Paragraphes
[70]	ἐποίησεν ἐχθρῶς ἐχούσας πρότερον, τρισχίλια	δ'	αἰχμάλωτα σώματα δεῦρ' ἤγαγεν, καὶ
[80]	ἑβδομήκοντα δὲ ναῦς ἔλαβεν, τρισχιλίους	δ'	αἰχμαλώτους, δέκα δὲ καὶ ἑκατὸν
[90]	δικαιότερον τοῦ τούτου νόμον. (Γνώσεσθε	δ'	ἀκούοντες. Λαβὲ καὶ λέγε πρῶτον
[80]	ἂν τιθῇ λύων ἐκεῖνον, ὑμᾶς	δ'	ἀκούσαντες ἑλέσθαι τὸν κρείττω. ~Οὐ
[60]	Βυζάντιον Λακεδαιμονίοις μὲν οἰκεῖα, ὑμῖν	δ'	ἀλλότρια, παραδώσειν ταῦτ' ἐπαγγείλαιντο, ἂν
[150]	καὶ ἐνδείξεις καὶ ἀπαγωγάς· ἐὰν	δ'	ἁλῷ, ἔνοχος ἔστω τῷ νόμῳ
[20]	ἔλαττον ἕκαστος αὐτῶν ἀναλώσει· τότε	δ'	ἄν, μικρᾶς συντελείας ἀπὸ τῶν
[70]	ἡ τῶν τειχῶν ἀνάστασις. (Γνοίη	δ'	ἄν τις εἰ παραθείη πῶς
[160]	προορωμένους τὸ μέλλον φαίνεσθαι. (Πολλὰ	δ'	ἄν τις ἔχοι λέγειν ἔτι
[130]	οὐδ' ἕξουσιν οὗτοι δεικνύναι, λόγῳ	δ'	ἂν ἀναισχυντῶσιν, οὐχὶ καλῶς ποιήσουσιν.
[120]	ἂν τοῦτο λέγῃ, φανήσεται. (Ἡδέως	δ'	ἂν ἔγωγ' ἐροίμην Λεπτίνην· τίνος
[160]	διὰ τοὺς φαύλους ἀδικήσονται, οἱ	δ'	ἀνάξιοι συμφορᾶς ἑτέροις αἴτιοι γενήσονται,
[0]	οὐδὲν ἐρεῖ περὶ αὐτοῦ, φήσει	δ'	ἀναξίους τινὰς ἀνθρώπους εὑρομένους ἀτέλειαν
[160]	τοῖς θεοῖς εὔχεσθαι διδόναι, πάντα	δ'	ἀνθρώπιν' ἡγεῖσθαι. Οὐδὲ γὰρ ἂν
[150]	παρ' ὑμῖν νόμοις ἐξέσται, χάριν	δ'	ἀπαιτεῖν οὔτε δικαίως οὔθ' ὁπωσοῦν
[30]	ψηφισμάτων, ὦ ἄνδρες δικασταί. Τούτων	δ'	ἁπάντων στήλας ἀντιγράφους ἐστήσαθ' ὑμεῖς
[120]	λαβόντες ἔχουσι, τοῦτ' ἀφέλῃ. (Ὡς	δ'	ἁπλῶς εἰπεῖν, οὐκ, εἰ τῶν
[70]	ἀφ' ὑμῶν τε κἀκείνου, ὑμῖν	δ'	ἀπὸ πολλῶν πόλλ' ἐκείνου στρατηγοῦντος.
[160]	πρὸς ἅπαντας ἀψευδὴς φανήσεται. Ἐὰν	δ'	ἀποψηφίσησθε, ὃ μὴ ποιήσαιτε, οἱ
[110]	ἔδοσαν, ἑκατὸν δὲ ψιλῆς, ἔτι	δ'	ἀργυρίου μνᾶς ἑκατόν, καὶ τέτταρας
[60]	Θρᾴκην τόπον ὑμῖν ἐγένοντο; ~Τοῦτο	δ'	Ἀρχέβιον καὶ Ἡρακλείδην, οἳ Βυζάντιον
[120]	φαύλων ἐκείνους ἀφαιροῦ, δι' ἃ	δ'	αὖ καταλείπειν ἐκείνοις φήσεις, τούσδ'
[80]	μὴ καλῶς ἔχειν ἡγῆται, παρεισφέρειν	δ'	αὐτὸν ἄλλον, ὃν ἂν τιθῇ
[90]	τοῖς πρότερον κειμένοις νόμοις. Λαβὲ	δ'	αὐτὸν τὸν νόμον. ΝΟΜΟΣ. (Οὔκουν
[80]	καί τισιν ἄλλοις πολιτείαν· Χαβρίας	δ'	αὐτὸς ἐτιμήθη παρ' ὑμῖν μόνος.
[140]	προφάσει διὰ σοῦ δεδόσθω, ὧν	δ'	αὐτὸς ὁ δῆμος μαρτυρίας ἔστησεν
[150]	γελοῖον νόμῳ μὲν συνδικεῖν, νόμον	δ'	αὐτοὺς παραβαίνειν ἕτερον. Ἀνάγνωθι λαβὼν
[30]	ὑμῶν ποιήσει πολίτης· κατ' οὐδέτερον	δ'	αὐτῷ τὴν ἀτέλειαν ἔστιν ἔχειν
[60]	ταῦτα λέγονθ' ἡγοῖσθε, ἐπὶ τῷ	δ'	ἀφελέσθαι τὰς τῶν προτέρων εὐεργετῶν
[130]	τούτων οὐδεὶς ἀντεῖπεν, μετὰ ταῦτα	δ'	ἐᾶν, εἴ τι μὴ πεπόνθαθ'
[160]	τῶν τὰ πονηρὰ συμβουλευόντων. Θαυμάζω	δ'	ἔγωγε, εἰ τοῖς μὲν τὸ
[120]	τισι δόντες ἀφῃρημένοι φανεῖσθε; (Ἔτι	δ'	εἰ μηδὲν ἔμελλε τοῦτ' ἔσεσθαι
[150]	τριηραρχίας αὑτοῦ καὶ λῃτουργίας. Ἐγὼ	δ'	εἰ πολλοῦ τῇ πόλει Δεινίας
[120]	γ' ἱερῶν ἐστιν δεδομένη. Ἵνα	δ'	εἰδῆθ' ὅτι ταῦτα τοῦτον ἔχει
[130]	ὅταν πρῶτον γένωνται νομοθέται. Ἔστι	δ'	ἑκάστῳ τις αὐτῶν, ὡς ἔοικεν,
[10]	τῶν χορηγιῶν ἀτελεῖς ὑπάρχουσιν, οἱ	δ'	ἐλάττω τῶν ἱκανῶν κεκτημένοι, τὴν
[40]	ἐπὶ τὸ βέλτιον προῆγε, τοὺς	δ'	ἐν ἁπάσῃ καθεστάναι δοκοῦντας εὐδαιμονίᾳ
[80]	ὀρφανὸς δι' ἐκεῖνον ἐγένετο, αὐτὸς	δ'	ἐν ὀρφανίᾳ τέθραπται διὰ τὴν
[30]	τὴν μὲν ἐν Βοσπόρῳ, τὴν	δ'	ἐν Πειραιεῖ, τὴν δ' ἐφ'
[90]	καὶ τῷ γραμματεῖ παραδοῦναι, τοῦτον	δ'	ἐν ταῖς ἐκκλησίαις ἀναγιγνώσκειν, ἵν'
[90]	διώκομεν ὡς οὐκ ἐπιτήδεια. Τὰ	δ'	ἑξῆς λέγε, ἃ τούτων εἶναι
[10]	τὰ χρήματ' εἰσφέρειν ἠθελήσατε, νῦν	δ'	ἐξὸν ὑμῖν ἄνευ δαπάνης τὰ
[80]	ὑμῶν στρατηγῶν ἐκεῖνος ἔστησε, τῶν	δ'	ἐπὶ τούτοις δωρειῶν ἀφῃρημένον τι
[50]	φιλάνθρωποι καὶ πάντα ποιοῦντες, ἐπειδὴ	δ'	ἐπράξαμεν πάνθ' ὅσ' ἂν εὐξαίμεθα,
[80]	καὶ ἑκατὸν τάλαντ' ἀπέφηνεν, τοσαῦτα	δ'	ἔστησε τρόπαια, τηνικαῦτα δ' οὐκ
[30]	τι προθυμούμενος ὑμᾶς εὖ, ὑμεῖς	δ'	ἑστώσας ἀκύρους πεποιηκότες, ὃ πολὺ
[140]	λαβόντι, μηδὲν ἡγεῖσθαι δεινόν, ἐπειδὴ	δ'	ἑτέροις δέδοται, τηνικαῦτ' ἀγανα κτεῖν
[150]	σωφρονῶσι φυλάξονται παραβαίνειν οὗτοι. (Ἐγὼ	δ'	ἔτι μικρὰ πρὸς ὑμᾶς εἰπὼν
[80]	αὔτ' ἐνταῦθ' εἶναί που. Ἐγὼ	δ'	ἔτι τοῦτ' εἰπεῖν ὑπὲρ Χαβρίου
[130]	τῷ μὲν Διό φαντος, τῷ	δ'	Εὔβουλος, τῷ δ' ἴσως ἄλλος
[110]	γῆς ηὐπόρει καὶ χρημάτων, νῦν	δ'	εὐπορήσει· δεῖ γὰρ οὕτω λέγειν
[30]	τὴν δ' ἐν Πειραιεῖ, τὴν	δ'	ἐφ' Ἱερῷ. Σκοπεῖτε δὴ πρὸς
[20]	συντελοῦσιν εἰς τὸν πόλεμον, οἱ	δ'	ἐφικνούμενοι τοῦ τριηραρχεῖν εἰς ἀμφότερ'
[60]	Φιλίππῳ μέν ἐστιν ὑπήκοα, ὑμῖν	δ'	ἐχθρά, τὸν αὐτὸν τρόπον ὅνπερ
[50]	λυθήσεται, τὰ δοθέντ' ἀφαιρεθήσονται· ἓν	δ'	ἢ δύο δείξας ἔτι ψηφίσματ'
[10]	ἐπὶ τοὺς ἐν Πειραιεῖ. Ἐπειδὴ	δ'	ἡ πόλις εἰς ἓν ἦλθεν
[50]	τισὶ καὶ δόξαις διώρισται· κοινῇ	δ'	ἡ πόλις καὶ ὁ δῆμος,
[50]	ὑμᾶς καὶ τοὺς συμμάχους. (Ἐπειδὴ	δ'	ἡ πρὸς Λακεδαιμονίους εἰρήνη μετὰ
[100]	μὲν καθ' ἕκαστον ἐάσω, μίαν	δ'	ἣ συλλαβοῦσα τὰς ἄλλας ἔχει,
[110]	τοῦθ' ὑμῖν ἀναγνώσεται τοὐπίγραμμα. Ἐγὼ	δ'	ἡγοῦμαι τοῦτον τὸν λόγον, ὦ
[140]	των ἀπέχουσα τῶν αἰσχρῶν. (Τεκμήρια	δ'	ἡλίκα τούτου θεωρήσατε. Πρῶτον μὲν
[30]	ἀτέλειαν ἅπασι δέδωκεν ὑμῖν. (Τοῦτο	δ'	ἡλίκον ἐστὶ θεωρήσατε. Ἐκεῖνος πράττεται
[100]	γενέσθαι μετὰ τῶν ὁμοίων, παρὰ	δ'	ἡμῖν ταύτης μὲν ὁ δῆμος
[130]	φαντος, τῷ δ' Εὔβουλος, τῷ	δ'	ἴσως ἄλλος τις. (Εἰ δὲ
[60]	ψηφισμάτων, ὦ ἄνδρες δικασταί. Τούτων	δ'	ἴσως ἔνιοι τῶν ἀνδρῶν οὐκέτ'
[40]	τούτων ἐνόμιζον εὖ πάσχειν, ἡμεῖς	δ'	οἱ λόγῳ ταῦτ' ἀκούοντες ὡς
[40]	προϋπάρχοντες τῷ ποιεῖν εὖ, μάλιστα	δ'	οἱ παρὰ τὰς χρείας, ὧν
[110]	νόμων τὰ δίκαια λαμβάνοντες. ~Ὅλως	δ'	οἶμαι τότε δεῖν τοὺς ἑτέρων
[160]	ὑμῖν ἐστιν ἡ ζημία, τοῖς	δ'	ὅλην τὴν πόλιν κίβδηλον καὶ
[90]	παραγεγράφθαι τοῦτον τὸν νόμον, ἐὰν	δ'	ὃν αὐτὸς ἔθηκεν λυθῇ, τοῦτον
[40]	μὴ λυθέντι δεήσει χρῆσθαι, δεύτερον	δ'	ὅτι βλάπτουσιν οἱ πονηροὶ νόμοι
[90]	λυθῇ, τοῦτον οὐ τεθήσεσθαι. (Ἐγὼ	δ'	ὅτι μὲν τῇ ὑμετέρᾳ ψήφῳ
[0]	πλείστῳ χρήσεται τῷ λόγῳ. (Ἐγὼ	δ'	ὅτι μὲν τινῶν κατηγοροῦντα πάντας
[20]	ξένων εἶναι ἀτελῆ, μὴ διῃρῆσθαι	δ'	ὅτου ἀτελῆ, χορηγίας ἤ τινος
[140]	οὐκ ἔχω πῶς ἐπαινέσω, ψέγειν	δ'	οὐ βούλομαι. (Μηδὲν οὖν φιλονίκει,
[50]	εὖ ποιῇ καὶ σῴζῃ, τοῦτο	δ'	οὐ γένει καὶ δόξῃ κρινόμενον
[130]	ἀτέλειαν ἔδωκεν ὁ δῆμος. Τούτοις	δ'	οὐ δέδωκεν, οὐδ' ἕξουσιν οὗτοι
[50]	τοὺς ἔχοντας ἀφαιρεῖσθαι φθονούντων, τοῦτο	δ'	οὐ δεῖ δοκεῖν ὑμᾶς πεπονθέναι.
[40]	τούτων ἢ λῃτουργεῖν ἀναγκασθήσεται. Ἔστι	δ'	οὐ τὸ τῆς δαπάνης μέγιστον
[160]	συμφορᾶς ἑτέροις αἴτιοι γενήσονται, δίκην	δ'	οὐδ' ἡντινοῦν αὐτοὶ δώσουσιν, ἡ
[90]	μᾶλλον δύναται πέρας ἔχειν· ψηφισμάτων	δ'	οὐδ' ὁτιοῦν διαφέρουσιν οἱ νόμοι,
[70]	περὶ αὐτοῦ δόξης ὑπαρχούσης· ἃ	δ'	οὐδαμῶς ἂν εἰπὼν οἴομαι μικρὰ
[140]	πᾶς ἐσθ' ὁ λόγος, τούτῳ	δ'	οὐδείς ἐστι κίνδυνος. (Καίτοι καὶ
[20]	ἀνάπαυσιν αὐτοῖς μόνον, μετὰ ταῦτα	δ'	οὐδὲν ἔλαττον ἕκαστος αὐτῶν ἀναλώσει·
[70]	τοσούτων καλῶν αἴτιος ὤν, αἰσχροῦ	δ'	οὐδενὸς τῇ πόλει, ἄξιος εἶναι
[0]	οἷός τ' ὦ, συνερεῖν. Ἔστι	δ'	οὐκ ἄδηλον, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
[50]	βουλεύεσθαι καὶ μηδενὸς καταφρονεῖν, φυλάττειν	δ'	οὐκ ἐθέλουσι τοῖς αὐτοῖς τούτοις.
[80]	τοσαῦτα δ' ἔστησε τρόπαια, τηνικαῦτα	δ'	οὐκ ἔσται κύρι' αὐτῷ τὰ
[120]	ἀνθρώπου πραχθέντα πονηρὰ φανείη. Ὅτι	δ'	οὐκ ἔστι ταὐτὸν ἱερῶν ἀτέλειαν
[90]	μὲν ὑπάρχουσι νόμοις ἐχρῶντο, καινοὺς	δ'	οὐκ ἐτίθεσαν· ἐπειδὴ δὲ τῶν
[140]	ὑμᾶς εἰσελθὼν ἡττήθη· (οἱ νόμοι	δ'	οὐκ ἐῶσι δὶς πρὸς τὸν
[150]	ἔστ' εἶναι τὴν πόλιν. Εἰσὶ	δ'	οὗτοι τίνες; Οἵ τε τοῖς
[130]	ὑπ' αὐτῶν ὕστερον κακόν. Εἰ	δ'	οὗτοι τοῦτο φήσουσι δεῖξαι μὲν
[20]	τῆς γενησομένης ἄξιον αἰσχύνης. (Ὅρα	δ'	οὑτωσί. Εἰσὶ τῶν ξένων ἀτελεῖς
[70]	πρέσβεις πέμπειν σκεψομένους κελεύειν, ἐπειδὴ	δ'	οὐχ ἧκον οὗτοι, πέμπειν ἑτέρους
[110]	ὡς ἀχαρίστου δήπου κατηγορεῖ. Ἔστι	δ'	οὐχ οὕτω ταῦτ' ἔχοντα, οὐδ'
[150]	προσέοιχ' ὁ γράφων χρῆσθαι. Ὑμῖν	δ'	οὐχὶ πρέπει τὰ τοιαῦτα μιμεῖσθαι,
[50]	τούτων ὑπὸ Λακεδαιμονίων ἐξέπεσον. Ὑποδεξάμενοι	δ'	ὑμεῖς αὐτοὺς ἐποιήσατ' ἔργον ἀνθρώπων
[110]	βέλτιον ἐκείνους πράττοντας ὑμῶν. Ὅτε	δ'	ὑμεῖς, καλῶς ποιοῦντες, καὶ κατὰ
[40]	καὶ δόντες τὴν ἀτέλειαν, ἕτεροι	δ'	ὑμεῖς οἱ νῦν ἀφαιρούμενοι, ἀπολύει
[10]	φόβος τῆς παρούσης χάριτος, παρὰ	δ'	ὑμῖν ἀδεῶς ἃν λάβῃ τις
[130]	πάντας ἂν ἡγοῦμαι φῆσαι, ὅσῳ	δ'	ὑμῖν αἴσχιον τῶν ἄλλων, ἀκούσατέ
[120]	ἂν βούλησθε, πλὴν τούτου. Ἐγὼ	δ'	ὑπὲρ ὧν μὲν τῇ πόλει
[110]	ἀλλ' οἱ δόντες μέν, πάλιν	δ'	ὕστερον μηδὲν ἐγκαλοῦντες ἀφαιρούμενοι. Εἰ
[20]	δεῖ δήπου τούτῳ βασκαίνειν· εἰ	δ'	ὑφῃρημένον φήσουσιν ἤ τιν' ἄλλον
[100]	νῦν ἀφ' αὑτοῦ τίθησιν. (Ἐμοὶ	δ'	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, δοκεῖ Λεπτίνης
[90]	νομίζω, θέσθαι τὸν νόμον· ἡμεῖς	δ'	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πάντα, καὶ
[20]	αὐτόν; Ἔγωγ' ἂν φαίην. (Ἔτι	δ'	ὦ ἄνδρες δικασταί, διὰ τὸ
[110]	ἡμῖν τούτων τι κατασκευάσαντα, διὰ	δ'	ὧν ὁ παρ' ἡμῖν δῆμος
[10]	γιγνομένων καὶ τῶν μὲν τοὺς	δανεισαμένους	ἀποδοῦναι κελευόντων, τοὺς ἐξ ἄστεως,
[10]	διεξελθών. Λέγονται χρήμαθ' οἱ τριάκοντα	δανείσασθαι	παρὰ Λακεδαιμονίων ἐπὶ τοὺς ἐν
[20]	γὰρ τὰς ἐπὶ τῶν χορηγιῶν	δαπάνας	ἡμέρας μέρος μικρὸν ἡ χάρις
[40]	Ἔστι δ' οὐ τὸ τῆς	δαπάνης	μέγιστον ἐκείνῳ, ἀλλ' ὅτι τὴν
[10]	νῦν δ' ἐξὸν ὑμῖν ἄνευ	δαπάνης	τὰ δίκαια ποιῆσαι τοῖς εὐεργέταις,
[10]	συνεισενεγκεῖν αὐτὸν καὶ μετασχεῖν τῆς	δαπάνης,	ὥστε μὴ λῦσαι τῶν ὡμολογημένων
[30]	ἡμῖν χρήσιμον αὑτὸν παρέσχεν, οὗτος	δέ,	ἂν σκοπῆτε, φανήσεται συνεχῶς ἡμᾶς
[20]	ἑκκαίδεκα. Ποιήσωμεν αὐτοὺς εἴκοσιν, εἰ	δὲ	βούλεσθε, τριάκοντα. Πόσοι δή ποτ'
[20]	Ἐγὼ μὲν οὐχ ὁρῶ. Τῆς	δέ	γ' αἰσχύνης ὅλην ἀναπίμπλησι τὴν
[70]	αὐτὸς ὡς τοὺς Λακεδαιμονίους, λόγων	δὲ	γιγνομένων ἐκεῖ καί τινων ἀπαγγελλόντων
[10]	τὰ χρήματα ταῦτ' ἀπῄτουν. (Λόγων	δὲ	γιγνομένων καὶ τῶν μὲν τοὺς
[110]	ἐπὶ τούτων ἄξιον μεῖναι. (Εἰ	δὲ	δεῖ παρὰ πάντα ταῦτ' εἰπεῖν
[150]	ἕτεροι ποιήσαντες ἐτιμήθησαν φθονεῖν. (Ὃ	δὲ	δὴ μέγιστον ἁπάντων καὶ κοινὸν
[30]	ἀληθῆ λέγουσιν ἑστήξουσιν. (Φέρ' ἐὰν	δὲ	δὴ πέμψας ὡς ἡμᾶς ὁ
[20]	ἐὰν ἠδικημένους ἴδῃ. (Εἶεν. Εἰ	δὲ	δὴ τὰ μάλιστ' ἐπέλειπον οἱ
[100]	βούλεται, θήσειν τὸν νόμον. Ἔστι	δὲ	δήπου νόμος ὑμῖν, ἐάν τις
[100]	ὡς οὐ θήσομεν ἡμεῖς. Κάλλιον	δὲ	δήπου τὸν ὑφ' ὑμῶν κριθέντα
[110]	προγόνων ὑμῶν ὡς ἀχαρίστων, ἀμαθεῖς	δὲ	διότι ἐκεῖν' ἀγνοοῦσιν, ὅτι εἰ
[100]	τινές εἰσιν ἴσως ἀγαθοί. Ἐμοὶ	δὲ	δοκοῦσιν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πάντες
[10]	πάνθ' ὑπὲρ φιλοτιμίας ἀνήλωσαν, ὑπὲρ	δὲ	δόξης οὐδένα πώποτε κίνδυνον ἐξέστησαν,
[60]	χρόνον κυρίας αὐτοῖς γεγενημένας, τὰς	δὲ	δωρειάς, ἃς ἀντὶ τούτων ἔλαβον
[50]	ἐστίν, ὦ ἄνδρες δικασταί. Ὅρα	δέ,	εἴ τις ἐκείνους τοὺς καιροὺς
[80]	ἡγοῖτο, ἐχρῆτο τούτῳ, ὑπὲρ αὑτοῦ	δέ,	ἐπειδὴ τὸ καθ' αὑτὸν ἐτάχθη
[40]	καὶ παρ' οἷς ἦν, δεύτερον	δέ,	ἑτέραν χρείαν ἰδών, εἰ φαίνοιτο
[140]	ἢ μεθεστάναι καὶ λελυμάνθαι. (Πολλὰ	δὲ	θαυμάζων Λεπτίνου κατὰ τὸν νόμον,
[100]	μηδεὶς ἄλλος κύριος γενήσεται, στέφανοι	δὲ	καὶ ἀτέλειαι καὶ σιτήσεις καὶ
[80]	ἔλαβεν, τρισχιλίους δ' αἰχμαλώτους, δέκα	δὲ	καὶ ἑκατὸν τάλαντ' ἀπέφηνεν, τοσαῦτα
[150]	ἔστω. Δύο τιμήματα ταῦτα. Εἶναι	δὲ	καὶ ἐνδείξεις καὶ ἀπαγωγάς· ἐὰν
[150]	τισι πράγμασι σύνδικος γέγονεν. Ἐστι	δὲ	καὶ μάλ' ἔχων νόμος ὑμῖν
[50]	τῶν τοιούτων τι γίγνεσθαι, ταῦτα	δὲ	καὶ νόμοις τισὶ καὶ δόξαις
[110]	εἶναι τῇ πόλει λέγεσθαι, πρὸς	δὲ	καὶ οὐδὲ δίκαιον. (Εἰ μὲν
[20]	μὲν ὑμᾶς εἰδέναι πάντας, ὅμως	δὲ	καὶ τὸν νόμον ὑμῖν αὐτὸν
[130]	οὐδέ γ' ἀξίως ὑμῶν. (Σκοπῶ	δὲ	καὶ τοῦτο. Καὶ μὴν οὐδ'
[120]	ἴσως ῥᾴδιον αἰτίῳ γενέσθαι· (μετρίων	δὲ	καὶ ὧν ἂν ἐν εἰρήνῃ
[60]	δίκην δώσειν τοῖς ἐχθροῖς, ἂν	δὲ	κατορθώσῃ, τὰς χάριτας παρ' ὑμῶν
[70]	τοὺς ὑμετέρους λιμένας κατήγαγεν. (Ἑνὶ	δὲ	κεφαλαίῳ μόνος τῶν πάντων στρατηγῶν
[50]	τοὺς ἐκ Κορίνθου φεύγοντας. Ἀναγκάζομαι	δὲ	λέγειν πρὸς ὑμᾶς ταῦθ' ἃ
[120]	νόμων οὐκ εἴσ' ἀτελεῖς· τῶν	δὲ	λῃτουργιῶν, εἴπερ εἴσ' ἱερῶν, οὐδ'
[90]	πρὶν τοῦτον ἔλυσε γραψάμενος. Νῦν	δὲ	μαρτυρίαν καθ' ἑαυτοῦ καταλείπων ὅτι
[30]	τὰς παρ' ὑμῶν δωρειάς, ὑμῖν	δὲ	μένειν τὰς παρ' ἑαυτοῦ. Οὐκοῦν
[150]	νόμοις δεῖ πειθομένους φαίνεσθαι· εἰ	δὲ	μή, γελοῖον νόμῳ μὲν συνδικεῖν,
[150]	τιμήσῃ, παθεῖν ἢ ἀποτεῖσαι· ἀμφότερα	δὲ	μὴ ἐξέστω. (Ἀλλ' οὐχ οὗτος
[70]	πολλῶν πόλλ' ἐκείνου στρατηγοῦντος. Ἵνα	δὲ	μὴ λέγων παραλίπω τι τῶν
[20]	καὶ χρήματα πολλὰ γενέσθαι, εἰ	δὲ	μή, τό γε πιστοῖς εἶναι
[110]	δηλοῖ τὸ ψήφισμα τουτί· εἰ	δὲ	μὴ τοῖς αὐτοῖς οἷσπερ ἡμεῖς
[40]	ψηφισμάτων, ὦ ἄνδρες δικασταί. Σκοπεῖτε	δὲ	μὴ τοῦτο, εἰ μνᾶς ἑκατὸν
[110]	τοῦτό γ' αἰσχρὸν ὁμοίως· εἰ	δὲ	μηδ' ἂν εἷς ἐν ἅπαντι
[20]	λέγε τοῦτ' αὐτό. ΝΟΜΟΣ. Ἀτελῆ	δὲ	μηδένα εἶναι τριηραρχίας πλὴν τῶν
[110]	μηδεὶς μήτε τῶν ὑστέρων· εἰ	δὲ	μηδένα φήσει, συναχθεσθείην ἂν ἔγωγε
[130]	παρ' αὐτὰ τἀδικήματα φαίνεσθαι. ἰ	δὲ	μηδενὸς ὄντος τοιούτου τὸν νόμον
[80]	ἑπτακαίδεκα μὲν πόλεις εἷλεν, ἑβδομήκοντα	δὲ	ναῦς ἔλαβεν, τρισχιλίους δ' αἰχμαλώτους,
[70]	ὁ μὲν γὰρ λαθών, ὁ	δὲ	νικήσας τοὺς κωλύσοντας αὔτ' ἐποίησεν.
[90]	ὑμῖν ἐν τῷ δικαστηρίῳ, τοὺς	δὲ	νόμους αὐτούς, καθ' οὓς καὶ
[40]	ὑμᾶς εὖ πράττων, εἰς δέον	δὲ	νῦν γέγον' αὐτῷ τὸ λαβεῖν
[110]	ἐπὶ τοῖς τότ' ἔθεσιν, τὰ	δὲ	νῦν ἐπὶ τοῖς νῦν. Πρὸς
[120]	εἶναι τούτων δίκαιον ἡγοῦμαι, ὃ	δὲ	νῦν οὗτοι ποιήσουσιν, ἐὰν ἄρα
[110]	τοὺς εὐεργέτας τιμᾶν; Δίκαιον. Τί	δέ;	Ὃσ' ἂν δῷ τις ἅπαξ,
[50]	εὖ ποιεῖν ἡμᾶς ἐάσομεν, ἐπειδὰν	δὲ	πάθωμεν, τότε τὴν ἀξίαν τοῦ
[140]	οὐχὶ πονηροὺς λαβόντες ἀφῃρῆσθαι. ~Ἔστι	δὲ	πάντα μὲν ὡς ἔπος εἰπεῖν
[70]	ἐπὶ τούτοις δοθείσας δωρειάς, κάλλιστον	δὲ	πάντων ἡ τῶν τειχῶν ἀνάστασις.
[140]	ἔπος εἰπεῖν ὀνείδη φευκτέον, τοῦτο	δὲ	πάντων μάλιστ' ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι.
[70]	δωρειαὶ βέβαιοι μένουσιν αὐτῷ, τῆς	δὲ	παρ' ὑμῶν μόνης τοῦτ' ἀφαιρήσεται;
[30]	δήπου ὁ Λεύκων ξένος, τῇ	δὲ	παρ' ὑμῶν ποιήσει πολίτης· κατ'
[20]	πολλοὶ καὶ οὐκ ἐπιλείψουσιν, εὖ	δὲ	ποιεῖν ἡμᾶς οὐδεὶς ἐθελήσει, τοὺς
[100]	τις ἀκούῃ παίδων αὐτός· σὺ	δὲ	ποιεῖς, οὐ λέγεις κακῶς τοὺς
[160]	κατὰ τὸν παρεισενηνεγμένον νόμον· ἡ	δὲ	πόλις πιστή, δικαία, πρὸς ἅπαντας
[160]	οὐδ' ἡντινοῦν αὐτοὶ δώσουσιν, ἡ	δὲ	πόλις τἀναντί' ὧν εἶπον ἀρτίως,
[60]	εὐεργέτας ἀφαιρεῖται τὴν ἀτέλειαν, τῶν	δὲ	πολιτῶν μηδέν' ἄξιον δοκοίην ἔχειν
[60]	φιλοτιμία πρὸς ὑμᾶς αὐτούς, ὑμῖν	δὲ	πρὸς πάντας τοὺς Ἕλληνας· ὅτου
[90]	ἐὰν λέγῃ, δεῖξαι δυνήσεσθαι· ἃ	δὲ	πρὸς τοῖς θεσμοθέταις ἔλεγεν, ταῦτ'
[40]	τοῖς θεοῖς, κἀγὼ συνεύχομαι, λογιζέσθω	δὲ	πρῶτον μὲν ὅτι περὶ νόμου
[40]	ὄντα τῷ δήμῳ κεκτημένον, τῷ	δὲ	ῥήματι καὶ τῇ τιμῇ τὴν
[100]	μήτε τιμῶντες μήτε θαυμάζοντες, τοὺς	δὲ	συγγενεῖς ἴστε γὰρ ὃν τρόπον
[110]	φέρῃ, δυσχερεῖς ἀνάγκη φαίνεσθαι. (Ὡς	δὲ	τἀληθές τ' ἔχει καὶ δίκαιόν
[30]	μυρίους δίδωσι μεδίμνους ἡμῖν, παρὰ	δὲ	τὰς δέκα ὡσπερανεὶ τρισχιλίους. (Τοσούτου
[20]	χάρις τοῖς θεωμένοις ἡμῶν, παρὰ	δὲ	τὰς τῶν εἰς τὸν πόλεμον
[20]	τινες πλουτήσους ἀτελείας ἐπειλημμένοι. Ἔστι	δὲ	ταῦτ' ἀμφότερ' οὐχὶ δίκαιον λέγειν.
[160]	μὴ τοῦτο ποιήσετε. ~Παρὰ πάντα	δὲ	ταῦτ' ἐκεῖν' ἔτ' ἀκούσατέ μου.
[130]	δοκοῦντα καὶ ὄντ' αἰσχρά, μάλιστα	δὲ	ταῦτ' ἐφ' οἷς τοῖς ἄλλοις
[140]	ἴσχυε τῶν Λεωδάμαντος λόγων, ἐπειδὴ	δὲ	ταῦτά θ' ὑπάρχει καὶ τὰ
[100]	τόνδε κριθήτω τὸν νόμον. Εἰ	δὲ	ταῦτα λόγους καὶ φλυαρίας εἶναι
[140]	φιλοκινδυνότατος πάντων ἀνθρώπων εἶ· εἰ	δὲ	τεκμήριον ποιεῖ τοῦ τὰ δίκαι'
[60]	μηδὲν ὑφ' ὑμῶν ἀδικῶνται, ἐπειδὰν	δὲ	τελευτήσωσιν, ἐκεῖναι τοῦ τῆς πόλεως
[70]	τοσούτων ὅσων ἀκηκόατ' ἀξιοῦν, ἐπειδὴ	δὲ	τετελεύτηκεν, μηδεμίαν ποιησαμένους τούτων μνείαν
[160]	Λεπτίνης πρὸς ἡμᾶς ἀγωνίζεται, ἐν	δὲ	τῇ τῶν καθημένων ὑμῶν ἑνὸς
[0]	ὑμᾶς εἶναι τῆς δωρειᾶς, ἐξαπατηθέντας	δέ	τι καὶ φαύλῳ τινὶ δοῦναι,
[10]	ἂν βούλωνται παραχρῆμ' ἐποίησαν· τῇ	δὲ	τιμῇ καὶ τῇ βεβαιότητι τὰς
[100]	τῶν μὲν τοιούτων ἀφεστᾶσιν, ἄλλαι	δέ	τινες παρ' ἐκείνοις εἰσὶ τιμαί,
[20]	ὁτιοῦν ὑπάρχει τῇ πόλει, ἰδίᾳ	δέ	τινες πλουτήσους ἀτελείας ἐπειλημμένοι. Ἔστι
[10]	ἀκοῦσαι λόγον τιν' ἔχον· εἰ	δέ	τις αὔτ' ἀκριβῶς ἐξετάσειε, ψεῦδος
[160]	ὑμῶν τὰ δίκαι' ἕξουσιν, εἰ	δέ	τις ἔστ' ἀνάξιος, ὡς ἔστω,
[20]	τὸ τῆς πίστεως ὑπάρχον. Εἰ	δέ	τις οἴεται δεῖν, ὅτι χρήματ'
[150]	καὶ τὸ λοιπὸν ἐῶ· τοιούτοις	δέ	τισιν προσέοιχ' ὁ γράφων χρῆσθαι.
[120]	ἱερῶν ἀτελής τις ἀφεθήσεται. Ἐγὼ	δὲ	τὸ μέν τινας, οἷς ὁ
[20]	πρὸς μὲν ταῦτ' οὐδέν, ἄλλα	δὲ	τοιαδί, ὡς ἄρα δεινόν, εἰ
[40]	ἀεὶ παρ' ὑμῖν αὐτοῦ, κατὰ	δὲ	τὸν νόμον τοῦτον, ἐάν τις
[10]	τί καὶ καλὸν πρᾶξαι. Τὸ	δὲ	τοῦ θέντος τὸν νόμον, τὰ
[0]	εὖ ποιεῖν προκαλεῖσθ' ὑμᾶς, ἐκ	δὲ	τοῦ μηδενὶ μηδέν, μηδ' ἂν
[10]	φλαῦρον οὐδὲν οὐδὲ σύνοιδα, ἐκ	δὲ	τοῦ νόμου σκοπῶν εὑρίσκω πολὺ
[10]	εἰς πένητας ἀνθρώπους ἔρχονται, ἐκ	δὲ	τοῦ νόμου τούτου λῃτουργήσουσιν οἱ
[90]	νόμον οὗ τέθεικεν αὐτός, ὑπὲρ	δὲ	τοῦ πῶς τεθήσεται ποιεῖται τὸν
[10]	τούτου λῃτουργήσουσιν οἱ πλουσιώτατοι. Ἔστι	δὲ	τοῦθ' οὑτωσὶ μὲν ἀκοῦσαι λόγον
[100]	ποιεῖν ἀλλή λους εὖ, (σὺ	δὲ	τοὐναντίον εἰσενήνοχας μὴ ἐξεῖναι τῷ
[80]	ἅπαντ' ἂν ἀπωλώλει χρόνον. ~Ἐπειδὴ	δὲ	τοὐναντίον ἑπτακαίδεκα μὲν πόλεις εἷλεν,
[0]	τινὰ δόξαν ἔχοιεν ἄν, οἱ	δὲ	τοὺς ἀγαθόν τι ποιοῦντας ἑαυτοὺς
[50]	χρησαμένων ἔργον ἀνθρώπων ἐστί· τὸ	δὲ	τοὺς ἔχοντας ἀφαιρεῖσθαι φθονούντων, τοῦτο
[60]	Ἀλλ' αἰσχρὸν ἂν εἴη. (Μάθοιτε	δὲ	τοῦτο μάλιστ' ἄν, ἐκείνως εἰ
[20]	καθ' οὓς προσήκει κολάζειν. Ὅτε	δὲ	τοῦτο μὴ ποιοῦσιν, οὐδὲ τὸν
[10]	κελευόντων, τοὺς ἐξ ἄστεως, τῶν	δὲ	τοῦτο πρῶτον ὑπάρξαι τῆς ὁμονοίας
[60]	τοὺς Ἀθηναίων συμ῎ μάχους. Ἔστιν	δὲ	τοῦτο τὸ γράμμ' ὦ ἄνδρες
[130]	δ' ἴσως ἄλλος τις. (Εἰ	δὲ	τοῦτο φεύξονται καὶ μὴ θελήσουσι
[70]	πρεσβύτατοι μάρτυρές εἰσί μοι. Πρὸς	δὲ	τούτοις ἄλλας τριήρεις πλεῖν ἢ
[140]	τὰς τιμὰς διὰ ταῦτα. Πρὸς	δὲ	τούτοις τοιούτοις οὖσιν οὐδεὶς πώποτε
[150]	σπουδαστέον ὡς κάλλιστ' ἔχειν, μάλιστα	δὲ	τούτους δι' ὧν ἢ μικρὰν
[0]	πάντας ἀπείρξετε τοῦ φιλοτιμεῖσθαι. (Πρὸς	δὲ	τούτῳ καὶ δι' ἐκεῖνο, ὅτι
[140]	ἄλλο τοιοῦτ' οὐδὲν εἶναι. Χωρὶς	δὲ	τούτων ἀτοπώτατον ἂν πάντων συμβαίη,
[20]	περιουσίαις ταῦτα τἀναλώματ' οὐδέν. Χωρὶς	δὲ	τούτων νυνὶ τῇ πόλει, δυοῖν
[0]	βλάβος εἴ τις ψεύδεται, ἐν	δὲ	τῷ κοινῷ μὴ χρῆσθαι τῷ
[140]	μὲν οὐδὲ λέγειν καλόν. (ρηνται	δὲ	τῷ νόμῳ σύνδικοι καὶ μάλισθ'
[0]	ἔχοντας ἀφείλετο τὴν ἀτέλειαν, ἐν	δὲ	τῷ προσγράψαι Μηδὲ τὸ λοιπὸν
[20]	πάντας περιλαμβάνειν τοὺς ἄλλους, ἐν	δὲ	τῷ Τῶν ξένων μὴ διορίζειν
[100]	κοινῶν κυρίους ὁμονοεῖν ποιεῖ, τὴν	δὲ	τῶν δήμων ἐλευθερίαν ἡ τῶν
[70]	δεούσας ἔλαβ' αἰχμαλώτους τριήρεις, εἷλε	δὲ	τῶν νήσων τούτων τὰς πολλὰς
[90]	καινοὺς δ' οὐκ ἐτίθεσαν· ἐπειδὴ	δὲ	τῶν πολιτευομένων τινὲς δυνηθέντες, ὡς
[100]	τοὺς μὲν εὐεργέτας τιμῶντες, παρὰ	δὲ	τῶν πολιτῶν λόγῳ μετὰ τῶν
[80]	τῶν καινῶν ἐγκλημάτων πεποίηνται, ὑμεῖς	δέ,	ὑπὲρ ὧν ἐπ' ἐκείνους ἐλθὼν
[140]	περὶ ὧν αὐτὸς ἥμαρτεν. Εἰ	δὲ	φανήσεται σπουδάζων καὶ διατεινόμενος κύριον
[120]	ἔδοτ' εὐεργεσιῶν ἀξιοῦντες ἔχειν, οἱ	δὲ	φενακίζειν τὸν ὡς καταλείπεται λέγοντά
[10]	ἀλλὰ καὶ οἱ πρόγονοι. Τεκμήριον	δέ·	χρήματα μὲν γὰρ πλεῖστά ποτε
[80]	καὶ τοὺς ἐκείνων φίλους, ἐπειδὰν	δὲ	χρόνος διέλθῃ βραχύς, καὶ ὅσ'
[110]	πλέθρα γῆς πεφυτευμένης ἔδοσαν, ἑκατὸν	δὲ	ψιλῆς, ἔτι δ' ἀργυρίου μνᾶς
[120]	ἀτέλεια τῶν γ' ἱερῶν ἐστιν	δεδομένη.	Ἵνα δ' εἰδῆθ' ὅτι ταῦτα
[140]	τοῦ δήμου προφάσει διὰ σοῦ	δεδόσθω,	ὧν δ' αὐτὸς ὁ δῆμος
[140]	ἡγεῖσθαι δεινόν, ἐπειδὴ δ' ἑτέροις	δέδοται,	τηνικαῦτ' ἀγανα κτεῖν καὶ πείθειν
[30]	τούτων πάντων ὧν ἔχετ' ἢ	δεδώκατε	συνθήκας, αἷς ὁ μὲν Λεύκων
[80]	διέλθῃ βραχύς, καὶ ὅσ' αὐτοῖς	δεδώκατε,	ταῦτ' ἀφαιρεῖσθαι. ΨΗΦΙΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΧΑΒP
[130]	ὅτῳ μὴ ψήφισμ' ἢ νόμος	δέδωκε	τὴν ἀτέλειαν. (Πρόξενοι μέντοι πολλοὶ
[130]	ὁ δῆμος. Τούτοις δ' οὐ	δέδωκεν,	οὐδ' ἕξουσιν οὗτοι δεικνύναι, λόγῳ
[30]	τοῖς παισὶ τὴν ἀτέλειαν ἅπασι	δέδωκεν	ὑμῖν. (Τοῦτο δ' ἡλίκον ἐστὶ
[30]	αὐτοῦ τοῖς ἄγουσιν Ἀθήναζε ἀτέλειαν	δεδωκέναι,	καὶ κηρύττειν πρώτους γεμίζεσθαι τοὺς
[50]	Ὅταν μὲν οὖν εὖ πάσχειν	δέῃ,	τὸν βουλόμενον εὖ ποιεῖν ἡμᾶς
[40]	ὑμῶν ἐκεῖνο πέπεισται, πολὺ τοῦ	δεηθῆναί	τινος τοιούτου νῦν ἀπέχειν τὴν
[40]	τὴν ψῆφον ᾧ μὴ λυθέντι	δεήσει	χρῆσθαι, δεύτερον δ' ὅτι βλάπτουσιν
[100]	τῶν δείνων, πολλοῦ γε καὶ	δεῖ,	ἀλλ' ἃ τῇ παρ' ἐκείνοις
[110]	οὕτω ταῦτ' ἔχοντα, οὐδ' ὀλίγου	δεῖ·	ἀλλ' ἐπειδάν τις οἶμαι κακουργῶν
[80]	ψηφισθέν. Ὅρα δὴ καὶ σκόπει·	δεῖ	γὰρ αὔτ' ἐνταῦθ' εἶναί που.
[140]	ἐνῆν. Καὶ οὐ τοῦτ' ἐπιτιμῶ·	δεῖ	γὰρ ἐφ' ὑμῖν εἶναι διδόναι
[110]	καὶ χρημάτων, νῦν δ' εὐπορήσει·	δεῖ	γὰρ οὕτω λέγειν καὶ μὴ
[90]	νόμοι, καθ' οὓς τὰ ψηφίσματα	δεῖ	γράφεσθαι, τῶν ψηφισμάτων αὐτῶν ὑμῖν
[140]	τά τ' ὀφειλόμεν' ὡς ἀποδοῦναι	δεῖ	γράφων, καὶ ἅ τις παρὰ
[20]	πολλὰ μηδὲν ὑμᾶς ἀδικῶν, οὐχὶ	δεῖ	δήπου τούτῳ βασκαίνειν· εἰ δ'
[50]	ἀφαιρεῖσθαι φθονούντων, τοῦτο δ' οὐ	δεῖ	δοκεῖν ὑμᾶς πεπονθέναι. (Καὶ μὴν
[130]	δεῖξαι μὲν γὰρ οὐκ ἔχουσιν,	δεῖ	κεκολασμένους αὐτοὺς παρ' αὐτὰ τἀδικήματα
[110]	δῆμος εὐδαίμων, ταῦθ' ὡς ἀνελεῖν	δεῖ	λεγόντων τινῶν ἐθέλειν ἀκούειν. (Ἔστι
[160]	μεγάλων πραγμάτων αἴτιοι γίγνονται. Διὸ	δεῖ	μετριάζειν ἐν ταῖς εὐπραξίαις καὶ
[130]	(Ἔτι τοίνυν ὑμᾶς κἀκεῖν' εὐλαβεῖσθαι	δεῖ,	ὅπως μηδὲν ὧν ἰδίᾳ φυλάξαισθ'
[0]	(Ἔτι τοίνυν ὑμᾶς κἀκεῖν' ἐνθυμεῖσθαι	δεῖ,	ὅτι ἐκ τῶν νῦν ὑπαρχόντων
[110]	τούτων ἄξιον μεῖναι. (Εἰ δὲ	δεῖ	παρὰ πάντα ταῦτ' εἰπεῖν ὃ
[150]	ἐστιν, αὐτοὺς τοῖς ὑπάρχουσι νόμοις	δεῖ	πειθομένους φαίνεσθαι· εἰ δὲ μή,
[160]	θεοί. Οὐκ οἶδ' ὅ τι	δεῖ	πλείω λέγειν· οἶμαι γὰρ ὑμᾶς
[130]	Καὶ μὴν πάντα μὲν εὐλαβεῖσθαι	δεῖ	ποιεῖν τὰ δοκοῦντα καὶ ὄντ'
[20]	κοινὰ τῇ πόλει, ἐκεῖν' ὑμᾶς	δεῖ	σκοπεῖν, ὅτι οὐδὲν ἔσεσθ' εὐπορώτεροι,
[50]	ὅτι τὴν ἀξίαν, ὅταν διδῶμεν,	δεῖ	σκοπεῖν, οὐ μετὰ ταῦθ' ὕστερον
[40]	Ἀθηναῖοι, μὴ Λεύκων ἀδικηθῇ μόνον	δεῖ	σκοπεῖν, ᾧ φιλοτιμίας ἕνεχ' ἡ
[140]	τῆς πόλεως ἀξιώματος, πότερον αὐτὸ	δεῖ	σῶν εἶναι καὶ ὅμοιον τῷ
[30]	δέκα ὡσπερανεὶ τρισχιλίους. (Τοσούτου τοίνυν	δεῖ	ταύτην ἀποστερῆσαι τὴν δωρειὰν τὴν
[20]	Πᾶσ' ἀνάγκη. Καὶ μὴν ὅτι	δεῖ	τὴν εὐπορίαν εἰς ταῦθ' ὑπάρχειν
[20]	λῃτουργῶσιν· φανήσεται γὰρ οὐδὲ πολλοῦ	δεῖ	τῆς γενησομένης ἄξιον αἰσχύνης. (Ὅρα
[120]	καὶ χρῆναι διδόναι τὰς τιμάς.	Δεῖ	τοίνυν μεμερίσθαι καὶ τὰ τῶν
[150]	ἀδικεῖν. Εἰ γὰρ ἀπεχθάνεσθαί τισι	δεῖ,	τοῖς ἀδικοῦσι τὸν δῆμον, οὐ
[100]	ποτε παύσαιντο, εἰ ἄρ' εὔξασθαι	δεῖ,	τοὺς μὲν ἑαυτοὺς ἀγαθόν τι
[130]	οὐ δέδωκεν, οὐδ' ἕξουσιν οὗτοι	δεικνύναι,	λόγῳ δ' ἂν ἀναισχυντῶσιν, οὐχὶ
[100]	δῆμον τῶν φιλοτιμησομένων, προλέγων καὶ	δεικνὺς	ὅτι τοῖς ἀγαθόν τι ποιοῦσιν
[100]	τῷ δεῖνι μεμφόμενος καὶ τὸν	δεῖν'	ἀνάξιον εἶναι φάσκων, ὧν οὐδὲν
[90]	νόμου γεγράμμεθα, εἶθ' ἅ φαμεν	δεῖν	ἀντὶ τούτων τεθῆναι. Λέγε. ΝΟΜΟΣ.
[70]	δικαίως ὧν εὐεργέτηντο χάριν ᾤοντο	δεῖν	ἀποδιδόναι. Οὔκουν αἰσχρόν, ὦ ἄνδρες
[80]	(Εἶθ' ὑπὲρ ὧν ἐκεῖνος ᾤετο	δεῖν	ἀποθνῄσκειν ἢ νικᾶν, ταῦθ' ἡμεῖς
[80]	οὐδεὶς ἂν ἀντείποι μὴ οὐ	δεῖν	ἔχειν, ἕξουσιν τὰ δοθέντα. (Καὶ
[100]	ἀπήγγελλέ μοι περὶ τοῦ μηδενὶ	δεῖν	μηδὲν διδόναι, μηδ' ἂν ὁτιοῦν
[90]	τὸν κρείττω. ~Οὐ γὰρ ᾤετο	δεῖν	ὁ Σόλων, ὁ τοῦτον τὸν
[50]	μηδ' οἴεσθε νόμον τοιοῦτον θέσθαι	δεῖν,	ὃς καλῶς τε πράττουσαν τὴν
[20]	ὑπάρχον. Εἰ δέ τις οἴεται	δεῖν,	ὅτι χρήματ' οὐκ ἔχομεν, μηδὲ
[150]	ἀγαθόν τι ποιοῦσιν ἔγωγε νομίζω	δεῖν.	(Πρὸς τοίνυν Δεινίαν· οὗτος ἴσως
[110]	λαμβάνοντες. ~Ὅλως δ' οἶμαι τότε	δεῖν	τοὺς ἑτέρων ἐπαινεῖν τρόπους καὶ
[160]	Ὑπὲρ οὖν τούτων ἁπάντων οἶμαι	δεῖν	ὑμᾶς σπουδάζειν καὶ προσέχειν τὸν
[130]	(Ὃ τοίνυν μάλιστα πάντων οἶμαι	δεῖν	ὑμᾶς, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, φυλάξασθαι,
[80]	τοῖς πονήσασιν εἴργασται, πῶς οὐ	δεινὰ	πάσχουσιν; (Ἵνα τοίνυν εἰδῆτ' ὦ
[100]	τοὺς τετελευτηκότας τῶν εὐεργετῶν, τῷ	δεῖνι	μεμφόμενος καὶ τὸν δεῖν' ἀνάξιον
[150]	ἔγωγε νομίζω δεῖν. (Πρὸς τοίνυν	Δεινίαν·	οὗτος ἴσως ἐρεῖ τριηραρχίας αὑτοῦ
[150]	δ' εἰ πολλοῦ τῇ πόλει	Δεινίας	ἄξιον αὑτὸν παρέσχηκεν, ὡς ἔμοιγε
[140]	καὶ Κηφισόδοτος ἐκ Κεραμέων καὶ	Δεινίας	Ἑρχιεύς. Ἃ δὴ πρὸς τούτους
[140]	νόμῳ σύνδικοι καὶ μάλισθ' οἱ	δεινοὶ	λέγειν ἄνδρες, Λεωδάμας Ἀχαρνεὺς καὶ
[20]	ἄλλα δὲ τοιαδί, ὡς ἄρα	δεινόν,	εἰ ἐν κοινῷ μὲν μηδ'
[60]	ἀντιλέγοιεν αὐτοῖς ταῦτα λέγοντες, (ὡς	δεινὸν	εἴ τινες μόνοι τῶν ἄλλων
[110]	μὴ δόντες ἃ μὴ δόκει	δεινόν	εἰσιν οὐδὲν εἰργασμένοι, ἀλλ' οἱ
[140]	ἔμελλεν ὑπάρχειν λαβόντι, μηδὲν ἡγεῖσθαι	δεινόν,	ἐπειδὴ δ' ἑτέροις δέδοται, τηνικαῦτ'
[120]	τιν' ἢ μείζον' ἢ ἐλάττονα,	δεινόν	ἐστιν, ἀλλ' εἰ τὰς τιμάς,
[40]	αὐτὸ δὴ τοῦτο καὶ τὸ	δεινόν	ἐστιν. Εἰ γὰρ οἱ μὲν
[120]	ἄρα ταῦτα λέγωσι, τοῦτ' εἶναι	δεινὸν	νομίζω. (Εἰ γὰρ ἃ κατὰ
[20]	ὑπαρχόντων ἑκάστῳ γιγνομένης, οὐδὲν ἔπασχε	δεινὸν	οὐδείς, οὐδ' εἰ πάνυ μικρὰ
[120]	αἱ χορηγίαι καὶ αἱ γυμνασιαρχίαι·	δεινὸν	οὖν, εἰ τῶν ἱερῶν ἀτελής
[150]	ὁ Δράκων φοβερὸν κατασκευάζων καὶ	δεινὸν	τό τιν' αὐτόχειρ' ἄλλον ἄλλου
[10]	ὡμολογημένων μηδέν. Πῶς οὖν οὐ	δεινόν,	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, εἰ τότε
[150]	Πῶς οὖν οὐ σχέτλιον καὶ	δεινόν,	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, εἰ χαλεπώτερον
[150]	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τῶν λεγόντων	δεινὸς	εἰπεῖν. Πολὺ τοίνυν κάλλιον τῇ
[150]	δήπου τοῦθ' ὅτι τῶν τὰ	δεινόταθ'	ἡμᾶς ἀδικούντων ἓν ἑκάστῳ τίμημ'
[40]	παρασχόντων· πάντας γὰρ αὐτοὺς ἡγοῦμαι	δεινότατ'	ἂν παθεῖν, εἴ τι τῶν
[130]	γὰρ οὐχὶ καὶ κατὰ τοῦτο	δεινότατ'	ἂν πεπονθὼς ὁ Χαβρίας φανείη,
[150]	εὖ ποιήσαντ' ἀπαιτεῖν ἢ τὰ	δεινότατ'	ἐργαζόμενον ληφθῆναι; (Αἰσχρός, ὦ ἄνδρες
[120]	πῶς οὐκ ἀσεβέστατον ἔργον καὶ	δεινότατον	πράξουσιν; Χρὴ γάρ, ὡς γοῦν
[30]	ἑστώσας ἀκύρους πεποιηκότες, ὃ πολὺ	δεινότερον	τοῦ καθελεῖν· αὗται γὰρ οὑτωσὶ
[150]	εἰπεῖν. Πολὺ τοίνυν κάλλιον τῇ	δεινότητι	ταύτῃ χρῆσθαι ἐπὶ τὸ τοὺς
[100]	ἐπαινεῖν νόμιμα οὐδὲ τὰ τῶν	δείνων,	πολλοῦ γε καὶ δεῖ, ἀλλ'
[110]	τοῖς ὑμετέροις ἐπιτιμῶντας, ὅταν ᾖ	δεῖξαι	βέλτιον ἐκείνους πράττοντας ὑμῶν. Ὅτε
[110]	ἅπαντι τῷ χρόνῳ τοῦτ' ἔχοι	δεῖξαι	γεγονός, τίνος εἵνεκ' ἐφ' ἡμῶν
[10]	τοιοῦτον νόμον, καὶ τοῦτο πειράσομαι	δεῖξαι	διὰ βραχέων, ἕν τι τῶν
[120]	κατὰ μηδέν' ἄλλον ἔχουσι τρόπον	δεῖξαι	δίκαιον ὑμᾶς ἀφελέσθαι, ταῦτ' ἐπὶ
[90]	οἴομαι Λεπτίνην οὔτ' ἐὰν λέγῃ,	δεῖξαι	δυνήσεσθαι· ἃ δὲ πρὸς τοῖς
[110]	Εἰ μὲν γάρ τις ἔχει	δεῖξαι	κἀκείνους ὧν ἔδοσάν τῴ τι,
[130]	Εἰ δ' οὗτοι τοῦτο φήσουσι	δεῖξαι	μὲν γὰρ οὐκ ἔχουσιν, δεῖ
[130]	ἐν οἷς ἀτελεῖς εἰσιν οὗτοι	δεῖξαι.	Οὐ γάρ ἐστ' οὐδεὶς ἀτελὴς
[60]	πολιτῶν μηδέν' ἄξιον δοκοίην ἔχειν	δεῖξαι	τῶν εὑρημένων ταύτην τὴν τιμήν.
[50]	ἀφαιρεθήσονται· ἓν δ' ἢ δύο	δείξας	ἔτι ψηφίσματ' ἀπαλλάττομαι τοῦ περὶ
[110]	ἐκείνους εἶναι σπουδαίους μὴ τετυχηκότας	δείξει	μηδενός, τῆς πόλεως ὡς ἀχαρίστου
[20]	λῃτουργίας εἰσποιεῖ πολλούς. Ἀλλ' ἐὰν	δείξῃ	πέντε, ἐγὼ ληρεῖν ὁμολογῶ. Θήσω
[20]	φήσουσιν, εἰς δέον ὑμῖν γιγνομένας	δείξω.	Ἴστε γὰρ δήπου τοῦθ' ὅτι
[90]	τὸν νόμον αὐτὸν ὅν φημι	δείξω,	λαβέ μοι τὸν νόμον καθ'
[30]	ὧν μάλισθ' ἡμῶν ἡ πόλις	δεῖται.	(Ἴστε γὰρ δήπου τοῦθ' ὅτι
[80]	ναῦς ἔλαβεν, τρισχιλίους δ' αἰχμαλώτους,	δέκα	δὲ καὶ ἑκατὸν τάλαντ' ἀπέφηνεν,
[20]	οὑτωσί. Εἰσὶ τῶν ξένων ἀτελεῖς	δέκα	θήσω· καὶ μὰ τοὺς θεούς,
[70]	δεῦρ' ἤγαγεν, καὶ πλεῖν ἢ	δέκα	καὶ ἑκατὸν τάλαντ' ἀπέφην' ἀπὸ
[70]	πόλιν εἰ ἀπώλεσεν ἢ ναῦς	δέκα	μόνας, περὶ προδοσίας ἂν αὐτὸν
[30]	μεδίμνους ἡμῖν, παρὰ δὲ τὰς	δέκα	ὡσπερανεὶ τρισχιλίους. (Τοσούτου τοίνυν δεῖ
[60]	ἐποίησαν τοῦ Ἑλλησπόντου, ὥστε τὴν	δεκάτην	ἀποδόσθαι καὶ χρημάτων εὐπορήσαντας Λακεδαιμο
[50]	τῶν τότε στρατευσαμένων, εἴ τι	δέοι,	πάσχειν ἢ χωρὶς ὑμῶν ἀκινδύνως
[40]	ἐποίησεν ὑμᾶς εὖ πράττων, εἰς	δέον	δὲ νῦν γέγον' αὐτῷ τὸ
[20]	τινὰς εὐπορήσειν οὗτοι φήσουσιν, εἰς	δέον	ὑμῖν γιγνομένας δείξω. Ἴστε γὰρ
[70]	Λακεδαιμονίους ναυμαχίᾳ καὶ πεντήκοντα μιᾶς	δεούσας	ἔλαβ' αἰχμαλώτους τριήρεις, εἷλε δὲ
[110]	ἐκεῖνοι μεγάλοι τῆς ὀλιγαρχίας καὶ	δεσποτείας	εἰσί, κἂν ἀποκτεῖναι βούλεσθαι τὸν
[100]	ἐγκριθῇ παρασχὼν αὑτὸν οἷον χρή,	δεσπότης	ἐστὶ τῶν πολλῶν. Ἐκεῖ μὲν
[10]	ἑκόντων θαυμάζεσθαι τοῦ παρὰ τοῦ	δεσπότου	λαμβάνειν ὁτιοῦν κρεῖττον εἶναι δοκεῖ.
[30]	τριακοστήν. Αἱ τοίνυν παρ' ἐκείνου	δεῦρ'	ἀφικνούμεναι σίτου μυριάδες περὶ τετταράκοντ'
[60]	τῶν νήσων, καὶ μετὰ ταῦτα	δεῦρ'	ἐλθὼν ἀνέστησε τὰ τείχη, καὶ
[70]	πρότερον, τρισχίλια δ' αἰχμάλωτα σώματα	δεῦρ'	ἤγαγεν, καὶ πλεῖν ἢ δέκα
[40]	ᾧ μὴ λυθέντι δεήσει χρῆσθαι,	δεύτερον	δ' ὅτι βλάπτουσιν οἱ πονηροὶ
[40]	κεκρατηκότας καὶ παρ' οἷς ἦν,	δεύτερον	δέ, ἑτέραν χρείαν ἰδών, εἰ
[50]	βουλευσαμένων μετὰ τὴν μάχην μὴ	δέχεσθαι	τῷ τείχει τοὺς στρατιώτας, ἀλλὰ
[50]	λόγον τοσοῦτον. Πολλοῦ γε καὶ	δέω.	Ἀλλὰ πάντας μὲν οὐδ' ἂν
[70]	καὶ ὅτι πᾶσαν ἐπελθὼν ὀλίγου	δέω	λέγειν χώραν οὐδαμοῦ τὸ τῆς
[80]	εἰσίν, ὦ ἄνδρες δικασταί. Σκοπεῖτε	δὴ	καὶ λογίσασθ' ἐν ὑμῖν αὐτοῖς,
[80]	τῷ Χαβρίᾳ ψήφισμα ψηφισθέν. Ὅρα	δὴ	καὶ σκόπει· δεῖ γὰρ αὔτ'
[20]	καὶ βεβαίοις δοκεῖν διαμεῖναι. (Φέρε	δὴ	καὶ τὰς εὐπορίας, ἃς ἀναπαυομένους
[80]	λοιπὸν χρόνον εἴτε μή; (Λαβὲ	δὴ	καὶ τὸ τῷ Χαβρίᾳ ψήφισμα
[60]	δωρειὰς ταῦτα λεγόντων ἀκούσεσθε; (Φέρε	δὴ	κἀκεῖν' ἐξετάσωμεν. Οἱ προδόντες τὴν
[0]	τοῖς ὁμοίοις ἀμειβόμενοι, κακίας. Ὅσῳ	δὴ	κρεῖττον εὐήθη δοκεῖν ἢ πονηρὸν
[60]	τούτων ἔλαβον παρ' ὑμῶν, καὶ	δὴ	λελυμένας. (Πολὺ γὰρ μᾶλλον ἥρμοττεν
[150]	ποιήσαντες ἐτιμήθησαν φθονεῖν. (Ὃ δὲ	δὴ	μέγιστον ἁπάντων καὶ κοινὸν ὑπάρχει
[130]	εἶναι καὶ ἀτέλειαν εὑρῆσθαι. Μὴ	δὴ	παραγόντων ὑμᾶς, μηδ' ὅτι δοῦλος
[30]	λέγουσιν ἑστήξουσιν. (Φέρ' ἐὰν δὲ	δὴ	πέμψας ὡς ἡμᾶς ὁ Λεύκων
[20]	εἰ δὲ βούλεσθε, τριάκοντα. Πόσοι	δή	ποτ' εἰσὶν οἱ κατ' ἐνιαυτὸν
[160]	ἄπιστον ποιοῦσι λόγον δώσετε. Οὐ	δή	πού γ' ὦ Ζεῦ καὶ
[40]	τάλαντον ἔδωκεν αὐτὸς ἐπαγγειλάμενος. (Σκέψασθε	δὴ	πρὸς Διὸς καὶ θεῶν, ἄνδρες
[30]	τὴν δ' ἐφ' Ἱερῷ. Σκοπεῖτε	δὴ	πρὸς ὅσης κακίας ὑπερβολὴν ὑμᾶς
[140]	Κεραμέων καὶ Δεινίας Ἑρχιεύς. Ἃ	δὴ	πρὸς τούτους ὑπολαμβάνοιτ' ἂν εἰκότως,
[150]	πλεῖν ἢ ἅπαξ συνδικῆσαι. (Τοὺς	δὴ	συνεροῦντας νόμῳ καὶ διδάξοντας ὑμᾶς
[20]	ἠδικημένους ἴδῃ. (Εἶεν. Εἰ δὲ	δὴ	τὰ μάλιστ' ἐπέλειπον οἱ χορηγεῖν
[120]	εἶναι κελευόντων πλὴν ἱερῶν. Λέγε	δὴ	τὴν ἀρχὴν τοῦ νόμου τοῦ
[20]	ἐκ τριηραρχίας ὑπάρξειν ἀτελῆ. Σκεψώμεθα	δὴ	τί τοῦτο τῇ πόλει, ἐὰν
[10]	ἀφ' Ἁρμοδίου καὶ Ἀριστογείτονος. (Σκεψώμεθα	δὴ	τίνας ἡμῖν εἰσποιεῖ χορηγοὺς εἰς
[80]	ἐτιμήθη παρ' ὑμῖν μόνος. (Εἰ	δὴ	τόθ' ὅθ' εὑρίσκετο τὴν δωρειάν,
[40]	τοῦτο τὴν αἰσχύνην, ἀλλ' αὐτὸ	δὴ	τοῦτο καὶ τὸ δεινόν ἐστιν.
[130]	καὶ τοιούτους τινὰς ἐξειλεγμένοι. Ὑπὲρ	δὴ	τούτων ὡδὶ ποιήσαθ' ὅταν ταῦτα
[80]	ὅταν τὰ μὲν τρόπαι' ἑστήκῃ	δῆλα	πᾶσιν ἀνθρώποις, ἃ ὑπὲρ ὑμῶν
[130]	λῃτουργιῶν, ὡς ἥ τε στήλη	δηλοῖ	καὶ σὺ προσδιώρισας ἐν τῷ
[40]	ἁνήρ, ὡς τὸ ψήφισμα τοῦτο	δηλοῖ	τὸ τότ' αὐτῷ γραφέν, τοῖς
[110]	ἔθος ἦν τοὺς χρηστοὺς τιμᾶν,	δηλοῖ	τὸ ψήφισμα τουτί· εἰ δὲ
[60]	πρὸς τοὺς ταῦτα λέγοντας; Ἢ	δῆλον	ὅτι φωνὴν οὐκ ἂν ἀνάσχοισθ'
[140]	γὰρ ἂν καὶ τοῦτο, αὐτίκα	δηλώσει·	συγχωρήσεται γὰρ ὑμῖν λῦσαι περὶ
[150]	τις ἀμύνων τι πάθῃ τῇ	δημοκρατίᾳ,	τὰς αὐτὰς δώσειν δωρειὰς ἅσπερ
[160]	γ' ἴσως Συρακόσιοι, τὸ πάλαι	δημοκρατούμενοι	καὶ φόρους Καρχηδονίους πραττόμενοι καὶ
[0]	ἀναξίους ἐνόμιζεν, οὕτω καὶ τὸν	δῆμον	ἀνάξιον ἡγεῖτο κύριον εἶναι τοῦ
[0]	διὰ τὸ ῥᾳδίως ἐξαπατᾶσθαι τὸν	δῆμον,	διὰ τοῦθ' οὕτως ἔθηκε τὸν
[10]	διαλῦσαι τὰ χρήματα, φασὶ τὸν	δῆμον	ἑλέσθαι συνεισενεγκεῖν αὐτὸν καὶ μετασχεῖν
[130]	ἄν τις ὑποσχόμενός τι τὸν	δῆμον	ἐξαπατήσῃ, κρίνειν, κἂν ἁλῷ, θανάτῳ
[100]	ἐάν τις ὑποσχόμενός τι τὸν	δῆμον	ἢ τὴν βουλὴν ἢ δικαστήριον
[30]	νόμος προάγει, ὃς ἀπιστότερον τὸν	δῆμον	καθίστησ' ἑνὸς ἀνδρός. (Μὴ γὰρ
[30]	τοὺς χρηστοὺς ἀφειλόμην, ἀλλὰ τὸν	δῆμον	νομίζων χρηστὸν πάντας ἔχειν ἐῶ,
[150]	τισι δεῖ, τοῖς ἀδικοῦσι τὸν	δῆμον,	οὐ τοῖς ἀγαθόν τι ποιοῦσιν
[100]	συνιέναι; Ὃς ἔρημον ποιεῖς τὸν	δῆμον	τῶν φιλοτιμησομένων, προλέγων καὶ δεικνὺς
[40]	τῶν τριάκοντα μικρὸν σπανίζοντα τὸν	δῆμον	χρημάτων, τάλαντον ἔδωκεν αὐτὸς ἐπαγγειλάμενος.
[120]	οὗ πάντ' ἄπισθ' ὅσ' ὁ	δῆμος	δίδωσιν ἔσται. (Ὃν τοίνυν κακουργότατον
[90]	σαφές, Τὰς δωρειὰς ὅσας ὁ	δῆμος	ἔδωκε κυρίας εἶναι· δίκαιον, ὦ
[90]	εἶναι τὰς δωρειάς, ὅσας ὁ	δῆμος	ἔδωκε, τὸ Μηδέν' εἶναι ἀτελῆ
[120]	τὸ μέν τινας, οἷς ὁ	δῆμος	ἔδωκεν, ἀτελεῖς εἶναι τούτων δίκαιον
[90]	εἶναι ἀτελῆ τούτων οἷς ὁ	δῆμος	ἔδωκεν; Σαφῶς γ' οὑτωσί. Ἀλλ'
[100]	ἃς ἀπεύξαιτ' ἂν ἅπας ὁ	δῆμος	ἐνταυθοῖ γενέσθαι. (Τίνες οὖν εἰσιν
[110]	δ' ὧν ὁ παρ' ἡμῖν	δῆμος	εὐδαίμων, ταῦθ' ὡς ἀνελεῖν δεῖ
[100]	δ' ἡμῖν ταύτης μὲν ὁ	δῆμος	κύριος, καὶ ἀραὶ καὶ νόμοι
[140]	δεδόσθω, ὧν δ' αὐτὸς ὁ	δῆμος	μαρτυρίας ἔστησεν ἐν τοῖς ἱεροῖς
[50]	δ' ἡ πόλις καὶ ὁ	δῆμος,	ὅστις ἂν αὐτὸν εὖ ποιῇ
[130]	μὴ διαρρήδην ἀτέλειαν ἔδωκεν ὁ	δῆμος.	Τούτοις δ' οὐ δέδωκεν, οὐδ'
[40]	περὶ τῶν ὅτ' ἔφευγεν ὁ	δῆμος	χρησίμους αὑτοὺς παρασχόντων· πάντας γὰρ
[0]		~ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΥΣ	ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΤΕΛΕΙΑΣ ΠΡΟΣ ΛΕΠΤΙΝΗΝ.
[0]	γεγράφθαι, ἐφ' οἷς οὐδέν ἐστι	δημοσίᾳ	βλάβος εἴ τις ψεύδεται, ἐν
[150]	ἔστω φησὶ καὶ ἡ οὐσία	δημοσία	ἔστω. Δύο τιμήματα ταῦτα. Εἶναι
[140]	πάντων ἀνθρώπων ἐπὶ τοῖς τελευτήσασι	δημοσίᾳ	καὶ ταῖς ταφαῖς ταῖς δημοσίαις
[130]	ὧν ἰδίᾳ φυλάξαισθ' ἄν, τοῦτο	δημοσίᾳ	ποιοῦντες φανήσεσθε. Ὑμῶν τοίνυν οὐδ'
[130]	ἐπιχειρήσειεν ἄν. Μὴ τοίνυν μηδὲ	δημοσίᾳ	τοῦτο ποιήσητε, ἀλλὰ κελεύετε τούτους
[140]	δημοσίᾳ καὶ ταῖς ταφαῖς ταῖς	δημοσίαις	ποιεῖτε λόγους ἐπιταφίους, ἐν οἷς
[20]	ἀφέλησθε· οὐ γὰρ κοινωνεῖ ταῖς	δημοσίαις	προσόδοις καὶ περιουσίαις ταῦτα τἀναλώματ'
[150]	ἐάν τις ὀφείλων ἄρχῃ τῷ	δημοσίῳ.	Θάνατον λέγει· τοῦτο γάρ ἐστ'
[100]	ἣν ἐπὶ ταῖς παρὰ τοῦ	δήμου	δωρειαῖς πρὸς αὑτοὺς ποιοῦνται, φυλάττει.
[60]	ἡλικίαν ὄντων, μετὰ τὴν τοῦ	δήμου	κάθοδον τὴν ἐκ Πειραιῶς ἀσθενοῦς
[140]	παρασχόντι τοῖς ἐν Πειραιεῖ τοῦ	δήμου,	καὶ καλῶς ἐποίει. Μὴ τοίνυν
[140]	καὶ ἅ τις παρὰ τοῦ	δήμου	κεκόμισται, ταῦτ' ἀφελέσθαι παρ αινῶν.
[120]	ἕκαστος φαίνηται, ταύτην παρὰ τοῦ	δήμου	λαμβάνῃ τὴν δωρειάν. (Ἀλλὰ μὴν
[140]	ἀμάρτυρα, ταῦτ' ἐπὶ τῇ τοῦ	δήμου	προφάσει διὰ σοῦ δεδόσθω, ὧν
[150]	συκοφαντία, μὴ ἐξεῖναι ὑπὸ τοῦ	δήμου	χειροτονηθέντα πλεῖν ἢ ἅπαξ συνδικῆσαι.
[150]	πεποιήκατε τοὺς εὑρομένους, καὶ τῆς	Δημοφάντου	στήλης περὶ ἧς εἶπε Φορμίων,
[40]	οὑτωσὶ κοινὰ τὰ ὄντα τῷ	δήμῳ	κεκτημένον, τῷ δὲ ῥήματι καὶ
[0]	ἐξεῖναι τῇ βουλῇ μηδὲ τῷ	δήμῳ	μήτε προβουλεύειν μήτε χειροτονεῖν μηδέν;
[100]	τοὐναντίον εἰσενήνοχας μὴ ἐξεῖναι τῷ	δήμῳ	τῶν αὑτοῦ δοῦναι μηδενὶ μηδέν,
[10]	μείζους εἰσὶν αἱ παρὰ τῶν	δήμων	δωρειαὶ τῶν παρὰ τῶν ἄλλων
[10]	τῇ βεβαιότητι τὰς παρὰ τῶν	δήμων	δωρειὰς εὑρήσετ' οὔσας βελτίους. (Τό
[100]	ὁμονοεῖν ποιεῖ, τὴν δὲ τῶν	δήμων	ἐλευθερίαν ἡ τῶν ἀγαθῶν ἀνδρῶν
[130]	μετοικίου; Τοῦτο γὰρ λοιπόν. Οὐ	δήπου,	ἀλλὰ τῶν ἐγκυκλίων λῃτουργιῶν, ὡς
[110]	μηδενός, τῆς πόλεως ὡς ἀχαρίστου	δήπου	κατηγορεῖ. Ἔστι δ' οὐχ οὕτω
[120]	ἔχει λοιπὴν δωρειάν, Λεπτίνη; Οὐδεμίαν	δήπου.	Μὴ τοίνυν διὰ μὲν τοῦ
[100]	θήσειν τὸν νόμον. Ἔστι δὲ	δήπου	νόμος ὑμῖν, ἐάν τις ὑποσχόμενός
[30]	αὐτοῖς. ~Ἔστι γὰρ γένει μὲν	δήπου	ὁ Λεύκων ξένος, τῇ δὲ
[90]	ἐκεῖν' εἶμι. Ὅταν ταῦτα λέγῃ	δήπου,	ὁμολογεῖ μὲν εἶναι βελτίω καὶ
[20]	αὐτοὺς διαθῶμεν; Ἀλλ' ἴσμεν ἐκεῖνο	δήπου,	ὅτι λῃτουργήσουσιν μέν, ἄνπερ ἡ
[10]	ψεῦδος ἂν φανείη. Εἰσὶ γὰρ	δήπου	παρ' ἡμῖν αἵ τε τῶν
[100]	οὐ θήσομεν ἡμεῖς. Κάλλιον δὲ	δήπου	τὸν ὑφ' ὑμῶν κριθέντα καλῶς
[30]	ἡ πόλις δεῖται. (Ἴστε γὰρ	δήπου	τοῦθ' ὅτι πλείστῳ τῶν πάντων
[150]	τῇ πόλει καταλείπει. Ἴστε γὰρ	δήπου	τοῦθ' ὅτι τῶν τὰ δεινόταθ'
[20]	ὑμῖν γιγνομένας δείξω. Ἴστε γὰρ	δήπου	τοῦθ' ὅτι τῶν τριηραρχιῶν οὐδείς
[30]	παρ' ἐκείνου σιτηγοῦντας; (Οὐ γὰρ	δήπου	τοῦτό γ' ὑπείληφεν οὐδείς, ὡς
[20]	μηδὲν ὑμᾶς ἀδικῶν, οὐχὶ δεῖ	δήπου	τούτῳ βασκαίνειν· εἰ δ' ὑφῃρημένον
[120]	κατηγορεῖν ὡς φαύλων ἐκείνους ἀφαιροῦ,	δι'	ἃ δ' αὖ καταλείπειν ἐκείνοις
[140]	ἀρετῆς, μεγαλοψυχίας ἐπιδείγματα. Μὴ τοίνυν	δι'	ἃ πάλαι παρὰ πάντα τὸν
[70]	ὑπ' ἐκείνου πραχθέντων ἄξι' ἐπαίνου,	δι'	ἃ πάντα προσήκει μὴ λύειν
[50]	ταῦτ' ἐξεῖναι νόμον τεθήκαμεν. (Νὴ	Δί'	ἀνάξιοι γάρ τινες τῶν εὑρημένων
[80]	εὖ τινὰς πεποιήκατε, οὕτω καὶ	δι'	αὑτὸν εὖ ποιῆσαι τούτων τινὰς
[20]	ἡμῖν προσέσται χορηγός. ~Ἀλλὰ νὴ	Δί'	εἰς τὰς τῶν μετοίκων λῃτουργίας
[0]	ἐάν τῳ βούληται. (Ἀλλὰ νὴ	Δι'	ἐκεῖν' ἂν ἴσως εἴποι πρὸς
[0]	φιλοτιμεῖσθαι. (Πρὸς δὲ τούτῳ καὶ	δι'	ἐκεῖνο, ὅτι οἱ μὲν ἀνάξιόν
[80]	χάριν; Ἔγωγ' ἡγοῦμαι. (Εἶθ' οἷς	δι'	ἐκεῖνον ἂν τότ' ἐδώκατε δωρειάν,
[80]	Χαβρίου οὐδενὸς πώποθ' υἱὸς ὀρφανὸς	δι'	ἐκεῖνον ἐγένετο, αὐτὸς δ' ἐν
[80]	πάλιν, Τιμοθέῳ διδόντες τὴν δωρειάν,	δι'	ἐκεῖνον ἐδώκατε καὶ Κλεάρχῳ καί
[80]	μόνον αὐτὸν ἐτιμήσατε, ἀλλὰ καὶ	δι'	ἐκεῖνον Στράβακα καὶ Πολύστρατον· καὶ
[140]	φθόνος, καὶ οὐκ ἔχει πρόφασιν	δι'	ἣν ἂν τύχοι συγγνώμης ὁ
[90]	ταῦτ' ἀδικούντων ἢ ὅλως ἀναξίων,	δι'	ἣν ὃν ἂν ὑμῖν δοκῇ
[120]	τοιαύτην ἄγειν ἀνάγκην τὴν πόλιν	δι'	ἧς ἅπαντας ἐξ ἴσου τῶν
[30]	ὑπὲρ ἡμῶν γράφων; (Ὅτι νὴ	Δί'	ἦσάν τινες τῶν εὑρημένων ἀνάξιοι.
[80]	τὴν δωρειάν, ἠξίωσεν ὑμᾶς, ὥσπερ	δι'	Ἰφικράτην καὶ Τιμόθεον εὖ τινὰς
[140]	φιλονίκει, Λεπτίνη, μηδὲ βιάζου τοιοῦτον	δι'	οὗ μήτ' αὐτὸς δόξεις βελτίων
[120]	τὸν νόμον εἰσάγειν καὶ τοιοῦτον	δι'	οὗ πάντ' ἄπισθ' ὅσ' ὁ
[0]	τὸ κυρίους ἡμᾶς εἶναι, ἀλλὰ	δι'	οὗ τὸν ἐξαπατῶντα τιμωρησόμεθα. (Εἰ
[50]	ἄρ' ὀρθῶς βουλευσόμεθα. (Ἀλλὰ νὴ	Δί'	οὗτοι μόνοι τοῦτο πείσονται, καὶ
[60]	ἀκοῦσαι τὰς μὲν συμφοράς, αἷς	δι'	ὑμᾶς ἐχρήσανθ' οἱ ἄνδρες οὗτοι,
[50]	(Ἃ μὲν ἐψηφίσασθε τοῖς φεύγουσιν	δι'	ὑμᾶς Κορινθίων ταῦτ' ἐστίν, ὦ
[60]	ἐψηφίσασθ' ἅπερ, οἶμαι, φεύγουσιν εὐεργέταις	δι'	ὑμᾶς προσῆκε, προξενίαν, εὐεργεσίαν, ἀτέλειαν
[60]	εὐεργεσίαν, ἀτέλειαν ἁπάντων. Εἶτα τοὺς	δι'	ὑμᾶς φεύγοντας καὶ δικαίως τι
[130]	ἐγκαλέσαι, νόμῳ τὰ δοθέντ' ἀπολωλεκέναι	δι'	ὑμῶν ἁθρόους, παρόν, εἴ τις
[100]	κατὰ τοῦ παρεισφέροντος πολλοὶ τρόποι,	δι'	ὧν, ἂν βούληται, θεῖναι τὸν
[150]	κάλλιστ' ἔχειν, μάλιστα δὲ τούτους	δι'	ὧν ἢ μικρὰν ἢ μεγάλην
[110]	τῷ τοὺς ἐνθάδε λυμαίνεσθαι, οὐδὲ	δι'	ὧν μὲν ἐκεῖνοι μεγάλοι τῆς
[10]	νόμον, καὶ τοῦτο πειράσομαι δεῖξαι	διὰ	βραχέων, ἕν τι τῶν πρότερον
[70]	μὴν κωλύει γ' οὐδὲν κἀμὲ	διὰ	βραχέων ἐπι μνησθῆναι τῶν πεπραγμένων
[140]	γεγενημένου σοι τοῦ ἀγῶνος ἀκινδύνου.	Διὰ	γὰρ τὸ τελευτῆσαι Βάθιππον τὸν
[110]	παρ' ἡμῖν τούτων τι κατασκευάσαντα,	διὰ	δ' ὧν ὁ παρ' ἡμῖν
[120]	Λεπτίνη; Οὐδεμίαν δήπου. Μὴ τοίνυν	διὰ	μὲν τοῦ τῶνδε κατηγορεῖν ὡς
[140]	ἀφέλησθε καὶ ὑμῶν αὐτῶν ἣν	διὰ	παντὸς ἀεὶ τοῦ χρόνου δόξαν
[160]	τὰ μέλλοντ' ᾔδεις; (Ὅτι νὴ	Δία	πόρρω τοῦ τι τοιοῦτον νῦν
[140]	ἐπὶ τῇ τοῦ δήμου προφάσει	διὰ	σοῦ δεδόσθω, ὧν δ' αὐτὸς
[80]	ὥστε δικαίως ἂν οὐ μόνον	διὰ	τὰ ζῶντι πεπραγμένα φαίνοισθ' εὐνοϊκῶς
[30]	τινὲς ἴσως φαῦλοι, καὶ οὐ	διὰ	ταῦτ' ἐγὼ τοὺς χρηστοὺς ἀφειλόμην,
[60]	ταῖς παρ' ἐκείνου δωρειαῖς, ἃς	διὰ	ταῦτ' ἔσεσθαι σφίσιν ἡγοῦντο; Πότερον
[80]	ἐκείνους ἐλθὼν ἐτελεύτησεν, ἀντὶ τοῦ	διὰ	ταῦτ' ἔτι μᾶλλον αὐτὸν τιμᾶν
[0]	ἀνάγκη. (Ἆρ' οὖν θησόμεθα νόμον	διὰ	ταῦτα ηδὲ τὸ λοιπὸν ἐξεῖναι
[40]	μετὰ ταῦτα, δοθείσης ἀτελείας αὐτῷ	διὰ	ταῦτα παρ' ὑμῶν, ὁρῶν ἐν
[140]	οὐδ' ἐλάττους ἐνείματε τὰς τιμὰς	διὰ	ταῦτα. Πρὸς δὲ τούτοις τοιούτοις
[80]	τὸν υἱὸν αὐτοῦ, ἀλλὰ καὶ	διὰ	ταύτην. (Ἄξιον τοίνυν, ὦ ἄνδρες
[50]	ὑμετέρᾳ καὶ πράττοντες· ὧν ἔνιοι	διὰ	τὴν πρὸς ὑμᾶς εὔνοιαν στέρονται
[80]	αὐτὸς δ' ἐν ὀρφανίᾳ τέθραπται	διὰ	τὴν πρὸς ὑμᾶς φιλοτιμίαν τοῦ
[0]	εὕροιτ' ἂν μᾶλλον ἐκεῖνο λυσιτελοῦν.	Διὰ	τί; Ὅτι ἐκ μὲν τοῦ
[140]	πάντων μάλιστ' ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι.	Διὰ	τί; Ὅτι παντάπασι φύσεως κακίας
[100]	τἀκεῖ καὶ τὰ παρ' ἡμῖν.	Διὰ	τί; Ὅτι τὰς μὲν διὰ
[20]	(Ἔτι δ' ὦ ἄνδρες δικασταί,	διὰ	τὸ γεγράφθαι ἐν τῷ νόμῳ
[30]	ἔχειν πλεῖστον τοῦτο γίγνεται, ἀλλὰ	διὰ	τὸ κύριον ὄντα τὸν Λεύκων'
[0]	ἴσως εἴποι πρὸς ταῦτα, ὅτι	διὰ	τὸ ῥᾳδίως ἐξαπατᾶσθαι τὸν δῆμον,
[30]	ἐστίν. Εἰκότως· οὐ γὰρ μόνον	διὰ	τὸ τὸν τόπον τοῦτον σῖτον
[50]	ἐξετάζειν ὅσοι πεποιηκότες ὑμᾶς εὖ	διὰ	τὸν νόμον, εἰ μὴ λυθήσεται,
[10]	οὐκοῦν τούτων μὲν οὐδετέρων οὐδεὶς	διὰ	τὸν νόμον ἡμῖν προσέσται χορηγός.
[150]	ἀδικούντων ἓν ἑκάστῳ τίμημ' ὑπάρχει	διὰ	τὸν νόμον, ὃς διαρρήδην λέγει
[70]	ἐκείνῳ δοθέντων. (Εἶεν. Ἀλλὰ νὴ	Δία	τὸν παῖδα τὸν Χαβρίου περιίδωμεν
[150]	ἀπαιτεῖν οὔτε δικαίως οὔθ' ὁπωσοῦν	διὰ	τὸν τούτου νόμον; (Μηδαμῶς, ὦ
[130]	τι γένοιτ' ἀναιρεθείη, ὃ συμβήσεται	διὰ	τοῦ νόμου κυρίου γενομένου τῇ
[0]	καὶ φαύλῳ τινὶ δοῦναι, ἢ	διὰ	τοῦ παντελῶς ἀκύρους γενέσθαι μηδ'
[130]	τοιαῦτα γράφοντας ἑτοίμως πρόξενοι γεγόνασι,	διὰ	τοῦθ' ἑτέρους ἀξίους καὶ ἐλευθέρους
[0]	τὸ ῥᾳδίως ἐξαπατᾶσθαι τὸν δῆμον,	διὰ	τοῦθ' οὕτως ἔθηκε τὸν νόμον.
[30]	γὰρ ἀνθρώποις μᾶλλόν ἐστιν ἔθος	διὰ	τοὺς εὐεργέτας καὶ ἄλλους τινὰς
[130]	Διονύσιος καί τις ἴσως ἄλλος	διὰ	τοὺς μισθοῦ τὰ τοιαῦτα γράφοντας
[160]	μὴ ποιήσαιτε, οἱ μὲν χρηστοὶ	διὰ	τοὺς φαύλους ἀδικήσονται, οἱ δ'
[30]	ποιεῖν τῶν μὴ χρηστῶν ἢ	διὰ	τοὺς φαύλους τοὺς ὁμολογου μένως
[110]	μᾶλλον, οἷς ἔδομεν νῦν ἡμεῖς,	διὰ	τοῦτο δικαίως ἂν ἀφαιρε θεῖεν;
[130]	πρόξενον ὑμέτερον πεποιηκέναι, ἀλλ' εἰ	διὰ	τοῦτον πάλιν καὶ τῶν ἐκείνῳ
[80]	ἐκεῖνον ἂν τότ' ἐδώκατε δωρειάν,	διὰ	τούτους νῦν αὐτὸν ἐκεῖνον ἀφαιρήσεσθε
[130]	ἢ δύ' ἢ πλείους, γραφῇ	διὰ	τούτων ταὐτὸ τοῦτο παθεῖν κατ'
[100]	Διὰ τί; Ὅτι τὰς μὲν	διὰ	τῶν ὀλίγων πολιτείας τὸ πάντας
[130]	τὴν ἀτέλειαν. (Πρόξενοι μέντοι πολλοὶ	διὰ	τῶν πολιτευομένων γεγόνασι παρ' ὑμῖν
[140]	οὔτε δίκας οὔτ' εὐθύνας οὔτε	διαδικασίαν	οὔτ' ἄλλο τοιοῦτ' οὐδὲν εἶναι.
[20]	ἅπαντας ἀπίστως πρὸς ἡμᾶς αὐτοὺς	διαθῶμεν;	Ἀλλ' ἴσμεν ἐκεῖνο δήπου, ὅτι
[80]	τὰ ζῶντι πεπραγμένα φαίνοισθ' εὐνοϊκῶς	διακείμενοι	πρὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ, ἀλλὰ
[90]	νόμοι, ὥστε χειροτονεῖθ' ὑμεῖς τοὺς	διαλέξοντας	τοὺς ἐναν τίους ἐπὶ πάμπολυν
[0]	μὴ οὐχὶ καλῶς ἔχειν, ἐνιαυτὸν	διαλιπὼν	ἕκαστος λῃτουργεῖ, ὥστε τὸν ἥμισύν
[10]	τῆς ὁμονοίας σημεῖον ἀξιούντων, κοινῇ	διαλῦσαι	τὰ χρήματα, φασὶ τὸν δῆμον
[20]	πιστοῖς εἶναι καὶ βεβαίοις δοκεῖν	διαμεῖναι.	(Φέρε δὴ καὶ τὰς εὐπορίας,
[130]	πρόξενος ὢν ἀτελής, ὅτῳ μὴ	διαρρήδην	ἀτέλειαν ἔδωκεν ὁ δῆμος. Τούτοις
[20]	τὸ γεγράφθαι ἐν τῷ νόμῳ	διαρρήδην	αὐτοῦ Μηδένα μήτε τῶν πολιτῶν
[150]	ὑπάρχει διὰ τὸν νόμον, ὃς	διαρρήδην	λέγει Μηδὲ ὡς χρὴ τίμημ'
[140]	Εἰ δὲ φανήσεται σπουδάζων καὶ	διατεινόμενος	κύριον ποιεῖν τὸν νόμον, ἐγὼ
[90]	ἔχειν· ψηφισμάτων δ' οὐδ' ὁτιοῦν	διαφέρουσιν	οἱ νόμοι, ἀλλὰ νεώτεροι οἱ
[160]	εἰ τοῖς μὲν τὸ νόμισμα	διαφθείρουσιν	θάνατος παρ' ὑμῖν ἐστιν ἡ
[150]	(Τοὺς δὴ συνεροῦντας νόμῳ καὶ	διδάξοντας	ὑμᾶς ὡς ἐπιτήδειός ἐστιν, αὐτοὺς
[70]	ἔλαττον σχεῖν τῶν ῥητόρων τῶν	διδαξόντων	ὡς ἀφελέσθαι τι χρὴ τῶν
[130]	Λεπτίνης ἐρεῖ περὶ τοῦ νόμου	διδάσκων	ὑμᾶς ὡς καλῶς κεῖται, συγχωρήσειεν
[0]	περὶ ὧν ἂν ἐξαπατηθῶμεν, ἀλλὰ	διδαχθῆναι	πῶς τοῦτο μὴ πεισόμεθα, καὶ
[100]	Θηβαῖοι οὐδενὶ τῶν παρ' ἑαυτοῖς	διδόασι	τοιαύτην οὐδεμίαν τιμήν· καίτοι καὶ
[10]	τῶν παρὰ τῶν ἄλλων πολιτειῶν	διδομένων,	καὶ τοῦτ' ἀφαιρεῖται νῦν τῷ
[120]	ἔσται χαλκοῦς ἱστάναι καὶ σίτησιν	διδόναι	καὶ ἄλλ' ὅ τι ἂν
[100]	περὶ τοῦ μηδενὶ δεῖν μηδὲν	διδόναι,	μηδ' ἂν ὁτιοῦν πράξῃ, τοιοῦτόν
[160]	προσδοκᾶν καὶ τοῖς θεοῖς εὔχεσθαι	διδόναι,	πάντα δ' ἀνθρώπιν' ἡγεῖσθαι. Οὐδὲ
[0]	μηδέν, μηδ' ἂν ἄξιος ᾖ,	διδόναι,	πάντας ἀπείρξετε τοῦ φιλοτιμεῖσθαι. (Πρὸς
[140]	δεῖ γὰρ ἐφ' ὑμῖν εἶναι	διδόναι	τὰ ὑμέτερ' αὐτῶν οἷς ἂν
[120]	συμφέρειν ἔμοιγε δοκεῖ καὶ χρῆναι	διδόναι	τὰς τιμάς. Δεῖ τοίνυν μεμερίσθαι
[150]	ἀγαθόν τι ποιοῦσι τὰς τιμὰς	διδόντες	καὶ οἱ τοῖς τἀναντία πράττουσι
[80]	καὶ Πολύστρατον· καὶ πάλιν, Τιμοθέῳ	διδόντες	τὴν δωρειάν, δι' ἐκεῖνον ἐδώκατε
[140]	ταύτῃ τιμωμένοις φθονούντων. Εἶτα μεγίστας	δίδοτ'	ἐκ παντὸς τοῦ χρόνου δωρειὰς
[20]	ἐνθάδ' ἀφίετε, ἐκεῖ κομίζεσθε, καὶ	δίδοτ'	ἐν τιμῆς μέρει ταῦθ' ἃ
[40]	ἑτέραν χρείαν ἰδών, εἰ φαίνοιτο	διδοὺς	καὶ μὴ πῶς ἰδίᾳ τὰ
[50]	φήσομεν, ὅτι τὴν ἀξίαν, ὅταν	διδῶμεν,	δεῖ σκοπεῖν, οὐ μετὰ ταῦθ'
[30]	μὲν τὰς τριάκοντα μυριάδας μυρίους	δίδωσι	μεδίμνους ἡμῖν, παρὰ δὲ τὰς
[20]	ὃν ἂν τούτων ἕκαστος λῃτουργῇ,	δίδωσι	τὴν ἀνάπαυσιν αὐτοῖς μόνον, μετὰ
[120]	πάντ' ἄπισθ' ὅσ' ὁ δῆμος	δίδωσιν	ἔσται. (Ὃν τοίνυν κακουργότατον οἴονται
[140]	εἰσελθεῖν, ἢ πεισθεὶς ὑπὸ σοῦ	διεγράψατο,	ἢ καὶ ὅλως ὑπὸ σοῦ
[100]	ἴστε γὰρ ὃν τρόπον Ὀρχομενὸν	διέθηκαν	οὕτω μεταχειριζόμενοι, μήθ' ὑμεῖς τἀναντία
[100]	ἣ συλλαβοῦσα τὰς ἄλλας ἔχει,	δίειμι.	Ἐπειδάν τις εἰς τὴν καλουμένην
[20]	Ἀθηναῖοι, μηδέν' εἶναι τριηραρχίας ἀτελῆ	διείρηκεν	ὁ νόμος πλὴν τῶν ἐννέ'
[80]	ἐκείνων φίλους, ἐπειδὰν δὲ χρόνος	διέλθῃ	βραχύς, καὶ ὅσ' αὐτοῖς δεδώκατε,
[150]	κρατήρων, ἱερῶν, ἀγορᾶς, πάντα τἄλλα	διελθὼν	οἷς μάλιστ' ἄν τινας ᾤετ'
[50]	καιρῶν, οἵων μικρῷ πρότερον Φορμίων	διεξελήλυθε	κἀγὼ νῦν εἴρηκα, ἄξιόν ἐστιν
[10]	τῶν πρότερον πεπραγμένων τῇ πόλει	διεξελθών.	Λέγονται χρήμαθ' οἱ τριάκοντα δανείσασθαι
[70]	Ἀθηναῖοι, τότ' ἐτιμήθη πράξας ἃ	διεξῆλθον	ἐγώ, ἀλλὰ καὶ ὑπ' ἄλλων
[160]	τις ἔχοι λέγειν ἔτι καὶ	διεξιέναι	περὶ τοῦ μηδαμῇ μηδὲ καθ'
[50]	ἢ παρὼν ἤ τινος εἰδότος	διεξιόντος	ἀκούσας, ἀκούσαι τοῦ νόμου τούτου
[150]	καὶ τί μάλιστ' ἐν ἅπασι	διεσπούδασται	τοῖς νόμοις; Ὅπως μὴ γενήσονται
[50]	εἰσέφρουν τὸ στρά τευμα, καὶ	διέσωσαν	καὶ ὑμᾶς καὶ τοὺς συμμάχους.
[10]	καὶ τὰς ἰδίας οὐσίας προσαναλίσκοντες	διετέλουν.	ῦν τοίνυν οὗτος ὁ νόμος
[20]	τῶν ξένων εἶναι ἀτελῆ, μὴ	διῃρῆσθαι	δ' ὅτου ἀτελῆ, χορηγίας ἤ
[120]	οἱ μὲν ἁπλᾶ πάνυ καὶ	δίκαι'	ἂν εἴποιεν, πάνθ' ὅσα τῶν
[140]	πρός γ' Ἀριστοφῶντα πολλὰ καὶ	δίκαι'	ἂν ἔχειν εἰπεῖν οἶμαι. Οὗτος
[160]	οὐ γὰρ ἄξιον. Ἀλλ' ἃ	δίκαι'	ἐγνώκατε, ταῦτα φυλάξατε καὶ μνημονεύετε,
[140]	δὲ τεκμήριον ποιεῖ τοῦ τὰ	δίκαι'	εἰρηκέναι, λίαν εὔηθες ποιεῖς. Τί
[160]	μὲν ἄξιοι παρ' ὑμῶν τὰ	δίκαι'	ἕξουσιν, εἰ δέ τις ἔστ'
[160]	πολλάκις οὐκ ἐδιδάχθηθ' ὡς ἔστι	δίκαια,	ἀλλ' ἀφῃρέθηθ' ὑπὸ τῆς τῶν
[100]	ἐπὶ φιλανθρωπίᾳ καὶ τῷ τὰ	δίκαια	βούλεσθαι. Μήτ' οὖν ἐκεῖνοί ποτε
[90]	μαθεῖν ἁπλᾶ καὶ σαφῆ τὰ	δίκαια.	(Καὶ πρὸ τούτων γ' ἐπέταξεν
[90]	σχολὴν σκεψάμενος, ἃν ᾖ καὶ	δίκαια	καὶ συμφέροντα, ταῦτα νομοθετῇ. Τούτων
[90]	τ' ἐδώκατε, κύρια, καὶ πρόφασις	δικαία	κατὰ τῶν ἢ παρακρουσαμένων ἢ
[100]	λόγῳ μετὰ τῶν νόμων τὰ	δίκαια	λαμβάνοντες. ~Ὅλως δ' οἶμαι τότε
[10]	ἐξὸν ὑμῖν ἄνευ δαπάνης τὰ	δίκαια	ποιῆσαι τοῖς εὐεργέταις, λύσασι τὸν
[160]	νόμον· ἡ δὲ πόλις πιστή,	δικαία,	πρὸς ἅπαντας ἀψευδὴς φανήσεται. Ἐὰν
[140]	ἀκούσατε, καὶ σκοπεῖτ' ἂν ὑμῖν	δίκαια	φαίνηται. Πρῶτον μὲν πρὸς Λεωδάμαντα.
[100]	ὑμᾶς ἀφελέσθαι πεῖσαι, οὐ μέντοι	δίκαιοί	γ' οὐδαμῇ. Οὐ γὰρ ἀγνοῶ
[0]	οἶμαι· οὐ γάρ ἐσμεν ἀφαιρεθῆναι	δίκαιοι	περὶ ὧν ἂν ἐξαπατηθῶμεν, ἀλλὰ
[80]	ὅτι ὡς ἀληθῶς ἐπὶ πᾶσι	δικαίοις	ποιούμεθα τοὺς λόγους πάντας οὓς
[110]	λέγεσθαι, πρὸς δὲ καὶ οὐδὲ	δίκαιον.	(Εἰ μὲν γὰρ ἀναξίους εἶναί
[140]	βούλησθε. Ἀλλ' ἐκεῖνό γ' οὐχὶ	δίκαιον	εἶναί φημι, τὸ ὅτε μὲν
[110]	δὲ τἀληθές τ' ἔχει καὶ	δίκαιόν	ἐστι λέγειν, ἐγὼ πρὸς ὑμᾶς
[110]	Ὃσ' ἂν δῷ τις ἅπαξ,	δίκαιον	ἔχειν ἐᾶν; Δίκαιον. Ταῦτα τοίνυν
[80]	τῶν εὑρημένων τὰς δωρειάς, ἂν	δίκαιον	ᾖ, κρίνας παρ' ὑμῖν ἀφαιρήσεται,
[110]	παρὰ πάντα ταῦτ' εἰπεῖν ὃ	δίκαιον	ἡγοῦμαι, ἐκεῖν' ἂν ἔγωγ' εἴποιμι.
[120]	δῆμος ἔδωκεν, ἀτελεῖς εἶναι τούτων	δίκαιον	ἡγοῦμαι, ὃ δὲ νῦν οὗτοι
[90]	ὑμῖν εἶναι πάνθ' ὥσπερ ἐστὶ	δίκαιον,	καὶ δοῦναι καὶ μή. Ὡς
[60]	δικασταί, εἰ τοῦτο μόνον δόξαιμι	δίκαιον	κατηγορεῖν τοῦ νόμου, ὅτι πολλοὺς
[20]	Ἔστι δὲ ταῦτ' ἀμφότερ' οὐχὶ	δίκαιον	λέγειν. Εἰ μὲν γάρ τις
[0]	ἄλλος ὑπὲρ τοῦ νόμου λέγῃ,	δίκαιον	μὲν οὐδὲν ἐρεῖ περὶ αὐτοῦ,
[110]	τις ἅπαξ, δίκαιον ἔχειν ἐᾶν;	Δίκαιον.	Ταῦτα τοίνυν αὐτοί τε ποιεῖτε,
[130]	μὲν ἀξίας, ὅτ' ἐδώκαμεν, ἦν	δίκαιον	τὴν ἐξέτασιν λαμβάνειν, ὅτε τούτων
[110]	ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τοὺς εὐεργέτας τιμᾶν;	Δίκαιον.	Τί δέ; Ὃσ' ἂν δῷ
[120]	μηδέν' ἄλλον ἔχουσι τρόπον δεῖξαι	δίκαιον	ὑμᾶς ἀφελέσθαι, ταῦτ' ἐπὶ τῷ
[110]	ἀνενέγκατε τὸν νόμον. (Ἆρ' οὖν	δίκαιον,	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τοὺς εὐεργέτας
[110]	ἂν ἔγωγ' εἴποιμι. Οὐκ ἔστι	δίκαιον,	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τοὺς Λακεδαιμονίων
[90]	ὁ δῆμος ἔδωκε κυρίας εἶναι·	δίκαιον,	ὦ γῆ καὶ θεοί. Χρῆν
[160]	γνώμῃ φιλανθρωπία πρὸς φθόνον καὶ	δικαιοσύνη	πρὸς κακίαν καὶ πάντα τὰ
[140]	πάντα ταῦτ' ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,	δικαιοσύνης,	ἀρετῆς, μεγαλοψυχίας ἐπιδείγματα. Μὴ τοίνυν
[120]	καὶ πολιτείᾳ δύναιτ' ἐφικέσθαι, εὐνοίας,	δικαιοσύνης,	ἐπιμελείας, τῶν τοιούτων, καὶ συμφέρειν
[110]	νόμοι μὴ ὦσι, γνώμῃ τῇ	δικαιοτάτῃ	κρινεῖν. Καλῶς. Τὸ τοίνυν τῆς
[30]	χρηστὸν πάντας ἔχειν ἐῶ, οὐ	δικαιότερ'	ἡμῶν ἐρεῖ; Ἐμοὶ γοῦν δοκεῖ.
[90]	ὁμολογεῖ μὲν εἶναι βελτίω καὶ	δικαιότερον	τόνδε τὸν νόμον οὗ τέθεικεν
[90]	παρεισφέρομεν πολλῷ καὶ κρείττω καὶ	δικαιότερον	τοῦ τούτου νόμον. (Γνώσεσθε δ'
[150]	ὅμως οὐκ ἀφείλετο τὴν τοῦ	δικαίου	τάξιν, ἀλλ' ἔθηκεν ἐφ' οἷς
[90]	νομοθετῇ. Τούτων τοίνυν τοσούτων ὄντων	δικαίων	τὸ πλῆθος, οὑτοσὶ μὲν οὐδ'
[110]	ἔδομεν νῦν ἡμεῖς, διὰ τοῦτο	δικαίως	ἂν ἀφαιρε θεῖεν; (Οὐ γὰρ
[80]	οὐχ ὑπὲρ ἄλλου τινός, ὥστε	δικαίως	ἂν οὐ μόνον διὰ τὰ
[150]	διώρισεν εἶναι. Εἶτ' ἀποκτεῖναι μὲν	δικαίως	ἔν γε τοῖς παρ' ὑμῖν
[40]	εἴπερ τις ἄλλος τῶν εἰληφότων,	δικαίως	ἠξιώθη ταύτης τῆς τιμῆς, οὐ
[90]	οὐχὶ καλῶς οὗτος ἔχει καὶ	δικαίως	ὁ νόμος, οὔτ' ἐρεῖν οἴομαι
[10]	εἰσφορῶν καὶ τριηραρχιῶν ὀρθῶς καὶ	δικαίως	οὐδείς ἐστ' ἀτελὴς ἐκ τῶν
[150]	ἐξέσται, χάριν δ' ἀπαιτεῖν οὔτε	δικαίως	οὔθ' ὁπωσοῦν διὰ τὸν τούτου
[130]	πολλῶν ἀγαθῶν αἰτίους, ἃς ἔλαβον	δικαίως	παρ' ὑμῶν δωρειὰς ἀφελέσθαι ζητούντων.
[70]	ἀτέλειαν, ἣν ὁ πατὴρ αὐτῷ	δικαίως	παρ' ὑμῶν λαβὼν κατέλιπεν. Ἀλλ'
[30]	ΨΗΦΙΣΜΑΤΑ. (Ὡς μὲν εἰκότως καὶ	δικαίως	τετύχηκεν τῆς ἀτελείας παρ' ὑμῶν
[60]	τοὺς δι' ὑμᾶς φεύγοντας καὶ	δικαίως	τι παρ' ὑμῶν εὑρομένους ἐάσωμεν
[70]	καὶ ὑπ' ἄλλων πολλῶν, οἳ	δικαίως	ὧν εὐεργέτηντο χάριν ᾤοντο δεῖν
[140]	αὐτὸν περὶ τῶν αὐτῶν οὔτε	δίκας	οὔτ' εὐθύνας οὔτε διαδικασίαν οὔτ'
[110]	νῦν ὀμωμοκότες κατὰ τοὺς νόμους	δικάσειν	ἥκετε, οὐχὶ τοὺς Λακεδαιμονίων οὐδὲ
[10]	(Νομίζω τοίνυν ὑμᾶς, ὦ ἄνδρες	δικασταί,	ἄμεινον ἂν περὶ τοῦ παρόντος
[20]	φαίην. (Ἔτι δ' ὦ ἄνδρες	δικασταί,	διὰ τὸ γεγράφθαι ἐν τῷ
[60]	τοίνυν ἀχθοίμην ἄν, ὦ ἄνδρες	δικασταί,	εἰ τοῦτο μόνον δόξαιμι δίκαιον
[60]	τοῦτο τὸ γράμμ' ὦ ἄνδρες	δικασταί,	ἐκείνῳ μὲν φιλοτιμία πρὸς ὑμᾶς
[0]	ΤΗΣ ΑΤΕΛΕΙΑΣ ΠΡΟΣ ΛΕΠΤΙΝΗΝ. (Ἄνδρες	δικασταί,	μάλιστα μὲν εἵνεκα τοῦ νομίζειν
[50]	Κορινθίων ταῦτ' ἐστίν, ὦ ἄνδρες	δικασταί.	Ὅρα δέ, εἴ τις ἐκείνους
[70]	(Δοκεῖ τισὶν ὑμῶν, ὦ ἄνδρες	δικασταί,	οὗτος ὃ τοσαύτας πόλεις λαβὼν
[40]	ἐκ τῶν ψηφισμάτων, ὦ ἄνδρες	δικασταί.	Σκοπεῖτε δὲ μὴ τοῦτο, εἰ
[80]	οὓς ἀκηκόατε, εἰσίν, ὦ ἄνδρες	δικασταί.	Σκοπεῖτε δὴ καὶ λογίσασθ' ἐν
[90]	εἶναι βελτίω φαμέν. Προσέχετ' ἄνδρες	δικασταί,	τούτοις ἀναγιγνωσκομένοις τὸν νοῦν. Λέγε.
[30]	ἐκ τῶν ψηφισμάτων, ὦ ἄνδρες	δικασταί.	Τούτων δ' ἁπάντων στήλας ἀντιγράφους
[60]	μὲν τῶν ψηφισμάτων, ὦ ἄνδρες	δικασταί.	Τούτων δ' ἴσως ἔνιοι τῶν
[100]	δῆμον ἢ τὴν βουλὴν ἢ	δικαστήριον	ἐξαπατήσῃ, τὰ ἔσχατα πάσχειν. Ἐγγυώμεθα,
[150]	ἢ ἕν, ὁπότερον ἂν τὸ	δικαστήριον	τιμήσῃ, παθεῖν ἢ ἀποτεῖσαι· ἀμφότερα
[160]	ἄλλων, ὅτι ἐν μὲν τῷ	δικαστηρίῳ	Λεπτίνης πρὸς ἡμᾶς ἀγωνίζεται, ἐν
[90]	καὶ παρ' ὑμῖν ἐν τῷ	δικαστηρίῳ,	τοὺς δὲ νόμους αὐτούς, καθ'
[160]	ἀνάξιοι συμφορᾶς ἑτέροις αἴτιοι γενήσονται,	δίκην	δ' οὐδ' ἡντινοῦν αὐτοὶ δώσουσιν,
[60]	μέλλων, ἂν μὲν ἀποτύχῃ, παραχρῆμα	δίκην	δώσειν τοῖς ἐχθροῖς, ἂν δὲ
[160]	πρὸς τῷ τὴν δωρειὰν ἀφαιρεθῆναι	δίκην	ἣν ἂν ὑμῖν δοκῇ δώσει
[160]	καιροὶ μεγάλων πραγμάτων αἴτιοι γίγνονται.	Διὸ	δεῖ μετριάζειν ἐν ταῖς εὐπραξίαις
[130]	ὡς ἔοικεν, ἐχθρός, τῷ μὲν	Διό	φαντος, τῷ δ' Εὔβουλος, τῷ
[160]	(Οὐδέ γ' ὁ νῦν ὢν	Διονύσιος	ἤλπισεν ἄν ποτ' ἴσως πλοίῳ
[130]	δοῦλος ὢν ὁ Λυκίδας καὶ	Διονύσιος	καί τις ἴσως ἄλλος διὰ
[130]	δοῦλοι καὶ μαστιγίαι, Λυκίδας καὶ	Διονύσιος,	καὶ τοιούτους τινὰς ἐξειλεγμένοι. Ὑπὲρ
[70]	τὸ τῆς πόλεως ὄνομα καρποῦται.	~Διόπερ	οὐ μόνον αὐτῷ τὴν ἀτέλειαν
[20]	δὲ τῷ Τῶν ξένων μὴ	διορίζειν	τῶν οἰκούντων Ἀθήνησιν, ἀφαιρεῖται καὶ
[70]	(Φημὶ τοίνυν ἐγώ καὶ πρὸς	Διός,	ἄνδρες Ἀθηναῖοι, μηδεὶς φθόνῳ τὸ
[40]	αὐτὸς ἐπαγγειλάμενος. (Σκέψασθε δὴ πρὸς	Διὸς	καὶ θεῶν, ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πῶς
[20]	οἱ χορηγεῖν οἷοί τε, πρὸς	Διὸς	πότερον κρεῖττον ἦν εἰς συντέλειαν
[150]	ὑμῶν αὐτῶν. Φέρε γὰρ πρὸς	Διός,	τί μάλιστ' ἂν ἀπευξαίμεθα πάντες,
[60]	δωρειὰς ἀφαιρεῖσθαι. Φέρε γὰρ πρὸς	Διός,	τίς ἔστιν ὅστις εὖ ποιεῖν
[110]	ὑμῶν ὡς ἀχαρίστων, ἀμαθεῖς δὲ	διότι	ἐκεῖν' ἀγνοοῦσιν, ὅτι εἰ τὰ
[110]	ἀπαιδεύτους ἡγεῖσθ' εἶναι, πονηροὺς μὲν	διότι	καταψεύδονται τῶν προγόνων ὑμῶν ὡς
[90]	τοὺς ἐπὶ τοὺς νόμους κληρουμένους	δὶς	δοκιμασθέντας ἄρχειν, ἔν τε τῇ
[140]	(οἱ νόμοι δ' οὐκ ἐῶσι	δὶς	πρὸς τὸν αὐτὸν περὶ τῶν
[30]	πεντεκαίδεκ' ἀργυρίου τάλαντα, ἃ Καλλισθένης	διῴκησε,	προσπεριγενέσθαι. (Τί οὖν οἴεσθ' ὦ
[110]	ὑμετέρων αὐτῶν ἐθῶν ὀλιγωροῦντες ἐκεῖνα	διώκοιτε;	Εἰ γὰρ καὶ κατὰ τὸν
[90]	ἐσθ' ἃ τοῦ τούτου νόμου	διώκομεν	ὡς οὐκ ἐπιτήδεια. Τὰ δ'
[160]	πλοίῳ στρογγύλῳ καὶ στρατιώταις ὀλίγοις	Δίων'	ἐλθόντ' ἐφ' αὑτὸν ἐκβαλεῖν τὸν
[150]	κἂν οὕτω τις δράσῃ, καθαρὸν	διώρισεν	εἶναι. Εἶτ' ἀποκτεῖναι μὲν δικαίως
[50]	καὶ νόμοις τισὶ καὶ δόξαις	διώρισται·	κοινῇ δ' ἡ πόλις καὶ
[50]	νόμου τούτου τὰς τότε δωρειὰς	δοθείσας	ἀφαιρουμένου, ὅσην ἂν κακίαν τῶν
[150]	δοῦναι ἢ τὰς ἑτέροις πρότερον	δοθείσας	ἀφελέσθαι κελεύειν· πολὺ γὰρ βελτίονος
[70]	μὴ λύειν τὰς ἐπὶ τούτοις	δοθείσας	δωρειάς, κάλλιστον δὲ πάντων ἡ
[40]	αἰτιώτατος ἐγένετο. Καὶ μετὰ ταῦτα,	δοθείσης	ἀτελείας αὐτῷ διὰ ταῦτα παρ'
[130]	οὐδεὶς ἂν ἐγκαλέσαι, νόμῳ τὰ	δοθέντ'	ἀπολωλεκέναι δι' ὑμῶν ἁθρόους, παρόν,
[50]	νόμον, εἰ μὴ λυθήσεται, τὰ	δοθέντ'	ἀφαιρεθήσονται· ἓν δ' ἢ δύο
[30]	ὁμολογου μένως ἀξίους χάριτος τὰ	δοθέντ'	ἀφαιρεῖσθαι. ~Καὶ μὴν οὐδ' ὅπως
[80]	οὐκ ἔσται κύρι' αὐτῷ τὰ	δοθέντ'	ἐπὶ τούτοις; Καὶ μήν, ὦ
[50]	χρὴ τοὺς εὐεργέτας ἐᾶν τὰ	δοθέντ'	ἔχειν· πάλαι γὰρ ἐσκέφθαι ταῦτα
[60]	(Πολὺ γὰρ μᾶλλον ἥρμοττεν τὰ	δοθέντ'	ἐῶντας τῶν ἀτυχημάτων ἀφαιρεῖν ἢ
[20]	ἢ τοὺς εὐεργέτας ἀφελέσθαι τὰ	δοθέντα;	Ἐγὼ μὲν ἐκεῖν' οἶμαι. Νῦν
[90]	καὶ τοὺς ἀξίους ἔχειν τὰ	δοθέντα	καὶ τοὺς μὴ τοιούτους κριθέντας,
[80]	οὐ δεῖν ἔχειν, ἕξουσιν τὰ	δοθέντα.	(Καὶ τούτων πάντων οὐδὲν ἔσθ'
[130]	πάλιν καὶ τῶν ἐκείνῳ τι	δοθέντων	ἀφέλοιντο, καὶ ταῦτ' αἰτίαν λέγοντες
[80]	ἐπὶ ταῖς πρότερον εὐεργεσίαις τι	δοθέντων	ἀφῃρημένοι φανήσεσθε, πῶς οὐκ εἰκότως
[70]	ἀφελέσθαι τι χρὴ τῶν ἐκείνῳ	δοθέντων.	(Εἶεν. Ἀλλὰ νὴ Δία τὸν
[140]	τῆς ἀτελείας τῶν ἐκείνῳ τι	δοθέντων,	καὶ πρὸς ὑμᾶς εἰσελθὼν ἡττήθη·
[60]	ἄκυρόν τι ποιῆσαι τῶν ἐκείνῳ	δοθέντων.	Οὗτος γάρ, ὡς ὑμῶν τινῶν
[70]	τούτων μνείαν ἀφελέσθαι τι τῶν	δοθέντων	τότε. Πολλὰ μὲν γάρ ἐστιν,
[130]	εἷς οὐδὲν ὧν ἰδίᾳ τινὶ	δοίη,	τοῦτ' ἀφέλοιτο πάλιν, ἀλλ' οὐδ'
[110]	οἱ μὴ δόντες ἃ μὴ	δόκει	δεινόν εἰσιν οὐδὲν εἰργασμένοι, ἀλλ'
[120]	τῶν τοιούτων, καὶ συμφέρειν ἔμοιγε	δοκεῖ	καὶ χρῆναι διδόναι τὰς τιμάς.
[100]	(Ἐμοὶ δ' ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,	δοκεῖ	Λεπτίνης καί μοι μηδὲν ὀργισθῇς·
[150]	ἄξιον αὑτὸν παρέσχηκεν, ὡς ἔμοιγε	δοκεῖ	νὴ τοὺς θεούς, μᾶλλον ἂν
[140]	τὴν πόλιν ἡμῶν εὖ ποιῶν	δοκεῖ	νικῆσαι· τοσαύτας ὑπερβολὰς τῶν δωρειῶν
[120]	Χρὴ γάρ, ὡς γοῦν ἐμοὶ	δοκεῖ,	ὅσα τις πράττει τοὺς θεοὺς
[10]	δεσπότου λαμβάνειν ὁτιοῦν κρεῖττον εἶναι	δοκεῖ.	Παρὰ μὲν γὰρ ἐκείνοις μείζων
[30]	δικαιότερ' ἡμῶν ἐρεῖ; Ἐμοὶ γοῦν	δοκεῖ.	Παρὰ πᾶσι γὰρ ἀνθρώποις μᾶλλόν
[70]	Λέγε. ΠP ΑΞΕΙΣ ΧΑΒP ΙΟΥ.	(Δοκεῖ	τισὶν ὑμῶν, ὦ ἄνδρες δικασταί,
[20]	γε πιστοῖς εἶναι καὶ βεβαίοις	δοκεῖν	διαμεῖναι. (Φέρε δὴ καὶ τὰς
[140]	ἡ πόλις ἢ τοῦ φθονερὰ	δοκεῖν	εἶναι, ἁπάν των ἀπέχουσα τῶν
[130]	Τί οὖν τοῦτ' ἔστιν; (Τὸ	δοκεῖν	ἐξηπατηκέναι τοὺς ἀγαθόν τι ποιήσαντας.
[10]	πεπεικέναι Λεπτίνην ὅμοιον αὐτῇ γενέσθαι	δοκεῖν	ἢ αὐτὴν ὑπὸ τούτου πεπεῖσθαι
[0]	κακίας. Ὅσῳ δὴ κρεῖττον εὐήθη	δοκεῖν	ἢ πονηρὸν εἶναι, τοσούτῳ λῦσαι
[10]	κτᾶται, φθονεροὺς ἀπίστους ἀχαρίστους εἶναι	δοκεῖν.	(Ὅτι τοίνυν οὐδ' ἐστὶν ὅλως,
[80]	ἄλογον. Οὐδὲ γὰρ ὑμῖν ἁρμόττει	δοκεῖν	παρὰ μὲν τὰς εὐεργεσίας οὕτω
[150]	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι· μὴ βούλεσθε	δοκεῖν	πλείω πεποιῆσθαι σπουδὴν ὅπως μηδενὶ
[50]	φθονούντων, τοῦτο δ' οὐ δεῖ	δοκεῖν	ὑμᾶς πεπονθέναι. (Καὶ μὴν οὐδ'
[160]	ἀφαιρεθῆναι δίκην ἣν ἂν ὑμῖν	δοκῇ	δώσει κατὰ τὸν παρεισενηνεγμένον νόμον·
[90]	δι' ἣν ὃν ἂν ὑμῖν	δοκῇ	κωλύσετ' ἔχειν τὴν δωρειάν. Λέγε
[80]	ἐπιτήδειος ἢ οὔ, ἀλλ' ὑμεῖς	δοκιμάζεσθ'	εἴτ' ἐπιτήδειοι πάσχειν ἔστ' εὖ
[90]	ἐπὶ τοὺς νόμους κληρουμένους δὶς	δοκιμασθέντας	ἄρχειν, ἔν τε τῇ βουλῇ
[90]	καιροῦ τεθέντας, ὅπως ἔτυχον, μὴ	δοκιμασθέντας	κυρίους εἶναι. (Καὶ γάρ τοι
[60]	τῶν δὲ πολιτῶν μηδέν' ἄξιον	δοκοίην	ἔχειν δεῖξαι τῶν εὑρημένων ταύτην
[10]	κολακεύοντα λαμβάνειν, ἀλλ' ἐν ἰσηγορίᾳ	δοκοῦντ'	ἄξιόν τινος εἶναι τιμᾶσθαι τῶν
[130]	μὲν εὐλαβεῖσθαι δεῖ ποιεῖν τὰ	δοκοῦντα	καὶ ὄντ' αἰσχρά, μάλιστα δὲ
[40]	τοὺς δ' ἐν ἁπάσῃ καθεστάναι	δοκοῦντας	εὐδαιμονίᾳ πάντα ταῦτ' ἀμε λούμεν'
[130]	ὑμῖν νόμος ἀρχαῖος, τῶν καλῶς	δοκούντων	ἔχειν, ἄν τις ὑποσχόμενός τι
[100]	(Καὶ μὴν κἀκεῖνος τῶν καλῶς	δοκούντων	ἔχειν νόμων Σόλωνός ἐστι, μὴ
[100]	εἰσιν ἴσως ἀγαθοί. Ἐμοὶ δὲ	δοκοῦσιν,	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πάντες οἱ
[80]	βεβαίως πως ἐκεῖνος φιλόπολις, ὥστε	δοκῶν	καὶ ὢν ἀσφαλέστατος στρατηγὸς ἁπάντων,
[110]	θεῖεν; (Οὐ γὰρ οἱ μὴ	δόντες	ἃ μὴ δόκει δεινόν εἰσιν
[120]	τῆς ἀτελείας, ἣν πρότερόν τισι	δόντες	ἀφῃρημένοι φανεῖσθε; (Ἔτι δ' εἰ
[110]	εἰσιν οὐδὲν εἰργασμένοι, ἀλλ' οἱ	δόντες	μέν, πάλιν δ' ὕστερον μηδὲν
[40]	τότε σωθέντες ὑπ' αὐτοῦ καὶ	δόντες	τὴν ἀτέλειαν, ἕτεροι δ' ὑμεῖς
[140]	ἂν αὐτός γ' ἀδικεῖν παρεσκευάσθαι	δόξαι,	οὕτως, ἄν τις ἀναιρῇ τὰς
[60]	ἄνδρες δικασταί, εἰ τοῦτο μόνον	δόξαιμι	δίκαιον κατηγορεῖν τοῦ νόμου, ὅτι
[50]	δὲ καὶ νόμοις τισὶ καὶ	δόξαις	διώρισται· κοινῇ δ' ἡ πόλις
[150]	καθίστησιν, ἀλλ' ὅτι καὶ παρανομίας	δόξαν	αἰσχίστην τῇ πόλει καταλείπει. Ἴστε
[20]	ὅτι χρήματ' οὐκ ἔχομεν, μηδὲ	δόξαν	ἔχειν ἡμᾶς χρηστήν, οὐ καλῶς
[0]	ἀνάξιόν τινα τιμήσαντες εὐηθείας τινὰ	δόξαν	ἔχοιεν ἄν, οἱ δὲ τοὺς
[140]	διὰ παντὸς ἀεὶ τοῦ χρόνου	δόξαν	κέκτησθε καλήν· μηδ' ὑπολαμβάνετ' εἶναι
[60]	ἄλλοις αἴτιος γένηται, τούτου τὴν	δόξαν	τὸ τῆς πόλεως ὄνομα καρποῦται.
[10]	μόνον σκεπτέον, ἀλλ' εἰ καὶ	δόξαν	χρηστήν, περὶ ἧς μᾶλλον σπουδάζετ'
[120]	ἄξια τῆς ἀτελείας εὖ πεποιηκέναι	δόξας	καὶ ταύτην παρ' ὑμῶν λαβὼν
[160]	πόλις τἀναντί' ὧν εἶπον ἀρτίως,	δόξει	ἄπιστος, φθονερά, φαύλη παρὰ πᾶσιν
[140]	οὐδὲν αὐτὸς ποιεῖν ἀγαθὸν παρεσκευάσθαι	δόξει.	Εἰ μὲν τοίνυν ἠγνόησε ταῦτα
[150]	εἰ χαλεπώτερον εἶναι παρ' ὑμῖν	δόξει	χάριν εὖ ποιήσαντ' ἀπαιτεῖν ἢ
[140]	τοιοῦτον δι' οὗ μήτ' αὐτὸς	δόξεις	βελτίων εἶναι μήθ' οἱ πεισθέντες
[160]	ψῆφον, αὐτοί θ' ἃ προσήκει	δόξετ'	ἐγνωκέναι, καὶ τῇ πόλει τὰ
[80]	ὅπως ὑμεῖς μηδὲν αἰσχρὸν ποιῆσαι	δόξετε,	καὶ ὅπως, εἴ τινά τις
[130]	τοιούτου τὸν νόμον ποιήσετε κύριον,	δόξετε	φθονήσαντες, οὐχὶ πονηροὺς λαβόντες ἀφῃρῆσθαι.
[50]	τοῦτο δ' οὐ γένει καὶ	δόξῃ	κρινόμενον ἴδοι τις ἄν, ἀλλ'
[50]	πράττουσαν τὴν πόλιν ἡμῶν πονηρᾶς	δόξης	ἀναπλήσει, ἐάν τέ τι συμβῇ
[10]	ὑπὲρ φιλοτιμίας ἀνήλωσαν, ὑπὲρ δὲ	δόξης	οὐδένα πώποτε κίνδυνον ἐξέστησαν, ἀλλὰ
[160]	ἕκαστος ὑμῶν ἰδίᾳ μεθέξει τῆς	δόξης	τῶν κοινῇ γνωσθέντων. Οὐ γὰρ
[70]	ἐν ἑκάστῳ νῦν περὶ αὐτοῦ	δόξης	ὑπαρχούσης· ἃ δ' οὐδαμῶς ἂν
[130]	παμπληθεῖς ἄνθρωποι, καί τινες ἄλλοι	δοῦλοι	καὶ μαστιγίαι, Λυκίδας καὶ Διονύσιος,
[130]	τὰ τοιαῦτα πολιτευομένοις τὸν ἐκείνου	δοῦλον	Λυκίδαν πρόξενον ὑμέτερον πεποιηκέναι, ἀλλ'
[130]	δὴ παραγόντων ὑμᾶς, μηδ' ὅτι	δοῦλος	ὢν ὁ Λυκίδας καὶ Διονύσιος
[40]	τῷ μεγάλ' ἢ θαυμάσι' ἡλίκα	δοῦναι,	ἀλλὰ τῷ παρὰ τοιοῦτον καιρὸν
[30]	ἂν μεταδόξῃ ποτὲ ψηφισαμένους ἐξεῖναι	δοῦναι;	Ἆρ' ἀγνοεῖθ' ὅτι ὁ αὐτὸς
[50]	γὰρ ἐξ ἀρχῆς τι μὴ	δοῦναι	γνώμῃ χρησαμένων ἔργον ἀνθρώπων ἐστί·
[0]	ἀνάξιον ἡγεῖτο κύριον εἶναι τοῦ	δοῦναι,	ἐάν τῳ βούληται. (Ἀλλὰ νὴ
[0]	δέ τι καὶ φαύλῳ τινὶ	δοῦναι,	ἢ διὰ τοῦ παντελῶς ἀκύρους
[150]	αὑτῷ τινὰ τιμὴν ὑμᾶς ἀξιοῦν	δοῦναι	ἢ τὰς ἑτέροις πρότερον δοθείσας
[90]	πάνθ' ὥσπερ ἐστὶ δίκαιον, καὶ	δοῦναι	καὶ μή. Ὡς μὲν τοίνυν
[160]	Καλῶς. Μηδὲ τὸ λοιπὸν ἐξεῖναι	δοῦναι.	Μηδ' ἂν τοιοῦτοί τινες γένωνται,
[100]	ἐξεῖναι τῷ δήμῳ τῶν αὑτοῦ	δοῦναι	μηδενὶ μηδέν, πῶς σέ τις
[100]	μὲν Σόλων ἔθηκεν νόμον ἐξεῖναι	δοῦναι	τὰ ἑαυτοῦ ᾧ ἄν τις
[120]	καταλείπειν φήσεις ἢ ἐκείνους τότε	δοῦναι,	τὰς λῃτουργίας ὅταν εἶναι φῇς
[50]	ἀφῃρήμεθα καὶ τὸ λοιπὸν μηδενὶ	δοῦναι	ταῦτ' ἐξεῖναι νόμον τεθήκαμεν. (Νὴ
[0]	προσγράψαι Μηδὲ τὸ λοιπὸν ἐξεῖναι	δοῦναι,	ὑμᾶς τὸ δοῦναι ὑμῖν ἐξεῖναι.
[0]	λοιπὸν ἐξεῖναι δοῦναι, ὑμᾶς τὸ	δοῦναι	ὑμῖν ἐξεῖναι. Οὐ γὰρ ἐκεῖνό
[150]	τοῖς περὶ τούτων νόμοις ὁ	Δράκων	φοβερὸν κατασκευάζων καὶ δεινὸν τό
[150]	ἐξεῖναι ἀποκτιννύναι, κἂν οὕτω τις	δράσῃ,	καθαρὸν διώρισεν εἶναι. Εἶτ' ἀποκτεῖναι
[110]	ἑκατόν, καὶ τέτταρας τῆς ἡμέρας	δραχμάς.	Καὶ τούτων ψήφισμ' ἔστιν Ἀλκιβιάδου,
[130]	ἄρ' ἐστὶν ἀνάξιος, εἷς ἢ	δύ'	ἢ πλείους, γραφῇ διὰ τούτων
[120]	ἐν εἰρήνῃ τις καὶ πολιτείᾳ	δύναιτ'	ἐφικέσθαι, εὐνοίας, δικαιοσύνης, ἐπιμελείας, τῶν
[40]	τῷ Λεύκωνί τις, ἂν βούληται,	δύναμαι	σκοπούμενος εὑρεῖν. Χρήματα μὲν γάρ
[10]	οἱ τὰς ὀλιγαρχίας ἔχοντες μάλιστα	δύνανται	τιμᾶν· πλούσιον γὰρ ὃν ἂν
[60]	ὦ Λεπτίνη, τοὺς ἐχθρούς, εἰ	δύνασαι,	πεῖσαι τοὺς ἐπὶ τοῖς πρὸς
[90]	(καὶ τὸ πρᾶγμ' οὐδὲν μᾶλλον	δύναται	πέρας ἔχειν· ψηφισμάτων δ' οὐδ'
[90]	ἐπειδὴ δὲ τῶν πολιτευομένων τινὲς	δυνηθέντες,	ὡς ἐγὼ πυνθάνομαι, κατεσκεύασαν αὑτοῖς
[90]	Λεπτίνην οὔτ' ἐὰν λέγῃ, δεῖξαι	δυνήσεσθαι·	ἃ δὲ πρὸς τοῖς θεσμοθέταις
[50]	δοθέντ' ἀφαιρεθήσονται· ἓν δ' ἢ	δύο	δείξας ἔτι ψηφίσματ' ἀπαλλάττομαι τοῦ
[70]	εἴκοσιν εἷλε, κατὰ μίαν καὶ	δύο	λαμβάνων, ἃς ἁπάσας εἰς τοὺς
[150]	καὶ ἡ οὐσία δημοσία ἔστω.	Δύο	τιμήματα ταῦτα. Εἶναι δὲ καὶ
[20]	δὲ τούτων νυνὶ τῇ πόλει,	δυοῖν	ἀγαθοῖν ὄντοιν, πλούτου καὶ τοῦ
[20]	ποιεῖ νόμος, εἰ μιᾶς ἢ	δυοῖν	φυλαῖν ἕνα χορηγὸν καθίστησιν, ὃς
[110]	πράγματα τοὺς λόγους μετα φέρῃ,	δυσχερεῖς	ἀνάγκη φαίνεσθαι. (Ὡς δὲ τἀληθές
[120]	εἰ μηδὲν ἔμελλε τοῦτ' ἔσεσθαι	δυσχερές,	οὐδ' ἐκεῖνο καλῶς ἔχειν ἡγοῦμαι,
[110]	Δίκαιον. Τί δέ; Ὃσ' ἂν	δῷ	τις ἅπαξ, δίκαιον ἔχειν ἐᾶν;
[70]	αἱ μὲν παρὰ τοῖς ἄλλοις	δωρειαὶ	βέβαιοι μένουσιν αὐτῷ, τῆς δὲ
[10]	κρείττους εἰσὶν αἱ παρ' ὑμῶν	δωρειαί,	τοῦτ' ἀφαιρεῖται. Καίτοι τῶν ἁπασῶν
[10]	εἰσὶν αἱ παρὰ τῶν δήμων	δωρειαὶ	τῶν παρὰ τῶν ἄλλων πολιτειῶν
[60]	τοῦτο, ὅτι ταῖς παρ' ἐκείνου	δωρειαῖς,	ἃς διὰ ταῦτ' ἔσεσθαι σφίσιν
[100]	ἐπὶ ταῖς παρὰ τοῦ δήμου	δωρειαῖς	πρὸς αὑτοὺς ποιοῦνται, φυλάττει. (Καὶ
[0]	καταμεμφόμενόν τινας ἐπὶ ταῖς ὑπαρχούσαις	δωρειαῖς	τοὺς χρησίμους ὄντας τῶν τιμῶν
[120]	παρὰ τοῦ δήμου λαμβάνῃ τὴν	δωρειάν.	(Ἀλλὰ μὴν ὑπὲρ ὧν γε
[130]	(εἴ τινα τῶν εὑρημένων τὴν	δωρειὰν	ἀνάξιον εἶναί φασιν ἢ μὴ
[0]	ὅνπερ τοὺς ἔχοντας ἀφείλετο τὴν	δωρειὰν	ἀναξίους ἐνόμιζεν, οὕτω καὶ τὸν
[160]	ὡς ἔστω, πρὸς τῷ τὴν	δωρειὰν	ἀφαιρεθῆναι δίκην ἣν ἂν ὑμῖν
[80]	καὶ πάλιν, Τιμοθέῳ διδόντες τὴν	δωρειάν,	δι' ἐκεῖνον ἐδώκατε καὶ Κλεάρχῳ
[80]	δι' ἐκεῖνον ἂν τότ' ἐδώκατε	δωρειάν,	διὰ τούτους νῦν αὐτὸν ἐκεῖνον
[140]	Λεωδάμαντα. Οὗτος ἐγράψατο τὴν Χαβρίου	δωρειάν,	ἐν ᾗ τοῦτ' ἔνεστιν τὸ
[110]	(Τίνι χρώμενος τεκμηρίῳ; Ὅτι Λυσιμάχῳ	δωρειάν,	ἑνὶ τῶν τότε χρησίμων, ἑκατὸν
[100]	φαῦλός ἐστι τῶν εὑρημένων τὴν	δωρειάν,	ἐχέτω, ἀλλ' ἰδίᾳ κατὰ τόνδε
[20]	καὶ τοὺς παῖδας αὐτοῦ τὴν	δωρειὰν	ἣν ὑμεῖς ἔδοτ' αὐτοῖς. ~Ἔστι
[80]	δὴ τόθ' ὅθ' εὑρίσκετο τὴν	δωρειάν,	ἠξίωσεν ὑμᾶς, ὥσπερ δι' Ἰφικράτην
[90]	ὑμῖν δοκῇ κωλύσετ' ἔχειν τὴν	δωρειάν.	Λέγε τὸν νόμον. ΝΟΜΟΣ. (Ἀκούετ'
[120]	ἀφαιρεθῇ ταύτην, τίν' ἔχει λοιπὴν	δωρειάν,	Λεπτίνη; Οὐδεμίαν δήπου. Μὴ τοίνυν
[40]	μηδενὸς μνείαν ἀφῃρημένοι φανούμεθα τὴν	δωρειάν,	μηδὲν ἔχοντες ἐγκαλέσαι; (Οὐ γὰρ
[140]	εἰπεῖν οἶμαι. Οὗτος εὕρετο τὴν	δωρειὰν	παρ' ὑμῖν, ἐν ᾗ τοῦτ'
[30]	τοίνυν δεῖ ταύτην ἀποστερῆσαι τὴν	δωρειὰν	τὴν πόλιν, ὥστε προσκατασκευάσας ἐμπόριον
[0]	τινῶν κατηγοροῦντα πάντας ἀφαιρεῖσθαι τὴν	δωρειὰν	τῶν ἀδίκων ἐστίν, ἐάσω· καὶ
[40]	μέγιστον ἐκείνῳ, ἀλλ' ὅτι τὴν	δωρειὰν	ὑμᾶς αὐτὸν ἀφῃρῆσθαι νομιεῖ. (Οὐ
[80]	τις καταμέμφεται τῶν εὑρημένων τὰς	δωρειάς,	ἂν δίκαιον ᾖ, κρίνας παρ'
[60]	κυρίας αὐτοῖς γεγενημένας, τὰς δὲ	δωρειάς,	ἃς ἀντὶ τούτων ἔλαβον παρ'
[150]	τῇ δημοκρατίᾳ, τὰς αὐτὰς δώσειν	δωρειὰς	ἅσπερ Ἁρμοδίῳ καὶ Ἀριστογείτονι, καταψηφίσασθε
[80]	ὁ παῖς εἴ τι τῆς	δωρειᾶς	ἀφαιρεθείη, καθ' ὃ πολλάκις ὑμῶν
[60]	ἀφαιρεῖν ἢ τούτων μενόντων τὰς	δωρειὰς	ἀφαιρεῖσθαι. Φέρε γὰρ πρὸς Διός,
[130]	ἃς ἔλαβον δικαίως παρ' ὑμῶν	δωρειὰς	ἀφελέσθαι ζητούντων. (Πῶς γὰρ οὐχὶ
[50]	τοῦ νόμου τούτου τὰς τότε	δωρειὰς	δοθείσας ἀφαιρουμένου, ὅσην ἂν κακίαν
[0]	κυρίους μὲν ὑμᾶς εἶναι τῆς	δωρειᾶς,	ἐξαπατηθέντας δέ τι καὶ φαύλῳ
[10]	βεβαιότητι τὰς παρὰ τῶν δήμων	δωρειὰς	εὑρήσετ' οὔσας βελτίους. (Τό τε
[150]	πάντες τὰς ἐπὶ ταῖς εὐεργεσίαις	δωρειὰς	ζηλώσαντες ἃ χρὴ πράττειν προέλοιντο,
[70]	λύειν τὰς ἐπὶ τούτοις δοθείσας	δωρειάς,	κάλλιστον δὲ πάντων ἡ τῶν
[10]	χρείᾳ τῇ τῶν εὑρισκομένων τὰς	δωρειὰς	οἱ τύραννοι καὶ οἱ τὰς
[90]	ἄνδρες Ἀθηναῖοι, καὶ σαφές, Τὰς	δωρειὰς	ὅσας ὁ δῆμος ἔδωκε κυρίας
[90]	Ἀθηναῖοι, τῷ Κυρίας εἶναι τὰς	δωρειάς,	ὅσας ὁ δῆμος ἔδωκε, τὸ
[40]	φιλοτιμίας ἕνεχ' ἡ περὶ τῆς	δωρειᾶς	σπουδὴ γένοιτ' ἄν, οὐ χρείας,
[60]	ἀφελέσθαι τὰς τῶν προτέρων εὐεργετῶν	δωρειὰς	ταῦτα λεγόντων ἀκούσεσθε; (Φέρε δὴ
[120]	τὰς ὑπολοίπους ἀπίστους ποιήσετε πάσας	δωρειάς.	Τί γὰρ ἔσται πιστότερον τὸ
[140]	δίδοτ' ἐκ παντὸς τοῦ χρόνου	δωρειὰς	τοῖς τοὺς γυμνικοὺς νικῶσιν ἀγῶνας
[30]	ἀκύρους εἶναι τὰς παρ' ὑμῶν	δωρειάς,	ὑμῖν δὲ μένειν τὰς παρ'
[60]	ἂν αὐτοῖς τὰς αὐτὰς δῶτε	δωρειὰς	ὥσπερ Ἐκφάντῳ τῷ Θασίῳ καὶ
[140]	δοκεῖ νικῆσαι· τοσαύτας ὑπερβολὰς τῶν	δωρειῶν	αἷς ἀντ' εὖ ποιεῖ, παρέσχηται.
[60]	τῶν τοῖς ἡμετέροις εὐεργέταις ὑπαρχουσῶν	δωρειῶν	ἀφαιρεῖταί τι; Ἐγὼ μὲν ἐκεῖν'
[80]	ἔστησε, τῶν δ' ἐπὶ τούτοις	δωρειῶν	ἀφῃρημένον τι φαίνηται; Οὐ σκέψεσθ'
[120]	τοίνυν μεμερίσθαι καὶ τὰ τῶν	δωρειῶν,	ἵν' ἧς ἂν ἄξιος ὢν
[10]	τοίνυν τὴν πίστιν ἀφαιρῶν τῶν	δωρειῶν	νόμος, οὗτος, ᾧ μόνῳ κρείττους
[160]	δίκην ἣν ἂν ὑμῖν δοκῇ	δώσει	κατὰ τὸν παρεισενηνεγμένον νόμον· ἡ
[150]	πάθῃ τῇ δημοκρατίᾳ, τὰς αὐτὰς	δώσειν	δωρειὰς ἅσπερ Ἁρμοδίῳ καὶ Ἀριστογείτονι,
[60]	ἂν μὲν ἀποτύχῃ, παραχρῆμα δίκην	δώσειν	τοῖς ἐχθροῖς, ἂν δὲ κατορθώσῃ,
[160]	κίβδηλον καὶ ἄπιστον ποιοῦσι λόγον	δώσετε.	Οὐ δή πού γ' ὦ
[160]	δίκην δ' οὐδ' ἡντινοῦν αὐτοὶ	δώσουσιν,	ἡ δὲ πόλις τἀναντί' ὧν
[60]	ἐπαγγείλαιντο, ἂν αὐτοῖς τὰς αὐτὰς	δῶτε	δωρειὰς ὥσπερ Ἐκφάντῳ τῷ Θασίῳ