Chapitre
[15]	ὁ κελεύων ἀπαλλοτριοῦν τὰ ὑπάρχοντα	{π{	ρ} ότερον ταῦτα παραιτεῖται ὧν
[25]	ἄλλα ἐνέχυρα, κατάλιπε τὴν τούτων	παγκτησίαν	τὴν ἐπὶ κακῷ, εἰρήνην σεαυτῷ
[31]	αὐτὸν ἀναζητεῖν, ὅστις ἄξιος εὖ	παθεῖν,	~ἔπειτα τηλικοῦτον μισθὸν ὁρίσαι τῆς
[42]	ἅπαξ ἀπολώλει, ἴσα τοῖς ἄλλοις	παθεῖν	ἠξίου. αὐτοὺς δὴ τούτους ἀναλαβὼν
[25]	ἢ μύωψι τοῖς προςκειμένοις αὐτῇ	πάθεσιν	ἐξαιμάσσηται πρὸς σπουδὰς μανιώδεις καὶ
[15]	παραιτεῖται ὧν ἀναιρεθέντων ἔτι τὰ	πάθη	μένει, ἢ ἐκεῖνα μᾶλλον ὧν
[19]	πτωχῷ καὶ πλουσίῳ κατὰ τὰ	πάθη	ὁ κατὰ πνεῦμα {οὐ} πτωχὸς
[16]	τὰ τῆς ψυχῆς ἀρρωστήματα καὶ	πάθη.	ὁ τούτων πλοῦτος παρὼν μὲν
[29]	ἰατρὸς Ἰησοῦς, ἐκκόπτων ἄρδην τὰ	πάθη	πρόρριζα, οὐχ ὥσπερ ὁ νόμος
[40]	μηκέτι ὄμνυε· καὶ τὰ ἄλλα	πάθη	σύντεμε, ὀργήν, ἐπιθυμίαν, λύπην, φόβον,
[40]	οὖν ἀδύνατον ἴσως ἀθρόως ἀποκόψαι	πάθη	σύντροφα, ἀλλὰ μετὰ θεοῦ δυνάμεως
[20]	δὲ συνῄδεσαν ἑαυτοῖς μήπω τὰ	πάθη	τέλεον ἀποτεθειμένοις (ἀρτιμαθεῖς γὰρ ἦσαν
[14]	τις ἀφανιζέτω μᾶλλον ἢ τὰ	πάθη	τῆς ψυχῆς, τὰ μὴ συγχωροῦντα
[12]	ἀφῆκαν καὶ παραπώλεσαν, τὰ δὲ	πάθη	τῶν ψυχῶν οἶμαι ὅτι καὶ
[28]	γέγονε πλησίον τῷ τὰ δεινὰ	παθόντι;	τοῦ δὲ ἀποκριναμένου ὅτι ὁ
[14]	ἐκδεκτέον ὡς ἐπὶ τῶν ψυχικῶν	παθῶν	διειρημένον. ~Ἐγὼ γοῦν κἀκεῖνο φήσαιμ´
[20]	χρήματα κεκτημένος καὶ ὁ τῶν	παθῶν	ἔγκυος, ὧν ἐπλούτουν καὶ αὐτοί,
[12]	τὴν διάθεσιν γυμνῶσαι τῶν ὑπόντων	παθῶν	καὶ πρόρριζα τὰ ἀλλότρια τῆς
[15]	περιουσίαν ἔτι δύναται πλουτεῖν τῶν	παθῶν	καὶ τῆς ὕλης μὴ παρούσης·
[15]	αὐτῷ πτωχεύειν χρημάτων πλουτοῦντι τῶν	παθῶν.	οὐ γὰρ τὰ ἀπόβλητα ἀπέβαλεν,
[32]	οἰκία, τροφὴ πυρὸς ἢ χρόνου	παίγνιον	ἢ σεισμοῦ πάρεργον ἢ ὕβρισμα
[9]	ἡ γὰρ ἐντολὴ ἁγία« ἄχρι	παιδαγωγίας	τινὸς μετὰ φόβου καὶ προπαιδείας
[25]	Ἰάκωβον μετὰ Ἰωάννου, τοὺς Ζεβεδαίου	παῖδας,	ἀλλ´ ὁμονοοῦντας ἀλλήλοις τε καὶ
[22]	μισεῖ πατέρα καὶ μητέρα καὶ	παῖδας,	προσέτι δὲ καὶ τὴν ἑαυτοῦ
[6]	ὑπὲρ ὧν καὶ κατελήλυθεν. ἃ	παιδεύει,	ἃ διδάσκει, ἃ παρέχει, ἵνα
[23]	ἐνδιδοὺς ἀθανασίας· ἐγὼ διδάσκαλος ὑπερουρανίων	παιδευμάτων·	ὑπὲρ σοῦ πρὸς τὸν θάνατον
[33]	ἵν´ εἰς τὸ κοινὸν τοῦτο	παιδευτήριον	εἰσελθεῖν δυνηθῶμεν· ἀλλ´ ἔνδον κρυπτὸς
[31]	ἀθετεῖ. ~Τούτους καὶ τέκνα καὶ	παιδία	καὶ νήπια καὶ φίλους ὀνομάζει
[42]	τοῖς οὐρανοῖς. ᾧ διὰ τοῦ	παιδὸς	Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ κυρίου ζώντων
[34]	θεοῦ πατρὸς καὶ αἵματι θεοῦ	παιδὸς	καὶ δρόσῳ πνεύματος ἁγίου περιτετειχισμένον.
[18]	ἑκάτερα παρέχεται. ὑπόφερε γοῦν, φησί,	παιόμενος	τὸ πρόσωπον, ὅπερ δύναται καὶ
[33]	ὁ πατὴρ καὶ ὁ τούτου	παῖς	ὁ ὑπὲρ ἡμῶν ἀποθανὼν καὶ
[20]	καὶ τὰ ὑπηρετικὰ σκαφίδια ἀφῆκαν	πάλαι,	ἅπερ ἦν αὐτοῖς μόνα. τί
[21]	ἅπερ ἄρτι νῦν λέγομεν, τὰ	παλαιὰ	νοητὰ κτήματα καὶ ψυχικὰ νοσήματα
[42]	μετανοίας ἀληθινῆς καὶ μέγα γνώρισμα	παλιγγενεσίας,	τρόπαιον ἀναστάσεως βλεπομένης. φαιδροῖς γεγηθότες,
[18]	ὢν καὶ εὐεκτῶν ὑπακοῦσαι καὶ	πάλιν	ἀσθενικός τις ὢν ἀκρασίᾳ γνώμης
[19]	ἐν τῷ τέλει μηδενὸς μηδαμῇ.	πάλιν	αὖ κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον
[4]	ἐθαμβοῦντο ἐπὶ τοῖς λόγοις αὐτοῦ.	πάλιν	δὲ ὁ Ἰησοῦς ἀποκριθεὶς λέγει
[4]	τὴν ἀπόγνωσιν ἀποσείεται, τοὺς αὐτοὺς	πάλιν	εἰσάγων λόγους περὶ τῶν πλουσίων,
[30]	μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε.	πάλιν	ἐκ τῶν ἐναντίων τοὺς ταῦτα
[27]	καὶ εἰς ὃν τὰ σῳζόμενα	πάλιν	ἐπανέρχεται. ὑπὸ τούτου τοίνυν προαγαπηθέντας
[21]	ἐν ἀνθρώποις ἀδύνατον δυνατὸν θεῷ«	πάλιν	καὶ τοῦτο μεγάλης σοφίας μεστόν
[17]	πτωχοί· πῶς; τῷ πνεύματι. καὶ	πάλιν·	μακάριοι οἱ πεινῶντες καὶ διψῶντες
[31]	μαθητήν, εἶναι μείζω λέγει. καὶ	πάλιν·	ὁ δεχόμενος δίκαιον ἢ προφήτην
[42]	δεχομένου καὶ πάνθ´ ὑπισχνουμένου καὶ	πάλιν	τὰ αὐτὰ διετείνατο καὶ διεμαρτύρατο.
[27]	ἤδη προκατεγνωσμένους οὐδὲ καταποντιστέον αὖ	πάλιν	τὸν πλοῦτον οὐδὲ καταδικαστέον ὡς
[14]	καθυπηρετεῖ· ἀδίκως τις αὐτῷ χρῆται·	πάλιν	ὑπηρέτης ἀδικίας εὑρίσκεται· πέφυκε γὰρ
[3]	τῶν πλουσίων κλητῶν μήτε αὖ	πάλιν	ὑποπίπτοντας αὐτοῖς διὰ οἰκείαν φιλοκέρδειαν,
[30]	ἑαυτὸν ὁ κύριος ἐκδέχεται καὶ	πᾶν	ἑαυτοῦ ποιεῖται. δεῦτε, οἱ εὐλογημένοι
[28]	ἔλαιον, ἐπιδέσμους, κτῆνος, μισθὸν τῷ	πανδοχεῖ,	τὸν μὲν ἤδη διδόμενον, τὸν
[32]	ἐπὶ ταύτην. ἂν σωφρονῇς. τὴν	πανήγυριν,	ὦ πλούσιε, κἂν δέῃ, περίελθε
[42]	μάρτυρος« τοῦ δὲ δεχομένου καὶ	πάνθ´	ὑπισχνουμένου καὶ πάλιν τὰ αὐτὰ
[5]	ἴσως ἑκασταχοῦ τῶν ῥημάτων ἐναλλάσσει,	πάντα	δὲ τὴν αὐτὴν τῆς γνώμης
[21]	καὶ ῥυθμίζοντα τὴν ψυχὴν καὶ	πάντα	διὰ πάντων ὁμοίως διατιθέντα. ~Ἀποκριθεὶς
[21]	καὶ ἠκολουθήσαμέν σοι. τὰ δὲ	πάντα«	εἰ μὲν τὰ κτήματα τὰ
[38]	ἀληθείᾳ· πάντα στέγει, πάντα πιστεύει,	πάντα	ἐλπίζει. πάντα ὑπομένει. ἡ ἀγάπη
[5]	οὐδὲν ἀνθρωπίνως ὁ σωτήρ, ἀλλὰ	πάντα	θείᾳ σοφίᾳ καὶ μυστικῇ διδάσκει
[1]	ἀγαθὸν θεόν, ἐξ οὗ τὰ	πάντα	καὶ δι´ οὗ τὰ πάντα
[1]	πάντα καὶ δι´ οὗ τὰ	πάντα	καὶ εἰς ὃν τὰ πάντα,
[27]	καὶ γέγονε καὶ ἔστι τὰ	πάντα	καὶ εἰς ὃν τὰ σῳζόμενα
[4]	λέγειν αὐτῷ· ἴδε ἡμεῖς ἀφήκαμεν	πάντα	καὶ ἠκολουθήσαμέν σοι. ἀποκριθεὶς δὲ
[21]	τί φησιν; ἴδε ἡμεῖς ἀφήκαμεν	πάντα	καὶ ἠκολουθήσαμέν σοι. τὰ δὲ
[36]	δὲ εἰς μάθησιν αὐτῷ, καὶ	πάντα,	μέχρις ἂν ἐνταῦθα τὸ σπέρμα
[1]	πάντα καὶ εἰς ὃν τὰ	πάντα,	περιάπτουσι το! τὸ γέρας ἀνθρώποις
[38]	δὲ τῇ ἀληθείᾳ· πάντα στέγει,	πάντα	πιστεύει, πάντα ἐλπίζει. πάντα ὑπομένει.
[38]	ἀδικίᾳ, συγχαίρει δὲ τῇ ἀληθείᾳ·	πάντα	στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ἐλπίζει.
[9]	οὐκ ἐλέγχει μὲν αὐτὸν ὡς	πάντα	τὰ ἐκ νόμου μὴ πεπληρωκότα,
[10]	ζώντων ἴδιόν ἐστιν. ἀμέλει ὁ	πάντα	τὰ τοῦ νόμου πληρώσας ἐκ
[14]	πᾶσι τοῖς ὑπάρχουσι καὶ πωλῆσαι	πάντα	τὰ ὑπάρχοντα τοῦτον τὸν τρόπον
[4]	ὃ δὲ ἀποκριθεὶς λέγει αὐτῷ·	πάντα	ταῦτα ἐφύλαξα ἐκ νεότητός μου.
[36]	μένῃ, συνέχεται, καὶ συναχθέντος αὐτοῦ	πάντα	τάχιστα λυθήσεται. ~Τί γὰρ ἔτι
[38]	στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ἐλπίζει.	πάντα	ὑπομένει. ἡ ἀγάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει,
[2]	ὡς οὐ βιωσόμενοι, τῷ κόσμῳ	πάντα	χαριζόμενοι καὶ τῆς ἐνταῦθα ζωῆς
[39]	ὑπενηνέχθαι τέλεον, ὅτι οὗτος κατεψήφισται	παντάπασιν	ὑπὸ τοῦ θεοῦ. παντὶ γὰρ
[25]	γὰρ ἐχθρὸν ἐν ἑαυτῷ περιάγει	πανταχοῦ.	οὕτω καὶ πύρωσις ἡ μὲν
[35]	ὃ δὲ συμβουλεῦσαι μετ´ εὐνοίας,	πάντες	δὲ φιλεῖν ἀληθῶς, ἀδόλως, ἀφόβως,
[40]	τέλους ἐξοκείλαντι πρὸς κακίαν, ἀνόνητοι	πάντες	οἱ πρόσθεν πόνοι, ἐπὶ τῆς
[35]	προστάγμασι συντόνοις ἐλεγχομένη. ~Ἐνεργοὶ οὗτοι	πάντες	{οἱ} στρατιῶται καὶ φύλακες βέβαιοι,
[36]	τῶν αἰώνων ἐν σοὶ κατοικοῦντι.	~Πάντες	οὖν οἱ πιστοὶ καλοὶ καὶ
[39]	κατεψήφισται παντάπασιν ὑπὸ τοῦ θεοῦ.	παντὶ	γὰρ τῷ μετ´ ἀληθείας ἐξ
[31]	κυρίου λελεγμένος ἐν ἄλλῳ χωρίῳ·	παντὶ	τῷ αἰτοῦντί σε δίδου· θεοῦ
[9]	δὲ νόμου Χριστὸς εἰς δικαιοσύνην	παντὶ	τῷ πιστεύοντι« οὐχὶ δὲ δούλους
[27]	κτητέον. ἐπειδὴ γὰρ οὔτε ἐκ	παντὸς	ἀπόλλυταί τις, ὅτι πλουτεῖ δεδιώς,
[31]	τούτων γὰρ οἱ ἄγγελοι διὰ	παντὸς	βλέπουσι τὸ πρόσωπον τοῦ πατρός
[6]	ὁ προφήτης προφητῶν καὶ κύριος	παντὸς	προφητικοῦ πνεύματος; κληθεὶς δὲ ἀγαθός,
[27]	ὅτι πλουτεῖ δεδιώς, οὔτε ἐκ	παντὸς	σῴζεται θαρρῶν καὶ πιστεύων ὡς
[13]	καὶ σκότος τὸ ἐξώτερον, εἰ	πάντων	αὐτὸς ἕκαστος φθάνοι τούτων ὑστερῶν;
[42]	ἀνοιγνύντες τοὺς οὐρανούς. πρὸ δὲ	πάντων	αὐτὸς ὁ σωτὴρ προαπαντᾷ δεξιούμενος,
[23]	κἂν γυνὴ κἂν ὁστισοῦν, πρὸ	πάντων	ἐν σοὶ Χριστὸς ὁ νικῶν
[21]	τὴν ψυχὴν καὶ πάντα διὰ	πάντων	ὁμοίως διατιθέντα. ~Ἀποκριθεὶς δὲ Ἰησοῦς·
[25]	ἐκείνων, ἑλοῦ τὸν σωτῆρα πρὸ	πάντων,	τὸν τῆς σῆς συνήγορον καὶ
[40]	παρ´ ἕκαστα βοᾷ τὸ τέλος	πάντων·	ὥστε καὶ τῷ τὰ μέγιστα
[20]	οὖν ἦν τοῖς μαθηταῖς φόβου	πάντως,	εἰ καὶ ὁ χρήματα κεκτημένος
[33]	πᾶσιν ἑξῆς τοῖς χρῄζουσιν ἀνάγκη	πάντως	εὑρεῖν τινα καὶ τῶν σῶσαι
[41]	συνεχοῦς μελέτης κατορθοῦται. ~Διὸ δεῖ	πάντως	σε τὸν σοβαρὸν καὶ δυνατὸν
[40]	ποιῆσαι τὰ πεπραγμένα ἐλέῳ τῷ	παρ´	αὑτοῦ καὶ δρόσῳ πνεύματος ἀπαλείψας
[17]	ὥσπερ οὖν θησαυρὸς οὐχ εἷς	παρ´	αὐτῷ καθὸ καὶ παρ´ ἡμῖν,
[40]	ἐπὶ τούτοις καὶ κρινῶ· καὶ	παρ´	ἕκαστα βοᾷ τὸ τέλος πάντων·
[6]	ἣν ὁ υἱὸς δίδωσιν ἡμῖν	παρ´	ἐκείνου λαβών. ~Οὐκοῦν τὸ μέγιστον
[17]	εἷς παρ´ αὐτῷ καθὸ καὶ	παρ´	ἡμῖν, ὁ τὸ αἰφνίδιον μέγα
[8]	ἐκ νεότητος« τὰς νομίμους ἐντολὰς	παρὰ	ἄλλου αἰτεῖ γονυπετῶν ἀθανασίαν. οὐδὲ
[4]	ἐμβλέψας αὐτοῖς εἶπεν· ὅ τι	παρὰ	ἀνθρώποις ἀδύνατον, παρὰ θεῷ δυνατόν.
[13]	τίς γὰρ ἂν κοινωνία καταλείποιτο	παρὰ	ἀνθρώποις, εἰ μηδεὶς ἔχοι μηδέν;
[21]	καὶ διεσπουδακώς, τῇ προσθήκῃ τῆς	παρὰ	θεοῦ δυνάμεως περιγίνεται· βουλομέναις μὲν
[21]	βία καλή, θεὸν βιάσασθαι καὶ	παρὰ	θεοῦ ζωὴν ἁρπάσαι, ὁ δὲ
[35]	ὃ μὲν ἐξαιτήσασθαί σε δύναται	παρὰ	θεοῦ, ὃ δὲ παραμυθήσασθαι κάμνοντα,
[1]	δυνατὸν τρόπον, τοῦτο μὲν ἐξαιτουμένους	παρὰ	θεοῦ τοῦ βεβαίως καὶ ἡδέως
[33]	εὑρεῖν τινα καὶ τῶν σῶσαι	παρὰ	θεῷ δυναμένων. μὴ κρῖνε« τοίνυν,
[4]	ὅ τι παρὰ ἀνθρώποις ἀδύνατον,	παρὰ	θεῷ δυνατόν. ἤρξατο ὁ Πέτρος
[40]	παρῳχημένων καὶ αἰτήσασθαι τούτων ἀμνηστίαν	παρὰ	πατρός. ὃς μόνος τῶν ἁπάντων
[29]	ἀπὸ τῆς ματαιότητος τοῦ κόσμου	παρὰ	τὴν ἀποκάλυψιν τῆς δόξης τῶν
[35]	μὴ δυναμένοις, ὦ κάλλος ἔργων	παρὰ	τοῖς θεῷ διακονεῖν πεπεισμένοις, πείθειν
[35]	μόνον δεδιότων, ὦ λόγων ἀλήθεια	παρὰ	τοῖς ψεύσασθαι μὴ δυναμένοις, ὦ
[8]	ὅλως προσδεῖ· διὸ αὐτὴν αἰτεῖ	παρὰ	τοῦ δοῦναι μόνου δυναμένου· καὶ
[42]	ἐγγυώμενος, ἐπομνύμενος ὡς ἄφεσιν αὐτῷ	παρὰ	τοῦ σωτῆρος εὕρηται, δεόμενος, γονυπετῶν,
[31]	τινα τῶν ἐχόντων αἰώνιον· σκηνὴν	παρὰ	τῷ πατρί. Ὅρα πρῶτον μὲν
[3]	καὶ ἐπίκηρα μεγάλοις καὶ ἀφθάρτοις	παραβάλωμεν,	τουτὶ καὶ ἐφ´ ἑαυτοῦ ὁ
[18]	θεοῦ καὶ καθαρότητα πρός τε	παράβασιν	ἐντολῶν καὶ κακίας συλλογήν. ~Ὁ
[18]	ἀσθενικός τις ὢν ἀκρασίᾳ γνώμης	παραβῆναι.	οὕτως καὶ ἄπορός τις ὢν
[27]	καὶ δι´ ὃ λέλεκται τῆς	παραβολῆς	παρεχέσθω. διδασκέτω τοὺς εὐποροῦντας ὡς
[20]	ἤκουσαν καὶ ὡς μαθηταὶ τοῦ	παραβολικῶς	καὶ ἀσαφῶς λεχθέντος ὑπὸ τοῦ
[12]	ὡς καινὸν καὶ ἴδιον θεοῦ	παραγγέλλει	καὶ μόνον ζωοποιοῦν, ὃ τοὺς
[10]	ἀλλὰ δυσχεράνας ἀπῆλθεν, ἀχθεσθεὶς τῷ	παραγγέλματι	τῆς ζωῆς, ὑπὲρ ἧς ἱκέτευεν.
[8]	μάτην μὲν ὁ σωτὴρ αὐτὸς	παραγίνεται	καὶ πάσχει δι´ ἡμᾶς ἀπὸ
[42]	λόγον περὶ Ἰωάννου τοῦ ἀποστόλου	παραδεδομένον	καὶ μνήμῃ πεφυλαγμένον. ἐπειδὴ γὰρ
[42]	ἐπιστῆσαι τῇ ἐκκλησίᾳ, διδοὺς μέγα	παράδειγμα	μετανοίας ἀληθινῆς καὶ μέγα γνώρισμα
[42]	δὲ πρεσβύτερος ἀναλαβὼν οἴκαδε τὸν	παραδοθέντα	νεανίσκον ἔτρεφε, συνεῖχεν, ἔθαλπε, τὸ
[38]	καὶ μᾶλλον αὔξεται τῶν τελείων	παραδοθέντων.	ἐὰν ταύτην ἐμβάληταί τις τῇ
[31]	ὑμῖν γὰρ εὐδόκησεν ὁ πατὴρ	παραδοῦναι	τὴν βασιλείαν« τῶν οὐρανῶν. κατὰ
[16]	ἀκάθαρτον ψυχὴν θεοῦ χάρις οὐ	παραδύεται·	ἀκάθαρτος δὲ ἡ πλουτοῦσα τῶν
[27]	καὶ πλέον ἐνδοτέρω τοῦ θεοῦ	παραδύεται.	~Δευτέραν δὲ τάξει καὶ οὐδέν
[42]	δή« ἔφη, ὦ ἐπίσκοπε, τὴν	παραθήκην	ἀπόδος ἡμῖν, ἣν ἐγώ τε
[22]	γε καὶ τοὺς ἐχθροὺς ἀγαπᾶν	παραινῶν.	εἰ δὲ τοὺς ἐχθροὺς ἀγαπητέον,
[13]	διδόναι τε καὶ μὴ διδόναι	παραινῶν,	τρέφειν καὶ μὴ τρέφειν, ὑποδέχεσθαι
[15]	ὑπάρχοντα {π{ ρ} ότερον ταῦτα	παραιτεῖται	ὧν ἀναιρεθέντων ἔτι τὰ πάθη
[41]	ὀργὴν παύοντα αἰδέσθητι, καὶ κόλασιν	παραιτούμενον	φθάσον. οὗτος ὑπὲρ σοῦ πολλὰς
[42]	λῃστῶν ἁλίσκεται, μήτε φεύγων μήτε	παραιτούμενος,	ἀλλὰ βοῶν· ἐπὶ τοῦτ´ ἐλήλυθα,
[10]	ὑπηρετεῖν ἀπολιποῦσα τοῖς ποσὶν αὐτοῦ	παρακάθηται	μαθητικὴν ἄγουσα σχολήν· σὺ περὶ
[42]	μετῆλθεν ἐπὶ τὴν Ἔφεσον, ἀπῄει	παρακαλούμενος	καὶ ἐπὶ τὰ πλησιόχωρα τῶν
[42]	ψυχὴν ἰδών, τοῦτον« ἔφη σοὶ	παρακατατίθεμαι	μετὰ πάσης σπουδῆς ἐπὶ τῆς
[42]	τε καὶ ὁ Χριστός σοι	παρακατεθέμεθα	ἐπὶ τῆς ἐκκλησίας, ἧς προκαθέζῃ,
[14]	τοῦ θεοῦ παρεσκευασμένα, ἃ δὴ	παράκειται	καὶ ὑποβέβληται καθάπερ ὕλη τις
[8]	τῷ ζησομένῳ τὴν ὄντως ζωὴν	παρακελεύεται,	ὃν οὐδεὶς ἐπιγινώσκει εἰ μὴ
[39]	παραπτώματα« ὅπου γε καὶ ἡμῖν	παρακελεύεται	τῆς ἡμέρας ἑκάστης ὁ κύριος
[39]	οἰκτιρμῶν« ὁ ἀγαθὸς πατὴρ πάσης	παρακλήσεως«	ὁ πολύσπλαγχνος καὶ πολυέλεος πέφυκε
[25]	τὸν τῆς σῆς συνήγορον καὶ	παράκλητον	ψυχῆς, τὸν τῆς ἀπείρου πρύτανιν
[23]	ἀνέβη, εἰς ἃ ἐπιθυμοῦσιν ἄγγελοι	παρακύψαι	καὶ ἰδεῖν ἅπερ ἡτοίμασεν ὁ
[25]	ἐν τῇ ψυχῇ μέχρι θανάτου	παραμετρεῖται.	μετὰ διωγμοῦ τοιούτου πλοῦτον ἐὰν
[35]	δύναται παρὰ θεοῦ, ὃ δὲ	παραμυθήσασθαι	κάμνοντα, ὃ δὲ δακρῦσαι καὶ
[1]	τῷ γὰρ ὑψουμένῳ καὶ μεγαλυνομένῳ	παραπέπηγεν	ἀντίστροφος ἡ πρὸς τὸ ταπεινὸν
[20]	ἔγκυος, ὧν ἐπλούτουν καὶ αὐτοί,	παραπλησίως	ἀπελασθήσονται οὐρανῶν· ἀπαθῶν γὰρ καὶ
[39]	λύτρωσιν περιπετής τισιν ἁμαρτήμασιν ἢ	παραπτώμασιν,	ὡς ὑπενηνέχθαι τέλεον, ὅτι οὗτος
[39]	ἁμαρτιῶν παρασχέσθαι καὶ μὴ λογίσασθαι	παραπτώματα«	ὅπου γε καὶ ἡμῖν παρακελεύεται
[12]	τὰ μὲν κτήματα ἀφῆκαν καὶ	παραπώλεσαν,	τὰ δὲ πάθη τῶν ψυχῶν
[37]	τὰ πτωχὰ καὶ ἀλλότρια καὶ	παραρρέοντα,	καθείρξομεν ταμιευόμενοι; ἀλλήλων ἀποκλείσομεν, ἃ
[1]	τοῦ πλούτου, δι´ ὃν θαυμάζονται,	παρασκευάζοντες	ὑπερφρονεῖν, τὸ δὴ τοῦ λόγου
[2]	ὀλιγωρήσαντες οὐ παρεσκευάσαντο τὴν δέουσαν	παρασκευὴν	εἰς τὸ τῶν ἐλπιζομένων τυχεῖν.
[3]	ἀγαθοῦ τοῦ συνειδότος τῷ ἀθλοθέτῃ	παραστῇ	νικηφόρος, ὡμολογημένος τῆς ἄνω πατρίδος
[8]	ὁ Μωσέως νόμος ζωὴν αἰώνιον	παρασχεῖν,	μάτην μὲν ὁ σωτὴρ αὐτὸς
[32]	γὰρ κεκέλευσται λαβεῖν, ἀλλὰ σὺ	παρασχεῖν.	οὐ μὴν οὐδ´ εἶπεν ὁ
[25]	τὴν ἐπὶ κακῷ, εἰρήνην σεαυτῷ	παράσχες,	ἐλευθερώθητι διωγμοῦ μακροῦ, ἀποστράφηθι πρὸς
[32]	εἶπεν ὁ κύριος· δὸς‹ ἢ	παράσχες‹	ἢ εὐεργέτησον‹ ἢ βοήθησον‹ φίλον‹
[39]	γὰρ μόνῳ δυνατὸν ἄφεσιν ἁμαρτιῶν	παρασχέσθαι	καὶ μὴ λογίσασθαι παραπτώματα« ὅπου
[16]	πτωχεύουσαν καὶ γυμνήν, τὴν ψυχὴν	παρασχόμενον	οὕτως ἤδη τοῦ σωτῆρος ἀκοῦσαι
[30]	τῶν ἐναντίων τοὺς ταῦτα μὴ	παρασχόντας	αὐτοῖς εἰς τὸ πῦρ ἐμβάλλει
[42]	ὑφῆκε τῆς πλείονος ἐπιμελείας καὶ	παραφυλακῆς,	ὡς τὸ τέλειον αὐτῷ φυλακτήριον
[12]	τὸ φαινόμενον, ὅπερ ἄλλοι πεποιήκασι,	παρεγγυᾷ,	ἀλλ´ ἕτερόν τι διὰ τούτου
[26]	ἐπὶ τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ	παρελεύσεται.	σημαινέτω μὲν οὖν τι καὶ
[1]	καὶ ἐπίβουλοι· ἀσεβεῖς μὲν, ὅτι	παρέντες	αἰνεῖν καὶ δοξάζειν τὸν μόνον
[42]	μετὰ ἀναιδείας καὶ βίας αἰτοῦντι	παρέξει	τὴν ἀληθινὴν κάθαρσιν καὶ τὴν
[23]	ἠλευθέρωσα, ἰασάμην, ἐλυτρωσάμην· ἐγώ σοι	παρέξω	ζωὴν ἄπαυστον, αἰώνιον, ὑπερκόσμιον· ἐγώ
[32]	ἢ χρόνου παίγνιον ἢ σεισμοῦ	πάρεργον	ἢ ὕβρισμα τυράννου; ἐπιθύμησον ἐν
[19]	τὴν ἔξω κτῆσιν μετενηνοχὼς τὴν	παρερχομένην	καὶ φθειρομένην καὶ ἄλλοτε ἄλλου
[2]	τὴν σωτηρίαν ἀναφερόντων ὀλιγωρήσαντες οὐ	παρεσκευάσαντο	τὴν δέουσαν παρασκευὴν εἰς τὸ
[14]	χρῆσιν ἀνθρώπων ὑπὸ τοῦ θεοῦ	παρεσκευασμένα,	ἃ δὴ παράκειται καὶ ὑποβέβληται
[26]	καὶ θεῷ συμπολιτεύεσθαι, πτωχὸς οὗτος	παρέστηκε	ταῖς ἐντολαῖς, ἐλεύθερος, ἀήττητος, ἄνοσος,
[42]	κατέλιπον· ἀλλ´ ἵππος ἤδη μοι	παρέστω	καὶ ἡγεμὼν γενέσθω μοί τις
[23]	ὁ μὲν πατήρ σοι δοκείτω	παρεστὼς	λέγειν ἐγώ σε ἔσπειρα καὶ
[30]	τὸ αἰώνιον, ὡς αὐτῷ μὴ	παρεσχηκότας.	καὶ ἀλλαχοῦ· ὁ ὑμᾶς δεχόμενος
[8]	καὶ τῷ καύσωνι τῆς ἡλικίας	παρέσχηται	φρόνημα πεπανὸν καὶ πρεσβύτερον τοῦ
[6]	ἃ παιδεύει, ἃ διδάσκει, ἃ	παρέχει,	ἵνα δείξῃ τὴν τοῦ εὐαγγελίου
[10]	ζητοῦσι πορίζει καὶ τοῖς αἰτοῦσι	παρέχει	καὶ τοῖς κρούουσιν ἀνοίγει. εἰ
[27]	δι´ ὃ λέλεκται τῆς παραβολῆς	παρεχέσθω.	διδασκέτω τοὺς εὐποροῦντας ὡς οὐκ
[18]	χρωμένη τὴν αἰτίαν ἐφ´ ἑκάτερα	παρέχεται.	ὑπόφερε γοῦν, φησί, παιόμενος τὸ
[27]	πρώτου καὶ περὶ τοῦ μεγίστου	παρήγγελται,	αὐτοῦ τοῦ θεοῦ πατρὸς ἡμῶν,
[28]	οὐχὶ κατὰ τύχην ὡς ἐκεῖνοι	παρῆλθεν,	ἀλλ´ ἧκε συνεσκευασμένος ὧν ὁ
[12]	πῶς ἂν οὖν ὁ σωτὴρ	παρῄνει	τοῖς εἰς ἀεὶ βιωσομένοις τὰ
[28]	ἐπὶ τῆς ὁδοῦ, ὑπὸ ἱερέως	παροδευόμενον,	ὑπὸ Λευίτου παρορώμενον, ὑπὸ δὲ
[33]	ἡμῖν περιβεβλημένον τῆς εἰς κόσμον	παρόδου	προφάσει, ἵν´ εἰς τὸ κοινὸν
[26]	οὐ μὴν ἔν γε τῷ	παρόντι	τὴν ζήτησιν ἀπαιτεῖ· οὐ γὰρ
[25]	αἰώνια· καὶ ἐν μὲν τῷ	παρόντι	χρόνῳ ὠκύμορα καὶ ἀβέβαια, ἐν
[28]	ὑπὸ ἱερέως παροδευόμενον, ὑπὸ Λευίτου	παρορώμενον,	ὑπὸ δὲ τοῦ Σαμαρείτου τοῦ
[15]	παθῶν καὶ τῆς ὕλης μὴ	παρούσης·	ἡ γάρ τοι διάθεσις τὸ
[41]	ἕνα, μελέτησον ἀκούειν κἂν ἑνὸς	παρρησιαζομένου	καὶ στύφοντος ἅμα καὶ θεραπεύοντος.
[41]	τῆς τήξεως, ἐὰν ἀκίνητος τῷ	παρρησιαζομένῳ	διαμείνῃ λόγῳ. τοῦτον καὶ ὀργισθέντα
[8]	πρὸς μὲν τὸν νόμον ἄγει	παρρησίαν,	τοῦ θεοῦ δὲ τὸν υἱὸν
[35]	χρησίμων, ὃ δὲ νουθετῆσαι μετὰ	παρρησίας,	ὃ δὲ συμβουλεῦσαι μετ´ εὐνοίας,
[16]	καὶ πάθη. ὁ τούτων πλοῦτος	παρὼν	μὲν ἅπασι θανατηφόρος, ἀπολόμενος δὲ
[40]	ἔστι μεταγνῶναι τὸ καταγνῶναι τῶν	παρῳχημένων	καὶ αἰτήσασθαι τούτων ἀμνηστίαν παρὰ
[29]	αὐτοῦ τὰς ἐντολάς. οὐ γὰρ	πᾶς	ὁ λέγων μοι κύριε κύριε‹
[1]	διαθέσεως χρηστῆς καὶ μονίμου καὶ	πάσαις	ταῖς ἐντολαῖς τοῦ σωτῆρος ἐπεκτεινομένης.
[8]	ἀνθρωπότητα διατρέχων, μάτην δὲ ὁ	πάσας	πεποιηκὼς ἐκ νεότητος« τὰς νομίμους
[19]	ὁ τῶν ἀρετῶν πλούσιος καὶ	πάσῃ	τύχῃ χρῆσθαι ὁσίως καὶ πιστῶς
[39]	τῶν οἰκτιρμῶν« ὁ ἀγαθὸς πατὴρ	πάσης	παρακλήσεως« ὁ πολύσπλαγχνος καὶ πολυέλεος
[42]	τοῦτον« ἔφη σοὶ παρακατατίθεμαι μετὰ	πάσης	σπουδῆς ἐπὶ τῆς ἐκκλησίας καὶ
[14]	δυνηθῇ καλῶς. τὸ οὖν ἀποτάξασθαι	πᾶσι	τοῖς ὑπάρχουσι καὶ πωλῆσαι πάντα
[42]	ἄλλα ἀναπαύσας τοὺς ἀδελφούς, ἐπὶ	πᾶσι	τῷ καθεστῶτι προσβλέψας ἐπισκόπῳ, νεανίσκον
[33]	καὶ σεσαλευμένον, ὑπερεκχυνόμενον, ἀποδοθήσεταί σοι.	πᾶσιν	ἄνοιξον τὰ σπλάγχνα τοῖς τοῦ
[41]	κοιλίᾳ κήτους ἱκετευόντων ἐξακούει καὶ	πᾶσιν	ἐγγύς ἐστι τοῖς πιστεύουσι καὶ
[33]	αἰώνιος· ἐκ δὲ τοῦ προΐεσθαι	πᾶσιν	ἑξῆς τοῖς χρῄζουσιν ἀνάγκη πάντως
[5]	καὶ ἐν τοῖς ἄλλοις δὲ	πᾶσιν	τοῖς ἀνωμολογημένοις ὀλίγον μὲν ἴσως
[8]	ὁ σωτὴρ αὐτὸς παραγίνεται καὶ	πάσχει	δι´ ἡμᾶς ἀπὸ γενέσεως μέχρι
[27]	αὐτῷ δὲ τῷ ἀγαπᾶν τὸν	πατέρα	εἰς οἰκείαν ἰσχὺν καὶ δύναμιν
[23]	ἀγαθοῦ πρόσωπον· μὴ κάλει σεαυτῷ	πατέρα	ἐπὶ γῆς· οἱ νεκροὶ τοὺς
[22]	φωναῖς ἐξενηνεγμένον· ὃς οὐ μισεῖ	πατέρα	καὶ μητέρα καὶ παῖδας, προσέτι
[22]	καὶ ἐπὶ τῷ αὐτῷ ὅρῳ	πατέρα	μισοίη τις ἂν καὶ ἐχθρὸν
[41]	καὶ λιτανείαις συνήθεσι μαγεύων τὸν	πατέρα·	οὐ γὰρ ἀντέχει τοῖς τέκνοις
[4]	κλέψῃς, μὴ ψευδομαρτυρήσῃς, τίμα τὸν	πατέρα	σου καὶ τὴν μητέρα. ὃ
[42]	με φεύγεις, τέκνον, τὸν σαυτοῦ	πατέρα,	τὸν γυμνόν, τὸν γέροντα; ἐλέησόν
[22]	ὁ μήτε ἐχθρὸν ἀμυνόμενος μήτε	πατέρα	Χριστοῦ πλέον αἰδούμενος. ἐν ἐκείνῳ
[37]	συμπαθὲς γέγονε μήτηρ. ἀγαπήσας ὁ	πατὴρ	ἐθηλύνθη, καὶ τούτου μέγα σημεῖον
[22]	εἰ γοῦν ἄθεος εἴη τινὶ	πατὴρ	ἢ υἱὸς ἢ ἀδελφὸς καὶ
[33]	ἀλλ´ ἔνδον κρυπτὸς ἐνοικεῖ ὁ	πατὴρ	καὶ ὁ τούτου παῖς ὁ
[42]	καὶ τὴν ἄτρεπτον ζωὴν ὁ	πατὴρ	ὁ ἀγαθὸς ὁ ἐν τοῖς
[31]	ποίμνιον· ὑμῖν γὰρ εὐδόκησεν ὁ	πατὴρ	παραδοῦναι τὴν βασιλείαν« τῶν οὐρανῶν.
[39]	πατὴρ τῶν οἰκτιρμῶν« ὁ ἀγαθὸς	πατὴρ	πάσης παρακλήσεως« ὁ πολύσπλαγχνος καὶ
[23]	τὸ πρᾶγμα διαδικασίαν. ὁ μὲν	πατήρ	σοι δοκείτω παρεστὼς λέγειν ἐγώ
[37]	καὶ τὸ μὲν ἄρρητον αὐτοῦ	πατήρ,	τὸ δὲ εἰς ἡμᾶς συμπαθὲς
[39]	δόματα διδόναι, πόσῳ μᾶλλον ὁ	πατὴρ	τῶν οἰκτιρμῶν« ὁ ἀγαθὸς πατὴρ
[39]	αἱ θύραι καὶ δέχεται τρισάσμενος	πατὴρ	υἱὸν ἀληθῶς μετανοοῦντα· ἡ δ´
[42]	τοῦ τυράννου τελευτήσαντος ἀπὸ τῆς	Πάτμου	τῆς νήσου μετῆλθεν ἐπὶ τὴν
[39]	καὶ ἑορτὴν ἐν οὐρανοῖς τῷ	πατρὶ	καὶ τοῖς ἀγγέλοις ἑνὸς ἁμαρτωλοῦ
[31]	ἐχόντων αἰώνιον· σκηνὴν παρὰ τῷ	πατρί.	Ὅρα πρῶτον μὲν ὡς οὐκ
[3]	παραστῇ νικηφόρος, ὡμολογημένος τῆς ἄνω	πατρίδος	ἄξιος, εἰς ἣν μετὰ στεφάνων
[11]	πλοῦτον καὶ χαρίσασθαι πτωχοῖς ἢ	πατρίσιν,	ὃ πολλοὶ πρὸ τῆς τοῦ
[23]	ὑπερκόσμιον· ἐγώ σοι δείξω θεοῦ	πατρὸς	ἀγαθοῦ πρόσωπον· μὴ κάλει σεαυτῷ
[36]	μεγάλης οἰκονομίας καὶ ἀναλογίας τοῦ	πατρός·	δι´ ὃ καὶ τὰ φανερὰ
[9]	τοὺς ἐπιτελοῦντας τὸ θέλημα τοῦ	πατρός.	~Εἰ θέλεις τέλειος γενέσθαι. οὐκ
[42]	ὁδηγῶν εἰς τοὺς κόλπους τοῦ	πατρός,	εἰς τὴν αἰώνιον ζωήν, εἰς
[29]	τὸ ἔλαιον, τὸν ἐκ σπλάγχνων	πατρὸς	ἔλεον, προσενεγκὼν καὶ ἐπιδαψιλευόμενος, οὗτος
[27]	μεγίστου παρήγγελται, αὐτοῦ τοῦ θεοῦ	πατρὸς	ἡμῶν, δι´ οὗ καὶ γέγονε
[34]	ὀστρακίνῳ σκεύει« βαστάζομεν, δυνάμει θεοῦ	πατρὸς	καὶ αἵματι θεοῦ παιδὸς καὶ
[29]	ὁ ποιῶν τὸ θέλημα τοῦ	πατρός	μου. καί· τί με λέγετε
[30]	ποιεῖται. δεῦτε, οἱ εὐλογημένοι τοῦ	πατρός	μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν
[31]	παντὸς βλέπουσι τὸ πρόσωπον τοῦ	πατρός	μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς. καὶ
[37]	τότε ἐποπτεύσεις τὸν κόλπον τοῦ	πατρός,	ὃν ὁ μονογενὴς θεὸς μόνος
[40]	καὶ αἰτήσασθαι τούτων ἀμνηστίαν παρὰ	πατρός.	ὃς μόνος τῶν ἁπάντων οἷός
[6]	ἀθανασίας, ὁ λόγος περὶ τοῦ	πατρῴου	λόγου, ὁ τέλειος περὶ τῆς
[38]	καθ´ ὑπερβολὴν ὁδόν« ἣν δείκνυσι	Παῦλος	ἐπὶ σωτηρίαν· ἡ ἀγάπη τὰ
[41]	καὶ στενάξαντα λυπήθητι, καὶ ὀργὴν	παύοντα	αἰδέσθητι, καὶ κόλασιν παραιτούμενον φθάσον.
[38]	οὐδέποτε ἐκπίπτει, προφητεῖαι καταργοῦνται, γλῶσσαι	παύονται,	ἰάσεις ἐπὶ γῆς καταλείπονται. μένει
[39]	ὄντως ἀπὸ τῶν ἁμαρτημάτων τὸ	παύσασθαι	καὶ μηκέτι βλέπειν εἰς τὰ
[35]	παρὰ τοῖς θεῷ διακονεῖν πεπεισμένοις,	πείθειν	θεόν, ἀρέσκειν θεῷ· οὐ σαρκὸς
[23]	μοι καὶ συναδίκει καὶ μὴ	πείθου	τῷ Χριστοῦ νόμῳ‹ καὶ ὁπόσα
[30]	λέγοντες· κύριε, πότε σε εἴδομεν	πεινῶντα	καὶ ἐθρέψαμεν, ἢ διψῶντα καὶ
[13]	κλέπται διορύσσουσι. πῶς ἄν τις	πεινῶντα	τρέφοι καὶ διψῶντα ποτίζοι καὶ
[17]	πνεύματι. καὶ πάλιν· μακάριοι οἱ	πεινῶντες	καὶ διψῶντες τὴν δικαιοσύνην τοῦ
[13]	τὸν διψῶντα, ἄρτον διδόναι τῷ	πεινῶντι,	ὑποδέχεσθαι τὸν ἄστεγον, ἀμφιεννύναι τὸν
[23]	διδούς, οὗ γευσάμενος οὐδεὶς ἔτι	πεῖραν	θανάτου λαμβάνει, καὶ πόμα καθ´
[12]	κρειττόνων, ὁπωσοῦν καὶ ὁθενοῦν ταῦτα	πειρώμενον	ἐκπορίζειν. ~Καὶ πόσῳ χρησιμώτερον τὸ
[38]	μὲν γὰρ ἀπέρχεται, ὅταν αὐτοψίᾳ	πεισθῶμεν	ἰδόντες θεόν. καὶ ἐλπὶς ἀφανίζεται
[31]	ἀλλὰ αὐτὸν ζητεῖν τοὺς εὖ	πεισομένους	ἀξίους τε ὄντας τοῦ σωτῆρος
[14]	ἄρα ἀπορριπτέον τὰ καὶ τοὺς	πέλας	ὠφελοῦντα χρήματα· κτήματα γάρ ἐστι
[36]	ὥσπερ ἐπί τινα ξενιτείαν ἐνταῦθα	πεμπόμενον	ὑπὸ μεγάλης οἰκονομίας καὶ ἀναλογίας
[8]	καύσωνι τῆς ἡλικίας παρέσχηται φρόνημα	πεπανὸν	καὶ πρεσβύτερον τοῦ χρόνου, θαυμαστὸς
[17]	καὶ τοῖς τοῦ κόσμου θηράτροις	πεπεδημένος,	γῆ ὢν καὶ εἰς γῆν
[35]	ἔργων παρὰ τοῖς θεῷ διακονεῖν	πεπεισμένοις,	πείθειν θεόν, ἀρέσκειν θεῷ· οὐ
[18]	πλούσιος νήφων καὶ πτωχεύων ἡδονῶν,	πεπεισμένος,	συνετός, καθαρός, κεκολασμένος. εἰ τοίνυν
[8]	ὅμως οὗτος ὁ τοιοῦτος ἀκριβῶς	πέπεισται,	διότι αὐτῷ πρὸς μὲν δικαιοσύνην
[33]	καὶ ἀντιμετρηθήσεταί σοι· μέτρον καλόν,	πεπιεσμένον	καὶ σεσαλευμένον, ὑπερεκχυνόμενον, ἀποδοθήσεταί σοι.
[30]	δεύτερος δὲ ὁ τοὺς ἐκείνῳ	πεπιστευκότας	τιμῶν καὶ περιέπων. ὃ γὰρ
[8]	αἰτεῖ γονυπετῶν ἀθανασίαν. οὐδὲ γὰρ	πεπλήρωκε	μόνον τὸν νόμον, ἀλλὰ καὶ
[9]	πάντα τὰ ἐκ νόμου μὴ	πεπληρωκότα,	ἀλλὰ καὶ ἀγαπᾷ καὶ ὑπερασπάζεται
[9]	αἰώνιον ζωὴν ὡς οὐ τέλεια	πεπληρωκότα	καὶ νόμου μὲν ἐργάτην, ἀργὸν
[12]	οὐ τὸ φαινόμενον, ὅπερ ἄλλοι	πεποιήκασι,	παρεγγυᾷ, ἀλλ´ ἕτερόν τι διὰ
[11]	πρὸ τῆς τοῦ σωτῆρος καθόδου	πεποιήκασιν,	οἳ μὲν τῆς εἰς λόγους
[40]	καὶ τῷ τὰ μέγιστα εὖ	πεποιηκότι	κατὰ τὸν βίον, ἐπὶ δὲ
[8]	διατρέχων, μάτην δὲ ὁ πάσας	πεποιηκὼς	ἐκ νεότητος« τὰς νομίμους ἐντολὰς
[4]	τέκνα, πῶς δύσκολόν ἐστι τοὺς	πεποιθότας	ἐπὶ χρήμασιν εἰς τὴν βασιλείαν
[40]	πολλῆς, ὥσπερ τοῖς μακρᾷ νόσῳ	πεπονηκόσι	σώμασι διαίτης χρεία καὶ προσοχῆς
[40]	τέ ἐστιν ἄπρακτα ποιῆσαι τὰ	πεπραγμένα	ἐλέῳ τῷ παρ´ αὑτοῦ καὶ
[26]	τὸν πλούσιον, ὅπερ ἐν τῇ	περὶ	ἀρχῶν καὶ θεολογίας ἐξηγήσει μυστήριον
[11]	συμπάθειαν τὴν ὑπεράγαν ἐπιθυμίαν, τὴν	περὶ	αὐτὰ πτοίαν καὶ νόσον, τὰς
[6]	ἐρώτημα καταλληλότατον αὐτῷ, ἡ ζωὴ	περὶ	ζωῆς, ὁ σωτὴρ περὶ σωτηρίας,
[42]	οὐ μῦθον, ἀλλὰ ὄντα λόγον	περὶ	Ἰωάννου τοῦ ἀποστόλου παραδεδομένον καὶ
[6]	σωτὴρ περὶ σωτηρίας, ὁ διδάσκαλος	περὶ	κεφαλαίου {οὐ} τῶν διδασκομένων δογμάτων.
[10]	Μάρθαν εἶπεν ὁ σωτὴρ ἀσχολουμένην	περὶ	πολλὰ καὶ περιελκομένην καὶ ταρασσομένην
[10]	προαιρέσεως ἀγαθῆς μόνην περιεβάλλετο, καὶ	περὶ	πολλὰ μὲν οἷός τε ἦν
[10]	παρακάθηται μαθητικὴν ἄγουσα σχολήν· σὺ	περὶ	πολλὰ ταράσσῃ· Μαρία δὲ τὴν
[6]	ζωὴ περὶ ζωῆς, ὁ σωτὴρ	περὶ	σωτηρίας, ὁ διδάσκαλος περὶ κεφαλαίου
[18]	καὶ πρῶτον ἡ ψυχὴ καὶ	περὶ	ταύτην ἀρετὴ μὲν φυομένη σῴζει,
[33]	ἀνάξιος· ἐνδέχεται γάρ σε διαμαρτεῖν	περὶ	τὴν δόξαν· ὡς ἐν ἀμφιβόλῳ
[13]	ἐναντίον, ἱκανὰ κεκτημένον αὐτόν τε	περὶ	τὴν κτῆσιν μὴ κακοπαθεῖν καὶ
[6]	τῶν διδασκομένων δογμάτων. ἡ ἀλήθεια	περὶ	τῆς ἀληθινῆς ἀθανασίας, ὁ λόγος
[6]	τῆς τελείας ἀναπαύσεως, ὁ ἄφθαρτος	περὶ	τῆς βεβαίας ἀφθαρσίας. ἠρώτηται περὶ
[6]	τοῦ πατρῴου λόγου, ὁ τέλειος	περὶ	τῆς τελείας ἀναπαύσεως, ὁ ἄφθαρτος
[34]	αὐτοῖς ἀθέατός ἐστι· καὶ μαίνονται	περὶ	τὸ σαρκίον, οὗ καταφρονοῦσιν ὡς
[27]	καὶ περὶ τοῦ πρώτου καὶ	περὶ	τοῦ μεγίστου παρήγγελται, αὐτοῦ τοῦ
[6]	τῆς ἀληθινῆς ἀθανασίας, ὁ λόγος	περὶ	τοῦ πατρῴου λόγου, ὁ τέλειος
[27]	μάλα εἰκότως. καὶ γὰρ καὶ	περὶ	τοῦ πρώτου καὶ περὶ τοῦ
[38]	ἀλλ´ ἐπὶ τὸν ἀδελφὸν ἐκκέχυται·	περὶ	τοῦτον ἐπτόηται, περὶ τοῦτον σωφρόνως
[38]	ἀδελφὸν ἐκκέχυται· περὶ τοῦτον ἐπτόηται,	περὶ	τοῦτον σωφρόνως μαίνεται. ἀγάπη καλύπτει
[6]	περὶ τῆς βεβαίας ἀφθαρσίας. ἠρώτηται	περὶ	τούτων ὑπὲρ ὧν καὶ κατελήλυθεν.
[4]	τοὺς αὐτοὺς πάλιν εἰσάγων λόγους	περὶ	τῶν πλουσίων, ἑαυτῶν ἑρμηνέας γινομένους
[2]	τυχεῖν. λέγω δὲ ταῦτα ἑκάτερα	περὶ	τῶν πλουσίων τῶν καὶ τῆς
[11]	χρημάτων, ἀλλὰ τὰ δόγματα τὰ	περὶ	χρημάτων ἐξορίσαι τῆς ψυχῆς, τὴν
[25]	τὸν γὰρ ἐχθρὸν ἐν ἑαυτῷ	περιάγει	πανταχοῦ. οὕτω καὶ πύρωσις ἡ
[20]	ἑαυτῷ. δύσκολον γὰρ ἦν μὴ	περιάγεσθαι	μηδὲ καταστράπτεσθαι τὴν ψυχὴν ὑπὸ
[1]	καὶ εἰς ὃν τὰ πάντα,	περιάπτουσι	το! τὸ γέρας ἀνθρώποις ἐνασ!
[33]	σχῆμα τοῦτ´ ἔστιν ἔξωθεν ἡμῖν	περιβεβλημένον	τῆς εἰς κόσμον παρόδου προφάσει,
[3]	τις καὶ τὴν ἐπίγειον ταύτην	περιβεβλημένος	περιβολὴν μήτε τὴν ἀρχὴν ἑαυτὸν
[4]	ἔχων χρήματα πολλὰ καὶ ἀγρούς.	περιβλεψάμενος	δὲ ὁ Ἰησοῦς λέγει τοῖς
[17]	πλοῦτος κτητὸς ἂν εἴη καὶ	περίβλητος,	ὃ δὲ ἄκτητος καὶ ἀπόβλητος·
[3]	καὶ τὴν ἐπίγειον ταύτην περιβεβλημένος	περιβολὴν	μήτε τὴν ἀρχὴν ἑαυτὸν τῶν
[26]	γε τὸν πλοῦτον καὶ τὴν	περιβολὴν	τῆς κτήσεως ἀποκέκλεικεν οὐδ´ αὐτοῖς
[21]	προσθήκῃ τῆς παρὰ θεοῦ δυνάμεως	περιγίνεται·	βουλομέναις μὲν γὰρ ταῖς ψυχαῖς
[25]	δὲ ὃ μέν τις ἔξωθεν	περιγίνεται	τῶν ἀνθρώπων ἢ δι´ ἔχθραν
[3]	καθεστώσης αὐτοῖς οὔτε τοὐναντίον εἰκῇ	περιγινομένης.	ἀλλ´ ὅνπερ τρόπον ἔχει τὸ
[16]	μηδὲ ἐν τούτοις ὁρίζων καὶ	περιγράφων	τὴν ἑαυτοῦ ζωήν, ἀλλά τι
[20]	τὸ πρῶτον μὲν καὶ αὐτοὶ	περιδεεῖς	καὶ καταπλῆγες γεγόνασιν ἀκούσαντες· τί
[10]	ἀλλὰ δόξαν προαιρέσεως ἀγαθῆς μόνην	περιεβάλλετο,	καὶ περὶ πολλὰ μὲν οἷός
[30]	καὶ συνηγάγομεν, ἢ γυμνὸν καὶ	περιεβάλομεν;	ἢ πότε σε εἴδομεν ἀσθενοῦντα
[15]	καὶ τῶν μὲν ὑπηρετικῶν ἑαυτὸν	περιέκοψεν,	ἐξέκαυσε δὲ τὴν ὕλην τῆς
[42]	πικρῶς· προσελθόντα δὲ τὸν γέροντα	περιέλαβεν,	ἀπολογούμενος ταῖς οἰμωγαῖς ὡς ἐδύνατο
[32]	πανήγυριν, ὦ πλούσιε, κἂν δέῃ,	περίελθε	γῆν ὅλην, μὴ φείσῃ κινδύνων
[10]	σωτὴρ ἀσχολουμένην περὶ πολλὰ καὶ	περιελκομένην	καὶ ταρασσομένην διακονικῶς, τὴν δὲ
[30]	τοὺς ἐκείνῳ πεπιστευκότας τιμῶν καὶ	περιέπων.	ὃ γὰρ ἄν τις εἰς
[19]	θεοῦ διαθέσεις, ἀνθ´ ὧν σοι	περιέσται	μισθὸς καὶ τιμή, διηνεκὴς σωτηρία
[20]	πολυχρημάτου καὶ δεινῶς τῆς κτήσεως	περιεχομένου,	ἥν γε προέκρινεν ζωῆς αἰωνίου.
[36]	προσηγορίας ἄξιοι, ἣν ὥσπερ διάδημα	περίκεινται.	οὐ μὴν ἀλλ´ εἰσὶν ἤδη
[1]	οὗ μᾶλλον ἐχρῆν ἀφαιρεῖν καὶ	περικόπτειν,	ὡς σφαλεροῦ νοσήματος καὶ θανατηφόρου·
[39]	πολυέλεος πέφυκε μακροθυμεῖν· τοὺς ἐπιστρέψαντας	περιμένει·	ἐπιστρέψαι δέ ἐστιν ὄντως ἀπὸ
[31]	ἅπασάν ἐστι θεότητα, μηδὲ αἰτεῖσθαι	περιμένειν,	ἀλλ´ αὐτὸν ἀναζητεῖν, ὅστις ἄξιος
[31]	ἀπαιτεῖσθαί σε κεκέλευκεν οὐδὲ ἐνοχλεῖσθαι	περιμένειν,	ἀλλὰ αὐτὸν ζητεῖν τοὺς εὖ
[15]	ὁ τοίνυν ἀποβαλὼν τὴν κοσμικὴν	περιουσίαν	ἔτι δύναται πλουτεῖν τῶν παθῶν
[16]	ἐξ ἴσου καθάπερ καὶ τὴν	περιουσίαν,	οὗτός ἐστιν ὁ μακαριζόμενος ὑπὸ
[1]	δέ, ὅτι καὶ αὐτῆς τῆς	περιουσίας	καθ´ αὑτὴν ἱκανῆς οὔσης χαυνῶσαι
[33]	ἧσσον ἀγαθοὺς μηδὲ τοῖς σπουδαίοις	περιπεσεῖν.	ἐκ μὲν γὰρ τοῦ φείδεσθαι
[39]	τὴν σφραγῖδα καὶ τὴν λύτρωσιν	περιπετής	τισιν ἁμαρτήμασιν ἢ παραπτώμασιν, ὡς
[19]	τὰ ὑπάρχοντα, τὰ πολλὰ καὶ	περισσὰ	καὶ ἀποκλείοντά σοι τοὺς οὐρανούς,
[17]	προφέρει τὸ κακόν, ὅτι ἐκ	περισσεύματος	τῆς καρδίας τὸ στόμα λαλεῖ.
[20]	νεωστὶ πρὸς τοῦ σωτῆρος ἠνδρολογημένοι)	περισσῶς	ἐξεπλήσσοντο« καὶ ἀπεγίνωσκον ἑαυτοὺς οὐδέν
[4]	βασιλείαν τοῦ θεοῦ. οἳ δὲ	περισσῶς	ἐξεπλήσσοντο καὶ ἔλεγον· τίς οὖν
[39]	ἄγνοιαν ἢ δι´ ἀσθένειαν ἢ	περίστασιν	ἀκούσιον μετὰ τὴν σφραγῖδα καὶ
[34]	παιδὸς καὶ δρόσῳ πνεύματος ἁγίου	περιτετειχισμένον.	ἀλλὰ σύ γε μὴ ἐξαπατηθῇς,
[28]	τὸν προσήλυτον οὐδὲ τὸν ὁμοίως	περιτετμημένον	οὐδὲ τὸν ἑνὶ καὶ ταὐτῷ
[16]	μηδὲ ἐν τῇ ψυχῇ ταῦτα	περιφέρων	μηδὲ ἐν τούτοις ὁρίζων καὶ
[12]	καὶ ἀλαζονείᾳ καὶ κενοδοξίᾳ καὶ	περιφρονήσει	τῶν ἄλλων ἀνθρώπων ὡς αὐτοί
[38]	ἀγάπη ἐκβάλλει τὸν φόβον· οὐ	περπερεύεται,	οὐ φυσιοῦται, οὐκ ἐπιχαίρει τῇ
[25]	καὶ ἀδελφοὺς κατὰ ταὐτὸν ὥσπερ	Πέτρον	μετὰ Ἀνδρέου καὶ Ἰάκωβον μετὰ
[4]	παρὰ θεῷ δυνατόν. ἤρξατο ὁ	Πέτρος	λέγειν αὐτῷ· ἴδε ἡμεῖς ἀφήκαμεν
[21]	τοιγάρτοι τούτων ἀκούσας ὁ μακάριος	Πέτρος.	ὁ ἐκλεκτός. ὁ ἐξαίρετος, ὁ
[14]	χρῆται· πάλιν ὑπηρέτης ἀδικίας εὑρίσκεται·	πέφυκε	γὰρ ὑπηρετεῖν, ἀλλ´ οὐκ ἄρχειν.
[39]	παρακλήσεως« ὁ πολύσπλαγχνος καὶ πολυέλεος	πέφυκε	μακροθυμεῖν· τοὺς ἐπιστρέψαντας περιμένει· ἐπιστρέψαι
[42]	τοῦ ἀποστόλου παραδεδομένον καὶ μνήμῃ	πεφυλαγμένον.	ἐπειδὴ γὰρ τοῦ τυράννου τελευτήσαντος
[34]	ὄντες τυφλοὶ κτημάτων, οὐκ ἐπιστάμενοι	πηλίκον	τινὰ θησαυρὸν ἐν ὀστρακίνῳ σκεύει«
[15]	καὶ τὸν λογισμὸν ἄγχει καὶ	πιέζει	καὶ φλεγμαίνει ταῖς συντρόφοις ἐπιθυμίαις·
[30]	καὶ ἐδίψησα καὶ ἐδώκατέ μοι	πιεῖν,	καὶ ξένος ἤμην καὶ συνηγάγετέ
[42]	τὰ ὅπλα, εἶτα τρέμων ἔκλαιε	πικρῶς·	προσελθόντα δὲ τὸν γέροντα περιέλαβεν,
[26]	ἁπλῶς πρὸς ἅπαντας ἀνθρώπους τοὺς	πίστει	καθάπαξ ἑαυτοὺς ἐπιδιδόντας. ὥστε τοῦτο
[18]	ἐπὶ τῇ τῆς ψυχῆς ἀρετῇ,	πίστει	καὶ ἐλπίδι καὶ ἀγάπῃ καὶ
[38]	τῇ ἀληθείᾳ· πάντα στέγει, πάντα	πιστεύει,	πάντα ἐλπίζει. πάντα ὑπομένει. ἡ
[42]	οὐκ ἔλαβε, συκοφαντεῖσθαι, καὶ οὔτε	πιστεύειν	εἶχεν ὑπὲρ ὧν οὐκ εἶχεν
[42]	εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν.	πιστευέτω	ταῦτά τις καὶ θεοῦ μαθηταῖς
[9]	Χριστὸς εἰς δικαιοσύνην παντὶ τῷ	πιστεύοντι«	οὐχὶ δὲ δούλους ποιῶν ὡς
[41]	καὶ πᾶσιν ἐγγύς ἐστι τοῖς	πιστεύουσι	καὶ πόρρω τοῖς ἀθέοις, ἂν
[42]	ψυχὴν ἀντιδώσω τὴν ἐμήν. στῆθι,	πίστευσον·	Χριστός με ἀπέστειλεν. ὃ δὲ
[27]	ἐκ παντὸς σῴζεται θαρρῶν καὶ	πιστεύων	ὡς σωθήσεται, φέρε σκεπτέον ἥντινα
[26]	γνώμην καὶ φειδόμενος πρὸ τῆς	πίστεως	βίον ἱκανὸν συνελέξατο; ἢ καὶ
[22]	ἢ ἀδελφὸς καὶ κώλυμα τῆς	πίστεως	γένοιτο καὶ ἐμπόδιον τῆς ἄνω
[8]	δὲ τὸν υἱὸν ἱκετεύει. ἐκ	πίστεως	εἰς πίστιν« μετατάσσεται· ὡς σφαλερῶς
[29]	σωτηρίας δεσμοὺς ἀλύτους ἐπιδείξας, ἀγάπην,	πίστιν,	ἐλπίδα, οὗτος ὁ διακονεῖν ἀγγέλους
[8]	υἱὸν ἱκετεύει. ἐκ πίστεως εἰς	πίστιν«	μετατάσσεται· ὡς σφαλερῶς ἐν νόμῳ
[35]	ὦ μακάριοι διακονίαι θαρρούντων, ὦ	πίστις	εἰλικρινὴς θεὸν μόνον δεδιότων, ὦ
[38]	μένει δὲ τὰ τρία ταῦτα,	πίστις,	ἐλπίς, ἀγάπη· μείζων δὲ ἐν
[3]	κόσμος αἱ καλαὶ διαθέσεις, ἀγάπη,	πίστις.	ἐλπίς, γνῶσις ἀληθείας, πραότης, εὐσπλαγχνία,
[38]	τούτοις ἡ ἀγάπη. καὶ δικαίως·	πίστις	μὲν γὰρ ἀπέρχεται, ὅταν αὐτοψίᾳ
[32]	συνουσίας μακρᾶς· οὔτε γὰρ ἡ	πίστις	οὔτε ἡ ἀγάπη οὔτε ἡ
[36]	σοὶ κατοικοῦντι. ~Πάντες οὖν οἱ	πιστοὶ	καλοὶ καὶ θεοπρεπεῖς καὶ τῆς
[3]	τῶν ἄθλων τοῦ σωτῆρος ἐκκηρυσσέτω,	πιστός	γε ὢν καὶ τὸ μεγαλεῖον
[8]	οὐκ ἴσα τὰ διὰ δούλου	πιστοῦ	διδόμενα τοῖς ὑπὸ {τοῦ} υἱοῦ
[12]	τοῦτο γὰρ ἴδιον μὲν τοῦ	πιστοῦ	τὸ μάθημα, ἄξιον δὲ τοῦ
[25]	ἢ κατ´ ἐνέργειαν διαβολικὴν τοὺς	πιστοὺς	ἐλαυνόντων· ὁ δὲ χαλεπώτατος ἔνδοθέν
[19]	πάσῃ τύχῃ χρῆσθαι ὁσίως καὶ	πιστῶς	δυνάμενος· ὁ δὲ νόθος πλούσιος
[17]	ἀεὶ ποιῶν καὶ ἑκάστοτε τὸ	πλεῖον	βλέπων, κάτω νενευκὼς καὶ τοῖς
[42]	καὶ μετὰ τοῦτο ὑφῆκε τῆς	πλείονος	ἐπιμελείας καὶ παραφυλακῆς, ὡς τὸ
[5]	ἥττονος {ἔτι καὶ νῦν} ἀλλὰ	πλείονος	ἔτι καὶ νῦν τῆς ἐπιστάσεως
[5]	αὐτοῦ καλουμένοις ἔτι χρῄζει φροντίδος	πλείονος,	ἦ πού γε τὰ δόξαντα
[40]	σώμασι διαίτης χρεία καὶ προσοχῆς	πλείονος.	ὁ κλέπτης, ἄφεσιν βούλει λαβεῖν;
[41]	ποτε ὑπὲρ τῆς ὑγείας τῆς	πλείονος.	οὕτω καὶ ψυχῇ διηνεκοῦς ἡδονῆς
[25]	φθαρτικῶν ὀνειροπολημάτων, ὅταν, ἀεὶ τῶν	πλειόνων	ὀρεγομένη καὶ λυσσῶσα ὑπὸ ἀγρίων
[22]	ἐχθρὸν ἀμυνόμενος μήτε πατέρα Χριστοῦ	πλέον	αἰδούμενος. ἐν ἐκείνῳ μὲν γὰρ
[27]	ἀγαπᾷ τις θεόν, τοσούτῳ καὶ	πλέον	ἐνδοτέρω τοῦ θεοῦ παραδύεται. ~Δευτέραν
[2]	μόνης ἑαυτοῖς ὑπολειπομένης ἐκκρεμασθέντες ἀπέστησαν	πλέον	τῆς ἐκεῖ ὁδοῦ, μηκέτι πολυπραγμονήσαντες
[32]	τούτων αἰώνιον ἐν οὐρανοῖς ἀντιλαμβάνει.	πλεῦσον	ἐπὶ ταύτην. ἂν σωφρονῇς. τὴν
[38]	τοῦτον σωφρόνως μαίνεται. ἀγάπη καλύπτει	πλῆθος	ἁμαρτιῶν· ἡ τελεία ἀγάπη ἐκβάλλει
[29]	δ´ ἂν ἄλλος οὗτος εἴη	πλὴν	αὐτὸς ὁ σωτήρ; ἢ τίς
[18]	ἀλλαχοῦ τὴν αἰτίαν τοῦ τέλους	πλὴν	ἐν τῇ τῆς ψυχῆς καταστάσει
[1]	καὶ καθάπαξ τῶν ὅλων πραγμάτων	πλὴν	τοῦ πλούτου, δι´ ὃν θαυμάζονται,
[42]	ἀπόστολος καὶ μετὰ μεγάλης οἰμωγῆς	πληξάμενος	τὴν κεφαλήν, καλόν γε« ἔφη
[9]	τὴν ἄκραν καὶ χάριν προχωροῦντα,	πλήρωμα	δὲ νόμου Χριστὸς εἰς δικαιοσύνην
[38]	ἐλπισθέντων ἀποδοθέντων, ἀγάπη δὲ εἰς	πλήρωμα	συνέρχεται καὶ μᾶλλον αὔξεται τῶν
[10]	ὁ πάντα τὰ τοῦ νόμου	πληρώσας	ἐκ νεότητος« καὶ τὰ ὑπέρογκα
[28]	δὲ τοῦ προσδιαλεγομένου τίς ἐστιν	πλησίον;	οὐ τὸν αὐτὸν τρόπον Ἰουδαίοις
[28]	εἶναι λέγει τό· ἀγαπήσεις τὸν	πλησίον	σου ὡς σεαυτόν· οὐκοῦν τὸν
[29]	δὲ τὰ δευτερεῖα νέμει τῷ	πλησίον.	τίς δ´ ἂν ἄλλος οὗτος
[28]	προσυπισχνούμενον. τίς« ἔφη, τούτων γέγονε	πλησίον	τῷ τὰ δεινὰ παθόντι; τοῦ
[42]	ἀπῄει παρακαλούμενος καὶ ἐπὶ τὰ	πλησιόχωρα	τῶν ἐθνῶν, ὅπου μὲν ἐπισκόπους
[32]	ἂν σωφρονῇς. τὴν πανήγυριν, ὦ	πλούσιε,	κἂν δέῃ, περίελθε γῆν ὅλην,
[1]	μὲν τοὺς ἐγκωμιαστικοὺς λόγους τοῖς	πλουσίοις	δωροφοροῦντες οὐ μόνον κόλακες καὶ
[13]	καὶ Λευεὶ καὶ Ματθαίῳ τοῖς	πλουσίοις	καὶ τελώναις, καὶ τὰ μὲν
[41]	τὸν σοβαρὸν καὶ δυνατὸν καὶ	πλούσιον	ἐπιστήσασθαι ἑαυτῷ τινα ἄνθρωπον θεοῦ
[38]	ἀπόνοιαν καταλελείφθω, εἰ καὶ τὸν	πλούσιον	μάθοις ὅστις ἐστὶν ὁ χώραν
[26]	ὁδοῦ καὶ τεθλιμμένης φθάνουσα τὸν	πλούσιον,	ὅπερ ἐν τῇ περὶ ἀρχῶν
[19]	{οὐ} πτωχὸς καὶ κατὰ θεὸν	πλούσιος	ἀπόστηθι‹ φησί τῶν ὑπαρχόντων ἐν
[4]	τῆς βελόνης κάμηλος εἰσελεύσεται ἢ	πλούσιος	εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ.
[2]	διὰ τρήματος ῥαφίδος διεκδύσεται ἢ	πλούσιος	εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν,
[26]	βελόνης εἰσελεύσεται ἢ ὁ τοιοῦτος	πλούσιος	ἐπὶ τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ
[19]	μὲν ἄρα ἀληθῶς καὶ καλῶς	πλούσιός	ἐστιν ὁ τῶν ἀρετῶν πλούσιος
[16]	κληρονόμος ἕτοιμος οὐρανοῦ βασιλείας, οὐ	πλούσιος	ζῆσαι μὴ δυνάμενος· ~ὁ δὲ
[20]	καὶ πτωχὸς δύναται εἶναι καὶ	πλούσιος	καὶ ἔχειν τε χρήματα καὶ
[19]	πλούσιός ἐστιν ὁ τῶν ἀρετῶν	πλούσιος	καὶ πάσῃ τύχῃ χρῆσθαι ὁσίως
[18]	μεθύων ταῖς ἐπιθυμίαις, καὶ χρήμασι	πλούσιος	νήφων καὶ πτωχεύων ἡδονῶν, πεπεισμένος,
[19]	πιστῶς δυνάμενος· ὁ δὲ νόθος	πλούσιος	ὁ κατὰ σάρκα πλουτῶν καὶ
[0]	~ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΙΣ Ο ΣΩΙΖΟΜΕΝΟΣ	ΠΛΟΥΣΙΟΣ.	~Οἱ μὲν τοὺς ἐγκωμιαστικοὺς λόγους
[25]	τὴν ζωὴν καλεῖ, ἐπεὶ καὶ	πλουσίους	κέκληκεν, ἀλλ´ ὃν τρόπον προειρήκαμεν,
[18]	δὲ δικαιοσύνης θεοῦ. ~Ὥστε τοὺς	πλουσίους	μαθηματικῶς ἀκουστέον, τοὺς δυσκόλως εἰσελευσομένους
[2]	μηκέτι πολυπραγμονήσαντες μήτε τίνας τοὺς	πλουσίους	ὁ δεσπότης καὶ διδάσκαλος προσαγορεύει
[26]	τῆς ἐπαγγελίας δεδεῖχθαι, ὅτι τοὺς	πλουσίους	οὐδένα τρόπον ὁ σωτὴρ κατ´
[19]	κατὰ κόσμον οὐ πτωχῷ καὶ	πλουσίῳ	κατὰ τὰ πάθη ὁ κατὰ
[4]	πάλιν εἰσάγων λόγους περὶ τῶν	πλουσίων,	ἑαυτῶν ἑρμηνέας γινομένους καὶ ἐξηγητὰς
[3]	καὶ μήτε καταθρασυνομένους αὐθάδως τῶν	πλουσίων	κλητῶν μήτε αὖ πάλιν ὑποπίπτοντας
[1]	δὲ προσεκπλήσσουσι τὰς γνώμας τῶν	πλουσίων	ταῖς ἡδοναῖς τῶν ἀμέτρων ἐπαίνων
[2]	δὲ ταῦτα ἑκάτερα περὶ τῶν	πλουσίων	τῶν καὶ τῆς δυνάμεως τοῦ
[27]	ἐκ παντὸς ἀπόλλυταί τις, ὅτι	πλουτεῖ	δεδιώς, οὔτε ἐκ παντὸς σῴζεται
[15]	τὴν κοσμικὴν περιουσίαν ἔτι δύναται	πλουτεῖν	τῶν παθῶν καὶ τῆς ὕλης
[19]	δεόμενοι, σὺ δὲ τὸν πνευματικὸν	πλοῦτον	ἀντιλαβὼν ἔχοις ἂν ἤδη θησαυρὸν
[25]	θανάτου παραμετρεῖται. μετὰ διωγμοῦ τοιούτου	πλοῦτον	ἐὰν ἔχῃς τὸν αἰσθητὸν κἂν
[26]	ζωῆς ἀπεστερημένος, τί δ´ ὅλως	πλοῦτον	ἐχρῆν ἐκ γῆς ἀνατεῖλαί ποτε,
[19]	ἣν σῶσαι ποθεῖς, ἀντεισαγόμενος ἕτερον	πλοῦτον	θεοποιὸν καὶ ζωῆς χορηγὸν αἰωνίου,
[26]	σωτὴρ κατ´ αὐτόν γε τὸν	πλοῦτον	καὶ τὴν περιβολὴν τῆς κτήσεως
[17]	δὲ κακῶν, εἴ γε τὸν	πλοῦτον	καὶ τὸν θησαυρὸν οὐκ ἀπηρτημένους
[11]	αἰώνιον) οὔτε καινὸν τὸ ἀπείπασθαι	πλοῦτον	καὶ χαρίσασθαι πτωχοῖς ἢ πατρίσιν,
[42]	τὸν θεὸν ἔτι μήτε τὸν	πλοῦτον	μήτε τὸ προπεσεῖν αἰτιάσθω, τὴν
[27]	οὐδὲ καταποντιστέον αὖ πάλιν τὸν	πλοῦτον	οὐδὲ καταδικαστέον ὡς τῆς ζωῆς
[19]	κτημάτων λάβῃς; ἀντίδοσιν πλούτου πρὸς	πλοῦτον	ποιησάμενος, ἐξαργυρίσας τὴν φανερὰν οὐσίαν;
[17]	δὲ ἐν τῇ ψυχῇ τὸν	πλοῦτον	φέρων καὶ ἀντὶ θεοῦ πνεύματος
[18]	καὶ πλουτοῦσα τούτων ὧν ἐπιτρίβει	πλοῦτος	θανατοῦται· καὶ μηκέτι ζητῶμεν ἀλλαχοῦ
[34]	τὸν διάβολον· ὁ γὰρ ἐντὸς	πλοῦτος	καὶ τὸ κάλλος αὐτοῖς ἀθέατός
[17]	φύσει. καὶ ὁ μέν τις	πλοῦτος	κτητὸς ἂν εἴη καὶ περίβλητος,
[17]	δύσκτητος καὶ ἐπιζήμιος, οὕτως καὶ	πλοῦτος	ὃ μέν τις ἀγαθῶν, ὃ
[14]	ὂν ἀναίτιον. τοιοῦτον καὶ ὁ	πλοῦτος	ὄργανόν ἐστι. δύνασαι χρῆσθαι δικαίως
[16]	ἀρρωστήματα καὶ πάθη. ὁ τούτων	πλοῦτος	παρὼν μὲν ἅπασι θανατηφόρος, ἀπολόμενος
[1]	τῶν ὅλων πραγμάτων πλὴν τοῦ	πλούτου,	δι´ ὃν θαυμάζονται, παρασκευάζοντες ὑπερφρονεῖν,
[18]	πτωχεύουσα ὧν ἄν τις ὑπὸ	πλούτου	διαφθείρηται σῴζεται, καὶ πλουτοῦσα τούτων
[20]	τις ἑαυτὸν ἀπὸ τοῦ αἰσθητοῦ	πλούτου	ἐπὶ τὸν νοητὸν καὶ θεοδίδακτον
[39]	τις τό τε ἐπίρρητον τοῦ	πλούτου	καὶ χαλεπὸν εἰς ζωὴν διαφύγοι
[19]	χρήματα ἀντὶ κτημάτων λάβῃς; ἀντίδοσιν	πλούτου	πρὸς πλοῦτον ποιησάμενος, ἐξαργυρίσας τὴν
[1]	φιλανθρωπότερον εἶναι τοῦ θεραπεύειν τοὺς	πλουτοῦντας	ἐπὶ κακῷ τὸ συναίρεσθαι τὴν
[15]	προὔργου γέγονεν αὐτῷ πτωχεύειν χρημάτων	πλουτοῦντι	τῶν παθῶν. οὐ γὰρ τὰ
[18]	ὑπὸ πλούτου διαφθείρηται σῴζεται, καὶ	πλουτοῦσα	τούτων ὧν ἐπιτρίβει πλοῦτος θανατοῦται·
[16]	οὐ παραδύεται· ἀκάθαρτος δὲ ἡ	πλουτοῦσα	τῶν ἐπιθυμιῶν καὶ ὠδίνουσα πολλοῖς
[2]	τοῦ τὴν σωτηρίαν χαλεπωτέραν τοῖς	πλουτοῦσι	δοκεῖν ἢ τοῖς ἀχρημάτοις τῶν
[26]	γὰρ διὰ τὴν ἀκούσιον ἐν	πλούτῳ	γένεσιν ἀπελήλαται ζωῆς, ἀδικεῖται μᾶλλον
[20]	τῶν προσόντων ἁβρῶν τῷ προδήλῳ	πλούτῳ	καὶ ἀνθηρῶν γοητευμάτων, οὐκ ἀδύνατον
[34]	κεκοσμημένους. τοιούτους κτῆσαι τῷ σῷ	πλούτῳ	καὶ τῷ σώματι καὶ τῇ
[26]	τοῖς χρήμασιν ἰσχῦον καὶ τῷ	πλούτῳ	κρατοῦν; εἰ γὰρ διὰ τὴν
[1]	τύφῳ τῦφον ἐπαντλοῦντες καὶ ὄγκον	πλούτῳ	προσανατιθέντες βαρεῖ φύσει φορτίον βαρύτερον,
[27]	μαθητέον τίνα τρόπον καὶ πῶς	πλούτῳ	χρηστέον καὶ τὴν ζωὴν κτητέον.
[19]	νόθος πλούσιος ὁ κατὰ σάρκα	πλουτῶν	καὶ τὴν ζωὴν εἰς τὴν
[3]	ἐφ´ ἑαυτοῦ ὁ κατὰ κόσμον	πλουτῶν	λογιζέσθω. καὶ γὰρ ἐκείνων ὁ
[19]	κατὰ τὰ πάθη ὁ κατὰ	πνεῦμα	{οὐ} πτωχὸς καὶ κατὰ θεὸν
[19]	καὶ ψευδώνυμος. ὃ μὲν κατὰ	πνεῦμα	πτωχός, τὸ ἴδιον, ὃ δὲ
[21]	καὶ τὸ δοθὲν ἐκ θεοῦ	πνεῦμα	συνεστάλη· τὸ μὲν γὰρ ἄκοντας
[5]	τὸν νοῦν ἐπ´ αὐτὸ τὸ	πνεῦμα	τοῦ σωτῆρος καὶ τὸ τῆς
[17]	μακάριοι οἱ πτωχοί· πῶς; τῷ	πνεύματι.	καὶ πάλιν· μακάριοι οἱ πεινῶντες
[16]	τοῦ κυρίου καὶ πτωχὸς τῷ	πνεύματι	καλούμενος, κληρονόμος ἕτοιμος οὐρανοῦ βασιλείας,
[17]	καὶ πτωχεία μακαριστὴ μὲν ἡ	πνευματική.	διὸ καὶ προσέθηκεν ὁ Ματθαῖος·
[22]	τὴν σαρκικὴν οἰκειότητα διὰ τὴν	πνευματικὴν	ἔχθραν διαλυσάτω. ~Νόμισον εἶναι τὸ
[19]	τούτων δεόμενοι, σὺ δὲ τὸν	πνευματικὸν	πλοῦτον ἀντιλαβὼν ἔχοις ἂν ἤδη
[34]	αἵματι θεοῦ παιδὸς καὶ δρόσῳ	πνεύματος	ἁγίου περιτετειχισμένον. ἀλλὰ σύ γε
[40]	τῷ παρ´ αὑτοῦ καὶ δρόσῳ	πνεύματος	ἀπαλείψας τὰ προημαρτημένα. ἐφ´ οἷς
[42]	νεκρῶν, καὶ διὰ τοῦ ἁγίου	πνεύματος	εἴη δόξα, τιμή, κράτος, αἰώνιος
[17]	πλοῦτον φέρων καὶ ἀντὶ θεοῦ	πνεύματος	ἐν τῇ καρδίᾳ χρυσὸν φέρων
[6]	προφητῶν καὶ κύριος παντὸς προφητικοῦ	πνεύματος;	κληθεὶς δὲ ἀγαθός, ἀπ´ αὐτοῦ
[42]	τινα κληρώσων τῶν ὑπὸ τοῦ	πνεύματος	σημαινομένων. ἐλθὼν οὖν καὶ ἐπί
[10]	ἵνα λάβῃ ζωὴν αἰώνιον, ἣν	ποθεῖ·	ἀλλὰ δυσχεράνας ἀπῆλθεν, ἀχθεσθεὶς τῷ
[19]	ἐνυπαρχόντων τῇ ψυχῇ, ἣν σῶσαι	ποθεῖς,	ἀντεισαγόμενος ἕτερον πλοῦτον θεοποιὸν καὶ
[17]	ὢν καὶ εἰς γῆν ἀπελευσόμενος,	πόθεν	δύναται βασιλείας οὐρανῶν ἐπιθυμῆσαι καὶ
[26]	ναύταις {τὸ} σύνθημα, ποῦ καὶ	πόθεν	τὸν ὅρμον ἐπαγγέλλεται. τί γὰρ
[42]	δὲ ἐπιβλέποντι τὴν σωτηρίαν καὶ	ποθοῦντι	καὶ μετὰ ἀναιδείας καὶ βίας
[12]	ἀποβεβληκέναι, ἀπορῶν δὲ ἅμα καὶ	ποθῶν	ἅπερ ἐσπάθησε διπλῇ λυπεῖσθαι, καὶ
[28]	καὶ σὺ τοίνυν πορευθεὶς οὕτω	ποίει«	ὡς τῆς ἀγάπης βλαστανούσης εὐποιίαν.
[33]	ἄμεινον καὶ τοὺς ἀναξίους εὖ	ποιεῖν	διὰ τοὺς ἀξίους ἢ φυλασσόμενον
[30]	κύριος ἐκδέχεται καὶ πᾶν ἑαυτοῦ	ποιεῖται.	δεῦτε, οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός
[29]	λέγετε κύριε κύριε‹ καὶ οὐ	ποιεῖτε	ἃ λέγω; καί· ὑμεῖς μακάριοι
[32]	εὐεργέτησον‹ ἢ βοήθησον‹ φίλον‹ δὲ	ποίησαι‹	ὁ δὲ φίλος οὐκ ἐκ
[40]	ἁπάντων οἷός τέ ἐστιν ἄπρακτα	ποιῆσαι	τὰ πεπραγμένα ἐλέῳ τῷ παρ´
[19]	λάβῃς; ἀντίδοσιν πλούτου πρὸς πλοῦτον	ποιησάμενος,	ἐξαργυρίσας τὴν φανερὰν οὐσίαν; οὐδαμῶς·
[11]	προτρεψάμενον αὐτὸν εἰς φυγὴν καὶ	ποιῆσαν	ἀπαυτομολῆσαι τοῦ διδασκάλου, τῆς ἱκετείας,
[20]	καὶ τυχεῖν ἠδύνατο, τὸ δύσκολον	ποιήσας	ἀδύνατον αὐτὸς ἑαυτῷ. δύσκολον γὰρ
[13]	ἄστεγον συνάγοι, ἃ τοῖς μὴ	ποιήσασιν	ἀπειλεῖ πῦρ καὶ σκότος τὸ
[13]	φανερῶς ἐναντιούμενον εὑρίσκοιτο καὶ μαχόμενον;	ποιήσατε	ἑαυτοῖς φίλους ἐκ τοῦ μαμωνᾶ
[31]	οὐκ ἀπολλύμενός ἐστι. καὶ αὖθις·	ποιήσατε	ἑαυτοῖς φίλους ἐκ τοῦ μαμωνᾶ
[32]	δι´ ὅλων αἰώνων σύνοικόν σε	ποιήσεται.	ἱκέτευσον ἵνα λάβῃ· σπεῦσον, ἀγωνίασον,
[39]	σκότους, ὡς ἔριον λευκὸν ἐκνίψας	ποιήσω.	θεῷ γὰρ μόνῳ δυνατὸν ἄφεσιν
[4]	ἐγονυπέτει λέγων· διδάσκαλε ἀγαθέ, τί	ποιήσω,	ἵνα ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω; ὁ
[29]	μήτε δίκαιοι μήτε προφῆται« ἐὰν	ποιῆτε	ἃ λέγω. ~Πρῶτος μὲν οὖν
[42]	ἐξαιτούμενος, συνεχέσι δὲ νηστείαις συναγωνιζόμενος,	ποικίλαις	δὲ σειρῆσι λόγων κατεπᾴδων αὐτοῦ
[2]	τοῖς ἀχρημάτοις τῶν ἀνθρώπων, ἀλλὰ	ποικίλον.	οἱ μὲν γὰρ αὐτόθεν καὶ
[25]	ὑπὸ ἐπιθυμιῶν ἀθέων καὶ ἡδονῶν	ποικίλων	καὶ φαύλων ἐλπίδων καὶ φθαρτικῶν
[31]	ἑτέρωθι· μὴ φοβεῖσθε, τὸ μικρὸν	ποίμνιον·	ὑμῖν γὰρ εὐδόκησεν ὁ πατὴρ
[17]	καὶ τὴν κτῆσιν ἄμετρον ἀεὶ	ποιῶν	καὶ ἑκάστοτε τὸ πλεῖον βλέπων,
[29]	Ἰησοῦν ὁ τὸ θέλημα αὐτοῦ	ποιῶν	καὶ φυλάσσων αὐτοῦ τὰς ἐντολάς.
[13]	κελεύει, τί ἂν ἕτερον εἴη	ποιῶν	ὁ κύριος ἢ τὰ αὐτὰ
[29]	βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἀλλ´ ὁ	ποιῶν	τὸ θέλημα τοῦ πατρός μου.
[9]	τῷ πιστεύοντι« οὐχὶ δὲ δούλους	ποιῶν	ὡς δοῦλος, ἀλλὰ καὶ υἱοὺς
[27]	ὡς τῆς ζωῆς ἐπίβουλον καὶ	πολέμιον,	ἀλλὰ μαθητέον τίνα τρόπον καὶ
[25]	δὲ ἔνδοθεν θάνατον διαπράσσεται. καὶ	πόλεμος	ὁ μὲν ἐπακτὸς ῥᾳδίως καταλύεται,
[42]	ἐπί τινα τῶν οὐ μακρὰν	πόλεων,	ἧς καὶ τοὔνομα λέγουσιν ἔνιοι.
[8]	καὶ διαπρεπὴς καὶ τὴν γνώμην	πολιός.	ἀλλ´ ὅμως οὗτος ὁ τοιοῦτος
[1]	τοῦ βίου συμμεμετρημένης καὶ ἡ	πολιτεία	διαθέσεως χρηστῆς καὶ μονίμου καὶ
[40]	ἔστιν ὕστερον μετανοήσαντι πολλοῦ χρόνου	πολιτείαν	πονηρὰν ἐκνικῆσαι τῷ μετὰ τὴν
[28]	τὸν πρὸς αἵματος οὐδὲ τὸν	πολίτην	οὐδὲ τὸν προσήλυτον οὐδὲ τὸν
[20]	ὅτι χρήματα καὶ αὐτοὶ ἐκέκτηντο	πολλά;	ἀλλὰ καὶ αὐτὰ ταῦτα τὰ
[4]	λυπούμενος· ἦν γὰρ ἔχων χρήματα	πολλὰ	καὶ ἀγρούς. περιβλεψάμενος δὲ ὁ
[10]	εἶπεν ὁ σωτὴρ ἀσχολουμένην περὶ	πολλὰ	καὶ περιελκομένην καὶ ταρασσομένην διακονικῶς,
[19]	καλῶς πωλεῖς τὰ ὑπάρχοντα, τὰ	πολλὰ	καὶ περισσὰ καὶ ἀποκλείοντά σοι
[10]	ἀγαθῆς μόνην περιεβάλλετο, καὶ περὶ	πολλὰ	μὲν οἷός τε ἦν ἀσχολεῖσθαι,
[18]	ἐκτὸς ἡ σωτηρία. οὔτε εἰ	πολλὰ	οὔτε εἰ ὀλίγα ταῦτα ἢ
[10]	μαθητικὴν ἄγουσα σχολήν· σὺ περὶ	πολλὰ	ταράσσῃ· Μαρία δὲ τὴν ἀγαθὴν
[38]	ἐν ἁμαρτήμασιν ᾖ γεγεννημένος, κἂν	πολλὰ	τῶν κεκωλυμένων εἰργασμένος, αὐξήσας τὴν
[41]	παραιτούμενον φθάσον. οὗτος ὑπὲρ σοῦ	πολλὰς	νύκτας ἀγρυπνησάτω, πρεσβεύων ὑπὲρ σοῦ
[40]	μετάνοιαν χρόνω· ἀκριβείας δὲ δεῖ	πολλῆς,	ὥσπερ τοῖς μακρᾷ νόσῳ πεπονηκόσι
[11]	χαρίσασθαι πτωχοῖς ἢ πατρίσιν, ὃ	πολλοὶ	πρὸ τῆς τοῦ σωτῆρος καθόδου
[13]	δ´ ἂν τοῦτο τὸ δόγμα	πολλοῖς	ἄλλοις καὶ καλοῖς τοῦ κυρίου
[16]	πλουτοῦσα τῶν ἐπιθυμιῶν καὶ ὠδίνουσα	πολλοῖς	ἔρωσι καὶ κοσμικοῖς. ὁ μὲν
[29]	τοῦ σκότους ὀλίγου τεθανατωμένους τοῖς	πολλοῖς	τραύμασι, φόβοις, ἐπιθυμίαις, ὀργαῖς, λύπαις,
[40]	βιώσαντι πρότερον ἔστιν ὕστερον μετανοήσαντι	πολλοῦ	χρόνου πολιτείαν πονηρὰν ἐκνικῆσαι τῷ
[1]	ἔμοιγε κρίνεσθαι δοκοῖεν, ὡς ἐπὶ	πολλῷ	προσποιούμενοι χαρίσασθαι τὰ ἀχάριστα, ἀλλὰ
[22]	εἰ μισητέον τοὺς πρὸς αἵματος,	πολὺ	μᾶλλον τοὺς ἐχθροὺς προβάλλεσθαι κατιὼν
[39]	πάσης παρακλήσεως« ὁ πολύσπλαγχνος καὶ	πολυέλεος	πέφυκε μακροθυμεῖν· τοὺς ἐπιστρέψαντας περιμένει·
[26]	γὰρ μόνον ῥέπει πρὸς τοὺς	πολυκτήμονας,	ἀλλ´ ἁπλῶς πρὸς ἅπαντας ἀνθρώπους
[2]	πλέον τῆς ἐκεῖ ὁδοῦ, μηκέτι	πολυπραγμονήσαντες	μήτε τίνας τοὺς πλουσίους ὁ
[10]	οὕτως καὶ τοῦτον ἐκέλευε τῆς	πολυπραγμοσύνης	ἀφέμενον ἑνὶ προστετηκέναι καὶ προσκαθέζεσθαι,
[39]	ἀγαθὸς πατὴρ πάσης παρακλήσεως« ὁ	πολύσπλαγχνος	καὶ πολυέλεος πέφυκε μακροθυμεῖν· τοὺς
[42]	καὶ πρῶτον μὲν δι´ ἑστιάσεων	πολυτελῶν	αὐτὸν ὑπάγονται, εἶτά που καὶ
[26]	καὶ οἱ ἔσχατοι πρῶτοι. τοῦτο	πολύχουν	μέν ἐστι κατὰ τὴν ὑπόνοιαν
[20]	μὴ συνιεὶς κατὰ τρόπον ὁ	πολυχρήματος	καὶ ἔννομος ἄνθρωπος μηδὲ ὅπως
[20]	οὐδέν τι ἧττον ἐκείνου τοῦ	πολυχρημάτου	καὶ δεινῶς τῆς κτήσεως περιεχομένου,
[23]	ἔτι πεῖραν θανάτου λαμβάνει, καὶ	πόμα	καθ´ ἡμέραν ἐνδιδοὺς ἀθανασίας· ἐγὼ
[15]	ταῦτα δοκεῖ, ἐὰν δὲ πονηρῶς,	πονηρά,	ὁ κελεύων ἀπαλλοτριοῦν τὰ ὑπάρχοντα
[40]	ὕστερον μετανοήσαντι πολλοῦ χρόνου πολιτείαν	πονηρὰν	ἐκνικῆσαι τῷ μετὰ τὴν μετάνοιαν
[39]	ἀδελφοῖς μετανοοῦσιν. εἰ δὲ ἡμεῖς	πονηροὶ	ὄντες ἴσμεν ἀγαθὰ δόματα διδόναι,
[17]	προφέρει τὸ ἀγαθόν« τὸν δὲ	πονηρόν,	ὁ« γὰρ κακὸς ἐκ τοῦ
[42]	θεῷ τέθνηκεν« εἶπεν· ἀπέβη γὰρ	πονηρὸς	καὶ ἐξώλης καί, τὸ κεφάλαιον,
[29]	τὰ ἀποτελέσματα, τοὺς καρποὺς τῶν	πονηρῶν	φυτῶν, ἀλλὰ τὴν ἀξίνην τὴν
[15]	καὶ ταῦτα δοκεῖ, ἐὰν δὲ	πονηρῶς,	πονηρά, ὁ κελεύων ἀπαλλοτριοῦν τὰ
[40]	κακίαν, ἀνόνητοι πάντες οἱ πρόσθεν	πόνοι,	ἐπὶ τῆς καταστροφῆς τοῦ δράματος
[3]	ἐμβαλόμενος τῇ γνώμῃ τὴν ἐλπίδα,	πόνους	δὲ καὶ γυμνάσια καὶ τροφὰς
[32]	ὅλην, μὴ φείσῃ κινδύνων καὶ	πόνων,	ἵν´ ἐνταῦθα βασιλείαν οὐράνιον ἀγοράσῃς.
[28]	αὐτὸν ἐπιδειξάμενος· καὶ σὺ τοίνυν	πορευθεὶς	οὕτω ποίει« ὡς τῆς ἀγάπης
[10]	ἐχθρὸν θεῷ, ἀλλὰ τοῖς ζητοῦσι	πορίζει	καὶ τοῖς αἰτοῦσι παρέχει καὶ
[40]	ὁ μοιχεύσας, μηκέτι πυρούσθω· ὁ	πορνεύσας,	λοιπὸν ἁγνευέτω· ὁ ἁρπάσας, ἀποδίδου
[41]	ἐγγύς ἐστι τοῖς πιστεύουσι καὶ	πόρρω	τοῖς ἀθέοις, ἂν μὴ μετανοήσωσιν.
[37]	τίς δέ ἐστιν αὕτη καὶ	πόση;	ὑπὲρ ἡμῶν ἑκάστου κατέθηκε τὴν
[10]	ὅτι τὸ ὑπηρετεῖν ἀπολιποῦσα τοῖς	ποσὶν	αὐτοῦ παρακάθηται μαθητικὴν ἄγουσα σχολήν·
[39]	ὄντες ἴσμεν ἀγαθὰ δόματα διδόναι,	πόσῳ	μᾶλλον ὁ πατὴρ τῶν οἰκτιρμῶν«
[13]	ὁθενοῦν ταῦτα πειρώμενον ἐκπορίζειν. ~Καὶ	πόσῳ	χρησιμώτερον τὸ ἐναντίον, ἱκανὰ κεκτημένον
[18]	τις ὢν καὶ ἄβιος εὑρεθείη	ποτ´	ἂν μεθύων ταῖς ἐπιθυμίαις, καὶ
[30]	ἐθρέψαμεν, ἢ διψῶντα καὶ ἐποτίσαμεν;	πότε	δὲ εἴδομέν σε ξένον καὶ
[26]	πλοῦτον ἐχρῆν ἐκ γῆς ἀνατεῖλαί	ποτε,	εἰ χορηγὸς καὶ πρόξενός ἐστι
[30]	ἢ γυμνὸν καὶ περιεβάλομεν; ἢ	πότε	σε εἴδομεν ἀσθενοῦντα καὶ ἐπεσκεψάμεθα;
[30]	αὐτῷ οἱ δίκαιοι λέγοντες· κύριε,	πότε	σε εἴδομεν πεινῶντα καὶ ἐθρέψαμεν,
[16]	ἀεὶ διαπονῶν, κἂν ἀποστερηθῆναι δέῃ	ποτὲ	τούτων, δυνάμενος ἵλεῳ τῇ γνώμῃ
[41]	ἀλλὰ καὶ δακρῦσαι καὶ δηχθῆναί	ποτε	ὑπὲρ τῆς ὑγείας τῆς πλείονος.
[31]	μαθητὴν ποτίσας εἰς ὄνομα μαθητοῦ	ποτήριον	ψυχροῦ ὕδατος τὸν μισθὸν οὐκ
[13]	προσθήκης ταύτης τὴν κοινωνίαν ἐπιτάσσει,	ποτίζειν	τὸν διψῶντα, ἄρτον διδόναι τῷ
[13]	τις πεινῶντα τρέφοι καὶ διψῶντα	ποτίζοι	καὶ γυμνὸν σκεπάζοι καὶ ἄστεγον
[31]	μισθὸν λήψεται, ὁ δὲ μαθητὴν	ποτίσας	εἰς ὄνομα μαθητοῦ ποτήριον ψυχροῦ
[3]	Χριστῷ· τροφὴ δὲ αὐτῷ καὶ	ποτὸν	γενέσθω τεταγμένον ἡ καινὴ διαθήκη
[5]	ἔτι χρῄζει φροντίδος πλείονος, ἦ	πού	γε τὰ δόξαντα μὲν ἁπλῶς
[4]	ἀδελφοὺς ἔχειν μετὰ διωγμῶν εἰς	ποῦ;	ἐν δὲ τῷ ἐρχομένῳ {ζωή{
[42]	ἑστιάσεων πολυτελῶν αὐτὸν ὑπάγονται, εἶτά	που	καὶ νύκτωρ ἐπὶ λωποδυσίαν ἐξιόντες
[26]	τοῖς αὑτοῦ ναύταις {τὸ} σύνθημα,	ποῦ	καὶ πόθεν τὸν ὅρμον ἐπαγγέλλεται.
[25]	ἀδελφοὺς ἔχειν μετὰ διωγμῶν εἰς	ποῦ;	οὔτε γὰρ ἀχρημάτους οὔτε ἀνεστίους
[24]	τὸ πῦρ· κἂν χεὶρ κἂν	ποὺς	κἂν ἡ ψυχή, μίσησον αὐτήν.
[23]	ἔχθραν διαλυσάτω. ~Νόμισον εἶναι τὸ	πρᾶγμα	διαδικασίαν. ὁ μὲν πατήρ σοι
[31]	ταύτης τῆς ἀδικίας ἐνὸν καὶ	πρᾶγμα	δίκαιον ἐργάσασθαι καὶ σωτήριον, ἀναπαῦσαί
[1]	ἐπαίροντες καὶ καθάπαξ τῶν ὅλων	πραγμάτων	πλὴν τοῦ πλούτου, δι´ ὃν
[42]	μικρὸν διενοεῖτο, ἀλλὰ μέγα τι	πράξας,	ἐπειδήπερ ἅπαξ ἀπολώλει, ἴσα τοῖς
[3]	ἀγάπη, πίστις. ἐλπίς, γνῶσις ἀληθείας,	πραότης,	εὐσπλαγχνία, σεμνότης, ἵν´, ὅταν ἡ
[18]	καὶ φιλαδελφίᾳ καὶ γνώσει καὶ	πραότητι	καὶ ἀτυφίᾳ καὶ ἀληθείᾳ, ὧν
[34]	γέροντας θεοσεβεῖς, ὀρφανοὺς θεοφιλεῖς, χήρας	πραότητι	ὡπλισμένας, ἄνδρας ἀγάπῃ κεκοσμημένους. τοιούτους
[4]	τοῦ λόγου τἀληθῆ καὶ τὰ	πρέποντα	καὶ τὰ σωτήρια συμβαλέσθαι τοῖς
[41]	ὑπὲρ σοῦ πολλὰς νύκτας ἀγρυπνησάτω,	πρεσβεύων	ὑπὲρ σοῦ πρὸς θεὸν καὶ
[27]	τυχόντας οὐχ ὅσιον ἄλλο τι	πρεσβύτερον	ἄγειν καὶ τιμιώτερον, ἐκτίνοντας μόνην
[8]	ἡλικίας παρέσχηται φρόνημα πεπανὸν καὶ	πρεσβύτερον	τοῦ χρόνου, θαυμαστὸς οὗτος ἀγωνιστὴς
[42]	ἐπὶ τὴν Ἔφεσον, ὁ δὲ	πρεσβύτερος	ἀναλαβὼν οἴκαδε τὸν παραδοθέντα νεανίσκον
[42]	τοῦ ἀδελφοῦ« στενάξας κάτωθεν ὁ	πρεσβύτης	καί τι καὶ ἐπιδακρύσας, ἐκεῖνος«
[42]	οὐ πρότερον ἀπῆλθεν, ὥς φασι,	πρὶν	αὐτὸν ἐπιστῆσαι τῇ ἐκκλησίᾳ, διδοὺς
[42]	γεγηθότες, ὑμνοῦντες, ἀνοιγνύντες τοὺς οὐρανούς.	πρὸ	δὲ πάντων αὐτὸς ὁ σωτὴρ
[23]	τέκνον κἂν γυνὴ κἂν ὁστισοῦν,	πρὸ	πάντων ἐν σοὶ Χριστὸς ὁ
[25]	ἀπ´ ἐκείνων, ἑλοῦ τὸν σωτῆρα	πρὸ	πάντων, τὸν τῆς σῆς συνήγορον
[26]	προσέχων τὴν γνώμην καὶ φειδόμενος	πρὸ	τῆς πίστεως βίον ἱκανὸν συνελέξατο;
[11]	πτωχοῖς ἢ πατρίσιν, ὃ πολλοὶ	πρὸ	τῆς τοῦ σωτῆρος καθόδου πεποιήκασιν,
[42]	τοῦ κυρίου. τῷ δὲ ἀνέσεως	πρὸ	ὥρας λαβομένῳ προσφθείρονταί τινες ἥλικες
[27]	πάλιν ἐπανέρχεται. ὑπὸ τούτου τοίνυν	προαγαπηθέντας	καὶ τοῦ γενέσθαι τυχόντας οὐχ
[10]	ἤθελεν, ὡς ἔφασκεν, ἀλλὰ δόξαν	προαιρέσεως	ἀγαθῆς μόνην περιεβάλλετο, καὶ περὶ
[42]	δὲ πάντων αὐτὸς ὁ σωτὴρ	προαπαντᾷ	δεξιούμενος, φῶς ὀρέγων ἄσκιον, ἄπαυστον,
[22]	αἵματος, πολὺ μᾶλλον τοὺς ἐχθροὺς	προβάλλεσθαι	κατιὼν ὁ λόγος διδάσκει, ὥστε
[40]	τὰ ὀπίσω. ~Τῶν μὲν οὖν	προγεγενημένων	θεὸς δίδωσιν ἄφεσιν, τῶν δὲ
[3]	σωτὴρ ἀσμένως δέχεται, τότε καὶ	προδεικνύναι	καὶ μυσταγωγεῖν, ὅπως ἂν καὶ
[20]	ὑπὸ τῶν προσόντων ἁβρῶν τῷ	προδήλῳ	πλούτῳ καὶ ἀνθηρῶν γοητευμάτων, οὐκ
[25]	πλουσίους κέκληκεν, ἀλλ´ ὃν τρόπον	προειρήκαμεν,	καὶ ἀδελφοὺς κατὰ ταὐτὸν ὥσπερ
[20]	τῆς κτήσεως περιεχομένου, ἥν γε	προέκρινεν	ζωῆς αἰωνίου. ἄξιον οὖν ἦν
[40]	καὶ δρόσῳ πνεύματος ἀπαλείψας τὰ	προημαρτημένα.	ἐφ´ οἷς γὰρ ἂν εὕρω
[23]	θάνατον, ὃν ὤφειλες ἐπὶ τοῖς	προημαρτημένοις	καὶ τῇ πρὸς θεὸν ἀπιστίᾳ.
[21]	συνεπιπνεῖ, εἰ δὲ ἀποσταῖεν τῆς	προθυμίας.	καὶ τὸ δοθὲν ἐκ θεοῦ
[1]	τοῖς ἑαυτοῦ τέκνοις τὰ τοιαῦτα	προϊεμένου,	τοῦτο δὲ λόγῳ διὰ τῆς
[33]	ἔμπυρος αἰώνιος· ἐκ δὲ τοῦ	προΐεσθαι	πᾶσιν ἑξῆς τοῖς χρῄζουσιν ἀνάγκη
[42]	παρακατεθέμεθα ἐπὶ τῆς ἐκκλησίας, ἧς	προκαθέζῃ,	μάρτυρος. ὃ δὲ τὸ μὲν
[27]	τῆς ἑαυτῶν σωτηρίας ὡς ἤδη	προκατεγνωσμένους	οὐδὲ καταποντιστέον αὖ πάλιν τὸν
[26]	τὰ νῦν. τὸ δέ γε	προκείμενον	ἡμῖν οἶμαι μηδέν τι ἐνδεέστερον
[26]	ἀνατεῖλαί ποτε, εἰ χορηγὸς καὶ	πρόξενός	ἐστι θανάτου; ἀλλ´ εἰ δύναταί
[6]	ὅτι δόσις ἐστὶν αἰωνίου ζωῆς.	πρόοιδε	δὲ ὡς θεὸς καὶ ἃ
[9]	παιδαγωγίας τινὸς μετὰ φόβου καὶ	προπαιδείας	ἐπὶ τὴν τοῦ Ἰησοῦ νομοθεσίαν
[25]	ἐξ αὐτῆς ἑκάστῳ τῆς ψυχῆς	προπεμπόμενος	λυμαινομένης ὑπὸ ἐπιθυμιῶν ἀθέων καὶ
[11]	τῆς ἐλπίδος, τῆς ζωῆς, τῶν	προπεπονημένων;	πώλησον τὰ ὑπάρχοντά σου. τί
[42]	μήτε τὸν πλοῦτον μήτε τὸ	προπεσεῖν	αἰτιάσθω, τὴν δὲ ἑαυτοῦ ψυχὴν
[29]	Ἰησοῦς, ἐκκόπτων ἄρδην τὰ πάθη	πρόρριζα,	οὐχ ὥσπερ ὁ νόμος ψιλὰ
[12]	γυμνῶσαι τῶν ὑπόντων παθῶν καὶ	πρόρριζα	τὰ ἀλλότρια τῆς γνώμης ἐκτεμεῖν
[25]	τὸν αἰσθητὸν κἂν ἀδελφοὺς τοὺς	πρὸς	αἵματος καὶ τὰ ἄλλα ἐνέχυρα,
[28]	αὐτὸν τρόπον Ἰουδαίοις προωρίσατο τὸν	πρὸς	αἵματος οὐδὲ τὸν πολίτην οὐδὲ
[22]	γένους· ἢ εἰ μισητέον τοὺς	πρὸς	αἵματος, πολὺ μᾶλλον τοὺς ἐχθροὺς
[27]	ἔχοντας ἀνενδεεῖ καὶ τελείῳ θεῷ	πρὸς	ἀμοιβὴν ἐπινοῆσαι, αὐτῷ δὲ τῷ
[26]	πρὸς τοὺς πολυκτήμονας, ἀλλ´ ἁπλῶς	πρὸς	ἅπαντας ἀνθρώπους τοὺς πίστει καθάπαξ
[11]	χρημάτων ἐξορίσαι τῆς ψυχῆς, τὴν	πρὸς	αὐτὰ συμπάθειαν τὴν ὑπεράγαν ἐπιθυμίαν,
[7]	αὐτοῦ καὶ οἰκείωσις καὶ ἡ	πρὸς	αὐτὸν ἀγάπη καὶ ἐξομοίωσις μόνη
[28]	ἀποκριναμένου ὅτι ὁ τὸν ἔλεον	πρὸς	αὐτὸν ἐπιδειξάμενος· καὶ σὺ τοίνυν
[14]	ἐστι. δύνασαι χρῆσθαι δικαίως αὐτῷ·	πρὸς	δικαιοσύνην καθυπηρετεῖ· ἀδίκως τις αὐτῷ
[21]	τελειότητα τὴν ἐκείνου μετερχόμενον καὶ	πρὸς	ἐκεῖνον ὥσπερ κάτοπτρον κοσμοῦντα καὶ
[33]	πρὸς σῶμα ἀπιδὼν ὑπερόπτως, μὴ	πρὸς	ἡλικίαν ἀμελῶς διατεθείς, μηδ´ εἴ
[23]	σε ἀνεγέννησα, κακῶς ὑπὸ κόσμου	πρὸς	θάνατον γεγεννημένον, ἠλευθέρωσα, ἰασάμην, ἐλυτρωσάμην·
[23]	ἐπὶ τοῖς προημαρτημένοις καὶ τῇ	πρὸς	θεὸν ἀπιστίᾳ. τούτων τῶν λόγων
[41]	νύκτας ἀγρυπνησάτω, πρεσβεύων ὑπὲρ σοῦ	πρὸς	θεὸν καὶ λιτανείαις συνήθεσι μαγεύων
[40]	ἐπὶ δὲ τοῦ τέλους ἐξοκείλαντι	πρὸς	κακίαν, ἀνόνητοι πάντες οἱ πρόσθεν
[30]	ἐν φυλακῇ ἤμην καὶ ἤλθετε	πρός	με. τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ οἱ
[8]	τοιοῦτος ἀκριβῶς πέπεισται, διότι αὐτῷ	πρὸς	μὲν δικαιοσύνην οὐδὲν ἐνδεῖ, ζωῆς
[8]	τοῦ δοῦναι μόνου δυναμένου· καὶ	πρὸς	μὲν τὸν νόμον ἄγει παρρησίαν,
[19]	ἀντὶ κτημάτων λάβῃς; ἀντίδοσιν πλούτου	πρὸς	πλοῦτον ποιησάμενος, ἐξαργυρίσας τὴν φανερὰν
[30]	ἢ ἐν φυλακῇ καὶ ἤλθομεν	πρὸς	σέ; ἀποκριθεὶς ὁ βασιλεὺς ἐρεῖ
[25]	τοῖς προςκειμένοις αὐτῇ πάθεσιν ἐξαιμάσσηται	πρὸς	σπουδὰς μανιώδεις καὶ ζωῆς ἀπόγνωσιν
[33]	τοῦ θεοῦ μαθηταῖς ἀπογεγραμμένοις, μὴ	πρὸς	σῶμα ἀπιδὼν ὑπερόπτως, μὴ πρὸς
[22]	τὰ σύντροφα δυσωπίαν. εἰ βλάπτοι	πρὸς	σωτηρίαν. εἰ γοῦν ἄθεος εἴη
[20]	οὖν χρημάτων ἀκτημοσύνης εὐέλπιδες ἦσαν	πρὸς	σωτηρίαν· ἐπειδὴ δὲ συνῄδεσαν ἑαυτοῖς
[22]	κακοποιίαν, ἐν τούτῳ δὲ τὴν	πρὸς	τὰ σύντροφα δυσωπίαν. εἰ βλάπτοι
[29]	ἀλλὰ τὴν ἀξίνην τὴν ἑαυτοῦ	πρὸς	τὰς ῥίζας τῆς κακίας προσαγαγών.
[18]	τε ὑπακοὴν θεοῦ καὶ καθαρότητα	πρός	τε παράβασιν ἐντολῶν καὶ κακίας
[4]	τὰ σωτήρια συμβαλέσθαι τοῖς ἀδελφοῖς	πρός	τε τὴν ἐλπίδα πρῶτον αὐτὴν
[18]	τῆς ψυχῆς καταστάσει καὶ διαθέσει	πρός	τε ὑπακοὴν θεοῦ καὶ καθαρότητα
[9]	ἀτελῆ δὲ εἶναί φησιν ὡς	πρὸς	τὴν αἰώνιον ζωὴν ὡς οὐ
[37]	ἀσθένειαν οὓς ἠγάπησε μετρηθεὶς ἡμᾶς	πρὸς	τὴν ἑαυτοῦ δύναμιν ἀντιμετρήσῃ. καὶ
[12]	βιωσομένοις τὰ βλάψοντα καὶ λυμανούμενα	πρὸς	τὴν ζωήν, ἣν ἐπαγγέλλεται; καὶ
[7]	τὸ μέγιστον καὶ κορυφαιότατον τῶν	πρὸς	τὴν ζωὴν μαθημάτων ἀπὸ τῆς
[37]	τὰ ἀνθρώπων ἑκὼν ἔπαθεν, ἵνα	πρὸς	τὴν ἡμετέραν ἀσθένειαν οὓς ἠγάπησε
[10]	ἀσθενὴς ἐκτελεῖν· ὁποῖόν τι καὶ	πρὸς	τὴν Μάρθαν εἶπεν ὁ σωτὴρ
[35]	ὃ δὲ διδάξαι τι τῶν	πρὸς	τὴν σωτηρίαν χρησίμων, ὃ δὲ
[4]	ἐλπίδα πρῶτον αὐτὴν καὶ δεύτερον	πρὸς	τὴν τῆς ἐλπίδος προσαγωγήν. ὃ
[12]	γὰρ καὶ ἀμήχανον δεόμενον τῶν	πρὸς	τὸ βιοτεύειν ἀναγκαίων μὴ οὐ
[25]	παράσχες, ἐλευθερώθητι διωγμοῦ μακροῦ, ἀποστράφηθι	πρὸς	τὸ εὐαγγέλιον ἀπ´ ἐκείνων, ἑλοῦ
[31]	ὀνομάζει καὶ μικροὺς ἐνθάδε ὡς	πρὸς	τὸ μέλλον ἄνω μέγεθος αὐτῶν.
[1]	καὶ μεγαλυνομένῳ παραπέπηγεν ἀντίστροφος ἡ	πρὸς	τὸ ταπεινὸν μεταβολὴ καὶ πτῶσις,
[40]	ἵνα εὑρεθῇς ἐπὶ τῆς ἐξόδου	πρὸς	τὸν ἀντίδικον ἐνταῦθα διαλελύσθαι φθάνων.
[23]	διδάσκαλος ὑπερουρανίων παιδευμάτων· ὑπὲρ σοῦ	πρὸς	τὸν θάνατον διηγωνισάμην καὶ τὸν
[39]	ἐξ ὅλης τῆς καρδίας ἐπιστρέψαντι	πρὸς	τὸν θεὸν ἀνεῴγασιν αἱ θύραι
[26]	τὴν ἑαυτῶν ζωὴν καὶ βλέποιεν	πρὸς	τὸν κύριον ἀτενεῖ τῷ βλέμματι,
[35]	καὶ στενάξαι συμπαθῶς ὑπὲρ σοῦ	πρὸς	τὸν κύριον τῶν ὅλων, ὃ
[37]	ἀδελφοῖς, καὶ τοιαύτην τὴν συνθήκην	πρὸς	τὸν σωτῆρα ἀνθωμολογήμεθα, ἔτι τὰ
[20]	(ἀρτιμαθεῖς γὰρ ἦσαν καὶ νεωστὶ	πρὸς	τοῦ σωτῆρος ἠνδρολογημένοι) περισσῶς ἐξεπλήσσοντο«
[5]	αὐτοῦ τοῦ κυρίου δοκοῦντα ἡπλῶσθαι	πρὸς	τοὺς μαθητὰς τῶν ᾐνιγμένως ὑπειρημένων
[26]	ἀπαιτεῖ· οὐ γὰρ μόνον ῥέπει	πρὸς	τοὺς πολυκτήμονας, ἀλλ´ ἁπλῶς πρὸς
[33]	ἢ δυσειδὴς ἢ ἀσθενὴς φαίνεται,	πρὸς	τοῦτο τῇ ψυχῇ δυσχεράνῃς καὶ
[5]	καὶ διὰ τοῦτο μηδὲ διηρωτημένα	πρὸς	τῶν ἀκουσάντων, εἰς ὅλον δὲ
[14]	καθάπερ ὕλη τις καὶ ὄργανα	πρὸς	χρῆσιν ἀγαθὴν τοῖς εἰδόσι. τὸ
[29]	πρὸς τὰς ῥίζας τῆς κακίας	προσαγαγών.	οὗτος ὁ τὸν οἶνον, τὸ
[1]	τὰς ψυχὰς αὐτῶν, φωτίζοντας καὶ	προσάγοντας	ἐπὶ τὴν τῆς ἀληθείας κτῆσιν,
[2]	πλουσίους ὁ δεσπότης καὶ διδάσκαλος	προσαγορεύει	μήτε ὅπως τὸ ἀδύνατον ἐν
[4]	δεύτερον πρὸς τὴν τῆς ἐλπίδος	προσαγωγήν.	ὃ δὲ χαρίζεται δεομένοις καὶ
[1]	τῦφον ἐπαντλοῦντες καὶ ὄγκον πλούτῳ	προσανατιθέντες	βαρεῖ φύσει φορτίον βαρύτερον, οὗ
[40]	ἁγνευέτω· ὁ ἁρπάσας, ἀποδίδου καὶ	προσαποδίδου·	ὁ ψευδομάρτυς, ἀλήθειαν ἄσκησον· ὁ
[42]	ἀδελφούς, ἐπὶ πᾶσι τῷ καθεστῶτι	προσβλέψας	ἐπισκόπῳ, νεανίσκον ἱκανὸν τῷ σώματι
[34]	δαμάζεται, χειρῶν ἐπιβολαῖς διωκομένη, καὶ	προσβολὴ	λῃστῶν ἀφοπλίζεται, εὐχαῖς εὐσεβέσι σκυλευομένη,
[8]	οὐδὲν ἐνδεῖ, ζωῆς δὲ ὅλως	προσδεῖ·	διὸ αὐτὴν αἰτεῖ παρὰ τοῦ
[10]	εἰ θέλεις« τὸ αὐτεξούσιον τῆς	προσδιαλεγομένης	αὐτῷ ψυχῆς ἐδήλωσεν. ἐπὶ τῷ
[28]	ὑπὲρ σεαυτόν. πυνθανομένου δὲ τοῦ	προσδιαλεγομένου	τίς ἐστιν πλησίον; οὐ τὸν
[17]	μὲν ἡ πνευματική. διὸ καὶ	προσέθηκεν	ὁ Ματθαῖος· μακάριοι οἱ πτωχοί·
[42]	ἠξίουν. ὃ δὲ κατ´ ὀλίγον	προσειθίζετο	καὶ διὰ μέγεθος φύσεως ἐκστὰς
[1]	ἐπιτυχεῖν ἔστι σωτηρίας, οἳ δὲ	προσεκπλήσσουσι	τὰς γνώμας τῶν πλουσίων ταῖς
[42]	ὅπλα, εἶτα τρέμων ἔκλαιε πικρῶς·	προσελθόντα	δὲ τὸν γέροντα περιέλαβεν, ἀπολογούμενος
[4]	ἀκροωμένους. ἐκπορευομένου αὐτοῦ εἰς ὁδὸν	προσελθών	τις ἐγονυπέτει λέγων· διδάσκαλε ἀγαθέ,
[29]	τὸν ἐκ σπλάγχνων πατρὸς ἔλεον,	προσενεγκὼν	καὶ ἐπιδαψιλευόμενος, οὗτος ὁ τοὺς
[12]	τῶν ψυχῶν οἶμαι ὅτι καὶ	προσεπέτειναν·	ἐν ὑπεροψίᾳ γὰρ ἐγένοντο καὶ
[22]	πατέρα καὶ μητέρα καὶ παῖδας,	προσέτι	δὲ καὶ τὴν ἑαυτοῦ ψυχήν,
[41]	ἀνυπόκριτος. θεὸς οὐ μυκτηρίζεται« οὐδὲ	προσέχει	κενοῖς ῥήμασι· μόνος γὰρ ἀνακρίνει
[26]	τί γὰρ ἀδικεῖ τις, εἰ	προσέχων	τὴν γνώμην καὶ φειδόμενος πρὸ
[36]	καλοὶ καὶ θεοπρεπεῖς καὶ τῆς	προσηγορίας	ἄξιοι, ἣν ὥσπερ διάδημα περίκεινται.
[5]	οὐκ ἐπιπολαίως δέχεσθαι ταῖς ἀκοαῖς	προσῆκεν,	ἀλλὰ καθιέντας τὸν νοῦν ἐπ´
[2]	τοῦτο μὲν συνῆκαν ὀρθῶς καὶ	προσηκόντως,	τῶν δὲ ἔργων τῶν εἰς
[28]	οὐδὲ τὸν πολίτην οὐδὲ τὸν	προσήλυτον	οὐδὲ τὸν ὁμοίως περιτετμημένον οὐδὲ
[10]	ὑπέρογκα φρυαξάμενος τὸ ἓν τοῦτο	προσθεῖναι	τοῖς ὅλοις οὐ δεδύνηται, τὸ
[40]	πρὸς κακίαν, ἀνόνητοι πάντες οἱ	πρόσθεν	πόνοι, ἐπὶ τῆς καταστροφῆς τοῦ
[21]	ὑπερεπιθυμῶν τούτου καὶ διεσπουδακώς, τῇ	προσθήκῃ	τῆς παρὰ θεοῦ δυνάμεως περιγίνεται·
[13]	ἐπαινεῖ, ὥστε καὶ μετὰ τῆς	προσθήκης	ταύτης τὴν κοινωνίαν ἐπιτάσσει, ποτίζειν
[42]	ἐνταῦθα τὸν ἄγγελον τῆς μετανοίας	προσιέμενος	οὐ μετανοήσει τότε, ἡνίκα ἂν
[3]	καὶ γυμνάσια καὶ τροφὰς μὴ	προσιέμενος	προσφόρους, ἀστεφάνωτος διεγένετο καὶ διήμαρτε
[42]	ὥσπερ ὥπλιστο, ἀνέμενεν· ὡς δὲ	προσιόντα	ἐγνώρισε τὸν Ἰωάννην, εἰς φυγὴν
[42]	σῶμα, οὐδὲ καταισχυνθήσεται, τὸν σωτῆρα	προσιόντα	μετὰ τῆς αὑτοῦ δόξης καὶ
[10]	πολυπραγμοσύνης ἀφέμενον ἑνὶ προστετηκέναι καὶ	προσκαθέζεσθαι,	τῇ χάριτι τοῦ ζωὴν αἰώνιον
[25]	πρύτανιν ζωῆς. τὰ γὰρ βλεπόμενα	πρόσκαιρα,	τὰ δὲ μὴ βλεπόμενα αἰώνια·
[26]	μᾶλλον ὑπὸ τοῦ γειναμένου θεοῦ,	προσκαίρου	μὲν ἡδυπαθείας κατηξιωμένος, ἀιδίου δὲ
[26]	θεοῦ ταῖς ἐντολαῖς καὶ τῶν	προσκαίρων	προτιμῷεν τὴν ἑαυτῶν ζωὴν καὶ
[25]	καθάπερ κέντροις ἢ μύωψι τοῖς	προςκειμένοις	αὐτῇ πάθεσιν ἐξαιμάσσηται πρὸς σπουδὰς
[20]	καταστράπτεσθαι τὴν ψυχὴν ὑπὸ τῶν	προσόντων	ἁβρῶν τῷ προδήλῳ πλούτῳ καὶ
[40]	πεπονηκόσι σώμασι διαίτης χρεία καὶ	προσοχῆς	πλείονος. ὁ κλέπτης, ἄφεσιν βούλει
[25]	καὶ πύρωσις ἡ μὲν ἔξωθεν	προσπίπτουσα	δοκιμασίαν κατεργάζεται, ἡ δὲ ἔνδοθεν
[33]	μὲν γὰρ τοῦ φείδεσθαι καὶ	προσποιεῖσθαι	δοκιμάζειν τοὺς εὐλόγως ἢ μὴ
[1]	κρίνεσθαι δοκοῖεν, ὡς ἐπὶ πολλῷ	προσποιούμενοι	χαρίσασθαι τὰ ἀχάριστα, ἀλλὰ καὶ
[34]	σκυλευομένη, καὶ δαιμόνων βία θραύεται,	προστάγμασι	συντόνοις ἐλεγχομένη. ~Ἐνεργοὶ οὗτοι πάντες
[11]	τινες, τὴν ὑπάρχουσαν οὐσίαν ἀπορρῖψαι	προστάσσει	καὶ ἀποστῆναι τῶν χρημάτων, ἀλλὰ
[26]	νεῦμα δεδορκότες, τί βούλεται, τί	προστάσσει,	τί σημαίνει, τί δίδωσι τοῖς
[10]	ἐκέλευε τῆς πολυπραγμοσύνης ἀφέμενον ἑνὶ	προστετηκέναι	καὶ προσκαθέζεσθαι, τῇ χάριτι τοῦ
[10]	τῇ χάριτι τοῦ ζωὴν αἰώνιον	προστιθέντος.	~Τί τοίνυν ἦν τὸ προτρεψάμενον
[28]	μὲν ἤδη διδόμενον, τὸν δὲ	προσυπισχνούμενον.	τίς« ἔφη, τούτων γέγονε πλησίον
[42]	δὲ ἀνέσεως πρὸ ὥρας λαβομένῳ	προσφθείρονταί	τινες ἥλικες ἀργοὶ καὶ ἀπερρωγότες,
[3]	γυμνάσια καὶ τροφὰς μὴ προσιέμενος	προσφόρους,	ἀστεφάνωτος διεγένετο καὶ διήμαρτε τῶν
[23]	σοι δείξω θεοῦ πατρὸς ἀγαθοῦ	πρόσωπον·	μὴ κάλει σεαυτῷ πατέρα ἐπὶ
[18]	ὑπόφερε γοῦν, φησί, παιόμενος τὸ	πρόσωπον,	ὅπερ δύναται καὶ ἰσχυρός τις
[31]	ἄγγελοι διὰ παντὸς βλέπουσι τὸ	πρόσωπον	τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν
[12]	τὸ δίδαγμα. οἱ γάρ τοι	πρότεροι,	καταφρονήσαντες τῶν ἐκτός, τὰ μὲν
[42]	κατεπᾴδων αὐτοῦ τὴν γνώμην, οὐ	πρότερον	ἀπῆλθεν, ὥς φασι, πρὶν αὐτὸν
[19]	οὐσίαν; οὐδαμῶς· ἀλλὰ ἀντὶ τῶν	πρότερον	ἐνυπαρχόντων τῇ ψυχῇ, ἣν σῶσαι
[40]	τε χεῖρον καὶ ἐπισεσυρμένως βιώσαντι	πρότερον	ἔστιν ὕστερον μετανοήσαντι πολλοῦ χρόνου
[12]	καὶ μόνον ζωοποιοῦν, ὃ τοὺς	προτέρους	οὐκ ἔσωσεν; εἰ δὲ ἐξαίρετόν
[42]	ἐνταῦθα τρυφὴν τῆς αἰωνίου ζωῆς	προτιμᾷ	καὶ διδόντος τοῦ σωτῆρος ἄφεσιν
[26]	ταῖς ἐντολαῖς καὶ τῶν προσκαίρων	προτιμῷεν	τὴν ἑαυτῶν ζωὴν καὶ βλέποιεν
[41]	δεήσεται δὲ καθαρῶς ὑπὸ σοῦ	προτιμώμενος	ὡς ἄγγελος τοῦ θεοῦ καὶ
[11]	προστιθέντος. ~Τί τοίνυν ἦν τὸ	προτρεψάμενον	αὐτὸν εἰς φυγὴν καὶ ποιῆσαν
[15]	ταῖς συντρόφοις ἐπιθυμίαις· οὐδὲν οὖν	προὔργου	γέγονεν αὐτῷ πτωχεύειν χρημάτων πλουτοῦντι
[33]	περιβεβλημένον τῆς εἰς κόσμον παρόδου	προφάσει,	ἵν´ εἰς τὸ κοινὸν τοῦτο
[17]	τοῦ ἀγαθοῦ θησαυροῦ τῆς καρδίας	προφέρει	τὸ ἀγαθόν« τὸν δὲ πονηρόν,
[17]	κακὸς ἐκ τοῦ κακοῦ θησαυροῦ	προφέρει	τὸ κακόν, ὅτι ἐκ περισσεύματος
[29]	ἀκούοντες ἃ μήτε δίκαιοι μήτε	προφῆται«	ἐὰν ποιῆτε ἃ λέγω. ~Πρῶτος
[38]	ὑπομένει. ἡ ἀγάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει,	προφητεῖαι	καταργοῦνται, γλῶσσαι παύονται, ἰάσεις ἐπὶ
[42]	θεοῦ μαθηταῖς καὶ ἐγγυητῇ θεῷ,	προφητείαις,	εὐαγγελίοις, λόγοις ἀποστολικοῖς· τούτοις συζῶν
[31]	πάλιν· ὁ δεχόμενος δίκαιον ἢ	προφήτην	εἰς ὄνομα δικαίου ἢ προφήτου
[6]	γὰρ καὶ μᾶλλον ἢ ὁ	προφήτης	προφητῶν καὶ κύριος παντὸς προφητικοῦ
[6]	προφήτης προφητῶν καὶ κύριος παντὸς	προφητικοῦ	πνεύματος; κληθεὶς δὲ ἀγαθός, ἀπ´
[31]	προφήτην εἰς ὄνομα δικαίου ἢ	προφήτου	τὸν ἐκείνων μισθὸν λήψεται, ὁ
[6]	καὶ μᾶλλον ἢ ὁ προφήτης	προφητῶν	καὶ κύριος παντὸς προφητικοῦ πνεύματος;
[42]	εἰς τὸ χωρίον ὑπὸ τῆς	προφυλακῆς	τῶν λῃστῶν ἁλίσκεται, μήτε φεύγων
[2]	οἱ μὲν γὰρ αὐτόθεν καὶ	προχείρως	ἀκούσαντες τῆς τοῦ κυρίου φωνῆς,
[11]	δὲ τοῦτό ἐστιν; οὐχ ὃ	προχείρως	δέχονταί τινες, τὴν ὑπάρχουσαν οὐσίαν
[9]	νομοθεσίαν τὴν ἄκραν καὶ χάριν	προχωροῦντα,	πλήρωμα δὲ νόμου Χριστὸς εἰς
[28]	οὐ τὸν αὐτὸν τρόπον Ἰουδαίοις	προωρίσατο	τὸν πρὸς αἵματος οὐδὲ τὸν
[25]	παράκλητον ψυχῆς, τὸν τῆς ἀπείρου	πρύτανιν	ζωῆς. τὰ γὰρ βλεπόμενα πρόσκαιρα,
[29]	διῄρηκε, καὶ ὅπου μὲν τὰ	πρωτεῖα	τῆς ἀγάπης ἀνάπτει τῷ θεῷ,
[8]	νόμον, ἀλλὰ καὶ εὐθὺς ἀπὸ	πρώτης	ἡλικίας ἀρξάμενος· ἐπεὶ καὶ τί
[4]	αἰώνιος. {ἐν δὲ} ἔσονται οἱ	πρῶτοι	ἔσχατοι καὶ οἱ ἔσχατοι πρῶτοι.
[26]	ν} ἐστιν αἰώνιος. ~Ἔσονται οἱ	πρῶτοι	ἔσχατοι καὶ οἱ ἔσχατοι πρῶτοι.
[4]	πρῶτοι ἔσχατοι καὶ οἱ ἔσχατοι	πρῶτοι.	~Ταῦτα μὲν ἐν τῷ κατὰ
[26]	πρῶτοι ἔσχατοι καὶ οἱ ἔσχατοι	πρῶτοι.	τοῦτο πολύχουν μέν ἐστι κατὰ
[4]	ἀδελφοῖς πρός τε τὴν ἐλπίδα	πρῶτον	αὐτὴν καὶ δεύτερον πρὸς τὴν
[42]	μάρτυρος. ὃ δὲ τὸ μὲν	πρῶτον	ἐξεπλάγη, χρήματα οἰόμενος, ἅπερ οὐκ
[8]	ἐξομοίωσις μόνη ζωή. ~Τοῦτον οὖν	πρῶτον	ἐπιγνῶναι τῷ ζησομένῳ τὴν ὄντως
[42]	με ἀπέστειλεν. ὃ δὲ ἀκούσας	πρῶτον	ἔστη μὲν κάτω βλέπων, εἶτα
[18]	ἐστὶ τὸ ζησόμενον μάλιστα καὶ	πρῶτον	ἡ ψυχὴ καὶ περὶ ταύτην
[27]	μὴν ἀλλὰ τό γε φαινόμενον	πρῶτον	καὶ δι´ ὃ λέλεκται τῆς
[6]	τὸν θεὸν τὸν ἀγαθὸν καὶ	πρῶτον	καὶ μόνον ζωῆς αἰωνίου ταμίαν,
[7]	αἰώνιον καὶ δοτῆρα αἰωνίων καὶ	πρῶτον	καὶ ὑπέρτατον καὶ ἕνα καὶ
[3]	ὑποπίπτοντας αὐτοῖς διὰ οἰκείαν φιλοκέρδειαν,	πρῶτον	μὲν αὐτῶν ἐξαιρεῖν τῷ λόγῳ
[42]	καὶ ἀπερρωγότες, ἐθάδες κακῶν· καὶ	πρῶτον	μὲν δι´ ἑστιάσεων πολυτελῶν αὐτὸν
[20]	καὶ οἱ μαθηταὶ δὲ τὸ	πρῶτον	μὲν καὶ αὐτοὶ περιδεεῖς καὶ
[31]	σκηνὴν παρὰ τῷ πατρί. Ὅρα	πρῶτον	μὲν ὡς οὐκ ἀπαιτεῖσθαί σε
[30]	προφῆται« ἐὰν ποιῆτε ἃ λέγω.	~Πρῶτος	μὲν οὖν οὗτός ἐστιν ὁ
[21]	ὁ ἐκλεκτός. ὁ ἐξαίρετος, ὁ	πρῶτος	τῶν μαθητῶν, ὑπὲρ οὗ μόνου
[27]	καὶ γὰρ καὶ περὶ τοῦ	πρώτου	καὶ περὶ τοῦ μεγίστου παρήγγελται,
[6]	κληθεὶς δὲ ἀγαθός, ἀπ´ αὐτοῦ	πρώτου	τοῦ ῥήματος τούτου τὸ ἐνδόσιμον
[11]	ὑπεράγαν ἐπιθυμίαν, τὴν περὶ αὐτὰ	πτοίαν	καὶ νόσον, τὰς μερίμνας, τὰς
[1]	πρὸς τὸ ταπεινὸν μεταβολὴ καὶ	πτῶσις,	ὡς ὁ θεῖος διδάσκει λόγος.
[37]	ἔτι τὰ τοῦ κόσμου, τὰ	πτωχὰ	καὶ ἀλλότρια καὶ παραρρέοντα, καθείρξομεν
[17]	τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον καὶ	πτωχεία	μακαριστὴ μὲν ἡ πνευματική. διὸ
[15]	οὐδὲν οὖν προὔργου γέγονεν αὐτῷ	πτωχεύειν	χρημάτων πλουτοῦντι τῶν παθῶν. οὐ
[18]	ἤδη σαφῶς ὅτι αὕτη καὶ	πτωχεύουσα	ὧν ἄν τις ὑπὸ πλούτου
[16]	σωτήριος· οὗ δεῖ καθαρεύουσαν, τουτέστι	πτωχεύουσαν	καὶ γυμνήν, τὴν ψυχὴν παρασχόμενον
[18]	καὶ χρήμασι πλούσιος νήφων καὶ	πτωχεύων	ἡδονῶν, πεπεισμένος, συνετός, καθαρός, κεκολασμένος.
[11]	οἱ κατὰ τὰς ὁδοὺς ἐρριμμένοι	πτωχοί,	ἀγνοοῦντες« δὲ θεὸν καὶ δικαιοσύνην
[17]	θεοῦ· οὐκοῦν ἄθλιοι οἱ ἐναντίοι	πτωχοί,	θεοῦ μὲν ἄμοιροι, ἀμοιρότεροι δὲ
[19]	δυνάμενα. ἐκεῖνα ἐχέτωσαν οἱ σάρκινοι	πτωχοὶ	καὶ τούτων δεόμενοι, σὺ δὲ
[17]	προσέθηκεν ὁ Ματθαῖος· μακάριοι οἱ	πτωχοί·	πῶς; τῷ πνεύματι. καὶ πάλιν·
[11]	τὸ ἀπείπασθαι πλοῦτον καὶ χαρίσασθαι	πτωχοῖς	ἢ πατρίσιν, ὃ πολλοὶ πρὸ
[4]	πώλησον ὅσα ἔχεις καὶ διάδος	πτωχοῖς,	καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ,
[20]	μηδὲ ὅπως ὁ αὐτὸς καὶ	πτωχὸς	δύναται εἶναι καὶ πλούσιος καὶ
[19]	πάθη ὁ κατὰ πνεῦμα {οὐ}	πτωχὸς	καὶ κατὰ θεὸν πλούσιος ἀπόστηθι‹
[19]	τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ γνήσιος	πτωχὸς	καὶ νόθος ἄλλος πτωχὸς καὶ
[19]	γνήσιος πτωχὸς καὶ νόθος ἄλλος	πτωχὸς	καὶ ψευδώνυμος. ὃ μὲν κατὰ
[26]	θεὸν ἀναπνεῖν καὶ θεῷ συμπολιτεύεσθαι,	πτωχὸς	οὗτος παρέστηκε ταῖς ἐντολαῖς, ἐλεύθερος,
[19]	ψευδώνυμος. ὃ μὲν κατὰ πνεῦμα	πτωχός,	τὸ ἴδιον, ὃ δὲ κατὰ
[16]	μακαριζόμενος ὑπὸ τοῦ κυρίου καὶ	πτωχὸς	τῷ πνεύματι καλούμενος, κληρονόμος ἕτοιμος
[19]	τῷ δὴ κατὰ κόσμον οὐ	πτωχῷ	καὶ πλουσίῳ κατὰ τὰ πάθη
[28]	οὐκοῦν τὸν θεὸν ὑπὲρ σεαυτόν.	πυνθανομένου	δὲ τοῦ προσδιαλεγομένου τίς ἐστιν
[37]	ζώσης ὑπερουρανίας ἀμπέλου, ἐκκόπτεται, τὸ	πῦρ	ἄθρουν ἀναμένει. ~Σὺ δὲ μάθε
[42]	στρατιᾶς ἰδών· οὐ δέδιε τὸ	πῦρ·	εἰ δέ τις αἱρεῖται μένειν
[30]	μὴ παρασχόντας αὐτοῖς εἰς τὸ	πῦρ	ἐμβάλλει τὸ αἰώνιον, ὡς αὐτῷ
[1]	ὑπερφρονεῖν, τὸ δὴ τοῦ λόγου	πῦρ	ἐπὶ πῦρ μετοχετεύοντες, τύφῳ τῦφον
[37]	ἃ μετὰ μικρὸν ἕξει τὸ	πῦρ;	θείως γε καὶ ἐπιπνόως ὁ
[13]	ἃ τοῖς μὴ ποιήσασιν ἀπειλεῖ	πῦρ	καὶ σκότος τὸ ἐξώτερον, εἰ
[24]	βασιλεία θεοῦ ἢ ὁλοκλήρῳ τὸ	πῦρ·	κἂν χεὶρ κἂν ποὺς κἂν
[1]	δὴ τοῦ λόγου πῦρ ἐπὶ	πῦρ	μετοχετεύοντες, τύφῳ τῦφον ἐπαντλοῦντες καὶ
[41]	νεφροὺς καρδίας καὶ τῶν ἐν	πυρὶ	κατακούει καὶ τῶν ἐν κοιλίᾳ
[32]	τοσοῦτον εὐφραίνουσι καὶ οἰκία, τροφὴ	πυρὸς	ἢ χρόνου παίγνιον ἢ σεισμοῦ
[40]	μηκέτι κλέπτε· ὁ μοιχεύσας, μηκέτι	πυρούσθω·	ὁ πορνεύσας, λοιπὸν ἁγνευέτω· ὁ
[25]	ἑαυτῷ περιάγει πανταχοῦ. οὕτω καὶ	πύρωσις	ἡ μὲν ἔξωθεν προσπίπτουσα δοκιμασίαν
[10]	θέλεις τέλειος γενέσθαι. οὐκ ἄρα	πω	τέλειος ἦν· οὐδὲν γὰρ τελείου
[19]	καὶ αἰώνιος ἀφθαρσία. οὕτως καλῶς	πωλεῖς	τὰ ὑπάρχοντα, τὰ πολλὰ καὶ
[14]	ἀποτάξασθαι πᾶσι τοῖς ὑπάρχουσι καὶ	πωλῆσαι	πάντα τὰ ὑπάρχοντα τοῦτον τὸν
[19]	οὐρανῶν. καὶ πῶς αὐτῶν ἀποστῇς;	πωλήσας.	τί οὖν; χρήματα ἀντὶ κτημάτων
[4]	ὑστερεῖ· εἰ θέλεις τέλειος εἶναι,	πώλησον	ὅσα ἔχεις καὶ διάδος πτωχοῖς,
[11]	ἐλπίδος, τῆς ζωῆς, τῶν προπεπονημένων;	πώλησον	τὰ ὑπάρχοντά σου. τί δὲ
[13]	βρῶσις ἀφανίζει μήτε κλέπται διορύσσουσι.	πῶς	ἄν τις πεινῶντα τρέφοι καὶ
[12]	αὐτοί τι ὑπὲρ ἄνθρωπον ἐργασάμενοι.	πῶς	ἂν οὖν ὁ σωτὴρ παρῄνει
[27]	αὐτοῖς ὁ σωτὴρ ὑπογράφει καὶ	πῶς	ἂν τὸ μὲν ἀνέλπιστον ἐχέγγυον
[19]	τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. καὶ	πῶς	αὐτῶν ἀποστῇς; πωλήσας. τί οὖν;
[13]	ἀνθρώποις, εἰ μηδεὶς ἔχοι μηδέν;	πῶς	δ´ ἂν τοῦτο τὸ δόγμα
[4]	Ἰησοῦς ἀποκριθεὶς λέγει αὐτοῖς· τέκνα,	πῶς	δύσκολόν ἐστι τοὺς πεποιθότας ἐπὶ
[4]	Ἰησοῦς λέγει τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ·	πῶς	δυσκόλως οἱ τὰ χρήματα ἔχοντες
[42]	καὶ ἐπιδακρύσας, ἐκεῖνος« ἔφη τέθνηκε«	πῶς	καὶ τίνα θάνατον; θεῷ τέθνηκεν«
[33]	ὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται«	~Πῶς	οὖν ὁ ἄνθρωπος ταῦτα δίδωσιν;
[27]	ἀλλὰ μαθητέον τίνα τρόπον καὶ	πῶς	πλούτῳ χρηστέον καὶ τὴν ζωὴν
[17]	ὁ Ματθαῖος· μακάριοι οἱ πτωχοί·	πῶς;	τῷ πνεύματι. καὶ πάλιν· μακάριοι