HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Diogène Laërce, Vies, doctrines et sentences des Philosophes illustres, livre I

Liste des contextes (ordre alphabétique)

λ = 107 formes différentes pour 150 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Livre, par.

[1, 88]   μὴ ἐπαίνει διὰ πλοῦτον. Πείσας λαβέ, μὴ βιασάμενος. Ὅ τι ἂν

[1, 29]   φασι τῶν Κροίσου τινὰ φίλων λαβεῖν παρὰ τοῦ βασιλέως ποτήριον χρυσοῦν,

[1, 92]   ἂν γὰρ ἐκ τῶν κρειττόνων λάβῃς, φησί, δεσπότας κτήσῃ τοὺς συγγενέας.

[1, 114]   δὲ Δημήτριός τινας ἱστορεῖν ὡς λάβοι παρὰ Νυμφῶν ἔδεσμά τι καὶ

[1, 78]   μὴ ὀνειδίζειν, νέμεσιν αἰδόμενον. Παρακαταθήκην λαβόντα ἀποδοῦναι. Φίλον μὴ λέγειν κακῶς,

[1, 76]   Ἡράκλειτος δέ φησιν, Ἀλκαῖον ὑποχείριον λαβόντα καὶ ἀπολύσαντα φάναι, Συγγνώμη τιμωρίας

[1, 29]   Νείλεω δήμου δίδωσι, τοῦτο δὶς λαβὼν ἀριστεῖον. Τὸ δὲ πεζὸν οὕτως

[1, 29]   Ἀπόλλωνι Δελφινίῳ Ἑλλήνων ἀριστεῖον δὶς λαβών. Ὁ δὲ περιενεγκὼν τὴν φιάλην

[1, 110]   τὸν λοιμὸν τοῦτον τὸν τρόπον. Λαβὼν πρόβατα μελανά τε καὶ λευκὰ

[1, 28]   Ἰάμβοις ἄλλως ἱστορεῖ, παρὰ Λεανδρίου λαβὼν τοῦ Μιλησίου. Βαθυκλέα γάρ τινα

[1, 36]   πρότερον. Ἠρώτησέ τις αὐτὸν εἰ λάθοι θεοὺς ἄνθρωπος ἀδικῶν· Ἀλλ' οὐδὲ

[1, 96]   μήτηρ αὐτοῦ Κράτεια συνῆν αὐτῷ λάθρα· καὶ ὃς ἥδετο. Φανεροῦ δὲ

[1, 74]   δίκτυον ἔχων ὑπὸ τὴν ἀσπίδα λαθραίως περιέβαλε τὸν Φρύνωνα, καὶ κτείνας

[1, 32]   τὴν Κῴαν θάλασσαν πρὸς τῆς Λακαίνης, εἰπούσης ὅτι περιμάχητος ἔσται. Χρόνῳ

[1, 108]   μισανθρωπεῖν γάρ. ~Ὀφθῆναι γοῦν ἐν Λακεδαίμονι μόνον ἐπ' ἐρημίας γελῶντα· ἄφνω

[1, 115]   καὶ τὸ σῶμα αὐτοῦ φυλάττουσι Λακεδαιμόνιοι παρ' ἑαυτοῖς κατά τι λόγιον,

[1, 117]   πεισθῆναι, Μεσσήνην δὲ ἑαλωκέναι. ~Καὶ Λακεδαιμονίοις εἰπεῖν μήτε χρυσὸν τιμᾶν μήτε

[1, 114]   πρῶτος αὐτὸν Αἰακὸν λέγοι, καὶ Λακεδαιμονίοις προείποι τὴν ὑπ' Ἀρκάδων ἅλωσιν

[1, 41]   ἐκλέξασθαι τρεῖς, Ἀριστόδημον, Πάμφυλον, Χίλωνα Λακεδαιμόνιον, Κλεόβουλον, Ἀνάχαρσιν, Περίανδρον. Ἔνιοι προστιθέασιν

[1, 68]   ξένος γενέσθαι. ~ΧΙΛΩΝ. Χίλων Δαμαγήτου Λακεδαιμόνιος. Οὗτος ἐποίησεν ἐλεγεῖα εἰς ἔπη

[1, 41]   φασὶν εἶναι, ὡς ἐκεῖνο· Ἦν Λακεδαιμόνιος Χίλων σοφός, ὃς τάδ' ἔλεξε·

[1, 72]   ἐγκατέστησεν Ἀθηναίων, καὶ πάμπολλα τοὺς Λακεδαιμονίους κακὰ διέθηκε. Βραχυλόγος τε ἦν·

[1, 115]   Διός· Κρησί τε προειπεῖν τὴν Λακεδαιμονίων ἧτταν ὑπ' Ἀρκάδων, καθάπερ προείρηται·

[1, 72]   Δημάρατος μὲν γὰρ φυγὰς ὢν Λακεδαιμονίων Ξέρξῃ συνεβούλευσε τὰς ναῦς συνέχειν

[1, 94]   ὑπ' ὀργῆς βαλὼν ὑποβάθρῳ ἢ λακτίσας τὴν γυναῖκα ἔγκυον οὖσαν ἀπέκτεινε,

[1, 115]   λόγιον, ὥς φησι Σωσίβιος ὁ Λάκων. Γεγόνασι δὲ καὶ Ἐπιμενίδαι ἄλλοι

[1, 71]   περὶ Κυθήρων τῆς νήσου τῆς Λακωνικῆς. Καταμαθὼν γὰρ τὴν φύσιν αὐτῆς,

[1, 107]   Παρμενίδης μὲν οὖν δῆμον εἶναι Λακωνικῆς, ὅθεν εἶναι τὸν Μύσωνα. Σωσικράτης

[1, 106]   ἀπὸ κώμης τινὸς Οἰταϊκῆς ἢ Λακωνικῆς, σὺν τοῖς ἑπτὰ καταριθμεῖται. Φασὶ

[1, 78]   γὰρ οὐδὲν γλῶσσα διὰ στόματος λαλεῖ διχόμυθον ἔχουσα καρδίῃ νόημα. ~Ἐποίησε

[1, 87]   βεβαίως τηρῶν διάμενε. Μὴ ταχὺ λάλει· μανίαν γὰρ ἐμφαίνει. Φρόνησιν ἀγάπα.

[1, 90]   μακρὰ τεθήλῃ, ~Ἠέλιός τ' ἀνιὼν λάμπῃ, λαμπρά τε σελήνη, καὶ ποταμοί

[1, 90]   τεθήλῃ, ~Ἠέλιός τ' ἀνιὼν λάμπῃ, λαμπρά τε σελήνη, καὶ ποταμοί γε

[1, 50]   ἠδὲ χαλάζης· βροντὴ δ' ἐκ λαμπρῆς γίγνεται ἀστεροπῆς· ἀνδρῶν δ' ἐκ

[1, 59]   μὲν ἕκαστον μέγαν ἄγειν καὶ λαμπρόν, ποτὲ δὲ ἄτιμον. Ἐρωτηθεὶς διὰ

[1, 22]   ἰθαγενὴς Μιλήσιος ἦν καὶ γένους λαμπροῦ. ~Μετὰ δὲ τὰ πολιτικὰ τῆς

[1, 42]   Ἐπιμενίδην, Λεώφαντον, Φερεκύδην, Ἀριστόδημον, Πυθαγόραν, Λᾶσον Χαρμαντίδου ἢ Σισυμβρίνου, ἢ ὡς

[1, 41]   καὶ περὶ τοῦ ἀριθμοῦ αὐτῶν. Λεάνδριος μὲν γὰρ ἀντὶ Κλεοβούλου καὶ

[1, 28]   τοῖς Ἰάμβοις ἄλλως ἱστορεῖ, παρὰ Λεανδρίου λαβὼν τοῦ Μιλησίου. Βαθυκλέα γάρ

[1, 41]   Κλεοβούλου καὶ Μύσωνος Λεώφαντον Γορσιάδα, Λεβέδιον ἢ Ἐφέσιον, ἐγκρίνει καὶ Ἐπιμενίδην

[1, 32]   ὅτι περιμάχητος ἔσται. Χρόνῳ δὲ Λεβεδίων τινῶν αὐτόθι γρῖπον ὠνησαμένων καταληφθῆναι

[1, 68]   Ἱπποκράτει θυομένῳ ἐν Ὀλυμπίᾳ, τῶν λεβήτων αὐτομάτων ζεσάντων, συνεβούλευσεν ἢ μὴ

[1, 120]   δέ τι πλεῖον Πυθαγόρῃ τὠμῷ λέγε ταῦθ' ὅτι πρῶτος ἁπάντων ἔστιν

[1, 88]   ἐμφαίνει. Φρόνησιν ἀγάπα. ~Περὶ θεῶν λέγε ὡς εἰσίν. Ἀνάξιον ἄνδρα μὴ

[1, 101]   εἶναι, τὴν ἀπὸ Σκυθῶν ῥῆσιν. Λέγει δὲ αὐτὸν Σωσικράτης ἐλθεῖν εἰς

[1, 86]   τῆς φύσεως ἔργον· τὸ δὲ λέγειν δύνασθαι τὰ συμφέροντα τῇ πατρίδι

[1, 78]   Παρακαταθήκην λαβόντα ἀποδοῦναι. Φίλον μὴ λέγειν κακῶς, ἀλλὰ μηδὲ ἐχθρόν. Εὐσέβειαν

[1, 34]   ὅτι Ἕλλην καὶ οὐ βάρβαρος. ~Λέγεται δ' ἀγόμενος ὑπὸ γραὸς ἐκ

[1, 83]   στειλάντων, ὥσπερ καὶ Φανόδικός φησι. Λέγεται δὲ καὶ Ἀλυάττου πολιορκοῦντος Πριήνην

[1, 84]   κρόμμυα ἐσθίειν {ἴσον τῷ κλαίειν} ~Λέγεται δὲ καὶ δίκας δεινότατος γεγονέναι

[1, 112]   Ἀργεῖος ἐν τῷ Περὶ ποιητῶν. Λέγεται δὲ καὶ πρῶτος οἰκίας καὶ

[1, 114]   ταῦτα ἔλεγε τοσούτοις πρότερον χρόνοις. Λέγεται δὲ ὡς καὶ πρῶτος αὐτὸν

[1, 106]   αὐτὸν καὶ τυράννου πατρὸς εἶναι. Λέγεται δὴ πρός τινος Ἀναχάρσιδος πυνθανομένου

[1, 23]   αὐτὸν ἀναφερομένη ναυτικὴ ἀστρολογία Φώκου λέγεται εἶναι τοῦ Σαμίου. Καλλίμαχος δ'

[1, 116]   γράψαι. Πολλὰ δὲ καὶ θαυμάσια λέγεται περὶ αὐτοῦ. Καὶ γὰρ παρὰ

[1, 79]   προσηγορεύθη. Τὸν δ' οὖν σοφὸν λέγεταί ποτε νεανίσκῳ συμβουλευομένῳ περὶ γάμου

[1, 114]   ὡς καὶ πρῶτος αὐτὸν Αἰακὸν λέγοι, καὶ Λακεδαιμονίοις προείποι τὴν ὑπ'

[1, 88]   αὐτῷ τέμενος καθιέρωσαν τὸ Τευτάμειον λεγόμενον. Ἀπεφθέγξατο· οἱ πλεῖστοι κακοί. ~ΚΛΕΟΒΟΥΛΟΣ.

[1, 33]   Βίοις εἰς τοῦτον ἀναφέρει τὸ λεγόμενον ὑπό τινων περὶ Σωκράτους. Ἔφασκε

[1, 70]   ἀδυνάτων. Ἐν ὁδῷ μὴ σπεύδειν. Λέγοντα μὴ κινεῖν τὴν χεῖρα· μανικὸν

[1, 62]   τοῖς Χείρωσί φησιν, αὐτὸν ποιῶν λέγοντα· Οἰκῶ δὲ νῆσον, ὡς μὲν

[1, 114]   καὶ Τίμαιος ἐν τῇ δευτέρᾳ. Λέγουσι δέ τινες ὅτι Κρῆτες αὐτῷ

[1, 96]   κόσμον, καὶ ἔπεμψε τὸ ἀνάθημα. Λέγουσι δέ τινες ὡς θελήσας αὐτοῦ

[1, 26]   τεκνοποιεῖ, διὰ φιλοτεκνίαν εἰπεῖν. Καὶ λέγουσι ὅτι τῆς μητρὸς ἀναγκαζούσης αὐτὸν

[1, 112]   δ' οἳ μὴ κοιμηθῆναι αὐτὸν λέγουσιν, ἀλλὰ χρόνον τινὰ ἐκπατῆσαι ἀσχολούμενον

[1, 83]   εἶναι, οὐδὲ προσήκατο. ~Οἱ δὲ λέγουσιν ἐν Θήβαις τῷ Ἡρακλεῖ αὐτὸν

[1, 111]   καὶ ἑκατόν· ὡς δὲ Κρῆτες λέγουσιν, ἑνὸς δέοντα τριακόσια· ὡς δὲ

[1, 76]   ἔμμεναι· οὗ καὶ Σιμωνίδης μέμνηται λέγων· Ἄνδρ' ἀγαθὸν ἀλαθέως γενέσθαι χαλεπόν,

[1, 23]   εὑρέτην τῆς ἄρκτου τῆς μικρᾶς, λέγων ἐν τοῖς Ἰάμβοις οὕτως· Καὶ

[1, 84]   Δημόδοκος ὁ Λέριος τοῦτο αἰνίττεται λέγων· Ἢν τύχῃς κρίνων δικάζευ τὴν

[1, 34]   ἐν τοῖς Σίλλοις ἐπαινεῖ αὐτὸν λέγων· Οἷόν θ' ἑπτὰ Θάλητα σοφῶν

[1, 49]   ἀλλὰ καὶ βοηθεῖν ἕτοιμος εἶναι, λέγων ταῦτα· ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τῶν μὲν

[1, 122]   καὶ Πεισίστρατον τὸν τύραννον προσκαταλέγουσι. Λεκτέον δὲ περὶ τῶν φιλοσόφων· καὶ

[1, 84]   τρόπον. Δίκην γὰρ ὑπέρ τινος λέξας ἤδη ὑπέργηρως ὑπάρχων, μετὰ τὸ

[1, 118]   τοὐντεῦθεν παρὰ τοῖς φιλολόγοις ἡ λέξις ἐπὶ τῶν χειρόνων τάττεται, οἱ

[1, 32]   δέ, ἐν τῷ περὶ Βίαντος λέξομεν. Ἄλλοι φασὶν ἡφαιστότευκτον εἶναι αὐτὸν

[1, 30]   τὸν ἀνειπεῖν Μύσωνα, περὶ οὗ λέξομεν. Τοῦτον οἱ περὶ τὸν Εὔδοξον

[1, 84]   προσεχρῆτο. Ὅθεν καὶ Δημόδοκος ὁ Λέριος τοῦτο αἰνίττεται λέγων· Ἢν τύχῃς

[1, 79]   γειναμένα κατακλαίει Πιττακὸν ἥδ' ἱερὰ Λέσβος ἀποφθίμενον> Ἀπόφθεγμα αὐτοῦ· καιρὸν γνῶθι.

[1, 74]   ἀδελφῶν Μέλαγχρον καθεῖλε τὸν τῆς Λέσβου τύραννον· καὶ περὶ τῆς Ἀχιλείτιδος

[1, 43]   δή τοι ἥδιον, ἐθέλω γενέσθαι λεσχηνώτης περὶ ὁτέων γράφεις· καὶ ἢν

[1, 110]   Λαβὼν πρόβατα μελανά τε καὶ λευκὰ ἤγαγε πρὸς τὸν Ἄρειον πάγον.

[1, 91]   διάνδιχα εἶδος ἔχουσαι· αἱ μὲν λευκαὶ ἔασιν ἰδεῖν, αἱ δ' αὖτε

[1, 41]   γὰρ ἀντὶ Κλεοβούλου καὶ Μύσωνος Λεώφαντον Γορσιάδα, Λεβέδιον ἢ Ἐφέσιον, ἐγκρίνει

[1, 42]   Κλεόβουλον, Περίανδρον, Ἀνάχαρσιν, Ἀκουσίλαον, Ἐπιμενίδην, Λεώφαντον, Φερεκύδην, Ἀριστόδημον, Πυθαγόραν, Λᾶσον Χαρμαντίδου

[1, 100]   ὑπεκρινάμην· ἀγαγὼν δὲ αὐτὸν ἐς λήιον, τοὺς ὑπερφυέας τῶν ἀσταχύων ῥάβδῳ

[1, 110]   τῷ προσήκοντι θεῷ· καὶ οὕτω λῆξαι τὸ κακόν. Ὅθεν ἔτι καὶ

[1, 33]   ἐχρήσθη τὸν τρόπον· Οὐ πρότερον λήξει νεῖκος Μερόπων καὶ Ἰώνων, πρὶν

[1, 57]   ζημία. Τῷ ἄρχοντι, ἐὰν μεθύων ληφθῇ, θάνατον εἶναι τὴν ζημίαν. Τά

[1, 77]   δεῖν ζητεῖν σπουδαῖον ἄνθρωπον, Ἂν λίαν, ἔφη, ζητῇς, οὐχ εὑρήσεις. Καὶ

[1, 61]   σεῦ τοῖον ἐπεφρασάμην· καὶ μεταποίησον, Λιγυαστάδη, ὧδε δ' ἄειδε· ὀγδωκονταέτη μοῖρα

[1, 71]   μάλιστα εὐδοκίμησεν ἐκεῖνο· Ἐν μὲν> λιθίναις ἀκόναις ὁ χρυσὸς ἐξετάζεται, διδοὺς

[1, 90]   ἅπαντα γάρ ἐστι θεῶν ἥσσω· λίθον δὲ καὶ βρότεοι παλάμαι θραύοντι·

[1, 24]   μεταδιδόναι ψυχάς, τεκμαιρόμενον ἐκ τῆς λίθου τῆς μαγνήτιδος καὶ τοῦ ἠλέκτρου.

[1, 89]   πλεῖστοι κακοί. ~ΚΛΕΟΒΟΥΛΟΣ. Κλεόβουλος Εὐαγόρου Λίνδιος, ὡς δὲ Δοῦρις, Κάρ ἔνιοι

[1, 93]   ἐγὼν ποτανεστάταν ἐσεῖσθαι Σόλωνι τὰν Λίνδον δαμοκρατεομέναν. Καὶ ἁ νᾶσος πελαγία,

[1, 93]   Κλεόβουλον ἀποφθίμενον καταπενθεῖ ἥδε πάτρα Λίνδος πόντῳ ἀγαλλομένη. Ἀπεφθέγξατο· μέτρον ἄριστον.

[1, 90]   Τίς κεν αἰνήσειε νόῳ πίσυνος Λίνδου ναέταν Κλεόβουλον ἀενάοις ποταμοῖς ἄνθεσί

[1, 42]   τῇ Τῶν φιλοσόφων ἀναγραφῇ· Ὀρφέα, Λίνον, Σόλωνα, Περίανδρον, Ἀνάχαρσιν, Κλεόβουλον, Μύσωνα,

[1, 34]   δὲ γεγραμμένα ὑπ' αὐτοῦ φησι Λόβων ὁ Ἀργεῖος εἰς ἔπη τείνειν

[1, 112]   τῶν Σεμνῶν θεῶν, ὥς φησι Λόβων ὁ Ἀργεῖος ἐν τῷ Περὶ

[1, 115]   Λακεδαιμόνιοι παρ' ἑαυτοῖς κατά τι λόγιον, ὥς φησι Σωσίβιος ὁ Λάκων.

[1, 68]   ἔφασκε πρόνοιαν περὶ τοῦ μέλλοντος λογισμῷ καταληπτὴν εἶναι ἀνδρὸς ἀρετήν. Πρός

[1, 59]   ταῖς ψήφοις ταῖς ἐπὶ τῶν λογισμῶν. Καὶ γὰρ ἐκείνων ἑκάστην ποτὲ

[1, 25]   φασίν, ὧν ἐστιν Ἀπολλόδωρος ὁ λογιστικός. Οὗτος προήγαγεν ἐπὶ πλεῖστον ἅ

[1, 40]   γὰρ ἐνταῦθα καθολικῶς κἀκείνων ἐπιμνησθῆναι λόγοι φέρονται τοιοῦτοι. Δάμων ὁ Κυρηναῖος,

[1, 84]   ὑπάρχων, μετὰ τὸ καταπαῦσαι τὸν λόγον ἀπέκλινε τὴν κεφαλὴν εἰς τοὺς

[1, 58]   ἐτάχθη. Ἔλεγε δὲ τὸν μὲν λόγον εἴδωλον εἶναι τῶν ἔργων· βασιλέα

[1, 31]   φαῖσ' οὐκ ἀπάλαμνον ἐν Σπάρτᾳ λόγον εἴπην· χρήματ' ἄνηρ, πένιχρος δ'

[1, 102]   τελευτᾷ, εἰπὼν διὰ μὲν τὸν λόγον ἐκ τῆς Ἑλλάδος σωθῆναι, διὰ

[1, 55]   Ἰσθμιονίκῃ δὲ ἑκατόν, καὶ ἀνὰ λόγον ἐπὶ τῶν ἄλλων· ἀπειρόκαλον γὰρ

[1, 58]   Ἔφασκέ τε σφραγίζεσθαι τὸν μὲν λόγον σιγῇ, τὴν δὲ σιγὴν καιρῷ.

[1, 72]   δευτέραν Ὀλυμπιάδα, ὅτε Αἴσωπος ὁ λογοποιὸς ἤκμαζεν. Ἐτελεύτησε δ' ὥς φησιν

[1, 62]   δὲ νῆσον, ὡς μὲν ἀνθρώπων λόγος, ἐσπαρμένος κατὰ πᾶσαν Αἴαντος πόλιν.

[1, 121]   τίκτει ποτὲ Σύρος ~ἐς φθεῖρας λόγος ἐστὶν ἀλλάξαι τὸ πρὶν εἶδος,

[1, 88]   ἐγένετο ὁ Τευτάμεω, οὗ πλέων λόγος ἢ τῶν ἄλλων. Καὶ οἱ

[1, 37]   φησί, κακῶς, μηδὲ διαβαλλέτω σε λόγος πρὸς τοὺς πίστεως κεκοινωνηκότας. Οὓς

[1, 43]   ~Πυνθάνομαί σε πρῶτον Ἰώνων μέλλειν λόγους ἀμφὶ τῶν θείων χρημάτων ἐς

[1, 108]   ἀλλ' ἐκ τῶν πραγμάτων τοὺς λόγους ζητεῖν· οὐ γὰρ ἕνεκα τῶν

[1, 108]   ἀλλ' ἕνεκα τῶν πραγμάτων τοὺς λόγους. Κατέστρεψε δὲ βιοὺς ἔτη ἑπτὰ

[1, 65]   μὲν Σόλων ἕτοιμός τοι καὶ λόγῳ καὶ ἔργῳ ἀμύνειν· τοῖς δ'

[1, 50]   Ὦ πατρίς, βεβοήθηκά σοι καὶ λόγῳ καὶ ἔργῳ, ἀπέπλευσεν εἰς Αἴγυπτον

[1, 98]   ἴσθι· ὃ ἂν ὁμολογήσῃς, διατήρει· λόγων ἀπορρήτων ἐκφορὰν μὴ ποιοῦ· μὴ

[1, 84]   Ἐπ' ἀγαθῷ μέντοι τῇ τῶν λόγων ἰσχύϊ προσεχρῆτο. Ὅθεν καὶ Δημόδοκος

[1, 108]   Ἔφασκε δὲ μὴ ἐκ τῶν λόγων τὰ πράγματα ἀλλ' ἐκ τῶν

[1, 108]   ζητεῖν· οὐ γὰρ ἕνεκα τῶν λόγων τὰ πράγματα συντελεῖσθαι, ἀλλ' ἕνεκα

[1, 91]   τὸ πλέον μέρος ἐν βροτοῖσι λόγων τε πλῆθος· ἀλλ' ὁ καιρὸς

[1, 110]   τὴν πόλιν καὶ ἔπαυσε τὸν λοιμὸν τοῦτον τὸν τρόπον. Λαβὼν πρόβατα

[1, 110]   δὲ τὴν αἰτίαν εἰπεῖν τοῦ λοιμοῦ τὸ Κυλώνειον ἄγος σημαίνειν τε

[1, 110]   ὑπελήφθη. Ὅθεν καὶ Ἀθηναίοις τότε λοιμῷ κατεχομένοις ἔχρησεν ἡ Πυθία καθῆραι

[1, 49]   Ἀθηναίων ἵσταντο φάλαγγες. ~Τοῦ δὴ λοιποῦ προσεῖχον αὐτῷ ὁ δῆμος καὶ

[1, 45]   δὲ διὰ τί. Ἔπειτα τοὺς λοιποὺς νόμους ἔθηκεν, οὓς μακρὸν ἂν

[1, 45]   πατρῴων συνεχώρησε πρῶτος καὶ τοὺς λοιποὺς τὸ ὅμοιον προὔτρεψε πρᾶξαι. Καὶ

[1, 81]   Κροίσῳ. Κέλεαί με ἱκνέεσθαι ἐς Λυδίην, ὅπως σοι τὸν ὄλβον ἴδοιμι·

[1, 99]   ἐγένετο ὑμῶν ἁλία παρὰ τὸν Λυδὸν ἐς Σάρδεις. Ἤδη ὦν μὴ

[1, 105]   ὧδε· Ἀνάχαρσις Κροίσῳ. Ἐγώ, βασιλεῦ Λυδῶν, ἀφῖγμαι εἰς τὴν τῶν Ἑλλήνων,

[1, 84]   τῷ ὑπὸ τοῦ Βίαντος βοηθουμένῳ, λυθέντος τοῦ δικαστηρίου νεκρὸς ἐν τοῖς

[1, 110]   νεανίας, Κρατῖνον καὶ Κτησίβιον, καὶ λυθῆναι τὴν συμφοράν. ~Ἀθηναῖοι δὲ τάλαντον

[1, 68]   τοῖς βασιλεῦσι παραζευγνύναι· Σάτυρος δὲ Λυκοῦργον. Οὗτος, ὥς φησιν Ἡρόδοτος ἐν

[1, 38]   κατὰ Ἡσίοδον καὶ Ὅμηρον καὶ Λυκοῦργον· τέταρτος οὗ μέμνηται Δοῦρις ἐν

[1, 94]   αὐτῆς ἐποίησε δύο, Κύψελον καὶ Λυκόφρονα· τὸν μὲν νεώτερον συνετόν, τὸν

[1, 94]   ἐπὶ τῇ μητρί, ᾧ ὄνομα Λυκόφρων. ~Ἤδη δὲ ἐν γήρᾳ καθεστὼς

[1, 69]   δὲ μή, ἀκούσεσθαι ἐφ' οἷς λυπήσεσθαι. ~Μὴ ἀπειλεῖν μηδενί· γυναικῶδες γάρ.

[1, 97]   Ἔστι καὶ ἡμῶν· Μή ποτε λυπήσῃ σε τὸ μή σε τυχεῖν

[1, 94]   τε παῖδα ἀπεκήρυξεν εἰς Κέρκυραν λυπούμενον ἐπὶ τῇ μητρί, ᾧ ὄνομα

[1, 55]   ἔστω παντὶ τῷ βουλομένῳ γράφεσθαι. Λυσίας δ' ἐν τῷ κατὰ Νικίδου

[1, 94]   τῶν Ἡρακλειδῶν γένους. Οὗτος γήμας Λυσίδην, ἣν αὐτὸς Μέλισσαν ἐκάλει, τὴν

[1, 82]   γεγονέναι. Φανόδικος δὲ κόρας αἰχμαλώτους λυτρωσάμενον Μεσσηνίας θρέψαι τε ὡς θυγατέρας

[1, 45]   εἰσηγήσατο Ἀθηναίοις· τὸ δὲ ἦν λύτρωσις σωμάτων τε καὶ κτημάτων. Καὶ

[1, 80]   ἡ δ' ἑτέρη προβέβηκε. Τί λώϊον; Εἰ δ' ἄγε σύν μοι

Livre, par.
[1, 88]	μὴ ἐπαίνει διὰ πλοῦτον. Πείσας	λαβέ,	μὴ βιασάμενος. Ὅ τι ἂν
[1, 29]	φασι τῶν Κροίσου τινὰ φίλων	λαβεῖν	παρὰ τοῦ βασιλέως ποτήριον χρυσοῦν,
[1, 92]	ἂν γὰρ ἐκ τῶν κρειττόνων	λάβῃς,	φησί, δεσπότας κτήσῃ τοὺς συγγενέας.
[1, 114]	δὲ Δημήτριός τινας ἱστορεῖν ὡς	λάβοι	παρὰ Νυμφῶν ἔδεσμά τι καὶ
[1, 78]	μὴ ὀνειδίζειν, νέμεσιν αἰδόμενον. Παρακαταθήκην	λαβόντα	ἀποδοῦναι. Φίλον μὴ λέγειν κακῶς,
[1, 76]	Ἡράκλειτος δέ φησιν, Ἀλκαῖον ὑποχείριον	λαβόντα	καὶ ἀπολύσαντα φάναι, Συγγνώμη τιμωρίας
[1, 29]	Νείλεω δήμου δίδωσι, τοῦτο δὶς	λαβὼν	ἀριστεῖον. Τὸ δὲ πεζὸν οὕτως
[1, 29]	Ἀπόλλωνι Δελφινίῳ Ἑλλήνων ἀριστεῖον δὶς	λαβών.	Ὁ δὲ περιενεγκὼν τὴν φιάλην
[1, 110]	τὸν λοιμὸν τοῦτον τὸν τρόπον.	Λαβὼν	πρόβατα μελανά τε καὶ λευκὰ
[1, 28]	Ἰάμβοις ἄλλως ἱστορεῖ, παρὰ Λεανδρίου	λαβὼν	τοῦ Μιλησίου. Βαθυκλέα γάρ τινα
[1, 36]	πρότερον. Ἠρώτησέ τις αὐτὸν εἰ	λάθοι	θεοὺς ἄνθρωπος ἀδικῶν· Ἀλλ' οὐδὲ
[1, 96]	μήτηρ αὐτοῦ Κράτεια συνῆν αὐτῷ	λάθρα·	καὶ ὃς ἥδετο. Φανεροῦ δὲ
[1, 74]	δίκτυον ἔχων ὑπὸ τὴν ἀσπίδα	λαθραίως	περιέβαλε τὸν Φρύνωνα, καὶ κτείνας
[1, 32]	τὴν Κῴαν θάλασσαν πρὸς τῆς	Λακαίνης,	εἰπούσης ὅτι περιμάχητος ἔσται. Χρόνῳ
[1, 108]	μισανθρωπεῖν γάρ. ~Ὀφθῆναι γοῦν ἐν	Λακεδαίμονι	μόνον ἐπ' ἐρημίας γελῶντα· ἄφνω
[1, 115]	καὶ τὸ σῶμα αὐτοῦ φυλάττουσι	Λακεδαιμόνιοι	παρ' ἑαυτοῖς κατά τι λόγιον,
[1, 117]	πεισθῆναι, Μεσσήνην δὲ ἑαλωκέναι. ~Καὶ	Λακεδαιμονίοις	εἰπεῖν μήτε χρυσὸν τιμᾶν μήτε
[1, 114]	πρῶτος αὐτὸν Αἰακὸν λέγοι, καὶ	Λακεδαιμονίοις	προείποι τὴν ὑπ' Ἀρκάδων ἅλωσιν
[1, 41]	ἐκλέξασθαι τρεῖς, Ἀριστόδημον, Πάμφυλον, Χίλωνα	Λακεδαιμόνιον,	Κλεόβουλον, Ἀνάχαρσιν, Περίανδρον. Ἔνιοι προστιθέασιν
[1, 68]	ξένος γενέσθαι. ~ΧΙΛΩΝ. Χίλων Δαμαγήτου	Λακεδαιμόνιος.	Οὗτος ἐποίησεν ἐλεγεῖα εἰς ἔπη
[1, 41]	φασὶν εἶναι, ὡς ἐκεῖνο· Ἦν	Λακεδαιμόνιος	Χίλων σοφός, ὃς τάδ' ἔλεξε·
[1, 72]	ἐγκατέστησεν Ἀθηναίων, καὶ πάμπολλα τοὺς	Λακεδαιμονίους	κακὰ διέθηκε. Βραχυλόγος τε ἦν·
[1, 115]	Διός· Κρησί τε προειπεῖν τὴν	Λακεδαιμονίων	ἧτταν ὑπ' Ἀρκάδων, καθάπερ προείρηται·
[1, 72]	Δημάρατος μὲν γὰρ φυγὰς ὢν	Λακεδαιμονίων	Ξέρξῃ συνεβούλευσε τὰς ναῦς συνέχειν
[1, 94]	ὑπ' ὀργῆς βαλὼν ὑποβάθρῳ ἢ	λακτίσας	τὴν γυναῖκα ἔγκυον οὖσαν ἀπέκτεινε,
[1, 115]	λόγιον, ὥς φησι Σωσίβιος ὁ	Λάκων.	Γεγόνασι δὲ καὶ Ἐπιμενίδαι ἄλλοι
[1, 71]	περὶ Κυθήρων τῆς νήσου τῆς	Λακωνικῆς.	Καταμαθὼν γὰρ τὴν φύσιν αὐτῆς,
[1, 107]	Παρμενίδης μὲν οὖν δῆμον εἶναι	Λακωνικῆς,	ὅθεν εἶναι τὸν Μύσωνα. Σωσικράτης
[1, 106]	ἀπὸ κώμης τινὸς Οἰταϊκῆς ἢ	Λακωνικῆς,	σὺν τοῖς ἑπτὰ καταριθμεῖται. Φασὶ
[1, 78]	γὰρ οὐδὲν γλῶσσα διὰ στόματος	λαλεῖ	διχόμυθον ἔχουσα καρδίῃ νόημα. ~Ἐποίησε
[1, 87]	βεβαίως τηρῶν διάμενε. Μὴ ταχὺ	λάλει·	μανίαν γὰρ ἐμφαίνει. Φρόνησιν ἀγάπα.
[1, 90]	μακρὰ τεθήλῃ, ~Ἠέλιός τ' ἀνιὼν	λάμπῃ,	λαμπρά τε σελήνη, καὶ ποταμοί
[1, 90]	τεθήλῃ, ~Ἠέλιός τ' ἀνιὼν λάμπῃ,	λαμπρά	τε σελήνη, καὶ ποταμοί γε
[1, 50]	ἠδὲ χαλάζης· βροντὴ δ' ἐκ	λαμπρῆς	γίγνεται ἀστεροπῆς· ἀνδρῶν δ' ἐκ
[1, 59]	μὲν ἕκαστον μέγαν ἄγειν καὶ	λαμπρόν,	ποτὲ δὲ ἄτιμον. Ἐρωτηθεὶς διὰ
[1, 22]	ἰθαγενὴς Μιλήσιος ἦν καὶ γένους	λαμπροῦ.	~Μετὰ δὲ τὰ πολιτικὰ τῆς
[1, 42]	Ἐπιμενίδην, Λεώφαντον, Φερεκύδην, Ἀριστόδημον, Πυθαγόραν,	Λᾶσον	Χαρμαντίδου ἢ Σισυμβρίνου, ἢ ὡς
[1, 41]	καὶ περὶ τοῦ ἀριθμοῦ αὐτῶν.	Λεάνδριος	μὲν γὰρ ἀντὶ Κλεοβούλου καὶ
[1, 28]	τοῖς Ἰάμβοις ἄλλως ἱστορεῖ, παρὰ	Λεανδρίου	λαβὼν τοῦ Μιλησίου. Βαθυκλέα γάρ
[1, 41]	Κλεοβούλου καὶ Μύσωνος Λεώφαντον Γορσιάδα,	Λεβέδιον	ἢ Ἐφέσιον, ἐγκρίνει καὶ Ἐπιμενίδην
[1, 32]	ὅτι περιμάχητος ἔσται. Χρόνῳ δὲ	Λεβεδίων	τινῶν αὐτόθι γρῖπον ὠνησαμένων καταληφθῆναι
[1, 68]	Ἱπποκράτει θυομένῳ ἐν Ὀλυμπίᾳ, τῶν	λεβήτων	αὐτομάτων ζεσάντων, συνεβούλευσεν ἢ μὴ
[1, 120]	δέ τι πλεῖον Πυθαγόρῃ τὠμῷ	λέγε	ταῦθ' ὅτι πρῶτος ἁπάντων ἔστιν
[1, 88]	ἐμφαίνει. Φρόνησιν ἀγάπα. ~Περὶ θεῶν	λέγε	ὡς εἰσίν. Ἀνάξιον ἄνδρα μὴ
[1, 101]	εἶναι, τὴν ἀπὸ Σκυθῶν ῥῆσιν.	Λέγει	δὲ αὐτὸν Σωσικράτης ἐλθεῖν εἰς
[1, 86]	τῆς φύσεως ἔργον· τὸ δὲ	λέγειν	δύνασθαι τὰ συμφέροντα τῇ πατρίδι
[1, 78]	Παρακαταθήκην λαβόντα ἀποδοῦναι. Φίλον μὴ	λέγειν	κακῶς, ἀλλὰ μηδὲ ἐχθρόν. Εὐσέβειαν
[1, 34]	ὅτι Ἕλλην καὶ οὐ βάρβαρος.	~Λέγεται	δ' ἀγόμενος ὑπὸ γραὸς ἐκ
[1, 83]	στειλάντων, ὥσπερ καὶ Φανόδικός φησι.	Λέγεται	δὲ καὶ Ἀλυάττου πολιορκοῦντος Πριήνην
[1, 84]	κρόμμυα ἐσθίειν {ἴσον τῷ κλαίειν}	~Λέγεται	δὲ καὶ δίκας δεινότατος γεγονέναι
[1, 112]	Ἀργεῖος ἐν τῷ Περὶ ποιητῶν.	Λέγεται	δὲ καὶ πρῶτος οἰκίας καὶ
[1, 114]	ταῦτα ἔλεγε τοσούτοις πρότερον χρόνοις.	Λέγεται	δὲ ὡς καὶ πρῶτος αὐτὸν
[1, 106]	αὐτὸν καὶ τυράννου πατρὸς εἶναι.	Λέγεται	δὴ πρός τινος Ἀναχάρσιδος πυνθανομένου
[1, 23]	αὐτὸν ἀναφερομένη ναυτικὴ ἀστρολογία Φώκου	λέγεται	εἶναι τοῦ Σαμίου. Καλλίμαχος δ'
[1, 116]	γράψαι. Πολλὰ δὲ καὶ θαυμάσια	λέγεται	περὶ αὐτοῦ. Καὶ γὰρ παρὰ
[1, 79]	προσηγορεύθη. Τὸν δ' οὖν σοφὸν	λέγεταί	ποτε νεανίσκῳ συμβουλευομένῳ περὶ γάμου
[1, 114]	ὡς καὶ πρῶτος αὐτὸν Αἰακὸν	λέγοι,	καὶ Λακεδαιμονίοις προείποι τὴν ὑπ'
[1, 88]	αὐτῷ τέμενος καθιέρωσαν τὸ Τευτάμειον	λεγόμενον.	Ἀπεφθέγξατο· οἱ πλεῖστοι κακοί. ~ΚΛΕΟΒΟΥΛΟΣ.
[1, 33]	Βίοις εἰς τοῦτον ἀναφέρει τὸ	λεγόμενον	ὑπό τινων περὶ Σωκράτους. Ἔφασκε
[1, 70]	ἀδυνάτων. Ἐν ὁδῷ μὴ σπεύδειν.	Λέγοντα	μὴ κινεῖν τὴν χεῖρα· μανικὸν
[1, 62]	τοῖς Χείρωσί φησιν, αὐτὸν ποιῶν	λέγοντα·	Οἰκῶ δὲ νῆσον, ὡς μὲν
[1, 114]	καὶ Τίμαιος ἐν τῇ δευτέρᾳ.	Λέγουσι	δέ τινες ὅτι Κρῆτες αὐτῷ
[1, 96]	κόσμον, καὶ ἔπεμψε τὸ ἀνάθημα.	Λέγουσι	δέ τινες ὡς θελήσας αὐτοῦ
[1, 26]	τεκνοποιεῖ, διὰ φιλοτεκνίαν εἰπεῖν. Καὶ	λέγουσι	ὅτι τῆς μητρὸς ἀναγκαζούσης αὐτὸν
[1, 112]	δ' οἳ μὴ κοιμηθῆναι αὐτὸν	λέγουσιν,	ἀλλὰ χρόνον τινὰ ἐκπατῆσαι ἀσχολούμενον
[1, 83]	εἶναι, οὐδὲ προσήκατο. ~Οἱ δὲ	λέγουσιν	ἐν Θήβαις τῷ Ἡρακλεῖ αὐτὸν
[1, 111]	καὶ ἑκατόν· ὡς δὲ Κρῆτες	λέγουσιν,	ἑνὸς δέοντα τριακόσια· ὡς δὲ
[1, 76]	ἔμμεναι· οὗ καὶ Σιμωνίδης μέμνηται	λέγων·	Ἄνδρ' ἀγαθὸν ἀλαθέως γενέσθαι χαλεπόν,
[1, 23]	εὑρέτην τῆς ἄρκτου τῆς μικρᾶς,	λέγων	ἐν τοῖς Ἰάμβοις οὕτως· Καὶ
[1, 84]	Δημόδοκος ὁ Λέριος τοῦτο αἰνίττεται	λέγων·	Ἢν τύχῃς κρίνων δικάζευ τὴν
[1, 34]	ἐν τοῖς Σίλλοις ἐπαινεῖ αὐτὸν	λέγων·	Οἷόν θ' ἑπτὰ Θάλητα σοφῶν
[1, 49]	ἀλλὰ καὶ βοηθεῖν ἕτοιμος εἶναι,	λέγων	ταῦτα· ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τῶν μὲν
[1, 122]	καὶ Πεισίστρατον τὸν τύραννον προσκαταλέγουσι.	Λεκτέον	δὲ περὶ τῶν φιλοσόφων· καὶ
[1, 84]	τρόπον. Δίκην γὰρ ὑπέρ τινος	λέξας	ἤδη ὑπέργηρως ὑπάρχων, μετὰ τὸ
[1, 118]	τοὐντεῦθεν παρὰ τοῖς φιλολόγοις ἡ	λέξις	ἐπὶ τῶν χειρόνων τάττεται, οἱ
[1, 32]	δέ, ἐν τῷ περὶ Βίαντος	λέξομεν.	Ἄλλοι φασὶν ἡφαιστότευκτον εἶναι αὐτὸν
[1, 30]	τὸν ἀνειπεῖν Μύσωνα, περὶ οὗ	λέξομεν.	Τοῦτον οἱ περὶ τὸν Εὔδοξον
[1, 84]	προσεχρῆτο. Ὅθεν καὶ Δημόδοκος ὁ	Λέριος	τοῦτο αἰνίττεται λέγων· Ἢν τύχῃς
[1, 79]	γειναμένα κατακλαίει Πιττακὸν ἥδ' ἱερὰ	Λέσβος	ἀποφθίμενον> Ἀπόφθεγμα αὐτοῦ· καιρὸν γνῶθι.
[1, 74]	ἀδελφῶν Μέλαγχρον καθεῖλε τὸν τῆς	Λέσβου	τύραννον· καὶ περὶ τῆς Ἀχιλείτιδος
[1, 43]	δή τοι ἥδιον, ἐθέλω γενέσθαι	λεσχηνώτης	περὶ ὁτέων γράφεις· καὶ ἢν
[1, 110]	Λαβὼν πρόβατα μελανά τε καὶ	λευκὰ	ἤγαγε πρὸς τὸν Ἄρειον πάγον.
[1, 91]	διάνδιχα εἶδος ἔχουσαι· αἱ μὲν	λευκαὶ	ἔασιν ἰδεῖν, αἱ δ' αὖτε
[1, 41]	γὰρ ἀντὶ Κλεοβούλου καὶ Μύσωνος	Λεώφαντον	Γορσιάδα, Λεβέδιον ἢ Ἐφέσιον, ἐγκρίνει
[1, 42]	Κλεόβουλον, Περίανδρον, Ἀνάχαρσιν, Ἀκουσίλαον, Ἐπιμενίδην,	Λεώφαντον,	Φερεκύδην, Ἀριστόδημον, Πυθαγόραν, Λᾶσον Χαρμαντίδου
[1, 100]	ὑπεκρινάμην· ἀγαγὼν δὲ αὐτὸν ἐς	λήιον,	τοὺς ὑπερφυέας τῶν ἀσταχύων ῥάβδῳ
[1, 110]	τῷ προσήκοντι θεῷ· καὶ οὕτω	λῆξαι	τὸ κακόν. Ὅθεν ἔτι καὶ
[1, 33]	ἐχρήσθη τὸν τρόπον· Οὐ πρότερον	λήξει	νεῖκος Μερόπων καὶ Ἰώνων, πρὶν
[1, 57]	ζημία. Τῷ ἄρχοντι, ἐὰν μεθύων	ληφθῇ,	θάνατον εἶναι τὴν ζημίαν. Τά
[1, 77]	δεῖν ζητεῖν σπουδαῖον ἄνθρωπον, Ἂν	λίαν,	ἔφη, ζητῇς, οὐχ εὑρήσεις. Καὶ
[1, 61]	σεῦ τοῖον ἐπεφρασάμην· καὶ μεταποίησον,	Λιγυαστάδη,	ὧδε δ' ἄειδε· ὀγδωκονταέτη μοῖρα
[1, 71]	μάλιστα εὐδοκίμησεν ἐκεῖνο· Ἐν μὲν>	λιθίναις	ἀκόναις ὁ χρυσὸς ἐξετάζεται, διδοὺς
[1, 90]	ἅπαντα γάρ ἐστι θεῶν ἥσσω·	λίθον	δὲ καὶ βρότεοι παλάμαι θραύοντι·
[1, 24]	μεταδιδόναι ψυχάς, τεκμαιρόμενον ἐκ τῆς	λίθου	τῆς μαγνήτιδος καὶ τοῦ ἠλέκτρου.
[1, 89]	πλεῖστοι κακοί. ~ΚΛΕΟΒΟΥΛΟΣ. Κλεόβουλος Εὐαγόρου	Λίνδιος,	ὡς δὲ Δοῦρις, Κάρ ἔνιοι
[1, 93]	ἐγὼν ποτανεστάταν ἐσεῖσθαι Σόλωνι τὰν	Λίνδον	δαμοκρατεομέναν. Καὶ ἁ νᾶσος πελαγία,
[1, 93]	Κλεόβουλον ἀποφθίμενον καταπενθεῖ ἥδε πάτρα	Λίνδος	πόντῳ ἀγαλλομένη. Ἀπεφθέγξατο· μέτρον ἄριστον.
[1, 90]	Τίς κεν αἰνήσειε νόῳ πίσυνος	Λίνδου	ναέταν Κλεόβουλον ἀενάοις ποταμοῖς ἄνθεσί
[1, 42]	τῇ Τῶν φιλοσόφων ἀναγραφῇ· Ὀρφέα,	Λίνον,	Σόλωνα, Περίανδρον, Ἀνάχαρσιν, Κλεόβουλον, Μύσωνα,
[1, 34]	δὲ γεγραμμένα ὑπ' αὐτοῦ φησι	Λόβων	ὁ Ἀργεῖος εἰς ἔπη τείνειν
[1, 112]	τῶν Σεμνῶν θεῶν, ὥς φησι	Λόβων	ὁ Ἀργεῖος ἐν τῷ Περὶ
[1, 115]	Λακεδαιμόνιοι παρ' ἑαυτοῖς κατά τι	λόγιον,	ὥς φησι Σωσίβιος ὁ Λάκων.
[1, 68]	ἔφασκε πρόνοιαν περὶ τοῦ μέλλοντος	λογισμῷ	καταληπτὴν εἶναι ἀνδρὸς ἀρετήν. Πρός
[1, 59]	ταῖς ψήφοις ταῖς ἐπὶ τῶν	λογισμῶν.	Καὶ γὰρ ἐκείνων ἑκάστην ποτὲ
[1, 25]	φασίν, ὧν ἐστιν Ἀπολλόδωρος ὁ	λογιστικός.	Οὗτος προήγαγεν ἐπὶ πλεῖστον ἅ
[1, 40]	γὰρ ἐνταῦθα καθολικῶς κἀκείνων ἐπιμνησθῆναι	λόγοι	φέρονται τοιοῦτοι. Δάμων ὁ Κυρηναῖος,
[1, 84]	ὑπάρχων, μετὰ τὸ καταπαῦσαι τὸν	λόγον	ἀπέκλινε τὴν κεφαλὴν εἰς τοὺς
[1, 58]	ἐτάχθη. Ἔλεγε δὲ τὸν μὲν	λόγον	εἴδωλον εἶναι τῶν ἔργων· βασιλέα
[1, 31]	φαῖσ' οὐκ ἀπάλαμνον ἐν Σπάρτᾳ	λόγον	εἴπην· χρήματ' ἄνηρ, πένιχρος δ'
[1, 102]	τελευτᾷ, εἰπὼν διὰ μὲν τὸν	λόγον	ἐκ τῆς Ἑλλάδος σωθῆναι, διὰ
[1, 55]	Ἰσθμιονίκῃ δὲ ἑκατόν, καὶ ἀνὰ	λόγον	ἐπὶ τῶν ἄλλων· ἀπειρόκαλον γὰρ
[1, 58]	Ἔφασκέ τε σφραγίζεσθαι τὸν μὲν	λόγον	σιγῇ, τὴν δὲ σιγὴν καιρῷ.
[1, 72]	δευτέραν Ὀλυμπιάδα, ὅτε Αἴσωπος ὁ	λογοποιὸς	ἤκμαζεν. Ἐτελεύτησε δ' ὥς φησιν
[1, 62]	δὲ νῆσον, ὡς μὲν ἀνθρώπων	λόγος,	ἐσπαρμένος κατὰ πᾶσαν Αἴαντος πόλιν.
[1, 121]	τίκτει ποτὲ Σύρος ~ἐς φθεῖρας	λόγος	ἐστὶν ἀλλάξαι τὸ πρὶν εἶδος,
[1, 88]	ἐγένετο ὁ Τευτάμεω, οὗ πλέων	λόγος	ἢ τῶν ἄλλων. Καὶ οἱ
[1, 37]	φησί, κακῶς, μηδὲ διαβαλλέτω σε	λόγος	πρὸς τοὺς πίστεως κεκοινωνηκότας. Οὓς
[1, 43]	~Πυνθάνομαί σε πρῶτον Ἰώνων μέλλειν	λόγους	ἀμφὶ τῶν θείων χρημάτων ἐς
[1, 108]	ἀλλ' ἐκ τῶν πραγμάτων τοὺς	λόγους	ζητεῖν· οὐ γὰρ ἕνεκα τῶν
[1, 108]	ἀλλ' ἕνεκα τῶν πραγμάτων τοὺς	λόγους.	Κατέστρεψε δὲ βιοὺς ἔτη ἑπτὰ
[1, 65]	μὲν Σόλων ἕτοιμός τοι καὶ	λόγῳ	καὶ ἔργῳ ἀμύνειν· τοῖς δ'
[1, 50]	Ὦ πατρίς, βεβοήθηκά σοι καὶ	λόγῳ	καὶ ἔργῳ, ἀπέπλευσεν εἰς Αἴγυπτον
[1, 98]	ἴσθι· ὃ ἂν ὁμολογήσῃς, διατήρει·	λόγων	ἀπορρήτων ἐκφορὰν μὴ ποιοῦ· μὴ
[1, 84]	Ἐπ' ἀγαθῷ μέντοι τῇ τῶν	λόγων	ἰσχύϊ προσεχρῆτο. Ὅθεν καὶ Δημόδοκος
[1, 108]	Ἔφασκε δὲ μὴ ἐκ τῶν	λόγων	τὰ πράγματα ἀλλ' ἐκ τῶν
[1, 108]	ζητεῖν· οὐ γὰρ ἕνεκα τῶν	λόγων	τὰ πράγματα συντελεῖσθαι, ἀλλ' ἕνεκα
[1, 91]	τὸ πλέον μέρος ἐν βροτοῖσι	λόγων	τε πλῆθος· ἀλλ' ὁ καιρὸς
[1, 110]	τὴν πόλιν καὶ ἔπαυσε τὸν	λοιμὸν	τοῦτον τὸν τρόπον. Λαβὼν πρόβατα
[1, 110]	δὲ τὴν αἰτίαν εἰπεῖν τοῦ	λοιμοῦ	τὸ Κυλώνειον ἄγος σημαίνειν τε
[1, 110]	ὑπελήφθη. Ὅθεν καὶ Ἀθηναίοις τότε	λοιμῷ	κατεχομένοις ἔχρησεν ἡ Πυθία καθῆραι
[1, 49]	Ἀθηναίων ἵσταντο φάλαγγες. ~Τοῦ δὴ	λοιποῦ	προσεῖχον αὐτῷ ὁ δῆμος καὶ
[1, 45]	δὲ διὰ τί. Ἔπειτα τοὺς	λοιποὺς	νόμους ἔθηκεν, οὓς μακρὸν ἂν
[1, 45]	πατρῴων συνεχώρησε πρῶτος καὶ τοὺς	λοιποὺς	τὸ ὅμοιον προὔτρεψε πρᾶξαι. Καὶ
[1, 81]	Κροίσῳ. Κέλεαί με ἱκνέεσθαι ἐς	Λυδίην,	ὅπως σοι τὸν ὄλβον ἴδοιμι·
[1, 99]	ἐγένετο ὑμῶν ἁλία παρὰ τὸν	Λυδὸν	ἐς Σάρδεις. Ἤδη ὦν μὴ
[1, 105]	ὧδε· Ἀνάχαρσις Κροίσῳ. Ἐγώ, βασιλεῦ	Λυδῶν,	ἀφῖγμαι εἰς τὴν τῶν Ἑλλήνων,
[1, 84]	τῷ ὑπὸ τοῦ Βίαντος βοηθουμένῳ,	λυθέντος	τοῦ δικαστηρίου νεκρὸς ἐν τοῖς
[1, 110]	νεανίας, Κρατῖνον καὶ Κτησίβιον, καὶ	λυθῆναι	τὴν συμφοράν. ~Ἀθηναῖοι δὲ τάλαντον
[1, 68]	τοῖς βασιλεῦσι παραζευγνύναι· Σάτυρος δὲ	Λυκοῦργον.	Οὗτος, ὥς φησιν Ἡρόδοτος ἐν
[1, 38]	κατὰ Ἡσίοδον καὶ Ὅμηρον καὶ	Λυκοῦργον·	τέταρτος οὗ μέμνηται Δοῦρις ἐν
[1, 94]	αὐτῆς ἐποίησε δύο, Κύψελον καὶ	Λυκόφρονα·	τὸν μὲν νεώτερον συνετόν, τὸν
[1, 94]	ἐπὶ τῇ μητρί, ᾧ ὄνομα	Λυκόφρων.	~Ἤδη δὲ ἐν γήρᾳ καθεστὼς
[1, 69]	δὲ μή, ἀκούσεσθαι ἐφ' οἷς	λυπήσεσθαι.	~Μὴ ἀπειλεῖν μηδενί· γυναικῶδες γάρ.
[1, 97]	Ἔστι καὶ ἡμῶν· Μή ποτε	λυπήσῃ	σε τὸ μή σε τυχεῖν
[1, 94]	τε παῖδα ἀπεκήρυξεν εἰς Κέρκυραν	λυπούμενον	ἐπὶ τῇ μητρί, ᾧ ὄνομα
[1, 55]	ἔστω παντὶ τῷ βουλομένῳ γράφεσθαι.	Λυσίας	δ' ἐν τῷ κατὰ Νικίδου
[1, 94]	τῶν Ἡρακλειδῶν γένους. Οὗτος γήμας	Λυσίδην,	ἣν αὐτὸς Μέλισσαν ἐκάλει, τὴν
[1, 82]	γεγονέναι. Φανόδικος δὲ κόρας αἰχμαλώτους	λυτρωσάμενον	Μεσσηνίας θρέψαι τε ὡς θυγατέρας
[1, 45]	εἰσηγήσατο Ἀθηναίοις· τὸ δὲ ἦν	λύτρωσις	σωμάτων τε καὶ κτημάτων. Καὶ
[1, 80]	ἡ δ' ἑτέρη προβέβηκε. Τί	λώϊον;	Εἰ δ' ἄγε σύν μοι

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 19/07/2007