[21,18] Ὅτι Ἱκέταν στρατηγὸν ἀπέλυσαν Συρακόσιοι μετὰ δυνάμεως πρὸς Μένωνα πολεμῆσαι. καὶ μέχρι μέν τινος διεπολέμει, φυγομαχούντων τῶν ἐναντίων καὶ εἰς παράταξιν οὐδαμῶς καταβαινόντων. τῶν δὲ Καρχηδονίων συνεπιλαβομένων τοῖς περὶ Μένωνα, πολὺ ταῖς δυνάμεσιν ὑπερεχόντων, ἠναγκάσθησαν οἱ Συρακόσιοι δόντες ὁμήρους τοῖς Φοίνιξι τετρακοσίους διαλύσασθαι τὸν πόλεμον καὶ καταγαγεῖν τοὺς φυγάδας. τῶν δὲ μισθοφόρων ἀτιμαζομένων ἐν ταῖς ἀρχαιρεσίαις, συνέβη στάσεως πληρωθῆναι τὴν πόλιν. διαστάντων οὖν ἐν τοῖς ὅπλοις τῶν τε Συρακοσίων καὶ τῶν μισθοφόρων, οἱ πρεσβῦται διαπρεσβευσάμενοι καὶ πολλὰ δεηθέντες ἀμφοτέρων μόγις κατέπαυσαν τὴν ταραχὴν ἐπὶ τῷ τοὺς μισθοφόρους ἐν τακτῷ χρόνῳ τὰς ἑαυτῶν κτήσεις ἀποδομένους ἀπελθεῖν ἐκ Σικελίας. τούτων δὲ κυρωθέντων, οἱ μὲν ξένοι κατὰ τὰς ὁμολογίας ἐκλιπόντες τὰς Συρακόσας καὶ παραγενηθέντες ἐπὶ τὸν πορθμόν, ὑπεδέχθησαν ὑπὸ τῶν Μεσσηνίων ὡς ἂν φίλοι καὶ σύμμαχοι. ὑπὸ δὲ τῶν πολιτῶν φιλοφρόνως ἀναληφθέντες εἰς τὰς οἰκίας, νυκτὸς ἐφόνευσαν τοὺς ὑποδεξαμένους, καὶ τὰς τούτων γυναῖκας γήμαντες κατέσχον τὴν πόλιν. ἐκάλεσαν δὲ ταύτην Μαμερτίνην ἀπὸ τοῦ Ἄρεως, διὰ τὸ τοῦτον κατὰ τὴν ἐκείνων διάλεκτον Μάμερτον καλεῖσθαι. {sans traduction : Ὅτι οἱ μισθοφόροι κατὰ τὰς ὁμολογίας ἐκλιπόντες τὰς Συρακούσας προσεδέχθησαν ὑπὸ τῶν Μεσσηνίων, ὡς ἂν φίλοι καὶ σύμμαχοι. ὑπὸ δὲ τῶν πολιτῶν φιλοφρόνως ἀναληφθέντες εἰς τὰς ἰδιωτικὰς οἰκίας νυκτὸς ἐφόνευσαν τοὺς ὑποδεξαμένους, καὶ τὰς τῶν παρανομηθέντων γυναῖκας γήμαντες κατέσχον τὴν πόλιν. Οἷς γὰρ οὐ μέτεστι τῆς δημαρχίας, τούτους οὐδὲ τῆς ὑπὸ δημάρχου κυρουμένης ψήφου κοινωνεῖν.}

[21,18] XVIII. Les Syracusains choisirent leur préteur Hicetas pour s’opposer à Maenon. Celui-ci ne cherchant qu’à éloigner le combat ne se mettait point en bataille et n’avait en vue que de prolonger la guerre ; lorsque les Carthaginois se joignirent à lui. Les Syracusains se virent alors obligés, vu leur petit nombre en comparaison de l’armée ennemie de renoncer à la guerre et de recevoir leurs bannis. Mais leurs soudoyés se voyant privés dans l’élection aux magistratures de la part qu’on leur avait promise, la ville se remplit de tumulte et les deux partis commençaient à s’armer l’un contre l’autre. Les magistrats qu’on avait chargés d’empêcher cette sédition par des exhortations adressées aux uns et aux autres, eurent bien de la peine à en venir à bout. Ils parvinrent néanmoins par leurs représentations à obtenir qu’au bout d’un temps marqué, les soudoyés se défaisant de toutes leurs acquisitions dans la Sicile, sortiraient de la capitale. Ces étrangers abandonnant enfin volontairement Syracuse, furent reçus à Messine comme amis et compagnons d’armes. Mais dès la nuit suivante, ils égorgèrent leurs hôtes et épousant ensuite leurs femmes, ils se rendirent maîtres de cette ville et la nommèrent Mamertine, du nom de Mars, qui dans leur dialecte s’appelle Mavers. Sentence détachée {Ceux qui ne participent pas au gouvernement du peuple n’ont pas droit de donner leurs voix pour l’élection d’un chef du sénat.}