Paragraphes |
[140] |
ἀδικημάτων
τάττοι,
οὐκ
ἂν
αὐτός
|
γ' |
ἀδικεῖν
παρεσκευάσθαι
δόξαι,
οὕτως,
ἄν |
[110] |
ταὐτὸ
τοῦτο
ποιῆσαι,
καίτοι
τοῦτό
|
γ' |
αἰσχρὸν
ὁμοίως·
εἰ
δὲ
μηδ' |
[130] |
συγχωρήσειεν
ἀληθῆ
λέγειν
αὐτόν,
ἕν
|
γ' |
αἰσχρὸν
οὐδ'
ἂν
εἴ
τι |
[20] |
μὲν
οὐχ
ὁρῶ.
Τῆς
δέ
|
γ' |
αἰσχύνης
ὅλην
ἀναπίμπλησι
τὴν
πόλιν |
[160] |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι·
ἀλλὰ
χρή
|
γ' |
ἀνθρώπους
ὄντας
τοιαῦτα
καὶ
λέγειν |
[130] |
ὑπολαμβάνω
ταῦτα
καλῶς
ἔχειν
οὐδέ
|
γ' |
ἀξίως
ὑμῶν.
(Σκοπῶ
δὲ
καὶ |
[130] |
τοῦτο.
Καὶ
μὴν
οὐδ'
ἐκείνου
|
γ' |
ἀποστατέον
τοῦ
λόγου,
ὅτι
τῆς |
[140] |
λόγων
γένοιτο.
(Καὶ
μὴν
πρός
|
γ' |
Ἀριστοφῶντα
πολλὰ
καὶ
δίκαι'
ἂν |
[130] |
οὐδ'
ἔχουσιν.
~Ἀλλὰ
μὴν
γέγραπταί
|
γ' |
ἀτελεῖς
αὐτοὺς
εἶναι.
Τίνος;
Ἢ |
[10] |
πάνυ
χρηστός
ἐσθ'
ὡς
ἐμοῦ
|
γ' |
ἕνεκ'
ἔστω,
βελτίων
ἐστὶ
τῆς |
[0] |
ὑμῖν
ἐξεῖναι.
Οὐ
γὰρ
ἐκεῖνό
|
γ' |
ἔνεστιν
εἰπεῖν,
ὡς
τὸν
αὐτὸν |
[90] |
τὰ
δίκαια.
(Καὶ
πρὸ
τούτων
|
γ' |
ἐπέταξεν
ἐκθεῖναι
πρόσθε
τῶν
ἐπωνύμων |
[120] |
Οὐδὲ
γὰρ
τούτοις
ἀτέλεια
τῶν
|
γ' |
ἱερῶν
ἐστιν
δεδομένη.
Ἵνα
δ' |
[160] |
εἰς
τοιαῦτα
πράγματ'
ἀφίξεσθαι,
οὐδέ
|
γ' |
ἴσως
Συρακόσιοι,
τὸ
πάλαι
δημοκρατούμενοι |
[160] |
ἦν,
ὥς
φασι,
τυραννήσεσθαι.
(Οὐδέ
|
γ' |
ὁ
νῦν
ὢν
Διονύσιος
ἤλπισεν |
[110] |
εὖ
παθεῖν.
Καὶ
μὴν
εἴ
|
γ' |
ὁμολογῶν
ἐκείνους
εἶναι
σπουδαίους
μὴ |
[100] |
καὶ
φλυαρίας
εἶναι
φήσει,
ἐκεῖνό
|
γ' |
οὐ
λόγος·
αὐτὸς
θέτω,
καὶ |
[100] |
ἀφελέσθαι
πεῖσαι,
οὐ
μέντοι
δίκαιοί
|
γ' |
οὐδαμῇ.
Οὐ
γὰρ
ἀγνοῶ
τοῦθ' |
[70] |
ἦν
ἀνήρ,
οὐ
μὴν
κωλύει
|
γ' |
οὐδὲν
κἀμὲ
διὰ
βραχέων
ἐπι |
[90] |
οἷς
ὁ
δῆμος
ἔδωκεν;
Σαφῶς
|
γ' |
οὑτωσί.
Ἀλλ'
οὐκ
ἐν
ᾧ |
[140] |
οἷς
ἂν
βούλησθε.
Ἀλλ'
ἐκεῖνό
|
γ' |
οὐχὶ
δίκαιον
εἶναί
φημι,
τὸ |
[30] |
σιτηγοῦντας;
(Οὐ
γὰρ
δήπου
τοῦτό
|
γ' |
ὑπείληφεν
οὐδείς,
ὡς
ἐκεῖνος
ὑπομενεῖ |
[160] |
νῦν
ἐλπίζειν
ἐσμέν.
Καὶ
εἴημέν
|
γ' |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι·
ἀλλὰ
χρή |
[160] |
λόγον
δώσετε.
Οὐ
δή
πού
|
γ' |
ὦ
Ζεῦ
καὶ
θεοί.
Οὐκ |
[120] |
τοῦτ'
εἶναι
δεινὸν
νομίζω.
(Εἰ
|
γὰρ |
ἃ
κατὰ
μηδέν'
ἄλλον
ἔχουσι |
[160] |
δόξης
τῶν
κοινῇ
γνωσθέντων.
Οὐ
|
γὰρ |
ἀγνοεῖ
τοῦτ'
οὐδεὶς
οὔτε
τῶν |
[100] |
μέντοι
δίκαιοί
γ'
οὐδαμῇ.
Οὐ
|
γὰρ |
ἀγνοῶ
τοῦθ'
ὅτι
Θηβαῖοι
καὶ |
[30] |
εἴπῃ
πρὸς
ταῦτ'
ἐκεῖνος
Καὶ
|
γὰρ |
Ἀθηναίων
τινὲς
ἴσως
φαῦλοι,
καὶ |
[0] |
αὐτοῖς,
τοῦτ'
ἀφελώμεθα;
Μηδαμῶς·
οὔτε
|
γὰρ |
ἄλλως
καλὸν
οὔθ'
ὑμῖν
πρέπον. |
[130] |
χαλεπῶς
τις
ἔχων
ὁρᾶται·
οὐδὲ
|
γὰρ |
ἀμφισβήτησις
καταλείπεται
τὸ
μὴ
ταῦτα |
[60] |
πρὸς
πάντας
τοὺς
Ἕλληνας·
ὅτου
|
γὰρ |
ἄν
τις
παρ'
ὑμῶν
ἀγαθοῦ |
[70] |
Ἐγὼ
μὲν
οὐκ
οἴομαι.
Καὶ
|
γὰρ |
ἂν
ἄλογον
εἴη·
μίαν
μὲν |
[140] |
μὲν
τοίνυν
ἠγνόησε
ταῦτα
γένοιτο
|
γὰρ |
ἂν
καὶ
τοῦτο,
αὐτίκα
δηλώσει· |
[160] |
πάντα
δ'
ἀνθρώπιν'
ἡγεῖσθαι.
Οὐδὲ
|
γὰρ |
ἂν
Λακεδαιμόνιοί
ποτ'
ἤλπισαν
εἰς |
[40] |
ἀσφαλῶς
οἰκεῖν
οἰομένας
πόλεις.
Οὐ
|
γὰρ |
ἂν
μετέπιπτε
τὰ
πράγματ'
ἐπ' |
[90] |
οὐδ'
ὁτιοῦν
ἐποίησε
Λεπτίνης·
οὐδὲ
|
γὰρ |
ἂν
ὑμεῖς
ποτ'
ἐπείσθητε,
ὡς |
[110] |
καὶ
οὐδὲ
δίκαιον.
(Εἰ
μὲν
|
γὰρ |
ἀναξίους
εἶναί
τις
φήσει
κἀκείνους |
[40] |
τινα
ὧν
εὐεργέτητο
μεμνῆσθαι.
(Οὗτος
|
γὰρ |
ἁνήρ,
ὡς
τὸ
ψήφισμα
τοῦτο |
[30] |
Ἐμοὶ
γοῦν
δοκεῖ.
Παρὰ
πᾶσι
|
γὰρ |
ἀνθρώποις
μᾶλλόν
ἐστιν
ἔθος
διὰ |
[50] |
λούμεν'
ὑπέρρει
κατὰ
μικρόν.
~Τῶν
|
γὰρ |
ἀνθρώπων
οἱ
πλεῖστοι
κτῶνται
μὲν |
[120] |
καταλείπεται
λέγοντά
τι
αὐτοῖς.
Ὁ
|
γὰρ |
ἄξια
τῆς
ἀτελείας
εὖ
πεποιηκέναι |
[160] |
(Ὃ
μὴ
πάθητε
νῦν·
οὐ
|
γὰρ |
ἄξιον.
Ἀλλ'
ἃ
δίκαι'
ἐγνώκατε, |
[150] |
τἀναντία
πράττουσι
τὰς
τιμωρίας.
Εἰ
|
γὰρ |
ἅπαντες
ὡς
ἀληθῶς
τὰς
ἐν |
[150] |
ἀγαθοῦ
τινὸς
αἰτίους
ἀδικεῖν.
Εἰ
|
γὰρ |
ἀπεχθάνεσθαί
τισι
δεῖ,
τοῖς
ἀδικοῦσι |
[120] |
ἐγὼ
παρα
σχήσομαι
μάρτυρα.
(Γράφων
|
γὰρ |
ἀρχὴν
τοῦ
νόμου
Λεπτίνης
εἶπεν |
[80] |
Ὅρα
δὴ
καὶ
σκόπει·
δεῖ
|
γὰρ |
αὔτ'
ἐνταῦθ'
εἶναί
που.
Ἐγὼ |
[50] |
ἔργον
ἀνθρώπων
καλῶν
κἀγαθῶν·
ἐψηφίσασθε
|
γὰρ |
αὐτοῖς
ἅπανθ'
ὧν
ἐδέοντο.
Εἶτα |
[40] |
δῆμος
χρησίμους
αὑτοὺς
παρασχόντων·
πάντας
|
γὰρ |
αὐτοὺς
ἡγοῦμαι
δεινότατ'
ἂν
παθεῖν, |
[150] |
πρότερον
δοθείσας
ἀφελέσθαι
κελεύειν·
πολὺ
|
γὰρ |
βελτίονος
ἀνδρός
ἐστιν
ἐφ'
οἷς |
[30] |
ἣν
ὑμεῖς
ἔδοτ'
αὐτοῖς.
~Ἔστι
|
γὰρ |
γένει
μὲν
δήπου
ὁ
Λεύκων |
[10] |
ἐξετάσειε,
ψεῦδος
ἂν
φανείη.
Εἰσὶ
|
γὰρ |
δήπου
παρ'
ἡμῖν
αἵ
τε |
[30] |
ἡμῶν
ἡ
πόλις
δεῖται.
(Ἴστε
|
γὰρ |
δήπου
τοῦθ'
ὅτι
πλείστῳ
τῶν |
[150] |
αἰσχίστην
τῇ
πόλει
καταλείπει.
Ἴστε
|
γὰρ |
δήπου
τοῦθ'
ὅτι
τῶν
τὰ |
[20] |
δέον
ὑμῖν
γιγνομένας
δείξω.
Ἴστε
|
γὰρ |
δήπου
τοῦθ'
ὅτι
τῶν
τριηραρχιῶν |
[30] |
τοὺς
παρ'
ἐκείνου
σιτηγοῦντας;
(Οὐ
|
γὰρ |
δήπου
τοῦτό
γ'
ὑπείληφεν
οὐδείς, |
[40] |
δωρειάν,
μηδὲν
ἔχοντες
ἐγκαλέσαι;
(Οὐ
|
γὰρ |
εἰ
ἕτεροι
μὲν
ἦσαν
οἱ |
[10] |
μικρὰν
ζημίαν
ὀφλήσειν
μέλλουσαν;
~Οὐ
|
γὰρ |
εἰ
μὴ
χρήματ'
ἀπόλλυτε
μόνον |
[10] |
πεπεῖσθαι
ὁμοίαν
εἶναι
τούτῳ·
οὐδὲ
|
γὰρ |
εἰ
πάνυ
χρηστός
ἐσθ'
ὡς |
[140] |
εἰρηκέναι,
λίαν
εὔηθες
ποιεῖς.
Τί
|
γὰρ |
εἵνεκα
τούτου
βελτίων
ἔσθ'
ὁ |
[0] |
τῶν
ἀδίκων
ἐστίν,
ἐάσω·
καὶ
|
γὰρ |
εἴρηται
τρόπον
τινὰ
καὶ
ὑφ' |
[10] |
ἀτέλεια
ἣν
οὗτος
ἀφαιρεῖται.
Τῶν
|
γὰρ |
εἰς
τὸν
πόλεμον
καὶ
τὴν |
[120] |
εἶναι
φῇς
ἱερῶν;
Τῶν
μὲν
|
γὰρ |
εἰς
τὸν
πόλεμον
πασῶν
εἰσφορῶν |
[40] |
καιροὺς
ἐν
οἷς.
(Πάντες
μὲν
|
γάρ |
εἰσιν
ἴσως
ἄξιοι
χάριν
ἀνταπολαμβάνειν |
[80] |
οὐκ
ἐπιτήδειον
εἶναί
φαμεν.
Γνώσεσθε
|
γὰρ |
ἐκ
τούτου
πρόνοιάν
τιν'
ἔχοντας |
[50] |
αὐτῶν
ἡ
σκέψις.
Ἰδίᾳ
μὲν
|
γὰρ |
ἕκαστος
ἡμῶν
σκοπεῖ
τίς
ἄξιός |
[160] |
προσηκόντων
ὑμῖν
ἀγαθῶν
ἑλέσθαι.
Καὶ
|
γὰρ |
ἕκαστος
ὑμῶν
ἰδίᾳ
μεθέξει
τῆς |
[0] |
τὸ
δοῦναι
ὑμῖν
ἐξεῖναι.
Οὐ
|
γὰρ |
ἐκεῖνό
γ'
ἔνεστιν
εἰπεῖν,
ὡς |
[80] |
περὶ
τοὺς
εὐεργέτας
γεγενημένοι.
Εἰ
|
γὰρ |
ἐκεῖνοι
μέν,
ἐφ'
οὓς
μεθ' |
[10] |
κρεῖττον
εἶναι
δοκεῖ.
Παρὰ
μὲν
|
γὰρ |
ἐκείνοις
μείζων
ἐστὶν
ὁ
τοῦ |
[30] |
τοὺς
ὡς
ὑμᾶς
πλέοντας.
Ἔχων
|
γὰρ |
ἐκεῖνος
ἑαυτῷ
καὶ
τοῖς
παισὶ |
[150] |
Ἀριστογείτονι,
καταψηφίσασθε
τοῦ
νόμου.
Οὐ
|
γὰρ |
ἔνεστ'
εὐορκεῖν,
εἰ
μὴ
τοῦτο |
[50] |
ὕστερον
χρόνῳ
παμπληθεῖ;
Τὸ
μὲν
|
γὰρ |
ἐξ
ἀρχῆς
τι
μὴ
δοῦναι |
[90] |
λέγων
παράγειν
ὑμᾶς
ζητήσει.
Ἔφη
|
γὰρ |
ἐξαπάτης
εἵνεκα
παραγεγράφθαι
τοῦτον
τὸν |
[50] |
ἐᾶν
τὰ
δοθέντ'
ἔχειν·
πάλαι
|
γὰρ |
ἐσκέφθαι
ταῦτα
καὶ
ἐγνῶσθαι
προσῆκεν. |
[0] |
Ἐγὼ
μὲν
οὐκ
οἶμαι·
οὐ
|
γάρ |
ἐσμεν
ἀφαιρεθῆναι
δίκαιοι
περὶ
ὧν |
[150] |
τῷ
δημοσίῳ.
Θάνατον
λέγει·
τοῦτο
|
γάρ |
ἐστ'
ἐπ'
ἐκείνῳ
τοὐπιτίμιον.
Οὐκοῦν |
[130] |
ἀτελεῖς
εἰσιν
οὗτοι
δεῖξαι.
Οὐ
|
γάρ |
ἐστ'
οὐδεὶς
ἀτελὴς
παρ'
ὑμῖν |
[0] |
κατὰ
τοῦτον
τὸν
λόγον;
Οὐ
|
γὰρ |
ἔστ'
ἐφ'
ὅτου
τοῦτ'
οὐ |
[120] |
ἀπίστους
ποιήσετε
πάσας
δωρειάς.
Τί
|
γὰρ |
ἔσται
πιστότερον
τὸ
τῆς
εἰκόνος |
[100] |
ἐστὶ
τῶν
πολλῶν.
Ἐκεῖ
μὲν
|
γάρ |
ἐστι
τῆς
ἀρετῆς
ἆθλον
τῆς |
[40] |
δύναμαι
σκοπούμενος
εὑρεῖν.
Χρήματα
μὲν
|
γάρ |
ἐστιν
ἀεὶ
παρ'
ὑμῖν
αὐτοῦ, |
[130] |
ταῦτ'
αἰτίαν
λέγοντες
ψευδῆ;
Οὐ
|
γάρ |
ἐστιν
οὔθ'
οὗτος
οὔτ'
ἄλλος |
[70] |
τῶν
δοθέντων
τότε.
Πολλὰ
μὲν
|
γάρ |
ἐστιν,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τῶν |
[20] |
οὐ
καλῶς
φρονεῖ.
Ἐγὼ
μὲν
|
γὰρ |
εὔχομαι
τοῖς
θεοῖς,
μάλιστα
μὲν |
[140] |
Καὶ
οὐ
τοῦτ'
ἐπιτιμῶ·
δεῖ
|
γὰρ |
ἐφ'
ὑμῖν
εἶναι
διδόναι
τὰ |
[110] |
ᾧ
ταῦτα
γέγραπται.
Τότε
μὲν
|
γὰρ |
ἡ
πόλις
ἡμῶν
καὶ
γῆς |
[110] |
ἐθῶν
ὀλιγωροῦντες
ἐκεῖνα
διώκοιτε;
Εἰ
|
γὰρ |
καὶ
κατὰ
τὸν
λογισμὸν
ἐκεῖνα |
[20] |
τὰς
ἀτελείας
ἐὰν
ἀφέλησθε·
οὐ
|
γὰρ |
κοινωνεῖ
ταῖς
δημοσίαις
προσόδοις
καὶ |
[70] |
τείχη
στῆσαι
Θεμιστοκλέους·
ὁ
μὲν
|
γὰρ |
λαθών,
ὁ
δὲ
νικήσας
τοὺς |
[130] |
Τίνος;
Ἢ
τοῦ
μετοικίου;
Τοῦτο
|
γὰρ |
λοιπόν.
Οὐ
δήπου,
ἀλλὰ
τῶν |
[60] |
ὑμῶν,
καὶ
δὴ
λελυμένας.
(Πολὺ
|
γὰρ |
μᾶλλον
ἥρμοττεν
τὰ
δοθέντ'
ἐῶντας |
[10] |
εὑρήσετ'
οὔσας
βελτίους.
(Τό
τε
|
γὰρ |
μὴ
μετ'
αἰσχύνης
ὡς
κολακεύοντα |
[30] |
σῖτος
εἰσπλέων
ἐστίν.
Εἰκότως·
οὐ
|
γὰρ |
μόνον
διὰ
τὸ
τὸν
τόπον |
[100] |
νόμους
ἢ
οὐ
συνιέναι.
Εἰ
|
γὰρ |
ὁ
μὲν
Σόλων
ἔθηκεν
νόμον |
[40] |
καὶ
τὸ
δεινόν
ἐστιν.
Εἰ
|
γὰρ |
οἱ
μὲν
εἰδότες
καὶ
παθόντες |
[110] |
δικαίως
ἂν
ἀφαιρε
θεῖεν;
(Οὐ
|
γὰρ |
οἱ
μὴ
δόντες
ἃ
μὴ |
[30] |
δῆμον
καθίστησ'
ἑνὸς
ἀνδρός.
(Μὴ
|
γὰρ |
οἴεσθ'
ὑμῖν
ἄλλο
τι
τὰς |
[10] |
ἔχοντες
μάλιστα
δύνανται
τιμᾶν·
πλούσιον
|
γὰρ |
ὃν
ἂν
βούλωνται
παραχρῆμ'
ἐποίησαν· |
[100] |
θαυμάζοντες,
τοὺς
δὲ
συγγενεῖς
ἴστε
|
γὰρ |
ὃν
τρόπον
Ὀρχομενὸν
διέθηκαν
οὕτω |
[70] |
καὶ
Ἀριστογείτονος,
ἔστησαν
πρώτου·
ἡγοῦντο
|
γὰρ |
οὐ
μικρὰν
τυραννίδα
καὶ
τοῦτον |
[50] |
αὐτῆς
πρὸς
ὑμᾶς
εἰπεῖν.
Ἐγὼ
|
γὰρ |
οὐ
τὸν
αὐτὸν
τρόπον
νομίζω |
[20] |
ἐὰν
ἅπαντες
οὗτοι
λῃτουργῶσιν·
φανήσεται
|
γὰρ |
οὐδὲ
πολλοῦ
δεῖ
τῆς
γενησομένης |
[0] |
καλὸν
οὔθ'
ὑμῖν
πρέπον.
(Πῶς
|
γὰρ |
οὐκ
αἰσχρόν,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι, |
[130] |
οὗτοι
τοῦτο
φήσουσι
δεῖξαι
μὲν
|
γὰρ |
οὐκ
ἔχουσιν,
δεῖ
κεκολασμένους
αὐτοὺς |
[40] |
οὐχὶ
τὴν
ἀτέλειαν
ἀφαιρήσεσθε
οὐδὲ
|
γὰρ |
οὔσῃ
χρώμενος
φαίνεται,
ἀλλὰ
τὸ |
[110] |
χρημάτων,
νῦν
δ'
εὐπορήσει·
δεῖ
|
γὰρ |
οὕτω
λέγειν
καὶ
μὴ
βλασφημεῖν. |
[120] |
ἱερῶν
τέλος
ἐστὶ
λῃτουργεῖν;
Αὐτὸς
|
γὰρ |
οὑτωσὶ
τἀναντία
τῇ
στήλῃ
γεγραφώς, |
[30] |
πολὺ
δεινότερον
τοῦ
καθελεῖν·
αὗται
|
γὰρ |
οὑτωσὶ
τοῖς
βουλομένοις
κατὰ
τῆς |
[130] |
κατ'
ἄνδρα
κριθέντας.
Ἐγὼ
μὲν
|
γὰρ |
οὐχ
ὑπολαμβάνω
ταῦτα
καλῶς
ἔχειν |
[130] |
ὑμῶν
δωρειὰς
ἀφελέσθαι
ζητούντων.
(Πῶς
|
γὰρ |
οὐχὶ
καὶ
κατὰ
τοῦτο
δεινότατ' |
[50] |
τῶν
εὑρημένων
ταῦτ'
ἦσαν·
τουτὶ
|
γὰρ |
παρὰ
πάντ'
ἔσται
τὸν
λόγον |
[50] |
ἐξεταστέον
εἶναι
καὶ
ἰδιώτῃ·
οὐδὲ
|
γὰρ |
περὶ
τῶν
αὐτῶν
ἡ
σκέψις. |
[10] |
πρόγονοι.
Τεκμήριον
δέ·
χρήματα
μὲν
|
γὰρ |
πλεῖστά
ποτε
κτησάμενοι
πάνθ'
ὑπὲρ |
[150] |
φαίνεσθαι
φρονοῦντας
ὑμῶν
αὐτῶν.
Φέρε
|
γὰρ |
πρὸς
Διός,
τί
μάλιστ'
ἂν |
[60] |
μενόντων
τὰς
δωρειὰς
ἀφαιρεῖσθαι.
Φέρε
|
γὰρ |
πρὸς
Διός,
τίς
ἔστιν
ὅστις |
[10] |
προγόνων
οὔθ'
ὑμῶν
ἀξίαν.
ρία
|
γὰρ |
τὰ
μέγιστ'
ὀνείδη
κτᾶται,
φθονεροὺς |
[60] |
εὑρημένων
ταύτην
τὴν
τιμήν.
Καὶ
|
γὰρ |
τἄλλ'
ἀγάθ'
εὐξαίμην
ἂν
ἔγωγε |
[20] |
πάντες
ἂν
ὁμολογήσειαν·
παρὰ
μὲν
|
γὰρ |
τὰς
ἐπὶ
τῶν
χορηγιῶν
δαπάνας |
[50] |
νόμον
τεθήκαμεν.
(Νὴ
Δί'
ἀνάξιοι
|
γάρ |
τινες
τῶν
εὑρημένων
ταῦτ'
ἦσαν· |
[110] |
μηδὲν
ἐγκαλοῦντες
ἀφαιρούμενοι.
Εἰ
μὲν
|
γάρ |
τις
ἔχει
δεῖξαι
κἀκείνους
ὧν |
[20] |
οὐχὶ
δίκαιον
λέγειν.
Εἰ
μὲν
|
γάρ |
τις
ἔχει
πολλὰ
μηδὲν
ὑμᾶς |
[130] |
τοῦτ'
εἰπεῖν
ἔτι
βούλομαι.
Εἰ
|
γάρ |
τις
πάνθ'
ὅσα
Λεπτίνης
ἐρεῖ |
[140] |
σοι
τοῦ
ἀγῶνος
ἀκινδύνου.
Διὰ
|
γὰρ |
τὸ
τελευτῆσαι
Βάθιππον
τὸν
τουτουὶ |
[60] |
λόγον
πρὸς
Λακεδαιμονίους
εἶναι.
(Καὶ
|
γάρ |
τοι
μόνῳ
τῶν
πάντων
αὐτῷ |
[90] |
μὴ
δοκιμασθέντας
κυρίους
εἶναι.
(Καὶ
|
γάρ |
τοι
τότε
μέν,
τέως
τὸν |
[40] |
καὶ
πάλιν
τάλαντον
ἔδωκεν
οὐδὲ
|
γὰρ |
τοὺς
λαβόντας
ἔγωγ'
ἡγοῦμαι
τὸ |
[100] |
τοῖς
αὐτοῖς
οὔτε
πολιτείᾳ.
(Αὐτὸ
|
γὰρ |
τοῦτο
πρῶτον,
ὃ
νῦν
οὗτοι |
[120] |
τί
τοῦτο
μαθὼν
προσέγραψεν;
Οὐδὲ
|
γὰρ |
τούτοις
ἀτέλεια
τῶν
γ'
ἱερῶν |
[40] |
χρησίμους
ὑμῖν
παρασχόντας
ἑαυτούς·
εὑρήσετε
|
γὰρ |
τούτους,
οὓς
ἥκιστα
προσῆκεν,
ἀδικοῦντα. |
[0] |
τε
καὶ
τούτους.
Ἐν
μὲν
|
γὰρ |
τῷ
γράψαι
Μηδέν'
εἶναι
ἀτελῆ, |
[160] |
τι
δεῖ
πλείω
λέγειν·
οἶμαι
|
γὰρ |
ὑμᾶς
οὐδὲν
ἀγνοεῖν
τῶν
εἰρημένων. |
[160] |
ὅπως
μὴ
βιασθῆθ'
ἁμαρτάνειν.
Πολλὰ
|
γὰρ |
ὑμεῖς,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
πολλάκις |
[80] |
τὴν
ἀτέλειαν;
Ἀλλ'
ἄλογον.
Οὐδὲ
|
γὰρ |
ὑμῖν
ἁρμόττει
δοκεῖν
παρὰ
μὲν |
[140] |
καὶ
τοῦτο,
αὐτίκα
δηλώσει·
συγχωρήσεται
|
γὰρ |
ὑμῖν
λῦσαι
περὶ
ὧν
αὐτὸς |
[0] |
ὄντας
τῶν
τιμῶν
ἀποστερεῖν.
Εἰ
|
γὰρ |
ὑπαρχουσῶν
τούτων
φαῦλοι
καὶ
ἀνάξιοί |
[100] |
καί
μοι
μηδὲν
ὀργισθῇς·
οὐδὲν
|
γὰρ |
φλαῦρον
ἐρῶ
σε
ἢ
οὐκ |
[10] |
νῦν
τῷ
νόμῳ.
Τῇ
μὲν
|
γὰρ |
χρείᾳ
τῇ
τῶν
εὑρισκομένων
τὰς |
[150] |
πρὸς
ὑμᾶς
εἰπὼν
καταβήσομαι.
Ἔστι
|
γάρ, |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
πάντας
μὲν |
[90] |
ἀκούσαντες
ἑλέσθαι
τὸν
κρείττω.
~Οὐ
|
γὰρ |
ᾤετο
δεῖν
ὁ
Σόλων,
ὁ |
[80] |
ὡς
ἂν
εἰκότως
ἀγανακτήσειαν.
Εἰ
|
γὰρ |
ὧν
ἔργῳ
πεποίηκεν
ἕκαστος
αὐτῶν |
[80] |
ὑμᾶς
φιλοτιμίαν
τοῦ
πατρός.
Οὕτω
|
γὰρ |
ὡς
ἀληθῶς
ἔμοιγε
φαίνεται
βεβαίως |
[120] |
ἔργον
καὶ
δεινότατον
πράξουσιν;
Χρὴ
|
γάρ, |
ὡς
γοῦν
ἐμοὶ
δοκεῖ,
ὅσα |
[60] |
ποιῆσαι
τῶν
ἐκείνῳ
δοθέντων.
Οὗτος
|
γάρ, |
ὡς
ὑμῶν
τινῶν
ἔστιν
ἀκοῦσαι |
[100] |
οὐδὲ
τὰ
τῶν
δείνων,
πολλοῦ
|
γε |
καὶ
δεῖ,
ἀλλ'
ἃ
τῇ |
[50] |
μόνων
ποιοῦμαι
λόγον
τοσοῦτον.
Πολλοῦ
|
γε |
καὶ
δέω.
Ἀλλὰ
πάντας
μὲν |
[150] |
παρ
αινῶν.
~Καὶ
μὴν
πρός
|
γε |
Κηφισόδοτον
τοσοῦτ'
ἂν
εἴποιμι.
Οὗτός |
[20] |
λεκτέον.
(Καὶ
μὴν
περὶ
τοῦ
|
γε |
μὴ
εἶναι
χρήματα
κοινὰ
τῇ |
[100] |
φυλάττει.
(Καὶ
μὴν
περὶ
τοῦ
|
γε |
μηδὲ
Θηβαίους
μηδένα
τιμᾶν,
ἐκεῖν' |
[20] |
γενέσθαι,
εἰ
δὲ
μή,
τό
|
γε |
πιστοῖς
εἶναι
καὶ
βεβαίοις
δοκεῖν |
[20] |
πέντ'
εἶναι.
Καὶ
μὴν
τῶν
|
γε |
πολιτῶν
οὐκ
εἰσὶ
πλείους
ἢ |
[120] |
καὶ
Ἀριστογείτονος.
Τίνος
ἕνεκα,
εἴ
|
γε |
τὸ
τῶν
ἱερῶν
τέλος
ἐστὶ |
[120] |
δωρειάν.
(Ἀλλὰ
μὴν
ὑπὲρ
ὧν
|
γε |
τοῖς
εὑρημένοις
τὰς
τιμὰς
καταλείπειν |
[150] |
Εἶτ'
ἀποκτεῖναι
μὲν
δικαίως
ἔν
|
γε |
τοῖς
παρ'
ὑμῖν
νόμοις
ἐξέσται, |
[20] |
μὲν
ἐκεῖν'
οἶμαι.
Νῦν
μέν
|
γε |
τὸν
χρόνον,
ὃν
ἂν
τούτων |
[110] |
λογισμὸν
ἐκεῖνα
φανείη
βελτίω,
τῆς
|
γε |
τύχης
ἕνεχ'
ᾗ
παρὰ
ταῦτ' |
[60] |
πάντα
τὸν
χρόνον
κυρίας
αὐτοῖς
|
γεγενημένας, |
τὰς
δὲ
δωρειάς,
ἃς
ἀντὶ |
[80] |
φαυλότεροι
Χίων
περὶ
τοὺς
εὐεργέτας
|
γεγενημένοι. |
Εἰ
γὰρ
ἐκεῖνοι
μέν,
ἐφ' |
[30] |
τοῦτον
τὸν
τοιοῦτον
περὶ
ὑμᾶς
|
γεγενημένον, |
ἐὰν
ἀκούσῃ
νόμῳ
τὴν
ἀτέλειαν |
[140] |
πεισθέντες
σοι,
ἄλλως
τε
καὶ
|
γεγενημένου |
σοι
τοῦ
ἀγῶνος
ἀκινδύνου.
Διὰ |
[110] |
μηδεὶς
ἐν
ἅπαντι
τῷ
χρόνῳ
|
γέγον' |
ἄξιος
εὖ
παθεῖν.
Καὶ
μὴν |
[40] |
πράττων,
εἰς
δέον
δὲ
νῦν
|
γέγον' |
αὐτῷ
τὸ
λαβεῖν
παρ'
ὑμῶν |
[130] |
τὰ
τοιαῦτα
γράφοντας
ἑτοίμως
πρόξενοι
|
γεγόνασι, |
διὰ
τοῦθ'
ἑτέρους
ἀξίους
καὶ |
[130] |
μέντοι
πολλοὶ
διὰ
τῶν
πολιτευομένων
|
γεγόνασι |
παρ'
ὑμῖν
τοιοῦτοι,
ὧν
εἷς |
[150] |
ἕκαστος
πρότερόν
τισι
πράγμασι
σύνδικος
|
γέγονεν. |
Ἐστι
δὲ
καὶ
μάλ'
ἔχων |
[110] |
τῷ
χρόνῳ
τοῦτ'
ἔχοι
δεῖξαι
|
γεγονός, |
τίνος
εἵνεκ'
ἐφ'
ἡμῶν
πρώτων |
[130] |
πᾶς
ὁ
πρὸ
τοῦ
χρόνος
|
γεγονώς, |
ἐν
ᾧ
τοσούτῳ
τὸ
πλῆθος |
[90] |
μὲν
ἃ
τοῦ
τούτου
νόμου
|
γεγράμμεθα, |
εἶθ'
ἅ
φαμεν
δεῖν
ἀντὶ |
[70] |
τι
τῶν
πεπραγμένων
αὐτῷ,
ἀναγνώσεται
|
γεγραμμένας |
ὑμῖν
τάς
τε
ναῦς
ὅσας |
[130] |
ἱερῶν,
οὐδ'
ἔχουσιν.
~Ἀλλὰ
μὴν
|
γέγραπταί |
γ'
ἀτελεῖς
αὐτοὺς
εἶναι.
Τίνος; |
[60] |
αὐτῷ
τοῦτ'
ἐν
τῇ
στήλῃ
|
γέγραπται· |
Ἐπειδὴ
Κόνων
φησὶν
ἠλευθέρωσε
τοὺς |
[150] |
ἧς
εἶπε
Φορμίων,
ἐν
ᾗ
|
γέγραπται |
καὶ
ὀμώμοται,
ἄν
τις
ἀμύνων |
[110] |
ἔστιν
Ἀλκιβιάδου,
ἐν
ᾧ
ταῦτα
|
γέγραπται. |
Τότε
μὲν
γὰρ
ἡ
πόλις |
[140] |
καὶ
Γελάρχῳ
πέντε
τάλαντ'
ἀποδοῦναι
|
γέγραφ' |
οὗτος
ὡς
παρασχόντι
τοῖς
ἐν |
[20] |
ὦ
ἄνδρες
δικασταί,
διὰ
τὸ
|
γεγράφθαι |
ἐν
τῷ
νόμῳ
διαρρήδην
αὐτοῦ |
[0] |
μὲν
τὴν
ἀγορὰν
ἀψευδεῖν
νόμον
|
γεγράφθαι, |
ἐφ'
οἷς
οὐδέν
ἐστι
δημοσίᾳ |
[120] |
γὰρ
οὑτωσὶ
τἀναντία
τῇ
στήλῃ
|
γεγραφώς, |
ἂν
τοῦτο
λέγῃ,
φανήσεται.
(Ἡδέως |
[140] |
ὑμᾶς
ἀφελέσθαι.
(Καὶ
μὴν
καὶ
|
Γελάρχῳ |
πέντε
τάλαντ'
ἀποδοῦναι
γέγραφ'
οὗτος |
[150] |
πειθομένους
φαίνεσθαι·
εἰ
δὲ
μή,
|
γελοῖον |
νόμῳ
μὲν
συνδικεῖν,
νόμον
δ' |
[30] |
ἀτέλειαν
δεδωκέναι,
καὶ
κηρύττειν
πρώτους
|
γεμίζεσθαι |
τοὺς
ὡς
ὑμᾶς
πλέοντας.
Ἔχων |
[50] |
καὶ
σῴζῃ,
τοῦτο
δ'
οὐ
|
γένει |
καὶ
δόξῃ
κρινόμενον
ἴδοι
τις |
[30] |
ὑμεῖς
ἔδοτ'
αὐτοῖς.
~Ἔστι
γὰρ
|
γένει |
μὲν
δήπου
ὁ
Λεύκων
ξένος, |
[100] |
οὐχ
ἵν'
ἀποστερήσῃ
τοὺς
ἐγγυτάτω
|
γένει |
τῆς
ἀγχιστείας,
ἀλλ'
ἵν'
εἰς |
[10] |
πόλιν
πεπεικέναι
Λεπτίνην
ὅμοιον
αὐτῇ
|
γενέσθαι |
δοκεῖν
ἢ
αὐτὴν
ὑπὸ
τούτου |
[20] |
μὲν
ἡμῖν
καὶ
χρήματα
πολλὰ
|
γενέσθαι, |
εἰ
δὲ
μή,
τό
γε |
[100] |
ἀρετῆς
ἆθλον
τῆς
πολιτείας
κυρίῳ
|
γενέσθαι |
μετὰ
τῶν
ὁμοίων,
παρὰ
δ' |
[120] |
καιρόν,
οὔτ'
ἴσως
ῥᾴδιον
αἰτίῳ
|
γενέσθαι· |
(μετρίων
δὲ
καὶ
ὧν
ἂν |
[0] |
ἢ
διὰ
τοῦ
παντελῶς
ἀκύρους
|
γενέσθαι |
μηδ'
ἂν
ἄξιόν
τιν'
εἰδῆτ' |
[50] |
τὴν
αὑτῶν
πατρίδα
αἴτιοι
τοῦ
|
γενέσθαι |
σύμμαχον
τὸν
περὶ
Θρᾴκην
τόπον |
[100] |
ἂν
ἅπας
ὁ
δῆμος
ἐνταυθοῖ
|
γενέσθαι. |
(Τίνες
οὖν
εἰσιν
αὗται;
Τὰς |
[150] |
μηδεὶς
φόνος
ἐν
τῇ
πόλει
|
γενήσεται· |
ἀλλ'
ἀναμνησθέντες
τῶν
καιρῶν,
παρ' |
[100] |
φυλακαὶ
ὅπως
μηδεὶς
ἄλλος
κύριος
|
γενήσεται, |
στέφανοι
δὲ
καὶ
ἀτέλειαι
καὶ |
[20] |
γὰρ
οὐδὲ
πολλοῦ
δεῖ
τῆς
|
γενησομένης |
ἄξιον
αἰσχύνης.
(Ὅρα
δ'
οὑτωσί. |
[160] |
δ'
ἀνάξιοι
συμφορᾶς
ἑτέροις
αἴτιοι
|
γενήσονται, |
δίκην
δ'
οὐδ'
ἡντινοῦν
αὐτοὶ |
[150] |
διεσπούδασται
τοῖς
νόμοις;
Ὅπως
μὴ
|
γενήσονται |
οἱ
περὶ
ἀλλήλους
φόνοι,
περὶ |
[30] |
ἀφαιρήσεται
τὴν
ἀτέλειαν,
κύριος
ἂν
|
γένηται, |
καὶ
ὑμῶν
τοὺς
παρ'
ἐκείνου |
[60] |
ὑμῶν
ἀγαθοῦ
τοῖς
ἄλλοις
αἴτιος
|
γένηται, |
τούτου
τὴν
δόξαν
τὸ
τῆς |
[40] |
ἡ
περὶ
τῆς
δωρειᾶς
σπουδὴ
|
γένοιτ' |
ἄν,
οὐ
χρείας,
ἀλλὰ
καὶ |
[40] |
τὸ
πιστεύειν
ὑμῖν,
οὗ
τί
|
γένοιτ' |
ἂν
αἴσχιον;
Τὸ
τοίνυν
ψήφισμ' |
[130] |
αἰσχρὸν
οὐδ'
ἂν
εἴ
τι
|
γένοιτ' |
ἀναιρεθείη,
ὃ
συμβήσεται
διὰ
τοῦ |
[40] |
πῶς
ἂν
ἄνθρωπος
μᾶλλον
φανερὸς
|
γένοιτ' |
εὔνους
ὢν
ὑμῖν,
ἢ
πῶς |
[140] |
Εἰ
μὲν
τοίνυν
ἠγνόησε
ταῦτα
|
γένοιτο |
γὰρ
ἂν
καὶ
τοῦτο,
αὐτίκα |
[140] |
ταῦτ'
ἀσθενέστερα
τῶν
τούτου
λόγων
|
γένοιτο. |
(Καὶ
μὴν
πρός
γ'
Ἀριστοφῶντα |
[30] |
πρωπέρυσιν
σιτοδείας
παρὰ
πᾶσιν
ἀνθρώποις
|
γενομένης |
οὐ
μόνον
ὑμῖν
ἱκανὸν
σῖτον |
[130] |
συμβήσεται
διὰ
τοῦ
νόμου
κυρίου
|
γενομένου |
τῇ
πόλει.
Τί
οὖν
τοῦτ' |
[60] |
ἵνα
μὴ
πόρρω
τοῦ
παρόντος
|
γένωμαι, |
λαβὲ
τὰ
ψηφίσμαθ'
ἃ
τοῖς |
[160] |
δοῦναι.
Μηδ'
ἂν
τοιοῦτοί
τινες
|
γένωνται, |
Λεπτίνη;
Εἰ
τὰ
πρὸ
τοῦ |
[130] |
ἢ
θέντας
αὐτούς,
ὅταν
πρῶτον
|
γένωνται |
νομοθέται.
Ἔστι
δ'
ἑκάστῳ
τις |
[100] |
Ἐπειδάν
τις
εἰς
τὴν
καλουμένην
|
γερουσίαν |
ἐγκριθῇ
παρασχὼν
αὑτὸν
οἷον
χρή, |
[90] |
ἔδωκε
κυρίας
εἶναι·
δίκαιον,
ὦ
|
γῆ |
καὶ
θεοί.
Χρῆν
τοίνυν
Λεπτίνην |
[110] |
γὰρ
ἡ
πόλις
ἡμῶν
καὶ
|
γῆς |
ηὐπόρει
καὶ
χρημάτων,
νῦν
δ' |
[110] |
ἑκατὸν
μὲν
ἐν
Εὐβοίᾳ
πλέθρα
|
γῆς |
πεφυτευμένης
ἔδοσαν,
ἑκατὸν
δὲ
ψιλῆς, |
[150] |
τό
τιν'
αὐτόχειρ'
ἄλλον
ἄλλου
|
γίγνεσθαι, |
καὶ
γράφων
χέρνιβος
εἴργεσθαι
τὸν |
[50] |
κηδεστὴς
ἢ
τῶν
τοιούτων
τι
|
γίγνεσθαι, |
ταῦτα
δὲ
καὶ
νόμοις
τισὶ |
[100] |
γραφόντων,
ἐπὶ
τούτοις
τὸ
πρᾶγμα
|
γιγνέσθω. |
(Μήθ'
ὑμεῖς
ποιήσητε
μηδὲν
ἀνάξιον |
[30] |
τοῦτον
σῖτον
ἔχειν
πλεῖστον
τοῦτο
|
γίγνεται, |
ἀλλὰ
διὰ
τὸ
κύριον
ὄντα |
[80] |
εὖ,
τούτων
ἐκ
λόγου
κρίσις
|
γίγνεται, |
καὶ
τὰ
καλῶς
πραχθένθ'
ὑπ' |
[20] |
οὗτοι
φήσουσιν,
εἰς
δέον
ὑμῖν
|
γιγνομένας |
δείξω.
Ἴστε
γὰρ
δήπου
τοῦθ' |
[20] |
συντελείας
ἀπὸ
τῶν
ὑπαρχόντων
ἑκάστῳ
|
γιγνομένης, |
οὐδὲν
ἔπασχε
δεινὸν
οὐδείς,
οὐδ' |
[80] |
λάβοιεν
τρόπῳ
τινὶ
τοῦ
νυνὶ
|
γιγνομένου |
πράγματος
αἴσθησιν,
ὡς
ἂν
εἰκότως |
[60] |
ἐπὶ
τοῖς
πρὸς
ἡμᾶς
ἀδικήμασι
|
γιγνομένους |
ἐκείνων
εὐεργέτας
μὴ
τιμᾶν,
ἢ |
[70] |
ὡς
τοὺς
Λακεδαιμονίους,
λόγων
δὲ
|
γιγνομένων |
ἐκεῖ
καί
τινων
ἀπαγγελλόντων
ὡς |
[10] |
χρήματα
ταῦτ'
ἀπῄτουν.
(Λόγων
δὲ
|
γιγνομένων |
καὶ
τῶν
μὲν
τοὺς
δανεισαμένους |
[160] |
μικροὶ
καιροὶ
μεγάλων
πραγμάτων
αἴτιοι
|
γίγνονται. |
Διὸ
δεῖ
μετριάζειν
ἐν
ταῖς |
[0] |
τινὰ
καὶ
ὑφ'
ὑμῶν
ἴσως
|
γιγνώσκεται· |
ἀλλ'
ἐκεῖν'
ἂν
ἐροίμην
ἡδέως |
[100] |
βούληται,
ἐὰν
μὴ
παῖδες
ὦσι
|
γνήσιοι, |
οὐχ
ἵν'
ἀποστερήσῃ
τοὺς
ἐγγυτάτω |
[70] |
πάντων
ἡ
τῶν
τειχῶν
ἀνάστασις.
|
(Γνοίη |
δ'
ἄν
τις
εἰ
παραθείη |
[50] |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τοὺς
ἰδίᾳ
|
γνόντας |
εὖ
ποιεῖν
ὑμᾶς
καὶ
παρασχόντας |
[100] |
πολὺ
τοῦ
Σόλωνος
ἀποστατεῖς
τῇ
|
γνώμῃ; |
(Πάνυ
τοίνυν
σπουδῇ
τις
ἀπήγγελλέ |
[110] |
ὧν
ἂν
νόμοι
μὴ
ὦσι,
|
γνώμῃ |
τῇ
δικαιοτάτῃ
κρινεῖν.
Καλῶς.
Τὸ |
[160] |
τῶν
καθημένων
ὑμῶν
ἑνὸς
ἑκάστου
|
γνώμῃ |
φιλανθρωπία
πρὸς
φθόνον
καὶ
δικαιοσύνη |
[50] |
ἐξ
ἀρχῆς
τι
μὴ
δοῦναι
|
γνώμῃ |
χρησαμένων
ἔργον
ἀνθρώπων
ἐστί·
τὸ |
[110] |
κρινεῖν.
Καλῶς.
Τὸ
τοίνυν
τῆς
|
γνώμης |
πρὸς
ἅπαντ'
ἀνενέγκατε
τὸν
νόμον. |
[80] |
ὃν
οὐκ
ἐπιτήδειον
εἶναί
φαμεν.
|
Γνώσεσθε |
γὰρ
ἐκ
τούτου
πρόνοιάν
τιν' |
[90] |
καὶ
δικαιότερον
τοῦ
τούτου
νόμον.
|
(Γνώσεσθε |
δ'
ἀκούοντες.
Λαβὲ
καὶ
λέγε |
[160] |
μεθέξει
τῆς
δόξης
τῶν
κοινῇ
|
γνωσθέντων. |
Οὐ
γὰρ
ἀγνοεῖ
τοῦτ'
οὐδεὶς |
[70] |
παρετάξατ'
ἐν
Θήβαις,
καὶ
ὡς
|
Γοργώπαν |
ἀπέκτεινεν
ἐν
Αἰγίνῃ,
καὶ
ὅσ' |
[10] |
λάβῃ
τις
ἔχειν
ὑπῆρχε
τὸν
|
γοῦν |
ἄλλον
χρόνον.
(Ὁ
τοίνυν
τὴν |
[30] |
οὐ
δικαιότερ'
ἡμῶν
ἐρεῖ;
Ἐμοὶ
|
γοῦν |
δοκεῖ.
Παρὰ
πᾶσι
γὰρ
ἀνθρώποις |
[120] |
δεινότατον
πράξουσιν;
Χρὴ
γάρ,
ὡς
|
γοῦν |
ἐμοὶ
δοκεῖ,
ὅσα
τις
πράττει |
[60] |
μάχους.
Ἔστιν
δὲ
τοῦτο
τὸ
|
γράμμ' |
ὦ
ἄνδρες
δικασταί,
ἐκείνῳ
μὲν |
[90] |
πρόσθε
τῶν
ἐπωνύμων
καὶ
τῷ
|
γραμματεῖ |
παραδοῦναι,
τοῦτον
δ'
ἐν
ταῖς |
[160] |
ναυμαχίᾳ
νενικηκότες
ἡμᾶς,
ὑφ'
ἑνὸς
|
γραμματέως, |
ὃς
ὑπηρέτης
ἦν,
ὥς
φασι, |
[40] |
τοῦτο
δηλοῖ
τὸ
τότ'
αὐτῷ
|
γραφέν, |
τοῖς
ἁλοῦσι
τότ'
ἐν
Σικελίᾳ |
[130] |
ἢ
ἄλλ'
ὁτιοῦν
ἐγκαλοῦσίν
τινι,
|
γράφεσθαι |
κατὰ
τὸν
νόμον
ὃν
παρεισφέρομεν |
[80] |
παρέβη,
νόμος
οὕτω
κελεύει
νομοθετεῖν,
|
γράφεσθαι |
μέν,
ἄν
τίς
τινα
τῶν |
[90] |
καθ'
οὓς
τὰ
ψηφίσματα
δεῖ
|
γράφεσθαι, |
τῶν
ψηφισμάτων
αὐτῶν
ὑμῖν
εἰσίν. |
[130] |
εἷς
ἢ
δύ'
ἢ
πλείους,
|
γραφῇ |
διὰ
τούτων
ταὐτὸ
τοῦτο
παθεῖν |
[90] |
αὐτὸ
τοῦτ'
ἔνοχον
εἶναι
τῇ
|
γραφῇ, |
ἐὰν
ἐναντίος
ᾖ
τοῖς
πρότερον |
[130] |
διὰ
τοὺς
μισθοῦ
τὰ
τοιαῦτα
|
γράφοντας |
ἑτοίμως
πρόξενοι
γεγόνασι,
διὰ
τοῦθ' |
[100] |
Ἐγγυώμεθα,
ὑπισχνούμεθα·
οἱ
θεσμοθέται
ταῦτα
|
γραφόντων, |
ἐπὶ
τούτοις
τὸ
πρᾶγμα
γιγνέσθω. |
[120] |
αὐτὸν
ἐγὼ
παρα
σχήσομαι
μάρτυρα.
|
(Γράφων |
γὰρ
ἀρχὴν
τοῦ
νόμου
Λεπτίνης |
[140] |
τ'
ὀφειλόμεν'
ὡς
ἀποδοῦναι
δεῖ
|
γράφων, |
καὶ
ἅ
τις
παρὰ
τοῦ |
[30] |
ὁ
τὸ
ψήφισμ'
ὑπὲρ
ἡμῶν
|
γράφων; |
(Ὅτι
νὴ
Δί'
ἦσάν
τινες |
[150] |
αὐτόχειρ'
ἄλλον
ἄλλου
γίγνεσθαι,
καὶ
|
γράφων |
χέρνιβος
εἴργεσθαι
τὸν
ἀνδροφόνον,
σπονδῶν, |
[150] |
τοιούτοις
δέ
τισιν
προσέοιχ'
ὁ
|
γράφων |
χρῆσθαι.
Ὑμῖν
δ'
οὐχὶ
πρέπει |
[0] |
τούτους.
Ἐν
μὲν
γὰρ
τῷ
|
γράψαι |
Μηδέν'
εἶναι
ἀτελῆ,
τοὺς
ἔχοντας |
[140] |
ὡς
ἄρα
τρεῖς
σέ
τινες
|
γραψάμενοι |
πρότεροι
τοῦδε
οὐκ
ἐπεξῆλθον.
Εἰ |
[90] |
ἑαυτοῦ
νόμον
πρὶν
τοῦτον
ἔλυσε
|
γραψάμενος. |
Νῦν
δὲ
μαρτυρίαν
καθ'
ἑαυτοῦ |
[140] |
εἴ
τις
ἢ
τετελεύτηκε
τῶν
|
γραψαμένων |
πρὶν
εἰσελθεῖν,
ἢ
πεισθεὶς
ὑπὸ |
[80] |
τὸν
νόμον
ὑμῖν
ὃν
παρεισφέρομεν
|
γράψαντες |
ἀντὶ
τοῦδε,
ὃν
οὐκ
ἐπιτήδειον |
[120] |
τοῦ
Λεπτίνου.
ΝΟΜΟΣ.
Καλῶς·
κατάθες.
|
Γράψας |
Ὅπως
ἂν
οἱ
πλουσιώτατοι
λῃτουργῶσι, |
[30] |
πρὸς
θεῶν
ἐροῦμεν
ἢ
τί
|
γράψει |
ποθ'
ὁ
τὸ
ψήφισμ'
ὑπὲρ |
[120] |
τἀναλώματα
αἱ
χορηγίαι
καὶ
αἱ
|
γυμνασιαρχίαι· |
δεινὸν
οὖν,
εἰ
τῶν
ἱερῶν |
[20] |
ἐγκυκλίους
λῃτουργίας
λῃτουργοῦντες,
χορηγοὶ
καὶ
|
γυμνασίαρχοι |
καὶ
ἑστιάτορες;
Ἑξήκοντ'
ἴσως
ἢ |
[140] |
τοῦ
χρόνου
δωρειὰς
τοῖς
τοὺς
|
γυμνικοὺς |
νικῶσιν
ἀγῶνας
τοὺς
στεφανίτας,
καὶ |