HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Clément d'Alexandrie, Quel riche peut être sauvé ?

Liste des contextes (ordre alphabétique)


λ  =  71 formes différentes pour 118 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Chapitre
[32]   σε ἀτιμάσῃ· οὐ γὰρ κεκέλευσται  λαβεῖν,   ἀλλὰ σὺ παρασχεῖν. οὐ μὴν
[7]   ἄλλοις ὑπάρχει καὶ τὸ μεῖναι  λαβεῖν.   μὲν γὰρ τούτου ἄγνοια
[40]   πλείονος. κλέπτης, ἄφεσιν βούλει  λαβεῖν;   μηκέτι κλέπτε· μοιχεύσας, μηκέτι
[20]   δὲ τὸ καὶ ἐν τούτῳ  λαβέσθαι   σωτηρίας, εἴ τις ἑαυτὸν ἀπὸ
[10]   τὸ τοῦ σωτῆρος ἐξαίρετον, ἵνα  λάβῃ   ζωὴν αἰώνιον, ἣν ποθεῖ· ἀλλὰ
[32]   σύνοικόν σε ποιήσεται. ἱκέτευσον ἵνα  λάβῃ·   σπεῦσον, ἀγωνίασον, φοβήθητι μή σε
[19]   τί οὖν; χρήματα ἀντὶ κτημάτων  λάβῃς;   ἀντίδοσιν πλούτου πρὸς πλοῦτον ποιησάμενος,
[42]   τῷ δὲ ἀνέσεως πρὸ ὥρας  λαβομένῳ   προσφθείρονταί τινες ἥλικες ἀργοὶ καὶ
[38]   τὴν ἀγάπην καὶ μετάνοιαν καθαρὰν  λαβὼν   ἀναμαχέσασθαι τὰ ἐπταισμένα. μηδὲ γὰρ
[32]   δώσει θεὸν ἀπομιμούμενος· ἐνταῦθα μικρὰ  λαβὼν   ἐκεῖ δι´ ὅλων αἰώνων σύνοικόν
[6]   τοῦ ῥήματος τούτου τὸ ἐνδόσιμον  λαβὼν   ἐντεῦθεν καὶ τῆς διδασκαλίας ἄρχεται,
[6]   υἱὸς δίδωσιν ἡμῖν παρ´ ἐκείνου  λαβών.   ~Οὐκοῦν τὸ μέγιστον καὶ κορυφαιότατον
[21]   καὶ τούτων ἀνταξίαν ἀποφαίνων ἂν  λάθοι   τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν· εἰ
[17]   περισσεύματος τῆς καρδίας τὸ στόμα  λαλεῖ.   ὥσπερ οὖν θησαυρὸς οὐχ εἷς
[35]   ἑαυτοῦ ψυχῆς ἕκαστος, οὐκ ἀδελφῷ  λαλεῖν,   ἀλλὰ τῷ βασιλεῖ τῶν αἰώνων
[23]   γευσάμενος οὐδεὶς ἔτι πεῖραν θανάτου  λαμβάνει,   καὶ πόμα καθ´ ἡμέραν ἐνδιδοὺς
[4]   σοι. ἀποκριθεὶς δὲ Ἰησοῦς  {λέγει}   ἀμὴν ὑμῖν λέγω, ὃς ἂν
[4]   πάλιν δὲ Ἰησοῦς ἀποκριθεὶς  λέγει   αὐτοῖς· τέκνα, πῶς δύσκολόν ἐστι
[4]   τὴν μητέρα. δὲ ἀποκριθεὶς  λέγει   αὐτῷ· πάντα ταῦτα ἐφύλαξα ἐκ
[31]   τὸν ἑαυτοῦ μαθητήν, εἶναι μείζω  λέγει.   καὶ πάλιν· δεχόμενος δίκαιον
[21]   μὲν τὰ κτήματα τὰ ἑαυτοῦ  λέγει,   τέσσαρας ὀβολοὺς ἴσως, τὸ τοῦ
[4]   αἰώνιον κληρονομήσω; δὲ Ἰησοῦς  λέγει·   τί με ἀγαθὸν λέγεις; οὐδεὶς
[28]   οὐδέν τι μικροτέραν ταύτης εἶναι  λέγει   τό· ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου
[4]   ἀγρούς. περιβλεψάμενος δὲ Ἰησοῦς  λέγει   τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ· πῶς δυσκόλως
[4]   θεῷ δυνατόν. ἤρξατο Πέτρος  λέγειν   αὐτῷ· ἴδε ἡμεῖς ἀφήκαμεν πάντα
[23]   μὲν πατήρ σοι δοκείτω παρεστὼς  λέγειν   ἐγώ σε ἔσπειρα καὶ ἔθρεψα,
[4]   Ἰησοῦς λέγει· τί με ἀγαθὸν  λέγεις;   οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ εἷς
[29]   πατρός μου. καί· τί με  λέγετε   κύριε κύριε‹ καὶ οὐ ποιεῖτε
[23]   σαυτοῦ σωτηρίᾳ· κἂν ἀδελφὸς ὅμοια  λέγῃ   κἂν τέκνον κἂν γυνὴ κἂν
[21]   εἰ δέ, ἅπερ ἄρτι νῦν  λέγομεν,   τὰ παλαιὰ νοητὰ κτήματα καὶ
[5]   ἑαυτοῦ, μὴ σαρκίνως ἀκροᾶσθαι τῶν  λεγομένων,   ἀλλὰ τὸν ἐν αὐτοῖς κεκρυμμένον
[30]   τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ οἱ δίκαιοι  λέγοντες·   κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα
[16]   οὕτως ἤδη τοῦ σωτῆρος ἀκοῦσαι  λέγοντος·   δεῦρο ἀκολούθει μοι. ὁδὸς γὰρ
[20]   αὐτοῖς μόνα. τί οὖν φοβηθέντες  λέγουσι·   τίς δύναται σωθῆναι; καλῶς ἤκουσαν
[42]   μακρὰν πόλεων, ἧς καὶ τοὔνομα  λέγουσιν   ἔνιοι. καὶ τὰ ἄλλα ἀναπαύσας
[2]   εἰς τὸ τῶν ἐλπιζομένων τυχεῖν.  λέγω   δὲ ταῦτα ἑκάτερα περὶ τῶν
[29]   κύριε‹ καὶ οὐ ποιεῖτε  λέγω;   καί· ὑμεῖς μακάριοι οἱ ὁρῶντες
[4]   Ἰησοῦς {λέγει} ἀμὴν ὑμῖν  λέγω,   ὃς ἂν ἀφῇ τὰ ἴδια
[22]   ~Ἀποκριθεὶς δὲ Ἰησοῦς· ἀμὴν ὑμῖν  λέγω,   ὃς ἂν ἀφῇ τὰ ἴδια
[29]   μήτε προφῆται« ἐὰν ποιῆτε  λέγω.   ~Πρῶτος μὲν οὖν οὗτός ἐστιν
[30]   βασιλεὺς ἐρεῖ αὐτοῖς· ἀμὴν  λέγω   ὑμῖν, ἐφ´ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ
[4]   εἰς ὁδὸν προσελθών τις ἐγονυπέτει  λέγων·   διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ποιήσω, ἵνα
[31]   ἄνω μέγεθος αὐτῶν. μὴ καταφρονήσητε«  λέγων   ἑνὸς τῶν μικρῶν τούτων· τούτων
[29]   ἐντολάς. οὐ γὰρ πᾶς  λέγων   μοι κύριε κύριε‹ εἰσελεύσεται εἰς
[10]   κτῆσαι τὸ ἐνδέον. ἕν σοι  λείπει«   τὸ ἕν, τὸ ἐμόν, τὸ
[16]   {καὶ} τῷ τε διδόντι θεῷ  λειτουργῶν   ἀπ´ αὐτῶν εἰς ἀνθρώπων σωτηρίαν
[31]   ἐστὶ τούτου τοῦ κυρίου  λελεγμένος   ἐν ἄλλῳ χωρίῳ· παντὶ τῷ
[18]   μηδὲ σαρκίνως· οὐ γὰρ οὕτως  λέλεκται.   οὐδὲ ἐπὶ τοῖς ἐκτὸς
[27]   φαινόμενον πρῶτον καὶ δι´  λέλεκται   τῆς παραβολῆς παρεχέσθω. διδασκέτω τοὺς
[13]   αὐτός τε ἐπιξενοῦται Ζακχαίῳ καὶ  Λευεὶ   καὶ Ματθαίῳ τοῖς πλουσίοις καὶ
[28]   ὁδοῦ, ὑπὸ ἱερέως παροδευόμενον, ὑπὸ  Λευίτου   παρορώμενον, ὑπὸ δὲ τοῦ Σαμαρείτου
[39]   ὡς φοινικοῦν ἔριον, ὡς χιόνα  λευκανῶ,   κἂν μελάντερον τοῦ σκότους, ὡς
[39]   μελάντερον τοῦ σκότους, ὡς ἔριον  λευκὸν   ἐκνίψας ποιήσω. θεῷ γὰρ μόνῳ
[20]   μαθηταὶ τοῦ παραβολικῶς καὶ ἀσαφῶς  λεχθέντος   ὑπὸ τοῦ κυρίου καὶ ᾔσθοντο
[42]   ἀναλαβὼν καὶ λῃστήριον συγκροτήσας, ἕτοιμος  λῄσταρχος   ἦν, βιαιότατος, μιαιφονώτατος, χαλεπώτατος. χρόνος
[42]   αὐτοὺς δὴ τούτους ἀναλαβὼν καὶ  λῃστήριον   συγκροτήσας, ἕτοιμος λῄσταρχος ἦν, βιαιότατος,
[42]   καὶ ἐξώλης καί, τὸ κεφάλαιον,  λῃστής,   καὶ νῦν ἀντὶ τῆς ἐκκλησίας
[42]   χωρίον ὑπὸ τῆς προφυλακῆς τῶν  λῃστῶν   ἁλίσκεται, μήτε φεύγων μήτε παραιτούμενος,
[34]   χειρῶν ἐπιβολαῖς διωκομένη, καὶ προσβολὴ  λῃστῶν   ἀφοπλίζεται, εὐχαῖς εὐσεβέσι σκυλευομένη, καὶ
[28]   Ἱεριχὼ καὶ τοῦτον δείκνυσιν ὑπὸ  λῃστῶν   συγκεκεντημένον, ἐρριμμένον ἡμιθνῆτα ἐπὶ τῆς
[31]   προφήτου τὸν ἐκείνων μισθὸν  λήψεται,   δὲ μαθητὴν ποτίσας εἰς
[32]   βασιλείαν οὐράνιον ἀγοράσῃς. τί σε  λίθοι   διαφανεῖς καὶ σμάραγδοι τοσοῦτον εὐφραίνουσι
[1]   εὐχὴ ψυχῆς εὐρώστου καὶ  λιπαροῦς   ἄχρι τῆς ἐσχάτης ἡμέρας τοῦ
[20]   χρῆσθαι, ἀπῆλθε στυγνὸς καὶ κατηφής,  λιπὼν   τὴν τάξιν τῆς ζωῆς, ἧς
[41]   ὑπὲρ σοῦ πρὸς θεὸν καὶ  λιτανείαις   συνήθεσι μαγεύων τὸν πατέρα· οὐ
[3]   ἑαυτοῦ κατὰ κόσμον πλουτῶν  λογιζέσθω.   καὶ γὰρ ἐκείνων μὲν
[39]   ἄφεσιν ἁμαρτιῶν παρασχέσθαι καὶ μὴ  λογίσασθαι   παραπτώματα« ὅπου γε καὶ ἡμῖν
[15]   τὸ αὑτῆς ἐνεργεῖ καὶ τὸν  λογισμὸν   ἄγχει καὶ πιέζει καὶ φλεγμαίνει
[3]   μετὰ τῆς δεούσης ἐξηγήσεως τῶν  λογίων   τοῦ κυρίου διότι οὐκ ἀποκέκοπται
[22]   ἀλλήλους ἀναιροῦντες ἐλέγχοιντ´ ἂν οἱ  λόγοι.   ἀλλ´ οὐδ´ ἀναιροῦσιν οὐδ´ ἐγγύς,
[42]   καὶ ἐγγυητῇ θεῷ, προφητείαις, εὐαγγελίοις,  λόγοις   ἀποστολικοῖς· τούτοις συζῶν καὶ τὰ
[4]   δὲ μαθηταὶ ἐθαμβοῦντο ἐπὶ τοῖς  λόγοις   αὐτοῦ. πάλιν δὲ Ἰησοῦς
[42]   ἔτι ζωῆς ἐλπίδας· ἐγὼ Χριστῷ  λόγον   δώσω ὑπὲρ σοῦ· ἂν δέῃ,
[21]   ταχέως ἥρπασε καὶ συνέβαλε τὸν  λόγον.   καὶ τί φησιν; ἴδε ἡμεῖς
[42]   μῦθον οὐ μῦθον, ἀλλὰ ὄντα  λόγον   περὶ Ἰωάννου τοῦ ἀποστόλου παραδεδομένον
[22]   τοὺς ἐχθροὺς προβάλλεσθαι κατιὼν  λόγος   διδάσκει, ὥστε ἀλλήλους ἀναιροῦντες ἐλέγχοιντ´
[1]   πτῶσις, ὡς θεῖος διδάσκει  λόγος.   ἐμοὶ δὲ φαίνεται μακρῷ φιλανθρωπότερον
[31]   οὖν καὶ τοῦ ἀποστόλου  λόγος·   ἱλαρὸν γὰρ δότην· ἀγαπᾷ
[6]   περὶ τῆς ἀληθινῆς ἀθανασίας,  λόγος   περὶ τοῦ πατρῴου λόγου,
[0]   ~ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ  ΛΟΓΟΣ   ΤΙΣ Ο ΣΩΙΖΟΜΕΝΟΣ ΠΛΟΥΣΙΟΣ. ~Οἱ
[31]   τοιαύτη φιλοδωρία. οὑτοσὶ δὲ  λόγος   ὑπὲρ ἅπασάν ἐστι θεότητα, μηδὲ
[36]   ἐν κόσμῳ βλέπεσθαι, οὓς  λόγος   φῶς τοῦ κόσμου« καὶ ἅλας
[21]   τέσσαρας ὀβολοὺς ἴσως, τὸ τοῦ  λόγου,   καταλιπὼν μεγαλύνεται καὶ τούτων ἀνταξίαν
[6]   λόγος περὶ τοῦ πατρῴου  λόγου,   τέλειος περὶ τῆς τελείας
[1]   παρασκευάζοντες ὑπερφρονεῖν, τὸ δὴ τοῦ  λόγου   πῦρ ἐπὶ πῦρ μετοχετεύοντες, τύφῳ
[4]   σωτὴρ ἐντεῦθεν ἀρξαμένοις τοῦ  λόγου   τἀληθῆ καὶ τὰ πρέποντα καὶ
[4]   ἀποσείεται, τοὺς αὐτοὺς πάλιν εἰσάγων  λόγους   περὶ τῶν πλουσίων, ἑαυτῶν ἑρμηνέας
[11]   πεποιήκασιν, οἳ μὲν τῆς εἰς  λόγους   σχολῆς καὶ νεκρᾶς σοφίας ἕνεκεν,
[1]   ΠΛΟΥΣΙΟΣ. ~Οἱ μὲν τοὺς ἐγκωμιαστικοὺς  λόγους   τοῖς πλουσίοις δωροφοροῦντες οὐ μόνον
[3]   ὑποβαλέτω φέρων γυμναστῇ μὲν τῷ  λόγῳ,   ἀγωνοθέτῃ δὲ τῷ Χριστῷ· τροφὴ
[4]   δὲ στυγνάσας ἐπὶ τῷ  λόγῳ   ἀπῆλθε λυπούμενος· ἦν γὰρ ἔχων
[1]   τὰ τοιαῦτα προϊεμένου, τοῦτο δὲ  λόγῳ   διὰ τῆς χάριτος τοῦ σωτῆρος
[11]   ἀπορεῖν χρημάτων μὴ οὐκ ἐπὶ  λόγῳ   ζωῆς (οὕτω μέν γ´ ἂν
[22]   ἐν ἐκείνῳ μὲν γὰρ τῷ  λόγῳ   μῖσος ἐκκόπτει καὶ κακοποιίαν, ἐν
[3]   πρῶτον μὲν αὐτῶν ἐξαιρεῖν τῷ  λόγῳ   τὴν κενὴν ἀπόγνωσιν καὶ δηλοῦν
[28]   καταβαίνοντα ἀπὸ Ἱερουσαλὴμ ἄγει τῷ  λόγῳ   τινὰ εἰς Ἱεριχὼ καὶ τοῦτον
[41]   ἐὰν ἀκίνητος τῷ παρρησιαζομένῳ διαμείνῃ  λόγῳ.   τοῦτον καὶ ὀργισθέντα φοβήθητι, καὶ
[35]   εἰλικρινὴς θεὸν μόνον δεδιότων,  λόγων   ἀλήθεια παρὰ τοῖς ψεύσασθαι μὴ
[23]   πρὸς θεὸν ἀπιστίᾳ. τούτων τῶν  λόγων   ἑκατέρωθεν διακούσας ὑπὲρ σεαυτοῦ δίκασον
[20]   καὶ ᾔσθοντο τοῦ βάθους τῶν  λόγων.   ἕνεκα μὲν οὖν χρημάτων ἀκτημοσύνης
[42]   νηστείαις συναγωνιζόμενος, ποικίλαις δὲ σειρῆσι  λόγων   κατεπᾴδων αὐτοῦ τὴν γνώμην, οὐ
[40]   μοιχεύσας, μηκέτι πυρούσθω· πορνεύσας,  λοιπὸν   ἁγνευέτω· ἁρπάσας, ἀποδίδου καὶ
[4]   δεομένοις καὶ αἰτοῦντας διδάσκει καὶ  λύει   τὴν ἄγνοιαν καὶ τὴν ἀπόγνωσιν
[36]   καὶ συναχθέντος αὐτοῦ πάντα τάχιστα  λυθήσεται.   ~Τί γὰρ ἔτι δεῖ; θεῶ
[25]   αὐτῆς ἑκάστῳ τῆς ψυχῆς προπεμπόμενος  λυμαινομένης   ὑπὸ ἐπιθυμιῶν ἀθέων καὶ ἡδονῶν
[12]   ἀεὶ βιωσομένοις τὰ βλάψοντα καὶ  λυμανούμενα   πρὸς τὴν ζωήν, ἣν ἐπαγγέλλεται;
[29]   πολλοῖς τραύμασι, φόβοις, ἐπιθυμίαις, ὀργαῖς,  λύπαις,   ἀπάταις, ἡδοναῖς; τούτων δὲ τῶν
[12]   καὶ ποθῶν ἅπερ ἐσπάθησε διπλῇ  λυπεῖσθαι,   καὶ τῇ τῆς ὑπηρεσίας ἀπουσίᾳ
[41]   καὶ ὀργισθέντα φοβήθητι, καὶ στενάξαντα  λυπήθητι,   καὶ ὀργὴν παύοντα αἰδέσθητι, καὶ
[40]   ἄλλα πάθη σύντεμε, ὀργήν, ἐπιθυμίαν,  λύπην,   φόβον, ἵνα εὑρεθῇς ἐπὶ τῆς
[31]   δίχα γογγυσμῶν καὶ διακρίσεως καὶ  λύπης   {καὶ} κοινωνοῦντα, ὅπερ ἐστὶν εὐεργεσία
[41]   θεοῦ καὶ μηδὲν ὑπὸ σοῦ  λυπούμενος,   ἀλλ´ ὑπὲρ σοῦ. τοῦτό ἐστι
[4]   στυγνάσας ἐπὶ τῷ λόγῳ ἀπῆλθε  λυπούμενος·   ἦν γὰρ ἔχων χρήματα πολλὰ
[25]   ἀεὶ τῶν πλειόνων ὀρεγομένη καὶ  λυσσῶσα   ὑπὸ ἀγρίων ἐρώτων καὶ φλεγομένη,
[37]   ἀντιμετρήσῃ. καὶ μέλλων σπένδεσθαι καὶ  λύτρον   ἑαυτὸν ἐπιδιδοὺς καινὴν ἡμῖν διαθήκην
[34]   ἀληθείας καὶ κατηξιωμένος τῆς μεγάλης  λυτρώσεως,   ἀλλὰ τὸ ἐναντίον τοῖς ἄλλοις
[39]   μετὰ τὴν σφραγῖδα καὶ τὴν  λύτρωσιν   περιπετής τισιν ἁμαρτήμασιν παραπτώμασιν,
[42]   εἶτά που καὶ νύκτωρ ἐπὶ  λωποδυσίαν   ἐξιόντες συνεπάγονται, εἶτά τι καὶ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 8/05/2008