Paragraphes |
[50] |
αὐτοὺς
ἐποιήσατ'
ἔργον
ἀνθρώπων
καλῶν
|
κἀγαθῶν· |
ἐψηφίσασθε
γὰρ
αὐτοῖς
ἅπανθ'
ὧν |
[50] |
οἵων
μικρῷ
πρότερον
Φορμίων
διεξελήλυθε
|
κἀγὼ |
νῦν
εἴρηκα,
ἄξιόν
ἐστιν
εὐλαβηθῆναι |
[160] |
ἵν'
ἐν
κεφαλαίῳ
τοῦτο
μάθητε
|
κἀγὼ |
παύσωμαι
λέγων,
τάδε
ποιήσατε·
σκέψασθε |
[40] |
ταῦτα
μὲν
εὐχέσθω
τοῖς
θεοῖς,
|
κἀγὼ |
συνεύχομαι,
λογιζέσθω
δὲ
πρῶτον
μὲν |
[0] |
τοίνυν
τις
ἐάσας
ταῦτ'
αὐτὸ
|
καθ' |
αὕτ'
ἐξετάσειεν,
πότερόν
ποτε
λυσιτελέστερόν |
[80] |
ὑπὲρ
αὑτοῦ
δέ,
ἐπειδὴ
τὸ
|
καθ' |
αὑτὸν
ἐτάχθη
κινδυνεύειν,
παρεῖδε,
καὶ |
[40] |
ὑμετέρων
μηδὲν
ἐνδεῶς
ἕξει
τὸ
|
καθ' |
αὑτόν.
(Τοῦτον
μέντοι
τὸν
τῷ |
[70] |
παραθείη
πῶς
Θεμιστοκλῆς,
ὁ
τῶν
|
καθ' |
ἑαυτὸν
ἁπάντων
ἀνδρῶν
ἐνδοξότατος,
ταὐτὸ |
[90] |
ἔλυσε
γραψάμενος.
Νῦν
δὲ
μαρτυρίαν
|
καθ' |
ἑαυτοῦ
καταλείπων
ὅτι
παρανομεῖ
τουτονὶ |
[100] |
οὖν
εἰσιν
αὗται;
Τὰς
μὲν
|
καθ' |
ἕκαστον
ἐάσω,
μίαν
δ'
ἣ |
[160] |
διεξιέναι
περὶ
τοῦ
μηδαμῇ
μηδὲ
|
καθ' |
ἓν
τοῦτον
ἔχειν
καλῶς
τὸν |
[80] |
εἴ
τι
τῆς
δωρειᾶς
ἀφαιρεθείη,
|
καθ' |
ὃ
πολλάκις
ὑμῶν
στρατηγήσαντος
Χαβρίου |
[90] |
δείξω,
λαβέ
μοι
τὸν
νόμον
|
καθ' |
ὃν
ἦσαν
οἱ
πρότερον
νομοθέται. |
[90] |
σαφῶς
ὁ
παλαιὸς
κελεύει
νόμος,
|
καθ' |
ὃν
οἱ
θεσμοθέται
τοῦτον
ὑμῖν |
[110] |
οἱ
πρῶτοι
τῶν
προγόνων,
ἀλλὰ
|
καθ' |
οὓς
ἔλαβον
τὰς
ἀτελείας
οὓς |
[90] |
δικαστηρίῳ,
τοὺς
δὲ
νόμους
αὐτούς,
|
καθ' |
οὓς
καὶ
τούτοις
ἄρχειν
καὶ |
[20] |
ὃν
προσήκει
τρόπον,
εἰσὶ
νόμοι
|
καθ' |
οὓς
προσήκει
κολάζειν.
Ὅτε
δὲ |
[90] |
νόμοι,
ἀλλὰ
νεώτεροι
οἱ
νόμοι,
|
καθ' |
οὓς
τὰ
ψηφίσματα
δεῖ
γράφεσθαι, |
[150] |
ἀποκτιννύναι,
κἂν
οὕτω
τις
δράσῃ,
|
καθαρὸν |
διώρισεν
εἶναι.
Εἶτ'
ἀποκτεῖναι
μὲν |
[30] |
πεποιηκότες,
ὃ
πολὺ
δεινότερον
τοῦ
|
καθελεῖν· |
αὗται
γὰρ
οὑτωσὶ
τοῖς
βουλομένοις |
[40] |
προῆγε,
τοὺς
δ'
ἐν
ἁπάσῃ
|
καθεστάναι |
δοκοῦντας
εὐδαιμονίᾳ
πάντα
ταῦτ'
ἀμε |
[40] |
τῶν
πολιτῶν,
ἐν
τοιαύτῃ
συμφορᾷ
|
καθεστηκόσιν, |
ἔδωκε
μνᾶς
ἑκατὸν
καὶ
τοῦ |
[40] |
μὴ
τοὺς
μὲν
ἐν
κινδύνῳ
|
καθεστηκότας |
καὶ
πράξεις
χρησταὶ
καὶ
νόμοι |
[10] |
τὸ
κομίζεσθαι
τοὺς
εὔνους
τοῖς
|
καθεστῶσιν |
χάριν
ἐξέλῃς,
οὐ
μικρὰν
φυλακὴν |
[160] |
ἀγωνίζεται,
ἐν
δὲ
τῇ
τῶν
|
καθημένων |
ὑμῶν
ἑνὸς
ἑκάστου
γνώμῃ
φιλανθρωπία |
[30] |
προάγει,
ὃς
ἀπιστότερον
τὸν
δῆμον
|
καθίστησ' |
ἑνὸς
ἀνδρός.
(Μὴ
γὰρ
οἴεσθ' |
[150] |
τὴν
ἐπιείκειαν
τοῖς
φιλοτιμεῖσθαι
βουλομένοις
|
καθίστησιν, |
ἀλλ'
ὅτι
καὶ
παρανομίας
δόξαν |
[20] |
ἢ
δυοῖν
φυλαῖν
ἕνα
χορηγὸν
|
καθίστησιν, |
ὃς
ἀνθ'
ἑνὸς
ἄλλου
τοῦθ' |
[60] |
ὄντων,
μετὰ
τὴν
τοῦ
δήμου
|
κάθοδον |
τὴν
ἐκ
Πειραιῶς
ἀσθενοῦς
ἡμῶν |
[140] |
ὀφειλόμεν'
ὡς
ἀποδοῦναι
δεῖ
γράφων,
|
καὶ |
ἅ
τις
παρὰ
τοῦ
δήμου |
[120] |
ἐστιν
ἅπαντα
τἀναλώματα
αἱ
χορηγίαι
|
καὶ |
αἱ
γυμνασιαρχίαι·
δεινὸν
οὖν,
εἰ |
[10] |
αἵ
τε
τῶν
μετοίκων
λῃτουργίαι
|
καὶ |
αἱ
πολιτικαί,
ὧν
ἑκατέρων
ἐστὶ |
[60] |
αἰσχίστων
ἐστὶν
πάντας
ἀνθρώπους
ἰδεῖν
|
καὶ |
ἀκοῦσαι
τὰς
μὲν
συμφοράς,
αἷς |
[120] |
χαλκοῦς
ἱστάναι
καὶ
σίτησιν
διδόναι
|
καὶ |
ἄλλ'
ὅ
τι
ἂν
βούλησθε, |
[30] |
ἐστιν
ἔθος
διὰ
τοὺς
εὐεργέτας
|
καὶ |
ἄλλους
τινὰς
εὖ
ποιεῖν
τῶν |
[160] |
τῶν
λεγόντων
κραυγῆς
καὶ
βίας
|
καὶ |
ἀναισχυντίας.
(Ὃ
μὴ
πάθητε
νῦν· |
[0] |
Εἰ
γὰρ
ὑπαρχουσῶν
τούτων
φαῦλοι
|
καὶ |
ἀνάξιοί
τινες
κατὰ
τὸν
τούτων |
[60] |
ἔγωγε
παρ'
ἡμῖν
εἶναι
πλεῖστα,
|
καὶ |
ἄνδρας
ἀρίστους
καὶ
πλείστους
εὐεργέτας |
[40] |
καὶ
πράξεις
χρησταὶ
καὶ
νόμοι
|
καὶ |
ἄνδρες
χρηστοὶ
καὶ
πάντ'
ἐξητασμέν' |
[70] |
ἔχειν.
Ἴστε
μὲν
οὖν
ἴσως,
|
καὶ |
ἄνευ
τοῦ
παρ'
ἐμοῦ
λόγου, |
[150] |
ταῦτα.
Εἶναι
δὲ
καὶ
ἐνδείξεις
|
καὶ |
ἀπαγωγάς·
ἐὰν
δ'
ἁλῷ,
ἔνοχος |
[110] |
παθόντες
οὐδέν'
ἐτίμησαν,
καὶ
πονηροὺς
|
καὶ |
ἀπαιδεύτους
ἡγεῖσθ'
εἶναι,
πονηροὺς
μὲν |
[160] |
δ'
ὅλην
τὴν
πόλιν
κίβδηλον
|
καὶ |
ἄπιστον
ποιοῦσι
λόγον
δώσετε.
Οὐ |
[100] |
ταύτης
μὲν
ὁ
δῆμος
κύριος,
|
καὶ |
ἀραὶ
καὶ
νόμοι
καὶ
φυλακαὶ |
[150] |
αὐτὰς
δώσειν
δωρειὰς
ἅσπερ
Ἁρμοδίῳ
|
καὶ |
Ἀριστογείτονι,
καταψηφίσασθε
τοῦ
νόμου.
Οὐ |
[70] |
καὶ
χαλκῆν
εἰκόνα,
ὥσπερ
Ἁρμοδίου
|
καὶ |
Ἀριστογείτονος,
ἔστησαν
πρώτου·
ἡγοῦντο
γὰρ |
[20] |
μηδένα
πλὴν
τῶν
ἀφ'
Ἁρμοδίου
|
καὶ |
Ἀριστογείτονος,
καὶ
ἐν
μὲν
τῷ |
[120] |
εἶναι
πλὴν
τῶν
ἀφ'
Ἁρμοδίου
|
καὶ |
Ἀριστογείτονος.
Καίτοι
εἰ
ἦν
ἱερῶν |
[160] |
ἀτελῆ
πλὴν
τῶν
ἀφ'
Ἁρμοδίου
|
καὶ |
Ἀριστογείτονος.
Καλῶς.
Μηδὲ
τὸ
λοιπὸν |
[10] |
οὗτος
ἔγραψε,
τοὺς
ἀφ'
Ἁρμοδίου
|
καὶ |
Ἀριστογείτονος.
(Σκεψώμεθα
δὴ
τίνας
ἡμῖν |
[120] |
Ἀτελῆ
πλὴν
τῶν
ἀφ'
Ἁρμοδίου
|
καὶ |
Ἀριστογείτονος.
Τίνος
ἕνεκα,
εἴ
γε |
[140] |
δεινοὶ
λέγειν
ἄνδρες,
Λεωδάμας
Ἀχαρνεὺς
|
καὶ |
Ἀριστοφῶν
Ἁζηνιεὺς
καὶ
Κηφισόδοτος
ἐκ |
[60] |
δωρειὰς
ὥσπερ
Ἐκφάντῳ
τῷ
Θασίῳ
|
καὶ |
Ἀρχεβίῳ
τῷ
Βυζαντίῳ,
καί
τινες |
[100] |
ἄλλος
κύριος
γενήσεται,
στέφανοι
δὲ
|
καὶ |
ἀτέλειαι
καὶ
σιτήσεις
καὶ
τοιαῦτ' |
[130] |
Ἀλλ'
ἕτερον
πρόξενόν
ἐστ'
εἶναι
|
καὶ |
ἀτέλειαν
εὑρῆσθαι.
Μὴ
δὴ
παραγόντων |
[30] |
ὅσ'
εὐεργέτηκεν
ὑμᾶς
οὗτος
ἁνὴρ
|
καὶ |
αὐτὸς
καὶ
οἱ
πρόγονοι·
ἀλλὰ |
[20] |
μή,
τό
γε
πιστοῖς
εἶναι
|
καὶ |
βεβαίοις
δοκεῖν
διαμεῖναι.
(Φέρε
δὴ |
[160] |
ὑπὸ
τῆς
τῶν
λεγόντων
κραυγῆς
|
καὶ |
βίας
καὶ
ἀναισχυντίας.
(Ὃ
μὴ |
[60] |
τὰ
ψηφίσμαθ'
ἃ
τοῖς
Θασίοις
|
καὶ |
Βυζαντίοις
ἐγράφη.
Λέγε.
ΨΗΦΙΣΜΑΤΑ.
(Ἠκούσατε |
[30] |
οὖν
εἴπῃ
πρὸς
ταῦτ'
ἐκεῖνος
|
Καὶ |
γὰρ
Ἀθηναίων
τινὲς
ἴσως
φαῦλοι, |
[70] |
κατέλιπεν;
Ἐγὼ
μὲν
οὐκ
οἴομαι.
|
Καὶ |
γὰρ
ἂν
ἄλογον
εἴη·
μίαν |
[0] |
δωρειὰν
τῶν
ἀδίκων
ἐστίν,
ἐάσω·
|
καὶ |
γὰρ
εἴρηται
τρόπον
τινὰ
καὶ |
[160] |
καὶ
προσηκόντων
ὑμῖν
ἀγαθῶν
ἑλέσθαι.
|
Καὶ |
γὰρ
ἕκαστος
ὑμῶν
ἰδίᾳ
μεθέξει |
[60] |
τῶν
εὑρημένων
ταύτην
τὴν
τιμήν.
|
Καὶ |
γὰρ
τἄλλ'
ἀγάθ'
εὐξαίμην
ἂν |
[60] |
τὸν
λόγον
πρὸς
Λακεδαιμονίους
εἶναι.
|
(Καὶ |
γάρ
τοι
μόνῳ
τῶν
πάντων |
[90] |
ἔτυχον,
μὴ
δοκιμασθέντας
κυρίους
εἶναι.
|
(Καὶ |
γάρ
τοι
τότε
μέν,
τέως |
[140] |
οἱ
πεισθέντες
σοι,
ἄλλως
τε
|
καὶ |
γεγενημένου
σοι
τοῦ
ἀγῶνος
ἀκινδύνου. |
[140] |
πείθειν
ὑμᾶς
ἀφελέσθαι.
(Καὶ
μὴν
|
καὶ |
Γελάρχῳ
πέντε
τάλαντ'
ἀποδοῦναι
γέγραφ' |
[110] |
μὲν
γὰρ
ἡ
πόλις
ἡμῶν
|
καὶ |
γῆς
ηὐπόρει
καὶ
χρημάτων,
νῦν |
[150] |
τιν'
αὐτόχειρ'
ἄλλον
ἄλλου
γίγνεσθαι,
|
καὶ |
γράφων
χέρνιβος
εἴργεσθαι
τὸν
ἀνδροφόνον, |
[20] |
τὰς
ἐγκυκλίους
λῃτουργίας
λῃτουργοῦντες,
χορηγοὶ
|
καὶ |
γυμνασίαρχοι
καὶ
ἑστιάτορες;
Ἑξήκοντ'
ἴσως |
[100] |
τὰ
τῶν
δείνων,
πολλοῦ
γε
|
καὶ |
δεῖ,
ἀλλ'
ἃ
τῇ
παρ' |
[100] |
τὸν
δῆμον
τῶν
φιλοτιμησομένων,
προλέγων
|
καὶ |
δεικνὺς
ὅτι
τοῖς
ἀγαθόν
τι |
[140] |
Ἁζηνιεὺς
καὶ
Κηφισόδοτος
ἐκ
Κεραμέων
|
καὶ |
Δεινίας
Ἑρχιεύς.
Ἃ
δὴ
πρὸς |
[150] |
νόμοις
ὁ
Δράκων
φοβερὸν
κατασκευάζων
|
καὶ |
δεινὸν
τό
τιν'
αὐτόχειρ'
ἄλλον |
[150] |
ταῦτα.
Πῶς
οὖν
οὐ
σχέτλιον
|
καὶ |
δεινόν,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
εἰ |
[120] |
ζητήσουσιν,
πῶς
οὐκ
ἀσεβέστατον
ἔργον
|
καὶ |
δεινότατον
πράξουσιν;
Χρὴ
γάρ,
ὡς |
[110] |
μὲν
ἐκεῖνοι
μεγάλοι
τῆς
ὀλιγαρχίας
|
καὶ |
δεσποτείας
εἰσί,
κἂν
ἀποκτεῖναι
βούλεσθαι |
[50] |
ποιοῦμαι
λόγον
τοσοῦτον.
Πολλοῦ
γε
|
καὶ |
δέω.
Ἀλλὰ
πάντας
μὲν
οὐδ' |
[60] |
ἀντὶ
τούτων
ἔλαβον
παρ'
ὑμῶν,
|
καὶ |
δὴ
λελυμένας.
(Πολὺ
γὰρ
μᾶλλον |
[80] |
Τιμόθεον
εὖ
τινὰς
πεποιήκατε,
οὕτω
|
καὶ |
δι'
αὑτὸν
εὖ
ποιῆσαι
τούτων |
[0] |
τοῦ
φιλοτιμεῖσθαι.
(Πρὸς
δὲ
τούτῳ
|
καὶ |
δι'
ἐκεῖνο,
ὅτι
οἱ
μὲν |
[80] |
οὐ
μόνον
αὐτὸν
ἐτιμήσατε,
ἀλλὰ
|
καὶ |
δι'
ἐκεῖνον
Στράβακα
καὶ
Πολύστρατον· |
[80] |
πρὸς
τὸν
υἱὸν
αὐτοῦ,
ἀλλὰ
|
καὶ |
διὰ
ταύτην.
(Ἄξιον
τοίνυν,
ὦ |
[140] |
ἥμαρτεν.
Εἰ
δὲ
φανήσεται
σπουδάζων
|
καὶ |
διατεινόμενος
κύριον
ποιεῖν
τὸν
νόμον, |
[150] |
συνδικῆσαι.
(Τοὺς
δὴ
συνεροῦντας
νόμῳ
|
καὶ |
διδάξοντας
ὑμᾶς
ὡς
ἐπιτήδειός
ἐστιν, |
[20] |
ὅσον
ἐνθάδ'
ἀφίετε,
ἐκεῖ
κομίζεσθε,
|
καὶ |
δίδοτ'
ἐν
τιμῆς
μέρει
ταῦθ' |
[160] |
ἄν
τις
ἔχοι
λέγειν
ἔτι
|
καὶ |
διεξιέναι
περὶ
τοῦ
μηδαμῇ
μηδὲ |
[50] |
καὶ
εἰσέφρουν
τὸ
στρά
τευμα,
|
καὶ |
διέσωσαν
καὶ
ὑμᾶς
καὶ
τοὺς |
[120] |
φήσει,
οἱ
μὲν
ἁπλᾶ
πάνυ
|
καὶ |
δίκαι'
ἂν
εἴποιεν,
πάνθ'
ὅσα |
[140] |
μὴν
πρός
γ'
Ἀριστοφῶντα
πολλὰ
|
καὶ |
δίκαι'
ἂν
ἔχειν
εἰπεῖν
οἶμαι. |
[90] |
κατὰ
σχολὴν
σκεψάμενος,
ἃν
ᾖ
|
καὶ |
δίκαια
καὶ
συμφέροντα,
ταῦτα
νομοθετῇ. |
[110] |
(Ὡς
δὲ
τἀληθές
τ'
ἔχει
|
καὶ |
δίκαιόν
ἐστι
λέγειν,
ἐγὼ
πρὸς |
[160] |
ἑκάστου
γνώμῃ
φιλανθρωπία
πρὸς
φθόνον
|
καὶ |
δικαιοσύνη
πρὸς
κακίαν
καὶ
πάντα |
[90] |
δήπου,
ὁμολογεῖ
μὲν
εἶναι
βελτίω
|
καὶ |
δικαιότερον
τόνδε
τὸν
νόμον
οὗ |
[90] |
καὶ
παρεισφέρομεν
πολλῷ
καὶ
κρείττω
|
καὶ |
δικαιότερον
τοῦ
τούτου
νόμον.
(Γνώσεσθε |
[90] |
τοίνυν
οὐχὶ
καλῶς
οὗτος
ἔχει
|
καὶ |
δικαίως
ὁ
νόμος,
οὔτ'
ἐρεῖν |
[10] |
πόλεως
εἰσφορῶν
καὶ
τριηραρχιῶν
ὀρθῶς
|
καὶ |
δικαίως
οὐδείς
ἐστ'
ἀτελὴς
ἐκ |
[30] |
Λεύκωνος.
ΨΗΦΙΣΜΑΤΑ.
(Ὡς
μὲν
εἰκότως
|
καὶ |
δικαίως
τετύχηκεν
τῆς
ἀτελείας
παρ' |
[60] |
Εἶτα
τοὺς
δι'
ὑμᾶς
φεύγοντας
|
καὶ |
δικαίως
τι
παρ'
ὑμῶν
εὑρομένους |
[130] |
ὅτι
δοῦλος
ὢν
ὁ
Λυκίδας
|
καὶ |
Διονύσιος
καί
τις
ἴσως
ἄλλος |
[130] |
ἄλλοι
δοῦλοι
καὶ
μαστιγίαι,
Λυκίδας
|
καὶ |
Διονύσιος,
καὶ
τοιούτους
τινὰς
ἐξειλεγμένοι. |
[40] |
οἱ
τότε
σωθέντες
ὑπ'
αὐτοῦ
|
καὶ |
δόντες
τὴν
ἀτέλειαν,
ἕτεροι
δ' |
[50] |
ταῦτα
δὲ
καὶ
νόμοις
τισὶ
|
καὶ |
δόξαις
διώρισται·
κοινῇ
δ'
ἡ |
[10] |
ἀπόλλυτε
μόνον
σκεπτέον,
ἀλλ'
εἰ
|
καὶ |
δόξαν
χρηστήν,
περὶ
ἧς
μᾶλλον |
[50] |
σῴζῃ,
τοῦτο
δ'
οὐ
γένει
|
καὶ |
δόξῃ
κρινόμενον
ἴδοι
τις
ἄν, |
[90] |
εἶναι
πάνθ'
ὥσπερ
ἐστὶ
δίκαιον,
|
καὶ |
δοῦναι
καὶ
μή.
Ὡς
μὲν |
[70] |
ἢ
εἴκοσιν
εἷλε,
κατὰ
μίαν
|
καὶ |
δύο
λαμβάνων,
ἃς
ἁπάσας
εἰς |
[50] |
ἔχειν·
πάλαι
γὰρ
ἐσκέφθαι
ταῦτα
|
καὶ |
ἐγνῶσθαι
προσῆκεν.
Ἀνάγνωθι
καὶ
τοῦτο |
[110] |
δεῖν
τοὺς
ἑτέρων
ἐπαινεῖν
τρόπους
|
καὶ |
ἔθη
τοῖς
ὑμετέροις
ἐπιτιμῶντας,
ὅταν |
[70] |
προδοσίας
ἂν
αὐτὸν
εἰσήγγελλον
οὗτοι,
|
καὶ |
εἰ
ἑάλω,
τὸν
ἅπαντ'
ἂν |
[40] |
γένοιτ'
ἄν,
οὐ
χρείας,
ἀλλὰ
|
καὶ |
εἴ
τις
ἄλλος
εὖ
μὲν |
[160] |
τι
τοιοῦτον
νῦν
ἐλπίζειν
ἐσμέν.
|
Καὶ |
εἴημέν
γ'
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι· |
[50] |
ἢ
χωρὶς
ὑμῶν
ἀκινδύνως
σεσῶσθαι,
|
καὶ |
εἰσέφρουν
τὸ
στρά
τευμα,
καὶ |
[20] |
ὑμῖν
ὑπάρξουσι
χρήσιμοι,
καὶ
τριηραρχεῖν
|
καὶ |
εἰσφέρειν.
Τίν'
οὖν
ῥᾳστώνην
τοῖς |
[70] |
ἤγαγεν,
καὶ
πλεῖν
ἢ
δέκα
|
καὶ |
ἑκατὸν
τάλαντ'
ἀπέφην'
ἀπὸ
τῶν |
[80] |
τρισχιλίους
δ'
αἰχμαλώτους,
δέκα
δὲ
|
καὶ |
ἑκατὸν
τάλαντ'
ἀπέφηνεν,
τοσαῦτα
δ' |
[130] |
γεγόνασι,
διὰ
τοῦθ'
ἑτέρους
ἀξίους
|
καὶ |
ἐλευθέρους
καὶ
πολλῶν
ἀγαθῶν
αἰτίους, |
[20] |
τῶν
ἀφ'
Ἁρμοδίου
καὶ
Ἀριστογείτονος,
|
καὶ |
ἐν
μὲν
τῷ
Μηδένα
πάντας |
[40] |
νόμος,
καὶ
οἵους
ἀνθρώπους
ἀδικεῖ,
|
καὶ |
ἐν
ὁποίοις
καιροῖς
χρησίμους
ὑμῖν |
[150] |
Δύο
τιμήματα
ταῦτα.
Εἶναι
δὲ
|
καὶ |
ἐνδείξεις
καὶ
ἀπαγωγάς·
ἐὰν
δ' |
[10] |
πόλεως
ἦθος,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
|
καὶ |
ἐπ'
ἄλλων
πολλῶν
καὶ
ἐφ' |
[20] |
λῃτουργίας
λῃτουργοῦντες,
χορηγοὶ
καὶ
γυμνασίαρχοι
|
καὶ |
ἑστιάτορες;
Ἑξήκοντ'
ἴσως
ἢ
μικρῷ |
[10] |
Ἀθηναῖοι,
καὶ
ἐπ'
ἄλλων
πολλῶν
|
καὶ |
ἐφ'
ὧν
εἶπον
ἴδοι
τις |
[80] |
Καὶ
μήν,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
|
καὶ |
ζῶν
πάνθ'
ὑπὲρ
ὑμῶν
φανήσεται |
[150] |
χάριν
ὑμᾶς,
Ἄτιμος
ἔστω
φησὶ
|
καὶ |
ἡ
οὐσία
δημοσία
ἔστω.
Δύο |
[110] |
Ἀθηναῖοι,
πολλοὶ
τῶν
πρότερον
σπουδαῖοι,
|
καὶ |
ἡ
πόλις
ἡμῶν
ἐτίμα
καὶ |
[100] |
τοῦθ'
ὅτι
Θηβαῖοι
καὶ
Λακεδαιμόνιοι
|
καὶ |
ἡμεῖς
οὔτε
νόμοις
οὔτ'
ἔθεσιν |
[60] |
ὑμῖν
ἐγένοντο;
~Τοῦτο
δ'
Ἀρχέβιον
|
καὶ |
Ἡρακλείδην,
οἳ
Βυζάντιον
παραδόντες
Θρασυβούλῳ |
[160] |
δή
πού
γ'
ὦ
Ζεῦ
|
καὶ |
θεοί.
Οὐκ
οἶδ'
ὅ
τι |
[90] |
κυρίας
εἶναι·
δίκαιον,
ὦ
γῆ
|
καὶ |
θεοί.
Χρῆν
τοίνυν
Λεπτίνην
μὴ |
[0] |
διδαχθῆναι
πῶς
τοῦτο
μὴ
πεισόμεθα,
|
καὶ |
θέσθαι
νόμον
οὐχ
ὃς
ἀφαιρήσεται |
[40] |
ἐπαγγειλάμενος.
(Σκέψασθε
δὴ
πρὸς
Διὸς
|
καὶ |
θεῶν,
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
πῶς
ἂν |
[40] |
τὸ
τότε
ψηφισθὲν
τῷ
ἀνδρί.
|
Καὶ |
θεωρεῖτ'
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
ὅσα |
[100] |
ἄρ'
οἱ
Λακεδαιμόνιοι
καλῶς
πολιτευόμενοι
|
καὶ |
Θηβαῖοι
οὐδενὶ
τῶν
παρ'
ἑαυτοῖς |
[50] |
Λακεδαιμονίων
φρουρὰν
μεθ'
ὅπλων
ἐκβαλόντες
|
καὶ |
Θρασύβουλον
εἰσαγαγόντες
καὶ
παρασχόντες
φίλην |
[50] |
πόλει
τὸν
ἄξιον
ἐξεταστέον
εἶναι
|
καὶ |
ἰδιώτῃ·
οὐδὲ
γὰρ
περὶ
τῶν |
[110] |
ἐπιγράμματος
ἐν
τοῖς
Ἑρμαῖς
ἔτυχον·
|
καὶ |
ἴσως
τοῦθ'
ὑμῖν
ἀναγνώσεται
τοὐπίγραμμα. |
[50] |
ὅσ'
ἂν
εὐξαίμεθα,
οὕτως
ἀχάριστοι
|
καὶ |
κακοί,
ὥστε
τούς
τ'
ἔχοντας |
[150] |
ληφθῆναι;
(Αἰσχρός,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
|
καὶ |
κακῶς
ἔχων
ὁ
νόμος,
καὶ |
[10] |
πρὸς
ἀργύριον
σκοποῦν,
ἀλλὰ
τί
|
καὶ |
καλὸν
πρᾶξαι.
Τὸ
δὲ
τοῦ |
[140] |
τοῖς
ἐν
Πειραιεῖ
τοῦ
δήμου,
|
καὶ |
καλῶς
ἐποίει.
Μὴ
τοίνυν
ἃ |
[150] |
καὶ
παλαιός
ἐσθ'
ὁ
νόμος
|
καὶ |
καλῶς
ἔχων,
ὃν
ἐὰν
σωφρονῶσι |
[90] |
καὶ
ταῦθ'
ἑτέρου
κελεύοντος
νόμου
|
καὶ |
κατ'
αὐτὸ
τοῦτ'
ἔνοχον
εἶναι |
[80] |
εἰκότως
αἰσχύνην
ἕξετε;
(Καὶ
μὴν
|
καὶ |
κατ'
ἐκεῖν'
ἀνάξι'
ἂν
εἴη |
[90] |
ἵν'
ἕκαστος
ὑμῶν
ἀκούσας
πολλάκις
|
καὶ |
κατὰ
σχολὴν
σκεψάμενος,
ἃν
ᾖ |
[110] |
πράξεις
καὶ
κατὰ
τὴν
ὁμόνοιαν
|
καὶ |
κατὰ
τἄλλα
πάντ'
ἄμεινον
ἐκείνων |
[110] |
Ὅτε
δ'
ὑμεῖς,
καλῶς
ποιοῦντες,
|
καὶ |
κατὰ
τὰς
κοινὰς
πράξεις
καὶ |
[160] |
ἀντιτάττεται.
(Ὧν
τοῖς
βελτίοσι
πειθόμενοι
|
καὶ |
κατὰ
ταὔθ'
ἡμῖν
θέμενοι
τὴν |
[110] |
καὶ
κατὰ
τὰς
κοινὰς
πράξεις
|
καὶ |
κατὰ
τὴν
ὁμόνοιαν
καὶ
κατὰ |
[110] |
ὀλιγωροῦντες
ἐκεῖνα
διώκοιτε;
Εἰ
γὰρ
|
καὶ |
κατὰ
τὸν
λογισμὸν
ἐκεῖνα
φανείη |
[130] |
ἀφελέσθαι
ζητούντων.
(Πῶς
γὰρ
οὐχὶ
|
καὶ |
κατὰ
τοῦτο
δεινότατ'
ἂν
πεπονθὼς |
[90] |
ΝΟΜΟΣ.
(Ἀκούετ'
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
|
καὶ |
καταμανθάνετε,
ὅτι
ἐνταῦθ'
ἔνι
καὶ |
[30] |
τοῖς
ἄγουσιν
Ἀθήναζε
ἀτέλειαν
δεδωκέναι,
|
καὶ |
κηρύττειν
πρώτους
γεμίζεσθαι
τοὺς
ὡς |
[140] |
Λεωδάμας
Ἀχαρνεὺς
καὶ
Ἀριστοφῶν
Ἁζηνιεὺς
|
καὶ |
Κηφισόδοτος
ἐκ
Κεραμέων
καὶ
Δεινίας |
[80] |
τὴν
δωρειάν,
δι'
ἐκεῖνον
ἐδώκατε
|
καὶ |
Κλεάρχῳ
καί
τισιν
ἄλλοις
πολιτείαν· |
[150] |
(Ὃ
δὲ
δὴ
μέγιστον
ἁπάντων
|
καὶ |
κοινὸν
ὑπάρχει
κατὰ
πάντων
τῶν |
[90] |
Ἀθηναῖοι,
πάντα,
καὶ
παρεισφέρομεν
πολλῷ
|
καὶ |
κρείττω
καὶ
δικαιότερον
τοῦ
τούτου |
[100] |
γὰρ
ἀγνοῶ
τοῦθ'
ὅτι
Θηβαῖοι
|
καὶ |
Λακεδαιμόνιοι
καὶ
ἡμεῖς
οὔτε
νόμοις |
[100] |
ἐπαινεῖν
ἀνάγκη
καὶ
ποιεῖν.
Εἶτα
|
καὶ |
Λακεδαιμόνιοι
τῶν
μὲν
τοιούτων
ἀφεστᾶσιν, |
[90] |
νόμον.
(Γνώσεσθε
δ'
ἀκούοντες.
Λαβὲ
|
καὶ |
λέγε
πρῶτον
μὲν
ἃ
τοῦ |
[20] |
τὸν
περὶ
τῶν
τριηραρχιῶν
νόμον
|
καὶ |
λέγε
τοῦτ'
αὐτό.
ΝΟΜΟΣ.
Ἀτελῆ |
[160] |
χρή
γ'
ἀνθρώπους
ὄντας
τοιαῦτα
|
καὶ |
λέγειν
καὶ
νομοθετεῖν
οἷς
μηδεὶς |
[50] |
τοῦ
πρὸς
Λακεδαιμονίους
πολέμου
παρέσχον,
|
καὶ |
λέγοντες
ἃ
συμφέρει
τῇ
πόλει |
[140] |
ὅμοιον
τῷ
προτέρῳ,
ἢ
μεθεστάναι
|
καὶ |
λελυμάνθαι.
(Πολλὰ
δὲ
θαυμάζων
Λεπτίνου |
[20] |
διορίζειν
τῶν
οἰκούντων
Ἀθήνησιν,
ἀφαιρεῖται
|
καὶ |
Λεύκωνα
τὸν
ἄρχοντα
Βοσπόρου
καὶ |
[150] |
οὗτος
ἴσως
ἐρεῖ
τριηραρχίας
αὑτοῦ
|
καὶ |
λῃτουργίας.
Ἐγὼ
δ'
εἰ
πολλοῦ |
[120] |
ἔστι
ταὐτὸν
ἱερῶν
ἀτέλειαν
ἔχειν
|
καὶ |
λῃτουργιῶν,
ἀλλ'
οὗτοι
τὸ
τῶν |
[120] |
ἦν
ἱερῶν
ἀτέλειαν
ἔχειν
ταὐτὸ
|
καὶ |
λῃτουργιῶν,
τί
τοῦτο
μαθὼν
προσέγραψεν; |
[80] |
Οὐ
σκέψεσθ'
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
|
καὶ |
λογιεῖσθε,
ὅτι
νῦν
οὐχ
ὁ |
[80] |
ὦ
ἄνδρες
δικασταί.
Σκοπεῖτε
δὴ
|
καὶ |
λογίσασθ'
ἐν
ὑμῖν
αὐτοῖς,
εἴ |
[160] |
τάδε
ποιήσατε·
σκέψασθε
παρ'
ἄλληλα
|
καὶ |
λογίσασθε
πρὸς
ὑμᾶς
αὐτοὺς
τί |
[10] |
ὑμᾶς
τούτῳ
περὶ
τοῦ
θέσθαι,
|
καὶ |
λυσιτελέστερον
εἶναι
καὶ
ὑμῖν
καὶ |
[20] |
τῶν
ξένων
ἀτελεῖς
δέκα
θήσω·
|
καὶ |
μὰ
τοὺς
θεούς,
ὅπερ
εἶπον |
[90] |
ἀλλὰ
πᾶσιν
ᾖ
ταὔτ'
ἀναγνῶναι
|
καὶ |
μαθεῖν
ἁπλᾶ
καὶ
σαφῆ
τὰ |
[150] |
πράγμασι
σύνδικος
γέγονεν.
Ἐστι
δὲ
|
καὶ |
μάλ'
ἔχων
νόμος
ὑμῖν
καλῶς, |
[140] |
(ρηνται
δὲ
τῷ
νόμῳ
σύνδικοι
|
καὶ |
μάλισθ'
οἱ
δεινοὶ
λέγειν
ἄνδρες, |
[80] |
καθ'
αὑτὸν
ἐτάχθη
κινδυνεύειν,
παρεῖδε,
|
καὶ |
μᾶλλον
εἵλετο
μὴ
ζῆν
ἢ |
[50] |
πύλας
ὑμῖν
βίᾳ
τῶν
πολλῶν,
|
καὶ |
μᾶλλον
εἵλοντο
μεθ'
ὑμῶν
τῶν |
[130] |
σὺ
προσδιώρισας
ἐν
τῷ
νόμῳ
|
καὶ |
μαρτυρεῖ
πᾶς
ὁ
πρὸ
τοῦ |
[130] |
ἄνθρωποι,
καί
τινες
ἄλλοι
δοῦλοι
|
καὶ |
μαστιγίαι,
Λυκίδας
καὶ
Διονύσιος,
καὶ |
[160] |
καὶ
τί
μή·
εἶτα
φυλάττετε
|
καὶ |
μέ
μνησθ'
ἃν
ὑμῖν
ἐξ |
[130] |
ἴσως
ἐπισύροντες
ἐροῦσιν
ὡς
Μεγαρεῖς
|
καὶ |
Μεσσήνιοί
τινες
εἶναι
φάσκοντες,
ἔπειτ' |
[70] |
ὅσ'
ἐν
Κύπρῳ
τρόπαι'
ἔστησεν
|
καὶ |
μετὰ
ταῦτ'
ἐν
Αἰγύπτῳ,
καὶ |
[60] |
ἁρμοστὰς
ἐξήλασεν
ἐκ
τῶν
νήσων,
|
καὶ |
μετὰ
ταῦτα
δεῦρ'
ἐλθὼν
ἀνέστησε |
[40] |
πάντας
αὐτοὺς
ἀποθανεῖν
αἰτιώτατος
ἐγένετο.
|
Καὶ |
μετὰ
ταῦτα,
δοθείσης
ἀτελείας
αὐτῷ |
[10] |
τὸν
δῆμον
ἑλέσθαι
συνεισενεγκεῖν
αὐτὸν
|
καὶ |
μετασχεῖν
τῆς
δαπάνης,
ὥστε
μὴ |
[110] |
εὐπορήσει·
δεῖ
γὰρ
οὕτω
λέγειν
|
καὶ |
μὴ
βλασφημεῖν.
Καίτοι
τίν'
οὐκ |
[130] |
τις.
(Εἰ
δὲ
τοῦτο
φεύξονται
|
καὶ |
μὴ
θελήσουσι
ποιεῖν,
σκοπεῖτ'
ὦ |
[20] |
ἐν
τιμῆς
μέρει
ταῦθ'
ἃ
|
καὶ |
μὴ
λαβοῦσιν
ἔστιν
ἔχειν
τοῖς |
[100] |
γ'
οὐ
λόγος·
αὐτὸς
θέτω,
|
καὶ |
μὴ
λεγέτω
τοῦθ'
ὡς
οὐ |
[40] |
χρείαν
ἰδών,
εἰ
φαίνοιτο
διδοὺς
|
καὶ |
μὴ
πῶς
ἰδίᾳ
τὰ
ὄντα |
[90] |
περὶ
τῶν
ὄντων
ἑκάστου
νόμος,
|
καὶ |
μὴ
τοὺς
ἰδιώτας
αὐτὸ
τοῦτο |
[90] |
ὥσπερ
ἐστὶ
δίκαιον,
καὶ
δοῦναι
|
καὶ |
μή.
Ὡς
μὲν
τοίνυν
οὐχὶ |
[30] |
τὴν
ἀτέλειαν
ὑμᾶς
ἀφῃρημένους
αὐτὸν
|
καὶ |
μηδ'
ἂν
μεταδόξῃ
ποτὲ
ψηφισαμένους |
[150] |
τὴν
πόλιν
καὶ
πάντας
χρηστοὺς
|
καὶ |
μηδέν'
εἶναι
πονηρόν;
(Ὁ
τοίνυν |
[50] |
μὲν
τἀγαθὰ
τῷ
καλῶς
βουλεύεσθαι
|
καὶ |
μηδενὸς
καταφρονεῖν,
φυλάττειν
δ'
οὐκ |
[110] |
χρόνῳ
γέγον'
ἄξιος
εὖ
παθεῖν.
|
Καὶ |
μὴν
εἴ
γ'
ὁμολογῶν
ἐκείνους |
[140] |
κτεῖν
καὶ
πείθειν
ὑμᾶς
ἀφελέσθαι.
|
(Καὶ |
μὴν
καὶ
Γελάρχῳ
πέντε
τάλαντ' |
[80] |
πῶς
οὐκ
εἰκότως
αἰσχύνην
ἕξετε;
|
(Καὶ |
μὴν
καὶ
κατ'
ἐκεῖν'
ἀνάξι' |
[100] |
ποιοῦσιν
οὐδ'
ὁτιοῦν
ἔσται
πλέον.
|
(Καὶ |
μὴν
κἀκεῖνος
τῶν
καλῶς
δοκούντων |
[60] |
ἡ
πόλις
ἀντ'
εὖ
πεποίηκεν.
|
(Καὶ |
μὴν
μηδ'
ἐκεῖν'
ὑμᾶς,
ὦ |
[20] |
εἰς
ταῦτα
συντελεῖ;
Πᾶσ'
ἀνάγκη.
|
Καὶ |
μὴν
ὅτι
δεῖ
τὴν
εὐπορίαν |
[50] |
οὐ
δεῖ
δοκεῖν
ὑμᾶς
πεπονθέναι.
|
(Καὶ |
μὴν
οὐδ'
ἐκεῖν'
ὀκνήσω
περὶ |
[70] |
παρ'
ὑμῶν
μόνης
τοῦτ'
ἀφαιρήσεται;
|
(Καὶ |
μὴν
οὐδ'
ἐκεῖνο
καλόν,
ζῶντα |
[130] |
ὑμῶν.
(Σκοπῶ
δὲ
καὶ
τοῦτο.
|
Καὶ |
μὴν
οὐδ'
ἐκείνου
γ'
ἀποστατέον |
[40] |
ἀξίους
χάριτος
τὰ
δοθέντ'
ἀφαιρεῖσθαι.
|
~Καὶ |
μὴν
οὐδ'
ὅπως
οὐκ
ἀντιδώσει |
[130] |
ἐτάξατε,
τοῦτ'
αὐτοὶ
ποιοῦντες
φανήσεσθε;
|
Καὶ |
μὴν
πάντα
μὲν
εὐλαβεῖσθαι
δεῖ |
[20] |
τὸν
λόγον
αὐτοῖς
τοῦτον
λεκτέον.
|
(Καὶ |
μὴν
περὶ
τοῦ
γε
μὴ |
[100] |
δωρειαῖς
πρὸς
αὑτοὺς
ποιοῦνται,
φυλάττει.
|
(Καὶ |
μὴν
περὶ
τοῦ
γε
μηδὲ |
[140] |
ἀσθενέστερα
τῶν
τούτου
λόγων
γένοιτο.
|
(Καὶ |
μὴν
πρός
γ'
Ἀριστοφῶντα
πολλὰ |
[150] |
κεκόμισται,
ταῦτ'
ἀφελέσθαι
παρ
αινῶν.
|
~Καὶ |
μὴν
πρός
γε
Κηφισόδοτον
τοσοῦτ' |
[20] |
ἀρτίως,
οὐκ
οἶμαι
πέντ'
εἶναι.
|
Καὶ |
μὴν
τῶν
γε
πολιτῶν
οὐκ |
[80] |
αὐτῷ
τὰ
δοθέντ'
ἐπὶ
τούτοις;
|
Καὶ |
μήν,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
καὶ |
[160] |
τὸ
μέλλον
ἄδηλον
πᾶσιν
ἀνθρώποις,
|
καὶ |
μικροὶ
καιροὶ
μεγάλων
πραγμάτων
αἴτιοι |
[160] |
ἃ
δίκαι'
ἐγνώκατε,
ταῦτα
φυλάξατε
|
καὶ |
μνημονεύετε,
ἕως
ἂν
ψηφίσησθε,
ἵν' |
[100] |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
δοκεῖ
Λεπτίνης
|
καί |
μοι
μηδὲν
ὀργισθῇς·
οὐδὲν
γὰρ |
[160] |
πάντων
τῶν
περὶ
αὑτοὺς
ἄρχοντες
|
καὶ |
ναυμαχίᾳ
νενικηκότες
ἡμᾶς,
ὑφ'
ἑνὸς |
[60] |
ἀσθενοῦς
ἡμῶν
τῆς
πόλεως
οὔσης
|
καὶ |
ναῦν
οὐδεμίαν
κεκτημένης,
στρατηγῶν
βασιλεῖ, |
[160] |
ἀνθρώπους
ὄντας
τοιαῦτα
καὶ
λέγειν
|
καὶ |
νομοθετεῖν
οἷς
μηδεὶς
ἂν
νεμεσήσαι, |
[40] |
κινδύνῳ
καθεστηκότας
καὶ
πράξεις
χρησταὶ
|
καὶ |
νόμοι
καὶ
ἄνδρες
χρηστοὶ
καὶ |
[100] |
ὁ
δῆμος
κύριος,
καὶ
ἀραὶ
|
καὶ |
νόμοι
καὶ
φυλακαὶ
ὅπως
μηδεὶς |
[50] |
τοιούτων
τι
γίγνεσθαι,
ταῦτα
δὲ
|
καὶ |
νόμοις
τισὶ
καὶ
δόξαις
διώρισται· |
[140] |
ὑπεύθυνον
ἐγράψατο,
ἐξῆλθον
οἱ
χρόνοι,
|
καὶ |
νυνὶ
περὶ
αὐτοῦ
τοῦ
νόμου |
[160] |
αὑτὸν
ἐκβαλεῖν
τὸν
τριήρεις
πολλὰς
|
καὶ |
ξένους
καὶ
πόλεις
κεκτημένον.
Ἀλλ' |
[50] |
διώρισται·
κοινῇ
δ'
ἡ
πόλις
|
καὶ |
ὁ
δῆμος,
ὅστις
ἂν
αὐτὸν |
[30] |
ὑμᾶς
οὗτος
ἁνὴρ
καὶ
αὐτὸς
|
καὶ |
οἱ
πρόγονοι·
ἀλλὰ
πρωπέρυσιν
σιτοδείας |
[10] |
καὶ
οὐ
μόνον
ὑμεῖς,
ἀλλὰ
|
καὶ |
οἱ
πρόγονοι.
Τεκμήριον
δέ·
χρήματα |
[10] |
εὑρισκομένων
τὰς
δωρειὰς
οἱ
τύραννοι
|
καὶ |
οἱ
τὰς
ὀλιγαρχίας
ἔχοντες
μάλιστα |
[150] |
τι
ποιοῦσι
τὰς
τιμὰς
διδόντες
|
καὶ |
οἱ
τοῖς
τἀναντία
πράττουσι
τὰς |
[40] |
ψηφίσματ'
ἄκυρα
ποιεῖ
ὁ
νόμος,
|
καὶ |
οἵους
ἀνθρώπους
ἀδικεῖ,
καὶ
ἐν |
[0] |
ἥττους
ἀντὶ
κρειττόνων
ἐπείσθηθ'
ἑλέσθαι,
|
καὶ |
ὅλως
ἐν
οἶμαι
πολλοῖς
οἷς |
[0] |
Τί
οὖν
κωλύει
πάντ'
ἀφῃρῆσθαι
|
καὶ |
ὅλως
τὴν
πολιτείαν
ὑμᾶς
κατὰ |
[140] |
πεισθεὶς
ὑπὸ
σοῦ
διεγράψατο,
ἢ
|
καὶ |
ὅλως
ὑπὸ
σοῦ
παρεσκευάσθη;
Ἀλλὰ |
[140] |
πότερον
αὐτὸ
δεῖ
σῶν
εἶναι
|
καὶ |
ὅμοιον
τῷ
προτέρῳ,
ἢ
μεθεστάναι |
[150] |
καὶ
κακῶς
ἔχων
ὁ
νόμος,
|
καὶ |
ὅμοιος
φθόνῳ
τινὶ
καὶ
φιλονικίᾳ |
[150] |
εἶπε
Φορμίων,
ἐν
ᾗ
γέγραπται
|
καὶ |
ὀμώμοται,
ἄν
τις
ἀμύνων
τι |
[90] |
ἐξεῖναι
νομοθετεῖν,
ὅταν
τις
βούληται
|
καὶ |
ὃν
ἂν
τύχῃ
τρόπον,
τοσοῦτοι |
[130] |
εὐλαβεῖσθαι
δεῖ
ποιεῖν
τὰ
δοκοῦντα
|
καὶ |
ὄντ'
αἰσχρά,
μάλιστα
δὲ
ταῦτ' |
[80] |
ὑμεῖς
μηδὲν
αἰσχρὸν
ποιῆσαι
δόξετε,
|
καὶ |
ὅπως,
εἴ
τινά
τις
καταμέμφεται |
[80] |
ᾖ,
κρίνας
παρ'
ὑμῖν
ἀφαιρήσεται,
|
καὶ |
ὅπως,
οὓς
οὐδεὶς
ἂν
ἀντείποι |
[80] |
τούτου
πρόνοιάν
τιν'
ἔχοντας
ἡμᾶς
|
καὶ |
ὅπως
ὑμεῖς
μηδὲν
αἰσχρὸν
ποιῆσαι |
[110] |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
κἀκεῖν'
ἐνθυμεῖσθαι
|
καὶ |
ὁρᾶν,
ὅτι
νῦν
ὀμωμοκότες
κατὰ |
[80] |
ἐπειδὰν
δὲ
χρόνος
διέλθῃ
βραχύς,
|
καὶ |
ὅσ'
αὐτοῖς
δεδώκατε,
ταῦτ'
ἀφαιρεῖσθαι. |
[70] |
ὡς
Γοργώπαν
ἀπέκτεινεν
ἐν
Αἰγίνῃ,
|
καὶ |
ὅσ'
ἐν
Κύπρῳ
τρόπαι'
ἔστησεν |
[70] |
καὶ
μετὰ
ταῦτ'
ἐν
Αἰγύπτῳ,
|
καὶ |
ὅτι
πᾶσαν
ἐπελθὼν
ὀλίγου
δέω |
[30] |
γὰρ
Ἀθηναίων
τινὲς
ἴσως
φαῦλοι,
|
καὶ |
οὐ
διὰ
ταῦτ'
ἐγὼ
τοὺς |
[10] |
μᾶλλον
σπουδάζετ'
ἢ
περὶ
χρημάτων,
|
καὶ |
οὐ
μόνον
ὑμεῖς,
ἀλλὰ
καὶ |
[30] |
σκοπεῖτ'
εἰ
χρὴ
τοῦτον
ἐξαλεῖψαι,
|
καὶ |
οὐ
πάλαι
βεβούλευσθε;
Ἀνάγνωθι
λαβὼν |
[140] |
ὑμῖν,
ἐν
ᾗ
τοῦτ'
ἐνῆν.
|
Καὶ |
οὐ
τοῦτ'
ἐπιτιμῶ·
δεῖ
γὰρ |
[70] |
τάς
τε
ναῦς
ὅσας
ἔλαβεν
|
καὶ |
οὗ
ἑκάστην,
καὶ
τῶν
πόλεων |
[140] |
συγγνώμης
ὁ
τοῦτο
πεπονθώς.
Εἶτα
|
καὶ |
οὐδ'
ἔστιν
ὄνειδος
ὅτου
πορρώτερόν |
[110] |
τῇ
πόλει
λέγεσθαι,
πρὸς
δὲ
|
καὶ |
οὐδὲ
δίκαιον.
(Εἰ
μὲν
γὰρ |
[80] |
πάντας
οὓς
λέγομεν
πρὸς
ὑμᾶς,
|
καὶ |
οὐδὲν
ἔσθ'
ὅ
τι
τοῦ |
[20] |
ἄνπερ
ἡ
πόλις
ᾖ,
πολλοὶ
|
καὶ |
οὐκ
ἐπιλείψουσιν,
εὖ
δὲ
ποιεῖν |
[140] |
κακίας
σημεῖόν
ἐστιν
ὁ
φθόνος,
|
καὶ |
οὐκ
ἔχει
πρόφασιν
δι'
ἣν |
[10] |
καλῆς
αἰσχρὰν
τῇ
πόλει
περιάπτει,
|
καὶ |
οὔτε
τῶν
προγόνων
οὔθ'
ὑμῶν |
[140] |
γυμνικοὺς
νικῶσιν
ἀγῶνας
τοὺς
στεφανίτας,
|
καὶ |
οὐχ,
ὅτι
τῇ
φύσει
τούτων |
[40] |
Εἰ
γὰρ
οἱ
μὲν
εἰδότες
|
καὶ |
παθόντες
ἄξια
τούτων
ἐνόμιζον
εὖ |
[0] |
ἐκ
τῶν
νῦν
ὑπαρχόντων
νόμων
|
καὶ |
πάλαι
κυρίων,
οὓς
οὐδ'
ἂν |
[150] |
ΝΟΜΟΣ.
Οὗτος,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
|
καὶ |
παλαιός
ἐσθ'
ὁ
νόμος
καὶ |
[40] |
μὴ
τοῦτο,
εἰ
μνᾶς
ἑκατὸν
|
καὶ |
πάλιν
τάλαντον
ἔδωκεν
οὐδὲ
γὰρ |
[80] |
δι'
ἐκεῖνον
Στράβακα
καὶ
Πολύστρατον·
|
καὶ |
πάλιν,
Τιμοθέῳ
διδόντες
τὴν
δωρειάν, |
[40] |
καὶ
νόμοι
καὶ
ἄνδρες
χρηστοὶ
|
καὶ |
πάντ'
ἐξητασμέν'
ἐπὶ
τὸ
βέλτιον |
[50] |
μὲν
τὰς
χρείας
οὕτω
φιλάνθρωποι
|
καὶ |
πάντα
ποιοῦντες,
ἐπειδὴ
δ'
ἐπράξαμεν |
[160] |
φθόνον
καὶ
δικαιοσύνη
πρὸς
κακίαν
|
καὶ |
πάντα
τὰ
χρηστὰ
πρὸς
τὰ |
[150] |
κωλύει
μεγίστην
εἶναι
τὴν
πόλιν
|
καὶ |
πάντας
χρηστοὺς
καὶ
μηδέν'
εἶναι |
[70] |
ἧκον
οὗτοι,
πέμπειν
ἑτέρους
παραινεῖν.
|
Καὶ |
πάντες
ἴσως
ἀκηκόαθ'
ὃν
τρόπον |
[140] |
ἔστησεν
ἐν
τοῖς
ἱεροῖς
ἀναγράψας
|
καὶ |
πάντες
συνίσασιν,
ταῦτ'
ἀφελέσθαι
παραίνει· |
[150] |
τοῦ
κακόν
τι
ποιεῖν
ἀποσταῖεν,
|
καὶ |
πάντες
τὰς
ἐπὶ
ταῖς
εὐεργεσίαις |
[160] |
δημοκρατούμενοι
καὶ
φόρους
Καρχηδονίους
πραττόμενοι
|
καὶ |
πάντων
τῶν
περὶ
αὑτοὺς
ἄρχοντες |
[100] |
διδόασι
τοιαύτην
οὐδεμίαν
τιμήν·
καίτοι
|
καὶ |
παρ'
ἐκείνοις
τινές
εἰσιν
ἴσως |
[110] |
τις
πρόχειρος
λόγος,
ὡς
ἄρα
|
καὶ |
παρ'
ἡμῖν
ἐπὶ
τῶν
προγόνων |
[40] |
ἐν
ἐκείνῳ
τῷ
χρόνῳ
κεκρατηκότας
|
καὶ |
παρ'
οἷς
ἦν,
δεύτερον
δέ, |
[90] |
ἄρχειν,
ἔν
τε
τῇ
βουλῇ
|
καὶ |
παρ'
ὑμῖν
ἐν
τῷ
δικαστηρίῳ, |
[60] |
τῆς
πόλεως
ἤθους
μνημεῖον
ὦσι,
|
καὶ |
παραδείγμαθ'
ἑστῶσι
τοῖς
βουλομένοις
τι |
[150] |
φιλοτιμεῖσθαι
βουλομένοις
καθίστησιν,
ἀλλ'
ὅτι
|
καὶ |
παρανομίας
δόξαν
αἰσχίστην
τῇ
πόλει |
[50] |
ἰδίᾳ
γνόντας
εὖ
ποιεῖν
ὑμᾶς
|
καὶ |
παρασχόντας
χρησίμους
αὑτοὺς
ἐπὶ
τηλικούτων |
[50] |
ὅπλων
ἐκβαλόντες
καὶ
Θρασύβουλον
εἰσαγαγόντες
|
καὶ |
παρασχόντες
φίλην
ὑμῖν
τὴν
αὑτῶν |
[70] |
τῶν
νήσων
τούτων
τὰς
πολλὰς
|
καὶ |
παρέδωκεν
ὑμῖν
καὶ
φιλίας
ἐποίησεν |
[90] |
δ'
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
πάντα,
|
καὶ |
παρεισφέρομεν
πολλῷ
καὶ
κρείττω
καὶ |
[90] |
καθ'
οὓς
καὶ
τούτοις
ἄρχειν
|
καὶ |
πᾶσι
τοῖς
ἄλλοις
πολιτεύεσθαι
προσήκει, |
[140] |
ἑτέροις
δέδοται,
τηνικαῦτ'
ἀγανα
κτεῖν
|
καὶ |
πείθειν
ὑμᾶς
ἀφελέσθαι.
(Καὶ
μὴν |
[70] |
(Ἐνίκησεν
μὲν
τοίνυν
Λακεδαιμονίους
ναυμαχίᾳ
|
καὶ |
πεντήκοντα
μιᾶς
δεούσας
ἔλαβ'
αἰχμαλώτους |
[50] |
Δί'
οὗτοι
μόνοι
τοῦτο
πείσονται,
|
καὶ |
περὶ
τούτων
μόνων
ποιοῦμαι
λόγον |
[40] |
περὶ
τῶν
τοὺς
τετρακοσίους
καταλυσάντων,
|
καὶ |
περὶ
τῶν
ὅτ'
ἔφευγεν
ὁ |
[40] |
τοίνυν
ἐστί
μοι
λόγος
οὗτος
|
καὶ |
περὶ
τῶν
τοὺς
τετρακοσίους
καταλυσάντων, |
[110] |
ἀφαιρεῖται
νῦν
οὗτος
τῷ
νόμῳ,
|
καὶ |
περὶ
ὧν
ἂν
νόμοι
μὴ |
[20] |
γὰρ
κοινωνεῖ
ταῖς
δημοσίαις
προσόδοις
|
καὶ |
περιουσίαις
ταῦτα
τἀναλώματ'
οὐδέν.
Χωρὶς |
[70] |
δ'
αἰχμάλωτα
σώματα
δεῦρ'
ἤγαγεν,
|
καὶ |
πλεῖν
ἢ
δέκα
καὶ
ἑκατὸν |
[60] |
εἶναι
πλεῖστα,
καὶ
ἄνδρας
ἀρίστους
|
καὶ |
πλείστους
εὐεργέτας
τῆς
πόλεως
πολίτας |
[30] |
ὁ
μὲν
Λεύκων
ἐμμένων
φανεῖται
|
καὶ |
ποιεῖν
ἀεί
τι
προθυμούμενος
ὑμᾶς |
[100] |
πολιτείᾳ
συμφέρει,
ταῦτ'
ἐπαινεῖν
ἀνάγκη
|
καὶ |
ποιεῖν.
Εἶτα
καὶ
Λακεδαιμόνιοι
τῶν |
[90] |
τοὺς
ἰδιώτας
αὐτὸ
τοῦτο
ταράττῃ
|
καὶ |
ποιῇ
τῶν
ἅπαντας
εἰδότων
τοὺς |
[160] |
τὸν
τριήρεις
πολλὰς
καὶ
ξένους
|
καὶ |
πόλεις
κεκτημένον.
Ἀλλ'
οἶμαι,
τὸ |
[120] |
ὧν
ἂν
ἐν
εἰρήνῃ
τις
|
καὶ |
πολιτείᾳ
δύναιτ'
ἐφικέσθαι,
εὐνοίας,
δικαιοσύνης, |
[50] |
ἄξιόν
ἐστιν
εὐλαβηθῆναι
ἀδικῆσαι,
ἀλλὰ
|
καὶ |
πολλοὺς
ἄλλους,
οἳ
πόλεις
ὅλας, |
[130] |
τοῦθ'
ἑτέρους
ἀξίους
καὶ
ἐλευθέρους
|
καὶ |
πολλῶν
ἀγαθῶν
αἰτίους,
ἃς
ἔλαβον |
[80] |
ἀλλὰ
καὶ
δι'
ἐκεῖνον
Στράβακα
|
καὶ |
Πολύστρατον·
καὶ
πάλιν,
Τιμοθέῳ
διδόντες |
[100] |
Ἀθηναῖοι,
Θηβαῖοι
φρονοῦσιν
ἐπ'
ὠμότητι
|
καὶ |
πονηρίᾳ
ἢ
ὑμεῖς
ἐπὶ
φιλανθρωπίᾳ |
[110] |
μεγάλ'
εὖ
παθόντες
οὐδέν'
ἐτίμησαν,
|
καὶ |
πονηροὺς
καὶ
ἀπαιδεύτους
ἡγεῖσθ'
εἶναι, |
[10] |
χορηγοὺς
εἰς
ἐκείνας
τὰς
λῃτουργίας,
|
καὶ |
πόσους,
ἐὰν
μὴ
τούτῳ
προσέχωμεν, |
[40] |
τοὺς
μὲν
ἐν
κινδύνῳ
καθεστηκότας
|
καὶ |
πράξεις
χρησταὶ
καὶ
νόμοι
καὶ |
[50] |
συμφέρει
τῇ
πόλει
τῇ
ὑμετέρᾳ
|
καὶ |
πράττοντες·
ὧν
ἔνιοι
διὰ
τὴν |
[70] |
ἀπαγγελλόντων
ὡς
Ἀθηναῖοι
τειχίζουσιν,
ἀρνεῖσθαι
|
καὶ |
πρέσβεις
πέμπειν
σκεψομένους
κελεύειν,
ἐπειδὴ |
[90] |
ἁπλᾶ
καὶ
σαφῆ
τὰ
δίκαια.
|
(Καὶ |
πρὸ
τούτων
γ'
ἐπέταξεν
ἐκθεῖναι |
[160] |
δεῖ
μετριάζειν
ἐν
ταῖς
εὐπραξίαις
|
καὶ |
προορωμένους
τὸ
μέλλον
φαίνεσθαι.
(Πολλὰ |
[70] |
ἐξαπατῆσαι
λέγεται.
(Φημὶ
τοίνυν
ἐγώ
|
καὶ |
πρὸς
Διός,
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
μηδεὶς |
[140] |
ἀτελείας
τῶν
ἐκείνῳ
τι
δοθέντων,
|
καὶ |
πρὸς
ὑμᾶς
εἰσελθὼν
ἡττήθη·
(οἱ |
[30] |
βλάψειν
ὑμᾶς
ὁ
νόμος
φαίνεται,
|
καὶ |
προσαφαιρεῖταί
τι
τῶν
ὑπαρχόντων
ἤδη. |
[160] |
ἁπάντων
οἶμαι
δεῖν
ὑμᾶς
σπουδάζειν
|
καὶ |
προσέχειν
τὸν
νοῦν,
ὅπως
μὴ |
[160] |
Ἀθηναῖοι,
τοσαύτην
βλασφημίαν
ἀντὶ
καλῶν
|
καὶ |
προσηκόντων
ὑμῖν
ἀγαθῶν
ἑλέσθαι.
Καὶ |
[60] |
ἡντινοῦν
ἀφορμὴν
λαβών,
κατεναυμάχησεν
Λακεδαιμονίους,
|
καὶ |
πρότερον
τοῖς
ἄλλοις
ἐπιτάττοντας
εἴθισ' |
[90] |
ἀλλ'
ἅ
τ'
ἐδώκατε,
κύρια,
|
καὶ |
πρόφασις
δικαία
κατὰ
τῶν
ἢ |
[60] |
δεῦρ'
ἐλθὼν
ἀνέστησε
τὰ
τείχη,
|
καὶ |
πρῶτος
πάλιν
περὶ
τῆς
ἡγεμονίας |
[90] |
ὑπάρχον
καλόν,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
|
καὶ |
σαφές,
Τὰς
δωρειὰς
ὅσας
ὁ |
[90] |
ταὔτ'
ἀναγνῶναι
καὶ
μαθεῖν
ἁπλᾶ
|
καὶ |
σαφῆ
τὰ
δίκαια.
(Καὶ
πρὸ |
[100] |
γενήσεται,
στέφανοι
δὲ
καὶ
ἀτέλειαι
|
καὶ |
σιτήσεις
καὶ
τοιαῦτ'
ἐστίν,
ὧν |
[120] |
ἀξίους,
ἀλλ'
ἔσται
χαλκοῦς
ἱστάναι
|
καὶ |
σίτησιν
διδόναι
καὶ
ἄλλ'
ὅ |
[80] |
Χαβρίᾳ
ψήφισμα
ψηφισθέν.
Ὅρα
δὴ
|
καὶ |
σκόπει·
δεῖ
γὰρ
αὔτ'
ἐνταῦθ' |
[140] |
τούτους
ὑπολαμβάνοιτ'
ἂν
εἰκότως,
ἀκούσατε,
|
καὶ |
σκοπεῖτ'
ἂν
ὑμῖν
δίκαια
φαίνηται. |
[160] |
ἄν
ποτ'
ἴσως
πλοίῳ
στρογγύλῳ
|
καὶ |
στρατιώταις
ὀλίγοις
Δίων'
ἐλθόντ'
ἐφ' |
[130] |
ὡς
ἥ
τε
στήλη
δηλοῖ
|
καὶ |
σὺ
προσδιώρισας
ἐν
τῷ
νόμῳ |
[150] |
πρᾶγμ'
ὥσπερ
ἐργασία
τισὶν
ᾖ
|
καὶ |
συκοφαντία,
μὴ
ἐξεῖναι
ὑπὸ
τοῦ |
[0] |
ψηφίσματα
πολλὰ
πολλάκις
ἐξαπατηθέντες
κεχειροτονήκατε,
|
καὶ |
συμμάχους
ἤδη
τινὰς
ἥττους
ἀντὶ |
[120] |
εὐνοίας,
δικαιοσύνης,
ἐπιμελείας,
τῶν
τοιούτων,
|
καὶ |
συμφέρειν
ἔμοιγε
δοκεῖ
καὶ
χρῆναι |
[90] |
σκεψάμενος,
ἃν
ᾖ
καὶ
δίκαια
|
καὶ |
συμφέροντα,
ταῦτα
νομοθετῇ.
Τούτων
τοίνυν |
[50] |
ὅστις
ἂν
αὐτὸν
εὖ
ποιῇ
|
καὶ |
σῴζῃ,
τοῦτο
δ'
οὐ
γένει |
[80] |
τούτων
ἐκ
λόγου
κρίσις
γίγνεται,
|
καὶ |
τὰ
καλῶς
πραχθένθ'
ὑπ'
ἐκείνων, |
[160] |
πρὸ
τοῦ
κατεμέμφου,
τί;
Μὴ
|
καὶ |
τὰ
μέλλοντ'
ᾔδεις;
(Ὅτι
νὴ |
[30] |
κἀνταῦθ'
ἔδωκε
τὴν
ἀτέλειαν
ἡμῖν.
|
Καὶ |
τὰ
μὲν
ἄλλα
σιωπῶ,
πόλλ' |
[100] |
ἀμφότερ'
ὀρθῶς
ἔχει,
καὶ
τἀκεῖ
|
καὶ |
τὰ
παρ'
ἡμῖν.
Διὰ
τί; |
[10] |
ἡ
πόλις
εἰς
ἓν
ἦλθεν
|
καὶ |
τὰ
πράγματ'
ἐκεῖνα
κατέστη,
πρέσβεις |
[140] |
ἐπειδὴ
δὲ
ταῦτά
θ'
ὑπάρχει
|
καὶ |
τὰ
τῶν
ἄλλων
εὐεργετῶν
προσγέγονεν, |
[120] |
τὰς
τιμάς.
Δεῖ
τοίνυν
μεμερίσθαι
|
καὶ |
τὰ
τῶν
δωρειῶν,
ἵν'
ἧς |
[160] |
νομοθετεῖν
οἷς
μηδεὶς
ἂν
νεμεσήσαι,
|
καὶ |
τἀγαθὰ
μὲν
προσδοκᾶν
καὶ
τοῖς |
[140] |
ἀνθρώπων
ἐπὶ
τοῖς
τελευτήσασι
δημοσίᾳ
|
καὶ |
ταῖς
ταφαῖς
ταῖς
δημοσίαις
ποιεῖτε |
[100] |
(Καὶ
ταῦτ'
ἀμφότερ'
ὀρθῶς
ἔχει,
|
καὶ |
τἀκεῖ
καὶ
τὰ
παρ'
ἡμῖν. |
[90] |
ἐν
τοῖς
ὀμωμοκόσιν,
παρ'
οἷσπερ
|
καὶ |
τἄλλα
κυροῦται,
ἔπειτα
λύοντα
τοὺς |
[110] |
τοὺς
ἀγαθούς·
αἱ
μέντοι
τιμαὶ
|
καὶ |
τἄλλα
πάντα
τὰ
μὲν
τότ' |
[60] |
ἐξετάσωμεν.
Οἱ
προδόντες
τὴν
Πύδναν
|
καὶ |
τἄλλα
χωρία
τῷ
Φιλίππῳ
τῷ |
[40] |
ὅτι
βλάπτουσιν
οἱ
πονηροὶ
νόμοι
|
καὶ |
τὰς
ἀσφαλῶς
οἰκεῖν
οἰομένας
πόλεις. |
[20] |
βεβαίοις
δοκεῖν
διαμεῖναι.
(Φέρε
δὴ
|
καὶ |
τὰς
εὐπορίας,
ἃς
ἀναπαυομένους
τινὰς |
[10] |
οὐδένα
πώποτε
κίνδυνον
ἐξέστησαν,
ἀλλὰ
|
καὶ |
τὰς
ἰδίας
οὐσίας
προσαναλίσκοντες
διετέλουν. |
[120] |
τῳ
πρότερόν
τι,
τοῦτ'
ἀφέλησθε,
|
καὶ |
τὰς
ὑπολοίπους
ἀπίστους
ποιήσετε
πάσας |
[90] |
τουτονὶ
τὸν
νόμον,
ὅμως
ἐνομοθέτει,
|
καὶ |
ταῦθ'
ἑτέρου
κελεύοντος
νόμου
καὶ |
[30] |
φανήσεται
συνεχῶς
ἡμᾶς
εὖ
ποιῶν,
|
καὶ |
ταῦθ'
ὧν
μάλισθ'
ἡμῶν
ἡ |
[130] |
τῶν
ἐκείνῳ
τι
δοθέντων
ἀφέλοιντο,
|
καὶ |
ταῦτ'
αἰτίαν
λέγοντες
ψευδῆ;
Οὐ |
[100] |
τις
ἀνὴρ
ἀγαθὸς
ὢν
τύχοι.
|
(Καὶ |
ταῦτ'
ἀμφότερ'
ὀρθῶς
ἔχει,
καὶ |
[0] |
τοὺς
ἀγαθόν
τι
πεποιηκότας
ἐξαπατῆσαι,
|
καὶ |
ταῦτ'
οὐ
μικρὰν
ζημίαν
ὀφλήσειν |
[120] |
τῆς
ἀτελείας
εὖ
πεποιηκέναι
δόξας
|
καὶ |
ταύτην
παρ'
ὑμῶν
λαβὼν
τὴν |
[110] |
ἔτι
δ'
ἀργυρίου
μνᾶς
ἑκατόν,
|
καὶ |
τέτταρας
τῆς
ἡμέρας
δραχμάς.
Καὶ |
[10] |
παραχρῆμ'
ἐποίησαν·
τῇ
δὲ
τιμῇ
|
καὶ |
τῇ
βεβαιότητι
τὰς
παρὰ
τῶν |
[160] |
θ'
ἃ
προσήκει
δόξετ'
ἐγνωκέναι,
|
καὶ |
τῇ
πόλει
τὰ
κράτιστ'
ἔσεσθ' |
[40] |
δήμῳ
κεκτημένον,
τῷ
δὲ
ῥήματι
|
καὶ |
τῇ
τιμῇ
τὴν
ἀτέλειαν
ἔχοντα, |
[50] |
ἀτέλειαν,
οἳ
παραδόντες
ὑμῖν
Θάσον
|
καὶ |
τὴν
Λακεδαιμονίων
φρουρὰν
μεθ'
ὅπλων |
[40] |
ἀτυχήματι
μᾶλλον
ἕλοιτο
τοὺς
ἀτυχοῦντας
|
καὶ |
τὴν
παρὰ
τούτων
χάριν,
ἥτις |
[120] |
Λεπτίνην
ἐρεῖν,
ὡς
τὰς
εἰκόνας
|
καὶ |
τὴν
σίτησιν
οὐκ
ἀφαιρεῖται
τῶν |
[10] |
Τῶν
γὰρ
εἰς
τὸν
πόλεμον
|
καὶ |
τὴν
σωτηρίαν
τῆς
πόλεως
εἰσφορῶν |
[80] |
ὑπὲρ
ὑμῶν
φανήσεται
πράξας
Χαβρίας,
|
καὶ |
τὴν
τελευτὴν
αὐτὴν
τοῦ
βίου |
[20] |
αἰσχύνης
ὅλην
ἀναπίμπλησι
τὴν
πόλιν
|
καὶ |
τῆς
ἀπιστίας.
Οὔκουν
ὅτε
πολλῷ |
[150] |
πεπονθότες
εὖ
πεποιήκατε
τοὺς
εὑρομένους,
|
καὶ |
τῆς
Δημοφάντου
στήλης
περὶ
ἧς |
[50] |
ἐπικηρυκεύεσθαι,
(ὁρῶντες
ἠτυχηκυῖαν
τὴν
πόλιν
|
καὶ |
τῆς
παρόδου
κρατοῦντας
Λακεδαιμονίους,
οὐχὶ |
[150] |
τί
μάλιστ'
ἂν
ἀπευξαίμεθα
πάντες,
|
καὶ |
τί
μάλιστ'
ἐν
ἅπασι
διεσπούδασται |
[30] |
Λεύκων
ἐρωτᾷ,
τί
ἔχοντες
ἐγκαλέσαι
|
καὶ |
τί
μεμφόμενοι
τὴν
ἀτέλειαν
αὐτὸν |
[160] |
συμβήσεται
καταψηφισαμένοις
ὑμῖν
τοῦ
νόμου
|
καὶ |
τί
μή·
εἶτα
φυλάττετε
καὶ |
[80] |
ἡμεῖς
ἀφελώμεθα
τὸν
υἱὸν
αὐτοῦ;
|
Καὶ |
τί
φήσομεν,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι, |
[80] |
ἠξίωσεν
ὑμᾶς,
ὥσπερ
δι'
Ἰφικράτην
|
καὶ |
Τιμόθεον
εὖ
τινὰς
πεποιήκατε,
οὕτω |
[130] |
ἀτελεῖς
εἰσιν,
ἁθρόοι
παμπληθεῖς
ἄνθρωποι,
|
καί |
τινες
ἄλλοι
δοῦλοι
καὶ
μαστιγίαι, |
[60] |
Θασίῳ
καὶ
Ἀρχεβίῳ
τῷ
Βυζαντίῳ,
|
καί |
τινες
τούτων
ἀντιλέγοιεν
αὐτοῖς
ταῦτα |
[70] |
Λακεδαιμονίους,
λόγων
δὲ
γιγνομένων
ἐκεῖ
|
καί |
τινων
ἀπαγγελλόντων
ὡς
Ἀθηναῖοι
τειχίζουσιν, |
[130] |
ὢν
ὁ
Λυκίδας
καὶ
Διονύσιος
|
καί |
τις
ἴσως
ἄλλος
διὰ
τοὺς |
[120] |
τιμὴν
μόνην,
ἢ
ξένος
ἢ
|
καί |
τις
πολίτης,
ἐπειδὰν
ἀφαιρεθῇ
ταύτην, |
[80] |
δι'
ἐκεῖνον
ἐδώκατε
καὶ
Κλεάρχῳ
|
καί |
τισιν
ἄλλοις
πολιτείαν·
Χαβρίας
δ' |
[40] |
χρημάτων
θαυμάσαι,
ἀλλὰ
τὴν
προθυμίαν
|
καὶ |
τὸ
αὐτὸν
ἐπαγγειλάμενον
ποιεῖν
καὶ |
[60] |
ὅνπερ
ἡ
Θάσος
ἦν
τότε
|
καὶ |
τὸ
Βυζάντιον
Λακεδαιμονίοις
μὲν
οἰκεῖα, |
[40] |
αἰσχύνην,
ἀλλ'
αὐτὸ
δὴ
τοῦτο
|
καὶ |
τὸ
δεινόν
ἐστιν.
Εἰ
γὰρ |
[90] |
ἐὰν
ἀδίκως
τι
λάβωσιν,
ἀφαιρεθῆναι,
|
καὶ |
τὸ
λοιπὸν
ἐφ'
ὑμῖν
εἶναι |
[150] |
ὅμοιος
φθόνῳ
τινὶ
καὶ
φιλονικίᾳ
|
καὶ |
τὸ
λοιπὸν
ἐῶ·
τοιούτοις
δέ |
[50] |
ὥστε
τούς
τ'
ἔχοντας
ἀφῃρήμεθα
|
καὶ |
τὸ
λοιπὸν
μηδενὶ
δοῦναι
ταῦτ' |
[70] |
τὸ
φανερῶς
τοῦ
λάθρᾳ
κρεῖττον,
|
καὶ |
τὸ
νικῶντας
τοῦ
παρακρουσαμένους
πράττειν |
[90] |
τίους
ἐπὶ
πάμπολυν
ἤδη
χρόνον,
|
(καὶ |
τὸ
πρᾶγμ'
οὐδὲν
μᾶλλον
δύναται |
[80] |
χρόνον
εἴτε
μή;
(Λαβὲ
δὴ
|
καὶ |
τὸ
τῷ
Χαβρίᾳ
ψήφισμα
ψηφισθέν. |
[100] |
δὲ
καὶ
ἀτέλειαι
καὶ
σιτήσεις
|
καὶ |
τοιαῦτ'
ἐστίν,
ὧν
ἄν
τις |
[120] |
πονηρὸν
ἔθος
τὸν
νόμον
εἰσάγειν
|
καὶ |
τοιοῦτον
δι'
οὗ
πάντ'
ἄπισθ' |
[0] |
ἐν
οἶμαι
πολλοῖς
οἷς
πράττετε
|
καὶ |
τοιοῦτόν
τι
συμβαίνειν
ἀνάγκη.
(Ἆρ' |
[130] |
καὶ
μαστιγίαι,
Λυκίδας
καὶ
Διονύσιος,
|
καὶ |
τοιούτους
τινὰς
ἐξειλεγμένοι.
Ὑπὲρ
δὴ |
[50] |
παρασχόντας
χρησίμους
αὑτοὺς
ἐπὶ
τηλικούτων
|
καὶ |
τοιούτων
καιρῶν,
οἵων
μικρῷ
πρότερον |
[160] |
νεμεσήσαι,
καὶ
τἀγαθὰ
μὲν
προσδοκᾶν
|
καὶ |
τοῖς
θεοῖς
εὔχεσθαι
διδόναι,
πάντα |
[0] |
ἧς
πᾶσι
μέτεστι
τὸ
ἥμισυ
|
καὶ |
τοῖς
μηδ'
ὁτιοῦν
ἀγαθὸν
πεποιηκόσιν |
[30] |
πλέοντας.
Ἔχων
γὰρ
ἐκεῖνος
ἑαυτῷ
|
καὶ |
τοῖς
παισὶ
τὴν
ἀτέλειαν
ἅπασι |
[110] |
μὲν
τοίνυν,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
|
καὶ |
τοῖς
προγόνοις
ὑμῶν
ἔθος
ἦν |
[100] |
τῶν
εὐεργετῶν,
τῷ
δεῖνι
μεμφόμενος
|
καὶ |
τὸν
δεῖν'
ἀνάξιον
εἶναι
φάσκων, |
[0] |
τὴν
δωρειὰν
ἀναξίους
ἐνόμιζεν,
οὕτω
|
καὶ |
τὸν
δῆμον
ἀνάξιον
ἡγεῖτο
κύριον |
[90] |
μὴ
λόγον
λέγω
μόνον,
ἀλλὰ
|
καὶ |
τὸν
νόμον
αὐτὸν
ὅν
φημι |
[20] |
ὑμᾶς
εἰδέναι
πάντας,
ὅμως
δὲ
|
καὶ |
τὸν
νόμον
ὑμῖν
αὐτὸν
ἀναγνώσεται. |
[70] |
τριήρεις
τῶν
πολεμίων
ναυμαχίᾳ
νικήσας,
|
καὶ |
τοσούτων
καλῶν
αἴτιος
ὤν,
αἰσχροῦ |
[110] |
καὶ
ἡ
πόλις
ἡμῶν
ἐτίμα
|
καὶ |
τότε
τοὺς
ἀγαθούς·
αἱ
μέντοι |
[40] |
συμφορᾷ
καθεστηκόσιν,
ἔδωκε
μνᾶς
ἑκατὸν
|
καὶ |
τοῦ
μὴ
τῷ
λιμῷ
πάντας |
[0] |
πόλει
λελύσθαι
τὸν
νόμον,
εἶτα
|
καὶ |
τοῦ
παιδὸς
εἵνεκα
τοῦ
Χαβρίου |
[20] |
πόλει,
δυοῖν
ἀγαθοῖν
ὄντοιν,
πλούτου
|
καὶ |
τοῦ
πρὸς
ἅπαντας
πιστεύεσθαι,
ἐστὶ |
[90] |
καὶ
καταμανθάνετε,
ὅτι
ἐνταῦθ'
ἔνι
|
καὶ |
τοὺς
ἀξίους
ἔχειν
τὰ
δοθέντα |
[60] |
ἄλλοις
ἐπιτάττοντας
εἴθισ'
ἀκούειν
ὑμῶν,
|
καὶ |
τοὺς
ἁρμοστὰς
ἐξήλασεν
ἐκ
τῶν |
[80] |
αὐτοὺς
τοὺς
εὐεργέτας
τιμᾶν,
ἀλλὰ
|
καὶ |
τοὺς
ἐκείνων
φίλους,
ἐπειδὰν
δὲ |
[130] |
ὑμᾶς
τοὺς
εὐεργέτας
ἀφῃρημένους
φαίνεσθαι,
|
καὶ |
τοὺς
εὖ
τι
πεποιηκότας
ὑμᾶς, |
[40] |
καὶ
τὸ
αὐτὸν
ἐπαγγειλάμενον
ποιεῖν
|
καὶ |
τοὺς
καιροὺς
ἐν
οἷς.
(Πάντες |
[90] |
τοὺς
ἀξίους
ἔχειν
τὰ
δοθέντα
|
καὶ |
τοὺς
μὴ
τοιούτους
κριθέντας,
ἐὰν |
[20] |
καὶ
Λεύκωνα
τὸν
ἄρχοντα
Βοσπόρου
|
καὶ |
τοὺς
παῖδας
αὐτοῦ
τὴν
δωρειὰν |
[110] |
αὐτοί
τε
ποιεῖτε,
ἵν'
εὐορκῆτε,
|
καὶ |
τοὺς
προγόνους
ὀργίζεσθ'
ἂν
μή |
[50] |
τευμα,
καὶ
διέσωσαν
καὶ
ὑμᾶς
|
καὶ |
τοὺς
συμμάχους.
(Ἐπειδὴ
δ'
ἡ |
[110] |
ἂν
μή
τις
φῇ
ποιεῖν,
|
καὶ |
τοὺς
τὰ
τοιαῦτα
λέγοντας
παραδείγματα, |
[140] |
δ'
οὐδείς
ἐστι
κίνδυνος.
(Καίτοι
|
καὶ |
τοῦτ'
ἀκούω
σε
λέγειν,
ὡς |
[10] |
παρὰ
τῶν
ἄλλων
πολιτειῶν
διδομένων,
|
καὶ |
τοῦτ'
ἀφαιρεῖται
νῦν
τῷ
νόμῳ. |
[30] |
σίτου
μυριάδες
περὶ
τετταράκοντ'
εἰσί·
|
καὶ |
τοῦτ'
ἐκ
τῆς
παρὰ
τοῖς |
[140] |
ἠγνόησε
ταῦτα
γένοιτο
γὰρ
ἂν
|
καὶ |
τοῦτο,
αὐτίκα
δηλώσει·
συγχωρήσεται
γὰρ |
[130] |
γ'
ἀξίως
ὑμῶν.
(Σκοπῶ
δὲ
|
καὶ |
τοῦτο.
Καὶ
μὴν
οὐδ'
ἐκείνου |
[10] |
ὑμετέρου
κύριον
ποιῆσαι
τοιοῦτον
νόμον,
|
καὶ |
τοῦτο
πειράσομαι
δεῖξαι
διὰ
βραχέων, |
[50] |
ταῦτα
καὶ
ἐγνῶσθαι
προσῆκεν.
Ἀνάγνωθι
|
καὶ |
τοῦτο
τὸ
ψήφισμ'
αὐτοῖς.
ΨΗΦΙΣΜΑ. |
[90] |
δὲ
νόμους
αὐτούς,
καθ'
οὓς
|
καὶ |
τούτοις
ἄρχειν
καὶ
πᾶσι
τοῖς |
[70] |
ἡγοῦντο
γὰρ
οὐ
μικρὰν
τυραννίδα
|
καὶ |
τοῦτον
τὴν
Λακεδαιμονίων
ἀρχὴν
καταλύσαντα |
[120] |
λέγειν
αὐτοῖς
προσῆκεν.
~Οἴομαι
τοίνυν
|
καὶ |
τοῦτον
τὸν
λόγον
Λεπτίνην
ἐρεῖν, |
[0] |
τῶν
αὐτῶν
ἠξίωσεν
ὑμᾶς
τε
|
καὶ |
τούτους.
Ἐν
μὲν
γὰρ
τῷ |
[0] |
εὑρομένους
ἀτέλειαν
ἐκδεδυκέναι
τὰς
λῃτουργίας,
|
καὶ |
τούτῳ
πλείστῳ
χρήσεται
τῷ
λόγῳ. |
[10] |
καὶ
λυσιτελέστερον
εἶναι
καὶ
ὑμῖν
|
καὶ |
τούτῳ
τὴν
πόλιν
πεπεικέναι
Λεπτίνην |
[80] |
δεῖν
ἔχειν,
ἕξουσιν
τὰ
δοθέντα.
|
(Καὶ |
τούτων
πάντων
οὐδὲν
ἔσθ'
ἡμέτερον |
[70] |
τάλαντ'
ἀπέφην'
ἀπὸ
τῶν
πολεμίων.
|
Καὶ |
τούτων
πάντων
ὑμῶν
τινὲς
οἱ |
[110] |
καὶ
τέτταρας
τῆς
ἡμέρας
δραχμάς.
|
Καὶ |
τούτων
ψήφισμ'
ἔστιν
Ἀλκιβιάδου,
ἐν |
[20] |
εἰς
ἀμφότερ'
ὑμῖν
ὑπάρξουσι
χρήσιμοι,
|
καὶ |
τριηραρχεῖν
καὶ
εἰσφέρειν.
Τίν'
οὖν |
[120] |
εἰς
τὸν
πόλεμον
πασῶν
εἰσφορῶν
|
καὶ |
τριηραρχιῶν
ἐκ
τῶν
παλαιῶν
νόμων |
[10] |
τὴν
σωτηρίαν
τῆς
πόλεως
εἰσφορῶν
|
καὶ |
τριηραρχιῶν
ὀρθῶς
καὶ
δικαίως
οὐδείς |
[70] |
οὗτος
ὃ
τοσαύτας
πόλεις
λαβὼν
|
καὶ |
τριήρεις
τῶν
πολεμίων
ναυμαχίᾳ
νικήσας, |
[90] |
ἐπέταξεν
ἐκθεῖναι
πρόσθε
τῶν
ἐπωνύμων
|
καὶ |
τῷ
γραμματεῖ
παραδοῦναι,
τοῦτον
δ' |
[100] |
πονηρίᾳ
ἢ
ὑμεῖς
ἐπὶ
φιλανθρωπίᾳ
|
καὶ |
τῷ
τὰ
δίκαια
βούλεσθαι.
Μήτ' |
[70] |
ἀτέλειαν
ἣν
εὕρετο
παρ'
ὑμῶν
|
καὶ |
τῷ
υἱεῖ
κατέλιπεν;
Ἐγὼ
μὲν |
[130] |
ἀλλ'
εἰ
διὰ
τοῦτον
πάλιν
|
καὶ |
τῶν
ἐκείνῳ
τι
δοθέντων
ἀφέλοιντο, |
[80] |
ταῦτ'
ἔτι
μᾶλλον
αὐτὸν
τιμᾶν
|
καὶ |
τῶν
ἐπὶ
ταῖς
πρότερον
εὐεργεσίαις |
[40] |
παρὰ
τοιοῦτον
καιρὸν
ἐν
ᾧ
|
καὶ |
τῶν
εὖ
πεπονθότων
ἔργον
ἦν |
[160] |
νόμον,
ὃς
περὶ
τῶν
παρεληλυθότων
|
καὶ |
τῶν
μελλόντων
ταὐτὰ
λέγει.
Μηδέν' |
[10] |
ταῦτ'
ἀπῄτουν.
(Λόγων
δὲ
γιγνομένων
|
καὶ |
τῶν
μὲν
τοὺς
δανεισαμένους
ἀποδοῦναι |
[20] |
μὴ
τοιοῦτον
εἶναι
τοῦτο,
ἀλλὰ
|
καὶ |
τῶν
μετοίκων
πλείονας
ἢ
τοσούτους, |
[70] |
ὅσας
ἔλαβεν
καὶ
οὗ
ἑκάστην,
|
καὶ |
τῶν
πόλεων
τὸν
ἀριθμὸν
καὶ |
[20] |
νόμος
τεθῇ,
τοὺς
λῃτουργοῦντας
ἔσεσθαι,
|
καὶ |
τῶν
πολιτῶν
μηδέν'
ἐκ
τριηραρχίας |
[70] |
καὶ
τῶν
χρημάτων
τὸ
πλῆθος,
|
καὶ |
τῶν
τροπαίων
οὗ
ἕκαστον.
Λέγε. |
[70] |
καὶ
τῶν
πόλεων
τὸν
ἀριθμὸν
|
καὶ |
τῶν
χρημάτων
τὸ
πλῆθος,
καὶ |
[50] |
τὸ
στρά
τευμα,
καὶ
διέσωσαν
|
καὶ |
ὑμᾶς
καὶ
τοὺς
συμμάχους.
(Ἐπειδὴ |
[110] |
τῴ
τι,
τοῦτ'
ἀφῃρημένους,
συγχωρῶ
|
καὶ |
ὑμᾶς
ταὐτὸ
τοῦτο
ποιῆσαι,
καίτοι |
[10] |
τοῦ
θέσθαι,
καὶ
λυσιτελέστερον
εἶναι
|
καὶ |
ὑμῖν
καὶ
τούτῳ
τὴν
πόλιν |
[140] |
ἔχει,
ἐπηρεάσῃ,
τῆς
πόλεως
ἀφέλησθε
|
καὶ |
ὑμῶν
αὐτῶν
ἣν
διὰ
παντὸς |
[30] |
τὴν
ἀτέλειαν,
κύριος
ἂν
γένηται,
|
καὶ |
ὑμῶν
τοὺς
παρ'
ἐκείνου
σιτηγοῦντας; |
[70] |
πράξας
ἃ
διεξῆλθον
ἐγώ,
ἀλλὰ
|
καὶ |
ὑπ'
ἄλλων
πολλῶν,
οἳ
δικαίως |
[0] |
καὶ
γὰρ
εἴρηται
τρόπον
τινὰ
|
καὶ |
ὑφ'
ὑμῶν
ἴσως
γιγνώσκεται·
ἀλλ' |
[130] |
ἢ
θέντων
ἡμῶν,
ὥσπερ
ἐγγυώμεθα
|
καὶ |
φαμὲν
θήσειν,
ἢ
θέντας
αὐτούς, |
[0] |
τῆς
δωρειᾶς,
ἐξαπατηθέντας
δέ
τι
|
καὶ |
φαύλῳ
τινὶ
δοῦναι,
ἢ
διὰ |
[80] |
ἔσθ'
ὅ
τι
τοῦ
παρακρούσασθαι
|
καὶ |
φενακίσαι
λέγεται
παρ'
ἡμῶν
ἕνεκα, |
[70] |
τὰς
πολλὰς
καὶ
παρέδωκεν
ὑμῖν
|
καὶ |
φιλίας
ἐποίησεν
ἐχθρῶς
ἐχούσας
πρότερον, |
[150] |
νόμος,
καὶ
ὅμοιος
φθόνῳ
τινὶ
|
καὶ |
φιλονικίᾳ
καὶ
τὸ
λοιπὸν
ἐῶ· |
[100] |
νόμον.
Εἰ
δὲ
ταῦτα
λόγους
|
καὶ |
φλυαρίας
εἶναι
φήσει,
ἐκεῖνό
γ' |
[160] |
ἴσως
Συρακόσιοι,
τὸ
πάλαι
δημοκρατούμενοι
|
καὶ |
φόρους
Καρχηδονίους
πραττόμενοι
καὶ
πάντων |
[100] |
κύριος,
καὶ
ἀραὶ
καὶ
νόμοι
|
καὶ |
φυλακαὶ
ὅπως
μηδεὶς
ἄλλος
κύριος |
[70] |
ἀτέλειαν
ἔδωκαν
οἱ
τότε,
ἀλλὰ
|
καὶ |
χαλκῆν
εἰκόνα,
ὥσπερ
Ἁρμοδίου
καὶ |
[20] |
τοῖς
θεοῖς,
μάλιστα
μὲν
ἡμῖν
|
καὶ |
χρήματα
πολλὰ
γενέσθαι,
εἰ
δὲ |
[60] |
Ἑλλησπόντου,
ὥστε
τὴν
δεκάτην
ἀποδόσθαι
|
καὶ |
χρημάτων
εὐπορήσαντας
Λακεδαιμο
νίους
ἀναγκάσαι |
[110] |
πόλις
ἡμῶν
καὶ
γῆς
ηὐπόρει
|
καὶ |
χρημάτων,
νῦν
δ'
εὐπορήσει·
δεῖ |
[120] |
τοιούτων,
καὶ
συμφέρειν
ἔμοιγε
δοκεῖ
|
καὶ |
χρῆναι
διδόναι
τὰς
τιμάς.
Δεῖ |
[10] |
ἴδοι
τις
ἂν
τοιοῦτον,
ἀψευδὲς
|
καὶ |
χρηστόν,
οὐ
τὸ
λυσιτελέστατον
πρὸς |
[0] |
οὐ
πεπόνθατε
τῶν
πάντων,
ἀλλὰ
|
καὶ |
ψηφίσματα
πολλὰ
πολλάκις
ἐξαπατηθέντες
κεχειροτονήκατε, |
[80] |
πως
ἐκεῖνος
φιλόπολις,
ὥστε
δοκῶν
|
καὶ |
ὢν
ἀσφαλέστατος
στρατηγὸς
ἁπάντων,
ὑπὲρ |
[120] |
ῥᾴδιον
αἰτίῳ
γενέσθαι·
(μετρίων
δὲ
|
καὶ |
ὧν
ἂν
ἐν
εἰρήνῃ
τις |
[70] |
ἅπαντας
Πελοποννησίους
παρετάξατ'
ἐν
Θήβαις,
|
καὶ |
ὡς
Γοργώπαν
ἀπέκτεινεν
ἐν
Αἰγίνῃ, |
[80] |
πάντων
οὐδὲν
ἔσθ'
ἡμέτερον
οὐδὲ
|
καινὸν |
εὕρημα,
ἀλλ'
ὁ
παλαιός,
ὃν |
[90] |
τοῖς
μὲν
ὑπάρχουσι
νόμοις
ἐχρῶντο,
|
καινοὺς |
δ'
οὐκ
ἐτίθεσαν·
ἐπειδὴ
δὲ |
[80] |
τὰς
πάλαι
χάριτας
μείζους
τῶν
|
καινῶν |
ἐγκλημάτων
πεποίηνται,
ὑμεῖς
δέ,
ὑπὲρ |
[160] |
ἄδηλον
πᾶσιν
ἀνθρώποις,
καὶ
μικροὶ
|
καιροὶ |
μεγάλων
πραγμάτων
αἴτιοι
γίγνονται.
Διὸ |
[40] |
ἀνθρώπους
ἀδικεῖ,
καὶ
ἐν
ὁποίοις
|
καιροῖς |
χρησίμους
ὑμῖν
παρασχόντας
ἑαυτούς·
εὑρήσετε |
[40] |
δοῦναι,
ἀλλὰ
τῷ
παρὰ
τοιοῦτον
|
καιρὸν |
ἐν
ᾧ
καὶ
τῶν
εὖ |
[120] |
οὔθ'
ὑμῖν
συμφέρει
συμβαίνειν
πολλάκις
|
καιρόν, |
οὔτ'
ἴσως
ῥᾴδιον
αἰτίῳ
γενέσθαι· |
[160] |
κἄν
τις
ἄρ'
ἔλθῃ
ποτὲ
|
καιρός, |
οὐκ
ἀπορήσετε
τῶν
ἐθελησόντων
ὑπὲρ |
[90] |
τοῖς
ἄλλοις
πολιτεύεσθαι
προσήκει,
ἐπὶ
|
καιροῦ |
τεθέντας,
ὅπως
ἔτυχον,
μὴ
δοκιμασθέντας |
[50] |
δέ,
εἴ
τις
ἐκείνους
τοὺς
|
καιροὺς |
εἰδὼς
ἢ
παρὼν
ἤ
τινος |
[40] |
αὐτὸν
ἐπαγγειλάμενον
ποιεῖν
καὶ
τοὺς
|
καιροὺς |
ἐν
οἷς.
(Πάντες
μὲν
γάρ |
[40] |
μὲν
ἔργῳ
παρὰ
τοὺς
μεγίστους
|
καιροὺς |
οὑτωσὶ
κοινὰ
τὰ
ὄντα
τῷ |
[50] |
αὑτοὺς
ἐπὶ
τηλικούτων
καὶ
τοιούτων
|
καιρῶν, |
οἵων
μικρῷ
πρότερον
Φορμίων
διεξελήλυθε |
[150] |
πόλει
γενήσεται·
ἀλλ'
ἀναμνησθέντες
τῶν
|
καιρῶν, |
παρ'
οὓς
εὖ
πεπονθότες
εὖ |
[120] |
τῶν
ἀφ'
Ἁρμοδίου
καὶ
Ἀριστογείτονος.
|
Καίτοι |
εἰ
ἦν
ἱερῶν
ἀτέλειαν
ἔχειν |
[100] |
ἑαυτοῖς
διδόασι
τοιαύτην
οὐδεμίαν
τιμήν·
|
καίτοι |
καὶ
παρ'
ἐκείνοις
τινές
εἰσιν |
[140] |
τούτῳ
δ'
οὐδείς
ἐστι
κίνδυνος.
|
(Καίτοι |
καὶ
τοῦτ'
ἀκούω
σε
λέγειν, |
[110] |
οὕτω
λέγειν
καὶ
μὴ
βλασφημεῖν.
|
Καίτοι |
τίν'
οὐκ
ἂν
οἴεσθε
νῦν |
[140] |
τὰ
τῶν
ἀγαθῶν
ἀνδρῶν
ἔργα.
|
Καίτοι |
τοῦτ'
ἔστι
τοὐπιτήδευμα
ζηλούντων
ἀρετήν, |
[110] |
καὶ
ὑμᾶς
ταὐτὸ
τοῦτο
ποιῆσαι,
|
καίτοι |
τοῦτό
γ'
αἰσχρὸν
ὁμοίως·
εἰ |
[10] |
παρ'
ὑμῶν
δωρειαί,
τοῦτ'
ἀφαιρεῖται.
|
Καίτοι |
τῶν
ἁπασῶν
ἧς
ἄν
τινος |
[30] |
ἔχειν
ἐκ
τούτου
τοῦ
νόμου.
|
Καίτοι |
τῶν
μὲν
ἄλλων
εὐεργετῶν
χρόνον |
[0] |
χρηστοῖς
οὖσιν;
(Ἔτι
τοίνυν
ὑμᾶς
|
κἀκεῖν' |
ἐνθυμεῖσθαι
δεῖ,
ὅτι
ἐκ
τῶν |
[110] |
(Χρὴ
τοίνυν,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
|
κἀκεῖν' |
ἐνθυμεῖσθαι
καὶ
ὁρᾶν,
ὅτι
νῦν |
[60] |
ταῦτα
λεγόντων
ἀκούσεσθε;
(Φέρε
δὴ
|
κἀκεῖν' |
ἐξετάσωμεν.
Οἱ
προδόντες
τὴν
Πύδναν |
[130] |
εἶναι
πρότερον.
(Ἔτι
τοίνυν
ὑμᾶς
|
κἀκεῖν' |
εὐλαβεῖσθαι
δεῖ,
ὅπως
μηδὲν
ὧν |
[10] |
περὶ
τοῦ
παρόντος
βουλεύσασθαι,
εἰ
|
κἀκεῖνο |
μάθοιτε,
ὅτι
ᾧ
μόνῳ
μείζους |
[80] |
(Ἄξιον
τοίνυν,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
|
κἀκεῖνο |
σκοπεῖν,
ὅπως
μὴ
φανούμεθα
φαυλότεροι |
[30] |
ἁπάντων
στήλας
ἀντιγράφους
ἐστήσαθ'
ὑμεῖς
|
κἀκεῖνος, |
τὴν
μὲν
ἐν
Βοσπόρῳ,
τὴν |
[100] |
ὁτιοῦν
ἔσται
πλέον.
(Καὶ
μὴν
|
κἀκεῖνος |
τῶν
καλῶς
δοκούντων
ἔχειν
νόμων |
[70] |
τρόπαιον
οὐδὲν
ἀφ'
ὑμῶν
τε
|
κἀκείνου, |
ὑμῖν
δ'
ἀπὸ
πολλῶν
πόλλ' |
[110] |
γὰρ
ἀναξίους
εἶναί
τις
φήσει
|
κἀκείνους |
τιμᾶσθαι,
τίς
ἄξιος,
εἰπάτω,
εἰ |
[110] |
μὲν
γάρ
τις
ἔχει
δεῖξαι
|
κἀκείνους |
ὧν
ἔδοσάν
τῴ
τι,
τοῦτ' |
[160] |
πρὸς
φθόνον
καὶ
δικαιοσύνη
πρὸς
|
κακίαν |
καὶ
πάντα
τὰ
χρηστὰ
πρὸς |
[50] |
δωρειὰς
δοθείσας
ἀφαιρουμένου,
ὅσην
ἂν
|
κακίαν |
τῶν
θεμένων
τὸν
νόμον
καταγνοίη, |
[0] |
ἑαυτοὺς
μὴ
τοῖς
ὁμοίοις
ἀμειβόμενοι,
|
κακίας. |
Ὅσῳ
δὴ
κρεῖττον
εὐήθη
δοκεῖν |
[140] |
Διὰ
τί;
Ὅτι
παντάπασι
φύσεως
|
κακίας |
σημεῖόν
ἐστιν
ὁ
φθόνος,
καὶ |
[30] |
Ἱερῷ.
Σκοπεῖτε
δὴ
πρὸς
ὅσης
|
κακίας |
ὑπερβολὴν
ὑμᾶς
ὁ
νόμος
προάγει, |
[50] |
ἂν
εὐξαίμεθα,
οὕτως
ἀχάριστοι
καὶ
|
κακοί, |
ὥστε
τούς
τ'
ἔχοντας
ἀφῃρήμεθα |
[130] |
μὴ
πεπόνθαθ'
ὑπ'
αὐτῶν
ὕστερον
|
κακόν. |
Εἰ
δ'
οὗτοι
τοῦτο
φήσουσι |
[150] |
τοῖς
νόμοις
ζημίας
φοβούμενοι
τοῦ
|
κακόν |
τι
ποιεῖν
ἀποσταῖεν,
καὶ
πάντες |
[120] |
δῆμος
δίδωσιν
ἔσται.
(Ὃν
τοίνυν
|
κακουργότατον |
οἴονται
λόγον
εὑρηκέναι
πρὸς
τὸ |
[110] |
δεῖ·
ἀλλ'
ἐπειδάν
τις
οἶμαι
|
κακουργῶν |
ἐπὶ
μὴ
προσήκοντα
πράγματα
τοὺς |
[150] |
(Αἰσχρός,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
καὶ
|
κακῶς |
ἔχων
ὁ
νόμος,
καὶ
ὅμοιος |
[100] |
νόμων
Σόλωνός
ἐστι,
μὴ
λέγειν
|
κακῶς |
τὸν
τεθνεῶτα,
μηδ'
ἂν
ὑπὸ |
[100] |
σὺ
δὲ
ποιεῖς,
οὐ
λέγεις
|
κακῶς |
τοὺς
τετελευτηκότας
τῶν
εὐεργετῶν,
τῷ |
[140] |
ἀεὶ
τοῦ
χρόνου
δόξαν
κέκτησθε
|
καλήν· |
μηδ'
ὑπολαμβάνετ'
εἶναι
τὸν
ἀγῶνα |
[10] |
οὗτος
ὁ
νόμος
ταύτην
ἀντὶ
|
καλῆς |
αἰσχρὰν
τῇ
πόλει
περιάπτει,
καὶ |
[100] |
τοῦθ'
ὡς
οὐ
θήσομεν
ἡμεῖς.
|
Κάλλιον |
δὲ
δήπου
τὸν
ὑφ'
ὑμῶν |
[10] |
τούτου
κεχωρισμένον.
(Φημὶ
τοίνυν
ἐγὼ
|
κάλλιον |
εἶναι
τοῦτον
ὑμῖν
ἀκολουθῆσαι
περὶ |
[0] |
εἶναι,
τοσούτῳ
λῦσαι
τὸν
νόμον
|
κάλλιον |
ἢ
θέσθαι.
(Οὐ
τοίνυν
ἔμοιγ' |
[70] |
παρακρουσαμένους
πράττειν
ὁτιοῦν
ἐντιμότερον,
τοσούτῳ
|
κάλλιον |
Κόνωνα
τὰ
τείχη
στῆσαι
Θεμιστοκλέους· |
[150] |
λεγόντων
δεινὸς
εἰπεῖν.
Πολὺ
τοίνυν
|
κάλλιον |
τῇ
δεινότητι
ταύτῃ
χρῆσθαι
ἐπὶ |
[30] |
ὥστε
πεντεκαίδεκ'
ἀργυρίου
τάλαντα,
ἃ
|
Καλλισθένης |
διῴκησε,
προσπεριγενέσθαι.
(Τί
οὖν
οἴεσθ' |
[150] |
ὡς
ἐγὼ
νομίζω,
σπουδαστέον
ὡς
|
κάλλιστ' |
ἔχειν,
μάλιστα
δὲ
τούτους
δι' |
[70] |
τὰς
ἐπὶ
τούτοις
δοθείσας
δωρειάς,
|
κάλλιστον |
δὲ
πάντων
ἡ
τῶν
τειχῶν |
[70] |
ἀφαιρήσεται;
(Καὶ
μὴν
οὐδ'
ἐκεῖνο
|
καλόν, |
ζῶντα
μὲν
αὐτὸν
οὕτω
τιμᾶν |
[0] |
ἀφελώμεθα;
Μηδαμῶς·
οὔτε
γὰρ
ἄλλως
|
καλὸν |
οὔθ'
ὑμῖν
πρέπον.
(Πῶς
γὰρ |
[10] |
ἀργύριον
σκοποῦν,
ἀλλὰ
τί
καὶ
|
καλὸν |
πρᾶξαι.
Τὸ
δὲ
τοῦ
θέντος |
[140] |
Ἀλλὰ
ταῦτα
μὲν
οὐδὲ
λέγειν
|
καλόν. |
(ρηνται
δὲ
τῷ
νόμῳ
σύνδικοι |
[90] |
τοῖς
οὖσι
νόμοις
κυρίοις
ὑπάρχον
|
καλόν, |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
καὶ
σαφές, |
[100] |
δίειμι.
Ἐπειδάν
τις
εἰς
τὴν
|
καλουμένην |
γερουσίαν
ἐγκριθῇ
παρασχὼν
αὑτὸν
οἷον |
[70] |
πολεμίων
ναυμαχίᾳ
νικήσας,
καὶ
τοσούτων
|
καλῶν |
αἴτιος
ὤν,
αἰσχροῦ
δ'
οὐδενὸς |
[10] |
ἄξιόν
τινος
εἶναι
τιμᾶσθαι
τῶν
|
καλῶν |
ἐστι,
τό
θ'
ὑπὸ
τῶν |
[50] |
ὑμεῖς
αὐτοὺς
ἐποιήσατ'
ἔργον
ἀνθρώπων
|
καλῶν |
κἀγαθῶν·
ἐψηφίσασθε
γὰρ
αὐτοῖς
ἅπανθ' |
[160] |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τοσαύτην
βλασφημίαν
ἀντὶ
|
καλῶν |
καὶ
προσηκόντων
ὑμῖν
ἀγαθῶν
ἑλέσθαι. |
[50] |
πλεῖστοι
κτῶνται
μὲν
τἀγαθὰ
τῷ
|
καλῶς |
βουλεύεσθαι
καὶ
μηδενὸς
καταφρονεῖν,
φυλάττειν |
[130] |
Ἔστιν
ὑμῖν
νόμος
ἀρχαῖος,
τῶν
|
καλῶς |
δοκούντων
ἔχειν,
ἄν
τις
ὑποσχόμενός |
[100] |
πλέον.
(Καὶ
μὴν
κἀκεῖνος
τῶν
|
καλῶς |
δοκούντων
ἔχειν
νόμων
Σόλωνός
ἐστι, |
[140] |
ἐν
Πειραιεῖ
τοῦ
δήμου,
καὶ
|
καλῶς |
ἐποίει.
Μὴ
τοίνυν
ἃ
μὲν |
[0] |
αὐτὸς
οὗτος
ἀντείποι
μὴ
οὐχὶ
|
καλῶς |
ἔχειν,
ἐνιαυτὸν
διαλιπὼν
ἕκαστος
λῃτουργεῖ, |
[80] |
τινα
τῶν
ὑπαρχόντων
νόμων
μὴ
|
καλῶς |
ἔχειν
ἡγῆται,
παρεισφέρειν
δ'
αὐτὸν |
[120] |
τοῦτ'
ἔσεσθαι
δυσχερές,
οὐδ'
ἐκεῖνο
|
καλῶς |
ἔχειν
ἡγοῦμαι,
εἰς
τοιαύτην
ἄγειν |
[70] |
φρονοῦντ'
οἶμαι
ταῦτ'
ἂν
φῆσαι
|
καλῶς |
ἔχειν.
Ἴστε
μὲν
οὖν
ἴσως, |
[100] |
δήπου
τὸν
ὑφ'
ὑμῶν
κριθέντα
|
καλῶς |
ἔχειν
νόμον
εἰσφέρειν
ἢ
ὃν |
[130] |
μὲν
γὰρ
οὐχ
ὑπολαμβάνω
ταῦτα
|
καλῶς |
ἔχειν
οὐδέ
γ'
ἀξίως
ὑμῶν. |
[150] |
παλαιός
ἐσθ'
ὁ
νόμος
καὶ
|
καλῶς |
ἔχων,
ὃν
ἐὰν
σωφρονῶσι
φυλάξονται |
[120] |
τοῦ
νόμου
τοῦ
Λεπτίνου.
ΝΟΜΟΣ.
|
Καλῶς· |
κατάθες.
Γράψας
Ὅπως
ἂν
οἱ |
[130] |
τοῦ
νόμου
διδάσκων
ὑμᾶς
ὡς
|
καλῶς |
κεῖται,
συγχωρήσειεν
ἀληθῆ
λέγειν
αὐτόν, |
[90] |
ὁ
Σόλων
τοὺς
νόμους
ὡς
|
καλῶς |
κελεύει
τιθέναι,
πρῶτον
μὲν
παρ' |
[160] |
τῶν
ἀφ'
Ἁρμοδίου
καὶ
Ἀριστογείτονος.
|
Καλῶς. |
Μηδὲ
τὸ
λοιπὸν
ἐξεῖναι
δοῦναι. |
[150] |
καὶ
μάλ'
ἔχων
νόμος
ὑμῖν
|
καλῶς, |
οὐκ
ἐπὶ
τούτοις
τεθείς,
ἀλλ' |
[90] |
μή.
Ὡς
μὲν
τοίνυν
οὐχὶ
|
καλῶς |
οὗτος
ἔχει
καὶ
δικαίως
ὁ |
[130] |
λόγῳ
δ'
ἂν
ἀναισχυντῶσιν,
οὐχὶ
|
καλῶς |
ποιήσουσιν.
(Ὃ
τοίνυν
μάλιστα
πάντων |
[110] |
πράττοντας
ὑμῶν.
Ὅτε
δ'
ὑμεῖς,
|
καλῶς |
ποιοῦντες,
καὶ
κατὰ
τὰς
κοινὰς |
[100] |
παρεσκευάσθαι,
ὡς
ἄρ'
οἱ
Λακεδαιμόνιοι
|
καλῶς |
πολιτευόμενοι
καὶ
Θηβαῖοι
οὐδενὶ
τῶν |
[80] |
λόγου
κρίσις
γίγνεται,
καὶ
τὰ
|
καλῶς |
πραχθένθ'
ὑπ'
ἐκείνων,
ἂν
ὑφ' |
[80] |
ἐκείνων,
ἂν
ὑφ'
ἡμῶν
μὴ
|
καλῶς |
ῥηθῇ
τῷ
λόγῳ,
μάτην
τοῖς |
[50] |
νόμον
τοιοῦτον
θέσθαι
δεῖν,
ὃς
|
καλῶς |
τε
πράττουσαν
τὴν
πόλιν
ἡμῶν |
[110] |
ὦσι,
γνώμῃ
τῇ
δικαιοτάτῃ
κρινεῖν.
|
Καλῶς. |
Τὸ
τοίνυν
τῆς
γνώμης
πρὸς |
[160] |
μηδὲ
καθ'
ἓν
τοῦτον
ἔχειν
|
καλῶς |
τὸν
νόμον
μηδὲ
συμφέρειν
ὑμῖν· |
[160] |
μου.
Οὐκ
ἔνι
τοῦτον
ἔχειν
|
καλῶς |
τὸν
νόμον,
ὃς
περὶ
τῶν |
[130] |
σκοπεῖτ'
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
εἰ
|
καλῶς |
ὑμῖν
ἔχει,
ἃ
τούτων
ἕκαστος |
[20] |
δόξαν
ἔχειν
ἡμᾶς
χρηστήν,
οὐ
|
καλῶς |
φρονεῖ.
Ἐγὼ
μὲν
γὰρ
εὔχομαι |
[70] |
οὐ
μὴν
κωλύει
γ'
οὐδὲν
|
κἀμὲ |
διὰ
βραχέων
ἐπι
μνησθῆναι
τῶν |
[0] |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τοῦθ'
ὅτι
Λεπτίνης,
|
κἄν |
τις
ἄλλος
ὑπὲρ
τοῦ
νόμου |
[160] |
πόλει
τὰ
κράτιστ'
ἔσεσθ'
ἐψηφισμένοι,
|
κἄν |
τις
ἄρ'
ἔλθῃ
ποτὲ
καιρός, |
[130] |
τι
τὸν
δῆμον
ἐξαπατήσῃ,
κρίνειν,
|
κἂν |
ἁλῷ,
θανάτῳ
ζημιοῦν.
Εἶτ'
οὐκ |
[110] |
τῆς
ὀλιγαρχίας
καὶ
δεσποτείας
εἰσί,
|
κἂν |
ἀποκτεῖναι
βούλεσθαι
τὸν
παρ'
ἡμῖν |
[70] |
ἐκεῖνος,
τειχίζειν
εἰπὼν
τοῖς
πολίταις,
|
κἂν |
ἀφικνῆταί
τις
ἐκ
Λακεδαίμονος,
κατέχειν |
[150] |
ἔθηκεν
ἐφ'
οἷς
ἐξεῖναι
ἀποκτιννύναι,
|
κἂν |
οὕτω
τις
δράσῃ,
καθαρὸν
διώρισεν |
[30] |
ὁτιοῦν
χεῖρον
εἶναι
τοῦ
Βοσπόρου,
|
κἀνταῦθ' |
ἔδωκε
τὴν
ἀτέλειαν
ἡμῖν.
Καὶ |
[60] |
δόξαν
τὸ
τῆς
πόλεως
ὄνομα
|
καρποῦται. |
~Διόπερ
οὐ
μόνον
αὐτῷ
τὴν |
[160] |
τὸ
πάλαι
δημοκρατούμενοι
καὶ
φόρους
|
Καρχηδονίους |
πραττόμενοι
καὶ
πάντων
τῶν
περὶ |
[130] |
διὰ
τούτων
ταὐτὸ
τοῦτο
παθεῖν
|
κατ' |
ἄνδρα
κριθέντας.
Ἐγὼ
μὲν
γὰρ |
[90] |
ταῦθ'
ἑτέρου
κελεύοντος
νόμου
καὶ
|
κατ' |
αὐτὸ
τοῦτ'
ἔνοχον
εἶναι
τῇ |
[80] |
αἰσχύνην
ἕξετε;
(Καὶ
μὴν
καὶ
|
κατ' |
ἐκεῖν'
ἀνάξι'
ἂν
εἴη
πεπονθὼς |
[20] |
Πόσοι
δή
ποτ'
εἰσὶν
οἱ
|
κατ' |
ἐνιαυτὸν
τὰς
ἐγκυκλίους
λῃτουργίας
λῃτουργοῦντες, |
[30] |
δὲ
παρ'
ὑμῶν
ποιήσει
πολίτης·
|
κατ' |
οὐδέτερον
δ'
αὐτῷ
τὴν
ἀτέλειαν |
[40] |
ἐστιν
ἀεὶ
παρ'
ὑμῖν
αὐτοῦ,
|
κατὰ |
δὲ
τὸν
νόμον
τοῦτον,
ἐάν |
[0] |
οὐκ
αἰσχρόν,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
|
κατὰ |
μὲν
τὴν
ἀγορὰν
ἀψευδεῖν
νόμον |
[120] |
δεινὸν
νομίζω.
(Εἰ
γὰρ
ἃ
|
κατὰ |
μηδέν'
ἄλλον
ἔχουσι
τρόπον
δεῖξαι |
[70] |
τριήρεις
πλεῖν
ἢ
εἴκοσιν
εἷλε,
|
κατὰ |
μίαν
καὶ
δύο
λαμβάνων,
ἃς |
[40] |
πάντα
ταῦτ'
ἀμε
λούμεν'
ὑπέρρει
|
κατὰ |
μικρόν.
~Τῶν
γὰρ
ἀνθρώπων
οἱ |
[150] |
μέγιστον
ἁπάντων
καὶ
κοινὸν
ὑπάρχει
|
κατὰ |
πάντων
τῶν
συνδίκων·
τούτων
πολλάκις |
[110] |
τὸν
λόγον,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
|
κατὰ |
πόλλ'
ἀσύμφορον
εἶναι
τῇ
πόλει |
[90] |
ἕκαστος
ὑμῶν
ἀκούσας
πολλάκις
καὶ
|
κατὰ |
σχολὴν
σκεψάμενος,
ἃν
ᾖ
καὶ |
[110] |
καὶ
κατὰ
τὴν
ὁμόνοιαν
καὶ
|
κατὰ |
τἄλλα
πάντ'
ἄμεινον
ἐκείνων
πράττετε, |
[110] |
δ'
ὑμεῖς,
καλῶς
ποιοῦντες,
καὶ
|
κατὰ |
τὰς
κοινὰς
πράξεις
καὶ
κατὰ |
[160] |
(Ὧν
τοῖς
βελτίοσι
πειθόμενοι
καὶ
|
κατὰ |
ταὔθ'
ἡμῖν
θέμενοι
τὴν
ψῆφον, |
[70] |
αὑτὸν
κατῄσχυνεν,
οὔτε
πάνυ
ῥᾴδιον
|
κατὰ |
τὴν
ἀξίαν
εἰπεῖν,
πολλή
τ' |
[60] |
ὑμῶν
τινῶν
ἔστιν
ἀκοῦσαι
τῶν
|
κατὰ |
τὴν
αὐτὴν
ἡλικίαν
ὄντων,
μετὰ |
[110] |
κατὰ
τὰς
κοινὰς
πράξεις
καὶ
|
κατὰ |
τὴν
ὁμόνοιαν
καὶ
κατὰ
τἄλλα |
[30] |
αὗται
γὰρ
οὑτωσὶ
τοῖς
βουλομένοις
|
κατὰ |
τῆς
πόλεως
βλασφημεῖν
τεκμήριον
ὡς |
[110] |
ἐκεῖνα
διώκοιτε;
Εἰ
γὰρ
καὶ
|
κατὰ |
τὸν
λογισμὸν
ἐκεῖνα
φανείη
βελτίω, |
[140] |
λελυμάνθαι.
(Πολλὰ
δὲ
θαυμάζων
Λεπτίνου
|
κατὰ |
τὸν
νόμον,
ἓν
μάλιστα
τεθαύμακα |
[130] |
ἄλλ'
ὁτιοῦν
ἐγκαλοῦσίν
τινι,
γράφεσθαι
|
κατὰ |
τὸν
νόμον
ὃν
παρεισφέρομεν
νῦν |
[160] |
ἣν
ἂν
ὑμῖν
δοκῇ
δώσει
|
κατὰ |
τὸν
παρεισενηνεγμένον
νόμον·
ἡ
δὲ |
[0] |
τούτων
φαῦλοι
καὶ
ἀνάξιοί
τινες
|
κατὰ |
τὸν
τούτων
λόγον
εἰσίν,
τί |
[100] |
τὴν
δωρειάν,
ἐχέτω,
ἀλλ'
ἰδίᾳ
|
κατὰ |
τόνδε
κριθήτω
τὸν
νόμον.
Εἰ |
[100] |
~Πρῶτον
μὲν
τοίνυν
εἰσὶν
αὐτῷ
|
κατὰ |
τοῦ
παρεισφέροντος
πολλοὶ
τρόποι,
δι' |
[110] |
καὶ
ὁρᾶν,
ὅτι
νῦν
ὀμωμοκότες
|
κατὰ |
τοὺς
νόμους
δικάσειν
ἥκετε,
οὐχὶ |
[130] |
ζητούντων.
(Πῶς
γὰρ
οὐχὶ
καὶ
|
κατὰ |
τοῦτο
δεινότατ'
ἂν
πεπονθὼς
ὁ |
[0] |
καὶ
ὅλως
τὴν
πολιτείαν
ὑμᾶς
|
κατὰ |
τοῦτον
τὸν
λόγον;
Οὐ
γὰρ |
[90] |
ἐδώκατε,
κύρια,
καὶ
πρόφασις
δικαία
|
κατὰ |
τῶν
ἢ
παρακρουσαμένων
ἢ
μετὰ |
[160] |
ἵν'
εὔορκον
θῆσθε
τὴν
ψῆφον
|
κατὰ |
τῶν
τὰ
πονηρὰ
συμβουλευόντων.
Θαυμάζω |
[150] |
ἔτι
μικρὰ
πρὸς
ὑμᾶς
εἰπὼν
|
καταβήσομαι. |
Ἔστι
γάρ,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι, |
[50] |
κακίαν
τῶν
θεμένων
τὸν
νόμον
|
καταγνοίη, |
οἳ
παρὰ
μὲν
τὰς
χρείας |
[110] |
τίνος
εἵνεκ'
ἐφ'
ἡμῶν
πρώτων
|
καταδειχθῇ |
τοιοῦτον
ἔργον;
(Χρὴ
τοίνυν,
ὦ |
[100] |
ἀλλ'
ἵν'
εἰς
τὸ
μέσον
|
καταθεὶς |
τὴν
ὠφέλειαν
ἐφάμιλλον
ποιήσῃ
τὸ |
[120] |
νόμου
τοῦ
Λεπτίνου.
ΝΟΜΟΣ.
Καλῶς·
|
κατάθες. |
Γράψας
Ὅπως
ἂν
οἱ
πλουσιώτατοι |
[80] |
μᾶλλον
εἵλετο
μὴ
ζῆν
ἢ
|
καταισχῦναι |
τὰς
παρ'
ὑμῶν
ὑπαρχούσας
αὐτῷ |
[150] |
παρανομίας
δόξαν
αἰσχίστην
τῇ
πόλει
|
καταλείπει. |
Ἴστε
γὰρ
δήπου
τοῦθ'
ὅτι |
[120] |
ἀφαιροῦ,
δι'
ἃ
δ'
αὖ
|
καταλείπειν |
ἐκείνοις
φήσεις,
τούσδ'
ὃ
μόνον |
[120] |
γε
τοῖς
εὑρημένοις
τὰς
τιμὰς
|
καταλείπειν |
φήσει,
οἱ
μὲν
ἁπλᾶ
πάνυ |
[120] |
ὑπὲρ
ὧν
μὲν
τῇ
πόλει
|
καταλείπειν |
φήσει,
τοσοῦτο
λέγω·
ὅταν
ὧν |
[120] |
τὴν
ἀτέλειαν
ἢ
σὺ
νῦν
|
καταλείπειν |
φήσεις
ἢ
ἐκείνους
τότε
δοῦναι, |
[120] |
οἱ
δὲ
φενακίζειν
τὸν
ὡς
|
καταλείπεται |
λέγοντά
τι
αὐτοῖς.
Ὁ
γὰρ |
[130] |
ἔχων
ὁρᾶται·
οὐδὲ
γὰρ
ἀμφισβήτησις
|
καταλείπεται |
τὸ
μὴ
ταῦτα
ποιεῖν
ἃ |
[90] |
Νῦν
δὲ
μαρτυρίαν
καθ'
ἑαυτοῦ
|
καταλείπων |
ὅτι
παρανομεῖ
τουτονὶ
τὸν
νόμον, |
[70] |
καὶ
τοῦτον
τὴν
Λακεδαιμονίων
ἀρχὴν
|
καταλύσαντα |
πεπαυκέναι.
Ἵν'
οὖν
μᾶλλον
οἷς |
[40] |
καὶ
περὶ
τῶν
τοὺς
τετρακοσίους
|
καταλυσάντων, |
καὶ
περὶ
τῶν
ὅτ'
ἔφευγεν |
[90] |
(Ἀκούετ'
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
καὶ
|
καταμανθάνετε, |
ὅτι
ἐνταῦθ'
ἔνι
καὶ
τοὺς |
[80] |
καὶ
ὅπως,
εἴ
τινά
τις
|
καταμέμφεται |
τῶν
εὑρημένων
τὰς
δωρειάς,
ἂν |
[0] |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
σκοπουμένῳ
φαίνεται,
|
καταμεμφόμενόν |
τινας
ἐπὶ
ταῖς
ὑπαρχούσαις
δωρειαῖς |
[60] |
Κόνωνα
σκοπεῖτε,
εἰ
ἄρ'
ἄξιον,
|
καταμεμψαμένους |
ἢ
τὸν
ἄνδρα
ἢ
τὰ |
[150] |
τούτων
νόμοις
ὁ
Δράκων
φοβερὸν
|
κατασκευάζων |
καὶ
δεινὸν
τό
τιν'
αὐτόχειρ' |
[110] |
τὸν
παρ'
ἡμῖν
τούτων
τι
|
κατασκευάσαντα, |
διὰ
δ'
ὧν
ὁ
παρ' |
[50] |
τῶν
ἐθελησόντων
ἀγαθόν
τι
ποιεῖν
|
καταστήσει. |
(Οὐ
τοίνυν
μόνον,
ὦ
ἄνδρες |
[120] |
ἀντ'
εὖ
ποιήσωμέν
τινας,
ἀπίστους
|
καταστήσομεν· |
οὐδ'
ὁ
πλεῖστος
ἔμοιγε
λόγος |
[50] |
τῷ
καλῶς
βουλεύεσθαι
καὶ
μηδενὸς
|
καταφρονεῖν, |
φυλάττειν
δ'
οὐκ
ἐθέλουσι
τοῖς |
[110] |
ἡγεῖσθ'
εἶναι,
πονηροὺς
μὲν
διότι
|
καταψεύδονται |
τῶν
προγόνων
ὑμῶν
ὡς
ἀχαρίστων, |
[160] |
πρὸς
ὑμᾶς
αὐτοὺς
τί
συμβήσεται
|
καταψηφισαμένοις |
ὑμῖν
τοῦ
νόμου
καὶ
τί |
[150] |
δωρειὰς
ἅσπερ
Ἁρμοδίῳ
καὶ
Ἀριστογείτονι,
|
καταψηφίσασθε |
τοῦ
νόμου.
Οὐ
γὰρ
ἔνεστ' |
[160] |
τὰ
κρείττω.
(Ἂν
μὲν
τοίνυν
|
καταψηφίσησθε, |
ὥσπερ
ἡμεῖς
κελεύομεν,
οἱ
μὲν |
[70] |
αὐτῷ
δικαίως
παρ'
ὑμῶν
λαβὼν
|
κατέλιπεν. |
Ἀλλ'
οὐδέν'
ἀνθρώπων
εὖ
φρονοῦντ' |
[70] |
παρ'
ὑμῶν
καὶ
τῷ
υἱεῖ
|
κατέλιπεν; |
Ἐγὼ
μὲν
οὐκ
οἴομαι.
Καὶ |
[160] |
Λεπτίνη;
Εἰ
τὰ
πρὸ
τοῦ
|
κατεμέμφου, |
τί;
Μὴ
καὶ
τὰ
μέλλοντ' |
[60] |
ὑμῶν
οὐδ'
ἡντινοῦν
ἀφορμὴν
λαβών,
|
κατεναυμάχησεν |
Λακεδαιμονίους,
καὶ
πρότερον
τοῖς
ἄλλοις |
[90] |
τινὲς
δυνηθέντες,
ὡς
ἐγὼ
πυνθάνομαι,
|
κατεσκεύασαν |
αὑτοῖς
ἐξεῖναι
νομοθετεῖν,
ὅταν
τις |
[10] |
ἦλθεν
καὶ
τὰ
πράγματ'
ἐκεῖνα
|
κατέστη, |
πρέσβεις
πέμψαντες
οἱ
Λακεδαιμόνιοι
τὰ |
[140] |
αὐτοῖς
λέγεις
ὅτι
σ'
οὐ
|
κατέστησαν |
εἰς
κίνδυνον,
φιλοκινδυνότατος
πάντων
ἀνθρώπων |
[70] |
κἂν
ἀφικνῆταί
τις
ἐκ
Λακεδαίμονος,
|
κατέχειν |
κελεύσας,
οἴχεσθαι
πρεσβεύων
αὐτὸς
ὡς |
[70] |
ἁπάσας
εἰς
τοὺς
ὑμετέρους
λιμένας
|
κατήγαγεν. |
(Ἑνὶ
δὲ
κεφαλαίῳ
μόνος
τῶν |
[110] |
τῆς
πόλεως
ὡς
ἀχαρίστου
δήπου
|
κατηγορεῖ. |
Ἔστι
δ'
οὐχ
οὕτω
ταῦτ' |
[60] |
εἰ
τοῦτο
μόνον
δόξαιμι
δίκαιον
|
κατηγορεῖν |
τοῦ
νόμου,
ὅτι
πολλοὺς
ξένους |
[120] |
τοίνυν
διὰ
μὲν
τοῦ
τῶνδε
|
κατηγορεῖν |
ὡς
φαύλων
ἐκείνους
ἀφαιροῦ,
δι' |
[0] |
(Ἐγὼ
δ'
ὅτι
μὲν
τινῶν
|
κατηγοροῦντα |
πάντας
ἀφαιρεῖσθαι
τὴν
δωρειὰν
τῶν |
[70] |
τῆς
πόλεως
ὄνομ'
οὐδ'
αὑτὸν
|
κατῄσχυνεν, |
οὔτε
πάνυ
ῥᾴδιον
κατὰ
τὴν |
[60] |
δώσειν
τοῖς
ἐχθροῖς,
ἂν
δὲ
|
κατορθώσῃ, |
τὰς
χάριτας
παρ'
ὑμῶν
ἀπίστους |
[90] |
ἐὰν
ἐναντίος
ᾖ
τοῖς
πρότερον
|
κειμένοις |
νόμοις.
Λαβὲ
δ'
αὐτὸν
τὸν |
[150] |
ἔνοχος
ἔστω
τῷ
νόμῳ
ὃς
|
κεῖται, |
ἐάν
τις
ὀφείλων
ἄρχῃ
τῷ |
[130] |
νόμου
διδάσκων
ὑμᾶς
ὡς
καλῶς
|
κεῖται, |
συγχωρήσειεν
ἀληθῆ
λέγειν
αὐτόν,
ἕν |
[130] |
μὲν
γὰρ
οὐκ
ἔχουσιν,
δεῖ
|
κεκολασμένους |
αὐτοὺς
παρ'
αὐτὰ
τἀδικήματα
φαίνεσθαι. |
[140] |
ἅ
τις
παρὰ
τοῦ
δήμου
|
κεκόμισται, |
ταῦτ'
ἀφελέσθαι
παρ
αινῶν.
~Καὶ |
[40] |
τοὺς
ἐν
ἐκείνῳ
τῷ
χρόνῳ
|
κεκρατηκότας |
καὶ
παρ'
οἷς
ἦν,
δεύτερον |
[60] |
πόλεως
οὔσης
καὶ
ναῦν
οὐδεμίαν
|
κεκτημένης, |
στρατηγῶν
βασιλεῖ,
παρ'
ὑμῶν
οὐδ' |
[10] |
οἱ
δ'
ἐλάττω
τῶν
ἱκανῶν
|
κεκτημένοι, |
τὴν
ἀναγκαίαν
ἀτέλειαν
ἔχοντες,
ἔξω |
[20] |
ἀρχόντων.
Οὐκοῦν
οἱ
μὲν
ἐλάττω
|
κεκτημένοι |
τοῦ
τριηραρχίας
ἄξι'
ἔχειν
ἐν |
[20] |
ἔχειν
τοῖς
τοῦ
τριηραρχεῖν
ἄξια
|
κεκτημένοις. |
Ἀλλὰ
μὴν
ὅτι
τῶν
τριηραρχιῶν |
[160] |
πολλὰς
καὶ
ξένους
καὶ
πόλεις
|
κεκτημένον. |
Ἀλλ'
οἶμαι,
τὸ
μέλλον
ἄδηλον |
[40] |
κοινὰ
τὰ
ὄντα
τῷ
δήμῳ
|
κεκτημένον, |
τῷ
δὲ
ῥήματι
καὶ
τῇ |
[20] |
οὐδείς,
οὐδ'
εἰ
πάνυ
μικρὰ
|
κεκτημένος |
ἦν.
(Οὕτω
τοίνυν
τινές,
ὦ |
[20] |
τὸν
πόλεμον.
Οὔκουν
ὁ
πολλὰ
|
κεκτημένος, |
οὗτος,
ὅστις
ἂν
ᾖ,
πόλλ' |
[140] |
παντὸς
ἀεὶ
τοῦ
χρόνου
δόξαν
|
κέκτησθε |
καλήν·
μηδ'
ὑπολαμβάνετ'
εἶναι
τὸν |
[80] |
ὃν
οὗτος
παρέβη,
νόμος
οὕτω
|
κελεύει |
νομοθετεῖν,
γράφεσθαι
μέν,
ἄν
τίς |
[90] |
κύριον
εἶναι
σαφῶς
ὁ
παλαιὸς
|
κελεύει |
νόμος,
καθ'
ὃν
οἱ
θεσμοθέται |
[90] |
Σόλων
τοὺς
νόμους
ὡς
καλῶς
|
κελεύει |
τιθέναι,
πρῶτον
μὲν
παρ'
ὑμῖν, |
[70] |
ἀρνεῖσθαι
καὶ
πρέσβεις
πέμπειν
σκεψομένους
|
κελεύειν, |
ἐπειδὴ
δ'
οὐχ
ἧκον
οὗτοι, |
[150] |
τὰς
ἑτέροις
πρότερον
δοθείσας
ἀφελέσθαι
|
κελεύειν· |
πολὺ
γὰρ
βελτίονος
ἀνδρός
ἐστιν |
[130] |
ὡδὶ
ποιήσαθ'
ὅταν
ταῦτα
λέγωσι·
|
κελεύετ' |
εἴπερ
ἀληθῆ
λέγουσι
πρὸς
ὑμᾶς, |
[130] |
μηδὲ
δημοσίᾳ
τοῦτο
ποιήσητε,
ἀλλὰ
|
κελεύετε |
τούτους
τοὺς
ἐροῦντας
ὑπὲρ
τοῦ |
[160] |
μὲν
τοίνυν
καταψηφίσησθε,
ὥσπερ
ἡμεῖς
|
κελεύομεν, |
οἱ
μὲν
ἄξιοι
παρ'
ὑμῶν |
[90] |
ὅμως
ἐνομοθέτει,
καὶ
ταῦθ'
ἑτέρου
|
κελεύοντος |
νόμου
καὶ
κατ'
αὐτὸ
τοῦτ' |
[120] |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
ἀτελεῖς
αὐτοὺς
εἶναι
|
κελευόντων |
πλὴν
ἱερῶν.
Λέγε
δὴ
τὴν |
[10] |
τῶν
μὲν
τοὺς
δανεισαμένους
ἀποδοῦναι
|
κελευόντων, |
τοὺς
ἐξ
ἄστεως,
τῶν
δὲ |
[80] |
νῦν
οὗτοι
μεμφόμενοι
πάντας
ἀφαιρεῖσθαι
|
κελεύουσιν |
ὁμοίως,
οὐκ
ἂν
ἐδώκατε
ταύτην |
[70] |
ἀφικνῆταί
τις
ἐκ
Λακεδαίμονος,
κατέχειν
|
κελεύσας, |
οἴχεσθαι
πρεσβεύων
αὐτὸς
ὡς
τοὺς |
[140] |
Ἀριστοφῶν
Ἁζηνιεὺς
καὶ
Κηφισόδοτος
ἐκ
|
Κεραμέων |
καὶ
Δεινίας
Ἑρχιεύς.
Ἃ
δὴ |
[70] |
ὑμετέρους
λιμένας
κατήγαγεν.
(Ἑνὶ
δὲ
|
κεφαλαίῳ |
μόνος
τῶν
πάντων
στρατηγῶν
οὐ |
[160] |
συμφέρειν
ὑμῖν·
ἀλλ'
ἵν'
ἐν
|
κεφαλαίῳ |
τοῦτο
μάθητε
κἀγὼ
παύσωμαι
λέγων, |
[0] |
καὶ
ψηφίσματα
πολλὰ
πολλάκις
ἐξαπατηθέντες
|
κεχειροτονήκατε, |
καὶ
συμμάχους
ἤδη
τινὰς
ἥττους |
[110] |
ἕνεχ'
ᾗ
παρὰ
ταῦτ'
ἀγαθῇ
|
κέχρησθε, |
ἐπὶ
τούτων
ἄξιον
μεῖναι.
(Εἰ |
[10] |
νόμου
σκοπῶν
εὑρίσκω
πολὺ
τούτου
|
κεχωρισμένον. |
(Φημὶ
τοίνυν
ἐγὼ
κάλλιον
εἶναι |
[50] |
σκοπεῖ
τίς
ἄξιός
ἐστιν
ἑκάστου
|
κηδεστὴς |
ἢ
τῶν
τοιούτων
τι
γίγνεσθαι, |
[30] |
ἄγουσιν
Ἀθήναζε
ἀτέλειαν
δεδωκέναι,
καὶ
|
κηρύττειν |
πρώτους
γεμίζεσθαι
τοὺς
ὡς
ὑμᾶς |
[150] |
αινῶν.
~Καὶ
μὴν
πρός
γε
|
Κηφισόδοτον |
τοσοῦτ'
ἂν
εἴποιμι.
Οὗτός
ἐστιν |
[140] |
Ἀχαρνεὺς
καὶ
Ἀριστοφῶν
Ἁζηνιεὺς
καὶ
|
Κηφισόδοτος |
ἐκ
Κεραμέων
καὶ
Δεινίας
Ἑρχιεύς. |
[160] |
τοῖς
δ'
ὅλην
τὴν
πόλιν
|
κίβδηλον |
καὶ
ἄπιστον
ποιοῦσι
λόγον
δώσετε. |
[80] |
ἐπειδὴ
τὸ
καθ'
αὑτὸν
ἐτάχθη
|
κινδυνεύειν, |
παρεῖδε,
καὶ
μᾶλλον
εἵλετο
μὴ |
[160] |
ἀπορήσετε
τῶν
ἐθελησόντων
ὑπὲρ
ὑμῶν
|
κινδυνεύειν. |
Ὑπὲρ
οὖν
τούτων
ἁπάντων
οἶμαι |
[10] |
ὑπὲρ
δὲ
δόξης
οὐδένα
πώποτε
|
κίνδυνον |
ἐξέστησαν,
ἀλλὰ
καὶ
τὰς
ἰδίας |
[140] |
ὅτι
σ'
οὐ
κατέστησαν
εἰς
|
κίνδυνον, |
φιλοκινδυνότατος
πάντων
ἀνθρώπων
εἶ·
εἰ |
[140] |
λόγος,
τούτῳ
δ'
οὐδείς
ἐστι
|
κίνδυνος. |
(Καίτοι
καὶ
τοῦτ'
ἀκούω
σε |
[40] |
εἰ
μὴ
τοὺς
μὲν
ἐν
|
κινδύνῳ |
καθεστηκότας
καὶ
πράξεις
χρησταὶ
καὶ |
[80] |
δωρειάν,
δι'
ἐκεῖνον
ἐδώκατε
καὶ
|
Κλεάρχῳ |
καί
τισιν
ἄλλοις
πολιτείαν·
Χαβρίας |
[90] |
θεσμοθέτας
τοὺς
ἐπὶ
τοὺς
νόμους
|
κληρουμένους |
δὶς
δοκιμασθέντας
ἄρχειν,
ἔν
τε |
[40] |
παρὰ
τοὺς
μεγίστους
καιροὺς
οὑτωσὶ
|
κοινὰ |
τὰ
ὄντα
τῷ
δήμῳ
κεκτημένον, |
[20] |
τοῦ
γε
μὴ
εἶναι
χρήματα
|
κοινὰ |
τῇ
πόλει,
ἐκεῖν'
ὑμᾶς
δεῖ |
[110] |
καλῶς
ποιοῦντες,
καὶ
κατὰ
τὰς
|
κοινὰς |
πράξεις
καὶ
κατὰ
τὴν
ὁμόνοιαν |
[160] |
ἰδίᾳ
μεθέξει
τῆς
δόξης
τῶν
|
κοινῇ |
γνωσθέντων.
Οὐ
γὰρ
ἀγνοεῖ
τοῦτ' |
[50] |
νόμοις
τισὶ
καὶ
δόξαις
διώρισται·
|
κοινῇ |
δ'
ἡ
πόλις
καὶ
ὁ |
[10] |
ὑπάρξαι
τῆς
ὁμονοίας
σημεῖον
ἀξιούντων,
|
κοινῇ |
διαλῦσαι
τὰ
χρήματα,
φασὶ
τὸν |
[150] |
δὲ
δὴ
μέγιστον
ἁπάντων
καὶ
|
κοινὸν |
ὑπάρχει
κατὰ
πάντων
τῶν
συνδίκων· |
[20] |
ὡς
ἄρα
δεινόν,
εἰ
ἐν
|
κοινῷ |
μὲν
μηδ'
ὁτιοῦν
ὑπάρχει
τῇ |
[0] |
τις
ψεύδεται,
ἐν
δὲ
τῷ
|
κοινῷ |
μὴ
χρῆσθαι
τῷ
νόμῳ
τούτῳ |
[100] |
ἔχειν
ἴσον
ἀλλήλοις
τοὺς
τῶν
|
κοινῶν |
κυρίους
ὁμονοεῖν
ποιεῖ,
τὴν
δὲ |
[20] |
ἀτελείας
ἐὰν
ἀφέλησθε·
οὐ
γὰρ
|
κοινωνεῖ |
ταῖς
δημοσίαις
προσόδοις
καὶ
περιουσίαις |
[150] |
ἐπὶ
τὸ
τοὺς
ἀδικοῦντας
ὑμᾶς
|
κολάζειν |
ἢ
τοὺς
ἀγαθοῦ
τινὸς
αἰτίους |
[20] |
εἰσὶ
νόμοι
καθ'
οὓς
προσήκει
|
κολάζειν. |
Ὅτε
δὲ
τοῦτο
μὴ
ποιοῦσιν, |
[10] |
γὰρ
μὴ
μετ'
αἰσχύνης
ὡς
|
κολακεύοντα |
λαμβάνειν,
ἀλλ'
ἐν
ἰσηγορίᾳ
δοκοῦντ' |
[10] |
ἧς
ἄν
τινος
πολιτείας
τὸ
|
κομίζεσθαι |
τοὺς
εὔνους
τοῖς
καθεστῶσιν
χάριν |
[20] |
(Ὥσθ'
ὅσον
ἐνθάδ'
ἀφίετε,
ἐκεῖ
|
κομίζεσθε, |
καὶ
δίδοτ'
ἐν
τιμῆς
μέρει |
[150] |
τι
ποιούντων
ὑμᾶς
χάριν
ἐξέσται
|
κομίσασθαι |
ἢ
ὅπως
μηδεὶς
φόνος
ἐν |
[60] |
ἐν
τῇ
στήλῃ
γέγραπται·
Ἐπειδὴ
|
Κόνων |
φησὶν
ἠλευθέρωσε
τοὺς
Ἀθηναίων
συμ῎ |
[70] |
τοίνυν
ὑφ'
ὑμῶν
μόνον
ὁ
|
Κόνων, |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τότ'
ἐτιμήθη |
[60] |
πολίτας
εἶναι.
(Πρῶτον
μὲν
τοίνυν
|
Κόνωνα |
σκοπεῖτε,
εἰ
ἄρ'
ἄξιον,
καταμεμψαμένους |
[70] |
πράττειν
ὁτιοῦν
ἐντιμότερον,
τοσούτῳ
κάλλιον
|
Κόνωνα |
τὰ
τείχη
στῆσαι
Θεμιστοκλέους·
ὁ |
[70] |
ἀναγνώσεται
τὰ
τότε
ψηφισθέντα
τῷ
|
Κόνωνι. |
Λέγε.
ΨΗΦΙΣΜΑΤΑ.
(Οὐ
τοίνυν
ὑφ' |
[50] |
ἐψηφίσασθε
τοῖς
φεύγουσιν
δι'
ὑμᾶς
|
Κορινθίων |
ταῦτ'
ἐστίν,
ὦ
ἄνδρες
δικασταί. |
[50] |
μοι
πρώτους
ἐξετάσαι
τοὺς
ἐκ
|
Κορίνθου |
φεύγοντας.
Ἀναγκάζομαι
δὲ
λέγειν
πρὸς |
[50] |
πρὸς
Λακεδαιμονίους
ἐγένεθ'
ἡ
ἐν
|
Κορίνθῳ, |
τῶν
ἐν
τῇ
πόλει
βουλευσαμένων |
[140] |
ποιεῖτε
λόγους
ἐπιταφίους,
ἐν
οἷς
|
κοσμεῖτε |
τὰ
τῶν
ἀγαθῶν
ἀνδρῶν
ἔργα. |
[150] |
χέρνιβος
εἴργεσθαι
τὸν
ἀνδροφόνον,
σπονδῶν,
|
κρατήρων, |
ἱερῶν,
ἀγορᾶς,
πάντα
τἄλλα
διελθὼν |
[160] |
ἐγνωκέναι,
καὶ
τῇ
πόλει
τὰ
|
κράτιστ' |
ἔσεσθ'
ἐψηφισμένοι,
κἄν
τις
ἄρ' |
[50] |
τὴν
πόλιν
καὶ
τῆς
παρόδου
|
κρατοῦντας |
Λακεδαιμονίους,
οὐχὶ
προὔδωκαν
οὐδ'
ἐβουλεύσαντ' |
[160] |
ἀφῃρέθηθ'
ὑπὸ
τῆς
τῶν
λεγόντων
|
κραυγῆς |
καὶ
βίας
καὶ
ἀναισχυντίας.
(Ὃ |
[10] |
παρὰ
τοῦ
δεσπότου
λαμβάνειν
ὁτιοῦν
|
κρεῖττον |
εἶναι
δοκεῖ.
Παρὰ
μὲν
γὰρ |
[0] |
ὁμοίοις
ἀμειβόμενοι,
κακίας.
Ὅσῳ
δὴ
|
κρεῖττον |
εὐήθη
δοκεῖν
ἢ
πονηρὸν
εἶναι, |
[20] |
οἷοί
τε,
πρὸς
Διὸς
πότερον
|
κρεῖττον |
ἦν
εἰς
συντέλειαν
ἀγαγεῖν
τὰς |
[70] |
ὅσῳ
τὸ
φανερῶς
τοῦ
λάθρᾳ
|
κρεῖττον, |
καὶ
τὸ
νικῶντας
τοῦ
παρακρουσαμένους |
[0] |
συμμάχους
ἤδη
τινὰς
ἥττους
ἀντὶ
|
κρειττόνων |
ἐπείσθηθ'
ἑλέσθαι,
καὶ
ὅλως
ἐν |
[10] |
δωρειῶν
νόμος,
οὗτος,
ᾧ
μόνῳ
|
κρείττους |
εἰσὶν
αἱ
παρ'
ὑμῶν
δωρειαί, |
[160] |
ἑκατέρου
φανῇ,
ἵν'
ἕλησθε
τὰ
|
κρείττω. |
(Ἂν
μὲν
τοίνυν
καταψηφίσησθε,
ὥσπερ |
[90] |
πάντα,
καὶ
παρεισφέρομεν
πολλῷ
καὶ
|
κρείττω |
καὶ
δικαιότερον
τοῦ
τούτου
νόμον. |
[80] |
ὑμᾶς
δ'
ἀκούσαντες
ἑλέσθαι
τὸν
|
κρείττω. |
~Οὐ
γὰρ
ᾤετο
δεῖν
ὁ |
[100] |
δὲ
δήπου
τὸν
ὑφ'
ὑμῶν
|
κριθέντα |
καλῶς
ἔχειν
νόμον
εἰσφέρειν
ἢ |
[90] |
δοθέντα
καὶ
τοὺς
μὴ
τοιούτους
|
κριθέντας, |
ἐὰν
ἀδίκως
τι
λάβωσιν,
ἀφαιρεθῆναι, |
[130] |
ταὐτὸ
τοῦτο
παθεῖν
κατ'
ἄνδρα
|
κριθέντας. |
Ἐγὼ
μὲν
γὰρ
οὐχ
ὑπολαμβάνω |
[100] |
ἐχέτω,
ἀλλ'
ἰδίᾳ
κατὰ
τόνδε
|
κριθήτω |
τὸν
νόμον.
Εἰ
δὲ
ταῦτα |
[80] |
τὰς
δωρειάς,
ἂν
δίκαιον
ᾖ,
|
κρίνας |
παρ'
ὑμῖν
ἀφαιρήσεται,
καὶ
ὅπως, |
[110] |
μὴ
ὦσι,
γνώμῃ
τῇ
δικαιοτάτῃ
|
κρινεῖν. |
Καλῶς.
Τὸ
τοίνυν
τῆς
γνώμης |
[130] |
ὑποσχόμενός
τι
τὸν
δῆμον
ἐξαπατήσῃ,
|
κρίνειν, |
κἂν
ἁλῷ,
θανάτῳ
ζημιοῦν.
Εἶτ' |
[80] |
ὅτι
νῦν
οὐχ
ὁ
νόμος
|
κρίνεται |
πότερον
ἔστ'
ἐπιτήδειος
ἢ
οὔ, |
[50] |
δ'
οὐ
γένει
καὶ
δόξῃ
|
κρινόμενον |
ἴδοι
τις
ἄν,
ἀλλ'
ἔργῳ. |
[150] |
ὡς
χρὴ
τίμημ'
ὑπάρχειν
ἐπὶ
|
κρίσει |
πλέον
ἢ
ἕν,
ὁπότερον
ἂν |
[80] |
ὑμᾶς
εὖ,
τούτων
ἐκ
λόγου
|
κρίσις |
γίγνεται,
καὶ
τὰ
καλῶς
πραχθένθ' |
[10] |
ρία
γὰρ
τὰ
μέγιστ'
ὀνείδη
|
κτᾶται, |
φθονεροὺς
ἀπίστους
ἀχαρίστους
εἶναι
δοκεῖν. |
[140] |
δ'
ἑτέροις
δέδοται,
τηνικαῦτ'
ἀγανα
|
κτεῖν |
καὶ
πείθειν
ὑμᾶς
ἀφελέσθαι.
(Καὶ |
[10] |
χρήματα
μὲν
γὰρ
πλεῖστά
ποτε
|
κτησάμενοι |
πάνθ'
ὑπὲρ
φιλοτιμίας
ἀνήλωσαν,
ὑπὲρ |
[50] |
~Τῶν
γὰρ
ἀνθρώπων
οἱ
πλεῖστοι
|
κτῶνται |
μὲν
τἀγαθὰ
τῷ
καλῶς
βουλεύεσθαι |
[70] |
ἐν
Αἰγίνῃ,
καὶ
ὅσ'
ἐν
|
Κύπρῳ |
τρόπαι'
ἔστησεν
καὶ
μετὰ
ταῦτ' |
[40] |
οὖν
οὗτός
ἐστιν;
Ἐπικέρδης
ὁ
|
Κυρηναῖος, |
ὅς,
εἴπερ
τις
ἄλλος
τῶν |
[80] |
τρόπαια,
τηνικαῦτα
δ'
οὐκ
ἔσται
|
κύρι' |
αὐτῷ
τὰ
δοθέντ'
ἐπὶ
τούτοις; |
[50] |
Εἶτα
ταῦτα
νῦν
εἰ
χρὴ
|
κύρι' |
εἶναι
σκοποῦμεν;
Ἀλλ'
ὁ
λόγος |
[90] |
νόμῳ,
ἀλλ'
ἅ
τ'
ἐδώκατε,
|
κύρια, |
καὶ
πρόφασις
δικαία
κατὰ
τῶν |
[60] |
ἄνδρες
οὗτοι,
πάντα
τὸν
χρόνον
|
κυρίας |
αὐτοῖς
γεγενημένας,
τὰς
δὲ
δωρειάς, |
[60] |
Προσήκει
τοίνυν
τὰς
στήλας
ταύτας
|
κυρίας |
ἐᾶν
τὸν
πάντα
χρόνον,
ἵν' |
[90] |
δωρειὰς
ὅσας
ὁ
δῆμος
ἔδωκε
|
κυρίας |
εἶναι·
δίκαιον,
ὦ
γῆ
καὶ |
[90] |
ἐναντίον,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τῷ
|
Κυρίας |
εἶναι
τὰς
δωρειάς,
ὅσας
ὁ |
[90] |
ἐστιν
ἐν
τοῖς
οὖσι
νόμοις
|
κυρίοις |
ὑπάρχον
καλόν,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι, |
[130] |
ὄντος
τοιούτου
τὸν
νόμον
ποιήσετε
|
κύριον, |
δόξετε
φθονήσαντες,
οὐχὶ
πονηροὺς
λαβόντες |
[90] |
τούτου
νόμου
λυθέντος
τὸν
παρεισενεχθέντα
|
κύριον |
εἶναι
σαφῶς
ὁ
παλαιὸς
κελεύει |
[0] |
καὶ
τὸν
δῆμον
ἀνάξιον
ἡγεῖτο
|
κύριον |
εἶναι
τοῦ
δοῦναι,
ἐάν
τῳ |
[30] |
τοῦτο
γίγνεται,
ἀλλὰ
διὰ
τὸ
|
κύριον |
ὄντα
τὸν
Λεύκων'
αὐτοῦ
τοῖς |
[140] |
δὲ
φανήσεται
σπουδάζων
καὶ
διατεινόμενος
|
κύριον |
ποιεῖν
τὸν
νόμον,
ἐγὼ
μὲν |
[10] |
Ἀθηναῖοι,
τοῦ
ἤθους
τοῦ
ὑμετέρου
|
κύριον |
ποιῆσαι
τοιοῦτον
νόμον,
καὶ
τοῦτο |
[30] |
ἐκεῖνόν
τ'
ἀφαιρήσεται
τὴν
ἀτέλειαν,
|
κύριος |
ἂν
γένηται,
καὶ
ὑμῶν
τοὺς |
[100] |
καὶ
φυλακαὶ
ὅπως
μηδεὶς
ἄλλος
|
κύριος |
γενήσεται,
στέφανοι
δὲ
καὶ
ἀτέλειαι |
[100] |
ἡμῖν
ταύτης
μὲν
ὁ
δῆμος
|
κύριος, |
καὶ
ἀραὶ
καὶ
νόμοι
καὶ |
[130] |
ὃ
συμβήσεται
διὰ
τοῦ
νόμου
|
κυρίου |
γενομένου
τῇ
πόλει.
Τί
οὖν |
[90] |
τεθέντας,
ὅπως
ἔτυχον,
μὴ
δοκιμασθέντας
|
κυρίους |
εἶναι.
(Καὶ
γάρ
τοι
τότε |
[0] |
νόμον
οὐχ
ὃς
ἀφαιρήσεται
τὸ
|
κυρίους |
ἡμᾶς
εἶναι,
ἀλλὰ
δι'
οὗ |
[0] |
ἐξετάσειεν,
πότερόν
ποτε
λυσιτελέστερόν
ἐστι
|
κυρίους |
μὲν
ὑμᾶς
εἶναι
τῆς
δωρειᾶς, |
[100] |
ἴσον
ἀλλήλοις
τοὺς
τῶν
κοινῶν
|
κυρίους |
ὁμονοεῖν
ποιεῖ,
τὴν
δὲ
τῶν |
[60] |
Ἡρακλείδην,
οἳ
Βυζάντιον
παραδόντες
Θρασυβούλῳ
|
κυρίους |
ὑμᾶς
ἐποίησαν
τοῦ
Ἑλλησπόντου,
ὥστε |
[100] |
τῆς
ἀρετῆς
ἆθλον
τῆς
πολιτείας
|
κυρίῳ |
γενέσθαι
μετὰ
τῶν
ὁμοίων,
παρὰ |
[0] |
νῦν
ὑπαρχόντων
νόμων
καὶ
πάλαι
|
κυρίων, |
οὓς
οὐδ'
ἂν
αὐτὸς
οὗτος |
[90] |
ὀμωμοκόσιν,
παρ'
οἷσπερ
καὶ
τἄλλα
|
κυροῦται, |
ἔπειτα
λύοντα
τοὺς
ἐναντίους,
ἵν' |
[70] |
Χαβρίας
ἦν
ἀνήρ,
οὐ
μὴν
|
κωλύει |
γ'
οὐδὲν
κἀμὲ
διὰ
βραχέων |
[150] |
ἃ
χρὴ
πράττειν
προέλοιντο,
τί
|
κωλύει |
μεγίστην
εἶναι
τὴν
πόλιν
καὶ |
[0] |
ἔθηκε
τὸν
νόμον.
Τί
οὖν
|
κωλύει |
πάντ'
ἀφῃρῆσθαι
καὶ
ὅλως
τὴν |
[90] |
ἣν
ὃν
ἂν
ὑμῖν
δοκῇ
|
κωλύσετ' |
ἔχειν
τὴν
δωρειάν.
Λέγε
τὸν |
[70] |
λαθών,
ὁ
δὲ
νικήσας
τοὺς
|
κωλύσοντας |
αὔτ'
ἐποίησεν.
Οὐ
τοίνυν
ἄξιον |