Chapitre
[17]	ἐν τῇ καρδίᾳ χρυσὸν φέρων	ἢ	ἀγρὸν καὶ τὴν κτῆσιν ἄμετρον
[22]	εἴη τινὶ πατὴρ ἢ υἱὸς	ἢ	ἀδελφὸς καὶ κώλυμα τῆς πίστεως
[18]	ἔνδοξα ἢ ἄδοξα ἢ εὐδόκιμα	ἢ	ἀδόκιμα, ἀλλ´ ἐπὶ τῇ τῆς
[18]	μικρὰ ἢ μεγάλα ἢ ἔνδοξα	ἢ	ἄδοξα ἢ εὐδόκιμα ἢ ἀδόκιμα,
[33]	ἀκτήμων ἢ δυσείμων ἢ δυσειδὴς	ἢ	ἀσθενὴς φαίνεται, πρὸς τοῦτο τῇ
[32]	δὸς‹ ἢ παράσχες‹ ἢ εὐεργέτησον‹	ἢ	βοήθησον‹ φίλον‹ δὲ ποίησαι‹ ὁ
[30]	εἴδομέν σε ξένον καὶ συνηγάγομεν,	ἢ	γυμνὸν καὶ περιεβάλομεν; ἢ πότε
[39]	ἀγαθῶν ἐπαύρασθαι, εἴη δὲ τετυχηκὼς	ἢ	δι´ ἄγνοιαν ἢ δι´ ἀσθένειαν
[39]	δὲ τετυχηκὼς ἢ δι´ ἄγνοιαν	ἢ	δι´ ἀσθένειαν ἢ περίστασιν ἀκούσιον
[25]	τις ἔξωθεν περιγίνεται τῶν ἀνθρώπων	ἢ	δι´ ἔχθραν ἢ διὰ φθόνον
[25]	τῶν ἀνθρώπων ἢ δι´ ἔχθραν	ἢ	διὰ φθόνον ἢ διὰ φιλοκέρδειαν
[25]	δι´ ἔχθραν ἢ διὰ φθόνον	ἢ	διὰ φιλοκέρδειαν ἢ κατ´ ἐνέργειαν
[30]	σε εἴδομεν πεινῶντα καὶ ἐθρέψαμεν,	ἢ	διψῶντα καὶ ἐποτίσαμεν; πότε δὲ
[33]	εἴ τις ἀκτήμων ἢ δυσείμων	ἢ	δυσειδὴς ἢ ἀσθενὴς φαίνεται, πρὸς
[33]	διατεθείς, μηδ´ εἴ τις ἀκτήμων	ἢ	δυσείμων ἢ δυσειδὴς ἢ ἀσθενὴς
[16]	κέκτηται διὰ τοὺς ἀδελφοὺς μᾶλλον	ἢ	ἑαυτὸν καὶ κρείττων ὑπάρχων τῆς
[22]	ἀνιόντι καὶ τοὺς ἐγγυτάτω γένους·	ἢ	εἰ μισητέον τοὺς πρὸς αἵματος,
[15]	ἀναιρεθέντων ἔτι τὰ πάθη μένει,	ἢ	ἐκεῖνα μᾶλλον ὧν ἀναιρεθέντων καὶ
[30]	σε εἴδομεν ἀσθενοῦντα καὶ ἐπεσκεψάμεθα;	ἢ	ἐν φυλακῇ καὶ ἤλθομεν πρὸς
[18]	ταῦτα ἢ μικρὰ ἢ μεγάλα	ἢ	ἔνδοξα ἢ ἄδοξα ἢ εὐδόκιμα
[8]	τίκτουσι νεανικαὶ ἢ ὀργὴ ζέουσα	ἢ	ἔρως χρημάτων; ἀλλ´ εἴ τις
[18]	μεγάλα ἢ ἔνδοξα ἢ ἄδοξα	ἢ	εὐδόκιμα ἢ ἀδόκιμα, ἀλλ´ ἐπὶ
[32]	ὁ κύριος· δὸς‹ ἢ παράσχες‹	ἢ	εὐεργέτησον‹ ἢ βοήθησον‹ φίλον‹ δὲ
[26]	τῆς πίστεως βίον ἱκανὸν συνελέξατο;	ἢ	καὶ τὸ τούτου μᾶλλον ἀνέγκλητον,
[25]	διὰ φθόνον ἢ διὰ φιλοκέρδειαν	ἢ	κατ´ ἐνέργειαν διαβολικὴν τοὺς πιστοὺς
[18]	εἰ ὀλίγα ταῦτα ἢ μικρὰ	ἢ	μεγάλα ἢ ἔνδοξα ἢ ἄδοξα
[17]	ἄνθρωπος οὐ καρδίαν, ἀλλὰ ἀγρὸν	ἢ	μέταλλον φορῶν, ἐν τούτοις εὑρεθησόμενος
[33]	καὶ προσποιεῖσθαι δοκιμάζειν τοὺς εὐλόγως	ἢ	μὴ τευξομένους ἐνδέχεταί σε καὶ
[18]	πολλὰ οὔτε εἰ ὀλίγα ταῦτα	ἢ	μικρὰ ἢ μεγάλα ἢ ἔνδοξα
[25]	ἐρώτων καὶ φλεγομένη, καθάπερ κέντροις	ἢ	μύωψι τοῖς προςκειμένοις αὐτῇ πάθεσιν
[6]	ἀποκρίνεσθαι. τίς γὰρ καὶ μᾶλλον	ἢ	ὁ προφήτης προφητῶν καὶ κύριος
[26]	θᾶττον κάμηλος διὰ βελόνης εἰσελεύσεται	ἢ	ὁ τοιοῦτος πλούσιος ἐπὶ τὴν
[24]	αὐτόν· αἱρετώτερον ἑτεροφθάλμῳ βασιλεία θεοῦ	ἢ	ὁλοκλήρῳ τὸ πῦρ· κἂν χεὶρ
[8]	ἀδικημάτων ὧν ἐπιθυμίαι τίκτουσι νεανικαὶ	ἢ	ὀργὴ ζέουσα ἢ ἔρως χρημάτων;
[39]	τὴν λύτρωσιν περιπετής τισιν ἁμαρτήμασιν	ἢ	παραπτώμασιν, ὡς ὑπενηνέχθαι τέλεον, ὅτι
[32]	οὐδ´ εἶπεν ὁ κύριος· δὸς‹	ἢ	παράσχες‹ ἢ εὐεργέτησον‹ ἢ βοήθησον‹
[11]	ἀπείπασθαι πλοῦτον καὶ χαρίσασθαι πτωχοῖς	ἢ	πατρίσιν, ὃ πολλοὶ πρὸ τῆς
[39]	δι´ ἄγνοιαν ἢ δι´ ἀσθένειαν	ἢ	περίστασιν ἀκούσιον μετὰ τὴν σφραγῖδα
[4]	τρυμαλιᾶς τῆς βελόνης κάμηλος εἰσελεύσεται	ἢ	πλούσιος εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ
[2]	κάμηλος διὰ τρήματος ῥαφίδος διεκδύσεται	ἢ	πλούσιος εἰς τὴν βασιλείαν τῶν
[30]	συνηγάγομεν, ἢ γυμνὸν καὶ περιεβάλομεν;	ἢ	πότε σε εἴδομεν ἀσθενοῦντα καὶ
[31]	καὶ πάλιν· ὁ δεχόμενος δίκαιον	ἢ	προφήτην εἰς ὄνομα δικαίου ἢ
[31]	ἢ προφήτην εἰς ὄνομα δικαίου	ἢ	προφήτου τὸν ἐκείνων μισθὸν λήψεται,
[32]	τροφὴ πυρὸς ἢ χρόνου παίγνιον	ἢ	σεισμοῦ πάρεργον ἢ ὕβρισμα τυράννου;
[13]	ἕτερον εἴη ποιῶν ὁ κύριος	ἢ	τὰ αὐτὰ διδόναι τε καὶ
[14]	τὰ κτήματά τις ἀφανιζέτω μᾶλλον	ἢ	τὰ πάθη τῆς ψυχῆς, τὰ
[29]	εἴη πλὴν αὐτὸς ὁ σωτήρ;	ἢ	τίς μᾶλλον ἡμᾶς ἐλεήσας ἐκείνου,
[2]	σωτηρίαν χαλεπωτέραν τοῖς πλουτοῦσι δοκεῖν	ἢ	τοῖς ἀχρημάτοις τῶν ἀνθρώπων, ἀλλὰ
[18]	διὰ κάλλος σώματος ζήσεταί τις	ἢ	τοὐναντίον ἀπολεῖται· ἀλλ´ ὁ μὲν
[32]	χρόνου παίγνιον ἢ σεισμοῦ πάρεργον	ἢ	ὕβρισμα τυράννου; ἐπιθύμησον ἐν οὐρανοῖς
[22]	γοῦν ἄθεος εἴη τινὶ πατὴρ	ἢ	υἱὸς ἢ ἀδελφὸς καὶ κώλυμα
[8]	ἀρξάμενος· ἐπεὶ καὶ τί μέγα	ἢ	ὑπέρλαμπρον γῆρας ἄγονον ἀδικημάτων ὧν
[33]	εὖ ποιεῖν διὰ τοὺς ἀξίους	ἢ	φυλασσόμενον τοὺς ἧσσον ἀγαθοὺς μηδὲ
[32]	εὐφραίνουσι καὶ οἰκία, τροφὴ πυρὸς	ἢ	χρόνου παίγνιον ἢ σεισμοῦ πάρεργον
[38]	ψυχῇ, δύναται, κἂν ἐν ἁμαρτήμασιν	ᾖ	γεγεννημένος, κἂν πολλὰ τῶν κεκωλυμένων
[5]	καλουμένοις ἔτι χρῄζει φροντίδος πλείονος,	ἦ	πού γε τὰ δόξαντα μὲν
[38]	ἀγάπη· μείζων δὲ ἐν τούτοις	ἡ	ἀγάπη. καὶ δικαίως· πίστις μὲν
[38]	πιστεύει, πάντα ἐλπίζει. πάντα ὑπομένει.	ἡ	ἀγάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει, προφητεῖαι καταργοῦνται,
[32]	οὔτε γὰρ ἡ πίστις οὔτε	ἡ	ἀγάπη οὔτε ἡ καρτερία μιᾶς
[38]	ἣν δείκνυσι Παῦλος ἐπὶ σωτηρίαν·	ἡ	ἀγάπη τὰ ἑαυτῆς οὐ ζητεῖ«
[10]	ἐπὶ τῷ ἀνθρώπῳ γὰρ ἦν	ἡ	αἵρεσις ὡς ἐλευθέρῳ, ἐπὶ θεῷ
[8]	Μωσέως ἐδόθη, ἡ χάρις καὶ	ἡ	ἀλήθεια διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ« καὶ
[6]	κεφαλαίου {οὐ} τῶν διδασκομένων δογμάτων.	ἡ	ἀλήθεια περὶ τῆς ἀληθινῆς ἀθανασίας,
[21]	τῶν καθευδόντων καὶ βλακευόντων ἐστὶν	ἡ	βασιλεία τοῦ θεοῦ, ἀλλ´ οἱ
[9]	κἀκεῖνα (τίς δ´ οὔ φησιν;	ἡ	γὰρ ἐντολὴ ἁγία« ἄχρι παιδαγωγίας
[15]	καὶ τῆς ὕλης μὴ παρούσης·	ἡ	γάρ τοι διάθεσις τὸ αὑτῆς
[39]	τρισάσμενος πατὴρ υἱὸν ἀληθῶς μετανοοῦντα·	ἡ	δ´ ἀληθινὴ μετάνοια τὸ μηκέτι
[25]	μὲν ἔξωθεν προσπίπτουσα δοκιμασίαν κατεργάζεται,	ἡ	δὲ ἔνδοθεν θάνατον διαπράσσεται. καὶ
[7]	γὰρ τούτου ἄγνοια θάνατός ἐστιν,	ἡ	δὲ ἐπίγνωσις αὐτοῦ καὶ οἰκείωσις
[10]	ὡς ἐλευθέρῳ, ἐπὶ θεῷ δὲ	ἡ	δόσις ὡς κυρίῳ. δίδωσι δὲ
[3]	πραότης, εὐσπλαγχνία, σεμνότης, ἵν´, ὅταν	ἡ	ἐσχάτη σάλπιγξ ὑποσημήνῃ τοῦ δρόμου
[1]	ζωῆς ἀναιρήσεται. δεῖται δὲ καὶ	ἡ	εὐχὴ ψυχῆς εὐρώστου καὶ λιπαροῦς
[6]	καὶ σωτὴρ ἐρώτημα καταλληλότατον αὐτῷ,	ἡ	ζωὴ περὶ ζωῆς, ὁ σωτὴρ
[3]	αὐτῷ καὶ ποτὸν γενέσθω τεταγμένον	ἡ	καινὴ διαθήκη τοῦ κυρίου, γυμνάσια
[12]	ἔσωσεν; εἰ δὲ ἐξαίρετόν τι	ἡ	καινὴ κτίσις« ὁ υἱὸς τοῦ
[26]	μὲν οὖν τι καὶ ὑψηλότερον	ἡ	κάμηλος διὰ στενῆς ὁδοῦ καὶ
[32]	πίστις οὔτε ἡ ἀγάπη οὔτε	ἡ	καρτερία μιᾶς ἡμέρας, ἀλλ´ ὁ
[3]	διότι οὐκ ἀποκέκοπται τέλεον αὐτοῖς	ἡ	κληρονομία τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν,
[27]	Φησὶν οὖν ὁ διδάσκαλος, τίς	ἡ	μεγίστη τῶν ἐντολῶν ἠρωτημένος· ἀγαπήσεις
[7]	ὑπάρχει καὶ τὸ μεῖναι λαβεῖν.	ἡ	μὲν γὰρ τούτου ἄγνοια θάνατός
[25]	περιάγει πανταχοῦ. οὕτω καὶ πύρωσις	ἡ	μὲν ἔξωθεν προσπίπτουσα δοκιμασίαν κατεργάζεται,
[32]	καὶ συνουσίας μακρᾶς· οὔτε γὰρ	ἡ	πίστις οὔτε ἡ ἀγάπη οὔτε
[16]	χάρις οὐ παραδύεται· ἀκάθαρτος δὲ	ἡ	πλουτοῦσα τῶν ἐπιθυμιῶν καὶ ὠδίνουσα
[17]	τρόπον καὶ πτωχεία μακαριστὴ μὲν	ἡ	πνευματική. διὸ καὶ προσέθηκεν ὁ
[1]	ἡμέρας τοῦ βίου συμμεμετρημένης καὶ	ἡ	πολιτεία διαθέσεως χρηστῆς καὶ μονίμου
[7]	ἐπίγνωσις αὐτοῦ καὶ οἰκείωσις καὶ	ἡ	πρὸς αὐτὸν ἀγάπη καὶ ἐξομοίωσις
[1]	ὑψουμένῳ καὶ μεγαλυνομένῳ παραπέπηγεν ἀντίστροφος	ἡ	πρὸς τὸ ταπεινὸν μεταβολὴ καὶ
[10]	δεομένοις, ἵν´ οὕτως ἴδιον αὐτῶν	ἡ	σωτηρία γένηται. οὐ γὰρ ἀναγκάζει
[20]	γὰρ καὶ καθαρῶν ψυχῶν ἐστιν	ἡ	σωτηρία. ~Ὁ δὲ κύριος ἀποκρίνεται
[18]	ἀτυφίᾳ καὶ ἀληθείᾳ, ὧν ἆθλον	ἡ	σωτηρία. οὐδὲ γὰρ διὰ κάλλος
[18]	λέλεκται. οὐδὲ ἐπὶ τοῖς ἐκτὸς	ἡ	σωτηρία. οὔτε εἰ πολλὰ οὔτε
[38]	μαίνεται. ἀγάπη καλύπτει πλῆθος ἁμαρτιῶν·	ἡ	τελεία ἀγάπη ἐκβάλλει τὸν φόβον·
[31]	σε δίδου· θεοῦ γὰρ ὄντως	ἡ	τοιαύτη φιλοδωρία. οὑτοσὶ δὲ ὁ
[18]	τῶν μελῶν οὐδενία ἀπολλύει, ἀλλ´	ἡ	τούτοις ψυχὴ χρωμένη τὴν αἰτίαν
[8]	ὁ νόμος διὰ Μωσέως ἐδόθη,	ἡ	χάρις καὶ ἡ ἀλήθεια διὰ
[18]	τὸ ζησόμενον μάλιστα καὶ πρῶτον	ἡ	ψυχὴ καὶ περὶ ταύτην ἀρετὴ
[24]	κἂν χεὶρ κἂν ποὺς κἂν	ἡ	ψυχή, μίσησον αὐτήν. ἂν γὰρ
[15]	τὰ δὲ ἐκτός, κἂν μὲν	ἡ	ψυχὴ χρῆται καλῶς, καλὰ καὶ
[36]	ἐκλεκτῶν ἐκλεκτότεροι, καὶ τοσούτῳ μᾶλλον	ᾗ	ἧττον ἐπίσημοι, τρόπον τινὰ ἐκ
[37]	πρὸς τὴν ἡμετέραν ἀσθένειαν οὓς	ἠγάπησε	μετρηθεὶς ἡμᾶς πρὸς τὴν ἑαυτοῦ
[4]	μου. ὁ δὲ Ἰησοῦς ἐμβλέψας	ἠγάπησεν	αὐτὸν καὶ εἶπεν· ἕν σοι
[42]	ἵππος ἤδη μοι παρέστω καὶ	ἡγεμὼν	γενέσθω μοί τις τῆς ὁδοῦ.
[6]	γνώμης ἀπόρρητον. ~Ἠρώτηται μὲν γὰρ	ἡδέως	ὁ κύριος ἡμῶν καὶ σωτὴρ
[1]	παρὰ θεοῦ τοῦ βεβαίως καὶ	ἡδέως	τοῖς ἑαυτοῦ τέκνοις τὰ τοιαῦτα
[28]	μισθὸν τῷ πανδοχεῖ, τὸν μὲν	ἤδη	διδόμενον, τὸν δὲ προσυπισχνούμενον. τίς«
[19]	πνευματικὸν πλοῦτον ἀντιλαβὼν ἔχοις ἂν	ἤδη	θησαυρὸν ἐν οὐρανοῖς. ~Ταῦτα μὴ
[42]	τἀδελφοῦ ψυχῆς κατέλιπον· ἀλλ´ ἵππος	ἤδη	μοι παρέστω καὶ ἡγεμὼν γενέσθω
[27]	ἀμελητέον τῆς ἑαυτῶν σωτηρίας ὡς	ἤδη	προκατεγνωσμένους οὐδὲ καταποντιστέον αὖ πάλιν
[18]	σῴζει, κακία δὲ θανατοῖ, δῆλον	ἤδη	σαφῶς ὅτι αὕτη καὶ πτωχεύουσα
[36]	περίκεινται. οὐ μὴν ἀλλ´ εἰσὶν	ἤδη	τινὲς καὶ τῶν ἐκλεκτῶν ἐκλεκτότεροι,
[21]	τοῦ διδασκάλου, τοῦτ´ ἂν ἀνάπτοιτο	ἤδη	τοῖς ἐν οὐρανοῖς ἐγγραφησομένοις. τοῦτο
[16]	γυμνήν, τὴν ψυχὴν παρασχόμενον οὕτως	ἤδη	τοῦ σωτῆρος ἀκοῦσαι λέγοντος· δεῦρο
[16]	ἀκολούθει μοι. ὁδὸς γὰρ αὐτὸς	ἤδη	τῷ καθαρῷ τὴν καρδίαν γίνεται,
[10]	τὸ ἐμόν, τὸ ἀγαθόν, τὸ	ἤδη	ὑπὲρ νόμον, ὅπερ νόμος οὐ
[42]	μένειν ἐπεξαμαρτάνων ἑκάστοτε ἐπὶ ταῖς	ἡδοναῖς	καὶ τὴν ἐνταῦθα τρυφὴν τῆς
[29]	φόβοις, ἐπιθυμίαις, ὀργαῖς, λύπαις, ἀπάταις,	ἡδοναῖς;	τούτων δὲ τῶν τραυμάτων μόνος
[1]	τὰς γνώμας τῶν πλουσίων ταῖς	ἡδοναῖς	τῶν ἀμέτρων ἐπαίνων ἐπαίροντες καὶ
[41]	πλείονος. οὕτω καὶ ψυχῇ διηνεκοῦς	ἡδονῆς	οὐδὲν ὀλεθριώτερον· ἀποτυφλοῦται γὰρ ἀπὸ
[18]	χρήμασι πλούσιος νήφων καὶ πτωχεύων	ἡδονῶν,	πεπεισμένος, συνετός, καθαρός, κεκολασμένος. εἰ
[25]	λυμαινομένης ὑπὸ ἐπιθυμιῶν ἀθέων καὶ	ἡδονῶν	ποικίλων καὶ φαύλων ἐλπίδων καὶ
[20]	μόνον, ἀλλ´ οὐχὶ καὶ τυχεῖν	ἠδύνατο,	τὸ δύσκολον ποιήσας ἀδύνατον αὐτὸς
[26]	τοῦ γειναμένου θεοῦ, προσκαίρου μὲν	ἡδυπαθείας	κατηξιωμένος, ἀιδίου δὲ ζωῆς ἀπεστερημένος,
[10]	ἱκέτευεν. οὐ γὰρ ἀληθῶς ζωὴν	ἤθελεν,	ὡς ἔφασκεν, ἀλλὰ δόξαν προαιρέσεως
[28]	τύχην ὡς ἐκεῖνοι παρῆλθεν, ἀλλ´	ἧκε	συνεσκευασμένος ὧν ὁ κινδυνεύων ἐδεῖτο,
[42]	ἐπεὶ τὰ ἄλλα ὧν χάριν	ἧκεν	κατεστήσατο, ἄγε δή« ἔφη, ὦ
[4]	ἴδε ἡμεῖς ἀφήκαμεν πάντα καὶ	ἠκολουθήσαμέν	σοι. ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς
[21]	ἴδε ἡμεῖς ἀφήκαμεν πάντα καὶ	ἠκολουθήσαμέν	σοι. τὰ δὲ πάντα« εἰ
[20]	λέγουσι· τίς δύναται σωθῆναι; καλῶς	ἤκουσαν	καὶ ὡς μαθηταὶ τοῦ παραβολικῶς
[23]	μήτε ὀφθαλμὸς εἶδε μήτε οὖς	ἤκουσε	μήτε ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπων ἀνέβη,
[42]	γενέσθω μοί τις τῆς ὁδοῦ.	ἤλαυνεν,	ὥσπερ εἶχεν, αὐτόθεν ἀπὸ τῆς
[23]	ὑπὸ κόσμου πρὸς θάνατον γεγεννημένον,	ἠλευθέρωσα,	ἰασάμην, ἐλυτρωσάμην· ἐγώ σοι παρέξω
[30]	με, ἐν φυλακῇ ἤμην καὶ	ἤλθετε	πρός με. τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ
[30]	ἐπεσκεψάμεθα; ἢ ἐν φυλακῇ καὶ	ἤλθομεν	πρὸς σέ; ἀποκριθεὶς ὁ βασιλεὺς
[42]	πρὸ ὥρας λαβομένῳ προσφθείρονταί τινες	ἥλικες	ἀργοὶ καὶ ἀπερρωγότες, ἐθάδες κακῶν·
[33]	σῶμα ἀπιδὼν ὑπερόπτως, μὴ πρὸς	ἡλικίαν	ἀμελῶς διατεθείς, μηδ´ εἴ τις
[8]	ἀλλὰ καὶ εὐθὺς ἀπὸ πρώτης	ἡλικίας	ἀρξάμενος· ἐπεὶ καὶ τί μέγα
[8]	νεοτησίῳ καὶ τῷ καύσωνι τῆς	ἡλικίας	παρέσχηται φρόνημα πεπανὸν καὶ πρεσβύτερον
[42]	ἐδίωκεν ἀνὰ κράτος, ἐπιλαθόμενος τῆς	ἡλικίας	τῆς ἑαυτοῦ, κεκραγώς· τί με
[8]	αὐτὸς παραγίνεται καὶ πάσχει δι´	ἡμᾶς	ἀπὸ γενέσεως μέχρι τοῦ σημείου
[29]	ὁ σωτήρ; ἢ τίς μᾶλλον	ἡμᾶς	ἐλεήσας ἐκείνου, τοὺς ὑπὸ τῶν
[4]	αὖθις ἀκοῦσαι τῶν ῥητῶν, ἅπερ	ἡμᾶς	ἐν τοῖς εὐαγγελίοις ἄχρι νῦν
[22]	ἀπολήψεται ἑκατονταπλασίονα. ἀλλὰ μηδὲ τοῦθ´	ἡμᾶς	ἐπιταρασσέτω μηδὲ τὸ ἔτι τούτου
[37]	ἡμετέραν ἀσθένειαν οὓς ἠγάπησε μετρηθεὶς	ἡμᾶς	πρὸς τὴν ἑαυτοῦ δύναμιν ἀντιμετρήσῃ.
[37]	αὐτοῦ πατήρ, τὸ δὲ εἰς	ἡμᾶς	συμπαθὲς γέγονε μήτηρ. ἀγαπήσας ὁ
[37]	τὴν ἀνταξίαν τῶν ὅλων· ταύτην	ἡμᾶς	ὑπὲρ ἀλλήλων ἀνταπαιτεῖ. εἰ δὲ
[21]	λόγον. καὶ τί φησιν; ἴδε	ἡμεῖς	ἀφήκαμεν πάντα καὶ ἠκολουθήσαμέν σοι.
[4]	ὁ Πέτρος λέγειν αὐτῷ· ἴδε	ἡμεῖς	ἀφήκαμεν πάντα καὶ ἠκολουθήσαμέν σοι.
[39]	τοῖς ἀδελφοῖς μετανοοῦσιν. εἰ δὲ	ἡμεῖς	πονηροὶ ὄντες ἴσμεν ἀγαθὰ δόματα
[23]	θανάτου λαμβάνει, καὶ πόμα καθ´	ἡμέραν	ἐνδιδοὺς ἀθανασίας· ἐγὼ διδάσκαλος ὑπερουρανίων
[11]	ἔρημοι καὶ μεταῖται τῶν ἐφ´	ἡμέραν,	οἱ κατὰ τὰς ὁδοὺς ἐρριμμένοι
[32]	ἀγάπη οὔτε ἡ καρτερία μιᾶς	ἡμέρας,	ἀλλ´ ὁ ὑπομείνας εἰς τέλος,
[39]	γε καὶ ἡμῖν παρακελεύεται τῆς	ἡμέρας	ἑκάστης ὁ κύριος ἀφιέναι τοῖς
[1]	καὶ λιπαροῦς ἄχρι τῆς ἐσχάτης	ἡμέρας	τοῦ βίου συμμεμετρημένης καὶ ἡ
[37]	ἑκὼν ἔπαθεν, ἵνα πρὸς τὴν	ἡμετέραν	ἀσθένειαν οὓς ἠγάπησε μετρηθεὶς ἡμᾶς
[30]	ἤμην καὶ συνηγάγετέ με, γυμνὸς	ἤμην	καὶ ἐνεδύσατέ με, ἠσθένησα καὶ
[30]	καὶ ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ	ἤμην	καὶ ἤλθετε πρός με. τότε
[30]	ἐδώκατέ μοι πιεῖν, καὶ ξένος	ἤμην	καὶ συνηγάγετέ με, γυμνὸς ἤμην
[28]	δείκνυσιν ὑπὸ λῃστῶν συγκεκεντημένον, ἐρριμμένον	ἡμιθνῆτα	ἐπὶ τῆς ὁδοῦ, ὑπὸ ἱερέως
[37]	καὶ λύτρον ἑαυτὸν ἐπιδιδοὺς καινὴν	ἡμῖν	διαθήκην καταλιμπάνει· ἀγάπην ὑμῖν δίδωμι
[37]	θεὸς ἀγάπη καὶ δι´ ἀγάπην	ἡμῖν	ἐθεάθη. καὶ τὸ μὲν ἄρρητον
[29]	ἀγγέλους καὶ ἀρχὰς καὶ ἐξουσίας	ἡμῖν	ἐπιτάξας ἐπὶ μεγάλῳ μισθῷ, διότι
[42]	ὦ ἐπίσκοπε, τὴν παραθήκην ἀπόδος	ἡμῖν,	ἣν ἐγώ τε καὶ ὁ
[4]	κηρυγμάτων ἀγγελικῶν ἐπανέρχεται. ~Δοίη τοίνυν	ἡμῖν	ὁ σωτὴρ ἐντεῦθεν ἀρξαμένοις τοῦ
[17]	παρ´ αὐτῷ καθὸ καὶ παρ´	ἡμῖν,	ὁ τὸ αἰφνίδιον μέγα κέρδος
[26]	νῦν. τὸ δέ γε προκείμενον	ἡμῖν	οἶμαι μηδέν τι ἐνδεέστερον τῆς
[6]	ταμίαν, ἣν ὁ υἱὸς δίδωσιν	ἡμῖν	παρ´ ἐκείνου λαβών. ~Οὐκοῦν τὸ
[39]	λογίσασθαι παραπτώματα« ὅπου γε καὶ	ἡμῖν	παρακελεύεται τῆς ἡμέρας ἑκάστης ὁ
[33]	ἀποστραφῇς. σχῆμα τοῦτ´ ἔστιν ἔξωθεν	ἡμῖν	περιβεβλημένον τῆς εἰς κόσμον παρόδου
[33]	ὑπὲρ ἡμῶν ἀποθανὼν καὶ μεθ´	ἡμῶν	ἀναστάς. ~Τοῦτο τὸ σχῆμα τὸ
[33]	ὁ τούτου παῖς ὁ ὑπὲρ	ἡμῶν	ἀποθανὼν καὶ μεθ´ ἡμῶν ἀναστάς.
[27]	παρήγγελται, αὐτοῦ τοῦ θεοῦ πατρὸς	ἡμῶν,	δι´ οὗ καὶ γέγονε καὶ
[37]	ἐστιν αὕτη καὶ πόση; ὑπὲρ	ἡμῶν	ἑκάστου κατέθηκε τὴν ψυχὴν τὴν
[29]	τῆς ἀμπέλου τῆς Δαβίδ, ἐκχέας	ἡμῶν	ἐπὶ τὰς τετρωμένας ψυχάς, οὗτος
[6]	μὲν γὰρ ἡδέως ὁ κύριος	ἡμῶν	καὶ σωτὴρ ἐρώτημα καταλληλότατον αὐτῷ,
[42]	ὡς ὁ κύριος τὸν ὑπὲρ	ἡμῶν·	ὑπὲρ σοῦ τὴν ψυχὴν ἀντιδώσω
[10]	περὶ πολλὰ μὲν οἷός τε	ἦν	ἀσχολεῖσθαι, τὸ δὲ ἕν, τὸ
[20]	ὑπηρετικὰ σκαφίδια ἀφῆκαν πάλαι, ἅπερ	ἦν	αὐτοῖς μόνα. τί οὖν φοβηθέντες
[42]	καὶ λῃστήριον συγκροτήσας, ἕτοιμος λῄσταρχος	ἦν,	βιαιότατος, μιαιφονώτατος, χαλεπώτατος. χρόνος ἐν
[4]	ἐπὶ τῷ λόγῳ ἀπῆλθε λυπούμενος·	ἦν	γὰρ ἔχων χρήματα πολλὰ καὶ
[10]	ἐδήλωσεν. ἐπὶ τῷ ἀνθρώπῳ γὰρ	ἦν	ἡ αἵρεσις ὡς ἐλευθέρῳ, ἐπὶ
[20]	ἀδύνατον αὐτὸς ἑαυτῷ. δύσκολον γὰρ	ἦν	μὴ περιάγεσθαι μηδὲ καταστράπτεσθαι τὴν
[8]	γνησίου δωρουμένοις. εἰ γοῦν ἱκανὸς	ἦν	ὁ Μωσέως νόμος ζωὴν αἰώνιον
[10]	γενέσθαι. οὐκ ἄρα πω τέλειος	ἦν·	οὐδὲν γὰρ τελείου τελειότερον. καὶ
[16]	τούτοις κακῶς χρώμενα· ~ταῦτα δὲ	ἦν	τὰ τῆς ψυχῆς ἀρρωστήματα καὶ
[11]	ζωὴν αἰώνιον προστιθέντος. ~Τί τοίνυν	ἦν	τὸ προτρεψάμενον αὐτὸν εἰς φυγὴν
[20]	προέκρινεν ζωῆς αἰωνίου. ἄξιον οὖν	ἦν	τοῖς μαθηταῖς φόβου πάντως, εἰ
[20]	καὶ δεινῶς τῆς κτήσεως περιεχομένου,	ἥν	γε προέκρινεν ζωῆς αἰωνίου. ἄξιον
[31]	σκηνάς. φύσει μὲν ἅπασαν κτῆσιν,	ἣν	αὐτός τις ἐφ´ ἑαυτοῦ κέκτηται
[38]	μάθε τὴν καθ´ ὑπερβολὴν ὁδόν«	ἣν	δείκνυσι Παῦλος ἐπὶ σωτηρίαν· ἡ
[42]	ἐπίσκοπε, τὴν παραθήκην ἀπόδος ἡμῖν,	ἣν	ἐγώ τε καὶ ὁ Χριστός
[12]	καὶ λυμανούμενα πρὸς τὴν ζωήν,	ἣν	ἐπαγγέλλεται; καὶ γὰρ αὖ κἀκεῖνό
[3]	τῆς ἄνω πατρίδος ἄξιος, εἰς	ἣν	μετὰ στεφάνων καὶ κηρυγμάτων ἀγγελικῶν
[6]	καὶ μόνον ζωῆς αἰωνίου ταμίαν,	ἣν	ὁ υἱὸς δίδωσιν ἡμῖν παρ´
[10]	ἐξαίρετον, ἵνα λάβῃ ζωὴν αἰώνιον,	ἣν	ποθεῖ· ἀλλὰ δυσχεράνας ἀπῆλθεν, ἀχθεσθεὶς
[19]	τῶν πρότερον ἐνυπαρχόντων τῇ ψυχῇ,	ἣν	σῶσαι ποθεῖς, ἀντεισαγόμενος ἕτερον πλοῦτον
[36]	θεοπρεπεῖς καὶ τῆς προσηγορίας ἄξιοι,	ἣν	ὥσπερ διάδημα περίκεινται. οὐ μὴν
[20]	καὶ νεωστὶ πρὸς τοῦ σωτῆρος	ἠνδρολογημένοι)	περισσῶς ἐξεπλήσσοντο« καὶ ἀπεγίνωσκον ἑαυτοὺς
[5]	ἡπλῶσθαι πρὸς τοὺς μαθητὰς τῶν	ᾐνιγμένως	ὑπειρημένων οὐδὲν ἥττονος {ἔτι καὶ
[42]	μετανοίας προσιέμενος οὐ μετανοήσει τότε,	ἡνίκα	ἂν καταλίπῃ τὸ σῶμα, οὐδὲ
[27]	πιστεύων ὡς σωθήσεται, φέρε σκεπτέον	ἥντινα	τὴν ἐλπίδα αὐτοῖς ὁ σωτὴρ
[42]	ἀπολώλει, ἴσα τοῖς ἄλλοις παθεῖν	ἠξίου.	αὐτοὺς δὴ τούτους ἀναλαβὼν καὶ
[42]	εἶτά τι καὶ μεῖζον συμπράττειν	ἠξίουν.	ὃ δὲ κατ´ ὀλίγον προσειθίζετο
[5]	ὑπ´ αὐτοῦ τοῦ κυρίου δοκοῦντα	ἡπλῶσθαι	πρὸς τοὺς μαθητὰς τῶν ᾐνιγμένως
[4]	ἀνθρώποις ἀδύνατον, παρὰ θεῷ δυνατόν.	ἤρξατο	ὁ Πέτρος λέγειν αὐτῷ· ἴδε
[21]	φόρον ὁ σωτὴρ ἐκτελεῖ, ταχέως	ἥρπασε	καὶ συνέβαλε τὸν λόγον. καὶ
[27]	τίς ἡ μεγίστη τῶν ἐντολῶν	ἠρωτημένος·	ἀγαπήσεις κύριον τὸν θεόν σου
[6]	καὶ τὸ τῆς γνώμης ἀπόρρητον.	~Ἠρώτηται	μὲν γὰρ ἡδέως ὁ κύριος
[6]	ἄφθαρτος περὶ τῆς βεβαίας ἀφθαρσίας.	ἠρώτηται	περὶ τούτων ὑπὲρ ὧν καὶ
[20]	λιπὼν τὴν τάξιν τῆς ζωῆς,	ἧς	ἐπιθυμεῖν μόνον, ἀλλ´ οὐχὶ καὶ
[1]	καὶ ἀποστῆσαι τῆς ὁδοῦ, δι´	ἧς	ἐπιτυχεῖν ἔστι σωτηρίας, οἳ δὲ
[10]	τῷ παραγγέλματι τῆς ζωῆς, ὑπὲρ	ἧς	ἱκέτευεν. οὐ γὰρ ἀληθῶς ζωὴν
[42]	τινα τῶν οὐ μακρὰν πόλεων,	ἧς	καὶ τοὔνομα λέγουσιν ἔνιοι. καὶ
[1]	ἐπὶ τὴν τῆς ἀληθείας κτῆσιν,	ἧς	ὁ τυχὼν καὶ ἔργοις ἀγαθοῖς
[42]	σοι παρακατεθέμεθα ἐπὶ τῆς ἐκκλησίας,	ἧς	προκαθέζῃ, μάρτυρος. ὃ δὲ τὸ
[20]	πάθη τέλεον ἀποτεθειμένοις (ἀρτιμαθεῖς γὰρ	ἦσαν	καὶ νεωστὶ πρὸς τοῦ σωτῆρος
[11]	ζωῆς (οὕτω μέν γ´ ἂν	ἦσαν	οἱ μηδὲν ἔχοντες μηδαμῇ, ἀλλὰ
[20]	μὲν οὖν χρημάτων ἀκτημοσύνης εὐέλπιδες	ἦσαν	πρὸς σωτηρίαν· ἐπειδὴ δὲ συνῄδεσαν
[30]	γυμνὸς ἤμην καὶ ἐνεδύσατέ με,	ἠσθένησα	καὶ ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ
[2]	σωτῆρος καὶ τῆς ἐπιφανοῦς σωτηρίας	ᾐσθημένων,	τῶν δὲ ἀμυήτων τῆς ἀληθείας
[20]	λεχθέντος ὑπὸ τοῦ κυρίου καὶ	ᾔσθοντο	τοῦ βάθους τῶν λόγων. ἕνεκα
[33]	τοὺς ἀξίους ἢ φυλασσόμενον τοὺς	ἧσσον	ἀγαθοὺς μηδὲ τοῖς σπουδαίοις περιπεσεῖν.
[23]	ἄγγελοι παρακύψαι καὶ ἰδεῖν ἅπερ	ἡτοίμασεν	ὁ θεὸς τοῖς ἁγίοις ἀγαθὰ
[30]	τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν	ἡτοιμασμένην	ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου.
[20]	καὶ ἀπεγίνωσκον ἑαυτοὺς οὐδέν τι	ἧττον	ἐκείνου τοῦ πολυχρημάτου καὶ δεινῶς
[36]	ἐκλεκτότεροι, καὶ τοσούτῳ μᾶλλον ᾗ	ἧττον	ἐπίσημοι, τρόπον τινὰ ἐκ τοῦ
[12]	τις ἀποφορτισάμενος τὴν κτῆσιν οὐδὲν	ἧττον	ἔτι τὴν ἐπιθυμίαν καὶ τὴν
[5]	μαθητὰς τῶν ᾐνιγμένως ὑπειρημένων οὐδὲν	ἥττονος	{ἔτι καὶ νῦν} ἀλλὰ πλείονος
[24]	οὐ φθονεῖ. ἀλλ´ ὁρᾷς σεαυτὸν	ἡττώμενον	ὑπ´ αὐτῶν καὶ ἀνατρεπόμενον; ἄφες,
[21]	γὰρ ὁ θεὸς τὰ τοιαῦτα	ἡττώμενος.	τοιγάρτοι τούτων ἀκούσας ὁ μακάριος

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 8/05/2008