HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
δεχόμενοί 1
δέχονται 1
δή 16
δὴ 84
Δηιάνειρα 1
Δηιανείρας 1
Δηιανείρης 1

Fréquences [« »]
84 αὐτοῖς
76 ἐξ
76 ἡ
84 δὴ
90 τῇ
90 ὑπὸ
91 οὐ

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Denys d'Halicarnasse, Les Antiquités romaines, livre I

δὴ

Livre, Chap.

[1, 53]   ἐπιφάνειαν ὧδέ πως· Νῦν δὲ δὴ Αἰνείαο βίη Τρώεσσιν ἀνάξει καὶ

[1, 43]   ἐγκύμονα ποιεῖ, ἣν καὶ ὅτε δὴ ἀπαίρειν εἰς Ἄργος ἔμελλε τῷ

[1, 5]   οὔτε Ἑλλὰς οὔτε βάρβαρος, εἰ δὴ ἀπέσται τοῦ λόγου τὸ ἐπίφθονον·

[1, 46]   πλεῖον τὸ διαφυγόν. τὴν μὲν δὴ αὐτίκα ὁρμὴν τῶν πολεμίων, ἣν

[1, 87]   οὐ μεθήσεσθαι αὐτῷ φησιν. ~Ἀνίσταται δὴ ἐκ τούτου μείζων τῆς προτέρας

[1, 38]   γένεσιν καὶ ζῴων φύσιν. ~Οὐδὲν δὴ θαυμαστὸν ἦν τοὺς παλαιοὺς ἱερὰν

[1, 16]   μειώσεως τοῦ πλήθους, θεῶν ὅτῳ δὴ καθιεροῦντες ἀνθρώπων ἐτείους γονὰς ἐξέπεμπον

[1, 16]   ἔλαττον τοῦτο τιθέμενοι) θεῶν ὅτῳ δὴ καθιερώσαντες ἐνιαυσίους γονὰς ἀνδρωθέντας ἀποικίζουσι

[1, 54]   τινες καὶ φιλάνθρωποι μοναί· οἷα δὴ καὶ περὶ τόνδε τὸν ἥρωα

[1, 41]   τὴν ἐπὶ Γηρυόνην στρατείαν, καὶ δὴ καὶ περὶ τοῦ Λιγυστικοῦ πολέμου

[1, 13]   δὲ φαύλως οἰκούμενα καταλαβόντας, καὶ δὴ καὶ τῆς Ὀμβρικῶν γῆς ἐστιν

[1, 13]   καὶ Ἰταλίητες ἐόντες Οἴνωτροι’ ~Φέρε δὴ καὶ τὸ γένος ὅθεν ἦν

[1, 62]   καὶ Ἀφροδίτης Αἰνείας. ὡς μὲν δὴ καὶ τὸ Τρωικὸν γένος Ἑλληνικὸν

[1, 17]   τὸ συγγενὲς μάλιστα. Ἦν γὰρ δὴ καὶ τὸ τῶν Πελασγῶν γένος

[1, 62]   ἐξ ὧν ἔφυ διηγήσασθαι· βραχείᾳ δὴ καὶ τοῦτο δηλώσει σημανῶ. Δάρδανος

[1, 42]   τῆς χώρας καταλειφθῆναι. Στρατηγικὸν γὰρ δὴ καὶ τοῦτο τῶν Ἡρακλέους ἔργων

[1, 24]   θεοῖς τιμιώτατον, ὀφείλεσθαι· εἰ δὲ δὴ καὶ τούτων λάβοιεν τὴν δικαίαν

[1, 26]   Ἀσίᾳ Μοσυνοίκοις· οἰκοῦσι μὲν γὰρ δὴ κἀκεῖνοι ἐπὶ ξυλίνοις ὡσπερὰν πύργοις

[1, 29]   που τῆς διαφωνίας· Οὐ γὰρ δὴ κατά γε τὸ αὐτὸ ἐγχωρεῖ

[1, 10]   ὥστε δηλοῦσθαι αὐτοὺς πλάνητας. Κινδυνεύει δὴ κατὰ τούτους μηδὲν διαφέρειν τὸ

[1, 23]   λάχος ἀπέθυσαν τοῖς θεοῖς, ὡς δὴ κατὰ τούτων μόνων εὐξάμενοι. ταῦτα

[1, 39]   αὐτοῦ λόγος ὧδ´ ἔχει· ὡς δὴ κελευσθεὶς ὑπ´ Εὐρυσθέως Ἡρακλῆς σὺν

[1, 79]   ἐκβάλλει τὰ βρέφη. Τὰ μὲν δὴ κνυζούμενα κατὰ τοῦ τέλματος ἐκυλινδεῖτο,

[1, 46]   Ἴδης· τὸ δὲ λοιπὸν, ὃ δὴ κράτιστον ἦν, αὐτὸς ἔχων ὑπέμενεν

[1, 33]   μουσικὴν τὴν δι´ ὀργάνων, ἃ δὴ λύραι τε καὶ τρίγωνα καὶ

[1, 2]   οἶμαι δεήσειν λόγων τοῖς γε δὴ μὴ παντάπασιν ἀπείρως ἔχουσι τῆς

[1, 7]   ἐμὲ παραγέγονεν ἀξιώσουσι μαθεῖν. Ἵνα δὴ μὴ τοιαύτη δόξα παραστῇ τισι

[1, 23]   κατὰ τούτων μόνων εὐξάμενοι. ταῦτα δὴ Μυρσίλος ὁ Λέσβιος ἱστόρηκεν ὀλίγου

[1, 85]   δὲ τοῦ Τρωικοῦ τὸ εὐγενέστατον δὴ νομιζόμενον, ἐξ οὗ καὶ γενεαί

[1, 1]   δυναστείᾳ γεγονότων ἀναγραφομένας ἱστορίας. Ταῦτα δὴ νομίσας ἀναγκαῖα καὶ πρῶτα θεωρήματα

[1, 5]   τὸ εἰκὸς γενομένῃ (φύσεως γὰρ δὴ νόμος ἅπασι κοινός, ὃν οὐδεὶς

[1, 25]   Τυρσηνοῖσι Πελασγοῖς. Τυρρηνίας μὲν γὰρ δὴ ὄνομα τὸν χρόνον ἐκεῖνον ἀνὰ

[1, 24]   σφίσι τὸ λόγιον. Τοῖς μὲν δὴ ὀρθῶς ἐδόκει λέγεσθαι ταῦτα, τοῖς

[1, 53]   δυναστεύοντας εἰδέναι τοὺς ἄνδρας, ὡς δὴ οὐ δυνατὸν ἐν Ἰταλίᾳ οἰκοῦντας

[1, 30]   Τυρρηνῶν τοὺς Πελασγούς. οὐ μὲν δὴ οὐδὲ Λυδῶν τοὺς Τυρρηνοὺς ἀποίκους

[1, 29]   ὁμοιότητα σωζούσαις τεκμαιρόμενος. Καὶ γὰρ δὴ οὔτε Κροτωνιῆται ὥς φησιν Ἡρόδοτος

[1, 24]   τοῖς ἐχθίστοις ὑπομένειν. Πρῶτοι μὲν δὴ οὗτοι μεταναστάντες ἐξ Ἰταλίας εἴς

[1, 59]   ἀνθρώπων ἐναντιωσομένου φθόνου. Ταῦτα μὲν δὴ οὕτω περιφανῆ μηνύματα λέγεται γενέσθαι

[1, 5]   χρόνον προῖκα δωρησαμένης· Μαθοῦσί γε δὴ παρὰ τῆς ἱστορίας, ὅτι μυρίας

[1, 13]   τῶν Οἰνώτρων ὑποτίθεμαι. Τὸ γὰρ δὴ Πελασγικὸν καὶ τὸ Κρητικὸν καὶ

[1, 22]   τῶν Τρωικῶν ὕστερον. Τὰ μὲν δὴ περὶ Σικελῶν λεγόμενα τῶν ἐξ

[1, 75]   μοι τοῦ λόγου. Τὰ μὲν δὴ περὶ τοῦ χρόνου καθ´ ὃν

[1, 80]   κρατίστῳ τῆς ἀκμῆς γενέσθαι, τότε δὴ πρὸς τῆς ἀνάγκης βιασθεὶς μονωθέντι

[1, 20]   τοὺς Σικελοὺς πολέμῳ. Σπένδονταί τε δὴ πρὸς τοὺς Πελασγοὺς καὶ διδόασιν

[1, 35]   Ναπητίνου καὶ τοῦ Σκυλλητίνου· ἣν δὴ πρώτην κληθῆναι Ἰταλίαν ἐπὶ τοῦ

[1, 16]   θαυμάτων οὐδενὸς δεύτερον. ~Τὴν μὲν δὴ πρώτην οἴκησιν οἱ Ἀβοριγῖνες ἐν

[1, 65]   Λαουϊνίῳ πολιορκουμένοις ἐπικουρεῖν. Τὸ μὲν δὴ πρῶτον εἰς φιλίαν τε καὶ

[1, 22]   ἤρξατο Σικελία καλεῖσθαι. Τὸ μὲν δὴ Σικελικὸν γένος οὕτως ἐξέλιπεν Ἰταλίαν,

[1, 44]   συνέβησαν ὁμοεθνεῖς νομίζεσθαι. Ἡρακλέους μὲν δὴ στρατείας πέρι καὶ Πελοποννησίων ὑπομονῆς

[1, 53]   σφᾶς ἀνάθημα ποιησαμένων. Τὸ μὲν δὴ σὺν Ἐλύμῳ καὶ Αἰγέστῳ Τρωικὸν

[1, 60]   ἀπ´ ἀλλήλων διέστησε. Τὰ μὲν δὴ συνελθόντα ἔθνη καὶ κοινωσάμενα τοὺς

[1, 63]   τὴν τροπὴν εἴκοσιν ἡμέραι. ἐν δὴ ταῖς ἑπτὰ καὶ τριάκοντα ταῖς

[1, 6]   κεφαλαιωδῶς ἐπέδραμεν. Διὰ ταύτας μὲν δὴ τὰς αἰτίας ἔδοξέ μοι μὴ

[1, 5]   οὔτε ἀληθεῖς ἱστορίας χαριζόμενοι; ~Ταύτας δὴ τὰς πεπλανημένας, ὥσπερ ἔφην, ὑπολήψεις

[1, 83]   τὰ παρά σου. Ὁ μὲν δὴ ταῦτ´ ἔλεγεν ἀναβολὴν εὑρέσθαι βουλόμενος

[1, 68]   σχήματα ἔχοντες φαίνονται. Ὁρᾶν μὲν δὴ ταῦτα ἔξεστιν, ἀκούειν δὲ καὶ

[1, 42]   ἐπιχορηγηθεῖσι δωρεῖσθαι πλούτοις. Διὰ μὲν δὴ ταῦτα μέγιστον ὄνομα καὶ κλέος

[1, 87]   καὶ αὐτίκα ἀποκτεῖναι· τὸ μὲν δὴ τέλος τῆς στάσεως τῶν ἀδελφῶν

[1, 73]   τὴν Λατίνων τριχῇ· αὐτὸν μὲν δὴ τήν τε Ἄλβαν κτίσαι καὶ

[1, 11]   τὴν Ἀρκάδων χώραν. Ταύτης μὲν δὴ τῆς αἰτίας ἕνεκα Πελοπόννησον Οἴνωτρος

[1, 50]   τῆς νήσου κτίστης· ταύτης τε δὴ τῆς συγγενείας ἀναμνήσει καὶ φιλοφροσύνῃ

[1, 79]   δόλον τινὰ ἐπ´ αὐτούς. Προλοχίσαντες δὴ τῆς φάραγγος τὸ ἀφανὲς καὶ

[1, 46]   ἔτι καταλαμβανόμενον ἐφονεύετο (νυκτὸς γὰρ δὴ τὸ δεινὸν ἀφυλάκτοις αὐτοῖς ἐπιστῆναι

[1, 11]   οἰκείου λαοῦ συχνοί, πολυάνθρωπον γὰρ δὴ τὸ ἔθνος τοῦτο λέγεται κατ´

[1, 55]   ζῷον, ἐνταῦθα δείμασθαι πόλιν. τοῦτο δὴ τὸ θεοπρόπιον ἀναμνησθέντες, οἱ μὲν

[1, 29]   ἐγχωρεῖ νομίζειν τἀμφότερα. καὶ γὰρ δὴ τὸ μὲν ἕτερον καὶ λόγον

[1, 38]   ἐμβαλεῖν εἰς τὸν ποταμόν, ἵνα δὴ τὸ τῆς ὀττείας ὅ τι

[1, 70]   ἐκ τῆς νάπης. τύχῃ μὲν δὴ τοιαύτῃ χρησάμενος ὁ Σιλούϊος τὴν

[1, 20]   τῷ πατρὶ πέμπετε φῶτα. ~Ἐλθοῦσι δὴ τοῖς Ἀβοριγῖσι σὺν πολλῇ στρατιᾷ

[1, 52]   ἕρμασιν ὑφάλοις περιπεσούσας ἀπέβαλεν. Ἐντυχὼν δὴ τοῖς εἰρημένοις Αἰνείας ἀνδράσι φιλοφρονεῖταί

[1, 73]   Σικελὸς ὄνομα αὐτῷ. Κατὰ μὲν δὴ τὸν Συρακούσιον συγγραφέα παλαιά τις

[1, 26]   ὀνομάζονται ὥσπερ παρ´ Ἕλλησιν. Ἀπὸ δὴ τοῦ συμβεβηκότος αὐτοῖς ἀξιοῦσι τεθῆναι

[1, 42]   οὐδενὸς ἧττον θαυμάζεσθαι ἐπιτήδειον, τὸ δὴ τοὺς ἀνασπάστους ἐκ τῶν κεκρατημένων

[1, 29]   τιν´ ἂν εἶχε γενόμενον, τὸ δὴ τοὺς πρόσω τὰς οἰκήσεις ἀπ´

[1, 42]   πολέμου καὶ πολιορκίας παρίσταντο. Ἐν δὴ τούτοις μάχῃ κρατηθεῖσι καὶ τὸν

[1, 80]   καὶ νῦν ἔτι δρᾶται. Ἐν δὴ τούτῳ τῷ χρόνῳ τοὺς ἱεροποιοὺς

[1, 79]   ἱερῶν ἀγορεύει νόμος. ~Μέχρι μὲν δὴ τούτων οἱ πλεῖστοι τῶν συγγραφέων

[1, 16]   δόξαν κατορθοῦν τὰς ἀποικίας. Τούτῳ δὴ τῷ νόμῳ χρώμενοι καὶ τότε

[1, 30]   οὐδένα λόγον ἔχει. ~Τούτῳ μὲν δὴ τῷ τεκμηρίῳ χρώμενος ἑτέρους εἶναι

[1, 53]   τοῦ Αἰνείου ἀνέπλασαν. Ἄρχειν δὲ δὴ τῶν Τρώων οὓς ἐπήγετο καὶ

[1, 52]   ὑπ´ ἀνέμων πονηρῶν βιασθέντες, ἃ δὴ φιλεῖ περὶ τὴν θάλατταν τήνδε

[1, 79]   τοὺς νεανίσκους κομίσαι. οὕτω μὲν δὴ χειρωθεὶς ὁ Ῥῶμος ἀπήγετο. ~Ὡς

[1, 11]   ἐπὶ Τροίαν στρατευσάντων. Ὁ μὲν δὴ χρόνος, ἐν ᾧ τὴν ἀποικίαν

[1, 29]   τὸ αὐτὸ ἔπαθεν. Ἦν γὰρ δὴ χρόνος ὅτε καὶ Λατῖνοι καὶ

Livre, Chap.
[1, 53]	ἐπιφάνειαν ὧδέ πως· Νῦν δὲ	δὴ	Αἰνείαο βίη Τρώεσσιν ἀνάξει καὶ
[1, 43]	ἐγκύμονα ποιεῖ, ἣν καὶ ὅτε	δὴ	ἀπαίρειν εἰς Ἄργος ἔμελλε τῷ
[1, 5]	οὔτε Ἑλλὰς οὔτε βάρβαρος, εἰ	δὴ	ἀπέσται τοῦ λόγου τὸ ἐπίφθονον·
[1, 46]	πλεῖον τὸ διαφυγόν. τὴν μὲν	δὴ	αὐτίκα ὁρμὴν τῶν πολεμίων, ἣν
[1, 87]	οὐ μεθήσεσθαι αὐτῷ φησιν. ~Ἀνίσταται	δὴ	ἐκ τούτου μείζων τῆς προτέρας
[1, 38]	γένεσιν καὶ ζῴων φύσιν. ~Οὐδὲν	δὴ	θαυμαστὸν ἦν τοὺς παλαιοὺς ἱερὰν
[1, 16]	μειώσεως τοῦ πλήθους, θεῶν ὅτῳ	δὴ	καθιεροῦντες ἀνθρώπων ἐτείους γονὰς ἐξέπεμπον
[1, 16]	ἔλαττον τοῦτο τιθέμενοι) θεῶν ὅτῳ	δὴ	καθιερώσαντες ἐνιαυσίους γονὰς ἀνδρωθέντας ἀποικίζουσι
[1, 54]	τινες καὶ φιλάνθρωποι μοναί· οἷα	δὴ	καὶ περὶ τόνδε τὸν ἥρωα
[1, 41]	τὴν ἐπὶ Γηρυόνην στρατείαν, καὶ	δὴ	καὶ περὶ τοῦ Λιγυστικοῦ πολέμου
[1, 13]	δὲ φαύλως οἰκούμενα καταλαβόντας, καὶ	δὴ	καὶ τῆς Ὀμβρικῶν γῆς ἐστιν
[1, 13]	καὶ Ἰταλίητες ἐόντες Οἴνωτροι’ ~Φέρε	δὴ	καὶ τὸ γένος ὅθεν ἦν
[1, 62]	καὶ Ἀφροδίτης Αἰνείας. ὡς μὲν	δὴ	καὶ τὸ Τρωικὸν γένος Ἑλληνικὸν
[1, 17]	τὸ συγγενὲς μάλιστα. Ἦν γὰρ	δὴ	καὶ τὸ τῶν Πελασγῶν γένος
[1, 62]	ἐξ ὧν ἔφυ διηγήσασθαι· βραχείᾳ	δὴ	καὶ τοῦτο δηλώσει σημανῶ. Δάρδανος
[1, 42]	τῆς χώρας καταλειφθῆναι. Στρατηγικὸν γὰρ	δὴ	καὶ τοῦτο τῶν Ἡρακλέους ἔργων
[1, 24]	θεοῖς τιμιώτατον, ὀφείλεσθαι· εἰ δὲ	δὴ	καὶ τούτων λάβοιεν τὴν δικαίαν
[1, 26]	Ἀσίᾳ Μοσυνοίκοις· οἰκοῦσι μὲν γὰρ	δὴ	κἀκεῖνοι ἐπὶ ξυλίνοις ὡσπερὰν πύργοις
[1, 29]	που τῆς διαφωνίας· Οὐ γὰρ	δὴ	κατά γε τὸ αὐτὸ ἐγχωρεῖ
[1, 10]	ὥστε δηλοῦσθαι αὐτοὺς πλάνητας. Κινδυνεύει	δὴ	κατὰ τούτους μηδὲν διαφέρειν τὸ
[1, 23]	λάχος ἀπέθυσαν τοῖς θεοῖς, ὡς	δὴ	κατὰ τούτων μόνων εὐξάμενοι. ταῦτα
[1, 39]	αὐτοῦ λόγος ὧδ´ ἔχει· ὡς	δὴ	κελευσθεὶς ὑπ´ Εὐρυσθέως Ἡρακλῆς σὺν
[1, 79]	ἐκβάλλει τὰ βρέφη. Τὰ μὲν	δὴ	κνυζούμενα κατὰ τοῦ τέλματος ἐκυλινδεῖτο,
[1, 46]	Ἴδης· τὸ δὲ λοιπὸν, ὃ	δὴ	κράτιστον ἦν, αὐτὸς ἔχων ὑπέμενεν
[1, 33]	μουσικὴν τὴν δι´ ὀργάνων, ἃ	δὴ	λύραι τε καὶ τρίγωνα καὶ
[1, 2]	οἶμαι δεήσειν λόγων τοῖς γε	δὴ	μὴ παντάπασιν ἀπείρως ἔχουσι τῆς
[1, 7]	ἐμὲ παραγέγονεν ἀξιώσουσι μαθεῖν. Ἵνα	δὴ	μὴ τοιαύτη δόξα παραστῇ τισι
[1, 23]	κατὰ τούτων μόνων εὐξάμενοι. ταῦτα	δὴ	Μυρσίλος ὁ Λέσβιος ἱστόρηκεν ὀλίγου
[1, 85]	δὲ τοῦ Τρωικοῦ τὸ εὐγενέστατον	δὴ	νομιζόμενον, ἐξ οὗ καὶ γενεαί
[1, 1]	δυναστείᾳ γεγονότων ἀναγραφομένας ἱστορίας. Ταῦτα	δὴ	νομίσας ἀναγκαῖα καὶ πρῶτα θεωρήματα
[1, 5]	τὸ εἰκὸς γενομένῃ (φύσεως γὰρ	δὴ	νόμος ἅπασι κοινός, ὃν οὐδεὶς
[1, 25]	Τυρσηνοῖσι Πελασγοῖς. Τυρρηνίας μὲν γὰρ	δὴ	ὄνομα τὸν χρόνον ἐκεῖνον ἀνὰ
[1, 24]	σφίσι τὸ λόγιον. Τοῖς μὲν	δὴ	ὀρθῶς ἐδόκει λέγεσθαι ταῦτα, τοῖς
[1, 53]	δυναστεύοντας εἰδέναι τοὺς ἄνδρας, ὡς	δὴ	οὐ δυνατὸν ἐν Ἰταλίᾳ οἰκοῦντας
[1, 30]	Τυρρηνῶν τοὺς Πελασγούς. οὐ μὲν	δὴ	οὐδὲ Λυδῶν τοὺς Τυρρηνοὺς ἀποίκους
[1, 29]	ὁμοιότητα σωζούσαις τεκμαιρόμενος. Καὶ γὰρ	δὴ	οὔτε Κροτωνιῆται ὥς φησιν Ἡρόδοτος
[1, 24]	τοῖς ἐχθίστοις ὑπομένειν. Πρῶτοι μὲν	δὴ	οὗτοι μεταναστάντες ἐξ Ἰταλίας εἴς
[1, 59]	ἀνθρώπων ἐναντιωσομένου φθόνου. Ταῦτα μὲν	δὴ	οὕτω περιφανῆ μηνύματα λέγεται γενέσθαι
[1, 5]	χρόνον προῖκα δωρησαμένης· Μαθοῦσί γε	δὴ	παρὰ τῆς ἱστορίας, ὅτι μυρίας
[1, 13]	τῶν Οἰνώτρων ὑποτίθεμαι. Τὸ γὰρ	δὴ	Πελασγικὸν καὶ τὸ Κρητικὸν καὶ
[1, 22]	τῶν Τρωικῶν ὕστερον. Τὰ μὲν	δὴ	περὶ Σικελῶν λεγόμενα τῶν ἐξ
[1, 75]	μοι τοῦ λόγου. Τὰ μὲν	δὴ	περὶ τοῦ χρόνου καθ´ ὃν
[1, 80]	κρατίστῳ τῆς ἀκμῆς γενέσθαι, τότε	δὴ	πρὸς τῆς ἀνάγκης βιασθεὶς μονωθέντι
[1, 20]	τοὺς Σικελοὺς πολέμῳ. Σπένδονταί τε	δὴ	πρὸς τοὺς Πελασγοὺς καὶ διδόασιν
[1, 35]	Ναπητίνου καὶ τοῦ Σκυλλητίνου· ἣν	δὴ	πρώτην κληθῆναι Ἰταλίαν ἐπὶ τοῦ
[1, 16]	θαυμάτων οὐδενὸς δεύτερον. ~Τὴν μὲν	δὴ	πρώτην οἴκησιν οἱ Ἀβοριγῖνες ἐν
[1, 65]	Λαουϊνίῳ πολιορκουμένοις ἐπικουρεῖν. Τὸ μὲν	δὴ	πρῶτον εἰς φιλίαν τε καὶ
[1, 22]	ἤρξατο Σικελία καλεῖσθαι. Τὸ μὲν	δὴ	Σικελικὸν γένος οὕτως ἐξέλιπεν Ἰταλίαν,
[1, 44]	συνέβησαν ὁμοεθνεῖς νομίζεσθαι. Ἡρακλέους μὲν	δὴ	στρατείας πέρι καὶ Πελοποννησίων ὑπομονῆς
[1, 53]	σφᾶς ἀνάθημα ποιησαμένων. Τὸ μὲν	δὴ	σὺν Ἐλύμῳ καὶ Αἰγέστῳ Τρωικὸν
[1, 60]	ἀπ´ ἀλλήλων διέστησε. Τὰ μὲν	δὴ	συνελθόντα ἔθνη καὶ κοινωσάμενα τοὺς
[1, 63]	τὴν τροπὴν εἴκοσιν ἡμέραι. ἐν	δὴ	ταῖς ἑπτὰ καὶ τριάκοντα ταῖς
[1, 6]	κεφαλαιωδῶς ἐπέδραμεν. Διὰ ταύτας μὲν	δὴ	τὰς αἰτίας ἔδοξέ μοι μὴ
[1, 5]	οὔτε ἀληθεῖς ἱστορίας χαριζόμενοι; ~Ταύτας	δὴ	τὰς πεπλανημένας, ὥσπερ ἔφην, ὑπολήψεις
[1, 83]	τὰ παρά σου. Ὁ μὲν	δὴ	ταῦτ´ ἔλεγεν ἀναβολὴν εὑρέσθαι βουλόμενος
[1, 68]	σχήματα ἔχοντες φαίνονται. Ὁρᾶν μὲν	δὴ	ταῦτα ἔξεστιν, ἀκούειν δὲ καὶ
[1, 42]	ἐπιχορηγηθεῖσι δωρεῖσθαι πλούτοις. Διὰ μὲν	δὴ	ταῦτα μέγιστον ὄνομα καὶ κλέος
[1, 87]	καὶ αὐτίκα ἀποκτεῖναι· τὸ μὲν	δὴ	τέλος τῆς στάσεως τῶν ἀδελφῶν
[1, 73]	τὴν Λατίνων τριχῇ· αὐτὸν μὲν	δὴ	τήν τε Ἄλβαν κτίσαι καὶ
[1, 11]	τὴν Ἀρκάδων χώραν. Ταύτης μὲν	δὴ	τῆς αἰτίας ἕνεκα Πελοπόννησον Οἴνωτρος
[1, 50]	τῆς νήσου κτίστης· ταύτης τε	δὴ	τῆς συγγενείας ἀναμνήσει καὶ φιλοφροσύνῃ
[1, 79]	δόλον τινὰ ἐπ´ αὐτούς. Προλοχίσαντες	δὴ	τῆς φάραγγος τὸ ἀφανὲς καὶ
[1, 46]	ἔτι καταλαμβανόμενον ἐφονεύετο (νυκτὸς γὰρ	δὴ	τὸ δεινὸν ἀφυλάκτοις αὐτοῖς ἐπιστῆναι
[1, 11]	οἰκείου λαοῦ συχνοί, πολυάνθρωπον γὰρ	δὴ	τὸ ἔθνος τοῦτο λέγεται κατ´
[1, 55]	ζῷον, ἐνταῦθα δείμασθαι πόλιν. τοῦτο	δὴ	τὸ θεοπρόπιον ἀναμνησθέντες, οἱ μὲν
[1, 29]	ἐγχωρεῖ νομίζειν τἀμφότερα. καὶ γὰρ	δὴ	τὸ μὲν ἕτερον καὶ λόγον
[1, 38]	ἐμβαλεῖν εἰς τὸν ποταμόν, ἵνα	δὴ	τὸ τῆς ὀττείας ὅ τι
[1, 70]	ἐκ τῆς νάπης. τύχῃ μὲν	δὴ	τοιαύτῃ χρησάμενος ὁ Σιλούϊος τὴν
[1, 20]	τῷ πατρὶ πέμπετε φῶτα. ~Ἐλθοῦσι	δὴ	τοῖς Ἀβοριγῖσι σὺν πολλῇ στρατιᾷ
[1, 52]	ἕρμασιν ὑφάλοις περιπεσούσας ἀπέβαλεν. Ἐντυχὼν	δὴ	τοῖς εἰρημένοις Αἰνείας ἀνδράσι φιλοφρονεῖταί
[1, 73]	Σικελὸς ὄνομα αὐτῷ. Κατὰ μὲν	δὴ	τὸν Συρακούσιον συγγραφέα παλαιά τις
[1, 26]	ὀνομάζονται ὥσπερ παρ´ Ἕλλησιν. Ἀπὸ	δὴ	τοῦ συμβεβηκότος αὐτοῖς ἀξιοῦσι τεθῆναι
[1, 42]	οὐδενὸς ἧττον θαυμάζεσθαι ἐπιτήδειον, τὸ	δὴ	τοὺς ἀνασπάστους ἐκ τῶν κεκρατημένων
[1, 29]	τιν´ ἂν εἶχε γενόμενον, τὸ	δὴ	τοὺς πρόσω τὰς οἰκήσεις ἀπ´
[1, 42]	πολέμου καὶ πολιορκίας παρίσταντο. Ἐν	δὴ	τούτοις μάχῃ κρατηθεῖσι καὶ τὸν
[1, 80]	καὶ νῦν ἔτι δρᾶται. Ἐν	δὴ	τούτῳ τῷ χρόνῳ τοὺς ἱεροποιοὺς
[1, 79]	ἱερῶν ἀγορεύει νόμος. ~Μέχρι μὲν	δὴ	τούτων οἱ πλεῖστοι τῶν συγγραφέων
[1, 16]	δόξαν κατορθοῦν τὰς ἀποικίας. Τούτῳ	δὴ	τῷ νόμῳ χρώμενοι καὶ τότε
[1, 30]	οὐδένα λόγον ἔχει. ~Τούτῳ μὲν	δὴ	τῷ τεκμηρίῳ χρώμενος ἑτέρους εἶναι
[1, 53]	τοῦ Αἰνείου ἀνέπλασαν. Ἄρχειν δὲ	δὴ	τῶν Τρώων οὓς ἐπήγετο καὶ
[1, 52]	ὑπ´ ἀνέμων πονηρῶν βιασθέντες, ἃ	δὴ	φιλεῖ περὶ τὴν θάλατταν τήνδε
[1, 79]	τοὺς νεανίσκους κομίσαι. οὕτω μὲν	δὴ	χειρωθεὶς ὁ Ῥῶμος ἀπήγετο. ~Ὡς
[1, 11]	ἐπὶ Τροίαν στρατευσάντων. Ὁ μὲν	δὴ	χρόνος, ἐν ᾧ τὴν ἀποικίαν
[1, 29]	τὸ αὐτὸ ἔπαθεν. Ἦν γὰρ	δὴ	χρόνος ὅτε καὶ Λατῖνοι καὶ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 23/09/2005