Livre, Chap.
[4, 17]	φίλος θεοῦ, πατὴρ δὲ τοῦ	Ἰσαὰκ	προσηγορεύθη. Διὰ φιλοξενίαν καὶ εὐσέβειαν
[4, 19]	λαῷ τούτῳ, ἢ κἀμὲ ἐξάλειψον	ἐκ	βίβλου ζώντων. Ὅση τελειότης τοῦ
[4, 12]	ὁ ἰὸς τῷ σιδήρῳ, ἀλλ´	ἐκ	βουλήσεως ἰδίας προσέρχεται τῇ ψυχῇ.
[4, 5]	Αὐτίκα πρὸς τῶν ποιητῶν τυφλὸς	ἐκ	γενετῆς κηρύττεται· Καί οἱ γείνατο
[4, 17]	ἐπὶ ποιοῦντας κακά, τοῦ ἐξολοθρεῦσαι	ἐκ	γῆς τὸ μνημόσυνον αὐτῶν. Ἐκέκραξεν
[4, 8]	ἀνήρ. Οὐ γάρ ἐστιν ἀνὴρ	ἐκ	γυναικός, ἀλλὰ γυνὴ ἐξ ἀνδρός.
[4, 6]	τῷ σωτηρίῳ λόγῳ. Οἱ τοιοῦτοι	ἐκ	δεξιῶν ἵστανται τοῦ ἁγιάσματος· οἱ
[4, 18]	καὶ κύμβαλον ἀλαλάζον· ἢν μὴ	ἐκ	διαθέσεως ἐκλεκτῆς, δι´ ἀγάπης γνωστικῆς
[4, 26]	τοῦ ἀνθρώπου ἐν αἰσθητοῖς γενομένην	ἐκ	διαφόρων συνεστάναι, ἀλλ´ οὐκ ἐξ
[4, 12]	καὶ διώκοντες τοὺς μάρτυρας) ἢ	ἐκ	θελήματος ἐνεργεῖσθαι τοῦ θεοῦ καὶ
[4, 26]	οἰκία τοῦ σκήνους καταλυθῇ, οἰκοδομὴν	ἐκ	θεοῦ ἔχομεν, οἰκίαν ἀχειροποίητον αἰώνιον
[4, 26]	ἡ τὸν ἄριστον ἑλομένη βίον	ἐκ	θεοῦ {καὶ} δικαιοσύνης γῆς οὐρανὸν
[4, 22]	εἴτε παρὰ ἀνθρώπων εἴτε καὶ	ἐκ	θεοῦ· Κατ´ εἰκόνα καὶ καθ´
[4, 7]	ἐπιλαβόμενός φησι· Τῷ πονοῦντι δ´	ἐκ	θεῶν ὀφείλεται τέκνωμα τοῦ πόνου
[4, 7]	τῶν ἐν ἀνθρώποις μόνη οὐκ	ἐκ	θυραίων τἀπίχειρα λαμβάνει, αὐτὴ δ´
[4, 5]	δὲ ἐξ ἐνδόξου, αἰσχρὸς δὲ	ἐκ	καλοῦ καὶ νοσερὸς ἐξ ὑγιεινοῦ
[4, 21]	τὸ πλήρωμα τοῦ Χριστοῦ» τὸ	ἐκ	καταρτισμοῦ τελείως ἀπηρτισμένον. ἤδη συνορῶμεν
[4, 25]	δίκαιος Αὐτὸς» φησὶ γυμνὸς ἐξῆλθον	ἐκ	κοιλίας μητρός μου, γυμνὸς καὶ
[4, 3]	δ´ οἶμαι, κενταύρῳ, Θετταλικῷ πλάσματι,	ἐκ	λογικοῦ καὶ ἀλόγου συγκείμενος, ψυχῆς
[4, 15]	πάντα» φησὶ Τὰ ἄλλα ὠνεῖσθε	ἐκ	μακέλλου μηδὲν ἀνακρίνοντες» καθ´ ὑπεξαίρεσιν
[4, 13]	φαινόμενον αὐτοῦ οὐκ ἔστιν ἡ	ἐκ	μεσότητος ψυχή, ἔρχεται τὸ διαφέρον,
[4, 13]	ἀντίμιμοι τοῦ Δημιουργοῦ, οἱ τῇ	ἐκ	μεσότητος ψυχῇ, τῇ σφετέρᾳ εἰκόνι,
[4, 6]	τὰ θεῖα οἱ μὲν Στωϊκοὶ	ἐκ	μεταβολῆς φασι γενέσθαι μεταβαλούσης τῆς
[4, 25]	εἶναι βούλεται, οἵους καὶ γεγέννηκεν	ἐκ	μήτρας ὕδατος· γένεσις γὰρ γένεσιν
[4, 22]	βαπτίσματος εἴη ἂν {καὶ ἡ}	ἐκ	Μωυσέως παραδεδομένη τοῖς ποιηταῖς ὧδέ
[4, 16]	ὅτι ὁ θεὸς ἤγειρεν αὐτὸν	ἐκ	νεκρῶν, σωθήσῃ. Ἀντικρυς τελείαν δικαιοσύνην
[4, 6]	ἀμείνω περιαγωγὴν λαβούσης καὶ μεταστροφὴν	ἐκ	νυκτερινῆς τινος ἡμέρας. Αὐτίκα εὔλογον
[4, 2]	ἔλαιον, ἰσχάδας, μέλι προσοδεύουσι, καθάπερ	ἐκ	παμφόρου χωρίου. Δι´ ἣν εὐκαρπίαν
[4, 9]	ἐκπλήξεως κατεχόμενοι. Ὥστε τὸ ὁμολογεῖν	ἐκ	παντὸς δεῖ, ἐφ´ ἡμῖν γάρ,
[4, 9]	ἡμῖν γάρ, ἀπολογεῖσθαι δὲ οὐκ	ἐκ	παντός, οὐ γὰρ καὶ τοῦτο
[4, 15]	ἐκκεῖσθαι προσήκει. Ἐλεύθερος γὰρ ὢν	ἐκ	πάντων πᾶσιν ἐμαυτὸν ἐδούλωσα, φησίν,
[4, 17]	καὶ ὁ κύριος εἰσήκουσε καὶ	ἐκ	πασῶν τῶν θλίψεων ἐρρύσατο αὐτόν.
[4, 8]	Σαφὲς ἡμῖν ἐκ τούτων ἡ	ἐκ	πίστεως ἑνότης, καὶ τίς ὁ
[4, 16]	χρονιεῖ. Ὁ δὲ δίκαιός μου	ἐκ	πίστεως ζήσεται. Καὶ ἐὰν ὑποστείληται,
[4, 5]	καὶ πίστεως ὑπεροχῇ πένης μὲν	ἐκ	πλουσίου, ἄτιμος δὲ ἐξ ἐνδόξου,
[4, 13]	δὲ διὰ τὴν ἀπαλλοτρίωσιν τὴν	ἐκ	προαιρέσεως προσαγορευθέντες· οὐθὲν γὰρ ἡ
[4, 12]	φήσει, τὴν ἀπώλειαν τῶν ἀρνησομένων	ἐκ	προνοίας ἄκων προσμαρτυρήσει. Πῶς δὲ
[4, 12]	τὴν διοίκησιν, πευσόμεθα αὐτοῦ, εἰ	ἐκ	προνοίας γίνεται ἡ ἀνταπόδοσις· εἰ
[4, 12]	δὲ ἐκ προνοίας τὰ καθάρσια,	ἐκ	προνοίας καὶ αἱ κολάσεις. Ἡ
[4, 12]	ἡ ὑπόθεσις αὐτοῖς, εἰ δὲ	ἐκ	προνοίας τὰ καθάρσια, ἐκ προνοίας
[4, 22]	καλὸν αἱρετὴ τῷ γνωστικῷ. Αὐτίκα	ἐκ	προσώπου τοῦ θεοῦ τῷ κυρίῳ
[4, 17]	φιλοξενίαν καὶ εὐσέβειαν Λὼτ ἐσώθη	ἐκ	Σοδόμων· διὰ πίστιν καὶ φιλοξενίαν
[4, 13]	δόξαν τοῦ ἀοράτου, ἐπεὶ ὅσα	ἐκ	συζυγίας προέρχεται, πληρώματά ἐστιν, ὅσα
[4, 22]	γνῶσιν· τὸ μὲν γὰρ νοεῖν	ἐκ	συνασκήσεως εἰς τὸ ἀεὶ νοεῖν
[4, 6]	ἡ πρὸς ἑαυτὴν τῆς ψυχῆς	ἐκ	συνειδήσεως, εἴτ´ οὖν ἐνταῦθα εἴτε
[4, 16]	ἀληθείᾳ. Ἐν τούτῳ γνωσόμεθα ὅτι	ἐκ	τῆς ἀληθείας ἐσμέν. Εἰ δὲ
[4, 12]	γὰρ οὐ κολασθήσεται. Εἰ δὲ	ἐκ	τῆς ἀποβάσεως καὶ τὸ μὴ
[4, 25]	ἀποθέσει τῶν κοσμικῶν εἰς τὴν	ἐκ	τῆς ἀπολαύσεως τῆς ψυχῆς εὐχάριστον
[4, 1]	κεφαλαιωδῶς παραστήσωμεν τὴν εἰς Ἕλληνας	ἐκ	τῆς βαρβάρου φιλοσοφίας διαδοθεῖσαν ὠφέλειαν.
[4, 17]	οἴκῳ αὐτοῦ, πρὸς τὸν χρηματίζοντα	ἐκ	τῆς βάτου εἶπεν· Τίς εἰμι
[4, 23]	δημιουργίαν, τὸ δὲ κατὰ τὴν	ἐκ	τῆς διαθήκης ἀνάκτισίν τε καὶ
[4, 21]	ἀλλ´ οὖν ἡ γραφὴ αὐτῷ	ἐκ	τῆς παλαιᾶς ἤρτηται διαθήκης, ἐκεῖθεν
[4, 7]	σπείρων εἰς τὴν σάρκα ἑαυτοῦ	ἐκ	τῆς σαρκὸς θερίσει φθοράν, ὁ
[4, 21]	μάλιστα ἔτι ἐν σαρκὶ καταμένοντας,	ἐκ	τῆς τελείας ἐνθένδε ὁμοφροσύνης μελετήσαντας
[4, 6]	ἀπὸ τοῦ περισσεύματος, ἣ δὲ	ἐκ	τῆς ὑστερήσεως συνεισήνεγκεν. Ὅτι δὲ
[4, 7]	τῷ Μακεδόνι· Σώματα μὲν μετάξεις	ἐκ	τόπου εἰς τόπον, ψυχὰς δ´
[4, 5]	εἶναι τὴν ἡδονὴν ἀγαθὸν ὡμολόγηται	ἐκ	τοῦ κακὰς εἶναί τινας ἡδονάς.
[4, 12]	φησιν ὁ Βασιλείδης, ἓν μέρος	ἐκ	τοῦ λεγομένου θελήματος τοῦ θεοῦ
[4, 22]	ποθοῦμεν μαθεῖν, ὃς μήτε τὴν	ἐκ	τοῦ νόμου δεδιὼς κόλασιν μήτε
[4, 6]	Αὐτίκα τὸν καυχώμενον τελείως τὰ	ἐκ	τοῦ νόμου προστάγματα πεπληρωκέναι διήλεγχε
[4, 1]	παραδόσεως φυσιολογία, μᾶλλον δὲ ἐποπτεία,	ἐκ	τοῦ περὶ κοσμογονίας ἤρτηται λόγου,
[4, 7]	δὲ σπείρων εἰς τὸ πνεῦμα	ἐκ	τοῦ πνεύματος θερίσει ζωὴν αἰώνιον.
[4, 26]	φησιν. Εὐδοκοῦμεν δὲ μᾶλλον ἐκδημῆσαι	ἐκ	τοῦ σώματος καὶ ἐνδημῆσαι πρὸς
[4, 8]	εὐαγγελισαμένῳ ἐν σώματι. Σαφὲς ἡμῖν	ἐκ	τούτων ἡ ἐκ πίστεως ἑνότης,
[4, 7]	ἀσελγῶς πεπολιτευμένων συνεῖναι βούλονται, οὐκ	ἐκ	τῶν ἡμετέρων μόνον λέγω γραφῶν
[4, 22]	προσλαμβάνει τινὰ ἑτεροίωσιν φαντασιῶν, τὰς	ἐκ	τῶν μεθημερινῶν κινήσεων ἀνειδωλοποιίας ὀνειρῶττον.
[4, 21]	πεπληρωμένοι. Εὑρήσεις γοῦν, ἢν θελήσῃς,	ἐκ	τῶν πράξεων καὶ τῶν συγγραμμάτων
[4, 23]	Οὐκ ἐπιθυμήσεις» οὔτε ἀνάγκης τῆς	ἐκ	φόβου δεῖται, τῆς βιαζομένης ἀπέχεσθαι
[4, 8]	Καὶ πᾶν ὃ ἐὰν ποιῆτε,	ἐκ	ψυχῆς ἐργάζεσθε ὡς τῷ κυρίῳ
[4, 25]	εὐχαριστίας. Καὶ δὴ ἑρμηνεύεται ὁ	Μελχισεδὲκ	βασιλεὺς δίκαιος, συνωνυμία δέ ἐστι
[4, 25]	ἀναγράφεται βασιλεύς, ὅν φησι Μωυσῆς,	Μελχισεδὲκ	βασιλεὺς Σαλὴμ ὁ ἱερεὺς τοῦ
[4, 13]	Τὸ δὲ ἀγαπᾶν τοὺς ἐχθροὺς	οὐκ	ἀγαπᾶν τὸ κακὸν λέγει οὐδὲ
[4, 8]	δυναμένοις. Γέται δὲ ἔθνος βάρβαρον	οὐκ	ἄγευστον φιλοσοφίας πρεσβευτὴν αἱροῦνται πρὸς
[4, 11]	καὶ κρίνεται. Διώκουσι τοίνυν ἡμᾶς	οὐκ	ἀδίκους εἶναι καταλαβόντες, ἀλλ´ αὐτῷ
[4, 12]	περιεπούσης τὸν ἁμαρτητικόν. Πῶς δὲ	οὐκ	ἄθεος θειάζων μὲν τὸν διάβολον,
[4, 8]	τὴν αὐτὴν καὶ ἴσχειν ἀρετήν.	Οὐκ	ἄλλην τοίνυν πρὸς τὴν ἀνθρωπότητα
[4, 19]	ἤτοι γυναῖκα ἢ καὶ θεράπαιναν,	οὐκ	ἄλλο τι φαίνεται τὸ τηνικάδε
[4, 19]	ἄλλῳ τινί. Ὅθεν ἀκολασία μὲν	οὐκ	ἄλλου τινὸς ἂν δοξάζοιτο εἶναι
[4, 21]	ὁμολογίᾳ, ἄλλοι δὲ ἐν κηρύγματι,	οὐκ	ἀμέτοχοι μὲν τῶν κοινῶν ἀρετῶν,
[4, 26]	ἐβούλοντο εἶναι τὰς εὐχάς, ἃς	οὐκ	ἄν τις αἰδεσθείη ποιεῖσθαι πολλῶν
[4, 26]	γὰρ τὰ πάντα θεοῦ, καὶ	οὐκ	ἄν τις εἴη φύσει τοῦ
[4, 3]	Σωκράτης δὲ νόμον ἕνεκα ἀγαθῶν	οὐκ	ἂν γενέσθαι. Ἀλλ´ οὐδὲ τοῦτο
[4, 5]	ἀγαθοῦ δὲ ποιητικὸν τὸ κακὸν	οὐκ	ἂν γένοιτο, οὐθέτερον οὖν κακόν.
[4, 3]	οὖν Ἡράκλειτος Δίκης ὄνομα» φησὶν	οὐκ	ἂν ᾔδεσαν, εἰ ταῦτα μὴ
[4, 11]	ἐπεπήδων τῇ ὁδῷ, ἐκλογὴ δὲ	οὐκ	ἂν ἦν. Ἀλλὰ γὰρ ἡ
[4, 9]	τέλος, οὗτος σωθήσεται· Ἐπεὶ τίς	οὐκ	ἂν τῶν εὖ φρονούντων βασιλεύειν
[4, 23]	Ἴσμεν δὲ τὰ μὲν δυσπόριστα	οὐκ	ἀναγκαῖα, τὰ δὲ ἀναγκαῖα εὐπόριστα
[4, 7]	εἰς τόπον, ψυχὰς δ´ ἡμετέρας	οὐκ	ἀναγκάσεις ποιεῖν ἃ μὴ βουλόμεθα.
[4, 22]	ἤκουσεν καὶ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου.	Οὐκ	ἀνέβη, ἃ ἡτοίμασεν ὁ θεὸς
[4, 21]	ἀλλ´ ἐν παντὶ» συνιστάναι ἑαυτοὺς	οὐκ	ἀνθρώποις, ἀλλὰ τῷ θεῷ. ἔστω
[4, 8]	ὡς τῷ κυρίῳ δουλεύοντες καὶ	οὐκ	ἀνθρώποις, εἰδότες ὅτι ἀπὸ κυρίου
[4, 12]	ἐν ἁγιασμῷ. Τοιγαροῦν ὁ ἀθετῶν	οὐκ	ἄνθρωπον ἀθετεῖ, ἀλλὰ τὸν θεὸν
[4, 6]	βίον, ταῦτα προστεθήσεται ὑμῖν. Ἆρ´	οὐκ	ἄντικρυς τὸν γνωστικὸν μεθέπειν ἡμᾶς
[4, 7]	μέλλετε ἀποθνῄσκειν· λογίζομαι γὰρ ὅτι	οὐκ	ἄξια τὰ παθήματα τοῦ νῦν
[4, 6]	τοῦ δείπνου οἱ φιλοκτήμονες κληθέντες	οὐκ	ἀπαντῶσιν, οὐ διὰ τὸ κεκτῆσθαι,
[4, 6]	τούτων τῶν μικρῶν, τὸν μισθὸν	οὐκ	ἀπολέσει. Πάλιν τε αὖ τὰς
[4, 21]	ἀλλ´ οὐκ ἐγκαταλειπόμενοι, καταβαλλόμενοι, ἀλλ´	οὐκ	ἀπολλύμενοι» Χρὴ γὰρ τοὺς σπεύδοντας
[4, 18]	μακαρίσαντες· Καὶ τὸ φύλλον αὐτοῦ	οὐκ	ἀπορρυήσεται» τοῦ ζωτικοῦ ξύλου, τοῦ
[4, 7]	δημεύσει καὶ ἐπὶ πᾶσι θανάτῳ,	οὐκ	ἀποσπασθήσεταί ποτε τῆς ἐλευθερίας καὶ
[4, 4]	πρὸς τὴν διδασκαλίαν πειθώ, ἧς	οὐκ	ἀποστήσεται θανάτου φόβῳ, ναὶ μὴν
[4, 6]	πρὸς τὴν τοῦ πνεύματος ἄνοδον,	οὐκ	ἀποχῇ κακῶν μόνον δικαιωθείς, πρὸς
[4, 4]	ἐγνωκώς, πρόφασιν εὔλογον λαβών, ἣν	οὐκ	αὐτὸς παρέσχεν, ἑαυτὸν ἐπιδεῖξαι ὅς
[4, 12]	μὴ λαβὼν οὐχ ἡμάρτανεν. Ὥστ´	οὐκ	αὐτῷ τὸ μὴ ἁμαρτῆσαι λογιστέον.
[4, 8]	τε τῆς κτήσεως ἁπάσης κινδυνεύσῃ,	οὐκ	ἀφέξεται τῆς θεοσεβείας οὐδ´ ὁπωστιοῦν·
[4, 18]	τοῦ Χριστοῦ. Ἡ ἀγάπη ἁμαρτάνειν	οὐκ	ἐᾷ· ἢν δὲ καὶ περιπέσῃ
[4, 21]	ἀλλ´ οὐκ ἐξαπορούμενοι, διωκόμενοι, ἀλλ´	οὐκ	ἐγκαταλειπόμενοι, καταβαλλόμενοι, ἀλλ´ οὐκ ἀπολλύμενοι»
[4, 22]	ἁμαρτητικὴν ψυχὴν ἐπιστρέψας πρὸς θεόν.	Οὐκ	ἐγκρατὴς οὗτος ἔτι, ἀλλ´ ἐν
[4, 25]	ἦν καλή, παρθένος ἦν, ἀνὴρ	οὐκ	ἔγνω αὐτήν. Ῥεβέκκα δὲ ἑρμηνεύεται
[4, 8]	οὐχ ὅπως τι τῶν κεκρυμμένων	οὐκ	ἐδήλωσεν, ἀλλὰ καὶ τὴν χεῖρα
[4, 17]	πανάρετον καὶ βεβαίαν πίστιν ὑμῶν	οὐκ	ἐδοκίμασεν; τήν τε σώφρονα καὶ
[4, 17]	καὶ ἐπιεικῆ ἐν Χριστῷ εὐσέβειαν	οὐκ	ἐθαύμασεν; καὶ τὸ μεγαλοπρεπὲς τῆς
[4, 12]	μαρτυρῆσαι; εἰ δὲ τὸν ἁμαρτητικὸν	οὐκ	εἴασεν ἡ πρόνοια ἐπὶ τὸ
[4, 22]	τὰ ἔργα αὐτοῦ» Ἃ ὀφθαλμὸς	οὐκ	εἶδε καὶ οὖς οὐκ ἤκουσεν
[4, 18]	μὲν γνωστικῷ ἡτοίμασται Ἃ ὀφθαλμὸς	οὐκ	εἶδεν οὐδὲ οὖς ἤκουσεν οὐδὲ
[4, 7]	αἵματος μαρτυρία τοῦ κυρίου δοκεῖ,	οὐκ	εἰδόσι τῆς ὄντως οὔσης ζωῆς
[4, 20]	ἐν ἀποκαλύψει Ἰησοῦ Χριστοῦ· ὃν	οὐκ	εἰδότες ἀγαπᾶτε, εἰς ὃν ἄρτι
[4, 12]	διάβολος εἰδὼς μὲν ὅ ἐσμεν,	οὐκ	εἰδὼς δὲ εἰ ὑπομενοῦμεν· ἀλλὰ
[4, 26]	οὐκέτι πόλεις· λέγεσθαι μὲν γάρ,	οὐκ	εἶναι δέ· σπουδαῖον γὰρ ἡ
[4, 25]	ἀκάθαρτος σώματί τε καὶ πνεύματι,	Οὐκ	εἰσελεύσεται εἰς τὰ ἅγια ἀπὸ
[4, 7]	ἀρετὴ τῶν ἐν ἀνθρώποις μόνη	οὐκ	ἐκ θυραίων τἀπίχειρα λαμβάνει, αὐτὴ
[4, 9]	ἐφ´ ἡμῖν γάρ, ἀπολογεῖσθαι δὲ	οὐκ	ἐκ παντός, οὐ γὰρ καὶ
[4, 7]	καὶ ἀσελγῶς πεπολιτευμένων συνεῖναι βούλονται,	οὐκ	ἐκ τῶν ἡμετέρων μόνον λέγω
[4, 23]	τονούμενοι ἕλκουσι μὲν τὴν ἄγκυραν,	οὐκ	ἐκείνην δὲ ἐπισπῶνται, ἀλλ´ ἑαυτοὺς
[4, 17]	μεγαλοπρεπὲς τῆς φιλοξενίας ὑμῶν ἦθος	οὐκ	ἐκήρυξεν; καὶ τὴν τελείαν καὶ
[4, 23]	ταύτῃ ἄφοβος ᾗ τὰ δεινὰ	οὐκ	ἐκκλίνει οὐδὲ μὴν σώφρων ᾗ
[4, 16]	πάντες μαρτυρηθέντες διὰ τῆς πίστεως	οὐκ	ἐκομίσαντο τὴν ἐπαγγελίαν τοῦ θεοῦ.
[4, 12]	τοῦτον οὖν τὸν ἁγιασμὸν ἡμῶν	οὐκ	ἐκωλύθη παθεῖν ὁ κύριος. Εἰ
[4, 8]	Σαυρομάτιδας γυναῖκας πολέμῳ χρωμένας ἀνδρῶν	οὐκ	ἔλαττον, καὶ Σακίδας ἄλλας, αἳ
[4, 22]	διαλεγόμενος· Ἀνθρώπους μένει ἀποθανόντας ἅσσα	οὐκ	ἔλπονται οὐδὲ δοκέουσιν. Θείως οὖν
[4, 17]	τὴν τελείαν καὶ ἀσφαλῆ γνῶσιν	οὐκ	ἐμακάρισεν; ἀπροσωπολήπτως γὰρ πάντα ἐποιεῖτε,
[4, 7]	δουλεύειν ἡμᾶς τῇ ἁμαρτίᾳ. Ἆρ´	οὐκ	ἐμφανῶς κἀκεῖνα ἐπιφέρει ὁ ἀπόστολος
[4, 15]	τὴν περὶ τῶν εἰδωλοθύτων» γνῶσιν	οὐκ	ἐν πᾶσι φέρειν, Μή πως
[4, 15]	γὰρ ἐπέστελλεν· ὅθεν ἐπιφέρει· Ἀλλ´	οὐκ	ἐν πᾶσιν ἡ γνῶσις» ἡ
[4, 16]	τῆς ἀγάπης ἔργον ἐνδεικνύμενοι, ὅτι	Οὐκ	ἐν σοφίᾳ σαρκικῇ, ἀλλ´ ἐν
[4, 6]	τοίνυν ἀπὸ πάσης πλεονεξίας, ὅτι	οὐκ	ἐν τῷ περισσεύειν τινὶ τὰ
[4, 8]	ἔχετε κύριον ἐν οὐρανῷ, Ὅπου	οὐκ	ἔνι Ἕλλην καὶ Ἰουδαῖος, περιτομὴ
[4, 26]	γενομένην ἐκ διαφόρων συνεστάναι, ἀλλ´	οὐκ	ἐξ ἐναντίων, σώματός τε καὶ
[4, 21]	ἀλλ´ οὐ στενοχωρούμενοι, ἀπορούμενοι, ἀλλ´	οὐκ	ἐξαπορούμενοι, διωκόμενοι, ἀλλ´ οὐκ ἐγκαταλειπόμενοι,
[4, 1]	τῶν πραγμάτων ἀναγκαίως δουλεύσασι περιλαβεῖν	οὐκ	ἐξεγένετο. Ἐπὶ τούτοις ὕστερον πληρωθείσης
[4, 19]	ἀσκήσει προσχρησαμένους, τὴν δὲ ἀρετὴν	οὐκ	ἐπ´ ἄλλοις τισὶν εἶναί φαμεν
[4, 6]	Τταπεινοφρονούντων γάρ ἐστιν ὁ Χριστός,	οὐκ	ἐπαιρομένων ἐπὶ τὸ ποίμνιον αὐτοῦ.
[4, 9]	τὴν περικοπὴν ταύτην, ἐκεῖνο δὲ	οὐκ	ἐπέστησεν ὅτι εἰ καὶ μὴ
[4, 17]	διὰ πίστιν ἐλευθέραν κληθεὶς Ἀβραὰμ	οὐκ	ἐπήρθη τῇ δόξῃ, μετριοπαθῶν δὲ
[4, 23]	κρίσιν ἔχουσιν ἀνόσιον. Τὸ δὲ	Οὐκ	ἐπιθυμήσεις» οὔτε ἀνάγκης τῆς ἐκ
[4, 3]	ὁ τὸν πλησίον ἀγαπῶν κακὸν	οὐκ	ἐργάζεται καὶ πᾶσα ἐντολὴ ἐν
[4, 18]	ἡ ἀγάπη τῷ πλησίον κακὸν	οὐκ	ἐργάζεται, μήτε ἀδικοῦσα μήτε ἀνταδικοῦσά
[4, 3]	Ὁ ἀγαπῶν τὸν πλησίον κακὸν	οὐκ	ἐργάζεται· τὸ γὰρ οὐ φονεύσεις,
[4, 26]	φησίν, ὁ θεὸς ἡμῶν καὶ	οὐκ	ἔστι πλὴν αὐτοῦ σῴζων· Οὐδὲ
[4, 8]	ἄδικος κομίσεται ὃ ἠδίκησεν, καὶ	οὐκ	ἔστι προσωποληψία. Οἱ κύριοι, τὸ
[4, 7]	ἐλπίδι ἐσώθημεν· ἐλπὶς δὲ βλεπομένη	οὐκ	ἔστιν ἐλπίς· ὃ γὰρ βλέπει
[4, 16]	ἀγάπη καὶ ἡ θεοσέβεια· Φόβος	οὐκ	ἔστιν ἐν τῇ ἀγάπῃ, ἀλλ´
[4, 18]	τῷ θεῷ. Τῆς τελειότητος αὐτῆς	οὐκ	ἔστιν ἐξήγησις» φησί. τίς ἱκανὸς
[4, 25]	μὲν οὖν θεὸς ἀναπόδεικτος ὢν	οὐκ	ἔστιν ἐπιστημονικός, ὁ δὲ υἱὸς
[4, 13]	Ἐπεὶ δὲ τὸ φαινόμενον αὐτοῦ	οὐκ	ἔστιν ἡ ἐκ μεσότητος ψυχή,
[4, 7]	ἂν ἦν» καὶ τὰ ἑξῆς.	Οὐκ	ἔστιν οὖν κατὰ τὸν Αἰσχύλου
[4, 16]	πίστεως ζήσεται. Καὶ ἐὰν ὑποστείληται,	οὐκ	εὐδοκεῖ ἡ ψυχή μου ἐν
[4, 6]	αὐτόν. Ἡ δὲ καρδία αὐτῶν	οὐκ	εὐθεῖα μετ´ αὐτοῦ, οὐδὲ ἐπιστώθησαν
[4, 22]	φερομένη ἐν πάσῃ πράξει ἀγαθύνηται,	οὐκ	ἐφ´ ὧν μέν, ἐφ´ ὧν
[4, 15]	ἐξουσίαν φαγεῖν καὶ πιεῖν; μὴ	οὐκ	ἔχομεν ἐξουσίαν ἀδελφὴν γυναῖκα περιάγειν,
[4, 15]	εἰρημένον πρὸς τοῦ ἀποστόλου· Μὴ	οὐκ	ἔχομεν ἐξουσίαν φαγεῖν καὶ πιεῖν;
[4, 6]	πῶς τοῖς πτωχοῖς ταῦτα διανέμεται,	οὐκ	ἔχουσιν εἰπεῖν· ἀλλ´ ὁ θεὸς
[4, 15]	τοῦ κυρίου καὶ Κηφᾶς; ἀλλ´	οὐκ	ἐχρησάμεθα τῇ ἐξουσίᾳ ταύτῃ, φησίν,
[4, 26]	Τίς γὰρ ἀπαγγέλλει μοι ἃ	οὐκ	ᾔδειν, μεγάλα καὶ θαυμαστὰ ἃ
[4, 19]	μοναρχοῦντος τῶν ξένων τῶν πατρῴων	οὐκ	ᾐδεῖτο ἀπονίπτειν τοὺς πόδας· ἐπεὶ
[4, 22]	ὀφθαλμὸς οὐκ εἶδε καὶ οὖς	οὐκ	ἤκουσεν καὶ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου.
[4, 5]	Καί οἱ γείνατο κοῦρον, ὃς	οὐκ	ἠλέκτορα εἶδεν, φησὶν ὁ Χαλκιδεὺς
[4, 16]	δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, ὧν	οὐκ	ἦν ἄξιος ὁ κόσμος, ἐν
[4, 6]	λέγει ἡ γραφή, καὶ ἰδοὺ	οὐκ	ἦν· καὶ ἐζήτησα αὐτὸν καὶ
[4, 26]	ᾔδειν, μεγάλα καὶ θαυμαστὰ ἃ	οὐκ	ἠπιστάμην; ἐγὼ δὲ ἐφαύλισα ἐμαυτὸν
[4, 22]	ἐφίεσθαι τῆς περὶ τὸν θεὸν	οὐκ	ἴδιον γνωστικοῦ, ἀπόχρη δ´ αὐτῷ
[4, 2]	καὶ τοῖς ὁδὸν ἀπιοῦσιν ἣν	οὐκ	ἴσασιν ἀρκεῖ τὴν φέρουσαν ὑποσημῆναι
[4, 6]	τῆς κατὰ τὴν αἵρεσιν διαφορᾶς	οὐκ	ἴσης. Διαφέρει δ´, οἶμαι, τὸ
[4, 6]	ῥίζης ἀμφοῖν ὑποκειμένης, αἱρέσεως δὲ	οὐκ	ἴσης, μᾶλλον δὲ τῆς κατὰ
[4, 21]	γνωστικός· πάντα δὲ ὁμοῦ τέλειος	οὐκ	οἶδ´ εἴ τις ἀνθρώπων, ἔτι
[4, 7]	γνωστικῶς ἤδη παιδεύουσα. Ἕλληνες γὰρ	οὐκ	οἶδ´ ὅπως ἀνάγκῃ δεδωκότες ἀλόγῳ
[4, 16]	καὶ πρὸς ἐντροπὴν ἄλλοις διαλεγόμενος	οὐκ	ὀκνεῖ λέγειν· Ἀναμιμνῄσκεσθε δὲ τὰς
[4, 13]	τὸ ἁμαρτάνειν ἐν ἐνεργείᾳ κεῖται,	οὐκ	οὐσίᾳ· διὸ οὐδὲ ἔργον θεοῦ.
[4, 24]	τιμωρούμεθα. Κόλασις δὲ τὸν ἁμαρτήσαντα	οὐκ	ὠφελεῖ εἰς τὸ μὴ πεποιηκέναι,
[4, 16]	μου ἐν αὐτῷ. Ἡμεῖς δὲ	οὔκ	ἐσμεν ὑποστολῆς εἰς ἀπώλειαν, ἀλλὰ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 16/03/2010