Para.
[10]	Ελλήνων διοικῶν Τέθνηκε Φίλιππος Οὐ	μὰ	Δί' ἀλλ' ἀσθενεῖ. ~Τί δ'
[49]	τοῖς πεπραγμένοις ἐπῃρμένον, οὐ μέντοι	μὰ	Δί' οὕτω γε προαιρεῖσθαι πράττειν
[25]	Εἰρήνην ἄγετ' ὦ ἄνδρες Αθηναῖοι;	μὰ	Δί' οὐχ ἡμεῖς γ' εἴποιτ'
[39]	ἔργων, ~καὶ μηδὲ τοῦτο δύνασθαι	μαθεῖν,	ὅτι δεῖ τοὺς ὀρθῶς πολέμῳ
[10]	γὰρ ἄν τι καινότερον ἢ	Μακεδὼν	ἀνὴρ Αθηναίους καταπολεμῶν καὶ τὰ
[21]	δοκῇ, χρόνον τακτὸν στρατευομένους, μὴ	μακρὸν	τοῦτον, ἀλλ' ὅσον ἂν δοκῇ
[14]	οἱ ταχὺ καὶ τήμερον εἰπόντες	μάλιστ'	εἰς δέον λέγουσιν (οὐ γὰρ
[28]	χρημάτων, πόσα καὶ πόθεν ἔσται,	μάλιστα	ποθεῖτ' ἀκοῦσαι. Τοῦτο δὴ καὶ
[47]	τῶν ἀνδραποδιστῶν καὶ λωποδυτῶν θάνατον	μᾶλλον	αἱροῦνται τοῦ προσήκοντος· κακούργου μὲν
[4]	ἐθνῶν αὐτονομούμενα κἀλεύθερ' ὑπῆρχε, καὶ	μᾶλλον	ἡμῖν ἐβούλετ' ἔχειν οἰκείως ἢ
[24]	πόλεμον, πρὸς Αρτάβαζον καὶ πανταχοῖ	μᾶλλον	οἴχεται πλέοντα, ὁ δὲ στρατηγὸς
[34]	χρήματ' ἐξέλεξε, τὰ τελευταῖ' εἰς	Μαραθῶν'	ἀπέβη καὶ τὴν ἱερὰν ἀπὸ
[47]	τοὺς αὐτοὺς ἀποδείξητε στρατιώτας καὶ	μάρτυρας	τῶν στρατηγουμένων καὶ δικαστὰς οἴκαδ'
[50]	δέοντ' ἐσόμεθ' ἐγνωκότες καὶ λόγων	ματαίων	ἀπηλλαγμένοι· οὐ γὰρ ἅττα ποτ'
[47]	ἐστι κριθέντ' ἀποθανεῖν, στρατηγοῦ δὲ	μαχόμενον	τοῖς πολεμίοις. ~Ἡμῶν δ' οἱ
[14]	τινι καινὴν παρασκευὴν λέγειν, ἀναβάλλειν	με	τὰ πράγμαθ' ἡγείσθω. Οὐ γὰρ
[15]	Ἡ μὲν οὖν ὑπόσχεσις οὕτω	μεγάλη,	τὸ δὲ πρᾶγμ' ἤδη τὸν
[49]	τοὺς θεοὺς ἐκεῖνον μεθύειν τῷ	μεγέθει	τῶν πεπραγμένων καὶ πολλὰ τοιαῦτ'
[20]	εἶναι τοῦ δέοντος, καὶ τὰ	μέγιστ'	ἐν τοῖς ψηφίσμασιν αἱρούμενοι, ἐπὶ
[10]	μὲν γὰρ οἴομαι τοῖς ἐλευθέροις	μεγίστην	ἀνάγκην τὴν ὑπὲρ τῶν πραγμάτων
[34]	μέν, ὦ ἄνδρες Αθηναῖοι, τὸν	μέγιστον	τῶν ἐκείνου πόρων ἀφαιρήσεσθε. Ἔστι
[24]	οἶδ' ἀκούων ὅτι Λακεδαιμονίους παραταττόμενοι	μεθ'	ὑμῶν ἐνίκων οὗτοι οἱ ξένοι
[49]	Αθηναῖοι, νὴ τοὺς θεοὺς ἐκεῖνον	μεθύειν	τῷ μεγέθει τῶν πεπραγμένων καὶ
[4]	Αθηναῖοι, Πύδναν καὶ Ποτείδαιαν καὶ	Μεθώνην	καὶ πάντα τὸν τόπον τοῦτον
[35]	ὑστερίζειν τῶν καιρῶν, τὸν εἰς	Μεθώνην,	τὸν εἰς Παγασάς, τὸν εἰς
[24]	τοὺς συμμάχους, οἱ δ' ἐχθροὶ	μείζους	τοῦ δέοντος γεγόνασιν. Καὶ παρακύψαντ'
[49]	τῶν παρ' ἡμῖν εἰδέναι τί	μέλλει	ποιεῖν ἐκεῖνος· ἀνοητότατοι γάρ εἰσιν
[51]	Νικῴη δ' ὅ τι πᾶσιν	μέλλει	συνοίσειν.
[37]	ἀντεμβιβάζειν. ~Εἶτ' ἐν ὅσῳ ταῦτα	μέλλεται,	προαπόλωλεν τὸ ἐφ' ὃ ἂν
[2]	παρεληλυθότος χρόνου, τοῦτο πρὸς τὰ	μέλλοντα	βέλτιστον ὑπάρχει. Τί οὖν ἐστι
[9]	τι προσπεριβάλλεται καὶ κύκλῳ πανταχῇ	μέλλοντας	ἡμᾶς καὶ καθημένους περιστοιχίζεται. ~Πότ'
[27]	ἱππαρχεῖν. Καὶ οὐ τὸν ἄνδρα	μεμφόμενος	ταῦτα λέγω, ἀλλ' ὑφ' ὑμῶν
[36]	τὸν εἰς Ποτείδαιαν ~Ὅτι ἐκεῖνα	μὲν	ἅπαντα νόμῳ τέτακται, καὶ πρόοιδεν
[43]	ὁρῶν, ὦ ἄνδρες Αθηναῖοι, τὴν	μὲν	ἀρχὴν τοῦ πολέμου γεγενημένην περὶ
[45]	μὴ γένηται τῶν δεόντων. ~Ὅποι	μὲν	γὰρ ἄν, οἶμαι, μέρος τι
[47]	μᾶλλον αἱροῦνται τοῦ προσήκοντος· κακούργου	μὲν	γάρ ἐστι κριθέντ' ἀποθανεῖν, στρατηγοῦ
[10]	χρὴ τὰ γιγνόμεν' ἡγεῖσθαι Ἐγὼ	μὲν	γὰρ οἴομαι τοῖς ἐλευθέροις μεγίστην
[41]	πύθησθε. Ταῦτα δ' ἴσως πρότερον	μὲν	ἐνῆν· νῦν δ' ἐπ' αὐτὴν
[38]	ἄνδρες Αθηναῖοι, τῶν ἀνεγνωσμένων ἀληθῆ	μέν	ἐστι τὰ πολλά, ὡς οὐκ
[19]	ὑμῖν, ἂν ἐνδῷ καιρόν. ~Ταῦτα	μέν	ἐστιν ἃ πᾶσι δεδόχθαι φημὶ
[5]	τοῦτο καλῶς ἐκεῖνος, ὅτι ταῦτα	μέν	ἐστιν ἅπαντα τὰ χωρί' ἆθλα
[45]	τῶν δεόντων γίγνεται, ἀλλ' οἱ	μὲν	ἐχθροὶ καταγελῶσιν, οἱ δὲ σύμμαχοι
[28]	καὶ περαίνω. Χρήματα τοίνυν· ἔστι	μὲν	ἡ τροφή, σιτηρέσιον μόνον, τῇ
[30]	ἤδη λέξω. Πόρου Απόδειξις ~Ἃ	μὲν	ἡμεῖς, ὦ ἄνδρες Αθηναῖοι, δεδυνήμεθ'
[1]	τῶν εἰωθότων γνώμην ἀπεφήναντο, εἰ	μὲν	ἤρεσκέ τί μοι τῶν ὑπὸ
[20]	ἕκαστον τούτων διεξιὼν χωρίς. Ξένους	μὲν	λέγω καὶ ὅπως μὴ ποιήσεθ'
[27]	πόλεως ἡ δύναμις Ἀλλ' εἰς	μὲν	Λῆμνον τὸν παρ' ὑμῶν ἵππαρχον
[40]	ὁπλίτας, ἱππέας, χρημάτων πρόσοδον, τούτων	μὲν	μέχρι τῆς τήμερον ἡμέρας οὐδενὶ
[28]	καὶ μικρόν τι πρός, δέκα	μὲν	ναυσὶ ταχείαις τετταράκοντα τάλαντα, εἴκοσιν
[46]	τούτων ἀπόλωλεν· ὅταν γὰρ ἡγῆται	μὲν	ὁ στρατηγὸς ἀθλίων ἀπομίσθων ξένων,
[4]	πάντ' ἀπολωλέναι τῇ πόλει, ὀρθῶς	μὲν	οἴεται, λογισάσθω μέντοι τοῦθ' ὅτι
[17]	πλοῖ' ἱκανὰ εὐτρεπίσαι κελεύω. ~Ταῦτα	μὲν	οἶμαι δεῖν ὑπάρχειν ἐπὶ τὰς
[12]	τοῦτ' ἐξεργάσαιτο, ἴσθ' ὅτι πλησίον	μὲν	ὄντες, ἅπασιν ἂν τοῖς πράγμασιν
[28]	ἂν ᾖ. ~Ἴσως δὲ ταῦτα	μὲν	ὀρθῶς ἡγεῖσθε λέγεσθαι, τὸ δὲ
[38]	οὐχ ἡδέ' ἀκούειν. Ἀλλ' εἰ	μέν,	ὅσ' ἄν τις ὑπερβῇ τῷ
[7]	ἐθελήσητε γενέσθαι, καὶ παύσησθ' αὐτὸς	μὲν	οὐδὲν ἕκαστος ποιήσειν ἐλπίζων, τὸν
[13]	παρασκευαῖς καὶ ταῖς γνώμαις. ~Ὡς	μὲν	οὖν δεῖ τὰ προσήκοντα ποιεῖν
[2]	ὑμᾶς νῦν ἔδει βουλεύεσθαι. ~Πρῶτον	μὲν	οὖν οὐκ ἀθυμητέον, ὦ ἄνδρες
[51]	ποιεῖν ἐθέλητε, εὖ εἰδέναι. ~Ἐγὼ	μὲν	οὖν οὔτ' ἄλλοτε πώποτε πρὸς
[15]	τις ἄλλος ἐπαγγέλλεταί τι. Ἡ	μὲν	οὖν ὑπόσχεσις οὕτω μεγάλη, τὸ
[33]	ἐμπορίων στόμασιν ῥᾳδίως. ἔσται. ~Ἃ	μὲν	οὖν χρήσεται καὶ πότε τῇ
[1]	~Εἰ	μὲν	περὶ καινοῦ τινος πράγματος προυτίθετ'
[48]	τοῖς πολεμίοις. ~Ἡμῶν δ' οἱ	μὲν	περιιόντες μετὰ Λακεδαιμονίων φασὶ Φίλιππον
[16]	κριταὶ δ' ὑμεῖς ἔσεσθε. ~Πρῶτον	μὲν	τοίνυν, ὦ ἄνδρες Αθηναῖοι, τριήρεις
[35]	ὦ ἄνδρες Αθηναῖοι, νομίζετε τὴν	μὲν	τῶν Παναθηναίων ἑορτὴν καὶ τὴν
[7]	εἰρωνείαν ἕτοιμος πράττειν ὑπάρξῃ, ὁ	μὲν	χρήματ' ἔχων εἰσφέρειν, ὁ δ'
[33]	ἐπὶ τῷ πολέμῳ μένειν, τῶν	μὲν	χρημάτων αὐτοὶ ταμίαι καὶ πορισταὶ
[32]	δυνάμει. Ὑπάρχει δ' ὑμῖν χειμαδίῳ	μὲν	χρῆσθαι τῇ δυνάμει Λήμνῳ καὶ
[23]	στρατευομένους εἶναι κελεύω, διδάξω. ~Τοσαύτην	μέν,	ὦ ἄνδρες Αθηναῖοι, διὰ ταῦτα,
[49]	ἕκαστος περιερχόμεθα. ~Ἐγὼ δ' οἶμαι	μέν,	ὦ ἄνδρες Αθηναῖοι, νὴ τοὺς
[34]	~Καὶ ἔτι πρὸς τούτῳ πρῶτον	μέν,	ὦ ἄνδρες Αθηναῖοι, τὸν μέγιστον
[6]	πάντα κατέστραπται καὶ ἔχει, τὰ	μὲν	ὡς ἂν ἑλών τις ἔχοι
[9]	οἷός ἐστιν ἔχων ἃ κατέστραπται	μένειν	ἐπὶ τούτων, ἀλλ' ἀεί τι
[33]	νόμῳ κατακλείσητ' ἐπὶ τῷ πολέμῳ	μένειν,	τῶν μὲν χρημάτων αὐτοὶ ταμίαι
[27]	τῶν τῆς πόλεως κτημάτων ἀγωνιζομένων	Μενέλαον	ἱππαρχεῖν. Καὶ οὐ τὸν ἄνδρα
[37]	οἱ δὲ τῶν πραγμάτων οὐ	μένουσι	καιροὶ τὴν ἡμετέραν βραδυτῆτα καὶ
[44]	ὁ πόλεμος, ἂν ἐπιχειρῶμεν· ἂν	μέντοι	καθώμεθ' οἴκοι, λοιδορουμένων ἀκούοντες καὶ
[46]	πρᾶξαι πάνθ' ὅσα βούλεσθε· ὑποσχέσθαι	μέντοι	καὶ φῆσαι καὶ τὸν δεῖν'
[49]	καὶ τοῖς πεπραγμένοις ἐπῃρμένον, οὐ	μέντοι	μὰ Δί' οὕτω γε προαιρεῖσθαι
[8]	ἐκείνου χρὴ νομίζειν ἐνεῖναι. Κατέπτηχε	μέντοι	πάντα ταῦτα νῦν, οὐκ ἔχοντ'
[4]	πόλει, ὀρθῶς μὲν οἴεται, λογισάσθω	μέντοι	τοῦθ' ὅτι εἴχομέν ποθ' ἡμεῖς,
[44]	~Οὐκ ἐμβησόμεθα Οὐκ ἔξιμεν αὐτοὶ	μέρει	γέ τινι στρατιωτῶν οἰκείων νῦν,
[45]	~Ὅποι μὲν γὰρ ἄν, οἶμαι,	μέρος	τι τῆς πόλεως συναποσταλῇ, κἂν
[5]	ἆθλα τοῦ πολέμου κείμεν' ἐν	μέσῳ,	φύσει δ' ὑπάρχει τοῖς παροῦσι
[4]	οἰκεῖον κύκλῳ, καὶ πολλὰ τῶν	μετ'	ἐκείνου νῦν ὄντων ἐθνῶν αὐτονομούμενα
[8]	ἀνθρώποις ἔνι, ταῦτα κἀν τοῖς	μετ'	ἐκείνου χρὴ νομίζειν ἐνεῖναι. Κατέπτηχε
[24]	οὗτοι οἱ ξένοι καὶ ὑμεῖς	μετ'	ἐκείνων. Ἐξ οὗ δ' αὐτὰ
[48]	~Ἡμῶν δ' οἱ μὲν περιιόντες	μετὰ	Λακεδαιμονίων φασὶ Φίλιππον πράττειν τὴν
[36]	περὶ χρημάτων πόρου σκοποῦμεν, καὶ	μετὰ	ταῦτ' ἐμβαίνειν τοὺς μετοίκους ἔδοξε
[21]	ἄλλους ξένους εἶναι κελεύω. Καὶ	μετὰ	τούτων ἱππέας διακοσίους, καὶ τούτων
[26]	λοιποὶ τὰς πομπὰς πέμπουσιν ὑμῖν	μετὰ	τῶν ἱεροποιῶν· ὥσπερ γὰρ οἱ
[37]	καὶ εἰρωνείαν. Ἃς δὲ τὸν	μεταξὺ	χρόνον δυνάμεις οἰόμεθ' ἡμῖν ὑπάρχειν,
[36]	καὶ μετὰ ταῦτ' ἐμβαίνειν τοὺς	μετοίκους	ἔδοξε καὶ τοὺς χωρὶς οἰκοῦντας,
[40]	ἱππέας, χρημάτων πρόσοδον, τούτων μὲν	μέχρι	τῆς τήμερον ἡμέρας οὐδενὶ πώποτ'
[47]	οἴκαδ' ἐλθόντας τῶν εὐθυνῶν, ὥστε	μὴ	ἀκούειν μόνον ὑμᾶς τὰ ὑμέτερ'
[32]	ἀφικέσθαι. ~Δεῖ τοίνυν ταῦτ' ἐνθυμουμένους	μὴ	βοηθείαις πολεμεῖν, ὑστεριοῦμεν γὰρ ἁπάντων,
[8]	κατερρᾳθυμημένα πάλιν ἀναλήψεσθε, κἀκεῖνον τιμωρήσεσθε.	~Μὴ	γὰρ ὡς θεῷ νομίζετ' ἐκείνῳ
[44]	τῶν λεγόντων, οὐδέποτ' οὐδὲν ἡμῖν	μὴ	γένηται τῶν δεόντων. ~Ὅποι μὲν
[24]	εἰκότως· οὐ γὰρ ἔστιν ἄρχειν	μὴ	διδόντα μισθόν. ~Τί οὖν κελεύω
[31]	χειμῶν' ἐπιχειρεῖ, ἡνίκ' ἂν ἡμεῖς	μὴ	δυναίμεθ' ἐκεῖσ' ἀφικέσθαι. ~Δεῖ τοίνυν
[51]	εἱλόμην λέγειν ὅ τι ἂν	μὴ	καὶ συνοίσειν πεπεισμένος ὦ, νῦν
[15]	τοίνυν ἐγὼ ταῦτα λέγειν ἔχειν,	μὴ	κωλύων εἴ τις ἄλλος ἐπαγγέλλεταί
[38]	τις ὑπερβῇ τῷ λόγῳ, ἵνα	μὴ	λυπήσῃ, καὶ τὰ πράγμαθ' ὑπερβήσεται,
[21]	ἔχειν δοκῇ, χρόνον τακτὸν στρατευομένους,	μὴ	μακρὸν τοῦτον, ἀλλ' ὅσον ἂν
[19]	πολεμήσει καὶ κακῶς ἐκεῖνον ποιήσει.	Μή	μοι μυρίους μηδὲ δισμυρίους ξένους,
[30]	ἂν ὑμῖν ἀρέσκῃ, χειροτονήσετε, ἵνα	μὴ	μόνον ἐν τοῖς ψηφίσμασι καὶ
[50]	ἐν αὐτοῖς ἡμῖν ἐστί, κἂν	μὴ	νῦν ἐθέλωμεν ἐκεῖ πολεμεῖν αὐτῷ,
[43]	τελευτὴν οὖσαν ἤδη ὑπὲρ τοῦ	μὴ	παθεῖν κακῶς ὑπὸ Φιλίππου. Ἀλλὰ
[42]	ἴσως ἂν ἐκκαλέσαιθ' ὑμᾶς, εἴπερ	μὴ	παντάπασιν ἀπεγνώκατε. ~Θαυμάζω δ' ἔγωγε,
[45]	τι τῆς πόλεως συναποσταλῇ, κἂν	μὴ	πᾶσα, καὶ τὸ τῶν θεῶν
[18]	ὁρμήσαιτε. ~Οὔτοι παντελῶς, οὐδ' εἰ	μὴ	ποιήσαιτ' ἂν τοῦτο, ὡς ἔγωγέ
[20]	Ξένους μὲν λέγω καὶ ὅπως	μὴ	ποιήσεθ' ὃ πολλάκις ὑμᾶς ἔβλαψεν·
[50]	σκοπεῖν, ἀλλ' ὅτι φαῦλα, ἂν	μὴ	προσέχητε τὸν νοῦν καὶ τὰ
[38]	τῶν λόγων χάρις, ἂν ᾖ	μὴ	προσήκουσα, ἔργῳ ζημία γίγνεται, αἰσχρόν
[44]	στρατιωτῶν οἰκείων νῦν, εἰ καὶ	μὴ	πρότερον Οὐκ ἐπὶ τὴν ἐκείνου
[14]	τοσοῦτον. ~Ἐπειδὰν ἅπαντ' ἀκούσητε κρίνατε,	μὴ	πρότερον προλαμβάνετε· μηδ' ἂν ἐξ
[39]	ἐκείνοις δοκῇ, ταῦτα πράττηται καὶ	μὴ	τὰ συμβάντ' ἀναγκάζωνται διώκειν. ~Ὑμεῖς
[29]	ἐθελοντὴς πάσχειν ὁτιοῦν ἕτοιμος, ἐὰν	μὴ	ταῦθ' οὕτως ἔχῃ. Πόθεν οὖν
[43]	γ' οὐ στήσεται, δῆλον, εἰ	μή	τις κωλύσει. εἶτα τοῦτ' ἀναμενοῦμεν
[1]	ἡσυχίαν ἂν ἦγον, εἰ δὲ	μή,	τότ' ἂν καὐτὸς ἐπειρώμην ἃ
[14]	ἀκούσητε κρίνατε, μὴ πρότερον προλαμβάνετε·	μηδ'	ἂν ἐξ ἀρχῆς δοκῶ τινι
[19]	ἐκεῖνον ποιήσει. Μή μοι μυρίους	μηδὲ	δισμυρίους ξένους, μηδὲ τὰς ἐπιστολιμαίους
[19]	μοι μυρίους μηδὲ δισμυρίους ξένους,	μηδὲ	τὰς ἐπιστολιμαίους ταύτας δυνάμεις, ἀλλ'
[39]	πάντων ὑστερεῖν τῶν ἔργων, ~καὶ	μηδὲ	τοῦτο δύνασθαι μαθεῖν, ὅτι δεῖ
[43]	ἀπεγνώκατε. ~Θαυμάζω δ' ἔγωγε, εἰ	μηδεὶς	ὑμῶν μήτ' ἐνθυμεῖται μήτ' ὀργίζεται,
[42]	προείληφεν ἡσυχίαν ἔχειν ἤθελε καὶ	μηδὲν	ἔπραττεν ἔτι, ἀποχρῆν ἐνίοις ὑμῶν
[3]	δι' ἣν ταραττόμεθ' ἐκ τοῦ	μηδὲν	φροντίζειν ὧν ἐχρῆν. ~Εἰ δέ
[18]	ἢ παριδὼν ταῦτ' ἀφύλακτος ληφθῇ,	μηδενὸς	ὄντος ἐμποδὼν πλεῖν ἐπὶ τὴν
[38]	πολλά, ὡς οὐκ ἔδει, οὐ	μὴν	ἀλλ' ἴσως οὐχ ἡδέ' ἀκούειν.
[43]	παθεῖν κακῶς ὑπὸ Φιλίππου. Ἀλλὰ	μὴν	ὅτι γ' οὐ στήσεται, δῆλον,
[28]	τριάκοντα δραχμὰς ἕκαστος λαμβάνῃ τοῦ	μηνός,	δώδεκα τάλαντα. ~Εἰ δέ τις
[28]	εἰς τὴν ναῦν μναῖ τοῦ	μηνὸς	ἑκάστου, στρατιώταις δὲ δισχιλίοις τοσαῦθ'
[28]	τοσαῦθ' ἕτερα, ἵνα δέκα τοῦ	μηνὸς	ὁ στρατιώτης δραχμὰς σιτηρέσιον λαμβάνῃ,
[43]	δ' ἔγωγε, εἰ μηδεὶς ὑμῶν	μήτ'	ἐνθυμεῖται μήτ' ὀργίζεται, ὁρῶν, ὦ
[43]	εἰ μηδεὶς ὑμῶν μήτ' ἐνθυμεῖται	μήτ'	ὀργίζεται, ὁρῶν, ὦ ἄνδρες Αθηναῖοι,
[20]	ἐπὶ τῷ πράττειν οὐδὲ τὰ	μικρὰ	ποιεῖτε· ἀλλὰ τὰ μικρὰ ποιήσαντες
[20]	τὰ μικρὰ ποιεῖτε· ἀλλὰ τὰ	μικρὰ	ποιήσαντες καὶ πορίσαντες τούτοις προστίθετε,
[29]	τάλαντα. ~Εἰ δέ τις οἴεται	μικρὰν	ἀφορμὴν εἶναι σιτηρέσιον τοῖς στρατευομένοις
[28]	δυνάμει ταύτῃ τάλαντ' ἐνενήκοντα καὶ	μικρόν	τι πρός, δέκα μὲν ναυσὶ
[8]	πεπηγέναι πράγματ' ἀθάνατα, ἀλλὰ καὶ	μισεῖ	τις ἐκεῖνον καὶ δέδιεν, ὦ
[29]	οὐδὲ τῶν συμμάχων, ὥστ' ἔχειν	μισθὸν	ἐντελῆ. Ἐγὼ συμπλέων ἐθελοντὴς πάσχειν
[25]	τοῦ στρατηγοῦ καὶ τῶν στρατιωτῶν,	μισθὸν	πορίσαντας καὶ στρατιώτας οἰκείους ὥσπερ
[24]	γὰρ ἔστιν ἄρχειν μὴ διδόντα	μισθόν.	~Τί οὖν κελεύω Τὰς προφάσεις
[23]	ὑπέρογκον αὐτήν οὐ γὰρ ἔστι	μισθὸς	οὐδὲ τροφή οὐδὲ παντελῶς ταπεινὴν
[28]	τάλαντα, εἴκοσιν εἰς τὴν ναῦν	μναῖ	τοῦ μηνὸς ἑκάστου, στρατιώταις δὲ
[13]	χρημάτων, καὶ τἄλλ' ὡς ἄν	μοι	βέλτιστα καὶ τάχιστα δοκεῖ παρασκευασθῆναι,
[42]	ἔτι, ἀποχρῆν ἐνίοις ὑμῶν ἄν	μοι	δοκεῖ, ἐξ ὧν αἰσχύνην καὶ
[42]	ὥστ' οὐκέτ' ἐγχωρεῖ. ~Δοκεῖ δέ	μοι	θεῶν τις, ὦ ἄνδρες Αθηναῖοι,
[19]	καὶ κακῶς ἐκεῖνον ποιήσει. Μή	μοι	μυρίους μηδὲ δισμυρίους ξένους, μηδὲ
[10]	αἰσχύνην εἶναι. ἢ βούλεσθ' εἰπέ	μοι,	περιιόντες αὑτῶν πυνθάνεσθαι, Λέγεταί τι
[31]	καὶ τοῖς ἔργοις. ~Δοκεῖτε δέ	μοι	πολὺ βέλτιον ἂν περὶ τοῦ
[1]	ἀπεφήναντο, εἰ μὲν ἤρεσκέ τί	μοι	τῶν ὑπὸ τούτων ῥηθέντων, ἡσυχίαν
[30]	ὑμῖν ἀρέσκῃ, χειροτονήσετε, ἵνα μὴ	μόνον	ἐν τοῖς ψηφίσμασι καὶ ταῖς
[28]	ἔστι μὲν ἡ τροφή, σιτηρέσιον	μόνον,	τῇ δυνάμει ταύτῃ τάλαντ' ἐνενήκοντα
[47]	τῶν εὐθυνῶν, ὥστε μὴ ἀκούειν	μόνον	ὑμᾶς τὰ ὑμέτερ' αὐτῶν, ἀλλὰ
[19]	κακῶς ἐκεῖνον ποιήσει. Μή μοι	μυρίους	μηδὲ δισμυρίους ξένους, μηδὲ τὰς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 15/07/2005