Paragraphe
[2]	θεοί· οὐδένα γὰρ βουλοίμην ἔγωγ´	ἄν,	οὐδ´ εἰ δίκαιός ἐστ´ ἀπολωλέναι,
[2]	εἰρήνην, καλεῖν· οὔτε γὰρ αὐτὸς	ἄν	ποθ´ ὑπέμεινα πρεσβεύειν, οὔτ´ ἂν
[2]	κρατήσας εἰς τὴν Ἀττικὴν ἦλθεν	ἄν	ποτε στόλῳ Φίλιππος, οὔτε πεζῇ
[2]	ἃ προσήκει προορώμενοι, ὁμοίως ἐναντιώσεσθε,	ἄν	τι τοιοῦτ´ ἐπιχειρῇ πράττειν, ὥσπερ
[2]	αὐτοὺς τοιαῦτα πείσεσθαι, ἢ λέγοντος	ἄν	τινος πιστεῦσαι οἴεσθε; ἀλλ´ ὅμως,
[2]	ἐστι ποιήσας, ἐκ πάντων δ´,	ἄν	τις ὀρθῶς θεωρῇ, πάνθ´ ἃ
[2]	καὶ διακωλύσειν, ἀλλὰ καὶ συστρατεύσειν,	ἂν	αὐτοὺς κελεύῃ. καὶ νῦν τοὺς
[2]	δοκῶ βέλτιον προορᾶν, ἐμοὶ πεισθῆτε,	ἂν	δ´ οἱ θαρροῦντες καὶ πεπιστευκότες
[2]	πρῶτα βιασθεὶς ἄκων ἔπραξεν, οὔτ´	ἂν	εἰ νῦν ἀπεγίγνωσκε Θηβαίους, τοῖς
[2]	τι τοιοῦτ´ ἐπιχειρῇ πράττειν, ὥσπερ	ἂν	εἰ πολεμοῦντες τύχοιτε. τοὺς δὲ
[2]	δὲ νῦν ἀποκρινάμενοι τὰ δέοντ´	ἂν	εἴητ´ ἐψηφισμένοι, ταῦτ´ ἤδη λέξω.
[2]	ὁρῶ προβαῖνον, καὶ οὐχὶ βουλοίμην	ἂν	εἰκάζειν ὀρθῶς, φοβοῦμαι δὲ μὴ
[2]	ἢ ὡς τῷ λόγῳ τις	ἂν	εἴποι) τοὺς δὲ Θηβαίων καὶ
[2]	ὑμεῖς οἱ καθήμενοι, ὡς μὲν	ἂν	εἴποιτε δικαίους λόγους καὶ λέγοντος
[2]	Φιλίππου παρεσκεύασθε, ὡς δὲ κωλύσαιτ´	ἂν	ἐκεῖνον πράττειν ταῦτ´ ἐφ´ ὧν
[2]	ἡσυχίαν εἶχεν, ἢ παραχρῆμ´ ἂν	ἦν	ἐν ὁμοίῳ πολέμῳ δι´ ὃν
[2]	τοῖς ἤθεσι τοῖς ἡμετέροις οὐδὲν	ἂν	ἐνδείξαιτο τοσοῦτον οὐδὲ ποιήσειεν, ὑφ´
[2]	νῦν ἱκανῶς εἴρηται, ὡς δ´	ἂν	ἐξετασθείη μάλιστ´ ἀκριβῶς, μὴ γένοιτ´,
[2]	Φωκέας, ἀλλ´ ἢ τὰ δίκαι´	ἂν	ἐποίει καὶ τὴν εἰρήνην ἄγων
[2]	πιστεύσειεν; ἐγὼ μὲν γὰρ οὐκ	ἂν	ἡγοῦμαι Φίλιππον, οὔτ´ εἰ τὰ
[2]	ἄγων ἡσυχίαν εἶχεν, ἢ παραχρῆμ´	ἂν	ἦν ἐν ὁμοίῳ πολέμῳ δι´
[2]	μὴ παρεκρούσθητε τόθ´ ὑμεῖς, οὐδὲν	ἂν	ἦν τῇ πόλει πρᾶγμα· οὔτε
[2]	καὶ παρώξυνται, πείσεσθαί τι προσδοκῶν,	ἂν	καιρὸν λάβητε, ἂν μὴ φθάσῃ
[2]	ἔργων μόνοι τῶν πάντων μηδενὸς	ἂν	κέρδους τὰ κοινὰ δίκαια τῶν
[2]	τῇ πόλει, ὥσθ´ ὅσῳ τις	ἂν	μᾶλλον καὶ φανερώτερον ἐξελέγχῃ Φίλιππον
[2]	τι προσδοκῶν, ἂν καιρὸν λάβητε,	ἂν	μὴ φθάσῃ ποιήσας πρότερος. διὰ
[2]	Ἀμφίπολιν καὶ Ποτείδαιαν προεῖτο, οὐδ´	ἂν	οἴκοι μένειν βεβαίως ἡγεῖται. ἀμφότερ´
[2]	εἶχεν, ἢ παραχρῆμ´ ἂν ἦν	ἐν	ὁμοίῳ πολέμῳ δι´ ὃν τότε
[2]	Μεσσήνην Λακεδαιμονίους ἀφιέναι κελεύων, πῶς	ἂν	Ὀρχομενὸν καὶ Κορώνειαν τότε Θηβαίοις
[2]	δ´, ἅπερ εὔξαισθ´ ἂν ὑμεῖς,	ἂν	παρέλθῃ, πράξει, καὶ Θεσπιὰς μὲν
[2]	καθ´ ὑμᾶς αὐτοὺς ὕστερον βουλεύσεσθε,	ἂν	σωφρονῆτε· ἃ δὲ νῦν ἀποκρινάμενοι
[2]	Φωκέας νῦν σῴζει; καὶ τίς	ἂν	ταῦτα πιστεύσειεν; ἐγὼ μὲν γὰρ
[2]	ἀπιστία. ταύτην φυλάττετε, ταύτης ἀντέχεσθε·	ἂν	ταύτην σῴζητε, οὐδὲν μὴ δεινὸν
[2]	παρεκρούσθητε τόθ´ ὑμεῖς, οὐδὲν ἂν	ἦν	τῇ πόλει πρᾶγμα· οὔτε γὰρ
[2]	ἄνθρωπος, Φίλιππος δ´, ἅπερ εὔξαισθ´	ἂν	ὑμεῖς, ἂν παρέλθῃ, πράξει, καὶ
[2]	ἄν ποθ´ ὑπέμεινα πρεσβεύειν, οὔτ´	ἂν	ὑμεῖς οἶδ´ ὅτι ἐπαύσασθε πολεμοῦντες,
[2]	~Ἀλλὰ νὴ Δί´, εἴποι τις	ἂν	ὡς πάντα ταῦτ´ εἰδώς, οὐ
[2]	πολέμου, ὃς λυπήσει μὲν ἕκαστον,	ἐπειδὰν	παρῇ, γέγονεν δ´ ἐν ἐκείνῃ
[2]	ὧν ἐχθρὸν ἡγοῦμαι Φίλιππον· ἵν´,	ἐὰν	μὲν ἐγὼ δοκῶ βέλτιον προορᾶν,
[2]	οἱ πρότερον Μακεδονίας βασιλεῖς ἀντεποιοῦντο,	Ποτείδαιαν	δ´ ἐδίδου τοὺς Ἀθηναίων ἀποίκους
[2]	κέκτηται· εἰ γὰρ Ἀμφίπολιν καὶ	Ποτείδαιαν	προεῖτο, οὐδ´ ἂν οἴκοι μένειν
[2]	τοὺς τυράννους ἐξέβαλλε καὶ πάλιν	Νίκαιαν	καὶ Μαγνησίαν ἐδίδου, προσδοκᾶν τὴν
[2]	παρ´ αὐτοῖς; ἢ τὸν τὴν	πυλαίαν	ἀποδόντα, τοῦτον τὰς ἰδίας αὐτῶν
[2]	καὶ συμβουλεύειν, τὴν πρὸς ὑμᾶς	ἀπέχθειαν	ὀκνοῦντες, οἷα ποιεῖ δ´, ὡς
[2]	κελεύων, πῶς ἂν Ὀρχομενὸν καὶ	Κορώνειαν	τότε Θηβαίοις παραδοὺς τῷ δίκαια
[2]	καὶ λογοποιοῦσιν περιιόντες τινὲς ὡς	Ἐλάτειαν	τειχιεῖ. ὁ δὲ ταῦτα μὲν
[2]	εἰκάζειν ὀρθῶς, φοβοῦμαι δὲ μὴ	λίαν	ἐγγὺς ᾖ τοῦτ´ ἤδη. ὅταν
[2]	αἱ πρὸς τοὺς τυράννους αὗται	λίαν	ὁμιλίαι. τί δ´ οἱ Θετταλοί;
[2]	προείλετο. τί δήποτε; ὅτι πρὸς	πλεονεξίαν,	οἶμαι, καὶ τὸ πάνθ´ ὑφ´
[2]	βουλομένους τούτοις, οὓς διὰ μὲν	πλεονεξίαν	τὰ παρόντ´ ἀγαπήσειν οἴεται, διὰ
[2]	λόγον ποιούμενοι, καὶ τὴν προσοῦσαν	ἀδοξίαν	τῷ πράγματι φεύγοντες, καὶ πάνθ´
[2]	δὲ τοῖς αὑτοῦ τέλεσιν διορύξει,	Εὔβοιαν	δὲ καὶ τὸν Ὠρωπὸν ἀντ´
[2]	ὠφελείας τὴν εἰς τοὺς Ἕλληνας	εὔνοιαν.	καὶ ταῦτ´ εἰκότως καὶ περὶ
[2]	δεινὸν πάθητε. τί ζητεῖτ´; ἔφην.	ἐλευθερίαν;	εἶτ´ οὐχ ὁρᾶτε Φίλιππον ἀλλοτριωτάτας
[2]	ταῖς πόλεσιν πρὸς φυλακὴν καὶ	σωτηρίαν,	οἷον χαρακώματα καὶ τείχη καὶ
[2]	οὐκ ἀποκρύψομαι· οὐχ ἵν´ εἰς	λοιδορίαν	ἐμπεσὼν ἐμαυτῷ μὲν ἐξ ἴσου
[2]	ἔφην ἐγώ, μικρὸν χρόνον τὴν	ἀλλοτρίαν	καρπωσάμενοι πολὺν τῆς αὑτῶν ὑπ´
[2]	ἐξέβαλλε καὶ πάλιν Νίκαιαν καὶ	Μαγνησίαν	ἐδίδου, προσδοκᾶν τὴν καθεστῶσαν νῦν
[2]	ἐδίδου, προσδοκᾶν τὴν καθεστῶσαν νῦν	δεκαδαρχίαν	ἔσεσθαι παρ´ αὐτοῖς; ἢ τὸν
[2]	ἐποίει καὶ τὴν εἰρήνην ἄγων	ἡσυχίαν	εἶχεν, ἢ παραχρῆμ´ ἂν ἦν
[2]	καὶ οὐχὶ πρὸς εἰρήνην οὐδ´	ἡσυχίαν	οὐδὲ δίκαιον οὐδέν, εἶδε τοῦτ´
[2]	δ´ ἐκείνοις ἐδεδώκει καρποῦσθαι; ἆρα	προσδοκᾶν	αὐτοὺς τοιαῦτα πείσεσθαι, ἢ λέγοντος
[2]	δι´ οὓς τἀναντί´ ἐμοὶ παρέστηκε	προσδοκᾶν	καὶ δι´ ὧν ἐχθρὸν ἡγοῦμαι
[2]	πάλιν Νίκαιαν καὶ Μαγνησίαν ἐδίδου,	προσδοκᾶν	τὴν καθεστῶσαν νῦν δεκαδαρχίαν ἔσεσθαι
[2]	ἀποίκους ἐκβάλλων, καὶ τὴν μὲν	ἔχθραν	τὴν πρὸς ἡμᾶς αὐτὸς ἀνῄρητο,
[2]	ἐὰν μὲν ἐγὼ δοκῶ βέλτιον	προορᾶν,	ἐμοὶ πεισθῆτε, ἂν δ´ οἱ
[2]	πρὸς ἡμᾶς αὐτὸς ἀνῄρητο, τὴν	χώραν	δ´ ἐκείνοις ἐδεδώκει καρποῦσθαι; ἆρα
[2]	τούτων κῆρυξ, ἀλλὰ καὶ τὴν	χώραν	ἐκλιπεῖν προελομένους καὶ παθεῖν ὁτιοῦν
[2]	δικαίου λόγον ποιούμενοι, καὶ τὴν	προσοῦσαν	ἀδοξίαν τῷ πράγματι φεύγοντες, καὶ
[2]	καὶ Μαγνησίαν ἐδίδου, προσδοκᾶν τὴν	καθεστῶσαν	νῦν δεκαδαρχίαν ἔσεσθαι παρ´ αὐτοῖς;
[2]	λίαν ἐγγὺς ᾖ τοῦτ´ ἤδη.	ὅταν	οὖν μηκέθ´ ὑμῖν ἀμελεῖν ἐξουσία
[2]		~Ὅταν,	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, λόγοι γίγνωνται
[2]	ἡ φύσις τῶν εὖ φρονούντων	ἐν	αὑτῇ κέκτηται φυλακτήριον, ὃ πᾶσι
[2]	ἕκαστον, ἐπειδὰν παρῇ, γέγονεν δ´	ἐν	ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ. εἰ γὰρ
[2]	ἱππέων καὶ τῶν Θηβαίων ὁπλιτῶν	ἐν	μέσῳ ληφθείς, συνεχώρησε ταῦτα. καλῶς.
[2]	ἀναγκαῖον, οἶμαι, καὶ ἴσως εἰκός·	ἐν	οἷς ἑκάτεροι διατρίβετε καὶ περὶ
[2]	αὐτοῖς ἢ ὑμῖν οὔσας· οὐδ´	ἐν	τῇ μεσογείᾳ τιν´ ἀρχὴν εὕρηκε,
[2]	τὴν βουλήν, ἀλλ´ ὑπὲρ τῶν	ἐν	τῇ χώρᾳ καὶ τοῦ πρὸς
[2]	εἰρήνην κατέστη; Πυλῶν καὶ τῶν	ἐν	Φωκεῦσι πραγμάτων. τί οὖν; πῶς
[2]	ἅπαντα χειροποίητα καὶ δαπάνης προσδεῖται·	ἓν	δέ τι κοινὸν ἡ φύσις
[2]	ἐπιβουλεύεσθε, ὡς περιστοιχίζεσθε, ἐκ τοῦ	μηδὲν	ἤδη ποιῆσαι λήσεθ´, ὡς ἐμοὶ
[2]	βαρβάρῳ, τοὺς δ´ οὐκ ἐναντιωθέντας.	οἶδεν	οὖν ἀμφοτέρους ἰδίᾳ τὸ λυσιτελοῦν
[2]	χρόνον, καὶ τοῦτ´ αὐτὸς ἄριστα	σύνοιδεν	αὑτῷ· οἷς γὰρ οὖσιν ὑμετέροις
[2]	καὶ τοῖς ἤθεσι τοῖς ἡμετέροις	οὐδὲν	ἂν ἐνδείξαιτο τοσοῦτον οὐδὲ ποιήσειεν,
[2]	γὰρ μὴ παρεκρούσθητε τόθ´ ὑμεῖς,	οὐδὲν	ἂν ἦν τῇ πόλει πρᾶγμα·
[2]	εἰρήνην οὐδ´ ἡσυχίαν οὐδὲ δίκαιον	οὐδέν,	εἶδε τοῦτ´ ὀρθῶς, ὅτι τῇ
[2]	καὶ πάλιν ὕστερον, ὡς ἔοικεν,	οὐδὲν	μᾶλλον ἀποσχήσονται τῆς Φιλίππου φιλίας
[2]	ταύτης ἀντέχεσθε· ἂν ταύτην σῴζητε,	οὐδὲν	μὴ δεινὸν πάθητε. τί ζητεῖτ´;
[2]	σκαιότητα τρόπων τῶν μετὰ ταῦτ´	οὐδὲν	προόψεσθαι. καίτοι σωφρονοῦσί γε καὶ
[2]	τοὺς κατηγοροῦντας Φιλίππου, γιγνόμενον δ´	οὐδὲν	ὡς ἔπος εἰπεῖν τῶν δεόντων,
[2]	ἀνασχομένους τὸν λόγον τοῦτον, ἡνίκ´	ἦλθεν	Ἀλέξανδρος ὁ τούτων πρόγονος περὶ
[2]	δήπου κρατήσας εἰς τὴν Ἀττικὴν	ἦλθεν	ἄν ποτε στόλῳ Φίλιππος, οὔτε
[2]	οὐδὲν ἂν ἐνδείξαιτο τοσοῦτον οὐδὲ	ποιήσειεν,	ὑφ´ οὗ πεισθέντες ὑμεῖς τῆς
[2]	σῴζει; καὶ τίς ἂν ταῦτα	πιστεύσειεν;	ἐγὼ μὲν γὰρ οὐκ ἂν
[2]	τῇ θαλάττῃ καὶ τῶν ἐμπορίων	ἀφέστηκεν·	οὐδ´ ἀμνημονεῖ τοὺς λόγους οὐδὲ
[2]	ποιήσας πρότερος. διὰ ταῦτ´ ἐγρήγορεν,	ἐφέστηκεν,	ἐπὶ τῇ πόλει θεραπεύει τινάς,
[2]	ἐμοῦ καὶ πάλιν ὕστερον, ὡς	ἔοικεν,	οὐδὲν μᾶλλον ἀποσχήσονται τῆς Φιλίππου
[2]	ταῦτ´ ἄμεινον ἑκατέροις ἔχει, ἐκείνῳ	μὲν	αἱ πράξεις, ὑμῖν δ´ οἱ
[2]	ἔπειθ´ ὑμεῖς οἱ καθήμενοι, ὡς	μὲν	ἂν εἴποιτε δικαίους λόγους καὶ
[2]	φιλανθρώπους ὁρῶ φαινομένους, καὶ λέγειν	μὲν	ἅπαντας ἀεὶ τὰ δέοντα δοκοῦντας
[2]	ἐκείνους τοὺς χρόνους, ὅτ´ Ἀνθεμοῦντα	μὲν	αὐτοῖς ἀφίει, ἧς πάντες οἱ
[2]	μὲν ἡμεῖς οἱ παριόντες τούτων	μὲν	ἀφέσταμεν καὶ γράφειν καὶ συμβουλεύειν,
[2]	τίς ἂν ταῦτα πιστεύσειεν; ἐγὼ	μὲν	γὰρ οὐκ ἂν ἡγοῦμαι Φίλιππον,
[2]	ποθ´ ὕστερον συνοίσειν μέλλοντος. Περὶ	μὲν	δὴ τῶν ἡμῖν πρακτέων καθ´
[2]	ἐχθρὸν ἡγοῦμαι Φίλιππον· ἵν´, ἐὰν	μὲν	ἐγὼ δοκῶ βέλτιον προορᾶν, ἐμοὶ
[2]	καὶ τῶν ἡδίστων προαιρετέον. ~Πρῶτον	μέν,	εἴ τις, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
[2]	τὴν Ἀττικὴν πολέμου, ὃς λυπήσει	μὲν	ἕκαστον, ἐπειδὰν παρῇ, γέγονεν δ´
[2]	ἵν´ εἰς λοιδορίαν ἐμπεσὼν ἐμαυτῷ	μὲν	ἐξ ἴσου λόγον παρ´ ὑμῖν
[2]	αὑτῇ κέκτηται φυλακτήριον, ὃ πᾶσι	μέν	ἐστ´ ἀγαθὸν καὶ σωτήριον, μάλιστα
[2]	τἄλλ´ ὅσα τοιαῦτα. καὶ ταῦτα	μέν	ἐστιν ἅπαντα χειροποίητα καὶ δαπάνης
[2]	Ἀθηναίων ἀποίκους ἐκβάλλων, καὶ τὴν	μὲν	ἔχθραν τὴν πρὸς ἡμᾶς αὐτὸς
[2]	πράξεσιν, οὐχὶ λόγοις δέον, πρῶτον	μὲν	ἡμεῖς οἱ παριόντες τούτων μὲν
[2]	εἶδε τοῦτ´ ὀρθῶς, ὅτι τῇ	μὲν	ἡμετέρᾳ πόλει καὶ τοῖς ἤθεσι
[2]	ἂν παρέλθῃ, πράξει, καὶ Θεσπιὰς	μὲν	καὶ Πλαταιὰς τειχιεῖ, Θηβαίους δὲ
[2]	ὑμεῖς δ´, ἔφην ἐγώ, διδόντα	μὲν	καὶ ὑπισχνούμενον θεωρεῖτε Φίλιππον, ἐξηπατηκότα
[2]	Ἐλάτειαν τειχιεῖ. ὁ δὲ ταῦτα	μὲν	μέλλει καὶ μελλήσει γ´, ὡς
[2]	συνεχώρησε ταῦτα. καλῶς. οὐκοῦν φασὶ	μὲν	μέλλειν πρὸς τοὺς Θηβαίους αὐτὸν
[2]	ἔχων αὐτός ἐστι προσδόκιμος. τοὺς	μὲν	ὄντας ἐχθροὺς Θηβαίων Λακεδαιμονίους ἀναιρεῖ,
[2]	ταῦτ´ ἤδη λέξω. ~{ΑΠΟΚΡΙΣΙΣ. Ἦν	μὲν	οὖν δίκαιον, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
[2]	ὑμῖν δ´ οἱ λόγοι. εἰ	μὲν	οὖν καὶ νῦν λέγειν δικαιότερ´
[2]	ταὐτὰ βουλομένους τούτοις, οὓς διὰ	μὲν	πλεονεξίαν τὰ παρόντ´ ἀγαπήσειν οἴεται,
[2]	Θηβαίων καὶ Ἀργείων προγόνους τοὺς	μὲν	συστρατεύσαντας τῷ βαρβάρῳ, τοὺς δ´
[2]	οὐδὲ Φωκέας, λέγοντας ὡς ἐγὼ	μὲν	ὕδωρ πίνων εἰκότως δύστροπος καὶ
[2]	Ἕλλησι σκεψομένους. ἡγεῖτ´ οὖν, εἰ	μὲν	ὑμᾶς ἕλοιτο, φίλους ἐπὶ τοῖς
[2]	γάρ, οἶμαι, καὶ ἀκούει τοὺς	μὲν	ὑμετέρους προγόνους, ἐξὸν αὐτοῖς τῶν
[2]	εἰρήνης ἐπεθύμησεν. ταῦτ´ οὖν, ὡς	μὲν	ὑπομνῆσαι, νῦν ἱκανῶς εἴρηται, ὡς
[2]	ἡμεῖς οἱ παριόντες τούτων μὲν	ἀφέσταμεν	καὶ γράφειν καὶ συμβουλεύειν, τὴν
[2]	καὶ συνίσταται τὰ πράγματα καὶ	κατακούομεν	ἀλλήλων, ἕκαστον ὑμῶν καίπερ ἀκριβῶς
[2]	λυπήσει μὲν ἕκαστον, ἐπειδὰν παρῇ,	γέγονεν	δ´ ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ.
[2]	καὶ τῆς εἰς Πελοπόννησον κύριος	γέγονεν,	καὶ πεποίηχ´ ὑμῖν μὴ περὶ
[2]	οὐκ ἔστι ταῦτα. ἀλλὰ μὴν	γέγονεν	ταῦτα καὶ πᾶσιν ἔστιν εἰδέναι·
[2]	ὧν ἐγὼ κατηγορῶ τότε ταῦτ´	ἔπραξεν,	ἀλλὰ τῷ δικαιότερα τοὺς Θηβαίους
[2]	εἰ τὰ πρῶτα βιασθεὶς ἄκων	ἔπραξεν,	οὔτ´ ἂν εἰ νῦν ἀπεγίγνωσκε
[2]	φθάσῃ ποιήσας πρότερος. διὰ ταῦτ´	ἐγρήγορεν,	ἐφέστηκεν, ἐπὶ τῇ πόλει θεραπεύει
[2]	Θηβαίων Λακεδαιμονίους ἀναιρεῖ, οὓς δ´	ἀπώλεσεν	αὐτὸς πρότερον Φωκέας νῦν σῴζει;
[2]	δι´ ὃν τότε τῆς εἰρήνης	ἐπεθύμησεν.	ταῦτ´ οὖν, ὡς μὲν ὑπομνῆσαι,
[2]	βούλεται, τούτου δ´ ἀνταγωνιστὰς μόνους	ὑπείληφεν	ὑμᾶς. ἀδικεῖ πολὺν ἤδη χρόνον,
[2]	καὶ τὴν εἰρήνην ἄγων ἡσυχίαν	εἶχεν,	ἢ παραχρῆμ´ ἂν ἦν ἐν
[2]	ὑποσχέσεις, ἐφ´ αἷς τῆς εἰρήνης	ἔτυχεν.	~Ἀλλὰ νὴ Δί´, εἴποι τις
[2]	ἐψηφισμένοι, ταῦτ´ ἤδη λέξω. ~{ΑΠΟΚΡΙΣΙΣ.	Ἦν	μὲν οὖν δίκαιον, ὦ ἄνδρες
[2]	τυχόντ´ εἰρήνης Φίλιππον ᾤεσθε· ἀλλ´	ἦν	πολὺ τούτων ἀφεστηκότα τὰ τότε
[2]	μηδ´ ἐπιστήσεται μέγεθος δυνάμεως πρὸς	ἣν	οὐδ´ ἀντᾶραι δυνησόμεθα, οὐχ ὁ
[2]	τοὺς ὑπὸ χεῖρα μάλιστα τὴν	ὀργὴν	ἀφιέντας. ἕως οὖν ἔτι μέλλει
[2]	παντοδαπὰ εὑρημένα ταῖς πόλεσιν πρὸς	φυλακὴν	καὶ σωτηρίαν, οἷον χαρακώματα καὶ
[2]	πάντων κινδύνου καὶ τῆς ζημίας	δίκην	ὑποσχεῖν.
[2]	ναυσὶ δήπου κρατήσας εἰς τὴν	Ἀττικὴν	ἦλθεν ἄν ποτε στόλῳ Φίλιππος,
[2]	ἐκεῖνος κύριος τῆς ἐπὶ τὴν	Ἀττικὴν	ὁδοῦ καὶ τῆς εἰς Πελοπόννησον
[2]	χώρᾳ καὶ τοῦ πρὸς τὴν	Ἀττικὴν	πολέμου, ὃς λυπήσει μὲν ἕκαστον,
[2]	καὶ χρήματ´ ἀποστέλλει καὶ δύναμιν	μεγάλην	ἔχων αὐτός ἐστι προσδόκιμος. τοὺς
[2]	τῶν ἔξω πραγμάτων εἶναι τὴν	βουλήν,	ἀλλ´ ὑπὲρ τῶν ἐν τῇ
[2]	παραιρήσεσθαι; οὐκ ἔστι ταῦτα. ἀλλὰ	μὴν	γέγονεν ταῦτα καὶ πᾶσιν ἔστιν
[2]	πρᾶγμ´ ὁρῶ προβαῖνον, καὶ οὐχὶ	βουλοίμην	ἂν εἰκάζειν ὀρθῶς, φοβοῦμαι δὲ
[2]	ὦ πάντες θεοί· οὐδένα γὰρ	βουλοίμην	ἔγωγ´ ἄν, οὐδ´ εἰ δίκαιός
[2]	φενακιζομένην τὴν πόλιν, προὔλεγον καὶ	διεμαρτυρόμην	καὶ οὐκ εἴων προέσθαι Πύλας
[2]	γάρ ἐσθ´ ὑπόλοιπον) καὶ παρὰ	γνώμην,	τῶν Θετταλῶν ἱππέων καὶ τῶν
[2]	τῆς ἐπὶ τοὺς ὅρκους, αἰσθόμενος	φενακιζομένην	τὴν πόλιν, προὔλεγον καὶ διεμαρτυρόμην
[2]	δίκαι´ ἂν ἐποίει καὶ τὴν	εἰρήνην	ἄγων ἡσυχίαν εἶχεν, ἢ παραχρῆμ´
[2]	πράττει καὶ βιάζεται παρὰ τὴν	εἰρήνην,	ἀεὶ τοὺς ὑπὲρ ἡμῶν λόγους
[2]	πρὸς τὰς ἐλπίδας τὴν αὐτὴν	εἰρήνην	εἶναι ταύτην ἐψηφίσασθε· οὕτω τελέως
[2]	ἐφ´ αἷς ἐπείσθητε ποιήσασθαι τὴν	εἰρήνην,	καλεῖν· οὔτε γὰρ αὐτὸς ἄν
[2]	Φίλιππος κύριος πρῶτον μετὰ τὴν	εἰρήνην	κατέστη; Πυλῶν καὶ τῶν ἐν
[2]	λογισμοὺς ἐξετάζων, καὶ οὐχὶ πρὸς	εἰρήνην	οὐδ´ ἡσυχίαν οὐδὲ δίκαιον οὐδέν,
[2]	Φίλιππον καὶ τὴν πρὸς ὑμᾶς	εἰρήνην	παραβαίνοντα καὶ πᾶσι τοῖς Ἕλλησιν
[2]	αὐτῷ νῦν εἰπεῖν· ὁ γὰρ	Μεσσήνην	Λακεδαιμονίους ἀφιέναι κελεύων, πῶς ἂν
[2]	ὅμως, ἔφην ἐγώ, μικρὸν χρόνον	τὴν	ἀλλοτρίαν καρπωσάμενοι πολὺν τῆς αὑτῶν
[2]	γὰρ ναυσὶ δήπου κρατήσας εἰς	τὴν	Ἀττικὴν ἦλθεν ἄν ποτε στόλῳ
[2]	καταστὰς ἐκεῖνος κύριος τῆς ἐπὶ	τὴν	Ἀττικὴν ὁδοῦ καὶ τῆς εἰς
[2]	τῇ χώρᾳ καὶ τοῦ πρὸς	τὴν	Ἀττικὴν πολέμου, ὃς λυπήσει μὲν
[2]	τοῖς ἐκγόνοις πρὸς τὰς ἐλπίδας	τὴν	αὐτὴν εἰρήνην εἶναι ταύτην ἐψηφίσασθε·
[2]	ὑπὲρ τῶν ἔξω πραγμάτων εἶναι	τὴν	βουλήν, ἀλλ´ ὑπὲρ τῶν ἐν
[2]	τὰ δίκαι´ ἂν ἐποίει καὶ	τὴν	εἰρήνην ἄγων ἡσυχίαν εἶχεν, ἢ
[2]	Φίλιππος πράττει καὶ βιάζεται παρὰ	τὴν	εἰρήνην, ἀεὶ τοὺς ὑπὲρ ἡμῶν
[2]	ὑποσχέσεις, ἐφ´ αἷς ἐπείσθητε ποιήσασθαι	τὴν	εἰρήνην, καλεῖν· οὔτε γὰρ αὐτὸς
[2]	ὁ Φίλιππος κύριος πρῶτον μετὰ	τὴν	εἰρήνην κατέστη; Πυλῶν καὶ τῶν
[2]	ἀνταλλάξασθαι μηδεμιᾶς χάριτος μηδ´ ὠφελείας	τὴν	εἰς τοὺς Ἕλληνας εὔνοιαν. καὶ
[2]	Νίκαιαν καὶ Μαγνησίαν ἐδίδου, προσδοκᾶν	τὴν	καθεστῶσαν νῦν δεκαδαρχίαν ἔσεσθαι παρ´
[2]	τοὺς Ἀθηναίων ἀποίκους ἐκβάλλων, καὶ	τὴν	μὲν ἔχθραν τὴν πρὸς ἡμᾶς
[2]	εἰς τοὺς ὑπὸ χεῖρα μάλιστα	τὴν	ὀργὴν ἀφιέντας. ἕως οὖν ἔτι
[2]	ἐπὶ τοὺς ὅρκους, αἰσθόμενος φενακιζομένην	τὴν	πόλιν, προὔλεγον καὶ διεμαρτυρόμην καὶ
[2]	ἐκβάλλων, καὶ τὴν μὲν ἔχθραν	τὴν	πρὸς ἡμᾶς αὐτὸς ἀνῄρητο, τὴν
[2]	ἀφέσταμεν καὶ γράφειν καὶ συμβουλεύειν,	τὴν	πρὸς ὑμᾶς ἀπέχθειαν ὀκνοῦντες, οἷα
[2]	καὶ φανερώτερον ἐξελέγχῃ Φίλιππον καὶ	τὴν	πρὸς ὑμᾶς εἰρήνην παραβαίνοντα καὶ
[2]	τοῦ δικαίου λόγον ποιούμενοι, καὶ	τὴν	προσοῦσαν ἀδοξίαν τῷ πράγματι φεύγοντες,
[2]	τὴν πρὸς ἡμᾶς αὐτὸς ἀνῄρητο,	τὴν	χώραν δ´ ἐκείνοις ἐδεδώκει καρποῦσθαι;
[2]	περὶ τούτων κῆρυξ, ἀλλὰ καὶ	τὴν	χώραν ἐκλιπεῖν προελομένους καὶ παθεῖν
[2]	ἔφην, μὴ πολέμου ζητοῦντες ἀπαλλαγῆναι	δεσπότην	εὕρητε; ~Ταῦτ´ ἀκούσαντες ἐκεῖνοι, καὶ
[2]	ἐκγόνοις πρὸς τὰς ἐλπίδας τὴν	αὐτὴν	εἰρήνην εἶναι ταύτην ἐψηφίσασθε· οὕτω
[2]	ἐλπίδας τὴν αὐτὴν εἰρήνην εἶναι	ταύτην	ἐψηφίσασθε· οὕτω τελέως ὑπήχθητε. τί
[2]	ταύτην φυλάττετε, ταύτης ἀντέχεσθε· ἂν	ταύτην	σῴζητε, οὐδὲν μὴ δεινὸν πάθητε.
[2]	τί οὖν ἐστι τοῦτο; ἀπιστία.	ταύτην	φυλάττετε, ταύτης ἀντέχεσθε· ἂν ταύτην
[2]	πᾶσιν ἔστιν εἰδέναι· ὑμεῖς δ´,	ἔφην	ἐγώ, διδόντα μὲν καὶ ὑπισχνούμενον
[2]	τινος πιστεῦσαι οἴεσθε; ἀλλ´ ὅμως,	ἔφην	ἐγώ, μικρὸν χρόνον τὴν ἀλλοτρίαν
[2]	ἰδεῖν. ἔστι τοίνυν νὴ Δί´,	ἔφην	ἐγώ, παντοδαπὰ εὑρημένα ταῖς πόλεσιν
[2]	μὴ δεινὸν πάθητε. τί ζητεῖτ´;	ἔφην.	ἐλευθερίαν; εἶτ´ οὐχ ὁρᾶτε Φίλιππον
[2]	νόμοις ἐναντίος. οὐ φυλάξεσθ´ ὅπως,	ἔφην,	μὴ πολέμου ζητοῦντες ἀπαλλαγῆναι δεσπότην
[2]	δ´ οἱ Θετταλοί; ἆρ´ οἴεσθ´,	ἔφην,	ὅτ´ αὐτοῖς τοὺς τυράννους ἐξέβαλλε
[2]	ἐστιν εἰρῆσθαι. ~Πῶς γὰρ οἴεσθ´,	ἔφην,	ὦ ἄνδρες Μεσσήνιοι, δυσχερῶς ἀκούειν
[2]	οὐδ´ ἐν τῇ μεσογείᾳ τιν´	ἀρχὴν	εὕρηκε, τῆς δ´ ἐπὶ τῇ
[2]	παράσχω πρόφασιν τοῦ πάλιν τι	λαβεῖν	παρὰ Φιλίππου, οὐδ´ ἵν´ ὡς
[2]	ταῦθ´ ἃ πάντες ἀεὶ γλίχονται	λέγειν,	ἀξίως δ´ οὐδεὶς εἰπεῖν δεδύνηται,
[2]	εἰ μὲν οὖν καὶ νῦν	λέγειν	δικαιότερ´ ὑμῖν ἐξαρκεῖ, ῥᾴδιον, καὶ
[2]	καὶ φιλανθρώπους ὁρῶ φαινομένους, καὶ	λέγειν	μὲν ἅπαντας ἀεὶ τὰ δέοντα
[2]	νῦν λέγω καὶ καλεῖν φημὶ	δεῖν	τούτους; ἐγὼ νὴ τοὺς θεοὺς
[2]	καὶ μετρίως ἐναργῆ παραδείγματ´ ἔστιν	ἰδεῖν,	ἃ καὶ πρὸς Μεσσηνίους καὶ
[2]	παρακεκρουμένον ἀπεύχεσθε, εἰ σωφρονεῖτε δή,	ἰδεῖν.	ἔστι τοίνυν νὴ Δί´, ἔφην
[2]	προβαῖνον, καὶ οὐχὶ βουλοίμην ἂν	εἰκάζειν	ὀρθῶς, φοβοῦμαι δὲ μὴ λίαν
[2]	τότε Θηβαίοις παραδοὺς τῷ δίκαια	νομίζειν	ταῦτ´ εἶναι πεποιηκέναι σκήψαιτο; Ἀλλ´
[2]	τὴν χώραν ἐκλιπεῖν προελομένους καὶ	παθεῖν	ὁτιοῦν ὑπομείναντας, καὶ μετὰ ταῦτα
[2]	ἐπιβουλεύοντα, τοσούτῳ τὸ τί χρὴ	ποιεῖν	συμβουλεῦσαι χαλεπώτερον. αἴτιον δὲ τούτων,
[2]	αἷς ἐπείσθητε ποιήσασθαι τὴν εἰρήνην,	καλεῖν·	οὔτε γὰρ αὐτὸς ἄν ποθ´
[2]	λεγόμενα. καὶ πάλιν γ´ ἑτέρους	καλεῖν.	τίνας; τοὺς ὅτ´ ἐγὼ γεγονυίας
[2]	δὴ ταῦτα νῦν λέγω καὶ	καλεῖν	φημὶ δεῖν τούτους; ἐγὼ νὴ
[2]	ἤδη. ὅταν οὖν μηκέθ´ ὑμῖν	ἀμελεῖν	ἐξουσία γίγνηται τῶν συμβαινόντων, μηδ´
[2]	ταῦτα. καλῶς. οὐκοῦν φασὶ μὲν	μέλλειν	πρὸς τοὺς Θηβαίους αὐτὸν ὑπόπτως
[2]	τοῖς Ἀργείοις ἐπὶ τοὺς Λακεδαιμονίους	συλλαμβάνειν	οὐ μέλλει, ἀλλὰ καὶ ξένους
[2]	Ποτείδαιαν προεῖτο, οὐδ´ ἂν οἴκοι	μένειν	βεβαίως ἡγεῖται. ἀμφότερ´ οὖν οἶδε,
[2]	ἐπιβουλεύοντα καὶ ὑμᾶς αἰσθανομένους· εὖ	φρονεῖν	δ´ ὑμᾶς ὑπολαμβάνων, δικαίως αὑτὸν
[2]	ὅτι ἐπαύσασθε πολεμοῦντες, εἰ τοιαῦτα	πράξειν	τυχόντ´ εἰρήνης Φίλιππον ᾤεσθε· ἀλλ´
[2]	πράττειν ἑαυτόν, καὶ οὐχ ὅπως	ἀντιπράξειν	καὶ διακωλύσειν, ἀλλὰ καὶ συστρατεύσειν,
[2]	εἰ δ´ ἐκείνοις προσθεῖτο, συνεργοὺς	ἕξειν	τῆς αὑτοῦ πλεονεξίας. διὰ ταῦτ´
[2]	γλίχονται λέγειν, ἀξίως δ´ οὐδεὶς	εἰπεῖν	δεδύνηται, διόπερ κἀγὼ παραλείψω, δικαίως
[2]	λόγων οὐκ ἔνεστιν αὐτῷ νῦν	εἰπεῖν·	ὁ γὰρ Μεσσήνην Λακεδαιμονίους ἀφιέναι
[2]	Μεσσηνίους καὶ πρὸς Ἀργείους ἔμοιγ´	εἰπεῖν	συνέβη, βέλτιον δ´ ἴσως καὶ
[2]	γιγνόμενον δ´ οὐδὲν ὡς ἔπος	εἰπεῖν	τῶν δεόντων, οὐδ´ ὧν εἵνεκα
[2]	κῆρυξ, ἀλλὰ καὶ τὴν χώραν	ἐκλιπεῖν	προελομένους καὶ παθεῖν ὁτιοῦν ὑπομείναντας,
[2]	ὅπως τὰ παρόντ´ ἐπανορθωθήσεται δεῖ	σκοπεῖν	καὶ μὴ προελθόντ´ ἔτι πορρωτέρω
[2]	Φίλιππος, καὶ μηδέν´ οἴεται κίνδυνον	φέρειν	τοῦτο τῇ πόλει μηδ´ ἐφ´
[2]	τῶν ἑαυτοῖς γιγνομένων τὰ λοιπὰ	ἐάσειν	ὅπως βούλεται πράττειν ἑαυτόν, καὶ
[2]	ἀπολωλότων τῇ παρ´ ὑμῶν ὀργῇ	περιπεσεῖν	συμβῇ· ὁρῶ γὰρ ὡς τὰ
[2]	διὰ μὲν πλεονεξίαν τὰ παρόντ´	ἀγαπήσειν	οἴεται, διὰ δὲ σκαιότητα τρόπων
[2]	ἀδολεσχῶ· ἀλλ´ οἴομαί ποθ´ ὑμᾶς	λυπήσειν	ἃ Φίλιππος πράττει μᾶλλον ἢ
[2]	δ´ ὑμᾶς ὑπολαμβάνων, δικαίως αὑτὸν	μισεῖν	νομίζει, καὶ παρώξυνται, πείσεσθαί τι
[2]	μεῖζον ἰσχύει τοῦ ποθ´ ὕστερον	συνοίσειν	μέλλοντος. Περὶ μὲν δὴ τῶν
[2]	ἀντιπράξειν καὶ διακωλύσειν, ἀλλὰ καὶ	συστρατεύσειν,	ἂν αὐτοὺς κελεύῃ. καὶ νῦν
[2]	καὶ οὐχ ὅπως ἀντιπράξειν καὶ	διακωλύσειν,	ἀλλὰ καὶ συστρατεύσειν, ἂν αὐτοὺς
[2]	πάντες, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τοὺς	πλεονεκτεῖν	ζητοῦντας ἔργῳ κωλύειν καὶ πράξεσιν,
[2]	τὰ λοιπὰ ἐάσειν ὅπως βούλεται	πράττειν	ἑαυτόν, καὶ οὐχ ὅπως ἀντιπράξειν
[2]	καὶ οὐχ ἃ τῇ πόλει,	πράττειν	προείλετο. τί δήποτε; ὅτι πρὸς
[2]	ὡς δὲ κωλύσαιτ´ ἂν ἐκεῖνον	πράττειν	ταῦτ´ ἐφ´ ὧν ἐστι νῦν,
[2]	ἐναντιώσεσθε, ἄν τι τοιοῦτ´ ἐπιχειρῇ	πράττειν,	ὥσπερ ἂν εἰ πολεμοῦντες τύχοιτε.
[2]	γὰρ αὐτὸς ἄν ποθ´ ὑπέμεινα	πρεσβεύειν,	οὔτ´ ἂν ὑμεῖς οἶδ´ ὅτι
[2]	μὲν ἀφέσταμεν καὶ γράφειν καὶ	συμβουλεύειν,	τὴν πρὸς ὑμᾶς ἀπέχθειαν ὀκνοῦντες,
[2]	Ἀθηναῖοι, τοὺς πλεονεκτεῖν ζητοῦντας ἔργῳ	κωλύειν	καὶ πράξεσιν, οὐχὶ λόγοις δέον,
[2]	δεόντων, οὐδ´ ὧν εἵνεκα ταῦτ´	ἀκούειν	ἄξιον· ἀλλ´ εἰς τοῦτ´ ἤδη
[2]	ἔφην, ὦ ἄνδρες Μεσσήνιοι, δυσχερῶς	ἀκούειν	Ὀλυνθίους, εἴ τίς τι λέγοι
[2]	λοιπῶν ἄρχειν Ἑλλήνων ὥστ´ αὐτοὺς	ὑπακούειν	βασιλεῖ, οὐ μόνον οὐκ ἀνασχομένους
[2]	παριόντες τούτων μὲν ἀφέσταμεν καὶ	γράφειν	καὶ συμβουλεύειν, τὴν πρὸς ὑμᾶς
[2]	πρὸς τοὺς Θηβαίους αὐτὸν ὑπόπτως	ἔχειν,	καὶ λογοποιοῦσιν περιιόντες τινὲς ὡς
[2]	γε δὴ συμβαίνει. λογίζεσθε γάρ.	ἄρχειν	βούλεται, τούτου δ´ ἀνταγωνιστὰς μόνους
[2]	προγόνους, ἐξὸν αὐτοῖς τῶν λοιπῶν	ἄρχειν	Ἑλλήνων ὥστ´ αὐτοὺς ὑπακούειν βασιλεῖ,
[2]	κινδύνου καὶ τῆς ζημίας δίκην	ὑποσχεῖν.
[2]	ἀφεστηκότα τὰ τότε λεγόμενα. καὶ	πάλιν	γ´ ἑτέρους καλεῖν. τίνας; τοὺς
[2]	αὐτοῖς τοὺς τυράννους ἐξέβαλλε καὶ	πάλιν	Νίκαιαν καὶ Μαγνησίαν ἐδίδου, προσδοκᾶν
[2]	καὶ νῦν παράσχω πρόφασιν τοῦ	πάλιν	τι λαβεῖν παρὰ Φιλίππου, οὐδ´
[2]	πρέσβεων καὶ παρόντος ἐμοῦ καὶ	πάλιν	ὕστερον, ὡς ἔοικεν, οὐδὲν μᾶλλον
[2]	τοὺς ὅρκους, αἰσθόμενος φενακιζομένην τὴν	πόλιν,	προὔλεγον καὶ διεμαρτυρόμην καὶ οὐκ
[2]	τἄλλ´ ἀσφαλῶς κέκτηται· εἰ γὰρ	Ἀμφίπολιν	καὶ Ποτείδαιαν προεῖτο, οὐδ´ ἂν
[2]	εἰσπέμπει καὶ χρήματ´ ἀποστέλλει καὶ	δύναμιν	μεγάλην ἔχων αὐτός ἐστι προσδόκιμος.
[2]	μέλλοντος. Περὶ μὲν δὴ τῶν	ἡμῖν	πρακτέων καθ´ ὑμᾶς αὐτοὺς ὕστερον
[2]	τοῦτ´ ἤδη. ὅταν οὖν μηκέθ´	ὑμῖν	ἀμελεῖν ἐξουσία γίγνηται τῶν συμβαινόντων,
[2]	καὶ τὸν Ὠρωπὸν ἀντ´ Ἀμφιπόλεως	ὑμῖν	ἀποδώσει· ταῦτα γὰρ ἅπαντ´ ἐπὶ
[2]	ἔχει, ἐκείνῳ μὲν αἱ πράξεις,	ὑμῖν	δ´ οἱ λόγοι. εἰ μὲν
[2]	οὖν καὶ νῦν λέγειν δικαιότερ´	ὑμῖν	ἐξαρκεῖ, ῥᾴδιον, καὶ πόνος οὐδεὶς
[2]	ἀμφότερ´ οὖν οἶδε, καὶ αὑτὸν	ὑμῖν	ἐπιβουλεύοντα καὶ ὑμᾶς αἰσθανομένους· εὖ
[2]	Πελοπόννησον κύριος γέγονεν, καὶ πεποίηχ´	ὑμῖν	μὴ περὶ τῶν δικαίων μηδ´
[2]	γ´ ὁρᾷ πλείους αὐτοῖς ἢ	ὑμῖν	οὔσας· οὐδ´ ἐν τῇ μεσογείᾳ
[2]	μὲν ἐξ ἴσου λόγον παρ´	ὑμῖν	ποιήσω, τοῖς δ´ ἐμοὶ προσκρούσασιν
[2]	λέγουσιν ἅπασι καὶ τοῖς ἀκούουσιν	ὑμῖν	τὰ βέλτιστα καὶ τὰ σώσοντα
[2]	ἀλλὰ μὴν γέγονεν ταῦτα καὶ	πᾶσιν	ἔστιν εἰδέναι· ὑμεῖς δ´, ἔφην
[2]	ὑμῖν ποιήσω, τοῖς δ´ ἐμοὶ	προσκρούσασιν	ἐξ ἀρχῆς καὶ νῦν παράσχω
[2]	ἐξ ἀρχῆς καὶ νῦν παράσχω	πρόφασιν	τοῦ πάλιν τι λαβεῖν παρὰ
[2]	ὕβρεως, Χερρόνησον δὲ τοῖς αὑτοῦ	τέλεσιν	διορύξει, Εὔβοιαν δὲ καὶ τὸν
[2]	ἔφην ἐγώ, παντοδαπὰ εὑρημένα ταῖς	πόλεσιν	πρὸς φυλακὴν καὶ σωτηρίαν, οἷον
[2]	πλεονεκτεῖν ζητοῦντας ἔργῳ κωλύειν καὶ	πράξεσιν,	οὐχὶ λόγοις δέον, πρῶτον μὲν
[2]	εἰρήνην παραβαίνοντα καὶ πᾶσι τοῖς	Ἕλλησιν	ἐπιβουλεύοντα, τοσούτῳ τὸ τί χρὴ
[2]	ἄριστα σύνοιδεν αὑτῷ· οἷς γὰρ	οὖσιν	ὑμετέροις ἔχει, τούτοις πάντα τἄλλ´
[2]	τοῦ βουλεύεσθαι, ἀλλὰ καὶ τοῖς	λέγουσιν	ἅπασι καὶ τοῖς ἀκούουσιν ὑμῖν
[2]	Θηβαίους αὐτὸν ὑπόπτως ἔχειν, καὶ	λογοποιοῦσιν	περιιόντες τινὲς ὡς Ἐλάτειαν τειχιεῖ.
[2]	τῷ λογισμῷ βέλτισθ´ ὁρῶσί τι	πράξουσιν,	ἀλλ´ ὑμεῖς οἱ καὶ συνιέντες
[2]	τοῖς λέγουσιν ἅπασι καὶ τοῖς	ἀκούουσιν	ὑμῖν τὰ βέλτιστα καὶ τὰ
[2]	ὅσα τοιαῦτα. καὶ ταῦτα μέν	ἐστιν	ἅπαντα χειροποίητα καὶ δαπάνης προσδεῖται·
[2]	δ´ ἴσως καὶ πρὸς ὑμᾶς	ἐστιν	εἰρῆσθαι. ~Πῶς γὰρ οἴεσθ´, ἔφην,
[2]	ἀκούηθ´ ὅτι ταῦτ´ ἐφ´ ὑμᾶς	ἐστιν	ἐμοῦ μηδὲ τοῦ δεῖνος, ἀλλ´
[2]	μὴν γέγονεν ταῦτα καὶ πᾶσιν	ἔστιν	εἰδέναι· ὑμεῖς δ´, ἔφην ἐγώ,
[2]	γε καὶ μετρίως ἐναργῆ παραδείγματ´	ἔστιν	ἰδεῖν, ἃ καὶ πρὸς Μεσσηνίους
[2]	μόνον πάντων τῶν λόγων οὐκ	ἔνεστιν	αὐτῷ νῦν εἰπεῖν· ὁ γὰρ
[2]	ἦν ἐν ὁμοίῳ πολέμῳ δι´	ὃν	τότε τῆς εἰρήνης ἐπεθύμησεν. ταῦτ´
[2]	ὅρκους, αἰσθόμενος φενακιζομένην τὴν πόλιν,	προὔλεγον	καὶ διεμαρτυρόμην καὶ οὐκ εἴων
[2]	ἐμπεσὼν ἐμαυτῷ μὲν ἐξ ἴσου	λόγον	παρ´ ὑμῖν ποιήσω, τοῖς δ´
[2]	προοῖσθε, ἀλλὰ καὶ τοῦ δικαίου	λόγον	ποιούμενοι, καὶ τὴν προσοῦσαν ἀδοξίαν
[2]	οὐ μόνον οὐκ ἀνασχομένους τὸν	λόγον	τοῦτον, ἡνίκ´ ἦλθεν Ἀλέξανδρος ὁ
[2]	κωλύειν καὶ πράξεσιν, οὐχὶ λόγοις	δέον,	πρῶτον μὲν ἡμεῖς οἱ παριόντες
[2]	τῶν ῥᾴστων καὶ τῶν ἡδίστων	προαιρετέον.	~Πρῶτον μέν, εἴ τις, ὦ
[2]	ἡ παραυτίχ´ ἡδονὴ καὶ ῥᾳστώνη	μεῖζον	ἰσχύει τοῦ ποθ´ ὕστερον συνοίσειν
[2]	φυλακτήριον, ὃ πᾶσι μέν ἐστ´	ἀγαθὸν	καὶ σωτήριον, μάλιστα δὲ τοῖς
[2]	ἀργῶς ἔχετε. συμβαίνει δὴ πρᾶγμ´	ἀναγκαῖον,	οἶμαι, καὶ ἴσως εἰκός· ἐν
[2]	πρὸς εἰρήνην οὐδ´ ἡσυχίαν οὐδὲ	δίκαιον	οὐδέν, εἶδε τοῦτ´ ὀρθῶς, ὅτι
[2]	λέξω. ~{ΑΠΟΚΡΙΣΙΣ. Ἦν μὲν οὖν	δίκαιον,	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τοὺς ἐνεγκόντας
[2]	νῦν λέγειν δικαιότερ´ ὑμῖν ἐξαρκεῖ,	ῥᾴδιον,	καὶ πόνος οὐδεὶς πρόσεστι τῷ
[2]	καὶ μέγιστόν ἐστι καθ´ ὑμῶν	ἐγκώμιον,	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι· κέκρισθε γὰρ
[2]	οὐδ´ ὧν εἵνεκα ταῦτ´ ἀκούειν	ἄξιον·	ἀλλ´ εἰς τοῦτ´ ἤδη προηγμένα
[2]	πόλεσιν πρὸς φυλακὴν καὶ σωτηρίαν,	οἷον	χαρακώματα καὶ τείχη καὶ τάφροι
[2]	εὖ φρονούντων ἐν αὑτῇ κέκτηται	φυλακτήριον,	ὃ πᾶσι μέν ἐστ´ ἀγαθὸν
[2]	πᾶσι μέν ἐστ´ ἀγαθὸν καὶ	σωτήριον,	μάλιστα δὲ τοῖς πλήθεσι πρὸς
[2]	τί χρὴ ποιεῖν συμβουλεῦσαι χαλεπώτερον.	αἴτιον	δὲ τούτων, ὅτι πάντες, ὦ
[2]	πρὸς Ἀργείους ἔμοιγ´ εἰπεῖν συνέβη,	βέλτιον	δ´ ἴσως καὶ πρὸς ὑμᾶς
[2]	ἵν´, ἐὰν μὲν ἐγὼ δοκῶ	βέλτιον	προορᾶν, ἐμοὶ πεισθῆτε, ἂν δ´
[2]	πάλιν ὕστερον, ὡς ἔοικεν, οὐδὲν	μᾶλλον	ἀποσχήσονται τῆς Φιλίππου φιλίας οὐδ´
[2]	ὑμᾶς λυπήσειν ἃ Φίλιππος πράττει	μᾶλλον	ἢ τὰ νυνί· τὸ γὰρ
[2]	πόλει, ὥσθ´ ὅσῳ τις ἂν	μᾶλλον	καὶ φανερώτερον ἐξελέγχῃ Φίλιππον καὶ
[2]	δέοντα δοκοῦντας τοὺς κατηγοροῦντας Φιλίππου,	γιγνόμενον	δ´ οὐδὲν ὡς ἔπος εἰπεῖν
[2]	Λακεδαιμονίους ἀφιέναι κελεύων, πῶς ἂν	Ὀρχομενὸν	καὶ Κορώνειαν τότε Θηβαίοις παραδοὺς
[2]	ἔφην ἐγώ, διδόντα μὲν καὶ	ὑπισχνούμενον	θεωρεῖτε Φίλιππον, ἐξηπατηκότα δ´ ἤδη
[2]	Φίλιππον, ἐξηπατηκότα δ´ ἤδη καὶ	παρακεκρουμένον	ἀπεύχεσθε, εἰ σωφρονεῖτε δή, ἰδεῖν.
[2]	νυνί· τὸ γὰρ πρᾶγμ´ ὁρῶ	προβαῖνον,	καὶ οὐχὶ βουλοίμην ἂν εἰκάζειν
[2]	ἂν ταύτην σῴζητε, οὐδὲν μὴ	δεινὸν	πάθητε. τί ζητεῖτ´; ἔφην. ἐλευθερίαν;
[2]	παρεσκεύασθε, ὡς δὲ κωλύσαιτ´ ἂν	ἐκεῖνον	πράττειν ταῦτ´ ἐφ´ ὧν ἐστι
[2]	καὶ περὶ ἃ σπουδάζετε, ταῦτ´	ἄμεινον	ἑκατέροις ἔχει, ἐκείνῳ μὲν αἱ
[2]	λόγους καὶ λέγοντος ἄλλου συνείητε,	ἄμεινον	Φιλίππου παρεσκεύασθε, ὡς δὲ κωλύσαιτ´
[2]	δαπάνης προσδεῖται· ἓν δέ τι	κοινὸν	ἡ φύσις τῶν εὖ φρονούντων
[2]	στέρονται, αἰσχρῶς ἐκπεσόντες, οὐ κρατηθέντες	μόνον,	ἀλλὰ καὶ προδοθέντες ὑπ´ ἀλλήλων
[2]	καὶ Θηβαίων ὡς ἑτέρως, οὐ	μόνον	εἰς τὰ παρόνθ´ ὁρῶν, ἀλλὰ
[2]	ὥστ´ αὐτοὺς ὑπακούειν βασιλεῖ, οὐ	μόνον	οὐκ ἀνασχομένους τὸν λόγον τοῦτον,
[2]	ὑμᾶς ἀξιοῦν. ἀλλὰ τοῦτον καὶ	μόνον	πάντων τῶν λόγων οὐκ ἔνεστιν
[2]	ὑπείληφεν ὑμᾶς. ἀδικεῖ πολὺν ἤδη	χρόνον,	καὶ τοῦτ´ αὐτὸς ἄριστα σύνοιδεν
[2]	ἀλλ´ ὅμως, ἔφην ἐγώ, μικρὸν	χρόνον	τὴν ἀλλοτρίαν καρπωσάμενοι πολὺν τῆς
[2]	ἐστι Φίλιππος, καὶ μηδέν´ οἴεται	κίνδυνον	φέρειν τοῦτο τῇ πόλει μηδ´
[2]	ἀκούει τοὺς μὲν ὑμετέρους προγόνους,	ἐξὸν	αὐτοῖς τῶν λοιπῶν ἄρχειν Ἑλλήνων
[2]	νὴ Δία (ταῦτα γάρ ἐσθ´	ὑπόλοιπον)	καὶ παρὰ γνώμην, τῶν Θετταλῶν
[2]	συντάττων. καὶ τοῦτ´ ἐξ ἀνάγκης	τρόπον	τιν´ αὐτῷ νῦν γε δὴ
[2]	ἐπαγγέλλεται. καὶ οὐ τοῦτ´ ἔστ´	ἄτοπον,	εἰ Μεσσήνιοι καὶ Πελοποννησίων τινὲς
[2]	ἔφην. ἐλευθερίαν; εἶτ´ οὐχ ὁρᾶτε	Φίλιππον	ἀλλοτριωτάτας ταύτῃ καὶ τὰς προσηγορίας
[2]	διδόντα μὲν καὶ ὑπισχνούμενον θεωρεῖτε	Φίλιππον,	ἐξηπατηκότα δ´ ἤδη καὶ παρακεκρουμένον
[2]	καὶ δι´ ὧν ἐχθρὸν ἡγοῦμαι	Φίλιππον·	ἵν´, ἐὰν μὲν ἐγὼ δοκῶ
[2]	ἂν μᾶλλον καὶ φανερώτερον ἐξελέγχῃ	Φίλιππον	καὶ τὴν πρὸς ὑμᾶς εἰρήνην
[2]	μὲν γὰρ οὐκ ἂν ἡγοῦμαι	Φίλιππον,	οὔτ´ εἰ τὰ πρῶτα βιασθεὶς
[2]	εἰ τοιαῦτα πράξειν τυχόντ´ εἰρήνης	Φίλιππον	ᾤεσθε· ἀλλ´ ἦν πολὺ τούτων
[2]	διορύξει, Εὔβοιαν δὲ καὶ τὸν	Ὠρωπὸν	ἀντ´ Ἀμφιπόλεως ὑμῖν ἀποδώσει· ταῦτα
[2]	αὐτοῖς ἀφίει, ἧς πάντες οἱ	πρότερον	Μακεδονίας βασιλεῖς ἀντεποιοῦντο, Ποτείδαιαν δ´
[2]	οὐχ ὁ αὐτὸς τρόπος ὅσπερ	πρότερον	τοῦ βουλεύεσθαι, ἀλλὰ καὶ τοῖς
[2]	ἀναιρεῖ, οὓς δ´ ἀπώλεσεν αὐτὸς	πρότερον	Φωκέας νῦν σῴζει; καὶ τίς
[2]	ἡμῖν πρακτέων καθ´ ὑμᾶς αὐτοὺς	ὕστερον	βουλεύσεσθε, ἂν σωφρονῆτε· ἃ δὲ
[2]	ῥᾳστώνη μεῖζον ἰσχύει τοῦ ποθ´	ὕστερον	συνοίσειν μέλλοντος. Περὶ μὲν δὴ
[2]	καὶ παρόντος ἐμοῦ καὶ πάλιν	ὕστερον,	ὡς ἔοικεν, οὐδὲν μᾶλλον ἀποσχήσονται
[2]	τὸ τί χρὴ ποιεῖν συμβουλεῦσαι	χαλεπώτερον.	αἴτιον δὲ τούτων, ὅτι πάντες,
[2]	ὅσῳ τις ἂν μᾶλλον καὶ	φανερώτερον	ἐξελέγχῃ Φίλιππον καὶ τὴν πρὸς
[2]	παρέστηκε προσδοκᾶν καὶ δι´ ὧν	ἐχθρὸν	ἡγοῦμαι Φίλιππον· ἵν´, ἐὰν μὲν
[2]	παρώξυνται, πείσεσθαί τι προσδοκῶν, ἂν	καιρὸν	λάβητε, ἂν μὴ φθάσῃ ποιήσας
[2]	οἴεσθε; ἀλλ´ ὅμως, ἔφην ἐγώ,	μικρὸν	χρόνον τὴν ἀλλοτρίαν καρπωσάμενοι πολὺν
[2]	Ἀττικὴν ὁδοῦ καὶ τῆς εἰς	Πελοπόννησον	κύριος γέγονεν, καὶ πεποίηχ´ ὑμῖν
[2]	Θηβαίους δὲ παύσει τῆς ὕβρεως,	Χερρόνησον	δὲ τοῖς αὑτοῦ τέλεσιν διορύξει,
[2]	βασιλεῖ, οὐ μόνον οὐκ ἀνασχομένους	τὸν	λόγον τοῦτον, ἡνίκ´ ἦλθεν Ἀλέξανδρος
[2]	ἔσεσθαι παρ´ αὐτοῖς; ἢ τὸν	τὴν	πυλαίαν ἀποδόντα, τοῦτον τὰς ἰδίας
[2]	δεκαδαρχίαν ἔσεσθαι παρ´ αὐτοῖς; ἢ	τὸν	τὴν πυλαίαν ἀποδόντα, τοῦτον τὰς
[2]	τέλεσιν διορύξει, Εὔβοιαν δὲ καὶ	τὸν	Ὠρωπὸν ἀντ´ Ἀμφιπόλεως ὑμῖν ἀποδώσει·
[2]	Ἀττικὴν πολέμου, ὃς λυπήσει μὲν	ἕκαστον,	ἐπειδὰν παρῇ, γέγονεν δ´ ἐν
[2]	τὰ πράγματα καὶ κατακούομεν ἀλλήλων,	ἕκαστον	ὑμῶν καίπερ ἀκριβῶς εἰδόθ´ ὅμως
[2]	ὑπειληφὼς εὖ ποιεῖ. ὃ καὶ	μέγιστόν	ἐστι καθ´ ὑμῶν ἐγκώμιον, ὦ
[2]	ἀδικοῦντας μεμνῆσθαι. καὶ τὸ πάντων	αἴσχιστον,	καὶ τοῖς ἐκγόνοις πρὸς τὰς
[2]	μὲν μέλλειν πρὸς τοὺς Θηβαίους	αὐτὸν	ὑπόπτως ἔχειν, καὶ λογοποιοῦσιν περιιόντες
[2]	φρονεῖν δ´ ὑμᾶς ὑπολαμβάνων, δικαίως	αὑτὸν	μισεῖν νομίζει, καὶ παρώξυνται, πείσεσθαί
[2]	ἡγεῖται. ἀμφότερ´ οὖν οἶδε, καὶ	αὑτὸν	ὑμῖν ἐπιβουλεύοντα καὶ ὑμᾶς αἰσθανομένους·
[2]	λοιπὰ ἐάσειν ὅπως βούλεται πράττειν	ἑαυτόν,	καὶ οὐχ ὅπως ἀντιπράξειν καὶ
[2]	τοῖς ἡμετέροις οὐδὲν ἂν ἐνδείξαιτο	τοσοῦτον	οὐδὲ ποιήσειεν, ὑφ´ οὗ πεισθέντες
[2]	μόνον οὐκ ἀνασχομένους τὸν λόγον	τοῦτον,	ἡνίκ´ ἦλθεν Ἀλέξανδρος ὁ τούτων
[2]	Θηβαίους ἢ ὑμᾶς ἀξιοῦν. ἀλλὰ	τοῦτον	καὶ μόνον πάντων τῶν λόγων
[2]	ἢ τὸν τὴν πυλαίαν ἀποδόντα,	τοῦτον	τὰς ἰδίας αὐτῶν προσόδους παραιρήσεσθαι;
[2]	ῥᾴστων καὶ τῶν ἡδίστων προαιρετέον.	~Πρῶτον	μέν, εἴ τις, ὦ ἄνδρες
[2]	καὶ πράξεσιν, οὐχὶ λόγοις δέον,	πρῶτον	μὲν ἡμεῖς οἱ παριόντες τούτων
[2]	λογίζομαι· τίνων ὁ Φίλιππος κύριος	πρῶτον	μετὰ τὴν εἰρήνην κατέστη; Πυλῶν
[2]	ἀνταγωνιστὰς μόνους ὑπείληφεν ὑμᾶς. ἀδικεῖ	πολὺν	ἤδη χρόνον, καὶ τοῦτ´ αὐτὸς
[2]	μικρὸν χρόνον τὴν ἀλλοτρίαν καρπωσάμενοι	πολὺν	τῆς αὑτῶν ὑπ´ ἐκείνου στέρονται,
[2]	ἀνθ´ ὑμῶν καὶ τότε καὶ	νῦν	αἱρεῖται. οὐ γὰρ δὴ τριήρεις
[2]	ἄκων ἔπραξεν, οὔτ´ ἂν εἰ	νῦν	ἀπεγίγνωσκε Θηβαίους, τοῖς ἐκείνων ἐχθροῖς
[2]	βουλεύσεσθε, ἂν σωφρονῆτε· ἃ δὲ	νῦν	ἀποκρινάμενοι τὰ δέοντ´ ἂν εἴητ´
[2]	ἐξ ἀνάγκης τρόπον τιν´ αὐτῷ	νῦν	γε δὴ συμβαίνει. λογίζεσθε γάρ.
[2]	Μαγνησίαν ἐδίδου, προσδοκᾶν τὴν καθεστῶσαν	νῦν	δεκαδαρχίαν ἔσεσθαι παρ´ αὐτοῖς; ἢ
[2]	τῶν λόγων οὐκ ἔνεστιν αὐτῷ	νῦν	εἰπεῖν· ὁ γὰρ Μεσσήνην Λακεδαιμονίους
[2]	ταῦτ´ οὖν, ὡς μὲν ὑπομνῆσαι,	νῦν	ἱκανῶς εἴρηται, ὡς δ´ ἂν
[2]	λόγοι. εἰ μὲν οὖν καὶ	νῦν	λέγειν δικαιότερ´ ὑμῖν ἐξαρκεῖ, ῥᾴδιον,
[2]	τελέως ὑπήχθητε. τί δὴ ταῦτα	νῦν	λέγω καὶ καλεῖν φημὶ δεῖν
[2]	πράττειν ταῦτ´ ἐφ´ ὧν ἐστι	νῦν,	παντελῶς ἀργῶς ἔχετε. συμβαίνει δὴ
[2]	ἐμοὶ προσκρούσασιν ἐξ ἀρχῆς καὶ	νῦν	παράσχω πρόφασιν τοῦ πάλιν τι
[2]	συνεχῶς ἐναντιοῦσθαι, ἀλλ´ ἀφ´ ὧν	νῦν	ποιεῖ, κἀκεῖν´ ἐκ προαιρέσεως δῆλός
[2]	δ´ ἀπώλεσεν αὐτὸς πρότερον Φωκέας	νῦν	σῴζει; καὶ τίς ἂν ταῦτα
[2]	συστρατεύσειν, ἂν αὐτοὺς κελεύῃ. καὶ	νῦν	τοὺς Μεσσηνίους καὶ τοὺς Ἀργείους
[2]	εἰ σωφρονεῖτε δή, ἰδεῖν. ἔστι	τοίνυν	νὴ Δί´, ἔφην ἐγώ, παντοδαπὰ
[2]	πεπιστευκότες αὐτῷ, τούτοις προσθῆσθε. ἐγὼ	τοίνυν,	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, λογίζομαι· τίνων
[2]	τοὺς δ´ οὐκ ἐναντιωθέντας. οἶδεν	οὖν	ἀμφοτέρους ἰδίᾳ τὸ λυσιτελοῦν ἀγαπήσοντας,
[2]	ἤδη λέξω. ~{ΑΠΟΚΡΙΣΙΣ. Ἦν μὲν	οὖν	δίκαιον, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τοὺς
[2]	κοινῇ τοῖς Ἕλλησι σκεψομένους. ἡγεῖτ´	οὖν,	εἰ μὲν ὑμᾶς ἕλοιτο, φίλους
[2]	πλήθεσι πρὸς τοὺς τυράννους. τί	οὖν	ἐστι τοῦτο; ἀπιστία. ταύτην φυλάττετε,
[2]	μάλιστα τὴν ὀργὴν ἀφιέντας. ἕως	οὖν	ἔτι μέλλει καὶ συνίσταται τὰ
[2]	δ´ οἱ λόγοι. εἰ μὲν	οὖν	καὶ νῦν λέγειν δικαιότερ´ ὑμῖν
[2]	ἐγγὺς ᾖ τοῦτ´ ἤδη. ὅταν	οὖν	μηκέθ´ ὑμῖν ἀμελεῖν ἐξουσία γίγνηται
[2]	οἴκοι μένειν βεβαίως ἡγεῖται. ἀμφότερ´	οὖν	οἶδε, καὶ αὑτὸν ὑμῖν ἐπιβουλεύοντα
[2]	τῶν ἐν Φωκεῦσι πραγμάτων. τί	οὖν;	πῶς τούτοις ἐχρήσατο; ἃ Θηβαίοις
[2]	τότε τῆς εἰρήνης ἐπεθύμησεν. ταῦτ´	οὖν,	ὡς μὲν ὑπομνῆσαι, νῦν ἱκανῶς
[2]	οἷς αὑτοῖς συνίσασι δεδωροδοκηκότες, τοῖς	ἐπανορθοῦν	τι πειρωμένοις τῶν διὰ τούτους
[2]	δικαιότερα τοὺς Θηβαίους ἢ ὑμᾶς	ἀξιοῦν.	ἀλλὰ τοῦτον καὶ μόνον πάντων
[2]	χώραν ἐκλιπεῖν προελομένους καὶ παθεῖν	ὁτιοῦν	ὑπομείναντας, καὶ μετὰ ταῦτα πράξαντας
[2]	μέσῳ ληφθείς, συνεχώρησε ταῦτα. καλῶς.	οὐκοῦν	φασὶ μὲν μέλλειν πρὸς τοὺς
[2]	οἶδεν οὖν ἀμφοτέρους ἰδίᾳ τὸ	λυσιτελοῦν	ἀγαπήσοντας, οὐχ ὅ τι συνοίσει
[2]	εἰδώς, οὐ πλεονεξίας ἕνεκ´ οὐδ´	ὧν	ἐγὼ κατηγορῶ τότε ταῦτ´ ἔπραξεν,
[2]	ἔπος εἰπεῖν τῶν δεόντων, οὐδ´	ὧν	εἵνεκα ταῦτ´ ἀκούειν ἄξιον· ἀλλ´
[2]	ἀποσχήσονται τῆς Φιλίππου φιλίας οὐδ´	ὧν	ἐπαγγέλλεται. καὶ οὐ τοῦτ´ ἔστ´
[2]	ἂν ἐκεῖνον πράττειν ταῦτ´ ἐφ´	ὧν	ἐστι νῦν, παντελῶς ἀργῶς ἔχετε.
[2]	ἐμοὶ παρέστηκε προσδοκᾶν καὶ δι´	ὧν	ἐχθρὸν ἡγοῦμαι Φίλιππον· ἵν´, ἐὰν
[2]	Φωκέας πείσας καὶ Πύλας προέσθαι,	ὧν	καταστὰς ἐκεῖνος κύριος τῆς ἐπὶ
[2]	ἐχθροῖς συνεχῶς ἐναντιοῦσθαι, ἀλλ´ ἀφ´	ὧν	νῦν ποιεῖ, κἀκεῖν´ ἐκ προαιρέσεως
[2]	ἄνδρες Ἀθηναῖοι, λόγοι γίγνωνται περὶ	ὧν	Φίλιππος πράττει καὶ βιάζεται παρὰ
[2]	ἂν ἐποίει καὶ τὴν εἰρήνην	ἄγων	ἡσυχίαν εἶχεν, ἢ παραχρῆμ´ ἂν
[2]	τοῦτον καὶ μόνον πάντων τῶν	λόγων	οὐκ ἔνεστιν αὐτῷ νῦν εἰπεῖν·
[2]	κέκρισθε γὰρ ἐκ τούτων τῶν	ἔργων	μόνοι τῶν πάντων μηδενὸς ἂν
[2]	πολλοὺς ἑτέρους λόγους παρὰ τῶν	πρέσβεων	καὶ παρόντος ἐμοῦ καὶ πάλιν
[2]	νομίζω. φοβοῦμαι δὴ μή, τῶν	πρέσβεων	σεσιωπηκότων ἐφ´ οἷς αὑτοῖς συνίσασι
[2]	καὶ παρὰ γνώμην, τῶν Θετταλῶν	ἱππέων	καὶ τῶν Θηβαίων ὁπλιτῶν ἐν
[2]	Περὶ μὲν δὴ τῶν ἡμῖν	πρακτέων	καθ´ ὑμᾶς αὐτοὺς ὕστερον βουλεύσεσθε,
[2]	τοὺς λογισμοὺς ἀκοῦσαί μου διὰ	βραχέων,	δι´ οὓς τἀναντί´ ἐμοὶ παρέστηκε
[2]	ὑφ´ αὑτῷ ποιήσασθαι τοὺς λογισμοὺς	ἐξετάζων,	καὶ οὐχὶ πρὸς εἰρήνην οὐδ´
[2]	ποτε στόλῳ Φίλιππος, οὔτε πεζῇ	βαδίζων	ὑπὲρ τὰς Πύλας καὶ Φωκέας,
[2]	τις ἂν εἴποι) τοὺς δὲ	Θηβαίων	καὶ Ἀργείων προγόνους τοὺς μὲν
[2]	προσδόκιμος. τοὺς μὲν ὄντας ἐχθροὺς	Θηβαίων	Λακεδαιμονίους ἀναιρεῖ, οὓς δ´ ἀπώλεσεν
[2]	τῶν Θετταλῶν ἱππέων καὶ τῶν	Θηβαίων	ὁπλιτῶν ἐν μέσῳ ληφθείς, συνεχώρησε
[2]	ὑπείληφε καὶ κατ´ Ἀργείων καὶ	Θηβαίων	ὡς ἑτέρως, οὐ μόνον εἰς
[2]	πεποίηχ´ ὑμῖν μὴ περὶ τῶν	δικαίων	μηδ´ ὑπὲρ τῶν ἔξω πραγμάτων
[2]	ἀντεποιοῦντο, Ποτείδαιαν δ´ ἐδίδου τοὺς	Ἀθηναίων	ἀποίκους ἐκβάλλων, καὶ τὴν μὲν
[2]	προὔλεγον καὶ διεμαρτυρόμην καὶ οὐκ	εἴων	προέσθαι Πύλας οὐδὲ Φωκέας, λέγοντας
[2]	ὑμῶν οὕτως ὑπείληφε καὶ κατ´	Ἀργείων	καὶ Θηβαίων ὡς ἑτέρως, οὐ
[2]	εἴποι) τοὺς δὲ Θηβαίων καὶ	Ἀργείων	προγόνους τοὺς μὲν συστρατεύσαντας τῷ
[2]	ἐπὶ τῇ θαλάττῃ καὶ τῶν	ἐμπορίων	ἀφέστηκεν· οὐδ´ ἀμνημονεῖ τοὺς λόγους
[2]	ἔστ´ ἄτοπον, εἰ Μεσσήνιοι καὶ	Πελοποννησίων	τινὲς παρ´ ἃ τῷ λογισμῷ
[2]	πόλει θεραπεύει τινάς, Θηβαίους καὶ	Πελοποννησίων	τοὺς ταὐτὰ βουλομένους τούτοις, οὓς
[2]	οὔτ´ εἰ τὰ πρῶτα βιασθεὶς	ἄκων	ἔπραξεν, οὔτ´ ἂν εἰ νῦν
[2]	τῆς εἰρήνης ἀπὸ τῆς ὑστέρας	ἥκων	πρεσβείας τῆς ἐπὶ τοὺς ὅρκους,
[2]	νομίζει, καὶ παρώξυνται, πείσεσθαί τι	προσδοκῶν,	ἂν καιρὸν λάβητε, ἂν μὴ
[2]	ὑπόλοιπον) καὶ παρὰ γνώμην, τῶν	Θετταλῶν	ἱππέων καὶ τῶν Θηβαίων ὁπλιτῶν
[2]	συνίσταται τὰ πράγματα καὶ κατακούομεν	ἀλλήλων,	ἕκαστον ὑμῶν καίπερ ἀκριβῶς εἰδόθ´
[2]	μόνον, ἀλλὰ καὶ προδοθέντες ὑπ´	ἀλλήλων	καὶ πραθέντες· οὐ γὰρ ἀσφαλεῖς
[2]	τῆς ἰδίας ἕνεκ´ ὠφελείας τῶν	ἄλλων	τινὰς Ἑλλήνων ἐκείνῳ προοῖσθε, ἀλλὰ
[2]	δ´ ἐδίδου τοὺς Ἀθηναίων ἀποίκους	ἐκβάλλων,	καὶ τὴν μὲν ἔχθραν τὴν
[2]	πρῶτον μετὰ τὴν εἰρήνην κατέστη;	Πυλῶν	καὶ τῶν ἐν Φωκεῦσι πραγμάτων.
[2]	τὴν εἰρήνην, ἀεὶ τοὺς ὑπὲρ	ἡμῶν	λόγους καὶ δικαίους καὶ φιλανθρώπους
[2]	αὐτοὶ καὶ τῶν λεγόντων ἀκούοντες	ἡμῶν,	ὡς ἐπιβουλεύεσθε, ὡς περιστοιχίζεσθε, ἐκ
[2]	θαυμάζω, καὶ δεηθῆναι πάντων ὁμοίως	ὑμῶν	βούλομαι τοὺς λογισμοὺς ἀκοῦσαί μου
[2]	ὃ καὶ μέγιστόν ἐστι καθ´	ὑμῶν	ἐγκώμιον, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι· κέκρισθε
[2]	πλεονεξίας. διὰ ταῦτ´ ἐκείνους ἀνθ´	ὑμῶν	καὶ τότε καὶ νῦν αἱρεῖται.
[2]	πράγματα καὶ κατακούομεν ἀλλήλων, ἕκαστον	ὑμῶν	καίπερ ἀκριβῶς εἰδόθ´ ὅμως ἐπαναμνῆσαι
[2]	διὰ τούτους ἀπολωλότων τῇ παρ´	ὑμῶν	ὀργῇ περιπεσεῖν συμβῇ· ὁρῶ γὰρ
[2]	καὶ ταῦτ´ εἰκότως καὶ περὶ	ὑμῶν	οὕτως ὑπείληφε καὶ κατ´ Ἀργείων
[2]	αἰσθανομένους· εὖ φρονεῖν δ´ ὑμᾶς	ὑπολαμβάνων,	δικαίως αὑτὸν μισεῖν νομίζει, καὶ
[2]	ὅπερ συνέβη, ἀντὶ τῶν ἑαυτοῖς	γιγνομένων	τὰ λοιπὰ ἐάσειν ὅπως βούλεται
[2]	ἕνεκ´ ὠφελείας τῶν ἄλλων τινὰς	Ἑλλήνων	ἐκείνῳ προοῖσθε, ἀλλὰ καὶ τοῦ
[2]	κέρδους τὰ κοινὰ δίκαια τῶν	Ἑλλήνων	προέσθαι, μηδ´ ἀνταλλάξασθαι μηδεμιᾶς χάριτος
[2]	ἐξὸν αὐτοῖς τῶν λοιπῶν ἄρχειν	Ἑλλήνων	ὥστ´ αὐτοὺς ὑπακούειν βασιλεῖ, οὐ
[2]	παραλείψω, δικαίως (ἔστι γὰρ μείζω	τἀκείνων	ἔργα ἢ ὡς τῷ λόγῳ
[2]	εἰ νῦν ἀπεγίγνωσκε Θηβαίους, τοῖς	ἐκείνων	ἐχθροῖς συνεχῶς ἐναντιοῦσθαι, ἀλλ´ ἀφ´
[2]	λέγοντας ὡς ἐγὼ μὲν ὕδωρ	πίνων	εἰκότως δύστροπος καὶ δύσκολός εἰμί
[2]	τοίνυν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, λογίζομαι·	τίνων	ὁ Φίλιππος κύριος πρῶτον μετὰ
[2]	ὑμετέρους προγόνους, ἐξὸν αὐτοῖς τῶν	λοιπῶν	ἄρχειν Ἑλλήνων ὥστ´ αὐτοὺς ὑπακούειν
[2]	ἀγαπήσειν οἴεται, διὰ δὲ σκαιότητα	τρόπων	τῶν μετὰ ταῦτ´ οὐδὲν προόψεσθαι.
[2]	οὐ μόνον εἰς τὰ παρόνθ´	ὁρῶν,	ἀλλὰ καὶ τὰ πρὸ τούτων
[2]	τις, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, θαρρεῖ,	ὁρῶν	ἡλίκος ἤδη καὶ ὅσων κύριός
[2]	ἀποκρύψομαι· οὐχ ἵν´ εἰς λοιδορίαν	ἐμπεσὼν	ἐμαυτῷ μὲν ἐξ ἴσου λόγον
[2]	θαρρεῖ, ὁρῶν ἡλίκος ἤδη καὶ	ὅσων	κύριός ἐστι Φίλιππος, καὶ μηδέν´
[2]	ὑμεῖς τῆς ἰδίας ἕνεκ´ ὠφελείας	τῶν	ἄλλων τινὰς Ἑλλήνων ἐκείνῳ προοῖσθε,
[2]	δ´ οὐδὲν ὡς ἔπος εἰπεῖν	τῶν	δεόντων, οὐδ´ ὧν εἵνεκα ταῦτ´
[2]	δεδωροδοκηκότες, τοῖς ἐπανορθοῦν τι πειρωμένοις	τῶν	διὰ τούτους ἀπολωλότων τῇ παρ´
[2]	καὶ πεποίηχ´ ὑμῖν μὴ περὶ	τῶν	δικαίων μηδ´ ὑπὲρ τῶν ἔξω
[2]	Θηβαίους ἡγεῖτο, ὅπερ συνέβη, ἀντὶ	τῶν	ἑαυτοῖς γιγνομένων τὰ λοιπὰ ἐάσειν
[2]	ἂν κέρδους τὰ κοινὰ δίκαια	τῶν	Ἑλλήνων προέσθαι, μηδ´ ἀνταλλάξασθαι μηδεμιᾶς
[2]	δ´ ἐπὶ τῇ θαλάττῃ καὶ	τῶν	ἐμπορίων ἀφέστηκεν· οὐδ´ ἀμνημονεῖ τοὺς
[2]	εἶναι τὴν βουλήν, ἀλλ´ ὑπὲρ	τῶν	ἐν τῇ χώρᾳ καὶ τοῦ
[2]	τὴν εἰρήνην κατέστη; Πυλῶν καὶ	τῶν	ἐν Φωκεῦσι πραγμάτων. τί οὖν;
[2]	περὶ τῶν δικαίων μηδ´ ὑπὲρ	τῶν	ἔξω πραγμάτων εἶναι τὴν βουλήν,
[2]	Ἀθηναῖοι· κέκρισθε γὰρ ἐκ τούτων	τῶν	ἔργων μόνοι τῶν πάντων μηδενὸς
[2]	δέ τι κοινὸν ἡ φύσις	τῶν	εὖ φρονούντων ἐν αὑτῇ κέκτηται
[2]	τὰ σώσοντα τῶν ῥᾴστων καὶ	τῶν	ἡδίστων προαιρετέον. ~Πρῶτον μέν, εἴ
[2]	συνοίσειν μέλλοντος. Περὶ μὲν δὴ	τῶν	ἡμῖν πρακτέων καθ´ ὑμᾶς αὐτοὺς
[2]	ἐσθ´ ὑπόλοιπον) καὶ παρὰ γνώμην,	τῶν	Θετταλῶν ἱππέων καὶ τῶν Θηβαίων
[2]	γνώμην, τῶν Θετταλῶν ἱππέων καὶ	τῶν	Θηβαίων ὁπλιτῶν ἐν μέσῳ ληφθείς,
[2]	οἱ καὶ συνιέντες αὐτοὶ καὶ	τῶν	λεγόντων ἀκούοντες ἡμῶν, ὡς ἐπιβουλεύεσθε,
[2]	ἀλλὰ τοῦτον καὶ μόνον πάντων	τῶν	λόγων οὐκ ἔνεστιν αὐτῷ νῦν
[2]	μὲν ὑμετέρους προγόνους, ἐξὸν αὐτοῖς	τῶν	λοιπῶν ἄρχειν Ἑλλήνων ὥστ´ αὐτοὺς
[2]	οἴεται, διὰ δὲ σκαιότητα τρόπων	τῶν	μετὰ ταῦτ´ οὐδὲν προόψεσθαι. καίτοι
[2]	ἐκ τούτων τῶν ἔργων μόνοι	τῶν	πάντων μηδενὸς ἂν κέρδους τὰ
[2]	καὶ πολλοὺς ἑτέρους λόγους παρὰ	τῶν	πρέσβεων καὶ παρόντος ἐμοῦ καὶ
[2]	ἔσεσθαι νομίζω. φοβοῦμαι δὴ μή,	τῶν	πρέσβεων σεσιωπηκότων ἐφ´ οἷς αὑτοῖς
[2]	τὰ βέλτιστα καὶ τὰ σώσοντα	τῶν	ῥᾴστων καὶ τῶν ἡδίστων προαιρετέον.
[2]	μηκέθ´ ὑμῖν ἀμελεῖν ἐξουσία γίγνηται	τῶν	συμβαινόντων, μηδ´ ἀκούηθ´ ὅτι ταῦτ´
[2]	δικαίων μηδ´ ὑπὲρ τῶν ἔξω	πραγμάτων	εἶναι τὴν βουλήν, ἀλλ´ ὑπὲρ
[2]	Πυλῶν καὶ τῶν ἐν Φωκεῦσι	πραγμάτων.	τί οὖν; πῶς τούτοις ἐχρήσατο;
[2]	Θετταλῶν ἱππέων καὶ τῶν Θηβαίων	ὁπλιτῶν	ἐν μέσῳ ληφθείς, συνεχώρησε ταῦτα.
[2]	τοὺς ἀδικοῦντας μεμνῆσθαι. καὶ τὸ	πάντων	αἴσχιστον, καὶ τοῖς ἐκγόνοις πρὸς
[2]	προαιρέσεως δῆλός ἐστι ποιήσας, ἐκ	πάντων	δ´, ἄν τις ὀρθῶς θεωρῇ,
[2]	δίκαιός ἐστ´ ἀπολωλέναι, μετὰ τοῦ	πάντων	κινδύνου καὶ τῆς ζημίας δίκην
[2]	τούτων τῶν ἔργων μόνοι τῶν	πάντων	μηδενὸς ἂν κέρδους τὰ κοινὰ
[2]	πάντα παρασκευάζεσθαι, θαυμάζω, καὶ δεηθῆναι	πάντων	ὁμοίως ὑμῶν βούλομαι τοὺς λογισμοὺς
[2]	ἀξιοῦν. ἀλλὰ τοῦτον καὶ μόνον	πάντων	τῶν λόγων οὐκ ἔνεστιν αὐτῷ
[2]	καὶ συνιέντες αὐτοὶ καὶ τῶν	λεγόντων	ἀκούοντες ἡμῶν, ὡς ἐπιβουλεύεσθε, ὡς
[2]	οὐδὲν ὡς ἔπος εἰπεῖν τῶν	δεόντων,	οὐδ´ ὧν εἵνεκα ταῦτ´ ἀκούειν
[2]	ὑμῖν ἀμελεῖν ἐξουσία γίγνηται τῶν	συμβαινόντων,	μηδ´ ἀκούηθ´ ὅτι ταῦτ´ ἐφ´
[2]	κοινὸν ἡ φύσις τῶν εὖ	φρονούντων	ἐν αὑτῇ κέκτηται φυλακτήριον, ὃ
[2]	φοβοῦμαι δὴ μή, τῶν πρέσβεων	σεσιωπηκότων	ἐφ´ οἷς αὑτοῖς συνίσασι δεδωροδοκηκότες,
[2]	τι πειρωμένοις τῶν διὰ τούτους	ἀπολωλότων	τῇ παρ´ ὑμῶν ὀργῇ περιπεσεῖν
[2]	βέλτιστα καὶ τὰ σώσοντα τῶν	ῥᾴστων	καὶ τῶν ἡδίστων προαιρετέον. ~Πρῶτον
[2]	σώσοντα τῶν ῥᾴστων καὶ τῶν	ἡδίστων	προαιρετέον. ~Πρῶτον μέν, εἴ τις,
[2]	ἃ πραγματεύεται κατὰ τῆς πόλεως	συντάττων.	καὶ τοῦτ´ ἐξ ἀνάγκης τρόπον
[2]	πυλαίαν ἀποδόντα, τοῦτον τὰς ἰδίας	αὐτῶν	προσόδους παραιρήσεσθαι; οὐκ ἔστι ταῦτα.
[2]	τὴν ἀλλοτρίαν καρπωσάμενοι πολὺν τῆς	αὑτῶν	ὑπ´ ἐκείνου στέρονται, αἰσχρῶς ἐκπεσόντες,
[2]	Φίλιππον ᾤεσθε· ἀλλ´ ἦν πολὺ	τούτων	ἀφεστηκότα τὰ τότε λεγόμενα. καὶ
[2]	Ἀλέξανδρος ὁ τούτων πρόγονος περὶ	τούτων	κῆρυξ, ἀλλὰ καὶ τὴν χώραν
[2]	ὁρῶν, ἀλλὰ καὶ τὰ πρὸ	τούτων	λογιζόμενος. εὑρίσκει γάρ, οἶμαι, καὶ
[2]	πρῶτον μὲν ἡμεῖς οἱ παριόντες	τούτων	μὲν ἀφέσταμεν καὶ γράφειν καὶ
[2]	ποιεῖν συμβουλεῦσαι χαλεπώτερον. αἴτιον δὲ	τούτων,	ὅτι πάντες, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
[2]	τοῦτον, ἡνίκ´ ἦλθεν Ἀλέξανδρος ὁ	τούτων	πρόγονος περὶ τούτων κῆρυξ, ἀλλὰ
[2]	ἄνδρες Ἀθηναῖοι· κέκρισθε γὰρ ἐκ	τούτων	τῶν ἔργων μόνοι τῶν πάντων
[2]	ὁ γὰρ Μεσσήνην Λακεδαιμονίους ἀφιέναι	κελεύων,	πῶς ἂν Ὀρχομενὸν καὶ Κορώνειαν
[2]	χρήματ´ ἀποστέλλει καὶ δύναμιν μεγάλην	ἔχων	αὐτός ἐστι προσδόκιμος. τοὺς μὲν