Paragraphes |
[4] |
μὲν
γάρ,
ὅσ'
ἄν
τις
|
λάβῃ, |
καὶ
σῴσῃ,
μεγάλην
ἔχει
τῇ |
[4] |
καρπούμενοι·
ἂν
δ'
ἐκεῖνα
Φίλιππος
|
λάβῃ, |
τίς
αὐτὸν
κωλύσει
δεῦρο
βαδίζειν; |
[4] |
ἄλλους
ἅπαντας,
λογιζομένους,
εἰ
Φίλιππος
|
λάβοι |
καθ'
ἡμῶν
τοιοῦτον
καιρὸν
καὶ |
[4] |
ἥκει
τις,
τοῦτ'
ἂν
ἀκούσαντες
|
λάβοιτε, |
ἀλλὰ
καὶ
τῆς
ὑμετέρας
τύχης |
[4] |
ἀρχὰς
Φίλιππος;
Τὸ
πρῶτον
Ἀμφίπολιν
|
λαβών, |
μετὰ
ταῦτα
Πύδναν,
πάλιν
Ποτείδαιαν, |
[4] |
τὴν
χάριν,
ἂν
δ'
ἀναλώσας
|
λάθῃ, |
συνανήλωσε
καὶ
τὸ
μεμνῆσθαι
(τὴν |
[4] |
τούτων
δέοι
διοικεῖν,
οὐ
Φίλιππον
|
λαμβάνειν. |
Εἰ
δὲ
τούτων
ἀποστερήσεται
τῶν |
[4] |
δ'
οὕτω
πως
ἄνευ
πραγμάτων
|
λαμβάνειν |
εἰς
τὰς
ἑορτάς.
Ἔστι
δὴ |
[4] |
εἶναι
τὴν
αὐτὴν
τοῦ
τε
|
λαμβάνειν |
καὶ
τοῦ
ποιεῖν
τὰ
δέοντα, |
[4] |
χρωμένους
τῶν
ἐκ
τῆς
χώρας
|
λαμβάνειν, |
μηδενὸς
ὄντος
ἐν
αὐτῇ
πολεμίου |
[4] |
δ'
ὑμεῖς
οὕτως
ὡς
βούλεσθε
|
λαμβάνετε. |
Εἰ
μὲν
οὖν
ταῦτα
τοῖς |
[4] |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
μηδὲ
τοῦθ'
ὑμᾶς
|
λανθανέτω, |
ὅτι
νῦν
αἵρεσίς
ἐστιν
ὑμῖν |
[4] |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
μόνον
οὐχὶ
|
λέγει |
φωνὴν
ἀφιεὶς
ὅτι
τῶν
πραγμάτων |
[4] |
οὖν,
ἄν
τις
εἴποι,
ταῦτα
|
λέγεις |
ἡμῖν
νῦν;
Ἵνα
γνῶτ'
ὦ |
[4] |
οἰκείας
ἀκεραίου
γένωνται,
τοὺς
δὲ
|
λέγοντας, |
ἵν'
αἱ
τῶν
πεπολιτευμένων
αὐτοῖς |
[4] |
οὐδὲν
ἔστι
γενέσθαι
τῶν
δεόντων.
|
Λέγουσι |
δὲ
καὶ
ἄλλους
τινὰς
ἄλλοι |
[4] |
μηδενὸς
ὄντος
ἐν
αὐτῇ
πολεμίου
|
λέγω, |
πλείον'
ἂν
οἶμαι
ζημιωθῆναι
τοὺς |
[4] |
τἄλλα,
ἵνα
μὴ
καθ'
ἕκαστα
|
λέγων |
διατρίβω,
πολιορκούμεν'
ἀπηγγέλλετο,
εἰ
τότε |
[4] |
κωλύσει
δεῦρο
βαδίζειν;
Θηβαῖοι;
(Μὴ
|
λίαν |
πικρὸν
εἰπεῖν
ᾖ
καὶ
συνεισβαλοῦσιν |
[4] |
ἔγωγέ
τινων,
ὡς
οὐδὲ
τοὺς
|
λιμένας |
καὶ
τὰς
ἀγορὰς
ἔτι
δώσοιεν |
[4] |
ἔσται
βαδίζειν
ὅποι
βούλεται.
Ἆρα
|
λογίζεταί |
τις
ὑμῶν,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι, |
[4] |
καὶ
παροξύνοντας
τοὺς
ἄλλους
ἅπαντας,
|
λογιζομένους, |
εἰ
Φίλιππος
λάβοι
καθ'
ἡμῶν |
[4] |
πραγμάτων.
(Ἄξιον
δ'
ἐνθυμηθῆναι
καὶ
|
λογίσασθαι |
τὰ
πράγματ'
ἐν
ᾧ
καθέστηκε |
[4] |
ἄν,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
δίκαιος
|
λογιστὴς |
τῶν
παρὰ
τῶν
θεῶν
ἡμῖν |
[4] |
καὶ
μηδὲν
ἐλλείποντας.
Οὐδὲ
γὰρ
|
λόγος |
οὐδὲ
σκῆψις
ἔθ'
ὑμῖν
τοῦ |
[4] |
ἐνθάδ'
ἢ
ἐκεῖ
πολεμεῖν,
οὐδὲ
|
λόγου |
προσδεῖν
ἡγοῦμαι.
Εἰ
γὰρ
ὑμᾶς |
[4] |
ποιοῦντες
ἔχουσι
μίκρ'
ἀναλίσκοντες
τὰ
|
λοιπὰ |
καρπῶνται
ἀδεῶς,
τοὺς
δ'
ἐν |
[4] |
εἰς
τὰς
ἑορτάς.
Ἔστι
δὴ
|
λοιπόν, |
οἶμαι,
πάντας
εἰσφέρειν,
ἂν
πολλῶν |
[4] |
Διὸ
καὶ
σφόδρα
δεῖ
τῶν
|
λοιπῶν |
ὑμᾶς,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
φροντίσαι, |