Paragraphe
[2]	αὐτοὺς ὕστερον βουλεύσεσθε, ἂν σωφρονῆτε·	ἃ	δὲ νῦν ἀποκρινάμενοι τὰ δέοντ´
[2]	τί οὖν; πῶς τούτοις ἐχρήσατο;	ἃ	Θηβαίοις συμφέρει καὶ οὐχ ἃ
[2]	μετρίως ἐναργῆ παραδείγματ´ ἔστιν ἰδεῖν,	ἃ	καὶ πρὸς Μεσσηνίους καὶ πρὸς
[2]	καὶ μετὰ ταῦτα πράξαντας ταῦθ´	ἃ	πάντες ἀεὶ γλίχονται λέγειν, ἀξίως
[2]	ἄν τις ὀρθῶς θεωρῇ, πάνθ´	ἃ	πραγματεύεται κατὰ τῆς πόλεως συντάττων.
[2]	τῷ πράγματι φεύγοντες, καὶ πάνθ´	ἃ	προσήκει προορώμενοι, ὁμοίως ἐναντιώσεσθε, ἄν
[2]	οἷς ἑκάτεροι διατρίβετε καὶ περὶ	ἃ	σπουδάζετε, ταῦτ´ ἄμεινον ἑκατέροις ἔχει,
[2]	ἃ Θηβαίοις συμφέρει καὶ οὐχ	ἃ	τῇ πόλει, πράττειν προείλετο. τί
[2]	Μεσσήνιοι καὶ Πελοποννησίων τινὲς παρ´	ἃ	τῷ λογισμῷ βέλτισθ´ ὁρῶσί τι
[2]	ἀλλ´ οἴομαί ποθ´ ὑμᾶς λυπήσειν	ἃ	Φίλιππος πράττει μᾶλλον ἢ τὰ
[2]	δικαίως (ἔστι γὰρ μείζω τἀκείνων	ἔργα	ἢ ὡς τῷ λόγῳ τις
[2]	δυνάμεως πρὸς ἣν οὐδ´ ἀντᾶραι	δυνησόμεθα,	οὐχ ὁ αὐτὸς τρόπος ὅσπερ
[2]	δ´, ὡς δεινά, καὶ τοιαῦτα	διεξερχόμεθα·	ἔπειθ´ ὑμεῖς οἱ καθήμενοι, ὡς
[2]	γὰρ ἅπαντ´ ἐπὶ τοῦ βήματος	ἐνταῦθα	μνημονεύετ´ οἶδ´ ὅτι ῥηθέντα, καίπερ
[2]	Κορώνειαν τότε Θηβαίοις παραδοὺς τῷ	δίκαια	νομίζειν ταῦτ´ εἶναι πεποιηκέναι σκήψαιτο;
[2]	μηδενὸς ἂν κέρδους τὰ κοινὰ	δίκαια	τῶν Ἑλλήνων προέσθαι, μηδ´ ἀνταλλάξασθαι
[2]	βούλομαι τοὺς λογισμοὺς ἀκοῦσαί μου	διὰ	βραχέων, δι´ οὓς τἀναντί´ ἐμοὶ
[2]	πλεονεξίαν τὰ παρόντ´ ἀγαπήσειν οἴεται,	διὰ	δὲ σκαιότητα τρόπων τῶν μετὰ
[2]	τοὺς ταὐτὰ βουλομένους τούτοις, οὓς	διὰ	μὲν πλεονεξίαν τὰ παρόντ´ ἀγαπήσειν
[2]	ἂν μὴ φθάσῃ ποιήσας πρότερος.	διὰ	ταῦτ´ ἐγρήγορεν, ἐφέστηκεν, ἐπὶ τῇ
[2]	συνεργοὺς ἕξειν τῆς αὑτοῦ πλεονεξίας.	διὰ	ταῦτ´ ἐκείνους ἀνθ´ ὑμῶν καὶ
[2]	πεποιηκέναι σκήψαιτο; Ἀλλ´ ἐβιάσθη νὴ	Δία	(ταῦτα γάρ ἐσθ´ ὑπόλοιπον) καὶ
[2]	τοῖς ἐπανορθοῦν τι πειρωμένοις τῶν	διὰ	τούτους ἀπολωλότων τῇ παρ´ ὑμῶν
[2]	οὐκ ἐναντιωθέντας. οἶδεν οὖν ἀμφοτέρους	ἰδίᾳ	τὸ λυσιτελοῦν ἀγαπήσοντας, οὐχ ὅ
[2]	ὑμῖν οὔσας· οὐδ´ ἐν τῇ	μεσογείᾳ	τιν´ ἀρχὴν εὕρηκε, τῆς δ´
[2]	τὴν πρὸς ὑμᾶς ἀπέχθειαν ὀκνοῦντες,	οἷα	ποιεῖ δ´, ὡς δεινά, καὶ
[2]	γὰρ καὶ τύραννος ἅπας ἐχθρὸς	ἐλευθερίᾳ	καὶ νόμοις ἐναντίος. οὐ φυλάξεσθ´
[2]	ὅταν οὖν μηκέθ´ ὑμῖν ἀμελεῖν	ἐξουσία	γίγνηται τῶν συμβαινόντων, μηδ´ ἀκούηθ´
[2]	τυράννους. τί οὖν ἐστι τοῦτο;	ἀπιστία.	ταύτην φυλάττετε, ταύτης ἀντέχεσθε· ἂν
[2]	εἰπεῖν τῶν δεόντων, οὐδ´ ὧν	εἵνεκα	ταῦτ´ ἀκούειν ἄξιον· ἀλλ´ εἰς
[2]	τοὺς Λακεδαιμονίους συλλαμβάνειν οὐ μέλλει,	ἀλλὰ	καὶ ξένους εἰσπέμπει καὶ χρήματ´
[2]	αἰσχρῶς ἐκπεσόντες, οὐ κρατηθέντες μόνον,	ἀλλὰ	καὶ προδοθέντες ὑπ´ ἀλλήλων καὶ
[2]	οὐχ ὅπως ἀντιπράξειν καὶ διακωλύσειν,	ἀλλὰ	καὶ συστρατεύσειν, ἂν αὐτοὺς κελεύῃ.
[2]	μόνον εἰς τὰ παρόνθ´ ὁρῶν,	ἀλλὰ	καὶ τὰ πρὸ τούτων λογιζόμενος.
[2]	τούτων πρόγονος περὶ τούτων κῆρυξ,	ἀλλὰ	καὶ τὴν χώραν ἐκλιπεῖν προελομένους
[2]	τρόπος ὅσπερ πρότερον τοῦ βουλεύεσθαι,	ἀλλὰ	καὶ τοῖς λέγουσιν ἅπασι καὶ
[2]	ἄλλων τινὰς Ἑλλήνων ἐκείνῳ προοῖσθε,	ἀλλὰ	καὶ τοῦ δικαίου λόγον ποιούμενοι,
[2]	προσόδους παραιρήσεσθαι; οὐκ ἔστι ταῦτα.	ἀλλὰ	μὴν γέγονεν ταῦτα καὶ πᾶσιν
[2]	ἐφ´ αἷς τῆς εἰρήνης ἔτυχεν.	~Ἀλλὰ	νὴ Δί´, εἴποι τις ἂν
[2]	τοὺς Θηβαίους ἢ ὑμᾶς ἀξιοῦν.	ἀλλὰ	τοῦτον καὶ μόνον πάντων τῶν
[2]	ἐγὼ κατηγορῶ τότε ταῦτ´ ἔπραξεν,	ἀλλὰ	τῷ δικαιότερα τοὺς Θηβαίους ἢ
[2]	οὐδὲν ἂν ἦν τῇ πόλει	πρᾶγμα·	οὔτε γὰρ ναυσὶ δήπου κρατήσας
[2]	μὴ γένοιτ´, ὦ πάντες θεοί·	οὐδένα	γὰρ βουλοίμην ἔγωγ´ ἄν, οὐδ´
[2]	ἄξιον· ἀλλ´ εἰς τοῦτ´ ἤδη	προηγμένα	τυγχάνει πάντα τὰ πράγματα τῇ
[2]	νὴ Δί´, ἔφην ἐγώ, παντοδαπὰ	εὑρημένα	ταῖς πόλεσιν πρὸς φυλακὴν καὶ
[2]	πολὺ τούτων ἀφεστηκότα τὰ τότε	λεγόμενα.	καὶ πάλιν γ´ ἑτέρους καλεῖν.
[2]	ὀκνοῦντες, οἷα ποιεῖ δ´, ὡς	δεινά,	καὶ τοιαῦτα διεξερχόμεθα· ἔπειθ´ ὑμεῖς
[2]	οὔτε γὰρ αὐτὸς ἄν ποθ´	ὑπέμεινα	πρεσβεύειν, οὔτ´ ἂν ὑμεῖς οἶδ´
[2]	πάντων μηδενὸς ἂν κέρδους τὰ	κοινὰ	δίκαια τῶν Ἑλλήνων προέσθαι, μηδ´
[2]	τοίνυν νὴ Δί´, ἔφην ἐγώ,	παντοδαπὰ	εὑρημένα ταῖς πόλεσιν πρὸς φυλακὴν
[2]	ἀντὶ τῶν ἑαυτοῖς γιγνομένων τὰ	λοιπὰ	ἐάσειν ὅπως βούλεται πράττειν ἑαυτόν,
[2]	χώραν δ´ ἐκείνοις ἐδεδώκει καρποῦσθαι;	ἆρα	προσδοκᾶν αὐτοὺς τοιαῦτα πείσεσθαι, ἢ
[2]	(ταῦτα γάρ ἐσθ´ ὑπόλοιπον) καὶ	παρὰ	γνώμην, τῶν Θετταλῶν ἱππέων καὶ
[2]	ὧν Φίλιππος πράττει καὶ βιάζεται	παρὰ	τὴν εἰρήνην, ἀεὶ τοὺς ὑπὲρ
[2]	λέγεται, καὶ πολλοὺς ἑτέρους λόγους	παρὰ	τῶν πρέσβεων καὶ παρόντος ἐμοῦ
[2]	πρόφασιν τοῦ πάλιν τι λαβεῖν	παρὰ	Φιλίππου, οὐδ´ ἵν´ ὡς ἄλλως
[2]	γέγονεν δ´ ἐν ἐκείνῃ τῇ	ἡμέρᾳ.	εἰ γὰρ μὴ παρεκρούσθητε τόθ´
[2]	τοῦτ´ ὀρθῶς, ὅτι τῇ μὲν	ἡμετέρᾳ	πόλει καὶ τοῖς ἤθεσι τοῖς
[2]	τότε ταῦτ´ ἔπραξεν, ἀλλὰ τῷ	δικαιότερα	τοὺς Θηβαίους ἢ ὑμᾶς ἀξιοῦν.
[2]	αἰτίους, ἀλλ´ εἰς τοὺς ὑπὸ	χεῖρα	μάλιστα τὴν ὀργὴν ἀφιέντας. ἕως
[2]	οὐ γὰρ δὴ τριήρεις γ´	ὁρᾷ	πλείους αὐτοῖς ἢ ὑμῖν οὔσας·
[2]	ἀλλ´ ὑπὲρ τῶν ἐν τῇ	χώρᾳ	καὶ τοῦ πρὸς τὴν Ἀττικὴν
[2]	τείχη καὶ τάφροι καὶ τἄλλ´	ὅσα	τοιαῦτα. καὶ ταῦτα μέν ἐστιν
[2]	ἅπασι καὶ τοῖς ἀκούουσιν ὑμῖν	τὰ	βέλτιστα καὶ τὰ σώσοντα τῶν
[2]	σωφρονῆτε· ἃ δὲ νῦν ἀποκρινάμενοι	τὰ	δέοντ´ ἂν εἴητ´ ἐψηφισμένοι, ταῦτ´
[2]	καὶ λέγειν μὲν ἅπαντας ἀεὶ	τὰ	δέοντα δοκοῦντας τοὺς κατηγοροῦντας Φιλίππου,
[2]	Πύλας καὶ Φωκέας, ἀλλ´ ἢ	τὰ	δίκαι´ ἂν ἐποίει καὶ τὴν
[2]	τῶν πάντων μηδενὸς ἂν κέρδους	τὰ	κοινὰ δίκαια τῶν Ἑλλήνων προέσθαι,
[2]	συνέβη, ἀντὶ τῶν ἑαυτοῖς γιγνομένων	τὰ	λοιπὰ ἐάσειν ὅπως βούλεται πράττειν
[2]	ἃ Φίλιππος πράττει μᾶλλον ἢ	τὰ	νυνί· τὸ γὰρ πρᾶγμ´ ὁρῶ
[2]	ὡς ἑτέρως, οὐ μόνον εἰς	τὰ	παρόνθ´ ὁρῶν, ἀλλὰ καὶ τὰ
[2]	τούτοις, οὓς διὰ μὲν πλεονεξίαν	τὰ	παρόντ´ ἀγαπήσειν οἴεται, διὰ δὲ
[2]	τῷ πράγματι· εἰ δ´ ὅπως	τὰ	παρόντ´ ἐπανορθωθήσεται δεῖ σκοπεῖν καὶ
[2]	περιπεσεῖν συμβῇ· ὁρῶ γὰρ ὡς	τὰ	πόλλ´ ἐνίους οὐκ εἰς τοὺς
[2]	οὖν ἔτι μέλλει καὶ συνίσταται	τὰ	πράγματα καὶ κατακούομεν ἀλλήλων, ἕκαστον
[2]	τοῦτ´ ἤδη προηγμένα τυγχάνει πάντα	τὰ	πράγματα τῇ πόλει, ὥσθ´ ὅσῳ
[2]	τὰ παρόνθ´ ὁρῶν, ἀλλὰ καὶ	τὰ	πρὸ τούτων λογιζόμενος. εὑρίσκει γάρ,
[2]	ἂν ἡγοῦμαι Φίλιππον, οὔτ´ εἰ	τὰ	πρῶτα βιασθεὶς ἄκων ἔπραξεν, οὔτ´
[2]	ἀκούουσιν ὑμῖν τὰ βέλτιστα καὶ	τὰ	σώσοντα τῶν ῥᾴστων καὶ τῶν
[2]	ἀλλ´ ἦν πολὺ τούτων ἀφεστηκότα	τὰ	τότε λεγόμενα. καὶ πάλιν γ´
[2]	ὀρθῶς θεωρῇ, πάνθ´ ἃ πραγματεύεται	κατὰ	τῆς πόλεως συντάττων. καὶ τοῦτ´
[2]	Ὀλυνθίους, εἴ τίς τι λέγοι	κατὰ	Φιλίππου κατ´ ἐκείνους τοὺς χρόνους,
[2]	ἔτι μέλλει καὶ συνίσταται τὰ	πράγματα	καὶ κατακούομεν ἀλλήλων, ἕκαστον ὑμῶν
[2]	ἤδη προηγμένα τυγχάνει πάντα τὰ	πράγματα	τῇ πόλει, ὥσθ´ ὅσῳ τις
[2]	πρὸς φυλακὴν καὶ σωτηρίαν, οἷον	χαρακώματα	καὶ τείχη καὶ τάφροι καὶ
[2]	ἐγὼ νὴ τοὺς θεοὺς τἀληθῆ	μετὰ	παρρησίας ἐρῶ πρὸς ὑμᾶς καὶ
[2]	διὰ δὲ σκαιότητα τρόπων τῶν	μετὰ	ταῦτ´ οὐδὲν προόψεσθαι. καίτοι σωφρονοῦσί
[2]	καὶ παθεῖν ὁτιοῦν ὑπομείναντας, καὶ	μετὰ	ταῦτα πράξαντας ταῦθ´ ἃ πάντες
[2]	τίνων ὁ Φίλιππος κύριος πρῶτον	μετὰ	τὴν εἰρήνην κατέστη; Πυλῶν καὶ
[2]	οὐδ´ εἰ δίκαιός ἐστ´ ἀπολωλέναι,	μετὰ	τοῦ πάντων κινδύνου καὶ τῆς
[2]	καὶ ταῦτα μέν ἐστιν ἅπαντα	χειροποίητα	καὶ δαπάνης προσδεῖται· ἓν δέ
[2]	παρόντ´ ἀγαπήσειν οἴεται, διὰ δὲ	σκαιότητα	τρόπων τῶν μετὰ ταῦτ´ οὐδὲν
[2]	τῇ πόλει μηδ´ ἐφ´ ὑμᾶς	πάντα	παρασκευάζεσθαι, θαυμάζω, καὶ δεηθῆναι πάντων
[2]	εἰς τοῦτ´ ἤδη προηγμένα τυγχάνει	πάντα	τὰ πράγματα τῇ πόλει, ὥσθ´
[2]	γὰρ οὖσιν ὑμετέροις ἔχει, τούτοις	πάντα	τἄλλ´ ἀσφαλῶς κέκτηται· εἰ γὰρ
[2]	Δί´, εἴποι τις ἂν ὡς	πάντα	ταῦτ´ εἰδώς, οὐ πλεονεξίας ἕνεκ´
[2]	τοιαῦτα. καὶ ταῦτα μέν ἐστιν	ἅπαντα	χειροποίητα καὶ δαπάνης προσδεῖται· ἓν
[2]	βήματος ἐνταῦθα μνημονεύετ´ οἶδ´ ὅτι	ῥηθέντα,	καίπερ ὄντες οὐ δεινοὶ τοὺς
[2]	εἰδέναι· ὑμεῖς δ´, ἔφην ἐγώ,	διδόντα	μὲν καὶ ὑπισχνούμενον θεωρεῖτε Φίλιππον,
[2]	αὐτοῖς; ἢ τὸν τὴν πυλαίαν	ἀποδόντα,	τοῦτον τὰς ἰδίας αὐτῶν προσόδους
[2]	λέγειν μὲν ἅπαντας ἀεὶ τὰ	δέοντα	δοκοῦντας τοὺς κατηγοροῦντας Φιλίππου, γιγνόμενον
[2]	καὶ τὴν πρὸς ὑμᾶς εἰρήνην	παραβαίνοντα	καὶ πᾶσι τοῖς Ἕλλησιν ἐπιβουλεύοντα,
[2]	ὑμῖν τὰ βέλτιστα καὶ τὰ	σώσοντα	τῶν ῥᾴστων καὶ τῶν ἡδίστων
[2]	οὖν οἶδε, καὶ αὑτὸν ὑμῖν	ἐπιβουλεύοντα	καὶ ὑμᾶς αἰσθανομένους· εὖ φρονεῖν
[2]	παραβαίνοντα καὶ πᾶσι τοῖς Ἕλλησιν	ἐπιβουλεύοντα,	τοσούτῳ τὸ τί χρὴ ποιεῖν
[2]	ἀλλοτριωτάτας ταύτῃ καὶ τὰς προσηγορίας	ἔχοντα;	βασιλεὺς γὰρ καὶ τύραννος ἅπας
[2]	κατ´ ἐκείνους τοὺς χρόνους, ὅτ´	Ἀνθεμοῦντα	μὲν αὐτοῖς ἀφίει, ἧς πάντες
[2]	μὲν καὶ ὑπισχνούμενον θεωρεῖτε Φίλιππον,	ἐξηπατηκότα	δ´ ἤδη καὶ παρακεκρουμένον ἀπεύχεσθε,
[2]	ᾤεσθε· ἀλλ´ ἦν πολὺ τούτων	ἀφεστηκότα	τὰ τότε λεγόμενα. καὶ πάλιν
[2]	μέν ἐστ´ ἀγαθὸν καὶ σωτήριον,	μάλιστα	δὲ τοῖς πλήθεσι πρὸς τοὺς
[2]	ἀλλ´ εἰς τοὺς ὑπὸ χεῖρα	μάλιστα	τὴν ὀργὴν ἀφιέντας. ἕως οὖν
[2]	ἤδη χρόνον, καὶ τοῦτ´ αὐτὸς	ἄριστα	σύνοιδεν αὑτῷ· οἷς γὰρ οὖσιν
[2]	καὶ τοῖς ἀκούουσιν ὑμῖν τὰ	βέλτιστα	καὶ τὰ σώσοντα τῶν ῥᾴστων
[2]	ποιεῖ δ´, ὡς δεινά, καὶ	τοιαῦτα	διεξερχόμεθα· ἔπειθ´ ὑμεῖς οἱ καθήμενοι,
[2]	καὶ τάφροι καὶ τἄλλ´ ὅσα	τοιαῦτα.	καὶ ταῦτα μέν ἐστιν ἅπαντα
[2]	ἐδεδώκει καρποῦσθαι; ἆρα προσδοκᾶν αὐτοὺς	τοιαῦτα	πείσεσθαι, ἢ λέγοντος ἄν τινος
[2]	οἶδ´ ὅτι ἐπαύσασθε πολεμοῦντες, εἰ	τοιαῦτα	πράξειν τυχόντ´ εἰρήνης Φίλιππον ᾤεσθε·
[2]	αὐτῶν προσόδους παραιρήσεσθαι; οὐκ ἔστι	ταῦτα.	ἀλλὰ μὴν γέγονεν ταῦτα καὶ
[2]	Ὠρωπὸν ἀντ´ Ἀμφιπόλεως ὑμῖν ἀποδώσει·	ταῦτα	γὰρ ἅπαντ´ ἐπὶ τοῦ βήματος
[2]	σκήψαιτο; Ἀλλ´ ἐβιάσθη νὴ Δία	(ταῦτα	γάρ ἐσθ´ ὑπόλοιπον) καὶ παρὰ
[2]	ἔστι ταῦτα. ἀλλὰ μὴν γέγονεν	ταῦτα	καὶ πᾶσιν ἔστιν εἰδέναι· ὑμεῖς
[2]	ὁπλιτῶν ἐν μέσῳ ληφθείς, συνεχώρησε	ταῦτα.	καλῶς. οὐκοῦν φασὶ μὲν μέλλειν
[2]	καὶ τἄλλ´ ὅσα τοιαῦτα. καὶ	ταῦτα	μέν ἐστιν ἅπαντα χειροποίητα καὶ
[2]	ὡς Ἐλάτειαν τειχιεῖ. ὁ δὲ	ταῦτα	μὲν μέλλει καὶ μελλήσει γ´,
[2]	οὕτω τελέως ὑπήχθητε. τί δὴ	ταῦτα	νῦν λέγω καὶ καλεῖν φημὶ
[2]	νῦν σῴζει; καὶ τίς ἂν	ταῦτα	πιστεύσειεν; ἐγὼ μὲν γὰρ οὐκ
[2]	παθεῖν ὁτιοῦν ὑπομείναντας, καὶ μετὰ	ταῦτα	πράξαντας ταῦθ´ ἃ πάντες ἀεὶ
[2]	τινάς, Θηβαίους καὶ Πελοποννησίων τοὺς	ταὐτὰ	βουλομένους τούτοις, οὓς διὰ μὲν
[2]	ἡγοῦμαι Φίλιππον, οὔτ´ εἰ τὰ	πρῶτα	βιασθεὶς ἄκων ἔπραξεν, οὔτ´ ἂν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 9/02/2006