Paragraphes
[4]	Μεθώνη, Παγασαί, τἄλλα, ἵνα μὴ	καθ'	ἕκαστα λέγων διατρίβω, πολιορκούμεν' ἀπηγγέλλετο,
[4]	ἀμφότερα, καὶ τὸ προΐ εσθαι	καθ'	ἕκαστον ἀεί τι τῶν πραγμάτων
[4]	ἅπαντας, λογιζομένους, εἰ Φίλιππος λάβοι	καθ'	ἡμῶν τοιοῦτον καιρὸν καὶ πόλεμος
[4]	λογίσασθαι τὰ πράγματ' ἐν ᾧ	καθέστηκε	νυνὶ τὰ Φιλίππου. Οὔτε γάρ,
[4]	ἄπιστα μὲν ἦν δήπου φύσει	καὶ	ἀεὶ πᾶσιν ἀνθρώποις, κομιδῇ δ'
[4]	Ἵνα γνῶτ' ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,	καὶ	αἴσθησθ' ἀμφότερα, καὶ τὸ προΐ
[4]	γενέσθαι τῶν δεόντων. Λέγουσι δὲ	καὶ	ἄλλους τινὰς ἄλλοι πόρους, ὧν
[4]	κύριον καὶ ῥητῶν καὶ ἀπορρήτων	καὶ	ἅμα στρατηγὸν καὶ δεσπότην καὶ
[4]	μέρους χώρας πολεμοῦσιν, ἀλλ' ἀναστάσεως	καὶ	ἀνδραποδισμοῦ τῆς πατρίδος, καὶ ἴσασιν
[4]	ὀλίγων, ὀλίγα. Δεῖ δὲ χρημάτων,	καὶ	ἄνευ τούτων οὐδὲν ἔστι γενέσθαι
[4]	ἀήθεις τοῦ κατακούειν τινός εἰσι,	καὶ	ἅνθρωπος ὑβριστής, ὥς φασιν. Καὶ
[4]	(ἂν) ἐπὶ πολλῷ φανῶμεν ἐρρᾳθυμηκότες,	καὶ	ἅπαντα πρὸς ἡδονὴν ζητοῦντες πολλὰ
[4]	γε Παίονα καὶ τὸν Ἰλλυριὸν	καὶ	ἁπλῶς τούτους ἅπαντας ἡγεῖσθαι χρὴ
[4]	ἕν' ὄντα κύριον καὶ ῥητῶν	καὶ	ἀπορρήτων καὶ ἅμα στρατηγὸν καὶ
[4]	ταῦτα δεῖ συνιδόντας ἅπαντας βοηθεῖν	καὶ	ἀπωθεῖν ἐκεῖσε τὸν πόλεμον, τοὺς
[4]	καὶ νῦν, χρήματ' εἰσφέροντας προθύμως	καὶ	αὐτοὺς ἐξιόντας καὶ μηδὲν ἐλλείποντας.
[4]	δυσμαχώτατόν ἐστι τῶν Φιλίππου πραγμάτων,	καὶ	βέλτιστον ὑμῖν· τὸ γὰρ εἶναι
[4]	καὶ ἐλευθέρους ἢ δούλους εἶναι·	καὶ	γὰρ ἀήθεις τοῦ κατακούειν τινός
[4]	ἦν, καὶ ἔστι νῦν τούτῳ.	Καὶ	γὰρ Παγασὰς ἀπαιτεῖν αὐτόν εἰσιν
[4]	τοῦτο δέος, μὴ πανοῦργος ὢν	καὶ	δεινὸς ἅνθρωπος πράγμασι χρῆσθαι, τὰ
[4]	καὶ ἀπορρήτων καὶ ἅμα στρατηγὸν	καὶ	δεσπότην καὶ ταμίαν, καὶ πανταχοῦ
[4]	τῶν πολιορκουμένων. Δεῖ δὴ πολλὴν	καὶ	διχῇ τὴν βοήθειαν εἶναι. (Καὶ
[4]	ζημιώσεσθαι; Καὶ πρόσεσθ' ἡ ὕβρις	καὶ	ἔθ' ἡ τῶν πραγμάτων αἰσχύνη,
[4]	ἡγεῖσθαι χρὴ αὐτονόμους ἥδιον ἂν	καὶ	ἐλευθέρους ἢ δούλους εἶναι· καὶ
[4]	ἐστιν ἐλάττων τῶν προτέρων ἐκείνων.	~Καὶ	ἔμοιγε δοκεῖ τις ἄν, ὦ
[4]	ἀνθρώποις, κομιδῇ δ' ὥσπερ ἦν,	καὶ	ἔστι νῦν τούτῳ. Καὶ γὰρ
[4]	ἕλεσθ' ὅστις ὑμῖν συμφέρειν δοκεῖ·	καὶ	ἕως ἐστὶ καιρός, ἀντιλάβεσθε τῶν
[4]	καὶ τῶν ἀρχαίων ἀπέστησαν, οὕτω	καὶ	ἡμεῖς (ἂν) ἐπὶ πολλῷ φανῶμεν
[4]	τις ὑμῶν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,	καὶ	θεωρεῖ τὸν τρόπον δι' ὃν
[4]	ἀναστάσεως καὶ ἀνδραποδισμοῦ τῆς πατρίδος,	καὶ	ἴσασιν ἅ τ' Ἀμφιπολιτῶν ἐποίησε
[4]	τὸ τὰ τοῦ πολέμου ταχὺ	καὶ	κατὰ καιρὸν πράττεσθαι πολλῷ προέχει,
[4]	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, Φίλιππον ἡμεῖς	καὶ	κατεστήσαμεν τηλικοῦτον ἡλίκος οὐδείς πω
[4]	ὕστερον εἰς ἀνάγκην ἔλθωμεν ποιεῖν,	καὶ	κινδυνεύσωμεν περὶ τῶν ἐν αὐτῇ
[4]	τῶν πραγμάτων. (Ἄξιον δ' ἐνθυμηθῆναι	καὶ	λογίσασθαι τὰ πράγματ' ἐν ᾧ
[4]	καὶ ἅνθρωπος ὑβριστής, ὥς φασιν.	Καὶ	μὰ Δί' οὐδὲν ἄπιστον ἴσως·
[4]	Παγασὰς ἀπαιτεῖν αὐτόν εἰσιν ἐψηφισμένοι,	καὶ	Μαγνησίαν κεκωλύκασι τειχίζειν. Ἤκουον δ'
[4]	ἀνείλοντο τὸν πόλεμον, σφαλεροὶ σύμμαχοι	καὶ	μέχρι του ταῦτ' ἂν ἐγνωκότες
[4]	τὴν ταχίστην ὅπως ἐνθένδε βοηθήσετε	(καὶ	μὴ πάθητε ταὐτὸν ὅπερ καὶ
[4]	εἰσφέροντας προθύμως καὶ αὐτοὺς ἐξιόντας	καὶ	μηδὲν ἐλλείποντας. Οὐδὲ γὰρ λόγος
[4]	κατασκευασθῆναι (καὶ ταῦτ' εἶναι στρατιωτικὰ)	καὶ	μίαν σύνταξιν εἶναι τὴν αὐτὴν
[4]	τῷ πολέμῳ προσέχειν εἴπερ ποτὲ	καὶ	νῦν, χρήματ' εἰσφέροντας προθύμως καὶ
[4]	πόλιν καὶ Πυδναίων τοὺς ὑποδεξαμένους·	καὶ	ὅλως ἄπιστον, οἶμαι, ταῖς πολιτείαις
[4]	Παίονας αὐτοῦ καὶ πρὸς Ἀρύββαν	καὶ	ὅποι τις ἂν εἴποι παραλείπω
[4]	τριάκονθ' ἡμέρας μόνας ἔξω γενέσθαι,	καὶ	ὅσ' ἀνάγκη στρατοπέδῳ χρωμένους τῶν
[4]	ἐπεχείρησεν. Τὰς δ' ἐπ' Ἰλλυριοὺς	καὶ	Παίονας αὐτοῦ καὶ πρὸς Ἀρύββαν
[4]	ταῦτ' ἂν ἦτ' ἀπηλλαγμένοι πραγμάτων.	(Καὶ	πάλιν ἡνίκα Πύδνα, Ποτείδαια, Μεθώνη,
[4]	στρατηγὸν καὶ δεσπότην καὶ ταμίαν,	καὶ	πανταχοῦ αὐτὸν παρεῖναι τῷ στρατεύματι,
[4]	ἴσως φήσαι τις ἂν ῥᾴδιον	καὶ	παντὸς εἶναι, τὸ δ' ὑπὲρ
[4]	σωτηρίας, εἴχετ' ἂν Ἀμφίπολιν τότε	καὶ	πάντων τῶν μετὰ ταῦτ' ἂν
[4]	τὸ βῆμα, κελεύοντες ἡμᾶς πλεῖν	καὶ	παραλαμβάνειν τὴν πόλιν, τὴν αὐτὴν
[4]	ψηφίσασθαι μὲν ἤδη τὴν βοήθειαν,	καὶ	παρασκευάσασθαι τὴν ταχίστην ὅπως ἐνθένδε
[4]	τὴν ἀπουσίαν τὴν ἡμετέραν, τρέψηται	καὶ	παρασπάσηταί τι τῶν ὅλων πραγμάτων.
[4]	δὲ πέμπειν, ἥτις ταῦτ' ἐρεῖ	καὶ	παρέσται τοῖς πράγμασιν· (ὡς ἔστι
[4]	γάρ, ὅθ' ἥκομεν Εὐβοεῦσιν βεβοηθηκότες	καὶ	παρῆσαν Ἀμφιπολιτῶν Ἱέραξ καὶ Στρατοκλῆς
[4]	πάντ' ἐνθυμουμένους φημὶ δεῖν ἐθελῆσαι	καὶ	παροξυνθῆναι καὶ τῷ πολέμῳ προσέχειν
[4]	ἃ δεῖ καὶ στρατευομένους αὐτοὺς	καὶ	παροξύνοντας τοὺς ἄλλους ἅπαντας, λογιζομένους,
[4]	ἔχθραν αὐτοὺς ὑπὲρ ὧν φοβοῦνται	καὶ	πεπόνθασιν ἔχειν. (Οὐ δεῖ δὴ
[4]	καὶ διχῇ τὴν βοήθειαν εἶναι.	(Καὶ	περὶ μὲν τῆς βοηθείας ταῦτα
[4]	(Ἀλλ' οἶμαι, παρόμοιόν ἐστιν ὅπερ	καὶ	περὶ τῆς τῶν χρημάτων κτήσεως·
[4]	καὶ τὸ μεμνῆσθαι (τὴν χάριν)	Καὶ	περὶ τῶν πραγμάτων οὕτως οἱ
[4]	λάβοι καθ' ἡμῶν τοιοῦτον καιρὸν	καὶ	πόλεμος γένοιτο πρὸς τῇ χώρᾳ,
[4]	αὐτὸν ταράττει παρὰ γνώμην γεγονὸς	καὶ	πολλὴν ἀθυμίαν αὐτῷ παρέχει, εἶτα
[4]	ὡς προσῆκεν ἐβοηθήσαμεν αὐτοί, ῥᾴονι	καὶ	πολὺ ταπεινοτέρῳ νῦν ἂν ἐχρώμεθα
[4]	νομίσαντας ἑτοίμως συνάρασθαι τὰ πράγματα,	καὶ	πρεσβευομένους ἐφ' ἃ δεῖ καὶ
[4]	ἐπ' Ἰλλυριοὺς καὶ Παίονας αὐτοῦ	καὶ	πρὸς Ἀρύββαν καὶ ὅποι τις
[4]	ὁρῶν ἔχοντα τὰ οἴκοι, προσκαθεδεῖται	καὶ	προσεδρεύσει τοῖς πράγμασι, περιέσται τῷ
[4]	ἥξει, πόσα χρὴ νομίσαι ζημιώσεσθαι;	Καὶ	πρόσεσθ' ἡ ὕβρις καὶ ἔθ'
[4]	(καὶ μὴ πάθητε ταὐτὸν ὅπερ	καὶ	πρότερον) πρεσβείαν δὲ πέμπειν, ἥτις
[4]	τοὺς παραδόντας αὐτῷ τὴν πόλιν	καὶ	Πυδναίων τοὺς ὑποδεξαμένους· καὶ ὅλως
[4]	πάντων ἐκεῖνον ἕν' ὄντα κύριον	καὶ	ῥητῶν καὶ ἀπορρήτων καὶ ἅμα
[4]	καὶ πρεσβευομένους ἐφ' ἃ δεῖ	καὶ	στρατευομένους αὐτοὺς καὶ παροξύνοντας τοὺς
[4]	χώραν κακῶς ποιεῖν καὶ τριήρεσι	καὶ	στρατιώταις ἑτέροις· (εἰ δὲ θατέρου
[4]	βεβοηθηκότες καὶ παρῆσαν Ἀμφιπολιτῶν Ἱέραξ	καὶ	Στρατοκλῆς ἐπὶ τουτὶ τὸ βῆμα,
[4]	καὶ τὴν φιλοπραγμοσύνην ᾗ χρῆται	καὶ	συζῇ Φίλιππος, ὑφ' ἧς οὐκ
[4]	(Μὴ λίαν πικρὸν εἰπεῖν ᾖ	καὶ	συνεισβαλοῦσιν ἑτοίμως. Ἀλλὰ Φωκεῖς; Οἱ
[4]	τῶν πρὶν ὑπαρξάντων κρίνεται. Διὸ	καὶ	σφόδρα δεῖ τῶν λοιπῶν ὑμᾶς,
[4]	γάρ, ὅσ' ἄν τις λάβῃ,	καὶ	σῴσῃ, μεγάλην ἔχει τῇ τύχῃ
[4]	ἐγνωκότας ὑμᾶς, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,	καὶ	τἄλλ' ἃ προσήκει πάντ' ἐνθυμουμένους
[4]	καὶ ἅμα στρατηγὸν καὶ δεσπότην	καὶ	ταμίαν, καὶ πανταχοῦ αὐτὸν παρεῖναι
[4]	τινων, ὡς οὐδὲ τοὺς λιμένας	καὶ	τὰς ἀγορὰς ἔτι δώσοιεν αὐτῷ
[4]	ἐκπολεμῶσαι δεῖν Φιλίππῳ, γέγονεν αὐτόματον,	καὶ	ταῦθ' ὡς ἂν ὑμῖν μάλιστα
[4]	γὰρ ἡγοῦμαι στρατιώτας δεῖν κατασκευασθῆναι	(καὶ	ταῦτ' εἶναι στρατιωτικὰ) καὶ μίαν
[4]	φαίνοιτο) τὰ δ' ἡμᾶς διαβάλλων	καὶ	τὴν ἀπουσίαν τὴν ἡμετέραν, τρέψηται
[4]	τῶν Ὀλυνθίων, ὑμεῖς ἐκεῖ πολεμήσετε	καὶ	τὴν ἐκείνου κακῶς ποιήσετε, τὴν
[4]	ἐκείνου κακῶς ποιήσετε, τὴν ὑπάρχουσαν	καὶ	τὴν οἰκείαν ταύτην ἀδεῶς καρπούμενοι·
[4]	τι τῶν πραγμάτων ὡς ἀλυσιτελές,	καὶ	τὴν φιλοπραγμοσύνην ᾗ χρῆται καὶ
[4]	τοῦτ' ἂν ἀκούσαντες λάβοιτε, ἀλλὰ	καὶ	τῆς ὑμετέρας τύχης ὑπολαμβάνω πολλὰ
[4]	ἂν δ' ἀναλώσας λάθῃ, συνανήλωσε	καὶ	τὸ μεμνῆσθαι (τὴν χάριν) Καὶ
[4]	ἄνδρες Ἀθηναῖοι, καὶ αἴσθησθ' ἀμφότερα,	καὶ	τὸ προΐ εσθαι καθ' ἕκαστον
[4]	(Ἀλλὰ μὴν τόν γε Παίονα	καὶ	τὸν Ἰλλυριὸν καὶ ἁπλῶς τούτους
[4]	τὴν αὐτὴν τοῦ τε λαμβάνειν	καὶ	τοῦ ποιεῖν τὰ δέοντα, ὑμεῖς
[4]	τὰς πόλεις τοῖς Ὀλυνθίοις σῴζειν	καὶ	τοὺς τοῦτο ποιήσοντας στρατιώτας ἐκπέμπειν,
[4]	δὲ προησόμεθ' ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,	καὶ	τούτους τοὺς ἀνθρώπους, εἶτ' Ὄλυνθον
[4]	τὴν ἐκείνου χώραν κακῶς ποιεῖν	καὶ	τριήρεσι καὶ στρατιώταις ἑτέροις· (εἰ
[4]	φημὶ δεῖν ἐθελῆσαι καὶ παροξυνθῆναι	καὶ	τῷ πολέμῳ προσέχειν εἴπερ ποτὲ
[4]	τοὺς τοῦτο ποιήσοντας στρατιώτας ἐκπέμπειν,	καὶ	τῷ τὴν ἐκείνου χώραν κακῶς
[4]	(τόκοις) μικρὸν εὐπορήσαντες χρόνον ὕστερον	καὶ	τῶν ἀρχαίων ἀπέστησαν, οὕτω καὶ
[4]	περιστῇ τὰ πράγματα, τοιοῦτοι κριταὶ	καὶ	τῶν πεπραγμένων αὐτοῖς ἔσεσθε. Χρηστὰ
[4]	Φιλίππου. Οὔτε γάρ, ὡς δοκεῖ	καὶ	φήσειέ τις ἂν μὴ σκοπῶν
[4]	ἅπαντα πρὸς ἡδονὴν ζητοῦντες πολλὰ	καὶ	χαλεπὰ ὧν οὐκ ἐβουλόμεθ' ὕστερον
[4]	τούτων ἑνὶ τῷ πρώτῳ προθύμως	καὶ	ὡς προσῆκεν ἐβοηθήσαμεν αὐτοί, ῥᾴονι
[4]	τῶν θεῶν ἡμῖν ὑπηργμένων καταστάς,	καίπερ	οὐκ ἐχόντων ὡς δεῖ πολλῶν,
[4]	οὕτως οἱ μὴ χρησάμενοι τοῖς	καιροῖς	ὀρθῶς, οὐδ' εἰ συνέβη τι
[4]	τοιοῦτον, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, παραπεπτωκότα	καιρὸν	ἀφεῖναι, οὐδὲ παθεῖν ταὐτὸν ὅπερ
[4]	εἰ δύναιτ' ἐκεῖνος, ταῦτα ποιῆσαι	καιρὸν	ἔχοντες οὐ τολμήσετε; (Ἔτι τοίνυν,
[4]	Φίλιππος λάβοι καθ' ἡμῶν τοιοῦτον	καιρὸν	καὶ πόλεμος γένοιτο πρὸς τῇ
[4]	τοῦ πολέμου ταχὺ καὶ κατὰ	καιρὸν	πράττεσθαι πολλῷ προέχει, πρὸς δὲ
[4]	Ἀθηναῖοι, τὴν ἀκαιρίαν τὴν ἐκείνου	καιρὸν	ὑμέτερον νομίσαντας ἑτοίμως συνάρασθαι τὰ
[4]	συμφέρειν δοκεῖ· καὶ ἕως ἐστὶ	καιρός,	ἀντιλάβεσθε τῶν πραγμάτων. (Ἄξιον δ'
[4]	βασιλεὺς γέγονεν Μακεδονίας. Νυνὶ δὴ	καιρὸς	ἥκει τις, οὗτος ὁ τῶν
[4]	γενέσθαι. (Ὁ μὲν οὖν παρὼν	καιρός,	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, μόνον οὐχὶ
[4]	καὶ τῷ τὴν ἐκείνου χώραν	κακῶς	ποιεῖν καὶ τριήρεσι καὶ στρατιώταις
[4]	ἐκεῖ πολεμήσετε καὶ τὴν ἐκείνου	κακῶς	ποιήσετε, τὴν ὑπάρχουσαν καὶ τὴν
[4]	Εἴτε γὰρ ὑμῶν τὴν ἐκείνου	κακῶς	ποιούντων, ὑπομείνας τοῦτ' Ὄλυνθον παραστήσεται,
[4]	παρὰ τὴν ἀξίαν ἀφορμὴ τοῦ	κακῶς	φρονεῖν τοῖς ἀνοήτοις γίγνεται· διόπερ
[4]	ἀκριβῶς, εὐτρεπῶς οὐδ' ὡς ἂν	κάλλιστ'	αὐτῷ τὰ παρόντ' ἔχει, οὔτ'
[4]	δὲ μέλλοντ' αὐτόματ' οἰόμενοι σχήσειν	καλῶς,	ηὐξήσαμεν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, Φίλιππον
[4]	ἵν' ὑπὲρ τῶν πολλῶν ὧν	καλῶς	ποιοῦντες ἔχουσι μίκρ' ἀναλίσκοντες τὰ
[4]	πολιτείαις ἡ τυραννίς, ἄλλως τε	κἂν	ὅμορον χώραν ἔχωσι. (Ταῦτ' οὖν
[4]	καὶ τὴν οἰκείαν ταύτην ἀδεῶς	καρπούμενοι·	ἂν δ' ἐκεῖνα Φίλιππος λάβῃ,
[4]	τὰς ἀγορὰς ἔτι δώσοιεν αὐτῷ	καρποῦσθαι·	τὰ γὰρ κοινὰ τὰ Θετταλῶν
[4]	ἔχουσι μίκρ' ἀναλίσκοντες τὰ λοιπὰ	καρπῶνται	ἀδεῶς, τοὺς δ' ἐν ἡλικίᾳ,
[4]	μέγας γέγονεν ἀσθενὴς ὢν τὸ	κατ'	ἀρχὰς Φίλιππος; Τὸ πρῶτον Ἀμφίπολιν
[4]	ὀργῇ ποιεῖσθε, ἄν τι μὴ	κατὰ	γνώμην ἐκβῇ· οὐ μὴν οἶμαι
[4]	τὰ τοῦ πολέμου ταχὺ καὶ	κατὰ	καιρὸν πράττεσθαι πολλῷ προέχει, πρὸς
[4]	τὸ μὲν γὰρ πόλλ' ἀπολωλεκέναι	κατὰ	τὸν πόλεμον τῆς ἡμετέρας ἀμελείας
[4]	τότ' ἤλπιζε τὰ πράγματ' ἀναιρήσεσθαι,	κᾆτα	διέψευσται. Τοῦτο δὴ πρῶτον αὐτὸν
[4]	εἶναι· καὶ γὰρ ἀήθεις τοῦ	κατακούειν	τινός εἰσι, καὶ ἅνθρωπος ὑβριστής,
[4]	πολλῷ προέχει, πρὸς δὲ τὰς	καταλλαγάς,	ἃς ἂν ἐκεῖνος ποιήσαιτ' ἄσμενος
[4]	μὲν γὰρ ἡγοῦμαι στρατιώτας δεῖν	κατασκευασθῆναι	(καὶ ταῦτ' εἶναι στρατιωτικὰ) καὶ
[4]	παρὰ τῶν θεῶν ἡμῖν ὑπηργμένων	καταστάς,	καίπερ οὐκ ἐχόντων ὡς δεῖ
[4]	τοὺς μὲν ἐκβαλὼν τοὺς δὲ	καταστήσας	τῶν βασιλέων ἠσθένησε· πάλιν ῥᾴσας
[4]	τῆς τροφῆς τοῖς ξένοις αὐτῷ	καταστήσεται.	(Ἀλλὰ μὴν τόν γε Παίονα
[4]	τοὺς ἀνθρώπους, εἶτ' Ὄλυνθον ἐκεῖνος	καταστρέψεται,	φρασάτω τις ἐμοὶ τί τὸ
[4]	ἄνδρες Ἀθηναῖοι, Φίλιππον ἡμεῖς καὶ	κατεστήσαμεν	τηλικοῦτον ἡλίκος οὐδείς πω βασιλεὺς
[4]	αὐτόν εἰσιν ἐψηφισμένοι, καὶ Μαγνησίαν	κεκωλύκασι	τειχίζειν. Ἤκουον δ' ἔγωγέ τινων,
[4]	Στρατοκλῆς ἐπὶ τουτὶ τὸ βῆμα,	κελεύοντες	ἡμᾶς πλεῖν καὶ παραλαμβάνειν τὴν
[4]	εἰς ἀνάγκην ἔλθωμεν ποιεῖν, καὶ	κινδυνεύσωμεν	περὶ τῶν ἐν αὐτῇ τῇ
[4]	δώσοιεν αὐτῷ καρποῦσθαι· τὰ γὰρ	κοινὰ	τὰ Θετταλῶν ἀπὸ τούτων δέοι
[4]	φύσει καὶ ἀεὶ πᾶσιν ἀνθρώποις,	κομιδῇ	δ' ὥσπερ ἦν, καὶ ἔστι
[4]	ἀποστερήσεται τῶν χρημάτων, εἰς στενὸν	κομιδῇ	τὰ τῆς τροφῆς τοῖς ξένοις
[4]	ἐκβὰν ἕκαστον τῶν πρὶν ὑπαρξάντων	κρίνεται.	Διὸ καὶ σφόδρα δεῖ τῶν
[4]	ὑμᾶς περιστῇ τὰ πράγματα, τοιοῦτοι	κριταὶ	καὶ τῶν πεπραγμένων αὐτοῖς ἔσεσθε.
[4]	ἐμπειρίαν ἐν τῇ Φιλίππου χώρᾳ	κτησάμενοι	φοβεροὶ φύλακες τῆς οἰκείας ἀκεραίου
[4]	δοκεῖ τὸ φυλάξαι τἀγαθὰ τοῦ	κτήσασθαι	χαλεπώτερον εἶναι. (Δεῖ τοίνυν ὑμᾶς,
[4]	καὶ περὶ τῆς τῶν χρημάτων	κτήσεως·	ἂν μὲν γάρ, ὅσ' ἄν
[4]	εἶναι πάντων ἐκεῖνον ἕν' ὄντα	κύριον	καὶ ῥητῶν καὶ ἀπορρήτων καὶ
[4]	φρασάτω τις ἐμοὶ τί τὸ	κωλῦον	ἔτ' αὐτὸν ἔσται βαδίζειν ὅποι
[4]	ἐκεῖνα Φίλιππος λάβῃ, τίς αὐτὸν	κωλύσει	δεῦρο βαδίζειν; Θηβαῖοι; (Μὴ λίαν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 4/09/2008