[32,19] Ὅτι ὁ δῆμος τηλικαύτην εὔνοιαν ἔσχε πρὸς τὸν Σκιπίωνα ὥστε μήτε τῆς ἡλικίας συγχωρούσης μήτε τῶν νόμων ἐπιτρεπόντων μεγάλην εἰσφέρεσθαι σπουδὴν εἰς τὸ τὴν ὕπατον ἀρχὴν αὐτῷ περιθεῖναι.

[32,19] {Excerpt. de Virt. et Vit., p. 591}. — Le peuple aimait tellement Scipion que, bien que l'âge et les lois s'y opposassent, il mit le plus grand empressement à l'investir de l'autorité consulaire.