Livre, Chap. |
[1, 51] |
ὧν
τινες
ἔτι
περίεισιν
ἐπιγραφαῖς
|
πάνυ |
ἀρχαίαις
δηλοῦντες
τοὺς
ἀναθέντας,
ἐπὶ |
[1, 14] |
ταύτῃ
λέγεται
χρηστήριον
Ἄρεος
γενέσθαι
|
πάνυ |
ἀρχαῖον.
Ὁ
δὲ
τρόπος
αὐτοῦ |
[1, 12] |
Ἀντίοχος
δὲ
ὁ
Συρακούσιος,
συγγραφεὺς
|
πάνυ |
ἀρχαῖος,
ἐν
Ἰταλίας
οἰκισμῷ
τοὺς |
[1, 14] |
πόλις
ἐπιφανὴς
Σούνα,
ἔνθα
νεὼς
|
πάνυ |
ἀρχαῖός
ἐστιν
Ἄρεος.
Μήφυλα
δὲ |
[1, 33] |
τῶν
ἐπιγινομένων
μνήμην
ὑπὸ
τοῦ
|
πάνυ |
ἀρχαίου·
ἀλλ´
ἀποχρῶσί
γε
αἱ |
[1, 58] |
ἔχω
καὶ
συμφοραῖς
ἀνθρώπων
ἀναγκαίαις
|
πάνυ |
ἄχθομαι,
σώζεσθαί
τε
ὑμᾶς
περὶ |
[1, 5] |
χρόνων,
ὅτι
μὴ
κεφαλαιώδεις
ἐπιτομαὶ
|
πάνυ |
βραχεῖαι.
~Πρώτου
μὲν,
ὅσα
κἀμὲ |
[1, 72] |
γὰρ
ὁ
Γεργίθιος,
συγγραφεὺς
παλαιὸς
|
πάνυ |
δευτέρᾳ
γενεᾷ
μετὰ
τὸν
Ἰλιακὸν |
[1, 30] |
ἔθνος
ἀποφαίνοντες,
ἐπειδὴ
ἀρχαῖόν
τε
|
πάνυ |
καὶ
οὐδενὶ
ἄλλῳ
γένει
οὔτε |
[1, 82] |
δ´
αὐτὸν
τὰς
πύλας
ταραχωδῶς
|
πάνυ |
καὶ
περὶ
πολλοῦ
ποιούμενον
μηδενὶ |
[1, 21] |
οὗτοι
τῶν
καλουμένων
Καμπανῶν
εὐβότων
|
πάνυ |
καὶ
τὴν
ὄψιν
ἡδίστων
πεδίων |
[1, 19] |
τοῦτο
τὸ
ἔθνος
ἐν
τοῖς
|
πάνυ |
μέγα
τε
καὶ
ἀρχαῖον.
Τὸ |
[1, 66] |
τε
γὰρ
ὅρος
ἐν
τοῖς
|
πάνυ |
ὀχυρόν
τε
καὶ
ὑψηλόν
ἐστιν |
[1, 87] |
ὀλίγῳ
πλείους
ὄντας
τρισχιλίων
ἐκ
|
πάνυ |
πολλοῦ
κατ´
ἀρχὰς
γενομένου
πλήθους, |
[1, 4] |
καθ´
ἡμᾶς
πόλεως
ἀδόξους
καὶ
|
πάνυ |
ταπεινὰς
τὰς
πρώτας
ἀφορμὰς
λαβούσης |
[1, 59] |
εἴδωλα
τῶν
ζῴων
ἐκ
πολλοῦ
|
πάνυ |
χρόνου
διατηρούμενα.
~Ἐπειδὴ
δὲ
κατεσκευάσθη |
[1, 60] |
ἐπιθυμίαν
λαβόντες
καὶ
δι´
ὀλίγου
|
πάνυ |
χρόνου
συνενεγκάμενοι
ἔθη
καὶ
νόμους |
[1, 21] |
ἡ
δὲ
Λάρισα
ἐκ
πολλῶν
|
πάνυ |
χρόνων
ἐρημωθεῖσα
οὐδ´
εἰ
πώποτε |