Chapitre |
[55] |
χρείας
εὔθετον,
τὸ
δὲ
δημηγορικὸν
|
οὐχ |
ἅπαν
εἰς
μίμησιν
ἐπιτήδειον
εἶναι, |
[3] |
καὶ
Πλάτωνι.
Ἀριστοτέλης
τε
γὰρ
|
οὐχ |
ἅπαντα
κατὰ
τὸ
κράτιστον
εἰρῆσθαι |
[1] |
ἀποτυχίας,
εἴ
τε
τῆς
προαιρέσεως
|
οὐχ |
ἅπαντα
κατὰ
τὸν
ἀκριβέστατον
λογισμὸν |
[23] |
λογισμόν
τινα
ἑκουσίως
ὑπεριδὼν
ὡς
|
οὐχ |
ἁρμοττουσῶν
ἱστορίαις.
Οὔτε
γὰρ
δημηγορίαις |
[26] |
καὶ
ἦν
καρτερὰ
καὶ
οἵα
|
οὐχ |
ἑτέρα
τῶν
πρότερον.
Πολλὴ
μὲν |
[20] |
ἐν
αὐτῷ
τῇ
Ἑλλάδι
οἷα
|
οὐχ |
ἕτερα
ἐν
ἴσῳ
χρόνῳ.
Οὔτε |
[47] |
οὐδενὸς
καταλυθήσονται
(ὧν
ἡ
πίστις
|
οὐχ |
ἡ
παροῦσα
ἦν
ἀλλ´
ἡ |
[45] |
αὐτοὺς
λέγεσθαι.
Ἦν
δέ
γε
|
οὐχ |
ἡ
τῶν
κρατίστων
ἐνθυμημάτων
τε |
[53] |
λέξεως
καὶ
ξένον
καὶ
ποιητικὸν
|
οὐχ |
ἡγησάμενος
ἐπιτήδεια
τοῖς
ἀληθινοῖς
ἀγῶσι |
[20] |
αὐτῶν
καὶ
λιμοί·
καὶ
ἡ
|
οὐχ |
ἥκιστα
βλάψασα
καὶ
μέρος
τι |
[15] |
καὶ
γυναῖκας
καὶ
παῖδας,
ἐπικαλέσαντες
|
οὐχ |
ἥκιστα
τοῦ
πολέμου
σφίσιν
αἰτίους |
[54] |
ἐθέλῃ
τις,
ναῦς
δὲ
τριακοσίας
|
οὐχ |
ἥξει
καὶ
δεήσεται,
μετὰ
τούτων |
[7] |
μίαν
ὑπόθεσιν,
ᾗ
παρεγίνετο
αὐτός,
|
οὐχ |
ἥρμοττεν
ἐγκαταμίσγειν
τῇ
διηγήσει
τὰς |
[12] |
παρ´
ἀμφοτέροις
τοῖς
πράγμασι
καὶ
|
οὐχ |
ἧσσον
τοῖς
Πελοποννησίοις
διὰ
τὴν |
[4] |
γὰρ
λέγειν,
ὅτι
πολλῶν
ἔργων
|
οὐχ |
ἥττων
τοῦ
τεχνίτου
κριτὴς
ὁ |
[50] |
τ´
ἐκκλησιάζοντες
καὶ
οἱ
δικάζοντες,
|
οὐχ |
οἵους
ὁ
Θουκυδίδης
ὑπέθετο,
συνέρχονται. |
[43] |
τὸν
πόλεμον
ἔπεισεν
αὐτοὺς
ἀναλαβεῖν,
|
οὐχ |
ὅλην
ἐπαινῶ·
οὐδὲ
τὰς
περὶ |
[55] |
Θουκυδίδου
λέξιν
ὡς
ἄχρηστον,
ἀλλ´
|
οὐχ |
ὁμολογοῦμεν
τὸ
διηγηματικὸν
μέρος
αὐτῆς |
[54] |
αὐτοὺς
ἐπὶ
τὸν
πόλεμον,
ὡς
|
οὐχ |
ὑπακουσομένους.
Τοῦτο
λαβὼν
τὸ
νόημα |