Livre, Chap.
[14, 9]	κρεῖττόν ἐστιν ἔλαττον στράτευμα ἐπιστάμενον,	ἃ	δεῖ πράττειν, ἢ πολὺ ἀμαθές·
[14, 6]	ἔχοι ταῖς πόλεσι ταύταις ἡμαρτημένα,	ἃ	παρίημι, ἐπεὶ καὶ τούτων μεμνημένος
[14, 11]	τι τῆς γῆς εἰς βάθος	ἄβυσσον	καὶ τοῦτ´ ἐπὶ πολλὰς ἡμέρας
[14, 6]	{ἀλλὰ} καὶ τὰ τῶν κεκρατηκότων	ἀγαθὰ	προσλαβόντες ἀπῄεσαν. ~Ὅτι Σολπίκιος Ῥοῦφος
[14, 11]	πολλοὺς ἀνήσει ἡ γῆ ἄνδρας	ἀγαθούς.	ταῦτ´ εἰπὼν καὶ μηδενὶ παραχωρήσειν
[14, 11]	εἰς τὸν λοιπὸν χρόνον ἁπάντων	ἀγαθῶν	ἀνήσει. τοιαῦτα τῶν ἀνδρῶν ἀποφηναμένων
[14, 9]	ἔργων, ἴτε, ὦ γενναῖοι παῖδες	ἀγαθῶν	ζηλωταὶ πατέρων, ἴτε ἀκαταπλήκτως ἐπ´
[14, 6]	φιλίαν προσήκοντας ἀλλήλοις τὴν τῶν	ἀγαθῶν	ἰσομοιρίαν, πολιτείαν ἔγνωσαν τοῖς κρατηθεῖσι
[14, 11]	χάσμα ἔφερεν, ὧν ᾤετο δεῖν	ἀγαθῶν	τῇ πατρίδι, ἀπό τε καρπῶν
[14, 11]	εἶπεν, ὅτι τῶν πάντων ἐστὶν	ἀγαθῶν	χρῆμα κάλλιστον καὶ πόλει Ῥωμαίων
[14, 5]	ἐννέα πολεμίων ἔλαβεν. Ληφθέντες ἀμφοτέρωθεν	ἀγεληδὸν	οἱ θεοστυγεῖς κατεκόπησαν. ~Ὅτι οἱ
[14, 11]	μέγιστον δ´ ἁπάντων τόδε· τῆς	ἀγορᾶς	κατὰ τὸ μέσον μάλιστα διαρραγῆναι
[14, 10]	ἀνατείνοντες ἄνω τὰς μαχαίρας τὸν	ἄγριον	τρόπον ἔπαιον ὅλοις συνεμπίπτοντες τοῖς
[14, 6]	ὑποχειρίους ἔλαβον, ὥστε μηδὲ τοῖς	ἀγριωτάτοις	τῶν βαρβάρων ὑπερβολὴν τῆς εἰς
[14, 9]	αὐτῶν ὁρῶν ἀθυμότερος πρὸς τὸν	ἀγῶνα	ἔστω, ἀλλ´ ἐνθυμείσθω πρῶτον μέν,
[14, 9]	τε χωρίον, ἐν ᾧ τὸν	ἀγῶνα	ποιησόμεθα, σύνεργον ἡμῖν τοῖς ἀπὸ
[14, 9]	τοῖς μὲν ὑπὲρ τῶν ἰδίων	ἀγωνιζομένοις	ἡ φύσις αὐτὴ θάρσος τέ
[14, 6]	ἑαυτῶν ὄντας, Λακεδαιμόνιοι δὲ Μεσσηνίους	ἀδελφῶν	οὐδὲν διαφέροντας, ἐπειδὴ προσέκρουσαν αὐτοῖς
[14, 6]	ἀλλὰ πάντας ἀφεῖναι τοὺς ἐξαμαρτόντας	ἀζημίους·	πολλῷ δ´ ἔτι τούτου θαυμασιώτερον,
[14, 9]	στέφανον καταγαγεῖν, καλὴν δὲ καὶ	ἀθάνατον	εὐκλείαν καταλείψοντες ἀντὶ τοῦ θνητοῦ
[14, 6]	περὶ τῶν ἄλλων Ἑλλήνων λέγειν;	Ἀθηναῖοι	μέν γε Σαμίους ἀποίκους ἑαυτῶν
[14, 6]	ἀξιοῦσι τῆς Ἑλλάδος ἄρχειν οὔτ´	Ἀθηναίοις	οὔτε Λακεδαιμονίοις· τί γὰρ δεῖ
[14, 2]	τῷ σηκῷ ἱερά τις ὑπ´	Ἀθηνᾶς	φυτευθεῖσα ἐλαία κατὰ τὴν ἔριν
[14, 2]	γράμματος οἱ μεταγενέστεροι Κελτικὴν ὠνόμασαν.	~Ἀθήνῃσι	μὲν ἐν τοῦ γηγενοῦς Ἐρεχθέως
[14, 9]	ταῦτά τις πλεονεκτήματα αὐτῶν ὁρῶν	ἀθυμότερος	πρὸς τὸν ἀγῶνα ἔστω, ἀλλ´
[14, 9]	δεινὸν ἐργάσασθαι τοὺς ὁμόσε χωροῦντας	αἱ	βαθεῖαι κόμαι καὶ τὸ ἐν
[14, 9]	προβολῆς. τῶν δὲ γυμναὶ μὲν	αἱ	κεφαλαί, γυμνὰ δὲ τὰ στέρνα
[14, 9]	γυμνὰ δὲ τὰ στέρνα καὶ	αἱ	λαγόνες, γυμνοὶ δὲ μηροὶ καὶ
[14, 1]	εἰς τήνδε τὴν γῆν περαιουμένοις	αἱ	νῆες ἀνέμῳ βιαίῳ φερόμεναι κατὰ
[14, 9]	προθυμουμένοις μαλακώτεραι πρὸς τὰ δεινὰ	αἱ	τόλμαι φιλοῦσι γίνεσθαι. Ἀλλὰ μὴν
[14, 9]	ὁ βλοσυρὸς τῆς ὄψεως χαρακτὴρ	αἵ	τε δὴ πλημμελεῖς αὗται σκιρτήσεις
[14, 1]	οἱ δ´ ἄνδρες, ἐπειδὴ τοῦ	αἰγιαλοῦ	ἐλάβοντο, Κελσικὴν ἀπὸ τοῦ συμβάντος
[14, 10]	τοῦ καταρρέοντος ἐκ τῶν τραυμάτων	αἵματος	οἱ δι´ ὅλων ἐκχεόμενοι τῶν
[14, 8]	ὕπνον τε πλείονα τοῦ συνήθους	αἱρούμενοι	καὶ δίαιταν ὑπὸ σκιαῖς ὡς
[14, 10]	τὰ μέρη διὰ φυλακῆς ἔχοντας	αἴσθοιντο,	γονάτων ἢ σφυρῶν νεῦρα διακείροντες
[14, 11]	τῆς κατὰ πολέμους ἀρετῆς ἔφοδον	αἰτησάμενος	ἐπὶ τὴν βουλὴν εἶπεν, ὅτι
[14, 9]	παῖδες ἀγαθῶν ζηλωταὶ πατέρων, ἴτε	ἀκαταπλήκτως	ἐπ´ αὐτοὺς θεούς τε ἀρωγοὺς
[14, 10]	σώματα τῶν ἀντιπολέμων· ἔπειτα τὰς	ἀκμὰς	τῶν σιδήρων ἀπέστρεφον. Ἡ δὲ
[14, 3]	ἦν τῶν κατὰ τὴν αὐτὴν	ἀκμασάντων	ἡλικίαν τά τε πολέμια λαμπρότατος
[14, 2]	μεγίστῳ μὲν θεάματι, καλλίστῳ δ´	ἀκούσματι,	οἵ τε βεβαίως ἄποροι καὶ
[14, 8]	ἐδωδῆς ἐμπιμπλάμενοι, πολὺν δὲ πίνοντες	ἄκρατον	οἶνον— ἔστι δὲ ὁ τῇδε
[14, 2]	ὑπὸ τῶν βαρβάρων, ὅτε τῆς	ἀκροπόλεως	ἐκράτησαν, δευτέρᾳ τῆς ἐμπρήσεως ἡμέρᾳ
[14, 6]	τινες, οὔτε φρουρὰν εἰς τὴν	ἀκρόπολιν	αὐτῶν ᾤοντο δεῖν εἰσάγειν, οὔτε
[14, 2]	ἀπαθές, ῥόπαλον ἐκ θατέρου τῶν	ἄκρων	ἐπικάμπιον, οἷα φέρουσι βουκόλοι καὶ
[14, 9]	ἄλλα ὑπὸ βαρβάρου καὶ ἄφρονος	ἀλαζονείας	κατά τε μορφὰς καὶ φωνὰς
[14, 8]	δευτέρου ἐπιστρατεύσαντες τὴν χώραν τὴν	Ἀλβανὴν	ἐπόρθουν· ἔνθα μὲν πολλῆς ἅπαντες
[14, 10]	ἀπέστρεφον. Ἡ δὲ τῶν Ῥωμαίων	ἀλκὴ	καὶ πρὸς τὸ βάρβαρον αὐτῶν
[14, 9]	βάρβαρον στράτευμα χωροῦν ἐφ´ ἡμᾶς.	ἀλλ´	ἄπιτε καὶ καθίστασθε εἰς τάξιν.
[14, 9]	ἀθυμότερος πρὸς τὸν ἀγῶνα ἔστω,	ἀλλ´	ἐνθυμείσθω πρῶτον μέν, ὅτι κρεῖττόν
[14, 6]	τῶν σφετέρων ἁλούσης τῆς πόλεως,	{ἀλλὰ}	καὶ τὰ τῶν κεκρατηκότων ἀγαθὰ
[14, 4]	βαρβάρων κρατηθέντα διέσωσα ὑμῖν ἐγώ;	ἀλλὰ	καὶ τότε ὑπὲρ ὑμῶν ἀπέθνησκον
[14, 9]	δεινὰ αἱ τόλμαι φιλοῦσι γίνεσθαι.	Ἀλλὰ	μὴν οὐδ´ οἷς δεδίττονται τοὺς
[14, 6]	τὸ μηδενὶ μνησικακῆσαι τῶν Τυσκλάνων,	ἀλλὰ	πάντας ἀφεῖναι τοὺς ἐξαμαρτόντας ἀζημίους·
[14, 6]	βαρβάρου ἠξίουν οὐδὲ διαλέκτου χάριν,	ἀλλὰ	συνέσει καὶ χρηστῶν ἐπιτηδευμάτων προαιρέσει,
[14, 11]	~Ἐν Ῥώμῃ πολλὰ μὲν καὶ	ἄλλα	σημεῖα θεόπεμπτα γέγονε, μέγιστον δ´
[14, 9]	τῶν θυρεῶν κτύποι, καὶ ὅσα	ἄλλα	ὑπὸ βαρβάρου καὶ ἄφρονος ἀλαζονείας
[14, 1]	τὴν χώραν ἐκάλεσαν, ἣν ἑνὸς	ἀλλαγῇ	γράμματος οἱ μεταγενέστεροι Κελτικὴν ὠνόμασαν.
[14, 6]	κατὰ συγγένειαν ἢ φιλίαν προσήκοντας	ἀλλήλοις	τὴν τῶν ἀγαθῶν ἰσομοιρίαν, πολιτείαν
[14, 6]	ὑπὲρ τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν εἰς	ἀλλήλους	παρανομεῖν. ὅσοις μὲν οὖν ταῦτα
[14, 1]	συνεγγύς, ἔπειτα δὲ καὶ τὴν	ἄλλην	χώραν σὺν χρόνῳ κληθῆναι Κελτικήν.
[14, 6]	ὅπλα τοὺς ἔχοντας ἀφελέσθαι, οὔτ´	ἄλλο	σημεῖον οὐδὲν ἀπιστουμένης φιλίας ποιῆσαι·
[14, 1]	τινος γίγαντος Κελτοῦ αὐτόθι δυναστεύσαντος,	ἄλλοι	δὲ ἐξ Ἡρακλέους καὶ Ἀστερόπης
[14, 13]	σοὶ τοῦτ´ ἔστι καὶ τοῖς	ἄλλοις	Ῥωμαίοις, Μάρκιε· κομισάμενοι μὲν γὰρ
[14, 2]	περὶ τῆς χώρας, ἅμα τοῖς	ἄλλοις	τοῖς ἐν τῷ ἱερῷ οὖσιν
[14, 9]	παρέχει, τοῖς δ´ ἁρπάσαι τὰ	ἀλλότρια	προθυμουμένοις μαλακώτεραι πρὸς τὰ δεινὰ
[14, 6]	τί γὰρ δεῖ περὶ τῶν	ἄλλων	Ἑλλήνων λέγειν; Ἀθηναῖοι μέν γε
[14, 6]	οἱ Ῥωμαῖοι μεγαλοπρεπεῖς. τῶν γὰρ	ἄλλων	ὀλίγου δεῖν πάντων ἔν τε
[14, 6]	τὰς δ´ ὠμὰς καὶ θηριώδεις,	ἄλλως	τε κἂν περὶ συγγενεῖς τε
[14, 12]	ὧν ἡ δεκαετὴς στάσις ἐγένετο,	ἁλοὺς	ἐν δίκῃ καὶ ὑπὸ τοῦ
[14, 6]	τῷ μηδὲν ἀφαιρεθῆναι τῶν σφετέρων	ἁλούσης	τῆς πόλεως, {ἀλλὰ} καὶ τὰ
[14, 1]	οὖσα τῷ σχήματι τοῖς μὲν	Ἀλπείοις	ὄρεσι μεγίστοις οὖσι τῶν Εὐρωπείων
[14, 1]	ποταμὸν Ἴστρον, ὃς ἀπὸ τῶν	Ἀλπείων	καταβαίνων ὀρῶν μέγιστος τῶν τῇδε
[14, 13]	Ῥωμαίοις, Μάρκιε· κομισάμενοι μὲν γὰρ	ἅμα	τῇ πατρίδι καὶ τὴν ἐλευθερίαν
[14, 2]	πρὸς Ποσειδῶνα περὶ τῆς χώρας,	ἅμα	τοῖς ἄλλοις τοῖς ἐν τῷ
[14, 9]	ἃ δεῖ πράττειν, ἢ πολὺ	ἀμαθές·	ἔπειθ´ ὅτι τοῖς μὲν ὑπὲρ
[14, 10]	καὶ σοφίας τῆς ἐν ὅπλοις	ἄμοιρος.	τοτὲ μὲν γὰρ ἀνατείνοντες ἄνω
[14, 9]	ἕτερον, ὅ τι μὴ θυρεοί·	ἀμυντήρια	δὲ λόγχαι καὶ μάχαιραι κοπίδες
[14, 9]	ταῖς πληγαῖς εἴκειν, τὰ δ´	ἀμυντήρια,	ὡς διὰ πάσης φέρεσθαι προβολῆς.
[14, 9]	Ῥωμαίων δικτάτωρ Κάμιλλος, συγκαλέσας τοὺς	ἀμφ´	αὑτὸν ἐδημηγόρησε πολλὰ παρορμῶντα εἰς
[14, 9]	ἔχομεν ἐν φυλακῇ, ξίφη τε	ἀμφίστομα	καὶ ἀντὶ λόγχης ὑσσός, ἄφυκτον
[14, 1]	θέσθαι ταῖς χώραις, ὧν ἦρξαν	ἀμφότεροι,	τὰς ὀνομασίας ἀφ´ αὑτῶν. οἱ
[14, 5]	πόλεις ἐννέα πολεμίων ἔλαβεν. Ληφθέντες	ἀμφοτέρωθεν	ἀγεληδὸν οἱ θεοστυγεῖς κατεκόπησαν. ~Ὅτι
[14, 6]	παρανομίας παραλιπεῖν. Μυρία τοιαῦτα λέγειν	ἄν	τις ἔχοι ταῖς πόλεσι ταύταις
[14, 9]	ὥσπερ ἀπείροις πολέμου. τί γὰρ	ἂν	δυνήσονται δεινὸν ἐργάσασθαι τοὺς ὁμόσε
[14, 9]	τὸν ἀπὸ τοῦδε χρόνον, οἷς	ἂν	ἐγγένηται τὸν ἐπιφανέστατον τῇ πατρίδι
[14, 9]	χθαμαλοῦ πρὸς τὰ μετέωρα χωρεῖν	ἀναγκαζομένοις.	φοβείσθω δὲ μηδεὶς ὑμῶν μήτε
[14, 11]	χρῆμα κάλλιστον καὶ πόλει Ῥωμαίων	ἀναγκαιότατον	ἀνδρῶν ἀρετή· εἰ δὴ καὶ
[14, 13]	ὑμῖν ἐσόμεθα φίλοι, δουλεύειν δ´	ἀναγκασθέντες	οὐδέποτε. ἠγάσθη τε δὴ τῆς
[14, 1]	λέγουσι Κελτὸν ἐκ τῆς Πυρρήνης	ἀναδιδόμενον,	ἀφ´ οὗ πρῶτον μὲν τὴν
[14, 10]	ἀσφαλὲς ἔχουσα. ἔτι γὰρ αὐτῶν	ἀναιρομένων	τὰς μαχαίρας ὑποδύνοντες ὑπὸ τοὺς
[14, 2]	ταῖς πέριξ οἰκίαις ἕως ἐδάφους,	ἀνακαθαιρομένων	τῶν οἰκοπέδων ἕνεκα τῆς ἐπισκευῆς,
[14, 2]	ὅτι ταχέως ἑαυτὴν ἡ πόλις	ἀναλαβοῦσα	βλαστοὺς ἀντὶ τῶν παλαιῶν ἐξοίσει
[14, 9]	οἵας ἐβούλεσθε παρὰ τῶν ἐχθίστων	ἀναπράξασθαι	δίκας, καὶ στρατηγὸν ἐμέ, ᾧ
[14, 9]	σκιρτήσεις καὶ τὰ διὰ κενῆς	ἀνασείσματα	τῶν ὅπλων καὶ οἱ πολλοὶ
[14, 10]	ὅπλοις ἄμοιρος. τοτὲ μὲν γὰρ	ἀνατείνοντες	ἄνω τὰς μαχαίρας τὸν ἄγριον
[14, 10]	καὶ τοὺς θυρεοὺς εἰς ὕψος	ἀνατείνοντες,	ἔπειτα γυροὶ καὶ βραχεῖς γινόμενοι,
[14, 1]	τῶν Εὐρωπείων συνάπτει κατὰ τὰς	ἀνατολάς,	τοῖς δὲ Πυρρηναίοις κατὰ μεσημβρίαν
[14, 11]	πατρίδι, πολλοὺς ἀνήσει ἡ γῆ	ἄνδρας	ἀγαθούς. ταῦτ´ εἰπὼν καὶ μηδενὶ
[14, 13]	τε δὴ τῆς μεγαλοφροσύνης τοὺς	ἄνδρας	ὁ Μάρκιος καὶ τὴν πολιορκίαν
[14, 11]	ποιῆσαι τὰ μαντεύματα καὶ πολλοὺς	ἄνδρας	ὁμοίους αὐτῷ δοῦναι τῇ πόλει
[14, 1]	ἔκελσαν τὸν Γαλατικόν, οἱ δ´	ἄνδρες,	ἐπειδὴ τοῦ αἰγιαλοῦ ἐλάβοντο, Κελσικὴν
[14, 11]	ἁπάντων ἀγαθῶν ἀνήσει. τοιαῦτα τῶν	ἀνδρῶν	ἀποφηναμένων ἀπαρχὰς ἕκαστος εἰς τὸ
[14, 11]	κάλλιστον καὶ πόλει Ῥωμαίων ἀναγκαιότατον	ἀνδρῶν	ἀρετή· εἰ δὴ καὶ ταύτης
[14, 6]	μὲν δὴ καὶ τοῦτο τῶν	ἀνδρῶν·	λέγω δὲ τὸ μηδενὶ μνησικακῆσαι
[14, 6]	εἰσάγειν, οὔτε παρὰ τῶν ἐπιφανεστάτων	ἀνδρῶν	ὅμηρα λαμβάνειν, οὔτε ὅπλα τοὺς
[14, 11]	καὶ ἐπὶ τὸν πολεμιστὴν ἵππον	ἀνέβη·	συναχθέντος δ´ ἐπὶ τὴν θέαν
[14, 1]	καὶ Θρᾳκίῳ γένει κατὰ βορέαν	ἄνεμον	καὶ ποταμὸν Ἴστρον, ὃς ἀπὸ
[14, 1]	κατὰ μεσημβρίαν τε καὶ νότον	ἄνεμον,	τῇ δὲ ἔξω στηλῶν Ἡρακλείων
[14, 1]	τὴν γῆν περαιουμένοις αἱ νῆες	ἀνέμῳ	βιαίῳ φερόμεναι κατὰ τὸν κόλπον
[14, 10]	στρατείας ἅπαντα τὰ δεινὰ γενναίως	ἀνέφερον.	~Ἐν Ῥώμῃ πολλὰ μὲν καὶ
[14, 2]	ἡμέρᾳ βλαστὸν ἐκ τοῦ στελέχους	ἀνῆκεν	ὅσον τε πηχυαῖον, δῆλον ἅπασι
[14, 7]	ἀπῄεσαν. ~Ὅτι Σολπίκιος Ῥοῦφος ἐπίκλησιν	ἀνὴρ	ἦν ἔν τε ταῖς πολεμικαῖς
[14, 3]	~Ὅτι Μάρκος Φούριος ὁ δικτάτωρ	ἀνὴρ	ἦν τῶν κατὰ τὴν αὐτὴν
[14, 11]	τοῦτο χαριούμενος τῇ πατρίδι, πολλοὺς	ἀνήσει	ἡ γῆ ἄνδρας ἀγαθούς. ταῦτ´
[14, 11]	τὸν λοιπὸν χρόνον ἁπάντων ἀγαθῶν	ἀνήσει.	τοιαῦτα τῶν ἀνδρῶν ἀποφηναμένων ἀπαρχὰς
[14, 6]	τῷ μηδὲν τῶν ὑπὲρ τὴν	ἀνθρωπίνην	φύσιν εἰς ἀλλήλους παρανομεῖν. ὅσοις
[14, 9]	σπαθᾶται, τίνα παρέχειν πέφυκε τοῖς	ἀνοήτως	ἐπιοῦσι πλεονεξίαν ἢ τοῖς μετὰ
[14, 9]	φυλακῇ, ξίφη τε ἀμφίστομα καὶ	ἀντὶ	λόγχης ὑσσός, ἄφυκτον βέλος· τὰ
[14, 9]	δὲ καὶ ἀθάνατον εὐκλείαν καταλείψοντες	ἀντὶ	τοῦ θνητοῦ σώματος νηπίοις παισὶ
[14, 2]	ἑαυτὴν ἡ πόλις ἀναλαβοῦσα βλαστοὺς	ἀντὶ	τῶν παλαιῶν ἐξοίσει νέους. Ἐν
[14, 10]	ὅλα διακόψοντες τὰ σώματα τῶν	ἀντιπολέμων·	ἔπειτα τὰς ἀκμὰς τῶν σιδήρων
[14, 10]	καὶ πρὸς τὸ βάρβαρον αὐτῶν	ἀντιτέχνησις	εὐπαίδευτος τε ἦν καὶ πολὺ
[14, 10]	ἄμοιρος. τοτὲ μὲν γὰρ ἀνατείνοντες	ἄνω	τὰς μαχαίρας τὸν ἄγριον τρόπον
[14, 11]	βιβλία εἶπον, ὅτι τὰ πλείστου	ἄξια	τῷ Ῥωμαίων δήμῳ λαβοῦσα ἡ
[14, 6]	τὴν αὐτὴν διάνοιαν λαβόντες τοῖς	ἀξιοῦσι	τῆς Ἑλλάδος ἄρχειν οὔτ´ Ἀθηναίοις
[14, 2]	τοῦ συνοικισμοῦ τῆς πόλεως διέσωσεν	ἀπαθές,	ῥόπαλον ἐκ θατέρου τῶν ἄκρων
[14, 8]	ἐπίδοσιν εἰς πολυσαρκίαν τε καὶ	ἁπαλότητα	καὶ οὕτως ἐξεθηλύνθησαν τὰς δυνάμεις,
[14, 10]	τὰς ἀτρύτους καὶ συνεχεῖς στρατείας	ἅπαντα	τὰ δεινὰ γενναίως ἀνέφερον. ~Ἐν
[14, 6]	μίαν δὲ πρᾶξιν οἰόμενοι συνέχειν	ἅπαντας	τοὺς κατὰ συγγένειαν ἢ φιλίαν
[14, 8]	Ἀλβανὴν ἐπόρθουν· ἔνθα μὲν πολλῆς	ἅπαντες	ἐδωδῆς ἐμπιμπλάμενοι, πολὺν δὲ πίνοντες
[14, 11]	ἀφθονίαν εἰς τὸν λοιπὸν χρόνον	ἁπάντων	ἀγαθῶν ἀνήσει. τοιαῦτα τῶν ἀνδρῶν
[14, 11]	σημεῖα θεόπεμπτα γέγονε, μέγιστον δ´	ἁπάντων	τόδε· τῆς ἀγορᾶς κατὰ τὸ
[14, 11]	δὲ κόσμος ἐσθῆτος, πολλαὶ δὲ	ἀπαρχαὶ	συμπασῶν τεχνῶν δημοσίᾳ κατὰ τοῦ
[14, 11]	ἀνήσει. τοιαῦτα τῶν ἀνδρῶν ἀποφηναμένων	ἀπαρχὰς	ἕκαστος εἰς τὸ χάσμα ἔφερεν,
[14, 11]	καρπῶν πελάνους καὶ ἀπὸ χρημάτων	ἀπαρχάς.	Μάρκος δέ τις Κούρτιος ἐν
[14, 11]	ἀρετή· εἰ δὴ καὶ ταύτης	ἀπαρχήν	τινα ἡ γῆ λάβοι καὶ
[14, 2]	ἀνῆκεν ὅσον τε πηχυαῖον, δῆλον	ἅπασι	ποιῆσαι βουλομένων τῶν θεῶν, ὅτι
[14, 4]	ἀλλὰ καὶ τότε ὑπὲρ ὑμῶν	ἀπέθνησκον	καὶ νῦν ὑφ´ ὑμῶν ἀποθανοῦμαι.
[14, 9]	τε μορφὰς καὶ φωνὰς ἐν	ἀπειλαῖς	πολεμίων σπαθᾶται, τίνα παρέχειν πέφυκε
[14, 9]	ἐκδειματοῦσιν, ὀρρωδητέα ἡμῖν ἐστιν, ὥσπερ	ἀπείροις	πολέμου. τί γὰρ ἂν δυνήσονται
[14, 9]	παρεγένεσθε καὶ ὅσοι διὰ νεότητα	ἀπελείφθητε	αὐτοῦ, οἱ μὲν ἵνα τὴν
[14, 10]	καὶ τῶν ὅπλων τὰ μὲν	ἀπεστόμωτο,	τὰ δὲ συνετέθραυστο, τὰ δ´
[14, 10]	ἔπειτα τὰς ἀκμὰς τῶν σιδήρων	ἀπέστρεφον.	Ἡ δὲ τῶν Ῥωμαίων ἀλκὴ
[14, 12]	μιαρώτερον, ὃς οὐδὲ τῶν σιτιζόντων	ἀπέχεται.	~Τοῦ ὑπάτου Μαρκίου Πριβερνάτας πολιορκοῦντος,
[14, 6]	τὰ τῶν κεκρατηκότων ἀγαθὰ προσλαβόντες	ἀπῄεσαν.	~Ὅτι Σολπίκιος Ῥοῦφος ἐπίκλησιν ἀνὴρ
[14, 6]	ἀφελέσθαι, οὔτ´ ἄλλο σημεῖον οὐδὲν	ἀπιστουμένης	φιλίας ποιῆσαι· μίαν δὲ πρᾶξιν
[14, 9]	στράτευμα χωροῦν ἐφ´ ἡμᾶς. ἀλλ´	ἄπιτε	καὶ καθίστασθε εἰς τάξιν. ~Ἡ
[14, 9]	ἀγῶνα ποιησόμεθα, σύνεργον ἡμῖν τοῖς	ἀπὸ	μετεώρου κατιοῦσιν ἐπὶ τὸ πρανές,
[14, 11]	ᾤετο δεῖν ἀγαθῶν τῇ πατρίδι,	ἀπό	τε καρπῶν πελάνους καὶ ἀπὸ
[14, 1]	Κελτική, ὡς μέν τινές φασιν,	ἀπό	τινος γίγαντος Κελτοῦ αὐτόθι δυναστεύσαντος,
[14, 1]	ἐπειδὴ τοῦ αἰγιαλοῦ ἐλάβοντο, Κελσικὴν	ἀπὸ	τοῦ συμβάντος αὐτοῖς πάθους τὴν
[14, 9]	εὐποτμίαν· μακάριον μὲν ἕξοντες τὸν	ἀπὸ	τοῦδε χρόνον, οἷς ἂν ἐγγένηται
[14, 1]	ἄνεμον καὶ ποταμὸν Ἴστρον, ὃς	ἀπὸ	τῶν Ἀλπείων καταβαίνων ὀρῶν μέγιστος
[14, 11]	ἀπό τε καρπῶν πελάνους καὶ	ἀπὸ	χρημάτων ἀπαρχάς. Μάρκος δέ τις
[14, 1]	τὸ μέγεθος, ὅση μὴ πολὺ	ἀποδεῖν	τετάρτη λέγεσθαι μοῖρα τῆς Εὐρώπης,
[14, 13]	ἔμφυτον ἐλευθερίαν. καὶ ὁ Μάρκιος	ἀποδεξάμενος	αὐτοῦ τὴν παρρησίαν φησίν· ἐὰν
[14, 4]	ἀπέθνησκον καὶ νῦν ὑφ´ ὑμῶν	ἀποθανοῦμαι.	τότε μὲν οὖν συμπαθήσαντες ἀφῆκαν
[14, 6]	λέγειν; Ἀθηναῖοι μέν γε Σαμίους	ἀποίκους	ἑαυτῶν ὄντας, Λακεδαιμόνιοι δὲ Μεσσηνίους
[14, 13]	μηδὲν ἔτι ποιήσειν ἐχθρῶν ἔργον;	ἀποκρίνεται	πάλιν ὁ πρεσβευτής· ἐπὶ σοὶ
[14, 13]	κολάζετε τοὺς ἀφισταμένους ὑμῶν οἰκέτας;	ἀποκρίνεται	πρὸς αὐτὸν ὁ πρεσβευτής· ὡς
[14, 13]	ὡς δεῖ κολάζεσθαι τοὺς ποθοῦντας	ἀπολαβεῖν	τὴν ἔμφυτον ἐλευθερίαν. καὶ ὁ
[14, 4]	κατέφυγον, κινδυνεύων διὰ τυραννίδος ἐπίθεσιν	ἀπολέσθαι,	βλέψας εἰς τὸ Καπιτώλιον καὶ
[14, 2]	πλαττόμενοι τὴν εἰς τὸ παντελὲς	ἀπορίαν.	~Ὅτι Μάρκος Φούριος ὁ δικτάτωρ
[14, 2]	δ´ ἀκούσματι, οἵ τε βεβαίως	ἄποροι	καὶ οἱ πλαττόμενοι τὴν εἰς
[14, 11]	ἀγαθῶν ἀνήσει. τοιαῦτα τῶν ἀνδρῶν	ἀποφηναμένων	ἀπαρχὰς ἕκαστος εἰς τὸ χάσμα
[14, 10]	μὲν ἐκείνων πληγὰς ὑπερπετεῖς γινομένας	ἀπράκτους	καὶ κενὰς ἐποίουν, αὐτοὶ δὲ
[14, 12]	ὑπὸ τοῦ δήμου καταψηφισθεὶς τίμημα	ἀργυρικὸν	εἶπεν, ὅτι θηρίον οὐδέν ἐστι
[14, 2]	δὲ τῇ Ῥώμῃ καλιάς τις	Ἄρεος	ἱερὰ περὶ τὴν κορυφὴν ἱδρυμένη
[14, 11]	καὶ πόλει Ῥωμαίων ἀναγκαιότατον ἀνδρῶν	ἀρετή·	εἰ δὴ καὶ ταύτης ἀπαρχήν
[14, 9]	οἱ μὲν ἵνα τὴν τότε	ἀρετὴν	μὴ καταισχύνητε τῇ νῦν δειλίᾳ,
[14, 11]	ἕνεκα καὶ τῆς κατὰ πολέμους	ἀρετῆς	ἔφοδον αἰτησάμενος ἐπὶ τὴν βουλὴν
[14, 11]	ἐν τοῖς πρώτοις τῶν νέων	ἀριθμούμενος	σωφροσύνης ἕνεκα καὶ τῆς κατὰ
[14, 4]	τὰ πολιτικὰ φρονιμώτατος. ~Μάλλιος ὁ	ἀριστεύσας,	ὅτε εἰς τὸ Καπιτώλιον Ῥωμαῖοι
[14, 1]	καὶ καρποῖς δαψιλὴς καὶ κτήνεσιν	ἀρίστη	νέμεσθαι, σχίζεται μέση ποταμῷ Ῥήνῳ,
[14, 1]	καὶ πᾶσαν τὴν ὑπὸ τοῖς	ἄρκτοις	ἤπειρον διελθὼν εἰς τὸ Ποντικὸν
[14, 9]	τοῖς θεοφορήτοις παρέχει, τοῖς δ´	ἁρπάσαι	τὰ ἀλλότρια προθυμουμένοις μαλακώτεραι πρὸς
[14, 6]	λαβόντες τοῖς ἀξιοῦσι τῆς Ἑλλάδος	ἄρχειν	οὔτ´ Ἀθηναίοις οὔτε Λακεδαιμονίοις· τί
[14, 9]	ἀκαταπλήκτως ἐπ´ αὐτοὺς θεούς τε	ἀρωγοὺς	ἔχοντες, οἳ παρέξουσιν ὑμῖν ἐξουσίαν,
[14, 8]	ἐν τοῖς ὅπλοις, κόπτεσθαι μὲν	ἄσθματι	συνεχεῖ τὰ πνεύματα, ῥεῖσθαι δ´
[14, 1]	ἄλλοι δὲ ἐξ Ἡρακλέους καὶ	Ἀστερόπης	τῆς Ἀτλαντίδος δύο γενέσθαι μυθολογοῦσι
[14, 10]	τοτὲ δ´ ἐκ τῶν πλαγίων	ἀστοχάστους	πληγὰς ἐξέφερον, ὡς αὐτοῖς σκεπαστηρίοις
[14, 10]	τε ἦν καὶ πολὺ τὸ	ἀσφαλὲς	ἔχουσα. ἔτι γὰρ αὐτῶν ἀναιρομένων
[14, 1]	ἐξ Ἡρακλέους καὶ Ἀστερόπης τῆς	Ἀτλαντίδος	δύο γενέσθαι μυθολογοῦσι παῖδας, Ἴβηρον
[14, 10]	ἐθάδες ὄντες πόνων διὰ τὰς	ἀτρύτους	καὶ συνεχεῖς στρατείας ἅπαντα τὰ
[14, 9]	χαρακτὴρ αἵ τε δὴ πλημμελεῖς	αὗται	σκιρτήσεις καὶ τὰ διὰ κενῆς
[14, 9]	τῶν ἰδίων ἀγωνιζομένοις ἡ φύσις	αὐτὴ	θάρσος τέ τι πρὸς τοὺς
[14, 2]	κατὰ τὴν ἔριν τὴν γενομένην	αὐτῇ	πρὸς Ποσειδῶνα περὶ τῆς χώρας,
[14, 3]	ἀνὴρ ἦν τῶν κατὰ τὴν	αὐτὴν	ἀκμασάντων ἡλικίαν τά τε πολέμια
[14, 6]	φύσει Ῥωμαίοις μετῆν, οὐ τὴν	αὐτὴν	διάνοιαν λαβόντες τοῖς ἀξιοῦσι τῆς
[14, 11]	κατὰ τοῦ χάσματος ἐρρίφησαν· καὶ	αὐτίκα	ἡ γῆ συνῆλθεν. ~ὑπερφυές τι
[14, 1]	φασιν, ἀπό τινος γίγαντος Κελτοῦ	αὐτόθι	δυναστεύσαντος, ἄλλοι δὲ ἐξ Ἡρακλέους
[14, 10]	γινομένας ἀπράκτους καὶ κενὰς ἐποίουν,	αὐτοὶ	δὲ ὀρθὰ τὰ ξίφη φέροντες
[14, 13]	δ´ εἰπόντος· φράσατέ μοι, πῶς	αὐτοὶ	κολάζετε τοὺς ἀφισταμένους ὑμῶν οἰκέτας;
[14, 6]	μετὰ τὴν ἄφεσιν τῶν ἐγκλημάτων	αὐτοῖς	ἐχαρίσαντο. σκοπούμενοι γάρ, ὡς μηδὲν
[14, 1]	ἐλάβοντο, Κελσικὴν ἀπὸ τοῦ συμβάντος	αὐτοῖς	πάθους τὴν χώραν ἐκάλεσαν, ἣν
[14, 10]	πλαγίων ἀστοχάστους πληγὰς ἐξέφερον, ὡς	αὐτοῖς	σκεπαστηρίοις ὅλα διακόψοντες τὰ σώματα
[14, 6]	ἀδελφῶν οὐδὲν διαφέροντας, ἐπειδὴ προσέκρουσαν	αὐτοῖς	τι, διαλυσάμενοι τὴν συγγένειαν οὕτως
[14, 13]	ἀφισταμένους ὑμῶν οἰκέτας; ἀποκρίνεται πρὸς	αὐτὸν	ὁ πρεσβευτής· ὡς δεῖ κολάζεσθαι
[14, 13]	σωτηρίας ἐλπὶς ὑπελείπετο, ἐπρεσβεύοντο πρὸς	αὐτόν·	τοῦ δ´ εἰπόντος· φράσατέ μοι,
[14, 4]	τότε μὲν οὖν συμπαθήσαντες ἀφῆκαν	αὐτόν,	ὕστερον δὲ κατὰ κρημνοῦ ἐρρίφη.
[14, 9]	δικτάτωρ Κάμιλλος, συγκαλέσας τοὺς ἀμφ´	αὑτὸν	ἐδημηγόρησε πολλὰ παρορμῶντα εἰς τόλμαν,
[14, 9]	καὶ ὅσοι διὰ νεότητα ἀπελείφθητε	αὐτοῦ,	οἱ μὲν ἵνα τὴν τότε
[14, 13]	ἐλευθερίαν. καὶ ὁ Μάρκιος ἀποδεξάμενος	αὐτοῦ	τὴν παρρησίαν φησίν· ἐὰν δὲ
[14, 9]	ζηλωταὶ πατέρων, ἴτε ἀκαταπλήκτως ἐπ´	αὐτοὺς	θεούς τε ἀρωγοὺς ἔχοντες, οἳ
[14, 11]	μαντεύματα καὶ πολλοὺς ἄνδρας ὁμοίους	αὐτῷ	δοῦναι τῇ πόλει τῇ Ῥωμαίων
[14, 4]	χεῖρας ἐκτείνας εἰς τὸν ἐν	αὐτῷ	νεὼν τοῦ Διὸς εἶπεν· οὐδ´
[14, 11]	τοῦ χάσματος ἑαυτόν. ἐπὶ δὲ	αὐτῷ	πολλὰ μὲν ἱερεῖα, πολλοὶ δὲ
[14, 10]	τὸ ἀσφαλὲς ἔχουσα. ἔτι γὰρ	αὐτῶν	ἀναιρομένων τὰς μαχαίρας ὑποδύνοντες ὑπὸ
[14, 10]	ἀλκὴ καὶ πρὸς τὸ βάρβαρον	αὐτῶν	ἀντιτέχνησις εὐπαίδευτος τε ἦν καὶ
[14, 6]	φιλανθρώπους διανοίας τε καὶ πράξεις	αὐτῶν	Ἑλληνικὰς εἶναι λογίζομαι, τὰς δ´
[14, 10]	τὰ ξίφη φέροντες βουβῶνάς τε	αὐτῶν	ἔπαιον καὶ λαγόνας διῄρουν καὶ
[14, 9]	μηδ´ εἰς ταῦτά τις πλεονεκτήματα	αὐτῶν	ὁρῶν ἀθυμότερος πρὸς τὸν ἀγῶνα
[14, 9]	καὶ τὸ ἐν τοῖς ὄμμασιν	αὐτῶν	πικρὸν καὶ ὁ βλοσυρὸς τῆς
[14, 6]	καὶ θηριωδῶς, ἐπειδὴ τὰς πόλεις	αὐτῶν	ὑποχειρίους ἔλαβον, ὥστε μηδὲ τοῖς
[14, 6]	οὔτε φρουρὰν εἰς τὴν ἀκρόπολιν	αὐτῶν	ᾤοντο δεῖν εἰσάγειν, οὔτε παρὰ
[14, 1]	ἦρξαν ἀμφότεροι, τὰς ὀνομασίας ἀφ´	αὑτῶν.	οἱ δὲ ποταμὸν εἶναί τινα
[14, 1]	ὧν ἦρξαν ἀμφότεροι, τὰς ὀνομασίας	ἀφ´	αὑτῶν. οἱ δὲ ποταμὸν εἶναί
[14, 1]	Κελτὸν ἐκ τῆς Πυρρήνης ἀναδιδόμενον,	ἀφ´	οὗ πρῶτον μὲν τὴν συνεγγύς,
[14, 6]	μὲν δὴ πρὸς τῷ μηδὲν	ἀφαιρεθῆναι	τῶν σφετέρων ἁλούσης τῆς πόλεως,
[14, 10]	λαβαῖς τῶν δυκτύλων καὶ τὰς	ἁφὰς	οὐκέτι κραταιὰς ἐχόντων. Ῥωμαῖοι δὲ
[14, 13]	δὲ δὴ καὶ πεισθῶμεν ὑμῖν	ἀφεῖναι	τὰς ὀργάς, τίνα δώσετε πίστιν
[14, 6]	μνησικακῆσαι τῶν Τυσκλάνων, ἀλλὰ πάντας	ἀφεῖναι	τοὺς ἐξαμαρτόντας ἀζημίους· πολλῷ δ´
[14, 6]	λαμβάνειν, οὔτε ὅπλα τοὺς ἔχοντας	ἀφελέσθαι,	οὔτ´ ἄλλο σημεῖον οὐδὲν ἀπιστουμένης
[14, 6]	τούτου θαυμασιώτερον, ὃ μετὰ τὴν	ἄφεσιν	τῶν ἐγκλημάτων αὐτοῖς ἐχαρίσαντο. σκοπούμενοι
[14, 4]	ἀποθανοῦμαι. τότε μὲν οὖν συμπαθήσαντες	ἀφῆκαν	αὐτόν, ὕστερον δὲ κατὰ κρημνοῦ
[14, 11]	γῆ συνελεύσεταί τε καὶ πολλὴν	ἀφθονίαν	εἰς τὸν λοιπὸν χρόνον ἁπάντων
[14, 13]	μοι, πῶς αὐτοὶ κολάζετε τοὺς	ἀφισταμένους	ὑμῶν οἰκέτας; ἀποκρίνεται πρὸς αὐτὸν
[14, 8]	πολλῷ τὰ μέλη, θᾶττον δὲ	ἀφίστασθαι	τῶν πόνων ἢ κελευσθεῖεν ὑπὸ
[14, 6]	ἐν τῇ πόλει γενήσεται μηδ´	ἀφορμὴν	νεωτερισμοῦ λήψονταί τινες, οὔτε φρουρὰν
[14, 9]	ὅσα ἄλλα ὑπὸ βαρβάρου καὶ	ἄφρονος	ἀλαζονείας κατά τε μορφὰς καὶ
[14, 9]	ἀμφίστομα καὶ ἀντὶ λόγχης ὑσσός,	ἄφυκτον	βέλος· τὰ μὲν σκεπαστήρια, οἷα
[14, 6]	παρίημι, ἐπεὶ καὶ τούτων μεμνημένος	ἄχθομαι·	τὸ γὰρ Ἑλληνικὸν οὐκ ὀνόματι

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 7/06/2007