Paragraphes
[20]	ξένων ἀτελεῖς δέκα θήσω· καὶ	μὰ	τοὺς θεούς, ὅπερ εἶπον ἀρτίως,
[90]	πᾶσιν ᾖ ταὔτ' ἀναγνῶναι καὶ	μαθεῖν	ἁπλᾶ καὶ σαφῆ τὰ δίκαια.
[160]	ἀλλ' ἵν' ἐν κεφαλαίῳ τοῦτο	μάθητε	κἀγὼ παύσωμαι λέγων, τάδε ποιήσατε·
[60]	ἐγκαλέσαι; Ἀλλ' αἰσχρὸν ἂν εἴη.	(Μάθοιτε	δὲ τοῦτο μάλιστ' ἄν, ἐκείνως
[10]	τοῦ παρόντος βουλεύσασθαι, εἰ κἀκεῖνο	μάθοιτε,	ὅτι ᾧ μόνῳ μείζους εἰσὶν
[120]	ταὐτὸ καὶ λῃτουργιῶν, τί τοῦτο	μαθὼν	προσέγραψεν; Οὐδὲ γὰρ τούτοις ἀτέλεια
[150]	σύνδικος γέγονεν. Ἐστι δὲ καὶ	μάλ'	ἔχων νόμος ὑμῖν καλῶς, οὐκ
[30]	εὖ ποιῶν, καὶ ταῦθ' ὧν	μάλισθ'	ἡμῶν ἡ πόλις δεῖται. (Ἴστε
[140]	δὲ τῷ νόμῳ σύνδικοι καὶ	μάλισθ'	οἱ δεινοὶ λέγειν ἄνδρες, Λεωδάμας
[60]	ἂν εἴη. (Μάθοιτε δὲ τοῦτο	μάλιστ'	ἄν, ἐκείνως εἰ λογίσαισθε πρὸς
[150]	ἀγορᾶς, πάντα τἄλλα διελθὼν οἷς	μάλιστ'	ἄν τινας ᾤετ' ἐπισχεῖν τοῦ
[150]	Φέρε γὰρ πρὸς Διός, τί	μάλιστ'	ἂν ἀπευξαίμεθα πάντες, καὶ τί
[150]	ἂν ἀπευξαίμεθα πάντες, καὶ τί	μάλιστ'	ἐν ἅπασι διεσπούδασται τοῖς νόμοις;
[20]	(Εἶεν. Εἰ δὲ δὴ τὰ	μάλιστ'	ἐπέλειπον οἱ χορηγεῖν οἷοί τε,
[140]	ὀνείδη φευκτέον, τοῦτο δὲ πάντων	μάλιστ'	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι. Διὰ τί;
[40]	οἱ προϋπάρχοντες τῷ ποιεῖν εὖ,	μάλιστα	δ' οἱ παρὰ τὰς χρείας,
[130]	τὰ δοκοῦντα καὶ ὄντ' αἰσχρά,	μάλιστα	δὲ ταῦτ' ἐφ' οἷς τοῖς
[150]	νομίζω, σπουδαστέον ὡς κάλλιστ' ἔχειν,	μάλιστα	δὲ τούτους δι' ὧν ἢ
[10]	καὶ οἱ τὰς ὀλιγαρχίας ἔχοντες	μάλιστα	δύνανται τιμᾶν· πλούσιον γὰρ ὃν
[0]	ΑΤΕΛΕΙΑΣ ΠΡΟΣ ΛΕΠΤΙΝΗΝ. (Ἄνδρες δικασταί,	μάλιστα	μὲν εἵνεκα τοῦ νομίζειν συμφέρειν
[20]	μὲν γὰρ εὔχομαι τοῖς θεοῖς,	μάλιστα	μὲν ἡμῖν καὶ χρήματα πολλὰ
[0]	αὐτόν, τίνος εἵνεκα, εἰ τὰ	μάλιστα	μὴ τινὲς ἀλλὰ πάντες ἦσαν
[130]	οὐχὶ καλῶς ποιήσουσιν. (Ὃ τοίνυν	μάλιστα	πάντων οἶμαι δεῖν ὑμᾶς, ὦ
[110]	ἐκεῖν' ἀγνοοῦσιν, ὅτι εἰ τὰ	μάλιστα	ταῦθ' οὕτως εἶχεν, ἀρνεῖσθαι μᾶλλον
[140]	Λεπτίνου κατὰ τὸν νόμον, ἓν	μάλιστα	τεθαύμακα πάντων, εἰ ἐκεῖν' ἠγνόηκεν,
[10]	εὐεργέταις, λύσασι τὸν νόμον, ψεύδεσθαι	μᾶλλον	αἱρήσεσθε; Ἐγὼ μὲν οὐκ ἀξιῶ.
[150]	ἔμοιγε δοκεῖ νὴ τοὺς θεούς,	μᾶλλον	ἂν παραινέσαιμ' αὑτῷ τινὰ τιμὴν
[80]	ἀντὶ τοῦ διὰ ταῦτ' ἔτι	μᾶλλον	αὐτὸν τιμᾶν καὶ τῶν ἐπὶ
[90]	χρόνον, (καὶ τὸ πρᾶγμ' οὐδὲν	μᾶλλον	δύναται πέρας ἔχειν· ψηφισμάτων δ'
[60]	ἔσεσθαι σφίσιν ἡγοῦντο; Πότερον οὖν	μᾶλλον	ἔδεισ' ὦ Λεπτίνη, τοὺς ἐχθρούς,
[80]	αὑτὸν ἐτάχθη κινδυνεύειν, παρεῖδε, καὶ	μᾶλλον	εἵλετο μὴ ζῆν ἢ καταισχῦναι
[50]	ὑμῖν βίᾳ τῶν πολλῶν, καὶ	μᾶλλον	εἵλοντο μεθ' ὑμῶν τῶν τότε
[0]	εἰδῆτ' ἐξεῖναι τιμῆσαι, εὕροιτ' ἂν	μᾶλλον	ἐκεῖνο λυσιτελοῦν. Διὰ τί; Ὅτι
[40]	παρὼν τῷ τῆς πόλεως ἀτυχήματι	μᾶλλον	ἕλοιτο τοὺς ἀτυχοῦντας καὶ τὴν
[30]	δοκεῖ. Παρὰ πᾶσι γὰρ ἀνθρώποις	μᾶλλόν	ἐστιν ἔθος διὰ τοὺς εὐεργέτας
[110]	μάλιστα ταῦθ' οὕτως εἶχεν, ἀρνεῖσθαι	μᾶλλον	ἢ λέγειν αὐτοῖς προσῆκεν. ~Οἴομαι
[60]	καὶ δὴ λελυμένας. (Πολὺ γὰρ	μᾶλλον	ἥρμοττεν τὰ δοθέντ' ἐῶντας τῶν
[110]	τῶν προγόνων ἡμῶν συγχωρήσαιμεν, τί	μᾶλλον,	οἷς ἔδομεν νῦν ἡμεῖς, διὰ
[70]	ἀρχὴν καταλύσαντα πεπαυκέναι. Ἵν' οὖν	μᾶλλον	οἷς λέγω προσέχητε, τὰ ψηφίσμαθ'
[10]	καὶ δόξαν χρηστήν, περὶ ἧς	μᾶλλον	σπουδάζετ' ἢ περὶ χρημάτων, καὶ
[40]	ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πῶς ἂν ἄνθρωπος	μᾶλλον	φανερὸς γένοιτ' εὔνους ὢν ὑμῖν,
[120]	ὑμῖν αὐτὸν ἐγὼ παρα σχήσομαι	μάρτυρα.	(Γράφων γὰρ ἀρχὴν τοῦ νόμου
[130]	προσδιώρισας ἐν τῷ νόμῳ καὶ	μαρτυρεῖ	πᾶς ὁ πρὸ τοῦ χρόνος
[70]	πάντων ὑμῶν τινὲς οἱ πρεσβύτατοι	μάρτυρές	εἰσί μοι. Πρὸς δὲ τούτοις
[90]	τοῦτον ἔλυσε γραψάμενος. Νῦν δὲ	μαρτυρίαν	καθ' ἑαυτοῦ καταλείπων ὅτι παρανομεῖ
[140]	ὧν δ' αὐτὸς ὁ δῆμος	μαρτυρίας	ἔστησεν ἐν τοῖς ἱεροῖς ἀναγράψας
[130]	καί τινες ἄλλοι δοῦλοι καὶ	μαστιγίαι,	Λυκίδας καὶ Διονύσιος, καὶ τοιούτους
[80]	μὴ καλῶς ῥηθῇ τῷ λόγῳ,	μάτην	τοῖς πονήσασιν εἴργασται, πῶς οὐ
[50]	ἐάσω· ἀλλ' ὅθ' ἡ μεγάλη	μάχη	πρὸς Λακεδαιμονίους ἐγένεθ' ἡ ἐν
[50]	τῇ πόλει βουλευσαμένων μετὰ τὴν	μάχην	μὴ δέχεσθαι τῷ τείχει τοὺς
[60]	φησὶν ἠλευθέρωσε τοὺς Ἀθηναίων συμ῎	μάχους.	Ἔστιν δὲ τοῦτο τὸ γράμμ'
[160]	τί μή· εἶτα φυλάττετε καὶ	μέ	μνησθ' ἃν ὑμῖν ἐξ ἑκατέρου
[110]	λέγοντας παραδείγματα, ὡς ἄρ' ἐκεῖνοι	μεγάλ'	εὖ παθόντες οὐδέν' ἐτίμησαν, καὶ
[40]	ταύτης τῆς τιμῆς, οὐ τῷ	μεγάλ'	ἢ θαυμάσι' ἡλίκα δοῦναι, ἀλλὰ
[140]	ὅτι ὥσπερ ἂν εἴ τις	μεγάλας	τὰς τιμωρίας τῶν ἀδικημάτων τάττοι,
[50]	παρέσχον, ἐάσω· ἀλλ' ὅθ' ἡ	μεγάλη	μάχη πρὸς Λακεδαιμονίους ἐγένεθ' ἡ
[150]	δι' ὧν ἢ μικρὰν ἢ	μεγάλην	ἔστ' εἶναι τὴν πόλιν. Εἰσὶ
[110]	οὐδὲ δι' ὧν μὲν ἐκεῖνοι	μεγάλοι	τῆς ὀλιγαρχίας καὶ δεσποτείας εἰσί,
[140]	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, δικαιοσύνης, ἀρετῆς,	μεγαλοψυχίας	ἐπιδείγματα. Μὴ τοίνυν δι' ἃ
[120]	ποιοῦσα χάριν τισὶν οὐκ ἀποδώσει.	Μεγάλων	μὲν οὖν εὐεργεσιῶν οὔθ' ὑμῖν
[160]	πᾶσιν ἀνθρώποις, καὶ μικροὶ καιροὶ	μεγάλων	πραγμάτων αἴτιοι γίγνονται. Διὸ δεῖ
[130]	τοίνυν ἴσως ἐπισύροντες ἐροῦσιν ὡς	Μεγαρεῖς	καὶ Μεσσήνιοί τινες εἶναι φάσκοντες,
[120]	τῶν αὐτῶν ἀξιώσει τοῖς τὰ	μέγιστ'	εὐεργετοῦσιν, ἢ μὴ τοῦτο ποιοῦσα
[10]	ὑμῶν ἀξίαν. ρία γὰρ τὰ	μέγιστ'	ὀνείδη κτᾶται, φθονεροὺς ἀπίστους ἀχαρίστους
[140]	ἐπὶ ταύτῃ τιμωμένοις φθονούντων. Εἶτα	μεγίστας	δίδοτ' ἐκ παντὸς τοῦ χρόνου
[150]	χρὴ πράττειν προέλοιντο, τί κωλύει	μεγίστην	εἶναι τὴν πόλιν καὶ πάντας
[150]	ἐτιμήθησαν φθονεῖν. (Ὃ δὲ δὴ	μέγιστον	ἁπάντων καὶ κοινὸν ὑπάρχει κατὰ
[40]	δ' οὐ τὸ τῆς δαπάνης	μέγιστον	ἐκείνῳ, ἀλλ' ὅτι τὴν δωρειὰν
[40]	τῷ μὲν ἔργῳ παρὰ τοὺς	μεγίστους	καιροὺς οὑτωσὶ κοινὰ τὰ ὄντα
[30]	τὰς τριάκοντα μυριάδας μυρίους δίδωσι	μεδίμνους	ἡμῖν, παρὰ δὲ τὰς δέκα
[50]	αὑτῶν σωτηρίας, ἀλλὰ πλησίον ὄντων	μεθ'	ὅπλων ἁπάντων Πελοποννησίων ἀνέῳξαν τὰς
[50]	Θάσον καὶ τὴν Λακεδαιμονίων φρουρὰν	μεθ'	ὅπλων ἐκβαλόντες καὶ Θρασύβουλον εἰσαγαγόντες
[80]	γὰρ ἐκεῖνοι μέν, ἐφ' οὓς	μεθ'	ὅπλων ἦλθεν ἐν ἐχθροῦ τάξει,
[50]	τῶν πολλῶν, καὶ μᾶλλον εἵλοντο	μεθ'	ὑμῶν τῶν τότε στρατευσαμένων, εἴ
[160]	Καὶ γὰρ ἕκαστος ὑμῶν ἰδίᾳ	μεθέξει	τῆς δόξης τῶν κοινῇ γνωσθέντων.
[140]	καὶ ὅμοιον τῷ προτέρῳ, ἢ	μεθεστάναι	καὶ λελυμάνθαι. (Πολλὰ δὲ θαυμάζων
[120]	τῶν πάντων ἀδικήσομέν τιν' ἢ	μείζον'	ἢ ἐλάττονα, δεινόν ἐστιν, ἀλλ'
[140]	τὰ Χαβρίου παρ' ὑμῖν ἔργα	μεῖζον	ἴσχυε τῶν Λεωδάμαντος λόγων, ἐπειδὴ
[100]	ἂν ἔχειν εἰπεῖν ἀληθὲς οἴομαι.	Μεῖζον,	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, Θηβαῖοι φρονοῦσιν
[20]	τῆς ἀπιστίας. Οὔκουν ὅτε πολλῷ	μείζονα	βλάψει τῶν ὠφελειῶν ὧν ἔχει,
[10]	κἀκεῖνο μάθοιτε, ὅτι ᾧ μόνῳ	μείζους	εἰσὶν αἱ παρὰ τῶν δήμων
[80]	ἀφῄρηνται, ἀλλὰ τὰς πάλαι χάριτας	μείζους	τῶν καινῶν ἐγκλημάτων πεποίηνται, ὑμεῖς
[10]	δοκεῖ. Παρὰ μὲν γὰρ ἐκείνοις	μείζων	ἐστὶν ὁ τοῦ μέλλοντος φόβος
[110]	ἀγαθῇ κέχρησθε, ἐπὶ τούτων ἄξιον	μεῖναι.	(Εἰ δὲ δεῖ παρὰ πάντα
[40]	πρῶτον μὲν ὅτι περὶ νόμου	μέλλει	φέρειν τὴν ψῆφον ᾧ μὴ
[0]	τότε, ὅταν παντελῶς μηδὲ πλέον	μέλλῃ	μηδὲν εἶναι τοῖς χρηστοῖς οὖσιν;
[160]	πόλεις κεκτημένον. Ἀλλ' οἶμαι, τὸ	μέλλον	ἄδηλον πᾶσιν ἀνθρώποις, καὶ μικροὶ
[70]	ἄνδρες Ἀθηναῖοι, μηδεὶς φθόνῳ τὸ	μέλλον	ἀκούσῃ, ἀλλ' ἂν ἀληθὲς ᾖ
[160]	ταῖς εὐπραξίαις καὶ προορωμένους τὸ	μέλλον	φαίνεσθαι. (Πολλὰ δ' ἄν τις
[160]	κατεμέμφου, τί; Μὴ καὶ τὰ	μέλλοντ'	ᾔδεις; (Ὅτι νὴ Δία πόρρω
[60]	ὡς συκοφαντούντων; Οὔκουν αἰσχρὸν εἰ	μέλλοντες	μὲν εὖ πάσχειν συκοφάντην ἂν
[10]	ἐκείνοις μείζων ἐστὶν ὁ τοῦ	μέλλοντος	φόβος τῆς παρούσης χάριτος, παρὰ
[160]	περὶ τῶν παρεληλυθότων καὶ τῶν	μελλόντων	ταὐτὰ λέγει. Μηδέν' εἶναί φησιν
[0]	ταῦτ' οὐ μικρὰν ζημίαν ὀφλήσειν	μέλλουσαν;	~Οὐ γὰρ εἰ μὴ χρήματ'
[60]	ὅστις εὖ ποιεῖν ὑμᾶς βουλήσεται,	μέλλων,	ἂν μὲν ἀποτύχῃ, παραχρῆμα δίκην
[120]	διδόναι τὰς τιμάς. Δεῖ τοίνυν	μεμερίσθαι	καὶ τὰ τῶν δωρειῶν, ἵν'
[40]	εὑρεῖν ἐθέλοντά τινα ὧν εὐεργέτητο	μεμνῆσθαι.	(Οὗτος γὰρ ἁνήρ, ὡς τὸ
[80]	τὴν ἀτέλειαν, οὓς νῦν οὗτοι	μεμφόμενοι	πάντας ἀφαιρεῖσθαι κελεύουσιν ὁμοίως, οὐκ
[30]	τί ἔχοντες ἐγκαλέσαι καὶ τί	μεμφόμενοι	τὴν ἀτέλειαν αὐτὸν ἀφῄρησθε, τί
[100]	τετελευτηκότας τῶν εὐεργετῶν, τῷ δεῖνι	μεμφόμενος	καὶ τὸν δεῖν' ἀνάξιον εἶναι
[90]	ἀκούοντες. Λαβὲ καὶ λέγε πρῶτον	μὲν	ἃ τοῦ τούτου νόμου γεγράμμεθα,
[10]	πλουσιώτατοι. Ἔστι δὲ τοῦθ' οὑτωσὶ	μὲν	ἀκοῦσαι λόγον τιν' ἔχον· εἰ
[30]	οὐδείς, ὡς ἐκεῖνος ὑπομενεῖ ἑαυτῷ	μὲν	ἀκύρους εἶναι τὰς παρ' ὑμῶν
[10]	τοῦ θέντος τὸν νόμον, τὰ	μὲν	ἄλλ' ἔγωγ' οὐκ οἶδα, οὐδὲ
[30]	τὴν ἀτέλειαν ἡμῖν. Καὶ τὰ	μὲν	ἄλλα σιωπῶ, πόλλ' ἂν ἔχων
[30]	τούτου τοῦ νόμου. Καίτοι τῶν	μὲν	ἄλλων εὐεργετῶν χρόνον τιν' ἕκαστος
[60]	τὸν πάντα χρόνον, ἵν' ἕως	μὲν	ἄν τινες ζῶσι, μηδὲν ὑφ'
[80]	νόμος οὕτω κελεύει νομοθετεῖν, γράφεσθαι	μέν,	ἄν τίς τινα τῶν ὑπαρχόντων
[0]	καὶ δι' ἐκεῖνο, ὅτι οἱ	μὲν	ἀνάξιόν τινα τιμήσαντες εὐηθείας τινὰ
[20]	ἴσμεν ἐκεῖνο δήπου, ὅτι λῃτουργήσουσιν	μέν,	ἄνπερ ἡ πόλις ᾖ, πολλοὶ
[130]	ἀποστατέον τοῦ λόγου, ὅτι τῆς	μὲν	ἀξίας, ὅτ' ἐδώκαμεν, ἦν δίκαιον
[160]	καταψηφίσησθε, ὥσπερ ἡμεῖς κελεύομεν, οἱ	μὲν	ἄξιοι παρ' ὑμῶν τὰ δίκαι'
[120]	τὰς τιμὰς καταλείπειν φήσει, οἱ	μὲν	ἁπλᾶ πάνυ καὶ δίκαι' ἂν
[60]	ποιεῖν ὑμᾶς βουλήσεται, μέλλων, ἂν	μὲν	ἀποτύχῃ, παραχρῆμα δίκην δώσειν τοῖς
[70]	μὴν οὐδ' ἐκεῖνο καλόν, ζῶντα	μὲν	αὐτὸν οὕτω τιμᾶν ὥστε τοσούτων
[110]	δὲ καὶ οὐδὲ δίκαιον. (Εἰ	μὲν	γὰρ ἀναξίους εἶναί τις φήσει
[120]	ὅταν εἶναι φῇς ἱερῶν; Τῶν	μὲν	γὰρ εἰς τὸν πόλεμον πασῶν
[40]	τοὺς καιροὺς ἐν οἷς. (Πάντες	μὲν	γάρ εἰσιν ἴσως ἄξιοι χάριν
[50]	τῶν αὐτῶν ἡ σκέψις. Ἰδίᾳ	μὲν	γὰρ ἕκαστος ἡμῶν σκοπεῖ τίς
[10]	ὁτιοῦν κρεῖττον εἶναι δοκεῖ. Παρὰ	μὲν	γὰρ ἐκείνοις μείζων ἐστὶν ὁ
[50]	ταῦθ' ὕστερον χρόνῳ παμπληθεῖ; Τὸ	μὲν	γὰρ ἐξ ἀρχῆς τι μὴ
[100]	δεσπότης ἐστὶ τῶν πολλῶν. Ἐκεῖ	μὲν	γάρ ἐστι τῆς ἀρετῆς ἆθλον
[40]	βούληται, δύναμαι σκοπούμενος εὑρεῖν. Χρήματα	μὲν	γάρ ἐστιν ἀεὶ παρ' ὑμῖν
[70]	τι τῶν δοθέντων τότε. Πολλὰ	μὲν	γάρ ἐστιν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
[20]	χρηστήν, οὐ καλῶς φρονεῖ. Ἐγὼ	μὲν	γὰρ εὔχομαι τοῖς θεοῖς, μάλιστα
[110]	ἐν ᾧ ταῦτα γέγραπται. Τότε	μὲν	γὰρ ἡ πόλις ἡμῶν καὶ
[70]	τὰ τείχη στῆσαι Θεμιστοκλέους· ὁ	μὲν	γὰρ λαθών, ὁ δὲ νικήσας
[130]	δ' οὗτοι τοῦτο φήσουσι δεῖξαι	μὲν	γὰρ οὐκ ἔχουσιν, δεῖ κεκολασμένους
[130]	παθεῖν κατ' ἄνδρα κριθέντας. Ἐγὼ	μὲν	γὰρ οὐχ ὑπολαμβάνω ταῦτα καλῶς
[10]	οἱ πρόγονοι. Τεκμήριον δέ· χρήματα	μὲν	γὰρ πλεῖστά ποτε κτησάμενοι πάνθ'
[20]	πόλει, πάντες ἂν ὁμολογήσειαν· παρὰ	μὲν	γὰρ τὰς ἐπὶ τῶν χορηγιῶν
[110]	ὕστερον μηδὲν ἐγκαλοῦντες ἀφαιρούμενοι. Εἰ	μὲν	γάρ τις ἔχει δεῖξαι κἀκείνους
[20]	ἀμφότερ' οὐχὶ δίκαιον λέγειν. Εἰ	μὲν	γάρ τις ἔχει πολλὰ μηδὲν
[0]	ὑμᾶς τε καὶ τούτους. Ἐν	μὲν	γὰρ τῷ γράψαι Μηδέν' εἶναι
[10]	ἀφαιρεῖται νῦν τῷ νόμῳ. Τῇ	μὲν	γὰρ χρείᾳ τῇ τῶν εὑρισκομένων
[20]	Ἐγὼ μὲν ἐκεῖν' οἶμαι. Νῦν	μέν	γε τὸν χρόνον, ὃν ἂν
[30]	ἔδοτ' αὐτοῖς. ~Ἔστι γὰρ γένει	μὲν	δήπου ὁ Λεύκων ξένος, τῇ
[100]	ἡμῖν. Διὰ τί; Ὅτι τὰς	μὲν	διὰ τῶν ὀλίγων πολιτείας τὸ
[150]	καθαρὸν διώρισεν εἶναι. Εἶτ' ἀποκτεῖναι	μὲν	δικαίως ἔν γε τοῖς παρ'
[130]	αὐτῶν, ὡς ἔοικεν, ἐχθρός, τῷ	μὲν	Διό φαντος, τῷ δ' Εὔβουλος,
[110]	καὶ ἀπαιδεύτους ἡγεῖσθ' εἶναι, πονηροὺς	μὲν	διότι καταψεύδονται τῶν προγόνων ὑμῶν
[100]	εἰ ἄρ' εὔξασθαι δεῖ, τοὺς	μὲν	ἑαυτοὺς ἀγαθόν τι ποιοῦντας μήτε
[40]	ἧττον ἄξιος ἀδικηθῆναι, ἢ πρῶτον	μὲν	εἰ παρὼν τῷ τῆς πόλεως
[40]	δεινόν ἐστιν. Εἰ γὰρ οἱ	μὲν	εἰδότες καὶ παθόντες ἄξια τούτων
[30]	περὶ τοῦ Λεύκωνος. ΨΗΦΙΣΜΑΤΑ. (Ὡς	μὲν	εἰκότως καὶ δικαίως τετύχηκεν τῆς
[90]	Ὅταν ταῦτα λέγῃ δήπου, ὁμολογεῖ	μὲν	εἶναι βελτίω καὶ δικαιότερον τόνδε
[100]	πάντες οἱ τοιοῦτοι λόγοι παροξυντικοὶ	μὲν	εἶναι πρὸς τὸ τὰς ἀτελείας
[0]	ΠΡΟΣ ΛΕΠΤΙΝΗΝ. (Ἄνδρες δικασταί, μάλιστα	μὲν	εἵνεκα τοῦ νομίζειν συμφέρειν τῇ
[10]	τούτων, ὡς αἱ λῃτουργίαι νῦν	μὲν	εἰς πένητας ἀνθρώπους ἔρχονται, ἐκ
[60]	ὑπαρχουσῶν δωρειῶν ἀφαιρεῖταί τι; Ἐγὼ	μὲν	ἐκεῖν' οἶμαι. Ἀλλ' ἵνα μὴ
[20]	εὐεργέτας ἀφελέσθαι τὰ δοθέντα; Ἐγὼ	μὲν	ἐκεῖν' οἶμαι. Νῦν μέν γε
[110]	ἐνθάδε λυμαίνεσθαι, οὐδὲ δι' ὧν	μὲν	ἐκεῖνοι μεγάλοι τῆς ὀλιγαρχίας καὶ
[20]	τῶν ἐννέ' ἀρχόντων. Οὐκοῦν οἱ	μὲν	ἐλάττω κεκτημένοι τοῦ τριηραρχίας ἄξι'
[30]	ἀντιγράφους ἐστήσαθ' ὑμεῖς κἀκεῖνος, τὴν	μὲν	ἐν Βοσπόρῳ, τὴν δ' ἐν
[110]	ἑνὶ τῶν τότε χρησίμων, ἑκατὸν	μὲν	ἐν Εὐβοίᾳ πλέθρα γῆς πεφυτευμένης
[40]	ἐπ' ἀμφότερα, εἰ μὴ τοὺς	μὲν	ἐν κινδύνῳ καθεστηκότας καὶ πράξεις
[40]	καὶ εἴ τις ἄλλος εὖ	μὲν	ἐποίησεν ὑμᾶς εὖ πράττων, εἰς
[40]	αὑτόν. (Τοῦτον μέντοι τὸν τῷ	μὲν	ἔργῳ παρὰ τοὺς μεγίστους καιροὺς
[90]	τούτων τεθῆναι. Λέγε. ΝΟΜΟΣ. Ταῦτα	μέν	ἐσθ' ἃ τοῦ τούτου νόμου
[90]	νοῦν. Λέγε. ΝΟΜΟΣ. (Ἐπίσχες. Τοῦτο	μέν	ἐστιν ἐν τοῖς οὖσι νόμοις
[60]	τῶν ἄλλων χωρίων, ἃ Φιλίππῳ	μέν	ἐστιν ὑπήκοα, ὑμῖν δ' ἐχθρά,
[60]	συκοφαντούντων; Οὔκουν αἰσχρὸν εἰ μέλλοντες	μὲν	εὖ πάσχειν συκοφάντην ἂν τὸν
[40]	προσῆκεν, ἀδικοῦντα. Λέγε. ΨΗΦΙΣΜΑ. (Τὰς	μὲν	εὐεργεσίας ἀνθ' ὧν εὕρετο τὴν
[100]	μήθ' ὑμεῖς τἀναντία τούτοις τοὺς	μὲν	εὐεργέτας τιμῶντες, παρὰ δὲ τῶν
[130]	ποιοῦντες φανήσεσθε; Καὶ μὴν πάντα	μὲν	εὐλαβεῖσθαι δεῖ ποιεῖν τὰ δοκοῦντα
[40]	νῦν ἀπέχειν τὴν πόλιν, ταῦτα	μὲν	εὐχέσθω τοῖς θεοῖς, κἀγὼ συνεύχομαι,
[80]	εὐεργέτας γεγενημένοι. Εἰ γὰρ ἐκεῖνοι	μέν,	ἐφ' οὓς μεθ' ὅπλων ἦλθεν
[50]	τὸ ψήφισμ' αὐτοῖς. ΨΗΦΙΣΜΑ. (Ἃ	μὲν	ἐψηφίσασθε τοῖς φεύγουσιν δι' ὑμᾶς
[20]	γὰρ εὔχομαι τοῖς θεοῖς, μάλιστα	μὲν	ἡμῖν καὶ χρήματα πολλὰ γενέσθαι,
[140]	καλῶς ἐποίει. Μὴ τοίνυν ἃ	μὲν	ἦν ἀμάρτυρα, ταῦτ' ἐπὶ τῇ
[40]	ἐγκαλέσαι; (Οὐ γὰρ εἰ ἕτεροι	μὲν	ἦσαν οἱ τότε σωθέντες ὑπ'
[90]	τὸν τρόπον προστάξας νομοθετεῖν, τοὺς	μὲν	θεσμοθέτας τοὺς ἐπὶ τοὺς νόμους
[100]	(Τίνες οὖν εἰσιν αὗται; Τὰς	μὲν	καθ' ἕκαστον ἐάσω, μίαν δ'
[30]	ἢ δεδώκατε συνθήκας, αἷς ὁ	μὲν	Λεύκων ἐμμένων φανεῖται καὶ ποιεῖν
[20]	ἄρα δεινόν, εἰ ἐν κοινῷ	μὲν	μηδ' ὁτιοῦν ὑπάρχει τῇ πόλει,
[140]	δ' ἡλίκα τούτου θεωρήσατε. Πρῶτον	μὲν	μόνοι τῶν πάντων ἀνθρώπων ἐπὶ
[100]	ὁμοίων, παρὰ δ' ἡμῖν ταύτης	μὲν	ὁ δῆμος κύριος, καὶ ἀραὶ
[90]	ὃν ἂν τύχῃ τρόπον, τοσοῦτοι	μὲν	οἱ ἐναντίοι σφίσιν αὑτοῖς εἰσὶ
[60]	τότε καὶ τὸ Βυζάντιον Λακεδαιμονίοις	μὲν	οἰκεῖα, ὑμῖν δ' ἀλλότρια, παραδώσειν
[40]	κἀγὼ συνεύχομαι, λογιζέσθω δὲ πρῶτον	μὲν	ὅτι περὶ νόμου μέλλει φέρειν
[50]	γε καὶ δέω. Ἀλλὰ πάντας	μὲν	οὐδ' ἂν ἐγχειρήσαιμ' ἐξετάζειν ὅσοι
[90]	ὄντων δικαίων τὸ πλῆθος, οὑτοσὶ	μὲν	οὐδ' ὁτιοῦν ἐποίησε Λεπτίνης· οὐδὲ
[140]	ὑπὸ σοῦ παρεσκευάσθη; Ἀλλὰ ταῦτα	μὲν	οὐδὲ λέγειν καλόν. (ρηνται δὲ
[0]	ὑπὲρ τοῦ νόμου λέγῃ, δίκαιον	μὲν	οὐδὲν ἐρεῖ περὶ αὐτοῦ, φήσει
[10]	τέλους εἰσὶ τούτου· οὐκοῦν τούτων	μὲν	οὐδετέρων οὐδεὶς διὰ τὸν νόμον
[10]	νόμον, ψεύδεσθαι μᾶλλον αἱρήσεσθε; Ἐγὼ	μὲν	οὐκ ἀξιῶ. (Τὸ μὲν τοίνυν
[140]	κύριον ποιεῖν τὸν νόμον, ἐγὼ	μὲν	οὐκ ἔχω πῶς ἐπαινέσω, ψέγειν
[0]	προβουλεύειν μήτε χειροτονεῖν μηδέν; Ἐγὼ	μὲν	οὐκ οἶμαι· οὐ γάρ ἐσμεν
[70]	καὶ τῷ υἱεῖ κατέλιπεν; Ἐγὼ	μὲν	οὐκ οἴομαι. Καὶ γὰρ ἂν
[50]	τῶν πρεσβυτέρων αὐτὸς ἀκήκοα. Τὰ	μὲν	οὖν ἄλλ' ὅσα χρησίμους ὑμῖν
[50]	τις ἄν, ἀλλ' ἔργῳ. Ὅταν	μὲν	οὖν εὖ πάσχειν δέῃ, τὸν
[120]	χάριν τισὶν οὐκ ἀποδώσει. Μεγάλων	μὲν	οὖν εὐεργεσιῶν οὔθ' ὑμῖν συμφέρει
[70]	ἂν φῆσαι καλῶς ἔχειν. Ἴστε	μὲν	οὖν ἴσως, καὶ ἄνευ τοῦ
[70]	μνησθῆναι τῶν πεπραγμένων αὐτῷ. (Ὃν	μὲν	οὖν τρόπον ὑμᾶς ἔχων πρὸς
[20]	τοῦθ' ἅπαξ ποιήσας ἀπηλλάξεται; Ἐγὼ	μὲν	οὐχ ὁρῶ. Τῆς δέ γ'
[110]	οὐδὲν εἰργασμένοι, ἀλλ' οἱ δόντες	μέν,	πάλιν δ' ὕστερον μηδὲν ἐγκαλοῦντες
[90]	ὡς καλῶς κελεύει τιθέναι, πρῶτον	μὲν	παρ' ὑμῖν, ἐν τοῖς ὀμωμοκόσιν,
[70]	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, εἰ αἱ	μὲν	παρὰ τοῖς ἄλλοις δωρειαὶ βέβαιοι
[80]	χρόνον. ~Ἐπειδὴ δὲ τοὐναντίον ἑπτακαίδεκα	μὲν	πόλεις εἷλεν, ἑβδομήκοντα δὲ ναῦς
[70]	γὰρ ἂν ἄλογον εἴη· μίαν	μὲν	πόλιν εἰ ἀπώλεσεν ἢ ναῦς
[140]	ἂν ὑμῖν δίκαια φαίνηται. Πρῶτον	μὲν	πρὸς Λεωδάμαντα. Οὗτος ἐγράψατο τὴν
[160]	μηδεὶς ἂν νεμεσήσαι, καὶ τἀγαθὰ	μὲν	προσδοκᾶν καὶ τοῖς θεοῖς εὔχεσθαι
[100]	οὐ συνιέναι. Εἰ γὰρ ὁ	μὲν	Σόλων ἔθηκεν νόμον ἐξεῖναι δοῦναι
[60]	ἀνθρώπους ἰδεῖν καὶ ἀκοῦσαι τὰς	μὲν	συμφοράς, αἷς δι' ὑμᾶς ἐχρήσανθ'
[150]	εἰ δὲ μή, γελοῖον νόμῳ	μὲν	συνδικεῖν, νόμον δ' αὐτοὺς παραβαίνειν
[140]	ἂν πάντων συμβαίη, εἰ τότε	μὲν	τὰ Χαβρίου παρ' ὑμῖν ἔργα
[50]	γὰρ ἀνθρώπων οἱ πλεῖστοι κτῶνται	μὲν	τἀγαθὰ τῷ καλῶς βουλεύεσθαι καὶ
[80]	γὰρ ὑμῖν ἁρμόττει δοκεῖν παρὰ	μὲν	τὰς εὐεργεσίας οὕτω προχείρως ἔχειν
[30]	ἄν τις ἴδοι. Οὐκοῦν παρὰ	μὲν	τὰς τριάκοντα μυριάδας μυρίους δίδωσι
[50]	τὸν νόμον καταγνοίη, οἳ παρὰ	μὲν	τὰς χρείας οὕτω φιλάνθρωποι καὶ
[20]	ἀλογίστως ὥστ' ἐπιχειροῦσι λέγειν πρὸς	μὲν	ταῦτ' οὐδέν, ἄλλα δὲ τοιαδί,
[90]	εἶναι. (Καὶ γάρ τοι τότε	μέν,	τέως τὸν τρόπον τοῦτον ἐνομοθέτουν,
[120]	τούτου. Ἐγὼ δ' ὑπὲρ ὧν	μὲν	τῇ πόλει καταλείπειν φήσει, τοσοῦτο
[90]	οὐ τεθήσεσθαι. (Ἐγὼ δ' ὅτι	μὲν	τῇ ὑμετέρᾳ ψήφῳ τοῦ τούτου
[0]	αἰσχρόν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, κατὰ	μὲν	τὴν ἀγορὰν ἀψευδεῖν νόμον γεγράφθαι,
[120]	τὸν τρόπον, λαβέ μοι πρῶτον	μὲν	τῆς στήλης τἀντίγραφα, εἶτα τὴν
[120]	τις ἀφεθήσεται. Ἐγὼ δὲ τὸ	μέν	τινας, οἷς ὁ δῆμος ἔδωκεν,
[0]	τῷ λόγῳ. (Ἐγὼ δ' ὅτι	μὲν	τινῶν κατηγοροῦντα πάντας ἀφαιρεῖσθαι τὴν
[160]	Θαυμάζω δ' ἔγωγε, εἰ τοῖς	μὲν	τὸ νόμισμα διαφθείρουσιν θάνατος παρ'
[80]	ΤΩΝ ΧΑΒP ΙΟΥ ΤΙΜΩΝ. (Οὓς	μὲν	τοίνυν ἀδικήσετε, εἰ μὴ λύσετε
[140]	πρότεροι τοῦδε οὐκ ἐπεξῆλθον. Εἰ	μὲν	τοίνυν ἐγκαλῶν αὐτοῖς λέγεις ὅτι
[100]	τεθήσεται ποιεῖται τὸν λόγον. ~Πρῶτον	μὲν	τοίνυν εἰσὶν αὐτῷ κατὰ τοῦ
[140]	ποιεῖν ἀγαθὸν παρεσκευάσθαι δόξει. Εἰ	μὲν	τοίνυν ἠγνόησε ταῦτα γένοιτο γὰρ
[50]	τοῦ περὶ τούτων λέγειν. (Τοῦτο	μὲν	τοίνυν Θασίους τοὺς μετ' Ἐκφάντου
[160]	ἵν' ἕλησθε τὰ κρείττω. (Ἂν	μὲν	τοίνυν καταψηφίσησθε, ὥσπερ ἡμεῖς κελεύομεν,
[60]	τῆς πόλεως πολίτας εἶναι. (Πρῶτον	μὲν	τοίνυν Κόνωνα σκοπεῖτε, εἰ ἄρ'
[70]	ποιῆσαι, ταῦθ' ὑπομνῆσαι πειράσομαι. (Ἐνίκησεν	μὲν	τοίνυν Λακεδαιμονίους ναυμαχίᾳ καὶ πεντήκοντα
[90]	καὶ δοῦναι καὶ μή. Ὡς	μὲν	τοίνυν οὐχὶ καλῶς οὗτος ἔχει
[10]	μὴ τούτῳ προσέχωμεν, ἀφήσει. Οἱ	μὲν	τοίνυν πλουσιώτατοι τριηραρχοῦντες ἀεὶ τῶν
[10]	Ἐγὼ μὲν οὐκ ἀξιῶ. (Τὸ	μὲν	τοίνυν τῆς πόλεως ἦθος, ὦ
[130]	τοὺς ἀγαθόν τι ποιήσαντας. Ὅτι	μὲν	τοίνυν τοῦθ' ἕν τι τῶν
[110]	τὸ ψήφισμα τουτί. ΨΗΦΙΣΜΑ. (Ὅτι	μὲν	τοίνυν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, καὶ
[100]	ποιεῖν. Εἶτα καὶ Λακεδαιμόνιοι τῶν	μὲν	τοιούτων ἀφεστᾶσιν, ἄλλαι δέ τινες
[10]	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, εἰ τότε	μὲν	τοῖς ἠδικηκόσιν ὑμᾶς ὑπὲρ τοῦ
[110]	τιμαὶ καὶ τἄλλα πάντα τὰ	μὲν	τότ' ἦν ἐπὶ τοῖς τότ'
[0]	λυσιτελοῦν. Διὰ τί; Ὅτι ἐκ	μὲν	τοῦ πλείονας ἢ προσήκει τιμᾶν
[120]	Οὐδεμίαν δήπου. Μὴ τοίνυν διὰ	μὲν	τοῦ τῶνδε κατηγορεῖν ὡς φαύλων
[10]	(Λόγων δὲ γιγνομένων καὶ τῶν	μὲν	τοὺς δανεισαμένους ἀποδοῦναι κελευόντων, τοὺς
[150]	γάρ, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πάντας	μὲν	τοὺς νόμους ὑμῖν, ὡς ἐγὼ
[140]	δίκαιον εἶναί φημι, τὸ ὅτε	μὲν	τούτῳ ταῦτ' ἔμελλεν ὑπάρχειν λαβόντι,
[80]	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ὅταν τὰ	μὲν	τρόπαι' ἑστήκῃ δῆλα πᾶσιν ἀνθρώποις,
[160]	οὔτε τῶν ἄλλων, ὅτι ἐν	μὲν	τῷ δικαστηρίῳ Λεπτίνης πρὸς ἡμᾶς
[20]	Ἁρμοδίου καὶ Ἀριστογείτονος, καὶ ἐν	μὲν	τῷ Μηδένα πάντας περιλαμβάνειν τοὺς
[60]	Βυζαντίοις ἐγράφη. Λέγε. ΨΗΦΙΣΜΑΤΑ. (Ἠκούσατε	μὲν	τῶν ψηφισμάτων, ὦ ἄνδρες δικασταί.
[20]	τριηραρχιῶν οὐδείς ἐστ' ἀτελής, οἶμαι	μὲν	ὑμᾶς εἰδέναι πάντας, ὅμως δὲ
[0]	πότερόν ποτε λυσιτελέστερόν ἐστι κυρίους	μὲν	ὑμᾶς εἶναι τῆς δωρειᾶς, ἐξαπατηθέντας
[80]	ὢν ἀσφαλέστατος στρατηγὸς ἁπάντων, ὑπὲρ	μὲν	ὑμῶν, ὁπόθ' ἡγοῖτο, ἐχρῆτο τούτῳ,
[90]	τὸν τρόπον τοῦτον ἐνομοθέτουν, τοῖς	μὲν	ὑπάρχουσι νόμοις ἐχρῶντο, καινοὺς δ'
[60]	γράμμ' ὦ ἄνδρες δικασταί, ἐκείνῳ	μὲν	φιλοτιμία πρὸς ὑμᾶς αὐτούς, ὑμῖν
[160]	ἀποψηφίσησθε, ὃ μὴ ποιήσαιτε, οἱ	μὲν	χρηστοὶ διὰ τοὺς φαύλους ἀδικήσονται,
[140]	λαβόντες ἀφῃρῆσθαι. ~Ἔστι δὲ πάντα	μὲν	ὡς ἔπος εἰπεῖν ὀνείδη φευκτέον,
[30]	παρ' ὑμῶν δωρειάς, ὑμῖν δὲ	μένειν	τὰς παρ' ἑαυτοῦ. Οὐκοῦν πρὸς
[60]	τῶν ἀτυχημάτων ἀφαιρεῖν ἢ τούτων	μενόντων	τὰς δωρειὰς ἀφαιρεῖσθαι. Φέρε γὰρ
[70]	παρὰ τοῖς ἄλλοις δωρειαὶ βέβαιοι	μένουσιν	αὐτῷ, τῆς δὲ παρ' ὑμῶν
[100]	ἀτελείας ὑμᾶς ἀφελέσθαι πεῖσαι, οὐ	μέντοι	δίκαιοί γ' οὐδαμῇ. Οὐ γὰρ
[130]	νόμος δέδωκε τὴν ἀτέλειαν. (Πρόξενοι	μέντοι	πολλοὶ διὰ τῶν πολιτευομένων γεγόνασι
[110]	καὶ τότε τοὺς ἀγαθούς· αἱ	μέντοι	τιμαὶ καὶ τἄλλα πάντα τὰ
[40]	ἕξει τὸ καθ' αὑτόν. (Τοῦτον	μέντοι	τὸν τῷ μὲν ἔργῳ παρὰ
[30]	διὰ τοὺς φαύλους τοὺς ὁμολογου	μένως	ἀξίους χάριτος τὰ δοθέντ' ἀφαιρεῖσθαι.
[20]	κομίζεσθε, καὶ δίδοτ' ἐν τιμῆς	μέρει	ταῦθ' ἃ καὶ μὴ λαβοῦσιν
[20]	ἐπὶ τῶν χορηγιῶν δαπάνας ἡμέρας	μέρος	μικρὸν ἡ χάρις τοῖς θεωμένοις
[110]	ἂν οἴεσθε νῦν τὸ τρίτον	μέρος	τούτων ἀντὶ τῆς ἀτελείας ἑλέσθαι;
[100]	ἀγχιστείας, ἀλλ' ἵν' εἰς τὸ	μέσον	καταθεὶς τὴν ὠφέλειαν ἐφάμιλλον ποιήσῃ
[130]	ἐπισύροντες ἐροῦσιν ὡς Μεγαρεῖς καὶ	Μεσσήνιοί	τινες εἶναι φάσκοντες, ἔπειτ' ἀτελεῖς
[10]	βελτίους. (Τό τε γὰρ μὴ	μετ'	αἰσχύνης ὡς κολακεύοντα λαμβάνειν, ἀλλ'
[50]	(Τοῦτο μὲν τοίνυν Θασίους τοὺς	μετ'	Ἐκφάντου πῶς οὐκ ἀδικήσετε, ἐὰν
[50]	ὅταν διδῶμεν, δεῖ σκοπεῖν, οὐ	μετὰ	ταῦθ' ὕστερον χρόνῳ παμπληθεῖ; Τὸ
[90]	κατὰ τῶν ἢ παρακρουσαμένων ἢ	μετὰ	ταῦτ' ἀδικούντων ἢ ὅλως ἀναξίων,
[50]	δ' ἡ πρὸς Λακεδαιμονίους εἰρήνη	μετὰ	ταῦτ' ἐγένετο, ἡ ἐπ' Ἀνταλκίδου,
[60]	εἰρήνην; Ὧν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,	μετὰ	ταῦτ' ἐκπεσόντων ἐψηφίσασθ' ἅπερ, οἶμαι,
[70]	ἐν Κύπρῳ τρόπαι' ἔστησεν καὶ	μετὰ	ταῦτ' ἐν Αἰγύπτῳ, καὶ ὅτι
[130]	λαμβάνειν, ὅτε τούτων οὐδεὶς ἀντεῖπεν,	μετὰ	ταῦτα δ' ἐᾶν, εἴ τι
[20]	δίδωσι τὴν ἀνάπαυσιν αὐτοῖς μόνον,	μετὰ	ταῦτα δ' οὐδὲν ἔλαττον ἕκαστος
[60]	ἐξήλασεν ἐκ τῶν νήσων, καὶ	μετὰ	ταῦτα δεῦρ' ἐλθὼν ἀνέστησε τὰ
[40]	αὐτοὺς ἀποθανεῖν αἰτιώτατος ἐγένετο. Καὶ	μετὰ	ταῦτα, δοθείσης ἀτελείας αὐτῷ διὰ
[50]	τῶν ἐν τῇ πόλει βουλευσαμένων	μετὰ	τὴν μάχην μὴ δέχεσθαι τῷ
[60]	κατὰ τὴν αὐτὴν ἡλικίαν ὄντων,	μετὰ	τὴν τοῦ δήμου κάθοδον τὴν
[100]	παρὰ δὲ τῶν πολιτῶν λόγῳ	μετὰ	τῶν νόμων τὰ δίκαια λαμβάνοντες.
[100]	ἆθλον τῆς πολιτείας κυρίῳ γενέσθαι	μετὰ	τῶν ὁμοίων, παρὰ δ' ἡμῖν
[110]	μὴ προσήκοντα πράγματα τοὺς λόγους	μετα	φέρῃ, δυσχερεῖς ἀνάγκη φαίνεσθαι. (Ὡς
[30]	ἀφῃρημένους αὐτὸν καὶ μηδ' ἂν	μεταδόξῃ	ποτὲ ψηφισαμένους ἐξεῖναι δοῦναι; Ἆρ'
[10]	δῆμον ἑλέσθαι συνεισενεγκεῖν αὐτὸν καὶ	μετασχεῖν	τῆς δαπάνης, ὥστε μὴ λῦσαι
[120]	ὄνομ' ἐπὶ τὸ τῶν ἱερῶν	μεταφέροντες	ἐξαπατᾶν ζητοῦσι, Λεπτίνην ὑμῖν αὐτὸν
[100]	ὃν τρόπον Ὀρχομενὸν διέθηκαν οὕτω	μεταχειριζόμενοι,	μήθ' ὑμεῖς τἀναντία τούτοις τοὺς
[40]	οἰομένας πόλεις. Οὐ γὰρ ἂν	μετέπιπτε	τὰ πράγματ' ἐπ' ἀμφότερα, εἰ
[0]	τοῦ χρόνου. Εἶθ' ἧς πᾶσι	μέτεστι	τὸ ἥμισυ καὶ τοῖς μηδ'
[140]	ὅτι τῇ φύσει τούτων ὀλίγοις	μέτεστιν,	ἐφθονήσατε τοῖς ἔχουσιν, οὐδ' ἐλάττους
[130]	αὐτοὺς εἶναι. Τίνος; Ἢ τοῦ	μετοικίου;	Τοῦτο γὰρ λοιπόν. Οὐ δήπου,
[10]	παρ' ἡμῖν αἵ τε τῶν	μετοίκων	λῃτουργίαι καὶ αἱ πολιτικαί, ὧν
[20]	νὴ Δί' εἰς τὰς τῶν	μετοίκων	λῃτουργίας εἰσποιεῖ πολλούς. Ἀλλ' ἐὰν
[60]	εἴ τινες μόνοι τῶν ἄλλων	μετοίκων	μὴ χορηγοῖεν, πῶς ποτ' ἂν
[20]	εἶναι τοῦτο, ἀλλὰ καὶ τῶν	μετοίκων	πλείονας ἢ τοσούτους, ἐὰν ὁ
[160]	πραγμάτων αἴτιοι γίγνονται. Διὸ δεῖ	μετριάζειν	ἐν ταῖς εὐπραξίαις καὶ προορωμένους
[120]	οὔτ' ἴσως ῥᾴδιον αἰτίῳ γενέσθαι·	(μετρίων	δὲ καὶ ὧν ἂν ἐν
[150]	οὐχ οὗτος ἐχρήσατο τούτῳ τῷ	μέτρῳ,	ἀλλ' ἐάν τις ἀπαιτήσῃ χάριν
[160]	καὶ προσέχειν τὸν νοῦν, ὅπως	μὴ	βιασθῆθ' ἁμαρτάνειν. Πολλὰ γὰρ ὑμεῖς,
[110]	δεῖ γὰρ οὕτω λέγειν καὶ	μὴ	βλασφημεῖν. Καίτοι τίν' οὐκ ἂν
[150]	νόμον; (Μηδαμῶς, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι·	μὴ	βούλεσθε δοκεῖν πλείω πεποιῆσθαι σπουδὴν
[30]	τὸν δῆμον καθίστησ' ἑνὸς ἀνδρός.	(Μὴ	γὰρ οἴεσθ' ὑμῖν ἄλλο τι
[150]	δεῖ πειθομένους φαίνεσθαι· εἰ δὲ	μή,	γελοῖον νόμῳ μὲν συνδικεῖν, νόμον
[150]	ἅπασι διεσπούδασται τοῖς νόμοις; Ὅπως	μὴ	γενήσονται οἱ περὶ ἀλλήλους φόνοι,
[50]	πόλει βουλευσαμένων μετὰ τὴν μάχην	μὴ	δέχεσθαι τῷ τείχει τοὺς στρατιώτας,
[130]	ἐστ' εἶναι καὶ ἀτέλειαν εὑρῆσθαι.	Μὴ	δὴ παραγόντων ὑμᾶς, μηδ' ὅτι
[130]	οὐδεὶς πρόξενος ὢν ἀτελής, ὅτῳ	μὴ	διαρρήδην ἀτέλειαν ἔδωκεν ὁ δῆμος.
[20]	μήτε τῶν ξένων εἶναι ἀτελῆ,	μὴ	διῃρῆσθαι δ' ὅτου ἀτελῆ, χορηγίας
[20]	ἐν δὲ τῷ Τῶν ξένων	μὴ	διορίζειν τῶν οἰκούντων Ἀθήνησιν, ἀφαιρεῖται
[110]	γὰρ οἱ μὴ δόντες ἃ	μὴ	δόκει δεινόν εἰσιν οὐδὲν εἰργασμένοι,
[90]	ἐπὶ καιροῦ τεθέντας, ὅπως ἔτυχον,	μὴ	δοκιμασθέντας κυρίους εἶναι. (Καὶ γάρ
[110]	ἀφαιρε θεῖεν; (Οὐ γὰρ οἱ	μὴ	δόντες ἃ μὴ δόκει δεινόν
[50]	μὲν γὰρ ἐξ ἀρχῆς τι	μὴ	δοῦναι γνώμῃ χρησαμένων ἔργον ἀνθρώπων
[20]	(Καὶ μὴν περὶ τοῦ γε	μὴ	εἶναι χρήματα κοινὰ τῇ πόλει,
[160]	ὑμῖν τοῦ νόμου καὶ τί	μή·	εἶτα φυλάττετε καὶ μέ μνησθ'
[100]	εὖ, (σὺ δὲ τοὐναντίον εἰσενήνοχας	μὴ	ἐξεῖναι τῷ δήμῳ τῶν αὑτοῦ
[150]	ἐργασία τισὶν ᾖ καὶ συκοφαντία,	μὴ	ἐξεῖναι ὑπὸ τοῦ δήμου χειροτονηθέντα
[150]	παθεῖν ἢ ἀποτεῖσαι· ἀμφότερα δὲ	μὴ	ἐξέστω. (Ἀλλ' οὐχ οὗτος ἐχρήσατο
[80]	κινδυνεύειν, παρεῖδε, καὶ μᾶλλον εἵλετο	μὴ	ζῆν ἢ καταισχῦναι τὰς παρ'
[130]	(Εἰ δὲ τοῦτο φεύξονται καὶ	μὴ	θελήσουσι ποιεῖν, σκοπεῖτ' ὦ ἄνδρες
[160]	τὰ πρὸ τοῦ κατεμέμφου, τί;	Μὴ	καὶ τὰ μέλλοντ' ᾔδεις; (Ὅτι
[80]	τίς τινα τῶν ὑπαρχόντων νόμων	μὴ	καλῶς ἔχειν ἡγῆται, παρεισφέρειν δ'
[80]	ὑπ' ἐκείνων, ἂν ὑφ' ἡμῶν	μὴ	καλῶς ῥηθῇ τῷ λόγῳ, μάτην
[80]	εὖ τὸν λοιπὸν χρόνον εἴτε	μή;	(Λαβὲ δὴ καὶ τὸ τῷ
[20]	τιμῆς μέρει ταῦθ' ἃ καὶ	μὴ	λαβοῦσιν ἔστιν ἔχειν τοῖς τοῦ
[120]	πεῖσαι, βέλτιόν ἐστι προειπεῖν, ἵνα	μὴ	λάθητ' ἐξαπατηθέντες. Ἐροῦσ' ὅτι ταῦθ'
[100]	δοκούντων ἔχειν νόμων Σόλωνός ἐστι,	μὴ	λέγειν κακῶς τὸν τεθνεῶτα, μηδ'
[100]	οὐ λόγος· αὐτὸς θέτω, καὶ	μὴ	λεγέτω τοῦθ' ὡς οὐ θήσομεν
[70]	πόλλ' ἐκείνου στρατηγοῦντος. Ἵνα δὲ	μὴ	λέγων παραλίπω τι τῶν πεπραγμένων
[40]	(Οὐ τοίνυν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,	μὴ	Λεύκων ἀδικηθῇ μόνον δεῖ σκοπεῖν,
[90]	αὐτῶν ὑμῖν εἰσίν. Ἵν' οὖν	μὴ	λόγον λέγω μόνον, ἀλλὰ καὶ
[70]	ἐπαίνου, δι' ἃ πάντα προσήκει	μὴ	λύειν τὰς ἐπὶ τούτοις δοθείσας
[40]	μέλλει φέρειν τὴν ψῆφον ᾧ	μὴ	λυθέντι δεήσει χρῆσθαι, δεύτερον δ'
[50]	εὖ διὰ τὸν νόμον, εἰ	μὴ	λυθήσεται, τὰ δοθέντ' ἀφαιρεθήσονται· ἓν
[10]	καὶ μετασχεῖν τῆς δαπάνης, ὥστε	μὴ	λῦσαι τῶν ὡμολογημένων μηδέν. Πῶς
[80]	(Οὓς μὲν τοίνυν ἀδικήσετε, εἰ	μὴ	λύσετε τὸν νόμον, πρὸς πολλοῖς
[10]	οὔσας βελτίους. (Τό τε γὰρ	μὴ	μετ' αἰσχύνης ὡς κολακεύοντα λαμβάνειν,
[130]	πεπονθὼς ὁ Χαβρίας φανείη, εἰ	μὴ	μόνον ἐξαρκέσει τοῖς τὰ τοιαῦτα
[80]	εὐεργεσίας οὕτω προχείρως ἔχειν ὥστε	μὴ	μόνους αὐτοὺς τοὺς εὐεργέτας τιμᾶν,
[80]	ὅπως, οὓς οὐδεὶς ἂν ἀντείποι	μὴ	οὐ δεῖν ἔχειν, ἕξουσιν τὰ
[0]	οὐδ' ἂν αὐτὸς οὗτος ἀντείποι	μὴ	οὐχὶ καλῶς ἔχειν, ἐνιαυτὸν διαλιπὼν
[160]	καὶ βίας καὶ ἀναισχυντίας. (Ὃ	μὴ	πάθητε νῦν· οὐ γὰρ ἄξιον.
[50]	ἐθέλουσι τοῖς αὐτοῖς τούτοις. Ὃ	μὴ	πάθητε νῦν ὑμεῖς, μηδ' οἴεσθε
[100]	ᾧ ἄν τις βούληται, ἐὰν	μὴ	παῖδες ὦσι γνήσιοι, οὐχ ἵν'
[0]	ἐξαπατηθῶμεν, ἀλλὰ διδαχθῆναι πῶς τοῦτο	μὴ	πεισόμεθα, καὶ θέσθαι νόμον οὐχ
[130]	δωρειὰν ἀνάξιον εἶναί φασιν ἢ	μὴ	πεποιηκότ' ἐφ' οἷς εὕρετ' ἔχειν,
[130]	ταῦτα δ' ἐᾶν, εἴ τι	μὴ	πεπόνθαθ' ὑπ' αὐτῶν ὕστερον κακόν.
[90]	τοῦτον ὑμῖν παρέγραψαν, ἐάσω, ἵνα	μὴ	περὶ τούτου τις ἀντιλέγῃ μοι,
[160]	φανήσεται. Ἐὰν δ' ἀποψηφίσησθε, ὃ	μὴ	ποιήσαιτε, οἱ μὲν χρηστοὶ διὰ
[20]	προσήκει κολάζειν. Ὅτε δὲ τοῦτο	μὴ	ποιοῦσιν, οὐδὲ τὸν λόγον αὐτοῖς
[60]	μὲν ἐκεῖν' οἶμαι. Ἀλλ' ἵνα	μὴ	πόρρω τοῦ παρόντος γένωμαι, λαβὲ
[110]	ἐπειδάν τις οἶμαι κακουργῶν ἐπὶ	μὴ	προσήκοντα πράγματα τοὺς λόγους μετα
[90]	καὶ θεοί. Χρῆν τοίνυν Λεπτίνην	μὴ	πρότερον τιθέναι τὸν ἑαυτοῦ νόμον
[40]	ἰδών, εἰ φαίνοιτο διδοὺς καὶ	μὴ	πῶς ἰδίᾳ τὰ ὄντα σώσει
[130]	οὐδὲ γὰρ ἀμφισβήτησις καταλείπεται τὸ	μὴ	ταῦτα ποιεῖν ἃ πονήρ' αὐτὸς
[110]	γ' ὁμολογῶν ἐκείνους εἶναι σπουδαίους	μὴ	τετυχηκότας δείξει μηδενός, τῆς πόλεως
[60]	ἡμᾶς ἀδικήμασι γιγνομένους ἐκείνων εὐεργέτας	μὴ	τιμᾶν, ἢ θεῖναι νόμον ἡμῖν
[0]	τίνος εἵνεκα, εἰ τὰ μάλιστα	μὴ	τινὲς ἀλλὰ πάντες ἦσαν ἀνάξιοι,
[110]	καὶ τοὺς προγόνους ὀργίζεσθ' ἂν	μή	τις φῇ ποιεῖν, καὶ τοὺς
[20]	χρήματα πολλὰ γενέσθαι, εἰ δὲ	μή,	τό γε πιστοῖς εἶναι καὶ
[150]	ἐπὶ τούτοις τεθείς, ἀλλ' ἵνα	μὴ	τὸ πρᾶγμ' ὥσπερ ἐργασία τισὶν
[140]	τοῦ δήμου, καὶ καλῶς ἐποίει.	Μὴ	τοίνυν ἃ μὲν ἦν ἀμάρτυρα,
[140]	Ἀθηναῖοι, δικαιοσύνης, ἀρετῆς, μεγαλοψυχίας ἐπιδείγματα.	Μὴ	τοίνυν δι' ἃ πάλαι παρὰ
[120]	λοιπὴν δωρειάν, Λεπτίνη; Οὐδεμίαν δήπου.	Μὴ	τοίνυν διὰ μὲν τοῦ τῶνδε
[130]	πάλιν, ἀλλ' οὐδ' ἐπιχειρήσειεν ἄν.	Μὴ	τοίνυν μηδὲ δημοσίᾳ τοῦτο ποιήσητε,
[20]	ληρεῖν ὁμολογῶ. Θήσω τοίνυν ἐγὼ	μὴ	τοιοῦτον εἶναι τοῦτο, ἀλλὰ καὶ
[90]	ἔχειν τὰ δοθέντα καὶ τοὺς	μὴ	τοιούτους κριθέντας, ἐὰν ἀδίκως τι
[110]	τὸ ψήφισμα τουτί· εἰ δὲ	μὴ	τοῖς αὐτοῖς οἷσπερ ἡμεῖς νῦν,
[0]	τοὺς ἀγαθόν τι ποιοῦντας ἑαυτοὺς	μὴ	τοῖς ὁμοίοις ἀμειβόμενοι, κακίας. Ὅσῳ
[90]	τῶν ὄντων ἑκάστου νόμος, καὶ	μὴ	τοὺς ἰδιώτας αὐτὸ τοῦτο ταράττῃ
[40]	τὰ πράγματ' ἐπ' ἀμφότερα, εἰ	μὴ	τοὺς μὲν ἐν κινδύνῳ καθεστηκότας
[40]	ὦ ἄνδρες δικασταί. Σκοπεῖτε δὲ	μὴ	τοῦτο, εἰ μνᾶς ἑκατὸν καὶ
[150]	Οὐ γὰρ ἔνεστ' εὐορκεῖν, εἰ	μὴ	τοῦτο ποιήσετε. ~Παρὰ πάντα δὲ
[120]	τοῖς τὰ μέγιστ' εὐεργετοῦσιν, ἢ	μὴ	τοῦτο ποιοῦσα χάριν τισὶν οὐκ
[10]	τὰς λῃτουργίας, καὶ πόσους, ἐὰν	μὴ	τούτῳ προσέχωμεν, ἀφήσει. Οἱ μὲν
[40]	ἔδωκε μνᾶς ἑκατὸν καὶ τοῦ	μὴ	τῷ λιμῷ πάντας αὐτοὺς ἀποθανεῖν
[80]	ἄνδρες Ἀθηναῖοι, κἀκεῖνο σκοπεῖν, ὅπως	μὴ	φανούμεθα φαυλότεροι Χίων περὶ τοὺς
[60]	τινες μόνοι τῶν ἄλλων μετοίκων	μὴ	χορηγοῖεν, πῶς ποτ' ἂν ἔχοιτε
[10]	ὀφλήσειν μέλλουσαν; ~Οὐ γὰρ εἰ	μὴ	χρήματ' ἀπόλλυτε μόνον σκεπτέον, ἀλλ'
[0]	ψεύδεται, ἐν δὲ τῷ κοινῷ	μὴ	χρῆσθαι τῷ νόμῳ τούτῳ τὴν
[30]	ἄλλους τινὰς εὖ ποιεῖν τῶν	μὴ	χρηστῶν ἢ διὰ τοὺς φαύλους
[10]	τοῖς ἠδικηκόσιν ὑμᾶς ὑπὲρ τοῦ	μὴ	ψεύσασθαι τὰ χρήματ' εἰσφέρειν ἠθελήσατε,
[130]	οὐδεὶς ἀτελὴς παρ' ὑμῖν ὅτῳ	μὴ	ψήφισμ' ἢ νόμος δέδωκε τὴν
[90]	ἐστὶ δίκαιον, καὶ δοῦναι καὶ	μή.	Ὡς μὲν τοίνυν οὐχὶ καλῶς
[110]	καὶ περὶ ὧν ἂν νόμοι	μὴ	ὦσι, γνώμῃ τῇ δικαιοτάτῃ κρινεῖν.
[0]	διὰ τοῦ παντελῶς ἀκύρους γενέσθαι	μηδ'	ἂν ἄξιόν τιν' εἰδῆτ' ἐξεῖναι
[0]	ἐκ δὲ τοῦ μηδενὶ μηδέν,	μηδ'	ἂν ἄξιος ᾖ, διδόναι, πάντας
[110]	γ' αἰσχρὸν ὁμοίως· εἰ δὲ	μηδ'	ἂν εἷς ἐν ἅπαντι τῷ
[120]	θεοὺς ἐπιφημίζων, τοιαῦτα φαίνεσθαι οἷα	μηδ'	ἂν ἐπ' ἀνθρώπου πραχθέντα πονηρὰ
[30]	ἀτέλειαν ὑμᾶς ἀφῃρημένους αὐτὸν καὶ	μηδ'	ἂν μεταδόξῃ ποτὲ ψηφισαμένους ἐξεῖναι
[100]	τοῦ μηδενὶ δεῖν μηδὲν διδόναι,	μηδ'	ἂν ὁτιοῦν πράξῃ, τοιοῦτόν τι
[160]	Μηδὲ τὸ λοιπὸν ἐξεῖναι δοῦναι.	Μηδ'	ἂν τοιοῦτοί τινες γένωνται, Λεπτίνη;
[100]	μὴ λέγειν κακῶς τὸν τεθνεῶτα,	μηδ'	ἂν ὑπὸ τῶν ἐκείνου τις
[140]	πάντες συνίσασιν, ταῦτ' ἀφελέσθαι παραίνει·	μηδ'	αὑτὸς φαίνου τά τ' ὀφειλόμεν'
[60]	ἀντ' εὖ πεποίηκεν. (Καὶ μὴν	μηδ'	ἐκεῖν' ὑμᾶς, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
[140]	πόλις εὐδοξεῖ, ταῦτ' ἀνέλητε νῦν·	μηδ'	ἵνα Λεπτίνης ἰδίᾳ τισίν, οἷς
[50]	Ὃ μὴ πάθητε νῦν ὑμεῖς,	μηδ'	οἴεσθε νόμον τοιοῦτον θέσθαι δεῖν,
[130]	εὑρῆσθαι. Μὴ δὴ παραγόντων ὑμᾶς,	μηδ'	ὅτι δοῦλος ὢν ὁ Λυκίδας
[0]	μέτεστι τὸ ἥμισυ καὶ τοῖς	μηδ'	ὁτιοῦν ἀγαθὸν πεποιηκόσιν ὑμᾶς, ταύτης
[20]	δεινόν, εἰ ἐν κοινῷ μὲν	μηδ'	ὁτιοῦν ὑπάρχει τῇ πόλει, ἰδίᾳ
[140]	τοῦ χρόνου δόξαν κέκτησθε καλήν·	μηδ'	ὑπολαμβάνετ' εἶναι τὸν ἀγῶνα τόνδ'
[160]	ἔτι καὶ διεξιέναι περὶ τοῦ	μηδαμῇ	μηδὲ καθ' ἓν τοῦτον ἔχειν
[0]	ὃ προστεθείκαμεν αὐτοῖς, τοῦτ' ἀφελώμεθα;	Μηδαμῶς·	οὔτε γὰρ ἄλλως καλὸν οὔθ'
[150]	ὁπωσοῦν διὰ τὸν τούτου νόμον;	(Μηδαμῶς,	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι· μὴ βούλεσθε
[140]	βούλομαι. (Μηδὲν οὖν φιλονίκει, Λεπτίνη,	μηδὲ	βιάζου τοιοῦτον δι' οὗ μήτ'
[130]	οὐδ' ἐπιχειρήσειεν ἄν. Μὴ τοίνυν	μηδὲ	δημοσίᾳ τοῦτο ποιήσητε, ἀλλὰ κελεύετε
[20]	δεῖν, ὅτι χρήματ' οὐκ ἔχομεν,	μηδὲ	δόξαν ἔχειν ἡμᾶς χρηστήν, οὐ
[100]	(Καὶ μὴν περὶ τοῦ γε	μηδὲ	Θηβαίους μηδένα τιμᾶν, ἐκεῖν' ἂν
[160]	καὶ διεξιέναι περὶ τοῦ μηδαμῇ	μηδὲ	καθ' ἓν τοῦτον ἔχειν καλῶς
[0]	προσδοκᾶν ἔσεσθαι τότε, ὅταν παντελῶς	μηδὲ	πλέον μέλλῃ μηδὲν εἶναι τοῖς
[160]	τοῦτον ἔχειν καλῶς τὸν νόμον	μηδὲ	συμφέρειν ὑμῖν· ἀλλ' ἵν' ἐν
[160]	ἀφ' Ἁρμοδίου καὶ Ἀριστογείτονος. Καλῶς.	Μηδὲ	τὸ λοιπὸν ἐξεῖναι δοῦναι. Μηδ'
[0]	ἀτέλειαν, ἐν δὲ τῷ προσγράψαι	Μηδὲ	τὸ λοιπὸν ἐξεῖναι δοῦναι, ὑμᾶς
[0]	τὸ λοιπὸν ἐξεῖναι τῇ βουλῇ	μηδὲ	τῷ δήμῳ μήτε προβουλεύειν μήτε
[150]	τὸν νόμον, ὃς διαρρήδην λέγει	Μηδὲ	ὡς χρὴ τίμημ' ὑπάρχειν ἐπὶ
[100]	καὶ νόμοι καὶ φυλακαὶ ὅπως	μηδεὶς	ἄλλος κύριος γενήσεται, στέφανοι δὲ
[160]	καὶ λέγειν καὶ νομοθετεῖν οἷς	μηδεὶς	ἂν νεμεσήσαι, καὶ τἀγαθὰ μὲν
[110]	ἂν ἔγωγε τῇ πόλει, εἰ	μηδεὶς	ἐν ἅπαντι τῷ χρόνῳ γέγον'
[110]	εἰπάτω, εἰ μήτε τῶν προτέρων	μηδεὶς	μήτε τῶν ὑστέρων· εἰ δὲ
[70]	καὶ πρὸς Διός, ἄνδρες Ἀθηναῖοι,	μηδεὶς	φθόνῳ τὸ μέλλον ἀκούσῃ, ἀλλ'
[150]	χάριν ἐξέσται κομίσασθαι ἢ ὅπως	μηδεὶς	φόνος ἐν τῇ πόλει γενήσεται·
[40]	τοὺς τοῦ τοιούτου παῖδας εἰ	μηδεμίαν	ποιησάμενοι τούτων μηδενὸς μνείαν ἀφῃρημένοι
[70]	ἀκηκόατ' ἀξιοῦν, ἐπειδὴ δὲ τετελεύτηκεν,	μηδεμίαν	ποιησαμένους τούτων μνείαν ἀφελέσθαι τι
[80]	ἔχοντας ἡμᾶς καὶ ὅπως ὑμεῖς	μηδὲν	αἰσχρὸν ποιῆσαι δόξετε, καὶ ὅπως,
[120]	νομίζω. (Εἰ γὰρ ἃ κατὰ	μηδέν'	ἄλλον ἔχουσι τρόπον δεῖξαι δίκαιον
[100]	πρᾶγμα γιγνέσθω. (Μήθ' ὑμεῖς ποιήσητε	μηδὲν	ἀνάξιον ὑμῶν αὐτῶν, μήτε, εἴ
[60]	τὴν ἀτέλειαν, τῶν δὲ πολιτῶν	μηδέν'	ἄξιον δοκοίην ἔχειν δεῖξαι τῶν
[100]	μοι περὶ τοῦ μηδενὶ δεῖν	μηδὲν	διδόναι, μηδ' ἂν ὁτιοῦν πράξῃ,
[110]	δόντες μέν, πάλιν δ' ὕστερον	μηδὲν	ἐγκαλοῦντες ἀφαιρούμενοι. Εἰ μὲν γάρ
[0]	δήμῳ μήτε προβουλεύειν μήτε χειροτονεῖν	μηδέν;	Ἐγὼ μὲν οὐκ οἶμαι· οὐ
[0]	Ἐν μὲν γὰρ τῷ γράψαι	Μηδέν'	εἶναι ἀτελῆ, τοὺς ἔχοντας ἀφείλετο
[90]	ὅσας ὁ δῆμος ἔδωκε, τὸ	Μηδέν'	εἶναι ἀτελῆ τούτων οἷς ὁ
[120]	ἂν οἱ πλουσιώτατοι λῃτουργῶσιν, ἀτελῆ	μηδέν'	εἶναι πλὴν τῶν ἀφ' Ἁρμοδίου
[150]	πόλιν καὶ πάντας χρηστοὺς καὶ	μηδέν'	εἶναι πονηρόν; (Ὁ τοίνυν νόμος
[120]	Ὅπως ἂν οἱ πλουσιώτατοι λῃτουργῶσι,	Μηδέν'	εἶναι προσέγραψεν Ἀτελῆ πλὴν τῶν
[0]	ὅταν παντελῶς μηδὲ πλέον μέλλῃ	μηδὲν	εἶναι τοῖς χρηστοῖς οὖσιν; (Ἔτι
[20]	ὡς σαφῶς, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,	μηδέν'	εἶναι τριηραρχίας ἀτελῆ διείρηκεν ὁ
[160]	καὶ τῶν μελλόντων ταὐτὰ λέγει.	Μηδέν'	εἶναί φησιν ἀτελῆ πλὴν τῶν
[20]	λῃτουργοῦντας ἔσεσθαι, καὶ τῶν πολιτῶν	μηδέν'	ἐκ τριηραρχίας ὑπάρξειν ἀτελῆ. Σκεψώμεθα
[120]	ἀφῃρημένοι φανεῖσθε; (Ἔτι δ' εἰ	μηδὲν	ἔμελλε τοῦτ' ἔσεσθαι δυσχερές, οὐδ'
[40]	προνοούμενος, ἀλλ' ὅπως τῶν ὑμετέρων	μηδὲν	ἐνδεῶς ἕξει τὸ καθ' αὑτόν.
[110]	μήτε Λυσίμαχον μήτ' ἄλλον μηδένα	μηδὲν	εὑρῆσθαι παρὰ τῶν προγόνων ἡμῶν
[60]	ὑμῶν εὑρομένους ἐάσωμεν ἀφαιρεθῆναι ταῦτα,	μηδὲν	ἔχοντες ἐγκαλέσαι; Ἀλλ' αἰσχρὸν ἂν
[40]	μνείαν ἀφῃρημένοι φανούμεθα τὴν δωρειάν,	μηδὲν	ἔχοντες ἐγκαλέσαι; (Οὐ γὰρ εἰ
[140]	τούτῳ ταῦτ' ἔμελλεν ὑπάρχειν λαβόντι,	μηδὲν	ἡγεῖσθαι δεινόν, ἐπειδὴ δ' ἑτέροις
[0]	ὑμᾶς, ἐκ δὲ τοῦ μηδενὶ	μηδέν,	μηδ' ἂν ἄξιος ᾖ, διδόναι,
[100]	Ἀθηναῖοι, δοκεῖ Λεπτίνης καί μοι	μηδὲν	ὀργισθῇς· οὐδὲν γὰρ φλαῦρον ἐρῶ
[140]	ἐπαινέσω, ψέγειν δ' οὐ βούλομαι.	(Μηδὲν	οὖν φιλονίκει, Λεπτίνη, μηδὲ βιάζου
[10]	ὥστε μὴ λῦσαι τῶν ὡμολογημένων	μηδέν.	Πῶς οὖν οὐ δεινόν, ὦ
[100]	δήμῳ τῶν αὑτοῦ δοῦναι μηδενὶ	μηδέν,	πῶς σέ τις φήσει τοὺς
[20]	μὲν γάρ τις ἔχει πολλὰ	μηδὲν	ὑμᾶς ἀδικῶν, οὐχὶ δεῖ δήπου
[60]	ἕως μὲν ἄν τινες ζῶσι,	μηδὲν	ὑφ' ὑμῶν ἀδικῶνται, ἐπειδὰν δὲ
[80]	ὅπλων ἦλθεν ἐν ἐχθροῦ τάξει,	μηδὲν	ὧν ἔδοσαν πρότερον νῦν ἀφῄρηνται,
[130]	ὑμᾶς κἀκεῖν' εὐλαβεῖσθαι δεῖ, ὅπως	μηδὲν	ὧν ἰδίᾳ φυλάξαισθ' ἄν, τοῦτο
[20]	τοῦτ' αὐτό. ΝΟΜΟΣ. Ἀτελῆ δὲ	μηδένα	εἶναι τριηραρχίας πλὴν τῶν ἐννέα
[110]	τοίνυν μήτε Λυσίμαχον μήτ' ἄλλον	μηδένα	μηδὲν εὑρῆσθαι παρὰ τῶν προγόνων
[20]	ἐν τῷ νόμῳ διαρρήδην αὐτοῦ	Μηδένα	μήτε τῶν πολιτῶν μήτε τῶν
[20]	Ἀριστογείτονος, καὶ ἐν μὲν τῷ	Μηδένα	πάντας περιλαμβάνειν τοὺς ἄλλους, ἐν
[20]	ἄλλου τέλους, ἀλλ' ἁπλῶς Ἀτελῆ	μηδένα	πλὴν τῶν ἀφ' Ἁρμοδίου καὶ
[100]	περὶ τοῦ γε μηδὲ Θηβαίους	μηδένα	τιμᾶν, ἐκεῖν' ἂν ἔχειν εἰπεῖν
[110]	μήτε τῶν ὑστέρων· εἰ δὲ	μηδένα	φήσει, συναχθεσθείην ἂν ἔγωγε τῇ
[100]	τις ἀπήγγελλέ μοι περὶ τοῦ	μηδενὶ	δεῖν μηδὲν διδόναι, μηδ' ἂν
[50]	ἔχοντας ἀφῃρήμεθα καὶ τὸ λοιπὸν	μηδενὶ	δοῦναι ταῦτ' ἐξεῖναι νόμον τεθήκαμεν.
[0]	προκαλεῖσθ' ὑμᾶς, ἐκ δὲ τοῦ	μηδενὶ	μηδέν, μηδ' ἂν ἄξιος ᾖ,
[100]	τῷ δήμῳ τῶν αὑτοῦ δοῦναι	μηδενὶ	μηδέν, πῶς σέ τις φήσει
[150]	δοκεῖν πλείω πεποιῆσθαι σπουδὴν ὅπως	μηδενὶ	τῶν εὖ τι ποιούντων ὑμᾶς
[50]	τἀγαθὰ τῷ καλῶς βουλεύεσθαι καὶ	μηδενὸς	καταφρονεῖν, φυλάττειν δ' οὐκ ἐθέλουσι
[40]	παῖδας εἰ μηδεμίαν ποιησάμενοι τούτων	μηδενὸς	μνείαν ἀφῃρημένοι φανούμεθα τὴν δωρειάν,
[130]	αὐτὰ τἀδικήματα φαίνεσθαι. ἰ δὲ	μηδενὸς	ὄντος τοιούτου τὸν νόμον ποιήσετε
[110]	εἶναι σπουδαίους μὴ τετυχηκότας δείξει	μηδενός,	τῆς πόλεως ὡς ἀχαρίστου δήπου
[140]	μήτ' αὐτὸς δόξεις βελτίων εἶναι	μήθ'	οἱ πεισθέντες σοι, ἄλλως τε
[100]	ἐπὶ τούτοις τὸ πρᾶγμα γιγνέσθω.	(Μήθ'	ὑμεῖς ποιήσητε μηδὲν ἀνάξιον ὑμῶν
[100]	τρόπον Ὀρχομενὸν διέθηκαν οὕτω μεταχειριζόμενοι,	μήθ'	ὑμεῖς τἀναντία τούτοις τοὺς μὲν
[130]	εἴσ' ἱερῶν, οὐδ' ἔχουσιν. ~Ἀλλὰ	μὴν	γέγραπταί γ' ἀτελεῖς αὐτοὺς εἶναι.
[110]	γέγον' ἄξιος εὖ παθεῖν. Καὶ	μὴν	εἴ γ' ὁμολογῶν ἐκείνους εἶναι
[140]	καὶ πείθειν ὑμᾶς ἀφελέσθαι. (Καὶ	μὴν	καὶ Γελάρχῳ πέντε τάλαντ' ἀποδοῦναι
[80]	οὐκ εἰκότως αἰσχύνην ἕξετε; (Καὶ	μὴν	καὶ κατ' ἐκεῖν' ἀνάξι' ἂν
[100]	οὐδ' ὁτιοῦν ἔσται πλέον. (Καὶ	μὴν	κἀκεῖνος τῶν καλῶς δοκούντων ἔχειν
[70]	σπουδαῖος Χαβρίας ἦν ἀνήρ, οὐ	μὴν	κωλύει γ' οὐδὲν κἀμὲ διὰ
[60]	πόλις ἀντ' εὖ πεποίηκεν. (Καὶ	μὴν	μηδ' ἐκεῖν' ὑμᾶς, ὦ ἄνδρες
[20]	ταῦτα συντελεῖ; Πᾶσ' ἀνάγκη. Καὶ	μὴν	ὅτι δεῖ τὴν εὐπορίαν εἰς
[20]	τοῦ τριηραρχεῖν ἄξια κεκτημένοις. Ἀλλὰ	μὴν	ὅτι τῶν τριηραρχιῶν οὐδείς ἐστ'
[50]	δεῖ δοκεῖν ὑμᾶς πεπονθέναι. (Καὶ	μὴν	οὐδ' ἐκεῖν' ὀκνήσω περὶ τῆς
[70]	ὑμῶν μόνης τοῦτ' ἀφαιρήσεται; (Καὶ	μὴν	οὐδ' ἐκεῖνο καλόν, ζῶντα μὲν
[130]	(Σκοπῶ δὲ καὶ τοῦτο. Καὶ	μὴν	οὐδ' ἐκείνου γ' ἀποστατέον τοῦ
[40]	χάριτος τὰ δοθέντ' ἀφαιρεῖσθαι. ~Καὶ	μὴν	οὐδ' ὅπως οὐκ ἀντιδώσει τῷ
[130]	τοῦτ' αὐτοὶ ποιοῦντες φανήσεσθε; Καὶ	μὴν	πάντα μὲν εὐλαβεῖσθαι δεῖ ποιεῖν
[20]	λόγον αὐτοῖς τοῦτον λεκτέον. (Καὶ	μὴν	περὶ τοῦ γε μὴ εἶναι
[100]	πρὸς αὑτοὺς ποιοῦνται, φυλάττει. (Καὶ	μὴν	περὶ τοῦ γε μηδὲ Θηβαίους
[140]	τῶν τούτου λόγων γένοιτο. (Καὶ	μὴν	πρός γ' Ἀριστοφῶντα πολλὰ καὶ
[150]	ταῦτ' ἀφελέσθαι παρ αινῶν. ~Καὶ	μὴν	πρός γε Κηφισόδοτον τοσοῦτ' ἂν
[20]	οὐκ οἶμαι πέντ' εἶναι. Καὶ	μὴν	τῶν γε πολιτῶν οὐκ εἰσὶ
[120]	δήμου λαμβάνῃ τὴν δωρειάν. (Ἀλλὰ	μὴν	ὑπὲρ ὧν γε τοῖς εὑρημένοις
[80]	τὰ δοθέντ' ἐπὶ τούτοις; Καὶ	μήν,	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, καὶ ζῶν
[110]	εἴη. Εἰ τοίνυν μήτε Λυσίμαχον	μήτ'	ἄλλον μηδένα μηδὲν εὑρῆσθαι παρὰ
[140]	μηδὲ βιάζου τοιοῦτον δι' οὗ	μήτ'	αὐτὸς δόξεις βελτίων εἶναι μήθ'
[100]	καὶ τῷ τὰ δίκαια βούλεσθαι.	Μήτ'	οὖν ἐκεῖνοί ποτε παύσαιντο, εἰ
[100]	ποιήσητε μηδὲν ἀνάξιον ὑμῶν αὐτῶν,	μήτε,	εἴ τις φαῦλός ἐστι τῶν
[100]	ἀγαθόν τι ποιοῦντας μήτε τιμῶντες	μήτε	θαυμάζοντες, τοὺς δὲ συγγενεῖς ἴστε
[110]	τοῦτ' ἂν εἴη. Εἰ τοίνυν	μήτε	Λυσίμαχον μήτ' ἄλλον μηδένα μηδὲν
[0]	τῇ βουλῇ μηδὲ τῷ δήμῳ	μήτε	προβουλεύειν μήτε χειροτονεῖν μηδέν; Ἐγὼ
[100]	μὲν ἑαυτοὺς ἀγαθόν τι ποιοῦντας	μήτε	τιμῶντες μήτε θαυμάζοντες, τοὺς δὲ
[20]	αὐτοῦ Μηδένα μήτε τῶν πολιτῶν	μήτε	τῶν ἰσοτελῶν μήτε τῶν ξένων
[20]	τῶν πολιτῶν μήτε τῶν ἰσοτελῶν	μήτε	τῶν ξένων εἶναι ἀτελῆ, μὴ
[20]	τῷ νόμῳ διαρρήδην αὐτοῦ Μηδένα	μήτε	τῶν πολιτῶν μήτε τῶν ἰσοτελῶν
[110]	τιμᾶσθαι, τίς ἄξιος, εἰπάτω, εἰ	μήτε	τῶν προτέρων μηδεὶς μήτε τῶν
[110]	εἰ μήτε τῶν προτέρων μηδεὶς	μήτε	τῶν ὑστέρων· εἰ δὲ μηδένα
[0]	μηδὲ τῷ δήμῳ μήτε προβουλεύειν	μήτε	χειροτονεῖν μηδέν; Ἐγὼ μὲν οὐκ
[100]	Τὰς μὲν καθ' ἕκαστον ἐάσω,	μίαν	δ' ἣ συλλαβοῦσα τὰς ἄλλας
[70]	πλεῖν ἢ εἴκοσιν εἷλε, κατὰ	μίαν	καὶ δύο λαμβάνων, ἃς ἁπάσας
[70]	Καὶ γὰρ ἂν ἄλογον εἴη·	μίαν	μὲν πόλιν εἰ ἀπώλεσεν ἢ
[70]	τοίνυν Λακεδαιμονίους ναυμαχίᾳ καὶ πεντήκοντα	μιᾶς	δεούσας ἔλαβ' αἰχμαλώτους τριήρεις, εἷλε
[20]	ὦ Λεπτίνη, ποιεῖ νόμος, εἰ	μιᾶς	ἢ δυοῖν φυλαῖν ἕνα χορηγὸν
[20]	δεινὸν οὐδείς, οὐδ' εἰ πάνυ	μικρὰ	κεκτημένος ἦν. (Οὕτω τοίνυν τινές,
[70]	δ' οὐδαμῶς ἂν εἰπὼν οἴομαι	μικρὰ	ποιῆσαι, ταῦθ' ὑπομνῆσαι πειράσομαι. (Ἐνίκησεν
[150]	παραβαίνειν οὗτοι. (Ἐγὼ δ' ἔτι	μικρὰ	πρὸς ὑμᾶς εἰπὼν καταβήσομαι. Ἔστι
[0]	πεποιηκότας ἐξαπατῆσαι, καὶ ταῦτ' οὐ	μικρὰν	ζημίαν ὀφλήσειν μέλλουσαν; ~Οὐ γὰρ
[150]	δὲ τούτους δι' ὧν ἢ	μικρὰν	ἢ μεγάλην ἔστ' εἶναι τὴν
[70]	ἔστησαν πρώτου· ἡγοῦντο γὰρ οὐ	μικρὰν	τυραννίδα καὶ τοῦτον τὴν Λακεδαιμονίων
[10]	τοῖς καθεστῶσιν χάριν ἐξέλῃς, οὐ	μικρὰν	φυλακὴν αὐτῶν ταύτην ἀφῃρηκὼς ἔσει.
[20]	αὐτῶν ἀναλώσει· τότε δ' ἄν,	μικρᾶς	συντελείας ἀπὸ τῶν ὑπαρχόντων ἑκάστῳ
[160]	μέλλον ἄδηλον πᾶσιν ἀνθρώποις, καὶ	μικροὶ	καιροὶ μεγάλων πραγμάτων αἴτιοι γίγνονται.
[20]	τῶν χορηγιῶν δαπάνας ἡμέρας μέρος	μικρὸν	ἡ χάρις τοῖς θεωμένοις ἡμῶν,
[40]	τῷ πολέμῳ πρὸ τῶν τριάκοντα	μικρὸν	σπανίζοντα τὸν δῆμον χρημάτων, τάλαντον
[40]	ταῦτ' ἀμε λούμεν' ὑπέρρει κατὰ	μικρόν.	~Τῶν γὰρ ἀνθρώπων οἱ πλεῖστοι
[20]	καὶ ἑστιάτορες; Ἑξήκοντ' ἴσως ἢ	μικρῷ	πλείους σύμπαντες οὗτοι. (Ἵν' οὖν
[50]	τηλικούτων καὶ τοιούτων καιρῶν, οἵων	μικρῷ	πρότερον Φορμίων διεξελήλυθε κἀγὼ νῦν
[150]	δ' οὐχὶ πρέπει τὰ τοιαῦτα	μιμεῖσθαι,	οὐδ' ἀνάξια φαίνεσθαι φρονοῦντας ὑμῶν
[130]	τις ἴσως ἄλλος διὰ τοὺς	μισθοῦ	τὰ τοιαῦτα γράφοντας ἑτοίμως πρόξενοι
[40]	Σκοπεῖτε δὲ μὴ τοῦτο, εἰ	μνᾶς	ἑκατὸν καὶ πάλιν τάλαντον ἔδωκεν
[110]	δὲ ψιλῆς, ἔτι δ' ἀργυρίου	μνᾶς	ἑκατόν, καὶ τέτταρας τῆς ἡμέρας
[40]	ἐν τοιαύτῃ συμφορᾷ καθεστηκόσιν, ἔδωκε	μνᾶς	ἑκατὸν καὶ τοῦ μὴ τῷ
[70]	δὲ τετελεύτηκεν, μηδεμίαν ποιησαμένους τούτων	μνείαν	ἀφελέσθαι τι τῶν δοθέντων τότε.
[40]	εἰ μηδεμίαν ποιησάμενοι τούτων μηδενὸς	μνείαν	ἀφῃρημένοι φανούμεθα τὴν δωρειάν, μηδὲν
[60]	ἐκεῖναι τοῦ τῆς πόλεως ἤθους	μνημεῖον	ὦσι, καὶ παραδείγμαθ' ἑστῶσι τοῖς
[160]	δίκαι' ἐγνώκατε, ταῦτα φυλάξατε καὶ	μνημονεύετε,	ἕως ἂν ψηφίσησθε, ἵν' εὔορκον
[160]	μή· εἶτα φυλάττετε καὶ μέ	μνησθ'	ἃν ὑμῖν ἐξ ἑκατέρου φανῇ,
[70]	οὐδὲν κἀμὲ διὰ βραχέων ἐπι	μνησθῆναι	τῶν πεπραγμένων αὐτῷ. (Ὃν μὲν
[90]	μὴ περὶ τούτου τις ἀντιλέγῃ	μοι,	ἀλλ' ἐπ' ἐκεῖν' εἶμι. Ὅταν
[40]	ποιήσομεν; (Ὁ αὐτὸς τοίνυν ἐστί	μοι	λόγος οὗτος καὶ περὶ τῶν
[100]	ἄνδρες Ἀθηναῖοι, δοκεῖ Λεπτίνης καί	μοι	μηδὲν ὀργισθῇς· οὐδὲν γὰρ φλαῦρον
[100]	(Πάνυ τοίνυν σπουδῇ τις ἀπήγγελλέ	μοι	περὶ τοῦ μηδενὶ δεῖν μηδὲν
[70]	τινὲς οἱ πρεσβύτατοι μάρτυρές εἰσί	μοι.	Πρὸς δὲ τούτοις ἄλλας τριήρεις
[120]	τοῦτον ἔχει τὸν τρόπον, λαβέ	μοι	πρῶτον μὲν τῆς στήλης τἀντίγραφα,
[50]	στέρονται τῆς πατρίδος. (Ὧν ἐπέρχεταί	μοι	πρώτους ἐξετάσαι τοὺς ἐκ Κορίνθου
[110]	Ὅτι τοίνυν ἀληθῆ λέγω, λαβέ	μοι	τὸ ψήφισμα τουτί. ΨΗΦΙΣΜΑ. (Ὅτι
[90]	αὐτὸν ὅν φημι δείξω, λαβέ	μοι	τὸν νόμον καθ' ὃν ἦσαν
[70]	εἰ ἀπώλεσεν ἢ ναῦς δέκα	μόνας,	περὶ προδοσίας ἂν αὐτὸν εἰσήγγελλον
[120]	παρ' ὑμῶν λαβὼν τὴν τιμὴν	μόνην,	ἢ ξένος ἢ καί τις
[70]	αὐτῷ, τῆς δὲ παρ' ὑμῶν	μόνης	τοῦτ' ἀφαιρήσεται; (Καὶ μὴν οὐδ'
[50]	βουλευσόμεθα. (Ἀλλὰ νὴ Δί' οὗτοι	μόνοι	τοῦτο πείσονται, καὶ περὶ τούτων
[60]	λέγοντες, (ὡς δεινὸν εἴ τινες	μόνοι	τῶν ἄλλων μετοίκων μὴ χορηγοῖεν,
[140]	ἡλίκα τούτου θεωρήσατε. Πρῶτον μὲν	μόνοι	τῶν πάντων ἀνθρώπων ἐπὶ τοῖς
[90]	Ἵν' οὖν μὴ λόγον λέγω	μόνον,	ἀλλὰ καὶ τὸν νόμον αὐτὸν
[80]	Ἀθηναῖοι, τιμῶντές ποτ' Ἰφικράτην, οὐ	μόνον	αὐτὸν ἐτιμήσατε, ἀλλὰ καὶ δι'
[70]	πόλεως ὄνομα καρποῦται. ~Διόπερ οὐ	μόνον	αὐτῷ τὴν ἀτέλειαν ἔδωκαν οἱ
[40]	ἄνδρες Ἀθηναῖοι, μὴ Λεύκων ἀδικηθῇ	μόνον	δεῖ σκοπεῖν, ᾧ φιλοτιμίας ἕνεχ'
[80]	τινός, ὥστε δικαίως ἂν οὐ	μόνον	διὰ τὰ ζῶντι πεπραγμένα φαίνοισθ'
[30]	εἰσπλέων ἐστίν. Εἰκότως· οὐ γὰρ	μόνον	διὰ τὸ τὸν τόπον τοῦτον
[60]	ὦ ἄνδρες δικασταί, εἰ τοῦτο	μόνον	δόξαιμι δίκαιον κατηγορεῖν τοῦ νόμου,
[130]	ὁ Χαβρίας φανείη, εἰ μὴ	μόνον	ἐξαρκέσει τοῖς τὰ τοιαῦτα πολιτευομένοις
[120]	καταλείπειν ἐκείνοις φήσεις, τούσδ' ὃ	μόνον	λαβόντες ἔχουσι, τοῦτ' ἀφέλῃ. (Ὡς
[20]	λῃτουργῇ, δίδωσι τὴν ἀνάπαυσιν αὐτοῖς	μόνον,	μετὰ ταῦτα δ' οὐδὲν ἔλαττον
[70]	ΨΗΦΙΣΜΑΤΑ. (Οὐ τοίνυν ὑφ' ὑμῶν	μόνον	ὁ Κόνων, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
[10]	γὰρ εἰ μὴ χρήματ' ἀπόλλυτε	μόνον	σκεπτέον, ἀλλ' εἰ καὶ δόξαν
[10]	ἢ περὶ χρημάτων, καὶ οὐ	μόνον	ὑμεῖς, ἀλλὰ καὶ οἱ πρόγονοι.
[30]	παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποις γενομένης οὐ	μόνον	ὑμῖν ἱκανὸν σῖτον ἀπέστειλεν, ἀλλὰ
[50]	τι ποιεῖν καταστήσει. (Οὐ τοίνυν	μόνον,	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τοὺς ἰδίᾳ
[150]	νόμος οὗτος ὁ Λεπτίνου, οὐ	μόνον,	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τοῦτ' ἀδικεῖ,
[80]	δ' αὐτὸς ἐτιμήθη παρ' ὑμῖν	μόνος.	(Εἰ δὴ τόθ' ὅθ' εὑρίσκετο
[70]	λιμένας κατήγαγεν. (Ἑνὶ δὲ κεφαλαίῳ	μόνος	τῶν πάντων στρατηγῶν οὐ πόλιν,
[80]	οὕτω προχείρως ἔχειν ὥστε μὴ	μόνους	αὐτοὺς τοὺς εὐεργέτας τιμᾶν, ἀλλὰ
[10]	τῶν δωρειῶν νόμος, οὗτος, ᾧ	μόνῳ	κρείττους εἰσὶν αἱ παρ' ὑμῶν
[10]	εἰ κἀκεῖνο μάθοιτε, ὅτι ᾧ	μόνῳ	μείζους εἰσὶν αἱ παρὰ τῶν
[60]	Λακεδαιμονίους εἶναι. (Καὶ γάρ τοι	μόνῳ	τῶν πάντων αὐτῷ τοῦτ' ἐν
[50]	τοῦτο πείσονται, καὶ περὶ τούτων	μόνων	ποιοῦμαι λόγον τοσοῦτον. Πολλοῦ γε
[130]	ὑμῖν αἴσχιον τῶν ἄλλων, ἀκούσατέ	μου.	Ἔστιν ὑμῖν νόμος ἀρχαῖος, τῶν
[160]	δὲ ταῦτ' ἐκεῖν' ἔτ' ἀκούσατέ	μου.	Οὐκ ἔνι τοῦτον ἔχειν καλῶς
[30]	Οὐκοῦν παρὰ μὲν τὰς τριάκοντα	μυριάδας	μυρίους δίδωσι μεδίμνους ἡμῖν, παρὰ
[30]	παρ' ἐκείνου δεῦρ' ἀφικνούμεναι σίτου	μυριάδες	περὶ τετταράκοντ' εἰσί· καὶ τοῦτ'
[30]	παρὰ μὲν τὰς τριάκοντα μυριάδας	μυρίους	δίδωσι μεδίμνους ἡμῖν, παρὰ δὲ