HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Diogène Laërce, Vies, doctrines et sentences des Philosophes illustres, livre I

Liste des contextes (ordre alphabétique)


θ  =  99 formes différentes pour 149 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, par.
[1, 34]   Σίλλοις ἐπαινεῖ αὐτὸν λέγων· Οἷόν  θ'   ἑπτὰ Θάλητα σοφῶν σοφὸν ἀστρονόμημα.
[1, 38]   παρατρέψαντα. Γεγόνασι δὲ καὶ ἄλλοι  Θαλαῖ,   καθά φησι Δημήτριος Μάγνης
[1, 90]   ποταμοί γε ῥέωσιν, ἀνακλύζῃ δὲ  θάλασσα,   αὐτοῦ τῇδε μένουσα πολυκλαύτῳ ἐπὶ
[1, 77]   Τὸ μέλλον· πιστόν, Γῆ· ἄπιστον,  Θάλασσα.   ~Ἕλεγέ τε συνετῶν μὲν ἀνδρῶν,
[1, 90]   φλογὶ χρυσέας τε σελάνας καὶ  θαλασσαίαισι   δίνῃς ἀντιθέντα μένος στάλας; ἅπαντα
[1, 31]   Φανόδικος δὲ περὶ τὴν Ἀθηναίων  θάλασσαν   εὑρεθῆναι καὶ ἀνενεχθέντα εἰς ἄστυ
[1, 31]   τοῦ δὲ περὶ τὴν Κῴαν  θάλασσαν   ναυαγήσαντος, ὕστερον εὑρεθῆναι πρός τινων
[1, 32]   Ἀλεξάνδρου ῥιφῆναι εἰς τὴν Κῴαν  θάλασσαν   πρὸς τῆς Λακαίνης, εἰπούσης ὅτι
[1, 122]   Ὀλυμπιάδα. Καὶ ἐπέστειλεν ὧδε· ~Φερεκύδης  Θαλῇ.   Εὖ θνήσκοις ὅταν τοι τὸ
[1, 28]   τῶν σοφῶν ὀνηΐστῳ. Ἐδόθη δὴ  Θαλῇ   καὶ κατὰ περίοδον πάλιν Θαλῇ·
[1, 29]   τῶν Ἑλλήνων· τὸν δὲ δοῦναι  Θαλῇ.   ~Καὶ περιελθεῖν εἰς Χίλωνα, ὃν
[1, 28]   τούτου τρίποδ' αὐδῶ. Διδοῦσιν οὖν  Θαλῇ·   δὲ ἄλλῳ καὶ ἄλλος
[1, 32]   τῷ σοφωτάτῳ· καὶ ἀμφότεροι συνῄνεσαν  Θαλῇ.   δὲ μετὰ τὴν περίοδον
[1, 28]   Θαλῇ καὶ κατὰ περίοδον πάλιν  Θαλῇ·   ~ὁ δὲ τῷ Διδυμεῖ Ἀπόλλωνι
[1, 34]   τὴν γραῦν· σὺ γάρ,  Θαλῆ,   τὰ ἐν ποσὶν οὐ δυνάμενος
[1, 42]   Σόλωνα, Περίανδρον, Ἀνάχαρσιν, Κλεόβουλον, Μύσωνα,  Θαλῆν,   Βίαντα, Πιττακόν, Ἐπίχαρμον, Πυθαγόραν. Φέρονται
[1, 41]   δὲ τέσσαρας ὡμολογημένους ἡμῖν παραδίδωσι,  Θαλῆν,   Βίαντα, Πιττακόν, Σόλωνα. Ἄλλους δὲ
[1, 39]   ἠέλιε Ζεῦ, τὸν σοφὸν ἄνδρα  Θαλῆν   ἥρπασας ἐκ σταδίου. Αἰνέω ὅττι
[1, 34]   ἐπὶ τῆς εἰκόνος τόδε· Τόνδε  Θαλῆν   Μίλητος Ἰὰς θρέψασ' ἀνέδειξεν ἀστρολόγον
[1, 42]   ἄλλως αἱρεῖσθαι· εἶναι δὲ Σόλωνα,  Θαλῆν,   Πιττακόν, Βίαντα, Χίλωνα, Μύσωνα, Κλεόβουλον,
[1, 29]   Τὸ δὲ πεζὸν οὕτως ἔχει·  Θαλῆς   Ἐξαμύου Μιλήσιος Ἀπόλλωνι Δελφινίῳ Ἑλλήνων
[1, 22]    ~ΘΑΛΗΣ.   Ἦν τοίνυν Θαλῆς, ὡς
[1, 29]   εἰπὼν οὕτω κατὰ τὸν Καλλίμαχον  Θαλῆς   με τῷ μεδεῦντι Νείλεω δήμου
[1, 122]   τῆς Ἰωνικῆς φιλοσοφίας, ἧς καθηγήσατο  Θαλῆς,   οὗ διήκουσεν Ἀναξίμανδρος.
[1, 44]   τήν τε Ἑλλάδα καὶ Ἀσίην.  Θαλῆς   Σόλωνι Ὑπαποστὰς ἐξ Ἀθηνέων δοκέεις
[1, 42]   καὶ τοῦ Θαλοῦ ἐπιστολαὶ αἵδε·  Θαλῆς   Φερεκύδει ~Πυνθάνομαί σε πρῶτον Ἰώνων
[1, 22]   ~ΘΑΛΗΣ. Ἦν τοίνυν  Θαλῆς,   ὡς μὲν Ἡρόδοτος καὶ Δοῦρις
[1, 34]   αὐτὸν λέγων· Οἷόν θ' ἑπτὰ  Θάλητα   σοφῶν σοφὸν ἀστρονόμημα. Τὰ δὲ
[1, 39]   κλέος οὐρανόμηκες, τοῦ πολυφροντίστου τοῦτο  Θάλητος   ὅρη. Ἔστι καὶ παρ' ἡμῖν
[1, 106]   εἰπεῖν ἅπερ προείρηται ἐν τῷ  Θαλοῦ   βίῳ ὑπὲρ Χίλωνος. Οἰταῖον τινά
[1, 42]   Πυθαγόραν. Φέρονται δὲ καὶ τοῦ  Θαλοῦ   ἐπιστολαὶ αἵδε· Θαλῆς Φερεκύδει ~Πυνθάνομαί
[1, 40]   Ἔφορος δὲ παρὰ Κροίσῳ πλὴν  Θαλοῦ.   Φασὶ δέ τινες καὶ ἐν
[1, 35]   γὰρ πάντα. Οὐδὲν ἔφη τὸν  θάνατον   διαφέρειν τοῦ ζῆν. Σὺ οὖν,
[1, 57]   Τῷ ἄρχοντι, ἐὰν μεθύων ληφθῇ,  θάνατον   εἶναι τὴν ζημίαν. Τά τε
[1, 73]   οὐ νεμεσητόν· ἐμοὶ τοῖος ἴτω  θάνατος.   Ἐπὶ δὲ τῆς εἰκόνος αὐτοῦ
[1, 57]   μὴ ἀνέλῃ· εἰ δὲ μή,  θάνατος   ζημία. Τῷ ἄρχοντι, ἐὰν
[1, 60]   ἀργαλέων μελεδωνέων Ἐξηκονταέτη μοῖρα κίχοι  θανάτου,   ~ἐπιτιμῶντα αὐτῷ εἰπεῖν· Ἀλλ' εἴ
[1, 103]   τῆς νεώς, τοσοῦτον ἔφη τοῦ  θανάτου   τοὺς πλέοντας ἀπέχειν. ~Τὸ ἔλαιον
[1, 61]   δ' ἄειδε· ὀγδωκονταέτη μοῖρα κίχοι  θανάτου.   Τῶν δὲ ᾀδομένων αὐτοῦ ἐστι
[1, 46]   ἔτι συμβουλεύσοι περὶ Σαλαμῖνος μάχεσθαι,  θανάτῳ   ζημιοῦσθαι, οὗτος μαίνεσθαι προσποιησάμενος καὶ
[1, 48]   ἀνατολὰς ἐστραμμένους, ὡς ἦν ἔθος  θάπτειν   Ἀθηναίοις· ἀλλὰ καὶ αὐτοὺς τοὺς
[1, 118]   καὶ τόν τε Φερεκύδην μεταλλάξαντα  θάπτουσι   αὐτόθι καὶ μεγαλοπρεπῶς τιμῶσιν. Ἔνιοι
[1, 113]   ἐπιστολὴν ἔχουσαν οὕτως· ~Ἐπιμενίδης Σόλωνι  Θάρρει,   ἑταῖρε. Αἰ γὰρ ἔτι
[1, 83]   εἰρήνην ἐσπείσατο πρὸς τοὺς Πριηνέας.  Θᾶττον   δ' αὐτῷ πέμψαντι πρὸς τὸν
[1, 23]   αὐτὸν καὶ Ξενοφάνης καὶ Ἡρόδοτος  θαυμάζει.   Μαρτυρεῖ δ' αὐτῷ καὶ Ἡράκλειτος
[1, 103]   δεύτερον μέθης· τὸν τρίτον ἀηδίας.  Θαυμάζειν   δὲ ἔφη πῶς παρὰ τοῖς
[1, 103]   ἔχοι τὰς τῶν μεθυόντων ἀσχημοσύνας.  Θαυμάζειν   τε ἔλεγε πῶς οἱ Ἕλληνες
[1, 104]   ταῖς καπηλείαις φανερῶς ψεύδονται; Καὶ  θαυμάζειν   φησὶ πῶς Ἕλληνες ἀρχόμενοι μὲν
[1, 116]   {Ἕλλησι} γράψαι. Πολλὰ δὲ καὶ  θαυμάσια   λέγεται περὶ αὐτοῦ. Καὶ γὰρ
[1, 115]   ἀναβεβιωκέναι. ~Θεόπομπος δ' ἐν τοῖς  Θαυμασίοις,   κατασκευάζοντος αὐτοῦ τὸ τῶν Νυμφῶν
[1, 117]   ἄργυρον, ὥς φησι Θεόπομπος ἐν  Θαυμασίοις·   προστάξαι δὲ αὐτῷ ὄναρ τοῦτο
[1, 104]   Τὰ νενεωλκημένα. Καὶ τοῦτο ἔφη  θαυμασιώτατον   ἑωρακέναι παρὰ τοῖς Ἕλλησιν, ὅτι
[1, 96]   καὶ τὸν ἀπαντήσαντα ἀνελεῖν καὶ  θάψαι·   ἔπειτα βαδίζειν ἄλλους τε κατὰ
[1, 117]   μετὰ τὸ νικῆσαι αὐτόθι με  θάψαι·   ἐπεσκηφέναι τε ταῦτα Φερεκύδην. ~Ὁ
[1, 96]   κατὰ τούτων τέτταρας, καὶ ἀνελόντας  θάψαι·   πάλιν τε κατὰ τούτων πλείονας.
[1, 51]   θρόνον ἤρετο αὐτὸν εἴ τι  θέαμα   κάλλιον τεθέαται· δέ ἀλεκτρυόνας,
[1, 101]   αὐτὸν Ἀνάχαρσις καὶ βούλοιτο αὐτὸν  θεάσασθαι,   ξένος τε, εἰ οἷόν τε,
[1, 30]   τῷ σοφωτάτῳ τῶν Ἑλλήνων τρίποδα  θεῖναι·   κριθῆναι δὲ Ἀριστόδημον Σπαρτιάτην, ὃν
[1, 121]   ἐστὶν ἀλλάξαι τὸ πρὶν εἶδος,  θεῖναί   τ' εὐθὺ κελεύειν Μαγνήτων, ἵνα
[1, 64]   πόλιν ὤνησας. Τό τε γὰρ  θεῖον   καὶ οἱ νομοθέται οὐ καθ'
[1, 64]   ἔχωσιν. Οὕτω δὲ καὶ τὸ  θεῖον   καὶ οἱ νόμοι, εὖ μὲν
[1, 36]   ἥδιστον, Τὸ ἐπιτυγχάνειν· Τί τὸ  θεῖον,   Τὸ μήτε ἀρχὴν ἔχον μήτε
[1, 108]   ἐν τῷ Πρωταγόρᾳ, ἀντὶ Περιάνδρου  θεὶς   αὐτόν. Ἔφασκε δὲ μὴ ἐκ
[1, 43]   Ἰώνων μέλλειν λόγους ἀμφὶ τῶν  θείων   χρημάτων ἐς τοὺς Ἕλληνας φαίνειν.
[1, 96]   ἀνάθημα. Λέγουσι δέ τινες ὡς  θελήσας   αὐτοῦ τὸν τάφον μὴ γνωσθῆναι,
[1, 65]   Ἀθηναίους ἐμοῦ ἀληθεύοντος. Ἐγὼ δὴ  θέμενος   πρὸ τοῦ στρατηγείου τὰ ὅπλα
[1, 111]   Κουρήτων καὶ Κορυβάντων γένεσιν καὶ  θεογονίαν,   ἔπη πεντακισχίλια, Ἀργοῦς ναυπηγίαν τε
[1, 77]   ἐν Πρωταγόρᾳ· Ἀνάγκᾳ δ' οὐδὲ  θεοὶ   μάχονται. καὶ Ἀρχὴ ἄνδρα δείκνυσιν.
[1, 119]   διαμαρτάνουσιν. ~Ἔλεγέ τε ὅτι οἱ  θεοὶ   τὴν τράπεζαν θυωρὸν καλοῦσιν. Ἄνδρων
[1, 52]   δι' ὑμετέρην κακότητα, μή τι  θεοῖς   τούτων μοῖραν ἐπαμφέρετε. Αὐτοὶ γὰρ
[1, 122]   εἰδέναι· ἅσσα δ' ἂν ἐπιλέγῃ  θεολογέων·   τὰ ἄλλα χρὴ νοέειν· ἅπαντα
[1, 119]   τὸν μὲν ἀστρολόγον, τὸν δὲ  θεολόγον   υἱὸν Βάβυος, καὶ Πυθαγόραν
[1, 28]   ἔφη σοφίᾳ πρῶτον εἶναι τὸν  θεὸν   καὶ ἀπέστειλεν εἰς Δελφούς. Ταῦτα
[1, 115]   ἅλωσιν προσποιηθῆναί τε πολλάκις ἀναβεβιωκέναι.  ~Θεόπομπος   δ' ἐν τοῖς Θαυμασίοις, κατασκευάζοντος
[1, 117]   τιμᾶν μήτε ἄργυρον, ὥς φησι  Θεόπομπος   ἐν Θαυμασίοις· προστάξαι δὲ αὐτῷ
[1, 109]   ἐνενήκοντα. ~ΕΠΙΜΕΝΙΔΗΣ Ἐπιμενίδης, καθά φησι  Θεόπομπος   καὶ ἄλλοι συχνοί, πατρὸς μὲν
[1, 115]   κατεκοιμήθη· καὶ γὰρ τοῦτό φησι  Θεόπομπος.   Μυρωνιανὸς δὲ ἐν Ὁμοίοις φησὶν
[1, 116]   Διαδοχαῖς, Πιττακοῦ διακήκοεν. Τοῦτόν φησι  Θεόπομπος   πρῶτον περὶ φύσεως καὶ θεῶν
[1, 35]   αὐτοῦ τάδε· Πρεσβύτατον τῶν ὄντων  θεός·   ἀγένητον γάρ. Κάλλιστον κόσμος· ποίημα
[1, 28]   ἔπεμψαν εἰς Δελφούς· καὶ  θεὸς   ἔχρησεν οὕτως· Ἔκγονε Μιλήτου, τρίποδος
[1, 97]   τέρπεο πᾶσιν ὁμῶς οἷσι δίδωσι  θεός.   Καὶ γὰρ ἀθυμήσας σοφὸς
[1, 35]   γάρ. Κάλλιστον κόσμος· ποίημα γὰρ  θεοῦ.   Μέγιστον τόπος· ἅπαντα γὰρ χωρεῖ.
[1, 32]   αὐτὸν καὶ δοθῆναι πρὸς τοῦ  θεοῦ   Πέλοπι γαμοῦντι· αὖθίς τε εἰς
[1, 88]   τι ἂν ἀγαθὸν πράττῃς, εἰς  θεοὺς   ἀνάπεμπε. Ἐφόδιον ἀπὸ νεότητος εἰς
[1, 36]   Ἠρώτησέ τις αὐτὸν εἰ λάθοι  θεοὺς   ἄνθρωπος ἀδικῶν· Ἀλλ' οὐδὲ διανοούμενος,
[1, 86]   χειμαζομένης τῆς νεὼς κἀκείνων τοὺς  θεοὺς   ἐπικαλουμένων, Σιγᾶτε, ἔφη, μὴ αἴσθωνται
[1, 53]   ἄλλα ἁμαρτάνω οὐδὲν περὶ  θεοὺς   περὶ ἀνθρώπους· ἀλλὰ καθότι
[1, 60]   ἡγεμόνα ποιοῦ. Μὴ κακοῖς ὁμίλει.  θεοὺς   τίμα, γονέας αἰδοῦ. Φασὶ δ'
[1, 110]   ~Γνωσθεὶς δὲ παρὰ τοῖς Ἕλλησι  θεοφιλέστατος   εἶναι ὑπελήφθη. Ὅθεν καὶ Ἀθηναίοις
[1, 101]   τὴν Σόλωνος οἰκίαν ἀφικόμενον τῶν  θεραπόντων   τινὶ κελεῦσαι μηνῦσαι ὅτι παρείη
[1, 102]   οἷόν τε, γενέσθαι. ~Καὶ  θεράπων   εἰσαγγείλας ἐκελεύσθη ὑπὸ τοῦ Σόλωνος
[1, 106]   τὴν κώμην καὶ εὑρεῖν αὐτὸν  θέρους   ἐχέτλην ἀρότρῳ προσαρμόττοντα, καὶ εἰπεῖν,
[1, 117]   τοίνυν, ἔφη, τῶν σκελῶν καὶ  θὲς   εἰς τὴν τῶν Μαγνήτων χώραν,
[1, 78]   γένηται· ἀνδρείων δέ, γενόμενα εὖ  θέσθαι.   μέλλεις πράττειν, μὴ πρόλεγε·
[1, 26]   τῆς δὲ ἀδελφῆς τὸν υἱὸν  θέσθαι.   Ὅτε καὶ ἐρωτηθέντα διὰ τί
[1, 62]   ἥδε Σόλωνα τόνδε τεκνοῖ Σαλαμὶς  θεσμοθέτην   ἱερόν. Ἤκμαζε μὲν οὖν περὶ
[1, 64]   Σόλων Ἐπιμενίδῃ. Οὔτε οἱ ἐμοὶ  θεσμοὶ   ἄρα Ἀθηναίους ἐπιπολὺ ὀνήσειν ἔμελλον,
[1, 53]   ἀλλὰ καθότι σὺ διέθηκας τοὺς  θεσμοὺς   Ἀθηναίοις, ἐπιτρέπω πολιτεύειν. Καὶ ἄμεινόν
[1, 59]   ἡμέρας κατὰ σελήνην ἄγειν. Καὶ  Θέσπιν   ἐκώλυσε τραγῳδίας διδάσκειν, ὡς ἀνωφελῆ
[1, 110]   αὐτῶν ἕκαστον, θύειν τῷ προσήκοντι  θεῷ·   καὶ οὕτω λῆξαι τὸ κακόν.
[1, 114]   ὅτι Κρῆτες αὐτῷ θύουσιν ὡς  θεῷ·   φασὶ γὰρ καὶ προ> γνωστικώτατον
[1, 39]   ἐπίγραμμα· Γυμνικὸν αὖ ποτ' ἀγῶνα  θεώμενον,   ἠέλιε Ζεῦ, τὸν σοφὸν ἄνδρα
[1, 39]   δ' οὖν σοφὸς ἐτελεύτησεν ἀγῶνα  θεώμενος   γυμνικὸν ὑπό τε καύματος καὶ
[1, 116]   Θεόπομπος πρῶτον περὶ φύσεως καὶ  θεῶν   {Ἕλλησι} γράψαι. Πολλὰ δὲ καὶ
[1, 90]   μένος στάλας; ἅπαντα γάρ ἐστι  θεῶν   ἥσσω· λίθον δὲ καὶ βρότεοι
[1, 88]   γὰρ ἐμφαίνει. Φρόνησιν ἀγάπα. ~Περὶ  θεῶν   λέγε ὡς εἰσίν. Ἀνάξιον ἄνδρα
[1, 112]   Ἀθηναίοις τὸ ἱερὸν τῶν Σεμνῶν  θεῶν,   ὥς φησι Λόβων Ἀργεῖος
[1, 25]   τρίγωνα καὶ ὅσα γραμμικῆς ἔχεται  θεωρίας.   Δοκεῖ δὲ καὶ ἐν τοῖς
[1, 23]   τὰ πολιτικὰ τῆς φυσικῆς ἐγένετο  θεωρίας.   Καὶ κατά τινας μὲν σύγγραμμα
[1, 83]   προσήκατο. ~Οἱ δὲ λέγουσιν ἐν  Θήβαις   τῷ Ἡρακλεῖ αὐτὸν ἀναθεῖναι, ἐπεὶ
[1, 83]   αὐτὸν ἀναθεῖναι, ἐπεὶ ἀπόγονος ἦν  Θηβαίων   ἀποικίαν εἰς Πριήνην στειλάντων, ὥσπερ
[1, 63]   ἐς οὐρανὸν ἤγαγον· εὖ γὰρ  θῆκε   νόμους αὐτοῖς ἄχθεα κουφότατα. Ἀπεφθέγξατο
[1, 22]   μητρὸς δὲ Κλεοβουλίνης, ἐκ τῶν  Θηλιδῶν,   οἵ εἰσι Φοίνικες, εὐγενέστατοι τῶν
[1, 33]   ὅτι ἄνθρωπος ἐγενόμην καὶ οὐ  θηρίον,   εἶτα ὅτι ἀνὴρ καὶ οὐ
[1, 66]   ἀπαλλάξαι τοὺς πένητας αὐτῶν τῆς  θητείας,   οἵ γε δὴ νῦν ξύμπαντες
[1, 113]   ἑταῖρε. Αἰ γὰρ ἔτι  θητευόντεσσιν   Ἀθηναίοις καὶ μὴ εὐνομημένοις ἐπεθήκατο
[1, 121]   ᾔδει μοῦνος, τοῦτο κελεύων· καὶ  θνήσκει   παρ' ἐκείνοις. Ἦν οὖν τοῦτ'
[1, 122]   ἐπέστειλεν ὧδε· ~Φερεκύδης Θαλῇ. Εὖ  θνήσκοις   ὅταν τοι τὸ χρεὼν ἥκῃ.
[1, 80]   Οἱ δ' ἄρ' ὑπὸ πληγῇσι  θοὰς   βέμβικας ἔχοντες ἔστρεφον εὐρείῃ παῖδες
[1, 74]   δὲ Δοῦρις τὸν πατέρα αὐτοῦ  Θρᾷκα   εἶναι. Οὗτος μετὰ τῶν Ἀλκαίου
[1, 47]   δὲ αὐτοὺς καὶ τὴν ἐν  Θρᾴκῃ   χερρόνησον προσκτήσασθαι. ~Ἵνα δὲ μὴ
[1, 100]   εἵματα. Ἔγραψε δὲ αὐτῷ καὶ  Θρασύβουλος   οὕτω· Θρασύβουλος Περιάνδρῳ Τῷ μὲν
[1, 100]   δὲ αὐτῷ καὶ Θρασύβουλος οὕτω·  Θρασύβουλος   Περιάνδρῳ Τῷ μὲν κήρυκι σεῦ
[1, 27]   ἰσομεγέθεις εἰσίν. Συνεβίω δὲ καὶ  Θρασυβούλῳ   τῷ Μιλησίων τυράννῳ, καθά φησι
[1, 31]   Ἔνιοι δέ φασιν ὑπὸ Περιάνδρου  Θρασυβούλῳ   τῷ Μιλησίων τυράννῳ πλοῖον ἔμφορτον
[1, 95]   τῇ πρώτῃ ξένον φησὶν εἶναι  Θρασυβούλῳ   τῷ Μιλησίων τυράννῳ. ~Φησὶ δὲ
[1, 90]   λίθον δὲ καὶ βρότεοι παλάμαι  θραύοντι·   μωροῦ φωτὸς ἅδε βουλά. Οὐ
[1, 82]   δὲ κόρας αἰχμαλώτους λυτρωσάμενον Μεσσηνίας  θρέψαι   τε ὡς θυγατέρας καὶ προῖκας
[1, 34]   τόδε· Τόνδε Θαλῆν Μίλητος Ἰὰς  θρέψασ'   ἀνέδειξεν ἀστρολόγον πάντων πρεσβύτατον σοφίῃ.
[1, 51]   παντοδαπῶς καὶ καθίσας εἰς τὸν  θρόνον   ἤρετο αὐτὸν εἴ τι θέαμα
[1, 50]   Κλέοβις καὶ Βίτων καὶ τὰ  θρυλούμενα.   ~Φασὶ δέ τινες ὅτι κοσμήσας
[1, 89]   Αἰγύπτῳ φιλοσοφίας. Γενέσθαι τε αὐτῷ  θυγατέρα   Κλεοβουλίνην, αἰνιγμάτων ἑξαμέτρων ποιήτριαν, ἧς
[1, 94]   Ἀριστοκράτους παιδός, ἀδελφῆς δὲ Ἀριστοδήμου  θυγατέρα,   οἳ σχεδὸν πάσης Ἀρκαδίας ἐπῆρξαν,
[1, 82]   λυτρωσάμενον Μεσσηνίας θρέψαι τε ὡς  θυγατέρας   καὶ προῖκας ἐπιδοῦναι καὶ εἰς
[1, 91]   Ἔφη δὲ δεῖν συνοικίζειν τὰς  θυγατέρας,   παρθένους μὲν τὴν ἡλικίαν τὸ
[1, 100]   αὐτὸς ποινὰς ἔτισα τὶν τᾷ  θυγατρί,   συγκατακαύσαις αὐτᾷ τὰ πασᾶν Κορινθιᾶν
[1, 84]   κεφαλὴν εἰς τοὺς τοῦ τῆς  θυγατρὸς   υἱοῦ κόλπους· εἰπόντος δὲ καὶ
[1, 110]   ἔνθα ἂν κατακλίνοι αὐτῶν ἕκαστον,  θύειν   τῷ προσήκοντι θεῷ· καὶ οὕτω
[1, 70]   γλῶτταν μὴ προτρέχειν τοῦ νοῦ.  Θυμοῦ   κρατεῖν. μαντικὴν μὴ ἐχθαίρειν. Μὴ
[1, 100]   ἑκὼν τῷ παιδί με ἄπο  θυμοῦ   ποιήσαις ἀδικεῖς. ὦν παῦσον
[1, 68]   Ἡρόδοτος ἐν τῇ πρώτῃ, Ἱπποκράτει  θυομένῳ   ἐν Ὀλυμπίᾳ, τῶν λεβήτων αὐτομάτων
[1, 114]   δέ τινες ὅτι Κρῆτες αὐτῷ  θύουσιν   ὡς θεῷ· φασὶ γὰρ καὶ
[1, 118]   πυνθανομένου πῶς διακέοιτο, διαβαλόντα τῆς  θύρας   τὸν δάκτυλον εἰπεῖν, Χροῒ δῆλα·
[1, 122]   ἑταίρους ἐσιέμην· προσεστεῶσι δὲ τῇ  θύρῃ   καὶ εἰρομένοις ὁκοῖόν τι εἴη,
[1, 29]   τὴν φιάλην τοῦ Βαθυκλέους παῖς  Θυρίων   ἐκαλεῖτο, καθά φησιν Ἔλευσις ἐν
[1, 24]   κύκλου τὸ τρίγωνον ὀρθογώνιον, καὶ  θῦσαι   βοῦν. ~Οἱ δὲ Πυθαγόραν φασίν,
[1, 53]   ὁπόθεν ἔσται ἀναλοῦν εἴς τε  θυσίας   δημοτελεῖς καὶ εἴ τι ἄλλο
[1, 112]   ~Συνέγραψε δὲ καὶ καταλογάδην περὶ  θυσιῶν   καὶ τῆς ἐν Κρήτῃ πολιτείας
[1, 119]   ὅτι οἱ θεοὶ τὴν τράπεζαν  θυωρὸν   καλοῦσιν. Ἄνδρων δ' Ἐφέσιός




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 19/07/2007