Livre, Chap.
[9, 28]	τὴν κρατίστην νεότητα ἀπέβαλεν. οὗτος	ὁ	ἀγὼν ἁπάντων ἐφάνη τοῖς πατρικίοις
[9, 12]	χωρίον· περὶ γὰρ ταῖς πύλαις	ὁ	ἀγὼν ἦν· ὀξεῖα καὶ χαλεπὴ
[9, 16]	τοῖς ἐν Κρεμέρᾳ συγγενέσιν, οὓς	ὁ	ἀδελφὸς αὐτοῦ φρουρήσοντας τὸ χωρίον
[9, 7]	μὴ καταγάγῃ τὸν ἐπινίκιον θρίαμβον	ὁ	ἀνήρ. ~Βουλόμενοι δὴ τὸ στασιάζον
[9, 44]	ὡς ἐλευθέροις τε καὶ πολίταις	ὁ	ἀνὴρ διαλεγόμενος, οἳ τοῦ θεῖναι
[9, 50]	ἡγεμόνος, ἵνα μὴ καλὸν ἀγώνισμα	ὁ	ἀνὴρ διαπραξάμενος θριάμβῳ τε καὶ
[9, 27]	ἀδύνατοι ἐγένοντο διαλῦσαι· ἀλλ´ ὑπαχθεὶς	ὁ	ἀνὴρ εἰς δίκην ὑπὸ δυεῖν
[9, 10]	πατρίῳ γλώττῃ πριμοπίλους καλοῦσιν. οὗτος	ὁ	ἀνήρ ἦν δὲ πρὸς τοῖς
[9, 28]	ἐπὶ τὸν χάρακα τῶν πολεμίων	ὁ	ἀνὴρ θρασύτερον μᾶλλον ἢ φρονιμώτερον,
[9, 54]	ἁρμόττον μεταλαβεῖν, οὐδὲν ἔφη ποιήσειν	ὁ	ἀνὴρ οὔτ´ ἀγεννὲς οὔτε τῶν
[9, 59]	βουλῇ, ἐπειδὴ οὐκ ἀξιόχρεως ἦν	ὁ	ἀπόστολος, ἐπιτρέψαι Λατίνων τε καὶ
[9, 50]	ὑγιεῖς χρῶτας ὡς τραυματίαι· ὥστε	ὁ	Ἄππιος ἠναγκάσθη ἀπάγειν τὸν στρατὸν
[9, 33]	λόγος τοῦ ἀνδρός, ἀλλὰ καὶ	ὁ	βίος πείθων, ἐν ἅπασιν ἐξητασμένος
[9, 53]	τοῖς τρόποις· οὓς οὐχ οἷον	ὁ	βραχὺς οὗτος ἐκπληρώσει κλῆρος, ἀλλ´
[9, 22]	ἐξελθόντας εἰς τὸ φρούριον Φαβίους.	ὁ	γὰρ ἀρχαῖος αὐτῶν νόμος γαμεῖν
[9, 65]	τὰς ἐσχάτας ἔσχον ἐκεῖθεν ἀπαλλαγάς.	ὁ	γὰρ ἕτερος τῶν ὑπάτων Ποστόμιος
[9, 37]	ὑπάτων τὰς αἰτίας ἀδύνατος ὢν	ὁ	Γενύκιος αὐτοὺς ἀναγκάσαι μείζονα ἐξουσίαν
[9, 63]	τοὺς καθ´ ἑαυτὸν {τεταγμένους} ἀνέστρεψεν·	ὁ	δ´ ἀδελφὸς αὐτοῦ καὶ πρεσβευτὴς
[9, 16]	πάντες ἔφυγον ἐπὶ τὸν χάρακα.	ὁ	δ´ Αἰμίλιος ἠκολούθει τοῖς φεύγουσι
[9, 17]	ἐπὶ τοῖς προτέροις ἁμαρτήμασιν ὀργάς.	ὁ	δ´ ἀνὴρ ἀγανακτῶν ἐπὶ τῇ
[9, 48]	τῷ δήμῳ τὰ μέτρια ἠξίου,	ὁ	δ´ Ἄππιος μέχρι θανάτου ἀντέχειν.
[9, 41]	τοὺς πατρικίους ἐστασίαζον, ἀνίστατο πάλιν.	ὁ	δ´ ἐξεγείρων αὐτὴν δήμαρχος ἦν
[9, 35]	τὴν τοῦ θριάμβου πομπὴν ἐψηφίσατο.	ὁ	δ´ ἕτερος τῶν ὑπάτων Γάιος
[9, 14]	καὶ πάντα ἦν μεστὰ ὅπλων.	ὁ	δ´ ἕτερος τῶν ὑπάτων Φάβιος
[9, 59]	ἐπεκηρυκεύσαντο περὶ διαλλαγῶν καὶ φιλίας.	ὁ	δ´ ὕπατος δύο τε μηνῶν
[9, 35]	καὶ ἀπεχώρησαν εἰς τὸν χάρακα,	ὁ	δ´ ὕπατος ἠκολούθει, καὶ ἐπειδὴ
[9, 38]	ὕπατοι διετέλεσαν, ἀλλ´ ἀφῆκαν ὡς	ὁ	δαίμων ἐκοίμησε τὴν στάσιν, οὐδεὶς
[9, 1]	ἀριστοκρατικῶν ἐπὶ τὴν ἀρχὴν προαγαγεῖν,	ὁ	δὲ δῆμος ἐκ τῶν ἑαυτῷ
[9, 44]	τούτους ἐν πολεμίων ποιεῖσθαι μοίρᾳ.	ὁ	δὲ Κοίντιος λόγῳ πείθειν ᾤετο
[9, 57]	ἴσον τῇ προθυμίᾳ τὸ πλῆθος.	ὁ	δὲ Κοίντιος ὁρῶν νεκρούς τε
[9, 58]	περιστήσας ἐφρούρει, μὴ λάθοιεν ἀπιόντες.	ὁ	δὲ Κοίντιος, ὡς ἔμαθε τῶν
[9, 36]	πόλει τῆς εἰρήνης χάριτας εἰδότες,	ὁ	δὲ Μάλλιος ἀφικόμενος εἰς τὴν
[9, 18]	λόγος, ὁ μὲν ἧττον πιθανός,	ὁ	δὲ μᾶλλον τῆς ἀληθείας ἁπτόμενος.
[9, 39]	ταῖς ῥάβδοις τὸ σῶμα ξαίνειν.	ὁ	δὲ νεανίας τούς τε δημάρχους
[9, 51]	θρίαμβον αἰτουμένῳ κατάγειν οὐκ ἐπέτρεψεν,	ὁ	δὲ Οὐαλέριος ἀποθεραπεῦσαι τοῦ δήμου
[9, 55]	λοιπὸν οὐκέτι προῄεσαν εἰς μάχην.	ὁ	δὲ Οὐαλέριος ἐπεχείρησε μὲν ἐκπολιορκεῖν
[9, 26]	ἀλλ´ ἐπὶ τῷ κατορθώματι μένειν,	ὁ	δὲ Σερουίλιος ὁ τεταγμένος ἐπὶ
[9, 61]	ἐνέβαλον, ἀπῄεσαν ἐπαγόμενοι πολλὰς ὠφελείας,	ὁ	δὲ Φάβιος οὐ πολὺ προελθοῦσιν
[9, 49]	τῶν ἀρχόντων διαφοραὶ διελύθησαν, καὶ	ὁ	δῆμος ἀγαπητῶς δεξάμενος τὸ συγχώρημα
[9, 54]	τὸν νεκρὸν ἀποφέρειν. οὐ μὴν	ὁ	δῆμός γ´ ἠνέσχετο οὐδὲ περιεῖδε
[9, 46]	ταῦτα τοὺς νόμους ἐπεδείκνυτο, οὓς	ὁ	δῆμος ἐπεκύρωσεν οὐ πρὸ πολλοῦ,
[9, 43]	καὶ ἔξωθεν ἐπαγομένους κινδύνους καλούμενος	ὁ	δῆμος εὐπειθὴς γένοιτο, καὶ διδάσκοντι,
[9, 47]	λόγων, καὶ δείκνυμι, ὅσην ἰσχὺν	ὁ	δῆμος ἔχων λέληθέ σε, ὃν
[9, 38]	κατὰ τῆς ἀρχῆς τῶν ὑπάτων	ὁ	δῆμος, μὴ ἐπιτρέπειν αὐτῷ κατὰ
[9, 1]	{πρὸς ἀλλήλους ἡ βουλὴ καὶ	ὁ	δῆμος} τέλος συνέπεισαν ἀλλήλους ἀφ´
[9, 44]	συνύπατος αὐτοῦ προείλετο, συγγνοὺς ἂν	ὁ	δῆμος, ὡς οὔτε δίκαια οὔθ´
[9, 11]	Φάβιος, πρεσβευτὴς καὶ ἀντιστράτηγος ὤν,	ὁ	δὶς ὑπατεύσας· καὶ μέχρι πολλοῦ
[9, 9]	πράττειν τὴν σωτηρίαν ὑπολαβέτω, καὶ	ὁ	ἐγκαταλιπὼν τὸν πέλας ἑαυτὸν ἡγείσθω
[9, 56]	ἐπ´ οἴκου τὴν δύναμιν, καὶ	ὁ	ἐνιαυτὸς οὗτος ἐτελεύτα. ~Τῷ δ´
[9, 15]	δύναμις, ἧς ἡγεῖτο Καίσων Φάβιος	ὁ	ἕτερος τῶν ὑπάτων. γενόμενοι δὲ
[9, 16]	κοσμηθεὶς ἀνθυπάτῳ. Γάιος δὲ Σερουίλιος	ὁ	ἕτερος τῶν ὑπάτων ἐπὶ Οὐολούσκους
[9, 11]	κέρας, οὗ τὴν ἡγεμονίαν εἶχεν	ὁ	ἕτερος τῶν ὑπάτων Μάλλιος, ἐξέωσαν
[9, 11]	πίπτει. ὡς δὲ τοῦτ´ ἤκουσεν	ὁ	ἕτερος τῶν ὑπάτων, Μάρκος Φάβιος
[9, 23]	ἔτυχε δ´ οὐ μακρὰν κατεστρατοπεδευκὼς	ὁ	ἕτερος τῶν ὑπάτων Μενήνιος οὐκ
[9, 3]	τὴν πατρίδα. ~Καίσων δὲ Φάβιος	ὁ	ἕτερος τῶν ὑπάτων, οὐδενὸς χεῖρον
[9, 9]	πρόθυμα παρεχομένοις. εἰ μέντοι κἀκείνων	ὁ	θεὸς ἐπὶ τὰ κρείττω τὸν
[9, 12]	ἐκβοηθῶν ἅμα τοῖς ἱππεῦσιν, ἐπειδὴ	ὁ	ἵππος ἔπεσε συγκατενεχθεὶς καὶ ἀδύνατος
[9, 56]	διὰ μακροῦ τῆς Ῥώμης, καὶ	ὁ	καπνὸς ἤγγελλε τοῖς ἐν τῇ
[9, 33]	τῆς αἰτίας, μάλιστα δὲ Οὐεργίνιος	ὁ	κατὰ τὸν αὐτὸν ὑπατεύσας χρόνον
[9, 35]	τῷ μεταξὺ τούτου χρόνῳ καὶ	ὁ	κατὰ τῶν Λατίνων πόλεμος, ὃν
[9, 32]	καὶ ἐμὲ λυπεῖ, καὶ οὐδὲ	ὁ	κατήγορος αὐτὸ ἀπεκρύψατο, ἀλλὰ μέρος
[9, 24]	εἰς ἀλκὴν καὶ ἀγῶνα εὐτρεπὴς	ὁ	κατοικίδιος ὄχλος, πυρσοί τε συνεχεῖς,
[9, 9]	ἄνδρας {καὶ πολὺ ἀλκιμωτέρους αὐτῶν}	ὁ	κίνδυνος ἔσται, θρασέως καὶ ἀπερισκέπτως
[9, 57]	διακαρτερήσαντες ἐνέκλιναν. ὡς δὲ τούτους	ὁ	Κοίντιος ἀπεώσατο, ἀναβὰς ἐπὶ τὸν
[9, 63]	ἡμέρα δ´ ἤδη διέφωσκε, καὶ	ὁ	Κοίντιος συνήγαγε τοὺς ἐθελοντὰς πεντακισχιλίους
[9, 49]	ἐγίνετο πέρας, χωρὶς ἑκάστους ἀπολαμβάνων	ὁ	Κοίντιος, τούς τε δημάρχους καὶ
[9, 49]	τὴν ὑπὲρ τοῦ νόμου ψῆφον	ὁ	Κοίντιος τῷ συνεδρίῳ, καὶ πολλὰ
[9, 35]	εἰωθόσιν ἐκόσμει στεφάνοις. ἦν δ´	ὁ	κράτιστα πάντων ἀγωνίσασθαι δόξας καὶ
[9, 17]	εἰς ὀψωνιασμὸν ἓξ μηνῶν, ὡς	ὁ	κρατῶν ἔταξε. καὶ ὁ μὲν
[9, 68]	χρόνῳ, ὅσος Ἀθηναίων τοῦ ἄστεος	ὁ	κύκλος· καὶ τὰ μὲν ἐπὶ
[9, 48]	παραχωρῆσαι τῆς ἀγορᾶς, σιωπὴν ὑποκηρυξάμενος	ὁ	Λαιτώριος ἀνεῖπεν, ὅτι τὸν ὕπατον
[9, 48]	μεγάλης καὶ ἀγανακτήσεως ἵεται αὐτὸς	ὁ	Λαιτώριος παρακελευσάμενος τοῖς ὄχλοις ἀμύνειν,
[9, 48]	καθωσιωμένοις ὑπὸ τοῦ νόμου καὶ	ὁ	Λαιτώριος τὰ ἴχνη τῶν πληγῶν
[9, 50]	ἀπὸ δεκάδος ἑκάστης εἷς ἀνὴρ	ὁ	λαχὼν κλήρῳ πρὸ τῶν ἄλλων
[9, 32]	ὑμᾶς. ἔσται δὲ μετὰ παρρησίας	ὁ	λόγος· ἄλλως γὰρ οὔτ´ ἂν
[9, 67]	τελευτῶντες δ´, ὧν ἐλάχιστος ἦν	ὁ	λόγος, εἰς τὸ τοῦ παραρρέοντος
[9, 19]	οὐκ ἔδοξέ μοι πιστὸς εἶναι	ὁ	λόγος. ~Ὁ δ´ ἕτερος, ὃν
[9, 21]	Τυρρηνοὶ παρέλαβον. ἐμοὶ μὲν δὴ	ὁ	λόγος οὗτος πιστότερος ἐφαίνετο πολὺ
[9, 33]	γεγονέναι. ἦν δ´ οὐ μόνον	ὁ	λόγος τοῦ ἀνδρός, ἀλλὰ καὶ
[9, 39]	εἶξαι βουλομένων τοῖς ἑτέροις, ἅπας	ὁ	λοιπὸς τῆς ὑπατείας ἐκείνης ἐδαπανήθη
[9, 71]	δὲ τούτου πολλὴν ἄδειαν λαβὼν	ὁ	Λοκρήτιος ἔφθειρε τὴν Αἰκανῶν γῆν,
[9, 6]	ἀνδρῶν ἀπώλειαν, ἀναστήσας τὴν δύναμιν	ὁ	Μάλλιος ἀπῆγε περὶ μέσας νύκτας
[9, 11]	ἤδη καὶ φυγῆς ἄρχοντες, {ἔνθα	ὁ	Μάλλιος ἦν} ἐτρέψαντο τοὺς καθ´
[9, 48]	ὑπάτοις τὰ αὐτὰ παρειστήκει φρονεῖν.	ὁ	μὲν γὰρ Κοίντιος εἴκειν τῷ
[9, 48]	διοιδοῦσα καὶ ἀγριαινομένη διειστήκει. ἔπειτα	ὁ	μὲν δῆμος ἐφρούρει τὸ Καπιτώλιον
[9, 26]	καὶ ἀρετὴν τῶν ἀπολομένων. ὥσθ´	ὁ	μὲν δῆμος οὔθ´ ἑορτάζειν ὡς
[9, 35]	οἴκου τὴν δύναμιν· καὶ αὐτῷ	ὁ	μὲν δῆμος πρὸ πολλοῦ τῆς
[9, 40]	δὲ διαπραξαμένων τὴν ἀνοσίαν φθορὰν	ὁ	μὲν ἕτερος ἑαυτὸν διεχρήσατο, τὸν
[9, 67]	πολεμουμένων ἐθνῶν ἐπὶ συμμαχίας παράκλησιν	ὁ	μὲν ἕτερος τῶν ὑπάτων Λεύκιος
[9, 18]	ἄνδρας συμφορᾶς διττὸς φέρεται λόγος,	ὁ	μὲν ἧττον πιθανός, ὁ δὲ
[9, 44]	τὸ παρακινοῦν καὶ στασιάζον ἐξαιρεθῇ.	ὁ	μὲν οὖν Ἄππιος ἐπὶ τὰ
[9, 44]	παρῆσαν ὡς κατηγορήσοντες τοῦ νόμου.	ὁ	μὲν οὖν Κοίντιος, τά τ´
[9, 26]	ἀνεχώρουν βάδην ἐπὶ τὸν χάρακα.	ὁ	μὲν οὖν Οὐεργίνιος τὸ δεξιὸν
[9, 33]	οὐδεμία φυλὴ τοῦ ἀνδρὸς κατεψηφίσατο.	ὁ	μὲν οὖν τὸν Σερουίλιον καταλαβὼν
[9, 54]	τοῦ σώματος εἰς τὴν ἀγορὰν	ὁ	μὲν υἱὸς αὐτοῦ προσιὼν τοῖς
[9, 63]	τῷ χάρακι. τροπῆς δὲ γενομένης	ὁ	μὲν ὕπατος ἐπ´ ὀλίγον διώξας
[9, 17]	ὡς ὁ κρατῶν ἔταξε. καὶ	ὁ	μὲν ὕπατος λαβὼν τὰ κομισθέντα
[9, 48]	αἵ τ´ ἀρχαὶ ἀλλήλαις ἐνεκάλουν,	ὁ	μὲν ὕπατος τοῖς δημάρχοις, ὅτι
[9, 48]	κελεύουσιν ἀπάγειν οἱ δήμαρχοι. καὶ	ὁ	μὲν ὑπηρέτης κελευσθεὶς ὑπ´ αὐτοῦ
[9, 15]	κλέπτοντες τὰς ἐξόδους διετέλουν, καὶ	ὁ	μὲν χειμὼν ἐκεῖνος οὕτως ἐτελεύτα.
[9, 23]	ὠχυρώσαντο. εἰ μὲν οὖν συνιδὼν	ὁ	Μενήνιος, οἷον ἔδωκε πλεονέκτημα τοῖς
[9, 23]	οὐδὲ τότ´ ἀπαναστῆσαι τὴν στρατιὰν	ὁ	Μενήνιος ὑπέμεινεν, ἀλλ´ ἐξαγαγὼν παρέταξεν
[9, 35]	δεῖν βοηθείας κατὰ τὸ παρόν·	ὁ	μέντοι Ναύτιος οὐδὲν ἧττον, ἐπειδὴ
[9, 62]	δράσαντες σὺν μεγάλῳ αὐχήματι ἀπῆλθον.	ὁ	μέντοι Ῥωμαίων ὕπατος ἐκλιπὼν τὸν
[9, 16]	αὐτῷ τῆς ἐξόδου Καίσων Φάβιος,	ὁ	νεωστὶ τὴν ἀρχὴν ἀποθέμενος, δεηθεὶς
[9, 69]	στρατεύσιμον ἡλικίαν οὐδ´, εἴ τινα	ὁ	νόμος ἀπέλυεν, ἀξιοῦντος ἐκείνης ἀπολειφθῆναι
[9, 47]	ἡ ἀρχὴ δυναμένη, ἥν σε	ὁ	νόμος ἐκτρέπεσθαι καὶ εἴκειν ἀναγκάζει;
[9, 45]	τάδε ὑμῖν λέγω· οὔθ´ ὅδε	ὁ	νόμος οὔτ´ ἄλλος οὐδείς, ὃν
[9, 10]	καὶ τὸ κελευόμενον ὑπηρετεῖν κελεύει	ὁ	νόμος. τούτους Ῥωμαῖοι τοὺς ἡγεμόνας
[9, 34]	ἔφθασε δὲ τὴν ἐπιχείρησιν αὐτῶν	ὁ	Οὐαλέριος, ἐν ᾧ ἔτι ἔμελλον
[9, 35]	Σαβίνων χάρακος ἦγε τὴν δύναμιν	ὁ	Οὐαλέριος ἐπὶ τὸν ἕτερον, ἔνθα
[9, 6]	τοῖς τόποις, κοινὸς ἅπασιν αὐτοῖς	ὁ	παρὰ τοῦ δαίμονος ἥξει χόλος,
[9, 37]	οὐκ ἀδύνατος ἀνήρ, Γναῖος Γενύκιος,	ὁ	παραθήγων τὰς ὀργὰς τῶν πενήτων.
[9, 16]	τὸν πόλεμον. Λεύκιος δ´ Αἰμίλιος,	ὁ	πεμφθεὶς ἐπὶ Τυρρηνούς, εὑρὼν ἐξεστρατευμένους
[9, 9]	βουλομένους. τότε γὰρ δήπου καλὸς	ὁ	περὶ τῆς ἡγεμονίας ἦν ἀγὼν
[9, 15]	τοῖς ἰδίοις, ὅσον ἂν χρόνον	ὁ	πόλεμος διαμένῃ, στρατευόμενοι. ἀγασθέντων δ´
[9, 56]	δ´ ἐλεύθερα σώματα, ὁπόσα μὴ	ὁ	πόλεμος ἔφθη διειργασμένος, ἐπὶ τὸ
[9, 16]	οὖν ἀνθυπάτῳ Σερουίῳ κατὰ νοῦν	ὁ	πόλεμος ἐχώρησε καὶ σὺν τάχει.
[9, 18]	Φαίδωνος. τούτοις κατ´ ἀρχὰς μὲν	ὁ	πολιτικὸς θόρυβος ἐμποδὼν ἐγένετο πράττειν
[9, 40]	κατασκήψασα εἰς τὰς γυναῖκας καὶ	ὁ	πολὺς αὐτῶν φθόρος μετὰ τοῦτο
[9, 41]	συνέβη γενέσθαι πάθος. τοῦτο συνιδὼν	ὁ	Πόπλιος ἔγνω μήτε τοῖς ὑπάτοις
[9, 42]	ἐπ´ ἐξόδῳ τῆς ἀρχῆς ὢν	ὁ	Πόπλιος, ἐπειδὴ οὐκ ἐδύνατο κυρῶσαι
[9, 60]	τότε δὲ τῇ βουλῇ δόξαν	ὁ	Ποστόμιος ἔλαβεν αὐτοῦ τὴν ἐπιγραφήν.
[9, 12]	κεκμηκότας ἡ μάχη Τῖτος Σίκκιος	ὁ	πρεσβευτὴς καὶ ἀντιστράτηγος, κοινωσάμενος τῷ
[9, 63]	ἀλλήλοις ὅ τε ὕπατος καὶ	ὁ	πρεσβευτὴς ὑφ´ ἕνα καιρὸν ἀναπετάσαντες
[9, 46]	εἶπεν, ἐκ δὲ τῶν δημάρχων	ὁ	πρεσβύτατος καὶ πλείστου ἀξιώματος τυγχάνων,
[9, 25]	Σερουίλιος καὶ Αὖλος Οὐεργίνιος, οἷς	ὁ	πρὸς τοὺς Τυρρηνοὺς πόλεμος καίτοι
[9, 35]	παρὰ Ῥωμαίοις δωρεὰς οὗτος ἦν	ὁ	πρῶτος ἐξενεγκάμενος. μετὰ ταῦτα τούς
[9, 48]	σώματος ἐπιληψόμενος· τῶν δὲ ῥαβδούχων	ὁ	πρῶτος ἐπιτυχὼν παίων αὐτὸν ἀπήλασε.
[9, 51]	τοὺς πρεσβυτάτους ἠξίουν. ἦν δ´	ὁ	πρῶτος ὑπ´ αὐτῶν κληθεὶς Λεύκιος
[9, 29]	λόγον. ~Παραλαβὼν δὲ τὴν ἀπολογίαν	ὁ	Σερουίλιος εἶπεν· Εἰ μὲν ἐπὶ
[9, 68]	ὑπάτους ἀπολωλεκότες ἀμφοτέρους καὶ γὰρ	ὁ	Σερουίλιος ἐτεθνήκει νεωστί καθοπλισάμενοι παρὰ
[9, 57]	Σαβῖνοι μὲν οὖν, ἐφ´ οὓς	ὁ	Σερουίλιος ἤλασεν, οὔτ´ εἰς μάχην
[9, 58]	οὐ διὰ μακροῦ ὄντων, ἐπαρθεὶς	ὁ	στρατηγὸς αὐτῶν, ὅτι καὶ πενταπλάσιοι
[9, 3]	ἦσαν, ἐξ οὗ τιμήν τινα	ὁ	στρατηγὸς καὶ δόξαν ἀγαθὴν ἐξοίσεσθαι
[9, 50]	μετὰ ταῦτ´ αὐτός τε μισούμενος	ὁ	στρατηγὸς καὶ τῆς στρατιᾶς ὅσον
[9, 4]	τραυματίας ἐβάσταζον οὐδενὸς κελεύσαντος. ~Ταῦθ´	ὁ	στρατηγὸς μαθὼν ἠναγκάσθη πᾶσι δοῦναι
[9, 60]	τοῦ Πιστίου Διὸς Σπόριος Ποστόμιος	ὁ	συνύπατος αὐτοῦ καθιέρωσε μηνὸς Ἰουνίου
[9, 63]	σὺν αὐτῷ στρατιᾶς. ταῦτ´ ἐπιλεξάμενος	ὁ	συνύπατος αὐτοῦ Ποστόμιος ἦσαν δὲ
[9, 44]	καὶ εἰ μηδὲν ἔτι πολυπραγμονεῖν	ὁ	συνύπατος αὐτοῦ προείλετο, συγγνοὺς ἂν
[9, 14]	τοὺς λόχους, ἀποδείκνυται Καίσων Φάβιος	ὁ	τὰ ἀριστεῖα λαβὼν ἐκ τῆς
[9, 60]	τρεῖς, ὧν ἡγεῖτο Κόιντος Φάβιος	ὁ	τὰς πρὸς τὸ ἔθνος συνθήκας
[9, 26]	κατορθώματι μένειν, ὁ δὲ Σερουίλιος	ὁ	τεταγμένος ἐπὶ θατέρου κέρως ἐδίωκε
[9, 52]	τότε κατασχοῦσαν στάσιν, ἣν εἰσῆγεν	ὁ	τῇ τυραννίδι ἐπιχειρῶν ὕπατος καὶ
[9, 51]	μήτε γῆ χέρσος ᾖ, καὶ	ὁ	τὴν πόλιν οἰκουρῶν πένης ὄχλος
[9, 6]	τοῖς ἐχθροῖς, ἐκεῖνος ὁ χάραξ	ὁ	τὸν ἐκλειφθέντα ὑποδεξάμενος ἀντὶ τοῦ
[9, 1]	τὸ δεύτερον ὑπὸ τῆς βουλῆς,	ὁ	τὸν Κάσσιον ἐπὶ τῇ τυραννίδι
[9, 28]	τοὺς στρατηγοὺς ζημιοῦντες. ἐπεὶ δ´	ὁ	τοῦ ἀγῶνος ἐνέστη χρόνος, παρελθὼν
[9, 15]	ἡγεῖτο δ´ αὐτῶν Μάρκος Φάβιος	ὁ	τῷ παρελθόντι ὑπατεύσας ἔτει καὶ
[9, 28]	πάλιν τῶν πατρικίων Σερούιος Σερουίλιος,	ὁ	τῷ παρελθόντι ὑπατεύσας ἔτει, μετ´
[9, 41]	αὐτὴν δήμαρχος ἦν Πόπλιος Βολέρων,	ὁ	τῷ πρόσθεν ἐνιαυτῷ τοῖς περὶ
[9, 52]	Αἰμιλίου δεύτερος κληθεὶς Ἄππιος Κλαύδιος,	ὁ	τῷ πρόσθεν ὑπατεύσας ἔτει, τὴν
[9, 35]	τρεψάμενος τὴν Οὐιεντανῶν δύναμιν Σερουίλιος	ὁ	τῷ προτέρῳ ὑπατεύσας ἔτει καὶ
[9, 71]	καὶ Οὐετούριος τὴν Οὐολούσκων, ἕως	ὁ	τῶν ἀρχαιρεσίων ἐπέστη καιρός. τότε
[9, 64]	ἐγίνετο· ἔνθα ὅ θ´ ὕπατος	ὁ	τῶν Ῥωμαίων σαυνίῳ διὰ τοῦ
[9, 49]	περὶ δὲ τοῦ νόμου, ἐπειδὴ	ὁ	ὕπατος {Ἄππιος} οὐκ ἐᾷ νόμον
[9, 58]	τὰ εἰς πολιορκίαν ἐπιτήδεια παρεσκευασμένος	ὁ	ὕπατος ἐπὶ τὴν Ἀντιατῶν πόλιν
[9, 58]	τούτοις κύριος γενόμενος τῆς πόλεως	ὁ	ὕπατος, καὶ λαβὼν ὀψώνιά τε
[9, 50]	ἐγένοντο, συναγαγὼν εἰς ἐκκλησίαν αὐτοὺς	ὁ	ὕπατος καὶ πολλὰ ὀνειδίσας ἔφη
[9, 35]	τε τῶν πολεμίων σκυλεύσας νεκροὺς	ὁ	ὕπατος καὶ τῶν ἰδίων ταφὰς
[9, 55]	τε δὴ τὸ ἔργον ὀττευσάμενος	ὁ	ὕπατος, καὶ τῶν μάντεων κωλυόντων
[9, 13]	βουλομένων, ἠρνήσατο τὴν χάριν αὐτῶν	ὁ	ὕπατος, οὔτε ὅσιον εἶναι λέγων
[9, 67]	βουλὴ αὐτοῖς ἐπιτρέπει, μέχρις ἂν	ὁ	ὕπατος ῥαίσῃ, καὶ ἡ συναγωνιουμένη
[9, 17]	ἕξειν. ταύτας λαβὼν τὰς ἀποκρίσεις	ὁ	ὕπατος σπένδεται πρὸς τοὺς Οὐιεντανούς,
[9, 16]	τῷ χάρακι τῶν πολεμίων ἔμεινεν	ὁ	ὕπατος, τῇ δ´ ἑξῆς ἡμέρᾳ
[9, 49]	ἐγκαλοῦσιν οἵ τε δήμαρχοι καὶ	ὁ	ὕπατος, ὑπὲρ ὧν ἔπαθον ἢ
[9, 60]	τῇ πενίᾳ ἱκέτας. ἐφ´ οἷς	ὁ	Φάβιος ἀγανακτῶν καὶ τὰς ψευσθείσας
[9, 61]	διὰ κατασκόπων τε καὶ αἰχμαλώτων	ὁ	Φάβιος ἐξεληλυθυῖαν ἐκ τοῦ χάρακος
[9, 61]	αἰχμαλώτους πολλοὺς ἀγομένους. τοῦτο διαπραξάμενος	ὁ	Φάβιος, ἐπειδὴ παραδοῦναι τὰς ἀρχὰς
[9, 4]	ὥσπερ ἔφην, αἴτιον ἦν, καὶ	ὁ	φθόνος τῆς ἐκείνου τιμῆς, ἵνα
[9, 64]	τε προσβολαὶ πάλιν ἐγίνοντο, καὶ	ὁ	χάραξ διεσπᾶτο κατὰ πολλὰ μέρη·
[9, 12]	δὲ τὸ πάθος τοῦτ´ εὐθὺς	ὁ	χάραξ ἡλίσκετο, καὶ τέλος εἶχε
[9, 6]	αὐτοὶ παρέδοσαν τοῖς ἐχθροῖς, ἐκεῖνος	ὁ	χάραξ ὁ τὸν ἐκλειφθέντα ὑποδεξάμενος
[9, 41]	ἐκκλησίαν διέλυσεν εἰς νύκτα συγκλεισθεὶς	ὁ	χρόνος. προθέντων δὲ πάλιν τῶν
[9, 2]	τὸ πλῆθος. καί, ἐπειδὴ παρῆλθεν	ὁ	χρόνος τῆς στρατείας, ἄγων τὴν
[9, 59]	ἀδεῶς αὐτὴν κείρας, ἐπειδὴ καθῆκεν	ὁ	χρόνος τῶν ἀρχαιρεσίων, ἀπῆγε τὰς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 26/01/2007