[11,51] Ἐπ´ ἄρχοντος δ´ Ἀθήνησιν Ἀκεστορίδου ἐν Ῥώμῃ τὴν ὕπατον ἀρχὴν διεδέξαντο Καίσων Φάβιος καὶ Τίτος Οὐεργίνιος. ἐπὶ δὲ τούτων Ἱέρων μὲν ὁ βασιλεὺς τῶν Συρακοσίων, παραγενομένων πρὸς αὐτὸν πρέσβεων ἐκ Κύμης τῆς Ἰταλίας καὶ δεομένων βοηθῆσαι πολεμουμένοις ὑπὸ Τυρρηνῶν θαλαττοκρατούντων, ἐξέπεμψεν αὐτοῖς συμμαχίαν τριήρεις ἱκανάς. οἱ δὲ τῶν νεῶν τούτων ἡγεμόνες ἐπειδὴ κατέπλευσαν εἰς τὴν Κύμην, μετὰ τῶν ἐγχωρίων μὲν ἐναυμάχησαν πρὸς τοὺς Τυρρηνούς, πολλὰς δὲ ναῦς αὐτῶν διαφθείραντες καὶ μεγάλῃ ναυμαχίᾳ νικήσαντες, τοὺς μὲν Τυρρηνοὺς ἐταπείνωσαν, τοὺς δὲ Κυμαίους ἠλευθέρωσαν τῶν φόβων, καὶ ἀπέπλευσαν ἐπὶ Συρακούσας.

[11,51] LI. Acestoride étant archonte d'Athènes, Caeso Fabius et Titus Virginius furent revêtus de la dignité consulaire à Rome Dans cette année, Hiéron, roi des Syracusains, reçut des envoyés de Cumes en Italie, lui demandant du secours contre les Tyrrhéniens, maîtres de la mer. Ce roi leur envoya donc un secours suffisant de trirèmes qui, arrivées à Cumes, aidèrent les habitants à combattre les Tyrrhéniens. Ceux-ci furent défaits dans un grand combat naval, et perdirent beaucoup de navires. Les Cuméens furent ainsi rassurés et la flotte auxiliaire revint à Syracuse.