Livre, Chap. |
[6, 18] |
τὸ
δὲ
πλῆθος
ἓν
μόνον
|
τοῦτο
|
ἁμαρτεῖν
ἔλεγον,
ὅτι
πονηροῖς
ἐπείσθη |
[6, 46] |
ἐρημουμένην
τὴν
πόλιν
ὁρώντων.
μετὰ
|
τοῦτο
|
βουλαί
τε
συχναὶ
καὶ
κατηγορίαι |
[6, 52] |
Δί´
οὐχ
οἱ
φαυλότατοι.
εἰς
|
τοῦτο |
γὰρ
ἤδη
τινὲς
ἥκουσιν
εὐηθείας, |
[6, 63] |
τοὺς
ἐν
ταῖς
ἀποικίαις
ἀνακαλῶμεν.
|
τοῦτο |
δ´
ὅσον
ἐστὶ
πλῆθος
ἐκ |
[6, 93] |
ὁ
δὲ
Πόστουμος
ὡς
ἔγνω
|
τοῦτο, |
δείσας
μή
τι
μονωθεὶς
ὁ |
[6, 83] |
δέοντα
λελογισμένῳ
συγκατατιθέμενοι
καὶ
μετὰ
|
τοῦτο |
ἡσυχίας
γενομένης
Μενήνιος
Ἀγρίππας,
ὅσπερ |
[6, 78] |
δὲ
δὴ
τό
γε
μετὰ
|
τοῦτο |
καὶ
διαβολαὶ
συνεχεῖς
κατ´
ἀλλήλων |
[6, 71] |
ἀλλ´
ὑπέμειναν
ὑμῶν
τὸ
σοβαρὸν
|
τοῦτο |
καὶ
μειρακιῶδες
τῆς
αὐθαδείας
{βάρος} |
[6, 56] |
εἰσί
τινες,
οἷς
τὸ
δύσερι
|
τοῦτο |
καὶ
φιλόνεικον
ἔνεστιν
ἰδίᾳ
τε |
[6, 74] |
ἔχοντες
ἀξιόμαχον
χεῖρα
καὶ
διὰ
|
τοῦτο |
κατακλεισθέντες
εἰς
πολιορκίαν
τε
καὶ |
[6, 92] |
ὠθούμενοι
κατὰ
πρανοῦς
χωρίου
ἐνέκλιναν.
|
τοῦτο |
κατιδὼν
ὁ
Μάρκιος,
ὑπὲρ
οὗ |
[6, 94] |
δὲ
πρὸς
τοὺς
Ἀντιάτας
μάχης
|
τοῦτο |
λαβούσης
τὸ
τέλος
αἱ
λοιπαὶ |
[6, 62] |
λώβαις
διαχρησόμενοι.
καὶ
αὐτούς,
εἰ
|
τοῦτο |
μάθοιεν,
εὖ
ἴστε,
ὅτι
λήψεσθε |
[6, 88] |
δόξαντα
τῇ
βουλῇ
διεσάφησαν.
μετὰ
|
τοῦτο
|
Μενηνίου
παραινέσαντος
τοῖς
δημόταις
ἀποστεῖλαί |
[6, 88] |
ταύτην
ἐναντιούμεθα
τὴν
δέησιν
ὑμῶν.
|
τοῦτο |
μέντοι
χαρίσασθε
ἡμῖν,
ὃ
καὶ |
[6, 70] |
ἔπεισε
τὸν
Σικίννιον.
καὶ
μετὰ
|
τοῦτο |
ὁ
μὲν
Σικίννιος
συγκαλέσας
εἰς |
[6, 56] |
βουλῇ
προσαναφέροντας·
αὐτοὶ
γὰρ
εἴσονται
|
τοῦτο. |
οἱ
δὲ
νῦν
ὑπεροπτικοὶ
δοκοῦντες |
[6, 88] |
πρεσβευτὰς
παρεκάλει
συγχωρῆσαι
σφίσι
καὶ
|
τοῦτο. |
οἱ
δὲ
πρέσβεις
μεταστάντες
ἐκ |
[6, 67] |
κομιουμένοις
τὰ
φίλτατα,
καὶ
μετὰ
|
τοῦτο |
παρελθόντες
εἰς
τὸ
συνέδριον
αὐτοί |
[6, 56] |
πῶς
δ´
ἂν
καταλυσαίμεθ´
αὐτήν,
|
τοῦτο |
πειρῶ
λέγειν.
ὁρᾷς
γάρ,
ὅση |
[6, 49] |
ἀνιάτων
ἱκανῶς
ἀπερισκέπτως
ἔχουσι.
καὶ
|
τοῦτο |
πεπόνθασι
παρ´
οὐδὲν
ἕτερον
ἢ |
[6, 5] |
διὰ
τὴν
ἀπειρίαν
τῶν
ἀντιστρατήγων
|
τοῦτο |
ποιήσειν
ἐλπίσαντι,
τότ´
ἐφάνη
χωρεῖν |
[6, 64] |
οὔτε
τῶν
συμβούλων
οὐδεὶς
λέγει,
|
τοῦτο |
προσθεὶς
παύσομαι.
οὐδενὸς
οὕτω
δεῖ |
[6, 65] |
ὅταν
ἀναγκαῖον
γένηται·
ἦν
δὲ
|
τοῦτο |
στῖφος
καρτερὸν
καὶ
σχεδὸν
ἅπασα |
[6, 45] |
γενέσθαι
παρεσκεύασεν.
εὐθὺς
δὲ
μετὰ
|
τοῦτο |
τάδε
ἐγίνετο·
οἱ
μὲν
πένητες |
[6, 72] |
ψυχαῖς
ἐκπλήσσειν
ἔοικε,
καὶ
διὰ
|
τοῦτο |
τεταπεινωμένοι
φέρειν
τοὺς
λόγους
εἰς |
[6, 18] |
δαίμων
ἀφείλετο
τοῦ
Λατίνων
ἀξιώματος,
|
τοῦτο |
τῇ
Ῥωμαίων
προσθήσοντας
εὐποτμίᾳ.
τελευτῶντες |
[6, 17] |
παρακομιζομένης
διὰ
τὸν
πόλεμον.
διὰ
|
τοῦτο |
τὸ
δέος
ἀνασκέψασθαι
τὰ
Σιβύλλεια
|
[6, 5] |
προφανῶς
κρατύνονται
τὴν
φυλακήν.
μετὰ
|
τοῦτο |
τὸ
ἔργον
τοῖς
περὶ
Μαμίλιον |
[6, 40] |
ἂν
ἐμοὶ
τὴν
βουλὴν
εἰς
|
τοῦτο |
τὸ
λειτούργημα,
ἑτέρων
ὄντων
{τῶν} |
[6, 12] |
ἀποθνήσκουσιν
ἅμα.
ἐξωθεῖται
δὲ
μετὰ
|
τοῦτο |
τὸ
πάθος
ἡ
Ῥωμαίων
φάλαγξ
|
[6, 90] |
εὐετηρίας
ἐπιμελησομένους.
λαβόντες
δὲ
καὶ
|
τοῦτο |
τὸ
συγχώρημα
παρὰ
τῆς
βουλῆς |
[6, 87] |
περιόψονται
τῶν
δικαίων
ἀποστερούμενον
οὐθένα·
|
τοῦτο |
ὑμᾶς
ἀντιβολοῦμεν
καὶ
δεόμεθα
πρὸς |
[6, 72] |
κακῶς
εἰδώς.
εἰ
γὰρ
ἅπαντες
|
τοῦτο |
ὑπολάβοιμεν,
ἡ
καθ´
ἕνα
ὑμῶν |
[6, 68] |
βουλευμάτων
τὴν
πόλιν·
ἔσται
δὲ
|
τοῦτο |
φανερὸν
οὐκ
εἰς
μακράν·
τούτοις |
[6, 8] |
εὐπραγίαις
χείρονα;
καὶ
τίς
ἂν
|
τοῦτο |
φήσειε
νοῦν
ἔχων;
θαυμάσαιμι
δ´
|
[6, 40] |
ἐπὶ
τέλος
ἄγοντα
τῶν
ὁμολογηθέντων·
|
τοῦτο |
ὡς
οὐ
δικαίως
ἂν
ὑποπτεύοιτε |