Livre, par.
[1, 43]	εἴημεν ἐγώ τε καὶ Σόλων	ὁ	Ἀθηναῖος, εἰ πλώσαντες μὲν ἐς
[1, 83]	τῷ ἀνθρώπῳ· καὶ τέλος μαθὼν	ὁ	Ἀλυάττης εἰρήνην ἐσπείσατο πρὸς τοὺς
[1, 102]	ἰδίαις πατρίσι ξένους ποιοῦνται. Ἔνθεν	ὁ	Ἀνάχαρσις ἑλὼν ἔφη νῦν αὐτὸν
[1, 34]	γεγραμμένα ὑπ' αὐτοῦ φησι Λόβων	ὁ	Ἀργεῖος εἰς ἔπη τείνειν διακόσια.
[1, 112]	Σεμνῶν θεῶν, ὥς φησι Λόβων	ὁ	Ἀργεῖος ἐν τῷ Περὶ ποιητῶν.
[1, 55]	τὰ πατρῷα κατεδηδοκὼς ὁμοίως. Καὶ	ὁ	ἀργὸς ὑπεύθυνος ἔστω παντὶ τῷ
[1, 98]	φρόνιμος· φίλοις εὐτυχοῦσι καὶ ἀτυχοῦσι	ὁ	αὐτὸς ἴσθι· ὃ ἂν ὁμολογήσῃς,
[1, 82]	Καὶ ἀπεστάλη ὁ τρίπους· καὶ	ὁ	Βίας ἰδὼν ἔφη τὸν Ἀπόλλω
[1, 30]	σοῦ μᾶλλον πραπίδεσσιν ἀρηρότα πευκαλίμῃσιν.	Ὁ	δ' ἐρωτήσας ἦν Ἀνάχαρσις. Δαΐμαχος
[1, 39]	οὗ μνημονεύει Διονύσιος ἐν Κριτικοῖς.	~Ὁ	δ' οὖν σοφὸς ἐτελεύτησεν ἀγῶνα
[1, 49]	καὶ τυραννεῖσθαι ἤθελον πρὸς αὐτοῦ·	ὁ	δ' οὐχ εἵλετο, ἀλλὰ καὶ
[1, 51]	εἴ τι θέαμα κάλλιον τεθέαται·	ὁ	δέ ἀλεκτρυόνας, εἶπε, καὶ> φασιανοὺς
[1, 28]	τρίποδ' αὐδῶ. Διδοῦσιν οὖν Θαλῇ·	ὁ	δὲ ἄλλῳ καὶ ἄλλος ἄλλῳ
[1, 75]	καὶ τὴν ἀρχὴν ἐνεχείρισαν αὐτῷ.	Ὁ	δὲ δέκα ἔτη κατασχὼν καὶ
[1, 40]	δέ φησι πάντας ἐπιθέσθαι ποιητικῇ·	ὁ	δὲ Δικαίαρχος οὔτε σοφοὺς οὔτε
[1, 28]	καὶ ἄλλος ἄλλῳ ἕως Σόλωνος.	Ὁ	δὲ ἔφη σοφίᾳ πρῶτον εἶναι
[1, 75]	χώραν αὐτῷ ἀπένειμαν οἱ Μυτιληναῖοι·	ὁ	δὲ ἱερὰν ἀνῆκεν, ἥτις νῦν
[1, 27]	Αἴγυπτον ἐλθὼν τοῖς ἱερεῦσι συνδιέτριψεν.	Ὁ	δὲ Ἱερώνυμος καὶ ἐκμετρῆσαί φησιν
[1, 102]	καὶ προσήκειν αὐτῷ ξένους ποιεῖσθαι.	Ὁ	δὲ καταπλαγεὶς τὴν ἑτοιμότητα εἰσέφρησεν
[1, 32]	σοφωτάτῳ· καὶ ἀμφότεροι συνῄνεσαν Θαλῇ.	Ὁ	δὲ μετὰ τὴν περίοδον τῷ
[1, 29]	Δελφινίῳ Ἑλλήνων ἀριστεῖον δὶς λαβών.	Ὁ	δὲ περιενεγκὼν τὴν φιάλην τοῦ
[1, 80]	ποτέρην εἰς ὑμέναιον ἄγω. Εἶπεν·	ὁ	δὲ σκίπωνα, γεροντικὸν ὅπλον, ἀείρας,
[1, 64]	ὁ μὲν δεδιὼς περὶ αὑτῷ,	ὁ	δὲ σοῦ καταγνούς, οὐκ ἔσθ'
[1, 111]	τὴν ἐς Κρήτην ἀπάξουσαν αὐτόν.	Ὁ	δὲ τὸ μὲν ἀργύριον οὐ
[1, 29]	καὶ κατὰ περίοδον πάλιν Θαλῇ·	~ὁ	δὲ τῷ Διδυμεῖ Ἀπόλλωνι ἀπέστειλεν,
[1, 49]	~Τοῦ δὴ λοιποῦ προσεῖχον αὐτῷ	ὁ	δῆμος καὶ ἡδέως καὶ τυραννεῖσθαι
[1, 88]	καὶ Ἱππῶναξ, ὡς προείρηται, καὶ	ὁ	δυσάρεστος Ἡράκλειτος μάλιστα Αὐτὸν ἐπῄνεσε
[1, 115]	ὅ τε γενεαλόγος καὶ τρίτος	ὁ	Δωρίδι γεγραφὼς περὶ Ῥόδου. ~ΦΕΡΕΚΥΔΗΣ.
[1, 91]	ἐοῦσαι, ἀποφθινύθουσιν ἅπασαι. Ἔστι δ'	ὁ	ἐνιαυτός. Τῶν δὲ ᾀδομένων εὐδοκίμησεν
[1, 119]	τράπεζαν θυωρὸν καλοῦσιν. Ἄνδρων δ'	ὁ	Ἐφέσιός φησι δύο γεγονέναι Φερεκύδας
[1, 69]	δ' αὐτὸν καὶ Αἰσώπου πυθέσθαι,	ὁ	Ζεὺς τί εἴη ποιῶν· τὸν
[1, 107]	δὲ μητρὸς Χηνέα. Εὐθύφρων δ'	ὁ	Ἡρακλείδου τοῦ Ποντικοῦ, Κρῆτά φησιν
[1, 107]	φημι· καὶ ζητοῦσι τί ἐστιν	ὁ	Ἠτεῖος. Παρμενίδης μὲν οὖν δῆμον
[1, 22]	~ΘΑΛΗΣ. Ἦν τοίνυν	ὁ	Θαλῆς, ὡς μὲν Ἡρόδοτος καὶ
[1, 28]	Μιλήσιοι ἔπεμψαν εἰς Δελφούς· καὶ	ὁ	θεὸς ἔχρησεν οὕτως· Ἔκγονε Μιλήτου,
[1, 102]	εἰ οἷόν τε, γενέσθαι. ~Καὶ	ὁ	θεράπων εἰσαγγείλας ἐκελεύσθη ὑπὸ τοῦ
[1, 91]	βροτοῖσι λόγων τε πλῆθος· ἀλλ'	ὁ	καιρὸς ἀρκέσει. Φρόνει τι κεδνόν·
[1, 28]	ἀπέστειλεν εἰς Δελφούς. Ταῦτα δὴ	ὁ	Καλλίμαχος ἐν τοῖς Ἰάμβοις ἄλλως
[1, 29]	ἐν ἐνάτῳ Μυθικῶν. Εὔδοξος δ'	ὁ	Κνίδιος καὶ Εὐάνθης ὁ Μιλήσιός
[1, 111]	δέοντα τριακόσια· ὡς δὲ Ξενοφάνης	ὁ	Κολοφώνιος ἀκηκοέναι φησί, τέτταρα πρὸς
[1, 51]	δέ τινες ὅτι κοσμήσας ἑαυτὸν	ὁ	Κροῖσος παντοδαπῶς καὶ καθίσας εἰς
[1, 99]	Ἀμβρακιώτην. ~Τοῦτο καὶ Νεάνθης φησὶν	ὁ	Κυζικηνός, ἀνεψιούς τε εἶναι ἀλλήλοις.
[1, 40]	ἐπιμνησθῆναι λόγοι φέρονται τοιοῦτοι. Δάμων	ὁ	Κυρηναῖος, γεγραφὼς Περὶ τῶν φιλοσόφων,
[1, 115]	τι λόγιον, ὥς φησι Σωσίβιος	ὁ	Λάκων. Γεγόνασι δὲ καὶ Ἐπιμενίδαι
[1, 84]	ἰσχύϊ προσεχρῆτο. Ὅθεν καὶ Δημόδοκος	ὁ	Λέριος τοῦτο αἰνίττεται λέγων· Ἢν
[1, 25]	Πυθαγόραν φασίν, ὧν ἐστιν Ἀπολλόδωρος	ὁ	λογιστικός. Οὗτος προήγαγεν ἐπὶ πλεῖστον
[1, 72]	πεντηκοστὴν δευτέραν Ὀλυμπιάδα, ὅτε Αἴσωπος	ὁ	λογοποιὸς ἤκμαζεν. Ἐτελεύτησε δ' ὥς
[1, 38]	ἄλλοι Θαλαῖ, καθά φησι Δημήτριος	ὁ	Μάγνης ἐν τοῖς Ὁμωνύμοις, πέντε·
[1, 112]	διέταξε Κρησὶ Μίνως. Ἀλλὰ Δημήτριος	ὁ	Μάγνης ἐν τοῖς Περὶ ὁμωνύμων
[1, 64]	ἄν τις καὶ τῶν ἀνυπόπτων,	ὁ	μὲν δεδιὼς περὶ αὑτῷ, ὁ
[1, 118]	θάψαι· ἐπεσκηφέναι τε ταῦτα Φερεκύδην.	~Ὁ	μὲν οὖν> ἀπήγγειλεν· οἱ δὲ
[1, 72]	τε ἦν· ὅθεν καὶ Ἀρισταγόρας	ὁ	Μιλήσιος τοῦτον τὸν τρόπον Χιλώνειον
[1, 29]	δ' ὁ Κνίδιος καὶ Εὐάνθης	ὁ	Μιλήσιός φασι τῶν Κροίσου τινὰ
[1, 113]	γὰρ οὐκ ἐσεῖταί τιν δεινὸς	ὁ	μόναρχος· αἰ δέ πη ἐπ'
[1, 65]	Ὥστε ἄπειμί τοι ἐκ μέσου	ὁ	μόνος ἐχθρὸς Πεισιστράτου· οἱ δὲ
[1, 29]	τῷ Περὶ Ἀχιλλέως καὶ Ἀλέξων	ὁ	Μύνδιος ἐν ἐνάτῳ Μυθικῶν. Εὔδοξος
[1, 45]	ὅμοιον προὔτρεψε πρᾶξαι. Καὶ οὗτος	ὁ	νόμος ἐκλήθη σεισάχθεια· φανερὸν δὲ
[1, 80]	κατὰ σαυτὸν ἔλα. Ταῦτ' ἀΐων	ὁ	ξεῖνος ἐφείσατο μείζονος οἴκου δράξασθαι,
[1, 91]	Ὑπομνήμασι. Καὶ αἴνιγμα τοῖον· ~Εἷς	ὁ	πατήρ, παῖδες δυοκαίδεκα. Τῶν δὲ
[1, 73]	χλωρὸν ἕλεν κότινον. Εἰ δ'	ὁ	πατὴρ στεφανοῦχον ἰδὼν τέκνον ἤμυσεν
[1, 30]	ἐρωτήσας ἦν Ἀνάχαρσις. Δαΐμαχος δ'	ὁ	Πλαταιικὸς καὶ Κλέαρχος φιάλην ἀποσταλῆναι
[1, 24]	τὰς ψυχάς· ὧν ἐστι Χοιρίλος	ὁ	ποιητής. Πρῶτος δὲ καὶ τὴν
[1, 53]	ἄλλο τῶν κοινῶν καὶ ἢν	{ὁ}	πόλεμος ἡμᾶς καταλάβῃ. ~Σοὶ δ'
[1, 94]	Ἀρκαδίας ἐπῆρξαν, ὥς φησιν Ἡρακλείδης	ὁ	Ποντικὸς ἐν τῷ Περὶ ἀρχῆς,
[1, 39]	μιν ἐγγὺς ἀπήγαγες· ἦ γὰρ	ὁ	πρέσβυς οὐκέθ' ὁρᾶν ἀπὸ γῆς
[1, 57]	ὑποβολῆς γέγραφε ῥαψῳδεῖσθαι, οἷον ὅπου	ὁ	πρῶτος ἔληξεν, ἐκεῖθεν ἄρχεσθαι τὸν
[1, 30]	Περὶ αὐτοῦ δὴ τάδε ἀνεῖπεν	ὁ	Πύθιος· Οἰταῖόν τινα φημὶ Μύσων'
[1, 26]	καιρός. Φησὶ δὲ καὶ Ἱερώνυμος	ὁ	Ῥόδιος ἐν τῷ δευτέρῳ τῶν
[1, 101]	τῶν τις ἑτάρων. ~ΑΝΑΧΑΡΣΙΣ. Ἀνάχαρσις	ὁ	Σκύθης Γνούρου μὲν ἦν υἱός,
[1, 43]	μὴ πλώσαιμεν. Ἥξει γὰρ καὶ	ὁ	Σόλων, ἢν ἐπιτρέπῃς. ~Σὺ μέντοι
[1, 56]	ἐκλιπόντες οἴχονται κρόκας. Ὅπερ συνιδὼν	ὁ	Σόλων μετρίως αὐτοὺς ἀπεδέξατο. Κάλλιστον
[1, 120]	ἔχει βίοτον, εἴπερ Πυθαγόρης ἐτύμως	ὁ	σοφὸς περὶ πάντων ἀνθρώπων γνώμας
[1, 97]	δίδωσι θεός. Καὶ γὰρ ἀθυμήσας	ὁ	σοφὸς Περίανδρος ἀπέσβη, οὕνεκεν οὐκ
[1, 40]	τινας καὶ νομοθετικούς. Ἀρχέτιμος δὲ	ὁ	Συρακούσιος ὁμιλίαν αὐτῶν ἀναγέγραφε παρὰ
[1, 55]	γονέας, ἄτιμος ἔστω· ἀλλὰ καὶ	ὁ	τὰ πατρῷα κατεδηδοκὼς ὁμοίως. Καὶ
[1, 88]	γράψας· ἐν Πριήνῃ Βίας ἐγένετο	ὁ	Τευτάμεω, οὗ πλέων λόγος ἢ
[1, 37]	αὐτοὶ μὴ δρῶμεν· ~Τίς εὐδαίμων,	Ὁ	τὸ μὲν σῶμα ὑγιής, τὴν
[1, 82]	τὰ καθ' ἑαυτάς. Καὶ ἀπεστάλη	ὁ	τρίπους· καὶ ὁ Βίας ἰδὼν
[1, 53]	ἐῶ γὰρ οὐδένα ὑβρίζειν· καὶ	ὁ	τύραννος ἐγὼ οὐ πλέον τι
[1, 22]	σοφοὶ ἐκλήθησαν, ὥς φησι Δημήτριος	ὁ	Φαληρεὺς ἐν τῇ τῶν Ἀρχόντων
[1, 81]	σῖτον ἀλεῖν, ὥς φησι Κλέαρχος	ὁ	φιλόσοφος. Καὶ αὐτοῦ ἐστιν ἐπιστόλιον
[1, 120]	ψεύδομαι ὧδ' ἀγορεύων. Ἴων δ'	ὁ	Χῖός φησιν περὶ αὐτοῦ· Ὥς
[1, 71]	ἐκεῖνο· Ἐν μὲν> λιθίναις ἀκόναις	ὁ	χρυσὸς ἐξετάζεται, διδοὺς βάσανον φανεράν·
[1, 115]	δὲ καὶ Ἐπιμενίδαι ἄλλοι δύο,	ὅ	τε γενεαλόγος καὶ τρίτος ὁ
[1, 88]	πλοῦτον. Πείσας λαβέ, μὴ βιασάμενος.	Ὅ	τι ἂν ἀγαθὸν πράττῃς, εἰς
[1, 100]	Καί σοι ἀναγγελέει εἰ ἐπέροιο	ὅ	τι μευ ἀκούσειεν ἢ ἴδοι.
[1, 64]	δὲ σοῦ καταγνούς, οὐκ ἔσθ'	ὅ	τι οὐκ ὀρρωδοῦντος· κἂν τῇ
[1, 98]	καὶ ἀτυχοῦσι ὁ αὐτὸς ἴσθι·	ὃ	ἂν ὁμολογήσῃς, διατήρει· λόγων ἀπορρήτων
[1, 87]	ὧδε· Βραδέως ἐγχείρει τοῖς πραττομένοις·	ὃ	δ' ἂν ἕλῃ, βεβαίως τηρῶν
[1, 78]	ἀνδρείων δέ, γενόμενα εὖ θέσθαι.	Ὃ	μέλλεις πράττειν, μὴ πρόλεγε· ἀποτυχὼν
[1, 120]	Χῖός φησιν περὶ αὐτοῦ· Ὥς	ὃ	μὲν ἠνορέῃ τε κεκασμένος ἠδὲ
[1, 119]	τοῦ Συρίου τό τε βιβλίον	ὃ	συνέγραψεν, οὗ ἡ ἀρχή· Ζὰς
[1, 95]	ἀθυμήσας ἐτελεύτησεν, ἤδη γεγονὼς ἔτη	ὀγδοήκοντα.	Σωσικράτης δέ φησι πρότερον Κροίσου
[1, 62]	δ' ἐν Κύπρῳ βιοὺς ἔτη	ὀγδοήκοντα,	τοῦτον ἐπισκήψας τοῖς ἰδίοις τὸν
[1, 98]	Ἤκμαζε δὲ περὶ τὴν τριακοστὴν	ὀγδόην	Ὀλυμπιάδα, καὶ ἐτυράννησεν ἔτη τετταράκοντα.
[1, 38]	τελευτῆσαι γὰρ ἐπὶ τῆς πεντηκοστῆς	ὀγδόης	Ὀλυμπιάδος, γεγονότα κατὰ Κροῖσον, ᾧ
[1, 61]	μεταποίησον, Λιγυαστάδη, ὧδε δ' ἄειδε·	ὀγδωκονταέτη	μοῖρα κίχοι θανάτου. Τῶν δὲ
[1, 96]	Δυσὶν ἐκέλευσε νεανίσκοις, δείξας τινὰ	ὁδόν,	ἐξελθεῖν νύκτωρ καὶ τὸν ἀπαντήσαντα
[1, 109]	εἰς ἀγρὸν ἐπὶ πρόβατον, τῆς	ὁδοῦ	κατὰ μεσημβρίαν ἐκκλίνας ὑπ' ἄντρῳ
[1, 114]	χωρίον αὐτοῖς· ἐπεὶ κἂν τοῖς	ὀδοῦσιν	αὐτὸ διαφορῆσαι· ταῦτα ἔλεγε τοσούτοις
[1, 70]	ἐχθαίρειν. Μὴ ἐπιθυμεῖν ἀδυνάτων. Ἐν	ὁδῷ	μὴ σπεύδειν. Λέγοντα μὴ κινεῖν
[1, 23]	τῇ Περὶ τῶν ἀστρολογουμένων ἱστορίᾳ·	ὅθεν	αὐτὸν καὶ Ξενοφάνης καὶ Ἡρόδοτος
[1, 108]	ἀλλὰ κώμης, καὶ ταῦτα ἀφανοῦς.	Ὅθεν	διὰ τὴν ἀδοξίαν αὐτοῦ καὶ
[1, 107]	μὲν οὖν δῆμον εἶναι Λακωνικῆς,	ὅθεν	εἶναι τὸν Μύσωνα. Σωσικράτης δ'
[1, 49]	Πεισιστρατίδαι ὄντες, μαίνεσθαι ἔλεγον αὐτόν·	ὅθεν	εἶπε ταυτί· Δείξει δὴ μανίην
[1, 110]	καὶ οὕτω λῆξαι τὸ κακόν.	Ὅθεν	ἔτι καὶ νῦν ἔστιν εὑρεῖν
[1, 110]	τοῖς Ἕλλησι θεοφιλέστατος εἶναι ὑπελήφθη.	Ὅθεν	καὶ Ἀθηναίοις τότε λοιμῷ κατεχομένοις
[1, 72]	κακὰ διέθηκε. Βραχυλόγος τε ἦν·	ὅθεν	καὶ Ἀρισταγόρας ὁ Μιλήσιος τοῦτον
[1, 84]	τῇ τῶν λόγων ἰσχύϊ προσεχρῆτο.	Ὅθεν	καὶ Δημόδοκος ὁ Λέριος τοῦτο
[1, 56]	υἱοὺς δημοσίᾳ τρέφεσθαι καὶ παιδεύεσθαι.	~Ὅθεν	καὶ ἐζήλουν πολλοὶ καλοὶ κἀγαθοὶ
[1, 62]	τεφρώσαντας εἰς τὴν χώραν σπεῖραι.	Ὅθεν	καὶ Κρατῖνος ἐν τοῖς Χείρωσί
[1, 95]	ὃν φθάσαντες οἱ Κερκυραῖοι διεχρήσαντο.	Ὅθεν	ὀργισθεὶς ἔπεμψε τοὺς παῖδας αὐτῶν
[1, 59]	Πῶς τε ἥκιστ' ἂν ἀδικοῖεν	οἱ	ἄνθρωποι, Εἰ ὁμοίως, ἔφη, ἄχθοιντο
[1, 51]	εἰσιν οἱ μὲν ἔνθεν Σολεῖς,	οἱ	δ' ἀπὸ Κύπρου Σόλιοι. Ὅτε
[1, 80]	κεῖνοί σοι πᾶν ἐρέουσιν ἔπος.	Οἱ	δ' ἄρ' ὑπὸ πληγῇσι θοὰς
[1, 80]	ἴχνια. Χὠ μὲν ἐπέστη πλησίον·	οἱ	δ' ἔλεγον· τὴν κατὰ σαυτὸν
[1, 32]	τοῖς Μιλησίοις μητροπόλει οὔσῃ μηνύουσιν.	Οἱ	δ' ἐπειδὴ διαπρεσβευόμενοι ἠλογοῦντο, πρὸς
[1, 118]	λέξις ἐπὶ τῶν χειρόνων τάττεται,	οἱ	δ' ἐπὶ τῶν βελτίστων χρώμενοι
[1, 65]	εἰσὶ καὶ ὅσα ἐγὼ ἐνομοθέτησα.	Οἱ	δ' ἐπιτρέποντες τὸ ξυνὸν ἔβλαπτον,
[1, 26]	αὐτὸν καὶ Κύβισθον υἱὸν ἔχειν·	οἱ	δὲ ἄγαμον μεῖναι, τῆς δὲ
[1, 109]	ἦν Φαιστίου, οἱ δὲ Δωσιάδα,	οἱ	δὲ Ἀγησάρχου. Κρὴς τὸ γένος
[1, 64]	ἑαυτὰ δύνανται ὀνῆσαι τὰς πόλεις,	οἱ	δὲ ἀεὶ τὸ πλῆθος ἄγοντες
[1, 66]	παρασχεῖν οἱ τετρακοσίους τοὺς νεωτάτους.	Οἱ	δὲ ἀνηκουστήσαντές μου παρέσχον τοὺς
[1, 109]	συχνοί, πατρὸς μὲν ἦν Φαιστίου,	οἱ	δὲ Δωσιάδα, οἱ δὲ Ἀγησάρχου.
[1, 65]	μέσου ὁ μόνος ἐχθρὸς Πεισιστράτου·	οἱ	δὲ καὶ δορυφορούντων αὐτόν, εἴ
[1, 41]	Ἔφορος δὲ ἀντὶ Μύσωνος Ἀνάχαρσιν·	οἱ	δὲ καὶ Πυθαγόραν προσγράφουσιν. Δικαίαρχος
[1, 83]	Ἀπόλλω σοφὸν εἶναι, οὐδὲ προσήκατο.	~Οἱ	δὲ λέγουσιν ἐν Θήβαις τῷ
[1, 65]	τῶν δὲ ὀκνούντων ἀμύνεσθαι ἀλκιμώτερος.	Οἱ	δὲ μανίαν Σόλωνος κατεγίγνωσκον. Τελευτῶν
[1, 118]	Φερεκύδην. ~Ὁ μὲν οὖν> ἀπήγγειλεν·	οἱ	δὲ μετὰ μίαν ἐπελθόντες κρατοῦσι
[1, 110]	ἡ Πυθία καθῆραι τὴν πόλιν·	οἱ	δὲ πέμπουσι ναῦν τε καὶ
[1, 25]	τρίγωνον ὀρθογώνιον, καὶ θῦσαι βοῦν.	~Οἱ	δὲ Πυθαγόραν φασίν, ὧν ἐστιν
[1, 110]	ὑπόμνημα τῆς τότε γενομένης ἐξιλάσεως.	Οἱ	δὲ τὴν αἰτίαν εἰπεῖν τοῦ
[1, 82]	μέν φησι παρελθεῖν τὰς κόρας	οἱ	δὲ τὸν πατέρα αὐτῶν, ὡς
[1, 118]	ὑπὸ Πυθαγόρου ταφῆναι ἐν Δήλῳ.	Οἱ	δὲ φθειριάσαντα τὸν βίον τελευτῆσαι·
[1, 61]	φαιδρῷ προσεννέπῃ προσώπῳ, γλῶσσα δέ	οἱ	διχόμυθος ἐκ μελαίνης φρενὸς γεγωνῇ.
[1, 103]	ἀσχημοσύνας. Θαυμάζειν τε ἔλεγε πῶς	οἱ	Ἕλληνες νομοθετοῦντες κατὰ τῶν ὑβριζόντων,
[1, 65]	δὲ ἀγόντων, οὐδὲν ὠφελοῦσιν. ~Οὐδ'	οἱ	ἐμοὶ ἀμείνους εἰσὶ καὶ ὅσα
[1, 64]	τινα ποιοῦ. Σόλων Ἐπιμενίδῃ. Οὔτε	οἱ	ἐμοὶ θεσμοὶ ἄρα Ἀθηναίους ἐπιπολὺ
[1, 22]	Ἀθήνησι Δαμασίου, καθ' ὃν καὶ	οἱ	ἑπτὰ σοφοὶ ἐκλήθησαν, ὥς φησι
[1, 104]	κομίζουσι. Ἐρωτηθεὶς πότεροι πλείους εἰσίν,	οἱ	ζῶντες ἢ οἱ νεκροί, ἔφη,
[1, 119]	χρώμενοι διαμαρτάνουσιν. ~Ἔλεγέ τε ὅτι	οἱ	θεοὶ τὴν τράπεζαν θυωρὸν καλοῦσιν.
[1, 72]	ἀσθενείᾳ πολυετίας. Καὶ αὐτὸν πάντες	οἱ	κατὰ τὴν πανήγυριν ἐντιμότατα παρέπεμψαν.
[1, 95]	παραλάβῃ τὴν τυραννίδα· ὃν φθάσαντες	οἱ	Κερκυραῖοι διεχρήσαντο. Ὅθεν ὀργισθεὶς ἔπεμψε
[1, 122]	Φερεκύδεω ταφάς. Καὶ οὗτοι μὲν	οἱ	κληθέντες σοφοί, οἷς τινες καὶ
[1, 56]	Κυνέγειρος, ὡς Καλλίμαχος, ὡς σύμπαντες	οἱ	Μαραθωνομάχαι· ἔτι δ' Ἁρμόδιος καὶ
[1, 51]	ἀποξενωθέντες σολοικίζειν ἐλέχθησαν. Καί εἰσιν	οἱ	μὲν ἔνθεν Σολεῖς, οἱ δ'
[1, 82]	τῶν ἑπτὰ ὑπὸ Σατύρου. Τοῦτον	οἱ	μὲν πλούσιον, Δοῦρις δὲ πάροικόν
[1, 59]	ὁμοίως, ἔφη, ἄχθοιντο τοῖς ἀδικουμένοις	οἱ	μὴ ἀδικούμενοι. Καὶ τὸν μὲν
[1, 103]	μὲν οἱ τεχνῖται, κρίνουσι δὲ	οἱ	μὴ τεχνῖται. Ἐρωτηθεὶς πῶς οὐκ
[1, 44]	πρόσκεαι τῇ γραφῇ. Ἡμέες δὲ	οἱ	μηδὲν γράφοντες περιχωρέομεν τήν τε
[1, 28]	τοῦ τρίποδος ἀμφισβήτησις ἦν, ἕως	οἱ	Μιλήσιοι ἔπεμψαν εἰς Δελφούς· καὶ
[1, 75]	οὖν τὸν Πιττακὸν ἰσχυρῶς ἐτίμησαν	οἱ	Μυτιληναῖοι, καὶ τὴν ἀρχὴν ἐνεχείρισαν
[1, 75]	ἄλλα. Καὶ χώραν αὐτῷ ἀπένειμαν	οἱ	Μυτιληναῖοι· ὁ δὲ ἱερὰν ἀνῆκεν,
[1, 104]	πλείους εἰσίν, οἱ ζῶντες ἢ	οἱ	νεκροί, ἔφη, Τοὺς οὖν πλέοντας
[1, 64]	Τό τε γὰρ θεῖον καὶ	οἱ	νομοθέται οὐ καθ' ἑαυτὰ δύνανται
[1, 64]	δὲ καὶ τὸ θεῖον καὶ	οἱ	νόμοι, εὖ μὲν ἀγόντων, εἰσὶν
[1, 69]	ταπεινὰ ὑψοῦν. Ἐρωτηθεὶς τίνι διαφέρουσιν	οἱ	πεπαιδευμένοι τῶν ἀπαιδεύτων, ἔφη, Ἐλπίσιν
[1, 30]	Μύσωνα, περὶ οὗ λέξομεν. Τοῦτον	οἱ	περὶ τὸν Εὔδοξον ἀντὶ Κλεοβούλου
[1, 22]	Νείλεῳ ἐκπεσόντι Φοινίκης· ὡς δ'	οἱ	πλείους φασίν, ἰθαγενὴς Μιλήσιος ἦν
[1, 88]	καθιέρωσαν τὸ Τευτάμειον λεγόμενον. Ἀπεφθέγξατο·	οἱ	πλεῖστοι κακοί. ~ΚΛΕΟΒΟΥΛΟΣ. Κλεόβουλος Εὐαγόρου
[1, 70]	Ἰσχυρὸν ὄντα πρᾷον εἶναι, ὅπως	οἱ	πλησίον αἰδῶνται μᾶλλον ἢ φοβῶνται.
[1, 88]	λόγος ἢ τῶν ἄλλων. Καὶ	οἱ	Πριηνεῖς δὲ αὐτῷ τέμενος καθιέρωσαν
[1, 66]	ἐχθρῶν· καὶ φύλακας ἠξίου παρασχεῖν	οἱ	τετρακοσίους τοὺς νεωτάτους. Οἱ δὲ
[1, 103]	παρὰ τοῖς Ἕλλησιν ἀγωνίζονται μὲν	οἱ	τεχνῖται, κρίνουσι δὲ οἱ μὴ
[1, 66]	τοὺς πένητας αὐτῶν τῆς θητείας,	οἵ	γε δὴ νῦν ξύμπαντες ἑνὶ
[1, 22]	δὲ Κλεοβουλίνης, ἐκ τῶν Θηλιδῶν,	οἵ	εἰσι Φοίνικες, εὐγενέστατοι τῶν ἀπὸ
[1, 57]	δὲ μάλιστα τὰ ἔπη ταυτί·	οἳ	δ' ἄρ' Ἀθήνας εἶχον" καὶ
[1, 112]	καὶ ἱερὰ ἱδρύσασθαι. Εἰσὶ δ'	οἳ	μὴ κοιμηθῆναι αὐτὸν λέγουσιν, ἀλλὰ
[1, 65]	δ' ἐπιτρέποντες τὸ ξυνὸν ἔβλαπτον,	οἳ	οὐκ ἐγένοντο ἐμποδὼν Πεισιστράτῳ ἐπιθέσθαι
[1, 94]	παιδός, ἀδελφῆς δὲ Ἀριστοδήμου θυγατέρα,	οἳ	σχεδὸν πάσης Ἀρκαδίας ἐπῆρξαν, ὥς
[1, 51]	τέ τινας τῶν Ἀθηναίων ἐγκατῴκισεν,	οἳ	τῷ χρόνῳ τὴν φωνὴν ἀποξενωθέντες
[1, 110]	Ἄρειον πάγον. Κἀκεῖθεν εἴασεν ἰέναι	οἷ	βούλοιντο, προστάξας τοῖς ἀκολούθοις ἔνθα
[1, 34]	ἐπὶ τοῦ οὐρανοῦ οἴει γνώσεσθαι;	Οἶδε	δ' αὐτὸν ἀστρονομούμενον καὶ Τίμων,
[1, 23]	τοῦ Σαμίου. Καλλίμαχος δ' αὐτὸν	οἶδεν	εὑρέτην τῆς ἄρκτου τῆς μικρᾶς,
[1, 34]	ἰδεῖν τὰ ἐπὶ τοῦ οὐρανοῦ	οἴει	γνώσεσθαι; Οἶδε δ' αὐτὸν ἀστρονομούμενον
[1, 54]	καθισταμένου, οὐδ' ἔφυγες. Ἐπάνιθι τοίνυν	οἴκαδε,	πιστεύων μοι καὶ ἀνωμότῳ, ἄχαρι
[1, 44]	τοι τὸ Πριηνέων ἄστυ, κεῖθι	οἰκέειν,	καὶ αὐτοὶ παρὰ σὲ οἰκήσομεν.
[1, 102]	δὲ τὸν φθόνον ἐν τῇ	οἰκείᾳ	ἀπολέσθαι. Ἔνιοι δὲ τελετὰς Ἑλληνικὰς
[1, 67]	μὴ περὶ παντός μοι ἦν	οἰκεῖν	ἐν δημοκρατίᾳ, ἐδεξάμην ἂν μᾶλλον
[1, 54]	ἢ ἄπιστον· εἴτε ἄλλως Ἀθήνησιν	οἰκεῖν,	ἐπιτετράψεται. Ἡμῶν δὲ εἵνεκα μὴ
[1, 79]	ἐπὶ τοῦ μνήματος ἐπιγέγραπται τόδε·	Οἰκείοις	δακρύοις ἁ γειναμένα κατακλαίει Πιττακὸν
[1, 92]	ἀμαθῆ· γλῶσσαν εὔφημον ἴσχειν· ἀρετῆς	οἰκεῖον	εἶναι, κακίας ἀλλότριον· ἀδικίαν φεύγειν·
[1, 116]	Περιλάῳ συμβουλεῦσαι ἐξοικῆσαι μετὰ τῶν	οἰκείων·	καὶ τὸν μὴ πεισθῆναι, Μεσσήνην
[1, 93]	Καὶ ἁ νᾶσος πελαγία, ἔνθα	οἰκέοντι	οὐδὲν δεινὸν ἐκ Πεισιστράτω. Καὶ
[1, 92]	ἄνοιαν, τὸ δὲ μανίαν σημαίνει.	Οἰκέτην	πάροινον μὴ κολάζειν, δοκεῖν γὰρ
[1, 73]	ἐγὼν δὲ δοκέω καὶ τὰ	οἰκῇα	σφαλερὰ ἦμεν ἀνδρὶ μονάρχῳ, καὶ
[1, 44]	οἰκέειν, καὶ αὐτοὶ παρὰ σὲ	οἰκήσομεν.	~ΣΟΛΩΝ. Σόλων Ἐξηκεστίδου Σαλαμίνιος πρῶτον
[1, 101]	Ἕρμιππος δὲ πρὸς τὴν Σόλωνος	οἰκίαν	ἀφικόμενον τῶν θεραπόντων τινὶ κελεῦσαι
[1, 109]	δὲ εἰς τὴν ἑαυτοῦ εἰσιὼν	οἰκίαν	περιέτυχε τοῖς πυνθανομένοις τίς εἴη,
[1, 92]	Καὶ ὅταν τις ἐξίῃ τῆς	οἰκίας,	ζητείτω πρότερον τί μέλλει πράσσειν·
[1, 34]	ἀγόμενος ὑπὸ γραὸς ἐκ τῆς	οἰκίας,	ἵνα τὰ ἄστρα κατανοήσῃ, εἰς
[1, 112]	ποιητῶν. Λέγεται δὲ καὶ πρῶτος	οἰκίας	καὶ ἀγροὺς καθῆραι καὶ ἱερὰ
[1, 70]	ἢ φοβῶνται. Μανθάνειν τῆς αὑτοῦ	οἰκίας	καλῶς προστατεῖν. Τὴν γλῶτταν μὴ
[1, 122]	ἠπίαλος. Ἐπέσκηψα δ' ὦν τοῖσιν	οἰκιήτῃσιν,	ἐπήν με καταθάψωσιν, ἐς σὲ
[1, 80]	δ' ὀλίγην ὡς κεῖνος ἐς	οἰκίον	ἤγετο νύμφην, οὕτω καὶ σύ,
[1, 73]	τῆνον τυράννων εὐδαιμονίζω ὅστις κα	οἴκοι	ἐξ αὐτὸς αὑτῶ κατθάνῃ. ~ΠΙΤΤΑΚΟΣ.
[1, 44]	ἄν μοι ἁρμοδιώτατα ἐν Μιλήτῳ	οἶκον	ποιέεσθαι παρὰ τοῖς ἀποίκοις ὑμέων·
[1, 99]	ἄσμενοι ὄψονται Κορίνθιοι φοιτεῦντας ἐς	οἶκον	τὸν Περιάνδρου. ~Περίανδρος Προκλεῖ. Ἐμὶν
[1, 93]	μέν τιν ἔασιν ἕταροι καὶ	οἶκος	πάντη· φαμὶ δὲ ἐγὼν ποτανεστάταν
[1, 80]	ἀΐων ὁ ξεῖνος ἐφείσατο μείζονος	οἴκου	δράξασθαι, παίδων κληδόνα συνθέμενος. Τὴν
[1, 111]	καὶ Ἀθηναίων. Καὶ ἐπανελθὼν ἐπ'	οἴκου	μετ' οὐ πολὺ μετήλλαξεν, ὥς
[1, 62]	Χείρωσί φησιν, αὐτὸν ποιῶν λέγοντα·	Οἰκῶ	δὲ νῆσον, ὡς μὲν ἀνθρώπων
[1, 105]	Μειράκιον, ἐὰν νέος ὢν τὸν	οἶνον	οὐ φέρῃς, γέρων γενόμενος ὕδωρ
[1, 76]	μεθύωσι, πολλοῦ κατὰ τὴν νῆσον	οἴνου	γινομένου. Εἶπέ τε χαλεπὸν ἐσθλὸν
[1, 34]	τοῖς Σίλλοις ἐπαινεῖ αὐτὸν λέγων·	Οἷόν	θ' ἑπτὰ Θάλητα σοφῶν σοφὸν
[1, 57]	Ὁμήρου ἐξ ὑποβολῆς γέγραφε ῥαψῳδεῖσθαι,	οἷον	ὅπου ὁ πρῶτος ἔληξεν, ἐκεῖθεν
[1, 25]	Ἰάμβοις Εὔφορβον εὑρεῖν τὸν Φρύγα,	οἷον	σκαληνὰ καὶ τρίγωνα καὶ ὅσα
[1, 101]	αὐτὸν θεάσασθαι, ξένος τε, εἰ	οἷόν	τε, γενέσθαι. ~Καὶ ὁ θεράπων
[1, 69]	εἰ δὲ μή, ἀκούσεσθαι ἐφ'	οἷς	λυπήσεσθαι. ~Μὴ ἀπειλεῖν μηδενί· γυναικῶδες
[1, 67]	οὐκ ἀξιώσας, νῦν ἐπανελθὼν ἀρεσκοίμην	οἷς	σὺ πράσσεις. Σόλων Κροίσῳ. Ἄγαμαί
[1, 122]	οὗτοι μὲν οἱ κληθέντες σοφοί,	οἷς	τινες καὶ Πεισίστρατον τὸν τύραννον
[1, 105]	οὐ φέρῃς, γέρων γενόμενος ὕδωρ	οἴσεις.	Εὗρε δ' εἰς τὸν βίον
[1, 97]	τινος· ἀλλὰ τέρπεο πᾶσιν ὁμῶς	οἷσι	δίδωσι θεός. Καὶ γὰρ ἀθυμήσας
[1, 106]	γένος Χηνεύς, ἀπὸ κώμης τινὸς	Οἰταϊκῆς	ἢ Λακωνικῆς, σὺν τοῖς ἑπτὰ
[1, 30]	δὴ τάδε ἀνεῖπεν ὁ Πύθιος·	Οἰταῖόν	τινα φημὶ Μύσων' ἐνὶ Χηνὶ
[1, 106]	τῷ Θαλοῦ βίῳ ὑπὲρ Χίλωνος.	Οἰταῖον	τινά φημι Μύσωνα ἐν Χηνὶ
[1, 58]	στέγειν· ἐὰν δὲ μεῖζον, διακόψαν	οἴχεσθαι.	Ἔφασκέ τε σφραγίζεσθαι τὸν μὲν
[1, 56]	κατὰ τὸν Εὐριπίδην Τρίβωνες ἐκλιπόντες	οἴχονται	κρόκας. Ὅπερ συνιδὼν ὁ Σόλων
[1, 99]	ἐς Σάρδεις. Ἤδη ὦν μὴ	ὀκνεῖτε	καὶ παρ' ἐμὲ φοιτῆν τὸν
[1, 65]	τυραννησείοντα εἶναι ξυνετώτερος, τῶν δὲ	ὀκνούντων	ἀμύνεσθαι ἀλκιμώτερος. Οἱ δὲ μανίαν
[1, 122]	δὲ τῇ θύρῃ καὶ εἰρομένοις	ὁκοῖόν	τι εἴη, διεὶς δάκτυλον ἐκ
[1, 101]	καὶ τὰ κατὰ πόλεμον ἔπη	ὀκτακόσια.	Παρέσχε δὲ καὶ ἀφορμὴν παροιμίας
[1, 38]	Ὀλυμπιάδος. ~Ἐτελεύτησε δ' ἐτῶν ἑβδομήκοντα	ὀκτώ,	{ἤ, ὡς Σωσικράτης φησίν, ἐνενήκοντα}
[1, 81]	ἐς Λυδίην, ὅπως σοι τὸν	ὄλβον	ἴδοιμι· ἐγὼ δὲ καὶ μὴ
[1, 44]	ἢν ἐπιτρέπῃς. ~Σὺ μέντοι χωροφιλέων	ὀλίγα	φοιτέεις ἐς Ἰωνίην, οὐδέ σε
[1, 80]	παίδων κληδόνα συνθέμενος. Τὴν δ'	ὀλίγην	ὡς κεῖνος ἐς οἰκίον ἤγετο
[1, 75]	καλεῖται. Σωσικράτης δέ φησιν ὅτι	ὀλίγον	ἀποτεμόμενος ἔφη τὸ ἥμισυ τοῦ
[1, 109]	ἐζήτει τὸ πρόβατον, νομίζων ἐπ'	ὀλίγον	κεκοιμῆσθαι. Ὡς δὲ οὐχ εὕρισκε,
[1, 114]	χηλῇ βοός· προσφερόμενός τε κατ'	ὀλίγον	μηδεμιᾷ κενοῦσθαι ἀποκρίσει μηδὲ ὀφθῆναί
[1, 39]	αὐτοῦ ἐπιγέγραπται τῷ μνήματι· Ἦ	ὀλίγον	τόδε σῆμα, τὸ δὲ κλέος
[1, 87]	μετρεῖν ὡς καὶ πολὺν καὶ	ὀλίγον	χρόνον βιωσομένους, καὶ φιλεῖν ὡς
[1, 51]	ἣν ἀφ' ἑαυτοῦ Σόλους ἐκάλεσεν·	ὀλίγους	τέ τινας τῶν Ἀθηναίων ἐγκατῴκισεν,
[1, 50]	ἀνδρῶν δ' ἐκ μεγάλων πόλις	ὄλλυται·	ἐς δὲ μονάρχου δῆμος ἀιδρίῃ
[1, 96]	ἱστορεῖ ὡς εὔξαιτο, εἰ νικήσειεν	Ὀλύμπια	τεθρίππῳ, χρυσοῦν ἀνδριάντα ἀναθεῖναι· νικήσας
[1, 68]	τῇ πρώτῃ, Ἱπποκράτει θυομένῳ ἐν	Ὀλυμπίᾳ,	τῶν λεβήτων αὐτομάτων ζεσάντων, συνεβούλευσεν
[1, 101]	Ἀθήνας κατὰ τὴν τεσσαρακοστὴν ἑβδόμην	Ὀλυμπιάδα	ἐπὶ ἄρχοντος Εὐκράτους. Ἕρμιππος δὲ
[1, 79]	οὖν περὶ τὴν τεσσαρακοστὴν δευτέραν	Ὀλυμπιάδα·	ἐτελεύτησε δ' ἐπὶ Ἀριστομένους τῷ
[1, 62]	οὖν περὶ τὴν τεσσαρακοστὴν ἕκτην	Ὀλυμπιάδα,	ἧς τῷ τρίτῳ ἔτει ἦρξεν
[1, 121]	κατὰ τὴν πεντηκοστὴν καὶ ἐνάτην	Ὀλυμπιάδα.	Καὶ ἐπέστειλεν ὧδε· ~Φερεκύδης Θαλῇ.
[1, 98]	δὲ περὶ τὴν τριακοστὴν ὀγδόην	Ὀλυμπιάδα,	καὶ ἐτυράννησεν ἔτη τετταράκοντα. Σωτίων
[1, 72]	γέρων περὶ τὴν πεντηκοστὴν δευτέραν	Ὀλυμπιάδα,	ὅτε Αἴσωπος ὁ λογοποιὸς ἤκμαζεν.
[1, 68]	ἔφορος κατὰ τὴν πεντηκοστὴν ἕκτην	Ὀλυμπιάδα.	Παμφίλη δέ φησι κατὰ τὴν
[1, 110]	τὸν Ἐπιμενίδην. Καὶ ὃς ἐλθὼν	Ὀλυμπιάδι	τεσσαρακοστῇ ἕκτῃ ἐκάθηρεν αὐτῶν τὴν
[1, 79]	τρίτῳ ἔτει τῆς πεντηκοστῆς δευτέρας	Ὀλυμπιάδος,	βιοὺς ὑπὲρ ἔτη ἑβδομήκοντα, ἤδη
[1, 38]	γὰρ ἐπὶ τῆς πεντηκοστῆς ὀγδόης	Ὀλυμπιάδος,	γεγονότα κατὰ Κροῖσον, ᾧ καὶ
[1, 37]	πρῶτον ἔτος τῆς τριακοστῆς ἐνάτης	Ὀλυμπιάδος.	~Ἐτελεύτησε δ' ἐτῶν ἑβδομήκοντα ὀκτώ,
[1, 95]	ἑνί, πρὸ τῆς τεσσαρακοστῆς ἐνάτης	Ὀλυμπιάδος.	Τοῦτον Ἡρόδοτος ἐν τῇ πρώτῃ
[1, 116]	καὶ γενέσθαι. Ἀνιόντα τε ἐξ	Ὀλυμπίας	εἰς Μεσσήνην τῷ ξένῳ Περιλάῳ
[1, 55]	τιμὰς τῶν ἐν ἀγῶσιν ἀθλητῶν,	Ὀλυμπιονίκῃ	μὲν τάξας πεντακοσίας δραχμάς, Ἰσθμιονίκῃ
[1, 72]	Ἕρμιππος, ἐν Πίσῃ, τὸν υἱὸν	Ὀλυμπιονίκην	ἀσπασάμενος πυγμῆς. Ἔπαθε δὴ τοῦτο
[1, 74]	αὐτός, Ἀθηναίων δὲ Φρύνων παγκρατιαστὴς	Ὀλυμπιονίκης.	Συνέθετο δὴ μονομαχῆσαι πρὸς αὐτόν·
[1, 100]	τῶν ἀσταχύων ῥάβδῳ παίων ἀπεθέριζον,	ὁμαρτέοντος	ἐκείνου. Καί σοι ἀναγγελέει εἰ
[1, 57]	τὸν ἐχόμενον. Μᾶλλον οὖν Σόλων	Ὅμηρον	ἐφώτισεν ἢ Πεισίστρατος, ὥς φησι
[1, 38]	ἀρχαῖος πάνυ, κατὰ Ἡσίοδον καὶ	Ὅμηρον	καὶ Λυκοῦργον· τέταρτος οὗ μέμνηται
[1, 57]	εἶναι τὴν ζημίαν. Τά τε	Ὁμήρου	ἐξ ὑποβολῆς γέγραφε ῥαψῳδεῖσθαι, οἷον
[1, 48]	αὐτὸν εἰς τὸν κατάλογον τοῦ	Ὁμήρου	μετὰ τὸν Αἴας δ' ἐκ
[1, 90]	ἅδε βουλά. Οὐ γὰρ εἶναι	Ὁμήρου	τὸ ἐπίγραμμα, πολλοῖς ἔτεσι προέχοντος,
[1, 60]	Νοῦν ἡγεμόνα ποιοῦ. Μὴ κακοῖς	ὁμίλει.	θεοὺς τίμα, γονέας αἰδοῦ. Φασὶ
[1, 43]	ἱστορίην, πλώσαντες δὲ ἐς Αἴγυπτον	ὁμιλήσοντες	τοῖς ἐκείνῃ ὅσοι ἱερέες τε
[1, 40]	νομοθετικούς. Ἀρχέτιμος δὲ ὁ Συρακούσιος	ὁμιλίαν	αὐτῶν ἀναγέγραφε παρὰ Κυψέλῳ, ᾗ
[1, 115]	φησι Θεόπομπος. Μυρωνιανὸς δὲ ἐν	Ὁμοίοις	φησὶν ὅτι Κούρητα αὐτὸν ἐκάλουν
[1, 45]	πρῶτος καὶ τοὺς λοιποὺς τὸ	ὅμοιον	προὔτρεψε πρᾶξαι. Καὶ οὗτος ὁ
[1, 58]	Τοὺς δὲ νόμους τοῖς ἀραχνίοις	ὁμοίους·	καὶ γὰρ ἐκεῖνα, ἐὰν μὲν
[1, 92]	γὰρ παροινεῖν. Γαμεῖν ἐκ τῶν	ὁμοίων·	ἂν γὰρ ἐκ τῶν κρειττόνων
[1, 59]	ἂν ἀδικοῖεν οἱ ἄνθρωποι, Εἰ	ὁμοίως,	ἔφη, ἄχθοιντο τοῖς ἀδικουμένοις οἱ
[1, 55]	καὶ ὁ τὰ πατρῷα κατεδηδοκὼς	ὁμοίως.	Καὶ ὁ ἀργὸς ὑπεύθυνος ἔστω
[1, 98]	ὁ αὐτὸς ἴσθι· ὃ ἂν	ὁμολογήσῃς,	διατήρει· λόγων ἀπορρήτων ἐκφορὰν μὴ
[1, 36]	Πρὸς τὸν μοιχὸν ἐρόμενον εἰ	ὀμόσαι	μὴ μεμοιχευκέναι, Οὐ χεῖρον, ἔφη,
[1, 53]	Κοδριδῶν. Ἀνέλαβον γὰρ ἐγὼ ἃ	ὀμόσαντες	Ἀθηναῖοι παρέξειν Κόδρῳ τε καὶ
[1, 79]	Ἀπομνημονευμάτων πρώτῳ καὶ Δημήτριος ἐν	Ὁμωνύμοις,	ὃς καὶ μικρὸς προσηγορεύθη. Τὸν
[1, 38]	Δημήτριος ὁ Μάγνης ἐν τοῖς	Ὁμωνύμοις,	πέντε· ῥήτωρ Καλλατιανός, κακόζηλος· ζωγράφος
[1, 89]	μέμνηται καὶ Κρατῖνος ἐν τῷ	ὁμωνύμῳ	δράματι, πληθυντικῶς ἐπιγράψας. Ἀλλὰ καὶ
[1, 112]	ὁ Μάγνης ἐν τοῖς Περὶ	ὁμωνύμων	ποιητῶν τε καὶ συγγραφέων διελέγχειν
[1, 97]	τυχεῖν τινος· ἀλλὰ τέρπεο πᾶσιν	ὁμῶς	οἷσι δίδωσι θεός. Καὶ γὰρ
[1, 56]	μὴ συνοικεῖν, μηδ' ἐπιτροπεύειν, εἰς	ὃν	ἡ οὐσία ἔρχεται τῶν ὀρφανῶν
[1, 121]	γενναίοις πολιήταις. Ἦν γὰρ χρησμός,	ὃν	ᾔδει μοῦνος, τοῦτο κελεύων· καὶ
[1, 63]	ἐπειδὴ δακρύει τὸν παῖδα τελευτήσαντα,	ὃν	ἡμεῖς οὐ παρειλήφαμεν, πρὸς τὸν
[1, 33]	καὶ Ἰώνων, πρὶν τρίποδα χρύσειον,	ὃν	Ἥφαιστος βάλε πόντῳ, ἐκ πόλιος
[1, 22]	ὠνομάσθη ἄρχοντος Ἀθήνησι Δαμασίου, καθ'	ὃν	καὶ οἱ ἑπτὰ σοφοὶ ἐκλήθησαν,
[1, 117]	αὐτῷ ὄναρ τοῦτο τὸν Ἡρακλέα,	ὃν	καὶ τῆς αὐτῆς νυκτὸς τοῖς
[1, 74]	Μυτιληναίους, ἀκούοντος τῆς δίκης Περιάνδρου,	ὃν	καὶ τοῖς Ἀθηναίοις προσκρῖναι. ~Τότε
[1, 30]	θεῖναι· κριθῆναι δὲ Ἀριστόδημον Σπαρτιάτην,	ὃν	παραχωρῆσαι Χίλωνι. ~Μέμνηται τοῦ Ἀριστοδήμου
[1, 30]	Θαλῇ. ~Καὶ περιελθεῖν εἰς Χίλωνα,	ὃν	πυνθάνεσθαι τοῦ Πυθίου τίς αὑτοῦ
[1, 120]	τῷ Φερεκρατείῳ· Τὸν κλεινὸν Φερεκύδην	ὃν	τίκτει ποτὲ Σύρος ~ἐς φθεῖρας
[1, 95]	αὐτὸν ὅπως παραλάβῃ τὴν τυραννίδα·	ὃν	φθάσαντες οἱ Κερκυραῖοι διεχρήσαντο. Ὅθεν
[1, 107]	καὶ Ἱππῶναξ εἰπών· καὶ Μύσων	ὃν	Ὡπόλλων ἀνεῖπεν ἀνδρῶν σωφρονέστατον πάντων.
[1, 117]	ἐν Θαυμασίοις· προστάξαι δὲ αὐτῷ	ὄναρ	τοῦτο τὸν Ἡρακλέα, ὃν καὶ
[1, 78]	ἀποτυχὼν γὰρ γελασθήσῃ. Ἀτυχίαν μὴ	ὀνειδίζειν,	νέμεσιν αἰδόμενον. Παρακαταθήκην λαβόντα ἀποδοῦναι.
[1, 104]	Τοὺς οὖν πλέοντας ποῦ τίθης;	Ὀνειδιζόμενος	ὑπὸ Ἀττικοῦ ὅτι Σκύθης ἐστίν,
[1, 104]	ἐστίν, ἔφη, Ἀλλ' ἐμοῦ μὲν	ὄνειδος	ἡ πατρίς, σὺ δὲ τῆς
[1, 28]	καὶ ἐπισκῆψαι δοῦναι τῶν σοφῶν	ὀνηΐστῳ.	Ἐδόθη δὴ Θαλῇ καὶ κατὰ
[1, 64]	νομοθέται οὐ καθ' ἑαυτὰ δύνανται	ὀνῆσαι	τὰς πόλεις, οἱ δὲ ἀεὶ
[1, 64]	ἐμοὶ θεσμοὶ ἄρα Ἀθηναίους ἐπιπολὺ	ὀνήσειν	ἔμελλον, οὔτε σὺ καθήρας τὴν
[1, 121]	σοφὸς ὄντως, καὶ ζῶν ἐστιν	ὄνησις,	χὤταν μηκέθ' ὑπάρχῃ. Γέγονε δὲ
[1, 119]	ἀεὶ καὶ Χθονίη· Χθονίῃ δὲ	ὄνομα	ἐγένετο Γῆ ἐπειδὴ αὐτῇ Ζὰς
[1, 94]	λυπούμενον ἐπὶ τῇ μητρί, ᾧ	ὄνομα	Λυκόφρων. ~Ἤδη δὲ ἐν γήρᾳ
[1, 41]	Βίαντα, Πιττακόν, Σόλωνα. Ἄλλους δὲ	ὀνομάζει	ἕξ, ὧν ἐκλέξασθαι τρεῖς, Ἀριστόδημον,
[1, 71]	δ' αὐτόν ποτε γηραιὸν ἤδη	ὄντα	εἰπεῖν ὡς οὐδὲν συνειδείη ἄνομον
[1, 109]	ἀδελφὸν εὑρὼν τότε ἤδη γέροντα	ὄντα,	πᾶσαν ἔμαθε παρ' ἐκείνου τὴν
[1, 70]	παντός. Ἀτυχοῦντι μὴ ἐπιγελᾶν. Ἰσχυρὸν	ὄντα	πρᾷον εἶναι, ὅπως οἱ πλησίον
[1, 49]	σιωπώντων. Καὶ ἡ βουλή, Πεισιστρατίδαι	ὄντες,	μαίνεσθαι ἔλεγον αὐτόν· ὅθεν εἶπε
[1, 53]	οὔτε οὐ προσῆκόν μοι, γένους	ὄντι	τῶν Κοδριδῶν. Ἀνέλαβον γὰρ ἐγὼ
[1, 68]	ὅτι μὴ ἔφορος ἐγένετο, αὐτοῦ	ὄντος,	Ἐγὼ μὲν γὰρ ἐπίσταμαι, εἶπεν,
[1, 35]	ἀποφθέγματα αὐτοῦ τάδε· Πρεσβύτατον τῶν	ὄντων	θεός· ἀγένητον γάρ. Κάλλιστον κόσμος·
[1, 37]	ῥευμάτων ὑπὸ τῶν ἐτησίων ἐναντίων	ὄντων.	Φησὶ δ' Ἀπολλόδωρος ἐν τοῖς
[1, 121]	ἀληθές· ἢν ᾖ τις σοφὸς	ὄντως,	καὶ ζῶν ἐστιν ὄνησις, χὤταν
[1, 40]	~Τούτου ἐστὶ τὸ Γνῶθι σαυτόν,	ὅπερ	Ἀντισθένης ἐν ταῖς Διαδοχαῖς Φημονόης
[1, 48]	τῶν δήμων τοὺς χρηματισμοὺς ἐγκεχαραγμένους,	ὅπερ	ἦν ἴδιον Ἀθηναίων. Ἔνιοι δέ
[1, 25]	πρὸς Μιλησίους ἐπὶ συμμαχίᾳ ἐκώλυσεν·	ὅπερ	Κύρου κρατήσαντος ἔσωσε τὴν πόλιν.
[1, 56]	Εὐριπίδην Τρίβωνες ἐκλιπόντες οἴχονται κρόκας.	Ὅπερ	συνιδὼν ὁ Σόλων μετρίως αὐτοὺς
[1, 65]	θέμενος πρὸ τοῦ στρατηγείου τὰ	ὅπλα	εἶπον τῶν μὲν μὴ αἰσθανομένων
[1, 50]	κρατοῦντος οὐ πείθων ἔθηκε τὰ	ὅπλα	πρὸ τοῦ στρατηγείου καὶ εἰπών,
[1, 97]	εὐνοίᾳ δορυφορεῖσθαι, καὶ μὴ τοῖς	ὅπλοις.	Καί ποτε ἐρωτηθεὶς διὰ τί
[1, 80]	Εἶπεν· ὁ δὲ σκίπωνα, γεροντικὸν	ὅπλον,	ἀείρας, ἤνιδε, κεῖνοί σοι πᾶν
[1, 53]	κλήρου δεκάτην, οὐκ ἐμοί, ἀλλ'	ὁπόθεν	ἔσται ἀναλοῦν εἴς τε θυσίας
[1, 53]	φέρομαι τἀξιώματος καὶ τῆς τιμῆς·	ὁποῖα	δὲ καὶ τοῖς πρόσθεν βασιλεῦσιν
[1, 54]	ἔτι τε ἀμαθίᾳ τῆς ἀρχῆς,	ὁποίαν	τινὰ ἐγὼ καταστήσομαι. Ἐπεὶ μαθὼν
[1, 43]	ξυνὸν καταθέσθαι γραφὴν ἢ ἐφ'	ὁποιοισοῦν	ἐπιτρέπειν χρῆμα ἐς οὐδὲν ὄφελος.
[1, 57]	ἐξ ὑποβολῆς γέγραφε ῥαψῳδεῖσθαι, οἷον	ὅπου	ὁ πρῶτος ἔληξεν, ἐκεῖθεν ἄρχεσθαι
[1, 90]	Φέρουσι δὲ μαρτύριον Σιμωνίδου ᾆσμα,	ὅπου	φησί· Τίς κεν αἰνήσειε νόῳ
[1, 64]	δὲ ἀεὶ τὸ πλῆθος ἄγοντες	ὅπως	ἂν γνώμης ἔχωσιν. Οὕτω δὲ
[1, 29]	παρὰ τοῦ βασιλέως ποτήριον χρυσοῦν,	ὅπως	δῷ τῷ σοφωτάτῳ τῶν Ἑλλήνων·
[1, 91]	τε τὸν φίλον δεῖν εὐεργετεῖν,	ὅπως	μᾶλλον ᾖ φίλος· τὸν δὲ
[1, 78]	πρὶν γενέσθαι τὰ δυσχερῆ, προνοῆσαι	ὅπως	μὴ γένηται· ἀνδρείων δέ, γενόμενα
[1, 70]	ἐπιγελᾶν. Ἰσχυρὸν ὄντα πρᾷον εἶναι,	ὅπως	οἱ πλησίον αἰδῶνται μᾶλλον ἢ
[1, 95]	ἐν γήρᾳ καθεστὼς μετεπέμπετο αὐτὸν	ὅπως	παραλάβῃ τὴν τυραννίδα· ὃν φθάσαντες
[1, 81]	Κέλεαί με ἱκνέεσθαι ἐς Λυδίην,	ὅπως	σοι τὸν ὄλβον ἴδοιμι· ἐγὼ
[1, 64]	Εἰ δὲ πάντως τυραννητέον, φροντίζειν	ὅπως	τὴν ἀλλοδαπὴν δύναμιν πλείονα ἕξεις
[1, 61]	ἐστι τάδε· Πεφυλαγμένος ἄνδρα ἕκαστον,	ὅρα	μὴ κρυπτὸν ἔχων ἔχθος κραδίῃ,
[1, 39]	ἦ γὰρ ὁ πρέσβυς οὐκέθ'	ὁρᾶν	ἀπὸ γῆς ἀστέρας ἠδύνατο. ~Τούτου
[1, 52]	ἔνεστι νόος. Εἰς γὰρ γλῶσσαν	ὁρᾶτε	καὶ εἰς ἔπος αἰόλον ἀνδρός,
[1, 94]	πρεσβύτερον ἄφρονα. Χρόνῳ δὴ ὑπ'	ὀργῆς	βαλὼν ὑποβάθρῳ ἢ λακτίσας τὴν
[1, 95]	φθάσαντες οἱ Κερκυραῖοι διεχρήσαντο. Ὅθεν	ὀργισθεὶς	ἔπεμψε τοὺς παῖδας αὐτῶν πρὸς
[1, 81]	ἴδοιμι· ἐγὼ δὲ καὶ μὴ	ὀρεὶς	πέπεισμαι τὸν Ἀλυάττεω παῖδα τῶν
[1, 104]	τὸν μὲν καπνὸν ἐν τοῖς	ὄρεσι	καταλείπουσι, τὰ δὲ ξύλα εἰς
[1, 39]	οὐρανόμηκες, τοῦ πολυφροντίστου τοῦτο Θάλητος	ὅρη.	Ἔστι καὶ παρ' ἡμῖν ἐς
[1, 24]	πρῶτον καταγράψαι κύκλου τὸ τρίγωνον	ὀρθογώνιον,	καὶ θῦσαι βοῦν. ~Οἱ δὲ
[1, 60]	τῶν φιλοσόφων αἱρέσεων, τάδε· καλοκἀγαθίαν	ὅρκου	πιστοτέραν ἔχε. Μὴ ψεύδου. Τὰ
[1, 55]	~Ταῦτα μὲν Πεισίστρατος. Σόλων δὲ	ὅρον	ἀνθρωπίνου βίου φησὶν ἔτη ἑβδομήκοντα.
[1, 118]	εἰς Δελφοὺς ἀπὸ τοῦ Κωρυκίου	ὄρους	αὑτὸν δισκῆσαι. Ἀριστόξενος δ' ἐν
[1, 64]	οὐκ ἔσθ' ὅ τι οὐκ	ὀρρωδοῦντος·	κἂν τῇ πόλει χάριν κατάθοιτο
[1, 56]	κἀκεῖνο· τὸν ἐπίτροπον τῇ τῶν	ὀρφανῶν	μητρὶ μὴ συνοικεῖν, μηδ' ἐπιτροπεύειν,
[1, 56]	ὃν ἡ οὐσία ἔρχεται τῶν	ὀρφανῶν	τελευτησάντων. ~Κἀκεῖνο· δακτυλιογλύφῳ μὴ ἐξεῖναι
[1, 42]	ἐν τῇ Τῶν φιλοσόφων ἀναγραφῇ·	Ὀρφέα,	Λίνον, Σόλωνα, Περίανδρον, Ἀνάχαρσιν, Κλεόβουλον,
[1, 115]	καὶ δὴ καὶ ἐλήφθησαν πρὸς	Ὀρχομενῷ.	Γηρᾶσαί τ' ἐν τοσαύταις ἡμέραις
[1, 67]	μοι Ἀθήναζε οὐ καλῶς ἔχον	ὁρῶ,	μή μέ τις μέμψηται, εἰ
[1, 95]	ὑπὸ τῶν Σαμίων διεσώθησαν. Καὶ	ὃς	ἀθυμήσας ἐτελεύτησεν, ἤδη γεγονὼς ἔτη
[1, 110]	Κρήτην, καλοῦντες τὸν Ἐπιμενίδην. Καὶ	ὃς	ἐλθὼν Ὀλυμπιάδι τεσσαρακοστῇ ἕκτῃ ἐκάθηρεν
[1, 96]	Κράτεια συνῆν αὐτῷ λάθρα· καὶ	ὃς	ἥδετο. Φανεροῦ δὲ γενομένου βαρὺς
[1, 79]	πρώτῳ καὶ Δημήτριος ἐν Ὁμωνύμοις,	ὃς	καὶ μικρὸς προσηγορεύθη. Τὸν δ'
[1, 33]	καὶ ἐς δόμον ἀνδρὸς ἵκηται,	ὃς	σοφὸς ᾖ τά τ' ἐόντα
[1, 41]	ἐκεῖνο· Ἦν Λακεδαιμόνιος Χίλων σοφός,	ὃς	τάδ' ἔλεξε· μηδὲν ἄγαν· καιρῷ
[1, 72]	Χιλώνειον καλεῖ. Βράγχου δὲ εἶναι,	ὃς	τὸ ἱερὸν ἔκτισε τὸ ἐν
[1, 73]	τόνδε δοριστέφανος Σπάρτα Χίλων' ἐφύτευσεν,	ὃς	τῶν ἑπτὰ σοφῶν πρῶτος ἔφυ
[1, 25]	οἷον σκαληνὰ καὶ τρίγωνα καὶ	ὅσα	γραμμικῆς ἔχεται θεωρίας. Δοκεῖ δὲ
[1, 65]	οἱ ἐμοὶ ἀμείνους εἰσὶ καὶ	ὅσα	ἐγὼ ἐνομοθέτησα. Οἱ δ' ἐπιτρέποντες
[1, 115]	τ' ἐν τοσαύταις ἡμέραις αὐτὸν	ὅσαπερ	ἔτη κατεκοιμήθη· καὶ γὰρ τοῦτό
[1, 56]	Ἀριστογείτων καὶ Μιλτιάδης καὶ μυρίοι	ὅσοι.	Ἀθληταὶ δὲ καὶ ἀσκούμενοι πολυδάπανοι,
[1, 43]	ἐς Αἴγυπτον ὁμιλήσοντες τοῖς ἐκείνῃ	ὅσοι	ἱερέες τε καὶ ἀστρολόγοι, παρὰ
[1, 63]	Σόλωνος ἐν ἀλλοδαπῇ Κύπριον πῦρ·	ὀστὰ	δ' ἔχει Σαλαμίς, ὧν κόνις
[1, 62]	τὸν τρόπον, ἀποκομίσαι αὐτοῦ τὰ	ὀστᾶ	εἰς Σαλαμῖνα καὶ τεφρώσαντας εἰς
[1, 73]	μονάρχῳ, καὶ τῆνον τυράννων εὐδαιμονίζω	ὅστις	κα οἴκοι ἐξ αὐτὸς αὑτῶ
[1, 114]	παρ' Ἀθηναίοις ἀγνοεῖν φάναι αὐτοὺς	ὅσων	κακῶν αἴτιον ἔσται τοῦτο τὸ
[1, 103]	εἰς αὐτόν· ~Ἐς Σκυθίην Ἀνάχαρσις	ὅτ'	ἤλυθε, πολλὰ πλανηθεὶς πάντας ἔπειθε
[1, 60]	διδάσκειν, ὡς ἀνωφελῆ τὴν ψευδολογίαν.	~Ὅτ'	οὖν Πεισίστρατος ἑαυτὸν κατέτρωσεν, ἐκεῖθεν
[1, 92]	πρότερον τί μέλλει πράσσειν· καὶ	ὅταν	εἰσέλθῃ πάλιν, ζητείτω τί ἔπραξε.
[1, 92]	δὲ ἐχθρῶν τὴν ἐπιβουλήν. Καὶ	ὅταν	τις ἐξίῃ τῆς οἰκίας, ζητείτω
[1, 122]	ὧδε· ~Φερεκύδης Θαλῇ. Εὖ θνήσκοις	ὅταν	τοι τὸ χρεὼν ἥκῃ. Νοῦσός
[1, 72]	περὶ τὴν πεντηκοστὴν δευτέραν Ὀλυμπιάδα,	ὅτε	Αἴσωπος ὁ λογοποιὸς ἤκμαζεν. Ἐτελεύτησε
[1, 51]	οἱ δ' ἀπὸ Κύπρου Σόλιοι.	Ὅτε	δὲ τὸν Πεισίστρατον ἔμαθεν ἤδη
[1, 22]	ἀναγραφῇ. Ἐπολιτογραφήθη δὲ ἐν Μιλήτῳ,	ὅτε	ἦλθε σὺν Νείλεῳ ἐκπεσόντι Φοινίκης·
[1, 27]	πυραμίδας ἐκ τῆς σκιᾶς, παρατηρήσαντα	ὅτε	ἡμῖν ἰσομεγέθεις εἰσίν. Συνεβίω δὲ
[1, 50]	Κύπρον, καὶ πρὸς Κροῖσον ἦλθεν,	ὅτε	καὶ ἐρωτηθεὶς ὑπ' αὐτοῦ, Τίς
[1, 26]	δὲ ἀδελφῆς τὸν υἱὸν θέσθαι.	Ὅτε	καὶ ἐρωτηθέντα διὰ τί οὐ
[1, 118]	δὲ φθειριάσαντα τὸν βίον τελευτῆσαι·	ὅτε	καὶ Πυθαγόρου παραγενομένου καὶ πυνθανομένου
[1, 62]	ἦρξεν Ἀθήνησι, καθά φησι Σωσικράτης·	ὅτε	καὶ τίθησι τοὺς νόμους. Ἐτελεύτησε
[1, 43]	ἥδιον, ἐθέλω γενέσθαι λεσχηνώτης περὶ	ὁτέων	γράφεις· καὶ ἢν κελεύῃς, παρὰ
[1, 33]	ἐγενόμην καὶ οὐ θηρίον, εἶτα	ὅτι	ἀνὴρ καὶ οὐ γυνή, τρίτον
[1, 33]	ἔχειν τῇ Τύχῃ· πρῶτον μὲν	ὅτι	ἄνθρωπος ἐγενόμην καὶ οὐ θηρίον,
[1, 26]	τῷ δευτέρῳ τῶν Σποράδην ὑπομνημάτων	ὅτι	βουλόμενος δεῖξαι ῥᾷον εἶναι πλουτεῖν,
[1, 99]	ὑμᾶς ἀποδέχομαι, ὡς ἴστε αὐτοί,	ὅτι	δαμοτικώτατα. Πεύθομαι ὡς πέρυτι ἐγένετο
[1, 91]	τὸ δὲ φρονεῖν γυναῖκας· ὑποδεικνὺς	ὅτι	δεῖ παιδεύεσθαι καὶ τὰς παρθένους.
[1, 27]	Οὐδεὶς δὲ αὐτοῦ καθηγήσατο, πλὴν	ὅτι	εἰς Αἴγυπτον ἐλθὼν τοῖς ἱερεῦσι
[1, 33]	ἀνὴρ καὶ οὐ γυνή, τρίτον	ὅτι	Ἕλλην καὶ οὐ βάρβαρος. ~Λέγεται
[1, 108]	αὐτὸ τοῦτο. Φησὶ δ' Ἀριστόξενος	ὅτι	ἔνθεν καὶ ἄδοξος ἦν, ὅτι
[1, 35]	τις, διὰ τί οὐκ ἀποθνήσκεις;	Ὅτι,	ἔφη, οὐδὲν διαφέρει. ~Πρὸς τὸν
[1, 44]	δεινὸν οὐδέν. Εἰ δὲ ἀσχαλήσεις	ὅτι	καὶ Μιλήσιοι τυραννεόμεθα- ἐχθαίρεις γὰρ
[1, 97]	ἐρωτηθεὶς διὰ τί τυραννεῖ, ἔφη,	Ὅτι	καὶ τὸ ἑκουσίως ἀποστῆναι καὶ
[1, 51]	τὰ θρυλούμενα. ~Φασὶ δέ τινες	ὅτι	κοσμήσας ἑαυτὸν ὁ Κροῖσος παντοδαπῶς
[1, 115]	Μυρωνιανὸς δὲ ἐν Ὁμοίοις φησὶν	ὅτι	Κούρητα αὐτὸν ἐκάλουν Κρῆτες· καὶ
[1, 114]	τῇ δευτέρᾳ. Λέγουσι δέ τινες	ὅτι	Κρῆτες αὐτῷ θύουσιν ὡς θεῷ·
[1, 68]	Πρός τε τὸν ἀδελφὸν δυσφοροῦντα	ὅτι	μὴ ἔφορος ἐγένετο, αὐτοῦ ὄντος,
[1, 108]	ὅτι ἔνθεν καὶ ἄδοξος ἦν,	ὅτι	μηδὲ πόλεως, ἀλλὰ κώμης, καὶ
[1, 119]	βελτίστων χρώμενοι διαμαρτάνουσιν. ~Ἔλεγέ τε	ὅτι	οἱ θεοὶ τὴν τράπεζαν θυωρὸν
[1, 75]	Πιττάκειος καλεῖται. Σωσικράτης δέ φησιν	ὅτι	ὀλίγον ἀποτεμόμενος ἔφη τὸ ἥμισυ
[1, 63]	δι' αὐτὸ δὲ τοῦτο δακρύω,	ὅτι	οὐδὲν ἀνύτω. Φέρονται δὲ αὐτοῦ
[1, 101]	τῶν θεραπόντων τινὶ κελεῦσαι μηνῦσαι	ὅτι	παρείη πρὸς αὐτὸν Ἀνάχαρσις καὶ
[1, 81]	γαυριῶντα· φύσκωνα δὲ καὶ γάστρωνα	ὅτι	παχὺς ἦν· ἀλλὰ μὴν καὶ
[1, 86]	τῆς σιγῆς πυθομένου, Σιωπῶ, ἔφη,	ὅτι	περὶ τῶν οὐδέν σοι προσηκόντων
[1, 32]	θάλασσαν πρὸς τῆς Λακαίνης, εἰπούσης	ὅτι	περιμάχητος ἔσται. Χρόνῳ δὲ Λεβεδίων
[1, 120]	πλεῖον Πυθαγόρῃ τὠμῷ λέγε ταῦθ'	ὅτι	πρῶτος ἁπάντων ἔστιν ἀν' Ἑλλάδα
[1, 61]	πείσεαι, ἔξελε τοῦτον· μηδὲ μέγαιρ'	ὅτι	σεῦ τοῖον ἐπεφρασάμην· καὶ μεταποίησον,
[1, 104]	ποῦ τίθης; Ὀνειδιζόμενος ὑπὸ Ἀττικοῦ	ὅτι	Σκύθης ἐστίν, ἔφη, Ἀλλ' ἐμοῦ
[1, 90]	ἐπὶ τύμβῳ, ἀγγελέω παριοῦσι, Μίδας	ὅτι	τῇδε τέθαπται. Φέρουσι δὲ μαρτύριον
[1, 26]	διὰ φιλοτεκνίαν εἰπεῖν. Καὶ λέγουσι	ὅτι	τῆς μητρὸς ἀναγκαζούσης αὐτὸν γῆμαι
[1, 104]	θαυμασιώτατον ἑωρακέναι παρὰ τοῖς Ἕλλησιν,	ὅτι	τὸν μὲν καπνὸν ἐν τοῖς
[1, 61]	γεγωνῇ. Γέγραφε δὲ δῆλον μὲν	ὅτι	τοὺς νόμους, καὶ δημηγορίας καὶ
[1, 102]	ὑπὸ τοῦ Σόλωνος εἰπεῖν αὐτῷ,	ὅτιπερ	ἐν ταῖς ἰδίαις πατρίσι ξένους
[1, 39]	Θαλῆν ἥρπασας ἐκ σταδίου. Αἰνέω	ὅττι	μιν ἐγγὺς ἀπήγαγες· ἦ γὰρ
[1, 66]	ἢ τῶν ἄλλων τις Ἀθηναίων	ὅτῳ	μὴ ἀρέσκει τυραννίς. Εἴτε δὲ
[1, 33]	γυνή, τρίτον ὅτι Ἕλλην καὶ	οὐ	βάρβαρος. ~Λέγεται δ' ἀγόμενος ὑπὸ
[1, 90]	θραύοντι· μωροῦ φωτὸς ἅδε βουλά.	Οὐ	γὰρ εἶναι Ὁμήρου τὸ ἐπίγραμμα,
[1, 108]	τῶν πραγμάτων τοὺς λόγους ζητεῖν·	οὐ	γὰρ ἕνεκα τῶν λόγων τὰ
[1, 54]	εἷς εἶναι, ἔσῃ ἀνὰ πρώτους·	οὐ	γάρ τι ἐν σοὶ ἐνορῶ
[1, 33]	θηρίον, εἶτα ὅτι ἀνὴρ καὶ	οὐ	γυνή, τρίτον ὅτι Ἕλλην καὶ
[1, 81]	ἱκομένοις ἐς Σάρδις· χρυσοῦ γὰρ	οὐ	δεύμεθα, ἀλλὰ πέπαμαι ἄρκια καὶ
[1, 122]	οὕτω μιν φῆνον· ἢν δὲ	οὐ	δοκιμώσητε, μὴ φήνῃς. Ἐμοὶ μὲν
[1, 34]	ὦ Θαλῆ, τὰ ἐν ποσὶν	οὐ	δυνάμενος ἰδεῖν τὰ ἐπὶ τοῦ
[1, 33]	μὲν ὅτι ἄνθρωπος ἐγενόμην καὶ	οὐ	θηρίον, εἶτα ὅτι ἀνὴρ καὶ
[1, 64]	γὰρ θεῖον καὶ οἱ νομοθέται	οὐ	καθ' ἑαυτὰ δύνανται ὀνῆσαι τὰς
[1, 113]	ἀνδραποδιξάμενος τὼς πολιήτας· νῦν δὲ	οὐ	κακὼς ἄνδρας δουλῶται· τοὶ μεμνάμενοι
[1, 67]	βέλτιστον. Ἐπανήκειν δέ μοι Ἀθήναζε	οὐ	καλῶς ἔχον ὁρῶ, μή μέ
[1, 66]	φίλος σοὶ ἦν, καὶ νῦν	οὐ	μᾶλλον διάφορος ἢ τῶν ἄλλων
[1, 113]	κα Πεισίστρατος κατασχέθῃ τὰν πόλιν,	οὐ	μὰν ἐς παῖδας τήνω ἔλπομαι
[1, 116]	ναῦν οὐριοδρομοῦσαν ἰδόντα εἰπεῖν ὡς	οὐ	μετὰ πολὺ καταδύσεται· καὶ ἐν
[1, 49]	τὴν ἐπίθεσιν τοῦ Πεισιστράτου· καὶ	οὐ	μόνον, ἀλλὰ καὶ βοηθεῖν ἕτοιμος
[1, 73]	στεφανοῦχον ἰδὼν τέκνον ἤμυσεν ἡσθείς,	οὐ	νεμεσητόν· ἐμοὶ τοῖος ἴτω θάνατος.
[1, 63]	τὸν παῖδα τελευτήσαντα, ὃν ἡμεῖς	οὐ	παρειλήφαμεν, πρὸς τὸν εἰπόντα, Ἀλλ'
[1, 50]	ἔπεσεν. Ἤδη δὲ αὐτοῦ κρατοῦντος	οὐ	πείθων ἔθηκε τὰ ὅπλα πρὸ
[1, 53]	ὑβρίζειν· καὶ ὁ τύραννος ἐγὼ	οὐ	πλέον τι φέρομαι τἀξιώματος καὶ
[1, 111]	Καὶ ἐπανελθὼν ἐπ' οἴκου μετ'	οὐ	πολὺ μετήλλαξεν, ὥς φησι Φλέγων
[1, 107]	δέ φησιν ἐν τοῖς σποράδην	οὐ	πόρρω Τίμωνος αὐτὸν καὶ Ἀπημάντου
[1, 111]	Ὁ δὲ τὸ μὲν ἀργύριον	οὐ	προσήκατο· φιλίαν δὲ καὶ συμμαχίαν
[1, 53]	μόνος Ἑλλήνων τυραννίδι ἐπεθέμην, οὔτε	οὐ	προσῆκόν μοι, γένους ὄντι τῶν
[1, 33]	οὖν τοῦτον ἐχρήσθη τὸν τρόπον·	Οὐ	πρότερον λήξει νεῖκος Μερόπων καὶ
[1, 26]	Ὅτε καὶ ἐρωτηθέντα διὰ τί	οὐ	τεκνοποιεῖ, διὰ φιλοτεκνίαν εἰπεῖν. Καὶ
[1, 105]	ἐὰν νέος ὢν τὸν οἶνον	οὐ	φέρῃς, γέρων γενόμενος ὕδωρ οἴσεις.
[1, 36]	ἐρόμενον εἰ ὀμόσαι μὴ μεμοιχευκέναι,	Οὐ	χεῖρον, ἔφη, μοιχείας ἐπιορκία. Ἐρωτηθεὶς
[1, 120]	ἁπάντων ἔστιν ἀν' Ἑλλάδα γῆν·	οὐ	ψεύδομαι ὧδ' ἀγορεύων. Ἴων δ'
[1, 68]	ἐπίσταμαι, εἶπεν, ἀδικεῖσθαι, σὺ δὲ	οὔ.	Γέγονε δὲ ἔφορος κατὰ τὴν
[1, 35]	τε ᾀδομένων αὐτοῦ εἶναι τάδε·	Οὔ	τι τὰ πολλὰ ἔπη φρονίμην
[1, 99]	εἶναι τὸν σοφόν· Πλάτων δὲ	οὔ	φησιν. Τούτου ἐστί· Μελέτη τὸ
[1, 122]	Ἰωνικῆς φιλοσοφίας, ἧς καθηγήσατο Θαλῆς,	οὗ	διήκουσεν Ἀναξίμανδρος.
[1, 119]	τό τε βιβλίον ὃ συνέγραψεν,	οὗ	ἡ ἀρχή· Ζὰς μὲν καὶ
[1, 76]	Εἶπέ τε χαλεπὸν ἐσθλὸν ἔμμεναι·	οὗ	καὶ Σιμωνίδης μέμνηται λέγων· Ἄνδρ'
[1, 30]	καὶ τὸν ἀνειπεῖν Μύσωνα, περὶ	οὗ	λέξομεν. Τοῦτον οἱ περὶ τὸν
[1, 38]	καὶ Ὅμηρον καὶ Λυκοῦργον· τέταρτος	οὗ	μέμνηται Δοῦρις ἐν τῷ Περὶ
[1, 38]	Περὶ ζωγραφίας· πέμπτος νεώτερος, ἄδοξος,	οὗ	μνημονεύει Διονύσιος ἐν Κριτικοῖς. ~Ὁ
[1, 88]	Πριήνῃ Βίας ἐγένετο ὁ Τευτάμεω,	οὗ	πλέων λόγος ἢ τῶν ἄλλων.
[1, 65]	ἐγένοντο ἐμποδὼν Πεισιστράτῳ ἐπιθέσθαι τυραννίδι.	Οὐδ'	ἐγὼ προλέγων πιστὸς ἦν. Ἐκεῖνος
[1, 31]	εἴπην· χρήματ' ἄνηρ, πένιχρος δ'	οὐδ'	εἲς πέλετ' ἔσλος οὐδὲ τίμιος.
[1, 54]	μαθὼν τάχ' ἂν ἠνέσχου καθισταμένου,	οὐδ'	ἔφυγες. Ἐπάνιθι τοίνυν οἴκαδε, πιστεύων
[1, 65]	κακῶς δὲ ἀγόντων, οὐδὲν ὠφελοῦσιν.	~Οὐδ'	οἱ ἐμοὶ ἀμείνους εἰσὶ καὶ
[1, 122]	Ἔστι δὲ οὐκ ἀτρεκηίη πρηγμάτων	οὐδ'	ὑπίσχομαι τἀληθὲς εἰδέναι· ἅσσα δ'
[1, 104]	ἐν Σκύθαις αὐλοί, εἶπεν, Ἀλλ'	οὐδὲ	ἄμπελοι. Ἐρωτηθεὶς τίνα τῶν πλοίων
[1, 113]	Σόλωνος μανύσιος ἀλγιόντι πεδ' αἰσχύνας	οὐδὲ	ἀνεξοῦνται τυραννούμενοι. Ἀλλ' αἴ κα
[1, 36]	λάθοι θεοὺς ἄνθρωπος ἀδικῶν· Ἀλλ'	οὐδὲ	διανοούμενος, ἔφη. Πρὸς τὸν μοιχὸν
[1, 77]	Πλάτων ἐν Πρωταγόρᾳ· Ἀνάγκᾳ δ'	οὐδὲ	θεοὶ μάχονται. καὶ Ἀρχὴ ἄνδρα
[1, 58]	οὔτε μετὰ τῶν πεδιέων, ἀλλ'	οὐδὲ	μετὰ τῶν παράλων ἐτάχθη. Ἔλεγε
[1, 82]	ἔφη τὸν Ἀπόλλω σοφὸν εἶναι,	οὐδὲ	προσήκατο. ~Οἱ δὲ λέγουσιν ἐν
[1, 44]	χωροφιλέων ὀλίγα φοιτέεις ἐς Ἰωνίην,	οὐδέ	σε ποθὴ ἴσχει ἀνδρῶν ξείνων·
[1, 31]	δ' οὐδ' εἲς πέλετ' ἔσλος	οὐδὲ	τίμιος. Ἔνιοι δέ φασιν ὑπὸ
[1, 27]	τριακοσίας ἑξήκοντα πέντε ἡμέρας διελεῖν.	Οὐδεὶς	δὲ αὐτοῦ καθηγήσατο, πλὴν ὅτι
[1, 64]	τῶν ἐν τῇ πόλει, καὶ	οὐδεὶς	ἔτι τοι δεινός, μηδὲ σὺ
[1, 63]	παρειλήφαμεν, πρὸς τὸν εἰπόντα, Ἀλλ'	οὐδὲν	ἀνύτεις, εἰπεῖν, δι' αὐτὸ δὲ
[1, 63]	αὐτὸ δὲ τοῦτο δακρύω, ὅτι	οὐδὲν	ἀνύτω. Φέρονται δὲ αὐτοῦ καὶ
[1, 52]	αἰόλον ἀνδρός, εἰς ἔργον δ'	οὐδὲν	γιγνόμενον βλέπετε. Καὶ οὗτος μὲν
[1, 78]	ποτὶ φῶτα κακόν. Πιστὸν γὰρ	οὐδὲν	γλῶσσα διὰ στόματος λαλεῖ διχόμυθον
[1, 93]	ἁ νᾶσος πελαγία, ἔνθα οἰκέοντι	οὐδὲν	δεινὸν ἐκ Πεισιστράτω. Καὶ τοὶ
[1, 105]	τούτων καὶ ἐπιτηδεύματα. Χρυσοῦ δ'	οὐδὲν	δέομαι, ἀλλ' ἀπόχρη με ἐπανήκειν
[1, 35]	τί οὐκ ἀποθνήσκεις; Ὅτι, ἔφη,	οὐδὲν	διαφέρει. ~Πρὸς τὸν πυθόμενον τί
[1, 44]	καὶ γὰρ ἐνθαῦτά τοι δεινὸν	οὐδέν.	Εἰ δὲ ἀσχαλήσεις ὅτι καὶ
[1, 35]	Σοφώτατον χρόνος· ἀνευρίσκει γὰρ πάντα.	Οὐδὲν	ἔφη τὸν θάνατον διαφέρειν τοῦ
[1, 53]	ἀφείλοντο. Τά τε ἄλλα ἁμαρτάνω	οὐδὲν	ἢ περὶ θεοὺς ἢ περὶ
[1, 23]	κατά τινας μὲν σύγγραμμα κατέλιπεν	οὐδέν·	ἡ γὰρ εἰς αὐτὸν ἀναφερομένη
[1, 32]	ἕως τῆς Κῶ· καὶ ὡς	οὐδὲν	ἤνυτον, τοῖς Μιλησίοις μητροπόλει οὔσῃ
[1, 43]	ἐφ' ὁποιοισοῦν ἐπιτρέπειν χρῆμα ἐς	οὐδὲν	ὄφελος. Εἰ δή τοι ἥδιον,
[1, 86]	Σιωπῶ, ἔφη, ὅτι περὶ τῶν	οὐδέν	σοι προσηκόντων πυνθάνῃ. ~Ἐρωτηθεὶς τί
[1, 71]	γηραιὸν ἤδη ὄντα εἰπεῖν ὡς	οὐδὲν	συνειδείη ἄνομον ἑαυτῷ ἐν τῷ
[1, 81]	παῖδα τῶν βασιλήων πολυχρυσότατον πέλειν.	Οὐδέν	τε πλέον ἄμμιν ἱκομένοις ἐς
[1, 100]	Περιάνδρῳ Τῷ μὲν κήρυκι σεῦ	οὐδὲν	ὑπεκρινάμην· ἀγαγὼν δὲ αὐτὸν ἐς
[1, 64]	εἰσὶν ὠφέλιμοι· κακῶς δὲ ἀγόντων,	οὐδὲν	ὠφελοῦσιν. ~Οὐδ' οἱ ἐμοὶ ἀμείνους
[1, 53]	ἢ κατὰ δημοκρατίαν· ἐῶ γὰρ	οὐδένα	ὑβρίζειν· καὶ ὁ τύραννος ἐγὼ
[1, 26]	μητρὸς ἀναγκαζούσης αὐτὸν γῆμαι ἔλεγεν,	οὐδέπω	καιρός. Εἶτα, ἐπειδὴ παρήβησεν ἐγκειμένης,
[1, 103]	οἱ μὴ τεχνῖται. Ἐρωτηθεὶς πῶς	οὐκ	ἂν γένοιτό τις φιλοπότης, Εἰ
[1, 64]	μὲν μέλλεις ἐκποδὼν ἅπαντας ποιήσεσθαι,	οὐκ	ἂν φθάνοις. Ἐπιβουλεύσειε δ' ἄν
[1, 67]	ἰσοπολιτείαν, καὶ παρὸν τυραννεῖν αὐτὸς	οὐκ	ἀξιώσας, νῦν ἐπανελθὼν ἀρεσκοίμην οἷς
[1, 31]	γὰρ δή ποτ' Ἀριστόδαμον φαῖσ'	οὐκ	ἀπάλαμνον ἐν Σπάρτᾳ λόγον εἴπην·
[1, 35]	οὖν, ἔφη τις, διὰ τί	οὐκ	ἀποθνήσκεις; Ὅτι, ἔφη, οὐδὲν διαφέρει.
[1, 122]	γὰρ οὔκω ἥνδανεν. Ἔστι δὲ	οὐκ	ἀτρεκηίη πρηγμάτων οὐδ' ὑπίσχομαι τἀληθὲς
[1, 65]	ἐπιτρέποντες τὸ ξυνὸν ἔβλαπτον, οἳ	οὐκ	ἐγένοντο ἐμποδὼν Πεισιστράτῳ ἐπιθέσθαι τυραννίδι.
[1, 75]	Ἀλλὰ καὶ Κροίσου διδόντος χρήματα	οὐκ	ἐδέξατο, εἰπὼν ἔχειν ὧν ἐβούλετο
[1, 59]	διὰ τί κατὰ πατροκτόνου νόμον	οὐκ	ἔθηκε, Διὰ τὸ ἀπελπίσαι, εἶπεν.
[1, 98]	ἀρχὴν εἰς τυραννίδα μετέστησε· καὶ	οὐκ	εἴα ἐν ἄστει ζῆν τοὺς
[1, 53]	Ἀθηναίων τοῦ αὐτοῦ κλήρου δεκάτην,	οὐκ	ἐμοί, ἀλλ' ὁπόθεν ἔσται ἀναλοῦν
[1, 113]	Κρήτην ποθ' ἁμέ. Τουτᾶ γὰρ	οὐκ	ἐσεῖταί τιν δεινὸς ὁ μόναρχος·
[1, 64]	αὑτῷ, ὁ δὲ σοῦ καταγνούς,	οὐκ	ἔσθ' ὅ τι οὐκ ὀρρωδοῦντος·
[1, 97]	ὁ σοφὸς Περίανδρος ἀπέσβη, οὕνεκεν	οὐκ	ἔτυχεν πρήξιος ἧς ἔθελεν. Τούτου
[1, 64]	καταγνούς, οὐκ ἔσθ' ὅ τι	οὐκ	ὀρρωδοῦντος· κἂν τῇ πόλει χάριν
[1, 39]	ἀπήγαγες· ἦ γὰρ ὁ πρέσβυς	οὐκέθ'	ὁρᾶν ἀπὸ γῆς ἀστέρας ἠδύνατο.
[1, 26]	Εἶτα, ἐπειδὴ παρήβησεν ἐγκειμένης, εἰπεῖν,	οὐκέτι	καιρός. Φησὶ δὲ καὶ Ἱερώνυμος
[1, 122]	μὴ φήνῃς. Ἐμοὶ μὲν γὰρ	οὔκω	ἥνδανεν. Ἔστι δὲ οὐκ ἀτρεκηίη
[1, 64]	μὴ ὕποπτος εἴης. Ἄριστον μὲν	οὖν	ἀπέχεσθαι, ἵνα τῆς αἰτίας ἀπαλλαγῇς.
[1, 118]	τε ταῦτα Φερεκύδην. ~Ὁ μὲν	οὖν>	ἀπήγγειλεν· οἱ δὲ μετὰ μίαν
[1, 107]	ἐστιν ὁ Ἠτεῖος. Παρμενίδης μὲν	οὖν	δῆμον εἶναι Λακωνικῆς, ὅθεν εἶναι
[1, 35]	θάνατον διαφέρειν τοῦ ζῆν. Σὺ	οὖν,	ἔφη τις, διὰ τί οὐκ
[1, 28]	πρῶτος, τούτου τρίποδ' αὐδῶ. Διδοῦσιν	οὖν	Θαλῇ· ὁ δὲ ἄλλῳ καὶ
[1, 84]	Βίαντος τοῦ Πριηνέως κρεῖσσον. Τοῦτον	οὖν	καὶ ἐτελεύτα τὸν τρόπον. Δίκην
[1, 67]	δίκαια καὶ ἴσα. Ἀφίξομαι δ'	οὖν	παρὰ σέ, σπεύδων τοι ξένος
[1, 60]	ὡς ἀνωφελῆ τὴν ψευδολογίαν. ~Ὅτ'	οὖν	Πεισίστρατος ἑαυτὸν κατέτρωσεν, ἐκεῖθεν ἔφη
[1, 79]	καταλογάδην τοῖς πολίταις. Ἤκμαζε μὲν	οὖν	περὶ τὴν τεσσαρακοστὴν δευτέραν Ὀλυμπιάδα·
[1, 62]	Σαλαμὶς θεσμοθέτην ἱερόν. Ἤκμαζε μὲν	οὖν	περὶ τὴν τεσσαρακοστὴν ἕκτην Ὀλυμπιάδα,
[1, 104]	ἢ οἱ νεκροί, ἔφη, Τοὺς	οὖν	πλέοντας ποῦ τίθης; Ὀνειδιζόμενος ὑπὸ
[1, 57]	ἐκεῖθεν ἄρχεσθαι τὸν ἐχόμενον. Μᾶλλον	οὖν	Σόλων Ὅμηρον ἐφώτισεν ἢ Πεισίστρατος,
[1, 79]	καὶ μικρὸς προσηγορεύθη. Τὸν δ'	οὖν	σοφὸν λέγεταί ποτε νεανίσκῳ συμβουλευομένῳ
[1, 39]	Διονύσιος ἐν Κριτικοῖς. ~Ὁ δ'	οὖν	σοφὸς ἐτελεύτησεν ἀγῶνα θεώμενος γυμνικὸν
[1, 75]	τοῖς Ἀθηναίοις προσκρῖναι. ~Τότε δ'	οὖν	τὸν Πιττακὸν ἰσχυρῶς ἐτίμησαν οἱ
[1, 121]	καὶ θνήσκει παρ' ἐκείνοις. Ἦν	οὖν	τοῦτ' ἄρ' ἀληθές· ἢν ᾖ
[1, 33]	Διδυμεῖ τίθησιν Ἀπόλλωνι. ~Κῴοις μὲν	οὖν	τοῦτον ἐχρήσθη τὸν τρόπον· Οὐ
[1, 97]	ἀθυμήσας ὁ σοφὸς Περίανδρος ἀπέσβη,	οὕνεκεν	οὐκ ἔτυχεν πρήξιος ἧς ἔθελεν.
[1, 73]	~Φωσφόρε, σοί, Πολύδευκες, ἔχω χάριν,	οὕνεκεν	υἱὸς Χίλωνος πυγμῇ χλωρὸν ἕλεν
[1, 39]	τόδε σῆμα, τὸ δὲ κλέος	οὐρανόμηκες,	τοῦ πολυφροντίστου τοῦτο Θάλητος ὅρη.
[1, 63]	Ψυχὴν δ' ἄξονες εὐθὺς ἐς	οὐρανὸν	ἤγαγον· εὖ γὰρ θῆκε νόμους
[1, 115]	Νυμφῶν ἱερὸν ῥαγῆναι φωνὴν ἐξ	οὐρανοῦ,	Ἐπιμενίδη, μὴ Νυμφῶν, ἀλλὰ Διός·
[1, 34]	δυνάμενος ἰδεῖν τὰ ἐπὶ τοῦ	οὐρανοῦ	οἴει γνώσεσθαι; Οἶδε δ' αὐτὸν
[1, 116]	τῆς Σάμου περιπατοῦντα καὶ ναῦν	οὐριοδρομοῦσαν	ἰδόντα εἰπεῖν ὡς οὐ μετὰ
[1, 37]	λόγος πρὸς τοὺς πίστεως κεκοινωνηκότας.	Οὓς	ἂν ἐράνους εἰσενέγκῃς, φησί, τοῖς
[1, 60]	μελέτα. Φίλους μὴ ταχὺ κτῶ·	οὓς	δ' ἂν κτήσῃ μὴ ἀποδοκίμαζε.
[1, 45]	Ἔπειτα τοὺς λοιποὺς νόμους ἔθηκεν,	οὓς	μακρὸν ἂν εἴη διεξιέναι, καὶ
[1, 81]	αὐτὰ εἰρηκέναι. Εὐγενεστέρα γὰρ αὐτῷ	οὖσα	ἡ γυνή, ἐπειδήπερ ἦν Δράκοντος
[1, 94]	ἢ λακτίσας τὴν γυναῖκα ἔγκυον	οὖσαν	ἀπέκτεινε, πεισθεὶς διαβολαῖς παλλακίδων, ἃς
[1, 32]	οὐδὲν ἤνυτον, τοῖς Μιλησίοις μητροπόλει	οὔσῃ	μηνύουσιν. Οἱ δ' ἐπειδὴ διαπρεσβευόμενοι
[1, 56]	μηδ' ἐπιτροπεύειν, εἰς ὃν ἡ	οὐσία	ἔρχεται τῶν ὀρφανῶν τελευτησάντων. ~Κἀκεῖνο·
[1, 58]	Ἀλλὰ καὶ τῆς στάσεως γενομένης	οὔτε	μετὰ τῶν ἐξ ἄστεως, οὔτε
[1, 58]	οὔτε μετὰ τῶν ἐξ ἄστεως,	οὔτε	μετὰ τῶν πεδιέων, ἀλλ' οὐδὲ
[1, 53]	ἐπέστειλε τὸν τρόπον. ~Πεισίστρατος Σόλωνι.	Οὔτε	μόνος Ἑλλήνων τυραννίδι ἐπεθέμην, οὔτε
[1, 64]	ἐκποδών τινα ποιοῦ. Σόλων Ἐπιμενίδῃ.	Οὔτε	οἱ ἐμοὶ θεσμοὶ ἄρα Ἀθηναίους
[1, 53]	Οὔτε μόνος Ἑλλήνων τυραννίδι ἐπεθέμην,	οὔτε	οὐ προσῆκόν μοι, γένους ὄντι
[1, 40]	ἐπιθέσθαι ποιητικῇ· ὁ δὲ Δικαίαρχος	οὔτε	σοφοὺς οὔτε φιλοσόφους φησὶν αὐτοὺς
[1, 64]	ἄρα Ἀθηναίους ἐπιπολὺ ὀνήσειν ἔμελλον,	οὔτε	σὺ καθήρας τὴν πόλιν ὤνησας.
[1, 122]	μᾶλλον οὔτε τῶν τινα ἰητρῶν	οὔτε	τοὺς ἑταίρους ἐσιέμην· προσεστεῶσι δὲ
[1, 122]	δὲ νούσῳ πιεζόμενος ἐπὶ μᾶλλον	οὔτε	τῶν τινα ἰητρῶν οὔτε τοὺς
[1, 40]	ὁ δὲ Δικαίαρχος οὔτε σοφοὺς	οὔτε	φιλοσόφους φησὶν αὐτοὺς γεγονέναι, συνετοὺς
[1, 54]	ἡμᾶς καταλάβῃ. ~Σοὶ δ' ἐγὼ	οὔτι	μέμφομαι μηνύσαντι τὴν ἐμὴν διάνοιαν.
[1, 66]	ἀνηκουστήσαντές μου παρέσχον τοὺς ἄνδρας.	Οὗτοι	δὲ ἦσαν κορυνηφόροι. καὶ μετὰ
[1, 122]	ἐπὶ τὰς Φερεκύδεω ταφάς. Καὶ	οὗτοι	μὲν οἱ κληθέντες σοφοί, οἷς
[1, 47]	ἥδε μετ' ἀνθρώποισι γένοιτο· Ἀττικὸς	οὗτος	ἀνὴρ τῶν Σαλαμιναφετῶν. Εἶτα· Ἴομεν
[1, 94]	ἀπὸ τοῦ τῶν Ἡρακλειδῶν γένους.	Οὗτος	γήμας Λυσίδην, ἣν αὐτὸς Μέλισσαν
[1, 108]	φιλοσόφου. Μέμνηται γὰρ αὐτοῦ καὶ	οὗτος	ἐν τῷ Πρωταγόρᾳ, ἀντὶ Περιάνδρου
[1, 101]	Ἑλληνίδος· διὸ καὶ δίγλωττος ἦν.	Οὗτος	ἐποίησε τῶν τε παρὰ τοῖς
[1, 89]	ἀνανεώσασθαι αὐτὸν κτισθὲν ὑπὸ Δαναοῦ.	Οὗτος	ἐποίησεν ᾄσματα καὶ γρίφους εἰς
[1, 68]	γενέσθαι. ~ΧΙΛΩΝ. Χίλων Δαμαγήτου Λακεδαιμόνιος.	Οὗτος	ἐποίησεν ἐλεγεῖα εἰς ἔπη διακόσια,
[1, 46]	περὶ Σαλαμῖνος μάχεσθαι, θανάτῳ ζημιοῦσθαι,	οὗτος	μαίνεσθαι προσποιησάμενος καὶ στεφανωσάμενος εἰσέπαισεν
[1, 65]	Τελευτῶν δὲ ἐμαρτυράμην· ὦ πατρίς,	οὗτος	μὲν Σόλων ἕτοιμός τοι καὶ
[1, 52]	δ' οὐδὲν γιγνόμενον βλέπετε. Καὶ	οὗτος	μὲν ταῦτα. Πεισίστρατος δ' αὐτῷ
[1, 114]	μή τι δεινὸν πάθῃς. ~Καὶ	οὗτος	μὲν ὧδε. Φησὶ δὲ Δημήτριός
[1, 74]	τὸν πατέρα αὐτοῦ Θρᾷκα εἶναι.	Οὗτος	μετὰ τῶν Ἀλκαίου γενόμενος ἀδελφῶν
[1, 45]	τὸ ὅμοιον προὔτρεψε πρᾶξαι. Καὶ	οὗτος	ὁ νόμος ἐκλήθη σεισάχθεια· φανερὸν
[1, 109]	τῆς κόμης τὸ εἶδος παραλλάσσων.	Οὗτός	ποτε πεμφθεὶς παρὰ τοῦ πατρὸς
[1, 25]	ὧν ἐστιν Ἀπολλόδωρος ὁ λογιστικός.	Οὗτος	προήγαγεν ἐπὶ πλεῖστον ἅ φησι
[1, 98]	ἀλλὰ καὶ τοὺς μέλλοντας κόλαζε.	Οὗτος	πρῶτος δορυφόρους ἔσχε, καὶ τὴν
[1, 103]	ἐς ἀθανάτους ἥρπασεν ὦκα δόναξ.	Οὗτος	τὴν ἄμπελον εἶπε τρεῖς φέρειν
[1, 68]	βασιλεῦσι παραζευγνύναι· Σάτυρος δὲ Λυκοῦργον.	Οὗτος,	ὥς φησιν Ἡρόδοτος ἐν τῇ
[1, 64]	ἄγοντες ὅπως ἂν γνώμης ἔχωσιν.	Οὕτω	δὲ καὶ τὸ θεῖον καὶ
[1, 100]	Ἔγραψε δὲ αὐτῷ καὶ Θρασύβουλος	οὕτω·	Θρασύβουλος Περιάνδρῳ Τῷ μὲν κήρυκι
[1, 80]	κεῖνος ἐς οἰκίον ἤγετο νύμφην,	οὕτω	καὶ σύ, Δίων, τὴν κατὰ
[1, 29]	τῷ Διδυμεῖ Ἀπόλλωνι ἀπέστειλεν, εἰπὼν	οὕτω	κατὰ τὸν Καλλίμαχον Θαλῆς με
[1, 93]	μέτρον ἄριστον. Καὶ Σόλωνι ἐπέστειλεν	οὕτω·	Κλεόβουλος Σόλωνι Πολλοὶ μέν τιν
[1, 110]	θύειν τῷ προσήκοντι θεῷ· καὶ	οὕτω	λῆξαι τὸ κακόν. Ὅθεν ἔτι
[1, 87]	Κερδαίνων. Ἔλεγέ τε τὸν βίον	οὕτω	μετρεῖν ὡς καὶ πολὺν καὶ
[1, 122]	δοκιμώσῃς σὺν τοῖς ἄλλοις σοφοῖς,	οὕτω	μιν φῆνον· ἢν δὲ οὐ
[1, 30]	ἀποσταλῆναι ὑπὸ Κροίσου Πιττακῷ καὶ	οὕτω	περιενεχθῆναι. Ἄνδρων δ' ἐν τῷ
[1, 80]	~Ξεῖνος Ἀταρνείτης τις ἀνήρετο Πιττακὸν	οὕτω	τὸν Μυτιληναῖον, παῖδα τὸν Ὑρράδιον·
[1, 96]	τε κατὰ τούτων πλείονας. Καὶ	οὕτως	αὐτὸς τοῖς πρώτοις ἐντυχὼν ἀνῃρέθη.
[1, 28]	Δελφούς· καὶ ὁ θεὸς ἔχρησεν	οὕτως·	Ἔκγονε Μιλήτου, τρίποδος πέρι Φοῖβον
[1, 112]	καὶ ἄλλην εὗρον ἐπιστολὴν ἔχουσαν	οὕτως·	~Ἐπιμενίδης Σόλωνι Θάρρει, ὦ ἑταῖρε.
[1, 33]	ὡς προείρηται. Καὶ τόδε μὲν	οὕτως.	Ἕρμιππος δ' ἐν τοῖς Βίοις
[1, 29]	λαβὼν ἀριστεῖον. Τὸ δὲ πεζὸν	οὕτως	ἔχει· Θαλῆς Ἐξαμύου Μιλήσιος Ἀπόλλωνι
[1, 107]	ἐπισκευάζειν. ~Ἄλλοι δὲ τὸν χρησμὸν	οὕτως	ἔχειν φασί, Ἠτεῖόν τινά φημι·
[1, 120]	καὶ ἐξέμαθεν. Ἔστι καὶ ἡμῶν	οὕτως	ἔχον τῷ μέτρῳ τῷ Φερεκρατείῳ·
[1, 100]	ἢ ἴδοι. Σὺ δὲ ποίει	οὕτως,	ἤν γ' ἐθέλῃς καρτύνασθαι τὴν
[1, 23]	μικρᾶς, λέγων ἐν τοῖς Ἰάμβοις	οὕτως·	Καὶ τῆς Ἀμάξης ἐλέγετο σταθμήσασθαι
[1, 63]	ῥυθμῷ, ἐπιγράμμασι καὶ μέλεσιν, ἔχον	οὕτως·	Σῶμα μὲν ἦρε Σόλωνος ἐν
[1, 31]	~Μέμνηται τοῦ Ἀριστοδήμου καὶ Ἀλκαῖος	οὕτως·	Ὡς γὰρ δή ποτ' Ἀριστόδαμον
[1, 49]	ἤθελον πρὸς αὐτοῦ· ὁ δ'	οὐχ	εἵλετο, ἀλλὰ καὶ Πεισίστρατον τὸν
[1, 77]	ἄνθρωπον, Ἂν λίαν, ἔφη, ζητῇς,	οὐχ	εὑρήσεις. Καὶ πρὸς τοὺς πυνθανομένους
[1, 109]	ἐπ' ὀλίγον κεκοιμῆσθαι. Ὡς δὲ	οὐχ	εὕρισκε, παρεγένετο εἰς τὸν ἀγρόν,
[1, 106]	καὶ εἰπεῖν, Ἀλλ' ὦ Μύσων,	οὐχ	ὥρα νῦν ἀρότρου. Καὶ μάλα,
[1, 45]	ἀπορίαν ἐθήτευον. Ἑπτὰ δὴ ταλάντων	ὀφειλομένων	αὑτῷ πατρῴων συνεχώρησε πρῶτος καὶ
[1, 43]	ὁποιοισοῦν ἐπιτρέπειν χρῆμα ἐς οὐδὲν	ὄφελος.	Εἰ δή τοι ἥδιον, ἐθέλω
[1, 116]	μετὰ πολὺ καταδύσεται· καὶ ἐν	ὀφθαλμοῖς	αὐτοῦ καταδῦναι. Καὶ ἀνιμηθέντος ἐκ
[1, 57]	πραθέντος δακτυλίου· καὶ ἐὰν ἕνα	ὀφθαλμὸν	ἔχοντος ἐκκόψῃ τις, ἀντεκκόπτειν τοὺς
[1, 103]	γένοιτό τις φιλοπότης, Εἰ πρὸ	ὀφθαλμῶν,	εἶπεν, ἔχοι τὰς τῶν μεθυόντων
[1, 108]	καὶ Ἀπημάντου γεγονέναι· μισανθρωπεῖν γάρ.	~Ὀφθῆναι	γοῦν ἐν Λακεδαίμονι μόνον ἐπ'
[1, 114]	ὀλίγον μηδεμιᾷ κενοῦσθαι ἀποκρίσει μηδὲ	ὀφθῆναί	ποτε ἐσθίων. Μέμνηται αὐτοῦ καὶ
[1, 37]	ἀπόντων μεμνῆσθαί φησι· μὴ τὴν	ὄψιν	καλλωπίζεσθαι, ἀλλὰ τοῖς ἐπιτηδεύμασιν εἶναι
[1, 99]	τύραννον. Ὑμᾶς γὰρ καὶ ἄσμενοι	ὄψονται	Κορίνθιοι φοιτεῦντας ἐς οἶκον τὸν