Livre, Chap. |
[4, 8] |
κριθεὶς
ἀνιωμένων
τῶν
φιλοσοφησάντων
μέν,
|
οὐχ |
αἱρεθέντων
δέ,
ὡς
ἀποδεδοκιμασμένων
εὐδαίμονος |
[4, 4] |
τὸ
εὖ
ζῆν
τούτῳ
πῶς
|
οὐχ |
αἱρετέον;
ἐν
γοῦν
τῷ
ζῆν |
[4, 6] |
δικαιοσύνην
δηλονότι.
Μή
τι
οὖν
|
οὐχ |
ἁπλῶς
τοὺς
πένητας,
ἀλλὰ
τοὺς |
[4, 7] |
ποιῶν
ἃ
ἐνετείλατο.
Τί
δέ;
|
οὐχ |
ἑαυτὸν
ἀρνεῖται
ὁ
ἀρνούμενος
τὸν |
[4, 22] |
πράττειν
τι
τῶν
ἀδίκων
ἀπεχόμενος
|
οὐχ |
ἑκὼν
χρηστός,
φόβῳ
δὲ
ἀγαθός. |
[4, 22] |
δὲ
ἀγαπᾶν
μεμάθηκε
τὸν
θεόν,
|
οὐχ |
ἕξει
τὴν
ἀρετὴν
ἀπόβλητον
οὗτος |
[4, 6] |
ἦν·
καὶ
ἐζήτησα
αὐτὸν
καὶ
|
οὐχ |
εὑρέθη
ὁ
τόπος
αὐτοῦ.
Φύλασσε |
[4, 22] |
ὁ
γνωστικός.
ἔργον
δὲ
αὐτοῦ
|
οὐχ |
ἡ
ἀποχὴ
τῶν
κακῶν
(ἐπιβάθρα |
[4, 6] |
αὐτοὶ
ἐλεηθήσονται.
Ὁ
δὲ
ἔλεος
|
οὐχ |
ᾗ
τινες
τῶν
φιλοσόφων
ὑπειλήφασι, |
[4, 12] |
πρὸς
τὸ
ἡμαρτηκέναι
μὴ
λαβὼν
|
οὐχ |
ἡμάρτανεν.
Ὥστ´
οὐκ
αὐτῷ
τὸ |
[4, 12] |
δεῖνα,
ἐὰν
μὲν
ἐπιτρέπῃς,
ἐρῶ,
|
οὐχ |
ἥμαρτεν
μέν,
ὅμοιος
δὲ
ἦν |
[4, 12] |
καὶ
τὸ
νήπιον
τὸ
δοκοῦν
|
οὐχ |
ἡμαρτηκέναι.
Εἶθ´
ὑποβὰς
πάλιν
ἐπιφέρει· |
[4, 12] |
οὐ
προημαρτηκὸς
ἢ
ἐνεργῶς
μὲν
|
οὐχ |
ἡμαρτηκὸς
οὐδέν,
ἐν
ἑαυτῷ
{τῷ} |
[4, 4] |
τῷ
θανάτῳ·
εἰσὶ
γάρ
τινες
|
οὐχ |
ἡμέτεροι,
μόνου
τοῦ
ὀνόματος
κοινωνοί, |
[4, 10] |
ἱμάτιον
καὶ
τὸν
χιτῶνα
προσδιδόναι,
|
οὐχ |
ἵνα
ἀπροσπαθεῖς
διαμένωμεν
μόνον,
ἀλλ´ |
[4, 24] |
καὶ
ἐπὶ
ταῖς
ἑκουσίοις
κολαζόμεθα,
|
οὐχ |
ἵνα
μὴ
γένωνται
γενόμεναι,
ἀλλ´ |
[4, 24] |
αἱ
πρὸ
τῆς
πίστεως
ἁμαρτίαι,
|
οὐχ |
ἵνα
μὴ
ὦσι
γενόμεναι,
ἀλλ´ |
[4, 19] |
δὲ
καὶ
γυναικὶ
μεταλαβεῖν.
Αὐτίκα
|
οὐχ |
ὁ
Μωυσῆς
μόνος,
ἀκούσας
παρὰ |
[4, 13] |
θάνατον
ἀφικνεῖται
τὸ
διαφέρον
γένος,
|
οὐχ |
ὁ
Χριστὸς
τὸν
θάνατον
κατήργησεν, |
[4, 6] |
ἐν
περιστάσει
γενομένῳ
παραστῆναι,
καὶ
|
οὐχ |
οἷοί
τέ
ἐσμεν
ἤτοι
διὰ |
[4, 19] |
βεβουλημένος
τὸν
οἶκον
τὸν
ἑαυτοῦ.
|
Οὐχ |
οἷόν
τε
οὖν
ἐστιν
ἄνδρα |
[4, 14] |
ἐν
τῷ
ἐπιγείῳ
τῷδε
βίῳ.
|
Οὐχ |
οἷόν
τε
οὖν
μὴ
παθεῖν |
[4, 18] |
τοῦ
προσώπου
Μωυσέως
ὁ
λαὸς
|
οὐχ |
οἷός
τε
ἦν
προσβλέπειν,
διὸ |
[4, 6] |
ἀμοιβάς,
διὰ
τῶν
ὡρῶν
τῶν
|
οὐχ |
ὁμοίων
τὸν
ἀριθμόν,
πρὸς
δὲ |
[4, 8] |
ὁ
Ῥωμαῖος
ληφθεὶς
ὑπὸ
Πευκετίωνος
|
οὐχ |
ὅπως
τι
τῶν
κεκρυμμένων
οὐκ |
[4, 21] |
ὁ
φόβος
γεννᾷ,
Χαίρω»
λέγει,
|
οὐχ |
ὅτι
ἐλυπήθητε,
ἀλλ´
ὅτι
ἐλυπήθητε |
[4, 4] |
Αὐτίκα
τελείωσιν
τὸ
μαρτύριον
καλοῦμεν
|
οὐχ |
ὅτι
τέλος
τοῦ
βίου
ὁ |
[4, 26] |
φωνῆς
εὔχεσθαι
κελεύουσιν;
ἐμοὶ
δοκεῖ
|
οὐχ |
ὅτι
τὸ
θεῖον
ᾤοντο
μὴ |
[4, 13] |
μὴ
τοῦ
διαφέροντος
ἅπτεσθαι
γένους,
|
οὐχ |
οὗτοι
τὸν
θάνατον
καταργοῦσιν
οἱ |
[4, 26] |
ὑπερκόσμιον
φύσει
οὖσαν.
Τὸ
δ´
|
οὐχ |
οὕτως
ἔχει.
ἑνὸς
γὰρ
τὰ |
[4, 11] |
εἰς
τοῦτο
ἐκδίδωσιν;
ἡμεῖς
δὲ
|
οὐχ |
οὕτως
ὑπολαμβάνομεν
τοῖς
περιστατικοῖς
περιπίπτειν |
[4, 4] |
πάθη,
προαποδυόμενος
τοῦ
σαρκίου
ταῦτα,
|
οὐχ |
ὑβρίζων
τὸν
πειράζοντα,
παιδεύων
δέ, |
[4, 9] |
ὁμολογίαν
ἡγοῦνται
εἶναι
οἱ
πολλοὶ
|
οὐχ |
ὑγιῶς,
δύνανται
δὲ
ταύτην
τὴν |
[4, 19] |
θεόσδοτον
γὰρ
τὸ
δῶρον
καὶ
|
οὐχ |
ὑποπῖπτον
ἄλλῳ
τινί.
Ὅθεν
ἀκολασία |
[4, 17] |
ἐστι
διὰ
παντός.
Ἔπειτα
τὴν
|
οὐχ |
ὑποπίπτουσαν
νόμῳ
αἰνιττόμενος
ἁμαρτίαν
γνωστικῶς |
[4, 7] |
Τῷ
γὰρ
νόμῳ
τοῦ
θεοῦ
|
οὐχ |
ὑποτάσσεται,
οὐδὲ
γὰρ
δύναται·
οἱ |
[4, 13] |
ἁμαρτάνοντος.
Καὶ
τὸ
μηδενὸς
ἐπιθυμεῖν
|
οὐχ |
ὡς
ἀλλοτρίων
τῶν
ἐπιθυμητῶν
ὄντων |
[4, 13] |
ἡμεῖς
φαμεν
τὰ
τοῦ
κόσμου
|
οὐχ |
ὡς
ἄτοπα,
οὐδ´
ὡς
οὐχὶ |
[4, 8] |
τῆς
σαρκός.
Ταῦτα»
οὖν
ἀντίκειται»
|
οὐχ |
ὡς
κακὸν
ἀγαθῷ,
ἀλλ´
ὡς |
[4, 10] |
ταύτῃ,
φεύγετε
εἰς
τὴν
ἄλλην,
|
οὐχ |
ὡς
κακὸν
τὸ
διώκεσθαι
παραινεῖ |
[4, 25] |
αὐτοὺς
κελεύει
μηδ´
ἐπεισιέναι
κατοιχομένοις,
|
οὐχ |
ὡς
μιαροῦ
τοῦ
σώματος
ὄντος, |
[4, 17] |
αὐτοῦ
τῇ
μεγαλοπρεπεῖ
δόξῃ.
Λάβωμεν
|
Ἐνώχ, |
ὃς
ἐν
ὑπακοῇ
δίκαιος
εὑρεθεὶς |