| Paragraphes |
|---|
| [4] |
ἐλευθέρους
ἢ
δούλους
εἶναι·
καὶ
|
γὰρ |
ἀήθεις
τοῦ
κατακούειν
τινός
εἰσι, |
| [4] |
παρ'
ὑμῖν
ἐκεῖνον.
Ἐὰν
μὲν
|
γὰρ |
ἀντέχῃ
τὰ
τῶν
Ὀλυνθίων,
ὑμεῖς |
| [4] |
εἶτα
τὰ
τῶν
Θετταλῶν.
(Ταῦτα
|
γὰρ |
ἄπιστα
μὲν
ἦν
δήπου
φύσει |
| [4] |
πραγμάτων,
καὶ
βέλτιστον
ὑμῖν·
τὸ
|
γὰρ |
εἶναι
πάντων
ἐκεῖνον
ἕν'
ὄντα |
| [4] |
πρὸς
Ὀλυνθίους,
ἐναντίως
ἔχει.
(Δῆλον
|
γάρ |
ἐστι
τοῖς
Ὀλυνθίοις
ὅτι
νῦν |
| [4] |
Δί'
οὐδὲν
ἄπιστον
ἴσως·
τὸ
|
γὰρ |
εὖ
πράττειν
παρὰ
τὴν
ἀξίαν |
| [4] |
Δί'
οὐκ
ἔγωγε.
~(Ἐγὼ
μὲν
|
γὰρ |
ἡγοῦμαι
στρατιώτας
δεῖν
κατασκευασθῆναι
(καὶ |
| [4] |
ἔτι
δώσοιεν
αὐτῷ
καρποῦσθαι·
τὰ
|
γὰρ |
κοινὰ
τὰ
Θετταλῶν
ἀπὸ
τούτων |
| [4] |
ἐξιόντας
καὶ
μηδὲν
ἐλλείποντας.
Οὐδὲ
|
γὰρ |
λόγος
οὐδὲ
σκῆψις
ἔθ'
ὑμῖν |
| [4] |
ἀκούειν
τῶν
βουλομένων
συμβουλεύειν·
οὐ
|
γὰρ |
μόνον
εἴ
τι
χρήσιμον
ἐσκεμμένος |
| [4] |
δέοντα
ποιεῖν
ἐθέλειν
ὑπολείπεται.
(Νυνὶ
|
γάρ, |
ὃ
πάντες
ἐθρύλουν
τέως,
Ὀλυνθίους |
| [4] |
ἤδη
πολλάκις
πρότερον
πεπόνθατε.
Εἰ
|
γάρ, |
ὅθ'
ἥκομεν
Εὐβοεῦσιν
βεβοηθηκότες
καὶ |
| [4] |
τῶν
χρημάτων
κτήσεως·
ἂν
μὲν
|
γάρ, |
ὅσ'
ἄν
τις
λάβῃ,
καὶ |
| [4] |
καὶ
ἔστι
νῦν
τούτῳ.
Καὶ
|
γὰρ |
Παγασὰς
ἀπαιτεῖν
αὐτόν
εἰσιν
ἐψηφισμένοι, |
| [4] |
αὐτοῖς
χάριν,
εἰκότως·
τὸ
μὲν
|
γὰρ |
πόλλ'
ἀπολωλεκέναι
κατὰ
τὸν
πόλεμον |
| [4] |
τῶν
θεῶν
χρηστὸν
μνημονεύουσι·
πρὸς
|
γὰρ |
τὸ
τελευταῖον
ἐκβὰν
ἕκαστον
τῶν |
| [4] |
οὐδὲ
λόγου
προσδεῖν
ἡγοῦμαι.
Εἰ
|
γὰρ |
ὑμᾶς
δεήσειεν
αὐτοὺς
τριάκονθ'
ἡμέρας |
| [4] |
ἡμῖν
ἡ
στρατεία
γένηται.
Εἴτε
|
γὰρ |
ὑμῶν
τὴν
ἐκείνου
κακῶς
ποιούντων, |
| [4] |
ὑμῖν
μάλιστα
συμφέροι.
Εἰ
μὲν
|
γὰρ |
ὑφ'
ὑμῶν
πεισθέντες
ἀνείλοντο
τὸν |
| [4] |
καθέστηκε
νυνὶ
τὰ
Φιλίππου.
Οὔτε
|
γάρ, |
ὡς
δοκεῖ
καὶ
φήσειέ
τις |
| [4] |
ἀντίρροπον,
ἂν
βουλώμεθα
χρῆσθαι,
τῆς
|
παρ' |
ἐκείνων
εὐνοίας
εὐεργέτημ'
ἂν
ἔγωγε |
| [4] |
ὑμᾶς
ἐκεῖ
χρὴ
πολεμεῖν
ἢ
|
παρ' |
ὑμῖν
ἐκεῖνον.
Ἐὰν
μὲν
γὰρ |
| [4] |
τῶν
θεῶν
ἡμῖν
ὑπηργμένων
καταστάς,
|
καίπερ |
οὐκ
ἐχόντων
ὡς
δεῖ
πολλῶν, |
| [4] |
παροξυνθῆναι
καὶ
τῷ
πολέμῳ
προσέχειν
|
εἴπερ |
ποτὲ
καὶ
νῦν,
χρήματ'
εἰσφέροντας |
| [4] |
ὑμῖν
ἐκείνων
αὐτοῖς
ἀντιληπτέον
ἐστίν,
|
εἴπερ |
ὑπὲρ
σωτηρίας
αὐτῶν
φροντίζετε·
ἡμεῖς |
| [4] |
ἡμεῖς
ὑπὲρ
ἡμῶν
αὐτῶν
προθυμίαν
|
ἥνπερ |
ὑπὲρ
τῆς
Εὐβοέων
σωτηρίας,
εἴχετ' |
| [4] |
καιρὸν
ἀφεῖναι,
οὐδὲ
παθεῖν
ταὐτὸν
|
ὅπερ |
ἤδη
πολλάκις
πρότερον
πεπόνθατε.
Εἰ |
| [4] |
θείην.
(Ἀλλ'
οἶμαι,
παρόμοιόν
ἐστιν
|
ὅπερ |
καὶ
περὶ
τῆς
τῶν
χρημάτων |
| [4] |
βοηθήσετε
(καὶ
μὴ
πάθητε
ταὐτὸν
|
ὅπερ |
καὶ
πρότερον)
πρεσβείαν
δὲ
πέμπειν, |
| [4] |
κακῶς
φρονεῖν
τοῖς
ἀνοήτοις
γίγνεται·
|
διόπερ |
πολλάκις
δοκεῖ
τὸ
φυλάξαι
τἀγαθὰ |
| [4] |
ἀεὶ
πᾶσιν
ἀνθρώποις,
κομιδῇ
δ'
|
ὥσπερ |
ἦν,
καὶ
ἔστι
νῦν
τούτῳ. |
| [4] |
Ἀθηναῖοι,
μὴ
τὸν
αὐτὸν
τρόπον
|
ὥσπερ |
οἱ
δανειζόμενοι
ῥᾳδίως
ἐπὶ
τοῖς |
| [4] |
πόλιν,
τὴν
αὐτὴν
παρειχόμεθ'
ἡμεῖς
|
ὑπὲρ |
ἡμῶν
αὐτῶν
προθυμίαν
ἥνπερ
ὑπὲρ |
| [4] |
νῦν
οὐ
περὶ
δόξης
οὐδ'
|
ὑπὲρ |
μέρους
χώρας
πολεμοῦσιν,
ἀλλ'
ἀναστάσεως |
| [4] |
ἐκείνων
αὐτοῖς
ἀντιληπτέον
ἐστίν,
εἴπερ
|
ὑπὲρ |
σωτηρίας
αὐτῶν
φροντίζετε·
ἡμεῖς
δ' |
| [4] |
ὑπὲρ
ἡμῶν
αὐτῶν
προθυμίαν
ἥνπερ
|
ὑπὲρ |
τῆς
Εὐβοέων
σωτηρίας,
εἴχετ'
ἂν |
| [4] |
καὶ
παντὸς
εἶναι,
τὸ
δ'
|
ὑπὲρ |
τῶν
παρόντων
ὅ
τι
δεῖ |
| [4] |
πόλεμον,
τοὺς
μὲν
εὐπόρους,
ἵν'
|
ὑπὲρ |
τῶν
πολλῶν
ὧν
καλῶς
ποιοῦντες |
| [4] |
βεβαίαν
εἰκὸς
τὴν
ἔχθραν
αὐτοὺς
|
ὑπὲρ |
ὧν
φοβοῦνται
καὶ
πεπόνθασιν
ἔχειν. |
| [4] |
ὅτι
νῦν
αἵρεσίς
ἐστιν
ὑμῖν
|
πότερ' |
ὑμᾶς
ἐκεῖ
χρὴ
πολεμεῖν
ἢ |
| [4] |
πολλῶν
ὧν
καλῶς
ποιοῦντες
ἔχουσι
|
μίκρ' |
ἀναλίσκοντες
τὰ
λοιπὰ
καρπῶνται
ἀδεῶς, |
| [4] |
μὴν
ἡλίκα
γ'
ἐστὶν
τὰ
|
διάφορ' |
ἐνθάδ'
ἢ
ἐκεῖ
πολεμεῖν,
οὐδὲ |
| [4] |
ὅστις
ἀγνοεῖ
τὸν
ἐκεῖθεν
πόλεμον
|
δεῦρ' |
ἥξοντα,
ἂν
ἀμελήσωμεν;
Ἀλλὰ
μήν, |
