Chapitre |
[32] |
σε
ἀτιμάσῃ·
οὐ
γὰρ
κεκέλευσται
|
λαβεῖν, |
ἀλλὰ
σὺ
παρασχεῖν.
οὐ
μὴν |
[7] |
ἄλλοις
ὑπάρχει
καὶ
τὸ
μεῖναι
|
λαβεῖν. |
ἡ
μὲν
γὰρ
τούτου
ἄγνοια |
[40] |
πλείονος.
ὁ
κλέπτης,
ἄφεσιν
βούλει
|
λαβεῖν; |
μηκέτι
κλέπτε·
ὁ
μοιχεύσας,
μηκέτι |
[20] |
δὲ
τὸ
καὶ
ἐν
τούτῳ
|
λαβέσθαι |
σωτηρίας,
εἴ
τις
ἑαυτὸν
ἀπὸ |
[10] |
τὸ
τοῦ
σωτῆρος
ἐξαίρετον,
ἵνα
|
λάβῃ |
ζωὴν
αἰώνιον,
ἣν
ποθεῖ·
ἀλλὰ |
[32] |
σύνοικόν
σε
ποιήσεται.
ἱκέτευσον
ἵνα
|
λάβῃ· |
σπεῦσον,
ἀγωνίασον,
φοβήθητι
μή
σε |
[19] |
τί
οὖν;
χρήματα
ἀντὶ
κτημάτων
|
λάβῃς; |
ἀντίδοσιν
πλούτου
πρὸς
πλοῦτον
ποιησάμενος, |
[42] |
τῷ
δὲ
ἀνέσεως
πρὸ
ὥρας
|
λαβομένῳ |
προσφθείρονταί
τινες
ἥλικες
ἀργοὶ
καὶ |
[38] |
τὴν
ἀγάπην
καὶ
μετάνοιαν
καθαρὰν
|
λαβὼν
|
ἀναμαχέσασθαι
τὰ
ἐπταισμένα.
μηδὲ
γὰρ |
[32] |
δώσει
θεὸν
ἀπομιμούμενος·
ἐνταῦθα
μικρὰ
|
λαβὼν |
ἐκεῖ
δι´
ὅλων
αἰώνων
σύνοικόν |
[6] |
τοῦ
ῥήματος
τούτου
τὸ
ἐνδόσιμον
|
λαβὼν |
ἐντεῦθεν
καὶ
τῆς
διδασκαλίας
ἄρχεται, |
[6] |
υἱὸς
δίδωσιν
ἡμῖν
παρ´
ἐκείνου
|
λαβών. |
~Οὐκοῦν
τὸ
μέγιστον
καὶ
κορυφαιότατον |
[21] |
καὶ
τούτων
ἀνταξίαν
ἀποφαίνων
ἂν
|
λάθοι |
τὴν
βασιλείαν
τῶν
οὐρανῶν·
εἰ |
[17] |
περισσεύματος
τῆς
καρδίας
τὸ
στόμα
|
λαλεῖ. |
ὥσπερ
οὖν
θησαυρὸς
οὐχ
εἷς |
[35] |
ἑαυτοῦ
ψυχῆς
ἕκαστος,
οὐκ
ἀδελφῷ
|
λαλεῖν, |
ἀλλὰ
τῷ
βασιλεῖ
τῶν
αἰώνων |
[23] |
γευσάμενος
οὐδεὶς
ἔτι
πεῖραν
θανάτου
|
λαμβάνει, |
καὶ
πόμα
καθ´
ἡμέραν
ἐνδιδοὺς |
[4] |
σοι.
ἀποκριθεὶς
δὲ
ὁ
Ἰησοῦς
|
{λέγει} |
ἀμὴν
ὑμῖν
λέγω,
ὃς
ἂν |
[4] |
πάλιν
δὲ
ὁ
Ἰησοῦς
ἀποκριθεὶς
|
λέγει |
αὐτοῖς·
τέκνα,
πῶς
δύσκολόν
ἐστι |
[4] |
τὴν
μητέρα.
ὃ
δὲ
ἀποκριθεὶς
|
λέγει |
αὐτῷ·
πάντα
ταῦτα
ἐφύλαξα
ἐκ |
[31] |
τὸν
ἑαυτοῦ
μαθητήν,
εἶναι
μείζω
|
λέγει. |
καὶ
πάλιν·
ὁ
δεχόμενος
δίκαιον |
[21] |
μὲν
τὰ
κτήματα
τὰ
ἑαυτοῦ
|
λέγει, |
τέσσαρας
ὀβολοὺς
ἴσως,
τὸ
τοῦ |
[4] |
αἰώνιον
κληρονομήσω;
ὁ
δὲ
Ἰησοῦς
|
λέγει· |
τί
με
ἀγαθὸν
λέγεις;
οὐδεὶς |
[28] |
οὐδέν
τι
μικροτέραν
ταύτης
εἶναι
|
λέγει
|
τό·
ἀγαπήσεις
τὸν
πλησίον
σου |
[4] |
ἀγρούς.
περιβλεψάμενος
δὲ
ὁ
Ἰησοῦς
|
λέγει |
τοῖς
μαθηταῖς
αὐτοῦ·
πῶς
δυσκόλως
|
[4] |
θεῷ
δυνατόν.
ἤρξατο
ὁ
Πέτρος
|
λέγειν |
αὐτῷ·
ἴδε
ἡμεῖς
ἀφήκαμεν
πάντα |
[23] |
μὲν
πατήρ
σοι
δοκείτω
παρεστὼς
|
λέγειν |
ἐγώ
σε
ἔσπειρα
καὶ
ἔθρεψα, |
[4] |
Ἰησοῦς
λέγει·
τί
με
ἀγαθὸν
|
λέγεις; |
οὐδεὶς
ἀγαθὸς
εἰ
μὴ
εἷς |
[29] |
πατρός
μου.
καί·
τί
με
|
λέγετε |
κύριε
κύριε‹
καὶ
οὐ
ποιεῖτε |
[23] |
σαυτοῦ
σωτηρίᾳ·
κἂν
ἀδελφὸς
ὅμοια
|
λέγῃ |
κἂν
τέκνον
κἂν
γυνὴ
κἂν |
[21] |
εἰ
δέ,
ἅπερ
ἄρτι
νῦν
|
λέγομεν, |
τὰ
παλαιὰ
νοητὰ
κτήματα
καὶ |
[5] |
ἑαυτοῦ,
μὴ
σαρκίνως
ἀκροᾶσθαι
τῶν
|
λεγομένων, |
ἀλλὰ
τὸν
ἐν
αὐτοῖς
κεκρυμμένον
|
[30] |
τότε
ἀποκριθήσονται
αὐτῷ
οἱ
δίκαιοι
|
λέγοντες· |
κύριε,
πότε
σε
εἴδομεν
πεινῶντα |
[16] |
οὕτως
ἤδη
τοῦ
σωτῆρος
ἀκοῦσαι
|
λέγοντος· |
δεῦρο
ἀκολούθει
μοι.
ὁδὸς
γὰρ |
[20] |
αὐτοῖς
μόνα.
τί
οὖν
φοβηθέντες
|
λέγουσι· |
τίς
δύναται
σωθῆναι;
καλῶς
ἤκουσαν |
[42] |
μακρὰν
πόλεων,
ἧς
καὶ
τοὔνομα
|
λέγουσιν |
ἔνιοι.
καὶ
τὰ
ἄλλα
ἀναπαύσας |
[2] |
εἰς
τὸ
τῶν
ἐλπιζομένων
τυχεῖν.
|
λέγω |
δὲ
ταῦτα
ἑκάτερα
περὶ
τῶν |
[29] |
κύριε‹
καὶ
οὐ
ποιεῖτε
ἃ
|
λέγω; |
καί·
ὑμεῖς
μακάριοι
οἱ
ὁρῶντες |
[4] |
ὁ
Ἰησοῦς
{λέγει}
ἀμὴν
ὑμῖν
|
λέγω, |
ὃς
ἂν
ἀφῇ
τὰ
ἴδια |
[22] |
~Ἀποκριθεὶς
δὲ
Ἰησοῦς·
ἀμὴν
ὑμῖν
|
λέγω, |
ὃς
ἂν
ἀφῇ
τὰ
ἴδια |
[29] |
μήτε
προφῆται«
ἐὰν
ποιῆτε
ἃ
|
λέγω. |
~Πρῶτος
μὲν
οὖν
οὗτός
ἐστιν |
[30] |
ὁ
βασιλεὺς
ἐρεῖ
αὐτοῖς·
ἀμὴν
|
λέγω |
ὑμῖν,
ἐφ´
ὅσον
ἐποιήσατε
ἑνὶ |
[4] |
εἰς
ὁδὸν
προσελθών
τις
ἐγονυπέτει
|
λέγων· |
διδάσκαλε
ἀγαθέ,
τί
ποιήσω,
ἵνα |
[31] |
ἄνω
μέγεθος
αὐτῶν.
μὴ
καταφρονήσητε«
|
λέγων |
ἑνὸς
τῶν
μικρῶν
τούτων·
τούτων |
[29] |
ἐντολάς.
οὐ
γὰρ
πᾶς
ὁ
|
λέγων |
μοι
κύριε
κύριε‹
εἰσελεύσεται
εἰς |
[10] |
κτῆσαι
τὸ
ἐνδέον.
ἕν
σοι
|
λείπει« |
τὸ
ἕν,
τὸ
ἐμόν,
τὸ
|
[16] |
{καὶ}
τῷ
τε
διδόντι
θεῷ
|
λειτουργῶν |
ἀπ´
αὐτῶν
εἰς
ἀνθρώπων
σωτηρίαν |
[31] |
ἐστὶ
τούτου
ὁ
τοῦ
κυρίου
|
λελεγμένος |
ἐν
ἄλλῳ
χωρίῳ·
παντὶ
τῷ |
[18] |
μηδὲ
σαρκίνως·
οὐ
γὰρ
οὕτως
|
λέλεκται. |
οὐδὲ
ἐπὶ
τοῖς
ἐκτὸς
ἡ |
[27] |
φαινόμενον
πρῶτον
καὶ
δι´
ὃ
|
λέλεκται |
τῆς
παραβολῆς
παρεχέσθω.
διδασκέτω
τοὺς |
[13] |
αὐτός
τε
ἐπιξενοῦται
Ζακχαίῳ
καὶ
|
Λευεὶ |
καὶ
Ματθαίῳ
τοῖς
πλουσίοις
καὶ |
[28] |
ὁδοῦ,
ὑπὸ
ἱερέως
παροδευόμενον,
ὑπὸ
|
Λευίτου |
παρορώμενον,
ὑπὸ
δὲ
τοῦ
Σαμαρείτου |
[39] |
ὡς
φοινικοῦν
ἔριον,
ὡς
χιόνα
|
λευκανῶ, |
κἂν
μελάντερον
τοῦ
σκότους,
ὡς |
[39] |
μελάντερον
τοῦ
σκότους,
ὡς
ἔριον
|
λευκὸν |
ἐκνίψας
ποιήσω.
θεῷ
γὰρ
μόνῳ |
[20] |
μαθηταὶ
τοῦ
παραβολικῶς
καὶ
ἀσαφῶς
|
λεχθέντος
|
ὑπὸ
τοῦ
κυρίου
καὶ
ᾔσθοντο |
[42] |
ἀναλαβὼν
καὶ
λῃστήριον
συγκροτήσας,
ἕτοιμος
|
λῄσταρχος |
ἦν,
βιαιότατος,
μιαιφονώτατος,
χαλεπώτατος.
χρόνος |
[42] |
αὐτοὺς
δὴ
τούτους
ἀναλαβὼν
καὶ
|
λῃστήριον |
συγκροτήσας,
ἕτοιμος
λῄσταρχος
ἦν,
βιαιότατος, |
[42] |
καὶ
ἐξώλης
καί,
τὸ
κεφάλαιον,
|
λῃστής, |
καὶ
νῦν
ἀντὶ
τῆς
ἐκκλησίας |
[42] |
χωρίον
ὑπὸ
τῆς
προφυλακῆς
τῶν
|
λῃστῶν |
ἁλίσκεται,
μήτε
φεύγων
μήτε
παραιτούμενος, |
[34] |
χειρῶν
ἐπιβολαῖς
διωκομένη,
καὶ
προσβολὴ
|
λῃστῶν |
ἀφοπλίζεται,
εὐχαῖς
εὐσεβέσι
σκυλευομένη,
καὶ
|
[28] |
Ἱεριχὼ
καὶ
τοῦτον
δείκνυσιν
ὑπὸ
|
λῃστῶν |
συγκεκεντημένον,
ἐρριμμένον
ἡμιθνῆτα
ἐπὶ
τῆς
|
[31] |
ἢ
προφήτου
τὸν
ἐκείνων
μισθὸν
|
λήψεται, |
ὁ
δὲ
μαθητὴν
ποτίσας
εἰς |
[32] |
βασιλείαν
οὐράνιον
ἀγοράσῃς.
τί
σε
|
λίθοι |
διαφανεῖς
καὶ
σμάραγδοι
τοσοῦτον
εὐφραίνουσι |
[1] |
ἡ
εὐχὴ
ψυχῆς
εὐρώστου
καὶ
|
λιπαροῦς |
ἄχρι
τῆς
ἐσχάτης
ἡμέρας
τοῦ |
[20] |
χρῆσθαι,
ἀπῆλθε
στυγνὸς
καὶ
κατηφής,
|
λιπὼν |
τὴν
τάξιν
τῆς
ζωῆς,
ἧς |
[41] |
ὑπὲρ
σοῦ
πρὸς
θεὸν
καὶ
|
λιτανείαις |
συνήθεσι
μαγεύων
τὸν
πατέρα·
οὐ |
[3] |
ἑαυτοῦ
ὁ
κατὰ
κόσμον
πλουτῶν
|
λογιζέσθω. |
καὶ
γὰρ
ἐκείνων
ὁ
μὲν |
[39] |
ἄφεσιν
ἁμαρτιῶν
παρασχέσθαι
καὶ
μὴ
|
λογίσασθαι |
παραπτώματα«
ὅπου
γε
καὶ
ἡμῖν |
[15] |
τὸ
αὑτῆς
ἐνεργεῖ
καὶ
τὸν
|
λογισμὸν |
ἄγχει
καὶ
πιέζει
καὶ
φλεγμαίνει
|
[3] |
μετὰ
τῆς
δεούσης
ἐξηγήσεως
τῶν
|
λογίων |
τοῦ
κυρίου
διότι
οὐκ
ἀποκέκοπται |
[22] |
ἀλλήλους
ἀναιροῦντες
ἐλέγχοιντ´
ἂν
οἱ
|
λόγοι. |
ἀλλ´
οὐδ´
ἀναιροῦσιν
οὐδ´
ἐγγύς, |
[42] |
καὶ
ἐγγυητῇ
θεῷ,
προφητείαις,
εὐαγγελίοις,
|
λόγοις |
ἀποστολικοῖς·
τούτοις
συζῶν
καὶ
τὰ |
[4] |
δὲ
μαθηταὶ
ἐθαμβοῦντο
ἐπὶ
τοῖς
|
λόγοις |
αὐτοῦ.
πάλιν
δὲ
ὁ
Ἰησοῦς
|
[42] |
ἔτι
ζωῆς
ἐλπίδας·
ἐγὼ
Χριστῷ
|
λόγον |
δώσω
ὑπὲρ
σοῦ·
ἂν
δέῃ, |
[21] |
ταχέως
ἥρπασε
καὶ
συνέβαλε
τὸν
|
λόγον. |
καὶ
τί
φησιν;
ἴδε
ἡμεῖς |
[42] |
μῦθον
οὐ
μῦθον,
ἀλλὰ
ὄντα
|
λόγον |
περὶ
Ἰωάννου
τοῦ
ἀποστόλου
παραδεδομένον |
[22] |
τοὺς
ἐχθροὺς
προβάλλεσθαι
κατιὼν
ὁ
|
λόγος |
διδάσκει,
ὥστε
ἀλλήλους
ἀναιροῦντες
ἐλέγχοιντ´
|
[1] |
πτῶσις,
ὡς
ὁ
θεῖος
διδάσκει
|
λόγος. |
ἐμοὶ
δὲ
φαίνεται
μακρῷ
φιλανθρωπότερον |
[31] |
οὖν
καὶ
ὁ
τοῦ
ἀποστόλου
|
λόγος· |
ἱλαρὸν
γὰρ
δότην·
ἀγαπᾷ
ὁ |
[6] |
περὶ
τῆς
ἀληθινῆς
ἀθανασίας,
ὁ
|
λόγος |
περὶ
τοῦ
πατρῴου
λόγου,
ὁ |
[0] |
~ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ
|
ΛΟΓΟΣ |
ΤΙΣ
Ο
ΣΩΙΖΟΜΕΝΟΣ
ΠΛΟΥΣΙΟΣ.
~Οἱ |
[31] |
τοιαύτη
φιλοδωρία.
οὑτοσὶ
δὲ
ὁ
|
λόγος |
ὑπὲρ
ἅπασάν
ἐστι
θεότητα,
μηδὲ
|
[36] |
ἐν
κόσμῳ
βλέπεσθαι,
οὓς
ὁ
|
λόγος |
φῶς
τοῦ
κόσμου«
καὶ
ἅλας |
[21] |
τέσσαρας
ὀβολοὺς
ἴσως,
τὸ
τοῦ
|
λόγου, |
καταλιπὼν
μεγαλύνεται
καὶ
τούτων
ἀνταξίαν
|
[6] |
ὁ
λόγος
περὶ
τοῦ
πατρῴου
|
λόγου, |
ὁ
τέλειος
περὶ
τῆς
τελείας |
[1] |
παρασκευάζοντες
ὑπερφρονεῖν,
τὸ
δὴ
τοῦ
|
λόγου |
πῦρ
ἐπὶ
πῦρ
μετοχετεύοντες,
τύφῳ |
[4] |
ὁ
σωτὴρ
ἐντεῦθεν
ἀρξαμένοις
τοῦ
|
λόγου
|
τἀληθῆ
καὶ
τὰ
πρέποντα
καὶ |
[4] |
ἀποσείεται,
τοὺς
αὐτοὺς
πάλιν
εἰσάγων
|
λόγους |
περὶ
τῶν
πλουσίων,
ἑαυτῶν
ἑρμηνέας |
[11] |
πεποιήκασιν,
οἳ
μὲν
τῆς
εἰς
|
λόγους |
σχολῆς
καὶ
νεκρᾶς
σοφίας
ἕνεκεν, |
[1] |
ΠΛΟΥΣΙΟΣ.
~Οἱ
μὲν
τοὺς
ἐγκωμιαστικοὺς
|
λόγους |
τοῖς
πλουσίοις
δωροφοροῦντες
οὐ
μόνον |
[3] |
ὑποβαλέτω
φέρων
γυμναστῇ
μὲν
τῷ
|
λόγῳ, |
ἀγωνοθέτῃ
δὲ
τῷ
Χριστῷ·
τροφὴ |
[4] |
ὃ
δὲ
στυγνάσας
ἐπὶ
τῷ
|
λόγῳ
|
ἀπῆλθε
λυπούμενος·
ἦν
γὰρ
ἔχων |
[1] |
τὰ
τοιαῦτα
προϊεμένου,
τοῦτο
δὲ
|
λόγῳ |
διὰ
τῆς
χάριτος
τοῦ
σωτῆρος |
[11] |
ἀπορεῖν
χρημάτων
μὴ
οὐκ
ἐπὶ
|
λόγῳ |
ζωῆς
(οὕτω
μέν
γ´
ἂν |
[22] |
ἐν
ἐκείνῳ
μὲν
γὰρ
τῷ
|
λόγῳ |
μῖσος
ἐκκόπτει
καὶ
κακοποιίαν,
ἐν |
[3] |
πρῶτον
μὲν
αὐτῶν
ἐξαιρεῖν
τῷ
|
λόγῳ |
τὴν
κενὴν
ἀπόγνωσιν
καὶ
δηλοῦν |
[28] |
καταβαίνοντα
ἀπὸ
Ἱερουσαλὴμ
ἄγει
τῷ
|
λόγῳ |
τινὰ
εἰς
Ἱεριχὼ
καὶ
τοῦτον
|
[41] |
ἐὰν
ἀκίνητος
τῷ
παρρησιαζομένῳ
διαμείνῃ
|
λόγῳ. |
τοῦτον
καὶ
ὀργισθέντα
φοβήθητι,
καὶ |
[35] |
εἰλικρινὴς
θεὸν
μόνον
δεδιότων,
ὦ
|
λόγων |
ἀλήθεια
παρὰ
τοῖς
ψεύσασθαι
μὴ |
[23] |
πρὸς
θεὸν
ἀπιστίᾳ.
τούτων
τῶν
|
λόγων |
ἑκατέρωθεν
διακούσας
ὑπὲρ
σεαυτοῦ
δίκασον |
[20] |
καὶ
ᾔσθοντο
τοῦ
βάθους
τῶν
|
λόγων. |
ἕνεκα
μὲν
οὖν
χρημάτων
ἀκτημοσύνης |
[42] |
νηστείαις
συναγωνιζόμενος,
ποικίλαις
δὲ
σειρῆσι
|
λόγων |
κατεπᾴδων
αὐτοῦ
τὴν
γνώμην,
οὐ |
[40] |
μοιχεύσας,
μηκέτι
πυρούσθω·
ὁ
πορνεύσας,
|
λοιπὸν |
ἁγνευέτω·
ὁ
ἁρπάσας,
ἀποδίδου
καὶ |
[4] |
δεομένοις
καὶ
αἰτοῦντας
διδάσκει
καὶ
|
λύει |
τὴν
ἄγνοιαν
καὶ
τὴν
ἀπόγνωσιν |
[36] |
καὶ
συναχθέντος
αὐτοῦ
πάντα
τάχιστα
|
λυθήσεται. |
~Τί
γὰρ
ἔτι
δεῖ;
θεῶ |
[25] |
αὐτῆς
ἑκάστῳ
τῆς
ψυχῆς
προπεμπόμενος
|
λυμαινομένης |
ὑπὸ
ἐπιθυμιῶν
ἀθέων
καὶ
ἡδονῶν
|
[12] |
ἀεὶ
βιωσομένοις
τὰ
βλάψοντα
καὶ
|
λυμανούμενα |
πρὸς
τὴν
ζωήν,
ἣν
ἐπαγγέλλεται; |
[29] |
πολλοῖς
τραύμασι,
φόβοις,
ἐπιθυμίαις,
ὀργαῖς,
|
λύπαις, |
ἀπάταις,
ἡδοναῖς;
τούτων
δὲ
τῶν |
[12] |
καὶ
ποθῶν
ἅπερ
ἐσπάθησε
διπλῇ
|
λυπεῖσθαι, |
καὶ
τῇ
τῆς
ὑπηρεσίας
ἀπουσίᾳ |
[41] |
καὶ
ὀργισθέντα
φοβήθητι,
καὶ
στενάξαντα
|
λυπήθητι, |
καὶ
ὀργὴν
παύοντα
αἰδέσθητι,
καὶ |
[40] |
ἄλλα
πάθη
σύντεμε,
ὀργήν,
ἐπιθυμίαν,
|
λύπην, |
φόβον,
ἵνα
εὑρεθῇς
ἐπὶ
τῆς
|
[31] |
δίχα
γογγυσμῶν
καὶ
διακρίσεως
καὶ
|
λύπης |
{καὶ}
κοινωνοῦντα,
ὅπερ
ἐστὶν
εὐεργεσία |
[41] |
θεοῦ
καὶ
μηδὲν
ὑπὸ
σοῦ
|
λυπούμενος, |
ἀλλ´
ὑπὲρ
σοῦ.
τοῦτό
ἐστι |
[4] |
στυγνάσας
ἐπὶ
τῷ
λόγῳ
ἀπῆλθε
|
λυπούμενος· |
ἦν
γὰρ
ἔχων
χρήματα
πολλὰ |
[25] |
ἀεὶ
τῶν
πλειόνων
ὀρεγομένη
καὶ
|
λυσσῶσα |
ὑπὸ
ἀγρίων
ἐρώτων
καὶ
φλεγομένη, |
[37] |
ἀντιμετρήσῃ.
καὶ
μέλλων
σπένδεσθαι
καὶ
|
λύτρον |
ἑαυτὸν
ἐπιδιδοὺς
καινὴν
ἡμῖν
διαθήκην |
[34] |
ἀληθείας
καὶ
κατηξιωμένος
τῆς
μεγάλης
|
λυτρώσεως, |
ἀλλὰ
τὸ
ἐναντίον
τοῖς
ἄλλοις |
[39] |
μετὰ
τὴν
σφραγῖδα
καὶ
τὴν
|
λύτρωσιν |
περιπετής
τισιν
ἁμαρτήμασιν
ἢ
παραπτώμασιν, |
[42] |
εἶτά
που
καὶ
νύκτωρ
ἐπὶ
|
λωποδυσίαν |
ἐξιόντες
συνεπάγονται,
εἶτά
τι
καὶ |