Livre, Chap. |
[7, 29] |
τὴν
βουλὴν
ὑμεῖς
ἔχοιτε
δι´
|
αἰτίας. |
ἀδικεῖτε
γὰρ
ἡμᾶς,
ὦ
δημόται, |
[7, 54] |
κύριος,
ἀπολύσει
τὸν
ἄνδρα
τῆς
|
αἰτίας |
αἰδούμενος
μὲν
αὐτὸ
τὸ
κινδυνεῦον |
[7, 65] |
δίκην
ἀσχήμονα
ὑπέσχεν
οὔτ´
εἰς
|
αἰτίας
|
ἀλλοτρίους
τῶν
ἐπιτηδευμάτων
κατέστη.
ὅταν |
[7, 62] |
ὑπεῖχε
τὴν
ἀρχὴν
περὶ
τοιαύτης
|
αἰτίας |
ἀνὴρ
τοσαυτάκις
ὑπεριδὼν
τῆς
ἑαυτοῦ |
[7, 70] |
πεπόνθασιν
οἱ
βάρβαροι
διὰ
πολλὰς
|
αἰτίας, |
ἃς
οὐ
καιρὸς
ἐν
τῷ |
[7, 45] |
χρόνου
προσκρούματα,
ἐφ´
οἷς
δι´
|
αἰτίας |
εἴχομεν
αὐτούς,
περὶ
πολλοῦ
ἐποιήσαντο
|
[7, 64] |
ἀπροσδοκήτου
φανείσης
ἐπὶ
σφίσι
τῆς
|
αἰτίας. |
ἐπειδὴ
δ´
οὐδεὶς
οὐκέτι
ἀπελογεῖτο, |
[7, 40] |
βουλή,
τὸ
συμβησόμενον,
ὅτι
δι´
|
αἰτίας |
ἐσόμεθα
παρὰ
τῷ
δήμῳ
τῆς
|
[7, 67] |
τε
καὶ
ταπεινοὶ
καὶ
δι´
|
αἰτίας |
ἔχοντες
τὸν
Οὐαλέριον,
ὑφ´
οὗ |
[7, 13] |
διὰ
ταύτας
μὲν
δὴ
τὰς
|
αἰτίας |
ἡ
τῶν
κληρούχων
ἀποστολὴ
ταχεῖα |
[7, 66] |
τῶν
βασιλέων
στάσις
ἔσχε
τοιαύτας
|
αἰτίας
|
καὶ
εἰς
τοῦτο
κατέσκηψε
τὸ |
[7, 12] |
τῆς
Ῥώμης
εἰληφότες,
ἀφ´
ἧς
|
αἰτίας |
καὶ
τὸ
δεύτερον
{τοὺς}
κληρούχους |
[7, 58] |
δημάρχους,
ὅτι
ταύτης
ἕνεκα
τῆς
|
αἰτίας |
μέλλουσιν
αὐτοῦ
κατηγορεῖν.
οἱ
δὲ
|
[7, 66] |
δι´
ἃς
δὲ
συνεχωρήθη
ταῦτ´
|
αἰτίας |
παρέλιπον·
διὰ
τοῦτ´
ἐπεξῆλθον
ἁπάσας. |
[7, 28] |
ὑμᾶς
δεῖ
μαθεῖν,
ἀφ´
ἧς
|
αἰτίας |
συνέβη,
καὶ
ὡς
τελευτῶσα
ἡ |
[7, 61] |
γὰρ
αὐτὸν
ἐψηφίσατο
ταύτης
τῆς
|
αἰτίας |
τὸ
συνέδριον,
καὶ
ἐπὶ
ῥητοῖς |
[7, 68] |
νόσων
οὔτε
ὑπ´
ἄλλης
τινὸς
|
αἰτίας
|
φανερᾶς
ἀναρπασθέντα
αἰφνιδίως
ἀποθανεῖν·
καὶ |