Livre, Chap. |
[3, 4] |
τὴν
χολὴν
κεκτημένοι.
(Ἀλλ´
αἵ
|
γε |
ἀστειότεραι
τούτων
ὄρνεις
Ἰνδικοὺς
καὶ
|
[3, 3] |
φησίν,
ἐμάθετε
τὸν
Χριστόν,
εἴ
|
γε |
αὐτὸν
ἠκούσατε
καὶ
ἐν
αὐτῷ |
[3, 3] |
χρυσοφορεῖν
αὐτοῖς
ἐφεῖται,
ἀλλ´
οὖν
|
γε |
διὰ
τὴν
θηλυδριώδη
ἐπιθυμίαν
ἱμάντας |
[3, 12] |
ἡμῖν
βαδιστέον.
Καὶ
δὴ
ὥρα
|
γε |
ἐμοὶ
μὲν
πεπαῦσθαι
τῆς
παιδαγωγίας, |
[3, 12] |
δούλοις
Ἀριστοτέλης
εἴα
ποτέ,
πολλοῦ
|
γε |
καὶ
δεῖ
κατ´
ὄψιν
αὐτῶν |
[3, 10] |
γυμνάσιόν
ἐστιν.
(Καὶ
δὴ
τά
|
γε |
{καὶ}
κατὰ
πάλην,
ἣν
ἐνεκρίναμεν, |
[3, 2] |
ὠνητοῦ
καὶ
σκιαγραφουμένου;
Κεκρύφαλοι
μέν
|
γε |
καὶ
κεκρυφάλων
διαφοραὶ
καὶ
περίεργοι |
[3, 11] |
εἰς
γέλωτα
οὐ
παύονται.
Κωλυτέα
|
γε |
μὴν
ἔτι
καὶ
ἡ
διὰ |
[3, 11] |
φησιν
Ἀνακρέων,
κομιδῇ
ἑταιρικά,
ὥς
|
γέ |
μοι
φαίνεται.
Ἡ
κωμῳδία
φησὶν |
[3, 5] |
κεκρατημένων,
ἐπιδεικνύμεναι
ἐλέγχουσαί
τε
ἁμῇ
|
γέ |
πῃ
σφᾶς
αὐτὰς
μὴ
οἵας |
[3, 11] |
τὴν
ψυχήν,
προκείσθω
αὐταῖς,
εἴ
|
γε |
σωφρονεῖν
ἐθέλοιεν,
τὰς
ἀλόγους
ὁρμὰς |
[3, 10] |
ἱδρώτων
ἀνδρωδῶν
ἐκκρίσεις·
καὶ
οὔτι
|
γε |
τὸ
ἔντεχνον
διαπονητέον,
τὸ
ἐπιδεικτικὸν |
[3, 12] |
ἄρτον
σου,
καὶ
πτωχοὺς
ἀστέγους
|
εἴσαγε |
εἰς
τὸν
οἶκόν
σου·
ἐὰν |
[3, 4] |
γραφὴ
παραινεῖ·
Μὴ
πάντα
ἄνθρωπον
|
εἴσαγε |
εἰς
τὸν
οἶκόν
σου,
πολλὰ |
[3, 12] |
λόγῳ
προσευξώμεθα·
ἵλαθι
τοῖς
σοῖς,
|
παιδαγωγέ, |
παιδίοις,
πατήρ,
ἡνίοχε
Ἰσραήλ,
υἱὲ |
[3, 12] |
ἄρα
ἀπολέσει
καὶ
φρονίμους.
Ἤδη
|
δὲ |
ἀγαπᾶν
τοὺς
ἐχθροὺς
κελεύει
καὶ |
[3, 4] |
ἡδονῆς
τοῖς
λαγνεύειν
ἐθέλουσι,
τὴν
|
δὲ |
ἁγνείαν
τὴν
σφῶν
τῆς
αἰσχίστης |
[3, 6] |
τε
καὶ
Μίδα
μᾶλλον,
ᾖ
|
δὲ |
ἄδικος
καὶ
ὑπερήφανος,
καθάπερ
ὁ |
[3, 2] |
Αἰθιοπίας
πεποικιλμένοι
μαρμαίρουσι
λιθιδίοις,
τὰ
|
δὲ |
ἄδυτα
χρυσοπάστοις
ἐπισκιάζεται
πέπλοις·
ἀλλ´ |
[3, 1] |
τῆς
μὲν
τὸ
εὐεργετικόν,
τὸ
|
δὲ |
ἀθάνατον
τῆς
σαρκός.
~Ὅτι
οὐ |
[3, 3] |
οἶνον,
πορνείαν
ἀγώγιμον
φέροντες.
Ἄλλοι
|
δὲ |
ἀθλιώτεροι
μακρῷ
ὡς
ἄρτον,
ὡς |
[3, 11] |
οὐ
διαρρεούσῃ
τῇ
μαλακότητι.
Ἔστων
|
δὲ |
αἱ
ἐσθῆτες
ἁρμόζουσαι
ἡλικίᾳ,
προσώπῳ, |
[3, 11] |
τὸ
σχῆμα
τῆς
ἐμπλοκῆς.
(Ἀλλοτρίων
|
δὲ |
αἱ
προσθέσεις
τριχῶν
τέλεον
ἔκβλητοι, |
[3, 11] |
γὰρ
ζωῆς
οὐκ
ἐπέρχεται,
σφαλεραὶ
|
δὲ
|
αἱ
τροχιαὶ
αὐτῆς
καὶ
οὐκ |
[3, 11] |
πρέπον
αὐτῇ
ἐγκεκαλυμμένῃ
προσεύχεσθαι.
Τὴν
|
δὲ |
Αἰνεία
γυναῖκά
φασι
δι´
ὑπερβολὴν |
[3, 2] |
εἰς
τοσοῦτον
περίεργος
ἦν·
ἐγὼ
|
δὲ |
αἰσχύνομαι
κωμῳδουμένης
ἐς
τοσοῦτον
τῆς
|
[3, 8] |
πάθος
κρίσις
μὲν
ἀδικήσασι,
παιδαγωγία
|
δὲ |
ἀκούσασιν.
(Οἱ
Σοδομῖται
ὑπὸ
πολλῆς |
[3, 11] |
ἀγάπη
κέκληται,
σύνταγμα
πνευματικόν.
Ἐξὸν
|
δὲ |
ἀκροᾶσθαι
μὲν
σοφίας
θεϊκῆς,
ἀλλὰ |
[3, 12] |
μὲν
πεπαῦσθαι
τῆς
παιδαγωγίας,
ὑμᾶς
|
δὲ |
ἀκροᾶσθαι
τοῦ
διδασκάλου.
(Παραλαβὼν
δὲ |
[3, 4] |
ἐθέλουσιν
ῥᾳθυμεῖν
ἀνυπόπτως
διακονούμενοι.
Εὐνοῦχος
|
δὲ |
ἀληθὴς
οὐχ
ὁ
μὴ
δυνάμενος, |
[3, 1] |
τῆς
σαρκὸς
τὸ
φαντασιαστικόν,
τὸ
|
δὲ
|
ἀληθινὸν
καὶ
τῆς
ψυχῆς
καὶ |
[3, 3] |
ὄχημα
γίνεται
καὶ
τροφή.
(Ἀραβίων
|
δέ— |
ἄλλοι
οὗτοι
νομάδες—
ἡ
μάχιμος
|
[3, 10] |
εὐχρήστου
καὶ
ὀνησιφόρου
παραλαμβανομένη,
οἱ
|
δὲ |
ἄλλοι
πόνοι
γυμναστικῆς
οὐκ
ἐλευθέρων |
[3, 3] |
καθαρόν»
ὁ
προφήτης
λέγει.
Οὐδεὶς
|
δὲ |
ἄλλος,
φησὶν
ὁ
κύριος,
δύναται |
[3, 11] |
εἰς
τοῦτο
μόνον
σημαντῆρα,
τοὺς
|
δὲ |
ἄλλους
ἀπορριπτέον
δακτυλίους,
ἐπεὶ
κόσμος» |
[3, 12] |
σοφία»
ὥς
φησι
Βακχυλίδης.
Τὰ
|
δὲ |
ἄμεμπτα
καὶ
ἀκέραια
καὶ
ἄμωμα |
[3, 5] |
τῆς
ἐπιφανείας
ὑγρόν·
τὸ
νοσοῦν
|
δὲ |
ἀμφοῖν
ἐκ
τῆς
ὄψεως
γνωρίζεται. |
[3, 8] |
πολυπραγμονῶν,
οἳ
δὲ
κηρύσσοντες.
Λαοὶ
|
δὲ |
ἄμφω,
ἀμφοῖν
δὲ
τούτοιν
οἱ |
[3, 11] |
ὁ
μὲν
ἀπόστολος
βοᾷ,
ἡμεῖς
|
δὲ |
ἀναζωπυροῦμεν
τὰ
πάθη
καὶ
οὐκ |
[3, 11] |
τῇ
τροφῇ
διὰ
κατηχήσεως,
ἔνδοθεν
|
δὲ |
ἀναπεμπόμενον
ὥσπερ
ἐκ
κοιλίας
τῆς |
[3, 3] |
ἵππον
τῇ
χαίτῃ
γαυρουμένην,
τὸν
|
δὲ |
ἄνδρα
καθάπερ
τοὺς
λέοντας
γενείοις |
[3, 4] |
τὰ
ἔνεδρα
τοῦ
δολίου·
ἀλλαχοῦ
|
δὲ |
ἄνδρες
δίκαιοι»
φησὶν
ἔστωσαν
σύνδειπνοί |
[3, 12] |
ὑποτασσέσθωσαν,
ὡς
τῷ
κυρίῳ,
οἱ
|
δὲ |
ἄνδρες
τὰς
γυναῖκας
τὰς
ἑαυτῶν |
[3, 4] |
τοῦ
Χριστοῦ
καὶ
θεοῦ.
Αἳ
|
δὲ |
ἀνδρογύνων
συνουσίαις
ἥδονται,
παρεισρέουσι
δὲ |
[3, 5] |
λουτρῷ
χρόα
φαιδρύνεσθαι
παραινεῖ.
Κοινὰ
|
δὲ |
ἀνέῳκται
ἀνδράσιν
ὁμοῦ
καὶ
γυναιξὶ |
[3, 11] |
λέγει
ὁ
ἅγιος
λόγος,
ὁ
|
δὲ |
ἀνὴρ
αὐτῆς
ἐνεκωμίασεν.
Γυνὴ
γὰρ |
[3, 11] |
παῖδες
ἐπὶ
τῇ
μητρί,
ὁ
|
δὲ |
ἀνὴρ
ἐπὶ
τῇ
γυναικί,
αὕτη |
[3, 1] |
ἵνα
κατακρύψῃ
τὸν
ἄνθρωπον.
Ὁ
|
δὲ |
ἄνθρωπος
ἐκεῖνος,
ᾧ
σύνοικος
ὁ |
[3, 1] |
ἀμφοῖν,
θεοῦ
μὲν
υἱός,
σωτὴρ
|
δὲ
|
ἀνθρώπων,
καὶ
τοῦ
μὲν
διάκονος, |
[3, 2] |
ἔνδον
εὑρήσει
τὴν
ἀξιόλογον,
πόρνη
|
δὲ |
ἀντ´
αὐτῆς
καὶ
μοιχαλὶς
τῆς |
[3, 3] |
οὖν
ἀντιδημιουργοῦσι
τῷ
θεῷ,
μᾶλλον
|
δὲ |
ἀντικεῖσθαι
βιάζονται
οἱ
ἄθεοι
τὴν |
[3, 6] |
πλούσιος
ὢν
μόνος
ἐλελήθει·
πολλοῦ
|
δὲ |
ἄξια
οὐ
λίθος,
οὐκ
ἄργυρος, |
[3, 6] |
καταξέσηται
μὲν
τὸ
θηρίον,
αὐτὸς
|
δὲ |
ἀπαθὴς
μείνῃ.
Ἀλλ´,
ὡς
ἔοικεν, |
[3, 4] |
οἱ
μάντεις
ὑπισχνοῦνται.
Οὐκ
ἴσασι
|
δὲ |
ἀπατώμεναι
καὶ
αὑτὰς
μὲν
ὡς |
[3, 12] |
προσευχῇ
πιστεύοντες,
λήψεσθε»
φησίν·
πιστὸν
|
δὲ
|
ἀπίστοις
οὐδὲν»
κατὰ
Πίνδαρον.
Καὶ |
[3, 10] |
διαπονητέον,
τὸ
ἐπιδεικτικὸν
αὐτῆς,
τὰ
|
δὲ |
ἀπὸ
ὀρθῆς
πάλης,
ἀπ´
αὐχένων |
[3, 5] |
ἐκτελοῦντες
τὸ
αἰδῆμον
ἐφύλαττον·
αἳ
|
δὲ |
ἀποδυσάμεναι
ἅμα
τῷ
χιτῶνι
καὶ |
[3, 11] |
ῥῆμα
ἀναίσχυντον
οἱ
γελωτοποιοί;
Οἱ
|
δὲ |
ἀπολαύσαντες
τῆς
ἐν
αὐτοῖς
κακίας |
[3, 2] |
παμπόλλοις
ἐστεφάνωνται
αἱ
αὐλαί·
τοῖχοι
|
δὲ |
ἀποστίλβουσι
ξενικοῖς
λίθοις
καὶ
γραφῆς |
[3, 8] |
ὃ
μὲν
ἤκουσεν
φίλος,
οἱ
|
δὲ |
ἀπόστολοι,
ἕνα
καὶ
τὸν
αὐτὸν |
[3, 9] |
περὶ
ταῦτα
σοφοὶ
ὁμολογοῦσιν.
Ἡμῖν
|
δὲ |
ἀπόχρη
ἡ
συμμετρία,
ἣν
πανταχοῦ |
[3, 11] |
νοτίδος
τὴν
βλάβην.
Ταῖς
γυναιξὶ
|
δὲ |
ἀπόχρη
μαλάσσειν
τὰς
τρίχας
καὶ
|
[3, 11] |
βοηθοῖς
εἰς
τοῦτο
δεδομέναις.
Εἰ
|
δὲ |
ἄρα
δέοι
καὶ
ἡμᾶς
ἐμπολιτευομένους |
[3, 3] |
καλλωπιζομένους
τῶν
ἀνδρῶν.
(Εἰς
τοσοῦτον
|
δὲ |
ἄρα
ἐλήλακεν
ἡ
χλιδὴ
ὡς |
[3, 3] |
φασι
λυττήσαντας
τοὺς
λύκους.
Αἳ
|
δὲ |
ἄρα
ἡμερώτεραι
τῶν
βαρβάρων
οὐ |
[3, 3] |
ἀναβὰς
φέρεται
οἷ
βούλεται·
κάμνων
|
δὲ |
ἄρα
λιμῷ
αἰτεῖ
τὸν
ἵππον |
[3, 11] |
καταλελοίπασιν
ἔνδον
οὗ
ἤκουσαν,
ἔξωθεν
|
δὲ |
ἄρα
μετὰ
τῶν
ἀθέων
ἀλύουσι, |
[3, 5] |
τῶν
ἴσων
κοινωνοῦσι
λουτρῶν.
Ἔχει
|
δὲ |
ἄρα
ὁ
ῥύπος
τῆς
περιουσίας |
[3, 6] |
ὄντως
πλουτεῖ
τὸν
μέγιστον·
ἐὰν
|
δὲ |
ἄρα
πλουτῇ
μὲν
Κινύρα
τε |
[3, 12] |
τοῦ
ἀγαθοῦ
ζηλωταὶ
γενώμεθα;
Ἡ
|
δὲ |
ἀρίστη
ἀγωγὴ
εὐταξία
ἐστίν,
παντελὴς |
[3, 8] |
τῷ
γαμικῷ
διέξιμεν
λόγῳ·
ἃ
|
δὲ
|
ἁρμόδια
πρὸς
παιδαγωγίαν,
ταῦτα
ἡμῖν |
[3, 8] |
ἀκολουθίαν
τῆς
ἁμαρτίας
φυλαξάμενος;
Τίς
|
δὲ |
αὖθις
ἀσκητὴς
ὤν,
καταμαθὼν
τῆς |
[3, 7] |
Καὶ
τὰ
κόσμια
ποῦ;
Λωποδύταις
|
δὲ |
αὐτὰ
καὶ
κακούργοις
παρασκευάζονται
καὶ |
[3, 4] |
μὴ
πάρεστιν
ἄνθρωπος
σωφρονῶν.
Περιφέρονται
|
δὲ |
αὗται
ἀνὰ
τὰ
ἱερὰ
ἐκθυόμεναι |
[3, 11] |
διὰ
τὴν
ἀρέσκειαν
κοσμουμέναις.
Ὅρος
|
δὲ |
αὐταῖς
ἐπικείσθω
ἡ
πρὸς
μόνους
|
[3, 11] |
αὐταῖς
πανούργου
σοφίας
τερθρεύμασιν·
ὑποδείξωμεν
|
δὲ |
αὐταῖς
κομμωτικὴν
σώφρονα·
κάλλος
γὰρ |
[3, 4] |
ἀνδρῶν,
τοὺς
δὲ
εὔχονται,
ἄλλους
|
δὲ |
αὐταῖς
οἱ
μάντεις
ὑπισχνοῦνται.
Οὐκ |
[3, 11] |
τῆς
θείας
αἱρουμένους
δημιουργίας.
Προσιέναι
|
δὲ |
αὐτὰς
ὁ
παιδαγωγὸς
κελεύει
ἐν |
[3, 11] |
αὐταῖς
αἰσχρολογεῖν
ἢ
αἰσχροεργεῖν,
σωφρονίζεσθαι
|
δὲ |
αὐτὰς
πρὸς
τῶν
δεσποινῶν·
σφόδρα |
[3, 11] |
χειμῶνος
μάλιστα
ταύτῃ
χρηστέον·
εὔκολος
|
δὲ |
αὕτη·
εὐκολία
δέ
ἐστιν
ἕξις
|
[3, 10] |
αὐτῆς
ἐρείδεται
εἰς
ἄτρακτον·
χεῖρας
|
δὲ |
αὐτῆς
διήνοιξεν
πένητι,
καρπὸν
δὲ |
[3, 10] |
εἰς
τὰ
χρήσιμα,
τὰς
χεῖρας
|
δὲ |
αὐτῆς
ἐρείδεται
εἰς
ἄτρακτον·
χεῖρας |
[3, 8] |
οἳ
μὲν
διδαχθέντες
ἐσώθησαν,
οἳ
|
δὲ |
αὐτοδιδάκτως
ἢ
ἐζήλωσαν
ἢ
ἐζήτησαν |
[3, 3] |
δὲ
οὐδεὶς
ἄβατος
ἀκολασίᾳ·
κοινὴ
|
δὲ |
αὐτοῖς
ἀφροδίτη
δημεύεται,
συνέστιος
τρυφή. |
[3, 11] |
αὑτοὺς
εἰς
θάνατον
κατορύττοντες.
Ἀντιτάσσεται
|
δὲ |
αὐτοῖς
εὖ
μάλα
ἐρρωμένως
ὁ
|
[3, 4] |
τὸν
πολὺν
συνωνούμενοι
ὄχλον.
Μεμέρισται
|
δὲ |
αὐτοῖς
ἡ
θητεία
πολυσχιδῶς·
καὶ |
[3, 3] |
οἱ
μοιχεύοντες
τὴν
φύσιν,
ἕπεται
|
δὲ |
αὐτοῖς
τῶν
τολμημάτων
τιμωρὸς
ἡ |
[3, 11] |
ἐνώπιον
τοῦ
θεοῦ
πολυτελές.
(Ἡ
|
δὲ |
αὐτουργία
ταῖς
γυναιξὶν
μάλιστα
τὸ |
[3, 6] |
ὁ
τὴν
τρυφὴν
ἐξομνύμενος,
τὴν
|
δὲ |
αὐτουργίαν
διάκονον
παρακαλῶν
καὶ
τὴν |
[3, 10] |
τῇ
πεττούσῃ,
εἰ
δέοι.
Ἔτι
|
δὲ |
αὐτουργικῶς
προκομίζειν
χρὴ
ἐκ
τοῦ |
[3, 11] |
τῶν
ἀνδρῶν
καταπραΰνειν
ἠρέμα·
ἡσυχῇ
|
δὲ |
αὐτοὺς
ἐπὶ
τὴν
λιτότητα
ὑπακτέον |
[3, 3] |
ἂν
αἰδεσθεῖεν
οἴκοι
τινάς.
Καταμαρτυρεῖ
|
δὲ |
αὐτῶν
ἡ
ἐν
τῷ
δημοσίῳ |
[3, 11] |
καθαρᾶς
καὶ
ἀμιγοῦς
αἰσχροῖς,
ἡ
|
δὲ |
ἀφέλεια
ἕξις
ἀφαιρετικὴ
τῶν
περιττῶν. |
[3, 10] |
ἐν
λόγῳ
μαθημάτων
ἄγοιμεν.
Αὕτη
|
δὲ |
βελτίων
ἡ
ἄγρα,
ἣν
ἐχαρίσατο |
[3, 11] |
μὴ
ποιεῖσθαι
εἰς
ἐπιθυμίας»
Κωλύει
|
δὲ |
βιαζομένους
τὴν
φύσιν
ὁ
λόγος |
[3, 11] |
γάρ
σου
ὀρθὰ
βλεπέτωσαν,
τὰ
|
δὲ |
βλέφαρα
νευέτω
δίκαια·
μὴ
γὰρ |
[3, 3] |
τοῦ
κυρίου
λωβώμενοι
σῶμα;
Ἀνδρὶ
|
δὲ |
βουλομένῳ
εἶναι
καλῷ
τὸ
κάλλιστον |
[3, 9] |
ὁ
τάφος
φαίνεται
ὡραῖος,
ἔνδον
|
δὲ |
γέμει
ὀστέων
νεκρῶν
καὶ
πάσης |
[3, 9] |
ποτηρίου
καὶ
τῆς
παροψίδος,
ἔνδοθεν
|
δὲ
|
γέμουσιν
ἀκαθαρσίας.
Καθάρισον
πρῶτον
τὸ |
[3, 11] |
μαλακίας
δὲ
ψυχικῆς
διατεθρυμμένους.
Ἀνδρὸς
|
δὲ
|
γενναίου
σημεῖον
οὐδὲν
εἶναι
δεῖ |
[3, 11] |
ἵνα
μὴ
τέχνῃ
ποικιλλομένῃ,
φύσει
|
δὲ |
γεννωμένῃ
οἰκειούμενοι,
πᾶν
ὅσον
ἀπατηλὸν
|
[3, 3] |
αὐτοῦ
πεπολιωμένην
παραχαράττοντες
τρίχα;
Στέφανος
|
δὲ |
γερόντων
πολυπειρία»
φησὶν
ἡ
γραφή, |
[3, 10] |
τοῖς
κατὰ
λόγον
βιοῦσιν.
(Μειρακίοις
|
δὲ |
γυμνάσιον
ἀπόχρη,
κἂν
βαλανεῖον
παρῇ· |
[3, 10] |
καὶ
δρόμους
παρακλητέον
αὐτάς,
ταλασιουργίᾳ
|
δὲ |
γυμναστέον
καὶ
ἱστουργίᾳ
καὶ
τῷ |
[3, 11] |
ἐν
ἄστει
καὶ
πεπιττοκοπημένους.
Αἱ
|
δὲ |
γυναικεῖοι
κινήσεις
καὶ
θρύψεις
καὶ |
[3, 11] |
φωτὶ
τῷ
φαινομένῳ
καταυγαζόμενα.
Πορνεία
|
δὲ |
γυναικὸς
ἐν
μετεωρισμῷ
ὀφθαλμῶν.
(Νεκρώσατε |
[3, 9] |
λουομένων
τὸ
βαλανεῖον
δεῖν.
Λούειν
|
δὲ |
δεῖ
μάλιστα
μὲν
τὴν
ψυχὴν
|
[3, 11] |
τῶν
αἰτίων
παρόντα
σημαίνει,
μᾶλλον
|
δὲ |
δείκνυσι
τὴν
τοῦ
ἀποτελέσαντος
ὕπαρξιν, |
[3, 3] |
ἀγεννεῖς
καὶ
πορνικὰς
ἀποκειρόμενοι,
χλανίσι
|
δὲ |
δὴ
φαναῖσι
περιπεπεμμένοι
καὶ
μαστίχην |
[3, 12] |
ὃ
μὲν
διὰ
Μωυσέως,
ὃ
|
δὲ |
δι´
ἀποστόλων.
Οἵα
γοῦν
καὶ |
[3, 12] |
μὲν
διὰ
τοῦ
νόμου,
οἳ
|
δὲ |
διὰ
προφητῶν
ἀποκαλύπτονται,
οἳ
δὲ |
[3, 12] |
σβέννυτε,
προφητείας
μὴ
ἐξουθενεῖτε·
πάντα
|
δὲ |
δοκιμάζετε,
τὸ
καλὸν
κατέχετε·
ἀπὸ |
[3, 12] |
ἐλέγχων
μετὰ
παρρησίας
εἰρηνοποιεῖ»
ὑμεῖς
|
δὲ |
εἰ
μὲν
ἀκούσεσθέ
μου,
σωθήσεσθε, |
[3, 1] |
ἐὰν
γνῷ,
θεὸν
εἴσεται,
θεὸν
|
δὲ |
εἰδὼς
ἐξομοιωθήσεται
θεῷ,
οὐ
χρυσοφορῶν |
[3, 8] |
εἰκόνα
σωφροσύνης
ἐδείκνυεν
φιλανδρίαν·
τοὺς
|
δὲ |
Εἵλωτας
{οἰκέτας}
οἰκετῶν
ὄνομά
εἰσιν |
[3, 3] |
νύκτωρ
ἐλεγχόμενος
γυνή.
Οὐκ
ἔσται
|
δέ» |
εἶπεν
ὁ
λόγος
διὰ
Μωυσέως, |
[3, 11] |
ἢ
ὠνῆται
ἢ
πιπράσκῃ,
ἁπλῆν
|
δὲ |
εἰπὼν
καὶ
ἀληθεύειν
μελετῶν,
ἂν |
[3, 3] |
οὐχ
ὑφ´
ἑαυτῶν
λελώβηται,
κελευόμενα
|
δὲ |
εἰς
αἰσχροκέρδειαν
τὰ
δύστηνα
καλλωπίζεται. |
[3, 11] |
τὸ
πνεῦμα
τὸ
ψυχρόν·
ὁλκὸν
|
δὲ |
εἰς
ἑαυτὴν
ἡ
θερμότης
ἐκριπιζομένη |
[3, 7] |
ἐφόδιον
Χριστιανῷ
ἡ
εὐτέλεια.
(Τρυφὴ
|
δὲ |
εἰς
ἡδονὰς
ἀλωμένη
χαλεπὸν
ἀνθρώποις
|
[3, 12] |
εἰς
τοὺς
αἰῶνας.
Ἀμήν.
Ἐπεὶ
|
δὲ |
εἰς
τὴν
ἐκκλησίαν
ἡμᾶς
καταστήσας |
[3, 12] |
παιδαγωγός,
διδάσκειν
ἔτι
ταῦτα,
διδασκάλου
|
δὲ |
εἰς
τὴν
ἐξήγησιν
τῶν
ἁγίων |
[3, 11] |
ἔνδον
τοῦ
σώματος
ἐργάζεται,
τὸ
|
δὲ |
εἰς
τὸ
ἐκτὸς
τοῦ
σώματος |
[3, 5] |
τὰ
δὲ
εἰς
τροφάς,
τὰ
|
δὲ
|
εἰς
τὸ
λούσασθαι
περιφερόμενα·
ναὶ |
[3, 5] |
τὰ
μὲν
εἰς
προπόσεις,
τὰ
|
δὲ |
εἰς
τροφάς,
τὰ
δὲ
εἰς |
[3, 12] |
ἢ
τὸν
θάνατον
αἱρεῖται.
Ἢν
|
δὲ |
εἰσακούσητέ
μου,
τὰ
ἀγαθὰ
τῆς |
[3, 11] |
τοῖς
θεῷ
μὲν
παιδαγωγουμένοις,
θεῷ
|
δὲ |
εἰσπεποιημένοις.
(Διὸ
καὶ
στάσιν
καὶ |
[3, 2] |
τραγικὸς
διηγούμενος
ὧδέ
πως·
Ἐλθὼν
|
δὲ |
ἐκ
Φρυγῶν
ὁ
τὰς
θεὰς
|
[3, 11] |
θυμηδίαν
ἄνευ
βλάβης
κτήσασθαι·
τῆς
|
δὲ |
ἑκάστου
τῶν
ἀνθρώπων
διανοίας
μίμησίς |
[3, 12] |
οὐρανοῖς
ἐπὶ
γῆς
παιδαγωγούμενος,
πατέρα
|
δὲ |
ἐκεῖ
λαμβάνει,
ὃν
ἐπὶ
γῆς
|
[3, 1] |
φαινομένου
τοῦδε
ἄρχων
ἀνθρώπου,
αὐτὸν
|
δὲ |
ἐκεῖνον
ἄλλος
ἄγει,
θεός·
τὸ |
[3, 1] |
γὰρ
ὁ
θεός
ἐστιν·
θεὸς
|
δὲ |
ἐκεῖνος
ὁ
ἄνθρωπος
γίνεται,
ὅτι |
[3, 12] |
δοτὴρ
καὶ
φύλαξ·
κατὰ
μετουσίαν
|
δὲ |
ἐκείνων
τὰ
τῇδε
συνωνυμεῖ,
παιδαγωγοῦντος |
[3, 9] |
τοὺς
φυσικοὺς
χαλῶσι
τόνους,
πολλάκις
|
δὲ |
ἐκλύσεις
ἄγουσι
καὶ
λειποθυμίας.
Τρόπον |
[3, 3] |
αἰσχροκέρδειαν
τὰ
δύστηνα
καλλωπίζεται.
Οἱ
|
δὲ |
ἑκόντες
ταῦτα
αἱρούμενοι
δρᾶν,
ἃ |
[3, 11] |
χρυσίῳ,
ἐλάττων
ἐστὶν
χρυσίου,
ὁ
|
δὲ |
ἐλάττων
χρυσίου
οὐκ
ἔστι
κύριος |
[3, 11] |
μεθ´
ὧν
καὶ
διαιτῶνται·
μᾶλλον
|
δὲ |
ἐλέγχονται,
τὴν
ἐπίπλαστον
ἀποθέμενοι
τῆς |
[3, 11] |
σῖτα
ὀκνηρὰ
οὐκ
ἔφαγεν,
θεσμοὶ
|
δὲ |
ἐλεημοσύνης
ἐπὶ
τῇ
γλώσσῃ
αὐτῆς» |
[3, 11] |
ἡ
θερμότης
ἐκριπιζομένη
κινήσεσιν.
Ἐπειδὰν
|
δὲ |
ἑλκύσῃ,
ἀλεαινομένην
ἠρέμα
δι´
αὐτῶν |
[3, 12] |
τοῦ
εἴδους
διαλεχθῆναι
τούτου,
μᾶλλον
|
δὲ |
ἐμαυτοῦ
μεμνημένος,
ὁ
παιδαγωγός
φησιν |
[3, 4] |
τῶν
ἐλαχίστων,
ἐμοὶ
ἐποιήσατε.
Αἳ
|
δὲ |
ἔμπαλιν
ἀπαιδευσίαν
προτετιμήκασι
σωφροσύνης,
τὰς
|
[3, 8] |
γὰρ
ἐπεγάμει
πόσει
πόσιν,
μένει
|
δὲ |
ἐν
οἴκοις
ὑγιὲς
εὐναστήριον.
Ὀνειδίζων |
[3, 4] |
ἡ
σοφία
ἐν
ὀλίγοις,
ἀταξία
|
δὲ |
ἐν
πλήθει
καταφαίνεται.
Αἳ
δὲ |
[3, 2] |
φυσικῇ
καὶ
πτερώσει
ποικίλῃ,
ὡς
|
δὲ |
ἐνδεέστερον
καὶ
τῆς
θηρείου
φύσεως |
[3, 4] |
δὲ
ἀνδρογύνων
συνουσίαις
ἥδονται,
παρεισρέουσι
|
δὲ |
ἔνδον
κιναίδων
ὄχλοι
ἀθυρόγλωσσοι,
μιαροὶ |
[3, 10] |
δὲ
αὐτῆς
διήνοιξεν
πένητι,
καρπὸν
|
δὲ |
ἐξέτεινεν
πτωχῷ»
τὴν
καλλίστην
διακονίαν |
[3, 12] |
τῷ
χρόνῳ
τῆς
καθοδηγήσεως,
τὰς
|
δὲ |
ἐξηγήσεις
αὐτῶν
ἐπιτρέπων
τῷ
διδασκάλῳ· |
[3, 7] |
ἀγαθὸν
ἀπειροκαλίας
ἐστὶ
τελείας,
φιλοπλουτία
|
δὲ |
ἐξίστησι
τῆς
ὀρθῆς
διαίτης
τὸν |
[3, 7] |
τοῦ
μόνου
καλοῦ
δημιούργημα,
ὁ
|
δὲ |
ἐπὶ
γαστέρα
αὐτῷ
βίος
ἄσεμνός |
[3, 3] |
ἐπὶ
τοὺς
ἄνδρας,
θηλυδρίου,
εἰ
|
δὲ |
ἐπὶ
τὰς
γυναῖκας,
μοιχοῦ·
ἄμφω |
[3, 11] |
ἀνὴρ
ἐπὶ
τῇ
γυναικί,
αὕτη
|
δὲ |
ἐπὶ
τούτοις,
πάντες
δὲ
ἐπὶ |
[3, 11] |
αὕτη
δὲ
ἐπὶ
τούτοις,
πάντες
|
δὲ |
ἐπὶ
τῷ
θεῷ.
Συλλήβδην
γοῦν
|
[3, 12] |
ἁγίαις,
αἳ
μὲν
πρεσβυτέροις,
αἳ
|
δὲ
|
ἐπισκόποις
καὶ
διακόνοις,
ἄλλαι
χήραις, |
[3, 10] |
διατεμεῖν,
οἷς
αὐτὸς
χρήσεται.
Ἰακὼβ
|
δὲ |
ἐποίμαινεν
τὰ
πρόβατα
Λάβαν
τὰ |
[3, 9] |
καθαρσίῳ
λόγῳ,
καὶ
τὸ
σῶμα
|
δὲ |
ἔσθ´
ὅτε
διὰ
τὴν
ἄσιν
|
[3, 3] |
ὁ
Σκύθης
τὴν
ἅμαξαν.
Ὀλιγωρεῖ
|
δὲ |
ἔσθ´
ὅτε
καὶ
τῆς
ἁμάξης |
[3, 10] |
τὸ
βέλτιον
τὴν
φύσιν.
Πολλοῖς
|
δὲ |
ἔσθ´
ὅτε
καὶ
τὸ
γεγωνὸς
|
[3, 11] |
χρηστέον·
εὔκολος
δὲ
αὕτη·
εὐκολία
|
δέ |
ἐστιν
ἕξις
ἀπέριττος
προσδεκτικὴ
τῶν |
[3, 11] |
ἀγάπη
τοῦ
θεοῦ
ἐστίν.
Αὕτη
|
δέ |
ἐστιν
ἡ
ἀγάπη
τοῦ
θεοῦ» |
[3, 2] |
λύτρον
εὑρίσκεται
φονευομένου
λαοῦ.
(Ὅτι
|
δὲ |
ἑταίρας
μὲν
ποιεῖ
τὰς
γυναῖκας |
[3, 11] |
λέγεις;
Πῶς
οὖν
πεπίστευκας;
Πῶς
|
δὲ |
ἔτι
ἀγαπᾷς
τὸν
θεὸν
καὶ |
[3, 8] |
ἤδη
λέλεκται
καὶ
πεπαιδαγώγηται,
ὃ
|
δὲ |
ἔτι
λοιπόν,
ὑποθησόμεθα·
οὐ
γὰρ
|
[3, 11] |
δοῦλαι
νομισθῶσιν
οὐ
κοσμούμεναι.
Τὸ
|
δὲ |
εὐγενὲς
τῆς
ἀληθείας,
ἐν
τῷ |
[3, 11] |
ὁ
πρεσβύτερος
ἐπιθήσει
χεῖρα;
τίνα
|
δὲ |
εὐλογήσει;
Οὐ
τὴν
γυναῖκα
τὴν |
[3, 12] |
πρὸς
ὀλίγον
ἐστὶν
ὠφέλιμος,
ἡ
|
δὲ |
εὐσέβεια
πρὸς
πάντα
ὠφέλιμός
ἐστιν, |
[3, 4] |
μὲν
ἔχουσι
τῶν
ἀνδρῶν,
τοὺς
|
δὲ |
εὔχονται,
ἄλλους
δὲ
αὐταῖς
οἱ |
[3, 11] |
τῆς
ἐκπυρώσεως
μεῖναι
συγκεκαλυμμένην.
(Τοιούτους
|
δὲ |
ἐχρῆν
παρ´
ὅλον
τὸν
βίον |
[3, 2] |
τὸ
ἔνοικον
τοῦ
νεώ,
παστοφόρος
|
{δὲ} |
ἤ
τις
ἄλλος
τῶν
ἱεροποιούντων |
[3, 6] |
ἀγαθοὶ
δὲ
οἱ
Χριστιανοί·
ἄφρων
|
δὲ
|
ἢ
ἀκόλαστος
ἄνθρωπος
οὔτ´
ἂν |
[3, 2] |
εὑρεθήσεται,
ἐφ´
ὃν
ἐσπεύσαμεν,
αἴλουρος
|
δὲ |
ἢ
κροκόδειλος
ἢ
αὐτόχθων
ὄφις |
[3, 2] |
ἀνάξιον
μὲν
τοῦ
νεώ,
χηραμοῦ
|
δὲ |
ἢ
φωλεοῦ
ἢ
βορβόρου
ἀντάξιον· |
[3, 11] |
καὶ
οἰκετῶν
καὶ
δεσποτῶν·
ἐπεὶ
|
δὲ
|
ἡ
ἀπαιδευσία
πολλὴν
ἐνδίδωσι
ῥοπὴν |
[3, 3] |
ἀνομίας.
Ταῦτα
προεφητεύετο
πάλαι,
ἀρίδηλος
|
δὲ |
ἡ
ἔκβασις·
πᾶσα
ἤδη
πεπλήρωται |
[3, 12] |
ἀγωγῇ
ἐκδιδάξεται
τὰ
λόγια.
Διδασκαλεῖον
|
δὲ |
ἡ
ἐκκλησία
ἥδε
καὶ
ὁ |
[3, 8] |
καταφρονοῖμεν
τῶν
ἐπιγείων
κτημάτων.
Πλουσιωτάτη
|
δὲ |
ἡ
εὐτέλεια
ἕξις
οὖσα
ἀνελλιπὴς |
[3, 2] |
βαρβάρῳ·
Ἑλλὰς
ὅλη
ναυτίλλεται,
στενοχωρεῖται
|
δὲ |
ἡ
θάλασσα
ἠπείρους
φέρουσα·
πόλεμος |
[3, 10] |
σεμιδάλεως
καὶ
ποίησον
ἐγκρυφίας.
Ῥαχὴλ
|
δὲ |
ἡ
θυγάτηρ
Λάβαν
ἤρχετο»
φησί, |
[3, 2] |
ἐλέγχων
ἀφίστασθαι
τῶν
ἁμαρτημάτων.
Ὡς
|
δὲ |
ἡ
καταπεπλασμένη
χεὶρ
καὶ
ὁ
|
[3, 11] |
τὸν
Ἰωσὴφ
ἄλλη
γυνή,
νενίκηται
|
δὲ |
ἡ
πόρνη
ἡ
Αἰγυπτία,
καὶ |
[3, 12] |
μακαρίζει,
ὅτι
αὐτοὶ
ἐλεηθήσονται»
ὀργὴν
|
δὲ |
ἡ
σοφία
ταλανίζει,
ὅτι
ἄρα
|
[3, 3] |
ὑπηνήτῃ,
οὗπερ
χαριεστάτη
ἥβη.
Προβαίνων
|
δὲ |
ἤδη
ἐπαλείφεται
γανούμενος
πώγωνι,
ἐφ´
|
[3, 3] |
βαρβάροις,
ἀμέλγονται
τοῦ
γάλακτος,
κενουμένης
|
δὲ |
ἤδη
τῆς
τροφῆς,
ἀλλ´
οὐδὲ |
[3, 3] |
Ἀλλὰ
διαβάλλει,
φημί·
οὐκ
ἂν
|
δὲ |
ἠθέλησέ
τις
εὖ
φρονῶν
πόρνος |
[3, 8] |
ἄγρυπνος
τῆς
ἀνθρωπότητος
φύλαξ·
ἀποτρέπων
|
δὲ |
ἡμᾶς
τῆς
μιμήσεως
τῆς
ἐκείνων, |
[3, 12] |
αὐτὰ
πρὸς
τὸν
διδάσκαλον,
ταῦτα
|
δὲ
|
ἡμῖν
ἐν
κεφαλαίου
μέρει
δι´ |
[3, 2] |
ἵνα
πολὺν
ζήσωμεν
χρόνον,
προστεθῇ
|
δὲ
|
ἡμῖν
ἔτη
ζωῆς»
εἴτε
ἀλλοτρίαν |
[3, 11] |
παροιμιαζόμενοι,
τοιάδε
χἀ
κύων.
Ἀποσκορακιστέον
|
δὲ |
ἡμῖν
καὶ
τοῦ
περιπάτου
τὸ
|
[3, 12] |
πατήρ,
ἓν
ἄμφω,
κύριε.
Δὸς
|
δὲ |
ἡμῖν
τοῖς
σοῖς
ἑπομένοις
παραγγέλμασιν |
[3, 12] |
ἔτευξ´
ἐν
δ´
οὐρανόν,
ἐν
|
δὲ |
θάλασσαν,
ἐν
δὲ
τὰ
τείρεα |
[3, 11] |
ποσῇ
μὲν
τῇ
ὑγρότητι,
ὑπερβολῇ
|
δὲ |
θερμότητος.
Διὸ
καὶ
ἡ
προτέρα |
[3, 12] |
ἔθνεσιν,
ἡμῖν
δὲ
ὁρατούς·
σοφίας
|
δὲ |
θησαυροὶ
ἀνέκλειπτοι»
οὓς
θαυμάζων
ὁ |
[3, 1] |
ἐκεῖνον
ἄλλος
ἄγει,
θεός·
τὸ
|
δὲ |
θυμικόν,
θηριῶδες
ὄν,
πλησίον
μανίας |
[3, 10] |
φιλονικίας
ἀχρήστου
παραλαμβανέσθω
χάριν,
εἰς
|
δὲ
|
ἱδρώτων
ἀνδρωδῶν
ἐκκρίσεις·
καὶ
οὔτι |
[3, 2] |
θαλαμευόμεναι,
μὴ
ἐλεγχθῶσιν
ξανθιζόμεναι,
ἑσπέρας
|
δὲ |
καθάπερ
ἐκ
φωλεοῦ
πρὸς
τὸν |
[3, 11] |
ζῴου
νεκροῦ
πεποιημένας
πολυπραγμονοῦσιν·
ἄλλαι
|
δὲ |
καθάπερ
ἐξανθήματά
τινα
ἔχουσαι
πρὸς |
[3, 7] |
ἐπιφερομένους
ἅμα
σεμνότητι
σώφρονι·
μέτρον
|
δὲ |
καθάπερ
ὁ
ποὺς
τοῦ
ὑποδήματος, |
[3, 3] |
ἠριθμημέναι»
φησὶν
ὁ
κύριος·
ἠρίθμηνται
|
δὲ |
καὶ
αἱ
ἐπὶ
τῷ
γενείῳ |
[3, 11] |
καὶ
αἱ
ἀλόγιστοι
φιλοτιμίαι,
πρὸς
|
δὲ
|
καὶ
αἱ
μάταιοι
καταναλώσεις
τῆς |
[3, 3] |
θεάματος
γεραρᾷ
τετίμηκεν
πολιᾷ.
Φρόνησις
|
δὲ |
καὶ
ἀκριβεῖς
λογισμοὶ
πολιοὶ
συνέσει |
[3, 11] |
μάλιστα
δείκνυται
τρόπος
ἥμερος.
Ἔστι
|
δὲ |
καὶ
ἄλλο
ἄναγνον
φίλημα,
πλῆρες |
[3, 1] |
καλλώπισμα
περιθείς,
τὴν
ἀθανασίαν.
(Ἔστι
|
δὲ |
καὶ
ἄλλο
κάλλος
ἀνθρώπων
ἀγάπη. |
[3, 8] |
τὰ
δὲ
καὶ
ὠνείδισεν,
τὸ
|
δὲ |
καὶ
ἄλλων
ἁμαρτανόντων
τὸ
αἶσχος
|
[3, 9] |
δὲ
τὸ
τῆς
ἀλέας
ἐξὸν
|
{δὲ} |
καὶ
ἄλλως
παραμυθεῖσθαι
τὸ
κατεσκληκὸς |
[3, 11] |
θεόν
ἐστιν
τὸ
κτῆμα·
ἣ
|
δὲ |
καὶ
ἄνευ
γραμμάτων
ἐκπαιδεύεται,
καὶ
|
[3, 11] |
κατ´
ἀγρὸν
διοικουμένους
πράξεις,
πολλάκις
|
δὲ |
καὶ
ἄνευ
γυναικῶν
γενομένους
ὑπὲρ |
[3, 2] |
{οἷς}
ἐνδεῖ
οὐδὲ
ἕν·
χρυσῷ
|
δὲ |
καὶ
ἀργύρῳ
καὶ
ἠλέκτρῳ
παραστίλβουσιν |
[3, 3] |
ἀλκῆς
ὁπλίζονται
τῇ
τριχί,
κάπροι
|
δὲ |
καὶ
αὐτοὶ
σεμνύνονται
λοφιᾷ,
ἀλλὰ |
[3, 11] |
ἤθους
τὴν
κατάστασιν
ἐνδείκνυται.
Καθάριος
|
δὲ |
καὶ
ἀφελὴς
ἡ
σωφροσύνη,
ἐπεὶ |
[3, 11] |
θηρώμενοι
γυναῖκας
παυσάσθων
ποτέ·
πολλοὺς
|
δὲ |
καὶ
βλασφημοῦντες
εἰς
γέλωτα
οὐ
|
[3, 10] |
εὐτελείας
ἅμα
καὶ
αὐτουργίας,
πρὸς
|
δὲ |
καὶ
γυμνασίων
ὑποδείγματα.
Ἀνδρῶν
δὲ |
[3, 3] |
Μᾶλλον
δὲ
οὐκ
ἄνδρας,
βατάλους
|
δὲ |
καὶ
γύννιδας
καλεῖν
τούτους
χρή, |
[3, 12] |
ἂν
εἴη
λέγειν
καιρός.
Πολλὰ
|
δὲ |
καὶ
δι´
αἰνιγμάτων,
πολλὰ
δὲ |
[3, 12] |
οἱ
ἄνθρωποι,
ποιεῖτε
αὐτοῖς.
Δυνατὸν
|
δὲ |
καὶ
διὰ
δυεῖν
ἐμπεριλαβεῖν
τὰς |
[3, 12] |
ἀναγνώσεις
τῶν
βιβλίων
παραγγέλλεται.
Παραγγέλλει
|
δὲ |
καὶ
διὰ
Ἡσαΐου·
Λούσασθε,
καθαροὶ
|
[3, 12] |
δὲ
καὶ
δι´
αἰνιγμάτων,
πολλὰ
|
δὲ |
καὶ
διὰ
παραβολῶν
τοῖς
ἐντυγχάνουσιν |
[3, 6] |
γενήματα
κρείττω
ἀργυρίου
ἐκλεκτοῦ.
Εἰ
|
δὲ |
καὶ
διελεῖν
χρή,
πλούσιος
μὲν |
[3, 11] |
βασιλείαν
θεοῦ
οὐ
κληρονομήσουσιν.
Εἰ
|
δὲ |
καὶ
εἰς
βασιλείαν
θεοῦ
κεκλήμεθα, |
[3, 11] |
πάροδον
αὐτῇ
οὐ
παρέχει,
εἰ
|
δὲ |
καὶ
ἐμπέσοι
τις,
συλλαβοῦσα
αὐτὴν |
[3, 11] |
ἀληθείας
ἁπλοῦν
ἀγαπήσωμεν
χρῶμα.
Ὁ
|
δὲ |
καὶ
ἐν
τούτῳ
ἄρα
ζηλωτὴς |
[3, 11] |
παντὸς
τοῦ
πωλουμένου
ἀπέστω,
ἀπέστω
|
δὲ |
καὶ
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων
ὁ |
[3, 11] |
οἷον
καπνὸς
μὲν
πῦρ,
εὔχροια
|
δὲ |
καὶ
εὐσφυξία
ὑγίειαν,
οὕτως
καὶ |
[3, 11] |
ὑγιῆ
καὶ
μακάριον,
βίον.
(Κεχρήσθω
|
δὲ |
καὶ
ἡ
γυνὴ
τῇ
λιτῇ |
[3, 11] |
διὰ
τῶν
κύβων
παιδιά,
πρὸς
|
δὲ |
καὶ
ἡ
διὰ
τῶν
ἀστραγάλων |
[3, 8] |
ἐθεμελίωσεν,
ἑτέρους
ἔπαυσε
κακίας,
τοὺς
|
δὲ |
καὶ
ἰάσατο
τῇ
τοῦ
ὁμοίου |
[3, 4] |
ὧν
ἀμέλγονται
τὸ
κάλλος.
Κομμωταὶ
|
δὲ |
καὶ
κομμώτριαι
περὶ
τὰς
γυναῖκας
|
[3, 11] |
μὲν
ἐπανθείτω
καὶ
ἀρρενωπία·
ἀπέστω
|
δὲ |
καὶ
ὁ
ἀπὸ
τῶν
μυροπωλίων |
[3, 6] |
τῇ
χειρὶ
καὶ
δήξεται·
δεινὸς
|
δὲ |
καὶ
ὁ
πλοῦτος
ἰλυσπώμενος
παρὰ |
[3, 2] |
δὲ
οὗτοι
συναποθανεῖν
χρυσίῳ.
Εἰ
|
δὲ
|
καὶ
ὁ
πλοῦτος
τυφλός,
ὥσπερ |
[3, 11] |
τὰ
ἄλλα
περιττώματα
αὐτοῖς,
πρὸς
|
δὲ |
καὶ
οἱ
ἱδρῶτες,
οὐκ
ἀναδιδομένης |
[3, 12] |
τοῦτο,
εἰς
αἰθέρα
πλανάσθω·
γῆ
|
δὲ |
καὶ
πεπήχθω
καὶ
φερέσθω,
ὅταν |
[3, 2] |
δὲ
μὴ
βλεπόμενα
αἰώνια»
Ὃ
|
δὲ |
καὶ
πέρα
τῆς
ἀτοπίας
προβέβηκεν, |
[3, 7] |
καὶ
τοῖς
λίχνοις
ὀφθαλμοῖς.
Ἐλεημοσύναι
|
δὲ |
καὶ
πίστεις
μὴ
ἐκλειπέτωσάν
σε» |
[3, 3] |
ἂν
αὐτὸν
λωβᾶσθαι
τετολμήκειμεν.
Τὸ
|
δὲ
|
καὶ
πιττοῦσθαι—
ὀκνῶ
καὶ
λέγειν |
[3, 3] |
οἶκον
ἐπιφέρονται
σὺν
αὐτοῖς.
Εἰ
|
δὲ |
καὶ
ποτὸν
ἐπιλίποι
τοῖς
βαρβάροις, |
[3, 4] |
ἀφορῶντας
διελέγχονται
τὸν
τρόπον,
πολλάκις
|
δὲ |
καὶ
προκύπτουσιν
ἔνδοθεν
τὴν
ἐπιπόλαιον |
[3, 10] |
ἢ
εἰς
ἄστυ
κατιοῦσιν.
Εἰ
|
δὲ |
καὶ
σκαπάνης
ἅψαιντο,
οὐκ
ἀγεννὲς |
[3, 10] |
οἰκουρῷ
γαμετῇ
καὶ
βοηθῷ.
Εἰ
|
δὲ |
καὶ
στρωμνὴν
ἀνατινάξαι
δι´
αὑτῆς |
[3, 10] |
γυμνοὶ
καὶ
πάλης
μετεχόντων,
οἳ
|
δὲ
|
καὶ
σφαίρῃ
τῇ
μικρᾷ
παιζόντων |
[3, 11] |
καὶ
ναύτου
καὶ
ἄρχοντος,
οὕτως
|
δὲ
|
καὶ
σώφρονός
ἐστιν
οἰκεία
στολὴ |
[3, 11] |
καὶ
τὰ
σκύβαλα
πλεονάζει,
πλεονάζει
|
δὲ |
καὶ
τὰ
ἄλλα
περιττώματα
αὐτοῖς, |
[3, 5] |
περὶ
τὰ
λουτρὰ
ἀναστρεπτέον.
(Οἷα
|
δὲ |
καὶ
τὰ
λουτρὰ
αὐταῖς·
οἶκοι |
[3, 2] |
ἡμᾶς
τοῦ
λόγου,
μετὰ
μικρὸν
|
δὲ |
καὶ
ταῖς
θείαις
ἐπιστύψω
γραφαῖς. |
[3, 4] |
φοράδην
βαστάζοντες
Κελτοὶ
πολλοί·
ἔριθοι
|
δὲ |
καὶ
ταλασίαι
καὶ
ἱστοπονίαι
καὶ |
[3, 8] |
τιμωρίας,
οὐκ
ἀκρασίας
μόνον,
πρὸς
|
δὲ |
καὶ
τὰς
ἐπὶ
πλούτῳ
κακόφρονας |
[3, 10] |
ἀληλιμμένον
λίπα
ἀνατρῖψαι
αὑτόν·
τὸ
|
δὲ |
καὶ
τὴν
ἀμοιβὴν
τὴν
ἴσην |
[3, 7] |
συνεπισπέσθαι
μαθὼν
ὁδοιπόρῳ
σώφρονι.
(Σταλτέον
|
δὲ |
καὶ
τὴν
φίλανδρον
γυναῖκα
τἀνδρὶ |
[3, 8] |
οἰκουρίας
καὶ
οἰκετῶν
χρήσεως,
πρὸς
|
δὲ |
καὶ
τῆς
ὥρας
τοῦ
γάμου |
[3, 10] |
τὸ
ἀπονίψασθαι
τὼ
πόδε,
πρὸς
|
δὲ |
καὶ
τὸ
ἀληλιμμένον
λίπα
ἀνατρῖψαι |
[3, 11] |
{καὶ}
καταπλήξεως
γεννητικὴν
ἐμποιούσας·
πολλοὺς
|
δὲ |
καὶ
τὸ
σχῆμα
παραπαιδαγωγεῖ
μὴ |
[3, 12] |
τὸν
τῶν
Χριστιανῶν
βίον.
(Ἐγὼ
|
δὲ |
καὶ
τοῖς
γεγαμηκόσι
παραινέσαιμι
ἂν |
[3, 12] |
ἐστίν,
ἂν
σκοπῇς,
ἴσος.
(Δεῖ
|
δὲ |
καὶ
τοὺς
πλημμελοῦντας
τῶν
οἰκετῶν |
[3, 7] |
εἰ
φυλάττοι
τὸν
υἱόν·
πάρεστι
|
δὲ |
καὶ
τοῦτο,
μηδεμιᾶς
ἐνδείας
αἰσθάνεσθαι. |
[3, 1] |
τῷ
τῆς
διανοίας
κόσμῳ,
ἔπειτα
|
δὲ |
καὶ
τῷ
τοῦ
σώματος,
ἁγνὴν |
[3, 10] |
βασιλεὺς
ἐνεργῷ
γυμνασίῳ
χρώμενος.
Καλὸν
|
δὲ |
καὶ
ὕδωρ
ἀνιμῆσαι
δι´
αὑτοῦ |
[3, 8] |
φιλάνθρωπος
τὰ
μὲν
παρῄνεσεν,
τὰ
|
δὲ |
καὶ
ὠνείδισεν,
τὸ
δὲ
καὶ |
[3, 11] |
σώματος
διαφθείρονται
οἱ
ὀφθαλμοί.
Θεωρῶν
|
δὲ |
καλὰ
ὀφθαλμὸς
εὐφραίνει
καρδίαν»
του– |
[3, 11] |
τοῦ
θεοῦ
δεδομένον
περιγίνεται.
Δεινὴ
|
δὲ |
καλλωπίσαι
κατὰ
φύσιν
ἡ
τῶν |
[3, 3] |
τὸ
λάσιον,
παρανομεῖν
ἀνόσιον·
τὸ
|
δὲ |
καλλώπισμα
τῆς
λειάνσεως,
θερμαίνομαι
γὰρ |
[3, 1] |
ἄλλο
κάλλος
ἀνθρώπων
ἀγάπη.
Ἀγάπη
|
δέ» |
κατὰ
τὸν
ἀπόστολον,
μακροθυμεῖ,
χρηστεύεται, |
[3, 12] |
Τὰς
ἐντολὰς
οἶδας»
ἀπεκρίνατο·
τοῦ
|
δὲ |
καταφήσαντος,
τοῦτο
ποίει»
φησὶ
καὶ
|
[3, 3] |
παρατιλλόντων
τοὺς
θηλυδρίας
τούτους·
ἐργαστήρια
|
δὲ |
κατεσκεύασται
καὶ
ἀνέῳκται
πάντῃ
καὶ |
[3, 8] |
σῳζόμενος
διὰ
τὴν
εὕρεσιν.
(Ὃς
|
δέ |
κε
μήτ´
αὐτὸς
νοέῃ
μήτ´ |
[3, 11] |
δι´
αὐτῶν
ἄλλην
κεφαλήν.
Εἰ
|
δὲ |
κεφαλὴ
γυναικὸς
μὲν
ἀνήρ,
ἀνδρὸς |
[3, 8] |
θεὸν
ὃ
μὲν
πολυπραγμονῶν,
οἳ
|
δὲ |
κηρύσσοντες.
Λαοὶ
δὲ
ἄμφω,
ἀμφοῖν |
[3, 12] |
Ὁ
κλέπτων
μηκέτι
κλεπτέτω,
μᾶλλον
|
δὲ |
κοπιάτω
ἐργαζόμενος
τὸ
ἀγαθόν,
ἵνα |
[3, 1] |
λόγου
καὶ
τῆς
ἀγάπης.
Τὸν
|
δὲ |
κύριον
αὐτὸν
τὴν
ὄψιν
αἰσχρὸν |
[3, 11] |
Γυνὴ
γὰρ
εὐσεβὴς
εὐλογεῖται,
φόβον
|
δὲ |
κυρίου
αὐτὴ
αἰνείτω.
Καὶ
πάλιν· |
[3, 12] |
αὐτοῦ
εἰς
δέησιν
αὐτῶν,
πρόσωπον
|
δὲ |
κυρίου
ἐπὶ
ποιοῦντας
κακά.
Καὶ |
[3, 11] |
ἔργον
πρόσεστι
γυναικὸς
σώφρονος·
χρώματα
|
δὲ |
λευκὰ
πρέποντα
ἂν
εἴη
σεμνότητι |
[3, 11] |
μηκέτι
διηνθισμένον
ποικιλίᾳ
χρωμάτων,
ὅλον
|
δὲ |
λευκωθέντα
δι´
ὅλων
ἀπὸ
κεφαλῆς |
[3, 11] |
στολῇ
καὶ
τῇ
σεμνῇ,
μαλακωτέρᾳ
|
δὲ |
μᾶλλον
ἢ
προσῆκεν
ἀνδρί,
πλὴν |
[3, 4] |
ψευδεργίᾳ
καὶ
ψευδολογίᾳ.
Οὐκ
ἔσῃ
|
δὲ |
μετὰ
πολλῶν»
φησίν,
ἐπὶ
κακίᾳ, |
[3, 12] |
ἀσπασμοὺς
ἐν
ταῖς
ἀγοραῖς.
Τὴν
|
δὲ |
μετάνοιαν
τοῦ
ἁμαρτωλοῦ
ἀσπάζεται,
τὴν |
[3, 11] |
ἁμαρτάνειν
διὰ
τὸ
εὐεξέλεγκτον,
τοῖς
|
δὲ |
μὴ
ἀναφανδὸν
ἁμαρτάνειν
ἐθέλουσιν
τὸ |
[3, 3] |
τὰς
ἐπιθυμίας
τῆς
ἀπάτης·
ἀνανεοῦσθαι
|
δέ» |
μὴ
βαφαῖς
καὶ
καλλωπίσμασιν,
ἀλλὰ |
[3, 2] |
τὰ
γὰρ
βλεπόμενα
πρόσκαιρα,
τὰ
|
δὲ |
μὴ
βλεπόμενα
αἰώνια»
Ὃ
δὲ |
[3, 5] |
αὐτοῖς
κατὰ
τὰ
λουτρά.
Αἳ
|
δὲ |
μὴ
εἰς
τοσοῦτον
ἀπερυθριῶσαι
τοὺς |
[3, 11] |
καταγιγνώσκειν
ἐμφαινούσης
τῆς
δεσποίνης.
Τὸ
|
δὲ |
μὴ
ἐπαγανακτεῖν
τοῖς
ἀκολασταίνουσιν
σαφὲς |
[3, 11] |
Δυνατὸν
γὰρ
ἰδόντα
ὀλισθεῖν,
ἀμήχανον
|
δὲ |
μὴ
ἰδόντα
ἐπιθυμεῖν.
Οὐ
γὰρ |
[3, 11] |
λέγει
καὶ
ἐν
ὑφῇ·
βάμματα
|
δὲ |
μὴ
προσφέρειν
ἀλλ´
ἢ
πρὸς |
[3, 2] |
στόμα
ὡς
κομψὸν
φορεῖ.
Ἂν
|
δὲ |
μὴ
χαίρῃ
γελῶσα,
διατελεῖ
τὴν |
[3, 9] |
καθαριότητος
ἕνεκεν
καὶ
ὑγιείας,
ὑγείας
|
δὲ |
μόνης
ἀνδράσι.
Περιττὸν
δὲ
τὸ |
[3, 12] |
Ἰησοῦς,
οὐ
περὶ
τῶν
ἡμετέρων
|
δὲ |
μόνον
ἁμαρτιῶν,
ἀλλὰ
καὶ
περὶ |
[3, 1] |
ὅτι
μάλιστα
ὀλιγίστων
δεόμενος·
ἀνενδεὴς
|
δὲ |
μόνος
ὁ
θεὸς
καὶ
χαίρει |
[3, 3] |
οὗτοι
τὰς
καμήλους
ἐφέζονται·
αἳ
|
δὲ |
νέμονται
ἅμα
καὶ
θέουσιν
ἀναλαμβάνουσαι
|
[3, 12] |
σου
ἐρεῖ·
ἰδοὺ
πάρειμι.
(Περὶ
|
δὲ |
νηστείας
ἵνα
τί
μοι»
φησίν, |
[3, 12] |
τῶν
οἰκετῶν
οὐ
κολάζειν,
ἐπιτιμᾶν
|
δέ· |
ὁ
γὰρ
φειδόμενος»
φησί,
τῆς |
[3, 6] |
σεσαγμένος
καθάπερ
φασκώλιον
ἐρρυπωμένον,
εὐσχήμων
|
δὲ |
ὁ
δίκαιος,
ἐπεὶ
εὐσχημοσύνη
τάξις |
[3, 11] |
διανοίας
εἰς
ἀνάμνησιν
λογικήν.
Μηρυκάζει
|
δὲ |
ὁ
δίκαιος
τὴν
πνευματικὴν
τροφὴν |
[3, 2] |
προσωπεῖα
ποιούσας
τὰ
πρόσωπα.
Ἡμῖν
|
δὲ |
ὁ
λόγος
παραινεῖ
μὴ
σκοπεῖν |
[3, 11] |
κεφαλὴ
γυναικὸς
μὲν
ἀνήρ,
ἀνδρὸς
|
δὲ |
ὁ
Χριστός»
πῶς
οὐκ
ἄθεον
|
[3, 11] |
οἴκοι
ἀπομάσσονται
τὰς
εἰκόνας,
ἔμπαλιν
|
δὲ |
οἱ
πρὸς
ταῦτα
ἀκήλητοι
καὶ
|
[3, 4] |
χρηματισμοῦ
τὴν
ἐπονείδιστον
φθοράν.
Πολλοὶ
|
δὲ |
οἱ
τῆς
ἑταιρικῆς
διάκονοι
ἀκολασίας |
[3, 3] |
τεθηλυμμένη
ἁφῇ
καὶ
βαφῇ.
Δῆλοι
|
δὲ |
οἱ
τοιοῦτοι
ἐλεγχόμενοι
τὸν
τρόπον |
[3, 6] |
μόνοις
κτητὰ
τοῖς
ἀγαθοῖς,
ἀγαθοὶ
|
δὲ |
οἱ
Χριστιανοί·
ἄφρων
δὲ
ἢ |
[3, 10] |
δὲ
καὶ
γυμνασίων
ὑποδείγματα.
Ἀνδρῶν
|
δὲ |
οἳ
μὲν
γυμνοὶ
καὶ
πάλης |
[3, 5] |
τοὺς
μὲν
ὀθνείους
ἀποκλείουσιν,
ἰδίοις
|
δὲ |
οἰκέταις
συλλούονται
καὶ
δούλοις
ἀποδύονται
|
[3, 12] |
φιλοφρονούμενον
φαίνεσθαι
τὴν
γυναῖκα.
Ἄμεινον
|
δὲ |
οἴκοθεν
ἀρξαμένους
ἀπὸ
τοῦ
γάμου |
[3, 11] |
βίον
ποριζομένοις·
καὶ
τὰ
ἄλλα
|
δὲ |
ὁμοίως
ἀλληγορεῖται.
(Τίσιν
οὖν
οἰκειωτέον; |
[3, 11] |
οὐκ
ἔστι
κύριος
αὐτοῦ.
Ἀκοσμότερον
|
δὲ |
ὁμολογεῖν
ἑαυτὸν
καὶ
ἥττονα
τοῦ |
[3, 12] |
εἰρημένοις,
οὔ
μοι
μέλει·
μέλει
|
δὲ |
ὅμως
καὶ
οὕτως·
τὴν
γὰρ |
[3, 7] |
ἔνθα
οὐκ
ἄλλος
δίκαιος,
ἀναγνώτω
|
δὲ |
ὅμως
κἀκεῖνο·
Οὐ
γὰρ
ἐπ´ |
[3, 8] |
ὁ
μὴ
Χριστῷ
ἑπόμενος·
πολυτρόπως
|
δὲ |
ὅμως
ὠφελῶν
ὁ
παιδαγωγὸς
ὁ |
[3, 3] |
καὶ
ὁσιότητι
τῆς
ἀληθείας.
Ἄνδρα
|
δὲ |
ὄντα
κτενίζεσθαι
καὶ
ἀποκείρεσθαι
ξυρῷ |
[3, 12] |
σκοτεινούς,
ἀποκρύφους,
ἀοράτους»
ἔθνεσιν,
ἡμῖν
|
δὲ |
ὁρατούς·
σοφίας
δὲ
θησαυροὶ
ἀνέκλειπτοι» |
[3, 6] |
τῶν
οὐκ
ἐφ´
ἡμῖν,
ὧν
|
δὲ |
ὀρέγεται,
τούτων
τυγχάνειν,
ἀλλὰ
καὶ |
[3, 11] |
τῇ
διαθέσει
τῇ
ὀρθῇ.
(Ἔπαινος
|
δὲ |
ὅρκος
τε
περὶ
παντὸς
τοῦ |
[3, 12] |
κακία
καὶ
περιγράφεται
ἀδικία.
Μυρίαι
|
δὲ |
ὅσαι
ὑποθῆκαι
εἰς
πρόσωπα
ἐκλεκτὰ |
[3, 3] |
τοῦ
ἀνδρὸς
τὰς
τρίχας,
τὸ
|
δὲ |
ὅσον
λεῖον
αὐτοῦ
καὶ
μαλθακὸν |
[3, 11] |
στέφανος
τῷ
ἀνδρὶ
αὐτῆς.
(Ἐπανορθωτέον
|
δὲ |
ὅτι
μάλιστα
καὶ
τὰ
σχήματα |
[3, 3] |
ἐπὶ
τὰς
γυναῖκας,
μοιχοῦ·
ἄμφω
|
δὲ |
ὅτι
μάλιστα
πορρωτάτω
τῆς
ἡμετέρας |
[3, 4] |
δὲ
ἐν
πλήθει
καταφαίνεται.
Αἳ
|
δὲ |
οὐ
διὰ
σεμνότητα
τοῦ
κατασκοπεῖσθαι |
[3, 12] |
πράσσειν
παρὰ
τὰ
διατεταγμένα·
δικαστῇ
|
δὲ
|
οὐ
λήψῃ»
φησὶ
πρόσωπον
ἐν |
[3, 11] |
ἀναπολόγητον,
ὅτι
μὴ
διδακτόν·
πίστις
|
δὲ |
οὐ
σοφῶν
τῶν
κατὰ
κόσμον, |
[3, 3] |
ἑκάστην
ἡμέραν
εὐπρεπεστέραν
ἐπιδεικτέον·
παρατιλτέον
|
δὲ |
οὐ
τὰς
τρίχας,
ἀλλὰ
τὰς |
[3, 11] |
γνώμῃ
τῇ
ἀνελευθέρῳ
διακέκρικεν,
ἡμῖν
|
δὲ |
οὐ
φαίνεσθαι
ἐλευθέροις,
ἀλλὰ
εἶναι |
[3, 3] |
τῆς
πίττης
ὁλκοῖς
λελειουργημένοι.
(Μέλει
|
δὲ |
οὐδ´
ὁπωστιοῦν
περαιτέρω
τῆς
τοιαύτης
|
[3, 4] |
εὐπρεπέστερον,
οἶμαι,
τέρατος
ἀργυρωνήτου·
παιδίον
|
δὲ |
οὐδὲ
προσίενται
ὀρφανὸν
αἱ
τοὺς |
[3, 3] |
τε
καὶ
γαμοῦσαι
γυναῖκας.
Πόρος
|
δὲ |
οὐδεὶς
ἄβατος
ἀκολασίᾳ·
κοινὴ
δὲ |
[3, 2] |
ἑαυτοῦ
εἰκόνος
γενέσθαι
θεατήν.
(Εἰ
|
δὲ |
οὐδεμίαν
εἰκόνα
ὁ
Μωυσῆς
παραγγέλλει
|
[3, 11] |
ἀλλ´
ἐν
εὐνοίᾳ
κρίνεται.
Οἳ
|
δὲ |
οὐδὲν
ἀλλ´
ἢ
φιλήματι
καταψοφοῦσι |
[3, 3] |
τολμῶσιν
ἐνοπτριζόμεναι
τοῖς
ἀνδράσιν;
Μᾶλλον
|
δὲ |
οὐκ
ἄνδρας,
βατάλους
δὲ
καὶ
|
[3, 11] |
πίωμεν,
αὔριον
γὰρ
ἀποθνῄσκομεν.
(Οἳ
|
δὲ |
οὐκ
αὔριον
ἀληθῶς,
ἀλλ´
ἤδη |
[3, 11] |
ἀγαπῶντες
καὶ
τὸν
πλησίον.
Ἀγάπη
|
δὲ
|
οὐκ
ἐν
φιλήματι,
ἀλλ´
ἐν |
[3, 3] |
τὸν
πολιέα,
καταισχύνουσιν.
Οὐκ
ἔστιν
|
δέ, |
οὐκ
ἔστιν
ἀληθινὴν
ἐνδεικνύναι
τὴν |
[3, 11] |
οὕτως
εὐλαβεῖς,
ἀγαπητικοὺς
οὕτως·
νυνὶ
|
δὲ |
οὐκ
οἶδ´
ὅπως
συμμεταβάλλονται
τοῖς |
[3, 11] |
φησὶν
κλεπτόμενον
μέλημα
Κύπριδος»
Ὃ
|
δὲ |
οὐκ
οἶδεν
ἄθλιος
ὅτι
γηγενεῖς |
[3, 1] |
διάκονος,
ἡμῶν
δὲ
παιδαγωγός.
Δούλης
|
δὲ |
οὔσης
τῆς
σαρκός,
καθὼς
καὶ |
[3, 2] |
ἐστὶ
πλοῦτον
ἄλλον
ποθῶν,
ἕτοιμοι
|
δὲ |
οὗτοι
συναποθανεῖν
χρυσίῳ.
Εἰ
δὲ
|
[3, 12] |
δὲ
ἀκροᾶσθαι
τοῦ
διδασκάλου.
(Παραλαβὼν
|
δὲ |
οὗτος
ὑμᾶς
ὑπὸ
καλῇ
τεθραμμένους |
[3, 3] |
τὸν
κίβδηλον
ἔχοντα
κεφαλήν.
Ὑμεῖς
|
δὲ |
οὐχ
οὕτως»
φησίν,
ἐμάθετε
τὸν |
[3, 11] |
τῷ
μύρῳ
κατεγάνωσε
κυρίου.
(Ἐπεὶ
|
δὲ |
οὐχ
ὡραϊσμοῦ
χάριν
ἡ
κουρὰ |
[3, 11] |
καλῶς
μαθὼν
θεωρεῖν
εὐφραίνει,
ἐννεύων
|
δὲ
|
ὀφθαλμὸν
μετὰ
δόλου
συνάγει
ἀνδράσι |
[3, 11] |
αὐτῆς
καὶ
οὐκ
εὔγνωστοι.
Μάλιστα
|
δὲ |
ὀφθαλμῶν
φειστέον,
ἐπεὶ
τοῖς
ποσὶν |
[3, 11] |
βάθρων
ἀνασπῶν
τὴν
ἐπιθυμίαν·
κλαδαραὶ
|
δὲ |
ὄψεις
καὶ
τὸ
ἐνιλλώπτειν,
ὃ |
[3, 1] |
καὶ
τοῦ
μὲν
διάκονος,
ἡμῶν
|
δὲ |
παιδαγωγός.
Δούλης
δὲ
οὔσης
τῆς |
[3, 11] |
ὄνομα
αὐτοῦ
ἐπὶ
ματαίῳ.
Τοὺς
|
δὲ |
παρὰ
ταῦτα
πράττοντας,
τοὺς
φιλαργύρους, |
[3, 2] |
βάθει
τὴν
ψυχὴν
αἰνίττονται.
Ἡμῖν
|
δὲ |
παριέναι
ποταμὸν
ἀλλότριον»
ὁ
θεῖος |
[3, 12] |
τοῦ
θεοῦ
τῷ
θεῷ·
ὅρκου
|
δὲ |
πέρι
καὶ
μνησικακίας·
Μὴ
ἐγὼ |
[3, 4] |
συσκευασταί
τε
καὶ
δημιουργοί,
οἳ
|
δὲ |
περὶ
τὰς
ἐσθῆτας
ἀσχολοῦνται
τὰς |
[3, 11] |
ἐνδελεχῆ
τῆς
ἀκολασίας
ὑπόμνησιν.
Τριχῶν
|
δὲ |
πέρι
ταύτῃ
δοκεῖ·
ψιλὴ
μὲν |
[3, 7] |
κτήσεως
ἑκάστου
τὸ
σῶμα·
τὸ
|
δὲ |
περιττόν,
ἃ
δή
φασι
κόσμια, |
[3, 11] |
ὀδύναις
ἐπιτρίβει
τοὺς
ἀνθρώπους,
φιλήματα
|
δὲ
|
πολλάκις
ἐνίησιν
ἰὸν
ἀκολασίας;
(Σαφὲς |
[3, 4] |
μὲν
Θερσίτην
ἀκούουσαι
γελῶσιν,
αὐταὶ
|
δὲ |
πολυτιμήτους
ὠνούμεναι
Θερσίτας
οὐκ
ἐπ´ |
[3, 11] |
ὥραν
ἀπολείπειν
καὶ
τρυφήν»
Ἴχνη
|
δὲ |
πορνικὰ
οὐκ
ἐρείδεται
εἰς
ἀλήθειαν· |
[3, 7] |
ἐσθήτων
τὰς
κιβωτούς;
Τὰ
χρυσία
|
δὲ |
ποῦ;
Καὶ
τὰ
κόσμια
ποῦ; |
[3, 3] |
οὖσαν
γενέσεως
καὶ
οἰκουρίας.
Ὃ
|
δέ— |
προήκατο
γὰρ
τὸ
λεῖον—
ἔμεινέν
|
[3, 2] |
ταῖς
θείαις
ἐπιστύψω
γραφαῖς.
Φιλεῖ
|
δέ |
πως
τὸ
μὴ
λανθάνον
δι´ |
[3, 11] |
τούτοις
στάσεις
ἔτι
παιδιαί.
(Τὸ
|
δὲ |
ῥᾳθυμεῖν
οὐδέποτε
ὠνητέον
κενοσπουδίᾳ.
Οὐ |
[3, 12] |
ὧν
ἀφίξῃ
πρὸς
σωτηρίαν.
Ἄγω
|
δέ |
σε
τὴν
ὁδὸν
τὴν
σωτήριον. |
[3, 11] |
πλησίον
σου
μὴ
φιλοσοφῶν;
Πῶς
|
δὲ |
σεαυτὸν
ἀγαπᾷς,
εἰ
μὴ
φιλοζωεῖς; |
[3, 2] |
πένθος
ἐπινέμεται
τὴν
γῆν·
πάντες
|
δὲ |
σείονται
πόδες
πολυπιδάκου
Ἴδης
καὶ |
[3, 11] |
τοῦ
περιπάτου
τὸ
μανιῶδες,
τὸ
|
δὲ |
σεμνὸν
καὶ
τὸ
σχολαῖον
ἐκλεκτέον, |
[3, 11] |
ἕξις
ἀφαιρετικὴ
τῶν
περιττῶν.
Ἡ
|
δὲ |
στερεὰ
ἐσθὴς
καὶ
μάλιστα
ἡ |
[3, 1] |
καὶ
σαρκοφορῆσαι
τὸν
κύριον.
Ὁ
|
δὲ |
συμπαθὴς
θεὸς
αὐτὸς
ἠλευθέρωσεν
τὴν |
[3, 11] |
λάσιον
δὲ
τὸ
γένειον,
αἱ
|
δὲ |
συνεστραμμέναι
τῶν
τριχῶν
ἀπὸ
τῆς |
[3, 2] |
οὐδὲ
τοὺς
ὀφθαλμοὺς
ὑπογράφεσθαι.
Λελήθασι
|
δὲ |
σφᾶς
αἱ
κακοδαίμονες
τὸ
οἰκεῖον |
[3, 11] |
τοῦ
ἄρθρου
συνδέσει
φυλαττόμενος.
Αἱ
|
δὲ |
σφραγῖδες
ἡμῖν
ἔστων
πελειὰς
ἢ |
[3, 8] |
ὠφελούμενος
διὰ
τὴν
ζήτησιν,
ὃ
|
δὲ |
σῳζόμενος
διὰ
τὴν
εὕρεσιν.
(Ὃς |
[3, 8] |
μὲν
ἔπαυσεν
κακῶς
διατεθέντας,
τοὺς
|
δὲ |
τὰ
ἴσα
τολμῶντας
ἐκώλυσεν,
ἄλλους |
[3, 8] |
ἀσέλγειαν,
μοιχεύοντες
μὲν
ἀδεῶς,
περὶ
|
δὲ |
τὰ
παιδικὰ
ἐκμανῶς
ἐπτοημένοι,
ἐπεῖδεν |
[3, 12] |
οὐρανόν,
ἐν
δὲ
θάλασσαν,
ἐν
|
δὲ |
τὰ
τείρεα
πάντα,
τά
τ´ |
[3, 4] |
μιαροὶ
μὲν
τὰ
σώματα,
μιαροὶ
|
δὲ |
τὰ
φθέγματα,
εἰς
ὑπουργίας
ἀκολάστους |
[3, 4] |
οὐκ
εἰρηνικὴν
οἰκονομίαν
ζηλώσας.
Οἳ
|
δὲ |
τὰ
φορεῖα
εἰς
ὕψος
αἴροντες |
[3, 5] |
τοῖς
λουτροῖς
τὰς
γυναῖκας,
ἐν
|
δὲ |
ταῖς
ἐρημίαις
ἑαυτούς,
πανταχοῦ
δὲ |
[3, 5] |
τοὺς
οἰκέτας
αἰδεῖσθαι
χρή,
ἐν
|
δὲ |
ταῖς
ὁδοῖς
τοὺς
ἀπαντῶντας,
ἐν |
[3, 2] |
ἀνδράσιν
οἰκουρίας
ὀλίγα
φροντίζουσιν,
λύσασαι
|
δὲ
|
τἀνδρὸς
τὸ
βαλλάντιον
ἐκτρέπουσι
τὰς |
[3, 11] |
χρῆσθαι
οὐ
τέλεον
περικοπτέον,
χαλινωτέον
|
δὲ |
τὰς
ἀλόγους
τῶν
ὁρμῶν,
μὴ |
[3, 11] |
περιιοῦσαι,
σεσήρασι
τοῖς
παριοῦσιν,
αἳ
|
δὲ |
τὰς
κεφαλάς,
ὡς
μὴ
δακτύλους |
[3, 11] |
ἡ
κουρὰ
παραληπτέα,
διὰ
περίστασιν
|
δέ, |
τὰς
μὲν
τῆς
κεφαλῆς
τρίχας |
[3, 12] |
ἀρκεῖσθαι
μόνοις
τοῖς
ὀψωνίοις,
τοῖς
|
δὲ |
τελώναις
μηδὲν
πλέον
πράσσειν
παρὰ |
[3, 11] |
ἐσθῆτι
χρῆσθαι
τῇ
λιτῇ,
χρόᾳ
|
δὲ |
τῇ
λευκῇ,
ὡς
προειρήκαμεν,
ἵνα |
[3, 12] |
ἅπασιν
ἔμφυτον
καὶ
κοινόν,
ἀναδραμεῖν
|
δὲ |
τὴν
ἁμαρτίαν
οὐ
τοῦ
τυχόντος |
[3, 5] |
πλοῦτον
δι´
ἀλαζονείαν
περιττήν,
μάλιστα
|
δὲ |
τὴν
αὐτεξούσιον
ἀπαιδευσίαν,
καθ´
ἣν |
[3, 11] |
τοῦ
θεοῦ
τὸν
ἅγιον.
Ἐπὶ
|
δὲ |
τὴν
ἐκκλησίαν
ἀκτέον
τὴν
γυναῖκα |
[3, 2] |
τῷ
τῆς
ἐγκρατείας
κόσμῳ.
Αἳ
|
δέ, |
τὴν
ἐπιφάνειαν
καλλωπιζόμεναι
καὶ
τὰ |
[3, 2] |
τρύχουσι
μὲν
τὸν
χρῶτα,
θρύπτουσι
|
δὲ |
τὴν
σάρκα
τοῖς
φαρμάκοις
καὶ |
[3, 7] |
καὶ
εἰδεχθὴς
καὶ
καταγέλαστος.
Ἀλλοτριώτατον
|
δὲ |
τῆς
θείας
φύσεως
ἡ
φιληδονία, |
[3, 12] |
τυχόντος
ἀνδρός,
ἀλλὰ
ἀξιολόγου.
Περὶ
|
δὲ |
τῆς
μεταδόσεως
δεῦτε»
εἶπε
πρός |
[3, 12] |
κωλύσῃς
καὶ
τὸ
ἱμάτιον.
Περὶ
|
δὲ |
τῆς
πίστεως·
Πάντα
ὅσα
ἐὰν |
[3, 11] |
ἀνδριὰς
τοῦ
λόγου
κεκόσμηται.
Ἄνθος
|
δὲ |
τῆς
ὑγιείας
ἐλευθέριον
τὸ
κάλλος. |
[3, 6] |
γὰρ
σοφία
λίθων
πολυτελῶν,
πᾶν
|
δὲ |
τίμιον
οὐκ
ἄξιον
αὐτῆς
ἐστι. |
[3, 3] |
λεαίνεσθαι
πῶς
οὐκ
ἀγεννές;
Βαφὰς
|
δέ |
τινας
τριχῶν
καὶ
χρίσματα
πολιῶν |
[3, 11] |
αἰτία
γὰρ
ἡ
ἀργία·
ματαίων
|
δέ |
τις
ἐρᾷ
τῶν
ἐκτὸς
τῆς
|
[3, 11] |
τὸ
ἠυγένειον»
τοῖς
ἀνδράσιν.
Εἰ
|
δέ |
τις
καὶ
κείραιτό
τι
τοῦ |
[3, 8] |
τῆς
ὀρθῆς
εἰσι
διδασκαλίας.
(Εἰ
|
δέ |
τις
ὑμῶν
φεύξεται
διὰ
τέλους |
[3, 7] |
καὶ
εὐπορίας
ἁπάσης
αἴτιος.
(Εἰ
|
δέ |
τις
φαίη
ἑωρακέναι
πολλάκις
ἄρτου |
[3, 2] |
τὴν
θέαν
τοῦ
κρείττονος,
ζητήσῃς
|
δὲ |
τὸ
ἄγαλμα
τὸ
ἔνοικον
τοῦ |
[3, 11] |
οὔλας
ἔχοι
τὰς
τρίχας,
λάσιον
|
δὲ |
τὸ
γένειον,
αἱ
δὲ
συνεστραμμέναι |
[3, 1] |
ὄν,
πλησίον
μανίας
οἰκεῖ·
πολύμορφον
|
δὲ |
τὸ
ἐπιθυμητικὸν
καὶ
τρίτον,
ὑπὲρ |
[3, 9] |
τὴν
ἀναίσχυντον
ἡδονὴν
ἐκκοπτέον.
Παραληπτέον
|
δὲ |
τὸ
λουτρὸν
ταῖς
μὲν
γυναιξὶ |
[3, 3] |
καθαρεύοντες
καλλωπισμοῦ
οὐχ
ὑγιαίνουσιν,
πρὸς
|
δὲ |
τὸ
μαλθακώτερον
ἀποκλίναντες
γυναικίζονται,
κουρὰς |
[3, 3] |
ἡ
πολιὰ
ἄνθος
πολυπειρίας·
οἳ
|
δὲ |
τὸ
πρεσβεῖον
τῆς
ἡλικίας,
τὸν |
[3, 9] |
ὑγείας
δὲ
μόνης
ἀνδράσι.
Περιττὸν
|
δὲ |
τὸ
τῆς
ἀλέας
ἐξὸν
{δὲ} |
[3, 5] |
προσποίητον
αἰσχύνης
ἀξιοπιστίαν
μνώμεναι,
ἔξεστι
|
δὲ |
τοῖς
βουλομένοις
τῶν
ἄλλων
τὰς |
[3, 5] |
ταῖς
ὁδοῖς
τοὺς
ἀπαντῶντας,
ἐν
|
δὲ |
τοῖς
λουτροῖς
τὰς
γυναῖκας,
ἐν |
[3, 7] |
μὲν
σιτεῖσθαι
τοῖς
στρουθοῖς,
ὁμοίως
|
δὲ |
τοῖς
ὑσὶν
καὶ
τοῖς
τράγοις |
[3, 3] |
γυναῖκες,
κοσμουμένους.
Ἐπ´
οὐχ
ὁσίοις
|
δὲ |
τόλμαις
ζῶντες»
οἱ
παλίμβολοι
ῥέζουσιν |
[3, 7] |
οὐ
κόσμος
τοῦ
σώματος.
Χρὴ
|
δὲ |
τὸν
ἀναβαίνειν
βιαζόμενον
εἰς
τοὺς |
[3, 4] |
δὲ
χρυσοφυλακοῦσιν
ὡς
γρῦπες,
οἳ
|
δὲ |
τὸν
ἄργυρον
φυλάττουσι
καὶ
σμήχουσιν |
[3, 11] |
τὴν
ὑποβολὴν
τῆς
κόμης,
καταισχύνουσι
|
δὲ |
τὸν
κύριον
τὸ
ὅσον
ἐπ´ |
[3, 5] |
δὲ
ταῖς
ἐρημίαις
ἑαυτούς,
πανταχοῦ
|
δὲ |
τὸν
λόγον,
ὅς
ἐστι
πανταχοῦ, |
[3, 11] |
ἀνδράσι—
γυναικεῖον
γὰρ
τοῦτο—
εἰς
|
δὲ
|
τὸν
μικρὸν
δάκτυλον,
καὶ
τούτου |
[3, 3] |
τὸ
προφητικὸν
Ἀαρὼν
τιμωμένου.
Χρὴ
|
δὲ |
τὸν
ὀρθῶς
παιδαγωγούμενον,
ἐφ´
ὃν |
[3, 11] |
ἀλλὰ
καὶ
ἐνώπιον
ἀνθρώπων.
Ἀπόστρεψον
|
δὲ |
τὸν
ὀφθαλμὸν
ἀπὸ
γυναικὸς
κεχαριτωμένης, |
[3, 11] |
τὸ
ἀνδρῶδες
καὶ
πάγιον,
ἀπὸ
|
δὲ |
τοῦ
ἀερώδους
τὸ
εὔπνουν
καὶ |
[3, 9] |
τὸ
κατεσκληκὸς
ὑπὸ
κρύους.
Αἱ
|
δὲ |
τοῦ
βαλανείου
συνεχεῖς
χρήσεις
καθαιροῦσι
|
[3, 11] |
δυοῖν
μαχαίραις
ταῖς
κουρικαῖς,
τὰς
|
δὲ |
τοῦ
γενείου
μηδέν
τι
παραλυπούσας |
[3, 10] |
ἐλευθέρων
στάσεων
μελέτην
καταγγέλλοντες.
Πανταχοῦ
|
δὲ |
τοῦ
μέτρου
στοχαστέον.
Ὡς
γὰρ |
[3, 11] |
τὸ
λαμπρὸν
καὶ
κεχαρισμένον,
ἀπὸ
|
δὲ |
τοῦ
ξηροῦ
τὸ
ἀνδρῶδες
καὶ
|
[3, 12] |
δὲ
τῷ
θείῳ
στόματι,
ἄλλος
|
δὲ |
τοῦ
πνεύματος
τῇ
ἑπτάδι
ἐπᾴδων· |
[3, 9] |
καὶ
ἐν
πνεύματι
καύσεως.
Τὸ
|
δὲ |
τοῦ
σώματος
τὸ
σαρκικὸν
καὶ |
[3, 11] |
στιλπνὸν
καὶ
μαρμαρυγῶδες
περιγίνεται,
ἀπὸ
|
δὲ |
τοῦ
ὑγροῦ
τὸ
λαμπρὸν
καὶ |
[3, 2] |
τὰς
γυναῖκας
ὁ
καλλωπισμός,
ἀνδρογύνους
|
δὲ |
τοὺς
ἄνδρας
καὶ
μοιχικούς,
μάρτυς |
[3, 11] |
σωματικὴν
εὐπρέπειαν
ἀσκεῖν
αὐτάς,
ἐπάγεσθαι
|
δὲ
|
τοὺς
γήμαντας
φιλανδρίᾳ
σώφρονι,
βιαστικῷ |
[3, 11] |
ἧς
τὸ
κάλλος
ἐρυθραίνεται.
Ἄτοπον
|
δὲ |
τοὺς
κατ´
εἰκόνα
καὶ
καθ´ |
[3, 4] |
αἳ
μὲν
τὰ
κάτοπτρα,
αἳ
|
δὲ |
τοὺς
κεκρυφάλους,
ἄλλαι
τοὺς
κτένας |
[3, 7] |
τῆς
δαιτὸς
τὰ
λείψανα.
Ποῦ
|
δὲ |
τοὺς
οἰνοχόους
τοὺς
τοσούτους
συναγείρουσι |
[3, 8] |
κηρύσσοντες.
Λαοὶ
δὲ
ἄμφω,
ἀμφοῖν
|
δὲ |
τούτοιν
οἱ
ἀκροαταί,
ὃ
μὲν |
[3, 12] |
δὲ
διὰ
προφητῶν
ἀποκαλύπτονται,
οἳ
|
δὲ |
τῷ
θείῳ
στόματι,
ἄλλος
δὲ |
[3, 12] |
ἐν
μαλθακαῖς
τυπωθῶσιν
διανοίαις.
Ἄμφω
|
δὲ |
τὼ
νόμω
διηκόνουν
τῷ
λόγῳ |
[3, 11] |
ἡ
προτέρα
κενοῦται
τροφή·
ἀκινήτῳ
|
δὲ |
τῷ
σώματι
τὸ
βρωθὲν
σιτίον |
[3, 6] |
Χριστιανοῖς
κτητὰ
τὰ
ἀγαθά.
Τούτων
|
δὲ |
τῶν
ἀγαθῶν
πλουσιώτερον
οὐθέν·
πλούσιοι |
[3, 11] |
ἢ
κύπελλα
τοῖς
σωφρονοῦσιν.
(Πολλοὶ
|
δὲ |
τῶν
ἀκολάστων
ἐγγεγλυμμένους
ἔχουσι
τοὺς |
[3, 3] |
πρὸς
τὸν
κύριον
λαλεῖν.
Ἀποδέχομαι
|
δὲ |
τῶν
βαρβάρων
τὴν
λιτότητα·
εὔζωνον
|
[3, 7] |
μιᾷ
κύλικι
πλησθῆναι
δυνάμενοι;
Ποῦ
|
δὲ |
τῶν
ἐσθήτων
τὰς
κιβωτούς;
Τὰ |
[3, 4] |
οἴκοι
κυϊσκόμενα
ἐκτιθέασι
παιδία,
τοὺς
|
δὲ |
τῶν
ὀρνίθων
ὑπολαμβάνουσι
νεοττούς·
καὶ |
[3, 12] |
ἐκλυόμενοι.
Εἰρηνεύετε
ἐν
ἑαυτοῖς.
Παρακαλοῦμεν
|
δὲ |
ὑμᾶς,
ἀδελφοί,
νουθετεῖτε
τοὺς
ἀτάκτους, |
[3, 11] |
καὶ
ἀξιόπιστον
οὐκ
ἐπικαλυπτέον,
ἀναδεικτέον
|
δὲ |
ὑπ´
αὐγὰς
τοῦ
θεοῦ
τὸ |
[3, 11] |
καταρωμένου
οὐδὲν
διαφέρειν
δόξει.
Δοκεῖ
|
δὲ |
ὑπὲρ
πάντα
τῆς
τῶν
γυναικῶν |
[3, 3] |
αἰτεῖ
τὸν
ἵππον
τροφάς,
ὃ
|
δὲ |
ὑπέχει
τὰς
φλέβας,
καὶ
ὃ |
[3, 2] |
μὲν
ἐκ
καταπλασμάτων
καταφαίνονται,
εὐάλωτοι
|
δὲ |
ὑπὸ
νόσων
γίνονται
τακερὰν
ἤδη |
[3, 8] |
θεϊκῆς
σοφίας
αἱ
εἰκόνες·
ἑνὸς
|
δὲ |
ὑποδείγματος
μνησθήσομαι
καὶ
διὰ
βραχέων |
[3, 12] |
φησὶ
πλούτου
καὶ
σοφίας»
Θησαυροὶ
|
δὲ |
ὑφ´
ἑνὸς
πολλοὶ
χορηγούμενοι
θεοῦ, |
[3, 4] |
τῇ
ὀλισθαινούσῃ
περιεργίᾳ.
Μὴ
περιβλέπου
|
δέ» |
φησί,
ἐν
ῥύμαις
πόλεως,
μηδὲ
|
[3, 4] |
τοῦ
βίου
σκαλεύουσαι
κόπρια.
Πενία
|
δέ» |
φησίν,
ἄνδρα
ταπεινοῖ·
τὴν
φειδωλίαν |
[3, 4] |
τι
βέλτιον
δυναμένους.
Ἐφ´
ὅσον
|
δέ» |
φησίν,
ἑνὶ
τούτων
ἐποιήσατε
τῶν |
[3, 2] |
ἱκαναὶ
πληρῶσαι
τὴν
λαιμαργίαν·
τοῖς
|
δὲ |
φιλοχρύσοις
καὶ
φιλοπορφύροις
καὶ
φιλολίθοις |
[3, 11] |
ἀφρονέστατος;
ἐκκλινάτω
πρός
με.
Ἐνδεέσι
|
δὲ |
φρονήσεως»
παρακελεύεται
λέγουσα·
ἄρτων
κρυφίων |
[3, 6] |
οἰκέτης
ἢ
τὸ
χρυσίον,
αὐτὸς
|
δὲ |
χαλκῶν
ἐστι
τίμιος
τριῶν.
Αὐτίκα |
[3, 11] |
γραφὴν
χρυσοῦς
φρονίμῳ
παιδεία»
Αἱ
|
δὲ
|
χρυσοφοροῦσαι
τῶν
γυναικῶν
δεδιέναι
μοι |
[3, 4] |
ἐσθῆτας
ἀσχολοῦνται
τὰς
περιττάς,
οἳ
|
δὲ
|
χρυσοφυλακοῦσιν
ὡς
γρῦπες,
οἳ
δὲ |
[3, 6] |
οὐχ
ἡ
κτῆσις
δείκνυσι·
(καρπὸς
|
δὲ |
ψυχῆς
τὸ
εὐμετάδοτον·
ἐν
ψυχῇ
|
[3, 11] |
ἐρρωμένους
εἶναι
δοκοῦντας,
ὑπὸ
μαλακίας
|
δὲ |
ψυχικῆς
διατεθρυμμένους.
Ἀνδρὸς
δὲ
γενναίου |
[3, 12] |
καὶ
τὸ
πικρὸν
γλυκύ»
τοῖς
|
δὲ |
ὡδί·
Οὐαὶ
οἱ
συνετοὶ
ἐν |
[3, 12] |
πνεύματος
τῇ
ἑπτάδι
ἐπᾴδων·
εἷς
|
δὲ |
ὢν
ὁ
κύριος
διὰ
πάντων |
[3, 12] |
παιδαγωγεῖται
μὲν
ὁ
ἄνθρωπος,
ἁγιάζεται
|
δὲ |
ὡς
θεοῦ
παιδίον,
καὶ
πολιτεύεται |
[3, 10] |
τρυφῆς
τε
καὶ
φειδωλίας.
(Ἤδη
|
δέ, |
ὡς
καὶ
πρόσθεν
εἰρήκαμεν,
ἄτυφον |
[3, 3] |
τὸ
ἀνδρικὸν
μυσαττομένους,
τὰς
κόμας
|
δέ, |
ὥσπερ
αἱ
γυναῖκες,
κοσμουμένους.
Ἐπ´
|
[3, 11] |
περιπατεῖν,
ὥσπερ
ἑτέρους
ὁρῶ
κιναίδους
|
ἐνθάδε
|
πολλοὺς
ἐν
ἄστει
καὶ
πεπιττοκοπημένους. |
[3, 11] |
οὕτως
καὶ
παρ´
ἡμῖν
ἡ
|
τοιάδε |
στολὴ
τοῦ
ἤθους
τὴν
κατάστασιν |
[3, 11] |
γὰρ
δέσποινα»
φασὶν
οἱ
παροιμιαζόμενοι,
|
τοιάδε |
χἀ
κύων.
Ἀποσκορακιστέον
δὲ
ἡμῖν |
[3, 11] |
ὑπερβήσῃ
τὸν
Ἀχέροντα.
Διὰ
τοῦτο
|
τάδε |
λέγει
κύριος
διὰ
Ἡσαΐου·
Ἀνθ´ |
[3, 1] |
αὐτὰρ
ἔπειτα
δράκων
ἢ
πάρδαλις
|
ἠδὲ |
μέγας
σῦς·
κατώλισθεν
εἰς
τὴν |
[3, 12] |
λόγια.
Διδασκαλεῖον
δὲ
ἡ
ἐκκλησία
|
ἥδε |
καὶ
ὁ
νυμφίος
ὁ
μόνος |
[3, 2] |
θίγῃς
ἡνιῶν,
παιδίον,
ἄπειρος
ὤν,
|
μηδὲ |
ἀναβῇς
τὸν
δίφρον
ἐλαύνειν
μὴ |
[3, 11] |
διακεκλασμένον,
μὴ
ὕπτιος
ὁ
τράχηλος,
|
μηδὲ |
ἀνιέμενα
τὰ
τοῦ
σώματος
μέλη, |
[3, 5] |
αἰσχύνονται.
Ἀλλ´
ὁ
μὲν
Ἡσίοδος
|
μηδὲ |
γυναικείῳ
λουτρῷ
χρόα
φαιδρύνεσθαι
παραινεῖ. |
[3, 11] |
μὴ
καθειμένη,
μηδὲ
ὄμμα
ἀναπεπταμένον
|
μηδὲ
|
διακεκλασμένον,
μὴ
ὕπτιος
ὁ
τράχηλος, |
[3, 12] |
ἐπιδυέτω
ἐπὶ
τῷ
παροργισμῷ
ὑμῶν,
|
μηδὲ |
δίδοτε
τόπον
τῷ
διαβόλῳ.
Ὁ
|
[3, 11] |
ἐρωμένους
ἢ
τὰς
ἑταίρας,
ὡς
|
μηδὲ |
ἐθελήσασιν
αὐτοῖς
λήθην
ποτὲ
ἐγγενέσθαι |
[3, 2] |
οὐδὲ
ὁ
Μὴ
ἐπιθυμήσῃς»
λέγων
|
μηδὲ |
εἰς
μοιχείαν
ὁδεύσῃς
δι´
ἐπιθυμίας, |
[3, 11] |
μέρει
τοῦ
σώματος.
(Μὴ
τοίνυν
|
μηδὲ |
ἐν
κινήσεσιν
μηδὲ
ἐν
σχέσεσιν |
[3, 11] |
(Μὴ
τοίνυν
μηδὲ
ἐν
κινήσεσιν
|
μηδὲ |
ἐν
σχέσεσιν
εὑρεθείη
ποθ´
ἡ |
[3, 11] |
ἐν
τῷ
τόπῳ»
ὁ
παιδαγωγός,
|
μηδὲ |
ἐπιστήσῃς
τὸ
σὸν
ὄμμα
πρὸς |
[3, 11] |
τέγους
καθεζόμεναι,
διημερεύουσι.
(Μὴ
τοίνυν
|
μηδὲ |
οἱ
ἄνδρες
ἐπὶ
τῶν
κουρείων |
[3, 11] |
τὸ
πρόσωπον,
ὀφρὺς
μὴ
καθειμένη,
|
μηδὲ |
ὄμμα
ἀναπεπταμένον
μηδὲ
διακεκλασμένον,
μὴ |
[3, 4] |
δέ»
φησί,
ἐν
ῥύμαις
πόλεως,
|
μηδὲ
|
πλανῶ
ἐν
ταῖς
ἐρημίαις
αὐτῆς» |
[3, 2] |
μοιχείαν
ὁδεύσῃς
δι´
ἐπιθυμίας,
ἀλλὰ
|
μηδὲ |
τὰς
ὀρέξεις
ἐκκαύσῃς
διὰ
φιλοκοσμίας. |
[3, 11] |
γυναῖκά
φασι
δι´
ὑπερβολὴν
σεμνότητος
|
μηδὲ |
τῆς
Τροίας
ἁλισκομένης
περιδεᾶ
γενομένην |
[3, 7] |
ὁ
κύριος,
βαλλάντιον,
μὴ
πήραν
|
μηδὲ |
ὑπόδημα»
τουτέστι,
μὴ
πλοῦτον
κτήσησθε |
[3, 12] |
κατὰ
μετουσίαν
δὲ
ἐκείνων
τὰ
|
τῇδε |
συνωνυμεῖ,
παιδαγωγοῦντος
ἐνθέως
τοῦ
λόγου
|
[3, 12] |
οἱ
τοιοῦτοι
εἰς
ζωὴν
αἰώνιον.
|
(Τοιοίδε |
μὲν
οἱ
λογικοὶ
νόμοι,
οἱ |
[3, 11] |
τῆς
συναγωγῆς
ἔνθεον
μετὰ
τὴν
|
ἐνθένδε |
ἀπαλλαγὴν
ἀποθέμενοι
τοῖς
πολλοῖς
ἐξομοιοῦνται, |
[3, 10] |
μάλιστα·
ἄλλοις
ὁ
περίπατος
αὐτάρκης
|
ἀγρόνδε
|
βαδίζουσιν
ἢ
εἰς
ἄστυ
κατιοῦσιν. |
[3, 2] |
Νῦν
δ´
ἕρπε
ἀπ´
οἴκων
|
τῶνδε· |
τὴν
γυναῖκα
γὰρ
τὴν
σώφρονα |
[3, 2] |
Φρυγῶν
ὁ
τὰς
θεὰς
κρίνων
|
ὅδε, |
ὡς
ὁ
μῦθος
Ἀργείων
ἔχει, |
[3, 10] |
αὑτῷ
καὶ
τὸ
ἀπονίψασθαι
τὼ
|
πόδε, |
πρὸς
δὲ
καὶ
τὸ
ἀληλιμμένον |
[3, 9] |
ὥραν·
οὐ
γὰρ
πάντας
{ἀεὶ}
|
οὐδὲ |
ἀεὶ
ὀνίνησιν,
ὡς
οἱ
περὶ |
[3, 11] |
ἀνηλεεῖς
εἰς
τοσοῦτον
θανατῶσαι,
ἀλλ´
|
οὐδὲ
|
αἱ
κενοσπουδίαι
καὶ
αἱ
ἀλόγιστοι |
[3, 6] |
καὶ
μεταδοτέον
φιλανθρώπως,
οὐ
βαναύσως
|
οὐδὲ |
ἀλαζονικῶς,
οὐδὲ
ἐκτρεπτέον
τὸ
φιλόκαλον |
[3, 11] |
αἰδῶ
καὶ
τὴν
ἀμπεχόνην
θεμένη
|
οὐδὲ |
ἄλλον
εἰς
ὄλισθον
ἁμαρτίας
ἐκκαλέσεται |
[3, 11] |
θέας
ὁ
παιδαγωγὸς
ἄξει
ἡμᾶς,
|
οὐδὲ |
ἀπεικότως
τὰ
στάδια
καὶ
τὰ |
[3, 11] |
οὖσαν
καλὴν
βλασφημοῦσαι
κεφαλήν.
Οὐκοῦν
|
οὐδὲ |
βαπτέον
τὰς
τρίχας
οὐδὲ
μὴν |
[3, 3] |
οἷς
τὸ
αἷμα
ἡ
τροφή·
|
οὐδὲ
|
γὰρ
θιγεῖν
αἵματος
ἀνθρώποις
θέμις, |
[3, 12] |
μήποτε
κατὰ
πρόσωπον
οἰκετῶν
φιλεῖν.
|
Οὐδὲ |
γὰρ
προσγελᾶν
δούλοις
Ἀριστοτέλης
εἴα
|
[3, 11] |
οὐδὲ
μὴν
τὰς
πολιὰς
μεταχρωστέον·
|
οὐδὲ |
γὰρ
τὴν
ἐσθῆτα
ποικίλλειν
συγκεχώρηται· |
[3, 9] |
πανταχοῦ
βοηθὸν
ἐπικαλούμεθα
τῷ
βίῳ·
|
οὐδὲ |
γὰρ
τοσοῦτον
ἐνδιατριπτέον
τῷ
βαλανείῳ |
[3, 2] |
ἀπάτης
μάλιστα
κάλυμμα
ἐπιτιθέναι
ἐχρῆν·
|
οὐδὲ |
γάρ,
ὡς
ὁ
μῦθος
Ἑλλήνων |
[3, 3] |
ὁρῶντας
οὐδὲ
τοὺς
παριόντας,
ἀλλ´
|
οὐδὲ |
ἑαυτοὺς
ἄνδρας
ὄντας·
τοιοῦτοι
γὰρ |
[3, 3] |
ἄρτον,
ὡς
ὄψον,
ἀγοράζουσιν
ἡδονάς,
|
οὐδὲ
|
ἐκεῖνο
ἐν
νῷ
λαβόντες
τὸ |
[3, 6] |
φιλανθρώπως,
οὐ
βαναύσως
οὐδὲ
ἀλαζονικῶς,
|
οὐδὲ |
ἐκτρεπτέον
τὸ
φιλόκαλον
εἰς
φιλαυτίαν |
[3, 11] |
καταφανῶν
τοῖς
ἐκτὸς
εἶναι
βουλομένων
|
οὐδὲ
|
ἐλαχίστης
μετέχουσι
χάριτος.
Εἰ
γὰρ |
[3, 3] |
γὰρ
μηδὲν
ἄπρακτον
αὐτοῖς
ὑπολείπεται,
|
οὐδὲ |
ἐμοὶ
ἄρρητον.
Ἕνα
τινὰ
τούτων |
[3, 11] |
ἐν
τῷ
προσώπῳ
μαλακίας,
ἀλλ´
|
οὐδὲ |
ἐν
ἑτέρῳ
μέρει
τοῦ
σώματος. |
[3, 5] |
πανταχοῦ,
καὶ
ἐγένετο
ἄνευ
αὐτοῦ
|
οὐδὲ
|
ἕν»
Οὕτως
γὰρ
μόνως
ἀπτώς |
[3, 2] |
καὶ
γραφῆς
ἐντέχνου
{οἷς}
ἐνδεῖ
|
οὐδὲ |
ἕν·
χρυσῷ
δὲ
καὶ
ἀργύρῳ |
[3, 10] |
ἀποσπᾶσθαι
χαρίεν
καὶ
οὐκ
ἀλυσιτελές.
|
Οὐδὲ |
ἐνταῦθα
ὑπεξαιρετέον
τῆς
κατὰ
τὸ |
[3, 8] |
οὐκ
ἔστι
λαθεῖν
ἀνόσια
δρῶντας,
|
οὐδὲ |
ἐπηρέμησεν
τῇ
ἀσελγείᾳ
αὐτῶν
ὁ
|
[3, 11] |
τὸν
μέλλοντα
παραπέμπουσα
αἰῶνα.
Οὐκοῦν
|
οὐδὲ |
ἐπὶ
τὰς
θέας
ὁ
παιδαγωγὸς |
[3, 11] |
ταῖς
πανούργοις
ἐμπλοκαῖς,
δι´
ἃς
|
οὐδὲ |
θιγγάνουσι
τῆς
κεφαλῆς
τῆς
σφῶν |
[3, 1] |
αὐτόν,
καὶ
οὐκ
εἶχεν
εἶδος
|
οὐδὲ |
κάλλος,
ἀλλὰ
τὸ
εἶδος
αὐτοῦ |
[3, 11] |
ὅλον
οὐκ
ἐπίσταμαι
ἐγὼ
ψιθυρίζειν
|
οὐδὲ |
κατακεκλασμένως
πλάγιον
ποιήσας
τὸν
τράχηλον |
[3, 11] |
αἱ
μάταιοι
καταναλώσεις
τῆς
οὐσίας,
|
οὐδὲ |
μὴν
αἱ
ἐπὶ
τούτοις
στάσεις |
[3, 9] |
τῆς
στομώσεως
τοῦ
ψυχροῦ
δεόμεθα.
|
(Οὐδὲ |
μὴν
ἑκάστοτε
λουτέον,
ἀλλ´
εἴτε |
[3, 11] |
ποθ´
ἡ
ἀσχημοσύνη
τῆς
ἀνανδρίας.
|
Οὐδὲ |
μὴν
καθάπερ
ὑποζυγίοις
τοῖς
οἰκέταις |
[3, 11] |
οἷς
καὶ
τὸ
προσέχειν
ἀπείρηται,
|
οὐδὲ |
μὴν
ξίφος
ἢ
τόξον
τοῖς
|
[3, 2] |
παιδαγωγὸς
αὐτοῖς
ἀνακόπτων
τὰς
ἐπιθυμίας
|
οὐδὲ |
μὴν
ὁ
λέγων·
Μὴ
μοιχεύσῃς» |
[3, 10] |
οὖν
παντάπασιν
ἀργὸν
εἶναι
χρὴ
|
οὐδὲ |
μὴν
παντελῶς
ἐπίπονον.
Καθάπερ
γὰρ |
[3, 10] |
μύλῳ
προσελθεῖν
οὐκ
αἰσχρὸν
αὐταῖς·
|
οὐδὲ |
μὴν
περὶ
τοὔψον
ἀσχολεῖσθαι,
ὅπως |
[3, 11] |
Οὐκοῦν
οὐδὲ
βαπτέον
τὰς
τρίχας
|
οὐδὲ |
μὴν
τὰς
πολιὰς
μεταχρωστέον·
οὐδὲ |
[3, 2] |
μὴν
ὁ
λέγων·
Μὴ
μοιχεύσῃς»
|
οὐδὲ |
ὁ
Μὴ
ἐπιθυμήσῃς»
λέγων
μηδὲ |
[3, 2] |
ἀπ´
Ἰνδῶν
καὶ
Αἰθιόπων,
ἀλλ´
|
οὐδὲ |
ὁ
Πακτωλὸς
ὁ
ῥέων
τὸν |
[3, 11] |
φησί,
φιλοσοφοῦμεν.
Μή
τι
οὖν
|
οὐδὲ |
πάντες
τὴν
ζωὴν
μετερχόμεθα;
Τί |
[3, 1] |
εἰδὼς
ἐξομοιωθήσεται
θεῷ,
οὐ
χρυσοφορῶν
|
οὐδὲ
|
ποδηροφορῶν,
ἀλλὰ
ἀγαθοεργῶν
καὶ
ὅτι |
[3, 4] |
μετὰ
πολλῶν»
φησίν,
ἐπὶ
κακίᾳ,
|
οὐδὲ |
προσθήσῃ
μετὰ
πλήθους»
ὅτι
ἡ |
[3, 4] |
οἶμαι,
τέρατος
ἀργυρωνήτου·
παιδίον
δὲ
|
οὐδὲ
|
προσίενται
ὀρφανὸν
αἱ
τοὺς
ψιττακοὺς |
[3, 9] |
τῷ
βαλανείῳ
ὡς
δεῖσθαι
χειραγωγοῦ,
|
οὐδὲ |
συνεχῶς
καὶ
πολλάκις
τῆς
ἡμέρας |
[3, 3] |
Φεῦ
τῆς
τοσαύτης
ἀνομίας.
Ἀλλ´
|
οὐδὲ |
συνιᾶσιν
οἱ
ταλαίπωροι,
ὡς
τὸ |
[3, 11] |
τὸ
νεάζον
τῆς
ἐπιθυμίας.
(Ἀλλ´
|
οὐδὲ |
τὰ
πρόσωπα
ἐντριπτέον
αὐταῖς
πανούργου
|
[3, 11] |
τὸ
ἄσχημον
σχῆμα.
(Ἐγὼ
μὲν
|
οὐδὲ |
τὰς
θεραπαίνας
ἀξιῶ
τὰς
ἐπ´ |
[3, 2] |
τὰς
τρίχας
ξανθὰς
ποιεῖν,
ἀλλ´
|
οὐδὲ |
τὰς
παρειὰς
φυκοῦν
οὐδὲ
τοὺς |
[3, 11] |
οὐ
τὸ
βάδισμα
τὸ
μελλητικόν,
|
οὐδὲ |
τὸ
ἐν
ταῖς
ὁδοῖς
σαλεύειν
|
[3, 3] |
δὲ
ἤδη
τῆς
τροφῆς,
ἀλλ´
|
οὐδὲ |
τοῦ
αἵματος
φείδονται,
ᾗ
φασι |
[3, 2] |
ἀλλ´
οὐδὲ
τὰς
παρειὰς
φυκοῦν
|
οὐδὲ |
τοὺς
ὀφθαλμοὺς
ὑπογράφεσθαι.
Λελήθασι
δὲ |
[3, 3] |
παρέχουσιν,
οὐδὲν
αἰσχυνόμενοι
τοὺς
ὁρῶντας
|
οὐδὲ |
τοὺς
παριόντας,
ἀλλ´
οὐδὲ
ἑαυτοὺς |
[3, 11] |
οὖν
αὐταῖς
δακτύλιον
ἐκ
χρυσίου,
|
οὐδὲ |
τοῦτον
εἰς
κόσμον,
ἀλλ´
εἰς |
[3, 11] |
ἐπὶ
σκηνῆς
ἐμπομπεύοντα
καὶ
δακτυλοδεικτούμενον.
|
Οὐδὲ |
ὑπὸ
οἰκετῶν
ἀναστρέφεσθαι
χρὴ
πρὸς |
[3, 1] |
ὁ
ἔνδον,
ὁ
τοῦ
φαινομένου
|
τοῦδε |
ἄρχων
ἀνθρώπου,
αὐτὸν
δὲ
ἐκεῖνον
|
[3, 2] |
μάρτυς
ἡμῖν
ὁ
τραγικὸς
διηγούμενος
|
ὧδέ |
πως·
Ἐλθὼν
δὲ
ἐκ
Φρυγῶν |
[3, 12] |
καὶ
τετυφωμένοις
προσαπειλεῖ,
τοῖς
μὲν
|
ὧδέ |
πως·
Οὐαὶ
τοῖς
λέγουσι
τὸ |
[3, 12] |
τὸν
νόμον
τοῦ
Χριστοῦ.
Μὴ
|
πλανᾶσθε, |
θεὸς
οὐ
μυκτηρίζεται.
Τὸ
καλὸν |
[3, 11] |
μάλα
ἐρρωμένως
ὁ
ἀπόστολος·
Μὴ
|
πλανᾶσθε· |
οὔτε
μοιχοὶ
οὔτε
μαλακοὶ
οὔτε |
[3, 12] |
Παραγγέλλει
δὲ
καὶ
διὰ
Ἡσαΐου·
|
Λούσασθε, |
καθαροὶ
γένεσθε,
ἀφέλετε
τὰς
πονηρίας |
[3, 12] |
μάθετε
καλὸν
ποιεῖν,
ἐκζητήσατε
κρίσιν,
|
ῥύσασθε |
ἀδικούμενον,
κρίνατε
ὀρφανῷ,
δικαιώσατε
χήραν· |
[3, 12] |
βλεπόντων
καὶ
λυμαίνεται
ῥήματα
δίκαια·
|
ῥύσασθε |
ἀδικουμένους.
Ἀλλὰ
καὶ
τοῖς
οἰκονομικοῖς· |
[3, 11] |
παρακελεύεται
λέγουσα·
ἄρτων
κρυφίων
ἡδέως
|
ἅψασθε |
καὶ
ὕδατος
κλοπῆς
γλυκεροῦ»
τὴν |
[3, 12] |
καὶ
περιεβάλετέ
με,
ἀσθενὴς
καὶ
|
ἐπεσκέψασθέ |
με,
ἐν
φυλακῇ
ἤμην
καὶ |
[3, 12] |
μου,
τὰ
ἀγαθὰ
τῆς
γῆς
|
φάγεσθε» |
ὁ
παιδαγωγὸς
πάλιν
λέγει,
γῆς |
[3, 12] |
(Ἐντρέφεσθε
τοῖς
λόγοις
τῆς
πίστεως·
|
γυμνάζεσθε
|
πρὸς
εὐσέβειαν.
Ἡ
γὰρ
σωματικὴ |
[3, 12] |
καὶ
διὰ
Ἡσαΐου·
Λούσασθε,
καθαροὶ
|
γένεσθε, |
ἀφέλετε
τὰς
πονηρίας
ἀπὸ
τῶν |
[3, 12] |
διεστραμμένης
φωστήρων
δίκην
ἐν
κόσμῳ
|
φαίνεσθε» |
(Ὅπερ
οὖν
λοιπὸν
ἐπὶ
τοιαύτῃ |
[3, 12] |
ἀφ´
ὑμῶν
σὺν
πάσῃ
κακίᾳ.
|
Γίνεσθε |
εἰς
ἀλλήλους
χρηστοί,
εὔσπλαγχνοι,
χαριζόμενοι |
[3, 12] |
θεὸς
ἐν
Χριστῷ
ἐχαρίσατο
ὑμῖν.
|
Γίνεσθε |
οὖν
φρόνιμοι
καὶ
μιμηταὶ
τοῦ |
[3, 12] |
Πατεῖν
μου
τὴν
αὐλὴν
οὐ
|
προσθήσεσθε· |
ἐὰν
φέρητε
σεμίδαλιν,
μάταιον·
θυμίαμα, |
[3, 12] |
δὲ
εἰ
μὲν
ἀκούσεσθέ
μου,
|
σωθήσεσθε, |
εἰ
δ´
οὐ
προσέξετε
τοῖς |
[3, 12] |
εἰρηνοποιεῖ»
ὑμεῖς
δὲ
εἰ
μὲν
|
ἀκούσεσθέ |
μου,
σωθήσεσθε,
εἰ
δ´
οὐ |
[3, 12] |
δεῖ
ὑμᾶς
ἑνὶ
ἑκάστῳ
ἀποκρίνεσθαι.
|
(Ἐντρέφεσθε |
τοῖς
λόγοις
τῆς
πίστεως·
γυμνάζεσθε
|
[3, 12] |
κατέχετε·
ἀπὸ
παντὸς
εἴδους
πονηροῦ
|
ἀπέχεσθε. |
Τῇ
προσευχῇ
προσκαρτερεῖτε,
γρηγοροῦντες
ἐν |
[3, 12] |
τοὺς
ἀτάκτους,
παραμυθεῖσθε
τοὺς
ὀλιγοψύχους,
|
ἀντέχεσθε
|
τῶν
ἀσθενῶν,
μακροθυμεῖτε
πρὸς
πάντας. |
[3, 12] |
αἰτήσησθε
ἐν
τῇ
προσευχῇ
πιστεύοντες,
|
λήψεσθε» |
φησίν·
πιστὸν
δὲ
ἀπίστοις
οὐδὲν» |
[3, 12] |
τῆς
πίστεως·
Πάντα
ὅσα
ἐὰν
|
αἰτήσησθε |
ἐν
τῇ
προσευχῇ
πιστεύοντες,
λήψεσθε» |
[3, 7] |
μηδὲ
ὑπόδημα»
τουτέστι,
μὴ
πλοῦτον
|
κτήσησθε |
τὸν
ἐν
βαλλαντίῳ
μόνον
θησαυριζόμενον, |
[3, 12] |
ἐρίφων
οὐ
βούλομαι,
οὐδ´
ἂν
|
ἔρχησθε |
ὀφθῆναί
μοι.
Τίς
γὰρ
ἐξεζήτησεν |
[3, 12] |
ὑμᾶς,
ἀδελφοί,
νουθετεῖτε
τοὺς
ἀτάκτους,
|
παραμυθεῖσθε |
τοὺς
ὀλιγοψύχους,
ἀντέχεσθε
τῶν
ἀσθενῶν, |
[3, 7] |
ἢ
καὶ
βδαλλομένους
μαστοὺς
ἐπιρρεῖν
|
εἴωθε |
τὸ
γάλα.
Ἀνενδεὴς
γὰρ
ὁ |
[3, 12] |
υἱὲ
καὶ
πατήρ,
ἓν
ἄμφω,
|
κύριε. |
Δὸς
δὲ
ἡμῖν
τοῖς
σοῖς |
[3, 12] |
παιδαγωγέ,
παιδίοις,
πατήρ,
ἡνίοχε
Ἰσραήλ,
|
υἱὲ |
καὶ
πατήρ,
ἓν
ἄμφω,
κύριε. |
[3, 8] |
διὰ
τὴν
εὕρεσιν.
(Ὃς
δέ
|
κε |
μήτ´
αὐτὸς
νοέῃ
μήτ´
ἄλλου |
[3, 3] |
Διογένης
ὁπηνίκα
ἐπιπράσκετο,
ἀνδρείως
σφόδρα
|
ἧκε» |
εἶπεν,
μειράκιον,
ἄνδρα
ὤνησαι
σαυτῷ» |
[3, 2] |
πάρεστι,
ῥύπτεται,
προσέρχεται,
σμῆται,
κτενίζεται,
|
ἐμβέβηκε, |
τρίβεται,
λοῦται,
σκοπεῖται,
στέλλεται,
μυρίζεται, |
[3, 12] |
ὑπαγορεύεται·
Ἐὰν
ἴδῃς»
φησί,
γυμνόν,
|
περίβαλε, |
καὶ
ἀπὸ
τῶν
οἰκείων
τοῦ |
[3, 12] |
οἶκόν
σου·
ἐὰν
ἴδῃς
γυμνόν,
|
περίβαλε. |
Ναὶ
μὴν
καὶ
περὶ
θυσιῶν· |
[3, 6] |
ἐστι
τίμιος
τριῶν.
Αὐτίκα
γοῦν
|
περίελε
|
τὸν
κόσμον
τῶν
γυναικῶν
καὶ |
[3, 12] |
συνηγάγετέ
με,
γυμνὸς
καὶ
περιεβάλετέ
|
με, |
ἀσθενὴς
καὶ
ἐπεσκέψασθέ
με,
ἐν |
[3, 12] |
συνοικῶ
μου
τῷ
πλάσματι.
Ἐάν
|
με |
γνωρίσῃς,
δουλεύσει
σοι
τὸ
πῦρ. |
[3, 12] |
με,
ξένος
ἤμην
καὶ
συνηγάγετέ
|
με, |
γυμνὸς
καὶ
περιεβάλετέ
με,
ἀσθενὴς |
[3, 10] |
Ἀλλὰ
γὰρ
μικροῦ
δεῖν
ἔλαθέν
|
με
|
{εἰπεῖν}
ὁ
Πιττακὸς
ἐκεῖνος,
ὅτι |
[3, 12] |
περιεβάλετέ
με,
ἀσθενὴς
καὶ
ἐπεσκέψασθέ
|
με, |
ἐν
φυλακῇ
ἤμην
καὶ
ἤλθετε
|
[3, 11] |
ἐστιν
ὑμῶν
ἀφρονέστατος;
ἐκκλινάτω
πρός
|
με. |
Ἐνδεέσι
δὲ
φρονήσεως»
παρακελεύεται
λέγουσα· |
[3, 12] |
φυλακῇ
ἤμην
καὶ
ἤλθετε
πρός
|
με. |
Καὶ
πότε
τι
τούτων
τῷ |
[3, 12] |
μοι
φαγεῖν,
ἐδίψησα
καὶ
ἐποτίσατέ
|
με, |
ξένος
ἤμην
καὶ
συνηγάγετέ
με, |
[3, 12] |
τῆς
μεταδόσεως
δεῦτε»
εἶπε
πρός
|
με |
πάντες
οἱ
εὐλογημένοι,
κληρονομήσατε
τὴν |
[3, 6] |
ἄξιον
αὐτῆς
ἐστι.
Καὶ
πάλιν·
|
ἐμὲ |
καρπίζεσθαι
ὑπὲρ
χρυσίον
καὶ
λίθον |
[3, 11] |
ἀπὸ
γυναικὸς
κεχαριτωμένης,
καὶ
μὴ
|
καταμάνθανε
|
κάλλος
ἀλλότριον»
φησὶν
ἡ
γραφή. |
[3, 8] |
ἡ
τραγῳδία,
Ὀδυσσέως
ἄλοχον
οὐ
|
κατέκτανε
|
Τηλέμαχος·
οὐ
γὰρ
ἐπεγάμει
πόσει |
[3, 3] |
ἐπαλείφεται
γανούμενος
πώγωνι,
ἐφ´
ὃν
|
κατέβαινε |
τὸ
μύρον
τὸ
προφητικὸν
Ἀαρὼν |
[3, 3] |
γυναῖκες.
Πάντα
μετακεκίνηκεν
ἡ
τρυφή·
|
κατῄσχυνε |
τὸν
ἄνθρωπον
ἁβροδίαιτος
περιεργία·
πάντα
|
[3, 8] |
ἀκολασίας
ἀδείας
ἐπιρροὴν
προσλάβῃ,
καταφλεχθῆναι
|
προσέταξε |
τὰ
Σόδομα,
ὀλίγον
τι
τοῦ
|
[3, 12] |
Περὶ
δὲ
τῆς
μεταδόσεως
δεῦτε»
|
εἶπε |
πρός
με
πάντες
οἱ
εὐλογημένοι, |
[3, 2] |
εἴργει
τῆς
οἰκίας·
Νῦν
δ´
|
ἕρπε |
ἀπ´
οἴκων
τῶνδε·
τὴν
γυναῖκα |
[3, 3] |
ὁ
φιλάνθρωπος
πατὴρ
εἰς
σήν,
|
ἄνθρωπε, |
ὑπουργίαν
κεῖραι
διδάξας
τοὺς
πόκους. |
[3, 12] |
τοῖς
ἄλλοις
εὕροιμεν
ὑποθήκας,
οἷον
|
φέρε, |
εὐχῆς
μὲν
πέρι·
τὰ
ἔργα |
[3, 2] |
καὶ
νῆες
Ἀχαιῶν.
(Ποῖ
φύγωμεν,
|
Ὅμηρε, |
καὶ
στῶμεν;
δεῖξον
ἡμῖν
γῆν |
[3, 8] |
ἐξεχύθησαν
καὶ
τῇ
ἀντιλογίᾳ
τοῦ
|
Κορὲ |
ἀπώλοντο.
Τοὺς
γὰρ
μὴ
δυναμένους |
[3, 12] |
ἑπτάκις
τῆς
ἡμέρας
ἁμάρτῃ
εἰς
|
σὲ |
καὶ
τὸ
ἑπτάκις
ἐπιστρέφῃ
πρός |
[3, 12] |
καὶ
τὸ
ἑπτάκις
ἐπιστρέφῃ
πρός
|
σε |
λέγων·
μετανοῶ,
ἄφες
αὐτῷ·
καὶ |
[3, 11] |
τὸ
πάθος
τοῦτο,
εἰ
σκανδαλίζει
|
σε |
ὁ
ὀφθαλμός
σου,
ἔκκοψον
αὐτόν» |
[3, 12] |
ἀφίξῃ
πρὸς
σωτηρίαν.
Ἄγω
δέ
|
σε |
τὴν
ὁδὸν
τὴν
σωτήριον.
Ἀπόστα |
[3, 12] |
ἡ
δόξα
τοῦ
θεοῦ
περιστελεῖ
|
σε. |
Τίς
οὖν
ὁ
καρπὸς
τῆς |
[3, 12] |
τῶν
ἐπηρεαζόντων
ἡμᾶς.
Τῷ
τύπτοντί
|
σε» |
φησίν,
εἰς
τὴν
σιαγόνα
πάρεχε |
[3, 7] |
δὲ
καὶ
πίστεις
μὴ
ἐκλειπέτωσάν
|
σε» |
φησὶν
ἡ
γραφή.
(Ἰδοὺ
γοῦν |
[3, 2] |
ἀσβόλῳ.
(Συμβέβηκ(
εν)
εἶναι
μέλαιναν·
|
κατέπλασε |
ψιμυθίῳ·
λευκόχρως
λίαν
τις
ἐστίν· |
[3, 3] |
διαβάλλει,
φημί·
οὐκ
ἂν
δὲ
|
ἠθέλησέ
|
τις
εὖ
φρονῶν
πόρνος
εἶναι |
[3, 2] |
κύριος
εἰς
καρδίαν»
καὶ
οὐκ
|
ἔχρισε |
τὸν
καλὸν
τὸ
σῶμα,
ἀλλὰ |
[3, 8] |
ἄλλους
εἰς
ὑπομονὴν
ἐθεμελίωσεν,
ἑτέρους
|
ἔπαυσε |
κακίας,
τοὺς
δὲ
καὶ
ἰάσατο |
[3, 3] |
τῆς
κρείττονος
φύσεως·
τούτῳ
πρέπειν
|
ἐδικαίωσε
|
τὸ
λάσιον
ὁ
θεός,
καὶ |
[3, 11] |
εὐπρεπὲς
ὑμνήσας
πρόσωπον
τῷ
μύρῳ
|
κατεγάνωσε |
κυρίου.
(Ἐπεὶ
δὲ
οὐχ
ὡραϊσμοῦ |
[3, 3] |
γενείοις
κοσμήσας
καὶ
τοῖς
λασίοις
|
ἤνδρωσε |
στήθεσι·
δεῖγμα
τοῦτο
ἀλκῆς
καὶ |
[3, 8] |
ψυχαγωγῶν
τε
ἅμα
καὶ
νουθετῶν
|
ἐφανέρωσε, |
φιλάνθρωπον
ἀποτροπὴν
τῆς
κακίας
μηχανώμενος |
[3, 2] |
ψυχῆς
κατείληφε
τὸ
ἄδυτον,
τό
|
τε |
ἀληθινὸν
θηρίον
ἐλεγχθήσεται
ψιμυθίῳ
πίθηκος |
[3, 8] |
τὴν
ἐπὶ
τούτῳ
τιμωρίαν
ψυχαγωγῶν
|
τε |
ἅμα
καὶ
νουθετῶν
ἐφανέρωσε,
φιλάνθρωπον
|
[3, 5] |
πρὸς
γυναικῶν
κεκρατημένων,
ἐπιδεικνύμεναι
ἐλέγχουσαί
|
τε |
ἁμῇ
γέ
πῃ
σφᾶς
αὐτὰς |
[3, 3] |
προήκατο
γὰρ
τὸ
λεῖον—
ἔμεινέν
|
τε |
ἀνὴρ
καὶ
τὸν
ἄνδρα
δεικνύει· |
[3, 5] |
καὶ
μεθύειν
ἔτι
λουομένας·
τά
|
τε |
ἀργυρώματα,
μεθ´
ὧν
ἐμπομπεύουσιν,
ἀπειροκάλως |
[3, 2] |
ὥστε
τῷ
χρόνῳ
σεσηρέν´
ἄν
|
τε |
βούλητ´
ἄν
τε
μή.
(Ταῦτα |
[3, 5] |
πῃ
σφᾶς
αὐτὰς
μὴ
οἵας
|
τε |
εἶναι
{συνεῖναι}
καὶ
δίχα
τῶν |
[3, 11] |
προσθέσεις
τριχῶν
τέλεον
ἔκβλητοι,
ὀθνείας
|
τε |
ἐπισκευάζεσθαι
τῇ
κεφαλῇ
τὰς
κόμας |
[3, 5] |
περιφορητοί,
διαφανεῖ
σινδόνι
καλυπτόμενοι,
καθέδραι
|
τε |
ἐπίχρυσοι,
ἀργυρόηλοι
καὶ
σκεύη
μυρία |
[3, 6] |
καὶ
τὸν
Λάζαρον
ὑπερηφανῶν,
ἄθλιός
|
τέ |
ἐστι
καὶ
ἀνιαρῶς
ζῇ
καὶ |
[3, 3] |
τὰ
τέλεια
τῶν
ἀτελῶν
δασύτερά
|
τέ |
ἐστι
καὶ
θερμότερα.
Τὸ
οὖν |
[3, 11] |
ἐφ´
ἑαυτὸ
τοῦ
θερμοῦ
τήν
|
τε |
ἰκμάδα
πᾶσαν
καὶ
τὸ
πνεῦμα |
[3, 12] |
{ἐν}
τῇ
ἀληθείᾳ
καὶ
ἀνανήψωμέν
|
τε |
καὶ
ἁγιασθῶμεν,
ὅτι
οἱ
ὀφθαλμοὶ |
[3, 11] |
δικαιοσύνῃ,
φρονήσει,
ἀνδρείᾳ,
σωφροσύνῃ
φιλαγαθίᾳ
|
τε
|
καὶ
αἰδοῖ,
ἧς
οὐδὲν
εὐανθέστερον |
[3, 3] |
τοῦ
σχήματος
αὐτοὺς
καταμαντεύεται
μοιχούς
|
τε |
καὶ
ἀνδρογύνους,
ἀμφοτέραν
ἀφροδίτην
θηρωμένους, |
[3, 3] |
ἔσοπτρον
διατιθέμενον
τὰς
τρίχας
ξύρεσθαί
|
τε |
καὶ
ἀποτίλλεσθαι
καὶ
λεαίνεσθαι
τὰς
|
[3, 5] |
ἀργυρόηλοι
καὶ
σκεύη
μυρία
χρυσοῦ
|
τε |
καὶ
ἀργύρου,
τὰ
μὲν
εἰς |
[3, 3] |
γυναῖκες
ἀνδρίζονται
παρὰ
φύσιν
γαμούμεναί
|
τε |
καὶ
γαμοῦσαι
γυναῖκας.
Πόρος
δὲ |
[3, 4] |
καὶ
οἱ
τῶν
ῥοφημάτων
συσκευασταί
|
τε |
καὶ
δημιουργοί,
οἳ
δὲ
περὶ |
[3, 7] |
ἐπὶ
γαστέρα
αὐτῷ
βίος
ἄσεμνός
|
τε |
καὶ
ἐπονείδιστος
καὶ
εἰδεχθὴς
καὶ |
[3, 4] |
τὴν
γαστριμαργίαν
αὐτῶν
πονοῦσι
δαιτροί
|
τε |
καὶ
καρυκευταὶ
καὶ
οἱ
τῶν |
[3, 11] |
κρουμάτων
καὶ
τερετισμάτων
ἐρωτικῶν
αὐλῳδίας
|
τε |
καὶ
κρότου
καὶ
μέθης
καὶ |
[3, 6] |
δὲ
ἄρα
πλουτῇ
μὲν
Κινύρα
|
τε |
καὶ
Μίδα
μᾶλλον,
ᾖ
δὲ |
[3, 2] |
αὐτοῖς
καὶ
προτεμενίσματα
ἐξήσκηται,
ἄλση
|
τε |
καὶ
ὀργάδες,
κίοσίν
τε
παμπόλλοις |
[3, 1] |
πάντα
γὰρ
ἡ
ἐπιθυμία
γίνεταί
|
τε |
καὶ
πλάττεται
καὶ
φενακίζειν
βούλεται, |
[3, 10] |
τὴν
μεταξὺ
τούτων
τὴν
ἐμμελῆ
|
τε |
καὶ
σώφρονα
καὶ
καθαρὰν
ἑκατέρας |
[3, 11] |
γὰρ
ἔργον
γυνὴ
οἰκουρὸς
αὑτήν
|
τε |
καὶ
τὸν
ἄνδρα
τοῖς
ἰδίοις |
[3, 10] |
καὶ
καθαρὰν
ἑκατέρας
κακίας,
τρυφῆς
|
τε |
καὶ
φειδωλίας.
(Ἤδη
δέ,
ὡς |
[3, 10] |
τοῖς
νέοις
πρὸς
ὑγίειαν,
σπουδήν
|
τε |
καὶ
φιλοτιμίαν
ἐντιθέντα
οὐχὶ
εὐεξίας |
[3, 12] |
ὁμοίωμα
πληρῶσαι
τῆς
εἰκόνος
αἰσθάνεσθαί
|
τε |
κατὰ
κράτος
ἀγαθοῦ
τοῦ
θεοῦ |
[3, 2] |
τις·
διάβαθρον
λεπτὸν
φορεῖ
τήν
|
τε |
κεφαλὴν
ἐπὶ
τὸν
ὦμον
καταβαλοῦσα |
[3, 2] |
ἀνθηρὸς
μὲν
εἱμάτων
στολῇ
χρυσῷ
|
τε |
λαμπρός,
βαρβάρῳ
χλιδήματι,
ἐρῶν
ἐρῶσαν |
[3, 12] |
κράτος
ἀγαθοῦ
τοῦ
θεοῦ
κριτοῦ
|
τε |
μὴ
πικροῦ,
καὶ
πάρασχε
ἅπαντα |
[3, 2] |
σεσηρέν´
ἄν
τε
βούλητ´
ἄν
|
τε |
μή.
(Ταῦτα
ὑμῖν
εἰς
τὴν |
[3, 4] |
ἄλλοι
καταψήχουσι
τὰ
ὑποζύγια,
οἰνοχόων
|
τε |
ὅμιλος
ἀσκεῖται
παρ´
αὐτοῖς
καὶ |
[3, 2] |
ἄλση
τε
καὶ
ὀργάδες,
κίοσίν
|
τε
|
παμπόλλοις
ἐστεφάνωνται
αἱ
αὐλαί·
τοῖχοι |
[3, 11] |
ἀκολουθεῖν
καλὴν
ἐκ
τοῦ
Πλαταιικοῦ
|
τε |
παρακολουθοῦντά
τινα
ταύτῃ
κατιλλώπτειν.
Ἀναστρέφει |
[3, 2] |
πλοκάμων
τοὺς
ἐνουλισμοὺς
ἀσκοῦσαι
χρίσματά
|
τε
|
παρειῶν
καὶ
ὑπογραφὰς
ὀφθαλμῶν
καὶ |
[3, 11] |
τῇ
ὀρθῇ.
(Ἔπαινος
δὲ
ὅρκος
|
τε |
περὶ
παντὸς
τοῦ
πωλουμένου
ἀπέστω, |
[3, 2] |
πολυπιδάκου
Ἴδης
καὶ
κορυφαί,
Τρώων
|
τε |
πόλις
καὶ
νῆες
Ἀχαιῶν.
(Ποῖ |
[3, 2] |
τριχῶν
οἱ
μυρίοι
σχηματισμοὶ
κατόπτρων
|
τε |
πολυτίμητοι
κατασκευαί,
οἷς
κατασχηματίζονται
θηρῶσαι |
[3, 6] |
λῃστής·
μακάριος
οὗτος
ὄντως,
ἐάν
|
τε |
σμικρὸς
καὶ
ἀσθενὴς
καὶ
ἄδοξος |
[3, 8] |
τοὺς
μὴ
πιστεύσαντας
ἀπώλεσεν,
ἀγγέλους
|
τε |
τοὺς
μὴ
τηρήσαντας
τὴν
ἑαυτῶν |
[3, 12] |
τοὺς
καταρωμένους
ἡμᾶς
εὐλογεῖν
προσεύχεσθαί
|
τε |
ὑπὲρ
τῶν
ἐπηρεαζόντων
ἡμᾶς.
Τῷ |
[3, 7] |
γαῦρον
καὶ
τοῦ
καλοῦ
ζητητικόν,
|
ἅτε |
τοῦ
μόνου
καλοῦ
δημιούργημα,
ὁ |
[3, 12] |
καταβολῆς
κόσμου.
Ἐπείνασα
γὰρ
καὶ
|
δεδώκατέ |
μοι
φαγεῖν,
ἐδίψησα
καὶ
ἐποτίσατέ |
[3, 12] |
ποιεῖν,
ἐκζητήσατε
κρίσιν,
ῥύσασθε
ἀδικούμενον,
|
κρίνατε |
ὀρφανῷ,
δικαιώσατε
χήραν·
καὶ
δεῦτε |
[3, 12] |
Οὐαὶ
ὑμῖν,
Φαρισαῖοι»
λέγων,
ὅτι
|
ἀγαπᾶτε |
τὴν
πρωτοκαθεδρίαν
ἐν
ταῖς
συναγωγαῖς |
[3, 12] |
τῶν
ἀσθενῶν,
μακροθυμεῖτε
πρὸς
πάντας.
|
Ὁρᾶτε |
μή
τις
κακὸν
ἀντὶ
κακοῦ |
[3, 4] |
τούτων
ἐποιήσατε
τῶν
ἐλαχίστων,
ἐμοὶ
|
ἐποιήσατε. |
Αἳ
δὲ
ἔμπαλιν
ἀπαιδευσίαν
προτετιμήκασι |
[3, 12] |
ἐποιήσατε
τοῖς
μικροῖς
τούτοις,
ἐμοὶ
|
ἐποιήσατε. |
Καὶ
ἀπελεύσονται
οἱ
τοιοῦτοι
εἰς |
[3, 12] |
μετατρέπων
καὶ
λέγων·
Ἐφ´
ὅσον
|
ἐποιήσατε |
τοῖς
μικροῖς
τούτοις,
ἐμοὶ
ἐποιήσατε. |
[3, 4] |
ὅσον
δέ»
φησίν,
ἑνὶ
τούτων
|
ἐποιήσατε |
τῶν
ἐλαχίστων,
ἐμοὶ
ἐποιήσατε.
Αἳ
|
[3, 12] |
πρός
με
πάντες
οἱ
εὐλογημένοι,
|
κληρονομήσατε |
τὴν
ἡτοιμασμένην
ὑμῖν
βασιλείαν
ἀπὸ |
[3, 7] |
σπόρον,
ἀλλὰ
καὶ
τοῖς
δεομένοις
|
κοινωνήσατε, |
μὴ
ὑποζύγια
καὶ
οἰκέτας
πολυπραγμονεῖτε, |
[3, 12] |
ὀφθαλμῶν
μου·
μάθετε
καλὸν
ποιεῖν,
|
ἐκζητήσατε |
κρίσιν,
ῥύσασθε
ἀδικούμενον,
κρίνατε
ὀρφανῷ, |
[3, 12] |
δεδώκατέ
μοι
φαγεῖν,
ἐδίψησα
καὶ
|
ἐποτίσατέ |
με,
ξένος
ἤμην
καὶ
συνηγάγετέ |
[3, 3] |
τὸν
Χριστόν,
εἴ
γε
αὐτὸν
|
ἠκούσατε
|
καὶ
ἐν
αὐτῷ
ἐδιδάχθητε,
καθώς |
[3, 12] |
κρίσιν,
ῥύσασθε
ἀδικούμενον,
κρίνατε
ὀρφανῷ,
|
δικαιώσατε |
χήραν·
καὶ
δεῦτε
καὶ
διαλεχθῶμεν, |
[3, 12] |
τὰ
βάρη
βαστάζετε,
καὶ
οὕτως
|
ἀναπληρώσατε |
τὸν
νόμον
τοῦ
Χριστοῦ.
Μὴ |
[3, 11] |
δὲ
γυναικὸς
ἐν
μετεωρισμῷ
ὀφθαλμῶν.
|
(Νεκρώσατε |
οὖν
τὰ
μέλη
τὰ
ἐπὶ |
[3, 6] |
ἐξυμνῶν
τῆς
σωφροσύνης
τὴν
ἔγγονον,
|
λάβετε |
παιδείαν»
φησί,
καὶ
μὴ
ἀργύριον, |
[3, 12] |
ἐποτίσατέ
με,
ξένος
ἤμην
καὶ
|
συνηγάγετέ |
με,
γυμνὸς
καὶ
περιεβάλετέ
με, |
[3, 12] |
προφητείας
μὴ
ἐξουθενεῖτε·
πάντα
δὲ
|
δοκιμάζετε, |
τὸ
καλὸν
κατέχετε·
ἀπὸ
παντὸς |
[3, 7] |
ἀλήθειαν
ὁδοιποροῦσιν
εὐζώνοις
γενέσθαι·
μὴ
|
βαστάζετε |
γάρ»
εἶπεν
ὁ
κύριος,
βαλλάντιον, |
[3, 12] |
ἀλλήλοις
φθονοῦντες.
Ἀλλήλων
τὰ
βάρη
|
βαστάζετε, |
καὶ
οὕτως
ἀναπληρώσατε
τὸν
νόμον |
[3, 12] |
γονεῦσιν
ὑμῶν.
Οἱ
πατέρες,
μὴ
|
παροργίζετε |
τὰ
τέκνα
ὑμῶν,
ἀλλ´
ἐκτρέφετε |
[3, 9] |
αὐτοῖς
φησιν·
Οὐαὶ
ὑμῖν,
ὅτι
|
καθαρίζετε
|
τὸ
ἔξω
τοῦ
ποτηρίου
καὶ |
[3, 12] |
ὑμῶν
ἀπέναντι
τῶν
ὀφθαλμῶν
μου·
|
μάθετε |
καλὸν
ποιεῖν,
ἐκζητήσατε
κρίσιν,
ῥύσασθε |
[3, 3] |
Ὑμεῖς
δὲ
οὐχ
οὕτως»
φησίν,
|
ἐμάθετε |
τὸν
Χριστόν,
εἴ
γε
αὐτὸν |
[3, 12] |
με,
ἐν
φυλακῇ
ἤμην
καὶ
|
ἤλθετε
|
πρός
με.
Καὶ
πότε
τι |
[3, 3] |
θελήματι·
Εἰ
μή
τι
οὐκ
|
ἐπιγιγνώσκετε |
ἑαυτούς»
φησὶν
ὁ
ἀπόστολος,
ὅτι |
[3, 12] |
καὶ
συνηγάγετέ
με,
γυμνὸς
καὶ
|
περιεβάλετέ |
με,
ἀσθενὴς
καὶ
ἐπεσκέψασθέ
με, |
[3, 12] |
βιωτικὴ
παραίνεσις,
πάντα
ἐμπεριέχουσα·
Καθὼς
|
θέλετε |
ἵνα
ποιῶσιν
ὑμῖν
οἱ
ἄνθρωποι, |
[3, 12] |
διὰ
Ἡσαΐου·
Λούσασθε,
καθαροὶ
γένεσθε,
|
ἀφέλετε |
τὰς
πονηρίας
ἀπὸ
τῶν
ψυχῶν |
[3, 12] |
μου,
σωθήσεσθε,
εἰ
δ´
οὐ
|
προσέξετε |
τοῖς
εἰρημένοις,
οὔ
μοι
μέλει· |
[3, 12] |
καὶ
σποδὸν
ὑποστρώσῃ,
οὐδ´
οὕτως
|
καλέσετε |
νηστείαν
δεκτήν.
Τί
οὖν
αἰνίττεται |
[3, 12] |
γὰρ
ἰδίῳ
θερίσομεν
μὴ
ἐκλυόμενοι.
|
Εἰρηνεύετε
|
ἐν
ἑαυτοῖς.
Παρακαλοῦμεν
δὲ
ὑμᾶς, |
[3, 12] |
νηστείας
ἵνα
τί
μοι»
φησίν,
|
νηστεύετε; |
λέγει
κύριος.
Οὐ
ταύτην
τὴν |
[3, 12] |
τὰ
ἴδια
σώματα»
Τὰ
τέκνα,
|
ὑπακούετε |
τοῖς
γονεῦσιν
ὑμῶν.
Οἱ
πατέρες, |
[3, 12] |
καὶ
νουθεσίᾳ
κυρίου.
Οἱ
δοῦλοι,
|
ὑπακούετε |
τοῖς
κατὰ
σάρκα
κυρίοις
μετὰ |
[3, 12] |
παροργίζετε
τὰ
τέκνα
ὑμῶν,
ἀλλ´
|
ἐκτρέφετε |
αὐτὰ
ἐν
παιδείᾳ
καὶ
νουθεσίᾳ |
[3, 12] |
πάντα
δὲ
δοκιμάζετε,
τὸ
καλὸν
|
κατέχετε· |
ἀπὸ
παντὸς
εἴδους
πονηροῦ
ἀπέχεσθε. |
[3, 3] |
αὐτὸν
ἠκούσατε
καὶ
ἐν
αὐτῷ
|
ἐδιδάχθητε, |
καθώς
ἐστιν
ἀλήθεια
ἐν
τῷ
|
[3, 12] |
τὴν
αὐλὴν
οὐ
προσθήσεσθε·
ἐὰν
|
φέρητε |
σεμίδαλιν,
μάταιον·
θυμίαμα,
βδέλυγμά
μοί
|
[3, 11] |
τὰ
ἐπὶ
τούτοις,
ἵνα
εὐλογίαν
|
κληρονομήσητε. |
Καλήν
τινα
καὶ
ἀξιέραστον
ὑπογράφειν |
[3, 12] |
τὸν
θάνατον
αἱρεῖται.
Ἢν
δὲ
|
εἰσακούσητέ
|
μου,
τὰ
ἀγαθὰ
τῆς
γῆς |
[3, 7] |
μόνον
θησαυριζόμενον,
μὴ
τὰς
ἀποθήκας
|
πληρώσητε |
τὰς
ἰδίας
ὡς
ἐν
πήρᾳ
|
[3, 12] |
τὸν
τῆς
παροικίας
ὑμῶν
χρόνον
|
ἀναστράφητε, |
εἰδότες
ὅτι
οὐ
φθαρτοῖς,
ἀργυρίῳ |
[3, 2] |
προστεθῇ
δὲ
ἡμῖν
ἔτη
ζωῆς»
|
εἴτε |
ἀλλοτρίαν
ἡδονὴν
μὴ
θηρωμένοις
εἴτε |
[3, 2] |
εἴτε
ἀλλοτρίαν
ἡδονὴν
μὴ
θηρωμένοις
|
εἴτε |
καὶ
τὰς
αἱρέσεις
ἐκτρεπομένοις.
(Φιλοψία |
[3, 9] |
(Οὐδὲ
μὴν
ἑκάστοτε
λουτέον,
ἀλλ´
|
εἴτε |
λίαν
τις
εἴη
κενὸς
ἢ |
[3, 12] |
ἵνα
ποιῶσιν
ὑμῖν
οἱ
ἄνθρωποι,
|
ποιεῖτε |
αὐτοῖς.
Δυνατὸν
δὲ
καὶ
διὰ |
[3, 12] |
δουλεύοντες.
Καὶ
οἱ
κύριοι,
εὖ
|
ποιεῖτε |
τοὺς
οἰκέτας
ὑμῶν,
ἀνιέντες
τὴν |
[3, 12] |
ὑποθήκας
ἐκθήσομαι·
Ἀποθέμενοι
τὸ
ψεῦδος
|
λαλεῖτε |
ἀλήθειαν
ἕκαστος
μετὰ
τοῦ
πλησίον |
[3, 12] |
τοὺς
ὀλιγοψύχους,
ἀντέχεσθε
τῶν
ἀσθενῶν,
|
μακροθυμεῖτε |
πρὸς
πάντας.
Ὁρᾶτε
μή
τις
|
[3, 12] |
πνεῦμα
μὴ
σβέννυτε,
προφητείας
μὴ
|
ἐξουθενεῖτε· |
πάντα
δὲ
δοκιμάζετε,
τὸ
καλὸν |
[3, 7] |
κοινωνήσατε,
μὴ
ὑποζύγια
καὶ
οἰκέτας
|
πολυπραγμονεῖτε, |
οἵτινες
ὑποδήματα
τῆς
πορείας
τῶν |
[3, 12] |
εἴδους
πονηροῦ
ἀπέχεσθε.
Τῇ
προσευχῇ
|
προσκαρτερεῖτε, |
γρηγοροῦντες
ἐν
αὐτῇ
ἐν
εὐχαριστίᾳ. |
[3, 12] |
θεοῦ,
ὡς
τέκνα
ἀγαπητά,
καὶ
|
περιπατεῖτε
|
ἐν
ἀγάπῃ,
καθὼς
καὶ
ὁ |
[3, 12] |
αὐτῇ
ἐν
εὐχαριστίᾳ.
Ἐν
σοφίᾳ
|
περιπατεῖτε |
πρὸς
τοὺς
ἔξω
τὸν
καιρὸν |
[3, 12] |
ἑαυτοῖς.
Παρακαλοῦμεν
δὲ
ὑμᾶς,
ἀδελφοί,
|
νουθετεῖτε
|
τοὺς
ἀτάκτους,
παραμυθεῖσθε
τοὺς
ὀλιγοψύχους, |
[3, 9] |
καὶ
τὸ
σῶμα
δὲ
ἔσθ´
|
ὅτε |
διὰ
τὴν
ἄσιν
τὴν
ἐπιφυομένην |
[3, 7] |
καλὸν
ὑπόδειγμα
τῆς
εὐτελείας
ἔχομεν,
|
ὅτε |
ἐκάθισεν
ὑπὸ
τὴν
ῥάμνον»
καὶ |
[3, 3] |
τὴν
ἅμαξαν.
Ὀλιγωρεῖ
δὲ
ἔσθ´
|
ὅτε
|
καὶ
τῆς
ἁμάξης
ὁ
Σκύθης— |
[3, 10] |
τὴν
φύσιν.
Πολλοῖς
δὲ
ἔσθ´
|
ὅτε |
καὶ
τὸ
γεγωνὸς
τῆς
ἀναγνώσεως |
[3, 4] |
ἐκκαλούμενοι
πορνείας
πρόδρομον·
ἔστι
δ´
|
ὅτε |
καὶ
ὑπεκκαιόμενοι
διὰ
τὴν
τυχοῦσαν |
[3, 9] |
αὐτῷ,
οὐ
μὴν
ἀλλ´
ἔσθ´
|
ὅτε |
καὶ
ὑπεκλύειν
τοὺς
καμάτους.
Οὐαὶ |
[3, 11] |
νέων·
καὶ
γὰρ
ἀναισχυντοῦσιν
ἔσθ´
|
ὅτε |
πολιᾶς
ἐπιφάνεια
παιδαγωγοῦ
δίκην
ἐπιστᾶσα |
[3, 11] |
τόνου
καιρός.
Καὶ
γὰρ
ἔσθ´
|
ὅτε |
συγγνωστέον
ταῖς
οὐκ
εὐτυχούσαις
περὶ |
[3, 12] |
ἐπὶ
τῷ
παροργισμῷ
ὑμῶν,
μηδὲ
|
δίδοτε |
τόπον
τῷ
διαβόλῳ.
Ὁ
κλέπτων |
[3, 12] |
πλῆθος
ἁμαρτιῶν·
καὶ
περὶ
πολιτείας·
|
Ἀπόδοτε |
τὰ
Καίσαρος
Καίσαρι
καὶ
τὰ |
[3, 1] |
Πρωτέα
τὸν
θαλάττιον
δαίμονα
ποικίλον,
|
ἄλλοτε
|
ἄλλως
μετασχηματιζόμενον,
εἰς
μοιχείας
καὶ |
[3, 11] |
ὡς
μηδὲ
ἐθελήσασιν
αὐτοῖς
λήθην
|
ποτὲ
|
ἐγγενέσθαι
δυνηθῆναι
τῶν
ἐρωτικῶν
παθημάτων |
[3, 11] |
περὶ
τὰς
ῥᾳθύμους
ἡδονὰς
σφαλεῖέν
|
ποτε. |
Εἰ
γὰρ
καὶ
ἐν
παιδιᾶς |
[3, 11] |
πωλῶν
τι
ἢ
ὠνούμενος
μή
|
ποτε |
εἴπῃ
δύο
τιμάς,
ὧν
ἂν |
[3, 11] |
ἀσκούμενον
καὶ
ἐξυφαινόμενον·
οὐ
γάρ
|
ποτε |
καθήκει
ἐξ
ἀγορᾶς
ὠνητοῖς,
ἀλλὰ
|
[3, 7] |
καὶ
οὐδενὸς
ὧν
χρῄζει
ἀπορεῖ
|
ποτε· |
κτῆσις
γὰρ
ὁ
λόγος
ἀνενδεὴς |
[3, 7] |
ἀληθινός,
ἄρτος
οὐρανῶν.
Οὐκ
ἄρα
|
ποτὲ |
ὁ
ἀγαθὸς
ἀνὴρ
ἄπορος,
ἕως |
[3, 11] |
πρὸ
τοῦ
βελτίονος
ἕλοιτο
ἄν
|
ποτε |
ὁ
νοῦν
ἔχων
τὸ
ἥδιον. |
[3, 12] |
ἤκουσεν
οὔτε
ἐπὶ
καρδίαν
ἀνέβη
|
ποτέ» |
περὶ
τὸν
ὄντως
ὄντα
βασιλέα
|
[3, 12] |
γὰρ
προσγελᾶν
δούλοις
Ἀριστοτέλης
εἴα
|
ποτέ, |
πολλοῦ
γε
καὶ
δεῖ
κατ´ |
[3, 11] |
τὰς
παριούσας
θηρώμενοι
γυναῖκας
παυσάσθων
|
ποτέ· |
πολλοὺς
δὲ
καὶ
βλασφημοῦντες
εἰς |
[3, 12] |
καὶ
ἤλθετε
πρός
με.
Καὶ
|
πότε |
τι
τούτων
τῷ
κυρίῳ
πεποιήκαμεν
|
[3, 3] |
νόμον.
Οὐ
γὰρ
θέμις
ἐκτῖλαί
|
ποτε |
τὸ
γένειον,
τὸ
κάλλος
τὸ |
[3, 8] |
κεκολασμένοις
ἁμαρτήσαντες
οὐ
τὴν
ὁμοίαν
|
ποτὲ |
τοῖς
ἁμαρτωλοῖς
ὑπόσχοιεν
δίκην
τῷ |
[3, 11] |
ἔτι
παιδιαί.
(Τὸ
δὲ
ῥᾳθυμεῖν
|
οὐδέποτε |
ὠνητέον
κενοσπουδίᾳ.
Οὐ
γὰρ
πρὸ |
[3, 12] |
οἴκοι
τὰς
γυναῖκας
τὰς
σφῶν
|
μήποτε |
κατὰ
πρόσωπον
οἰκετῶν
φιλεῖν.
Οὐδὲ |
[3, 2] |
καὶ
τῷ
Σαμουὴλ
τῷ
προφήτῃ,
|
ὁπότε
|
πέμπεται
ἕνα
χρῖσαι
τῶν
υἱῶν |
[3, 2] |
αὐτοῦ
καλὸν
καὶ
μέγαν
ἰδόντι,
|
ὁπότε |
τὸ
χρῖσμα
προέβαλεν
ὁ
Σαμουὴλ |
[3, 11] |
γυναικὸς
διὰ
τῶν
χειρῶν
αὐτῆς,
|
ὁπότε |
χρῄζοι
μάλιστα,
ἀσκούμενον
καὶ
ἐξυφαινόμενον· |
[3, 11] |
τὸ
σχῆμα
καὶ
ἀκατάσκοπον·
καὶ
|
οὔποτε |
αὐτὴ
σφαλήσεται
πρὸ
τῶν
ὀμμάτων |
[3, 11] |
ἧς
οὐδὲν
εὐανθέστερον
χρῶμα
ἑώραται
|
πώποτε. |
Ἔπειτα
καὶ
τὸ
σωματικὸν
κάλλος |
[3, 12] |
ὁ
καρπὸς
τῆς
εὐχῆς
ταύτης;
|
Τότε |
ἐπιβοήσῃ,
καὶ
ὁ
θεὸς
ὑπακούσεταί |
[3, 12] |
τοῦ
σπέρματός
σου
οὐχ
ὑπερόψει.
|
Τότε |
φανήσεται
πρώιμον
τὸ
φῶς
σου, |
[3, 5] |
μόνως
ἀπτώς
τις
διαμενεῖ,
εἰ
|
πάντοτε
|
αὐτῷ
συμπαρεῖναι
νομίζοι
τὸν
θεόν. |
[3, 12] |
καιρὸν
ἐξαγοραζόμενοι.
Ὁ
λόγος
ὑμῶν
|
πάντοτε |
ἐν
χάριτι,
ἅλατι
ἠρτυμένος,
εἰδέναι |
[3, 9] |
τοῦ
ψυχροῦ
δεόμεθα.
(Οὐδὲ
μὴν
|
ἑκάστοτε |
λουτέον,
ἀλλ´
εἴτε
λίαν
τις |
[3, 12] |
καὶ
πᾶσαν
ἄδικον
συγγραφὴν
διάσπα.
|
Διάθρυπτε |
πεινῶντι
τὸν
ἄρτον
σου,
καὶ |
[3, 9] |
φησὶν
ὁ
κύριος,
ὅτι
ὅμοιοί
|
ἐστε
|
τάφοις
κεκονιαμένοις·
ἔξωθεν
ὁ
τάφος |
[3, 11] |
ἰοῦ,
ἁγιωσύνην
ὑποκρινόμενον.
Ἦ
οὐκ
|
ἴστε |
ὅτι
καὶ
τὰ
φαλάγγια
προσαπτόμενα |
[3, 4] |
ἡ
πορνεία·
εὖ
γὰρ
τοῦτο
|
ἴστε» |
φησὶν
ὁ
ἀπόστολος,
ὅτι
πᾶς |
[3, 3] |
τρίχας
ταύτας
ὁ
θεὸς
ἡγεῖται
|
ὥστε |
ἅμα
φρονήσει
κελεύειν
παραγίνεσθαι
αὐτὰς |
[3, 6] |
αὐτοῦ
μένει
εἰς
τὸν
αἰῶνα.
|
Ὥστε |
οὐχ
ὁ
ἔχων
καὶ
φυλάττων, |
[3, 2] |
τις
ἰσχία·
ὑπενέδυς´
ἐρραμμένα
αὐτήν,
|
ὥστε |
τὴν
εὐπυγίαν
ἀναβοᾶν
τοὺς
εἰσιδόντας. |
[3, 2] |
λεπτὸν
ὀρθὸν
ἐν
τοῖς
χείλεσιν,
|
ὥστε |
τῷ
χρόνῳ
σεσηρέν´
ἄν
τε |
[3, 12] |
ἀξιολόγου.
Περὶ
δὲ
τῆς
μεταδόσεως
|
δεῦτε» |
εἶπε
πρός
με
πάντες
οἱ |
[3, 12] |
κρίνατε
ὀρφανῷ,
δικαιώσατε
χήραν·
καὶ
|
δεῦτε |
καὶ
διαλεχθῶμεν,
λέγει
κύριος.
Πολλὰς |
[3, 12] |
τινι
ἀποδῷ.
Τὸ
πνεῦμα
μὴ
|
σβέννυτε, |
προφητείας
μὴ
ἐξουθενεῖτε·
πάντα
δὲ |
[3, 11] |
πλανᾶσθε·
οὔτε
μοιχοὶ
οὔτε
μαλακοὶ
|
οὔτε |
ἀρσενοκοῖται
οὔτε
κλέπται
οὔτε
πλεονέκται, |
[3, 12] |
ὄντως
ἃ
οὔτε
οὖς
ἤκουσεν
|
οὔτε
|
ἐπὶ
καρδίαν
ἀνέβη
ποτέ»
περὶ |
[3, 2] |
καὶ
ὑπὸ
γῆν
χρυσὸς
αὐτάρκης
|
οὔτε |
ἡ
Τυρίων
θάλαττα
οὔτε
μὴν |
[3, 11] |
μοιχοὶ
οὔτε
μαλακοὶ
οὔτε
ἀρσενοκοῖται
|
οὔτε |
κλέπται
οὔτε
πλεονέκται,
οὐ
μέθυσοι, |
[3, 11] |
ἀπόστολος·
Μὴ
πλανᾶσθε·
οὔτε
μοιχοὶ
|
οὔτε |
μαλακοὶ
οὔτε
ἀρσενοκοῖται
οὔτε
κλέπται |
[3, 2] |
αὐτάρκης
οὔτε
ἡ
Τυρίων
θάλαττα
|
οὔτε
|
μὴν
ὁ
φόρτος
ὁ
ἀπ´ |
[3, 11] |
ἐρρωμένως
ὁ
ἀπόστολος·
Μὴ
πλανᾶσθε·
|
οὔτε |
μοιχοὶ
οὔτε
μαλακοὶ
οὔτε
ἀρσενοκοῖται |
[3, 2] |
φιλοχρύσοις
καὶ
φιλοπορφύροις
καὶ
φιλολίθοις
|
οὔτε |
ὁ
ὑπὲρ
γῆς
καὶ
ὑπὸ |
[3, 12] |
ἀγαθὰ
μὲν
γὰρ
ὄντως
ἃ
|
οὔτε |
οὖς
ἤκουσεν
οὔτε
ἐπὶ
καρδίαν |
[3, 11] |
μαλακοὶ
οὔτε
ἀρσενοκοῖται
οὔτε
κλέπται
|
οὔτε |
πλεονέκται,
οὐ
μέθυσοι,
οὐ
λοίδοροι, |
[3, 12] |
ἣν
ἐγὼ
ἐξελεξάμην,
λέγει
κύριος.
|
Λῦε |
πάντα
σύνδεσμον
ἀδικίας,
διάλυε
στραγγαλιὰς |
[3, 12] |
κύριος.
Λῦε
πάντα
σύνδεσμον
ἀδικίας,
|
διάλυε |
στραγγαλιὰς
βιαίων
συναλλαγμάτων,
ἀπόλυε
τεθραυσμένους |
[3, 12] |
ἀδικίας,
διάλυε
στραγγαλιὰς
βιαίων
συναλλαγμάτων,
|
ἀπόλυε |
τεθραυσμένους
ἐν
ἀφέσει,
καὶ
πᾶσαν
|
[3, 12] |
τὸ
ἑκούσιον
ἐλευθερώσας
εἰς
πίστιν.
|
Ἄκουε, |
φησίν,
ὦ
παιδίον
καλῶς
παιδαγωγούμενον, |
[3, 2] |
αὐτῆς
καὶ
μοιχαλὶς
τῆς
ψυχῆς
|
κατείληφε
|
τὸ
ἄδυτον,
τό
τε
ἀληθινὸν |
[3, 12] |
σε»
φησίν,
εἰς
τὴν
σιαγόνα
|
πάρεχε |
καὶ
τὴν
ἄλλην,
καὶ
ἐὰν
|
[3, 12] |
τυραννίς,
οὐ
πλούτου
χλιδὴ
τοσοῦτον
|
εἶχε |
διαφόρους
τὰς
ἡδονὰς
ὡς
ἀνδρὸς |
[3, 12] |
τοῖς
σοῖς,
παιδαγωγέ,
παιδίοις,
πατήρ,
|
ἡνίοχε |
Ἰσραήλ,
υἱὲ
καὶ
πατήρ,
ἓν |
[3, 12] |
κριτοῦ
τε
μὴ
πικροῦ,
καὶ
|
πάρασχε
|
ἅπαντα
αὐτός,
ἐν
εἰρήνῃ
τῇ |
[3, 2] |
λαβὼν
Μενέλαον.
Ὢ
κάλλους
μοιχικοῦ·
|
ἀνέτρεψε |
τὴν
Ἑλλάδα
ἡ
βάρβαρος
φιλοκοσμία |