Alphabétiquement     [«   »]
τοσούτους 2
τοτὲ 4
τότε 20
τοῦ 293
Τοῦ 4
Τουβέρων 1
τοῦδε 4
Fréquences     [«    »]
201 εἰς
217 τοῖς
244 τὸν
293 τοῦ
308 μὲν
319 ἐν
321 τὸ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Denys d'Halicarnasse, Les Antiquités romaines, livre I

τοῦ


Livre, Chap.
[1, 87]   οἰκτίστην Ῥωμύλος ἀπό τε  τοῦ   ἀδελφοῦ καὶ πολιτικῆς ἀλληλοκτονίας ἀνελόμενος
[1, 53]   οἰκοῦντας βασιλεύειν Τρώων, τὴν ἀνακομιδὴν  τοῦ   Αἰνείου ἀνέπλασαν. Ἄρχειν δὲ δὴ
[1, 34]   ἐκράτησε. Δοκεῖ δέ μοι καὶ  τοῦ   ἄλλου στρατοῦ πᾶν, εἴ τι
[1, 50]   ἐπί τε Ἄκτιον ἐλθόντες ὁρμίζονται  τοῦ   Ἀμβρακικοῦ κόλπου πρὸς τὸ ἀκρωτήριον.
[1, 53]   ταῦτα καὶ τὴν παρέκβασιν ἐποιησάμην  τοῦ   ἀναγκαίου χάριν, ἐπειδὴ συγγραφέων οἱ
[1, 16]   τινῶν τῆς πολεμίας ἐκράτησαν, ἐκ  τοῦ   ἀσφαλεστέρου ἤδη καὶ οἱ λοιποὶ
[1, 25]   τῶν οἰκούντων ἐν αὐτῇ ἐθνῶν,  τοῦ   Ἀχαϊκοῦ, καὶ σύμπασα χερρόνησος,
[1, 28]   λόγος ὧδε· Τοῦ Πελασγοῦ  τοῦ   βασιλέος αὐτῶν καὶ Μενίππης τῆς
[1, 78]   ἐλέχθη. Ὡς δὲ τὴν γνώμην  τοῦ   βασιλέως ἔμαθον οἱ σύνεδροι ἀπαραιτήτῳ
[1, 82]   πύλας οἱ μάλιστα πιστευόμενοι πρὸς  τοῦ   βασιλέως ἐφρούρουν) συλλαμβάνει τε καὶ
[1, 45]   ὀνομασίαν ἅμα τοῖς Ἀβοριγῖσιν ἀπὸ  τοῦ   βασιλέως τῆς χώρας Λατῖνοι ὠνομάσθησαν·
[1, 60]   κοινῇ ὀνομασίᾳ προσαγορεύοντες ἑαυτοὺς ἀπὸ  τοῦ   βασιλέως τῶν Ἀβοριγίνων Λατίνους, οὕτω
[1, 53]   κατὰ τὴν ἀξίωσιν Ἔλυμος ἀπὸ  τοῦ   βασιλικοῦ γένους ὢν, ἀφ´ οὗ
[1, 76]   δὲ Νεμέτωρ αἰσθόμενος οὐκ ἀπὸ  τοῦ   βελτίστου ταῦτα πράττοντα τὸν ἀδελφὸν
[1, 77]   δαίμονα, τέξεσθαι δ´ αὐτὴν ἐκ  τοῦ   βιασμοῦ δύο παῖδας ἀνθρώπων μακρῷ
[1, 70]   τῆς μοναρχίας καὶ τῇ ῥαστώνῃ  τοῦ   βίου, ἣν ἔτι καὶ εἰς
[1, 49]   μέντοι τήν γε τελευτὴν αὐτῷ  τοῦ   βίου συμπεσεῖν ἐν τοῖςδε τοῖς
[1, 87]   πεπραγμένων παρεὶς ἑαυτὸν εἰς ἀπόγνωσιν  τοῦ   βίου τρέπεται. Τῆς δὲ Λαυρεντίας,
[1, 74]   δὲ Κίγκιος ἀνὴρ τῶν ἐκ  τοῦ   βουλευτικοῦ συνεδρίου περὶ τὸ τέταρτον
[1, 9]   καὶ πολιτείας μεταδόσει τοῖς μετὰ  τοῦ   γενναίου ἐν πολέμῳ κρατηθεῖσι, δούλων
[1, 54]   δι´ αὐτοὺς γενομένων, μάλιστα εἰ  τοῦ   γένους αὐτῶν τι περιῆν
[1, 6]   εἰληφότας καλὰς τὰς πρώτας ἐκ  τοῦ   γένους ἀφορμὰς μέγα ἐφ´ ἑαυτοῖς
[1, 27]   δὲ Κότυϊ γήμαντι θυγατέρα Τύλλου  τοῦ   γηγενοῦς Ἁλίην δύο γενέσθαι παῖδας
[1, 79]   ἐγγὺς ἐγένοντο καὶ εἶδον ἔξω  τοῦ   γνησίου ῥείθρου τὸν Τέβεριν ὑπὸ
[1, 81]   ὑποτοπηθείς τι τῶν ἀληθῶν εἴτε  τοῦ   δαίμονος ἄγοντος εἰς τοὐμφανὲς τὸ
[1, 77]   καθιστάντα· Οἱ δὲ πλεῖστοι μυθολογοῦσι  τοῦ   δαίμονος εἴδωλον, οὗ τὸ χωρίον
[1, 40]   ἔθος μετέπεσε, καὶ τίς  τοῦ   δαίμονος ἐπιφάνεια περὶ τὴν ἀλλαγὴν
[1, 34]   ἀκτὴ ὀνομαζόμεναι χῶροί τε πολλοὶ  τοῦ   δαίμονος ἐπώνυμοι καὶ μάλιστα οἱ
[1, 39]   παραλιπεῖν. ~Ἔστι δὲ τῶν ὑπὲρ  τοῦ   δαίμονος τοῦδε λεγομένων τὰ μὲν
[1, 55]   Ἔπειτα ἄριστον αὐτοῖς αἱρουμένοις ἐπὶ  τοῦ   δαπέδου σέλινα μὲν πολλοῖς ὑπέστρωτο
[1, 28]   Μενίππης τῆς Πηνειοῦ ἐγένετο Φράστωρ,  τοῦ   δὲ Ἀμύντωρ, τοῦ δὲ Τευταμίδης,
[1, 39]   οἰόμενος δεῖν διερευνήσασθαι τὸν χῶρον.  τοῦ   δὲ Κάκου πρὸ τῆς θύρας
[1, 28]   δὲ Ἀμύντωρ, τοῦ δὲ Τευταμίδης,  τοῦ   δὲ Νάνας. ἐπὶ τούτου βασιλεύοντος
[1, 46]   τῆς πόλεως πλήθους οὐδὲν προεμηχανῶντο,  τοῦ   δὲ στρατιωτικοῦ τὸ μὲν ἐπὶ
[1, 28]   ἐγένετο Φράστωρ, τοῦ δὲ Ἀμύντωρ,  τοῦ   δὲ Τευταμίδης, τοῦ δὲ Νάνας.
[1, 40]   μὲν ἀπεχθόμενοι διὰ τὰς ἁρπαγάς,  τοῦ   δὲ τὴν ὄψιν ἐκπαγλούμενοι θεῖόν
[1, 27]   δ´ ἑτέρᾳ διακαρτεροῦντας· χρονίζοντος δὲ  τοῦ   δεινοῦ διανείμαντας ἅπαντα τὸν δῆμον
[1, 46]   κάτω πόλεως ἁλισκομένης ἔφθασαν αἴσθησιν  τοῦ   δεινοῦ λαβεῖν, ἐπὶ τὰ καρτερὰ
[1, 59]   μυθογράφων ἔλεξαν, ἀπὸ τῆς Ἀνίου  τοῦ   Δηλίων βασιλέως θυγατρός, Λαύνας καὶ
[1, 40]   ἐπιμέλεια ἀνάκειται, ἀλλὰ παῖδες ἐκ  τοῦ   δημοσίου ὠνητοὶ δρῶσιν αὐτάς. δι´
[1, 31]   τῆς γνώμης ἐπέμφθη, ἀλλὰ στασιάσαντος  τοῦ   δήμου τὸ ἐλαττωθὲν μέρος ἑκούσιον
[1, 75]   Ἔπειτα Νόμας Πομπίλιος αἱρεθεὶς ὑπὸ  τοῦ   δήμου τρία καὶ τετταράκοντα ἔτη
[1, 46]   τὴν ἄκραν ἑλεῖν προθυμούμενοι διώξεως  τοῦ   διαπίπτοντος ἐκ τῆς πόλεως πλήθους
[1, 41]   Ἄργος ἐξ Ἰβηρίας ἀνασκευαζομένοις, οὔτε  τοῦ   διελθεῖν ἕνεκα τὴν χώραν τοσαύτης
[1, 6]   πραγματείαν, ἀλλὰ τῆς ἀληθείας καὶ  τοῦ   δικαίου προνοούμενος, ὧν δεῖ στοχάζεσθαι
[1, 75]   τυραννικὸς καὶ διὰ τὴν  τοῦ   δικαίου ὑπεροψίαν κληθεὶς Σούπερβος ἕως
[1, 50]   ἐν τῇ νησῖδι τῇ μεταξὺ  τοῦ   Διορύκτου τε καὶ τῆς πόλεως,
[1, 65]   ἀμπέλου τὸν καρπὸν ἱερὸν ἐψηφίσαντο  τοῦ   Διὸς εἶναι γνώμην ἀγορεύσαντος Ἀσκανίου,
[1, 19]   τινος τῶν ἐν τῷ τεμένει  τοῦ   Διὸς κειμένων τριπόδων γράμμασιν ἀρχαίοις
[1, 46]   ~Ἰλίου κρατηθέντος ὑπ´ Ἀχαιῶν, εἴτε  τοῦ   δουρείου ἵππου τῇ ἀπάτῃ, ὡς
[1, 31]   ὥς φασιν ἀπόγονος, ἀνὴρ μετὰ  τοῦ   δραστηρίου καὶ συνετὸς, καὶ αὐτὸν
[1, 51]   Ἥρας ἱερῷ γραφῇ δηλοῦσαν ἀρχαίᾳ  τοῦ   δωρησαμένου τῇ θεῷ Αἰνείου τοὔνομα.
[1, 47]   τῶν ἐγχωρίων γενόμενον ἐπὶ βασιλείᾳ  τοῦ   ἔθνους ἀποπέμπει· καὶ ᾤκησεν Ἀσκάνιος
[1, 42]   πόλεις, μάλιστα δὲ ὅσοι ἀπὸ  τοῦ   Ἑλληνικοῦ γένους ἦσαν δυνάμεις
[1, 89]   ᾠκημένοι τεκμηριῶσαι, Ἠλείων μὲν ἐκ  τοῦ   Ἑλληνικωτάτου γενόμενοι, βαρβάρων δὲ συμπάντων
[1, 53]   βωμὸς ἐπὶ τῇ κορυφῇ  τοῦ   Ἐλύμου ἱδρυμένος καὶ ἱερὸν Αἰνείου
[1, 34]   Ἐπειοὺς οὐχ ἥκιστα φιλοχωρῆσαι μνήμῃ  τοῦ   ἐν Ἤλιδι Κρονίου λόφου, ὅς
[1, 60]   μίξαντες τοῦ τε ἐπιχωρίου καὶ  τοῦ   ἐπήλυδος γένους τὴν ἀξίωσιν ἐπὶ
[1, 35]   πατρίῳ φωνῇ κατὰ τὰς μηνύσεις  τοῦ   ζῴου καλούντων τὸν δάμαλιν οὐίτουλον,
[1, 35]   ὥσπερ καὶ νῦν λέγεται, ἐπὶ  τοῦ   ζῴου τὴν χώραν ὀνομάσαι πᾶσαν
[1, 50]   ἧς ἐβασίλευεν Ἄμβραξ Δεξαμενοῦ  τοῦ   Ἡρακλέους, καὶ ὑπολείπονται ἑκατέρωθι μνημεῖα
[1, 83]   ἀναβολὴν εὑρέσθαι βουλόμενος τοῖς παισὶ  τοῦ   θανάτου καὶ ἅμα αὐτὸς ἀποδράσεσθαι
[1, 77]   οὐσίας τοῦ κόσμου καὶ μεταξὺ  τοῦ   θείου καὶ θνητοῦ γένους τρίτης
[1, 59]   τῶν ἀντιπραττόντων κρείττονα τὴν ἐκ  τοῦ   θείου τύχην λαβοῦσα τοῦ παρ´
[1, 78]   τόν τε βιασμὸν τὸν ὑπὸ  τοῦ   θεοῦ γενόμενον ἀπέφαινε καὶ τοὺς
[1, 79]   νάπος, καὶ βωμὸς ἦν αὐτόθι  τοῦ   θεοῦ· εἰς τοῦτο τὸ χωρίον
[1, 77]   εἰς θεοὺς ἀναφερομένων μηδὲν ἂν  τοῦ   θεοῦ λειτούργημα τῆς ἀφθάρτου καὶ
[1, 38]   διδάξαι τοὺς ἐπιχωρίους ἀπομειλιττομένους τὴν  τοῦ   θεοῦ μῆνιν ἀντὶ τῶν ἀνθρώπων,
[1, 78]   τῷ αὐτῷ πολὺς ἦν λόγῳ  τοῦ   θεοῦ τε ἀποδεικνὺς τὸ ἔργον
[1, 63]   μὲν γὰρ ἑάλω τελευτῶντος ἤδη  τοῦ   θέρους, ἑπτακαίδεκα πρότερον ἡμέραις τῆς
[1, 33]   θέσθαι καὶ τὴν δίαιταν ἐκ  τοῦ   θηριώδους ἐπὶ πλεῖστον εἰς ἡμερότητα
[1, 68]   τοὺς Πενάτας. Δοκοῦσι γάρ μοι  τοῦ   θῆτα μήπω γράμματος εὑρημένου τῷ
[1, 35]   δὴ πρώτην κληθῆναι Ἰταλίαν ἐπὶ  τοῦ   Ἰταλοῦ. Ἐπεὶ δὲ ταύτης καρτερὸς
[1, 72]   Ῥώμην ἐκτίσθαι λέγουσιν ὑπὸ Ῥώμου  τοῦ   Ἰταλοῦ, μητρὸς δὲ Λευκαρίας τῆς
[1, 32]   πάτριον θυσίαν ἐπετέλεσαν, ἣν μέχρι  τοῦ   καθ´ ἡμᾶς χρόνου Ῥωμαῖοι θύουσιν
[1, 11]   τινὸς εἴησαν ἄποικοι γένους  τοῦ   καλουμένου νῦν Ἀρκαδικοῦ. Πρῶτοι γὰρ
[1, 6]   τὴν Ῥωμαϊκὴν ἀρχαιολογίαν ἐπιδραμόντος Ἱερωνόμου  τοῦ   Καρδιανοῦ συγγραφέως ἐν τῇ περὶ
[1, 46]   στενωπῶν ὑποθέοντες ἀνελάμβανον· καὶ ἐγένετο  τοῦ   καταληφθέντος πλεῖον τὸ διαφυγόν. τὴν
[1, 65]   γενέσθαι καὶ θεοὺς αἰτησάμενοι συλλαβέσθαι  τοῦ   κινδυνεύματος ἐξῆλθον ἐκ τῆς πόλεως
[1, 83]   δὲ ἀποσταλεὶς ἄγγελος εὐνοίᾳ τε  τοῦ   κινδυνεύοντος καὶ ἐλέῳ τῆς τύχης
[1, 79]   βρέφη λαμβάνει τε αὐτὰ παρὰ  τοῦ   κοινοῦ καὶ φέρων ὡς τὴν
[1, 79]   Καίνιναν ὀνομαζόμενον ἱερὰ ποιήσων ὑπὲρ  τοῦ   κοινοῦ πάτρια· Ῥῶμος δὲ τὴν
[1, 31]   δὲ στόλος οὗτος οὐκ ἀπὸ  τοῦ   κοινοῦ τῆς γνώμης ἐπέμφθη, ἀλλὰ
[1, 77]   ὡς ἀνακεκραμένης τῆς ἁπάσης οὐσίας  τοῦ   κόσμου καὶ μεταξὺ τοῦ θείου
[1, 38]   Ῥωμαῖοι, πᾶσαν δὲ περιειληφότα τὴν  τοῦ   κόσμου φύσιν, ὁποτέρως ἄν τις
[1, 85]   ἱκανὸν δὲ καὶ τὸ ἀπὸ  τοῦ   κρατίστου γνώριμον, ἐκ δὲ τοῦ
[1, 3]   τῆς δυναστείας· χρόνος τε αὐτῇ  τοῦ   κράτους οὐ βραχύς, ἀλλ´ ὅσος
[1, 25]   πεποίηται ὧδε· Ἴναχε νᾶτορ, παῖ  τοῦ   κρηνῶν πατρὸς Ὠκεανοῦ, μέγα πρεσβεύων
[1, 18]   ἀποικίαν εἰς αὐτὴν ἄγοντος Μάκαρος  τοῦ   Κριάσου. Τὸ δὲ πλεῖον αὐτῶν
[1, 34]   Ἰταλίαν ἱερὸς ἦν τόπος  τοῦ   Κρόνου καλούμενος ὑπὸ τῶν ἐπιχωρίων
[1, 34]   πλησίον Ἀλφειοῦ, καὶ αὐτὸν ἱερὸν  τοῦ   Κρόνου νομίζοντες Ἠλεῖοι θυσίαις καὶ
[1, 38]   ἦν τοὺς παλαιοὺς ἱερὰν ὑπολαβεῖν  τοῦ   Κρόνου τὴν χώραν ταύτην, τὸν
[1, 88]   ἐπιτηδειοτάτην οἰκισμῷ πόλεως ἐνόμισαν,  τοῦ   κτίσματος ἄρξασαν ἱερὰν ἐποιήσαντο καὶ
[1, 64]   δὲ γενομένης καρτερᾶς οὐ πρόσω  τοῦ   Λαουϊνίου καὶ πολλῶν ἑκατέρωθεν ἀπολομένων
[1, 45]   Λατῖνοι ὠνομάσθησαν· καὶ μεταναστάντες ἐκ  τοῦ   Λαουϊνίου κοινῇ μετὰ τῶν ἐπιχωρίων
[1, 67]   ἄβατον καὶ τῶν ἱδρυμάτων ἐκ  τοῦ   Λαουϊνίου μετακομισθέντων ἐκ τοῦ ναοῦ
[1, 66]   ὕστερον ἔτι μετὰ τὴν κτίσιν  τοῦ   Λαουϊνίου πόλιν ἑτέραν οἰκίζει κατὰ
[1, 59]   Λέγεται δὲ κατὰ τὸν πολισμὸν  τοῦ   Λαουϊνίου σημεῖα τοῖς Τρωσὶ γενέσθαι
[1, 67]   βάθρων· Μετακομισθέντα δὲ αὖθις ἐκ  τοῦ   Λαουϊνίου σὺν ἱκετείαις καὶ θυσίαις
[1, 64]   ἕνεκα. Ἀπέστησαν γὰρ αὖθις ἀπὸ  τοῦ   Λατίνου Ῥότολοι λαβόντες ἡγεμόνα τῶν
[1, 78]   ἔφη καὶ παντὸς ἀναίτιος εἶναι  τοῦ   λεγομένου χρόνον τε ἠξίου βασάνου
[1, 68]   Σαμοθρᾴκων ἐπιτελεῖν. Ὡς δὲ μετῆγε  τοῦ   λεὼ τὴν πλείω μοῖραν εἰς
[1, 85]   παῖδες ὄντες ἐτράφησαν, ἐκ δὲ  τοῦ   λεὼ τόν τε δι´ ὑποψίας
[1, 88]   ὅσα εἰς θυσίας καὶ ὑποδοχὰς  τοῦ   λεὼ χρησίμως ἕξειν ἔμελλεν, ὡς
[1, 40]   τι χρῆμα ἐνόμισαν ὁρᾶν καὶ  τοῦ   λῃστοῦ μέγα εὐτύχημα τὴν ἀποβολὴν
[1, 41]   στρατείαν, καὶ δὴ καὶ περὶ  τοῦ   Λιγυστικοῦ πολέμου ὡς οὐ ῥᾴδιος
[1, 75]   ἔτη δι´ ἐκείνου δηλοῦταί μοι  τοῦ   λόγου. Τὰ μὲν δὴ περὶ
[1, 61]   Ξυπεταιέως ἄρχοντα καὶ πολλὰ παρέχονται  τοῦ   λόγου τεκμήρια. Κρατήσαντα δὲ χώρας
[1, 5]   οὔτε βάρβαρος, εἰ δὴ ἀπέσται  τοῦ   λόγου τὸ ἐπίφθονον· ἔχει γάρ
[1, 40]   ἐγένετο, ἐπειδὰν κατὰ τοῦτο γένωμαι  τοῦ   λόγου τὸ μέρος, διηγήσομαι.
[1, 36]   τις ἄλλως ἀφελῶν τὸ μυθῶδες  τοῦ   λόγου χώρας ἀρετὴν ἐξετάζειν ἐθελήσειεν,
[1, 34]   νῦν διαμένει παρὰ τῇ ῥίζῃ  τοῦ   λόφου κατὰ τὴν ἄνοδον τὴν
[1, 32]   λεχθήσεται. Ἐπὶ δὲ τῇ κορυφῇ  τοῦ   λόφου τὸ τῆς Νίκης τέμενος
[1, 59]   τετταράκοντα σταδίους πανταχοῦ πορευομένοις ἀπὸ  τοῦ   λόφου· Τρῶας δὲ Ἀβοριγῖσι τοῦ
[1, 80]   Παλλάντιον οἰκοῦντας τῶν νέων ἐκ  τοῦ   Λυκαίου τεθυκότας περιελθεῖν δρόμῳ τὴν
[1, 11]   ᾤκησαν Ἰταλίαν, ἄγοντος αὐτοὺς Οἰνώτρου  τοῦ   Λυκάονος· ἦν δὲ πέμπτος ἀπό
[1, 33]   Ἀρκάδες μυθολογοῦσι Πάλλαντος εἶναι θυγατέρα  τοῦ   Λυκάονος· τιμὰς δὲ παρ´ ἀνθρώπων
[1, 27]   ἐπωνυμίαν. Ἡροδότῳ δὲ εἴρηνται Ἄτυος  τοῦ   Μάνεω παῖδες οἱ περὶ Τυρρηνὸν,
[1, 55]   ἅπαντες ἀνεθορύβησαν, ὡς τὰ πρῶτα  τοῦ   μαντεύματος ἤδη σφίσι τέλος ἔχοι.
[1, 85]   ἁμίλλῃ τὰ ἔργα, αἴτιον δὲ  τοῦ   μεγίστου κακοῦ, στάσεως, ἐγένετο. Οἵ
[1, 27]   τῆς ἅμα Λυδῷ μοίρας τὴν  τοῦ   μεῖναι τύχην, ἐκχωρῆσαι τὴν ἑτέραν
[1, 82]   ἀσμένως δὲ ὑποδεξαμένου τὸν λόγον  τοῦ   μειρακίου καὶ παραυτίκα τάττειν αὑτὸν
[1, 81]   ἀμφοῖν ἔσται ἀγαθόν; Ἀποκριναμένου δὲ  τοῦ   μειρακίου ὁπόσα τοὺς ἐν ἀπογνώσει
[1, 32]   ἐπὶ τῷ λόφῳ Παλλάντιον ἐπὶ  τοῦ   μειρακίου τὸν τόπον ὀνομάσαι. Ἐγὼ
[1, 76]   ὀργὴν βουλευσάμενος. Ἀμόλιος δὲ τὰ  τοῦ   μειρακίου ὑπολαβὼν λεληθέναι δεύτερα τάδε
[1, 81]   καὶ ἅμα καὶ τὸ αὔθαδες  τοῦ   μειρακίου, ὡς ἀκατάπληκτον ἦν ἐν
[1, 46]   Λογισμὸν δὲ τὸν εἰκότα περὶ  τοῦ   μέλλοντος λαμβάνων, ὡς ἀμήχανον εἴη
[1, 46]   ἤδη ἐκρατεῖτο, εἰς νοῦν βάλλεται  τοῦ   μὲν τείχους ἐρήμου παραχωρῆσαι τοῖς
[1, 9]   πόλεως πλησίον ἐκδιδούς, ἀπὸ δὲ  τοῦ   μεσημβρινοῦ κλίματος Λῖρις Μίντουρναν
[1, 25]   δὲ τά τε πολέμια ἐκ  τοῦ   μετὰ κινδύνων πεποιῆσθαι τὰς μελέτας
[1, 3]   περὶ τῆς κοινῆς ἡγεμονίας  τοῦ   μὴ ἄρχεσθαι πρὸς αὐτὴν διαφέρεται.
[1, 25]   Πελασγοί. Ὧν ἐγὼ λόγον ἐποιησάμην  τοῦ   μή τινα θαῦμα ποιεῖσθαι, ἐπειδὰν
[1, 82]   ταραχὴ καὶ τί τὸ βούλημα  τοῦ   μὴ φανερῶς ἐκφέρειν σκεῦος οὐδὲν
[1, 15]   νομίζουσι καὶ περιείρξαντες κύκλῳ στέμμασι  τοῦ   μηδένα τῷ νάματι πελάζειν ἄβατον
[1, 80]   ἄθλων ἀναρρῖψαι, πράττειν δὲ μετὰ  τοῦ   μητροπάτορος τι ἂν ἐκείνῳ
[1, 87]   Εἰρημένον γὰρ ἦν αὐτοῖς ὑπὸ  τοῦ   μητροπάτορος, ὅτῳ ἂν προτέρῳ κρείττους
[1, 79]   δὲ Ῥῶμος κατ´ ἄγνοιαν  τοῦ   μηχανήματος ἄχρι πολλοῦ διώκων αὐτοὺς
[1, 50]   θεοῦ καὶ ἡρῶον Αἰνείου πλησίον  τοῦ   μικροῦ θεάτρου, ἐν καὶ
[1, 15]   ποδῶν τὴν διάμετρον, ὑπερανέστηκε δὲ  τοῦ   νάματος οὐ πλεῖον ποδιαῖον
[1, 67]   ἐκ τοῦ Λαουϊνίου μετακομισθέντων ἐκ  τοῦ   ναοῦ εἰς τοῦτον τὸν μυχόν,
[1, 48]   ἐγεγόνει Ἄλλοι δέ τινες ἐπὶ  τοῦ   ναυστάθμου τοῦ Τρωικοῦ τυχεῖν αὐτὸν
[1, 52]   καταγωγαί, ὡς δέ τινες γράφουσι  τοῦ   ναυτικοῦ μειωθέντος αὐτῷ διὰ τὴν
[1, 84]   τὰς περὶ τὸν Αὐεντῖνον τρεφομένας  τοῦ   Νεμέτορος ἀγέλας ἐπιτροπεύοντι· Τήν τε
[1, 76]   πολλοῦ πρῶτον μὲν τὸν υἱὸν  τοῦ   Νεμέτορος Αἴγεστον ἄρτι γενειάζοντα φυλάξας
[1, 81]   δ´ Ῥῶμος ὑπὸ τῶν  τοῦ   Νεμέτορος βουκόλων ἤγετο δεδεμένος τε
[1, 76]   τελευτῶν ἔρημον γένους τὸν οἶκον  τοῦ   Νεμέτορος ἐπεβούλευσε ποιῆσαι, τοῦ τε
[1, 80]   ἱστορίας ἐπιμελὴς γράφει, προειδότες οἱ  τοῦ   Νεμέτορος θύσοντας τὰ Λύκαια τοὺς
[1, 76]   δεύτερα τάδε ἐποίει· τὴν θυγατέρα  τοῦ   Νεμέτορος Ἰλίαν, ὡς δέ τινες
[1, 84]   ποιῆσαι δὲ ταῦτα τῇ γνώμῃ  τοῦ   Νεμέτορος, ἵν´ ἀρχὴ γένοιτο ἐγκλημάτων
[1, 79]   πρὸς τῶν μειρακίων λαβόντες οἱ  τοῦ   Νεμέτορος καί τινας καὶ ἀπολέσαντες
[1, 39]   πλησίον ὡς δεινὰ πάσχοι ὑπὸ  τοῦ   ξένου ἐπιβοῶντος, ἀμηχανῶν Ἡρακλῆς
[1, 18]   ἐνεχθέντες καὶ πρὸς ἑνὶ τῶν  τοῦ   Πάδου στομάτων ὁρμισάμενοι Σπινῆτι καλουμένῳ
[1, 78]   καταλιπών. Ὡς δὲ κατήγορος αὕτη  τοῦ   πάθους ἐγένετο γυναικείᾳ τεκμάρσει τὸ
[1, 80]   Οἱ δ´ ἐκπλαγέντες τῷ παραδόξῳ  τοῦ   πάθους καὶ ἀμηχανοῦντες τι
[1, 79]   αὐτοῦ πλησίον, ἔνθα εἰκὼν κεῖται  τοῦ   πάθους λύκαινα παιδίοις δυσὶ τοὺς
[1, 78]   εἰς τὴν κόρην ἀναίτιον οὖσαν  τοῦ   πάθους παρανομεῖν ἀξιῶν· Ἀμολίῳ δὲ
[1, 76]   τὸ ἔργον, λογισμῷ δὲ κρείττονι  τοῦ   πάθους χρώμενος ἄγνοιαν ἐσκήπτετο εἰς
[1, 70]   καὶ τὴν ἄνθρωπον ἄγει μετὰ  τοῦ   παιδὸς ἐκ τῆς νάπης. τύχῃ
[1, 65]   ὀλίγοις λόφον τινὰ καταλαβών, ἐπειδὴ  τοῦ   παιδὸς τὸν μόρον ἐπύθετο καὶ
[1, 25]   ἐπικλήσει ἀφ´ ἧς ἐξανέστησαν καὶ  τοῦ   παλαιοῦ γένους μνήμῃ οἱ αὐτοὶ
[1, 45]   ἐπ´ αὐτῶν ζώπυρ´ ἄττα περιλειπόμενα  τοῦ   παλαιοῦ γένους, οἰκίζουσι τοὺς τόπους
[1, 89]   ἀναταραχθέντας ἐκ τοσαύτης διαφωνίας πολλὰ  τοῦ   παλαιοῦ κόσμου τῆς πόλεως νεοχμῶσαι
[1, 38]   ψυχαῖς παραμένον ἐξαιρεθῇ τῶν εἰκόνων  τοῦ   παλαιοῦ πάθους ἔτι σωζομένων. τοῦτο
[1, 34]   εὑρόντες, τρισταδίῳ δὲ μάλιστα μήκει  τοῦ   Παλλαντίου διειργόμενον, ὃς νῦν μὲν
[1, 79]   καὶ εἰς ἐμὲ ἦν τις  τοῦ   Παλλαντίου ἐπὶ τῆς πρὸς τὸν
[1, 84]   Γαβίους πόλιν οὐ μακρὰν ἀπὸ  τοῦ   Παλλαντίου κειμένην, ὡς Ἑλλάδα παιδείαν
[1, 79]   περὶ τὸ Αὐεντῖνον ὄρος ἀντικρὺ  τοῦ   Παλλαντίου κείμενον εἶχον τὰς βουστάσεις.
[1, 79]   εἰς τὰ πεδία, καταβάντες ἀπὸ  τοῦ   Παλλαντίου τῆς κορυφῆς ἐπὶ τὸ
[1, 3]   ἐντὸς Εὐξείνου τε πόντου καὶ  τοῦ   Παμφυλίου πελάγους, ὅτε μάλιστα ἐθαλασσοκράτουν.
[1, 3]   πρώτη καὶ μόνη τῶν ἐκ  τοῦ   παντὸς αἰῶνος μνημονευομένων ἀνατολὰς καὶ
[1, 24]   λέγει συμβαλὼν τὸ λόγιον, ὅτι  τοῦ   παντὸς ἡμαρτήκασιν, εἰ οἴονται τοὺς
[1, 25]   παρασχεῖν ἡγεμών τε καὶ διδάσκαλος  τοῦ   παντὸς κινδυνεύματος αὐτοῖς ἐγίνετο, ὥστε
[1, 33]   τὴν τῶν ἐπιγινομένων μνήμην ὑπὸ  τοῦ   πάνυ ἀρχαίου· ἀλλ´ ἀποχρῶσί γε
[1, 60]   πόλις, ἐπιθυμία πάντας ἴσχεν ἰσχυρὰ  τοῦ   παρ´ ἀλλήλων ἀπολαῦσαι χρησίμου, καὶ
[1, 59]   ἐκ τοῦ θείου τύχην λαβοῦσα  τοῦ   παρ´ ἀνθρώπων ἐναντιωσομένου φθόνου. Ταῦτα
[1, 34]   οἴονται Πισατῶν διὰ τὴν ὁμοιότητα  τοῦ   παρὰ σφίσι Κρονίου τεθῆναι τῷ
[1, 74]   Ῥώμην ἐκτίσθαι πείθομαι, οὐδ´ ἐπὶ  τοῦ   παρὰ τοῖς ἀρχιερεῦσι κειμένου πίνακος
[1, 2]   διάνοιαν ἐπὶ τὰς παραδεδομένας ἐκ  τοῦ   παρεληλυθότος χρόνου πόλεών τε καὶ
[1, 7]   ἐτῶν δύο καὶ εἴκοσι μέχρι  τοῦ   παρόντος γενόμενον ἐν Ῥώμῃ διατρίψας,
[1, 57]   ᾤετο δεῖν τὴν δύναμιν ἐκ  τοῦ   παρόντος κόπου, ὃς πολὺς ἐκ
[1, 57]   ἀνδρὶ δέος εἰσέρχεται καὶ αὐτίκα  τοῦ   παρόντος πολέμου μεθέμενος ἐπὶ τοὺς
[1, 48]   εἰς τὴν Ἴδην, κελευσθέντα ὑπὸ  τοῦ   πατρὸς Ἀγχίσου κατὰ τὴν μνήμην
[1, 59]   τοῖς Τρωσὶ λέγεται δοθεῖσαν ὑπὸ  τοῦ   πατρὸς Αἰνείᾳ δεηθέντι μαντικὴν οὖσαν
[1, 73]   τὴν ὕστερον κληθεῖσαν Ἰάνικλον ἀπὸ  τοῦ   πατρός, Ῥώμην δὲ ἀφ´ ἑαυτοῦ,
[1, 72]   ὑπὸ τῶν πνευμάτων φερομένους πολλαχῇ  τοῦ   πελάγους πλανᾶσθαι, τελευτῶντας δ´ ἐλθεῖν
[1, 30]   ἐπολίσαντο. καὶ τὰ μὲν ὑπὲρ  τοῦ   Πελασγικοῦ γένους μυθολογούμενα τοιάδε ἐστί.
[1, 21]   Ῥωμαίων, μίκρ´ ἄττα διασώζουσαι ζώπυρα  τοῦ   Πελασγικοῦ γένους, Σικελῶν ὑπάρχουσαι πρότερον.
[1, 25]   οἰκοῦσιν ἄνθρωποι δίγλωττοι. Περὶ δὲ  τοῦ   Πελασγικοῦ ἔθνους ὅδε λόγος·
[1, 17]   ἔλαβον ἐξ ἀρχῆς ταύτην ἐπὶ  τοῦ   Πελασγοῦ βασιλέως. Ἦν δὲ
[1, 81]   πρὸς ἄλλου τινὸς μᾶλλον  τοῦ   πεπονθότος ὀφείλεται. Ἐν ὅσῳ δ´
[1, 46]   δεινοῦ λαβεῖν, ἐπὶ τὰ καρτερὰ  τοῦ   Περγάμου συμφυγόντες τὴν ἀκρόπολιν ἰδίῳ
[1, 2]   ἀλλὰ καὶ κατὰ τὸ μῆκος  τοῦ   περιειληφότος αὐτὴν χρόνου μέχρι τῆς
[1, 85]   ἑκάτερος θατέρου, παρώσαντες τὸ ἴσον  τοῦ   πλείονος ὠρέγοντο. Τέως μὲν οὖν
[1, 16]   εἴτε χεῖρον ἀνάγκην ἐπιστήσειε μειώσεως  τοῦ   πλήθους, θεῶν ὅτῳ δὴ καθιεροῦντες
[1, 15]   ἄλλοτε κατ´ ἄλλους τόπους ἠρέμα  τοῦ   πνεύματος. Χλόη δέ τις ἐν
[1, 79]   ἠρέμα καὶ κατὰ πολλὴν ἀλογίαν  τοῦ   ποιμενικοῦ ὁμίλου ἀπῄει. Καὶ ἦν
[1, 47]   ἁπάντων προθυμότατον τῶν συναραμένων αὐτοῖς  τοῦ   πολέμου. ~Ὁ μὲν οὖν πιστότατος
[1, 11]   ποτὲ οἰκησάντων, πολλαῖς γενεαῖς πρότερον  τοῦ   πολέμου τοῦ Τρωικοῦ μεταναστάντας. Οὐκέτι
[1, 64]   αὐτὸ ὑπ´ Αἰνείου, ἐνιαυτῷ πρότερον  τοῦ   πολέμου τούτου τελευτήσαντι. ἔστι δὲ
[1, 57]   καὶ αὐτίκα περὶ τὴν κατασκευὴν  τοῦ   πολίσματος ἁπάσῃ προθυμίᾳ ὥρμητο ἐλάμβανέ
[1, 9]   ὑπὲρ ταῦτα δὲ πάντα κόσμῳ  τοῦ   πολιτεύματος, ὃν ἐκ πολλῶν κατεστήσαντο
[1, 85]   πόλιν οἰκίσας. Ἅμα δὲ καὶ  τοῦ   πολιτικοῦ πλήθους ἐπίδοσιν εἰς εὐανδρίαν
[1, 78]   τὸ δὲ γεννηθὲν εἰς τὸ  τοῦ   ποταμοῦ βάλλεσθαι ῥεῖθρον· νῦν μέντοι
[1, 18]   πόλιν ἔκτισαν ὁμώνυμον τῷ στόματι  τοῦ   ποταμοῦ· εὐτύχησάν τε μάλιστα τῶν
[1, 79]   οἷοίτε ἦσαν) ἔνθα πρῶτον  τοῦ   ποταμοῦ πλήμη τῆς ὑπωρείας ἥπτετο,
[1, 59]   ἀλώπεκα τὴν οὐρὰν διάβροχον ἐκ  τοῦ   ποταμοῦ φέρουσαν ἐπιρραπίζειν τὸ καιόμενον
[1, 79]   καταφανὴς γενόμενος ὡς ἐπίσταταί τι  τοῦ   πράγματος ἀξιώσας αὑτῷ συγχωρηθῆναι τὰ
[1, 1]   ἀξίων ἱστορικὰς καταβαλόμενοι πραγματείας, εἴτε  τοῦ   προελθεῖν εἰς γνῶσιν ὀρεγόμενοι καὶ
[1, 17]   οἰκούντων, ἡγουμένου τῶν πολεμίων Δευκαλίωνος  τοῦ   Προμηθέως, μητρὸς δὲ Κλυμένης τῆς
[1, 73]   Ῥῶμον δὲ Καπύην μὲν ἀπὸ  τοῦ   προπάππου Κάπυος, Ἀγχίσην δὲ ἀπὸ
[1, 73]   προπάππου Κάπυος, Ἀγχίσην δὲ ἀπὸ  τοῦ   προπάτορος Ἀγχίσου, Αἰνείαν δὲ τὴν
[1, 86]   Ῥωμύλος ὑπὸ σπουδῆς τε καὶ  τοῦ   πρὸς τὸν ἀδελφὸν φθόνου, ὡς
[1, 64]   μετὰ τὸν Λατίνου θάνατον καὶ  τοῦ   πρὸς τοὺς ἀστυγείτονας πολέμου τῆς
[1, 9]   Ἑλλήνων τινὲς ἀναμιχθέντες αὐτοῖς συνήραντο  τοῦ   πρὸς τοὺς ὁμοτέρμονας πολέμου, τὸ
[1, 8]   τὴν διήγησιν ἐπὶ τὴν ἀρχὴν  τοῦ   πρώτου Φοινικικοῦ πολέμου τὴν γενομένην
[1, 79]   μέχρι μέν τινος ἐνήχετο, ἔπειτα  τοῦ   ῥείθρου κατὰ μικρὸν ὑποχωροῦντος ἐκ
[1, 71]   γενομένῃ λέγεται· παρενεχθεὶς δὲ ὑπὸ  τοῦ   ῥεύματος ἐπώνυμον ἑαυτῷ κατέλιπε τὸν
[1, 55]   θαλάττης καταβάντος ἀπὸ τῶν πηγῶν  τοῦ   ῥεύματος. Νῦν μέντοι οὐκέτι πλήθουσιν
[1, 74]   ἔτει τῆς ἁλώσεως τίμησιν ὑπὸ  τοῦ   Ῥωμαίων δήμου γενομένην, παραγέγραπται
[1, 81]   ἄνδρα τοιοῦτον γενόμενον. Εἰπόντος δὲ  τοῦ   Ῥώμου τοσοῦτον εἰδέναι μόνον κατὰ
[1, 86]   οὐ πολὺ δὲ οἱ παρὰ  τοῦ   Ῥωμύλου πεμφθέντες ἀναστήσαντες αὐτὸν ἄγουσιν
[1, 89]   Ἡρακλεῖ παραγενομένων, οἳ κατῴκησαν ἐπὶ  τοῦ   Σατορνίου· τελευταῖον δὲ τῶν ἀπαναστάντων
[1, 7]   καταλυθῆναι τὸν ἐμφύλιον πόλεμον ὑπὸ  τοῦ   Σεβαστοῦ Καίσαρος ἑβδόμης καὶ ὀγδοηκοστῆς
[1, 6]   τῶν ἐπιγόνων πραγματείᾳ· ἔπειτα Τιμαίου  τοῦ   Σικελιώτου τὰ μὲν ἀρχαῖα τῶν
[1, 35]   κόλπων τοῦ τε Ναπητίνου καὶ  τοῦ   Σκυλλητίνου· ἣν δὴ πρώτην κληθῆναι
[1, 45]   τῷ κτίσματι Ῥώμην ὄνομα ἀπὸ  τοῦ   στείλαντος τὴν ἀποικίαν Ῥωμύλου, ὃς
[1, 27]   τῆς Ἰταλίας καὶ τοῖς συναραμένοις  τοῦ   στόλου ταύτην θέσθαι τὴν ἐπωνυμίαν.
[1, 53]   δὲ ἱερὸν τῶν ὑπολειφθέντων ἀπὸ  τοῦ   στόλου τῇ μνήμῃ τοῦ σώσαντος
[1, 46]   οἷα εἰκὸς ἐν ἐχυρῷ, καὶ  τοῦ   στρατιωτικοῦ τὸ κράτιστον· ἔνθα ὑπομένοντες
[1, 51]   καὶ οἱ ἀκμαιότατοι σὺν αὐτῷ  τοῦ   στρατοῦ διανύσαντες ἡμερῶν δυεῖν ὁδὸν
[1, 42]   διασκευασάμενος ἐπιδρομῇ αἰφνιδίῳ ἐχρήσατο κατακοιμωμένου  τοῦ   στρατοῦ καὶ τῆς λείας ὅσῃ
[1, 11]   ἐκλήθησαν. Οἴνωτρος δὲ τὴν πλείω  τοῦ   στρατοῦ μοῖραν ἀγόμενος εἰς τὸν
[1, 26]   ὥσπερ παρ´ Ἕλλησιν. Ἀπὸ δὴ  τοῦ   συμβεβηκότος αὐτοῖς ἀξιοῦσι τεθῆναι τοὔνομα,
[1, 47]   τὸν πρεσβύτατον τῶν παίδων ἔχοντα  τοῦ   συμμαχικοῦ τινα μοῖραν, ἧς Φρύγιον
[1, 81]   ἐν ἀπογνώσει βίου κειμένους  τοῦ   σωθήσεσθαι ἐλπὶς τοῖς κυρίοις τούτου
[1, 84]   ὄνομα, δημοσιευούσῃ ποτὲ τὴν  τοῦ   σώματος ὥραν οἱ περὶ τὸ
[1, 53]   ἀπὸ τοῦ στόλου τῇ μνήμῃ  τοῦ   σώσαντος σφᾶς ἀνάθημα ποιησαμένων. Τὸ
[1, 59]   τοῦ λόφου· Τρῶας δὲ Ἀβοριγῖσι  τοῦ   τ´ ἐν χερσὶ πολέμου συλλαβέσθαι
[1, 35]   εἴθ´ ὡς Ἑλλάνικος οἴεται ἐπὶ  τοῦ   ταύρου τὴν ὀνομασίαν ταύτην ἔσχεν,
[1, 87]   ὤσασθαι τοὺς μαχομένους ἄνοπλον θανάτου  τοῦ   ταχίστου τυχεῖν προθυμούμενον, ὅπερ καὶ
[1, 76]   ἁγνὰς διαμεῖναι γάμων, αἷς ἀνατέθειται  τοῦ   τε ἀσβέστου πυρὸς φυλακὴ
[1, 76]   οἶκον τοῦ Νεμέτορος ἐπεβούλευσε ποιῆσαι,  τοῦ   τε δίκην ὑποσχεῖν φόβῳ καὶ
[1, 60]   βασιλεῖς αὐτῶν πρῶτοι ἄρχουσι μίξαντες  τοῦ   τε ἐπιχωρίου καὶ τοῦ ἐπήλυδος
[1, 40]   οἱ τὸ Παλλάντιον κατοικοῦντες, ὡς  τοῦ   τε Κάκου τὸν θάνατον ἔγνωσαν
[1, 35]   ὅση ἐντὸς ἦν τῶν κόλπων  τοῦ   τε Ναπητίνου καὶ τοῦ Σκυλλητίνου·
[1, 41]   τε αὐτόθι πλείω χρόνον ἠναγκάσθη  τοῦ   τε ναυτικοῦ τῇ ἀπουσίᾳ,
[1, 11]   ἀδελφῶν εἷς. Εἵποντο δὲ αὐτοῖς  τοῦ   τε οἰκείου λαοῦ συχνοί, πολυάνθρωπον
[1, 81]   ἀγόντων ἐπικερτομούμενος, ἀκολουθῶν Νεμέτωρ  τοῦ   τε σώματος τὴν εὐπρέπειαν ἀπεθαύμαζεν,
[1, 38]   γεφύρας βάλλουσιν εἰς τὸ ῥεῦμα  τοῦ   Τεβέριος, Ἀργείους αὐτὰ καλοῦντες. ἀλλὰ
[1, 28]   ἁπασῶν, ἀλλ´ ὅσαι πέραν ἦσαν  τοῦ   Τεβέριος ἐν τῷ βορείῳ μέρει.
[1, 85]   ὑποδέξασθαι πόλιν λόφος οὐ πρόσω  τοῦ   Τεβέριος κείμενος, ἀπέχων τῆς Ῥώμης
[1, 45]   κείμενον, οὐ πρόσω τῶν ἐκβολῶν  τοῦ   Τεβέριος· λαβόντες δὲ παρὰ τῶν
[1, 31]   ἔφραζεν, αἱροῦνται λόφον ὀλίγον ἀπέχοντα  τοῦ   Τεβέριος, ὅς ἐστι νῦν ἐν
[1, 38]   ἀκρατεῖς ποιοῦντες ἐρρίπτουν εἰς τὸ  τοῦ   Τεβέριος ῥεῖθρον, εἴδωλα ποιοῦντας ἀνδρείκελα
[1, 46]   ἦν, αὐτὸς ἔχων ὑπέμενεν ἐπὶ  τοῦ   τείχους καὶ παρεῖχε τοῖς προεξελθοῦσιν
[1, 87]   Κελέριον δέ τινα τῶν ἐπιβεβηκότων  τοῦ   τείχους, ὃς ἦν ἐπιστάτης τῶν
[1, 79]   Τὰ μὲν δὴ κνυζούμενα κατὰ  τοῦ   τέλματος ἐκυλινδεῖτο, λύκαινα δέ τις
[1, 78]   τεκοῦσα (ἦν δὲ οὐ πρόσω  τοῦ   τόκου) φυλακὴν ἐποιεῖτο δι´ ὅπλων·
[1, 39]   ποταμῷ τὸν φόνον ἱδρύεται πλησίον  τοῦ   τόπου Διὸς Εὑρεσίου βωμόν, ὅς
[1, 85]   ἄλλων ἕνεκα καὶ τῆς τύχης  τοῦ   τόπου, τὸ σωθῆναί τε
[1, 55]   ὑπὸ δίψης οὐκ ἔχοντος ὕδωρ  τοῦ   τόπου (λέγω δὲ παρὰ
[1, 32]   χωρίων δυσείκαστος γέγονεν παλαιὰ  τοῦ   τόπου φύσις, ἦν δὲ τὸ
[1, 81]   τοσοῦτον εἰδέναι μόνον κατὰ πύστιν  τοῦ   τρέφοντος, ὅτι σὺν ἀδελφῷ διδύμῳ
[1, 22]   νῆσον, Τρινακρίαν πρότερον ὀνομαζομένην ἐπὶ  τοῦ   τριγώνου σχήματος. Ἦσαν δὲ οὐ
[1, 24]   τούτου στάσις αὐτοὺς καταλαμβάνει περὶ  τοῦ   τρόπου τῆς δεκατεύσεως. Καὶ ἐν
[1, 52]   αὐτοῦ τις ἀνὴρ ἐπιφανὴς ἐκ  τοῦ   Τρωικοῦ γένους ὢν Λαομέδοντι διάφορος
[1, 49]   ἀπόκτισιν εἶναι, Καπύας ὀνομασθείσας ἀπὸ  τοῦ   Τρωικοῦ Κάπυος. Λέγεται δὲ ταῦτα
[1, 11]   πολλαῖς γενεαῖς πρότερον τοῦ πολέμου  τοῦ   Τρωικοῦ μεταναστάντας. Οὐκέτι μέντοι διορίζουσιν
[1, 22]   διαβάσεως ἦν ἔτος ὀγδοηκοστὸν πρὸ  τοῦ   Τρωικοῦ πολέμου, ἔθνος δὲ τὸ
[1, 9]   αὐτοὶ ἄνθρωποι προσαγορευόμενοι, μέχρι μὲν  τοῦ   Τρωικοῦ πολέμου τὴν ἀρχαίαν τῶν
[1, 85]   τοῦ κρατίστου γνώριμον, ἐκ δὲ  τοῦ   Τρωικοῦ τὸ εὐγενέστατον δὴ νομιζόμενον,
[1, 48]   δέ τινες ἐπὶ τοῦ ναυστάθμου  τοῦ   Τρωικοῦ τυχεῖν αὐτὸν τηνικαῦτα διατρίβοντα
[1, 53]   Αἰνείᾳ πλέοντες ἀπὸ Σικελίας διὰ  τοῦ   Τυρρηνικοῦ πελάγους πρῶτον μὲν ὡρμίσαντο
[1, 28]   πολλοὺς καὶ ἄλλους συγγραφεῖς περὶ  τοῦ   Τυρρηνῶν γένους χρησαμένους ἐπίσταμαι, τοὺς
[1, 89]   Ῥωμαίων συχνὰς ἀναλεξαμένῳ γραφὰς ὑπὲρ  τοῦ   τῶν Ῥωμαίων γένους, τοιάδ´ ἐστίν.
[1, 79]   ἥπτετο, τίθενται τὴν σκάφην ἐπὶ  τοῦ   ὕδατος. δὲ μέχρι μέν
[1, 82]   τροφὴν καὶ τἆλλα ὅσα παρὰ  τοῦ   Φαιστύλου ἐπύθετο. Τοῖς δὲ βουλομένοις
[1, 80]   τὸν Ῥῶμον· ἀποτρέπεται δ´ ὑπὸ  τοῦ   Φαιστύλου. Ὁρῶν γὰρ αὐτοῦ τὴν
[1, 87]   τοῖς ἐμβόλοις, ἐπὶ τῷ σώματι  τοῦ   Φαιστύλου τεθῆναί φασιν, ἔνθα ἔπεσεν
[1, 80]   φροντίς, καὶ πολλὰ βουλευσαμένῳ μετὰ  τοῦ   Φαιστύλου τῆς μὲν αὐτίκα ὁρμῆς
[1, 84]   ἐκμάθοιεν, κἀκεῖ παρ´ ἀνδράσιν ἰδιοξένοις  τοῦ   Φαιστύλου τραφῆναι γράμματα καὶ μουσικὴν
[1, 66]   οἶνον ἡδὺν καὶ καλόν, ἔξω  τοῦ   Φαλερίνου λεγομένου τῶν γοῦν ἄλλων
[1, 56]   ἐκ τῆς νάπης ἀφανοῦς ὄντος  τοῦ   φθεγγομένου προσπεσεῖν κελεύουσα μένειν τε
[1, 81]   πολὺ τὸ βασιλικὸν εἶχε, καὶ  τοῦ   φρονήματος τὴν εὐγένειαν ἐνεθυμεῖτο, ἣν
[1, 25]   ἐν Ἰνάχῳ δράματι ἀνάπαιστον ὑπὸ  τοῦ   χοροῦ λεγόμενον πεποίηται ὧδε· Ἴναχε
[1, 75]   λόγου. Τὰ μὲν δὴ περὶ  τοῦ   χρόνου καθ´ ὃν νῦν
[1, 1]   συναφανισθήσεται τοῖς σώμασιν αὐτῶν ὑπὸ  τοῦ   χρόνου, καὶ πάντων μάλιστα τοὺς
[1, 31]   Παλάτιον ὑπὸ Ῥωμαίων λέγεται συγχέαντος  τοῦ   χρόνου τὴν ἀκρίβειαν καὶ παρέχει
[1, 72]   δὲ πολλῆς οὔσης καὶ περὶ  τοῦ   χρόνου τῆς κτίσεως καὶ περὶ
[1, 74]   Εἰ δὲ τοῦτο τὸ διάστημα  τοῦ   χρόνου τριάκοντα ὀλυμπιάδων εὑρίσκεται γενόμενον,
[1, 87]   Ῥεμορίᾳ θάπτει, ἐπειδὴ καὶ ζῶν  τοῦ   χωρίου τῆς κτίσεως περιείχετο, αὐτὸς
[1, 76]   γενειάζοντα φυλάξας ἔνθα ἐκυνηγέτει, προλοχίσας  τοῦ   χωρίου τὸ ἀφανέστατον, ἐξελθόντα ἐπὶ
[1, 17]   ἴσως μὲν καὶ κατὰ τὴν  τοῦ   ὠφεληθήσεσθαι ἐλπίδα, ὡς δ´ ἐγὼ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 23/09/2005