HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Démosthène, Contre Leptine (discours complet)

Liste des contextes (ordre alphabétique)


κ  =  194 formes différentes pour 783 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Paragraphes
[50]   αὐτοὺς ἐποιήσατ' ἔργον ἀνθρώπων καλῶν  κἀγαθῶν·   ἐψηφίσασθε γὰρ αὐτοῖς ἅπανθ' ὧν
[50]   οἵων μικρῷ πρότερον Φορμίων διεξελήλυθε  κἀγὼ   νῦν εἴρηκα, ἄξιόν ἐστιν εὐλαβηθῆναι
[160]   ἵν' ἐν κεφαλαίῳ τοῦτο μάθητε  κἀγὼ   παύσωμαι λέγων, τάδε ποιήσατε· σκέψασθε
[40]   ταῦτα μὲν εὐχέσθω τοῖς θεοῖς,  κἀγὼ   συνεύχομαι, λογιζέσθω δὲ πρῶτον μὲν
[0]   τοίνυν τις ἐάσας ταῦτ' αὐτὸ  καθ'   αὕτ' ἐξετάσειεν, πότερόν ποτε λυσιτελέστερόν
[80]   ὑπὲρ αὑτοῦ δέ, ἐπειδὴ τὸ  καθ'   αὑτὸν ἐτάχθη κινδυνεύειν, παρεῖδε, καὶ
[40]   ὑμετέρων μηδὲν ἐνδεῶς ἕξει τὸ  καθ'   αὑτόν. (Τοῦτον μέντοι τὸν τῷ
[70]   παραθείη πῶς Θεμιστοκλῆς, τῶν  καθ'   ἑαυτὸν ἁπάντων ἀνδρῶν ἐνδοξότατος, ταὐτὸ
[90]   ἔλυσε γραψάμενος. Νῦν δὲ μαρτυρίαν  καθ'   ἑαυτοῦ καταλείπων ὅτι παρανομεῖ τουτονὶ
[100]   οὖν εἰσιν αὗται; Τὰς μὲν  καθ'   ἕκαστον ἐάσω, μίαν δ'
[160]   διεξιέναι περὶ τοῦ μηδαμῇ μηδὲ  καθ'   ἓν τοῦτον ἔχειν καλῶς τὸν
[80]   εἴ τι τῆς δωρειᾶς ἀφαιρεθείη,  καθ'   πολλάκις ὑμῶν στρατηγήσαντος Χαβρίου
[90]   δείξω, λαβέ μοι τὸν νόμον  καθ'   ὃν ἦσαν οἱ πρότερον νομοθέται.
[90]   σαφῶς παλαιὸς κελεύει νόμος,  καθ'   ὃν οἱ θεσμοθέται τοῦτον ὑμῖν
[110]   οἱ πρῶτοι τῶν προγόνων, ἀλλὰ  καθ'   οὓς ἔλαβον τὰς ἀτελείας οὓς
[90]   δικαστηρίῳ, τοὺς δὲ νόμους αὐτούς,  καθ'   οὓς καὶ τούτοις ἄρχειν καὶ
[20]   ὃν προσήκει τρόπον, εἰσὶ νόμοι  καθ'   οὓς προσήκει κολάζειν. Ὅτε δὲ
[90]   νόμοι, ἀλλὰ νεώτεροι οἱ νόμοι,  καθ'   οὓς τὰ ψηφίσματα δεῖ γράφεσθαι,
[150]   ἀποκτιννύναι, κἂν οὕτω τις δράσῃ,  καθαρὸν   διώρισεν εἶναι. Εἶτ' ἀποκτεῖναι μὲν
[30]   πεποιηκότες, πολὺ δεινότερον τοῦ  καθελεῖν·   αὗται γὰρ οὑτωσὶ τοῖς βουλομένοις
[40]   προῆγε, τοὺς δ' ἐν ἁπάσῃ  καθεστάναι   δοκοῦντας εὐδαιμονίᾳ πάντα ταῦτ' ἀμε
[40]   τῶν πολιτῶν, ἐν τοιαύτῃ συμφορᾷ  καθεστηκόσιν,   ἔδωκε μνᾶς ἑκατὸν καὶ τοῦ
[40]   μὴ τοὺς μὲν ἐν κινδύνῳ  καθεστηκότας   καὶ πράξεις χρησταὶ καὶ νόμοι
[10]   τὸ κομίζεσθαι τοὺς εὔνους τοῖς  καθεστῶσιν   χάριν ἐξέλῃς, οὐ μικρὰν φυλακὴν
[160]   ἀγωνίζεται, ἐν δὲ τῇ τῶν  καθημένων   ὑμῶν ἑνὸς ἑκάστου γνώμῃ φιλανθρωπία
[30]   προάγει, ὃς ἀπιστότερον τὸν δῆμον  καθίστησ'   ἑνὸς ἀνδρός. (Μὴ γὰρ οἴεσθ'
[150]   τὴν ἐπιείκειαν τοῖς φιλοτιμεῖσθαι βουλομένοις  καθίστησιν,   ἀλλ' ὅτι καὶ παρανομίας δόξαν
[20]   δυοῖν φυλαῖν ἕνα χορηγὸν  καθίστησιν,   ὃς ἀνθ' ἑνὸς ἄλλου τοῦθ'
[60]   ὄντων, μετὰ τὴν τοῦ δήμου  κάθοδον   τὴν ἐκ Πειραιῶς ἀσθενοῦς ἡμῶν
[140]   ὀφειλόμεν' ὡς ἀποδοῦναι δεῖ γράφων,  καὶ   τις παρὰ τοῦ δήμου
[120]   ἐστιν ἅπαντα τἀναλώματα αἱ χορηγίαι  καὶ   αἱ γυμνασιαρχίαι· δεινὸν οὖν, εἰ
[10]   αἵ τε τῶν μετοίκων λῃτουργίαι  καὶ   αἱ πολιτικαί, ὧν ἑκατέρων ἐστὶ
[60]   αἰσχίστων ἐστὶν πάντας ἀνθρώπους ἰδεῖν  καὶ   ἀκοῦσαι τὰς μὲν συμφοράς, αἷς
[120]   χαλκοῦς ἱστάναι καὶ σίτησιν διδόναι  καὶ   ἄλλ' τι ἂν βούλησθε,
[30]   ἐστιν ἔθος διὰ τοὺς εὐεργέτας  καὶ   ἄλλους τινὰς εὖ ποιεῖν τῶν
[160]   τῶν λεγόντων κραυγῆς καὶ βίας  καὶ   ἀναισχυντίας. (Ὃ μὴ πάθητε νῦν·
[0]   Εἰ γὰρ ὑπαρχουσῶν τούτων φαῦλοι  καὶ   ἀνάξιοί τινες κατὰ τὸν τούτων
[60]   ἔγωγε παρ' ἡμῖν εἶναι πλεῖστα,  καὶ   ἄνδρας ἀρίστους καὶ πλείστους εὐεργέτας
[40]   καὶ πράξεις χρησταὶ καὶ νόμοι  καὶ   ἄνδρες χρηστοὶ καὶ πάντ' ἐξητασμέν'
[70]   ἔχειν. Ἴστε μὲν οὖν ἴσως,  καὶ   ἄνευ τοῦ παρ' ἐμοῦ λόγου,
[150]   ταῦτα. Εἶναι δὲ καὶ ἐνδείξεις  καὶ   ἀπαγωγάς· ἐὰν δ' ἁλῷ, ἔνοχος
[110]   παθόντες οὐδέν' ἐτίμησαν, καὶ πονηροὺς  καὶ   ἀπαιδεύτους ἡγεῖσθ' εἶναι, πονηροὺς μὲν
[160]   δ' ὅλην τὴν πόλιν κίβδηλον  καὶ   ἄπιστον ποιοῦσι λόγον δώσετε. Οὐ
[100]   ταύτης μὲν δῆμος κύριος,  καὶ   ἀραὶ καὶ νόμοι καὶ φυλακαὶ
[150]   αὐτὰς δώσειν δωρειὰς ἅσπερ Ἁρμοδίῳ  καὶ   Ἀριστογείτονι, καταψηφίσασθε τοῦ νόμου. Οὐ
[70]   καὶ χαλκῆν εἰκόνα, ὥσπερ Ἁρμοδίου  καὶ   Ἀριστογείτονος, ἔστησαν πρώτου· ἡγοῦντο γὰρ
[20]   μηδένα πλὴν τῶν ἀφ' Ἁρμοδίου  καὶ   Ἀριστογείτονος, καὶ ἐν μὲν τῷ
[120]   εἶναι πλὴν τῶν ἀφ' Ἁρμοδίου  καὶ   Ἀριστογείτονος. Καίτοι εἰ ἦν ἱερῶν
[160]   ἀτελῆ πλὴν τῶν ἀφ' Ἁρμοδίου  καὶ   Ἀριστογείτονος. Καλῶς. Μηδὲ τὸ λοιπὸν
[10]   οὗτος ἔγραψε, τοὺς ἀφ' Ἁρμοδίου  καὶ   Ἀριστογείτονος. (Σκεψώμεθα δὴ τίνας ἡμῖν
[120]   Ἀτελῆ πλὴν τῶν ἀφ' Ἁρμοδίου  καὶ   Ἀριστογείτονος. Τίνος ἕνεκα, εἴ γε
[140]   δεινοὶ λέγειν ἄνδρες, Λεωδάμας Ἀχαρνεὺς  καὶ   Ἀριστοφῶν Ἁζηνιεὺς καὶ Κηφισόδοτος ἐκ
[60]   δωρειὰς ὥσπερ Ἐκφάντῳ τῷ Θασίῳ  καὶ   Ἀρχεβίῳ τῷ Βυζαντίῳ, καί τινες
[100]   ἄλλος κύριος γενήσεται, στέφανοι δὲ  καὶ   ἀτέλειαι καὶ σιτήσεις καὶ τοιαῦτ'
[130]   Ἀλλ' ἕτερον πρόξενόν ἐστ' εἶναι  καὶ   ἀτέλειαν εὑρῆσθαι. Μὴ δὴ παραγόντων
[30]   ὅσ' εὐεργέτηκεν ὑμᾶς οὗτος ἁνὴρ  καὶ   αὐτὸς καὶ οἱ πρόγονοι· ἀλλὰ
[20]   μή, τό γε πιστοῖς εἶναι  καὶ   βεβαίοις δοκεῖν διαμεῖναι. (Φέρε δὴ
[160]   ὑπὸ τῆς τῶν λεγόντων κραυγῆς  καὶ   βίας καὶ ἀναισχυντίας. (Ὃ μὴ
[60]   τὰ ψηφίσμαθ' τοῖς Θασίοις  καὶ   Βυζαντίοις ἐγράφη. Λέγε. ΨΗΦΙΣΜΑΤΑ. (Ἠκούσατε
[30]   οὖν εἴπῃ πρὸς ταῦτ' ἐκεῖνος  Καὶ   γὰρ Ἀθηναίων τινὲς ἴσως φαῦλοι,
[70]   κατέλιπεν; Ἐγὼ μὲν οὐκ οἴομαι.  Καὶ   γὰρ ἂν ἄλογον εἴη· μίαν
[0]   δωρειὰν τῶν ἀδίκων ἐστίν, ἐάσω·  καὶ   γὰρ εἴρηται τρόπον τινὰ καὶ
[160]   καὶ προσηκόντων ὑμῖν ἀγαθῶν ἑλέσθαι.  Καὶ   γὰρ ἕκαστος ὑμῶν ἰδίᾳ μεθέξει
[60]   τῶν εὑρημένων ταύτην τὴν τιμήν.  Καὶ   γὰρ τἄλλ' ἀγάθ' εὐξαίμην ἂν
[60]   τὸν λόγον πρὸς Λακεδαιμονίους εἶναι.  (Καὶ   γάρ τοι μόνῳ τῶν πάντων
[90]   ἔτυχον, μὴ δοκιμασθέντας κυρίους εἶναι.  (Καὶ   γάρ τοι τότε μέν, τέως
[140]   οἱ πεισθέντες σοι, ἄλλως τε  καὶ   γεγενημένου σοι τοῦ ἀγῶνος ἀκινδύνου.
[140]   πείθειν ὑμᾶς ἀφελέσθαι. (Καὶ μὴν  καὶ   Γελάρχῳ πέντε τάλαντ' ἀποδοῦναι γέγραφ'
[110]   μὲν γὰρ πόλις ἡμῶν  καὶ   γῆς ηὐπόρει καὶ χρημάτων, νῦν
[150]   τιν' αὐτόχειρ' ἄλλον ἄλλου γίγνεσθαι,  καὶ   γράφων χέρνιβος εἴργεσθαι τὸν ἀνδροφόνον,
[20]   τὰς ἐγκυκλίους λῃτουργίας λῃτουργοῦντες, χορηγοὶ  καὶ   γυμνασίαρχοι καὶ ἑστιάτορες; Ἑξήκοντ' ἴσως
[100]   τὰ τῶν δείνων, πολλοῦ γε  καὶ   δεῖ, ἀλλ' τῇ παρ'
[100]   τὸν δῆμον τῶν φιλοτιμησομένων, προλέγων  καὶ   δεικνὺς ὅτι τοῖς ἀγαθόν τι
[140]   Ἁζηνιεὺς καὶ Κηφισόδοτος ἐκ Κεραμέων  καὶ   Δεινίας Ἑρχιεύς. δὴ πρὸς
[150]   νόμοις Δράκων φοβερὸν κατασκευάζων  καὶ   δεινὸν τό τιν' αὐτόχειρ' ἄλλον
[150]   ταῦτα. Πῶς οὖν οὐ σχέτλιον  καὶ   δεινόν, ἄνδρες Ἀθηναῖοι, εἰ
[120]   ζητήσουσιν, πῶς οὐκ ἀσεβέστατον ἔργον  καὶ   δεινότατον πράξουσιν; Χρὴ γάρ, ὡς
[110]   μὲν ἐκεῖνοι μεγάλοι τῆς ὀλιγαρχίας  καὶ   δεσποτείας εἰσί, κἂν ἀποκτεῖναι βούλεσθαι
[50]   ποιοῦμαι λόγον τοσοῦτον. Πολλοῦ γε  καὶ   δέω. Ἀλλὰ πάντας μὲν οὐδ'
[60]   ἀντὶ τούτων ἔλαβον παρ' ὑμῶν,  καὶ   δὴ λελυμένας. (Πολὺ γὰρ μᾶλλον
[80]   Τιμόθεον εὖ τινὰς πεποιήκατε, οὕτω  καὶ   δι' αὑτὸν εὖ ποιῆσαι τούτων
[0]   τοῦ φιλοτιμεῖσθαι. (Πρὸς δὲ τούτῳ  καὶ   δι' ἐκεῖνο, ὅτι οἱ μὲν
[80]   οὐ μόνον αὐτὸν ἐτιμήσατε, ἀλλὰ  καὶ   δι' ἐκεῖνον Στράβακα καὶ Πολύστρατον·
[80]   πρὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ, ἀλλὰ  καὶ   διὰ ταύτην. (Ἄξιον τοίνυν,
[140]   ἥμαρτεν. Εἰ δὲ φανήσεται σπουδάζων  καὶ   διατεινόμενος κύριον ποιεῖν τὸν νόμον,
[150]   συνδικῆσαι. (Τοὺς δὴ συνεροῦντας νόμῳ  καὶ   διδάξοντας ὑμᾶς ὡς ἐπιτήδειός ἐστιν,
[20]   ὅσον ἐνθάδ' ἀφίετε, ἐκεῖ κομίζεσθε,  καὶ   δίδοτ' ἐν τιμῆς μέρει ταῦθ'
[160]   ἄν τις ἔχοι λέγειν ἔτι  καὶ   διεξιέναι περὶ τοῦ μηδαμῇ μηδὲ
[50]   καὶ εἰσέφρουν τὸ στρά τευμα,  καὶ   διέσωσαν καὶ ὑμᾶς καὶ τοὺς
[120]   φήσει, οἱ μὲν ἁπλᾶ πάνυ  καὶ   δίκαι' ἂν εἴποιεν, πάνθ' ὅσα
[140]   μὴν πρός γ' Ἀριστοφῶντα πολλὰ  καὶ   δίκαι' ἂν ἔχειν εἰπεῖν οἶμαι.
[90]   κατὰ σχολὴν σκεψάμενος, ἃν  καὶ   δίκαια καὶ συμφέροντα, ταῦτα νομοθετῇ.
[110]   (Ὡς δὲ τἀληθές τ' ἔχει  καὶ   δίκαιόν ἐστι λέγειν, ἐγὼ πρὸς
[160]   ἑκάστου γνώμῃ φιλανθρωπία πρὸς φθόνον  καὶ   δικαιοσύνη πρὸς κακίαν καὶ πάντα
[90]   δήπου, ὁμολογεῖ μὲν εἶναι βελτίω  καὶ   δικαιότερον τόνδε τὸν νόμον οὗ
[90]   καὶ παρεισφέρομεν πολλῷ καὶ κρείττω  καὶ   δικαιότερον τοῦ τούτου νόμον. (Γνώσεσθε
[90]   τοίνυν οὐχὶ καλῶς οὗτος ἔχει  καὶ   δικαίως νόμος, οὔτ' ἐρεῖν
[10]   πόλεως εἰσφορῶν καὶ τριηραρχιῶν ὀρθῶς  καὶ   δικαίως οὐδείς ἐστ' ἀτελὴς ἐκ
[30]   Λεύκωνος. ΨΗΦΙΣΜΑΤΑ. (Ὡς μὲν εἰκότως  καὶ   δικαίως τετύχηκεν τῆς ἀτελείας παρ'
[60]   Εἶτα τοὺς δι' ὑμᾶς φεύγοντας  καὶ   δικαίως τι παρ' ὑμῶν εὑρομένους
[130]   ὅτι δοῦλος ὢν Λυκίδας  καὶ   Διονύσιος καί τις ἴσως ἄλλος
[130]   ἄλλοι δοῦλοι καὶ μαστιγίαι, Λυκίδας  καὶ   Διονύσιος, καὶ τοιούτους τινὰς ἐξειλεγμένοι.
[40]   οἱ τότε σωθέντες ὑπ' αὐτοῦ  καὶ   δόντες τὴν ἀτέλειαν, ἕτεροι δ'
[50]   ταῦτα δὲ καὶ νόμοις τισὶ  καὶ   δόξαις διώρισται· κοινῇ δ'
[10]   ἀπόλλυτε μόνον σκεπτέον, ἀλλ' εἰ  καὶ   δόξαν χρηστήν, περὶ ἧς μᾶλλον
[50]   σῴζῃ, τοῦτο δ' οὐ γένει  καὶ   δόξῃ κρινόμενον ἴδοι τις ἄν,
[90]   εἶναι πάνθ' ὥσπερ ἐστὶ δίκαιον,  καὶ   δοῦναι καὶ μή. Ὡς μὲν
[70]   εἴκοσιν εἷλε, κατὰ μίαν  καὶ   δύο λαμβάνων, ἃς ἁπάσας εἰς
[50]   ἔχειν· πάλαι γὰρ ἐσκέφθαι ταῦτα  καὶ   ἐγνῶσθαι προσῆκεν. Ἀνάγνωθι καὶ τοῦτο
[110]   δεῖν τοὺς ἑτέρων ἐπαινεῖν τρόπους  καὶ   ἔθη τοῖς ὑμετέροις ἐπιτιμῶντας, ὅταν
[70]   προδοσίας ἂν αὐτὸν εἰσήγγελλον οὗτοι,  καὶ   εἰ ἑάλω, τὸν ἅπαντ' ἂν
[40]   γένοιτ' ἄν, οὐ χρείας, ἀλλὰ  καὶ   εἴ τις ἄλλος εὖ μὲν
[160]   τι τοιοῦτον νῦν ἐλπίζειν ἐσμέν.  Καὶ   εἴημέν γ' ἄνδρες Ἀθηναῖοι·
[50]   χωρὶς ὑμῶν ἀκινδύνως σεσῶσθαι,  καὶ   εἰσέφρουν τὸ στρά τευμα, καὶ
[20]   ὑμῖν ὑπάρξουσι χρήσιμοι, καὶ τριηραρχεῖν  καὶ   εἰσφέρειν. Τίν' οὖν ῥᾳστώνην τοῖς
[70]   ἤγαγεν, καὶ πλεῖν δέκα  καὶ   ἑκατὸν τάλαντ' ἀπέφην' ἀπὸ τῶν
[80]   τρισχιλίους δ' αἰχμαλώτους, δέκα δὲ  καὶ   ἑκατὸν τάλαντ' ἀπέφηνεν, τοσαῦτα δ'
[130]   γεγόνασι, διὰ τοῦθ' ἑτέρους ἀξίους  καὶ   ἐλευθέρους καὶ πολλῶν ἀγαθῶν αἰτίους,
[20]   τῶν ἀφ' Ἁρμοδίου καὶ Ἀριστογείτονος,  καὶ   ἐν μὲν τῷ Μηδένα πάντας
[40]   νόμος, καὶ οἵους ἀνθρώπους ἀδικεῖ,  καὶ   ἐν ὁποίοις καιροῖς χρησίμους ὑμῖν
[150]   Δύο τιμήματα ταῦτα. Εἶναι δὲ  καὶ   ἐνδείξεις καὶ ἀπαγωγάς· ἐὰν δ'
[10]   πόλεως ἦθος, ἄνδρες Ἀθηναῖοι,  καὶ   ἐπ' ἄλλων πολλῶν καὶ ἐφ'
[20]   λῃτουργίας λῃτουργοῦντες, χορηγοὶ καὶ γυμνασίαρχοι  καὶ   ἑστιάτορες; Ἑξήκοντ' ἴσως μικρῷ
[10]   Ἀθηναῖοι, καὶ ἐπ' ἄλλων πολλῶν  καὶ   ἐφ' ὧν εἶπον ἴδοι τις
[80]   Καὶ μήν, ἄνδρες Ἀθηναῖοι,  καὶ   ζῶν πάνθ' ὑπὲρ ὑμῶν φανήσεται
[150]   χάριν ὑμᾶς, Ἄτιμος ἔστω φησὶ  καὶ   οὐσία δημοσία ἔστω. Δύο
[110]   Ἀθηναῖοι, πολλοὶ τῶν πρότερον σπουδαῖοι,  καὶ   πόλις ἡμῶν ἐτίμα καὶ
[100]   τοῦθ' ὅτι Θηβαῖοι καὶ Λακεδαιμόνιοι  καὶ   ἡμεῖς οὔτε νόμοις οὔτ' ἔθεσιν
[60]   ὑμῖν ἐγένοντο; ~Τοῦτο δ' Ἀρχέβιον  καὶ   Ἡρακλείδην, οἳ Βυζάντιον παραδόντες Θρασυβούλῳ
[160]   δή πού γ' Ζεῦ  καὶ   θεοί. Οὐκ οἶδ' τι
[90]   κυρίας εἶναι· δίκαιον, γῆ  καὶ   θεοί. Χρῆν τοίνυν Λεπτίνην μὴ
[0]   διδαχθῆναι πῶς τοῦτο μὴ πεισόμεθα,  καὶ   θέσθαι νόμον οὐχ ὃς ἀφαιρήσεται
[40]   ἐπαγγειλάμενος. (Σκέψασθε δὴ πρὸς Διὸς  καὶ   θεῶν, ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πῶς ἂν
[40]   τὸ τότε ψηφισθὲν τῷ ἀνδρί.  Καὶ   θεωρεῖτ' ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ὅσα
[100]   ἄρ' οἱ Λακεδαιμόνιοι καλῶς πολιτευόμενοι  καὶ   Θηβαῖοι οὐδενὶ τῶν παρ' ἑαυτοῖς
[50]   Λακεδαιμονίων φρουρὰν μεθ' ὅπλων ἐκβαλόντες  καὶ   Θρασύβουλον εἰσαγαγόντες καὶ παρασχόντες φίλην
[50]   πόλει τὸν ἄξιον ἐξεταστέον εἶναι  καὶ   ἰδιώτῃ· οὐδὲ γὰρ περὶ τῶν
[110]   ἐπιγράμματος ἐν τοῖς Ἑρμαῖς ἔτυχον·  καὶ   ἴσως τοῦθ' ὑμῖν ἀναγνώσεται τοὐπίγραμμα.
[50]   ὅσ' ἂν εὐξαίμεθα, οὕτως ἀχάριστοι  καὶ   κακοί, ὥστε τούς τ' ἔχοντας
[150]   ληφθῆναι; (Αἰσχρός, ἄνδρες Ἀθηναῖοι,  καὶ   κακῶς ἔχων νόμος, καὶ
[10]   πρὸς ἀργύριον σκοποῦν, ἀλλὰ τί  καὶ   καλὸν πρᾶξαι. Τὸ δὲ τοῦ
[140]   τοῖς ἐν Πειραιεῖ τοῦ δήμου,  καὶ   καλῶς ἐποίει. Μὴ τοίνυν
[150]   καὶ παλαιός ἐσθ' νόμος  καὶ   καλῶς ἔχων, ὃν ἐὰν σωφρονῶσι
[90]   καὶ ταῦθ' ἑτέρου κελεύοντος νόμου  καὶ   κατ' αὐτὸ τοῦτ' ἔνοχον εἶναι
[80]   εἰκότως αἰσχύνην ἕξετε; (Καὶ μὴν  καὶ   κατ' ἐκεῖν' ἀνάξι' ἂν εἴη
[90]   ἵν' ἕκαστος ὑμῶν ἀκούσας πολλάκις  καὶ   κατὰ σχολὴν σκεψάμενος, ἃν
[110]   πράξεις καὶ κατὰ τὴν ὁμόνοιαν  καὶ   κατὰ τἄλλα πάντ' ἄμεινον ἐκείνων
[110]   Ὅτε δ' ὑμεῖς, καλῶς ποιοῦντες,  καὶ   κατὰ τὰς κοινὰς πράξεις καὶ
[160]   ἀντιτάττεται. (Ὧν τοῖς βελτίοσι πειθόμενοι  καὶ   κατὰ ταὔθ' ἡμῖν θέμενοι τὴν
[110]   καὶ κατὰ τὰς κοινὰς πράξεις  καὶ   κατὰ τὴν ὁμόνοιαν καὶ κατὰ
[110]   ὀλιγωροῦντες ἐκεῖνα διώκοιτε; Εἰ γὰρ  καὶ   κατὰ τὸν λογισμὸν ἐκεῖνα φανείη
[130]   ἀφελέσθαι ζητούντων. (Πῶς γὰρ οὐχὶ  καὶ   κατὰ τοῦτο δεινότατ' ἂν πεπονθὼς
[90]   ΝΟΜΟΣ. (Ἀκούετ' ἄνδρες Ἀθηναῖοι,  καὶ   καταμανθάνετε, ὅτι ἐνταῦθ' ἔνι καὶ
[30]   τοῖς ἄγουσιν Ἀθήναζε ἀτέλειαν δεδωκέναι,  καὶ   κηρύττειν πρώτους γεμίζεσθαι τοὺς ὡς
[140]   Λεωδάμας Ἀχαρνεὺς καὶ Ἀριστοφῶν Ἁζηνιεὺς  καὶ   Κηφισόδοτος ἐκ Κεραμέων καὶ Δεινίας
[80]   τὴν δωρειάν, δι' ἐκεῖνον ἐδώκατε  καὶ   Κλεάρχῳ καί τισιν ἄλλοις πολιτείαν·
[150]   (Ὃ δὲ δὴ μέγιστον ἁπάντων  καὶ   κοινὸν ὑπάρχει κατὰ πάντων τῶν
[90]   Ἀθηναῖοι, πάντα, καὶ παρεισφέρομεν πολλῷ  καὶ   κρείττω καὶ δικαιότερον τοῦ τούτου
[100]   γὰρ ἀγνοῶ τοῦθ' ὅτι Θηβαῖοι  καὶ   Λακεδαιμόνιοι καὶ ἡμεῖς οὔτε νόμοις
[100]   ἐπαινεῖν ἀνάγκη καὶ ποιεῖν. Εἶτα  καὶ   Λακεδαιμόνιοι τῶν μὲν τοιούτων ἀφεστᾶσιν,
[90]   νόμον. (Γνώσεσθε δ' ἀκούοντες. Λαβὲ  καὶ   λέγε πρῶτον μὲν τοῦ
[20]   τὸν περὶ τῶν τριηραρχιῶν νόμον  καὶ   λέγε τοῦτ' αὐτό. ΝΟΜΟΣ. Ἀτελῆ
[160]   χρή γ' ἀνθρώπους ὄντας τοιαῦτα  καὶ   λέγειν καὶ νομοθετεῖν οἷς μηδεὶς
[50]   τοῦ πρὸς Λακεδαιμονίους πολέμου παρέσχον,  καὶ   λέγοντες συμφέρει τῇ πόλει
[140]   ὅμοιον τῷ προτέρῳ, μεθεστάναι  καὶ   λελυμάνθαι. (Πολλὰ δὲ θαυμάζων Λεπτίνου
[20]   διορίζειν τῶν οἰκούντων Ἀθήνησιν, ἀφαιρεῖται  καὶ   Λεύκωνα τὸν ἄρχοντα Βοσπόρου καὶ
[150]   οὗτος ἴσως ἐρεῖ τριηραρχίας αὑτοῦ  καὶ   λῃτουργίας. Ἐγὼ δ' εἰ πολλοῦ
[120]   ἔστι ταὐτὸν ἱερῶν ἀτέλειαν ἔχειν  καὶ   λῃτουργιῶν, ἀλλ' οὗτοι τὸ τῶν
[120]   ἦν ἱερῶν ἀτέλειαν ἔχειν ταὐτὸ  καὶ   λῃτουργιῶν, τί τοῦτο μαθὼν προσέγραψεν;
[80]   Οὐ σκέψεσθ' ἄνδρες Ἀθηναῖοι,  καὶ   λογιεῖσθε, ὅτι νῦν οὐχ
[80]   ἄνδρες δικασταί. Σκοπεῖτε δὴ  καὶ   λογίσασθ' ἐν ὑμῖν αὐτοῖς, εἴ
[160]   τάδε ποιήσατε· σκέψασθε παρ' ἄλληλα  καὶ   λογίσασθε πρὸς ὑμᾶς αὐτοὺς τί
[10]   ὑμᾶς τούτῳ περὶ τοῦ θέσθαι,  καὶ   λυσιτελέστερον εἶναι καὶ ὑμῖν καὶ
[20]   τῶν ξένων ἀτελεῖς δέκα θήσω·  καὶ   μὰ τοὺς θεούς, ὅπερ εἶπον
[90]   ἀλλὰ πᾶσιν ταὔτ' ἀναγνῶναι  καὶ   μαθεῖν ἁπλᾶ καὶ σαφῆ τὰ
[150]   πράγμασι σύνδικος γέγονεν. Ἐστι δὲ  καὶ   μάλ' ἔχων νόμος ὑμῖν καλῶς,
[140]   (ρηνται δὲ τῷ νόμῳ σύνδικοι  καὶ   μάλισθ' οἱ δεινοὶ λέγειν ἄνδρες,
[80]   καθ' αὑτὸν ἐτάχθη κινδυνεύειν, παρεῖδε,  καὶ   μᾶλλον εἵλετο μὴ ζῆν
[50]   πύλας ὑμῖν βίᾳ τῶν πολλῶν,  καὶ   μᾶλλον εἵλοντο μεθ' ὑμῶν τῶν
[130]   σὺ προσδιώρισας ἐν τῷ νόμῳ  καὶ   μαρτυρεῖ πᾶς πρὸ τοῦ
[130]   ἄνθρωποι, καί τινες ἄλλοι δοῦλοι  καὶ   μαστιγίαι, Λυκίδας καὶ Διονύσιος, καὶ
[160]   καὶ τί μή· εἶτα φυλάττετε  καὶ   μέ μνησθ' ἃν ὑμῖν ἐξ
[130]   ἴσως ἐπισύροντες ἐροῦσιν ὡς Μεγαρεῖς  καὶ   Μεσσήνιοί τινες εἶναι φάσκοντες, ἔπειτ'
[70]   ὅσ' ἐν Κύπρῳ τρόπαι' ἔστησεν  καὶ   μετὰ ταῦτ' ἐν Αἰγύπτῳ, καὶ
[60]   ἁρμοστὰς ἐξήλασεν ἐκ τῶν νήσων,  καὶ   μετὰ ταῦτα δεῦρ' ἐλθὼν ἀνέστησε
[40]   πάντας αὐτοὺς ἀποθανεῖν αἰτιώτατος ἐγένετο.  Καὶ   μετὰ ταῦτα, δοθείσης ἀτελείας αὐτῷ
[10]   τὸν δῆμον ἑλέσθαι συνεισενεγκεῖν αὐτὸν  καὶ   μετασχεῖν τῆς δαπάνης, ὥστε μὴ
[110]   εὐπορήσει· δεῖ γὰρ οὕτω λέγειν  καὶ   μὴ βλασφημεῖν. Καίτοι τίν' οὐκ
[130]   τις. (Εἰ δὲ τοῦτο φεύξονται  καὶ   μὴ θελήσουσι ποιεῖν, σκοπεῖτ'
[20]   ἐν τιμῆς μέρει ταῦθ'  καὶ   μὴ λαβοῦσιν ἔστιν ἔχειν τοῖς
[100]   γ' οὐ λόγος· αὐτὸς θέτω,  καὶ   μὴ λεγέτω τοῦθ' ὡς οὐ
[40]   χρείαν ἰδών, εἰ φαίνοιτο διδοὺς  καὶ   μὴ πῶς ἰδίᾳ τὰ ὄντα
[90]   περὶ τῶν ὄντων ἑκάστου νόμος,  καὶ   μὴ τοὺς ἰδιώτας αὐτὸ τοῦτο
[90]   ὥσπερ ἐστὶ δίκαιον, καὶ δοῦναι  καὶ   μή. Ὡς μὲν τοίνυν οὐχὶ
[30]   τὴν ἀτέλειαν ὑμᾶς ἀφῃρημένους αὐτὸν  καὶ   μηδ' ἂν μεταδόξῃ ποτὲ ψηφισαμένους
[150]   τὴν πόλιν καὶ πάντας χρηστοὺς  καὶ   μηδέν' εἶναι πονηρόν; (Ὁ τοίνυν
[50]   μὲν τἀγαθὰ τῷ καλῶς βουλεύεσθαι  καὶ   μηδενὸς καταφρονεῖν, φυλάττειν δ' οὐκ
[110]   χρόνῳ γέγον' ἄξιος εὖ παθεῖν.  Καὶ   μὴν εἴ γ' ὁμολογῶν ἐκείνους
[140]   κτεῖν καὶ πείθειν ὑμᾶς ἀφελέσθαι.  (Καὶ   μὴν καὶ Γελάρχῳ πέντε τάλαντ'
[80]   πῶς οὐκ εἰκότως αἰσχύνην ἕξετε;  (Καὶ   μὴν καὶ κατ' ἐκεῖν' ἀνάξι'
[100]   ποιοῦσιν οὐδ' ὁτιοῦν ἔσται πλέον.  (Καὶ   μὴν κἀκεῖνος τῶν καλῶς δοκούντων
[60]   πόλις ἀντ' εὖ πεποίηκεν.  (Καὶ   μὴν μηδ' ἐκεῖν' ὑμᾶς,
[20]   εἰς ταῦτα συντελεῖ; Πᾶσ' ἀνάγκη.  Καὶ   μὴν ὅτι δεῖ τὴν εὐπορίαν
[50]   οὐ δεῖ δοκεῖν ὑμᾶς πεπονθέναι.  (Καὶ   μὴν οὐδ' ἐκεῖν' ὀκνήσω περὶ
[70]   παρ' ὑμῶν μόνης τοῦτ' ἀφαιρήσεται;  (Καὶ   μὴν οὐδ' ἐκεῖνο καλόν, ζῶντα
[130]   ὑμῶν. (Σκοπῶ δὲ καὶ τοῦτο.  Καὶ   μὴν οὐδ' ἐκείνου γ' ἀποστατέον
[40]   ἀξίους χάριτος τὰ δοθέντ' ἀφαιρεῖσθαι.  ~Καὶ   μὴν οὐδ' ὅπως οὐκ ἀντιδώσει
[130]   ἐτάξατε, τοῦτ' αὐτοὶ ποιοῦντες φανήσεσθε;  Καὶ   μὴν πάντα μὲν εὐλαβεῖσθαι δεῖ
[20]   τὸν λόγον αὐτοῖς τοῦτον λεκτέον.  (Καὶ   μὴν περὶ τοῦ γε μὴ
[100]   δωρειαῖς πρὸς αὑτοὺς ποιοῦνται, φυλάττει.  (Καὶ   μὴν περὶ τοῦ γε μηδὲ
[140]   ἀσθενέστερα τῶν τούτου λόγων γένοιτο.  (Καὶ   μὴν πρός γ' Ἀριστοφῶντα πολλὰ
[150]   κεκόμισται, ταῦτ' ἀφελέσθαι παρ αινῶν.  ~Καὶ   μὴν πρός γε Κηφισόδοτον τοσοῦτ'
[20]   ἀρτίως, οὐκ οἶμαι πέντ' εἶναι.  Καὶ   μὴν τῶν γε πολιτῶν οὐκ
[80]   αὐτῷ τὰ δοθέντ' ἐπὶ τούτοις;  Καὶ   μήν, ἄνδρες Ἀθηναῖοι, καὶ
[160]   τὸ μέλλον ἄδηλον πᾶσιν ἀνθρώποις,  καὶ   μικροὶ καιροὶ μεγάλων πραγμάτων αἴτιοι
[160]   δίκαι' ἐγνώκατε, ταῦτα φυλάξατε  καὶ   μνημονεύετε, ἕως ἂν ψηφίσησθε, ἵν'
[100]   ἄνδρες Ἀθηναῖοι, δοκεῖ Λεπτίνης  καί   μοι μηδὲν ὀργισθῇς· οὐδὲν γὰρ
[160]   πάντων τῶν περὶ αὑτοὺς ἄρχοντες  καὶ   ναυμαχίᾳ νενικηκότες ἡμᾶς, ὑφ' ἑνὸς
[60]   ἀσθενοῦς ἡμῶν τῆς πόλεως οὔσης  καὶ   ναῦν οὐδεμίαν κεκτημένης, στρατηγῶν βασιλεῖ,
[160]   ἀνθρώπους ὄντας τοιαῦτα καὶ λέγειν  καὶ   νομοθετεῖν οἷς μηδεὶς ἂν νεμεσήσαι,
[40]   κινδύνῳ καθεστηκότας καὶ πράξεις χρησταὶ  καὶ   νόμοι καὶ ἄνδρες χρηστοὶ καὶ
[100]   δῆμος κύριος, καὶ ἀραὶ  καὶ   νόμοι καὶ φυλακαὶ ὅπως μηδεὶς
[50]   τοιούτων τι γίγνεσθαι, ταῦτα δὲ  καὶ   νόμοις τισὶ καὶ δόξαις διώρισται·
[140]   ὑπεύθυνον ἐγράψατο, ἐξῆλθον οἱ χρόνοι,  καὶ   νυνὶ περὶ αὐτοῦ τοῦ νόμου
[160]   αὑτὸν ἐκβαλεῖν τὸν τριήρεις πολλὰς  καὶ   ξένους καὶ πόλεις κεκτημένον. Ἀλλ'
[50]   διώρισται· κοινῇ δ' πόλις  καὶ   δῆμος, ὅστις ἂν αὐτὸν
[30]   ὑμᾶς οὗτος ἁνὴρ καὶ αὐτὸς  καὶ   οἱ πρόγονοι· ἀλλὰ πρωπέρυσιν σιτοδείας
[10]   καὶ οὐ μόνον ὑμεῖς, ἀλλὰ  καὶ   οἱ πρόγονοι. Τεκμήριον δέ· χρήματα
[10]   εὑρισκομένων τὰς δωρειὰς οἱ τύραννοι  καὶ   οἱ τὰς ὀλιγαρχίας ἔχοντες μάλιστα
[150]   τι ποιοῦσι τὰς τιμὰς διδόντες  καὶ   οἱ τοῖς τἀναντία πράττουσι τὰς
[40]   ψηφίσματ' ἄκυρα ποιεῖ νόμος,  καὶ   οἵους ἀνθρώπους ἀδικεῖ, καὶ ἐν
[0]   ἥττους ἀντὶ κρειττόνων ἐπείσθηθ' ἑλέσθαι,  καὶ   ὅλως ἐν οἶμαι πολλοῖς οἷς
[0]   Τί οὖν κωλύει πάντ' ἀφῃρῆσθαι  καὶ   ὅλως τὴν πολιτείαν ὑμᾶς κατὰ
[140]   πεισθεὶς ὑπὸ σοῦ διεγράψατο,  καὶ   ὅλως ὑπὸ σοῦ παρεσκευάσθη; Ἀλλὰ
[140]   πότερον αὐτὸ δεῖ σῶν εἶναι  καὶ   ὅμοιον τῷ προτέρῳ, μεθεστάναι
[150]   καὶ κακῶς ἔχων νόμος,  καὶ   ὅμοιος φθόνῳ τινὶ καὶ φιλονικίᾳ
[150]   εἶπε Φορμίων, ἐν γέγραπται  καὶ   ὀμώμοται, ἄν τις ἀμύνων τι
[90]   ἐξεῖναι νομοθετεῖν, ὅταν τις βούληται  καὶ   ὃν ἂν τύχῃ τρόπον, τοσοῦτοι
[130]   εὐλαβεῖσθαι δεῖ ποιεῖν τὰ δοκοῦντα  καὶ   ὄντ' αἰσχρά, μάλιστα δὲ ταῦτ'
[80]   ὑμεῖς μηδὲν αἰσχρὸν ποιῆσαι δόξετε,  καὶ   ὅπως, εἴ τινά τις καταμέμφεται
[80]   ᾖ, κρίνας παρ' ὑμῖν ἀφαιρήσεται,  καὶ   ὅπως, οὓς οὐδεὶς ἂν ἀντείποι
[80]   τούτου πρόνοιάν τιν' ἔχοντας ἡμᾶς  καὶ   ὅπως ὑμεῖς μηδὲν αἰσχρὸν ποιῆσαι
[110]   ἄνδρες Ἀθηναῖοι, κἀκεῖν' ἐνθυμεῖσθαι  καὶ   ὁρᾶν, ὅτι νῦν ὀμωμοκότες κατὰ
[80]   ἐπειδὰν δὲ χρόνος διέλθῃ βραχύς,  καὶ   ὅσ' αὐτοῖς δεδώκατε, ταῦτ' ἀφαιρεῖσθαι.
[70]   ὡς Γοργώπαν ἀπέκτεινεν ἐν Αἰγίνῃ,  καὶ   ὅσ' ἐν Κύπρῳ τρόπαι' ἔστησεν
[70]   καὶ μετὰ ταῦτ' ἐν Αἰγύπτῳ,  καὶ   ὅτι πᾶσαν ἐπελθὼν ὀλίγου δέω
[30]   γὰρ Ἀθηναίων τινὲς ἴσως φαῦλοι,  καὶ   οὐ διὰ ταῦτ' ἐγὼ τοὺς
[10]   μᾶλλον σπουδάζετ' περὶ χρημάτων,  καὶ   οὐ μόνον ὑμεῖς, ἀλλὰ καὶ
[30]   σκοπεῖτ' εἰ χρὴ τοῦτον ἐξαλεῖψαι,  καὶ   οὐ πάλαι βεβούλευσθε; Ἀνάγνωθι λαβὼν
[140]   ὑμῖν, ἐν τοῦτ' ἐνῆν.  Καὶ   οὐ τοῦτ' ἐπιτιμῶ· δεῖ γὰρ
[70]   τάς τε ναῦς ὅσας ἔλαβεν  καὶ   οὗ ἑκάστην, καὶ τῶν πόλεων
[140]   συγγνώμης τοῦτο πεπονθώς. Εἶτα  καὶ   οὐδ' ἔστιν ὄνειδος ὅτου πορρώτερόν
[110]   τῇ πόλει λέγεσθαι, πρὸς δὲ  καὶ   οὐδὲ δίκαιον. (Εἰ μὲν γὰρ
[80]   πάντας οὓς λέγομεν πρὸς ὑμᾶς,  καὶ   οὐδὲν ἔσθ' τι τοῦ
[20]   ἄνπερ πόλις ᾖ, πολλοὶ  καὶ   οὐκ ἐπιλείψουσιν, εὖ δὲ ποιεῖν
[140]   κακίας σημεῖόν ἐστιν φθόνος,  καὶ   οὐκ ἔχει πρόφασιν δι' ἣν
[10]   καλῆς αἰσχρὰν τῇ πόλει περιάπτει,  καὶ   οὔτε τῶν προγόνων οὔθ' ὑμῶν
[140]   γυμνικοὺς νικῶσιν ἀγῶνας τοὺς στεφανίτας,  καὶ   οὐχ, ὅτι τῇ φύσει τούτων
[40]   Εἰ γὰρ οἱ μὲν εἰδότες  καὶ   παθόντες ἄξια τούτων ἐνόμιζον εὖ
[0]   ἐκ τῶν νῦν ὑπαρχόντων νόμων  καὶ   πάλαι κυρίων, οὓς οὐδ' ἂν
[150]   ΝΟΜΟΣ. Οὗτος, ἄνδρες Ἀθηναῖοι,  καὶ   παλαιός ἐσθ' νόμος καὶ
[40]   μὴ τοῦτο, εἰ μνᾶς ἑκατὸν  καὶ   πάλιν τάλαντον ἔδωκεν οὐδὲ γὰρ
[80]   δι' ἐκεῖνον Στράβακα καὶ Πολύστρατον·  καὶ   πάλιν, Τιμοθέῳ διδόντες τὴν δωρειάν,
[40]   καὶ νόμοι καὶ ἄνδρες χρηστοὶ  καὶ   πάντ' ἐξητασμέν' ἐπὶ τὸ βέλτιον
[50]   μὲν τὰς χρείας οὕτω φιλάνθρωποι  καὶ   πάντα ποιοῦντες, ἐπειδὴ δ' ἐπράξαμεν
[160]   φθόνον καὶ δικαιοσύνη πρὸς κακίαν  καὶ   πάντα τὰ χρηστὰ πρὸς τὰ
[150]   κωλύει μεγίστην εἶναι τὴν πόλιν  καὶ   πάντας χρηστοὺς καὶ μηδέν' εἶναι
[70]   ἧκον οὗτοι, πέμπειν ἑτέρους παραινεῖν.  Καὶ   πάντες ἴσως ἀκηκόαθ' ὃν τρόπον
[140]   ἔστησεν ἐν τοῖς ἱεροῖς ἀναγράψας  καὶ   πάντες συνίσασιν, ταῦτ' ἀφελέσθαι παραίνει·
[150]   τοῦ κακόν τι ποιεῖν ἀποσταῖεν,  καὶ   πάντες τὰς ἐπὶ ταῖς εὐεργεσίαις
[160]   δημοκρατούμενοι καὶ φόρους Καρχηδονίους πραττόμενοι  καὶ   πάντων τῶν περὶ αὑτοὺς ἄρχοντες
[100]   διδόασι τοιαύτην οὐδεμίαν τιμήν· καίτοι  καὶ   παρ' ἐκείνοις τινές εἰσιν ἴσως
[110]   τις πρόχειρος λόγος, ὡς ἄρα  καὶ   παρ' ἡμῖν ἐπὶ τῶν προγόνων
[40]   ἐν ἐκείνῳ τῷ χρόνῳ κεκρατηκότας  καὶ   παρ' οἷς ἦν, δεύτερον δέ,
[90]   ἄρχειν, ἔν τε τῇ βουλῇ  καὶ   παρ' ὑμῖν ἐν τῷ δικαστηρίῳ,
[60]   τῆς πόλεως ἤθους μνημεῖον ὦσι,  καὶ   παραδείγμαθ' ἑστῶσι τοῖς βουλομένοις τι
[150]   φιλοτιμεῖσθαι βουλομένοις καθίστησιν, ἀλλ' ὅτι  καὶ   παρανομίας δόξαν αἰσχίστην τῇ πόλει
[50]   ἰδίᾳ γνόντας εὖ ποιεῖν ὑμᾶς  καὶ   παρασχόντας χρησίμους αὑτοὺς ἐπὶ τηλικούτων
[50]   ὅπλων ἐκβαλόντες καὶ Θρασύβουλον εἰσαγαγόντες  καὶ   παρασχόντες φίλην ὑμῖν τὴν αὑτῶν
[70]   τῶν νήσων τούτων τὰς πολλὰς  καὶ   παρέδωκεν ὑμῖν καὶ φιλίας ἐποίησεν
[90]   δ' ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πάντα,  καὶ   παρεισφέρομεν πολλῷ καὶ κρείττω καὶ
[90]   καθ' οὓς καὶ τούτοις ἄρχειν  καὶ   πᾶσι τοῖς ἄλλοις πολιτεύεσθαι προσήκει,
[140]   ἑτέροις δέδοται, τηνικαῦτ' ἀγανα κτεῖν  καὶ   πείθειν ὑμᾶς ἀφελέσθαι. (Καὶ μὴν
[70]   (Ἐνίκησεν μὲν τοίνυν Λακεδαιμονίους ναυμαχίᾳ  καὶ   πεντήκοντα μιᾶς δεούσας ἔλαβ' αἰχμαλώτους
[50]   Δί' οὗτοι μόνοι τοῦτο πείσονται,  καὶ   περὶ τούτων μόνων ποιοῦμαι λόγον
[40]   περὶ τῶν τοὺς τετρακοσίους καταλυσάντων,  καὶ   περὶ τῶν ὅτ' ἔφευγεν
[40]   τοίνυν ἐστί μοι λόγος οὗτος  καὶ   περὶ τῶν τοὺς τετρακοσίους καταλυσάντων,
[110]   ἀφαιρεῖται νῦν οὗτος τῷ νόμῳ,  καὶ   περὶ ὧν ἂν νόμοι μὴ
[20]   γὰρ κοινωνεῖ ταῖς δημοσίαις προσόδοις  καὶ   περιουσίαις ταῦτα τἀναλώματ' οὐδέν. Χωρὶς
[70]   δ' αἰχμάλωτα σώματα δεῦρ' ἤγαγεν,  καὶ   πλεῖν δέκα καὶ ἑκατὸν
[60]   εἶναι πλεῖστα, καὶ ἄνδρας ἀρίστους  καὶ   πλείστους εὐεργέτας τῆς πόλεως πολίτας
[30]   μὲν Λεύκων ἐμμένων φανεῖται  καὶ   ποιεῖν ἀεί τι προθυμούμενος ὑμᾶς
[100]   πολιτείᾳ συμφέρει, ταῦτ' ἐπαινεῖν ἀνάγκη  καὶ   ποιεῖν. Εἶτα καὶ Λακεδαιμόνιοι τῶν
[90]   τοὺς ἰδιώτας αὐτὸ τοῦτο ταράττῃ  καὶ   ποιῇ τῶν ἅπαντας εἰδότων τοὺς
[160]   τὸν τριήρεις πολλὰς καὶ ξένους  καὶ   πόλεις κεκτημένον. Ἀλλ' οἶμαι, τὸ
[120]   ὧν ἂν ἐν εἰρήνῃ τις  καὶ   πολιτείᾳ δύναιτ' ἐφικέσθαι, εὐνοίας, δικαιοσύνης,
[50]   ἄξιόν ἐστιν εὐλαβηθῆναι ἀδικῆσαι, ἀλλὰ  καὶ   πολλοὺς ἄλλους, οἳ πόλεις ὅλας,
[130]   τοῦθ' ἑτέρους ἀξίους καὶ ἐλευθέρους  καὶ   πολλῶν ἀγαθῶν αἰτίους, ἃς ἔλαβον
[80]   ἀλλὰ καὶ δι' ἐκεῖνον Στράβακα  καὶ   Πολύστρατον· καὶ πάλιν, Τιμοθέῳ διδόντες
[100]   Ἀθηναῖοι, Θηβαῖοι φρονοῦσιν ἐπ' ὠμότητι  καὶ   πονηρίᾳ ὑμεῖς ἐπὶ φιλανθρωπίᾳ
[110]   μεγάλ' εὖ παθόντες οὐδέν' ἐτίμησαν,  καὶ   πονηροὺς καὶ ἀπαιδεύτους ἡγεῖσθ' εἶναι,
[10]   χορηγοὺς εἰς ἐκείνας τὰς λῃτουργίας,  καὶ   πόσους, ἐὰν μὴ τούτῳ προσέχωμεν,
[40]   τοὺς μὲν ἐν κινδύνῳ καθεστηκότας  καὶ   πράξεις χρησταὶ καὶ νόμοι καὶ
[50]   συμφέρει τῇ πόλει τῇ ὑμετέρᾳ  καὶ   πράττοντες· ὧν ἔνιοι διὰ τὴν
[70]   ἀπαγγελλόντων ὡς Ἀθηναῖοι τειχίζουσιν, ἀρνεῖσθαι  καὶ   πρέσβεις πέμπειν σκεψομένους κελεύειν, ἐπειδὴ
[90]   ἁπλᾶ καὶ σαφῆ τὰ δίκαια.  (Καὶ   πρὸ τούτων γ' ἐπέταξεν ἐκθεῖναι
[160]   δεῖ μετριάζειν ἐν ταῖς εὐπραξίαις  καὶ   προορωμένους τὸ μέλλον φαίνεσθαι. (Πολλὰ
[70]   ἐξαπατῆσαι λέγεται. (Φημὶ τοίνυν ἐγώ  καὶ   πρὸς Διός, ἄνδρες Ἀθηναῖοι, μηδεὶς
[140]   ἀτελείας τῶν ἐκείνῳ τι δοθέντων,  καὶ   πρὸς ὑμᾶς εἰσελθὼν ἡττήθη· (οἱ
[30]   βλάψειν ὑμᾶς νόμος φαίνεται,  καὶ   προσαφαιρεῖταί τι τῶν ὑπαρχόντων ἤδη.
[160]   ἁπάντων οἶμαι δεῖν ὑμᾶς σπουδάζειν  καὶ   προσέχειν τὸν νοῦν, ὅπως μὴ
[160]   Ἀθηναῖοι, τοσαύτην βλασφημίαν ἀντὶ καλῶν  καὶ   προσηκόντων ὑμῖν ἀγαθῶν ἑλέσθαι. Καὶ
[60]   ἡντινοῦν ἀφορμὴν λαβών, κατεναυμάχησεν Λακεδαιμονίους,  καὶ   πρότερον τοῖς ἄλλοις ἐπιτάττοντας εἴθισ'
[90]   ἀλλ' τ' ἐδώκατε, κύρια,  καὶ   πρόφασις δικαία κατὰ τῶν
[60]   δεῦρ' ἐλθὼν ἀνέστησε τὰ τείχη,  καὶ   πρῶτος πάλιν περὶ τῆς ἡγεμονίας
[90]   ὑπάρχον καλόν, ἄνδρες Ἀθηναῖοι,  καὶ   σαφές, Τὰς δωρειὰς ὅσας
[90]   ταὔτ' ἀναγνῶναι καὶ μαθεῖν ἁπλᾶ  καὶ   σαφῆ τὰ δίκαια. (Καὶ πρὸ
[100]   γενήσεται, στέφανοι δὲ καὶ ἀτέλειαι  καὶ   σιτήσεις καὶ τοιαῦτ' ἐστίν, ὧν
[120]   ἀξίους, ἀλλ' ἔσται χαλκοῦς ἱστάναι  καὶ   σίτησιν διδόναι καὶ ἄλλ'
[80]   Χαβρίᾳ ψήφισμα ψηφισθέν. Ὅρα δὴ  καὶ   σκόπει· δεῖ γὰρ αὔτ' ἐνταῦθ'
[140]   τούτους ὑπολαμβάνοιτ' ἂν εἰκότως, ἀκούσατε,  καὶ   σκοπεῖτ' ἂν ὑμῖν δίκαια φαίνηται.
[160]   ἄν ποτ' ἴσως πλοίῳ στρογγύλῳ  καὶ   στρατιώταις ὀλίγοις Δίων' ἐλθόντ' ἐφ'
[130]   ὡς τε στήλη δηλοῖ  καὶ   σὺ προσδιώρισας ἐν τῷ νόμῳ
[150]   πρᾶγμ' ὥσπερ ἐργασία τισὶν  καὶ   συκοφαντία, μὴ ἐξεῖναι ὑπὸ τοῦ
[0]   ψηφίσματα πολλὰ πολλάκις ἐξαπατηθέντες κεχειροτονήκατε,  καὶ   συμμάχους ἤδη τινὰς ἥττους ἀντὶ
[120]   εὐνοίας, δικαιοσύνης, ἐπιμελείας, τῶν τοιούτων,  καὶ   συμφέρειν ἔμοιγε δοκεῖ καὶ χρῆναι
[90]   σκεψάμενος, ἃν καὶ δίκαια  καὶ   συμφέροντα, ταῦτα νομοθετῇ. Τούτων τοίνυν
[50]   ὅστις ἂν αὐτὸν εὖ ποιῇ  καὶ   σῴζῃ, τοῦτο δ' οὐ γένει
[80]   τούτων ἐκ λόγου κρίσις γίγνεται,  καὶ   τὰ καλῶς πραχθένθ' ὑπ' ἐκείνων,
[160]   πρὸ τοῦ κατεμέμφου, τί; Μὴ  καὶ   τὰ μέλλοντ' ᾔδεις; (Ὅτι νὴ
[30]   κἀνταῦθ' ἔδωκε τὴν ἀτέλειαν ἡμῖν.  Καὶ   τὰ μὲν ἄλλα σιωπῶ, πόλλ'
[100]   ἀμφότερ' ὀρθῶς ἔχει, καὶ τἀκεῖ  καὶ   τὰ παρ' ἡμῖν. Διὰ τί;
[10]   πόλις εἰς ἓν ἦλθεν  καὶ   τὰ πράγματ' ἐκεῖνα κατέστη, πρέσβεις
[140]   ἐπειδὴ δὲ ταῦτά θ' ὑπάρχει  καὶ   τὰ τῶν ἄλλων εὐεργετῶν προσγέγονεν,
[120]   τὰς τιμάς. Δεῖ τοίνυν μεμερίσθαι  καὶ   τὰ τῶν δωρειῶν, ἵν' ἧς
[160]   νομοθετεῖν οἷς μηδεὶς ἂν νεμεσήσαι,  καὶ   τἀγαθὰ μὲν προσδοκᾶν καὶ τοῖς
[140]   ἀνθρώπων ἐπὶ τοῖς τελευτήσασι δημοσίᾳ  καὶ   ταῖς ταφαῖς ταῖς δημοσίαις ποιεῖτε
[100]   (Καὶ ταῦτ' ἀμφότερ' ὀρθῶς ἔχει,  καὶ   τἀκεῖ καὶ τὰ παρ' ἡμῖν.
[90]   ἐν τοῖς ὀμωμοκόσιν, παρ' οἷσπερ  καὶ   τἄλλα κυροῦται, ἔπειτα λύοντα τοὺς
[110]   τοὺς ἀγαθούς· αἱ μέντοι τιμαὶ  καὶ   τἄλλα πάντα τὰ μὲν τότ'
[60]   ἐξετάσωμεν. Οἱ προδόντες τὴν Πύδναν  καὶ   τἄλλα χωρία τῷ Φιλίππῳ τῷ
[40]   ὅτι βλάπτουσιν οἱ πονηροὶ νόμοι  καὶ   τὰς ἀσφαλῶς οἰκεῖν οἰομένας πόλεις.
[20]   βεβαίοις δοκεῖν διαμεῖναι. (Φέρε δὴ  καὶ   τὰς εὐπορίας, ἃς ἀναπαυομένους τινὰς
[10]   οὐδένα πώποτε κίνδυνον ἐξέστησαν, ἀλλὰ  καὶ   τὰς ἰδίας οὐσίας προσαναλίσκοντες διετέλουν.
[120]   τῳ πρότερόν τι, τοῦτ' ἀφέλησθε,  καὶ   τὰς ὑπολοίπους ἀπίστους ποιήσετε πάσας
[90]   τουτονὶ τὸν νόμον, ὅμως ἐνομοθέτει,  καὶ   ταῦθ' ἑτέρου κελεύοντος νόμου καὶ
[30]   φανήσεται συνεχῶς ἡμᾶς εὖ ποιῶν,  καὶ   ταῦθ' ὧν μάλισθ' ἡμῶν
[130]   τῶν ἐκείνῳ τι δοθέντων ἀφέλοιντο,  καὶ   ταῦτ' αἰτίαν λέγοντες ψευδῆ; Οὐ
[100]   τις ἀνὴρ ἀγαθὸς ὢν τύχοι.  (Καὶ   ταῦτ' ἀμφότερ' ὀρθῶς ἔχει, καὶ
[0]   τοὺς ἀγαθόν τι πεποιηκότας ἐξαπατῆσαι,  καὶ   ταῦτ' οὐ μικρὰν ζημίαν ὀφλήσειν
[120]   τῆς ἀτελείας εὖ πεποιηκέναι δόξας  καὶ   ταύτην παρ' ὑμῶν λαβὼν τὴν
[110]   ἔτι δ' ἀργυρίου μνᾶς ἑκατόν,  καὶ   τέτταρας τῆς ἡμέρας δραχμάς. Καὶ
[10]   παραχρῆμ' ἐποίησαν· τῇ δὲ τιμῇ  καὶ   τῇ βεβαιότητι τὰς παρὰ τῶν
[160]   θ' προσήκει δόξετ' ἐγνωκέναι,  καὶ   τῇ πόλει τὰ κράτιστ' ἔσεσθ'
[40]   δήμῳ κεκτημένον, τῷ δὲ ῥήματι  καὶ   τῇ τιμῇ τὴν ἀτέλειαν ἔχοντα,
[50]   ἀτέλειαν, οἳ παραδόντες ὑμῖν Θάσον  καὶ   τὴν Λακεδαιμονίων φρουρὰν μεθ' ὅπλων
[40]   ἀτυχήματι μᾶλλον ἕλοιτο τοὺς ἀτυχοῦντας  καὶ   τὴν παρὰ τούτων χάριν, ἥτις
[120]   Λεπτίνην ἐρεῖν, ὡς τὰς εἰκόνας  καὶ   τὴν σίτησιν οὐκ ἀφαιρεῖται τῶν
[10]   Τῶν γὰρ εἰς τὸν πόλεμον  καὶ   τὴν σωτηρίαν τῆς πόλεως εἰσφορῶν
[80]   ὑπὲρ ὑμῶν φανήσεται πράξας Χαβρίας,  καὶ   τὴν τελευτὴν αὐτὴν τοῦ βίου
[20]   αἰσχύνης ὅλην ἀναπίμπλησι τὴν πόλιν  καὶ   τῆς ἀπιστίας. Οὔκουν ὅτε πολλῷ
[150]   πεπονθότες εὖ πεποιήκατε τοὺς εὑρομένους,  καὶ   τῆς Δημοφάντου στήλης περὶ ἧς
[50]   ἐπικηρυκεύεσθαι, (ὁρῶντες ἠτυχηκυῖαν τὴν πόλιν  καὶ   τῆς παρόδου κρατοῦντας Λακεδαιμονίους, οὐχὶ
[150]   τί μάλιστ' ἂν ἀπευξαίμεθα πάντες,  καὶ   τί μάλιστ' ἐν ἅπασι διεσπούδασται
[30]   Λεύκων ἐρωτᾷ, τί ἔχοντες ἐγκαλέσαι  καὶ   τί μεμφόμενοι τὴν ἀτέλειαν αὐτὸν
[160]   συμβήσεται καταψηφισαμένοις ὑμῖν τοῦ νόμου  καὶ   τί μή· εἶτα φυλάττετε καὶ
[80]   ἡμεῖς ἀφελώμεθα τὸν υἱὸν αὐτοῦ;  Καὶ   τί φήσομεν, ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
[80]   ἠξίωσεν ὑμᾶς, ὥσπερ δι' Ἰφικράτην  καὶ   Τιμόθεον εὖ τινὰς πεποιήκατε, οὕτω
[130]   ἀτελεῖς εἰσιν, ἁθρόοι παμπληθεῖς ἄνθρωποι,  καί   τινες ἄλλοι δοῦλοι καὶ μαστιγίαι,
[60]   Θασίῳ καὶ Ἀρχεβίῳ τῷ Βυζαντίῳ,  καί   τινες τούτων ἀντιλέγοιεν αὐτοῖς ταῦτα
[70]   Λακεδαιμονίους, λόγων δὲ γιγνομένων ἐκεῖ  καί   τινων ἀπαγγελλόντων ὡς Ἀθηναῖοι τειχίζουσιν,
[130]   ὢν Λυκίδας καὶ Διονύσιος  καί   τις ἴσως ἄλλος διὰ τοὺς
[120]   τιμὴν μόνην, ξένος  καί   τις πολίτης, ἐπειδὰν ἀφαιρεθῇ ταύτην,
[80]   δι' ἐκεῖνον ἐδώκατε καὶ Κλεάρχῳ  καί   τισιν ἄλλοις πολιτείαν· Χαβρίας δ'
[40]   χρημάτων θαυμάσαι, ἀλλὰ τὴν προθυμίαν  καὶ   τὸ αὐτὸν ἐπαγγειλάμενον ποιεῖν καὶ
[60]   ὅνπερ Θάσος ἦν τότε  καὶ   τὸ Βυζάντιον Λακεδαιμονίοις μὲν οἰκεῖα,
[40]   αἰσχύνην, ἀλλ' αὐτὸ δὴ τοῦτο  καὶ   τὸ δεινόν ἐστιν. Εἰ γὰρ
[90]   ἐὰν ἀδίκως τι λάβωσιν, ἀφαιρεθῆναι,  καὶ   τὸ λοιπὸν ἐφ' ὑμῖν εἶναι
[150]   ὅμοιος φθόνῳ τινὶ καὶ φιλονικίᾳ  καὶ   τὸ λοιπὸν ἐῶ· τοιούτοις δέ
[50]   ὥστε τούς τ' ἔχοντας ἀφῃρήμεθα  καὶ   τὸ λοιπὸν μηδενὶ δοῦναι ταῦτ'
[70]   τὸ φανερῶς τοῦ λάθρᾳ κρεῖττον,  καὶ   τὸ νικῶντας τοῦ παρακρουσαμένους πράττειν
[90]   τίους ἐπὶ πάμπολυν ἤδη χρόνον,  (καὶ   τὸ πρᾶγμ' οὐδὲν μᾶλλον δύναται
[80]   χρόνον εἴτε μή; (Λαβὲ δὴ  καὶ   τὸ τῷ Χαβρίᾳ ψήφισμα ψηφισθέν.
[100]   δὲ καὶ ἀτέλειαι καὶ σιτήσεις  καὶ   τοιαῦτ' ἐστίν, ὧν ἄν τις
[120]   πονηρὸν ἔθος τὸν νόμον εἰσάγειν  καὶ   τοιοῦτον δι' οὗ πάντ' ἄπισθ'
[0]   ἐν οἶμαι πολλοῖς οἷς πράττετε  καὶ   τοιοῦτόν τι συμβαίνειν ἀνάγκη. (Ἆρ'
[130]   καὶ μαστιγίαι, Λυκίδας καὶ Διονύσιος,  καὶ   τοιούτους τινὰς ἐξειλεγμένοι. Ὑπὲρ δὴ
[50]   παρασχόντας χρησίμους αὑτοὺς ἐπὶ τηλικούτων  καὶ   τοιούτων καιρῶν, οἵων μικρῷ πρότερον
[160]   νεμεσήσαι, καὶ τἀγαθὰ μὲν προσδοκᾶν  καὶ   τοῖς θεοῖς εὔχεσθαι διδόναι, πάντα
[0]   ἧς πᾶσι μέτεστι τὸ ἥμισυ  καὶ   τοῖς μηδ' ὁτιοῦν ἀγαθὸν πεποιηκόσιν
[30]   πλέοντας. Ἔχων γὰρ ἐκεῖνος ἑαυτῷ  καὶ   τοῖς παισὶ τὴν ἀτέλειαν ἅπασι
[110]   μὲν τοίνυν, ἄνδρες Ἀθηναῖοι,  καὶ   τοῖς προγόνοις ὑμῶν ἔθος ἦν
[100]   τῶν εὐεργετῶν, τῷ δεῖνι μεμφόμενος  καὶ   τὸν δεῖν' ἀνάξιον εἶναι φάσκων,
[0]   τὴν δωρειὰν ἀναξίους ἐνόμιζεν, οὕτω  καὶ   τὸν δῆμον ἀνάξιον ἡγεῖτο κύριον
[90]   μὴ λόγον λέγω μόνον, ἀλλὰ  καὶ   τὸν νόμον αὐτὸν ὅν φημι
[20]   ὑμᾶς εἰδέναι πάντας, ὅμως δὲ  καὶ   τὸν νόμον ὑμῖν αὐτὸν ἀναγνώσεται.
[70]   τριήρεις τῶν πολεμίων ναυμαχίᾳ νικήσας,  καὶ   τοσούτων καλῶν αἴτιος ὤν, αἰσχροῦ
[110]   καὶ πόλις ἡμῶν ἐτίμα  καὶ   τότε τοὺς ἀγαθούς· αἱ μέντοι
[40]   συμφορᾷ καθεστηκόσιν, ἔδωκε μνᾶς ἑκατὸν  καὶ   τοῦ μὴ τῷ λιμῷ πάντας
[0]   πόλει λελύσθαι τὸν νόμον, εἶτα  καὶ   τοῦ παιδὸς εἵνεκα τοῦ Χαβρίου
[20]   πόλει, δυοῖν ἀγαθοῖν ὄντοιν, πλούτου  καὶ   τοῦ πρὸς ἅπαντας πιστεύεσθαι, ἐστὶ
[90]   καὶ καταμανθάνετε, ὅτι ἐνταῦθ' ἔνι  καὶ   τοὺς ἀξίους ἔχειν τὰ δοθέντα
[60]   ἄλλοις ἐπιτάττοντας εἴθισ' ἀκούειν ὑμῶν,  καὶ   τοὺς ἁρμοστὰς ἐξήλασεν ἐκ τῶν
[80]   αὐτοὺς τοὺς εὐεργέτας τιμᾶν, ἀλλὰ  καὶ   τοὺς ἐκείνων φίλους, ἐπειδὰν δὲ
[130]   ὑμᾶς τοὺς εὐεργέτας ἀφῃρημένους φαίνεσθαι,  καὶ   τοὺς εὖ τι πεποιηκότας ὑμᾶς,
[40]   καὶ τὸ αὐτὸν ἐπαγγειλάμενον ποιεῖν  καὶ   τοὺς καιροὺς ἐν οἷς. (Πάντες
[90]   τοὺς ἀξίους ἔχειν τὰ δοθέντα  καὶ   τοὺς μὴ τοιούτους κριθέντας, ἐὰν
[20]   καὶ Λεύκωνα τὸν ἄρχοντα Βοσπόρου  καὶ   τοὺς παῖδας αὐτοῦ τὴν δωρειὰν
[110]   αὐτοί τε ποιεῖτε, ἵν' εὐορκῆτε,  καὶ   τοὺς προγόνους ὀργίζεσθ' ἂν μή
[50]   τευμα, καὶ διέσωσαν καὶ ὑμᾶς  καὶ   τοὺς συμμάχους. (Ἐπειδὴ δ'
[110]   ἂν μή τις φῇ ποιεῖν,  καὶ   τοὺς τὰ τοιαῦτα λέγοντας παραδείγματα,
[140]   δ' οὐδείς ἐστι κίνδυνος. (Καίτοι  καὶ   τοῦτ' ἀκούω σε λέγειν, ὡς
[10]   παρὰ τῶν ἄλλων πολιτειῶν διδομένων,  καὶ   τοῦτ' ἀφαιρεῖται νῦν τῷ νόμῳ.
[30]   σίτου μυριάδες περὶ τετταράκοντ' εἰσί·  καὶ   τοῦτ' ἐκ τῆς παρὰ τοῖς
[140]   ἠγνόησε ταῦτα γένοιτο γὰρ ἂν  καὶ   τοῦτο, αὐτίκα δηλώσει· συγχωρήσεται γὰρ
[130]   γ' ἀξίως ὑμῶν. (Σκοπῶ δὲ  καὶ   τοῦτο. Καὶ μὴν οὐδ' ἐκείνου
[10]   ὑμετέρου κύριον ποιῆσαι τοιοῦτον νόμον,  καὶ   τοῦτο πειράσομαι δεῖξαι διὰ βραχέων,
[50]   ταῦτα καὶ ἐγνῶσθαι προσῆκεν. Ἀνάγνωθι  καὶ   τοῦτο τὸ ψήφισμ' αὐτοῖς. ΨΗΦΙΣΜΑ.
[90]   δὲ νόμους αὐτούς, καθ' οὓς  καὶ   τούτοις ἄρχειν καὶ πᾶσι τοῖς
[70]   ἡγοῦντο γὰρ οὐ μικρὰν τυραννίδα  καὶ   τοῦτον τὴν Λακεδαιμονίων ἀρχὴν καταλύσαντα
[120]   λέγειν αὐτοῖς προσῆκεν. ~Οἴομαι τοίνυν  καὶ   τοῦτον τὸν λόγον Λεπτίνην ἐρεῖν,
[0]   τῶν αὐτῶν ἠξίωσεν ὑμᾶς τε  καὶ   τούτους. Ἐν μὲν γὰρ τῷ
[0]   εὑρομένους ἀτέλειαν ἐκδεδυκέναι τὰς λῃτουργίας,  καὶ   τούτῳ πλείστῳ χρήσεται τῷ λόγῳ.
[10]   καὶ λυσιτελέστερον εἶναι καὶ ὑμῖν  καὶ   τούτῳ τὴν πόλιν πεπεικέναι Λεπτίνην
[80]   δεῖν ἔχειν, ἕξουσιν τὰ δοθέντα.  (Καὶ   τούτων πάντων οὐδὲν ἔσθ' ἡμέτερον
[70]   τάλαντ' ἀπέφην' ἀπὸ τῶν πολεμίων.  Καὶ   τούτων πάντων ὑμῶν τινὲς οἱ
[110]   καὶ τέτταρας τῆς ἡμέρας δραχμάς.  Καὶ   τούτων ψήφισμ' ἔστιν Ἀλκιβιάδου, ἐν
[20]   εἰς ἀμφότερ' ὑμῖν ὑπάρξουσι χρήσιμοι,  καὶ   τριηραρχεῖν καὶ εἰσφέρειν. Τίν' οὖν
[120]   εἰς τὸν πόλεμον πασῶν εἰσφορῶν  καὶ   τριηραρχιῶν ἐκ τῶν παλαιῶν νόμων
[10]   τὴν σωτηρίαν τῆς πόλεως εἰσφορῶν  καὶ   τριηραρχιῶν ὀρθῶς καὶ δικαίως οὐδείς
[70]   οὗτος τοσαύτας πόλεις λαβὼν  καὶ   τριήρεις τῶν πολεμίων ναυμαχίᾳ νικήσας,
[90]   ἐπέταξεν ἐκθεῖναι πρόσθε τῶν ἐπωνύμων  καὶ   τῷ γραμματεῖ παραδοῦναι, τοῦτον δ'
[100]   πονηρίᾳ ὑμεῖς ἐπὶ φιλανθρωπίᾳ  καὶ   τῷ τὰ δίκαια βούλεσθαι. Μήτ'
[70]   ἀτέλειαν ἣν εὕρετο παρ' ὑμῶν  καὶ   τῷ υἱεῖ κατέλιπεν; Ἐγὼ μὲν
[130]   ἀλλ' εἰ διὰ τοῦτον πάλιν  καὶ   τῶν ἐκείνῳ τι δοθέντων ἀφέλοιντο,
[80]   ταῦτ' ἔτι μᾶλλον αὐτὸν τιμᾶν  καὶ   τῶν ἐπὶ ταῖς πρότερον εὐεργεσίαις
[40]   παρὰ τοιοῦτον καιρὸν ἐν  καὶ   τῶν εὖ πεπονθότων ἔργον ἦν
[160]   νόμον, ὃς περὶ τῶν παρεληλυθότων  καὶ   τῶν μελλόντων ταὐτὰ λέγει. Μηδέν'
[10]   ταῦτ' ἀπῄτουν. (Λόγων δὲ γιγνομένων  καὶ   τῶν μὲν τοὺς δανεισαμένους ἀποδοῦναι
[20]   μὴ τοιοῦτον εἶναι τοῦτο, ἀλλὰ  καὶ   τῶν μετοίκων πλείονας τοσούτους,
[70]   ὅσας ἔλαβεν καὶ οὗ ἑκάστην,  καὶ   τῶν πόλεων τὸν ἀριθμὸν καὶ
[20]   νόμος τεθῇ, τοὺς λῃτουργοῦντας ἔσεσθαι,  καὶ   τῶν πολιτῶν μηδέν' ἐκ τριηραρχίας
[70]   καὶ τῶν χρημάτων τὸ πλῆθος,  καὶ   τῶν τροπαίων οὗ ἕκαστον. Λέγε.
[70]   καὶ τῶν πόλεων τὸν ἀριθμὸν  καὶ   τῶν χρημάτων τὸ πλῆθος, καὶ
[50]   τὸ στρά τευμα, καὶ διέσωσαν  καὶ   ὑμᾶς καὶ τοὺς συμμάχους. (Ἐπειδὴ
[110]   τῴ τι, τοῦτ' ἀφῃρημένους, συγχωρῶ  καὶ   ὑμᾶς ταὐτὸ τοῦτο ποιῆσαι, καίτοι
[10]   τοῦ θέσθαι, καὶ λυσιτελέστερον εἶναι  καὶ   ὑμῖν καὶ τούτῳ τὴν πόλιν
[140]   ἔχει, ἐπηρεάσῃ, τῆς πόλεως ἀφέλησθε  καὶ   ὑμῶν αὐτῶν ἣν διὰ παντὸς
[30]   τὴν ἀτέλειαν, κύριος ἂν γένηται,  καὶ   ὑμῶν τοὺς παρ' ἐκείνου σιτηγοῦντας;
[70]   πράξας διεξῆλθον ἐγώ, ἀλλὰ  καὶ   ὑπ' ἄλλων πολλῶν, οἳ δικαίως
[0]   καὶ γὰρ εἴρηται τρόπον τινὰ  καὶ   ὑφ' ὑμῶν ἴσως γιγνώσκεται· ἀλλ'
[130]   θέντων ἡμῶν, ὥσπερ ἐγγυώμεθα  καὶ   φαμὲν θήσειν, θέντας αὐτούς,
[0]   τῆς δωρειᾶς, ἐξαπατηθέντας δέ τι  καὶ   φαύλῳ τινὶ δοῦναι, διὰ
[80]   ἔσθ' τι τοῦ παρακρούσασθαι  καὶ   φενακίσαι λέγεται παρ' ἡμῶν ἕνεκα,
[70]   τὰς πολλὰς καὶ παρέδωκεν ὑμῖν  καὶ   φιλίας ἐποίησεν ἐχθρῶς ἐχούσας πρότερον,
[150]   νόμος, καὶ ὅμοιος φθόνῳ τινὶ  καὶ   φιλονικίᾳ καὶ τὸ λοιπὸν ἐῶ·
[100]   νόμον. Εἰ δὲ ταῦτα λόγους  καὶ   φλυαρίας εἶναι φήσει, ἐκεῖνό γ'
[160]   ἴσως Συρακόσιοι, τὸ πάλαι δημοκρατούμενοι  καὶ   φόρους Καρχηδονίους πραττόμενοι καὶ πάντων
[100]   κύριος, καὶ ἀραὶ καὶ νόμοι  καὶ   φυλακαὶ ὅπως μηδεὶς ἄλλος κύριος
[70]   ἀτέλειαν ἔδωκαν οἱ τότε, ἀλλὰ  καὶ   χαλκῆν εἰκόνα, ὥσπερ Ἁρμοδίου καὶ
[20]   τοῖς θεοῖς, μάλιστα μὲν ἡμῖν  καὶ   χρήματα πολλὰ γενέσθαι, εἰ δὲ
[60]   Ἑλλησπόντου, ὥστε τὴν δεκάτην ἀποδόσθαι  καὶ   χρημάτων εὐπορήσαντας Λακεδαιμο νίους ἀναγκάσαι
[110]   πόλις ἡμῶν καὶ γῆς ηὐπόρει  καὶ   χρημάτων, νῦν δ' εὐπορήσει· δεῖ
[120]   τοιούτων, καὶ συμφέρειν ἔμοιγε δοκεῖ  καὶ   χρῆναι διδόναι τὰς τιμάς. Δεῖ
[10]   ἴδοι τις ἂν τοιοῦτον, ἀψευδὲς  καὶ   χρηστόν, οὐ τὸ λυσιτελέστατον πρὸς
[0]   οὐ πεπόνθατε τῶν πάντων, ἀλλὰ  καὶ   ψηφίσματα πολλὰ πολλάκις ἐξαπατηθέντες κεχειροτονήκατε,
[80]   πως ἐκεῖνος φιλόπολις, ὥστε δοκῶν  καὶ   ὢν ἀσφαλέστατος στρατηγὸς ἁπάντων, ὑπὲρ
[120]   ῥᾴδιον αἰτίῳ γενέσθαι· (μετρίων δὲ  καὶ   ὧν ἂν ἐν εἰρήνῃ τις
[70]   ἅπαντας Πελοποννησίους παρετάξατ' ἐν Θήβαις,  καὶ   ὡς Γοργώπαν ἀπέκτεινεν ἐν Αἰγίνῃ,
[80]   πάντων οὐδὲν ἔσθ' ἡμέτερον οὐδὲ  καινὸν   εὕρημα, ἀλλ' παλαιός, ὃν
[90]   τοῖς μὲν ὑπάρχουσι νόμοις ἐχρῶντο,  καινοὺς   δ' οὐκ ἐτίθεσαν· ἐπειδὴ δὲ
[80]   τὰς πάλαι χάριτας μείζους τῶν  καινῶν   ἐγκλημάτων πεποίηνται, ὑμεῖς δέ, ὑπὲρ
[160]   ἄδηλον πᾶσιν ἀνθρώποις, καὶ μικροὶ  καιροὶ   μεγάλων πραγμάτων αἴτιοι γίγνονται. Διὸ
[40]   ἀνθρώπους ἀδικεῖ, καὶ ἐν ὁποίοις  καιροῖς   χρησίμους ὑμῖν παρασχόντας ἑαυτούς· εὑρήσετε
[40]   δοῦναι, ἀλλὰ τῷ παρὰ τοιοῦτον  καιρὸν   ἐν καὶ τῶν εὖ
[120]   οὔθ' ὑμῖν συμφέρει συμβαίνειν πολλάκις  καιρόν,   οὔτ' ἴσως ῥᾴδιον αἰτίῳ γενέσθαι·
[160]   κἄν τις ἄρ' ἔλθῃ ποτὲ  καιρός,   οὐκ ἀπορήσετε τῶν ἐθελησόντων ὑπὲρ
[90]   τοῖς ἄλλοις πολιτεύεσθαι προσήκει, ἐπὶ  καιροῦ   τεθέντας, ὅπως ἔτυχον, μὴ δοκιμασθέντας
[50]   δέ, εἴ τις ἐκείνους τοὺς  καιροὺς   εἰδὼς παρὼν τινος
[40]   αὐτὸν ἐπαγγειλάμενον ποιεῖν καὶ τοὺς  καιροὺς   ἐν οἷς. (Πάντες μὲν γάρ
[40]   μὲν ἔργῳ παρὰ τοὺς μεγίστους  καιροὺς   οὑτωσὶ κοινὰ τὰ ὄντα τῷ
[50]   αὑτοὺς ἐπὶ τηλικούτων καὶ τοιούτων  καιρῶν,   οἵων μικρῷ πρότερον Φορμίων διεξελήλυθε
[150]   πόλει γενήσεται· ἀλλ' ἀναμνησθέντες τῶν  καιρῶν,   παρ' οὓς εὖ πεπονθότες εὖ
[120]   τῶν ἀφ' Ἁρμοδίου καὶ Ἀριστογείτονος.  Καίτοι   εἰ ἦν ἱερῶν ἀτέλειαν ἔχειν
[100]   ἑαυτοῖς διδόασι τοιαύτην οὐδεμίαν τιμήν·  καίτοι   καὶ παρ' ἐκείνοις τινές εἰσιν
[140]   τούτῳ δ' οὐδείς ἐστι κίνδυνος.  (Καίτοι   καὶ τοῦτ' ἀκούω σε λέγειν,
[110]   οὕτω λέγειν καὶ μὴ βλασφημεῖν.  Καίτοι   τίν' οὐκ ἂν οἴεσθε νῦν
[140]   τὰ τῶν ἀγαθῶν ἀνδρῶν ἔργα.  Καίτοι   τοῦτ' ἔστι τοὐπιτήδευμα ζηλούντων ἀρετήν,
[110]   καὶ ὑμᾶς ταὐτὸ τοῦτο ποιῆσαι,  καίτοι   τοῦτό γ' αἰσχρὸν ὁμοίως· εἰ
[10]   παρ' ὑμῶν δωρειαί, τοῦτ' ἀφαιρεῖται.  Καίτοι   τῶν ἁπασῶν ἧς ἄν τινος
[30]   ἔχειν ἐκ τούτου τοῦ νόμου.  Καίτοι   τῶν μὲν ἄλλων εὐεργετῶν χρόνον
[0]   χρηστοῖς οὖσιν; (Ἔτι τοίνυν ὑμᾶς  κἀκεῖν'   ἐνθυμεῖσθαι δεῖ, ὅτι ἐκ τῶν
[110]   (Χρὴ τοίνυν, ἄνδρες Ἀθηναῖοι,  κἀκεῖν'   ἐνθυμεῖσθαι καὶ ὁρᾶν, ὅτι νῦν
[60]   ταῦτα λεγόντων ἀκούσεσθε; (Φέρε δὴ  κἀκεῖν'   ἐξετάσωμεν. Οἱ προδόντες τὴν Πύδναν
[130]   εἶναι πρότερον. (Ἔτι τοίνυν ὑμᾶς  κἀκεῖν'   εὐλαβεῖσθαι δεῖ, ὅπως μηδὲν ὧν
[10]   περὶ τοῦ παρόντος βουλεύσασθαι, εἰ  κἀκεῖνο   μάθοιτε, ὅτι μόνῳ μείζους
[80]   (Ἄξιον τοίνυν, ἄνδρες Ἀθηναῖοι,  κἀκεῖνο   σκοπεῖν, ὅπως μὴ φανούμεθα φαυλότεροι
[30]   ἁπάντων στήλας ἀντιγράφους ἐστήσαθ' ὑμεῖς  κἀκεῖνος,   τὴν μὲν ἐν Βοσπόρῳ, τὴν
[100]   ὁτιοῦν ἔσται πλέον. (Καὶ μὴν  κἀκεῖνος   τῶν καλῶς δοκούντων ἔχειν νόμων
[70]   τρόπαιον οὐδὲν ἀφ' ὑμῶν τε  κἀκείνου,   ὑμῖν δ' ἀπὸ πολλῶν πόλλ'
[110]   γὰρ ἀναξίους εἶναί τις φήσει  κἀκείνους   τιμᾶσθαι, τίς ἄξιος, εἰπάτω, εἰ
[110]   μὲν γάρ τις ἔχει δεῖξαι  κἀκείνους   ὧν ἔδοσάν τῴ τι, τοῦτ'
[160]   πρὸς φθόνον καὶ δικαιοσύνη πρὸς  κακίαν   καὶ πάντα τὰ χρηστὰ πρὸς
[50]   δωρειὰς δοθείσας ἀφαιρουμένου, ὅσην ἂν  κακίαν   τῶν θεμένων τὸν νόμον καταγνοίη,
[0]   ἑαυτοὺς μὴ τοῖς ὁμοίοις ἀμειβόμενοι,  κακίας.   Ὅσῳ δὴ κρεῖττον εὐήθη δοκεῖν
[140]   Διὰ τί; Ὅτι παντάπασι φύσεως  κακίας   σημεῖόν ἐστιν φθόνος, καὶ
[30]   Ἱερῷ. Σκοπεῖτε δὴ πρὸς ὅσης  κακίας   ὑπερβολὴν ὑμᾶς νόμος προάγει,
[50]   ἂν εὐξαίμεθα, οὕτως ἀχάριστοι καὶ  κακοί,   ὥστε τούς τ' ἔχοντας ἀφῃρήμεθα
[130]   μὴ πεπόνθαθ' ὑπ' αὐτῶν ὕστερον  κακόν.   Εἰ δ' οὗτοι τοῦτο φήσουσι
[150]   τοῖς νόμοις ζημίας φοβούμενοι τοῦ  κακόν   τι ποιεῖν ἀποσταῖεν, καὶ πάντες
[120]   δῆμος δίδωσιν ἔσται. (Ὃν τοίνυν  κακουργότατον   οἴονται λόγον εὑρηκέναι πρὸς τὸ
[110]   δεῖ· ἀλλ' ἐπειδάν τις οἶμαι  κακουργῶν   ἐπὶ μὴ προσήκοντα πράγματα τοὺς
[150]   (Αἰσχρός, ἄνδρες Ἀθηναῖοι, καὶ  κακῶς   ἔχων νόμος, καὶ ὅμοιος
[100]   νόμων Σόλωνός ἐστι, μὴ λέγειν  κακῶς   τὸν τεθνεῶτα, μηδ' ἂν ὑπὸ
[100]   σὺ δὲ ποιεῖς, οὐ λέγεις  κακῶς   τοὺς τετελευτηκότας τῶν εὐεργετῶν, τῷ
[140]   ἀεὶ τοῦ χρόνου δόξαν κέκτησθε  καλήν·   μηδ' ὑπολαμβάνετ' εἶναι τὸν ἀγῶνα
[10]   οὗτος νόμος ταύτην ἀντὶ  καλῆς   αἰσχρὰν τῇ πόλει περιάπτει, καὶ
[100]   τοῦθ' ὡς οὐ θήσομεν ἡμεῖς.  Κάλλιον   δὲ δήπου τὸν ὑφ' ὑμῶν
[10]   τούτου κεχωρισμένον. (Φημὶ τοίνυν ἐγὼ  κάλλιον   εἶναι τοῦτον ὑμῖν ἀκολουθῆσαι περὶ
[0]   εἶναι, τοσούτῳ λῦσαι τὸν νόμον  κάλλιον   θέσθαι. (Οὐ τοίνυν ἔμοιγ'
[70]   παρακρουσαμένους πράττειν ὁτιοῦν ἐντιμότερον, τοσούτῳ  κάλλιον   Κόνωνα τὰ τείχη στῆσαι Θεμιστοκλέους·
[150]   λεγόντων δεινὸς εἰπεῖν. Πολὺ τοίνυν  κάλλιον   τῇ δεινότητι ταύτῃ χρῆσθαι ἐπὶ
[30]   ὥστε πεντεκαίδεκ' ἀργυρίου τάλαντα,  Καλλισθένης   διῴκησε, προσπεριγενέσθαι. (Τί οὖν οἴεσθ'
[150]   ὡς ἐγὼ νομίζω, σπουδαστέον ὡς  κάλλιστ'   ἔχειν, μάλιστα δὲ τούτους δι'
[70]   τὰς ἐπὶ τούτοις δοθείσας δωρειάς,  κάλλιστον   δὲ πάντων τῶν τειχῶν
[70]   ἀφαιρήσεται; (Καὶ μὴν οὐδ' ἐκεῖνο  καλόν,   ζῶντα μὲν αὐτὸν οὕτω τιμᾶν
[0]   ἀφελώμεθα; Μηδαμῶς· οὔτε γὰρ ἄλλως  καλὸν   οὔθ' ὑμῖν πρέπον. (Πῶς γὰρ
[10]   ἀργύριον σκοποῦν, ἀλλὰ τί καὶ  καλὸν   πρᾶξαι. Τὸ δὲ τοῦ θέντος
[140]   Ἀλλὰ ταῦτα μὲν οὐδὲ λέγειν  καλόν.   (ρηνται δὲ τῷ νόμῳ σύνδικοι
[90]   τοῖς οὖσι νόμοις κυρίοις ὑπάρχον  καλόν,   ἄνδρες Ἀθηναῖοι, καὶ σαφές,
[100]   δίειμι. Ἐπειδάν τις εἰς τὴν  καλουμένην   γερουσίαν ἐγκριθῇ παρασχὼν αὑτὸν οἷον
[70]   πολεμίων ναυμαχίᾳ νικήσας, καὶ τοσούτων  καλῶν   αἴτιος ὤν, αἰσχροῦ δ' οὐδενὸς
[10]   ἄξιόν τινος εἶναι τιμᾶσθαι τῶν  καλῶν   ἐστι, τό θ' ὑπὸ τῶν
[50]   ὑμεῖς αὐτοὺς ἐποιήσατ' ἔργον ἀνθρώπων  καλῶν   κἀγαθῶν· ἐψηφίσασθε γὰρ αὐτοῖς ἅπανθ'
[160]   ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τοσαύτην βλασφημίαν ἀντὶ  καλῶν   καὶ προσηκόντων ὑμῖν ἀγαθῶν ἑλέσθαι.
[50]   πλεῖστοι κτῶνται μὲν τἀγαθὰ τῷ  καλῶς   βουλεύεσθαι καὶ μηδενὸς καταφρονεῖν, φυλάττειν
[130]   Ἔστιν ὑμῖν νόμος ἀρχαῖος, τῶν  καλῶς   δοκούντων ἔχειν, ἄν τις ὑποσχόμενός
[100]   πλέον. (Καὶ μὴν κἀκεῖνος τῶν  καλῶς   δοκούντων ἔχειν νόμων Σόλωνός ἐστι,
[140]   ἐν Πειραιεῖ τοῦ δήμου, καὶ  καλῶς   ἐποίει. Μὴ τοίνυν μὲν
[0]   αὐτὸς οὗτος ἀντείποι μὴ οὐχὶ  καλῶς   ἔχειν, ἐνιαυτὸν διαλιπὼν ἕκαστος λῃτουργεῖ,
[80]   τινα τῶν ὑπαρχόντων νόμων μὴ  καλῶς   ἔχειν ἡγῆται, παρεισφέρειν δ' αὐτὸν
[120]   τοῦτ' ἔσεσθαι δυσχερές, οὐδ' ἐκεῖνο  καλῶς   ἔχειν ἡγοῦμαι, εἰς τοιαύτην ἄγειν
[70]   φρονοῦντ' οἶμαι ταῦτ' ἂν φῆσαι  καλῶς   ἔχειν. Ἴστε μὲν οὖν ἴσως,
[100]   δήπου τὸν ὑφ' ὑμῶν κριθέντα  καλῶς   ἔχειν νόμον εἰσφέρειν ὃν
[130]   μὲν γὰρ οὐχ ὑπολαμβάνω ταῦτα  καλῶς   ἔχειν οὐδέ γ' ἀξίως ὑμῶν.
[150]   παλαιός ἐσθ' νόμος καὶ  καλῶς   ἔχων, ὃν ἐὰν σωφρονῶσι φυλάξονται
[120]   τοῦ νόμου τοῦ Λεπτίνου. ΝΟΜΟΣ.  Καλῶς·   κατάθες. Γράψας Ὅπως ἂν οἱ
[130]   τοῦ νόμου διδάσκων ὑμᾶς ὡς  καλῶς   κεῖται, συγχωρήσειεν ἀληθῆ λέγειν αὐτόν,
[90]   Σόλων τοὺς νόμους ὡς  καλῶς   κελεύει τιθέναι, πρῶτον μὲν παρ'
[160]   τῶν ἀφ' Ἁρμοδίου καὶ Ἀριστογείτονος.  Καλῶς.   Μηδὲ τὸ λοιπὸν ἐξεῖναι δοῦναι.
[150]   καὶ μάλ' ἔχων νόμος ὑμῖν  καλῶς,   οὐκ ἐπὶ τούτοις τεθείς, ἀλλ'
[90]   μή. Ὡς μὲν τοίνυν οὐχὶ  καλῶς   οὗτος ἔχει καὶ δικαίως
[130]   λόγῳ δ' ἂν ἀναισχυντῶσιν, οὐχὶ  καλῶς   ποιήσουσιν. (Ὃ τοίνυν μάλιστα πάντων
[110]   πράττοντας ὑμῶν. Ὅτε δ' ὑμεῖς,  καλῶς   ποιοῦντες, καὶ κατὰ τὰς κοινὰς
[100]   παρεσκευάσθαι, ὡς ἄρ' οἱ Λακεδαιμόνιοι  καλῶς   πολιτευόμενοι καὶ Θηβαῖοι οὐδενὶ τῶν
[80]   λόγου κρίσις γίγνεται, καὶ τὰ  καλῶς   πραχθένθ' ὑπ' ἐκείνων, ἂν ὑφ'
[80]   ἐκείνων, ἂν ὑφ' ἡμῶν μὴ  καλῶς   ῥηθῇ τῷ λόγῳ, μάτην τοῖς
[50]   νόμον τοιοῦτον θέσθαι δεῖν, ὃς  καλῶς   τε πράττουσαν τὴν πόλιν ἡμῶν
[110]   ὦσι, γνώμῃ τῇ δικαιοτάτῃ κρινεῖν.  Καλῶς.   Τὸ τοίνυν τῆς γνώμης πρὸς
[160]   μηδὲ καθ' ἓν τοῦτον ἔχειν  καλῶς   τὸν νόμον μηδὲ συμφέρειν ὑμῖν·
[160]   μου. Οὐκ ἔνι τοῦτον ἔχειν  καλῶς   τὸν νόμον, ὃς περὶ τῶν
[130]   σκοπεῖτ' ἄνδρες Ἀθηναῖοι, εἰ  καλῶς   ὑμῖν ἔχει, τούτων ἕκαστος
[20]   δόξαν ἔχειν ἡμᾶς χρηστήν, οὐ  καλῶς   φρονεῖ. Ἐγὼ μὲν γὰρ εὔχομαι
[70]   οὐ μὴν κωλύει γ' οὐδὲν  κἀμὲ   διὰ βραχέων ἐπι μνησθῆναι τῶν
[0]   ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τοῦθ' ὅτι Λεπτίνης,  κἄν   τις ἄλλος ὑπὲρ τοῦ νόμου
[160]   πόλει τὰ κράτιστ' ἔσεσθ' ἐψηφισμένοι,  κἄν   τις ἄρ' ἔλθῃ ποτὲ καιρός,
[130]   τι τὸν δῆμον ἐξαπατήσῃ, κρίνειν,  κἂν   ἁλῷ, θανάτῳ ζημιοῦν. Εἶτ' οὐκ
[110]   τῆς ὀλιγαρχίας καὶ δεσποτείας εἰσί,  κἂν   ἀποκτεῖναι βούλεσθαι τὸν παρ' ἡμῖν
[70]   ἐκεῖνος, τειχίζειν εἰπὼν τοῖς πολίταις,  κἂν   ἀφικνῆταί τις ἐκ Λακεδαίμονος, κατέχειν
[150]   ἔθηκεν ἐφ' οἷς ἐξεῖναι ἀποκτιννύναι,  κἂν   οὕτω τις δράσῃ, καθαρὸν διώρισεν
[30]   ὁτιοῦν χεῖρον εἶναι τοῦ Βοσπόρου,  κἀνταῦθ'   ἔδωκε τὴν ἀτέλειαν ἡμῖν. Καὶ
[60]   δόξαν τὸ τῆς πόλεως ὄνομα  καρποῦται.   ~Διόπερ οὐ μόνον αὐτῷ τὴν
[160]   τὸ πάλαι δημοκρατούμενοι καὶ φόρους  Καρχηδονίους   πραττόμενοι καὶ πάντων τῶν περὶ
[130]   διὰ τούτων ταὐτὸ τοῦτο παθεῖν  κατ'   ἄνδρα κριθέντας. Ἐγὼ μὲν γὰρ
[90]   ταῦθ' ἑτέρου κελεύοντος νόμου καὶ  κατ'   αὐτὸ τοῦτ' ἔνοχον εἶναι τῇ
[80]   αἰσχύνην ἕξετε; (Καὶ μὴν καὶ  κατ'   ἐκεῖν' ἀνάξι' ἂν εἴη πεπονθὼς
[20]   Πόσοι δή ποτ' εἰσὶν οἱ  κατ'   ἐνιαυτὸν τὰς ἐγκυκλίους λῃτουργίας λῃτουργοῦντες,
[30]   δὲ παρ' ὑμῶν ποιήσει πολίτης·  κατ'   οὐδέτερον δ' αὐτῷ τὴν ἀτέλειαν
[40]   ἐστιν ἀεὶ παρ' ὑμῖν αὐτοῦ,  κατὰ   δὲ τὸν νόμον τοῦτον, ἐάν
[0]   οὐκ αἰσχρόν, ἄνδρες Ἀθηναῖοι,  κατὰ   μὲν τὴν ἀγορὰν ἀψευδεῖν νόμον
[120]   δεινὸν νομίζω. (Εἰ γὰρ  κατὰ   μηδέν' ἄλλον ἔχουσι τρόπον δεῖξαι
[70]   τριήρεις πλεῖν εἴκοσιν εἷλε,  κατὰ   μίαν καὶ δύο λαμβάνων, ἃς
[40]   πάντα ταῦτ' ἀμε λούμεν' ὑπέρρει  κατὰ   μικρόν. ~Τῶν γὰρ ἀνθρώπων οἱ
[150]   μέγιστον ἁπάντων καὶ κοινὸν ὑπάρχει  κατὰ   πάντων τῶν συνδίκων· τούτων πολλάκις
[110]   τὸν λόγον, ἄνδρες Ἀθηναῖοι,  κατὰ   πόλλ' ἀσύμφορον εἶναι τῇ πόλει
[90]   ἕκαστος ὑμῶν ἀκούσας πολλάκις καὶ  κατὰ   σχολὴν σκεψάμενος, ἃν καὶ
[110]   καὶ κατὰ τὴν ὁμόνοιαν καὶ  κατὰ   τἄλλα πάντ' ἄμεινον ἐκείνων πράττετε,
[110]   δ' ὑμεῖς, καλῶς ποιοῦντες, καὶ  κατὰ   τὰς κοινὰς πράξεις καὶ κατὰ
[160]   (Ὧν τοῖς βελτίοσι πειθόμενοι καὶ  κατὰ   ταὔθ' ἡμῖν θέμενοι τὴν ψῆφον,
[70]   αὑτὸν κατῄσχυνεν, οὔτε πάνυ ῥᾴδιον  κατὰ   τὴν ἀξίαν εἰπεῖν, πολλή τ'
[60]   ὑμῶν τινῶν ἔστιν ἀκοῦσαι τῶν  κατὰ   τὴν αὐτὴν ἡλικίαν ὄντων, μετὰ
[110]   κατὰ τὰς κοινὰς πράξεις καὶ  κατὰ   τὴν ὁμόνοιαν καὶ κατὰ τἄλλα
[30]   αὗται γὰρ οὑτωσὶ τοῖς βουλομένοις  κατὰ   τῆς πόλεως βλασφημεῖν τεκμήριον ὡς
[110]   ἐκεῖνα διώκοιτε; Εἰ γὰρ καὶ  κατὰ   τὸν λογισμὸν ἐκεῖνα φανείη βελτίω,
[140]   λελυμάνθαι. (Πολλὰ δὲ θαυμάζων Λεπτίνου  κατὰ   τὸν νόμον, ἓν μάλιστα τεθαύμακα
[130]   ἄλλ' ὁτιοῦν ἐγκαλοῦσίν τινι, γράφεσθαι  κατὰ   τὸν νόμον ὃν παρεισφέρομεν νῦν
[160]   ἣν ἂν ὑμῖν δοκῇ δώσει  κατὰ   τὸν παρεισενηνεγμένον νόμον· δὲ
[0]   τούτων φαῦλοι καὶ ἀνάξιοί τινες  κατὰ   τὸν τούτων λόγον εἰσίν, τί
[100]   τὴν δωρειάν, ἐχέτω, ἀλλ' ἰδίᾳ  κατὰ   τόνδε κριθήτω τὸν νόμον. Εἰ
[100]   ~Πρῶτον μὲν τοίνυν εἰσὶν αὐτῷ  κατὰ   τοῦ παρεισφέροντος πολλοὶ τρόποι, δι'
[110]   καὶ ὁρᾶν, ὅτι νῦν ὀμωμοκότες  κατὰ   τοὺς νόμους δικάσειν ἥκετε, οὐχὶ
[130]   ζητούντων. (Πῶς γὰρ οὐχὶ καὶ  κατὰ   τοῦτο δεινότατ' ἂν πεπονθὼς
[0]   καὶ ὅλως τὴν πολιτείαν ὑμᾶς  κατὰ   τοῦτον τὸν λόγον; Οὐ γὰρ
[90]   ἐδώκατε, κύρια, καὶ πρόφασις δικαία  κατὰ   τῶν παρακρουσαμένων μετὰ
[160]   ἵν' εὔορκον θῆσθε τὴν ψῆφον  κατὰ   τῶν τὰ πονηρὰ συμβουλευόντων. Θαυμάζω
[150]   ἔτι μικρὰ πρὸς ὑμᾶς εἰπὼν  καταβήσομαι.   Ἔστι γάρ, ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
[50]   κακίαν τῶν θεμένων τὸν νόμον  καταγνοίη,   οἳ παρὰ μὲν τὰς χρείας
[110]   τίνος εἵνεκ' ἐφ' ἡμῶν πρώτων  καταδειχθῇ   τοιοῦτον ἔργον; (Χρὴ τοίνυν,
[100]   ἀλλ' ἵν' εἰς τὸ μέσον  καταθεὶς   τὴν ὠφέλειαν ἐφάμιλλον ποιήσῃ τὸ
[120]   νόμου τοῦ Λεπτίνου. ΝΟΜΟΣ. Καλῶς·  κατάθες.   Γράψας Ὅπως ἂν οἱ πλουσιώτατοι
[80]   μᾶλλον εἵλετο μὴ ζῆν  καταισχῦναι   τὰς παρ' ὑμῶν ὑπαρχούσας αὐτῷ
[150]   παρανομίας δόξαν αἰσχίστην τῇ πόλει  καταλείπει.   Ἴστε γὰρ δήπου τοῦθ' ὅτι
[120]   ἀφαιροῦ, δι' δ' αὖ  καταλείπειν   ἐκείνοις φήσεις, τούσδ' μόνον
[120]   γε τοῖς εὑρημένοις τὰς τιμὰς  καταλείπειν   φήσει, οἱ μὲν ἁπλᾶ πάνυ
[120]   ὑπὲρ ὧν μὲν τῇ πόλει  καταλείπειν   φήσει, τοσοῦτο λέγω· ὅταν ὧν
[120]   τὴν ἀτέλειαν σὺ νῦν  καταλείπειν   φήσεις ἐκείνους τότε δοῦναι,
[120]   οἱ δὲ φενακίζειν τὸν ὡς  καταλείπεται   λέγοντά τι αὐτοῖς. γὰρ
[130]   ἔχων ὁρᾶται· οὐδὲ γὰρ ἀμφισβήτησις  καταλείπεται   τὸ μὴ ταῦτα ποιεῖν
[90]   Νῦν δὲ μαρτυρίαν καθ' ἑαυτοῦ  καταλείπων   ὅτι παρανομεῖ τουτονὶ τὸν νόμον,
[70]   καὶ τοῦτον τὴν Λακεδαιμονίων ἀρχὴν  καταλύσαντα   πεπαυκέναι. Ἵν' οὖν μᾶλλον οἷς
[40]   καὶ περὶ τῶν τοὺς τετρακοσίους  καταλυσάντων,   καὶ περὶ τῶν ὅτ' ἔφευγεν
[90]   (Ἀκούετ' ἄνδρες Ἀθηναῖοι, καὶ  καταμανθάνετε,   ὅτι ἐνταῦθ' ἔνι καὶ τοὺς
[80]   καὶ ὅπως, εἴ τινά τις  καταμέμφεται   τῶν εὑρημένων τὰς δωρειάς, ἂν
[0]   ἄνδρες Ἀθηναῖοι, σκοπουμένῳ φαίνεται,  καταμεμφόμενόν   τινας ἐπὶ ταῖς ὑπαρχούσαις δωρειαῖς
[60]   Κόνωνα σκοπεῖτε, εἰ ἄρ' ἄξιον,  καταμεμψαμένους   τὸν ἄνδρα τὰ
[150]   τούτων νόμοις Δράκων φοβερὸν  κατασκευάζων   καὶ δεινὸν τό τιν' αὐτόχειρ'
[110]   τὸν παρ' ἡμῖν τούτων τι  κατασκευάσαντα,   διὰ δ' ὧν παρ'
[50]   τῶν ἐθελησόντων ἀγαθόν τι ποιεῖν  καταστήσει.   (Οὐ τοίνυν μόνον, ἄνδρες
[120]   ἀντ' εὖ ποιήσωμέν τινας, ἀπίστους  καταστήσομεν·   οὐδ' πλεῖστος ἔμοιγε λόγος
[50]   τῷ καλῶς βουλεύεσθαι καὶ μηδενὸς  καταφρονεῖν,   φυλάττειν δ' οὐκ ἐθέλουσι τοῖς
[110]   ἡγεῖσθ' εἶναι, πονηροὺς μὲν διότι  καταψεύδονται   τῶν προγόνων ὑμῶν ὡς ἀχαρίστων,
[160]   πρὸς ὑμᾶς αὐτοὺς τί συμβήσεται  καταψηφισαμένοις   ὑμῖν τοῦ νόμου καὶ τί
[150]   δωρειὰς ἅσπερ Ἁρμοδίῳ καὶ Ἀριστογείτονι,  καταψηφίσασθε   τοῦ νόμου. Οὐ γὰρ ἔνεστ'
[160]   τὰ κρείττω. (Ἂν μὲν τοίνυν  καταψηφίσησθε,   ὥσπερ ἡμεῖς κελεύομεν, οἱ μὲν
[70]   αὐτῷ δικαίως παρ' ὑμῶν λαβὼν  κατέλιπεν.   Ἀλλ' οὐδέν' ἀνθρώπων εὖ φρονοῦντ'
[70]   παρ' ὑμῶν καὶ τῷ υἱεῖ  κατέλιπεν;   Ἐγὼ μὲν οὐκ οἴομαι. Καὶ
[160]   Λεπτίνη; Εἰ τὰ πρὸ τοῦ  κατεμέμφου,   τί; Μὴ καὶ τὰ μέλλοντ'
[60]   ὑμῶν οὐδ' ἡντινοῦν ἀφορμὴν λαβών,  κατεναυμάχησεν   Λακεδαιμονίους, καὶ πρότερον τοῖς ἄλλοις
[90]   τινὲς δυνηθέντες, ὡς ἐγὼ πυνθάνομαι,  κατεσκεύασαν   αὑτοῖς ἐξεῖναι νομοθετεῖν, ὅταν τις
[10]   ἦλθεν καὶ τὰ πράγματ' ἐκεῖνα  κατέστη,   πρέσβεις πέμψαντες οἱ Λακεδαιμόνιοι τὰ
[140]   αὐτοῖς λέγεις ὅτι σ' οὐ  κατέστησαν   εἰς κίνδυνον, φιλοκινδυνότατος πάντων ἀνθρώπων
[70]   κἂν ἀφικνῆταί τις ἐκ Λακεδαίμονος,  κατέχειν   κελεύσας, οἴχεσθαι πρεσβεύων αὐτὸς ὡς
[70]   ἁπάσας εἰς τοὺς ὑμετέρους λιμένας  κατήγαγεν.   (Ἑνὶ δὲ κεφαλαίῳ μόνος τῶν
[110]   τῆς πόλεως ὡς ἀχαρίστου δήπου  κατηγορεῖ.   Ἔστι δ' οὐχ οὕτω ταῦτ'
[60]   εἰ τοῦτο μόνον δόξαιμι δίκαιον  κατηγορεῖν   τοῦ νόμου, ὅτι πολλοὺς ξένους
[120]   τοίνυν διὰ μὲν τοῦ τῶνδε  κατηγορεῖν   ὡς φαύλων ἐκείνους ἀφαιροῦ, δι'
[0]   (Ἐγὼ δ' ὅτι μὲν τινῶν  κατηγοροῦντα   πάντας ἀφαιρεῖσθαι τὴν δωρειὰν τῶν
[70]   τῆς πόλεως ὄνομ' οὐδ' αὑτὸν  κατῄσχυνεν,   οὔτε πάνυ ῥᾴδιον κατὰ τὴν
[60]   δώσειν τοῖς ἐχθροῖς, ἂν δὲ  κατορθώσῃ,   τὰς χάριτας παρ' ὑμῶν ἀπίστους
[90]   ἐὰν ἐναντίος τοῖς πρότερον  κειμένοις   νόμοις. Λαβὲ δ' αὐτὸν τὸν
[150]   ἔνοχος ἔστω τῷ νόμῳ ὃς  κεῖται,   ἐάν τις ὀφείλων ἄρχῃ τῷ
[130]   νόμου διδάσκων ὑμᾶς ὡς καλῶς  κεῖται,   συγχωρήσειεν ἀληθῆ λέγειν αὐτόν, ἕν
[130]   μὲν γὰρ οὐκ ἔχουσιν, δεῖ  κεκολασμένους   αὐτοὺς παρ' αὐτὰ τἀδικήματα φαίνεσθαι.
[140]   τις παρὰ τοῦ δήμου  κεκόμισται,   ταῦτ' ἀφελέσθαι παρ αινῶν. ~Καὶ
[40]   τοὺς ἐν ἐκείνῳ τῷ χρόνῳ  κεκρατηκότας   καὶ παρ' οἷς ἦν, δεύτερον
[60]   πόλεως οὔσης καὶ ναῦν οὐδεμίαν  κεκτημένης,   στρατηγῶν βασιλεῖ, παρ' ὑμῶν οὐδ'
[10]   οἱ δ' ἐλάττω τῶν ἱκανῶν  κεκτημένοι,   τὴν ἀναγκαίαν ἀτέλειαν ἔχοντες, ἔξω
[20]   ἀρχόντων. Οὐκοῦν οἱ μὲν ἐλάττω  κεκτημένοι   τοῦ τριηραρχίας ἄξι' ἔχειν ἐν
[20]   ἔχειν τοῖς τοῦ τριηραρχεῖν ἄξια  κεκτημένοις.   Ἀλλὰ μὴν ὅτι τῶν τριηραρχιῶν
[160]   πολλὰς καὶ ξένους καὶ πόλεις  κεκτημένον.   Ἀλλ' οἶμαι, τὸ μέλλον ἄδηλον
[40]   κοινὰ τὰ ὄντα τῷ δήμῳ  κεκτημένον,   τῷ δὲ ῥήματι καὶ τῇ
[20]   οὐδείς, οὐδ' εἰ πάνυ μικρὰ  κεκτημένος   ἦν. (Οὕτω τοίνυν τινές,
[20]   τὸν πόλεμον. Οὔκουν πολλὰ  κεκτημένος,   οὗτος, ὅστις ἂν ᾖ, πόλλ'
[140]   παντὸς ἀεὶ τοῦ χρόνου δόξαν  κέκτησθε   καλήν· μηδ' ὑπολαμβάνετ' εἶναι τὸν
[80]   ὃν οὗτος παρέβη, νόμος οὕτω  κελεύει   νομοθετεῖν, γράφεσθαι μέν, ἄν τίς
[90]   κύριον εἶναι σαφῶς παλαιὸς  κελεύει   νόμος, καθ' ὃν οἱ θεσμοθέται
[90]   Σόλων τοὺς νόμους ὡς καλῶς  κελεύει   τιθέναι, πρῶτον μὲν παρ' ὑμῖν,
[70]   ἀρνεῖσθαι καὶ πρέσβεις πέμπειν σκεψομένους  κελεύειν,   ἐπειδὴ δ' οὐχ ἧκον οὗτοι,
[150]   τὰς ἑτέροις πρότερον δοθείσας ἀφελέσθαι  κελεύειν·   πολὺ γὰρ βελτίονος ἀνδρός ἐστιν
[130]   ὡδὶ ποιήσαθ' ὅταν ταῦτα λέγωσι·  κελεύετ'   εἴπερ ἀληθῆ λέγουσι πρὸς ὑμᾶς,
[130]   μηδὲ δημοσίᾳ τοῦτο ποιήσητε, ἀλλὰ  κελεύετε   τούτους τοὺς ἐροῦντας ὑπὲρ τοῦ
[160]   μὲν τοίνυν καταψηφίσησθε, ὥσπερ ἡμεῖς  κελεύομεν,   οἱ μὲν ἄξιοι παρ' ὑμῶν
[90]   ὅμως ἐνομοθέτει, καὶ ταῦθ' ἑτέρου  κελεύοντος   νόμου καὶ κατ' αὐτὸ τοῦτ'
[120]   ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ἀτελεῖς αὐτοὺς εἶναι  κελευόντων   πλὴν ἱερῶν. Λέγε δὴ τὴν
[10]   τῶν μὲν τοὺς δανεισαμένους ἀποδοῦναι  κελευόντων,   τοὺς ἐξ ἄστεως, τῶν δὲ
[80]   νῦν οὗτοι μεμφόμενοι πάντας ἀφαιρεῖσθαι  κελεύουσιν   ὁμοίως, οὐκ ἂν ἐδώκατε ταύτην
[70]   ἀφικνῆταί τις ἐκ Λακεδαίμονος, κατέχειν  κελεύσας,   οἴχεσθαι πρεσβεύων αὐτὸς ὡς τοὺς
[140]   Ἀριστοφῶν Ἁζηνιεὺς καὶ Κηφισόδοτος ἐκ  Κεραμέων   καὶ Δεινίας Ἑρχιεύς. δὴ
[70]   ὑμετέρους λιμένας κατήγαγεν. (Ἑνὶ δὲ  κεφαλαίῳ   μόνος τῶν πάντων στρατηγῶν οὐ
[160]   συμφέρειν ὑμῖν· ἀλλ' ἵν' ἐν  κεφαλαίῳ   τοῦτο μάθητε κἀγὼ παύσωμαι λέγων,
[0]   καὶ ψηφίσματα πολλὰ πολλάκις ἐξαπατηθέντες  κεχειροτονήκατε,   καὶ συμμάχους ἤδη τινὰς ἥττους
[110]   ἕνεχ' παρὰ ταῦτ' ἀγαθῇ  κέχρησθε,   ἐπὶ τούτων ἄξιον μεῖναι. (Εἰ
[10]   νόμου σκοπῶν εὑρίσκω πολὺ τούτου  κεχωρισμένον.   (Φημὶ τοίνυν ἐγὼ κάλλιον εἶναι
[50]   σκοπεῖ τίς ἄξιός ἐστιν ἑκάστου  κηδεστὴς   τῶν τοιούτων τι γίγνεσθαι,
[30]   ἄγουσιν Ἀθήναζε ἀτέλειαν δεδωκέναι, καὶ  κηρύττειν   πρώτους γεμίζεσθαι τοὺς ὡς ὑμᾶς
[150]   αινῶν. ~Καὶ μὴν πρός γε  Κηφισόδοτον   τοσοῦτ' ἂν εἴποιμι. Οὗτός ἐστιν
[140]   Ἀχαρνεὺς καὶ Ἀριστοφῶν Ἁζηνιεὺς καὶ  Κηφισόδοτος   ἐκ Κεραμέων καὶ Δεινίας Ἑρχιεύς.
[160]   τοῖς δ' ὅλην τὴν πόλιν  κίβδηλον   καὶ ἄπιστον ποιοῦσι λόγον δώσετε.
[80]   ἐπειδὴ τὸ καθ' αὑτὸν ἐτάχθη  κινδυνεύειν,   παρεῖδε, καὶ μᾶλλον εἵλετο μὴ
[160]   ἀπορήσετε τῶν ἐθελησόντων ὑπὲρ ὑμῶν  κινδυνεύειν.   Ὑπὲρ οὖν τούτων ἁπάντων οἶμαι
[10]   ὑπὲρ δὲ δόξης οὐδένα πώποτε  κίνδυνον   ἐξέστησαν, ἀλλὰ καὶ τὰς ἰδίας
[140]   ὅτι σ' οὐ κατέστησαν εἰς  κίνδυνον,   φιλοκινδυνότατος πάντων ἀνθρώπων εἶ· εἰ
[140]   λόγος, τούτῳ δ' οὐδείς ἐστι  κίνδυνος.   (Καίτοι καὶ τοῦτ' ἀκούω σε
[40]   εἰ μὴ τοὺς μὲν ἐν  κινδύνῳ   καθεστηκότας καὶ πράξεις χρησταὶ καὶ
[80]   δωρειάν, δι' ἐκεῖνον ἐδώκατε καὶ  Κλεάρχῳ   καί τισιν ἄλλοις πολιτείαν· Χαβρίας
[90]   θεσμοθέτας τοὺς ἐπὶ τοὺς νόμους  κληρουμένους   δὶς δοκιμασθέντας ἄρχειν, ἔν τε
[40]   παρὰ τοὺς μεγίστους καιροὺς οὑτωσὶ  κοινὰ   τὰ ὄντα τῷ δήμῳ κεκτημένον,
[20]   τοῦ γε μὴ εἶναι χρήματα  κοινὰ   τῇ πόλει, ἐκεῖν' ὑμᾶς δεῖ
[110]   καλῶς ποιοῦντες, καὶ κατὰ τὰς  κοινὰς   πράξεις καὶ κατὰ τὴν ὁμόνοιαν
[160]   ἰδίᾳ μεθέξει τῆς δόξης τῶν  κοινῇ   γνωσθέντων. Οὐ γὰρ ἀγνοεῖ τοῦτ'
[50]   νόμοις τισὶ καὶ δόξαις διώρισται·  κοινῇ   δ' πόλις καὶ
[10]   ὑπάρξαι τῆς ὁμονοίας σημεῖον ἀξιούντων,  κοινῇ   διαλῦσαι τὰ χρήματα, φασὶ τὸν
[150]   δὲ δὴ μέγιστον ἁπάντων καὶ  κοινὸν   ὑπάρχει κατὰ πάντων τῶν συνδίκων·
[20]   ὡς ἄρα δεινόν, εἰ ἐν  κοινῷ   μὲν μηδ' ὁτιοῦν ὑπάρχει τῇ
[0]   τις ψεύδεται, ἐν δὲ τῷ  κοινῷ   μὴ χρῆσθαι τῷ νόμῳ τούτῳ
[100]   ἔχειν ἴσον ἀλλήλοις τοὺς τῶν  κοινῶν   κυρίους ὁμονοεῖν ποιεῖ, τὴν δὲ
[20]   ἀτελείας ἐὰν ἀφέλησθε· οὐ γὰρ  κοινωνεῖ   ταῖς δημοσίαις προσόδοις καὶ περιουσίαις
[150]   ἐπὶ τὸ τοὺς ἀδικοῦντας ὑμᾶς  κολάζειν   τοὺς ἀγαθοῦ τινὸς αἰτίους
[20]   εἰσὶ νόμοι καθ' οὓς προσήκει  κολάζειν.   Ὅτε δὲ τοῦτο μὴ ποιοῦσιν,
[10]   γὰρ μὴ μετ' αἰσχύνης ὡς  κολακεύοντα   λαμβάνειν, ἀλλ' ἐν ἰσηγορίᾳ δοκοῦντ'
[10]   ἧς ἄν τινος πολιτείας τὸ  κομίζεσθαι   τοὺς εὔνους τοῖς καθεστῶσιν χάριν
[20]   (Ὥσθ' ὅσον ἐνθάδ' ἀφίετε, ἐκεῖ  κομίζεσθε,   καὶ δίδοτ' ἐν τιμῆς μέρει
[150]   τι ποιούντων ὑμᾶς χάριν ἐξέσται  κομίσασθαι   ὅπως μηδεὶς φόνος ἐν
[60]   ἐν τῇ στήλῃ γέγραπται· Ἐπειδὴ  Κόνων   φησὶν ἠλευθέρωσε τοὺς Ἀθηναίων συμ῎
[70]   τοίνυν ὑφ' ὑμῶν μόνον  Κόνων,   ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τότ' ἐτιμήθη
[60]   πολίτας εἶναι. (Πρῶτον μὲν τοίνυν  Κόνωνα   σκοπεῖτε, εἰ ἄρ' ἄξιον, καταμεμψαμένους
[70]   πράττειν ὁτιοῦν ἐντιμότερον, τοσούτῳ κάλλιον  Κόνωνα   τὰ τείχη στῆσαι Θεμιστοκλέους·
[70]   ἀναγνώσεται τὰ τότε ψηφισθέντα τῷ  Κόνωνι.   Λέγε. ΨΗΦΙΣΜΑΤΑ. (Οὐ τοίνυν ὑφ'
[50]   ἐψηφίσασθε τοῖς φεύγουσιν δι' ὑμᾶς  Κορινθίων   ταῦτ' ἐστίν, ἄνδρες δικασταί.
[50]   μοι πρώτους ἐξετάσαι τοὺς ἐκ  Κορίνθου   φεύγοντας. Ἀναγκάζομαι δὲ λέγειν πρὸς
[50]   πρὸς Λακεδαιμονίους ἐγένεθ' ἐν  Κορίνθῳ,   τῶν ἐν τῇ πόλει βουλευσαμένων
[140]   ποιεῖτε λόγους ἐπιταφίους, ἐν οἷς  κοσμεῖτε   τὰ τῶν ἀγαθῶν ἀνδρῶν ἔργα.
[150]   χέρνιβος εἴργεσθαι τὸν ἀνδροφόνον, σπονδῶν,  κρατήρων,   ἱερῶν, ἀγορᾶς, πάντα τἄλλα διελθὼν
[160]   ἐγνωκέναι, καὶ τῇ πόλει τὰ  κράτιστ'   ἔσεσθ' ἐψηφισμένοι, κἄν τις ἄρ'
[50]   τὴν πόλιν καὶ τῆς παρόδου  κρατοῦντας   Λακεδαιμονίους, οὐχὶ προὔδωκαν οὐδ' ἐβουλεύσαντ'
[160]   ἀφῃρέθηθ' ὑπὸ τῆς τῶν λεγόντων  κραυγῆς   καὶ βίας καὶ ἀναισχυντίας. (Ὃ
[10]   παρὰ τοῦ δεσπότου λαμβάνειν ὁτιοῦν  κρεῖττον   εἶναι δοκεῖ. Παρὰ μὲν γὰρ
[0]   ὁμοίοις ἀμειβόμενοι, κακίας. Ὅσῳ δὴ  κρεῖττον   εὐήθη δοκεῖν πονηρὸν εἶναι,
[20]   οἷοί τε, πρὸς Διὸς πότερον  κρεῖττον   ἦν εἰς συντέλειαν ἀγαγεῖν τὰς
[70]   ὅσῳ τὸ φανερῶς τοῦ λάθρᾳ  κρεῖττον,   καὶ τὸ νικῶντας τοῦ παρακρουσαμένους
[0]   συμμάχους ἤδη τινὰς ἥττους ἀντὶ  κρειττόνων   ἐπείσθηθ' ἑλέσθαι, καὶ ὅλως ἐν
[10]   δωρειῶν νόμος, οὗτος, μόνῳ  κρείττους   εἰσὶν αἱ παρ' ὑμῶν δωρειαί,
[160]   ἑκατέρου φανῇ, ἵν' ἕλησθε τὰ  κρείττω.   (Ἂν μὲν τοίνυν καταψηφίσησθε, ὥσπερ
[90]   πάντα, καὶ παρεισφέρομεν πολλῷ καὶ  κρείττω   καὶ δικαιότερον τοῦ τούτου νόμον.
[80]   ὑμᾶς δ' ἀκούσαντες ἑλέσθαι τὸν  κρείττω.   ~Οὐ γὰρ ᾤετο δεῖν
[100]   δὲ δήπου τὸν ὑφ' ὑμῶν  κριθέντα   καλῶς ἔχειν νόμον εἰσφέρειν
[90]   δοθέντα καὶ τοὺς μὴ τοιούτους  κριθέντας,   ἐὰν ἀδίκως τι λάβωσιν, ἀφαιρεθῆναι,
[130]   ταὐτὸ τοῦτο παθεῖν κατ' ἄνδρα  κριθέντας.   Ἐγὼ μὲν γὰρ οὐχ ὑπολαμβάνω
[100]   ἐχέτω, ἀλλ' ἰδίᾳ κατὰ τόνδε  κριθήτω   τὸν νόμον. Εἰ δὲ ταῦτα
[80]   τὰς δωρειάς, ἂν δίκαιον ᾖ,  κρίνας   παρ' ὑμῖν ἀφαιρήσεται, καὶ ὅπως,
[110]   μὴ ὦσι, γνώμῃ τῇ δικαιοτάτῃ  κρινεῖν.   Καλῶς. Τὸ τοίνυν τῆς γνώμης
[130]   ὑποσχόμενός τι τὸν δῆμον ἐξαπατήσῃ,  κρίνειν,   κἂν ἁλῷ, θανάτῳ ζημιοῦν. Εἶτ'
[80]   ὅτι νῦν οὐχ νόμος  κρίνεται   πότερον ἔστ' ἐπιτήδειος οὔ,
[50]   δ' οὐ γένει καὶ δόξῃ  κρινόμενον   ἴδοι τις ἄν, ἀλλ' ἔργῳ.
[150]   ὡς χρὴ τίμημ' ὑπάρχειν ἐπὶ  κρίσει   πλέον ἕν, ὁπότερον ἂν
[80]   ὑμᾶς εὖ, τούτων ἐκ λόγου  κρίσις   γίγνεται, καὶ τὰ καλῶς πραχθένθ'
[10]   ρία γὰρ τὰ μέγιστ' ὀνείδη  κτᾶται,   φθονεροὺς ἀπίστους ἀχαρίστους εἶναι δοκεῖν.
[140]   δ' ἑτέροις δέδοται, τηνικαῦτ' ἀγανα  κτεῖν   καὶ πείθειν ὑμᾶς ἀφελέσθαι. (Καὶ
[10]   χρήματα μὲν γὰρ πλεῖστά ποτε  κτησάμενοι   πάνθ' ὑπὲρ φιλοτιμίας ἀνήλωσαν, ὑπὲρ
[50]   ~Τῶν γὰρ ἀνθρώπων οἱ πλεῖστοι  κτῶνται   μὲν τἀγαθὰ τῷ καλῶς βουλεύεσθαι
[70]   ἐν Αἰγίνῃ, καὶ ὅσ' ἐν  Κύπρῳ   τρόπαι' ἔστησεν καὶ μετὰ ταῦτ'
[40]   οὖν οὗτός ἐστιν; Ἐπικέρδης  Κυρηναῖος,   ὅς, εἴπερ τις ἄλλος τῶν
[80]   τρόπαια, τηνικαῦτα δ' οὐκ ἔσται  κύρι'   αὐτῷ τὰ δοθέντ' ἐπὶ τούτοις;
[50]   Εἶτα ταῦτα νῦν εἰ χρὴ  κύρι'   εἶναι σκοποῦμεν; Ἀλλ' λόγος
[90]   νόμῳ, ἀλλ' τ' ἐδώκατε,  κύρια,   καὶ πρόφασις δικαία κατὰ τῶν
[60]   ἄνδρες οὗτοι, πάντα τὸν χρόνον  κυρίας   αὐτοῖς γεγενημένας, τὰς δὲ δωρειάς,
[60]   Προσήκει τοίνυν τὰς στήλας ταύτας  κυρίας   ἐᾶν τὸν πάντα χρόνον, ἵν'
[90]   δωρειὰς ὅσας δῆμος ἔδωκε  κυρίας   εἶναι· δίκαιον, γῆ καὶ
[90]   ἐναντίον, ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τῷ  Κυρίας   εἶναι τὰς δωρειάς, ὅσας
[90]   ἐστιν ἐν τοῖς οὖσι νόμοις  κυρίοις   ὑπάρχον καλόν, ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
[130]   ὄντος τοιούτου τὸν νόμον ποιήσετε  κύριον,   δόξετε φθονήσαντες, οὐχὶ πονηροὺς λαβόντες
[90]   τούτου νόμου λυθέντος τὸν παρεισενεχθέντα  κύριον   εἶναι σαφῶς παλαιὸς κελεύει
[0]   καὶ τὸν δῆμον ἀνάξιον ἡγεῖτο  κύριον   εἶναι τοῦ δοῦναι, ἐάν τῳ
[30]   τοῦτο γίγνεται, ἀλλὰ διὰ τὸ  κύριον   ὄντα τὸν Λεύκων' αὐτοῦ τοῖς
[140]   δὲ φανήσεται σπουδάζων καὶ διατεινόμενος  κύριον   ποιεῖν τὸν νόμον, ἐγὼ μὲν
[10]   Ἀθηναῖοι, τοῦ ἤθους τοῦ ὑμετέρου  κύριον   ποιῆσαι τοιοῦτον νόμον, καὶ τοῦτο
[30]   ἐκεῖνόν τ' ἀφαιρήσεται τὴν ἀτέλειαν,  κύριος   ἂν γένηται, καὶ ὑμῶν τοὺς
[100]   καὶ φυλακαὶ ὅπως μηδεὶς ἄλλος  κύριος   γενήσεται, στέφανοι δὲ καὶ ἀτέλειαι
[100]   ἡμῖν ταύτης μὲν δῆμος  κύριος,   καὶ ἀραὶ καὶ νόμοι καὶ
[130]   συμβήσεται διὰ τοῦ νόμου  κυρίου   γενομένου τῇ πόλει. Τί οὖν
[90]   τεθέντας, ὅπως ἔτυχον, μὴ δοκιμασθέντας  κυρίους   εἶναι. (Καὶ γάρ τοι τότε
[0]   νόμον οὐχ ὃς ἀφαιρήσεται τὸ  κυρίους   ἡμᾶς εἶναι, ἀλλὰ δι' οὗ
[0]   ἐξετάσειεν, πότερόν ποτε λυσιτελέστερόν ἐστι  κυρίους   μὲν ὑμᾶς εἶναι τῆς δωρειᾶς,
[100]   ἴσον ἀλλήλοις τοὺς τῶν κοινῶν  κυρίους   ὁμονοεῖν ποιεῖ, τὴν δὲ τῶν
[60]   Ἡρακλείδην, οἳ Βυζάντιον παραδόντες Θρασυβούλῳ  κυρίους   ὑμᾶς ἐποίησαν τοῦ Ἑλλησπόντου, ὥστε
[100]   τῆς ἀρετῆς ἆθλον τῆς πολιτείας  κυρίῳ   γενέσθαι μετὰ τῶν ὁμοίων, παρὰ
[0]   νῦν ὑπαρχόντων νόμων καὶ πάλαι  κυρίων,   οὓς οὐδ' ἂν αὐτὸς οὗτος
[90]   ὀμωμοκόσιν, παρ' οἷσπερ καὶ τἄλλα  κυροῦται,   ἔπειτα λύοντα τοὺς ἐναντίους, ἵν'
[70]   Χαβρίας ἦν ἀνήρ, οὐ μὴν  κωλύει   γ' οὐδὲν κἀμὲ διὰ βραχέων
[150]   χρὴ πράττειν προέλοιντο, τί  κωλύει   μεγίστην εἶναι τὴν πόλιν καὶ
[0]   ἔθηκε τὸν νόμον. Τί οὖν  κωλύει   πάντ' ἀφῃρῆσθαι καὶ ὅλως τὴν
[90]   ἣν ὃν ἂν ὑμῖν δοκῇ  κωλύσετ'   ἔχειν τὴν δωρειάν. Λέγε τὸν
[70]   λαθών, δὲ νικήσας τοὺς  κωλύσοντας   αὔτ' ἐποίησεν. Οὐ τοίνυν ἄξιον




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 18/05/2007