Paragraphes
[70]	τῶν τροπαίων οὗ ἕκαστον. Λέγε.	ΠP	ΑΞΕΙΣ ΧΑΒP ΙΟΥ. (Δοκεῖ τισὶν
[150]	βουλὴ φύλαξ ἡ ἐν Ἀρείῳ	πάγῳ	τέτακται. (Ἐν τοίνυν τοῖς περὶ
[40]	γὰρ αὐτοὺς ἡγοῦμαι δεινότατ' ἂν	παθεῖν,	εἴ τι τῶν τότε ψηφισθέντων
[150]	ὁπότερον ἂν τὸ δικαστήριον τιμήσῃ,	παθεῖν	ἢ ἀποτεῖσαι· ἀμφότερα δὲ μὴ
[110]	τῷ χρόνῳ γέγον' ἄξιος εὖ	παθεῖν.	Καὶ μὴν εἴ γ' ὁμολογῶν
[130]	γραφῇ διὰ τούτων ταὐτὸ τοῦτο	παθεῖν	κατ' ἄνδρα κριθέντας. Ἐγὼ μὲν
[150]	ὀμώμοται, ἄν τις ἀμύνων τι	πάθῃ	τῇ δημοκρατίᾳ, τὰς αὐτὰς δώσειν
[160]	βίας καὶ ἀναισχυντίας. (Ὃ μὴ	πάθητε	νῦν· οὐ γὰρ ἄξιον. Ἀλλ'
[50]	τοῖς αὐτοῖς τούτοις. Ὃ μὴ	πάθητε	νῦν ὑμεῖς, μηδ' οἴεσθε νόμον
[40]	γὰρ οἱ μὲν εἰδότες καὶ	παθόντες	ἄξια τούτων ἐνόμιζον εὖ πάσχειν,
[110]	ὡς ἄρ' ἐκεῖνοι μεγάλ' εὖ	παθόντες	οὐδέν' ἐτίμησαν, καὶ πονηροὺς καὶ
[50]	ποιεῖν ἡμᾶς ἐάσομεν, ἐπειδὰν δὲ	πάθωμεν,	τότε τὴν ἀξίαν τοῦ ποιήσαντος
[70]	(Εἶεν. Ἀλλὰ νὴ Δία τὸν	παῖδα	τὸν Χαβρίου περιίδωμεν ἀφαιρεθέντα τὴν
[20]	τὸν ἄρχοντα Βοσπόρου καὶ τοὺς	παῖδας	αὐτοῦ τὴν δωρειὰν ἣν ὑμεῖς
[40]	ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τοὺς τοῦ τοιούτου	παῖδας	εἰ μηδεμίαν ποιησάμενοι τούτων μηδενὸς
[100]	ἄν τις βούληται, ἐὰν μὴ	παῖδες	ὦσι γνήσιοι, οὐχ ἵν' ἀποστερήσῃ
[0]	τὸν νόμον, εἶτα καὶ τοῦ	παιδὸς	εἵνεκα τοῦ Χαβρίου ὡμολόγησα τούτοις,
[100]	ὑπὸ τῶν ἐκείνου τις ἀκούῃ	παίδων	αὐτός· σὺ δὲ ποιεῖς, οὐ
[80]	ἀνάξι' ἂν εἴη πεπονθὼς ὁ	παῖς	εἴ τι τῆς δωρειᾶς ἀφαιρεθείη,
[30]	γὰρ ἐκεῖνος ἑαυτῷ καὶ τοῖς	παισὶ	τὴν ἀτέλειαν ἅπασι δέδωκεν ὑμῖν.
[30]	χρὴ τοῦτον ἐξαλεῖψαι, καὶ οὐ	πάλαι	βεβούλευσθε; Ἀνάγνωθι λαβὼν αὐτοῖς τὰ
[50]	εὐεργέτας ἐᾶν τὰ δοθέντ' ἔχειν·	πάλαι	γὰρ ἐσκέφθαι ταῦτα καὶ ἐγνῶσθαι
[160]	οὐδέ γ' ἴσως Συρακόσιοι, τὸ	πάλαι	δημοκρατούμενοι καὶ φόρους Καρχηδονίους πραττόμενοι
[0]	τῶν νῦν ὑπαρχόντων νόμων καὶ	πάλαι	κυρίων, οὓς οὐδ' ἂν αὐτὸς
[140]	ἐπιδείγματα. Μὴ τοίνυν δι' ἃ	πάλαι	παρὰ πάντα τὸν χρόνον ἡ
[80]	πρότερον νῦν ἀφῄρηνται, ἀλλὰ τὰς	πάλαι	χάριτας μείζους τῶν καινῶν ἐγκλημάτων
[150]	Οὗτος, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, καὶ	παλαιός	ἐσθ' ὁ νόμος καὶ καλῶς
[90]	παρεισενεχθέντα κύριον εἶναι σαφῶς ὁ	παλαιὸς	κελεύει νόμος, καθ' ὃν οἱ
[80]	οὐδὲ καινὸν εὕρημα, ἀλλ' ὁ	παλαιός,	ὃν οὗτος παρέβη, νόμος οὕτω
[10]	οὐδείς ἐστ' ἀτελὴς ἐκ τῶν	παλαιῶν	νόμων, οὐδ' οὓς οὗτος ἔγραψε,
[120]	εἰσφορῶν καὶ τριηραρχιῶν ἐκ τῶν	παλαιῶν	νόμων οὐκ εἴσ' ἀτελεῖς· τῶν
[130]	ἰδίᾳ τινὶ δοίη, τοῦτ' ἀφέλοιτο	πάλιν,	ἀλλ' οὐδ' ἐπιχειρήσειεν ἄν. Μὴ
[110]	εἰργασμένοι, ἀλλ' οἱ δόντες μέν,	πάλιν	δ' ὕστερον μηδὲν ἐγκαλοῦντες ἀφαιρούμενοι.
[130]	πεποιηκέναι, ἀλλ' εἰ διὰ τοῦτον	πάλιν	καὶ τῶν ἐκείνῳ τι δοθέντων
[60]	ἀνέστησε τὰ τείχη, καὶ πρῶτος	πάλιν	περὶ τῆς ἡγεμονίας ἐποίησε τῇ
[40]	τοῦτο, εἰ μνᾶς ἑκατὸν καὶ	πάλιν	τάλαντον ἔδωκεν οὐδὲ γὰρ τοὺς
[80]	ἐκεῖνον Στράβακα καὶ Πολύστρατον· καὶ	πάλιν,	Τιμοθέῳ διδόντες τὴν δωρειάν, δι'
[50]	οὐ μετὰ ταῦθ' ὕστερον χρόνῳ	παμπληθεῖ;	Τὸ μὲν γὰρ ἐξ ἀρχῆς
[130]	φάσκοντες, ἔπειτ' ἀτελεῖς εἰσιν, ἁθρόοι	παμπληθεῖς	ἄνθρωποι, καί τινες ἄλλοι δοῦλοι
[90]	διαλέξοντας τοὺς ἐναν τίους ἐπὶ	πάμπολυν	ἤδη χρόνον, (καὶ τὸ πρᾶγμ'
[50]	πάντα ποιοῦντες, ἐπειδὴ δ' ἐπράξαμεν	πάνθ'	ὅσ' ἂν εὐξαίμεθα, οὕτως ἀχάριστοι
[130]	ἔτι βούλομαι. Εἰ γάρ τις	πάνθ'	ὅσα Λεπτίνης ἐρεῖ περὶ τοῦ
[120]	πάνυ καὶ δίκαι' ἂν εἴποιεν,	πάνθ'	ὅσα τῶν αὐτῶν ἕνεκ' αὐτοῖς
[80]	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, καὶ ζῶν	πάνθ'	ὑπὲρ ὑμῶν φανήσεται πράξας Χαβρίας,
[10]	μὲν γὰρ πλεῖστά ποτε κτησάμενοι	πάνθ'	ὑπὲρ φιλοτιμίας ἀνήλωσαν, ὑπὲρ δὲ
[90]	τὸ λοιπὸν ἐφ' ὑμῖν εἶναι	πάνθ'	ὥσπερ ἐστὶ δίκαιον, καὶ δοῦναι
[110]	τὴν ὁμόνοιαν καὶ κατὰ τἄλλα	πάντ'	ἄμεινον ἐκείνων πράττετε, τοῦ χάριν
[120]	εἰσάγειν καὶ τοιοῦτον δι' οὗ	πάντ'	ἄπισθ' ὅσ' ὁ δῆμος δίδωσιν
[0]	τὸν νόμον. Τί οὖν κωλύει	πάντ'	ἀφῃρῆσθαι καὶ ὅλως τὴν πολιτείαν
[40]	νόμοι καὶ ἄνδρες χρηστοὶ καὶ	πάντ'	ἐξητασμέν' ἐπὶ τὸ βέλτιον προῆγε,
[50]	ταῦτ' ἦσαν· τουτὶ γὰρ παρὰ	πάντ'	ἔσται τὸν λόγον αὐτοῖς. Ἔπειτ'
[160]	καὶ τοῖς θεοῖς εὔχεσθαι διδόναι,	πάντα	δ' ἀνθρώπιν' ἡγεῖσθαι. Οὐδὲ γὰρ
[160]	εἰ μὴ τοῦτο ποιήσετε. ~Παρὰ	πάντα	δὲ ταῦτ' ἐκεῖν' ἔτ' ἀκούσατέ
[90]	ἡμεῖς δ' ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,	πάντα,	καὶ παρεισφέρομεν πολλῷ καὶ κρείττω
[130]	αὐτοὶ ποιοῦντες φανήσεσθε; Καὶ μὴν	πάντα	μὲν εὐλαβεῖσθαι δεῖ ποιεῖν τὰ
[140]	πονηροὺς λαβόντες ἀφῃρῆσθαι. ~Ἔστι δὲ	πάντα	μὲν ὡς ἔπος εἰπεῖν ὀνείδη
[50]	τὰς χρείας οὕτω φιλάνθρωποι καὶ	πάντα	ποιοῦντες, ἐπειδὴ δ' ἐπράξαμεν πάνθ'
[70]	πραχθέντων ἄξι' ἐπαίνου, δι' ἃ	πάντα	προσήκει μὴ λύειν τὰς ἐπὶ
[110]	αἱ μέντοι τιμαὶ καὶ τἄλλα	πάντα	τὰ μὲν τότ' ἦν ἐπὶ
[160]	καὶ δικαιοσύνη πρὸς κακίαν καὶ	πάντα	τὰ χρηστὰ πρὸς τὰ πονηρότατ'
[150]	ἀνδροφόνον, σπονδῶν, κρατήρων, ἱερῶν, ἀγορᾶς,	πάντα	τἄλλα διελθὼν οἷς μάλιστ' ἄν
[40]	ἐν ἁπάσῃ καθεστάναι δοκοῦντας εὐδαιμονίᾳ	πάντα	ταῦτ' ἀμε λούμεν' ὑπέρρει κατὰ
[110]	μεῖναι. (Εἰ δὲ δεῖ παρὰ	πάντα	ταῦτ' εἰπεῖν ὃ δίκαιον ἡγοῦμαι,
[140]	εὖ ποιεῖ, παρέσχηται. (Ἔστι τοίνυν	πάντα	ταῦτ' ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, δικαιοσύνης,
[140]	τοίνυν δι' ἃ πάλαι παρὰ	πάντα	τὸν χρόνον ἡ πόλις εὐδοξεῖ,
[20]	εἰς τὸν πόλεμον παρασκευῶν ἀφθονίας	πάντα	τὸν χρόνον ἡ σωτηρία πάσῃ
[60]	ὑμᾶς ἐχρήσανθ' οἱ ἄνδρες οὗτοι,	πάντα	τὸν χρόνον κυρίας αὐτοῖς γεγενημένας,
[20]	οὖν τριάκοντ' ἄνθρωποι πλείους παρὰ	πάντα	τὸν χρόνον λῃτουργήσωσιν ἡμῖν, τοὺς
[60]	στήλας ταύτας κυρίας ἐᾶν τὸν	πάντα	χρόνον, ἵν' ἕως μὲν ἄν
[140]	ἄνδρες Ἀθηναῖοι. Διὰ τί; Ὅτι	παντάπασι	φύσεως κακίας σημεῖόν ἐστιν ὁ
[130]	ἕν τι τῶν αἰσχρῶν ἐστιν	πάντας	ἂν ἡγοῦμαι φῆσαι, ὅσῳ δ'
[60]	λανθανέτω, ὅτι τῶν αἰσχίστων ἐστὶν	πάντας	ἀνθρώπους ἰδεῖν καὶ ἀκοῦσαι τὰς
[0]	μηδ' ἂν ἄξιος ᾖ, διδόναι,	πάντας	ἀπείρξετε τοῦ φιλοτιμεῖσθαι. (Πρὸς δὲ
[40]	καὶ τοῦ μὴ τῷ λιμῷ	πάντας	αὐτοὺς ἀποθανεῖν αἰτιώτατος ἐγένετο. Καὶ
[80]	ἀτέλειαν, οὓς νῦν οὗτοι μεμφόμενοι	πάντας	ἀφαιρεῖσθαι κελεύουσιν ὁμοίως, οὐκ ἂν
[0]	δ' ὅτι μὲν τινῶν κατηγοροῦντα	πάντας	ἀφαιρεῖσθαι τὴν δωρειὰν τῶν ἀδίκων
[40]	ὁ δῆμος χρησίμους αὑτοὺς παρασχόντων·	πάντας	γὰρ αὐτοὺς ἡγοῦμαι δεινότατ' ἂν
[30]	ἀλλὰ τὸν δῆμον νομίζων χρηστὸν	πάντας	ἔχειν ἐῶ, οὐ δικαιότερ' ἡμῶν
[100]	διὰ τῶν ὀλίγων πολιτείας τὸ	πάντας	ἔχειν ἴσον ἀλλήλοις τοὺς τῶν
[50]	Πολλοῦ γε καὶ δέω. Ἀλλὰ	πάντας	μὲν οὐδ' ἂν ἐγχειρήσαιμ' ἐξετάζειν
[150]	Ἔστι γάρ, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,	πάντας	μὲν τοὺς νόμους ὑμῖν, ὡς
[20]	ἀτελής, οἶμαι μὲν ὑμᾶς εἰδέναι	πάντας,	ὅμως δὲ καὶ τὸν νόμον
[80]	πᾶσι δικαίοις ποιούμεθα τοὺς λόγους	πάντας	οὓς λέγομεν πρὸς ὑμᾶς, καὶ
[20]	καὶ ἐν μὲν τῷ Μηδένα	πάντας	περιλαμβάνειν τοὺς ἄλλους, ἐν δὲ
[60]	ὑμᾶς αὐτούς, ὑμῖν δὲ πρὸς	πάντας	τοὺς Ἕλληνας· ὅτου γὰρ ἄν
[150]	μεγίστην εἶναι τὴν πόλιν καὶ	πάντας	χρηστοὺς καὶ μηδέν' εἶναι πονηρόν;
[0]	τινὶ δοῦναι, ἢ διὰ τοῦ	παντελῶς	ἀκύρους γενέσθαι μηδ' ἂν ἄξιόν
[0]	χρὴ προσδοκᾶν ἔσεσθαι τότε, ὅταν	παντελῶς	μηδὲ πλέον μέλλῃ μηδὲν εἶναι
[20]	ταῦθ' ὑπάρχειν πλείστην τῇ πόλει,	πάντες	ἂν ὁμολογήσειαν· παρὰ μὲν γὰρ
[0]	τὰ μάλιστα μὴ τινὲς ἀλλὰ	πάντες	ἦσαν ἀνάξιοι, τῶν αὐτῶν ἠξίωσεν
[70]	οὗτοι, πέμπειν ἑτέρους παραινεῖν. Καὶ	πάντες	ἴσως ἀκηκόαθ' ὃν τρόπον ἐξαπατῆσαι
[150]	Διός, τί μάλιστ' ἂν ἀπευξαίμεθα	πάντες,	καὶ τί μάλιστ' ἐν ἅπασι
[40]	καὶ τοὺς καιροὺς ἐν οἷς.	(Πάντες	μὲν γάρ εἰσιν ἴσως ἄξιοι
[100]	δὲ δοκοῦσιν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,	πάντες	οἱ τοιοῦτοι λόγοι παροξυντικοὶ μὲν
[140]	ἐν τοῖς ἱεροῖς ἀναγράψας καὶ	πάντες	συνίσασιν, ταῦτ' ἀφελέσθαι παραίνει· μηδ'
[150]	κακόν τι ποιεῖν ἀποσταῖεν, καὶ	πάντες	τὰς ἐπὶ ταῖς εὐεργεσίαις δωρειὰς
[140]	καὶ ὑμῶν αὐτῶν ἣν διὰ	παντὸς	ἀεὶ τοῦ χρόνου δόξαν κέκτησθε
[140]	φθονούντων. Εἶτα μεγίστας δίδοτ' ἐκ	παντὸς	τοῦ χρόνου δωρειὰς τοῖς τοὺς
[120]	ἁπλῶς εἰπεῖν, οὐκ, εἰ τῶν	πάντων	ἀδικήσομέν τιν' ἢ μείζον' ἢ
[0]	ὅτου τοῦτ' οὐ πεπόνθατε τῶν	πάντων,	ἀλλὰ καὶ ψηφίσματα πολλὰ πολλάκις
[140]	οὐ κατέστησαν εἰς κίνδυνον, φιλοκινδυνότατος	πάντων	ἀνθρώπων εἶ· εἰ δὲ τεκμήριον
[140]	θεωρήσατε. Πρῶτον μὲν μόνοι τῶν	πάντων	ἀνθρώπων ἐπὶ τοῖς τελευτήσασι δημοσίᾳ
[30]	δήπου τοῦθ' ὅτι πλείστῳ τῶν	πάντων	ἀνθρώπων ἡμεῖς ἐπεισάκτῳ σίτῳ χρώμεθα.
[60]	(Καὶ γάρ τοι μόνῳ τῶν	πάντων	αὐτῷ τοῦτ' ἐν τῇ στήλῃ
[140]	τὸν νόμον, ἓν μάλιστα τεθαύμακα	πάντων,	εἰ ἐκεῖν' ἠγνόηκεν, ὅτι ὥσπερ
[70]	τούτοις δοθείσας δωρειάς, κάλλιστον δὲ	πάντων	ἡ τῶν τειχῶν ἀνάστασις. (Γνοίη
[140]	εἰπεῖν ὀνείδη φευκτέον, τοῦτο δὲ	πάντων	μάλιστ' ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι. Διὰ
[130]	καλῶς ποιήσουσιν. (Ὃ τοίνυν μάλιστα	πάντων	οἶμαι δεῖν ὑμᾶς, ὦ ἄνδρες
[80]	ἕξουσιν τὰ δοθέντα. (Καὶ τούτων	πάντων	οὐδὲν ἔσθ' ἡμέτερον οὐδὲ καινὸν
[70]	(Ἑνὶ δὲ κεφαλαίῳ μόνος τῶν	πάντων	στρατηγῶν οὐ πόλιν, οὐ φρούριον,
[140]	Χωρὶς δὲ τούτων ἀτοπώτατον ἂν	πάντων	συμβαίη, εἰ τότε μὲν τὰ
[160]	καὶ φόρους Καρχηδονίους πραττόμενοι καὶ	πάντων	τῶν περὶ αὑτοὺς ἄρχοντες καὶ
[150]	ἁπάντων καὶ κοινὸν ὑπάρχει κατὰ	πάντων	τῶν συνδίκων· τούτων πολλάκις εἷς
[70]	ἀπὸ τῶν πολεμίων. Καὶ τούτων	πάντων	ὑμῶν τινὲς οἱ πρεσβύτατοι μάρτυρές
[30]	στήλας ἑστάναι ταύτας ἢ τούτων	πάντων	ὧν ἔχετ' ἢ δεδώκατε συνθήκας,
[120]	καταλείπειν φήσει, οἱ μὲν ἁπλᾶ	πάνυ	καὶ δίκαι' ἂν εἴποιεν, πάνθ'
[20]	ἔπασχε δεινὸν οὐδείς, οὐδ' εἰ	πάνυ	μικρὰ κεκτημένος ἦν. (Οὕτω τοίνυν
[70]	ὄνομ' οὐδ' αὑτὸν κατῄσχυνεν, οὔτε	πάνυ	ῥᾴδιον κατὰ τὴν ἀξίαν εἰπεῖν,
[60]	χάριτας παρ' ὑμῶν ἀπίστους ἕξειν;	(Πάνυ	τοίνυν ἀχθοίμην ἄν, ὦ ἄνδρες
[100]	τοῦ Σόλωνος ἀποστατεῖς τῇ γνώμῃ;	(Πάνυ	τοίνυν σπουδῇ τις ἀπήγγελλέ μοι
[10]	εἶναι τούτῳ· οὐδὲ γὰρ εἰ	πάνυ	χρηστός ἐσθ' ὡς ἐμοῦ γ'
[140]	τοῦ δήμου κεκόμισται, ταῦτ' ἀφελέσθαι	παρ	αινῶν. ~Καὶ μὴν πρός γε
[160]	παύσωμαι λέγων, τάδε ποιήσατε· σκέψασθε	παρ'	ἄλληλα καὶ λογίσασθε πρὸς ὑμᾶς
[130]	οὐκ ἔχουσιν, δεῖ κεκολασμένους αὐτοὺς	παρ'	αὐτὰ τἀδικήματα φαίνεσθαι. ἰ δὲ
[30]	ἐστὶ θεωρήσατε. Ἐκεῖνος πράττεται τοὺς	παρ'	αὑτοῦ σῖτον ἐξάγοντας τριακοστήν. Αἱ
[100]	πολιτευόμενοι καὶ Θηβαῖοι οὐδενὶ τῶν	παρ'	ἑαυτοῖς διδόασι τοιαύτην οὐδεμίαν τιμήν·
[30]	δωρειάς, ὑμῖν δὲ μένειν τὰς	παρ'	ἑαυτοῦ. Οὐκοῦν πρὸς πολλοῖς οἷς
[100]	τοιούτων ἀφεστᾶσιν, ἄλλαι δέ τινες	παρ'	ἐκείνοις εἰσὶ τιμαί, ἃς ἀπεύξαιτ'
[100]	καὶ δεῖ, ἀλλ' ἃ τῇ	παρ'	ἐκείνοις πολιτείᾳ συμφέρει, ταῦτ' ἐπαινεῖν
[100]	τοιαύτην οὐδεμίαν τιμήν· καίτοι καὶ	παρ'	ἐκείνοις τινές εἰσιν ἴσως ἀγαθοί.
[30]	σῖτον ἐξάγοντας τριακοστήν. Αἱ τοίνυν	παρ'	ἐκείνου δεῦρ' ἀφικνούμεναι σίτου μυριάδες
[60]	πᾶσι πρόδηλον τοῦτο, ὅτι ταῖς	παρ'	ἐκείνου δωρειαῖς, ἃς διὰ ταῦτ'
[30]	ἂν γένηται, καὶ ὑμῶν τοὺς	παρ'	ἐκείνου σιτηγοῦντας; (Οὐ γὰρ δήπου
[70]	οὖν ἴσως, καὶ ἄνευ τοῦ	παρ'	ἐμοῦ λόγου, ὅτι σπουδαῖος Χαβρίας
[10]	ἂν φανείη. Εἰσὶ γὰρ δήπου	παρ'	ἡμῖν αἵ τε τῶν μετοίκων
[110]	κατασκευάσαντα, διὰ δ' ὧν ὁ	παρ'	ἡμῖν δῆμος εὐδαίμων, ταῦθ' ὡς
[100]	ἔχει, καὶ τἀκεῖ καὶ τὰ	παρ'	ἡμῖν. Διὰ τί; Ὅτι τὰς
[60]	τἄλλ' ἀγάθ' εὐξαίμην ἂν ἔγωγε	παρ'	ἡμῖν εἶναι πλεῖστα, καὶ ἄνδρας
[110]	πρόχειρος λόγος, ὡς ἄρα καὶ	παρ'	ἡμῖν ἐπὶ τῶν προγόνων πόλλ'
[110]	εἰσί, κἂν ἀποκτεῖναι βούλεσθαι τὸν	παρ'	ἡμῖν τούτων τι κατασκευάσαντα, διὰ
[80]	τοῦ παρακρούσασθαι καὶ φενακίσαι λέγεται	παρ'	ἡμῶν ἕνεκα, ἀναγνώσεται τὸν νόμον
[40]	ἐκείνῳ τῷ χρόνῳ κεκρατηκότας καὶ	παρ'	οἷς ἦν, δεύτερον δέ, ἑτέραν
[90]	παρ' ὑμῖν, ἐν τοῖς ὀμωμοκόσιν,	παρ'	οἷσπερ καὶ τἄλλα κυροῦται, ἔπειτα
[150]	γενήσεται· ἀλλ' ἀναμνησθέντες τῶν καιρῶν,	παρ'	οὓς εὖ πεπονθότες εὖ πεποιήκατε
[40]	Χρήματα μὲν γάρ ἐστιν ἀεὶ	παρ'	ὑμῖν αὐτοῦ, κατὰ δὲ τὸν
[80]	δωρειάς, ἂν δίκαιον ᾖ, κρίνας	παρ'	ὑμῖν ἀφαιρήσεται, καὶ ὅπως, οὓς
[150]	ἄνδρες Ἀθηναῖοι, εἰ χαλεπώτερον εἶναι	παρ'	ὑμῖν δόξει χάριν εὖ ποιήσαντ'
[140]	οἶμαι. Οὗτος εὕρετο τὴν δωρειὰν	παρ'	ὑμῖν, ἐν ᾗ τοῦτ' ἐνῆν.
[90]	καλῶς κελεύει τιθέναι, πρῶτον μὲν	παρ'	ὑμῖν, ἐν τοῖς ὀμωμοκόσιν, παρ'
[90]	ἔν τε τῇ βουλῇ καὶ	παρ'	ὑμῖν ἐν τῷ δικαστηρίῳ, τοὺς
[140]	εἰ τότε μὲν τὰ Χαβρίου	παρ'	ὑμῖν ἔργα μεῖζον ἴσχυε τῶν
[160]	μὲν τὸ νόμισμα διαφθείρουσιν θάνατος	παρ'	ὑμῖν ἐστιν ἡ ζημία, τοῖς
[80]	πολιτείαν· Χαβρίας δ' αὐτὸς ἐτιμήθη	παρ'	ὑμῖν μόνος. (Εἰ δὴ τόθ'
[150]	μὲν δικαίως ἔν γε τοῖς	παρ'	ὑμῖν νόμοις ἐξέσται, χάριν δ'
[130]	Οὐ γάρ ἐστ' οὐδεὶς ἀτελὴς	παρ'	ὑμῖν ὅτῳ μὴ ψήφισμ' ἢ
[130]	πολλοὶ διὰ τῶν πολιτευομένων γεγόνασι	παρ'	ὑμῖν τοιοῦτοι, ὧν εἷς ἐστιν
[60]	Ἕλληνας· ὅτου γὰρ ἄν τις	παρ'	ὑμῶν ἀγαθοῦ τοῖς ἄλλοις αἴτιος
[60]	ἂν δὲ κατορθώσῃ, τὰς χάριτας	παρ'	ὑμῶν ἀπίστους ἕξειν; (Πάνυ τοίνυν
[10]	ᾧ μόνῳ κρείττους εἰσὶν αἱ	παρ'	ὑμῶν δωρειαί, τοῦτ' ἀφαιρεῖται. Καίτοι
[130]	ἀγαθῶν αἰτίους, ἃς ἔλαβον δικαίως	παρ'	ὑμῶν δωρειὰς ἀφελέσθαι ζητούντων. (Πῶς
[30]	ἑαυτῷ μὲν ἀκύρους εἶναι τὰς	παρ'	ὑμῶν δωρειάς, ὑμῖν δὲ μένειν
[60]	ὑμᾶς φεύγοντας καὶ δικαίως τι	παρ'	ὑμῶν εὑρομένους ἐάσωμεν ἀφαιρεθῆναι ταῦτα,
[60]	δωρειάς, ἃς ἀντὶ τούτων ἔλαβον	παρ'	ὑμῶν, καὶ δὴ λελυμένας. (Πολὺ
[70]	ἀποστερηθῆναι τὴν ἀτέλειαν ἣν εὕρετο	παρ'	ὑμῶν καὶ τῷ υἱεῖ κατέλιπεν;
[70]	ἣν ὁ πατὴρ αὐτῷ δικαίως	παρ'	ὑμῶν λαβὼν κατέλιπεν. Ἀλλ' οὐδέν'
[120]	εὖ πεποιηκέναι δόξας καὶ ταύτην	παρ'	ὑμῶν λαβὼν τὴν τιμὴν μόνην,
[70]	βέβαιοι μένουσιν αὐτῷ, τῆς δὲ	παρ'	ὑμῶν μόνης τοῦτ' ἀφαιρήσεται; (Καὶ
[30]	καὶ δικαίως τετύχηκεν τῆς ἀτελείας	παρ'	ὑμῶν ὁ Λεύκων, ἀκηκόατ' ἐκ
[40]	δοθείσης ἀτελείας αὐτῷ διὰ ταῦτα	παρ'	ὑμῶν, ὁρῶν ἐν τῷ πολέμῳ
[60]	ναῦν οὐδεμίαν κεκτημένης, στρατηγῶν βασιλεῖ,	παρ'	ὑμῶν οὐδ' ἡντινοῦν ἀφορμὴν λαβών,
[30]	ὁ Λεύκων ξένος, τῇ δὲ	παρ'	ὑμῶν ποιήσει πολίτης· κατ' οὐδέτερον
[160]	ἡμεῖς κελεύομεν, οἱ μὲν ἄξιοι	παρ'	ὑμῶν τὰ δίκαι' ἕξουσιν, εἰ
[40]	νῦν γέγον' αὐτῷ τὸ λαβεῖν	παρ'	ὑμῶν τὴν ἀτέλειαν. Τίς οὖν
[50]	λέγειν πρὸς ὑμᾶς ταῦθ' ἃ	παρ'	ὑμῶν τῶν πρεσβυτέρων αὐτὸς ἀκήκοα.
[80]	μὴ ζῆν ἢ καταισχῦναι τὰς	παρ'	ὑμῶν ὑπαρχούσας αὐτῷ τιμάς. (Εἶθ'
[100]	κυρίῳ γενέσθαι μετὰ τῶν ὁμοίων,	παρὰ	δ' ἡμῖν ταύτης μὲν ὁ
[10]	μέλλοντος φόβος τῆς παρούσης χάριτος,	παρὰ	δ' ὑμῖν ἀδεῶς ἃν λάβῃ
[30]	μυριάδας μυρίους δίδωσι μεδίμνους ἡμῖν,	παρὰ	δὲ τὰς δέκα ὡσπερανεὶ τρισχιλίους.
[20]	ἡ χάρις τοῖς θεωμένοις ἡμῶν,	παρὰ	δὲ τὰς τῶν εἰς τὸν
[100]	τούτοις τοὺς μὲν εὐεργέτας τιμῶντες,	παρὰ	δὲ τῶν πολιτῶν λόγῳ μετὰ
[10]	Λέγονται χρήμαθ' οἱ τριάκοντα δανείσασθαι	παρὰ	Λακεδαιμονίων ἐπὶ τοὺς ἐν Πειραιεῖ.
[10]	λαμβάνειν ὁτιοῦν κρεῖττον εἶναι δοκεῖ.	Παρὰ	μὲν γὰρ ἐκείνοις μείζων ἐστὶν
[20]	τῇ πόλει, πάντες ἂν ὁμολογήσειαν·	παρὰ	μὲν γὰρ τὰς ἐπὶ τῶν
[80]	Οὐδὲ γὰρ ὑμῖν ἁρμόττει δοκεῖν	παρὰ	μὲν τὰς εὐεργεσίας οὕτω προχείρως
[30]	ἀπογραφῆς ἄν τις ἴδοι. Οὐκοῦν	παρὰ	μὲν τὰς τριάκοντα μυριάδας μυρίους
[50]	θεμένων τὸν νόμον καταγνοίη, οἳ	παρὰ	μὲν τὰς χρείας οὕτω φιλάνθρωποι
[50]	εὑρημένων ταῦτ' ἦσαν· τουτὶ γὰρ	παρὰ	πάντ' ἔσται τὸν λόγον αὐτοῖς.
[160]	εὐορκεῖν, εἰ μὴ τοῦτο ποιήσετε.	~Παρὰ	πάντα δὲ ταῦτ' ἐκεῖν' ἔτ'
[110]	ἄξιον μεῖναι. (Εἰ δὲ δεῖ	παρὰ	πάντα ταῦτ' εἰπεῖν ὃ δίκαιον
[140]	Μὴ τοίνυν δι' ἃ πάλαι	παρὰ	πάντα τὸν χρόνον ἡ πόλις
[20]	(Ἵν' οὖν τριάκοντ' ἄνθρωποι πλείους	παρὰ	πάντα τὸν χρόνον λῃτουργήσωσιν ἡμῖν,
[30]	ἡμῶν ἐρεῖ; Ἐμοὶ γοῦν δοκεῖ.	Παρὰ	πᾶσι γὰρ ἀνθρώποις μᾶλλόν ἐστιν
[30]	οἱ πρόγονοι· ἀλλὰ πρωπέρυσιν σιτοδείας	παρὰ	πᾶσιν ἀνθρώποις γενομένης οὐ μόνον
[160]	ἀρτίως, δόξει ἄπιστος, φθονερά, φαύλη	παρὰ	πᾶσιν εἶναι. (Οὔκουν ἄξιον, ὦ
[120]	ζητοῦσι, Λεπτίνην ὑμῖν αὐτὸν ἐγὼ	παρα	σχήσομαι μάρτυρα. (Γράφων γὰρ ἀρχὴν
[40]	ποιεῖν εὖ, μάλιστα δ' οἱ	παρὰ	τὰς χρείας, ὧν εἷς οὗτος
[110]	τῆς γε τύχης ἕνεχ' ᾗ	παρὰ	ταῦτ' ἀγαθῇ κέχρησθε, ἐπὶ τούτων
[110]	ἔγωγ' ἐκείνους οὐκ ἔσθ' ὅτου	παρὰ	τῆς πόλεως οὐ τυχεῖν ὧν
[40]	θαυμάσι' ἡλίκα δοῦναι, ἀλλὰ τῷ	παρὰ	τοιοῦτον καιρὸν ἐν ᾧ καὶ
[70]	ἄνδρες Ἀθηναῖοι, εἰ αἱ μὲν	παρὰ	τοῖς ἄλλοις δωρειαὶ βέβαιοι μένουσιν
[100]	ταῦτα λέγωσιν, οὐκ ἔξεστι ποιεῖν	παρὰ	τοῖς Λακεδαιμονίοις, τὰ τῶν Ἀθηναίων
[30]	εἰσί· καὶ τοῦτ' ἐκ τῆς	παρὰ	τοῖς σιτοφύλαξιν ἀπογραφῆς ἄν τις
[20]	ὠφελειῶν ὧν ἔχει, προσήκει λελύσθαι	παρὰ	τοῖσδ' αὐτόν; Ἔγωγ' ἂν φαίην.
[10]	τῶν ὁμοίων ἑκόντων θαυμάζεσθαι τοῦ	παρὰ	τοῦ δεσπότου λαμβάνειν ὁτιοῦν κρεῖττον
[100]	ἀνδρῶν ἅμιλλα, ἣν ἐπὶ ταῖς	παρὰ	τοῦ δήμου δωρειαῖς πρὸς αὑτοὺς
[140]	δεῖ γράφων, καὶ ἅ τις	παρὰ	τοῦ δήμου κεκόμισται, ταῦτ' ἀφελέσθαι
[120]	ἄξιος ὢν ἕκαστος φαίνηται, ταύτην	παρὰ	τοῦ δήμου λαμβάνῃ τὴν δωρειάν.
[40]	μέντοι τὸν τῷ μὲν ἔργῳ	παρὰ	τοὺς μεγίστους καιροὺς οὑτωσὶ κοινὰ
[40]	ἕλοιτο τοὺς ἀτυχοῦντας καὶ τὴν	παρὰ	τούτων χάριν, ἥτις ποτ' ἔμελλεν
[10]	παρὰ τῶν δήμων δωρειαὶ τῶν	παρὰ	τῶν ἄλλων πολιτειῶν διδομένων, καὶ
[10]	ᾧ μόνῳ μείζους εἰσὶν αἱ	παρὰ	τῶν δήμων δωρειαὶ τῶν παρὰ
[10]	τιμῇ καὶ τῇ βεβαιότητι τὰς	παρὰ	τῶν δήμων δωρειὰς εὑρήσετ' οὔσας
[110]	μήτ' ἄλλον μηδένα μηδὲν εὑρῆσθαι	παρὰ	τῶν προγόνων ἡμῶν συγχωρήσαιμεν, τί
[150]	μὲν συνδικεῖν, νόμον δ' αὐτοὺς	παραβαίνειν	ἕτερον. Ἀνάγνωθι λαβὼν τὸν νόμον
[150]	ἔχων, ὃν ἐὰν σωφρονῶσι φυλάξονται	παραβαίνειν	οὗτοι. (Ἐγὼ δ' ἔτι μικρὰ
[90]	ζητήσει. Ἔφη γὰρ ἐξαπάτης εἵνεκα	παραγεγράφθαι	τοῦτον τὸν νόμον, ἐὰν δ'
[90]	θεσμοθέταις ἔλεγεν, ταῦτ' ἴσως λέγων	παράγειν	ὑμᾶς ζητήσει. Ἔφη γὰρ ἐξαπάτης
[130]	καὶ ἀτέλειαν εὑρῆσθαι. Μὴ δὴ	παραγόντων	ὑμᾶς, μηδ' ὅτι δοῦλος ὢν
[60]	πόλεως ἤθους μνημεῖον ὦσι, καὶ	παραδείγμαθ'	ἑστῶσι τοῖς βουλομένοις τι ποιεῖν
[110]	καὶ τοὺς τὰ τοιαῦτα λέγοντας	παραδείγματα,	ὡς ἄρ' ἐκεῖνοι μεγάλ' εὖ
[60]	Ἀρχέβιον καὶ Ἡρακλείδην, οἳ Βυζάντιον	παραδόντες	Θρασυβούλῳ κυρίους ὑμᾶς ἐποίησαν τοῦ
[50]	ἐὰν ἀφαιρῆσθε τὴν ἀτέλειαν, οἳ	παραδόντες	ὑμῖν Θάσον καὶ τὴν Λακεδαιμονίων
[90]	τῶν ἐπωνύμων καὶ τῷ γραμματεῖ	παραδοῦναι,	τοῦτον δ' ἐν ταῖς ἐκκλησίαις
[60]	μὲν οἰκεῖα, ὑμῖν δ' ἀλλότρια,	παραδώσειν	ταῦτ' ἐπαγγείλαιντο, ἂν αὐτοῖς τὰς
[70]	(Γνοίη δ' ἄν τις εἰ	παραθείη	πῶς Θεμιστοκλῆς, ὁ τῶν καθ'
[140]	καὶ πάντες συνίσασιν, ταῦτ' ἀφελέσθαι	παραίνει·	μηδ' αὑτὸς φαίνου τά τ'
[70]	οὐχ ἧκον οὗτοι, πέμπειν ἑτέρους	παραινεῖν.	Καὶ πάντες ἴσως ἀκηκόαθ' ὃν
[150]	νὴ τοὺς θεούς, μᾶλλον ἂν	παραινέσαιμ'	αὑτῷ τινὰ τιμὴν ὑμᾶς ἀξιοῦν
[70]	κρεῖττον, καὶ τὸ νικῶντας τοῦ	παρακρουσαμένους	πράττειν ὁτιοῦν ἐντιμότερον, τοσούτῳ κάλλιον
[90]	πρόφασις δικαία κατὰ τῶν ἢ	παρακρουσαμένων	ἢ μετὰ ταῦτ' ἀδικούντων ἢ
[80]	οὐδὲν ἔσθ' ὅ τι τοῦ	παρακρούσασθαι	καὶ φενακίσαι λέγεται παρ' ἡμῶν
[70]	στρατηγοῦντος. Ἵνα δὲ μὴ λέγων	παραλίπω	τι τῶν πεπραγμένων αὐτῷ, ἀναγνώσεται
[90]	μαρτυρίαν καθ' ἑαυτοῦ καταλείπων ὅτι	παρανομεῖ	τουτονὶ τὸν νόμον, ὅμως ἐνομοθέτει,
[150]	βουλομένοις καθίστησιν, ἀλλ' ὅτι καὶ	παρανομίας	δόξαν αἰσχίστην τῇ πόλει καταλείπει.
[20]	τὰς τῶν εἰς τὸν πόλεμον	παρασκευῶν	ἀφθονίας πάντα τὸν χρόνον ἡ
[40]	ἐν ὁποίοις καιροῖς χρησίμους ὑμῖν	παρασχόντας	ἑαυτούς· εὑρήσετε γὰρ τούτους, οὓς
[50]	γνόντας εὖ ποιεῖν ὑμᾶς καὶ	παρασχόντας	χρησίμους αὑτοὺς ἐπὶ τηλικούτων καὶ
[50]	ἐκβαλόντες καὶ Θρασύβουλον εἰσαγαγόντες καὶ	παρασχόντες	φίλην ὑμῖν τὴν αὑτῶν πατρίδα
[140]	τάλαντ' ἀποδοῦναι γέγραφ' οὗτος ὡς	παρασχόντι	τοῖς ἐν Πειραιεῖ τοῦ δήμου,
[40]	ἔφευγεν ὁ δῆμος χρησίμους αὑτοὺς	παρασχόντων·	πάντας γὰρ αὐτοὺς ἡγοῦμαι δεινότατ'
[100]	εἰς τὴν καλουμένην γερουσίαν ἐγκριθῇ	παρασχὼν	αὑτὸν οἷον χρή, δεσπότης ἐστὶ
[10]	πλούσιον γὰρ ὃν ἂν βούλωνται	παραχρῆμ'	ἐποίησαν· τῇ δὲ τιμῇ καὶ
[60]	βουλήσεται, μέλλων, ἂν μὲν ἀποτύχῃ,	παραχρῆμα	δίκην δώσειν τοῖς ἐχθροῖς, ἂν
[80]	ἀλλ' ὁ παλαιός, ὃν οὗτος	παρέβη,	νόμος οὕτω κελεύει νομοθετεῖν, γράφεσθαι
[90]	ὃν οἱ θεσμοθέται τοῦτον ὑμῖν	παρέγραψαν,	ἐάσω, ἵνα μὴ περὶ τούτου
[70]	νήσων τούτων τὰς πολλὰς καὶ	παρέδωκεν	ὑμῖν καὶ φιλίας ἐποίησεν ἐχθρῶς
[80]	τὸ καθ' αὑτὸν ἐτάχθη κινδυνεύειν,	παρεῖδε,	καὶ μᾶλλον εἵλετο μὴ ζῆν
[90]	τοῦ τούτου νόμου λυθέντος τὸν	παρεισενεχθέντα	κύριον εἶναι σαφῶς ὁ παλαιὸς
[160]	ὑμῖν δοκῇ δώσει κατὰ τὸν	παρεισενηνεγμένον	νόμον· ἡ δὲ πόλις πιστή,
[80]	νόμων μὴ καλῶς ἔχειν ἡγῆται,	παρεισφέρειν	δ' αὐτὸν ἄλλον, ὃν ἂν
[80]	ἀναγνώσεται τὸν νόμον ὑμῖν ὃν	παρεισφέρομεν	γράψαντες ἀντὶ τοῦδε, ὃν οὐκ
[130]	γράφεσθαι κατὰ τὸν νόμον ὃν	παρεισφέρομεν	νῦν ἡμεῖς, ἢ θέντων ἡμῶν,
[90]	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πάντα, καὶ	παρεισφέρομεν	πολλῷ καὶ κρείττω καὶ δικαιότερον
[100]	τοίνυν εἰσὶν αὐτῷ κατὰ τοῦ	παρεισφέροντος	πολλοὶ τρόποι, δι' ὧν, ἂν
[160]	τὸν νόμον, ὃς περὶ τῶν	παρεληλυθότων	καὶ τῶν μελλόντων ταὐτὰ λέγει.
[140]	οὐκ ἂν αὐτός γ' ἀδικεῖν	παρεσκευάσθαι	δόξαι, οὕτως, ἄν τις ἀναιρῇ
[140]	εὐεργεσιῶν, οὐδὲν αὐτὸς ποιεῖν ἀγαθὸν	παρεσκευάσθαι	δόξει. Εἰ μὲν τοίνυν ἠγνόησε
[100]	πράξῃ, τοιοῦτόν τι λέγειν αὐτοὺς	παρεσκευάσθαι,	ὡς ἄρ' οἱ Λακεδαιμόνιοι καλῶς
[140]	ἢ καὶ ὅλως ὑπὸ σοῦ	παρεσκευάσθη;	Ἀλλὰ ταῦτα μὲν οὐδὲ λέγειν
[30]	τιν' ἕκαστος ἡμῖν χρήσιμον αὑτὸν	παρέσχεν,	οὗτος δέ, ἂν σκοπῆτε, φανήσεται
[150]	τῇ πόλει Δεινίας ἄξιον αὑτὸν	παρέσχηκεν,	ὡς ἔμοιγε δοκεῖ νὴ τοὺς
[140]	δωρειῶν αἷς ἀντ' εὖ ποιεῖ,	παρέσχηται.	(Ἔστι τοίνυν πάντα ταῦτ' ὦ
[50]	ὅσα χρησίμους ὑμῖν ἑαυτοὺς ἐκεῖνοι	παρέσχον,	ἐάσω· ἀλλ' ὅθ' ἡ μεγάλη
[50]	ἐπὶ τοῦ πρὸς Λακεδαιμονίους πολέμου	παρέσχον,	καὶ λέγοντες ἃ συμφέρει τῇ
[70]	ὑμᾶς ἔχων πρὸς ἅπαντας Πελοποννησίους	παρετάξατ'	ἐν Θήβαις, καὶ ὡς Γοργώπαν
[50]	ἠτυχηκυῖαν τὴν πόλιν καὶ τῆς	παρόδου	κρατοῦντας Λακεδαιμονίους, οὐχὶ προὔδωκαν οὐδ'
[130]	δοθέντ' ἀπολωλεκέναι δι' ὑμῶν ἁθρόους,	παρόν,	εἴ τις ἄρ' ἐστὶν ἀνάξιος,
[10]	δικασταί, ἄμεινον ἂν περὶ τοῦ	παρόντος	βουλεύσασθαι, εἰ κἀκεῖνο μάθοιτε, ὅτι
[60]	Ἀλλ' ἵνα μὴ πόρρω τοῦ	παρόντος	γένωμαι, λαβὲ τὰ ψηφίσμαθ' ἃ
[100]	Ἀθηναῖοι, πάντες οἱ τοιοῦτοι λόγοι	παροξυντικοὶ	μὲν εἶναι πρὸς τὸ τὰς
[10]	ὁ τοῦ μέλλοντος φόβος τῆς	παρούσης	χάριτος, παρὰ δ' ὑμῖν ἀδεῶς
[50]	ἐκείνους τοὺς καιροὺς εἰδὼς ἢ	παρὼν	ἤ τινος εἰδότος διεξιόντος ἀκούσας,
[40]	ἀδικηθῆναι, ἢ πρῶτον μὲν εἰ	παρὼν	τῷ τῆς πόλεως ἀτυχήματι μᾶλλον
[20]	ᾖ, πόλλ' εἰς ταῦτα συντελεῖ;	Πᾶσ'	ἀνάγκη. Καὶ μὴν ὅτι δεῖ
[140]	νυνὶ περὶ αὐτοῦ τοῦ νόμου	πᾶς	ἐσθ' ὁ λόγος, τούτῳ δ'
[130]	ἐν τῷ νόμῳ καὶ μαρτυρεῖ	πᾶς	ὁ πρὸ τοῦ χρόνος γεγονώς,
[70]	ταῦτ' ἐν Αἰγύπτῳ, καὶ ὅτι	πᾶσαν	ἐπελθὼν ὀλίγου δέω λέγειν χώραν
[120]	καὶ τὰς ὑπολοίπους ἀπίστους ποιήσετε	πάσας	δωρειάς. Τί γὰρ ἔσται πιστότερον
[20]	πάντα τὸν χρόνον ἡ σωτηρία	πάσῃ	τῇ πόλει. (Ὥσθ' ὅσον ἐνθάδ'
[30]	ἐρεῖ; Ἐμοὶ γοῦν δοκεῖ. Παρὰ	πᾶσι	γὰρ ἀνθρώποις μᾶλλόν ἐστιν ἔθος
[80]	Ἀθηναῖοι, ὅτι ὡς ἀληθῶς ἐπὶ	πᾶσι	δικαίοις ποιούμεθα τοὺς λόγους πάντας
[0]	ἀτελὴς τοῦ χρόνου. Εἶθ' ἧς	πᾶσι	μέτεστι τὸ ἥμισυ καὶ τοῖς
[60]	ποτ' ἐπαρθέντες ἡμᾶς ἠδίκουν; Ἢ	πᾶσι	πρόδηλον τοῦτο, ὅτι ταῖς παρ'
[90]	οὓς καὶ τούτοις ἄρχειν καὶ	πᾶσι	τοῖς ἄλλοις πολιτεύεσθαι προσήκει, ἐπὶ
[80]	τὰ μὲν τρόπαι' ἑστήκῃ δῆλα	πᾶσιν	ἀνθρώποις, ἃ ὑπὲρ ὑμῶν στρατηγῶν
[30]	πρόγονοι· ἀλλὰ πρωπέρυσιν σιτοδείας παρὰ	πᾶσιν	ἀνθρώποις γενομένης οὐ μόνον ὑμῖν
[160]	Ἀλλ' οἶμαι, τὸ μέλλον ἄδηλον	πᾶσιν	ἀνθρώποις, καὶ μικροὶ καιροὶ μεγάλων
[160]	δόξει ἄπιστος, φθονερά, φαύλη παρὰ	πᾶσιν	εἶναι. (Οὔκουν ἄξιον, ὦ ἄνδρες
[90]	τοὺς νόμους ἔλαττον ἔχειν, ἀλλὰ	πᾶσιν	ᾖ ταὔτ' ἀναγνῶναι καὶ μαθεῖν
[50]	ἔργῳ. Ὅταν μὲν οὖν εὖ	πάσχειν	δέῃ, τὸν βουλόμενον εὖ ποιεῖν
[100]	ἢ δικαστήριον ἐξαπατήσῃ, τὰ ἔσχατα	πάσχειν.	Ἐγγυώμεθα, ὑπισχνούμεθα· οἱ θεσμοθέται ταῦτα
[80]	ἀλλ' ὑμεῖς δοκιμάζεσθ' εἴτ' ἐπιτήδειοι	πάσχειν	ἔστ' εὖ τὸν λοιπὸν χρόνον
[50]	τότε στρατευσαμένων, εἴ τι δέοι,	πάσχειν	ἢ χωρὶς ὑμῶν ἀκινδύνως σεσῶσθαι,
[40]	παθόντες ἄξια τούτων ἐνόμιζον εὖ	πάσχειν,	ἡμεῖς δ' οἱ λόγῳ ταῦτ'
[60]	αἰσχρὸν εἰ μέλλοντες μὲν εὖ	πάσχειν	συκοφάντην ἂν τὸν ταῦτα λέγονθ'
[80]	πονήσασιν εἴργασται, πῶς οὐ δεινὰ	πάσχουσιν;	(Ἵνα τοίνυν εἰδῆτ' ὦ ἄνδρες
[120]	μὲν γὰρ εἰς τὸν πόλεμον	πασῶν	εἰσφορῶν καὶ τριηραρχιῶν ἐκ τῶν
[140]	τὸ τελευτῆσαι Βάθιππον τὸν τουτουὶ	πατέρ'	Ἀψεφίωνος, ὃς αὐτὸν ἔτ' ὄνθ'
[70]	ἀφαιρεθέντα τὴν ἀτέλειαν, ἣν ὁ	πατὴρ	αὐτῷ δικαίως παρ' ὑμῶν λαβὼν
[50]	παρασχόντες φίλην ὑμῖν τὴν αὑτῶν	πατρίδα	αἴτιοι τοῦ γενέσθαι σύμμαχον τὸν
[50]	οἳ πόλεις ὅλας, τὰς ἑαυτῶν	πατρίδας,	συμμάχους ὑμῖν ἐπὶ τοῦ πρὸς
[50]	πρὸς ὑμᾶς εὔνοιαν στέρονται τῆς	πατρίδος.	(Ὧν ἐπέρχεταί μοι πρώτους ἐξετάσαι
[80]	τὴν πρὸς ὑμᾶς φιλοτιμίαν τοῦ	πατρός.	Οὕτω γὰρ ὡς ἀληθῶς ἔμοιγε
[100]	βούλεσθαι. Μήτ' οὖν ἐκεῖνοί ποτε	παύσαιντο,	εἰ ἄρ' εὔξασθαι δεῖ, τοὺς
[160]	ἐν κεφαλαίῳ τοῦτο μάθητε κἀγὼ	παύσωμαι	λέγων, τάδε ποιήσατε· σκέψασθε παρ'
[140]	δέδοται, τηνικαῦτ' ἀγανα κτεῖν καὶ	πείθειν	ὑμᾶς ἀφελέσθαι. (Καὶ μὴν καὶ
[160]	πονηρότατ' ἀντιτάττεται. (Ὧν τοῖς βελτίοσι	πειθόμενοι	καὶ κατὰ ταὔθ' ἡμῖν θέμενοι
[150]	αὐτοὺς τοῖς ὑπάρχουσι νόμοις δεῖ	πειθομένους	φαίνεσθαι· εἰ δὲ μή, γελοῖον
[10]	παρὰ Λακεδαιμονίων ἐπὶ τοὺς ἐν	Πειραιεῖ.	Ἐπειδὴ δ' ἡ πόλις εἰς
[30]	ἐν Βοσπόρῳ, τὴν δ' ἐν	Πειραιεῖ,	τὴν δ' ἐφ' Ἱερῷ. Σκοπεῖτε
[140]	οὗτος ὡς παρασχόντι τοῖς ἐν	Πειραιεῖ	τοῦ δήμου, καὶ καλῶς ἐποίει.
[60]	τοῦ δήμου κάθοδον τὴν ἐκ	Πειραιῶς	ἀσθενοῦς ἡμῶν τῆς πόλεως οὔσης
[10]	ποιῆσαι τοιοῦτον νόμον, καὶ τοῦτο	πειράσομαι	δεῖξαι διὰ βραχέων, ἕν τι
[70]	οἴομαι μικρὰ ποιῆσαι, ταῦθ' ὑπομνῆσαι	πειράσομαι.	(Ἐνίκησεν μὲν τοίνυν Λακεδαιμονίους ναυμαχίᾳ
[120]	τὸ τὰς ἀτελείας ὑμᾶς ἀφελέσθαι	πεῖσαι,	βέλτιόν ἐστι προειπεῖν, ἵνα μὴ
[100]	τὸ τὰς ἀτελείας ὑμᾶς ἀφελέσθαι	πεῖσαι,	οὐ μέντοι δίκαιοί γ' οὐδαμῇ.
[60]	Λεπτίνη, τοὺς ἐχθρούς, εἰ δύνασαι,	πεῖσαι	τοὺς ἐπὶ τοῖς πρὸς ἡμᾶς
[140]	τῶν γραψαμένων πρὶν εἰσελθεῖν, ἢ	πεισθεὶς	ὑπὸ σοῦ διεγράψατο, ἢ καὶ
[140]	δόξεις βελτίων εἶναι μήθ' οἱ	πεισθέντες	σοι, ἄλλως τε καὶ γεγενημένου
[0]	ἀλλὰ διδαχθῆναι πῶς τοῦτο μὴ	πεισόμεθα,	καὶ θέσθαι νόμον οὐχ ὃς
[50]	νὴ Δί' οὗτοι μόνοι τοῦτο	πείσονται,	καὶ περὶ τούτων μόνων ποιοῦμαι
[70]	τρόπον ὑμᾶς ἔχων πρὸς ἅπαντας	Πελοποννησίους	παρετάξατ' ἐν Θήβαις, καὶ ὡς
[50]	πλησίον ὄντων μεθ' ὅπλων ἁπάντων	Πελοποννησίων	ἀνέῳξαν τὰς πύλας ὑμῖν βίᾳ
[70]	ἐπειδὴ δ' οὐχ ἧκον οὗτοι,	πέμπειν	ἑτέρους παραινεῖν. Καὶ πάντες ἴσως
[70]	Ἀθηναῖοι τειχίζουσιν, ἀρνεῖσθαι καὶ πρέσβεις	πέμπειν	σκεψομένους κελεύειν, ἐπειδὴ δ' οὐχ
[10]	τὰ πράγματ' ἐκεῖνα κατέστη, πρέσβεις	πέμψαντες	οἱ Λακεδαιμόνιοι τὰ χρήματα ταῦτ'
[30]	ἑστήξουσιν. (Φέρ' ἐὰν δὲ δὴ	πέμψας	ὡς ἡμᾶς ὁ Λεύκων ἐρωτᾷ,
[10]	αἱ λῃτουργίαι νῦν μὲν εἰς	πένητας	ἀνθρώπους ἔρχονται, ἐκ δὲ τοῦ
[20]	ὅπερ εἶπον ἀρτίως, οὐκ οἶμαι	πέντ'	εἶναι. Καὶ μὴν τῶν γε
[20]	πολιτῶν οὐκ εἰσὶ πλείους ἢ	πέντ'	ἢ ἕξ. Οὐκοῦν ἀμφοτέρων ἑκκαίδεκα.
[20]	εἰσποιεῖ πολλούς. Ἀλλ' ἐὰν δείξῃ	πέντε,	ἐγὼ ληρεῖν ὁμολογῶ. Θήσω τοίνυν
[140]	ἀφελέσθαι. (Καὶ μὴν καὶ Γελάρχῳ	πέντε	τάλαντ' ἀποδοῦναι γέγραφ' οὗτος ὡς
[30]	σῖτον ἀπέστειλεν, ἀλλὰ τοσοῦτον ὥστε	πεντεκαίδεκ'	ἀργυρίου τάλαντα, ἃ Καλλισθένης διῴκησε,
[70]	μὲν τοίνυν Λακεδαιμονίους ναυμαχίᾳ καὶ	πεντήκοντα	μιᾶς δεούσας ἔλαβ' αἰχμαλώτους τριήρεις,
[70]	τοῦτον τὴν Λακεδαιμονίων ἀρχὴν καταλύσαντα	πεπαυκέναι.	Ἵν' οὖν μᾶλλον οἷς λέγω
[10]	ὑμῖν καὶ τούτῳ τὴν πόλιν	πεπεικέναι	Λεπτίνην ὅμοιον αὐτῇ γενέσθαι δοκεῖν
[10]	δοκεῖν ἢ αὐτὴν ὑπὸ τούτου	πεπεῖσθαι	ὁμοίαν εἶναι τούτῳ· οὐδὲ γὰρ
[40]	(Εἰ τοίνυν τις ὑμῶν ἐκεῖνο	πέπεισται,	πολὺ τοῦ δεηθῆναί τινος τοιούτου
[80]	Ἰφικράτην καὶ Τιμόθεον εὖ τινὰς	πεποιήκατε,	οὕτω καὶ δι' αὑτὸν εὖ
[150]	παρ' οὓς εὖ πεπονθότες εὖ	πεποιήκατε	τοὺς εὑρομένους, καὶ τῆς Δημοφάντου
[150]	ἐστιν ἐφ' οἷς αὐτὸς εὖ	πεποίηκεν	ἀξιοῦν τιμᾶσθαι ἢ ἐφ' οἷς
[80]	ἀγανακτήσειαν. Εἰ γὰρ ὧν ἔργῳ	πεποίηκεν	ἕκαστος αὐτῶν ὑμᾶς εὖ, τούτων
[60]	ποιήσαντας ἡ πόλις ἀντ' εὖ	πεποίηκεν.	(Καὶ μὴν μηδ' ἐκεῖν' ὑμᾶς,
[130]	ἐκείνου δοῦλον Λυκίδαν πρόξενον ὑμέτερον	πεποιηκέναι,	ἀλλ' εἰ διὰ τοῦτον πάλιν
[120]	γὰρ ἄξια τῆς ἀτελείας εὖ	πεποιηκέναι	δόξας καὶ ταύτην παρ' ὑμῶν
[0]	καὶ τοῖς μηδ' ὁτιοῦν ἀγαθὸν	πεποιηκόσιν	ὑμᾶς, ταύτης τοὺς εὖ ποιήσαντας,
[130]	ἀνάξιον εἶναί φασιν ἢ μὴ	πεποιηκότ'	ἐφ' οἷς εὕρετ' ἔχειν, ἢ
[0]	ἰδιώταις, ἀλλὰ τοὺς ἀγαθόν τι	πεποιηκότας	ἐξαπατῆσαι, καὶ ταῦτ' οὐ μικρὰν
[130]	φαίνεσθαι, καὶ τοὺς εὖ τι	πεποιηκότας	ὑμᾶς, οἷς οὐδεὶς ἂν ἐγκαλέσαι,
[30]	εὖ, ὑμεῖς δ' ἑστώσας ἀκύρους	πεποιηκότες,	ὃ πολὺ δεινότερον τοῦ καθελεῖν·
[50]	οὐδ' ἂν ἐγχειρήσαιμ' ἐξετάζειν ὅσοι	πεποιηκότες	ὑμᾶς εὖ διὰ τὸν νόμον,
[80]	τὴν τελευτὴν αὐτὴν τοῦ βίου	πεποιημένος	οὐχ ὑπὲρ ἄλλου τινός, ὥστε
[80]	χάριτας μείζους τῶν καινῶν ἐγκλημάτων	πεποίηνται,	ὑμεῖς δέ, ὑπὲρ ὧν ἐπ'
[150]	Ἀθηναῖοι· μὴ βούλεσθε δοκεῖν πλείω	πεποιῆσθαι	σπουδὴν ὅπως μηδενὶ τῶν εὖ
[130]	δ' ἐᾶν, εἴ τι μὴ	πεπόνθαθ'	ὑπ' αὐτῶν ὕστερον κακόν. Εἰ
[0]	ἔστ' ἐφ' ὅτου τοῦτ' οὐ	πεπόνθατε	τῶν πάντων, ἀλλὰ καὶ ψηφίσματα
[50]	δ' οὐ δεῖ δοκεῖν ὑμᾶς	πεπονθέναι.	(Καὶ μὴν οὐδ' ἐκεῖν' ὀκνήσω
[150]	τῶν καιρῶν, παρ' οὓς εὖ	πεπονθότες	εὖ πεποιήκατε τοὺς εὑρομένους, καὶ
[40]	ἐν ᾧ καὶ τῶν εὖ	πεπονθότων	ἔργον ἦν εὑρεῖν ἐθέλοντά τινα
[140]	ἂν τύχοι συγγνώμης ὁ τοῦτο	πεπονθώς.	Εἶτα καὶ οὐδ' ἔστιν ὄνειδος
[80]	κατ' ἐκεῖν' ἀνάξι' ἂν εἴη	πεπονθὼς	ὁ παῖς εἴ τι τῆς
[130]	καὶ κατὰ τοῦτο δεινότατ' ἂν	πεπονθὼς	ὁ Χαβρίας φανείη, εἰ μὴ
[60]	ἢ τὸν ἄνδρα ἢ τὰ	πεπραγμένα,	ἄκυρόν τι ποιῆσαι τῶν ἐκείνῳ
[80]	οὐ μόνον διὰ τὰ ζῶντι	πεπραγμένα	φαίνοισθ' εὐνοϊκῶς διακείμενοι πρὸς τὸν
[70]	μὴ λέγων παραλίπω τι τῶν	πεπραγμένων	αὐτῷ, ἀναγνώσεται γεγραμμένας ὑμῖν τάς
[70]	διὰ βραχέων ἐπι μνησθῆναι τῶν	πεπραγμένων	αὐτῷ. (Ὃν μὲν οὖν τρόπον
[10]	βραχέων, ἕν τι τῶν πρότερον	πεπραγμένων	τῇ πόλει διεξελθών. Λέγονται χρήμαθ'
[90]	τὸ πρᾶγμ' οὐδὲν μᾶλλον δύναται	πέρας	ἔχειν· ψηφισμάτων δ' οὐδ' ὁτιοῦν
[150]	νόμοις; Ὅπως μὴ γενήσονται οἱ	περὶ	ἀλλήλους φόνοι, περὶ ὧν ἐξαίρετος
[70]	φανῆναι τῆς ἐν ἑκάστῳ νῦν	περὶ	αὐτοῦ δόξης ὑπαρχούσης· ἃ δ'
[140]	ἐξῆλθον οἱ χρόνοι, καὶ νυνὶ	περὶ	αὐτοῦ τοῦ νόμου πᾶς ἐσθ'
[0]	λέγῃ, δίκαιον μὲν οὐδὲν ἐρεῖ	περὶ	αὐτοῦ, φήσει δ' ἀναξίους τινὰς
[160]	Καρχηδονίους πραττόμενοι καὶ πάντων τῶν	περὶ	αὑτοὺς ἄρχοντες καὶ ναυμαχίᾳ νενικηκότες
[150]	εὑρομένους, καὶ τῆς Δημοφάντου στήλης	περὶ	ἧς εἶπε Φορμίων, ἐν ᾗ
[10]	ἀλλ' εἰ καὶ δόξαν χρηστήν,	περὶ	ἧς μᾶλλον σπουδάζετ' ἢ περὶ
[50]	αἴτιοι τοῦ γενέσθαι σύμμαχον τὸν	περὶ	Θρᾴκην τόπον ὑμῖν ἐγένοντο; ~Τοῦτο
[40]	λογιζέσθω δὲ πρῶτον μὲν ὅτι	περὶ	νόμου μέλλει φέρειν τὴν ψῆφον
[70]	ἀπώλεσεν ἢ ναῦς δέκα μόνας,	περὶ	προδοσίας ἂν αὐτὸν εἰσήγγελλον οὗτοι,
[30]	ἐκείνου δεῦρ' ἀφικνούμεναι σίτου μυριάδες	περὶ	τετταράκοντ' εἰσί· καὶ τοῦτ' ἐκ
[50]	(Καὶ μὴν οὐδ' ἐκεῖν' ὀκνήσω	περὶ	τῆς ἀξίας αὐτῆς πρὸς ὑμᾶς
[0]	~ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΥΣ	ΠΕΡΙ	ΤΗΣ ΑΤΕΛΕΙΑΣ ΠΡΟΣ ΛΕΠΤΙΝΗΝ. (Ἄνδρες
[120]	οὐδ' ὁ πλεῖστος ἔμοιγε λόγος	περὶ	τῆς ἀτελείας ἐστίν, ἀλλ' ὑπὲρ
[50]	οὐχὶ προὔδωκαν οὐδ' ἐβουλεύσαντ' ἰδίᾳ	περὶ	τῆς αὑτῶν σωτηρίας, ἀλλὰ πλησίον
[40]	σκοπεῖν, ᾧ φιλοτιμίας ἕνεχ' ἡ	περὶ	τῆς δωρειᾶς σπουδὴ γένοιτ' ἄν,
[60]	τὰ τείχη, καὶ πρῶτος πάλιν	περὶ	τῆς ἡγεμονίας ἐποίησε τῇ πόλει
[20]	αὐτοῖς τοῦτον λεκτέον. (Καὶ μὴν	περὶ	τοῦ γε μὴ εἶναι χρήματα
[100]	αὑτοὺς ποιοῦνται, φυλάττει. (Καὶ μὴν	περὶ	τοῦ γε μηδὲ Θηβαίους μηδένα
[10]	τὸν νόμον ἢ ὑμᾶς τούτῳ	περὶ	τοῦ θέσθαι, καὶ λυσιτελέστερον εἶναι
[30]	λαβὼν αὐτοῖς τὰ ψηφίσματα τὰ	περὶ	τοῦ Λεύκωνος. ΨΗΦΙΣΜΑΤΑ. (Ὡς μὲν
[10]	κάλλιον εἶναι τοῦτον ὑμῖν ἀκολουθῆσαι	περὶ	τοῦ λῦσαι τὸν νόμον ἢ
[160]	ἔχοι λέγειν ἔτι καὶ διεξιέναι	περὶ	τοῦ μηδαμῇ μηδὲ καθ' ἓν
[100]	τοίνυν σπουδῇ τις ἀπήγγελλέ μοι	περὶ	τοῦ μηδενὶ δεῖν μηδὲν διδόναι,
[130]	τις πάνθ' ὅσα Λεπτίνης ἐρεῖ	περὶ	τοῦ νόμου διδάσκων ὑμᾶς ὡς
[10]	ὦ ἄνδρες δικασταί, ἄμεινον ἂν	περὶ	τοῦ παρόντος βουλεύσασθαι, εἰ κἀκεῖνο
[80]	ὅπως μὴ φανούμεθα φαυλότεροι Χίων	περὶ	τοὺς εὐεργέτας γεγενημένοι. Εἰ γὰρ
[90]	ὑμῖν παρέγραψαν, ἐάσω, ἵνα μὴ	περὶ	τούτου τις ἀντιλέγῃ μοι, ἀλλ'
[50]	δείξας ἔτι ψηφίσματ' ἀπαλλάττομαι τοῦ	περὶ	τούτων λέγειν. (Τοῦτο μὲν τοίνυν
[50]	οὗτοι μόνοι τοῦτο πείσονται, καὶ	περὶ	τούτων μόνων ποιοῦμαι λόγον τοσοῦτον.
[150]	πάγῳ τέτακται. (Ἐν τοίνυν τοῖς	περὶ	τούτων νόμοις ὁ Δράκων φοβερὸν
[50]	εἶναι καὶ ἰδιώτῃ· οὐδὲ γὰρ	περὶ	τῶν αὐτῶν ἡ σκέψις. Ἰδίᾳ
[140]	ἐῶσι δὶς πρὸς τὸν αὐτὸν	περὶ	τῶν αὐτῶν οὔτε δίκας οὔτ'
[90]	τοὺς ἐναντίους, ἵν' εἷς ᾖ	περὶ	τῶν ὄντων ἑκάστου νόμος, καὶ
[40]	τῶν τοὺς τετρακοσίους καταλυσάντων, καὶ	περὶ	τῶν ὅτ' ἔφευγεν ὁ δῆμος
[160]	ἔχειν καλῶς τὸν νόμον, ὃς	περὶ	τῶν παρεληλυθότων καὶ τῶν μελλόντων
[40]	ἐστί μοι λόγος οὗτος καὶ	περὶ	τῶν τοὺς τετρακοσίους καταλυσάντων, καὶ
[20]	ὑμῖν αὐτὸν ἀναγνώσεται. Λαβὲ τὸν	περὶ	τῶν τριηραρχιῶν νόμον καὶ λέγε
[30]	ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τοῦτον τὸν τοιοῦτον	περὶ	ὑμᾶς γεγενημένον, ἐὰν ἀκούσῃ νόμῳ
[10]	περὶ ἧς μᾶλλον σπουδάζετ' ἢ	περὶ	χρημάτων, καὶ οὐ μόνον ὑμεῖς,
[0]	οὐ γάρ ἐσμεν ἀφαιρεθῆναι δίκαιοι	περὶ	ὧν ἂν ἐξαπατηθῶμεν, ἀλλὰ διδαχθῆναι
[110]	νῦν οὗτος τῷ νόμῳ, καὶ	περὶ	ὧν ἂν νόμοι μὴ ὦσι,
[140]	δηλώσει· συγχωρήσεται γὰρ ὑμῖν λῦσαι	περὶ	ὧν αὐτὸς ἥμαρτεν. Εἰ δὲ
[150]	γενήσονται οἱ περὶ ἀλλήλους φόνοι,	περὶ	ὧν ἐξαίρετος ἡ βουλὴ φύλαξ
[10]	ἀντὶ καλῆς αἰσχρὰν τῇ πόλει	περιάπτει,	καὶ οὔτε τῶν προγόνων οὔθ'
[160]	ἀγνοεῖ τοῦτ' οὐδεὶς οὔτε τῶν	περιεστηκότων	οὔτε τῶν ἄλλων, ὅτι ἐν
[70]	Δία τὸν παῖδα τὸν Χαβρίου	περιίδωμεν	ἀφαιρεθέντα τὴν ἀτέλειαν, ἣν ὁ
[20]	ἐν μὲν τῷ Μηδένα πάντας	περιλαμβάνειν	τοὺς ἄλλους, ἐν δὲ τῷ
[20]	κοινωνεῖ ταῖς δημοσίαις προσόδοις καὶ	περιουσίαις	ταῦτα τἀναλώματ' οὐδέν. Χωρὶς δὲ
[110]	μὲν ἐν Εὐβοίᾳ πλέθρα γῆς	πεφυτευμένης	ἔδοσαν, ἑκατὸν δὲ ψιλῆς, ἔτι
[40]	οὔσῃ χρώμενος φαίνεται, ἀλλὰ τὸ	πιστεύειν	ὑμῖν, οὗ τί γένοιτ' ἂν
[20]	πλούτου καὶ τοῦ πρὸς ἅπαντας	πιστεύεσθαι,	ἐστὶ τὸ τῆς πίστεως ὑπάρχον.
[20]	ἅπαντας πιστεύεσθαι, ἐστὶ τὸ τῆς	πίστεως	ὑπάρχον. Εἰ δέ τις οἴεται
[160]	παρεισενηνεγμένον νόμον· ἡ δὲ πόλις	πιστή,	δικαία, πρὸς ἅπαντας ἀψευδὴς φανήσεται.
[10]	ἄλλον χρόνον. (Ὁ τοίνυν τὴν	πίστιν	ἀφαιρῶν τῶν δωρειῶν νόμος, οὗτος,
[20]	εἰ δὲ μή, τό γε	πιστοῖς	εἶναι καὶ βεβαίοις δοκεῖν διαμεῖναι.
[120]	πάσας δωρειάς. Τί γὰρ ἔσται	πιστότερον	τὸ τῆς εἰκόνος ἢ τῆς
[110]	χρησίμων, ἑκατὸν μὲν ἐν Εὐβοίᾳ	πλέθρα	γῆς πεφυτευμένης ἔδοσαν, ἑκατὸν δὲ
[150]	ἐξεῖναι ὑπὸ τοῦ δήμου χειροτονηθέντα	πλεῖν	ἢ ἅπαξ συνδικῆσαι. (Τοὺς δὴ
[70]	αἰχμάλωτα σώματα δεῦρ' ἤγαγεν, καὶ	πλεῖν	ἢ δέκα καὶ ἑκατὸν τάλαντ'
[70]	Πρὸς δὲ τούτοις ἄλλας τριήρεις	πλεῖν	ἢ εἴκοσιν εἷλε, κατὰ μίαν
[0]	τί; Ὅτι ἐκ μὲν τοῦ	πλείονας	ἢ προσήκει τιμᾶν πολλοὺς εὖ
[20]	τοῦτο, ἀλλὰ καὶ τῶν μετοίκων	πλείονας	ἢ τοσούτους, ἐὰν ὁ νόμος
[130]	ἀνάξιος, εἷς ἢ δύ' ἢ	πλείους,	γραφῇ διὰ τούτων ταὐτὸ τοῦτο
[20]	τῶν γε πολιτῶν οὐκ εἰσὶ	πλείους	ἢ πέντ' ἢ ἕξ. Οὐκοῦν
[20]	οὗτοι. (Ἵν' οὖν τριάκοντ' ἄνθρωποι	πλείους	παρὰ πάντα τὸν χρόνον λῃτουργήσωσιν
[20]	ἑστιάτορες; Ἑξήκοντ' ἴσως ἢ μικρῷ	πλείους	σύμπαντες οὗτοι. (Ἵν' οὖν τριάκοντ'
[60]	ἂν ἔγωγε παρ' ἡμῖν εἶναι	πλεῖστα,	καὶ ἄνδρας ἀρίστους καὶ πλείστους
[10]	Τεκμήριον δέ· χρήματα μὲν γὰρ	πλεῖστά	ποτε κτησάμενοι πάνθ' ὑπὲρ φιλοτιμίας
[20]	τὴν εὐπορίαν εἰς ταῦθ' ὑπάρχειν	πλείστην	τῇ πόλει, πάντες ἂν ὁμολογήσειαν·
[50]	μικρόν. ~Τῶν γὰρ ἀνθρώπων οἱ	πλεῖστοι	κτῶνται μὲν τἀγαθὰ τῷ καλῶς
[30]	τὸν τόπον τοῦτον σῖτον ἔχειν	πλεῖστον	τοῦτο γίγνεται, ἀλλὰ διὰ τὸ
[120]	τινας, ἀπίστους καταστήσομεν· οὐδ' ὁ	πλεῖστος	ἔμοιγε λόγος περὶ τῆς ἀτελείας
[60]	πλεῖστα, καὶ ἄνδρας ἀρίστους καὶ	πλείστους	εὐεργέτας τῆς πόλεως πολίτας εἶναι.
[30]	(Ἴστε γὰρ δήπου τοῦθ' ὅτι	πλείστῳ	τῶν πάντων ἀνθρώπων ἡμεῖς ἐπεισάκτῳ
[0]	ἐκδεδυκέναι τὰς λῃτουργίας, καὶ τούτῳ	πλείστῳ	χρήσεται τῷ λόγῳ. (Ἐγὼ δ'
[160]	Οὐκ οἶδ' ὅ τι δεῖ	πλείω	λέγειν· οἶμαι γὰρ ὑμᾶς οὐδὲν
[150]	ἄνδρες Ἀθηναῖοι· μὴ βούλεσθε δοκεῖν	πλείω	πεποιῆσθαι σπουδὴν ὅπως μηδενὶ τῶν
[150]	χρὴ τίμημ' ὑπάρχειν ἐπὶ κρίσει	πλέον	ἢ ἕν, ὁπότερον ἂν τὸ
[100]	τι ποιοῦσιν οὐδ' ὁτιοῦν ἔσται	πλέον.	(Καὶ μὴν κἀκεῖνος τῶν καλῶς
[0]	ἔσεσθαι τότε, ὅταν παντελῶς μηδὲ	πλέον	μέλλῃ μηδὲν εἶναι τοῖς χρηστοῖς
[30]	πρώτους γεμίζεσθαι τοὺς ὡς ὑμᾶς	πλέοντας.	Ἔχων γὰρ ἐκεῖνος ἑαυτῷ καὶ
[30]	ἐμπόριον Θευδοσίαν, ὅ φασιν οἱ	πλέοντες	οὐδ' ὁτιοῦν χεῖρον εἶναι τοῦ
[70]	ἀριθμὸν καὶ τῶν χρημάτων τὸ	πλῆθος,	καὶ τῶν τροπαίων οὗ ἕκαστον.
[130]	γεγονώς, ἐν ᾧ τοσούτῳ τὸ	πλῆθος	ὄντι οὔτε φυλὴ πώποτ' ἐνεγκεῖν
[90]	τοίνυν τοσούτων ὄντων δικαίων τὸ	πλῆθος,	οὑτοσὶ μὲν οὐδ' ὁτιοῦν ἐποίησε
[40]	τοὺς λαβόντας ἔγωγ' ἡγοῦμαι τὸ	πλῆθος	τῶν χρημάτων θαυμάσαι, ἀλλὰ τὴν
[120]	Ἀθηναῖοι, ἀτελεῖς αὐτοὺς εἶναι κελευόντων	πλὴν	ἱερῶν. Λέγε δὴ τὴν ἀρχὴν
[120]	ἄλλ' ὅ τι ἂν βούλησθε,	πλὴν	τούτου. Ἐγὼ δ' ὑπὲρ ὧν
[120]	πλουσιώτατοι λῃτουργῶσιν, ἀτελῆ μηδέν' εἶναι	πλὴν	τῶν ἀφ' Ἁρμοδίου καὶ Ἀριστογείτονος.
[160]	λέγει. Μηδέν' εἶναί φησιν ἀτελῆ	πλὴν	τῶν ἀφ' Ἁρμοδίου καὶ Ἀριστογείτονος.
[120]	λῃτουργῶσι, Μηδέν' εἶναι προσέγραψεν Ἀτελῆ	πλὴν	τῶν ἀφ' Ἁρμοδίου καὶ Ἀριστογείτονος.
[20]	τέλους, ἀλλ' ἁπλῶς Ἀτελῆ μηδένα	πλὴν	τῶν ἀφ' Ἁρμοδίου καὶ Ἀριστογείτονος,
[20]	τριηραρχίας ἀτελῆ διείρηκεν ὁ νόμος	πλὴν	τῶν ἐννέ' ἀρχόντων. Οὐκοῦν οἱ
[20]	Ἀτελῆ δὲ μηδένα εἶναι τριηραρχίας	πλὴν	τῶν ἐννέα ἀρχόντων. (Ὁρᾶθ' ὡς
[50]	περὶ τῆς αὑτῶν σωτηρίας, ἀλλὰ	πλησίον	ὄντων μεθ' ὅπλων ἁπάντων Πελοποννησίων
[160]	Διονύσιος ἤλπισεν ἄν ποτ' ἴσως	πλοίῳ	στρογγύλῳ καὶ στρατιώταις ὀλίγοις Δίων'
[10]	ὀλιγαρχίας ἔχοντες μάλιστα δύνανται τιμᾶν·	πλούσιον	γὰρ ὃν ἂν βούλωνται παραχρῆμ'
[10]	τοῦ νόμου τούτου λῃτουργήσουσιν οἱ	πλουσιώτατοι.	Ἔστι δὲ τοῦθ' οὑτωσὶ μὲν
[120]	κατάθες. Γράψας Ὅπως ἂν οἱ	πλουσιώτατοι	λῃτουργῶσι, Μηδέν' εἶναι προσέγραψεν Ἀτελῆ
[120]	εἶπεν φησίν, ὅπως ἂν οἱ	πλουσιώτατοι	λῃτουργῶσιν, ἀτελῆ μηδέν' εἶναι πλὴν
[10]	προσέχωμεν, ἀφήσει. Οἱ μὲν τοίνυν	πλουσιώτατοι	τριηραρχοῦντες ἀεὶ τῶν χορηγιῶν ἀτελεῖς
[20]	τῇ πόλει, ἰδίᾳ δέ τινες	πλουτήσους	ἀτελείας ἐπειλημμένοι. Ἔστι δὲ ταῦτ'
[20]	τῇ πόλει, δυοῖν ἀγαθοῖν ὄντοιν,	πλούτου	καὶ τοῦ πρὸς ἅπαντας πιστεύεσθαι,
[30]	θεῶν ἐροῦμεν ἢ τί γράψει	ποθ'	ὁ τὸ ψήφισμ' ὑπὲρ ἡμῶν
[20]	πολλοῖς ὁ σός, ὦ Λεπτίνη,	ποιεῖ	νόμος, εἰ μιᾶς ἢ δυοῖν
[40]	ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ὅσα ψηφίσματ' ἄκυρα	ποιεῖ	ὁ νόμος, καὶ οἵους ἀνθρώπους
[140]	τῶν δωρειῶν αἷς ἀντ' εὖ	ποιεῖ,	παρέσχηται. (Ἔστι τοίνυν πάντα ταῦτ'
[100]	τοὺς τῶν κοινῶν κυρίους ὁμονοεῖν	ποιεῖ,	τὴν δὲ τῶν δήμων ἐλευθερίαν
[140]	ἀνθρώπων εἶ· εἰ δὲ τεκμήριον	ποιεῖ	τοῦ τὰ δίκαι' εἰρηκέναι, λίαν
[130]	ἀμφισβήτησις καταλείπεται τὸ μὴ ταῦτα	ποιεῖν	ἃ πονήρ' αὐτὸς ἔκρινεν εἶναι
[140]	τιμὰς τῶν εὐεργεσιῶν, οὐδὲν αὐτὸς	ποιεῖν	ἀγαθὸν παρεσκευάσθαι δόξει. Εἰ μὲν
[30]	μὲν Λεύκων ἐμμένων φανεῖται καὶ	ποιεῖν	ἀεί τι προθυμούμενος ὑμᾶς εὖ,
[100]	τὴν ὠφέλειαν ἐφάμιλλον ποιήσῃ τὸ	ποιεῖν	ἀλλή λους εὖ, (σὺ δὲ
[150]	ζημίας φοβούμενοι τοῦ κακόν τι	ποιεῖν	ἀποσταῖεν, καὶ πάντες τὰς ἐπὶ
[100]	συμφέρει, ταῦτ' ἐπαινεῖν ἀνάγκη καὶ	ποιεῖν.	Εἶτα καὶ Λακεδαιμόνιοι τῶν μὲν
[40]	χάριν ἀνταπολαμβάνειν οἱ προϋπάρχοντες τῷ	ποιεῖν	εὖ, μάλιστα δ' οἱ παρὰ
[120]	ἐπὶ τῷ τῶν θεῶν ὀνόματι	ποιεῖν	ζητήσουσιν, πῶς οὐκ ἀσεβέστατον ἔργον
[50]	πάσχειν δέῃ, τὸν βουλόμενον εὖ	ποιεῖν	ἡμᾶς ἐάσομεν, ἐπειδὰν δὲ πάθωμεν,
[20]	καὶ οὐκ ἐπιλείψουσιν, εὖ δὲ	ποιεῖν	ἡμᾶς οὐδεὶς ἐθελήσει, τοὺς πρότερον
[40]	προθυμίαν καὶ τὸ αὐτὸν ἐπαγγειλάμενον	ποιεῖν	καὶ τοὺς καιροὺς ἐν οἷς.
[110]	ὀργίζεσθ' ἂν μή τις φῇ	ποιεῖν,	καὶ τοὺς τὰ τοιαῦτα λέγοντας
[50]	ἔρημον τῶν ἐθελησόντων ἀγαθόν τι	ποιεῖν	καταστήσει. (Οὐ τοίνυν μόνον, ὦ
[150]	ᾤετ' ἐπισχεῖν τοῦ τοιοῦτόν τι	ποιεῖν,	ὅμως οὐκ ἀφείλετο τὴν τοῦ
[100]	ἐὰν ταῦτα λέγωσιν, οὐκ ἔξεστι	ποιεῖν	παρὰ τοῖς Λακεδαιμονίοις, τὰ τῶν
[0]	ἢ προσήκει τιμᾶν πολλοὺς εὖ	ποιεῖν	προκαλεῖσθ' ὑμᾶς, ἐκ δὲ τοῦ
[130]	τοῦτο φεύξονται καὶ μὴ θελήσουσι	ποιεῖν,	σκοπεῖτ' ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, εἰ
[130]	μὴν πάντα μὲν εὐλαβεῖσθαι δεῖ	ποιεῖν	τὰ δοκοῦντα καὶ ὄντ' αἰσχρά,
[140]	φανήσεται σπουδάζων καὶ διατεινόμενος κύριον	ποιεῖν	τὸν νόμον, ἐγὼ μὲν οὐκ
[30]	εὐεργέτας καὶ ἄλλους τινὰς εὖ	ποιεῖν	τῶν μὴ χρηστῶν ἢ διὰ
[60]	παραδείγμαθ' ἑστῶσι τοῖς βουλομένοις τι	ποιεῖν	ὑμᾶς ἀγαθόν, ὅσους εὖ ποιήσαντας
[60]	Διός, τίς ἔστιν ὅστις εὖ	ποιεῖν	ὑμᾶς βουλήσεται, μέλλων, ἂν μὲν
[50]	Ἀθηναῖοι, τοὺς ἰδίᾳ γνόντας εὖ	ποιεῖν	ὑμᾶς καὶ παρασχόντας χρησίμους αὑτοὺς
[100]	ἀκούῃ παίδων αὐτός· σὺ δὲ	ποιεῖς,	οὐ λέγεις κακῶς τοὺς τετελευτηκότας
[140]	τὰ δίκαι' εἰρηκέναι, λίαν εὔηθες	ποιεῖς.	Τί γὰρ εἵνεκα τούτου βελτίων
[100]	νόμους ἢ συνιέναι; Ὃς ἔρημον	ποιεῖς	τὸν δῆμον τῶν φιλοτιμησομένων, προλέγων
[90]	ὑπὲρ δὲ τοῦ πῶς τεθήσεται	ποιεῖται	τὸν λόγον. ~Πρῶτον μὲν τοίνυν
[110]	Δίκαιον. Ταῦτα τοίνυν αὐτοί τε	ποιεῖτε,	ἵν' εὐορκῆτε, καὶ τοὺς προγόνους
[140]	καὶ ταῖς ταφαῖς ταῖς δημοσίαις	ποιεῖτε	λόγους ἐπιταφίους, ἐν οἷς κοσμεῖτε
[50]	δῆμος, ὅστις ἂν αὐτὸν εὖ	ποιῇ	καὶ σῴζῃ, τοῦτο δ' οὐ
[90]	ἰδιώτας αὐτὸ τοῦτο ταράττῃ καὶ	ποιῇ	τῶν ἅπαντας εἰδότων τοὺς νόμους
[130]	ἐξειλεγμένοι. Ὑπὲρ δὴ τούτων ὡδὶ	ποιήσαθ'	ὅταν ταῦτα λέγωσι· κελεύετ' εἴπερ
[80]	καὶ ὅπως ὑμεῖς μηδὲν αἰσχρὸν	ποιῆσαι	δόξετε, καὶ ὅπως, εἴ τινά
[110]	συγχωρῶ καὶ ὑμᾶς ταὐτὸ τοῦτο	ποιῆσαι,	καίτοι τοῦτό γ' αἰσχρὸν ὁμοίως·
[70]	οὐδαμῶς ἂν εἰπὼν οἴομαι μικρὰ	ποιῆσαι,	ταῦθ' ὑπομνῆσαι πειράσομαι. (Ἐνίκησεν μὲν
[10]	τοῦ ἤθους τοῦ ὑμετέρου κύριον	ποιῆσαι	τοιοῦτον νόμον, καὶ τοῦτο πειράσομαι
[10]	ὑμῖν ἄνευ δαπάνης τὰ δίκαια	ποιῆσαι	τοῖς εὐεργέταις, λύσασι τὸν νόμον,
[80]	οὕτω καὶ δι' αὑτὸν εὖ	ποιῆσαι	τούτων τινὰς τῶν εὑρημένων τὴν
[60]	ἢ τὰ πεπραγμένα, ἄκυρόν τι	ποιῆσαι	τῶν ἐκείνῳ δοθέντων. Οὗτος γάρ,
[160]	Ἐὰν δ' ἀποψηφίσησθε, ὃ μὴ	ποιήσαιτε,	οἱ μὲν χρηστοὶ διὰ τοὺς
[40]	τοῦ τοιούτου παῖδας εἰ μηδεμίαν	ποιησάμενοι	τούτων μηδενὸς μνείαν ἀφῃρημένοι φανούμεθα
[70]	ἀξιοῦν, ἐπειδὴ δὲ τετελεύτηκεν, μηδεμίαν	ποιησαμένους	τούτων μνείαν ἀφελέσθαι τι τῶν
[150]	παρ' ὑμῖν δόξει χάριν εὖ	ποιήσαντ'	ἀπαιτεῖν ἢ τὰ δεινότατ' ἐργαζόμενον
[20]	ἡμᾶς οὐδεὶς ἐθελήσει, τοὺς πρότερον	ποιήσαντας	ἐὰν ἠδικημένους ἴδῃ. (Εἶεν. Εἰ
[60]	ποιεῖν ὑμᾶς ἀγαθόν, ὅσους εὖ	ποιήσαντας	ἡ πόλις ἀντ' εὖ πεποίηκεν.
[0]	πεποιηκόσιν ὑμᾶς, ταύτης τοὺς εὖ	ποιήσαντας,	ὃ προστεθείκαμεν αὐτοῖς, τοῦτ' ἀφελώμεθα;
[130]	δοκεῖν ἐξηπατηκέναι τοὺς ἀγαθόν τι	ποιήσαντας.	Ὅτι μὲν τοίνυν τοῦθ' ἕν
[150]	τιμᾶσθαι ἢ ἐφ' οἷς ἕτεροι	ποιήσαντες	ἐτιμήθησαν φθονεῖν. (Ὃ δὲ δὴ
[50]	πάθωμεν, τότε τὴν ἀξίαν τοῦ	ποιήσαντος	σκεψόμεθα; Οὐκ ἄρ' ὀρθῶς βουλευσόμεθα.
[20]	ἀνθ' ἑνὸς ἄλλου τοῦθ' ἅπαξ	ποιήσας	ἀπηλλάξεται; Ἐγὼ μὲν οὐχ ὁρῶ.
[60]	ἀναγκάσαι τοιαύτην, οἵαν ὑμῖν ἐδόκει,	ποιήσασθαι	τὴν εἰρήνην; Ὧν, ὦ ἄνδρες
[160]	μάθητε κἀγὼ παύσωμαι λέγων, τάδε	ποιήσατε·	σκέψασθε παρ' ἄλληλα καὶ λογίσασθε
[30]	ξένος, τῇ δὲ παρ' ὑμῶν	ποιήσει	πολίτης· κατ' οὐδέτερον δ' αὐτῷ
[130]	μηδενὸς ὄντος τοιούτου τὸν νόμον	ποιήσετε	κύριον, δόξετε φθονήσαντες, οὐχὶ πονηροὺς
[150]	ἔνεστ' εὐορκεῖν, εἰ μὴ τοῦτο	ποιήσετε.	~Παρὰ πάντα δὲ ταῦτ' ἐκεῖν'
[120]	ἀφέλησθε, καὶ τὰς ὑπολοίπους ἀπίστους	ποιήσετε	πάσας δωρειάς. Τί γὰρ ἔσται
[100]	μέσον καταθεὶς τὴν ὠφέλειαν ἐφάμιλλον	ποιήσῃ	τὸ ποιεῖν ἀλλή λους εὖ,
[130]	Μὴ τοίνυν μηδὲ δημοσίᾳ τοῦτο	ποιήσητε,	ἀλλὰ κελεύετε τούτους τοὺς ἐροῦντας
[100]	τὸ πρᾶγμα γιγνέσθω. (Μήθ' ὑμεῖς	ποιήσητε	μηδὲν ἀνάξιον ὑμῶν αὐτῶν, μήτε,
[40]	ἀναξίων ἀφαιρησόμεθα, πῶς οὐχ ὑπέρδεινον	ποιήσομεν;	(Ὁ αὐτὸς τοίνυν ἐστί μοι
[120]	ἡγοῦμαι, ὃ δὲ νῦν οὗτοι	ποιήσουσιν,	ἐὰν ἄρα ταῦτα λέγωσι, τοῦτ'
[100]	τοῦτο πρῶτον, ὃ νῦν οὗτοι	ποιήσουσιν,	ἐὰν ταῦτα λέγωσιν, οὐκ ἔξεστι
[130]	δ' ἂν ἀναισχυντῶσιν, οὐχὶ καλῶς	ποιήσουσιν.	(Ὃ τοίνυν μάλιστα πάντων οἶμαι
[20]	ἢ ἕξ. Οὐκοῦν ἀμφοτέρων ἑκκαίδεκα.	Ποιήσωμεν	αὐτοὺς εἴκοσιν, εἰ δὲ βούλεσθε,
[120]	τιμάς, αἷς ἂν ἀντ' εὖ	ποιήσωμέν	τινας, ἀπίστους καταστήσομεν· οὐδ' ὁ
[50]	πείσονται, καὶ περὶ τούτων μόνων	ποιοῦμαι	λόγον τοσοῦτον. Πολλοῦ γε καὶ
[80]	ὡς ἀληθῶς ἐπὶ πᾶσι δικαίοις	ποιούμεθα	τοὺς λόγους πάντας οὓς λέγομεν
[100]	τοῦ δήμου δωρειαῖς πρὸς αὑτοὺς	ποιοῦνται,	φυλάττει. (Καὶ μὴν περὶ τοῦ
[0]	οἱ δὲ τοὺς ἀγαθόν τι	ποιοῦντας	ἑαυτοὺς μὴ τοῖς ὁμοίοις ἀμειβόμενοι,
[100]	τοὺς μὲν ἑαυτοὺς ἀγαθόν τι	ποιοῦντας	μήτε τιμῶντες μήτε θαυμάζοντες, τοὺς
[50]	χρείας οὕτω φιλάνθρωποι καὶ πάντα	ποιοῦντες,	ἐπειδὴ δ' ἐπράξαμεν πάνθ' ὅσ'
[110]	ὑμῶν. Ὅτε δ' ὑμεῖς, καλῶς	ποιοῦντες,	καὶ κατὰ τὰς κοινὰς πράξεις
[130]	θάνατον ζημίαν ἐτάξατε, τοῦτ' αὐτοὶ	ποιοῦντες	φανήσεσθε; Καὶ μὴν πάντα μὲν
[130]	ἰδίᾳ φυλάξαισθ' ἄν, τοῦτο δημοσίᾳ	ποιοῦντες	φανήσεσθε. Ὑμῶν τοίνυν οὐδ' ἂν
[150]	ὅπως μηδενὶ τῶν εὖ τι	ποιούντων	ὑμᾶς χάριν ἐξέσται κομίσασθαι ἢ
[120]	μέγιστ' εὐεργετοῦσιν, ἢ μὴ τοῦτο	ποιοῦσα	χάριν τισὶν οὐκ ἀποδώσει. Μεγάλων
[160]	τὴν πόλιν κίβδηλον καὶ ἄπιστον	ποιοῦσι	λόγον δώσετε. Οὐ δή πού
[150]	Οἵ τε τοῖς ἀγαθόν τι	ποιοῦσι	τὰς τιμὰς διδόντες καὶ οἱ
[150]	δῆμον, οὐ τοῖς ἀγαθόν τι	ποιοῦσιν	ἔγωγε νομίζω δεῖν. (Πρὸς τοίνυν
[100]	δεικνὺς ὅτι τοῖς ἀγαθόν τι	ποιοῦσιν	οὐδ' ὁτιοῦν ἔσται πλέον. (Καὶ
[20]	κολάζειν. Ὅτε δὲ τοῦτο μὴ	ποιοῦσιν,	οὐδὲ τὸν λόγον αὐτοῖς τοῦτον
[140]	πώποτε τὴν πόλιν ἡμῶν εὖ	ποιῶν	δοκεῖ νικῆσαι· τοσαύτας ὑπερβολὰς τῶν
[30]	σκοπῆτε, φανήσεται συνεχῶς ἡμᾶς εὖ	ποιῶν,	καὶ ταῦθ' ὧν μάλισθ' ἡμῶν
[70]	ὤν, αἰσχροῦ δ' οὐδενὸς τῇ	πόλει,	ἄξιος εἶναι ἀποστερηθῆναι τὴν ἀτέλειαν
[50]	ἐν Κορίνθῳ, τῶν ἐν τῇ	πόλει	βουλευσαμένων μετὰ τὴν μάχην μὴ
[150]	ὅπως μηδεὶς φόνος ἐν τῇ	πόλει	γενήσεται· ἀλλ' ἀναμνησθέντες τῶν καιρῶν,
[150]	Ἐγὼ δ' εἰ πολλοῦ τῇ	πόλει	Δεινίας ἄξιον αὑτὸν παρέσχηκεν, ὡς
[10]	τι τῶν πρότερον πεπραγμένων τῇ	πόλει	διεξελθών. Λέγονται χρήμαθ' οἱ τριάκοντα
[20]	Χωρὶς δὲ τούτων νυνὶ τῇ	πόλει,	δυοῖν ἀγαθοῖν ὄντοιν, πλούτου καὶ
[20]	Σκεψώμεθα δὴ τί τοῦτο τῇ	πόλει,	ἐὰν ἅπαντες οὗτοι λῃτουργῶσιν· φανήσεται
[110]	φήσει, συναχθεσθείην ἂν ἔγωγε τῇ	πόλει,	εἰ μηδεὶς ἐν ἅπαντι τῷ
[20]	μὴ εἶναι χρήματα κοινὰ τῇ	πόλει,	ἐκεῖν' ὑμᾶς δεῖ σκοπεῖν, ὅτι
[20]	μὲν μηδ' ὁτιοῦν ὑπάρχει τῇ	πόλει,	ἰδίᾳ δέ τινες πλουτήσους ἀτελείας
[150]	καὶ παρανομίας δόξαν αἰσχίστην τῇ	πόλει	καταλείπει. Ἴστε γὰρ δήπου τοῦθ'
[120]	δ' ὑπὲρ ὧν μὲν τῇ	πόλει	καταλείπειν φήσει, τοσοῦτο λέγω· ὅταν
[110]	κατὰ πόλλ' ἀσύμφορον εἶναι τῇ	πόλει	λέγεσθαι, πρὸς δὲ καὶ οὐδὲ
[0]	εἵνεκα τοῦ νομίζειν συμφέρειν τῇ	πόλει	λελύσθαι τὸν νόμον, εἶτα καὶ
[20]	εἰς ταῦθ' ὑπάρχειν πλείστην τῇ	πόλει,	πάντες ἂν ὁμολογήσειαν· παρὰ μὲν
[10]	ταύτην ἀντὶ καλῆς αἰσχρὰν τῇ	πόλει	περιάπτει, καὶ οὔτε τῶν προγόνων
[160]	προσήκει δόξετ' ἐγνωκέναι, καὶ τῇ	πόλει	τὰ κράτιστ' ἔσεσθ' ἐψηφισμένοι, κἄν
[50]	καὶ λέγοντες ἃ συμφέρει τῇ	πόλει	τῇ ὑμετέρᾳ καὶ πράττοντες· ὧν
[130]	τοῦ νόμου κυρίου γενομένου τῇ	πόλει.	Τί οὖν τοῦτ' ἔστιν; (Τὸ
[50]	οὐ τὸν αὐτὸν τρόπον νομίζω	πόλει	τὸν ἄξιον ἐξεταστέον εἶναι καὶ
[60]	περὶ τῆς ἡγεμονίας ἐποίησε τῇ	πόλει	τὸν λόγον πρὸς Λακεδαιμονίους εἶναι.
[20]	χρόνον ἡ σωτηρία πάσῃ τῇ	πόλει.	(Ὥσθ' ὅσον ἐνθάδ' ἀφίετε, ἐκεῖ
[80]	~Ἐπειδὴ δὲ τοὐναντίον ἑπτακαίδεκα μὲν	πόλεις	εἷλεν, ἑβδομήκοντα δὲ ναῦς ἔλαβεν,
[160]	τριήρεις πολλὰς καὶ ξένους καὶ	πόλεις	κεκτημένον. Ἀλλ' οἶμαι, τὸ μέλλον
[70]	ἄνδρες δικασταί, οὗτος ὃ τοσαύτας	πόλεις	λαβὼν καὶ τριήρεις τῶν πολεμίων
[50]	ἀλλὰ καὶ πολλοὺς ἄλλους, οἳ	πόλεις	ὅλας, τὰς ἑαυτῶν πατρίδας, συμμάχους
[40]	καὶ τὰς ἀσφαλῶς οἰκεῖν οἰομένας	πόλεις.	Οὐ γὰρ ἂν μετέπιπτε τὰ
[70]	ἑκατὸν τάλαντ' ἀπέφην' ἀπὸ τῶν	πολεμίων.	Καὶ τούτων πάντων ὑμῶν τινὲς
[70]	πόλεις λαβὼν καὶ τριήρεις τῶν	πολεμίων	ναυμαχίᾳ νικήσας, καὶ τοσούτων καλῶν
[10]	ἀφαιρεῖται. Τῶν γὰρ εἰς τὸν	πόλεμον	καὶ τὴν σωτηρίαν τῆς πόλεως
[20]	ταῖς εἰσφοραῖς συντελοῦσιν εἰς τὸν	πόλεμον,	οἱ δ' ἐφικνούμενοι τοῦ τριηραρχεῖν
[20]	τῶν εἰσφορῶν τῶν εἰς τὸν	πόλεμον.	Οὔκουν ὁ πολλὰ κεκτημένος, οὗτος,
[20]	δὲ τὰς τῶν εἰς τὸν	πόλεμον	παρασκευῶν ἀφθονίας πάντα τὸν χρόνον
[120]	Τῶν μὲν γὰρ εἰς τὸν	πόλεμον	πασῶν εἰσφορῶν καὶ τριηραρχιῶν ἐκ
[50]	ὑμῖν ἐπὶ τοῦ πρὸς Λακεδαιμονίους	πολέμου	παρέσχον, καὶ λέγοντες ἃ συμφέρει
[40]	παρ' ὑμῶν, ὁρῶν ἐν τῷ	πολέμῳ	πρὸ τῶν τριάκοντα μικρὸν σπανίζοντα
[70]	καὶ οὗ ἑκάστην, καὶ τῶν	πόλεων	τὸν ἀριθμὸν καὶ τῶν χρημάτων
[140]	ἄλλου τινὸς ἢ τοῦ τῆς	πόλεως	ἀξιώματος, πότερον αὐτὸ δεῖ σῶν
[40]	μὲν εἰ παρὼν τῷ τῆς	πόλεως	ἀτυχήματι μᾶλλον ἕλοιτο τοὺς ἀτυχοῦντας
[140]	οἷς ἀηδῶς ἔχει, ἐπηρεάσῃ, τῆς	πόλεως	ἀφέλησθε καὶ ὑμῶν αὐτῶν ἣν
[30]	οὑτωσὶ τοῖς βουλομένοις κατὰ τῆς	πόλεως	βλασφημεῖν τεκμήριον ὡς ἀληθῆ λέγουσιν
[10]	πόλεμον καὶ τὴν σωτηρίαν τῆς	πόλεως	εἰσφορῶν καὶ τριηραρχιῶν ὀρθῶς καὶ
[10]	ἀξιῶ. (Τὸ μὲν τοίνυν τῆς	πόλεως	ἦθος, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, καὶ
[60]	δὲ τελευτήσωσιν, ἐκεῖναι τοῦ τῆς	πόλεως	ἤθους μνημεῖον ὦσι, καὶ παραδείγμαθ'
[70]	λέγειν χώραν οὐδαμοῦ τὸ τῆς	πόλεως	ὄνομ' οὐδ' αὑτὸν κατῄσχυνεν, οὔτε
[60]	τούτου τὴν δόξαν τὸ τῆς	πόλεως	ὄνομα καρποῦται. ~Διόπερ οὐ μόνον
[110]	οὐκ ἔσθ' ὅτου παρὰ τῆς	πόλεως	οὐ τυχεῖν ὧν ἐβουλήθησαν. (Τίνι
[60]	ἐκ Πειραιῶς ἀσθενοῦς ἡμῶν τῆς	πόλεως	οὔσης καὶ ναῦν οὐδεμίαν κεκτημένης,
[60]	ἀρίστους καὶ πλείστους εὐεργέτας τῆς	πόλεως	πολίτας εἶναι. (Πρῶτον μὲν τοίνυν
[10]	ἕνεκ' ἔστω, βελτίων ἐστὶ τῆς	πόλεως	τὸ ἦθος. (Νομίζω τοίνυν ὑμᾶς,
[120]	εἰληφότων ὁ νόμος, οὐδὲ τῆς	πόλεως	τὸ τιμᾶν τοὺς ὄντας ἀξίους,
[110]	μὴ τετυχηκότας δείξει μηδενός, τῆς	πόλεως	ὡς ἀχαρίστου δήπου κατηγορεῖ. Ἔστι
[120]	εἰς τοιαύτην ἄγειν ἀνάγκην τὴν	πόλιν	δι' ἧς ἅπαντας ἐξ ἴσου
[70]	ἂν ἄλογον εἴη· μίαν μὲν	πόλιν	εἰ ἀπώλεσεν ἢ ναῦς δέκα
[150]	ἢ μεγάλην ἔστ' εἶναι τὴν	πόλιν.	Εἰσὶ δ' οὗτοι τίνες; Οἵ
[140]	τοιούτοις οὖσιν οὐδεὶς πώποτε τὴν	πόλιν	ἡμῶν εὖ ποιῶν δοκεῖ νικῆσαι·
[50]	ὃς καλῶς τε πράττουσαν τὴν	πόλιν	ἡμῶν πονηρᾶς δόξης ἀναπλήσει, ἐάν
[150]	τί κωλύει μεγίστην εἶναι τὴν	πόλιν	καὶ πάντας χρηστοὺς καὶ μηδέν'
[20]	γ' αἰσχύνης ὅλην ἀναπίμπλησι τὴν	πόλιν	καὶ τῆς ἀπιστίας. Οὔκουν ὅτε
[50]	Λακεδαιμονίους ἐπικηρυκεύεσθαι, (ὁρῶντες ἠτυχηκυῖαν τὴν	πόλιν	καὶ τῆς παρόδου κρατοῦντας Λακεδαιμονίους,
[160]	ζημία, τοῖς δ' ὅλην τὴν	πόλιν	κίβδηλον καὶ ἄπιστον ποιοῦσι λόγον
[70]	μόνος τῶν πάντων στρατηγῶν οὐ	πόλιν,	οὐ φρούριον, οὐ ναῦν, οὐ
[10]	καὶ ὑμῖν καὶ τούτῳ τὴν	πόλιν	πεπεικέναι Λεπτίνην ὅμοιον αὐτῇ γενέσθαι
[40]	τινος τοιούτου νῦν ἀπέχειν τὴν	πόλιν,	ταῦτα μὲν εὐχέσθω τοῖς θεοῖς,
[0]	χρῆσθαι τῷ νόμῳ τούτῳ τὴν	πόλιν	τὴν αὐτὴν ἐπιτάξασαν τοῖς ἰδιώταις,
[30]	ταύτην ἀποστερῆσαι τὴν δωρειὰν τὴν	πόλιν,	ὥστε προσκατασκευάσας ἐμπόριον Θευδοσίαν, ὅ
[60]	ἀγαθόν, ὅσους εὖ ποιήσαντας ἡ	πόλις	ἀντ' εὖ πεποίηκεν. (Καὶ μὴν
[30]	ταῦθ' ὧν μάλισθ' ἡμῶν ἡ	πόλις	δεῖται. (Ἴστε γὰρ δήπου τοῦθ'
[10]	ἐν Πειραιεῖ. Ἐπειδὴ δ' ἡ	πόλις	εἰς ἓν ἦλθεν καὶ τὰ
[140]	παρὰ πάντα τὸν χρόνον ἡ	πόλις	εὐδοξεῖ, ταῦτ' ἀνέλητε νῦν· μηδ'
[140]	ὅτου πορρώτερόν ἐσθ' ἡμῶν ἡ	πόλις	ἢ τοῦ φθονερὰ δοκεῖν εἶναι,
[20]	ὅτι λῃτουργήσουσιν μέν, ἄνπερ ἡ	πόλις	ᾖ, πολλοὶ καὶ οὐκ ἐπιλείψουσιν,
[110]	τῶν πρότερον σπουδαῖοι, καὶ ἡ	πόλις	ἡμῶν ἐτίμα καὶ τότε τοὺς
[110]	γέγραπται. Τότε μὲν γὰρ ἡ	πόλις	ἡμῶν καὶ γῆς ηὐπόρει καὶ
[50]	δόξαις διώρισται· κοινῇ δ' ἡ	πόλις	καὶ ὁ δῆμος, ὅστις ἂν
[160]	τὸν παρεισενηνεγμένον νόμον· ἡ δὲ	πόλις	πιστή, δικαία, πρὸς ἅπαντας ἀψευδὴς
[160]	ἡντινοῦν αὐτοὶ δώσουσιν, ἡ δὲ	πόλις	τἀναντί' ὧν εἶπον ἀρτίως, δόξει
[70]	τοίνυν ἐκεῖνος, τειχίζειν εἰπὼν τοῖς	πολίταις,	κἂν ἀφικνῆταί τις ἐκ Λακεδαίμονος,
[60]	καὶ πλείστους εὐεργέτας τῆς πόλεως	πολίτας	εἶναι. (Πρῶτον μὲν τοίνυν Κόνωνα
[100]	ἔθεσιν χρώμεθα τοῖς αὐτοῖς οὔτε	πολιτείᾳ.	(Αὐτὸ γὰρ τοῦτο πρῶτον, ὃ
[120]	ἂν ἐν εἰρήνῃ τις καὶ	πολιτείᾳ	δύναιτ' ἐφικέσθαι, εὐνοίας, δικαιοσύνης, ἐπιμελείας,
[100]	ἀλλ' ἃ τῇ παρ' ἐκείνοις	πολιτείᾳ	συμφέρει, ταῦτ' ἐπαινεῖν ἀνάγκη καὶ
[0]	πάντ' ἀφῃρῆσθαι καὶ ὅλως τὴν	πολιτείαν	ὑμᾶς κατὰ τοῦτον τὸν λόγον;
[80]	καὶ Κλεάρχῳ καί τισιν ἄλλοις	πολιτείαν·	Χαβρίας δ' αὐτὸς ἐτιμήθη παρ'
[100]	ἐστι τῆς ἀρετῆς ἆθλον τῆς	πολιτείας	κυρίῳ γενέσθαι μετὰ τῶν ὁμοίων,
[10]	τῶν ἁπασῶν ἧς ἄν τινος	πολιτείας	τὸ κομίζεσθαι τοὺς εὔνους τοῖς
[100]	τὰς μὲν διὰ τῶν ὀλίγων	πολιτείας	τὸ πάντας ἔχειν ἴσον ἀλλήλοις
[10]	δωρειαὶ τῶν παρὰ τῶν ἄλλων	πολιτειῶν	διδομένων, καὶ τοῦτ' ἀφαιρεῖται νῦν
[90]	ἄρχειν καὶ πᾶσι τοῖς ἄλλοις	πολιτεύεσθαι	προσήκει, ἐπὶ καιροῦ τεθέντας, ὅπως
[100]	ὡς ἄρ' οἱ Λακεδαιμόνιοι καλῶς	πολιτευόμενοι	καὶ Θηβαῖοι οὐδενὶ τῶν παρ'
[130]	μόνον ἐξαρκέσει τοῖς τὰ τοιαῦτα	πολιτευομένοις	τὸν ἐκείνου δοῦλον Λυκίδαν πρόξενον
[130]	(Πρόξενοι μέντοι πολλοὶ διὰ τῶν	πολιτευομένων	γεγόνασι παρ' ὑμῖν τοιοῦτοι, ὧν
[90]	οὐκ ἐτίθεσαν· ἐπειδὴ δὲ τῶν	πολιτευομένων	τινὲς δυνηθέντες, ὡς ἐγὼ πυνθάνομαι,
[120]	ἢ ξένος ἢ καί τις	πολίτης,	ἐπειδὰν ἀφαιρεθῇ ταύτην, τίν' ἔχει
[30]	τῇ δὲ παρ' ὑμῶν ποιήσει	πολίτης·	κατ' οὐδέτερον δ' αὐτῷ τὴν
[10]	τῶν μετοίκων λῃτουργίαι καὶ αἱ	πολιτικαί,	ὧν ἑκατέρων ἐστὶ τοῖς εὑρημένοις
[40]	ἁλοῦσι τότ' ἐν Σικελίᾳ τῶν	πολιτῶν,	ἐν τοιαύτῃ συμφορᾷ καθεστηκόσιν, ἔδωκε
[100]	εὐεργέτας τιμῶντες, παρὰ δὲ τῶν	πολιτῶν	λόγῳ μετὰ τῶν νόμων τὰ
[60]	ἀφαιρεῖται τὴν ἀτέλειαν, τῶν δὲ	πολιτῶν	μηδέν' ἄξιον δοκοίην ἔχειν δεῖξαι
[20]	τοὺς λῃτουργοῦντας ἔσεσθαι, καὶ τῶν	πολιτῶν	μηδέν' ἐκ τριηραρχίας ὑπάρξειν ἀτελῆ.
[20]	διαρρήδην αὐτοῦ Μηδένα μήτε τῶν	πολιτῶν	μήτε τῶν ἰσοτελῶν μήτε τῶν
[20]	εἶναι. Καὶ μὴν τῶν γε	πολιτῶν	οὐκ εἰσὶ πλείους ἢ πέντ'
[110]	παρ' ἡμῖν ἐπὶ τῶν προγόνων	πόλλ'	ἀγάθ' εἰργασμένοι τινὲς οὐδενὸς ἠξιοῦντο
[30]	Καὶ τὰ μὲν ἄλλα σιωπῶ,	πόλλ'	ἂν ἔχων εἰπεῖν, ὅσ' εὐεργέτηκεν
[110]	λόγον, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, κατὰ	πόλλ'	ἀσύμφορον εἶναι τῇ πόλει λέγεσθαι,
[20]	κεκτημένος, οὗτος, ὅστις ἂν ᾖ,	πόλλ'	εἰς ταῦτα συντελεῖ; Πᾶσ' ἀνάγκη.
[70]	κἀκείνου, ὑμῖν δ' ἀπὸ πολλῶν	πόλλ'	ἐκείνου στρατηγοῦντος. Ἵνα δὲ μὴ
[160]	νοῦν, ὅπως μὴ βιασθῆθ' ἁμαρτάνειν.	Πολλὰ	γὰρ ὑμεῖς, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
[20]	μάλιστα μὲν ἡμῖν καὶ χρήματα	πολλὰ	γενέσθαι, εἰ δὲ μή, τό
[160]	καὶ προορωμένους τὸ μέλλον φαίνεσθαι.	(Πολλὰ	δ' ἄν τις ἔχοι λέγειν
[140]	προτέρῳ, ἢ μεθεστάναι καὶ λελυμάνθαι.	(Πολλὰ	δὲ θαυμάζων Λεπτίνου κατὰ τὸν
[140]	(Καὶ μὴν πρός γ' Ἀριστοφῶντα	πολλὰ	καὶ δίκαι' ἂν ἔχειν εἰπεῖν
[20]	εἰς τὸν πόλεμον. Οὔκουν ὁ	πολλὰ	κεκτημένος, οὗτος, ὅστις ἂν ᾖ,
[70]	ἀφελέσθαι τι τῶν δοθέντων τότε.	Πολλὰ	μὲν γάρ ἐστιν, ὦ ἄνδρες
[20]	Εἰ μὲν γάρ τις ἔχει	πολλὰ	μηδὲν ὑμᾶς ἀδικῶν, οὐχὶ δεῖ
[0]	τῶν πάντων, ἀλλὰ καὶ ψηφίσματα	πολλὰ	πολλάκις ἐξαπατηθέντες κεχειροτονήκατε, καὶ συμμάχους
[150]	κατὰ πάντων τῶν συνδίκων· τούτων	πολλάκις	εἷς ἕκαστος πρότερόν τισι πράγμασι
[0]	πάντων, ἀλλὰ καὶ ψηφίσματα πολλὰ	πολλάκις	ἐξαπατηθέντες κεχειροτονήκατε, καὶ συμμάχους ἤδη
[90]	ἀναγιγνώσκειν, ἵν' ἕκαστος ὑμῶν ἀκούσας	πολλάκις	καὶ κατὰ σχολὴν σκεψάμενος, ἃν
[120]	εὐεργεσιῶν οὔθ' ὑμῖν συμφέρει συμβαίνειν	πολλάκις	καιρόν, οὔτ' ἴσως ῥᾴδιον αἰτίῳ
[160]	γὰρ ὑμεῖς, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,	πολλάκις	οὐκ ἐδιδάχθηθ' ὡς ἔστι δίκαια,
[80]	τῆς δωρειᾶς ἀφαιρεθείη, καθ' ὃ	πολλάκις	ὑμῶν στρατηγήσαντος Χαβρίου οὐδενὸς πώποθ'
[160]	ἐφ' αὑτὸν ἐκβαλεῖν τὸν τριήρεις	πολλὰς	καὶ ξένους καὶ πόλεις κεκτημένον.
[70]	δὲ τῶν νήσων τούτων τὰς	πολλὰς	καὶ παρέδωκεν ὑμῖν καὶ φιλίας
[70]	ῥᾴδιον κατὰ τὴν ἀξίαν εἰπεῖν,	πολλή	τ' αἰσχύνη λέγοντος ἐμοῦ ταῦτ'
[130]	δέδωκε τὴν ἀτέλειαν. (Πρόξενοι μέντοι	πολλοὶ	διὰ τῶν πολιτευομένων γεγόνασι παρ'
[20]	μέν, ἄνπερ ἡ πόλις ᾖ,	πολλοὶ	καὶ οὐκ ἐπιλείψουσιν, εὖ δὲ
[100]	εἰσὶν αὐτῷ κατὰ τοῦ παρεισφέροντος	πολλοὶ	τρόποι, δι' ὧν, ἂν βούληται,
[110]	ἐρῶ. Ἦσαν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,	πολλοὶ	τῶν πρότερον σπουδαῖοι, καὶ ἡ
[80]	μὴ λύσετε τὸν νόμον, πρὸς	πολλοῖς	ἄλλοις, οὓς ἀκηκόατε, εἰσίν, ὦ
[20]	εἰσφέρειν. Τίν' οὖν ῥᾳστώνην τοῖς	πολλοῖς	ὁ σός, ὦ Λεπτίνη, ποιεῖ
[30]	τὰς παρ' ἑαυτοῦ. Οὐκοῦν πρὸς	πολλοῖς	οἷς βλάψειν ὑμᾶς ὁ νόμος
[0]	ἑλέσθαι, καὶ ὅλως ἐν οἶμαι	πολλοῖς	οἷς πράττετε καὶ τοιοῦτόν τι
[100]	νόμιμα οὐδὲ τὰ τῶν δείνων,	πολλοῦ	γε καὶ δεῖ, ἀλλ' ἃ
[50]	τούτων μόνων ποιοῦμαι λόγον τοσοῦτον.	Πολλοῦ	γε καὶ δέω. Ἀλλὰ πάντας
[20]	οὗτοι λῃτουργῶσιν· φανήσεται γὰρ οὐδὲ	πολλοῦ	δεῖ τῆς γενησομένης ἄξιον αἰσχύνης.
[150]	καὶ λῃτουργίας. Ἐγὼ δ' εἰ	πολλοῦ	τῇ πόλει Δεινίας ἄξιον αὑτὸν
[20]	τὰς τῶν μετοίκων λῃτουργίας εἰσποιεῖ	πολλούς.	Ἀλλ' ἐὰν δείξῃ πέντε, ἐγὼ
[50]	ἐστιν εὐλαβηθῆναι ἀδικῆσαι, ἀλλὰ καὶ	πολλοὺς	ἄλλους, οἳ πόλεις ὅλας, τὰς
[0]	τοῦ πλείονας ἢ προσήκει τιμᾶν	πολλοὺς	εὖ ποιεῖν προκαλεῖσθ' ὑμᾶς, ἐκ
[60]	δίκαιον κατηγορεῖν τοῦ νόμου, ὅτι	πολλοὺς	ξένους εὐεργέτας ἀφαιρεῖται τὴν ἀτέλειαν,
[90]	ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πάντα, καὶ παρεισφέρομεν	πολλῷ	καὶ κρείττω καὶ δικαιότερον τοῦ
[20]	καὶ τῆς ἀπιστίας. Οὔκουν ὅτε	πολλῷ	μείζονα βλάψει τῶν ὠφελειῶν ὧν
[130]	ἑτέρους ἀξίους καὶ ἐλευθέρους καὶ	πολλῶν	ἀγαθῶν αἰτίους, ἃς ἔλαβον δικαίως
[100]	οἷον χρή, δεσπότης ἐστὶ τῶν	πολλῶν.	Ἐκεῖ μὲν γάρ ἐστι τῆς
[10]	ἄνδρες Ἀθηναῖοι, καὶ ἐπ' ἄλλων	πολλῶν	καὶ ἐφ' ὧν εἶπον ἴδοι
[50]	τὰς πύλας ὑμῖν βίᾳ τῶν	πολλῶν,	καὶ μᾶλλον εἵλοντο μεθ' ὑμῶν
[70]	ἐγώ, ἀλλὰ καὶ ὑπ' ἄλλων	πολλῶν,	οἳ δικαίως ὧν εὐεργέτηντο χάριν
[70]	τε κἀκείνου, ὑμῖν δ' ἀπὸ	πολλῶν	πόλλ' ἐκείνου στρατηγοῦντος. Ἵνα δὲ
[150]	ἑτέροις πρότερον δοθείσας ἀφελέσθαι κελεύειν·	πολὺ	γὰρ βελτίονος ἀνδρός ἐστιν ἐφ'
[60]	παρ' ὑμῶν, καὶ δὴ λελυμένας.	(Πολὺ	γὰρ μᾶλλον ἥρμοττεν τὰ δοθέντ'
[30]	δ' ἑστώσας ἀκύρους πεποιηκότες, ὃ	πολὺ	δεινότερον τοῦ καθελεῖν· αὗται γὰρ
[150]	Ἀθηναῖοι, τῶν λεγόντων δεινὸς εἰπεῖν.	Πολὺ	τοίνυν κάλλιον τῇ δεινότητι ταύτῃ
[40]	τοίνυν τις ὑμῶν ἐκεῖνο πέπεισται,	πολὺ	τοῦ δεηθῆναί τινος τοιούτου νῦν
[100]	οὐδὲν ἐκείνοις προσῆκεν. Ἆρ' οὐ	πολὺ	τοῦ Σόλωνος ἀποστατεῖς τῇ γνώμῃ;
[10]	δὲ τοῦ νόμου σκοπῶν εὑρίσκω	πολὺ	τούτου κεχωρισμένον. (Φημὶ τοίνυν ἐγὼ
[80]	καὶ δι' ἐκεῖνον Στράβακα καὶ	Πολύστρατον·	καὶ πάλιν, Τιμοθέῳ διδόντες τὴν
[130]	τὸ μὴ ταῦτα ποιεῖν ἃ	πονήρ'	αὐτὸς ἔκρινεν εἶναι πρότερον. (Ἔτι
[160]	τὴν ψῆφον κατὰ τῶν τὰ	πονηρὰ	συμβουλευόντων. Θαυμάζω δ' ἔγωγε, εἰ
[120]	μηδ' ἂν ἐπ' ἀνθρώπου πραχθέντα	πονηρὰ	φανείη. Ὅτι δ' οὐκ ἔστι
[50]	τε πράττουσαν τὴν πόλιν ἡμῶν	πονηρᾶς	δόξης ἀναπλήσει, ἐάν τέ τι
[100]	Θηβαῖοι φρονοῦσιν ἐπ' ὠμότητι καὶ	πονηρίᾳ	ἢ ὑμεῖς ἐπὶ φιλανθρωπίᾳ καὶ
[40]	δεύτερον δ' ὅτι βλάπτουσιν οἱ	πονηροὶ	νόμοι καὶ τὰς ἀσφαλῶς οἰκεῖν
[120]	ἀτελείας ἐστίν, ἀλλ' ὑπὲρ τοῦ	πονηρὸν	ἔθος τὸν νόμον εἰσάγειν καὶ
[0]	δὴ κρεῖττον εὐήθη δοκεῖν ἢ	πονηρὸν	εἶναι, τοσούτῳ λῦσαι τὸν νόμον
[150]	πάντας χρηστοὺς καὶ μηδέν' εἶναι	πονηρόν;	(Ὁ τοίνυν νόμος οὗτος ὁ
[160]	πάντα τὰ χρηστὰ πρὸς τὰ	πονηρότατ'	ἀντιτάττεται. (Ὧν τοῖς βελτίοσι πειθόμενοι
[110]	εὖ παθόντες οὐδέν' ἐτίμησαν, καὶ	πονηροὺς	καὶ ἀπαιδεύτους ἡγεῖσθ' εἶναι, πονηροὺς
[130]	ποιήσετε κύριον, δόξετε φθονήσαντες, οὐχὶ	πονηροὺς	λαβόντες ἀφῃρῆσθαι. ~Ἔστι δὲ πάντα
[110]	πονηροὺς καὶ ἀπαιδεύτους ἡγεῖσθ' εἶναι,	πονηροὺς	μὲν διότι καταψεύδονται τῶν προγόνων
[80]	ῥηθῇ τῷ λόγῳ, μάτην τοῖς	πονήσασιν	εἴργασται, πῶς οὐ δεινὰ πάσχουσιν;
[30]	ἐμπορίων ἀφικνούμενον ὁ ἐκ τοῦ	Πόντου	σῖτος εἰσπλέων ἐστίν. Εἰκότως· οὐ
[60]	ἐκεῖν' οἶμαι. Ἀλλ' ἵνα μὴ	πόρρω	τοῦ παρόντος γένωμαι, λαβὲ τὰ
[160]	μέλλοντ' ᾔδεις; (Ὅτι νὴ Δία	πόρρω	τοῦ τι τοιοῦτον νῦν ἐλπίζειν
[140]	καὶ οὐδ' ἔστιν ὄνειδος ὅτου	πορρώτερόν	ἐσθ' ἡμῶν ἡ πόλις ἢ
[20]	εἴκοσιν, εἰ δὲ βούλεσθε, τριάκοντα.	Πόσοι	δή ποτ' εἰσὶν οἱ κατ'
[10]	εἰς ἐκείνας τὰς λῃτουργίας, καὶ	πόσους,	ἐὰν μὴ τούτῳ προσέχωμεν, ἀφήσει.
[60]	ἄλλων μετοίκων μὴ χορηγοῖεν, πῶς	ποτ'	ἂν ἔχοιτε πρὸς τοὺς ταῦτα
[20]	δὲ βούλεσθε, τριάκοντα. Πόσοι δή	ποτ'	εἰσὶν οἱ κατ' ἐνιαυτὸν τὰς
[40]	τὴν παρὰ τούτων χάριν, ἥτις	ποτ'	ἔμελλεν ἔσεσθαι, ἢ τοὺς ἐν
[60]	τἄλλα χωρία τῷ Φιλίππῳ τῷ	ποτ'	ἐπαρθέντες ἡμᾶς ἠδίκουν; Ἢ πᾶσι
[90]	Λεπτίνης· οὐδὲ γὰρ ἂν ὑμεῖς	ποτ'	ἐπείσθητε, ὡς ἐγὼ νομίζω, θέσθαι
[110]	Λακεδαιμονίων οὐδὲ Θηβαίων, οὐδ' οἷς	ποτ'	ἐχρήσανθ' οἱ πρῶτοι τῶν προγόνων,
[160]	ἡγεῖσθαι. Οὐδὲ γὰρ ἂν Λακεδαιμόνιοί	ποτ'	ἤλπισαν εἰς τοιαῦτα πράγματ' ἀφίξεσθαι,
[160]	νῦν ὢν Διονύσιος ἤλπισεν ἄν	ποτ'	ἴσως πλοίῳ στρογγύλῳ καὶ στρατιώταις
[80]	Ὑμεῖς, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τιμῶντές	ποτ'	Ἰφικράτην, οὐ μόνον αὐτὸν ἐτιμήσατε,
[50]	ἀναπλήσει, ἐάν τέ τι συμβῇ	ποτέ,	ἔρημον τῶν ἐθελησόντων ἀγαθόν τι
[160]	ἐψηφισμένοι, κἄν τις ἄρ' ἔλθῃ	ποτὲ	καιρός, οὐκ ἀπορήσετε τῶν ἐθελησόντων
[10]	δέ· χρήματα μὲν γὰρ πλεῖστά	ποτε	κτησάμενοι πάνθ' ὑπὲρ φιλοτιμίας ἀνήλωσαν,
[0]	αὐτὸ καθ' αὕτ' ἐξετάσειεν, πότερόν	ποτε	λυσιτελέστερόν ἐστι κυρίους μὲν ὑμᾶς
[100]	δίκαια βούλεσθαι. Μήτ' οὖν ἐκεῖνοί	ποτε	παύσαιντο, εἰ ἄρ' εὔξασθαι δεῖ,
[30]	αὐτὸν καὶ μηδ' ἂν μεταδόξῃ	ποτὲ	ψηφισαμένους ἐξεῖναι δοῦναι; Ἆρ' ἀγνοεῖθ'
[60]	νυνὶ τῶν ἐχόντων Πύδναν ἢ	Ποτείδαιαν	ἤ τι τῶν ἄλλων χωρίων,
[140]	ἢ τοῦ τῆς πόλεως ἀξιώματος,	πότερον	αὐτὸ δεῖ σῶν εἶναι καὶ
[80]	νῦν οὐχ ὁ νόμος κρίνεται	πότερον	ἔστ' ἐπιτήδειος ἢ οὔ, ἀλλ'
[20]	χορηγεῖν οἷοί τε, πρὸς Διὸς	πότερον	κρεῖττον ἦν εἰς συντέλειαν ἀγαγεῖν
[60]	διὰ ταῦτ' ἔσεσθαι σφίσιν ἡγοῦντο;	Πότερον	οὖν μᾶλλον ἔδεισ' ὦ Λεπτίνη,
[0]	ταῦτ' αὐτὸ καθ' αὕτ' ἐξετάσειεν,	πότερόν	ποτε λυσιτελέστερόν ἐστι κυρίους μὲν
[160]	ποιοῦσι λόγον δώσετε. Οὐ δή	πού	γ' ὦ Ζεῦ καὶ θεοί.
[80]	δεῖ γὰρ αὔτ' ἐνταῦθ' εἶναί	που.	Ἐγὼ δ' ἔτι τοῦτ' εἰπεῖν
[90]	πάμπολυν ἤδη χρόνον, (καὶ τὸ	πρᾶγμ'	οὐδὲν μᾶλλον δύναται πέρας ἔχειν·
[150]	τεθείς, ἀλλ' ἵνα μὴ τὸ	πρᾶγμ'	ὥσπερ ἐργασία τισὶν ᾖ καὶ
[100]	ταῦτα γραφόντων, ἐπὶ τούτοις τὸ	πρᾶγμα	γιγνέσθω. (Μήθ' ὑμεῖς ποιήσητε μηδὲν
[150]	πολλάκις εἷς ἕκαστος πρότερόν τισι	πράγμασι	σύνδικος γέγονεν. Ἐστι δὲ καὶ
[160]	Λακεδαιμόνιοί ποτ' ἤλπισαν εἰς τοιαῦτα	πράγματ'	ἀφίξεσθαι, οὐδέ γ' ἴσως Συρακόσιοι,
[10]	εἰς ἓν ἦλθεν καὶ τὰ	πράγματ'	ἐκεῖνα κατέστη, πρέσβεις πέμψαντες οἱ
[40]	Οὐ γὰρ ἂν μετέπιπτε τὰ	πράγματ'	ἐπ' ἀμφότερα, εἰ μὴ τοὺς
[110]	οἶμαι κακουργῶν ἐπὶ μὴ προσήκοντα	πράγματα	τοὺς λόγους μετα φέρῃ, δυσχερεῖς
[80]	τρόπῳ τινὶ τοῦ νυνὶ γιγνομένου	πράγματος	αἴσθησιν, ὡς ἂν εἰκότως ἀγανακτήσειαν.
[160]	ἀνθρώποις, καὶ μικροὶ καιροὶ μεγάλων	πραγμάτων	αἴτιοι γίγνονται. Διὸ δεῖ μετριάζειν
[10]	σκοποῦν, ἀλλὰ τί καὶ καλὸν	πρᾶξαι.	Τὸ δὲ τοῦ θέντος τὸν
[70]	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τότ' ἐτιμήθη	πράξας	ἃ διεξῆλθον ἐγώ, ἀλλὰ καὶ
[80]	ζῶν πάνθ' ὑπὲρ ὑμῶν φανήσεται	πράξας	Χαβρίας, καὶ τὴν τελευτὴν αὐτὴν
[110]	ποιοῦντες, καὶ κατὰ τὰς κοινὰς	πράξεις	καὶ κατὰ τὴν ὁμόνοιαν καὶ
[40]	μὲν ἐν κινδύνῳ καθεστηκότας καὶ	πράξεις	χρησταὶ καὶ νόμοι καὶ ἄνδρες
[100]	μηδὲν διδόναι, μηδ' ἂν ὁτιοῦν	πράξῃ,	τοιοῦτόν τι λέγειν αὐτοὺς παρεσκευάσθαι,
[120]	οὐκ ἀσεβέστατον ἔργον καὶ δεινότατον	πράξουσιν;	Χρὴ γάρ, ὡς γοῦν ἐμοὶ
[120]	γοῦν ἐμοὶ δοκεῖ, ὅσα τις	πράττει	τοὺς θεοὺς ἐπιφημίζων, τοιαῦτα φαίνεσθαι
[70]	καὶ τὸ νικῶντας τοῦ παρακρουσαμένους	πράττειν	ὁτιοῦν ἐντιμότερον, τοσούτῳ κάλλιον Κόνωνα
[150]	εὐεργεσίαις δωρειὰς ζηλώσαντες ἃ χρὴ	πράττειν	προέλοιντο, τί κωλύει μεγίστην εἶναι
[30]	δ' ἡλίκον ἐστὶ θεωρήσατε. Ἐκεῖνος	πράττεται	τοὺς παρ' αὑτοῦ σῖτον ἐξάγοντας
[0]	ὅλως ἐν οἶμαι πολλοῖς οἷς	πράττετε	καὶ τοιοῦτόν τι συμβαίνειν ἀνάγκη.
[110]	κατὰ τἄλλα πάντ' ἄμεινον ἐκείνων	πράττετε,	τοῦ χάριν ἂν τῶν ὑμετέρων
[160]	πάλαι δημοκρατούμενοι καὶ φόρους Καρχηδονίους	πραττόμενοι	καὶ πάντων τῶν περὶ αὑτοὺς
[110]	ὅταν ᾖ δεῖξαι βέλτιον ἐκείνους	πράττοντας	ὑμῶν. Ὅτε δ' ὑμεῖς, καλῶς
[50]	τῇ πόλει τῇ ὑμετέρᾳ καὶ	πράττοντες·	ὧν ἔνιοι διὰ τὴν πρὸς
[50]	θέσθαι δεῖν, ὃς καλῶς τε	πράττουσαν	τὴν πόλιν ἡμῶν πονηρᾶς δόξης
[150]	διδόντες καὶ οἱ τοῖς τἀναντία	πράττουσι	τὰς τιμωρίας. Εἰ γὰρ ἅπαντες
[40]	εὖ μὲν ἐποίησεν ὑμᾶς εὖ	πράττων,	εἰς δέον δὲ νῦν γέγον'
[80]	κρίσις γίγνεται, καὶ τὰ καλῶς	πραχθένθ'	ὑπ' ἐκείνων, ἂν ὑφ' ἡμῶν
[60]	εἰσίν. Ἀλλὰ τὰ ἔργα τὰ	πραχθέντ'	ἔστιν, ἐπειδήπερ ἅπαξ ἐπράχθη. Προσήκει
[120]	οἷα μηδ' ἂν ἐπ' ἀνθρώπου	πραχθέντα	πονηρὰ φανείη. Ὅτι δ' οὐκ
[70]	ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τῶν ὑπ' ἐκείνου	πραχθέντων	ἄξι' ἐπαίνου, δι' ἃ πάντα
[150]	γράφων χρῆσθαι. Ὑμῖν δ' οὐχὶ	πρέπει	τὰ τοιαῦτα μιμεῖσθαι, οὐδ' ἀνάξια
[0]	γὰρ ἄλλως καλὸν οὔθ' ὑμῖν	πρέπον.	(Πῶς γὰρ οὐκ αἰσχρόν, ὦ
[70]	ὡς Ἀθηναῖοι τειχίζουσιν, ἀρνεῖσθαι καὶ	πρέσβεις	πέμπειν σκεψομένους κελεύειν, ἐπειδὴ δ'
[10]	καὶ τὰ πράγματ' ἐκεῖνα κατέστη,	πρέσβεις	πέμψαντες οἱ Λακεδαιμόνιοι τὰ χρήματα
[70]	ἐκ Λακεδαίμονος, κατέχειν κελεύσας, οἴχεσθαι	πρεσβεύων	αὐτὸς ὡς τοὺς Λακεδαιμονίους, λόγων
[70]	τούτων πάντων ὑμῶν τινὲς οἱ	πρεσβύτατοι	μάρτυρές εἰσί μοι. Πρὸς δὲ
[50]	ταῦθ' ἃ παρ' ὑμῶν τῶν	πρεσβυτέρων	αὐτὸς ἀκήκοα. Τὰ μὲν οὖν
[140]	τις ἢ τετελεύτηκε τῶν γραψαμένων	πρὶν	εἰσελθεῖν, ἢ πεισθεὶς ὑπὸ σοῦ
[90]	πρότερον τιθέναι τὸν ἑαυτοῦ νόμον	πρὶν	τοῦτον ἔλυσε γραψάμενος. Νῦν δὲ
[160]	τινες γένωνται, Λεπτίνη; Εἰ τὰ	πρὸ	τοῦ κατεμέμφου, τί; Μὴ καὶ
[130]	νόμῳ καὶ μαρτυρεῖ πᾶς ὁ	πρὸ	τοῦ χρόνος γεγονώς, ἐν ᾧ
[90]	καὶ σαφῆ τὰ δίκαια. (Καὶ	πρὸ	τούτων γ' ἐπέταξεν ἐκθεῖναι πρόσθε
[40]	ὑμῶν, ὁρῶν ἐν τῷ πολέμῳ	πρὸ	τῶν τριάκοντα μικρὸν σπανίζοντα τὸν
[30]	κακίας ὑπερβολὴν ὑμᾶς ὁ νόμος	προάγει,	ὃς ἀπιστότερον τὸν δῆμον καθίστησ'
[0]	βουλῇ μηδὲ τῷ δήμῳ μήτε	προβουλεύειν	μήτε χειροτονεῖν μηδέν; Ἐγὼ μὲν
[30]	ἁνὴρ καὶ αὐτὸς καὶ οἱ	πρόγονοι·	ἀλλὰ πρωπέρυσιν σιτοδείας παρὰ πᾶσιν
[10]	μόνον ὑμεῖς, ἀλλὰ καὶ οἱ	πρόγονοι.	Τεκμήριον δέ· χρήματα μὲν γὰρ
[110]	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, καὶ τοῖς	προγόνοις	ὑμῶν ἔθος ἦν τοὺς χρηστοὺς
[110]	ποιεῖτε, ἵν' εὐορκῆτε, καὶ τοὺς	προγόνους	ὀργίζεσθ' ἂν μή τις φῇ
[110]	ποτ' ἐχρήσανθ' οἱ πρῶτοι τῶν	προγόνων,	ἀλλὰ καθ' οὓς ἔλαβον τὰς
[110]	μηδένα μηδὲν εὑρῆσθαι παρὰ τῶν	προγόνων	ἡμῶν συγχωρήσαιμεν, τί μᾶλλον, οἷς
[10]	πόλει περιάπτει, καὶ οὔτε τῶν	προγόνων	οὔθ' ὑμῶν ἀξίαν. ρία γὰρ
[110]	καὶ παρ' ἡμῖν ἐπὶ τῶν	προγόνων	πόλλ' ἀγάθ' εἰργασμένοι τινὲς οὐδενὸς
[110]	πονηροὺς μὲν διότι καταψεύδονται τῶν	προγόνων	ὑμῶν ὡς ἀχαρίστων, ἀμαθεῖς δὲ
[60]	ἐπαρθέντες ἡμᾶς ἠδίκουν; Ἢ πᾶσι	πρόδηλον	τοῦτο, ὅτι ταῖς παρ' ἐκείνου
[60]	(Φέρε δὴ κἀκεῖν' ἐξετάσωμεν. Οἱ	προδόντες	τὴν Πύδναν καὶ τἄλλα χωρία
[70]	ἢ ναῦς δέκα μόνας, περὶ	προδοσίας	ἂν αὐτὸν εἰσήγγελλον οὗτοι, καὶ
[120]	ὑμᾶς ἀφελέσθαι πεῖσαι, βέλτιόν ἐστι	προειπεῖν,	ἵνα μὴ λάθητ' ἐξαπατηθέντες. Ἐροῦσ'
[150]	δωρειὰς ζηλώσαντες ἃ χρὴ πράττειν	προέλοιντο,	τί κωλύει μεγίστην εἶναι τὴν
[40]	πάντ' ἐξητασμέν' ἐπὶ τὸ βέλτιον	προῆγε,	τοὺς δ' ἐν ἁπάσῃ καθεστάναι
[40]	τῶν χρημάτων θαυμάσαι, ἀλλὰ τὴν	προθυμίαν	καὶ τὸ αὐτὸν ἐπαγγειλάμενον ποιεῖν
[30]	φανεῖται καὶ ποιεῖν ἀεί τι	προθυμούμενος	ὑμᾶς εὖ, ὑμεῖς δ' ἑστώσας
[0]	προσήκει τιμᾶν πολλοὺς εὖ ποιεῖν	προκαλεῖσθ'	ὑμᾶς, ἐκ δὲ τοῦ μηδενὶ
[100]	ποιεῖς τὸν δῆμον τῶν φιλοτιμησομένων,	προλέγων	καὶ δεικνὺς ὅτι τοῖς ἀγαθόν
[80]	φαμεν. Γνώσεσθε γὰρ ἐκ τούτου	πρόνοιάν	τιν' ἔχοντας ἡμᾶς καὶ ὅπως
[40]	πῶς ἰδίᾳ τὰ ὄντα σώσει	προνοούμενος,	ἀλλ' ὅπως τῶν ὑμετέρων μηδὲν
[60]	φεύγουσιν εὐεργέταις δι' ὑμᾶς προσῆκε,	προξενίαν,	εὐεργεσίαν, ἀτέλειαν ἁπάντων. Εἶτα τοὺς
[130]	μισθοῦ τὰ τοιαῦτα γράφοντας ἑτοίμως	πρόξενοι	γεγόνασι, διὰ τοῦθ' ἑτέρους ἀξίους
[130]	ἢ νόμος δέδωκε τὴν ἀτέλειαν.	(Πρόξενοι	μέντοι πολλοὶ διὰ τῶν πολιτευομένων
[130]	ἐστιν ὁ Λυκίδας. Ἀλλ' ἕτερον	πρόξενόν	ἐστ' εἶναι καὶ ἀτέλειαν εὑρῆσθαι.
[130]	πολιτευομένοις τὸν ἐκείνου δοῦλον Λυκίδαν	πρόξενον	ὑμέτερον πεποιηκέναι, ἀλλ' εἰ διὰ
[130]	οὔθ' οὗτος οὔτ' ἄλλος οὐδεὶς	πρόξενος	ὢν ἀτελής, ὅτῳ μὴ διαρρήδην
[160]	μετριάζειν ἐν ταῖς εὐπραξίαις καὶ	προορωμένους	τὸ μέλλον φαίνεσθαι. (Πολλὰ δ'
[110]	Καλῶς. Τὸ τοίνυν τῆς γνώμης	πρὸς	ἅπαντ' ἀνενέγκατε τὸν νόμον. (Ἆρ'
[160]	ἡ δὲ πόλις πιστή, δικαία,	πρὸς	ἅπαντας ἀψευδὴς φανήσεται. Ἐὰν δ'
[70]	μὲν οὖν τρόπον ὑμᾶς ἔχων	πρὸς	ἅπαντας Πελοποννησίους παρετάξατ' ἐν Θήβαις,
[20]	ἀγαθοῖν ὄντοιν, πλούτου καὶ τοῦ	πρὸς	ἅπαντας πιστεύεσθαι, ἐστὶ τὸ τῆς
[10]	καὶ χρηστόν, οὐ τὸ λυσιτελέστατον	πρὸς	ἀργύριον σκοποῦν, ἀλλὰ τί καὶ
[100]	ταῖς παρὰ τοῦ δήμου δωρειαῖς	πρὸς	αὑτοὺς ποιοῦνται, φυλάττει. (Καὶ μὴν
[140]	τούτου λόγων γένοιτο. (Καὶ μὴν	πρός	γ' Ἀριστοφῶντα πολλὰ καὶ δίκαι'
[150]	ἀφελέσθαι παρ αινῶν. ~Καὶ μὴν	πρός	γε Κηφισόδοτον τοσοῦτ' ἂν εἴποιμι.
[110]	ἀσύμφορον εἶναι τῇ πόλει λέγεσθαι,	πρὸς	δὲ καὶ οὐδὲ δίκαιον. (Εἰ
[70]	οἱ πρεσβύτατοι μάρτυρές εἰσί μοι.	Πρὸς	δὲ τούτοις ἄλλας τριήρεις πλεῖν
[140]	ἐνείματε τὰς τιμὰς διὰ ταῦτα.	Πρὸς	δὲ τούτοις τοιούτοις οὖσιν οὐδεὶς
[0]	διδόναι, πάντας ἀπείρξετε τοῦ φιλοτιμεῖσθαι.	(Πρὸς	δὲ τούτῳ καὶ δι' ἐκεῖνο,
[70]	λέγεται. (Φημὶ τοίνυν ἐγώ καὶ	πρὸς	Διός, ἄνδρες Ἀθηναῖοι, μηδεὶς φθόνῳ
[40]	ἔδωκεν αὐτὸς ἐπαγγειλάμενος. (Σκέψασθε δὴ	πρὸς	Διὸς καὶ θεῶν, ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
[20]	ἐπέλειπον οἱ χορηγεῖν οἷοί τε,	πρὸς	Διὸς πότερον κρεῖττον ἦν εἰς
[150]	φρονοῦντας ὑμῶν αὐτῶν. Φέρε γὰρ	πρὸς	Διός, τί μάλιστ' ἂν ἀπευξαίμεθα
[60]	τὰς δωρειὰς ἀφαιρεῖσθαι. Φέρε γὰρ	πρὸς	Διός, τίς ἔστιν ὅστις εὖ
[160]	ἐν μὲν τῷ δικαστηρίῳ Λεπτίνης	πρὸς	ἡμᾶς ἀγωνίζεται, ἐν δὲ τῇ
[60]	δύνασαι, πεῖσαι τοὺς ἐπὶ τοῖς	πρὸς	ἡμᾶς ἀδικήμασι γιγνομένους ἐκείνων εὐεργέτας
[20]	λῃτουργήσωσιν ἡμῖν, τοὺς ἅπαντας ἀπίστως	πρὸς	ἡμᾶς αὐτοὺς διαθῶμεν; Ἀλλ' ἴσμεν
[30]	τὴν ἀτέλειαν αὐτὸν ἀφῄρησθε, τί	πρὸς	θεῶν ἐροῦμεν ἢ τί γράψει
[160]	φιλανθρωπία πρὸς φθόνον καὶ δικαιοσύνη	πρὸς	κακίαν καὶ πάντα τὰ χρηστὰ
[50]	ἀλλ' ὅθ' ἡ μεγάλη μάχη	πρὸς	Λακεδαιμονίους ἐγένεθ' ἡ ἐν Κορίνθῳ,
[60]	ἐποίησε τῇ πόλει τὸν λόγον	πρὸς	Λακεδαιμονίους εἶναι. (Καὶ γάρ τοι
[50]	τοὺς συμμάχους. (Ἐπειδὴ δ' ἡ	πρὸς	Λακεδαιμονίους εἰρήνη μετὰ ταῦτ' ἐγένετο,
[50]	τῷ τείχει τοὺς στρατιώτας, ἀλλὰ	πρὸς	Λακεδαιμονίους ἐπικηρυκεύεσθαι, (ὁρῶντες ἠτυχηκυῖαν τὴν
[50]	πατρίδας, συμμάχους ὑμῖν ἐπὶ τοῦ	πρὸς	Λακεδαιμονίους πολέμου παρέσχον, καὶ λέγοντες
[0]	~ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΥΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΤΕΛΕΙΑΣ	ΠΡΟΣ	ΛΕΠΤΙΝΗΝ. (Ἄνδρες δικασταί, μάλιστα μὲν
[140]	ὑμῖν δίκαια φαίνηται. Πρῶτον μὲν	πρὸς	Λεωδάμαντα. Οὗτος ἐγράψατο τὴν Χαβρίου
[20]	ἔχουσ' ἀλογίστως ὥστ' ἐπιχειροῦσι λέγειν	πρὸς	μὲν ταῦτ' οὐδέν, ἄλλα δὲ
[30]	δ' ἐφ' Ἱερῷ. Σκοπεῖτε δὴ	πρὸς	ὅσης κακίας ὑπερβολὴν ὑμᾶς ὁ
[110]	δὲ νῦν ἐπὶ τοῖς νῦν.	Πρὸς	οὖν τί τοῦτο λέγω; Ὅτι
[60]	πρὸς ὑμᾶς αὐτούς, ὑμῖν δὲ	πρὸς	πάντας τοὺς Ἕλληνας· ὅτου γὰρ
[80]	εἰ μὴ λύσετε τὸν νόμον,	πρὸς	πολλοῖς ἄλλοις, οὓς ἀκηκόατε, εἰσίν,
[30]	μένειν τὰς παρ' ἑαυτοῦ. Οὐκοῦν	πρὸς	πολλοῖς οἷς βλάψειν ὑμᾶς ὁ
[160]	κακίαν καὶ πάντα τὰ χρηστὰ	πρὸς	τὰ πονηρότατ' ἀντιτάττεται. (Ὧν τοῖς
[30]	εὑρημένων ἀνάξιοι. Ἐὰν οὖν εἴπῃ	πρὸς	ταῦτ' ἐκεῖνος Καὶ γὰρ Ἀθηναίων
[0]	Δι' ἐκεῖν' ἂν ἴσως εἴποι	πρὸς	ταῦτα, ὅτι διὰ τὸ ῥᾳδίως
[120]	τοίνυν κακουργότατον οἴονται λόγον εὑρηκέναι	πρὸς	τὸ τὰς ἀτελείας ὑμᾶς ἀφελέσθαι
[100]	τοιοῦτοι λόγοι παροξυντικοὶ μὲν εἶναι	πρὸς	τὸ τὰς ἀτελείας ὑμᾶς ἀφελέσθαι
[30]	ἀνθρώπων ἡμεῖς ἐπεισάκτῳ σίτῳ χρώμεθα.	Πρὸς	τοίνυν ἅπαντα τὸν ἐκ τῶν
[150]	τι ποιοῦσιν ἔγωγε νομίζω δεῖν.	(Πρὸς	τοίνυν Δεινίαν· οὗτος ἴσως ἐρεῖ
[90]	λέγῃ, δεῖξαι δυνήσεσθαι· ἃ δὲ	πρὸς	τοῖς θεσμοθέταις ἔλεγεν, ταῦτ' ἴσως
[140]	νόμοι δ' οὐκ ἐῶσι δὶς	πρὸς	τὸν αὐτὸν περὶ τῶν αὐτῶν
[80]	ζῶντι πεπραγμένα φαίνοισθ' εὐνοϊκῶς διακείμενοι	πρὸς	τὸν υἱὸν αὐτοῦ, ἀλλὰ καὶ
[60]	χορηγοῖεν, πῶς ποτ' ἂν ἔχοιτε	πρὸς	τοὺς ταῦτα λέγοντας; Ἢ δῆλον
[140]	καὶ Δεινίας Ἑρχιεύς. Ἃ δὴ	πρὸς	τούτους ὑπολαμβάνοιτ' ἂν εἰκότως, ἀκούσατε,
[160]	τις ἔστ' ἀνάξιος, ὡς ἔστω,	πρὸς	τῷ τὴν δωρειὰν ἀφαιρεθῆναι δίκην
[60]	μάλιστ' ἄν, ἐκείνως εἰ λογίσαισθε	πρὸς	ὑμᾶς αὐτούς· εἴ τινες νυνὶ
[160]	σκέψασθε παρ' ἄλληλα καὶ λογίσασθε	πρὸς	ὑμᾶς αὐτοὺς τί συμβήσεται καταψηφισαμένοις
[60]	ἄνδρες δικασταί, ἐκείνῳ μὲν φιλοτιμία	πρὸς	ὑμᾶς αὐτούς, ὑμῖν δὲ πρὸς
[50]	ὀκνήσω περὶ τῆς ἀξίας αὐτῆς	πρὸς	ὑμᾶς εἰπεῖν. Ἐγὼ γὰρ οὐ
[150]	οὗτοι. (Ἐγὼ δ' ἔτι μικρὰ	πρὸς	ὑμᾶς εἰπὼν καταβήσομαι. Ἔστι γάρ,
[140]	τῶν ἐκείνῳ τι δοθέντων, καὶ	πρὸς	ὑμᾶς εἰσελθὼν ἡττήθη· (οἱ νόμοι
[110]	καὶ δίκαιόν ἐστι λέγειν, ἐγὼ	πρὸς	ὑμᾶς ἐρῶ. Ἦσαν, ὦ ἄνδρες
[50]	πράττοντες· ὧν ἔνιοι διὰ τὴν	πρὸς	ὑμᾶς εὔνοιαν στέρονται τῆς πατρίδος.
[80]	τοὺς λόγους πάντας οὓς λέγομεν	πρὸς	ὑμᾶς, καὶ οὐδὲν ἔσθ' ὅ
[130]	λέγωσι· κελεύετ' εἴπερ ἀληθῆ λέγουσι	πρὸς	ὑμᾶς, τὰ ψηφίσματ' ἐν οἷς
[50]	Κορίνθου φεύγοντας. Ἀναγκάζομαι δὲ λέγειν	πρὸς	ὑμᾶς ταῦθ' ἃ παρ' ὑμῶν
[80]	ἐν ὀρφανίᾳ τέθραπται διὰ τὴν	πρὸς	ὑμᾶς φιλοτιμίαν τοῦ πατρός. Οὕτω
[160]	ὑμῶν ἑνὸς ἑκάστου γνώμῃ φιλανθρωπία	πρὸς	φθόνον καὶ δικαιοσύνη πρὸς κακίαν
[10]	ἀλλὰ καὶ τὰς ἰδίας οὐσίας	προσαναλίσκοντες	διετέλουν. ῦν τοίνυν οὗτος ὁ
[30]	ὑμᾶς ὁ νόμος φαίνεται, καὶ	προσαφαιρεῖταί	τι τῶν ὑπαρχόντων ἤδη. Εἶθ'
[140]	καὶ τὰ τῶν ἄλλων εὐεργετῶν	προσγέγονεν,	τηνικαῦτα σύμπαντα ταῦτ' ἀσθενέστερα τῶν
[0]	τὴν ἀτέλειαν, ἐν δὲ τῷ	προσγράψαι	Μηδὲ τὸ λοιπὸν ἐξεῖναι δοῦναι,
[130]	τε στήλη δηλοῖ καὶ σὺ	προσδιώρισας	ἐν τῷ νόμῳ καὶ μαρτυρεῖ
[0]	τούτων λόγον εἰσίν, τί χρὴ	προσδοκᾶν	ἔσεσθαι τότε, ὅταν παντελῶς μηδὲ
[160]	ἂν νεμεσήσαι, καὶ τἀγαθὰ μὲν	προσδοκᾶν	καὶ τοῖς θεοῖς εὔχεσθαι διδόναι,
[120]	οἱ πλουσιώτατοι λῃτουργῶσι, Μηδέν' εἶναι	προσέγραψεν	Ἀτελῆ πλὴν τῶν ἀφ' Ἁρμοδίου
[120]	καὶ λῃτουργιῶν, τί τοῦτο μαθὼν	προσέγραψεν;	Οὐδὲ γὰρ τούτοις ἀτέλεια τῶν
[150]	λοιπὸν ἐῶ· τοιούτοις δέ τισιν	προσέοιχ'	ὁ γράφων χρῆσθαι. Ὑμῖν δ'
[10]	οὐδεὶς διὰ τὸν νόμον ἡμῖν	προσέσται	χορηγός. ~Ἀλλὰ νὴ Δί' εἰς
[160]	οἶμαι δεῖν ὑμᾶς σπουδάζειν καὶ	προσέχειν	τὸν νοῦν, ὅπως μὴ βιασθῆθ'
[90]	ἃ τούτων εἶναι βελτίω φαμέν.	Προσέχετ'	ἄνδρες δικασταί, τούτοις ἀναγιγνωσκομένοις τὸν
[70]	Ἵν' οὖν μᾶλλον οἷς λέγω	προσέχητε,	τὰ ψηφίσμαθ' ὑμῖν αὔτ' ἀναγνώσεται
[10]	καὶ πόσους, ἐὰν μὴ τούτῳ	προσέχωμεν,	ἀφήσει. Οἱ μὲν τοίνυν πλουσιώτατοι
[60]	οἶμαι, φεύγουσιν εὐεργέταις δι' ὑμᾶς	προσῆκε,	προξενίαν, εὐεργεσίαν, ἀτέλειαν ἁπάντων. Εἶτα
[160]	τὴν ψῆφον, αὐτοί θ' ἃ	προσήκει	δόξετ' ἐγνωκέναι, καὶ τῇ πόλει
[90]	καὶ πᾶσι τοῖς ἄλλοις πολιτεύεσθαι	προσήκει,	ἐπὶ καιροῦ τεθέντας, ὅπως ἔτυχον,
[20]	τρόπον, εἰσὶ νόμοι καθ' οὓς	προσήκει	κολάζειν. Ὅτε δὲ τοῦτο μὴ
[20]	βλάψει τῶν ὠφελειῶν ὧν ἔχει,	προσήκει	λελύσθαι παρὰ τοῖσδ' αὐτόν; Ἔγωγ'
[70]	ἄξι' ἐπαίνου, δι' ἃ πάντα	προσήκει	μὴ λύειν τὰς ἐπὶ τούτοις
[0]	ἐκ μὲν τοῦ πλείονας ἢ	προσήκει	τιμᾶν πολλοὺς εὖ ποιεῖν προκαλεῖσθ'
[60]	πραχθέντ' ἔστιν, ἐπειδήπερ ἅπαξ ἐπράχθη.	Προσήκει	τοίνυν τὰς στήλας ταύτας κυρίας
[20]	ἤ τιν' ἄλλον οὐχ ὃν	προσήκει	τρόπον, εἰσὶ νόμοι καθ' οὓς
[40]	εὑρήσετε γὰρ τούτους, οὓς ἥκιστα	προσῆκεν,	ἀδικοῦντα. Λέγε. ΨΗΦΙΣΜΑ. (Τὰς μὲν
[50]	γὰρ ἐσκέφθαι ταῦτα καὶ ἐγνῶσθαι	προσῆκεν.	Ἀνάγνωθι καὶ τοῦτο τὸ ψήφισμ'
[100]	εἶναι φάσκων, ὧν οὐδὲν ἐκείνοις	προσῆκεν.	Ἆρ' οὐ πολὺ τοῦ Σόλωνος
[110]	ἀρνεῖσθαι μᾶλλον ἢ λέγειν αὐτοῖς	προσῆκεν.	~Οἴομαι τοίνυν καὶ τοῦτον τὸν
[110]	τις οἶμαι κακουργῶν ἐπὶ μὴ	προσήκοντα	πράγματα τοὺς λόγους μετα φέρῃ,
[160]	τοσαύτην βλασφημίαν ἀντὶ καλῶν καὶ	προσηκόντων	ὑμῖν ἀγαθῶν ἑλέσθαι. Καὶ γὰρ
[90]	πρὸ τούτων γ' ἐπέταξεν ἐκθεῖναι	πρόσθε	τῶν ἐπωνύμων καὶ τῷ γραμματεῖ
[30]	τὴν δωρειὰν τὴν πόλιν, ὥστε	προσκατασκευάσας	ἐμπόριον Θευδοσίαν, ὅ φασιν οἱ
[20]	οὐ γὰρ κοινωνεῖ ταῖς δημοσίαις	προσόδοις	καὶ περιουσίαις ταῦτα τἀναλώματ' οὐδέν.
[30]	ἀργυρίου τάλαντα, ἃ Καλλισθένης διῴκησε,	προσπεριγενέσθαι.	(Τί οὖν οἴεσθ' ὦ ἄνδρες
[90]	Σόλων, ὁ τοῦτον τὸν τρόπον	προστάξας	νομοθετεῖν, τοὺς μὲν θεσμοθέτας τοὺς
[0]	ταύτης τοὺς εὖ ποιήσαντας, ὃ	προστεθείκαμεν	αὐτοῖς, τοῦτ' ἀφελώμεθα; Μηδαμῶς· οὔτε
[140]	ἄρα τρεῖς σέ τινες γραψάμενοι	πρότεροι	τοῦδε οὐκ ἐπεξῆλθον. Εἰ μὲν
[150]	ἀξιοῦν δοῦναι ἢ τὰς ἑτέροις	πρότερον	δοθείσας ἀφελέσθαι κελεύειν· πολὺ γὰρ
[130]	ἃ πονήρ' αὐτὸς ἔκρινεν εἶναι	πρότερον.	(Ἔτι τοίνυν ὑμᾶς κἀκεῖν' εὐλαβεῖσθαι
[80]	τιμᾶν καὶ τῶν ἐπὶ ταῖς	πρότερον	εὐεργεσίαις τι δοθέντων ἀφῃρημένοι φανήσεσθε,
[90]	γραφῇ, ἐὰν ἐναντίος ᾖ τοῖς	πρότερον	κειμένοις νόμοις. Λαβὲ δ' αὐτὸν
[90]	νόμον καθ' ὃν ἦσαν οἱ	πρότερον	νομοθέται. Λέγε. ΝΟΜΟΣ. (Συνίεθ' ὃν
[80]	ἐχθροῦ τάξει, μηδὲν ὧν ἔδοσαν	πρότερον	νῦν ἀφῄρηνται, ἀλλὰ τὰς πάλαι
[10]	διὰ βραχέων, ἕν τι τῶν	πρότερον	πεπραγμένων τῇ πόλει διεξελθών. Λέγονται
[20]	ποιεῖν ἡμᾶς οὐδεὶς ἐθελήσει, τοὺς	πρότερον	ποιήσαντας ἐὰν ἠδικημένους ἴδῃ. (Εἶεν.
[110]	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πολλοὶ τῶν	πρότερον	σπουδαῖοι, καὶ ἡ πόλις ἡμῶν
[120]	λέγω· ὅταν ὧν ἐδώκατέ τῳ	πρότερόν	τι, τοῦτ' ἀφέλησθε, καὶ τὰς
[90]	θεοί. Χρῆν τοίνυν Λεπτίνην μὴ	πρότερον	τιθέναι τὸν ἑαυτοῦ νόμον πρὶν
[120]	ἢ τὸ τῆς ἀτελείας, ἣν	πρότερόν	τισι δόντες ἀφῃρημένοι φανεῖσθε; (Ἔτι
[150]	συνδίκων· τούτων πολλάκις εἷς ἕκαστος	πρότερόν	τισι πράγμασι σύνδικος γέγονεν. Ἐστι
[60]	ἀφορμὴν λαβών, κατεναυμάχησεν Λακεδαιμονίους, καὶ	πρότερον	τοῖς ἄλλοις ἐπιτάττοντας εἴθισ' ἀκούειν
[70]	καὶ φιλίας ἐποίησεν ἐχθρῶς ἐχούσας	πρότερον,	τρισχίλια δ' αἰχμάλωτα σώματα δεῦρ'
[50]	καὶ τοιούτων καιρῶν, οἵων μικρῷ	πρότερον	Φορμίων διεξελήλυθε κἀγὼ νῦν εἴρηκα,
[140]	σῶν εἶναι καὶ ὅμοιον τῷ	προτέρῳ,	ἢ μεθεστάναι καὶ λελυμάνθαι. (Πολλὰ
[60]	τῷ δ' ἀφελέσθαι τὰς τῶν	προτέρων	εὐεργετῶν δωρειὰς ταῦτα λεγόντων ἀκούσεσθε;
[110]	ἄξιος, εἰπάτω, εἰ μήτε τῶν	προτέρων	μηδεὶς μήτε τῶν ὑστέρων· εἰ
[50]	τῆς παρόδου κρατοῦντας Λακεδαιμονίους, οὐχὶ	προὔδωκαν	οὐδ' ἐβουλεύσαντ' ἰδίᾳ περὶ τῆς
[40]	ἴσως ἄξιοι χάριν ἀνταπολαμβάνειν οἱ	προϋπάρχοντες	τῷ ποιεῖν εὖ, μάλιστα δ'
[140]	ταῦτ' ἐπὶ τῇ τοῦ δήμου	προφάσει	διὰ σοῦ δεδόσθω, ὧν δ'
[140]	ὁ φθόνος, καὶ οὐκ ἔχει	πρόφασιν	δι' ἣν ἂν τύχοι συγγνώμης
[90]	ἅ τ' ἐδώκατε, κύρια, καὶ	πρόφασις	δικαία κατὰ τῶν ἢ παρακρουσαμένων
[110]	ἐθέλειν ἀκούειν. (Ἔστι τοίνυν τις	πρόχειρος	λόγος, ὡς ἄρα καὶ παρ'
[80]	παρὰ μὲν τὰς εὐεργεσίας οὕτω	προχείρως	ἔχειν ὥστε μὴ μόνους αὐτοὺς
[30]	αὐτὸς καὶ οἱ πρόγονοι· ἀλλὰ	πρωπέρυσιν	σιτοδείας παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποις γενομένης
[110]	οὐδ' οἷς ποτ' ἐχρήσανθ' οἱ	πρῶτοι	τῶν προγόνων, ἀλλὰ καθ' οὓς
[50]	εἶναι σκοποῦμεν; Ἀλλ' ὁ λόγος	πρῶτον	αἰσχρὸς τοῖς σκοπουμένοις, εἴ τις
[130]	θήσειν, ἢ θέντας αὐτούς, ὅταν	πρῶτον	γένωνται νομοθέται. Ἔστι δ' ἑκάστῳ
[90]	δ' ἀκούοντες. Λαβὲ καὶ λέγε	πρῶτον	μὲν ἃ τοῦ τούτου νόμου
[40]	πῶς ἧττον ἄξιος ἀδικηθῆναι, ἢ	πρῶτον	μὲν εἰ παρὼν τῷ τῆς
[140]	(Τεκμήρια δ' ἡλίκα τούτου θεωρήσατε.	Πρῶτον	μὲν μόνοι τῶν πάντων ἀνθρώπων
[40]	θεοῖς, κἀγὼ συνεύχομαι, λογιζέσθω δὲ	πρῶτον	μὲν ὅτι περὶ νόμου μέλλει
[90]	νόμους ὡς καλῶς κελεύει τιθέναι,	πρῶτον	μὲν παρ' ὑμῖν, ἐν τοῖς
[140]	σκοπεῖτ' ἂν ὑμῖν δίκαια φαίνηται.	Πρῶτον	μὲν πρὸς Λεωδάμαντα. Οὗτος ἐγράψατο
[120]	ἔχει τὸν τρόπον, λαβέ μοι	πρῶτον	μὲν τῆς στήλης τἀντίγραφα, εἶτα
[100]	πῶς τεθήσεται ποιεῖται τὸν λόγον.	~Πρῶτον	μὲν τοίνυν εἰσὶν αὐτῷ κατὰ
[60]	εὐεργέτας τῆς πόλεως πολίτας εἶναι.	(Πρῶτον	μὲν τοίνυν Κόνωνα σκοπεῖτε, εἰ
[100]	οὔτε πολιτείᾳ. (Αὐτὸ γὰρ τοῦτο	πρῶτον,	ὃ νῦν οὗτοι ποιήσουσιν, ἐὰν
[10]	ἐξ ἄστεως, τῶν δὲ τοῦτο	πρῶτον	ὑπάρξαι τῆς ὁμονοίας σημεῖον ἀξιούντων,
[60]	ἐλθὼν ἀνέστησε τὰ τείχη, καὶ	πρῶτος	πάλιν περὶ τῆς ἡγεμονίας ἐποίησε
[70]	ὥσπερ Ἁρμοδίου καὶ Ἀριστογείτονος, ἔστησαν	πρώτου·	ἡγοῦντο γὰρ οὐ μικρὰν τυραννίδα
[30]	Ἀθήναζε ἀτέλειαν δεδωκέναι, καὶ κηρύττειν	πρώτους	γεμίζεσθαι τοὺς ὡς ὑμᾶς πλέοντας.
[50]	τῆς πατρίδος. (Ὧν ἐπέρχεταί μοι	πρώτους	ἐξετάσαι τοὺς ἐκ Κορίνθου φεύγοντας.
[110]	γεγονός, τίνος εἵνεκ' ἐφ' ἡμῶν	πρώτων	καταδειχθῇ τοιοῦτον ἔργον; (Χρὴ τοίνυν,
[60]	εἴ τινες νυνὶ τῶν ἐχόντων	Πύδναν	ἢ Ποτείδαιαν ἤ τι τῶν
[60]	κἀκεῖν' ἐξετάσωμεν. Οἱ προδόντες τὴν	Πύδναν	καὶ τἄλλα χωρία τῷ Φιλίππῳ
[50]	ὅπλων ἁπάντων Πελοποννησίων ἀνέῳξαν τὰς	πύλας	ὑμῖν βίᾳ τῶν πολλῶν, καὶ
[90]	πολιτευομένων τινὲς δυνηθέντες, ὡς ἐγὼ	πυνθάνομαι,	κατεσκεύασαν αὑτοῖς ἐξεῖναι νομοθετεῖν, ὅταν
[80]	πολλάκις ὑμῶν στρατηγήσαντος Χαβρίου οὐδενὸς	πώποθ'	υἱὸς ὀρφανὸς δι' ἐκεῖνον ἐγένετο,
[130]	τὸ πλῆθος ὄντι οὔτε φυλὴ	πώποτ'	ἐνεγκεῖν ἐτόλμησεν οὐδεμί' οὐδένα τῶν
[10]	ἀνήλωσαν, ὑπὲρ δὲ δόξης οὐδένα	πώποτε	κίνδυνον ἐξέστησαν, ἀλλὰ καὶ τὰς
[140]	δὲ τούτοις τοιούτοις οὖσιν οὐδεὶς	πώποτε	τὴν πόλιν ἡμῶν εὖ ποιῶν
[40]	Διὸς καὶ θεῶν, ἄνδρες Ἀθηναῖοι,	πῶς	ἂν ἄνθρωπος μᾶλλον φανερὸς γένοιτ'
[0]	ἄλλως καλὸν οὔθ' ὑμῖν πρέπον.	(Πῶς	γὰρ οὐκ αἰσχρόν, ὦ ἄνδρες
[130]	παρ' ὑμῶν δωρειὰς ἀφελέσθαι ζητούντων.	(Πῶς	γὰρ οὐχὶ καὶ κατὰ τοῦτο
[80]	ὡς ἀληθῶς ἔμοιγε φαίνεται βεβαίως	πως	ἐκεῖνος φιλόπολις, ὥστε δοκῶν καὶ
[140]	νόμον, ἐγὼ μὲν οὐκ ἔχω	πῶς	ἐπαινέσω, ψέγειν δ' οὐ βούλομαι.
[40]	γένοιτ' εὔνους ὢν ὑμῖν, ἢ	πῶς	ἧττον ἄξιος ἀδικηθῆναι, ἢ πρῶτον
[70]	δ' ἄν τις εἰ παραθείη	πῶς	Θεμιστοκλῆς, ὁ τῶν καθ' ἑαυτὸν
[40]	εἰ φαίνοιτο διδοὺς καὶ μὴ	πῶς	ἰδίᾳ τὰ ὄντα σώσει προνοούμενος,
[80]	λόγῳ, μάτην τοῖς πονήσασιν εἴργασται,	πῶς	οὐ δεινὰ πάσχουσιν; (Ἵνα τοίνυν
[50]	τοίνυν Θασίους τοὺς μετ' Ἐκφάντου	πῶς	οὐκ ἀδικήσετε, ἐὰν ἀφαιρῆσθε τὴν
[120]	τῶν θεῶν ὀνόματι ποιεῖν ζητήσουσιν,	πῶς	οὐκ ἀσεβέστατον ἔργον καὶ δεινότατον
[80]	εὐεργεσίαις τι δοθέντων ἀφῃρημένοι φανήσεσθε,	πῶς	οὐκ εἰκότως αἰσχύνην ἕξετε; (Καὶ
[10]	μὴ λῦσαι τῶν ὡμολογημένων μηδέν.	Πῶς	οὖν οὐ δεινόν, ὦ ἄνδρες
[150]	τοὐπιτίμιον. Οὐκοῦν τρία τιμήματα ταῦτα.	Πῶς	οὖν οὐ σχέτλιον καὶ δεινόν,
[40]	ταῦτ' ἀκούοντες ὡς ἀναξίων ἀφαιρησόμεθα,	πῶς	οὐχ ὑπέρδεινον ποιήσομεν; (Ὁ αὐτὸς
[60]	τῶν ἄλλων μετοίκων μὴ χορηγοῖεν,	πῶς	ποτ' ἂν ἔχοιτε πρὸς τοὺς
[100]	τῶν αὑτοῦ δοῦναι μηδενὶ μηδέν,	πῶς	σέ τις φήσει τοὺς Σόλωνος
[90]	τέθεικεν αὐτός, ὑπὲρ δὲ τοῦ	πῶς	τεθήσεται ποιεῖται τὸν λόγον. ~Πρῶτον
[0]	ὧν ἂν ἐξαπατηθῶμεν, ἀλλὰ διδαχθῆναι	πῶς	τοῦτο μὴ πεισόμεθα, καὶ θέσθαι