HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Clément d'Alexandrie, Quel riche peut être sauvé ?

Liste des contextes (ordre alphabétique)

ζ = 24 formes différentes pour 70 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Chapitre

[13]   ἀλλὰ μὴν αὐτός τε ἐπιξενοῦται Ζακχαίῳ καὶ Λευεὶ καὶ Ματθαίῳ τοῖς

[25]   καὶ Ἰάκωβον μετὰ Ἰωάννου, τοὺς Ζεβεδαίου παῖδας, ἀλλ´ ὁμονοοῦντας ἀλλήλοις τε

[8]   ἐπιθυμίαι τίκτουσι νεανικαὶ ἢ ὀργὴ ζέουσα ἢ ἔρως χρημάτων; ἀλλ´ εἴ

[11]   συμπνίγουσιν. οὔτε γὰρ μέγα καὶ ζηλωτὸν τὸ τηνάλλως ἀπορεῖν χρημάτων μὴ

[16]   ἕτοιμος οὐρανοῦ βασιλείας, οὐ πλούσιος ζῆσαι μὴ δυνάμενος· ~ὁ δὲ ἐν

[18]   ἁγνῶς καὶ κατὰ θεὸν χρώμενος ζήσεται. ὁ δὲ φθείρων τὸν ναὸν

[18]   οὐδὲ γὰρ διὰ κάλλος σώματος ζήσεταί τις ἢ τοὐναντίον ἀπολεῖται· ἀλλ´

[18]   κεκολασμένος. εἰ τοίνυν ἐστὶ τὸ ζησόμενον μάλιστα καὶ πρῶτον ἡ ψυχὴ

[8]   ~Τοῦτον οὖν πρῶτον ἐπιγνῶναι τῷ ζησομένῳ τὴν ὄντως ζωὴν παρακελεύεται, ὃν

[38]   ἡ ἀγάπη τὰ ἑαυτῆς οὐ ζητεῖ« ἀλλ´ ἐπὶ τὸν ἀδελφὸν ἐκκέχυται·

[26]   καὶ σωφρονεῖν καὶ θεὸν μόνον ζητεῖν καὶ θεὸν ἀναπνεῖν καὶ θεῷ

[31]   οὐδὲ ἐνοχλεῖσθαι περιμένειν, ἀλλὰ αὐτὸν ζητεῖν τοὺς εὖ πεισομένους ἀξίους τε

[5]   κεκρυμμένον νοῦν μετὰ τῆς ἀξίας ζητήσεως καὶ συνέσεως ἐρευνᾶν καὶ καταμανθάνειν.

[26]   ἔν γε τῷ παρόντι τὴν ζήτησιν ἀπαιτεῖ· οὐ γὰρ μόνον ῥέπει

[10]   γὰρ ἐχθρὸν θεῷ, ἀλλὰ τοῖς ζητοῦσι πορίζει καὶ τοῖς αἰτοῦσι παρέχει

[18]   ἐπιτρίβει πλοῦτος θανατοῦται· καὶ μηκέτι ζητῶμεν ἀλλαχοῦ τὴν αἰτίαν τοῦ τέλους

[4]   ποῦ; ἐν δὲ τῷ ἐρχομένῳ {ζωή{ ν} ἐστιν αἰώνιος. {ἐν δὲ}

[25]   ἀβέβαια, ἐν δὲ τῷ ἐρχομένῳ {ζωή{ ν} ἐστιν αἰώνιος. ~Ἔσονται οἱ

[6]   σωτὴρ ἐρώτημα καταλληλότατον αὐτῷ, ἡ ζωὴ περὶ ζωῆς, ὁ σωτὴρ περὶ

[7]   αὐτὸν ἀγάπη καὶ ἐξομοίωσις μόνη ζωή. ~Τοῦτον οὖν πρῶτον ἐπιγνῶναι τῷ

[10]   τοῦ σωτῆρος ἐξαίρετον, ἵνα λάβῃ ζωὴν αἰώνιον, ἣν ποθεῖ· ἀλλὰ δυσχεράνας

[4]   διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ποιήσω, ἵνα ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω; ὁ δὲ Ἰησοῦς

[20]   ἰδίως καὶ ὡς ἂν εἰς ζωὴν αἰώνιον ὁρμήσαι. καὶ οἱ μαθηταὶ

[8]   ἱκανὸς ἦν ὁ Μωσέως νόμος ζωὴν αἰώνιον παρασχεῖν, μάτην μὲν ὁ

[10]   καὶ προσκαθέζεσθαι, τῇ χάριτι τοῦ ζωὴν αἰώνιον προστιθέντος. ~Τί τοίνυν ἦν

[16]   ὁρίζων καὶ περιγράφων τὴν ἑαυτοῦ ζωήν, ἀλλά τι καὶ καλὸν ἔργον

[23]   ἰασάμην, ἐλυτρωσάμην· ἐγώ σοι παρέξω ζωὴν ἄπαυστον, αἰώνιον, ὑπερκόσμιον· ἐγώ σοι

[21]   θεὸν βιάσασθαι καὶ παρὰ θεοῦ ζωὴν ἁρπάσαι, ὁ δὲ γνοὺς τοὺς

[39]   τοῦ πλούτου καὶ χαλεπὸν εἰς ζωὴν διαφύγοι καὶ δύναιτο τῶν αἰωνίων

[42]   τοῦ πατρός, εἰς τὴν αἰώνιον ζωήν, εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν.

[19]   κατὰ σάρκα πλουτῶν καὶ τὴν ζωὴν εἰς τὴν ἔξω κτῆσιν μετενηνοχὼς

[11]   μακαριώτατοι καὶ θεοφιλέστατοι καὶ μόνοι ζωὴν ἔχοντες αἰώνιον) οὔτε καινὸν τὸ

[10]   ἧς ἱκέτευεν. οὐ γὰρ ἀληθῶς ζωὴν ἤθελεν, ὡς ἔφασκεν, ἀλλὰ δόξαν

[12]   βλάψοντα καὶ λυμανούμενα πρὸς τὴν ζωήν, ἣν ἐπαγγέλλεται; καὶ γὰρ αὖ

[26]   τῶν προσκαίρων προτιμῷεν τὴν ἑαυτῶν ζωὴν καὶ βλέποιεν πρὸς τὸν κύριον

[25]   ἀνεστίους οὔτε ἀναδέλφους ἐπὶ τὴν ζωὴν καλεῖ, ἐπεὶ καὶ πλουσίους κέκληκεν,

[27]   πῶς πλούτῳ χρηστέον καὶ τὴν ζωὴν κτητέον. ἐπειδὴ γὰρ οὔτε ἐκ

[7]   καὶ κορυφαιότατον τῶν πρὸς τὴν ζωὴν μαθημάτων ἀπὸ τῆς ἀρχῆς εὐθὺς

[42]   ἀληθινὴν κάθαρσιν καὶ τὴν ἄτρεπτον ζωὴν ὁ πατὴρ ὁ ἀγαθὸς ὁ

[8]   ἐπιγνῶναι τῷ ζησομένῳ τὴν ὄντως ζωὴν παρακελεύεται, ὃν οὐδεὶς ἐπιγινώσκει εἰ

[9]   φησιν ὡς πρὸς τὴν αἰώνιον ζωὴν ὡς οὐ τέλεια πεπληρωκότα καὶ

[26]   ἀκούσιον ἐν πλούτῳ γένεσιν ἀπελήλαται ζωῆς, ἀδικεῖται μᾶλλον ὑπὸ τοῦ γειναμένου

[20]   κτήσεως περιεχομένου, ἥν γε προέκρινεν ζωῆς αἰωνίου. ἄξιον οὖν ἦν τοῖς

[6]   ἀγαθὸν καὶ πρῶτον καὶ μόνον ζωῆς αἰωνίου ταμίαν, ἣν ὁ υἱὸς

[9]   νόμου μὲν ἐργάτην, ἀργὸν δὲ ζωῆς ἀληθινῆς. καλὰ μὲν οὖν κἀκεῖνα

[1]   μόνος τὸ βραβεῖον τῆς αἰωνίου ζωῆς ἀναιρήσεται. δεῖται δὲ καὶ ἡ

[26]   μὲν ἡδυπαθείας κατηξιωμένος, ἀιδίου δὲ ζωῆς ἀπεστερημένος, τί δ´ ὅλως πλοῦτον

[25]   ἐξαιμάσσηται πρὸς σπουδὰς μανιώδεις καὶ ζωῆς ἀπόγνωσιν καὶ θεοῦ καταφρόνησιν. οὗτος

[8]   πρὸς μὲν δικαιοσύνην οὐδὲν ἐνδεῖ, ζωῆς δὲ ὅλως προσδεῖ· διὸ αὐτὴν

[42]   τέκνον, μὴ φοβοῦ· ἔχεις ἔτι ζωῆς ἐλπίδας· ἐγὼ Χριστῷ λόγον δώσω

[27]   πλοῦτον οὐδὲ καταδικαστέον ὡς τῆς ζωῆς ἐπίβουλον καὶ πολέμιον, ἀλλὰ μαθητέον

[7]   καὶ ἀσάλευτος ἀρχὴ καὶ κρηπὶς ζωῆς, ἐπιστήμη θεοῦ τοῦ ὄντως ὄντος

[10]   τὸ δὲ ἕν, τὸ τῆς ζωῆς ἔργον, ἀδύνατος καὶ ἀπρόθυμος καὶ

[20]   κατηφής, λιπὼν τὴν τάξιν τῆς ζωῆς, ἧς ἐπιθυμεῖν μόνον, ἀλλ´ οὐχὶ

[6]   καταλληλότατον αὐτῷ, ἡ ζωὴ περὶ ζωῆς, ὁ σωτὴρ περὶ σωτηρίας, ὁ

[11]   χρημάτων μὴ οὐκ ἐπὶ λόγῳ ζωῆς (οὕτω μέν γ´ ἂν ἦσαν

[6]   ὑπόθεσιν, ὅτι δόσις ἐστὶν αἰωνίου ζωῆς. πρόοιδε δὲ ὡς θεὸς καὶ

[42]   τὴν ἐνταῦθα τρυφὴν τῆς αἰωνίου ζωῆς προτιμᾷ καὶ διδόντος τοῦ σωτῆρος

[11]   βίου, αἳ τὸ σπέρμα τῆς ζωῆς συμπνίγουσιν. οὔτε γὰρ μέγα καὶ

[25]   ψυχῆς, τὸν τῆς ἀπείρου πρύτανιν ζωῆς. τὰ γὰρ βλεπόμενα πρόσκαιρα, τὰ

[22]   γένοιτο καὶ ἐμπόδιον τῆς ἄνω ζωῆς, τούτῳ μὴ συμφερέσθω μηδὲ ὁμονοείτω,

[11]   τῆς ἱκετείας, τῆς ἐλπίδος, τῆς ζωῆς, τῶν προπεπονημένων; πώλησον τὰ ὑπάρχοντά

[10]   ἀπῆλθεν, ἀχθεσθεὶς τῷ παραγγέλματι τῆς ζωῆς, ὑπὲρ ἧς ἱκέτευεν. οὐ γὰρ

[19]   ἀντεισαγόμενος ἕτερον πλοῦτον θεοποιὸν καὶ ζωῆς χορηγὸν αἰωνίου, τὰς κατὰ τὴν

[2]   πάντα χαριζόμενοι καὶ τῆς ἐνταῦθα ζωῆς ὡς μόνης ἑαυτοῖς ὑπολειπομένης ἐκκρεμασθέντες

[10]   νόμος οὐ χωρεῖ, ὃ τῶν ζώντων ἴδιόν ἐστιν. ἀμέλει ὁ πάντα

[42]   παιδὸς Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ κυρίου ζώντων καὶ νεκρῶν, καὶ διὰ τοῦ

[18]   οὐδὲ ἰσχὺς καὶ μέγεθος σώματος ζωοποιεῖ οὐδὲ τῶν μελῶν οὐδενία ἀπολλύει,

[12]   ἴδιον θεοῦ παραγγέλλει καὶ μόνον ζωοποιοῦν, ὃ τοὺς προτέρους οὐκ ἔσωσεν;

[37]   οὐκ ἔστι κλῆμα τῆς ἀεὶ ζώσης ὑπερουρανίας ἀμπέλου, ἐκκόπτεται, τὸ πῦρ

Chapitre
[13]	ἀλλὰ μὴν αὐτός τε ἐπιξενοῦται	Ζακχαίῳ	καὶ Λευεὶ καὶ Ματθαίῳ τοῖς
[25]	καὶ Ἰάκωβον μετὰ Ἰωάννου, τοὺς	Ζεβεδαίου	παῖδας, ἀλλ´ ὁμονοοῦντας ἀλλήλοις τε
[8]	ἐπιθυμίαι τίκτουσι νεανικαὶ ἢ ὀργὴ	ζέουσα	ἢ ἔρως χρημάτων; ἀλλ´ εἴ
[11]	συμπνίγουσιν. οὔτε γὰρ μέγα καὶ	ζηλωτὸν	τὸ τηνάλλως ἀπορεῖν χρημάτων μὴ
[16]	ἕτοιμος οὐρανοῦ βασιλείας, οὐ πλούσιος	ζῆσαι	μὴ δυνάμενος· ~ὁ δὲ ἐν
[18]	ἁγνῶς καὶ κατὰ θεὸν χρώμενος	ζήσεται.	ὁ δὲ φθείρων τὸν ναὸν
[18]	οὐδὲ γὰρ διὰ κάλλος σώματος	ζήσεταί	τις ἢ τοὐναντίον ἀπολεῖται· ἀλλ´
[18]	κεκολασμένος. εἰ τοίνυν ἐστὶ τὸ	ζησόμενον	μάλιστα καὶ πρῶτον ἡ ψυχὴ
[8]	~Τοῦτον οὖν πρῶτον ἐπιγνῶναι τῷ	ζησομένῳ	τὴν ὄντως ζωὴν παρακελεύεται, ὃν
[38]	ἡ ἀγάπη τὰ ἑαυτῆς οὐ	ζητεῖ«	ἀλλ´ ἐπὶ τὸν ἀδελφὸν ἐκκέχυται·
[26]	καὶ σωφρονεῖν καὶ θεὸν μόνον	ζητεῖν	καὶ θεὸν ἀναπνεῖν καὶ θεῷ
[31]	οὐδὲ ἐνοχλεῖσθαι περιμένειν, ἀλλὰ αὐτὸν	ζητεῖν	τοὺς εὖ πεισομένους ἀξίους τε
[5]	κεκρυμμένον νοῦν μετὰ τῆς ἀξίας	ζητήσεως	καὶ συνέσεως ἐρευνᾶν καὶ καταμανθάνειν.
[26]	ἔν γε τῷ παρόντι τὴν	ζήτησιν	ἀπαιτεῖ· οὐ γὰρ μόνον ῥέπει
[10]	γὰρ ἐχθρὸν θεῷ, ἀλλὰ τοῖς	ζητοῦσι	πορίζει καὶ τοῖς αἰτοῦσι παρέχει
[18]	ἐπιτρίβει πλοῦτος θανατοῦται· καὶ μηκέτι	ζητῶμεν	ἀλλαχοῦ τὴν αἰτίαν τοῦ τέλους
[4]	ποῦ; ἐν δὲ τῷ ἐρχομένῳ	{ζωή{	ν} ἐστιν αἰώνιος. {ἐν δὲ}
[25]	ἀβέβαια, ἐν δὲ τῷ ἐρχομένῳ	{ζωή{	ν} ἐστιν αἰώνιος. ~Ἔσονται οἱ
[6]	σωτὴρ ἐρώτημα καταλληλότατον αὐτῷ, ἡ	ζωὴ	περὶ ζωῆς, ὁ σωτὴρ περὶ
[7]	αὐτὸν ἀγάπη καὶ ἐξομοίωσις μόνη	ζωή.	~Τοῦτον οὖν πρῶτον ἐπιγνῶναι τῷ
[10]	τοῦ σωτῆρος ἐξαίρετον, ἵνα λάβῃ	ζωὴν	αἰώνιον, ἣν ποθεῖ· ἀλλὰ δυσχεράνας
[4]	διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ποιήσω, ἵνα	ζωὴν	αἰώνιον κληρονομήσω; ὁ δὲ Ἰησοῦς
[20]	ἰδίως καὶ ὡς ἂν εἰς	ζωὴν	αἰώνιον ὁρμήσαι. καὶ οἱ μαθηταὶ
[8]	ἱκανὸς ἦν ὁ Μωσέως νόμος	ζωὴν	αἰώνιον παρασχεῖν, μάτην μὲν ὁ
[10]	καὶ προσκαθέζεσθαι, τῇ χάριτι τοῦ	ζωὴν	αἰώνιον προστιθέντος. ~Τί τοίνυν ἦν
[16]	ὁρίζων καὶ περιγράφων τὴν ἑαυτοῦ	ζωήν,	ἀλλά τι καὶ καλὸν ἔργον
[23]	ἰασάμην, ἐλυτρωσάμην· ἐγώ σοι παρέξω	ζωὴν	ἄπαυστον, αἰώνιον, ὑπερκόσμιον· ἐγώ σοι
[21]	θεὸν βιάσασθαι καὶ παρὰ θεοῦ	ζωὴν	ἁρπάσαι, ὁ δὲ γνοὺς τοὺς
[39]	τοῦ πλούτου καὶ χαλεπὸν εἰς	ζωὴν	διαφύγοι καὶ δύναιτο τῶν αἰωνίων
[42]	τοῦ πατρός, εἰς τὴν αἰώνιον	ζωήν,	εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν.
[19]	κατὰ σάρκα πλουτῶν καὶ τὴν	ζωὴν	εἰς τὴν ἔξω κτῆσιν μετενηνοχὼς
[11]	μακαριώτατοι καὶ θεοφιλέστατοι καὶ μόνοι	ζωὴν	ἔχοντες αἰώνιον) οὔτε καινὸν τὸ
[10]	ἧς ἱκέτευεν. οὐ γὰρ ἀληθῶς	ζωὴν	ἤθελεν, ὡς ἔφασκεν, ἀλλὰ δόξαν
[12]	βλάψοντα καὶ λυμανούμενα πρὸς τὴν	ζωήν,	ἣν ἐπαγγέλλεται; καὶ γὰρ αὖ
[26]	τῶν προσκαίρων προτιμῷεν τὴν ἑαυτῶν	ζωὴν	καὶ βλέποιεν πρὸς τὸν κύριον
[25]	ἀνεστίους οὔτε ἀναδέλφους ἐπὶ τὴν	ζωὴν	καλεῖ, ἐπεὶ καὶ πλουσίους κέκληκεν,
[27]	πῶς πλούτῳ χρηστέον καὶ τὴν	ζωὴν	κτητέον. ἐπειδὴ γὰρ οὔτε ἐκ
[7]	καὶ κορυφαιότατον τῶν πρὸς τὴν	ζωὴν	μαθημάτων ἀπὸ τῆς ἀρχῆς εὐθὺς
[42]	ἀληθινὴν κάθαρσιν καὶ τὴν ἄτρεπτον	ζωὴν	ὁ πατὴρ ὁ ἀγαθὸς ὁ
[8]	ἐπιγνῶναι τῷ ζησομένῳ τὴν ὄντως	ζωὴν	παρακελεύεται, ὃν οὐδεὶς ἐπιγινώσκει εἰ
[9]	φησιν ὡς πρὸς τὴν αἰώνιον	ζωὴν	ὡς οὐ τέλεια πεπληρωκότα καὶ
[26]	ἀκούσιον ἐν πλούτῳ γένεσιν ἀπελήλαται	ζωῆς,	ἀδικεῖται μᾶλλον ὑπὸ τοῦ γειναμένου
[20]	κτήσεως περιεχομένου, ἥν γε προέκρινεν	ζωῆς	αἰωνίου. ἄξιον οὖν ἦν τοῖς
[6]	ἀγαθὸν καὶ πρῶτον καὶ μόνον	ζωῆς	αἰωνίου ταμίαν, ἣν ὁ υἱὸς
[9]	νόμου μὲν ἐργάτην, ἀργὸν δὲ	ζωῆς	ἀληθινῆς. καλὰ μὲν οὖν κἀκεῖνα
[1]	μόνος τὸ βραβεῖον τῆς αἰωνίου	ζωῆς	ἀναιρήσεται. δεῖται δὲ καὶ ἡ
[26]	μὲν ἡδυπαθείας κατηξιωμένος, ἀιδίου δὲ	ζωῆς	ἀπεστερημένος, τί δ´ ὅλως πλοῦτον
[25]	ἐξαιμάσσηται πρὸς σπουδὰς μανιώδεις καὶ	ζωῆς	ἀπόγνωσιν καὶ θεοῦ καταφρόνησιν. οὗτος
[8]	πρὸς μὲν δικαιοσύνην οὐδὲν ἐνδεῖ,	ζωῆς	δὲ ὅλως προσδεῖ· διὸ αὐτὴν
[42]	τέκνον, μὴ φοβοῦ· ἔχεις ἔτι	ζωῆς	ἐλπίδας· ἐγὼ Χριστῷ λόγον δώσω
[27]	πλοῦτον οὐδὲ καταδικαστέον ὡς τῆς	ζωῆς	ἐπίβουλον καὶ πολέμιον, ἀλλὰ μαθητέον
[7]	καὶ ἀσάλευτος ἀρχὴ καὶ κρηπὶς	ζωῆς,	ἐπιστήμη θεοῦ τοῦ ὄντως ὄντος
[10]	τὸ δὲ ἕν, τὸ τῆς	ζωῆς	ἔργον, ἀδύνατος καὶ ἀπρόθυμος καὶ
[20]	κατηφής, λιπὼν τὴν τάξιν τῆς	ζωῆς,	ἧς ἐπιθυμεῖν μόνον, ἀλλ´ οὐχὶ
[6]	καταλληλότατον αὐτῷ, ἡ ζωὴ περὶ	ζωῆς,	ὁ σωτὴρ περὶ σωτηρίας, ὁ
[11]	χρημάτων μὴ οὐκ ἐπὶ λόγῳ	ζωῆς	(οὕτω μέν γ´ ἂν ἦσαν
[6]	ὑπόθεσιν, ὅτι δόσις ἐστὶν αἰωνίου	ζωῆς.	πρόοιδε δὲ ὡς θεὸς καὶ
[42]	τὴν ἐνταῦθα τρυφὴν τῆς αἰωνίου	ζωῆς	προτιμᾷ καὶ διδόντος τοῦ σωτῆρος
[11]	βίου, αἳ τὸ σπέρμα τῆς	ζωῆς	συμπνίγουσιν. οὔτε γὰρ μέγα καὶ
[25]	ψυχῆς, τὸν τῆς ἀπείρου πρύτανιν	ζωῆς.	τὰ γὰρ βλεπόμενα πρόσκαιρα, τὰ
[22]	γένοιτο καὶ ἐμπόδιον τῆς ἄνω	ζωῆς,	τούτῳ μὴ συμφερέσθω μηδὲ ὁμονοείτω,
[11]	τῆς ἱκετείας, τῆς ἐλπίδος, τῆς	ζωῆς,	τῶν προπεπονημένων; πώλησον τὰ ὑπάρχοντά
[10]	ἀπῆλθεν, ἀχθεσθεὶς τῷ παραγγέλματι τῆς	ζωῆς,	ὑπὲρ ἧς ἱκέτευεν. οὐ γὰρ
[19]	ἀντεισαγόμενος ἕτερον πλοῦτον θεοποιὸν καὶ	ζωῆς	χορηγὸν αἰωνίου, τὰς κατὰ τὴν
[2]	πάντα χαριζόμενοι καὶ τῆς ἐνταῦθα	ζωῆς	ὡς μόνης ἑαυτοῖς ὑπολειπομένης ἐκκρεμασθέντες
[10]	νόμος οὐ χωρεῖ, ὃ τῶν	ζώντων	ἴδιόν ἐστιν. ἀμέλει ὁ πάντα
[42]	παιδὸς Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ κυρίου	ζώντων	καὶ νεκρῶν, καὶ διὰ τοῦ
[18]	οὐδὲ ἰσχὺς καὶ μέγεθος σώματος	ζωοποιεῖ	οὐδὲ τῶν μελῶν οὐδενία ἀπολλύει,
[12]	ἴδιον θεοῦ παραγγέλλει καὶ μόνον	ζωοποιοῦν,	ὃ τοὺς προτέρους οὐκ ἔσωσεν;
[37]	οὐκ ἔστι κλῆμα τῆς ἀεὶ	ζώσης	ὑπερουρανίας ἀμπέλου, ἐκκόπτεται, τὸ πῦρ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 8/05/2008