Paragraphes
[10]	ὡς μὲν οὖν εἴποι τις	ἄν,	ἃ παρ´ ἑκατέρων εἶναι δεῖ,
[10]	οὐδαμῶς ἅπαντ´ ἔχει. γνοίητε δ´	ἄν,	εἰ σκέψαισθ´ ἐκείνως. πότε μάλιστ´
[10]	ἐστίν· ὡς δὲ καὶ γένοιτ´	ἄν,	{ἐν} νόμῳ διορθώσασθαι δεῖ. Τῶν
[10]	πολεμήσετ´ ἐξ ἴσου· καὶ ἴσως	ἄν,	ἴσως, ὥσπερ νῦν ὑμεῖς πυνθάνεσθε
[10]	ὡς δὲ καὶ γένοιτ´ ἄν,	{ἐν}	νόμῳ διορθώσασθαι δεῖ. Τῶν δὲ
[10]	ἕως ἂν ὑμεῖς δημοκρατῆσθε, ἀλλ´	ἄν	ποτε συμβῇ τι πταῖσμα (πολλὰ
[10]	ταὐτὸ καὶ ἀντιπαρασκευάζεσθαι ῥᾳθυμεῖτε, καὶ	ἄν	τι λέγῃ τις, ἐκβάλλετε, ἐπειδὰν
[10]	καὶ πάντων ἥκιστα δὴ† ἡμῖν,	ἄν	τι μὴ νῦν ἐπανορθωσώμεθα· ἔπειτα
[10]	ἀναγκαῖον ᾖ. ἀλλ´ ἣν μὲν	ἄν	τις ἐλευθέρων ἀνθρώπων ἀνάγκην εἴποι,
[10]	τούτων ἀρχεῖα καὶ βουλευτήρι´ ἐρημότερ´	ἄν	τις ἴδοι τῶν Ἑλληνικῶν πραγμάτων
[10]	πρᾶγμα κρίνετε· ~ἀγορὰν μὲν γὰρ	ἄν	τις καὶ πανήγυριν ἐκ τούτων
[10]	τοὺς ἐναντιουμένους αὐτοῖς ἐν οἷς	ἂν	αἰτήσωσι χρόνοις παρεῖναι. ἡμεῖς δ´
[10]	τοῖς ἀπόροις φθονοῦμεν; οὓς οὔτ´	ἂν	αἰτιασαίμην ἔγωγε, οὔτ´ ἀξιῶ. ~οὐδὲ
[10]	ὑμῶν πρέσβεσιν, ὃν βασιλεὺς ἥδιστ´	ἂν	ἀκούσαι, ὡς τὸν ἀμφοτέρους ἀδικοῦντα
[10]	καὶ Φίλιππον δ´ αὐτὸν οὐδὲν	ἂν	ἄλλ´ οἶμαι μὰ τοὺς θεοὺς
[10]	ἐν Θρᾴκῃ κακῶν (τί γὰρ	ἂν	ἄλλο τις εἴποι Δρογγίλον καὶ
[10]	ὑμῶν πόλεμον, Καρδιανοῖς ἐβοήθει, οὐκ	ἂν	ἀνηρπασμένος ἦν ὁ γράψας, καὶ
[10]	οὖσιν οἶδεν ἀκριβῶς ὅτι, οὐδ´	ἂν	ἁπάντων τῶν ἄλλων γένηται κύριος,
[10]	καὶ διὰ τοῦτο πάντες ᾐτιῶντ´	ἂν	αὐτὸν Καρδιανοῖς βεβοηθηκέναι; μὴ τοίνυν
[10]	εἰ μὴ ποιήσουσιν ἅπαντες ὅς´	ἂν	αὐτός, οὐ φάσκοντα ποιήσειν οὐδὲν
[10]	τὸν τὰ τοῦ πολέμου πράττοντα·	ἂν	γὰρ ἐκεῖνος πεισθῇ, τά γ´
[10]	συμβῇ τι πταῖσμα (πολλὰ δ´	ἂν	γένοιτ´ ἀνθρώπῳ) ἥξει πάντα τὰ
[10]	(οὐ γὰρ ἀνθρώπων γ´ οὐδεὶς	ἂν	γένοιτ´ ἀξιόχρεως τηλικούτου πράγματος) ὡς,
[10]	οἷς ἂν χρησώμεθ´ ὀρθῶς, ἴσως	ἂν	γένοιτο τὰ δέοντα. πρῶτον μὲν
[10]	καὶ αὑτοῖς οὐκέτ´ ἔσεσθαι μισθαρνεῖν,	ἂν	δ´ ἀπὸ τῶν πρώτων θορύβων
[10]	πολεμεῖν ἡμῖν ἐκεῖνον, ἀνοητότατος πάντων	ἂν	εἴη, εἰ τοῦτ´ ἐξελέγχοι· ὅταν
[10]	τὴν νῦν παροῦσαν δουλείαν· οὐδ´	ἂν	εἰπεῖν δύναιτ´ οὐδεὶς ὅσα τοὺς
[10]	μείζω ταύτης οὐκ οἶδ´ ἥντιν´	ἂν	εἴποι τις· δούλῳ δὲ πληγαὶ
[10]	ποθ´ ἡμεῖς δικαίοις ἢ νῦν	ἂν	εἴποιμεν, ἀλλ´ οἷς ποιοῦμεν. ἔστι
[10]	ἐν τοῖς κινδύνοις αἱρεῖ; τί	ἂν	εἴποις; εἰ γὰρ ὃ βέλτιστον
[10]	συμβουλεύεις. οὐ γὰρ ἐκεῖνό γ´	ἂν	εἴποις, ὡς σὲ μὲν ἐν
[10]	δ´ εἶναι χαλεπὰ οὐχ ὅς´	ἂν	εἰς σωτηρίαν δαπανῶμεν, ἀλλ´ ἃ
[10]	ἄνευ μεγάλου τινὸς κακοῦ, οὐδὲν	ἂν	εἰς τὰ πράγματα μεῖζον εἰσενεγκαίμεθα,
[10]	ἢ τὸν νυνὶ παρόντ´ οὐδ´	ἂν	εἷς εἴποι. τὸν μὲν γὰρ
[10]	Φίλιππος καὶ ποῖ πορεύεται, οὕτως	ἂν	ἐκεῖνος φροντίσαι ποῖ ποθ´ ἡ
[10]	Ἀμφίπολιν καὶ Ποτείδαιαν προεῖτο, οὐδ´	ἂν	ἐν Μακεδονίᾳ μένειν ἀσφαλῶς ἐδύνατο.
[10]	Ἑλλήνων ἄρχειν ἀεὶ βούληται, μόνην	ἂν	ἐναντιωθῆναι καὶ τῆς πάντων ἐλευθερίας
[10]	εἰ γὰρ ὃ βέλτιστον εἰπεῖν	ἂν	ἔχοις, τοῦτό σοι δοίημεν ἀληθὲς
[10]	ἔγωγε αὐτὸς μὲν τεθνάναι μᾶλλον	ἂν	ἢ ταῦτ´ εἰρηκέναι βουλοίμην· οὐ
[10]	θαυμάζω, καὶ δέδοικα τοῦτον, ὅστις	ἂν	ᾖ ποτ´, ἔγωγε, ἐπειδὴ οὐχ
[10]	ἀκούσεται, οὓς ὑπὲρ τοῦ συμφέροντος	ἂν	ἡγήσαιτο τοῦ ἰδίου λέγειν, ἀλλὰ
[10]	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, (ῥᾴδιον γὰρ	ἂν	ἦν ὑμῖν μεταθεῖναι) ἀλλὰ πολλὰ
[10]	ἵν´ ἀκούσαντες ποιήσωσι (χρησιμώτατοι γὰρ	ἂν	ἦσαν ἁπάντων) ἀλλ´ ἵνα τοῦ
[10]	καὶ τοσοῦτον χρόνον σπουδάζεθ´ ὅσον	ἂν	κάθησθ´ ἀκούοντες ἢ προσαγγελθῇ τι
[10]	εἰώθατε) πράγματα δὲ παρασχεῖν αὐτῷ,	ἂν	καιρὸν λάβητε, πλείω τῶν ἄλλων
[10]	πάντα τείνει λέξω, δεηθεὶς ὑμῶν,	ἂν	λέγω τἀληθῆ μετὰ παρρησίας, μηδὲν
[10]	καὶ Ποτείδαιαν προεῖτο, οὐδ´ ἂν	ἐν	Μακεδονίᾳ μένειν ἀσφαλῶς ἐδύνατο. ἀμφότερ´
[10]	εἰθισμένοις ἀναθεῖναι βούλονται. ἡγοῦνται γάρ,	ἂν	μὲν ὑμεῖς ὁμοθυμαδὸν ἐκ μιᾶς
[10]	σωτηρίαν δαπανῶμεν, ἀλλ´ ἃ πεισόμεθα,	ἂν	μὴ ταῦτ´ ἐθέλωμεν ποιεῖν, καὶ
[10]	δ´ ὑπακούειν, δι´ ὅτου ποτ´	ἂν	οἴωνται τοῦτο δυνήσεσθαι ποιῆσαι, οἱ
[10]	οὐδ´ ὅ τι κοινῇ μᾶλλον	ἂν	ὅλην ἐπιρρώσειε τὴν πόλιν. οὑτωσὶ
[10]	ἄλλο τι τῷ στρατηγῷ καταλείπειν.	ἂν	οὕτω ποιήσητε καὶ τοῦτ´ ἐθελήσηθ´
[10]	δὲ πρόϊσμεν ἅπαντες ὅτι, ὅσῳ	ἂν	πλειόνων ἐάσωμεν ἐκεῖνον γενέσθαι κύριον,
[10]	οὐ μόνον ἡγοῦμαι τὰ δίκαι´	ἂν	ποιεῖν, ἀλλὰ καὶ τὰ λυσιτελῆ·
[10]	βασιλεῖ φοβερώτερός ἐσθ´ ὁ Φίλιππος,	ἂν	προτέροις ἡμῖν ἐπιθῆται· εἰ γὰρ
[10]	ἐπειδὰν ὑστερίσητε παύεσθε· ἕτερον πάλιν	ἂν	συμβῇ τι παρασκευάζεσθε καὶ θορυβεῖσθε.
[10]	καὶ κατηγοροῦσι δικαίως, τοῦτ´ ἀφελεῖν	ἂν	συμβουλεύσαιμι. δίειμι δέ, ὥσπερ ἄρτι,
[10]	οὐδὲν οὐδ´ αὐτόν· καὶ γὰρ	ἂν	τοῖς τῆς κακώσεως εἴη νόμοις
[10]	τῆς πόλεως ἐχθρῶν κρατῆσαι, πρὶν	ἂν	τοὺς ἐν αὐτῇ τῇ πόλει
[10]	πόλιν δ´ ἣν ὑπείληφεν, ὃς	ἂν	τῶν Ἑλλήνων ἄρχειν ἀεὶ βούληται,
[10]	ἔστ´ αὐτῷ βεβαίως ἔχειν, ἕως	ἂν	ὑμεῖς δημοκρατῆσθε, ἀλλ´ ἄν ποτε
[10]	ἄνδρες Ἀθηναῖοι, (ῥᾴδιον γὰρ ἂν	ἦν	ὑμῖν μεταθεῖναι) ἀλλὰ πολλὰ καὶ
[10]	δ´ εὐτυχήματ´ ἀπὸ ταὐτομάτου, οἷς	ἂν	χρησώμεθ´ ὀρθῶς, ἴσως ἂν γένοιτο
[10]	ὑμεῖς τοίνυν οὐκ ἀκούειν, πρὶν	ἂν	ὥσπερ νῦν αὐτὰ παρῇ τὰ
[10]	ἴδια μεταβιβάζοντας ὁρῶσί τινας, καὶ	μέγαν	μὲν ὄντα παρ´ ὑμῖν εὐθέως
[10]	καλῶς; πολλοῦ γε καὶ δεῖ·	ἐπειδὰν	γὰρ ὁ μὲν λαβὼν μετὰ
[10]	ἄν τι λέγῃ τις, ἐκβάλλετε,	ἐπειδὰν	δ´ ἀπολωλὸς ἢ πολιορκούμενόν τι
[10]	τί τῷ ἀδικοῦντι προσήκει; ἀλλ´	ἐπειδὰν	ἐφ´ ἡμᾶς αὐτοὺς ἴῃ, τί
[10]	οὐκ ἄξιον ἐξετάσαι νῦν· ἀλλ´	ἐπειδάν	τι τῶν πρὸς Φίλιππον ἐμπέσῃ,
[10]	τὸ συμβαῖνον ἀεὶ διώκετε, εἶτ´	ἐπειδὰν	ὑστερίσητε παύεσθε· ἕτερον πάλιν ἂν
[10]	γένοιτ´ ἀξιόχρεως τηλικούτου πράγματος) ὡς,	ἐὰν	ἄγηθ´ ἡσυχίαν καὶ ἅπαντα προῆσθε,
[10]	μὲν ὑμεῖς οὔτ´ ἐθελήσετε, οὔτ´,	ἐὰν	ἐθέλητε, ἐπιστήσεσθε (ἄρχειν γὰρ εἰώθατε)
[10]	καὶ μάλ´ ὀρθῶς δοκεῖ· ἀλλ´	ἐὰν	λογίσηται τὰ τῇ πόλει μετὰ
[10]	τῇ πόλει μετὰ ταῦτα γενησόμενα,	ἐὰν	ταῦτα μὴ ἐθέλῃ ποιεῖν, εὑρήσει
[10]	τούτων ὀλιγώρως ὑμᾶς ἔχειν καὶ	ἐᾶν	τοῦτον τὸν τρόπον φέρεσθαι, ὁ
[10]	τοὺς ταλαιπώρους Ὀλυνθίους πρότερον δοὺς	Ποτείδαιαν	ἐξηπάτησε καὶ πόλλ´ ἕτερα· Θηβαίους
[10]	πεπονθότων τῶν πολλῶν Ὀλυνθίων τῷ	Ποτείδαιαν	καρποῦσθαι· οὐκ ἦν ἀσφαλὲς λέγειν
[10]	κέκτηται· εἰ γὰρ Ἀμφίπολιν καὶ	Ποτείδαιαν	προεῖτο, οὐδ´ ἂν ἐν Μακεδονίᾳ
[10]	ἐθελήσηθ´ ὡς ἀληθῶς, ἄγειν εἰρήνην	δικαίαν	καὶ μένειν ἐπὶ τοῦ τόπου
[10]	ἐκβαλεῖν Φίλιππον αὐτοῖς καὶ τὴν	Πυλαίαν	ἀποδοῦναι· οὐκ ἦν ἐν Θήβαις
[10]	τὸν Κερσοβλέπτην αὐτόν; οὐ νῦν	Καρδίαν	ἔχει καὶ ὁμολογεῖ; τί ποτ´
[10]	τῆς πόλεως καὶ νῦν εἰς	Καρδίαν	πέπομφε βοήθειαν. εἰ μέντοι βουλόμεθ´
[10]	τούτων ἁπάντων οἶμαι δεῖν ὑμᾶς	πρεσβείαν	ἐκπέμπειν, ἥτις τῷ βασιλεῖ διαλέξεται,
[10]	καὶ νῦν εἰς Καρδίαν πέπομφε	βοήθειαν.	εἰ μέντοι βουλόμεθ´ ἡμεῖς μὴ
[10]	λαβεῖν, θαυμαστὴν εὐδαιμονίαν καὶ πολλὴν	ἀσφάλειαν	ἔχειν ᾤεσθε. ἐκ δὲ τούτων
[10]	ὑπηγάγετ´ εἰς τὴν νῦν παροῦσαν	δουλείαν·	οὐδ´ ἂν εἰπεῖν δύναιτ´ οὐδεὶς
[10]	τοὺς ἄλλους ἅπαντας Ἕλληνας εἰς	δουλείαν	προέσθαι, καὶ ἔγωγε αὐτὸς μὲν
[10]	τῇ πόλει θεοῖς, οἵπερ αὐτὸν	ἐξολέσειαν,	οὐδενὶ μέντοι μᾶλλον ἢ τῇ
[10]	καὶ παραλείπω, Φεράς, τὴν ἐπ´	Ἀμβρακίαν	ὁδόν, τὰς ἐν Ἤλιδι σφαγάς,
[10]	ἔργων παρὰ τοῦ στρατηγοῦ, καὶ	μηδεμίαν	πρόφασιν τοῦ πλεῖν ἄλλοσε ἢ
[10]	πάνθ´ ἑτέρους ἐᾶσαι λαβεῖν, θαυμαστὴν	εὐδαιμονίαν	καὶ πολλὴν ἀσφάλειαν ἔχειν ᾤεσθε.
[10]	δ´ ἐν τοῖς Ἕλλησι μηδενὸς	ἀξίαν	εἶναι. καὶ μὴν οὐδ´ ἐκεῖνό
[10]	ὥστε καρπωσάμενοί τιν´ ἕκαστοι τούτων	πλεονεξίαν,	οἱ μὲν ἤδη πεπόνθασιν ἃ
[10]	καὶ κατασκευάζοντος ὑμῖν ἐπιτείχισμα τὴν	Εὔβοιαν	καὶ νῦν ἐπὶ Βυζάντιον παριόντος,
[10]	ἔγωγε πλοῦτον ἡγοῦμαι συμμάχους, πίστιν,	εὔνοιαν,	ὧν πάντων ὑμεῖς ἔστ´ ἄποροι.
[10]	βουλομένοις καὶ πάντας ἀνθρώπους εἰς	ἐλευθερίαν	ἐξελέσθαι δεινοί. οὔκουν βούλεται τοῖς
[10]	αὑτοῦ καιροῖς τὴν παρ´ ὑμῶν	ἐλευθερίαν	ἐφεδρεύειν, οὐ κακῶς οὐδ´ ἀργῶς
[10]	τῷ βασιλεῖ διαλέξεται, καὶ τὴν	ἀβελτερίαν	ἀποθέσθαι, δι´ ἣν πολλάκις ἠλαττώθητε,
[10]	ὠνίων πλῆθος ὁρῶντες καὶ τὴν	εὐετηρίαν	τὴν κατὰ τὴν ἀγοράν, τούτοις
[10]	χαλεπὰ οὐχ ὅς´ ἂν εἰς	σωτηρίαν	δαπανῶμεν, ἀλλ´ ἃ πεισόμεθα, ἂν
[10]	{ἀκούειν} τοῦτ´ ἤδη πᾶσαν ἐπιδέχεται	κατηγορίαν.	ὑμεῖς τοίνυν οὐκ ἀκούειν, πρὶν
[10]	τὸ πρᾶγμ´ εἰς γέλωτα καὶ	λοιδορίαν	ἐμβαλόντες μηδὲν αὐτοὶ τῶν δεόντων
[10]	γίγνεσθαι, ἐπὶ τοῦθ´ εὑρήσετε τὴν	αἰτίαν	ἀναφερομένην. περὶ οὗ πάνυ μὲν
[10]	πόλεμον ποιεῖν φασίν; ὅτι τὴν	αἰτίαν	τῶν ἐκ τοῦ πολέμου συμβησομένων
[10]	ψῆφον τοῦ φανερῶς θορύβου. ταῦτ´	ἀπιστίαν,	ταῦτ´ ὀργὴν ἔχει. δεῖ γάρ,
[10]	ἐν Θήβαις ἀσφαλές, πρὶν τὴν	Βοιωτίαν	ἀπέδωκε καὶ τοὺς Φωκέας ἀνεῖλεν.
[10]	Θηβαίους τὰ νῦν ὑπάγει τὴν	Βοιωτίαν	αὐτοῖς παραδοὺς καὶ ἀπαλλάξας πολέμου
[10]	προΐστασθαι τῶν Ἑλλήνων καὶ δύναμιν	συνεστηκυῖαν	ἔχοντας πᾶσι τοῖς ἀδικουμένοις βοηθεῖν
[10]	δ´ οὐ δύνανται παρ´ ὑμῖν	ἡσυχίαν	ἄγειν οὐδενὸς αὐτοὺς ἀδικοῦντος. καίτοι
[10]	ὁρῶ βουλευομένους· ὑμᾶς μὲν γὰρ	ἡσυχίαν	ἄγειν φασὶ δεῖν, κἄν τις
[10]	τηλικούτου πράγματος) ὡς, ἐὰν ἄγηθ´	ἡσυχίαν	καὶ ἅπαντα προῆσθε, οὐκ ἐπ´
[10]	μὲν τὴν σχολὴν καὶ τὴν	ἡσυχίαν,	ὑφ´ ὧν κεκηλημένοι τοῖς ἀδικοῦσιν
[10]	γὰρ ἡσυχίαν ἄγειν φασὶ δεῖν,	κἄν	τις ὑμᾶς ἀδικῇ, αὐτοὶ δ´
[10]	ἀφαλές ἐστι λέγειν παρ´ ὑμῖν,	κἂν	ἀφῃρημένοι τὰ ὑμέτερ´ αὐτῶν ἦτε.
[10]	καὶ σφαλερὸν καὶ καθ´ ἑκάστην	ἡμέραν	ἀγώνων καὶ κακῶν μεστόν, οὐ
[10]	καὶ εἰδῇ, ὅτι ἡ καθ´	ἡμέραν	ῥᾳστώνη καὶ ῥᾳθυμία, ὥσπερ τοῖς
[10]	λέγοντα, ἀθάνατον δ´ ἕνεκ´ ἀσφαλείας,	ἑτέραν	δὲ τὴν κρύβδην ψῆφον τοῦ
[10]	μηδενὶ χειρωσαμένῳ τὴν πόλιν τὴν	ἡμετέραν	κυριεῦσαι, οὐκ ἐπιθυμεῖν, ἀλλὰ ταῦτα
[10]	καὶ κατασκευάζεται νῦν, ἐπὶ τὴν	ἡμετέραν	πόλιν παρασκευάζεται. οὐ γὰρ οὕτως
[10]	εἴποι Δρογγίλον καὶ Καβύλην καὶ	Μάστειραν	καὶ ἃ νῦν φασιν αὐτὸν
[10]	ταπεινοί, τῇ μὲν κατὰ τὴν	ἀγορὰν	εὐετηρίᾳ λαμπροί, τῇ δ´ ὧν
[10]	οὔτ´ ὀρθῶς τὸ πρᾶγμα κρίνετε·	~ἀγορὰν	μὲν γὰρ ἄν τις καὶ
[10]	τὴν εὐετηρίαν τὴν κατὰ τὴν	ἀγοράν,	τούτοις κεκήλησθ´ ὡς ἐν οὐδενὶ
[10]	ἀλλ´ οὐδ´ ἀνεγερθῆναι δυνάμεθα, ἀλλὰ	μανδραγόραν	πεπωκόσιν ἤ τι φάρμακον ἄλλο
[10]	μόνον Ἀμφίπολιν καὶ τὴν Καρδιανῶν	χώραν	ἀπεστερηκότος Φιλίππου, ἀλλὰ καὶ κατασκευάζοντος
[10]	ταῦτ´ ἐθέλειν {ἀκούειν} τοῦτ´ ἤδη	πᾶσαν	ἐπιδέχεται κατηγορίαν. ὑμεῖς τοίνυν οὐκ
[10]	ὑμῖν ἐστι, τὴν δ´ Ἑλλάδα	πᾶσαν	ἐφεξῆς οὑτωσὶ Φίλιππος ἁρπάζων οὐ
[10]	ἀκούσαντες ποιήσωσι (χρησιμώτατοι γὰρ ἂν	ἦσαν	ἁπάντων) ἀλλ´ ἵνα τοῦ λέγοντος
[10]	δοὺς ὑπηγάγετ´ εἰς τὴν νῦν	παροῦσαν	δουλείαν· οὐδ´ ἂν εἰπεῖν δύναιτ´
[10]	εὖ ποιοῦντα, εἰ μηδὲν ἄλλο,	ἐξαπατᾶν,	ὑμῖν δ´ ἀπειλεῖν ἤδη; οἷον
[10]	ἂν εἴη, εἰ τοῦτ´ ἐξελέγχοι·	ὅταν	γὰρ οἱ ἀδικούμενοι ἀρνῶνται, τί
[10]	οὐδενὸς εἰώθατ´ ἐφ´ ἡσυχίας, ἀλλ´	ὅταν	μὲν ἐκεῖνος παρασκευάζηται, ἀμελήσαντες τοῦ
[10]	Ἀθηναῖοι, τὰ δέοντα ποιεῖν ἐθελήσομεν;	ὅταν	νὴ Δί´ ἀναγκαῖον ᾖ. ἀλλ´
[10]	ἄλλοτε πώποτε φαύλως ἔχειν, ἀλλ´	ὅταν	πάντ´ ἀκούσαντες ὑμεῖς τὰ δέοντα,
[10]	ἃ δὴ πεπόνθασιν, οἱ δ´	ὅταν	ποτὲ συμβῇ πείσονται. ὑμεῖς δ´
[10]	πάντα τὰ τοιαῦτα. ἐγὼ γὰρ	ὅταν	τιν´ ἴδω τὸν μὲν ἐν
[10]	τὸ πρᾶγμα καὶ ποῦ δυσχεραίνεται;	ὅταν	τὸ ἀπὸ τῶν κοινῶν ἔθος
[10]	τῶν πραγμάτων λόγους εὐθέως εἰώθασιν	ἐρωτᾶν	τί οὖν χρὴ ποιεῖν; οὐχ
[10]	καὶ τὸ πρωτεῖον εἶχε, νῦν	ἐν	ἀδοξίᾳ πάσῃ καὶ ταπεινότητι καθεστάναι;
[10]	ἐχθρῶν κρατῆσαι, πρὶν ἂν τοὺς	ἐν	αὐτῇ τῇ πόλει κολάσητ´ ἐχθρούς,
[10]	οὐδ´ Ὀλυνθίοις ἐξ ἀρχῆς, ἕως	ἐν	αὐτῇ τῇ χώρᾳ τὸ στράτευμα
[10]	καταπεφρονήμεθ´ ἐκ τούτων ὥστε τῶν	ἐν	αὐτῷ τῷ κινδυνεύειν ὄντων οἱ
[10]	ὧν μὲν ἀπεστέρησθε σιωπῶ· ἀλλ´	ἐν	αὐτῷ τῷ τὴν εἰρήνην ποιήσασθαι,
[10]	μηδενὸς μήτε δουλεύειν ἄλλῳ, ἀλλ´	ἐν	ἐλευθερίᾳ καὶ νόμοις ἐξ ἴσου
[10]	ἀνθρώπους τοῖς πράγμασι· τοῖς δ´	ἐν	ἐνδείᾳ, δι´ ὃ δυσχεραίνουσι τὸ
[10]	τὴν ἐπ´ Ἀμβρακίαν ὁδόν, τὰς	ἐν	Ἤλιδι σφαγάς, ἄλλα μυρία· οὐ
[10]	ταῖς ἰδίαις οἰκίαις ὁρῶ τὸν	ἐν	ἡλικίᾳ πρὸς τοὺς πρεσβυτέρους οὕτω
[10]	τῶν ταῦτα πολιτευομένων, τὸ δ´	ἐν	ἡσυχίᾳ διάγειν καὶ μηδὲν τῶν
[10]	καρποῦσθαι· οὐκ ἦν ἀσφαλὲς λέγειν	ἐν	Θετταλίᾳ μὴ σὺν εὖ πεπονθότος
[10]	ὑπολαμβάνειν τὸν Φίλιππον τῶν μὲν	ἐν	Θρᾴκῃ κακῶν (τί γὰρ ἂν
[10]	ὡς ἐγὼ κρίνω, φοβερῶν, οὐδένες	ἐν	μείζονι κινδύνῳ τῶν πάντων εἰσὶν
[10]	ἐπὶ ταῖς θύραις ἐγγὺς οὑτωσὶ	ἐν	μέσῃ τῇ Ἑλλάδι αὐξανομένου λῃστοῦ
[10]	τοῦτον τὸν τρόπον προσφέρεται; ὅτι	ἐν	μόνῃ τῶν πασῶν πόλεων τῇ
[10]	τὴν καταστρεψομένην τοὺς ἐναντιουμένους αὐτοῖς	ἐν	οἷς ἂν αἰτήσωσι χρόνοις παρεῖναι.
[10]	ἦτε. οὐκ ἦν ἀσφαλὲς λέγειν	ἐν	Ὀλύνθῳ τὰ Φιλίππου μὴ σὺν
[10]	τὴν ἀγοράν, τούτοις κεκήλησθ´ ὡς	ἐν	οὐδενὶ δεινῷ τῆς πόλεως οὔσης,
[10]	δόξ´ ὑπάρχει, ἣν αἰσχρόν ἐστιν	ἐν	σοὶ καταλῦσαι· τῇ πόλει δ´
[10]	ὅταν τιν´ ἴδω τὸν μὲν	ἐν	Σούσοις καὶ Ἐγβατάνοις δεδοικότα καὶ
[10]	ἔγωγε, οὔτ´ ἀξιῶ. ~οὐδὲ γὰρ	ἐν	ταῖς ἰδίαις οἰκίαις ὁρῶ τὸν
[10]	διεστηκότων εἰς δύο ταῦτα τῶν	ἐν	ταῖς πόλεσι, τῶν μὲν εἰς
[10]	εἰ σκέψαισθ´ ἐκείνως. πότε μάλιστ´	ἐν	ταραχῇ τὰ τῶν Ἑλλήνων γέγονε
[10]	ἀπαντικρὺ τῆς Ἀττικῆς ἐπετείχισεν ὑμῖν	ἐν	τῇ Εὐβοίᾳ. ταύτης ὀλιγωρουμένης, Μέγαρ´
[10]	ἂν εἴποις, ὡς σὲ μὲν	ἐν	τῇ πόλει δεῖ τινὰ φαίνεσθαι,
[10]	ἐδάφει, προσθήσω δὲ καὶ τοῖς	ἐν	τῇ πόλει θεοῖς, οἵπερ αὐτὸν
[10]	διαβεβλημένον, εἶτα τοῖς μηδὲν τῶν	ἐν	τῇ πολιτείᾳ δικαίων βουλομένοις ποιεῖν
[10]	οὐδ´ Ὠρείταις, τῶν στρατιωτῶν ὄντων	ἐν	τῇ χώρᾳ, οὐδὲ Φεραίοις πρότερον,
[10]	τινὰ φαίνεσθαι, τὴν πόλιν δ´	ἐν	τοῖς Ἕλλησι μηδενὸς ἀξίαν εἶναι.
[10]	μελινῶν καὶ τῶν ὀλυρῶν τῶν	ἐν	τοῖς Θρᾳκίοις σιροῖς ἐν τῷ
[10]	οὐ τὸν ἡσύχιον, ἀλλὰ τὸν	ἐν	τοῖς κινδύνοις αἱρεῖ; τί ἂν
[10]	τῶν ἐν τοῖς Θρᾳκίοις σιροῖς	ἐν	τῷ βαράθρῳ χειμάζειν. οὐκ ἔστι
[10]	σκοπεῖτε· ἐρῶ δ´ ὑπὲρ τῶν	ἐν	χρείᾳ δοκούντων εἶναι πρότερον. ἦν
[10]	μετ´ οὐ πολὺν χρόνον τὰ	ἐν	Ὠρεῷ πράγματ´ εἰλήφει. ~πολλὰ δὲ
[10]	διαλέγεται. αἴτιον δὲ τούτων οὐχ	ἕν,	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, (ῥᾴδιον γὰρ
[10]	δεόντων πράττειν, ἀλλὰ προϊεμένους καθ´	ἓν	ἕκαστον πάνθ´ ἑτέρους ἐᾶσαι λαβεῖν,
[10]	μὲν ἄλλους εὖ ποιοῦντα, εἰ	μηδὲν	ἄλλο, ἐξαπατᾶν, ὑμῖν δ´ ἀπειλεῖν
[10]	εἰς γέλωτα καὶ λοιδορίαν ἐμβαλόντες	μηδὲν	αὐτοὶ τῶν δεόντων ποιῆτε. (ταῦτ´
[10]	ἂν λέγω τἀληθῆ μετὰ παρρησίας,	μηδὲν	ἀχθεσθῆναί μοι. πέπραται τὰ συμφέροντ´
[10]	ἀφελέσθαι τι, ἀλλ´ εἰ καὶ	μηδὲν	ἦν τούτων, ἄλλοθεν σκοπεῖν ὅπως
[10]	ἀλλήλοις καὶ προφάσει χρώμεθα τοῦ	μηδὲν	ποιεῖν, πλὴν εἰ τῇ παρὰ
[10]	πράττειν, σοὶ δὲ κίνδυνος, εἰ	μηδὲν	τῶν ἄλλων πλέον περιεργάσει, ἀλλὰ
[10]	δ´ ἐν ἡσυχίᾳ διάγειν καὶ	μηδὲν	τῶν δεόντων πράττειν, ἀλλὰ προϊεμένους
[10]	οὐ προσηκόντων διαβεβλημένον, εἶτα τοῖς	μηδὲν	τῶν ἐν τῇ πολιτείᾳ δικαίων
[10]	πρὸς δὲ τούτοις τοσούτοις οὖσιν	οἶδεν	ἀκριβῶς ὅτι, οὐδ´ ἂν ἁπάντων
[10]	ἤδη, καὶ τοῦτ´ αὐτὸς ἄριστα	σύνοιδεν	αὑτῷ· οἷς γὰρ οὖσιν ὑμετέροις
[10]	πράγμασι, καὶ Φίλιππον δ´ αὐτὸν	οὐδὲν	ἂν ἄλλ´ οἶμαι μὰ τοὺς
[10]	τοῦτ´ ἄνευ μεγάλου τινὸς κακοῦ,	οὐδὲν	ἂν εἰς τὰ πράγματα μεῖζον
[10]	οἴεσθε νῦν αὐτὸν ὑβρίζειν ὑμᾶς	(οὐδὲν	γὰρ ἄλλ´ ἔμοιγε δοκεῖ ποιεῖν
[10]	οὐδένα τῶν ἀδικουμένων σῴζειν δυνάμενα·	οὐδὲν	γὰρ δεῖ πλείω περὶ αὐτῶν
[10]	ὑπὲρ αὑτῶν, δευτέρῳ δὲ καὶ	οὐδὲν	ἐλάττονι τούτου τῷ δύναμιν τὴν
[10]	δουλεύειν· οὐδὲ γὰρ ἄλλο γ´	οὐδὲν	ἔνι. καὶ μὴν οὐχ ὑπὲρ
[10]	ἁπάντων τῶν ἄλλων γένηται κύριος,	οὐδὲν	ἔστ´ αὐτῷ βεβαίως ἔχειν, ἕως
[10]	ἐξ ὧν φαύλως ταῦτ´ ἔχει,	οὐδέν	ἐστιν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τῶν
[10]	ὀλιγωρουμένης, Μέγαρ´ ἑάλω παρὰ μικρόν.	οὐδὲν	ἐφροντίσατ´ οὐδ´ ἐπεστράφητ´ οὐδὲν τούτων,
[10]	τῶν ἑκατὸν ταλάντων προσέρχεται, οὐδενὸς	οὐδὲν	ζημιουμένου τῶν τὰς οὐσίας ἐχόντων,
[10]	ἂν αὐτός, οὐ φάσκοντα ποιήσειν	οὐδὲν	οὐδ´ αὐτόν· καὶ γὰρ ἂν
[10]	διδάξω, καὶ ὅπως παύσεται λέξω.	οὐδὲν	πώποτ´, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τῶν
[10]	μικρόν. οὐδὲν ἐφροντίσατ´ οὐδ´ ἐπεστράφητ´	οὐδὲν	τούτων, οὐδ´ ἐνεδείξασθε τοῦθ´ ὅτι
[10]	ἔχει· οὐκ ἔνεστι βοηθείαις χρωμένους	οὐδὲν	τῶν δεόντων ποτὲ πρᾶξαι, ἀλλὰ
[10]	οὐδ´ ἐπιβουλεύει, καὶ σκοπεῖ μᾶλλον	οὐδὲν	τῶν πάντων ἢ πῶς ταύτην
[10]	ἀπελθὼν ἕκαστος ὑμῶν οὐ μόνον	οὐδὲν	φροντίζει περὶ αὐτῶν, ἀλλ´ οὐδὲ
[10]	εἰ καὶ μηδὲν ἦν τούτων,	ἄλλοθεν	σκοπεῖν ὅπως μηδενὸς ὄντες ἐνδεεῖς
[10]	ὥσπερ προβόλοις προσπταίσαντας ὑστερίζειν ἐκείνων.	πόθεν	οἴεσθε νῦν αὐτὸν ὑβρίζειν ὑμᾶς
[10]	ἐπανορθωσώμεθα· ἔπειτα προστασίαι πολλαὶ καὶ	πανταχόθεν	γίγνονται, καὶ τοῦ πρωτεύειν ἀντιποιοῦνται
[10]	πραγμάτων καὶ τῆς ταραχῆς πολλὰ	πόρρωθέν	ἐστι τὰ αἴτια· ἃ εἰ
[10]	τάξιν ἐφ´ ἧς ὑμῖν τετάχθαι	προσῆκεν	ἕτερος, οὗτος εὐδαίμων καὶ μέγας
[10]	ποῖ ποθ´ ἡ τῆς πόλεως	ἀπῆρκεν	δύναμις καὶ ποῦ φανήσεται. Εἰ
[10]	Φίλιππος πολεμεῖ καὶ τὴν εἰρήνην	λέλυκεν,	καὶ κακόνους μέν ἐστι καὶ
[10]	Βοιωτίαν ἀπέδωκε καὶ τοὺς Φωκέας	ἀνεῖλεν.	ἀλλ´ Ἀθήνησιν, οὐ μόνον Ἀμφίπολιν
[10]	ποιεῖν ἢ τοῦτο) καὶ τοὺς	μὲν	ἄλλους εὖ ποιοῦντα, εἰ μηδὲν
[10]	πολεμεῖ τρόπον, τοῦτον μιμεῖσθε, τοῖς	μὲν	ἀμυνομένοις ἤδη χρήματα καὶ τἄλλ´
[10]	Δί´ ἀναγκαῖον ᾖ. ἀλλ´ ἣν	μὲν	ἄν τις ἐλευθέρων ἀνθρώπων ἀνάγκην
[10]	δὲ τί; ὅτι ἐστὶν ἐλευθέρῳ	μὲν	ἀνθρώπῳ μεγίστη ἀνάγκη ἡ ὑπὲρ
[10]	συμβῇ πείσονται. ὑμεῖς δ´ ὧν	μὲν	ἀπεστέρησθε σιωπῶ· ἀλλ´ ἐν αὐτῷ
[10]	τοῖς ἄλλοις τοὐναντίον ποιεῖτε· οἱ	μὲν	γὰρ ἄλλοι πρὸ τῶν πραγμάτων
[10]	οὐδ´ ἂν εἷς εἴποι. τὸν	μὲν	γὰρ ἄλλον ἅπαντ´ εἰς δύο
[10]	ὀρθῶς τὸ πρᾶγμα κρίνετε· ~ἀγορὰν	μὲν	γὰρ ἄν τις καὶ πανήγυριν
[10]	ἐπὶ πᾶσι δικαίοις συμβουλεύοντα· τοῦτο	μὲν	γάρ ἐστι λαβεῖν ὅτῳ πολεμήσετε
[10]	ἑκόντας ποιεῖν τὰ δέοντα. εἰ	μὲν	γάρ ἐστί τις ἐγγυητὴς ὑμῖν
[10]	οὐδὲ τοῦθ´ οὕτως ἔχει· σοὶ	μὲν	γὰρ ἦν κλέπτης ὁ πατήρ,
[10]	τῶν λεγόντων ὁρῶ βουλευομένους· ὑμᾶς	μὲν	γὰρ ἡσυχίαν ἄγειν φασὶ δεῖν,
[10]	ἂν γένοιτο τὰ δέοντα. πρῶτον	μὲν	γὰρ οἷς βασιλεὺς πιστεύει καὶ
[10]	ἴῃ, τί φήσομεν τότε; ἐκεῖνος	μὲν	γὰρ οὐ πολεμεῖν, ὥσπερ οὐδ´
[10]	οὐδ´ ἀργῶς ταῦτα λογιζόμενος. πρῶτον	μὲν	δὴ τοῦτο δεῖ, ἐχθρὸν ὑπειληφέναι
[10]	δὴ λοιπόν ἐστι, καὶ πάλαι	μὲν	ἔδει, διαφεύγει δ´ οὐδὲ νῦν,
[10]	λέγουσιν. ἀλλὰ δεῖ δήπου τὴν	μὲν	εἰρήνην ἄγειν οὐχ ὑμᾶς πείθειν,
[10]	τῶν ἐν ταῖς πόλεσι, τῶν	μὲν	εἰς τὸ μήτ´ ἄρχειν βίᾳ
[10]	Φιλίππου. καὶ γάρ τοι τούτων	μὲν	ἐκ πτωχῶν ἔνιοι ταχὺ πλούσιοι
[10]	εἰώθατ´ ἐφ´ ἡσυχίας, ἀλλ´ ὅταν	μὲν	ἐκεῖνος παρασκευάζηται, ἀμελήσαντες τοῦ ποιεῖν
[10]	ὑπὲρ ὑμῶν εἰρηκότων λήψεσθαι. ~αἱ	μὲν	ἐλπίδες αἱ τούτων αὗται καὶ
[10]	ὥσθ´ ὑπολαμβάνειν τὸν Φίλιππον τῶν	μὲν	ἐν Θρᾴκῃ κακῶν (τί γὰρ
[10]	γὰρ ὅταν τιν´ ἴδω τὸν	μὲν	ἐν Σούσοις καὶ Ἐγβατάνοις δεδοικότα
[10]	γ´ ἂν εἴποις, ὡς σὲ	μὲν	ἐν τῇ πόλει δεῖ τινὰ
[10]	γνώριμοι, ὑμεῖς δὲ τοὐναντίον ἐκ	μὲν	ἐνδόξων ἄδοξοι, ἐκ δ´ εὐπόρων
[10]	πλέον περιεργάσει, ἀλλὰ τοὐναντίον σοὶ	μὲν	ἐξ ὧν ἐργάζει καὶ περιεργάζει
[10]	νῦν φασιν αὐτὸν ἔχειν; τούτων	μὲν	ἐπιθυμεῖν καὶ ὑπὲρ τοῦ ταῦτα
[10]	τὴν εἰρήνην λέλυκεν, καὶ κακόνους	μέν	ἐστι καὶ ἐχθρὸς ὅλῃ τῇ
[10]	τοῦτον τὸν τρόπον φέρεσθαι, ὁ	μὲν	εὐδαίμων καὶ μέγας καὶ φοβερὸς
[10]	ἀλλήλοις τῆς πολιτείας κοινωνεῖν, τοὺς	μὲν	εὐπόρους εἰς μὲν τὸν βίον
[10]	τιν´ ἕκαστοι τούτων πλεονεξίαν, οἱ	μὲν	ἤδη πεπόνθασιν ἃ δὴ πεπόνθασιν,
[10]	τῶν δ´ ἄλλων {Ἑλλήνων} οἱ	μὲν	ἡμῖν, οἱ δ´ ἐκείνοις ὑπήκουον.
[10]	πόλεων πρὸς αὑτὰς διεφέροντο, Λακεδαιμονίων	μὲν	ἠτυχηκότων, Θηβαίων δ´ ἀσχόλων διὰ
[10]	καὶ παρασκευάζεσθε· ~ἦν δ´ ἀκηκοέναι	μὲν	καὶ βεβουλεῦσθαι τότε καιρός, ὅθ´
[10]	δ´ ἔρημοι καὶ ταπεινοί, τῇ	μὲν	κατὰ τὴν ἀγορὰν εὐετηρίᾳ λαμπροί,
[10]	παρέχοντας, τοὺς δὲ λοιποὺς τὰ	μὲν	κοινὰ κοινὰ νομίζοντας καὶ μετέχοντας
[10]	καὶ δεῖ· ἐπειδὰν γὰρ ὁ	μὲν	λαβὼν μετὰ ταῦτα βαδίζῃ τὰ
[10]	ὑμᾶς τελευτῶν ἐκεῖνος ἥξει, αἰσχρὸν	μὲν	νὴ τὸν Δία καὶ πάντας
[10]	ἐξ ἀρχῆς. νῦν δὲ πρῶτον	μὲν	ὁ βασιλεὺς ἅπασι τοῖς Ἕλλησιν
[10]	ὑπήκουον. βασιλεὺς δὲ καθ´ αὑτὸν	μὲν	ὁμοίως ἅπασιν ἄπιστος ἦν, τοὺς
[10]	μεταβιβάζοντας ὁρῶσί τινας, καὶ μέγαν	μὲν	ὄντα παρ´ ὑμῖν εὐθέως τὸν
[10]	ταῖς οὐσίαις λῃτουργῆσαι ἕκαστον, ἐστὶ	μὲν	οὐκ ὀρθῶς ἔχον, οὐδὲ πολλοῦ
[10]	αὐτῶν, ἀλλ´ οὐδὲ μέμνηται. Ἡ	μὲν	οὖν ἀσέλγεια καὶ πλεονεξία, ᾗ
[10]	γίγνεται καὶ μεγάλη σῴζεται. ὡς	μὲν	οὖν εἴποι τις ἄν, ἃ
[10]	οὖν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τὸν	μὲν	οὕτω φανερῶς ἀδικοῦντα καὶ πόλεις
[10]	γίγνονται, καὶ τοῦ πρωτεύειν ἀντιποιοῦνται	μὲν	πάντες, ἀφεστᾶσι δ´ ἔργῳ, καὶ
[10]	πᾶσιν ὅσοις πράγματα πράττεται, πρώτῳ	μὲν	πάντων καὶ πλείστῳ τῷ τοῖς
[10]	τὰς τιμὰς ἔχουσιν. καὶ τὰ	μὲν	περὶ τἄλλ´ οὐκ ἄξιον ἐξετάσαι
[10]	ἐκεῖνό γ´ ὁρῶ, ὡς τῇ	μὲν	πόλει ἀσφαλὲς τὸ τὰ αὑτῆς
[10]	οἱ πρόγονοι κατέλιπον, καὶ τὸ	μὲν	προΐστασθαι τῶν Ἑλλήνων καὶ δύναμιν
[10]	δουλείαν προέσθαι, καὶ ἔγωγε αὐτὸς	μὲν	τεθνάναι μᾶλλον ἂν ἢ ταῦτ´
[10]	τῶν καιρῶν, καὶ μετειλήφαθ´ ὑμεῖς	μὲν	τὴν σχολὴν καὶ τὴν ἡσυχίαν,
[10]	πῶς γάρ ἐστιν ἴσον τούτων	μέν	τινας ἐκ τοῦ δεσμωτηρίου ἥκοντας
[10]	μηδενὸς ὄντες ἐνδεεῖς περιοφθήσονται. τοὺς	μὲν	τοίνυν εὐπόρους ταύτῃ χρωμένους τῇ
[10]	γένοιτο οὔτε λέγειν ἄξιον. Τὸ	μὲν	τοίνυν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πρὸς
[10]	κοινωνεῖν, τοὺς μὲν εὐπόρους εἰς	μὲν	τὸν βίον τὰ ἑαυτῶν ἀσφαλῶς
[10]	πρὸς τὸ κρίνειν τράπησθε, αὐτοὶ	μὲν	τούτων κατηγοροῦντες ἀμφότερ´ ἕξειν, καὶ
[10]	γὰρ τὰ τοιαῦτ´ ἀγνοεῖ) τὸν	μὲν	τῶν ἰδιωτῶν βίον ἀσφαλῆ καὶ
[10]	τῶν δ´ εἰς τὸ ἄρχειν	μὲν	τῶν πολιτῶν ἐπιθυμεῖν, ἑτέρῳ δ´
[10]	ἀκριβεστάτην γενέσθαι, οὕτω ποιήσαντας, τὸν	μὲν	τῶν χρημάτων λόγον παρὰ τούτων
[10]	κυριεῦσαι, οὐκ ἐπιθυμεῖν, ἀλλὰ ταῦτα	μὲν	ὑμᾶς ἐάσειν ἔχειν, ὑπὲρ δὲ
[10]	ἀναθεῖναι βούλονται. ἡγοῦνται γάρ, ἂν	μὲν	ὑμεῖς ὁμοθυμαδὸν ἐκ μιᾶς γνώμης
[10]	οἶδε γὰρ ἀκριβῶς ὅτι δουλεύειν	μὲν	ὑμεῖς οὔτ´ ἐθελήσετε, οὔτ´, ἐὰν
[10]	αὐτῷ τῷ κινδυνεύειν ὄντων οἱ	μὲν	ὑπὲρ τῆς ἡγεμονίας ἡμῖν ἀντιλέγουσιν,
[10]	ποιεῖς, θαυμάζω τί δήποτε σαυτῷ	μὲν	ὑπὲρ τούτων ἅπαντα ποιητέον εἶναι
[10]	ἀμελούντων, ἔρημον ἀνείλετο. τοιγάρτοι τὸ	μὲν	φοβεῖσθαι τοῖς ἄλλοις, τὸ δὲ
[10]	αἰτίαν ἀναφερομένην. περὶ οὗ πάνυ	μὲν	φοβοῦμαι, οὐ μὴν ἀλλ´ ἐρῶ·
[10]	καὶ αὐτὸ τοῦτο, εἰ τὰ	μὲν	χρήματα λυπεῖ τινὰς ὑμῶν εἰ
[10]	ὅ τι χρὴ ποιεῖν. πρῶτον	μέν,	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τοῦτο παρ´
[10]	ἤ τι φάρμακον ἄλλο τοιοῦτον	ἐοίκαμεν	ἀνθρώποις· εἶτ´, οἶμαι, (δεῖ γάρ,
[10]	εἰπεῖν ἐδέησεν, ἡττήθημεν οὐδ´ ἀδικεῖν	ἐδόξαμεν,	ἀλλὰ πάντων πανταχοῦ κρατοῦμεν καὶ
[10]	περὶ τῶν δικαίων εἰπεῖν ἐδέησεν,	ἡττήθημεν	οὐδ´ ἀδικεῖν ἐδόξαμεν, ἀλλὰ πάντων
[10]	εἰπεῖν ἂν ἔχοις, τοῦτό σοι	δοίημεν	ἀληθὲς λέγειν, ὡς ὑπὲρ φιλοτιμίας
[10]	οὐσίας πρὸς τοὺς ἐπιδεεῖς. εἰ	ἀνέλοιμεν	ἐκ μέσου καὶ τὰς βλασφημίας
[10]	ἡμεῖς δικαίοις ἢ νῦν ἂν	εἴποιμεν,	ἀλλ´ οἷς ποιοῦμεν. ἔστι δὲ
[10]	ποιοῦσιν. τί οὖν μαθόντες τοῦτ´	ὀνειδίζομεν	ἀλλήλοις καὶ προφάσει χρώμεθα τοῦ
[10]	ἐχθρῷ, ποῖ ἀναδυόμεθα, ἢ τί	μέλλομεν;	ἢ πότ´, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
[10]	καὶ προσέχουσιν ἅπαντες οὐχ οἷς	εἴπομέν	ποθ´ ἡμεῖς δικαίοις ἢ νῦν
[10]	ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τὰ δέοντα ποιεῖν	ἐθελήσομεν;	ὅταν νὴ Δί´ ἀναγκαῖον ᾖ.
[10]	τοὺς ἀμύνεσθαι κελεύοντας πόλεμον ποιεῖν	φήσομεν;	οὐκοῦν ὑπόλοιπον δουλεύειν· οὐδὲ γὰρ
[10]	ἐφ´ ἡμᾶς αὐτοὺς ἴῃ, τί	φήσομεν	τότε; ἐκεῖνος μὲν γὰρ οὐ
[10]	ἀλλὰ πάντων πανταχοῦ κρατοῦμεν καὶ	περίεσμεν	τῷ λόγῳ. ἆρ´ οὖν διὰ
[10]	μηδενὶ τοῦτο δοκεῖ, τοὐναντίον δὲ	πρόϊσμεν	ἅπαντες ὅτι, ὅσῳ ἂν πλειόνων
[10]	νῦν ἂν εἴποιμεν, ἀλλ´ οἷς	ποιοῦμεν.	ἔστι δὲ ταῦτ´ οὐδένα τῶν
[10]	καὶ χρήματ´ ἐγίγνετο καὶ πάντ´	ἐποιοῦμεν	τὰ δέοντα. μετὰ ταῦθ´ ἡ
[10]	τύχης βοηθείᾳ γεγονυίᾳ τοῖς ἀπόροις	φθονοῦμεν;	οὓς οὔτ´ ἂν αἰτιασαίμην ἔγωγε,
[10]	ἀδικεῖν ἐδόξαμεν, ἀλλὰ πάντων πανταχοῦ	κρατοῦμεν	καὶ περίεσμεν τῷ λόγῳ. ἆρ´
[10]	ἃ πεισόμεθα, ἂν μὴ ταῦτ´	ἐθέλωμεν	ποιεῖν, καὶ τὸ διαρπασθήσεται τὰ
[10]	οὐχ ὅς´ ἂν εἰς σωτηρίαν	δαπανῶμεν,	ἀλλ´ ἃ πεισόμεθα, ἂν μὴ
[10]	ἅπαντες ὅτι, ὅσῳ ἂν πλειόνων	ἐάσωμεν	ἐκεῖνον γενέσθαι κύριον, τοσούτῳ χαλεπωτέρῳ
[10]	καὶ μέγας καὶ πολλῶν κύριος	γέγονεν,	εἰκότως· πρᾶγμα γὰρ ἔντιμον καὶ
[10]	σοὶ καταλῦσαι· τῇ πόλει δ´	ὑπῆρξεν	ἀνώνυμα καὶ φαῦλα τὰ τῶν
[10]	πόλεις καταλαμβάνοντα οὐδεὶς πώποτε τούτων	εἶπεν	ὡς ἀδικεῖ καὶ πόλεμον ποιεῖ,
[10]	ὅπου περὶ τῶν δικαίων εἰπεῖν	ἐδέησεν,	ἡττήθημεν οὐδ´ ἀδικεῖν ἐδόξαμεν, ἀλλὰ
[10]	καὶ τυραννίδ´ ἀπαντικρὺ τῆς Ἀττικῆς	ἐπετείχισεν	ὑμῖν ἐν τῇ Εὐβοίᾳ. ταύτης
[10]	οἷς βασιλεὺς πιστεύει καὶ εὐεργέτας	ὑπείληφεν	ἑαυτοῦ, οὗτοι μισοῦσι καὶ πολεμοῦσι
[10]	παρεσκευάσθαι κρίνοι· πόλιν δ´ ἣν	ὑπείληφεν,	ὃς ἂν τῶν Ἑλλήνων ἄρχειν
[10]	βούλεται, τούτου δ´ ἀνταγωνιστὰς μόνους	ὑπείληφεν	ὑμᾶς. ἀδικεῖ πολὺν χρόνον ἤδη,
[10]	Ὀλυνθίων τῷ Ποτείδαιαν καρποῦσθαι· οὐκ	ἦν	ἀσφαλὲς λέγειν ἐν Θετταλίᾳ μὴ
[10]	τὰ ὑμέτερ´ αὐτῶν ἦτε. οὐκ	ἦν	ἀσφαλὲς λέγειν ἐν Ὀλύνθῳ τὰ
[10]	τι πύθησθε, ἀκροᾶσθε καὶ παρασκευάζεσθε·	~ἦν	δ´ ἀκηκοέναι μὲν καὶ βεβουλεῦσθαι
[10]	καὶ τὴν Πυλαίαν ἀποδοῦναι· οὐκ	ἦν	ἐν Θήβαις ἀσφαλές, πρὶν τὴν
[10]	τὴν Πυλαίαν ἀποδοῦναι· οὐκ ἦν	ἐν	Θήβαις ἀσφαλές, πρὶν τὴν Βοιωτίαν
[10]	οὕτως ἔχει· σοὶ μὲν γὰρ	ἦν	κλέπτης ὁ πατήρ, εἴπερ ἦν
[10]	Καρδιανοῖς ἐβοήθει, οὐκ ἂν ἀνηρπασμένος	ἦν	ὁ γράψας, καὶ διὰ τοῦτο
[10]	ἦν κλέπτης ὁ πατήρ, εἴπερ	ἦν	ὅμοιος σοί, τῇ πόλει δ´
[10]	ἐν χρείᾳ δοκούντων εἶναι πρότερον.	ἦν	ποτ´ οὐ πάλαι παρ´ ὑμῖν,
[10]	αὑτὸν μὲν ὁμοίως ἅπασιν ἄπιστος	ἦν,	τοὺς δὲ κρατουμένους τῷ πολέμῳ
[10]	τι, ἀλλ´ εἰ καὶ μηδὲν	ἦν	τούτων, ἄλλοθεν σκοπεῖν ὅπως μηδενὸς
[10]	σοι καὶ πατρῴα δόξ´ ὑπάρχει,	ἣν	αἰσχρόν ἐστιν ἐν σοὶ καταλῦσαι·
[10]	νὴ Δί´ ἀναγκαῖον ᾖ. ἀλλ´	ἣν	μὲν ἄν τις ἐλευθέρων ἀνθρώπων
[10]	καὶ τὴν ἀβελτερίαν ἀποθέσθαι, δι´	ἣν	πολλάκις ἠλαττώθητε, ὁ δὴ βάρβαρος,
[10]	καλῶς παρεσκευάσθαι κρίνοι· πόλιν δ´	ἣν	ὑπείληφεν, ὃς ἂν τῶν Ἑλλήνων
[10]	φανερῶς θορύβου. ταῦτ´ ἀπιστίαν, ταῦτ´	ὀργὴν	ἔχει. δεῖ γάρ, ὦ ἄνδρες
[10]	ἕνεκ´ ἀσφαλείας, ἑτέραν δὲ τὴν	κρύβδην	ψῆφον τοῦ φανερῶς θορύβου. ταῦτ´
[10]	ἑαυτὸν ποιεῖν, ὅτι χρήματ´ οὐ	περιῆν,	ἀλλὰ καὶ τριήρεις ἔπλεον καὶ
[10]	ὅπως ἔνι τὴν τῶν χρημάτων	φυλακὴν	ἀκριβεστάτην γενέσθαι, οὕτω ποιήσαντας, τὸν
[10]	τὸ διαρπασθήσεται τὰ χρήματα’ τῷ	φυλακὴν	εὑρεῖν δι´ ἧς σωθήσεται κωλύειν,
[10]	τότ´ ἐαθέντα καὶ παροφθέντ´ ἀπώλεσε	Θρᾴκην	καὶ Κερσοβλέπτην, σύμμαχον ὄνθ´ ὑμῶν.
[10]	μὲν ἄν τις ἐλευθέρων ἀνθρώπων	ἀνάγκην	εἴποι, οὐ μόνον ἤδη πάρεστιν,
[10]	ὑπὲρ ὧν δεῖ παρὰ τούτων	δίκην	λαβεῖν, παρὰ τῶν ὑπὲρ ὑμῶν
[10]	ὡς ἀγαθὸν καὶ τὸ τρέφειν	μεγάλην	δύναμιν ὡς χαλεπόν, καὶ διαρπάζειν
[10]	συμμάχους πολλοὺς ἔχειν καὶ δύναμιν	μεγάλην	ἐκείνῳ περιγέγονε, καὶ τοσαῦτα πράγματα
[10]	ἐᾶσαι λαβεῖν, θαυμαστὴν εὐδαιμονίαν καὶ	πολλὴν	ἀσφάλειαν ἔχειν ᾤεσθε. ἐκ δὲ
[10]	ὅ τι κοινῇ μᾶλλον ἂν	ὅλην	ἐπιρρώσειε τὴν πόλιν. οὑτωσὶ δὲ
[10]	καὶ μετειλήφαθ´ ὑμεῖς μὲν τὴν	σχολὴν	καὶ τὴν ἡσυχίαν, ὑφ´ ὧν
[10]	προφάσει χρώμεθα τοῦ μηδὲν ποιεῖν,	πλὴν	εἰ τῇ παρὰ τῆς τύχης
[10]	τίς ἐστι τῶν πασῶν λοιπὴ	πλὴν	ἡ ἡμετέρα. καὶ κεκρατήκασιν οἱ
[10]	ἄλλο τις εἴποι Δρογγίλον καὶ	Καβύλην	καὶ Μάστειραν καὶ ἃ νῦν
[10]	ἢ ταῦτ´ εἰρηκέναι βουλοίμην· οὐ	μὴν	ἀλλ´ εἴ τις ἄλλος λέγει
[10]	οὗ πάνυ μὲν φοβοῦμαι, οὐ	μὴν	ἀλλ´ ἐρῶ· οἶμαι γὰρ ἕξειν
[10]	ἔχον, οὐδὲ πολλοῦ δεῖ, οὐ	μὴν	ἀλλ´ ἔχει τινὰ πρόφασιν ὅμως·
[10]	Ἕλλησι μηδενὸς ἀξίαν εἶναι. καὶ	μὴν	οὐδ´ ἐκεῖνό γ´ ὁρῶ, ὡς
[10]	ἄλλο γ´ οὐδὲν ἔνι. καὶ	μὴν	οὐχ ὑπὲρ τῶν ἴσων ὑμῖν
[10]	ἀπόροις φθονοῦμεν; οὓς οὔτ´ ἂν	αἰτιασαίμην	ἔγωγε, οὔτ´ ἀξιῶ. ~οὐδὲ γὰρ
[10]	μᾶλλον ἂν ἢ ταῦτ´ εἰρηκέναι	βουλοίμην·	οὐ μὴν ἀλλ´ εἴ τις
[10]	οὐδ´ ὠμὸς εἶναι δοκεῖ τὴν	γνώμην,	οὔκουν Ἀθηναίων γε, ὥστε λυπεῖσθαι
[10]	ἐπὶ τοῦθ´ εὑρήσετε τὴν αἰτίαν	ἀναφερομένην.	περὶ οὗ πάνυ μὲν φοβοῦμαι,
[10]	ἐλάττονι τούτου τῷ δύναμιν τὴν	καταστρεψομένην	τοὺς ἐναντιουμένους αὐτοῖς ἐν οἷς
[10]	γὰρ πρῶτον ὠλιγωρήθη μετὰ τὴν	εἰρήνην,	ἃ πολλοῖς ὑμῶν οὐδὲ γνώριμ´
[10]	ἀλλὰ δεῖ δήπου τὴν μὲν	εἰρήνην	ἄγειν οὐχ ὑμᾶς πείθειν, οἳ
[10]	παραθεὶς εὐθέως ἑξῆς τὸ τὴν	εἰρήνην	ἄγειν ὡς ἀγαθὸν καὶ τὸ
[10]	τοῦτ´ ἐθελήσηθ´ ὡς ἀληθῶς, ἄγειν	εἰρήνην	δικαίαν καὶ μένειν ἐπὶ τοῦ
[10]	πόλει Φίλιππος πολεμεῖ καὶ τὴν	εἰρήνην	λέλυκεν, καὶ κακόνους μέν ἐστι
[10]	ἀλλ´ ἐν αὐτῷ τῷ τὴν	εἰρήνην	ποιήσασθαι, πός´ ἐξηπάτησθε, πόσων ἀπεστέρησθε.
[10]	τῶν Ἑλλήνων ἄρχειν ἀεὶ βούληται,	μόνην	ἂν ἐναντιωθῆναι καὶ τῆς πάντων
[10]	αὐτῇ τῇ χώρᾳ τὸ στράτευμα	παρῆν	ἔχων. ἢ καὶ τότε τοὺς
[10]	Φίλιππος χρῆται, τοσαύτη τὸ πλῆθος	ὅσην	ἀκούετε· ὅτι δ´ οὐκ ἔνι
[10]	ἥτις τῷ βασιλεῖ διαλέξεται, καὶ	τὴν	ἀβελτερίαν ἀποθέσθαι, δι´ ἣν πολλάκις
[10]	καὶ ταπεινοί, τῇ μὲν κατὰ	τὴν	ἀγορὰν εὐετηρίᾳ λαμπροί, τῇ δ´
[10]	καὶ τὴν εὐετηρίαν τὴν κατὰ	τὴν	ἀγοράν, τούτοις κεκήλησθ´ ὡς ἐν
[10]	ἐφ´ ἑκάστου τῶν ἀμελουμένων ποιεῖ	τὴν	αἴσθησιν εὐθέως, ἀλλ´ ἐπὶ τῷ
[10]	του γίγνεσθαι, ἐπὶ τοῦθ´ εὑρήσετε	τὴν	αἰτίαν ἀναφερομένην. περὶ οὗ πάνυ
[10]	τούτους πόλεμον ποιεῖν φασίν; ὅτι	τὴν	αἰτίαν τῶν ἐκ τοῦ πολέμου
[10]	ἦν ἐν Θήβαις ἀσφαλές, πρὶν	τὴν	Βοιωτίαν ἀπέδωκε καὶ τοὺς Φωκέας
[10]	ἕτερα· Θηβαίους τὰ νῦν ὑπάγει	τὴν	Βοιωτίαν αὐτοῖς παραδοὺς καὶ ἀπαλλάξας
[10]	ἄθλιος οὐδ´ ὠμὸς εἶναι δοκεῖ	τὴν	γνώμην, οὔκουν Ἀθηναίων γε, ὥστε
[10]	τοὺς ἀδικοῦντας ἐφ´ ὑμῖν ἐστι,	τὴν	δ´ Ἑλλάδα πᾶσαν ἐφεξῆς οὑτωσὶ
[10]	πάρεστιν, ἀλλὰ καὶ πάλαι παρελήλυθε,	τὴν	δὲ τῶν δούλων ἀπεύχεσθαι δήπου
[10]	ταῦτα γὰρ πρῶτον ὠλιγωρήθη μετὰ	τὴν	εἰρήνην, ἃ πολλοῖς ὑμῶν οὐδὲ
[10]	πόλεμον, παραθεὶς εὐθέως ἑξῆς τὸ	τὴν	εἰρήνην ἄγειν ὡς ἀγαθὸν καὶ
[10]	τῇ πόλει Φίλιππος πολεμεῖ καὶ	τὴν	εἰρήνην λέλυκεν, καὶ κακόνους μέν
[10]	σιωπῶ· ἀλλ´ ἐν αὐτῷ τῷ	τὴν	εἰρήνην ποιήσασθαι, πός´ ἐξηπάτησθε, πόσων
[10]	~πολλὰ δὲ καὶ παραλείπω, Φεράς,	τὴν	ἐπ´ Ἀμβρακίαν ὁδόν, τὰς ἐν
[10]	ἀλλὰ καὶ κατασκευάζοντος ὑμῖν ἐπιτείχισμα	τὴν	Εὔβοιαν καὶ νῦν ἐπὶ Βυζάντιον
[10]	τῶν ὠνίων πλῆθος ὁρῶντες καὶ	τὴν	εὐετηρίαν τὴν κατὰ τὴν ἀγοράν,
[10]	γένοιτο μηδενὶ χειρωσαμένῳ τὴν πόλιν	τὴν	ἡμετέραν κυριεῦσαι, οὐκ ἐπιθυμεῖν, ἀλλὰ
[10]	πραγματεύεται καὶ κατασκευάζεται νῦν, ἐπὶ	τὴν	ἡμετέραν πόλιν παρασκευάζεται. οὐ γὰρ
[10]	ὑμεῖς μὲν τὴν σχολὴν καὶ	τὴν	ἡσυχίαν, ὑφ´ ὧν κεκηλημένοι τοῖς
[10]	Ἀθήνησιν, οὐ μόνον Ἀμφίπολιν καὶ	τὴν	Καρδιανῶν χώραν ἀπεστερηκότος Φιλίππου, ἀλλὰ
[10]	πλῆθος ὁρῶντες καὶ τὴν εὐετηρίαν	τὴν	κατὰ τὴν ἀγοράν, τούτοις κεκήλησθ´
[10]	οὐδὲν ἐλάττονι τούτου τῷ δύναμιν	τὴν	καταστρεψομένην τοὺς ἐναντιουμένους αὐτοῖς ἐν
[10]	δ´ ἕνεκ´ ἀσφαλείας, ἑτέραν δὲ	τὴν	κρύβδην ψῆφον τοῦ φανερῶς θορύβου.
[10]	ἀληθεστάτους λέγουσιν. ἀλλὰ δεῖ δήπου	τὴν	μὲν εἰρήνην ἄγειν οὐχ ὑμᾶς
[10]	Θετταλοὺς πολλὰ δοὺς ὑπηγάγετ´ εἰς	τὴν	νῦν παροῦσαν δουλείαν· οὐδ´ ἂν
[10]	οὔκουν βούλεται τοῖς αὑτοῦ καιροῖς	τὴν	παρ´ ὑμῶν ἐλευθερίαν ἐφεδρεύειν, οὐ
[10]	οὐ γὰρ ὑφ´ αὑτῷ ποιήσασθαι	τὴν	πόλιν βούλεται Φίλιππος ὑμῶν, οὔ,
[10]	τῇ πόλει δεῖ τινὰ φαίνεσθαι,	τὴν	πόλιν δ´ ἐν τοῖς Ἕλλησι
[10]	τοῦ δεσμωτηρίου ἥκοντας ἑαυτοὺς ἀγνοεῖν,	τὴν	πόλιν δ´, ἣ προειστήκει τῶν
[10]	μὰ τοὺς θεοὺς εὔξασθαι ποιεῖν	τὴν	πόλιν ἢ ταῦθ´ ἃ νῦν
[10]	κοινῇ μᾶλλον ἂν ὅλην ἐπιρρώσειε	τὴν	πόλιν. οὑτωσὶ δὲ σκοπεῖτε· ἐρῶ
[10]	καθ´ αὑτοὺς καὶ τὰ κατὰ	τὴν	πόλιν πολιτεύονται· πῶς γάρ ἐστιν
[10]	μήτ´ ἄλλῳ γένοιτο μηδενὶ χειρωσαμένῳ	τὴν	πόλιν τὴν ἡμετέραν κυριεῦσαι, οὐκ
[10]	πρᾶγμα καὶ ἄλλο, ὃ λυμαίνεται	τὴν	πόλιν ὑπὸ βλασφημίας ἀδίκου καὶ
[10]	τυράννους ἐκβαλεῖν Φίλιππον αὐτοῖς καὶ	τὴν	Πυλαίαν ἀποδοῦναι· οὐκ ἦν ἐν
[10]	καιρῶν, καὶ μετειλήφαθ´ ὑμεῖς μὲν	τὴν	σχολὴν καὶ τὴν ἡσυχίαν, ὑφ´
[10]	ἐκ δὲ τούτων παρελθὼν ἐπὶ	τὴν	τάξιν ἐφ´ ἧς ὑμῖν τετάχθαι
[10]	καὶ δημοσίους, καὶ ὅπως ἔνι	τὴν	τῶν χρημάτων φυλακὴν ἀκριβεστάτην γενέσθαι,
[10]	δημοσίους, καὶ ὅπως ἔνι τὴν	τῶν	χρημάτων φυλακὴν ἀκριβεστάτην γενέσθαι, οὕτω
[10]	ἔνι τὴν τῶν χρημάτων φυλακὴν	ἀκριβεστάτην	γενέσθαι, οὕτω ποιήσαντας, τὸν μὲν
[10]	τἀπὶ Θρᾴκης, Δορίσκον, Σέρριον, τὸν	Κερσοβλέπτην	αὐτόν; οὐ νῦν Καρδίαν ἔχει
[10]	καὶ παροφθέντ´ ἀπώλεσε Θρᾴκην καὶ	Κερσοβλέπτην,	σύμμαχον ὄνθ´ ὑμῶν. πάλιν ταῦτ´
[10]	φιλαίτιον καὶ σφαλερὸν καὶ καθ´	ἑκάστην	ἡμέραν ἀγώνων καὶ κακῶν μεστόν,
[10]	ἕκαστον πάνθ´ ἑτέρους ἐᾶσαι λαβεῖν,	θαυμαστὴν	εὐδαιμονίαν καὶ πολλὴν ἀσφάλειαν ἔχειν
[10]	οὐδὲν τῶν πάντων ἢ πῶς	ταύτην	καταλύσει. καὶ τοῦτ´ ἐξ ἀνάγκης
[10]	ἀλλὰ κατασκευάσαντας δεῖ δύναμιν, καὶ	τροφὴν	ταύτῃ πορίσαντας καὶ ταμίας καὶ
[10]	οὐκ αὐτοὶ πλεονεκτῆσαι καὶ κατασχεῖν	ἀρχὴν	εὖ πεφυκότες, ἀλλ´ ἕτερον λαβεῖν
[10]	ἓν ἕκαστον πάνθ´ ἑτέρους ἐᾶσαι	λαβεῖν,	θαυμαστὴν εὐδαιμονίαν καὶ πολλὴν ἀσφάλειαν
[10]	ἐπιθυμεῖν καὶ ὑπὲρ τοῦ ταῦτα	λαβεῖν	καὶ πόνους καὶ χειμῶνας καὶ
[10]	ἀρχὴν εὖ πεφυκότες, ἀλλ´ ἕτερον	λαβεῖν	κωλῦσαι καὶ ἔχοντ´ ἀφελέσθαι καὶ
[10]	συμβουλεύοντα· τοῦτο μὲν γάρ ἐστι	λαβεῖν	ὅτῳ πολεμήσετε βουλομένων, οὐχ ἃ
[10]	ὧν δεῖ παρὰ τούτων δίκην	λαβεῖν,	παρὰ τῶν ὑπὲρ ὑμῶν εἰρηκότων
[10]	καὶ τοῦτ´ ἐθελήσηθ´ ὡς ἀληθῶς,	ἄγειν	εἰρήνην δικαίαν καὶ μένειν ἐπὶ
[10]	οὐ δύνανται παρ´ ὑμῖν ἡσυχίαν	ἄγειν	οὐδενὸς αὐτοὺς ἀδικοῦντος. καίτοι λοιδορίας
[10]	δεῖ δήπου τὴν μὲν εἰρήνην	ἄγειν	οὐχ ὑμᾶς πείθειν, οἳ πεπεισμένοι
[10]	βουλευομένους· ὑμᾶς μὲν γὰρ ἡσυχίαν	ἄγειν	φασὶ δεῖν, κἄν τις ὑμᾶς
[10]	εὐθέως ἑξῆς τὸ τὴν εἰρήνην	ἄγειν	ὡς ἀγαθὸν καὶ τὸ τρέφειν
[10]	πολιτευομένων, τὸ δ´ ἐν ἡσυχίᾳ	διάγειν	καὶ μηδὲν τῶν δεόντων πράττειν,
[10]	συμφέροντος ἂν ἡγήσαιτο τοῦ ἰδίου	λέγειν,	ἀλλὰ τοῦ πράξαντος αὐτοῦ καὶ
[10]	αἰκισμός, ὃ μήτε γένοιτο οὔτε	λέγειν	ἄξιον. Τὸ μὲν τοίνυν, ὦ
[10]	ὑμετέρᾳ ἄδει´ ὑπὲρ τῶν ἐχθρῶν	λέγειν	δέδοται, καὶ λαβόντα χρήματ´ αὐτὸν
[10]	τοῖς ὑπὲρ ὑμῶν τὰ βέλτιστα	λέγειν	εἰθισμένοις ἀναθεῖναι βούλονται. ἡγοῦνται γάρ,
[10]	Ποτείδαιαν καρποῦσθαι· οὐκ ἦν ἀσφαλὲς	λέγειν	ἐν Θετταλίᾳ μὴ σὺν εὖ
[10]	αὐτῶν ἦτε. οὐκ ἦν ἀσφαλὲς	λέγειν	ἐν Ὀλύνθῳ τὰ Φιλίππου μὴ
[10]	βουλομένοις ὑμῖν ἀκούειν ἐστίν, ἐθέλω	λέγειν.	ἐξέστητ´, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τῆς
[10]	λαβόντα χρήματ´ αὐτὸν ἀφαλές ἐστι	λέγειν	παρ´ ὑμῖν, κἂν ἀφῃρημένοι τὰ
[10]	(δεῖ γάρ, ὡς ἐγὼ κρίνω,	λέγειν	τἀληθῆ) οὕτω διαβεβλήμεθα καὶ καταπεφρονήμεθ´
[10]	γὰρ δεῖ πλείω περὶ αὐτῶν	λέγειν.	τοιγάρτοι διεστηκότων εἰς δύο ταῦτα
[10]	ἐπὶ Βυζάντιον παριόντος, ἀσφαλές ἐστι	λέγειν	ὑπὲρ Φιλίππου. καὶ γάρ τοι
[10]	ἔχοις, τοῦτό σοι δοίημεν ἀληθὲς	λέγειν,	ὡς ὑπὲρ φιλοτιμίας καὶ δόξης
[10]	μὲν γὰρ ἡσυχίαν ἄγειν φασὶ	δεῖν,	κἄν τις ὑμᾶς ἀδικῇ, αὐτοὶ
[10]	ὑπὲρ δὴ τούτων ἁπάντων οἶμαι	δεῖν	ὑμᾶς πρεσβείαν ἐκπέμπειν, ἥτις τῷ
[10]	διαρπασθήσεται, ἃ καὶ φυλάττειν καὶ	κολάζειν	τοὺς ἀδικοῦντας ἐφ´ ὑμῖν ἐστι,
[10]	Θρᾳκίοις σιροῖς ἐν τῷ βαράθρῳ	χειμάζειν.	οὐκ ἔστι ταῦτα, ἀλλὰ κἀκεῖν´
[10]	τῶν ὠνίων, εἰ καλῶς ἔχει,	δοκιμάζειν	δεῖ, ἀλλ´ εἰ συμμάχων εὐνοίᾳ
[10]	μεγάλην δύναμιν ὡς χαλεπόν, καὶ	διαρπάζειν	τινὲς τὰ χρήματα βούλονται, καὶ
[10]	τά γ´ ἀφ´ ὑμῶν ὑπάρχει·	νομίζειν	δ´ εἶναι χαλεπὰ οὐχ ὅς´
[10]	ἐκείνων. πόθεν οἴεσθε νῦν αὐτὸν	ὑβρίζειν	ὑμᾶς (οὐδὲν γὰρ ἄλλ´ ἔμοιγε
[10]	πόλεμον βούλεσθε παρ´ αὐτοῖς ὑμῖν	ἐρίζειν,	εἰ δέον ἢ μὴ δέον
[10]	ἀνάγκη τούτοις ὥσπερ προβόλοις προσπταίσαντας	ὑστερίζειν	ἐκείνων. πόθεν οἴεσθε νῦν αὐτὸν
[10]	δὲ ταῦτ´ οὐδένα τῶν ἀδικουμένων	σῴζειν	δυνάμενα· οὐδὲν γὰρ δεῖ πλείω
[10]	ἀφ´ ἑνὸς τῶν ἄλλων τοῦτο	μαθεῖν	δύναταί τις, ὡδὶ λογισάσθω. ἡμεῖς
[10]	συνεστηκυῖαν ἔχοντας πᾶσι τοῖς ἀδικουμένοις	βοηθεῖν	περίεργον ἐπείσθητ´ εἶναι καὶ μάταιον
[10]	μὲν εἰρήνην ἄγειν οὐχ ὑμᾶς	πείθειν,	οἳ πεπεισμένοι κάθησθε, ἀλλὰ τὸν
[10]	μόνον ἡγοῦμαι τὰ δίκαι´ ἂν	ποιεῖν,	ἀλλὰ καὶ τὰ λυσιτελῆ· τὸ
[10]	τοῦθ´ ὅτι οὐκ ἐπιτρέψετε τοῦτο	ποιεῖν	αὐτῷ· Ἀντρῶνας ἐπρίατο καὶ μετ´
[10]	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τὰ δέοντα	ποιεῖν	ἐθελήσομεν; ὅταν νὴ Δί´ ἀναγκαῖον
[10]	γενησόμενα, ἐὰν ταῦτα μὴ ἐθέλῃ	ποιεῖν,	εὑρήσει λυσιτελοῦν τὸ ἑκόντας ποιεῖν
[10]	(οὐδὲν γὰρ ἄλλ´ ἔμοιγε δοκεῖ	ποιεῖν	ἢ τοῦτο) καὶ τοὺς μὲν
[10]	πεισόμεθα, ἂν μὴ ταῦτ´ ἐθέλωμεν	ποιεῖν,	καὶ τὸ διαρπασθήσεται τὰ χρήματα’
[10]	ἠξίου τὰ καθήκοντ´ ἐφ´ ἑαυτὸν	ποιεῖν,	ὅτι χρήματ´ οὐ περιῆν, ἀλλὰ
[10]	εἰώθασιν ἐρωτᾶν τί οὖν χρὴ	ποιεῖν;	οὐχ ἵν´ ἀκούσαντες ποιήσωσι (χρησιμώτατοι
[10]	καὶ προφάσει χρώμεθα τοῦ μηδὲν	ποιεῖν,	πλὴν εἰ τῇ παρὰ τῆς
[10]	τιν´ ἀποστερεῖν κοινῇ κακόνους ἐστὶ	ποιεῖν	πολλοὺς ἀνθρώπους τοῖς πράγμασι· τοῖς
[10]	ἐν τῇ πολιτείᾳ δικαίων βουλομένοις	ποιεῖν	πρόφασιν παρέχει· καὶ πάντων, ὅς´
[10]	ὅμως εἰπεῖν ὅ τι χρὴ	ποιεῖν.	πρῶτον μέν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
[10]	ποιεῖν, εὑρήσει λυσιτελοῦν τὸ ἑκόντας	ποιεῖν	τὰ δέοντα. εἰ μὲν γάρ
[10]	μὲν ἐκεῖνος παρασκευάζηται, ἀμελήσαντες τοῦ	ποιεῖν	ταὐτὸ καὶ ἀντιπαρασκευάζεσθαι ῥᾳθυμεῖτε, καὶ
[10]	οἶμαι μὰ τοὺς θεοὺς εὔξασθαι	ποιεῖν	τὴν πόλιν ἢ ταῦθ´ ἃ
[10]	προΐεσθαι ταῦτα συμβουλεύοντας, τούτους πόλεμον	ποιεῖν	φασίν; ὅτι τὴν αἰτίαν τῶν
[10]	τότε τοὺς ἀμύνεσθαι κελεύοντας πόλεμον	ποιεῖν	φήσομεν; οὐκοῦν ὑπόλοιπον δουλεύειν· οὐδὲ
[10]	τοὺς γονέας σύμπαντας ἡγεῖσθαι, καὶ	προσήκειν	τούτους οὐχ ὅπως ὧν ἡ
[10]	δικαίων εἰπεῖν ἐδέησεν, ἡττήθημεν οὐδ´	ἀδικεῖν	ἐδόξαμεν, ἀλλὰ πάντων πανταχοῦ κρατοῦμεν
[10]	ἐσομένου τοῦ ἀγῶνος, οὕτω προσήκει	γιγνώσκειν,	καὶ τοὺς πεπρακότας αὑτοὺς ἐκείνῳ
[10]	τοῦ Θετταλῶν τῷ τοὺς τυράννους	ἐκβαλεῖν	Φίλιππον αὐτοῖς καὶ τὴν Πυλαίαν
[10]	ὅσα βουλεύσασθαι προσήκει, μηδὲ ταῦτ´	ἐθέλειν	{ἀκούειν} τοῦτ´ ἤδη πᾶσαν ἐπιδέχεται
[10]	Φίλιππος ὑμῶν, οὔ, ἀλλ´ ὅλως	ἀνελεῖν.	οἶδε γὰρ ἀκριβῶς ὅτι δουλεύειν
[10]	νόμου, δικαίως φέρειν καὶ ἑκόνθ´	ὑποτελεῖν.	ὥσπερ τοίνυν ἑνὸς ἡμῶν ἑκάστου
[10]	ἔχοντες καὶ κατηγοροῦσι δικαίως, τοῦτ´	ἀφελεῖν	ἂν συμβουλεύσαιμι. δίειμι δέ, ὥσπερ
[10]	μηδὲν ἄλλο, ἐξαπατᾶν, ὑμῖν δ´	ἀπειλεῖν	ἤδη; οἷον Θετταλοὺς πολλὰ δοὺς
[10]	στρατηγοῦ, καὶ μηδεμίαν πρόφασιν τοῦ	πλεῖν	ἄλλοσε ἢ πράττειν ἄλλο τι
[10]	μέντοι βουλόμεθ´ ἡμεῖς μὴ προσποιεῖσθαι	πολεμεῖν	ἡμῖν ἐκεῖνον, ἀνοητότατος πάντων ἂν
[10]	ἐστιν ἐφεξῆς) ἔγραψέ τις αὐτῷ	πολεμεῖν,	ὁ δ´ ὁμοίως ὥσπερ νῦν,
[10]	τότε; ἐκεῖνος μὲν γὰρ οὐ	πολεμεῖν,	ὥσπερ οὐδ´ Ὠρείταις, τῶν στρατιωτῶν
[10]	πόλιν τὴν ἡμετέραν κυριεῦσαι, οὐκ	ἐπιθυμεῖν,	ἀλλὰ ταῦτα μὲν ὑμᾶς ἐάσειν
[10]	τὸ ἄρχειν μὲν τῶν πολιτῶν	ἐπιθυμεῖν,	ἑτέρῳ δ´ ὑπακούειν, δι´ ὅτου
[10]	φασιν αὐτὸν ἔχειν; τούτων μὲν	ἐπιθυμεῖν	καὶ ὑπὲρ τοῦ ταῦτα λαβεῖν
[10]	πλείστῳ τῷ τοῖς βουλομένοις χρήματα	λαμβάνειν	ἔχειν τὸν δώσονθ´ ὑπὲρ αὑτῶν,
[10]	τῶν χρημάτων λόγον παρὰ τούτων	λαμβάνειν,	τὸν δὲ τῶν ἔργων παρὰ
[10]	εὐήθης ὑμῶν ἐστὶν οὐδεὶς ὥσθ´	ὑπολαμβάνειν	τὸν Φίλιππον τῶν μὲν ἐν
[10]	προεῖτο, οὐδ´ ἂν ἐν Μακεδονίᾳ	μένειν	ἀσφαλῶς ἐδύνατο. ἀμφότερ´ οὖν οἶδε,
[10]	ἀληθῶς, ἄγειν εἰρήνην δικαίαν καὶ	μένειν	ἐπὶ τοῦ τόπου Φίλιππον ἀναγκάσετε,
[10]	χειμῶνας καὶ τοὺς ἐσχάτους κινδύνους	ὑπομένειν,	τῶν δ´ Ἀθηναίων λιμένων καὶ
[10]	θορύβων αἰτιασάμενοί τινας πρὸς τὸ	κρίνειν	τράπησθε, αὐτοὶ μὲν τούτων κατηγοροῦντες
[10]	ἐπιβουλεύοντα καὶ ὑμᾶς αἰσθανομένους· εὖ	φρονεῖν	δ´ ὑμᾶς ὑπολαμβάνων μισεῖν αὑτὸν
[10]	ὑμᾶς καὶ αὑτοῖς οὐκέτ´ ἔσεσθαι	μισθαρνεῖν,	ἂν δ´ ἀπὸ τῶν πρώτων
[10]	Ἀθηναῖοι, δικαίως ἀλλήλοις τῆς πολιτείας	κοινωνεῖν,	τοὺς μὲν εὐπόρους εἰς μὲν
[10]	αὐτοὶ μὲν τούτων κατηγοροῦντες ἀμφότερ´	ἕξειν,	καὶ παρ´ ὑμῖν εὐδοκιμήσειν καὶ
[10]	μὴν ἀλλ´ ἐρῶ· οἶμαι γὰρ	ἕξειν	καὶ ὑπὲρ τῶν ἀπόρων τὰ
[10]	ἐκ τοῦ δεσμωτηρίου ἥκοντας ἑαυτοὺς	ἀγνοεῖν,	τὴν πόλιν δ´, ἣ προειστήκει
[10]	πόλεμον ποιεῖ, τοὺς δὲ μὴ	ἐπιτρέπειν	μηδὲ προΐεσθαι ταῦτα συμβουλεύοντας, τούτους
[10]	τῇ πόλει, πειράσομαι περὶ αὐτῶν	εἰπεῖν	ἃ νομίζω συμφέρειν. Οὐκ ὀλίγων
[10]	εἴποις; εἰ γὰρ ὃ βέλτιστον	εἰπεῖν	ἂν ἔχοις, τοῦτό σοι δοίημεν
[10]	νῦν παροῦσαν δουλείαν· οὐδ´ ἂν	εἰπεῖν	δύναιτ´ οὐδεὶς ὅσα τοὺς ταλαιπώρους
[10]	πώποτε, ὅπου περὶ τῶν δικαίων	εἰπεῖν	ἐδέησεν, ἡττήθημεν οὐδ´ ἀδικεῖν ἐδόξαμεν,
[10]	λέγοντος ἀπαλλαγῶσιν. δεῖ δ´ ὅμως	εἰπεῖν	ὅ τι χρὴ ποιεῖν. πρῶτον
[10]	ἔχων ἔτι καὶ περὶ πολλῶν	εἰπεῖν	παύσομαι· καὶ γὰρ οὐ λόγων
[10]	ἐπὶ τῷ συμφέροντι τῆς πόλεως	εἰπεῖν	πρὸς τοὺς εὐπόρους, καὶ ὑπὲρ
[10]	εἰ δεῖ τἀληθῆ μετὰ παρρησίας	εἰπεῖν,	τὰ παρ´ οὐδέσι τούτων ἀρχεῖα
[10]	ὑπὲρ τῶν εὐπόρων, οὐ κατοκνήσας	εἰπεῖν	τἀληθῆ. ἐμοὶ γὰρ οὐδεὶς οὕτως
[10]	πράττειν ἄλλο τι τῷ στρατηγῷ	καταλείπειν.	ἂν οὕτω ποιήσητε καὶ τοῦτ´
[10]	ἁπάντων οἶμαι δεῖν ὑμᾶς πρεσβείαν	ἐκπέμπειν,	ἥτις τῷ βασιλεῖ διαλέξεται, καὶ
[10]	ταῦθ´ ὑπὲρ τῆς πόλεως δεῖ	σκοπεῖν·	ἃ σφαλερῶς ὑμῖν καὶ οὐδαμῶς
[10]	καὶ μηδὲν ἦν τούτων, ἄλλοθεν	σκοπεῖν	ὅπως μηδενὸς ὄντες ἐνδεεῖς περιοφθήσονται.
[10]	τὸ γὰρ τῶν ἀναγκαίων τιν´	ἀποστερεῖν	κοινῇ κακόνους ἐστὶ ποιεῖν πολλοὺς
[10]	καὶ παρὰ τοῦ νόμου, δικαίως	φέρειν	καὶ ἑκόνθ´ ὑποτελεῖν. ὥσπερ τοίνυν
[10]	περὶ αὐτῶν εἰπεῖν ἃ νομίζω	συμφέρειν.	Οὐκ ὀλίγων δ´ ὄντων ἁμαρτημάτων
[10]	τῶν τριηραρχεῖν δυναμένων οὐδὲ τῶν	εἰσφέρειν	ὅστις οὐκ ἠξίου τὰ καθήκοντ´
[10]	τις λέγει ὡς οὐ δεῖ	ληρεῖν	οὐδὲ γράφειν πόλεμον, παραθεὶς εὐθέως
[10]	διαρπασθήσεται τὰ χρήματα’ τῷ φυλακὴν	εὑρεῖν	δι´ ἧς σωθήσεται κωλύειν, οὐχὶ
[10]	ἐπιθυμεῖν, ἀλλὰ ταῦτα μὲν ὑμᾶς	ἐάσειν	ἔχειν, ὑπὲρ δὲ τῶν μελινῶν
[10]	ὅς´ ἂν αὐτός, οὐ φάσκοντα	ποιήσειν	οὐδὲν οὐδ´ αὐτόν· καὶ γὰρ
[10]	ἀμφότερ´ ἕξειν, καὶ παρ´ ὑμῖν	εὐδοκιμήσειν	καὶ παρ´ ἐκείνου χρήματα λήψεσθαι,
[10]	μιᾶς γνώμης Φίλιππον ἀμύνησθε, κἀκείνου	κρατήσειν	ὑμᾶς καὶ αὑτοῖς οὐκέτ´ ἔσεσθαι
[10]	εὖ φρονεῖν δ´ ὑμᾶς ὑπολαμβάνων	μισεῖν	αὑτὸν ἡγεῖται. πρὸς δὲ τούτοις
[10]	ὑμῶν εἰ διαρπασθήσεται, ἃ καὶ	φυλάττειν	καὶ κολάζειν τοὺς ἀδικοῦντας ἐφ´
[10]	διάγειν καὶ μηδὲν τῶν δεόντων	πράττειν,	ἀλλὰ προϊεμένους καθ´ ἓν ἕκαστον
[10]	πρόφασιν τοῦ πλεῖν ἄλλοσε ἢ	πράττειν	ἄλλο τι τῷ στρατηγῷ καταλείπειν.
[10]	καιρός, ὅθ´ ὑμεῖς οὐκ ἠθέλετε,	πράττειν	δὲ καὶ χρῆσθαι τοῖς παρεσκευασμένοις
[10]	οὐχ ἃ τῇ πόλει συμφέρει	πράττειν.	ὁρᾶτε γάρ. εἰ δι´ ἃ
[10]	πόλει ἀσφαλὲς τὸ τὰ αὑτῆς	πράττειν,	σοὶ δὲ κίνδυνος, εἰ μηδὲν
[10]	δεῖ μὰ Δί´ οὐ γράψαι	κελεύειν	πόλεμον τὸν τὰ βέλτιστ´ ἐπὶ
[10]	οὐ μόνον τῷ μάλισθ´ ὑμῖν	ἐπιβουλεύειν	Φίλιππον, ἀλλὰ καὶ τῷ πάντων
[10]	ὥστε μηδ´ ὅ τι χρὴ	συμβουλεύειν	εὔπορον εἶναι. Ὄντων δ´, ὦ
[10]	ἄρχειν βίᾳ βούλεσθαι μηδενὸς μήτε	δουλεύειν	ἄλλῳ, ἀλλ´ ἐν ἐλευθερίᾳ καὶ
[10]	ἀνελεῖν. οἶδε γὰρ ἀκριβῶς ὅτι	δουλεύειν	μὲν ὑμεῖς οὔτ´ ἐθελήσετε, οὔτ´,
[10]	πόλεμον ποιεῖν φήσομεν; οὐκοῦν ὑπόλοιπον	δουλεύειν·	οὐδὲ γὰρ ἄλλο γ´ οὐδὲν
[10]	ὥστε τῶν ἐν αὐτῷ τῷ	κινδυνεύειν	ὄντων οἱ μὲν ὑπὲρ τῆς
[10]	καιροῖς τὴν παρ´ ὑμῶν ἐλευθερίαν	ἐφεδρεύειν,	οὐ κακῶς οὐδ´ ἀργῶς ταῦτα
[10]	καὶ πανταχόθεν γίγνονται, καὶ τοῦ	πρωτεύειν	ἀντιποιοῦνται μὲν πάντες, ἀφεστᾶσι δ´
[10]	φυλακὴν εὑρεῖν δι´ ἧς σωθήσεται	κωλύειν,	οὐχὶ τῷ τοῦ συμφέροντος ἀποστῆναι.
[10]	αἴτια· ἃ εἰ βουλομένοις ὑμῖν	ἀκούειν	ἐστίν, ἐθέλω λέγειν. ἐξέστητ´, ὦ
[10]	ἐπιδέχεται κατηγορίαν. ὑμεῖς τοίνυν οὐκ	ἀκούειν,	πρὶν ἂν ὥσπερ νῦν αὐτὰ
[10]	βουλεύσασθαι προσήκει, μηδὲ ταῦτ´ ἐθέλειν	{ἀκούειν}	τοῦτ´ ἤδη πᾶσαν ἐπιδέχεται κατηγορίαν.
[10]	τῶν πολιτῶν ἐπιθυμεῖν, ἑτέρῳ δ´	ὑπακούειν,	δι´ ὅτου ποτ´ ἂν οἴωνται
[10]	ὡς οὐ δεῖ ληρεῖν οὐδὲ	γράφειν	πόλεμον, παραθεὶς εὐθέως ἑξῆς τὸ
[10]	ἄγειν ὡς ἀγαθὸν καὶ τὸ	τρέφειν	μεγάλην δύναμιν ὡς χαλεπόν, καὶ
[10]	λέγεται γενόμενοι, τῶν λυμαίνεσθαι καὶ	διαστρέφειν	ταῦτα βουλομένων ἐξ ἴσου κάθησθ´
[10]	νῦν οὔτ´ ἄλλοτε πώποτε φαύλως	ἔχειν,	ἀλλ´ ὅταν πάντ´ ἀκούσαντες ὑμεῖς
[10]	κύριος, οὐδὲν ἔστ´ αὐτῷ βεβαίως	ἔχειν,	ἕως ἂν ὑμεῖς δημοκρατῆσθε, ἀλλ´
[10]	ἄλλον αἰτιατέον τοῦ πάντα φαύλως	ἔχειν	ἢ ὑμᾶς αὐτούς.
[10]	ἄλλοις, τὸ δὲ συμμάχους πολλοὺς	ἔχειν	καὶ δύναμιν μεγάλην ἐκείνῳ περιγέγονε,
[10]	δὲ τοῦ τούτων ὀλιγώρως ὑμᾶς	ἔχειν	καὶ ἐᾶν τοῦτον τὸν τρόπον
[10]	τὸν βίον τὰ ἑαυτῶν ἀσφαλῶς	ἔχειν	νομίζοντας καὶ ὑπὲρ τούτων μὴ
[10]	τῷ τοῖς βουλομένοις χρήματα λαμβάνειν	ἔχειν	τὸν δώσονθ´ ὑπὲρ αὑτῶν, δευτέρῳ
[10]	καὶ ἃ νῦν φασιν αὐτὸν	ἔχειν;	τούτων μὲν ἐπιθυμεῖν καὶ ὑπὲρ
[10]	ἀλλὰ ταῦτα μὲν ὑμᾶς ἐάσειν	ἔχειν,	ὑπὲρ δὲ τῶν μελινῶν καὶ
[10]	θαυμαστὴν εὐδαιμονίαν καὶ πολλὴν ἀσφάλειαν	ἔχειν	ᾤεσθε. ἐκ δὲ τούτων παρελθὼν
[10]	ὑπείληφεν, ὃς ἂν τῶν Ἑλλήνων	ἄρχειν	ἀεὶ βούληται, μόνην ἂν ἐναντιωθῆναι
[10]	τῶν μὲν εἰς τὸ μήτ´	ἄρχειν	βίᾳ βούλεσθαι μηδενὸς μήτε δουλεύειν
[10]	γε δὴ ποιεῖ. λογίζεσθε γάρ.	ἄρχειν	βούλεται, τούτου δ´ ἀνταγωνιστὰς μόνους
[10]	ἀφελέσθαι καὶ ὅλως ἐνοχλῆσαι τοῖς	ἄρχειν	βουλομένοις καὶ πάντας ἀνθρώπους εἰς
[10]	ἐθελήσετε, οὔτ´, ἐὰν ἐθέλητε, ἐπιστήσεσθε	(ἄρχειν	γὰρ εἰώθατε) πράγματα δὲ παρασχεῖν
[10]	πολιτεύεσθαι, τῶν δ´ εἰς τὸ	ἄρχειν	μὲν τῶν πολιτῶν ἐπιθυμεῖν, ἑτέρῳ
[10]	ἑκατόν· καὶ οὐδεὶς {ἐστι} τῶν	τριηραρχεῖν	δυναμένων οὐδὲ τῶν εἰσφέρειν ὅστις
[10]	(ἄρχειν γὰρ εἰώθατε) πράγματα δὲ	παρασχεῖν	αὐτῷ, ἂν καιρὸν λάβητε, πλείω
[10]	ὑμεῖς οὐκ αὐτοὶ πλεονεκτῆσαι καὶ	κατασχεῖν	ἀρχὴν εὖ πεφυκότες, ἀλλ´ ἕτερον
[10]	δ´ οὐκ ἔνι ταύτης ἐκεῖνον	ἐπισχεῖν	ἐκ λόγου καὶ δημηγορίας οὐδεὶς
[10]	εἶτ´ ἐπειδὰν ὑστερίσητε παύεσθε· ἕτερον	πάλιν	ἂν συμβῇ τι παρασκευάζεσθε καὶ
[10]	καὶ Κερσοβλέπτην, σύμμαχον ὄνθ´ ὑμῶν.	πάλιν	ταῦτ´ ἀμελούμεν´ ἰδὼν καὶ οὐδεμιᾶς
[10]	γὰρ ὑφ´ αὑτῷ ποιήσασθαι τὴν	πόλιν	βούλεται Φίλιππος ὑμῶν, οὔ, ἀλλ´
[10]	πόλει δεῖ τινὰ φαίνεσθαι, τὴν	πόλιν	δ´ ἐν τοῖς Ἕλλησι μηδενὸς
[10]	δεσμωτηρίου ἥκοντας ἑαυτοὺς ἀγνοεῖν, τὴν	πόλιν	δ´, ἣ προειστήκει τῶν Ἑλλήνων
[10]	φαύλως ἢ καλῶς παρεσκευάσθαι κρίνοι·	πόλιν	δ´ ἣν ὑπείληφεν, ὃς ἂν
[10]	τοὺς θεοὺς εὔξασθαι ποιεῖν τὴν	πόλιν	ἢ ταῦθ´ ἃ νῦν ποιεῖτε·
[10]	μᾶλλον ἂν ὅλην ἐπιρρώσειε τὴν	πόλιν.	οὑτωσὶ δὲ σκοπεῖτε· ἐρῶ δ´
[10]	κατασκευάζεται νῦν, ἐπὶ τὴν ἡμετέραν	πόλιν	παρασκευάζεται. οὐ γὰρ οὕτως εὐήθης
[10]	αὑτοὺς καὶ τὰ κατὰ τὴν	πόλιν	πολιτεύονται· πῶς γάρ ἐστιν ἴσον
[10]	ἄλλῳ γένοιτο μηδενὶ χειρωσαμένῳ τὴν	πόλιν	τὴν ἡμετέραν κυριεῦσαι, οὐκ ἐπιθυμεῖν,
[10]	καὶ ἄλλο, ὃ λυμαίνεται τὴν	πόλιν	ὑπὸ βλασφημίας ἀδίκου καὶ λόγων
[10]	τἄλλα βεβαίως κέκτηται· εἰ γὰρ	Ἀμφίπολιν	καὶ Ποτείδαιαν προεῖτο, οὐδ´ ἂν
[10]	ἀνεῖλεν. ἀλλ´ Ἀθήνησιν, οὐ μόνον	Ἀμφίπολιν	καὶ τὴν Καρδιανῶν χώραν ἀπεστερηκότος
[10]	ποτὲ πρᾶξαι, ἀλλὰ κατασκευάσαντας δεῖ	δύναμιν,	καὶ τροφὴν ταύτῃ πορίσαντας καὶ
[10]	δὲ συμμάχους πολλοὺς ἔχειν καὶ	δύναμιν	μεγάλην ἐκείνῳ περιγέγονε, καὶ τοσαῦτα
[10]	μὲν προΐστασθαι τῶν Ἑλλήνων καὶ	δύναμιν	συνεστηκυῖαν ἔχοντας πᾶσι τοῖς ἀδικουμένοις
[10]	καὶ οὐδὲν ἐλάττονι τούτου τῷ	δύναμιν	τὴν καταστρεψομένην τοὺς ἐναντιουμένους αὐτοῖς
[10]	ἀγαθὸν καὶ τὸ τρέφειν μεγάλην	δύναμιν	ὡς χαλεπόν, καὶ διαρπάζειν τινὲς
[10]	ἔχει, καὶ πάντων ἥκιστα δὴ†	ἡμῖν,	ἄν τι μὴ νῦν ἐπανορθωσώμεθα·
[10]	οἱ μὲν ὑπὲρ τῆς ἡγεμονίας	ἡμῖν	ἀντιλέγουσιν, οἱ δ´ ὑπὲρ τοῦ
[10]	οὔτε πιστεύων οὔτε φοβούμενος οὐδεὶς	ἡμῖν	διαλέγεται. αἴτιον δὲ τούτων οὐχ
[10]	Ἑλληνικῶν πραγμάτων ἢ τὰ παρ´	ἡμῖν,	εἰκότως· οὔτε γὰρ φιλῶν οὔτε
[10]	βουλόμεθ´ ἡμεῖς μὴ προσποιεῖσθαι πολεμεῖν	ἡμῖν	ἐκεῖνον, ἀνοητότατος πάντων ἂν εἴη,
[10]	ἐσθ´ ὁ Φίλιππος, ἂν προτέροις	ἡμῖν	ἐπιθῆται· εἰ γὰρ ἐγκαταλειπόμενοί τι
[10]	δ´ ἄλλων {Ἑλλήνων} οἱ μὲν	ἡμῖν,	οἱ δ´ ἐκείνοις ὑπήκουον. βασιλεὺς
[10]	τὰ αἴτια· ἃ εἰ βουλομένοις	ὑμῖν	ἀκούειν ἐστίν, ἐθέλω λέγειν. ἐξέστητ´,
[10]	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τοῦτο παρ´	ὑμῖν	αὐτοῖς βεβαίως γνῶναι, ὅτι τῇ
[10]	ποιοῦντα, εἰ μηδὲν ἄλλο, ἐξαπατᾶν,	ὑμῖν	δ´ ἀπειλεῖν ἤδη; οἷον Θετταλοὺς
[10]	ταῦτα διεξῆλθον, ἀλλ´ ἵνα τοῦθ´	ὑμῖν	δείξω, ὅτι οὐ στήσεται πάντας
[10]	τυραννίδ´ ἀπαντικρὺ τῆς Ἀττικῆς ἐπετείχισεν	ὑμῖν	ἐν τῇ Εὐβοίᾳ. ταύτης ὀλιγωρουμένης,
[10]	ὑμῶν, οὐ μόνον τῷ μάλισθ´	ὑμῖν	ἐπιβουλεύειν Φίλιππον, ἀλλὰ καὶ τῷ
[10]	ἀμφότερ´ οὖν οἶδε, καὶ αὑτὸν	ὑμῖν	ἐπιβουλεύοντα καὶ ὑμᾶς αἰσθανομένους· εὖ
[10]	ἀπεστερηκότος Φιλίππου, ἀλλὰ καὶ κατασκευάζοντος	ὑμῖν	ἐπιτείχισμα τὴν Εὔβοιαν καὶ νῦν
[10]	χειροτονήσαντες πόλεμον βούλεσθε παρ´ αὐτοῖς	ὑμῖν	ἐρίζειν, εἰ δέον ἢ μὴ
[10]	καὶ κολάζειν τοὺς ἀδικοῦντας ἐφ´	ὑμῖν	ἐστι, τὴν δ´ Ἑλλάδα πᾶσαν
[10]	κατηγοροῦντες ἀμφότερ´ ἕξειν, καὶ παρ´	ὑμῖν	εὐδοκιμήσειν καὶ παρ´ ἐκείνου χρήματα
[10]	καὶ μέγαν μὲν ὄντα παρ´	ὑμῖν	εὐθέως τὸν λέγοντα, ἀθάνατον δ´
[10]	αὐτοὶ δ´ οὐ δύνανται παρ´	ὑμῖν	ἡσυχίαν ἄγειν οὐδενὸς αὐτοὺς ἀδικοῦντος.
[10]	μὲν γάρ ἐστί τις ἐγγυητὴς	ὑμῖν	θεῶν (οὐ γὰρ ἀνθρώπων γ´
[10]	πόλεως δεῖ σκοπεῖν· ἃ σφαλερῶς	ὑμῖν	καὶ οὐδαμῶς ἅπαντ´ ἔχει. γνοίητε
[10]	μὴν οὐχ ὑπὲρ τῶν ἴσων	ὑμῖν	καὶ τοῖς ἄλλοις ἔσθ´ ὁ
[10]	αὐτὸν ἀφαλές ἐστι λέγειν παρ´	ὑμῖν,	κἂν ἀφῃρημένοι τὰ ὑμέτερ´ αὐτῶν
[10]	Ἀθηναῖοι, (ῥᾴδιον γὰρ ἂν ἦν	ὑμῖν	μεταθεῖναι) ἀλλὰ πολλὰ καὶ παντοδαπὰ
[10]	ἦν ποτ´ οὐ πάλαι παρ´	ὑμῖν,	ὅτ´ οὐ προσῄει τῇ πόλει
[10]	οὖν ἐκείνως τοῖς ἄλλοις, καὶ	ὑμῖν	οὐ τοῦτον τὸν τρόπον προσφέρεται;
[10]	ἐπὶ τὴν τάξιν ἐφ´ ἧς	ὑμῖν	τετάχθαι προσῆκεν ἕτερος, οὗτος εὐδαίμων
[10]	δὲ τούτων παρελθὼν ἐπὶ τὴν	τάξιν	ἐφ´ ἧς ὑμῖν τετάχθαι προσῆκεν
[10]	ἢ μεθ´ ἡμῶν ἐγνώκασιν. Τοῦ	χάριν	δὴ ταῦτα λέγω καὶ διεξέρχομαι;
[10]	κωλύσει. Εἰσὶν δέ τινες οἳ	πρὶν	ἀκοῦσαι τοὺς ὑπὲρ τῶν πραγμάτων
[10]	ἔξω τῆς πόλεως ἐχθρῶν κρατῆσαι,	πρὶν	ἂν τοὺς ἐν αὐτῇ τῇ
[10]	κατηγορίαν. ὑμεῖς τοίνυν οὐκ ἀκούειν,	πρὶν	ἂν ὥσπερ νῦν αὐτὰ παρῇ
[10]	οὐκ ἦν ἐν Θήβαις ἀσφαλές,	πρὶν	τὴν Βοιωτίαν ἀπέδωκε καὶ τοὺς
[10]	μὲν γὰρ ἄν τις καὶ	πανήγυριν	ἐκ τούτων ἢ φαύλως ἢ
[10]	τούτων πλεονεξίαν, οἱ μὲν ἤδη	πεπόνθασιν	ἃ δὴ πεπόνθασιν, οἱ δ´
[10]	μὲν ἤδη πεπόνθασιν ἃ δὴ	πεπόνθασιν,	οἱ δ´ ὅταν ποτὲ συμβῇ
[10]	ὑπὲρ τῶν πραγμάτων λόγους εὐθέως	εἰώθασιν	ἐρωτᾶν τί οὖν χρὴ ποιεῖν;
[10]	λοιπὴ πλὴν ἡ ἡμετέρα. καὶ	κεκρατήκασιν	οἱ δι´ ἐκείνου τὰς πολιτείας
[10]	ἀμύνεσθαι μᾶλλον ἢ μεθ´ ἡμῶν	ἐγνώκασιν.	Τοῦ χάριν δὴ ταῦτα λέγω
[10]	εὐδαίμων καὶ μέγας καὶ φοβερὸς	πᾶσιν	Ἕλλησι καὶ βαρβάροις, ὑμεῖς δ´
[10]	δι´ ἐκείνου τὰς πολιτείας ποιούμενοι	πᾶσιν	ὅσοις πράγματα πράττεται, πρώτῳ μὲν
[10]	μετὰ ταῦτα βαδίζῃ τὰ ὅπλα,	πᾶσιν	τοῖς οὖσιν ἑτοίμως κινδυνεύσων, ἡμεῖς
[10]	ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τῶν παρόντων πραγμάτων	πᾶσιν,	ὡς ἐγὼ κρίνω, φοβερῶν, οὐδένες
[10]	δὲ καθ´ αὑτὸν μὲν ὁμοίως	ἅπασιν	ἄπιστος ἦν, τοὺς δὲ κρατουμένους
[10]	δὴ βάρβαρος, καὶ ὁ κοινὸς	ἅπασιν	ἐχθρός, καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα.
[10]	πόλει δ´ ἡμῶν οὓς πάντες	ἴσασιν	οἱ Ἕλληνες ἐκ τῶν μεγίστων
[10]	καὶ Μάστειραν καὶ ἃ νῦν	φασιν	αὐτὸν ἔχειν; τούτων μὲν ἐπιθυμεῖν
[10]	ταῦτα συμβουλεύοντας, τούτους πόλεμον ποιεῖν	φασίν;	ὅτι τὴν αἰτίαν τῶν ἐκ
[10]	οὐ μὴν ἀλλ´ ἔχει τινὰ	πρόφασιν	ὅμως· τὸ δὲ μηδ´ ὅς´
[10]	τῇ πολιτείᾳ δικαίων βουλομένοις ποιεῖν	πρόφασιν	παρέχει· καὶ πάντων, ὅς´ ἐκλείπει,
[10]	παρὰ τοῦ στρατηγοῦ, καὶ μηδεμίαν	πρόφασιν	τοῦ πλεῖν ἄλλοσε ἢ πράττειν
[10]	λόγον εἶναι τοῖς παρ´ ὑμῶν	πρέσβεσιν,	ὃν βασιλεὺς ἥδιστ´ ἂν ἀκούσαι,
[10]	ἰδίοις βίοις, οὕτω καὶ ταῖς	πόλεσιν	οὐκ ἐφ´ ἑκάστου τῶν ἀμελουμένων
[10]	ἑκάστου τῶν ἀμελουμένων ποιεῖ τὴν	αἴσθησιν	εὐθέως, ἀλλ´ ἐπὶ τῷ κεφαλαίῳ
[10]	μὲν ὁ βασιλεὺς ἅπασι τοῖς	Ἕλλησιν	οἰκείως ἔχει, καὶ πάντων ἥκιστα
[10]	καὶ τοὺς Φωκέας ἀνεῖλεν. ἀλλ´	Ἀθήνησιν,	οὐ μόνον Ἀμφίπολιν καὶ τὴν
[10]	εἰ μή τις αὐτὸν κωλύσει.	Εἰσὶν	δέ τινες οἳ πρὶν ἀκοῦσαι
[10]	ἐν μείζονι κινδύνῳ τῶν πάντων	εἰσὶν	ὑμῶν, οὐ μόνον τῷ μάλισθ´
[10]	οὐδ´ ἀνεγερθῆναι δυνάμεθα, ἀλλὰ μανδραγόραν	πεπωκόσιν	ἤ τι φάρμακον ἄλλο τοιοῦτον
[10]	βαδίζῃ τὰ ὅπλα, πᾶσιν τοῖς	οὖσιν	ἑτοίμως κινδυνεύσων, ἡμεῖς δὲ καθώμεθ´
[10]	ἡγεῖται. πρὸς δὲ τούτοις τοσούτοις	οὖσιν	οἶδεν ἀκριβῶς ὅτι, οὐδ´ ἂν
[10]	ἄριστα σύνοιδεν αὑτῷ· οἷς γὰρ	οὖσιν	ὑμετέροις ἔχει {χρῆσθαι} τούτοις ἅπαντα
[10]	λόγους ὡς οἷόν τ´ ἀληθεστάτους	λέγουσιν.	ἀλλὰ δεῖ δήπου τὴν μὲν
[10]	μὲν ὑπὲρ τῆς ἡγεμονίας ἡμῖν	ἀντιλέγουσιν,	οἱ δ´ ὑπὲρ τοῦ ποῦ
[10]	ἔρχονται μεθέξοντες τούτου, καὶ καλῶς	ποιοῦσιν.	τί οὖν μαθόντες τοῦτ´ ὀνειδίζομεν
[10]	ἡσυχίαν, ὑφ´ ὧν κεκηλημένοι τοῖς	ἀδικοῦσιν	οὐ πικρῶς ἔχετε, ἕτεροι δὲ
[10]	ὄντων οὐδένα, ὥστε, εἰ μὴ	ποιήσουσιν	ἅπαντες ὅς´ ἂν αὐτός, οὐ
[10]	δ´ ἔργῳ, καὶ φθονοῦσι καὶ	ἀπιστοῦσιν	αὑτοῖς, οὐχ οἷς ἔδει, καὶ
[10]	ἔχετε, ἕτεροι δὲ τὰς τιμὰς	ἔχουσιν.	καὶ τὰ μὲν περὶ τἄλλ´
[10]	τοὺς λόγους τἄργα παρέρχεται, καὶ	προσέχουσιν	ἅπαντες οὐχ οἷς εἴπομέν ποθ´
[10]	ἁπάντων) ἀλλ´ ἵνα τοῦ λέγοντος	ἀπαλλαγῶσιν.	δεῖ δ´ ὅμως εἰπεῖν ὅ
[10]	ἃ εἰ βουλομένοις ὑμῖν ἀκούειν	ἐστίν,	ἐθέλω λέγειν. ἐξέστητ´, ὦ ἄνδρες
[10]	δεῖ. διαφέρει δὲ τί; ὅτι	ἐστὶν	ἐλευθέρῳ μὲν ἀνθρώπῳ μεγίστη ἀνάγκη
[10]	πατρῴα δόξ´ ὑπάρχει, ἣν αἰσχρόν	ἐστιν	ἐν σοὶ καταλῦσαι· τῇ πόλει
[10]	δεύτερ´ ἢ τρίτα (πολλὰ γάρ	ἐστιν	ἐφεξῆς) ἔγραψέ τις αὐτῷ πολεμεῖν,
[10]	τὴν πόλιν πολιτεύονται· πῶς γάρ	ἐστιν	ἴσον τούτων μέν τινας ἐκ
[10]	ἃ πολλοῖς ὑμῶν οὐδὲ γνώριμ´	ἐστὶν	ἴσως. ταῦτα μέντοι τότ´ ἐαθέντα
[10]	οὐ γὰρ οὕτως εὐήθης ὑμῶν	ἐστὶν	οὐδεὶς ὥσθ´ ὑπολαμβάνειν τὸν Φίλιππον
[10]	ὧν φαύλως ταῦτ´ ἔχει, οὐδέν	ἐστιν,	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τῶν πάντων
[10]	ἑκατέρων εἶναι δεῖ, ταῦτ´ ἴσως	ἐστίν·	ὡς δὲ καὶ γένοιτ´ ἄν,
[10]	ἐκείνῳ φανερῶς ἀποτυμπανίσαι· οὐ γὰρ	ἔστιν,	οὐκ ἔστι τῶν ἔξω τῆς
[10]	ἀνάγκην εἴποι, οὐ μόνον ἤδη	πάρεστιν,	ἀλλὰ καὶ πάλαι παρελήλυθε, τὴν
[10]	γὰρ ἔγωγε πλοῦτον ἡγοῦμαι συμμάχους,	πίστιν,	εὔνοιαν, ὧν πάντων ὑμεῖς ἔστ´
[10]	εἶναι τοῖς παρ´ ὑμῶν πρέσβεσιν,	ὃν	βασιλεὺς ἥδιστ´ ἂν ἀκούσαι, ὡς
[10]	δέον ὑμᾶς τοῦτο πεποιηκέναι· ἀλλ´	ὃν	ἐκεῖνος πολεμεῖ τρόπον, τοῦτον μιμεῖσθε,
[10]	τινες οὐχὶ δικαίως, καὶ τὸν	φόβον,	ὡς οὐ στήσεται τοῦτ´ ἄνευ
[10]	ὥστ´ εἶναι πιστάς, καὶ λοιπὸν	λόγον	εἶναι τοῖς παρ´ ὑμῶν πρέσβεσιν,
[10]	ποιήσαντας, τὸν μὲν τῶν χρημάτων	λόγον	παρὰ τούτων λαμβάνειν, τὸν δὲ
[10]	ἔχοντας πᾶσι τοῖς ἀδικουμένοις βοηθεῖν	περίεργον	ἐπείσθητ´ εἶναι καὶ μάταιον ἀνάλωμ´
[10]	ἡγοῦνται γάρ, ἂν μὲν ὑμεῖς	ὁμοθυμαδὸν	ἐκ μιᾶς γνώμης Φίλιππον ἀμύνησθε,
[10]	παραλείπω, Φεράς, τὴν ἐπ´ Ἀμβρακίαν	ὁδόν,	τὰς ἐν Ἤλιδι σφαγάς, ἄλλα
[10]	παρ´ αὐτοῖς ὑμῖν ἐρίζειν, εἰ	δέον	ἢ μὴ δέον ὑμᾶς τοῦτο
[10]	παρέχει· καὶ πάντων, ὅς´ ἐκλείπει,	δέον	παρά του γίγνεσθαι, ἐπὶ τοῦθ´
[10]	ἐρίζειν, εἰ δέον ἢ μὴ	δέον	ὑμᾶς τοῦτο πεποιηκέναι· ἀλλ´ ὃν
[10]	κίνδυνος, εἰ μηδὲν τῶν ἄλλων	πλέον	περιεργάσει, ἀλλὰ τοὐναντίον σοὶ μὲν
[10]	οὐ περιῆν, ἀλλὰ καὶ τριήρεις	ἔπλεον	καὶ χρήματ´ ἐγίγνετο καὶ πάντ´
[10]	τῶν ἐθῶν, ἢ μηδέν´ ἄλλον	αἰτιατέον	τοῦ πάντα φαύλως ἔχειν ἢ
[10]	σαυτῷ μὲν ὑπὲρ τούτων ἅπαντα	ποιητέον	εἶναι νομίζεις καὶ πονητέον καὶ
[10]	ἅπαντα ποιητέον εἶναι νομίζεις καὶ	πονητέον	καὶ κινδυνευτέον, τῇ πόλει δὲ
[10]	τοῖς ἐχθροῖς ἐγχειριῶν. ἢ οὖν	παυστέον	τούτων τῶν ἐθῶν, ἢ μηδέν´
[10]	εἶναι νομίζεις καὶ πονητέον καὶ	κινδυνευτέον,	τῇ πόλει δὲ προέσθαι ταῦτα
[10]	οὐδὲν ἂν εἰς τὰ πράγματα	μεῖζον	εἰσενεγκαίμεθα, οὐδ´ ὅ τι κοινῇ
[10]	τὸ τὴν εἰρήνην ἄγειν ὡς	ἀγαθὸν	καὶ τὸ τρέφειν μεγάλην δύναμιν
[10]	τοὺς ἠδικημένους ὑπὸ Φιλίππου, ταῦτα	διεξῆλθον,	ἀλλ´ ἵνα τοῦθ´ ὑμῖν δείξω,
[10]	ποιεῖν ἐθελήσομεν; ὅταν νὴ Δί´	ἀναγκαῖον	ᾖ. ἀλλ´ ἣν μὲν ἄν
[10]	βοηθεῖν περίεργον ἐπείσθητ´ εἶναι καὶ	μάταιον	ἀνάλωμ´ ὑπὸ τῶν ταῦτα πολιτευομένων,
[10]	ἀγνοεῖ) τὸν μὲν τῶν ἰδιωτῶν	βίον	ἀσφαλῆ καὶ ἀπράγμονα καὶ ἀκίνδυνον
[10]	μὲν εὐπόρους εἰς μὲν τὸν	βίον	τὰ ἑαυτῶν ἀσφαλῶς ἔχειν νομίζοντας
[10]	οὐχ ἕν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,	(ῥᾴδιον	γὰρ ἂν ἦν ὑμῖν μεταθεῖναι)
[10]	τῶν Ἑλλήνων τέως καὶ τὸ	πρωτεῖον	εἶχε, νῦν ἐν ἀδοξίᾳ πάσῃ
[10]	τὰ μὲν περὶ τἄλλ´ οὐκ	ἄξιον	ἐξετάσαι νῦν· ἀλλ´ ἐπειδάν τι
[10]	ὃ μήτε γένοιτο οὔτε λέγειν	ἄξιον.	Τὸ μὲν τοίνυν, ὦ ἄνδρες
[10]	Δία καὶ πάντας θεοὺς καὶ	ἀνάξιον	ὑμῶν καὶ τῶν ὑπαρχόντων τῇ
[10]	ἐξαπατᾶν, ὑμῖν δ´ ἀπειλεῖν ἤδη;	οἷον	Θετταλοὺς πολλὰ δοὺς ὑπηγάγετ´ εἰς
[10]	βούλονται, καὶ ἄλλους λόγους ὡς	οἷόν	τ´ ἀληθεστάτους λέγουσιν. ἀλλὰ δεῖ
[10]	κεφαλαίῳ τῶν πραγμάτων ἀπαντᾷ. ὁρᾶτε	Σέρριον	καὶ Δορίσκον· ταῦτα γὰρ πρῶτον
[10]	Πύλας, οὐχὶ τἀπὶ Θρᾴκης, Δορίσκον,	Σέρριον,	τὸν Κερσοβλέπτην αὐτόν; οὐ νῦν
[10]	βλάβης καὶ ἀπάτης λόγος μεστός,	ἀργύριον	τῷ λέγοντι ποιήσων, τὰ δὲ
[10]	ἂν πλειόνων ἐάσωμεν ἐκεῖνον γενέσθαι	κύριον,	τοσούτῳ χαλεπωτέρῳ καὶ ἰσχυροτέρῳ χρησόμεθ´
[10]	οὔτε φοβούμενος οὐδεὶς ἡμῖν διαλέγεται.	αἴτιον	δὲ τούτων οὐχ ἕν, ὦ
[10]	ὄντα, τὸν δὲ τῶν πολιτευομένων	φιλαίτιον	καὶ σφαλερὸν καὶ καθ´ ἑκάστην
[10]	τὴν Εὔβοιαν καὶ νῦν ἐπὶ	Βυζάντιον	παριόντος, ἀσφαλές ἐστι λέγειν ὑπὲρ
[10]	εἰ δὲ μηδενὶ τοῦτο δοκεῖ,	τοὐναντίον	δὲ πρόϊσμεν ἅπαντες ὅτι, ὅσῳ
[10]	ἔνδοξοι καὶ γνώριμοι, ὑμεῖς δὲ	τοὐναντίον	ἐκ μὲν ἐνδόξων ἄδοξοι, ἐκ
[10]	πάντων ἀνθρώπων ὑμεῖς τοῖς ἄλλοις	τοὐναντίον	ποιεῖτε· οἱ μὲν γὰρ ἄλλοι
[10]	τῶν ἄλλων πλέον περιεργάσει, ἀλλὰ	τοὐναντίον	σοὶ μὲν ἐξ ὧν ἐργάζει
[10]	καὶ κακῶν μεστόν, οὐ τὸν	ἡσύχιον,	ἀλλὰ τὸν ἐν τοῖς κινδύνοις
[10]	ἀλλὰ μανδραγόραν πεπωκόσιν ἤ τι	φάρμακον	ἄλλο τοιοῦτον ἐοίκαμεν ἀνθρώποις· εἶτ´,
[10]	Θηβαίων δ´ ἀσχόλων διὰ τὸν	Φωκικὸν	πόλεμον γενομένων, ἡμῶν δ´ ἀμελούντων,
[10]	οὐ Πύλας, οὐχὶ τἀπὶ Θρᾴκης,	Δορίσκον,	Σέρριον, τὸν Κερσοβλέπτην αὐτόν; οὐ
[10]	πραγμάτων ἀπαντᾷ. ὁρᾶτε Σέρριον καὶ	Δορίσκον·	ταῦτα γὰρ πρῶτον ὠλιγωρήθη μετὰ
[10]	γὰρ ἂν ἄλλο τις εἴποι	Δρογγίλον	καὶ Καβύλην καὶ Μάστειραν καὶ
[10]	τούτων τῶν ἐθῶν, ἢ μηδέν´	ἄλλον	αἰτιατέον τοῦ πάντα φαύλως ἔχειν
[10]	εἷς εἴποι. τὸν μὲν γὰρ	ἄλλον	ἅπαντ´ εἰς δύο ταῦτα διῄρητο
[10]	γέγονε πράγματα; οὐδένα γὰρ χρόνον	ἄλλον	ἢ τὸν νυνὶ παρόντ´ οὐδ´
[10]	καὶ ἔγωγε αὐτὸς μὲν τεθνάναι	μᾶλλον	ἂν ἢ ταῦτ´ εἰρηκέναι βουλοίμην·
[10]	εἰσενεγκαίμεθα, οὐδ´ ὅ τι κοινῇ	μᾶλλον	ἂν ὅλην ἐπιρρώσειε τὴν πόλιν.
[10]	τινὲς δὲ καθ´ αὑτοὺς ἀμύνεσθαι	μᾶλλον	ἢ μεθ´ ἡμῶν ἐγνώκασιν. Τοῦ
[10]	οἵπερ αὐτὸν ἐξολέσειαν, οὐδενὶ μέντοι	μᾶλλον	ἢ τῇ πολιτείᾳ πολεμεῖ οὐδ´
[10]	πολεμεῖ οὐδ´ ἐπιβουλεύει, καὶ σκοπεῖ	μᾶλλον	οὐδὲν τῶν πάντων ἢ πῶς
[10]	διασπάσασθαι παραβαλεῖτε· μηδ´ αὐτοὶ χειροτονήσαντες	πόλεμον	βούλεσθε παρ´ αὐτοῖς ὑμῖν ἐρίζειν,
[10]	δ´ ἀσχόλων διὰ τὸν Φωκικὸν	πόλεμον	γενομένων, ἡμῶν δ´ ἀμελούντων, ἔρημον
[10]	ἵππους, ἱππαγωγούς, τἄλλ´ ὅς´ εἰς	πόλεμον·	~ἐπεὶ νῦν γε γέλως ἔσθ´
[10]	νῦν, οὐ γράφοντος οὐδενὸς ὑμῶν	πόλεμον,	Καρδιανοῖς ἐβοήθει, οὐκ ἂν ἀνηρπασμένος
[10]	οὐ δεῖ ληρεῖν οὐδὲ γράφειν	πόλεμον,	παραθεὶς εὐθέως ἑξῆς τὸ τὴν
[10]	τούτων εἶπεν ὡς ἀδικεῖ καὶ	πόλεμον	ποιεῖ, τοὺς δὲ μὴ ἐπιτρέπειν
[10]	μηδὲ προΐεσθαι ταῦτα συμβουλεύοντας, τούτους	πόλεμον	ποιεῖν φασίν; ὅτι τὴν αἰτίαν
[10]	καὶ τότε τοὺς ἀμύνεσθαι κελεύοντας	πόλεμον	ποιεῖν φήσομεν; οὐκοῦν ὑπόλοιπον δουλεύειν·
[10]	αἰτιῶν, ὡς ἄρα βούλονταί τινες	πόλεμον	ποιῆσαι. ἐγὼ δ´ οἶδ´ ἀκριβῶς
[10]	ὅτι, οὐ γράψαντος Ἀθηναίων οὐδενὸς	πόλεμον,	πολλὰ Φίλιππος ἔχει τῶν τῆς
[10]	μὰ Δί´ οὐ γράψαι κελεύειν	πόλεμον	τὸν τὰ βέλτιστ´ ἐπὶ πᾶσι
[10]	πόλεμον γενομένων, ἡμῶν δ´ ἀμελούντων,	ἔρημον	ἀνείλετο. τοιγάρτοι τὸ μὲν φοβεῖσθαι
[10]	βοηθείας τυγχάνοντα παρ´ ὑμῶν κατέσκαπτε	Πορθμόν,	καὶ τυραννίδ´ ἀπαντικρὺ τῆς Ἀττικῆς
[10]	κύριος γέγονεν, εἰκότως· πρᾶγμα γὰρ	ἔντιμον	καὶ μέγα καὶ λαμπρόν, καὶ
[10]	γονεῦσι τὸν ὡρισμένον ἐξ ἀμφοτέρων	ἔρανον,	καὶ παρὰ τῆς φύσεως καὶ
[10]	ἀδίκου καὶ λόγων οὐ προσηκόντων	διαβεβλημένον,	εἶτα τοῖς μηδὲν τῶν ἐν
[10]	ἡλικίᾳ πρὸς τοὺς πρεσβυτέρους οὕτω	διακείμενον	οὐδ´ οὕτως ἀγνώμον´ οὐδ´ ἄτοπον
[10]	γάρ, οἶμαι, τοῖς γονεῦσι τὸν	ὡρισμένον	ἐξ ἀμφοτέρων ἔρανον, καὶ παρὰ
[10]	ἐκβάλλετε, ἐπειδὰν δ´ ἀπολωλὸς ἢ	πολιορκούμενόν	τι πύθησθε, ἀκροᾶσθε καὶ παρασκευάζεσθε·
[10]	οὐδὲ κατεσκευάσασθ´ ὀρθῶς, ἀλλὰ τὸ	συμβαῖνον	ἀεὶ διώκετε, εἶτ´ ἐπειδὰν ὑστερίσητε
[10]	ἡμεῖς μὴ προσποιεῖσθαι πολεμεῖν ἡμῖν	ἐκεῖνον,	ἀνοητότατος πάντων ἂν εἴη, εἰ
[10]	ὅτι, ὅσῳ ἂν πλειόνων ἐάσωμεν	ἐκεῖνον	γενέσθαι κύριον, τοσούτῳ χαλεπωτέρῳ καὶ
[10]	πολιτείας καὶ τῆς δημοκρατίας ἀδιάλλακτον	ἐκεῖνον,	δεύτερον δ´ εἰδέναι σαφῶς ὅτι
[10]	ὅτι δ´ οὐκ ἔνι ταύτης	ἐκεῖνον	ἐπισχεῖν ἐκ λόγου καὶ δημηγορίας
[10]	τι πεισόμεθ´ ἡμεῖς, ἀδεῶς ἐπ´	ἐκεῖνον	ἤδη πορεύσεται. ὑπὲρ δὴ τούτων
[10]	Φωκέας ἀνεῖλεν. ἀλλ´ Ἀθήνησιν, οὐ	μόνον	Ἀμφίπολιν καὶ τὴν Καρδιανῶν χώραν
[10]	ταύτῃ χρωμένους τῇ γνώμῃ οὐ	μόνον	ἡγοῦμαι τὰ δίκαι´ ἂν ποιεῖν,
[10]	ἐλευθέρων ἀνθρώπων ἀνάγκην εἴποι, οὐ	μόνον	ἤδη πάρεστιν, ἀλλὰ καὶ πάλαι
[10]	εἶτ´ ἀπελθὼν ἕκαστος ὑμῶν οὐ	μόνον	οὐδὲν φροντίζει περὶ αὐτῶν, ἀλλ´
[10]	χρόνοις παρεῖναι. ἡμεῖς δ´ οὐ	μόνον	τούτοις ὑπολειπόμεθ´, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
[10]	τῶν πάντων εἰσὶν ὑμῶν, οὐ	μόνον	τῷ μάλισθ´ ὑμῖν ἐπιβουλεύειν Φίλιππον,
[10]	καὶ περὶ οὗ πάντα τὸν	χρόνον	αἱ μέγισται τῶν πόλεων πρὸς
[10]	Ἑλλήνων γέγονε πράγματα; οὐδένα γὰρ	χρόνον	ἄλλον ἢ τὸν νυνὶ παρόντ´
[10]	μόνους ὑπείληφεν ὑμᾶς. ἀδικεῖ πολὺν	χρόνον	ἤδη, καὶ τοῦτ´ αὐτὸς ἄριστα
[10]	ἀφεστήκατε τῶν πραγμάτων, καὶ τοσοῦτον	χρόνον	σπουδάζεθ´ ὅσον ἂν κάθησθ´ ἀκούοντες
[10]	ἐπρίατο καὶ μετ´ οὐ πολὺν	χρόνον	τὰ ἐν Ὠρεῷ πράγματ´ εἰλήφει.
[10]	βίον ἀσφαλῆ καὶ ἀπράγμονα καὶ	ἀκίνδυνον	ὄντα, τὸν δὲ τῶν πολιτευομένων
[10]	τὸ τρέφειν μεγάλην δύναμιν ὡς	χαλεπόν,	καὶ διαρπάζειν τινὲς τὰ χρήματα
[10]	ἐφ´ ἧς ὑμᾶς οἱ πρόγονοι	κατέλιπον,	καὶ τὸ μὲν προΐστασθαι τῶν
[10]	μετὰ τὰ πράγματα. Ὃ δὴ	λοιπόν	ἐστι, καὶ πάλαι μὲν ἔδει,
[10]	διοικοῦντος, ὥστ´ εἶναι πιστάς, καὶ	λοιπὸν	λόγον εἶναι τοῖς παρ´ ὑμῶν
[10]	κελεύοντας πόλεμον ποιεῖν φήσομεν; οὐκοῦν	ὑπόλοιπον	δουλεύειν· οὐδὲ γὰρ ἄλλο γ´
[10]	δέ, ὥσπερ ἄρτι, τὸν αὐτὸν	τρόπον	καὶ ὑπὲρ τῶν εὐπόρων, οὐ
[10]	καταγέλαστοι. ~οὐ τὸν αὐτὸν δὲ	τρόπον	περί θ´ ὑμῶν καὶ περὶ
[10]	καὶ ὑμῖν οὐ τοῦτον τὸν	τρόπον	προσφέρεται; ὅτι ἐν μόνῃ τῶν
[10]	καταλύσει. καὶ τοῦτ´ ἐξ ἀνάγκης	τρόπον	τινὰ νῦν γε δὴ ποιεῖ.
[10]	πεποιηκέναι· ἀλλ´ ὃν ἐκεῖνος πολεμεῖ	τρόπον,	τοῦτον μιμεῖσθε, τοῖς μὲν ἀμυνομένοις
[10]	ἔχειν καὶ ἐᾶν τοῦτον τὸν	τρόπον	φέρεσθαι, ὁ μὲν εὐδαίμων καὶ
[10]	διακείμενον οὐδ´ οὕτως ἀγνώμον´ οὐδ´	ἄτοπον	τῶν ὄντων οὐδένα, ὥστε, εἰ
[10]	μόνον τῷ μάλισθ´ ὑμῖν ἐπιβουλεύειν	Φίλιππον,	ἀλλὰ καὶ τῷ πάντων ἀργότατ´
[10]	ὑμεῖς ὁμοθυμαδὸν ἐκ μιᾶς γνώμης	Φίλιππον	ἀμύνησθε, κἀκείνου κρατήσειν ὑμᾶς καὶ
[10]	καὶ μένειν ἐπὶ τοῦ τόπου	Φίλιππον	ἀναγκάσετε, ἢ πολεμήσετ´ ἐξ ἴσου·
[10]	Θετταλῶν τῷ τοὺς τυράννους ἐκβαλεῖν	Φίλιππον	αὐτοῖς καὶ τὴν Πυλαίαν ἀποδοῦναι·
[10]	ὡς χρώμεθα τοῖς πράγμασι, καὶ	Φίλιππον	δ´ αὐτὸν οὐδὲν ἂν ἄλλ´
[10]	ἀλλ´ ἐπειδάν τι τῶν πρὸς	Φίλιππον	ἐμπέσῃ, εὐθὺς ἀναστάς τις λέγει
[10]	ἑαυτοῦ, οὗτοι μισοῦσι καὶ πολεμοῦσι	Φίλιππον.	ἔπειθ´ ὁ πράττων καὶ συνειδὼς
[10]	ποτ´, ἔγωγε, ἐπειδὴ οὐχ οὗτος	Φίλιππον.	Ἔστι τοίνυν τι πρᾶγμα καὶ
[10]	ἐστὶν οὐδεὶς ὥσθ´ ὑπολαμβάνειν τὸν	Φίλιππον	τῶν μὲν ἐν Θρᾴκῃ κακῶν
[10]	τῶν πάντων δυσκολώτερον εἰς τὸ	παρὸν	ἢ ὅτι ταῖς γνώμαις ὑμεῖς
[10]	δὲ τῶν πολιτευομένων φιλαίτιον καὶ	σφαλερὸν	καὶ καθ´ ἑκάστην ἡμέραν ἀγώνων
[10]	κατασχεῖν ἀρχὴν εὖ πεφυκότες, ἀλλ´	ἕτερον	λαβεῖν κωλῦσαι καὶ ἔχοντ´ ἀφελέσθαι
[10]	διώκετε, εἶτ´ ἐπειδὰν ὑστερίσητε παύεσθε·	ἕτερον	πάλιν ἂν συμβῇ τι παρασκευάζεσθε
[10]	οὐδεὶς ὅσα τοὺς ταλαιπώρους Ὀλυνθίους	πρότερον	δοὺς Ποτείδαιαν ἐξηπάτησε καὶ πόλλ´
[10]	τῶν ἐν χρείᾳ δοκούντων εἶναι	πρότερον.	ἦν ποτ´ οὐ πάλαι παρ´
[10]	ἐν τῇ χώρᾳ, οὐδὲ Φεραίοις	πρότερον,	πρὸς τὰ τείχη προσβάλλων, οὐδ´
[10]	τῇ πόλει φάσκοντα, ὃς καὶ	πρότερον	συνεπηνώρθωσε τὰ τῆς πόλεως πράγματα
[10]	καὶ τῆς δημοκρατίας ἀδιάλλακτον ἐκεῖνον,	δεύτερον	δ´ εἰδέναι σαφῶς ὅτι πάνθ´
[10]	κάθησθ´ ἀκούοντες ἢ προσαγγελθῇ τι	νεώτερον,	εἶτ´ ἀπελθὼν ἕκαστος ὑμῶν οὐ
[10]	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τῶν πάντων	δυσκολώτερον	εἰς τὸ παρὸν ἢ ὅτι
[10]	πρῶτον μὲν δὴ τοῦτο δεῖ,	ἐχθρὸν	ὑπειληφέναι τῆς πολιτείας καὶ τῆς
[10]	πράγματα δὲ παρασχεῖν αὐτῷ, ἂν	καιρὸν	λάβητε, πλείω τῶν ἄλλων ἀνθρώπων
[10]	ταύτης ὀλιγωρουμένης, Μέγαρ´ ἑάλω παρὰ	μικρόν.	οὐδὲν ἐφροντίσατ´ οὐδ´ ἐπεστράφητ´ οὐδὲν
[10]	μηδ´ ὅ τι χρὴ συμβουλεύειν	εὔπορον	εἶναι. Ὄντων δ´, ὦ ἄνδρες
[10]	γὰρ ἔντιμον καὶ μέγα καὶ	λαμπρόν,	καὶ περὶ οὗ πάντα τὸν
[10]	καὶ πατρῴα δόξ´ ὑπάρχει, ἣν	αἰσχρόν	ἐστιν ἐν σοὶ καταλῦσαι· τῇ
[10]	αὐτοὺς ὑμᾶς τελευτῶν ἐκεῖνος ἥξει,	αἰσχρὸν	μὲν νὴ τὸν Δία καὶ
[10]	πόλιν πολιτεύονται· πῶς γάρ ἐστιν	ἴσον	τούτων μέν τινας ἐκ τοῦ
[10]	πραγμάτων, καὶ τοσοῦτον χρόνον σπουδάζεθ´	ὅσον	ἂν κάθησθ´ ἀκούοντες ἢ προσαγγελθῇ
[10]	βασιλεὺς ἥδιστ´ ἂν ἀκούσαι, ὡς	τὸν	ἀμφοτέρους ἀδικοῦντα κοινῇ τιμωρήσασθαι δεῖ,
[10]	ὧν προσῆκε παρασκευῇ καταγέλαστοι. ~οὐ	τὸν	αὐτὸν δὲ τρόπον περί θ´
[10]	συμβουλεύσαιμι. δίειμι δέ, ὥσπερ ἄρτι,	τὸν	αὐτὸν τρόπον καὶ ὑπὲρ τῶν
[10]	τοὺς μὲν εὐπόρους εἰς μὲν	τὸν	βίον τὰ ἑαυτῶν ἀσφαλῶς ἔχειν
[10]	χρημάτων λόγον παρὰ τούτων λαμβάνειν,	τὸν	δὲ τῶν ἔργων παρὰ τοῦ
[10]	καὶ ἀπράγμονα καὶ ἀκίνδυνον ὄντα,	τὸν	δὲ τῶν πολιτευομένων φιλαίτιον καὶ
[10]	ἐκεῖνος ἥξει, αἰσχρὸν μὲν νὴ	τὸν	Δία καὶ πάντας θεοὺς καὶ
[10]	διεξέρχομαι; οὐ γὰρ ἀπεχθάνεσθαι μὰ	τὸν	Δία καὶ πάντας θεοὺς προαιροῦμαι.
[10]	τοῖς βουλομένοις χρήματα λαμβάνειν ἔχειν	τὸν	δώσονθ´ ὑπὲρ αὑτῶν, δευτέρῳ δὲ
[10]	ἐν ταῖς ἰδίαις οἰκίαις ὁρῶ	τὸν	ἐν ἡλικίᾳ πρὸς τοὺς πρεσβυτέρους
[10]	μεστόν, οὐ τὸν ἡσύχιον, ἀλλὰ	τὸν	ἐν τοῖς κινδύνοις αἱρεῖ; τί
[10]	ἀγώνων καὶ κακῶν μεστόν, οὐ	τὸν	ἡσύχιον, ἀλλὰ τὸν ἐν τοῖς
[10]	οὐχὶ τἀπὶ Θρᾴκης, Δορίσκον, Σέρριον,	τὸν	Κερσοβλέπτην αὐτόν; οὐ νῦν Καρδίαν
[10]	μὲν ὄντα παρ´ ὑμῖν εὐθέως	τὸν	λέγοντα, ἀθάνατον δ´ ἕνεκ´ ἀσφαλείας,
[10]	παρόντ´ οὐδ´ ἂν εἷς εἴποι.	τὸν	μὲν γὰρ ἄλλον ἅπαντ´ εἰς
[10]	ἐγὼ γὰρ ὅταν τιν´ ἴδω	τὸν	μὲν ἐν Σούσοις καὶ Ἐγβατάνοις
[10]	ποτ´ οὖν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,	τὸν	μὲν οὕτω φανερῶς ἀδικοῦντα καὶ
[10]	(οὐδεὶς γὰρ τὰ τοιαῦτ´ ἀγνοεῖ)	τὸν	μὲν τῶν ἰδιωτῶν βίον ἀσφαλῆ
[10]	φυλακὴν ἀκριβεστάτην γενέσθαι, οὕτω ποιήσαντας,	τὸν	μὲν τῶν χρημάτων λόγον παρὰ
[10]	οὐδένα γὰρ χρόνον ἄλλον ἢ	τὸν	νυνὶ παρόντ´ οὐδ´ ἂν εἷς
[10]	Δί´ οὐ γράψαι κελεύειν πόλεμον	τὸν	τὰ βέλτιστ´ ἐπὶ πᾶσι δικαίοις
[10]	πείθειν, οἳ πεπεισμένοι κάθησθε, ἀλλὰ	τὸν	τὰ τοῦ πολέμου πράττοντα· ἂν
[10]	ἄλλοις, καὶ ὑμῖν οὐ τοῦτον	τὸν	τρόπον προσφέρεται; ὅτι ἐν μόνῃ
[10]	ὑμᾶς ἔχειν καὶ ἐᾶν τοῦτον	τὸν	τρόπον φέρεσθαι, ὁ μὲν εὐδαίμων
[10]	ὑμῶν ἐστὶν οὐδεὶς ὥσθ´ ὑπολαμβάνειν	τὸν	Φίλιππον τῶν μὲν ἐν Θρᾴκῃ
[10]	ποιοῦνταί τινες οὐχὶ δικαίως, καὶ	τὸν	φόβον, ὡς οὐ στήσεται τοῦτ´
[10]	ἠτυχηκότων, Θηβαίων δ´ ἀσχόλων διὰ	τὸν	Φωκικὸν πόλεμον γενομένων, ἡμῶν δ´
[10]	λαμπρόν, καὶ περὶ οὗ πάντα	τὸν	χρόνον αἱ μέγισται τῶν πόλεων
[10]	δεῖ γάρ, οἶμαι, τοῖς γονεῦσι	τὸν	ὡρισμένον ἐξ ἀμφοτέρων ἔρανον, καὶ
[10]	πόλει τάλανθ´ ὑπὲρ τριάκοντα καὶ	ἑκατόν·	καὶ οὐδεὶς {ἐστι} τῶν τριηραρχεῖν
[10]	κοινά, καὶ τετρακόσι´ ἀντὶ τῶν	ἑκατὸν	ταλάντων προσέρχεται, οὐδενὸς οὐδὲν ζημιουμένου
[10]	παρ´ ὑμῖν εὐθέως τὸν λέγοντα,	ἀθάνατον	δ´ ἕνεκ´ ἀσφαλείας, ἑτέραν δὲ
[10]	τῆς πολιτείας καὶ τῆς δημοκρατίας	ἀδιάλλακτον	ἐκεῖνον, δεύτερον δ´ εἰδέναι σαφῶς
[10]	τοῦ χρόνου, ὧν τὸ καθ´	ἕκαστον	ἐάσας, εἰς ὃ πάντα τείνει
[10]	τἄλλα πάντα πραγματεύεται. ταῦτα τοίνυν	ἕκαστον	εἰδότα καὶ γιγνώσκοντα παρ´ αὑτῷ
[10]	σώμασι καὶ ταῖς οὐσίαις λῃτουργῆσαι	ἕκαστον,	ἐστὶ μὲν οὐκ ὀρθῶς ἔχον,
[10]	πράττειν, ἀλλὰ προϊεμένους καθ´ ἓν	ἕκαστον	πάνθ´ ἑτέρους ἐᾶσαι λαβεῖν, θαυμαστὴν
[10]	ἑκάστην ἡμέραν ἀγώνων καὶ κακῶν	μεστόν,	οὐ τὸν ἡσύχιον, ἀλλὰ τὸν
[10]	ἂν εἴποις; εἰ γὰρ ὃ	βέλτιστον	εἰπεῖν ἂν ἔχοις, τοῦτό σοι
[10]	ἴσου ποιήσαι, διεπιστεύετο, ἔπειτ´ οὐχ	ἧττον	αὐτὸν ἐμίσουν οὓς σώσειε τῶν
[10]	λέγειν δέδοται, καὶ λαβόντα χρήματ´	αὐτὸν	ἀφαλές ἐστι λέγειν παρ´ ὑμῖν,
[10]	προσῆκε παρασκευῇ καταγέλαστοι. ~οὐ τὸν	αὐτὸν	δὲ τρόπον περί θ´ ὑμῶν
[10]	ποιήσαι, διεπιστεύετο, ἔπειτ´ οὐχ ἧττον	αὐτὸν	ἐμίσουν οὓς σώσειε τῶν ὑπαρχόντων
[10]	ἐν τῇ πόλει θεοῖς, οἵπερ	αὐτὸν	ἐξολέσειαν, οὐδενὶ μέντοι μᾶλλον ἢ
[10]	Μάστειραν καὶ ἃ νῦν φασιν	αὐτὸν	ἔχειν; τούτων μὲν ἐπιθυμεῖν καὶ
[10]	οὐ φάσκοντα ποιήσειν οὐδὲν οὐδ´	αὐτόν·	καὶ γὰρ ἂν τοῖς τῆς
[10]	διὰ τοῦτο πάντες ᾐτιῶντ´ ἂν	αὐτὸν	Καρδιανοῖς βεβοηθηκέναι; μὴ τοίνυν ζητεῖθ´
[10]	ποιούμενος Φίλιππος, εἰ μή τις	αὐτὸν	κωλύσει. Εἰσὶν δέ τινες οἳ
[10]	Θρᾴκης, Δορίσκον, Σέρριον, τὸν Κερσοβλέπτην	αὐτόν;	οὐ νῦν Καρδίαν ἔχει καὶ
[10]	τοῖς πράγμασι, καὶ Φίλιππον δ´	αὐτὸν	οὐδὲν ἂν ἄλλ´ οἶμαι μὰ
[10]	δίειμι δέ, ὥσπερ ἄρτι, τὸν	αὐτὸν	τρόπον καὶ ὑπὲρ τῶν εὐπόρων,
[10]	ὑστερίζειν ἐκείνων. πόθεν οἴεσθε νῦν	αὐτὸν	ὑβρίζειν ὑμᾶς (οὐδὲν γὰρ ἄλλ´
[10]	φρονεῖν δ´ ὑμᾶς ὑπολαμβάνων μισεῖν	αὑτὸν	ἡγεῖται. πρὸς δὲ τούτοις τοσούτοις
[10]	ἐκείνοις ὑπήκουον. βασιλεὺς δὲ καθ´	αὑτὸν	μὲν ὁμοίως ἅπασιν ἄπιστος ἦν,
[10]	ἐδύνατο. ἀμφότερ´ οὖν οἶδε, καὶ	αὑτὸν	ὑμῖν ἐπιβουλεύοντα καὶ ὑμᾶς αἰσθανομένους·
[10]	οὐκ ἠξίου τὰ καθήκοντ´ ἐφ´	ἑαυτὸν	ποιεῖν, ὅτι χρήματ´ οὐ περιῆν,
[10]	πεπωκόσιν ἤ τι φάρμακον ἄλλο	τοιοῦτον	ἐοίκαμεν ἀνθρώποις· εἶτ´, οἶμαι, (δεῖ
[10]	εὐπόρων ἄποροι· πόλεως γὰρ ἔγωγε	πλοῦτον	ἡγοῦμαι συμμάχους, πίστιν, εὔνοιαν, ὧν
[10]	ὑμεῖς ἀφεστήκατε τῶν πραγμάτων, καὶ	τοσοῦτον	χρόνον σπουδάζεθ´ ὅσον ἂν κάθησθ´
[10]	ἀλλ´ ὃν ἐκεῖνος πολεμεῖ τρόπον,	τοῦτον	μιμεῖσθε, τοῖς μὲν ἀμυνομένοις ἤδη
[10]	τι λέγοντα, θαυμάζω, καὶ δέδοικα	τοῦτον,	ὅστις ἂν ᾖ ποτ´, ἔγωγε,
[10]	τοῖς ἄλλοις, καὶ ὑμῖν οὐ	τοῦτον	τὸν τρόπον προσφέρεται; ὅτι ἐν
[10]	ὀλιγώρως ὑμᾶς ἔχειν καὶ ἐᾶν	τοῦτον	τὸν τρόπον φέρεσθαι, ὁ μὲν
[10]	ἴσως ἂν γένοιτο τὰ δέοντα.	πρῶτον	μὲν γὰρ οἷς βασιλεὺς πιστεύει
[10]	κακῶς οὐδ´ ἀργῶς ταῦτα λογιζόμενος.	πρῶτον	μὲν δὴ τοῦτο δεῖ, ἐχθρὸν
[10]	ἐχθρῶν ἐξ ἀρχῆς. νῦν δὲ	πρῶτον	μὲν ὁ βασιλεὺς ἅπασι τοῖς
[10]	εἰπεῖν ὅ τι χρὴ ποιεῖν.	πρῶτον	μέν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τοῦτο
[10]	Σέρριον καὶ Δορίσκον· ταῦτα γὰρ	πρῶτον	ὠλιγωρήθη μετὰ τὴν εἰρήνην, ἃ
[10]	μὲν ἡμῖν, οἱ δ´ ἐκείνοις	ὑπήκουον.	βασιλεὺς δὲ καθ´ αὑτὸν μὲν
[10]	ἀσφαλείας, ἑτέραν δὲ τὴν κρύβδην	ψῆφον	τοῦ φανερῶς θορύβου. ταῦτ´ ἀπιστίαν,
[10]	παροφθέντ´ ἀπώλεσε Θρᾴκην καὶ Κερσοβλέπτην,	σύμμαχον	ὄνθ´ ὑμῶν. πάλιν ταῦτ´ ἀμελούμεν´
[10]	ἕκαστον, ἐστὶ μὲν οὐκ ὀρθῶς	ἔχον,	οὐδὲ πολλοῦ δεῖ, οὐ μὴν
[10]	ἀνταγωνιστὰς μόνους ὑπείληφεν ὑμᾶς. ἀδικεῖ	πολὺν	χρόνον ἤδη, καὶ τοῦτ´ αὐτὸς
[10]	Ἀντρῶνας ἐπρίατο καὶ μετ´ οὐ	πολὺν	χρόνον τὰ ἐν Ὠρεῷ πράγματ´
[10]	περὶ τἄλλ´ οὐκ ἄξιον ἐξετάσαι	νῦν·	ἀλλ´ ἐπειδάν τι τῶν πρὸς
[10]	εἴπομέν ποθ´ ἡμεῖς δικαίοις ἢ	νῦν	ἂν εἴποιμεν, ἀλλ´ οἷς ποιοῦμεν.
[10]	οὐκ ἀκούειν, πρὶν ἂν ὥσπερ	νῦν	αὐτὰ παρῇ τὰ πράγματα, οὐχὶ
[10]	προσπταίσαντας ὑστερίζειν ἐκείνων. πόθεν οἴεσθε	νῦν	αὐτὸν ὑβρίζειν ὑμᾶς (οὐδὲν γὰρ
[10]	γένοιτ´ ἀνθρώπῳ) ἥξει πάντα τὰ	νῦν	βεβιασμένα καὶ καταφεύξεται πρὸς ὑμᾶς.
[10]	τἄλλ´ ὅς´ εἰς πόλεμον· ~ἐπεὶ	νῦν	γε γέλως ἔσθ´ ὡς χρώμεθα
[10]	τοῦτ´ ἐξ ἀνάγκης τρόπον τινὰ	νῦν	γε δὴ ποιεῖ. λογίζεσθε γάρ.
[10]	τῶν ὑπαρχόντων ἐχθρῶν ἐξ ἀρχῆς.	νῦν	δὲ πρῶτον μὲν ὁ βασιλεὺς
[10]	ἔχει τῶν τῆς πόλεως καὶ	νῦν	εἰς Καρδίαν πέπομφε βοήθειαν. εἰ
[10]	τέως καὶ τὸ πρωτεῖον εἶχε,	νῦν	ἐν ἀδοξίᾳ πάσῃ καὶ ταπεινότητι
[10]	δὴ† ἡμῖν, ἄν τι μὴ	νῦν	ἐπανορθωσώμεθα· ἔπειτα προστασίαι πολλαὶ καὶ
[10]	τὰ τῆς πόλεως πράγματα καὶ	νῦν	ἐπηγγέλλετο (εἰ δὲ μὴ ἐδέχεσθ´
[10]	ὑμῖν ἐπιτείχισμα τὴν Εὔβοιαν καὶ	νῦν	ἐπὶ Βυζάντιον παριόντος, ἀσφαλές ἐστι
[10]	πάνθ´ ὅσα πραγματεύεται καὶ κατασκευάζεται	νῦν,	ἐπὶ τὴν ἡμετέραν πόλιν παρασκευάζεται.
[10]	δεῖ τῇ πόλει πρὸς τὰ	νῦν	ἐπιόντα πράγματα. συμβέβηκε δ´ εὐτυχήματ´
[10]	δὲ καὶ χρῆσθαι τοῖς παρεσκευασμένοις	νῦν,	ἡνίκ´ ἀκούετε. τοιγαροῦν ἐκ τῶν
[10]	Σέρριον, τὸν Κερσοβλέπτην αὐτόν; οὐ	νῦν	Καρδίαν ἔχει καὶ ὁμολογεῖ; τί
[10]	πολεμεῖν, ὁ δ´ ὁμοίως ὥσπερ	νῦν,	οὐ γράφοντος οὐδενὸς ὑμῶν πόλεμον,
[10]	μοι δοκεῖ τὰ πράγματ´ οὔτε	νῦν	οὔτ´ ἄλλοτε πώποτε φαύλως ἔχειν,
[10]	πολλὰ δοὺς ὑπηγάγετ´ εἰς τὴν	νῦν	παροῦσαν δουλείαν· οὐδ´ ἂν εἰπεῖν
[10]	τὴν πόλιν ἢ ταῦθ´ ἃ	νῦν	ποιεῖτε· ὑστερίζετε, ἀναλίσκετε· ὅτῳ παραδώσετε
[10]	μὲν ἔδει, διαφεύγει δ´ οὐδὲ	νῦν,	τοῦτ´ ἐρῶ. οὐδενὸς τῶν πάντων
[10]	καὶ ἴσως ἄν, ἴσως, ὥσπερ	νῦν	ὑμεῖς πυνθάνεσθε τί ποιεῖ Φίλιππος
[10]	καὶ πόλλ´ ἕτερα· Θηβαίους τὰ	νῦν	ὑπάγει τὴν Βοιωτίαν αὐτοῖς παραδοὺς
[10]	Καβύλην καὶ Μάστειραν καὶ ἃ	νῦν	φασιν αὐτὸν ἔχειν; τούτων μὲν
[10]	καὶ τἄλλα πάντα πραγματεύεται. ταῦτα	τοίνυν	ἕκαστον εἰδότα καὶ γιγνώσκοντα παρ´
[10]	φέρειν καὶ ἑκόνθ´ ὑποτελεῖν. ὥσπερ	τοίνυν	ἑνὸς ἡμῶν ἑκάστου τίς ἐστι
[10]	ὄντες ἐνδεεῖς περιοφθήσονται. τοὺς μὲν	τοίνυν	εὐπόρους ταύτῃ χρωμένους τῇ γνώμῃ
[10]	πάσῃ καὶ ταπεινότητι καθεστάναι; Πολλὰ	τοίνυν	ἔχων ἔτι καὶ περὶ πολλῶν
[10]	ἂν αὐτὸν Καρδιανοῖς βεβοηθηκέναι; μὴ	τοίνυν	ζητεῖθ´ ὅντιν´ ἀνθ´ ὧν Φίλιππος
[10]	ἤδη πᾶσαν ἐπιδέχεται κατηγορίαν. ὑμεῖς	τοίνυν	οὐκ ἀκούειν, πρὶν ἂν ὥσπερ
[10]	ἐπειδὴ οὐχ οὗτος Φίλιππον. Ἔστι	τοίνυν	τι πρᾶγμα καὶ ἄλλο, ὃ
[10]	πάντων ἀργότατ´ αὐτοὶ διακεῖσθαι. εἰ	τοίνυν	τὸ τῶν ὠνίων πλῆθος ὁρῶντες
[10]	οὔτε λέγειν ἄξιον. Τὸ μὲν	τοίνυν,	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πρὸς τὰ
[10]	ἀλλ´ οὐδὲ μέμνηται. Ἡ μὲν	οὖν	ἀσέλγεια καὶ πλεονεξία, ᾗ πρὸς
[10]	καὶ περίεσμεν τῷ λόγῳ. ἆρ´	οὖν	διὰ τοῦτ´ ἐκείνῳ φαύλως ἔχει
[10]	καὶ μεγάλη σῴζεται. ὡς μὲν	οὖν	εἴποι τις ἄν, ἃ παρ´
[10]	ἔχει καὶ ὁμολογεῖ; τί ποτ´	οὖν	ἐκείνως τοῖς ἄλλοις, καὶ ὑμῖν
[10]	τούτου, καὶ καλῶς ποιοῦσιν. τί	οὖν	μαθόντες τοῦτ´ ὀνειδίζομεν ἀλλήλοις καὶ
[10]	Μακεδονίᾳ μένειν ἀσφαλῶς ἐδύνατο. ἀμφότερ´	οὖν	οἶδε, καὶ αὑτὸν ὑμῖν ἐπιβουλεύοντα
[10]	πόλεως τοῖς ἐχθροῖς ἐγχειριῶν. ἢ	οὖν	παυστέον τούτων τῶν ἐθῶν, ἢ
[10]	φείσεται, εἴπερ ἐγκρατὴς γενήσεται. ὡς	οὖν	ὑπὲρ τῶν ἐσχάτων ἐσομένου τοῦ
[10]	λόγους εὐθέως εἰώθασιν ἐρωτᾶν τί	οὖν	χρὴ ποιεῖν; οὐχ ἵν´ ἀκούσαντες
[10]	ἐφ´ ὑμᾶς ἁρπάζων. τί ποτ´	οὖν,	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τὸν μὲν
[10]	ἀμύνεσθαι κελεύοντας πόλεμον ποιεῖν φήσομεν;	οὐκοῦν	ὑπόλοιπον δουλεύειν· οὐδὲ γὰρ ἄλλο
[10]	ὠμὸς εἶναι δοκεῖ τὴν γνώμην,	οὔκουν	Ἀθηναίων γε, ὥστε λυπεῖσθαι ταῦτα
[10]	ἀνθρώπους εἰς ἐλευθερίαν ἐξελέσθαι δεινοί.	οὔκουν	βούλεται τοῖς αὑτοῦ καιροῖς τὴν
[10]	ταῦτα μὴ ἐθέλῃ ποιεῖν, εὑρήσει	λυσιτελοῦν	τὸ ἑκόντας ποιεῖν τὰ δέοντα.
[10]	Σούσοις καὶ Ἐγβατάνοις δεδοικότα καὶ	κακόνουν	εἶναι τῇ πόλει φάσκοντα, ὃς
[10]	τοῖς παρεσκευασμένοις νῦν, ἡνίκ´ ἀκούετε.	τοιγαροῦν	ἐκ τῶν τοιούτων ἐθῶν μόνοι
[10]	διεπιστεύετο, ἔπειτ´ οὐχ ἧττον αὐτὸν	ἐμίσουν	οὓς σώσειε τῶν ὑπαρχόντων ἐχθρῶν
[10]	ἀσφαλὲς λέγειν ἐν Θετταλίᾳ μὴ	σὺν	εὖ πεπονθότος τοῦ πλήθους τοῦ
[10]	ἐν Ὀλύνθῳ τὰ Φιλίππου μὴ	σὺν	εὖ πεπονθότων τῶν πολλῶν Ὀλυνθίων
[10]	νομίζων, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, περὶ	ὧν	βουλεύεσθε, καὶ ἀναγκαῖα τῇ πόλει,
[10]	χρήματα λήψεσθαι, ὑμᾶς δ´ ὑπὲρ	ὧν	δεῖ παρὰ τούτων δίκην λαβεῖν,
[10]	ἀλλὰ τοὐναντίον σοὶ μὲν ἐξ	ὧν	ἐργάζει καὶ περιεργάζει τοὺς ἐσχάτους
[10]	καὶ προσήκειν τούτους οὐχ ὅπως	ὧν	ἡ πόλις δίδως´ ἀφελέσθαι τι,
[10]	σχολὴν καὶ τὴν ἡσυχίαν, ὑφ´	ὧν	κεκηλημένοι τοῖς ἀδικοῦσιν οὐ πικρῶς
[10]	ποτὲ συμβῇ πείσονται. ὑμεῖς δ´	ὧν	μὲν ἀπεστέρησθε σιωπῶ· ἀλλ´ ἐν
[10]	τριήρων καὶ τόπου καὶ δόξης,	ὧν	μήτ´ ἐκείνῳ μήτ´ ἄλλῳ γένοιτο
[10]	πλοῦτον ἡγοῦμαι συμμάχους, πίστιν, εὔνοιαν,	ὧν	πάντων ὑμεῖς ἔστ´ ἄποροι. ἐκ
[10]	ἀγορὰν εὐετηρίᾳ λαμπροί, τῇ δ´	ὧν	προσῆκε παρασκευῇ καταγέλαστοι. ~οὐ τὸν
[10]	ἐκ παντὸς ἡμαρτημένα τοῦ χρόνου,	ὧν	τὸ καθ´ ἕκαστον ἐάσας, εἰς
[10]	ἐκ μικροῦ χρόνου συνειλεγμένων, ἐξ	ὧν	φαύλως ταῦτ´ ἔχει, οὐδέν ἐστιν,
[10]	μὴ τοίνυν ζητεῖθ´ ὅντιν´ ἀνθ´	ὧν	Φίλιππος ἐξαμαρτάνει μισήσετε καὶ τοῖς
[10]	δεῖ· ἐπειδὰν γὰρ ὁ μὲν	λαβὼν	μετὰ ταῦτα βαδίζῃ τὰ ὅπλα,
[10]	ἂν δ´ ἀπὸ τῶν πρώτων	θορύβων	αἰτιασάμενοί τινας πρὸς τὸ κρίνειν
[10]	εἰπεῖν ἃ νομίζω συμφέρειν. Οὐκ	ὀλίγων	δ´ ὄντων ἁμαρτημάτων οὐδ´ ἐκ
[10]	εἰπεῖν παύσομαι· καὶ γὰρ οὐ	λόγων	ἐνδείᾳ μοι δοκεῖ τὰ πράγματ´
[10]	πόλιν ὑπὸ βλασφημίας ἀδίκου καὶ	λόγων	οὐ προσηκόντων διαβεβλημένον, εἶτα τοῖς
[10]	τούτων λαμβάνειν, τὸν δὲ τῶν	ἔργων	παρὰ τοῦ στρατηγοῦ, καὶ μηδεμίαν
[10]	ὄνθ´ ὑμῶν. πάλιν ταῦτ´ ἀμελούμεν´	ἰδὼν	καὶ οὐδεμιᾶς βοηθείας τυγχάνοντα παρ´
[10]	οἱ τῆς ἐκείνου προαιρέσεως, οἱ	τυραννίδων	καὶ δυναστειῶν ἐπιθυμοῦντες, κεκρατήκασι πανταχοῦ,
[10]	γάρ ἐστί τις ἐγγυητὴς ὑμῖν	θεῶν	(οὐ γὰρ ἀνθρώπων γ´ οὐδεὶς
[10]	τὸν χρόνον αἱ μέγισται τῶν	πόλεων	πρὸς αὑτὰς διεφέροντο, Λακεδαιμονίων μὲν
[10]	ὅτι ἐν μόνῃ τῶν πασῶν	πόλεων	τῇ ὑμετέρᾳ ἄδει´ ὑπὲρ τῶν
[10]	Ἑλλάδα πᾶσαν ἐφεξῆς οὑτωσὶ Φίλιππος	ἁρπάζων	οὐ λυπεῖ, καὶ ταῦτ´ ἐφ´
[10]	λυπεῖ, καὶ ταῦτ´ ἐφ´ ὑμᾶς	ἁρπάζων.	τί ποτ´ οὖν, ὦ ἄνδρες
[10]	~(Καὶ σπουδαῖα	νομίζων,	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, περὶ ὧν
[10]	ἢ οὖν παυστέον τούτων τῶν	ἐθῶν,	ἢ μηδέν´ ἄλλον αἰτιατέον τοῦ
[10]	ἀκούετε. τοιγαροῦν ἐκ τῶν τοιούτων	ἐθῶν	μόνοι τῶν πάντων ἀνθρώπων ὑμεῖς
[10]	ἢ προσαγγελθῇ τι νεώτερον, εἶτ´	ἀπελθὼν	ἕκαστος ὑμῶν οὐ μόνον οὐδὲν
[10]	ἔχειν ᾤεσθε. ἐκ δὲ τούτων	παρελθὼν	ἐπὶ τὴν τάξιν ἐφ´ ἧς
[10]	αὑτὰς διεφέροντο, Λακεδαιμονίων μὲν ἠτυχηκότων,	Θηβαίων	δ´ ἀσχόλων διὰ τὸν Φωκικὸν
[10]	ὁρῶν τοὺς ἀπόρους καὶ τῶν	ἀναγκαίων	ἐνδεεῖς ὄντας. ἀλλὰ ποῦ συντρίβεται
[10]	τὰ λυσιτελῆ· τὸ γὰρ τῶν	ἀναγκαίων	τιν´ ἀποστερεῖν κοινῇ κακόνους ἐστὶ
[10]	μηδὲν τῶν ἐν τῇ πολιτείᾳ	δικαίων	βουλομένοις ποιεῖν πρόφασιν παρέχει· καὶ
[10]	οὐδαμοῦ πώποτε, ὅπου περὶ τῶν	δικαίων	εἰπεῖν ἐδέησεν, ἡττήθημεν οὐδ´ ἀδικεῖν
[10]	εἶναι δοκεῖ τὴν γνώμην, οὔκουν	Ἀθηναίων	γε, ὥστε λυπεῖσθαι ταῦτα λαμβάνοντας
[10]	ἐσχάτους κινδύνους ὑπομένειν, τῶν δ´	Ἀθηναίων	λιμένων καὶ νεωρίων καὶ τριήρων
[10]	οἶδ´ ἀκριβῶς ὅτι, οὐ γράψαντος	Ἀθηναίων	οὐδενὸς πόλεμον, πολλὰ Φίλιππος ἔχει
[10]	ἐκείνου προαιρέσεως, οἱ τυραννίδων καὶ	δυναστειῶν	ἐπιθυμοῦντες, κεκρατήκασι πανταχοῦ, καὶ πόλις
[10]	σὺν εὖ πεπονθότων τῶν πολλῶν	Ὀλυνθίων	τῷ Ποτείδαιαν καρποῦσθαι· οὐκ ἦν
[10]	τῶν πόλεων πρὸς αὑτὰς διεφέροντο,	Λακεδαιμονίων	μὲν ἠτυχηκότων, Θηβαίων δ´ ἀσχόλων
[10]	οὐ μὰ Δί´ ἐκ τῶν	ὠνίων,	εἰ καλῶς ἔχει, δοκιμάζειν δεῖ,
[10]	διακεῖσθαι. εἰ τοίνυν τὸ τῶν	ὠνίων	πλῆθος ὁρῶντες καὶ τὴν εὐετηρίαν
[10]	πράγματα τῆς πόλεως τοῖς ἐχθροῖς	ἐγχειριῶν.	ἢ οὖν παυστέον τούτων τῶν
[10]	τῶν δ´ Ἀθηναίων λιμένων καὶ	νεωρίων	καὶ τριήρων καὶ τόπου καὶ
[10]	καὶ τὸ κατασκεύασμα τὸ τῶν	αἰτιῶν,	ὡς ἄρα βούλονταί τινες πόλεμον
[10]	καθ´ ἑκάστην ἡμέραν ἀγώνων καὶ	κακῶν	μεστόν, οὐ τὸν ἡσύχιον, ἀλλὰ
[10]	Φίλιππον τῶν μὲν ἐν Θρᾴκῃ	κακῶν	(τί γὰρ ἂν ἄλλο τις
[10]	ὅτι οὐ στήσεται πάντας ἀνθρώπους	ἀδικῶν,	τὰ δ´ ὑφ´ αὑτῷ ποιούμενος
[10]	καὶ τοσαύτας δυναστείας διῃρημένων {τῶν	Ἑλληνικῶν	πραγμάτων} εἰ δεῖ τἀληθῆ μετὰ
[10]	ἐρημότερ´ ἄν τις ἴδοι τῶν	Ἑλληνικῶν	πραγμάτων ἢ τὰ παρ´ ἡμῖν,
[10]	ἔροιτο εἰπέ μοι, τί δὴ	γιγνώσκων	ἀκριβῶς, Ἀριστόμηδες, (οὐδεὶς γὰρ τὰ
[10]	εὖ πεπονθότος τοῦ πλήθους τοῦ	Θετταλῶν	τῷ τοὺς τυράννους ἐκβαλεῖν Φίλιππον
[10]	παρ´ ἡμῖν, εἰκότως· οὔτε γὰρ	φιλῶν	οὔτε πιστεύων οὔτε φοβούμενος οὐδεὶς
[10]	ἂν καιρὸν λάβητε, πλείω τῶν	ἄλλων	ἀνθρώπων ἁπάντων δυνήσεσθε. διὰ ταῦθ´
[10]	ὅτι, οὐδ´ ἂν ἁπάντων τῶν	ἄλλων	γένηται κύριος, οὐδὲν ἔστ´ αὐτῷ
[10]	Λακεδαιμονίους καὶ ἡμᾶς, τῶν δ´	ἄλλων	{Ἑλλήνων} οἱ μὲν ἡμῖν, οἱ
[10]	δὲ κίνδυνος, εἰ μηδὲν τῶν	ἄλλων	πλέον περιεργάσει, ἀλλὰ τοὐναντίον σοὶ
[10]	εἰ μηδ´ ἀφ´ ἑνὸς τῶν	ἄλλων	τοῦτο μαθεῖν δύναταί τις, ὡδὶ
[10]	Φεραίοις πρότερον, πρὸς τὰ τείχη	προσβάλλων,	οὐδ´ Ὀλυνθίοις ἐξ ἀρχῆς, ἕως
[10]	τοίνυν ἔχων ἔτι καὶ περὶ	πολλῶν	εἰπεῖν παύσομαι· καὶ γὰρ οὐ
[10]	καὶ δαπάνης πολλῆς καὶ πόνων	πολλῶν	καὶ πραγματείας εἶναι, καὶ μάλ´
[10]	οὗτος εὐδαίμων καὶ μέγας καὶ	πολλῶν	κύριος γέγονεν, εἰκότως· πρᾶγμα γὰρ
[10]	μὴ σὺν εὖ πεπονθότων τῶν	πολλῶν	Ὀλυνθίων τῷ Ποτείδαιαν καρποῦσθαι· οὐκ
[10]	Λακεδαιμονίων μὲν ἠτυχηκότων, Θηβαίων δ´	ἀσχόλων	διὰ τὸν Φωκικὸν πόλεμον γενομένων,
[10]	πάλαι παρελήλυθε, τὴν δὲ τῶν	δούλων	ἀπεύχεσθαι δήπου μὴ γενέσθαι δεῖ.
[10]	διὰ τὸν Φωκικὸν πόλεμον γενομένων,	ἡμῶν	δ´ ἀμελούντων, ἔρημον ἀνείλετο. τοιγάρτοι
[10]	αὑτοὺς ἀμύνεσθαι μᾶλλον ἢ μεθ´	ἡμῶν	ἐγνώκασιν. Τοῦ χάριν δὴ ταῦτα
[10]	ἑκόνθ´ ὑποτελεῖν. ὥσπερ τοίνυν ἑνὸς	ἡμῶν	ἑκάστου τίς ἐστι γονεύς, οὕτω
[10]	πάσας τὰς πράξεις βασιλεὺς οὐχ	ἡμῶν	κατηγορούντων ἀκούσεται, οὓς ὑπὲρ τοῦ
[10]	ὅμοιος σοί, τῇ πόλει δ´	ἡμῶν	οὓς πάντες ἴσασιν οἱ Ἕλληνες
[10]	ὑμῖν τετάχθαι προσῆκεν ἕτερος, οὗτος	εὐδαίμων	καὶ μέγας καὶ πολλῶν κύριος
[10]	τὸν τρόπον φέρεσθαι, ὁ μὲν	εὐδαίμων	καὶ μέγας καὶ φοβερὸς πᾶσιν
[10]	ὃ πάντα τείνει λέξω, δεηθεὶς	ὑμῶν,	ἂν λέγω τἀληθῆ μετὰ παρρησίας,
[10]	τὰ μὲν χρήματα λυπεῖ τινὰς	ὑμῶν	εἰ διαρπασθήσεται, ἃ καὶ φυλάττειν
[10]	δίκην λαβεῖν, παρὰ τῶν ὑπὲρ	ὑμῶν	εἰρηκότων λήψεσθαι. ~αἱ μὲν ἐλπίδες
[10]	καὶ πάντας θεοὺς προαιροῦμαι. ἵν´	ὑμῶν	ἕκαστος, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τοῦτο
[10]	τοῖς αὑτοῦ καιροῖς τὴν παρ´	ὑμῶν	ἐλευθερίαν ἐφεδρεύειν, οὐ κακῶς οὐδ´
[10]	παρασκευάζεται. οὐ γὰρ οὕτως εὐήθης	ὑμῶν	ἐστὶν οὐδεὶς ὥσθ´ ὑπολαμβάνειν τὸν
[10]	αὐτὸν δὲ τρόπον περί θ´	ὑμῶν	καὶ περὶ αὑτῶν ἐνίους τῶν
[10]	καὶ πάντας θεοὺς καὶ ἀνάξιον	ὑμῶν	καὶ τῶν ὑπαρχόντων τῇ πόλει
[10]	καὶ οὐδεμιᾶς βοηθείας τυγχάνοντα παρ´	ὑμῶν	κατέσκαπτε Πορθμόν, καὶ τυραννίδ´ ἀπαντικρὺ
[10]	τι νεώτερον, εἶτ´ ἀπελθὼν ἕκαστος	ὑμῶν	οὐ μόνον οὐδὲν φροντίζει περὶ
[10]	μείζονι κινδύνῳ τῶν πάντων εἰσὶν	ὑμῶν,	οὐ μόνον τῷ μάλισθ´ ὑμῖν
[10]	ποιήσασθαι τὴν πόλιν βούλεται Φίλιππος	ὑμῶν,	οὔ, ἀλλ´ ὅλως ἀνελεῖν. οἶδε
[10]	μετὰ τὴν εἰρήνην, ἃ πολλοῖς	ὑμῶν	οὐδὲ γνώριμ´ ἐστὶν ἴσως. ταῦτα
[10]	ἀνθρώπων ἁπάντων δυνήσεσθε. διὰ ταῦθ´	ὑμῶν	οὐχὶ φείσεται, εἴπερ ἐγκρατὴς γενήσεται.
[10]	Θρᾴκην καὶ Κερσοβλέπτην, σύμμαχον ὄνθ´	ὑμῶν.	πάλιν ταῦτ´ ἀμελούμεν´ ἰδὼν καὶ
[10]	ὥσπερ νῦν, οὐ γράφοντος οὐδενὸς	ὑμῶν	πόλεμον, Καρδιανοῖς ἐβοήθει, οὐκ ἂν
[10]	λοιπὸν λόγον εἶναι τοῖς παρ´	ὑμῶν	πρέσβεσιν, ὃν βασιλεὺς ἥδιστ´ ἂν
[10]	τοῦ πολέμου γίγνεσθαι) τοῖς ὑπὲρ	ὑμῶν	τὰ βέλτιστα λέγειν εἰθισμένοις ἀναθεῖναι
[10]	ἐκεῖνος πεισθῇ, τά γ´ ἀφ´	ὑμῶν	ὑπάρχει· νομίζειν δ´ εἶναι χαλεπὰ
[10]	ταχὺ πλούσιοι γίγνονται, καὶ ἐξ	ἀνωνύμων	καὶ ἀδόξων ἔνδοξοι καὶ γνώριμοι,
[10]	αἰσθανομένους· εὖ φρονεῖν δ´ ὑμᾶς	ὑπολαμβάνων	μισεῖν αὑτὸν ἡγεῖται. πρὸς δὲ
[10]	τοὺς δὲ κρατουμένους τῷ πολέμῳ	προσλαμβάνων,	ἄχρι οὗ τοῖς ἑτέροις ἐξ
[10]	οὐ μόνον Ἀμφίπολιν καὶ τὴν	Καρδιανῶν	χώραν ἀπεστερηκότος Φιλίππου, ἀλλὰ καὶ
[10]	καὶ οὐδεὶς {ἐστι} τῶν τριηραρχεῖν	δυναμένων	οὐδὲ τῶν εἰσφέρειν ὅστις οὐκ
[10]	τῶν ὑπαρχόντων τῇ πόλει καὶ	πεπραγμένων	τοῖς προγόνοις, τῆς ἰδίας ῥᾳθυμίας
[10]	ἁμαρτημάτων οὐδ´ ἐκ μικροῦ χρόνου	συνειλεγμένων,	ἐξ ὧν φαύλως ταῦτ´ ἔχει,
[10]	τοσαῦτα μέρη καὶ τοσαύτας δυναστείας	διῃρημένων	{τῶν Ἑλληνικῶν πραγμάτων} εἰ δεῖ
[10]	τοὺς εὐπόρους, καὶ ὑπὲρ τῶν	κεκτημένων	τὰς οὐσίας πρὸς τοὺς ἐπιδεεῖς.
[10]	κινδύνους ὑπομένειν, τῶν δ´ Ἀθηναίων	λιμένων	καὶ νεωρίων καὶ τριήρων καὶ
[10]	τῶν λυμαίνεσθαι καὶ διαστρέφειν ταῦτα	βουλομένων	ἐξ ἴσου κάθησθ´ ἀκροώμενοι, οὐκ
[10]	γάρ ἐστι λαβεῖν ὅτῳ πολεμήσετε	βουλομένων,	οὐχ ἃ τῇ πόλει συμφέρει
[10]	μεγίστη ἀνάγκη ἡ ὑπὲρ τῶν	γιγνομένων	αἰσχύνη, καὶ μείζω ταύτης οὐκ
[10]	ἀσχόλων διὰ τὸν Φωκικὸν πόλεμον	γενομένων,	ἡμῶν δ´ ἀμελούντων, ἔρημον ἀνείλετο.
[10]	αἰτίαν τῶν ἐκ τοῦ πολέμου	συμβησομένων	δυσχερῶν (ἀνάγκη γάρ, ἀνάγκη πολλὰ
[10]	μάταιον ἀνάλωμ´ ὑπὸ τῶν ταῦτα	πολιτευομένων,	τὸ δ´ ἐν ἡσυχίᾳ διάγειν
[10]	ἀκίνδυνον ὄντα, τὸν δὲ τῶν	πολιτευομένων	φιλαίτιον καὶ σφαλερὸν καὶ καθ´
[10]	ἔστι δὲ ταῦτ´ οὐδένα τῶν	ἀδικουμένων	σῴζειν δυνάμενα· οὐδὲν γὰρ δεῖ
[10]	πόλεσιν οὐκ ἐφ´ ἑκάστου τῶν	ἀμελουμένων	ποιεῖ τὴν αἴσθησιν εὐθέως, ἀλλ´
[10]	τῇ Ἑλλάδι αὐξανομένου λῃστοῦ τῶν	Ἑλλήνων	ἄλλο τι λέγοντα, θαυμάζω, καὶ
[10]	ἣν ὑπείληφεν, ὃς ἂν τῶν	Ἑλλήνων	ἄρχειν ἀεὶ βούληται, μόνην ἂν
[10]	μάλιστ´ ἐν ταραχῇ τὰ τῶν	Ἑλλήνων	γέγονε πράγματα; οὐδένα γὰρ χρόνον
[10]	καὶ τὸ μὲν προΐστασθαι τῶν	Ἑλλήνων	καὶ δύναμιν συνεστηκυῖαν ἔχοντας πᾶσι
[10]	δύο ταῦτα διῄρητο τὰ τῶν	Ἑλλήνων,	Λακεδαιμονίους καὶ ἡμᾶς, τῶν δ´
[10]	καὶ ἡμᾶς, τῶν δ´ ἄλλων	{Ἑλλήνων}	οἱ μὲν ἡμῖν, οἱ δ´
[10]	πόλιν δ´, ἣ προειστήκει τῶν	Ἑλλήνων	τέως καὶ τὸ πρωτεῖον εἶχε,
[10]	τούτοις ὥσπερ προβόλοις προσπταίσαντας ὑστερίζειν	ἐκείνων.	πόθεν οἴεσθε νῦν αὐτὸν ὑβρίζειν
[10]	ἐάσειν ἔχειν, ὑπὲρ δὲ τῶν	μελινῶν	καὶ τῶν ὀλυρῶν τῶν ἐν
[10]	δυσχεραίνεται; ὅταν τὸ ἀπὸ τῶν	κοινῶν	ἔθος ἐπὶ τὰ ἴδια μεταβιβάζοντας
[10]	ἀνώνυμα καὶ φαῦλα τὰ τῶν	προγόνων.	ἀλλ´ οὐδὲ τοῦθ´ οὕτως ἔχει·
[10]	πρόϊσμεν ἅπαντες ὅτι, ὅσῳ ἂν	πλειόνων	ἐάσωμεν ἐκεῖνον γενέσθαι κύριον, τοσούτῳ
[10]	ταῦτα καὶ δαπάνης πολλῆς καὶ	πόνων	πολλῶν καὶ πραγματείας εἶναι, καὶ
[10]	οἱ Ἕλληνες ἐκ τῶν μεγίστων	κινδύνων	σεσωσμένοι. ἀλλὰ γὰρ οὐκ ἴσως
[10]	σφαλερὸν καὶ καθ´ ἑκάστην ἡμέραν	ἀγώνων	καὶ κακῶν μεστόν, οὐ τὸν
[10]	γίγνονται, καὶ ἐξ ἀνωνύμων καὶ	ἀδόξων	ἔνδοξοι καὶ γνώριμοι, ὑμεῖς δὲ
[10]	ὑμεῖς δὲ τοὐναντίον ἐκ μὲν	ἐνδόξων	ἄδοξοι, ἐκ δ´ εὐπόρων ἄποροι·
[10]	ἣν μὲν ἄν τις ἐλευθέρων	ἀνθρώπων	ἀνάγκην εἴποι, οὐ μόνον ἤδη
[10]	καιρὸν λάβητε, πλείω τῶν ἄλλων	ἀνθρώπων	ἁπάντων δυνήσεσθε. διὰ ταῦθ´ ὑμῶν
[10]	ἐγγυητὴς ὑμῖν θεῶν (οὐ γὰρ	ἀνθρώπων	γ´ οὐδεὶς ἂν γένοιτ´ ἀξιόχρεως
[10]	τοιούτων ἐθῶν μόνοι τῶν πάντων	ἀνθρώπων	ὑμεῖς τοῖς ἄλλοις τοὐναντίον ποιεῖτε·
[10]	πραγμάτων πᾶσιν, ὡς ἐγὼ κρίνω,	φοβερῶν,	οὐδένες ἐν μείζονι κινδύνῳ τῶν
[10]	ἀλλ´ ἣν μὲν ἄν τις	ἐλευθέρων	ἀνθρώπων ἀνάγκην εἴποι, οὐ μόνον
[10]	εἴποι τις ἄν, ἃ παρ´	ἑκατέρων	εἶναι δεῖ, ταῦτ´ ἴσως ἐστίν·
[10]	τοῖς γονεῦσι τὸν ὡρισμένον ἐξ	ἀμφοτέρων	ἔρανον, καὶ παρὰ τῆς φύσεως
[10]	τῶν ἐκ τοῦ πολέμου συμβησομένων	δυσχερῶν	(ἀνάγκη γάρ, ἀνάγκη πολλὰ λυπηρὰ
[10]	Ἀθηναίων λιμένων καὶ νεωρίων καὶ	τριήρων	καὶ τόπου καὶ δόξης, ὧν
[10]	ἐμίσουν οὓς σώσειε τῶν ὑπαρχόντων	ἐχθρῶν	ἐξ ἀρχῆς. νῦν δὲ πρῶτον
[10]	ἔστι τῶν ἔξω τῆς πόλεως	ἐχθρῶν	κρατῆσαι, πρὶν ἂν τοὺς ἐν
[10]	τῇ ὑμετέρᾳ ἄδει´ ὑπὲρ τῶν	ἐχθρῶν	λέγειν δέδοται, καὶ λαβόντα χρήματ´
[10]	τὰ συμφέροντ´ ἐφ´ ἑκάστου τῶν	καιρῶν,	καὶ μετειλήφαθ´ ὑμεῖς μὲν τὴν
[10]	γε, ὥστε λυπεῖσθαι ταῦτα λαμβάνοντας	ὁρῶν	τοὺς ἀπόρους καὶ τῶν ἀναγκαίων
[10]	γὰρ ἕξειν καὶ ὑπὲρ τῶν	ἀπόρων	τὰ δίκαι´ ἐπὶ τῷ συμφέροντι
[10]	μὲν ἐνδόξων ἄδοξοι, ἐκ δ´	εὐπόρων	ἄποροι· πόλεως γὰρ ἔγωγε πλοῦτον
[10]	αὐτὸν τρόπον καὶ ὑπὲρ τῶν	εὐπόρων,	οὐ κατοκνήσας εἰπεῖν τἀληθῆ. ἐμοὶ
[10]	δὲ τῶν μελινῶν καὶ τῶν	ὀλυρῶν	τῶν ἐν τοῖς Θρᾳκίοις σιροῖς
[10]	οἶδ´ εἴ τίς ἐστι τῶν	πασῶν	λοιπὴ πλὴν ἡ ἡμετέρα. καὶ
[10]	προσφέρεται; ὅτι ἐν μόνῃ τῶν	πασῶν	πόλεων τῇ ὑμετέρᾳ ἄδει´ ὑπὲρ
[10]	λόγος μεστός, ἀργύριον τῷ λέγοντι	ποιήσων,	τὰ δὲ πράγματα τῆς πόλεως
[10]	καὶ μὴν οὐχ ὑπὲρ τῶν	ἴσων	ὑμῖν καὶ τοῖς ἄλλοις ἔσθ´
[10]	ἀμυνομένοις ἤδη χρήματα καὶ τἄλλ´	ὅσων	δέονται διδόντες, αὐτοὶ δ´ εἰσφέροντες,
[10]	τὴν εἰρήνην ποιήσασθαι, πός´ ἐξηπάτησθε,	πόσων	ἀπεστέρησθε. οὐχὶ Φωκέας, οὐ Πύλας,
[10]	ὅπλα, πᾶσιν τοῖς οὖσιν ἑτοίμως	κινδυνεύσων,	ἡμεῖς δὲ καθώμεθ´ εἰρηκότες τὰ
[10]	ποιοῦμεν. ἔστι δὲ ταῦτ´ οὐδένα	τῶν	ἀδικουμένων σῴζειν δυνάμενα· οὐδὲν γὰρ
[10]	αὗται καὶ τὸ κατασκεύασμα τὸ	τῶν	αἰτιῶν, ὡς ἄρα βούλονταί τινες
[10]	αὐτῷ, ἂν καιρὸν λάβητε, πλείω	τῶν	ἄλλων ἀνθρώπων ἁπάντων δυνήσεσθε. διὰ
[10]	ἀκριβῶς ὅτι, οὐδ´ ἂν ἁπάντων	τῶν	ἄλλων γένηται κύριος, οὐδὲν ἔστ´
[10]	σοὶ δὲ κίνδυνος, εἰ μηδὲν	τῶν	ἄλλων πλέον περιεργάσει, ἀλλὰ τοὐναντίον
[10]	γὰρ εἰ μηδ´ ἀφ´ ἑνὸς	τῶν	ἄλλων τοῦτο μαθεῖν δύναταί τις,
[10]	ταῖς πόλεσιν οὐκ ἐφ´ ἑκάστου	τῶν	ἀμελουμένων ποιεῖ τὴν αἴσθησιν εὐθέως,
[10]	λαμβάνοντας ὁρῶν τοὺς ἀπόρους καὶ	τῶν	ἀναγκαίων ἐνδεεῖς ὄντας. ἀλλὰ ποῦ
[10]	καὶ τὰ λυσιτελῆ· τὸ γὰρ	τῶν	ἀναγκαίων τιν´ ἀποστερεῖν κοινῇ κακόνους
[10]	οἶμαι γὰρ ἕξειν καὶ ὑπὲρ	τῶν	ἀπόρων τὰ δίκαι´ ἐπὶ τῷ
[10]	καὶ τίς ὡς ἀληθῶς ὑπὲρ	τῶν	βελτίστων) ἀλλ´ ἵν´ αἰτιασάμενοι τούτους
[10]	ἀνθρώπῳ μεγίστη ἀνάγκη ἡ ὑπὲρ	τῶν	γιγνομένων αἰσχύνη, καὶ μείζω ταύτης
[10]	καὶ τοὺς ἐσχάτους κινδύνους ὑπομένειν,	τῶν	δ´ Ἀθηναίων λιμένων καὶ νεωρίων
[10]	τῶν Ἑλλήνων, Λακεδαιμονίους καὶ ἡμᾶς,	τῶν	δ´ ἄλλων {Ἑλλήνων} οἱ μὲν
[10]	καὶ νόμοις ἐξ ἴσου πολιτεύεσθαι,	τῶν	δ´ εἰς τὸ ἄρχειν μὲν
[10]	ἄν, {ἐν} νόμῳ διορθώσασθαι δεῖ.	Τῶν	δὲ παρόντων πραγμάτων καὶ τῆς
[10]	καὶ λοιδορίαν ἐμβαλόντες μηδὲν αὐτοὶ	τῶν	δεόντων ποιῆτε. (ταῦτ´ ἐστὶ τἀληθῆ,
[10]	οὐκ ἔνεστι βοηθείαις χρωμένους οὐδὲν	τῶν	δεόντων ποτὲ πρᾶξαι, ἀλλὰ κατασκευάσαντας
[10]	ἐν ἡσυχίᾳ διάγειν καὶ μηδὲν	τῶν	δεόντων πράττειν, ἀλλὰ προϊεμένους καθ´
[10]	ἡμεῖς οὐδαμοῦ πώποτε, ὅπου περὶ	τῶν	δικαίων εἰπεῖν ἐδέησεν, ἡττήθημεν οὐδ´
[10]	καὶ πάλαι παρελήλυθε, τὴν δὲ	τῶν	δούλων ἀπεύχεσθαι δήπου μὴ γενέσθαι
[10]	ἐγχειριῶν. ἢ οὖν παυστέον τούτων	τῶν	ἐθῶν, ἢ μηδέν´ ἄλλον αἰτιατέον
[10]	{ἐστι} τῶν τριηραρχεῖν δυναμένων οὐδὲ	τῶν	εἰσφέρειν ὅστις οὐκ ἠξίου τὰ
[10]	ποιεῖν φασίν; ὅτι τὴν αἰτίαν	τῶν	ἐκ τοῦ πολέμου συμβησομένων δυσχερῶν
[10]	τὰ κοινά, καὶ τετρακόσι´ ἀντὶ	τῶν	ἑκατὸν ταλάντων προσέρχεται, οὐδενὸς οὐδὲν
[10]	μέρη καὶ τοσαύτας δυναστείας διῃρημένων	{τῶν	Ἑλληνικῶν πραγμάτων} εἰ δεῖ τἀληθῆ
[10]	βουλευτήρι´ ἐρημότερ´ ἄν τις ἴδοι	τῶν	Ἑλληνικῶν πραγμάτων ἢ τὰ παρ´
[10]	μέσῃ τῇ Ἑλλάδι αὐξανομένου λῃστοῦ	τῶν	Ἑλλήνων ἄλλο τι λέγοντα, θαυμάζω,
[10]	δ´ ἣν ὑπείληφεν, ὃς ἂν	τῶν	Ἑλλήνων ἄρχειν ἀεὶ βούληται, μόνην
[10]	πότε μάλιστ´ ἐν ταραχῇ τὰ	τῶν	Ἑλλήνων γέγονε πράγματα; οὐδένα γὰρ
[10]	κατέλιπον, καὶ τὸ μὲν προΐστασθαι	τῶν	Ἑλλήνων καὶ δύναμιν συνεστηκυῖαν ἔχοντας
[10]	εἰς δύο ταῦτα διῄρητο τὰ	τῶν	Ἑλλήνων, Λακεδαιμονίους καὶ ἡμᾶς, τῶν
[10]	τὴν πόλιν δ´, ἣ προειστήκει	τῶν	Ἑλλήνων τέως καὶ τὸ πρωτεῖον
[10]	καὶ καταπεφρονήμεθ´ ἐκ τούτων ὥστε	τῶν	ἐν αὐτῷ τῷ κινδυνεύειν ὄντων
[10]	τοιγάρτοι διεστηκότων εἰς δύο ταῦτα	τῶν	ἐν ταῖς πόλεσι, τῶν μὲν
[10]	προσηκόντων διαβεβλημένον, εἶτα τοῖς μηδὲν	τῶν	ἐν τῇ πολιτείᾳ δικαίων βουλομένοις
[10]	τῶν μελινῶν καὶ τῶν ὀλυρῶν	τῶν	ἐν τοῖς Θρᾳκίοις σιροῖς ἐν
[10]	δὲ σκοπεῖτε· ἐρῶ δ´ ὑπὲρ	τῶν	ἐν χρείᾳ δοκούντων εἶναι πρότερον.
[10]	οὐ γὰρ ἔστιν, οὐκ ἔστι	τῶν	ἔξω τῆς πόλεως ἐχθρῶν κρατῆσαι,
[10]	παρὰ τούτων λαμβάνειν, τὸν δὲ	τῶν	ἔργων παρὰ τοῦ στρατηγοῦ, καὶ
[10]	ἐγκρατὴς γενήσεται. ὡς οὖν ὑπὲρ	τῶν	ἐσχάτων ἐσομένου τοῦ ἀγῶνος, οὕτω
[10]	τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ ὑπὲρ	τῶν	εὐπόρων, οὐ κατοκνήσας εἰπεῖν τἀληθῆ.
[10]	πόλεων τῇ ὑμετέρᾳ ἄδει´ ὑπὲρ	τῶν	ἐχθρῶν λέγειν δέδοται, καὶ λαβόντα
[10]	τὰ τοιαῦτ´ ἀγνοεῖ) τὸν μὲν	τῶν	ἰδιωτῶν βίον ἀσφαλῆ καὶ ἀπράγμονα
[10]	ἔνι. καὶ μὴν οὐχ ὑπὲρ	τῶν	ἴσων ὑμῖν καὶ τοῖς ἄλλοις
[10]	πέπραται τὰ συμφέροντ´ ἐφ´ ἑκάστου	τῶν	καιρῶν, καὶ μετειλήφαθ´ ὑμεῖς μὲν
[10]	πρὸς τοὺς εὐπόρους, καὶ ὑπὲρ	τῶν	κεκτημένων τὰς οὐσίας πρὸς τοὺς
[10]	ποῦ δυσχεραίνεται; ὅταν τὸ ἀπὸ	τῶν	κοινῶν ἔθος ἐπὶ τὰ ἴδια
[10]	ὑμῶν καὶ περὶ αὑτῶν ἐνίους	τῶν	λεγόντων ὁρῶ βουλευομένους· ὑμᾶς μὲν
[10]	ὁμογνώμονες ὡς ὀρθῶς λέγεται γενόμενοι,	τῶν	λυμαίνεσθαι καὶ διαστρέφειν ταῦτα βουλομένων
[10]	πάντες ἴσασιν οἱ Ἕλληνες ἐκ	τῶν	μεγίστων κινδύνων σεσωσμένοι. ἀλλὰ γὰρ
[10]	ὑμᾶς ἐάσειν ἔχειν, ὑπὲρ δὲ	τῶν	μελινῶν καὶ τῶν ὀλυρῶν τῶν
[10]	ταῦτα τῶν ἐν ταῖς πόλεσι,	τῶν	μὲν εἰς τὸ μήτ´ ἄρχειν
[10]	οὐδεὶς ὥσθ´ ὑπολαμβάνειν τὸν Φίλιππον	τῶν	μὲν ἐν Θρᾴκῃ κακῶν (τί
[10]	ὑπὲρ δὲ τῶν μελινῶν καὶ	τῶν	ὀλυρῶν τῶν ἐν τοῖς Θρᾳκίοις
[10]	οὐδ´ οὕτως ἀγνώμον´ οὐδ´ ἄτοπον	τῶν	ὄντων οὐδένα, ὥστε, εἰ μὴ
[10]	ἐκ τῶν τοιούτων ἐθῶν μόνοι	τῶν	πάντων ἀνθρώπων ὑμεῖς τοῖς ἄλλοις
[10]	οὐδέν ἐστιν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,	τῶν	πάντων δυσκολώτερον εἰς τὸ παρὸν
[10]	φοβερῶν, οὐδένες ἐν μείζονι κινδύνῳ	τῶν	πάντων εἰσὶν ὑμῶν, οὐ μόνον
[10]	ἐπιβουλεύει, καὶ σκοπεῖ μᾶλλον οὐδὲν	τῶν	πάντων ἢ πῶς ταύτην καταλύσει.
[10]	οὐδὲ νῦν, τοῦτ´ ἐρῶ. οὐδενὸς	τῶν	πάντων οὕτως ὡς χρημάτων δεῖ
[10]	Ὄντων δ´, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,	τῶν	παρόντων πραγμάτων πᾶσιν, ὡς ἐγὼ
[10]	οὐκ οἶδ´ εἴ τίς ἐστι	τῶν	πασῶν λοιπὴ πλὴν ἡ ἡμετέρα.
[10]	τρόπον προσφέρεται; ὅτι ἐν μόνῃ	τῶν	πασῶν πόλεων τῇ ὑμετέρᾳ ἄδει´
[10]	πάντα τὸν χρόνον αἱ μέγισται	τῶν	πόλεων πρὸς αὑτὰς διεφέροντο, Λακεδαιμονίων
[10]	καὶ ἀκίνδυνον ὄντα, τὸν δὲ	τῶν	πολιτευομένων φιλαίτιον καὶ σφαλερὸν καὶ
[10]	δ´ εἰς τὸ ἄρχειν μὲν	τῶν	πολιτῶν ἐπιθυμεῖν, ἑτέρῳ δ´ ὑπακούειν,
[10]	Φιλίππου μὴ σὺν εὖ πεπονθότων	τῶν	πολλῶν Ὀλυνθίων τῷ Ποτείδαιαν καρποῦσθαι·
[10]	εὐθέως, ἀλλ´ ἐπὶ τῷ κεφαλαίῳ	τῶν	πραγμάτων ἀπαντᾷ. ὁρᾶτε Σέρριον καὶ
[10]	οἱ μὲν γὰρ ἄλλοι πρὸ	τῶν	πραγμάτων εἰώθασι χρῆσθαι τῷ βουλεύεσθαι,
[10]	οὐδὲν πώποτ´, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,	τῶν	πραγμάτων ἐξ ἀρχῆς ἐνεστήσασθ´ οὐδὲ
[10]	ὅτι ταῖς γνώμαις ὑμεῖς ἀφεστήκατε	τῶν	πραγμάτων, καὶ τοσοῦτον χρόνον σπουδάζεθ´
[10]	οἳ πρὶν ἀκοῦσαι τοὺς ὑπὲρ	τῶν	πραγμάτων λόγους εὐθέως εἰώθασιν ἐρωτᾶν
[10]	ὑπῆρξεν ἀνώνυμα καὶ φαῦλα τὰ	τῶν	προγόνων. ἀλλ´ οὐδὲ τοῦθ´ οὕτως
[10]	ἐξετάσαι νῦν· ἀλλ´ ἐπειδάν τι	τῶν	πρὸς Φίλιππον ἐμπέσῃ, εὐθὺς ἀναστάς
[10]	ἔσεσθαι μισθαρνεῖν, ἂν δ´ ἀπὸ	τῶν	πρώτων θορύβων αἰτιασάμενοί τινας πρὸς
[10]	οὐ πολεμεῖν, ὥσπερ οὐδ´ Ὠρείταις,	τῶν	στρατιωτῶν ὄντων ἐν τῇ χώρᾳ,
[10]	ταλάντων προσέρχεται, οὐδενὸς οὐδὲν ζημιουμένου	τῶν	τὰς οὐσίας ἐχόντων, ἀλλὰ καὶ
[10]	εἶναι καὶ μάταιον ἀνάλωμ´ ὑπὸ	τῶν	ταῦτα πολιτευομένων, τὸ δ´ ἐν
[10]	οὐδενὸς πόλεμον, πολλὰ Φίλιππος ἔχει	τῶν	τῆς πόλεως καὶ νῦν εἰς
[10]	νῦν, ἡνίκ´ ἀκούετε. τοιγαροῦν ἐκ	τῶν	τοιούτων ἐθῶν μόνοι τῶν πάντων
[10]	καὶ ἑκατόν· καὶ οὐδεὶς {ἐστι}	τῶν	τριηραρχεῖν δυναμένων οὐδὲ τῶν εἰσφέρειν
[10]	ἧττον αὐτὸν ἐμίσουν οὓς σώσειε	τῶν	ὑπαρχόντων ἐχθρῶν ἐξ ἀρχῆς. νῦν
[10]	θεοὺς καὶ ἀνάξιον ὑμῶν καὶ	τῶν	ὑπαρχόντων τῇ πόλει καὶ πεπραγμένων
[10]	παρὰ τούτων δίκην λαβεῖν, παρὰ	τῶν	ὑπὲρ ὑμῶν εἰρηκότων λήψεσθαι. ~αἱ
[10]	γενέσθαι, οὕτω ποιήσαντας, τὸν μὲν	τῶν	χρημάτων λόγον παρὰ τούτων λαμβάνειν,
[10]	προστῆναι, οὐ μὰ Δί´ ἐκ	τῶν	ὠνίων, εἰ καλῶς ἔχει, δοκιμάζειν
[10]	αὐτοὶ διακεῖσθαι. εἰ τοίνυν τὸ	τῶν	ὠνίων πλῆθος ὁρῶντες καὶ τὴν
[10]	ἀλλ´ ἐπὶ τῷ κεφαλαίῳ τῶν	πραγμάτων	ἀπαντᾷ. ὁρᾶτε Σέρριον καὶ Δορίσκον·
[10]	τοσαύτας δυναστείας διῃρημένων {τῶν Ἑλληνικῶν	πραγμάτων}	εἰ δεῖ τἀληθῆ μετὰ παρρησίας
[10]	μὲν γὰρ ἄλλοι πρὸ τῶν	πραγμάτων	εἰώθασι χρῆσθαι τῷ βουλεύεσθαι, ὑμεῖς
[10]	πώποτ´, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τῶν	πραγμάτων	ἐξ ἀρχῆς ἐνεστήσασθ´ οὐδὲ κατεσκευάσασθ´
[10]	ἄν τις ἴδοι τῶν Ἑλληνικῶν	πραγμάτων	ἢ τὰ παρ´ ἡμῖν, εἰκότως·
[10]	διορθώσασθαι δεῖ. Τῶν δὲ παρόντων	πραγμάτων	καὶ τῆς ταραχῆς πολλὰ πόρρωθέν
[10]	ταῖς γνώμαις ὑμεῖς ἀφεστήκατε τῶν	πραγμάτων,	καὶ τοσοῦτον χρόνον σπουδάζεθ´ ὅσον
[10]	πρὶν ἀκοῦσαι τοὺς ὑπὲρ τῶν	πραγμάτων	λόγους εὐθέως εἰώθασιν ἐρωτᾶν τί
[10]	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τῶν παρόντων	πραγμάτων	πᾶσιν, ὡς ἐγὼ κρίνω, φοβερῶν,
[10]	οὐδενὸς τῶν πάντων οὕτως ὡς	χρημάτων	δεῖ τῇ πόλει πρὸς τὰ
[10]	οὕτω ποιήσαντας, τὸν μὲν τῶν	χρημάτων	λόγον παρὰ τούτων λαμβάνειν, τὸν
[10]	καὶ ὅπως ἔνι τὴν τῶν	χρημάτων	φυλακὴν ἀκριβεστάτην γενέσθαι, οὕτω ποιήσαντας,
[10]	συμφέρειν. Οὐκ ὀλίγων δ´ ὄντων	ἁμαρτημάτων	οὐδ´ ἐκ μικροῦ χρόνου συνειλεγμένων,
[10]	γενήσεται. ὡς οὖν ὑπὲρ τῶν	ἐσχάτων	ἐσομένου τοῦ ἀγῶνος, οὕτω προσήκει
[10]	εἰς τὸ ἄρχειν μὲν τῶν	πολιτῶν	ἐπιθυμεῖν, ἑτέρῳ δ´ ὑπακούειν, δι´
[10]	καὶ τετρακόσι´ ἀντὶ τῶν ἑκατὸν	ταλάντων	προσέρχεται, οὐδενὸς οὐδὲν ζημιουμένου τῶν
[10]	προσποιεῖσθαι πολεμεῖν ἡμῖν ἐκεῖνον, ἀνοητότατος	πάντων	ἂν εἴη, εἰ τοῦτ´ ἐξελέγχοι·
[10]	τῶν τοιούτων ἐθῶν μόνοι τῶν	πάντων	ἀνθρώπων ὑμεῖς τοῖς ἄλλοις τοὐναντίον
[10]	ἐπιβουλεύειν Φίλιππον, ἀλλὰ καὶ τῷ	πάντων	ἀργότατ´ αὐτοὶ διακεῖσθαι. εἰ τοίνυν
[10]	ἐστιν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τῶν	πάντων	δυσκολώτερον εἰς τὸ παρὸν ἢ
[10]	οὐδένες ἐν μείζονι κινδύνῳ τῶν	πάντων	εἰσὶν ὑμῶν, οὐ μόνον τῷ
[10]	μόνην ἂν ἐναντιωθῆναι καὶ τῆς	πάντων	ἐλευθερίας προστῆναι, οὐ μὰ Δί´
[10]	καὶ σκοπεῖ μᾶλλον οὐδὲν τῶν	πάντων	ἢ πῶς ταύτην καταλύσει. καὶ
[10]	τοῖς Ἕλλησιν οἰκείως ἔχει, καὶ	πάντων	ἥκιστα δὴ† ἡμῖν, ἄν τι
[10]	ὅσοις πράγματα πράττεται, πρώτῳ μὲν	πάντων	καὶ πλείστῳ τῷ τοῖς βουλομένοις
[10]	βουλομένοις ποιεῖν πρόφασιν παρέχει· καὶ	πάντων,	ὅς´ ἐκλείπει, δέον παρά του
[10]	νῦν, τοῦτ´ ἐρῶ. οὐδενὸς τῶν	πάντων	οὕτως ὡς χρημάτων δεῖ τῇ
[10]	ἡττήθημεν οὐδ´ ἀδικεῖν ἐδόξαμεν, ἀλλὰ	πάντων	πανταχοῦ κρατοῦμεν καὶ περίεσμεν τῷ
[10]	ἡγοῦμαι συμμάχους, πίστιν, εὔνοιαν, ὧν	πάντων	ὑμεῖς ἔστ´ ἄποροι. ἐκ δὲ
[10]	ποιήσωσι (χρησιμώτατοι γὰρ ἂν ἦσαν	ἁπάντων)	ἀλλ´ ἵνα τοῦ λέγοντος ἀπαλλαγῶσιν.
[10]	λάβητε, πλείω τῶν ἄλλων ἀνθρώπων	ἁπάντων	δυνήσεσθε. διὰ ταῦθ´ ὑμῶν οὐχὶ
[10]	ἤδη πορεύσεται. ὑπὲρ δὴ τούτων	ἁπάντων	οἶμαι δεῖν ὑμᾶς πρεσβείαν ἐκπέμπειν,
[10]	οἶδεν ἀκριβῶς ὅτι, οὐδ´ ἂν	ἁπάντων	τῶν ἄλλων γένηται κύριος, οὐδὲν
[10]	νομίζω συμφέρειν. Οὐκ ὀλίγων δ´	ὄντων	ἁμαρτημάτων οὐδ´ ἐκ μικροῦ χρόνου
[10]	τι χρὴ συμβουλεύειν εὔπορον εἶναι.	Ὄντων	δ´, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τῶν
[10]	ὥσπερ οὐδ´ Ὠρείταις, τῶν στρατιωτῶν	ὄντων	ἐν τῇ χώρᾳ, οὐδὲ Φεραίοις
[10]	τῶν ἐν αὐτῷ τῷ κινδυνεύειν	ὄντων	οἱ μὲν ὑπὲρ τῆς ἡγεμονίας
[10]	οὕτως ἀγνώμον´ οὐδ´ ἄτοπον τῶν	ὄντων	οὐδένα, ὥστε, εἰ μὴ ποιήσουσιν
[10]	καὶ περὶ αὑτῶν ἐνίους τῶν	λεγόντων	ὁρῶ βουλευομένους· ὑμᾶς μὲν γὰρ
[10]	λοιδορίαν ἐμβαλόντες μηδὲν αὐτοὶ τῶν	δεόντων	ποιῆτε. (ταῦτ´ ἐστὶ τἀληθῆ, μετὰ
[10]	ἔνεστι βοηθείαις χρωμένους οὐδὲν τῶν	δεόντων	ποτὲ πρᾶξαι, ἀλλὰ κατασκευάσαντας δεῖ
[10]	ἡσυχίᾳ διάγειν καὶ μηδὲν τῶν	δεόντων	πράττειν, ἀλλὰ προϊεμένους καθ´ ἓν
[10]	βλασφημίας ἀδίκου καὶ λόγων οὐ	προσηκόντων	διαβεβλημένον, εἶτα τοῖς μηδὲν τῶν
[10]	νόμῳ διορθώσασθαι δεῖ. Τῶν δὲ	παρόντων	πραγμάτων καὶ τῆς ταραχῆς πολλὰ
[10]	δ´, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τῶν	παρόντων	πραγμάτων πᾶσιν, ὡς ἐγὼ κρίνω,
[10]	οὐδὲν ζημιουμένου τῶν τὰς οὐσίας	ἐχόντων,	ἀλλὰ καὶ προσλαμβάνοντος· οἱ γὰρ
[10]	αὐτὸν ἐμίσουν οὓς σώσειε τῶν	ὑπαρχόντων	ἐχθρῶν ἐξ ἀρχῆς. νῦν δὲ
[10]	καὶ ἀνάξιον ὑμῶν καὶ τῶν	ὑπαρχόντων	τῇ πόλει καὶ πεπραγμένων τοῖς
[10]	δ´ ὑπὲρ τῶν ἐν χρείᾳ	δοκούντων	εἶναι πρότερον. ἦν ποτ´ οὐ
[10]	Φωκικὸν πόλεμον γενομένων, ἡμῶν δ´	ἀμελούντων,	ἔρημον ἀνείλετο. τοιγάρτοι τὸ μὲν
[10]	τὰς πράξεις βασιλεὺς οὐχ ἡμῶν	κατηγορούντων	ἀκούσεται, οὓς ὑπὲρ τοῦ συμφέροντος
[10]	τὰ Φιλίππου μὴ σὺν εὖ	πεπονθότων	τῶν πολλῶν Ὀλυνθίων τῷ Ποτείδαιαν
[10]	λαβεῖν, παρὰ τῶν ὑπὲρ ὑμῶν	εἰρηκότων	λήψεσθαι. ~αἱ μὲν ἐλπίδες αἱ
[10]	πλείω περὶ αὐτῶν λέγειν. τοιγάρτοι	διεστηκότων	εἰς δύο ταῦτα τῶν ἐν
[10]	πρὸς αὑτὰς διεφέροντο, Λακεδαιμονίων μὲν	ἠτυχηκότων,	Θηβαίων δ´ ἀσχόλων διὰ τὸν
[10]	ἴσασιν οἱ Ἕλληνες ἐκ τῶν	μεγίστων	κινδύνων σεσωσμένοι. ἀλλὰ γὰρ οὐκ
[10]	τίς ὡς ἀληθῶς ὑπὲρ τῶν	βελτίστων)	ἀλλ´ ἵν´ αἰτιασάμενοι τούτους καὶ
[10]	καὶ πολεμοῦσι Φίλιππον. ἔπειθ´ ὁ	πράττων	καὶ συνειδὼς ἅπανθ´ ἃ Φίλιππος
[10]	οὐ μόνον οὐδὲν φροντίζει περὶ	αὐτῶν,	ἀλλ´ οὐδὲ μέμνηται. Ἡ μὲν
[10]	ἀναγκαῖα τῇ πόλει, πειράσομαι περὶ	αὐτῶν	εἰπεῖν ἃ νομίζω συμφέρειν. Οὐκ
[10]	ὑμῖν, κἂν ἀφῃρημένοι τὰ ὑμέτερ´	αὐτῶν	ἦτε. οὐκ ἦν ἀσφαλὲς λέγειν
[10]	οὐδὲν γὰρ δεῖ πλείω περὶ	αὐτῶν	λέγειν. τοιγάρτοι διεστηκότων εἰς δύο
[10]	λαμβάνειν ἔχειν τὸν δώσονθ´ ὑπὲρ	αὑτῶν,	δευτέρῳ δὲ καὶ οὐδὲν ἐλάττονι
[10]	περί θ´ ὑμῶν καὶ περὶ	αὑτῶν	ἐνίους τῶν λεγόντων ὁρῶ βουλευομένους·
[10]	εἰς μὲν τὸν βίον τὰ	ἑαυτῶν	ἀσφαλῶς ἔχειν νομίζοντας καὶ ὑπὲρ
[10]	προῆσθε, οὐκ ἐπ´ αὐτοὺς ὑμᾶς	τελευτῶν	ἐκεῖνος ἥξει, αἰσχρὸν μὲν νὴ
[10]	ἡνίκ´ ἀκούετε. τοιγαροῦν ἐκ τῶν	τοιούτων	ἐθῶν μόνοι τῶν πάντων ἀνθρώπων
[10]	ἀλλ´ εἰ καὶ μηδὲν ἦν	τούτων,	ἄλλοθεν σκοπεῖν ὅπως μηδενὸς ὄντες
[10]	τί δήποτε σαυτῷ μὲν ὑπὲρ	τούτων	ἅπαντα ποιητέον εἶναι νομίζεις καὶ
[10]	ἐκεῖνον ἤδη πορεύσεται. ὑπὲρ δὴ	τούτων	ἁπάντων οἶμαι δεῖν ὑμᾶς πρεσβείαν
[10]	παρρησίας εἰπεῖν, τὰ παρ´ οὐδέσι	τούτων	ἀρχεῖα καὶ βουλευτήρι´ ἐρημότερ´ ἄν
[10]	λήψεσθαι. ~αἱ μὲν ἐλπίδες αἱ	τούτων	αὗται καὶ τὸ κατασκεύασμα τὸ
[10]	ταῦτα, ἀλλὰ κἀκεῖν´ ὑπὲρ τοῦ	τούτων	γίγνεσθαι κύριος καὶ τἄλλα πάντα
[10]	δ´ ὑπὲρ ὧν δεῖ παρὰ	τούτων	δίκην λαβεῖν, παρὰ τῶν ὑπὲρ
[10]	καὶ πόλεις καταλαμβάνοντα οὐδεὶς πώποτε	τούτων	εἶπεν ὡς ἀδικεῖ καὶ πόλεμον
[10]	ἄν τις καὶ πανήγυριν ἐκ	τούτων	ἢ φαύλως ἢ καλῶς παρεσκευάσθαι
[10]	τὸ κρίνειν τράπησθε, αὐτοὶ μὲν	τούτων	κατηγοροῦντες ἀμφότερ´ ἕξειν, καὶ παρ´
[10]	μὲν τῶν χρημάτων λόγον παρὰ	τούτων	λαμβάνειν, τὸν δὲ τῶν ἔργων
[10]	ὑπὲρ Φιλίππου. καὶ γάρ τοι	τούτων	μὲν ἐκ πτωχῶν ἔνιοι ταχὺ
[10]	ἃ νῦν φασιν αὐτὸν ἔχειν;	τούτων	μὲν ἐπιθυμεῖν καὶ ὑπὲρ τοῦ
[10]	πολιτεύονται· πῶς γάρ ἐστιν ἴσον	τούτων	μέν τινας ἐκ τοῦ δεσμωτηρίου
[10]	ἀσφαλῶς ἔχειν νομίζοντας καὶ ὑπὲρ	τούτων	μὴ δεδοικότας, εἰς δὲ τοὺς
[10]	ἔστ´ ἄποροι. ἐκ δὲ τοῦ	τούτων	ὀλιγώρως ὑμᾶς ἔχειν καὶ ἐᾶν
[10]	οὐδὲν ἐφροντίσατ´ οὐδ´ ἐπεστράφητ´ οὐδὲν	τούτων,	οὐδ´ ἐνεδείξασθε τοῦθ´ ὅτι οὐκ
[10]	οὐδεὶς ἡμῖν διαλέγεται. αἴτιον δὲ	τούτων	οὐχ ἕν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
[10]	ἀσφάλειαν ἔχειν ᾤεσθε. ἐκ δὲ	τούτων	παρελθὼν ἐπὶ τὴν τάξιν ἐφ´
[10]	χαλεποῦ· ὥστε καρπωσάμενοί τιν´ ἕκαστοι	τούτων	πλεονεξίαν, οἱ μὲν ἤδη πεπόνθασιν
[10]	ἐχθροῖς ἐγχειριῶν. ἢ οὖν παυστέον	τούτων	τῶν ἐθῶν, ἢ μηδέν´ ἄλλον
[10]	οὕτω διαβεβλήμεθα καὶ καταπεφρονήμεθ´ ἐκ	τούτων	ὥστε τῶν ἐν αὐτῷ τῷ
[10]	τοιαῦτ´ ἀγνοεῖ) τὸν μὲν τῶν	ἰδιωτῶν	βίον ἀσφαλῆ καὶ ἀπράγμονα καὶ
[10]	πολεμεῖν, ὥσπερ οὐδ´ Ὠρείταις, τῶν	στρατιωτῶν	ὄντων ἐν τῇ χώρᾳ, οὐδὲ
[10]	μισθαρνεῖν, ἂν δ´ ἀπὸ τῶν	πρώτων	θορύβων αἰτιασάμενοί τινας πρὸς τὸ
[10]	εἰκότως· οὔτε γὰρ φιλῶν οὔτε	πιστεύων	οὔτε φοβούμενος οὐδεὶς ἡμῖν διαλέγεται.
[10]	ἔχει, δοκιμάζειν δεῖ, ἀλλ´ εἰ	συμμάχων	εὐνοίᾳ πιστεύει, εἰ τοῖς ὅπλοις
[10]	καὶ ταπεινότητι καθεστάναι; Πολλὰ τοίνυν	ἔχων	ἔτι καὶ περὶ πολλῶν εἰπεῖν
[10]	τῇ χώρᾳ τὸ στράτευμα παρῆν	ἔχων.	ἢ καὶ τότε τοὺς ἀμύνεσθαι
[10]	γάρ τοι τούτων μὲν ἐκ	πτωχῶν	ἔνιοι ταχὺ πλούσιοι γίγνονται, καὶ