HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Diodore de Sicile, La Bibliothèque historique, livre XXXIV-XXXV (fragments)

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)

η = 81 formes différentes pour 177 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

>
Livre, fragment

[3435, 3]   μέλλοντα ἀπεφοίβαζεν. Εἰς γὰρ κάρυον ἤ τι τοιοῦτο τετρημένον ἐξ ἑκατέρου

[3435, 25]   τὴν ἀφαίρεσιν τῆς Γράκχου δημαρχίας· ἢ γὰρ ἂν ἑκάτεροι κατέστησαν ἰδιῶται

[3435, 5]   καὶ πελέκεσι χρωμένους ἢ σφενδόναις ἢ δρεπάνοις ἢ ξύλοις πεπυρακτωμένοις ἢ

[3435, 32]   ἀνανεούμενος τὰς παλαιὰς ἐκείνας Τηρέως ἢ Θυέστου θοινάς. Οἱ δὲ Θρᾶᾶκες

[3435, 5]   ἢ δρεπάνοις ἢ ξύλοις πεπυρακτωμένοις ἢ καὶ μαγείρων ὀβελοῖς, ἐπῄει πᾶσαν

[3435, 1]   αἰγύπτου πεφυγαδευμένους. Τοὺς γὰρ ἀλφοὺς ἢ λέπρας ἔχοντας ἐν τοῖς σώμασι

[3435, 5]   χρωμένους ἢ σφενδόναις ἢ δρεπάνοις ἢ ξύλοις πεπυρακτωμένοις ἢ καὶ μαγείρων

[3435, 25]   ἰδιῶται τῶν ψηφισμάτων ἐννόμων ὄντων, ἢ πάλιν διακατεῖχον τὴν ἀρχὴν δοξάντων

[3435, 21]   φίλων τῶν ἐπ' ἐξουσίᾳ στρατιωτῶν ἢ πόλεων τεταγμένων οὓς μὲν ἐδολοφόνησεν,

[3435, 9]   καλαύροπας ἀξιολόγους καὶ δέρματα λύκων ἢ συάγρων ἐσκεπασμένοι τὰ σώματα καταπληκτικὴν

[3435, 5]   συνεπαγόμενος ἀξίναις καὶ πελέκεσι χρωμένους ἢ σφενδόναις ἢ δρεπάνοις ἢ ξύλοις

[3435, 57]   λάθρᾳ τῶν φίλων μετὰ δυεῖν ἢ τριῶν οἰκετῶν ἐξιὼν ἐπὶ τὴν

[3435, 10]   τοῖς οἰκέταις τοὺς εὖ φρονοῦντας. Ἡ γὰρ ὑπερηφανία καὶ βαρύτης ἐν

[3435, 4]   ὑπερβολὴν ἐκέχρητο τοῖς δούλοις, καὶ ἡ γυνὴ δὴ Μεγαλλὶς ἀντεφιλονείκει τἀνδρὶ

[3435, 62]   τὴν Ῥώμην πρεσβευτὰς περὶ τούτων, ἡ δὲ σύγκλητος αὐτοῖς ἀπόκρισιν ἔδωκεν

[3435, 54]   βασιλέα φίλον καὶ σύμμαχον κινδυνεύοντα. Ἡ δὲ σύγκλητος ἔπεμψε πρέσβεις λύειν

[3435, 60]   ἐστερημέναι χηρείας ἀτυχοῦς ἐλάμβανον πεῖραν. Ἡ δὲ σύγκλητος μεγαλοψύχως φέρουσα τὴν

[3435, 9]   ζῆν εἰωθόσιν ἀσφαλὴς ἐπὶ ταύτης ἡ διατριβή, πάντα δὲ βίας καὶ

[3435, 40]   τῶν προσδοκωμένων δεινῶν· ἀεὶ γὰρ ἡ καινότης τῶν κακῶν ἀμαυροῦν εἴωθε

[3435, 18]   καὶ τὴν πλησιόχωρον πᾶσαν. ~Ὅτι ἡ κατεπείγουσα χρεία καὶ σπάνις ἠνάγκαζε

[3435, 34]   συντελεσθέντος καὶ τῆς περιστάσεως ἐπιγνωσθείσης, ἡ Κλεοπάτρα πένθος ἤρατο, καὶ τὸ

[3435, 8]   τῶν μεγίστων ἀτυχημάτων, πᾶσα δὲ ἡ νῆσος ἐκινδύνευσεν πεσεῖν εἰς ἐξουσίαν

[3435, 3]   συντελουμένων ἐπισημασίας τυγχανόντων, προκοπὴν ἐλάμβανεν ἡ περὶ αὐτὸν δόξα. Τελευταῖον διά

[3435, 18]   ἀπολωλότων, ἔσται τῆς πόλεως εὐκατόρθωτος ἡ πολιορκία. Ὅτι ὁ εὔνους ἐκτὸς

[3435, 37]   θάνατον Ἀντιόχου οὐ μόνον κοινὸν ἡ πόλις ἐπήρατο πένθος, ἀλλὰ καὶ

[3435, 9]   προβαινούσης, οὔτε τοῖς ὁδοιπόροις νυκτὸς ἡ Σικελία βάσιμος ἦν οὔτε τοῖς

[3435, 30]   ἀπέλαυσαν τῆς δικαίας ἐπιτιμήσεως. ~Ὅτι ἡ σύγκλητος δεισιδαιμονοῦσα ἐξαπέστειλεν εἰς Σικελίαν

[3435, 3]   χάριτος μνημονεύοι. Οὐ μὴν ἀλλ' ἡ τερατεία προῆλθεν εἰς ἀληθινὸν ἀποτέλεσμα

[3435, 5]   τῶν Ἐνναίων, ὅσοις οὐκ ἦν ἡ τέχνη ὅπλα ἐργάζεσθαι, ἐκείνους δὲ

[3435, 51]   ὕστερον τῆς ἱεροσυλίας. Οὕτως ἀνέκφευκτος ἡ τιμωρὸς δίκη μετέρχεται τὴν τῶν

[3435, 27]   προσέπεσε τοῖς περὶ τὸ στρατόπεδον ἡ τοῦ Γράκχου τελευτή, καὶ τὸν

[3435, 56]   διαφέρουσι τῇ φρονήσει πολὺ προτερεῖν ἡ τοῦ Νασικᾶ διελαμβάνετο. Οὐ γὰρ

[3435, 49]   δὲ τῶν ἄλλων ὡς ἂν ἡ τύχη βραβεύσῃ στέρξομεν. ~Ὅτι ὁ

[3435, 39]   ἀγαθὰ τὸ δαιμόνιον. Οὐ μὴν ἡ τύχη γε ἐπελάθετο τῆς ἰδίας

[3435, 22]   καὶ βαρβάρων ψυχαὶ θηριώδεις, ὅταν ἡ τύχη διαζευγνύῃ τὸ σύνηθες ἀπὸ

[3435, 39]   ἀλλὰ τῷ μεγέθει τῶν ἐπιτετευγμένων ἡ τύχη πολλαπλασίους αὐτῷ κινδύνους καὶ

[3435, 14]   παρὰ τοῖς οἰκέταις αὐτοδίδακτός ἐστιν ἡ φύσις εἰς δικαίαν ἀπόδοσιν χάριτός

[3435, 2]   δ' ἄλλοις ὥς πῃ ἑκάστῳ ἡ χρεία ἐπέβαλλε. Βαρέως δ' αὐτοῖς

[3435, 9]   ἀναγκαζομένοις ταῖς παραβόλοις ἐγχειρεῖν πράξεσιν, συνέβη ταχὺ τὴν παρανομίαν αὐξηθῆναι. Τὸ

[3435, 56]   τε καὶ παρανομίαν. Ἅπερ ἅπαντα συνέβη τῇ Ῥώμῃ μετὰ τὴν τῆς

[3435, 31]   ἤθους φιλοτέκνου πρὸς τρόπον φιλοπάτορα, συνέβη τοὺς λῃστὰς ἐπιφανέντας ἀμφοτέρους ἀνελεῖν.

[3435, 47]   ~Ὅτι ὁ Γράκχος ἐπὶ τοσοῦτο προέβη δυναστείας καὶ ὕβρεως, ὥστε τῶν

[3435, 5]   ἀπεκάλουν, καὶ οὐκ ἀναμείναντες τὴν ἀκριβῆ τοῦ δήμου κρίσιν ὁ μὲν

[3435, 9]   εἰωθόσιν ἀσφαλὴς ἐπὶ ταύτης ἡ διατριβή, πάντα δὲ βίας καὶ λῃστείας

[3435, 4]   τῆς θηλῆς ἀποσπῶντες προσήρασσον τῇ γῇ· εἰς δὲ τὰς γυναῖκας οὐδ'

[3435, 8]   τῆς κατὰ τῶν δεσποτῶν ἀλλοτριότητος, ἐρράγη ποτὲ σὺν καιρῷ τὸ μῖσος.

[3435, 6]   καὶ τὴν τοῦ στρατηγοῦ οἷα δὴ βασιλεῖ χρείαν ἀποπληροῦντος, ἔχοντος οἰκεῖον

[3435, 1]   καὶ τοὺς ἄλλους Ἰουδαίους. Ταῦτα δὴ διεξιόντες οἱ φίλοι τὸν Ἀντίοχον

[3435, 4]   τοῖς δούλοις, καὶ ἡ γυνὴ δὴ Μεγαλλὶς ἀντεφιλονείκει τἀνδρὶ πρὸς τὴν

[3435, 7]   τὸ περὶ αὑτοὺς δεινὸν ἐπιστάμενοι, ἤδη γὰρ καὶ ὁ στρατηγὸς Ῥουπίλιος

[3435, 41]   αὐτὸν τῶν ἐγκλημάτων. Μετενόει γὰρ ἤδη καὶ ταῖς φιλανθρωπίαις ἔσπευδε διορθώσασθαι

[3435, 5]   τῷ πλήθει πολλάκις ἐκράτησεν, ἔχων ἤδη στρατιώτας ὑπὲρ τοὺς μυρίους. ~Ἐν

[3435, 32]   ὁ τοῦ Διηγύλιος υἱὸς Ζιβέλμιος, ἐζη λωκὼς τὰς τοῦ πατρὸς μιαιφονίας,

[3435, 1]   νομοθετήσαντος τὰ μισάνθρωπα καὶ παράνομα ἔθη τοῖς Ἰουδαίοις· αὐτὸς δὲ στυγήσας

[3435, 55]   γὰρ τοῖς τῆς Σιβύλλης χρησμοῖς εὑρέθη γεγραμμένον ὅτι δεῖ τοὺς Ῥωμαίους

[3435, 10]   μᾶλλον καὶ τὰ τῶν ὑποτεταγμένων ἤθη πρὸς ἀπόνοιαν ἀποθηριοῦται· πᾶς γὰρ

[3435, 1]   στυγήσας τὴν μισανθρωπίαν πάντων ἐθνῶν ἐφιλοτιμήθη καταλῦσαι τὰ νόμιμα. Διὸ τῷ

[3435, 55]   τῆς συγκλήτου τῶν πολιτῶν ἄριστος ἐκρίθη. Ἐν μὲν γὰρ τοῖς τῆς

[3435, 55]   πάντα συντελούσης κατὰ τὸν χρησμόν, ἐκρίθη τῶν μὲν ἀνδρῶν ἄριστος Πόπλιος

[3435, 22]   ἀδελφὰς ἀπέκτεινε. Τούτοις μὲν οὖν ἀπεκρίθη διότι τοῦ ζῆν οὐδὲν ἄξιον

[3435, 60]   τὴν συμφορὰν τά τε πολλὰ πένθη καὶ τὴν ὑπερβολὴν τῶν κλαυθμῶν

[3435, 53]   τῷ πτώματι αὐτοῦ οὐχ ὅπως ἠχθέσθη τῇ συμφορᾶᾶ τοῦ τετελευτηκότος, ἀλλὰ

[3435, 7]   διὰ δειλίαν ἔν τισι κοιλάσιν ἐξειλκύσθη ἅμα τεττάρων, μαγείρου καὶ ἀρτοποιοῦ

[3435, 53]   κεφαλὴν ἐκομίσατο μὲν τὸ χρυσίον, κατεγνώσθη δὲ εἰς ἅπαντα τὸν βίον

[3435, 62]   συμφορᾷ τὴν ἰδίαν σωτηρίαν πορισάμενος διελύθη τῆς παρὰ τῶν Ῥωμαίων τιμωρίας.

[3435, 48]   μετὰ δακρύων ὑπὸ τῶν ὄχλων προεπέμφθη ἐκβαλλόμενος ἐκ τῆς πόλεως. Οὐ

[3435, 44]   μεγαλοψυχότερον τῆς ἰδίας ἐλπίδος αὐτῷ προσηνέχθη, πρὸ ὀφθαλμῶν τιθεὶς τοῖς Γαλάταις

[3435, 51]   τῆς ἁρμοττούσης δίκης· συλληφθεὶς γὰρ ἀνήχθη πρὸς τὸν Ἀντίοχον εἰς τὴν

[3435, 34]   ἤρατο, καὶ τὸ πλῆθος παντελῶς ἀπεθηριώθη πρὸς τὸν Πτολεμαῖον. ~Ὅτι τῆς

[3435, 49]   τοῦ ζῆν κινδυνεύων, τῇ δὲ προσθήκῃ μιᾶς γνώμης μαθὼν ἑαυτὸν νικῶντα

[3435, 51]   ἱεροσυλίας. Οὕτως ἀνέκφευκτος ἡ τιμωρὸς δίκη μετέρχεται τὴν τῶν ἀσεβῶν τόλμαν·

[3435, 8]   οὐδέποτε στάσις ἐγένετο τηλικαύτη δούλων ἡλίκη συνέστη ἐν τῇ Σικελίᾳ. Δι'

[3435, 15]   ἀποδεδεγμένους αὐτὸν ἐν τῇ τε μαντικῇ καὶ κατὰ τὰς ἐκ τῆς

[3435, 35]   τὴν δὲ πάτριον δυναστείαν ἔχων τελῇ φό ρον. Ὁ δὲ Ἀρσάκης

[3435, 17]   καὶ σύμβουλον ἐποιήσατο. ~Ὅτι καὶ ἄλλη τις ἐγένετο ἀπόστασις δραπετῶν καὶ

[3435, 45]   πρὸς αὐτὸν ἦν εὐνοίας ὀχλικῆς ὑπερβολή. ~Ὅτι ὁ Γράκχος δημηγορήσας περὶ

[3435, 5]   καὶ τὸ γένος, ἀνὴρ καὶ βουλῇ καὶ χειρὶ διαφέρων, καὶ ἐν

[3435, 3]   ἀλήθειαν ἐξέβαινε· καὶ τῶν μὲν μὴ γινομένων ὑπ' οὐδενὸς ἐλεγχομένων, τῶν

[3435, 56]   ἀπόφασιν τῆς ἰδίας γνώμης Καρχηδόνα μὴ εἶναι. Καὶ τοῦτο ἐποίει πολλάκις

[3435, 1]   ἀνελεῖν τὸ ἔθνος, εἰ δὲ μή, καταλῦσαι τὰ νόμιμα καὶ συναναγκάσαι

[3435, 9]   τῶν Ἰταλικῶν ὥστε τροφὰς μὲν μὴ παρέχειν, ἐπιτρέπειν δὲ λῃστεύειν. Τοιαύτης

[3435, 54]   πολιορκίαν, ἐξαπέστειλε πρεσβευτὰς εἰς Ῥώμην μὴ περιιδεῖν βασιλέα φίλον καὶ σύμμαχον

[3435, 9]   ὥστε τοὺς ἀκούοντας τὴν ὑπερβολὴν μὴ πιστεῦσαι. Καὶ γὰρ τῶν Σικελιωτῶν

[3435, 8]   καιρούς, Ἀριστονίκου μὲν ἀντιποιησαμένου τῆς μὴ προσηκούσης βασιλείας, τῶν δὲ δούλων

[3435, 36]   τῶν τοῦ Ἀντιόχου φίλων παρακαλούντων μὴ συνάπτειν μάχην πρὸς πολλαπλασίους Πάρθους,

[3435, 46]   καὶ τῇ μὲν τῶν δημοσιωνῶν τόλμῃ καὶ πλεονεξίᾳ τὰς ἐπαρχίας ὑπορρίψας

[3435, 55]   δὲ ἐκδοχὴν αὐτῶν ἐν τῇ Ῥώμῃ γενέσθαι πανδημεὶ τῆς ἀπαντήσεως γινομένης,

[3435, 59]   τοῖς ἔμπροσθεν χρόνοις διατετριφὼς ἐν Ῥώμῃ καὶ κεκοινωνηκὼς ἀρετῆς καὶ ἀγωγῆς

[3435, 56]   παρανομίαν. Ἅπερ ἅπαντα συνέβη τῇ Ῥώμῃ μετὰ τὴν τῆς Καρχηδόνος κατασκαφήν·

[3435, 5]   δὲ τοὺς ἰδίους ἀνεῖλε κυρίους Ἀντιγένη καὶ Πύθωνα. Περιθέμενος δὲ διάδημα

[3435, 60]   τὴν ἐπὶ τῇ συμφορᾶᾶ λύπην ἐπικρυπτομένη βαρέως ἔφερεν. ~Ὅτι ὁ Μάριος

[3435, 62]   μεταπεμψάμενος τοῦτον, ὡς περί τινων κοινῇ συμφερόντων διαλεξόμενος, συνέλαβε τὸν Ἰογόρθαν

[3435, 10]   τοῖς δεσπόταις καὶ ἀποστάσεις φοβερὰς κοινῇ ταῖς πόλεσι κατασκευάζει. Ὅσῳ δ'

[3435, 55]   προσηγορίας. Καὶ πρὸς δὲ τῇ κοινῇ τοῦ γένους δόξῃ πατέρα καὶ

[3435, 7]   κατέστρεψε τὸν βίον ἐν τῇ Μοργαντίνῃ. Ἐντεῦθεν Ῥουπίλιος ἐπιτρέχων ὅλην τὴν

[3435, 57]   ἐξέπεσεν εἰς μέθας καὶ τρυφὴν ἀγεννῆ καὶ ζηλώματα βασιλείας ἀλλοτριώτατα. Ἔχαιρε

[3435, 46]   τὴν πολιτείαν· τῶν γὰρ ἀρχόντων καταφρονή σας κατεξανίσταται καὶ τῶν νόμων,

[3435, 4]   ἐκέχρητο τοῖς δούλοις, καὶ ἡ γυνὴ δὴ Μεγαλλὶς ἀντεφιλονείκει τἀνδρὶ πρὸς

[3435, 5]   Ἐνναίων, ὅσοις οὐκ ἦν ἡ τέχνη ὅπλα ἐργάζεσθαι, ἐκείνους δὲ δεδεμένους

[3435, 31]   Μοργαντῖνος ἐπικαλούμενος Κάμβαλος, πλούτῳ καὶ δόξῃ διαφέρων, ὃς ἐπὶ κυνηγίαν ὁρμήσας

[3435, 61]   ταπεινότατος ὢν τῶν πρεσβευτῶν τῇ δόξῃ. Οἱ μὲν γὰρ ἄλλοι τοῖς

[3435, 55]   δὲ τῇ κοινῇ τοῦ γένους δόξῃ πατέρα καὶ πάππον ἔσχεν ἐπιφανεστάτους

[3435, 2]   νομεῦσι, τοῖς δ' ἄλλοις ὥς πῃ ἑκάστῳ ἡ χρεία ἐπέβαλλε. Βαρέως

[3435, 46]   ἐθῶν ὀλέθριος ἀνομία καὶ πόλεως ἀνατροπὴ γίνεται. ~Ὅτι ὁ Γράκχος ἐπὶ

[3435, 34]   καὶ οὐ δυνάμενος ἄλλως αὐτὴν λυπῆ σαι, πρᾶξιν ἀνοσιωτάτην ἐτόλμησεν ἐπιτελέσασθαι·

[3435, 24]   ἐκκλινούσης, πολλῶν μυριάδων ἠθροισμένων τὰ μέρη βιαίως συνίσταντο καὶ καθάπερ ἐν

[3435, 13]   ἐτόλμησε μεθ' ὕβρεως ἐπιβαλεῖν τῇ κόρῃ τὰς χεῖρας, ἀλλὰ πάντες ἄθικτον

[3435, 10]   τοὺς ἐν ὑπεροχῇ ὄντας ἐπιεικῶς χρὴ προσφέρεσθαι τοῖς ταπεινοτέροις, ἀλλὰ καὶ

[3435, 23]   λόγου δεινότητι καὶ τὸ σύνολον πάσῃ παιδείᾳ, καὶ δυνάμενος παρρησίαν ἄγειν

[3435, 35]   τῶν δὲ δυναστειῶν τῶν ἀφῃρημένων ἐκχωρήσῃ, τὴν δὲ πάτριον δυναστείαν ἔχων

[3435, 62]   φιλανθρώπων τὸν Βόκχον, ἐὰν Μάριον πείσῃ. Τοῦ δὲ Μαρίου σπεύδοντος αἰχμάλωτον

[3435, 49]   ἄλλων ὡς ἂν ἡ τύχη βραβεύσῃ στέρξομεν. ~Ὅτι ὁ Ἀλέξανδρος οὐ

[3435, 31]   παραδιδόντος τὸν ἵππον, ὅπως ἐφαλόμενος ἀφιππεύσῃ πρὸς τὴν πόλιν, οὔθ' ὁ

[3435, 35]   ρον. Ὁ δὲ Ἀρσάκης προσκόψας τῇ βαρύτητι τῶν ἀποκρίσεων ἐπ' αὐτὸν

[3435, 4]   μὲν τῆς θηλῆς ἀποσπῶντες προσήρασσον τῇ γῇ· εἰς δὲ τὰς γυναῖκας

[3435, 9]   τροφὰς μὲν οὐχ ἱκανὰς παρείχοντο, τῇ δὲ βαρύτητι τῶν ἔργων κατέξαινον

[3435, 49]   ὡς ὑπὲρ τοῦ ζῆν κινδυνεύων, τῇ δὲ προσθήκῃ μιᾶς γνώμης μαθὼν

[3435, 62]   τῷ πρὸς τὴν παράπεμψιν ἐκπεμφθέντι. Τῇ δὲ τούτου συμφορᾷ τὴν ἰδίαν

[3435, 61]   παρεθεωρεῖτο, ταπεινότατος ὢν τῶν πρεσβευτῶν τῇ δόξῃ. Οἱ μὲν γὰρ ἄλλοι

[3435, 58]   παιδείας, μάλιστα δὲ φιλοσοφίας, ἐνεγήρασε τῇ δυναστείᾳ καὶ τῇ φιλοσοφίᾳ. ~Ὅτι

[3435, 36]   τὴν ὑπερκειμένην ὀρεινὴν καταφυγόντας ἀποτρίψασθαι τῇ δυσχωρίᾳ τὸν ἀπὸ τῶν ἱππέων

[3435, 24]   βιαίως συνίσταντο καὶ καθάπερ ἐν τῇ θαλάττῃ κυμάτων φαντασίαι καὶ διαθέσεις

[3435, 48]   τὸ τῆς ἐκβολῆς ἄδικον, ἀλλὰ τῇ κατ' αὐτοῦ δωροδοκίᾳ δεκαζόμενον ἀπεστέρητο

[3435, 51]   ἀόρατον ἐκ ποδῶν διῶκον, καὶ τῇ κατ' αὐτοῦ τιμωρίᾳ συνεργὸν γινόμενον

[3435, 34]   Κατὰ τύχην δὲ σύνεγγυς ὄντων τῇ Κλεοπάτρᾳ τῶν γενεθλίων, τῇ πρὸ

[3435, 55]   φερωνύμου προσηγορίας. Καὶ πρὸς δὲ τῇ κοινῇ τοῦ γένους δόξῃ πατέρα

[3435, 13]   οὐδεὶς ἐτόλμησε μεθ' ὕβρεως ἐπιβαλεῖν τῇ κόρῃ τὰς χεῖρας, ἀλλὰ πάντες

[3435, 34]   τε κἀκείνης υἱὸν ἔσφαξεν ἐν τῇ Κύπρῳ, παῖδα μὲν ὄντα τὴν

[3435, 54]   ἀλλήλοις τῶν βασιλέων, Ἰογόρθας κρατήσας τῇ μάχῃ πολλοὺς ἀνεῖλε τῶν Νομάδων·

[3435, 46]   ἑαυτὸν πάντας ἀποβλέπειν ἐποίησε, καὶ τῇ μὲν τῶν δημοσιωνῶν τόλμῃ καὶ

[3435, 47]   δήμῳ διότι ταύτην χάριν δίδωσι τῇ μητρὶ προεντετευγμένος ὑπ' αὐτῆς. ~Ὅτι

[3435, 7]   ῥᾳδιουργίας κατέστρεψε τὸν βίον ἐν τῇ Μοργαντίνῃ. Ἐντεῦθεν Ῥουπίλιος ἐπιτρέχων ὅλην

[3435, 29]   ἀβοηθήτους. Οὗτοι μὲν οὖν ἀκολούθως τῇ παρὰ θεῶν κολάσει καὶ τῆς

[3435, 11]   τε αὐτῷ καὶ συμφορὰς μεγάλας τῇ πατρίδι. Ἀγοράζων γὰρ οἰκετῶν πλῆθος

[3435, 7]   ἄκραν προδόντος, συμπάντων τῶν ἐν τῇ πόλει δραπετῶν ὁ στρατηγὸς ἐκυρίευσεν·

[3435, 54]   πόλιν ἐνδείᾳ κατεπόνησε τοὺς ἐν τῇ πόλει· τὸν δὲ ἀδελφὸν ἐξελθόντα

[3435, 34]   ὄντων τῇ Κλεοπάτρᾳ τῶν γενεθλίων, τῇ πρὸ τούτων νυκτὶ θεῖναι τὴν

[3435, 55]   γυναικῶν οὐαλερία. Οὐ μόνον γὰρ τῇ πρὸς θεοὺς εὐσεβείᾳ διαφέρειν ἔδοξεν,

[3435, 20]   δημοτικοὶ διὰ τὸν φθόνον ἐπὶ τῇ προφάσει τῶν δραπετῶν ἐξιόντες ἐπὶ

[3435, 55]   τὴν δὲ ἐκδοχὴν αὐτῶν ἐν τῇ Ῥώμῃ γενέσθαι πανδημεὶ τῆς ἀπαντήσεως

[3435, 56]   καὶ παρανομίαν. Ἅπερ ἅπαντα συνέβη τῇ Ῥώμῃ μετὰ τὴν τῆς Καρχηδόνος

[3435, 8]   τηλικαύτη δούλων ἡλίκη συνέστη ἐν τῇ Σικελίᾳ. Δι' ἣν πολλαὶ μὲν

[3435, 56]   εἰώθει λέγειν παρ' ἕκαστον ἐν τῇ συγκλήτῳ κατὰ τὴν ἀπόφασιν τῆς

[3435, 60]   πολὺ κατέστελλε καὶ τὴν ἐπὶ τῇ συμφορᾶᾶ λύπην ἐπικρυπτομένη βαρέως ἔφερεν.

[3435, 53]   πτώματι αὐτοῦ οὐχ ὅπως ἠχθέσθη τῇ συμφορᾶᾶ τοῦ τετελευτηκότος, ἀλλὰ τὴν

[3435, 23]   ἰδίᾳ πολὺ προεῖχε τῶν ἡλικιωτῶν τῇ συνέσει τε καὶ λόγου δεινότητι

[3435, 7]   τάχει τε τῆς βοηθείας καὶ τῇ σφοδρᾶᾶ κολάσει τῆς τιμωρίας οἱ

[3435, 15]   τοῖς συνδείπνοις ἀποδεδεγμένους αὐτὸν ἐν τῇ τε μαντικῇ καὶ κατὰ τὰς

[3435, 3]   ὁ μὲν Ἀντιγένης ψυχαγωγούμενος ἐπὶ τῇ τερατείᾳ παρῆγε τὸν εὔνουν εἰς

[3435, 56]   λόγοις μόνοις φιλοσοφήσας, ἀκόλουθον ἔσχε τῇ τοῦ γένους διαδοχῇ καὶ τὴν

[3435, 10]   ἀπόνοιαν ἀποθηριοῦται· πᾶς γὰρ ὁ τῇ τύχῃ ταπεινὸς τοῦ μὲν καλοῦ

[3435, 58]   φιλοσοφίας, ἐνεγήρασε τῇ δυναστείᾳ καὶ τῇ φιλοσοφίᾳ. ~Ὅτι Κοντωνιατός τις ὁ

[3435, 56]   ἔχειν ἀναθεώρησιν· τοῖς δὲ διαφέρουσι τῇ φρονήσει πολὺ προτερεῖν ἡ τοῦ

[3435, 35]   Πτολεμαῖον. ~Ὅτι τῆς ἐαρινῆς ὥρας τῇ χλιᾶᾶ τηκούσης τὴν χιόνα καὶ

[3435, 9]   σώματα. Ἦν οὖν πᾶσα χώρα μεστὴ καθάπερ στρατευμάτων διεσπαρμένων, ὡς ἂν

[3435, 2]   ἐν πᾶσιν, ὁ δουλικὸς αὐτοῖς ἐπανέστη πόλεμος ἐξ αἰτίας τοιαύτης. Ἐπὶ

[3435, 8]   στάσις ἐγένετο τηλικαύτη δούλων ἡλίκη συνέστη ἐν τῇ Σικελίᾳ. Δι' ἣν

[3435, 24]   συνίσταντο καὶ καθάπερ ἐν τῇ θαλάττῃ κυμάτων φαντασίαι καὶ διαθέσεις ἐγίνοντο

[3435, 44]   πόλιν ἑλόντος καὶ τοὺς ἐν αὐτῇ λαφυροπωλοῦντος, Κράτων τις ὄνομα γεγονὼς

[3435, 13]   οὖν τῆς προγεγενημένης χάριτος ξενολογησάσης αὐτῇ τὸν παρὰ τῶν εὖ πεπονθότων

[3435, 13]   δὲ τρόπων καὶ φιλανθρωπίᾳ διαφέρουσα. Αὕτη τοὺς μαστιζομένους ὑπὸ τῶν γονέων

[3435, 4]   δὲ τῆς ὅλης ἀποστάσεως ἐγένετο τοιαύτη. Δαμόφιλός τις ἦν Ἐνναῖος, τὴν

[3435, 8]   ἐπωνόμασεν. ~Ὅτι οὐδέποτε στάσις ἐγένετο τηλικαύτη δούλων ἡλίκη συνέστη ἐν τῇ

[3435, 15]   εὐτελεστάτων εὐεργεσίαν ἀμειφθῆναι σὺν καιρῷ τηλικαύτῃ χάριτι. ~Ὅτι Ἀχαιὸς ὁ τοῦ

[3435, 45]   μετ' εὐφημίας καὶ κρότων ἐδέχετο. Τοσαύτη πρὸς αὐτὸν ἦν εὐνοίας ὀχλικῆς

[3435, 27]   τὸ στρατόπεδον ἡ τοῦ Γράκχου τελευτή, καὶ τὸν Ἀφρικανόν φασιν ἐπιβοῆσαι

[3435, 22]   ψυχαὶ θηριώδεις, ὅταν ἡ τύχη διαζευγνύῃ τὸ σύνηθες ἀπὸ τῆς πατρίδος,

[3435, 54]   τῶν βασιλέων, Ἰογόρθας κρατήσας τῇ μάχῃ πολλοὺς ἀνεῖλε τῶν Νομάδων· ὁ

[3435, 1]   τοὺς ὀφειλομένους πραξάμενος καὶ τὰ τείχη περιελὼν τῶν Ἱεροσολύμων. ~Ὅτι μετὰ

[3435, 56]   ἀκόλουθον ἔσχε τῇ τοῦ γένους διαδοχῇ καὶ τὴν τῆς ἀρετῆς κληρονομίαν.

[3435, 10]   τὰς πολιτικὰς δυναστείας τοὺς ἐν ὑπεροχῇ ὄντας ἐπιεικῶς χρὴ προσφέρεσθαι τοῖς

[3435, 4]   χωρὶς σπουδῆς ἐποιήσατο τῆς χάριτος. ~Ἀρχὴ δὲ τῆς ὅλης ἀποστάσεως ἐγένετο

[3435, 49]   τῶν ἄλλων ὡς ἂν ἡ τύχη βραβεύσῃ στέρξομεν. ~Ὅτι ὁ Ἀλέξανδρος

[3435, 39]   τὸ δαιμόνιον. Οὐ μὴν ἡ τύχη γε ἐπελάθετο τῆς ἰδίας φύσεως,

[3435, 22]   βαρβάρων ψυχαὶ θηριώδεις, ὅταν ἡ τύχη διαζευγνύῃ τὸ σύνηθες ἀπὸ τῆς

[3435, 39]   τῷ μεγέθει τῶν ἐπιτετευγμένων ἡ τύχη πολλαπλασίους αὐτῷ κινδύνους καὶ συμφορὰς

[3435, 10]   ἀποθηριοῦται· πᾶς γὰρ ὁ τῇ τύχῃ ταπεινὸς τοῦ μὲν καλοῦ καὶ

Livre, fragment
[3435, 3]	μέλλοντα ἀπεφοίβαζεν. Εἰς γὰρ κάρυον	ἤ	τι τοιοῦτο τετρημένον ἐξ ἑκατέρου
[3435, 25]	τὴν ἀφαίρεσιν τῆς Γράκχου δημαρχίας·	ἢ	γὰρ ἂν ἑκάτεροι κατέστησαν ἰδιῶται
[3435, 5]	καὶ πελέκεσι χρωμένους ἢ σφενδόναις	ἢ	δρεπάνοις ἢ ξύλοις πεπυρακτωμένοις ἢ
[3435, 32]	ἀνανεούμενος τὰς παλαιὰς ἐκείνας Τηρέως	ἢ	Θυέστου θοινάς. Οἱ δὲ Θρᾶᾶκες
[3435, 5]	ἢ δρεπάνοις ἢ ξύλοις πεπυρακτωμένοις	ἢ	καὶ μαγείρων ὀβελοῖς, ἐπῄει πᾶσαν
[3435, 1]	αἰγύπτου πεφυγαδευμένους. Τοὺς γὰρ ἀλφοὺς	ἢ	λέπρας ἔχοντας ἐν τοῖς σώμασι
[3435, 5]	χρωμένους ἢ σφενδόναις ἢ δρεπάνοις	ἢ	ξύλοις πεπυρακτωμένοις ἢ καὶ μαγείρων
[3435, 25]	ἰδιῶται τῶν ψηφισμάτων ἐννόμων ὄντων,	ἢ	πάλιν διακατεῖχον τὴν ἀρχὴν δοξάντων
[3435, 21]	φίλων τῶν ἐπ' ἐξουσίᾳ στρατιωτῶν	ἢ	πόλεων τεταγμένων οὓς μὲν ἐδολοφόνησεν,
[3435, 9]	καλαύροπας ἀξιολόγους καὶ δέρματα λύκων	ἢ	συάγρων ἐσκεπασμένοι τὰ σώματα καταπληκτικὴν
[3435, 5]	συνεπαγόμενος ἀξίναις καὶ πελέκεσι χρωμένους	ἢ	σφενδόναις ἢ δρεπάνοις ἢ ξύλοις
[3435, 57]	λάθρᾳ τῶν φίλων μετὰ δυεῖν	ἢ	τριῶν οἰκετῶν ἐξιὼν ἐπὶ τὴν
[3435, 10]	τοῖς οἰκέταις τοὺς εὖ φρονοῦντας.	Ἡ	γὰρ ὑπερηφανία καὶ βαρύτης ἐν
[3435, 4]	ὑπερβολὴν ἐκέχρητο τοῖς δούλοις, καὶ	ἡ	γυνὴ δὴ Μεγαλλὶς ἀντεφιλονείκει τἀνδρὶ
[3435, 62]	τὴν Ῥώμην πρεσβευτὰς περὶ τούτων,	ἡ	δὲ σύγκλητος αὐτοῖς ἀπόκρισιν ἔδωκεν
[3435, 54]	βασιλέα φίλον καὶ σύμμαχον κινδυνεύοντα.	Ἡ	δὲ σύγκλητος ἔπεμψε πρέσβεις λύειν
[3435, 60]	ἐστερημέναι χηρείας ἀτυχοῦς ἐλάμβανον πεῖραν.	Ἡ	δὲ σύγκλητος μεγαλοψύχως φέρουσα τὴν
[3435, 9]	ζῆν εἰωθόσιν ἀσφαλὴς ἐπὶ ταύτης	ἡ	διατριβή, πάντα δὲ βίας καὶ
[3435, 40]	τῶν προσδοκωμένων δεινῶν· ἀεὶ γὰρ	ἡ	καινότης τῶν κακῶν ἀμαυροῦν εἴωθε
[3435, 18]	καὶ τὴν πλησιόχωρον πᾶσαν. ~Ὅτι	ἡ	κατεπείγουσα χρεία καὶ σπάνις ἠνάγκαζε
[3435, 34]	συντελεσθέντος καὶ τῆς περιστάσεως ἐπιγνωσθείσης,	ἡ	Κλεοπάτρα πένθος ἤρατο, καὶ τὸ
[3435, 8]	τῶν μεγίστων ἀτυχημάτων, πᾶσα δὲ	ἡ	νῆσος ἐκινδύνευσεν πεσεῖν εἰς ἐξουσίαν
[3435, 3]	συντελουμένων ἐπισημασίας τυγχανόντων, προκοπὴν ἐλάμβανεν	ἡ	περὶ αὐτὸν δόξα. Τελευταῖον διά
[3435, 18]	ἀπολωλότων, ἔσται τῆς πόλεως εὐκατόρθωτος	ἡ	πολιορκία. Ὅτι ὁ εὔνους ἐκτὸς
[3435, 37]	θάνατον Ἀντιόχου οὐ μόνον κοινὸν	ἡ	πόλις ἐπήρατο πένθος, ἀλλὰ καὶ
[3435, 9]	προβαινούσης, οὔτε τοῖς ὁδοιπόροις νυκτὸς	ἡ	Σικελία βάσιμος ἦν οὔτε τοῖς
[3435, 30]	ἀπέλαυσαν τῆς δικαίας ἐπιτιμήσεως. ~Ὅτι	ἡ	σύγκλητος δεισιδαιμονοῦσα ἐξαπέστειλεν εἰς Σικελίαν
[3435, 3]	χάριτος μνημονεύοι. Οὐ μὴν ἀλλ'	ἡ	τερατεία προῆλθεν εἰς ἀληθινὸν ἀποτέλεσμα
[3435, 5]	τῶν Ἐνναίων, ὅσοις οὐκ ἦν	ἡ	τέχνη ὅπλα ἐργάζεσθαι, ἐκείνους δὲ
[3435, 51]	ὕστερον τῆς ἱεροσυλίας. Οὕτως ἀνέκφευκτος	ἡ	τιμωρὸς δίκη μετέρχεται τὴν τῶν
[3435, 27]	προσέπεσε τοῖς περὶ τὸ στρατόπεδον	ἡ	τοῦ Γράκχου τελευτή, καὶ τὸν
[3435, 56]	διαφέρουσι τῇ φρονήσει πολὺ προτερεῖν	ἡ	τοῦ Νασικᾶ διελαμβάνετο. Οὐ γὰρ
[3435, 49]	δὲ τῶν ἄλλων ὡς ἂν	ἡ	τύχη βραβεύσῃ στέρξομεν. ~Ὅτι ὁ
[3435, 39]	ἀγαθὰ τὸ δαιμόνιον. Οὐ μὴν	ἡ	τύχη γε ἐπελάθετο τῆς ἰδίας
[3435, 22]	καὶ βαρβάρων ψυχαὶ θηριώδεις, ὅταν	ἡ	τύχη διαζευγνύῃ τὸ σύνηθες ἀπὸ
[3435, 39]	ἀλλὰ τῷ μεγέθει τῶν ἐπιτετευγμένων	ἡ	τύχη πολλαπλασίους αὐτῷ κινδύνους καὶ
[3435, 14]	παρὰ τοῖς οἰκέταις αὐτοδίδακτός ἐστιν	ἡ	φύσις εἰς δικαίαν ἀπόδοσιν χάριτός
[3435, 2]	δ' ἄλλοις ὥς πῃ ἑκάστῳ	ἡ	χρεία ἐπέβαλλε. Βαρέως δ' αὐτοῖς
[3435, 9]	ἀναγκαζομένοις ταῖς παραβόλοις ἐγχειρεῖν πράξεσιν,	συνέβη	ταχὺ τὴν παρανομίαν αὐξηθῆναι. Τὸ
[3435, 56]	τε καὶ παρανομίαν. Ἅπερ ἅπαντα	συνέβη	τῇ Ῥώμῃ μετὰ τὴν τῆς
[3435, 31]	ἤθους φιλοτέκνου πρὸς τρόπον φιλοπάτορα,	συνέβη	τοὺς λῃστὰς ἐπιφανέντας ἀμφοτέρους ἀνελεῖν.
[3435, 47]	~Ὅτι ὁ Γράκχος ἐπὶ τοσοῦτο	προέβη	δυναστείας καὶ ὕβρεως, ὥστε τῶν
[3435, 5]	ἀπεκάλουν, καὶ οὐκ ἀναμείναντες τὴν	ἀκριβῆ	τοῦ δήμου κρίσιν ὁ μὲν
[3435, 9]	εἰωθόσιν ἀσφαλὴς ἐπὶ ταύτης ἡ	διατριβή,	πάντα δὲ βίας καὶ λῃστείας
[3435, 4]	τῆς θηλῆς ἀποσπῶντες προσήρασσον τῇ	γῇ·	εἰς δὲ τὰς γυναῖκας οὐδ'
[3435, 8]	τῆς κατὰ τῶν δεσποτῶν ἀλλοτριότητος,	ἐρράγη	ποτὲ σὺν καιρῷ τὸ μῖσος.
[3435, 6]	καὶ τὴν τοῦ στρατηγοῦ οἷα	δὴ	βασιλεῖ χρείαν ἀποπληροῦντος, ἔχοντος οἰκεῖον
[3435, 1]	καὶ τοὺς ἄλλους Ἰουδαίους. Ταῦτα	δὴ	διεξιόντες οἱ φίλοι τὸν Ἀντίοχον
[3435, 4]	τοῖς δούλοις, καὶ ἡ γυνὴ	δὴ	Μεγαλλὶς ἀντεφιλονείκει τἀνδρὶ πρὸς τὴν
[3435, 7]	τὸ περὶ αὑτοὺς δεινὸν ἐπιστάμενοι,	ἤδη	γὰρ καὶ ὁ στρατηγὸς Ῥουπίλιος
[3435, 41]	αὐτὸν τῶν ἐγκλημάτων. Μετενόει γὰρ	ἤδη	καὶ ταῖς φιλανθρωπίαις ἔσπευδε διορθώσασθαι
[3435, 5]	τῷ πλήθει πολλάκις ἐκράτησεν, ἔχων	ἤδη	στρατιώτας ὑπὲρ τοὺς μυρίους. ~Ἐν
[3435, 32]	ὁ τοῦ Διηγύλιος υἱὸς Ζιβέλμιος,	ἐζη	λωκὼς τὰς τοῦ πατρὸς μιαιφονίας,
[3435, 1]	νομοθετήσαντος τὰ μισάνθρωπα καὶ παράνομα	ἔθη	τοῖς Ἰουδαίοις· αὐτὸς δὲ στυγήσας
[3435, 55]	γὰρ τοῖς τῆς Σιβύλλης χρησμοῖς	εὑρέθη	γεγραμμένον ὅτι δεῖ τοὺς Ῥωμαίους
[3435, 10]	μᾶλλον καὶ τὰ τῶν ὑποτεταγμένων	ἤθη	πρὸς ἀπόνοιαν ἀποθηριοῦται· πᾶς γὰρ
[3435, 1]	στυγήσας τὴν μισανθρωπίαν πάντων ἐθνῶν	ἐφιλοτιμήθη	καταλῦσαι τὰ νόμιμα. Διὸ τῷ
[3435, 55]	τῆς συγκλήτου τῶν πολιτῶν ἄριστος	ἐκρίθη.	Ἐν μὲν γὰρ τοῖς τῆς
[3435, 55]	πάντα συντελούσης κατὰ τὸν χρησμόν,	ἐκρίθη	τῶν μὲν ἀνδρῶν ἄριστος Πόπλιος
[3435, 22]	ἀδελφὰς ἀπέκτεινε. Τούτοις μὲν οὖν	ἀπεκρίθη	διότι τοῦ ζῆν οὐδὲν ἄξιον
[3435, 60]	τὴν συμφορὰν τά τε πολλὰ	πένθη	καὶ τὴν ὑπερβολὴν τῶν κλαυθμῶν
[3435, 53]	τῷ πτώματι αὐτοῦ οὐχ ὅπως	ἠχθέσθη	τῇ συμφορᾶᾶ τοῦ τετελευτηκότος, ἀλλὰ
[3435, 7]	διὰ δειλίαν ἔν τισι κοιλάσιν	ἐξειλκύσθη	ἅμα τεττάρων, μαγείρου καὶ ἀρτοποιοῦ
[3435, 53]	κεφαλὴν ἐκομίσατο μὲν τὸ χρυσίον,	κατεγνώσθη	δὲ εἰς ἅπαντα τὸν βίον
[3435, 62]	συμφορᾷ τὴν ἰδίαν σωτηρίαν πορισάμενος	διελύθη	τῆς παρὰ τῶν Ῥωμαίων τιμωρίας.
[3435, 48]	μετὰ δακρύων ὑπὸ τῶν ὄχλων	προεπέμφθη	ἐκβαλλόμενος ἐκ τῆς πόλεως. Οὐ
[3435, 44]	μεγαλοψυχότερον τῆς ἰδίας ἐλπίδος αὐτῷ	προσηνέχθη,	πρὸ ὀφθαλμῶν τιθεὶς τοῖς Γαλάταις
[3435, 51]	τῆς ἁρμοττούσης δίκης· συλληφθεὶς γὰρ	ἀνήχθη	πρὸς τὸν Ἀντίοχον εἰς τὴν
[3435, 34]	ἤρατο, καὶ τὸ πλῆθος παντελῶς	ἀπεθηριώθη	πρὸς τὸν Πτολεμαῖον. ~Ὅτι τῆς
[3435, 49]	τοῦ ζῆν κινδυνεύων, τῇ δὲ	προσθήκῃ	μιᾶς γνώμης μαθὼν ἑαυτὸν νικῶντα
[3435, 51]	ἱεροσυλίας. Οὕτως ἀνέκφευκτος ἡ τιμωρὸς	δίκη	μετέρχεται τὴν τῶν ἀσεβῶν τόλμαν·
[3435, 8]	οὐδέποτε στάσις ἐγένετο τηλικαύτη δούλων	ἡλίκη	συνέστη ἐν τῇ Σικελίᾳ. Δι'
[3435, 15]	ἀποδεδεγμένους αὐτὸν ἐν τῇ τε	μαντικῇ	καὶ κατὰ τὰς ἐκ τῆς
[3435, 35]	τὴν δὲ πάτριον δυναστείαν ἔχων	τελῇ	φό ρον. Ὁ δὲ Ἀρσάκης
[3435, 17]	καὶ σύμβουλον ἐποιήσατο. ~Ὅτι καὶ	ἄλλη	τις ἐγένετο ἀπόστασις δραπετῶν καὶ
[3435, 45]	πρὸς αὐτὸν ἦν εὐνοίας ὀχλικῆς	ὑπερβολή.	~Ὅτι ὁ Γράκχος δημηγορήσας περὶ
[3435, 5]	καὶ τὸ γένος, ἀνὴρ καὶ	βουλῇ	καὶ χειρὶ διαφέρων, καὶ ἐν
[3435, 3]	ἀλήθειαν ἐξέβαινε· καὶ τῶν μὲν	μὴ	γινομένων ὑπ' οὐδενὸς ἐλεγχομένων, τῶν
[3435, 56]	ἀπόφασιν τῆς ἰδίας γνώμης Καρχηδόνα	μὴ	εἶναι. Καὶ τοῦτο ἐποίει πολλάκις
[3435, 1]	ἀνελεῖν τὸ ἔθνος, εἰ δὲ	μή,	καταλῦσαι τὰ νόμιμα καὶ συναναγκάσαι
[3435, 9]	τῶν Ἰταλικῶν ὥστε τροφὰς μὲν	μὴ	παρέχειν, ἐπιτρέπειν δὲ λῃστεύειν. Τοιαύτης
[3435, 54]	πολιορκίαν, ἐξαπέστειλε πρεσβευτὰς εἰς Ῥώμην	μὴ	περιιδεῖν βασιλέα φίλον καὶ σύμμαχον
[3435, 9]	ὥστε τοὺς ἀκούοντας τὴν ὑπερβολὴν	μὴ	πιστεῦσαι. Καὶ γὰρ τῶν Σικελιωτῶν
[3435, 8]	καιρούς, Ἀριστονίκου μὲν ἀντιποιησαμένου τῆς	μὴ	προσηκούσης βασιλείας, τῶν δὲ δούλων
[3435, 36]	τῶν τοῦ Ἀντιόχου φίλων παρακαλούντων	μὴ	συνάπτειν μάχην πρὸς πολλαπλασίους Πάρθους,
[3435, 46]	καὶ τῇ μὲν τῶν δημοσιωνῶν	τόλμῃ	καὶ πλεονεξίᾳ τὰς ἐπαρχίας ὑπορρίψας
[3435, 55]	δὲ ἐκδοχὴν αὐτῶν ἐν τῇ	Ῥώμῃ	γενέσθαι πανδημεὶ τῆς ἀπαντήσεως γινομένης,
[3435, 59]	τοῖς ἔμπροσθεν χρόνοις διατετριφὼς ἐν	Ῥώμῃ	καὶ κεκοινωνηκὼς ἀρετῆς καὶ ἀγωγῆς
[3435, 56]	παρανομίαν. Ἅπερ ἅπαντα συνέβη τῇ	Ῥώμῃ	μετὰ τὴν τῆς Καρχηδόνος κατασκαφήν·
[3435, 5]	δὲ τοὺς ἰδίους ἀνεῖλε κυρίους	Ἀντιγένη	καὶ Πύθωνα. Περιθέμενος δὲ διάδημα
[3435, 60]	τὴν ἐπὶ τῇ συμφορᾶᾶ λύπην	ἐπικρυπτομένη	βαρέως ἔφερεν. ~Ὅτι ὁ Μάριος
[3435, 62]	μεταπεμψάμενος τοῦτον, ὡς περί τινων	κοινῇ	συμφερόντων διαλεξόμενος, συνέλαβε τὸν Ἰογόρθαν
[3435, 10]	τοῖς δεσπόταις καὶ ἀποστάσεις φοβερὰς	κοινῇ	ταῖς πόλεσι κατασκευάζει. Ὅσῳ δ'
[3435, 55]	προσηγορίας. Καὶ πρὸς δὲ τῇ	κοινῇ	τοῦ γένους δόξῃ πατέρα καὶ
[3435, 7]	κατέστρεψε τὸν βίον ἐν τῇ	Μοργαντίνῃ.	Ἐντεῦθεν Ῥουπίλιος ἐπιτρέχων ὅλην τὴν
[3435, 57]	ἐξέπεσεν εἰς μέθας καὶ τρυφὴν	ἀγεννῆ	καὶ ζηλώματα βασιλείας ἀλλοτριώτατα. Ἔχαιρε
[3435, 46]	τὴν πολιτείαν· τῶν γὰρ ἀρχόντων	καταφρονή	σας κατεξανίσταται καὶ τῶν νόμων,
[3435, 4]	ἐκέχρητο τοῖς δούλοις, καὶ ἡ	γυνὴ	δὴ Μεγαλλὶς ἀντεφιλονείκει τἀνδρὶ πρὸς
[3435, 5]	Ἐνναίων, ὅσοις οὐκ ἦν ἡ	τέχνη	ὅπλα ἐργάζεσθαι, ἐκείνους δὲ δεδεμένους
[3435, 31]	Μοργαντῖνος ἐπικαλούμενος Κάμβαλος, πλούτῳ καὶ	δόξῃ	διαφέρων, ὃς ἐπὶ κυνηγίαν ὁρμήσας
[3435, 61]	ταπεινότατος ὢν τῶν πρεσβευτῶν τῇ	δόξῃ.	Οἱ μὲν γὰρ ἄλλοι τοῖς
[3435, 55]	δὲ τῇ κοινῇ τοῦ γένους	δόξῃ	πατέρα καὶ πάππον ἔσχεν ἐπιφανεστάτους
[3435, 2]	νομεῦσι, τοῖς δ' ἄλλοις ὥς	πῃ	ἑκάστῳ ἡ χρεία ἐπέβαλλε. Βαρέως
[3435, 46]	ἐθῶν ὀλέθριος ἀνομία καὶ πόλεως	ἀνατροπὴ	γίνεται. ~Ὅτι ὁ Γράκχος ἐπὶ
[3435, 34]	καὶ οὐ δυνάμενος ἄλλως αὐτὴν	λυπῆ	σαι, πρᾶξιν ἀνοσιωτάτην ἐτόλμησεν ἐπιτελέσασθαι·
[3435, 24]	ἐκκλινούσης, πολλῶν μυριάδων ἠθροισμένων τὰ	μέρη	βιαίως συνίσταντο καὶ καθάπερ ἐν
[3435, 13]	ἐτόλμησε μεθ' ὕβρεως ἐπιβαλεῖν τῇ	κόρῃ	τὰς χεῖρας, ἀλλὰ πάντες ἄθικτον
[3435, 10]	τοὺς ἐν ὑπεροχῇ ὄντας ἐπιεικῶς	χρὴ	προσφέρεσθαι τοῖς ταπεινοτέροις, ἀλλὰ καὶ
[3435, 23]	λόγου δεινότητι καὶ τὸ σύνολον	πάσῃ	παιδείᾳ, καὶ δυνάμενος παρρησίαν ἄγειν
[3435, 35]	τῶν δὲ δυναστειῶν τῶν ἀφῃρημένων	ἐκχωρήσῃ,	τὴν δὲ πάτριον δυναστείαν ἔχων
[3435, 62]	φιλανθρώπων τὸν Βόκχον, ἐὰν Μάριον	πείσῃ.	Τοῦ δὲ Μαρίου σπεύδοντος αἰχμάλωτον
[3435, 49]	ἄλλων ὡς ἂν ἡ τύχη	βραβεύσῃ	στέρξομεν. ~Ὅτι ὁ Ἀλέξανδρος οὐ
[3435, 31]	παραδιδόντος τὸν ἵππον, ὅπως ἐφαλόμενος	ἀφιππεύσῃ	πρὸς τὴν πόλιν, οὔθ' ὁ
[3435, 35]	ρον. Ὁ δὲ Ἀρσάκης προσκόψας	τῇ	βαρύτητι τῶν ἀποκρίσεων ἐπ' αὐτὸν
[3435, 4]	μὲν τῆς θηλῆς ἀποσπῶντες προσήρασσον	τῇ	γῇ· εἰς δὲ τὰς γυναῖκας
[3435, 9]	τροφὰς μὲν οὐχ ἱκανὰς παρείχοντο,	τῇ	δὲ βαρύτητι τῶν ἔργων κατέξαινον
[3435, 49]	ὡς ὑπὲρ τοῦ ζῆν κινδυνεύων,	τῇ	δὲ προσθήκῃ μιᾶς γνώμης μαθὼν
[3435, 62]	τῷ πρὸς τὴν παράπεμψιν ἐκπεμφθέντι.	Τῇ	δὲ τούτου συμφορᾷ τὴν ἰδίαν
[3435, 61]	παρεθεωρεῖτο, ταπεινότατος ὢν τῶν πρεσβευτῶν	τῇ	δόξῃ. Οἱ μὲν γὰρ ἄλλοι
[3435, 58]	παιδείας, μάλιστα δὲ φιλοσοφίας, ἐνεγήρασε	τῇ	δυναστείᾳ καὶ τῇ φιλοσοφίᾳ. ~Ὅτι
[3435, 36]	τὴν ὑπερκειμένην ὀρεινὴν καταφυγόντας ἀποτρίψασθαι	τῇ	δυσχωρίᾳ τὸν ἀπὸ τῶν ἱππέων
[3435, 24]	βιαίως συνίσταντο καὶ καθάπερ ἐν	τῇ	θαλάττῃ κυμάτων φαντασίαι καὶ διαθέσεις
[3435, 48]	τὸ τῆς ἐκβολῆς ἄδικον, ἀλλὰ	τῇ	κατ' αὐτοῦ δωροδοκίᾳ δεκαζόμενον ἀπεστέρητο
[3435, 51]	ἀόρατον ἐκ ποδῶν διῶκον, καὶ	τῇ	κατ' αὐτοῦ τιμωρίᾳ συνεργὸν γινόμενον
[3435, 34]	Κατὰ τύχην δὲ σύνεγγυς ὄντων	τῇ	Κλεοπάτρᾳ τῶν γενεθλίων, τῇ πρὸ
[3435, 55]	φερωνύμου προσηγορίας. Καὶ πρὸς δὲ	τῇ	κοινῇ τοῦ γένους δόξῃ πατέρα
[3435, 13]	οὐδεὶς ἐτόλμησε μεθ' ὕβρεως ἐπιβαλεῖν	τῇ	κόρῃ τὰς χεῖρας, ἀλλὰ πάντες
[3435, 34]	τε κἀκείνης υἱὸν ἔσφαξεν ἐν	τῇ	Κύπρῳ, παῖδα μὲν ὄντα τὴν
[3435, 54]	ἀλλήλοις τῶν βασιλέων, Ἰογόρθας κρατήσας	τῇ	μάχῃ πολλοὺς ἀνεῖλε τῶν Νομάδων·
[3435, 46]	ἑαυτὸν πάντας ἀποβλέπειν ἐποίησε, καὶ	τῇ	μὲν τῶν δημοσιωνῶν τόλμῃ καὶ
[3435, 47]	δήμῳ διότι ταύτην χάριν δίδωσι	τῇ	μητρὶ προεντετευγμένος ὑπ' αὐτῆς. ~Ὅτι
[3435, 7]	ῥᾳδιουργίας κατέστρεψε τὸν βίον ἐν	τῇ	Μοργαντίνῃ. Ἐντεῦθεν Ῥουπίλιος ἐπιτρέχων ὅλην
[3435, 29]	ἀβοηθήτους. Οὗτοι μὲν οὖν ἀκολούθως	τῇ	παρὰ θεῶν κολάσει καὶ τῆς
[3435, 11]	τε αὐτῷ καὶ συμφορὰς μεγάλας	τῇ	πατρίδι. Ἀγοράζων γὰρ οἰκετῶν πλῆθος
[3435, 7]	ἄκραν προδόντος, συμπάντων τῶν ἐν	τῇ	πόλει δραπετῶν ὁ στρατηγὸς ἐκυρίευσεν·
[3435, 54]	πόλιν ἐνδείᾳ κατεπόνησε τοὺς ἐν	τῇ	πόλει· τὸν δὲ ἀδελφὸν ἐξελθόντα
[3435, 34]	ὄντων τῇ Κλεοπάτρᾳ τῶν γενεθλίων,	τῇ	πρὸ τούτων νυκτὶ θεῖναι τὴν
[3435, 55]	γυναικῶν οὐαλερία. Οὐ μόνον γὰρ	τῇ	πρὸς θεοὺς εὐσεβείᾳ διαφέρειν ἔδοξεν,
[3435, 20]	δημοτικοὶ διὰ τὸν φθόνον ἐπὶ	τῇ	προφάσει τῶν δραπετῶν ἐξιόντες ἐπὶ
[3435, 55]	τὴν δὲ ἐκδοχὴν αὐτῶν ἐν	τῇ	Ῥώμῃ γενέσθαι πανδημεὶ τῆς ἀπαντήσεως
[3435, 56]	καὶ παρανομίαν. Ἅπερ ἅπαντα συνέβη	τῇ	Ῥώμῃ μετὰ τὴν τῆς Καρχηδόνος
[3435, 8]	τηλικαύτη δούλων ἡλίκη συνέστη ἐν	τῇ	Σικελίᾳ. Δι' ἣν πολλαὶ μὲν
[3435, 56]	εἰώθει λέγειν παρ' ἕκαστον ἐν	τῇ	συγκλήτῳ κατὰ τὴν ἀπόφασιν τῆς
[3435, 60]	πολὺ κατέστελλε καὶ τὴν ἐπὶ	τῇ	συμφορᾶᾶ λύπην ἐπικρυπτομένη βαρέως ἔφερεν.
[3435, 53]	πτώματι αὐτοῦ οὐχ ὅπως ἠχθέσθη	τῇ	συμφορᾶᾶ τοῦ τετελευτηκότος, ἀλλὰ τὴν
[3435, 23]	ἰδίᾳ πολὺ προεῖχε τῶν ἡλικιωτῶν	τῇ	συνέσει τε καὶ λόγου δεινότητι
[3435, 7]	τάχει τε τῆς βοηθείας καὶ	τῇ	σφοδρᾶᾶ κολάσει τῆς τιμωρίας οἱ
[3435, 15]	τοῖς συνδείπνοις ἀποδεδεγμένους αὐτὸν ἐν	τῇ	τε μαντικῇ καὶ κατὰ τὰς
[3435, 3]	ὁ μὲν Ἀντιγένης ψυχαγωγούμενος ἐπὶ	τῇ	τερατείᾳ παρῆγε τὸν εὔνουν εἰς
[3435, 56]	λόγοις μόνοις φιλοσοφήσας, ἀκόλουθον ἔσχε	τῇ	τοῦ γένους διαδοχῇ καὶ τὴν
[3435, 10]	ἀπόνοιαν ἀποθηριοῦται· πᾶς γὰρ ὁ	τῇ	τύχῃ ταπεινὸς τοῦ μὲν καλοῦ
[3435, 58]	φιλοσοφίας, ἐνεγήρασε τῇ δυναστείᾳ καὶ	τῇ	φιλοσοφίᾳ. ~Ὅτι Κοντωνιατός τις ὁ
[3435, 56]	ἔχειν ἀναθεώρησιν· τοῖς δὲ διαφέρουσι	τῇ	φρονήσει πολὺ προτερεῖν ἡ τοῦ
[3435, 35]	Πτολεμαῖον. ~Ὅτι τῆς ἐαρινῆς ὥρας	τῇ	χλιᾶᾶ τηκούσης τὴν χιόνα καὶ
[3435, 9]	σώματα. Ἦν οὖν πᾶσα χώρα	μεστὴ	καθάπερ στρατευμάτων διεσπαρμένων, ὡς ἂν
[3435, 2]	ἐν πᾶσιν, ὁ δουλικὸς αὐτοῖς	ἐπανέστη	πόλεμος ἐξ αἰτίας τοιαύτης. Ἐπὶ
[3435, 8]	στάσις ἐγένετο τηλικαύτη δούλων ἡλίκη	συνέστη	ἐν τῇ Σικελίᾳ. Δι' ἣν
[3435, 24]	συνίσταντο καὶ καθάπερ ἐν τῇ	θαλάττῃ	κυμάτων φαντασίαι καὶ διαθέσεις ἐγίνοντο
[3435, 44]	πόλιν ἑλόντος καὶ τοὺς ἐν	αὐτῇ	λαφυροπωλοῦντος, Κράτων τις ὄνομα γεγονὼς
[3435, 13]	οὖν τῆς προγεγενημένης χάριτος ξενολογησάσης	αὐτῇ	τὸν παρὰ τῶν εὖ πεπονθότων
[3435, 13]	δὲ τρόπων καὶ φιλανθρωπίᾳ διαφέρουσα.	Αὕτη	τοὺς μαστιζομένους ὑπὸ τῶν γονέων
[3435, 4]	δὲ τῆς ὅλης ἀποστάσεως ἐγένετο	τοιαύτη.	Δαμόφιλός τις ἦν Ἐνναῖος, τὴν
[3435, 8]	ἐπωνόμασεν. ~Ὅτι οὐδέποτε στάσις ἐγένετο	τηλικαύτη	δούλων ἡλίκη συνέστη ἐν τῇ
[3435, 15]	εὐτελεστάτων εὐεργεσίαν ἀμειφθῆναι σὺν καιρῷ	τηλικαύτῃ	χάριτι. ~Ὅτι Ἀχαιὸς ὁ τοῦ
[3435, 45]	μετ' εὐφημίας καὶ κρότων ἐδέχετο.	Τοσαύτη	πρὸς αὐτὸν ἦν εὐνοίας ὀχλικῆς
[3435, 27]	τὸ στρατόπεδον ἡ τοῦ Γράκχου	τελευτή,	καὶ τὸν Ἀφρικανόν φασιν ἐπιβοῆσαι
[3435, 22]	ψυχαὶ θηριώδεις, ὅταν ἡ τύχη	διαζευγνύῃ	τὸ σύνηθες ἀπὸ τῆς πατρίδος,
[3435, 54]	τῶν βασιλέων, Ἰογόρθας κρατήσας τῇ	μάχῃ	πολλοὺς ἀνεῖλε τῶν Νομάδων· ὁ
[3435, 1]	τοὺς ὀφειλομένους πραξάμενος καὶ τὰ	τείχη	περιελὼν τῶν Ἱεροσολύμων. ~Ὅτι μετὰ
[3435, 56]	ἀκόλουθον ἔσχε τῇ τοῦ γένους	διαδοχῇ	καὶ τὴν τῆς ἀρετῆς κληρονομίαν.
[3435, 10]	τὰς πολιτικὰς δυναστείας τοὺς ἐν	ὑπεροχῇ	ὄντας ἐπιεικῶς χρὴ προσφέρεσθαι τοῖς
[3435, 4]	χωρὶς σπουδῆς ἐποιήσατο τῆς χάριτος.	~Ἀρχὴ	δὲ τῆς ὅλης ἀποστάσεως ἐγένετο
[3435, 49]	τῶν ἄλλων ὡς ἂν ἡ	τύχη	βραβεύσῃ στέρξομεν. ~Ὅτι ὁ Ἀλέξανδρος
[3435, 39]	τὸ δαιμόνιον. Οὐ μὴν ἡ	τύχη	γε ἐπελάθετο τῆς ἰδίας φύσεως,
[3435, 22]	βαρβάρων ψυχαὶ θηριώδεις, ὅταν ἡ	τύχη	διαζευγνύῃ τὸ σύνηθες ἀπὸ τῆς
[3435, 39]	τῷ μεγέθει τῶν ἐπιτετευγμένων ἡ	τύχη	πολλαπλασίους αὐτῷ κινδύνους καὶ συμφορὰς
[3435, 10]	ἀποθηριοῦται· πᾶς γὰρ ὁ τῇ	τύχῃ	ταπεινὸς τοῦ μὲν καλοῦ καὶ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 6/11/2008