Livre, Chap. |
[3, 11] |
ἐλάττων
χρυσίου
οὐκ
ἔστι
κύριος
|
αὐτοῦ. |
Ἀκοσμότερον
δὲ
ὁμολογεῖν
ἑαυτὸν
καὶ |
[3, 1] |
οὐδὲ
κάλλος,
ἀλλὰ
τὸ
εἶδος
|
αὐτοῦ |
ἄτιμον,
ἐκλεῖπον
παρὰ
τοὺς
ἀνθρώπους. |
[3, 11] |
τῷ
στόματι,
καὶ
αἱ
ἐντολαὶ
|
αὐτοῦ |
βαρεῖαι
οὐκ
εἰσίν.
Ἀλλὰ
μὴν |
[3, 3] |
συμμόρφους
τῆς
εἰκόνος
τοῦ
υἱοῦ
|
αὐτοῦ» |
{δι}
οὓς
κατὰ
τὸν
μακάριον |
[3, 12] |
κυρίου
ἐπὶ
δικαίους
καὶ
ὦτα
|
αὐτοῦ |
εἰς
δέησιν
αὐτῶν,
πρόσωπον
δὲ |
[3, 11] |
κύριος
τὸν
λαμβάνοντα
τὸ
ὄνομα
|
αὐτοῦ |
ἐπὶ
ματαίῳ.
Τοὺς
δὲ
παρὰ |
[3, 11] |
νενίκηκεν,
καὶ
τὸν
ἄνδρα
ἔκειρεν
|
αὐτοῦ |
ἑτέρα
γυνή.
Ἀλλ´
οὐχ
οὕτως
|
[3, 3] |
τοῦ
θεοῦ
τὴν
ἐγκατηριθμημένην
τῷ
|
αὐτοῦ |
θελήματι·
Εἰ
μή
τι
οὐκ |
[3, 3] |
τρίχας,
τὸ
δὲ
ὅσον
λεῖον
|
αὐτοῦ |
καὶ
μαλθακὸν
ἀφείλετο
τῆς
πλευρᾶς |
[3, 2] |
μὴ
ἐπιβλέψῃς
εἰς
τὴν
ὄψιν
|
αὐτοῦ |
καὶ
τὸ
ὕψος
τοῦ
μεγέθους |
[3, 2] |
{καὶ}
τὸν
πρεσβύτατον
τῶν
παίδων
|
αὐτοῦ |
καλὸν
καὶ
μέγαν
ἰδόντι,
ὁπότε |
[3, 1] |
ἀποπίπτει
τοῦ
πετάλου
χαμαί,
ὅταν
|
αὐτοῦ |
καταπνεύσωσιν
αἱ
ἐρωτικαὶ
τῆς
ὕβρεως |
[3, 5] |
ἐλέγχονται
κακαί·
καὶ
γὰρ
δι´
|
αὐτοῦ |
καταφαίνεται
μάλιστα
τοῦ
σώματος
τὸ |
[3, 6] |
ἀναφαίρετος—
ἡ
ψυχὴ
μόνη
θησαυρὸς
|
αὐτοῦ— |
κτῆμα
τῷ
κεκτημένῳ
ἄριστον,
μακάριον |
[3, 6] |
παρὰ
τὴν
ἔμπειρον
ἢ
ἄπειρον
|
αὐτοῦ |
λαβὴν
προσφῦναι
καὶ
δάκνειν,
εἰ |
[3, 6] |
ἔδωκεν
τοῖς
πένησιν,
ἡ
δικαιοσύνη
|
αὐτοῦ |
μένει
εἰς
τὸν
αἰῶνα.
Ὥστε |
[3, 12] |
τοῦ
πλησίον
ἐν
τῇ
καρδίᾳ
|
αὐτοῦ |
μὴ
μνησικακείτω,
ὅρκον
ψευδῆ
μὴ |
[3, 12] |
ἔγνωκα
αὐτόν,
καὶ
τὰς
ἐντολὰς
|
αὐτοῦ |
μὴ
τηρῶν,
ψεύστης
ἐστί,
καὶ |
[3, 7] |
φθόνος
τὸ
ἀνενδεὲς
κτωμένοις
δι´
|
αὐτοῦ· |
ὁ
τοῦτον
ἔχων
τὸν
πλοῦτον
|
[3, 3] |
γέλως
ὀδόντων
ἀναγγελεῖ
τὰ
περὶ
|
αὐτοῦ. |
Οἱ
γὰρ
καὶ
τὰ
μάλιστα |
[3, 2] |
καὶ
τὸ
ὕψος
τοῦ
μεγέθους
|
αὐτοῦ, |
ὅτι
ἀπῶσμαι
αὐτόν.
Ἄνθρωπος
μὲν |
[3, 12] |
ἀλήθειαν
ἕκαστος
μετὰ
τοῦ
πλησίον
|
αὐτοῦ, |
ὅτι
ἐσμὲν
ἀλλήλων
μέλη.
Ὁ |
[3, 12] |
ἡμέραν
ἄνθρωπον
ταπεινοῦν
τὴν
ψυχὴν
|
αὐτοῦ· |
οὐδ´
ἂν
κάμψῃς
ὡς
κρίκον |
[3, 5] |
ἐστι
πανταχοῦ,
καὶ
ἐγένετο
ἄνευ
|
αὐτοῦ |
οὐδὲ
ἕν»
Οὕτως
γὰρ
μόνως |
[3, 6] |
ἡμᾶς
φήσῃ
τις·
ὁ
ἵππος
|
αὐτοῦ |
πεντεκαίδεκα
ταλάντων
ἐστὶν
ἄξιος
ἢ |
[3, 3] |
βιάζονται
οἱ
ἄθεοι
τὴν
ὑπ´
|
αὐτοῦ |
πεπολιωμένην
παραχαράττοντες
τρίχα;
Στέφανος
δὲ |
[3, 3] |
τοῦ
βαρβάρου
καὶ
τὸ
ξανθὸν
|
αὐτοῦ |
πόλεμον
ἀπειλεῖ·
συγγενές
τι
τὸ
|
[3, 12] |
ἐγνώκαμεν
αὐτόν,
ἐὰν
τὰς
ἐντολὰς
|
αὐτοῦ |
τηρῶμεν.
Ὁ
λέγων
ὅτι
ἔγνωκα |
[3, 12] |
ἔστιν·
ὃς
δ´
ἂν
τηρῇ
|
αὐτοῦ |
τὸν
λόγον,
ἀληθῶς
ἐν
τούτῳ |
[3, 12] |
διδασκάλῳ·
καὶ
γὰρ
ὁ
νόμος
|
αὐτοῦ |
τὸν
φόβον
ὑπεκλύειν
βούλεται
τὸ
|
[3, 3] |
καὶ
ἡ
θρὶξ
τῆς
κεφαλῆς
|
αὐτοῦ |
ὡσεὶ
ἔριον
καθαρόν»
ὁ
προφήτης
|