Livre, par. |
[1, 73] |
ἐκστρατείαν
ἐπὶ
ἐκδάμως,
ὡς
αὐτός
|
κα |
ἐξέρποις·
ἐγὼν
δὲ
δοκέω
καὶ |
[1, 73] |
καὶ
τῆνον
τυράννων
εὐδαιμονίζω
ὅστις
|
κα |
οἴκοι
ἐξ
αὐτὸς
αὑτῶ
κατθάνῃ. |
[1, 113] |
οὐδὲ
ἀνεξοῦνται
τυραννούμενοι.
Ἀλλ'
αἴ
|
κα |
Πεισίστρατος
κατασχέθῃ
τὰν
πόλιν,
οὐ |
[1, 113] |
μὴ
εὐνομημένοις
ἐπεθήκατο
Πεισίστρατος,
εἶχέ
|
κα |
τὰν
ἀρχὰν
ἀεί,
ἀνδραποδιξάμενος
τὼς |
[1, 41] |
Ἀνάχαρσιν,
Περίανδρον.
Ἔνιοι
προστιθέασιν
Ἀκουσίλαον
|
Κάβα |
ἢ
Σκάβρα
Ἀργεῖον.
~Ἕρμιππος
δ' |
[1, 56] |
~Ὅθεν
καὶ
ἐζήλουν
πολλοὶ
καλοὶ
|
κἀγαθοὶ |
γίνεσθαι
κατὰ
πόλεμον·
ὡς
Πολύζηλος, |
[1, 22] |
εἰσι
Φοίνικες,
εὐγενέστατοι
τῶν
ἀπὸ
|
Κάδμου |
καὶ
Ἀγήνορος.
Ἦν
δὲ
τῶν |
[1, 101] |
μὲν
ἦν
υἱός,
ἀδελφὸς
δὲ
|
Καδουίδα |
τοῦ
Σκυθῶν
βασιλέως,
μητρὸς
δὲ |
[1, 64] |
θεῖον
καὶ
οἱ
νομοθέται
οὐ
|
καθ' |
ἑαυτὰ
δύνανται
ὀνῆσαι
τὰς
πόλεις, |
[1, 82] |
τὸν
Βίαντα
σοφόν,
διηγησαμένας
τὰ
|
καθ' |
ἑαυτάς.
Καὶ
ἀπεστάλη
ὁ
τρίπους· |
[1, 22] |
σοφὸς
ὠνομάσθη
ἄρχοντος
Ἀθήνησι
Δαμασίου,
|
καθ' |
ὃν
καὶ
οἱ
ἑπτὰ
σοφοὶ |
[1, 22] |
Ἦν
δὲ
τῶν
ἑπτὰ
σοφῶν,
|
καθὰ |
καὶ
Πλάτων
φησί·
καὶ
πρῶτος |
[1, 38] |
Γεγόνασι
δὲ
καὶ
ἄλλοι
Θαλαῖ,
|
καθά |
φησι
Δημήτριος
ὁ
Μάγνης
ἐν |
[1, 109] |
ἑπτὰ
καὶ
ἐνενήκοντα.
~ΕΠΙΜΕΝΙΔΗΣ
Ἐπιμενίδης,
|
καθά |
φησι
Θεόπομπος
καὶ
ἄλλοι
συχνοί, |
[1, 27] |
καὶ
Θρασυβούλῳ
τῷ
Μιλησίων
τυράννῳ,
|
καθά |
φησι
Μινύης.
Τὰ
δὲ
περὶ |
[1, 62] |
τῷ
τρίτῳ
ἔτει
ἦρξεν
Ἀθήνησι,
|
καθά |
φησι
Σωσικράτης·
ὅτε
καὶ
τίθησι |
[1, 49] |
ἀλλὰ
καὶ
Πεισίστρατον
τὸν
συγγενῆ,
|
καθά |
φησι
Σωσικράτης,
προαισθόμενος
τὸ
ἐφ' |
[1, 116] |
Ῥόδου.
~ΦΕΡΕΚΥΔΗΣ.
Φερεκύδης
Βάβυος
Σύριος,
|
καθά |
φησιν
Ἀλέξανδρος
ἐν
Διαδοχαῖς,
Πιττακοῦ |
[1, 29] |
τοῦ
Βαθυκλέους
παῖς
Θυρίων
ἐκαλεῖτο,
|
καθά |
φησιν
Ἔλευσις
ἐν
τῷ
Περὶ |
[1, 98] |
ἐν
ἄστει
ζῆν
τοὺς
βουλομένους,
|
καθά |
φησιν
Ἔφορος
καὶ
Ἀριστοτέλης.
Ἤκμαζε |
[1, 115] |
τὴν
Λακεδαιμονίων
ἧτταν
ὑπ'
Ἀρκάδων,
|
καθάπερ |
προείρηται·
καὶ
δὴ
καὶ
ἐλήφθησαν |
[1, 47] |
δὲ
τὰ
ἐλεγεῖα
τὰ
μάλιστα
|
καθαψάμενα |
τῶν
Ἀθηναίων
τάδε.
Εἴην
δὴ |
[1, 74] |
τῶν
Ἀλκαίου
γενόμενος
ἀδελφῶν
Μέλαγχρον
|
καθεῖλε |
τὸν
τῆς
Λέσβου
τύραννον·
καὶ |
[1, 109] |
Κρὴς
τὸ
γένος
ἀπὸ
Κνωσοῦ,
|
καθέσει |
τῆς
κόμης
τὸ
εἶδος
παραλλάσσων. |
[1, 95] |
Λυκόφρων.
~Ἤδη
δὲ
ἐν
γήρᾳ
|
καθεστὼς |
μετεπέμπετο
αὐτὸν
ὅπως
παραλάβῃ
τὴν |
[1, 122] |
ἀπὸ
τῆς
Ἰωνικῆς
φιλοσοφίας,
ἧς
|
καθηγήσατο |
Θαλῆς,
οὗ
διήκουσεν
Ἀναξίμανδρος.
|
[1, 27] |
ἡμέρας
διελεῖν.
Οὐδεὶς
δὲ
αὐτοῦ
|
καθηγήσατο, |
πλὴν
ὅτι
εἰς
Αἴγυπτον
ἐλθὼν |
[1, 76] |
ὡς
τὸν
υἱὸν
αὐτοῦ
Τυρραῖον
|
καθήμενον |
ἐπὶ
κουρείου
ἐν
Κύμῃ
χαλκεύς |
[1, 112] |
καὶ
πρῶτος
οἰκίας
καὶ
ἀγροὺς
|
καθῆραι |
καὶ
ἱερὰ
ἱδρύσασθαι.
Εἰσὶ
δ' |
[1, 110] |
λοιμῷ
κατεχομένοις
ἔχρησεν
ἡ
Πυθία
|
καθῆραι |
τὴν
πόλιν·
οἱ
δὲ
πέμπουσι |
[1, 64] |
ἐπιπολὺ
ὀνήσειν
ἔμελλον,
οὔτε
σὺ
|
καθήρας |
τὴν
πόλιν
ὤνησας.
Τό
τε |
[1, 88] |
οἱ
Πριηνεῖς
δὲ
αὐτῷ
τέμενος
|
καθιέρωσαν |
τὸ
Τευτάμειον
λεγόμενον.
Ἀπεφθέγξατο·
οἱ |
[1, 51] |
ἑαυτὸν
ὁ
Κροῖσος
παντοδαπῶς
καὶ
|
καθίσας |
εἰς
τὸν
θρόνον
ἤρετο
αὐτὸν |
[1, 54] |
Ἐπεὶ
μαθὼν
τάχ'
ἂν
ἠνέσχου
|
καθισταμένου, |
οὐδ'
ἔφυγες.
Ἐπάνιθι
τοίνυν
οἴκαδε, |
[1, 40] |
τῶν
ἑπτά-
ἄξιον
γὰρ
ἐνταῦθα
|
καθολικῶς |
κἀκείνων
ἐπιμνησθῆναι
λόγοι
φέρονται
τοιοῦτοι. |
[1, 53] |
θεοὺς
ἢ
περὶ
ἀνθρώπους·
ἀλλὰ
|
καθότι |
σὺ
διέθηκας
τοὺς
θεσμοὺς
Ἀθηναίοις, |
[1, 93] |
ἐσεῖσθαι
Σόλωνι
τὰν
Λίνδον
δαμοκρατεομέναν.
|
Καὶ |
ἁ
νᾶσος
πελαγία,
ἔνθα
οἰκέοντι |
[1, 22] |
Φοίνικες,
εὐγενέστατοι
τῶν
ἀπὸ
Κάδμου
|
καὶ |
Ἀγήνορος.
Ἦν
δὲ
τῶν
ἑπτὰ |
[1, 112] |
Λέγεται
δὲ
καὶ
πρῶτος
οἰκίας
|
καὶ |
ἀγροὺς
καθῆραι
καὶ
ἱερὰ
ἱδρύσασθαι. |
[1, 69] |
σιωπῆσαι,
καὶ
σχολὴν
εὖ
διαθέσθαι,
|
καὶ |
ἀδικούμενον
δύνασθαι
φέρειν.
Προσέταττε
δὲ |
[1, 108] |
Φησὶ
δ'
Ἀριστόξενος
ὅτι
ἔνθεν
|
καὶ |
ἄδοξος
ἦν,
ὅτι
μηδὲ
πόλεως, |
[1, 110] |
Ἕλλησι
θεοφιλέστατος
εἶναι
ὑπελήφθη.
Ὅθεν
|
καὶ |
Ἀθηναίοις
τότε
λοιμῷ
κατεχομένοις
ἔχρησεν |
[1, 111] |
δὲ
καὶ
συμμαχίαν
ἐποιήσατο
Κνωσίων
|
καὶ |
Ἀθηναίων.
Καὶ
ἐπανελθὼν
ἐπ'
οἴκου |
[1, 41] |
Δελφοῖς
συνελθεῖν
αὐτούς.
~Διαφωνοῦνται
δὲ
|
καὶ |
αἱ
ἀποφάσεις
αὐτῶν
καὶ
ἄλλου |
[1, 120] |
μὲν
ἠνορέῃ
τε
κεκασμένος
ἠδὲ
|
καὶ |
αἰδοῖ
καὶ
φθίμενος
ψυχῇ
τερπνὸν |
[1, 90] |
αὐτοῦ
ἐν
τοῖς
Παμφίλης
Ὑπομνήμασι.
|
Καὶ |
αἴνιγμα
τοῖον·
~Εἷς
ὁ
πατήρ, |
[1, 69] |
παῖδας
ἀπείπασθαι.
~Φασὶ
δ'
αὐτὸν
|
καὶ |
Αἰσώπου
πυθέσθαι,
ὁ
Ζεὺς
τί |
[1, 29] |
Ἔλευσις
ἐν
τῷ
Περὶ
Ἀχιλλέως
|
καὶ |
Ἀλέξων
ὁ
Μύνδιος
ἐν
ἐνάτῳ |
[1, 31] |
παραχωρῆσαι
Χίλωνι.
~Μέμνηται
τοῦ
Ἀριστοδήμου
|
καὶ |
Ἀλκαῖος
οὕτως·
Ὡς
γὰρ
δή |
[1, 112] |
καὶ
ταύτῃ
νέᾳ.
Ἐγὼ
δὲ
|
καὶ |
ἄλλην
εὗρον
ἐπιστολὴν
ἔχουσαν
οὕτως· |
[1, 38] |
τὸ
ῥεῖθρον
παρατρέψαντα.
Γεγόνασι
δὲ
|
καὶ |
ἄλλοι
Θαλαῖ,
καθά
φησι
Δημήτριος |
[1, 109] |
~ΕΠΙΜΕΝΙΔΗΣ
Ἐπιμενίδης,
καθά
φησι
Θεόπομπος
|
καὶ |
ἄλλοι
συχνοί,
πατρὸς
μὲν
ἦν |
[1, 28] |
οὖν
Θαλῇ·
ὁ
δὲ
ἄλλῳ
|
καὶ |
ἄλλος
ἄλλῳ
ἕως
Σόλωνος.
Ὁ |
[1, 41] |
δὲ
καὶ
αἱ
ἀποφάσεις
αὐτῶν
|
καὶ |
ἄλλου
ἄλλο
φασὶν
εἶναι,
ὡς |
[1, 83] |
δὲ
συνιδόντα
καταπλαγῆναι
τὸ>
μέχρι
|
καὶ |
ἀλόγων
διατείνειν
αὐτῶν
τὴν
εὐθένιαν. |
[1, 83] |
καὶ
Φανόδικός
φησι.
Λέγεται
δὲ
|
καὶ |
Ἀλυάττου
πολιορκοῦντος
Πριήνην
τὸν
Βίαντα |
[1, 98] |
μὲν
τύραννον,
τὸν
δὲ
σοφὸν
|
καὶ |
Ἀμβρακιώτην.
~Τοῦτο
καὶ
Νεάνθης
φησὶν |
[1, 53] |
τοὺς
θεσμοὺς
Ἀθηναίοις,
ἐπιτρέπω
πολιτεύειν.
|
Καὶ |
ἄμεινόν
γε
πολιτεύουσιν
ἢ
κατὰ |
[1, 32] |
ἐκπίπτει
χρησμὸς
δοῦναι
τῷ
σοφωτάτῳ·
|
καὶ |
ἀμφότεροι
συνῄνεσαν
Θαλῇ.
Ὁ
δὲ |
[1, 55] |
πεντακοσίας
δραχμάς,
Ἰσθμιονίκῃ
δὲ
ἑκατόν,
|
καὶ |
ἀνὰ
λόγον
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων· |
[1, 96] |
ἄλλους
τε
κατὰ
τούτων
τέτταρας,
|
καὶ |
ἀνελόντας
θάψαι·
πάλιν
τε
κατὰ |
[1, 31] |
περὶ
τὴν
Ἀθηναίων
θάλασσαν
εὑρεθῆναι
|
καὶ |
ἀνενεχθέντα
εἰς
ἄστυ
γενομένης
ἐκκλησίας |
[1, 116] |
καὶ
ἐν
ὀφθαλμοῖς
αὐτοῦ
καταδῦναι.
|
Καὶ |
ἀνιμηθέντος
ἐκ
φρέατος
ὕδατος
πιόντα |
[1, 83] |
Βίας
δὲ
σωροὺς
ψάμμου
χέας
|
καὶ |
ἄνωθεν
σῖτον
περιχέας
ἔδειξε
τῷ |
[1, 54] |
Ἐπάνιθι
τοίνυν
οἴκαδε,
πιστεύων
μοι
|
καὶ |
ἀνωμότῳ,
ἄχαρι
μηδὲν
πείσεσθαι
Σόλωνα |
[1, 117] |
εἰς
τὴν
τῶν
Μαγνήτων
χώραν,
|
καὶ |
ἀπάγγειλόν
σου
τοῖς
πολίταις
μετὰ |
[1, 82] |
σοφόν,
διηγησαμένας
τὰ
καθ'
ἑαυτάς.
|
Καὶ |
ἀπεστάλη
ὁ
τρίπους·
καὶ
ὁ |
[1, 28] |
σοφίᾳ
πρῶτον
εἶναι
τὸν
θεὸν
|
καὶ |
ἀπέστειλεν
εἰς
Δελφούς.
Ταῦτα
δὴ |
[1, 107] |
σποράδην
οὐ
πόρρω
Τίμωνος
αὐτὸν
|
καὶ |
Ἀπημάντου
γεγονέναι·
μισανθρωπεῖν
γάρ.
~Ὀφθῆναι |
[1, 48] |
τοὺς
τάφους
πρὸς
ἕω
βλέποντας
|
καὶ |
ἀπὸ
τῶν
δήμων
τοὺς
χρηματισμοὺς |
[1, 76] |
τὸν
φονέα
τῷ
Πιττακῷ,
μαθόντα
|
καὶ |
ἀπολύσαντα
εἰπεῖν,
Συγγνώμη
μετανοίας
κρείσσων. |
[1, 76] |
δέ
φησιν,
Ἀλκαῖον
ὑποχείριον
λαβόντα
|
καὶ |
ἀπολύσαντα
φάναι,
Συγγνώμη
τιμωρίας
κρείσσων. |
[1, 37] |
δὲ
φύσιν
εὐπαίδευτος.
Φίλων
παρόντων
|
καὶ |
ἀπόντων
μεμνῆσθαί
φησι·
μὴ
τὴν |
[1, 96] |
χρυσοῦν
ἀνδριάντα
ἀναθεῖναι·
νικήσας
δὲ
|
καὶ |
ἀπορῶν
χρυσίου,
κατά
τινα
ἑορτὴν |
[1, 35] |
κωτίλων
γλώσσας
ἀπεραντολόγους.
Φέρεται
δὲ
|
καὶ |
ἀποφθέγματα
αὐτοῦ
τάδε·
Πρεσβύτατον
τῶν |
[1, 60] |
Αἲ
γὰρ
ἄτερ
νούσων
τε
|
καὶ |
ἀργαλέων
μελεδωνέων
Ἐξηκονταέτη
μοῖρα
κίχοι |
[1, 72] |
διέθηκε.
Βραχυλόγος
τε
ἦν·
ὅθεν
|
καὶ |
Ἀρισταγόρας
ὁ
Μιλήσιος
τοῦτον
τὸν |
[1, 56] |
οἱ
Μαραθωνομάχαι·
ἔτι
δ'
Ἁρμόδιος
|
καὶ |
Ἀριστογείτων
καὶ
Μιλτιάδης
καὶ
μυρίοι |
[1, 98] |
τοὺς
βουλομένους,
καθά
φησιν
Ἔφορος
|
καὶ |
Ἀριστοτέλης.
Ἤκμαζε
δὲ
περὶ
τὴν |
[1, 99] |
Κυζικηνός,
ἀνεψιούς
τε
εἶναι
ἀλλήλοις.
|
Καὶ |
Ἀριστοτέλης
μὲν
τὸν
Κορίνθιόν
φησιν |
[1, 77] |
Ἀνάγκᾳ
δ'
οὐδὲ
θεοὶ
μάχονται.
|
καὶ |
Ἀρχὴ
ἄνδρα
δείκνυσιν.
Ἐρωτηθεὶς
δέ |
[1, 72] |
δὴ
τοῦτο
ὑπερβολῇ
τε
χαρᾶς
|
καὶ |
ἀσθενείᾳ
πολυετίας.
Καὶ
αὐτὸν
πάντες |
[1, 39] |
ὑπό
τε
καύματος
καὶ
δίψους
|
καὶ |
ἀσθενείας,
ἤδη
γηραιός.
Καὶ
αὐτοῦ |
[1, 58] |
ἐὰν
μὲν
ἐμπέσῃ
τι
κοῦφον
|
καὶ |
ἀσθενές,
στέγειν·
ἐὰν
δὲ
μεῖζον, |
[1, 44] |
γράφοντες
περιχωρέομεν
τήν
τε
Ἑλλάδα
|
καὶ |
Ἀσίην.
Θαλῆς
Σόλωνι
Ὑπαποστὰς
ἐξ |
[1, 56] |
καὶ
μυρίοι
ὅσοι.
Ἀθληταὶ
δὲ
|
καὶ |
ἀσκούμενοι
πολυδάπανοι,
καὶ
νικῶντες
ἐπιζήμιοι |
[1, 99] |
τὸν
Κορίνθου
τύραννον.
Ὑμᾶς
γὰρ
|
καὶ |
ἄσμενοι
ὄψονται
Κορίνθιοι
φοιτεῦντας
ἐς |
[1, 49] |
εἰς
τὴν
ἐκκλησίαν
μετὰ
δόρατος
|
καὶ |
ἀσπίδος
προεῖπεν
αὐτοῖς
τὴν
ἐπίθεσιν |
[1, 43] |
τοῖς
ἐκείνῃ
ὅσοι
ἱερέες
τε
|
καὶ |
ἀστρολόγοι,
παρὰ
σὲ
δὲ
μὴ |
[1, 98] |
δυστυχῶν
δὲ
φρόνιμος·
φίλοις
εὐτυχοῦσι
|
καὶ |
ἀτυχοῦσι
ὁ
αὐτὸς
ἴσθι·
ὃ |
[1, 46] |
Σαλαμῖνος
ἐλεγεῖα
καὶ
παρώρμησεν
αὐτούς.
|
Καὶ |
αὖθις
πρὸς
τοὺς
Μεγαρέας
ἐπολέμησαν |
[1, 44] |
τὸ
Πριηνέων
ἄστυ,
κεῖθι
οἰκέειν,
|
καὶ |
αὐτοὶ
παρὰ
σὲ
οἰκήσομεν.
~ΣΟΛΩΝ. |
[1, 85] |
νεκρὸς
ἐν
τοῖς
κόλποις
εὑρέθη.
|
~Καὶ |
αὐτὸν
μεγαλοπρεπῶς
ἔθαψεν
ἡ
πόλις, |
[1, 72] |
τε
χαρᾶς
καὶ
ἀσθενείᾳ
πολυετίας.
|
Καὶ |
αὐτὸν
πάντες
οἱ
κατὰ
τὴν |
[1, 24] |
Ἡράκλειτος
καὶ
Δημόκριτος.
~Ἔνιοι
δὲ
|
καὶ |
αὐτὸν
πρῶτον
εἰπεῖν
φασιν
ἀθανάτους |
[1, 63] |
Ἀπεφθέγξατο
δέ,
φασί,
Μηδὲν
ἄγαν.
|
Καὶ |
αὐτόν
φησι
Διοσκουρίδης
ἐν
τοῖς |
[1, 25] |
Κύρου
κρατήσαντος
ἔσωσε
τὴν
πόλιν.
|
Καὶ |
αὐτὸς
δέ
φησιν,
ὡς
Ἡρακλείδης |
[1, 100] |
τὺ
ἀμυνοῦμαι.
Καὶ
γὰρ
δὴν
|
καὶ |
αὐτὸς
ποινὰς
ἔτισα
τὶν
τᾷ |
[1, 40] |
αὐτῶν
ἀναγέγραφε
παρὰ
Κυψέλῳ,
ᾗ
|
καὶ |
αὐτός
φησι
παρατυχεῖν·
Ἔφορος
δὲ |
[1, 39] |
δίψους
καὶ
ἀσθενείας,
ἤδη
γηραιός.
|
Καὶ |
αὐτοῦ
ἐπιγέγραπται
τῷ
μνήματι·
Ἦ |
[1, 81] |
ὥς
φησι
Κλέαρχος
ὁ
φιλόσοφος.
|
Καὶ |
αὐτοῦ
ἐστιν
ἐπιστόλιον
τοιόνδε·
Πιττακὸς |
[1, 48] |
ἦν
ἔθος
θάπτειν
Ἀθηναίοις·
ἀλλὰ
|
καὶ |
αὐτοὺς
τοὺς
τάφους
πρὸς
ἕω |
[1, 34] |
ἄστρα
κατανοήσῃ,
εἰς
βόθρον
ἐμπεσεῖν
|
καὶ |
αὐτῷ
ἀνοιμώξαντι
φάναι
τὴν
γραῦν· |
[1, 93] |
δὲ
γηραιός,
ἔτη
βιοὺς
ἑβδομήκοντα·
|
καὶ |
αὐτῷ
ἐπεγράφη·
Ἄνδρα
σοφὸν
Κλεόβουλον |
[1, 79] |
ὑπὲρ
ἔτη
ἑβδομήκοντα,
ἤδη
γηραιός.
|
Καὶ |
αὐτῷ
ἐπὶ
τοῦ
μνήματος
ἐπιγέγραπται |
[1, 101] |
πόλεμον
ἔπη
ὀκτακόσια.
Παρέσχε
δὲ
|
καὶ |
ἀφορμὴν
παροιμίας
διὰ
τὸ
παρρησιαστὴς |
[1, 44] |
ἡμῖν
καταβιούς.
Ἐπέστειλε
δέ
τοι
|
καὶ |
Βίης
ἥκειν
ἐς
Πριήνην·
σὺ |
[1, 50] |
Τέλλος,
ἔφη,
Ἀθηναῖος
καὶ
Κλέοβις
|
καὶ |
Βίτων
καὶ
τὰ
θρυλούμενα.
~Φασὶ |
[1, 49] |
Πεισιστράτου·
καὶ
οὐ
μόνον,
ἀλλὰ
|
καὶ |
βοηθεῖν
ἕτοιμος
εἶναι,
λέγων
ταῦτα· |
[1, 101] |
ὅτι
παρείη
πρὸς
αὐτὸν
Ἀνάχαρσις
|
καὶ |
βούλοιτο
αὐτὸν
θεάσασθαι,
ξένος
τε, |
[1, 90] |
ἐστι
θεῶν
ἥσσω·
λίθον
δὲ
|
καὶ |
βρότεοι
παλάμαι
θραύοντι·
μωροῦ
φωτὸς |
[1, 97] |
πᾶσιν
ὁμῶς
οἷσι
δίδωσι
θεός.
|
Καὶ |
γὰρ
ἀθυμήσας
ὁ
σοφὸς
Περίανδρος |
[1, 100] |
παιδός,
ἢ
ἐγὼν
τὺ
ἀμυνοῦμαι.
|
Καὶ |
γὰρ
δὴν
καὶ
αὐτὸς
ποινὰς |
[1, 58] |
δὲ
νόμους
τοῖς
ἀραχνίοις
ὁμοίους·
|
καὶ |
γὰρ
ἐκεῖνα,
ἐὰν
μὲν
ἐμπέσῃ |
[1, 59] |
ψήφοις
ταῖς
ἐπὶ
τῶν
λογισμῶν.
|
Καὶ |
γὰρ
ἐκείνων
ἑκάστην
ποτὲ
μὲν |
[1, 44] |
ποιέεσθαι
παρὰ
τοῖς
ἀποίκοις
ὑμέων·
|
καὶ |
γὰρ
ἐνθαῦτά
τοι
δεινὸν
οὐδέν. |
[1, 45] |
λύτρωσις
σωμάτων
τε
καὶ
κτημάτων.
|
Καὶ |
γὰρ
ἐπὶ
σώμασιν
ἐδανείζοντο
καὶ |
[1, 116] |
καὶ
θαυμάσια
λέγεται
περὶ
αὐτοῦ.
|
Καὶ |
γὰρ
παρὰ
τὸν
αἰγιαλὸν
τῆς |
[1, 66] |
μηδὲν
κακὸν
ἐκ
σοῦ
πείσεσθαι.
|
Καὶ |
γὰρ
πρὸ
τῆς
τυραννίδος
φίλος |
[1, 115] |
ἡμέραις
αὐτὸν
ὅσαπερ
ἔτη
κατεκοιμήθη·
|
καὶ |
γὰρ
τοῦτό
φησι
Θεόπομπος.
Μυρωνιανὸς |
[1, 81] |
ὡς
εἰκῆ
γαυριῶντα·
φύσκωνα
δὲ
|
καὶ |
γάστρωνα
ὅτι
παχὺς
ἦν·
ἀλλὰ |
[1, 80] |
μὲν
δὴ
νύμφη
καὶ
πλούτῳ
|
καὶ |
γενεῇ
κατ'
ἐμέ·
ἡ
δ' |
[1, 116] |
εἰς
τρίτην
ἡμέραν
ἔσοιτο
σεισμός,
|
καὶ |
γενέσθαι.
Ἀνιόντα
τε
ἐξ
Ὀλυμπίας |
[1, 22] |
πλείους
φασίν,
ἰθαγενὴς
Μιλήσιος
ἦν
|
καὶ |
γένους
λαμπροῦ.
~Μετὰ
δὲ
τὰ |
[1, 26] |
γεγονέναι
καὶ
ἰδιαστήν.
~Ἔνιοι
δὲ
|
καὶ |
γῆμαι
αὐτὸν
καὶ
Κύβισθον
υἱὸν |
[1, 89] |
ὑπὸ
Δαναοῦ.
Οὗτος
ἐποίησεν
ᾄσματα
|
καὶ |
γρίφους
εἰς
ἔπη
τρισχίλια.
Καὶ |
[1, 27] |
ὑπεστήσατο,
καὶ
τὸν
κόσμον
ἔμψυχον
|
καὶ |
δαιμόνων
πλήρη.
Τάς
τε
ὥρας |
[1, 75] |
τὸ
πολίτευμα,
κατέθετο
τὴν
ἀρχήν,
|
καὶ |
δέκα
ἐπεβίω
ἄλλα.
Καὶ
χώραν |
[1, 89] |
Ἔστ'
ἂν
ὕδωρ
τε
νάῃ
|
καὶ |
δένδρεα
μακρὰ
τεθήλῃ,
~Ἠέλιός
τ' |
[1, 115] |
ἧτταν
ὑπ'
Ἀρκάδων,
καθάπερ
προείρηται·
|
καὶ |
δὴ
καὶ
ἐλήφθησαν
πρὸς
Ὀρχομενῷ. |
[1, 61] |
δῆλον
μὲν
ὅτι
τοὺς
νόμους,
|
καὶ |
δημηγορίας
καὶ
εἰς
ἑαυτὸν
ὑποθήκας, |
[1, 79] |
φησι
Φαβωρῖνος
ἐν
Ἀπομνημονευμάτων
πρώτῳ
|
καὶ |
Δημήτριος
ἐν
Ὁμωνύμοις,
ὃς
καὶ |
[1, 84] |
τῶν
λόγων
ἰσχύϊ
προσεχρῆτο.
Ὅθεν
|
καὶ |
Δημόδοκος
ὁ
Λέριος
τοῦτο
αἰνίττεται |
[1, 23] |
Μαρτυρεῖ
δ'
αὐτῷ
καὶ
Ἡράκλειτος
|
καὶ |
Δημόκριτος.
~Ἔνιοι
δὲ
καὶ
αὐτὸν |
[1, 22] |
ὡς
μὲν
Ἡρόδοτος
καὶ
Δοῦρις
|
καὶ |
Δημόκριτός
φασι,
πατρὸς
μὲν
Ἐξαμύου, |
[1, 52] |
γὰρ
τούτους
ηὐξήσατε,
ῥύσια
δόντες,
|
καὶ |
διὰ
ταῦτα
κακὴν
ἔσχετε
δουλοσύνην. |
[1, 110] |
ἄγος
σημαίνειν
τε
τὴν
ἀπαλλαγήν·
|
καὶ |
διὰ
τοῦτο
ἀποθανεῖν
δύο
νεανίας, |
[1, 86] |
φρονήσεως.
Εὐπορίαν
δὲ
χρημάτων
πολλοῖς
|
καὶ |
διὰ
τύχην
περιγίνεσθαι.
Ἔλεγε
δὲ |
[1, 27] |
τὸν
εὑρεθέντα
ὑπὸ
τῶν
ἁλιέων
|
καὶ |
διαπεμφθέντα
τοῖς
σοφοῖς
ὑπὸ
τοῦ |
[1, 101] |
βασιλέως,
μητρὸς
δὲ
Ἑλληνίδος·
διὸ
|
καὶ |
δίγλωττος
ἦν.
Οὗτος
ἐποίησε
τῶν |
[1, 84] |
Πριηνίην
δίκην.
Καὶ
Ἱππῶναξ·
ἃ
|
Καὶ |
δικάζεσθαι
Βίαντος
τοῦ
Πριηνέως
κρεῖσσον. |
[1, 36] |
πράσσοντας
βλέποι·
Πῶς
ἂν
ἄριστα
|
καὶ |
δικαιότατα
βιώσαιμεν,
Ἐὰν
ἃ
τοῖς |
[1, 84] |
{ἴσον
τῷ
κλαίειν}
~Λέγεται
δὲ
|
καὶ |
δίκας
δεινότατος
γεγονέναι
εἰπεῖν.
Ἐπ' |
[1, 48] |
μὴ
δοκοίη
βίᾳ
μόνον,
ἀλλὰ
|
καὶ |
δίκῃ
τὴν
Σαλαμῖνα
κεκτῆσθαι,
ἀνασκάψας |
[1, 74] |
Συνέθετο
δὴ
μονομαχῆσαι
πρὸς
αὐτόν·
|
καὶ |
δίκτυον
ἔχων
ὑπὸ
τὴν
ἀσπίδα |
[1, 39] |
θεώμενος
γυμνικὸν
ὑπό
τε
καύματος
|
καὶ |
δίψους
καὶ
ἀσθενείας,
ἤδη
γηραιός. |
[1, 32] |
Ἄλλοι
φασὶν
ἡφαιστότευκτον
εἶναι
αὐτὸν
|
καὶ |
δοθῆναι
πρὸς
τοῦ
θεοῦ
Πέλοπι |
[1, 102] |
δὲ
παραγενόμενος
εἰς
τὴν
Σκυθίαν
|
καὶ |
δοκῶν
τὰ
νόμιμα
παραλύειν
τῆς |
[1, 65] |
μόνος
ἐχθρὸς
Πεισιστράτου·
οἱ
δὲ
|
καὶ |
δορυφορούντων
αὐτόν,
εἴ
τι
βούλονται. |
[1, 22] |
ὁ
Θαλῆς,
ὡς
μὲν
Ἡρόδοτος
|
καὶ |
Δοῦρις
καὶ
Δημόκριτός
φασι,
πατρὸς |
[1, 57] |
σφραγῖδα
φυλάττειν
τοῦ
πραθέντος
δακτυλίου·
|
καὶ |
ἐὰν
ἕνα
ὀφθαλμὸν
ἔχοντος
ἐκκόψῃ |
[1, 83] |
ἀλόγων
διατείνειν
αὐτῶν
τὴν
εὐθένιαν.
|
Καὶ |
ἐβουλήθη
σπείσασθαι,
καὶ
εἰσέπεμψεν
ἄγγελον. |
[1, 48] |
ἴδιον
Ἀθηναίων.
Ἔνιοι
δέ
φασι
|
καὶ |
ἐγγράψαι
αὐτὸν
εἰς
τὸν
κατάλογον |
[1, 56] |
δημοσίᾳ
τρέφεσθαι
καὶ
παιδεύεσθαι.
~Ὅθεν
|
καὶ |
ἐζήλουν
πολλοὶ
καλοὶ
κἀγαθοὶ
γίνεσθαι |
[1, 53] |
ἀναλοῦν
εἴς
τε
θυσίας
δημοτελεῖς
|
καὶ |
εἴ
τι
ἄλλο
τῶν
κοινῶν |
[1, 24] |
σελήνης
μέγεθος>
τοῦ
σεληναίου
ἑπτακοσιοστὸν
|
καὶ |
εἰκοστὸν
μέρος
ἀπεφήνατο
κατά
τινας. |
[1, 106] |
αὐτὸν
θέρους
ἐχέτλην
ἀρότρῳ
προσαρμόττοντα,
|
καὶ |
εἰπεῖν,
Ἀλλ'
ὦ
Μύσων,
οὐχ |
[1, 82] |
καὶ
Φανόδικος
εἰς
τὴν
ἐκκλησίαν,
|
καὶ |
εἰπεῖν
τὸν
Βίαντα
σοφόν,
διηγησαμένας |
[1, 50] |
τὰ
ὅπλα
πρὸ
τοῦ
στρατηγείου
|
καὶ |
εἰπών,
Ὦ
πατρίς,
βεβοήθηκά
σοι |
[1, 122] |
ἐσιέμην·
προσεστεῶσι
δὲ
τῇ
θύρῃ
|
καὶ |
εἰρομένοις
ὁκοῖόν
τι
εἴη,
διεὶς |
[1, 61] |
ὅτι
τοὺς
νόμους,
καὶ
δημηγορίας
|
καὶ |
εἰς
ἑαυτὸν
ὑποθήκας,
ἐλεγεῖα,
καὶ |
[1, 52] |
νόος.
Εἰς
γὰρ
γλῶσσαν
ὁρᾶτε
|
καὶ |
εἰς
ἔπος
αἰόλον
ἀνδρός,
εἰς |
[1, 50] |
καὶ
ἔργῳ,
ἀπέπλευσεν
εἰς
Αἴγυπτον
|
καὶ |
εἰς
Κύπρον,
καὶ
πρὸς
Κροῖσον |
[1, 75] |
Ὁ
δὲ
δέκα
ἔτη
κατασχὼν
|
καὶ |
εἰς
τάξιν
ἀγαγὼν
τὸ
πολίτευμα, |
[1, 82] |
ὡς
θυγατέρας
καὶ
προῖκας
ἐπιδοῦναι
|
καὶ |
εἰς
τὴν
Μεσσήνην
ἀποστεῖλαι
τοῖς |
[1, 72] |
πανήγυριν
ἐντιμότατα
παρέπεμψαν.
Ἔστι
δὲ
|
καὶ |
εἰς
τοῦτον
ἐπίγραμμα
ἡμῶν·
~Φωσφόρε, |
[1, 27] |
τοῦ
ἐνιαυτοῦ
φασιν
αὐτὸν
εὑρεῖν
|
καὶ |
εἰς
τριακοσίας
ἑξήκοντα
πέντε
ἡμέρας |
[1, 83] |
τὴν
εὐθένιαν.
Καὶ
ἐβουλήθη
σπείσασθαι,
|
καὶ |
εἰσέπεμψεν
ἄγγελον.
Βίας
δὲ
σωροὺς |
[1, 51] |
τὴν
φωνὴν
ἀποξενωθέντες
σολοικίζειν
ἐλέχθησαν.
|
Καί |
εἰσιν
οἱ
μὲν
ἔνθεν
Σολεῖς, |
[1, 111] |
φησί,
τέτταρα
πρὸς
τοῖς
πεντήκοντα
|
καὶ |
ἑκατόν.
Ἐποίησε
δὲ
Κουρήτων
καὶ |
[1, 111] |
βιοὺς
ἔτη
ἑπτὰ
καὶ
πεντήκοντα
|
καὶ |
ἑκατόν·
ὡς
δὲ
Κρῆτες
λέγουσιν, |
[1, 27] |
ἱερεῦσι
συνδιέτριψεν.
Ὁ
δὲ
Ἱερώνυμος
|
καὶ |
ἐκμετρῆσαί
φησιν
αὐτὸν
τὰς
πυραμίδας |
[1, 79] |
ἔχουσα
καρδίῃ
νόημα.
~Ἐποίησε
δὲ
|
καὶ |
ἐλεγεῖα
ἔπη
ἑξακόσια,
καὶ
ὑπὲρ |
[1, 115] |
Ἀρκάδων,
καθάπερ
προείρηται·
καὶ
δὴ
|
καὶ |
ἐλήφθησαν
πρὸς
Ὀρχομενῷ.
Γηρᾶσαί
τ' |
[1, 40] |
ἐν
Πανιωνίῳ
καὶ
ἐν
Κορίνθῳ
|
καὶ |
ἐν
Δελφοῖς
συνελθεῖν
αὐτούς.
~Διαφωνοῦνται |
[1, 40] |
δέ
τινες
καὶ
ἐν
Πανιωνίῳ
|
καὶ |
ἐν
Κορίνθῳ
καὶ
ἐν
Δελφοῖς |
[1, 116] |
ὡς
οὐ
μετὰ
πολὺ
καταδύσεται·
|
καὶ |
ἐν
ὀφθαλμοῖς
αὐτοῦ
καταδῦναι.
Καὶ |
[1, 40] |
πλὴν
Θαλοῦ.
Φασὶ
δέ
τινες
|
καὶ |
ἐν
Πανιωνίῳ
καὶ
ἐν
Κορίνθῳ |
[1, 25] |
γραμμικῆς
ἔχεται
θεωρίας.
Δοκεῖ
δὲ
|
καὶ |
ἐν
τοῖς
πολιτικοῖς
ἄριστα
βεβουλεῦσθαι. |
[1, 34] |
δ'
αὐτὸν
ἀστρονομούμενον
καὶ
Τίμων,
|
καὶ |
ἐν
τοῖς
Σίλλοις
ἐπαινεῖ
αὐτὸν |
[1, 121] |
Γέγονε
δὲ
κατὰ
τὴν
πεντηκοστὴν
|
καὶ |
ἐνάτην
Ὀλυμπιάδα.
Καὶ
ἐπέστειλεν
ὧδε· |
[1, 108] |
Κατέστρεψε
δὲ
βιοὺς
ἔτη
ἑπτὰ
|
καὶ |
ἐνενήκοντα.
~ΕΠΙΜΕΝΙΔΗΣ
Ἐπιμενίδης,
καθά
φησι |
[1, 95] |
Κροίσου
τελευτῆσαι
αὐτὸν
ἔτεσι
τεσσαράκοντα
|
καὶ |
ἑνί,
πρὸ
τῆς
τεσσαρακοστῆς
ἐνάτης |
[1, 46] |
αὖθις
πρὸς
τοὺς
Μεγαρέας
ἐπολέμησαν
|
καὶ |
ἐνίκων
διὰ
Σόλωνα.
~Ἦν
δὲ |
[1, 120] |
περὶ
πάντων
ἀνθρώπων
γνώμας
εἶδε
|
καὶ |
ἐξέμαθεν.
Ἔστι
καὶ
ἡμῶν
οὕτως |
[1, 111] |
συμμαχίαν
ἐποιήσατο
Κνωσίων
καὶ
Ἀθηναίων.
|
Καὶ |
ἐπανελθὼν
ἐπ'
οἴκου
μετ'
οὐ |
[1, 110] |
ἕκτῃ
ἐκάθηρεν
αὐτῶν
τὴν
πόλιν
|
καὶ |
ἔπαυσε
τὸν
λοιμὸν
τοῦτον
τὸν |
[1, 85] |
αὐτὸν
μεγαλοπρεπῶς
ἔθαψεν
ἡ
πόλις,
|
καὶ |
ἐπέγραψαν·
Κλεινοῖς
ἐν
δαπέδοισι
Πριήνης |
[1, 96] |
γυναῖκας
πάντα
ἀφείλετο
τὸν
κόσμον,
|
καὶ |
ἔπεμψε
τὸ
ἀνάθημα.
Λέγουσι
δέ |
[1, 105] |
καὶ
κεραμικὸν
τροχόν,
ὥς
τινες.
|
Καὶ |
ἐπέστειλεν
ὧδε·
Ἀνάχαρσις
Κροίσῳ.
Ἐγώ, |
[1, 121] |
τὴν
πεντηκοστὴν
καὶ
ἐνάτην
Ὀλυμπιάδα.
|
Καὶ |
ἐπέστειλεν
ὧδε·
~Φερεκύδης
Θαλῇ.
Εὖ |
[1, 115] |
Σωσίβιος
ὁ
Λάκων.
Γεγόνασι
δὲ
|
καὶ |
Ἐπιμενίδαι
ἄλλοι
δύο,
ὅ
τε |
[1, 41] |
Γορσιάδα,
Λεβέδιον
ἢ
Ἐφέσιον,
ἐγκρίνει
|
καὶ |
Ἐπιμενίδην
τὸν
Κρῆτα·
Πλάτων
δὲ |
[1, 28] |
γάρ
τινα
Ἀρκάδα
φιάλην
καταλιπεῖν
|
καὶ |
ἐπισκῆψαι
δοῦναι
τῶν
σοφῶν
ὀνηΐστῳ. |
[1, 63] |
οὐδὲν
ἀνύτω.
Φέρονται
δὲ
αὐτοῦ
|
καὶ |
ἐπιστολαὶ
αἵδε·
~Σόλων
Περιάνδρῳ
Ἐπαγγέλλεις |
[1, 99] |
Ἰσθμὸν
διορύξαι.
Φέρεται
δὲ
αὐτοῦ
|
καὶ |
ἐπιστολή·
Περίανδρος
τοῖς
Σοφοῖς.
Πολλὰ |
[1, 112] |
περὶ
ῥιζοτομίαν.
Φέρεται
δ'
αὐτοῦ
|
καὶ |
ἐπιστολὴ
πρὸς
Σόλωνα
τὸν
νομοθέτην, |
[1, 73] |
πάρα
δ'
ἄτα.
Ἔστιν
αὐτοῦ
|
καὶ |
ἐπιστόλιον
τόδε·
Χίλων
Περιάνδρῳ
Ἐπιστέλλεις |
[1, 81] |
ἀποκαλεῖ
διὰ
τὸ
πλατύπουν
εἶναι
|
καὶ |
ἐπισύρειν
τὼ
πόδε·
χειροπόδην
δὲ |
[1, 105] |
Ἑλλήνων,
διδαχθησόμενος
ἤθη
τὰ
τούτων
|
καὶ |
ἐπιτηδεύματα.
Χρυσοῦ
δ'
οὐδὲν
δέομαι, |
[1, 61] |
πολιτείας
ἔπη
πεντακισχίλια,
καὶ
ἰάμβους
|
καὶ |
ἐπῳδούς.
~Ἐπὶ
δὲ
τῆς
εἰκόνος |
[1, 65] |
Σόλων
ἕτοιμός
τοι
καὶ
λόγῳ
|
καὶ |
ἔργῳ
ἀμύνειν·
τοῖς
δ'
αὖ |
[1, 50] |
πατρίς,
βεβοήθηκά
σοι
καὶ
λόγῳ
|
καὶ |
ἔργῳ,
ἀπέπλευσεν
εἰς
Αἴγυπτον
καὶ |
[1, 94] |
τὴν
Προκλέους
τοῦ
Ἐπιδαυρίων
τυράννου
|
καὶ |
Ἐρισθενείας
τῆς
Ἀριστοκράτους
παιδός,
ἀδελφῆς |
[1, 50] |
καὶ
πρὸς
Κροῖσον
ἦλθεν,
ὅτε
|
καὶ |
ἐρωτηθεὶς
ὑπ'
αὐτοῦ,
Τίς
σοι |
[1, 26] |
ἀδελφῆς
τὸν
υἱὸν
θέσθαι.
Ὅτε
|
καὶ |
ἐρωτηθέντα
διὰ
τί
οὐ
τεκνοποιεῖ, |
[1, 33] |
βάλε
πόντῳ,
ἐκ
πόλιος
πέμψητε
|
καὶ |
ἐς
δόμον
ἀνδρὸς
ἵκηται,
ὃς |
[1, 99] |
ἓν
ἐλθόντας
εὑρεῖν.
Ἀξοῦντί
τε
|
καὶ |
ἐς
Κόρινθον
ταὶ
ἐμαὶ
ἐπιστολαί. |
[1, 45] |
οὓς
μακρὸν
ἂν
εἴη
διεξιέναι,
|
καὶ |
ἐς
τοὺς
ἄξονας
κατέθετο.
~Τὸ |
[1, 102] |
δὲ
τελετὰς
Ἑλληνικὰς
ἐπιτελοῦντα
διαχρησθῆναι.
|
Καὶ |
ἔστιν
ἡμῶν
εἰς
αὐτόν·
~Ἐς |
[1, 84] |
τοῦ
Πριηνέως
κρεῖσσον.
Τοῦτον
οὖν
|
καὶ |
ἐτελεύτα
τὸν
τρόπον.
Δίκην
γὰρ |
[1, 119] |
σχολάσαι.
Ἐρατοσθένης
δ'
ἕνα
μόνον,
|
καὶ |
ἕτερον
Ἀθηναῖον,
γενεαλόγον.
Σώζεται
δὲ |
[1, 79] |
αὐτοῦ·
καιρὸν
γνῶθι.
Γέγονε
δὲ
|
καὶ |
ἕτερος
Πιττακὸς
νομοθέτης,
ὥς
φησι |
[1, 98] |
περὶ
τὴν
τριακοστὴν
ὀγδόην
Ὀλυμπιάδα,
|
καὶ |
ἐτυράννησεν
ἔτη
τετταράκοντα.
Σωτίων
δὲ |
[1, 72] |
μὴ
ἐγεγόνει,
ἢ
γενομένη
κατεβυθίσθη.
|
~Καὶ |
εὖ
προὐνοήσατο.
Δημάρατος
μὲν
γὰρ |
[1, 29] |
Μυθικῶν.
Εὔδοξος
δ'
ὁ
Κνίδιος
|
καὶ |
Εὐάνθης
ὁ
Μιλήσιός
φασι
τῶν |
[1, 106] |
δὲ
ἐλθεῖν
εἰς
τὴν
κώμην
|
καὶ |
εὑρεῖν
αὐτὸν
θέρους
ἐχέτλην
ἀρότρῳ |
[1, 68] |
ἐποίησεν
ἐλεγεῖα
εἰς
ἔπη
διακόσια,
|
καὶ |
ἔφασκε
πρόνοιαν
περὶ
τοῦ
μέλλοντος |
[1, 96] |
ἀλγεῖν
ἐπὶ
τῇ
φωρᾷ.
Ἀλλὰ
|
καὶ |
Ἔφορος
ἱστορεῖ
ὡς
εὔξαιτο,
εἰ |
[1, 107] |
ἔχειν
φασί,
Ἠτεῖόν
τινά
φημι·
|
καὶ |
ζητοῦσι
τί
ἐστιν
ὁ
Ἠτεῖος. |
[1, 81] |
ὅτι
παχὺς
ἦν·
ἀλλὰ
μὴν
|
καὶ |
ζοφοδορπίδαν
ὡς
ἄλυχνον·
ἀγάσυρτον
δὲ |
[1, 121] |
ἢν
ᾖ
τις
σοφὸς
ὄντως,
|
καὶ |
ζῶν
ἐστιν
ὄνησις,
χὤταν
μηκέθ' |
[1, 49] |
μέν,
διὰ
δέος
δὲ
σιωπώντων.
|
Καὶ |
ἡ
βουλή,
Πεισιστρατίδαι
ὄντες,
μαίνεσθαι |
[1, 49] |
λοιποῦ
προσεῖχον
αὐτῷ
ὁ
δῆμος
|
καὶ |
ἡδέως
καὶ
τυραννεῖσθαι
ἤθελον
πρὸς |
[1, 67] |
Ἀθήνησι,
τυραννοῦντος
βιαίως
Πεισιστράτου.
Ἀλλὰ
|
καὶ |
ἡδίων
ἡμῖν
ἡ
βιοτὴ
ἔνθα |
[1, 23] |
δὲ
κατά
τινας
πρῶτος
ἀστρολογῆσαι
|
καὶ |
ἡλιακὰς
ἐκλείψεις
καὶ
τροπὰς
προειπεῖν, |
[1, 119] |
γῆν
γέρας
διδοῖ.
Σώζεται
δὲ
|
καὶ |
ἡλιοτρόπιον
ἐν
Σύρῳ
τῇ
νήσῳ. |
[1, 85] |
πέτρη,
κόσμον
Ἴωσι
μέγαν.
Ἀλλὰ
|
καὶ |
ἡμεῖς·
Τῇδε
Βίαντα
κέκευθα,
τὸν |
[1, 63] |
πᾶσαν
Αἴαντος
πόλιν.
~Ἔστι
δὲ
|
καὶ |
ἡμέτερον
ἐπίγραμμα
ἐν
τῇ
προειρημένῃ |
[1, 97] |
ἀγχιάλοις
γῆ
Περίανδρον
ἔχει.
Ἔστι
|
καὶ |
ἡμῶν·
Μή
ποτε
λυπήσῃ
σε |
[1, 120] |
γνώμας
εἶδε
καὶ
ἐξέμαθεν.
Ἔστι
|
καὶ |
ἡμῶν
οὕτως
ἔχον
τῷ
μέτρῳ |
[1, 43] |
γενέσθαι
λεσχηνώτης
περὶ
ὁτέων
γράφεις·
|
καὶ |
ἢν
κελεύῃς,
παρὰ
σὲ
ἀφίξομαι |
[1, 53] |
εἴ
τι
ἄλλο
τῶν
κοινῶν
|
καὶ |
ἢν
{ὁ}
πόλεμος
ἡμᾶς
καταλάβῃ. |
[1, 98] |
ἐτυράννησεν
ἔτη
τετταράκοντα.
Σωτίων
δὲ
|
καὶ |
Ἡρακλείδης
καὶ
Παμφίλη
ἐν
τῷ |
[1, 23] |
Ἡρόδοτος
θαυμάζει.
Μαρτυρεῖ
δ'
αὐτῷ
|
καὶ |
Ἡράκλειτος
καὶ
Δημόκριτος.
~Ἔνιοι
δὲ |
[1, 23] |
ἱστορίᾳ·
ὅθεν
αὐτὸν
καὶ
Ξενοφάνης
|
καὶ |
Ἡρόδοτος
θαυμάζει.
Μαρτυρεῖ
δ'
αὐτῷ |
[1, 90] |
τε
φλογὶ
χρυσέας
τε
σελάνας
|
καὶ |
θαλασσαίαισι
δίνῃς
ἀντιθέντα
μένος
στάλας; |
[1, 104] |
ἐν
ταῖς
καπηλείαις
φανερῶς
ψεύδονται;
|
Καὶ |
θαυμάζειν
φησὶ
πῶς
Ἕλληνες
ἀρχόμενοι |
[1, 116] |
θεῶν
{Ἕλλησι}
γράψαι.
Πολλὰ
δὲ
|
καὶ |
θαυμάσια
λέγεται
περὶ
αὐτοῦ.
Καὶ |
[1, 96] |
νύκτωρ
καὶ
τὸν
ἀπαντήσαντα
ἀνελεῖν
|
καὶ |
θάψαι·
ἔπειτα
βαδίζειν
ἄλλους
τε |
[1, 111] |
δὲ
Κουρήτων
καὶ
Κορυβάντων
γένεσιν
|
καὶ |
θεογονίαν,
ἔπη
πεντακισχίλια,
Ἀργοῦς
ναυπηγίαν |
[1, 117] |
με
τοίνυν,
ἔφη,
τῶν
σκελῶν
|
καὶ |
θὲς
εἰς
τὴν
τῶν
Μαγνήτων |
[1, 59] |
τὰς
ἡμέρας
κατὰ
σελήνην
ἄγειν.
|
Καὶ |
Θέσπιν
ἐκώλυσε
τραγῳδίας
διδάσκειν,
ὡς |
[1, 116] |
φησι
Θεόπομπος
πρῶτον
περὶ
φύσεως
|
καὶ |
θεῶν
{Ἕλλησι}
γράψαι.
Πολλὰ
δὲ |
[1, 121] |
ὃν
ᾔδει
μοῦνος,
τοῦτο
κελεύων·
|
καὶ |
θνήσκει
παρ'
ἐκείνοις.
Ἦν
οὖν |
[1, 100] |
Κορινθιᾶν
εἵματα.
Ἔγραψε
δὲ
αὐτῷ
|
καὶ |
Θρασύβουλος
οὕτω·
Θρασύβουλος
Περιάνδρῳ
Τῷ |
[1, 27] |
ἡμῖν
ἰσομεγέθεις
εἰσίν.
Συνεβίω
δὲ
|
καὶ |
Θρασυβούλῳ
τῷ
Μιλησίων
τυράννῳ,
καθά |
[1, 24] |
καταγράψαι
κύκλου
τὸ
τρίγωνον
ὀρθογώνιον,
|
καὶ |
θῦσαι
βοῦν.
~Οἱ
δὲ
Πυθαγόραν |
[1, 61] |
τῆς
Ἀθηναίων
πολιτείας
ἔπη
πεντακισχίλια,
|
καὶ |
ἰάμβους
καὶ
ἐπῳδούς.
~Ἐπὶ
δὲ |
[1, 111] |
ἔπη
πεντακισχίλια,
Ἀργοῦς
ναυπηγίαν
τε
|
καὶ |
Ἰάσονος
εἰς
Κόλχους
ἀπόπλουν
ἔπη |
[1, 25] |
Ἡρακλείδης
ἱστορεῖ,
μονήρη
αὑτὸν
γεγονέναι
|
καὶ |
ἰδιαστήν.
~Ἔνιοι
δὲ
καὶ
γῆμαι |
[1, 112] |
πρῶτος
οἰκίας
καὶ
ἀγροὺς
καθῆραι
|
καὶ |
ἱερὰ
ἱδρύσασθαι.
Εἰσὶ
δ'
οἳ |
[1, 26] |
εἰπεῖν,
οὐκέτι
καιρός.
Φησὶ
δὲ
|
καὶ |
Ἱερώνυμος
ὁ
Ῥόδιος
ἐν
τῷ |
[1, 78] |
εὐδοκίμησε
τάδε·
Ἔχοντα
χρὴ
τόξα
|
καὶ |
ἰοδόκον
φαρέτραν
στείχειν
ποτὶ
φῶτα |
[1, 24] |
διελέχθη,
ὥς
τινες.
Ἀριστοτέλης
δὲ
|
καὶ |
Ἱππίας
φασὶν
αὐτὸν
καὶ
τοῖς |
[1, 84] |
κρίνων
δικάζευ
τὴν
Πριηνίην
δίκην.
|
Καὶ |
Ἱππῶναξ·
ἃ
Καὶ
δικάζεσθαι
Βίαντος |
[1, 107] |
δ'
Ἀρκάδα.
Μέμνηται
δ'
αὐτοῦ
|
καὶ |
Ἱππῶναξ
εἰπών·
καὶ
Μύσων
ὃν |
[1, 88] |
ἄλλων
κτημάτων.
Μέμνηται
τοῦ
Βίαντος
|
καὶ |
Ἱππῶναξ,
ὡς
προείρηται,
καὶ
ὁ |
[1, 67] |
βιοτὴ
ἔνθα
πᾶσι
τὰ
δίκαια
|
καὶ |
ἴσα.
Ἀφίξομαι
δ'
οὖν
παρὰ |
[1, 23] |
μόνα
δύο
συνέγραψε,
Περὶ
τροπῆς
|
καὶ |
ἰσημερίας,
τὰ
ἄλλ'
ἀκατάληπτα
εἶναι |
[1, 33] |
Οὐ
πρότερον
λήξει
νεῖκος
Μερόπων
|
καὶ |
Ἰώνων,
πρὶν
τρίποδα
χρύσειον,
ὃν |
[1, 51] |
κοσμήσας
ἑαυτὸν
ὁ
Κροῖσος
παντοδαπῶς
|
καὶ |
καθίσας
εἰς
τὸν
θρόνον
ἤρετο |
[1, 89] |
τὸ
γένος
αὐτόν·
ῥώμῃ
δὲ
|
καὶ |
κάλλει
διαφέρειν,
μετασχεῖν
τε
τῆς |
[1, 55] |
φησὶν
ἔτη
ἑβδομήκοντα.
Δοκεῖ
δὲ
|
καὶ |
κάλλιστα
νομοθετῆσαι·
ἐάν
τις
μὴ |
[1, 28] |
σοφῶν
ὀνηΐστῳ.
Ἐδόθη
δὴ
Θαλῇ
|
καὶ |
κατὰ
περίοδον
πάλιν
Θαλῇ·
~ὁ |
[1, 23] |
πολιτικὰ
τῆς
φυσικῆς
ἐγένετο
θεωρίας.
|
Καὶ |
κατά
τινας
μὲν
σύγγραμμα
κατέλιπεν |
[1, 112] |
ἔπη
ἑξακισχίλια
πεντακόσια.
~Συνέγραψε
δὲ
|
καὶ |
καταλογάδην
περὶ
θυσιῶν
καὶ
τῆς |
[1, 105] |
εἰς
τὸν
βίον
ἄγκυράν
τε
|
καὶ |
κεραμικὸν
τροχόν,
ὥς
τινες.
Καὶ |
[1, 30] |
Ἀνάχαρσις.
Δαΐμαχος
δ'
ὁ
Πλαταιικὸς
|
καὶ |
Κλέαρχος
φιάλην
ἀποσταλῆναι
ὑπὸ
Κροίσου |
[1, 50] |
δοκεῖ
εὐδαίμων;
Τέλλος,
ἔφη,
Ἀθηναῖος
|
καὶ |
Κλέοβις
καὶ
Βίτων
καὶ
τὰ |
[1, 111] |
καὶ
ἑκατόν.
Ἐποίησε
δὲ
Κουρήτων
|
καὶ |
Κορυβάντων
γένεσιν
καὶ
θεογονίαν,
ἔπη |
[1, 62] |
εἰς
τὴν
χώραν
σπεῖραι.
Ὅθεν
|
καὶ |
Κρατῖνος
ἐν
τοῖς
Χείρωσί
φησιν, |
[1, 89] |
αἰνιγμάτων
ἑξαμέτρων
ποιήτριαν,
ἧς
μέμνηται
|
καὶ |
Κρατῖνος
ἐν
τῷ
ὁμωνύμῳ
δράματι, |
[1, 75] |
τοῦ
παντὸς
πλεῖον
εἶναι.
Ἀλλὰ
|
καὶ |
Κροίσου
διδόντος
χρήματα
οὐκ
ἐδέξατο, |
[1, 74] |
ἀσπίδα
λαθραίως
περιέβαλε
τὸν
Φρύνωνα,
|
καὶ |
κτείνας
ἀνεσώσατο
τὸ
χωρίον.
Ὕστερον |
[1, 45] |
δὲ
ἦν
λύτρωσις
σωμάτων
τε
|
καὶ |
κτημάτων.
Καὶ
γὰρ
ἐπὶ
σώμασιν |
[1, 110] |
τοῦτο
ἀποθανεῖν
δύο
νεανίας,
Κρατῖνον
|
καὶ |
Κτησίβιον,
καὶ
λυθῆναι
τὴν
συμφοράν. |
[1, 26] |
~Ἔνιοι
δὲ
καὶ
γῆμαι
αὐτὸν
|
καὶ |
Κύβισθον
υἱὸν
ἔχειν·
οἱ
δὲ |
[1, 117] |
μὴ
πεισθῆναι,
Μεσσήνην
δὲ
ἑαλωκέναι.
|
~Καὶ |
Λακεδαιμονίοις
εἰπεῖν
μήτε
χρυσὸν
τιμᾶν |
[1, 114] |
καὶ
πρῶτος
αὐτὸν
Αἰακὸν
λέγοι,
|
καὶ |
Λακεδαιμονίοις
προείποι
τὴν
ὑπ'
Ἀρκάδων |
[1, 59] |
ποτὲ
μὲν
ἕκαστον
μέγαν
ἄγειν
|
καὶ |
λαμπρόν,
ποτὲ
δὲ
ἄτιμον.
Ἐρωτηθεὶς |
[1, 26] |
οὐ
τεκνοποιεῖ,
διὰ
φιλοτεκνίαν
εἰπεῖν.
|
Καὶ |
λέγουσι
ὅτι
τῆς
μητρὸς
ἀναγκαζούσης |
[1, 110] |
τρόπον.
Λαβὼν
πρόβατα
μελανά
τε
|
καὶ |
λευκὰ
ἤγαγε
πρὸς
τὸν
Ἄρειον |
[1, 65] |
οὗτος
μὲν
Σόλων
ἕτοιμός
τοι
|
καὶ |
λόγῳ
καὶ
ἔργῳ
ἀμύνειν·
τοῖς |
[1, 50] |
εἰπών,
Ὦ
πατρίς,
βεβοήθηκά
σοι
|
καὶ |
λόγῳ
καὶ
ἔργῳ,
ἀπέπλευσεν
εἰς |
[1, 110] |
δύο
νεανίας,
Κρατῖνον
καὶ
Κτησίβιον,
|
καὶ |
λυθῆναι
τὴν
συμφοράν.
~Ἀθηναῖοι
δὲ |
[1, 38] |
πάνυ,
κατὰ
Ἡσίοδον
καὶ
Ὅμηρον
|
καὶ |
Λυκοῦργον·
τέταρτος
οὗ
μέμνηται
Δοῦρις |
[1, 94] |
ἐξ
αὐτῆς
ἐποίησε
δύο,
Κύψελον
|
καὶ |
Λυκόφρονα·
τὸν
μὲν
νεώτερον
συνετόν, |
[1, 117] |
δ'
Ἕρμιππος
πολέμου
συνεστῶτος
Ἐφεσίοις
|
καὶ |
Μάγνησι
βουλόμενον
τοὺς
Ἐφεσίους
νικῆσαι |
[1, 65] |
ἔργῳ
ἀμύνειν·
τοῖς
δ'
αὖ
|
καὶ |
μαίνεσθαι
δοκῶ.
Ὥστε
ἄπειμί
τοι |
[1, 106] |
Μύσων,
οὐχ
ὥρα
νῦν
ἀρότρου.
|
Καὶ |
μάλα,
εἶπεν,
ὥστε
ἐπισκευάζειν.
~Ἄλλοι |
[1, 69] |
δὲ
καὶ
ταῦτα·
γλώττης
κρατεῖν,
|
καὶ |
μάλιστα
ἐν
συμποσίῳ.
Μὴ
κακολογεῖν |
[1, 122] |
σέο
γράμματα.
Φθειρῶν
ἔθυον
πᾶς
|
καί |
με
εἶχεν
ἠπίαλος.
Ἐπέσκηψα
δ' |
[1, 118] |
τε
Φερεκύδην
μεταλλάξαντα
θάπτουσι
αὐτόθι
|
καὶ |
μεγαλοπρεπῶς
τιμῶσιν.
Ἔνιοι
δέ
φασιν |
[1, 46] |
{Σαλαμῖνος}
ἀμφισβητουμένης
ὑπό
τε
Ἀθηναίων
|
καὶ |
Μεγαρέων
καὶ
πολλάκις
τῶν
Ἀθηναίων |
[1, 102] |
καταπλαγεὶς
τὴν
ἑτοιμότητα
εἰσέφρησεν
αὐτὸν
|
καὶ |
μέγιστον
φίλον
ἐποιήσατο.
Μετὰ
χρόνον |
[1, 63] |
παντὶ
μέτρῳ
καὶ
ῥυθμῷ,
ἐπιγράμμασι
|
καὶ |
μέλεσιν,
ἔχον
οὕτως·
Σῶμα
μὲν |
[1, 66] |
ἄνδρας.
Οὗτοι
δὲ
ἦσαν
κορυνηφόροι.
|
καὶ |
μετὰ
τοῦτο
τὸν
δῆμον
κατέλυσεν. |
[1, 61] |
μέγαιρ'
ὅτι
σεῦ
τοῖον
ἐπεφρασάμην·
|
καὶ |
μεταποίησον,
Λιγυαστάδη,
ὧδε
δ'
ἄειδε· |
[1, 109] |
εὕρισκε,
παρεγένετο
εἰς
τὸν
ἀγρόν,
|
καὶ |
μετεσκευασμένα
πάντα
καταλαβὼν
καὶ
παρ' |
[1, 113] |
Αἰ
γὰρ
ἔτι
θητευόντεσσιν
Ἀθηναίοις
|
καὶ |
μὴ
εὐνομημένοις
ἐπεθήκατο
Πεισίστρατος,
εἶχέ |
[1, 81] |
τὸν
ὄλβον
ἴδοιμι·
ἐγὼ
δὲ
|
καὶ |
μὴ
ὀρεὶς
πέπεισμαι
τὸν
Ἀλυάττεω |
[1, 112] |
πειρᾶται
τὴν
ἐπιστολὴν
ὡς
νεαρὰν
|
καὶ |
μὴ
τῇ
Κρητικῇ
φωνῇ
γεγραμμένην, |
[1, 97] |
ἀσφαλῶς
τυραννήσειν
τῇ
εὐνοίᾳ
δορυφορεῖσθαι,
|
καὶ |
μὴ
τοῖς
ὅπλοις.
Καί
ποτε |
[1, 79] |
καὶ
Δημήτριος
ἐν
Ὁμωνύμοις,
ὃς
|
καὶ |
μικρὸς
προσηγορεύθη.
Τὸν
δ'
οὖν |
[1, 44] |
οὐδέν.
Εἰ
δὲ
ἀσχαλήσεις
ὅτι
|
καὶ |
Μιλήσιοι
τυραννεόμεθα-
ἐχθαίρεις
γὰρ
πάντας |
[1, 56] |
ἔτι
δ'
Ἁρμόδιος
καὶ
Ἀριστογείτων
|
καὶ |
Μιλτιάδης
καὶ
μυρίοι
ὅσοι.
Ἀθληταὶ |
[1, 60] |
γονέας
αἰδοῦ.
Φασὶ
δ'
αὐτὸν
|
καὶ |
Μιμνέρμου
γράψαντος,
Αἲ
γὰρ
ἄτερ |
[1, 56] |
Ἁρμόδιος
καὶ
Ἀριστογείτων
καὶ
Μιλτιάδης
|
καὶ |
μυρίοι
ὅσοι.
Ἀθληταὶ
δὲ
καὶ |
[1, 51] |
ταώς·
φυσικῷ
γὰρ
ἄνθει
κεκόσμηνται
|
καὶ |
μυρίῳ
καλλίονι
ἐκεῖθέν
τε
ἀπαλλαγεὶς |
[1, 107] |
δ'
αὐτοῦ
καὶ
Ἱππῶναξ
εἰπών·
|
καὶ |
Μύσων
ὃν
Ὡπόλλων
ἀνεῖπεν
ἀνδρῶν |
[1, 41] |
Λεάνδριος
μὲν
γὰρ
ἀντὶ
Κλεοβούλου
|
καὶ |
Μύσωνος
Λεώφαντον
Γορσιάδα,
Λεβέδιον
ἢ |
[1, 74] |
τῆς
Ἀχιλείτιδος
χώρας
μαχομένων
Ἀθηναίων
|
καὶ |
Μυτιληναίων
ἐστρατήγει
μὲν
αὐτός,
Ἀθηναίων |
[1, 116] |
τὸν
αἰγιαλὸν
τῆς
Σάμου
περιπατοῦντα
|
καὶ |
ναῦν
οὐριοδρομοῦσαν
ἰδόντα
εἰπεῖν
ὡς |
[1, 111] |
δὲ
τάλαντον
ἐψηφίσαντο
δοῦναι
αὐτῷ
|
καὶ |
ναῦν
τὴν
ἐς
Κρήτην
ἀπάξουσαν |
[1, 58] |
δὲ
Σόλων
τὴν
τριακάδα
ἔνην
|
καὶ |
νέαν
ἐκάλεσεν.
Καὶ
πρῶτος
τὴν |
[1, 99] |
δὲ
σοφὸν
καὶ
Ἀμβρακιώτην.
~Τοῦτο
|
καὶ |
Νεάνθης
φησὶν
ὁ
Κυζικηνός,
ἀνεψιούς |
[1, 67] |
σε
τῆς
περὶ
ἡμᾶς
φιλοφροσύνης·
|
καὶ |
νὴ
τὴν
Ἀθηνᾶν,
εἰ
μὴ |
[1, 110] |
οἱ
δὲ
πέμπουσι
ναῦν
τε
|
καὶ |
Νικίαν
τὸν
Νικηράτου
εἰς
Κρήτην, |
[1, 56] |
Ἀθληταὶ
δὲ
καὶ
ἀσκούμενοι
πολυδάπανοι,
|
καὶ |
νικῶντες
ἐπιζήμιοι
καὶ
στεφανοῦνται
κατὰ |
[1, 40] |
αὐτοὺς
γεγονέναι,
συνετοὺς
δέ
τινας
|
καὶ |
νομοθετικούς.
Ἀρχέτιμος
δὲ
ὁ
Συρακούσιος |
[1, 86] |
εἶναι
τὸν
ἀτυχίαν
μὴ
φέροντα·
|
καὶ |
νόσον
ψυχῆς
τὸ
τῶν
ἀδυνάτων |
[1, 110] |
λῆξαι
τὸ
κακόν.
Ὅθεν
ἔτι
|
καὶ |
νῦν
ἔστιν
εὑρεῖν
κατὰ
τοὺς |
[1, 66] |
τῆς
τυραννίδος
φίλος
σοὶ
ἦν,
|
καὶ |
νῦν
οὐ
μᾶλλον
διάφορος
ἢ |
[1, 23] |
τῶν
ἀστρολογουμένων
ἱστορίᾳ·
ὅθεν
αὐτὸν
|
καὶ |
Ξενοφάνης
καὶ
Ἡρόδοτος
θαυμάζει.
Μαρτυρεῖ |
[1, 55] |
ὁ
τὰ
πατρῷα
κατεδηδοκὼς
ὁμοίως.
|
Καὶ |
ὁ
ἀργὸς
ὑπεύθυνος
ἔστω
παντὶ |
[1, 82] |
ἑαυτάς.
Καὶ
ἀπεστάλη
ὁ
τρίπους·
|
καὶ |
ὁ
Βίας
ἰδὼν
ἔφη
τὸν |
[1, 88] |
Βίαντος
καὶ
Ἱππῶναξ,
ὡς
προείρηται,
|
καὶ |
ὁ
δυσάρεστος
Ἡράκλειτος
μάλιστα
Αὐτὸν |
[1, 28] |
οἱ
Μιλήσιοι
ἔπεμψαν
εἰς
Δελφούς·
|
καὶ |
ὁ
θεὸς
ἔχρησεν
οὕτως·
Ἔκγονε |
[1, 102] |
τε,
εἰ
οἷόν
τε,
γενέσθαι.
|
~Καὶ |
ὁ
θεράπων
εἰσαγγείλας
ἐκελεύσθη
ὑπὸ |
[1, 43] |
δὲ
μὴ
πλώσαιμεν.
Ἥξει
γὰρ
|
καὶ |
ὁ
Σόλων,
ἢν
ἐπιτρέπῃς.
~Σὺ |
[1, 55] |
τοὺς
γονέας,
ἄτιμος
ἔστω·
ἀλλὰ
|
καὶ |
ὁ
τὰ
πατρῷα
κατεδηδοκὼς
ὁμοίως. |
[1, 53] |
δημοκρατίαν·
ἐῶ
γὰρ
οὐδένα
ὑβρίζειν·
|
καὶ |
ὁ
τύραννος
ἐγὼ
οὐ
πλέον |
[1, 22] |
ἄρχοντος
Ἀθήνησι
Δαμασίου,
καθ'
ὃν
|
καὶ |
οἱ
ἑπτὰ
σοφοὶ
ἐκλήθησαν,
ὥς |
[1, 64] |
ὤνησας.
Τό
τε
γὰρ
θεῖον
|
καὶ |
οἱ
νομοθέται
οὐ
καθ'
ἑαυτὰ |
[1, 64] |
Οὕτω
δὲ
καὶ
τὸ
θεῖον
|
καὶ |
οἱ
νόμοι,
εὖ
μὲν
ἀγόντων, |
[1, 88] |
πλέων
λόγος
ἢ
τῶν
ἄλλων.
|
Καὶ |
οἱ
Πριηνεῖς
δὲ
αὐτῷ
τέμενος |
[1, 93] |
Πολλοὶ
μέν
τιν
ἔασιν
ἕταροι
|
καὶ |
οἶκος
πάντη·
φαμὶ
δὲ
ἐγὼν |
[1, 87] |
οὕτω
μετρεῖν
ὡς
καὶ
πολὺν
|
καὶ |
ὀλίγον
χρόνον
βιωσομένους,
καὶ
φιλεῖν |
[1, 38] |
τρίτος
ἀρχαῖος
πάνυ,
κατὰ
Ἡσίοδον
|
καὶ |
Ὅμηρον
καὶ
Λυκοῦργον·
τέταρτος
οὗ |
[1, 95] |
Ἥραν
ὑπὸ
τῶν
Σαμίων
διεσώθησαν.
|
Καὶ |
ὃς
ἀθυμήσας
ἐτελεύτησεν,
ἤδη
γεγονὼς |
[1, 110] |
εἰς
Κρήτην,
καλοῦντες
τὸν
Ἐπιμενίδην.
|
Καὶ |
ὃς
ἐλθὼν
Ὀλυμπιάδι
τεσσαρακοστῇ
ἕκτῃ |
[1, 96] |
αὐτοῦ
Κράτεια
συνῆν
αὐτῷ
λάθρα·
|
καὶ |
ὃς
ἥδετο.
Φανεροῦ
δὲ
γενομένου |
[1, 25] |
Φρύγα,
οἷον
σκαληνὰ
καὶ
τρίγωνα
|
καὶ |
ὅσα
γραμμικῆς
ἔχεται
θεωρίας.
Δοκεῖ |
[1, 65] |
~Οὐδ'
οἱ
ἐμοὶ
ἀμείνους
εἰσὶ
|
καὶ |
ὅσα
ἐγὼ
ἐνομοθέτησα.
Οἱ
δ' |
[1, 92] |
ζητείτω
πρότερον
τί
μέλλει
πράσσειν·
|
καὶ |
ὅταν
εἰσέλθῃ
πάλιν,
ζητείτω
τί |
[1, 92] |
τῶν
δὲ
ἐχθρῶν
τὴν
ἐπιβουλήν.
|
Καὶ |
ὅταν
τις
ἐξίῃ
τῆς
οἰκίας, |
[1, 33] |
οὐ
γυνή,
τρίτον
ὅτι
Ἕλλην
|
καὶ |
οὐ
βάρβαρος.
~Λέγεται
δ'
ἀγόμενος |
[1, 33] |
οὐ
θηρίον,
εἶτα
ὅτι
ἀνὴρ
|
καὶ |
οὐ
γυνή,
τρίτον
ὅτι
Ἕλλην |
[1, 33] |
πρῶτον
μὲν
ὅτι
ἄνθρωπος
ἐγενόμην
|
καὶ |
οὐ
θηρίον,
εἶτα
ὅτι
ἀνὴρ |
[1, 49] |
αὐτοῖς
τὴν
ἐπίθεσιν
τοῦ
Πεισιστράτου·
|
καὶ |
οὐ
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ
βοηθεῖν |
[1, 64] |
ἕξεις
τῶν
ἐν
τῇ
πόλει,
|
καὶ |
οὐδεὶς
ἔτι
τοι
δεινός,
μηδὲ |
[1, 98] |
τὴν
ἀρχὴν
εἰς
τυραννίδα
μετέστησε·
|
καὶ |
οὐκ
εἴα
ἐν
ἄστει
ζῆν |
[1, 122] |
ὑστεραίην
ἐπὶ
τὰς
Φερεκύδεω
ταφάς.
|
Καὶ |
οὗτοι
μὲν
οἱ
κληθέντες
σοφοί, |
[1, 108] |
τοῦ
φιλοσόφου.
Μέμνηται
γὰρ
αὐτοῦ
|
καὶ |
οὗτος
ἐν
τῷ
Πρωταγόρᾳ,
ἀντὶ |
[1, 52] |
ἔργον
δ'
οὐδὲν
γιγνόμενον
βλέπετε.
|
Καὶ |
οὗτος
μὲν
ταῦτα.
Πεισίστρατος
δ' |
[1, 114] |
δειμαίνω
μή
τι
δεινὸν
πάθῃς.
|
~Καὶ |
οὗτος
μὲν
ὧδε.
Φησὶ
δὲ |
[1, 45] |
λοιποὺς
τὸ
ὅμοιον
προὔτρεψε
πρᾶξαι.
|
Καὶ |
οὗτος
ὁ
νόμος
ἐκλήθη
σεισάχθεια· |
[1, 110] |
ἕκαστον,
θύειν
τῷ
προσήκοντι
θεῷ·
|
καὶ |
οὕτω
λῆξαι
τὸ
κακόν.
Ὅθεν |
[1, 30] |
φιάλην
ἀποσταλῆναι
ὑπὸ
Κροίσου
Πιττακῷ
|
καὶ |
οὕτω
περιενεχθῆναι.
Ἄνδρων
δ'
ἐν |
[1, 96] |
πάλιν
τε
κατὰ
τούτων
πλείονας.
|
Καὶ |
οὕτως
αὐτὸς
τοῖς
πρώτοις
ἐντυχὼν |
[1, 68] |
ἤ,
εἰ
ἔχοι
γυναῖκα,
ἐκπέμψαι
|
καὶ |
παῖδας
ἀπείπασθαι.
~Φασὶ
δ'
αὐτὸν |
[1, 55] |
καὶ
τοὺς
υἱοὺς
δημοσίᾳ
τρέφεσθαι
|
καὶ |
παιδεύεσθαι.
~Ὅθεν
καὶ
ἐζήλουν
πολλοὶ |
[1, 26] |
ἔσεσθαι,
προνοήσας
ἐμισθώσατο
τὰ
ἐλαιουργεῖα
|
καὶ |
πάμπλειστα
συνεῖλε
χρήματα.
~Ἀρχὴν
δὲ |
[1, 72] |
τὴν
νῆσον,
φρουρὸν
ἐγκατέστησεν
Ἀθηναίων,
|
καὶ |
πάμπολλα
τοὺς
Λακεδαιμονίους
κακὰ
διέθηκε. |
[1, 98] |
τετταράκοντα.
Σωτίων
δὲ
καὶ
Ἡρακλείδης
|
καὶ |
Παμφίλη
ἐν
τῷ
πέμπτῳ
τῶν |
[1, 112] |
εἰς
ἔπη
τετρακισχίλια.
Ἱδρύσατο
δὲ
|
καὶ |
παρ'
Ἀθηναίοις
τὸ
ἱερὸν
τῶν |
[1, 99] |
Σάρδεις.
Ἤδη
ὦν
μὴ
ὀκνεῖτε
|
καὶ |
παρ'
ἐμὲ
φοιτῆν
τὸν
Κορίνθου |
[1, 109] |
ἀγρόν,
καὶ
μετεσκευασμένα
πάντα
καταλαβὼν
|
καὶ |
παρ'
ἑτέρῳ
τὴν
κτῆσιν,
πάλιν |
[1, 39] |
πολυφροντίστου
τοῦτο
Θάλητος
ὅρη.
Ἔστι
|
καὶ |
παρ'
ἡμῖν
ἐς
αὐτὸν
ἐν |
[1, 37] |
τοῖς
γονεῦσιν,
τοὺς
αὐτοὺς
προσδέχου
|
καὶ |
παρὰ
τῶν
τέκνων.
Τὸν
Νεῖλον |
[1, 67] |
μέμψηται,
εἰ
διαθεὶς
Ἀθηναίοις
ἰσοπολιτείαν,
|
καὶ |
παρὸν
τυραννεῖν
αὐτὸς
οὐκ
ἀξιώσας, |
[1, 46] |
τὰ
συντείνοντα
περὶ
Σαλαμῖνος
ἐλεγεῖα
|
καὶ |
παρώρμησεν
αὐτούς.
Καὶ
αὖθις
πρὸς |
[1, 49] |
ὁ
δ'
οὐχ
εἵλετο,
ἀλλὰ
|
καὶ |
Πεισίστρατον
τὸν
συγγενῆ,
καθά
φησι |
[1, 122] |
οἱ
κληθέντες
σοφοί,
οἷς
τινες
|
καὶ |
Πεισίστρατον
τὸν
τύραννον
προσκαταλέγουσι.
Λεκτέον |
[1, 109] |
ὑπ'
ἄντρῳ
τινὶ
κατεκοιμήθη
ἑπτὰ
|
καὶ |
πεντήκοντα
ἔτη.
Διαναστὰς
δὲ
μετὰ |
[1, 111] |
Περὶ
μακροβίων
βιοὺς
ἔτη
ἑπτὰ
|
καὶ |
πεντήκοντα
καὶ
ἑκατόν·
ὡς
δὲ |
[1, 112] |
καὶ
τῆς
ἐν
Κρήτῃ
πολιτείας
|
καὶ |
περὶ
Μίνω
καὶ
Ῥαδαμάνθυος
εἰς |
[1, 63] |
ἐν
τῇ
προειρημένῃ
Παμμέτρῳ,
ἔνθα
|
καὶ |
περὶ
πάντων
τῶν
τελευτησάντων
ἐλλογίμων |
[1, 74] |
καθεῖλε
τὸν
τῆς
Λέσβου
τύραννον·
|
καὶ |
περὶ
τῆς
Ἀχιλείτιδος
χώρας
μαχομένων |
[1, 41] |
πάντα
πρόσεστι
καλά.
Στασιάζεται
δὲ
|
καὶ |
περὶ
τοῦ
ἀριθμοῦ
αὐτῶν.
Λεάνδριος |
[1, 24] |
μηνὸς
τριακάδα
εἶπεν.
Πρῶτος
δὲ
|
καὶ |
περὶ
φύσεως
διελέχθη,
ὥς
τινες. |
[1, 30] |
Ἑλλήνων·
τὸν
δὲ
δοῦναι
Θαλῇ.
|
~Καὶ |
περιελθεῖν
εἰς
Χίλωνα,
ὃν
πυνθάνεσθαι |
[1, 77] |
χαλεπόν,
τὸ
Πιττάκειον.
~Μέμνηται
αὐτοῦ
|
καὶ |
Πλάτων
ἐν
Πρωταγόρᾳ·
Ἀνάγκᾳ
δ' |
[1, 22] |
δὲ
τῶν
ἑπτὰ
σοφῶν,
καθὰ
|
καὶ |
Πλάτων
φησί·
καὶ
πρῶτος
σοφὸς |
[1, 105] |
τόπον
εἰς
τὸ
ἀλλήλους
ἀπατᾶν
|
καὶ |
πλεονεκτεῖν.
Ὑπὸ
μειρακίου
παρὰ
πότον |
[1, 80] |
ἡ
μία
μὲν
δὴ
νύμφη
|
καὶ |
πλούτῳ
καὶ
γενεῇ
κατ'
ἐμέ· |
[1, 51] |
τε
ἀπαλλαγεὶς
ἐγένετο
ἐν
Κιλικίᾳ,
|
καὶ |
πόλιν
συνῴκισεν
ἣν
ἀφ'
ἑαυτοῦ |
[1, 46] |
ὑπό
τε
Ἀθηναίων
καὶ
Μεγαρέων
|
καὶ |
πολλάκις
τῶν
Ἀθηναίων
ἐπταικότων
ἐν |
[1, 45] |
Καὶ
γὰρ
ἐπὶ
σώμασιν
ἐδανείζοντο
|
καὶ |
πολλοὶ
δι'
ἀπορίαν
ἐθήτευον.
Ἑπτὰ |
[1, 32] |
ἠλογοῦντο,
πρὸς
τοὺς
Κῴους
πολεμοῦσι.
|
Καὶ |
πολλῶν
ἑκατέρωθεν
πιπτόντων
ἐκπίπτει
χρησμὸς |
[1, 87] |
τὸν
βίον
οὕτω
μετρεῖν
ὡς
|
καὶ |
πολὺν
καὶ
ὀλίγον
χρόνον
βιωσομένους, |
[1, 90] |
ἀνιὼν
λάμπῃ,
λαμπρά
τε
σελήνη,
|
καὶ |
ποταμοί
γε
ῥέωσιν,
ἀνακλύζῃ
δὲ |
[1, 97] |
δορυφορεῖσθαι,
καὶ
μὴ
τοῖς
ὅπλοις.
|
Καί |
ποτε
ἐρωτηθεὶς
διὰ
τί
τυραννεῖ, |
[1, 114] |
θύουσιν
ὡς
θεῷ·
φασὶ
γὰρ
|
καὶ |
προ>
γνωστικώτατον
γεγονέναι.
Ἰδόντα
γοῦν |
[1, 122] |
ἂν
ὡς
ἔθυον
τοῦ
κακοῦ.
|
Καὶ |
προεῖπα
αὐτοῖσι
ἥκειν
ἐς
τὴν |
[1, 82] |
Μεσσηνίας
θρέψαι
τε
ὡς
θυγατέρας
|
καὶ |
προῖκας
ἐπιδοῦναι
καὶ
εἰς
τὴν |
[1, 50] |
εἰς
Αἴγυπτον
καὶ
εἰς
Κύπρον,
|
καὶ |
πρὸς
Κροῖσον
ἦλθεν,
ὅτε
καὶ |
[1, 77] |
ἄνευ
αἵματος
ποιεῖσθαι.
Ἐφη
δὲ
|
καὶ |
πρὸς
τὸν
Φωκαϊκὸν
φάσκοντα
δεῖν |
[1, 77] |
λίαν,
ἔφη,
ζητῇς,
οὐχ
εὑρήσεις.
|
Καὶ |
πρὸς
τοὺς
πυνθανομένους
τί
εὐχάριστον, |
[1, 102] |
αὐτὸν
ἐν
τῇ
πατρίδι
εἶναι
|
καὶ |
προσήκειν
αὐτῷ
ξένους
ποιεῖσθαι.
Ὁ |
[1, 122] |
Λεκτέον
δὲ
περὶ
τῶν
φιλοσόφων·
|
καὶ |
πρῶτόν
γε
ἀρκτέον
ἀπὸ
τῆς |
[1, 68] |
δέ
φησι
κατὰ
τὴν
ἕκτην,
|
καὶ |
πρῶτον
ἔφορον
γενέσθαι-
ἐπὶ
Εὐθυδήμου, |
[1, 114] |
πρότερον
χρόνοις.
Λέγεται
δὲ
ὡς
|
καὶ |
πρῶτος
αὐτὸν
Αἰακὸν
λέγοι,
καὶ |
[1, 68] |
ἐπὶ
Εὐθυδήμου,
ὥς
φησι
Σωσικράτης.
|
Καὶ |
πρῶτος
εἰσηγήσατο
ἐφόρους
τοῖς
βασιλεῦσι |
[1, 112] |
τῷ
Περὶ
ποιητῶν.
Λέγεται
δὲ
|
καὶ |
πρῶτος
οἰκίας
καὶ
ἀγροὺς
καθῆραι |
[1, 22] |
σοφῶν,
καθὰ
καὶ
Πλάτων
φησί·
|
καὶ |
πρῶτος
σοφὸς
ὠνομάσθη
ἄρχοντος
Ἀθήνησι |
[1, 58] |
τριακάδα
ἔνην
καὶ
νέαν
ἐκάλεσεν.
|
Καὶ |
πρῶτος
τὴν
συναγωγὴν
τῶν
ἐννέα |
[1, 24] |
τροπῆς
ἐπὶ
τροπὴν
πάροδον
εὗρε,
|
καὶ |
πρῶτος
τὸ
τοῦ
ἡλίου
μέγεθος |
[1, 41] |
ἀντὶ
Μύσωνος
Ἀνάχαρσιν·
οἱ
δὲ
|
καὶ |
Πυθαγόραν
προσγράφουσιν.
Δικαίαρχος
δὲ
τέσσαρας |
[1, 119] |
δὲ
θεολόγον
υἱὸν
Βάβυος,
ᾧ
|
καὶ |
Πυθαγόραν
σχολάσαι.
Ἐρατοσθένης
δ'
ἕνα |
[1, 118] |
φθειριάσαντα
τὸν
βίον
τελευτῆσαι·
ὅτε
|
καὶ |
Πυθαγόρου
παραγενομένου
καὶ
πυνθανομένου
πῶς |
[1, 108] |
γελῶντα·
ἄφνω
δέ
τινος
ἐπιστάντος
|
καὶ |
πυθομένου
διὰ
τί
μηδενὸς
παρόντος |
[1, 118] |
τελευτῆσαι·
ὅτε
καὶ
Πυθαγόρου
παραγενομένου
|
καὶ |
πυνθανομένου
πῶς
διακέοιτο,
διαβαλόντα
τῆς |
[1, 112] |
Κρήτῃ
πολιτείας
καὶ
περὶ
Μίνω
|
καὶ |
Ῥαδαμάνθυος
εἰς
ἔπη
τετρακισχίλια.
Ἱδρύσατο |
[1, 63] |
τελευτησάντων
ἐλλογίμων
διείλεγμαι
παντὶ
μέτρῳ
|
καὶ |
ῥυθμῷ,
ἐπιγράμμασι
καὶ
μέλεσιν,
ἔχον |
[1, 81] |
ἄλυχνον·
ἀγάσυρτον
δὲ
ὡς
ἐπισεσυρμένον
|
καὶ |
ῥυπαρόν.
Τούτῳ
γυμνάσιον
σῖτον
ἀλεῖν, |
[1, 81] |
αὐτοῦ.
Τοῦτον
Ἀλκαῖος
σαράποδα
μὲν
|
καὶ |
σάραπον
ἀποκαλεῖ
διὰ
τὸ
πλατύπουν |
[1, 67] |
δημοκρατεῖσθαι,
πεπείσθω
ᾗ
ἑκάτερος
γιγνώσκει.
|
~Καὶ |
σὲ
φημὶ
πάντων
τυράννων
εἶναι |
[1, 76] |
τε
χαλεπὸν
ἐσθλὸν
ἔμμεναι·
οὗ
|
καὶ |
Σιμωνίδης
μέμνηται
λέγων·
Ἄνδρ'
ἀγαθὸν |
[1, 100] |
ῥάβδῳ
παίων
ἀπεθέριζον,
ὁμαρτέοντος
ἐκείνου.
|
Καί |
σοι
ἀναγγελέει
εἰ
ἐπέροιο
ὅ |
[1, 43] |
ἂν
φρενήρεες
εἴημεν
ἐγώ
τε
|
καὶ |
Σόλων
ὁ
Ἀθηναῖος,
εἰ
πλώσαντες |
[1, 93] |
πόντῳ
ἀγαλλομένη.
Ἀπεφθέγξατο·
μέτρον
ἄριστον.
|
Καὶ |
Σόλωνι
ἐπέστειλεν
οὕτω·
Κλεόβουλος
Σόλωνι
|
[1, 97] |
κενοτάφιον
ἐπέγραψαν
αὐτῷ
τόδε·
~Πλούτου
|
καὶ |
σοφίης
πρύτανιν
πατρὶς
ἥδε
Κόρινθος |
[1, 56] |
ἀσκούμενοι
πολυδάπανοι,
καὶ
νικῶντες
ἐπιζήμιοι
|
καὶ |
στεφανοῦνται
κατὰ
τῆς
πατρίδος
μᾶλλον |
[1, 46] |
θανάτῳ
ζημιοῦσθαι,
οὗτος
μαίνεσθαι
προσποιησάμενος
|
καὶ |
στεφανωσάμενος
εἰσέπαισεν
εἰς
τὴν
ἀγοράν· |
[1, 80] |
ἐς
οἰκίον
ἤγετο
νύμφην,
οὕτω
|
καὶ |
σύ,
Δίων,
τὴν
κατὰ
σαυτὸν |
[1, 112] |
τοῖς
Περὶ
ὁμωνύμων
ποιητῶν
τε
|
καὶ |
συγγραφέων
διελέγχειν
πειρᾶται
τὴν
ἐπιστολὴν |
[1, 111] |
ἀργύριον
οὐ
προσήκατο·
φιλίαν
δὲ
|
καὶ |
συμμαχίαν
ἐποιήσατο
Κνωσίων
καὶ
Ἀθηναίων. |
[1, 32] |
αὖθίς
τε
εἰς
Μενέλαον
ἐλθεῖν
|
καὶ |
σὺν
τῇ
Ἑλένῃ
ἁρπασθέντα
ὑπ' |
[1, 69] |
δύσκολον,
Τὸ
τὰ
ἀπόρρητα
σιωπῆσαι,
|
καὶ |
σχολὴν
εὖ
διαθέσθαι,
καὶ
ἀδικούμενον |
[1, 108] |
Ὅθεν
διὰ
τὴν
ἀδοξίαν
αὐτοῦ
|
καὶ |
τὰ
αὐτοῦ
τινας
Πεισιστράτῳ
περιθεῖναι |
[1, 57] |
οἳ
δ'
ἄρ'
Ἀθήνας
εἶχον"
|
καὶ |
τὰ
ἑξῆς.
~Πρῶτος
δὲ
Σόλων |
[1, 50] |
Ἀθηναῖος
καὶ
Κλέοβις
καὶ
Βίτων
|
καὶ |
τὰ
θρυλούμενα.
~Φασὶ
δέ
τινες |
[1, 101] |
τοῖς
Ἕλλησιν
εἰς
εὐτέλειαν
βίου
|
καὶ |
τὰ
κατὰ
πόλεμον
ἔπη
ὀκτακόσια. |
[1, 73] |
κα
ἐξέρποις·
ἐγὼν
δὲ
δοκέω
|
καὶ |
τὰ
οἰκῇα
σφαλερὰ
ἦμεν
ἀνδρὶ |
[1, 61] |
καὶ
εἰς
ἑαυτὸν
ὑποθήκας,
ἐλεγεῖα,
|
καὶ |
τὰ
περὶ
Σαλαμῖνος
καὶ
τῆς |
[1, 97] |
ἀφαιρεθῆναι
κίνδυνον
φέρει.
Ἔλεγε
δὲ
|
καὶ |
τάδε·
καλὸν
ἡσυχία·
ἐπισφαλὲς
προπέτεια· |
[1, 77] |
σημαίνων
τὸν
νόμον.
Ἔλεγε
δὲ
|
καὶ |
τὰς
νίκας
ἄνευ
αἵματος
ποιεῖσθαι. |
[1, 91] |
γυναῖκας·
ὑποδεικνὺς
ὅτι
δεῖ
παιδεύεσθαι
|
καὶ |
τὰς
παρθένους.
Ἔλεγέ
τε
τὸν |
[1, 55] |
εἴργειν
τοῦ
βήματος.
Συνέστειλε
δὲ
|
καὶ |
τὰς
τιμὰς
τῶν
ἐν
ἀγῶσιν |
[1, 108] |
ὅτι
μηδὲ
πόλεως,
ἀλλὰ
κώμης,
|
καὶ |
ταῦτα
ἀφανοῦς.
Ὅθεν
διὰ
τὴν |
[1, 69] |
ἀδικούμενον
δύνασθαι
φέρειν.
Προσέταττε
δὲ
|
καὶ |
ταῦτα·
γλώττης
κρατεῖν,
καὶ
μάλιστα |
[1, 112] |
Κρητικῇ
φωνῇ
γεγραμμένην,
Ἀτθίδι
δὲ
|
καὶ |
ταύτῃ
νέᾳ.
Ἐγὼ
δὲ
καὶ |
[1, 43] |
χρημάτων
ἐς
τοὺς
Ἕλληνας
φαίνειν.
|
Καὶ |
τάχα
μὲν
ἡ
γνώμη
τοι |
[1, 51] |
δέ
ἀλεκτρυόνας,
εἶπε,
καὶ>
φασιανοὺς
|
καὶ |
ταώς·
φυσικῷ
γὰρ
ἄνθει
κεκόσμηνται |
[1, 83] |
σῖτον
περιχέας
ἔδειξε
τῷ
ἀνθρώπῳ·
|
καὶ |
τέλος
μαθὼν
ὁ
Ἀλυάττης
εἰρήνην |
[1, 62] |
αὐτοῦ
τὰ
ὀστᾶ
εἰς
Σαλαμῖνα
|
καὶ |
τεφρώσαντας
εἰς
τὴν
χώραν
σπεῖραι. |
[1, 24] |
Χοιρίλος
ὁ
ποιητής.
Πρῶτος
δὲ
|
καὶ |
τὴν
ἀπὸ
τροπῆς
ἐπὶ
τροπὴν |
[1, 98] |
κόλαζε.
Οὗτος
πρῶτος
δορυφόρους
ἔσχε,
|
καὶ |
τὴν
ἀρχὴν
εἰς
τυραννίδα
μετέστησε· |
[1, 75] |
Πιττακὸν
ἰσχυρῶς
ἐτίμησαν
οἱ
Μυτιληναῖοι,
|
καὶ |
τὴν
ἀρχὴν
ἐνεχείρισαν
αὐτῷ.
Ὁ |
[1, 47] |
αἶσχος
ἀπωσόμενοι.
Ἔπεισε
δὲ
αὐτοὺς
|
καὶ |
τὴν
ἐν
Θρᾴκῃ
χερρόνησον
προσκτήσασθαι. |
[1, 24] |
ἀπεφήνατο
κατά
τινας.
Πρῶτος
δὲ
|
καὶ |
τὴν
ὑστέραν
τοῦ
μηνὸς
τριακάδα |
[1, 73] |
οἰκῇα
σφαλερὰ
ἦμεν
ἀνδρὶ
μονάρχῳ,
|
καὶ |
τῆνον
τυράννων
εὐδαιμονίζω
ὅστις
κα |
[1, 61] |
ἐλεγεῖα,
καὶ
τὰ
περὶ
Σαλαμῖνος
|
καὶ |
τῆς
Ἀθηναίων
πολιτείας
ἔπη
πεντακισχίλια, |
[1, 23] |
λέγων
ἐν
τοῖς
Ἰάμβοις
οὕτως·
|
Καὶ |
τῆς
Ἀμάξης
ἐλέγετο
σταθμήσασθαι
τοὺς |
[1, 117] |
ὄναρ
τοῦτο
τὸν
Ἡρακλέα,
ὃν
|
καὶ |
τῆς
αὐτῆς
νυκτὸς
τοῖς
βασιλεῦσι |
[1, 112] |
δὲ
καὶ
καταλογάδην
περὶ
θυσιῶν
|
καὶ |
τῆς
ἐν
Κρήτῃ
πολιτείας
καὶ |
[1, 58] |
ἐν
δευτέρῳ
Περὶ
νομοθετῶν.
Ἀλλὰ
|
καὶ |
τῆς
στάσεως
γενομένης
οὔτε
μετὰ |
[1, 53] |
οὐ
πλέον
τι
φέρομαι
τἀξιώματος
|
καὶ |
τῆς
τιμῆς·
ὁποῖα
δὲ
καὶ |
[1, 62] |
Ἀθήνησι,
καθά
φησι
Σωσικράτης·
ὅτε
|
καὶ |
τίθησι
τοὺς
νόμους.
Ἐτελεύτησε
δ' |
[1, 114] |
ὀφθῆναί
ποτε
ἐσθίων.
Μέμνηται
αὐτοῦ
|
καὶ |
Τίμαιος
ἐν
τῇ
δευτέρᾳ.
Λέγουσι |
[1, 34] |
γνώσεσθαι;
Οἶδε
δ'
αὐτὸν
ἀστρονομούμενον
|
καὶ |
Τίμων,
καὶ
ἐν
τοῖς
Σίλλοις |
[1, 97] |
Ὅτι
καὶ
τὸ
ἑκουσίως
ἀποστῆναι
|
καὶ |
τὸ
ἀφαιρεθῆναι
κίνδυνον
φέρει.
Ἔλεγε |
[1, 97] |
διὰ
τί
τυραννεῖ,
ἔφη,
Ὅτι
|
καὶ |
τὸ
ἑκουσίως
ἀποστῆναι
καὶ
τὸ |
[1, 89] |
καὶ
γρίφους
εἰς
ἔπη
τρισχίλια.
|
Καὶ |
τὸ
ἐπίγραμμά
τινες
τὸ
ἐπὶ |
[1, 64] |
ἂν
γνώμης
ἔχωσιν.
Οὕτω
δὲ
|
καὶ |
τὸ
θεῖον
καὶ
οἱ
νόμοι, |
[1, 89] |
ὁμωνύμῳ
δράματι,
πληθυντικῶς
ἐπιγράψας.
Ἀλλὰ
|
καὶ |
τὸ
ἱερὸν
τῆς
Ἀθηνᾶς
ἀνανεώσασθαι |
[1, 86] |
τρόπος
πολλάκι
βλαβερὰν
ἐξέλαμψεν
ἄταν.
|
~Καὶ |
τὸ
μὲν
ἰσχυρὸν
γενέσθαι
τῆς |
[1, 97] |
πρήξιος
ἧς
ἔθελεν.
Τούτου
ἐστὶ
|
καὶ |
τὸ
Μηδὲν
χρημάτων
ἕνεκα
πράττειν· |
[1, 115] |
ὅτι
Κούρητα
αὐτὸν
ἐκάλουν
Κρῆτες·
|
καὶ |
τὸ
σῶμα
αὐτοῦ
φυλάττουσι
Λακεδαιμόνιοι |
[1, 24] |
μέγεθος
τοῦ
ἡλιακοῦ
κύκλου
ὥσπερ
|
καὶ |
τὸ
τῆς
σελήνης
μέγεθος>
τοῦ |
[1, 33] |
Φοῖβον
ἐρωτᾷς;
Καὶ
ὡς
προείρηται.
|
Καὶ |
τόδε
μὲν
οὕτως.
Ἕρμιππος
δ' |
[1, 93] |
οἰκέοντι
οὐδὲν
δεινὸν
ἐκ
Πεισιστράτω.
|
Καὶ |
τοὶ
ἕταροι
δὲ
ἑκάστοθεν
πὰρ |
[1, 74] |
ἀκούοντος
τῆς
δίκης
Περιάνδρου,
ὃν
|
καὶ |
τοῖς
Ἀθηναίοις
προσκρῖναι.
~Τότε
δ' |
[1, 24] |
δὲ
καὶ
Ἱππίας
φασὶν
αὐτὸν
|
καὶ |
τοῖς
ἀψύχοις
μεταδιδόναι
ψυχάς,
τεκμαιρόμενον |
[1, 81] |
οὐ
δεύμεθα,
ἀλλὰ
πέπαμαι
ἄρκια
|
καὶ |
τοῖς
ἐμοῖς
ἑτάροις.
Ἔμπας
δ' |
[1, 53] |
καὶ
τῆς
τιμῆς·
ὁποῖα
δὲ
|
καὶ |
τοῖς
πρόσθεν
βασιλεῦσιν
ἦν
τὰ |
[1, 38] |
Ὀλυμπιάδος,
γεγονότα
κατὰ
Κροῖσον,
ᾧ
|
καὶ |
τὸν
Ἅλυν
ὑποσχέσθαι
ἄνευ
γεφύρας |
[1, 30] |
τοῦ
Πυθίου
τίς
αὑτοῦ
σοφώτερος·
|
καὶ |
τὸν
ἀνειπεῖν
Μύσωνα,
περὶ
οὗ |
[1, 96] |
δείξας
τινὰ
ὁδόν,
ἐξελθεῖν
νύκτωρ
|
καὶ |
τὸν
ἀπαντήσαντα
ἀνελεῖν
καὶ
θάψαι· |
[1, 99] |
Μελέτη
τὸ
πᾶν.
Ἤθελε
δὲ
|
καὶ |
τὸν
Ἰσθμὸν
διορύξαι.
Φέρεται
δὲ |
[1, 27] |
δὲ
τῶν
πάντων
ὕδωρ
ὑπεστήσατο,
|
καὶ |
τὸν
κόσμον
ἔμψυχον
καὶ
δαιμόνων |
[1, 59] |
τοῖς
ἀδικουμένοις
οἱ
μὴ
ἀδικούμενοι.
|
Καὶ |
τὸν
μὲν
κόρον
ὑπὸ
τοῦ |
[1, 116] |
συμβουλεῦσαι
ἐξοικῆσαι
μετὰ
τῶν
οἰκείων·
|
καὶ |
τὸν
μὴ
πεισθῆναι,
Μεσσήνην
δὲ |
[1, 71] |
πείσειεν
ἀποδικάσαι
αὐτοῦ,
ἵνα
ἀμφότερα
|
καὶ |
τὸν
νόμον
καὶ
τὸν
φίλον |
[1, 118] |
μίαν
ἐπελθόντες
κρατοῦσι
τῶν
Μαγνήτων,
|
καὶ |
τόν
τε
Φερεκύδην
μεταλλάξαντα
θάπτουσι |
[1, 32] |
τινῶν
αὐτόθι
γρῖπον
ὠνησαμένων
καταληφθῆναι
|
καὶ |
τὸν
τρίποδα,
μαχομένων
δὲ
πρὸς |
[1, 71] |
ἵνα
ἀμφότερα
καὶ
τὸν
νόμον
|
καὶ |
τὸν
φίλον
τηρήσαι.
Ἐνδοξότατος
δὲ |
[1, 84] |
θυγατρὸς
υἱοῦ
κόλπους·
εἰπόντος
δὲ
|
καὶ |
τοῦ
δι'
ἐναντίας
καὶ
τῶν |
[1, 24] |
ἐκ
τῆς
λίθου
τῆς
μαγνήτιδος
|
καὶ |
τοῦ
ἠλέκτρου.
Παρά
τε
Αἰγυπτίων |
[1, 42] |
Πιττακόν,
Ἐπίχαρμον,
Πυθαγόραν.
Φέρονται
δὲ
|
καὶ |
τοῦ
Θαλοῦ
ἐπιστολαὶ
αἵδε·
Θαλῆς |
[1, 118] |
τὸν
δάκτυλον
εἰπεῖν,
Χροῒ
δῆλα·
|
καὶ |
τοὐντεῦθεν
παρὰ
τοῖς
φιλολόγοις
ἡ |
[1, 45] |
ὀφειλομένων
αὑτῷ
πατρῴων
συνεχώρησε
πρῶτος
|
καὶ |
τοὺς
λοιποὺς
τὸ
ὅμοιον
προὔτρεψε |
[1, 98] |
μὴ
μόνον
τοὺς
ἁμαρτάνοντας,
ἀλλὰ
|
καὶ |
τοὺς
μέλλοντας
κόλαζε.
Οὗτος
πρῶτος |
[1, 55] |
τῶν
ἐν
πολέμοις
τελευτησάντων,
ὧν
|
καὶ |
τοὺς
υἱοὺς
δημοσίᾳ
τρέφεσθαι
καὶ |
[1, 104] |
εἰσὶν
ἀσφαλέστερα,
ἔφη,
Τὰ
νενεωλκημένα.
|
Καὶ |
τοῦτο
ἔφη
θαυμασιώτατον
ἑωρακέναι
παρὰ |
[1, 59] |
πλείω
σημαίνειν,
ποτὲ
δὲ
ἥττω·
|
καὶ |
τούτων
τοὺς
τυράννους
ποτὲ
μὲν |
[1, 25] |
εὑρεῖν
τὸν
Φρύγα,
οἷον
σκαληνὰ
|
καὶ |
τρίγωνα
καὶ
ὅσα
γραμμικῆς
ἔχεται |
[1, 115] |
ἄλλοι
δύο,
ὅ
τε
γενεαλόγος
|
καὶ |
τρίτος
ὁ
Δωρίδι
γεγραφὼς
περὶ |
[1, 23] |
πρῶτος
ἀστρολογῆσαι
καὶ
ἡλιακὰς
ἐκλείψεις
|
καὶ |
τροπὰς
προειπεῖν,
ὥς
φησιν
Εὔδημος |
[1, 49] |
αὐτῷ
ὁ
δῆμος
καὶ
ἡδέως
|
καὶ |
τυραννεῖσθαι
ἤθελον
πρὸς
αὐτοῦ·
ὁ |
[1, 106] |
ἑπτὰ
καταριθμεῖται.
Φασὶ
δὲ
αὐτὸν
|
καὶ |
τυράννου
πατρὸς
εἶναι.
Λέγεται
δὴ |
[1, 53] |
ὀμόσαντες
Ἀθηναῖοι
παρέξειν
Κόδρῳ
τε
|
καὶ |
τῷ
ἐκείνου
γένει,
ἀφείλοντο.
Τά |
[1, 64] |
φθάνοις.
Ἐπιβουλεύσειε
δ'
ἄν
τις
|
καὶ |
τῶν
ἀνυπόπτων,
ὁ
μὲν
δεδιὼς |
[1, 118] |
δ'
ἐν
τῷ
Περὶ
Πυθαγόρου
|
καὶ |
τῶν
γνωρίμων
αὐτοῦ
φησι
νοσήσαντα |
[1, 84] |
δὲ
καὶ
τοῦ
δι'
ἐναντίας
|
καὶ |
τῶν
δικαστῶν
τὴν
ψῆφον
ἐνεγκόντων |
[1, 101] |
τε
παρὰ
τοῖς
Σκύθαις
νομίμων
|
καὶ |
τῶν
παρὰ
τοῖς
Ἕλλησιν
εἰς |
[1, 100] |
μή.
Ὕποπτος
γὰρ
ἀνδρὶ
αἰσυμνήτῃ
|
καὶ |
τῶν
τις
ἑτάρων.
~ΑΝΑΧΑΡΣΙΣ.
Ἀνάχαρσις |
[1, 79] |
δὲ
καὶ
ἐλεγεῖα
ἔπη
ἑξακόσια,
|
καὶ |
ὑπὲρ
νόμων
καταλογάδην
τοῖς
πολίταις. |
[1, 77] |
ἄριστον,
Τὸ
παρὸν
εὖ
ποιεῖν.
|
Καὶ |
ὑπὸ
Κροίσου
τίς
ἀρχὴ
μεγίστη, |
[1, 97] |
τὰ
κερδαντὰ
κερδαίνειν.
Ἔποίησε
δὲ
|
καὶ |
ὑποθήκας
εἰς
ἔπη
δισχίλια.
Εἶπέ |
[1, 82] |
δὲ
τὸν
πατέρα
αὐτῶν,
ὡς
|
καὶ |
Φανόδικος
εἰς
τὴν
ἐκκλησίαν,
καὶ |
[1, 83] |
ἀποικίαν
εἰς
Πριήνην
στειλάντων,
ὥσπερ
|
καὶ |
Φανόδικός
φησι.
Λέγεται
δὲ
καὶ |
[1, 51] |
τεθέαται·
ὁ
δέ
ἀλεκτρυόνας,
εἶπε,
|
καὶ> |
φασιανοὺς
καὶ
ταώς·
φυσικῷ
γὰρ |
[1, 105] |
ἐστιν
ἐν
ἀνθρώποις
ἀγαθόν
τε
|
καὶ |
φαῦλον,
ἔφη,
Γγλῶσσα.
Κρεῖττον
ἔλεγεν |
[1, 120] |
τε
κεκασμένος
ἠδὲ
καὶ
αἰδοῖ
|
καὶ |
φθίμενος
ψυχῇ
τερπνὸν
ἔχει
βίοτον, |
[1, 87] |
πολὺν
καὶ
ὀλίγον
χρόνον
βιωσομένους,
|
καὶ |
φιλεῖν
ὡς
μισήσοντας·
τοὺς
γὰρ |
[1, 86] |
συμφέροντα
τῇ
πατρίδι
ψυχῆς
ἴδιον
|
καὶ |
φρονήσεως.
Εὐπορίαν
δὲ
χρημάτων
πολλοῖς |
[1, 66] |
πεπονθέναι
ταῦτα
ὑπὸ
τῶν
ἐχθρῶν·
|
καὶ |
φύλακας
ἠξίου
παρασχεῖν
οἱ
τετρακοσίους |
[1, 114] |
λάβοι
παρὰ
Νυμφῶν
ἔδεσμά
τι
|
καὶ |
φυλάττοι
ἐν
χηλῇ
βοός·
προσφερόμενός |
[1, 119] |
μὲν
καὶ
Χρόνος
ἦσαν
ἀεὶ
|
καὶ |
Χθονίη·
Χθονίῃ
δὲ
ὄνομα
ἐγένετο |
[1, 119] |
οὗ
ἡ
ἀρχή·
Ζὰς
μὲν
|
καὶ |
Χρόνος
ἦσαν
ἀεὶ
καὶ
Χθονίη· |
[1, 75] |
ἀρχήν,
καὶ
δέκα
ἐπεβίω
ἄλλα.
|
Καὶ |
χώραν
αὐτῷ
ἀπένειμαν
οἱ
Μυτιληναῖοι· |
[1, 46] |
Ἀθηναίων
ἐπταικότων
ἐν
τοῖς
πολέμοις
|
καὶ |
ψηφισαμένων
εἴ
τις
ἔτι
συμβουλεύσοι |
[1, 32] |
τὴν
ἄνοδον
ἕως
τῆς
Κῶ·
|
καὶ |
ὡς
οὐδὲν
ἤνυτον,
τοῖς
Μιλησίοις |
[1, 33] |
Μιλήτου,
τρίποδος
πέρι
Φοῖβον
ἐρωτᾷς;
|
Καὶ |
ὡς
προείρηται.
Καὶ
τόδε
μὲν |
[1, 79] |
ἱερὰ
Λέσβος
ἀποφθίμενον>
Ἀπόφθεγμα
αὐτοῦ·
|
καιρὸν |
γνῶθι.
Γέγονε
δὲ
καὶ
ἕτερος |
[1, 91] |
λόγων
τε
πλῆθος·
ἀλλ'
ὁ
|
καιρὸς |
ἀρκέσει.
Φρόνει
τι
κεδνόν·
μὴ |
[1, 26] |
ἀναγκαζούσης
αὐτὸν
γῆμαι
ἔλεγεν,
οὐδέπω
|
καιρός. |
Εἶτα,
ἐπειδὴ
παρήβησεν
ἐγκειμένης,
εἰπεῖν, |
[1, 26] |
ἐπειδὴ
παρήβησεν
ἐγκειμένης,
εἰπεῖν,
οὐκέτι
|
καιρός. |
Φησὶ
δὲ
καὶ
Ἱερώνυμος
ὁ |
[1, 58] |
λόγον
σιγῇ,
τὴν
δὲ
σιγὴν
|
καιρῷ. |
~Ἔλεγε
δὲ
τοὺς
παρὰ
τοῖς |
[1, 41] |
ὃς
τάδ'
ἔλεξε·
μηδὲν
ἄγαν·
|
καιρῷ |
πάντα
πρόσεστι
καλά.
Στασιάζεται
δὲ |
[1, 72] |
Ἀθηναίων,
καὶ
πάμπολλα
τοὺς
Λακεδαιμονίους
|
κακὰ |
διέθηκε.
Βραχυλόγος
τε
ἦν·
ὅθεν |
[1, 109] |
πάλιν
ἧκεν
εἰς
ἄστυ
διαπορούμενος.
|
Κἀκεῖ |
δὲ
εἰς
τὴν
ἑαυτοῦ
εἰσιὼν |
[1, 110] |
ἤγαγε
πρὸς
τὸν
Ἄρειον
πάγον.
|
Κἀκεῖθεν |
εἴασεν
ἰέναι
οἷ
βούλοιντο,
προστάξας |
[1, 57] |
οὐσία
ἔρχεται
τῶν
ὀρφανῶν
τελευτησάντων.
|
~Κἀκεῖνο· |
δακτυλιογλύφῳ
μὴ
ἐξεῖναι
σφραγῖδα
φυλάττειν |
[1, 56] |
μετρίως
αὐτοὺς
ἀπεδέξατο.
Κάλλιστον
δὲ
|
κἀκεῖνο· |
τὸν
ἐπίτροπον
τῇ
τῶν
ὀρφανῶν |
[1, 40] |
ἑπτά-
ἄξιον
γὰρ
ἐνταῦθα
καθολικῶς
|
κἀκείνων |
ἐπιμνησθῆναι
λόγοι
φέρονται
τοιοῦτοι.
Δάμων |
[1, 86] |
ποτὲ
ἀσεβέσι,
χειμαζομένης
τῆς
νεὼς
|
κἀκείνων |
τοὺς
θεοὺς
ἐπικαλουμένων,
Σιγᾶτε,
ἔφη, |
[1, 52] |
ῥύσια
δόντες,
καὶ
διὰ
ταῦτα
|
κακὴν |
ἔσχετε
δουλοσύνην.
Ὑμέων
δ'
εἷς |
[1, 92] |
εὔφημον
ἴσχειν·
ἀρετῆς
οἰκεῖον
εἶναι,
|
κακίας |
ἀλλότριον·
ἀδικίαν
φεύγειν·
πόλει
τὰ |
[1, 38] |
τοῖς
Ὁμωνύμοις,
πέντε·
ῥήτωρ
Καλλατιανός,
|
κακόζηλος· |
ζωγράφος
Σικυώνιος,
μεγαλοφυής·
τρίτος
ἀρχαῖος |
[1, 88] |
Τευτάμειον
λεγόμενον.
Ἀπεφθέγξατο·
οἱ
πλεῖστοι
|
κακοί. |
~ΚΛΕΟΒΟΥΛΟΣ.
Κλεόβουλος
Εὐαγόρου
Λίνδιος,
ὡς |
[1, 60] |
ἄριστα.
Νοῦν
ἡγεμόνα
ποιοῦ.
Μὴ
|
κακοῖς |
ὁμίλει.
θεοὺς
τίμα,
γονέας
αἰδοῦ. |
[1, 70] |
εὐτελῆ
ποιεῖσθαι.
Τὸν
τεθνηκότα
μὴ
|
κακολογεῖν. |
Γῆρας
τιμᾶν.
Φυλάττειν
ἑαυτόν.
Ζημίαν |
[1, 69] |
καὶ
μάλιστα
ἐν
συμποσίῳ.
Μὴ
|
κακολογεῖν |
τοὺς
πλησίον·
εἰ
δὲ
μή, |
[1, 66] |
Πεισιστράτῳ.
Σόλων
Πεισιστράτῳ.
Πιστεύω
μηδὲν
|
κακὸν |
ἐκ
σοῦ
πείσεσθαι.
Καὶ
γὰρ |
[1, 110] |
θεῷ·
καὶ
οὕτω
λῆξαι
τὸ
|
κακόν. |
Ὅθεν
ἔτι
καὶ
νῦν
ἔστιν |
[1, 78] |
ἰοδόκον
φαρέτραν
στείχειν
ποτὶ
φῶτα
|
κακόν. |
Πιστὸν
γὰρ
οὐδὲν
γλῶσσα
διὰ |
[1, 52] |
δὲ
πεπόνθατε
δεινὰ
δι'
ὑμετέρην
|
κακότητα, |
μή
τι
θεοῖς
τούτων
μοῖραν |
[1, 122] |
ἔδειξ'
ἂν
ὡς
ἔθυον
τοῦ
|
κακοῦ. |
Καὶ
προεῖπα
αὐτοῖσι
ἥκειν
ἐς |
[1, 87] |
μισήσοντας·
τοὺς
γὰρ
πλείστους
εἶναι
|
κακούς. |
Συνεβούλευέ
τε
ὧδε·
Βραδέως
ἐγχείρει |
[1, 114] |
Ἀθηναίοις
ἀγνοεῖν
φάναι
αὐτοὺς
ὅσων
|
κακῶν |
αἴτιον
ἔσται
τοῦτο
τὸ
χωρίον |
[1, 86] |
τῶν
ἀδυνάτων
ἐρᾶν,
ἀλλοτρίων
δὲ
|
κακῶν |
ἀμνημόνευτον
εἶναι.
Ἐρωτηθεὶς
τί
δυσχερές, |
[1, 71] |
δὲ
χρυσῷ
ἀνδρῶν
ἀγαθῶν
τε
|
κακῶν |
τε
νοῦς
ἔδωκ'
ἔλεγχον.
Φασὶ |
[1, 78] |
λαβόντα
ἀποδοῦναι.
Φίλον
μὴ
λέγειν
|
κακῶς, |
ἀλλὰ
μηδὲ
ἐχθρόν.
Εὐσέβειαν
ἀσκεῖν. |
[1, 113] |
τὼς
πολιήτας·
νῦν
δὲ
οὐ
|
κακὼς |
ἄνδρας
δουλῶται·
τοὶ
μεμνάμενοι
τᾶς |
[1, 64] |
εὖ
μὲν
ἀγόντων,
εἰσὶν
ὠφέλιμοι·
|
κακῶς |
δὲ
ἀγόντων,
οὐδὲν
ὠφελοῦσιν.
~Οὐδ' |
[1, 37] |
εἶναι
καλόν.
Μὴ
πλούτει,
φησί,
|
κακῶς, |
μηδὲ
διαβαλλέτω
σε
λόγος
πρὸς |
[1, 41] |
μηδὲν
ἄγαν·
καιρῷ
πάντα
πρόσεστι
|
καλά. |
Στασιάζεται
δὲ
καὶ
περὶ
τοῦ |
[1, 72] |
Μιλήσιος
τοῦτον
τὸν
τρόπον
Χιλώνειον
|
καλεῖ. |
Βράγχου
δὲ
εἶναι,
ὃς
τὸ |
[1, 80] |
Ὑρράδιον·
ἄττα
γέρον,
δοιός
με
|
καλεῖ |
γάμος·
ἡ
μία
μὲν
δὴ |
[1, 75] |
ἱερὰν
ἀνῆκεν,
ἥτις
νῦν
Πιττάκειος
|
καλεῖται. |
Σωσικράτης
δέ
φησιν
ὅτι
ὀλίγον |
[1, 38] |
ἐν
τοῖς
Ὁμωνύμοις,
πέντε·
ῥήτωρ
|
Καλλατιανός, |
κακόζηλος·
ζωγράφος
Σικυώνιος,
μεγαλοφυής·
τρίτος |
[1, 89] |
γένος
αὐτόν·
ῥώμῃ
δὲ
καὶ
|
κάλλει |
διαφέρειν,
μετασχεῖν
τε
τῆς
ἐν |
[1, 29] |
ἀπέστειλεν,
εἰπὼν
οὕτω
κατὰ
τὸν
|
Καλλίμαχον
|
Θαλῆς
με
τῷ
μεδεῦντι
Νείλεω |
[1, 23] |
Φώκου
λέγεται
εἶναι
τοῦ
Σαμίου.
|
Καλλίμαχος |
δ'
αὐτὸν
οἶδεν
εὑρέτην
τῆς |
[1, 79] |
γάμου
ταῦτα
εἰπεῖν,
ἅ
φησι
|
Καλλίμαχος |
ἐν
τοῖς
Ἐπιγράμμασι·
~Ξεῖνος
Ἀταρνείτης |
[1, 28] |
εἰς
Δελφούς.
Ταῦτα
δὴ
ὁ
|
Καλλίμαχος |
ἐν
τοῖς
Ἰάμβοις
ἄλλως
ἱστορεῖ, |
[1, 25] |
προήγαγεν
ἐπὶ
πλεῖστον
ἅ
φησι
|
Καλλίμαχος |
ἐν
τοῖς
Ἰάμβοις
Εὔφορβον
εὑρεῖν |
[1, 56] |
ὡς
Πολύζηλος,
ὡς
Κυνέγειρος,
ὡς
|
Καλλίμαχος, |
ὡς
σύμπαντες
οἱ
Μαραθωνομάχαι·
ἔτι |
[1, 51] |
ἤρετο
αὐτὸν
εἴ
τι
θέαμα
|
κάλλιον |
τεθέαται·
ὁ
δέ
ἀλεκτρυόνας,
εἶπε, |
[1, 51] |
γὰρ
ἄνθει
κεκόσμηνται
καὶ
μυρίῳ
|
καλλίονι |
ἐκεῖθέν
τε
ἀπαλλαγεὶς
ἐγένετο
ἐν |
[1, 55] |
ἔτη
ἑβδομήκοντα.
Δοκεῖ
δὲ
καὶ
|
κάλλιστα |
νομοθετῆσαι·
ἐάν
τις
μὴ
τρέφῃ |
[1, 56] |
ὁ
Σόλων
μετρίως
αὐτοὺς
ἀπεδέξατο.
|
Κάλλιστον |
δὲ
κἀκεῖνο·
τὸν
ἐπίτροπον
τῇ |
[1, 35] |
τῶν
ὄντων
θεός·
ἀγένητον
γάρ.
|
Κάλλιστον |
κόσμος·
ποίημα
γὰρ
θεοῦ.
Μέγιστον |
[1, 37] |
μεμνῆσθαί
φησι·
μὴ
τὴν
ὄψιν
|
καλλωπίζεσθαι, |
ἀλλὰ
τοῖς
ἐπιτηδεύμασιν
εἶναι
καλόν. |
[1, 56] |
παιδεύεσθαι.
~Ὅθεν
καὶ
ἐζήλουν
πολλοὶ
|
καλοὶ |
κἀγαθοὶ
γίνεσθαι
κατὰ
πόλεμον·
ὡς |
[1, 60] |
Περὶ
τῶν
φιλοσόφων
αἱρέσεων,
τάδε·
|
καλοκἀγαθίαν |
ὅρκου
πιστοτέραν
ἔχε.
Μὴ
ψεύδου. |
[1, 97] |
φέρει.
Ἔλεγε
δὲ
καὶ
τάδε·
|
καλὸν |
ἡσυχία·
ἐπισφαλὲς
προπέτεια·
κέρδος
αἰσχρόν· |
[1, 37] |
καλλωπίζεσθαι,
ἀλλὰ
τοῖς
ἐπιτηδεύμασιν
εἶναι
|
καλόν. |
Μὴ
πλούτει,
φησί,
κακῶς,
μηδὲ |
[1, 110] |
Νικίαν
τὸν
Νικηράτου
εἰς
Κρήτην,
|
καλοῦντες |
τὸν
Ἐπιμενίδην.
Καὶ
ὃς
ἐλθὼν |
[1, 119] |
οἱ
θεοὶ
τὴν
τράπεζαν
θυωρὸν
|
καλοῦσιν. |
Ἄνδρων
δ'
ὁ
Ἐφέσιός
φησι |
[1, 85] |
Κλεινοῖς
ἐν
δαπέδοισι
Πριήνης
φύντα
|
καλύπτει |
ἥδε
Βίαντα
πέτρη,
κόσμον
Ἴωσι |
[1, 67] |
Ἐπανήκειν
δέ
μοι
Ἀθήναζε
οὐ
|
καλῶς |
ἔχον
ὁρῶ,
μή
μέ
τις |
[1, 70] |
φοβῶνται.
Μανθάνειν
τῆς
αὑτοῦ
οἰκίας
|
καλῶς |
προστατεῖν.
Τὴν
γλῶτταν
μὴ
προτρέχειν |
[1, 72] |
ναῦς
συνέχειν
ἐν
τῇ
νήσῳ·
|
κἂν |
ἑαλώκει
ἡ
Ἑλλάς,
εἰ
ἐπείσθη |
[1, 61] |
αὐτῷ
εἰπεῖν·
Ἀλλ'
εἴ
μοι
|
κἂν |
νῦν
ἔτι
πείσεαι,
ἔξελε
τοῦτον· |
[1, 64] |
ἔσθ'
ὅ
τι
οὐκ
ὀρρωδοῦντος·
|
κἂν |
τῇ
πόλει
χάριν
κατάθοιτο
ἐξευρών, |
[1, 114] |
τοῦτο
τὸ
χωρίον
αὐτοῖς·
ἐπεὶ
|
κἂν |
τοῖς
ὀδοῦσιν
αὐτὸ
διαφορῆσαι·
ταῦτα |
[1, 104] |
ἀπαγορεύοντες
τὸ
ψεύδεσθαι
ἐν
ταῖς
|
καπηλείαις |
φανερῶς
ψεύδονται;
Καὶ
θαυμάζειν
φησὶ |
[1, 104] |
τοῖς
Ἕλλησιν,
ὅτι
τὸν
μὲν
|
καπνὸν |
ἐν
τοῖς
ὄρεσι
καταλείπουσι,
τὰ |
[1, 89] |
Εὐαγόρου
Λίνδιος,
ὡς
δὲ
Δοῦρις,
|
Κάρ |
ἔνιοι
δὲ
εἰς
Ἡρακλέα
ἀναφέρειν |
[1, 78] |
διὰ
στόματος
λαλεῖ
διχόμυθον
ἔχουσα
|
καρδίῃ |
νόημα.
~Ἐποίησε
δὲ
καὶ
ἐλεγεῖα |
[1, 100] |
ποίει
οὕτως,
ἤν
γ'
ἐθέλῃς
|
καρτύνασθαι |
τὴν
αἰσυμνητίην·
τοὺς
ἐξόχους
τῶν |
[1, 80] |
νύμφη
καὶ
πλούτῳ
καὶ
γενεῇ
|
κατ' |
ἐμέ·
ἡ
δ'
ἑτέρη
προβέβηκε. |
[1, 114] |
ἐν
χηλῇ
βοός·
προσφερόμενός
τε
|
κατ' |
ὀλίγον
μηδεμιᾷ
κενοῦσθαι
ἀποκρίσει
μηδὲ |
[1, 53] |
Καὶ
ἄμεινόν
γε
πολιτεύουσιν
ἢ
|
κατὰ |
δημοκρατίαν·
ἐῶ
γὰρ
οὐδένα
ὑβρίζειν· |
[1, 38] |
Σικυώνιος,
μεγαλοφυής·
τρίτος
ἀρχαῖος
πάνυ,
|
κατὰ |
Ἡσίοδον
καὶ
Ὅμηρον
καὶ
Λυκοῦργον· |
[1, 38] |
τῆς
πεντηκοστῆς
ὀγδόης
Ὀλυμπιάδος,
γεγονότα
|
κατὰ |
Κροῖσον,
ᾧ
καὶ
τὸν
Ἅλυν |
[1, 109] |
ἀγρὸν
ἐπὶ
πρόβατον,
τῆς
ὁδοῦ
|
κατὰ |
μεσημβρίαν
ἐκκλίνας
ὑπ'
ἄντρῳ
τινὶ |
[1, 55] |
γράφεσθαι.
Λυσίας
δ'
ἐν
τῷ
|
κατὰ |
Νικίδου
Δράκοντά
φησι
γεγραφέναι
τὸν |
[1, 62] |
ὡς
μὲν
ἀνθρώπων
λόγος,
ἐσπαρμένος
|
κατὰ |
πᾶσαν
Αἴαντος
πόλιν.
~Ἔστι
δὲ |
[1, 59] |
δὲ
ἄτιμον.
Ἐρωτηθεὶς
διὰ
τί
|
κατὰ |
πατροκτόνου
νόμον
οὐκ
ἔθηκε,
Διὰ |
[1, 28] |
ὀνηΐστῳ.
Ἐδόθη
δὴ
Θαλῇ
καὶ
|
κατὰ |
περίοδον
πάλιν
Θαλῇ·
~ὁ
δὲ |
[1, 101] |
εἰς
εὐτέλειαν
βίου
καὶ
τὰ
|
κατὰ |
πόλεμον
ἔπη
ὀκτακόσια.
Παρέσχε
δὲ |
[1, 56] |
ἐζήλουν
πολλοὶ
καλοὶ
κἀγαθοὶ
γίνεσθαι
|
κατὰ |
πόλεμον·
ὡς
Πολύζηλος,
ὡς
Κυνέγειρος, |
[1, 80] |
οὕτω
καὶ
σύ,
Δίων,
τὴν
|
κατὰ |
σαυτὸν
ἔλα.
~Δοκεῖ
δ'
ἐκ |
[1, 80] |
πλησίον·
οἱ
δ'
ἔλεγον·
τὴν
|
κατὰ |
σαυτὸν
ἔλα.
Ταῦτ'
ἀΐων
ὁ |
[1, 59] |
Ἠξίωσέ
τε
Ἀθηναίους
τὰς
ἡμέρας
|
κατὰ |
σελήνην
ἄγειν.
Καὶ
Θέσπιν
ἐκώλυσε |
[1, 68] |
ἕκτην
Ὀλυμπιάδα.
Παμφίλη
δέ
φησι
|
κατὰ |
τὴν
ἕκτην,
καὶ
πρῶτον
ἔφορον |
[1, 76] |
ζημίαν·
ἵνα
μὴ
μεθύωσι,
πολλοῦ
|
κατὰ |
τὴν
νῆσον
οἴνου
γινομένου.
Εἶπέ |
[1, 72] |
πολυετίας.
Καὶ
αὐτὸν
πάντες
οἱ
|
κατὰ |
τὴν
πανήγυριν
ἐντιμότατα
παρέπεμψαν.
Ἔστι |
[1, 68] |
δὲ
οὔ.
Γέγονε
δὲ
ἔφορος
|
κατὰ |
τὴν
πεντηκοστὴν
ἕκτην
Ὀλυμπιάδα.
Παμφίλη |
[1, 121] |
χὤταν
μηκέθ'
ὑπάρχῃ.
Γέγονε
δὲ
|
κατὰ |
τὴν
πεντηκοστὴν
καὶ
ἐνάτην
Ὀλυμπιάδα. |
[1, 101] |
αὐτὸν
Σωσικράτης
ἐλθεῖν
εἰς
Ἀθήνας
|
κατὰ |
τὴν
τεσσαρακοστὴν
ἑβδόμην
Ὀλυμπιάδα
ἐπὶ |
[1, 43] |
εἰ
πλώσαντες
μὲν
ἐς
Κρήτην
|
κατὰ |
τὴν
τῶν
κεῖθι
ἱστορίην,
πλώσαντες |
[1, 56] |
καὶ
νικῶντες
ἐπιζήμιοι
καὶ
στεφανοῦνται
|
κατὰ |
τῆς
πατρίδος
μᾶλλον
ἢ
κατὰ |
[1, 115] |
αὐτοῦ
φυλάττουσι
Λακεδαιμόνιοι
παρ'
ἑαυτοῖς
|
κατά |
τι
λόγιον,
ὥς
φησι
Σωσίβιος |
[1, 96] |
νικήσας
δὲ
καὶ
ἀπορῶν
χρυσίου,
|
κατά |
τινα
ἑορτὴν
ἐπιχώριον
κεκοσμημένας
ἰδὼν |
[1, 23] |
τοὺς
ἀστερίσκους,
ᾗ
πλέουσι
Φοίνικες.
|
Κατά |
τινας
δὲ
μόνα
δύο
συνέγραψε, |
[1, 23] |
τῆς
φυσικῆς
ἐγένετο
θεωρίας.
Καὶ
|
κατά |
τινας
μὲν
σύγγραμμα
κατέλιπεν
οὐδέν· |
[1, 23] |
ἀκατάληπτα
εἶναι
δοκιμάσας.
Δοκεῖ
δὲ
|
κατά |
τινας
πρῶτος
ἀστρολογῆσαι
καὶ
ἡλιακὰς |
[1, 24] |
ἑπτακοσιοστὸν
καὶ
εἰκοστὸν
μέρος
ἀπεφήνατο
|
κατά |
τινας.
Πρῶτος
δὲ
καὶ
τὴν |
[1, 54] |
γὰρ
τῆς
πόλεως
μᾶλλον
ἢ
|
κατὰ |
τὸ
ἐμὸν
ἔχθος
ἐμήνυες·
ἔτι |
[1, 37] |
ἐν
τοῖς
Χρονικοῖς
γεγενῆσθαι
αὐτὸν
|
κατὰ |
τὸ
πρῶτον
ἔτος
τῆς
τριακοστῆς |
[1, 56] |
τῶν
ἀνταγωνιστῶν·
γέροντές
τε
γενόμενοι
|
κατὰ |
τὸν
Εὐριπίδην
Τρίβωνες
ἐκλιπόντες
οἴχονται |
[1, 29] |
Διδυμεῖ
Ἀπόλλωνι
ἀπέστειλεν,
εἰπὼν
οὕτω
|
κατὰ |
τὸν
Καλλίμαχον
Θαλῆς
με
τῷ |
[1, 71] |
ποτε
φίλῳ
δίκην
αὐτὸς
μὲν
|
κατὰ |
τὸν
νόμον,
τὸν
δὲ
φίλον |
[1, 110] |
ἔτι
καὶ
νῦν
ἔστιν
εὑρεῖν
|
κατὰ |
τοὺς
δήμους
τῶν
Ἀθηναίων
βωμοὺς |
[1, 96] |
καὶ
ἀνελόντας
θάψαι·
πάλιν
τε
|
κατὰ |
τούτων
πλείονας.
Καὶ
οὕτως
αὐτὸς |
[1, 96] |
θάψαι·
ἔπειτα
βαδίζειν
ἄλλους
τε
|
κατὰ |
τούτων
τέτταρας,
καὶ
ἀνελόντας
θάψαι· |
[1, 56] |
κατὰ
τῆς
πατρίδος
μᾶλλον
ἢ
|
κατὰ |
τῶν
ἀνταγωνιστῶν·
γέροντές
τε
γενόμενοι |
[1, 103] |
ἔλεγε
πῶς
οἱ
Ἕλληνες
νομοθετοῦντες
|
κατὰ |
τῶν
ὑβριζόντων,
τοὺς
ἀθλητὰς
τιμῶσιν |
[1, 44] |
ἂν
σὺν
τοῖς
ἑτάροις
ἡμῖν
|
καταβιούς. |
Ἐπέστειλε
δέ
τοι
καὶ
Βίης |
[1, 64] |
περὶ
αὑτῷ,
ὁ
δὲ
σοῦ
|
καταγνούς, |
οὐκ
ἔσθ'
ὅ
τι
οὐκ |
[1, 24] |
γεωμετρεῖν
μαθόντα
φησὶ
Παμφίλη
πρῶτον
|
καταγράψαι |
κύκλου
τὸ
τρίγωνον
ὀρθογώνιον,
καὶ |
[1, 116] |
καταδύσεται·
καὶ
ἐν
ὀφθαλμοῖς
αὐτοῦ
|
καταδῦναι. |
Καὶ
ἀνιμηθέντος
ἐκ
φρέατος
ὕδατος |
[1, 116] |
εἰπεῖν
ὡς
οὐ
μετὰ
πολὺ
|
καταδύσεται· |
καὶ
ἐν
ὀφθαλμοῖς
αὐτοῦ
καταδῦναι. |
[1, 122] |
ὦν
τοῖσιν
οἰκιήτῃσιν,
ἐπήν
με
|
καταθάψωσιν, |
ἐς
σὲ
τὴν
γραφὴν
ἐνέγκαι. |
[1, 43] |
τοι
δικαίη
ἐς
τὸ
ξυνὸν
|
καταθέσθαι |
γραφὴν
ἢ
ἐφ'
ὁποιοισοῦν
ἐπιτρέπειν |
[1, 64] |
ὀρρωδοῦντος·
κἂν
τῇ
πόλει
χάριν
|
κατάθοιτο |
ἐξευρών,
ἢν
μὴ
ὕποπτος
εἴης. |
[1, 79] |
τόδε·
Οἰκείοις
δακρύοις
ἁ
γειναμένα
|
κατακλαίει |
Πιττακὸν
ἥδ'
ἱερὰ
Λέσβος
ἀποφθίμενον> |
[1, 110] |
προστάξας
τοῖς
ἀκολούθοις
ἔνθα
ἂν
|
κατακλίνοι |
αὐτῶν
ἕκαστον,
θύειν
τῷ
προσήκοντι |
[1, 53] |
καὶ
ἢν
{ὁ}
πόλεμος
ἡμᾶς
|
καταλάβῃ. |
~Σοὶ
δ'
ἐγὼ
οὔτι
μέμφομαι |
[1, 109] |
τὸν
ἀγρόν,
καὶ
μετεσκευασμένα
πάντα
|
καταλαβὼν |
καὶ
παρ'
ἑτέρῳ
τὴν
κτῆσιν, |
[1, 104] |
μὲν
καπνὸν
ἐν
τοῖς
ὄρεσι
|
καταλείπουσι, |
τὰ
δὲ
ξύλα
εἰς
τὴν |
[1, 122] |
τὸ
χρεὼν
ἥκῃ.
Νοῦσός
με
|
καταλελάβηκε |
δεδεγμένον
τὰ
παρὰ
σέο
γράμματα. |
[1, 68] |
πρόνοιαν
περὶ
τοῦ
μέλλοντος
λογισμῷ
|
καταληπτὴν |
εἶναι
ἀνδρὸς
ἀρετήν.
Πρός
τε |
[1, 32] |
Λεβεδίων
τινῶν
αὐτόθι
γρῖπον
ὠνησαμένων
|
καταληφθῆναι |
καὶ
τὸν
τρίποδα,
μαχομένων
δὲ |
[1, 28] |
Βαθυκλέα
γάρ
τινα
Ἀρκάδα
φιάλην
|
καταλιπεῖν |
καὶ
ἐπισκῆψαι
δοῦναι
τῶν
σοφῶν |
[1, 112] |
ἑξακισχίλια
πεντακόσια.
~Συνέγραψε
δὲ
καὶ
|
καταλογάδην |
περὶ
θυσιῶν
καὶ
τῆς
ἐν |
[1, 79] |
ἔπη
ἑξακόσια,
καὶ
ὑπὲρ
νόμων
|
καταλογάδην |
τοῖς
πολίταις.
Ἤκμαζε
μὲν
οὖν |
[1, 48] |
καὶ
ἐγγράψαι
αὐτὸν
εἰς
τὸν
|
κατάλογον |
τοῦ
Ὁμήρου
μετὰ
τὸν
Αἴας |
[1, 71] |
Κυθήρων
τῆς
νήσου
τῆς
Λακωνικῆς.
|
Καταμαθὼν |
γὰρ
τὴν
φύσιν
αὐτῆς,
Εἴθε, |
[1, 34] |
τῆς
οἰκίας,
ἵνα
τὰ
ἄστρα
|
κατανοήσῃ, |
εἰς
βόθρον
ἐμπεσεῖν
καὶ
αὐτῷ |
[1, 84] |
ἤδη
ὑπέργηρως
ὑπάρχων,
μετὰ
τὸ
|
καταπαῦσαι |
τὸν
λόγον
ἀπέκλινε
τὴν
κεφαλὴν |
[1, 93] |
ἐπεγράφη·
Ἄνδρα
σοφὸν
Κλεόβουλον
ἀποφθίμενον
|
καταπενθεῖ |
ἥδε
πάτρα
Λίνδος
πόντῳ
ἀγαλλομένη. |
[1, 102] |
αὐτῷ
ξένους
ποιεῖσθαι.
Ὁ
δὲ
|
καταπλαγεὶς |
τὴν
ἑτοιμότητα
εἰσέφρησεν
αὐτὸν
καὶ |
[1, 83] |
τὸ
στρατόπεδον·
τὸν
δὲ
συνιδόντα
|
καταπλαγῆναι |
τὸ>
μέχρι
καὶ
ἀλόγων
διατείνειν |
[1, 106] |
ἢ
Λακωνικῆς,
σὺν
τοῖς
ἑπτὰ
|
καταριθμεῖται. |
Φασὶ
δὲ
αὐτὸν
καὶ
τυράννου |
[1, 115] |
~Θεόπομπος
δ'
ἐν
τοῖς
Θαυμασίοις,
|
κατασκευάζοντος |
αὐτοῦ
τὸ
τῶν
Νυμφῶν
ἱερὸν |
[1, 54] |
τῆς
ἀρχῆς,
ὁποίαν
τινὰ
ἐγὼ
|
καταστήσομαι. |
Ἐπεὶ
μαθὼν
τάχ'
ἂν
ἠνέσχου |
[1, 72] |
τε
Νικίας
ἐπὶ
τῶν
Πελοποννησιακῶν
|
καταστρεψάμενος |
τὴν
νῆσον,
φρουρὸν
ἐγκατέστησεν
Ἀθηναίων, |
[1, 113] |
τυραννούμενοι.
Ἀλλ'
αἴ
κα
Πεισίστρατος
|
κατασχέθῃ |
τὰν
πόλιν,
οὐ
μὰν
ἐς |
[1, 75] |
αὐτῷ.
Ὁ
δὲ
δέκα
ἔτη
|
κατασχὼν |
καὶ
εἰς
τάξιν
ἀγαγὼν
τὸ |
[1, 71] |
ἔφη,
μὴ
ἐγεγόνει,
ἢ
γενομένη
|
κατεβυθίσθη. |
~Καὶ
εὖ
προὐνοήσατο.
Δημάρατος
μὲν |
[1, 65] |
ἀλκιμώτερος.
Οἱ
δὲ
μανίαν
Σόλωνος
|
κατεγίγνωσκον. |
Τελευτῶν
δὲ
ἐμαρτυράμην·
ὦ
πατρίς, |
[1, 55] |
ἀλλὰ
καὶ
ὁ
τὰ
πατρῷα
|
κατεδηδοκὼς |
ὁμοίως.
Καὶ
ὁ
ἀργὸς
ὑπεύθυνος |
[1, 75] |
εἰς
τάξιν
ἀγαγὼν
τὸ
πολίτευμα,
|
κατέθετο |
τὴν
ἀρχήν,
καὶ
δέκα
ἐπεβίω |
[1, 45] |
διεξιέναι,
καὶ
ἐς
τοὺς
ἄξονας
|
κατέθετο. |
~Τὸ
δὲ
μέγιστον,
τῆς
πατρίδος |
[1, 109] |
μεσημβρίαν
ἐκκλίνας
ὑπ'
ἄντρῳ
τινὶ
|
κατεκοιμήθη |
ἑπτὰ
καὶ
πεντήκοντα
ἔτη.
Διαναστὰς |
[1, 115] |
τοσαύταις
ἡμέραις
αὐτὸν
ὅσαπερ
ἔτη
|
κατεκοιμήθη· |
καὶ
γὰρ
τοῦτό
φησι
Θεόπομπος. |
[1, 23] |
Καὶ
κατά
τινας
μὲν
σύγγραμμα
|
κατέλιπεν |
οὐδέν·
ἡ
γὰρ
εἰς
αὐτὸν |
[1, 66] |
καὶ
μετὰ
τοῦτο
τὸν
δῆμον
|
κατέλυσεν. |
Ἦ
μάτην
ἔσπευδον
ἀπαλλάξαι
τοὺς |
[1, 81] |
Δράκοντος
ἀδελφὴ
τοῦ
Πενθίλου,
σφόδρα
|
κατεσοβαρεύετο |
αὐτοῦ.
Τοῦτον
Ἀλκαῖος
σαράποδα
μὲν |
[1, 108] |
ἕνεκα
τῶν
πραγμάτων
τοὺς
λόγους.
|
Κατέστρεψε |
δὲ
βιοὺς
ἔτη
ἑπτὰ
καὶ |
[1, 60] |
ψευδολογίαν.
~Ὅτ'
οὖν
Πεισίστρατος
ἑαυτὸν
|
κατέτρωσεν, |
ἐκεῖθεν
ἔφη
ταῦτα
φῦναι.
Τοῖς |
[1, 110] |
Ὅθεν
καὶ
Ἀθηναίοις
τότε
λοιμῷ
|
κατεχομένοις |
ἔχρησεν
ἡ
Πυθία
καθῆραι
τὴν |
[1, 73] |
κα
οἴκοι
ἐξ
αὐτὸς
αὑτῶ
|
κατθάνῃ. |
~ΠΙΤΤΑΚΟΣ.
Πιττακὸς
Ὑρραδίου
Μυτιληναῖος.
Φησὶ |
[1, 39] |
ἀγῶνα
θεώμενος
γυμνικὸν
ὑπό
τε
|
καύματος |
καὶ
δίψους
καὶ
ἀσθενείας,
ἤδη |
[1, 35] |
τι
μάτευε
σοφόν,
ἕν
τι
|
κεδνὸν |
αἱροῦ·
βύσεις
γὰρ
ἀνδρῶν
κωτίλων |
[1, 91] |
ὁ
καιρὸς
ἀρκέσει.
Φρόνει
τι
|
κεδνόν· |
μὴ
μάταιος
ἄχαρις
γινέσθω.
Ἔφη |
[1, 43] |
ἐς
Κρήτην
κατὰ
τὴν
τῶν
|
κεῖθι |
ἱστορίην,
πλώσαντες
δὲ
ἐς
Αἴγυπτον |
[1, 44] |
προσηνέστερόν
τοι
τὸ
Πριηνέων
ἄστυ,
|
κεῖθι |
οἰκέειν,
καὶ
αὐτοὶ
παρὰ
σὲ |
[1, 89] |
εἰμί,
Μίδα
δ'
ἐπὶ
σήματι
|
κεῖμαι. |
Ἔστ'
ἂν
ὕδωρ
τε
νάῃ |
[1, 80] |
σκίπωνα,
γεροντικὸν
ὅπλον,
ἀείρας,
ἤνιδε,
|
κεῖνοί |
σοι
πᾶν
ἐρέουσιν
ἔπος.
Οἱ |
[1, 80] |
συνθέμενος.
Τὴν
δ'
ὀλίγην
ὡς
|
κεῖνος |
ἐς
οἰκίον
ἤγετο
νύμφην,
οὕτω |
[1, 80] |
ἔστρεφον
εὐρείῃ
παῖδες
ἐνὶ
τριόδῳ.
|
Κείνων |
ἔρχεο,
φησί,
μετ'
ἴχνια.
Χὠ |
[1, 120] |
Ὥς
ὃ
μὲν
ἠνορέῃ
τε
|
κεκασμένος |
ἠδὲ
καὶ
αἰδοῖ
καὶ
φθίμενος |
[1, 85] |
Ἀλλὰ
καὶ
ἡμεῖς·
Τῇδε
Βίαντα
|
κέκευθα, |
τὸν
ἀτρέμας
ἤγαγεν
Ἑρμῆς
εἰς |
[1, 75] |
διπλάσια·
ἄπαιδος
γὰρ
τἀδελφοῦ
τελευτήσαντος
|
κεκληρονομηκέναι. |
~Παμφίλη
δέ
φησιν
ἐν
τῷ |
[1, 109] |
τὸ
πρόβατον,
νομίζων
ἐπ'
ὀλίγον
|
κεκοιμῆσθαι. |
Ὡς
δὲ
οὐχ
εὕρισκε,
παρεγένετο |
[1, 37] |
σε
λόγος
πρὸς
τοὺς
πίστεως
|
κεκοινωνηκότας. |
Οὓς
ἂν
ἐράνους
εἰσενέγκῃς,
φησί, |
[1, 96] |
χρυσίου,
κατά
τινα
ἑορτὴν
ἐπιχώριον
|
κεκοσμημένας |
ἰδὼν
τὰς
γυναῖκας
πάντα
ἀφείλετο |
[1, 51] |
καὶ
ταώς·
φυσικῷ
γὰρ
ἄνθει
|
κεκόσμηνται |
καὶ
μυρίῳ
καλλίονι
ἐκεῖθέν
τε |
[1, 48] |
ἀλλὰ
καὶ
δίκῃ
τὴν
Σαλαμῖνα
|
κεκτῆσθαι, |
ἀνασκάψας
τινὰς
τάφους
ἔδειξε
τοὺς |
[1, 81] |
ἐστιν
ἐπιστόλιον
τοιόνδε·
Πιττακὸς
Κροίσῳ.
|
Κέλεαί |
με
ἱκνέεσθαι
ἐς
Λυδίην,
ὅπως |
[1, 121] |
πρὶν
εἶδος,
θεῖναί
τ'
εὐθὺ
|
κελεύειν |
Μαγνήτων,
ἵνα
νίκην
δοίη
τοῖς |
[1, 43] |
περὶ
ὁτέων
γράφεις·
καὶ
ἢν
|
κελεύῃς, |
παρὰ
σὲ
ἀφίξομαι
ἐς
Σῦρον. |
[1, 101] |
οἰκίαν
ἀφικόμενον
τῶν
θεραπόντων
τινὶ
|
κελεῦσαι |
μηνῦσαι
ὅτι
παρείη
πρὸς
αὐτὸν |
[1, 117] |
τῆς
αὐτῆς
νυκτὸς
τοῖς
βασιλεῦσι
|
κελεῦσαι |
Φερεκύδῃ
πείθεσθαι.
Ἔνιοι
δὲ
Πυθαγόρᾳ |
[1, 83] |
αὐτόν,
Ἐγὼ
δέ,
φησίν,
Ἀλυάττῃ
|
κελεύω |
κρόμμυα
ἐσθίειν
{ἴσον
τῷ
κλαίειν} |
[1, 121] |
χρησμός,
ὃν
ᾔδει
μοῦνος,
τοῦτο
|
κελεύων· |
καὶ
θνήσκει
παρ'
ἐκείνοις.
Ἦν |
[1, 90] |
Σιμωνίδου
ᾆσμα,
ὅπου
φησί·
Τίς
|
κεν |
αἰνήσειε
νόῳ
πίσυνος
Λίνδου
ναέταν |
[1, 96] |
ἀνῃρέθη.
Κορίνθιοι
δὲ
ἐπί
τι
|
κενοτάφιον |
ἐπέγραψαν
αὐτῷ
τόδε·
~Πλούτου
καὶ |
[1, 114] |
προσφερόμενός
τε
κατ'
ὀλίγον
μηδεμιᾷ
|
κενοῦσθαι |
ἀποκρίσει
μηδὲ
ὀφθῆναί
ποτε
ἐσθίων. |
[1, 105] |
τὸν
βίον
ἄγκυράν
τε
καὶ
|
κεραμικὸν |
τροχόν,
ὥς
τινες.
Καὶ
ἐπέστειλεν |
[1, 97] |
πράττειν·
δεῖν
γὰρ
τὰ
κερδαντὰ
|
κερδαίνειν. |
Ἔποίησε
δὲ
καὶ
ὑποθήκας
εἰς |
[1, 87] |
τί
ποιῶν
ἄνθρωπος
τέρπεται,
ἔφη,
|
Κερδαίνων. |
Ἔλεγέ
τε
τὸν
βίον
οὕτω |
[1, 97] |
ἕνεκα
πράττειν·
δεῖν
γὰρ
τὰ
|
κερδαντὰ |
κερδαίνειν.
Ἔποίησε
δὲ
καὶ
ὑποθήκας |
[1, 97] |
τάδε·
καλὸν
ἡσυχία·
ἐπισφαλὲς
προπέτεια·
|
κέρδος |
αἰσχρόν·
δημοκρατία
κρεῖττον
τυραννίδος·
~αἱ |
[1, 70] |
ἑαυτόν.
Ζημίαν
αἱρεῖσθαι
μᾶλλον
ἢ
|
κέρδος |
αἰσχρόν·
ἡ
μὲν
γὰρ
ἅπαξ |
[1, 95] |
τὴν
τυραννίδα·
ὃν
φθάσαντες
οἱ
|
Κερκυραῖοι |
διεχρήσαντο.
Ὅθεν
ὀργισθεὶς
ἔπεμψε
τοὺς |
[1, 94] |
Τόν
τε
παῖδα
ἀπεκήρυξεν
εἰς
|
Κέρκυραν |
λυπούμενον
ἐπὶ
τῇ
μητρί,
ᾧ |
[1, 84] |
καταπαῦσαι
τὸν
λόγον
ἀπέκλινε
τὴν
|
κεφαλὴν |
εἰς
τοὺς
τοῦ
τῆς
θυγατρὸς |
[1, 100] |
οὕτω·
Θρασύβουλος
Περιάνδρῳ
Τῷ
μὲν
|
κήρυκι |
σεῦ
οὐδὲν
ὑπεκρινάμην·
ἀγαγὼν
δὲ |
[1, 46] |
τοῖς
Ἀθηναίοις
ἀνέγνω
διὰ
τοῦ
|
κήρυκος |
τὰ
συντείνοντα
περὶ
Σαλαμῖνος
ἐλεγεῖα |
[1, 51] |
ἐκεῖθέν
τε
ἀπαλλαγεὶς
ἐγένετο
ἐν
|
Κιλικίᾳ, |
καὶ
πόλιν
συνῴκισεν
ἣν
ἀφ' |
[1, 97] |
ἑκουσίως
ἀποστῆναι
καὶ
τὸ
ἀφαιρεθῆναι
|
κίνδυνον |
φέρει.
Ἔλεγε
δὲ
καὶ
τάδε· |
[1, 70] |
ὁδῷ
μὴ
σπεύδειν.
Λέγοντα
μὴ
|
κινεῖν |
τὴν
χεῖρα·
μανικὸν
γάρ.
νόμοις |
[1, 60] |
καὶ
ἀργαλέων
μελεδωνέων
Ἐξηκονταέτη
μοῖρα
|
κίχοι |
θανάτου,
~ἐπιτιμῶντα
αὐτῷ
εἰπεῖν·
Ἀλλ' |
[1, 61] |
ὧδε
δ'
ἄειδε·
ὀγδωκονταέτη
μοῖρα
|
κίχοι |
θανάτου.
Τῶν
δὲ
ᾀδομένων
αὐτοῦ |
[1, 83] |
κελεύω
κρόμμυα
ἐσθίειν
{ἴσον
τῷ
|
κλαίειν} |
~Λέγεται
δὲ
καὶ
δίκας
δεινότατος |
[1, 81] |
γυμνάσιον
σῖτον
ἀλεῖν,
ὥς
φησι
|
Κλέαρχος |
ὁ
φιλόσοφος.
Καὶ
αὐτοῦ
ἐστιν |
[1, 30] |
Δαΐμαχος
δ'
ὁ
Πλαταιικὸς
καὶ
|
Κλέαρχος |
φιάλην
ἀποσταλῆναι
ὑπὸ
Κροίσου
Πιττακῷ |
[1, 85] |
ἔθαψεν
ἡ
πόλις,
καὶ
ἐπέγραψαν·
|
Κλεινοῖς |
ἐν
δαπέδοισι
Πριήνης
φύντα
καλύπτει |
[1, 120] |
τῷ
μέτρῳ
τῷ
Φερεκρατείῳ·
Τὸν
|
κλεινὸν |
Φερεκύδην
ὃν
τίκτει
ποτὲ
Σύρος |
[1, 50] |
εὐδαίμων;
Τέλλος,
ἔφη,
Ἀθηναῖος
καὶ
|
Κλέοβις |
καὶ
Βίτων
καὶ
τὰ
θρυλούμενα. |
[1, 89] |
φιλοσοφίας.
Γενέσθαι
τε
αὐτῷ
θυγατέρα
|
Κλεοβουλίνην, |
αἰνιγμάτων
ἑξαμέτρων
ποιήτριαν,
ἧς
μέμνηται |
[1, 22] |
πατρὸς
μὲν
Ἐξαμύου,
μητρὸς
δὲ
|
Κλεοβουλίνης, |
ἐκ
τῶν
Θηλιδῶν,
οἵ
εἰσι |
[1, 90] |
αἰνήσειε
νόῳ
πίσυνος
Λίνδου
ναέταν
|
Κλεόβουλον |
ἀενάοις
ποταμοῖς
ἄνθεσί
τ'
εἰαρινοῖς |
[1, 41] |
τρεῖς,
Ἀριστόδημον,
Πάμφυλον,
Χίλωνα
Λακεδαιμόνιον,
|
Κλεόβουλον, |
Ἀνάχαρσιν,
Περίανδρον.
Ἔνιοι
προστιθέασιν
Ἀκουσίλαον |
[1, 93] |
καὶ
αὐτῷ
ἐπεγράφη·
Ἄνδρα
σοφὸν
|
Κλεόβουλον |
ἀποφθίμενον
καταπενθεῖ
ἥδε
πάτρα
Λίνδος |
[1, 42] |
Ὀρφέα,
Λίνον,
Σόλωνα,
Περίανδρον,
Ἀνάχαρσιν,
|
Κλεόβουλον, |
Μύσωνα,
Θαλῆν,
Βίαντα,
Πιττακόν,
Ἐπίχαρμον, |
[1, 42] |
Θαλῆν,
Πιττακόν,
Βίαντα,
Χίλωνα,
Μύσωνα,
|
Κλεόβουλον, |
Περίανδρον,
Ἀνάχαρσιν,
Ἀκουσίλαον,
Ἐπιμενίδην,
Λεώφαντον, |
[1, 89] |
Ἀπεφθέγξατο·
οἱ
πλεῖστοι
κακοί.
~ΚΛΕΟΒΟΥΛΟΣ.
|
Κλεόβουλος |
Εὐαγόρου
Λίνδιος,
ὡς
δὲ
Δοῦρις, |
[1, 89] |
λεγόμενον.
Ἀπεφθέγξατο·
οἱ
πλεῖστοι
κακοί.
|
~ΚΛΕΟΒΟΥΛΟΣ. |
Κλεόβουλος
Εὐαγόρου
Λίνδιος,
ὡς
δὲ |
[1, 93] |
ἄριστον.
Καὶ
Σόλωνι
ἐπέστειλεν
οὕτω·
|
Κλεόβουλος |
Σόλωνι
Πολλοὶ
μέν
τιν
ἔασιν |
[1, 41] |
αὐτῶν.
Λεάνδριος
μὲν
γὰρ
ἀντὶ
|
Κλεοβούλου |
καὶ
Μύσωνος
Λεώφαντον
Γορσιάδα,
Λεβέδιον |
[1, 30] |
οἱ
περὶ
τὸν
Εὔδοξον
ἀντὶ
|
Κλεοβούλου |
τιθέασι,
Πλάτων
δ'
ἀντὶ
Περιάνδρου. |
[1, 39] |
ὀλίγον
τόδε
σῆμα,
τὸ
δὲ
|
κλέος |
οὐρανόμηκες,
τοῦ
πολυφροντίστου
τοῦτο
Θάλητος |
[1, 80] |
ἐφείσατο
μείζονος
οἴκου
δράξασθαι,
παίδων
|
κληδόνα |
συνθέμενος.
Τὴν
δ'
ὀλίγην
ὡς |
[1, 122] |
ταφάς.
Καὶ
οὗτοι
μὲν
οἱ
|
κληθέντες |
σοφοί,
οἷς
τινες
καὶ
Πεισίστρατον |
[1, 122] |
εἴη,
διεὶς
δάκτυλον
ἐκ
τῆς
|
κληίθρης |
ἔδειξ'
ἂν
ὡς
ἔθυον
τοῦ |
[1, 53] |
δὲ
ἕκαστος
Ἀθηναίων
τοῦ
αὐτοῦ
|
κλήρου |
δεκάτην,
οὐκ
ἐμοί,
ἀλλ'
ὁπόθεν |
[1, 29] |
ἐνάτῳ
Μυθικῶν.
Εὔδοξος
δ'
ὁ
|
Κνίδιος |
καὶ
Εὐάνθης
ὁ
Μιλήσιός
φασι |
[1, 111] |
φιλίαν
δὲ
καὶ
συμμαχίαν
ἐποιήσατο
|
Κνωσίων |
καὶ
Ἀθηναίων.
Καὶ
ἐπανελθὼν
ἐπ' |
[1, 109] |
Ἀγησάρχου.
Κρὴς
τὸ
γένος
ἀπὸ
|
Κνωσοῦ, |
καθέσει
τῆς
κόμης
τὸ
εἶδος |
[1, 53] |
προσῆκόν
μοι,
γένους
ὄντι
τῶν
|
Κοδριδῶν. |
Ἀνέλαβον
γὰρ
ἐγὼ
ἃ
ὀμόσαντες |
[1, 53] |
ἐγὼ
ἃ
ὀμόσαντες
Ἀθηναῖοι
παρέξειν
|
Κόδρῳ |
τε
καὶ
τῷ
ἐκείνου
γένει, |
[1, 112] |
ἱδρύσασθαι.
Εἰσὶ
δ'
οἳ
μὴ
|
κοιμηθῆναι |
αὐτὸν
λέγουσιν,
ἀλλὰ
χρόνον
τινὰ |
[1, 53] |
καὶ
εἴ
τι
ἄλλο
τῶν
|
κοινῶν |
καὶ
ἢν
{ὁ}
πόλεμος
ἡμᾶς |
[1, 98] |
ἁμαρτάνοντας,
ἀλλὰ
καὶ
τοὺς
μέλλοντας
|
κόλαζε. |
Οὗτος
πρῶτος
δορυφόρους
ἔσχε,
καὶ |
[1, 92] |
μανίαν
σημαίνει.
Οἰκέτην
πάροινον
μὴ
|
κολάζειν, |
δοκεῖν
γὰρ
παροινεῖν.
Γαμεῖν
ἐκ |
[1, 65] |
πιστὸς
ἦν.
Ἐκεῖνος
δὲ
πιστότερος
|
κολακεύων |
Ἀθηναίους
ἐμοῦ
ἀληθεύοντος.
Ἐγὼ
δὴ |
[1, 111] |
τριακόσια·
ὡς
δὲ
Ξενοφάνης
ὁ
|
Κολοφώνιος |
ἀκηκοέναι
φησί,
τέτταρα
πρὸς
τοῖς |
[1, 97] |
σοφίης
πρύτανιν
πατρὶς
ἥδε
Κόρινθος
|
κόλποις |
ἀγχιάλοις
γῆ
Περίανδρον
ἔχει.
Ἔστι |
[1, 84] |
τοῦ
δικαστηρίου
νεκρὸς
ἐν
τοῖς
|
κόλποις |
εὑρέθη.
~Καὶ
αὐτὸν
μεγαλοπρεπῶς
ἔθαψεν |
[1, 84] |
τοὺς
τοῦ
τῆς
θυγατρὸς
υἱοῦ
|
κόλπους· |
εἰπόντος
δὲ
καὶ
τοῦ
δι' |
[1, 111] |
ναυπηγίαν
τε
καὶ
Ἰάσονος
εἰς
|
Κόλχους |
ἀπόπλουν
ἔπη
ἑξακισχίλια
πεντακόσια.
~Συνέγραψε |
[1, 109] |
γένος
ἀπὸ
Κνωσοῦ,
καθέσει
τῆς
|
κόμης |
τὸ
εἶδος
παραλλάσσων.
Οὗτός
ποτε |
[1, 104] |
δὲ
ξύλα
εἰς
τὴν
πόλιν
|
κομίζουσι. |
Ἐρωτηθεὶς
πότεροι
πλείους
εἰσίν,
οἱ |
[1, 63] |
ὀστὰ
δ'
ἔχει
Σαλαμίς,
ὧν
|
κόνις |
ἀστάχυες.
Ψυχὴν
δ'
ἄξονες
εὐθὺς |
[1, 82] |
πάροικόν
φησι
γεγονέναι.
Φανόδικος
δὲ
|
κόρας |
αἰχμαλώτους
λυτρωσάμενον
Μεσσηνίας
θρέψαι
τε |
[1, 82] |
Σάτυρος
μέν
φησι
παρελθεῖν
τὰς
|
κόρας |
οἱ
δὲ
τὸν
πατέρα
αὐτῶν, |
[1, 100] |
θυγατρί,
συγκατακαύσαις
αὐτᾷ
τὰ
πασᾶν
|
Κορινθιᾶν |
εἵματα.
Ἔγραψε
δὲ
αὐτῷ
καὶ |
[1, 96] |
αὐτὸς
τοῖς
πρώτοις
ἐντυχὼν
ἀνῃρέθη.
|
Κορίνθιοι |
δὲ
ἐπί
τι
κενοτάφιον
ἐπέγραψαν |
[1, 99] |
Ὑμᾶς
γὰρ
καὶ
ἄσμενοι
ὄψονται
|
Κορίνθιοι |
φοιτεῦντας
ἐς
οἶκον
τὸν
Περιάνδρου. |
[1, 99] |
ἀλλήλοις.
Καὶ
Ἀριστοτέλης
μὲν
τὸν
|
Κορίνθιόν |
φησιν
εἶναι
τὸν
σοφόν·
Πλάτων |
[1, 94] |
τὺ
βασοῦνται.
~ΠΕΡΙΑΝΔΡΟΣ.
Περίανδρος
Κυψέλου
|
Κορίνθιος |
ἀπὸ
τοῦ
τῶν
Ἡρακλειδῶν
γένους. |
[1, 99] |
εὑρεῖν.
Ἀξοῦντί
τε
καὶ
ἐς
|
Κόρινθον |
ταὶ
ἐμαὶ
ἐπιστολαί.
Ἐγὼν
δὲ |
[1, 97] |
καὶ
σοφίης
πρύτανιν
πατρὶς
ἥδε
|
Κόρινθος |
κόλποις
ἀγχιάλοις
γῆ
Περίανδρον
ἔχει. |
[1, 99] |
καὶ
παρ'
ἐμὲ
φοιτῆν
τὸν
|
Κορίνθου |
τύραννον.
Ὑμᾶς
γὰρ
καὶ
ἄσμενοι |
[1, 40] |
καὶ
ἐν
Πανιωνίῳ
καὶ
ἐν
|
Κορίνθῳ |
καὶ
ἐν
Δελφοῖς
συνελθεῖν
αὐτούς. |
[1, 59] |
μὴ
ἀδικούμενοι.
Καὶ
τὸν
μὲν
|
κόρον |
ὑπὸ
τοῦ
πλούτου
γεννᾶσθαι,
τὴν |
[1, 59] |
τὴν
δὲ
ὕβριν
ὑπὸ
τοῦ
|
κόρου. |
Ἠξίωσέ
τε
Ἀθηναίους
τὰς
ἡμέρας |
[1, 111] |
ἑκατόν.
Ἐποίησε
δὲ
Κουρήτων
καὶ
|
Κορυβάντων |
γένεσιν
καὶ
θεογονίαν,
ἔπη
πεντακισχίλια, |
[1, 66] |
τοὺς
ἄνδρας.
Οὗτοι
δὲ
ἦσαν
|
κορυνηφόροι. |
καὶ
μετὰ
τοῦτο
τὸν
δῆμον |
[1, 51] |
θρυλούμενα.
~Φασὶ
δέ
τινες
ὅτι
|
κοσμήσας |
ἑαυτὸν
ὁ
Κροῖσος
παντοδαπῶς
καὶ |
[1, 27] |
πάντων
ὕδωρ
ὑπεστήσατο,
καὶ
τὸν
|
κόσμον |
ἔμψυχον
καὶ
δαιμόνων
πλήρη.
Τάς |
[1, 85] |
φύντα
καλύπτει
ἥδε
Βίαντα
πέτρη,
|
κόσμον |
Ἴωσι
μέγαν.
Ἀλλὰ
καὶ
ἡμεῖς· |
[1, 96] |
τὰς
γυναῖκας
πάντα
ἀφείλετο
τὸν
|
κόσμον, |
καὶ
ἔπεμψε
τὸ
ἀνάθημα.
Λέγουσι |
[1, 35] |
ὄντων
θεός·
ἀγένητον
γάρ.
Κάλλιστον
|
κόσμος· |
ποίημα
γὰρ
θεοῦ.
Μέγιστον
τόπος· |
[1, 73] |
υἱὸς
Χίλωνος
πυγμῇ
χλωρὸν
ἕλεν
|
κότινον. |
Εἰ
δ'
ὁ
πατὴρ
στεφανοῦχον |
[1, 76] |
υἱὸν
αὐτοῦ
Τυρραῖον
καθήμενον
ἐπὶ
|
κουρείου |
ἐν
Κύμῃ
χαλκεύς
τις
πέλεκυν |
[1, 115] |
δὲ
ἐν
Ὁμοίοις
φησὶν
ὅτι
|
Κούρητα |
αὐτὸν
ἐκάλουν
Κρῆτες·
καὶ
τὸ |
[1, 111] |
πεντήκοντα
καὶ
ἑκατόν.
Ἐποίησε
δὲ
|
Κουρήτων |
καὶ
Κορυβάντων
γένεσιν
καὶ
θεογονίαν, |
[1, 58] |
ἐκεῖνα,
ἐὰν
μὲν
ἐμπέσῃ
τι
|
κοῦφον |
καὶ
ἀσθενές,
στέγειν·
ἐὰν
δὲ |
[1, 52] |
ἴχνεσι
βαίνει,
σύμπασιν
δ'
ὑμῖν
|
κοῦφος |
ἔνεστι
νόος.
Εἰς
γὰρ
γλῶσσαν |
[1, 63] |
γὰρ
θῆκε
νόμους
αὐτοῖς
ἄχθεα
|
κουφότατα. |
Ἀπεφθέγξατο
δέ,
φασί,
Μηδὲν
ἄγαν. |
[1, 61] |
ὅρα
μὴ
κρυπτὸν
ἔχων
ἔχθος
|
κραδίῃ, |
φαιδρῷ
προσεννέπῃ
προσώπῳ,
γλῶσσα
δέ |
[1, 35] |
παντὸς
γὰρ
τρέχει.
Ἰσχυρότατον
ἀνάγκη·
|
κρατεῖ |
γὰρ
πάντων.
Σοφώτατον
χρόνος·
ἀνευρίσκει |
[1, 96] |
ἄρα
ἐρασθεῖσα
ἡ
μήτηρ
αὐτοῦ
|
Κράτεια |
συνῆν
αὐτῷ
λάθρα·
καὶ
ὃς |
[1, 92] |
πόλει
τὰ
βέλτιστα
συμβουλεύειν·
ἡδονῆς
|
κρατεῖν· |
βίᾳ
μηδὲν
πράττειν·
τέκνα
παιδεύειν· |
[1, 104] |
ταῖς
εἰκόσι·
γλώσσης,
γαστρός,
αἰδοίων
|
κρατεῖν. |
Ἐρωτηθεὶς
εἰ
εἰσὶν
ἐν
Σκύθαις |
[1, 69] |
Προσέταττε
δὲ
καὶ
ταῦτα·
γλώττης
|
κρατεῖν, |
καὶ
μάλιστα
ἐν
συμποσίῳ.
Μὴ |
[1, 70] |
μὴ
προτρέχειν
τοῦ
νοῦ.
Θυμοῦ
|
κρατεῖν. |
μαντικὴν
μὴ
ἐχθαίρειν.
Μὴ
ἐπιθυμεῖν |
[1, 25] |
ἐπὶ
συμμαχίᾳ
ἐκώλυσεν·
ὅπερ
Κύρου
|
κρατήσαντος |
ἔσωσε
τὴν
πόλιν.
Καὶ
αὐτὸς |
[1, 110] |
διὰ
τοῦτο
ἀποθανεῖν
δύο
νεανίας,
|
Κρατῖνον |
καὶ
Κτησίβιον,
καὶ
λυθῆναι
τὴν |
[1, 62] |
τὴν
χώραν
σπεῖραι.
Ὅθεν
καὶ
|
Κρατῖνος |
ἐν
τοῖς
Χείρωσί
φησιν,
αὐτὸν |
[1, 89] |
ἑξαμέτρων
ποιήτριαν,
ἧς
μέμνηται
καὶ
|
Κρατῖνος |
ἐν
τῷ
ὁμωνύμῳ
δράματι,
πληθυντικῶς |
[1, 113] |
ἐς
παῖδας
τήνω
ἔλπομαι
τὸ
|
κράτος |
ἵξεσθαι·
δυσμάχανον
γὰρ
ἀνθρώπως
ἐλευθεριάξαντας |
[1, 50] |
δουλοσύνην
ἔπεσεν.
Ἤδη
δὲ
αὐτοῦ
|
κρατοῦντος |
οὐ
πείθων
ἔθηκε
τὰ
ὅπλα |
[1, 118] |
οἱ
δὲ
μετὰ
μίαν
ἐπελθόντες
|
κρατοῦσι |
τῶν
Μαγνήτων,
καὶ
τόν
τε |
[1, 84] |
Καὶ
δικάζεσθαι
Βίαντος
τοῦ
Πριηνέως
|
κρεῖσσον. |
Τοῦτον
οὖν
καὶ
ἐτελεύτα
τὸν |
[1, 76] |
καὶ
ἀπολύσαντα
εἰπεῖν,
Συγγνώμη
μετανοίας
|
κρείσσων. |
Ἡράκλειτος
δέ
φησιν,
Ἀλκαῖον
ὑποχείριον |
[1, 76] |
καὶ
ἀπολύσαντα
φάναι,
Συγγνώμη
τιμωρίας
|
κρείσσων. |
Νόμους
δὲ
ἔθηκε·
τῷ
μεθύοντι, |
[1, 105] |
τε
καὶ
φαῦλον,
ἔφη,
Γγλῶσσα.
|
Κρεῖττον |
ἔλεγεν
ἕνα
φίλον
ἔχειν
πολλοῦ |
[1, 97] |
ἐπισφαλὲς
προπέτεια·
κέρδος
αἰσχρόν·
δημοκρατία
|
κρεῖττον |
τυραννίδος·
~αἱ
μὲν
ἡδοναὶ
φθαρταί, |
[1, 92] |
ὁμοίων·
ἂν
γὰρ
ἐκ
τῶν
|
κρειττόνων |
λάβῃς,
φησί,
δεσπότας
κτήσῃ
τοὺς |
[1, 109] |
δὲ
Δωσιάδα,
οἱ
δὲ
Ἀγησάρχου.
|
Κρὴς |
τὸ
γένος
ἀπὸ
Κνωσοῦ,
καθέσει |
[1, 112] |
νομοθέτην,
περιέχουσα
πολιτείαν
ἣν
διέταξε
|
Κρησὶ |
Μίνως.
Ἀλλὰ
Δημήτριος
ὁ
Μάγνης |
[1, 115] |
Ἐπιμενίδη,
μὴ
Νυμφῶν,
ἀλλὰ
Διός·
|
Κρησί |
τε
προειπεῖν
τὴν
Λακεδαιμονίων
ἧτταν |
[1, 41] |
Ἐφέσιον,
ἐγκρίνει
καὶ
Ἐπιμενίδην
τὸν
|
Κρῆτα· |
Πλάτων
δὲ
ἐν
Πρωταγόρᾳ
Μύσωνα |
[1, 107] |
δ'
ὁ
Ἡρακλείδου
τοῦ
Ποντικοῦ,
|
Κρῆτά |
φησιν
εἶναι·
Ἠτείαν
γὰρ
πόλιν |
[1, 114] |
δευτέρᾳ.
Λέγουσι
δέ
τινες
ὅτι
|
Κρῆτες |
αὐτῷ
θύουσιν
ὡς
θεῷ·
φασὶ |
[1, 115] |
φησὶν
ὅτι
Κούρητα
αὐτὸν
ἐκάλουν
|
Κρῆτες· |
καὶ
τὸ
σῶμα
αὐτοῦ
φυλάττουσι |
[1, 111] |
πεντήκοντα
καὶ
ἑκατόν·
ὡς
δὲ
|
Κρῆτες |
λέγουσιν,
ἑνὸς
δέοντα
τριακόσια·
ὡς |
[1, 112] |
περὶ
θυσιῶν
καὶ
τῆς
ἐν
|
Κρήτῃ |
πολιτείας
καὶ
περὶ
Μίνω
καὶ |
[1, 111] |
αὐτῷ
καὶ
ναῦν
τὴν
ἐς
|
Κρήτην |
ἀπάξουσαν
αὐτόν.
Ὁ
δὲ
τὸ |
[1, 110] |
καὶ
Νικίαν
τὸν
Νικηράτου
εἰς
|
Κρήτην, |
καλοῦντες
τὸν
Ἐπιμενίδην.
Καὶ
ὃς |
[1, 43] |
Ἀθηναῖος,
εἰ
πλώσαντες
μὲν
ἐς
|
Κρήτην |
κατὰ
τὴν
τῶν
κεῖθι
ἱστορίην, |
[1, 113] |
μὴ
ἀλᾶσθαι,
ἀλλ'
ἕρπε
ἐς
|
Κρήτην |
ποθ'
ἁμέ.
Τουτᾶ
γὰρ
οὐκ |
[1, 107] |
εἶναι·
Ἠτείαν
γὰρ
πόλιν
εἶναι
|
Κρήτης. |
Ἀναξίλαος
δ'
Ἀρκάδα.
Μέμνηται
δ' |
[1, 112] |
ὡς
νεαρὰν
καὶ
μὴ
τῇ
|
Κρητικῇ |
φωνῇ
γεγραμμένην,
Ἀτθίδι
δὲ
καὶ |
[1, 30] |
σοφωτάτῳ
τῶν
Ἑλλήνων
τρίποδα
θεῖναι·
|
κριθῆναι |
δὲ
Ἀριστόδημον
Σπαρτιάτην,
ὃν
παραχωρῆσαι |
[1, 103] |
Ἕλλησιν
ἀγωνίζονται
μὲν
οἱ
τεχνῖται,
|
κρίνουσι |
δὲ
οἱ
μὴ
τεχνῖται.
Ἐρωτηθεὶς |
[1, 71] |
βίῳ·
διστάζειν
δὲ
περὶ
ἑνός.
|
Κρίνων |
γάρ
ποτε
φίλῳ
δίκην
αὐτὸς |
[1, 84] |
τοῦτο
αἰνίττεται
λέγων·
Ἢν
τύχῃς
|
κρίνων |
δικάζευ
τὴν
Πριηνίην
δίκην.
Καὶ |
[1, 38] |
ἄδοξος,
οὗ
μνημονεύει
Διονύσιος
ἐν
|
Κριτικοῖς. |
~Ὁ
δ'
οὖν
σοφὸς
ἐτελεύτησεν |
[1, 50] |
καὶ
εἰς
Κύπρον,
καὶ
πρὸς
|
Κροῖσον |
ἦλθεν,
ὅτε
καὶ
ἐρωτηθεὶς
ὑπ' |
[1, 38] |
πεντηκοστῆς
ὀγδόης
Ὀλυμπιάδος,
γεγονότα
κατὰ
|
Κροῖσον, |
ᾧ
καὶ
τὸν
Ἅλυν
ὑποσχέσθαι |
[1, 51] |
τινες
ὅτι
κοσμήσας
ἑαυτὸν
ὁ
|
Κροῖσος |
παντοδαπῶς
καὶ
καθίσας
εἰς
τὸν |
[1, 25] |
ἐν
τοῖς
πολιτικοῖς
ἄριστα
βεβουλεῦσθαι.
|
Κροίσου |
γοῦν
πέμψαντος
πρὸς
Μιλησίους
ἐπὶ |
[1, 75] |
παντὸς
πλεῖον
εἶναι.
Ἀλλὰ
καὶ
|
Κροίσου |
διδόντος
χρήματα
οὐκ
ἐδέξατο,
εἰπὼν |
[1, 30] |
καὶ
Κλέαρχος
φιάλην
ἀποσταλῆναι
ὑπὸ
|
Κροίσου |
Πιττακῷ
καὶ
οὕτω
περιενεχθῆναι.
Ἄνδρων |
[1, 95] |
ὀγδοήκοντα.
Σωσικράτης
δέ
φησι
πρότερον
|
Κροίσου |
τελευτῆσαι
αὐτὸν
ἔτεσι
τεσσαράκοντα
καὶ |
[1, 29] |
Εὐάνθης
ὁ
Μιλήσιός
φασι
τῶν
|
Κροίσου |
τινὰ
φίλων
λαβεῖν
παρὰ
τοῦ |
[1, 77] |
παρὸν
εὖ
ποιεῖν.
Καὶ
ὑπὸ
|
Κροίσου |
τίς
ἀρχὴ
μεγίστη,
Ἡ
τοῦ |
[1, 67] |
ἀρεσκοίμην
οἷς
σὺ
πράσσεις.
Σόλων
|
Κροίσῳ. |
Ἄγαμαί
σε
τῆς
περὶ
ἡμᾶς |
[1, 105] |
τινες.
Καὶ
ἐπέστειλεν
ὧδε·
Ἀνάχαρσις
|
Κροίσῳ. |
Ἐγώ,
βασιλεῦ
Λυδῶν,
ἀφῖγμαι
εἰς |
[1, 81] |
αὐτοῦ
ἐστιν
ἐπιστόλιον
τοιόνδε·
Πιττακὸς
|
Κροίσῳ. |
Κέλεαί
με
ἱκνέεσθαι
ἐς
Λυδίην, |
[1, 40] |
φησι
παρατυχεῖν·
Ἔφορος
δὲ
παρὰ
|
Κροίσῳ |
πλὴν
Θαλοῦ.
Φασὶ
δέ
τινες |
[1, 56] |
τὸν
Εὐριπίδην
Τρίβωνες
ἐκλιπόντες
οἴχονται
|
κρόκας. |
Ὅπερ
συνιδὼν
ὁ
Σόλων
μετρίως |
[1, 83] |
Ἐγὼ
δέ,
φησίν,
Ἀλυάττῃ
κελεύω
|
κρόμμυα |
ἐσθίειν
{ἴσον
τῷ
κλαίειν}
~Λέγεται |
[1, 61] |
Πεφυλαγμένος
ἄνδρα
ἕκαστον,
ὅρα
μὴ
|
κρυπτὸν |
ἔχων
ἔχθος
κραδίῃ,
φαιδρῷ
προσεννέπῃ |
[1, 74] |
λαθραίως
περιέβαλε
τὸν
Φρύνωνα,
καὶ
|
κτείνας |
ἀνεσώσατο
τὸ
χωρίον.
Ὕστερον
μέντοι |
[1, 45] |
ἦν
λύτρωσις
σωμάτων
τε
καὶ
|
κτημάτων. |
Καὶ
γὰρ
ἐπὶ
σώμασιν
ἐδανείζοντο |
[1, 88] |
βεβαιότερον
γὰρ
τοῦτο
τῶν
ἄλλων
|
κτημάτων. |
Μέμνηται
τοῦ
Βίαντος
καὶ
Ἱππῶναξ, |
[1, 60] |
ταχὺ
κτῶ·
οὓς
δ'
ἂν
|
κτήσῃ |
μὴ
ἀποδοκίμαζε.
Ἄρχε
πρῶτον
μαθὼν |
[1, 92] |
τῶν
κρειττόνων
λάβῃς,
φησί,
δεσπότας
|
κτήσῃ |
τοὺς
συγγενέας.
~Μὴ
ἐπιγελᾶν
τοῖς |
[1, 110] |
ἀποθανεῖν
δύο
νεανίας,
Κρατῖνον
καὶ
|
Κτησίβιον, |
καὶ
λυθῆναι
τὴν
συμφοράν.
~Ἀθηναῖοι |
[1, 109] |
καταλαβὼν
καὶ
παρ'
ἑτέρῳ
τὴν
|
κτῆσιν, |
πάλιν
ἧκεν
εἰς
ἄστυ
διαπορούμενος. |
[1, 89] |
ἱερὸν
τῆς
Ἀθηνᾶς
ἀνανεώσασθαι
αὐτὸν
|
κτισθὲν |
ὑπὸ
Δαναοῦ.
Οὗτος
ἐποίησεν
ᾄσματα |
[1, 60] |
σπουδαῖα
μελέτα.
Φίλους
μὴ
ταχὺ
|
κτῶ· |
οὓς
δ'
ἂν
κτήσῃ
μὴ |
[1, 26] |
δὲ
καὶ
γῆμαι
αὐτὸν
καὶ
|
Κύβισθον |
υἱὸν
ἔχειν·
οἱ
δὲ
ἄγαμον |
[1, 99] |
~Τοῦτο
καὶ
Νεάνθης
φησὶν
ὁ
|
Κυζικηνός, |
ἀνεψιούς
τε
εἶναι
ἀλλήλοις.
Καὶ |
[1, 71] |
τοῖς
Ἕλλησιν
ἐγένετο
προειπὼν
περὶ
|
Κυθήρων |
τῆς
νήσου
τῆς
Λακωνικῆς.
Καταμαθὼν |
[1, 24] |
μαθόντα
φησὶ
Παμφίλη
πρῶτον
καταγράψαι
|
κύκλου |
τὸ
τρίγωνον
ὀρθογώνιον,
καὶ
θῦσαι |
[1, 24] |
τοῦ
ἡλίου
μέγεθος
τοῦ
ἡλιακοῦ
|
κύκλου |
ὥσπερ
καὶ
τὸ
τῆς
σελήνης |
[1, 110] |
αἰτίαν
εἰπεῖν
τοῦ
λοιμοῦ
τὸ
|
Κυλώνειον |
ἄγος
σημαίνειν
τε
τὴν
ἀπαλλαγήν· |
[1, 76] |
πέλεκυν
ἐμβαλὼν
ἀνέλοι.
Τῶν
δὲ
|
Κυμαίων |
πεμψάντων
τὸν
φονέα
τῷ
Πιττακῷ, |
[1, 76] |
Τυρραῖον
καθήμενον
ἐπὶ
κουρείου
ἐν
|
Κύμῃ |
χαλκεύς
τις
πέλεκυν
ἐμβαλὼν
ἀνέλοι. |
[1, 56] |
κατὰ
πόλεμον·
ὡς
Πολύζηλος,
ὡς
|
Κυνέγειρος, |
ὡς
Καλλίμαχος,
ὡς
σύμπαντες
οἱ |
[1, 102] |
ἐν
τῷ
ἑλληνίζειν,
τοξευθεὶς
ἐν
|
κυνηγεσίῳ |
πρὸς
τἀδελφοῦ
τελευτᾷ,
εἰπὼν
διὰ |
[1, 63] |
μὲν
ἦρε
Σόλωνος
ἐν
ἀλλοδαπῇ
|
Κύπριον |
πῦρ·
ὀστὰ
δ'
ἔχει
Σαλαμίς, |
[1, 50] |
ἀπέπλευσεν
εἰς
Αἴγυπτον
καὶ
εἰς
|
Κύπρον, |
καὶ
πρὸς
Κροῖσον
ἦλθεν,
ὅτε |
[1, 51] |
ἔνθεν
Σολεῖς,
οἱ
δ'
ἀπὸ
|
Κύπρου |
Σόλιοι.
Ὅτε
δὲ
τὸν
Πεισίστρατον |
[1, 62] |
τοὺς
νόμους.
Ἐτελεύτησε
δ'
ἐν
|
Κύπρῳ |
βιοὺς
ἔτη
ὀγδοήκοντα,
τοῦτον
ἐπισκήψας |
[1, 40] |
λόγοι
φέρονται
τοιοῦτοι.
Δάμων
ὁ
|
Κυρηναῖος, |
γεγραφὼς
Περὶ
τῶν
φιλοσόφων,
πᾶσιν |
[1, 25] |
Μιλησίους
ἐπὶ
συμμαχίᾳ
ἐκώλυσεν·
ὅπερ
|
Κύρου |
κρατήσαντος
ἔσωσε
τὴν
πόλιν.
Καὶ |
[1, 94] |
παῖδας
ἐξ
αὐτῆς
ἐποίησε
δύο,
|
Κύψελον |
καὶ
Λυκόφρονα·
τὸν
μὲν
νεώτερον |
[1, 94] |
πὰρ
τὺ
βασοῦνται.
~ΠΕΡΙΑΝΔΡΟΣ.
Περίανδρος
|
Κυψέλου |
Κορίνθιος
ἀπὸ
τοῦ
τῶν
Ἡρακλειδῶν |
[1, 40] |
Συρακούσιος
ὁμιλίαν
αὐτῶν
ἀναγέγραφε
παρὰ
|
Κυψέλῳ, |
ᾗ
καὶ
αὐτός
φησι
παρατυχεῖν· |
[1, 32] |
γενέσθαι
τὴν
ἄνοδον
ἕως
τῆς
|
Κῶ· |
καὶ
ὡς
οὐδὲν
ἤνυτον,
τοῖς |
[1, 31] |
ἀποσταλῆναι·
τοῦ
δὲ
περὶ
τὴν
|
Κῴαν |
θάλασσαν
ναυαγήσαντος,
ὕστερον
εὑρεθῆναι
πρός |
[1, 32] |
ὑπ'
Ἀλεξάνδρου
ῥιφῆναι
εἰς
τὴν
|
Κῴαν |
θάλασσαν
πρὸς
τῆς
Λακαίνης,
εἰπούσης |
[1, 106] |
Πολυπραγμονήσαντα
δὲ
ἐλθεῖν
εἰς
τὴν
|
κώμην |
καὶ
εὑρεῖν
αὐτὸν
θέρους
ἐχέτλην |
[1, 108] |
ἦν,
ὅτι
μηδὲ
πόλεως,
ἀλλὰ
|
κώμης, |
καὶ
ταῦτα
ἀφανοῦς.
Ὅθεν
διὰ |
[1, 106] |
παρατιθέμενος,
τὸ
γένος
Χηνεύς,
ἀπὸ
|
κώμης |
τινὸς
Οἰταϊκῆς
ἢ
Λακωνικῆς,
σὺν |
[1, 33] |
περίοδον
τῷ
Διδυμεῖ
τίθησιν
Ἀπόλλωνι.
|
~Κῴοις |
μὲν
οὖν
τοῦτον
ἐχρήσθη
τὸν |
[1, 32] |
ἐπειδὴ
διαπρεσβευόμενοι
ἠλογοῦντο,
πρὸς
τοὺς
|
Κῴους |
πολεμοῦσι.
Καὶ
πολλῶν
ἑκατέρωθεν
πιπτόντων |
[1, 118] |
ἐλθόντα
εἰς
Δελφοὺς
ἀπὸ
τοῦ
|
Κωρυκίου |
ὄρους
αὑτὸν
δισκῆσαι.
Ἀριστόξενος
δ' |
[1, 35] |
κεδνὸν
αἱροῦ·
βύσεις
γὰρ
ἀνδρῶν
|
κωτίλων |
γλώσσας
ἀπεραντολόγους.
Φέρεται
δὲ
καὶ |