Paragraphes |
[70] |
εὕρετο
παρ'
ὑμῶν
καὶ
τῷ
|
υἱεῖ |
κατέλιπεν;
Ἐγὼ
μὲν
οὐκ
οἴομαι. |
[80] |
φαίνοισθ'
εὐνοϊκῶς
διακείμενοι
πρὸς
τὸν
|
υἱὸν |
αὐτοῦ,
ἀλλὰ
καὶ
διὰ
ταύτην. |
[80] |
νικᾶν,
ταῦθ'
ἡμεῖς
ἀφελώμεθα
τὸν
|
υἱὸν |
αὐτοῦ;
Καὶ
τί
φήσομεν,
ὦ |
[80] |
ὑμῶν
στρατηγήσαντος
Χαβρίου
οὐδενὸς
πώποθ'
|
υἱὸς |
ὀρφανὸς
δι'
ἐκεῖνον
ἐγένετο,
αὐτὸς |
[60] |
ἑστῶσι
τοῖς
βουλομένοις
τι
ποιεῖν
|
ὑμᾶς |
ἀγαθόν,
ὅσους
εὖ
ποιήσαντας
ἡ |
[20] |
γάρ
τις
ἔχει
πολλὰ
μηδὲν
|
ὑμᾶς |
ἀδικῶν,
οὐχὶ
δεῖ
δήπου
τούτῳ |
[150] |
ἂν
παραινέσαιμ'
αὑτῷ
τινὰ
τιμὴν
|
ὑμᾶς |
ἀξιοῦν
δοῦναι
ἢ
τὰς
ἑτέροις |
[10] |
λέγειν
ἂν
ἐπιχειρήσειε
Λεπτίνης,
ἀπάγων
|
ὑμᾶς |
ἀπὸ
τούτων,
ὡς
αἱ
λῃτουργίαι |
[150] |
ἀλλ'
ἐάν
τις
ἀπαιτήσῃ
χάριν
|
ὑμᾶς, |
Ἄτιμος
ἔστω
φησὶ
καὶ
ἡ |
[40] |
ἐκείνῳ,
ἀλλ'
ὅτι
τὴν
δωρειὰν
|
ὑμᾶς |
αὐτὸν
ἀφῃρῆσθαι
νομιεῖ.
(Οὐ
τοίνυν, |
[60] |
ἄν,
ἐκείνως
εἰ
λογίσαισθε
πρὸς
|
ὑμᾶς |
αὐτούς·
εἴ
τινες
νυνὶ
τῶν |
[160] |
παρ'
ἄλληλα
καὶ
λογίσασθε
πρὸς
|
ὑμᾶς |
αὐτοὺς
τί
συμβήσεται
καταψηφισαμένοις
ὑμῖν |
[60] |
δικασταί,
ἐκείνῳ
μὲν
φιλοτιμία
πρὸς
|
ὑμᾶς |
αὐτούς,
ὑμῖν
δὲ
πρὸς
πάντας |
[140] |
τηνικαῦτ'
ἀγανα
κτεῖν
καὶ
πείθειν
|
ὑμᾶς |
ἀφελέσθαι.
(Καὶ
μὴν
καὶ
Γελάρχῳ |
[120] |
εὑρηκέναι
πρὸς
τὸ
τὰς
ἀτελείας
|
ὑμᾶς |
ἀφελέσθαι
πεῖσαι,
βέλτιόν
ἐστι
προειπεῖν, |
[100] |
εἶναι
πρὸς
τὸ
τὰς
ἀτελείας
|
ὑμᾶς |
ἀφελέσθαι
πεῖσαι,
οὐ
μέντοι
δίκαιοί |
[120] |
ἄλλον
ἔχουσι
τρόπον
δεῖξαι
δίκαιον
|
ὑμᾶς |
ἀφελέσθαι,
ταῦτ'
ἐπὶ
τῷ
τῶν |
[30] |
ἐὰν
ἀκούσῃ
νόμῳ
τὴν
ἀτέλειαν
|
ὑμᾶς |
ἀφῃρημένους
αὐτὸν
καὶ
μηδ'
ἂν |
[60] |
τίς
ἔστιν
ὅστις
εὖ
ποιεῖν
|
ὑμᾶς |
βουλήσεται,
μέλλων,
ἂν
μὲν
ἀποτύχῃ, |
[30] |
Ἀθηναῖοι,
τοῦτον
τὸν
τοιοῦτον
περὶ
|
ὑμᾶς |
γεγενημένον,
ἐὰν
ἀκούσῃ
νόμῳ
τὴν |
[80] |
ὃν
ἂν
τιθῇ
λύων
ἐκεῖνον,
|
ὑμᾶς |
δ'
ἀκούσαντες
ἑλέσθαι
τὸν
κρείττω. |
[20] |
χρήματα
κοινὰ
τῇ
πόλει,
ἐκεῖν'
|
ὑμᾶς |
δεῖ
σκοπεῖν,
ὅτι
οὐδὲν
ἔσεσθ' |
[20] |
οὐδείς
ἐστ'
ἀτελής,
οἶμαι
μὲν
|
ὑμᾶς |
εἰδέναι
πάντας,
ὅμως
δὲ
καὶ |
[0] |
ποτε
λυσιτελέστερόν
ἐστι
κυρίους
μὲν
|
ὑμᾶς |
εἶναι
τῆς
δωρειᾶς,
ἐξαπατηθέντας
δέ |
[50] |
περὶ
τῆς
ἀξίας
αὐτῆς
πρὸς
|
ὑμᾶς |
εἰπεῖν.
Ἐγὼ
γὰρ
οὐ
τὸν |
[150] |
(Ἐγὼ
δ'
ἔτι
μικρὰ
πρὸς
|
ὑμᾶς |
εἰπὼν
καταβήσομαι.
Ἔστι
γάρ,
ὦ |
[140] |
ἐκείνῳ
τι
δοθέντων,
καὶ
πρὸς
|
ὑμᾶς |
εἰσελθὼν
ἡττήθη·
(οἱ
νόμοι
δ' |
[0] |
τιμᾶν
πολλοὺς
εὖ
ποιεῖν
προκαλεῖσθ'
|
ὑμᾶς, |
ἐκ
δὲ
τοῦ
μηδενὶ
μηδέν, |
[60] |
οἳ
Βυζάντιον
παραδόντες
Θρασυβούλῳ
κυρίους
|
ὑμᾶς |
ἐποίησαν
τοῦ
Ἑλλησπόντου,
ὥστε
τὴν |
[110] |
δίκαιόν
ἐστι
λέγειν,
ἐγὼ
πρὸς
|
ὑμᾶς |
ἐρῶ.
Ἦσαν,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι, |
[50] |
ἂν
ἐγχειρήσαιμ'
ἐξετάζειν
ὅσοι
πεποιηκότες
|
ὑμᾶς |
εὖ
διὰ
τὸν
νόμον,
εἰ |
[40] |
τις
ἄλλος
εὖ
μὲν
ἐποίησεν
|
ὑμᾶς |
εὖ
πράττων,
εἰς
δέον
δὲ |
[80] |
ὧν
ἔργῳ
πεποίηκεν
ἕκαστος
αὐτῶν
|
ὑμᾶς |
εὖ,
τούτων
ἐκ
λόγου
κρίσις |
[30] |
καὶ
ποιεῖν
ἀεί
τι
προθυμούμενος
|
ὑμᾶς |
εὖ,
ὑμεῖς
δ'
ἑστώσας
ἀκύρους |
[50] |
ὧν
ἔνιοι
διὰ
τὴν
πρὸς
|
ὑμᾶς |
εὔνοιαν
στέρονται
τῆς
πατρίδος.
(Ὧν |
[60] |
τὰς
μὲν
συμφοράς,
αἷς
δι'
|
ὑμᾶς |
ἐχρήσανθ'
οἱ
ἄνδρες
οὗτοι,
πάντα |
[70] |
αὐτῷ.
(Ὃν
μὲν
οὖν
τρόπον
|
ὑμᾶς |
ἔχων
πρὸς
ἅπαντας
Πελοποννησίους
παρετάξατ' |
[90] |
ἔλεγεν,
ταῦτ'
ἴσως
λέγων
παράγειν
|
ὑμᾶς |
ζητήσει.
Ἔφη
γὰρ
ἐξαπάτης
εἵνεκα |
[80] |
λόγους
πάντας
οὓς
λέγομεν
πρὸς
|
ὑμᾶς, |
καὶ
οὐδὲν
ἔσθ'
ὅ
τι |
[50] |
τοὺς
ἰδίᾳ
γνόντας
εὖ
ποιεῖν
|
ὑμᾶς |
καὶ
παρασχόντας
χρησίμους
αὑτοὺς
ἐπὶ |
[50] |
στρά
τευμα,
καὶ
διέσωσαν
καὶ
|
ὑμᾶς |
καὶ
τοὺς
συμμάχους.
(Ἐπειδὴ
δ' |
[0] |
τοῖς
χρηστοῖς
οὖσιν;
(Ἔτι
τοίνυν
|
ὑμᾶς |
κἀκεῖν'
ἐνθυμεῖσθαι
δεῖ,
ὅτι
ἐκ |
[130] |
ἔκρινεν
εἶναι
πρότερον.
(Ἔτι
τοίνυν
|
ὑμᾶς |
κἀκεῖν'
εὐλαβεῖσθαι
δεῖ,
ὅπως
μηδὲν |
[0] |
ἀφῃρῆσθαι
καὶ
ὅλως
τὴν
πολιτείαν
|
ὑμᾶς |
κατὰ
τοῦτον
τὸν
λόγον;
Οὐ |
[150] |
χρῆσθαι
ἐπὶ
τὸ
τοὺς
ἀδικοῦντας
|
ὑμᾶς |
κολάζειν
ἢ
τοὺς
ἀγαθοῦ
τινὸς |
[50] |
μὲν
ἐψηφίσασθε
τοῖς
φεύγουσιν
δι'
|
ὑμᾶς |
Κορινθίων
ταῦτ'
ἐστίν,
ὦ
ἄνδρες |
[130] |
ἀτέλειαν
εὑρῆσθαι.
Μὴ
δὴ
παραγόντων
|
ὑμᾶς, |
μηδ'
ὅτι
δοῦλος
ὢν
ὁ |
[30] |
δὴ
πρὸς
ὅσης
κακίας
ὑπερβολὴν
|
ὑμᾶς |
ὁ
νόμος
προάγει,
ὃς
ἀπιστότερον |
[30] |
Οὐκοῦν
πρὸς
πολλοῖς
οἷς
βλάψειν
|
ὑμᾶς |
ὁ
νόμος
φαίνεται,
καὶ
προσαφαιρεῖταί |
[130] |
καὶ
τοὺς
εὖ
τι
πεποιηκότας
|
ὑμᾶς, |
οἷς
οὐδεὶς
ἂν
ἐγκαλέσαι,
νόμῳ |
[160] |
δεῖ
πλείω
λέγειν·
οἶμαι
γὰρ
|
ὑμᾶς |
οὐδὲν
ἀγνοεῖν
τῶν
εἰρημένων.
|
[30] |
ἂν
ἔχων
εἰπεῖν,
ὅσ'
εὐεργέτηκεν
|
ὑμᾶς |
οὗτος
ἁνὴρ
καὶ
αὐτὸς
καὶ |
[50] |
τοῦτο
δ'
οὐ
δεῖ
δοκεῖν
|
ὑμᾶς |
πεπονθέναι.
(Καὶ
μὴν
οὐδ'
ἐκεῖν' |
[30] |
κηρύττειν
πρώτους
γεμίζεσθαι
τοὺς
ὡς
|
ὑμᾶς |
πλέοντας.
Ἔχων
γὰρ
ἐκεῖνος
ἑαυτῷ |
[60] |
ἅπερ,
οἶμαι,
φεύγουσιν
εὐεργέταις
δι'
|
ὑμᾶς |
προσῆκε,
προξενίαν,
εὐεργεσίαν,
ἀτέλειαν
ἁπάντων. |
[160] |
οὖν
τούτων
ἁπάντων
οἶμαι
δεῖν
|
ὑμᾶς |
σπουδάζειν
καὶ
προσέχειν
τὸν
νοῦν, |
[130] |
κελεύετ'
εἴπερ
ἀληθῆ
λέγουσι
πρὸς
|
ὑμᾶς, |
τὰ
ψηφίσματ'
ἐν
οἷς
ἀτελεῖς |
[50] |
φεύγοντας.
Ἀναγκάζομαι
δὲ
λέγειν
πρὸς
|
ὑμᾶς |
ταῦθ'
ἃ
παρ'
ὑμῶν
τῶν |
[0] |
τοῖς
μηδ'
ὁτιοῦν
ἀγαθὸν
πεποιηκόσιν
|
ὑμᾶς, |
ταύτης
τοὺς
εὖ
ποιήσαντας,
ὃ |
[110] |
τι,
τοῦτ'
ἀφῃρημένους,
συγχωρῶ
καὶ
|
ὑμᾶς |
ταὐτὸ
τοῦτο
ποιῆσαι,
καίτοι
τοῦτό |
[0] |
ἦσαν
ἀνάξιοι,
τῶν
αὐτῶν
ἠξίωσεν
|
ὑμᾶς |
τε
καὶ
τούτους.
Ἐν
μὲν |
[0] |
Μηδὲ
τὸ
λοιπὸν
ἐξεῖναι
δοῦναι,
|
ὑμᾶς |
τὸ
δοῦναι
ὑμῖν
ἐξεῖναι.
Οὐ |
[130] |
τοὺς
ἐχθροὺς
ἀφαιρούμενος
ὀφθῆναι,
ταῦθ'
|
ὑμᾶς |
τοὺς
εὐεργέτας
ἀφῃρημένους
φαίνεσθαι,
καὶ |
[10] |
τοῦ
λῦσαι
τὸν
νόμον
ἢ
|
ὑμᾶς |
τούτῳ
περὶ
τοῦ
θέσθαι,
καὶ |
[10] |
εἰ
τότε
μὲν
τοῖς
ἠδικηκόσιν
|
ὑμᾶς |
ὑπὲρ
τοῦ
μὴ
ψεύσασθαι
τὰ |
[60] |
ἀτέλειαν
ἁπάντων.
Εἶτα
τοὺς
δι'
|
ὑμᾶς |
φεύγοντας
καὶ
δικαίως
τι
παρ' |
[80] |
ὀρφανίᾳ
τέθραπται
διὰ
τὴν
πρὸς
|
ὑμᾶς |
φιλοτιμίαν
τοῦ
πατρός.
Οὕτω
γὰρ |
[150] |
μηδενὶ
τῶν
εὖ
τι
ποιούντων
|
ὑμᾶς |
χάριν
ἐξέσται
κομίσασθαι
ἢ
ὅπως |
[60] |
πεποίηκεν.
(Καὶ
μὴν
μηδ'
ἐκεῖν'
|
ὑμᾶς, |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
λανθανέτω,
ὅτι |
[130] |
τοίνυν
μάλιστα
πάντων
οἶμαι
δεῖν
|
ὑμᾶς, |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
φυλάξασθαι,
τοῦτ' |
[10] |
πόλεως
τὸ
ἦθος.
(Νομίζω
τοίνυν
|
ὑμᾶς, |
ὦ
ἄνδρες
δικασταί,
ἄμεινον
ἂν |
[150] |
δὴ
συνεροῦντας
νόμῳ
καὶ
διδάξοντας
|
ὑμᾶς |
ὡς
ἐπιτήδειός
ἐστιν,
αὐτοὺς
τοῖς |
[130] |
ἐρεῖ
περὶ
τοῦ
νόμου
διδάσκων
|
ὑμᾶς |
ὡς
καλῶς
κεῖται,
συγχωρήσειεν
ἀληθῆ |
[80] |
ὅθ'
εὑρίσκετο
τὴν
δωρειάν,
ἠξίωσεν
|
ὑμᾶς, |
ὥσπερ
δι'
Ἰφικράτην
καὶ
Τιμόθεον |
[10] |
περὶ
χρημάτων,
καὶ
οὐ
μόνον
|
ὑμεῖς, |
ἀλλὰ
καὶ
οἱ
πρόγονοι.
Τεκμήριον |
[50] |
ὑπὸ
Λακεδαιμονίων
ἐξέπεσον.
Ὑποδεξάμενοι
δ'
|
ὑμεῖς |
αὐτοὺς
ἐποιήσατ'
ἔργον
ἀνθρώπων
καλῶν |
[30] |
ἀεί
τι
προθυμούμενος
ὑμᾶς
εὖ,
|
ὑμεῖς |
δ'
ἑστώσας
ἀκύρους
πεποιηκότες,
ὃ |
[80] |
μείζους
τῶν
καινῶν
ἐγκλημάτων
πεποίηνται,
|
ὑμεῖς |
δέ,
ὑπὲρ
ὧν
ἐπ'
ἐκείνους |
[80] |
ἔστ'
ἐπιτήδειος
ἢ
οὔ,
ἀλλ'
|
ὑμεῖς |
δοκιμάζεσθ'
εἴτ'
ἐπιτήδειοι
πάσχειν
ἔστ' |
[20] |
παῖδας
αὐτοῦ
τὴν
δωρειὰν
ἣν
|
ὑμεῖς |
ἔδοτ'
αὐτοῖς.
~Ἔστι
γὰρ
γένει |
[100] |
ἐπ'
ὠμότητι
καὶ
πονηρίᾳ
ἢ
|
ὑμεῖς |
ἐπὶ
φιλανθρωπίᾳ
καὶ
τῷ
τὰ |
[30] |
τι
τῶν
ὑπαρχόντων
ἤδη.
Εἶθ'
|
ὑμεῖς |
ἔτι
σκοπεῖτ'
εἰ
χρὴ
τοῦτον |
[30] |
δ'
ἁπάντων
στήλας
ἀντιγράφους
ἐστήσαθ'
|
ὑμεῖς |
κἀκεῖνος,
τὴν
μὲν
ἐν
Βοσπόρῳ, |
[110] |
ἐκείνους
πράττοντας
ὑμῶν.
Ὅτε
δ'
|
ὑμεῖς, |
καλῶς
ποιοῦντες,
καὶ
κατὰ
τὰς |
[50] |
τούτοις.
Ὃ
μὴ
πάθητε
νῦν
|
ὑμεῖς, |
μηδ'
οἴεσθε
νόμον
τοιοῦτον
θέσθαι |
[80] |
τιν'
ἔχοντας
ἡμᾶς
καὶ
ὅπως
|
ὑμεῖς |
μηδὲν
αἰσχρὸν
ποιῆσαι
δόξετε,
καὶ |
[40] |
δόντες
τὴν
ἀτέλειαν,
ἕτεροι
δ'
|
ὑμεῖς |
οἱ
νῦν
ἀφαιρούμενοι,
ἀπολύει
τοῦτο |
[100] |
τούτοις
τὸ
πρᾶγμα
γιγνέσθω.
(Μήθ'
|
ὑμεῖς |
ποιήσητε
μηδὲν
ἀνάξιον
ὑμῶν
αὐτῶν, |
[90] |
ἐποίησε
Λεπτίνης·
οὐδὲ
γὰρ
ἂν
|
ὑμεῖς |
ποτ'
ἐπείσθητε,
ὡς
ἐγὼ
νομίζω, |
[100] |
Ὀρχομενὸν
διέθηκαν
οὕτω
μεταχειριζόμενοι,
μήθ'
|
ὑμεῖς |
τἀναντία
τούτοις
τοὺς
μὲν
εὐεργέτας |
[90] |
αὑτοῖς
εἰσὶ
νόμοι,
ὥστε
χειροτονεῖθ'
|
ὑμεῖς |
τοὺς
διαλέξοντας
τοὺς
ἐναν
τίους |
[160] |
μὴ
βιασθῆθ'
ἁμαρτάνειν.
Πολλὰ
γὰρ
|
ὑμεῖς, |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
πολλάκις
οὐκ |
[80] |
τοῦτ'
εἰπεῖν
ὑπὲρ
Χαβρίου
βούλομαι.
|
Ὑμεῖς, |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τιμῶντές
ποτ' |
[140] |
ἐφ'
ὑμῖν
εἶναι
διδόναι
τὰ
|
ὑμέτερ' |
αὐτῶν
οἷς
ἂν
βούλησθε.
Ἀλλ' |
[50] |
ἃ
συμφέρει
τῇ
πόλει
τῇ
|
ὑμετέρᾳ |
καὶ
πράττοντες·
ὧν
ἔνιοι
διὰ |
[90] |
(Ἐγὼ
δ'
ὅτι
μὲν
τῇ
|
ὑμετέρᾳ |
ψήφῳ
τοῦ
τούτου
νόμου
λυθέντος |
[110] |
ἐπαινεῖν
τρόπους
καὶ
ἔθη
τοῖς
|
ὑμετέροις |
ἐπιτιμῶντας,
ὅταν
ᾖ
δεῖξαι
βέλτιον |
[130] |
τὸν
ἐκείνου
δοῦλον
Λυκίδαν
πρόξενον
|
ὑμέτερον |
πεποιηκέναι,
ἀλλ'
εἰ
διὰ
τοῦτον |
[10] |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τοῦ
ἤθους
τοῦ
|
ὑμετέρου |
κύριον
ποιῆσαι
τοιοῦτον
νόμον,
καὶ |
[70] |
λαμβάνων,
ἃς
ἁπάσας
εἰς
τοὺς
|
ὑμετέρους |
λιμένας
κατήγαγεν.
(Ἑνὶ
δὲ
κεφαλαίῳ |
[110] |
πράττετε,
τοῦ
χάριν
ἂν
τῶν
|
ὑμετέρων |
αὐτῶν
ἐθῶν
ὀλιγωροῦντες
ἐκεῖνα
διώκοιτε; |
[70] |
ὑμῶν,
οὐδ'
ἔστιν
οὐδενὶ
τῶν
|
ὑμετέρων |
ἐχθρῶν
τρόπαιον
οὐδὲν
ἀφ'
ὑμῶν |
[40] |
σώσει
προνοούμενος,
ἀλλ'
ὅπως
τῶν
|
ὑμετέρων |
μηδὲν
ἐνδεῶς
ἕξει
τὸ
καθ' |
[160] |
βλασφημίαν
ἀντὶ
καλῶν
καὶ
προσηκόντων
|
ὑμῖν |
ἀγαθῶν
ἑλέσθαι.
Καὶ
γὰρ
ἕκαστος |
[10] |
τῆς
παρούσης
χάριτος,
παρὰ
δ'
|
ὑμῖν |
ἀδεῶς
ἃν
λάβῃ
τις
ἔχειν |
[130] |
ἂν
ἡγοῦμαι
φῆσαι,
ὅσῳ
δ'
|
ὑμῖν |
αἴσχιον
τῶν
ἄλλων,
ἀκούσατέ
μου. |
[10] |
τοίνυν
ἐγὼ
κάλλιον
εἶναι
τοῦτον
|
ὑμῖν |
ἀκολουθῆσαι
περὶ
τοῦ
λῦσαι
τὸν |
[160] |
καλῶς
τὸν
νόμον
μηδὲ
συμφέρειν
|
ὑμῖν· |
ἀλλ'
ἵν'
ἐν
κεφαλαίῳ
τοῦτο |
[30] |
ἑνὸς
ἀνδρός.
(Μὴ
γὰρ
οἴεσθ'
|
ὑμῖν |
ἄλλο
τι
τὰς
στήλας
ἑστάναι |
[110] |
Ἑρμαῖς
ἔτυχον·
καὶ
ἴσως
τοῦθ'
|
ὑμῖν |
ἀναγνώσεται
τοὐπίγραμμα.
Ἐγὼ
δ'
ἡγοῦμαι |
[10] |
εἰσφέρειν
ἠθελήσατε,
νῦν
δ'
ἐξὸν
|
ὑμῖν |
ἄνευ
δαπάνης
τὰ
δίκαια
ποιῆσαι |
[80] |
ἀτέλειαν;
Ἀλλ'
ἄλογον.
Οὐδὲ
γὰρ
|
ὑμῖν |
ἁρμόττει
δοκεῖν
παρὰ
μὲν
τὰς |
[70] |
οἷς
λέγω
προσέχητε,
τὰ
ψηφίσμαθ'
|
ὑμῖν |
αὔτ'
ἀναγνώσεται
τὰ
τότε
ψηφισθέντα |
[40] |
ἂν
αἴσχιον;
Τὸ
τοίνυν
ψήφισμ'
|
ὑμῖν |
αὔτ'
ἀναγνώσεται
τὸ
τότε
ψηφισθὲν |
[80] |
Σκοπεῖτε
δὴ
καὶ
λογίσασθ'
ἐν
|
ὑμῖν |
αὐτοῖς,
εἴ
τινες
τούτων
τῶν |
[20] |
ὅμως
δὲ
καὶ
τὸν
νόμον
|
ὑμῖν |
αὐτὸν
ἀναγνώσεται.
Λαβὲ
τὸν
περὶ |
[120] |
ἱερῶν
μεταφέροντες
ἐξαπατᾶν
ζητοῦσι,
Λεπτίνην
|
ὑμῖν |
αὐτὸν
ἐγὼ
παρα
σχήσομαι
μάρτυρα. |
[40] |
μὲν
γάρ
ἐστιν
ἀεὶ
παρ'
|
ὑμῖν |
αὐτοῦ,
κατὰ
δὲ
τὸν
νόμον |
[80] |
ἂν
δίκαιον
ᾖ,
κρίνας
παρ'
|
ὑμῖν |
ἀφαιρήσεται,
καὶ
ὅπως,
οὓς
οὐδεὶς |
[50] |
ἁπάντων
Πελοποννησίων
ἀνέῳξαν
τὰς
πύλας
|
ὑμῖν |
βίᾳ
τῶν
πολλῶν,
καὶ
μᾶλλον |
[20] |
εὐπορήσειν
οὗτοι
φήσουσιν,
εἰς
δέον
|
ὑμῖν |
γιγνομένας
δείξω.
Ἴστε
γὰρ
δήπου |
[60] |
τὸ
Βυζάντιον
Λακεδαιμονίοις
μὲν
οἰκεῖα,
|
ὑμῖν |
δ'
ἀλλότρια,
παραδώσειν
ταῦτ'
ἐπαγγείλαιντο, |
[70] |
οὐδὲν
ἀφ'
ὑμῶν
τε
κἀκείνου,
|
ὑμῖν |
δ'
ἀπὸ
πολλῶν
πόλλ'
ἐκείνου |
[60] |
ἃ
Φιλίππῳ
μέν
ἐστιν
ὑπήκοα,
|
ὑμῖν |
δ'
ἐχθρά,
τὸν
αὐτὸν
τρόπον |
[150] |
τισιν
προσέοιχ'
ὁ
γράφων
χρῆσθαι.
|
Ὑμῖν |
δ'
οὐχὶ
πρέπει
τὰ
τοιαῦτα |
[30] |
εἶναι
τὰς
παρ'
ὑμῶν
δωρειάς,
|
ὑμῖν |
δὲ
μένειν
τὰς
παρ'
ἑαυτοῦ. |
[60] |
μὲν
φιλοτιμία
πρὸς
ὑμᾶς
αὐτούς,
|
ὑμῖν |
δὲ
πρὸς
πάντας
τοὺς
Ἕλληνας· |
[140] |
εἰκότως,
ἀκούσατε,
καὶ
σκοπεῖτ'
ἂν
|
ὑμῖν |
δίκαια
φαίνηται.
Πρῶτον
μὲν
πρὸς |
[160] |
δωρειὰν
ἀφαιρεθῆναι
δίκην
ἣν
ἂν
|
ὑμῖν |
δοκῇ
δώσει
κατὰ
τὸν
παρεισενηνεγμένον |
[90] |
ἀναξίων,
δι'
ἣν
ὃν
ἂν
|
ὑμῖν |
δοκῇ
κωλύσετ'
ἔχειν
τὴν
δωρειάν. |
[150] |
Ἀθηναῖοι,
εἰ
χαλεπώτερον
εἶναι
παρ'
|
ὑμῖν |
δόξει
χάριν
εὖ
ποιήσαντ'
ἀπαιτεῖν |
[100] |
νόμον.
Ἔστι
δὲ
δήπου
νόμος
|
ὑμῖν, |
ἐάν
τις
ὑποσχόμενός
τι
τὸν |
[50] |
μὲν
οὖν
ἄλλ'
ὅσα
χρησίμους
|
ὑμῖν |
ἑαυτοὺς
ἐκεῖνοι
παρέσχον,
ἐάσω·
ἀλλ' |
[50] |
σύμμαχον
τὸν
περὶ
Θρᾴκην
τόπον
|
ὑμῖν |
ἐγένοντο;
~Τοῦτο
δ'
Ἀρχέβιον
καὶ |
[60] |
Λακεδαιμο
νίους
ἀναγκάσαι
τοιαύτην,
οἵαν
|
ὑμῖν |
ἐδόκει,
ποιήσασθαι
τὴν
εἰρήνην;
Ὧν, |
[140] |
τοῦτ'
ἐπιτιμῶ·
δεῖ
γὰρ
ἐφ'
|
ὑμῖν |
εἶναι
διδόναι
τὰ
ὑμέτερ'
αὐτῶν |
[90] |
ἀφαιρεθῆναι,
καὶ
τὸ
λοιπὸν
ἐφ'
|
ὑμῖν |
εἶναι
πάνθ'
ὥσπερ
ἐστὶ
δίκαιον, |
[90] |
δεῖ
γράφεσθαι,
τῶν
ψηφισμάτων
αὐτῶν
|
ὑμῖν |
εἰσίν.
Ἵν'
οὖν
μὴ
λόγον |
[140] |
Οὗτος
εὕρετο
τὴν
δωρειὰν
παρ'
|
ὑμῖν, |
ἐν
ᾗ
τοῦτ'
ἐνῆν.
Καὶ |
[90] |
κελεύει
τιθέναι,
πρῶτον
μὲν
παρ'
|
ὑμῖν, |
ἐν
τοῖς
ὀμωμοκόσιν,
παρ'
οἷσπερ |
[90] |
τε
τῇ
βουλῇ
καὶ
παρ'
|
ὑμῖν |
ἐν
τῷ
δικαστηρίῳ,
τοὺς
δὲ |
[160] |
φυλάττετε
καὶ
μέ
μνησθ'
ἃν
|
ὑμῖν |
ἐξ
ἑκατέρου
φανῇ,
ἵν'
ἕλησθε |
[0] |
ἐξεῖναι
δοῦναι,
ὑμᾶς
τὸ
δοῦναι
|
ὑμῖν |
ἐξεῖναι.
Οὐ
γὰρ
ἐκεῖνό
γ' |
[50] |
ὅλας,
τὰς
ἑαυτῶν
πατρίδας,
συμμάχους
|
ὑμῖν |
ἐπὶ
τοῦ
πρὸς
Λακεδαιμονίους
πολέμου |
[140] |
τότε
μὲν
τὰ
Χαβρίου
παρ'
|
ὑμῖν |
ἔργα
μεῖζον
ἴσχυε
τῶν
Λεωδάμαντος |
[160] |
τὸ
νόμισμα
διαφθείρουσιν
θάνατος
παρ'
|
ὑμῖν |
ἐστιν
ἡ
ζημία,
τοῖς
δ' |
[130] |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
εἰ
καλῶς
|
ὑμῖν |
ἔχει,
ἃ
τούτων
ἕκαστος
ὀκνεῖ |
[40] |
μᾶλλον
φανερὸς
γένοιτ'
εὔνους
ὢν
|
ὑμῖν, |
ἢ
πῶς
ἧττον
ἄξιος
ἀδικηθῆναι, |
[50] |
ἀφαιρῆσθε
τὴν
ἀτέλειαν,
οἳ
παραδόντες
|
ὑμῖν |
Θάσον
καὶ
τὴν
Λακεδαιμονίων
φρουρὰν |
[30] |
πᾶσιν
ἀνθρώποις
γενομένης
οὐ
μόνον
|
ὑμῖν |
ἱκανὸν
σῖτον
ἀπέστειλεν,
ἀλλὰ
τοσοῦτον |
[10] |
θέσθαι,
καὶ
λυσιτελέστερον
εἶναι
καὶ
|
ὑμῖν |
καὶ
τούτῳ
τὴν
πόλιν
πεπεικέναι |
[70] |
τούτων
τὰς
πολλὰς
καὶ
παρέδωκεν
|
ὑμῖν |
καὶ
φιλίας
ἐποίησεν
ἐχθρῶς
ἐχούσας |
[150] |
δὲ
καὶ
μάλ'
ἔχων
νόμος
|
ὑμῖν |
καλῶς,
οὐκ
ἐπὶ
τούτοις
τεθείς, |
[140] |
τοῦτο,
αὐτίκα
δηλώσει·
συγχωρήσεται
γὰρ
|
ὑμῖν |
λῦσαι
περὶ
ὧν
αὐτὸς
ἥμαρτεν. |
[80] |
Χαβρίας
δ'
αὐτὸς
ἐτιμήθη
παρ'
|
ὑμῖν |
μόνος.
(Εἰ
δὴ
τόθ'
ὅθ' |
[150] |
δικαίως
ἔν
γε
τοῖς
παρ'
|
ὑμῖν |
νόμοις
ἐξέσται,
χάριν
δ'
ἀπαιτεῖν |
[130] |
τῶν
ἄλλων,
ἀκούσατέ
μου.
Ἔστιν
|
ὑμῖν |
νόμος
ἀρχαῖος,
τῶν
καλῶς
δοκούντων |
[80] |
ἡμῶν
ἕνεκα,
ἀναγνώσεται
τὸν
νόμον
|
ὑμῖν |
ὃν
παρεισφέρομεν
γράψαντες
ἀντὶ
τοῦδε, |
[130] |
γάρ
ἐστ'
οὐδεὶς
ἀτελὴς
παρ'
|
ὑμῖν |
ὅτῳ
μὴ
ψήφισμ'
ἢ
νόμος |
[40] |
χρώμενος
φαίνεται,
ἀλλὰ
τὸ
πιστεύειν
|
ὑμῖν, |
οὗ
τί
γένοιτ'
ἂν
αἴσχιον; |
[40] |
καὶ
ἐν
ὁποίοις
καιροῖς
χρησίμους
|
ὑμῖν |
παρασχόντας
ἑαυτούς·
εὑρήσετε
γὰρ
τούτους, |
[90] |
καθ'
ὃν
οἱ
θεσμοθέται
τοῦτον
|
ὑμῖν |
παρέγραψαν,
ἐάσω,
ἵνα
μὴ
περὶ |
[0] |
οὔτε
γὰρ
ἄλλως
καλὸν
οὔθ'
|
ὑμῖν |
πρέπον.
(Πῶς
γὰρ
οὐκ
αἰσχρόν, |
[120] |
Μεγάλων
μὲν
οὖν
εὐεργεσιῶν
οὔθ'
|
ὑμῖν |
συμφέρει
συμβαίνειν
πολλάκις
καιρόν,
οὔτ' |
[70] |
τῶν
πεπραγμένων
αὐτῷ,
ἀναγνώσεται
γεγραμμένας
|
ὑμῖν |
τάς
τε
ναῦς
ὅσας
ἔλαβεν |
[50] |
Θρασύβουλον
εἰσαγαγόντες
καὶ
παρασχόντες
φίλην
|
ὑμῖν |
τὴν
αὑτῶν
πατρίδα
αἴτιοι
τοῦ |
[130] |
διὰ
τῶν
πολιτευομένων
γεγόνασι
παρ'
|
ὑμῖν |
τοιοῦτοι,
ὧν
εἷς
ἐστιν
ὁ |
[160] |
ὑμᾶς
αὐτοὺς
τί
συμβήσεται
καταψηφισαμένοις
|
ὑμῖν |
τοῦ
νόμου
καὶ
τί
μή· |
[30] |
παισὶ
τὴν
ἀτέλειαν
ἅπασι
δέδωκεν
|
ὑμῖν. |
(Τοῦτο
δ'
ἡλίκον
ἐστὶ
θεωρήσατε. |
[20] |
ἐφικνούμενοι
τοῦ
τριηραρχεῖν
εἰς
ἀμφότερ'
|
ὑμῖν |
ὑπάρξουσι
χρήσιμοι,
καὶ
τριηραρχεῖν
καὶ |
[150] |
Ἀθηναῖοι,
πάντας
μὲν
τοὺς
νόμους
|
ὑμῖν, |
ὡς
ἐγὼ
νομίζω,
σπουδαστέον
ὡς |
[60] |
ὅτου
γὰρ
ἄν
τις
παρ'
|
ὑμῶν |
ἀγαθοῦ
τοῖς
ἄλλοις
αἴτιος
γένηται, |
[70] |
τοίνυν
ἄξιον
τὸν
τοιοῦτον
ὑφ'
|
ὑμῶν |
ἀδικηθῆναι,
οὐδ'
ἔλαττον
σχεῖν
τῶν |
[60] |
ἄν
τινες
ζῶσι,
μηδὲν
ὑφ'
|
ὑμῶν |
ἀδικῶνται,
ἐπειδὰν
δὲ
τελευτήσωσιν,
ἐκεῖναι |
[130] |
νόμῳ
τὰ
δοθέντ'
ἀπολωλεκέναι
δι'
|
ὑμῶν |
ἁθρόους,
παρόν,
εἴ
τις
ἄρ' |
[50] |
τι
δέοι,
πάσχειν
ἢ
χωρὶς
|
ὑμῶν |
ἀκινδύνως
σεσῶσθαι,
καὶ
εἰσέφρουν
τὸ |
[90] |
ταῖς
ἐκκλησίαις
ἀναγιγνώσκειν,
ἵν'
ἕκαστος
|
ὑμῶν |
ἀκούσας
πολλάκις
καὶ
κατὰ
σχολὴν |
[10] |
καὶ
οὔτε
τῶν
προγόνων
οὔθ'
|
ὑμῶν |
ἀξίαν.
ρία
γὰρ
τὰ
μέγιστ' |
[60] |
δὲ
κατορθώσῃ,
τὰς
χάριτας
παρ'
|
ὑμῶν |
ἀπίστους
ἕξειν;
(Πάνυ
τοίνυν
ἀχθοίμην |
[140] |
ἐπηρεάσῃ,
τῆς
πόλεως
ἀφέλησθε
καὶ
|
ὑμῶν |
αὐτῶν
ἣν
διὰ
παντὸς
ἀεὶ |
[100] |
(Μήθ'
ὑμεῖς
ποιήσητε
μηδὲν
ἀνάξιον
|
ὑμῶν |
αὐτῶν,
μήτε,
εἴ
τις
φαῦλός |
[150] |
μιμεῖσθαι,
οὐδ'
ἀνάξια
φαίνεσθαι
φρονοῦντας
|
ὑμῶν |
αὐτῶν.
Φέρε
γὰρ
πρὸς
Διός, |
[10] |
μόνῳ
κρείττους
εἰσὶν
αἱ
παρ'
|
ὑμῶν |
δωρειαί,
τοῦτ'
ἀφαιρεῖται.
Καίτοι
τῶν |
[130] |
αἰτίους,
ἃς
ἔλαβον
δικαίως
παρ'
|
ὑμῶν |
δωρειὰς
ἀφελέσθαι
ζητούντων.
(Πῶς
γὰρ |
[30] |
μὲν
ἀκύρους
εἶναι
τὰς
παρ'
|
ὑμῶν |
δωρειάς,
ὑμῖν
δὲ
μένειν
τὰς |
[110] |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
καὶ
τοῖς
προγόνοις
|
ὑμῶν |
ἔθος
ἦν
τοὺς
χρηστοὺς
τιμᾶν, |
[40] |
αὐτοῖς
λυθείη.
(Εἰ
τοίνυν
τις
|
ὑμῶν |
ἐκεῖνο
πέπεισται,
πολὺ
τοῦ
δεηθῆναί |
[160] |
ἐν
δὲ
τῇ
τῶν
καθημένων
|
ὑμῶν |
ἑνὸς
ἑκάστου
γνώμῃ
φιλανθρωπία
πρὸς |
[60] |
φεύγοντας
καὶ
δικαίως
τι
παρ'
|
ὑμῶν |
εὑρομένους
ἐάσωμεν
ἀφαιρεθῆναι
ταῦτα,
μηδὲν |
[160] |
ἀγαθῶν
ἑλέσθαι.
Καὶ
γὰρ
ἕκαστος
|
ὑμῶν |
ἰδίᾳ
μεθέξει
τῆς
δόξης
τῶν |
[0] |
εἴρηται
τρόπον
τινὰ
καὶ
ὑφ'
|
ὑμῶν |
ἴσως
γιγνώσκεται·
ἀλλ'
ἐκεῖν'
ἂν |
[60] |
ἃς
ἀντὶ
τούτων
ἔλαβον
παρ'
|
ὑμῶν, |
καὶ
δὴ
λελυμένας.
(Πολὺ
γὰρ |
[60] |
τοῖς
ἄλλοις
ἐπιτάττοντας
εἴθισ'
ἀκούειν
|
ὑμῶν, |
καὶ
τοὺς
ἁρμοστὰς
ἐξήλασεν
ἐκ |
[70] |
τὴν
ἀτέλειαν
ἣν
εὕρετο
παρ'
|
ὑμῶν |
καὶ
τῷ
υἱεῖ
κατέλιπεν;
Ἐγὼ |
[160] |
οὐκ
ἀπορήσετε
τῶν
ἐθελησόντων
ὑπὲρ
|
ὑμῶν |
κινδυνεύειν.
Ὑπὲρ
οὖν
τούτων
ἁπάντων |
[100] |
Κάλλιον
δὲ
δήπου
τὸν
ὑφ'
|
ὑμῶν |
κριθέντα
καλῶς
ἔχειν
νόμον
εἰσφέρειν |
[70] |
ὁ
πατὴρ
αὐτῷ
δικαίως
παρ'
|
ὑμῶν |
λαβὼν
κατέλιπεν.
Ἀλλ'
οὐδέν'
ἀνθρώπων |
[120] |
πεποιηκέναι
δόξας
καὶ
ταύτην
παρ'
|
ὑμῶν |
λαβὼν
τὴν
τιμὴν
μόνην,
ἢ |
[70] |
μένουσιν
αὐτῷ,
τῆς
δὲ
παρ'
|
ὑμῶν |
μόνης
τοῦτ'
ἀφαιρήσεται;
(Καὶ
μὴν |
[70] |
Λέγε.
ΨΗΦΙΣΜΑΤΑ.
(Οὐ
τοίνυν
ὑφ'
|
ὑμῶν |
μόνον
ὁ
Κόνων,
ὦ
ἄνδρες |
[30] |
δικαίως
τετύχηκεν
τῆς
ἀτελείας
παρ'
|
ὑμῶν |
ὁ
Λεύκων,
ἀκηκόατ'
ἐκ
τῶν |
[80] |
ἀσφαλέστατος
στρατηγὸς
ἁπάντων,
ὑπὲρ
μὲν
|
ὑμῶν, |
ὁπόθ'
ἡγοῖτο,
ἐχρῆτο
τούτῳ,
ὑπὲρ |
[40] |
ἀτελείας
αὐτῷ
διὰ
ταῦτα
παρ'
|
ὑμῶν, |
ὁρῶν
ἐν
τῷ
πολέμῳ
πρὸ |
[110] |
ᾖ
δεῖξαι
βέλτιον
ἐκείνους
πράττοντας
|
ὑμῶν. |
Ὅτε
δ'
ὑμεῖς,
καλῶς
ποιοῦντες, |
[70] |
οὐ
στρατιώτην
ἀπώλεσεν
οὐδέν'
ἡγούμενος
|
ὑμῶν, |
οὐδ'
ἔστιν
οὐδενὶ
τῶν
ὑμετέρων |
[60] |
οὐδεμίαν
κεκτημένης,
στρατηγῶν
βασιλεῖ,
παρ'
|
ὑμῶν |
οὐδ'
ἡντινοῦν
ἀφορμὴν
λαβών,
κατεναυμάχησεν |
[30] |
Λεύκων
ξένος,
τῇ
δὲ
παρ'
|
ὑμῶν |
ποιήσει
πολίτης·
κατ'
οὐδέτερον
δ' |
[130] |
καλῶς
ἔχειν
οὐδέ
γ'
ἀξίως
|
ὑμῶν. |
(Σκοπῶ
δὲ
καὶ
τοῦτο.
Καὶ |
[80] |
δωρειᾶς
ἀφαιρεθείη,
καθ'
ὃ
πολλάκις
|
ὑμῶν |
στρατηγήσαντος
Χαβρίου
οὐδενὸς
πώποθ'
υἱὸς |
[80] |
δῆλα
πᾶσιν
ἀνθρώποις,
ἃ
ὑπὲρ
|
ὑμῶν |
στρατηγῶν
ἐκεῖνος
ἔστησε,
τῶν
δ' |
[160] |
κελεύομεν,
οἱ
μὲν
ἄξιοι
παρ'
|
ὑμῶν |
τὰ
δίκαι'
ἕξουσιν,
εἰ
δέ |
[70] |
ὑμετέρων
ἐχθρῶν
τρόπαιον
οὐδὲν
ἀφ'
|
ὑμῶν |
τε
κἀκείνου,
ὑμῖν
δ'
ἀπὸ |
[40] |
γέγον'
αὐτῷ
τὸ
λαβεῖν
παρ'
|
ὑμῶν |
τὴν
ἀτέλειαν.
Τίς
οὖν
οὗτός |
[70] |
τῶν
πολεμίων.
Καὶ
τούτων
πάντων
|
ὑμῶν |
τινὲς
οἱ
πρεσβύτατοι
μάρτυρές
εἰσί |
[60] |
ἐκείνῳ
δοθέντων.
Οὗτος
γάρ,
ὡς
|
ὑμῶν |
τινῶν
ἔστιν
ἀκοῦσαι
τῶν
κατὰ |
[130] |
ἄν,
τοῦτο
δημοσίᾳ
ποιοῦντες
φανήσεσθε.
|
Ὑμῶν |
τοίνυν
οὐδ'
ἂν
εἷς
οὐδὲν |
[30] |
ἀτέλειαν,
κύριος
ἂν
γένηται,
καὶ
|
ὑμῶν |
τοὺς
παρ'
ἐκείνου
σιτηγοῦντας;
(Οὐ |
[50] |
πρὸς
ὑμᾶς
ταῦθ'
ἃ
παρ'
|
ὑμῶν |
τῶν
πρεσβυτέρων
αὐτὸς
ἀκήκοα.
Τὰ |
[50] |
πολλῶν,
καὶ
μᾶλλον
εἵλοντο
μεθ'
|
ὑμῶν |
τῶν
τότε
στρατευσαμένων,
εἴ
τι |
[80] |
ζῆν
ἢ
καταισχῦναι
τὰς
παρ'
|
ὑμῶν |
ὑπαρχούσας
αὐτῷ
τιμάς.
(Εἶθ'
ὑπὲρ |
[80] |
Ἀθηναῖοι,
καὶ
ζῶν
πάνθ'
ὑπὲρ
|
ὑμῶν |
φανήσεται
πράξας
Χαβρίας,
καὶ
τὴν |
[70] |
ΑΞΕΙΣ
ΧΑΒP
ΙΟΥ.
(Δοκεῖ
τισὶν
|
ὑμῶν, |
ὦ
ἄνδρες
δικασταί,
οὗτος
ὃ |
[110] |
μὲν
διότι
καταψεύδονται
τῶν
προγόνων
|
ὑμῶν |
ὡς
ἀχαρίστων,
ἀμαθεῖς
δὲ
διότι |
[10] |
τὰς
ἰδίας
οὐσίας
προσαναλίσκοντες
διετέλουν.
|
ῦν |
τοίνυν
οὗτος
ὁ
νόμος
ταύτην |
[70] |
ἃ
διεξῆλθον
ἐγώ,
ἀλλὰ
καὶ
|
ὑπ' |
ἄλλων
πολλῶν,
οἳ
δικαίως
ὧν |
[40] |
μὲν
ἦσαν
οἱ
τότε
σωθέντες
|
ὑπ' |
αὐτοῦ
καὶ
δόντες
τὴν
ἀτέλειαν, |
[130] |
ἐᾶν,
εἴ
τι
μὴ
πεπόνθαθ'
|
ὑπ' |
αὐτῶν
ὕστερον
κακόν.
Εἰ
δ' |
[70] |
ἐστιν,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τῶν
|
ὑπ' |
ἐκείνου
πραχθέντων
ἄξι'
ἐπαίνου,
δι' |
[80] |
γίγνεται,
καὶ
τὰ
καλῶς
πραχθένθ'
|
ὑπ' |
ἐκείνων,
ἂν
ὑφ'
ἡμῶν
μὴ |
[10] |
ἄστεως,
τῶν
δὲ
τοῦτο
πρῶτον
|
ὑπάρξαι |
τῆς
ὁμονοίας
σημεῖον
ἀξιούντων,
κοινῇ |
[20] |
τῶν
πολιτῶν
μηδέν'
ἐκ
τριηραρχίας
|
ὑπάρξειν |
ἀτελῆ.
Σκεψώμεθα
δὴ
τί
τοῦτο |
[20] |
τοῦ
τριηραρχεῖν
εἰς
ἀμφότερ'
ὑμῖν
|
ὑπάρξουσι |
χρήσιμοι,
καὶ
τριηραρχεῖν
καὶ
εἰσφέρειν. |
[150] |
ἡμᾶς
ἀδικούντων
ἓν
ἑκάστῳ
τίμημ'
|
ὑπάρχει |
διὰ
τὸν
νόμον,
ὃς
διαρρήδην |
[140] |
λόγων,
ἐπειδὴ
δὲ
ταῦτά
θ'
|
ὑπάρχει |
καὶ
τὰ
τῶν
ἄλλων
εὐεργετῶν |
[150] |
δὴ
μέγιστον
ἁπάντων
καὶ
κοινὸν
|
ὑπάρχει |
κατὰ
πάντων
τῶν
συνδίκων·
τούτων |
[20] |
ἐν
κοινῷ
μὲν
μηδ'
ὁτιοῦν
|
ὑπάρχει |
τῇ
πόλει,
ἰδίᾳ
δέ
τινες |
[150] |
λέγει
Μηδὲ
ὡς
χρὴ
τίμημ'
|
ὑπάρχειν |
ἐπὶ
κρίσει
πλέον
ἢ
ἕν, |
[140] |
ὅτε
μὲν
τούτῳ
ταῦτ'
ἔμελλεν
|
ὑπάρχειν |
λαβόντι,
μηδὲν
ἡγεῖσθαι
δεινόν,
ἐπειδὴ |
[20] |
δεῖ
τὴν
εὐπορίαν
εἰς
ταῦθ'
|
ὑπάρχειν |
πλείστην
τῇ
πόλει,
πάντες
ἂν |
[20] |
πιστεύεσθαι,
ἐστὶ
τὸ
τῆς
πίστεως
|
ὑπάρχον. |
Εἰ
δέ
τις
οἴεται
δεῖν, |
[90] |
ἐν
τοῖς
οὖσι
νόμοις
κυρίοις
|
ὑπάρχον |
καλόν,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
καὶ |
[20] |
ἄν,
μικρᾶς
συντελείας
ἀπὸ
τῶν
|
ὑπαρχόντων |
ἑκάστῳ
γιγνομένης,
οὐδὲν
ἔπασχε
δεινὸν |
[30] |
φαίνεται,
καὶ
προσαφαιρεῖταί
τι
τῶν
|
ὑπαρχόντων |
ἤδη.
Εἶθ'
ὑμεῖς
ἔτι
σκοπεῖτ' |
[0] |
δεῖ,
ὅτι
ἐκ
τῶν
νῦν
|
ὑπαρχόντων |
νόμων
καὶ
πάλαι
κυρίων,
οὓς |
[80] |
μέν,
ἄν
τίς
τινα
τῶν
|
ὑπαρχόντων |
νόμων
μὴ
καλῶς
ἔχειν
ἡγῆται, |
[0] |
φαίνεται,
καταμεμφόμενόν
τινας
ἐπὶ
ταῖς
|
ὑπαρχούσαις |
δωρειαῖς
τοὺς
χρησίμους
ὄντας
τῶν |
[80] |
ἢ
καταισχῦναι
τὰς
παρ'
ὑμῶν
|
ὑπαρχούσας |
αὐτῷ
τιμάς.
(Εἶθ'
ὑπὲρ
ὧν |
[70] |
ἑκάστῳ
νῦν
περὶ
αὐτοῦ
δόξης
|
ὑπαρχούσης· |
ἃ
δ'
οὐδαμῶς
ἂν
εἰπὼν |
[150] |
ὡς
ἐπιτήδειός
ἐστιν,
αὐτοὺς
τοῖς
|
ὑπάρχουσι |
νόμοις
δεῖ
πειθομένους
φαίνεσθαι·
εἰ |
[90] |
τρόπον
τοῦτον
ἐνομοθέτουν,
τοῖς
μὲν
|
ὑπάρχουσι |
νόμοις
ἐχρῶντο,
καινοὺς
δ'
οὐκ |
[10] |
τριηραρχοῦντες
ἀεὶ
τῶν
χορηγιῶν
ἀτελεῖς
|
ὑπάρχουσιν, |
οἱ
δ'
ἐλάττω
τῶν
ἱκανῶν |
[60] |
ὃς
τῶν
τοῖς
ἡμετέροις
εὐεργέταις
|
ὑπαρχουσῶν |
δωρειῶν
ἀφαιρεῖταί
τι;
Ἐγὼ
μὲν |
[0] |
τῶν
τιμῶν
ἀποστερεῖν.
Εἰ
γὰρ
|
ὑπαρχουσῶν |
τούτων
φαῦλοι
καὶ
ἀνάξιοί
τινες |
[30] |
(Οὐ
γὰρ
δήπου
τοῦτό
γ'
|
ὑπείληφεν |
οὐδείς,
ὡς
ἐκεῖνος
ὑπομενεῖ
ἑαυτῷ |
[140] |
ὑπολαμβάνετ'
εἶναι
τὸν
ἀγῶνα
τόνδ'
|
ὑπὲρ |
ἄλλου
τινὸς
ἢ
τοῦ
τῆς |
[80] |
αὐτὴν
τοῦ
βίου
πεποιημένος
οὐχ
|
ὑπὲρ |
ἄλλου
τινός,
ὥστε
δικαίως
ἂν |
[80] |
ὑμῶν,
ὁπόθ'
ἡγοῖτο,
ἐχρῆτο
τούτῳ,
|
ὑπὲρ |
αὑτοῦ
δέ,
ἐπειδὴ
τὸ
καθ' |
[10] |
κτησάμενοι
πάνθ'
ὑπὲρ
φιλοτιμίας
ἀνήλωσαν,
|
ὑπὲρ |
δὲ
δόξης
οὐδένα
πώποτε
κίνδυνον |
[90] |
τὸν
νόμον
οὗ
τέθεικεν
αὐτός,
|
ὑπὲρ |
δὲ
τοῦ
πῶς
τεθήσεται
ποιεῖται |
[130] |
Διονύσιος,
καὶ
τοιούτους
τινὰς
ἐξειλεγμένοι.
|
Ὑπὲρ |
δὴ
τούτων
ὡδὶ
ποιήσαθ'
ὅταν |
[30] |
γράψει
ποθ'
ὁ
τὸ
ψήφισμ'
|
ὑπὲρ |
ἡμῶν
γράφων;
(Ὅτι
νὴ
Δί' |
[80] |
καὶ
ὢν
ἀσφαλέστατος
στρατηγὸς
ἁπάντων,
|
ὑπὲρ |
μὲν
ὑμῶν,
ὁπόθ'
ἡγοῖτο,
ἐχρῆτο |
[160] |
τῶν
ἐθελησόντων
ὑπὲρ
ὑμῶν
κινδυνεύειν.
|
Ὑπὲρ |
οὖν
τούτων
ἁπάντων
οἶμαι
δεῖν |
[10] |
τότε
μὲν
τοῖς
ἠδικηκόσιν
ὑμᾶς
|
ὑπὲρ |
τοῦ
μὴ
ψεύσασθαι
τὰ
χρήματ' |
[130] |
ἀλλὰ
κελεύετε
τούτους
τοὺς
ἐροῦντας
|
ὑπὲρ |
τοῦ
νόμου,
(εἴ
τινα
τῶν |
[0] |
ὅτι
Λεπτίνης,
κἄν
τις
ἄλλος
|
ὑπὲρ |
τοῦ
νόμου
λέγῃ,
δίκαιον
μὲν |
[120] |
περὶ
τῆς
ἀτελείας
ἐστίν,
ἀλλ'
|
ὑπὲρ |
τοῦ
πονηρὸν
ἔθος
τὸν
νόμον |
[160] |
καιρός,
οὐκ
ἀπορήσετε
τῶν
ἐθελησόντων
|
ὑπὲρ |
ὑμῶν
κινδυνεύειν.
Ὑπὲρ
οὖν
τούτων |
[80] |
ἑστήκῃ
δῆλα
πᾶσιν
ἀνθρώποις,
ἃ
|
ὑπὲρ |
ὑμῶν
στρατηγῶν
ἐκεῖνος
ἔστησε,
τῶν |
[80] |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
καὶ
ζῶν
πάνθ'
|
ὑπὲρ |
ὑμῶν
φανήσεται
πράξας
Χαβρίας,
καὶ |
[10] |
γὰρ
πλεῖστά
ποτε
κτησάμενοι
πάνθ'
|
ὑπὲρ |
φιλοτιμίας
ἀνήλωσαν,
ὑπὲρ
δὲ
δόξης |
[80] |
Ἐγὼ
δ'
ἔτι
τοῦτ'
εἰπεῖν
|
ὑπὲρ |
Χαβρίου
βούλομαι.
Ὑμεῖς,
ὦ
ἄνδρες |
[120] |
λαμβάνῃ
τὴν
δωρειάν.
(Ἀλλὰ
μὴν
|
ὑπὲρ |
ὧν
γε
τοῖς
εὑρημένοις
τὰς |
[80] |
ὑμῶν
ὑπαρχούσας
αὐτῷ
τιμάς.
(Εἶθ'
|
ὑπὲρ |
ὧν
ἐκεῖνος
ᾤετο
δεῖν
ἀποθνῄσκειν |
[80] |
καινῶν
ἐγκλημάτων
πεποίηνται,
ὑμεῖς
δέ,
|
ὑπὲρ |
ὧν
ἐπ'
ἐκείνους
ἐλθὼν
ἐτελεύτησεν, |
[120] |
βούλησθε,
πλὴν
τούτου.
Ἐγὼ
δ'
|
ὑπὲρ |
ὧν
μὲν
τῇ
πόλει
καταλείπειν |
[140] |
εὖ
ποιῶν
δοκεῖ
νικῆσαι·
τοσαύτας
|
ὑπερβολὰς |
τῶν
δωρειῶν
αἷς
ἀντ'
εὖ |
[30] |
Σκοπεῖτε
δὴ
πρὸς
ὅσης
κακίας
|
ὑπερβολὴν |
ὑμᾶς
ὁ
νόμος
προάγει,
ὃς |
[40] |
ὡς
ἀναξίων
ἀφαιρησόμεθα,
πῶς
οὐχ
|
ὑπέρδεινον |
ποιήσομεν;
(Ὁ
αὐτὸς
τοίνυν
ἐστί |
[40] |
εὐδαιμονίᾳ
πάντα
ταῦτ'
ἀμε
λούμεν'
|
ὑπέρρει |
κατὰ
μικρόν.
~Τῶν
γὰρ
ἀνθρώπων |
[140] |
Ἀψεφίωνος,
ὃς
αὐτὸν
ἔτ'
ὄνθ'
|
ὑπεύθυνον |
ἐγράψατο,
ἐξῆλθον
οἱ
χρόνοι,
καὶ |
[60] |
χωρίων,
ἃ
Φιλίππῳ
μέν
ἐστιν
|
ὑπήκοα, |
ὑμῖν
δ'
ἐχθρά,
τὸν
αὐτὸν |
[160] |
ἡμᾶς,
ὑφ'
ἑνὸς
γραμματέως,
ὃς
|
ὑπηρέτης |
ἦν,
ὥς
φασι,
τυραννήσεσθαι.
(Οὐδέ |
[10] |
ἀδεῶς
ἃν
λάβῃ
τις
ἔχειν
|
ὑπῆρχε |
τὸν
γοῦν
ἄλλον
χρόνον.
(Ὁ |
[100] |
ἐξαπατήσῃ,
τὰ
ἔσχατα
πάσχειν.
Ἐγγυώμεθα,
|
ὑπισχνούμεθα· |
οἱ
θεσμοθέται
ταῦτα
γραφόντων,
ἐπὶ |
[50] |
Ἀνταλκίδου,
ἀντὶ
τῶν
ἔργων
τούτων
|
ὑπὸ |
Λακεδαιμονίων
ἐξέπεσον.
Ὑποδεξάμενοι
δ'
ὑμεῖς |
[140] |
γραψαμένων
πρὶν
εἰσελθεῖν,
ἢ
πεισθεὶς
|
ὑπὸ |
σοῦ
διεγράψατο,
ἢ
καὶ
ὅλως |
[140] |
σοῦ
διεγράψατο,
ἢ
καὶ
ὅλως
|
ὑπὸ |
σοῦ
παρεσκευάσθη;
Ἀλλὰ
ταῦτα
μὲν |
[160] |
ὡς
ἔστι
δίκαια,
ἀλλ'
ἀφῃρέθηθ'
|
ὑπὸ |
τῆς
τῶν
λεγόντων
κραυγῆς
καὶ |
[150] |
ᾖ
καὶ
συκοφαντία,
μὴ
ἐξεῖναι
|
ὑπὸ |
τοῦ
δήμου
χειροτονηθέντα
πλεῖν
ἢ |
[10] |
αὐτῇ
γενέσθαι
δοκεῖν
ἢ
αὐτὴν
|
ὑπὸ |
τούτου
πεπεῖσθαι
ὁμοίαν
εἶναι
τούτῳ· |
[100] |
κακῶς
τὸν
τεθνεῶτα,
μηδ'
ἂν
|
ὑπὸ |
τῶν
ἐκείνου
τις
ἀκούῃ
παίδων |
[10] |
τῶν
καλῶν
ἐστι,
τό
θ'
|
ὑπὸ |
τῶν
ὁμοίων
ἑκόντων
θαυμάζεσθαι
τοῦ |
[50] |
ἔργων
τούτων
ὑπὸ
Λακεδαιμονίων
ἐξέπεσον.
|
Ὑποδεξάμενοι |
δ'
ὑμεῖς
αὐτοὺς
ἐποιήσατ'
ἔργον |
[140] |
χρόνου
δόξαν
κέκτησθε
καλήν·
μηδ'
|
ὑπολαμβάνετ' |
εἶναι
τὸν
ἀγῶνα
τόνδ'
ὑπὲρ |
[140] |
Ἑρχιεύς.
Ἃ
δὴ
πρὸς
τούτους
|
ὑπολαμβάνοιτ' |
ἂν
εἰκότως,
ἀκούσατε,
καὶ
σκοπεῖτ' |
[130] |
κριθέντας.
Ἐγὼ
μὲν
γὰρ
οὐχ
|
ὑπολαμβάνω |
ταῦτα
καλῶς
ἔχειν
οὐδέ
γ' |
[120] |
τι,
τοῦτ'
ἀφέλησθε,
καὶ
τὰς
|
ὑπολοίπους |
ἀπίστους
ποιήσετε
πάσας
δωρειάς.
Τί |
[30] |
γ'
ὑπείληφεν
οὐδείς,
ὡς
ἐκεῖνος
|
ὑπομενεῖ |
ἑαυτῷ
μὲν
ἀκύρους
εἶναι
τὰς |
[70] |
εἰπὼν
οἴομαι
μικρὰ
ποιῆσαι,
ταῦθ'
|
ὑπομνῆσαι |
πειράσομαι.
(Ἐνίκησεν
μὲν
τοίνυν
Λακεδαιμονίους |
[130] |
καλῶς
δοκούντων
ἔχειν,
ἄν
τις
|
ὑποσχόμενός |
τι
τὸν
δῆμον
ἐξαπατήσῃ,
κρίνειν, |
[100] |
δήπου
νόμος
ὑμῖν,
ἐάν
τις
|
ὑποσχόμενός |
τι
τὸν
δῆμον
ἢ
τὴν |
[130] |
τι
μὴ
πεπόνθαθ'
ὑπ'
αὐτῶν
|
ὕστερον |
κακόν.
Εἰ
δ'
οὗτοι
τοῦτο |
[110] |
οἱ
δόντες
μέν,
πάλιν
δ'
|
ὕστερον |
μηδὲν
ἐγκαλοῦντες
ἀφαιρούμενοι.
Εἰ
μὲν |
[50] |
δεῖ
σκοπεῖν,
οὐ
μετὰ
ταῦθ'
|
ὕστερον |
χρόνῳ
παμπληθεῖ;
Τὸ
μὲν
γὰρ |
[110] |
τῶν
προτέρων
μηδεὶς
μήτε
τῶν
|
ὑστέρων· |
εἰ
δὲ
μηδένα
φήσει,
συναχθεσθείην |
[160] |
ἄρχοντες
καὶ
ναυμαχίᾳ
νενικηκότες
ἡμᾶς,
|
ὑφ' |
ἑνὸς
γραμματέως,
ὃς
ὑπηρέτης
ἦν, |
[80] |
καλῶς
πραχθένθ'
ὑπ'
ἐκείνων,
ἂν
|
ὑφ' |
ἡμῶν
μὴ
καλῶς
ῥηθῇ
τῷ |
[70] |
Οὐ
τοίνυν
ἄξιον
τὸν
τοιοῦτον
|
ὑφ' |
ὑμῶν
ἀδικηθῆναι,
οὐδ'
ἔλαττον
σχεῖν |
[60] |
μὲν
ἄν
τινες
ζῶσι,
μηδὲν
|
ὑφ' |
ὑμῶν
ἀδικῶνται,
ἐπειδὰν
δὲ
τελευτήσωσιν, |
[0] |
γὰρ
εἴρηται
τρόπον
τινὰ
καὶ
|
ὑφ' |
ὑμῶν
ἴσως
γιγνώσκεται·
ἀλλ'
ἐκεῖν' |
[100] |
ἡμεῖς.
Κάλλιον
δὲ
δήπου
τὸν
|
ὑφ' |
ὑμῶν
κριθέντα
καλῶς
ἔχειν
νόμον |
[70] |
Κόνωνι.
Λέγε.
ΨΗΦΙΣΜΑΤΑ.
(Οὐ
τοίνυν
|
ὑφ' |
ὑμῶν
μόνον
ὁ
Κόνων,
ὦ |
[20] |
δήπου
τούτῳ
βασκαίνειν·
εἰ
δ'
|
ὑφῃρημένον |
φήσουσιν
ἤ
τιν'
ἄλλον
οὐχ |