HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
ἡμίσειαν 1
ἥμισυ 1
ἡμῶν 22
ἦν 86
ἣν 21
ἠναγκάσθη 1
ἠναγκάσθησαν 2

Fréquences [« »]
85 αὐτῶν
85 εἰ
84 τῷ
86 ἦν
86 τῇ
87 ἂν
87 κατὰ

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Denys d'Halicarnasse, Les Antiquités romaines, livre VII

ἦν

Livre, Chap.

[7, 73]   τούτων συντελεσθέντα τῶν ὑπάτων τοιάδε ἦν.

[7, 72]   ἡ σατυρικὴ παιδιὰ καὶ ὄρχησις ἦν, ἀλλ´ Ἑλλήνων, δέδοικα, μὴ καὶ

[7, 64]   ὥστε βοῆς καὶ θορύβου πᾶσα ἦν ἀνάπλεως ἡ ἀγορά, καὶ οὔθ´

[7, 18]   γνοίη τῇ βουλῇ φίλον τι ἦν· ἀντιπαρατεταγμένοι δὲ καὶ δι´ ὑποψίας

[7, 8]   καὶ εἴ τι ἄλλο τυραννίδος ἦν ἄξιον κτῆμα, τὰ λοιπὰ τοῖς

[7, 60]   φύσιν ἀπιστεῖν. ἓν δὲ κεφάλαιον ἦν ἁπάντων τῶν λόγων, μηδεμίαν αὐτοὺς

[7, 13]   δήμῳ δὲ κατ´ ἀρχὰς μὲν ἦν ἀσμένῳ τοὺς κληρούχους διαλαγχάνειν ὡς

[7, 21]   καὶ τῶν πρεσβυτέρων, ὡς ἔθος ἦν αὐτοῖς, πρώτων ἀποφηναμένων τὰς ἑαυτῶν

[7, 59]   πάνυ τετιμημένων ἀργυρίου, ὅπλα δ´ ἦν αὐτῶν σαυνία καὶ σφενδόναι· οὗτοι

[7, 35]   κρημνὸς ἐξαίσιος, ὅθεν αὐτοῖς ἔθος ἦν βάλλειν τοὺς ἐπιθανατίους. οἱ μὲν

[7, 64]   καὶ τῶν ἄλλων πολιτῶν οἷς ἦν βουλομένοις ἀπολαῦσαί τι τῆς τοῦ

[7, 14]   διεξῄεσαν, ἃ τοῖς πολλοῖς ἀκούειν ἦν βουλομένοις, ὡς ἐκ προνοίας τε

[7, 20]   τὸ μὲν ἥμισυ μέρος ὠνητὸν ἦν βραχείας πάνυ τιμῆς, τὸ δὲ

[7, 19]   συνεστράτευεν. ἡγεμὼν δὲ τῶν ἐξελθόντων ἦν Γάιος Μάρκιος ὁ τὴν Κοριολάνων

[7, 64]   μεγάλης ἀφορμῆς καὶ φανερᾶς λαβόμενον. ἦν γὰρ ἀληθὴς ἡ τῶν λαφύρων

[7, 3]   μὴ τὴν εὐδαιμονίαν τῆς πόλεως. ἦν γὰρ Κύμη κατ´ ἐκείνους τοὺς

[7, 4]   ἡ βουλὴ πᾶσα τούτῳ συνελάμβανεν· ἦν δ´ ἀριστοκρατικὴ τότε παρὰ τοῖς

[7, 15]   συνεκάλουν τὸν δῆμον εἰς ἐκκλησίαν· ἦν δ´ οὐ πολὺ τῆς ἡμέρας

[7, 12]   τὰς αὐτὰς ἀπορίας κατέστησεν αὐτούς. ἦν δ´ οὐθὲν εἶδος ἀναγκαίας τροφῆς,

[7, 21]   κατάλυσιν, καὶ τοὺς ἄλλους ἐνῆγεν. ἦν δὲ περὶ αὐτὸν ἑταιρία μεγάλη

[7, 4]   ἱππεῖς ἀναμὶξ ὡς ἅπαντας ἀναρπασόμενοι. ἦν δὲ τὸ πρὸ τῆς πόλεως

[7, 69]   τὸ γενόμενον, καὶ πάντες ἐμαρτύρησαν. ἦν δὲ τοιόνδε· ἀνὴρ Ῥωμαῖος οὐκ

[7, 37]   ἐξήνεγκαν καὶ πάντων ἐπαινεσάντων ἐκύρωσαν. ἦν δὲ τοιόνδε· Τὰς τιμὰς εἶναι

[7, 17]   κώλυμα γένηται πρὸς τῶν ὑπάτων. ἦν δὲ τοιόσδε ὁ νόμος· Δημάρχου

[7, 67]   ὁ γὰρ πρεσβύτερος τῶν παίδων ἦν δέκα γεγονὼς ἔτη, ὁ δὲ

[7, 47]   μὲν οὐθένα λέγοντες· ἔτι γὰρ ἦν δι´ αἰσχύνης τότε Ῥωμαίοις τοῦτο,

[7, 17]   γενέσθαι καταλαβόμενοι τὸ Ἡφαιστεῖον, ἔνθα ἦν ἔθος αὐτοῖς ἐκκλησιάζειν, ἐκάλουν μὲν

[7, 60]   ἁπάσας τὰς εὐεργεσίας ὑπομιμνήσκων, ὅσας ἦν εἰληφὼς ὁ δῆμος παρὰ τῶν

[7, 64]   ὃ τοῦ δήμου πλεῖστον μέρος ἦν, ἐκ παντὸς ἀπολέσαι τὸν ἄνδρα

[7, 70]   ἔθνη τὴν Ῥωμαίων πόλιν Ἑλληνικὰ ἦν ἐκ τῶν ἐπιφανεστάτων ἀποικισθέντα τόπων,

[7, 69]   δέους ἀνάπλεως ἐγένετο, καὶ ἀχανὴς ἦν ἕκαστος οὐκ ἔχων συμβαλεῖν, ὅ

[7, 59]   συνάγειν ἐκκλησίαν, ὥσπερ αὐτοῖς πάτριον ἦν. ἐν γὰρ τοῖς πρότερον χρόνοις,

[7, 15]   αὐτοῖς οἱ δήμαρχοι, καὶ οὐκ ἦν ἐν μέρει οὐδ´ ἐν κόσμῳ

[7, 72]   Ἑλληνικὸν δ´ ἄρα καὶ τοῦτ´ ἦν ἐν τοῖς πάνυ παλαιὸν ἐπιτήδευμα,

[7, 19]   ὅσα ἐκ τοῦ πράγματος χρηστὰ ἦν, ἐπιλογιζομένοις, ὑπερορίου στρατιᾶς ἐκπεμφθείσης ὡς

[7, 46]   καὶ πάντα πάσχοντα. ταῦτα γὰρ ἦν ἔργα ἀγαθοῦ πολίτου καὶ τὸ

[7, 73]   καὶ ζημίαν ἐπιβαλοῦσα, ἧς ἄξιος ἦν, ἑτέραν ἐψηφίσατο τῷ θεῷ πομπὴν

[7, 7]   ὑστεριζούσας ὁλκάδας ἀνεδέχετο, ἐπειδὴ καιρὸς ἦν, ἔφη βούλεσθαι τὰ πραχθέντα κατὰ

[7, 15]   ἡγεῖτο τῆς γνώμης Ἄππιος, καὶ ἦν ἡ νικῶσα αὕτη πολλῆς ἐμπεσούσης

[7, 16]   δικαιώσεως. ἥλιός τε περὶ καταφορὰν ἦν ἤδη, καὶ συνέτρεχεν ἐκ τῶν

[7, 19]   τοῦ κατορθώσειν ἐλπίδι· περιβόητος γὰρ ἦν ἤδη ὁ ἀνήρ, καὶ δέος

[7, 42]   ὑπεμείνατε, ὧν ἔνια οὔτε κάλλιστα ἦν ἴσως οὔτε λυσιτελέστατα· νῦν δ´

[7, 64]   δὲ τῶν πατρικίων χεὶρ οὐκ ἦν καθ´ ἑαυτὴν ἀξιόμαχος. τοῦτο καταμαθὼν

[7, 1]   ἔρημος ἡ χώρα τῶν ἐπιμελησομένων ἦν καὶ ἐπὶ πολὺν χρόνον διετέλεσεν,

[7, 65]   κωλύουσα καὶ ὅσα ἄλλα τιμιώτατα ἦν καὶ ἴδια τῶν πατρικίων μόνων

[7, 21]   οἷς ἐπαιρόμενος ἐφρυάττετο καὶ λαμπρὸς ἦν καὶ προῆλθεν ἐπὶ μήκιστον ἐπιφανείας.

[7, 25]   τε νεότης ὀλίγου δεῖν πᾶσα ἦν καὶ τῶν πρεσβυτέρων οἱ πλουσιώτατοί

[7, 35]   τῷ σκοπεῖν, ὅ τι πρακτέον ἦν. ~Κατιδὼν δ´ αὐτὸν ἀμηχανοῦντα Λεύκιος

[7, 16]   καὶ ὁπόσα ἐπὶ τοῖς δημόταις ἦν κρίνειν τε καὶ ψηφίζεσθαι, τούτων

[7, 39]   πρόκλησιν, ἣν οὐχ οἷόν τ´ ἦν μὴ δέξασθαι τοῖς ὑπάτοις. ἠξίουν

[7, 12]   δέ τις εὔνοια, οἷς φροντὶς ἦν μὴ περιιδεῖν ὑπὸ τοῖς ἐχθροῖς

[7, 22]   ἀμφοῖν ταὐτό. κράτιστον μὲν οὖν ἦν μηδὲ τὸ σπέρμα τῆς ἐξουσίας

[7, 8]   τρισὶ κρατύνεται τὴν τυραννίδα· ὧν ἦν μία μὲν ἐκ τῶν ῥυπαρωτάτων

[7, 2]   τυραννῶν τότε τῆς Κύμης Ἀριστόδημος ἦν ὁ Ἀριστοκράτους, ἀνὴρ οὐ τῶν

[7, 4]   τὸν Ἀριστόδημον ἐβούλοντο τιμῆσαι, καὶ ἦν ὁ δῆμος ἅπας μετ´ ἐκείνου·

[7, 50]   τί γὰρ ἂν τὸ κωλῦσον ἦν οὕτως αἰσχρῶς καὶ κακῶς Μαρκίου

[7, 35]   δῆμος ἐπὶ τοὺς πατρικίους· καὶ ἦν πολλὴ μὲν ἔργων ἀκοσμία, πολλὴ

[7, 59]   πλῆθος εἰς εἴκοσι λόχους συντεταγμένον ἦν, προσέκειντο δ´ αὐτοῖς δύο ἶλαι

[7, 54]   τοῖς πεισθεῖσι προσάψειν αὐτὸν ἀπέφαινεν· ἦν τ´ ἐνταῦθα πολὺς ὀλοφυρόμενος καὶ

[7, 67]   ἐπέτρεψαν τῷ δήμῳ τὴν δίκην· ἦν τ´ οἰμωγὴ καὶ δάκρυα τῶν

[7, 72]   πεντεκαιδεκάτης ὀλυμπιάδος Ἄκανθος ὁ Λακεδαιμόνιος ἦν. τὰ δὲ πρὸ τούτων δι´

[7, 21]   ἑταιρία μεγάλη νέων εὐγενῶν, οἷς ἦν τὰ μέγιστα τιμήματα βίων καὶ

[7, 24]   ἀνίετε, ἀλλ´ ὅσου πλείστου ποτὲ ἦν τὰ ὤνια, τοσούτου καὶ νῦν

[7, 72]   ἡ τῶν ἀρρένων κίνησις ἐνόπλιος ἦν, τάδε λέγει· Καί ῥ´ αἱ

[7, 41]   πρὸς τοὺς πατρικίους· πολλὰ δ´ ἦν ταῦτα· νόμον ἐκυρώσατε Ποπλίου Οὐαλερίου

[7, 44]   δ´ ἄρα παρεφρόνει καὶ θεοβλαβὴς ἦν ταῦτα πείθων ὑμᾶς, ὥστ´ οὐδ´

[7, 69]   ἕλκειν καὶ εἴ τις ἄλλος ἦν τῆς πόλεως τόπος ἐπιφανὴς ἡγούμενον

[7, 19]   καὶ ἀγαθῶν ἰσομοιρία. ἀλλ´ οὐκ ἦν τὸ πλῆθος ὑπήκοον αὐτοῖς οὐδ´

[7, 4]   τῶν πενήτων εὖ ποιῶν· καὶ ἦν τοῖς προεστηκόσι τῆς ἀριστοκρατίας διὰ

[7, 35]   τοσαύτη ἄρα τῆς ἀρχῆς αἰδὼς ἦν τοῖς τότε ἀνθρώποις, καὶ οὕτω

[7, 70]   δὴ βάρβαρον αὐτῶν τὸ γένος ἦν, τοσούτου ἂν ἐδέησαν αὐτοὶ τὰ

[7, 14]   ἐκκλησίας παρελθὼν Σπόριος Σικίνιος, ὃς ἦν τοῦ ἀρχείου τότε ἡγεμών, αὐτός

[7, 62]   δ´ αὐτοῦ λέγοντος ὅσον μὲν ἦν τοῦ δημοτικοῦ μέρους ἐπιεικὲς καὶ

[7, 72]   τε καὶ κάλλος οἵα τις ἦν. τούτοις ἠκολούθουν ἡνίοχοι τὰ τέθριππά

[7, 1]   τῶν Ἑλληνικῶν ἐξετάσαι συγγραφέων, ὅστις ἦν τύραννος τότε Σικελίας, ἀβασανίστως δέ

[7, 72]   τῶν θυηπολιῶν τρόπος ὁ αὐτὸς ἦν τῷ παρ´ ἡμῖν. χερνιψάμενοί τε

[7, 21]   τῆς πολιτείας δίκαια νομιμώτεροι. ~Τούτων ἦν τῶν ὀλιγαρχικῶν καὶ ὁ Μάρκιος

[7, 47]   καὶ πρότερον ἔφην, ὅτι μισοδημότατος ἦν τῶν πατρικίων καὶ οὐδέποτε ταῖς

[7, 34]   παρελθὼν ἔξαρνος μὲν ὑπὲρ οὐθενὸς ἦν τῶν πρὸς τὴν βουλὴν εἰρημένων

[7, 44]   ὑμῖν. ὃ δὲ πάντων ἀνοσιώτατον ἦν τῶν τότε ὑπὸ τούτου ἀξιωθέντων,

[7, 42]   ἔδει μὴ συγχωρῆσαι, εἰ δύναμις ἦν ὑμῖν, συγχωρήσαντας δὲ μηκέτι τοῖς

[7, 62]   πρώτης ἡλικίας διῆλθεν, ὅσας ἐστρατευμένος ἦν ὑπὲρ τῆς πόλεως στρατείας, καὶ

[7, 69]   συμβαλεῖν, ὅ τι τὸ δηλούμενον ἦν ὑπὸ τοῦ θεοῦ, καὶ τίς

[7, 2]   ἱστοροῦσί τινες, εἴθ´ ὅτι πρᾷος ἦν φύσει καὶ μαλακὸς εἰς ὀργήν,

[7, 73]   παρὰ τοῖς ἀρχαίοις Ἕλλησι ταῦτ´ ἦν, ὡς Ὅμηρος ἐπὶ τῇ Πατρόκλου

[7, 59]   τῆς τῶν ἀπορωτάτων προελθεῖν· καὶ ἦν ὥσπερ τέρας τοῦτο σχισθέντων δίχα

Livre, Chap.
[7, 73]	τούτων συντελεσθέντα τῶν ὑπάτων τοιάδε	ἦν.
[7, 72]	ἡ σατυρικὴ παιδιὰ καὶ ὄρχησις	ἦν,	ἀλλ´ Ἑλλήνων, δέδοικα, μὴ καὶ
[7, 64]	ὥστε βοῆς καὶ θορύβου πᾶσα	ἦν	ἀνάπλεως ἡ ἀγορά, καὶ οὔθ´
[7, 18]	γνοίη τῇ βουλῇ φίλον τι	ἦν·	ἀντιπαρατεταγμένοι δὲ καὶ δι´ ὑποψίας
[7, 8]	καὶ εἴ τι ἄλλο τυραννίδος	ἦν	ἄξιον κτῆμα, τὰ λοιπὰ τοῖς
[7, 60]	φύσιν ἀπιστεῖν. ἓν δὲ κεφάλαιον	ἦν	ἁπάντων τῶν λόγων, μηδεμίαν αὐτοὺς
[7, 13]	δήμῳ δὲ κατ´ ἀρχὰς μὲν	ἦν	ἀσμένῳ τοὺς κληρούχους διαλαγχάνειν ὡς
[7, 21]	καὶ τῶν πρεσβυτέρων, ὡς ἔθος	ἦν	αὐτοῖς, πρώτων ἀποφηναμένων τὰς ἑαυτῶν
[7, 59]	πάνυ τετιμημένων ἀργυρίου, ὅπλα δ´	ἦν	αὐτῶν σαυνία καὶ σφενδόναι· οὗτοι
[7, 35]	κρημνὸς ἐξαίσιος, ὅθεν αὐτοῖς ἔθος	ἦν	βάλλειν τοὺς ἐπιθανατίους. οἱ μὲν
[7, 64]	καὶ τῶν ἄλλων πολιτῶν οἷς	ἦν	βουλομένοις ἀπολαῦσαί τι τῆς τοῦ
[7, 14]	διεξῄεσαν, ἃ τοῖς πολλοῖς ἀκούειν	ἦν	βουλομένοις, ὡς ἐκ προνοίας τε
[7, 20]	τὸ μὲν ἥμισυ μέρος ὠνητὸν	ἦν	βραχείας πάνυ τιμῆς, τὸ δὲ
[7, 19]	συνεστράτευεν. ἡγεμὼν δὲ τῶν ἐξελθόντων	ἦν	Γάιος Μάρκιος ὁ τὴν Κοριολάνων
[7, 64]	μεγάλης ἀφορμῆς καὶ φανερᾶς λαβόμενον.	ἦν	γὰρ ἀληθὴς ἡ τῶν λαφύρων
[7, 3]	μὴ τὴν εὐδαιμονίαν τῆς πόλεως.	ἦν	γὰρ Κύμη κατ´ ἐκείνους τοὺς
[7, 4]	ἡ βουλὴ πᾶσα τούτῳ συνελάμβανεν·	ἦν	δ´ ἀριστοκρατικὴ τότε παρὰ τοῖς
[7, 15]	συνεκάλουν τὸν δῆμον εἰς ἐκκλησίαν·	ἦν	δ´ οὐ πολὺ τῆς ἡμέρας
[7, 12]	τὰς αὐτὰς ἀπορίας κατέστησεν αὐτούς.	ἦν	δ´ οὐθὲν εἶδος ἀναγκαίας τροφῆς,
[7, 21]	κατάλυσιν, καὶ τοὺς ἄλλους ἐνῆγεν.	ἦν	δὲ περὶ αὐτὸν ἑταιρία μεγάλη
[7, 4]	ἱππεῖς ἀναμὶξ ὡς ἅπαντας ἀναρπασόμενοι.	ἦν	δὲ τὸ πρὸ τῆς πόλεως
[7, 69]	τὸ γενόμενον, καὶ πάντες ἐμαρτύρησαν.	ἦν	δὲ τοιόνδε· ἀνὴρ Ῥωμαῖος οὐκ
[7, 37]	ἐξήνεγκαν καὶ πάντων ἐπαινεσάντων ἐκύρωσαν.	ἦν	δὲ τοιόνδε· Τὰς τιμὰς εἶναι
[7, 17]	κώλυμα γένηται πρὸς τῶν ὑπάτων.	ἦν	δὲ τοιόσδε ὁ νόμος· Δημάρχου
[7, 67]	ὁ γὰρ πρεσβύτερος τῶν παίδων	ἦν	δέκα γεγονὼς ἔτη, ὁ δὲ
[7, 47]	μὲν οὐθένα λέγοντες· ἔτι γὰρ	ἦν	δι´ αἰσχύνης τότε Ῥωμαίοις τοῦτο,
[7, 17]	γενέσθαι καταλαβόμενοι τὸ Ἡφαιστεῖον, ἔνθα	ἦν	ἔθος αὐτοῖς ἐκκλησιάζειν, ἐκάλουν μὲν
[7, 60]	ἁπάσας τὰς εὐεργεσίας ὑπομιμνήσκων, ὅσας	ἦν	εἰληφὼς ὁ δῆμος παρὰ τῶν
[7, 64]	ὃ τοῦ δήμου πλεῖστον μέρος	ἦν,	ἐκ παντὸς ἀπολέσαι τὸν ἄνδρα
[7, 70]	ἔθνη τὴν Ῥωμαίων πόλιν Ἑλληνικὰ	ἦν	ἐκ τῶν ἐπιφανεστάτων ἀποικισθέντα τόπων,
[7, 69]	δέους ἀνάπλεως ἐγένετο, καὶ ἀχανὴς	ἦν	ἕκαστος οὐκ ἔχων συμβαλεῖν, ὅ
[7, 59]	συνάγειν ἐκκλησίαν, ὥσπερ αὐτοῖς πάτριον	ἦν.	ἐν γὰρ τοῖς πρότερον χρόνοις,
[7, 15]	αὐτοῖς οἱ δήμαρχοι, καὶ οὐκ	ἦν	ἐν μέρει οὐδ´ ἐν κόσμῳ
[7, 72]	Ἑλληνικὸν δ´ ἄρα καὶ τοῦτ´	ἦν	ἐν τοῖς πάνυ παλαιὸν ἐπιτήδευμα,
[7, 19]	ὅσα ἐκ τοῦ πράγματος χρηστὰ	ἦν,	ἐπιλογιζομένοις, ὑπερορίου στρατιᾶς ἐκπεμφθείσης ὡς
[7, 46]	καὶ πάντα πάσχοντα. ταῦτα γὰρ	ἦν	ἔργα ἀγαθοῦ πολίτου καὶ τὸ
[7, 73]	καὶ ζημίαν ἐπιβαλοῦσα, ἧς ἄξιος	ἦν,	ἑτέραν ἐψηφίσατο τῷ θεῷ πομπὴν
[7, 7]	ὑστεριζούσας ὁλκάδας ἀνεδέχετο, ἐπειδὴ καιρὸς	ἦν,	ἔφη βούλεσθαι τὰ πραχθέντα κατὰ
[7, 15]	ἡγεῖτο τῆς γνώμης Ἄππιος, καὶ	ἦν	ἡ νικῶσα αὕτη πολλῆς ἐμπεσούσης
[7, 16]	δικαιώσεως. ἥλιός τε περὶ καταφορὰν	ἦν	ἤδη, καὶ συνέτρεχεν ἐκ τῶν
[7, 19]	τοῦ κατορθώσειν ἐλπίδι· περιβόητος γὰρ	ἦν	ἤδη ὁ ἀνήρ, καὶ δέος
[7, 42]	ὑπεμείνατε, ὧν ἔνια οὔτε κάλλιστα	ἦν	ἴσως οὔτε λυσιτελέστατα· νῦν δ´
[7, 64]	δὲ τῶν πατρικίων χεὶρ οὐκ	ἦν	καθ´ ἑαυτὴν ἀξιόμαχος. τοῦτο καταμαθὼν
[7, 1]	ἔρημος ἡ χώρα τῶν ἐπιμελησομένων	ἦν	καὶ ἐπὶ πολὺν χρόνον διετέλεσεν,
[7, 65]	κωλύουσα καὶ ὅσα ἄλλα τιμιώτατα	ἦν	καὶ ἴδια τῶν πατρικίων μόνων
[7, 21]	οἷς ἐπαιρόμενος ἐφρυάττετο καὶ λαμπρὸς	ἦν	καὶ προῆλθεν ἐπὶ μήκιστον ἐπιφανείας.
[7, 25]	τε νεότης ὀλίγου δεῖν πᾶσα	ἦν	καὶ τῶν πρεσβυτέρων οἱ πλουσιώτατοί
[7, 35]	τῷ σκοπεῖν, ὅ τι πρακτέον	ἦν.	~Κατιδὼν δ´ αὐτὸν ἀμηχανοῦντα Λεύκιος
[7, 16]	καὶ ὁπόσα ἐπὶ τοῖς δημόταις	ἦν	κρίνειν τε καὶ ψηφίζεσθαι, τούτων
[7, 39]	πρόκλησιν, ἣν οὐχ οἷόν τ´	ἦν	μὴ δέξασθαι τοῖς ὑπάτοις. ἠξίουν
[7, 12]	δέ τις εὔνοια, οἷς φροντὶς	ἦν	μὴ περιιδεῖν ὑπὸ τοῖς ἐχθροῖς
[7, 22]	ἀμφοῖν ταὐτό. κράτιστον μὲν οὖν	ἦν	μηδὲ τὸ σπέρμα τῆς ἐξουσίας
[7, 8]	τρισὶ κρατύνεται τὴν τυραννίδα· ὧν	ἦν	μία μὲν ἐκ τῶν ῥυπαρωτάτων
[7, 2]	τυραννῶν τότε τῆς Κύμης Ἀριστόδημος	ἦν	ὁ Ἀριστοκράτους, ἀνὴρ οὐ τῶν
[7, 4]	τὸν Ἀριστόδημον ἐβούλοντο τιμῆσαι, καὶ	ἦν	ὁ δῆμος ἅπας μετ´ ἐκείνου·
[7, 50]	τί γὰρ ἂν τὸ κωλῦσον	ἦν	οὕτως αἰσχρῶς καὶ κακῶς Μαρκίου
[7, 35]	δῆμος ἐπὶ τοὺς πατρικίους· καὶ	ἦν	πολλὴ μὲν ἔργων ἀκοσμία, πολλὴ
[7, 59]	πλῆθος εἰς εἴκοσι λόχους συντεταγμένον	ἦν,	προσέκειντο δ´ αὐτοῖς δύο ἶλαι
[7, 54]	τοῖς πεισθεῖσι προσάψειν αὐτὸν ἀπέφαινεν·	ἦν	τ´ ἐνταῦθα πολὺς ὀλοφυρόμενος καὶ
[7, 67]	ἐπέτρεψαν τῷ δήμῳ τὴν δίκην·	ἦν	τ´ οἰμωγὴ καὶ δάκρυα τῶν
[7, 72]	πεντεκαιδεκάτης ὀλυμπιάδος Ἄκανθος ὁ Λακεδαιμόνιος	ἦν.	τὰ δὲ πρὸ τούτων δι´
[7, 21]	ἑταιρία μεγάλη νέων εὐγενῶν, οἷς	ἦν	τὰ μέγιστα τιμήματα βίων καὶ
[7, 24]	ἀνίετε, ἀλλ´ ὅσου πλείστου ποτὲ	ἦν	τὰ ὤνια, τοσούτου καὶ νῦν
[7, 72]	ἡ τῶν ἀρρένων κίνησις ἐνόπλιος	ἦν,	τάδε λέγει· Καί ῥ´ αἱ
[7, 41]	πρὸς τοὺς πατρικίους· πολλὰ δ´	ἦν	ταῦτα· νόμον ἐκυρώσατε Ποπλίου Οὐαλερίου
[7, 44]	δ´ ἄρα παρεφρόνει καὶ θεοβλαβὴς	ἦν	ταῦτα πείθων ὑμᾶς, ὥστ´ οὐδ´
[7, 69]	ἕλκειν καὶ εἴ τις ἄλλος	ἦν	τῆς πόλεως τόπος ἐπιφανὴς ἡγούμενον
[7, 19]	καὶ ἀγαθῶν ἰσομοιρία. ἀλλ´ οὐκ	ἦν	τὸ πλῆθος ὑπήκοον αὐτοῖς οὐδ´
[7, 4]	τῶν πενήτων εὖ ποιῶν· καὶ	ἦν	τοῖς προεστηκόσι τῆς ἀριστοκρατίας διὰ
[7, 35]	τοσαύτη ἄρα τῆς ἀρχῆς αἰδὼς	ἦν	τοῖς τότε ἀνθρώποις, καὶ οὕτω
[7, 70]	δὴ βάρβαρον αὐτῶν τὸ γένος	ἦν,	τοσούτου ἂν ἐδέησαν αὐτοὶ τὰ
[7, 14]	ἐκκλησίας παρελθὼν Σπόριος Σικίνιος, ὃς	ἦν	τοῦ ἀρχείου τότε ἡγεμών, αὐτός
[7, 62]	δ´ αὐτοῦ λέγοντος ὅσον μὲν	ἦν	τοῦ δημοτικοῦ μέρους ἐπιεικὲς καὶ
[7, 72]	τε καὶ κάλλος οἵα τις	ἦν.	τούτοις ἠκολούθουν ἡνίοχοι τὰ τέθριππά
[7, 1]	τῶν Ἑλληνικῶν ἐξετάσαι συγγραφέων, ὅστις	ἦν	τύραννος τότε Σικελίας, ἀβασανίστως δέ
[7, 72]	τῶν θυηπολιῶν τρόπος ὁ αὐτὸς	ἦν	τῷ παρ´ ἡμῖν. χερνιψάμενοί τε
[7, 21]	τῆς πολιτείας δίκαια νομιμώτεροι. ~Τούτων	ἦν	τῶν ὀλιγαρχικῶν καὶ ὁ Μάρκιος
[7, 47]	καὶ πρότερον ἔφην, ὅτι μισοδημότατος	ἦν	τῶν πατρικίων καὶ οὐδέποτε ταῖς
[7, 34]	παρελθὼν ἔξαρνος μὲν ὑπὲρ οὐθενὸς	ἦν	τῶν πρὸς τὴν βουλὴν εἰρημένων
[7, 44]	ὑμῖν. ὃ δὲ πάντων ἀνοσιώτατον	ἦν	τῶν τότε ὑπὸ τούτου ἀξιωθέντων,
[7, 42]	ἔδει μὴ συγχωρῆσαι, εἰ δύναμις	ἦν	ὑμῖν, συγχωρήσαντας δὲ μηκέτι τοῖς
[7, 62]	πρώτης ἡλικίας διῆλθεν, ὅσας ἐστρατευμένος	ἦν	ὑπὲρ τῆς πόλεως στρατείας, καὶ
[7, 69]	συμβαλεῖν, ὅ τι τὸ δηλούμενον	ἦν	ὑπὸ τοῦ θεοῦ, καὶ τίς
[7, 2]	ἱστοροῦσί τινες, εἴθ´ ὅτι πρᾷος	ἦν	φύσει καὶ μαλακὸς εἰς ὀργήν,
[7, 73]	παρὰ τοῖς ἀρχαίοις Ἕλλησι ταῦτ´	ἦν,	ὡς Ὅμηρος ἐπὶ τῇ Πατρόκλου
[7, 59]	τῆς τῶν ἀπορωτάτων προελθεῖν· καὶ	ἦν	ὥσπερ τέρας τοῦτο σχισθέντων δίχα

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 9/01/2007