Chapitre
[16]	τούτων πλοῦτος παρὼν μὲν ἅπασι	θανατηφόρος,	ἀπολόμενος δὲ σωτήριος· οὗ δεῖ
[1]	περικόπτειν, ὡς σφαλεροῦ νοσήματος καὶ	θανατηφόρου·	τῷ γὰρ ὑψουμένῳ καὶ μεγαλυνομένῳ
[18]	μὲν φυομένη σῴζει, κακία δὲ	θανατοῖ,	δῆλον ἤδη σαφῶς ὅτι αὕτη
[39]	ψυχῆς ἐφ´ οἷς ἑαυτοῦ κατέγνω	θάνατον	ἁμαρτήμασιν· τούτων γὰρ ἀναιρεθέντων αὖθις
[23]	ἀνεγέννησα, κακῶς ὑπὸ κόσμου πρὸς	θάνατον	γεγεννημένον, ἠλευθέρωσα, ἰασάμην, ἐλυτρωσάμην· ἐγώ
[25]	δοκιμασίαν κατεργάζεται, ἡ δὲ ἔνδοθεν	θάνατον	διαπράσσεται. καὶ πόλεμος ὁ μὲν
[23]	παιδευμάτων· ὑπὲρ σοῦ πρὸς τὸν	θάνατον	διηγωνισάμην καὶ τὸν σὸν ἐξέτισα
[42]	σοῦ· ἂν δέῃ, τὸν σὸν	θάνατον	ἑκὼν ὑπομενῶ, ὡς ὁ κύριος
[42]	ἔφη τέθνηκε« πῶς καὶ τίνα	θάνατον;	θεῷ τέθνηκεν« εἶπεν· ἀπέβη γὰρ
[34]	σχῆμα τὸ βλεπόμενον ἐξαπατᾷ τὸν	θάνατον	καὶ τὸν διάβολον· ὁ γὰρ
[23]	διηγωνισάμην καὶ τὸν σὸν ἐξέτισα	θάνατον,	ὃν ὤφειλες ἐπὶ τοῖς προημαρτημένοις
[39]	οὐ θυσίαν· οὐ βούλομαι τὸν	θάνατον	τοῦ ἁμαρτωλοῦ, ἀλλὰ τὴν μετάνοιαν·
[7]	ἡ μὲν γὰρ τούτου ἄγνοια	θάνατός	ἐστιν, ἡ δὲ ἐπίγνωσις αὐτοῦ
[26]	εἰ χορηγὸς καὶ πρόξενός ἐστι	θανάτου;	ἀλλ´ εἰ δύναταί τις ἐνδοτέρω
[23]	οὗ γευσάμενος οὐδεὶς ἔτι πεῖραν	θανάτου	λαμβάνει, καὶ πόμα καθ´ ἡμέραν
[25]	δὲ ἐν τῇ ψυχῇ μέχρι	θανάτου	παραμετρεῖται. μετὰ διωγμοῦ τοιούτου πλοῦτον
[18]	πλουτοῦσα τούτων ὧν ἐπιτρίβει πλοῦτος	θανατοῦται·	καὶ μηκέτι ζητῶμεν ἀλλαχοῦ τὴν
[23]	γῆς· οἱ νεκροὶ τοὺς νεκροὺς	θαπτέτωσαν,	σὺ δέ μοι ἀκολούθει· ἀνάξω
[35]	θεραπεῖαι φιλούντων, ὦ μακάριοι διακονίαι	θαρρούντων,	ὦ πίστις εἰλικρινὴς θεὸν μόνον
[27]	δεδιώς, οὔτε ἐκ παντὸς σῴζεται	θαρρῶν	καὶ πιστεύων ὡς σωθήσεται, φέρε
[26]	ὑπὸ χρημάτων· εἰ δὲ μή,	θᾶττον	κάμηλος διὰ βελόνης εἰσελεύσεται ἢ
[1]	πλὴν τοῦ πλούτου, δι´ ὃν	θαυμάζονται,	παρασκευάζοντες ὑπερφρονεῖν, τὸ δὴ τοῦ
[8]	πεπανὸν καὶ πρεσβύτερον τοῦ χρόνου,	θαυμαστὸς	οὗτος ἀγωνιστὴς καὶ διαπρεπὴς καὶ
[5]	τῆς σωτηρίας διαφέροντα, ἐσκεπασμένα δὲ	θαυμαστῷ	καὶ ὑπερουρανίῳ διανοίας βάθει, οὐκ
[5]	ἀνθρωπίνως ὁ σωτήρ, ἀλλὰ πάντα	θείᾳ	σοφίᾳ καὶ μυστικῇ διδάσκει τοὺς
[32]	σκηνήν. ὢ καλῆς ἐμπορίας, ὢ	θείας	ἀγορᾶς· ὠνεῖται χρημάτων τις ἀφθαρσίαν,
[16]	τι καὶ καλὸν ἔργον καὶ	θεῖον	ἀεὶ διαπονῶν, κἂν ἀποστερηθῆναι δέῃ
[1]	μεταβολὴ καὶ πτῶσις, ὡς ὁ	θεῖος	διδάσκει λόγος. ἐμοὶ δὲ φαίνεται
[12]	διὰ τούτου σημαινόμενον μεῖζον καὶ	θειότερον	καὶ τελεώτερον, τὸ τὴν ψυχὴν
[37]	μετὰ μικρὸν ἕξει τὸ πῦρ;	θείως	γε καὶ ἐπιπνόως ὁ Ἰωάννης
[10]	οὐδὲν γὰρ τελείου τελειότερον. καὶ	θείως	τὸ εἰ θέλεις« τὸ αὐτεξούσιον
[10]	εἰ θέλεις οὖν, εἰ ὄντως	θέλεις	καὶ μὴ ἑαυτὸν ἐξαπατᾷς, κτῆσαι
[10]	καὶ τοῖς κρούουσιν ἀνοίγει. εἰ	θέλεις	οὖν, εἰ ὄντως θέλεις καὶ
[10]	τὸ θέλημα τοῦ πατρός. ~Εἰ	θέλεις	τέλειος γενέσθαι. οὐκ ἄρα πω
[4]	εἶπεν· ἕν σοι ὑστερεῖ· εἰ	θέλεις	τέλειος εἶναι, πώλησον ὅσα ἔχεις
[10]	τελειότερον. καὶ θείως τὸ εἰ	θέλεις«	τὸ αὐτεξούσιον τῆς προσδιαλεγομένης αὐτῷ
[29]	δὲ Χριστὸν Ἰησοῦν ὁ τὸ	θέλημα	αὐτοῦ ποιῶν καὶ φυλάσσων αὐτοῦ
[9]	καὶ συγκληρονόμους τοὺς ἐπιτελοῦντας τὸ	θέλημα	τοῦ πατρός. ~Εἰ θέλεις τέλειος
[29]	οὐρανῶν, ἀλλ´ ὁ ποιῶν τὸ	θέλημα	τοῦ πατρός μου. καί· τί
[39]	μετανοήσαντος. διὸ καὶ κέκραγεν· ἔλεον	θέλω	καὶ οὐ θυσίαν· οὐ βούλομαι
[20]	πλούτου ἐπὶ τὸν νοητὸν καὶ	θεοδίδακτον	μεταγάγοι καὶ μάθοι τοῖς ἀδιαφόροις
[26]	ἐν τῇ περὶ ἀρχῶν καὶ	θεολογίας	ἐξηγήσει μυστήριον τοῦ σωτῆρος ὑπάρχει
[26]	καὶ θεὸν μόνον ζητεῖν καὶ	θεὸν	ἀναπνεῖν καὶ θεῷ συμπολιτεύεσθαι, πτωχὸς
[39]	τῆς καρδίας ἐπιστρέψαντι πρὸς τὸν	θεὸν	ἀνεῴγασιν αἱ θύραι καὶ δέχεται
[23]	τοῖς προημαρτημένοις καὶ τῇ πρὸς	θεὸν	ἀπιστίᾳ. τούτων τῶν λόγων ἑκατέρωθεν
[32]	σοὶ τὴν βασιλείαν ἄνθρωπος δώσει	θεὸν	ἀπομιμούμενος· ἐνταῦθα μικρὰ λαβὼν ἐκεῖ
[35]	τοῖς θεῷ διακονεῖν πεπεισμένοις, πείθειν	θεόν,	ἀρέσκειν θεῷ· οὐ σαρκὸς τῆς
[21]	αὕτη γὰρ μόνη βία καλή,	θεὸν	βιάσασθαι καὶ παρὰ θεοῦ ζωὴν
[1]	τὸν μόνον τέλειον καὶ ἀγαθὸν	θεόν,	ἐξ οὗ τὰ πάντα καὶ
[42]	σωτῆρος ἄφεσιν ἀποστρέφεται, μήτε τὸν	θεὸν	ἔτι μήτε τὸν πλοῦτον μήτε
[11]	ὁδοὺς ἐρριμμένοι πτωχοί, ἀγνοοῦντες« δὲ	θεὸν	καὶ δικαιοσύνην θεοῦ« κατ´ αὐτὸ
[38]	ἀπέρχεται, ὅταν αὐτοψίᾳ πεισθῶμεν ἰδόντες	θεόν.	καὶ ἐλπὶς ἀφανίζεται τῶν ἐλπισθέντων
[41]	ἀγρυπνησάτω, πρεσβεύων ὑπὲρ σοῦ πρὸς	θεὸν	καὶ λιτανείαις συνήθεσι μαγεύων τὸν
[35]	διακονίαι θαρρούντων, ὦ πίστις εἰλικρινὴς	θεὸν	μόνον δεδιότων, ὦ λόγων ἀλήθεια
[26]	μέτρια φρονεῖν καὶ σωφρονεῖν καὶ	θεὸν	μόνον ζητεῖν καὶ θεὸν ἀναπνεῖν
[7]	ὑπέρτατον καὶ ἕνα καὶ ἀγαθὸν	θεόν.	ὃν ἔστι κτήσασθαι διὰ γνώσεως
[19]	τῇ καρδίᾳ γενόμενος ἴδῃς τὸν	θεόν,	ὅπερ καὶ δι´ ἑτέρας φωνῆς
[19]	πνεῦμα {οὐ} πτωχὸς καὶ κατὰ	θεὸν	πλούσιος ἀπόστηθι‹ φησί τῶν ὑπαρχόντων
[27]	ἐντολῶν ἠρωτημένος· ἀγαπήσεις κύριον τὸν	θεόν	σου ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς
[6]	ἐπιστρέφων τὸν μαθητὴν ἐπὶ τὸν	θεὸν	τὸν ἀγαθὸν καὶ πρῶτον καὶ
[7]	τῇ ψυχῇ δεῖ, γνῶναι τὸν	θεὸν	τὸν αἰώνιον καὶ δοτῆρα αἰωνίων
[27]	κομιζομένους. ὅσον γὰρ ἀγαπᾷ τις	θεόν,	τοσούτῳ καὶ πλέον ἐνδοτέρω τοῦ
[28]	σου ὡς σεαυτόν· οὐκοῦν τὸν	θεὸν	ὑπὲρ σεαυτόν. πυνθανομένου δὲ τοῦ
[18]	δοθέντι σώματι ἁγνῶς καὶ κατὰ	θεὸν	χρώμενος ζήσεται. ὁ δὲ φθείρων
[19]	σῶσαι ποθεῖς, ἀντεισαγόμενος ἕτερον πλοῦτον	θεοποιὸν	καὶ ζωῆς χορηγὸν αἰωνίου, τὰς
[36]	οὖν οἱ πιστοὶ καλοὶ καὶ	θεοπρεπεῖς	καὶ τῆς προσηγορίας ἄξιοι, ἣν
[37]	ἔστι δὲ καὶ αὐτὸς ὁ	θεὸς	ἀγάπη καὶ δι´ ἀγάπην ἡμῖν
[10]	γένηται. οὐ γὰρ ἀναγκάζει ὁ	θεός,	βία γὰρ ἐχθρὸν θεῷ, ἀλλὰ
[34]	τῇ ψυχῇ δορυφόρους, ὧν στρατηγεῖ	θεός,	δι´ οὓς καὶ ναῦς βαπτιζομένη
[40]	ὀπίσω. ~Τῶν μὲν οὖν προγεγενημένων	θεὸς	δίδωσιν ἄφεσιν, τῶν δὲ ἐπιόντων
[39]	γὰρ ἀναιρεθέντων αὖθις εἰς σὲ	θεὸς	εἰσοικισθήσεται. μεγάλην γάρ φησι καὶ
[6]	αἰωνίου ζωῆς. πρόοιδε δὲ ὡς	θεὸς	καὶ ἃ μέλλει διερωτηθήσεσθαι καὶ
[37]	τοῦ πατρός, ὃν ὁ μονογενὴς	θεὸς	μόνος ἐξηγήσατο. ἔστι δὲ καὶ
[22]	τῶν φιλτάτων ὁ τῆς εἰρήνης	θεός.	ὅ γε καὶ τοὺς ἐχθροὺς
[41]	σοῦ. τοῦτό ἐστι μετάνοια ἀνυπόκριτος.	θεὸς	οὐ μυκτηρίζεται« οὐδὲ προσέχει κενοῖς
[21]	μὲν γὰρ ταῖς ψυχαῖς ὁ	θεὸς	συνεπιπνεῖ, εἰ δὲ ἀποσταῖεν τῆς
[21]	{συνεχώρησεν} εἶξεν· χαίρει γὰρ ὁ	θεὸς	τὰ τοιαῦτα ἡττώμενος. τοιγάρτοι τούτων
[4]	ἀγαθὸς εἰ μὴ εἷς ὁ	θεός.	τὰς ἐντολὰς οἶδας· μὴ μοιχεύσῃς,
[23]	καὶ ἰδεῖν ἅπερ ἡτοίμασεν ὁ	θεὸς	τοῖς ἁγίοις ἀγαθὰ καὶ τοῖς
[31]	ἱλαρὸν γὰρ δότην· ἀγαπᾷ ὁ	θεός«	χαίροντα τῷ διδόναι καὶ μὴ
[34]	ἀπόλεμον, ἀναίμακτον, ἀόργητον, ἀμίαντον, γέροντας	θεοσεβεῖς,	ὀρφανοὺς θεοφιλεῖς, χήρας πραότητι ὡπλισμένας,
[31]	ὁ λόγος ὑπὲρ ἅπασάν ἐστι	θεότητα,	μηδὲ αἰτεῖσθαι περιμένειν, ἀλλ´ αὐτὸν
[21]	βλακευόντων ἐστὶν ἡ βασιλεία τοῦ	θεοῦ,	ἀλλ´ οἱ βιασταὶ ἁρπάζουσιν αὐτήν«
[31]	παντὶ τῷ αἰτοῦντί σε δίδου·	θεοῦ	γὰρ ὄντως ἡ τοιαύτη φιλοδωρία.
[8]	τὸν νόμον ἄγει παρρησίαν, τοῦ	θεοῦ	δὲ τὸν υἱὸν ἱκετεύει. ἐκ
[19]	τὰς κατὰ τὴν ἐντολὴν τοῦ	θεοῦ	διαθέσεις, ἀνθ´ ὧν σοι περιέσται
[40]	ἀποκόψαι πάθη σύντροφα, ἀλλὰ μετὰ	θεοῦ	δυνάμεως καὶ ἀνθρωπείας ἱκεσίας καὶ
[21]	διεσπουδακώς, τῇ προσθήκῃ τῆς παρὰ	θεοῦ	δυνάμεως περιγίνεται· βουλομέναις μὲν γὰρ
[16]	καὶ ἄργυρον καὶ οἰκίας ὡς	θεοῦ	δωρεὰς {καὶ} τῷ τε διδόντι
[4]	χρήμασιν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ	θεοῦ	εἰσελθεῖν· εὐκόλως διὰ τῆς τρυμαλιᾶς
[1]	κεφάλαιον ὑποκείμενον τῇ κρίσει τοῦ	θεοῦ·	ἐπίβουλοι δέ, ὅτι καὶ αὐτῆς
[21]	καλή, θεὸν βιάσασθαι καὶ παρὰ	θεοῦ	ζωὴν ἁρπάσαι, ὁ δὲ γνοὺς
[24]	ἔκκοψον αὐτόν· αἱρετώτερον ἑτεροφθάλμῳ βασιλεία	θεοῦ	ἢ ὁλοκλήρῳ τὸ πῦρ· κἂν
[41]	πλούσιον ἐπιστήσασθαι ἑαυτῷ τινα ἄνθρωπον	θεοῦ	καθάπερ ἀλείπτην καὶ κυβερνήτην. αἰδοῦ
[18]	καὶ διαθέσει πρός τε ὑπακοὴν	θεοῦ	καὶ καθαρότητα πρός τε παράβασιν
[41]	σοῦ προτιμώμενος ὡς ἄγγελος τοῦ	θεοῦ	καὶ μηδὲν ὑπὸ σοῦ λυπούμενος,
[36]	τὸ σπέρμα, εἰκὼν καὶ ὁμοίωσις	θεοῦ,	καὶ τέκνον αὐτοῦ γνήσιον καὶ
[11]	ἀγνοοῦντες« δὲ θεὸν καὶ δικαιοσύνην	θεοῦ«	κατ´ αὐτὸ μόνον τὸ ἄκρως
[25]	μανιώδεις καὶ ζωῆς ἀπόγνωσιν καὶ	θεοῦ	καταφρόνησιν. οὗτος ὁ διωγμὸς βαρύτερος
[33]	ἄνοιξον τὰ σπλάγχνα τοῖς τοῦ	θεοῦ	μαθηταῖς ἀπογεγραμμένοις, μὴ πρὸς σῶμα
[42]	οὐρανῶν. πιστευέτω ταῦτά τις καὶ	θεοῦ	μαθηταῖς καὶ ἐγγυητῇ θεῷ, προφητείαις,
[17]	οὐκοῦν ἄθλιοι οἱ ἐναντίοι πτωχοί,	θεοῦ	μὲν ἄμοιροι, ἀμοιρότεροι δὲ τῆς
[12]	καινὴ κτίσις« ὁ υἱὸς τοῦ	θεοῦ,	μηνύει καὶ διδάσκει, οὐ τὸ
[35]	μὲν ἐξαιτήσασθαί σε δύναται παρὰ	θεοῦ,	ὃ δὲ παραμυθήσασθαι κάμνοντα, ὃ
[4]	εἰσελεύσονται εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ	θεοῦ.	οἱ δὲ μαθηταὶ ἐθαμβοῦντο ἐπὶ
[4]	πλούσιος εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ	θεοῦ.	οἳ δὲ περισσῶς ἐξεπλήσσοντο καὶ
[17]	καὶ διψῶντες τὴν δικαιοσύνην τοῦ	θεοῦ·	οὐκοῦν ἄθλιοι οἱ ἐναντίοι πτωχοί,
[34]	δυνάμει θεοῦ πατρὸς καὶ αἵματι	θεοῦ	παιδὸς καὶ δρόσῳ πνεύματος ἁγίου
[39]	οὗτος κατεψήφισται παντάπασιν ὑπὸ τοῦ	θεοῦ.	παντὶ γὰρ τῷ μετ´ ἀληθείας
[12]	οὖν ὡς καινὸν καὶ ἴδιον	θεοῦ	παραγγέλλει καὶ μόνον ζωοποιοῦν, ὃ
[27]	τοσούτῳ καὶ πλέον ἐνδοτέρω τοῦ	θεοῦ	παραδύεται. ~Δευτέραν δὲ τάξει καὶ
[26]	πλούσιος ἐπὶ τὴν βασιλείαν τοῦ	θεοῦ	παρελεύσεται. σημαινέτω μὲν οὖν τι
[14]	εἰς χρῆσιν ἀνθρώπων ὑπὸ τοῦ	θεοῦ	παρεσκευασμένα, ἃ δὴ παράκειται καὶ
[23]	αἰώνιον, ὑπερκόσμιον· ἐγώ σοι δείξω	θεοῦ	πατρὸς ἀγαθοῦ πρόσωπον· μὴ κάλει
[27]	τοῦ μεγίστου παρήγγελται, αὐτοῦ τοῦ	θεοῦ	πατρὸς ἡμῶν, δι´ οὗ καὶ
[34]	ἐν ὀστρακίνῳ σκεύει« βαστάζομεν, δυνάμει	θεοῦ	πατρὸς καὶ αἵματι θεοῦ παιδὸς
[21]	προθυμίας. καὶ τὸ δοθὲν ἐκ	θεοῦ	πνεῦμα συνεστάλη· τὸ μὲν γὰρ
[17]	τὸν πλοῦτον φέρων καὶ ἀντὶ	θεοῦ	πνεύματος ἐν τῇ καρδίᾳ χρυσὸν
[26]	ἀδικεῖται μᾶλλον ὑπὸ τοῦ γειναμένου	θεοῦ,	προσκαίρου μὲν ἡδυπαθείας κατηξιωμένος, ἀιδίου
[37]	τοῦ Κάιν, θρέμμα τοῦ διαβόλου,	θεοῦ	σπλάγχνον οὐκ ἔχει, ἐλπίδα κρειττόνων
[33]	οὗτός ἐστιν ὁ φίλος τοῦ	θεοῦ;	σὺ μὲν μὴ κρῖνε, τίς
[26]	δύναιντο καὶ βούλοιντο ὑποκύπτειν τοῦ	θεοῦ	ταῖς ἐντολαῖς καὶ τῶν προσκαίρων
[32]	οὐρανοῖς οἰκῆσαι καὶ βασιλεῦσαι μετὰ	θεοῦ,	ταύτην σοὶ τὴν βασιλείαν ἄνθρωπος
[1]	τρόπον, τοῦτο μὲν ἐξαιτουμένους παρὰ	θεοῦ	τοῦ βεβαίως καὶ ἡδέως τοῖς
[7]	ἀρχὴ καὶ κρηπὶς ζωῆς, ἐπιστήμη	θεοῦ	τοῦ ὄντως ὄντος καὶ τὰ
[26]	ἀνέγκλητον, εἰ εὐθὺς ὑπὸ τοῦ	θεοῦ	τοῦ τὴν ψυχὴν νέμοντος εἰς
[29]	τῆς δόξης τῶν υἱῶν τοῦ	θεοῦ.	τοῦτον οὖν ἀγαπᾶν ἴσα χρὴ
[18]	ὁ δὲ φθείρων τὸν ναὸν	θεοῦ	φθαρήσεται. δύναται δέ τις καὶ
[3]	τὸ μεγαλεῖον συνορῶν τῆς τοῦ	θεοῦ	φιλανθρωπίας, μήτε μὴν αὖθις ἀνάσκητος
[16]	γίνεται, εἰς δὲ ἀκάθαρτον ψυχὴν	θεοῦ	χάρις οὐ παραδύεται· ἀκάθαρτος δὲ
[17]	ἀνθρωπίνης κτήσεως, ἄγευστοι δὲ δικαιοσύνης	θεοῦ.	~Ὥστε τοὺς πλουσίους μαθηματικῶς ἀκουστέον,
[34]	ἀόργητον, ἀμίαντον, γέροντας θεοσεβεῖς, ὀρφανοὺς	θεοφιλεῖς,	χήρας πραότητι ὡπλισμένας, ἄνδρας ἀγάπῃ
[11]	τῶν ἐλαχίστων σπανίζειν μακαριώτατοι καὶ	θεοφιλέστατοι	καὶ μόνοι ζωὴν ἔχοντες αἰώνιον)
[33]	μὴ τευξομένους ἐνδέχεταί σε καὶ	θεοφιλῶν	ἀμελῆσαί τινων, οὗ τὸ ἐπιτίμιον
[35]	ἀνυποκρίτως, ἀκολακεύτως, ἀπλάστως. ὦ γλυκεῖαι	θεραπεῖαι	φιλούντων, ὦ μακάριοι διακονίαι θαρρούντων,
[1]	φαίνεται μακρῷ φιλανθρωπότερον εἶναι τοῦ	θεραπεύειν	τοὺς πλουτοῦντας ἐπὶ κακῷ τὸ
[41]	παρρησιαζομένου καὶ στύφοντος ἅμα καὶ	θεραπεύοντος.	οὐδὲ γὰρ τοῖς ὀφθαλμοῖς συμφέρει
[31]	σπείροντα, ἵνα μὴ οὕτως καὶ	θερίσῃ,	δίχα γογγυσμῶν καὶ διακρίσεως καὶ
[42]	καὶ τὴν ὄψιν ἀστεῖον καὶ	θερμὸν	τὴν ψυχὴν ἰδών, τοῦτον« ἔφη
[29]	οὖν ἀγαπᾶν ἴσα χρὴ τῷ	θεῷ.	ἀγαπᾷ δὲ Χριστὸν Ἰησοῦν ὁ
[10]	ὁ θεός, βία γὰρ ἐχθρὸν	θεῷ,	ἀλλὰ τοῖς ζητοῦσι πορίζει καὶ
[39]	ὡς ἔριον λευκὸν ἐκνίψας ποιήσω.	θεῷ	γὰρ μόνῳ δυνατὸν ἄφεσιν ἁμαρτιῶν
[10]	ἡ αἵρεσις ὡς ἐλευθέρῳ, ἐπὶ	θεῷ	δὲ ἡ δόσις ὡς κυρίῳ.
[35]	ὦ κάλλος ἔργων παρὰ τοῖς	θεῷ	διακονεῖν πεπεισμένοις, πείθειν θεόν, ἀρέσκειν
[33]	τινα καὶ τῶν σῶσαι παρὰ	θεῷ	δυναμένων. μὴ κρῖνε« τοίνυν, ἵνα
[4]	τι παρὰ ἀνθρώποις ἀδύνατον, παρὰ	θεῷ	δυνατόν. ἤρξατο ὁ Πέτρος λέγειν
[16]	δωρεὰς {καὶ} τῷ τε διδόντι	θεῷ	λειτουργῶν ἀπ´ αὐτῶν εἰς ἀνθρώπων
[29]	πρωτεῖα τῆς ἀγάπης ἀνάπτει τῷ	θεῷ,	ὅπου δὲ τὰ δευτερεῖα νέμει
[35]	διακονεῖν πεπεισμένοις, πείθειν θεόν, ἀρέσκειν	θεῷ·	οὐ σαρκὸς τῆς σῆς ἅπτεσθαι
[21]	τὸ ἐν ἀνθρώποις ἀδύνατον δυνατὸν	θεῷ«	πάλιν καὶ τοῦτο μεγάλης σοφίας
[27]	μηδοτιοῦν ἔχοντας ἀνενδεεῖ καὶ τελείῳ	θεῷ	πρὸς ἀμοιβὴν ἐπινοῆσαι, αὐτῷ δὲ
[42]	καὶ θεοῦ μαθηταῖς καὶ ἐγγυητῇ	θεῷ,	προφητείαις, εὐαγγελίοις, λόγοις ἀποστολικοῖς· τούτοις
[26]	ζητεῖν καὶ θεὸν ἀναπνεῖν καὶ	θεῷ	συμπολιτεύεσθαι, πτωχὸς οὗτος παρέστηκε ταῖς
[42]	ἀπογνοὺς δὲ τελέως τὴν ἐν	θεῷ	σωτηρίαν οὐδὲν ἔτι μικρὸν διενοεῖτο,
[37]	λυθήσεται. ~Τί γὰρ ἔτι δεῖ;	θεῶ	τὰ τῆς ἀγάπης μυστήρια, καὶ
[42]	τέθνηκε« πῶς καὶ τίνα θάνατον;	θεῷ	τέθνηκεν« εἶπεν· ἀπέβη γὰρ πονηρὸς
[17]	νενευκὼς καὶ τοῖς τοῦ κόσμου	θηράτροις	πεπεδημένος, γῆ ὢν καὶ εἰς
[34]	κτημάτων, οὐκ ἐπιστάμενοι πηλίκον τινὰ	θησαυρὸν	ἐν ὀστρακίνῳ σκεύει« βαστάζομεν, δυνάμει
[19]	πλοῦτον ἀντιλαβὼν ἔχοις ἂν ἤδη	θησαυρὸν	ἐν οὐρανοῖς. ~Ταῦτα μὴ συνιεὶς
[4]	καὶ διάδος πτωχοῖς, καὶ ἕξεις	θησαυρὸν	ἐν οὐρανῷ, καὶ δεῦρο ἀκολούθει
[17]	γε τὸν πλοῦτον καὶ τὸν	θησαυρὸν	οὐκ ἀπηρτημένους ἴσμεν ἀλλήλων τῇ
[17]	τοῦ ἀνθρώπου, ἐκεῖ καὶ ὁ	θησαυρὸς	αὐτοῦ. Θησαυροὺς δέ γε ὁ
[17]	τὸ στόμα λαλεῖ. ὥσπερ οὖν	θησαυρὸς	οὐχ εἷς παρ´ αὐτῷ καθὸ
[17]	γὰρ κακὸς ἐκ τοῦ κακοῦ	θησαυροῦ	προφέρει τὸ κακόν, ὅτι ἐκ
[17]	ἀγαθὸς ἄνθρωπος ἐκ τοῦ ἀγαθοῦ	θησαυροῦ	τῆς καρδίας προφέρει τὸ ἀγαθόν«
[17]	ἐκεῖ καὶ ὁ θησαυρὸς αὐτοῦ.	Θησαυροὺς	δέ γε ὁ κύριος οἶδε
[13]	εἰς τὰς αἰωνίους σκηνάς. κτήσασθε	θησαυροὺς	ἐν οὐρανῷ, ὅπου μήτε σὴς
[34]	εὐσεβέσι σκυλευομένη, καὶ δαιμόνων βία	θραύεται,	προστάγμασι συντόνοις ἐλεγχομένη. ~Ἐνεργοὶ οὗτοι
[37]	ἀνθρωποκτόνος ἐστί« σπέρμα τοῦ Κάιν,	θρέμμα	τοῦ διαβόλου, θεοῦ σπλάγχνον οὐκ
[39]	πρὸς τὸν θεὸν ἀνεῴγασιν αἱ	θύραι	καὶ δέχεται τρισάσμενος πατὴρ υἱὸν
[39]	κέκραγεν· ἔλεον θέλω καὶ οὐ	θυσίαν·	οὐ βούλομαι τὸν θάνατον τοῦ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 8/05/2008