἥκοι παρ' αὐτόν, Ἐγὼ δέ,	φησίν,	Ἀλυάττῃ κελεύω κρόμμυα ἐσθίειν {ἴσον
[1, 74]	ἀνεσώσατο τὸ χωρίον. Ὕστερον μέντοι	φησὶν	Ἀπολλόδωρος ἐν τοῖς Χρονικοῖς διαδικασθῆναι
[1, 60]	Τοῖς τε ἀνθρώποις συνεβούλευσεν, ὥς	φησιν	Ἀπολλόδωρος ἐν τῷ Περὶ τῶν
[1, 62]	καὶ Κρατῖνος ἐν τοῖς Χείρωσί	φησιν,	αὐτὸν ποιῶν λέγοντα· Οἰκῶ δὲ
[1, 27]	Ὁ δὲ Ἱερώνυμος καὶ ἐκμετρῆσαί	φησιν	αὐτὸν τὰς πυραμίδας ἐκ τῆς
[1, 40]	Δικαίαρχος οὔτε σοφοὺς οὔτε φιλοσόφους	φησὶν	αὐτοὺς γεγονέναι, συνετοὺς δέ τινας
[1, 107]	ὁ Ἡρακλείδου τοῦ Ποντικοῦ, Κρῆτά	φησιν	εἶναι· Ἠτείαν γὰρ πόλιν εἶναι
[1, 95]	Ἡρόδοτος ἐν τῇ πρώτῃ ξένον	φησὶν	εἶναι Θρασυβούλῳ τῷ Μιλησίων τυράννῳ.
[1, 99]	Καὶ Ἀριστοτέλης μὲν τὸν Κορίνθιόν	φησιν	εἶναι τὸν σοφόν· Πλάτων δὲ
[1, 29]	Βαθυκλέους παῖς Θυρίων ἐκαλεῖτο, καθά	φησιν	Ἔλευσις ἐν τῷ Περὶ Ἀχιλλέως
[1, 58]	εἰς τὸ συνειπεῖν, ὡς Ἀπολλόδωρός	φησιν	ἐν δευτέρῳ Περὶ νομοθετῶν. Ἀλλὰ
[1, 107]	ἀνδρῶν σωφρονέστατον πάντων. Ἀριστόξενος δέ	φησιν	ἐν τοῖς σποράδην οὐ πόρρω
[1, 76]	τἀδελφοῦ τελευτήσαντος κεκληρονομηκέναι. ~Παμφίλη δέ	φησιν	ἐν τῷ δευτέρῳ τῶν Ὑπομνημάτων,
[1, 38]	ἑβδομήκοντα ὀκτώ, {ἤ, ὡς Σωσικράτης	φησίν,	ἐνενήκοντα} τελευτῆσαι γὰρ ἐπὶ τῆς
[1, 40]	ἐν ταῖς Διαδοχαῖς Φημονόης εἶναί	φησιν,	ἐξιδιοποιήσασθαι δὲ αὐτὸ Χίλωνα. Περὶ
[1, 72]	λογοποιὸς ἤκμαζεν. Ἐτελεύτησε δ' ὥς	φησιν	Ἕρμιππος, ἐν Πίσῃ, τὸν υἱὸν
[1, 55]	Σόλων δὲ ὅρον ἀνθρωπίνου βίου	φησὶν	ἔτη ἑβδομήκοντα. Δοκεῖ δὲ καὶ
[1, 23]	ἐκλείψεις καὶ τροπὰς προειπεῖν, ὥς	φησιν	Εὔδημος ἐν τῇ Περὶ τῶν
[1, 98]	ἄστει ζῆν τοὺς βουλομένους, καθά	φησιν	Ἔφορος καὶ Ἀριστοτέλης. Ἤκμαζε δὲ
[1, 94]	σχεδὸν πάσης Ἀρκαδίας ἐπῆρξαν, ὥς	φησιν	Ἡρακλείδης ὁ Ποντικὸς ἐν τῷ
[1, 68]	Σάτυρος δὲ Λυκοῦργον. Οὗτος, ὥς	φησιν	Ἡρόδοτος ἐν τῇ πρώτῃ, Ἱπποκράτει
[1, 99]	καὶ Ἀμβρακιώτην. ~Τοῦτο καὶ Νεάνθης	φησὶν	ὁ Κυζικηνός, ἀνεψιούς τε εἶναι
[1, 115]	Θεόπομπος. Μυρωνιανὸς δὲ ἐν Ὁμοίοις	φησὶν	ὅτι Κούρητα αὐτὸν ἐκάλουν Κρῆτες·
[1, 75]	νῦν Πιττάκειος καλεῖται. Σωσικράτης δέ	φησιν	ὅτι ὀλίγον ἀποτεμόμενος ἔφη τὸ
[1, 120]	ἀγορεύων. Ἴων δ' ὁ Χῖός	φησιν	περὶ αὐτοῦ· Ὥς ὃ μὲν
[1, 99]	τὸν σοφόν· Πλάτων δὲ οὔ	φησιν.	Τούτου ἐστί· Μελέτη τὸ πᾶν.
[1, 42]	τῷ Περὶ τῶν σοφῶν ἑπτακαίδεκά	φησιν,	ὧν τοὺς ἑπτὰ ἄλλους ἄλλως
[1, 25]	τὴν πόλιν. Καὶ αὐτὸς δέ	φησιν,	ὡς Ἡρακλείδης ἱστορεῖ, μονήρη αὑτὸν
[1, 64]	ἐκποδὼν ἅπαντας ποιήσεσθαι, οὐκ ἂν	φθάνοις.	Ἐπιβουλεύσειε δ' ἄν τις καὶ
[1, 98]	κρεῖττον τυραννίδος· ~αἱ μὲν ἡδοναὶ	φθαρταί,	αἱ δὲ τιμαὶ ἀθάνατοι· εὐτυχῶν
[1, 95]	ὅπως παραλάβῃ τὴν τυραννίδα· ὃν	φθάσαντες	οἱ Κερκυραῖοι διεχρήσαντο. Ὅθεν ὀργισθεὶς
[1, 121]	ὃν τίκτει ποτὲ Σύρος ~ἐς	φθεῖρας	λόγος ἐστὶν ἀλλάξαι τὸ πρὶν
[1, 118]	ταφῆναι ἐν Δήλῳ. Οἱ δὲ	φθειριάσαντα	τὸν βίον τελευτῆσαι· ὅτε καὶ
[1, 122]	δεδεγμένον τὰ παρὰ σέο γράμματα.	Φθειρῶν	ἔθυον πᾶς καί με εἶχεν
[1, 120]	κεκασμένος ἠδὲ καὶ αἰδοῖ καὶ	φθίμενος	ψυχῇ τερπνὸν ἔχει βίοτον, εἴπερ
[1, 102]	Ἑλλάδος σωθῆναι, διὰ δὲ τὸν	φθόνον	ἐν τῇ οἰκείᾳ ἀπολέσθαι. Ἔνιοι
[1, 30]	δ' ὁ Πλαταιικὸς καὶ Κλέαρχος	φιάλην	ἀποσταλῆναι ὑπὸ Κροίσου Πιττακῷ καὶ
[1, 28]	Μιλησίου. Βαθυκλέα γάρ τινα Ἀρκάδα	φιάλην	καταλιπεῖν καὶ ἐπισκῆψαι δοῦναι τῶν
[1, 29]	λαβών. Ὁ δὲ περιενεγκὼν τὴν	φιάλην	τοῦ Βαθυκλέους παῖς Θυρίων ἐκαλεῖτο,
[1, 78]	μηδὲ ἐχθρόν. Εὐσέβειαν ἀσκεῖν. Σωφροσύνην	φιλεῖν.	Ἀλήθειαν ἔχειν, πίστιν, ἐμπειρίαν, ἐπιδεξιότητα,
[1, 87]	καὶ ὀλίγον χρόνον βιωσομένους, καὶ	φιλεῖν	ὡς μισήσοντας· τοὺς γὰρ πλείστους
[1, 92]	τε εὖ τὸ σῶμα ἀσκεῖν·	φιλήκοον	εἶναι μᾶλλον ἢ φιλόλαλον· φιλομαθῆ
[1, 111]	τὸ μὲν ἀργύριον οὐ προσήκατο·	φιλίαν	δὲ καὶ συμμαχίαν ἐποιήσατο Κνωσίων
[1, 113]	ἀλατείᾳ ἐγκύρσωντί τοι τοὶ τήνω	φίλοι,	δειμαίνω μή τι δεινὸν πάθῃς.
[1, 98]	μέτριος ἴσθι, δυστυχῶν δὲ φρόνιμος·	φίλοις	εὐτυχοῦσι καὶ ἀτυχοῦσι ὁ αὐτὸς
[1, 92]	ἀσκεῖν· φιλήκοον εἶναι μᾶλλον ἢ	φιλόλαλον·	φιλομαθῆ μᾶλλον ἢ ἀμαθῆ· γλῶσσαν
[1, 118]	δῆλα· καὶ τοὐντεῦθεν παρὰ τοῖς	φιλολόγοις	ἡ λέξις ἐπὶ τῶν χειρόνων
[1, 92]	φιλήκοον εἶναι μᾶλλον ἢ φιλόλαλον·	φιλομαθῆ	μᾶλλον ἢ ἀμαθῆ· γλῶσσαν εὔφημον
[1, 91]	τὰς παρθένους. Ἔλεγέ τε τὸν	φίλον	δεῖν εὐεργετεῖν, ὅπως μᾶλλον ᾖ
[1, 102]	ἑτοιμότητα εἰσέφρησεν αὐτὸν καὶ μέγιστον	φίλον	ἐποιήσατο. Μετὰ χρόνον δὲ παραγενόμενος
[1, 87]	τῶν δὲ ἐχθρῶν τὸν ἕτερον	φίλον.	Ἐρωτηθεὶς τί ποιῶν ἄνθρωπος τέρπεται,
[1, 105]	ἔφη, Γγλῶσσα. Κρεῖττον ἔλεγεν ἕνα	φίλον	ἔχειν πολλοῦ ἄξιον ἢ πολλοὺς
[1, 78]	νέμεσιν αἰδόμενον. Παρακαταθήκην λαβόντα ἀποδοῦναι.	Φίλον	μὴ λέγειν κακῶς, ἀλλὰ μηδὲ
[1, 71]	κατὰ τὸν νόμον, τὸν δὲ	φίλον	πείσειεν ἀποδικάσαι αὐτοῦ, ἵνα ἀμφότερα
[1, 91]	ᾖ φίλος· τὸν δὲ ἐχθρὸν	φίλον	ποιεῖν. ~Φυλάσσεσθαι γὰρ τῶν μὲν
[1, 71]	καὶ τὸν νόμον καὶ τὸν	φίλον	τηρήσαι. Ἐνδοξότατος δὲ μάλιστα παρὰ
[1, 103]	πῶς οὐκ ἂν γένοιτό τις	φιλοπότης,	Εἰ πρὸ ὀφθαλμῶν, εἶπεν, ἔχοι
[1, 66]	Καὶ γὰρ πρὸ τῆς τυραννίδος	φίλος	σοὶ ἦν, καὶ νῦν οὐ
[1, 91]	δεῖν εὐεργετεῖν, ὅπως μᾶλλον ᾖ	φίλος·	τὸν δὲ ἐχθρὸν φίλον ποιεῖν.
[1, 89]	μετασχεῖν τε τῆς ἐν Αἰγύπτῳ	φιλοσοφίας.	Γενέσθαι τε αὐτῷ θυγατέρα Κλεοβουλίνην,
[1, 122]	γε ἀρκτέον ἀπὸ τῆς Ἰωνικῆς	φιλοσοφίας,	ἧς καθηγήσατο Θαλῆς, οὗ διήκουσεν
[1, 81]	ἀλεῖν, ὥς φησι Κλέαρχος ὁ	φιλόσοφος.	Καὶ αὐτοῦ ἐστιν ἐπιστόλιον τοιόνδε·
[1, 108]	τῷ τυράννῳ, χωρὶς Πλάτωνος τοῦ	φιλοσόφου.	Μέμνηται γὰρ αὐτοῦ καὶ οὗτος
[1, 40]	δὲ Δικαίαρχος οὔτε σοφοὺς οὔτε	φιλοσόφους	φησὶν αὐτοὺς γεγονέναι, συνετοὺς δέ
[1, 60]	Ἀπολλόδωρος ἐν τῷ Περὶ τῶν	φιλοσόφων	αἱρέσεων, τάδε· καλοκἀγαθίαν ὅρκου πιστοτέραν
[1, 42]	Ἱππόβοτος δὲ ἐν τῇ Τῶν	φιλοσόφων	ἀναγραφῇ· Ὀρφέα, Λίνον, Σόλωνα, Περίανδρον,
[1, 122]	προσκαταλέγουσι. Λεκτέον δὲ περὶ τῶν	φιλοσόφων·	καὶ πρῶτόν γε ἀρκτέον ἀπὸ
[1, 40]	ὁ Κυρηναῖος, γεγραφὼς Περὶ τῶν	φιλοσόφων,	πᾶσιν ἐγκαλεῖ, μάλιστα δὲ τοῖς
[1, 26]	διὰ τί οὐ τεκνοποιεῖ, διὰ	φιλοτεκνίαν	εἰπεῖν. Καὶ λέγουσι ὅτι τῆς
[1, 60]	Μὴ ψεύδου. Τὰ σπουδαῖα μελέτα.	Φίλους	μὴ ταχὺ κτῶ· οὓς δ'
[1, 92]	παιδεύειν· ἐχθρὰν διαλύειν. Γυναικὶ μὴ	φιλοφρονεῖσθαι,	μηδὲ μάχεσθαι, ἀλλοτρίων παρόντων· τὸ
[1, 67]	Ἄγαμαί σε τῆς περὶ ἡμᾶς	φιλοφροσύνης·	καὶ νὴ τὴν Ἀθηνᾶν, εἰ
[1, 71]	περὶ ἑνός. Κρίνων γάρ ποτε	φίλῳ	δίκην αὐτὸς μὲν κατὰ τὸν
[1, 54]	Ἢν δὲ ἀξιώσῃς τῶν ἐμῶν	φίλων	εἷς εἶναι, ἔσῃ ἀνὰ πρώτους·
[1, 70]	Ταχύτερον ἐπὶ τὰς ἀτυχίας τῶν	φίλων	ἢ ἐπὶ τὰς εὐτυχίας πορεύεσθαι.
[1, 29]	Μιλήσιός φασι τῶν Κροίσου τινὰ	φίλων	λαβεῖν παρὰ τοῦ βασιλέως ποτήριον
[1, 87]	ἢ φίλων· τῶν μὲν γὰρ	φίλων	πάντως ἐχθρὸν ἔσεσθαι τὸν ἕτερον,
[1, 37]	εὔπορος, τὴν δὲ φύσιν εὐπαίδευτος.	Φίλων	παρόντων καὶ ἀπόντων μεμνῆσθαί φησι·
[1, 92]	ποιεῖν. ~Φυλάσσεσθαι γὰρ τῶν μὲν	φίλων	τὸν ψόγον, τῶν δὲ ἐχθρῶν
[1, 87]	ἔλεγε δικάζειν μεταξὺ ἐχθρῶν ἢ	φίλων·	τῶν μὲν γὰρ φίλων πάντως
[1, 111]	οὐ πολὺ μετήλλαξεν, ὥς φησι	Φλέγων	ἐν τῷ Περὶ μακροβίων βιοὺς
[1, 90]	ἄνθεσί τ' εἰαρινοῖς ἀελίου τε	φλογὶ	χρυσέας τε σελάνας καὶ θαλασσαίαισι
[1, 70]	οἱ πλησίον αἰδῶνται μᾶλλον ἢ	φοβῶνται.	Μανθάνειν τῆς αὑτοῦ οἰκίας καλῶς
[1, 33]	δέ· Ἔκγονε Μιλήτου, τρίποδος πέρι	Φοῖβον	ἐρωτᾷς; Καὶ ὡς προείρηται. Καὶ
[1, 28]	οὕτως· Ἔκγονε Μιλήτου, τρίποδος πέρι	Φοῖβον	ἐρωτᾷς; Τίς σοφίῃ πάντων πρῶτος,
[1, 22]	ἐκ τῶν Θηλιδῶν, οἵ εἰσι	Φοίνικες,	εὐγενέστατοι τῶν ἀπὸ Κάδμου καὶ
[1, 23]	σταθμήσασθαι τοὺς ἀστερίσκους, ᾗ πλέουσι	Φοίνικες.	Κατά τινας δὲ μόνα δύο
[1, 22]	ὅτε ἦλθε σὺν Νείλεῳ ἐκπεσόντι	Φοινίκης·	ὡς δ' οἱ πλείους φασίν,
[1, 44]	ἐπιτρέπῃς. ~Σὺ μέντοι χωροφιλέων ὀλίγα	φοιτέεις	ἐς Ἰωνίην, οὐδέ σε ποθὴ
[1, 99]	γὰρ καὶ ἄσμενοι ὄψονται Κορίνθιοι	φοιτεῦντας	ἐς οἶκον τὸν Περιάνδρου. ~Περίανδρος
[1, 99]	μὴ ὀκνεῖτε καὶ παρ' ἐμὲ	φοιτῆν	τὸν Κορίνθου τύραννον. Ὑμᾶς γὰρ
[1, 47]	τάδε. Εἴην δὴ τότ' ἐγὼ	Φολεγάνδριος	ἢ Σικινίτης ἀντί γ' Ἀθηναίου,
[1, 76]	Τῶν δὲ Κυμαίων πεμψάντων τὸν	φονέα	τῷ Πιττακῷ, μαθόντα καὶ ἀπολύσαντα
[1, 26]	βουλόμενος δεῖξαι ῥᾷον εἶναι πλουτεῖν,	φορᾶς	μελλούσης ἐλαιῶν ἔσεσθαι, προνοήσας ἐμισθώσατο
[1, 116]	αὐτοῦ καταδῦναι. Καὶ ἀνιμηθέντος ἐκ	φρέατος	ὕδατος πιόντα προειπεῖν ὡς εἰς
[1, 43]	ἐς Σῦρον. Ἦ γὰρ ἂν	φρενήρεες	εἴημεν ἐγώ τε καὶ Σόλων
[1, 61]	δέ οἱ διχόμυθος ἐκ μελαίνης	φρενὸς	γεγωνῇ. Γέγραφε δὲ δῆλον μὲν
[1, 91]	πλῆθος· ἀλλ' ὁ καιρὸς ἀρκέσει.	Φρόνει	τι κεδνόν· μὴ μάταιος ἄχαρις
[1, 91]	μὲν τὴν ἡλικίαν τὸ δὲ	φρονεῖν	γυναῖκας· ὑποδεικνὺς ὅτι δεῖ παιδεύεσθαι
[1, 86]	τῇ πατρίδι ψυχῆς ἴδιον καὶ	φρονήσεως.	Εὐπορίαν δὲ χρημάτων πολλοῖς καὶ
[1, 87]	ταχὺ λάλει· μανίαν γὰρ ἐμφαίνει.	Φρόνησιν	ἀγάπα. ~Περὶ θεῶν λέγε ὡς
[1, 35]	Οὔ τι τὰ πολλὰ ἔπη	φρονίμην	ἀπεφήνατο δόξαν· ἕν τι μάτευε
[1, 98]	μὲν μέτριος ἴσθι, δυστυχῶν δὲ	φρόνιμος·	φίλοις εὐτυχοῦσι καὶ ἀτυχοῦσι ὁ
[1, 64]	ἀπαλλαγῇς. Εἰ δὲ πάντως τυραννητέον,	φροντίζειν	ὅπως τὴν ἀλλοδαπὴν δύναμιν πλείονα
[1, 72]	τῶν Πελοποννησιακῶν καταστρεψάμενος τὴν νῆσον,	φρουρὸν	ἐγκατέστησεν Ἀθηναίων, καὶ πάμπολλα τοὺς
[1, 25]	τοῖς Ἰάμβοις Εὔφορβον εὑρεῖν τὸν	Φρύγα,	οἷον σκαληνὰ καὶ τρίγωνα καὶ
[1, 74]	ἐστρατήγει μὲν αὐτός, Ἀθηναίων δὲ	Φρύνων	παγκρατιαστὴς Ὀλυμπιονίκης. Συνέθετο δὴ μονομαχῆσαι
[1, 74]	τὴν ἀσπίδα λαθραίως περιέβαλε τὸν	Φρύνωνα,	καὶ κτείνας ἀνεσώσατο τὸ χωρίον.
[1, 72]	εὖ προὐνοήσατο. Δημάρατος μὲν γὰρ	φυγὰς	ὢν Λακεδαιμονίων Ξέρξῃ συνεβούλευσε τὰς
[1, 66]	ταῦτα ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν· καὶ	φύλακας	ἠξίου παρασχεῖν οἱ τετρακοσίους τοὺς
[1, 92]	τὸν δὲ ἐχθρὸν φίλον ποιεῖν.	~Φυλάσσεσθαι	γὰρ τῶν μὲν φίλων τὸν
[1, 70]	τεθνηκότα μὴ κακολογεῖν. Γῆρας τιμᾶν.	Φυλάττειν	ἑαυτόν. Ζημίαν αἱρεῖσθαι μᾶλλον ἢ
[1, 57]	~Κἀκεῖνο· δακτυλιογλύφῳ μὴ ἐξεῖναι σφραγῖδα	φυλάττειν	τοῦ πραθέντος δακτυλίου· καὶ ἐὰν
[1, 114]	παρὰ Νυμφῶν ἔδεσμά τι καὶ	φυλάττοι	ἐν χηλῇ βοός· προσφερόμενός τε
[1, 115]	Κρῆτες· καὶ τὸ σῶμα αὐτοῦ	φυλάττουσι	Λακεδαιμόνιοι παρ' ἑαυτοῖς κατά τι
[1, 60]	ἑαυτὸν κατέτρωσεν, ἐκεῖθεν ἔφη ταῦτα	φῦναι.	Τοῖς τε ἀνθρώποις συνεβούλευσεν, ὥς
[1, 85]	ἐπέγραψαν· Κλεινοῖς ἐν δαπέδοισι Πριήνης	φύντα	καλύπτει ἥδε Βίαντα πέτρη, κόσμον
[1, 24]	εἶπεν. Πρῶτος δὲ καὶ περὶ	φύσεως	διελέχθη, ὥς τινες. Ἀριστοτέλης δὲ
[1, 86]	τὸ μὲν ἰσχυρὸν γενέσθαι τῆς	φύσεως	ἔργον· τὸ δὲ λέγειν δύνασθαι
[1, 116]	Τοῦτόν φησι Θεόπομπος πρῶτον περὶ	φύσεως	καὶ θεῶν {Ἕλλησι} γράψαι. Πολλὰ
[1, 23]	~Μετὰ δὲ τὰ πολιτικὰ τῆς	φυσικῆς	ἐγένετο θεωρίας. Καὶ κατά τινας
[1, 51]	εἶπε, καὶ> φασιανοὺς καὶ ταώς·	φυσικῷ	γὰρ ἄνθει κεκόσμηνται καὶ μυρίῳ
[1, 71]	τῆς Λακωνικῆς. Καταμαθὼν γὰρ τὴν	φύσιν	αὐτῆς, Εἴθε, ἔφη, μὴ ἐγεγόνει,
[1, 37]	δὲ ψυχὴν εὔπορος, τὴν δὲ	φύσιν	εὐπαίδευτος. Φίλων παρόντων καὶ ἀπόντων
[1, 81]	γαύρηκα δὲ ὡς εἰκῆ γαυριῶντα·	φύσκωνα	δὲ καὶ γάστρωνα ὅτι παχὺς
[1, 77]	Ἐφη δὲ καὶ πρὸς τὸν	Φωκαϊκὸν	φάσκοντα δεῖν ζητεῖν σπουδαῖον ἄνθρωπον,
[1, 23]	εἰς αὐτὸν ἀναφερομένη ναυτικὴ ἀστρολογία	Φώκου	λέγεται εἶναι τοῦ Σαμίου. Καλλίμαχος
[1, 112]	νεαρὰν καὶ μὴ τῇ Κρητικῇ	φωνῇ	γεγραμμένην, Ἀτθίδι δὲ καὶ ταύτῃ
[1, 51]	ἐγκατῴκισεν, οἳ τῷ χρόνῳ τὴν	φωνὴν	ἀποξενωθέντες σολοικίζειν ἐλέχθησαν. Καί εἰσιν
[1, 115]	τὸ τῶν Νυμφῶν ἱερὸν ῥαγῆναι	φωνὴν	ἐξ οὐρανοῦ, Ἐπιμενίδη, μὴ Νυμφῶν,
[1, 96]	διὰ τὸ ἀλγεῖν ἐπὶ τῇ	φωρᾷ.	Ἀλλὰ καὶ Ἔφορος ἱστορεῖ ὡς
[1, 73]	καὶ εἰς τοῦτον ἐπίγραμμα ἡμῶν·	~Φωσφόρε,	σοί, Πολύδευκες, ἔχω χάριν, οὕνεκεν
[1, 78]	καὶ ἰοδόκον φαρέτραν στείχειν ποτὶ	φῶτα	κακόν. Πιστὸν γὰρ οὐδὲν γλῶσσα
[1, 90]	καὶ βρότεοι παλάμαι θραύοντι· μωροῦ	φωτὸς	ἅδε βουλά. Οὐ γὰρ εἶναι

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 19/07/2007