Texte grec :
| [4,30] τότε δ´ ὁ Ἰόλαος καταστήσας τὰ περὶ
τὴν ἀποικίαν, καὶ τὸν Δαίδαλον ἐκ τῆς Σικελίας
μεταπεμψάμενος, κατεσκεύασεν ἔργα πολλὰ καὶ μεγάλα
μέχρι τῶν νῦν καιρῶν διαμένοντα καὶ ἀπὸ
τοῦ κατασκευάσαντος Δαιδάλεια καλούμενα. ᾠκοδόμησε
δὲ καὶ γυμνάσια μεγάλα τε καὶ πολυτελῆ,
καὶ δικαστήρια κατέστησε καὶ τἄλλα τὰ πρὸς τὴν
εὐδαιμονίαν συντείνοντα. ὠνόμασε δὲ καὶ τοὺς
λαοὺς Ἰολαείους, ἀφ´ ἑαυτοῦ θέμενος τὴν προσηγορίαν,
συγχωρησάντων τῶν Θεσπιαδῶν, καὶ δόντων
αὐτῷ τοῦτο τὸ γέρας καθαπερεί τινι πατρί. διὰ γὰρ
τὴν πρὸς αὐτοὺς σπουδὴν ἐπὶ τοσοῦτ´ εὐνοίας προήχθησαν
ὥστ´ ἐπώνυμον αὐτῷ περιθεῖναι τὴν τοῦ
γονέως προσηγορίαν· διόπερ ἐν τοῖς ὕστερον χρόνοις
οἱ τὰς θυσίας τελοῦντες τούτῳ τῷ θεῷ προσαγορεύουσιν
αὐτὸν Ἰόλαον πατέρα, καθάπερ οἱ
Πέρσαι τὸν Κῦρον. μετὰ δὲ ταῦτα ὁ μὲν Ἰόλαος
ἐπανιὼν εἰς τὴν Ἑλλάδα, καὶ προσπλεύσας τῇ Σικελίᾳ,
οὐκ ὀλίγον χρόνον διέτριψεν ἐν τῇ νήσῳ.
καθ´ ὃν δὴ χρόνον καί τινες τῶν συναποδημούντων
αὐτῷ διὰ τὸ κάλλος τῆς χώρας κατέμειναν ἐν
τῇ Σικελίᾳ, καὶ τοῖς Σικανοῖς καταμιγέντες ἐν ταύτῃ
κατῴκησαν, τιμώμενοι διαφερόντως ὑπὸ τῶν ἐγχωρίων.
ὁ δ´ Ἰόλαος μεγάλης ἀποδοχῆς τυγχάνων καὶ
πολλοὺς εὐεργετῶν ἐν πολλαῖς τῶν πόλεων ἐτιμήθη
τεμένεσι καὶ τιμαῖς ἡρωικαῖς. ἴδιον δέ τι καὶ
παράδοξον συνέβη γενέσθαι κατὰ τὴν ἀποικίαν ταύτην·
ὁ μὲν γὰρ θεὸς ἔχρησεν αὐτοῖς ὅτι πάντες οἱ
τῆς ἀποικίας ταύτης μετασχόντες καὶ οἱ τούτων
ἔκγονοι διατελέσουσιν ἅπαντα τὸν αἰῶνα διαμένοντες
ἐλεύθεροι, τὸ δ´ ἀποτέλεσμα τούτων ἀκολούθως
τῷ χρησμῷ διέμεινε μέχρι τῶν καθ´ ἡμᾶς καιρῶν.
οἱ μὲν γὰρ λαοὶ διὰ τὸ πλῆθος τοῦ χρόνου, πλειόνων
τῶν βαρβάρων ὄντων τῶν μετεσχηκότων τῆς
ἀποικίας, ἐξεβαρβαρώθησαν, καὶ μεταστάντες εἰς
τὴν ὀρεινὴν ἐν ταῖς δυσχωρίαις κατῴκησαν, ἐθίσαντες
δ´ ἑαυτοὺς τρέφεσθαι γάλακτι καὶ κρέασι καὶ
πολλὰς ἀγέλας κτηνῶν τρέφοντες οὐκ ἐπεδέοντο
σίτου· κατασκευάσαντες δ´ οἰκήσεις ἑαυτοῖς καταγείους
καὶ τὴν τοῦ βίου διεξαγωγὴν ἐν τοῖς ὀρύγμασι
ποιούμενοι τοὺς ἐκ τῶν πολέμων κινδύνους
ἐξέφυγον. διὸ καὶ πρότερον μὲν Καρχηδόνιοι, μετὰ
δὲ ταῦτα Ῥωμαῖοι πολλάκις πολεμήσαντες τούτοις
τῆς προθέσεως διήμαρτον.
Καὶ περὶ μὲν Ἰολάου καὶ Θεσπιαδῶν, ἔτι δὲ
τῆς ἀποικίας τῆς εἰς Σαρδόνα γενομένης ἀρκεσθησόμεθα
τοῖς ῥηθεῖσι, περὶ δ´ Ἡρακλέους τὰ συνεχῆ
τοῖς προειρημένοις προσθήσομεν.
|
|
Traduction française :
| [4,30] Après avoir établi sa colonie, Iolaüs fit venir Dédale de Sicile, pour faire exécuter de grands
ouvrages qui subsistent encore aujourd'hui, et qui s'appellent Dédaliens, du nom de celui qui les a
accomplis. Il construisit de grands et beaux gymnases, des tribunaux, en un mot, tout ce qui peut faire
prospérer une colonie. Les Thespiades permirent même à leur chef de donner son nom à la colonie,
et ils lui décernèrent cet honneur comme à un père ; ils l'avaient eu effet jugé digne de ce titre par
l'attachement qu'il leur portait. C'est pourquoi, par la suite, ceux qui font des sacrifices au dieu Iolaüs,
lui donnent le nom de père, à l'exemple des Perses, qui donnent ce même nom à Cyrus. Cependant
Iolaüs, retournant en Grèce, aborda en Sicile, et demeura assez longtemps dans cette île. Quelques-
uns de ses compagnons de voyage, charmés de la beauté du pays, s'y établirent ; ils se mêlèrent aux
Sicaniens, et furent particulièrement honorés des indigènes. Quant à Iolaüs, en retour de ses
nombreux bienfaits, il reçut, dans beaucoup de villes, les honneurs héroïques.
Il arriva une chose singulière à la colonie des Thespiades. L'oracle avait prédit que tous les colons,
ainsi que leurs descendants, jouiraient d'une liberté perpétuelle ; et cet oracle a reçu son
accomplissement jusqu'à nos jours. Car des Barbares s'étant mêlés, par la suite des temps, à ces
colons, ils adoptèrent tous les moeurs de ces Barbares et allèrent se fixer dans les gorges des
montagnes. Ne se nourrissant que de la chair et du lait de leurs nombreux troupeaux, ils ne manquent
jamais de vivres. Comme leurs habitations sont souterraines et qu'ils vivent dans des cavernes, ils
échappèrent aux périls de la guerre. C'est pourquoi d'abord les Carthaginois, et ensuite les Romains,
les attaquèrent souvent, sans réussir dans leur entreprise. Ce que nous venons de dire de la colonie
conduite en Sardaigne doit suffire. Revenons à l'histoire d'Hercule.
|
|
