Livre, par. |
[1, 34] |
Σίλλοις
ἐπαινεῖ
αὐτὸν
λέγων·
Οἷόν
|
θ' |
ἑπτὰ
Θάλητα
σοφῶν
σοφὸν
ἀστρονόμημα. |
[1, 38] |
παρατρέψαντα.
Γεγόνασι
δὲ
καὶ
ἄλλοι
|
Θαλαῖ, |
καθά
φησι
Δημήτριος
ὁ
Μάγνης |
[1, 90] |
ποταμοί
γε
ῥέωσιν,
ἀνακλύζῃ
δὲ
|
θάλασσα, |
αὐτοῦ
τῇδε
μένουσα
πολυκλαύτῳ
ἐπὶ |
[1, 77] |
Τὸ
μέλλον·
πιστόν,
Γῆ·
ἄπιστον,
|
Θάλασσα. |
~Ἕλεγέ
τε
συνετῶν
μὲν
ἀνδρῶν, |
[1, 90] |
φλογὶ
χρυσέας
τε
σελάνας
καὶ
|
θαλασσαίαισι |
δίνῃς
ἀντιθέντα
μένος
στάλας;
ἅπαντα |
[1, 31] |
Φανόδικος
δὲ
περὶ
τὴν
Ἀθηναίων
|
θάλασσαν |
εὑρεθῆναι
καὶ
ἀνενεχθέντα
εἰς
ἄστυ |
[1, 31] |
τοῦ
δὲ
περὶ
τὴν
Κῴαν
|
θάλασσαν |
ναυαγήσαντος,
ὕστερον
εὑρεθῆναι
πρός
τινων |
[1, 32] |
Ἀλεξάνδρου
ῥιφῆναι
εἰς
τὴν
Κῴαν
|
θάλασσαν |
πρὸς
τῆς
Λακαίνης,
εἰπούσης
ὅτι |
[1, 122] |
Ὀλυμπιάδα.
Καὶ
ἐπέστειλεν
ὧδε·
~Φερεκύδης
|
Θαλῇ. |
Εὖ
θνήσκοις
ὅταν
τοι
τὸ |
[1, 28] |
τῶν
σοφῶν
ὀνηΐστῳ.
Ἐδόθη
δὴ
|
Θαλῇ |
καὶ
κατὰ
περίοδον
πάλιν
Θαλῇ· |
[1, 29] |
τῶν
Ἑλλήνων·
τὸν
δὲ
δοῦναι
|
Θαλῇ. |
~Καὶ
περιελθεῖν
εἰς
Χίλωνα,
ὃν |
[1, 28] |
τούτου
τρίποδ'
αὐδῶ.
Διδοῦσιν
οὖν
|
Θαλῇ· |
ὁ
δὲ
ἄλλῳ
καὶ
ἄλλος |
[1, 32] |
τῷ
σοφωτάτῳ·
καὶ
ἀμφότεροι
συνῄνεσαν
|
Θαλῇ. |
Ὁ
δὲ
μετὰ
τὴν
περίοδον |
[1, 28] |
Θαλῇ
καὶ
κατὰ
περίοδον
πάλιν
|
Θαλῇ· |
~ὁ
δὲ
τῷ
Διδυμεῖ
Ἀπόλλωνι |
[1, 34] |
τὴν
γραῦν·
σὺ
γάρ,
ὦ
|
Θαλῆ, |
τὰ
ἐν
ποσὶν
οὐ
δυνάμενος |
[1, 42] |
Σόλωνα,
Περίανδρον,
Ἀνάχαρσιν,
Κλεόβουλον,
Μύσωνα,
|
Θαλῆν, |
Βίαντα,
Πιττακόν,
Ἐπίχαρμον,
Πυθαγόραν.
Φέρονται |
[1, 41] |
δὲ
τέσσαρας
ὡμολογημένους
ἡμῖν
παραδίδωσι,
|
Θαλῆν, |
Βίαντα,
Πιττακόν,
Σόλωνα.
Ἄλλους
δὲ |
[1, 39] |
ἠέλιε
Ζεῦ,
τὸν
σοφὸν
ἄνδρα
|
Θαλῆν |
ἥρπασας
ἐκ
σταδίου.
Αἰνέω
ὅττι |
[1, 34] |
ἐπὶ
τῆς
εἰκόνος
τόδε·
Τόνδε
|
Θαλῆν |
Μίλητος
Ἰὰς
θρέψασ'
ἀνέδειξεν
ἀστρολόγον |
[1, 42] |
ἄλλως
αἱρεῖσθαι·
εἶναι
δὲ
Σόλωνα,
|
Θαλῆν, |
Πιττακόν,
Βίαντα,
Χίλωνα,
Μύσωνα,
Κλεόβουλον, |
[1, 29] |
Τὸ
δὲ
πεζὸν
οὕτως
ἔχει·
|
Θαλῆς |
Ἐξαμύου
Μιλήσιος
Ἀπόλλωνι
Δελφινίῳ
Ἑλλήνων |
[1, 22] |
|
~ΘΑΛΗΣ. |
Ἦν
τοίνυν
ὁ
Θαλῆς,
ὡς |
[1, 29] |
εἰπὼν
οὕτω
κατὰ
τὸν
Καλλίμαχον
|
Θαλῆς |
με
τῷ
μεδεῦντι
Νείλεω
δήμου |
[1, 122] |
τῆς
Ἰωνικῆς
φιλοσοφίας,
ἧς
καθηγήσατο
|
Θαλῆς, |
οὗ
διήκουσεν
Ἀναξίμανδρος.
|
[1, 44] |
τήν
τε
Ἑλλάδα
καὶ
Ἀσίην.
|
Θαλῆς |
Σόλωνι
Ὑπαποστὰς
ἐξ
Ἀθηνέων
δοκέεις |
[1, 42] |
καὶ
τοῦ
Θαλοῦ
ἐπιστολαὶ
αἵδε·
|
Θαλῆς |
Φερεκύδει
~Πυνθάνομαί
σε
πρῶτον
Ἰώνων |
[1, 22] |
~ΘΑΛΗΣ.
Ἦν
τοίνυν
ὁ
|
Θαλῆς, |
ὡς
μὲν
Ἡρόδοτος
καὶ
Δοῦρις |
[1, 34] |
αὐτὸν
λέγων·
Οἷόν
θ'
ἑπτὰ
|
Θάλητα |
σοφῶν
σοφὸν
ἀστρονόμημα.
Τὰ
δὲ |
[1, 39] |
κλέος
οὐρανόμηκες,
τοῦ
πολυφροντίστου
τοῦτο
|
Θάλητος |
ὅρη.
Ἔστι
καὶ
παρ'
ἡμῖν |
[1, 106] |
εἰπεῖν
ἅπερ
προείρηται
ἐν
τῷ
|
Θαλοῦ |
βίῳ
ὑπὲρ
Χίλωνος.
Οἰταῖον
τινά |
[1, 42] |
Πυθαγόραν.
Φέρονται
δὲ
καὶ
τοῦ
|
Θαλοῦ |
ἐπιστολαὶ
αἵδε·
Θαλῆς
Φερεκύδει
~Πυνθάνομαί |
[1, 40] |
Ἔφορος
δὲ
παρὰ
Κροίσῳ
πλὴν
|
Θαλοῦ. |
Φασὶ
δέ
τινες
καὶ
ἐν |
[1, 35] |
γὰρ
πάντα.
Οὐδὲν
ἔφη
τὸν
|
θάνατον |
διαφέρειν
τοῦ
ζῆν.
Σὺ
οὖν, |
[1, 57] |
Τῷ
ἄρχοντι,
ἐὰν
μεθύων
ληφθῇ,
|
θάνατον |
εἶναι
τὴν
ζημίαν.
Τά
τε |
[1, 73] |
οὐ
νεμεσητόν·
ἐμοὶ
τοῖος
ἴτω
|
θάνατος. |
Ἐπὶ
δὲ
τῆς
εἰκόνος
αὐτοῦ |
[1, 57] |
μὴ
ἀνέλῃ·
εἰ
δὲ
μή,
|
θάνατος |
ἡ
ζημία.
Τῷ
ἄρχοντι,
ἐὰν |
[1, 60] |
ἀργαλέων
μελεδωνέων
Ἐξηκονταέτη
μοῖρα
κίχοι
|
θανάτου, |
~ἐπιτιμῶντα
αὐτῷ
εἰπεῖν·
Ἀλλ'
εἴ |
[1, 103] |
τῆς
νεώς,
τοσοῦτον
ἔφη
τοῦ
|
θανάτου |
τοὺς
πλέοντας
ἀπέχειν.
~Τὸ
ἔλαιον |
[1, 61] |
δ'
ἄειδε·
ὀγδωκονταέτη
μοῖρα
κίχοι
|
θανάτου. |
Τῶν
δὲ
ᾀδομένων
αὐτοῦ
ἐστι |
[1, 46] |
ἔτι
συμβουλεύσοι
περὶ
Σαλαμῖνος
μάχεσθαι,
|
θανάτῳ |
ζημιοῦσθαι,
οὗτος
μαίνεσθαι
προσποιησάμενος
καὶ |
[1, 48] |
ἀνατολὰς
ἐστραμμένους,
ὡς
ἦν
ἔθος
|
θάπτειν |
Ἀθηναίοις·
ἀλλὰ
καὶ
αὐτοὺς
τοὺς |
[1, 118] |
καὶ
τόν
τε
Φερεκύδην
μεταλλάξαντα
|
θάπτουσι |
αὐτόθι
καὶ
μεγαλοπρεπῶς
τιμῶσιν.
Ἔνιοι |
[1, 113] |
ἐπιστολὴν
ἔχουσαν
οὕτως·
~Ἐπιμενίδης
Σόλωνι
|
Θάρρει, |
ὦ
ἑταῖρε.
Αἰ
γὰρ
ἔτι |
[1, 83] |
εἰρήνην
ἐσπείσατο
πρὸς
τοὺς
Πριηνέας.
|
Θᾶττον |
δ'
αὐτῷ
πέμψαντι
πρὸς
τὸν |
[1, 23] |
αὐτὸν
καὶ
Ξενοφάνης
καὶ
Ἡρόδοτος
|
θαυμάζει. |
Μαρτυρεῖ
δ'
αὐτῷ
καὶ
Ἡράκλειτος |
[1, 103] |
δεύτερον
μέθης·
τὸν
τρίτον
ἀηδίας.
|
Θαυμάζειν |
δὲ
ἔφη
πῶς
παρὰ
τοῖς |
[1, 103] |
ἔχοι
τὰς
τῶν
μεθυόντων
ἀσχημοσύνας.
|
Θαυμάζειν |
τε
ἔλεγε
πῶς
οἱ
Ἕλληνες |
[1, 104] |
ταῖς
καπηλείαις
φανερῶς
ψεύδονται;
Καὶ
|
θαυμάζειν |
φησὶ
πῶς
Ἕλληνες
ἀρχόμενοι
μὲν |
[1, 116] |
{Ἕλλησι}
γράψαι.
Πολλὰ
δὲ
καὶ
|
θαυμάσια |
λέγεται
περὶ
αὐτοῦ.
Καὶ
γὰρ |
[1, 115] |
ἀναβεβιωκέναι.
~Θεόπομπος
δ'
ἐν
τοῖς
|
Θαυμασίοις, |
κατασκευάζοντος
αὐτοῦ
τὸ
τῶν
Νυμφῶν |
[1, 117] |
ἄργυρον,
ὥς
φησι
Θεόπομπος
ἐν
|
Θαυμασίοις· |
προστάξαι
δὲ
αὐτῷ
ὄναρ
τοῦτο |
[1, 104] |
Τὰ
νενεωλκημένα.
Καὶ
τοῦτο
ἔφη
|
θαυμασιώτατον |
ἑωρακέναι
παρὰ
τοῖς
Ἕλλησιν,
ὅτι |
[1, 96] |
καὶ
τὸν
ἀπαντήσαντα
ἀνελεῖν
καὶ
|
θάψαι· |
ἔπειτα
βαδίζειν
ἄλλους
τε
κατὰ |
[1, 117] |
μετὰ
τὸ
νικῆσαι
αὐτόθι
με
|
θάψαι· |
ἐπεσκηφέναι
τε
ταῦτα
Φερεκύδην.
~Ὁ |
[1, 96] |
κατὰ
τούτων
τέτταρας,
καὶ
ἀνελόντας
|
θάψαι· |
πάλιν
τε
κατὰ
τούτων
πλείονας. |
[1, 51] |
θρόνον
ἤρετο
αὐτὸν
εἴ
τι
|
θέαμα |
κάλλιον
τεθέαται·
ὁ
δέ
ἀλεκτρυόνας, |
[1, 101] |
αὐτὸν
Ἀνάχαρσις
καὶ
βούλοιτο
αὐτὸν
|
θεάσασθαι, |
ξένος
τε,
εἰ
οἷόν
τε, |
[1, 30] |
τῷ
σοφωτάτῳ
τῶν
Ἑλλήνων
τρίποδα
|
θεῖναι· |
κριθῆναι
δὲ
Ἀριστόδημον
Σπαρτιάτην,
ὃν |
[1, 121] |
ἐστὶν
ἀλλάξαι
τὸ
πρὶν
εἶδος,
|
θεῖναί |
τ'
εὐθὺ
κελεύειν
Μαγνήτων,
ἵνα |
[1, 64] |
πόλιν
ὤνησας.
Τό
τε
γὰρ
|
θεῖον |
καὶ
οἱ
νομοθέται
οὐ
καθ' |
[1, 64] |
ἔχωσιν.
Οὕτω
δὲ
καὶ
τὸ
|
θεῖον |
καὶ
οἱ
νόμοι,
εὖ
μὲν |
[1, 36] |
ἥδιστον,
Τὸ
ἐπιτυγχάνειν·
Τί
τὸ
|
θεῖον, |
Τὸ
μήτε
ἀρχὴν
ἔχον
μήτε |
[1, 108] |
ἐν
τῷ
Πρωταγόρᾳ,
ἀντὶ
Περιάνδρου
|
θεὶς |
αὐτόν.
Ἔφασκε
δὲ
μὴ
ἐκ |
[1, 43] |
Ἰώνων
μέλλειν
λόγους
ἀμφὶ
τῶν
|
θείων |
χρημάτων
ἐς
τοὺς
Ἕλληνας
φαίνειν. |
[1, 96] |
ἀνάθημα.
Λέγουσι
δέ
τινες
ὡς
|
θελήσας |
αὐτοῦ
τὸν
τάφον
μὴ
γνωσθῆναι, |
[1, 65] |
Ἀθηναίους
ἐμοῦ
ἀληθεύοντος.
Ἐγὼ
δὴ
|
θέμενος |
πρὸ
τοῦ
στρατηγείου
τὰ
ὅπλα |
[1, 111] |
Κουρήτων
καὶ
Κορυβάντων
γένεσιν
καὶ
|
θεογονίαν, |
ἔπη
πεντακισχίλια,
Ἀργοῦς
ναυπηγίαν
τε |
[1, 77] |
ἐν
Πρωταγόρᾳ·
Ἀνάγκᾳ
δ'
οὐδὲ
|
θεοὶ |
μάχονται.
καὶ
Ἀρχὴ
ἄνδρα
δείκνυσιν. |
[1, 119] |
διαμαρτάνουσιν.
~Ἔλεγέ
τε
ὅτι
οἱ
|
θεοὶ |
τὴν
τράπεζαν
θυωρὸν
καλοῦσιν.
Ἄνδρων |
[1, 52] |
δι'
ὑμετέρην
κακότητα,
μή
τι
|
θεοῖς |
τούτων
μοῖραν
ἐπαμφέρετε.
Αὐτοὶ
γὰρ |
[1, 122] |
εἰδέναι·
ἅσσα
δ'
ἂν
ἐπιλέγῃ
|
θεολογέων· |
τὰ
ἄλλα
χρὴ
νοέειν·
ἅπαντα |
[1, 119] |
τὸν
μὲν
ἀστρολόγον,
τὸν
δὲ
|
θεολόγον |
υἱὸν
Βάβυος,
ᾧ
καὶ
Πυθαγόραν |
[1, 28] |
ἔφη
σοφίᾳ
πρῶτον
εἶναι
τὸν
|
θεὸν |
καὶ
ἀπέστειλεν
εἰς
Δελφούς.
Ταῦτα |
[1, 115] |
ἅλωσιν
προσποιηθῆναί
τε
πολλάκις
ἀναβεβιωκέναι.
|
~Θεόπομπος |
δ'
ἐν
τοῖς
Θαυμασίοις,
κατασκευάζοντος |
[1, 117] |
τιμᾶν
μήτε
ἄργυρον,
ὥς
φησι
|
Θεόπομπος |
ἐν
Θαυμασίοις·
προστάξαι
δὲ
αὐτῷ |
[1, 109] |
ἐνενήκοντα.
~ΕΠΙΜΕΝΙΔΗΣ
Ἐπιμενίδης,
καθά
φησι
|
Θεόπομπος |
καὶ
ἄλλοι
συχνοί,
πατρὸς
μὲν |
[1, 115] |
κατεκοιμήθη·
καὶ
γὰρ
τοῦτό
φησι
|
Θεόπομπος. |
Μυρωνιανὸς
δὲ
ἐν
Ὁμοίοις
φησὶν |
[1, 116] |
Διαδοχαῖς,
Πιττακοῦ
διακήκοεν.
Τοῦτόν
φησι
|
Θεόπομπος |
πρῶτον
περὶ
φύσεως
καὶ
θεῶν |
[1, 35] |
αὐτοῦ
τάδε·
Πρεσβύτατον
τῶν
ὄντων
|
θεός· |
ἀγένητον
γάρ.
Κάλλιστον
κόσμος·
ποίημα |
[1, 28] |
ἔπεμψαν
εἰς
Δελφούς·
καὶ
ὁ
|
θεὸς |
ἔχρησεν
οὕτως·
Ἔκγονε
Μιλήτου,
τρίποδος |
[1, 97] |
τέρπεο
πᾶσιν
ὁμῶς
οἷσι
δίδωσι
|
θεός. |
Καὶ
γὰρ
ἀθυμήσας
ὁ
σοφὸς |
[1, 35] |
γάρ.
Κάλλιστον
κόσμος·
ποίημα
γὰρ
|
θεοῦ. |
Μέγιστον
τόπος·
ἅπαντα
γὰρ
χωρεῖ. |
[1, 32] |
αὐτὸν
καὶ
δοθῆναι
πρὸς
τοῦ
|
θεοῦ |
Πέλοπι
γαμοῦντι·
αὖθίς
τε
εἰς |
[1, 88] |
τι
ἂν
ἀγαθὸν
πράττῃς,
εἰς
|
θεοὺς |
ἀνάπεμπε.
Ἐφόδιον
ἀπὸ
νεότητος
εἰς |
[1, 36] |
Ἠρώτησέ
τις
αὐτὸν
εἰ
λάθοι
|
θεοὺς |
ἄνθρωπος
ἀδικῶν·
Ἀλλ'
οὐδὲ
διανοούμενος, |
[1, 86] |
χειμαζομένης
τῆς
νεὼς
κἀκείνων
τοὺς
|
θεοὺς |
ἐπικαλουμένων,
Σιγᾶτε,
ἔφη,
μὴ
αἴσθωνται |
[1, 53] |
ἄλλα
ἁμαρτάνω
οὐδὲν
ἢ
περὶ
|
θεοὺς |
ἢ
περὶ
ἀνθρώπους·
ἀλλὰ
καθότι |
[1, 60] |
ἡγεμόνα
ποιοῦ.
Μὴ
κακοῖς
ὁμίλει.
|
θεοὺς |
τίμα,
γονέας
αἰδοῦ.
Φασὶ
δ' |
[1, 110] |
~Γνωσθεὶς
δὲ
παρὰ
τοῖς
Ἕλλησι
|
θεοφιλέστατος |
εἶναι
ὑπελήφθη.
Ὅθεν
καὶ
Ἀθηναίοις |
[1, 101] |
τὴν
Σόλωνος
οἰκίαν
ἀφικόμενον
τῶν
|
θεραπόντων |
τινὶ
κελεῦσαι
μηνῦσαι
ὅτι
παρείη |
[1, 102] |
οἷόν
τε,
γενέσθαι.
~Καὶ
ὁ
|
θεράπων |
εἰσαγγείλας
ἐκελεύσθη
ὑπὸ
τοῦ
Σόλωνος |
[1, 106] |
τὴν
κώμην
καὶ
εὑρεῖν
αὐτὸν
|
θέρους |
ἐχέτλην
ἀρότρῳ
προσαρμόττοντα,
καὶ
εἰπεῖν, |
[1, 117] |
τοίνυν,
ἔφη,
τῶν
σκελῶν
καὶ
|
θὲς |
εἰς
τὴν
τῶν
Μαγνήτων
χώραν, |
[1, 78] |
γένηται·
ἀνδρείων
δέ,
γενόμενα
εὖ
|
θέσθαι. |
Ὃ
μέλλεις
πράττειν,
μὴ
πρόλεγε· |
[1, 26] |
τῆς
δὲ
ἀδελφῆς
τὸν
υἱὸν
|
θέσθαι. |
Ὅτε
καὶ
ἐρωτηθέντα
διὰ
τί |
[1, 62] |
ἥδε
Σόλωνα
τόνδε
τεκνοῖ
Σαλαμὶς
|
θεσμοθέτην |
ἱερόν.
Ἤκμαζε
μὲν
οὖν
περὶ |
[1, 64] |
Σόλων
Ἐπιμενίδῃ.
Οὔτε
οἱ
ἐμοὶ
|
θεσμοὶ |
ἄρα
Ἀθηναίους
ἐπιπολὺ
ὀνήσειν
ἔμελλον, |
[1, 53] |
ἀλλὰ
καθότι
σὺ
διέθηκας
τοὺς
|
θεσμοὺς |
Ἀθηναίοις,
ἐπιτρέπω
πολιτεύειν.
Καὶ
ἄμεινόν |
[1, 59] |
ἡμέρας
κατὰ
σελήνην
ἄγειν.
Καὶ
|
Θέσπιν |
ἐκώλυσε
τραγῳδίας
διδάσκειν,
ὡς
ἀνωφελῆ |
[1, 110] |
αὐτῶν
ἕκαστον,
θύειν
τῷ
προσήκοντι
|
θεῷ· |
καὶ
οὕτω
λῆξαι
τὸ
κακόν. |
[1, 114] |
ὅτι
Κρῆτες
αὐτῷ
θύουσιν
ὡς
|
θεῷ· |
φασὶ
γὰρ
καὶ
προ>
γνωστικώτατον |
[1, 39] |
ἐπίγραμμα·
Γυμνικὸν
αὖ
ποτ'
ἀγῶνα
|
θεώμενον, |
ἠέλιε
Ζεῦ,
τὸν
σοφὸν
ἄνδρα |
[1, 39] |
δ'
οὖν
σοφὸς
ἐτελεύτησεν
ἀγῶνα
|
θεώμενος |
γυμνικὸν
ὑπό
τε
καύματος
καὶ |
[1, 116] |
Θεόπομπος
πρῶτον
περὶ
φύσεως
καὶ
|
θεῶν |
{Ἕλλησι}
γράψαι.
Πολλὰ
δὲ
καὶ |
[1, 90] |
μένος
στάλας;
ἅπαντα
γάρ
ἐστι
|
θεῶν |
ἥσσω·
λίθον
δὲ
καὶ
βρότεοι |
[1, 88] |
γὰρ
ἐμφαίνει.
Φρόνησιν
ἀγάπα.
~Περὶ
|
θεῶν |
λέγε
ὡς
εἰσίν.
Ἀνάξιον
ἄνδρα |
[1, 112] |
Ἀθηναίοις
τὸ
ἱερὸν
τῶν
Σεμνῶν
|
θεῶν, |
ὥς
φησι
Λόβων
ὁ
Ἀργεῖος |
[1, 25] |
τρίγωνα
καὶ
ὅσα
γραμμικῆς
ἔχεται
|
θεωρίας. |
Δοκεῖ
δὲ
καὶ
ἐν
τοῖς |
[1, 23] |
τὰ
πολιτικὰ
τῆς
φυσικῆς
ἐγένετο
|
θεωρίας. |
Καὶ
κατά
τινας
μὲν
σύγγραμμα |
[1, 83] |
προσήκατο.
~Οἱ
δὲ
λέγουσιν
ἐν
|
Θήβαις |
τῷ
Ἡρακλεῖ
αὐτὸν
ἀναθεῖναι,
ἐπεὶ |
[1, 83] |
αὐτὸν
ἀναθεῖναι,
ἐπεὶ
ἀπόγονος
ἦν
|
Θηβαίων |
ἀποικίαν
εἰς
Πριήνην
στειλάντων,
ὥσπερ |
[1, 63] |
ἐς
οὐρανὸν
ἤγαγον·
εὖ
γὰρ
|
θῆκε |
νόμους
αὐτοῖς
ἄχθεα
κουφότατα.
Ἀπεφθέγξατο |
[1, 22] |
μητρὸς
δὲ
Κλεοβουλίνης,
ἐκ
τῶν
|
Θηλιδῶν, |
οἵ
εἰσι
Φοίνικες,
εὐγενέστατοι
τῶν |
[1, 33] |
ὅτι
ἄνθρωπος
ἐγενόμην
καὶ
οὐ
|
θηρίον, |
εἶτα
ὅτι
ἀνὴρ
καὶ
οὐ |
[1, 66] |
ἀπαλλάξαι
τοὺς
πένητας
αὐτῶν
τῆς
|
θητείας, |
οἵ
γε
δὴ
νῦν
ξύμπαντες |
[1, 113] |
ὦ
ἑταῖρε.
Αἰ
γὰρ
ἔτι
|
θητευόντεσσιν |
Ἀθηναίοις
καὶ
μὴ
εὐνομημένοις
ἐπεθήκατο |
[1, 121] |
ᾔδει
μοῦνος,
τοῦτο
κελεύων·
καὶ
|
θνήσκει |
παρ'
ἐκείνοις.
Ἦν
οὖν
τοῦτ' |
[1, 122] |
ἐπέστειλεν
ὧδε·
~Φερεκύδης
Θαλῇ.
Εὖ
|
θνήσκοις |
ὅταν
τοι
τὸ
χρεὼν
ἥκῃ. |
[1, 80] |
Οἱ
δ'
ἄρ'
ὑπὸ
πληγῇσι
|
θοὰς |
βέμβικας
ἔχοντες
ἔστρεφον
εὐρείῃ
παῖδες |
[1, 74] |
δὲ
Δοῦρις
τὸν
πατέρα
αὐτοῦ
|
Θρᾷκα |
εἶναι.
Οὗτος
μετὰ
τῶν
Ἀλκαίου |
[1, 47] |
δὲ
αὐτοὺς
καὶ
τὴν
ἐν
|
Θρᾴκῃ |
χερρόνησον
προσκτήσασθαι.
~Ἵνα
δὲ
μὴ |
[1, 100] |
εἵματα.
Ἔγραψε
δὲ
αὐτῷ
καὶ
|
Θρασύβουλος |
οὕτω·
Θρασύβουλος
Περιάνδρῳ
Τῷ
μὲν |
[1, 100] |
δὲ
αὐτῷ
καὶ
Θρασύβουλος
οὕτω·
|
Θρασύβουλος |
Περιάνδρῳ
Τῷ
μὲν
κήρυκι
σεῦ |
[1, 27] |
ἰσομεγέθεις
εἰσίν.
Συνεβίω
δὲ
καὶ
|
Θρασυβούλῳ |
τῷ
Μιλησίων
τυράννῳ,
καθά
φησι |
[1, 31] |
Ἔνιοι
δέ
φασιν
ὑπὸ
Περιάνδρου
|
Θρασυβούλῳ |
τῷ
Μιλησίων
τυράννῳ
πλοῖον
ἔμφορτον |
[1, 95] |
τῇ
πρώτῃ
ξένον
φησὶν
εἶναι
|
Θρασυβούλῳ |
τῷ
Μιλησίων
τυράννῳ.
~Φησὶ
δὲ |
[1, 90] |
λίθον
δὲ
καὶ
βρότεοι
παλάμαι
|
θραύοντι· |
μωροῦ
φωτὸς
ἅδε
βουλά.
Οὐ |
[1, 82] |
δὲ
κόρας
αἰχμαλώτους
λυτρωσάμενον
Μεσσηνίας
|
θρέψαι |
τε
ὡς
θυγατέρας
καὶ
προῖκας |
[1, 34] |
τόδε·
Τόνδε
Θαλῆν
Μίλητος
Ἰὰς
|
θρέψασ' |
ἀνέδειξεν
ἀστρολόγον
πάντων
πρεσβύτατον
σοφίῃ. |
[1, 51] |
παντοδαπῶς
καὶ
καθίσας
εἰς
τὸν
|
θρόνον |
ἤρετο
αὐτὸν
εἴ
τι
θέαμα |
[1, 50] |
Κλέοβις
καὶ
Βίτων
καὶ
τὰ
|
θρυλούμενα. |
~Φασὶ
δέ
τινες
ὅτι
κοσμήσας |
[1, 89] |
Αἰγύπτῳ
φιλοσοφίας.
Γενέσθαι
τε
αὐτῷ
|
θυγατέρα |
Κλεοβουλίνην,
αἰνιγμάτων
ἑξαμέτρων
ποιήτριαν,
ἧς |
[1, 94] |
Ἀριστοκράτους
παιδός,
ἀδελφῆς
δὲ
Ἀριστοδήμου
|
θυγατέρα, |
οἳ
σχεδὸν
πάσης
Ἀρκαδίας
ἐπῆρξαν, |
[1, 82] |
λυτρωσάμενον
Μεσσηνίας
θρέψαι
τε
ὡς
|
θυγατέρας |
καὶ
προῖκας
ἐπιδοῦναι
καὶ
εἰς |
[1, 91] |
Ἔφη
δὲ
δεῖν
συνοικίζειν
τὰς
|
θυγατέρας, |
παρθένους
μὲν
τὴν
ἡλικίαν
τὸ |
[1, 100] |
αὐτὸς
ποινὰς
ἔτισα
τὶν
τᾷ
|
θυγατρί, |
συγκατακαύσαις
αὐτᾷ
τὰ
πασᾶν
Κορινθιᾶν |
[1, 84] |
κεφαλὴν
εἰς
τοὺς
τοῦ
τῆς
|
θυγατρὸς |
υἱοῦ
κόλπους·
εἰπόντος
δὲ
καὶ |
[1, 110] |
ἔνθα
ἂν
κατακλίνοι
αὐτῶν
ἕκαστον,
|
θύειν |
τῷ
προσήκοντι
θεῷ·
καὶ
οὕτω |
[1, 70] |
γλῶτταν
μὴ
προτρέχειν
τοῦ
νοῦ.
|
Θυμοῦ |
κρατεῖν.
μαντικὴν
μὴ
ἐχθαίρειν.
Μὴ |
[1, 100] |
ἑκὼν
τῷ
παιδί
με
ἄπο
|
θυμοῦ |
ποιήσαις
ἀδικεῖς.
Ἢ
ὦν
παῦσον |
[1, 68] |
Ἡρόδοτος
ἐν
τῇ
πρώτῃ,
Ἱπποκράτει
|
θυομένῳ |
ἐν
Ὀλυμπίᾳ,
τῶν
λεβήτων
αὐτομάτων |
[1, 114] |
δέ
τινες
ὅτι
Κρῆτες
αὐτῷ
|
θύουσιν |
ὡς
θεῷ·
φασὶ
γὰρ
καὶ |
[1, 118] |
πυνθανομένου
πῶς
διακέοιτο,
διαβαλόντα
τῆς
|
θύρας |
τὸν
δάκτυλον
εἰπεῖν,
Χροῒ
δῆλα· |
[1, 122] |
ἑταίρους
ἐσιέμην·
προσεστεῶσι
δὲ
τῇ
|
θύρῃ |
καὶ
εἰρομένοις
ὁκοῖόν
τι
εἴη, |
[1, 29] |
τὴν
φιάλην
τοῦ
Βαθυκλέους
παῖς
|
Θυρίων |
ἐκαλεῖτο,
καθά
φησιν
Ἔλευσις
ἐν |
[1, 24] |
κύκλου
τὸ
τρίγωνον
ὀρθογώνιον,
καὶ
|
θῦσαι |
βοῦν.
~Οἱ
δὲ
Πυθαγόραν
φασίν, |
[1, 53] |
ὁπόθεν
ἔσται
ἀναλοῦν
εἴς
τε
|
θυσίας |
δημοτελεῖς
καὶ
εἴ
τι
ἄλλο |
[1, 112] |
~Συνέγραψε
δὲ
καὶ
καταλογάδην
περὶ
|
θυσιῶν |
καὶ
τῆς
ἐν
Κρήτῃ
πολιτείας |
[1, 119] |
ὅτι
οἱ
θεοὶ
τὴν
τράπεζαν
|
θυωρὸν |
καλοῦσιν.
Ἄνδρων
δ'
ὁ
Ἐφέσιός |