>

Livre, fragment
[3435, 39]	φαῦλα, τοῖς δὲ κακοῖς ἐπεισάγει	τὰ	ἀγαθὰ τὸ δαιμόνιον. Οὐ μὴν
[3435, 5]	Περιθέμενος δὲ διάδημα καὶ πάντα	τὰ	ἄλλα τὰ περὶ αὑτὸν βασιλικῶς
[3435, 40]	Σελευκεῦσιν ὅτι πάντας αὐτοὺς δεῖ	τὰ	αὐτὰ παθεῖν. Οἱ δὲ φοβηθέντες
[3435, 50]	οὐκ ἐτόλμησε, διενοεῖτο δὲ συσκευάσασθαι	τὰ	βασιλικὰ χρήματα καὶ τὰ τῶν
[3435, 4]	δούλων οὐχὶ ὠμότης εἶναι φύσεως	τὰ	γινόμενα εἰς τοὺς ἄλλους, ἀλλὰ
[3435, 3]	καὶ τὴν ἀνταπόδοσιν τοῖς παρὰ	τὰ	δεῖπνα δεξιωσαμένοις ἐν γέλωτι οὐ
[3435, 56]	ἕνα τῶν συγκλητικῶν προαγαγόντων ἐπὶ	τὰ	ἔμβολα καὶ ἐπερωτώντων τίς ἔστιν
[3435, 19]	τὸν ὄλεθρον προαγούσης ὕβρεως. ~Ὅτι	τὰ	ἐξηλλαγμένα δυστυχήματα, εἰ καί τινες
[3435, 4]	καὶ κατὰ τῶν κυρίων πρότερον	τὰ	ἔσχατα ἐνδεικνύμενοι οὕτω πρὸς τὸν
[3435, 55]	τῆς ἀπαντήσεως γενομένης καὶ δέξασθαι	τὰ	ἱερὰ τῆς θεᾶς. Τῆς δὲ
[3435, 1]	ὑπέλαβε Μωυσέως εἶναι τοῦ κτίσαντος	τὰ	Ἱεροσόλυμα καὶ συστησαμένου τὸ ἔθνος,
[3435, 1]	Ἀντίοχος ὁ βασιλεύς, φησίν, ἐπολιόρκει	τὰ	Ἱεροσόλυμα, οἱ δὲ Ἰουδαῖοι μέχρι
[3435, 1]	ἐξορισθέντας καταλαβέσθαι μὲν τοὺς περὶ	τὰ	Ἱεροσόλυμα τόπους, συστησαμένους δὲ τὸ
[3435, 1]	τε αἷμα προσέχεεν αὐτοῖς, καὶ	τὰ	κρέα σκευάσας προσέταξε τῷ μὲν
[3435, 3]	τοῦ στόματος ἠφίει, καὶ οὕτω	τὰ	μέλλοντα ἀπεφοίβαζεν. Εἰς γὰρ κάρυον
[3435, 3]	θεῶν ἐπιτάγμασι καθ' ὕπνον προλέγειν	τὰ	μέλλοντα, καὶ πολλοὺς διὰ τὴν
[3435, 3]	ὑπεκρίνετο καὶ ἐξ αὐτῶν ἀκούειν	τὰ	μέλλοντα. Πολλῶν δ' ὑπ' αὐτοῦ
[3435, 24]	πάλιν ἐκκλινούσης, πολλῶν μυριάδων ἠθροισμένων	τὰ	μέρη βιαίως συνίσταντο καὶ καθάπερ
[3435, 1]	ἔθνος, πρὸς δὲ τούτοις νομοθετήσαντος	τὰ	μισάνθρωπα καὶ παράνομα ἔθη τοῖς
[3435, 1]	ἱερὰς αὐτῶν βίβλους καὶ περιεχούσας	τὰ	μισόξενα νόμιμα καταρρᾶναι, τὸν δὲ
[3435, 1]	μισανθρωπίαν πάντων ἐθνῶν ἐφιλοτιμήθη καταλῦσαι	τὰ	νόμιμα. Διὸ τῷ ἀγάλματι τοῦ
[3435, 1]	ἔθνος, εἰ δὲ μή, καταλῦσαι	τὰ	νόμιμα καὶ συναναγκάσαι τὰς ἀγωγὰς
[3435, 5]	διάδημα καὶ πάντα τὰ ἄλλα	τὰ	περὶ αὑτὸν βασιλικῶς διακοσμήσας τήν
[3435, 50]	αὐτὸν καταταχούσης, οἱ Σελευκεῖς ἀκούσαντες	τὰ	περὶ τὴν ἱεροσυλίαν ἀπέκλεισαν αὐτὸν
[3435, 2]	δοῦλοι ταῖς ταλαιπωρίαις καὶ πληγαῖς	τὰ	πολλὰ παραλόγως ὑβριζόμενοι, οὐχ ὑπέμενον.
[3435, 56]	πολυετεῖς καὶ φοβεροὶ καὶ τἄλλα	τὰ	προαγορευθέντα ὑπὸ τοῦ Σκιπίωνος ἠκολούθησεν.
[3435, 6]	ἐλπίσι μετεω ρισθέντων ὡς ἀντιπολεμήσει	τὰ	στασιάσαντα πρὸς ἀλλήλους καὶ αὐτοὶ
[3435, 3]	τερατείᾳ παρῆγε τὸν εὔνουν εἰς	τὰ	σύνδειπναα τοῦτο γὰρ ὄνομα τῷ
[3435, 9]	ἐξηγρίου τάς τε ψυχὰς καὶ	τὰ	σώματα. Ἦν οὖν πᾶσα χώρα
[3435, 9]	δέρματα λύκων ἢ συάγρων ἐσκεπασμένοι	τὰ	σώματα καταπληκτικὴν εἶχον τὴν πρόσοψιν
[3435, 32]	κόλποις ἐγκατέσφαζε τέκνα, καὶ κρεανομῶν	τὰ	σώματα παρετίθει τοῖς συγγενεστάτοις, ἀνανεούμενος
[3435, 11]	αὐτοῖς προσεφέρετο, στίγμασι σιδήρου χαράττων	τὰ	σώματα τῶν ἐλευθέρων μὲν ἐν
[3435, 60]	σύγκλητος μεγαλοψύχως φέρουσα τὴν συμφορὰν	τά	τε πολλὰ πένθη καὶ τὴν
[3435, 1]	τε τοὺς ὀφειλομένους πραξάμενος καὶ	τὰ	τείχη περιελὼν τῶν Ἱεροσολύμων. ~Ὅτι
[3435, 46]	δὲ στρατιώταις διὰ τῶν νόμων	τὰ	τῆς ἀρχαίας ἀγωγῆς αὐστηρὰ καταχαρισάμενος
[3435, 10]	πόλεσι κατασκευάζει. Ὅσῳ δ' ἂν	τὰ	τῆς ἐξουσίας εἰς ὠμότητα καὶ
[3435, 57]	καθόλου πᾶσι τοῖς θαυματοποιοῖς, καὶ	τὰ	τούτων ἐπιτηδεύματα μανθάνειν ἐφιλοτιμεῖτο. Ἐπετήδευσε
[3435, 50]	συσκευάσασθαι τὰ βασιλικὰ χρήματα καὶ	τὰ	τῶν θεῶν ἀναθήματα συλῆσαι, καὶ
[3435, 10]	παρανομίαν ἐκτρέπηται, τοσούτῳ μᾶλλον καὶ	τὰ	τῶν ὑποτεταγμένων ἤθη πρὸς ἀπόνοιαν
[3435, 39]	ὡς ἐπίτηδες τοῖς μὲν καλοῖς	τὰ	φαῦλα, τοῖς δὲ κακοῖς ἐπεισάγει
[3435, 54]	καὶ τῶν Ἰταλῶν τοὺς συμμαχήσαντας	τἀδελφῷ	πάντας αἰκισάμενος ἀπέκτεινεν. ~Ὅτι Νασικᾶς
[3435, 9]	ἐπαρχιῶν κατηγορουμένοις στρατηγοῖς γινόμενοι, φοβεροὶ	ταῖς	ἀρχαῖς ὑπῆρχον. Ὅτι οἱ περὶ
[3435, 9]	μὲν πέδαις δεσμεύειν, τοὺς δὲ	ταῖς	βαρύτησι τῶν ἔργων καταπονεῖν, πάντας
[3435, 21]	ἐκεῖνοι χρηστότητι καὶ φιλανθρωπίᾳ χρώμενοι	ταῖς	βασιλείαις ἐνευδαιμόνησαν· οὗτος δὲ γενόμενος
[3435, 4]	φλόγας τερατευομένου τούτοις τοῦ εὔνου.	Ταῖς	δ' οἰκίαις ἐπεισελθόντες πλεῖστον φόνον
[3435, 11]	δαψιλείαις, ὑπεραίρων τὴν Περσικὴν τρυφὴν	ταῖς	δαπάναις καὶ πολυτελείαις· ὑπερέβαλε δὲ
[3435, 11]	παρετίθετο τραπέζας ὑπερηφάνους καὶ βασιλικὰς	ταῖς	δαψιλείαις, ὑπεραίρων τὴν Περσικὴν τρυφὴν
[3435, 61]	δὲ τοῖς στρατιώταις προσφερόμενος καὶ	ταῖς	δωρεαῖς καὶταῖς ὁμιλίαις καὶ συμπεριφοραῖς
[3435, 61]	ὑποδεεστέρας ἀρχὰς μόγις εἰληφὼς ἐν	ταῖς	εἰς δόξαν προαγωγαῖς παρεθεωρεῖτο. Καὶ
[3435, 19]	τῶν ἀνθρώπων νομικαῖς κολάσεσι καὶ	ταῖς	ἐκ θεοῦ τιμωρίαις ἀπέχεται τῶν
[3435, 6]	δούλων ἀποστάσεως ἦρξε. Καὶ πάντων	ταῖς	ἐλπίσι μετεω ρισθέντων ὡς ἀντιπολεμήσει
[3435, 43]	ἐν ταῖς ὁμιλίαις καὶ ἐν	ταῖς	ἐντεύξεσι προσηνής. Ὧν χάριν διαφερόντως
[3435, 38]	στρατηγὸς Ἀντιόχου Ἀθήναιος πλεῖστα ἐν	ταῖς	ἐπισταθμίαις εἰργασμένος κακά, τῆς φυγῆς
[3435, 38]	πρός τινας κώμας ἠδικημένας ἐν	ταῖς	ἐπισταθμίαις, οὐδεὶς αὐτὸν ἐδέξατο εἰς
[3435, 61]	γὰρ ἄλλοι τοῖς ἀξιώμασι καὶ	ταῖς	εὐγενείαις ὑπερέχοντες μεγάλης ἀποδοχῆς ἐτύγχανον
[3435, 5]	ἔργοις ὑπέβαλλεν. Ἔδωκε δὲ καὶ	ταῖς	θεραπαίναις τὴν Μεγαλλίδα χρήσασθαι ὡς
[3435, 46]	ἰδίας τόλμης. Δεδεκασμένος γὰρ ἕκαστος	ταῖς	ἰδίαις ἐλπίσιν ὡς ὑπὲρ ἰδίων
[3435, 56]	ἡλικίαν Τιβέριον Γράκχον τυραννεῖν ἐπιχειρήσαντα	ταῖς	ἰδίαις χερσὶν ἀπέκτεινε, προηγούμενος τῆς
[3435, 61]	οὗτος δὲ πρὸς τοὺς ἐν	ταῖς	μάχαις κινδύνους πολλάκις ἡγεμὼν ἐκπεμπόμενος
[3435, 61]	τῆς εὐεργεσίας χάριν ἀποδιδόντες ἐν	ταῖς	μετὰ τούτου μάχαις φιλοτιμότερον ἠγωνίζοντο,
[3435, 43]	καὶ συγγνωμονικός, ἔτι δὲ ἐν	ταῖς	ὁμιλίαις καὶ ἐν ταῖς ἐντεύξεσι
[3435, 28]	τὰς χεῖρας ἀπέκοπτον, οὐκ ἀρκούμενοι	ταῖς	παρὰ τοὺς καρποὺς τομαῖς, ἀλλὰ
[3435, 9]	τὴν τῆς τροφῆς ἔνδειαν ἀναγκαζομένοις	ταῖς	παραβόλοις ἐγχειρεῖν πράξεσιν, συνέβη ταχὺ
[3435, 11]	σώματα τῶν ἐλευθέρων μὲν ἐν	ταῖς	πατρίσι γεγενημένων, αἰχμαλωσίας δὲ καὶ
[3435, 10]	δεσπόταις καὶ ἀποστάσεις φοβερὰς κοινῇ	ταῖς	πόλεσι κατασκευάζει. Ὅσῳ δ' ἂν
[3435, 10]	ὑπερηφανία καὶ βαρύτης ἐν μὲν	ταῖς	πόλεσιν ἀπεργάζεται στάσεις ἐμφυλίους τῶν
[3435, 2]	ὑπῆρχον. Πιεζόμενοι δὲ οἱ δοῦλοι	ταῖς	ταλαιπωρίαις καὶ πληγαῖς τὰ πολλὰ
[3435, 40]	μνησικακῶν ἐπὶ ταῖς ὕβρεσι καὶ	ταῖς	τιμωρίαις αἷς ἐχρήσαντο κατ' Ἐνίου
[3435, 42]	δὲ τῶν Βαβυλωνίων καὶ ἐπὶ	ταῖς	τυχούσαις αἰτίαις πανοικίους ἐξανδραποδισάμενος εἰς
[3435, 32]	προσκόψαντας πανοικίους τιμωρεῖσθαι. Ἐπὶ γὰρ	ταῖς	τυχούσαις αἰτίαις τοὺς μὲν διεμέλιζε,
[3435, 61]	κατὰ τὸ πλεῖστον ἐν μὲν	ταῖς	τῶν ἄλλων ἡγεμονίαις Ῥωμαίους ἡττᾶσθαι,
[3435, 19]	τὴν ἐκ θεῶν δεισιδαιμονίαν ἐντετηκέναι	ταῖς	τῶν πολλῶν ψυχαῖς. Ὀλίγοι γὰρ
[3435, 40]	Σελευκεῖς διακείμενος καὶ μνησικακῶν ἐπὶ	ταῖς	ὕβρεσι καὶ ταῖς τιμωρίαις αἷς
[3435, 41]	ἐγκλημάτων. Μετενόει γὰρ ἤδη καὶ	ταῖς	φιλανθρωπίαις ἔσπευδε διορθώσασθαι τὴν τῶν
[3435, 2]	Πιεζόμενοι δὲ οἱ δοῦλοι ταῖς	ταλαιπωρίαις	καὶ πληγαῖς τὰ πολλὰ παραλόγως
[3435, 9]	ἔργων κατέξαινον Τὴν παρ' αὐτῶν	ταλαιπωρίαν.	~Ὅτι οὐ μόνον κατὰ τὰς
[3435, 24]	βίας ἐν ἀμφοτέροις τοῖς μέρεσιν	ταλαντευομένης	καὶ τῆς ῥοπῆς δεῦρο κἀκεῖσε
[3435, 52]	δὲ διὰ τῆς ὁράσεως ἐβεβαιοῦτο	τἀληθές,	ἅπαντες θαυμάζοντες ἀνέλυον ἀπὸ τῆς
[3435, 56]	πόλεμοι πολυετεῖς καὶ φοβεροὶ καὶ	τἄλλα	τὰ προαγορευθέντα ὑπὸ τοῦ Σκιπίωνος
[3435, 62]	δήσας παρέδωκε Λευκίῳ Σύλλᾳ τῷ	ταμίᾳ	τῷ πρὸς τὴν παράπεμψιν ἐκπεμφθέντι.
[3435, 46]	δυναστείαν κατασκευάζων καὶ τὸ κοινὸν	ταμιεῖον	εἰς αἰσχρὰς καὶ ἀκαίρους δαπάνας
[3435, 4]	ἡ γυνὴ δὴ Μεγαλλὶς ἀντεφιλονείκει	τἀνδρὶ	πρὸς τὴν τιμωρίαν καὶ τὴν
[3435, 56]	τὸ βάρος καὶ τὴν παρρησίαν	τἀνδρός.	Ἀλλὰ μὴν καὶ ὁ τούτου
[3435, 37]	ἀπολομένων σὺν τοῖς ἐκτὸς τῆς	τάξεως	ἀναβεβηκόσιν οὐκ ἦν εὑρεῖν οἰκίαν
[3435, 10]	πᾶς γὰρ ὁ τῇ τύχῃ	ταπεινὸς	τοῦ μὲν καλοῦ καὶ τῆς
[3435, 61]	πρεσβευτῶν ὑπὸ τοῦ στρατηγοῦ παρεθεωρεῖτο,	ταπεινότατος	ὢν τῶν πρεσβευτῶν τῇ δόξῃ.
[3435, 10]	ὄντας ἐπιεικῶς χρὴ προσφέρεσθαι τοῖς	ταπεινοτέροις,	ἀλλὰ καὶ κατὰ τοὺς ἰδιωτικοὺς
[3435, 39]	ὥστε τοὺς εὐημεροῦντας εἰς τέλος	ταπεινῶσαι.	~Ὅτι Ἀρσάκης ὁ τῶν Πάρθων
[3435, 1]	καταλῦσαι τὰ νόμιμα καὶ συναναγκάσαι	τὰς	ἀγωγὰς μεταθέσθαι. Ὁ δὲ βασιλεὺς
[3435, 22]	συλλαβόντων ἀνεκρίνετο δι' ἣν αἰτίαν	τὰς	ἀδελφὰς ἀπέκτεινε. Τούτοις μὲν οὖν
[3435, 18]	ἐπεδείκνυτο, δι' ὧν οἱ δοῦλοι	τὰς	ἀπὸ τῶν ἰδίων κυρίων ἀποστασίας
[3435, 56]	ὁρμὴν καὶ βίαν ἠρνοῦντο καὶ	τὰς	ἀποκρίσεις ἐξηλλάττοντο, ὁ δὲ Σκιπίων
[3435, 11]	οὔτ' ἐσθῆτας οὔτε τροφὰς ἐχορήγει	τὰς	ἁρμοττούσας. ~Ὅτι Δαμόφιλος ὁ Ἐνναῖός
[3435, 9]	ἀρχαῖς ὑπῆρχον. Ὅτι οἱ περὶ	τὰς	γεωργίας ἀσχολούμενοι τῶν Ἰταλικῶν παμπληθεῖς
[3435, 9]	περιβαλόντων. ~Ὅτι παραπλησίως καὶ πρὸς	τὰς	γεωργίας ἕκαστος τῶν πολλὴν χώραν
[3435, 37]	ἐπληροῦτο, καὶ μάλιστα τοῦ περὶ	τὰς	γυναῖκας ὀδυρμοῦ τὸ πάθος ἐκκάοντος.
[3435, 4]	προσήρασσον τῇ γῇ· εἰς δὲ	τὰς	γυναῖκας οὐδ' ἔστιν εἰπεῖν, καὶ
[3435, 15]	τῇ τε μαντικῇ καὶ κατὰ	τὰς	ἐκ τῆς τραπέζης δόσεις φιλανθρώπως·
[3435, 8]	βασιλείας, τῶν δὲ δούλων διὰ	τὰς	ἐκ τῶν δεσποτῶν κακουχίας συναπονοησαμένων
[3435, 20]	οὔτε τὰς ἐπαύλεις ἐνεπύριζον οὔτε	τὰς	ἐν αὐταῖς κτήσεις καὶ καρπῶν
[3435, 46]	τῶν δημοσιωνῶν τόλμῃ καὶ πλεονεξίᾳ	τὰς	ἐπαρχίας ὑπορρίψας ἐπεσπάσατο παρὰ τῶν
[3435, 11]	Κατὰ δὲ τὴν πόλιν καὶ	τὰς	ἐπαύλεις ἀργυρωμάτων ἐκθέσεις τορευτῶν καὶ
[3435, 20]	τὰς κτήσεις διήρπαζον, ἀλλὰ καὶ	τὰς	ἐπαύλεις ἐνεπύριζον. ~Ὅτι κατὰ τὴν
[3435, 20]	ἐμφρόνως περὶ τοῦ μέλλοντος οὔτε	τὰς	ἐπαύλεις ἐνεπύριζον οὔτε τὰς ἐν
[3435, 2]	ὑπέμενον. Συνιόντες οὖν ἀλλήλοις κατὰ	τὰς	εὐκαιρίας συνελάλουν περὶ ἀποστάσεως, ἕως
[3435, 1]	τῷ μὲν ἀπὸ τούτων ζωμῷ	τὰς	ἱερὰς αὐτῶν βίβλους καὶ περιεχούσας
[3435, 20]	ἐπὶ τὴν χώραν οὐ μόνον	τὰς	κτήσεις διήρπαζον, ἀλλὰ καὶ τὰς
[3435, 9]	συντρέχοντες ἐξῄρουν βίᾳ ταύτας καὶ	τὰς	κτήσεις διήρπαζον καὶ τοὺς ἀνθισταμένους
[3435, 50]	πολέμῳ κινδύνων καὶ τὴν πρὸς	τὰς	μεταβολὰς ὀξύτητα παρατάξασθαι μὲν οὐκ
[3435, 22]	πλεῖστοι τῶν ἁλόντων βαρβάρων κατὰ	τὰς	ὁδοιπορίας ἀγόμενοι οἱ μὲν ἑαυτοὺς
[3435, 9]	τοὺς καθ' ἕνα καὶ δύο	τὰς	ὁδοιπορίας ποιουμένους ἐφόνευον· εἶτα ἐπὶ
[3435, 32]	σώματα παρετίθει τοῖς συγγενεστάτοις, ἀνανεούμενος	τὰς	παλαιὰς ἐκείνας Τηρέως ἢ Θυέστου
[3435, 10]	ταλαιπωρίαν. ~Ὅτι οὐ μόνον κατὰ	τὰς	πολιτικὰς δυναστείας τοὺς ἐν ὑπεροχῇ
[3435, 35]	προιιόντων, τῶν δὲ ἀνθρώπων ἐπὶ	τὰς	πράξεις ὡρμημένων, ὁ Ἀρσάκης ἀποπειραθῆναι
[3435, 40]	καινότης τῶν κακῶν ἀμαυροῦν εἴωθε	τὰς	προγεγενημένας ἀτυχίας τοῖς ἀνθρώποις. ~Ὅτι
[3435, 14]	δι' ὠμότητα φύσεως, ἀλλὰ διὰ	τὰς	προγεγενημένας εἰς αὐτοὺς ὑπερηφανίας ἐλύττων
[3435, 11]	τοὺς μὲν πέδαις δεσμεύων εἰς	τὰς	συνεργασίας ἐνέβαλλε, τοὺς δὲ νομεῖς
[3435, 9]	καὶ κρεῶν παρακειμένων πλῆθος ἐξηγρίου	τάς	τε ψυχὰς καὶ τὰ σώματα.
[3435, 61]	προσεποιεῖτο, ἑτοίμως δ' ἑαυτὸν εἰς	τὰς	τοιαύτας λειτουργίας ἐπιδιδοὺς πολλὴν ἐμπειρίαν
[3435, 15]	ἐν τοῖς ἔμπροσθεν χρόνοις κατὰ	τὰς	τοῦ κυρίου συμπεριφορὰς ἐν τοῖς
[3435, 61]	ἡγεμονίαις Ῥωμαίους ἡττᾶσθαι, κατὰ δὲ	τὰς	τοῦ Μαρίου παρουσίας ἀεὶ νικᾶν.
[3435, 32]	Διηγύλιος υἱὸς Ζιβέλμιος, ἐζη λωκὼς	τὰς	τοῦ πατρὸς μιαιφονίας, μνησικακῶν δὲ
[3435, 24]	φαντασίαι καὶ διαθέσεις ἐγίνοντο κατὰ	τὰς	τοῦ πλήθους ἐκκλησίας. ~Ὅτι ὁ
[3435, 7]	ἐπολιόρκει, εἰς ἐσχάτην ἀνάγκην συγκλείων	τὰς	τῶν ἀποστατῶν ἐλπίδας. Καὶ Κλέωνα
[3435, 9]	ὁδοιπορίας ποιουμένους ἐφόνευον· εἶτα ἐπὶ	τὰς	τῶν ἀσθενεστέρων ἐπαύλεις νυκτὸς ἀθρόοι
[3435, 9]	πολλοὺς πλούτους κεκτημένοι διημιλλῶντο πρὸς	τὰς	τῶν Ἰταλιωτῶν ὑπερηφανίας τε καὶ
[3435, 17]	κατὰ τὸν εὔνουν προκοπὴν καὶ	τὰς	τῶν μετ' αὐτοῦ δραπετῶν εὐημερίας
[3435, 36]	αἰσχρὸν εἶναι τοὺς νενικηκότας δεδιέναι	τὰς	τῶν προηττημένων τόλμας. Παρακαλέσας οὖν
[3435, 2]	Βαρέως δ' αὐτοῖς κατά τε	τὰς	ὑπηρεσίας ἐχρῶντο, καὶ ἐπιμελείας παντελῶς
[3435, 61]	δὲ δοκῶν γεγονέναι δημοσιώνης καὶ	τὰς	ὑποδεεστέρας ἀρχὰς μόγις εἰληφὼς ἐν
[3435, 4]	ἀφηγουμένου αὐτῶν καὶ τοῦ πυρὸς	τὰς	φλόγας τερατευομένου τούτοις τοῦ εὔνου.
[3435, 13]	μεθ' ὕβρεως ἐπιβαλεῖν τῇ κόρῃ	τὰς	χεῖρας, ἀλλὰ πάντες ἄθικτον πάσης
[3435, 28]	Σύροι οἱ δραπέται τῶν αἰχμαλώτων	τὰς	χεῖρας ἀπέκοπτον, οὐκ ἀρκούμενοι ταῖς
[3435, 33]	ἀπαυτοματίσαι τὴν Πυθίαν φασὶ Θάρσει,	ταυρόκερως,	ἕξεις βασιληίδα τιμὴν καὶ παῖδες
[3435, 7]	Ῥουπίλιος ὁ Ῥωμαίων στρατηγὸς τὸ	Ταυρομένιον	ἀνεσώσατο Ῥωμαίοις, καρτερῶς μὲν αὐτὸ
[3435, 17]	Κίλιξ ἐκ τῶν περὶ τὸν	Ταῦρον	τόπων, συνήθης ὢν ἐκ παίδων
[3435, 8]	ἐλευθέρων ὑπερβολὴν τῶν ἀκληρημάτων. Καὶ	ταῦτα	ἀπήντησε τοῖς μὲν πολλοῖς ἀνελπίστως
[3435, 4]	γυναῖκας οὐδ' ἔστιν εἰπεῖν, καὶ	ταῦτα	βλεπόντων τῶν ἀνδρῶν, ὅσα ἐνύβριζόν
[3435, 1]	ἀρχιερέα καὶ τοὺς ἄλλους Ἰουδαίους.	Ταῦτα	δὴ διεξιόντες οἱ φίλοι τὸν
[3435, 4]	αὐτῶν τῶν ὑπομαζίων φειδόμενοι. Ἀλλὰ	ταῦτα	μὲν τῆς θηλῆς ἀποσπῶντες προσήρασσον
[3435, 49]	τὸν νόμον ἀπεδοκίμαζον, ἄλλαι δὲ	ταύταις	ἴσαι παρεδέχοντο· τῆς δὲ ὀκτωκαιδεκάτης
[3435, 22]	ἀδελφαῖς κοιμωμέναις διὰ τὸν κόπον,	ταύτας	ἀπέσφαξεν· ἑαυτὸν δὲ οὐ φθάσας
[3435, 9]	νυκτὸς ἀθρόοι συντρέχοντες ἐξῄρουν βίᾳ	ταύτας	καὶ τὰς κτήσεις διήρπαζον καὶ
[3435, 7]	τραυμάτων δείξας νεκρόν, εἷλε καὶ	ταύτην	προδοσίᾳ τὴν πόλιν, ἐπεὶ οὐδ'
[3435, 47]	αὐτόν, εἰπὼν τῷ δήμῳ διότι	ταύτην	χάριν δίδωσι τῇ μητρὶ προεντετευγμένος
[3435, 9]	χώρας ζῆν εἰωθόσιν ἀσφαλὴς ἐπὶ	ταύτης	ἡ διατριβή, πάντα δὲ βίας
[3435, 50]	πόλεως. Ὁ δὲ ἀποπεσὼν καὶ	ταύτης	τῆς ἐπιβολῆς ὥρμησε φεύγειν ἐπὶ
[3435, 56]	μὲν τῆς Καρχηδόνος ὁ ἀπὸ	ταύτης	φόβος ἠνάγκαζεν ὁμονοεῖν τοὺς Ῥωμαίους
[3435, 7]	κατ' ἄλλους πολλοὺς τόπους· οὓς	τάχει	τε τῆς βοηθείας καὶ τῇ
[3435, 61]	κινδύνους καὶ τούτους ὑπομένων προθύμως	ταχὺ	μεγάλην ἐκτήσατο δύναμιν καὶ δόξαν
[3435, 9]	ταῖς παραβόλοις ἐγχειρεῖν πράξεσιν, συνέβη	ταχὺ	τὴν παρανομίαν αὐξηθῆναι. Τὸ γὰρ
[3435, 26]	τὴν ἐπὶ τὸν ὄλεθρον ὁρμὴν	ταχὺ	τῆς προσηκούσης κολάσεως ἔτυχεν. Καὶ
[3435, 1]	θεοῦ μεγάλην ὗν θύσας, τό	τε	αἷμα προσέχεεν αὐτοῖς, καὶ τὰ
[3435, 9]	ἔργων οὐ πόρρω κειμένην. Κυνῶν	τε	ἀλκίμων ἄθροισμα συνεπόμενον ἑκάστῳ καὶ
[3435, 55]	τῆς ἀπαντήσεως γινομένης, καὶ τῶν	τε	ἀνδρῶν τῶν ἀρίστων καὶ γυναικῶν
[3435, 5]	πικρῶς πρὸς αὐτὸν διακείμενοι πλάνον	τε	ἀπεκάλουν, καὶ οὐκ ἀναμείναντες τὴν
[3435, 11]	ὕβριν, τὸ δὲ τελευταῖον ὄλεθρόν	τε	αὐτῷ καὶ συμφορὰς μεγάλας τῇ
[3435, 22]	ῥίψαντες ἑαυτοὺς εἰς ἔδαφος τήν	τε	γῆν κατεφίλουν μετ' οἰμωγῆς καὶ
[3435, 7]	τὴν Ἀττικὴν ὑπὲρ χιλίων, ἔν	τε	Δήλῳ καὶ κατ' ἄλλους πολλοὺς
[3435, 41]	Ἀλεξανδρέων στρατηγὸν μετὰ δυνάμεως, αὐτόν	τε	ἐζώγρησε καὶ τὴν μετ' αὐτοῦ
[3435, 2]	ἐπιμελείας παντελῶς ὀλίγης ἠξίουν, ὅσα	τε	ἐντρέφεσθαι καὶ ὅσα ἐνδύσασθαι. Ἐξ
[3435, 56]	κάλλιόν ἐστιν πρὸς ἡγεμονίας διαμονήν	τε	καὶ αὔξησιν· ἀπολομένης δὲ τῆς
[3435, 4]	βλεπόντων τῶν ἀνδρῶν, ὅσα ἐνύβριζόν	τε	καὶ ἐνησέλγαινον, πολλοῦ αὐτοῖς πλήθους
[3435, 23]	προεῖχε τῶν ἡλικιωτῶν τῇ συνέσει	τε	καὶ λόγου δεινότητι καὶ τὸ
[3435, 56]	αὐτοὺς ἐκ τῶν ἀρχόντων πλεονεξίαν	τε	καὶ παρανομίαν. Ἅπερ ἅπαντα συνέβη
[3435, 9]	πρὸς τὰς τῶν Ἰταλιωτῶν ὑπερηφανίας	τε	καὶ πλεονεξίας καὶ κακουργίας. Εἰς
[3435, 4]	τινων ἐξ αὑτῶν σταλέντων αὐτόν	τε	καὶ τὴν γυναῖκα δεδεμένους ἐξαγκωνίσαντες,
[3435, 14]	φύσις εἰς δικαίαν ἀπόδοσιν χάριτός	τε	καὶ τιμωρίας. ~Ὅτι ὁ Εὔνους
[3435, 31]	δακρύων καὶ διαφιλοτιμουμένων ὑπὲρ εὐσεβείας	τε	καὶ φιλοστοργίας, σύγκρισίν τε λαμβάνοντος
[3435, 34]	καὶ μιαιφονίαν τὸν κοινὸν αὐτοῦ	τε	κἀκείνης υἱὸν ἔσφαξεν ἐν τῇ
[3435, 8]	ἁπάντων αὐξανομένης ἐπ' ἴσης τῆς	τε	κατὰ τῶν οἰκετῶν κακουχίας καὶ
[3435, 1]	ἐν τῷ ναῷ κατασβέσαι, τῶν	τε	κρεῶν ἀναγκάσαι προσενέγκασθαι τὸν ἀρχιερέα
[3435, 31]	εὐσεβείας τε καὶ φιλοστοργίας, σύγκρισίν	τε	λαμβάνοντος ἤθους φιλοτέκνου πρὸς τρόπον
[3435, 15]	συνδείπνοις ἀποδεδεγμένους αὐτὸν ἐν τῇ	τε	μαντικῇ καὶ κατὰ τὰς ἐκ
[3435, 60]	μεγαλοψύχως φέρουσα τὴν συμφορὰν τά	τε	πολλὰ πένθη καὶ τὴν ὑπερβολὴν
[3435, 11]	μὲν γὰρ τῆς χώρας ἵππους	τε	πολυτελεῖς καὶ τετρακύκλους ἀπήνας μετ'
[3435, 20]	καὶ καρπῶν ἀποθέσεις ἐλυμαίνοντο, τῶν	τε	πρὸς τὴν γεωργίαν ὡρμηκότων ἀπείχοντο,
[3435, 7]	αὐτοὶ ἔπταιον. ~Οὗ διαβοηθέντος κατά	τε	Ῥώμην δούλων ἀπόστασις ἑκατὸν πεντήκοντα
[3435, 5]	περὶ αὑτὸν βασιλικῶς διακοσμήσας τήν	τε	συμβιοῦσαν αὐτῷ, Σύραν καὶ συμπολῖτιν
[3435, 2]	ἐπέβαλλε. Βαρέως δ' αὐτοῖς κατά	τε	τὰς ὑπηρεσίας ἐχρῶντο, καὶ ἐπιμελείας
[3435, 50]	οὐ πιστεύων τοῖς ὄχλοις διά	τε	τὴν ἀπειρίαν τῶν ἐν τῷ
[3435, 7]	ἄλλους πολλοὺς τόπους· οὓς τάχει	τε	τῆς βοηθείας καὶ τῇ σφοδρᾶᾶ
[3435, 15]	φιλανθρώπως· ὥστε θαυμάσαι ἦν τήν	τε	τῆς τύχης περιπέτειαν καὶ τὸ
[3435, 16]	τῶν δραπετῶν οὐκ εὐαρεστούμενος ἐπετίμα	τε	τοῖς τολμωμένοις ὑπ' αὐτῶν καὶ
[3435, 1]	τῶν ἐγκλημάτων τοὺς Ἰουδαίους, φόρους	τε	τοὺς ὀφειλομένους πραξάμενος καὶ τὰ
[3435, 5]	συμπολῖτιν οὖσαν, βασίλισσαν ἀποδείξας συνέδρους	τε	τοὺς συνέσει δοκοῦντας διαφέρειν ποιησάμενος,
[3435, 9]	κρεῶν παρακειμένων πλῆθος ἐξηγρίου τάς	τε	ψυχὰς καὶ τὰ σώματα. Ἦν
[3435, 56]	Τῆς δὲ πληθύος ἀγανακτούσης καὶ	τεθηριωμένης	πρὸς τοὺς τὸν φόνον δράσαντας,
[3435, 1]	τοὺς ὀφειλομένους πραξάμενος καὶ τὰ	τείχη	περιελὼν τῶν Ἱεροσολύμων. ~Ὅτι μετὰ
[3435, 18]	καὶ τοῖς εὐηθεστάτοις ὅτι τῶν	τειχῶν	διὰ τὴν πολυχρόνιον εἰρήνην κατερρυηκότων
[3435, 21]	τῆς ἰδίας μιαιφονίας. Εὐθὺς δὲ	τέκνα	καὶ γυναῖκας τούτων προσέταξε τῆς
[3435, 32]	ἐν ὄμμασι καὶ κόλποις ἐγκατέσφαζε	τέκνα,	καὶ κρεανομῶν τὰ σώματα παρετίθει
[3435, 31]	ὁ πατὴρ προσεδέχετο τῷ τοῦ	τέκνου	θανάτῳ διαφυγεῖν τὸν κίνδυνον. Δεομένων
[3435, 8]	δὲ ἄνδρες καὶ γυναῖκες μετὰ	τέκνων	ἐπειράθησαν τῶν μεγίστων ἀτυχημάτων, πᾶσα
[3435, 3]	ἐλάμβανεν ἡ περὶ αὐτὸν δόξα.	Τελευταῖον	διά τινος μηχανῆς πῦρ μετά
[3435, 11]	ἐγέννησεν, εἶθ' ὕβριν, τὸ δὲ	τελευταῖον	ὄλεθρόν τε αὐτῷ καὶ συμφορὰς
[3435, 7]	πολιορκουμένης πόλεως εἷλε. Καὶ τὸ	τελευταῖον	Σαραπίωνος Σύρου τὴν ἄκραν προδόντος,
[3435, 27]	τὸ στρατόπεδον ἡ τοῦ Γράκχου	τελευτή,	καὶ τὸν Ἀφρικανόν φασιν ἐπιβοῆσαι
[3435, 55]	πρώτην ἐπεῖχον γνώμην μέχρι τῆς	τελευτῆς,	ὁ δὲ πάππος αὐτοῦ καὶ
[3435, 56]	υἱός, κατὰ τὸν ὑποκείμενον ἐνιαυτὸν	τελευτήσας,	ἀδωροδόκητος μὲν ἅπαντα τὸν βίον
[3435, 35]	τὴν δὲ πάτριον δυναστείαν ἔχων	τελῇ	φό ρον. Ὁ δὲ Ἀρσάκης
[3435, 39]	παντὸς ὥστε τοὺς εὐημεροῦντας εἰς	τέλος	ταπεινῶσαι. ~Ὅτι Ἀρσάκης ὁ τῶν
[3435, 3]	μὲν Ἀντιγένης ψυχαγωγούμενος ἐπὶ τῇ	τερατείᾳ	παρῆγε τὸν εὔνουν εἰς τὰ
[3435, 3]	μνημονεύοι. Οὐ μὴν ἀλλ' ἡ	τερατεία	προῆλθεν εἰς ἀληθινὸν ἀποτέλεσμα βασιλείας,
[3435, 5]	διὰ στρατηγίαν, διὰ δὲ μόνην	τερατείαν	καὶ τὸ τῆς ἀποστάσεως ἄρξαι,
[3435, 4]	τὸ βεβουλευμένον. Ὁ δὲ μετὰ	τερατείας,	ὡς εἰώθει, συνθέμενος ὅτι συγχωροῦσι,
[3435, 3]	κυρίοις, καὶ τὸ σύνολον ποικίλως	τερατευομένου,	γέλωτες ἐγίνοντο τοῖς παρακεκλημένοις, καί
[3435, 4]	καὶ τοῦ πυρὸς τὰς φλόγας	τερατευομένου	τούτοις τοῦ εὔνου. Ταῖς δ'
[3435, 3]	σύνδειπναα τοῦτο γὰρ ὄνομα τῷ	τερατίᾳᾳκαὶ	διηρώτα περὶ τῆς βασιλείας καὶ
[3435, 7]	ξίφεσιν ἔφθαζον ἀπαυχενίσαντες. Ὁ δὲ	τερατίας	εὔνους καὶ βασιλεὺς καταφυγὼν διὰ
[3435, 3]	τῆς Ἀπαμείας, ἄνθρωπος μάγος καὶ	τερατουργὸς	τὸν τρόπον. Οὗτος προσεποιεῖτο θεῶν
[3435, 23]	Ἀννίβαν καὶ Καρχηδονίους. Ἐξ ἀμφο	τέρων	δὲ τῶν γονέων ἐπισημοτάτου γένους
[3435, 51]	Ἄρτι γὰρ βασιλεὺς ἦν καὶ	τεσσάρων	μυριάδων στρατοπεδευουσῶν ἀφηγεῖτο, καὶ νῦν
[3435, 21]	πολλοὺς τῶν ὑπὸ τὴν βασιλείαν	τεταγμένων	ἀνηκέστοις συμφοραῖς καὶ σφαγαῖς περιέβαλε.
[3435, 21]	ἐπ' ἐξουσίᾳ στρατιωτῶν ἢ πόλεων	τεταγμένων	οὓς μὲν ἐδολοφόνησεν, οὓς δὲ
[3435, 7]	αὐτὸν ἐν τῷ λουτρῷ καὶ	τετάρτου	τοῦ παρὰ τοὺς πότους εἰωθότος
[3435, 53]	ὅπως ἠχθέσθη τῇ συμφορᾶᾶ τοῦ	τετελευτηκότος,	ἀλλὰ τὴν κεφαλὴν ἀφελὼν καὶ
[3435, 29]	τῆς διὰ τῆς ἱστορίας βλασφημίας	τετευχότες	ἀπέλαυσαν τῆς δικαίας ἐπιτιμήσεως. ~Ὅτι
[3435, 4]	ἔχεσθαι τῆς ἐγχειρήσεως. Εὐθὺς οὖν	τετρακοσίους	τῶν ὁμοδούλων συνήθροισαν, καὶ ὡς
[3435, 11]	χώρας ἵππους τε πολυτελεῖς καὶ	τετρακύκλους	ἀπήνας μετ' οἰκετῶν στρατιωτικῶν περιήγετο·
[3435, 3]	γὰρ κάρυον ἤ τι τοιοῦτο	τετρημένον	ἐξ ἑκατέρου μέρους ἐνετίθει πῦρ
[3435, 7]	ἔν τισι κοιλάσιν ἐξειλκύσθη ἅμα	τεττάρων,	μαγείρου καὶ ἀρτοποιοῦ καὶ τοῦ
[3435, 41]	καὶ πάντων προσδοκώντων τιμωρίας αὐτὸν	τεύξεσθαι	τῆς μεγίστης, ἀπέλυσεν αὐτὸν τῶν
[3435, 62]	σύγκλητος αὐτοῖς ἀπόκρισιν ἔδωκεν ἁπάντων	τεύξεσθαι	τῶν φιλανθρώπων τὸν Βόκχον, ἐὰν
[3435, 16]	μάλα θρασέως προέλεγεν ὅτι συντόμου	τεύξονται	τιμωρίας. Ὃν ὁ εὔνους παρρησιαζόμενον
[3435, 5]	τῶν ἀποστατῶν. Καὶ τοῦ Δαμοφίλου	τεχνάσασθαί	τι πρὸς τὴν σωτηρίαν ἐγχειρήσαντος
[3435, 5]	Ἐνναίων, ὅσοις οὐκ ἦν ἡ	τέχνη	ὅπλα ἐργάζεσθαι, ἐκείνους δὲ δεδεμένους
[3435, 35]	ρον. Ὁ δὲ Ἀρσάκης προσκόψας	τῇ	βαρύτητι τῶν ἀποκρίσεων ἐπ' αὐτὸν
[3435, 4]	μὲν τῆς θηλῆς ἀποσπῶντες προσήρασσον	τῇ	γῇ· εἰς δὲ τὰς γυναῖκας
[3435, 9]	τροφὰς μὲν οὐχ ἱκανὰς παρείχοντο,	τῇ	δὲ βαρύτητι τῶν ἔργων κατέξαινον
[3435, 49]	ὡς ὑπὲρ τοῦ ζῆν κινδυνεύων,	τῇ	δὲ προσθήκῃ μιᾶς γνώμης μαθὼν
[3435, 62]	τῷ πρὸς τὴν παράπεμψιν ἐκπεμφθέντι.	Τῇ	δὲ τούτου συμφορᾷ τὴν ἰδίαν
[3435, 61]	παρεθεωρεῖτο, ταπεινότατος ὢν τῶν πρεσβευτῶν	τῇ	δόξῃ. Οἱ μὲν γὰρ ἄλλοι
[3435, 58]	παιδείας, μάλιστα δὲ φιλοσοφίας, ἐνεγήρασε	τῇ	δυναστείᾳ καὶ τῇ φιλοσοφίᾳ. ~Ὅτι
[3435, 36]	τὴν ὑπερκειμένην ὀρεινὴν καταφυγόντας ἀποτρίψασθαι	τῇ	δυσχωρίᾳ τὸν ἀπὸ τῶν ἱππέων
[3435, 24]	βιαίως συνίσταντο καὶ καθάπερ ἐν	τῇ	θαλάττῃ κυμάτων φαντασίαι καὶ διαθέσεις
[3435, 48]	τὸ τῆς ἐκβολῆς ἄδικον, ἀλλὰ	τῇ	κατ' αὐτοῦ δωροδοκίᾳ δεκαζόμενον ἀπεστέρητο
[3435, 51]	ἀόρατον ἐκ ποδῶν διῶκον, καὶ	τῇ	κατ' αὐτοῦ τιμωρίᾳ συνεργὸν γινόμενον
[3435, 34]	Κατὰ τύχην δὲ σύνεγγυς ὄντων	τῇ	Κλεοπάτρᾳ τῶν γενεθλίων, τῇ πρὸ
[3435, 55]	φερωνύμου προσηγορίας. Καὶ πρὸς δὲ	τῇ	κοινῇ τοῦ γένους δόξῃ πατέρα
[3435, 13]	οὐδεὶς ἐτόλμησε μεθ' ὕβρεως ἐπιβαλεῖν	τῇ	κόρῃ τὰς χεῖρας, ἀλλὰ πάντες
[3435, 34]	τε κἀκείνης υἱὸν ἔσφαξεν ἐν	τῇ	Κύπρῳ, παῖδα μὲν ὄντα τὴν
[3435, 54]	ἀλλήλοις τῶν βασιλέων, Ἰογόρθας κρατήσας	τῇ	μάχῃ πολλοὺς ἀνεῖλε τῶν Νομάδων·
[3435, 46]	ἑαυτὸν πάντας ἀποβλέπειν ἐποίησε, καὶ	τῇ	μὲν τῶν δημοσιωνῶν τόλμῃ καὶ
[3435, 47]	δήμῳ διότι ταύτην χάριν δίδωσι	τῇ	μητρὶ προεντετευγμένος ὑπ' αὐτῆς. ~Ὅτι
[3435, 7]	ῥᾳδιουργίας κατέστρεψε τὸν βίον ἐν	τῇ	Μοργαντίνῃ. Ἐντεῦθεν Ῥουπίλιος ἐπιτρέχων ὅλην
[3435, 29]	ἀβοηθήτους. Οὗτοι μὲν οὖν ἀκολούθως	τῇ	παρὰ θεῶν κολάσει καὶ τῆς
[3435, 11]	τε αὐτῷ καὶ συμφορὰς μεγάλας	τῇ	πατρίδι. Ἀγοράζων γὰρ οἰκετῶν πλῆθος
[3435, 7]	ἄκραν προδόντος, συμπάντων τῶν ἐν	τῇ	πόλει δραπετῶν ὁ στρατηγὸς ἐκυρίευσεν·
[3435, 54]	πόλιν ἐνδείᾳ κατεπόνησε τοὺς ἐν	τῇ	πόλει· τὸν δὲ ἀδελφὸν ἐξελθόντα
[3435, 34]	ὄντων τῇ Κλεοπάτρᾳ τῶν γενεθλίων,	τῇ	πρὸ τούτων νυκτὶ θεῖναι τὴν
[3435, 55]	γυναικῶν οὐαλερία. Οὐ μόνον γὰρ	τῇ	πρὸς θεοὺς εὐσεβείᾳ διαφέρειν ἔδοξεν,
[3435, 20]	δημοτικοὶ διὰ τὸν φθόνον ἐπὶ	τῇ	προφάσει τῶν δραπετῶν ἐξιόντες ἐπὶ
[3435, 55]	τὴν δὲ ἐκδοχὴν αὐτῶν ἐν	τῇ	Ῥώμῃ γενέσθαι πανδημεὶ τῆς ἀπαντήσεως
[3435, 56]	καὶ παρανομίαν. Ἅπερ ἅπαντα συνέβη	τῇ	Ῥώμῃ μετὰ τὴν τῆς Καρχηδόνος
[3435, 8]	τηλικαύτη δούλων ἡλίκη συνέστη ἐν	τῇ	Σικελίᾳ. Δι' ἣν πολλαὶ μὲν
[3435, 56]	εἰώθει λέγειν παρ' ἕκαστον ἐν	τῇ	συγκλήτῳ κατὰ τὴν ἀπόφασιν τῆς
[3435, 60]	πολὺ κατέστελλε καὶ τὴν ἐπὶ	τῇ	συμφορᾶᾶ λύπην ἐπικρυπτομένη βαρέως ἔφερεν.
[3435, 53]	πτώματι αὐτοῦ οὐχ ὅπως ἠχθέσθη	τῇ	συμφορᾶᾶ τοῦ τετελευτηκότος, ἀλλὰ τὴν
[3435, 23]	ἰδίᾳ πολὺ προεῖχε τῶν ἡλικιωτῶν	τῇ	συνέσει τε καὶ λόγου δεινότητι
[3435, 7]	τάχει τε τῆς βοηθείας καὶ	τῇ	σφοδρᾶᾶ κολάσει τῆς τιμωρίας οἱ
[3435, 15]	τοῖς συνδείπνοις ἀποδεδεγμένους αὐτὸν ἐν	τῇ	τε μαντικῇ καὶ κατὰ τὰς
[3435, 3]	ὁ μὲν Ἀντιγένης ψυχαγωγούμενος ἐπὶ	τῇ	τερατείᾳ παρῆγε τὸν εὔνουν εἰς
[3435, 56]	λόγοις μόνοις φιλοσοφήσας, ἀκόλουθον ἔσχε	τῇ	τοῦ γένους διαδοχῇ καὶ τὴν
[3435, 10]	ἀπόνοιαν ἀποθηριοῦται· πᾶς γὰρ ὁ	τῇ	τύχῃ ταπεινὸς τοῦ μὲν καλοῦ
[3435, 58]	φιλοσοφίας, ἐνεγήρασε τῇ δυναστείᾳ καὶ	τῇ	φιλοσοφίᾳ. ~Ὅτι Κοντωνιατός τις ὁ
[3435, 56]	ἔχειν ἀναθεώρησιν· τοῖς δὲ διαφέρουσι	τῇ	φρονήσει πολὺ προτερεῖν ἡ τοῦ
[3435, 35]	Πτολεμαῖον. ~Ὅτι τῆς ἐαρινῆς ὥρας	τῇ	χλιᾶᾶ τηκούσης τὴν χιόνα καὶ
[3435, 35]	τῆς ἐαρινῆς ὥρας τῇ χλιᾶᾶ	τηκούσης	τὴν χιόνα καὶ τῶν καρπῶν
[3435, 8]	ἐπωνόμασεν. ~Ὅτι οὐδέποτε στάσις ἐγένετο	τηλικαύτη	δούλων ἡλίκη συνέστη ἐν τῇ
[3435, 15]	εὐτελεστάτων εὐεργεσίαν ἀμειφθῆναι σὺν καιρῷ	τηλικαύτῃ	χάριτι. ~Ὅτι Ἀχαιὸς ὁ τοῦ
[3435, 39]	τοὺς αὐτοὺς συνεχῶς εὖ ποιεῖν,	τηλικαύτην	τὴν παλίρροιαν εἰργάσατο τοῦ πολέμου
[3435, 55]	τῶν ἀρίστων καὶ γυναικῶν ὁμοίως	τὴν	ἀγαθήν Καὶ τούτους ἀφηγεῖσθαι τῆς
[3435, 42]	προστάξας λαφυροπωλῆσαι. Καὶ τῆς Βαβυλῶνος	τὴν	ἀγορὰν καί τινα τῶν ἱερῶν
[3435, 13]	ἀλλὰ πάντες ἄθικτον πάσης ὕβρεως	τὴν	ἀκμὴν αὐτῆς ἐτήρησαν. Προχειρισάμενοι δὲ
[3435, 37]	ὁ κάλλιστος ἰατρὸς χρόνος ἐξέλυσε	τὴν	ἀκμὴν τοῦ πένθους. ~Ὅτι ὁ
[3435, 7]	Καὶ τὸ τελευταῖον Σαραπίωνος Σύρου	τὴν	ἄκραν προδόντος, συμπάντων τῶν ἐν
[3435, 5]	τε ἀπεκάλουν, καὶ οὐκ ἀναμείναντες	τὴν	ἀκριβῆ τοῦ δήμου κρίσιν ὁ
[3435, 34]	προσέταξέ τινι τῶν ὑπηρετῶν εἰς	τὴν	Ἀλεξάνδρειαν διακομίσαι. Κατὰ τύχην δὲ
[3435, 4]	τἀνδρὶ πρὸς τὴν τιμωρίαν καὶ	τὴν	ἄλλην ἀπανθρωπίαν τὴν περὶ τοὺς
[3435, 56]	μόνος ὡμολόγησεν ὑφ' ἑαυτοῦ γεγονέναι	τὴν	ἀναίρεσιν, ἐπειπὼν ὅτι τοὺς μὲν
[3435, 9]	τὸ κριθὲν ἐπιτελεῖν, διὰ δὲ	τὴν	ἄνεσιν καὶ σχολὴν εὐκαιροῦσι, διὰ
[3435, 3]	εἰς ἀληθινὸν ἀποτέλεσμα βασιλείας, καὶ	τὴν	ἀνταπόδοσιν τοῖς παρὰ τὰ δεῖπνα
[3435, 37]	βαρβάρων ἔφοδον εὐρώστως. ~Ὅτι κατὰ	τὴν	Ἀντιόχειαν ἀναμαθόντες τὸν θάνατον Ἀντιόχου
[3435, 50]	πιστεύων τοῖς ὄχλοις διά τε	τὴν	ἀπειρίαν τῶν ἐν τῷ πολέμῳ
[3435, 9]	δὲ στρατηγοὶ κωλύειν μὲν ἐπεχείρουν	τὴν	ἀπόνοιαν τῶν οἰκετῶν, κολάζειν δὲ
[3435, 56]	ἕκαστον ἐν τῇ συγκλήτῳ κατὰ	τὴν	ἀπόφασιν τῆς ἰδίας γνώμης Καρχηδόνα
[3435, 45]	δὲ πλῆθος οὐ μόνον λαβόντι	τὴν	ἀρχήν, ἀλλὰ καὶ μεταπορευομένῳ καὶ
[3435, 21]	Ἄτταλος ὁ βασιλεὺς προσφάτως διαδεδεγμένος	τὴν	ἀρχὴν ἀλλοτρίανἔσχε διάθεσιν τῶν προβεβασιλευκότων.
[3435, 25]	ἐννόμων ὄντων, ἢ πάλιν διακατεῖχον	τὴν	ἀρχὴν δοξάντων παρανόμως εἰσενηνέχθαι. ~Οὗτος
[3435, 21]	τὰς ἐπαύλεις ἐνεπύριζον. ~Ὅτι κατὰ	τὴν	Ἀσίαν Ἄτταλος ὁ βασιλεὺς προσφάτως
[3435, 8]	παραπλήσιον δὲ γέγονε καὶ κατὰ	τὴν	Ἀσίαν κατὰ τοὺς αὐτοὺς καιρούς,
[3435, 55]	μὲν τὴν Λιβύην, ὁ δὲ	τὴν	Ἀσίαν, ὁ δὲ τὴν Ἱσπανίαν
[3435, 7]	πεντήκοντα συνομοσάντων ἀνήπτετο, καὶ κατὰ	τὴν	Ἀττικὴν ὑπὲρ χιλίων, ἔν τε
[3435, 25]	κἀκεῖνον ἅμα ψήφισμα κυροῦν περιέχον	τὴν	ἀφαίρεσιν τῆς Γράκχου δημαρχίας· ἢ
[3435, 57]	Ἀντίοχος ὁ Κυζικηνὸς ἀρτίως παρειληφὼς	τὴν	βασιλείαν ἐξέπεσεν εἰς μέθας καὶ
[3435, 21]	καὶ μιαιφόνος πολλοὺς τῶν ὑπὸ	τὴν	βασιλείαν τεταγμένων ἀνηκέστοις συμφοραῖς καὶ
[3435, 2]	περὶ ἀποστάσεως, ἕως εἰς ἔργον	τὴν	βουλὴν ἤγαγον. ~Ἦν δέ τις
[3435, 52]	ἀκούουσιν, ἀλλὰ καὶ τοῖς ὁρῶσιν·	τὴν	γὰρ ἐνάργειαν τῆς αἰσθήσεως τὸ
[3435, 20]	ἀποθέσεις ἐλυμαίνοντο, τῶν τε πρὸς	τὴν	γεωργίαν ὡρμηκότων ἀπείχοντο, οἱ δὲ
[3435, 55]	ὑπῆρξεν καὶ συνετὸς ἐν τῷ	τὴν	γνώμην ἀποφαίνεσθαι. ~Μετὰ γὰρ τὸν
[3435, 4]	αὑτῶν σταλέντων αὐτόν τε καὶ	τὴν	γυναῖκα δεδεμένους ἐξαγκωνίσαντες, πολλὰς κατὰ
[3435, 4]	τοιαύτη. Δαμόφιλός τις ἦν Ἐνναῖος,	τὴν	δ' οὐσίαν μεγαλόπλουτος, ὑπερήφανος δὲ
[3435, 55]	ἐκ Πεσσινοῦντος τῆς Ἀσίας ποιήσασθαι,	τὴν	δὲ ἐκδοχὴν αὐτῶν ἐν τῇ
[3435, 35]	δὲ δυναστειῶν τῶν ἀφῃρημένων ἐκχωρήσῃ,	τὴν	δὲ πάτριον δυναστείαν ἔχων τελῇ
[3435, 18]	ὁ εὔνους ἐκτὸς βέλους ἐπιστήσας	τὴν	δύναμιν ἐβλασφήμει τοὺς Ῥωμαίους, ἀποφαινόμενος
[3435, 35]	Ἀντίοχος ἀντέδωκεν ἀποκρίσεις διότι συγχωρήσει	τὴν	εἰρήνην, ἐὰν τὸν μὲν ἀδελφὸν
[3435, 56]	μῖσος εἰς τὴν ἡγεμονίαν διὰ	τὴν	εἰς αὐτοὺς ἐκ τῶν ἀρχόντων
[3435, 44]	πρὸ ὀφθαλμῶν τιθεὶς τοῖς Γαλάταις	τὴν	εἰς ἑκάτερον μέρος τῶν Ῥωμαίων
[3435, 32]	γὰρ ἐνδεχόμενον ἦν ἓν σῶμα	τὴν	εἰς ὅλον ἔθνος παρανομίαν γενομένην
[3435, 44]	τὴν κτῆσιν, ἀλλὰ καὶ διὰ	τὴν	εἰς τοὺς Ῥωμαίους εὔνοιαν ἐξουσίαν
[3435, 3]	τὰ μέλλοντα, καὶ πολλοὺς διὰ	τὴν	εἰς τοῦτο τὸ μέρος εὐφυίίαν
[3435, 11]	κατὰ τοὺς οἰκέτας πλῆθος καὶ	τὴν	εἰς τούτους ἀπανθρωπίαν καὶ βαρύτητα.
[3435, 19]	σύμφορόν ἐστι τῷ κοινῷ βίῳ	τὴν	ἐκ θεῶν δεισιδαιμονίαν ἐντετηκέναι ταῖς
[3435, 22]	δὲ ἀλλήλους ἀνῄρουν, οὐχ ὑπομένοντες	τὴν	ἐκ τῆς δουλείας ὕβριν. Παῖς
[3435, 50]	μετὰ τούτων νυκτὸς ἀπᾶραι εἰς	τὴν	Ἑλλάδα. Συλᾶν δὲ ἐπιβαλόμενος διά
[3435, 59]	νομίμου, διὰ Ῥωμαίων δὲ παρειληφὼς	τὴν	ἐν Γαλατίᾳ βασιλείαν. ~Κάρβωνος καὶ
[3435, 7]	καὶ αἰκισάμενος κατεκρήμνισεν. Ἐκεῖθεν ἐπὶ	τὴν	Ἔνναν ἐλθὼν παραπλησίως ἐπολιόρκει, εἰς
[3435, 4]	ὁ καιρὸς ἐδίδου καθοπλισθέντες εἰς	τὴν	Ἔνναν τὴν πόλιν εἰσπίπτουσιν, ἀφηγουμένου
[3435, 12]	διαλεγομένων ὑπὲρ ἐσθῆτος οὐκ ἠνέσχετο	τὴν	ἔντευξιν, ἀλλ' εἰπών· Τί γάρ;
[3435, 9]	βάρος τῶν κυρίων ἠναγκάζοντο περιορᾶν	τὴν	ἐπαρχίαν λῃστευομένην. Οἱ πλεῖστοι γὰρ
[3435, 2]	τῶν λῃστῶν, ἠναγκάζοντο περιορᾶν λῃστευομένην	τὴν	ἐπαρχίαν· οἱ πλεῖστοι γὰρ τῶν
[3435, 60]	κλαυθμῶν τὸ πολὺ κατέστελλε καὶ	τὴν	ἐπὶ τῇ συμφορᾶᾶ λύπην ἐπικρυπτομένη
[3435, 26]	~Οὗτος μὲν οὖν ἀμετάπτωτον ἔχων	τὴν	ἐπὶ τὸν ὄλεθρον ὁρμὴν ταχὺ
[3435, 13]	δεδεμένοις τῶν οἰκετῶν ἐπαρκοῦσα διὰ	τὴν	ἐπιείκειαν θαυμαστῶς ὑπὸ πάντων ἠγαπᾶτο.
[3435, 37]	παρθένοι καὶ παῖδες ὀρφανοὶ γεγονότες	τὴν	ἐρημίαν ἑαυτῶν κατωδύροντο, μέχρις ὅτου
[3435, 55]	κατ' ἀρετὴν ἀξιόλογος καὶ κατὰ	τὴν	εὐγένειαν θαυμαζόμενος· ἐξ ἐκείνου γὰρ
[3435, 56]	τῶν συμμάχων ἁπάντων μῖσος εἰς	τὴν	ἡγεμονίαν διὰ τὴν εἰς αὐτοὺς
[3435, 61]	μάχαις φιλοτιμότερον ἠγωνίζοντο, συναύξοντες αὐτοῦ	τὴν	ἡγεμονίαν· εἰ δὲ τύχοι τις
[3435, 13]	τοῦ Δαμοφίλου θυγάτηρ, παρθένος μὲν	τὴν	ἡλικίαν, ἁπλότητι δὲ τρόπων καὶ
[3435, 34]	τῇ Κύπρῳ, παῖδα μὲν ὄντα	τὴν	ἡλικίαν, ὀνομαζόμενον δὲ Μεμφίτην. Οὐκ
[3435, 56]	τούτου δὲ υἱὸς πρεσβύτης ὢν	τὴν	ἡλικίαν Τιβέριον Γράκχον τυραννεῖν ἐπιχειρήσαντα
[3435, 22]	ὅμως οὐκ ἐπιλανθάνονται τῆς πρὸς	τὴν	θρέψασαν γῆν φιλοστοργίας. ~Ὅτι Τιβέριος
[3435, 25]	πρᾶξαί τι δημαρχικόν, ἔμενε κατὰ	τὴν	ἰδίαν οἰκίαν ἡσυχάζων. Καίτοι γε
[3435, 62]	ἐκπεμφθέντι. Τῇ δὲ τούτου συμφορᾷ	τὴν	ἰδίαν σωτηρίαν πορισάμενος διελύθη τῆς
[3435, 31]	τὴν πόλιν, οὔθ' ὁ παῖς	τὴν	ἰδίαν σωτηρίαν τῆς τοῦ πατρὸς
[3435, 50]	οἱ Σελευκεῖς ἀκούσαντες τὰ περὶ	τὴν	ἱεροσυλίαν ἀπέκλεισαν αὐτὸν τῆς πόλεως.
[3435, 55]	δὲ τὴν Ἀσίαν, ὁ δὲ	τὴν	Ἱσπανίαν καταστρεψάμενος ἔτυχε τῆς ἀπὸ
[3435, 2]	κολάζειν δὲ οὐ τολμῶντες διὰ	τὴν	ἰσχὺν καὶ τὸ βάρος τῶν
[3435, 9]	κολάζειν δὲ οὐ τολμῶντες διὰ	τὴν	ἰσχὺν καὶ τὸ βάρος τῶν
[3435, 9]	δοθείσης ἐξουσίας ἀνθρώποις διὰ μὲν	τὴν	ἰσχὺν τῶν σωμάτων δυναμένοις πᾶν
[3435, 60]	τὴν τῶν γονέων ἀπώλειαν καὶ	τὴν	Ἰταλίας ἐρημίαν κατωδύροντο, πλεῖσται δὲ
[3435, 25]	ἐκκλησίας. ~Ὅτι ὁ Ὀκτάβιος μετὰ	τὴν	καθαίρεσιν οὔθ' ὁμολογῶν ἑαυτὸν ἰδιώτην
[3435, 2]	περιελὼν τῶν Ἱεροσολύμων. ~Ὅτι μετὰ	τὴν	Καρχηδονίων κατάλυσιν ἐπὶ ἑξήκοντα ἔτεσι
[3435, 17]	παντοδαποὺς φόνους ἐπιτελούμενος. Ὃς πυθόμενος	τὴν	κατὰ τὸν εὔνουν προκοπὴν καὶ
[3435, 15]	τῆς τύχης περιπέτειαν καὶ τὸ	τὴν	κατὰ τῶν εὐτελεστάτων εὐεργεσίαν ἀμειφθῆναι
[3435, 55]	θεῶν, καὶ τῶν μὲν ἱερῶν	τὴν	καταγωγὴν ἐκ Πεσσινοῦντος τῆς Ἀσίας
[3435, 53]	γὰρ ὕπατος ἦν ἐπικεκηρυχὼς τῷ	τὴν	κεφαλὴν ἀπενέγκαντι δώσειν ἰσόσταθμον χρυσίον·
[3435, 53]	τῇ συμφορᾶᾶ τοῦ τετελευτηκότος, ἀλλὰ	τὴν	κεφαλὴν ἀφελὼν καὶ κομίσας πρὸς
[3435, 53]	ἀντὶ τούτου μόλυβδον· ἀναδοὺς δὲ	τὴν	κεφαλὴν ἐκομίσατο μὲν τὸ χρυσίον,
[3435, 34]	τῇ πρὸ τούτων νυκτὶ θεῖναι	τὴν	κίστην πρὸ τῶν βασιλείων παρεσκευάσατο.
[3435, 8]	τὴν ὑπερβολὴν τῆς εὐπορίας τῶν	τὴν	κρατίστην νῆσον ἐκκαρπουμένων ἅπαντες σχεδὸν
[3435, 44]	ὅλης τῆς συγγενείας ἀπολυθεὶς ἀπέλαβε	τὴν	κτῆσιν, ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν
[3435, 62]	νικᾶν. ~Ὅτι Βόκχος ὁ κατὰ	τὴν	Λιβύην βασιλεύων πολλὰ καταμεμψάμενος τοῖς
[3435, 55]	ὀνομάζεσθαι συμβέβηκεν, ὧν ὁ μὲν	τὴν	Λιβύην, ὁ δὲ τὴν Ἀσίαν,
[3435, 54]	οἱ Φλάκκοι διεχειρίσθησαν. ~Ὅτι κατὰ	τὴν	Λιβύην παραταξαμένων ἀλλήλοις τῶν βασιλέων,
[3435, 5]	ἀνταπόδοσις. ~Τὸν δὲ Δαμόφιλον καὶ	τὴν	Μεγαλλίδα εἰς τὴν πόλιν οἱ
[3435, 5]	Ἔδωκε δὲ καὶ ταῖς θεραπαίναις	τὴν	Μεγαλλίδα χρήσασθαι ὡς ἂν βούλοιντο·
[3435, 61]	μάχαις κινδύνους πολλάκις ἡγεμὼν ἐκπεμπόμενος	τὴν	μὲν ἐκ τούτων ἀτιμίαν προσεποιεῖτο,
[3435, 41]	δυνάμεως, αὐτόν τε ἐζώγρησε καὶ	τὴν	μετ' αὐτοῦ δύναμιν ἄρδην ἀνεῖλεν.
[3435, 42]	τυχούσαις αἰτίαις πανοικίους ἐξανδραποδισάμενος εἰς	τὴν	Μηδίαν ἐξέπεμψε, προστάξας λαφυροπωλῆσαι. Καὶ
[3435, 1]	τοῖς Ἰουδαίοις· αὐτὸς δὲ στυγήσας	τὴν	μισανθρωπίαν πάντων ἐθνῶν ἐφιλοτιμήθη καταλῦσαι
[3435, 4]	γυναῖκα δεδεμένους ἐξαγκωνίσαντες, πολλὰς κατὰ	τὴν	ὁδὸν ὕβρεις ὑποσχόντας. Μόνης δὲ
[3435, 14]	τῶν ἀποστατῶν δούλων πρὸς ὅλην	τὴν	οἰκίαν τῶν δεσποτῶν καὶ τρεπομένων
[3435, 52]	ἄστατον, τὸ παλίντροπον τῶν ἀνθρωπίνων,	τὴν	ὀξύτητα τῆς παλιρροίας, ὡς εὐμετάβολος
[3435, 11]	τις ἦν τὸ γένος Ἐνναῖος,	τὴν	οὐσίαν μεγαλόπλουτος, τὸν τρόπον ὑπερήφανος,
[3435, 7]	ἐπεὶ οὐδ' ἦν ἁλώσιμος διὰ	τὴν	ὀχυρότητα βίᾳ χειρός. Ὁ δὲ
[3435, 39]	αὐτοὺς συνεχῶς εὖ ποιεῖν, τηλικαύτην	τὴν	παλίρροιαν εἰργάσατο τοῦ πολέμου παντὸς
[3435, 24]	χώρας ὡσπερεὶ ποταμοί τινες εἰς	τὴν	πάντα δυναμένην δέχεσθαι θάλατταν. Οἱ
[3435, 9]	δὲ βαρύτητι τῶν ἔργων κατέξαινον	Τὴν	παρ' αὐτῶν ταλαιπωρίαν. ~Ὅτι οὐ
[3435, 9]	παραβόλοις ἐγχειρεῖν πράξεσιν, συνέβη ταχὺ	τὴν	παρανομίαν αὐξηθῆναι. Τὸ γὰρ πρῶτον
[3435, 62]	Σύλλᾳ τῷ ταμίᾳ τῷ πρὸς	τὴν	παράπεμψιν ἐκπεμφθέντι. Τῇ δὲ τούτου
[3435, 51]	ἀνήχθη πρὸς τὸν Ἀντίοχον εἰς	τὴν	παρεμβολὴν δυσὶν ἡμέραις ὕστερον τῆς
[3435, 56]	ἡσύχασεν ἐντραπεὶς τὸ βάρος καὶ	τὴν	παρρησίαν τἀνδρός. Ἀλλὰ μὴν καὶ
[3435, 4]	τιμωρίαν καὶ τὴν ἄλλην ἀπανθρωπίαν	τὴν	περὶ τοὺς δούλους. Ἐξ ὧν
[3435, 11]	καὶ βασιλικὰς ταῖς δαψιλείαις, ὑπεραίρων	τὴν	Περσικὴν τρυφὴν ταῖς δαπάναις καὶ
[3435, 17]	τὴν πόλιν τῶν Ἀκραγαντίνων καὶ	τὴν	πλησιόχωρον πᾶσαν. ~Ὅτι ἡ κατεπείγουσα
[3435, 31]	λῃστηρίῳ δραπετῶν ἔφευγε πεζὸς πρὸς	τὴν	πόλιν. Ἀπαντήσαντος δὲ αὐτῷ Γοργοῦ
[3435, 4]	ἐδίδου καθοπλισθέντες εἰς τὴν Ἔνναν	τὴν	πόλιν εἰσπίπτουσιν, ἀφηγουμένου αὐτῶν καὶ
[3435, 54]	ἀπράκτων ἐπανελθόντων, ὁ Ἰογόρθας περιταφρεύσας	τὴν	πόλιν ἐνδείᾳ κατεπόνησε τοὺς ἐν
[3435, 7]	νεκρόν, εἷλε καὶ ταύτην προδοσίᾳ	τὴν	πόλιν, ἐπεὶ οὐδ' ἦν ἁλώσιμος
[3435, 11]	παραδρομὴν ἔχειν ἐφιλοτιμεῖτο. Κατὰ δὲ	τὴν	πόλιν καὶ τὰς ἐπαύλεις ἀργυρωμάτων
[3435, 1]	φίλων συνεβούλευον κατὰ κράτος αἱρήσειν	τὴν	πόλιν καὶ τὸ γένος ἄρδην
[3435, 5]	Δαμόφιλον καὶ τὴν Μεγαλλίδα εἰς	τὴν	πόλιν οἱ ἀπεσταλμένοι ἑλκύσαντες, ὥσπερ
[3435, 31]	ἵππον, ὅπως ἐφαλόμενος ἀφιππεύσῃ πρὸς	τὴν	πόλιν, οὔθ' ὁ παῖς τὴν
[3435, 17]	πλησίον οἰκετῶν πείσας συναπονοήσασθαι κατέτρεχε	τὴν	πόλιν τῶν Ἀκραγαντίνων καὶ τὴν
[3435, 54]	δὲ σύγκλητος ἔπεμψε πρέσβεις λύειν	τὴν	πολιορκίαν. Οὐ προσέχοντος δὲ Ἰογόρθα,
[3435, 46]	ἀπείθειαν καὶ ἀναρχίαν εἰσήγαγεν εἰς	τὴν	πολιτείαν· τῶν γὰρ ἀρχόντων καταφρονή
[3435, 18]	εὐηθεστάτοις ὅτι τῶν τειχῶν διὰ	τὴν	πολυχρόνιον εἰρήνην κατερρυηκότων καὶ πολλῶν
[3435, 50]	ἐν τῷ πολέμῳ κινδύνων καὶ	τὴν	πρὸς τὰς μεταβολὰς ὀξύτητα παρατάξασθαι
[3435, 9]	ἐσκεπασμένοι τὰ σώματα καταπληκτικὴν εἶχον	τὴν	πρόσοψιν καὶ πολεμικῶν ἔργων οὐ
[3435, 46]	τοῦ κρείττονος κύριον ἐποίησε, καὶ	τὴν	προυυπάρχουσαν τῷ συνεδρίῳ πρὸς τοὺς
[3435, 33]	βασιλέως χρηστηριαζομένου περί τινος, ἀπαυτοματίσαι	τὴν	Πυθίαν φασὶ Θάρσει, ταυρόκερως, ἕξεις
[3435, 61]	τοῖς πολεμικοῖς ἔργοις κακοπάθειαν ἡἡρεῖτο	τὴν	ῥᾳθυμίαν καὶ ῥᾳστώνην, οὗτος δὲ
[3435, 24]	τῶν ἀντιπραττόντων. ~Καὶ συνέρρεον εἰς	τὴν	Ῥώμην οἱ ὄχλοι ἀπὸ τῆς
[3435, 62]	ὁ μὲν βασιλεὺς ἐξαπέστειλεν εἰς	τὴν	Ῥώμην πρεσβευτὰς περὶ τούτων, ἡ
[3435, 7]	Μοργαντίνῃ. Ἐντεῦθεν Ῥουπίλιος ἐπιτρέχων ὅλην	τὴν	Σικελίαν ἅμα λογάσιν ὀλίγοις θᾶττον
[3435, 13]	ἐμφορήσας ἐξαπέστειλεν ὑπερηφάνως. ~Ὅτι κατὰ	τὴν	Σικελίαν ἦν τοῦ Δαμοφίλου θυγάτηρ,
[3435, 17]	τῷ λῃστρικῷ βίῳ καὶ κατὰ	τὴν	Σικελίαν νομεὺς γεγονὼς ἱπποφορβίων, οὐ
[3435, 6]	ἑαυτοὺς οἱ ἀποστάται διαφθείροντες ἐλευθερώσουσι	τὴν	Σικελίαν τῆς στάσεως, παρὰ δόξαν
[3435, 30]	Οἱ δὲ ἐπελθόντες καθ' ὅλην	τὴν	Σικελίαν τοὺς τῷ αἰτναίῳ Διὶ
[3435, 62]	κελεύσαντος περὶ τούτων πρεσβεύειν πρὸς	τὴν	σύγκλητον, ὁ μὲν βασιλεὺς ἐξαπέστειλεν
[3435, 56]	ἐπιτιθέμενος τυραννίδι, ἑαυτὸν δὲ καὶ	τὴν	σύγκλητον οὐκ ἔλαθεν. Ὁ δὲ
[3435, 60]	Ἡ δὲ σύγκλητος μεγαλοψύχως φέρουσα	τὴν	συμφορὰν τά τε πολλὰ πένθη
[3435, 3]	ἑκατέρου μέρους ἐνετίθει πῦρ καὶ	τὴν	συνέχειν αὐτὸ δυναμένην ὕλην· εἶτα
[3435, 39]	καταπεπολεμηκὼς Ἀντίοχον διενοεῖτο καταβαίνειν ἐπὶ	τὴν	Συρίαν, ἐλπίζων ῥᾳδίως αὐτῆς κυριεύσειν.
[3435, 3]	Οὗτος πρὸ τῆς ἀποστάσεως ἔλεγε	τὴν	Συρίαν θεὸν ἐπιφαινομένην αὐτῷ λέγειν
[3435, 5]	τοῦ Δαμοφίλου τεχνάσασθαί τι πρὸς	τὴν	σωτηρίαν ἐγχειρήσαντος καὶ πολλοὺς τοῦ
[3435, 22]	κατήντησαν, ῥίψαντες ἑαυτοὺς εἰς ἔδαφος	τήν	τε γῆν κατεφίλουν μετ' οἰμωγῆς
[3435, 5]	τὰ περὶ αὑτὸν βασιλικῶς διακοσμήσας	τήν	τε συμβιοῦσαν αὐτῷ, Σύραν καὶ
[3435, 15]	δόσεις φιλανθρώπως· ὥστε θαυμάσαι ἦν	τήν	τε τῆς τύχης περιπέτειαν καὶ
[3435, 56]	τῇ τοῦ γένους διαδοχῇ καὶ	τὴν	τῆς ἀρετῆς κληρονομίαν. ~Ὅτι ὁ
[3435, 56]	ἅπαντα συνέβη τῇ Ῥώμῃ μετὰ	τὴν	τῆς Καρχηδόνος κατασκαφήν· καὶ γὰρ
[3435, 34]	Πτολεμαῖος ὁ Φύσκων προσαγορευόμενος πυθόμενος	τὴν	τῆς Κλεοπάτρας πρὸς αὐτὸν ἀλλοτρίωσιν
[3435, 34]	ἀνοσιωτάτην ἐτόλμησεν ἐπιτελέσασθαι· μιμησάμενος γὰρ	τὴν	τῆς Μηδείας ὠμότητα καὶ μιαιφονίαν
[3435, 56]	ἄλλων ἀσθενείας ἔκριναν δεῖν θεωρεῖσθαι	τὴν	τῆς Ῥώμης ἰσχύν, ἀλλ' ἐκ
[3435, 9]	καὶ σχολὴν εὐκαιροῦσι, διὰ δὲ	τὴν	τῆς τροφῆς ἔνδειαν ἀναγκαζομένοις ταῖς
[3435, 4]	δὴ Μεγαλλὶς ἀντεφιλονείκει τἀνδρὶ πρὸς	τὴν	τιμωρίαν καὶ τὴν ἄλλην ἀπανθρωπίαν
[3435, 51]	διώκουσι τοὺς ἀνοσίους ποιναὶ σύντομον	τὴν	τιμωρίαν φέρουσαι. Ἄρτι γὰρ βασιλεὺς
[3435, 52]	ἀθρόοις καὶ συμπαθέσι φωναῖς ἐπισημαινόμενοι	τὴν	τοῦ δαιμονίου δύναμιν, οἱ δὲ
[3435, 6]	ψιλῷ τοῦ εὔνου προστάγματι καὶ	τὴν	τοῦ στρατηγοῦ οἷα δὴ βασιλεῖ
[3435, 11]	βοσκημάτων ἀγέλας κεκτημένος οὐ μόνον	τὴν	τρυφὴν τῶν κατὰ Σικελίαν Ἰταλικῶν
[3435, 51]	ἀνέκφευκτος ἡ τιμωρὸς δίκη μετέρχεται	τὴν	τῶν ἀσεβῶν τόλμαν· ἐγρηγορυῖαι γὰρ
[3435, 36]	ἑαυτοῦ πρὸς τὸν κίνδυνον ἀνεδέχετο	τὴν	τῶν βαρβάρων ἔφοδον εὐρώστως. ~Ὅτι
[3435, 44]	τῶν πολλῶν ἠγαπᾶτο. ~Ὅτι Σεξτίου	τὴν	τῶν Γαλατῶν πόλιν ἑλόντος καὶ
[3435, 60]	δὲ πατέρων ὀρφανοὶ παῖδες ἀπολελειμμένοι	τὴν	τῶν γονέων ἀπώλειαν καὶ τὴν
[3435, 8]	πολλαὶ μυριάδες συνέδραμον οἰκετῶν ἐπὶ	τὴν	τῶν δεσποτῶν ἀπώλειαν. Τὸ παραπλήσιον
[3435, 16]	περιβαλεῖν ὥστε οὐ μόνον ἐδωρήσατο	τὴν	τῶν δεσποτῶν οἰκίαν, ἀλλὰ καὶ
[3435, 8]	δραπετῶν, ὅρον τῆς ἐξουσίας τιθεμένων	τὴν	τῶν ἐλευθέρων ὑπερβολὴν τῶν ἀκληρημάτων.
[3435, 18]	τοὺς ἀποστάτας δούλους, οὐ διδοῦσα	τὴν	τῶν κρειττόνων ἐκλογήν. Ὅτι ὑπῆρχεν
[3435, 56]	οἱ μὲν ἄλλοι ἅπαντες κατεπτηχότες	τὴν	τῶν ὄχλων ὁρμὴν καὶ βίαν
[3435, 41]	καὶ ταῖς φιλανθρωπίαις ἔσπευδε διορθώσασθαι	τὴν	τῶν ὄχλων πρὸς αὑτὸν ἀποθηρίωσιν.
[3435, 14]	εἰς αὐτοὺς ὑπερηφανίας ἐλύττων πρὸς	τὴν	τῶν προαδικησάντων κόλασιν τραπέντες. Ὅτι
[3435, 5]	τινα καλὸν οἰωνὸν ἐχούσης πρὸς	τὴν	τῶν ὑποταττομένων εὔνοιαν. Τῶν ὅλων
[3435, 9]	ἅπασαν Σικελίαν, ὥστε τοὺς ἀκούοντας	τὴν	ὑπερβολὴν μὴ πιστεῦσαι. Καὶ γὰρ
[3435, 18]	ὀνειδίζοντες αὐτῶν τὴν ὑπερηφανίαν καὶ	τὴν	ὑπερβολὴν τῆς εἰς τὸν ὄλεθρον
[3435, 8]	ἀλόγως ἔδοξε συμβαίνειν. Διὰ γὰρ	τὴν	ὑπερβολὴν τῆς εὐπορίας τῶν τὴν
[3435, 60]	τά τε πολλὰ πένθη καὶ	τὴν	ὑπερβολὴν τῶν κλαυθμῶν τὸ πολὺ
[3435, 40]	μὲν προγεγενημένων συμφορῶν ἐπελάθοντο διὰ	τὴν	ὑπερβολὴν τῶν προσδοκωμένων δεινῶν· ἀεὶ
[3435, 11]	πολυτελείαις· ὑπερέβαλε δὲ καὶ κατὰ	τὴν	ὑπερηφανίαν. Ἀνάγωγος γὰρ καὶ ἀπαίδευτος
[3435, 18]	κυρίων ἀποστασίας ἐξεθεάτριζον, ὀνειδίζοντες αὐτῶν	τὴν	ὑπερηφανίαν καὶ τὴν ὑπερβολὴν τῆς
[3435, 36]	Πάρθους, δύνασθαι γὰρ αὐτοὺς εἰς	τὴν	ὑπερκειμένην ὀρεινὴν καταφυγόντας ἀποτρίψασθαι τῇ
[3435, 23]	καὶ δυνάμενος παρρησίαν ἄγειν πρὸς	τὴν	ὑπεροχὴν τῶν ἀντιπραττόντων. ~Καὶ συνέρρεον
[3435, 35]	ἐκ τοῦ συνεχοῦς πάγου πρὸς	τὴν	φυὴν καὶ βλάστησιν προιιόντων, τῶν
[3435, 35]	ἐαρινῆς ὥρας τῇ χλιᾶᾶ τηκούσης	τὴν	χιόνα καὶ τῶν καρπῶν ἐκ
[3435, 12]	βαδίζουσι, καὶ οὐχ ἑτοίμην παρέχονται	τὴν	χορηγίαν τοῖς χρείαν ἔχουσιν ἱματίων;
[3435, 38]	οὐδὲ τροφῆς μετέδωκεν, ἀλλὰ κατὰ	τὴν	χώραν ἀλώμενος λιμῷ κατέστρεψε τὸν
[3435, 24]	φόβου δοῦλον, ὑπὲρ δὲ τοῦ	τὴν	χώραν ἀνακτήσασθαι τῷ δήμῳ πάντα
[3435, 57]	ἢ τριῶν οἰκετῶν ἐξιὼν ἐπὶ	τὴν	χώραν ἐκυνήγει λέοντας καὶ παρδάλεις
[3435, 5]	μαγείρων ὀβελοῖς, ἐπῄει πᾶσαν λεηλατῶν	τὴν	χώραν, καὶ πλῆθος ἄπειρον οἰκετῶν
[3435, 20]	προφάσει τῶν δραπετῶν ἐξιόντες ἐπὶ	τὴν	χώραν οὐ μόνον τὰς κτήσεις
[3435, 21]	συλλαβὼν πανοικίους ἀνεῖλε. Διὰ δὲ	τὴν	ὠμότητα μισηθεὶς οὐ μόνον ὑπὸ
[3435, 32]	συγγενεστάτοις, ἀνανεούμενος τὰς παλαιὰς ἐκείνας	Τηρέως	ἢ Θυέστου θοινάς. Οἱ δὲ
[3435, 1]	ὑπὸ τῶν θεῶν ἐξ ἁπάσης	τῆς	αἰγύπτου πεφυγαδευμένους. Τοὺς γὰρ ἀλφοὺς
[3435, 52]	τοῖς ὁρῶσιν· τὴν γὰρ ἐνάργειαν	τῆς	αἰσθήσεως τὸ μηδέποτ' ἂν γενέσθαι
[3435, 35]	τὸν μὲν ἀδελφὸν Δημήτριον ἀπολύσας	τῆς	αἰχμαλωσίας παραδῷ, τῶν δὲ δυναστειῶν
[3435, 56]	Νασικᾶ διελαμβάνετο. Οὐ γὰρ ἐκ	τῆς	ἄλλων ἀσθενείας ἔκριναν δεῖν θεωρεῖσθαι
[3435, 56]	τε καὶ αὔξησιν· ἀπολομένης δὲ	τῆς	ἀντιπάλου πόλεως πρόδηλος ἦν ἐν
[3435, 3]	Ἐνναίου, Σύρος τὸ γένος ἐκ	τῆς	Ἀπαμείας, ἄνθρωπος μάγος καὶ τερατουργὸς
[3435, 55]	τὴν ἀγαθήν Καὶ τούτους ἀφηγεῖσθαι	τῆς	ἀπαντήσεως γενομένης καὶ δέξασθαι τὰ
[3435, 55]	ἐν τῇ Ῥώμῃ γενέσθαι πανδημεὶ	τῆς	ἀπαντήσεως γινομένης, καὶ τῶν τε
[3435, 46]	δημοκρατίαν δὲ συστῆσαι, καὶ ἐφικόμενος	τῆς	ἁπάντων εὐχρηστίας τῶν μερῶν, οὐκέτι
[3435, 55]	δὲ τὴν Ἱσπανίαν καταστρεψάμενος ἔτυχε	τῆς	ἀπὸ τῶν πράξεων φερωνύμου προσηγορίας.
[3435, 5]	δὲ μόνην τερατείαν καὶ τὸ	τῆς	ἀποστάσεως ἄρξαι, ἅμα δὲ καὶ
[3435, 3]	δὲ φλόγα ἐξέκαεν. Οὗτος πρὸ	τῆς	ἀποστάσεως ἔλεγε τὴν Συρίαν θεὸν
[3435, 6]	ἡμέραι δ' ἐγγὺς ἦσαν ἀπὸ	τῆς	ἀποστάσεως τριάκοντα. Καὶ μετὰ βραχὺ
[3435, 56]	τοῦ γένους διαδοχῇ καὶ τὴν	τῆς	ἀρετῆς κληρονομίαν. ~Ὅτι ὁ Ἀντίοχος
[3435, 51]	γινόμενον συνέκλειεν εἰς τὸ τυχεῖν	τῆς	ἁρμοττούσης δίκης· συλληφθεὶς γὰρ ἀνήχθη
[3435, 50]	τῆς δυνάμεως ἐκ χειρὸς τυχεῖν	τῆς	ἁρμοττούσης τιμωρίας, φθὰς δὲ καὶ
[3435, 46]	στρατιώταις διὰ τῶν νόμων τὰ	τῆς	ἀρχαίας ἀγωγῆς αὐστηρὰ καταχαρισάμενος ἀπείθειαν
[3435, 55]	ἱερῶν τὴν καταγωγὴν ἐκ Πεσσινοῦντος	τῆς	Ἀσίας ποιήσασθαι, τὴν δὲ ἐκδοχὴν
[3435, 21]	τέκνα καὶ γυναῖκας τούτων προσέταξε	τῆς	αὐτῆς τιμωρίας ἀξιῶσαι. Τῶν δὲ
[3435, 7]	καὶ διελθόντας διὰ γυναικῶν μηδὲ	τῆς	αὑτῶν ἀλληλοφαγίας μηδ' ὅλως φείσασθαι·
[3435, 42]	Μηδίαν ἐξέπεμψε, προστάξας λαφυροπωλῆσαι. Καὶ	τῆς	Βαβυλῶνος τὴν ἀγορὰν καί τινα
[3435, 3]	ὄνομα τῷ τερατίᾳᾳκαὶ διηρώτα περὶ	τῆς	βασιλείας καὶ πῶς ἑκάστῳ χρήσεται
[3435, 24]	τοῖς βίοις κάρπιμον. Διὸ καὶ	τῆς	βίας ἐν ἀμφοτέροις τοῖς μέρεσιν
[3435, 7]	πολλοὺς τόπους· οὓς τάχει τε	τῆς	βοηθείας καὶ τῇ σφοδρᾶᾶ κολάσει
[3435, 59]	~Ὅτι Κοντωνιατός τις ὁ βασιλεὺς	τῆς	Γαλατικῆς πόλεως τῆς οὕτω καλουμένης
[3435, 40]	οὗπερ Πιτθίδης τυφλὸς ἐκάθητο ἐπὶ	τῆς	γῆς ἐκτετυφλωμένος, καὶ προσέταξεν ἀπαγγέλλειν
[3435, 25]	ψήφισμα κυροῦν περιέχον τὴν ἀφαίρεσιν	τῆς	Γράκχου δημαρχίας· ἢ γὰρ ἂν
[3435, 4]	τῆς πόλεως περίκηπον διατρίβει μετὰ	τῆς	γυναικός, εἷλκον ἐκεῖθεν διά τινων
[3435, 10]	δόξης ἑκουσίως ἐκχωρεῖ τοῖς ὑπερέχουσι,	τῆς	δὲ καθηκούσης φιλανθρωπίας στερισκόμενος πολέμιος
[3435, 49]	ἄλλαι δὲ ταύταις ἴσαι παρεδέχοντο·	τῆς	δὲ ὀκτωκαιδεκάτης διαριθμουμένης μία ψῆφος
[3435, 56]	χερσὶν ἀπέκτεινε, προηγούμενος τῆς συγκλήτου.	Τῆς	δὲ πληθύος ἀγανακτούσης καὶ τεθηριωμένης
[3435, 55]	δέξασθαι τὰ ἱερὰ τῆς θεᾶς.	Τῆς	δὲ συγκλήτου πάντα συντελούσης κατὰ
[3435, 49]	ὑπερῆρε τῶν κυρούντων τὸν νόμον.	Τῆς	δὲ τοῦ δήμου κρίσεως εἰς
[3435, 50]	ὀλίγων ἐπεβάλετο φεύγειν εἰς Σελεύκειαν.	Τῆς	δὲ φήμης αὐτὸν καταταχούσης, οἱ
[3435, 29]	τῇ παρὰ θεῶν κολάσει καὶ	τῆς	διὰ τῆς ἱστορίας βλασφημίας τετευχότες
[3435, 29]	τῆς ἱστορίας βλασφημίας τετευχότες ἀπέλαυσαν	τῆς	δικαίας ἐπιτιμήσεως. ~Ὅτι ἡ σύγκλητος
[3435, 10]	ταπεινὸς τοῦ μὲν καλοῦ καὶ	τῆς	δόξης ἑκουσίως ἐκχωρεῖ τοῖς ὑπερέχουσι,
[3435, 44]	ἔλαβεν ἐννακοσίους τῶν πολιτῶν ἐκ	τῆς	δουλείας ἐξελέσθαι. Ὁ γὰρ ὕπατος
[3435, 22]	ἀνῄρουν, οὐχ ὑπομένοντες τὴν ἐκ	τῆς	δουλείας ὕβριν. Παῖς δέ τις
[3435, 50]	καὶ φωραθείς, ἐκινδύνευσε μὲν μετὰ	τῆς	δυνάμεως ἐκ χειρὸς τυχεῖν τῆς
[3435, 35]	ἀπεθηριώθη πρὸς τὸν Πτολεμαῖον. ~Ὅτι	τῆς	ἐαρινῆς ὥρας τῇ χλιᾶᾶ τηκούσης
[3435, 4]	ὅτι συγχωροῦσι, παραχρῆμα πείθει ἔχεσθαι	τῆς	ἐγχειρήσεως. Εὐθὺς οὖν τετρακοσίους τῶν
[3435, 18]	τὴν ὑπερηφανίαν καὶ τὴν ὑπερβολὴν	τῆς	εἰς τὸν ὄλεθρον προαγούσης ὕβρεως.
[3435, 48]	γὰρ ἠγνόει τὸ πλῆθος τὸ	τῆς	ἐκβολῆς ἄδικον, ἀλλὰ τῇ κατ'
[3435, 10]	κατασκευάζει. Ὅσῳ δ' ἂν τὰ	τῆς	ἐξουσίας εἰς ὠμότητα καὶ παρανομίαν
[3435, 8]	πεσεῖν εἰς ἐξουσίαν δραπετῶν, ὅρον	τῆς	ἐξουσίας τιθεμένων τὴν τῶν ἐλευθέρων
[3435, 50]	Ὁ δὲ ἀποπεσὼν καὶ ταύτης	τῆς	ἐπιβολῆς ὥρμησε φεύγειν ἐπὶ τὸ
[3435, 24]	καὶ κίνδυνον ὑπομένειν κεκρικότα μέχρι	τῆς	ἐσχάτης ἀναπνοῆς. Ἔχων πλῆθος οὐ
[3435, 61]	τοῖς στρατιώταις περιεποιήσατο. Πάντες γὰρ	τῆς	εὐεργεσίας χάριν ἀποδιδόντες ἐν ταῖς
[3435, 8]	συμβαίνειν. Διὰ γὰρ τὴν ὑπερβολὴν	τῆς	εὐπορίας τῶν τὴν κρατίστην νῆσον
[3435, 46]	τῶν ὑποτεταγμένων δίκαιον μῖσος κατὰ	τῆς	ἡγεμονίας, τοῖς δὲ στρατιώταις διὰ
[3435, 52]	τἀληθές, ἅπαντες θαυμάζοντες ἀνέλυον ἀπὸ	τῆς	θέας, οἱ μὲν ἀθρόοις καὶ
[3435, 55]	γενομένης καὶ δέξασθαι τὰ ἱερὰ	τῆς	θεᾶς. Τῆς δὲ συγκλήτου πάντα
[3435, 4]	ὑπομαζίων φειδόμενοι. Ἀλλὰ ταῦτα μὲν	τῆς	θηλῆς ἀποσπῶντες προσήρασσον τῇ γῇ·
[3435, 4]	ὁδὸν ὕβρεις ὑποσχόντας. Μόνης δὲ	τῆς	θυγατρὸς αὐτῶν οἱ δοῦλοι ὤφθησαν
[3435, 56]	τῇ συγκλήτῳ κατὰ τὴν ἀπόφασιν	τῆς	ἰδίας γνώμης Καρχηδόνα μὴ εἶναι.
[3435, 44]	ἐξελέσθαι. Ὁ γὰρ ὕπατος μεγαλοψυχότερον	τῆς	ἰδίας ἐλπίδος αὐτῷ προσηνέχθη, πρὸ
[3435, 21]	Πάντας ἀπέκτεινεν, ἔχων ὑπηρέτας οἰκείους	τῆς	ἰδίας μιαιφονίας. Εὐθὺς δὲ τέκνα
[3435, 46]	καθάπερ αὐθέντας εἶχε τούτους ὑπὲρ	τῆς	ἰδίας τόλμης. Δεδεκασμένος γὰρ ἕκαστος
[3435, 39]	μὴν ἡ τύχη γε ἐπελάθετο	τῆς	ἰδίας φύσεως, ἀλλὰ καθάπερ κοπιῶσα
[3435, 51]	τὴν παρεμβολὴν δυσὶν ἡμέραις ὕστερον	τῆς	ἱεροσυλίας. Οὕτως ἀνέκφευκτος ἡ τιμωρὸς
[3435, 54]	ἐντραπεὶς οὔτε συγγένειαν οὔτε τὸν	τῆς	ἱκεσίας νόμον. Ὁμοίως δὲ καὶ
[3435, 29]	θεῶν κολάσει καὶ τῆς διὰ	τῆς	ἱστορίας βλασφημίας τετευχότες ἀπέλαυσαν τῆς
[3435, 56]	συνέβη τῇ Ῥώμῃ μετὰ τὴν	τῆς	Καρχηδόνος κατασκαφήν· καὶ γὰρ ἐπικίνδυνοι
[3435, 56]	Πρὸς δὲ τούτοις σωζομένης μὲν	τῆς	Καρχηδόνος ὁ ἀπὸ ταύτης φόβος
[3435, 25]	ὁ Γράκχος εἰσέφερε ψήφισμα περὶ	τῆς	κατ' ἀρχὴν ἀφαιρέσεως αὐτοῦ, κἀκεῖνον
[3435, 8]	κατὰ τῶν οἰκετῶν κακουχίας καὶ	τῆς	κατὰ τῶν δεσποτῶν ἀλλοτριότητος, ἐρράγη
[3435, 34]	ὁ Φύσκων προσαγορευόμενος πυθόμενος τὴν	τῆς	Κλεοπάτρας πρὸς αὐτὸν ἀλλοτρίωσιν καὶ
[3435, 22]	γῆν κατεφίλουν μετ' οἰμωγῆς καὶ	τῆς	κόνεως εἰς τοὺς κόλπους ἀνελάμβανον,
[3435, 37]	ἐρημίαν ἑαυτῶν κατωδύροντο, μέχρις ὅτου	τῆς	λύπης ὁ κάλλιστος ἰατρὸς χρόνος
[3435, 55]	δεῖ τοὺς Ῥωμαίους ἱδρύσασθαι νεὼν	τῆς	μεγάλης μητρὸς τῶν θεῶν, καὶ
[3435, 41]	πάντων προσδοκώντων τιμωρίας αὐτὸν τεύξεσθαι	τῆς	μεγίστης, ἀπέλυσεν αὐτὸν τῶν ἐγκλημάτων.
[3435, 54]	ἀδελφὸν ἐξελθόντα μεθ' ἱκετηρίας καὶ	τῆς	μὲν βασιλείας ἐξιστάμενον, τὸ δὲ
[3435, 8]	αὐτοὺς καιρούς, Ἀριστονίκου μὲν ἀντιποιησαμένου	τῆς	μὴ προσηκούσης βασιλείας, τῶν δὲ
[3435, 34]	ἐτόλμησεν ἐπιτελέσασθαι· μιμησάμενος γὰρ τὴν	τῆς	Μηδείας ὠμότητα καὶ μιαιφονίαν τὸν
[3435, 48]	κατ' αὐτοῦ δωροδοκίᾳ δεκαζόμενον ἀπεστέρητο	τῆς	μισοπονηρούσης παρρησίας. ~Ὅτι ἑπτακαίδεκα φυλαὶ
[3435, 4]	ἐποιήσατο τῆς χάριτος. ~Ἀρχὴ δὲ	τῆς	ὅλης ἀποστάσεως ἐγένετο τοιαύτη. Δαμόφιλός
[3435, 52]	ῥέπειν ἐβιάζετο· ἐπεὶ δὲ διὰ	τῆς	ὁράσεως ἐβεβαιοῦτο τἀληθές, ἅπαντες θαυμάζοντες
[3435, 59]	ὁ βασιλεὺς τῆς Γαλατικῆς πόλεως	τῆς	οὕτω καλουμένης Ἰοντώρας συνέσει καὶ
[3435, 52]	παλίντροπον τῶν ἀνθρωπίνων, τὴν ὀξύτητα	τῆς	παλιρροίας, ὡς εὐμετάβολος ὁ βίος,
[3435, 46]	κατ' ἀμφοτέρων κατεσκεύασε, διὰ δὲ	τῆς	πάντων διχοστασίας ἑαυτῷ δυναστείαν κατασκευάζων
[3435, 62]	τὴν ἰδίαν σωτηρίαν πορισάμενος διελύθη	τῆς	παρὰ τῶν Ῥωμαίων τιμωρίας.
[3435, 52]	πολεμίων. ~Ὅτι ἀγομένου δεδεμένου διὰ	τῆς	παρεμβολῆς Ἀλεξάνδρου τοῦ βασιλέως τῆς
[3435, 22]	τύχη διαζευγνύῃ τὸ σύνηθες ἀπὸ	τῆς	πατρίδος, ὅμως οὐκ ἐπιλανθάνονται τῆς
[3435, 7]	διαλυθέντος εἰς φθειρῶν πλῆθος οἰκείως	τῆς	περὶ αὐτὸν ῥᾳδιουργίας κατέστρεψε τὸν
[3435, 34]	βασιλείων παρεσκευάσατο. Οὗ συντελεσθέντος καὶ	τῆς	περιστάσεως ἐπιγνωσθείσης, ἡ Κλεοπάτρα πένθος
[3435, 47]	κρινάντων ἐκβαλεῖν τὸν Ὀκτάυιον ἐκ	τῆς	πόλεως ἀφῆκεν αὐτόν, εἰπὼν τῷ
[3435, 42]	ἱερῶν ἐνέπρησε καὶ τὸ κράτιστον	τῆς	πόλεως διέφθειρεν. ~Ὅτι Ἀλέξανδρος ὁ
[3435, 4]	πολλοῦ αὐτοῖς πλήθους τῶν ἀπὸ	τῆς	πόλεως δούλων προστεθέντος, οἱἱ καὶ
[3435, 18]	ἐξ αὐτῆς στρατιωτῶν ἀπολωλότων, ἔσται	τῆς	πόλεως εὐκατόρθωτος ἡ πολιορκία. Ὅτι
[3435, 7]	Καὶ Κλέωνα τὸν στρατηγὸν ἐξελθόντα	τῆς	πόλεως καὶ ἡρωικῶς ἀγωνισάμενον μετ'
[3435, 50]	περὶ τὴν ἱεροσυλίαν ἀπέκλεισαν αὐτὸν	τῆς	πόλεως. Ὁ δὲ ἀποπεσὼν καὶ
[3435, 48]	τῶν ὄχλων προεπέμφθη ἐκβαλλόμενος ἐκ	τῆς	πόλεως. Οὐ γὰρ ἠγνόει τὸ
[3435, 4]	Δαμόφιλον ὅτι κατὰ τὸν πλησίον	τῆς	πόλεως περίκηπον διατρίβει μετὰ τῆς
[3435, 18]	οὐ διοσημίας δεόμενον τὸ συλλογίσασθαι	τῆς	πόλεως τὸ εὐάλωτον. Φανερὸν γὰρ
[3435, 7]	τὸν ἀδελφὸν Κλέωνος φεύγοντα ἐκ	τῆς	πολιορκουμένης πόλεως εἷλε. Καὶ τὸ
[3435, 56]	τὸν βίον διετέλεσεν, μετασχὼν δὲ	τῆς	πολιτείας, καὶ τῷ βίῳ πρὸς
[3435, 46]	τοὺς ἱππεῖς κριτάς, τὸ χεῖρον	τῆς	πολιτείας τοῦ κρείττονος κύριον ἐποίησε,
[3435, 20]	ζωῆς. Ὁ γὰρ φθόνος ἐκ	τῆς	προγεγενημένης λύπης μετέβαλεν εἰς χαράν,
[3435, 13]	πάντων ἠγαπᾶτο. Καὶ τότ' οὖν	τῆς	προγεγενημένης χάριτος ξενολογησάσης αὐτῇ τὸν
[3435, 1]	γὰρ ἁπάντων ἐθνῶν ἀκοινωνήτους εἶναι	τῆς	πρὸς ἄλλο ἔθνος ἐπιμιξίας καὶ
[3435, 22]	τῆς πατρίδος, ὅμως οὐκ ἐπιλανθάνονται	τῆς	πρὸς τὴν θρέψασαν γῆν φιλοστοργίας.
[3435, 5]	ἀποστάσεως ἄρξαι, ἅμα δὲ καὶ	τῆς	προσηγορίας οἱονεί τινα καλὸν οἰωνὸν
[3435, 38]	κατάρξας καὶ τὸν Ἀντίοχον ἐγκαταλιπὼν	τῆς	προσηκούσης καταστροφῆς ἔτυχε. Διεκπεσόντος γὰρ
[3435, 26]	ἐπὶ τὸν ὄλεθρον ὁρμὴν ταχὺ	τῆς	προσηκούσης κολάσεως ἔτυχεν. Καὶ ὁ
[3435, 24]	ἀμφοτέροις τοῖς μέρεσιν ταλαντευομένης καὶ	τῆς	ῥοπῆς δεῦρο κἀκεῖσε πάλιν ἐκκλινούσης,
[3435, 56]	ἀσθενείας ἔκριναν δεῖν θεωρεῖσθαι τὴν	τῆς	Ῥώμης ἰσχύν, ἀλλ' ἐκ τοῦ
[3435, 45]	μετιέναι παρηκολούθει, καὶ καταπλέοντι ἐκ	τῆς	Σαρδόνος συνήντα, καὶ ἐκβάντα μετ'
[3435, 55]	ἐκρίθη. Ἐν μὲν γὰρ τοῖς	τῆς	Σιβύλλης χρησμοῖς εὑρέθη γεγραμμένον ὅτι
[3435, 6]	ἀποστάται διαφθείροντες ἐλευθερώσουσι τὴν Σικελίαν	τῆς	στάσεως, παρὰ δόξαν ἀλλήλοις συνέβησαν,
[3435, 39]	Οὐ μὴν ἐξουσίαν γ' ἔλαβε	τῆς	στρατείας, ἀλλὰ τῷ μεγέθει τῶν
[3435, 44]	οὐ μόνον αὐτὸς μεθ' ὅλης	τῆς	συγγενείας ἀπολυθεὶς ἀπέλαβε τὴν κτῆσιν,
[3435, 56]	ταῖς ἰδίαις χερσὶν ἀπέκτεινε, προηγούμενος	τῆς	συγκλήτου. Τῆς δὲ πληθύος ἀγανακτούσης
[3435, 55]	πάππος αὐτοῦ καὶ κατὰ δόγμα	τῆς	συγκλήτου τῶν πολιτῶν ἄριστος ἐκρίθη.
[3435, 52]	τῆς παρεμβολῆς Ἀλεξάνδρου τοῦ βασιλέως	τῆς	Συρίας, τοῦτο ἄπιστον ἐδόκει οὐ
[3435, 37]	μυριάδων ἀπολομένων σὺν τοῖς ἐκτὸς	τῆς	τάξεως ἀναβεβηκόσιν οὐκ ἦν εὑρεῖν
[3435, 8]	ὧν ἁπάντων αὐξανομένης ἐπ' ἴσης	τῆς	τε κατὰ τῶν οἰκετῶν κακουχίας
[3435, 55]	καὶ πρώτην ἐπεῖχον γνώμην μέχρι	τῆς	τελευτῆς, ὁ δὲ πάππος αὐτοῦ
[3435, 7]	βοηθείας καὶ τῇ σφοδρᾶᾶ κολάσει	τῆς	τιμωρίας οἱ καθ' ἕκαστον ἐπιμεληταὶ
[3435, 9]	ἀνθισταμένους ἀνῄρουν. Ἀεὶ δὲ μᾶλλον	τῆς	τόλμης προβαινούσης, οὔτε τοῖς ὁδοιπόροις
[3435, 31]	ὁ παῖς τὴν ἰδίαν σωτηρίαν	τῆς	τοῦ πατρὸς προέκρινεν οὔθ' ὁ
[3435, 3]	παρακεκλημένοις, καί τινες αὐτῶν ἀπὸ	τῆς	τραπέζης ἀξιολόγους μερίδας αἴροντες ἐδωροῦντο,
[3435, 15]	μαντικῇ καὶ κατὰ τὰς ἐκ	τῆς	τραπέζης δόσεις φιλανθρώπως· ὥστε θαυμάσαι
[3435, 9]	σχολὴν εὐκαιροῦσι, διὰ δὲ τὴν	τῆς	τροφῆς ἔνδειαν ἀναγκαζομένοις ταῖς παραβόλοις
[3435, 52]	οἱ δὲ ποικίλως ἐπιφθεγγόμενοι τὸ	τῆς	τύχης ἄστατον, τὸ παλίντροπον τῶν
[3435, 20]	εἰς χαράν, ὁρῶν τὸ λαμπρὸν	τῆς	τύχης μεταπεπτωκὸς εἰς τὸ πρότερον
[3435, 15]	ὥστε θαυμάσαι ἦν τήν τε	τῆς	τύχης περιπέτειαν καὶ τὸ τὴν
[3435, 9]	στρατευμάτων διεσπαρμένων, ὡς ἂν ὑπὸ	τῆς	τῶν δεσποτῶν ἐπιτροπῆς τοῦ θράσους
[3435, 44]	ἑκάτερον μέρος τῶν Ῥωμαίων ὑπερβολὴν	τῆς	φιλανθρωπίας καὶ τιμωρίας. ~Τὸ δὲ
[3435, 38]	ἐν ταῖς ἐπισταθμίαις εἰργασμένος κακά,	τῆς	φυγῆς κατάρξας καὶ τὸν Ἀντίοχον
[3435, 22]	στρατόπεδον. Ἕκαστος γὰρ τοῖς κοινοῖς	τῆς	φύσεως πάθεσιν ἐχειροῦτο θείῳ φόβῳ,
[3435, 3]	γέλωτι οὐ χωρὶς σπουδῆς ἐποιήσατο	τῆς	χάριτος. ~Ἀρχὴ δὲ τῆς ὅλης
[3435, 3]	ἐπιλέγοντες ὅπως, ὅταν γένηται βασιλεύς,	τῆς	χάριτος μνημονεύοι. Οὐ μὴν ἀλλ'
[3435, 9]	βάσιμος ἦν οὔτε τοῖς ἐπὶ	τῆς	χώρας ζῆν εἰωθόσιν ἀσφαλὴς ἐπὶ
[3435, 11]	καὶ βαρύτητα. Ἐπὶ μὲν γὰρ	τῆς	χώρας ἵππους τε πολυτελεῖς καὶ
[3435, 22]	αἰχμάλωτοι ὡς ἐπὶ τοὺς ὅρους	τῆς	χώρας κατήντησαν, ῥίψαντες ἑαυτοὺς εἰς
[3435, 12]	εἰπών· Τί γάρ; οἱ διὰ	τῆς	χώρας ὁδοιποροῦντες γυμνοὶ βαδίζουσι, καὶ
[3435, 24]	τὴν Ῥώμην οἱ ὄχλοι ἀπὸ	τῆς	χώρας ὡσπερεὶ ποταμοί τινες εἰς
[3435, 21]	δυνατωτάτους ὑποπτεύσας ὡς κατ' αὐτοῦ	τι	βουλευσαμένους, ἔκρινε δεῖν ἅπαντας ἐκποδὼν
[3435, 12]	ἠνέσχετο τὴν ἔντευξιν, ἀλλ' εἰπών·	Τί	γάρ; οἱ διὰ τῆς χώρας
[3435, 25]	οὔθ' ὡς ἄρχων τολμῶν πρᾶξαί	τι	δημαρχικόν, ἔμενε κατὰ τὴν ἰδίαν
[3435, 5]	ἀποστατῶν. Καὶ τοῦ Δαμοφίλου τεχνάσασθαί	τι	πρὸς τὴν σωτηρίαν ἐγχειρήσαντος καὶ
[3435, 3]	ἀπεφοίβαζεν. Εἰς γὰρ κάρυον ἤ	τι	τοιοῦτο τετρημένον ἐξ ἑκατέρου μέρους
[3435, 56]	υἱὸς πρεσβύτης ὢν τὴν ἡλικίαν	Τιβέριον	Γράκχον τυραννεῖν ἐπιχειρήσαντα ταῖς ἰδίαις
[3435, 23]	τὴν θρέψασαν γῆν φιλοστοργίας. ~Ὅτι	Τιβέριος	ὁ Γράκχος ἦν υἱὸς Τιβερίου
[3435, 23]	Τιβέριος ὁ Γράκχος ἦν υἱὸς	Τιβερίου	τοῦ δὶς ὑπατευκότος καὶ πολέμους
[3435, 44]	ἐλπίδος αὐτῷ προσηνέχθη, πρὸ ὀφθαλμῶν	τιθεὶς	τοῖς Γαλάταις τὴν εἰς ἑκάτερον
[3435, 8]	ἐξουσίαν δραπετῶν, ὅρον τῆς ἐξουσίας	τιθεμένων	τὴν τῶν ἐλευθέρων ὑπερβολὴν τῶν
[3435, 33]	φασὶ Θάρσει, ταυρόκερως, ἕξεις βασιληίδα	τιμὴν	καὶ παῖδες παίδων, τούτων γε
[3435, 32]	παρανομίας ὥστε τοὺς προσκόψαντας πανοικίους	τιμωρεῖσθαι.	Ἐπὶ γὰρ ταῖς τυχούσαις αἰτίαις
[3435, 51]	διῶκον, καὶ τῇ κατ' αὐτοῦ	τιμωρίᾳ	συνεργὸν γινόμενον συνέκλειεν εἰς τὸ
[3435, 40]	ἐπὶ ταῖς ὕβρεσι καὶ ταῖς	τιμωρίαις	αἷς ἐχρήσαντο κατ' Ἐνίου τοῦ
[3435, 19]	κολάσεσι καὶ ταῖς ἐκ θεοῦ	τιμωρίαις	ἀπέχεται τῶν κακουργημάτων. ~Ὅτι πολλῶν
[3435, 4]	Μεγαλλὶς ἀντεφιλονείκει τἀνδρὶ πρὸς τὴν	τιμωρίαν	καὶ τὴν ἄλλην ἀπανθρωπίαν τὴν
[3435, 51]	δεδεμένος ἐπανήγετο πρὸς ὕβριν καὶ	τιμωρίαν	πολεμίων. ~Ὅτι ἀγομένου δεδεμένου διὰ
[3435, 32]	ἐνδεχομένων ἐφιλοτιμήθησαν πᾶσαν ὕβριν καὶ	τιμωρίαν	προσαγαγεῖν τῷ σώματι. ~Ὅτι τοῦ
[3435, 14]	τρεπομένων πρὸς ἀπαραίτητον ὕβριν καὶ	τιμωρίαν,	ὑπέφαινον ὡς οὐ δι' ὠμότητα
[3435, 51]	τοὺς ἀνοσίους ποιναὶ σύντομον τὴν	τιμωρίαν	φέρουσαι. Ἄρτι γὰρ βασιλεὺς ἦν
[3435, 62]	διελύθη τῆς παρὰ τῶν Ῥωμαίων	τιμωρίας.
[3435, 21]	γυναῖκας τούτων προσέταξε τῆς αὐτῆς	τιμωρίας	ἀξιῶσαι. Τῶν δὲ ἄλλων φίλων
[3435, 41]	τὸν βασιλέα, καὶ πάντων προσδοκώντων	τιμωρίας	αὐτὸν τεύξεσθαι τῆς μεγίστης, ἀπέλυσεν
[3435, 42]	μνημονευομένους τυράννους, οὐκ ἔστιν ὁποῖον	τιμωρίας	γένος ἀπέλιπεν. Πολλοὺς δὲ τῶν
[3435, 7]	καὶ τῇ σφοδρᾶᾶ κολάσει τῆς	τιμωρίας	οἱ καθ' ἕκαστον ἐπιμεληταὶ τῶν
[3435, 16]	θρασέως προέλεγεν ὅτι συντόμου τεύξονται	τιμωρίας.	Ὃν ὁ εὔνους παρρησιαζόμενον τοσοῦτον
[3435, 14]	δικαίαν ἀπόδοσιν χάριτός τε καὶ	τιμωρίας.	~Ὅτι ὁ Εὔνους μετὰ ἀναγορευθῆναι
[3435, 44]	Ῥωμαίων ὑπερβολὴν τῆς φιλανθρωπίας καὶ	τιμωρίας.	~Τὸ δὲ πλῆθος οὐ μόνον
[3435, 50]	ἐκ χειρὸς τυχεῖν τῆς ἁρμοττούσης	τιμωρίας,	φθὰς δὲ καὶ διαδρὰς μετ'
[3435, 51]	τῆς ἱεροσυλίας. Οὕτως ἀνέκφευκτος ἡ	τιμωρὸς	δίκη μετέρχεται τὴν τῶν ἀσεβῶν
[3435, 5]	δὲ καὶ τῆς προσηγορίας οἱονεί	τινα	καλὸν οἰωνὸν ἐχούσης πρὸς τὴν
[3435, 34]	τοῦ παιδὸς καὶ ἐνθεὶς εἴς	τινα	κίστην προσέταξέ τινι τῶν ὑπηρετῶν
[3435, 53]	πρὸς ἑαυτὸν εἰς οἶκον ἰδίαν	τινὰ	πλεονεξίας ἐπίνοιαν καὶ ὠμότητος ὑπερβολὴν
[3435, 42]	τῆς Βαβυλῶνος τὴν ἀγορὰν καί	τινα	τῶν ἱερῶν ἐνέπρησε καὶ τὸ
[3435, 38]	ἔτυχε. Διεκπεσόντος γὰρ αὐτοῦ πρός	τινας	κώμας ἠδικημένας ἐν ταῖς ἐπισταθμίαις,
[3435, 13]	Ἑρμείας, ἀπήγαγον εἰς Κατάνην πρός	τινας	οἰκείους. ~Ὅτι ἀπηγριωμένων τῶν ἀποστατῶν
[3435, 7]	ὄντας χιλίους ἔφυγεν ἀνάνδρως εἴς	τινας	παρακρήμνους τόπους. Ἀλλ' οἱ μὲν
[3435, 17]	δραπετῶν εὐημερίας ἀποστάτης ἐγένετο, καί	τινας	τῶν πλησίον οἰκετῶν πείσας συναπονοήσασθαι
[3435, 3]	γέλωτες ἐγίνοντο τοῖς παρακεκλημένοις, καί	τινες	αὐτῶν ἀπὸ τῆς τραπέζης ἀξιολόγους
[3435, 60]	υἱοὺς οἱ δὲ ἀδελφοὺς ἐπένθουν,	τινὲς	δὲ πατέρων ὀρφανοὶ παῖδες ἀπολελειμμένοι
[3435, 24]	ἀπὸ τῆς χώρας ὡσπερεὶ ποταμοί	τινες	εἰς τὴν πάντα δυναμένην δέχεσθαι
[3435, 19]	τὰ ἐξηλλαγμένα δυστυχήματα, εἰ καί	τινες	πεπεισμένοι τυγχάνουσι μηδενὸς τῶν τοιούτων
[3435, 34]	ἐνθεὶς εἴς τινα κίστην προσέταξέ	τινι	τῶν ὑπηρετῶν εἰς τὴν Ἀλεξάνδρειαν
[3435, 1]	οἱ δὲ Ἰουδαῖοι μέχρι μέν	τινος	ἀντέσχον, ἐξαναλωθέντων δὲ τῶν ἐπιτηδείων
[3435, 33]	τοῦ πρώτου βασιλέως χρηστηριαζομένου περί	τινος,	ἀπαυτοματίσαι τὴν Πυθίαν φασὶ Θάρσει,
[3435, 3]	διά τινος μηχανῆς πῦρ μετά	τινος	ἐνθουσιασμοῦ καὶ φλόγα διὰ τοῦ
[3435, 3]	περὶ αὐτὸν δόξα. Τελευταῖον διά	τινος	μηχανῆς πῦρ μετά τινος ἐνθουσιασμοῦ
[3435, 56]	περὶ τούτου βουλῆς, ἀλλ' ἑτέρων	τινῶν	ἀεὶ ζητουμένων. Ὁ δὲ Νασικᾶς
[3435, 50]	Ἑλλάδα. Συλᾶν δὲ ἐπιβαλόμενος διά	τινων	βαρβάρων τὸ τοῦ Διὸς ἱερόν,
[3435, 4]	τῆς γυναικός, εἷλκον ἐκεῖθεν διά	τινων	ἐξ αὑτῶν σταλέντων αὐτόν τε
[3435, 62]	καὶ μεταπεμψάμενος τοῦτον, ὡς περί	τινων	κοινῇ συμφερόντων διαλεξόμενος, συνέλαβε τὸν
[3435, 12]	ὁ Ἐνναῖός ποτε προσελθόντων αὐτῷ	τινων	οἰκετῶν γυμνῶν καὶ διαλεγομένων ὑπὲρ
[3435, 22]	τῆς δουλείας ὕβριν. Παῖς δέ	τις	ἄνηβος παραστὰς τρισὶν ἀδελφαῖς κοιμωμέναις
[3435, 31]	πατρίους θύειν θυσίας. ~Ὅτι ἦν	τις	Γοργὸς Μοργαντῖνος ἐπικαλούμενος Κάμβαλος, πλούτῳ
[3435, 17]	σύμβουλον ἐποιήσατο. ~Ὅτι καὶ ἄλλη	τις	ἐγένετο ἀπόστασις δραπετῶν καὶ σύστημα
[3435, 56]	ἐπὶ τὰ ἔμβολα καὶ ἐπερωτώντων	τίς	ἔστιν ὁ ἀνελών, οἱ μὲν
[3435, 7]	ἅμα λογάσιν ὀλίγοις θᾶττον ἤπερ	τις	ἤλπισε παντὸς αὐτὴν ἠλευθέρωσε λῃστηρίου.
[3435, 4]	ὅλης ἀποστάσεως ἐγένετο τοιαύτη. Δαμόφιλός	τις	ἦν Ἐνναῖος, τὴν δ' οὐσίαν
[3435, 11]	τῶν ἀνημέρως δεσποζόντων. ~Ὅτι Δαμόφιλός	τις	ἦν τὸ γένος Ἐνναῖος, τὴν
[3435, 6]	μυρίους. ~Ἐν τούτῳ δὲ Κλέων	τις	Κίλιξ ἄλλων δούλων ἀποστάσεως ἦρξε.
[3435, 17]	καὶ σύστημα ἀξιόλογον. Κλέων γάρ	τις	Κίλιξ ἐκ τῶν περὶ τὸν
[3435, 59]	καὶ τῇ φιλοσοφίᾳ. ~Ὅτι Κοντωνιατός	τις	ὁ βασιλεὺς τῆς Γαλατικῆς πόλεως
[3435, 3]	τὴν βουλὴν ἤγαγον. ~Ἦν δέ	τις	οἰκέτης Ἀντιγένους Ἐνναίου, Σύρος τὸ
[3435, 44]	τοὺς ἐν αὐτῇ λαφυροπωλοῦντος, Κράτων	τις	ὄνομα γεγονὼς φιλορώμαιος καὶ διὰ
[3435, 52]	ὡς εὐμετάβολος ὁ βίος, οἷόν	τις	οὐκ ἂν προσεδόκησεν. ~Ὅτι μετὰ
[3435, 61]	τὴν ἡγεμονίαν· εἰ δὲ τύχοι	τις	τῶν ἄλλων πρεσβευτῶν ἡγούμενος, ἐθελοκακοῦντες
[3435, 7]	βασιλεὺς καταφυγὼν διὰ δειλίαν ἔν	τισι	κοιλάσιν ἐξειλκύσθη ἅμα τεττάρων, μαγείρου
[3435, 21]	εἰς χρημάτων περιουσίαν, τούτους ἔν	τισιν	οἰκήμασι κατέκρυψεν ἐν τοῖς βασιλείοις,
[3435, 7]	κοινῶν θᾶττον ἠφάνισαν, σωφρονίσαντες καὶ	τὸ	ἄλλο ὅσον ἦν ἐπὶ ἀποστάσει
[3435, 53]	οὐκ ἂν προσεδόκησεν. ~Ὅτι μετὰ	τὸ	ἀποθανεῖν τὸν Γράκχον ὑπὸ τοῦ
[3435, 56]	ὄχλος, καίπερ ἀγανακτῶν, ἡσύχασεν ἐντραπεὶς	τὸ	βάρος καὶ τὴν παρρησίαν τἀνδρός.
[3435, 9]	τολμῶντες διὰ τὴν ἰσχὺν καὶ	τὸ	βάρος τῶν κυρίων ἠναγκάζοντο περιορᾶν
[3435, 2]	τολμῶντες διὰ τὴν ἰσχὺν καὶ	τὸ	βάρος τῶν κυρίων, οἱἱ ἐδέσποζον
[3435, 4]	συγχωρεῖται παρὰ τῶν θεῶν αὐτοῖς	τὸ	βεβουλευμένον. Ὁ δὲ μετὰ τερατείας,
[3435, 24]	Οἱ δὲ ὄχλοι μετεωρισθέντες πρὸς	τὸ	βοηθεῖν ἑαυτοῖς, νόμον μὲν ἔχοντες
[3435, 29]	οὐκ ἦν παῦλα τῶν κακῶν·	τὸ	γὰρ δαιμόνιον ὥσπερ ἐπίτηδες εἰς
[3435, 9]	συνέβη ταχὺ τὴν παρανομίαν αὐξηθῆναι.	Τὸ	γὰρ πρῶτον ἐν τοῖς ἐπιφανεστάτοις
[3435, 5]	ἦν Ἀχαιὸς καὶ τοὔνομα καὶ	τὸ	γένος, ἀνὴρ καὶ βουλῇ καὶ
[3435, 1]	κράτος αἱρήσειν τὴν πόλιν καὶ	τὸ	γένος ἄρδην ἀνελεῖν τῶν Ἰουδαίων·
[3435, 3]	τις οἰκέτης Ἀντιγένους Ἐνναίου, Σύρος	τὸ	γένος ἐκ τῆς Ἀπαμείας, ἄνθρωπος
[3435, 11]	δεσποζόντων. ~Ὅτι Δαμόφιλός τις ἦν	τὸ	γένος Ἐνναῖος, τὴν οὐσίαν μεγαλόπλουτος,
[3435, 42]	τῶν Πάρθων βασιλεύς, Ὑρκάνιος ὢν	τὸ	γένος, ὠμότητι δὲ ὑπερβάλλων πάντας
[3435, 51]	Εἵπετο δὲ αὐτῷ, ὡς ἔοικε,	τὸ	δαιμόνιον ἀόρατον ἐκ ποδῶν διῶκον,
[3435, 39]	δὲ κακοῖς ἐπεισάγει τὰ ἀγαθὰ	τὸ	δαιμόνιον. Οὐ μὴν ἡ τύχη
[3435, 54]	καὶ τῆς μὲν βασιλείας ἐξιστάμενον,	τὸ	δὲ ζῆν αἰτούμενον ἀπέσφαξεν, οὐκ
[3435, 45]	ὑπερβολὴν τῆς φιλανθρωπίας καὶ τιμωρίας.	~Τὸ	δὲ πλῆθος οὐ μόνον λαβόντι
[3435, 19]	οἱ δι' ἀρετὴν ἰδίαν δικαιοπραγοῦντες,	τὸ	δὲ πολὺ φῦλον τῶν ἀνθρώπων
[3435, 11]	πρῶτον κόρον ἐγέννησεν, εἶθ' ὕβριν,	τὸ	δὲ τελευταῖον ὄλεθρόν τε αὐτῷ
[3435, 46]	ὑπομένειν. Τῶν μὲν γὰρ συγκλητικῶν	τὸ	δικάζειν ἀφελόμενος καὶ ἀποδείξας τοὺς
[3435, 1]	μίσους τοῖς προγόνοις πρὸς τοῦτο	τὸ	ἔθνος. Ἀντίοχος γὰρ ὁ προσαγορευθεὶς
[3435, 1]	παρεκάλουν μάλιστα μὲν ἄρδην ἀνελεῖν	τὸ	ἔθνος, εἰ δὲ μή, καταλῦσαι
[3435, 1]	κτίσαντος τὰ Ἱεροσόλυμα καὶ συστησαμένου	τὸ	ἔθνος, πρὸς δὲ τούτοις νομοθετήσαντος
[3435, 18]	δεόμενον τὸ συλλογίσασθαι τῆς πόλεως	τὸ	εὐάλωτον. Φανερὸν γὰρ ἦν καὶ
[3435, 2]	ὧν οἱ πλείους ἀπὸ λῃστείας	τὸ	ζῆν ἐπορίζοντο, καὶ μεστὰ φόνων
[3435, 1]	δὲ βασιλεὺς μεγαλόψυχος ὢν καὶ	τὸ	ἦθος ἥμερος, λαβὼν ὁμήρους ἀπέλυσε
[3435, 5]	ἀπεσταλμένοι ἑλκύσαντες, ὥσπερ ἔφημεν, εἰς	τὸ	θέατρον εἰσήγαγον, συνεληλυθότος ἐνταῦθα τοῦ
[3435, 19]	μηδενὸς τῶν τοιούτων ἐπιστροφὴν ποιεῖσθαι	τὸ	θεῖον, ἀλλ' οὖν γε σύμφορόν
[3435, 51]	παραθαλαττίων τόπων. ~Ὅτι Ἀλέξανδρος μετὰ	τὸ	ἱεροσυλῆσαι ἔφευγεν ἐπὶ τὸ Ποσίδειον.
[3435, 7]	μετέωρον. Κατὰ δὲ Σικελίαν ηὔξετο	τὸ	κακόν, καὶ πόλεις ἡλίσκοντο αὔτανδροι
[3435, 11]	Σικελίαν Ἰταλικῶν ἐζήλωσεν, ἀλλὰ καὶ	τὸ	κατὰ τοὺς οἰκέτας πλῆθος καὶ
[3435, 46]	διχοστασίας ἑαυτῷ δυναστείαν κατασκευάζων καὶ	τὸ	κοινὸν ταμιεῖον εἰς αἰσχρὰς καὶ
[3435, 42]	τινα τῶν ἱερῶν ἐνέπρησε καὶ	τὸ	κράτιστον τῆς πόλεως διέφθειρεν. ~Ὅτι
[3435, 9]	ἰσχὺν τῶν σωμάτων δυναμένοις πᾶν	τὸ	κριθὲν ἐπιτελεῖν, διὰ δὲ τὴν
[3435, 20]	λύπης μετέβαλεν εἰς χαράν, ὁρῶν	τὸ	λαμπρὸν τῆς τύχης μεταπεπτωκὸς εἰς
[3435, 32]	δὲ Θρᾶᾶκες συλλαβόντες τὸν Ζισέλμιον,	τὸ	μὲν καθ' ἓν αὐτὸν ἀντιδιατιθέναι
[3435, 49]	ἑαυτὸν νικῶντα μετὰ χαρᾶς ἀνεφθέγξατο,	Τὸ	μὲν ξίφος ἐπίκειται τοῖς ἐχθροῖς,
[3435, 11]	ἀνυπευθύνου καὶ τύχης μεγαλοπλούτου κυριεύσας	τὸ	μὲν πρῶτον κόρον ἐγέννησεν, εἶθ'
[3435, 8]	οἱ τοῖς πλούτοις προκεκοφότες ἐζήλωσαν	τὸ	μὲν πρῶτον τρυφήν, εἶθ' ὑπερηφανίαν
[3435, 3]	πολλοὺς διὰ τὴν εἰς τοῦτο	τὸ	μέρος εὐφυίίαν ἐξηπάτα. Ἐντεῦθεν προιιὼν
[3435, 1]	καὶ νόμιμα παντελῶς ἐξηλλαγμένα καταδεῖξαι,	τὸ	μηδενὶ ἄλλῳ ἔθνει τραπέζης κοινωνεῖν
[3435, 52]	τὴν γὰρ ἐνάργειαν τῆς αἰσθήσεως	τὸ	μηδέποτ' ἂν γενέσθαι προσδοκηθὲν εἰς
[3435, 8]	ἀλλοτριότητος, ἐρράγη ποτὲ σὺν καιρῷ	τὸ	μῖσος. Ἐξ οὗ χωρὶς παραγγέλματος
[3435, 1]	τῶν Ἰουδαίων ἔθνος παραδόσιμον ποιῆσαι	τὸ	μῖσος τὸ πρὸς τοὺς ἀνθρώπους·
[3435, 5]	ὁ μὲν διὰ τῶν πλευρῶν	τὸ	ξίφος ὠθεῖ, ὁ δὲ πελέκει
[3435, 37]	τοῦ περὶ τὰς γυναῖκας ὀδυρμοῦ	τὸ	πάθος ἐκκάοντος. Τριάκοντα γὰρ μυριάδων
[3435, 52]	ἐπιφθεγγόμενοι τὸ τῆς τύχης ἄστατον,	τὸ	παλίντροπον τῶν ἀνθρωπίνων, τὴν ὀξύτητα
[3435, 20]	ὑπ' αὐτῆς ὑπερορώμενον σχῆμα, καὶ	τὸ	πάντων δεινότατον, οἱ μὲν ἀποστάται
[3435, 1]	ἔθνει τραπέζης κοινωνεῖν μηδ' εὐνοεῖν	τὸ	παράπαν. ὑπέμνησαν δὲ αὐτὸν καὶ
[3435, 8]	ἐπὶ τὴν τῶν δεσποτῶν ἀπώλειαν.	Τὸ	παραπλήσιον δὲ γέγονε καὶ κατὰ
[3435, 7]	οἱ μὲν σὺν αὐτῷ ἄφυκτον	τὸ	περὶ αὑτοὺς δεινὸν ἐπιστάμενοι, ἤδη
[3435, 61]	ἀναγκαιοτάτους καιρούς. Καὶ συνέβαινε κατὰ	τὸ	πλεῖστον ἐν μὲν ταῖς τῶν
[3435, 7]	Ἀντίοχον, Σύρους δὲ τῶν ἀποστατῶν	τὸ	πλῆθος ἐπωνόμασεν. ~Ὅτι οὐδέποτε στάσις
[3435, 34]	ἡ Κλεοπάτρα πένθος ἤρατο, καὶ	τὸ	πλῆθος παντελῶς ἀπεθηριώθη πρὸς τὸν
[3435, 48]	τῆς πόλεως. Οὐ γὰρ ἠγνόει	τὸ	πλῆθος τὸ τῆς ἐκβολῆς ἄδικον,
[3435, 60]	καὶ τὴν ὑπερβολὴν τῶν κλαυθμῶν	τὸ	πολὺ κατέστελλε καὶ τὴν ἐπὶ
[3435, 50]	τῆς ἐπιβολῆς ὥρμησε φεύγειν ἐπὶ	τὸ	Ποσίδειον, ἀντεχόμενος τῶν παραθαλαττίων τόπων.
[3435, 51]	μετὰ τὸ ἱεροσυλῆσαι ἔφευγεν ἐπὶ	τὸ	Ποσίδειον. Εἵπετο δὲ αὐτῷ, ὡς
[3435, 24]	οὐ νεοσύλλογον καὶ φυλῶδες, ἀλλὰ	τὸ	πρακτικώτατον τοῦ δήμου καὶ τοῖς
[3435, 1]	ἔθνος παραδόσιμον ποιῆσαι τὸ μῖσος	τὸ	πρὸς τοὺς ἀνθρώπους· διὰ τοῦτο
[3435, 20]	λαμπρὸν τῆς τύχης μεταπεπτωκὸς εἰς	τὸ	πρότερον ὑπ' αὐτῆς ὑπερορώμενον σχῆμα,
[3435, 22]	ἔλεον καὶ συμπάθειαν ἅπαν τραπῆναι	τὸ	στρατόπεδον. Ἕκαστος γὰρ τοῖς κοινοῖς
[3435, 27]	περιεγένετο. ~Ὅτι προσέπεσε τοῖς περὶ	τὸ	στρατόπεδον ἡ τοῦ Γράκχου τελευτή,
[3435, 18]	Ὅτι ὑπῆρχεν οὐ διοσημίας δεόμενον	τὸ	συλλογίσασθαι τῆς πόλεως τὸ εὐάλωτον.
[3435, 22]	θηριώδεις, ὅταν ἡ τύχη διαζευγνύῃ	τὸ	σύνηθες ἀπὸ τῆς πατρίδος, ὅμως
[3435, 23]	τε καὶ λόγου δεινότητι καὶ	τὸ	σύνολον πάσῃ παιδείᾳ, καὶ δυνάμενος
[3435, 3]	μετρίως χρήσεται τοῖς κυρίοις, καὶ	τὸ	σύνολον ποικίλως τερατευομένου, γέλωτες ἐγίνοντο
[3435, 6]	Μετ' οὐ πολὺ δὲ ἀθροίζεται	τὸ	σύστημα αὐτῶν εἰς μυριάδας εἴκοσι,
[3435, 34]	μύσος ἕτερον ἐπετελέσατο· ἀκρωτηριάσας γὰρ	τὸ	σῶμα τοῦ παιδὸς καὶ ἐνθεὶς
[3435, 7]	ἕως Ῥουπίλιος ὁ Ῥωμαίων στρατηγὸς	τὸ	Ταυρομένιον ἀνεσώσατο Ῥωμαίοις, καρτερῶς μὲν
[3435, 1]	τοῦ θεοῦ μεγάλην ὗν θύσας,	τό	τε αἷμα προσέχεεν αὐτοῖς, καὶ
[3435, 7]	τῆς πολιορκουμένης πόλεως εἷλε. Καὶ	τὸ	τελευταῖον Σαραπίωνος Σύρου τὴν ἄκραν
[3435, 15]	τε τῆς τύχης περιπέτειαν καὶ	τὸ	τὴν κατὰ τῶν εὐτελεστάτων εὐεργεσίαν
[3435, 5]	διὰ δὲ μόνην τερατείαν καὶ	τὸ	τῆς ἀποστάσεως ἄρξαι, ἅμα δὲ
[3435, 48]	Οὐ γὰρ ἠγνόει τὸ πλῆθος	τὸ	τῆς ἐκβολῆς ἄδικον, ἀλλὰ τῇ
[3435, 52]	δύναμιν, οἱ δὲ ποικίλως ἐπιφθεγγόμενοι	τὸ	τῆς τύχης ἄστατον, τὸ παλίντροπον
[3435, 50]	δὲ ἐπιβαλόμενος διά τινων βαρβάρων	τὸ	τοῦ Διὸς ἱερόν, καὶ φωραθείς,
[3435, 51]	τιμωρίᾳ συνεργὸν γινόμενον συνέκλειεν εἰς	τὸ	τυχεῖν τῆς ἁρμοττούσης δίκης· συλληφθεὶς
[3435, 1]	τὰ Ἱεροσόλυμα τόπους, συστησαμένους δὲ	τὸ	τῶν Ἰουδαίων ἔθνος παραδόσιμον ποιῆσαι
[3435, 4]	ὤφθησαν εἰς πάντα φεισάμενοι διὰ	τὸ	φιλάνθρωπον αὐτῆς ἦθος καὶ περὶ
[3435, 46]	καὶ ἀποδείξας τοὺς ἱππεῖς κριτάς,	τὸ	χεῖρον τῆς πολιτείας τοῦ κρείττονος
[3435, 53]	δὲ τὴν κεφαλὴν ἐκομίσατο μὲν	τὸ	χρυσίον, κατεγνώσθη δὲ εἰς ἅπαντα
[3435, 27]	ὡς ἀπόλοιτο καὶ ἄλλος ὅτις	τοιαῦτά	γε ῥέζοι. ~Ὅτι οἱ Σύροι
[3435, 57]	καὶ κατάχρυσα καὶ ἕτερα πλείονα	τοιαῦτα	μηχανήματα. Οὐκ εἶχε δ' ἑλεπόλεων
[3435, 27]	καὶ τὸν Ἀφρικανόν φασιν ἐπιβοῆσαι	τοιαῦτα,	ὡς ἀπόλοιτο καὶ ἄλλος ὅτις
[3435, 61]	ἑτοίμως δ' ἑαυτὸν εἰς τὰς	τοιαύτας	λειτουργίας ἐπιδιδοὺς πολλὴν ἐμπειρίαν περιεποιήσατο
[3435, 4]	δὲ τῆς ὅλης ἀποστάσεως ἐγένετο	τοιαύτη.	Δαμόφιλός τις ἦν Ἐνναῖος, τὴν
[3435, 9]	καὶ πλεονεξίας καὶ κακουργίας. Εἰς	τοιαύτην	γὰρ συνήθειαν ῥᾳδιουργίας τοὺς νομεῖς
[3435, 9]	μὴ παρέχειν, ἐπιτρέπειν δὲ λῃστεύειν.	Τοιαύτης	δοθείσης ἐξουσίας ἀνθρώποις διὰ μὲν
[3435, 2]	αὐτοῖς ἐπανέστη πόλεμος ἐξ αἰτίας	τοιαύτης.	Ἐπὶ πολὺ τοῖς βίοις ἀναδραμόντες
[3435, 3]	Εἰς γὰρ κάρυον ἤ τι	τοιοῦτο	τετρημένον ἐξ ἑκατέρου μέρους ἐνετίθει
[3435, 19]	τινες πεπεισμένοι τυγχάνουσι μηδενὸς τῶν	τοιούτων	ἐπιστροφὴν ποιεῖσθαι τὸ θεῖον, ἀλλ'
[3435, 52]	τοῦτο ἄπιστον ἐδόκει οὐ μόνον	τοῖς	ἀκούουσιν, ἀλλὰ καὶ τοῖς ὁρῶσιν·
[3435, 29]	δαιμόνιον ὥσπερ ἐπίτηδες εἰς παραδειγματισμὸν	τοῖς	ἄλλοις ἅπαντας τοὺς ἀπονενοημένους περιεῖδεν
[3435, 40]	ἀμαυροῦν εἴωθε τὰς προγεγενημένας ἀτυχίας	τοῖς	ἀνθρώποις. ~Ὅτι ἀποσταλεὶς παρὰ Πτολεμαίου
[3435, 39]	ἐπέστησεν. Οἶμαι γὰρ ἐκ θεοῦ	τοῖς	ἀνθρώποις οὐδὲν εἰλικρινὲς δίδοται τῶν
[3435, 61]	δόξῃ. Οἱ μὲν γὰρ ἄλλοι	τοῖς	ἀξιώμασι καὶ ταῖς εὐγενείαις ὑπερέχοντες
[3435, 2]	ὄντες τῶν Ῥωμαίων, καὶ κριταὶ	τοῖς	ἀπὸ τῶν ἐπαρχιῶν κατηγορουμένοις στρατηγοῖς
[3435, 9]	ἐντελεῖς τῶν Ῥωμαίων, καὶ κριταὶ	τοῖς	ἀπὸ τῶν ἐπαρχιῶν κατηγορουμένοις στρατηγοῖς
[3435, 5]	ὑποταττομένων εὔνοιαν. Τῶν ὅλων δὲ	τοῖς	ἀποστάταις καταστὰς κύριος καὶ συναγαγὼν
[3435, 2]	ἐπαρχιῶν κατηγορουμένοις στρατηγοῖς γινόμενοι, φοβεροὶ	τοῖς	ἄρχουσιν ὑπῆρχον. Πιεζόμενοι δὲ οἱ
[3435, 21]	ἔν τισιν οἰκήμασι κατέκρυψεν ἐν	τοῖς	βασιλείοις, τῶν δὲ φίλων τοὺς
[3435, 2]	ἐξ αἰτίας τοιαύτης. Ἐπὶ πολὺ	τοῖς	βίοις ἀναδραμόντες καὶ μεγάλους περιποιησάμενοι
[3435, 24]	τὸ πρακτικώτατον τοῦ δήμου καὶ	τοῖς	βίοις κάρπιμον. Διὸ καὶ τῆς
[3435, 28]	καρποὺς τομαῖς, ἀλλὰ σὺν αὐτοῖς	τοῖς	βραχίοσιν ἀκρωτηριάζοντες. ~Ὅτι τοῖς καταφαγοῦσι
[3435, 44]	αὐτῷ προσηνέχθη, πρὸ ὀφθαλμῶν τιθεὶς	τοῖς	Γαλάταις τὴν εἰς ἑκάτερον μέρος
[3435, 40]	καὶ παρακαλούντων συγγνώμης τυχεῖν ἐπὶ	τοῖς	γεγονόσι καὶ βουλομένων αὐτῶν ἀπόκρισιν
[3435, 2]	αὐτῶν τοῖς μὲν νέοις νομεῦσι,	τοῖς	δ' ἄλλοις ὥς πῃ ἑκάστῳ
[3435, 56]	τῷ συνεδρίῳ μεγάλην ἔχειν ἀναθεώρησιν·	τοῖς	δὲ διαφέρουσι τῇ φρονήσει πολὺ
[3435, 39]	τοῖς μὲν καλοῖς τὰ φαῦλα,	τοῖς	δὲ κακοῖς ἐπεισάγει τὰ ἀγαθὰ
[3435, 9]	καὶ παντοδαπῶν φόνων ἦν μεστά.	Τοῖς	δὲ νομεῦσιν ἀγραυλίας γεγενημένης καὶ
[3435, 8]	μὲν πολλοῖς ἀνελπίστως καὶ παραδόξως,	τοῖς	δὲ πραγματικῶς ἕκαστα δυναμένοις κρίνειν
[3435, 46]	δίκαιον μῖσος κατὰ τῆς ἡγεμονίας,	τοῖς	δὲ στρατιώταις διὰ τῶν νόμων
[3435, 13]	ἀεὶ φιλοτίμως εἰώθει παρηγορεῖσθαι, καὶ	τοῖς	δεδεμένοις τῶν οἰκετῶν ἐπαρκοῦσα διὰ
[3435, 10]	τῶν ἰδιωτῶν οἴκοις δούλων ἐπιβουλὰς	τοῖς	δεσπόταις καὶ ἀποστάσεις φοβερὰς κοινῇ
[3435, 4]	Οὗτος κακῶς εἰς ὑπερβολὴν ἐκέχρητο	τοῖς	δούλοις, καὶ ἡ γυνὴ δὴ
[3435, 37]	Τριάκοντα γὰρ μυριάδων ἀπολομένων σὺν	τοῖς	ἐκτὸς τῆς τάξεως ἀναβεβηκόσιν οὐκ
[3435, 59]	σύμμαχος Ῥωμαίων, ὡς ἂν ἐν	τοῖς	ἔμπροσθεν χρόνοις διατετριφὼς ἐν Ῥώμῃ
[3435, 15]	ἐκκλέψας μόνους ἀφῆκε τοὺς ἐν	τοῖς	ἔμπροσθεν χρόνοις κατὰ τὰς τοῦ
[3435, 18]	κινδύνων. Μίμους δὲ ἐξ ἀποστάσεως	τοῖς	ἔνδον ἐπεδείκνυτο, δι' ὧν οἱ
[3435, 9]	ἡ Σικελία βάσιμος ἦν οὔτε	τοῖς	ἐπὶ τῆς χώρας ζῆν εἰωθόσιν
[3435, 9]	αὐξηθῆναι. Τὸ γὰρ πρῶτον ἐν	τοῖς	ἐπιφανεστάτοις τόποις τοὺς καθ' ἕνα
[3435, 5]	ὅπλα ἐργάζεσθαι, ἐκείνους δὲ δεδεμένους	τοῖς	ἔργοις ὑπέβαλλεν. Ἔδωκε δὲ καὶ
[3435, 18]	εὐάλωτον. Φανερὸν γὰρ ἦν καὶ	τοῖς	εὐηθεστάτοις ὅτι τῶν τειχῶν διὰ
[3435, 49]	ἀνεφθέγξατο, Τὸ μὲν ξίφος ἐπίκειται	τοῖς	ἐχθροῖς, περὶ δὲ τῶν ἄλλων
[3435, 30]	ἀβάτους ἀπεδείκνυον τοὺς τόπους πλὴν	τοῖς	ἔχουσι καθ' ἕκαστον πολίτευμα πατρίους
[3435, 57]	καὶ προδείκταις καὶ καθόλου πᾶσι	τοῖς	θαυματοποιοῖς, καὶ τὰ τούτων ἐπιτηδεύματα
[3435, 32]	δὲ ὑπὲρ τῶν εἰς Διήγυλιν	τοῖς	Θρᾳξὶ πραχθέντων, ἐπὶ τοσοῦτον προῆλθεν
[3435, 1]	τὰ μισάνθρωπα καὶ παράνομα ἔθη	τοῖς	Ἰουδαίοις· αὐτὸς δὲ στυγήσας τὴν
[3435, 10]	ἐμφυλίους τῶν ἐλευθέρων, ἐν δὲ	τοῖς	κατὰ μέρος τῶν ἰδιωτῶν οἴκοις
[3435, 29]	αὐτοῖς τοῖς βραχίοσιν ἀκρωτηριάζοντες. ~Ὅτι	τοῖς	καταφαγοῦσι τοὺς ἱερωμένους ἰχθῦς οὐκ
[3435, 12]	χρείαν ἔχουσιν ἱματίων; ἐπέταξε προσδῆσαι	τοῖς	κίοσι καὶ πληγὰς ἐμφορήσας ἐξαπέστειλεν
[3435, 22]	τραπῆναι τὸ στρατόπεδον. Ἕκαστος γὰρ	τοῖς	κοινοῖς τῆς φύσεως πάθεσιν ἐχειροῦτο
[3435, 3]	διηγουμένου, καὶ ὡς μετρίως χρήσεται	τοῖς	κυρίοις, καὶ τὸ σύνολον ποικίλως
[3435, 5]	ἐγχειρήσαντος καὶ πολλοὺς τοῦ πλήθους	τοῖς	λόγοις ἐπαγομένου, Ἑρμείας καὶ Ζεῦξις
[3435, 56]	βίῳ πρὸς ἀλήθειαν ἀλλ' οὐ	τοῖς	λόγοις μόνοις φιλοσοφήσας, ἀκόλουθον ἔσχε
[3435, 39]	τῶν ἀγαθῶν, ἀλλ' ὡς ἐπίτηδες	τοῖς	μὲν καλοῖς τὰ φαῦλα, τοῖς
[3435, 2]	τοῖς σώμασιν. Ἐχρῶντο δὲ αὐτῶν	τοῖς	μὲν νέοις νομεῦσι, τοῖς δ'
[3435, 8]	τῶν ἀκληρημάτων. Καὶ ταῦτα ἀπήντησε	τοῖς	μὲν πολλοῖς ἀνελπίστως καὶ παραδόξως,
[3435, 24]	καὶ τῆς βίας ἐν ἀμφοτέροις	τοῖς	μέρεσιν ταλαντευομένης καὶ τῆς ῥοπῆς
[3435, 7]	Ῥουπίλιος ἐπ' αὐτοὺς ἤλαυνεν, ἀλλήλους	τοῖς	ξίφεσιν ἔφθαζον ἀπαυχενίσαντες. Ὁ δὲ
[3435, 9]	μᾶλλον τῆς τόλμης προβαινούσης, οὔτε	τοῖς	ὁδοιπόροις νυκτὸς ἡ Σικελία βάσιμος
[3435, 14]	κόλασιν τραπέντες. Ὅτι καὶ παρὰ	τοῖς	οἰκέταις αὐτοδίδακτός ἐστιν ἡ φύσις
[3435, 10]	τοὺς ἰδιωτικοὺς βίους πράάως προσενεκτέον	τοῖς	οἰκέταις τοὺς εὖ φρονοῦντας. Ἡ
[3435, 52]	μόνον τοῖς ἀκούουσιν, ἀλλὰ καὶ	τοῖς	ὁρῶσιν· τὴν γὰρ ἐνάργειαν τῆς
[3435, 50]	~Ὅτι ὁ Ἀλέξανδρος οὐ πιστεύων	τοῖς	ὄχλοις διά τε τὴν ἀπειρίαν
[3435, 3]	ἀποτέλεσμα βασιλείας, καὶ τὴν ἀνταπόδοσιν	τοῖς	παρὰ τὰ δεῖπνα δεξιωσαμένοις ἐν
[3435, 3]	σύνολον ποικίλως τερατευομένου, γέλωτες ἐγίνοντο	τοῖς	παρακεκλημένοις, καί τινες αὐτῶν ἀπὸ
[3435, 62]	τὴν Λιβύην βασιλεύων πολλὰ καταμεμψάμενος	τοῖς	πείσασιν αὐτὸν πολεμεῖν τοῖς Ῥωμαίοις
[3435, 27]	εἶναι δυσκόλου περιεγένετο. ~Ὅτι προσέπεσε	τοῖς	περὶ τὸ στρατόπεδον ἡ τοῦ
[3435, 8]	νῆσον ἐκκαρπουμένων ἅπαντες σχεδὸν οἱ	τοῖς	πλούτοις προκεκοφότες ἐζήλωσαν τὸ μὲν
[3435, 61]	ἄλλων ἕκαστος περιφεύγων πᾶσαν ἐν	τοῖς	πολεμικοῖς ἔργοις κακοπάθειαν ἡἡρεῖτο τὴν
[3435, 56]	πόλεως πρόδηλος ἦν ἐν μὲν	τοῖς	πολίταις ἐμφύλιος πόλεμος ἐσόμενος, ἐκ
[3435, 16]	ὁ τοῦ βασιλέως Ἀντιόχου σύμβουλος	τοῖς	πραττομένοις ὑπὸ τῶν δραπετῶν οὐκ
[3435, 1]	καὶ περὶ τοῦ προγενομένου μίσους	τοῖς	προγόνοις πρὸς τοῦτο τὸ ἔθνος.
[3435, 6]	εἰς μυριάδας εἴκοσι, καὶ πολλοῖς	τοῖς	πρὸς Ῥωμαίους πολέμοις ἐνευδοκιμήσαντες ἔλαττον
[3435, 62]	καταμεμψάμενος τοῖς πείσασιν αὐτὸν πολεμεῖν	τοῖς	Ῥωμαίοις πρέσβεις ἔπεμψε πρὸς τὸν
[3435, 40]	γῆς ἐκτετυφλωμένος, καὶ προσέταξεν ἀπαγγέλλειν	τοῖς	Σελευκεῦσιν ὅτι πάντας αὐτοὺς δεῖ
[3435, 20]	πολλῶν καὶ μεγάλων κακῶν ἐπισυμβάντων	τοῖς	Σικελιώταις, τούτοις ἅπασιν ὁ δημοτικὸς
[3435, 9]	οἰκέτας ὠνούμενοι καὶ πάντας χαράττοντες	τοῖς	στίγμασι τροφὰς μὲν οὐχ ἱκανὰς
[3435, 61]	ὑποτεταγμένοις χρώμενος μεγάλην εὔνοιαν ἐν	τοῖς	στρατιώταις περιεποιήσατο. Πάντες γὰρ τῆς
[3435, 61]	δόξαν ἐπ' ἀνδρείᾳ. Ἐπιεικῶς δὲ	τοῖς	στρατιώταις προσφερόμενος καὶ ταῖς δωρεαῖς
[3435, 32]	καὶ κρεανομῶν τὰ σώματα παρετίθει	τοῖς	συγγενεστάτοις, ἀνανεούμενος τὰς παλαιὰς ἐκείνας
[3435, 15]	τὰς τοῦ κυρίου συμπεριφορὰς ἐν	τοῖς	συνδείπνοις ἀποδεδεγμένους αὐτὸν ἐν τῇ
[3435, 1]	ἀλφοὺς ἢ λέπρας ἔχοντας ἐν	τοῖς	σώμασι καθαρμοῦ χάριν ὡς ἐναγεῖς
[3435, 2]	εὐθὺς χαρακτῆρας ἐπέβαλλον καὶ στιγμὰς	τοῖς	σώμασιν. Ἐχρῶντο δὲ αὐτῶν τοῖς
[3435, 10]	ὑπεροχῇ ὄντας ἐπιεικῶς χρὴ προσφέρεσθαι	τοῖς	ταπεινοτέροις, ἀλλὰ καὶ κατὰ τοὺς
[3435, 55]	ἄριστος ἐκρίθη. Ἐν μὲν γὰρ	τοῖς	τῆς Σιβύλλης χρησμοῖς εὑρέθη γεγραμμένον
[3435, 16]	δραπετῶν οὐκ εὐαρεστούμενος ἐπετίμα τε	τοῖς	τολμωμένοις ὑπ' αὐτῶν καὶ μάλα
[3435, 10]	καὶ τῆς δόξης ἑκουσίως ἐκχωρεῖ	τοῖς	ὑπερέχουσι, τῆς δὲ καθηκούσης φιλανθρωπίας
[3435, 9]	τῶν ἔργων καταπονεῖν, πάντας δὲ	τοῖς	ὑπερηφάνοις χαρακτῆρσι κατέστιζον. Διὸ δαὶ
[3435, 61]	καὶταῖς ὁμιλίαις καὶ συμπεριφοραῖς κεχαρισμέναις	τοῖς	ὑποτεταγμένοις χρώμενος μεγάλην εὔνοιαν ἐν
[3435, 12]	οὐχ ἑτοίμην παρέχονται τὴν χορηγίαν	τοῖς	χρείαν ἔχουσιν ἱματίων; ἐπέταξε προσδῆσαι
[3435, 51]	δίκη μετέρχεται τὴν τῶν ἀσεβῶν	τόλμαν·	ἐγρηγορυῖαι γὰρ διώκουσι τοὺς ἀνοσίους
[3435, 36]	νενικηκότας δεδιέναι τὰς τῶν προηττημένων	τόλμας.	Παρακαλέσας οὖν τοὺς μεθ' ἑαυτοῦ
[3435, 46]	καὶ τῇ μὲν τῶν δημοσιωνῶν	τόλμῃ	καὶ πλεονεξίᾳ τὰς ἐπαρχίας ὑπορρίψας
[3435, 46]	εἶχε τούτους ὑπὲρ τῆς ἰδίας	τόλμης.	Δεδεκασμένος γὰρ ἕκαστος ταῖς ἰδίαις
[3435, 9]	ἀνῄρουν. Ἀεὶ δὲ μᾶλλον τῆς	τόλμης	προβαινούσης, οὔτε τοῖς ὁδοιπόροις νυκτὸς
[3435, 16]	οὐκ εὐαρεστούμενος ἐπετίμα τε τοῖς	τολμωμένοις	ὑπ' αὐτῶν καὶ μάλα θρασέως
[3435, 25]	ἰδιώτην ὑπάρχειν οὔθ' ὡς ἄρχων	τολμῶν	πρᾶξαί τι δημαρχικόν, ἔμενε κατὰ
[3435, 2]	μὲν ἐπεχείρουν, κολάζειν δὲ οὐ	τολμῶντες	διὰ τὴν ἰσχὺν καὶ τὸ
[3435, 9]	τῶν οἰκετῶν, κολάζειν δὲ οὐ	τολμῶντες	διὰ τὴν ἰσχὺν καὶ τὸ
[3435, 28]	ἀρκούμενοι ταῖς παρὰ τοὺς καρποὺς	τομαῖς,	ἀλλὰ σὺν αὐτοῖς τοῖς βραχίοσιν
[3435, 7]	ὅλως φείσασθαι· ὅτε καὶ Κομανὸν	τὸν	ἀδελφὸν Κλέωνος φεύγοντα ἐκ τῆς
[3435, 1]	καταπολεμήσας τοὺς Ἰουδαίους εἰσῆλθεν εἰς	τὸν	ἄδυτον τοῦ θεοῦ σηκόν, οἷ
[3435, 56]	τὴν γνώμην ἀποφαίνεσθαι. ~Μετὰ γὰρ	τὸν	Ἀννιβιακὸν πόλεμον Μάρκος μὲν Κάτων
[3435, 38]	κακά, τῆς φυγῆς κατάρξας καὶ	τὸν	Ἀντίοχον ἐγκαταλιπὼν τῆς προσηκούσης καταστροφῆς
[3435, 51]	δίκης· συλληφθεὶς γὰρ ἀνήχθη πρὸς	τὸν	Ἀντίοχον εἰς τὴν παρεμβολὴν δυσὶν
[3435, 1]	Ταῦτα δὴ διεξιόντες οἱ φίλοι	τὸν	Ἀντίοχον παρεκάλουν μάλιστα μὲν ἄρδην
[3435, 36]	ὀρεινὴν καταφυγόντας ἀποτρίψασθαι τῇ δυσχωρίᾳ	τὸν	ἀπὸ τῶν ἱππέων κίνδυνον, ὁ
[3435, 1]	τῶν τε κρεῶν ἀναγκάσαι προσενέγκασθαι	τὸν	ἀρχιερέα καὶ τοὺς ἄλλους Ἰουδαίους.
[3435, 27]	ἡ τοῦ Γράκχου τελευτή, καὶ	τὸν	Ἀφρικανόν φασιν ἐπιβοῆσαι τοιαῦτα, ὡς
[3435, 41]	Ἐπαναχθέντος δὲ τοῦ Μαρσύου πρὸς	τὸν	βασιλέα, καὶ πάντων προσδοκώντων τιμωρίας
[3435, 62]	Μαρίου σπεύδοντος αἰχμάλωτον λαβεῖν Ἰογόρθαν	τὸν	βασιλέα, ὑπακούσας ὁ Βόκχος καὶ
[3435, 56]	ἐνιαυτὸν τελευτήσας, ἀδωροδόκητος μὲν ἅπαντα	τὸν	βίον διετέλεσεν, μετασχὼν δὲ τῆς
[3435, 7]	τῆς περὶ αὐτὸν ῥᾳδιουργίας κατέστρεψε	τὸν	βίον ἐν τῇ Μοργαντίνῃ. Ἐντεῦθεν
[3435, 53]	χρυσίον, κατεγνώσθη δὲ εἰς ἅπαντα	τὸν	βίον ἐπὶ προδοσίᾳ φιλίας. Ὁμοίως
[3435, 38]	τὴν χώραν ἀλώμενος λιμῷ κατέστρεψε	τὸν	βίον. ~Ὅτι Ἀρσάκης ὁ Πάρθων
[3435, 22]	δὲ τροφῆς ἀποσχόμενος ἐνδείᾳ κατέστρεψε	τὸν	βίον. Ὅτι οἱ αὐτοὶ αἰχμάλωτοι
[3435, 62]	ἔδωκεν ἁπάντων τεύξεσθαι τῶν φιλανθρώπων	τὸν	Βόκχον, ἐὰν Μάριον πείσῃ. Τοῦ
[3435, 53]	προσεδόκησεν. ~Ὅτι μετὰ τὸ ἀποθανεῖν	τὸν	Γράκχον ὑπὸ τοῦ ἰδίου δούλου,
[3435, 4]	δὲ περὶ τὸν εὔνουν πυθόμενοι	τὸν	Δαμόφιλον ὅτι κατὰ τὸν πλησίον
[3435, 54]	κατεπόνησε τοὺς ἐν τῇ πόλει·	τὸν	δὲ ἀδελφὸν ἐξελθόντα μεθ' ἱκετηρίας
[3435, 1]	περιεχούσας τὰ μισόξενα νόμιμα καταρρᾶναι,	τὸν	δὲ ἀθάνατον λεγόμενον παρ' αὐτοῖς
[3435, 5]	προυυπηργμένων εἰς αὐτοὺς ἀδικημάτων ἀνταπόδοσις.	~Τὸν	δὲ Δαμόφιλον καὶ τὴν Μεγαλλίδα
[3435, 5]	τρισὶν ἡμέραις πλείους τῶν ἑξακισχιλίων	τὸν	δυνατὸν καθοπλίσας τρόπον καὶ ἑτέρους
[3435, 53]	δὲ τὸν τράχηλον διατρήσας καὶ	τὸν	ἐγκέφαλον ἐκκενώσας ἐνέτηξεν ἀντὶ τούτου
[3435, 3]	ψυχαγωγούμενος ἐπὶ τῇ τερατείᾳ παρῆγε	τὸν	εὔνουν εἰς τὰ σύνδειπναα τοῦτο
[3435, 4]	φόνου τῶν κυρίων. Καὶ πρὸς	τὸν	εὔνουν ἐλθόντες ἠρώτων εἰ συγχωρεῖται
[3435, 17]	ἐπιτελούμενος. Ὃς πυθόμενος τὴν κατὰ	τὸν	εὔνουν προκοπὴν καὶ τὰς τῶν
[3435, 4]	φόνον ἐτρέποντο. Οἱ δὲ περὶ	τὸν	εὔνουν πυθόμενοι τὸν Δαμόφιλον ὅτι
[3435, 32]	θοινάς. Οἱ δὲ Θρᾶᾶκες συλλαβόντες	τὸν	Ζισέλμιον, τὸ μὲν καθ' ἓν
[3435, 37]	~Ὅτι κατὰ τὴν Ἀντιόχειαν ἀναμαθόντες	τὸν	θάνατον Ἀντιόχου οὐ μόνον κοινὸν
[3435, 1]	σηκόν, οἷ νόμιμον εἰσιέναι μόνον	τὸν	ἱερέα· εὑρὼν δὲ ἐν αὐτῷ
[3435, 62]	τινων κοινῇ συμφερόντων διαλεξόμενος, συνέλαβε	τὸν	Ἰογόρθαν καὶ δήσας παρέδωκε Λευκίῳ
[3435, 31]	ἵππου καὶ καθαλομένου καὶ παραδιδόντος	τὸν	ἵππον, ὅπως ἐφαλόμενος ἀφιππεύσῃ πρὸς
[3435, 36]	οὖν τοὺς μεθ' ἑαυτοῦ πρὸς	τὸν	κίνδυνον ἀνεδέχετο τὴν τῶν βαρβάρων
[3435, 31]	τῷ τοῦ τέκνου θανάτῳ διαφυγεῖν	τὸν	κίνδυνον. Δεομένων δὲ ἀλλήλων μετὰ
[3435, 34]	τῆς Μηδείας ὠμότητα καὶ μιαιφονίαν	τὸν	κοινὸν αὐτοῦ τε κἀκείνης υἱὸν
[3435, 22]	παραστὰς τρισὶν ἀδελφαῖς κοιμωμέναις διὰ	τὸν	κόπον, ταύτας ἀπέσφαξεν· ἑαυτὸν δὲ
[3435, 3]	μόνον, ἀλλὰ καὶ πρὸς αὐτὸν	τὸν	κύριον αὑτοῦ διετέλει λέγων. Εἰς
[3435, 62]	τοῖς Ῥωμαίοις πρέσβεις ἔπεμψε πρὸς	τὸν	Μάριον, περὶ μὲν τῶν ἡμαρτημένων
[3435, 35]	διότι συγχωρήσει τὴν εἰρήνην, ἐὰν	τὸν	μὲν ἀδελφὸν Δημήτριον ἀπολύσας τῆς
[3435, 24]	καὶ σύμμαχον, προστάτην δὲ ἄρχοντα	τὸν	μήτε χάριτος μήτε φόβου δοῦλον,
[3435, 49]	μισοπονηρούσης παρρησίας. ~Ὅτι ἑπτακαίδεκα φυλαὶ	τὸν	νόμον ἀπεδοκίμαζον, ἄλλαι δὲ ταύταις
[3435, 49]	μία ψῆφος ὑπερῆρε τῶν κυρούντων	τὸν	νόμον. Τῆς δὲ τοῦ δήμου
[3435, 47]	ὥστε τῶν ὄχλων κρινάντων ἐκβαλεῖν	τὸν	Ὀκτάυιον ἐκ τῆς πόλεως ἀφῆκεν
[3435, 26]	οὖν ἀμετάπτωτον ἔχων τὴν ἐπὶ	τὸν	ὄλεθρον ὁρμὴν ταχὺ τῆς προσηκούσης
[3435, 18]	καὶ τὴν ὑπερβολὴν τῆς εἰς	τὸν	ὄλεθρον προαγούσης ὕβρεως. ~Ὅτι τὰ
[3435, 46]	τοὺς ἱππεῖς σύμπνοιαν διαστήσας βαρὺν	τὸν	ὄχλον κατ' ἀμφοτέρων κατεσκεύασε, διὰ
[3435, 13]	τῆς προγεγενημένης χάριτος ξενολογησάσης αὐτῇ	τὸν	παρὰ τῶν εὖ πεπονθότων ἔλεον,
[3435, 4]	πυθόμενοι τὸν Δαμόφιλον ὅτι κατὰ	τὸν	πλησίον τῆς πόλεως περίκηπον διατρίβει
[3435, 58]	πλείους, μάλιστα δὲ προτετιμημένους Ἀτάρβαν	τὸν	πρεσβύτερον τῶν παίδων καὶ Ἰάμψαμον
[3435, 34]	τὸ πλῆθος παντελῶς ἀπεθηριώθη πρὸς	τὸν	Πτολεμαῖον. ~Ὅτι τῆς ἐαρινῆς ὥρας
[3435, 7]	τῶν ἀποστατῶν ἐλπίδας. Καὶ Κλέωνα	τὸν	στρατηγὸν ἐξελθόντα τῆς πόλεως καὶ
[3435, 17]	τις Κίλιξ ἐκ τῶν περὶ	τὸν	Ταῦρον τόπων, συνήθης ὢν ἐκ
[3435, 54]	οὐκ ἐντραπεὶς οὔτε συγγένειαν οὔτε	τὸν	τῆς ἱκεσίας νόμον. Ὁμοίως δὲ
[3435, 40]	λαβεῖν, ἤγαγε τοὺς πρέσβεις ἐπὶ	τὸν	τόπον οὗπερ Πιτθίδης τυφλὸς ἐκάθητο
[3435, 53]	δώσειν ἰσόσταθμον χρυσίον· ὁ δὲ	τὸν	τράχηλον διατρήσας καὶ τὸν ἐγκέφαλον
[3435, 5]	ξίφος ὠθεῖ, ὁ δὲ πελέκει	τὸν	τράχηλον ἔκοψεν. Ἐκεῖθεν αἱρεῖται βασιλεὺς
[3435, 4]	δ' οὐσίαν μεγαλόπλουτος, ὑπερήφανος δὲ	τὸν	τρόπον. Οὗτος κακῶς εἰς ὑπερβολὴν
[3435, 3]	Ἀπαμείας, ἄνθρωπος μάγος καὶ τερατουργὸς	τὸν	τρόπον. Οὗτος προσεποιεῖτο θεῶν ἐπιτάγμασι
[3435, 11]	γένος Ἐνναῖος, τὴν οὐσίαν μεγαλόπλουτος,	τὸν	τρόπον ὑπερήφανος, ὃς πολλὴν χώρας
[3435, 41]	πρεσβυτέρου Ἡγέλοχος στρατηγὸς ἐπὶ Μαρσύαν	τὸν	τῶν Ἀλεξανδρέων στρατηγὸν μετὰ δυνάμεως,
[3435, 4]	τὰ ἔσχατα ἐνδεικνύμενοι οὕτω πρὸς	τὸν	τῶν ἄλλων φόνον ἐτρέποντο. Οἱ
[3435, 44]	ἄλλων αἰχμαλώτων. Ἰδὼν δὲ χρηματίζοντα	τὸν	ὕπατον, καὶ δηλώσας ὅστις ἦν
[3435, 56]	καὶ ὁ τούτου υἱός, κατὰ	τὸν	ὑποκείμενον ἐνιαυτὸν τελευτήσας, ἀδωροδόκητος μὲν
[3435, 20]	ἀπείχοντο, οἱ δὲ δημοτικοὶ διὰ	τὸν	φθόνον ἐπὶ τῇ προφάσει τῶν
[3435, 56]	ἀγανακτούσης καὶ τεθηριωμένης πρὸς τοὺς	τὸν	φόνον δράσαντας, ἔτι δὲ τῶν
[3435, 55]	δὲ συγκλήτου πάντα συντελούσης κατὰ	τὸν	χρησμόν, ἐκρίθη τῶν μὲν ἀνδρῶν
[3435, 9]	γὰρ πρῶτον ἐν τοῖς ἐπιφανεστάτοις	τόποις	τοὺς καθ' ἕνα καὶ δύο
[3435, 40]	ἤγαγε τοὺς πρέσβεις ἐπὶ τὸν	τόπον	οὗπερ Πιτθίδης τυφλὸς ἐκάθητο ἐπὶ
[3435, 7]	ἔφυγεν ἀνάνδρως εἴς τινας παρακρήμνους	τόπους.	Ἀλλ' οἱ μὲν σὺν αὐτῷ
[3435, 7]	Δήλῳ καὶ κατ' ἄλλους πολλοὺς	τόπους·	οὓς τάχει τε τῆς βοηθείας
[3435, 30]	περιφράγματα ποιήσαντες ἀβάτους ἀπεδείκνυον τοὺς	τόπους	πλὴν τοῖς ἔχουσι καθ' ἕκαστον
[3435, 1]	μὲν τοὺς περὶ τὰ Ἱεροσόλυμα	τόπους,	συστησαμένους δὲ τὸ τῶν Ἰουδαίων
[3435, 50]	τὸ Ποσίδειον, ἀντεχόμενος τῶν παραθαλαττίων	τόπων.	~Ὅτι Ἀλέξανδρος μετὰ τὸ ἱεροσυλῆσαι
[3435, 17]	ἐκ τῶν περὶ τὸν Ταῦρον	τόπων,	συνήθης ὢν ἐκ παίδων τῷ
[3435, 11]	καὶ τὰς ἐπαύλεις ἀργυρωμάτων ἐκθέσεις	τορευτῶν	καὶ στρωμάτων θαλαττίων πολυτελείας ἐκπονούμενος
[3435, 45]	μετ' εὐφημίας καὶ κρότων ἐδέχετο.	Τοσαύτη	πρὸς αὐτὸν ἦν εὐνοίας ὀχλικῆς
[3435, 47]	γίνεται. ~Ὅτι ὁ Γράκχος ἐπὶ	τοσοῦτο	προέβη δυναστείας καὶ ὕβρεως, ὥστε
[3435, 9]	ὑπερηφάνοις χαρακτῆρσι κατέστιζον. Διὸ δαὶ	τοσοῦτο	τῶν οἰκετῶν ἐπέκλυσε πλῆθος ἅπασαν
[3435, 16]	τιμωρίας. Ὃν ὁ εὔνους παρρησιαζόμενον	τοσοῦτον	ἀπέσχε τοῦ θανάτῳ περιβαλεῖν ὥστε
[3435, 32]	Διήγυλιν τοῖς Θρᾳξὶ πραχθέντων, ἐπὶ	τοσοῦτον	προῆλθεν ὠμότητος καὶ παρανομίας ὥστε
[3435, 60]	Γαλατίᾳ βασιλείαν. ~Κάρβωνος καὶ Σιλανοῦ·	τοσούτου	δὲ πλήθους ἀνῃρημένου οἱ μὲν
[3435, 10]	εἰς ὠμότητα καὶ παρανομίαν ἐκτρέπηται,	τοσούτῳ	μᾶλλον καὶ τὰ τῶν ὑποτεταγμένων
[3435, 13]	θαυμαστῶς ὑπὸ πάντων ἠγαπᾶτο. Καὶ	τότ'	οὖν τῆς προγεγενημένης χάριτος ξενολογησάσης
[3435, 36]	ἐπ' αὐτὸν ὥρμησεν. ~Ὅτι τῶν	τοῦ	Ἀντιόχου φίλων παρακαλούντων μὴ συνάπτειν
[3435, 33]	τιμωρίαν προσαγαγεῖν τῷ σώματι. ~Ὅτι	τοῦ	Ἀττάλου τοῦ πρώτου βασιλέως χρηστηριαζομένου
[3435, 16]	τηλικαύτῃ χάριτι. ~Ὅτι Ἀχαιὸς ὁ	τοῦ	βασιλέως Ἀντιόχου σύμβουλος τοῖς πραττομένοις
[3435, 52]	δεδεμένου διὰ τῆς παρεμβολῆς Ἀλεξάνδρου	τοῦ	βασιλέως τῆς Συρίας, τοῦτο ἄπιστον
[3435, 56]	μόνοις φιλοσοφήσας, ἀκόλουθον ἔσχε τῇ	τοῦ	γένους διαδοχῇ καὶ τὴν τῆς
[3435, 55]	Καὶ πρὸς δὲ τῇ κοινῇ	τοῦ	γένους δόξῃ πατέρα καὶ πάππον
[3435, 55]	θαυμαζόμενος· ἐξ ἐκείνου γὰρ ἦν	τοῦ	γένους ἐξ οὗ τοὺς Ἀφρικανοὺς
[3435, 27]	τοῖς περὶ τὸ στρατόπεδον ἡ	τοῦ	Γράκχου τελευτή, καὶ τὸν Ἀφρικανόν
[3435, 52]	καὶ συμπαθέσι φωναῖς ἐπισημαινόμενοι τὴν	τοῦ	δαιμονίου δύναμιν, οἱ δὲ ποικίλως
[3435, 13]	~Ὅτι κατὰ τὴν Σικελίαν ἦν	τοῦ	Δαμοφίλου θυγάτηρ, παρθένος μὲν τὴν
[3435, 5]	τοῦ πλήθους τῶν ἀποστατῶν. Καὶ	τοῦ	Δαμοφίλου τεχνάσασθαί τι πρὸς τὴν
[3435, 3]	πῶς ἑκάστῳ χρήσεται τῶν παρόντων·	τοῦ	δὲ ἀτρέπτως πάντα διηγουμένου, καὶ
[3435, 62]	πολλὰ κατεπαγγελλόμενος χρήσιμος ἔσεσθαι Ῥωμαίοις.	Τοῦ	δὲ Μαρίου κελεύσαντος περὶ τούτων
[3435, 62]	τὸν Βόκχον, ἐὰν Μάριον πείσῃ.	Τοῦ	δὲ Μαρίου σπεύδοντος αἰχμάλωτον λαβεῖν
[3435, 24]	καὶ φυλῶδες, ἀλλὰ τὸ πρακτικώτατον	τοῦ	δήμου καὶ τοῖς βίοις κάρπιμον.
[3435, 49]	κυρούντων τὸν νόμον. Τῆς δὲ	τοῦ	δήμου κρίσεως εἰς οὕτω μικρὰν
[3435, 5]	καὶ οὐκ ἀναμείναντες τὴν ἀκριβῆ	τοῦ	δήμου κρίσιν ὁ μὲν διὰ
[3435, 32]	ἐπιφανέντας ἀμφοτέρους ἀνελεῖν. ~Ὅτι ὁ	τοῦ	Διηγύλιος υἱὸς Ζιβέλμιος, ἐζη λωκὼς
[3435, 50]	ἐπιβαλόμενος διά τινων βαρβάρων τὸ	τοῦ	Διὸς ἱερόν, καὶ φωραθείς, ἐκινδύνευσε
[3435, 23]	ὁ Γράκχος ἦν υἱὸς Τιβερίου	τοῦ	δὶς ὑπατευκότος καὶ πολέμους ἐπιφανεῖς
[3435, 26]	παρακειμένων, ὁ γὰρ θυμὸς παντὸς	τοῦ	δοκοῦντος εἶναι δυσκόλου περιεγένετο. ~Ὅτι
[3435, 6]	συνέβησαν, τοῦ Κλέωνος ὑποταγέντος ψιλῷ	τοῦ	εὔνου προστάγματι καὶ τὴν τοῦ
[3435, 4]	πυρὸς τὰς φλόγας τερατευομένου τούτοις	τοῦ	εὔνου. Ταῖς δ' οἰκίαις ἐπεισελθόντες
[3435, 49]	ὁ Γράκχος ἠγωνία ὡς ὑπὲρ	τοῦ	ζῆν κινδυνεύων, τῇ δὲ προσθήκῃ
[3435, 22]	Τούτοις μὲν οὖν ἀπεκρίθη διότι	τοῦ	ζῆν οὐδὲν ἄξιον αὐταῖς κατελέλειπτο,
[3435, 16]	ὁ εὔνους παρρησιαζόμενον τοσοῦτον ἀπέσχε	τοῦ	θανάτῳ περιβαλεῖν ὥστε οὐ μόνον
[3435, 1]	κτίστου καὶ τῷ ὑπαίθρῳ βωμῷ	τοῦ	θεοῦ μεγάλην ὗν θύσας, τό
[3435, 1]	Ἰουδαίους εἰσῆλθεν εἰς τὸν ἄδυτον	τοῦ	θεοῦ σηκόν, οἷ νόμιμον εἰσιέναι
[3435, 9]	ὑπὸ τῆς τῶν δεσποτῶν ἐπιτροπῆς	τοῦ	θράσους τῶν δούλων καθωπλισμένου. Οἱ
[3435, 53]	τὸ ἀποθανεῖν τὸν Γράκχον ὑπὸ	τοῦ	ἰδίου δούλου, τῶν γεγονότων αὐτοῦ
[3435, 46]	~Ὅτι ὁ Γράκχος δημηγορήσας περὶ	τοῦ	καταλῦσαι ἀριστοκρατίαν, δημοκρατίαν δὲ συστῆσαι,
[3435, 23]	πεπολιτευμένου, θυγατριδοῦς δὲ Ποπλίου Σκιπίωνος	τοῦ	καταπεπολεμηκότος Ἀννίβαν καὶ Καρχηδονίους. Ἐξ
[3435, 6]	στάσεως, παρὰ δόξαν ἀλλήλοις συνέβησαν,	τοῦ	Κλέωνος ὑποταγέντος ψιλῷ τοῦ εὔνου
[3435, 46]	κριτάς, τὸ χεῖρον τῆς πολιτείας	τοῦ	κρείττονος κύριον ἐποίησε, καὶ τὴν
[3435, 1]	τοῦτο μὲν ὑπέλαβε Μωυσέως εἶναι	τοῦ	κτίσαντος τὰ Ἱεροσόλυμα καὶ συστησαμένου
[3435, 1]	τὰ νόμιμα. Διὸ τῷ ἀγάλματι	τοῦ	κτίστου καὶ τῷ ὑπαίθρῳ βωμῷ
[3435, 15]	τοῖς ἔμπροσθεν χρόνοις κατὰ τὰς	τοῦ	κυρίου συμπεριφορὰς ἐν τοῖς συνδείπνοις
[3435, 61]	Ῥωμαίους ἡττᾶσθαι, κατὰ δὲ τὰς	τοῦ	Μαρίου παρουσίας ἀεὶ νικᾶν. ~Ὅτι
[3435, 41]	δύναμιν ἄρδην ἀνεῖλεν. Ἐπαναχθέντος δὲ	τοῦ	Μαρσύου πρὸς τὸν βασιλέα, καὶ
[3435, 20]	μὲν ἀποστάται προνοηθέντες ἐμφρόνως περὶ	τοῦ	μέλλοντος οὔτε τὰς ἐπαύλεις ἐνεπύριζον
[3435, 10]	γὰρ ὁ τῇ τύχῃ ταπεινὸς	τοῦ	μὲν καλοῦ καὶ τῆς δόξης
[3435, 45]	ἀλλὰ καὶ μεταπορευομένῳ καὶ πρὸ	τοῦ	μετιέναι παρηκολούθει, καὶ καταπλέοντι ἐκ
[3435, 56]	τῇ φρονήσει πολὺ προτερεῖν ἡ	τοῦ	Νασικᾶ διελαμβάνετο. Οὐ γὰρ ἐκ
[3435, 58]	~Ὅτι Μικίψας ὁ Μασσανάσσου υἱὸς	τοῦ	Νομάδων βασιλέως εἶχε καὶ ἄλλους
[3435, 34]	ἐπετελέσατο· ἀκρωτηριάσας γὰρ τὸ σῶμα	τοῦ	παιδὸς καὶ ἐνθεὶς εἴς τινα
[3435, 7]	ἐν τῷ λουτρῷ καὶ τετάρτου	τοῦ	παρὰ τοὺς πότους εἰωθότος ψυχαγωγεῖν
[3435, 32]	υἱὸς Ζιβέλμιος, ἐζη λωκὼς τὰς	τοῦ	πατρὸς μιαιφονίας, μνησικακῶν δὲ ὑπὲρ
[3435, 31]	παῖς τὴν ἰδίαν σωτηρίαν τῆς	τοῦ	πατρὸς προέκρινεν οὔθ' ὁ πατὴρ
[3435, 37]	ἰατρὸς χρόνος ἐξέλυσε τὴν ἀκμὴν	τοῦ	πένθους. ~Ὅτι ὁ στρατηγὸς Ἀντιόχου
[3435, 37]	καὶ θρήνων ἐπληροῦτο, καὶ μάλιστα	τοῦ	περὶ τὰς γυναῖκας ὀδυρμοῦ τὸ
[3435, 24]	καὶ διαθέσεις ἐγίνοντο κατὰ τὰς	τοῦ	πλήθους ἐκκλησίας. ~Ὅτι ὁ Ὀκτάβιος
[3435, 5]	τὴν σωτηρίαν ἐγχειρήσαντος καὶ πολλοὺς	τοῦ	πλήθους τοῖς λόγοις ἐπαγομένου, Ἑρμείας
[3435, 5]	τὸ θέατρον εἰσήγαγον, συνεληλυθότος ἐνταῦθα	τοῦ	πλήθους τῶν ἀποστατῶν. Καὶ τοῦ
[3435, 39]	ποιεῖν, τηλικαύτην τὴν παλίρροιαν εἰργάσατο	τοῦ	πολέμου παντὸς ὥστε τοὺς εὐημεροῦντας
[3435, 3]	λέγων. Εἰς δὲ γέλωτα τρεπομένου	τοῦ	πράγματος, ὁ μὲν Ἀντιγένης ψυχαγωγούμενος
[3435, 41]	ἀνθρώποις. ~Ὅτι ἀποσταλεὶς παρὰ Πτολεμαίου	τοῦ	πρεσβυτέρου Ἡγέλοχος στρατηγὸς ἐπὶ Μαρσύαν
[3435, 1]	ὑπέμνησαν δὲ αὐτὸν καὶ περὶ	τοῦ	προγενομένου μίσους τοῖς προγόνοις πρὸς
[3435, 33]	τῷ σώματι. ~Ὅτι τοῦ Ἀττάλου	τοῦ	πρώτου βασιλέως χρηστηριαζομένου περί τινος,
[3435, 4]	πόλιν εἰσπίπτουσιν, ἀφηγουμένου αὐτῶν καὶ	τοῦ	πυρὸς τὰς φλόγας τερατευομένου τούτοις
[3435, 56]	καὶ τἄλλα τὰ προαγορευθέντα ὑπὸ	τοῦ	Σκιπίωνος ἠκολούθησεν. Ὁ τούτου δὲ
[3435, 3]	τινος ἐνθουσιασμοῦ καὶ φλόγα διὰ	τοῦ	στόματος ἠφίει, καὶ οὕτω τὰ
[3435, 40]	τιμωρίαις αἷς ἐχρήσαντο κατ' Ἐνίου	τοῦ	στρατηγοῦ, καὶ τῶν Σελευκέων ἀποστειλάντων
[3435, 6]	τοῦ εὔνου προστάγματι καὶ τὴν	τοῦ	στρατηγοῦ οἷα δὴ βασιλεῖ χρείαν
[3435, 61]	ὑπερέχοντες μεγάλης ἀποδοχῆς ἐτύγχανον ὑπὸ	τοῦ	στρατηγοῦ, οὗτος δὲ δοκῶν γεγονέναι
[3435, 61]	συμβούλων καὶ τῶν πρεσβευτῶν ὑπὸ	τοῦ	στρατηγοῦ παρεθεωρεῖτο, ταπεινότατος ὢν τῶν
[3435, 55]	Ῥωμαίων· ἄμφω μὲν γὰρ προεκάθισαν	τοῦ	συνεδρίου καὶ πρώτην ἐπεῖχον γνώμην
[3435, 35]	χιόνα καὶ τῶν καρπῶν ἐκ	τοῦ	συνεχοῦς πάγου πρὸς τὴν φυὴν
[3435, 7]	Καὶ παραδοθεὶς εἰς φυλακὴν καὶ	τοῦ	σώματος αὐτοῦ διαλυθέντος εἰς φθειρῶν
[3435, 31]	οὔθ' ὁ πατὴρ προσεδέχετο τῷ	τοῦ	τέκνου θανάτῳ διαφυγεῖν τὸν κίνδυνον.
[3435, 53]	οὐχ ὅπως ἠχθέσθη τῇ συμφορᾶᾶ	τοῦ	τετελευτηκότος, ἀλλὰ τὴν κεφαλὴν ἀφελὼν
[3435, 24]	μήτε φόβου δοῦλον, ὑπὲρ δὲ	τοῦ	τὴν χώραν ἀνακτήσασθαι τῷ δήμῳ
[3435, 31]	πόλιν. Ἀπαντήσαντος δὲ αὐτῷ Γοργοῦ	τοῦ	τούτου πατρὸς ἐφ' ἵππου καὶ
[3435, 7]	τεττάρων, μαγείρου καὶ ἀρτοποιοῦ καὶ	τοῦ	τρίβοντος αὐτὸν ἐν τῷ λουτρῷ
[3435, 56]	τῆς Ῥώμης ἰσχύν, ἀλλ' ἐκ	τοῦ	φαίνεσθαι τῶν μεγάλων μείζονα. Πρὸς
[3435, 56]	ζητουμένων. Ὁ δὲ Νασικᾶς ἀεὶ	τοὐναντίον	ἀπεφαίνετο Καρχηδόνα διὰ παντὸς εἶναι.
[3435, 20]	ὄχλος οὐχ οἷον συνέπασχεν, ἀλλὰ	τοὐναντίον	ἐπέχαιρε προσεπιφθονῶν ἀνίσου τύχης καὶ
[3435, 52]	μηδέποτ' ἂν γενέσθαι προσδοκηθὲν εἰς	τοὐναντίον	ῥέπειν ἐβιάζετο· ἐπεὶ δὲ διὰ
[3435, 5]	ποιησάμενος, ὧν ἦν Ἀχαιὸς καὶ	τοὔνομα	καὶ τὸ γένος, ἀνὴρ καὶ
[3435, 21]	Ἐπιλεξάμενος οὖν τῶν βαρβάρων μισθοφόρων	τοὺς	ἀγριωτάτους εἰς φόνον, ἀπλήστους δὲ
[3435, 9]	ἐπέκλυσε πλῆθος ἅπασαν Σικελίαν, ὥστε	τοὺς	ἀκούοντας τὴν ὑπερβολὴν μὴ πιστεῦσαι.
[3435, 4]	εἶναι φύσεως τὰ γινόμενα εἰς	τοὺς	ἄλλους, ἀλλὰ τῶν προυυπηργμένων εἰς
[3435, 1]	ἀναγκάσαι προσενέγκασθαι τὸν ἀρχιερέα καὶ	τοὺς	ἄλλους Ἰουδαίους. Ταῦτα δὴ διεξιόντες
[3435, 61]	πρεσβευτῶν ἡγούμενος, ἐθελοκακοῦντες ἀπεδειλίων κατὰ	τοὺς	ἀναγκαιοτάτους καιρούς. Καὶ συνέβαινε κατὰ
[3435, 9]	καὶ τὰς κτήσεις διήρπαζον καὶ	τοὺς	ἀνθισταμένους ἀνῄρουν. Ἀεὶ δὲ μᾶλλον
[3435, 1]	ποιῆσαι τὸ μῖσος τὸ πρὸς	τοὺς	ἀνθρώπους· διὰ τοῦτο δὲ καὶ
[3435, 51]	ἀσεβῶν τόλμαν· ἐγρηγορυῖαι γὰρ διώκουσι	τοὺς	ἀνοσίους ποιναὶ σύντομον τὴν τιμωρίαν
[3435, 29]	εἰς παραδειγματισμὸν τοῖς ἄλλοις ἅπαντας	τοὺς	ἀπονενοημένους περιεῖδεν ἀβοηθήτους. Οὗτοι μὲν
[3435, 18]	καὶ σπάνις ἠνάγκαζε πάντα δοκιμάζειν	τοὺς	ἀποστάτας δούλους, οὐ διδοῦσα τὴν
[3435, 7]	εἰς ἄφατον ἀνάγκην καὶ λιμὸν	τοὺς	ἀποστάτας συγκλείσας, ὥστε ἀρξαμένους ἐκ
[3435, 55]	ἐξ οὗ τοὺς Ἀφρικανοὺς καὶ	τοὺς	Ἀσιαγενεῖς καὶ τοὺς Ἱσπανοὺς ὀνομάζεσθαι
[3435, 8]	καὶ κατὰ τὴν Ἀσίαν κατὰ	τοὺς	αὐτοὺς καιρούς, Ἀριστονίκου μὲν ἀντιποιησαμένου
[3435, 39]	φύσεως, ἀλλὰ καθάπερ κοπιῶσα τῷ	τοὺς	αὐτοὺς συνεχῶς εὖ ποιεῖν, τηλικαύτην
[3435, 55]	ἦν τοῦ γένους ἐξ οὗ	τοὺς	Ἀφρικανοὺς καὶ τοὺς Ἀσιαγενεῖς καὶ
[3435, 1]	ἐξ ἁπάσης τῆς αἰγύπτου πεφυγαδευμένους.	Τοὺς	γὰρ ἀλφοὺς ἢ λέπρας ἔχοντας
[3435, 32]	τυχούσαις αἰτίαις τοὺς μὲν διεμέλιζε,	τοὺς	δὲ ἀνεσταύρου, τοὺς δὲ καὶ
[3435, 1]	ὡς ἐναγεῖς συναθροισθέντας ὑπερορίους ἐκβεβλῆσθαι·	τοὺς	δὲ ἐξορισθέντας καταλαβέσθαι μὲν τοὺς
[3435, 32]	μὲν διεμέλιζε, τοὺς δὲ ἀνεσταύρου,	τοὺς	δὲ καὶ ζῶντας ἐνεπύριζε. Γονέων
[3435, 11]	δεσμεύων εἰς τὰς συνεργασίας ἐνέβαλλε,	τοὺς	δὲ νομεῖς ἀποδεικνύων οὔτ' ἐσθῆτας
[3435, 9]	συνηγόραζον· τοὺς μὲν πέδαις δεσμεύειν,	τοὺς	δὲ ταῖς βαρύτησι τῶν ἔργων
[3435, 4]	τὴν ἄλλην ἀπανθρωπίαν τὴν περὶ	τοὺς	δούλους. Ἐξ ὧν ἀποθηριωθέντες οἱ
[3435, 4]	φιλάνθρωπον αὐτῆς ἦθος καὶ περὶ	τοὺς	δούλους συμπαθὲς καὶ βοηθητικὸν κατὰ
[3435, 21]	περιέβαλε. Τῶν δὲ πατρῴων φίλων	τοὺς	δυνατωτάτους ὑποπτεύσας ὡς κατ' αὐτοῦ
[3435, 5]	καὶ συναγαγὼν ἐκκλησίαν ἀνεῖλε μὲν	τοὺς	ἐζωγρημένους τῶν Ἐνναίων, ὅσοις οὐκ
[3435, 44]	τῶν Γαλατῶν πόλιν ἑλόντος καὶ	τοὺς	ἐν αὐτῇ λαφυροπωλοῦντος, Κράτων τις
[3435, 61]	καὶ ῥᾳστώνην, οὗτος δὲ πρὸς	τοὺς	ἐν ταῖς μάχαις κινδύνους πολλάκις
[3435, 54]	περιταφρεύσας τὴν πόλιν ἐνδείᾳ κατεπόνησε	τοὺς	ἐν τῇ πόλει· τὸν δὲ
[3435, 15]	πάντας ἀνελών, ἐκκλέψας μόνους ἀφῆκε	τοὺς	ἐν τοῖς ἔμπροσθεν χρόνοις κατὰ
[3435, 10]	μόνον κατὰ τὰς πολιτικὰς δυναστείας	τοὺς	ἐν ὑπεροχῇ ὄντας ἐπιεικῶς χρὴ
[3435, 57]	ἀλόγοις θηρίοις πολλάκις ἦλθεν εἰς	τοὺς	ἐσχάτους κινδύνους. ~Ὅτι Μικίψας ὁ
[3435, 10]	βίους πράάως προσενεκτέον τοῖς οἰκέταις	τοὺς	εὖ φρονοῦντας. Ἡ γὰρ ὑπερηφανία
[3435, 39]	εἰργάσατο τοῦ πολέμου παντὸς ὥστε	τοὺς	εὐημεροῦντας εἰς τέλος ταπεινῶσαι. ~Ὅτι
[3435, 13]	ἐτήρησαν. Προχειρισάμενοι δὲ ἐξ αὑτῶν	τοὺς	εὐθέτους, ὧν ἐκτενέστατος ἦν Ἑρμείας,
[3435, 5]	κατεκρήμνισαν αἰκισάμεναι. Καὶ αὐτὸς δὲ	τοὺς	ἰδίους ἀνεῖλε κυρίους Ἀντιγένη καὶ
[3435, 10]	τοῖς ταπεινοτέροις, ἀλλὰ καὶ κατὰ	τοὺς	ἰδιωτικοὺς βίους πράάως προσενεκτέον τοῖς
[3435, 29]	βραχίοσιν ἀκρωτηριάζοντες. ~Ὅτι τοῖς καταφαγοῦσι	τοὺς	ἱερωμένους ἰχθῦς οὐκ ἦν παῦλα
[3435, 1]	γὰρ ὁ προσαγορευθεὶς Ἐπιφανὴς καταπολεμήσας	τοὺς	Ἰουδαίους εἰσῆλθεν εἰς τὸν ἄδυτον
[3435, 1]	λαβὼν ὁμήρους ἀπέλυσε τῶν ἐγκλημάτων	τοὺς	Ἰουδαίους, φόρους τε τοὺς ὀφειλομένους
[3435, 46]	τὸ δικάζειν ἀφελόμενος καὶ ἀποδείξας	τοὺς	ἱππεῖς κριτάς, τὸ χεῖρον τῆς
[3435, 46]	τὴν προυυπάρχουσαν τῷ συνεδρίῳ πρὸς	τοὺς	ἱππεῖς σύμπνοιαν διαστήσας βαρὺν τὸν
[3435, 55]	Ἀφρικανοὺς καὶ τοὺς Ἀσιαγενεῖς καὶ	τοὺς	Ἱσπανοὺς ὀνομάζεσθαι συμβέβηκεν, ὧν ὁ
[3435, 9]	πρῶτον ἐν τοῖς ἐπιφανεστάτοις τόποις	τοὺς	καθ' ἕνα καὶ δύο τὰς
[3435, 28]	ἀπέκοπτον, οὐκ ἀρκούμενοι ταῖς παρὰ	τοὺς	καρποὺς τομαῖς, ἀλλὰ σὺν αὐτοῖς
[3435, 22]	οἰμωγῆς καὶ τῆς κόνεως εἰς	τοὺς	κόλπους ἀνελάμβανον, ὥστε εἰς ἔλεον
[3435, 31]	φιλοτέκνου πρὸς τρόπον φιλοπάτορα, συνέβη	τοὺς	λῃστὰς ἐπιφανέντας ἀμφοτέρους ἀνελεῖν. ~Ὅτι
[3435, 36]	ὁ Ἀντίοχος οὐδενὶ τρόπῳ προσεδέχετο	τοὺς	λόγους, ἀποφαινόμενος αἰσχρὸν εἶναι τοὺς
[3435, 13]	τρόπων καὶ φιλανθρωπίᾳ διαφέρουσα. Αὕτη	τοὺς	μαστιζομένους ὑπὸ τῶν γονέων ἀεὶ
[3435, 36]	τῶν προηττημένων τόλμας. Παρακαλέσας οὖν	τοὺς	μεθ' ἑαυτοῦ πρὸς τὸν κίνδυνον
[3435, 56]	γεγονέναι τὴν ἀναίρεσιν, ἐπειπὼν ὅτι	τοὺς	μὲν ἄλλους ὁ Γράκχος ἐλάνθανεν
[3435, 32]	Ἐπὶ γὰρ ταῖς τυχούσαις αἰτίαις	τοὺς	μὲν διεμέλιζε, τοὺς δὲ ἀνεσταύρου,
[3435, 9]	χώραν κεκτημένων ὅλα σωματοτροφεῖα συνηγόραζον·	τοὺς	μὲν πέδαις δεσμεύειν, τοὺς δὲ
[3435, 11]	δουλικῆς τύχης πεπειραμένων. Καὶ τούτων	τοὺς	μὲν πέδαις δεσμεύων εἰς τὰς
[3435, 42]	γένος, ὠμότητι δὲ ὑπερβάλλων πάντας	τοὺς	μνημονευομένους τυράννους, οὐκ ἔστιν ὁποῖον
[3435, 5]	ἐκράτησεν, ἔχων ἤδη στρατιώτας ὑπὲρ	τοὺς	μυρίους. ~Ἐν τούτῳ δὲ Κλέων
[3435, 36]	τοὺς λόγους, ἀποφαινόμενος αἰσχρὸν εἶναι	τοὺς	νενικηκότας δεδιέναι τὰς τῶν προηττημένων
[3435, 9]	Εἰς τοιαύτην γὰρ συνήθειαν ῥᾳδιουργίας	τοὺς	νομεῖς ἤγαγον οἱ πολλοὺς οἰκέτας
[3435, 11]	ἐζήλωσεν, ἀλλὰ καὶ τὸ κατὰ	τοὺς	οἰκέτας πλῆθος καὶ τὴν εἰς
[3435, 22]	οἱ αὐτοὶ αἰχμάλωτοι ὡς ἐπὶ	τοὺς	ὅρους τῆς χώρας κατήντησαν, ῥίψαντες
[3435, 1]	ἐγκλημάτων τοὺς Ἰουδαίους, φόρους τε	τοὺς	ὀφειλομένους πραξάμενος καὶ τὰ τείχη
[3435, 1]	τοὺς δὲ ἐξορισθέντας καταλαβέσθαι μὲν	τοὺς	περὶ τὰ Ἱεροσόλυμα τόπους, συστησαμένους
[3435, 7]	λουτρῷ καὶ τετάρτου τοῦ παρὰ	τοὺς	πότους εἰωθότος ψυχαγωγεῖν αὐτόν. Καὶ
[3435, 40]	βουλομένων αὐτῶν ἀπόκρισιν λαβεῖν, ἤγαγε	τοὺς	πρέσβεις ἐπὶ τὸν τόπον οὗπερ
[3435, 1]	ὑπολαμβάνειν πάντας. Ἀπεδείκνυον δὲ καὶ	τοὺς	προγόνους αὐτῶν ὡς ἀσεβεῖς καὶ
[3435, 32]	προῆλθεν ὠμότητος καὶ παρανομίας ὥστε	τοὺς	προσκόψαντας πανοικίους τιμωρεῖσθαι. Ἐπὶ γὰρ
[3435, 18]	βέλους ἐπιστήσας τὴν δύναμιν ἐβλασφήμει	τοὺς	Ῥωμαίους, ἀποφαινόμενος οὐχ ἑαυτοὺς ἀλλ'
[3435, 44]	ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν εἰς	τοὺς	Ῥωμαίους εὔνοιαν ἐξουσίαν ἔλαβεν ἐννακοσίους
[3435, 55]	χρησμοῖς εὑρέθη γεγραμμένον ὅτι δεῖ	τοὺς	Ῥωμαίους ἱδρύσασθαι νεὼν τῆς μεγάλης
[3435, 56]	ἀπὸ ταύτης φόβος ἠνάγκαζεν ὁμονοεῖν	τοὺς	Ῥωμαίους καὶ τῶν ὑποτεταγμένων ἐπιεικῶς
[3435, 54]	Ὁμοίως δὲ καὶ τῶν Ἰταλῶν	τοὺς	συμμαχήσαντας τἀδελφῷ πάντας αἰκισάμενος ἀπέκτεινεν.
[3435, 5]	οὖσαν, βασίλισσαν ἀποδείξας συνέδρους τε	τοὺς	συνέσει δοκοῦντας διαφέρειν ποιησάμενος, ὧν
[3435, 7]	χειρός. Ὁ δὲ εὔνους ἀναλαβὼν	τοὺς	σωματοφύλακας ὄντας χιλίους ἔφυγεν ἀνάνδρως
[3435, 56]	πληθύος ἀγανακτούσης καὶ τεθηριωμένης πρὸς	τοὺς	τὸν φόνον δράσαντας, ἔτι δὲ
[3435, 30]	καὶ περιφράγματα ποιήσαντες ἀβάτους ἀπεδείκνυον	τοὺς	τόπους πλὴν τοῖς ἔχουσι καθ'
[3435, 30]	ἐπελθόντες καθ' ὅλην τὴν Σικελίαν	τοὺς	τῷ αἰτναίῳ Διὶ καθιδρυμένους βωμούς,
[3435, 21]	τοῖς βασιλείοις, τῶν δὲ φίλων	τοὺς	ὑποπτευομένους μετεπέμπετο. Παραγενομένων δὲ τῶν
[3435, 21]	ἀλλὰ καὶ τῶν πλησιοχώρων πάντας	τοὺς	ὑποτεταγμένους ἐποίησε μετεώρους πρὸς καινοτομίαν.
[3435, 52]	Ἀλεξάνδρου τοῦ βασιλέως τῆς Συρίας,	τοῦτο	ἄπιστον ἐδόκει οὐ μόνον τοῖς
[3435, 3]	τὸν εὔνουν εἰς τὰ σύνδειπναα	τοῦτο	γὰρ ὄνομα τῷ τερατίᾳᾳκαὶ διηρώτα
[3435, 1]	τὸ πρὸς τοὺς ἀνθρώπους· διὰ	τοῦτο	δὲ καὶ νόμιμα παντελῶς ἐξηλλαγμένα
[3435, 56]	γνώμης Καρχηδόνα μὴ εἶναι. Καὶ	τοῦτο	ἐποίει πολλάκις οὐχ ὑποκειμένης περὶ
[3435, 1]	ὄνου, μετὰ χεῖρας ἔχον βιβλίον,	τοῦτο	μὲν ὑπέλαβε Μωυσέως εἶναι τοῦ
[3435, 3]	αὐτῷ λέγειν ὅτι βασιλεύσει· καὶ	τοῦτο	οὐ πρὸς ἄλλους μόνον, ἀλλὰ
[3435, 44]	ὄνομα γεγονὼς φιλορώμαιος καὶ διὰ	τοῦτο	πολλὰς ὕβρεις καὶ βασάνους ὑπὸ
[3435, 1]	προγενομένου μίσους τοῖς προγόνοις πρὸς	τοῦτο	τὸ ἔθνος. Ἀντίοχος γὰρ ὁ
[3435, 3]	καὶ πολλοὺς διὰ τὴν εἰς	τοῦτο	τὸ μέρος εὐφυίίαν ἐξηπάτα. Ἐντεῦθεν
[3435, 20]	μεγάλων κακῶν ἐπισυμβάντων τοῖς Σικελιώταις,	τούτοις	ἅπασιν ὁ δημοτικὸς ὄχλος οὐχ
[3435, 11]	οἰκετῶν στρατιωτικῶν περιήγετο· πρὸς δὲ	τούτοις	εὐπρεπῶν παίδων πλῆθος, ἔτι δὲ
[3435, 22]	ἣν αἰτίαν τὰς ἀδελφὰς ἀπέκτεινε.	Τούτοις	μὲν οὖν ἀπεκρίθη διότι τοῦ
[3435, 1]	συστησαμένου τὸ ἔθνος, πρὸς δὲ	τούτοις	νομοθετήσαντος τὰ μισάνθρωπα καὶ παράνομα
[3435, 58]	τῶν πεπαιδευμένων Ἑλλήνων μεταπεμπόμενος συνεβίου	τούτοις.	Πολλὴν δὲ ἐπιμέλειαν ποιούμενος παιδείας,
[3435, 56]	τῶν μεγάλων μείζονα. Πρὸς δὲ	τούτοις	σωζομένης μὲν τῆς Καρχηδόνος ὁ
[3435, 4]	τοῦ πυρὸς τὰς φλόγας τερατευομένου	τούτοις	τοῦ εὔνου. Ταῖς δ' οἰκίαις
[3435, 62]	ὑπακούσας ὁ Βόκχος καὶ μεταπεμψάμενος	τοῦτον,	ὡς περί τινων κοινῇ συμφερόντων
[3435, 56]	ἐποίει πολλάκις οὐχ ὑποκειμένης περὶ	τούτου	βουλῆς, ἀλλ' ἑτέρων τινῶν ἀεὶ
[3435, 56]	ὑπὸ τοῦ Σκιπίωνος ἠκολούθησεν. Ὁ	τούτου	δὲ υἱὸς πρεσβύτης ὢν τὴν
[3435, 61]	χάριν ἀποδιδόντες ἐν ταῖς μετὰ	τούτου	μάχαις φιλοτιμότερον ἠγωνίζοντο, συναύξοντες αὐτοῦ
[3435, 53]	τὸν ἐγκέφαλον ἐκκενώσας ἐνέτηξεν ἀντὶ	τούτου	μόλυβδον· ἀναδοὺς δὲ τὴν κεφαλὴν
[3435, 31]	Ἀπαντήσαντος δὲ αὐτῷ Γοργοῦ τοῦ	τούτου	πατρὸς ἐφ' ἵππου καὶ καθαλομένου
[3435, 62]	τὴν παράπεμψιν ἐκπεμφθέντι. Τῇ δὲ	τούτου	συμφορᾷ τὴν ἰδίαν σωτηρίαν πορισάμενος
[3435, 56]	τἀνδρός. Ἀλλὰ μὴν καὶ ὁ	τούτου	υἱός, κατὰ τὸν ὑποκείμενον ἐνιαυτὸν
[3435, 11]	οἰκέτας πλῆθος καὶ τὴν εἰς	τούτους	ἀπανθρωπίαν καὶ βαρύτητα. Ἐπὶ μὲν
[3435, 55]	γυναικῶν ὁμοίως τὴν ἀγαθήν Καὶ	τούτους	ἀφηγεῖσθαι τῆς ἀπαντήσεως γενομένης καὶ
[3435, 21]	ἀπλήστους δὲ εἰς χρημάτων περιουσίαν,	τούτους	ἔν τισιν οἰκήμασι κατέκρυψεν ἐν
[3435, 43]	Ἀντιπάτρου καὶ Κλονίου καὶ Ἀερόπου,	τούτους	καταλαβομένους Λαοδίκειαν ἐξεπολιόρκησεν. Καὶ χρησάμενος
[3435, 46]	συναγωνιστὰς ἀλλὰ καθάπερ αὐθέντας εἶχε	τούτους	ὑπὲρ τῆς ἰδίας τόλμης. Δεδεκασμένος
[3435, 61]	πρὸς ἀγῶνας καὶ κινδύνους καὶ	τούτους	ὑπομένων προθύμως ταχὺ μεγάλην ἐκτήσατο
[3435, 6]	στρατιώτας ὑπὲρ τοὺς μυρίους. ~Ἐν	τούτῳ	δὲ Κλέων τις Κίλιξ ἄλλων
[3435, 34]	Οὐκ ἀρκεσθεὶς δὲ τῷ ἀσεβήματι	τούτῳ	πολλῷ μεῖζον μύσος ἕτερον ἐπετελέσατο·
[3435, 54]	μεῖζον ἔχοντας. Ὁμοίως δὲ καὶ	τούτων	ἀπράκτων ἐπανελθόντων, ὁ Ἰογόρθας περιταφρεύσας
[3435, 61]	ἡγεμὼν ἐκπεμπόμενος τὴν μὲν ἐκ	τούτων	ἀτιμίαν προσεποιεῖτο, ἑτοίμως δ' ἑαυτὸν
[3435, 33]	βασιληίδα τιμὴν καὶ παῖδες παίδων,	τούτων	γε μὲν οὐκέτι παῖδες. ~Ὅτι
[3435, 57]	πᾶσι τοῖς θαυματοποιοῖς, καὶ τὰ	τούτων	ἐπιτηδεύματα μανθάνειν ἐφιλοτιμεῖτο. Ἐπετήδευσε δὲ
[3435, 1]	σκευάσας προσέταξε τῷ μὲν ἀπὸ	τούτων	ζωμῷ τὰς ἱερὰς αὐτῶν βίβλους
[3435, 62]	εἰς τὴν Ῥώμην πρεσβευτὰς περὶ	τούτων,	ἡ δὲ σύγκλητος αὐτοῖς ἀπόκρισιν
[3435, 34]	Κλεοπάτρᾳ τῶν γενεθλίων, τῇ πρὸ	τούτων	νυκτὶ θεῖναι τὴν κίστην πρὸ
[3435, 50]	θεῶν ἀναθήματα συλῆσαι, καὶ μετὰ	τούτων	νυκτὸς ἀπᾶραι εἰς τὴν Ἑλλάδα.
[3435, 62]	Τοῦ δὲ Μαρίου κελεύσαντος περὶ	τούτων	πρεσβεύειν πρὸς τὴν σύγκλητον, ὁ
[3435, 21]	Εὐθὺς δὲ τέκνα καὶ γυναῖκας	τούτων	προσέταξε τῆς αὐτῆς τιμωρίας ἀξιῶσαι.
[3435, 11]	καὶ δουλικῆς τύχης πεπειραμένων. Καὶ	τούτων	τοὺς μὲν πέδαις δεσμεύων εἰς
[3435, 46]	καὶ τῶν νόμων, ἐκ δὲ	τούτων	τῶν ἐθῶν ὀλέθριος ἀνομία καὶ
[3435, 11]	στρωμάτων θαλαττίων πολυτελείας ἐκπονούμενος παρετίθετο	τραπέζας	ὑπερηφάνους καὶ βασιλικὰς ταῖς δαψιλείαις,
[3435, 3]	καί τινες αὐτῶν ἀπὸ τῆς	τραπέζης	ἀξιολόγους μερίδας αἴροντες ἐδωροῦντο, ἐπιλέγοντες
[3435, 15]	καὶ κατὰ τὰς ἐκ τῆς	τραπέζης	δόσεις φιλανθρώπως· ὥστε θαυμάσαι ἦν
[3435, 1]	καταδεῖξαι, τὸ μηδενὶ ἄλλῳ ἔθνει	τραπέζης	κοινωνεῖν μηδ' εὐνοεῖν τὸ παράπαν.
[3435, 14]	πρὸς τὴν τῶν προαδικησάντων κόλασιν	τραπέντες.	Ὅτι καὶ παρὰ τοῖς οἰκέταις
[3435, 22]	εἰς ἔλεον καὶ συμπάθειαν ἅπαν	τραπῆναι	τὸ στρατόπεδον. Ἕκαστος γὰρ τοῖς
[3435, 7]	ἀγωνισάμενον μετ' ὀλίγων ὑπὸ τῶν	τραυμάτων	δείξας νεκρόν, εἷλε καὶ ταύτην
[3435, 53]	ἰσόσταθμον χρυσίον· ὁ δὲ τὸν	τράχηλον	διατρήσας καὶ τὸν ἐγκέφαλον ἐκκενώσας
[3435, 5]	ὠθεῖ, ὁ δὲ πελέκει τὸν	τράχηλον	ἔκοψεν. Ἐκεῖθεν αἱρεῖται βασιλεὺς ὁ
[3435, 3]	διετέλει λέγων. Εἰς δὲ γέλωτα	τρεπομένου	τοῦ πράγματος, ὁ μὲν Ἀντιγένης
[3435, 14]	τὴν οἰκίαν τῶν δεσποτῶν καὶ	τρεπομένων	πρὸς ἀπαραίτητον ὕβριν καὶ τιμωρίαν,
[3435, 37]	γυναῖκας ὀδυρμοῦ τὸ πάθος ἐκκάοντος.	Τριάκοντα	γὰρ μυριάδων ἀπολομένων σὺν τοῖς
[3435, 6]	ἐγγὺς ἦσαν ἀπὸ τῆς ἀποστάσεως	τριάκοντα.	Καὶ μετὰ βραχὺ ἐκ Ῥώμης
[3435, 7]	μαγείρου καὶ ἀρτοποιοῦ καὶ τοῦ	τρίβοντος	αὐτὸν ἐν τῷ λουτρῷ καὶ
[3435, 22]	Παῖς δέ τις ἄνηβος παραστὰς	τρισὶν	ἀδελφαῖς κοιμωμέναις διὰ τὸν κόπον,
[3435, 5]	καὶ χειρὶ διαφέρων, καὶ ἐν	τρισὶν	ἡμέραις πλείους τῶν ἑξακισχιλίων τὸν
[3435, 57]	τῶν φίλων μετὰ δυεῖν ἢ	τριῶν	οἰκετῶν ἐξιὼν ἐπὶ τὴν χώραν
[3435, 5]	τῶν ἑξακισχιλίων τὸν δυνατὸν καθοπλίσας	τρόπον	καὶ ἑτέρους συνεπαγόμενος ἀξίναις καὶ
[3435, 4]	οὐσίαν μεγαλόπλουτος, ὑπερήφανος δὲ τὸν	τρόπον.	Οὗτος κακῶς εἰς ὑπερβολὴν ἐκέχρητο
[3435, 3]	ἄνθρωπος μάγος καὶ τερατουργὸς τὸν	τρόπον.	Οὗτος προσεποιεῖτο θεῶν ἐπιτάγμασι καθ'
[3435, 11]	Ἐνναῖος, τὴν οὐσίαν μεγαλόπλουτος, τὸν	τρόπον	ὑπερήφανος, ὃς πολλὴν χώρας περίοδον
[3435, 31]	τε λαμβάνοντος ἤθους φιλοτέκνου πρὸς	τρόπον	φιλοπάτορα, συνέβη τοὺς λῃστὰς ἐπιφανέντας
[3435, 11]	ὑπερηφανίαν. Ἀνάγωγος γὰρ καὶ ἀπαίδευτος	τρόπος	ἐξουσίας ἀνυπευθύνου καὶ τύχης μεγαλοπλούτου
[3435, 36]	ἱππέων κίνδυνον, ὁ Ἀντίοχος οὐδενὶ	τρόπῳ	προσεδέχετο τοὺς λόγους, ἀποφαινόμενος αἰσχρὸν
[3435, 13]	μὲν τὴν ἡλικίαν, ἁπλότητι δὲ	τρόπων	καὶ φιλανθρωπίᾳ διαφέρουσα. Αὕτη τοὺς
[3435, 11]	νομεῖς ἀποδεικνύων οὔτ' ἐσθῆτας οὔτε	τροφὰς	ἐχορήγει τὰς ἁρμοττούσας. ~Ὅτι Δαμόφιλος
[3435, 9]	οἰκέτας κεκτημένοι τῶν Ἰταλικῶν ὥστε	τροφὰς	μὲν μὴ παρέχειν, ἐπιτρέπειν δὲ
[3435, 9]	καὶ πάντας χαράττοντες τοῖς στίγμασι	τροφὰς	μὲν οὐχ ἱκανὰς παρείχοντο, τῇ
[3435, 22]	ἄξιον αὐταῖς κατελέλειπτο, αὐτὸς δὲ	τροφῆς	ἀποσχόμενος ἐνδείᾳ κατέστρεψε τὸν βίον.
[3435, 9]	εὐκαιροῦσι, διὰ δὲ τὴν τῆς	τροφῆς	ἔνδειαν ἀναγκαζομένοις ταῖς παραβόλοις ἐγχειρεῖν
[3435, 9]	ἀλκίμων ἄθροισμα συνεπόμενον ἑκάστῳ καὶ	τροφῆς	καὶ γάλακτος καὶ κρεῶν παρακειμένων
[3435, 38]	αὐτὸν ἐδέξατο εἰς οἰκίαν οὐδὲ	τροφῆς	μετέδωκεν, ἀλλὰ κατὰ τὴν χώραν
[3435, 57]	βασιλείαν ἐξέπεσεν εἰς μέθας καὶ	τρυφὴν	ἀγεννῆ καὶ ζηλώματα βασιλείας ἀλλοτριώτατα.
[3435, 8]	προκεκοφότες ἐζήλωσαν τὸ μὲν πρῶτον	τρυφήν,	εἶθ' ὑπερηφανίαν καὶ ὕβριν. Ἐξ
[3435, 11]	ταῖς δαψιλείαις, ὑπεραίρων τὴν Περσικὴν	τρυφὴν	ταῖς δαπάναις καὶ πολυτελείαις· ὑπερέβαλε
[3435, 11]	ἀγέλας κεκτημένος οὐ μόνον τὴν	τρυφὴν	τῶν κατὰ Σικελίαν Ἰταλικῶν ἐζήλωσεν,
[3435, 3]	ἐλεγχομένων, τῶν δὲ συντελουμένων ἐπισημασίας	τυγχανόντων,	προκοπὴν ἐλάμβανεν ἡ περὶ αὐτὸν
[3435, 19]	δυστυχήματα, εἰ καί τινες πεπεισμένοι	τυγχάνουσι	μηδενὸς τῶν τοιούτων ἐπιστροφὴν ποιεῖσθαι
[3435, 56]	ὢν τὴν ἡλικίαν Τιβέριον Γράκχον	τυραννεῖν	ἐπιχειρήσαντα ταῖς ἰδίαις χερσὶν ἀπέκτεινε,
[3435, 56]	ἄλλους ὁ Γράκχος ἐλάνθανεν ἐπιτιθέμενος	τυραννίδι,	ἑαυτὸν δὲ καὶ τὴν σύγκλητον
[3435, 42]	δὲ ὑπερβάλλων πάντας τοὺς μνημονευομένους	τυράννους,	οὐκ ἔστιν ὁποῖον τιμωρίας γένος
[3435, 40]	ἐπὶ τὸν τόπον οὗπερ Πιτθίδης	τυφλὸς	ἐκάθητο ἐπὶ τῆς γῆς ἐκτετυφλωμένος,
[3435, 40]	ἀποστειλάντων πρέσβεις καὶ παρακαλούντων συγγνώμης	τυχεῖν	ἐπὶ τοῖς γεγονόσι καὶ βουλομένων
[3435, 51]	συνεργὸν γινόμενον συνέκλειεν εἰς τὸ	τυχεῖν	τῆς ἁρμοττούσης δίκης· συλληφθεὶς γὰρ
[3435, 50]	μετὰ τῆς δυνάμεως ἐκ χειρὸς	τυχεῖν	τῆς ἁρμοττούσης τιμωρίας, φθὰς δὲ
[3435, 49]	τῶν ἄλλων ὡς ἂν ἡ	τύχη	βραβεύσῃ στέρξομεν. ~Ὅτι ὁ Ἀλέξανδρος
[3435, 39]	τὸ δαιμόνιον. Οὐ μὴν ἡ	τύχη	γε ἐπελάθετο τῆς ἰδίας φύσεως,
[3435, 22]	βαρβάρων ψυχαὶ θηριώδεις, ὅταν ἡ	τύχη	διαζευγνύῃ τὸ σύνηθες ἀπὸ τῆς
[3435, 39]	τῷ μεγέθει τῶν ἐπιτετευγμένων ἡ	τύχη	πολλαπλασίους αὐτῷ κινδύνους καὶ συμφορὰς
[3435, 10]	ἀποθηριοῦται· πᾶς γὰρ ὁ τῇ	τύχῃ	ταπεινὸς τοῦ μὲν καλοῦ καὶ
[3435, 34]	εἰς τὴν Ἀλεξάνδρειαν διακομίσαι. Κατὰ	τύχην	δὲ σύνεγγυς ὄντων τῇ Κλεοπάτρᾳ
[3435, 52]	δὲ ποικίλως ἐπιφθεγγόμενοι τὸ τῆς	τύχης	ἄστατον, τὸ παλίντροπον τῶν ἀνθρωπίνων,
[3435, 3]	δ' ὑπ' αὐτοῦ σχεδιαζομένων ἀπὸ	τύχης	ἔνια πρὸς ἀλήθειαν ἐξέβαινε· καὶ
[3435, 20]	ἀλλὰ τοὐναντίον ἐπέχαιρε προσεπιφθονῶν ἀνίσου	τύχης	καὶ ἀνωμάλου ζωῆς. Ὁ γὰρ
[3435, 11]	ἀπαίδευτος τρόπος ἐξουσίας ἀνυπευθύνου καὶ	τύχης	μεγαλοπλούτου κυριεύσας τὸ μὲν πρῶτον
[3435, 20]	χαράν, ὁρῶν τὸ λαμπρὸν τῆς	τύχης	μεταπεπτωκὸς εἰς τὸ πρότερον ὑπ'
[3435, 11]	γεγενημένων, αἰχμαλωσίας δὲ καὶ δουλικῆς	τύχης	πεπειραμένων. Καὶ τούτων τοὺς μὲν
[3435, 15]	θαυμάσαι ἦν τήν τε τῆς	τύχης	περιπέτειαν καὶ τὸ τὴν κατὰ
[3435, 61]	αὐτοῦ τὴν ἡγεμονίαν· εἰ δὲ	τύχοι	τις τῶν ἄλλων πρεσβευτῶν ἡγούμενος,
[3435, 42]	τῶν Βαβυλωνίων καὶ ἐπὶ ταῖς	τυχούσαις	αἰτίαις πανοικίους ἐξανδραποδισάμενος εἰς τὴν
[3435, 32]	πανοικίους τιμωρεῖσθαι. Ἐπὶ γὰρ ταῖς	τυχούσαις	αἰτίαις τοὺς μὲν διεμέλιζε, τοὺς
[3435, 1]	ἐφιλοτιμήθη καταλῦσαι τὰ νόμιμα. Διὸ	τῷ	ἀγάλματι τοῦ κτίστου καὶ τῷ
[3435, 30]	καθ' ὅλην τὴν Σικελίαν τοὺς	τῷ	αἰτναίῳ Διὶ καθιδρυμένους βωμούς, θυσιάσαντες
[3435, 34]	δὲ Μεμφίτην. Οὐκ ἀρκεσθεὶς δὲ	τῷ	ἀσεβήματι τούτῳ πολλῷ μεῖζον μύσος
[3435, 56]	μετασχὼν δὲ τῆς πολιτείας, καὶ	τῷ	βίῳ πρὸς ἀλήθειαν ἀλλ' οὐ
[3435, 47]	τῆς πόλεως ἀφῆκεν αὐτόν, εἰπὼν	τῷ	δήμῳ διότι ταύτην χάριν δίδωσι
[3435, 24]	δὲ τοῦ τὴν χώραν ἀνακτήσασθαι	τῷ	δήμῳ πάντα πόνον καὶ κίνδυνον
[3435, 19]	ἀλλ' οὖν γε σύμφορόν ἐστι	τῷ	κοινῷ βίῳ τὴν ἐκ θεῶν
[3435, 17]	τόπων, συνήθης ὢν ἐκ παίδων	τῷ	λῃστρικῷ βίῳ καὶ κατὰ τὴν
[3435, 7]	καὶ τοῦ τρίβοντος αὐτὸν ἐν	τῷ	λουτρῷ καὶ τετάρτου τοῦ παρὰ
[3435, 39]	γ' ἔλαβε τῆς στρατείας, ἀλλὰ	τῷ	μεγέθει τῶν ἐπιτετευγμένων ἡ τύχη
[3435, 1]	καὶ τὰ κρέα σκευάσας προσέταξε	τῷ	μὲν ἀπὸ τούτων ζωμῷ τὰς
[3435, 1]	λύχνον καὶ καιόμενον ἀδιαλείπτως ἐν	τῷ	ναῷ κατασβέσαι, τῶν τε κρεῶν
[3435, 5]	στρατηγοῖς Ῥωμαίων πολεμῆσαι, καὶ συμπλακεὶς	τῷ	πλήθει πολλάκις ἐκράτησεν, ἔχων ἤδη
[3435, 50]	τε τὴν ἀπειρίαν τῶν ἐν	τῷ	πολέμῳ κινδύνων καὶ τὴν πρὸς
[3435, 62]	παρέδωκε Λευκίῳ Σύλλᾳ τῷ ταμίᾳ	τῷ	πρὸς τὴν παράπεμψιν ἐκπεμφθέντι. Τῇ
[3435, 53]	φίλων Λεύκιος οὐιτέλλιος πρῶτος ἐπιστὰς	τῷ	πτώματι αὐτοῦ οὐχ ὅπως ἠχθέσθη
[3435, 3]	αὐτὸ δυναμένην ὕλην· εἶτα ἐντιθεὶς	τῷ	στόματι καὶ προσπνέων ποτὲ μὲν
[3435, 56]	Ἑκατέρα μὲν οὖν ἀπόφασις ἐδόκει	τῷ	συνεδρίῳ μεγάλην ἔχειν ἀναθεώρησιν· τοῖς
[3435, 46]	κύριον ἐποίησε, καὶ τὴν προυυπάρχουσαν	τῷ	συνεδρίῳ πρὸς τοὺς ἱππεῖς σύμπνοιαν
[3435, 32]	πᾶσαν ὕβριν καὶ τιμωρίαν προσαγαγεῖν	τῷ	σώματι. ~Ὅτι τοῦ Ἀττάλου τοῦ
[3435, 62]	καὶ δήσας παρέδωκε Λευκίῳ Σύλλᾳ	τῷ	ταμίᾳ τῷ πρὸς τὴν παράπεμψιν
[3435, 3]	τὰ σύνδειπναα τοῦτο γὰρ ὄνομα	τῷ	τερατίᾳᾳκαὶ διηρώτα περὶ τῆς βασιλείας
[3435, 55]	πολιτικὸς ὑπῆρξεν καὶ συνετὸς ἐν	τῷ	τὴν γνώμην ἀποφαίνεσθαι. ~Μετὰ γὰρ
[3435, 53]	Ὁ γὰρ ὕπατος ἦν ἐπικεκηρυχὼς	τῷ	τὴν κεφαλὴν ἀπενέγκαντι δώσειν ἰσόσταθμον
[3435, 31]	προέκρινεν οὔθ' ὁ πατὴρ προσεδέχετο	τῷ	τοῦ τέκνου θανάτῳ διαφυγεῖν τὸν
[3435, 39]	ἰδίας φύσεως, ἀλλὰ καθάπερ κοπιῶσα	τῷ	τοὺς αὐτοὺς συνεχῶς εὖ ποιεῖν,
[3435, 1]	τῷ ἀγάλματι τοῦ κτίστου καὶ	τῷ	ὑπαίθρῳ βωμῷ τοῦ θεοῦ μεγάλην
[3435, 39]	τοῖς ἀνθρώποις οὐδὲν εἰλικρινὲς δίδοται	τῶν	ἀγαθῶν, ἀλλ' ὡς ἐπίτηδες τοῖς
[3435, 28]	~Ὅτι οἱ Σύροι οἱ δραπέται	τῶν	αἰχμαλώτων τὰς χεῖρας ἀπέκοπτον, οὐκ
[3435, 8]	τιθεμένων τὴν τῶν ἐλευθέρων ὑπερβολὴν	τῶν	ἀκληρημάτων. Καὶ ταῦτα ἀπήντησε τοῖς
[3435, 17]	πείσας συναπονοήσασθαι κατέτρεχε τὴν πόλιν	τῶν	Ἀκραγαντίνων καὶ τὴν πλησιόχωρον πᾶσαν.
[3435, 41]	Ἡγέλοχος στρατηγὸς ἐπὶ Μαρσύαν τὸν	τῶν	Ἀλεξανδρέων στρατηγὸν μετὰ δυνάμεως, αὐτόν
[3435, 44]	πολιτῶν ὑπομεμενηκὼς ἤγετο δέσμιος μετὰ	τῶν	ἄλλων αἰχμαλώτων. Ἰδὼν δὲ χρηματίζοντα
[3435, 61]	τὸ πλεῖστον ἐν μὲν ταῖς	τῶν	ἄλλων ἡγεμονίαις Ῥωμαίους ἡττᾶσθαι, κατὰ
[3435, 61]	ἡγεμονίαν· εἰ δὲ τύχοι τις	τῶν	ἄλλων πρεσβευτῶν ἡγούμενος, ἐθελοκακοῦντες ἀπεδειλίων
[3435, 4]	ἔσχατα ἐνδεικνύμενοι οὕτω πρὸς τὸν	τῶν	ἄλλων φόνον ἐτρέποντο. Οἱ δὲ
[3435, 49]	ἐπίκειται τοῖς ἐχθροῖς, περὶ δὲ	τῶν	ἄλλων ὡς ἂν ἡ τύχη
[3435, 22]	πρὸς καινοτομίαν. ~Ὅτι οἱ πλεῖστοι	τῶν	ἁλόντων βαρβάρων κατὰ τὰς ὁδοιπορίας
[3435, 4]	ἔστιν εἰπεῖν, καὶ ταῦτα βλεπόντων	τῶν	ἀνδρῶν, ὅσα ἐνύβριζόν τε καὶ
[3435, 10]	καθηκούσης φιλανθρωπίας στερισκόμενος πολέμιος γίνεται	τῶν	ἀνημέρως δεσποζόντων. ~Ὅτι Δαμόφιλός τις
[3435, 52]	τῆς τύχης ἄστατον, τὸ παλίντροπον	τῶν	ἀνθρωπίνων, τὴν ὀξύτητα τῆς παλιρροίας,
[3435, 19]	δικαιοπραγοῦντες, τὸ δὲ πολὺ φῦλον	τῶν	ἀνθρώπων νομικαῖς κολάσεσι καὶ ταῖς
[3435, 23]	παρρησίαν ἄγειν πρὸς τὴν ὑπεροχὴν	τῶν	ἀντιπραττόντων. ~Καὶ συνέρρεον εἰς τὴν
[3435, 4]	καὶ ἐνησέλγαινον, πολλοῦ αὐτοῖς πλήθους	τῶν	ἀπὸ τῆς πόλεως δούλων προστεθέντος,
[3435, 35]	δὲ Ἀρσάκης προσκόψας τῇ βαρύτητι	τῶν	ἀποκρίσεων ἐπ' αὐτὸν ὥρμησεν. ~Ὅτι
[3435, 44]	πολλὰς ὕβρεις καὶ βασάνους ὑπὸ	τῶν	ἀποστάντων πολιτῶν ὑπομεμενηκὼς ἤγετο δέσμιος
[3435, 7]	αὐτὴν ἠλευθέρωσε λῃστηρίου. Ὅτι ὁ	τῶν	ἀποστατῶν βασιλεὺς εὔνους ἑαυτὸν μὲν
[3435, 14]	πρός τινας οἰκείους. ~Ὅτι ἀπηγριωμένων	τῶν	ἀποστατῶν δούλων πρὸς ὅλην τὴν
[3435, 7]	εἰς ἐσχάτην ἀνάγκην συγκλείων τὰς	τῶν	ἀποστατῶν ἐλπίδας. Καὶ Κλέωνα τὸν
[3435, 5]	εἰσήγαγον, συνεληλυθότος ἐνταῦθα τοῦ πλήθους	τῶν	ἀποστατῶν. Καὶ τοῦ Δαμοφίλου τεχνάσασθαί
[3435, 7]	αὔτανδροι καὶ πολλὰ στρατόπεδα ὑπὸ	τῶν	ἀποστατῶν κατεκόπησαν, ἕως Ῥουπίλιος ὁ
[3435, 7]	ἑαυτὸν μὲν Ἀντίοχον, Σύρους δὲ	τῶν	ἀποστατῶν τὸ πλῆθος ἐπωνόμασεν. ~Ὅτι
[3435, 55]	γινομένης, καὶ τῶν τε ἀνδρῶν	τῶν	ἀρίστων καὶ γυναικῶν ὁμοίως τὴν
[3435, 21]	ὠμότητα μισηθεὶς οὐ μόνον ὑπὸ	τῶν	ἀρχομένων ἀλλὰ καὶ τῶν πλησιοχώρων
[3435, 56]	διὰ τὴν εἰς αὐτοὺς ἐκ	τῶν	ἀρχόντων πλεονεξίαν τε καὶ παρανομίαν.
[3435, 51]	ἡ τιμωρὸς δίκη μετέρχεται τὴν	τῶν	ἀσεβῶν τόλμαν· ἐγρηγορυῖαι γὰρ διώκουσι
[3435, 9]	ποιουμένους ἐφόνευον· εἶτα ἐπὶ τὰς	τῶν	ἀσθενεστέρων ἐπαύλεις νυκτὸς ἀθρόοι συντρέχοντες
[3435, 35]	αἰχμαλωσίας παραδῷ, τῶν δὲ δυναστειῶν	τῶν	ἀφῃρημένων ἐκχωρήσῃ, τὴν δὲ πάτριον
[3435, 42]	τιμωρίας γένος ἀπέλιπεν. Πολλοὺς δὲ	τῶν	Βαβυλωνίων καὶ ἐπὶ ταῖς τυχούσαις
[3435, 36]	πρὸς τὸν κίνδυνον ἀνεδέχετο τὴν	τῶν	βαρβάρων ἔφοδον εὐρώστως. ~Ὅτι κατὰ
[3435, 21]	ἅπαντας ἐκποδὼν ποιήσασθαι. Ἐπιλεξάμενος οὖν	τῶν	βαρβάρων μισθοφόρων τοὺς ἀγριωτάτους εἰς
[3435, 34]	νυκτὶ θεῖναι τὴν κίστην πρὸ	τῶν	βασιλείων παρεσκευάσατο. Οὗ συντελεσθέντος καὶ
[3435, 54]	κατὰ τὴν Λιβύην παραταξαμένων ἀλλήλοις	τῶν	βασιλέων, Ἰογόρθας κρατήσας τῇ μάχῃ
[3435, 44]	πολλῶν ἠγαπᾶτο. ~Ὅτι Σεξτίου τὴν	τῶν	Γαλατῶν πόλιν ἑλόντος καὶ τοὺς
[3435, 46]	ἀναρχίαν εἰσήγαγεν εἰς τὴν πολιτείαν·	τῶν	γὰρ ἀρχόντων καταφρονή σας κατεξανίσταται
[3435, 53]	Γράκχον ὑπὸ τοῦ ἰδίου δούλου,	τῶν	γεγονότων αὐτοῦ φίλων Λεύκιος οὐιτέλλιος
[3435, 34]	δὲ σύνεγγυς ὄντων τῇ Κλεοπάτρᾳ	τῶν	γενεθλίων, τῇ πρὸ τούτων νυκτὶ
[3435, 13]	διαφέρουσα. Αὕτη τοὺς μαστιζομένους ὑπὸ	τῶν	γονέων ἀεὶ φιλοτίμως εἰώθει παρηγορεῖσθαι,
[3435, 60]	πατέρων ὀρφανοὶ παῖδες ἀπολελειμμένοι τὴν	τῶν	γονέων ἀπώλειαν καὶ τὴν Ἰταλίας
[3435, 23]	Καρχηδονίους. Ἐξ ἀμφο τέρων δὲ	τῶν	γονέων ἐπισημοτάτου γένους πεφυκὼς ἰδίᾳ
[3435, 21]	προσέταξε τῆς αὐτῆς τιμωρίας ἀξιῶσαι.	Τῶν	δὲ ἄλλων φίλων τῶν ἐπ'
[3435, 35]	τὴν φυὴν καὶ βλάστησιν προιιόντων,	τῶν	δὲ ἀνθρώπων ἐπὶ τὰς πράξεις
[3435, 55]	μὲν ἀνδρῶν ἄριστος Πόπλιος Νασικᾶς,	τῶν	δὲ γυναικῶν οὐαλερία. Οὐ μόνον
[3435, 8]	ἀντιποιησαμένου τῆς μὴ προσηκούσης βασιλείας,	τῶν	δὲ δούλων διὰ τὰς ἐκ
[3435, 35]	Δημήτριον ἀπολύσας τῆς αἰχμαλωσίας παραδῷ,	τῶν	δὲ δυναστειῶν τῶν ἀφῃρημένων ἐκχωρήσῃ,
[3435, 21]	ἀνηκέστοις συμφοραῖς καὶ σφαγαῖς περιέβαλε.	Τῶν	δὲ πατρῴων φίλων τοὺς δυνατωτάτους
[3435, 3]	μὴ γινομένων ὑπ' οὐδενὸς ἐλεγχομένων,	τῶν	δὲ συντελουμένων ἐπισημασίας τυγχανόντων, προκοπὴν
[3435, 21]	οἰκήμασι κατέκρυψεν ἐν τοῖς βασιλείοις,	τῶν	δὲ φίλων τοὺς ὑποπτευομένους μετεπέμπετο.
[3435, 8]	οἰκετῶν κακουχίας καὶ τῆς κατὰ	τῶν	δεσποτῶν ἀλλοτριότητος, ἐρράγη ποτὲ σὺν
[3435, 8]	μυριάδες συνέδραμον οἰκετῶν ἐπὶ τὴν	τῶν	δεσποτῶν ἀπώλειαν. Τὸ παραπλήσιον δὲ
[3435, 9]	διεσπαρμένων, ὡς ἂν ὑπὸ τῆς	τῶν	δεσποτῶν ἐπιτροπῆς τοῦ θράσους τῶν
[3435, 14]	δούλων πρὸς ὅλην τὴν οἰκίαν	τῶν	δεσποτῶν καὶ τρεπομένων πρὸς ἀπαραίτητον
[3435, 8]	δὲ δούλων διὰ τὰς ἐκ	τῶν	δεσποτῶν κακουχίας συναπονοησαμένων ἐκείνῳ καὶ
[3435, 16]	ὥστε οὐ μόνον ἐδωρήσατο τὴν	τῶν	δεσποτῶν οἰκίαν, ἀλλὰ καὶ σύμβουλον
[3435, 56]	τὸν φόνον δράσαντας, ἔτι δὲ	τῶν	δημάρχων καθ' ἕνα τῶν συγκλητικῶν
[3435, 46]	ἀποβλέπειν ἐποίησε, καὶ τῇ μὲν	τῶν	δημοσιωνῶν τόλμῃ καὶ πλεονεξίᾳ τὰς
[3435, 9]	τῶν δεσποτῶν ἐπιτροπῆς τοῦ θράσους	τῶν	δούλων καθωπλισμένου. Οἱ δὲ στρατηγοὶ
[3435, 4]	κατὰ δύναμιν. Ἐξ ὧν ἐδείκνυτο	τῶν	δούλων οὐχὶ ὠμότης εἶναι φύσεως
[3435, 20]	τὸν φθόνον ἐπὶ τῇ προφάσει	τῶν	δραπετῶν ἐξιόντες ἐπὶ τὴν χώραν
[3435, 16]	Ἀντιόχου σύμβουλος τοῖς πραττομένοις ὑπὸ	τῶν	δραπετῶν οὐκ εὐαρεστούμενος ἐπετίμα τε
[3435, 43]	Καὶ χρησάμενος μεγαλοψύχως αὐτοῖς ἀπέλυσε	τῶν	ἐγκλημάτων· ἦν γὰρ πρᾶᾶος καὶ
[3435, 41]	τεύξεσθαι τῆς μεγίστης, ἀπέλυσεν αὐτὸν	τῶν	ἐγκλημάτων. Μετενόει γὰρ ἤδη καὶ
[3435, 1]	ἦθος ἥμερος, λαβὼν ὁμήρους ἀπέλυσε	τῶν	ἐγκλημάτων τοὺς Ἰουδαίους, φόρους τε
[3435, 46]	τῶν νόμων, ἐκ δὲ τούτων	τῶν	ἐθῶν ὀλέθριος ἀνομία καὶ πόλεως
[3435, 32]	πατρὸς μιαιφονίας, μνησικακῶν δὲ ὑπὲρ	τῶν	εἰς Διήγυλιν τοῖς Θρᾳξὶ πραχθέντων,
[3435, 46]	ἐλπίσιν ὡς ὑπὲρ ἰδίων ἀγαθῶν	τῶν	εἰσφερομένων νόμων ἕτοιμος ἦν πάντα
[3435, 10]	ταῖς πόλεσιν ἀπεργάζεται στάσεις ἐμφυλίους	τῶν	ἐλευθέρων, ἐν δὲ τοῖς κατὰ
[3435, 11]	στίγμασι σιδήρου χαράττων τὰ σώματα	τῶν	ἐλευθέρων μὲν ἐν ταῖς πατρίσι
[3435, 8]	ὅρον τῆς ἐξουσίας τιθεμένων τὴν	τῶν	ἐλευθέρων ὑπερβολὴν τῶν ἀκληρημάτων. Καὶ
[3435, 7]	Σύρου τὴν ἄκραν προδόντος, συμπάντων	τῶν	ἐν τῇ πόλει δραπετῶν ὁ
[3435, 50]	ὄχλοις διά τε τὴν ἀπειρίαν	τῶν	ἐν τῷ πολέμῳ κινδύνων καὶ
[3435, 32]	γενομένην ἀναδέξασθαι; ὅμως δ' ἐκ	τῶν	ἐνδεχομένων ἐφιλοτιμήθησαν πᾶσαν ὕβριν καὶ
[3435, 5]	ἐκκλησίαν ἀνεῖλε μὲν τοὺς ἐζωγρημένους	τῶν	Ἐνναίων, ὅσοις οὐκ ἦν ἡ
[3435, 5]	καὶ ἐν τρισὶν ἡμέραις πλείους	τῶν	ἑξακισχιλίων τὸν δυνατὸν καθοπλίσας τρόπον
[3435, 21]	ἀξιῶσαι. Τῶν δὲ ἄλλων φίλων	τῶν	ἐπ' ἐξουσίᾳ στρατιωτῶν ἢ πόλεων
[3435, 2]	Ῥωμαίων, καὶ κριταὶ τοῖς ἀπὸ	τῶν	ἐπαρχιῶν κατηγορουμένοις στρατηγοῖς γινόμενοι, φοβεροὶ
[3435, 9]	Ῥωμαίων, καὶ κριταὶ τοῖς ἀπὸ	τῶν	ἐπαρχιῶν κατηγορουμένοις στρατηγοῖς γινόμενοι, φοβεροὶ
[3435, 39]	τῆς στρατείας, ἀλλὰ τῷ μεγέθει	τῶν	ἐπιτετευγμένων ἡ τύχη πολλαπλασίους αὐτῷ
[3435, 1]	μέν τινος ἀντέσχον, ἐξαναλωθέντων δὲ	τῶν	ἐπιτηδείων ἁπάντων ἠναγκάσθησαν περὶ διαλύσεως
[3435, 9]	δεσμεύειν, τοὺς δὲ ταῖς βαρύτησι	τῶν	ἔργων καταπονεῖν, πάντας δὲ τοῖς
[3435, 9]	ἱκανὰς παρείχοντο, τῇ δὲ βαρύτητι	τῶν	ἔργων κατέξαινον Τὴν παρ' αὐτῶν
[3435, 13]	χάριτος ξενολογησάσης αὐτῇ τὸν παρὰ	τῶν	εὖ πεπονθότων ἔλεον, οὐ μόνον
[3435, 15]	περιπέτειαν καὶ τὸ τὴν κατὰ	τῶν	εὐτελεστάτων εὐεργεσίαν ἀμειφθῆναι σὺν καιρῷ
[3435, 23]	γένους πεφυκὼς ἰδίᾳ πολὺ προεῖχε	τῶν	ἡλικιωτῶν τῇ συνέσει τε καὶ
[3435, 62]	πρὸς τὸν Μάριον, περὶ μὲν	τῶν	ἡμαρτημένων αἰτούμενος συγγνώμην, ἀξιῶν δὲ
[3435, 50]	τὰ βασιλικὰ χρήματα καὶ τὰ	τῶν	θεῶν ἀναθήματα συλῆσαι, καὶ μετὰ
[3435, 4]	ἐλθόντες ἠρώτων εἰ συγχωρεῖται παρὰ	τῶν	θεῶν αὐτοῖς τὸ βεβουλευμένον. Ὁ
[3435, 1]	ὡς ἀσεβεῖς καὶ μισουμένους ὑπὸ	τῶν	θεῶν ἐξ ἁπάσης τῆς αἰγύπτου
[3435, 55]	ἱδρύσασθαι νεὼν τῆς μεγάλης μητρὸς	τῶν	θεῶν, καὶ τῶν μὲν ἱερῶν
[3435, 18]	ὧν οἱ δοῦλοι τὰς ἀπὸ	τῶν	ἰδίων κυρίων ἀποστασίας ἐξεθεάτριζον, ὀνειδίζοντες
[3435, 10]	ἐν δὲ τοῖς κατὰ μέρος	τῶν	ἰδιωτῶν οἴκοις δούλων ἐπιβουλὰς τοῖς
[3435, 1]	πραξάμενος καὶ τὰ τείχη περιελὼν	τῶν	Ἱεροσολύμων. ~Ὅτι μετὰ τὴν Καρχηδονίων
[3435, 42]	Βαβυλῶνος τὴν ἀγορὰν καί τινα	τῶν	ἱερῶν ἐνέπρησε καὶ τὸ κράτιστον
[3435, 1]	Ἱεροσόλυμα τόπους, συστησαμένους δὲ τὸ	τῶν	Ἰουδαίων ἔθνος παραδόσιμον ποιῆσαι τὸ
[3435, 1]	καὶ τὸ γένος ἄρδην ἀνελεῖν	τῶν	Ἰουδαίων· μόνους γὰρ ἁπάντων ἐθνῶν
[3435, 36]	ἀποτρίψασθαι τῇ δυσχωρίᾳ τὸν ἀπὸ	τῶν	ἱππέων κίνδυνον, ὁ Ἀντίοχος οὐδενὶ
[3435, 9]	οἱ περὶ τὰς γεωργίας ἀσχολούμενοι	τῶν	Ἰταλικῶν παμπληθεῖς οἰκέτας ὠνούμενοι καὶ
[3435, 9]	ἤγαγον οἱ πολλοὺς οἰκέτας κεκτημένοι	τῶν	Ἰταλικῶν ὥστε τροφὰς μὲν μὴ
[3435, 9]	πλούτους κεκτημένοι διημιλλῶντο πρὸς τὰς	τῶν	Ἰταλιωτῶν ὑπερηφανίας τε καὶ πλεονεξίας
[3435, 54]	ἱκεσίας νόμον. Ὁμοίως δὲ καὶ	τῶν	Ἰταλῶν τοὺς συμμαχήσαντας τἀδελφῷ πάντας
[3435, 19]	ταῖς ἐκ θεοῦ τιμωρίαις ἀπέχεται	τῶν	κακουργημάτων. ~Ὅτι πολλῶν καὶ μεγάλων
[3435, 40]	δεινῶν· ἀεὶ γὰρ ἡ καινότης	τῶν	κακῶν ἀμαυροῦν εἴωθε τὰς προγεγενημένας
[3435, 29]	ἱερωμένους ἰχθῦς οὐκ ἦν παῦλα	τῶν	κακῶν· τὸ γὰρ δαιμόνιον ὥσπερ
[3435, 35]	χλιᾶᾶ τηκούσης τὴν χιόνα καὶ	τῶν	καρπῶν ἐκ τοῦ συνεχοῦς πάγου
[3435, 58]	Ἰάμψαμον καὶ Μικίψαν. Ὃς ἐπιεικέστατος	τῶν	κατὰ Λιβύην βασιλέων γενόμενος καὶ
[3435, 11]	κεκτημένος οὐ μόνον τὴν τρυφὴν	τῶν	κατὰ Σικελίαν Ἰταλικῶν ἐζήλωσεν, ἀλλὰ
[3435, 18]	ἑαυτοὺς ἀλλ' ἐκείνους εἶναι δραπέτας	τῶν	κινδύνων. Μίμους δὲ ἐξ ἀποστάσεως
[3435, 60]	πολλὰ πένθη καὶ τὴν ὑπερβολὴν	τῶν	κλαυθμῶν τὸ πολὺ κατέστελλε καὶ
[3435, 7]	τιμωρίας οἱ καθ' ἕκαστον ἐπιμεληταὶ	τῶν	κοινῶν θᾶττον ἠφάνισαν, σωφρονίσαντες καὶ
[3435, 18]	ἀποστάτας δούλους, οὐ διδοῦσα τὴν	τῶν	κρειττόνων ἐκλογήν. Ὅτι ὑπῆρχεν οὐ
[3435, 9]	ἐπαρχίαν λῃστευομένην. Οἱ πλεῖστοι γὰρ	τῶν	κτητόρων ἱππεῖς ὄντες ἐντελεῖς τῶν
[3435, 2]	τὴν ἐπαρχίαν· οἱ πλεῖστοι γὰρ	τῶν	κτητόρων ἱππεῖς ὄντες τῶν Ῥωμαίων,
[3435, 9]	τὴν ἰσχὺν καὶ τὸ βάρος	τῶν	κυρίων ἠναγκάζοντο περιορᾶν τὴν ἐπαρχίαν
[3435, 4]	ἀλλήλους ὑπὲρ ἀποστάσεως καὶ φόνου	τῶν	κυρίων. Καὶ πρὸς τὸν εὔνουν
[3435, 2]	τὴν ἰσχὺν καὶ τὸ βάρος	τῶν	κυρίων, οἱἱ ἐδέσποζον τῶν λῃστῶν,
[3435, 4]	δούλων προστεθέντος, οἱἱ καὶ κατὰ	τῶν	κυρίων πρότερον τὰ ἔσχατα ἐνδεικνύμενοι
[3435, 49]	ὀκτωκαιδεκάτης διαριθμουμένης μία ψῆφος ὑπερῆρε	τῶν	κυρούντων τὸν νόμον. Τῆς δὲ
[3435, 2]	βάρος τῶν κυρίων, οἱἱ ἐδέσποζον	τῶν	λῃστῶν, ἠναγκάζοντο περιορᾶν λῃστευομένην τὴν
[3435, 2]	ἦν ἅπαντα, καθάπερ στρατευμάτων διεσπαρμένων	τῶν	λῃστῶν. Οἱ δὲ στρατηγοὶ κωλύειν
[3435, 56]	ἰσχύν, ἀλλ' ἐκ τοῦ φαίνεσθαι	τῶν	μεγάλων μείζονα. Πρὸς δὲ τούτοις
[3435, 8]	καὶ γυναῖκες μετὰ τέκνων ἐπειράθησαν	τῶν	μεγίστων ἀτυχημάτων, πᾶσα δὲ ἡ
[3435, 61]	εἰς δόξαν προαγωγαῖς παρεθεωρεῖτο. Καὶ	τῶν	μὲν ἄλλων ἕκαστος περιφεύγων πᾶσαν
[3435, 55]	συντελούσης κατὰ τὸν χρησμόν, ἐκρίθη	τῶν	μὲν ἀνδρῶν ἄριστος Πόπλιος Νασικᾶς,
[3435, 46]	ἕτοιμος ἦν πάντα κίνδυνον ὑπομένειν.	Τῶν	μὲν γὰρ συγκλητικῶν τὸ δικάζειν
[3435, 55]	μεγάλης μητρὸς τῶν θεῶν, καὶ	τῶν	μὲν ἱερῶν τὴν καταγωγὴν ἐκ
[3435, 3]	ἔνια πρὸς ἀλήθειαν ἐξέβαινε· καὶ	τῶν	μὲν μὴ γινομένων ὑπ' οὐδενὸς
[3435, 40]	αὐτὰ παθεῖν. Οἱ δὲ φοβηθέντες	τῶν	μὲν προγεγενημένων συμφορῶν ἐπελάθοντο διὰ
[3435, 46]	καὶ ἐφικόμενος τῆς ἁπάντων εὐχρηστίας	τῶν	μερῶν, οὐκέτι συναγωνιστὰς ἀλλὰ καθάπερ
[3435, 17]	τὸν εὔνουν προκοπὴν καὶ τὰς	τῶν	μετ' αὐτοῦ δραπετῶν εὐημερίας ἀποστάτης
[3435, 54]	κρατήσας τῇ μάχῃ πολλοὺς ἀνεῖλε	τῶν	Νομάδων· ὁ δὲ Ἀτάρβας ὁ
[3435, 46]	ἀρχόντων καταφρονή σας κατεξανίσταται καὶ	τῶν	νόμων, ἐκ δὲ τούτων τῶν
[3435, 46]	ἡγεμονίας, τοῖς δὲ στρατιώταις διὰ	τῶν	νόμων τὰ τῆς ἀρχαίας ἀγωγῆς
[3435, 13]	εἰώθει παρηγορεῖσθαι, καὶ τοῖς δεδεμένοις	τῶν	οἰκετῶν ἐπαρκοῦσα διὰ τὴν ἐπιείκειαν
[3435, 9]	χαρακτῆρσι κατέστιζον. Διὸ δαὶ τοσοῦτο	τῶν	οἰκετῶν ἐπέκλυσε πλῆθος ἅπασαν Σικελίαν,
[3435, 8]	ἐπ' ἴσης τῆς τε κατὰ	τῶν	οἰκετῶν κακουχίας καὶ τῆς κατὰ
[3435, 9]	κωλύειν μὲν ἐπεχείρουν τὴν ἀπόνοιαν	τῶν	οἰκετῶν, κολάζειν δὲ οὐ τολμῶντες
[3435, 5]	πρὸς τὴν τῶν ὑποταττομένων εὔνοιαν.	Τῶν	ὅλων δὲ τοῖς ἀποστάταις καταστὰς
[3435, 4]	τῆς ἐγχειρήσεως. Εὐθὺς οὖν τετρακοσίους	τῶν	ὁμοδούλων συνήθροισαν, καὶ ὡς ἂν
[3435, 47]	προέβη δυναστείας καὶ ὕβρεως, ὥστε	τῶν	ὄχλων κρινάντων ἐκβαλεῖν τὸν Ὀκτάυιον
[3435, 56]	μὲν ἄλλοι ἅπαντες κατεπτηχότες τὴν	τῶν	ὄχλων ὁρμὴν καὶ βίαν ἠρνοῦντο
[3435, 48]	ὁ Πόπλιος μετὰ δακρύων ὑπὸ	τῶν	ὄχλων προεπέμφθη ἐκβαλλόμενος ἐκ τῆς
[3435, 41]	ταῖς φιλανθρωπίαις ἔσπευδε διορθώσασθαι τὴν	τῶν	ὄχλων πρὸς αὑτὸν ἀποθηρίωσιν. ~Ὅτι
[3435, 58]	δὲ προτετιμημένους Ἀτάρβαν τὸν πρεσβύτερον	τῶν	παίδων καὶ Ἰάμψαμον καὶ Μικίψαν.
[3435, 50]	φεύγειν ἐπὶ τὸ Ποσίδειον, ἀντεχόμενος	τῶν	παραθαλαττίων τόπων. ~Ὅτι Ἀλέξανδρος μετὰ
[3435, 26]	ὁ Σκιπίων ξύλον ἁρπάσας ἐκ	τῶν	παρακειμένων, ὁ γὰρ θυμὸς παντὸς
[3435, 40]	τέλος ταπεινῶσαι. ~Ὅτι Ἀρσάκης ὁ	τῶν	Πάρθων βασιλεὺς ἀλλοτρίως πρὸς Σελευκεῖς
[3435, 42]	αὑτὸν ἀποθηρίωσιν. ~Ὅτι Εὐήμερος ὁ	τῶν	Πάρθων βασιλεύς, Ὑρκάνιος ὢν τὸ
[3435, 3]	βασιλείας καὶ πῶς ἑκάστῳ χρήσεται	τῶν	παρόντων· τοῦ δὲ ἀτρέπτως πάντα
[3435, 58]	Λιβύην βασιλέων γενόμενος καὶ πολλοὺς	τῶν	πεπαιδευμένων Ἑλλήνων μεταπεμπόμενος συνεβίου τούτοις.
[3435, 17]	Κλέων γάρ τις Κίλιξ ἐκ	τῶν	περὶ τὸν Ταῦρον τόπων, συνήθης
[3435, 5]	δήμου κρίσιν ὁ μὲν διὰ	τῶν	πλευρῶν τὸ ξίφος ὠθεῖ, ὁ
[3435, 17]	εὐημερίας ἀποστάτης ἐγένετο, καί τινας	τῶν	πλησίον οἰκετῶν πείσας συναπονοήσασθαι κατέτρεχε
[3435, 21]	ὑπὸ τῶν ἀρχομένων ἀλλὰ καὶ	τῶν	πλησιοχώρων πάντας τοὺς ὑποτεταγμένους ἐποίησε
[3435, 61]	λειτουργίας ἐπιδιδοὺς πολλὴν ἐμπειρίαν περιεποιήσατο	τῶν	πολεμικῶν ἔργων. Ὢν δὲ εὐφυὴς
[3435, 35]	ὡρμημένων, ὁ Ἀρσάκης ἀποπειραθῆναι βουλόμενος	τῶν	πολεμίων πρεσβευτὰς ἀπέστειλε περὶ εἰρήνης,
[3435, 55]	καὶ κατὰ δόγμα τῆς συγκλήτου	τῶν	πολιτῶν ἄριστος ἐκρίθη. Ἐν μὲν
[3435, 44]	Ῥωμαίους εὔνοιαν ἐξουσίαν ἔλαβεν ἐννακοσίους	τῶν	πολιτῶν ἐκ τῆς δουλείας ἐξελέσθαι.
[3435, 44]	ὅτι πολλοὺς καὶ πολλάκις ὑπὸ	τῶν	πολιτῶν ὑποστὰς κινδύνους, ὥσπερ ὑπὲρ
[3435, 9]	καὶ πρὸς τὰς γεωργίας ἕκαστος	τῶν	πολλὴν χώραν κεκτημένων ὅλα σωματοτροφεῖα
[3435, 43]	προσηνής. Ὧν χάριν διαφερόντως ὑπὸ	τῶν	πολλῶν ἠγαπᾶτο. ~Ὅτι Σεξτίου τὴν
[3435, 19]	ἐκ θεῶν δεισιδαιμονίαν ἐντετηκέναι ταῖς	τῶν	πολλῶν ψυχαῖς. Ὀλίγοι γὰρ οἱ
[3435, 55]	Ἱσπανίαν καταστρεψάμενος ἔτυχε τῆς ἀπὸ	τῶν	πράξεων φερωνύμου προσηγορίας. Καὶ πρὸς
[3435, 61]	τοῦ στρατηγοῦ παρεθεωρεῖτο, ταπεινότατος ὢν	τῶν	πρεσβευτῶν τῇ δόξῃ. Οἱ μὲν
[3435, 61]	εἷς ὢν τῶν συμβούλων καὶ	τῶν	πρεσβευτῶν ὑπὸ τοῦ στρατηγοῦ παρεθεωρεῖτο,
[3435, 14]	αὐτοὺς ὑπερηφανίας ἐλύττων πρὸς τὴν	τῶν	προαδικησάντων κόλασιν τραπέντες. Ὅτι καὶ
[3435, 21]	διαδεδεγμένος τὴν ἀρχὴν ἀλλοτρίανἔσχε διάθεσιν	τῶν	προβεβασιλευκότων. Καὶ γὰρ ἐκεῖνοι χρηστότητι
[3435, 36]	εἶναι τοὺς νενικηκότας δεδιέναι τὰς	τῶν	προηττημένων τόλμας. Παρακαλέσας οὖν τοὺς
[3435, 40]	συμφορῶν ἐπελάθοντο διὰ τὴν ὑπερβολὴν	τῶν	προσδοκωμένων δεινῶν· ἀεὶ γὰρ ἡ
[3435, 4]	γινόμενα εἰς τοὺς ἄλλους, ἀλλὰ	τῶν	προυυπηργμένων εἰς αὐτοὺς ἀδικημάτων ἀνταπόδοσις.
[3435, 2]	γὰρ τῶν κτητόρων ἱππεῖς ὄντες	τῶν	Ῥωμαίων, καὶ κριταὶ τοῖς ἀπὸ
[3435, 9]	τῶν κτητόρων ἱππεῖς ὄντες ἐντελεῖς	τῶν	Ῥωμαίων, καὶ κριταὶ τοῖς ἀπὸ
[3435, 62]	σωτηρίαν πορισάμενος διελύθη τῆς παρὰ	τῶν	Ῥωμαίων τιμωρίας.
[3435, 44]	Γαλάταις τὴν εἰς ἑκάτερον μέρος	τῶν	Ῥωμαίων ὑπερβολὴν τῆς φιλανθρωπίας καὶ
[3435, 40]	κατ' Ἐνίου τοῦ στρατηγοῦ, καὶ	τῶν	Σελευκέων ἀποστειλάντων πρέσβεις καὶ παρακαλούντων
[3435, 9]	ὑπερβολὴν μὴ πιστεῦσαι. Καὶ γὰρ	τῶν	Σικελιωτῶν οἱ πολλοὺς πλούτους κεκτημένοι
[3435, 2]	Καρχηδονίων κατάλυσιν ἐπὶ ἑξήκοντα ἔτεσι	τῶν	Σικελῶν εὐροούντων ἐν πᾶσιν, ὁ
[3435, 56]	δὲ τῶν δημάρχων καθ' ἕνα	τῶν	συγκλητικῶν προαγαγόντων ἐπὶ τὰ ἔμβολα
[3435, 22]	δὲ οὐ φθάσας ἀνελεῖν ὑπὸ	τῶν	συλλαβόντων ἀνεκρίνετο δι' ἣν αἰτίαν
[3435, 61]	~Ὅτι ὁ Μάριος εἷς ὢν	τῶν	συμβούλων καὶ τῶν πρεσβευτῶν ὑπὸ
[3435, 56]	ἐμφύλιος πόλεμος ἐσόμενος, ἐκ δὲ	τῶν	συμμάχων ἁπάντων μῖσος εἰς τὴν
[3435, 2]	συνηγόραζον οἰκετῶν πλῆθος, οἷς ἐκ	τῶν	σωματοτροφείων ἀγεληδὸν ἀπαχθεῖσιν εὐθὺς χαρακτῆρας
[3435, 9]	ἀνθρώποις διὰ μὲν τὴν ἰσχὺν	τῶν	σωμάτων δυναμένοις πᾶν τὸ κριθὲν
[3435, 55]	πανδημεὶ τῆς ἀπαντήσεως γινομένης, καὶ	τῶν	τε ἀνδρῶν τῶν ἀρίστων καὶ
[3435, 1]	ἀδιαλείπτως ἐν τῷ ναῷ κατασβέσαι,	τῶν	τε κρεῶν ἀναγκάσαι προσενέγκασθαι τὸν
[3435, 20]	κτήσεις καὶ καρπῶν ἀποθέσεις ἐλυμαίνοντο,	τῶν	τε πρὸς τὴν γεωργίαν ὡρμηκότων
[3435, 18]	ἦν καὶ τοῖς εὐηθεστάτοις ὅτι	τῶν	τειχῶν διὰ τὴν πολυχρόνιον εἰρήνην
[3435, 8]	γὰρ τὴν ὑπερβολὴν τῆς εὐπορίας	τῶν	τὴν κρατίστην νῆσον ἐκκαρπουμένων ἅπαντες
[3435, 19]	καί τινες πεπεισμένοι τυγχάνουσι μηδενὸς	τῶν	τοιούτων ἐπιστροφὴν ποιεῖσθαι τὸ θεῖον,
[3435, 36]	ἀποκρίσεων ἐπ' αὐτὸν ὥρμησεν. ~Ὅτι	τῶν	τοῦ Ἀντιόχου φίλων παρακαλούντων μὴ
[3435, 7]	ἡρωικῶς ἀγωνισάμενον μετ' ὀλίγων ὑπὸ	τῶν	τραυμάτων δείξας νεκρόν, εἷλε καὶ
[3435, 34]	εἴς τινα κίστην προσέταξέ τινι	τῶν	ὑπηρετῶν εἰς τὴν Ἀλεξάνδρειαν διακομίσαι.
[3435, 21]	γενόμενος ὠμὸς καὶ μιαιφόνος πολλοὺς	τῶν	ὑπὸ τὴν βασιλείαν τεταγμένων ἀνηκέστοις
[3435, 4]	φόνον εἰργά ζοντο, μηδ' αὐτῶν	τῶν	ὑπομαζίων φειδόμενοι. Ἀλλὰ ταῦτα μὲν
[3435, 5]	καλὸν οἰωνὸν ἐχούσης πρὸς τὴν	τῶν	ὑποταττομένων εὔνοιαν. Τῶν ὅλων δὲ
[3435, 46]	τὰς ἐπαρχίας ὑπορρίψας ἐπεσπάσατο παρὰ	τῶν	ὑποτεταγμένων δίκαιον μῖσος κατὰ τῆς
[3435, 56]	ἠνάγκαζεν ὁμονοεῖν τοὺς Ῥωμαίους καὶ	τῶν	ὑποτεταγμένων ἐπιεικῶς καὶ ἐνδόξως ἄρχειν·
[3435, 10]	ἐκτρέπηται, τοσούτῳ μᾶλλον καὶ τὰ	τῶν	ὑποτεταγμένων ἤθη πρὸς ἀπόνοιαν ἀποθηριοῦται·
[3435, 62]	αὐτοῖς ἀπόκρισιν ἔδωκεν ἁπάντων τεύξεσθαι	τῶν	φιλανθρώπων τὸν Βόκχον, ἐὰν Μάριον
[3435, 57]	ἀκαίρους, καὶ πολλάκις νύκτωρ λάθρᾳ	τῶν	φίλων μετὰ δυεῖν ἢ τριῶν
[3435, 21]	τοὺς ὑποπτευομένους μετεπέμπετο. Παραγενομένων δὲ	τῶν	φίλων Πάντας ἀπέκτεινεν, ἔχων ὑπηρέτας
[3435, 1]	διαπρεσβεύσασθαι. Οἱ δὲ πλείους αὐτῷ	τῶν	φίλων συνεβούλευον κατὰ κράτος αἱρήσειν
[3435, 25]	γὰρ ἂν ἑκάτεροι κατέστησαν ἰδιῶται	τῶν	ψηφισμάτων ἐννόμων ὄντων, ἢ πάλιν