Texte grec :
| [1,19] Τούτων δ´ ὄντων περὶ ταῦτα, τὸν Νεῖλόν φασι
κατὰ τὴν τοῦ σειρίου ἄστρου ἐπιτολήν, ἐν ᾧ καιρῷ
μάλιστα εἴωθε πληροῦσθαι, ῥαγέντα κατακλύσαι
πολλὴν τῆς Αἰγύπτου, καὶ μάλιστα τοῦτο τὸ μέρος
ἐπελθεῖν οὗ Προμηθεὺς εἶχε τὴν ἐπιμέλειαν· διαφθαρέντων
δὲ σχεδὸν ἁπάντων τῶν κατὰ ταύτην
τὴν χώραν τὸν Προμηθέα διὰ τὴν λύπην κινδυνεύειν
ἐκλιπεῖν τὸν βίον ἑκουσίως. διὰ δὲ τὴν ὀξύτητα
καὶ τὴν βίαν τοῦ κατενεχθέντος ῥεύματος τὸν
μὲν ποταμὸν Ἀετὸν ὀνομασθῆναι, τὸν δ´ Ἡρακλέα,
μεγαλεπίβολον ὄντα καὶ τὴν ἀνδρείαν ἐζηλωκότα,
τό τε γενόμενον ἔκρηγμα ταχέως ἐμφράξαι καὶ τὸν
ποταμὸν ἐπὶ τὴν προϋπάρξασαν ῥύσιν ἀποστρέψαι.
διὸ καὶ τῶν παρ´ Ἕλλησι ποιητῶν τινας εἰς μῦθον
ἀγαγεῖν τὸ πραχθέν, ὡς Ἡρακλέους τὸν ἀετὸν ἀνῃρηκότος
τὸν τὸ τοῦ Προμηθέως ἧπαρ ἐσθίοντα. τὸν
δὲ ποταμὸν ἀρχαιότατον μὲν ὄνομα σχεῖν Ὠκεάνην,
ὅς ἐστιν ἑλληνιστὶ Ὠκεανός· ἔπειτα διὰ τὸ γενόμενον
ἔκρηγμά φασιν Ἀετὸν ὀνομασθῆναι, ὕστερον
δ´ Αἴγυπτον ἀπὸ τοῦ βασιλεύσαντος τῆς χώρας προσαγορευθῆναι·
μαρτυρεῖν δὲ καὶ τὸν ποιητὴν λέγοντα
στῆσα δ´ ἐν Αἰγύπτῳ ποταμῷ νέας ἀμφιελίσσας.
κατὰ γὰρ τὴν καλουμένην Θῶνιν ἐμβάλλοντος εἰς
θάλατταν τοῦ ποταμοῦ, τοῦτον τὸν τόπον ἐμπόριον
εἶναι τὸ παλαιὸν τῆς Αἰγύπτου· τελευταίας δὲ τυχεῖν
αὐτὸν ἧς νῦν ἔχει προσηγορίας ἀπὸ τοῦ βασιλεύσαντος
Νειλέως. τὸν δ´ οὖν Ὄσιριν παραγενόμενον
ἐπὶ τοὺς τῆς Αἰθιοπίας ὅρους τὸν ποταμὸν ἐξ
ἀμφοτέρων τῶν μερῶν χώμασιν ἀναλαβεῖν, ὥστε
κατὰ τὴν πλήρωσιν αὐτοῦ τὴν χώραν μὴ λιμνάζειν
παρὰ τὸ συμφέρον, ἀλλὰ διά τινων κατεσκευασμένων
θυρῶν εἰσαφίεσθαι τὸ ῥεῦμα πρᾴως καθ´ ὅσον
ἂν ᾖ χρεία. ἔπειτα ποιήσασθαι τὴν πορείαν δι´ Ἀραβίας
παρὰ τὴν Ἐρυθρὰν θάλατταν ἕως Ἰνδῶν καὶ
τοῦ πέρατος τῆς οἰκουμένης. κτίσαι δὲ καὶ πόλεις
οὐκ ὀλίγας ἐν Ἰνδοῖς, ἐν αἷς καὶ Νῦσαν ὀνομάσαι,
βουλόμενον μνημεῖον ἀπολιπεῖν ἐκείνης καθ´ ἣν
ἐτράφη κατ´ Αἴγυπτον. φυτεῦσαι δὲ καὶ κιττὸν
ἐν τῇ παρ´ Ἰνδοῖς Νύσῃ, καὶ διαμένειν τοῦτο τὸ
φυτὸν ἐν ἐκείνῳ μόνῳ τῷ τόπῳ τῶν τε κατὰ τὴν
Ἰνδικὴν καὶ τὴν ὅμορον χώραν. πολλὰ δὲ καὶ ἄλλα
σημεῖα τῆς ἑαυτοῦ παρουσίας ἀπολελοιπέναι κατ´ ἐκείνην
τὴν χώραν, δι´ ὧν προαχθέντας τοὺς μεταγενεστέρους τῶν
Ἰνδῶν ἀμφισβητῆσαι τοῦ θεοῦ, λέγοντας Ἰνδὸν εἶναι τὸ γένος.
|
|
Traduction française :
| [1,19] II arriva alors que le Nil, au lever du Sirius (époque
de la crue), rompit ses digues et inonda toute l'Égypte,
particulièrement la partie dont Prométhée était gouverneur.
Peu d'habitants échappèrent à ce déluge. Prométhée faillit
se tuer de désespoir. L'impétuosité et la force du fleuve lui
fit donner le nom d'Aétos (Aigle). Mais Hercule, entreprenant
et hardi, répara les digues rompues et fit rentrer le fleuve dans
son lit. C'est ce qui explique le mythe grec d'après lequel
Hercule tua l'aigle qui rongeait le foie de Prométhée. Le
nom le plus ancien de ce fleuve est Okéanès qui signifie
en grec Océan. Depuis cette inondation, on l'avait appelé
Aètos (Aigle); ensuite AEgyptos du nom d'un roi du pays.
C'est ce que confirme le poète qui dit : "Je mis à l'ancre
les légers navires dans le fleuve AEgyptos". Car ce fleuve
se jette dans la mer près du lieu appelé Thonis, ancien entrepôt
de l'Égypte. Enfin il a reçu du roi Niléus le nom de
Nil qu'il garde encore aujourd'hui.
Arrivé aux confins de l'Éthiopie, Osiris fit border le Nil
de digues, afin que ses eaux n'inondassent plus le pays au-delà
de ce qui est utile, et qu'au moyen d'écluses on pût en
faire écouler la quantité nécessaire au sol. Il traversa ensuite
l'Arabie le long de la mer Rouge, et continua sa route jusqu'aux
Indes et aux limites de la terre. Il fonda dans l'Inde
un grand nombre de villes, et entre autres Nysa, ainsi appelée
en mémoire de la ville d'Egypte où il avait été élevé.
Il y planta le lierre, qui ne croît encore dans les Indes que
dans ce seul endroit. Enfin il laissa encore d'autres marques
de son passage dans cette contrée; c'est ce qui a fait dire
aux descendants de ces Indiens, qu'Osiris est originaire de leur pays.
|
|
